Ουκρανική κρίση: Η Μόσχα, η Δύση και η ιδέα του Κίσινγκερ

<img border="0" height="399" src="https://www.naftemporiki.gr/fu/p/1809009/638/399/0x0000000001c2fa13/2/oukrania-simaia.jpg" width="758" /><br /><br />Του Μιχάλη Ψύλου<br />Επτά χρόνια μετά την έκρηξη της Ουκρανικής κρίσης και την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, μήπως είμαστε στο ίδιο έργο θεατές; Η Δύση εκφράζει έντονους φόβους ότι ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είναι έτοιμος να διατάξει στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία για να στηρίξει τους ρωσόφωνους αυτονομιστές στην περιοχή του Ντονμπάς. Επικαλείται μάλιστα τη συγκέντρωση δεκάδων χιλιάδων Ρώσων στρατιωτών στα σύνορα με την ανατολική Ουκρανία.<br /><br />Η Μόσχα διαβεβαιώνει πως δεν υπάρχουν πολεμικές προθέσεις, υποστηρίζοντας ότι η συγκέντρωση στρατευμάτων στα ρωσο-ουκρανικά σύνορα αποτελεί ένα εσωτερικό θέμα της Ρωσίας, χωρίς απειλητικές προθέσεις. Τις προθέσεις του προέδρου Πούτιν αναμένεται να συζητήσει σήμερα και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, που πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στο Σότσι. Η συνάντηση του Ελληνα πρωθυπουργού με τον Ρώσο πρόεδρο αποκτά μάλιστα πρόσθετο ενδιαφέρον, καθώς πραγματοποιείται την επομένη της διαδικτυακής συνόδου κορυφής του Βλαντιμίρ Πούτιν με τον Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν. Μια σύνοδος που φαίνεται να συνέβαλε στην εκτόνωση της έντασης, αν κρίνουμε από τις επίσημες δηλώσεις, αλλά και τις διαρροές σέ Ουάσιγκτον και Μόσχα.<br /><br />Ο Μπάιντεν, έχοντας εξασφαλίσει προηγουμένως τη στήριξη των σημαντικότερων δυτικο-Ευρωπαίων ηγετών, κατέστησε σαφές ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ δεν πρόκειται να μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια σε περίπτωση ρωσικής στρατιωτικής δράσης στην Ουκρανία. Προειδοποίησε επίσης και με πρόσθετες οικονομικές και τραπεζικές κυρώσεις εναντίον της Μόσχας.<br /><br />Από την πλευρά του, ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν απέρριψε κατηγορηματικά για άλλη μία φορά τις κατηγορίες της Δύσης για σχεδιασμό επίθεσης στην Ουκρανία. «Πρόκειται για…παραμύθια, φτηνές, ψευδείς αναφορές, που εντάσσονται στο πλαίσιο της αντιρωσικής υστερίας», λέει ο Λεονίντ Σλούτσκι, πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της ρωσικής Δούμας. Ρωσικές διπλωματικές πηγές τονίζουν μάλιστα στην «Ναυτεμπορική» ότι «η Ρωσία δεν είναι μέρος της σύγκρουσης και δεν θέλει οποιαδήποτε κλιμάκωση στην Ουκρανία». <br /><br />Είναι ξεκάθαρο άλλωστε σε όλους στη Μόσχα ότι εάν αναζωπυρωθούν οι μάχες στην ανατολική Ουκρανία, η Δύση θα καταδίκαζε σύσσωμη τη Ρωσία, επιβάλλοντας αυστηρές κυρώσεις που θα επιδείνωναν την κατάσταση της οικονομίας. Επιπλέον, ο ρωσικός πληθυσμός στην ανατολική Ουκρανία έχει μικρή όρεξη για έναν πόλεμο στον οποίο θα υπήρχαν σημαντικές απώλειες. Η σχετικά αναίμακτη κατάληψη της Κριμαίας υποστηρίχθηκε με ενθουσιασμό, αλλά η συνεχιζόμενη σύγκρουση στο Ντονμπάς -στην οποία έχουν ήδη σκοτωθεί περίπου 14.000 άνθρωποι και από τις δύο πλευρές τα τελευταία έξι χρόνια - δεν είναι δημοφιλής στη Ρωσία. Δεν είναι ξεκάθαρο ότι μια νέα στρατιωτική επίθεση θα ενίσχυε άλλωστε την εξουσία του Πούτιν στη Ρωσία.<div><br />Γεωπολιτικοί κίνδυνοι<br /><br />Το αμερικανικό περιοδικό Foreign Affairs εκτιμά ότι «το Κρεμλίνο μπορεί να χρησιμοποιεί αυτή την νέα κρίση για να οδηγήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για ένα ευρύτερο φάσμα θεμάτων, όπως έκανε πριν έξι μήνες, όταν με μια παρόμοια συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων ώθησε τον Πρόεδρο Μπάιντεν να καλέσει τον Πούτιν στη σύνοδο κορυφής στη Γενεύη». Ρωσικές διπλωματικές πηγές, μιλώντας στη «Ν» εκφράζουν μάλιστα την ανησυχία τους για την ακύρωση μιας σειράς αμερικανο-ρωσικών συμφωνιών, όπως της συνθήκης INF για τον περιορισμό των πυρηνικών πυραύλων μέσου βεληνεκούς στην Ευρώπη.<br /><br />Η Γηραιά Ηπειρος χρειάζεται επίσης την εκτόνωση της Αμερικανο-ρωσικής έντασης, λόγω μιας σειράς γεωπολιτικών, αλλά και πολιτικών και υγειονομικών κινδύνων, όπως γράφει το Foreign Affairs: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι απασχολημένες στο εσωτερικό με την πανδημία και την αυξανόμενη πόλωση Δημοκρατικών-Ρεπουμπλικάνων, ενώ η κύρια εστίαση της εξωτερικής πολιτικής της Ουάσιγκτον έχει μετατοπιστεί στην Κίνα. Η Ευρώπη παλεύει να αντιμετωπίσει τις μεταλλάξεις Δέλτα και Ομικρον του κορονοϊού. Μια νέα γερμανική κυβέρνηση αναλαμβάνει επισήμως τα καθήκοντά της αυτή την εβδομάδα. Η Γαλλία έχει εμπλακεί στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές και το Ηνωμένο Βασίλειο εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τις συνέπειες της αποχώρησής του από την Ευρωπαϊκή Ένωση».<br /><br />Μέσα σε αυτό το διεθνές κλίμα, «είναι καλό που Μπάιντεν και Πούτιν συνομιλούν, για να ελέγχουν τα περιθώρια δράσης για να εκτονώσουν την ένταση, κάτι που είναι προς το συμφέρον και των δύο πλευρών», λέει ο πολύ έμπειρος Ιταλός διπλωμάτης και πρώην ΓΓ του υπουργείου Εξωτερικών, Μικέλε Βαλενσίζε. «Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπουν στον πειρασμό να τραβήξουν το σχοινί πολύ σκληρά, καθώς και ότι η Ρωσία μπορεί να εμπλακεί, ελαφρά τη καρδία ,σε μια στρατιωτική περιπέτεια με απρόβλεπτες και σε κάθε περίπτωση, πολύ σοβαρές συνέπειες».</div><div>  <br />Η ιδέα του Κίσινγκερ<br /><br />Η τρέχουσα βάση για την επίλυση της ουκρανο-ρωσικής σύγκρουσης είναι η συμφωνία του Μινσκ ΙΙ, τον Φεβρουάριο του 2015: Η Γαλλία, η Γερμανία, η Ρωσία και η Ουκρανία έχουν επιφορτιστεί με την προώθηση της ειρηνευτικής διαδικασίας. Μέχρι στιγμής, ωστόσο, η διαδικασία του Μινσκ έχει επιτύχει πολύ λίγα, πέρα από την ανταλλαγή ορισμένων κρατουμένων. Το Κίεβο διστάζει να παραχωρήσει ειδικό καθεστώς στις ρωσόφωνες περιοχές της ανατολικής Ουκρανίας επειδή αυτό θα μπορούσε να δώσει στη Ρωσία το δικαίωμα βέτο στις αποφάσεις εξωτερικής πολιτικής της Ουκρανίας. Η Μόσχα δεν υποχωρεί επίσης, πριν εξασφαλίσει ουσιαστικές παραχωρήσεις για τον ρωσόφωνο πληθυσμό.<br /><br />Η Μόσχα βλέπει τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντιμίρ Ζελένσκι ως ολοένα και πιο εχθρικό αντίπαλο. Ο Ζελένσκι έκλεισε τα φιλορωσικά μέσα ενημέρωσης και καταδίωξε τον Βίκτορ Μεντβεντσούκ, έναν εξέχοντα Ουκρανό ολιγάρχη που θεωρείται ότι είναι ο άνθρωπος του Πούτιν στην Ουκρανία. Ο Ζελένσκι υποστήριξε πρόσφατα ότι εξυφαίνεται πραξικόπημα εναντίον του, με την υποστήριξη της Ρωσίας.<br /><br />Με αυτά και μ` αυτά, ίσως σήμερα, θα ήταν χρήσιμο να επανεξεταστεί η ιδέα του «μάγου της εξωτερικής πολιτικής», Χένρι Κίσινγκερ να αποκτήσει η Ουκρανία -με τις απαραίτητες εγγυήσεις- καθεστώς μιας ουδέτερης χώρας, μιας γέφυρας μεταξύ Ανατολής και Δύσης. <br /><br />Και αν ο Μπάιντεν και ο Πούτιν κατέληξαν στη χθεσινή τους τηλεσυνάντηση σε θετικές λύσεις, οι πρώτοι που θα ανασάνουμε με ανακούφιση θα είμαστε εμείς, οι Ευρωπαίοι. </div><div><br /></div><div><a href="https://www.naftemporiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ουκρανική κρίση: Η Μόσχα, η Δύση και η ιδέα του Κίσινγκερ

Του Μιχάλη Ψύλου Επτά χρόνια μετά την έκρηξη της Ουκρανικής κρίσης και την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, μήπως είμαστε στο ίδιο έργο...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: Το σχέδιο Ερντογάν για κινεζοποίηση της οικονομίας

<a href="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2021/12/DOC-20211130-19736270-960x600.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="800" height="400" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2021/12/DOC-20211130-19736270-960x600.jpg" width="741" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Οι προτεραιότητες και τα εμπόδια στον δρόμο για τις εκλογές του 2023.</span></h3><div>Μέχρι στιγμής, τα χαμηλά επιτόκια έχουν οδηγήσει τον πληθωρισμό στο 20% και οι Τούρκοι αγωνίζονται να επιβιώσουν. Το χειρότερο πλήγμα έχουν, άλλωστε, δεχθεί οι εργατικές τάξεις, που παραδοσιακά αποτελούν τους ψηφοφόρους του Ερντογάν, και οι εξαγωγικές επιχειρήσεις, που έπρεπε να ωφεληθούν από το υποτιμημένο νόμισμα αλλά δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στη γενικότερη αστάθεια. (A.P.)<br />UGUR YILMAZ, ABEER ABU OMAR / BLOOMBERG<br /><br />Η επιμονή του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο χαμηλό κόστος του δανεισμού στοχεύει στον μετασχηματισμό της οικονομίας σε μηχανή που θα παράγει θέσεις εργασίας και θα του διασφαλίσει τη νίκη στις εκλογές του 2023. Οι καθημερινοί άνθρωποι είναι, όμως, αυτοί που πληρώνουν το τίμημα. Οπως ανακοίνωσε ο Τούρκος πρόεδρος, η Τουρκία δεν θα προσπαθεί πλέον να προσελκύσει ξένες επενδύσεις προσφέροντας υψηλές αποδόσεις και ισχυρό νόμισμα, αλλά θα εγκαταλείψει τη φιλική προς την αγορά πολιτική που στο παρελθόν τη βοήθησε να εξελιχθεί σε μια ισχυρή αναδυόμενη οικονομία.</div><div><br /></div><div> Ο Ερντογάν στοιχηματίζει ότι η φθηνή πίστωση και το ασθενές νόμισμα θα δώσουν ώθηση στη μεταποίηση και στις εξαγωγές, θα μειώσουν το κόστος των εργατικών χεριών και θα οδηγήσουν σε αύξηση των προσλήψεων, μειώνοντας έτσι τον έλεγχο που ασκεί η αγορά στην τουρκική οικονομία. Πρόκειται για δοκιμασμένη συνταγή, καθώς έχει μετασχηματίσει αρκετές ασιατικές οικονομίες. Ο χρόνος, όμως, δεν είναι με το μέρος του Ερντογάν. Δεν έχει παρά μόνον 18 μήνες για να επιτύχει αυτήν την αλλαγή, που σε άλλες χώρες χρειάστηκε δεκαετίες για να ολοκληρωθεί και να αποφέρει καρπούς. Οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι. Μέχρι στιγμής, τα χαμηλά επιτόκια έχουν οδηγήσει τον πληθωρισμό στο 20% και οι Τούρκοι αγωνίζονται να επιβιώσουν. Το χειρότερο πλήγμα έχουν, άλλωστε, δεχθεί οι εργατικές τάξεις, που παραδοσιακά αποτελούν τους ψηφοφόρους του Ερντογάν, αλλά και οι εξαγωγικές επιχειρήσεις, που έπρεπε να ωφεληθούν από το υποτιμημένο νόμισμα αλλά δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στη γενικότερη αστάθεια. Ιδού οι προτεραιότητες του Ερντογάν και τα εμπόδια που θα αντιμετωπίσει:<br /><br />1. Το έλλειμμα. Μία από τις παθογένειες της Τουρκίας στη διάρκεια της εποχής Ερντογάν ήταν και είναι το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών. Η στροφή στην υποτιμημένη τουρκική λίρα θα διευκολύνει τη μείωση του ελλείμματος, καθώς τα τουρκικά προϊόντα θα είναι φθηνότερα στο εξωτερικό, οι εξαγωγές θα αποφέρουν δολάρια και ευρώ και θα προσελκύσουν άμεσες ξένες επενδύσεις. Σε κάποιο βάθος χρόνου θα σταθεροποιηθεί η λίρα και θα μειωθεί η εξάρτηση από το ξένο κεφάλαιο. Το πρόβλημα είναι ότι οι ξένοι επενδυτές έχουν εγκαταλείψει τα ομόλογα και το νόμισμα της Τουρκίας, καθώς υποχωρούν οι αποδόσεις, το κόστος των εισαγωγών αυξάνεται επιθετικά και τροφοδοτεί τον πληθωρισμό Οι τουρκικές μετοχές, πάντως, παραμένουν φθηνές για τους ξένους και προσελκύουν ξένους επενδυτές.<br /><br />2. Το νόμισμα. Ο Ερντογάν ελπίζει να διασφαλίσει πλεόνασμα στο εμπορικό ισοζύγιο, που αποτελεί καίριο συστατικό του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Ευελπιστεί πως η υποχώρηση της τουρκικής λίρας θα οδηγήσει σε πτώση του κόστους των εργατικών χεριών και θα βοηθήσει, έτσι, τις βιομηχανίες της Ανατολίας να διευρύνουν το μερίδιό τους στις ευρωπαϊκές αγορές. Εξάλλου, οι παραλίες της Τουρκίας και οι αρχαιολογικοί χώροι είναι πιο ελκυστικοί για τους τουρίστες, αφού η υποτίμηση του νομίσματος τους προσφέρει φθηνές διακοπές. Στο μεταξύ, ο Ερντογάν προσβλέπει στο κοίτασμα φυσικού αερίου που εντόπισε στη Μαύρη Θάλασσα και ελπίζει πως θα είναι αξιοποιήσιμο το 2023, οπότε θα μειωθεί το έλλειμμα ενέργειας που πλήττει τη χώρα και θα εξοικονομηθούν κεφάλαια σε σκληρό νόμισμα που τώρα δαπανώνται για εισαγωγές καυσίμων.<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος στοιχηματίζει ότι η φθηνή πίστωση και το ασθενές νόμισμα θα δώσουν ώθηση στη μεταποίηση και στις εξαγωγές.<br /><br />3. Χαμηλά επιτόκια. Η εκτόξευση του πληθωρισμού έχει οδηγήσει τα πραγματικά επιτόκια σε αρνητικό έδαφος και πολύ πιο κάτω από τα επιτόκια άλλων αναδυόμενων αγορών. Τα χαμηλά επιτόκια έχουν ήδη οδηγήσει τους ξένους επενδυτές να εγκαταλείψουν τα ομόλογα του τουρκικού δημοσίου και την τουρκική λίρα και να στραφούν στα ομόλογα άλλων χωρών με υψηλότερες αποδόσεις. Ετσι η Τουρκία θα βρεθεί σε χειρότερη θέση από τις άλλες αναδυόμενες αγορές όταν αρχίσουν να αυξάνουν τα επιτόκια οι ΗΠΑ και οι άλλες ανεπτυγμένες οικονομίες.<br /><br />4. Ρητορική κατά της αγοράς. Δεν είναι μόνον τα χαμηλά επιτόκια που διώχνουν τους ξένους επενδυτές αλλά και η ρητορική του Ερντογάν, που πλέον έχει στραφεί στον λαϊκισμό και στις φραστικές επιθέσεις προς την αγορά. Εχει ήδη αποδώσει τα δεινά της τουρκικής οικονομίας «στα λόμπι των επιτοκίων και στις ξένες δυνάμεις», έχει επικαλεστεί τις προσταγές του Ισλάμ που απαγορεύει τον τόκο και έχει απολύσει όσους αξιωματούχους διαφωνούν με τις θεωρίες του. Από τη νομισματική κρίση του 2018 υιοθέτησε μέτρα που καθιστούσαν εξαιρετικά δύσκολο το «σορτάρισμα» της τουρκικής λίρας, αλλά αυτό θεωρήθηκε εντελώς εχθρικό προς την αγορά και υπονόμευσε την εμπιστοσύνη των επενδυτών, με αποτέλεσμα να έχουν μειωθεί σε ιστορικό χαμηλό οι τουρκικοί τίτλοι στα χέρια ξένων επενδυτών και να έχει υποχωρήσει το χρηματιστήριο σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.<br /><br />5. Η φτώχεια. Παρά τις θεωρίες του Ερντογάν ότι η μείωση των επιτοκίων θα ανακόψει τον πληθωρισμό, έχει συμβεί το αντίθετο. Το νόμισμα έχει χάσει το 40% της αξίας του μέσα στο έτος και ο πληθωρισμός βρίσκεται στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων τριών ετών, με τις τιμές παραγωγού στο υψηλότερο επίπεδο που έχουν σημειώσει τα 19 χρόνια του Ερντογάν στην εξουσία.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Τουρκία: Το σχέδιο Ερντογάν για κινεζοποίηση της οικονομίας

Οι προτεραιότητες και τα εμπόδια στον δρόμο για τις εκλογές του 2023. Μέχρι στιγμής, τα χαμηλά επιτόκια έχουν οδηγήσει τον πληθωρισμό στο 20...

Διαβάστε την συνέχεια

ΠΕΡΛ ΧΑΡΜΠΟΡ 1941: Η κατάληξη της αντιγραφής ενός πολεμικού παιγνίου του Royal Navy… καταδίκασε την Ιαπωνία

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2018/08/pearl-harbor-art-790x400.jpg" /><br /><br /><i>“We won a great tactical victory at Pearl Harbor and thereby lost the war”</i><br />Admiral Hara Chuichi (Tadaichi)<br /><br /><div>Σαν σήμερα πριν 80 χρόνια ο Ναύαρχος Chuichi Nagumo έφερνε τον 1ο Αεροπορικό Στόλο (αγγλικά: 1st Air Fleet, γιαπωνέζικα: Daiichi Koku Kantai ή αλλιώς Kidō Butai/mobile force), μια πανίσχυρη αρμάδα η οποία αποτελούταν από 6 αεροπλανοφόρα με 414 διαθέσιμα αεροπλάνα, και πλήθος άλλων σκαφών, 230 μίλια βόρεια της νήσου Οάχου (Oahu) του νησιωτικού συμπλέγματος της Χαβάη (Territory of Hawaii). Ο στόλος είχε αποπλεύσει στις 26 Νοεμβρίου 1941 από τον όρμο Χιτοκάπου (Hitokappu Bay, σημ. Tankan) των Κουρίλων με σκοπό την εκτέλεση της Επιχείρησης ΑΙ (Operation AI ή Operation Z κατά το σχεδιασμό της), η οποία και ήταν “πνευματικό παιδί” του Ναυάρχου Isoroku Yamamoto, επικεφαλής τότε του “Συνδυασμένου Στόλου” (αγγλικά: Combined Fleet, ιαπωνέζικα: Rengo Kantai).<br /><br />Γράφει ο <b>ΣΩΖΩΝ ΛΕΒΕΝΤΟΠΟΥΛΟΣ</b><br /><br />Οι προετοιμασίες, το παρασκήνιο και το υπόβαθρο, η ίδια η επιχείρηση αλλά και οι θεωρίες συνωμοσίας που τη συνοδεύουν, έχουν αναλυθεί σχεδόν από την επόμενη της επίθεσης και σε εξαιρετικά μεγάλη έκταση. Οι περισσότεροι αναλυτές καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα με τον Ναύαρχο Hara Chuichi, ότι δηλαδή η Ιαπωνία το 1941 πέτυχε μια τακτική νίκη, η οποία την οδήγησε να χάσει τελικά των πόλεμο. Είναι όμως τελικά έτσι, ή οι Γιαπωνέζοι δεν κατάφεραν να πετύχουν ούτε καν την τακτική νίκη που ήθελαν.<br /><br />Η Ιαπωνία είναι από τις πλέον φτωχές χώρες όσον αφορά τις πρώτες ύλες. Στις αρχές του προηγούμενη αιώνα η Ιαπωνία έκανε τα πρώτα βήματά της προς τη βιομηχανοποίηση, και η σταθερή ροή πρώτων υλών ήταν απαραίτητη για να διατηρηθεί ο βηματισμός της Ιαπωνικής βιομηχανίας και κατ’ επέκταση της ίδιας της Ιαπωνίας. Αναζητώντας των απαιτούμενο ζωτικό χώρο, η Ιαπωνία στράφηκε δυτικά, προς την Κίνα, την Ινδοκίνα, και τις υπόλοιπες περιοχές. Η επέμβασή της αυτή δεν έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τις υπόλοιπες δυνάμεις, πλην όμως η αντίδρασή τους ήταν ασθενική, λόγω και των δραματικών αποτελεσμάτων που είχε φέρει ο 1ος ΠΠ στη “Γηραιά Ήπειρο”.<br /><br /></div><div>Το οικονομικό κραχ του 1929 δεν βελτίωσε με κανέναν τρόπο τα πράγματα, και η δεκαετία του ‘30 ήταν περίοδος παγκόσμιων ανακατατάξεων. Η άνοδος της Ναζιστικής Γερμανίας και η νίκη της έναντι των παραδοσιακών αποικιοκρατικών δυνάμεων (ειδικά της Γαλλίας, και σε δεύτερο βαθμό της Ολλανδίας) έφερε στο προσκήνιο τη δυνατότητα επέκτασης της Ιαπωνικής επιρροής και του ελέγχου σε περιοχές πλούσιες σε πρώτες ύλες, όπως η Ινδοκίνα, η Σιγκαπούρη, κ.α.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο ο μόνος αντίπαλος που θα μπορούσε να ανατρέψει τους Ιαπωνικούς σχεδιασμούς, ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες (ΗΠΑ). Οι τελευταίες διαισθανόμενες τον επερχόμενο κίνδυνο, αλλά και σαν μοχλό πίεσης προς την Ιαπωνία, μετέφεραν τη βάση του Στόλου του Ειρηνικού, από τη Δυτική Ακτή των ΗΠΑ, στο Περλ Χάρμπορ, μια κίνηση που δεν έγινε εύκολα δεκτή από όλους.<br /><br />Η επιτυχία ή αποτυχία κάθε σχεδίου μετριέται ως συνάρτηση της επίτευξης των στόχων που έχουν τεθεί κατά τη σχεδίασή του. Βασικός στόχος της επίθεσης ήταν να δώσει στην Ιαπωνία των απαραίτητο χρόνο για να καταλάβει μια τεράστια σε έκταση περιοχή, να εδραιωθεί σε αυτή με τέτοιο τρόπο που να είναι αδύνατη η ανακατάληψή της και όλα αυτά πριν το βιομηχανικό δυναμικό των ΗΠΑ αναλάβει δράση.<br /><br />Ο ίδιος ο Yamamoto ήταν απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Harvard και είχε διατελέσει ναυτικός ακόλουθος στην Πρεσβεία της Ιαπωνίας στην Ουάσιγκτον. Δεν ήταν λοιπόν ξένος ως προς τις παραγωγικές δυνατότητες των ΗΠΑ. Αυτές οι δυνατότητες ήταν ένας από τους στόχους της επιχείρησης, και ουσιαστικά ήταν αυτές οι δυνατότητες που έκριναν την έκβαση του πολέμου. Συνοπτικά οι στόχοι που είχαν τεθεί ήταν:<br /><br />– Καταστροφή κύριων μονάδων επιφανείας του Αμερικάνικου Στόλου του Ειρηνικού (US Navy Pacific Fleet) ούτως ώστε να μην είναι δυνατόν ο τελευταίος να δράσει αποτελεσματικά εναντίον των Ιαπωνικών επιχειρήσεων και συμφερόντων στην Αν. Ασία.<br /><br />– Παροχή του κατάλληλου χρονικού διαστήματος για την εδραίωση της Ιαπωνίας στις κατεκτημένες περιοχές πριν η εφαρμογή του Νόμου “Two-Ocean Navy Act”, επίσης γνωστού και ως “Vinson-Walsh Act” (από τα ονόματα των δυο γερουσιαστών που ήταν οι “εμπνευστές” του), και με τον οποίο προβλεπόταν η αύξηση της δύναμης του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ κατά 70%, ξεκινήσει να αποδίδει καρπούς.<br /><br />– Κατάπτωση του ηθικού των Αμερικανών, σε τέτοιο βαθμό ώστε να οδηγηθούν στην υπογραφή συνθήκης ειρήνης, η οποία θα αναγνώριζε ουσιαστικά την κυριαρχία της Ιαπωνίας στον Ειρηνικό.<br /><br />Από τους τρεις παραπάνω στόχους, η επιχείρηση δεν πέτυχε ούτε έναν! Επιπρόσθετα, και παρ’ όλη την επίτευξη του απόλυτου αιφνιδιασμού (ειδικά στο πρώτο κύμα) η ευστοχία των Ιαπώνων πιλότων κυμάνθηκε σε τραγικά χαμηλά επίπεδα, καίτοι είχαν εκπαιδευτεί επί μήνες αποκλειστικά για τη συγκεκριμένη επιχείρηση. Ας δούμε όμως κάθε στόχο αναλυτικά:<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/perl-charmpor-1941-i-katalixi-tis-antigrafis-enos-polemikoy-paignioy-toy-royal-navy-telika-katadikase-tin-iaponia/pearl-harbor-attack-1941"><img height="360" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/12/pearl-harbor-attack-1941.jpg" width="640" /></a><br /><br />ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΟΧΟΣ<br />– Κατά τον σχεδιασμό, οι Ιάπωνες βασίστηκαν κυρίως στα συμπεράσματα από την επιδρομή του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού (Royal Navy) στο ναύσταθμο του Τάραντα. Είναι δε σίγουρο ότι έλαβαν και σοβαρά υπόψη τους (κάποιοι θα έλεγαν ότι αντέγραψαν με λεπτομέρεια) το Fleet Problem #13 του 1932! Η συγκεκριμένη άσκηση/παίγνιο είχε σαν στόχο να ελέγξει την τρωτότητα του Περλ Χάρμπορ σε μια επίθεση από ένα “μιλιταριστικό Ασιατικό νησιωτικό έθνος!” (“militaristic, Asian, island nation”) και την ικανότητά του να αμυνθεί σε μια τέτοια επίθεση.<br /><br />Επικεφαλής των επιτιθέμενων ήταν ο Υποναύαρχος Χάρρυ Γιάρνελ (Rear Admiral Harry Yarnell), ο οποίος τύχαινε να είναι και πιστοποιημένος χειριστής (naval aviator), ένας από τους ελάχιστους εκείνη την περίοδο. Ο Ναύαρχος αποφάσισε να αφήσει πίσω τα θωρηκτά και τα βαρέα καταδρομικά της δύναμής του, να επιλέξει μόνο τα δυο αεροπλανοφόρα (συγκεκριμένα τα Saratoga και Lexington) και να εξαπολύσει την επίθεσή του ένα Κυριακάτικο πρωινό προερχόμενος από το βορρά!<br /><br />Οι Αμερικανοί επικεφαλής απέτυχαν να κατανοήσουν τη σημασία της επιχείρησης, και χρησιμοποιώντας αστείες δικαιολογίες, θεώρησαν ότι η επιχείρηση ήταν αποτυχημένη. Φυσικά οι Γιαπωνέζοι ιθύνοντες που είχαν προσκληθεί ως παρατηρητές, οδηγήθηκαν σε εντελώς διαφορετικά συμπεράσματα, και ως γνωστόν, “η ιστορία έχει τη συνήθεια να επαναλαμβάνεται, ως φάρσα”!<br /><br />Αυτό όμως που απέτυχαν να καταλάβουν ήταν η σημασία που θα είχε το αεροπλάνο και το αεροπλανοφόρο στις ναυτικές επιχειρήσεις του μέλλοντος. Υπό αυτό το πρίσμα προχώρησαν στην επίθεση (ενδεχόμενα ίσως αυτή να ήταν και η μόνη δυνατή επιλογή σε εκείνο το σημείο) παρόλο που και τα 3 αεροπλανοφόρα του Στόλου του Ειρηνικού δεν βρισκόταν στο Περλ Χάρμπορ στις 07 Δεκ 1941 (εδώ διαφαίνεται και μια αποτυχία στη συλλογή πληροφοριών). Ακόμα και έτσι όμως οι Γιαπωνέζοι θα μπορούσαν να είχαν επιτύχει ένα συντριπτικό χτύπημα στο Στόλο του Ειρηνικού.<br /><br />Συνολικά 353 ιαπωνικά αεροσκάφη (Α/Φ) έλαβαν μέρος στην επίθεση, σε δυο διαφορετικά κύματα. Στο πρώτο κύμα υπήρχαν συνολικά 183 Α/Φ υπό τις διαταγές του Commander Mitsuo Fuchida. Από αυτά:<br />α. 49 Nakajima B5N Kate εξοπλισμένα με μια ειδικά τροποποιημένη διατρητική βόμβα των 800 kg (1760 lb).<br />β. 40 Nakajima B5N Kate εξοπλισμένα με μια Type 91 τορπίλη, ειδικά τροποποιημένη για λειτουργία σε ρηχά ύδατα (όπως αυτά εντός του Περλ Χάρμπορ)<br />γ. 51 Aichi D3A Val βομβαρδιστικά κάθετης εφόρμισης, εξοπλισμένα με 1 βόμβα γενικής χρήσης (general purpose) των 250 kg (550 lb) κάτω από την άτρακτο, και 2 των 60 kg (130 lb) κάτω από τα φτερά.<br />δ. 43 Mitsubishi A6M Zero, με αποστολή την προστασία των βομβαρδιστικών και τους πολυβολισμούς εναντίον στόχων ευκαιρίας (straffing).<br /><br />Από όλον αυτόν τον εξοπλισμό μόλις 13 τορπίλες χτύπησαν τους προβλεπόμενους στόχους (εκ των οποίων οι 6 βρήκαν το θωρηκτό West Virginia, το οποίο προσπαθούσε να εξέλθει του ναυστάθμου, και ενδεχόμενη βύθισή του θα οδηγούσε στον αποκλεισμό όλων των πλοίων εντός του) ενώ άλλες τέσσερις χτύπησαν στόχους δευτερεύουσας σημασίας, και μόλις 8 διατρητικές βόμβες βρήκαν στόχο, εκ των οποίων οι τέσσερις δεν εξερράγησαν λόγω σχεδιαστικών ελαττωμάτων!<br /><br />Ένα μόνο πλήγμα ακριβείας από τις διατρητικές βόμβες ήταν ικανό να αχρηστεύσει πλήρως ένα θωρηκτό, όπως διαπιστώθηκε από την απώλεια του θωρηκτού Αριζόνα (η φωτογραφία της έκρηξης παραμένει μια από τις πλέον εμβληματικές στην ιστορία, και στη βύθιση του Αριζόνα, οφείλονται και οι περισσότερες (1.177 νεκροί) από τις αμερικανικές απώλειες (συν. 2.335 νεκροί)). Αυτό σημαίνει ένα ποσοστό επιτυχίας 32% για τις τορπίλες, και μόλις 16% (το οποίο μειώνεται στο 8% για τα πλήγματα εκείνα που είχαν κάποιο αποτέλεσμα) για τις βόμβες. Όλα αυτά προήλθαν από μια δύναμη η οποία για περίπου μια ώρα δρούσε υπό καθεστώς απόλυτου αιφνιδιασμού και πρακτικά ανενόχλητη (μόλις 9 από τα 183 Α/Φ καταρρίφθηκαν!) και είχε εκπαιδευτεί ακριβώς για αυτό το σενάριο επί μήνες!<br /><br />Το δεύτερο κύμα αποτελούταν από 171 Α/Φ (54 Β5Ν με βόμβες γενικής χρήσης, 78 D3A επίσης εξοπλισμένα με βόμβες γενικής χρήσης και 35 Α6Μ) και είχε σαφώς δυσκολότερο έργο να επιτύχει σε σχέση με το πρώτο κύμα, καθώς οι Αμερικανοί είχαν πλέον συνεγερθεί και είχαν θέσει σε λειτουργία μεγάλο αριθμό Α-Α όπλων (ως αποτέλεσμα το δεύτερο κύμα έχασε 20 Α/Φ), ο καπνός δυσκόλευε τη σκόπευση, ενώ οι στόχοι ήταν τα Α/Δ, τα αεροπλανοφόρα!!!???, και τέλος καταδρομικά και αντιτορπιλικά.<br /><br />Καμία βόμβα ή σφαίρα από το δεύτερο κύμα δεν κατευθύνθηκε προς τις αποθήκες πυρομαχικών και καυσίμων, ή τις υποδομές συντήρησης/επισκευών. Ήταν αυτές οι υποδομές που επέτρεψαν στους Αμερικανούς να εξαπολύσουν τόσο την επίθεση του Doolittle ενάντια στο Τόκυο, αλλά – κυρίως – να αντιμετωπίσουν την επίθεση στο Μίντγουεϊ (Battle of Midway), η οποία άλλαξε το ρου του πολέμου στον Ειρηνικό.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/perl-charmpor-1941-i-katalixi-tis-antigrafis-enos-polemikoy-paignioy-toy-royal-navy-telika-katadikase-tin-iaponia/pearl-harbor-attack-1941-uss-west-virginia-uss-tennessee-uss-arizona"><img height="449" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/12/PEARL-HARBOR-ATTACK-1941-USS-West-VirginiaUSS-Tennessee-USS-Arizona.jpg" width="640" /></a><br /><br />ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΣΤΟΧΟΣ<br />– Όσον αφορά το χρονικό διάστημα, οι Αμερικανοί κατάφεραν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να επιδιορθώσουν τις περισσότερες ζημιές στα πλοία τους και όχι μόνο να αμυνθούν αλλά να περάσουν και στην επίθεση. Έτσι από το σύνολο των πλοίων που επλήγησαν, μόνο τα θωρηκτά Arizona και Oklahoma και τα αντιτορπιλικά Cassin και Downes θεωρήθηκαν ως ολικές απώλειες (το Αριζόνα θεωρείται ως εθνικό μνημείο/εθνικός βωμός και βρίσκεται ακόμα στο ίδιο σημείο που επλήγη το Δεκέμβριο του 1940, ως ένδειξη τιμής και σεβασμού προς τους πεσόντες).<br /><br />Από τα υπόλοιπα, τα Tennessee και Maryland επιδιορθώθηκαν και επέστρεψαν σε υπηρεσία το Φεβρουάριο του 1942, το Pennsylvania δεν απαίτησε εκτενείς επισκευές, ενώ τα West Virginia, California, και Nevada, επέστρεψαν σε υπηρεσία τον Ιούλιο 1944, Ιανουάριο 1944, και Οκτώβριο 1942, αντίστοιχα. Οι λόγοι για την αποτυχία των Ιαπώνων να “αχρηστεύσουν” τον στόλο του Ειρηνικού είναι πολλοί. Ενδεικτικά αναφέρονται:<br /><br />α. Αστοχία των χειριστών. Ως μέτρο σύγκρισης μπορούμε να αναφέρουμε την επίθεση των Βρετανών στο Ναύσταθμο του Τάραντα, όπου σε χειρότερες συνθήκες (νύχτα), με χειρότερα αεροπλάνα (διπλάνα Swordfish, χωρίς δυνατότητα κάθετης εφόρμησης), και με μικρότερους αριθμούς (21 Α/Φ συνολικά) επέτυχαν ποσοστά ευστοχίας άνω του 50% σε τορπιλισμό, και άνω του 30% σε βομβαρδισμό.<br /><br />β. Λανθασμένη επιλογή χώρου. Αν και ο στόλος του Ειρηνικού βρέθηκε σε στατική άμυνα καθ’ όλη τη διάρκεια της επίθεσης (πλην του West Virginia) το χαμηλό βάθος του κόλπου επέτρεψε την ανέλκυση και επιδιόρθωση όλων των πλοίων (πλην ενός, του Arizona). Στην περίπτωση που τα πλοία είχαν πληγεί στην ανοικτή θάλασσα είναι εξαιρετικά πιθανό οι απώλειες των Αμερικανών να ήταν εξαιρετικά μεγαλύτερες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, και χωρίς την ύπαρξη των αεροπλανοφόρων, οι Γιαπωνέζοι απέτυχαν να αντιληφθούν τη σημασία του αεροπλάνου στις ναυτικές επιχειρήσεις. Από την άλλη, οι Αμερικανοί, αντελήφθησαν (έστω και με το ζόρι) την αξία του τελευταίου και προσαρμόστηκαν ανάλογα.<br /><br />γ. Μη επίθεση στις εγκαταστάσεις συντήρησης/επισκευών και στα αποθέματα καυσίμων/πυρομαχικών. Όπως φαίνεται οι συγκεκριμένοι δεν ήταν καν στη λίστα των στόχων της επιχείρησης. Αν και οι περισσότεροι διοικητές πίεζαν τον Nagumo να διατάξει την εξαπόλυση ενός τρίτου κύματος (κάποια Α/Φ μάλιστα είχαν ήδη ανεφοδιαστεί και επανεξοπλιστεί!) εναντίον αυτών ακριβώς των στόχων, ο τελευταίος – ίσως λόγω και της φαινομενικής αρχικής επιτυχίας – θεώρησε ότι είχε επιτύχει τους σκοπούς της επιχείρησης. Η ατολμία και η έλλειψη διορατικότητας είναι κρίσιμοι παράγοντες σε κάθε στρατιωτική επιχείρηση και ενδεχόμενα ο Nagumo έχασε εκείνη την ημέρα τον πόλεμο!<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/perl-charmpor-1941-i-katalixi-tis-antigrafis-enos-polemikoy-paignioy-toy-royal-navy-telika-katadikase-tin-iaponia/pearl-harbor-attack-1941-2"><img height="504" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/12/pearl-harbor-attack-1941.webp" width="640" /></a><br /><br />ΤΡΙΤΟΣ ΣΤΟΧΟΣ<br />– Φυσικά όσον αφορά τον τρίτο στόχο της επιχείρησης είναι περίεργο για ποιον λόγο είχε συμπεριληφθεί εξαρχής, καίτοι ο ίδιος ο Yamamoto ήταν γνώστης της αμερικανικής ιδιοσυγκρασίας. Τελικά η επιχείρηση ήταν μια εξαιρετική προσπάθεια αφύπνισης της αμερικάνικης κοινής γνώμης και της θέλησής της για πόλεμο.<br /><br />Πολλοί στον ελεύθερο (και υπό κατοχή κόσμο) ανάπνευσαν με ανακούφιση στο άκουσμα της επίθεσης στο Περλ Χάρμπορ. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Franklin D. Roosevelt χαρακτήρισε την 07 Δεκεμβρίου 1941 ως μια μέρα που θα μείνει στη μνήμη ως «η μέρα της ατιμίας» (“a date which will live in infamy”). Πλέον η εκδίκηση για το Περλ Χάρμπορ θα γίνει σύνθημα στα χείλη όλων των Αμερικανών που θα πολεμήσουν τόσο στον Ειρηνικό όσο και στην Ευρώπη, μέχρι την τελική νίκη.<br /><br />Κλείνοντας διαφαίνεται ότι οι Γιαπωνέζοι δεν κατάφεραν ούτε μια τακτική νίκη, καθώς δεν επέτυχαν κανέναν από τους στόχους της επιχείρησης. Μπορεί να κατάφεραν να πετύχουν τον απόλυτο αιφνιδιασμό (φυσικά δεν είχαν καν κηρύξει τον πόλεμο στις ΗΠΑ), αλλά κάτι τέτοιο δεν περιγράφεται καν στους στόχους της επιχείρησης.<br /><br />Το γεγονός ότι για παραπάνω από 60 λεπτά τα Α/Φ τους δρούσαν χωρίς αντίπαλο, ότι είχαν επανειλημμένα εκπαιδευτεί για μια και μόνο αποστολή, και ότι είχαν απεριόριστους πόρους, σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα επί του πεδίου, η επίθεση εναντίον του Περλ Χάρμπορ μπορεί να αξιολογηθεί μόνο ως ήττα. Το μόνο που κατάφεραν ήταν να αφυπνίσουν έναν κοιμισμένο γίγαντα, και να τον οπλίσουν με υπέρμετρο ζήλο και επιμονή, μέχρι το τέλος! Αν αυτός ήταν ο σκοπός τους, τότε τον επέτυχαν στο 100%!</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΠΕΡΛ ΧΑΡΜΠΟΡ 1941: Η κατάληξη της αντιγραφής ενός πολεμικού παιγνίου του Royal Navy… καταδίκασε την Ιαπωνία

“We won a great tactical victory at Pearl Harbor and thereby lost the war” Admiral Hara Chuichi (Tadaichi) Σαν σήμερα πριν 80 χρόνια ο Ναύαρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Νέο «επεισόδιο» με Ερντογάν: Έχασε τα λόγια του μπροστά σε Τούρκους στρατιώτες.

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/12/erdogan-katar.jpg"><img height="389" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/12/erdogan-katar-696x423.jpg" width="770" /></a><br /><br />Άλλο ένα «επεισόδιο» με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να χάνει τα λόγια του, μιλώντας σε Τούρκους στρατιώτες στο Κατάρ. Ως από μηχανής Θεός παρενέβη ο Ακάρ και του ψιθύρισε τι να πει.<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επισκέφθηκε τουρκική στρατιωτική μονάδα στο Κατάρ και μίλησε στους Τούρκους στρατιώτες. Ξαφνικά, φάνηκε ότι ξέχασε τι ήθελε να πει και τον πλησίασε ο Ακάρ.<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/12/erdogan-akar-katar.jpg"><img height="416" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/12/erdogan-akar-katar.jpg" width="663" /></a><br /><br />Ο Τούρκος υπουργός Εθνικής Άμυνας Χουλουσί Ακάρ πήγε κοντά του και του υπενθύμισε ότι πρέπει να στείλει την ευχή: «Ο Αλλάχ να σας έχει καλά», ώστε το στράτευμα να απαντήσει «Ευχαριστώ». Έτσι ο Ταγίπ Ερντογάν γύρισε πίσω στο πόντιουμ και το έκανε.<div><br />Είχε χάσει κι άλλη φορά τα λόγια του ο Ερντογάν<br /><br />Τον περασμένο Σεπτέμβριο είχε συμβεί πάλι κάτι παρόμοιο. Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατά την διάρκεια ομιλίας για την έναρξη της νέα σχολικής χρονιάς, εμφανίστηκε να ξεχνά την λέξη «κουδούνι».<br /><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="356" src="https://www.youtube.com/embed/sxX_z9mPYx0" width="678" youtube-src-id="sxX_z9mPYx0"></iframe><br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος εμφανίστηκε σαστισμένος και χρειάστηκε να του υπενθυμίσει τη λέξη ένας μαθητής που βρισκόταν δίπλα του. Έτσι ο Ερντογάν συνέχισε την ομιλία του στην εκδήλωση. Το περιστατικό είχε συμβεί στο Επαγγελματικό και Τεχνικό Λύκειο Sultanahmet της Κωνσταντινούπολης, όπου ο Ερντογάν μίλησε για το Πρόγραμμα έναρξης του Ακαδημαϊκού έτους 2021-2022.<br /><br />Αυτά τα «επεισόδια» με τον Ερντογάν τροφοδοτούν πλήθος δημοσιευμάτων που αναφέρονται στην κατάσταση της υγείας του Τούρκου προέδρου.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Νέο «επεισόδιο» με Ερντογάν: Έχασε τα λόγια του μπροστά σε Τούρκους στρατιώτες.

Άλλο ένα «επεισόδιο» με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να χάνει τα λόγια του, μιλώντας σε Τούρκους στρατιώτες στο Κατάρ. Ως από μηχανής Θεός παρε...

Διαβάστε την συνέχεια

«Θερμαίνεται» η Αρκτική: Οι Βρετανοί δημιουργούν νέο AUKUS κατά της Ρωσίας

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-12/9387488bdd2de1e9f94ac77e3f2e875c_XL.jpg?itok=tH1k00oN" width="763" /><br /><br />Το Λονδίνο διαδραματίζει δευτερεύοντα ρόλο στην τριπλέτα ΗΠΑ-Αυστραλίας-Βρετανίας κατά της Κίνας, αλλά όσον αφορά τη δημιουργία μιας συμμαχίας που μοιάζει με το AUKUS εναντίον της Ρωσίας στο βορρά, το Ηνωμένο Βασίλειο είναι αποφασισμένο να αναλάβει τα ηνία<br /><br />Η βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσε συνομιλίες για μια διεθνή συμφωνία για την επέκταση της συνεργασίας στην Αρκτική μεταξύ των δυτικών χωρών.<br /><br />Αξιωματούχοι των ΗΠΑ και της ΕΕ έχουν επίσης υπογραμμίσει την ανάγκη διεθνούς ελέγχου στη διαδρομή της Βόρειας Θάλασσας. Και τώρα, το Λονδίνο μπαίνει μέσα, εκμεταλλευόμενο τον παράγοντα Ουκρανία και εκφράζοντας την ετοιμότητά του να κάνει συμμάχους με τον Καναδά και άλλες βόρειες χώρες, γράφει η Nezavisimaya Gazeta.<br /><br />Ο αρθρογράφος του InfoBrics, Lucas Leiroz, πιστεύει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο και ο Καναδάς στην πραγματικότητα κηρύσσουν πόλεμο στην Αρκτική κατά της Ρωσίας. Επικαλέστηκε τον Βρετανό υπουργό Άμυνας, ο οποίος είχε εκφράσει ρητά την αποφασιστικότητα του Λονδίνου να δημιουργήσει μια νέα συμμαχία σύμφωνα με τις γραμμές της πρόσφατα συσταθείσας AUKUS. Ο άξονας AUKUS που οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Αυστραλία και το Ηνωμένο Βασίλειο δημιούργησαν τον Σεπτέμβριο τίθεται εναντίον της Κίνας. Το Λονδίνο διαδραματίζει δευτερεύοντα ρόλο σε αυτό, αλλά όσον αφορά τη δημιουργία μιας συμμαχίας που μοιάζει με το AUKUS εναντίον της Ρωσίας στο βορρά, το Ηνωμένο Βασίλειο είναι αποφασισμένο να αναλάβει τα ηνία.<br /><br />Ο Πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής της Πανρωσικής Συνδικαλιστικής Ενωσης Στρατιωτικών Στρατιωτικών, Πλοίαρχος 1ος Βαθμός Oleg Shvedkov, ο οποίος υπηρέτησε στον βόρειο στόλο της Ρωσίας, επισημαίνει ότι προς το παρόν, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι σύμμαχοί του στο ΝΑΤΟ - δηλαδή οι ΗΠΑ και ο Καναδάς - δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την Ρωσία στην Αρκτική. «Πρώτον, για να επιδείξουν τη στρατιωτική τους δύναμη, πρέπει να στείλουν μονάδες πολεμικών πλοίων εκεί, αλλά αυτές οι χώρες δεν έχουν ούτε αυτό το είδος εμπειρίας, ούτε αρκετά παγοθραυστικά ικανά να δράσουν αποτελεσματικά στις βόρειες θάλασσες», εξήγησε ο ειδικός.<br /><br />«Δεύτερον, περιορίζονται στη χρήση υποβρυχίων κάτω από τον πάγο. Η λειτουργία υποβρυχίων υπό τέτοιες συνθήκες απαιτεί ειδικές δεξιότητες που χρειάζονται χρόνια για να αποκτηθούν και μόνο ο ρωσικός στόλος μπορεί να υπερηφανεύεται για τέτοιες δυνατότητες αυτή τη στιγμή. Τρίτον, οι πτήσεις στρατηγικών αεροσκαφών των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ κοντά στα σύνορα της Ρωσίας είναι η μόνη πραγματική απειλή που απασχολεί τη Μόσχα, αλλά δεδομένης της προηγμένης αεράμυνας, δεν είναι καθοριστικός παράγοντας», τόνισε ο αναλυτής.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Θερμαίνεται» η Αρκτική: Οι Βρετανοί δημιουργούν νέο AUKUS κατά της Ρωσίας

Το Λονδίνο διαδραματίζει δευτερεύοντα ρόλο στην τριπλέτα ΗΠΑ-Αυστραλίας-Βρετανίας κατά της Κίνας, αλλά όσον αφορά τη δημιουργία μιας συμμαχί...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ελλάδα παίρνει 6 και η Τουρκία 7 για τον σύμβουλο του Πούτιν.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-12/RTR4IK4T.jpg?itok=vyAXONcx" width="729" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Τουρκία πιο σημαντική για την Μόσχα-Τι είπε για τους S-400.</span></h3>Ουδείς στην Ρωσία ασχολείται με την επίσκεψη του Κ,Μητσοτάκη, αλλά τα πάντα περιστρέφονται γύρω από την επόμενη μέρα της συνομιλίας Πούτιν-Μπάιντεν<br /><br />Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, μίλησε για τις ελληνορωσικές σχέσεις και τις προσδοκίες που έχουν δημιουργηθεί για την συνάντηση του Κ.Μητσοτάκη με τον Βλαντίμιρ Πούτιν στο Σότσι.<br /><br />Ο ίδιος ρωτήθηκε από την Μ.Σαράπογλου του ΑΝΤ1 για το πως αξιολογεί τις ελληνορωσικές σχέσεις σε κλίμακα με μέγιστο το 10, λέγοντας ότι τοποθετεί τις ελληνορωσικές σχέσεις στο 6 ενώ τις ρωσοτουρκικές σχέσεις με 7, συμπληρώνοντας ότι υπάρχει η δυνατότητα να καλυφθεί η διαφορά και να διευρυνθεί το πεδίο συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών.<br /><br />Ο Πεσκόφ στάθηκε στη συνεργασία μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας, ενώ ανέλυσε και τους λόγους για τους οποίους η ενεργειακή κρίση έχει εκτοξεύσει στα ύψη τις τιμές του φυσικού αερίου.<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι ένας από τους λίγους Ευρωπαίους ηγέτες που ο Πούτιν φιλοξενεί στο Σότσι.<br /><br />Ο κ. Πεσκόφ μίλησε επίσης στη Μαρία Σαραφογλου για το πυραυλικό σύστημα S-400, με το οποίο προμηθεύει η Ρωσία την Τουρκία και εκεί έδωσε μία πολύ σημαντική είδηση.<br /><br />Η Ελλάδα από την πλευρά της προέτρεψε την Ρωσία να μην θεωρήσει ως εχθρό λόγω ΝΑΤΟ.<br /><br />«Ελπίζουμε η αυριανή συνάντηση, ελπίζω, να σηματοδοτήσει ένα ξεπάγωμα των σχέσεων, το οποίο όμως δεν αλλάζει τα βασικά χαρακτηριστικά της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας, δηλαδή τη συμμετοχή μας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ», είπε ο χθες ο κ. Βαρβιτσιώτης.<br /><br />«Αυτό που θέλουμε με τη Ρωσία είναι να εμβαθύνουμε την οικονομική συνεργασία ενισχύοντας το διμερές εμπόριο και προσελκύοντας επενδύσεις για να καλύψουμε τα κενά που αφήνουν τα ρωσικά αντίμετρα στις ευρωπαϊκές κυρώσεις», τόνισε ο ίδιος.<br /><br />Οι σχέσεις Ελλάδος-Ρωσίας είναι σημαντικές και για τις δύο χώρες για διαφορετικούς λόγους, και αυτό οφείλουμε να το κρατήσουμε.<br /><br />Η χώρα μας θέλει να ανοίξει κάποια στιγμή η ρωσική αγορά για να στέλνει τα προϊόντα της , τα οποία είναι δημοφιλή στους Ρώσους πολίτες, ενώ η Ρωσία επιθυμεί ελεύθερη πρόσβαση και ελλιμενισμό των πλοίων της σε ελληνικά λιμάνια στην πορεία τους προς την Συρία και την Α. Μεσόγειο.<br /><br />Με δεδομένη την σφοδρότατη κόντρα ΗΠΑ-Ρωσίας, η Ελλάδα δυστυχώς ευρίσκεται στην “μέση” όλων των εξελίξεων και αυτό μπορεί να κριθεί πιθανόν ως θετικό στοιχείο αφού τόσο η Ουάσιγκτον όσο και η Μόσχα, λόγω θέσης της χώρας μας, θέλουν προνομιακές σχέσεις.<br /><br />Το τι θα καταφέρει τελικά ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν είναι ακόμα σίγουρο στην συνάντηση του με τον Ρώσο Πρόεδρο, αλλά τουλάχιστον είναι μια αρχή, που θα δώσει πιθανόν λύσεις και στην κόντρα της Αθήνας με την Άγκυρα στο απώτερο μέλλον.<br /><br />Πάντως εντύπωση προκαλεί πως ουδείς στην Ρωσία ασχολείται με την επίσκεψη του Κ,Μητσοτάκη, αλλά τα πάντα περιστρέφονται γύρω από την επόμενη μέρα της συνομιλίας Πούτιν-Μπάιντεν...<br /><br />Ο κ. Μητσοτάκης φέρεται να προσπαθήσει όσο μπορεί, για την άμβλυνση των εμποδίων για την ομαλοποίηση των σχέσεων των δύο χωρών, στα πλαίσια μιας ειλικρινούς συνεργασίας, μόνο που η εποχή είναι δύσκολη, αφού οι ΗΠΑ βρίσκονται σε ένταση με την Ρωσία για την Α.Ουκρανία.<br /><br />Η πρόσφατη αμυντική συμφωνίας Ελλάδας – ΗΠΑ, δεν αφήνει κανένα περιθώρια αμυντικής συνεργασίας της Μόσχας με την Αθήνα, ειδικά έναντι των επικείμενων εξελίξεων στην Ουκρανία.<br /><br />Ο Έλληνας πρωθυπουργός θα πρέπει να ακροβατήσει ανάμεσα στις επιδιώξεις των ΗΠΑ για Κριμαία και Α.Ουκρανία και τα ελληνικά συμφέροντα με την Μόσχα, κάνοντας ελιγμούς πολύ δύσκολους για κάθε πολιτικό.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Ελλάδα παίρνει 6 και η Τουρκία 7 για τον σύμβουλο του Πούτιν.

Η Τουρκία πιο σημαντική για την Μόσχα-Τι είπε για τους S-400. Ουδείς στην Ρωσία ασχολείται με την επίσκεψη του Κ,Μητσοτάκη, αλλά τα πάντα πε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ελλάδα έχει λύσεις απέναντι στην Τουρκία, αρκεί να θέλει…

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2017/12/greek-turkey-aigaio.jpg" /><br /><b><br />Γρίβας Κώστας</b><br />Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η τουρκική επιθετικότητα αντιπροσωπεύει μία δύσκολη κατάσταση για την Ελλάδα. Ωστόσο, ο κίνδυνος που αντιπροσωπεύει προσφέρει και ευκαιρίες. Πέρα από όσα κάνει η Αθήνα, κανείς δεν θέλει μία υπερβολικά ισχυρή Τουρκία. Γι’ αυτό και υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για συμμαχίες και συνεργασίες προς όλες τις κατευθύνσεις και σχεδόν με όλους τους δρώντες, ακόμα και με αυτούς που έχουν επιλέξει να είναι σήμερα φιλότουρκοι. Αυτό, άλλωστε, έχει ήδη φανεί.<br /><br />Για να μπορέσεις να κάνεις συμμαχίες και συνεργασίες, όμως, πρέπει πρωτίστως να υπάρχεις. Κανείς δεν πρόκειται να συμμαχήσει με ένα γεωπολιτικό φάντασμα που δεν θέλει συμμάχους, αλλά προστάτες. Είναι δεδομένο, λοιπόν, ότι πρέπει να οικοδομήσεις τη γεωπολιτική σου ταυτότητα. Προϋπόθεση για όλα είναι η ενίσχυση της στρατιωτικής μας αποτροπής.<br /><br />Αυτό δεν είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται. Εκτός από τα εξοπλιστικά προγράμματα που έχει ήδη δρομολογήσει η Αθήνα, πρέπει να αξιοποιηθεί το γεγονός ότι έχουν αλλάξει τα δεδομένα στη στρατιωτική τέχνη, επιστήμη και τεχνολογία. Οι αντάρτες Χούτι στην Υεμένη είναι μία υποκρατική οργάνωση με πολύ περιορισμένες δυνατότητες. Τους βοηθάει το Ιράν, βέβαια, αλλά κι αυτό δεν είναι τεχνολογική υπερδύναμη. Όταν, λοιπόν, οι Χούτι έχουν ικανότητες στρατηγικής προβολής ισχύος και εμείς ακόμα συζητάμε αν μπορούμε να φτιάξουμε πέντε οπλικά συστήματα, τότε τι να πεις.<br /><br />Είναι δεδομένο ότι βρισκόμαστε στην αρχή μιας μεγάλης επανάστασης στις στρατιωτικές υποθέσεις. Έχει πολλές συνιστώσες, γεωπολιτικές και τεχνολογικές. Ένα κομμάτι αυτής της επανάστασης είναι η λεγόμενη 4η βιομηχανική επανάσταση: Η τεχνολογία στους αισθητήρες, στους πυραυλοκινητήρες, στην τεχνητή νοημοσύνη και σε πολλά άλλα, τα οποία επηρεάζουν άμεσα και καθοριστικά τον συσχετισμό δυνάμεων στο επίπεδο των οπλικών συστημάτων.<div><br />Διάθεση για επιβίωση<br /><br />Δεν είμαι αντίθετος με τα ήδη δρομολογημένα πανάκριβα εξοπλιστικά προγράμματα, αλλά παράλληλα μπορούμε να αναπτύξουμε πολύ γρήγορα και με χαμηλό κόστος τη στρατιωτική μας ικανότητα και ταυτοχρόνως να κάνουμε και στην εθνική μας οικονομία μία ένεση εισαγωγής χρήσιμων τεχνολογιών. Να σταματήσουμε το brain drain και να επαναφέρουμε επιστήμονες στην Ελλάδα. Να θέσουμε τις βάσεις για να αναζωογονήσουμε την οικονομία μας. Έχει γίνει στον κόσμο ποτέ αυτό; Βεβαίως, το έχουν κάνει με τεράστια επιτυχία οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, η Νότια Κορέα, η Σιγκαπούρη και άλλες χώρες.<br /><br />Λύσεις υπάρχουν. Αυτό που είναι αμφίβολο εάν υπάρχει είναι η διάθεση για αντίσταση. Και γι’ αυτό δεν υπάρχει υποκατάστατο, εξ ου και είναι το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας. Θέλουμε να αντισταθούμε ή όχι; Δεν μιλάω μόνο για τις ελίτ, οι οποίες έχουν δείξει εμπράκτως την απροθυμία τους. Μιλάω και για τους πολίτες. Αυτό που θα λέγαμε με αριστερή ορολογία “οι πλατιές λαϊκές μάζες”. Θέλει ο ελληνικός λαός να διεκδικήσει τον εαυτό του και να υπερασπίσει την πατρίδα του;<br />Τριμερής Ελλάδας-Κύπρου-Ιορδανίας – Αμυντική συνεργασία αντίβαρο στην Τουρκία<br /><br />Το ερώτημα θα έπρεπε να έχει αυτονόητη απάντηση, αλλά πλέον βλέπουμε πολλαπλά μηδενιστικά φαινόμενα. Δεν μιλάω μόνο γι’ αυτούς που λένε, «οι Τούρκοι είναι φίλοι μας», ή «δεν θα πολεμήσουμε για το πετρέλαιο», ή «τα έθνη είναι ξεπερασμένα και είμαστε μπροστά σε μία παγκόσμια δημοκρατία». Μιλάω ακόμα και για ανθρώπους που διαπνέονται από έναν δημοκρατικό πατριωτισμό, αλλά που πια έχουν καταβληθεί από τη “γεωπολιτική του τάφου”. Είναι αυτοί που πιστεύουν ότι είμαστε χαμένοι, ότι δεν μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα, ότι δεν υπάρχουν ηγεσίες, ότι δεν μπορεί να υπάρξει αντίσταση κ.λπ.</div><div><br />Σταυροδρόμι για την Ελλάδα<br /><br />Το τελικό ερώτημα που πρέπει να το απευθύνουμε στους εαυτούς μας, είναι αν θέλουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Αν η Ελλάδα θέλει να διεκδικήσει τον εαυτό της. Αν η απάντηση είναι θετική, τότε πράγματι υπάρχουν δυνατότητες για να το επιτύχει. Δεν μπορούμε να δραπετεύσουμε ούτε από τη γεωγραφία, ούτε από την ιστορία. Σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο είμαστε. Εδώ πρέπει να λειτουργήσουμε, δεν μπορούμε να πάρουμε τη χώρα και να την τοποθετήσουμε δίπλα στη Νέα Ζηλανδία.<br /><br />Ούτε να μετακινηθούμε στο μέλλον, ή στο παρελθόν. Εδώ βρισκόμαστε και εδώ πρέπει να δράσουμε. Κάθε ιστορική περίοδος έχει κινδύνους και ευκαιρίες. Όσο περισσότεροι είναι οι κίνδυνοι, τόσο περισσότερες και οι ευκαιρίες. Έχουμε μπροστά μας ένα κρισιμότατο σταυροδρόμι: Ή θα διεκδικήσουμε τον εαυτό μας εκ νέου διά της αντιστάσεως απέναντι στον τουρκικό ηγεμονισμό, ή θα εγκλωβιστούμε σε μία διαδικασία απαξίωσης και έκλειψης της Ελλάδος από το γεωπολιτικό γίγνεσθαι και τελικά από την ιστορία…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Ελλάδα έχει λύσεις απέναντι στην Τουρκία, αρκεί να θέλει…

Γρίβας Κώστας Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η τουρκική επιθετικότητα αντιπροσωπεύει μία δύσκολη κατάσταση για την Ελλάδα. Ωστόσο, ο κίνδυνος που...

Διαβάστε την συνέχεια