Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2016

Ρεζίλι Τούρκων στην Αλ Μπαμπ, ζητούν μαχητικά από άλλους!

Ellada simera 0 Πρωτοσέλιδα, Τουρκία 18:48

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLhNAlxVLwajOyNHDQlUqn83OyGU8i6NrKc03jlDpVkLx3ZtY8wdYPqyRfimdq1XYaS7Pe06V3VjftH6TRdVnyoTJUstP9vocuznEEXeO46xKmlywsu5enptM_2xtifKphrsVXnUHrgobg/s1600/%25CE%25A1%25CE%25B5%25CE%25B6%25CE%25AF%25CE%25BB%25CE%25B9+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25BA%25CF%2589%25CE%25BD+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2591%25CE%25BB+%25CE%259C%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%2580%252C+%25CE%25B6%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BD+%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2587%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AC+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582%2521.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLhNAlxVLwajOyNHDQlUqn83OyGU8i6NrKc03jlDpVkLx3ZtY8wdYPqyRfimdq1XYaS7Pe06V3VjftH6TRdVnyoTJUstP9vocuznEEXeO46xKmlywsu5enptM_2xtifKphrsVXnUHrgobg/s640/%25CE%25A1%25CE%25B5%25CE%25B6%25CE%25AF%25CE%25BB%25CE%25B9+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25BA%25CF%2589%25CE%25BD+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2591%25CE%25BB+%25CE%259C%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%2580%252C+%25CE%25B6%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BD+%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2587%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AC+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582%2521.jpg" width="640" /></a></div>
 «Μπαστούνια» τα έχει βρει το «αήττητο» τουρκικό στράτευμα από τους ισλαμιστές αντάρτες του αυτοαποκαλούμενου ως «ισλαμικού κράτους», αφού αν κρίνει κανείς από το αίτημα που κατέθεσαν, με τη συνήθη νεοθωμανική αγένεια ασφαλώς, δεν τους φτάνει η Αεροπορία των εκατοντάδων μαχητικών που διαθέτουν και ψάχνουν για υποστήριξη… Όπως μεταδίδουν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, η Τουρκία απηύθυνε έκκληση στον διεθνή συνασπισμό που μάχεται το ISIS (υπό αμερικανική την ηγεσία) να παράσχει χείρα βοηθείας υπό τη μορφή αεροπορικής υποστήριξης στους πολιορκητές της Αλ Μπαμπ! «Το να μην παρέχει την αναγκαία υποστήριξη είναι απαράδεκτο», είπε ο εκπρόσωπος του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, το νέο αυτό «φρούτο», ο Ιμπραήμ Καλίν. Το ερώτημα είναι για ποιον λόγο η… πανίσχυρη τουρκική Αεροπορία δεν παράσχει υποστήριξη στους μαχητές του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA), εάν υποτεθεί ότι το πρόβλημα είναι με αυτούς και όχι με τις τουρκικές χερσαίες δυνάμεις. Έχουν αναλάβει δεσμεύσεις απέναντι στη Μόσχα να μην πλησιάζουν εκεί τα μαχητικά τους αεροσκάφη; Εάν αυτά ισχύουν, τότε το να πετάς το «μπαλάκι» στους άλλους για να βγαίνει ο υπουργός Εξωτερικών σου να υποστηρίζει το πόσο καλή είναι η «κατανόηση» Ρωσίας και Τουρκίας στο στρατηγικό επίπεδο, αφενός εμφανίζει την Άγκυρα ανακόλουθη απέναντι στον «στρατηγικό σύμμαχο», τη Μόσχα και αφετέρου δεν μπορεί να «συγκινήσει» αυτούς που «πουλάει» καθημερινά, αλληθωρίζοντας προς αυτούς που εκλιπαρείς θεωρούν αντιπάλους στη Συρία…<div>
 <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή </a> 
 
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

</div>

Ρεζίλι Τούρκων στην Αλ Μπαμπ, ζητούν μαχητικά από άλλους!

«Μπαστούνια» τα έχει βρει το «αήττητο» τουρκικό στράτευμα από τους ισλαμιστές αντάρτες του αυτοαποκαλούμενου ως «ισλαμικού κράτους», αφού ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς θα φύγει ο «Αττίλας» από την Κύπρο

Ellada simera 0 κυπρος 18:44

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbjLO3BXjskWbBAkK2yPmBnhyk1S4fZ7qQLzLvpJPQgmY9R6QjzPiKZ2_wNWGtAfQDOWPZgqSL3LKwJPucN5VqUPQ8GDVDN5RneDyxUAweoE0RvuFNv19stEkiest89kwDshvKBC-ncCVU/s1600/kypros.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbjLO3BXjskWbBAkK2yPmBnhyk1S4fZ7qQLzLvpJPQgmY9R6QjzPiKZ2_wNWGtAfQDOWPZgqSL3LKwJPucN5VqUPQ8GDVDN5RneDyxUAweoE0RvuFNv19stEkiest89kwDshvKBC-ncCVU/s640/kypros.jpg" width="640" /></a></div>
 
Του Δρ. Σπυρίδων Πλακούδα* 
 
Οι Ελληνικές Ιδεοληψίες 
Σε αντίθεση με τον Πόλεμο στη Συρία που μονοπωλεί τις επικεφαλίδες των ΜΜΕ ανά την υφήλιο, το Κυπριακό Ζήτημα φιλοξενείται στον διεθνή τύπο σαν τον «φτωχό συγγενή» με μονόστηλα. Το Jane’s Foreign Report είχε αφοριστικά (πλην όμως εύστοχα) χαρακτηρίσει το Κυπριακό Ζήτημα ως την «πιο βαρετή διεθνή διαφορά στον κόσμο». Ας μην βαυκαλιζόμεθα, λοιπόν, στην Ελλάδα και την Κύπρο ότι αποτελούμε τον ομφαλό της γης και ότι η διεθνής κοινότητα θα ασχολείται εσαεί με εμάς. Ούτε καν στην ΕΕ δεν ιεραρχείται το Κυπριακό Ζήτημα ως προτεραιότητα. Ειδάλλως προ πολλού η Τουρκία θα υποστεί κυρώσεις για την μη τήρηση των συμπεφωνημένων το 2004. 
 
Η δεύτερη συλλογική ιδεοληψία αφορά την πολιτική των ΗΠΑ. Κρίνοντας την υπερδύναμη υπό το πρίσμα του έντονου αντιαμερικανισμού, θεωρούμε a priori πως η Ουάσινγτον μηχανορραφεί εν κρυπτώ να κλείσει το Κυπριακό Ζήτημα άρον άρον υπέρ της Τουρκίας. Το Κυπριακό, όμως, δεν ιεραρχείται καν στις προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Άλλωστε, η Ουάσινγτον αντιλαμβάνεται το εν λόγω ζήτημα ως μια «ενοχλητική διαμάχη» μεταξύ δύο συμμάχων της Νότιας Πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Ως εκ τούτου, τα κατά καιρούς σχέδια επίλυσης της «εκκρεμότητας» αυτής ικανοποιούν τις «ευαισθησίες και ανησυχίες» του ισχυρότερου παίκτη (δηλαδή της Τουρκίας) εις βάρος της διεθνούς νομιμότητας. Τα ν λόγω σχέδια επίλυσης των ΗΠΑ ευαγγελίζονται (υπό το πρίσμα ενός άκρατου βολονταρισμού, αν όχι οπορτουνισμού) την ευημερία και ασφάλεια των κρατών της ανατολικής Μεσογείου (Ισραήλ, Αίγυπτος, Κύπρος, Ελλάδα και Τουρκία) στη βάση μιας «win-win situation». Επί της ουσίας, όμως, «ανταμοίβουν» τον θύτη (Τουρκία). και όχι το θύμα (Κύπρος). 
 
[Η Κύπρος αποτελεί θύμα όχι μόνο του «Αττίλα» αλλά και των συλλογικών Ελληνικών ιδεοληψιών από το 1959 και εντεύθεν. Μετά την ανακήρυξη της (κολοβής) ανεξαρτησίας της Κύπρου, η Ελλάδα (μια εκ των μητέρων-πατρίδων και εγγυητριών δυνάμεων) αντιμετώπιζε το Κυπριακό Ζήτημα ως μια όχληση για την εξωτερική πολιτική της. Εκλαμβάνοντας τους Κύπριους Έλληνες ως ένα «κακομαθημένο νήπιο» που είχε ανάγκη από διαρκή «καθοδήγηση» από την μητέρα-πατρίδα, η μητρόπολη ουκ ολίγες φορές επενέβη στα εσωτερικά της Κύπρου με αποκορύφωμα το πραξικόπημα της χούντας το 1974. Από τον παρεμβατισμό η Ελλάδα οδηγήθηκε σταδιακά μετά το 1974 στο έτερο άκρο: την αποστασιοποίηση από το Κυπριακό Ζήτημα. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, από το 1995 και εντεύθεν η Ελλάδα συμπεριφέρεται ωσάν το Κυπριακό Ζήτημα να μην αφορά την εισβολή και κατοχή της Μεγαλονήσου από την Τουρκία αλλά τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο κοινοτήτων του νησιού. 
 
Λόγω της αδιαλλαξίας της κατοχικής δύναμης και των απειλών της, αναζητούμε υποσυνείδητα έναν προστάτη για τον Κυπριακό Ελληνισμό εφόσον η Ελλάδα (αν και εγγυήτρια δύναμη) δεν προτίθεται να υπερασπιστεί δια των όπλων την Κύπρο όπως απέδειξαν οι κρίσεις του 1974 (Αττίτας Ι και Αττίλας ΙΙ), 1983 (η ανακήρυξη του ψευδοκράτους) και 1998 (η κρίση των πυραύλων S-300). 
 
Τα Διδάγματα του Θουκυδίδη 
 
Κατά καιρούς, λοιπόν, ο Ελληνισμός έχει ορίσει το διεθνές δίκαιο, την Ρωσία, την ΕΕ και, εσχάτως, το Ισραήλ ως τους προμάχους της (κολοβής) ανεξαρτησίας της Κύπρου. Ξεχνάμε, όμως, τα βασικά διδάγματα της θεωρίας των διεθνών σχέσεων και της ιστορίας. Όπως ο πατήρ της ιστορίας Θουκυδίδης μεταφέρει στον διάλογο Μηλίων και Αθηναίων, στο άναρχο διεθνές σύστημα κυριαρχεί το «δίκαιο της πυγμής»: «ο δυνατός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του». Ως προς τα κράτη – προστάτες της Κύπρου, πρέπει να σημειωθεί πως ουδείς θα συνδράμει ένα κράτος που δεν προτίθεται το ίδιο να υπερασπιστεί δια των όπλων την κυριαρχία του. Όπως η ίδια η λέξη «σύμμαχος» υποδηλώνει, ο φίλος/σύμμαχος θα συμπολεμήσει με τον αμυνόμενο – δεν θα πολεμήσει ο ίδιος ερήμην του άλλου. Θα πρέπει, βέβαια, να πληρείται και δεύτερη αναγκαία προϋπόθεση: η ταύτιση συμφερόντων. Όπως πολύ εύστοχα δήλωσε ο Λόρδος Πάλμερστον στα τέλη του 19ου αιώνα: «η Βρετανία δεν έχει μόνιμους φίλους ή εχθρούς, παρά μόνο μόνιμα συμφέροντα». Επομένως, η Ρωσία, το Ισραήλ ή η ΕΕ δεν θα υπερασπιστεί την Κύπρο (δια των όπλων ή δια της διπλωματικής οδού) εφόσον, πρώτον, δεν διακυβεύονται τα ζωτικά συμφέροντά τους και, δεύτερον, δεν προτίθενται η Κύπρος και η Ελλάδα να αναχαιτίσουν σθεναρά τον επεκτατισμό της Τουρκίας δια των όπλων. 
 
Μια Αιρετική Άποψη 
 
Πώς, λοιπόν, θα αποχωρήσουν τα Τουρκικά στρατεύματα κατοχής; Με μια ειρηνευτική συμφωνία όπως το Σχέδιον Ανάν; Με έναν κεραυνοβόλο πόλεμο (blietzkrieg) στο πρότυπο του Πολέμου των Έξι Ημερών; Ή μήπως με αυθόρμητη εξέγερση των Τουρκοκυπρίων στο πρότυπο της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου; Κατά τη γνώμη μου, με καμία εκ των τριών αυτών προτάσεων. Κατ’ αρχάς, η Άγκυρα δεν θα αποδεχθεί οποιαδήποτε ειρηνευτική διευθέτηση που δεν θα εξασφαλίζει την παρουσία της στην Μεγαλόνησο και, ως εκ τούτου, την ομηρία της Λευκωσίας στο διηνεκές. Το Σχέδιο Ανάν, λόγου χάρη, δεν προέβλεπε παρά τη σταδιακή και όχι πλήρη απόσυρση των Τουρκικών στρατευμάτων κατοχής. Ως προς τον «κεραυνοβόλο πόλεμο», η Ελλάς και η Κύπρος υιοθετούν εδώ και δεκαετίες αμυντικά (και όχι επιθετικά) στρατιωτικά δόγματα. Σημειωτέον, δε, πως το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου κατά την δεκαετία του 1990, ένα δόγμα εκτεταμένης αποτροπής (extended deterrence), δεν απέδωσε εν τέλει τα αναμενόμενα και εγκαταλείφθηκε. Όσο για την αυθόρμητη εξέγερση των Τουρκοκυπρίων, δεν αποτελεί παρά ευσεβοποθισμό των εν Ελλάδι και εν Κύπρω ιθυνόντων. 
 
Οπότε επανερχόμεθα στο αμείλικτο ερώτημα: πως θα αποχωρήσουν τα στρατεύματα κατοχής; Κατά τη γνώμη μου, οι Τούρκοι θα αποχωρήσουν οικειοθελώς από την Κύπρο μόνο εφόσον εξασφαλίσουν ανταλλάγματα. Άραγε τι πρέπει να προσφέρουν ως αντάλλαγμα στους Τούρκους η Ελλάδα και η Κύπρος δίχως να υποστούν «εκπτώσεις» ως προς την κρατική κυριαρχία τους; Πρέπει η Ελλάδα και η Κύπρος να δημιουργήσουν εκ του μηδενός ένα τέτοιο «βαρύ αντάλλαγμα». Το Κουρδικό Ζήτημα αποτελούσε και αποτελεί την Αχίλλειο Πτέρνα της Τουρκίας. Η Άγκυρα, επί του παρόντος, έχει εμπλακεί σε έναν αγώνα επιβίωσης εναντίον των Κούρδων σε τρία μέτωπα: νοτιο-ανατολική Τουρκία, βόρεια Συρία και βόρειο Ιράκ. Οι Κούρδοι και, ειδικότερα, το PKK αυξάνουν δραματικά τη στρατιωτική και διπλωματική ισχύ τους στη διεθνή κονίστρα ελέω του αγώνα εναντίον του ISIS. Ήδη χώρες της Δύσης, πρωτοστατούντων των ΗΠΑ, υποστηρίζουν στρατιωτικά τους Κούρδους της βόρειας Συρίας και του βορείου Ιράκ – προς γενική δυσαρέσκεια της Τουρκίας λόγω της περίοπτης θέσης του PKK στη βόρεια Συρία. O Πούτιν και ο Άσσαντ ο ίδιος υποστηρίζουν διακριτικά μεν, έμπρακτα δε το PYD – το παρακλάδι του PKK στη βόρεια Συρία. Γιατί, λοιπόν, η Ελλάδα να μην υιοθετήσει τις πρακτικές τόσων χωρών που ανοιχτά ή διακριτικά υποστηρίζουν τους Κούρδους; Γιατί να μην ενθααρρύνει η η Ελλάδα το PYD να ανοίξει ένα «προξενείο» στην Αθήνα όπως στην Μόσχα; Γιατί να μην προωθήσει η Ελλάδα (σε συνεννόηση πάντοτε με τους συμμάχους της – πρωτίστως τις ΗΠΑ) αμυντικό υλικό, ακόμα και οπλισμό στους Κούρδους του βορείου Ιράκ (την πολιτοφυλακή των Γιεζίντι Κούρδων και την Κουρδική Περιφερειακή Διοίκηση) όπως η Γερμανία; Γιατί να μην ακολουθήσει τα βήματα αυτά η Κύπρος σε σύμπνοια με την Ελλάδα και τους υπόλοιπους εταίρους της εντός της ΕΕ; 
 
Η Ελλάδα και η Κύπρος θα δικαιολογήσουν τις ανωτέρω πράξεις τους ως συμβολή της στον αγώνα εναντίον του ISIS ως μέλη του διεθνούς συνασπισμού εναντίον του ISIS υπό την αιγίδα των ΗΠΑ. Μα δεν θα διαμαρτυρηθεί η Τουρκία και οι σύμμαχοί της; Μα βεβαίως. Δεν θα απειλήσει η Τουρκία τις δύο χώρες; Μα φυσικά. Η Τουρκία θα αστράψει και θα βροντήξει, εις μάτην όμως. Τόσες χώρες στηρίζουν τους Κούρδους διπλωματικά και στρατιωτικά· θα στραφεί εναντίον όλων η Τουρκία; Εφόσον οι ΗΠΑ, η Ρωσία και το Ιράν ακόμη υποστηρίζουν τους Κούρδους της Συρίας (και του Ιράκ πλην Ρωσίας), τα όποια περιθώρια απειλών ή αντιμέτρων της Τουρκίας περιορίζονται δραστικά. Παραδείγματος χάρη, η χρήση του όπλου των προσφυγικών/μεταναστευτικών ροών ως αντίποινα εναντίον της Αθήνας θα επιδεινώσει τη διαπραγματευτική θέση της Τουρκίας έναντι της ΕΕ υπό τις παρούσες συνθήκες. Οπότε η Ελλάδα και η Κύπρος θα διαμηνύσουν πως τυχόν παύση της υποστήριξής τους προς τους Κούρδους (σημειωτέον, τους Κούρδους της Συρίας και του Ιράκ) θα πρέπει να ανταποδοθεί από την Τουρκία με την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο. Ως εκ τούτου, η Ελλάδα και η Κύπρος θα παραχωρήσουν στην Τουρκία ένα «ελάσσον» αντάλλαγμα για μια «μείζονα» υποχώρηση της Τουρκίας. Σημειωτέον πως η Τουρκία απέσυρε εν έτει 2016 για πρώτη φορά στα χρονικά τμήμα των κατοχικών δυνάμεών της ώστε να ενισχύσει τις δυνάμεις της στον αγώνα εναντίον του PKK στη νοτιο-ανατολική Τουρκία. Η όξυνση του αντάρτικου του PKK εντός της Τουρκίας ή εμπλοκή της Τουρκίας στο τέλμα της βόρειας Συρίας εναντίον του PYD θα εξωθήσει την Τουρκία σε επιλογές αδιανόητες μέχρι πρότινος ως προς την τύχη των στρατευμάτων κατοχής της στην Μεγαλόνησο. 
 
Απομένει να απαντηθεί το εξίσου αμείλικτο ερώτημα. Θέλουν και μπορούν οι ηγεσίες της Κύπρου και της Ελλάδας να χαράξουν με τέτοια ριψοκίνδυνη στρατηγική. Κατά τη γνώμη μου, μπορούν. Θέλουν όμως; Μάλλον όχι αν κρίνω από τα τεκταινόμενα. Η ιστορίας πάντως δεν θα μας χτυπήσει την πόρτα δεύτερη φορά. Ή αδράττουμε την ευκαιρία που ανέλπιστα μας προσφέρει ο Πόλεμος στη Συρία ή απλά δορυφοριοποιούμαστε έτι περαιτέρω. 
 
*O Δρ Σπυρίδων Πλακούδας είναι συνεργάτης του ΚΕΔΙΣΑ και του ΙΔΙΣ καθώς και λέκτορας στη ΣΔΕΠΝ, στη ΣΕΘΑ και το Πάντειο Πάντειο Πανεπιστήμιο 
<div>
 </div>
<div>
<a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a> 
 
 
 
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Πώς θα φύγει ο «Αττίλας» από την Κύπρο

Του Δρ. Σπυρίδων Πλακούδα* Οι Ελληνικές Ιδεοληψίες Σε αντίθεση με τον Πόλεμο στη Συρία που μονοπωλεί τις επικεφαλίδες των ΜΜΕ ανά την ...

Διαβάστε την συνέχεια

“Το ΝΑΤΟ μπορεί να διαλυθεί μέσα στα επόμενα 5 χρόνια”! Ποιος και γιατί το προβλέπει

Ellada simera 0 κόσμος, ΝΑΤΟ, Πρωτοσέλιδα 18:38

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj7ixCnJLRlw-rY6QvAKkwr7mtivpG-TIsb0D4YsKNqewcxz8CVOQg9rN1wfoKXkc5DMohLgNYAslCDwshPCmyo392id6CYe-cWkmoqcotv8jqoUqOPsI3_TBAGgG4ln_ZlQaj6pziP5yR/s1600/%25E2%2580%259C%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%259F+%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25B5%25CE%25AF+%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BB%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25AF+%25CE%25BC%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1+%25CE%25B5%25CF%2580%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B1+5+%25CF%2587%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25B1%25E2%2580%259D%2521.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj7ixCnJLRlw-rY6QvAKkwr7mtivpG-TIsb0D4YsKNqewcxz8CVOQg9rN1wfoKXkc5DMohLgNYAslCDwshPCmyo392id6CYe-cWkmoqcotv8jqoUqOPsI3_TBAGgG4ln_ZlQaj6pziP5yR/s640/%25E2%2580%259C%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%259F+%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25B5%25CE%25AF+%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BB%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25AF+%25CE%25BC%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1+%25CE%25B5%25CF%2580%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B1+5+%25CF%2587%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25B1%25E2%2580%259D%2521.jpg" width="640" /></a></div>
 
Μπορεί να ζήσουμε ακόμη και τη διάλυση του ΝΑΤΟ;  
<div>
 </div>
<div>
Η εκλογή Τραμπ έχει αρχίσει να προκαλεί τέτοιες συζητήσεις. Κάποιοι είναι βέβαιοι για την υποβάθμισή του. Άλλοι πάλι δεν αποκλείουν ακόμη και τη διάλυση. Οι πληροφορίες λένε ότι ο Ομπάμα στη συνάντηση που είχε με τον Έλληνα πρωθυπουργό δεν απέκλεισε ακόμη κι αυτό το ενδεχόμενο. 
 
Η πολιτική που θα ακολουθήσει ο Τραμπ με την ανάληψη των καθηκόντων του θα έχει οπωσδήποτε επιπτώσεις για τη Συμμαχία. 
 
Ο πρώην αναπληρωτής διοικητής του ΝΑΤΟ,ο Βρετανός στρατηγός Sir Richard Shirreff, δεν είναι πολύ αισιόδοξος. Πιστεύει ότι οι απόψεις του Τραμπ μπορούν να διαβρώσουν το κλίμα εμπιστούνης στο ΝΑΤΟ και δώσουν στη Συμμαχία το “τελικό χτύπημα”. 
 
Ο πρώην Αναπληρωτής Ανώτατος Συμμαχικός Διοικητής Ευρώπης (Αναπληρωτής SACEUR) Sir Richard Shirreff πιστεύει ότι αν ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ “συνεχίσει να υπονομεύει την αξιοπιστία της συλλογικής άμυνας, όπως ο ίδιος έχει κάνει ως υποψήφιος, τότε το ΝΑΤΟ δεν θα επιβιώσει.Κι αυτό θα γίνει μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια»! 
 
Ο Shirreff θεωρεί ως επικίνδυνη την αμφισβήτηση του άρθρου 5 από τον Τράμπ. Το άρθρο που προβλέπει ότι όλοι οι Σύμμαχοι προστρέχουν προς βοήθεια ενός μέλους της Συμμαχίας, όταν αυτό δέχεται επίθεση. Στην Ελλάδα αυτό το άρθρο δεν το ΄χουμε δει να εφαρμόζεται όταν το χρειαστήκαμε έναντι της Τουρκίας. Ο Τραμπ σε γενικές γραμμές υποστηρίζει ότι δεν μπορεί οι ΗΠΑ να βάζουν διαρκώς τα περισσότερα λεφτά για να εξασφαλίζουν την ασφάλεια των Ευρωπαίων που πληρώνουν πολύ λιγότερα. Έχει δίκιο και το μήνυμα του απευθύνεται προφανώς προς τους Γερμανούς …Σκρουτζ, οι οποίοι γεμίζουν τα ταμεία τους με χρήμα και τώρα τελευταία με χρυσό και αρνούνται να βάλουν το χέρι στη τσέπη ακόμη και για τα αυτονόητα. 
 
Ο Shirreff το Μάιο 2016 παρουσίασε ένα βιβλίο με τίτλο «2017: Πόλεμος με τη Ρωσία:. Επείγουσα Προειδοποίηση από την Ανώτερη Στρατιωτική Διοίκηση». Στο βιβλίο του ο πρώην αναπληρωτής διοικητής του ΝΑΤΟ παρουσίασε ένα σενάριο όπου η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία και άλλες χώρες της Βαλτικής προκαλώντας μια άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση με το ΝΑΤΟ. 
 
Υπενθυμίζεται ότι ο Επικεφαλής του Γενικού Μεικτού Επιτελείου των ΗΠΑ στρατηγός Dunford, χαρακτήρισε τη Ρωσία ως “ένα έθνος που θα μπορούσε να αποτελέσει μια υπαρξιακή απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες». 
 
Μιλώντας στους δημοσιογράφους ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ τόνισε ότι η Ρωσία δεν αναμένει η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ να εγκαταλείψει αμέσως τα σχέδια για την επέκταση του ΝΑΤΟ. “Αυτό που περιμένουμε είναι μια πιο εποικοδομητική προσέγγιση. Δεν περιμένουμε ότι θα είμαστε σε θέση να επιλύσουμε όλα τα προβλήματα, ή ότι οι ΗΠΑ θα εγκαταλείψουν αμέσως τα σχέδια για την επέκταση ή τη μετακίνηση των υποδομών τους πιο κοντά στα σύνορά μας “, δήλωσε ο Πεσκόφ σε συνέντευξή του στο Mir-24, τηλεοπτικό κανάλι της Ρωσίας. 
 
Μπορεί όλα αυτά να ΄ναι σενάρια. Όμως και μόνο το γεγονός ότι έχουν αρχίσει να συζητιούνται δημοσίως θα πρέπει να μας προβληματίζουν κι εδώ στην Ελλάδα.Ασχολείται άραγε κανείς; 
 
<a href="http://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a> 
 
<div class="p2">
 
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>
</div>

“Το ΝΑΤΟ μπορεί να διαλυθεί μέσα στα επόμενα 5 χρόνια”! Ποιος και γιατί το προβλέπει

Μπορεί να ζήσουμε ακόμη και τη διάλυση του ΝΑΤΟ; Η εκλογή Τραμπ έχει αρχίσει να προκαλεί τέτοιες συζητήσεις. Κάποιοι είναι βέβαιοι γ...

Διαβάστε την συνέχεια

Stratfor: Γιατί το 2017 θα αποφασιστεί το μέλλον της Ευρώπης

Ellada simera 0 Ευρώπη 18:33

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxugpSs9oKCZZe7hqgA8WJW8_wPfLGfNitXXFRyTO_lBu4qgPbj9NlraYmkH-pfnwQH6MSH96u9hTkQhQsc8Mh67NRwenfJ53CppoPHNhA_6htL6FabD-qAT8VYPKSzhddWaPLHe0d7Sia/s1600/Stratfor.+%25CE%2593%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AF+%25CF%2584%25CE%25BF+2017+%25CE%25B8%25CE%25B1+%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2586%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25AF+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%2595%25CF%2585%25CF%2581%25CF%258E%25CF%2580%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="352" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxugpSs9oKCZZe7hqgA8WJW8_wPfLGfNitXXFRyTO_lBu4qgPbj9NlraYmkH-pfnwQH6MSH96u9hTkQhQsc8Mh67NRwenfJ53CppoPHNhA_6htL6FabD-qAT8VYPKSzhddWaPLHe0d7Sia/s640/Stratfor.+%25CE%2593%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AF+%25CF%2584%25CE%25BF+2017+%25CE%25B8%25CE%25B1+%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2586%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25AF+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%2595%25CF%2585%25CF%2581%25CF%258E%25CF%2580%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div>
 Οι κάλπες που στήνονται στην Ευρώπη θα καθορίσουν την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με το Stratfor. Του χρόνου τέτοια εποχή, η ευρωζώνη μπορεί να μας έχει… αφήσει χρόνους. Παρά τις μικρές πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο, το γεγονός πως η κατάρρευση της νομισματικής ένωσης αποτελεί πιθανότητα, λέει πολλά για το μέγεθος των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ευρώπη. Από τότε που έπληξαν την Ευρώπη η χρηματοπιστωτική, η οικονομική και η πολιτική κρίση, πριν από σχεδόν μια δεκαετία, η Ευρώπη έχει περάσει πολλές δύσκολες στιγμές. Όμως το 2017 θα είναι η πιο σημαντική χρονιά για τη συνέχεια της ευρωζώνης, καθώς τα πολιτικά και οικονομικά ρίσκα φτάνουν στην «καρδιά» του μπλοκ, στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία. Οι απειλές για την Ευρωπαϊκή Ενωση και την ευρωζώνη γίνονται εντονότερες καθώς εξαπλώνονται στα μεγαλύτερα μέλη του μπλοκ. Αν και οι υπερεθνικές δομές της Ευρώπης θα μπορούσαν πιθανότατα να επιβιώσουν μιας αποχώρησης της Ελλάδας από την ευρωζώνη, ή της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για παράδειγμα, ωστόσο πιθανότατα δεν θα μπορούσαν να ξεπεράσουν την αποχώρηση της Γερμανίας, της Γαλλίας ή της Ιταλίας. Οι χώρες αυτές όχι μόνο έχουν τις μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρώπης, αλλά είναι και οι βασικές δυνάμεις που κινούν τη διαδικασία της Ευρωπαϊκής ενοποίησης. Το επόμενο έτος, μια σειρά γεγονότων θα θέσει σε δοκιμασία τις θεμελιώδεις δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι πιο σοβαρές προκλήσεις του μπλοκ θα έρθουν από τη Γαλλία και την Ιταλία, οι οποίες πλήττονται από χαμηλούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης και υψηλά επίπεδα ανεργίας. Το αίσθημα κατά της παγκοσμιοποίησης είναι ισχυρό σε μεγάλα κομμάτια των πληθυσμών των δυο χωρών, που θέλουν να προστατεύσουν την οικονομία τους από τις αντιλαμβανόμενες απειλές της μετανάστευσης και του ελεύθερου εμπορίου. Εν τω μεταξύ, πολλοί Γάλλοι και Ιταλοί ψηφοφόροι είναι δύσπιστοι έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των πολιτικών κομμάτων του κατεστημένου που τη στηρίζουν. Ήδη, και οι δυο χώρες είναι «πρόσφορο έδαφος» για πολιτικές δυνάμεις που ορκίζονται να πολεμήσουν την παγκοσμιοποίηση και να αντιστρέψουν τη διαδικασία της Ευρωπαϊκής ενοποίησης.<div>
 Δυο σενάρια για τη Γαλλία και την Ιταλία Η Γαλλία θα διενεργήσει προεδρικές εκλογές σε δυο γύρος τον Απρίλιο και τον Μάιο, ενώ η παραίτηση του Ιταλού πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι έχει ανοίξει τον δρόμο για γενικές εκλογές στην Ιταλία. Σε κάθε ψηφοφορία, τα εθνικιστικά κόμματα και τα κόμματα που τάσσονται κατά της παγκοσμιοποίησης θα έχουν ισχυρές επιδόσεις. Όμως το μεγαλύτερο ερώτημα είναι αν θα εξασφαλίσουν αρκετή στήριξη για να νικήσουν τα εκλογικά συστήματα που σχεδιάστηκαν για να τα κρατήσουν μακριά από την εξουσία. Ακόμα και στην πιθανή περίπτωση που η ηγέτις του Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λε Πεν λάβει αρκετές ψήφους για να φτάσει στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών της Γαλλίας, θα δυσκολευτεί να πιάσει το όριο του 50% που χρειάζεται για να κερδίσει, δεδομένου ότι οι μετριοπαθείς ψηφοφόροι πιθανότατα θα συμμαχήσουν εναντίον της. Εν τω μεταξύ, η Ιταλία ουσιαστικά λειτουργεί χωρίς εκλογικό νόμο. Νόμος που πέρασε το 2015 με στόχο την μεταρρύθμιση της προηγούμενης νομοθεσίας, ποτέ δεν έχει εφαρμοστεί και επί του παρόντος βρίσκεται υπό εξέταση από το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας. Τις επόμενες εβδομάδες, το Ιταλικό Κοινοβούλιο πιθανότατα θα εισάγει ένα αναλογικό εκλογικό σύστημα που θα αναγκάζει τα κόμματα να σχηματίζουν συνασπισμούς για να μπουν στην κυβέρνηση. Αυτός ο νόμος πιθανότατα θα καταρτιστεί έτσι ώστε να μειωθούν οι πιθανότητες του Κινήματος των Πέντε Αστέρων να αποκτήσει πρόσβαση στην εξουσία, αφού το αντισυστημικό αυτό κόμμα αρνείται να σχηματίσει συμμαχία με άλλα πολιτικά κόμματα. Έτσι, η Γαλλία και η Ιταλία θα δουν να εκτυλίσσεται ένα από τα δυο σενάρια. Στο πρώτο σενάριο, το Εθνικό Μέτωπο και/ή το Κίνημα των Πέντε Αστέρων έρχονται στην εξουσία, φέρνοντας τις χώρες τους ακόμα πιο κοντά στην αποχώρηση από την ευρωζώνη. Για να αποχωρήσουν από την ευρωζώνη, οι νέες κυβερνήσεις θα πρέπει να οργανώσουν και να κερδίσουν σε δημοψήφισμα για τη συμμετοχή στη νομισματική ένωση. Όμως η ανακοίνωση και μόνο από τη Γαλλική ή την Ιταλική κυβέρνηση της πρόθεσης εξόδου από τη νομισματική ένωση, μπορεί να επισπεύσει την κατάρρευση της ευρωζώνης πριν καν διενεργηθεί δημοψήφισμα. Η αναγγελία ενός δημοψηφίσματος πιθανότατα θα ήταν αρκετή για να προκαλέσει μαζική φυγή καταθέσεων από τις τράπεζες της Νότιας Ευρώπης, καθώς οι καταθέτες θα μεταφέρουν τα χρήματά τους από τις αδύναμες οικονομίες του Νότου, σε «ασφαλή καταφύγια» του Βορρά. Οι επιπτώσεις ενός τέτοιου bank run θα έφτανα πολύ πέρα από τις χώρες που εμπλέκονται άμεσα με τα δημοψηφίσματα. Πολλοί με χρήματα σε Ισπανικές ή Πορτογαλικές τράπεζες, για παράδειγμα, θα έσπευδαν να τα μεταφέρουν σε τράπεζες του Βορρά. Αν η ευρωζώνη εξαφανιστεί και οι τραπεζικές καταθέσεις μετατραπούν σε εθνικά νομίσματα, οι κάτοχοι τραπεζικών λογαριασμών θα προτιμούσαν τα ευρώ τους να μετατραπούν σε γερμανικά μάρκα, αντί για πεσέτες ή εσκούδα. Στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δείχνουν πως το χρήμα στην Ευρώπη ήδη «μεταναστεύει» από τα Νότια στις τράπεζες του Βορρά εδώ και αρκετά χρόνια. Μια ανακοίνωση από μια χώρα του πυρήνα της ευρωζώνης για σχεδιασμό διενέργειας δημοψηφίσματος για τη συμμετοχή της στην ευρωζώνη, θα μπορούσε, ως εκ τούτου, να αναγκάσει την ΕΚΤ να επιβάλει capital controls για την αποτροπή της κίνησης χρημάτων προκειμένου να «αγοράσει χρόνο» στους ηγέτες της ΕΕ για να αποφασίσουν τι θέλουν να κάνουν με τη νομισματική ένωση. Στο δεύτερο και πιθανότερο σενάριο, τα μετριοπαθή κόμματα σε Γαλλία και Ιταλία παραμένουν στην εξουσία. Αν και αυτό θα απομάκρυνε τον κίνδυνο μιας άμεσης κρίσης στην ευρωζώνη, ωστόσο μπορεί να αποδειχθεί προσωρινή αναβολή. Ακόμα και οι μετριοπαθείς της Γαλλίας και της Ιταλίας τάσσονται υπέρ της αναδιάρθρωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου να αποδυναμωθούν κεντρικοί θεσμοί στις Βρυξέλλες και να επιστρέψουν ορισμένες εξουσίες στα εθνικά κοινοβούλια. Δεδομένου ότι τέτοιου είδους μεταρρυθμίσεις φαίνεται απίθανο να πραγματοποιηθούν υπό τις παρούσες συνθήκες (οι κυβερνήσεις της ΕΕ θέλουν να αποφύγουν τον κίνδυνο να ανοίξει η διαδικασία αναθεώρησης Συνθηκών), η καλύτερη εναλλακτική θα ήταν να ενεργήσουν μονομερώς και να αλλάξουν επιλεκτικά –ή να αγνοήσουν- την εξουσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και άλλων θεσμών της ΕΕ. Όμως το βασικό ζήτημα που θα πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν είναι πως, εκτός και αν οι οικονομίες αυτές βιώσουν μια ισχυρή ανάκαμψη –και μάλιστα γρήγορα- η άνοδος εθνικιστικών κομμάτων στην εξουσία απλώς θα αναβληθεί μέχρι τις επόμενες εκλογές. Στη Γαλλία, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει πέντε χρόνια, αν η μετριοπαθής κυβέρνηση που πιθανότατα θα προκύψει το 2017 καταφέρει να ολοκληρώσει τη θητεία της. Στην Ιταλία θα μπορούσε να σημαίνει μόλις λίγους μήνες, αφού οι κυβερνήσεις εκεί σπάνια αντέχουν μέχρι το τέλος της θητείας τους.</div>
<div>
 Μια πιο απομονωμένη Γερμανία Εκλογές διενεργεί το 2017 και η Γερμανία, όμως αναλόγως του πώς θα εκτυλιχθεί το μέλλον, η ψηφοφορία εκεί θα μπορούσε να έχει την μικρότερη επίπτωση στην μοίρα της Ευρώπης. Μέχρι να φτάσουν οι Γερμανοί στις Κάλπες, τον Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο, τα γεγονότα σε άλλες χώρες μπορεί να έχουν ήδη προκαλέσει κρίση στην ευρωζώνη. Η Γερμανία θα έχει ελάχιστη επιρροή στα εκλογικά αποτελέσματα στην Ιταλία ή στη Γαλλία, και η κυβέρνηση στο Βερολίνο πιθανότατα θα πρέπει να αντιδράσει στα γεγονότα, αντί να έχει την ευκαιρία να τα διαμορφώσει. Αν οι μετριοπαθείς δυνάμεις κρατήσουν τον έλεγχο της Γαλλίας και της Ιταλίας, η προεκλογική περίοδος της Γερμανίας θα είναι σχετικά κανονική, και θα επικεντρώνεται σε θέματα όπως η μετανάστευση και η ασφάλεια. Οι ηγέτες της χώρας αντιλαμβάνονται πως οι Γάλλοι και Ιταλοί γείτονές τους αισθάνονται όλο και λιγότερο άνετα με την κατεύθυνση της ευρωζώνης, όμως θα αποφύγουν να κάνουν ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις μέχρι να τελειώσουν με τις εκλογές τους. Αν και τα βόρεια και νότια μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμφωνούν πως το μπλοκ πρέπει να μεταρρυθμιστεί, έχουν διαφορετικές απόψεις ως προς την προσέγγιση. Οι εκλογικές πιέσεις στη Γερμανία θα κάνουν το Βερολίνο απρόθυμο να συμβιβαστεί με τους νότιους εταίρους για μια σειρά ζητημάτων, περιλαμβανομένης της πιο «ευέλικτης» ερμηνείας των ευρωπαϊκών στόχων για τα ελλείμματα, την εισαγωγή μέτρων τόνωσης της οικονομίας σε όλη την ευρωζώνη, ή τη στήριξη των επεκτατικών πολιτικών της ΕΚΤ. Αυτό δεν θα βοηθήσει στη γεφύρωση του χάσματος μεταξύ των βόρειων και νότιων μελών της ευρωζώνης. Για τη Γερμανία, το καλύτερο σενάριο θα ήταν να αναβληθούν οι όποιες πραγματικές μεταρρυθμίσεις της ΕΕ μέχρι το 2018, όμως ακόμα και αυτό απλώς θα καθυστερήσει τα προβλήματα του μπλοκ και δεν θα τα λύσει. Από την άλλη πλευρά, μια νίκη των λαϊκιστών στη Γαλλία ή την Ιταλία θα άλλαζε δραματικά τους υπολογισμούς της Γερμανίας. Η πρώτη αντίδραση του Βερολίνου θα ήταν να προσπαθήσει να διευκολύνει μια νέα κυβέρνηση στο Παρίσι ή τη Ρώμη σε μια προσπάθεια να αποτρέψει την κατάρρευση της ευρωζώνης. Όμως η Γερμανία δεν μπορεί να θέσει το δικό της οικονομικό μέλλον στα χέρια της Γαλλίας ή της Ιταλίας, κάτι που σημαίνει ότι θα έπρεπε ταυτόχρονα να καταρτίσει έκτακτα εναλλακτικά σχέδια για έναν κόσμο μετά την ευρωζώνη. Η αρχική αντίδραση της Γερμανίας σε μια αποσύνθεση της ευρωζώνης θα ήταν να βρει συμμάχους με τους οποίους να συνεργαστεί για μελλοντικά εμπορικά και συναλλαγματικά μπλοκ. Όμως και αυτό θα μπορούσε να αποδειχθεί δύσκολο. Η Αυστρία είναι ένας φυσικός εταίρος για τη Γερμανία, όμως η χώρα προσπαθεί να αντιμετωπίσει τις δικές της εθνικιστικές δυνάμεις, κάτι που θα περιόριζε τη διάθεση των ηγετών της να συμμετέχουν σε νέα υπερεθνικά εγχειρήματα. Η Σκανδιναβική Ευρώπη είναι οικονομικά και ιδεολογικά κοντά στη Γερμανία, όμως στο πλαίσιο μιας ευρείας πολιτικής κρίσης, η περιοχή θα μπορούσε να αποφασίσει να επικεντρωθεί στις δικές της προσπάθειες ενοποίησης. Συνεπώς, η Γερμανία θα μπορούσε να βρεθεί να διαπραγματεύεται τη δημιουργία μιας «βόρειας ευρωζώνης» με τη Benelux και τις χώρες της Βαλτικής. Σε ένα τέτοιο περίπλοκο σενάριο, οι Γερμανοί ψηφοφόροι θα μπορούσαν να στραφούν μαζικά στην Άνγκελα Μέρκελ για προστασία, φέρνοντάς την για τέταρτη φορά στην εξουσία. Όμως αυτό δεν θα ανακούφιζε μια χώρα που αντιμετωπίζει μια υπαρξιακή κρίση. Η εξαρτώμενη από τις εξαγωγές οικονομία της Γερμανία βασίζεται στην πρόσβαση στις ξένες αγορές για να δημιουργεί θέσεις εργασίας εγχωρίως. Η διάλυση της ευρωζώνης θα δημιουργούσε αξιοσημείωτη αβεβαιότητα που θα αποδυνάμωνε την οικονομική δραστηριότητα στην Ευρώπη και θα επηρέαζε αρνητικά τις Γερμανικές εξαγωγές. Η πραγματική απειλή για τη Γερμανία, όμως, δεν θα ήταν η διάλυση της ευρωζώνης, αλλά η επαναφορά των εμπορικών δασμών στην Ευρώπη. Θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι ασχέτως του τι θα συμβεί στην ευρωζώνη, ο κόσμος θα εξακολουθήσει να θέλει να αγοράζει γερμανικά αυτοκίνητα και θα είναι πρόθυμος να τα πληρώσει με γερμανικά μάρκα. Όμως τα μέτρα προστατευτισμού που θα θεσμοθετούνταν σε άλλες χώρες, θα έπληττα τις γερμανικές εξαγωγές και θα οδηγούσαν σε αύξηση της ανεργίας. Ενώ οι εμπορικοί εταίροι εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως οι ΗΠΑ και η Κίνα, θα μπορούσαν να βοηθήσουν ώστε να μετριαστεί κάπως η ζημιά, ωστόσο δεν θα μπορούσαν να αντισταθμίσουν πλήρως τις χαμηλότερες πωλήσεις στην Ευρώπη. Έτσι, δεν εκπλήσσει το ότι το νέο κύμα του αισθήματος κατά της παγκοσμιοποίησης που σαρώνει την Ευρώπη και τις ΗΠΑ είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό για τη Γερμανία, μια χώρα η ευημερία της οποίας εξαρτάται από την παγκοσμιοποίηση.<div>
 Πολλές απειλές μαζί Τα πιο δραστικά σενάρια –αυτά στα οποία οι ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις κερδίζουν στις εκλογές του 2017- είναι απίθανο να υλοποιηθούν. Όμως ακόμα και αν οι μετριοπαθείς της Γαλλίας και της Ιταλίας παραμείνουν στην εξουσία το 2017, η δυσαρέσκεια των δυο λαών με το ευρωπαϊκό κατεστημένο αυξάνεται όλο και περισσότερο. Οι φωνές που ζητούν μεταρρύθμιση της ΕΕ γίνονται όλο και πιο δυνατές και για πρώτη φορά αυτοί οι διαφωνούντες θα απαιτήσουν τον επαναπατρισμό εξουσιών στις εθνικές κυβερνήσεις, αντί για μεγαλύτερη ευρωπαϊκή ενοποίηση. Οι κυβερνήσεις θα ενεργούν συχνότερα μονομερώς και οι κεντρικοί θεσμοί στις Βρυξέλλες θα αρχίσουν να χάνουν τη σημασία τους. Το σημαντικότερο, τα εκλογικά και πολιτικά συστήματα που πιθανότατα θα κρατήσουν τις αντισυστημικές δυνάμεις μακριά από την εξουσία το 2017, ίσως να μην συνεχίσουν να τις μπλοκάρουν για πολύ καιρό ακόμα, αν δεν βελτιωθούν οι οικονομικές συνθήκες στην Ευρώπη. Όπως ένα κομμάτι κλασσικής μουσικής, όπου τα όργανα και οι μελωδίες μπαίνουν ένα-ένα, φτάνοντας σε ένα αρμονικό κρεσέντο, αρκετά από τα θέματα που έχουν προκύψει στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια θα μπορούσαν σύντομα να «παίζουν» όλα μαζί. Το επόμενο έτος, ένας συνδυασμός εθνικιστικών και αντισυστημικών αισθημάτων, δυσεπίλυτων τριβών μεταξύ Βορρά και Νότου, μεταναστευτικής κρίσης, περιφερειοποίησης, εύθραυστων τραπεζικών κλάδων και ανεπάρκειας στη λήψη αποφάσεων, θα μπορούσαν να έρθουν στην επιφάνεια, ανοίγοντας ακόμα περισσότερο τις ρωγμές στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Θεωρητικά, κανένα από τα προβλήματα αυτά από μόνο του δεν θα ήταν τόσο σοβαρό ώστε να καταστρέψει την ευρωζώνη μέσα στους επόμενους 12 μήνες. Μαζί όμως θα μπορούσαν να αποδειχθούν υπερβολικά για να τα αντέξει η ευρωζώνη. Αν και η κατάρρευση της νομισματικής ένωσης τον επόμενο χρόνο δεν είναι πιθανή, ωστόσο είναι δυνατή, κάτι που δείχνει πως το 2017 θα είναι η πιο κρίσιμη χρονιά για την ευρωπαϊκή ενοποίηση από τότε που ξεκίνησαν οι πολλές κρίσης της Ευρώπης. <a href="http://www.euro2day.gr/" target="_blank">πηγή </a> 
 
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

</div>
</div>

Stratfor: Γιατί το 2017 θα αποφασιστεί το μέλλον της Ευρώπης

Οι κάλπες που στήνονται στην Ευρώπη θα καθορίσουν την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με το Stratfor. Του χρόνου τέτοια εποχή, η ευρ...

Διαβάστε την συνέχεια

To NATO «έσπασε» τη Συνθήκη του Μοντρέ – Έρχονται άσχημες εξελίξεις στην Ουκρανία

Ellada simera 0 κόσμος, Πρωτοσέλιδα 18:26

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXX_EIsM25sOSW4sLPQfx9rgQAs35NqTcWjW9BDIu5O8egSLyWd6j_PXYMw7rfe2mwkrHT11tFQw9wmLUJoAktZDGnLb4WtKH1gN_LJBNSqey949t7eNh2cZougXEsRpgDF-hdkr8YUty5/s1600/To+NATO+%25C2%25AB%25CE%25AD%25CF%2583%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B5%25C2%25BB+%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B8%25CE%25AE%25CE%25BA%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%259C%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25AD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXX_EIsM25sOSW4sLPQfx9rgQAs35NqTcWjW9BDIu5O8egSLyWd6j_PXYMw7rfe2mwkrHT11tFQw9wmLUJoAktZDGnLb4WtKH1gN_LJBNSqey949t7eNh2cZougXEsRpgDF-hdkr8YUty5/s640/To+NATO+%25C2%25AB%25CE%25AD%25CF%2583%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B5%25C2%25BB+%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B8%25CE%25AE%25CE%25BA%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%259C%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25AD.jpg" width="640" /></a></div>
 
To NATO «σπάει» τη Συνθήκη του Μοντρέ καθώς αποφασίστηκε ότι ο χρόνος παραμονής του αμερικανικού ναυτικού στην Μαύρη Θάλασσα μέσω των σκαφών του 6ου Στόλου και άλλων νατοϊκών πλοίων θα επεκταθεί κατά 4 μήνες παραβιάζοντας έτσι τη Συνθήκη. Ίσως αυτό να εξηγεί πολλά από τα τεκταινόμενα τελευταία, την ξαφνική έκρηξη βίας και τις σφοδρές συγκρούσεις στο Ντεμπάλτσεβο. 
 
Έτσι οι ΗΠΑ θέλουν να στείλουν μήνυμα στην Ευρώπη ότι είναι ικανές να προστατεύουν τις χώρες της Συμμαχίας. 
 
Αυτό όμως ουσιαστικά θα καταπατήσει τις προβλέψεις της Συνθήκης του Μοντρέ που προβλέπει ότι σκάφη χώρας που δεν ανήκουν στις χώρες του Ευξείνου Πόντου απαγορεύεται να παραμένουν για πάνω από 21 μέρες στην περιοχή. 
 
Έτσι μετά τις αποφάσεις τις 26-27 Οκτωβρίου στις Βρυξέλλες αποφασίστηκε να ενισχυθεί η παρουσία του 6ου Στόλου με έδρα τη Νάπολη στην Μαύρη Θάλασσα σε παρουσίες στην περιοχή για διαστήματα 6-8 μηνών. 
 
Ο Στόλος αποτελείται από 1-2 αεροπλανοφόρα, δύο καταδρομικά, 16 αντιτορπιλικά μεταξύ των οποίων και Arleigh Burke-class με Tomahawk και φρεγάτες καθώς και αμφίβια και σκάφη υποστήριξης με την διοίκηση να είναι στο σκάφος USS Mount Whitney. 
 
Η ενίσχυση της αμερικανικής παρουσίας αυξήθηκε έντονα μετά την επιστροφή της Κριμαίας στην ρωσική επικράτεια. 
 
Ταυτόχρονα, το ΝΑΤΟ με πρόφαση την « εκπαίδευση» των Ουκρανών έχει συγκεντρώσει στην Ουκρανία ένα στρατό ολόκληρο και σε συνδυασμό με την αποστολή δυνάμεων στην Βαλτική ετοιμάζεται να αναμετρηθεί με την Ρωσία . 
 
Στην Γεωργία δημιουργείται νατοϊκή βάση και θα αποσταλούν χιλιάδες στρατιώτες, ενώ και στο Αζερμπαϊτζάν προλειαίνεται το έδαφος για την αποστολή νατοϊκών δυνάμεων. 
 
Αυτό ονομάζεται στην στρατιωτική επιστήμη ως « στρατηγικού τύπου περικύκλωση» μιας χώρας από τα δυτικά σύνορα της με την ΕΕ και τα νότια στην Μαύρη θάλασσα. 
 
Μέσα σε όλο αυτό σκηνικό οι Βρετανοί πλησιάζουν κοντά στα σύνορα με την Ρωσία, κάτι που ούτε στα όνειρα τους δεν το είχαν σκεφτεί ποτέ. 
 
«Η Βρετανία θα συνεχίσει να εκπαιδεύσει ουκρανικές δυνάμεις μέχρι το 2018, με σαφή σχεδιασμό μια γενικευμένη σύγκρουση στην «εμπόλεμη ζώνη» στην Ουκρανία» , τόνισε ο Βρετανός υπουργός άμυνας . 
 
Το στρατιωτικό προσωπικό του Ηνωμένου Βασιλείου θα παρατείνει την διαμονή του στη χώρα κατά ένα έτος, προκειμένου να εκπαιδεύσει καλύτερα και αποτελεσματικότερα τους άνδρες των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων. 
 
Ο Βρετανός ΥΠΑΜ είπε ότι το πρόγραμμα αυτό στέλνει ένα «σαφές μήνυμα» από το Ηνωμένο Βασίλειο στην Μόσχα ότι υποστηρίζεται η ουκρανική «κυριαρχία, ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα» και κατηγόρησε την Ρωσία για την δημιουργία πολεμικού κλίματος. 
 
Δηλαδή το ΝΑΤΟ προάγει την ειρήνη αποστέλλοντας συνεχώς πολεμικό υλικό στα σύνορα της Ρωσίας, ενώ οι Ρώσοι προκαλούν το ΝΑΤΟ. Η παράνοια ολόκληρης της δύσης στο αποκορύφωμα της. 
 
Ο Πούτιν εγκαινιάζει «εκστρατεία μαύρης προπαγάνδας» ενάντια στη Μεγάλη Βρετανία, τονίζουν Βρετανοί αξιωματούχοι. 
 
«Η επέκταση της βρετανικής παρουσίας για την εκπαίδευση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων στέλνει ένα σαφές μήνυμα ότι υποστηρίζουμε την Ουκρανία και παραμένουμε σταθερά προσηλωμένοι στην κυριαρχία, την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα, στο πρόσωπο μιας φιλοπόλεμης Ρωσίας», δήλωσε ο Βρετανός υπουργός. 
 
«Αυτή η επέκταση θα εξασφαλίσει χιλιάδες περισσότερους Ουκρανούς στρατιώτες καθιστώντας τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας αυτής ως μια από τις καλύτερες ένοπλες δυνάμεις στον κόσμο», κατέληξε ο Βρετανός αξιωματούχος για τα όνειρα του σε σχέση με την Ουκρανία. 
 
Η δράση αυτή συνέπεσε με την απόφαση της ΕΕ που αφορά την παράταση για ακόμη έξι μήνες των κυρώσεων κατά της Ρωσίας για την αποτυχία να να εκπληρώσει τους όρους της ειρηνευτικής συμφωνίας του Μινσκ. 
 
Ο Ρώσος πρωθυπουργός Ντμίτρι Μεντβέντεφ απάντησε ανακοινώνοντας Μόσχα θα συνεχίσει το εμπάργκο στις εισαγωγές τροφίμων στην ΕΕ, ως αντίμετρο στις κυρώσεις. 
 
Ο Μεντβέντεφ δήλωσε για το θέμα αυτό : «Διατηρούμε αυτά τα αντίμετρα για τώρα, αλλά θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι διότι αργά ή γρήγορα αυτή η περίοδος θα τελειώσει, και ο ανταγωνισμός θα είναι και πάλι εδώ». 
 
Ο Ρώσος πρωθυπουργός πρόσθεσε οι οικονομικοί περιορισμοί επηρεάζουν τόσο την ΕΕ όσο και την Ρωσία . 
 
Η Βρετανία συμμετέχει με πλήθος αξιωματικών ως συμβούλων στο ουκρανικό υπουργείο άμυνας. 
 
Ο βρετανικός στρατός έχει εκπαιδεύσει περισσότερα από 5.000 μέλη του ουκρανικού στρατού ενώ το 2017 θα παραδώσει μη θανατηφόρο εξοπλισμό αξίας 2 εκατομμυρίων ευρώ στους Ουκρανούς στρατιώτες. 
 
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν παραδώσει στρατιωτική βοήθεια, και εξοπλισμό 480 εκατ. δολάρια ενώ θα αποστείλουν και τέσσερα τάγματα στην Ουκρανία το 2017 για να παρέχουν εκπαίδευση στον ουκρανικό στρατό. 
 
Ο Καναδάς ξεκίνησε επίσης το δικό του πρόγραμμα κατάρτισης για τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις με 200 άτομα στρατιωτικό προσωπικό που θα σταθμεύουν εκεί μέχρι τον Μάρτιο του 2017. 
 
Τουλάχιστον 415.800 άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους λόγω των μαχών μεταξύ των κυβερνητικών δυνάμεων και των φιλο-ρώσων αυτονομιστών στην ανατολική Ουκρανία, σύμφωνα με την υπηρεσία προσφύγων του ΟΗΕ. 
 
Η ουσία όμως είναι ότι τον πόλεμο δεν το γλυτώνει ο κόσμος, κυρίως γιατί ακούει ατάραχος να του λένε οι ηγέτες της δύσης αυτά που του λένε, μη υπολογίζοντας οι ίδιοι ότι στον πλανήτη κατοικούν και άλλοι άνθρωποι . 
 
<a href="http://www.triklopodia.gr/" target="_blank">πηγή </a> 
 
 
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

To NATO «έσπασε» τη Συνθήκη του Μοντρέ – Έρχονται άσχημες εξελίξεις στην Ουκρανία

To NATO «σπάει» τη Συνθήκη του Μοντρέ καθώς αποφασίστηκε ότι ο χρόνος παραμονής του αμερικανικού ναυτικού στην Μαύρη Θάλασσα μέσω των σκα...

Διαβάστε την συνέχεια

Μετά το ανατολικό Χαλέπι, σειρά για την απελευθέρωση της παίρνει η πόλις Ιντλίμπ

Ellada simera 0 Μέση Ανατολή 18:11

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2LgW_iiHt1hvEjjeqmOupEewIqyLS0hTRTWY1rOG2VoawZnihD7ORpspl-84RK2_Q6ZMAv2a2xfTehRKF7vUx4tCv5YRXR0HwgHoDH9osaFGZXKhJdZ3fgzW-W3kdSNtKyqDRSCGWYrM7/s1600/%25CE%259C%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25AC+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25A7%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2580%25CE%25B9%252C+%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25AC+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25AF%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CF%2580%25CF%258C%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%2599%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BC%25CF%2580.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="376" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2LgW_iiHt1hvEjjeqmOupEewIqyLS0hTRTWY1rOG2VoawZnihD7ORpspl-84RK2_Q6ZMAv2a2xfTehRKF7vUx4tCv5YRXR0HwgHoDH9osaFGZXKhJdZ3fgzW-W3kdSNtKyqDRSCGWYrM7/s640/%25CE%259C%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25AC+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25A7%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2580%25CE%25B9%252C+%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25AC+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25AF%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CF%2580%25CF%258C%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%2599%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BC%25CF%2580.jpg" width="640" /></a></div>
 
Τιερί Μεϊσάν 
Η απελευθέρωση του ανατολικού Χαλεπίου σηματοδοτεί το τέλος της απόπειρας ανατροπής της Συριακής Αραβικής Δημοκρατίας. Ήταν δυνατή μόνο με την εγκατάλειψη του Κατάρ και τη μερική μεταστροφή της Τουρκίας. Ωστόσο, ένα μέρος της Συρίας εξακολουθεί να κατέχεται από τζιχαντιστές που βρίσκονται στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ. Οι επόμενες στρατιωτικές νίκες και το τέλος του πολέμου εξαρτώνται επομένως από τις μυστικές διαπραγματεύσεις που ξεκίνησαν μόλις με τα μέλη της Ατλαντικής Συμμαχίας. 
 
<div style="text-align: center;">
Δίκτυο Βολταίρος | Δαμασκός (Συρία)| 26 Δεκεμβρίου 2016</div>
 
Η απελευθέρωση του ανατολικού Χαλεπίου από τον Συριακό Αραβικό στρατό επιτεύχθηκε μόνο και μόνο επειδή ορισμένοι ξένοι παίκτες δέχθηκαν να σταματήσουν να υποστηρίζουν τους τζιχαντιστές. Την απόσυρσή τους δεν μπορούσε να την διαπραγματευτεί μόνη της η Συριακή Αραβική Δημοκρατία, αλλά μόνο με την υποστήριξη της Ρωσικής Ομοσπονδίας. 
 
Η Μόσχα κατάφερε να πάρει το Κατάρ με το μέρος της. Στις αρχές Δεκεμβρίου, αυτή η μεταστροφή σφραγίστηκε με την πώληση από τη Μόσχα του ενός πέμπτου των μετοχών της Ροσνέφτ (Rosneft) στη Ντόχα. Η Ροσνέφτ είναι το στολίδι της Ρωσίας, είναι η μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο. Με αυτή τη συναλλαγή, δήθεν για να μπαλώσει το ρωσικό έλλειμμα προϋπολογισμού, ο Ιγκόρ Σέτσιν και ο Πούτιν ένωσαν άρρηκτα τις ενεργειακές πολιτικές των δύο μεγαλύτερων εξαγωγέων φυσικού αερίου στον κόσμο. Πράγματι, το Κατάρ εγκατέλειψε τους τζιχαντιστές ενώ διαθέτει από τον περασμένο Μάιο ένα μόνιμο γραφείο στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. 
 
Η άλλη εξέλιξη είναι αυτή της Τουρκίας. 
Εάν η τελευταία παραμένει ως κράτος μέλος του ΝΑΤΟ, ο πρόεδρος της Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έγινε προσωπικός αντίπαλος της Ουάσιγκτον. Από τις γενικές εκλογές, η CIA έχει προσπαθήσει τέσσερις φορές να τον δολοφονήσει, μεταξύ άλλων στις 15 Ιουλίου. Ως εκ τούτου, η Μόσχα προσπαθεί να στηριχτεί στον Ερντογάν για να αποσυνδέσει τη Τουρκία από τις Ηνωμένες Πολιτείες. 
 
Παρότι αυτός ο ελιγμός είναι πολύπλοκος και μπορεί να πάρει χρόνο, πανικόβαλε το Τελ Αβίβ το οποίο διέταξε τη δολοφονία του πρέσβη Αντρέι Καρλόφ στην Άγκυρα· μια δολοφονία που εγκρίθηκε και γιορτάστηκε δεόντως από τους New York Daily News, τέταρτη αμερικανική εφημερίδα και φερέφωνο του σκληρότερου σιωνιστικού λόμπι. Την ίδια ημέρα στη Μόσχα, ίσως το Τελ Αβίβ να είχε παραγγείλει και το θάνατο του διευθυντή του γραφείου για τη Λατινική Αμερική του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών, <a href="http://www.tribune.gr/world/news/article/312403/thriler-nekros-rosos-diplomatis-ligo-meta-ti-dolofonia-tou-presvi-stin-agkira-vinteo.html">Πέτρου Πολσικόφ</a>, , 
 
Για μια στιγμή θεωρήθηκε ότι ο θάνατος του Καρλόφ ήταν το αποτέλεσμα ενός διπλού παιγνιδιού του Ερντογάν, του οποίου ο δολοφόνος ήταν ένας από τους σωματοφύλακες του, αλλά η Μόσχα θεώρησε ότι μάλλον δεν ήτανε. Ο Πούτιν ενίσχυσε τότε την ασφάλεια στη Ρωσία και των εκπροσώπων της στο εξωτερικό. Αυτό το επεισόδιο επιβεβαιώνει ότι ο πρόεδρος Ερντογάν δεν είναι πλέον αφέντης στο σπίτι του. 
 
Η σύλληψη ξένων αξιωματικών σε ένα καταφύγιο του ΝΑΤΟ στο ανατολικό Χαλέπι σημαδεύει την εξέλιξη της σύγκρουσης. Πρόκειται κυρίως για Βρετανούς, Αμερικανούς, Γάλλους, Σαουδάραβες και Τούρκους υπηκόους. Επιβεβαιώνοντας δημοσίως ένα μη εξαντλητικό κατάλογο 14 ονομάτων, ο πρέσβης Μπασάρ Ιμπραήμ Αλ-Τζαφαρί έθεσε το ΝΑΤΟ ενώπιον των ευθυνών του· μια πολύ διαφορετική εικόνα από εκείνη που επικράτησε το Φεβρουάριο του 2012, όταν η Συρία είχε διαπραγματευτεί σε τριμερές επίπεδο με τη Γαλλία και τη Τουρκία κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Ισλαμικού Εμιράτου του Μπάμπα Αμρ. Εκείνη την εποχή, η Δαμασκός επέστρεψε περίπου σαράντα Τούρκους αξιωματικούς και περίπου είκοσι Γάλλους αξιωματικούς στους στρατούς προέλευσης τους, είτε μέσω του Mikhail Fradkov (διευθυντή των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών) είτε άμεσα, στον ναύαρχο Edouard Guillaud (αρχηγό του γαλλικού Γενικού Επιτελείου) στα σύνορα του Λιβάνου. Αλλά η συμφωνία που συνήφθη με τον πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί δεν έγινε σεβαστή από τον διάδοχό του, Φρανσουά Ολάντ. 
 
Η ύπαρξη ενός καταφυγίου του ΝΑΤΟ στο ανατολικό Χαλέπι επιβεβαιώνει αυτό που λέγαμε σχετικά με τον συντονισμό των τζιχαντιστών από τη Landcom του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη. Αλλά ποτέ δεν έδωσε το πράσινο φως σε αυτή την επιχείρηση το Ατλαντικό Συμβούλιο, ανώτατο όργανο της Ατλαντικής Συμμαχίας. 
 
Όπως και στην επίθεση κατά της Τρίπολης (Λιβύη), τον Αύγουστο 2011, η Ουάσιγκτον χρησιμοποίησε τα μέσα του ΝΑΤΟ, χωρίς να λάβουν γνώση ορισμένα από τα μέλη του. Με τον τρόπο αυτό, εφαρμόζει το δόγμα Ράμσφελντ σύμφωνα με το οποίο δεν υπάρχει πλέον μόνιμη συμμαχία γύρω από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά μόνο συνασπισμοί α-λα-καρτ, σύμφωνα με τους στόχους που έχουν επιλεγεί από την Ουάσιγκτον. 
 
Η απελευθέρωση της Συρίας αναμένεται να συνεχιστεί με την Ιντλίμπ. Αυτό το κυβερνείο κατέχεται σήμερα από ομάδες τζιχαντιστών, χωρίς κοινό επιτελείο. Οι τελευταίοι δεν είναι σε θέση να αναλάβουν τη διοίκηση του εαυτού τους, πολύ λιγότερο φυσικά του άμαχου πληθυσμού και η περιοχή διοικείται de facto από το ΝΑΤΟ μέσω ψευδο-ΜΚΟ. Αυτό παρατήρησε τουλάχιστον το περασμένο μήνα μια αμερικανική δεξαμενή σκέψης (think-tank). 
Για να νικηθούν οι τζιχαντιστές, θα έπρεπε πρώτα να κοπούν οι δρόμοι του ανεφοδιασμού τους, δηλαδή να κλείσουν τα τουρκικά σύνορα. 
 
Αυτή είναι η σημερινή αποστολή της ρωσικής διπλωματίας. 
 
<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή </a> 
 
 
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μετά το ανατολικό Χαλέπι, σειρά για την απελευθέρωση της παίρνει η πόλις Ιντλίμπ

Τιερί Μεϊσάν Η απελευθέρωση του ανατολικού Χαλεπίου σηματοδοτεί το τέλος της απόπειρας ανατροπής της Συριακής Αραβικής Δημοκρατίας. Ήταν...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο διμέτωπος πόλεμος της Τουρκίας έχει μπροστά του δύσκολες ώρες

Ellada simera 0 Τουρκία 18:07

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggdvLt-oVJQfdB-1_nqqx1ILsNzkmU4uE-GImZJbsy7K2CJhdWH5zD4W470f_jj7-yLXx_ZPwsntY2qZiU1ZRbXwDPEW44-qaEYsGiAPvIJRVz3fs6D74_HCIPn5sUoR5OHe-Ssin9Ml_A/s1600/daily+news.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="254" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggdvLt-oVJQfdB-1_nqqx1ILsNzkmU4uE-GImZJbsy7K2CJhdWH5zD4W470f_jj7-yLXx_ZPwsntY2qZiU1ZRbXwDPEW44-qaEYsGiAPvIJRVz3fs6D74_HCIPn5sUoR5OHe-Ssin9Ml_A/s640/daily+news.jpg" width="640" /></a></div>
 
SERKAN DEMİRTAŞ, Hurriyet Daily, Μετάφραση, Παναγιώτης Μπαλακτάρης 
Μόλις λίγες ημέρες αφότου το εκτός νόμου Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) σκότωσε 14 αστυνομικούς των μονάδων αποκατάστασης τάξης σε μια επίθεση αυτοκτονίας με αυτοκίνητο στις 17 Δεκ., οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις (TSK) ανακοίνωσαν ότι υπήρχαν 16 μάρτυρες στις 21 Δεκ. στην εξελισσόμενη Επιχείρηση Ασπίδα του Ευφράτη της Τουρκίας που στοχεύει στην εκκαθάριση της Αl-Bab, μιας στρατηγικής πόλης στη βόρεια Συρία, από τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε (ISIL). Αυτή η τελευταία ήταν η μεγαλύτερη απώλεια που είχε ο τουρκικός στρατός σε μια ημέρα στο πλαίσιο της επιχείρησης που ξεκίνησε στις 24 Αυγούστου.Η στρατηγική του διμέτωπου πολέμου της Τουρκίας άρχισε στα τέλη Ιουλίου του 2015, αφού το ΡΚΚ συνέχισε τις βίαιες επιθέσεις του μετά την κατάρρευση της ειρηνευτικής διαδικασίας μεταξύ της κυβέρνησης και της φιλοκουρδικής οργάνωσης και όταν το ISIL εξαπέλυσε την πρώτη μεγάλη επίθεση αυτοκτονίας στη νοτιοανατολική επαρχία της Şanlıurfa. 
 
Στην πρώτη φάση αυτής της στρατηγικής, οι δυνάμεις της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας συμμετείχαν ενεργά στην εναέρια εκστρατεία του διεθνούς οργανισμού κατά του ISIL στη βόρεια Συρία, ενώ μια ιδιαίτερα ευρεία επιχείρηση εναντίον στοιχείων του ΡΚΚ εντός της Τουρκίας και στο βόρειο Ιράκ συνόδευσε την προηγούμενη. Χρειάστηκαν μήνες για να νικήσει η Τουρκία τους τρομοκράτες του ΡΚΚ που εξαπέλυσαν επιθέσεις σε αστικό περιβάλλον σε περίπου μια ντουζίνα επαρχίες. 
Κατόπιν αυτής της διαδικασίας, ο στρατός ενέτεινε τις προσπάθειές του να πλήξει τις θέσεις του ΡΚΚ σε ποικίλα στρατηγικά σημεία στα νοτιοανατολικά για να αποτρέψει τους τρομοκράτες από το να βρουν ασφαλή μέρη να καταφύγουν για να καλυφθούν από τις δύσκολες καιρικές συνθήκες. 
Η ζημιά που προκλήθηκε στο ΡΚΚ ώθησε τους τρομοκράτες να επικεντρωθούν σε περισσότερες επιθέσεις αυτοκτονίας σε ολόκληρη τη χώρα, προξενώντας ανησυχίες ότι πιθανώς θα συνεχίσουν τη βίαιη εκστρατεία τους στην επικείμενη περίοδο. 
Κατ’ ουσίαν, ο διμέτωπος πόλεμος της Τουρκίας ανεστάλη στα τέλη του 2015 μετά την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους. 
 
Με την ανησυχία, ότι η Ρωσία ή η Συρία θα ανταποδώσει, οι ΤΕΔ ανέστειλαν τις πτήσεις στον συριακό εναέριο χώρο μέχρι τα μέσα του 2016, όταν η Άγκυρα και η Μόσχα μπόρεσαν να σπάσουν τον πάγο και να συμφιλιωθούν. Αυτή η κίνηση επέτρεψε στην Τουρκία να πατήσει το κουμπί για την αναβληθείσα διασυνοριακή επιχείρηση εντός της Συρίας για να εκκαθαρίσει τα σύνορά της από το ΙΚ. 
 
Στις 24 Αυγούστου, ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός (FSA) και τα τουρκικά στρατεύματα άρχισαν την επίθεση για να απωθήσουν από τα σύνορα τους τζιχαντιστές του ISIL και τελικώς να καταλάβουν την Jarabulus της Συρίας. Η επιχείρηση σκόπευε, επίσης, να αποτρέψει τις κουρδικές Δυνάμεις της Λαϊκής Προστασίας της Συρίας (YPG) από την δημιουργία ενός διαδρόμου που θα ενώνει τα καντόνια του Kobane και του Afrin, η Άγκυρα να εκκαθαρίσει την Αl-Bab, που βρίσκεται ακριβώς μεταξύ των δύο καντονιών, από τους τζιχαντιστές και να δώσει τον έλεγχο στον FSA, ως απόλυτο αντικειμενικό σκοπό. 
Ωστόσο, δεδομένων των τρεχουσών συνθηκών, υπάρχουν σημαντικά εμπόδια που πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν πριν η Τουρκία και οι ΤΕΔ ολοκληρώσουν τον σκοπό. Ο πρώτος είναι το γεγονός ότι ο αμερικανοκαθοδηγούμενος διεθνής συνασπισμός δεν παρέχει καμία υποστήριξη σε αυτήν τη δράση. Υπαινισσόμενος τη δυσφορία για την περαιτέρω προώθηση της Τουρκίας προς νότο, ο συνασπισμός υπογράμμισε ότι η εν εξελίξει εκστρατεία των ΤΕΔ ήταν μια μονομερής ενέργεια. 
<div>
 
Ο δεύτερος είναι, ότι έχει καταστεί περισσότερο προφανές πως οι επιχειρησιακές ικανότητες και η δυνατότητα του FSA δεν είναι επαρκείς να φέρουν εις πέρας μια τόσο μεγάλη επιχείρηση στην Αl-Bab. Υπάρχουν αναφορές ότι πολλά στοιχεία του FSA εγκατέλειψαν τις θέσεις τους και αποσύρθηκαν από τη ζώνη των αψιμαχιών, τη στιγμή που οι συγκρούσεις με το ISIL εντατικοποιήθηκαν κοντά στην Αl-Bab. Δεν αποτελεί μυστικό, ότι το ISIL έχει από καιρό ισχυροποιήσει τις θέσεις του γύρω από την πόλη και έχει λάβει όλα εκείνα τα αποτρεπτικά μέτρα για να σταματήσει την προώθηση, προς την πόλη, του καθοδηγούμενου από την Τουρκία FSA. Όπως στη Μοσούλη, το ISIL χρησιμοποιεί αμάχους σαν ανθρώπινες ασπίδες με διάφορους τρόπους. Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι ξεκάθαρο ότι οι αντάρτες του FSA έχουν γίνει άχρηστοι στη μάχη, αφήνοντας τα τουρκικά στρατεύματα πρόσωπο με πρόσωπο με τους τζιχαντιστές. 
<div>
 
Το τρίτο σημαντικό σημείο για αξιολόγηση είναι το γεγονός, ότι όσο οι συγκρούσεις εντείνονται κοντά στην Αl-Bab, η Τουρκία αναγκάζεται να αναπτύξει περισσότερες από τις Ειδικές της Δυνάμεις στην περιοχή από διαφορετικές μονάδες. Θα είναι δύσκολο να κινητοποιήσουν αυτά τα στρατεύματα που μάχονται ήδη εναντίον του τρόμου στην Τουρκία. Αυτό σίγουρα θα υποχρεώσει την Τουρκία να αναθεωρήσει τα στρατιωτικά της σχέδια και να αλλάξει στρατηγική, εάν απαιτηθεί, αφού η κυβέρνηση ξεκαθάρισε ότι η επιχείρηση στην Αl-Bab θα συνεχιστεί. </div>
<div>
 
Άλλο ένα σημαντικό ζήτημα είναι, ότι η αύξηση στον αριθμό των μαρτύρων στρατιωτών στη βόρεια Συρία θα προκαλέσει μεγαλύτερη δημόσια αντίδραση και ερωτηματικά γιατί τα τουρκικά στρατεύματα βρίσκονται τόσο βαθειά στην όμορη χώρα, παρά το γεγονός, ότι τα σύνορα έχουν ασφαλιστεί από τους τζιχαντιστές. Οι απειλές του ISIL για πιθανές επιθέσεις αυτοκτονίας με στόχο αμάχους στην Τουρκία προσθέτουν επιπλέον ανησυχίες προς αυτήν την κατεύθυνση. 
Αυτή η εικόνα δείχνει ότι η Τουρκία έχει φτάσει στο σημείο, όπου πρέπει να αναθεωρήσει την στρατηγική του διμέτωπου πολέμου. 
 
<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή </a> 
 
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>
</div>