Κοιτάσματα-«μαμούθ» στην Κρήτη: Αλλάζουν όλα πλέον

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtXWcpgT8YuFgdGhN-IxmY00PS14Fv4nxNxkOzKSGUzBw_Kc813eEO-R1By5UKOCSqsGX0FG7AqIvyxP8KGMNHE61mtiekmDhblHsX-tpFuHtbBFyIlFRprM9NwdjBlKkLDKjFnfUwLFw/s1600/fysiko-aerio-kriti.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="490" data-original-width="1068" height="292" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtXWcpgT8YuFgdGhN-IxmY00PS14Fv4nxNxkOzKSGUzBw_Kc813eEO-R1By5UKOCSqsGX0FG7AqIvyxP8KGMNHE61mtiekmDhblHsX-tpFuHtbBFyIlFRprM9NwdjBlKkLDKjFnfUwLFw/s640/fysiko-aerio-kriti.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Ανδρέα Μουντζουρούλια</b><br /> Αλλάζουν όλα στα ενεργειακά της χώρας. Η συνέντευξη του Ομότιμου καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης και Ομότιμου Ερευνητή της Γεωλογικής Υπηρεσίας του Καναδά, Αντώνη Φώσκολου στην εκπομπή ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ του κ. Σαχίνη έβγαλε ειδήσεις.<br /> <br /> Όπως είπε ο καθηγητής, ο πλούτος στην Κρήτη είναι μεγάλος και θα βοηθήσει την Ελλάδα να αποπληρώσει το χρέος της. <br /> <br /> Κάτω από την Κρήτη, σύμφωνα με τις έρευνες που έχουν γίνει μέχρι τώρα, έχουν βρεθεί 10 στόχοι. Έτσι λέγονται τα κοιτάσματα στην ορολογία των ερευνών.<br /> <br /> Σε αυτούς του 10 στόχους, όπου θα διεξαχθούν έρευνες από Exxon Mobil και Total, η χώρα μόνο από τις έρευνες, θα λάβει 40 δισ.<br /> <br /> Σκεφτείτε ότι η επένδυση στο Ελληνικό μόνο, θα φέρει στο κράτος 4 δισ. ευρώ!<br /> <br /> Όπως είπε ο καθηγητής, τα προηγούμενα χρόνια κανείς δεν επιθυμούσε να διεξαχθούν έρευνες στην χώρα.<br /> <br /> Πριν δύο δεκαετίες μάλιστα, είχαν βρεθεί κοιτάσματα στον Πατραϊκό κόλπο, στο Ιόνιο και στο Κατάκολο, αλλά αμέσως το κράτος έδιωξε την επικεφαλής των ερευνών, καθώς δεν έπρεπε να γίνουν γνωστά τα αποτελέσματα.<br /> <br /> Όπως εκτίμησε τα κοιτάσματα της Κρήτης επεκτείνονται μέχρι τα Δωδεκάνησα και έχουν και αυτά την ίδια αξία.<br /> <br /> Ανέφερε πως πρέπει άμεσα η χώρα να οριοθετήσει ΑΟΖ, αλλά δυστυχώς, όλα αυτά τα χρόνια στο ΥΠΕΞ υπάρχει η λεγόμενη ομάδα του Παντείου, που απέμειναν από την εποχή Σημίτη, όπου είχε διαφορετική άποψη για τον ενεργειακό πλούτο της χώρας και για την ΑΟΖ.<br /> <br /> Στο ερώτημα για το εάν η Ελλάδα έχει συμμάχους, ο καθηγητής ήταν σαφής! Σύμμαχος είναι οι Ελληνικές ΕΔ και το ναυτικό, που ξέρει που βρίσκεται ο ενεργειακός πλούτος και καθημερινά φυλάει τα συγκεκριμένα σημεία.<br /> <br /> Ο ΥΠΟΥΛΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ROSNEFT<br /> <br /> Η αποκάλυψη όμως έρχεται για τον ρόλο της ROSNEFT. Όπου εκεί επικεφαλής είναι Σρέντερ και συμμετέχει η BP, ο πρόεδρος της Deutche Bank και ο Υπουργός Ενέργειας του Κατάρ.<br /> <br /> Αυτή η εταιρεία σπρώχνει την Τουρκία ώστε να προκαλεί την Ελλάδα, καθώς πλήττονται τα συμφέροντά της.<br /> <br /> Ξεκαθάρισε πως δεν πρέπει να εμπλέκουμε τον Πούτιν με την ROSNEFT.<br /> <br /> O ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ<br /> <br /> Επίσης είπε πως ο λόγος που Ερντογάν έρχεται σε σύγκρουση με τον Χαφτάρ, κάτι που έχει αποκαλύψει και το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ, είναι τα ενεργειακά.<br /> <br /> Οι δύο στόχοι της Λιβύης, ξεπερνούν και το κοίτασμα ΖΟΡ, όπου θα μπορεί να βγάλει 200 δισ. βαρέλια!<br /> <br /> ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΗΤΗΜΑ ΜΕ ΤΙΣ ΣΕΙΣΜΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ<br /> <br /> Ο Καθηγητής κεξαθάρισε πως δεν τίθεται ζήτημα με τις σεισμικές έρευνες όπως ισχυρίζονται διάφορες ΜΚΟ και δεν θα υπάρχει πρόβλημα στην περιοχή.<br /> <br /> Η ΛΕΚΑΝΗ ΤΗΣ Α. ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ ΘΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΠΕΡΣΙΚΟ<br /> <br /> Το σημαντικότερο όμως από την συνέντευξη βρίσκεται προς το τέλος. Από την στιγμή που οι εταιρείες θα βρουν στην Κρήτη τα κοιτάσματα, μέσα σε 24 μήνες θα ξεκινήσουν οι εξορύξεις.<br /> <br /> Οι πόσοτητες που υπάρχουν είναι 20 τρισ. κυβικά μέτρα στην Κρήτη, ενώ η Α. Μεσόγειος θα αντικαταστήσει τον Περσικό κόλπο.<br /> <br /> Επί 200 χρόνια θα υπάρχει παραγωγή στην Κρήτη σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του, όπου για όλο το project, θα δουλεύουν 25ο.ο00 άτομα, με μηνιαίο μισθό 4.000 ευρώ το μήνα.<br /> <br /> Δείτε την συνέντευξη:<br /> <br /> <iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="378" src="https://www.youtube.com/embed/3KzkHO8W9lU" width="672"></iframe><br /> <br /> <a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Κοιτάσματα-«μαμούθ» στην Κρήτη: Αλλάζουν όλα πλέον

Του Ανδρέα Μουντζουρούλια Αλλάζουν όλα στα ενεργειακά της χώρας. Η συνέντευξη του Ομότιμου καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης και Ομότιμου...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ελλάδα “καλό παιδί” της Μεσογείου ή ζούμε το “να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μ…ς”;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIFtI7l8tc3Whlsi7xjUr1O2poHynB_9X05ELhimtPjvYEj0IeRLZt-tZySGOeQhudvBok1zqIfPxDsXG4TkLwlai23Qo7butINGpijKiBO1PPQpCM5Q2opAf8ZTHDy2uN7jjMo5mSxhA/s1600/polemiko_nautiko.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="596" data-original-width="900" height="422" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIFtI7l8tc3Whlsi7xjUr1O2poHynB_9X05ELhimtPjvYEj0IeRLZt-tZySGOeQhudvBok1zqIfPxDsXG4TkLwlai23Qo7butINGpijKiBO1PPQpCM5Q2opAf8ZTHDy2uN7jjMo5mSxhA/s640/polemiko_nautiko.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι το “καλό παιδί” της νοτιοανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων. Τσακώνονται οι Ισραηλινοί με τους Τούρκους; Έρχονται στην Ελλάδα να εκπαιδευτούν. Κάνει “κόλπα” ο Ερντογάν στους Αμερικανούς; Σπεύδουν να κάνουν την Ελλάδα βάση τους από τη μία άκρη ως την άλλη. Τι έχει πάρει η Ελλάδα απ΄ όλα αυτά;<br /> <br /> • “Κάρτα” συμμετοχής σε “τριμερείς” και “τετραμερείς” συμμαχίες και συναντήσεις. Όχι δεν πρέπει να υποτιμούμε σε καμία περίπτωση όλα αυτά, αλλά μέχρι στιγμής στην πράξη δεν έχουμε κερδίσει κάτι χειροπιαστό. Έχουμε κι εμείς ευθύνες… <br /> <br /> •Αλλεπάλληλα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη για την κατανόησή μας στις ανάγκες που υπάρχουν και τις οποίες εμείς ως καλά παιδιά πρέπει να ικανοποιήσουμε: λύσαμε το Σκοπιανό όπως ήθελαν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι, τηρούμε χαμηλούς τόνους στην Κύπρο και στο Αιγαίο, δεν φωνάζουμε, δεν διαμαρτυρόμαστε δεν κάνουμε φασαρίες.Αλλά δεν βλέπουμε και κανέναν να βάζει πλάτη έναντι της τουρκικής επιθετικότητας. <br /> <br /> •Αντιμετωπίζουμε μόνοι το προσφυγικό-μεταναστευτικό με τη βοήθεια από τους “έξω” να είναι τουλάχιστον αναποτελεσματική. Η Τουρκία χρησιμοποιεί το θέμα εκβιαστικά, παίρνει λεφτά και “αγοράζει ανοχή”. Εμείς ακούμε μόνο κριτική επειδή “δεν θωρακίζουμε τα σύνορα της Ευρώπης”, τα οποία στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο τα αναγνωρίζουν μόνο για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Όταν πρόκειται για τις τουρκικές αμφισβητήσεις “καλούν όλα τα μέρη να αποφύγουν τις εντάσεις”! <br /> <br /> •Πληρώνουμε αγόγγυστα τις “συνδρομές ασφαλείας” μας! Εκσυγχρονίσαμε τα P-3, υπογράψαμε συμφωνία για τον εκσυγχρονισμό των F-16, μέχρι και τα υπό καταστροφή ελικόπτερα Kiowa αγοράσαμε!!! <br /> <br /> • Η νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη με το που εξελέγη, αφού φαίνεται έλυσε όλα τα προβλήματα εξωτερικής πολιτικής αναγνώρισε τον…Γκουαϊδό στη Βενεζουέλα, εισπράττοντας εύσημα από την Ουάσινγκτον και μια πρόσκληση για επίσκεψη στον ΥΠΕΞ Νίκο Δένδια! Να υπενθυμίσουμε ότι ο Γκουαϊδό είναι ένας νέος πολιτικός, που μία μέρα βγήκε σε μία πλατεία με τους οπαδούς του και αυτοανακηρύχθηκε πρόεδρος! Οι οπαδοί του δεν αποδείχτηκαν αρκετοί για να ανατρέψουν τον Μαδούρο που ασφαλώς δεν είναι άγγελος, αλλά είναι εκλεγμένος. Για τα σκάνδαλα στα οποία έχουν εμπλακεί οι συνεργάτες του Γκουαϊδό θέλουμε να πιστεύουμε ότι γνωρίζουν στο ΥΠΕΞ. Και βέβαια ο Ερντογάν μάλλον δεν είναι ηλίθιος που δεν έχει αποσύρει την υποστήριξή του στον εκλεγμένο πρόεδρο της χώρας για χάρη ενός “αμερικανικού προϊόντος” με αμφίβολη τύχη. <br /> <br /> •Είναι κοινό μυστικό ότι οι Αμερικανοί στα ελληνοτουρκικά και στο Κυρπιακό ένα επιχείρημα έχουν: “Βρείτε τα”! Κανείς δεν έχει χάσει τίποτα, πλην από την Τουρκία που παριστάνει ότι έχει χάσει τη λογική της. <br /> <br /> Όλα αυτά η Ελλάδα… Την ίδια ώρα η Τουρκία: <br /> <br /> •Έχει κάνει άνω κάτω ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και Ευρώπη με την αγορά ενός ρωσικού οπλικού συστήματος που διαταράσσει κάθε έννοια ισορροπίας όχι μόνο στο Αιγαίο, αλλά σ΄ ολόκληρη τη νοτιοανατολική Μεσόγειο. <br /> <br /> •Επιτίθεται σε κάθε ευκαιρία σε κάθε σύμμαχο της Ουάσινγκτον. Ισραήλ και Αίγυπτος είχε μονίμως στο στόχαστρο του Ερντογάν. Στη Λιβύη, επίσης βρίσκεται απέναντι στα αμερικανικά συμφέροντα, όπως και στη Βενεζουέλα. Σύμμαχοί του η Μόσχα και η Τεχεράνη. Στη Συρία πάει κόντρα στις ΗΠΑ. <br /> <br /> Υποτίθεται ότι τον Ερντογάν και την Τουρκία τους περίμεναν πολύ άσχημες ημέρες. <br /> <br /> Προς το παρόν δεν υπάρχει τίποτα χειροπιαστό που να επιβεβαιώνει αυτή την πρόβλεψη. Οι κυρώσεις που θα επέβαλαν οι ΗΠΑ ακόμη αναμένονται. Στην Κύπρο, η Τουρκία κάνει ότι θέλει και κανένας δεν την ενοχλεί. Απειλεί ευθέως την Ελλάδα και ουδείς ασχολείται σοβαρά. <br /> <br /> “Είναι μεγάλη χώρα η Τουρκία, μεγάλη αγορά”, λένε όσοι επιχειρούν να δώσουν μια λογική εξήγηση για την απροθυμία Τραμπ να πάρει επιτέλους μέτρα κατά της Τουρκίας, η οποία δείχνει να τον αγνοεί. Έχουν απόλυτο δίκιο. Έτσι είναι και δεν περιμένει κανένας να έχουμε ακριβώς την ίδια αντιμετώπιση με την Τουρκία.Θα ΄πρεπε όχι να αναμένουμε αλλά να απαιτούμε αυτή που μας αναλογεί. Σε λεφτά, μόνο το εξοπλιστικά προγράμματα που προαναφέραμε είναι περίπου 2 δις! Ο Ερντογάν για τα F-35 είπε ότι θα διεκδικήσει 1,2 δις αν δεν του τα δώσει ο Τραμπ. Γιατί το ΄χει πει κι αυτό. <br /> <br /> Δεν υποστηρίζουμε ότι πρέπει να “βαράμε νταούλια” και ν΄ αλλάξουμε “στρατόπεδο”. Δεν είμαστε αιθεροβάμονες για να πούμε “πάμε κι εμείς στη Ρωσία”. Αυτά είναι ψευδαισθήσεις. Ρεαλιστικά όμως μπορούμε επιτέλους να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας ειδικά με τους Αμερικανούς. Έχουμε δώσει πάρα πολλά κι έχουμε πάρει ελάχιστα. Υποψιαζόμαστε ότι δεν είναι μόνο ευθύνη των Αμερικανών, αλλά και των “δικών” μας που φοβούνται να ζητήσουν ,να απαιτήσουν και να συμπεριφερθούν κάποια στιγμή ως καλοί πελάτες των μεγάλων αμερικανικών αμυντικών βιομηχανιών που μόνο κέρδη έχουν από την Ελλάδα. Αυτό που λέμε είναι ότι θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την σχέση μας με την Ουάσινγκτον , ξεκινώντας από εκεί που φαίνεται ότι έχουν ενδιαφέρον. Κι όπως προκύπτει από τη στάση Τραμπ είναι η “επιχειρηματικότητα” .Και στον τομέα της άμυνας και των εξοπλισμών. Προφανώς και θα συνεχίσουμε να “ψωνίζουμε” από τις ΗΠΑ αλλά τουλάχιστον ας πάρουμε ότι πραγματικά μας χρειάζεται κι όχι ότι μας υποδεικνύουν και τους βολεύει. <br /> <br /> Για παράδειγμα: δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να παρουσιάζεται ως η μοναδική χώρα που δεν διαπραγματεύεται καν ,αλλά παίρνει ότι της δώσουν. Άπαντες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι ,αναλυτές θεωρούν δεδομένο ότι η Ελλάδα θα πάρει και F-35! Εκτός από τη χρήση τους για νατοϊκές αποστολές, η Ελλάδα θα το κάνει τι ακριβώς αυτό το αεροπλάνο; Θα “βλέπει” έγκαιρα τα τουρκικά F-35; Όχι. Πρόκειται να επιτεθεί στην Τουρκία; Όχι και ακόμη κι αν χρειαζόταν να το κάνει έχει όπλα. Αντέχει το κόστος συντήρησής του; Όχι. <br /> <br /> Σ΄ όλα αυτά τα όχι, υπάρχουν λύσεις εναλλακτικές και …αμερικανικές. Πολλοί ευτυχώς θέτουν το το ζήτημα του “χτισίματος” μιας σύγχρονης και σοβαρής αεράμυνας, την είσοδο της Ελλάδας στα μη επανδρωμένα οπλικά συστήματα και πολλά άλλα. Δυστυχώς όσο οι κυβερνήσεις και οι πολιτικοί μας αντιμετωπίζουν τις ΗΠΑ με αίσθημα “ραγιαδισμού” τίποτα απ΄ όλα αυτά δεν μπορεί να συμβεί. <br /> <br /> Ας επαναπροσδιορίσουμε λοιπόν τη σχέση μας, για το καλό και των δύο. Διαφορετικά σύντομα από την κατηγορία του “καλού παιδιού” κινδυνεύουμε να περάσουμε στην κατηγορία που ο γνωστός καλλιτέχνης Γιάννης Μηλιώκας έχει τραγουδήσει εδώ και χρόνια: “Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μ…..ς”. Αν δεν μας λένε ήδη…<br /> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η Ελλάδα “καλό παιδί” της Μεσογείου ή ζούμε το “να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μ…ς”;

Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι το “καλό παιδί” της νοτιοανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων. Τσακώνονται οι Ισραηλινοί με τους Τού...

Διαβάστε την συνέχεια

Έτοιμες οι κυρώσεις στον Ερντογάν – Τι περιμένουν οι Αμερικανοί

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoJ2uc0kLe-1GR5ehrOu-JzcuNrU0CuiLn1iwut9vkXczKX-nWZCFxwRTdWGtN6i9Ier8wUrwdjXR7FI_d_I0OImpR3NBuS3bGFSL5DNRTcEp8lZ16pwStjLV3OKrYfbfaKzHOwmBovO0/s1600/s-400_casus_belli.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoJ2uc0kLe-1GR5ehrOu-JzcuNrU0CuiLn1iwut9vkXczKX-nWZCFxwRTdWGtN6i9Ier8wUrwdjXR7FI_d_I0OImpR3NBuS3bGFSL5DNRTcEp8lZ16pwStjLV3OKrYfbfaKzHOwmBovO0/s640/s-400_casus_belli.png" width="640" /></a></div> <br /><b> Βαγγέλης Σαρακινός </b><br />Μπορεί η σιωπή της αμερικανικής κυβέρνησης να μεταφράστηκε ως αδυναμία διαχείρισης του Ερντογάν στην νέα κατάσταση που διαμορφώνει στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις η έναρξη παραλαβής των ρωσικών S-400 από την Άγκυρα. Οι συνεργάτες του Τραμπ, ωστόσο, φέρονται να έχουν καταλήξει στο πακέτο μέτρων κατά της Τουρκίας και αυτό που απομένει είναι η έγκρισή τους από τον Αμερικανό πρόεδρο. <br /><br />Η Τουρκία παρέλαβε την Παρασκευή τα τρία πρώτα φορτία με εξοπλισμό των S-400, παρά τις αμερικανικές απειλές για την επιβολή κυρώσεων, ενώ ένα νέο φορτίο με τμήματα του ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος έφτασε το Σάββατο στην Τουρκία. Αν και μέχρι στιγμής δεν έχει διευκρινιστεί πότε το αντιαεροπορικό σύστημα θα εγκατασταθεί και θα καταστεί επιχειρησιακό, ο Ερντογάν εμφανίζεται αποφασισμένος να προχωρήσει σε αυτό.<br /><br />Έχει μάλιστα σύμμαχό του και την αντιπολίτευση, καθώς ο ηγέτης της, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, υποστηρίζει την απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης να αποκτήσει το ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα. Φαίνεται μάλιστα να υιοθετεί και την άποψη που υποστηρίχθηκε κατά την συνάντηση Τραμπ-Ερντογάν στην Οσάκα, σύμφωνα με την οποία ήταν λογικό η Τουρκία να στραφεί σε άλλες επιλογές, αφού δεν ικανοποιήθηκε η επιθυμία της για την αγορά των αμερικανικών Patriot.<br /><br />Παίζουν καθυστερήσεις <br /><br />Η άποψη αυτή, η οποία διατυπώθηκε από τον Ερντογάν, βόλεψε προσωρινά τον Τραμπ. Ο Τούρκος πρόεδρος στοχοθέτησε τον Ομπάμα και τους Δημοκρατικούς και ο Αμερικανός πρόεδρος αξιοποίησε τις “αποκαλύψεις”. Στο πλαίσιο αυτό, ο Ερντογάν προχώρησε στην συνέχεια στην εκτίμηση ότι ο Τραμπ δεν θα επιβάλλει τελικά κυρώσεις στις ΗΠΑ. <br /><br />Μια τέτοια επιλογή όμως δεν καλύπτει το σύνολο της αμερικανικής πολιτικής και ήδη, με την έναρξη της παραλαβής τμημάτων των S-400, κορυφαίοι Αμερικανοί γερουσιαστές, Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι, κάλεσαν τον Τραμπ να προχωρήσει στην επιβολή κυρώσεων. Το Κογκρέσο έχει ξεκαθαρίσει άλλωστε, και μάλιστα με ισχυρή διακομματική πλειοψηφία, ότι η «εσφαλμένη απόκτηση των S-400 από τον Ερντογάν θα πρέπει να έχει συνέπειες».<br /><br />Δημιουργείται ωστόσο ένα ερώτημα. Γιατί δεν υπήρξε άμεση απάντηση της αμερικανικής κυβέρνησης και γιατί ο παρορμητικός πρόεδρος Τραμπ, ο οποίος σχολιάζει με αμεσότητα τα πάντα, σωπαίνει για την ώρα. Στο ερώτημα αυτό έρχεται να απαντήσει δημοσίευμα του Bloomberg, σύμφωνα με το οποίο οι συνεργάτες του Αμερικανού προέδρου έχουν καταλήξει στο πακέτο κυρώσεων και ότι τα μέτρα θα ανακοινωθούν τις επόμενες ημέρες. <br /><br />Την Δευτέρα ο Ερντογάν γιορτάζει την τρίτη επέτειο από την αποτυχημένη απόπειρα ανατροπής του με το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 2016. Μια απόπειρα πραξικοπήματος για την οποία ο Τούρκος πρόεδρος είχε κατηγορήσει τις ΗΠΑ. Η Ουάσινγκτον λοιπόν, σύμφωνα με το Blomberg, θέλει να ανακοινώσει τα μέτρα κατά της Τουρκίας μετά την επέτειο για να αποφύγει την επανατροφοδότηση των θεωριών, ότι οι ΗΠΑ βρίσκονταν πίσω από το αποτυχημένο πραξικόπημα. <br />Ήταν η "Οσάκα" προσωρινή <br /><br />Και είναι λογικό. Αν οι Αμερικανοί ανακοίνωναν κυρώσεις τώρα, ο Ερντογάν θα αφιέρωνε σε αυτές το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του για την επέτειο, αποκτώντας ακόμη μεγαλύτερη λαϊκή συναίνεση για την στροφή του, αν όχι την ευθυγράμμισή του, με τη Μόσχα. Το Bloomberg πάντως επιμένει ότι η αμερικανική κυβέρνηση έχει καταλήξει σε ένα από τα τρία προτεινόμενα πακέτα κυρώσεων, τα οποία προβλέπουν κλιμάκωση ποινών. Άγνωστο παραμένει, ωστόσο, το ποιο πακέτο μέτρων έχει επιλεγεί. <br /><br />Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αρνήθηκε να σχολιάσει το δημοσίευμα του Bloomberg, οι πληροφορίες ωστόσο αναφέρουν ότι το σχέδιο κυρώσεων συγκροτήθηκε μετά από πολυήμερες συζητήσεις αξιωματούχων των υπουργείων Εξωτερικών και Άμυνας και του Εθνικού Συμβουλίου Ασφάλειας. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η επιβολή κυρώσεων στην Άγκυρα έχει μία ιδιαιτερότητα καθώς η Τουρκία παραμένει χώρα μέλος του ΝΑΤΟ. <br /><br />Με βάση την αμερικανική νομοθεσία, ο Τραμπ έχει την δυνατότητα να επιλέξει τουλάχιστον πέντε από δώδεκα διαφορετικές κυρώσεις και απ΄ ό,τι φαίνεται η συμμετοχή της Τουρκίας στην παραγωγή και προμήθεια των αμερικανικών μαχητικών F-35 είναι μέσα σε αυτές. Το επιβεβαίωσε άλλωστε και ο ασκών χρέη υπουργού Άμυνας Μαρκ Έσπερ σε επικοινωνία που είχε με τον Τούρκο ομόλογό του Ακάρ. Σε αυτή την πρώτη επαφή μετά την έναρξη της παραλαβής των S-400, o Έσπερ δήλωσε ότι δεν έχει αλλάξει η θέση της Ουάσινγκτον πως η Τουρκία δεν μπορεί να διαθέτει και τα δύο οπλικά συστήματα. <br /><br />Από την πλευρά του βέβαια ο Ακαρ επέμεινε ότι η αγορά των S-400 δεν σημαίνει πως η Άγκυρα αλλάζει στρατηγικό προσανατολισμό. Αμερικανική αντιπροσωπεία αναμένεται να επισκεφθεί την Τουρκία, την ερχόμενη εβδομάδα, για έναν νέο γύρο της συζήτησης του επίμαχου θέματος.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Έτοιμες οι κυρώσεις στον Ερντογάν – Τι περιμένουν οι Αμερικανοί

Βαγγέλης Σαρακινός  Μπορεί η σιωπή της αμερικανικής κυβέρνησης να μεταφράστηκε ως αδυναμία διαχείρισης του Ερντογάν στην νέα κατάσταση πο...

Διαβάστε την συνέχεια

Η “Γαλάζια Πατρίδα” απειλεί τις “γαλάζιες ενδοχώρες”

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzfrZGzjJntfCd53zmx2tjmRGru9Zvw_65vZq9alVZLwSMmvNSHwY6QLNsUDLmZVpNkY1Er8UJnaNMtRnOAxQDesfOlAFZk5cFdx7i7HHNQssL15F5d8Zd7gtsa_m_lOYkeWxge-vwJ98/s1600/6th_fleet.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzfrZGzjJntfCd53zmx2tjmRGru9Zvw_65vZq9alVZLwSMmvNSHwY6QLNsUDLmZVpNkY1Er8UJnaNMtRnOAxQDesfOlAFZk5cFdx7i7HHNQssL15F5d8Zd7gtsa_m_lOYkeWxge-vwJ98/s640/6th_fleet.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Γιώργος Μαργαρίτης</b><br /> Ο όρος “Γαλάζια Πατρίδα” έχει πλέον ενταχθεί στο τουρκικό διπλωματικό και πολιτικό λεξιλόγιο. Έχει μάλιστα προσδιοριστεί, αν όχι με γεωγραφική ακρίβεια, τουλάχιστον με το εύρος των θαλάσσιων ζωνών στις οποίες αναφέρεται. Οι συγκυριακές διπλωματικές μεταπτώσεις που συνοδεύουν ετούτο το “εύρος” δεν μειώνουν την ανατρεπτική –για την σταθερότητα της ευρύτερης Ανατολικής Μεσογείου– σημασία του όρου. <br /> <br /> Απέναντι από την τουρκική διπλωματική ορολογία περί “Γαλάζιας Πατρίδας” βρίσκονται δύο ζώνες στρατηγικής σημασίας. Οι ζώνες αυτές είναι επίσης γαλάζιες καθότι έχουν να κάνουν με την κυριαρχία θαλάσσιων εκτάσεων. Με κίνδυνο να υποπέσουμε στο αμάρτημα του νεολογισμού θα τις ονομάσουμε, για την οικονομία του λόγου, περιγραφικά, “γαλάζιες ενδοχώρες”.<br /> <br /> Η πρώτη από αυτές αφορά το Ισραήλ, το κραταιό προπύργιο του δυτικού κόσμου στις ακτές της Παλαιστίνης, στο κατώφλι της Μέσης Ανατολής. Το κράτος αυτό ιδρύθηκε την επαύριο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι σταθερές που είχε δημιουργήσει η ευρωπαϊκή αποικιοκρατία στη Μέση Ανατολή κατέρρεαν, ανοίγοντας τον δρόμο για νέες κρατικές οντότητες με συνεπακόλουθη ρευστότητα και αναταράξεις.<br /> <br /> Από τη δημιουργία του κιόλας, το νέο κράτος, είδε να κλείνουν γύρω του οι δρόμοι της στεριάς και την επικοινωνία του με τον δυτικό κόσμο, μέρος του οποίου ήταν, να εξαρτάται από την κυριαρχία της θάλασσας. Καθώς το μικρό κράτος δεν θα μπορούσε να εκπληρώσει ετούτη τη στρατηγική του ανάγκη, το έργο ανέλαβε η νέα “προστάτιδα” δύναμη του Δυτικού Κόσμου. Από το 1950 ειδικά, όταν δημιουργήθηκε ο 6ος Στόλος των ΗΠΑ στην Μεσόγειο, η απαραίτητη για την επιβίωση του Ισραήλ κυριαρχία στη θάλασσα εξασφαλιζόταν από τις ισχυρές ναυτικές δυνάμεις που οι Αμερικανοί διατηρούσαν έξω από τις ακτές του. <br /> <br /> Οι καιροί, όμως, άλλαξαν και αυτό που αποτελούσε παράγοντα και εγγύηση σταθερότητας στις προηγούμενες δεκαετίες, προοδευτικά –και για πολύ καιρό ανεπαίσθητα– διαβρωνόταν και περιοριζόταν. Όταν –στη θέση της Βρετανίας– η αμερικανική ναυτική ισχύς ανέλαβε την διασφάλιση του μεσογειακού χώρου, η θέση των ΗΠΑ στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα ήταν απόλυτα κυρίαρχη.<br /> <br /> Οι τύχες του 6ου Στόλου άλλαξαν <br /> <br /> Η δύναμη αυτή αντιπροσώπευε σχεδόν το 30% της παγκόσμιας οικονομίας και η διατήρηση στρατιωτικών δυνάμεων που απορροφούσαν το ένα τρίτο των παγκόσμιων στρατιωτικών κονδυλίων ήταν κάτι το απόλυτα φυσιολογικό και αντίστοιχο με τις δυνατότητές της. Όταν, στην δεύτερη ήδη δεκαετία του 21ου αιώνα, το οικονομικό μέγεθος των ΗΠΑ έχει πέσει κάτω από το ένα πέμπτο της παγκόσμιας οικονομίας τότε η διατήρηση στρατιωτικών δυνάμεων ανάλογων με εκείνων του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα, γίνεται κάτι το αφύσικο και τελικά, αδιέξοδο. <br /> <br /> Ετούτο το αδιέξοδο καταγράφεται και στις τύχες του “ιστορικού” 6ου Στόλου. Την εποχή του Ψυχρού Πολέμου η δύναμή του αποτελούσε βασικό στήριγμα της νότιας και νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, καθώς οι δυνάμεις του υπερείχαν κατά πολύ από το σύνολο των υπόλοιπων στόλων –φιλικών ή εχθρικών– που έπλεαν στα νερά της Μεσογείου. Ο στόλος είχε σε μόνιμη βάση ένα τουλάχιστον αεροπλανοφόρο μαζί με το συγκρότημα συνοδείας του, πολύ συχνά είχε δύο. Μόνιμη ήταν η παρουσία πυρηνικών υποβρυχίων και μονάδων αμφιβίου πολέμου που του έδιναν τη δυνατότητα προβολής δύναμης βαθιά στην ενδοχώρα του όποιου αντιπάλου. <br /> <br /> Η τελευταία ισχυρή εμφάνιση του 6ου Στόλου συνέπεσε με την εκστρατεία στο Ιράκ στα 2003, την τελευταία στρατηγικού μεγέθους εκστρατεία των ΗΠΑ και του Δυτικού Κόσμου. Τότε ο 6ος Στόλος ενισχύθηκε με δύο ομάδες μάχης αεροπλανοφόρων, με 40 πλοία μάχης, 175 μαχητικά αεροσκάφη και 21.000 προσωπικό. Επρόκειτο, όμως, για το κύκνειο άσμα αυτής της μεγάλης ναυτικής δύναμης. <br /> <br /> Από εκείνο τον καιρό ως σήμερα –16 χρόνια έχουν περάσει– η συρρίκνωση της ναυτικής παρουσίας των ΗΠΑ στη Μεσόγειο υπήρξε εντυπωσιακή. Αποτυπώθηκε, μάλιστα, στην μεταφορά των επιτελικών αρμοδιοτήτων του στόλου της Μεσογείου στις αντίστοιχες διοικήσεις της Ευρώπης (USEUCOM) και της Αφρικής (USAFRICOM). Σήμερα ο όρος 6ος Στόλος χρησιμοποιείται ολοένα και πιο σπάνια. <br /> <br /> Στρατηγικό κενό <br /> <br /> Το αντίθετο θα ήταν υπερβολικό: ο “στόλος” αυτός διαθέτει μόνο ένα πλοίο σε μόνιμη βάση – το πλωτό στρατηγείο (COMMAND SHIP) USS Mount Whitney. Η ύπαρξή του βασίζεται στις περιοδικές επισκέψεις, διαβάσεις, αποσπάσεις, άλλων πολεμικών πλοίων, τα οποία όμως εντάσσονται στις επιχειρησιακές δομές (Ομάδες Επιχειρήσεων – Task Forces) του στόλου μόλις εισέλθουν στα νερά της Μεσογείου και απεντάσσονται μόλις εξέλθουν από αυτά. Πολύ σπάνια πλέον οι επισκέψεις αυτές περιλαμβάνουν αεροπλανοφόρο. <br /> <br /> Το στρατηγικό κενό το οποίο δημιουργήθηκε δεν προκάλεσε άμεσες παρενέργειες ειδικά όσο ξετυλίγονταν, στις νότιες ακτές της Μεσογείου, οι σχεδιασμοί της “Αραβικής Άνοιξης” που απέβλεπαν στην εγκατάσταση φιλοδυτικών καθεστώτων σε μια σειρά από “επικίνδυνες” χώρες. Εξέλιξη που θα δημιουργούσε ένα νέο πλέγμα σταθερότητας στην περιοχή. <br /> <br /> Η δια αντιπροσώπων, όμως, διευθέτηση πολιτικών και στρατιωτικών ζητημάτων έδειξε πολύ γρήγορα τις περιορισμένες της προοπτικές καθώς δημιούργησε πολύ περισσότερα προβλήματα από εκείνα που επέλυσε – αν δεχτούμε φυσικά ότι επέλυσε κανένα. Καθώς ετούτη η προοπτική ξεθώριαζε, η ύπαρξη στρατηγικού κενού έγινε πλήρως αντιληπτή. Ως εκ τούτου, οδήγησε σε επανεξέταση των όρων ισορροπίας και κυριαρχίας στο ευρύτερο πλαίσιο της Ανατολικής Μεσογείου. <br /> <br /> Η πρώτη σημαντική επίπτωση της νέας κατάστασης είναι ότι έφερε νέους παράγοντες –παίκτες αν προτιμάτε– στο προσκήνιο. Δυνάμεις που είχαν για αρκετά χρόνια εξοβελιστεί από το συγκεκριμένο πεδίο ανταγωνισμών. Η Ρωσία βρήκε την ευκαιρία να επανέλθει στο προσκήνιο. Την ίδια στιγμή περιφερειακές δυνάμεις που οι συσχετισμοί ισχύος κρατούσαν προσδεδεμένες σε συνασπισμούς ισχυρότερων, βρήκαν την ευκαιρία να απογαλακτισθούν και να διαμορφώσουν μια ανεξάρτητη παρέμβαση στις ισορροπίες της περιοχής. <br /> <br /> Κύπρος, Ελλάδα, Ισραήλ απειλούνται <br /> <br /> Η Τουρκία είναι το κυριότερο παράδειγμα. Ευνοημένη μάλιστα από την αδυναμία της Αιγύπτου, που είναι καθηλωμένη μέσα σε εσωτερικά αδιέξοδα, να διεκδικήσει παρόμοιο ρόλο. Με την εμφάνιση των πρόσθετων αυτών παραγόντων το στρατηγικό κενό έγινε μια σύνθετη κατάσταση, όπου πλέον πολλοί συνδυασμοί είναι δυνατοί σε ένα ολοένα και πιο ασταθές σκηνικό. <br /> <br /> Τρεις χώρες απειλούνται ιδιαίτερα από την ρευστότητα που επικρατεί στις θαλάσσιες ζώνες, των οποίων η σταθερότητα είναι προϋπόθεση ύπαρξης για την καθεμία από αυτές. Η πρώτη είναι το Ισραήλ. Παρά τη στρατιωτική της ισχύ και την οικονομική της ευρωστία, η χώρα αυτή δεν είναι παρά ένα κράτος 9.000.000 ατόμων με σημαντικές εσωτερικές αντιθέσεις και προβλήματα. Η γειτνίασή του με κράτη –περιφερειακές δυνάμεις– των 80-90.000.000 κατοίκων, όπως είναι η Τουρκία και η Αίγυπτος αρκεί από μόνη της για να δημιουργήσει ανασφάλειες πολύ περισσότερο όταν οι δύο αυτές χώρες βρίσκονται ακριβώς κατά μήκος του θαλάσσιου διαδρόμου που κρατά την σύνδεση του Ισραήλ με τον Δυτικό Κόσμο. <br /> <br /> Η δεύτερη είναι η Κύπρος της οποίας η θέση, το μέγεθος αλλά και οι οικονομικές της προσδοκίες εξαρτώνται απόλυτα από την δυνατότητά της να διατηρήσει σταθερά ανοικτές τις γύρω της θαλάσσιες ζώνες και να εκμεταλλευτεί τον υποθαλάσσιο πλούτο τους. Η τρίτη είναι η Ελλάδα, για την οποία η θαλάσσια επικράτεια αποτελεί συστατικό στοιχείο της ύπαρξής της. Το Αιγαίο αποτελεί την “ενδοχώρα” των μεγάλων νησιών που βρίσκονται απέναντι από τις ακτές της Τουρκίας. Η Κρήτη αποτελεί από μόνη της ένα στρατηγικό σύστημα, ενώ οι δεσμοί με την Κύπρο δίνουν στον μεταξύ των δύο χωρών θαλάσσιο χώρο καθοριστική σημασία.<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η “Γαλάζια Πατρίδα” απειλεί τις “γαλάζιες ενδοχώρες”

Γιώργος Μαργαρίτης Ο όρος “Γαλάζια Πατρίδα” έχει πλέον ενταχθεί στο τουρκικό διπλωματικό και πολιτικό λεξιλόγιο. Έχει μάλιστα προσδιορισ...

Διαβάστε την συνέχεια

Εάν περάσει του Ερντογάν για τους S-400 Triumf, να τι “επιτρέπει” θεωρητικά στους άλλους συμμάχους

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMGmH5FJ0yLXjhlHMpqnCH1g8kEgEx6c683v_dSxnE8zo-iVwgJeEgh1hMSlvM7IhlWBJT7JNDJ-PtOYKK5s7eg8zSEa-aF7VIEMZi4X83LxAlaRiRo4urb4x4OxLcegYsJVXB99kMnBk/s1600/DONALD-TRUMP.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMGmH5FJ0yLXjhlHMpqnCH1g8kEgEx6c683v_dSxnE8zo-iVwgJeEgh1hMSlvM7IhlWBJT7JNDJ-PtOYKK5s7eg8zSEa-aF7VIEMZi4X83LxAlaRiRo4urb4x4OxLcegYsJVXB99kMnBk/s640/DONALD-TRUMP.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Οι S-400 λοιπόν βρίσκονται στην Τουρκία. Οι ΗΠΑ έχουν δύο εναλλακτικές. Να «τιμωρήσουν» την Τουρκία, όπως ακριβώς απαιτεί η Γερουσία, το Κογκρέσο και το αποκαλούμενο «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ, ή… να μη τιμωρήσουν την Τουρκία, όπως ίσως σκέφτεται ο κ. Τραμπ και ο γαμπρός του για τους δικούς τους λόγους που ίσως κάποια στιγμή να μας κάνο9υν την τιμή τους εξηγήσουν. <br /> <br /> Εάν οι ΗΠΑ ακολουθήσουν την πρώτη εναλλακτική, τότε η Τουρκία θα βρεθεί ίσως σε πολύ δύσκολη οικονομική και γεωπολιτική θέση. Οι συνέπειες θα είναι μάλλον άσχημες. Αυτό θα αποτελέσει και το επιστέγασμα της στροφής που θα έχει επιλέξει η Τουρκία: Να ζήσει τον… έρωτά της με τη Ρωσία. Όσο και να θέλει ο κ. Τραμπ να αποφύγει την πρώτη εναλλακτική, ετούτη αποτελεί ένα πικρό ποτήρι που θα υποχρεωθεί να καταπιεί. Ας το μοιράσει με τον γαμπρό του. <br /> <br /> Η Τουρκία με την πρώτη εναλλακτική, επί της ουσίας τίθεται εκτός της γεωπολιτικής σφαίρας της Δύσης. Ωστόσο, είναι μια ξεκάθαρη στρατηγική, crystal clear που θα έλεγαν και οι διπλωμάτες. ΚΑι με βάση όσα ξέρουμε, οι ΗΠΑ δεν σηκώνουν πολλά-πολλά όταν πρόκειται για την αμφισβήτηση της πρωτοκαθεδρίας τους. <br /> <br /> Οι ΗΠΑ έχουν δώσει αρκετές ευκαιρίες στον κ. Ερντογάν και έχουν υποχωρήσει σε πολλά καπρίτσια του. Έχουν ευνοήσει σκανδαλωδώς και… χρυσοφόρα την Τουρκία που δαγκώνει με τόση ευκολία το χέρι που την τάιζε επί τόσες δεκαετίες. <br /> <br /> Και ευνοήθηκε γεωπολιτικώς τόσο πολύ από τις ΗΠΑ, που από μια άποψη εξουδετέρωσε τις συνέπειες που λογικά θα συνεπαγόταν, το ότι σε δύο παγκόσμιους πολέμους η Τουρκία βρέθηκε – ενστικτωδώς άραγε; – στη λάθος πλευρά: τη γερμανική. <br /> <br /> Συνεπώς στο σχόλιο του κ. Τραμπ «δεν συμπεριφερθήκαμε καλά στην Τουρκία» δεν είναι απλά γελοίο με βάση όσα συνέβησαν τις τελευταίες δεκαετίες, υπάρχει σαφέστατη και πεντακάθαρη ιστορική απάντηση: Η Τουρκία δυο φορές σε δυο παγκόσμιους πολέμους στάθηκε στο πλευρό των Γερμανών, οι οποίοι προκάλεσαν δεκάδες εκατομμύρια απωλειών και κατέστρεψαν χώρες και λαούς. <br /> <br /> Όμως, η ζωή συνήθως δίνει με τον πιο απλό και εύληπτο τρόπο τις απαντήσεις. Τί παθαίνει το σκυλί που δαγκώνει το χέρι αυτών που το ταΐζουν; Στο τέλος πεθαίνει της πείνας. Αλλού κάνουν κι ευθανασία, με πρώτη τη χώρα που έκανε την τιμή στον κ. Τραμπ να τον εκλέξει πρόεδρό της. <br /> <br /> Εξ όσων γνωρίζουμε από την συλλογική τους ψυχολογία, οι Αμερικανοί ως λαός αγαπούν το “shaking deals”. Και κρατούν τον λόγο τους. Θεωρούν τον “λόγο τιμής” σοβαρό θέμα. Τα deals είναι deals και όταν αυτά χαλούν με πονηριά του αντισυμβαλλόμενου, τα αμερικανάκια αγριεύουν πολύ. Αποδεικνύονται πολύ σκληρά. Δεν χαμπαριάζουν που λέμε στην καθομιλουμένη. <br /> <br /> Οπότε, το ερώτημα είναι τί θα συμβεί και τι πρέπει να αναθεωρήσουμε, εάν τελικώς οι ΗΠΑ ακολουθήσουν τη δεύτερη εναλλακτική. Αυτή των “γαμπρών”, την “οικογενειακή” εναλλακτική και την “κουλτούρα” που αυτή προδίδει, η οποία εκ πρώτης όψεως δείχνει να ταιριάζει με τις οικογένειες Τραμπ και Ερντογάν. Δηλαδή, όχι την εναλλακτική του εθνικού συμφέροντος -υποκειμενική μας άποψη- κυρίως όμως της αμερικανικής νομοθεσίας (CAATSA). <br /> <br /> Το βαθύ κράτος των ΗΠΑ ξέρει ότι εάν δεν υπάρξουν κυρώσεις στην Τουρκία, τότε και σε αυτή την περίπτωση θα υπάρξουν συνέπειες. Όχι όμως τόσο για την Τουρκία που θα έχει κάνει τις επιλογές της, αλλά για τις ίδιες ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, καθώς επίσης και για το μήνυμα που θα διαβιβάσει σε κάθε λογής σύμμαχο που διαθέτουν στην υφήλιο. <br /> <br /> Ας επιχειρήσουμε να το εκλαϊκεύσουμε και ας πάρουμε το παράδειγμα μίας οικογένειας της οποίας ο ένας γιος, ο Γιωργάκης, παραστρατεί. Κάνει κακές παρέες, με την “αλητεία” της γειτονιάς και γενικά έχει τη συμπεριφορά που οι κοινωνιολόγοι ονομάζουν “αποκλίνουσα”. <br /> <br /> Εάν ο Γιωργάκης δεν τιμωρηθεί τότε ίσως αυτό αποτελέσει κακό υπόδειγμα – παράδειγμα συμπεριφοράς και για τα άλλα παιδιά της οικογένειας. Αφού ο Μιχαλάκης δεν τιμωρήθηκε τότε θα ακολουθήσει ο Βασιλάκης, η Αννούλα, ο Γιαννάκης… ο Μπόμπος κ.λπ. <br /> <br /> Έτσι ακριβώς είναι το ΝΑΤΟ και η “δυτική οικογένεια” γενικότερα: μία οικογένεια όπου τα μέλη της έχουν διαφορετικούς χαρακτήρες, διαφορετικές συμπεριφορές, αλλά λίγο-πολύ όλοι προσπαθούν να σταθούν μέσα στο πλαίσιο των ισχυόντων “οικογενειακών ορίων”, είτε ρητώς είτε… αυτονοήτως. <br /> <br /> Όρια τα οποία δεν μπορούν και δεν πρέπει να ξεφεύγουν από τις βασικές προσυμφωνημένες αρχές, αλλά και την απλή λογική. Μερικά πράγματα δεν χρειάζονται ρητή αναφορά για να τα αντιληφθεί κανείς ως αντισυμμαχική συμπεριφορά. Διότι αφορούν Αρχές που αποτελούν τον συνδετικό κρίκο της Οικογένειας. Άρα, εφόσον τα βλέπεις να γίνονται, εάν υποθέσεις ότι ο “δράστης” είναι ορθολογιστής δρων, τότε δεν υπάρχει άλλη ερμηνεία από το ότι τα κάνει επίτηδες. <br /> <br /> Τί θα συμβεί λοιπόν εάν τελικώς οι ΗΠΑ ακολουθήσουν τη δεύτερη εναλλακτική; Νομιμοποιείται ο Βασιλάκης, η Αννούλα, ο Γιαννάκης… και ο Μπόμπος να πράξουν όπως έπραξε ο άτακτος Γιωργάκης ή όχι; Νομιμοποιείται άραγε λογικά το να υπάρξει στη δική τους περίπτωση αντίδραση εάν έχει καταγραφεί αδράνεια και ανοχή στην άλλη; <br /> <br /> Σε απλά ελληνικά, είναι σα να ανάβουν οι ΗΠΑ επισήμως το πράσινο φως σε άλλες χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ ώστε την επόμενη ημέρα να προμηθευτούν στρατιωτικό εξοπλισμό – και όχι μόνο – από τη Ρωσία αλλά και από άλλες μη-δυτικές χώρες. Με την αιτιολογία ότι είναι φθηνότερος ενδεχομένως; <br /> <br /> Ή μήπως, ακόμα χειρότερα, εάν χαθεί η εμπιστοσύνη στον φυσικό ηγέτη της Οικογένειας, Συμμαχίας εν προκειμένω, ενδεχομένως και να συλλογιστούν ότι χρειάζονται οπλικά συστήματα για τα οποία να μην υπάρχει φόβος ότι ίσως και να μπορεί να τα αδρανοποιήσει ο αποδεδειγμένα -στη σκέψη τους- “ανεπαρκής” ηγέτης; <br /> <br /> Κι άμα θέλουμε να το πάμε και σε πραγματικά άκρα, γιατί να μη νομιμοποιείται κάθε ΝΑΤΟϊκή χώρα να επιδιώξει κι αυτή μονομερώς να αδρανοποιήσει κάποιες από τις αρνητικές συνέπειες για τις διμερείς σχέσεις με χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα, ή ακόμα και το Ιράν, αποτέλεσμα της επίσημης συμμαχικής πολιτική; <br /> <br /> Γιατί θα ήταν παράλογη μια απόπειρα “διακριτικού κατευνασμού”, προσφέροντας για παράδειγμα διευκολύνσεις στις ένοπλες δυνάμεις αυτών των χωρών; Αεροναυτικές, ή ακόμα και χερσαίες; <br /> <br /> Όταν ο κ. Ερντογάν συνεργάζεται ήδη με τους Ρώσους σε πολλαπλά επίπεδα, του στρατιωτικού συμπεριλαμβανομένου, όταν ενισχύει τους τζιχαντιστές και την πολιτική της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στη Λιβύη και η συμπεριφορά του επιβραβεύεται δια της απόλυτης ανοχής, εγείρεται αυτομάτως το ακόλουθο ερώτημα; <br /> <br /> Γιατί δεν είναι λογικό κάποια άλλη -οποιαδήποτε- χώρα μέλος της Συμμαχίας να προβεί σε εξαιρετικά δυσμενείς για τα συμφέροντά της εκτιμήσεις, αναφορικά με το τι θα συμβεί εάν τύχει και η διένεξη δεν αφορά Τουρκία και ΗΠΑ, αλλά την Τουρκία και την ίδια; <br /> <br /> Παρεμπιπτόντως, δεν απαγορεύουν οι Αμερικανοί κάθε λίγο και λιγάκι με την απειλή επιβολής κυρώσεων, ακόμα και το να κάνει μπίζνες κανείς με ρωσικές ή κινεζικές ή ιρανικές εταιρίες; Δεν χωρά αμφιβολία. Οι περί κυρώσεων ειδήσεις είναι από τις πιο συνηθισμένες τα τελευταία χρόνια. <br /> <br /> Μπορεί όμως να μας εξηγήσει κάποιος, για ποιον λόγο η αποκάλυψη από τον ίδιο τον Ρώσο πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν, ότι ο τουρκικός κατασκευαστικός κλάδος έχει πάρει δουλειές δεκάδων δισεκατομμυρίων στη Ρωσική Ομοσπονδία να μην κινητοποιεί κανέναν, τη στιγμή π.χ. που τις κυρώσεις στους Ρώσους η ελληνική οικονομία τις πληρώνει με την απαγόρευση εξαγωγής φρούτων και λαχανικών; <br /> <br /> Αν είναι ως Σύμμαχοι να ακολουθούμε μια πολιτική, ας φροντίσουμε το κόστος να επιμερίζεται τουλάχιστον ισομερώς… Τυχόν εφαρμογή της δεύτερης εναλλακτικής λοιπόν, θα υποδήλωνε ότι η Τουρκία είναι τόσο πολύ σημαντική γεωπολιτικά ώστε δεν τολμούν ούτε οι ΗΠΑ να της χαλάσουν το χατήρι. Εκτός από την έμμεση νομιμοποίηση της συμπεριφοράς της, για μια ακόμη φορά στην Ιστορία.<br /> <br /> Εάν όμως οι υπόλοιπες χώρες του ΝΑΤΟ δεν είναι εξίσου σημαντικές γεωπολιτικά για τις ΗΠΑ, τότε γιατί να ενοχλεί τις ΗΠΑ εάν μία λιγότερο σημαντική γεωπολιτικώς χώρα να παράσχει διευκολύνσεις στη Ρωσία, την Κίνα και στο Ιράν, ταυτόχρονα ή σε όποιον συνδυασμό επιλέξει; Γιατί αυτό να μην το υποστηρίξει όχι η “ελίτ”, αλλά μια σημαντική μερίδα πολιτών οποιασδήποτε συμμαχικής χώρας; <br /> <br /> Στο Τζιμπουτί π.χ. υπάρχουν τρεις στρατιωτικές βάσεις: μία των ΗΠΑ, μία της Κίνας και μία της Γαλλίας. Θα βρεθούν λοιπόν πολίτες και πολιτικά κόμματα που θα διατυπώσουν εύλογα τον ακόλουθο προβληματισμό: Γιατί η “ευκολία” της Σούδας να μην αφορά τη Ρωσία και την Κίνα, έστω… κάπου παραδίπλα; <br /> <br /> Οι Αμερικανοί οφείλουν να κατανοήσουν πως δεν τιμωρηθεί η Τουρκία και μάλιστα με σκληρό και παραδειγματικό τρόπο, τότε ανοίγει ο Ασκός του Αιόλου σε ολόκληρο το ΝΑΤΟ. Η ατιμώρητη Τουρκία θα μπορούσε να αποτελέσει ακόμα και την αρχή της ολοκληρωτικής διάλυσης της Συμμαχίας. <br /> <br /> Στην δε ειδικότερη περίπτωση της Ελλάδας, η άμυνα της οποίας θα δοκιμαστεί σοβαρά εάν γίνει ανεκτή και περάσει ατιμώρητη η προμήθεια των S-400 από τους Τούρκους και όλες οι διαβεβαιώσεις αμυντικής υποστήριξης σε περίπτωση ανάγκης θα έχουν την αξία μιας σακούλας σκουπιδιών για όποιον έχει αυτοσεβασμό. <br /> <br /> Όχι διότι οι ΗΠΑ έχουν υποστηριχτεί δυσανάλογα σε σχέση με όσα χειροπιαστά -για το μυαλό του απλού καθημερινού πολίτη- έχουν μέχρι στιγμής ανταποδώσει. Η αξία της παρουσίας τους στη χώρα στο επίπεδο της αποτροπής είναι ασφαλώς πολύ σημαντική, αλλά μη μετρήσιμη, μόνο εικαζόμενη, όπως μπορούν να τους εξηγήσουν οι εξαιρετικά καταρτισμένοι στρατιωτικοί και άλλοι ειδικοί που με διάφορες ιδιότητες υπηρετούν στην πρεσβεία των Αθηνών. <br /> <br /> Μια χώρα όπως η Ελλάδα που τόσο πολύ στήριξε τις ΗΠΑ θα νοιώσει ακόμη μία φορά προδομένη από τις ΗΠΑ. Ο λαός της τουλάχιστον. Ήδη, η δυσαρέσκεια με αφορμή όσα έγιναν στους G20 στην Οσάκα της Ιαπωνίας και τη συνάντηση Τραμπ-Ερντογάν, δεν είναι διόλου κολακευτική για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Θα είναι γελοίο και δυνητικά καταστροφικό για όλους το ενδεχόμενο να νεκραναστηθεί ο αντιαμερικανισμός στη χώρα μας. Όποιος δεν το κατανοεί, κακό του κεφαλιού του.<br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Εάν περάσει του Ερντογάν για τους S-400 Triumf, να τι “επιτρέπει” θεωρητικά στους άλλους συμμάχους

Οι S-400 λοιπόν βρίσκονται στην Τουρκία. Οι ΗΠΑ έχουν δύο εναλλακτικές. Να «τιμωρήσουν» την Τουρκία, όπως ακριβώς απαιτεί η Γερουσία, το ...

Διαβάστε την συνέχεια