Η έξοδος της Τουρκίας στην Ερυθρά Θάλασσα είναι η απάντηση στον East Med;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRPA-Od_q670F8ngen_LMQdUdofiLxmMd15Aq1eNsYEsxnF6H9Om57JW8rdTvFDXEfB6yD4vN3N_PHdLFurrF59PihtEBzBrbc9agONFXo6QtA8gibYOTf-udUIlACLeSvgjc_yHrLisoB/s1600/erdogan-tsant.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="437" data-original-width="777" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRPA-Od_q670F8ngen_LMQdUdofiLxmMd15Aq1eNsYEsxnF6H9Om57JW8rdTvFDXEfB6yD4vN3N_PHdLFurrF59PihtEBzBrbc9agONFXo6QtA8gibYOTf-udUIlACLeSvgjc_yHrLisoB/s640/erdogan-tsant.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Γράφει ο <b>Κωνσταντίνος Καρεκλάς*</b><br /> Μετά την Κίνα, τα ΗΑΕ αλλά και τις ΗΠΑ, η Τουρκία είναι η επόμενη χώρα όπου απέκτησε βάσεις στην Ερυθρά θάλασσα, μεταφέροντας στρατεύματα στο Σουδάν. Μια κίνηση η οποία έφερε εκνευρισμό στην Αίγυπτο αλλά και τα ΗΑΕ, αφού η Τουρκία μετά τη μεταφορά στρατευμάτων στο Κατάρ άνοιξε τα πολεμικά φτερά της και στην Ερυθρά θάλασσα.<br /> <br /> Ισραήλ και Σαουδική Αραβία συμπληρώνουν το παζλ της στρατηγικής εγκατάστασης και ελέγχου της πιο σημαντικής εμπορικής οδού ανά το παγκόσμιο, αφού τα στενά της Ερυθράς συνδέουν εμπορικά Ασία, Αφρική, Μέση Ανατολή και Ευρώπη. Η Τουρκία κατάφερε να κλείσει συμφωνία με το Σουδάν μόλις 700 εκατομμυρίων δολλαρίων περίπου, η οποία περιλαμβάνει την ανάπλαση του εγκαταλελειμμένου νησιού Σουακήτ και του παλιού Οθωμανικού λιμανιού, με σκοπό τη στάση και ανεφοδιασμό πολιτικών πλοίων αλλά και των στρατιωτικών της. Το πρόσχημα της συμφωνίας είναι η διευκόλυνση της πρόσβασης στη Μέκκα χρησιμοποιώντας ως ενδοιάμεσο σταθμό το νησί Σουακήτ.<br /> <br /> Η εξέλιξη αυτή έχει δυσαρεστήσει την Αίγυπτο, τα ΗΑΕ αλλά και την Υεμένη, οι οποίες ελέγχουν παραδοσιακά την Ερυθρά θάλασσα και αυτό είναι ένα γεγονός όπου εμείς ως Κυπριακή Δημοκρατία θα πρέπει να βρούμε τρόπους να το εκμεταλλευτούμε. Οποιαδήποτε χώρα στέκεται απέναντι από την Τουρκία, θα πρέπει να βρίσκουμε τρόπους να ανοίγουμε κανάλια επικοινωνίας και να θεμελιώνουμε συνεργασίες και συμμαχίες σε όλους τους τομείς και επίπεδα. Η κατάσταση όμως στην περιοχή της Ερυθράς γίνεται πιο πολύπλοκη, αφού στην περιοχή ασκούν έλεγχο και η Ρωσία, Ηνωμένο Βασίλειο αλλά και το Ιράν. Μετά τη στρατιωτική πρόσβαση της Τουρκίας, οι ισορροπίες αλλάζουν με τα συμφέροντα να μετακινούνται σαν κινούμενη άμμος με την Ευρωπαϊκή Ένωση να ελπίζει σε συνεργασία όλων των δυνάμεων της περιοχής για να επέλθει η σταθερότητα προς το συμφέρον όλων.<br /> <br /> Η Τουρκία μετά τη συμφωνία που υπέγραψε με το Κατάρ το 2014, κατάφερε να αποκτήσει στρατιωτική βάση την οποία και προγραμματίζει να εδραιώσει ακόμη περισσότερο μεταφέροντας περισσότερους Τούρκους στρατιώτες. Η Σομαλία είναι η δεύτερη στρατιωτική βάση της Τουρκίας, όπου διατηρεί στρατιωτική βάση εκπαίδευσης και μόλις πρόσφατα το Σουδάν όπου ήδη λειτουργεί στρατόπεδο εκπαίδευσης μαχητών. Οι κινήσεις αυτές δεν είναι τυχαίες, αφού η Τουρκία διεκδικεί έναν ρόλο ηγεμονικό και με μελετημένες και σταθερές κινήσεις φαίνεται να καταφέρνει μέχρι στιγμής να πετυχαίνει αυτό που θέλει. Ο Ερντογάν, κάθε άλλο παρά απρόβλεπτος είναι στη συγκεκριμένη περίπτωση, αφού η χρονολογική στιγμή όπου στέλνει μηνύματα συνεργασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και πιο συγκεκριμένα στην Γερμανία, είναι η στιγμή όπου το κύρος και η δύναμη μεγαλώνει ακόμη περισσότερο, ενισχύοντας το διαπραγματευτικό χαρτί της Τουρκίας.<br /> <br /> Οι κινήσεις αυτές της Τουρκίας, ενισχύουν περεταίρω τη δύναμη και την ισχύ της στον αραβικό κόσμο, προκαλώντας παράλληλα τη δυσανασχέτηση των ΗΑΕ και της Αιγύπτου. Η κίνηση του Σουδάν όμως βγάζει από το αδιέξοδο την Τουρκία που είχε βρεθεί από τη συνεργασία Κύπρου-Ελλάδος-Αιγύπτου και Ισραήλ για τη δημιουργία του East Med και την τοποθετεί εκ νέου στη στρατηγική σκακιέρα του φυσικού αερίου με την απευθείας πρόσβαση στην Ερυθρά θάλασσα, και αυτό είναι κάτι που θα δώσει και νέα δυναμική στην Ευρωπαϊκή της πορεία. Η Τουρκία για την ώρα κουβαλεί ένα τεράστιο βάρος στους ώμους της, μετατρέποντας τον εαυτό της ως τη φωνή του ισλαμικού κόσμου στην Ευρώπη, κάτι που την αναγκάζει να συνεχίσει τη διαδικασία της ενταξιακής της πορείας.<br /> <br /> Τα ερωτήματα που εγείρονται για την Τουρκία είναι πολλά όπως για παράδειγμα θα μπορούσε η τουρκική ρητορική να υποστηρικτεί από την οικονομία της αφού τα τελευταία χρόνια περνά μια κρίση; Αναλυτές αναφέρουν πως είναι εφικτή η οικονομική υποστήριξη της επεκτατικής ρητορικής της και πως το μέγα ερώτημα που εγείρεται και θα απαντηθεί μέσα από την πάροδο των χρόνων, είναι το πόσο πολύ μπορεί να αντέξει η οικονομία της σε αυτές τις στρατηγικές κινήσεις που κάνει ο νεοσουλτάνος.<br /> <br /> Το μόνο σίγουρο, είναι πως αυτές οι κινήσεις επηρεάζουν θετικά το εκλογικό σώμα στην Τουρκία, αφού το 2018 θα είναι χρονιά εκλογών και ο Ερντογάν προσπαθεί με κάθε τρόπο να κρατηθεί στην εξουσία. Το πιο σημαντικό όμως, είναι πως ο Ερντογάν με αυτές τις κινήσεις, τη δημιουργία στρατιωτικών βάσεων στο Κατάρ, Σομαλία και Σουδάν, εξομαλύνει τις κακές σχέσεις μεταξύ στρατού και πολιτικών στην Τουρκία και κερδίζει περισσότερο έδαφος για την επανεκλογή του.<br /> <b><br /> *BSc ΒΑ / Υπεύθυνος Έρευνας και Καινοτομίας<i></i></b><br /> <br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η έξοδος της Τουρκίας στην Ερυθρά Θάλασσα είναι η απάντηση στον East Med;

Γράφει ο Κωνσταντίνος Καρεκλάς* Μετά την Κίνα, τα ΗΑΕ αλλά και τις ΗΠΑ, η Τουρκία είναι η επόμενη χώρα όπου απέκτησε βάσεις στην Ερυθρά...

Διαβάστε την συνέχεια

Μέση Ανατολή: Μία χρονιά εντάσεων και σύνθετου γεωπολιτικού παζλ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH4F1toZJAdvWr5fOT2reegkFSvUTH4iq0BQzmsFtwU9mnHKTDGCK0cOcX8Cv8vGJO_yav3TYZN0zpDZ4OJQs5v6AKsrMjd8Oqgy5eJMjeEkaGWXRQj6v414U3sLN8Qen7xxDYFxdQsmXx/s1600/pazl.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="380" data-original-width="625" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH4F1toZJAdvWr5fOT2reegkFSvUTH4iq0BQzmsFtwU9mnHKTDGCK0cOcX8Cv8vGJO_yav3TYZN0zpDZ4OJQs5v6AKsrMjd8Oqgy5eJMjeEkaGWXRQj6v414U3sLN8Qen7xxDYFxdQsmXx/s640/pazl.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Γεώργιου Κουλούρη* </b><br /> Η Μέση Ανατολή ανέκαθεν αποτελούσε περιοχή που βρίθει από ζητήματα που απασχολούν τη διεθνή πολιτική σκηνή, όπως συνεχίστηκε και το 2017. Άλλα έχουν μακροχρόνια ιστορία άλλα προέκυψαν κατά τη διάρκεια της τρέχουσας χρονιάς, όλα όμως διατηρούν το ευμετάβλητο πολιτικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία έτη, ιδίως από την Αραβική Άνοιξη και ύστερα. Από τα κυριότερα γεγονότα που εξελίσσονται στην περιοχή είναι η σταδιακή συρρίκνωση του Ισλαμικού Κράτους και ο συριακός εμφύλιος, ο εμφύλιος στην Υεμένη, η πρόσφατη ανακήρυξη της Ιερουσαλήμ από τις ΗΠΑ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ αλλά και το ασταθές πολιτικό σκηνικό που επικρατεί στον Λίβανο. Όλα τα προαναφερθέντα γεγονότα επηρεάζουν τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή αλλά και τα περισσότερα εξ αυτών αναδεικνύουν την παγιωμένη διαμάχη μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν για περιφερειακή ηγεμονία.<br /> <br /> Ισλαμικό Κράτος και συριακός εμφύλιος <br /> <br /> Μετά το Μάρτιο του 2011 ο συριακός εμφύλιος συνεχίζεται σε χαμηλότερη ένταση έναντι του παρελθόντος. Ο Assad με την στρατιωτική στήριξη της Ρωσίας και του Ιράν φαίνεται να επικρατεί σε αυτή την μάχη, όμως η πλευρά της Δύσης παραμένει καχύποπτη προς το πρόσωπό του. Πλέον το τοπίο ξεκαθαρίζει ανάμεσα στις διαφορετικές πλευρές που έλαβαν μέρος με κύριες να είναι οι κυβερνητικές δυνάμεις με τις συριακές στρατιωτικές δυνάμεις, η αντιπολίτευση με τον Ελεύθερο Συριακό στρατό, το Ισλαμικό Κράτος οι Κούρδοι υπό το PYD. <br /> <br /> Η πλειοψηφία της συριακής επικράτεια ελέγχεται από τις κυβερνητικές δυνάμεις, καθώς μεγάλες κομβικές πόλεις όπως η Παλμύρα που θεωρείται μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO ανακαταλήφθηκε από την πλευρά Assad τον Μάρτιο του 2017, ενώ το Βόρειο τμήμα της Συρίας ελέγχεται από τους Κούρδους. Παράλληλα και στο Χαλέπι η πλευρά του Assad δείχνει να επικρατεί. Επίσης, η περιοχή Ράκα, ένα από τα προπύργια του Ισλαμικού Κράτους, ανακαταλήφθηκε από τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις. Οι αντικαθεστωτικοί εκτιμάται ότι ελέγχουν περίπου το 12% της συριακής επικράτειας, ενώ το Ισλαμικό Κράτος το 5% έως 8%, με βάση την περιοχή Ιντλίμπ. <br /> <br /> Βέβαια δεν πρέπει να παραγνωρισθεί η περιοχή Ρογιάβα που βρίσκεται υπό τον έλεγχο των Κούρδων της Συρίας. Στις πρόσφατες εκλογές της 1ης Δεκεμβρίου το PYD κέρδισε την πλειοψηφία των θέσεων, ενώ επίκεινται οι εκλογές του Ιανουαρίου για την εκλογή του σώματος που θα λειτουργεί σαν περιφερειακό κοινοβούλιο. <br /> <br /> Στο πλαίσιο διευθέτησης του συριακού εμφυλίου η Ρωσία, όπου κατέχει δεσπόζουσα θέση στην περιοχή έχοντας 2 στρατιωτικές βάσεις στην Λαττάκεια και στην Ταρτούς, αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για την εκκίνηση ειρηνευτικής διάσκεψης. Στις συνομιλίες του Σότσι στις 29-30 Ιανουαρίου του 2018 αναμένεται να συμμετάσχουν η Ρωσία, η Συρία, η Τουρκία, το Ιράν αλλά και η πλευρά των Κούρδων. Σε επίπεδο ΟΗΕ αναμένεται να ξεκινήσει νέος γύρος διαπραγματεύσεων με γνώμονα την αναθεώρηση του Συντάγματος και επικείμενες εκλογές. <br /> <br /> Είναι εμφανές ότι κυρίαρχο ρόλο έχει η Ρωσία στην εξέλιξη του συριακού εμφυλίου, ωστόσο το τελευταίο διάστημα και οι ΗΠΑ έχουν αυξήσει τα στρατεύματά τους από 500 σε 2.000. Αυτό σημαίνει ότι θα επιδιώξουν ρόλο στις επερχόμενες συνομιλίες για την ειρηνική διευθέτηση του συριακού εμφυλίου. Ποια θα είναι η επιλογή επίλυσης δεν μπορεί να προδικασθεί, δεδομένου του υπάρχοντος κατακερματισμού της Συρίας σε πολιτικό επίπεδο. Το πιο δύσκολο σημείο τώρα είναι η επικράτηση ειρήνης στη Συρία λόγω των αναδυόμενων αντικρουόμενων συμφερόντων. <br /> <br /> Ο εμφύλιος στην Υεμένη <br /> <br /> Στην Υεμένη μαίνεται ένας από τους πιο επίπονους εμφυλίους πολέμους που έχει φθάσει στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης. Η βασική διαμάχη είναι μεταξύ της κυβέρνησης υπό τον Πρόεδρο Hadi και τη στήριξη της Σαουδικής Αραβίας και των Χούτι, μίας ομάδας σιιτών ανταρτών υποστηριζόμενη από το Ιράν. Το συγκεκριμένο πεδίο σύγκρουσης αποτελεί άλλη μία περίπτωση ανταγωνισμού μεταξύ των 2 ηγεμονικών δυνάμεων Σαουδικής Αραβίας και Ιράν. <br /> <br /> Η κύρια αιτία του πολέμου ήταν η αποτυχία ομαλής πολιτικής μετάβασης το 2011, μετά την παράδοση της εξουσίας από τον επί 33 χρόνια Πρόεδρο Saleh στον Mansur Hadi. Λόγω του τεταμένου κλίματος εξαιτίας της Αραβικής Άνοιξης αλλά και των προβλημάτων διαφθοράς, ανεργίας, επισιτιστικής ασφάλειας και επιθέσεων από την Αλ Κάιντα στη νότια πλευρά της χώρας ευνόησαν την εξέγερση κατά της προηγούμενης κυβέρνησης από την πλευρά των Χούτι. Παράλληλα κέρδισαν έδαφος μέχρι να σταθεροποιηθεί στην εξουσία ο νέος Πρόεδρος Hadi, με αποτέλεσμα να επικρατήσει η αναταραχή στην χώρα. Οι σημαντικότερες περιοχές ήλθαν υπο τον έλεγχο των Χούτι, ενώ παρουσία στην χώρα έχει τόσο η Αλ Κάιντα όσο και το Ισλαμικό Κράτος. <br /> <br /> Τα προβλήματα που προκύπτουν από τον εμφύλιο στην Υεμένη είναι υψίστης σημασίας καθώς 20 εκατ. άνθρωποι χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια, με 11 εκατ. εξ αυτών να είναι παιδιά. Παράλληλα, 400.000 παιδιά κινδυνεύουν με υποσιτισμό, ενώ τα κρούσματα χολέρας έχουν σημειώσει ραγδαία αύξηση καθώς φθάνουν τους 3.000 θανάτους. Επιπροσθέτως, μεγάλο μέρος του πληθυσμού είτε έχει μεταναστεύσει είτε έχει εκτοπιστεί, περίπου 3 εκατ. <br /> <br /> Κομβικό σημείο για την εξέλιξη του εμφυλίου στην Υεμένη αποτελεί η δολοφονία του πρώην Προέδρου Saleh από αντάρτες των Χούτι. Χωρίς την παρουσία του Saleh αναμένεται να ενισχυθεί η θέση των Χούτι στην χώρα, γεγονός που θα κλιμακώσει την ένταση. Παράλληλα, η ένταση στην περιοχή επηρεάζεται και από την πρόσφατη εκτόξευση πύραλου από τους Χούτι προς την Σαουδική Αραβία. Γεγονός που επικρίθηκε και από τις ΗΠΑ, ενώ η πλευρά της Τεχεράνης κατηγορεί τις ΗΠΑ και την Σαουδική Αραβία για την κλιμάκωση των εχθροπραξιών. <br /> <br /> Όπως διαπιστώνεται και ο εμφύλιος στην Υεμένη βρίσκεται υπό την σφαίρα επιρροής Σαουδικής Αραβίας και Ιράν. Παράλληλα, έχει ιδιαίτερη σημασία η εξέλιξή του δεδομένου ότι από τα στενά του Μπαμ Αλ Μαντάμπ που ενώνουν την Ερυθρά Θάλασσα με τον Ινδικό Ωκεανό διεξάγεται μεγάλο μέρος της θαλάσσιας μεταφοράς πετρελαίου. Το 2013 μεταφέρθηκαν περισσότερα από 3,5 εκατ. βαρέλια πετρελαίου καθημερινά. <br /> <br /> Λαμβάνοντας υπόψη την μεγάλη ανθρωπιστική κρίση, αλλά και την συνεχιζόμενη διαμάχη στο εσωτερικό της Υεμένης δεν διαφαίνεται σταθεροποίηση στο εγγύς μέλλον. Ιδιαίτερα, εξαιτίας της επιρροής των εξωτερικών δυνάμεων αλλά και της αναμενόμενης κλιμάκωσης της έντασης ο εμφύλιος στην Υεμένη θα συνεχίσει να απασχολεί και να αποτελεί βασικό σημείο αστάθειας στην περιοχή. <br /> <br /> Ο Λίβανος επιστρέφει στη... σταθερότητα; <br /> <br /> Αρχές Νοεμβρίου ο Λίβανος φαινότανε να βάδιζε σε αχαρτογράφητα ύδατα έπειτα από την αιφνιδιαστική παραίτηση του Προέδρου Hariri από την Σαουδική Αραβία. Ο Λίβανος είναι από τις πλέον κατακερματισμένες περιοχές της Μέσης Ανατολής διατηρώντας 18 σέκτες, ενώ η πλευρά του σουνίτη Προέδρου Hariri είναι προσκείμενη στην Σαουδική Αραβία και η σιιτική πλευρά στο Ιράν, η οποία εκπροσωπείται από τον Πρόεδρο του Κοινοβουλίου. <br /> <br /> Ο Πρωθυπουργός Hariri εβρισκόμενος στη Σαουδική Αραβία είχε ανακοινώσει την παραίτησή του κατηγορώντας το Ιράν ότι ανακατεύεται στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας, και μαζί με την Χεζμπολάχ αποσταθεροποιούν την χώρα. Μάλιστα παρομοίασε το κλίμα όπως ήταν το 2005 με την δολοφονία του πατέρα του, καθώς και ο ίδιος φοβόταν για την ζωή του.<br /> Η σταδιακή αύξηση της επιρροής του Ιράν σε συνεργασία με την Χεζμπολάχ ήταν κάτι που δεν γινόταν αποδεκτό από τον Hariri, για αυτό μέσω της παραίτησης κατέδειξε αυτά τα 2 μέτωπα ως αποσταθεροποιητές. Βέβαια εικάζεται ότι η παραίτηση ήταν καθοδηγούμενη από την Σαουδική Αραβία και τις ΗΠΑ ώστε να δημιουργηθεί νέα εστία έντασης αλλά και να πληγεί η επιρροή του Ιράν. <br /> <br /> Αν και φαίνεται η κατάσταση να ομαλοποιείται μετά την ανάκληση της παραίτησης από τον Hariri, θέτοντας ως όρο την μη ανάμειξη του Λιβάνου στις περιφερειακές συγκρούσεις, η περιοχή παραμένει ευάλωτη στον ανταγωνισμό Ιράν και Σαουδικής Αραβίας. Οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι για την σταθερότητα μίας από τις πλέον ιδιόμορφες χώρες στο πολιτικό σκηνικό. Η πλευρά της Σαουδικής Αραβίας μοιάζει ενοχλημένη από την επιστροφή Hariri στον Λίβανο, ενώ η καχυποψία μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων και η επιρροή της Χεζμπολάχ αναμένεται να υποδαυλίσουν μελλοντικά την διαφαινόμενη σταθερότητα. <br /> <br /> Ο Trump, η Ιερουσαλήμ και η διαμάχη Ισραήλ-Παλαιστίνης <br /> <br /> Η διαμάχη μεταξύ Ισραήλ-Παλαιστίνης είναι από τα πλέον κομβικά και μακροχρόνια ζητήματα πολιτικής στη Μέση Ανατολή. Η κύρια διαμάχη εστιάζεται στα εδαφικά ζητήματα μεταξύ Ισραήλ-Παλαιστίνης, που έχουν αποτελέσει αιτία για μεγάλο εύρος συγκρούσεων. Το 1947 στον απόηχο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η Βρετανία αποφασίζει την αποχώρησή της από την περιοχή, ενώ ο ΟΗΕ προτείνει την διχοτόμησή της σε ένα εβραϊκό και ένα αραβικό κράτος. Η συγκεκριμένη πρόταση δεν γίνεται δεκτή από την πλευρά των αράβων αισθανόμενοι αδικημένοι, λόγω της πληθυσμιακής πλειοψηφίας τους. <br /> <br /> Σημείο καμπής είναι το 1948 όταν ιδρύεται το κράτος του Ισραήλ και το 1967 στον Πόλεμο των Έξι Ημερών το Ισραήλ διπλασιάζει τα εδάφη του καταλαμβάνοντας και το μεγαλύτερο μέρος της Ιερουσαλήμ. Έκτοτε, ο παλαιστινιακός λαός θεωρεί πως βρίσκεται υπό κατοχή και διεκδικεί την ανεξαρτησία του. Την περίοδο 1967-1980 ακολούθησαν 3 ψηφίσματα του ΟΗΕ σχετικά με την απόσυρση των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων από τα εδάφη που κατελήφθησαν, την κατεδάφιση των εποικισμών, ενώ το τελευταίο καταδίκαζε τον Νόμο για την Ιερουσαλήμ ότι είναι η πρωτεύουσα του Ισραήλ. Από τα 3 ψηφίσματα δεν τηρήθηκε κανένα από την πλευρά του Ισραήλ. <br /> <br /> Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την σταδιακή εξέγερση των Παλαιστινίων με κορυφαία σημεία της 2 Ιντιφάντα που έλαβαν χώρα το 1987 και το 2000. Η πρώτη Ιντιφάντα διεξήχθη την περίοδο 1987-1993, ενώ η δεύτερη Ιντιφάντα την περίοδο 2000-2005. Το 2008 υπήρξαν νέες εντάσεις όταν το Ισραήλ εισέβαλε στη Λωρίδα της Γάζας για να σταματήσει την εκτόξευση πυραύλων από την πλευρά της Χαμάς, ενώ το 2016 έγιναν νέες προσπάθειες εποικισμού της Δυτικής Όχθης. <br /> <br /> Αυτή η πάγια διαμάχη μεταξύ Ισραήλ-Παλαιστίνης βαίνει σε ένα νέο ασταθές πεδίο από την πρόσφατη απόφαση του Αμερικανού Πρόεδρου Trump να ανακηρύξει ως πρωτεύουσα του Ισραήλ την Ιερουσαλήμ. Η συγκεκριμένη απόφαση πυροδότησε νέες αντιδράσεις από την διεθνή κοινότητα, ενώ στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ 128 κράτη-μέλη καταψήφισαν την απόφαση. Σε ένα ήδη ασταθές πολιτικό περιβάλλον και ιδιαίτερα στο μαλακό υπογάστριο της Μέσης Ανατολής μία τέτοια εξέλιξη ενδέχεται να επιδεινώσει το πολιτικό σκηνικό. <br /> <br /> Όλες οι δυνάμεις, όπως και η Σαουδική Αραβία και το Ιράν τάχθηκαν κατά αυτής της απόφασης καθώς θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στην περιοχή. Επίσης προκλήθηκαν διαδηλώσεις σε διάφορες χώρες όπως Ιορδανία και Τυνησία, ενώ η Χαμάς καλεί σε νέα Ιντιφάντα, σε μία περίοδο όπου η συμφωνία της με την Φατάχ κατέρρευσε, αντίπαλες παλαιστινιακές οργανώσεις. Γίνεται αντιληπτό ότι μία τέτοια απόφαση επιδεινώνει την ειρηνευτική διαδικασία αλλά αναμένεται να προκαλέσει νέες εχθροπραξίες στο μέλλον. <br /> <br /> Προσεχώς... <br /> <br /> Η Μέση Ανατολή αποτελεί αν όχι το πιο ασταθές γεωγραφικό σημείο, ένα από τα πιο ασταθή. Υπάρχει μεγάλο εύρος συγκρούσεων, με τις κυριότερες εξ αυτών να αναφέρθηκαν νωρίτερα. Διαφορετικές μεγάλες δυνάμεις διεκδικούν την αύξηση της επιρροής τους διατηρώντας με αυτό τρόπο το ασταθές πολιτικό πλαίσιο αλλά και την συνέχιση των εχθροπραξιών. Ρωσία, ΗΠΑ, Ιράν και Σαουδική Αραβία συνθέτουν ένα γεωπολιτικό παζλ που ασκεί επιρροή στις περισσότερες περιοχές της Μέσης Ανατολής. Τόσο οι μακροχρόνιες εστίες έντασης όσο και οι νέες αναμένεται να συνεχίσουν να απασχολούν και να διατηρούν το τεταμένο κλίμα. Η Υεμένη και ο Λίβανος αποτελούν 2 χώρες που αποτελούν σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν, η Ρωσία φαίνεται να διατηρεί την ισχυρή παρουσία της στη Συρία αποκτώντας εμφανής επιρροή στην Μέση Ανατολή, ενώ δυσοίωνες αναμένονται οι εξελίξεις γύρω από την διαμάχη Ισραήλ-Παλαιστίνης όπου οι πιθανότητες για νέες συγκρούσεις δείχνουν να αυξάνονται στο εγγύς μέλλον. <br /> <br /> <b><i>*Ο κ. Γιώργος Κουλούρης είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ερευνητικό μέλος του Παρατηρητηρίου Ανατολικής Μεσογείου στον τομέα Ευρασίας Νοτιοανατολικής Ευρώπης.</i></b><br /> <a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank"><br /></a> <a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μέση Ανατολή: Μία χρονιά εντάσεων και σύνθετου γεωπολιτικού παζλ

Του Γεώργιου Κουλούρη* Η Μέση Ανατολή ανέκαθεν αποτελούσε περιοχή που βρίθει από ζητήματα που απασχολούν τη διεθνή πολιτική σκηνή, όπως ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μαζί με τα S-400 των Τούρκων, ακολουθούν και άλλα ρώσικα συστήματα…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWltQK_XNJ8ujC7r8JwSjlohIFQFkw0EuHhwZDJwwfZyHKY6vqbbgdlcM9DOGEhlf3C2fh-g2NLMm3ONIvHdIlPbnhDeKkxTfZs_AGeiL7uNN4hAA_e7OvzEkQ6bZIAzL-J_p_yULwdoss/s1600/S-400_Russia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="768" height="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWltQK_XNJ8ujC7r8JwSjlohIFQFkw0EuHhwZDJwwfZyHKY6vqbbgdlcM9DOGEhlf3C2fh-g2NLMm3ONIvHdIlPbnhDeKkxTfZs_AGeiL7uNN4hAA_e7OvzEkQ6bZIAzL-J_p_yULwdoss/s640/S-400_Russia.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Η επιβεβαίωσις της προμήθειας τεσσάρων συστοιχιών του αντιαεροπορικού (α/α) συστήματος S-400 από την Τουρκία, εκτιμάται ότι όχι μόνον δεν κλείνει αλλά αντιθέτως ανοίγει αρκετές θύρες προς την απόκτηση και άλλων ρωσικής κατασκευής συστημάτων από τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις (ΤΕΔ). Τα νέα όπλα θα ενταχθούν στην Διοίκηση Αεραμύνης (Hava Savunma Komutanlığı) όπου υπάγονται όλα τα α/α πυραυλικά συστήματα.<br /> <br /> <br /> <b>Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος</b><br /> Δημοσιογράφος-Αμυντικός αναλυτής<br /> <br /> Η αρχική πρόθεσις ήταν να αποκτηθούν τέσσερα συστήματα οργανωμένα σε μοίρες των τριών πυροβολαρχιών με 288 βλήματα. Οι τρέχουσες πληροφορίες φαίνεται να μειώνουν καθέτως την επιχειρησιακή δύναμη σε μόλις τέσσερις αντί των 12 πυροβολαρχιών, εκτός και αν η πραγματικότητα είναι διαφορετική και ο όρος συστοιχία δεν αντιστοιχεί σε πυροβολαρχία αλλά σε μεγαλύτερο τακτικό σχηματισμό.<br /> <br /> Σε κάθε περίπτωση η ομαλή ανάπτυξις και επιχειρησιακή λειτουργία του πλέον συγχρόνου α/α συστήματος σε υπηρεσία στην γείτονα, προϋποθέτει και αναγκαιεί την συγκρότηση μιας ευρυτέρας αντιαεροπορικής ζώνης-ασπίδας προστασίας των πλέον πολυτίμων αποκτημάτων των ΤΕΔ.<br /> <br /> Τι σημαίνει σε απλά λόγια αυτό; Ότι τα υπό παράδοση συστήματα S-400 (σ.σ. Αγνώστου μέχρι τούδε αριθμητικής συνθέσεως και δυναμικότητος) πριν ακόμη ξεκινήσει η παραλαβή τους, θα πρέπει να τεθούν υπό την προστασία αντιαεροπορικών συστημάτων, τα οποία όμως να διαλειτουργούν μαζί τους.<br /> <br /> Επειδή όμως κανένα από τα υπάρχοντα α/α όπλα δεν μπορεί να ικανοποιήσει τη συγκεκριμένη επιχειρησιακή απαίτηση, καθώς προέρχονται από χώρες μέλη του ΝΑΤΟ (ΗΠΑ, Βρετανία) και θα πρέπει να αναμένεται η επιβολή «κάποιας μορφής» διασυμμαχικού εμπάργκο, η προμήθεια αντιστοίχων ρωσικής κατασκευής συστημάτων είναι μονόδρομος.<br /> <br /> Συνεπώς δεν θα πρέπει να αποκλειστεί η προμήθεια α/α συστημάτων όπως τα Tor M1, των Buk M-1-2 ή και των Pantsir S-1, τα οποία θα συγκροτήσουν την πρώτη αντιαεροπορική ομπρέλα προστασίας των S-400 καλύπτοντας τις «ευπαθείς αποστάσεις» σε μικρά, μεσαία ύψη, και θα διαλειτουργούν χωρίς πρόβλημα με το υπόλοιπο σύστημα.<br /> <br /> Στο σημείο αυτό οφείλουμε να επισημάνουμε ότι η ομαλή επιχειρησιακή λειτουργία των S-400 εντός του πλέγματος της τουρκικής αεραμύνης θα απαιτήσει ριζικές διαμορφώσεις του υπάρχοντος δικτύου σε όπλα και σε αισθητήρες, σε επικοινωνίες κ.λπ.<br /> <br /> Αυτό το γεγονός υποδηλώνει την αναγκαιότητα εντάξεως στο τουρκικό οπλοστάσιο και άλλων συστημάτων, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, καθώς το χρονικό διάστημα μέχρι της αφίξεως της πρώτης πυροβολαρχίας είναι περιορισμένο (έως τον Μάρτιο του 2020).<br /> <br /> Η δημοσιοποίηση των όρων του συμβολαίου – εάν ήταν δυνατό – θα αποκάλυπτε αρκετές ενδιαφέρουσες παραμέτρους. Η προμήθεια νέων α/α συστημάτων από την Ρωσία εκτιμάται ότι δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη, ενώ οι ελληνικές όσο και οι σχετικές υπηρεσίες τρίτων χωρών, θα πρέπει να ερευνήσουν την πιθανότητα εμφανίσεως ακόμη και επίγειων συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου, όπως παρεμβολείς GPS ή και άλλων αισθητήρων ρωσικής προελεύσεως.<br /> <br /> Ο εντοπισμός τους δύναται να πραγματοποιηθεί από δορυφόρους και άλλα μέσα στο επόμενα χρόνια και αφού προχωρήσουν οι εργασίες κατασκευής των σχετικών υποδομών και εγκαταστάσεων. Στην Τουρκική Αεροπορία (Turk Hava Kuvvetleri – THK) υπηρετούν σήμερα σειρά SHORADS (SHOrt Range Air Defence Systems) και V-SHORADS (Very SHOrt Range Air Defence Systems) όπως τα αναβαθμισμένα ΜΙΜ-23 (Hawk XXI), τα Rapier 2000 καθώς τα τουρκικής κατασκευής Zipkin (Atilgan PMADS).<br /> <br /> Επίσης ένας αριθμός εκτοξευτών FIM-92 Stinger για μικρά ύψη συμπληρώνει την υφιστάμενη ομπρέλα α/α προστασίας, συν τους αισθητήρες επιγείους και εναερίους (ΑΣΕΠΕ) και τον στόλο μαχητικών και μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAV/UCAV) της ΤΗΚ.<br /> <br /> Όμως η Τουρκία διατηρεί έναν κρυφό άσσο στο μανίκι της, ο οποίος σχετίζεται με τις αθέατες και μυστικές διαδρομές των ρωσοτουρκικών σχέσεων, η αφετηρία των οποίων τοποθετείται μετά από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και σηματοδοτείται από την αγορά των αντιαρματικών Kornet-E, ως απάντηση στην προμήθεια των Leopard-2HEL από την χώρα μας…<br /> <br /> Η προμήθεια ρωσικής (πρώην σοβιετικής) τεχνολογίας α/α συστημάτων δεν είναι κάτι το πρωτόγνωρο για την Τουρκία. Στο πεδίο δοκιμών και βολής Ικονίου εδρεύει το EHTES (Elektronik Harp Test ve Eğitim Sahası), το οποίο αναπτύχθηκε το 1999 από την Havelsan.<br /> <br /> Πρόκειται για το Πεδίο Εκπαιδεύσεως δοκιμών Ηλεκτρονικού Πολέμου (ΠΕΗΠ), το οποίο παρέχει ειδική εκπαίδευση μεταξύ άλλων σε τακτικές καταστολής (Suppression of Enemy Air Defence – SEAD) ή και καταστροφής (Destruction of Enemy Air Defence – DEAD) της εχθρικής αεραμύνης.<br /> <br /> Στην περιοχή διεξάγεται η διεθνής άσκησις Anatolian Eagle, στην οποίαν λαμβάνουν μέρος αεροσκάφη από ΝΑΤΟϊκές και μη χώρες. Ο γράφων είχε αποκαλύψει προ ετών σε ειδικό άρθρο στο περιοδικό Στρατιωτική Ισορροπία και Γεωπολιτική («Πεδίο Δοκιμών Ικονίου, η Area 51 της Τουρκίας», τεύχος 15, Μάιος 2011, Αιγίς Εκδοτική), κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον σε συνδυασμό με τις σημερινές εξελίξεις.<br /> <br /> Είχε αποκαλυφθεί ότι στο Ικόνιο, συμφώνως με πληροφορίες έχουν αναπτυχθεί και συμβάλλουν στην εξοικείωση των Τούρκων αλλά και ξένων χειριστών, σειρά α/α συστημάτων όπως S-300, Tor M1, Osa, Buk M1, Zu-23/4, τα οποία «με κάποιον τρόπο» έφθασαν εκεί πιθανόν από την Λευκορωσία ή από αλλού και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να είναι ενεργά χωρίς προβλήματα υποστηρίξεως.<br /> <br /> Κατά συνέπεια ενδεχόμενη απόκτηση Tor M1, ή της πιο εξελιγμένης εκδόσεώς του M2 ή Pantsir ή Buk M-1-2 (SA-17 Grizzly) αποτελεί μιαν εξαιρετικής πιθανότητος «ομαλή» εξέλιξη, ακόμη μια απόδειξη της προόδου των στενών αμυντικοδιπλωματικών σχέσεων μεταξύ Αγκύρας και Μόσχας.<br /> <br /> Το ζητούμενο σε κάθε περίπτωση είναι πως και με ποιον τρόπο θα αντιδράσουν οι ΗΠΑ σε αυτήν την ολοφάνερη εκβιαστική τετελεσμένη πράξη-διαστρέβλωση της συμμαχικής επιχειρησιακής διαλειτουργικότητος.<br /> <br /> Το αντεπιχείρημα που προβάλλεται αναφορικώς με την υπόθεση των κυπριακών S-300PMU1, που τελικώς κατέληξαν στην Κρήτη, δεν έχει απολύτως καμία σύνδεση με την απευθείας αγορά government-to government υλικού υψηλής τεχνολογίας και μάλιστα από την Ρωσική Ομοσπονδία, κατά της οποίας το αμερικανικό Κογκρέσο έχει ψηφίσει ρήτρες και υπάρχουν έννομες συνέπειες για τις χώρες παραβάτες του σχετικού εμπάργκο.<br /> <br /> Θυμίζουμε ότι η κατασκευάστρια εταιρεία των S-400, Almaz-Antey περιλαμβάνεται στον κατάλογο των εταιριών με τις οποίες απαγορεύεται οποιαδήποτε συναλλαγή. Ειλικρινώς το αναμενόμενο μήνυμα που περνά η Ουάσιγκτον απέναντι της Αγκύρας δεν μπορεί να είναι της μορφής, όπως μας περιγράφεται από σχετική είδηση, πρόθεση πωλήσεως προηγμένων βλημάτων αέρος-αέρος ΑΙΜ-120D, η οποία ανακοινώθηκε προ ημερών από την Raytheon και αναμένεται να λάβει την έγκριση του Κογκρέσου.<br /> <br /> Άρα ως πρώτο μήνυμα δυσαρεσκείας αναμένουμε την άρνηση εκδόσεως αδείας εξαγωγής και στη συνέχεια θα πρέπει να αναμένουμε κυρώσεις στις οποίες θα περιλαμβάνεται το F-35. Υπάρχουν οπλικά συστήματα των οποίων η αντιμετώπισις είθισται να αποτελεί εθνική αναγκαιότητα/προτεραιότητα και άλλα για τα οποία απαιτείται ευρυτέρα (συμμαχική, διασυμμαχική) συνεργασία λόγω ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών.<br /> <br /> Το S-400 ανήκει σαφώς στην δευτέρα κατηγορία, καθώς οι επιχειρησιακές δυνατότητές του εκτείνονται και καλύπτουν σημαντικές εκτάσεις εναερίου χώρου στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνον. Η επιχειρησιακή αντιμετώπισις του εκτιμάται ότι οφείλει να υπερβεί τα εθνικά, ακόμη και τα ΝΑΤΟϊκά πλαίσια.<br /> <br /> Οι S-400 φέρνουν Ελλάδα και Ισραήλ πολύ πιο κοντά, υπό μιαν ωστόσο προϋπόθεση: Στην Αθήνα η όποια πολιτική ηγεσία να είναι αποφασισμένη να εγκαταλείψει την τακτική του κατευνασμού που οδηγεί με πολύ γοργά βήματα στην αυτοφινλανδοποίηση της χώρας.<br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μαζί με τα S-400 των Τούρκων, ακολουθούν και άλλα ρώσικα συστήματα…

Η επιβεβαίωσις της προμήθειας τεσσάρων συστοιχιών του αντιαεροπορικού (α/α) συστήματος S-400 από την Τουρκία, εκτιμάται ότι όχι μόνον δεν...

Διαβάστε την συνέχεια