Ο Μπάιντεν και ο εφιάλτης εγκλωβισμού των ΗΠΑ στη Συρία

<a href="https://www.abc27.com/wp-content/uploads/sites/55/2021/02/bf1f1af2722c43b7bb85cbf0618d74a2.jpg?w=2560&h=1440&crop=1" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="800" height="360" src="https://www.abc27.com/wp-content/uploads/sites/55/2021/02/bf1f1af2722c43b7bb85cbf0618d74a2.jpg?w=2560&h=1440&crop=1" width="640" /></a><br /><br />Η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ θα δυσκολευτεί να επιτύχει μια λύση. Γιατί μπορεί να αυξηθούν οι πιέσεις στο εσωτερικό για αποχώρηση από τη Συρία. Η απειλή ανασύνταξης του Ισλαμικού Κράτους και ο φόβος για κενό ισχύος.<br /><br />Οι αμφιλεγόμενες αεροπορικές επιθέσεις των ΗΠΑ εναντίον στόχων που συνδέονται με το Ιράν στη Συρία δεν θα βοηθήσουν την Ουάσιγκτον να διευκολύνει τις ειρηνευτικές συνομιλίες με τη Δαμασκό και θα αυξήσει, αντίθετα, την εγχώρια πίεση για τον περιορισμό και ακόμη και τον τερματισμό των επιχειρήσεων των ΗΠΑ στη χώρα που έχει ρημάξει ο πόλεμος.<br /><br />Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν δεν υποσχέθηκε άμεση αποχώρηση από τη Συρία κατά την προεκλογική εκστρατεία. Ωστόσο, η προφανής έλλειψη βιώσιμης στρατηγικής εξόδου πιθανότατα θα ενισχύσει το υπάρχον κλίμα στις ΗΠΑ ενάντια στις στρατιωτικές επεμβάσεις, το οποίο επανεμφανίστηκε για πρώτη φορά από τότε που εκλέχτηκε ο Μπάιντεν, όταν ο αμερικανικός στρατός βομβάρδισε ιρακινές πολιτοφυλακές που στηρίζονται από το Ιράν στα σύνορα Ιράκ-Συρίας στο Απουκαμάλ στις 26 Φεβρουαρίου.<br /><br />Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, η αποστολή του Μπάιντεν στη Συρία δεν φαίνεται να είναι προσανατολισμένη στην άμεση απόσυρση αμερικανικών στρατευμάτων. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν και άλλοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι έχουν υποστηρίξει ότι ο Λευκός Οίκος ενδέχεται να ρίξει μεγαλύτερο βάρος στη διπλωματία για να προσπαθήσει να τερματίσει τον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας, η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν έχει ακόμη συγκροτήσει μια σαφή πολιτική που θα δημιουργούσε συνθήκες για βιώσιμη αποχώρηση των ΗΠΑ μέσω της αναζωογόνησης των διαπραγματεύσεων μεταξύ των Σύρων ανταρτών και της Δαμασκού. Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η κυβέρνηση του Μπάιντεν δεν έχει ορίσει ειδικό απεσταλμένο για τη Συρία, σηματοδοτεί ότι η χώρα θα παραμείνει χαμηλά στη λίστα των προτεραιοτήτων της Ουάσινγκτον στη Μέση Ανατολή.<br /><br />Η κυβέρνηση του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ είχε επιχειρήσει να αποσύρει ξαφνικά στρατεύματα από τη Συρία τον Δεκέμβριο του 2018 και ξανά τον Οκτώβριο του 2019. Αλλά, κάθε φορά, η έντονη δημόσια και πολιτική αντίδραση ωθούσε τον Λευκό Οίκο να κρατήσει τις αμερικανικές δυνάμεις στη χώρα, υπό τον φόβο ότι θα δημιουργηθεί κενό ισχύος το οποίο θα επέτρεπε στο Ισλαμικό Κράτος να ανασυνταχθεί, ενισχύοντας παράλληλα τις θέσεις της Ρωσίας, της συριακής κυβέρνησης και της Τουρκίας ενάντια στις υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF).<br /><br />Οι ΗΠΑ θα δυσκολευτούν να βρουν στρατηγική εξόδου από τη Συρία μέσω διαπραγματεύσεων καθώς συνεχίζονται οι συγκρούσεις ανάμεσα στις διχασμένες φράξιες των ανταρτών και την κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Άσαντ. Η στρατηγική του Λευκού Οίκου στη Συρία παραμένει επικεντρωμένη σε ένα δύσκολο μονοπάτι διαπραγματεύσεων και εθνικής συμφιλίωσης, με στόχο να αποτραπεί μια ανασύνταξη του Ισλαμικού Κράτους και να διασφαλιστούν παράλληλα τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα των συμμάχων των ΗΠΑ όπως των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων. Το καθεστώς του Άσαντ, ωστόσο, δεν έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη διεξαγωγή διαπραγματεύσεων με τις φράξιες των ανταρτών, συμπεριλαμβανομένων των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων, οι οποίες θα αμφισβητούσαν τον συγκεντρωτικό τρόπο με τον οποίο ασκεί την εξουσία.<br /><br />Χωρίς μια επιτυχημένη διαπραγμάτευση ή μια νέα εντολή για προάσπιση της εθνικής ασφάλειας, η αποστολή των ΗΠΑ στη χώρα θα περιέλθει σε τέλμα, ενθαρρύνοντας εκκλήσεις για μείωση των δυνάμεων ή πλήρη αποχώρηση από βουλευτές των ΗΠΑ και ψηφοφόρους που θέλουν να μπει τέλος στους μακροχρόνιους πολέμους της χώρας στη Μέση Ανατολή. Οι αεροπορικές επιθέσεις στη Συρία στις 26 Φεβρουαρίου έχουν αυξήσει τις πιέσεις από το Κογκρέσο για επανεξέταση της Άδειας για τη Χρήση Στρατιωτικής Ισχύος του 2002, του νόμου που ψηφίστηκε μετά την 11η Σεπτεμβρίου και δίνει στην κυβέρνηση εκτεταμένες αντιτρομοκρατικές εξουσίες.<br /><br />O Mπάιντεν έχει διαμηνύσει ότι είναι ανοιχτός να συζητήσει την επανεξέταση του νόμου, υπονοώντας ότι ο Λευκός Οίκος δεν είναι μόνο ανοιχτός στην αναδιαμόρφωση των πολεμικών του δυνάμεων, αλλά αφουγκράζεται το κλίμα που επικρατεί στις ΗΠΑ ενάντια στις στρατιωτικές επεμβάσεις. Επιπλέον, χωρίς μια άμεση απειλή για την εθνική ασφάλεια όπως το Ισλαμικό Κράτος ή ένα βιώσιμο μονοπάτι διαπραγμάτευσης ανάμεσα στη συριακή κυβέρνηση και τους αντάρτες, η ανησυχία ότι οι ΗΠΑ παρασύρθηκαν στον συριακό εμφύλιο πόλεμο μπορεί εντέλει να αντισταθμίσει τον φόβο για τη δημιουργία κενών ισχύος με την αποχώρησή τους.<div><br /></div><div><a href="https://www.euro2day.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Ο Μπάιντεν και ο εφιάλτης εγκλωβισμού των ΗΠΑ στη Συρία

Η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ θα δυσκολευτεί να επιτύχει μια λύση. Γιατί μπορεί να αυξηθούν οι πιέσεις στο εσωτερικό για αποχώρηση από τη Συρία. Η...

Διαβάστε την συνέχεια

Τέλος η Συνθήκη της Λωζάνης με απλό φιρμάνι του "σουλτάνου";

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuBnLWWKVN5iSIwxknuNEtnLaVrbaBanCBl_ols-tNedxQns-xi18PqEe2RU1bP9tTDdPMWUVSfsBtRtI7fAzjy8OfljcWWnKiGGu6Fdq8MVhVjFUWUCr7MZdflMKz9IVwgNY1sc47By4/s640/Recep-Tayyip-Erdogan-Declares-Himself-Sultan.jpg"><img border="0" height="427" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuBnLWWKVN5iSIwxknuNEtnLaVrbaBanCBl_ols-tNedxQns-xi18PqEe2RU1bP9tTDdPMWUVSfsBtRtI7fAzjy8OfljcWWnKiGGu6Fdq8MVhVjFUWUCr7MZdflMKz9IVwgNY1sc47By4/w640-h427/Recep-Tayyip-Erdogan-Declares-Himself-Sultan.jpg" width="640" /></a><div><br /></div><div>Του <b>Μιχάλη Ψύλου</b><br />Το βίντεο στις …τουαλέτες της τουρκικής βουλής σοκάρει! Ανδρες της ασφάλειας συλλαμβάνουν σχεδόν ημίγυμνο τον βουλευτή του HDP, Ομέρ Φαρούκ Γκεργκερλίογλου και τον οδηγούν στα κρατητήρια . Ο Γκεργκερλίογλου παρέμενε επί πέντε ημέρες στα γραφεία του Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος (HDP) με το σύνθημα «Justice Watch». Διαμαρτυρόμενος για την απόφαση του προέδρου της Βουλής να του στερήσει την βουλευτική ιδιότητα καθώς είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση δύο ετών με την κατηγορία της «τρομοκρατικής προπαγάνδας» στα social media. Το πρωί της Κυριακής, ο βουλευτής είχε πάει στις τουαλέτες της Βουλής για να πλυθεί και εκεί βρήκαν την ευκαιρία να τον συλλάβουν οι αστυνομικοί, χωρίς καν να του επιτρέψουν να φορέσει τα ρούχα του. «Βλέπουμε για άλλη μια φορά βάρβαρες εικόνες από τις παράνομες πρακτικές που επιβλήθηκαν στη χώρα από το φασιστικό καθεστώς» δήλωσε ο βουλευτής του HDP , Χουσείν Κατσμάζ ,που ήταν παρών και βιντεοσκόπησε με το κινητό του τη σύλληψη του συναδέλφου του. «Όταν ο συνάδελφός μας Ομέρ μπήκε στις τουαλέτες ,ξαφνικά εκατοντάδες αστυνομικοί κατέκλυσαν τους διαδρόμους της βουλής και πολιόρκησαν τις εγκαταστάσεις. Ο Ομέρ συνελήφθη και απομακρύνθηκε ενώ πλενόταν. Απροειδοποίητα ,χωρίς καν να του επιτραπεί να φορέσει τα ρούχα του. Πρόκειται για βαρβαρότητα» είπε ο Χουσείν Κατσμάζ.<br /><br />Η απάντηση του προέδρου της Τουρκικής βουλής ; «Δεν επιτρέπεται ένα άτομο που δεν είναι πλέον βουλευτής να χρησιμοποιεί τις …εγκαταστάσεις της Βουλής» δήλωσε ο ερντογανικός πρόεδρος του σώματος, Μουσταφά Σεντόπ. Ο βουλευτής αφέθηκε πάντως προσωρινά ελεύθερος λίγες ώρες αργότερα.<br /><br />Τη σύλληψη του βουλευτή του HDP είχε αξιώσει χθες ο ακροδεξιός εταίρος του Ερντογάν, Ντεβλέτ Μπαχτσελί και φυσικά η εντολή του ήταν διαταγή για τον Τούρκο πρόεδρο. Αλλωστε , «ο Μπαχτσελί είναι πλέον ο σκιώδης ηγέτης της Τουρκίας» , όπως γράφει εύστοχα η Haff Post στην ιταλική της έκδοση. Και το χειρότερο: Κάθε αντίπαλος του καθεστώτος Ερντογάν- Μπαχτσελί, κάθε σοσιαλδημοκράτης ή αριστερός ή απλά ακτιβιστής της κοινωνίας των πολιτών ,διατρέχει πλέον τον κίνδυνο να κατηγορηθεί για τρομοκρατία ή συνενοχή στην τρομοκρατία ,σύμφωνα με την πολύ ευρεία ερμηνεία που δίνει η ελεγχόμενη τουρκική δικαιοσύνη… Και να ζήσει το «Εξπρές του Μεσονυχτίου» στις τουρκικές φυλακές…<br />Επιπλέον, τα πανεπιστήμια αποτελούν αντικείμενο σοβαρών «ιδεολογικών» επιθέσεων, ενώ τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τα κοινωνικά δίκτυα βρίσκονται υπό στενή παρακολούθηση-τα ελάχιστα βέβαια ,που δεν έχουν γίνει …χαμάμ στην υπηρεσία της εξουσίας.<br /><br />Σκιώδης «πρόεδρος» ο Μπαχτσελί<br /><br />«Η ελευθερία της έκφρασης συρρικνώνεται» γράφει το Slate και προσθέτει: «Είναι επομένως δύσκολο να καταλάβουμε πώς ο Πρόεδρος Ερντογάν θα μπορούσε να βελτιώσει τα ανθρώπινα δικαιώματα, αν δεν σπάσει αυτό το εθνικο-ισλαμικό στρατηγικό σύμφωνο με τον ακροδεξιό Μπαχτσελί, το οποίο όμως είναι απαραίτητο για τον Τούρκο πρόεδρο αν θέλει να κερδίσει τις εκλογές του 2023»<br /><br />Η σύλληψη, άλλωστε, του βουλευτή του φιλο-κουρδικού HDP ήταν μόνο το «κερασάκι στην τούρτα» για το καθεστώς Ερντογάν-Μπαχτσελί το Σαββατοκύριακο. Σε 48 ώρες το καθεστώς της Αγκυρας:<br /><ul style="text-align: left;"><li>Προχώρησε σε πογκρόμ συλλήψεων εκατοντάδων μελών και στελεχών του HDP.</li><li>Απέλυσε τον πρόεδρο της Κεντρικής Τράπεζας ,τον οποίο είχε διορίσει ο Ερντογάν μόλις πριν τέσσερις μήνες ,χρεώνοντάς του την συνεχιζόμενη πορεία της οικονομίας προς την άβυσσο</li><li>Εξαπέλυσε σφοδρούς βομβαρδισμούς εναντίον Κουρδικών στόχων στη βόρεια Συρία</li><li>Απέσυρε την Τουρκία από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης του Συμβουλίου της Ευρώπης ενάντια στη βία κατά των γυναικών. Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης καλύπτει 34 ευρωπαϊκές χώρες και θεωρείται ευρέως ως ο χρυσός κανόνας στις διεθνείς προσπάθειες προστασίας των γυναικών και των κοριτσιών από τη βία που αντιμετωπίζουν καθημερινά στις κοινωνίες μας.</li></ul>Ο αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν καταδίκασε απερίφραστα την ενέργεια αυτή του Ερντογάν για την απόσυρση από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης Οι Ευρωπαίοι ηγέτες φάνηκαν να …αιφνιδιάζονται. Μόλις δύο ημέρες πριν άλλωστε , η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και ο επικεφαλής του Ευρωπαικού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ ,στην τηλεδιάσκεψη με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν , είχαν επαινέσει τη στάση του , μιλώντας μάλιστα για «θετική ατζέντα» στις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας, ενόψει και της Συνόδου Κορυφής της Πέμπτης. Λίγο ακόμη και οι ανεκδιήγητοι ηγέτες της ΕΕ θα έβαζαν και την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ στην περίφημη «θετική ατζέντα» που επεξεργάζεται η Κομισιόν για να παρουσιάσει στη σύνοδο κορυφής της προσεχούς Πέμπτης και Παρασκευής.<br /><br />…Ξύπνησε υποκριτικά η Ευρώπη<br /><br />Δυστυχώς για την ηγεσία της Κομισιόν ,που προτάσσει τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα έναντι της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία, ο Ερντογάν …απασφάλισε αμέσως ,βλέποντας την πολιτική του κατευνασμού. Χωρίς …χαλινάρι πλέον, ο Ερντογάν δεν ήθελε και πολύ να δείξει τον πραγματικό του εαυτό.<br /><br />Μόνο θλίψη λοιπόν προκαλούν τα κροκοδείλια δάκρυα της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για την απόφαση της Τουρκίας να αποσυρθεί από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης. Η πρόεδρος της Κομισιόν δεν τόλμησε καν να αναφέρει ονομαστικά τον «ένοχο». Είπε απλά η πρόεδρος της Κομισιόν ότι «η βία κατά των γυναικών δεν είναι ανεκτή»… Και ο Ερντογάν …σιάχτηκε!<br /><br />Οργή προκαλεί όμως και η υποκρισία του φιλότουρκου επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Ζοζέπ Μπορέλ. Ο ισπανός διπλωμάτης θυμήθηκε να πει τώρα ότι «η απόφαση της Τουρκίας να αποσυρθεί από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης κινδυνεύει να θέσει σε κίνδυνο την προστασία και τα θεμελιώδη δικαιώματα των γυναικών και των κοριτσιών στην Τουρκία. Στέλνει επίσης ένα επικίνδυνο μήνυμα σε όλο τον κόσμο». Και κατά τα λοιπά δεν τρέχει τίποτα. Ο αυταρχισμός και η καταπάτηση των ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τα τελευταία χρόνια στην Τουρκία; Business as usual. Προχωρούν οι Ευρωπαίοι ηγέτες, σαν να μην συμβαίνει τίποτα ,στη σύνοδο κορυφής της Πέμπτης και Παρασκευής. Η οποία αποφασίστηκε χθες να διεξαχθεί με τηλεδιάσκεψη λόγω της έξαρσης της πανδημίας, άρα -όπως αναφέρουν διπλωματικές πηγές στις Βρυξέλλες- ελάχιστα θα ασχοληθούν και πάλι οι 27 με την Τουρκία. Ούτε θα υπάρξουν επίσημες αποφάσεις.<br /><br />Αλλοι είναι οι πονοκέφαλοι της Ευρώπης σήμερα: Η πανδημία εξακολουθεί να σαρώνει αρκετές χώρες-μέλη ένα χρόνο μετά, η κακοδιαχείριση των εμβολίων από την Κομισιόν έχει εξοργίσει τους πάντες και το λεγόμενο Ταμείο Ανάκαμψης για την οικονομία παραμένει ακόμη ουσιαστικά στα χαρτιά. Και ο Ερντογάν πανηγυρίζει φυσικά! «Η σύμβαση της Κωνσταντινούπολης στάλθηκε στα σκουπίδια» γράφει ο βασικός αρθρογράφος της Yeni Safak, Γιουσούφ Καπλάν . «Η σύμβαση αυτή δεν είχε καμία σχέση με την προστασία των γυναικών, αλλά στόχευε να καταστρέψει την οικογένεια, την κυβέρνηση και όλη τη χώρα .Επιτέλους ,ο Πρόεδρος άκουσε τις κραυγές του έθνους ακυρώνοντας αυτή τη σύμβαση, η οποία είχε οδηγήσει στην αύξηση και όχι στη μείωση των δολοφονιών γυναικών» γράφει ανερυθρίαστα ο αρθρογράφος της Yeni Safak,που είχε πρωτοστατήσει άλλωστε στην ακύρωση της Σύμβασης. Μαζί με τον ακροδεξιό εταίρο του Ερντογάν, τον Μπαχτσελί ,ο οποίος είχε λυσσάξει απαιτώντας την ακύρωση της Σύμβασης, θέλοντας τις ψήφους των πιο ακραίων συντηρητικών Τούρκων της Ανατολίας. Και ο Τούρκος πρόεδρος του έκανε το «δώρο», καθώς ο Μπαχτσελί στο συνέδριο του κόμματός του το περασμένο Σάββατο ,ανακοίνωσε επίσημα ότι θα στηρίξει τον Ερντογάν στις προεδρικές εκλογές του 2023.<br /><br />«Σχέδιο δράσης» με στήριξη της Μέρκελ ;<br /><br />Η ακύρωση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης δείχνει όμως και πόσο υποκριτικό ήταν το λεγόμενο « Σχέδιο Δράσης» για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που είχε παρουσιάσει ο Ερντογάν στις 2 Μαρτίου, θέλοντας να δείξει ότι… αλλάζει. «Ο Τούρκος πρόεδρος ήθελε να επιδείξει μια πιο ειρηνική εικόνα της Τουρκίας, τόσο για εσωτερικούς λόγους (οικονομικές, υγειονομικές και πολιτικές δυσκολίες) όσο και για εξωτερικούς λόγους, όπως η εκλογή του Τζο Μπάιντεν στην αμερικανική προεδρία και η σύνοδος κορυφής της ΕΕ στα τέλη Μαρτίου» γράφει η γαλλική ιστοσελίδα Slate. «Στάχτη στα μάτια. Το σχέδιο δράσης έρχεται σε πλήρη αντίφαση με την αυταρχική πολιτική που παραβιάζει τις στοιχειώδεις ελευθερίες εδώ και δέκα χρόνια στην Τουρκία. Υπάρχει διάλυση του κράτους δικαίου στην Τουρκία ,λόγω της συμμαχίας του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ερντογάν με το ακροδεξιό Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης από το 2015» εκτιμά η γαλλική ιστοσελίδα.<br /><br />Η τουρκάλα δημοσιογράφος Σεζίν Ενέι εκτιμά μάλιστα ότι το «σχέδιο δράσης» του Ερντογάν «χρηματοδοτήθηκε από την ίδια την ΕΕ και επινοήθηκε για να δώσει μια ομαλή διέξοδο στη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, απομακρύνοντας το ακανθώδες ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι οι Χριστιανοδημοκράτες θα μετέχουν στον επόμενο κυβερνητικό συνασπισμό στη Γερμανία, μετά τις εκλογές της 26ης Σεπτεμβρίου».<br /><br />Η αντιπολίτευση στην Τουρκία δεν μένει πάντως με σταυρωμένα τα χέρια. Μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ξέσπασαν σε πολλές πόλεις. Το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα ( CHP) της αξιωματικής αντιπολίτευσης προσέφυγε στη δικαιοσύνη για αντισυνταγματικότητα της απόφασης Ερντογάν τονίζοντας ότι δεν μπορεί μια διεθνής σύμβαση να καταργείται απλά από τον Πρόεδρο της χώρας.<br /><br />Τέλος και η Συνθήκη της Λωζάνης με ένα διάταγμα;<br /><br />«Οι διεθνείς συνθήκες έχουν ισχύ νόμου και η ακύρωσή τους με Προεδρικό διάταγμα είναι παράνομη» ανακοίνωσε το CHP. «Αν η Προεδρία επιμείνει σε αυτήν την αρχή, μπορεί επίσης να ακυρώσει τη Συνθήκη της Λωζάνης, για παράδειγμα» τόνισε μάλιστα ο ηγέτης του CHP ,Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου . «Η χώρα έχει παραδοθεί σε ένα πρόσωπο . Είναι προφανές ότι ο πρόεδρος δεν μπορεί να κυβερνήσει τη χώρα μαζί με τους υπουργούς του» σημείωσε ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ζητώντας μάλιστα πρόωρες εκλογές!<br /><br />Δυστυχώς όμως όσοι αντιδρούν στο καθεστώς Ερντογάν-Μπαχτσελί δεν βρίσκουν ευήκοα ώτα στην Ευρώπη. Μόνο η Αμερική του Μπάιντεν φαίνεται διατεθειμένη να βάλει χαλινάρι στον Ερντογάν για τους δικούς της φυσικά, γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς. Ο κίνδυνος ενός νέου Ψυχρού Πολέμου για τον περιορισμό της επιρροής του άξονα Ρωσίας – Κίνας για τον έλεγχο των ενεργειακών οδών από τον Κόλπο αλλά και των πρώτων υλών της Αφρικής προς την Ευρώπη, θα προκαλέσει τεκτονικούς σεισμούς στην Ανατολική Μεσόγειο και την Ευρασία. Αν μάλιστα ο Ερντογάν επιχειρήσει με την μεγαλομανία που τον διακατέχει να ακυρώσει και τη Συνθήκη της Λωζάνης εν όψει των 100 χρόνων από την υπογραφή της, δεν αποκλείεται να δούμε κινήσεις για τη δημιουργία ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους στα σύνορα Τουρκίας, Ιράκ, Συρίας ,Ιράν. Με τη στήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, μάλιστα που θα ήθελαν ένα νέο «Ισραήλ» στην περιοχή . Σε κάθε περίπτωση, ο Ερντογάν κινδυνεύει άμεσα να είναι μεταξύ των πρώτων πολιτικών θυμάτων στην γειτονιά μας. Αλλωστε ,και τα δύο «άλογα»- ο Ντόναλντ Τραμπ και η Ανγκελα Μέρκελ- στους οποίους ποντάρισε όλα του λεφτά ο Τούρκος πρόεδρος ,είναι ουσιαστικά παρελθόν. Όπως παρελθόν κινδυνεύουν να γίνουν και όσοι εξακολουθούν να στηρίζουν ελπίδες σε μια ουσιαστική και αμοιβαία επωφελή διαπραγμάτευση με τον Ερντογάν…<br /><br /></div><div><a href="https://www.dimokratianews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τέλος η Συνθήκη της Λωζάνης με απλό φιρμάνι του "σουλτάνου";

Του Μιχάλη Ψύλου Το βίντεο στις …τουαλέτες της τουρκικής βουλής σοκάρει! Ανδρες της ασφάλειας συλλαμβάνουν σχεδόν ημίγυμνο τον βουλευτή του ...

Διαβάστε την συνέχεια

Washington Times: Παρακαλείται να εμφανιστεί ο αληθινός Πρόεδρος των ΗΠΑ

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikGlddV7NuKq8Wb8dERn-lqQtjpnSrhmAc-DDbeLXs6nVOcHLxcmjmP1sDTwwmtnMHGPkLyltAKA638dUCgzXG3O7bCHV_4MN9m-7kMftQbYGQPorKgV1jdpO8QVJgAeKbBvmmNpSq8DU/s1326/Joe+Biden+WT.jpg"><img border="0" height="404" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikGlddV7NuKq8Wb8dERn-lqQtjpnSrhmAc-DDbeLXs6nVOcHLxcmjmP1sDTwwmtnMHGPkLyltAKA638dUCgzXG3O7bCHV_4MN9m-7kMftQbYGQPorKgV1jdpO8QVJgAeKbBvmmNpSq8DU/w640-h404/Joe+Biden+WT.jpg" width="640" /></a><br /><br />Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι ο Τζο Μπάιντεν ασκεί τα προεδρικά του καθήκοντα, υποστηρίζεται σε άρθρο της Αμερικανικής εφημερίδας.<br />Η εφημερίδα <a href="https://www.washingtontimes.com/news/2021/mar/4/will-the-real-president-of-the-united-states-pleas/">Washington Times</a> ισχυρίζεται ότι ο Τζο Μπάιντεν δεν είναι αυτός που κυβερνά την Αμερική, αλλά κάποιος άλλος, από τον οποίο ζητά να αποκαλυφθεί.<br /><br />Το παγκόσμιο κατεστημένο πάσχισε για να φέρει στην εξουσία τον 78 ετών Μπάιντεν. Πολλοί ήταν αυτοί που υποστήριζαν ότι λόγω της προχωρημένης ηλικίας του επιλέχθηκε ως αντιπρόεδρος η Καμάλα Χάρις. Όμως, ούτε αυτή φαίνεται να κυβερνά τις ΗΠΑ. Η κυβέρνηση Μπάιντεν, κατάφερε μέσα σε 2 μήνες να επαναφέρει τον ψυχρό πόλεμο με τη Ρωσία, έχει αναζωπυρώσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, ενώ οι σχέσεις των ΗΠΑ με την Κίνα είναι κάκιστες, με αποκορύφωμα τους διαπληκτισμούς μπροστά στις κάμερες των Υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών κατά τη συνάντησή τους στην Αλάσκα.<br /><br />Ας δούμε όμως τι υποστηρίζει η έγκριτη Αμερικανική εφημερίδα Washington Times.<br /><br />«Ποιος διάολος μπορεί να μας πει ποιος κυβερνά την ομοσπονδιακή κυβέρνηση αυτή τη στιγμή; Κυριολεκτικά λογοκρίνεσαι εάν υπονοήσεις ότι κάποιος άλλος εκτός από τον Τζο Μπάιντεν κέρδισε τις εκλογές του Νοεμβρίου. Όμως, τέσσερεις μήνες μετά, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι ο Μπάιντεν κυβερνά πραγματικά και είναι Πρόεδρος».<br /><br />Με αυτόν τον πολύ ενδιαφέροντα τρόπο ξεκινά το άρθρο των Washington Times και σε ελεύθερη απόδοση μεταφέρει το cosmostatus εξαιτίας των πολλών ιδιωματισμών που χρησιμοποιούνται.<br /><br />«Ένα πολύ περίεργο βίντεο, προϊόν επεξεργασίας, εμφανίστηκε την προηγούμενη εβδομάδα, με τον Τζο Μπάιντεν να βρίσκεται σε διαδικτυακή σύσκεψη με τους Δημοκρατικούς στο Κογκρέσο. Φυσικά, ψηφιακά.<br />Ο Μπάιντεν, ερμήνευσε τον ρόλο του σεναρίου για λίγα λεπτά, καθισμένος μόνος του στο τραπέζι. Στο τραπέζι δεν υπήρχε τίποτε άλλο εκτός από τις οδηγίες χρήσης, το σενάριο.<br />Καθώς μιλούσε, σταμάτησε απότομα, κοίταξε την τεράστια οθόνη από την οποία η Πρόεδρος της Βουλής Νάνσυ Πελόσι κοιτούσε με περίεργο τρόπο, με ψεύτικο χαμόγελο.<br />Κάποιος θα μπορούσε να θεωρήσει πως κοιτούσε σαν ρομπότ από τον κυβερνοχώρο, γνέφοντας καταφατικά και υπάκουα.<br />Τότε, ο ψηφιακός Πρόεδρος δήλωσε έτοιμος να απαντήσει σε ερωτήσεις.<br />«Είμαι στη διάθεσή σας» είπε, προσποιούμενος για μια στιγμή πως πραγματικά είναι ο ηγέτης του ελεύθερου κόσμου.<br />Και πρόσθεσε προς την Πρόεδρο της Βουλής: «εάν αυτό υποτίθεται ότι πρέπει να κάνω Νάνσυ», που τον κοιτούσε παράξενα.<br />Το πρόσωπό της τινάχτηκε. Προφανώς ο Τζο Μπάιντεν απέτυχε να επιδείξει την κατάλληλη δουλοπρέπεια.<br />«Θα κάνω ό, τι θέλεις» πρόσθεσε ο Τζο Μπάιντεν».<br /><br />Μέχρι στιγμής, στο άρθρο των Washington Times που αποδίδει στα Ελληνικά το cosmostatus υποστηρίζεται ότι ο Τζο Μπάιντεν δεν κυβερνάει τις ΗΠΑ και ουσιαστικά, δεν είναι κάποιος που μπορεί να ληφθεί στα σοβαρά.<br /><br />«Μεγαλύτερη ανησυχία από την αποτυχία του Μπάιντεν να επιδείξει δουλοπρέπεια, αποτέλεσε το γεγονός ότι ο Μπάιντεν προσφέρθηκε να δεχτεί ερωτήσεις και πιθανότατα να τις απαντήσει.<br />Οι πάνω από αυτόν δεν ικανοποιήθηκαν με την πρόθεσή του.<br />Αμέσως, ακούστηκε ένα μακρύ Μπιπ και έκοψαν από το βίντεο τον άνθρωπο που υποστηρίζει ότι είναι ο ηγέτης του ελεύθερου κόσμου και τον αντικατέστησαν με την τελευταία έκδοση των πολύχρωμων γραμμών του σήματος της διακοπής.<br />Έτσι, δεν θα υπάρξουν ερωτήσεις και φυσικά δεν θα υπάρξουν απαντήσεις».<br /><br />Η εφημερίδα Washington Times υποστηρίζει ότι υπάρχουν κάποιοι πάνω από τον Μπάιντεν που δεν θέλουν να ακουστεί ο Μπάιντεν, δεν θέλουν να δεχτεί ερωτήσεις και δεν θέλουν να απαντήσει στις ερωτήσεις και γι’ αυτό διέκοψαν την μετάδοση.<br /><br />«Πριν λίγες ημέρες, κάποιος που υποστηρίζει ότι είναι ο Αμερικανός Πρόεδρος, βομβάρδισε τη Συρία. Τον βομβαρδισμό ακολούθησε αναφορά από τον Λευκό Οίκο, σύμφωνα με την οποία η Αντιπρόεδρος Καμάλα Χάρις δεν έλαβε μέρος στην λήψη της απόφασης για τον βομβαρδισμό της Συρίας και ότι ήταν δυσαρεστημένη με την απόφαση.<br />Αυτό ίσως να σημαίνει ότι η Καμάλα Χάρις δεν ασκεί την διοίκηση στην κυβέρνηση αυτή την περίοδο και φαίνεται πως δεν είναι η Πρόεδρος των ΗΠΑ (σχόλιο cosmostatus: όπως πολλοί εικάζουν).<br />Όποια κι αν είναι η πραγματικότητα, δεν υπάρχει απάντηση στο καίριο ερώτημα: Ποιος είναι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ αυτή τη στιγμή;».<br /><br />Πριν τις εκλογές στις ΗΠΑ, επειδή το παγκόσμιο κατεστημένο ήθελε να φύγει από την Προεδρία των ΗΠΑ ο απρόβλεπτος και αντίθετος με την παγκοσμιοποίηση και τις απόψεις των οπαδών της Νέας Τάξης Πραγμάτων, Ντόναλντ Τραμπ, επένδυσε με κάθε τρόπο στην εκλογή του Τζο Μπάιντεν.<br /><br />Όμως, ο Τζο Μπάιντεν είναι υπέργηρος (78 ετών) και πιθανότατα αδυνατεί να ολοκληρώσει την θητεία του. Κάποιοι μάλιστα υποστήριζαν πως εντός 1-2 ετών το πολύ, θα εγκαταλείψει την Προεδρία και θα αναλάβει η Αντιπρόεδρος Καμάλα Χάρις. Αυτός ήταν και ο λόγος που επιλέχθηκε για Αντιπρόεδρος η Καμάλα Χάρις. Είναι νέα και οπαδός της παγκοσμιοποίησης, της Νέας Τάξης Πραγμάτων και των δήθεν προοδευτικών (αριστερών) ιδεών που επιβάλονταιν παγκοσμίως, παρά την αντίθεση των λαών.<br /><br />Όμως, διαπιστώνεται ότι ούτε ο Μπάιντεν, ούτε η Χάρις κυβερνούν τις ΗΠΑ. Μέσα σε 2 μήνες, η κυβέρνηση των Δημοκρατικών, κατάφερε να επαναφέρει τον Ψυχρό Πόλεμο με τη Ρωσία, να επιδεινώσει τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Κίνα και να φέρει την Ουκρανία σε πολεμική σύγκρουση με τη Ρωσία.<br /><br />Αλήθεια, ποιος κυβερνά την Αμερική;<br /><br /><a href="https://cosmostatus.blogspot.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Washington Times: Παρακαλείται να εμφανιστεί ο αληθινός Πρόεδρος των ΗΠΑ

Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι ο Τζο Μπάιντεν ασκεί τα προεδρικά του καθήκοντα, υποστηρίζεται σε άρθρο της Αμερικανικής εφημερίδας. Η εφημερίδα ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πλησιάζει ώρα αποφάσεων για την Τουρκία – «Αναίμακτη» επιλογή δεν υπάρχει

<img height="480" src="https://cdn.pagenews.gr/wp-content/uploads/2020/12/erdogan_-768x576.jpg" width="640" /><br /><br /><div><b>Λάμπρος Καλαρρύτης</b> <br />«Η <a href="https://www.pagenews.gr/2021/02/21/apopsi/na-etoimazomaste-gia-ekselikseis/">Τουρκία πρέπει να παραιτηθεί</a> τελείως από τους S-400. Η μόνη λύση που μπορεί να γίνει αποδεκτή από το αμερικανικό Κογκρέσο είναι αυτή. Η διευθέτηση της κρίσης των S-400, περνάει μέσα από την Τουρκία. Από το αν θα σταματήσει να τους έχει στην κατοχή της. Δεν είναι προσωπική άποψη. Αυτό επιβάλλει ο νόμος. Υπάρχουν αμερικανικοί νόμοι, για τους οποίους είμαστε υπόλογοι στο Κογκρέσο. Οποιαδήποτε λύση πρέπει να βασίζεται στους αμερικανικούς νόμους. Δεν είναι θέμα συμβατότητας ή μη με τα F-35. Το αποσαφηνίζω. Οι κυρώσεις CAATSA ενεργοποιούνται για όποιον κατέχει S-400».<br /><br />Τάδε έφη ο Αμερικανός πρέσβης στην Άγκυρα Ντέιβιντ Σάτερφιλντ, κάποιες ώρες μετά την ανταλλαγή λεκτικών βολών μεταξύ του Τζο Μπάιντεν και του Βλαντιμίρ Πούτιν τον οποίο ο Αμερικανός Πρόεδρος χαρακτήρισε «φονιά» (killer) ,απαντώντας καταφατικά σε σχετική δημοσιογραφική ερώτηση. Ο Ερντογάν θεώρησε καλό να πάρει θέση υπέρ του Πούτιν με δήλωσή του, περιγράφοντας ως διπλωματικά απαράδεκτη τη μομφή Μπάιντεν κατά του Ρώσου Προέδρου.<br /><br /><img height="480" src="https://www.pagenews.gr/wp-content/uploads/2021/01/s400.jpg" width="640" /><br /><br />Ο Σάτερφιλντ προσέθεσε και κάτι άλλο, σχετικά με την πρόθεση της Άγκυρας να εξετάσει την απόκτηση επιπλέον πυροβολαρχιών S-400: «Αν η Τουρκία υπογράψει νέα στρατιωτική συμφωνία με τη Ρωσία οι επιπτώσεις θα είναι βαριές και οι κυρώσεις θα είναι πιο σκληρές από αυτές του νόμου CAATSA». Η όξυνση των αμερικανορωσικών σχέσεων δεν είναι καλά νέα για την Τουρκία. Να βρίσκεσαι με τα δυο πόδια σε δύο βάρκες μπορεί να είναι εφικτό για ένα διάστημα όσο η θάλασσα είναι ήρεμη. Όταν σηκώνεται φουρτούνα πρέπει να αποφασίσεις σε ποια βάρκα θα μπεις. Και αυτό που φαίνεται να έρχεται δεν μοιάζει καν με απλή φουρτούνα. Μπορεί να εξελιχθεί σε τέλεια καταιγίδα.<br /><br />Όποια απόφαση και να λάβει ο Ερντογάν, θα έχει επιπτώσεις. Θα αναγκαστεί να σταθμίσει ποιες αντέχει. Ούτε «αναίμακτη» απεμπλοκή από την αγκαλιά της ρωσικής αρκούδας μπορεί να υπάρξει, ούτε από τα νύχια του αμερικανικού αετού θα γλιτώσει αν αποφασίσει να τον κυνηγήσει. Όσο δε το θερμόμετρο ανεβαίνει στην Ουκρανία και οι Ρώσοι ετοιμάζονται για πιθανή επιχείρηση αλά Κριμαία στις ανατολικές ρωσόφωνες περιοχές, τόσο πιο κοντά έρχεται η ώρα των αποφάσεων.</div><div><br /></div><div>Εκεί ο Ερντογάν παίρνει θέση υπέρ της ουκρανικής κυβέρνησης με την οποία συνάπτει αμυντικοστρατιωτικές συμφωνίες κλείνοντας το μάτι στους Αμερικανούς και εκνευρίζοντας τους Ρώσους οι οποίοι όμως, τον αφήνουν να (νομίζει ότι) ελίσσεται διότι ο Πούτιν θεωρεί μείζον να κρατά την Τουρκία σε γενική τροχιά απομάκρυνσης από τη Δύση και το ΝΑΤΟ έστω και αν κατά τόπους σημειώνονται αποκλίσεις ή και συγκρούσεις μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας. Στη Συρία συχνά πυκνά αλληλοβομβαρδίζονται είτε απευθείας είτε δι’ αντιπροσώπων, δίχως μέχρι στιγμής να διαρρηγνύεται η σχέση.</div><div><br />Η «διαμερισματοποίηση» της εξωτερικής πολιτικής όμως, όπως την περιγράφει ο ειδικός σε θέματα ασφαλείας και φίλος Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος, έχει τα όριά της όταν πρόκειται για σύγκρουση πλανητικών διαστάσεων μεταξύ παγκοσμίων δυνάμεων, οπότε τρίτες χώρες σε κομβικές γεωγραφικές θέσεις αναγκάζονται να επιλέξουν στρατόπεδο. Ο Ερντογάν έχει φροντίσει να κάνει την επιλογή δύσκολη και με κόστος, ό,τι και αν επιλέξει. Ας ευχηθούμε να την κάνει ακόμα δυσκολότερη.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pagenews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πλησιάζει ώρα αποφάσεων για την Τουρκία – «Αναίμακτη» επιλογή δεν υπάρχει

Λάμπρος Καλαρρύτης   «Η Τουρκία πρέπει να παραιτηθεί τελείως από τους S-400. Η μόνη λύση που μπορεί να γίνει αποδεκτή από το αμερικανικό Κο...

Διαβάστε την συνέχεια

''Ρουκέτα'' Ρώσων: ''Έρχεται πόλεμος Τουρκίας-Ισραήλ''

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-03/net_erd_0.jpg?itok=67N5sHTi" width="640" /><br /><br />''Τουρκία και Ισραήλ αναπόφευκτα θα έρθουν σε πολεμική ρήξη λόγω Συρίας και Α.Μεσογείου''<br />Το ενδεχόμενο ενός “άγριου” πολέμου ανάμεσα σε Τουρκία και Ισραήλ, <a href="https://warfiles.ru/227301-mozhet-li-vozniknut-vojna-mezhdu-turciej-i-izrailem-i-kto-v-nej-pobedit-razmyshlenija-i-dovody.html?yrwinfo=1616397225708186-1608043098878493281900136-production-app-host-vla-web-yp-260"><b>αναφέρουν ρωσικές πηγές</b> </a>παραθέτοντας προβληματισμούς και επιχειρήματα.<br /><br />Ρώσοι ειδικοί τονίζουν ότι η αντιπαράθεση μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ κερδίζει δυναμική συνεχώς και αποτελεί πλέον απτό σενάριο. Ένα από τα εμπόδια στις σχέσεις μεταξύ των δύο αυτών κρατών είναι σαφώς το παλαιστινιακό ζήτημα.<br /><br />Η Άγκυρα έχει επανειλημμένα τονίσει ότι υποστηρίζει τον παλαιστινιακό λαό, ενώ πρόσφατα έγινε γνωστό ότι η δημιουργεί ένα μεγάλο βιομηχανικό πάρκο στην Λωρίδα της Γάζας χρηματοδοτώντας το με 10 εκατ. δολάρια.<br /><br />Η επίδειξη της τουρκικής υποστήριξης είναι διαρκής και δεν έχει αμφιταλαντεύσεις.<br /><br /><div>Για παράδειγμα, οι Τούρκοι το 2010 προσπάθησαν να στείλουν ένα στολίσκο από τουρκικά λιμάνια στη Γάζα, με την γνωστή κατάληξη, προκαλώντας την διακοπή των σχέσεων των δύο χωρών σε διπλωματικό επίπεδο το 2020.<br /><br />Στην συνέχεια οι Ισραηλινοί κατηγόρησαν τις επίσημες τουρκικές αρχές ότι έχουν δημιουργήσει ένα κανάλι, από το οποίο προμηθεύουν όπλα τους Παλαιστίνιους εξτρεμιστές για σαμποτάζ και επιθέσεις κατά του Ισραήλ.<br /><br />Σε κάποιο χρονικό σημείο οι δύο χώρες απείλησαν ανοιχτά η μία την άλλη με "σοβαρές συνέπειες" κάνοντας χρήση μιας επικίνδυνης ρητορικής ειδικά από την πλευρά της Τουρκίας.<br /><br />“Αλλά για ποιες συνέπειες μπορούμε να μιλήσουμε; Μία από τις πιο αρνητικές επιλογές για την περιοχή θα ήταν ένας πόλεμος μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ.<br /><br />Αν και αυτό φαίνεται εκ πρώτης όψεως αδύνατο, η παγκόσμια ιστορία αναφέρει πλήθος τέτοιων περιστατικών και ως εκ τούτου μια τέτοια εξέλιξη γεγονότων δεν μπορεί να διαγραφεί.<br /><br />Επιπλέον σήμερα, το Ισραήλ ανησυχεί για την πρόοδο της τουρκικής στρατιωτικής υποδομής και την ενεργοποίηση των χιλιάδων εμπειροπόλεμων φιλότουρκων μαχητών στη Συρία, οι οποίοι είναι ήδη κοντά στα ισραηλινά σύνορα, συνιστώντας μέγιστη απειλή για το Τελ Αβίβ.<br /><br />ΟΙ ισραηλινές αρχές ανησυχούν επίσης σοβαρά για τη δραστηριότητα της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου οι Τούρκοι ετοιμάζονται να κάνουν γεωτρήσεις για να εξάγουν υδρογονάνθρακες, όπως ακριβώς και οι Ισραηλινοί.<br /><br />Η πιθανότητα μιας στρατιωτικής σύγκρουσης δεν είναι μηδενική, καθώς η Τουρκία δεν κρύβει τις φιλοδοξίες της να αποκαταστήσει τουλάχιστον εν μέρει την επιρροή της εποχής της πάλαι ποτέ στυγνής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.<br /><br />Επιπλέον, τόσο το Ισραήλ όσο και η Τουρκία ενισχύουν τις στρατιωτικές τους δυνατότητες.<br /><br />Το ποιος θα μπορούσε να κερδίσει σε έναν υποθετικό πόλεμο μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, αφορά μια ακόμα πιο ειδική ανάλυση, συμπεριλαμβανομένης της τεράστιας υποστήριξης του Ισραήλ από την πανίσχυρη αμερικανική πολεμική μηχανή”, αναφέρει Ρώσος ειδικός.<br /><br />Σύμφωνα με παλαιότερο άρθρο μας Ισραηλινός σύμβουλος και ειδικός αμυντικός αναλυτής, είχε αναφέρει περί επικείμενης στρατιωτικής αντιπαράθεσης των χωρών της περιοχής (Ελλάδα, Αίγυπτο, Κύπρο και Ισραήλ) με την Τουρκία στην Α.Μεσόγειο, με αφορμή την ανακάλυψη τεράστιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου, ως ένα πραγματικό πλέον σενάριο. <br /><br />“Τα αποθέματα φυσικού αερίου στη Μεσόγειο έχουν γίνει η κύρια πηγή εντάσεων στη Μέση Ανατολή, οι οποίες θα μπορούσαν να μετατραπούν σε ενεργειακό πόλεμο”, έγραψε ο ισραηλινός ειδικός Eyal Zisser για λογαριασμό του ισραηλινού πρακτορείου ειδήσεων.<br /><br />"Τα πρόσφατα αποκαλυφθέντα αποθέματα φυσικού αερίου έχουν αντικαταστήσει το νερό ως την κύρια πηγή περιφερειακών εντάσεων", δήλωσε ο Ζάσερ, προσθέτοντας ότι, αν και οι χώρες θα μπορούσαν να βελτιώσουν τους μεταξύ τους οικονομικούς δεσμούς με αφορμή τους υδρογονάνθρακες, «τα συμφέροντά τους ξεπερνούν τα πάντα».<br /><br />"Η Τουρκία υπό τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αποτελεί τώρα την κύρια απειλή για την περιφερειακή σταθερότητα και τα βήματα που υλοποιεί μπορούν να εμπλέξουν ολόκληρη την περιοχή σε μια μεγάλη σύγκρουση.<br /><br />Η Τουρκία ενίσχυσε τις προσπάθειές της διεκδικώντας μεγάλο μερίδιο των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Α. Μεσόγειο, διακόπτοντας δύο γεωτρήσεις, με την αποστολή τουρκικών πολεμικών πλοίων κοντά στην Κύπρο.<br /><br />Εκτός από τις θαλάσσιες διεκδικήσεις που επικαλύπτονται με την αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κύπρου, η Άγκυρα υπέγραψε συμφωνία με την αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ, Λιβυκή κυβέρνηση στην Τρίπολη, η οποία θεωρεί τις δύο χώρες ως “γείτονες”, αγνοώντας ολόκληρα ελληνικά νησιά.<br /><br />Η κίνηση αυτή "επιτρέπει στην Άγκυρα όμως, να εμποδίσει το Ισραήλ, την Κύπρο και την Ελλάδα στην δημιουργία του αγωγού East Med, ο οποίος θα επέτρεπε να εξάγουν φυσικό αέριο στην Ευρώπη", εξήγησε ο Ζάσερ.<br /><br />"Η τουρκική κυβέρνηση στην πραγματικότητα θέλει να διέλθει ο αγωγός μέσω των υδάτων που θα ελέγχει πλέον η Τουρκία, ενώ απέκλεισε τις συνομιλίες με το Ισραήλ για πολιτικούς λόγους”, συνέχισε ο ίδιος.<br /><br />Η Άγκυρα αντιμετωπίζει σαφώς μια μεγάλη περιφερειακή απομόνωση, από την Κύπρο, την Ελλάδα, το Ισραήλ και την Αίγυπτο.<br /><br />Ο συνδυασμός της πολιτικής και της προοπτικής των δισεκατομμυρίων δολαρίων θα προκαλέσει σύντομα ένταση στη γειτονιά μας, η οποία θα μπορούσε να μετατραπεί σε στρατιωτική σύγκρουση με σαφείς διακλαδώσεις για το Ισραήλ", είχε τονίσει ο Ζισέρ.<br /><br />Το σενάριο μιας πολεμικής ρήξης μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας έχει σαφώς σχέση και με τις ΗΠΑ, και την στάση που θα τηρήσουν οι Αμερικανοί.<br /><br />Δεν νομίζουμε ότι η τουρκική ελίτ θα θελήσει να προκαλέσει ένα τέτοιο σενάριο, ειδικά αυτήν την περίοδο που οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας είναι στο χαμηλότερο επίπεδο ποτέ.<br /><br />Αν οι Τούρκοι όμως θεωρήσουν ως “εμπόδιο” στα σχέδια τους, για παράδειγμα, την προσέγγιση του Ισραήλ με τον αραβικό κόσμο, ο οποίος αποτελούσε προνομιακό πεδίο για την Άγκυρα, τότε όλα είναι πιθανά, ακόμα και η πρόκληση στρατιωτικών επεισοδίων φιλοτουρκικών οργανώσεων από την Συρία κατά του Ισραήλ, ταυτόχρονα με δράση της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, με την Άγκυρα φυσικά να κινεί φυσικά τα νήματα. </div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

''Ρουκέτα'' Ρώσων: ''Έρχεται πόλεμος Τουρκίας-Ισραήλ''

''Τουρκία και Ισραήλ αναπόφευκτα θα έρθουν σε πολεμική ρήξη λόγω Συρίας και Α.Μεσογείου'' Το ενδεχόμενο ενός “άγριου” πολέμο...

Διαβάστε την συνέχεια

Αποκωδικοποιώντας την κατάσταση στην Λιβύη και πως αυτή επηρεάζει την Ελλάδα

<br /><br /><br /><img height="439" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=AP_210675827167391.jpg" width="640" /><br /><br /><div><b>Κωνσταντίνος Λουκόπουλος*</b><br />Συγκρατημένη αισιοδοξία για μία βιώσιμη πολιτική διευθέτηση της Λιβυκής Κρίσης επιτρέπουν οι τελευταίες εξελίξεις στην γειτονική μας χώρα με αποκορύφωμα την συγκρότηση μεταβατικής εκτελεστικής εξουσίας την 5 Φεβρουάριου, τον σχηματισμό Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας – ΚΕΕ (NGU) και την ψήφο εμπιστοσύνης που έλαβε στην Βουλή των Αντιπροσώπων στην Σύρτη την 10 Μαρτίου. Για το πώς φθάσαμε στην συγκρότηση της μεταβατικής εκτελεστικής Διοίκησης, δηλαδή Πρωθυπουργός και τριμελές Προεδρείο και κάποια άλλα κρίσιμα θέματα που μας αφορούν ως χώρα, αναλύσαμε στο Liberal δύο ημέρες μετά από την «εκλογή» τους από τους 74 «αντιπροσώπους» των παρατάξεων, φυλών και φατριών στο Λιβυκό Φόρουμ Πολιτικού Διαλόγου (LPDF).<br /><br />Διαμόρφωση της «προσωρινής» εξουσίας στην Λιβύη<br /><br />Η ΚΕΕ (NGU) της Λιβύης, μπορεί να χαρακτηρίζεται ως μεταβατική, αλλά εκτός από την διεξαγωγή των Προεδρικών και Βουλευτικών εκλογών την 24 Δεκεμβρίου, ημέρα που η χώρα εορτάζει την Εθνική της Ανεξαρτησία, (αν φθάσουμε βέβαια εκεί… ομαλά) έχει το σημαντικό και συνάμα πολύ δύσκολο έργο να συμφιλιώσει την χώρα και να ενοποιήσει δομές και λειτουργίες μετά από σχεδόν επτά χρόνια εμφυλίων συγκρούσεων! Θα μπορέσει όμως να εκπληρώσει και κατά πόσο αυτήν την αποστολή με μία τέτοια πολυπαραγοντική «εξίσωση» ευθραύστων ισορροπιών και συμφερόντων μέσα και έξω από την Λιβύη; Οι ακριβείς αρμοδιότητες της Κυβέρνησης του 61χρονου πάμπλουτου επιχειρηματία του κατασκευαστικού κλάδου Αμπντούλ Χαμίντ Μοχάμεντ Νμπέιμπα ή Νταμπέιμπα από την Μισράτα, μία ουσιαστικά «πόλη- κράτος» «εμποτισμένη» από την Μουσουλμανική Αδελφότητα, πρόκειται να καθοριστούν στο επόμενο χρονικό διάστημα από την Βουλή των Αντιπροσώπων. Αυτές θα πηγάζουν από το σχέδιο Συντάγματος του 2017 για το οποίο έχει συμφωνηθεί να εγκριθεί με δημοψήφισμα, με απλή πλειοψηφία σε καθεμία από τις τρεις γεωγραφικές περιφέρειες της Λιβύης, δηλαδή στην Τριπολιτάνια (Δυτική Λιβύη), Κυρηναϊκή (Ανατολική) και Φεζάν (Νότος).<br /><br />Αποτελείται από 33 Υπουργούς εκ των οποίων 5 γυναίκες και δύο Αναπληρωτές Πρωθυπουργούς. Η σύνθεση της μπορεί θεωρητικά να στηρίζεται στην γεωγραφική εκπροσώπηση της Λιβύης αλλά αποτελεί αποτέλεσμα παρασκηνιακών διαβουλεύσεων και προϊόν ενός μεγάλου παζαριού μεταξύ των εσωτερικών – εξωτερικών δρώντων. Ως άνθρωπος του ….Καντάφι ο νέος Πρωθυπουργός Νταμπέιμπα ακολούθησε τον βασικό κανόνα του προσπάθησε να συμπεριλάβει πρόσωπα προερχόμενα τουλάχιστον από τις βασικές φυλές και φατρίες της Λιβύης και βέβαια ως βασικός συνεργάτης του ερντογανικού καθεστώτος και για δεκαετίες συνεταίρος τουρκικών κατασκευαστικών εταιρειών έλαβε υπόψη και τις επιθυμίες της Άγκυρας.<br /><br />Τον Πρωθυπουργό πλαισιώνουν ένας Αντιπρόεδρος από την Κυρηναϊκή, ο Χουσεΐν Αμπτελχαφέεζ Αλ Κατράνι (εκλεκτός του Αγκίλα Σάλεχ) και ένας από την Φεζάν, ο Ραμαντάν Αχμέντ Μπουζενάχ. Για πρώτη φορά αναλαμβάνει το Υπουργείο Εξωτερικών γυναίκα, η Ναζλάα Αλ Μανγκούς από την Βεγγάζη, χωρίς όμως σχέση με τα εκεί κέντρα εξουσίας, Καθηγήτρια Ποινικού Δικαίου και μέλος του Αμερικανικού Ινστιτούτου για την Ειρήνη και την επίλυση διεθνών συγκρούσεων που χρηματοδοτείται από το .. Κογκρέσο. Γυναίκες επίσης ανέλαβαν τα Υπουργεία Κοινωνικών Υποθέσεων, Δικαιοσύνης, Γυναικείων Υποθέσεων και Πολιτισμού.<br /><br /><img src="https://www.liberal.gr/ckfinderIMG/userfiles/images/image(1277).png" /><br /><br />Το Υπουργείο Άμυνας στο οποίο ο Χάφταρ επεδίωξε να τοποθετηθεί δικός του άνθρωπος θα επιβλέπεται από το 3μελές Προεδρείο της χώρας. Ένας άλλος ισχυρός άνδρας που θα πρέπει να τον έχουμε υπόψη και στην Ελλάδα είναι ο νέος Υπουργός Εσωτερικών και Ασφάλειας, ο Ταξίαρχος Χαλέντ Μαζέν μέχρι τώρα Υφυπουργός στο ίδιο Υπουργείο και φυσικά άνθρωπος του Σάρατζ που αντικατέστησε τον αμφιλεγόμενο Φατχί Μπασάγκα και αυτός από την Μισράτα, που σχεδιάζει στις εκλογές του Δεκεμβρίου να διεκδικήσει την Προεδρία της Λιβύης. Λόγω της τουρκικής καταγωγής του αποκαλείται και Φατχί Αλί Πασά. Ίσως αρκετοί να μην γνωρίζουν ότι στην σημερινή Λιβύη υπάρχουν περί τις 120 χιλιάδες Λίβυοι τουρκικής καταγωγής με ρίζες στην Οθωμανική περίοδο που ονομάζονται «Κούλογλις».<br /><br />Σε μία προσπάθεια επίδειξης συνέχειας και ομαλής ανάληψης της διακυβέρνησης από μία άλλη «νόμιμη» Κυβέρνηση, την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας του Φαγιέζ Αλ Σάρατζ, όμως άμεσα εμπλεκόμενη στον εμφύλιο πόλεμο, έγιναν τελετές παραδόσεων – παραλαβής κατά τα δυτικά πρότυπα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ΚΕΕ σε μεγάλο βαθμό είναι μία συνέχεια εκείνης του Σάρατζ, ενώ έχει ελαττωθεί η επιρροή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας κάτι που ευνοεί τα συμφέροντα της Αιγύπτου και για αυτό η υποστήριξη του Προέδρου Σίσι προς τον Νταμπέιμπα. Κερδισμένος σε κάποιο βαθμό είναι και ο Πρόεδρος της Βουλής Αγκίλα Σάλεχ που έβαλε κάποιους δικούς του παραγκωνίζοντας τον Χαλίφα Χάφταρ που δεν μπόρεσε να τοποθετήσει απολύτως κανέναν δικό του.<br /><br /><img height="427" src="https://www.liberal.gr/ckfinderIMG/userfiles/images/image(1275).png" width="640" /><br /><br />Ισχυρός πόλος όμως εξουσίας είναι και το 3μελές Προεδρείο επικεφαλής τον Διπλωμάτη Μοχάμεντ Μένφι πρώην Πρέσβη στην Αθήνα που ορκίστηκε ενώπιον του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Μετά το «σοκ» από τον αιφνιδιασμό του «Τουρκολιβυκού Μνημονίου» τον Νοέμβριο 2019, η Ελληνική Κυβέρνηση ζήτησε την αποχώρηση του από την Αθήνα διακόπτοντας ουσιαστικά τις διπλωματικές σχέσεις με την διεθνώς αναγνωρισμένη Κυβέρνηση της Τριπόλεως του Σάρατζ, σε μία μάλλον «μυωπική» και υπερβολικής αυστηρότητας κίνηση. Τον Μένφι πλαισιώνει στο Προεδρείο από τον Νότο (Φεζάν) ο Τουαρέγκ Μουσά αλ Κόνι πρώην …Αναπληρωτής Πρωθυπουργός του Σάρατζ και ο Χουσείν αλ Λάφι επίσης έμπιστος του …Σάρατζ και φανατικός αντίπαλος του Χάφταρ.<br /><br />Η «Οικογένεια» Νταμπέιμπα και η …Τουρκία<br /><br />Πέρα από τα μεγάλα λόγια που ακούγονται, για να κατανοηθεί το πόσο… αδιάβλητη ήταν η διαδικασία της εκλογής τον Φεβρουάριο στην Γενεύη αρκεί να επισημάνουμε ότι μεταξύ των 74 εκπροσώπων που αποτελούσε το Λιβυκό Φόρουμ Πολιτικού Διαλόγου ήταν και ο 75χρονος Αλί Ιμπραήμ Νταμέιμπα, πρώτος εξάδελφος αλλά και… γαμβρός, έχει παντρευτεί την αδελφή του νέου Πρωθυπουργού που τυγχάνει και ..εξαδέλφη του, ένας από τους πλουσιότερους πολίτες της Λιβύης. Μία εβδομάδα μετά την εκλογή παρουσιάστηκαν 4 μέλη του Φόρουμ και ισχυρίστηκαν ότι δωροδοκήθηκαν για να ψηφίσουν τον Νταμπέιμπα με τον ΟΗΕ να διερευνά την υπόθεση. Η ψηφοφορία ήταν 39-34 υπέρ του Νταμπέιμπα με μία αποχή!<br /><br />Σύμφωνα με το βρετανικό DRYAD GLOBAL που ειδικεύεται σε θέματα διαφθοράς και συγκρούσεων η «Οικογένεια» Νταμπέιμπα ευνοούμενη του Καντάφι έφτιαξε μία τεράστια κατασκευαστική αυτοκρατορία με βασικούς συνεταίρους στην Τουρκία και ανέλαβε πολλά μεγάλα έργα όχι μόνο στην Λιβύη αλλά και σε όλη στην Μέση Ανατολή αλλά ακόμα και στον Καναδά. Κάποια βέβαια έμειναν στα …θεμέλια όπως το μεγάλο στάδιο στην Βεγγάζη αλλά και στην Τρίπολη. Στην εξέγερση εναντίον του Καντάφι η κράτησε καιροσκοπική στάση ευρισκόμενη στο εξωτερικό και μόνον όταν η πλάστιγγα έγειρε σε βάρος του τάχθηκε εναντίον του. Ο Ερντογάν μαζί με άλλους κύκλους μέσα και έξω από την χώρα μεθόδευε την άνοδο στην έστω … μεταβατική πρωθυπουργία του Αμπντούλ Χαμίντ Νταμπέιμπα ενός δικού του ανθρώπου στην Λιβύη για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η πολιτική του επιρροή αλλά και οι… μπίζνες της δικής του «Οικογένειας»! Και αυτό το τελευταίο αισθάνομαι υποχρεωμένος να το τονίσω εμφατικά σε όσους στην Ελλάδα πιστεύουν ακόμα αφελώς ότι ο Ερντογάν χάνει τον έλεγχο στην Λιβύη.<br /><br />Πάλι στο ίδιο άρθρο του DRYAD GLOBAL αναφέρεται ότι ο μέχρι πρότινος Πρωθυπουργός Σάρατζ έχει ήδη καταθέσει τα αποθεματικά της χώρας ύψους 16 δις στον Κεντρική Τράπεζα της Τουρκίας, ενώ έχει πληρώσει περί τα 8 δις για τις τουρκικές στρατιωτικές επιχειρήσεις και τους μισθοφόρους της από την Συρία. Το καλοκαίρι του 2020 ανέλαβε την διαχείριση της ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας η Τουρκική Calik Energy, η οποία είχε ήδη φτιάξει εκεί εργοστάσια Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας σε συνεργασία με την εταιρεία των αδελφών … Αλμπαιράκ. Σύμφωνα με πληροφορίες έχουν κλειστεί με τουρκικές εταιρείες Κατασκευών συμβόλαια 20 δις για την ανοικοδόμηση της χώρας.<br /><br />Η σχέση με την Τουρκία είναι πλέον δομική και δεν αμφισβητείται. Εκτιμάται ότι οι μεταβατικοί κυβερνώντες μιας και δεν θα μπορούν οι ίδιοι να συμμετάσχουν στις εκλογές θα κοιτάξουν να εξασφαλίσουν το «αύριο» με δικούς τους ανθρώπους. Το πόσο κοντά είναι στην Τουρκία ο Νταμπέιμπα το έδειξαν άλλωστε οι πρώτες συνεντεύξεις που έδωσε το διήμερο που ακολούθησε την εκλογή του στην τουρκική εφημερίδα Turkiye Gazetesi αλλά και στο Κρατικό Πρακτορείο Ειδήσεων Anadolou. «Ο τουρκικός λαός και το κράτος θα είναι αλληλέγγυοι σε εμάς. Τουρκία, σύμμαχος, φίλος και αδελφός μας, ένας πραγματικός εταίρος για εμάς»! Και φυσικά η κατά την Middle East Eye «ιδιωτική» επίσκεψη του Νταμπέιμπα στην Άγκυρα 11 Φεβρουαρίου. Οι επαφές μεταξύ Άγκυρας και Τρίπολης είναι συνεχείς και μάλιστα το προχθές το Σάββατο ο Ερντογάν είχε μακρά συνομιλία με τον Πρόεδρο της Λιβύης Μένφι τον οποίον προσκάλεσε στην Άγκυρα. Από μέρους της Ελλάδος ορθώς ο Πρωθυπουργός συνεχάρη τον Νταμπέιμπα μετά την ορκωμοσία του και φυσικά επείγει η αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων, αλλά μέχρι εκεί προς το παρόν. Τα περί επισκέψεως κλπ είναι πρόωρα και δεν έχουν νόημα από την στιγμή που ο ίδιος ο Νταμπέιμπα δήλωσε στην Βουλή ότι στηρίζει «Τούρκο-λιβυκό Μνημόνιο» γιατί συμφέρει την Λιβύη.<br /><br /><img height="320" src="https://www.liberal.gr/ckfinderIMG/userfiles/images/image(1276).png" width="640" /><br /><br />Το έργο της Μεταβατικής Κυβέρνησης στους εννέα επόμενους δύσκολους μήνες<br /><br />Το πρώτο και σημαντικό έργο για να οδηγηθεί η χώρα με ασφάλεια στις εκλογές είναι απομάκρυνση των 20.000 και πλέον μισθοφόρων οι οποίοι έπρεπε με την Συμφωνία του Οκτωβρίου να έχουν ήδη αποχωρήσει, αλλά και η αποστράτευση των πολιτοφυλακών καθώς επίσης και πόσοι από αυτούς θα ενταχθούν στις νέες ενοποιημένες Λιβυκές Ένοπλες Δυνάμεις. Πρόκειται για τον λεγόμενο «Μετασχηματισμό του Τομέα Ασφαλείας» (Security Sector Reform-SSR) και το πρόγραμμα Αφοπλισμού, Αποστράτευσης και Επανένταξης (Disarmament, Demobilization, Reintegration - DDR). Από πλευράς Λιβύης το ζήτημα αυτό το χειρίζεται η Μεικτή Επιτροπή 5+5 που έχει συγκροτηθεί εδώ και 5 μήνες σε εκτέλεση Ψηφίσματος του ΣΑ/ΟΗΕ και αποτελείται από 5 Ανώτατους του Λιβυκού Εθνικού Στρατού του Χαλίφα Χάφταρ και 5 Ανώτατους της Κυβερνήσεως του Σάρατζ. Είναι όμως αδύνατο να γίνει από αυτήν την επιτροπή.<br /><br />Εκτιμάται ότι μάλλον θα ζητηθεί από το ΝΑΤΟ να συνδράμει σε αυτά τα «έργα» που σημαίνει ότι η Τουρκία πολύ πιθανό και με την υποστήριξη του ΓΓ/ΝΑΤΟ κ. Stoltenberg να εμπλακεί και να έχει κύριο λόγο παίζοντας «το χαρτί του νατοϊκού Σύμμαχου» απέναντι στην «τρομοκρατία» αλλά και την …Ρωσία. Εδώ η Ελλάδα έγκαιρα θα πρέπει να μαζί με την Γαλλία να αποκλείσουν ακόμα και την περίπτωση συζήτησης. Αυτή η μεταβατική Διοίκηση θα πρέπει να συγχωνεύσει τους διάφορους θεσμούς της Λιβύης των δύο αντίπαλων οντοτήτων στην Ανατολή και στην Δύση και πρωτίστως της Εθνικής Εταιρείας Πετρελαίου της Λιβύης για την οποία εκδηλώνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η Ιταλία όπως επίσης και για την Λιβυκή Κεντρική Τράπεζα. Το ζήτημα της ανοικοδόμησης είναι επίσης σημαντικό αλλά αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι τα μεγαλύτερα και καλύτερα κομμάτια θα τα πάρει η « Οικογένεια» δίνοντας κάποια μικρότερα σε άλλους.<br /><br />Η Βουλή των Αντιπροσώπων αν και Νομοθετικό Σώμα διατηρεί σημαντική εξουσία και φυσικά θα εγκρίνει ή θα απορρίπτει τους Νόμους που θα προτείνει η Κυβέρνηση. Το νομοθετικό όργανο πρέπει να εγκρίνει πολλά από τα επόμενα βήματα της ειρηνευτικής διαδικασίας, συμπεριλαμβανομένου ενός νέου νόμου για τον προϋπολογισμό, ενός νέου συνταγματικού νόμου για τα δημοψηφίσματα και ενός νέου εκλογικού νόμου που υποστηρίζει τις προγραμματισμένες εκλογές.<br /><br />Διαπιστώσεις – Συμπεράσματα<br /><br />Η νέα Κυβέρνηση αν και μεταβατική έχει σημαντικό έργο να κάνει όπως προαναφέρθηκε για να αποκαταστήσει τουλάχιστον θεωρητικά την εθνική και κρατική ενότητα αλλά θα έχει απέναντι τις σημαντικές ιδιαιτερότητες της φυλετικής και φατριαστικής δομής της χώρας αλλά και της γεωγραφίας της. Στην Λιβύη η έννοια έθνους υπολείπεται αυτής της φυλής και της φατρίας. Έχουμε πληθώρα φυλών και φατριών (7 είναι οι κύριες και κάπου άλλες 40 οι μικρότερες) που αναλόγως συμφερόντων συνάπτουν συμμαχίες, πρόσκαιρες και καιροσκοπικές. Με αυτή την σύνθεση και με τον συγκεκριμένο Πρωθυπουργό να αναδεικνύεται σε ισχυρό άνδρα και με τις εξαρτήσεις που περιγράψαμε όσοι μελετάμε την χώρα αυτή για διάφορους λόγους εδώ και χρόνια προβληματιζόμαστε. Η προσωρινότητα της Κυβέρνησης Νταμπέιμπα μπορεί να είναι τυπική αλλά εκτιμάται ότι θα προσπαθήσει να διαμορφώσει την επόμενη Λιβύη μετά τις εκλογές τους Δεκεμβρίου και επαναλαμβάνω, αν τελικά γίνουν τότε. Σε κάθε περίπτωση μάλλον θα χρειαστούν πολλά χρόνια για ένα βιώσιμο λειτουργικό κράτος με… δημοκρατικούς θεσμούς!<br /><br />Τα συμφέροντα της Τουρκίας φαίνονται να είναι εξασφαλισμένα σε μεγάλο βαθμό και ας έχουν ακόμα στην Ελλάδα κάποιοι ευφραντικές φαντασιώσεις ότι μία νέα κυβέρνηση στην Λιβύη θα μπορούσε να ακυρώσει το «Τούρκο-λιβυκό Μνημόνιο». Ο άλλος μεγάλος «παίκτης» στην περιοχή, η Ιταλία η οποία θεωρεί την Λιβύη περιοχή …επιρροής της εφόσον ελέγχει μέσω της ΕΝΙ και της Εθνικής Εταιρείας Πετρελαίου (National Oil Corporation - NOC) τον τομέα της Ενέργειας (διαχείριση πηγών, αγωγών και τερματικών) και οι Λίβυοι συγκρατούν τις μεταναστευτικές ροές από την Υποσαχάρια Αφρική δεν νοιάζεται για τα υπόλοιπα μιας και η Λιβύη έχει τα μεγαλύτερα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Αφρική. Στο Κάιρο επίσης αν και όλα δεν ήλθαν όπως θα τους ευνοούσαν ολοκληρωτικά είναι ευχαριστημένοι από τις εξελίξεις και τον σημαντικό περιορισμό της Μουσουλμανικής Αδελφότητος που θεωρείται ως απειλή ασφαλείας για το καθεστώς τους. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα των οποίων το βασικό κίνητρο εμπλοκής τους είναι ιδεολογικό, μπορεί να χαιρέτησαν τον σχηματισμό αυτής της κυβέρνησης αλλά βλέπουν τις εξελίξεις με μεγάλο σκεπτικισμό και τέλος η Γαλλία παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις μη έχοντας πλέον «ατού» στα χέρια της.<br /><br />Οι ΗΠΑ χωρίς να αλλάζουν τις προτεραιότητες τους παρακολουθούν πλέον εγγύτερα την κατάσταση στην Λιβύη, άλλωστε η «Αρχιτέκτων της πορείας προς την Γενεύη» κ. Στέφανι Ουίλιαμς είναι Αμερικανίδα Διπλωμάτης. Οι Ρώσοι παραμένουν στην Λιβύη έχοντας αναπτύξει τον ιδιωτικό στρατό της Wagner κυρίως στην Σύρτη, όπου σταμάτησαν την προέλαση του Σάρατζ και την άτακτη φυγή του Λιβυκού Εθνικού Στρατού του Χάφταρ χωρίς να τολμάει κάποιος να ζητήσει την αποχώρηση τους και παρουσιάζονται από τους «φίλους τους Τούρκους» ως αποσταθεροποιητικός παράγοντα επειδή βρίσκονται στο πλευρό του Χάφταρ, ο οποίος χωρίς υπερβολή προβληματίζει με την …σιωπή του.<br /><br />Στην Ελλάδα απαιτείται να δούμε την κατάσταση στην Λιβύη χωρίς «ευσεβοποθισμούς» και να την αντιμετωπίσουμε όπως ακριβώς είναι και όχι όπως θα θέλαμε να είναι και η πραγματικότητα δυστυχώς δεν ευνοεί τα συμφέροντα μας. Επιβάλλεται η άμεση αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων σε επίπεδο Πρέσβεων και η επαναλειτουργία του Γενικού Προξενείου στην Βεγγάζη. Μπορούμε να είμαστε εκεί επίσημα παρόντες, να προσπαθούμε να προωθούμε κατά το δυνατόν τα συμφέροντα μας και να τονίζουμε σε κάθε ευκαιρία ότι το «Τούρκο-λιβυκό Μνημόνιο» είναι παράνομο και απαιτείται με βάση το Διεθνές Δίκαιο οριοθέτηση μεταξύ μας έχοντας αντικείμενες ακτές. Τα λοιπά περί «ελληνικής σφήνας» στην επιρροή της Τουρκία κλπ απλά συνιστούν αστειότητες.<br /><br /><b><i>*Ο Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Γεωστρατηγικός Αναλυτής στο νεοϊδρυθέν «Παρατηρητήριο Ευρωμεσογειακής Ασφάλειας και Συνεργασίας»</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αποκωδικοποιώντας την κατάσταση στην Λιβύη και πως αυτή επηρεάζει την Ελλάδα

Κωνσταντίνος Λουκόπουλος* Συγκρατημένη αισιοδοξία για μία βιώσιμη πολιτική διευθέτηση της Λιβυκής Κρίσης επιτρέπουν οι τελευταίες εξελίξεις ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί είναι αναπόφευκτη η σύγκρουση Δύσης-Κίνας

<br /><br /><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/08/7os-stolos-slpress.gr_.png" /><br /><br /><b>Μαργαρίτης Γιώργος</b><br />Σε προηγούμενο<b> <a href="https://www.blogger.com/blog/post/edit/4744786448641111194/3844480869594114607">άρθρο</a></b> μας είδαμε τους όρους και το υπόστρωμα, πάνω στους οποίους αρθρώνεται η σημερινή πολιτική των ισχυρών δυνάμεων και πιο ειδικά του πάλαι ποτέ κυρίαρχου Δυτικού Κόσμου, ο οποίος βλέπει την θέση του να αμφισβητείται από την άνοδο νέων ισχυρών κρατών. Όπως συμβαίνει συχνά στην ιστορία, το βασικό κληροδότημα που αφήνει πίσω της η κυρίαρχη θέση είναι οι στρατιωτικές δυνατότητες.<br /><br />Ο από καιρό ισχυρός είχε τον χρόνο και τις δυνατότητες να δημιουργήσει στρατιωτικούς μηχανισμούς, αντίστοιχους με την οικονομική του ισχύ και ηγεμονία. Να κτίσει δηλαδή αυτό που ονομάζουμε στρατιωτική παράδοση, η οποία υπογράμμιζε εμφατικά και έκφραζε δυναμικά, εκεί όπου χρειαζόταν, την κυρίαρχη θέση. Δεδομένου ότι η δόμηση στρατιωτικού εργαλείου είναι επίπονη και μακρόχρονη υπόθεση, οι νέοι ανερχόμενοι ισχυροί υστερούν, για ένα διάστημα, σε αυτόν τον τομέα.<br /><br />Για να το διευκρινίσουμε καλύτερα η σημερινή στρατιωτική ισχύς της Κίνας υπολείπεται της οικονομικής της ισχύος. Το ίδιο συμβαίνει με τις μικρότερες ανερχόμενες δυνάμεις. Στην ουσία, ενώ ο Δυτικός Κόσμος εκτοπίζεται από το οικονομικό-παραγωγικό προσκήνιο παραμένει ακόμα κυρίαρχος στο στρατιωτικό πεδίο. Πρόκειται για πρόσκαιρο πλεονέκτημα. Στην πολιτική δε τα πλεονεκτήματα σπεύδει κανείς να τα αξιοποιήσει όσο ισχύουν. Για τον λόγο αυτό οι ΗΠΑ είναι πολεμόχαρες.<br /><br />Η στρατιωτική ισχύς της Δύσης εκφράζεται (επίσης σταθερά της ιστορίας) με την κυριαρχία στις θάλασσες, οι οποίες είναι αυτό που πάντα ήταν στην ιστορία: οι διαδρομές, οι δρόμοι των αγαθών και του πλούτου. Σε αυτό, λοιπόν, το πεδίο συναντούμε σήμερα μια εντυπωσιακή αναντιστοιχία. Ενώ η Δύση έχει χάσει τα πρωτεία στην παραγωγή, διατηρεί τον έλεγχο του μεγάλου εμπορίου, που διασχίζει θάλασσες και υφαίνει σε πυκνό πλέγμα τον πολιτισμό μας.<br /><br />Πρόκειται για αντίφαση που γεννά προστριβές και συγκρούσεις. Είναι ενδεικτικό ότι η οικονομική πίεση προς την Κίνα και τις ανερχόμενες δυνάμεις εστιάζεται στο εμπόριο. Η στρατηγική των ΗΠΑ πλέον, που δεσπόζουν, έχει βασικό στόχο: να συντηρήσει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ιστορικής κοιτίδας του καπιταλισμού απέναντι στους διεκδικητές που εμφανίζονται αυτή την εποχή.<br /><br />Τα μέτωπα των ΗΠΑ<br /><br />Για να το πετύχει πρέπει να λειτουργήσει σε δύο μέτωπα: Το πρώτο αφορά την Κίνα. Το δεύτερο τις ανερχόμενες περιφερειακές δυνάμεις. Αυτές, αν και κάποτε ήταν μέρος του δυτικού συστήματος διαμέσου της ιμπεριαλιστικής παρουσίας του, προοδευτικά απογαλακτίζονται. Προχωρούν σε πολιτική χειραφέτηση και χαράζουν την επανατοποθέτησή τους στο νέο κόσμο. Σε αυτά τα δύο μέτωπα το εργαλείο, που αντιτάσσει η Δύση είναι τη στρατιωτική υπεροχή της με άξονα την αμερικανική ισχύ.<br /><br />Η στρατιωτική υπεροχή δεν μπορεί να είναι παρά πρόσκαιρη κατάσταση. Οι οικονομικές ανατροπές και η ανακατανομή του παγκόσμιου πλούτου σε όφελος νέων ισχυρών, αργά ή γρήγορα θα προκαλέσει ανατροπές και στις στρατιωτικές ισορροπίες. Πριν γίνει αυτό πρέπει να αποδώσουν οι στρατηγικές της ανάσχεσης. Από την επιτυχία τους ή όχι θα καθοριστεί ο χρονισμός των ανατροπών και η βιαιότητα με την οποία θα ξεσπάσουν. Και κάπως έτσι ερχόμαστε στην “αλλοπρόσαλλη” πολιτική του Προέδρου Τραμπ.<br /><br />Οι δημογραφικές ανατροπές, όπως συνήθως συμβαίνει στην Ιστορία, προηγούνται των οικονομικών κι αλλάζουν τα δεδομένα και τις δυνατότητες χρήσης του στρατιωτικού εργαλείου. Έχουν αφαιρέσει από τον πίνακα επιλογών την έννοια “κατάκτηση”. Οι δημογραφικές ισορροπίες έχουν ανατραπεί σε βάρος της Δύσης, ώστε να μην έχει νόημα η κλασική στρατηγική: κατοχή εδάφους και πολιτικός έλεγχος (υποδούλωση αν θέλετε πείτε το) του πληθυσμού της. Η αποικιοκρατική εξάπλωση του Δυτικού Κόσμου έχει πλέον ξεθωριάσει.<br /><br />Η στρατιωτική κατοχή του Ιράν των 80.000.000 και κατοίκων θα απαιτούσε 800.000 στρατό. Ως μέτρο σύγκρισης να θυμίσουμε ότι στα 1944 ο γερμανικός στρατός κατοχής της Ελλάδας, μαζί με την Χωροφυλακή της Ελληνικής Πολιτείας και τα συνακόλουθα Τάγματα Ασφαλείας και τους αντικομμουνιστές “πρόθυμους”, εξασφάλιζε μια σχέση 1:35 σε σχέση με τον πληθυσμό. Ουδείς θα ισχυριζόταν ότι αυτό αρκούσε για να επιβληθεί η ναζιστική κυριαρχία. Σε κάθε περίπτωση οι Δυτικές δυνάμεις αδυνατούν να διαθέσουν σήμερα 800.000 στρατό.<div><br />Ο μη κλασικός πόλεμος<br /><br />Έτσι, λοιπόν, απομένει η προοπτική ενός μη κλασικού πολέμου, όπου στόχος είναι η καταπόνηση και η εξασθένιση του αντιπάλου, η αποσύνθεση των κρατικών δομών του και, ως συνέπεια, η υπονόμευση των οικονομικών και στρατιωτικών δυνατοτήτων του. Ήταν η στρατηγική της “Αραβικής Άνοιξης”. Ένα τέτοιο είδος πολέμου προϋποθέτει την σύμπραξη εσωτερικών δυνάμεων, την μόχλευση εσωτερικών αντιθέσεων (κοινωνικών, θρησκευτικών, εθνικών, φυλετικών), ή/και αντιθέσεων που σοβούν στην ευρύτερη περιοχή. Για το πως εφαρμόζεται αυτή η τακτική είναι διδακτική η προσεκτική ανάγνωση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Πρόκειται για πόλεμο δια μοχλεύσεων και αντιπροσώπων.<br /><br />Οι πολεμικές δυνατότητες του Δυτικού Κόσμου βασίζονται στην τεχνική υπεροχή. Είναι, όμως, μικρές εκεί όπου εμπλέκονται πολλοί άνθρωποι, στο έδαφος. Είναι, όμως, ασύγκριτα ισχυρές εκεί όπου κυριαρχούν οι τεχνικές δυνατότητες: σε θάλασσα και αέρα. Το ερώτημα που βαραίνει στα Δυτικά επιτελεία είναι το πώς θα αξιοποιήσουν το συγκριτικό τους πλεονέκτημα. Σε αυτό το σημείο ξεκινούσε ο “διάλογος” της πολιτικής Τραμπ με τις πολιτικές των προκατόχων του.<br /><br />Οι προηγούμενες είχαν αποτύχει. Η στρατιωτική κατάληψη του Ιράκ π.χ. δεν απέδωσε αποτελέσματα, εξαιτίας της “αποσπασματικότητας” του σχεδίου. Δεν μπόρεσε να μεταβάλει την κατάκτηση σε κατοχή: σε μόνιμο στρατιωτικό και ως εκ τούτου πολιτικό έλεγχο. Το παράδειγμα του Αφγανιστάν είναι ακόμα πιο οδυνηρό. Στην Συρία η αποτυχία κτύπησε κόκκινο. Οι κρατικές και στρατιωτικές δομές της Συρίας όχι μόνο δεν καταστράφηκαν, αλλά συνυφάνθηκαν με το Ιράν και τη Ρωσία. Δημιούργησαν (μαζί με την ενίσχυση της θέσης της Τουρκίας στην περιοχή) αρνητικές εξελίξεις για τα συμφέροντα της Δύσης στην στρατηγικά σημαντική αυτή περιοχή.<br /><br />Η σύγκρουση Δύσης-Κίνας<br /><br />Λιγότερο διακριτές στρατηγικές πρωτοβουλίες των ΗΠΑ δεν είχαν καλύτερο αποτέλεσμα. Η περίσφυξη της Κίνας, λόγου χάρη, μέσα από στρατηγικό φράγμα νησιών και θέσεων έξω από τις ακτές της, με την επιβλητική παρουσία του 7ου Αμερικανικού Στόλου, υποτίθεται ότι θα την υποχρέωνε να αποδεχθεί την αμερικανική ναυτική κυριαρχία. Ως εκ τούτου θα υποχρέωνε την Κίνα να υποτάξει τις εμπορικές φιλοδοξίες της στις επιθυμίες της Δύσης.<br /><br />Με τον τρόπο αυτό θα ακυρωνόταν σε μεγάλο βαθμό η οικονομική-παραγωγική της ισχύς και ίσως επέρχονταν δυναμικές αναταράξεις στο καθεστώς, στην ενότητα και στην δυναμική της χώρας. Η αντίδραση της Κίνας στη Νότια Κινεζική Θάλασσα οδήγησε σε αδιέξοδο κι αυτό το σχέδιο. Η δημιουργία νησιών και στρατιωτικών βάσεων από το πουθενά στη μέση της θάλασσας έδωσαν το μέτρο των δυνατοτήτων της Κίνας και έστειλαν μήνυμα στους δυνάμει συμμάχους των ΗΠΑ.<br /><br />Οι περιοδικές επισκέψεις ναυτικών συγκροτημάτων των ΗΠΑ (με ή χωρίς αεροπλανοφόρο) δεν είναι σε θέση να ανατρέψουν τις εντυπώσεις που δημιουργεί η κινεζική δραστηριότητα. Έτσι προκύπτει το ίδιο πρόβλημα: η Κίνα μπορεί να εγκατασταθεί επί της ξηράς (μάλλον επί των υδάτων), αλλά οι ΗΠΑ και ο στόλος τους είναι μόνο “περαστικοί”. Αυτό το σκηνικό του αμερικανικού στρατηγικού αδιεξόδου, κληρονόμησε από τους προκατόχους της η Προεδρία Τραμπ.</div><div><br />Τι κατανόησε ο Τραμπ<br /><br />Κατανόησε αυτό που αδυνατούσαν να κατανοήσουν οι Κλίντον και Ομπάμα και ένα μεγάλο μέρος των αμερικανικών στρατιωτικών, οικονομικών και πολιτικών ελίτ: Οι ΗΠΑ δεν ήταν πλέον σε δεσπόζουσα θέση σε έναν ολοένα και πιο σύνθετο κόσμο. Η πολιτική τους, λοιπόν, δεν μπορούσε πλέον να είναι πολιτική ηγεμόνα. Εκείνο που χρειαζόταν πλέον ήταν η προσαρμογή στη νέα εποχή.<br /><br />Εάν επιθυμούσαμε να ορίσουμε μονολεκτικά αυτήν την εποχή θα την ονομάζαμε “εποχή των σκακιστών”. Η σκακιέρα πλέον γέμισε με όλα όσα γεμίζει: βασιλιάδες και βασίλισσες, πιόνια και ανάμεσα τους πλήθος ενδιάμεσοι – πύργοι, άλογα, αξιωματικοί. Οι Κλίντον και Ομπάμα ανήκαν σε “αυτοκρατορική” εποχή. Ο Τραμπ ανήκει στην γενιά των σκακιστών, στην ίδια που ανήκουν ο Πούτιν, ο Ερντογάν οι ηγέτες της Κίνας και οι ηγέτες του Ιράν.<br /><br />Αυτή την πραγματιστική και αντίστοιχη με τα δεδομένα του κόσμου μας πολιτική είχαν ονοματίσει “αλλοπρόσαλλη”. Πρόκειται μάλλον για ψευδεπίγραφο τίτλο. Τα χαρακτηριστικά, τις προοπτικές και ίσως τα αδιέξοδα της προσέγγισης Τραμπ θα εξετάσουμε διεξοδικά σε επόμενο άρθρο, παρ’ ότι έχουν ήδη εισέλθει στην εποχή Μπάιντεν, ο οποίος έσπευσε να δώσει άλλο δείγμα γραφής.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a></div><div><br /></div><div><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί είναι αναπόφευκτη η σύγκρουση Δύσης-Κίνας

Μαργαρίτης Γιώργος Σε προηγούμενο άρθρο μας είδαμε τους όρους και το υπόστρωμα, πάνω στους οποίους αρθρώνεται η σημερινή πολιτική των ισχυ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ελλάδα δεν χρειάζεται πλέον μία… αλλά ΔΥΟ ναυτικές δυνάμεις και ιδού γιατί

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/12/HELLENIC-NAVY-TRAINING-9-790x400.jpg" /><br /><br />Γράφει ο <b>ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΖΟΡΖΟΒΙΛΗΣ</b><br />Το πρόγραμμα των νέων φρεγατών πολλαπλού ρόλου του Πολεμικού Ναυτικού κυριαρχεί στην επικαιρότητα των τελευταίων μηνών. Όμως τα εν λόγω πλοία αποτελούν μία μόνο συνιστώσα της εθνικής ναυτικής ισχύος. Ούτε φυσικά η αναβάθμιση της εθνικής ισχύος μπορεί να περιοριστεί στο συγκεκριμένο πρόγραμμα το οποίο είναι μεν σημαντικό επιχειρησιακά, γεωπολιτικά, βιομηχανικά και οικονομικά (εκτιμώμενο κόστος περί τα τέσσερα δις ευρώ για τέσσερις φρεγάτες), αλλά δεν αποτελεί πανάκεια.<br /><br />Η συνεχής ποιοτική και ποσοτική αναβάθμιση της τουρκικής απειλής κατά της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδα και των ζωτικών συμφερόντων της, η εντονότατη εκδήλωση της σε όλα τα επίπεδα, το γεωπολιτικό διακύβευμα, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές (φυσικό αέριο, πετρέλαιο, σπάνιες γαίες, αλιεία) στις θαλάσσιες περιοχές εντός της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), τα πληθυσμιακά και οικονομικά δεδομένα και η ραγδαία ανάδυση και ωρίμανση των σχετικών τεχνολογιών επιβάλλουν την ριζική αναδιαμόρφωση της εθνικής ναυτικής ισχύος.<br /><br />Το Πολεμικό Ναυτικό καλείται πλέον να επιχειρεί τόσο στο Αιγαίο όσο και την Ανατολική Μεσόγειο όχι ανεξάρτητα, ως ένας από τους Κλάδους των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά ως μέρος μίας διακλαδικής δύναμης επιχειρήσεων.<br /><br />Η ύψιστη προτεραιότητα για το Πολεμικό Ναυτικό αλλά και τις Ένοπλες Δυνάμεις συνολικά πρέπει να είναι η απόκτηση ολοκληρωμένης δυνατότητας διαρκούς επιτήρησης, εντοπισμού, αναγνώρισης, ιχνηλάτησης και προσβολής στόχων (εναέριων, επιφανείας, υποθαλάσσιων, χερσαίων) σε όλο το θέατρο επιχειρήσεων. Η με πολυετή καθυστέρηση έναρξη υλοποίησης του ΕΣΟΘΕ (Εθνικό Σύστημα Ολοκληρωμένης Θαλάσσιας Επιτήρησης) αποτελεί σημαντικό βήμα προς την επίτευξη αυτού του σκοπού αλλά δεν είναι το μόνο.<br /><br />Η όσο το δυνατόν πληρέστερη και επικαιροποιημένη επίγνωση της τακτικής κατάστασης, η ταχεία λήψη απόφασης και η άμεση ενέργεια (δράση) αποσυντονίζει τον αντίπαλο με αποτέλεσμα να στερηθεί την πρωτοβουλία. Ταυτόχρονα, δημιουργούνται οι συνθήκες, ώστε να υπόκειται σε συνεχή και μόνιμο αιφνιδιασμό, αφού συνεχώς θα αναγκάζεται να αντιδρά στις μεταβολές του χώρου μάχης.<br /><br />Η ενσωμάτωση τεχνολογιών μηχανικής μάθησης (machine learning) / τεχνητής νοημοσύνης (AI: Artificial Intelligence) θα αυξήσει ακόμη περισσότερο την ταχύτητα του φίλιου κύκλου λήψης απόφασης επιφέροντας ακόμη μεγαλύτερο αποσυντονισμό στον αντίπαλο.<br /><br />Αισθητήρες σε βραχονησίδες<div><br />Το Αιγαίο είναι μία κλειστή θάλασσα με μεγάλα βάθη που περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό νήσων, μικρονήσων και βραχονησίδων, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ανήκει στην ελληνική επικράτεια.<br />Κάθε νήσος, μικρόνησος ή και ακόμη βραχονησίδα με τα κατάλληλα επανδρωμένα ή μη συστήματα αισθητήρων – μέσων εκπομπής πυρών μετατρέπεται σε δομικό στοιχείο ενός ιστού που θα επιτρέπει την ταχύτατη απόκτηση της χωρικής πληροφορίας (τι είδους εχθρική δύναμη και που), την ανάλυση, επεξεργασία και συσχετισμό της, την επίσης ταχεία λήψη απόφασης και την αποφασιστική προσβολή του αντιπάλου.<br /><br />Νέα γενιά πυραυλακάτων</div><div><br />Ο ιστός θα περιλαμβάνει επίσης ως δομικά στοιχεία:<br /><ul style="text-align: left;"><li>Σχετικά μικρού εκτοπίσματος, βαρέος οπλισμένα σκάφη με δυνατότητα προσβολής στόχων επιφανείας αλλά και ξηράς (εχθρικά παράκτια) και αυτοπροστασίας από τις εχθρικές αεροπορικές (αεροσκάφη, ελικόπτερα και μη επανδρωμένα) απειλές. Στην πράξη πρόκειται για την επόμενη γενεά των σκαφών που έχουν τυποποιηθεί στο Πολεμικό Ναυτικό ως ταχέα περιπολικά κατευθυνόμενων βλημάτων (πυραυλάκατοι).</li></ul>Από θέσεις αγκίστρωσης (τακτική που εδώ και δεκαετίες έχει αναπτύξει και εξελίξει το Πολεμικό Ναυτικό) θα μπορούν να προσβάλλουν τον αντίπαλο χρησιμοποιώντας δεδομένα στοχοποίησης από τον ιστό ή μέσω των αισθητήρων τους να συνεισφέρουν δεδομένα στοχοποίησης σε μέσα εκπομπής πυρών επί νήσων.<br /><ul style="text-align: left;"><li>Πλοία επιτήρησης / παράκτια περιπολικά (ο αριθμός τους σε συσχέτιση με τη μετεξέλιξη της Ελληνικής Ακτοφυλακής), με δυνατότητα, σε περίπτωση κρίσης ή πολέμου να εξοπλιστούν με οπλικά συστήματα και μέσα για την εκτέλεση συγκεκριμένων αποστολών.</li></ul><ul style="text-align: left;"><li>Υποβρύχια και μόλις ωριμάσουν οι σχετικές τεχνολογίες αυτόνομης λειτουργίας μη επανδρωμένα υποβρύχια οχήματα μεγάλης εμβέλειας και αυτονομίας.</li></ul><ul style="text-align: left;"><li>Συστήματα επάκτιας (όπως π.χ. οι διατιθέμενες από το Πολεμικό Ναυτικό συστοιχίες κατευθυνόμενων βλημάτων Exocet MM40 Block 2), αντιαεροπορικής (κατά επανδρωμένων και μη αεροσκαφών) και αντιπυραυλικής άμυνας, Πυροβολικού Μάχης (με τα κατάλληλα κατευθυνόμενα πυρομαχικά), όλμων και κατευθυνόμενων αντιαρματικών βλημάτων.</li></ul><ul style="text-align: left;"><li>Πλοία (επανδρωμένα και μη) για επιχειρήσεις ναρκοπολέμου.</li><li>Μη επανδρωμένα οχήματα επιφανείας για επιχειρήσεις ανθυποβρυχιακού πολέμου (οργανικά των φρεγατών ή των πλοίων επιτήρησης ή αυτόνομης λειτουργίας).</li></ul><ul style="text-align: left;"><li>Επανδρωμένα και μη αεροπορικά μέσα (αεροσκάφη, ελικόπτερα, αεροχήματα)</li></ul><ul style="text-align: left;"><li>Ομάδες Ειδικών Επιχειρήσεων με τα κατάλληλα πλωτά μέσα και οπλικά συστήματα, και</li></ul><ul style="text-align: left;"><li>Αποκεντρωμένες υποδομές λογιστικής υποστήριξης (εν πλω ή σε βάσεις ξηράς).</li></ul>Η διασύνδεση αισθητήρων, μέσων εκπομπής πυρών και κέντρων διοίκησης στον ιστό (υπερβαίνοντας τις «παραδοσιακές» κλαδικές επιχειρησιακές και οργανωτικές αντιλήψεις), αυξάνει στο μέγιστο τις συνέργειες και προσφέρει υψηλές ικανότητες απορρόφησης των εχθρικών πληγμάτων αφού εκ «κατασκευής» ο ιστός θα μπορεί να αναδιαμορφώνεται και να διατηρεί υψηλή επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα.<br /><br />Τα ίδια δομικά στοιχεία με την προσθήκη μεγαλύτερου εκτοπίσματος πλοίων επιφανείας (φρεγάτες) και πλοίων λογιστικής υποστήριξης εν πλω (ώστε να εξασφαλιστεί η αυξημένη αυτονομία στην περιοχή επιχειρήσεων), μπορούν να ικανοποιήσουν και τις απαιτήσεις επιχειρήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Καθοριστικός ο ρόλος του Λιμενικού</div><div><br />Στην αρχιτεκτονική που περιγράφεται καθοριστικός είναι ο ρόλος της Ελληνικής Ακτοφυλακής – Λιμενικό Σώμα, όπου πλέον η έμφαση πρέπει να αποδοθεί στο πρώτο συνθετικό της επίσημης ονομασίας του Σώματος Ασφαλείας, που όμως είναι στρατιωτικά συντεταγμένος φορέας.<br /><br />Δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχει επιτευχθεί πλήρης αξιοποίηση της δυνατότητας συγχρηματοδότησης ναυπηγικών προγραμμάτων με ευρωπαϊκούς πόρους για την απόκτηση περιπολικών ανοικτής θαλάσσης (ΠΑΘ) τα οποία μπορούν να αναλάβουν την πληθώρα αποστολών που απαιτεί η ανακήρυξη ΑΟΖ.<br /><br />Με μία μόνο εξαίρεση τα συγχρηματοδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση προγράμματα έχουν εξαντληθεί στην προμήθεια παράκτιων περιπολικών μικρού εκτοπίσματος με υποτυπώδη οπλισμό.<br /><br />Όμως ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, με την προσθήκη των κατάλληλων επικοινωνιακών συστημάτων, μπορούν να αποτελέσουν δομικά στοιχεία του ιστού συνεισφέροντας (όσο το επιτρέπουν οι αισθητήρες τους) στην επίγνωση της τακτικής κατάστασης. Επιπρόσθετα σε περίπτωση κρίσης ή πολέμου, με την προσθήκη οπλικών συστημάτων (π.χ. συστήματα περιφερόμενων πυρομαχικών – loitering munitions) αποκτούν δυνατότητες προβολής του αντιπάλου.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση όμως, επιβάλλεται το κέντρο βάρους να μετατοπιστεί στην προμήθεια περιπολικών ανοικτής θαλάσσης, μήκους 50 (κατ’ ελάχιστο) έως 70 μέτρων, με οργανικά μη επανδρωμένα μέσα (αεροχήματα, επιφανείας, υποβρύχια) και επαρκή βασικό οπλισμό που ασχέτως καιρικών συνθηκών θα μπορούν να παραμένουν επί μακρό χρονικό διάστημα σε ανάπτυξη διασφαλίζοντας την παρουσία και τον έλεγχο επί των θαλάσσιων περιοχών ενδιαφέροντος.<br /><br />Οι κίνδυνοι στην προμήθεια των τεσσάρων φρεγατών</div><div><br />Βρισκόμαστε στον τρίτο χρόνο από τότε που το πρόγραμμα προμήθειας νέων φρεγατών πολλαπλού ρόλου για το Πολεμικό Ναυτικό (Π.Ν.) απέκτησε ισχυρή δυναμική μετά την περίπου δεκαετή «καραντίνα» που επέβαλλε η οικονομική κρίση που βίωσε η χώρα.<br /><br />Το πρόγραμμα είναι σημαντικό για την αναβάθμιση και μελλοντική εξέλιξη της εθνικής ναυτικής ισχύος για τις επόμενες δεκαετίες και με σημαντικές γεωπολιτικές, βιομηχανικές και οικονομικές διαστάσεις.<br /><br />Μέχρι σήμερα φαίνεται ότι η γεωπολιτική διάσταση καθοδηγεί την υλοποίηση του προγράμματος, καθώς η σύναψη συμμαχιών αποτελεί ζητούμενο στη νέα φάση που έχει εισέλθει ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός, η κατάληξη του οποίου αν είναι αρνητική για τη χώρα μας θα σημάνει και την γεωπολιτική έκλειψη της.<br /><br />Όμως, αυτή η μονοδιάστατη προσέγγιση μετατρέπεται σε τροχοπέδη, αφού η χωρίς χρονοδιάγραμμα και χωρίς συγκεκριμένο πλαίσιο αναφοράς υποβολή των προτάσεων των ενδιαφερόμενων προμηθευτών / χωρών, δεν επιτρέπει την έναρξη μίας διαδικασίας συστηματικής αξιολόγησης που θα οδηγήσει στη λήψη της τελικής απόφασης.<br /><br />Καθώς λόγω της οικονομικής κρίσης έχει ήδη απολεσθεί πολύτιμος χρόνος, οι περαιτέρω καθυστερήσεις λόγω της προαναφερθείσας μονοδιάστατης προσέγγισης είναι αχρείαστες και απλώς επιτείνουν το πρόβλημα.<br /><br />Ας μην ξεχνάμε ότι το βαθύτατο αρνητικό αποτύπωμα της οικονομικής κρίσης στις ένοπλες δυνάμεις και κατ’ επέκταση στην αποτρεπτική ικανότητα της χώρας, ερμηνεύθηκε από την Τουρκία ως «παράθυρο ευκαιρίας» για την επίτευξη με επιθετικό τρόπο των γεωπολιτικών στοχεύσεων της. Κατά συνέπεια, όσο περισσότερο καθυστερούμε να αποκαταστήσουμε το συσχετισμό ισχύος, τόσο «τροφοδοτούμε» τον τουρκικό επεκτατισμό.<br /><br />Εξ ορισμού, κάθε πρόγραμμα προμήθειας αμυντικού υλικού, έχει επιχειρησιακές – τεχνικές, γεωπολιτικές (οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ίσως ενθυμούνται τη «διπλωματία των εξοπλισμών»), οικονομικές και βιομηχανικές διαστάσεις.<br /><br />Η σημασία της βιομηχανικής διάστασης είναι εύκολα αντιληπτή. Η ανάληψη έργου από την εγχώρια βιομηχανική και τεχνολογική βάση αυξάνει την επιστροφή της επένδυσης, επιδρά θετικά στην απασχόληση και δημιουργεί τις βάσεις για ανάπτυξη εγχώριων δυνατοτήτων που μειώνουν την εξάρτηση από ξένους προμηθευτές, ενισχύουν την ασφάλεια εφοδιασμού και υπό προϋποθέσεις επιτρέπουν την αυτόνομη ή μέσω συμπράξεων εμπορική δραστηριοποίηση στην παγκόσμια αγορά.<br /><br />Το κόστος (προμήθειας και κύκλου ζωής) είναι επίσης σημαντική διάσταση καθώς οι οικονομικοί πόροι, ιδιαίτερα στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η χώρα μας, είναι περιορισμένοι. Ένας άλλος λόγος που επιβάλλει την προσπάθεια συγκράτησης του κόστους είναι και το παγκοσμίως συνεχώς αυξανόμενο κόστος των οπλικών συστημάτων, απόρροια εξεζητημένων προδιαγραφών, μακρού χρόνου σχεδίασης, ανάπτυξης και δοκιμών και τελικά χαμηλού ρυθμού παραγωγής που ανατροφοδοτεί την αύξηση του κόστους.<br /><br />Σε ό,τι αφορά τη γεωπολιτική διάσταση το μόνο που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι η εμπειρία από την προηγούμενη εικοσαετία δείχνει ότι η «επιστροφή» για τη χώρα ήταν γενικά μικρότερη της αναμενόμενης.<br /><br />Τέλος σε ό,τι αφορά την επιχειρησιακή – τεχνική διάσταση είναι αυτονόητο ότι η χώρα θα πρέπει να προμηθευτεί το οπλικό σύστημα που ικανοποιεί στον μέγιστο δυνατό βαθμό τις επιχειρησιακές – τεχνικές απαιτήσεις του χρήστη (στη συγκεκριμένη περίπτωση του Π.Ν.), ειδάλλως δεν υφίσταται νομιμοποιητική βάση για την υλοποίηση της προμήθειας.<br /><br />Κατά συνέπεια η βάση του όλου «οικοδομήματος» είναι η αξιολόγηση σε ποιο βαθμό κάθε πρόταση ικανοποιεί τις επιχειρησιακές και τεχνικές προδιαγραφές του χρήστη για το προς προμήθεια υλικό. Η εν λόγω διαδικασία είναι αυστηρά τεχνοκρατική και αποτελεί ευθύνη και καθήκον των στελεχών του Π.Ν. στα οποία θα ανατεθεί να το εκτελέσουν.<br /><br />Η συστηματική αξιολόγηση νομικά δεσμευτικών προσφορών, μπορεί να λάβει χώρα μόνο στο πλαίσιο μίας διαγωνιστικής διαδικασίας με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα και επί τη βάσει των επιχειρησιακών – τεχνικών προδιαγραφών του χρήστη. Σημαντικό όφελος που θα προκύψει από την προαναφερθείσα διαδικασία θα είναι και επιβαλλόμενη από τον ανταγωνισμό συμπίεση του κόστους.<br /><br />Η διαγωνιστική διαδικασία δεν περιορίζει τις δυνατότητες επιλογής της κυβέρνησης, καθώς στην τελική επιλογή θα συνεκτιμηθούν, όπως είναι η πάγια πρακτική, τα γεωπολιτικά και βιομηχανικά οφέλη.</div><div><br /><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Ελλάδα δεν χρειάζεται πλέον μία… αλλά ΔΥΟ ναυτικές δυνάμεις και ιδού γιατί

Γράφει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΖΟΡΖΟΒΙΛΗΣ Το πρόγραμμα των νέων φρεγατών πολλαπλού ρόλου του Πολεμικού Ναυτικού κυριαρχεί στην επικαιρότητα των τελευταίω...

Διαβάστε την συνέχεια

ΗΠΑ: Όταν πίεζαν για ανεξάρτητο ελληνικό κράτος… το οποίο θα συμπεριελάμβανε και την Κύπρο!

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/03/declaration_of_independence_1819_by_john_trumbull-768x400.jpg" /><br /><br /><div>Γράφει ο <b>ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ</b><br />Είναι γνωστό το ισχυρό φιλελληνικό κίνημα στις ΗΠΑ από τις αρχές του αγώνα. Η έκκληση της «Πελοποννησιακής Γερουσίας» προς τον Αμερικανικό λαό από τον οποίο ζήτησε την ηθική του συμπαράσταση πήρε μεγάλη δημοσιότητα. Ο πρόεδρος Μονρόε στις 4 Δεκεμβρίου 1822 απευθυνόμενος στο Κογκρέσο είπε μεταξύ άλλων ότι «υπάρχει δε ισχυρά ελπίς ότι ο λαός αυτός [ελληνικός] θα ανακτήση την ελευθερίαν του και την εν ίση μοίρα προς τα λοιπά έθνη θέσιν αυτού εν τω κόσμω». Σημαντική ήταν η δράση των αδελφών Everett στη Βοστώνη της Μασσαχουσέτης, όπως και του γιατρού Σαμουήλ Χάου που ήλθε στην Ελλάδα και προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες.<br /><br />Οι φιλέλληνες της Αμερικής πίεζαν όχι μόνον για την ανεξαρτησία της Ελλάδος, αλλά και της δημιουργίας ενός κράτους που δεν θα περιοριζόταν στα στενά όρια της Πελοποννήσου ίσως και της Στερεάς. Αντιθέτως επιθυμούσαν τα σύνορά της να συμπεριλαμβάνουν όχι μόνον την Κρήτη αλλά και αυτήν την Κύπρο, για την οποία δεν ετίθετο καν ζήτημα αν είναι ελληνική. Ο σκοπός ήταν η δημιουργία μιας ζώνης αφενός αμυντικής ενάντια στις καταστρεπτικές επιδρομές των Τούρκων στην ανατολική Μεσόγειο, και αφετέρου η δημιουργία ενός διαδρόμου για την ανάπτυξη του εμπορίου.<br /><br />Συγκεκριμένα, στις 5 Ιανουαρίου 1824 δημοσιοποιήθηκε σχετικό υπόμνημα που υποβλήθηκε στο Κογκρέσο των ΗΠΑ με τον τίτλο: «Συμπάθεια προς τους Έλληνες των κατοίκων της Βοστώνης, προς την έντιμον Γερουσίαν και Βουλήν των Ηνωμέμων Πολιτειών εν Κογκρέσω συνερχομένων». Όπως το μεταφέρει ο ιστορικός Κορδάτος* στο βιβλίο του το υπόμνημα αναφέρει:<br /><br />«Οι κάτωθεν υπογεγραμμένοι, μια επιτροπή διορισθείσα προς τούτον τον σκοπόν υπό μεγάλου αριθμού πολιτών της Βοστώνης και των περιχώρων της, συγκληθέντων δια δημοσίας ειδοποιήσεως κατά την 19ην τρέχοντος, ευσεβάστως εξαιτούνται της αδείας, όπως δηλώσουν:<br /><br />Ότι αισθάνονται εν βαθύ ενδιαφέρον δια την πολιτικήν κατάστασιν του λαού της Ελλάδος και χαίρουν εκ της πληροφορίας, της προσφάτως ανακοινωθείσης υπό του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών “ότι υπάρχει βάσιμος λόγος να πιστεύεται, ότι η Ελλάς θα καταστή και πάλιν ανεξάρτητον Έθνος”.<br /><br />Ότι ο αγών ενός καταπιεζομένου και υποδούλου λαού δια την απόκτησιν των ανεκτιμήτων αγαθών της αυτοκυβερνήσεως, και ενός Χριστιανικού λαού δια την απόλαυσιν της θρησκευτικής ελευθερίας, αξίζει των καλλίστων ευχών αυτού του Έθνους, υπέρ της τελικής του επιτυχίας και υπέρ οιασδήποτε βοηθείας και ενθαρρύνσεως, εν συναφεία με το πρωταρχικόν καθήκον της αυτοπροφυλάξεως, τα οποία το Έθνος τούτο δυνατόν να έχη την ικανότητα να παράσχη…<br /><br />Είναι τελείως προφανές, ότι η δημιουργία ενός νέου ελευθέρου Κράτους εν τη Μεσογείω, αποτελουμένου όχι μόνον από τας ακτάς της Νοτίου Ελλάδος, αλλά και από τας νήσους, ιδιαιτέρως δε την Κρήτην και την Κύπρον, θα απετέλει μίαν ισχυράν αναχαίτισιν εναντίον των υπό της Πύλης βαρβαρικώς εξηρτημένων χωρών εις εκείνας τας θάλασσας και διηυκόλυνε και αυτήν την εμπορική επιχειρηματικότητα, ήτις τώρα ευρίσκει τον δρόμον της εις ένα μόνον λιμένα της Ευρωπαϊκής ή Ασιατικής Τουρκίας…»<br /><br />Αν η πρόταση των Αμερικανών είχε τότε εφαρμοστεί είναι βέβαιο ότι θα ήταν διαφορετική ιστορία όχι μόνον της Ελλάδος αλλά ολόκληρης της Ανατολικής Μεσογείου τους επόμενους δύο αιώνες.<br /><br />*Κορδάτος, Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδος, τ. Χ, σελ. 303-304</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΗΠΑ: Όταν πίεζαν για ανεξάρτητο ελληνικό κράτος… το οποίο θα συμπεριελάμβανε και την Κύπρο!

Γράφει ο  ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ Είναι γνωστό το ισχυρό φιλελληνικό κίνημα στις ΗΠΑ από τις αρχές του αγώνα. Η έκκληση της «Πελοποννησιακής Γερο...

Διαβάστε την συνέχεια