Η Ελλάδα δεν θα βάλει το “δάκτυλο στην πρίζα” για την Ουκρανία-Η επιστολή Λαβρόφ σε όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-02/PUTIN-KOULIS_0.png?itok=B7c5bY7L" width="728" /><br />Ασφαλείς οι Έλληνες της Κριμαίας αναφέρει η ρωσική Πρεσβεία που ενοχλήθηκε από την επίσκεψη Δένδια μόνο στην Μαριούπολη<br />Ένα τεράστιο παιχνίδι διαδραματίζεται μεταξύ ΝΑΤΟ-ΗΠΑ και Ρωσίας, το οποίο αφορά όλες τις χώρες της ΕΕ και την Ελλάδα φυσικά.<br /><br />Σύμφωνα με το <a href="https://tass.ru/politika/13578039">ITAR TASS, μήνυμα Ρώσου ΥΠΕΞ Σ. Λαβρόφ </a>για θέματα ασφαλείας παρέδωσε στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών η ρωσική πρεσβεία, βάζοντας μας στο νου μας πολλά και διάφορα σε σχέση με την κρίση στην Α.Ουκρανία.<br /><br />Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών είχε δηλώσει ότι η Μόσχα έχει αποστείλει αίτημα στις χώρες του ΝΑΤΟ και του ΟΑΣΕ,για να διευκρινιστεί εάν όλες αυτές που απαρτίζουν αυτούς τους οργανισμούς, σκοπεύουν να εκπληρώσουν βασικές δεσμεύσεις για την ασφάλεια της Ρωσίας.<br /><br />Αυτό αναφέρθηκε το βράδυ της Δευτέρας σε ανταποκριτή του TASS στη ρωσική διπλωματική αποστολή.<br /><br />«Σήμερα το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών παρέλαβε το κείμενο του μηνύματος του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ στον Έλληνα ομόλογό του Νίκο Δένδια», ανακοίνωσε η ρωσική πρεσβεία.<br /><br />Νωρίτερα, ο Λαβρόφ, απαντώντας σε ερωτήσεις από το πρόγραμμα Sunday Time του Channel One που μεταδόθηκε στις 30 Ιανουαρίου, είπε ότι η Ρωσία έστειλε αίτημα στο ΝΑΤΟ και τον ΟΑΣΕ για να διευκρινιστεί εάν οι χώρες που απαρτίζουν αυτούς τους οργανισμούς. σκοπεύουν να εκπληρώσουν βασικές δεσμεύσεις για την ρωσική ασφάλεια.<br /><br />«Εάν δεν σκοπεύουν, να μας εξηγήσουν το γιατί, διότι η απάντηση τους, θα αποτελέσει βασικό ζήτημα για τον καθορισμό των περαιτέρω προτάσεών μας, τις οποίες θα αναφέρουμε στον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν», τόνισε ο Σ.Λαβρώφ, δίνοντας την εντύπωση μιας πολύ σοβαρής κατάστασης.<br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι στη 13η συνεδρίαση της Μικτής Ρωσοελληνικής Επιτροπής Οικονομικής, Βιομηχανικής, Επιστημονικής και Τεχνικής Συνεργασίας, υπογράφτηκε διμερής συμφωνία μεταξύ του αναπληρωτή υπουργού άμυνας της Ρωσίας, Αντιστρατήγου Alexander Fomin και του ΥΦΕΞ της Ελλάδος Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη.<br /><br />Η συμφωνία αυτή τροποποίησε τη ρωσοελληνική διακυβερνητική συμφωνία για την πρόληψη πολεμικών επεισοδίων στη θάλασσα εκτός χωρικών υδάτων, και αφορά συμφωνία που συνήφθη στις 10 Απριλίου του τρέχοντος έτους.<br /><br />«Οι αλλαγές που εισήχθησαν αποσκοπούν στη βελτίωση της ασφάλειας της πλεύσης πολεμικών πλοίων και πτήσεων μαχητικών και άλλου τύπου αεροσκαφών των ενόπλων δυνάμεων των δύο χωρών, σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους εκτός χωρικών υδάτων», είχε ανακοινώσει το ρωσικό υπουργείο Άμυνας.<br /><br />Ουσιαστικά η Ελλάδα θα έχει άμεση συνεννόηση με ρωσικά πολεμικά πλοία και αεροσκάφη, όταν αυτά πλέουν και πετούν σε διεθνή ύδατα, σε Εύξεινο Πόντο, Αιγαίο, και Α.Μεσόγειο.<br /><br />Όσο αφορά τις υπόλοιπες αιτιάσεις της Ρωσίας για ΝΑΤΟ και ΟΑΣΕ, αυτές αφορούν την ελληνική πλευρά, η οποία οφείλει να ξεκαθαρίσει, ότι δεν έχει τις παραμικρές επιθετικές βλέψεις προς την ρωσική επικράτεια, πιθανότατα ακόμα και υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ. <br /><br />Ουσιαστικά η όλη προσπάθεια πολεμικής έγερσις στον Εύξεινο Πόντο, δεν αποτελεί θετική εξέλιξη όχι μόνο για την χώρα μας, αλλά και για όλες τις χώρες της περιοχής, αφού μια στρατιωτική κρίση θα ενέπλεκε το σύνολο των χωρών.<br /><br />Το πρόβλημα για τους Ρώσους πιθανότατα αφορά το σύμπλεγμα των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα, και τις κινήσεις των Αμερικανών σε Αιγαίο και Εύξεινο Πόντο, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε το "Russian express" που αποτελεί την συνεχή ροή δυνάμεων, όπλων και προσωπικού στην Συρία δια μέσω του Βοσπόρου, το οποίο είναι τρομερά σημαντικό για την Μόσχα.<br /><br />Επίσκεψη Ν.Δένδια στην Μαριούπολη και η ανάρτηση της ρωσικής πρεσβείας για τους Έλληνες της Κριμαίας<br /><br />Χθες αναφέραμε μη επιβεβαιωμένες πηγές, οι οποίες ανέφεραν μια “δυσφορία” στην Μόσχα από την παρουσία από την στάση της Ελλάδος στο ζήτημα της Α.Ουκρανίας, ίσως επειδή ο Έλληνας ΥΠΕΞ δεν μετέβη και στην περιοχή των Ρωσόφωνων, στην οποία και εκεί ζουν Έλληνες της διασποράς. <br /><br />Σήμερα επιβεβαιωθήκαμε αφού η ρωσική πρεσβεία ανάρτησε το εξής:<br /><br />“Στη ρωσική Κριμαία έχουν δημιουργηθεί όλες οι απαραίτητες συνθήκες για την προώθηση του πολιτισμού και της γλώσσας των Ελλήνων της χερσονήσου, ενώ προστατεύονται πλήρως τα δικαιώματά τους”.<br /><br />Η θέση της Ελλάδος στην περιοχή είναι “λεπτή” και προσπαθεί να εξισορροπηθεί ανάμεσα σε Κίεβο και Μόσχα, ενώ οι ΗΠΑ παρακολουθούν με μεγάλη προσοχή κάθε κίνηση.<br /><br />Σκοπός της Αθήνας πρέπει να είναι η ασφάλεια και η ευημερία και των χιλιάδων Ελλήνων είτε αυτοί ζουν στην Μαριούπολη, είτε ζουν στην Κριμαία ή το Ντονιέτσκ.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Ελλάδα δεν θα βάλει το “δάκτυλο στην πρίζα” για την Ουκρανία-Η επιστολή Λαβρόφ σε όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ

Ασφαλείς οι Έλληνες της Κριμαίας αναφέρει η ρωσική Πρεσβεία που ενοχλήθηκε από την επίσκεψη Δένδια μόνο στην Μαριούπολη Ένα τεράστιο παιχνίδ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Πούτιν παίρνει εκδίκηση για το προσωπικό του «τραύμα»: Οδηγεί τη Δύση στο μεγαλύτερο γεωπολιτικό λάθος τον 21ο αιώνα.

<img height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/02/220202085400_putin-keria.jpg" width="753" /><br /><br />Του <b>ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΔΡΙΒΑ*</b><br />Έχουμε φτάσει στα 15 χρόνια της κρίσης της Ουκρανίας. Ήταν 2007 όταν η Ουκρανία αποφάσισε να ενώσει το οικονομικό της μέλλον με την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.).<br /><br />Σήμερα, η Ε.Ε. αν μπορούσε θα επέστρεφε με μια χρονομηχανή πίσω ώστε να μην προβεί σε αυτήν την ενέργεια, η οποία άνοιξε και τη μεγάλη σύγκρουση που ονομάζεται έκτοτε “Ουκρανική Κρίση”. Η επόμενη μέρα της κρίσης στην Ουκρανία θα φέρει δικαίωση του Δόγματος Πούτιν.<br /><br />Ο Ρώσος πρόεδρος δεν είχε κρύψει ποτέ του πώς βλέπει τη μεγάλη εικόνα της διεθνούς πολιτικής σε σχέση με τη θέση της Ρωσίας στον κόσμο. Είχε πει: “Η διάλυση της ΕΣΣΔ ήταν το μεγαλύτερο γεωπολιτικό λάθος του 20ου αιώνα”.<br /><br />Ο Πούτιν δε θα καταφέρει απλά να έχει μια καλή συμφωνία για την Ουκρανία, αλλά κάτι πολύ πιο μεγάλο. Το οριστικό τέλος της σχέσης Ε.Ε.-ΝΑΤΟ με συγκολλητική ουσία τις ΗΠΑ, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά το 1992.<br /><br />Τι κρύβεται πίσω από την επιμονή των ΗΠΑ στο ότι η Ρωσία θα επιτεθεί;<br />Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, θα χρειαστεί να δούμε αναλυτικά τι θέλει και τι δεν θέλει η Ουάσινγκτον στο θέμα της Ουκρανίας.<br /><br />Οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν τον πλήρη έλεγχο της Ουκρανίας από τη Ρωσία. Η λογική του Μπρεζίνσκι (Η Ρωσία χωρίς την Ουκρανία δεν είναι σημαντική δύναμη ενώ με την Ουκρανία είναι αυτοκρατορία) δεν έχει πάψει να επηρεάζει την αμερικανική σκέψη η οποία έχει λογική μόνο με ψυχροπολεμικούς ή με όρους που μπορούσαν να μεταφραστούν σε πολιτική όταν η Ρωσία μάζευε τα κομμάτια της μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.<br /><br />Ο λόγος που η λογική Μπρεζίνσκι δεν αποτελεί κάποιο αξίωμα γεωπολιτικό, στηρίζεται κυρίως στα όσα κάνει η Ρωσία στον Βόρειο Πόλο, όπου φαίνεται να έχει χαράξει μια στρατηγική ώστε να έχει τον πρώτο λόγο μέχρι το 2035 και να ελέγχει την εμπορική οδό της Βόρειας Διαδρομής. Με άλλα λόγια, η Ουκρανία και η Μαύρη Θάλασσα παραμένουν ως ζωτικοί χώροι για τη Ρωσία, αλλά όχι μοναδικοί.<br /><br />Επιπρόσθετα, όταν ο Μπρεζίνσκι διατύπωνε αυτή τη θεωρία, η Ρωσία είχε μηδαμινή “μεσανατολική πολιτική”. Σήμερα η Ρωσία, είναι βασικός παίκτης στη Μέση Ανατολή. Τελικά, ο βέλτιστος στόχος που μπορεί να πετύχει η Αμερική είναι ο μη πλήρης έλεγχος της Ουκρανίας από τη Ρωσία.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Μόσχα κατοχύρωσε το 2014 στο ρωσικό επιτελείο τον πρώτο λόγο. Ελέγχοντας την Αζοφική, μπορεί να ελέγξει την ανατολική Ουκρανία και κυρίως τις περιοχές Ντόνετσκ και Λουχάνσκ.<br /><br />Αυτό το κομμάτι της Ουκρανίας, (με παράλληλο έλεγχο μετά τα γεγονότα του Καζακστάν, του πολιτικού γίγνεσθαι της μεγαλύτερης περίκλειστης χώρας) ενώνεται με το ρωσικό κομμάτι του Καυκάσου και έτσι η Ρωσία έχοντας εκεί έλεγχο και στο Καζακστάν, έχει μεγαλύτερη δύναμη και στην Κασπία και τελικά, Μαύρη Θάλασσα και Κασπία Θάλασσα ελέγχονται καλύτερα από τη Μόσχα.<br />Η Αμερική θέλει φθορά της Ρωσίας στην περιοχή κάτι που αδυνατίζει την οικονομία της. Ωστόσο, για τη Ρωσία, πολιτική και οικονομία ταυτίζονται ακολουθώντας μια πλήρως ρεαλιστική εξωτερική πολιτική όταν στη Δύση (και στις ΗΠΑ) τα οικονομικά έχουν διαχωριστεί από την πολιτική.<br /><br />Τι δεν θέλει η Ουάσινγκτον; Έναν πόλεμο ο οποίος αν ατυχώς γίνει, θα γίνει σε μια συγκυρία όπου οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν τεράστια εσωτερικά ζητήματα (ζητήματα συνοχής αλλά και έναν πληθωρισμό ο οποίος δεν περνά απαρατήρητος).<br /><br />Η επικοινωνιακή επιμονή των ΗΠΑ στο ότι η Ρωσία θα κάνει εισβολή, δείχνει και τον στόχο της. Αν δεν γίνει πόλεμος, η Ουάσινγκτον θα φέρει ως επιτυχία την “ακύρωση” των πολεμικών σχεδίων του Πούτιν, ο οποίος όμως, όσο και αν έχει ελευθερία κινήσεων λόγω ανύπαρκτου πολιτικού κόστους στο εσωτερικό του, γνωρίζει οτι η ρωσική οικονομία τον υποχρεώνει να κάνει ό,τι και στην Κριμαία. Νίκη χωρίς πόλεμο.<br /><br />Τα προβλήματα συνοχής εντός του ΝΑΤΟ, δεν είναι σημερινά. Η πρώτη ρήξη εντός του ΝΑΤΟ, φάνηκε από το 2003 όταν και ο γαλλογερμανικός άξονας αντέδρασε στη μονομερή πολιτική του Μπους στη Μέση Ανατολή. Το 2008 και στο -με ελληνικό ενδιαφέρον- Βουκουρέστι, το ρήγμα βάθυνε καθώς καμία αμερικανική πρόταση διεύρυνσης του ΝΑΤΟ (που ατυχώς προέκυψε ως στρατηγική μετά το 1997) δεν πέρασε (Ουκρανία, Γεωργία, Βόρεια Μακεδονία).<br /><br />Η Ρωσία είχε πετύχει την πρώτη μεγάλη νίκη της καθώς τέσσερις μήνες μετά, η Ρωσία έδωσε ένα σκληρό μάθημα στη Γεωργία η οποία υπερεκτίμησε τη στρατηγική αμφιθυμία των ΗΠΑ για υποστήριξη (strategic ambiguity, όμοιά της είχε κάνει και στον Πόλεμο του Κόλπου).<br /><br />Ωστόσο, η νίκη των ΗΠΑ στη Σύνοδο του Βουκουρεστίου, ήταν η καταγραφή του οτι κάποια στιγμή θα μπορούσαν να “νατοϊκοποιηθούν” χώρες σαν την Ουκρανία και τη Γεωργία.<br /><br />Η Ρωσία διείδε πολύ πιο καθαρά αυτό που η Δύση πολλές φορές αρνήθηκε να αποδεχτεί. Οτι από τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα και μετά, ο κόσμος άρχιζε να αλλάζει.<br /><br />Ο Πούτιν διέγνωσε πολύ καθαρά ότι τα οικονομικά συμφέροντα χωρών που ανήκουν και στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε., ήταν σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένα από τη Ρωσία (υδρογονάνθρακες). Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία δε θέλησαν ποτέ (παρά τις κατά καιρούς πολιτικές επιθέσεις στη Μόσχα) να διαβούν τον Ρουβίκωνα και να θεωρήσουν τη Ρωσία “στρατηγική απειλή”.<br /><br />Η Μόσχα έκανε τα αυτονόητα: Δημιούργησε στρατηγικές σχέσεις με τη Γερμανία και μάλιστα, με το βιομηχανικό της λόμπι που εν πολλοίς καθορίζει και τη γερμανική πολιτική.<br /><br />Η Γερμανία με τη σειρά της, σαν το πιο εύρωστο κράτος στην Ε.Ε., χάραζε μια πολιτική που ενώ κρατούσε τα “αμερικανικά” προσχήματα (καταδίκες για ανθρώπινα δικαιώματα, κυρώσεις κτλ) ουδέποτε δεν θέλησε να σπάσει το “Russland Versteher” (δείχνοντας κατανόηση στη Ρωσία).<br /><br />Επιπρόσθετα, η Ρωσία διέγνωσε ότι η διεύρυνση της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ (έγιναν παράλληλα μέχρι και το 2007) παρόλο που επικοινωνούνταν ως “επιτυχία” της Δύσης, ήταν μάλλον αδυναμία. Περισσότερα κράτη σε έναν οργανισμό=>περισσότερες διαφωνίες=> δυσκολότερες και πιο αργές αποφάσεις επομένως, μηδαμινή συνοχή και κακός συντονισμός. Η διαπίστωση αυτή ήρθε από γαλλικά χείλη για “εγκεφαλικά νεκρό ΝΑΤΟ”.<br /><br />Οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν ότι η Ε.Ε. επιθυμεί μια ξεχωριστή διαπραγμάτευση με τη Ρωσία, παράλληλη με αυτή που διεξάγεται μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας. Η Γαλλία και η Γερμανία, έχουν κάθε λόγο να χαμογελούν καθώς όπως ανέφερε το Spiegel λίγες εβδομάδες πριν, παρά τις διαφωνίες μεταξύ Παρισιού και Βερολίνου για τα οικονομικά θέματα, και οι δύο συγκλίνουν για τη δημιουργία των “Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης”.<br />Το γαλλικό σχέδιο για “στρατηγική αυτονομία” της Ε.Ε., προωθείται μέσα από αυτό. Η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ εμφανίζουν τεράστιες αποκλίσεις. Αυτές οι αποκλίσεις αφορούν και τις σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ε.Ε.<br /><br />Η έννοια “Δύση” χρησιμοποιείται εδώ και πολλά χρόνια πληθωριστικά, μόνο και μόνο γιατί βολεύει τις αναλύσεις. Σε κάθε περίπτωση, είναι μάλλον αδόκιμο να χρησιμοποιούμε μια περιεκτική έννοια η οποία δεν έχει γεωγραφικές, πολιτικές αλλά και γεωοικονομικές αναφορές. Η επόμενη μέρα (είτε έλθει με καταστροφή στην Ουκρανία, είτε έλθει με μια συμφωνία τελευταίας στιγμής) θα βρει την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ σε μια άνευ προηγουμένου διαίρεση.<br /><br />Η αξιοπιστία του ΝΑΤΟ θα μειωθεί κυρίως για τις χώρες της Βαλτικής οι οποίες εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ λόγω των προβλημάτων τους με τη Ρωσία. Οι χώρες της δυτικής Ευρώπης θα αποδείξουν για μια ακόμη φορά ότι η οικονομία διακρίνεται από την ασφάλεια και για να είμαστε περισσότερο ακριβείς, μάλλον η πρώτη ορίζει τη δεύτερη στην Ε.Ε.<br /><br />Η στρατηγική αυτονομία και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης δε θα στηριχθούν από όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε. Αν θέλει να προχωρήσει η Ε.Ε. με αυτήν την ταχύτητα, θα πρέπει να λογαριάζει ήδη ότι το Brexit θα βρει μιμητές.<br /><br />Ο Πούτιν οδηγεί ίσως στο μεγαλύτερο γεωπολιτικό λάθος του 21ου αιώνα τη “Δύση” η οποία σίγουρα μοιράζεται ακόμη πολύ σημαντικά οικονομικά συμφέροντα εντός των κόλπων της όμως δεν είναι τα μόνα (η Ε.Ε. έχει σαν τους πλέον σημαντικούς οικονομικούς εταίρους τη Ρωσία και την Κίνα).<br /><br />Οι ΗΠΑ πληρώνουν το ότι για πολλά χρόνια, άφησαν την εξωτερική τους πολιτική στον αυτόματο πιλότο της παγκοσμιοποίησης. Η παγκοσμιοποίηση έφερε κατακερματισμό σε κάθε παράγοντα που ορίζει το εθνικό συμφέρον.<br /><br />Η επικράτηση της οικονομικής λογικής έναντι της πολιτικής, (αφού πρώτα είχαν διαχωριστεί ως πτυχές) έδωσε χρόνο σε άλλες δυνάμεις που χάραξαν μια ρεαλιστική πολιτική, ανταγωνιστική ως προς τα αμερικανικά συμφέροντα. Η μείωση της αξιοπιστίας του ΝΑΤΟ αλλά και αυτού που ονομάζεται “οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους” είναι προς το συμφέρον και της Κίνας.<br /><br />Η διαφορά είναι ότι το Πεκίνο έχει πολλά περισσότερα μέσα προκειμένου να αμφισβητήσει τα αμερικανικά συμφέροντα. Η Ουκρανία αποτελεί για την Κίνα μια “εκπαιδευτική παράσταση” για όσα επιθυμεί η Κίνα στην Ταϊβάν. Ακόμη και αν υπήρχε συνεννόηση μεταξύ Ρωσίας και Κίνας, η Μόσχα έχει κάθε λόγο να χαίρεται για την επόμενη μέρα των σχέσεών της με ΗΠΑ και Κίνα, καθώς θα μπορούσε να πλειστηριάσει τη θέση της.<br /><br />Η μείωση αποτρεπτικής φήμης των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ θα κοστίσει συνολικά στις ΗΠΑ και για τους συμμάχους τους αλλά και για τους αντιπάλους τους. Ακόμη και χώρες σαν την Ταϊβάν, τις Φιλιππινες, τη Νότια Κορέα, την Αυστραλία, την Ιαπωνία, θα αξιολογήσουν ρεαλιστικά την κατάσταση στην Ουκρανία, βλέποντας στο Κίεβο την ίδια τους τη χώρα.<div><br />Συμπεράσματα<br /><br />Μετά από μια ανακωχή (είτε αυτή γίνει μετά από απευκταίο πόλεμο ή μετά από συμφωνία στο τραπέζι) ο στόχος της “διπλής ανάσχεσης” (εναντίον Ρωσίας και Κίνας ταυτόχρονα) της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής θα είναι πιο αδύναμος.<br /><br />Η για πολλά χρόνια έλλειψη μιας ρεαλιστικής στρατηγικής σε έναν πολυπολικό κόσμο και ο διαχωρισμός της οικονομίας από την ασφάλεια και την άμυνα, φέρνει τον δυτικό κόσμο σε πολύ δυσκολότερη θέση καθώς τα σημερινά διακυβεύματα απαιτούν το μέγιστο δυνατό συντονισμό και όχι τη μικρότερη δυνατή συνοχή εντός οργανισμών.<br /><br />Ο Πούτιν γνωρίζει ότι κανείς Ευρωπαίος δε θέλει να πολεμήσει στην Ουκρανία και πως οι κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών κρατών έχουν να αντιμετωπίσουν την οικονομική-ενεργειακή κρίση μαζί με την πανδημία και το πολιτικό τους κόστος είναι ήδη φθαρμένο.<br />Η ενεργειακή κρίση καθιστά τη Ρωσία ακόμη πιο σημαντική για την Ε.Ε. Επίσης, στη Μόσχα έχουν αντιληφθεί ότι ούτε ο σημερινός Αμερικανός πρόεδρος που παρουσιάζει χαμηλή δημοτικότητα στις ΗΠΑ θα ήθελε να μπλέξει τη χώρα του σε έναν πόλεμο, όταν οι Αμερικανοί ψηφοφόροι μάλλον ζητάνε λιγότερη παρεμβατικότητα από την εποχή Μπους και μετά.<br /><br />Το τέλος της κρίσης στην Ουκρανία δε γίνεται να μην έχει οφέλη για τη Ρωσία (ακόμη και με κάποιον τρόπο, εδαφικά οφέλη) η οποία θα μπορεί να αισθανθεί ήσυχη με μια μη νατοϊκοποιημένη Ουκρανία η οποία θα ελέγχεται από ανατολικά και από νότια (Κριμαία) από τη Ρωσία.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, θα μπορεί να έχει λόγο (όχι απόλυτο) στην επόμενη μέρα της Ουκρανίας. Όμως το μεγαλύτερο κέρδος για τη Ρωσία θα παραμείνει η έκθεση της έλλειψης συνοχής και συντονισμού τόσο εντός του ΝΑΤΟ όσο και στις τριαδικές σχέσεις ΗΠΑ-Ε.Ε.-ΝΑΤΟ.<br /><br /><b><i>* Ο Αλέξανδρος Δρίβας είναι Διεθνολόγος -Συντονιστής του Τομέα Ευρασίας & Ν. Α. Ευρώπης στο ΙΔΙΣ – Research Fellow in HALC (Hellenic American Leadership Council)</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Πούτιν παίρνει εκδίκηση για το προσωπικό του «τραύμα»: Οδηγεί τη Δύση στο μεγαλύτερο γεωπολιτικό λάθος τον 21ο αιώνα.

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΔΡΙΒΑ* Έχουμε φτάσει στα 15 χρόνια της κρίσης της Ουκρανίας. Ήταν 2007 όταν η Ουκρανία αποφάσισε να ενώσει το οικονομικό της ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ βάζει μεγαλοπρεπές STOP σε νέα παρτίδα S-400 για την Τουρκία-Το “τυράκι” με το αίτημα για F-16 Block 70

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-02/s400-1024x681.jpg?itok=YpPtcDps" width="725" /><br /><br />Σε περίπτωση άρνησης της Άγκυρας να παραλάβει δεύτερη παρτίδα ρωσικών πυραύλων, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά, ακόμη και την εγκρίσεως προμήθειας 40 F-16 Block 70<br /><br />Το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ επανέλαβε την έντονη αντίρρησή του για την απόκτηση από την Τουρκία του ρωσικού συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας S-400.<br /><br />«Η Τουρκία είναι ένας μακροχρόνιος σύμμαχος του ΝΑΤΟ με τον οποίο μοιραζόμαστε πολλά στρατηγικά συμφέροντα. Ταυτόχρονα, υπάρχουν τομείς στους οποίους διαφωνούμε βαθύτατα. Η ανάμειξη της Άγκυρας σε ορισμένες πρόσφατες συγκρούσεις δεν βοηθά αλλά υπονομεύει την περιφερειακή ασφάλεια», έγραψε ανώτερος αξιωματούχος του Γραφείου Νομοθετικών Υποθέσεων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ σε επιστολή απάντησης σε ερώτηση του Ελληνοαμερικανού βουλευτή Κρις Παππάς, αναφέρει η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.<br /><br />«Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ συνεχίζει να εκφράζει την έντονη αποδοκιμασία του για την απόφαση της Άγκυρας να αποκτήσει τους S-400 και προειδοποιεί ότι περαιτέρω αγορές ρωσικού στρατιωτικού εξοπλισμού θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πρόσθετες κυρώσεις», ανέφερε η επιστολή του ανώτερου αξιωματούχου των ΗΠΑ.<br /><br />«Η αμερικανική κυβέρνηση συνεχίζει να πιέζει την Τουρκία να ευθυγραμμίσει την εξωτερική της πολιτική με τους στόχους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ», πρόσθεσε ο ίδιος.<br /><br />Σχετικά με την απάντηση της κυβέρνησης των ΗΠΑ σε αίτημα της Άγκυρας για αγορά νέων μαχητικών αεροσκαφών F-16 και αναβαθμίσεις για τον στόλο της, η επιστολή ανέφερε ότι «το Υπουργείο βρίσκεται ακόμη στη διαδικασία αναθεώρησης της προτεινόμενης πώλησης», σημειώνοντας ότι οποιαδήποτε πώληση «Θα χρειαζόταν μια ειδοποίηση του Κογκρέσου εάν το εγκρίναμε». <br /><br />Δηλώσεις του προέδρου της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας<br /><br />Ο Πρόεδρος της Προεδρίας των Αμυντικών Βιομηχανιών, Ι. Ντεμίρ είπε, σχετικά με το (αίτημα της Τουρκίας για F-16 Block 70),ανέφερε για μία φορά ακόμη ότι, υπάρχουν θετικά μηνύματα, αλλά λαμβάνοντας υπόψη ότι η τελική έγκριση θα πάει στο κογκρέσο, “νομίζω ότι πρέπει να αναμένουμε την απόφαση με υπομονή".<br /><br />Ο İsmail Demir απάντησε στις ερωτήσεις των μελών του Τύπου στη «Συνάντηση Αξιολόγησης 2021 και Στόχων 2022» που πραγματοποιήθηκε στην έδρα της εταιρείας HAVELSAN.<br /><br />Εκεί ανέφερε ότι οι διαπραγματεύσεις για το σύστημα αεράμυνας SAMP-T συνεχίζονται.<br /><br />"Εάν η άλλη πλευρά συνεχίσει να δείχνει τις σοβαρές της προθέσεις σχετικά με τη συνέχιση αυτού του οδικού χάρτη, αυτό το ταξίδι θα συνεχιστεί, δεν θα κρατηθούμε εδώ. Η συνεργασία είναι πάντα ανοιχτή και πάνω στο τραπέζι, εξαρτάται από τη βούληση και την επιθυμία της άλλης πλευράς. Θα δούμε τις εξελίξεις» είπε ο ίδιος.<br /><br />Ο İsmail Demir δήλωσε επίσης ότι ένας φιλόδοξος αλλά εφικτός στόχος αυτό που τέθηκε από την TAI για το τουρκικό μαχητικό (MMU) και υπενθύμισε ότι οι εργασίες για αυτό το θέμα συνεχίζονται με πλήρη ταχύτητα, τονίζοντας ότι δεν υπάρχει κίνδυνος σχετικά με τον κινητήρα του MMU.<br /><br />"Δεν περιμένουμε ότι οι παραγγελίες πρώτης παρτίδας μας θα τεθούν σε κίνδυνο όσο θα έχουν ξεκινήσει οι παραδόσεις, αλλά έχουμε ακόμα εναλλακτικές μελέτες. Κάνουμε διαχείριση κινδύνου από αυτή την άποψη και θα τις ανακοινώσουμε όταν έρθει η ώρα», τόνισε ο Ντεμίρ.<br /><br />Επισημαίνοντας ότι εργάζονται επίσης για τους κινδύνους σχετικά με τη συνεχιζόμενη κρίση Ρωσίας-Ουκρανίας, ο Ντεμίρ είπε: «Έχουμε μελέτες στη διαχείριση κινδύνων όχι όμως για τις πρόσφατες εξελίξεις, και κοιτάμε την δημιουργία εναλλακτικών πηγών στα εγχώρια προϊόντα το συντομότερο δυνατό».<br /><br />Τονίζοντας ότι θα υπάρξουν πολλά σχέδια αποκάλυψε ότι ορισμένα θέματα που αφορούν τεχνολογίες του μέλλοντος, όπως μη επανδρωμένα συστήματα, ολοκληρωμένες πλατφόρμες ανθρώπινων μη επανδρωμένων συστημάτων, ροή δεδομένων, ανάλυση δεδομένων και υλικά και ηλεκτρονικά συστήματα με τεχνητή νοημοσύνη, ημιαγωγούς και τσιπ, αφορούν εξάρτηση αποκλειστικά από το εξωτερικό.<br /><br />Το ζήτημα όμως με την Τουρκία δεν είναι μόνο το αν θα παραλάβει ή όχι δεύτερη παρτίδα S-400, αλλά και το τι θα γίνει με την πρώτη παρτίδα που είναι αποθηκευμένη.<br /><br />Σε σενάριο άρνησης της Άγκυρας να παραλάβει δεύτερη παρτίδα ρωσικών πυραύλων, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά, ακόμη και την εγκρίσεως προμήθειας 40 F-16 Block 70, αφού τα Rafale της Ελλάδος έχουν γίνει “βραχνάς” για τους Τούρκους.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ βάζει μεγαλοπρεπές STOP σε νέα παρτίδα S-400 για την Τουρκία-Το “τυράκι” με το αίτημα για F-16 Block 70

Σε περίπτωση άρνησης της Άγκυρας να παραλάβει δεύτερη παρτίδα ρωσικών πυραύλων, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά, ακόμη και την εγκρίσεως προ...

Διαβάστε την συνέχεια

Υπάρχει φιλορωσικό ρεύμα στο Κίεβο; – Πώς εκφράζεται;

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/02/ukraine.jpg" width="761" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Ρώσοι και Ουκρανοί είναι αδελφά έθνη. Η αρχή της ιστορικής τους ύπαρξης ανάγεται στην ίδρυση του κράτους των Ρως με έδρα το Κίεβο στο τέλος του 9ου αιώνα. Τόσο η προέλευση εκείνου του κράτους όσο και η προέλευση του ονόματος Ρως, που χρησιμοποιήθηκε πρώτα εκεί και τότε, παραμένουν θέματα συζήτησης μεταξύ των ιστορικών. Σύμφωνα με την παραδοσιακή αφήγηση που παρουσιάζεται στο “Πρωτογενές Χρονικό” (συγγραφέας ο μοναχός Νέστορας), ιδρύθηκε από τον Βίκινγκ Όλεγκ, ηγεμόνα του Νόβγκοροντ το 879 μ.Χ.<br /><br />Το 882, ο Όλεγκ, κατέλαβε το Σμολένσκ και το Κίεβο που λόγω της στρατηγικής του θέσης στον ποταμό Δνείπερο, το έκανε πρωτεύουσα της Ρωσίας. Επεκτείνοντας την κυριαρχία του, ο Όλεγκ ένωσε τις τοπικές σλαβικές και φινλανδικές φυλές, νίκησε τους Χαζάρους και το 911 κανόνισε εμπορικές συμφωνίες με την Κωνσταντινούπολη. Μέχρι την ηγεμονία του Βλαδίμηρου I το 980, η δυναστεία του Κιέβου είχε ολοκληρωτικά εκσλαβιστεί και κυβερνούσε μια περιοχή που εκτεινόταν από τις βόρειες λίμνες μέχρι τη στέπα και από τα αβέβαια τότε πολωνικά σύνορα μέχρι τον Βόλγα και τον Καύκασο.<br /><br />Η βασιλεία του Βλαδίμηρου προανήγγειλε την αρχή της χρυσής εποχής της Ρωσίας του Κιέβου, αλλά η λαμπρότητα εκείνης της εποχής στηρίχθηκε σε ασταθή βάση. Ο μόνος κρίκος που ένωνε τις υποταγμένες φυλές ήταν η δύναμη του μεγάλου δούκα του Κιέβου. Καθοριστικό γεγονός επί βασιλείας Βλαδίμηρου ήταν η αποδοχή της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης το 988, και την βάπτιση όλων των υπηκόων.<br /><br />Έκτοτε πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι. Η Ουκρανία πότε αποτελούσε μέρος της Πολωνίας, πότε ήταν ημιανεξάρτητη και για μικρές περιόδους ανεξάρτητη. Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Ουκρανοί πολέμησαν μαζί με τους Ρώσους, αλλά και με την Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία. Στον ρωσικό εμφύλιο άλλοι στο πλευρό των Λευκών και άλλοι των Μπολσεβίκων. Τελικά εντάχτηκαν ως ομόσπονδη Σοσιαλιστική Δημοκρατία στην ΕΣΣΔ.<br /><br />Μεγάλη πληγή είναι για τους Ουκρανούς ο αφανισμός έως και 3.000.000 Ουκρανών από λιμό στον Μεσοπόλεμο, όταν ο Στάλιν άφησε την επισιτιστική κρίση να οξυνθεί, επειδή οι Ουκρανοί αγρότες είχαν αντισταθεί στην πολιτική της κολεκτιβοποίησης. Σήμερα η Ουκρανία θεωρεί το γεγονός γενοκτονία. Το 1954, ο τότε ηγέτης του ΚΚΣΕ, Ουκρανός, Νικήτα Χρουτσόφ ενσωμάτωσε την Κριμαία –μέχρι τότε ανήκε στη Ρωσία– στην Ουκρανία.<br /><br />Τί λένε οι Ουκρανοί για τους Ρώσους<br /><br />Η απογραφή του 2001, η μόνη που έγινε μετά την ανεξαρτησία της χώρας έδειξε ότι από τα περίπου 48.000.000 κατοίκους, 37.541.693 δήλωσαν ως εθνικότητα Ουκρανοί και 8.334.141 Ρώσοι. Υπήρχαν, δε, και περίπου 100.000 που δήλωσαν Έλληνες. Την εποχή εκείνη και παρά τα εσωτερικά προβλήματα, οι σχέσεις μεταξύ Μόσχας και Κιέβου ήταν τουλάχιστον αγαστές.<br /><br />Σύμφωνα με έρευνα του Διεθνούς Ινστιτούτου Κοινωνιολογίας του Κιέβου, στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο 2021, το 41% των Ουκρανών είχαν θετική γνώμη για τη Ρωσία και περίπου το 42% αρνητική. Η εικόνα είναι ίδια με αυτή που καταγράφηκε τον Σεπτέμβριο 2020. Συγκριτικά στη Ρωσία, το 54% είχε θετική γνώμη για τους Ουκρανούς και το 31% αρνητική. Σε σύγκριση με το προηγούμενο κύμα δημοσκοπήσεων (Αύγουστος 2020), η εικόνα για το φιλορωσικό ρεύμα ήταν ελαφρά βελτιωμένη.<br /><br />Η ίδια δημοσκόπηση έδειξε ότι το 88% των Ουκρανών και το 80% των Ρώσων υποστηρίζουν την ανεξαρτησία της Ουκρανίας, ενώ το 7% των Ουκρανών και το 17% των Ρώσων θέλουν η Ουκρανία να ενωθεί με τη Ρωσία. Οι Ουκρανοί που θέλουν κλειστά σύνορα με τη Ρωσία είναι 39% (οι Ρώσοι 23%), ενώ οι Ουκρανοί που θέλουν δύο ανεξάρτητα κράτη, αλλά χωρίς σύνορα και τελωνεία είναι 49% (οι Ρώσοι 57%).<br /><br />Αυτά τα ποσοστά απέχουν πολύ από τον Οκτώβριο 2010 οπότε και το 93% των Ουκρανών είχε θετική γνώμη για την Ρωσία. Το μεγαλύτερο ποσοστό θετικής γνώμης των Ρώσων για την Ουκρανία από Ρώσους σημειώθηκε τον Μάιο 2013 με 73%. Αντίστοιχα το ναδίρ για τους Ουκρανούς σημειώθηκε τον Μάιο 2015 με 30% και των Ρώσων τον ίδιο μήνα με 26%.<br /><a href="https://slpress.gr/diethni/ti-prepei-na-didaxei-stin-ellada-i-oykraniki-krisi/"> </a><br /><div>Αλλαγή τοπίου το 2019<br /><br />Η ανατροπή της κυβέρνησης Γιακουνόβιτς και η επακόλουθη εμφύλια σύρραξη που οδήγησε στην ντε φάκτο απόσχιση των επαρχιών στη νότια και ανατολική Ουκρανία και την Κριμαία προκάλεσε την επέμβαση της Ρωσίας, η οποία προσάρτησε την Κριμαία, όπως ήταν πριν το 1954. Ως αντίποινα, η δυτικόφιλη κυβέρνηση στο Κίεβο εντείνει την καταπίεση Ρώσων και φιλορώσων. Έρευνα του Δεκεμβρίου 2016 από το Διεθνές Ινστιτούτο Κοινωνιολογίας του Κιέβου διαπίστωσε ότι το 34% των ερωτηθέντων Ουκρανών που κατοικούν στην ελεγχόμενη από την δυτικόφιλη κυβέρνηση του Κιέβου Ουκρανία, θεώρησε την αλλαγή κυβέρνησης “παράνομο ένοπλο πραξικόπημα”, ενώ το 56% την θεώρησε “λαϊκή επανάσταση”.<br /><br />Το 2019 έγιναν εκλογές για πρόεδρο και Κοινοβούλιο. Μέχρι τότε φαινόταν ότι οι ελίτ που εγκαταστάθηκαν στην εξουσία μετά τις ταραχές του “Μαϊντάν” θα έλεγχαν τα κέντρα εξουσίας επ’ αόριστον. Ωστόσο, οι Ουκρανοί εξέλεξαν τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, έναν κωμικό-σόουμαν χωρίς πολιτική εμπειρία. Σε αντίθεση με τους αντιπάλους του, ο Ζελένσκι θεωρήθηκε “αμόλυντος” από τα κακά του παρελθόντος. Κέρδισε με 73% και επικράτησε σε 24 από τις 25 περιφέρειες – ένα άνευ προηγουμένου αποτέλεσμα, που υπερέβη την παραδοσιακή διαίρεση της Ουκρανίας σε ανατολική και δυτική.</div><div><i><img height="390" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/02/Zelenski-300x183.jpg" width="640" /></i></div><div><i>Ο Ζελένσκι στο αρχικό του επάγγελμα</i><br /><br />Ο πρόεδρος στην Ουκρανία έχει αποφασιστική εξουσία μόνο εάν ελέγχει και την πλειοψηφία στη Βουλή. Όταν ο Ζελένσκι κέρδισε τις εκλογές δεν είχε ακόμη πλειοψηφία. Έτσι δημιούργησε κόμμα με το όνομα της τηλεοπτικής κωμικής σειράς, στην οποία πρωταγωνιστούσε στο παρελθόν με τίτλο “Υπηρέτης του Λαού” και προκήρυξε πρόωρες κοινοβουλευτικές εκλογές.<br /><br />Το σημερινό φιλορωσικό ρεύμα<br /><br />Στην ουκρανική πολιτική σκηνή τα κόμματα συνήθως δεν επιζούν πέραν της μιας εκλογικής αναμέτρησης. Παρόλα αυτά επανεμφανίζονται τα ίδια πρόσωπα με άλλο κομματικό μανδύα. Κεντρικό πρόσωπο στο φιλορωσικό ρεύμα είναι ο Βίκτορ Μεντβεντσούκ, ο οποίος διετέλεσε επικεφαλής του επιτελείου του πρώην προέδρου της Ουκρανίας Λεονίντ Κούτσμα (2002-05).<br /><br />Το Νοέμβριο 2018, ο Μεντβεντσούκ εξελέγη πρόεδρος του κόμματος “Για την Ζωή”, το οποίο αργότερα μετά από συγχώνευση ονομάστηκε “Αντιπολιτευτική Πλατφόρμα – Για την Ζωή”. Στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2019, κέρδισε 37 έδρες από 225. Από τα μέσα του 2021, τα φιλορωσικά κόμματα στην Ουκρανία (στηρίζονται στους ψηφοφόρους στα ανατολικά και νότια) βρέθηκαν υπό ασφυκτική πίεση.<br /><br />Τον Φεβρουάριο 2019, δικαστήριο κατηγόρησε τον Μεντβεντσούκ και την γυναίκα του Οξάνα Μαρσένκο για χρηματοδότηση των αυτονομιστών σε Λουχάνσκ και Ντονέτσκ μέσω εταιριών του στη Ρωσία, επιβάλλοντάς τους κατ’ οίκον περιορισμό. Τον Μάιο του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για προδοσία και απόπειρα λεηλασίας εθνικών πόρων στην προσαρτημένη από τη Ρωσία Κριμαία, και παρέτεινε τον κατ’ οίκον περιορισμό του Μεντβεντσούκ. Έκτοτε ο κατ’ οίκον περιορισμός έχει παραταθεί τέσσερις φορές, ξεπερνώντας τη νόμιμη εξάμηνη κράτηση πριν τη δίκη.<br /><br />Παρά τις διώξεις, η πολιτική απήχηση του Μεντβεντσούκ παραμένει σημαντική. Το κόμμα του είναι διαιρεμένο: στην πτέρυγα των Μεντβεντσούκ και Ραμπίνοβιτς και στην πτέρυγα των Λιοβότσκιν και Φιρτάς. Οι δύο ομάδες είχαν δικά τους ΜΜΕ, από τα οποία γνωστοποιούσαν την πολιτική τους. Μετά τις διώξεις κατά του Μεντβεντσούκ, έκλεισαν και τα τηλεοπτικά κανάλια που συνδέονται με αυτόν. Έτσι ο εσωκομματικός ανταγωνιστής του Σερχέι Λιοβότκιν κέρδισε τη μάχη, συνεχίζοντας να είναι ιδιοκτήτης του τηλεοπτικού καναλιού Inter.<br /><br />Μέχρι τον κατ’ οίκον περιορισμό του Μεντβεντσούκ, το φιλορωσικό ρεύμα εμφανιζόταν δημοσίως κυρίως με τον ίδιο και τον Γιούρι Μπόικο (πρώην υπουργός Ενέργειας και προσωπικός φίλος και κουμπάρος του Πούτιν). Ο Μπόικο εμφανίζεται σαν τεχνοκράτης, αν και οι αντίπαλοί του θεωρούν ότι τον χειραγωγεί ο αυτοεξόριστος πρώην πρόεδρος (2010-2014) και καταζητούμενος για “μαζική σφαγή διαδηλωτών” Βίκτωρ Γιανουκόβιτς.<br /><a href="https://slpress.gr/diethni/stin-oykrania-paizetai-i-amerikaniki-igemonia-stin-eyropi/"> </a><br /></div><div><img height="361" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/02/Medvedchuk-300x169.jpg" width="640" /></div><div><i>Μεντβεντσούκ και Πούτιν</i></div><div><br />Λίγοι και γερασμένοι ψηφοφόροι<br /><br />Τα φιλοδυτικά κόμματα είναι εκλογικά ισχυρότερα από το φιλορωσικό ρεύμα. Υπολογίζεται ότι 40-45% ανήκουν στην αποκαλούμενη “εθνική-πατριωτική” πτέρυγα. Περίπου 30-35% κινείται στο φιλορωσικό ρεύμα. Υπάρχει και ένα 20% αναποφάσιστων. Δημοσκοπήσεις που δημοσιεύθηκαν τον περασμένο Ιούνιο έδειξαν ότι στο φιλορωσικό ρεύμα το μόνο κόμμα που έχει σοβαρή απήχηση είναι η “Αντιπολιτευτική Πλατφόρμα – Για την Ζωή”. Ο πυρήνας των ψηφοφόρων του, όμως, είναι κυρίως ηλικιωμένοι με συντηρητικές απόψεις. Περισσότεροι από τους μισούς είναι ηλικίας 60 ετών και άνω, ενώ το 23% είναι ηλικίας 45-59 ετών.<br /><br />Μπορεί ο Ζελένσκι να φθείρεται, κυρίως λόγω της οικονομικής κατάστασης, αλλά η φιλορωσική πτέρυγα δεν καρπούται τη φθορά. Παραμένει, άλλωστε, διασπασμένη, ενώ και το κύριο κόμμα της σπαράσσεται από εσωτερικές αντιθέσεις και έχει “στιγματιστεί” για στενές σχέσεις με τη Ρωσία. Έτσι ενώ τον Δεκέμβριο 2020, το ποσοστό αποδοχής του κόμματος ξεπερνούσε το 20%, τον Σεπτέμβριο 2021 είχε φτάσει στο 12-13%. Είναι αξιοσημείωτο ότι μέχρι τώρα η Μόσχα έχει αποφύγει να υποδείξει πρόσωπο.<br />Νέες κινήσεις στο ρωσόφιλο ρεύμα<br /><br />Απ’ ότι φαίνεται, όμως, υπάρχει χώρος για ρωσόφιλους πολιτικούς, εφόσον εστιάσουν σε προβλήματα που απασχολούν τους πολίτες, όπως η οικονομία, οι θέσεις εργασίας και η πάταξη της διαφθοράς. Οι Ουκρανοί δεν φαίνεται να απομακρύνονται από τη νοοτροπία της “στιβαρής” διοίκησης σοβιετικού τύπου. Υπάρχει, όμως, απαίτηση για φρέσκα πρόσωπα και αλλαγές. Ακόμη και οι συντηρητικοί φιλορώσοι ψηφοφόροι στα νότια και ανατολικά θέλουν αλλαγές. Κυρίως, όμως, οι νεότεροι ψηφοφόροι είναι πιο επιρρεπείς στην επιλογή νέων πολιτικών.<br /><br />Μια αναδυόμενη μορφή είναι ο Ανατόλι Σαρίι ο οποίος ζει στην Ισπανία, αλλά διατηρεί μπλογκ, με το οποίο επηρεάζει νεαρούς φιλορώσους Ουκρανούς. Είναι δύσκολο, όμως να πει κανείς τι απήχηση θα είχε αν κατέβαινε στις εκλογές. Ένα άλλο ερώτημα είναι αν θα κατέβαινε με δικό του κόμμα, ή ενταγμένος σε υπάρχον σχήμα. Άλλο πρόσωπο, το οποίο βρίσκεται σε ανοδική πορεία είναι ο πρώην βουλευτής Γιεβγέν Μουράγιεφ.</div><div><br /></div><div><img height="418" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/02/Murayev-300x196.jpg" width="640" /><i>Γιεβγέν Μουράγιεφ</i><br /><br />Ο Μουράγιεφ ανταποκρίνεται στο αίτημα για ανασυγκρότηση. Και ενώ φαινόταν ως ένας δυνητικά φέρελπις πολιτικός που θα μπορούσε να συσπειρώσει τους φιλορώσους νέους αλλά και να αντλήσει ψήφους από μια γενικότερη δεξαμενή ψηφοφόρων, οι Βρετανοί προσπάθησαν να τον σπιλώσουν. «Η ρωσική κυβέρνηση επιδιώκει να εγκαταστήσει έναν φιλορώσο ηγέτη στο Κίεβο, καθώς εξετάζει εάν θα εισβάλει και θα καταλάβει την Ουκρανία», ανέφερε το υπουργείο Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου σε δήλωση το Σάββατο, 22 Ιανουαρίου.<br /><br />Το Λονδίνο έδειξε τον Μουράγιεφ ως δυνητικό υποψήφιο, ενώ επίσης ισχυρίστηκε ότι «έχει πληροφορίες ότι οι ρωσικές υπηρεσίες πληροφοριών διατηρούν δεσμούς με πολλούς πρώην Ουκρανούς πολιτικούς». Ο Μουράγιεφ απάντησε στη βρετανική επίθεση ότι είναι πρόσωπο ανεπιθύμητο στη Μόσχα κι ότι η ρωσική κυβέρνηση έχει δημεύσει περιουσιακά του στοιχεία, αλλά το στίγμα που του έβαλε το Λονδίνο δεν φεύγει εύκολα.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει δυναμικό το οποίο η ρωσόφιλη αντιπολίτευση θα μπορούσε να κινητοποιήσει, αλλά απ’ ότι φαίνεται, παραμένει ανήμπορη, για τους προαναφερθέντες λόγους. Σε περίπτωση που πραγματοποιηθεί ρωσική επιθετική ενέργεια, η οποία δεν θα αλλάξει ριζικά την πολιτική σκηνή στην Ουκρανίας, η φιλορωσική πτέρυγα θα καταβαραθρωθεί. Οι δε σκληροπυρηνικοί “εθνικόφρονες” θα βρουν την ευκαιρία να κλιμακώσουν τις διώξεις εναντίον φιλορώσων πολιτικών.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Υπάρχει φιλορωσικό ρεύμα στο Κίεβο; – Πώς εκφράζεται;

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Ρώσοι και Ουκρανοί είναι αδελφά έθνη. Η αρχή της ιστορικής τους ύπαρξης ανάγεται στην ίδρυση του κράτους των Ρως με έδ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η αναίτια σφαγή του 19χρονου – Καλωσήρθατε στην ζούγκλα.

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/02/alkis-kampanos.png" width="780" /><br /><br /><b>Λυκοκάπης Γιώργος</b><br />Ως «μαύρη σελίδα για την Θεσσαλονίκη» χαρακτήρισε ο δήμαρχος της πόλης Χρήστος Ζέρβας την άγρια δολοφονία, κυριολεκτικά σφαγή, του 19χρονου Άλκη Καμπανού, έπειτα από επίθεση που δέχτηκε από ομάδα ατόμων, οπλισμένων με ρόπαλα και δρεπάνια. Η συγκλονιστική κραυγή του «σας παρακαλώ, μην με χτυπάτε άλλο», λίγο πριν ξεψυχήσει, αποτελεί ηχηρό καμπανάκι για την υποκουλτούρα της οπαδικής βίας (και όχι μόνο) που έχει πλέον πάρει τρομακτικές διαστάσεις.<br /><br />Ο 19χρονος Άλκης δεν αποτελεί το μοναδικό θύμα οπαδικής βίας στην χώρα μας. Τρία χρόνια πριν ένας Βούλγαρος οπαδός του Άρη, ο Τόσκο Μποζατσίσκι, παρασύρθηκε από αυτοκίνητο, στην προσπάθεια του να διαφύγει από ομάδα χούλιγκαν του ΠΑΟΚ που τον καταδίωκε. Το 2007 είχε δολοφονηθεί σε “ραντεβού θανάτου” οργανωμένων χούλιγκαν στην Παιανία, ο 22χρονος οπαδός του Παναθηναϊκού Μιχάλης Φιλόπουλος.<br /><br />Όμως, στην περίπτωση του 19χρονου Άλκη δεν υπήρξε κανένα “ραντεβού θανάτου”. Δεν υπήρξε ούτε κάποια οπαδική συμπλοκή, όπως αρχικά γράφτηκε, γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις στην οικογένεια του θύματος. Ο νεαρός (γιος αξιωματικού του στρατού) ήταν φίλαθλος του Άρη, χωρίς όμως να είναι οργανωμένος σε κάποιον σύνδεσμο, η να μετέχει σε επεισόδια.<br /><br />Αντιθέτως, σύμφωνα και με την επίσημη ανακοίνωση της Αστυνομίας, ο 19χρονος μαζί με τους δύο φίλους τους δέχτηκαν απρόκλητη δολοφονική επίθεση από ομάδα ατόμων που επέβαιναν σε δύο αυτοκίνητα. «Ομάδα ατόμων προσέγγισε παρέα νεαρών και έπειτα από ερώτηση σχετικά με την αθλητική ομάδα που υποστηρίζουν, εξαπέλυσαν εναντίον τους επίθεση», ανέφερε η ανακοίνωση της ΕΛΑΣ. Ήταν τέτοιο το μένος των δραστών, που από καθαρή τύχη γλίτωσαν τα άλλα δύο παιδιά.<br />Απροκάλυπτη σφαγή<br /><br />Η δολοφονική επίθεση συνάντησε την καθολική καταδίκη του πολιτικού κόσμου. Μεταξύ άλλων, το ΚΙΝΑΛ επεσήμανε σε ανακοίνωση του πως «το εγκληματικό φαινόμενο της οπαδικής βίας είναι ανεξέλεγκτο… έχει εξελιχθεί σε μορφή οργανωμένου εγκλήματος», με το ΚΚΕ να αναφέρεται «στην εγκληματική δράση διάφορων συμμοριών στη Θεσσαλονίκη… που οξύνεται το τελευταίο διάστημα».<br /><br />Πλέον η οπαδική βία δεν περιορίζεται στις συγκρούσεις των χούλιγκαν στα γήπεδα ή σε προγραμματισμένα “ραντεβού θανάτου”. Έχει περάσει σε απρόκλητες δολοφονικές επιθέσεις, κατά μεμονωμένων ατόμων. Τον περασμένο Ιούνιο, ένας 19χρονος στην Θεσσαλονίκη δέχτηκε άγρια επίθεση από ομάδα 15 ατόμων, οι οποίοι του προκάλεσαν σοβαρά εγκαύματα με αναμμένο πυρσό! Η αστυνομία απέδωσε το επεισόδιο σε οπαδικές διαφορές.<br /><br />Μάλιστα, η οπαδική βία στην Θεσσαλονίκη πήρε διαστάσεις ακόμα και ενός ιδιότυπου γηπεδικού εμφυλίου. Τον περασμένο Οκτώβριο χούλιγκαν του ΠΑΟΚ επιτέθηκαν σε οπαδούς του “Δικέφαλου του Βορρά” στα κεντρικά γραφεία της “Θύρας 4”, δηλαδή στον επίσημο σύνδεσμο του ΠΑΟΚ. Η αιτία για τον συγκεκριμένο ιδιότυπο οπαδικό “εμφύλιο” δεν είχε να κάνει με εσωτερικές διαφορές των οπαδών, αλλά φαίνεται πως είχε ευρύτερες ιδεολογικές προεκτάσεις.<br /><br />Οι επιτιθέμενοι χούλιγκαν φέρεται να ανήκουν σε μία νεοναζιστική-φασιστική “φράξια” που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια σε ένα μέρος των οπαδών του “Δικέφαλου του Βορρά. Αυτή η “φράξια” αμφισβητεί την επίσημη “γραμμή” της “Θύρας 4”, που σε ανακοινώσεις της καταδικάζει τον ρατσισμό, υποστηρίζει τους μετανάστες κτλ. Ήταν μέλη αυτής της οπαδικής “φράξιας” που μετείχαν στα πρωτοφανή επεισόδια στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης τον ίδιο μήνα.<br /><br />Oπαδική βία και νεοναζί<br /><br />Στην Σταυρούπολη παρατηρήθηκε μία ιδιότυπη όσμωμη διαφορετικών υποκειμένων της υποκουλτούρας της βίας, ένα κοινό μέτωπο νεοναζιστικών ομάδων, χούλιγκαν των γηπέδων και μαθητικών συμμοριών, που συγκρούστηκαν με μέλη Αριστερών-φοιτητικών οργανώσεων, οι οποίοι πραγματοποιούσαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το ΕΠΑΛ. Της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας είχε προηγηθεί η επίθεση ακροδεξιών μαθητών εις βάρος φοιτητών που μοίραζαν φυλλάδια για τον Παύλο Φύσσα.<br /><br />Πριν μερικές μέρες μία αυτοαποκαλούμενη ομάδα “εθνικιστών μαθητών”, ξυλοκόπησαν άγρια έναν 15χρονο μαθητή από την Συρία. Η συγκεκριμένη ομάδα μαθητών συμμετείχε στα επεισόδια του ΕΠΑΛ Σταυρούπολης και είναι γνωστοί για την παραβατική συμπεριφορά τους. Ορισμένοι από αυτούς φέρεται να έχουν επαφές και με ακραίους οπαδικούς συνδέσμους.<br /><br />Βεβαίως, η φρικτή δολοφονία του 19χρονου δεν έχει κάποιο πολιτικό πρόσημο. Όμως, η όσμωση της ακροδεξιάς και χουλιγκανικών ομάδων στην Θεσσαλονίκη είχε αποδειχτεί και σε ένα άλλο περιστατικό. Λίγο μετά τα επεισόδια στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης, μέλη της ΚΝΕ (που πραγματοποιούσαν αφισοκόλληση στην Ηλιούπολη Θεσσαλονίκης) δέχτηκαν απρόκλητη επίθεση από ομάδα ακροδεξιών. Αποδείχτηκε πως οι δράστες, εκτός από ακροδεξιοί, ήταν και από τον χώρο των οργανωμένων οπαδών του ΠΑΟΚ, όλοι τους σεσημασμένοι για επεισόδια στα γήπεδα.<br /><br />Σε αυτόν υπόκοσμο των οπαδών του ΠΑΟΚ αναζητεί η αστυνομία τους υπόπτους για την δολοφονία του 19χρονου Άλκη, στα πλαίσια της πολυετούς οπαδικής βεντέτας που έχουν με τους οπαδούς του Άρη. Μία βεντέτα που πλέον οδήγησε σε “τάγματα εφόδου”, σε ομάδες διψασμένων για αίμα χούλιγκαν, που είναι πλέον διατεθειμένοι να σκοτώσουν. Εάν το πολιτικό σύστημα, εάν εμείς οι ίδιοι ως κοινωνία, δεν σπάσουμε τον φαύλο κύκλο της οπαδικής βίας και όλων των αποχρώσεων της, θα είναι θέμα χρόνου να θρηνήσουμε τον επόμενο Άλκη.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η αναίτια σφαγή του 19χρονου – Καλωσήρθατε στην ζούγκλα.

Λυκοκάπης Γιώργος Ως «μαύρη σελίδα για την Θεσσαλονίκη» χαρακτήρισε ο δήμαρχος της πόλης Χρήστος Ζέρβας την άγρια δολοφονία, κυριολεκτικά σφ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κυβέρνηση «τεχνοκρατών» στην Ελλάδα «βλέπουν» οι Βρυξέλλες και ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε μείωση ΕΝΦΙΑ!

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/01/mitsotakis2.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/01/mitsotakis2-696x429.jpg" /></a><br /><br /><b>Σαράντης Μιχαλόπουλος</b><div>Στην Αθήνα οι υπουργοί της κυβέρνησης, όπως ο Μάκης Βορίδης, δηλώνουν απολύτως βέβαιοι ότι η ΝΔ και στις επόμενες εκλογές θα εξασφαλίσει την αυτοδυναμία! Την ίδια ώρα στις Βρυξέλλες έχουν αρχίσει να εξετάζονται σενάρια για «τεχνοκρατική κυβέρνηση» στην Ελλάδα, τον Σεπτέμβριο!<br /><br />Όλα δείχνουν πάντως ότι ο πρωθυπουργός ψάχνει την ευκαιρία για πρόωρες εκλογές. Πριν από λίγο ανακοίνωσε μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 13%!<br /><br /><div>Το <a href="https://www.euractiv.gr/">euractiv.gr</a> και ο Σαράντης Μιχαλόπουλος πάντως έχουν άλλη πληροφόρηση από τις Βρυξέλλες:<br /><br />Σύμφωνα με πηγές της Κομισιόν, μετά από την εμπειρία των διαπραγματεύσεων για τα πρώτα ορόσημα μεταρρυθμίσεων για την πρώτη δόση του Ταμείου Ανάκαμψης, υπάρχουν ισχυρές συζητήσεις και σκέψεις για την προώθηση του μοντέλου Ιταλίας τύπου Ντράγκι, και για την Ελλάδα.<br /><br />Με βάση το σκεπτικό των κύκλων αυτών, το υφιστάμενο προσωπικό του ελληνικού πολιτικού συστήματος «δεν είναι σε θέση να φέρει εις πέρας τις βαθιές τομές που απαιτείται προκειμένου η χώρα να αλλάξει σελίδα».<br /><br />Η EURACTIV πληροφορήθηκε ότι το βασικό επιχείρημα των Βρυξελλών είναι ο τεράστιος όγκος χρημάτων που θα εισρεύσουν στην ελληνική οικονομία μέχρι το 2026, και φοβούνται ότι η υπάρχουσα κυβέρνηση είναι «έρμαιο ισχυρών πιέσεων και δεσμεύσεων σε μια περίκλειστη ομάδα Ελλήνων επιχειρηματιών».<br /><br />«Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο που δεν αφήνει να ανοίξει η οικονομία σε ευρωπαϊκές και ξένες επενδύσεις».<br /><br />Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που τον Ιούνιο του 2021, το ελληνικό σχέδιο ανάκαμψης ήταν το μόνο που άλλαξε πριν λάβει το πράσινο φως των Βρυξελλών με τη Γερμανία και άλλα κράτη να ζητούν «διευκρινίσεις» από την Αθήνα σχετικά με την επιλογή των εταιρειών που θα επωφεληθούν από τα φθηνά δάνεια.<br /><br />Συγκεκριμένα, πηγή ανέφερε ότι η ανησυχία είναι ότι το ελληνικό κράτος θα δώσει προτεραιότητα σε «ασφαλείς» επενδύσεις – οι οποίες ούτως ή άλλως θα λάμβαναν χρήματα από τις τράπεζες – και όχι σε επενδύσεις υψηλού κινδύνου σε τομείς και μικρομεσαίες επιχειρήσεις που υπέστησαν σοβαρό πλήγμα κατά τη διάρκεια της πανδημίας.<br /><br />Έτοιμα σενάρια σε περίπτωση πολιτικής κρίσης<br /><br />«Υπάρχουν έτοιμα σενάρια απάντησης σε μια πιθανή πολιτική κρίση που θα προκληθεί εάν μπλοκαριστεί η εκταμίευση της επόμενης δόσης του Ταμείου Ανάκαμψης», τόνισε πηγή κοντά στο θέμα.<br /><br />Το σενάριο αυτό ενισχύεται έντονα απλό το σύστημα των επόμενων εκλογών, με πολύ έντονο το σενάριο μη κυβερνησιμότητας στο «πιο κρίσιμο σημείο των μεταρρυθμίσεων του Ταμείου Ανάκαμψης».<br /><br />Επικρατεί «έντονος προβληματισμός», τονίζει η πηγή, δη μετά τα τελευταία εμφανή κρούσματα αδυναμίας βασικών δομών του ελληνικού κρατικού μηχανισμού λόγω της χιονοθύελλας.<br /><br />Η εκταμίευση της πρώτης δόσης του Ταμείου ήδη έχει καθυστερήσει. Η Αθήνα προτίθετο να καταθέσει αίτημα για τη χορήγηση της δόσης τον περασμένο Οκτώβριο, κάτι που δεν έγινε ποτέ, διότι η Κομισιόν ξεκαθάρισε ότι θα το απέρριπτε λόγω αργοπορίας των μεταρρυθμίσεων.<br /><br />«Νομοσχέδια έμεναν στα συρτάρια των Γενικών Γραμματέων των υπουργείων για μήνες παρά την αρχική γραμμή της κεντρικής κυβέρνησης για ισχυρή πολιτική βούληση για προώθηση των μεταρρυθμίσεων», δήλωσε η πηγή.<br /><br />Αντίθετα, το αίτημα κατατέθηκε τον Δεκέμβριο του 2021 και τα χρήματα της πρώτης δόσης αναμένονται μέσα Μαρτίου.<br /><br />Εκλογές τον Σεπτέμβριο;<br /><br />Η ίδια πηγή ανέφερε ότι τα μηνύματα που λαμβάνουν από την Αθήνα είναι ότι οι εκλογές θα γίνουν τον Σεπτέμβριο.<br /><br />Με βάση το σενάριο αυτό που φαίνεται να έχει κλείσει και μέσα στην κυβέρνηση, φαντάζει απίθανο να υπάρξει εκταμίευση της δεύτερης δόσης μέσα στο καλοκαίρι όπως ήταν ο αρχικός σχεδιασμός.<br /><br />Μπροστά λοιπόν στο φάσμα ακυβερνησιμότητας και εκκρεμότητας πληρωμής της δεύτερης δόσης του Ταμείου, η Κομισιόν σε συνεννόηση με μεγάλα κράτη όπως η Γερμανία και η Γαλλία, θα πιέσουν για κυβέρνηση εθνικής ενότητας με τεχνοκράτες εγνωσμένου κύρους.<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Κυβέρνηση «τεχνοκρατών» στην Ελλάδα «βλέπουν» οι Βρυξέλλες και ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε μείωση ΕΝΦΙΑ!

Σαράντης Μιχαλόπουλος Στην Αθήνα οι υπουργοί της κυβέρνησης, όπως ο Μάκης Βορίδης, δηλώνουν απολύτως βέβαιοι ότι η ΝΔ και στις επόμενες εκλο...

Διαβάστε την συνέχεια

Η καχυποψία στην πολιτική «ανοιγμάτων» της Τουρκίας και οι ανησυχίες της Αθήνας

<img height="427" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=showthumb_1992.jpg" width="733" /><br /><br /><div><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Προβληματισμό προκαλεί στην Αθήνα η αλλαγή των συσχετισμών που επιχειρεί να επιτύχει η Τουρκία με τη νέα τακτική, της κατά μέτωπο επίθεσης... φιλίας σε όλους τους γείτονες (εκτός Ελλάδας και Κύπρου) και σε περιφερειακές δυνάμεις με τις οποίες είχε, μέχρι τώρα, σχέσεις εχθρικές και αντιπαλότητας.<br /><br />Παρά τις διαβεβαιώσεις από τα ΗΑΕ αλλά και το Ισραήλ, ότι η αποκατάσταση των σχέσεων με την Τουρκία δεν ανατρέπουν τη στρατηγική σχέση με την Ελλάδα και παρά την πεποίθηση ότι ο Αιγύπτιος πρόεδρος, Αλ Σισι, θα τιμήσει μέχρι τέλους τη σχέση φιλίας και στρατηγικής συνεργασίας με την Ελλάδα, είναι προφανές ότι οι κινήσεις της Τουρκίας προκαλούν την εγρήγορση αλλά και την ανησυχία της Αθήνας.<br /><br />Η εικόνα της ευρύτερης περιοχής με ομαλοποιημένες τις σχέσεις όλων των χωρών, με μοναδική «μαύρη κηλίδα» την ένταση στις σχέσεις Τουρκίας με Ελλάδα και Κύπρο, αναπόφευκτα θα δημιουργεί στρεβλές εντυπώσεις και θα στρέψει την πίεση στο τρίγωνο αυτό για επιβολή λύσεων, ενώ θα καθιστά ακόμη δυσκολότερη την ανάδειξη των πραγματικών διαστάσεων των διαφορών με την Τουρκία.<br /><br />Γιατί οι εντάσεις στις σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τα ΗΑΕ δεν έχουν το βασικό στοιχείο των ελληνοτουρκικών αλλά και του Κυπριακού. Δηλαδή της ευθείας αμφισβήτησης και διεκδίκησης κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων.<br /><br />Η επίσκεψη του προέδρου του Ισραήλ, Ι. Χέρτζογκ, στην Άγκυρα, η οποία έχει ανακοινωθεί από τον Τ. Ερντογάν χωρίς να έχει επιβεβαιωθεί επίσημα από το Ισραήλ, είναι σημαντική όχι μόνο γιατί είναι η πρώτη σε αυτό το επίπεδο εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά κυρίως γιατί θα ανοίξει υπό προϋποθέσεις την ευκαιρία για αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων των δυο χωρών με την επιστροφή των δυο πρεσβευτών στις θέσεις τους. Έτσι θα αποκατασταθεί ο επίσημος δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ των δυο χωρών και θα απενοχοποιηθεί και η οικονομική - εμπορική συνεργασία, η οποία συνεχίζονταν όλο το προηγούμενο διάστημα, παρά τις δυσκολίες στις πολιτικές σχέσεις των δυο πλευρών.<br /><br />Η πιθανή (σύμφωνα και πάλι με δήλωση του ίδιου του κ. Ερντογάν) επίσκεψη του Τούρκου ηγέτη στα ΗΑΕ θα είναι επίσης εξαιρετικής σημασίας καθώς σημαίνει και σε συμβολικό επίπεδο την πλήρη αποκατάσταση των σχέσεων των δυο χωρών και θα ανοίξει τον δρόμο για ακόμη μεγαλύτερες επενδύσεις των Εμιράτων στην Τουρκία. Τα ΗΑΕ είναι αυτά που φλερτάρουν περισσότερο με την Άγκυρα καθώς θεωρούν ότι έχουν να κερδίσουν σε ό,τι αφορά την ασφάλεια τους, από μια καλή σχέση με την Τουρκία, εφόσον βεβαίως χαλιναγωγήσει ο κ. Ερντογάν την επεκτατική πολιτική που ασκεί και τον ηγεμονικό ρόλο που διεκδικεί όλο το προηγούμενο διάστημα.<br /><br />Όσο εντείνεται η πίεση του Ιράν στην περιοχή του Κόλπου, όπου τώρα στοχοποιείται ευθέως από τους Χούτι της Υεμένης το έδαφος των Εμιράτων, τόσο περισσότερο τα ΗΑΕ θα αναζητούν διεύρυνση των στρατηγικών συνεργασιών στην περιοχή και δεν θα μπορεί να απουσιάζει η Τουρκία από αυτή την πολιτική, καθώς όχι μόνο είναι μια σημαντική χώρα της περιοχής αλλά συνορεύει με το Ιράν, με το οποίο διατηρεί μια ιδιότυπη σχέση, παρά το γεγονός ότι είναι η Τουρκία σουνιτική και το Ιράν σιϊτική χώρα. Επιπλέον, τα ΗΑΕ σε μια ενδοαραβική αντιπαλότητα που υποβόσκει με τη Σ.Αραβία, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη σχέση με την Τουρκία για να ασκεί πιέσεις στο Ριάντ.<br /><br />Από την άλλη, με το Κάϊρο το εντατικό «φλερτ» της Άγκυρας δεν έχει ακόμη κατορθώσει να «ξεκλειδώσει» την αιγυπτιακή πλευρά, καθώς ο πρόεδρος, Αλ Σίσι, δεν φαίνεται να συμμερίζεται εισηγήσεις της γραφειοκρατίας του ΥΠΕΞ για αποκατάσταση των σχέσεων με το καθεστώς Ερντογάν. Δεν είναι μόνο η στήριξη που προσφέρει η Τουρκία στους Αδελφούς Μουσουλμάνους, αλλά και οι συχνές επικρίσεις και του ίδιου του Ερντογάν για τον «δικτάτορα της Αιγύπτου» όπως αποκαλεί τον πρόεδρο, Αλ Σισι.<br /><br />Η Τουρκία όλο το επόμενο διάστημα είναι υποχρεωμένη να δίνει εξετάσεις προκειμένου να πείσει τους νέους υποψήφιους φίλους της, ότι έχει αλλάξει και δεν είναι η παλιά Τουρκία που κατέληξε να έχει ένα τουλάχιστον πρόβλημα με κάθε γείτονα της.<br /><br />Με τα Εμιράτα η σχέση η οποία δημιουργείται είναι αμφίσημη, καθώς με την ίδια ευκολία με την οποία το τουρκικό καθεστώς μπορεί να πανηγυρίζει για τις επενδύσεις και τη συμφωνία Swap, ο αντίλογος είναι, ότι έτσι τα Εμιράτα αποκτούν ένα ισχυρό μοχλό πίεσης (ίσως και εκβιασμού αν χρειαστεί) προκειμένου να συνετισθεί η Τουρκία όταν επιχειρεί παρεμβάσεις στις υποθέσεις του Αραβικού κόσμου και των χωρών του Κόλπου. Παράλληλα, θα κριθεί η στάση της τόσο σε σχέση με την υποστήριξη που προσφέρει στους Αδελφούς Μουσουλμάνους, όσο και έναντι του Ιράν.<br /><br />Στο Τελ Αβίβ, το θερμό κλίμα που ίσως διαπιστώνεται ότι υπάρχει στο Προεδρικό Μέγαρο για την αποκατάσταση των σχέσεων με την Τουρκία, δεν είναι το ίδιο με το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα και τον ίδιο τον πρωθυπουργό Μπένεττ.<br /><br />Η εφημερίδα Haaretz, υπέρμαχος της επαναπροσέγγισης του Ισραήλ με την Τουρκία, εκφράζοντας και επιχειρηματικούς κύκλους του Τελ Αβίβ, διέρρευσε πληροφορίες «ανωνύμων πηγών» ότι το Ισραήλ έχει αποδεχθεί με ικανοποίηση υποτιθέμενες κινήσεις της Τουρκίας για περιορισμό των επαφών με τη Χαμάς. Σημειώνεται πως αυτό το δημοσίευμα έδωσε την αφορμή για να «τρέξουν πληροφορίες» περί νέων βημάτων επαναπροσέγγισης των δυο πλευρών.<br /><br />Όμως οι κινήσεις αυτές δεν επιβεβαιώνονται. Ο ίδιος ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενετ σε δηλώσεις του στην εφημερίδα Haaretz εξέφρασε αμφιβολίες για τις προθέσεις της Τουρκίας αλλά τόνισε ότι θα παίξει σε όλα τα «γήπεδα», προκειμένου να οδηγήσει σε σταθερότητα στη Μέση Ανατολή και να επικεντρώσει τις προσπάθειές του στο Ιράν. «Δεν έχω αυταπάτες για την Τουρκία. Είδα τι συνέβη σε στιγμές κρίσης στη Γάζα. Γνωρίζουμε πολύ καλά τη δυναμική» δήλωσε χαρακτηριστικά ο ισραηλινός πρωθυπουργός.<br /><br />Οι δηλώσεις του Ερντογάν και στελεχών του καθεστώτος του για την «απελευθέρωση της Ιερουσαλήμ» δεν ξεχνιούνται εύκολα από το βαθύ κράτος του Ισραήλ. Μάλιστα, πολύ περισσότερο όταν όλοι αντιλαμβάνονται ότι δεν πρόκειται περί απλών συνθημάτων αλλά περί ιδεολογικής προσέγγισης με βαθιές ρίζες, που εκφράζεται ως στρατηγική πλέον αντίληψη.<br /><br />Παρά τους πανηγυρισμούς του κ. Ερντογάν για την εγκατάλειψη του East Med από τους Αμερικανούς και τη σπουδή του να προβάλει ως μοναδική εναλλακτική για την εξαγωγή του φυσικού αερίου, αγωγό μέσω της Τουρκίας, είναι εντελώς απίθανο το Ισραήλ να αποφασίσει αυτοβούλως να «αιχμαλωτισθεί» από την Άγκυρα παραδίδοντας το φυσικό αέριο του σε έναν αγωγό που τη στρόφιγγα του θα κρατάει ο κ. Ερντογάν ή ο διάδοχος του.<br /><br />Το παιχνίδι των συμμαχιών, των συνεργασιών και των ισορροπιών στη Μέση Ανατολή, στον Κόλπο, στην Ανατολική Μεσόγειο, ποτέ δεν ήταν εύκολο. Ειδικά τώρα που η απουσία, ισχυρού στίγματος των Μεγάλων Δυνάμεων στην περιοχή, ανοίγει την όρεξη μικρών και περιφερειακών δυνάμεων, το παιγνίδι αυτό γίνεται όλο και πιο ρευστό, όλο και πιο ασαφές και γι αυτό και πιο επικίνδυνο. Και για την Ελλάδα απαιτείται διαρκής ετοιμότητα, επιμονή και ευελιξία.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η καχυποψία στην πολιτική «ανοιγμάτων» της Τουρκίας και οι ανησυχίες της Αθήνας

Νίκος Μελέτης Προβληματισμό προκαλεί στην Αθήνα η αλλαγή των συσχετισμών που επιχειρεί να επιτύχει η Τουρκία με τη νέα τακτική, της κατά μέτ...

Διαβάστε την συνέχεια