Ελλάδα-Τουρκία: Κατευνασμός, φινλανδοποίηση, ισοδύναμο τετελεσμένο, MAD ή κάτι άλλο;

<img src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2021/09/greece-turkey-696x392.png" /><br /><br /><b>Ισίδωρος Νομικός</b><br />Κάθε χώρα που λαμβάνει σοβαρά τα γεωπολιτικά της συμφέροντα και διαθέτει ικανές στρατιωτικές δυνατότητες, θα προχωρήσει ακόμη και σε προληπτικό πλήγμα για να τα υπερασπίσει.<br /><br />Οι αναθεωρητικές βλέψεις της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της Τουρκίας, είναι κάτι περισσότερο από προφανείς. Η Άγκυρα επιθυμεί να αναλάβει ηγετικό ρόλο ως περιφερειακή υπερδύναμη που θα είναι σε θέση να ελέγχει τη Μέση Ανατολή, τη Μαύρη Θάλασσα, ακόμη και την κεντρική Ασία. Οι πρόσφατες εξελίξεις με την εμπλοκή των Τούρκων στη βόρεια Συρία, η ίδρυση βάσεων σε Αζερμπαϊτζάν, Κατάρ και Σομαλία, καθώς και η εμπρηστική ρητορική κατά της Ελλάδος, δεν αφήνουν περιθώρια παρανόησης ως προς τις προθέσεις της γείτονος. Είναι σαφές πως μια χώρα που συνορεύει με κάποια, η ηγεσία της οποίας ευθέως αναζητά αναθεώρηση των υφιστάμενων συνόρων, πρέπει να διαθέτει ικανή αποτρεπτική πολιτική και μέσα.<br /><br />Φυσικά, το δόγμα του προληπτικού χτυπήματος, θεωρείται εξαιρετικά ακραίο στις ημέρες μας. Δια αυτό το λόγο, έχουν επικρατήσει τα κάτωθι, που μπορούν να βρουν, ή ήδη βρίσκουν θέση στην αντιπαράθεση Ελλάδας-Τουρκίας, με βάση τις παραδοχές που αναφέραμε στην προηγούμενη παράγραφο. Ας ξεκινήσουμε από το χειρότερο προς το καλύτερο.<br /><br />Δορυφοροποίηση<div><br />Η δορυφοροποίηση της Φινλανδίας υπό την πίεση της ισχυρότατης ΕΣΣΔ, έμεινε στην ιστορία ως «φιλανδοποίηση» και την οδήγησε σε διπλωματική και στρατιωτική ουδετερότητα. O όρος έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον για να περιγράψει χώρες που αν και ανεξάρτητες, είναι πρακτικά υποχρεωμένες να ανεχθούν τις απαιτήσεις ενός ισχυρότερου αντιπάλου. Το ίδιο περίπου συνέβη στην Ουκρανία, που υπέστη την αποκοπή της Κριμαίας και τη δημιουργία “δημοκρατιών” στα ανατολικά σύνορά της, που ελέγχονται από το Κρεμλίνο. Αν και η χώρα μας σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρηθεί δορυφόρος της Τουρκίας, το 1996 υπέστη μια γεωπολιτική ήττα -χωρίς να πέσει σφαίρα- με την ανεπίσημη «αναγνώριση» γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο από από ορισμένους στη διεθνή κοινότητα.<br /><br />Κατευνασμός</div><div><br />Ο «κατευνασμός» χρησιμοποιείται ως όρος στη διπλωματία για να περιγράψει πολιτικές ή ακόμη και εδαφικές παραχωρήσεις σε έναν επιθετικό εν δυνάμει αντίπαλο για να αποφευχθεί η πολεμική αναμέτρηση. Ο όρος εφαρμόζεται συχνά για να περιγράψει την εξωτερική πολιτική των Βρετανών πρωθυπουργών Ramsay MacDonald, Stanley Baldwin και Neville Chamberlain έναντι της ναζιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας, ειδικά μεταξύ 1935 και 1939. Στα μέσα της δεκαετίας του 1930, τέτοιες παραχωρήσεις θεωρήθηκαν αναγκαίες μετά την εμπειρία του Α ‘Παγκοσμίου Πολέμου, για τη μεταχείριση της Γερμανίας. Ακόμη και μετά το γερμανοβρετανικό Σύμφωνο του Μονάχου – που υπογράφτηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1938 μεταξύ Γερμανίας, Βρετανίας, Γαλλίας και Ιταλίας – και παρά τις πολλές φωνές που τόνιζαν το λάθος της βρετανικής εξωτερικής πολιτικής- ο Chamberlain ανακοίνωσε με σιγουριά ότι μετά το Μόναχο είχε εξασφαλίσει την «ειρήνη για την εποχή μας». Σήμερα γνωρίζουμε πως η κατευναστική πολιτική των συμμάχων που περιλάμβανε ακόμη και εδαφικές παραχωρήσεις εις βάρος τρίτων χωρών που δε ρωτήθηκαν ποτέ, δεν σταμάτησε τον Χίτλερ από το να αιματοκυλίσει την Ευρώπη. Αντιθέτως, τον ενθάρρυνε διότι την ερμήνευσε ως αδυναμία.<br /><br />Ισοδύναμο τετελεσμένο</div><div><br />Πρόκειται για ένα βραχύβιο ελληνικό αμυντικό δόγμα, σύμφωνα με το οποίο, οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια της Τουρκίας σε βάρος της χώρας μας (πχ κατάληψη νησιού), θα απαντιόταν με ανάλογη κίνηση από την Ελλάδα. Προφανώς η χώρα μας δεν διέθετε και δεν διαθέτει τέτοιες επιθετικές ικανότητες και βλέψεις και το συγκεκριμένο «δόγμα» ξεχάστηκε. Το μεγαλύτερο ελάττωμα το συγκεκριμένου δόγματος, δεν είναι άλλο από την παραδοχή της Ελλάδας πως σε περίπτωση πολέμου, θεωρείται δεδομένο πως ελληνικό έδαφος θα καταληφθεί από την Τουρκία, και επειδή δε θα διαθέτουμε τη δυνατότητα να το ανακαταλάβουμε, θα επιχειρήσουμε, πχ απόβαση σε κάποιον “εύκολο” εχθρικό στόχο. Για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα, εάν φερ’ ειπείν η Τουρκία καταλάβει το στρατηγικής σημασίας Καστελόριζο, η Ελλάδα θα αντιδράσει με επιθετική κίνηση στον Έβρο. Ακόμη και αν η Ελλάδα καταλάβει κάποια τετραγωνικά χιλιόμετρα τουρκικού εδάφους, η αξία θα είναι σχεδόν μηδαμινή σε σχέση με την κατάληψη του Καστελόριζου,<br /><br />Mutual Assured Destruction (MAD)</div><div><br />Το δόγμα της σίγουρης αμοιβαίας καταστροφής (δόγμα MAD=τρελός), ήταν αυτό που διασφάλισε την ειρήνη μέσω της ισορροπίας τρόμου κατά το Ψυχρό Πόλεμο. Ουδείς εκ των ΕΣΣΔ και ΗΠΑ μπορούσε να διανοηθεί να επιτεθεί στον άλλο, διότι η διασπορά χιλιάδων πυρηνικών κεφαλών σε στεριά, αέρα και θάλασσα, διασφάλιζε ότι καμία χώρα δε μπορούσε να καταστρέψει ολοκληρωτικά το οπλοστάσιο της άλλης. Επομένως, μια πυρηνική επίθεση, όσο επιτυχημένη και αν ήταν, θα διασφάλιζε σίγουρη ανταπόδοση από τον αντίπαλο και την αμοιβαία καταστροφή αμφότερων. Το παράδειγμα της Ινδίας και του Πακιστάν ανήκει στην ίδια κατηγορία. Το Πακιστάν απέκτησε σχετικό οπλοστάσιο έπειτα από την πυρηνικοποίηση της Ινδίας, και παρά τις δεκάδες συνοριακές αψιμαχίες, ουδείς εκ των δυο έχει τολμήσει να κυρήξει ανοιχτό πόλεμο. Η Ελλάδα και η Τουρκία φυσικά δε διαθέτουν πυρηνικές βόμβες, αλλά το δόγμα θα μπορούσε να εφαρμοστεί και με συμβατικά όπλα, καταστρέφοντας κρίσιμες υποδομές.<br /><br />Κάνοντας την πρώτη κίνηση<br /><br />Εδώ η κατάσταση περιπλέκεται αρκετά. Μια επίθεση της Ελλάδος κατά της Τουρκίας, ακόμη και αν η δεύτερη είναι έτοιμη να το πράξει πρώτη, θα αντιμετωπίσει την οργή και την καταδίκη της διεθνούς κοινότητας και θα προκαλέσει αισθήματα “συμπάθειας”, έστω και στα λόγια, προς την Τουρκία. Το ίδιο βέβαια θα συμβεί εάν αντιστραφούν οι ρόλοι, αλλά η Τουρκία έχει αποδείξει στο παρελθόν, πως τέτοιες αντιδράσεις τις γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της.<br /><br />Από τακτικής απόψεως, η Ελλάδα δε διαθέτει επαρκείς δυνατότητες επίθεσης. Άμυνας μπορεί, καθότι ο σχετικός σχεδιασμός και προσανατολισμός των ΕΔ, είναι κυρίως αμυντικός. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως η Ελλάδα θα κάτσει σε μια γωνία και θα τρώει ξύλο, καθότι διαθέτει ικανότητες πλήγματος στην τουρκική ενδοχώρα, αν και περιορισμένες.<br /><br />Αν υποθετικά θέλαμε όμως ντε και καλά να επιτεθούμε πρώτοι στην Τουρκία, κάτι που δεν πρόκειται να γίνει ποτέ για τους λόγους που αναφέραμε, χρειάζεται ισχυρή επιθετική και όχι μόνο αποτρεπτική ικανότητα. Αυτό φυσικά δεν μας εμποδίζει από το να αποκτήσουμε τα μέσα για μεγάλης κλίμακος επιθετικές επιχειρήσεις (αρκεί να βρεθεί το σχετικό “μαρούλι” και η πολιτική βούληση βεβαιώς-βεβαίως), καθότι ως γνωστόν, ο φόβος, ή ο λύκος αν προτιμάτε, φυλάει τα έρμα (έρημα). Ή αν προτιμάτε, better safe than sorry.<br /><br />Η πραγματικότητα<br /><br />Ουδείς με στοιχειώδη νοημοσύνη δεν είναι αιθεροβάμων, και πέρα από τσιτάτα του στυλ, “οι Τούρκοι είναι αδελφοί μας”, η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική. Μπορεί ο μέσος Τούρκος, πλήν ακραίων στοιχείων, να κατανοεί πως η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν πρόκειται να αναγεννηθεί από τις στάχτες της, ωστόσο δεν είναι ο λάος που λαμβάνει τις αποφάσεις. Ακόμη και όσοι, και δεν είναι λίγοι, που έχουν φανατιστεί, ξέρουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους πως όταν τα παιδιά και οι σύζυγοί τους αρχίσουν να επιστρέφουν κατά εκατοντάδες σε φέρετρα με την κόκκινη σημαία, η πραγματικότητα θα είναι σαν ένας κουβάς νερού με παγάκια, που θα φάνε στη μούρη και θα ξυπνήσουν. Το καθεστώς φυσικά, έχει εντελώς διαφορετική άποψη και δεν πρόκειται να χύσει δάκρυ για τους νεκρούς.<br /><br />Ο τουρκικός Lebensraum (όπως τον φαντασιώνεται το καθεστώς Ερντογάν)<br /><br />Όπως έχουμε επισημάνει ξανά σε σχετικό άρθρο μας, η Τουρκία θεωρεί ότι είναι περιορισμένη στα σημερινά εδαφικά της σύνορα και πως χρειάζεται “ζωτικό χώρο” για να “αναπνεύσει”. Οι αλυτρωτικές βλέψεις του καθεστώτος Ερντογάν, ο οποίος συχνά μιλάει για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, δεν πρέπει να αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας για το ποιες είναι οι πραγματικές του προθέσεις.<br /><br />Προφανώς οι ανταλλαγές επισκέψεων και φιλοφρονήσεων, όσο θετικές μπορεί να φαίνονται στο προσκήνιο, είναι κάθε άλλο παρά ουσιαστικές στο παρασκήνιο. Ας μην τρέφουμε λοιπόν αυταπάτες και ας συνειδητοποιήσουμε πως κάποιοι θρασύτατοι Τούρκοι, που διακατέχονται από μεγαλοϊδεατικά κόμπλεξ, δεν θα διστάσουν να στραφούν προς τα δυτικά, όταν η Ελλάδα θα είναι αδύναμη στρατιωτικά, και/ή ασταθής πολιτικά. Ακόμη όμως και ισχυρή να είναι η χώρα μας, μια μόνιμη πολιτική κατευνασμού, το μόνο που θα πετύχει θα είναι να αποθρασύνει τον αντίπαλο. Εξάλλου η ιστορία έχει να μας διδάξει πολλά ανάλογα παραδείγματα, τα οποία αναφέραμε παραπάνω.<br /><br />Τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα;</div><div><br />Όπως αναφέραμε στην εισαγωγή, η χώρα μας δέχεται σοβαρές γεωπολιτικές πιέσεις από τη Τουρκία. Η προσμονή σε βοήθεια από συμμάχους σε περίπτωση πολέμου, δε μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη, διότι απλούστατα ουδείς θα «μαλώσει» τη Τουρκία επειδή θα καταλάβει μια βραχονησίδα ή ακόμη και ένα νησί. Καλώς ή κακώς, η ανάγκη ύπαρξης ισχυρών ενόπλων δυνάμεων, με αποφασιστική εξωτερική πολιτική, αποτελούν μονόδρομο. Ακόμη και αν αύριο με ένα μαγικό τρόπο μπορούσαμε να προμηθευτούμε 100 F-35 και 100 F-15 με όλα τους τα όπλα, θα ήταν άχρηστα χωρίς ανάλογη πολιτική βούληση και σχεδιασμό.<br /><br />Προσοχή όμως: Όταν μιλάμε για πολιτική βούληση, δε θα πρέπει να πέσουμε -ως πολίτες- στην παγίδα των “αλλαλαγμών” των πάσης φύσεως λαϊκιστών πολιτικών και ορισμένων άθλιων ΜΜΕ, που ζητούν “πόλεμο εδώ και τώρα” για να πάρουν περισσότερα κλικς και να βγάλουν το “παντεσπάνι” τους.<br /><br />Με δεδομένη την οικονομική στενότητα που ταλανίζει τη χώρα μας, οι επιλογές οπλικών συστημάτων θα πρέπει να είναι στοχευμένες για να επιφέρουν τη μεγαλύτερη δυνατή ζημιά σε έναν υποθετικό αντίπαλο που θα τολμήσει να επιτεθεί. Το «ισοδύναμο τετελεσμένο» δεν επαρκεί και ούτως ή άλλως και δεν μπορεί να υλοποιηθεί, υπό τη “στενή” έννοια του όρου. Η λύση θα πρέπει να αποβλέπει σε μέσα που θα εξασφαλίσουν τη μέγιστη δυνατή καταστροφή της πολεμικής μηχανής του αντιπάλου και την αποσάρθρωση των υποδομών του. Μια σωστή κίνηση σε αυτόν τον τομέα, είναι πρωστίστως η αγορά των Rafale και δευτερευώντως των FDI HN. Σε περίοδο πολέμου, ακόμη και φαινομενικά «πολιτικοί» στόχοι, ίσως αποτελέσουν «fair game» για τον αμυνόμενο, όταν αυτοί διευκολύνουν την στρατιωτική του προπαρασκευή και τις επιχειρήσεις. Σιδηροδρομικοί και ηλεκτροπαραγωγικοί σταθμοί, λιμάνια, γέφυρες, αεροδρόμια, τηλεπικοινωνίες κτλ, θα μπορούσαν να στοχοποιηθούν και να χρησιμοποιηθούν ως δυνητικό φόβητρο σε περίπτωση που ο αντίπαλος αποφασίσει να επιτεθεί. Φυσικά δεν προσυπογράφουμε την αλόγιστη καταστροφή πολιτικών στόχων, καθότι κάτι τέτοιο συνιστά έγκλημα πολέμου.<br /><br />Η καταστροφή υποδομών όμως που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να διευκολύνουν τις πολεμικές επιχειρήσεις του εχθρού, αποτελούν «νόμιμο» στόχο. Θα πρέπει σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε όμως πως κατά την εισβολή στο Ιράκ το 1991, το 70% της υποδομής για τη παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, καταστράφηκε σκόπιμα από βομβαρδισμούς. Κατά την εισβολή του 2003, η δυνατότητα παραγωγής ρεύματος μειώθηκε κατά 80%, μετά τις καταστροφές που προκλήθηκαν στις σχετικές υποδομές.<br /><br />Στους βομβαρδισμούς της Σερβίας το 1999, βομβαρδίστηκαν μεταξύ άλλων, τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί, με τη δικαιολογία πως αποτελούσαν μέρος της στρατιωτικής υποδομής της χώρας, καθώς και όργανα προπαγάνδας.<br /><br /><br />LEGITIMATE TARGETS OF ATTACK</div><div><br />Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Γενεύης (άρθρο 52), «Όσον αφορά αντικείμενα, οι στρατιωτικοί στόχοι περιορίζονται σε αυτά που λόγω της φύσης, της θέσης, του σκοπού ή της χρήσης τους, συμβάλλουν αποτελεσματικά στη στρατιωτική δράση και των οποίων η ολική ή μερική καταστροφή , προσφέρει ένα συγκεκριμένο στρατιωτικό πλεονέκτημα.»<br />Σε περίπτωση αποβατικής επιχείρησης σε ελληνικό νησί, θα πρέπει να θεωρείται βέβαιη η προσβολή πολιτικών στόχων, με το πρόσχημα της παρουσίας στρατιωτικού προσωπικού (πχ, λιμάνια και δρόμοι). Η χώρα μας όμως διαθέτει το πλεονέκτημα πως οι “βαριές” υποδομές της, βρίσκονται στην ηπειρωτική Ελλάδα, ενώ πολλές τουρκικές, είναι σχετικά εύκολα “προσβάσιμες”, λόγω της εγγύτητας των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου σε αυτές.<br /><br />Εν κατακλείδι, με βάση τα παραδείγματα της ιστορίας, είναι απόλυτα βέβαιο πως κατευναστική πολιτική προς έναν αντίπαλο που έχει αναθεωρητικές βλέψεις, μπορεί να οδηγήσει σε εθνική τραγωδία. Η εφαρμογή αποφασιστικής εξωτερικής πολιτικής, σε συνδυασμό με πολεμικά μέσα που θα επιφέρουν δυσανάλογες ζημιές στον επιτιθέμενο, αποτελούν μονόδρομο. Εάν ο αντίπαλος ζυγίσει το δυνητικό όφελος σε συνδυασμό με τη δυνητική ζημιά και καταλάβει πως η ζυγαριά γείρει προς το δεύτερο, είναι σχεδόν βέβαιο πως δεν θα τολμήσει επιθετική ενέργεια.<br /><br />*Η Γερμανική έννοια του Lebensraum, που αποδίδεται στα ελληνικά ως “ζωτικός χώρος” περιλαμβάνει πολιτικές και πρακτικές εποικιστικής αποικιοκρατίας που επικράτησαν στην Γερμανία από τη δεκαετία του 1890 ως τη δεκαετία του 1940. Γνωρίζοντας πρώτα διάδοση περίπου το 1901, ο ζωτικός χώρος έγινε γεωπολιτικός στόχος της Αυτοκρατορικής Γερμανίας κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (1914–1918) αρχικά, ως το κύριο στοιχείο του Septemberprogramm της εδαφικής επέκτασης. Η πιο ακραία μορφή αυτής της ιδεολογίας υποστηρίχθηκε από το Ναζιστικό Κόμμα και τη Ναζιστική Γερμανία μέχρι το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. (Πηγή: Βικιπαίδια)</div><div><br /></div><div><a href="https://www.ptisidiastima.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ελλάδα-Τουρκία: Κατευνασμός, φινλανδοποίηση, ισοδύναμο τετελεσμένο, MAD ή κάτι άλλο;

Ισίδωρος Νομικός Κάθε χώρα που λαμβάνει σοβαρά τα γεωπολιτικά της συμφέροντα και διαθέτει ικανές στρατιωτικές δυνατότητες, θα προχωρήσει ακό...

Διαβάστε την συνέχεια

«Ελλάς – Γαλλία – Συμμαχία;» Κανείς δεν πρόκειται να πολεμήσει για λογαριασμό μας εάν πρώτοι εμείς δεν δείχνουμε να είμαστε διατεθειμένοι να το κάνουμε!

<img src="https://kurdishvoice.gr/wp-content/uploads/2021/10/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CC%81%CF%82-%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CC%81%CE%B1-%CE%A3%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%B9%CC%81%CE%B1.jpg" /><br /><br /><div>Στον απόηχο της ιστορικής συμφωνίας AUKUS που σηματοδοτεί το νέο ψυχρό πόλεμο, με την Κίνα στη θέση της ΕΣΣΔ μεταφέροντας το επίκεντρο του γεωπολιτικού ανταγωνισμού στον Ειρηνικό ωκεανό, υπογράφηκε το σύμφωνο αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής Ελλάδας- Γαλλίας ταυτόχρονα με την συμφωνία για την προμήθεια φρεγατών και κορβετών, κίνηση που μεταβάλλει τις ισορροπίες σε ένα δευτερεύον γεωπολιτικό θέατρο όπως είναι αυτό της Ν.Α. Μεσογείου.<br /><br />Η συμφωνία αυτή δίνει σάρκα και οστά στο σύνθημα «Ελλάς- Γαλλία συμμαχία», δεκαετίες από τότε που ακούστηκε για πρώτη φορά. Η συνομολόγησή της βρίσκεται στο προσκήνιο από το καλοκαίρι του 2020, περίοδος κατά την οποία ζήσαμε το θρίλερ με τα ερευνητικά σκάφη της γείτονος, να αλωνίζουν το Αιγαίο και όχι μόνο. Ήταν τότε, που η Γαλλία ήταν η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που έστειλε πολεμικά σκάφη σε ένδειξη αλληλεγγύης, ή πιο σωστά έδειξε ότι τα στρατηγικά της συμφέροντα στην περιοχή βρίσκονται σε κίνδυνο όταν κινδυνεύουν και τα Ελληνικά. Παράλληλα, πρώτη η Γαλλία ήταν μεταξύ των χωρών που στήριξαν τις ελληνικές θέσεις στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια που ακολούθησαν και ασχολήθηκαν με την τουρκική προκλητικότητα.<br /><br />Το γιατί πήρε έναν χρόνο η υπογραφή αυτής της συμφωνίας έγινε φανερό – παρόλο που όλοι το υποψιάζονταν- αμέσως μετά την εμφάνιση της AUKUS.<br /><br />O δυτικός ηγεμόνας, αφού αποφάσισε να αφοσιωθεί στην συγκράτηση (containment) της Κίνας στον Ειρηνικό, έδωσε όπως φαίνεται τα διαπιστευτήρια του στην Γαλλία για τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου, πάντα υπό την υψηλή εποπτεία του. Κουμπάρος οι ΗΠΑ λοιπόν στο συνοικέσιο, χωρίς την συγκατάθεση των οποίων, δύσκολα το ελληνικό πολιτικό σύστημα θα τολμούσε να κάνει αυτή την επιλογή (και ταυτόχρονα να επιλέξει τις γαλλικές φρεγάτες έναντι των αμερικανικών).<br /><br />Έστω και από «σπόντα» λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση παράγγειλε ένα οπλικό σύστημα μοναδικών δυνατοτήτων που θα αλλάξει το ναυτικό ισοζύγιο όχι μόνο στο Αιγαίο, αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο όπου έχει επικεντρωθεί η Τουρκική επιθετικότητα το τελευταίο διάστημα. Η μεγάλη είδηση όμως, είναι η ταυτόχρονη υπογραφή του αμυντικού συμφώνου μεταξύ των δύο χωρών που μπορεί να αποτελέσει πραγματικό καταλύτη για τις ισορροπίες στην περιοχή μας. Και μόνο η εμφάνιση ενός τέτοιου διμερούς συμφώνου είναι εντυπωσιακή από την άποψη ότι επαναφέρει στην επικαιρότητα μια μορφή διακρατικής συνεννόησης μετά από πολλές δεκαετίες όπου επικρατούσαν οι πολυμερείς αμυντικές συμφωνίες.<br /><br />Η πεμπτουσία του Συμφώνου εντοπίζεται στο άρθρο 2, όπου αναφέρεται ότι «Τα Μέρη παρέχουν το ένα στο άλλο βοήθεια και συνδρομή, με όλα τα κατάλληλα μέσα που έχουν στην διάθεσή τους, κι εφόσον υφίσταται ανάγκη με τη χρήση ένοπλης βίας, εάν διαπιστώσουν από κοινού ότι μία ένοπλη επίθεση λαμβάνει χώρα εναντίον της επικράτειας ενός από τα δύο, σύμφωνα με το Άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».<br /><br />Ενώ ακόμη κρατούν οι πανηγυρισμοί στην ελληνική πλευρά για αυτή την αναφορά, καλό είναι να έχουμε υπόψη τους αστερίσκους που κρύβουν οι όροι «ένοπλη επίθεση» και «επικράτεια».<br /><br />Στην πρώτη περίπτωση ο όρος χρήζει ερμηνειών που μπορεί την κρίσιμη στιγμή να μην ταυτιστούν μεταξύ των συμβαλλομένων. Επίσης, η έννοια της επικράτειας εκτείνεται μέχρι τα 6 ν.μ. που ορίζουν τα χωρικά ύδατα της χώρας. Όμως τα λιγότερο ή περισσότερο «θερμά» επεισόδια που διαδραματίστηκαν τα τελευταία χρόνια στην περιοχή μας, ήταν εντός των ζωνών κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά εκτός των χωρικών υδάτων μας.<br /><br />Παράλληλα, πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη, ότι κανείς μπορεί να ζητάει αξιοπιστία από τα άλλα μέρη, όταν πρώτα ο ίδιος εκπέμπει σήματα κύρους και αξιοπιστίας. Σε ένα σύμφωνο αμοιβαίας συνδρομής, είναι σημαντικό για καθένα από τα συμβαλλόμενα μέρη, να λαμβάνει τροφοδότηση από την άλλη πλευρά, που θα ενισχύει την πεποίθησή του ότι την κρίσιμη στιγμή θα τηρηθούν τα συμφωνηθέντα. Όσο μεγαλύτερη είναι αυτή η βεβαιότητα, τόσο πιο πιθανό θα είναι και το ίδιο να ανταποκριθεί στις δικές του δεσμεύσεις αν και όταν χρειαστεί.<br /><br />Για να το πούμε ωμά, κανείς δεν πρόκειται να πολεμήσει για λογαριασμό μας εάν πρώτοι εμείς δεν δείχνουμε ότι είμαστε διατεθειμένοι να το κάνουμε.<br /><br />Το ίδιο το δόγμα της αποτροπής το οποίο υποτίθεται ότι αποτελεί την πεμπτουσία της ελληνικής στρατηγικής απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα, βασίζεται στην αξιοπιστία του μηνύματος που εκπέμπουμε και αυτό είναι ένα πεδίο στο οποίο δεν έχουμε δείξει καλά δείγματα στο πρόσφατο παρελθόν: άλλοτε με δηλώσεις περί τούρκικων πλοίων που ο δυνατός αέρας τα παρέσυρε στα ελληνικά χωρικά ύδατα, και γενικότερα δηλώσεις περί κόκκινων γραμμών που στην συνέχεια έγιναν διακεκομμένες...Ίσως για αυτό τον λόγο οι Γάλλοι θέλησαν να καλύψουν τα νώτα τους, προαναγγέλλοντας ρητά στο άρθρο 18 παρ. ι) την συμμετοχή των ελληνικών Ε.Δ. στις υπό γαλλική διοίκηση επιχειρήσεις στο Σαχέλ. Αυτή η αναφορά, δεν χρήζει παρερμηνειών.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση, η Συμφωνία ανεβάζει κατακόρυφα την ελληνική αποτρεπτική ικανότητα, και αυτό επειδή κάθε φορά που η Τουρκία θα μπαίνει στον πειρασμό να ανατρέψει το status quo της περιοχής θα βρίσκεται αντιμέτωπη με την πιθανότητα της γαλλικής εμπλοκής μεγεθύνοντας το σχετικό ρίσκο που αναλαμβάνει.<br /><br />Σημαντική παρακαταθήκη για αυτό το Σύμφωνο είναι ότι αυτό δεν υπαγορεύτηκε από μια συγκυριακή σύμπτωση συμφερόντων. Αντίθετα, αποτυπώνει μια πολυετή συνεργασία σε πολλαπλά επίπεδα, συμπυκνώνει δεσμούς τόσο σε πολιτικό και πολιτιστικό επίπεδο και κυρίως υπογραμμίζει τα κοινά συμφέροντα των δύο χωρών στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.<br /> <br /></div><div><a href="http://i-epikaira.blogspot.com">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Ελλάς – Γαλλία – Συμμαχία;» Κανείς δεν πρόκειται να πολεμήσει για λογαριασμό μας εάν πρώτοι εμείς δεν δείχνουμε να είμαστε διατεθειμένοι να το κάνουμε!

Στον απόηχο της ιστορικής συμφωνίας AUKUS που σηματοδοτεί το νέο ψυχρό πόλεμο, με την Κίνα στη θέση της ΕΣΣΔ μεταφέροντας το επίκεντρο του γ...

Διαβάστε την συνέχεια

Υπό πολιορκία η κυπριακή ΑΟΖ: «Μπλόκο» τουρκικών πολεμικών πλοίων στο Nautical Geo Ψάχνεται για «θερμό» επεισόδιο η Άγκυρα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://i0.wp.com/www.presspublica.gr/wp-content/uploads/2020/10/%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%821.jpg?fit=1000%2C563&ssl=1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="800" height="450" src="https://i0.wp.com/www.presspublica.gr/wp-content/uploads/2020/10/%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%821.jpg?fit=1000%2C563&ssl=1" width="800" /></a></div><div><br /></div>«Θερμό» επεισόδιο στήνει στην κυπριακή ΑΟΖ η Τουρκία, με στόχο αφενός να τορπιλίσει τις προσπάθειες για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου EastMed και αφετέρου να επιβάλλει – με το έτσι θέλω – τους δικούς της χάρτες για αναβίωση της Γαλάζιας Πατρίδας.<br />Αποκάλυψη<br /><br />Αρμόδιες πηγές αποκαλύπτουν στο ΣΙΓΜΑ πως στην περιοχή βρίσκονταν τρία πολεμικά πλοία της Άγκυρας και δεν αφήνουν τίποτα να πλησιάσει.<br /><br />Το Nautical Geo έχει πλέον αγκυροβολήσει ανοικτά του λιμανιού της Λάρνακας.<br /><br />Την ίδια ώρα, στο σημείο που μέχρι πρότινος το σκάφος εκτελούσε μελέτες για τον EASTMED, βρίσκονται τις τελευταίες ώρες δύο τουρκικές φρεγάτες και μία κορβέτα.<br /><br />Πρόκειται για κανονική πειρατεία, με την Τουρκία να επικαλείται παράτυπη Navtex που εξέδωσε για δήθεν ναυτικές ασκήσεις, στην περιοχή που θα εκτελούσε τις εργασίες του για τον αγωγό EastMed το ερευνητικό σκάφος Nautical Geo, εκ μέρους της Κύπρου, της Ελλάδας και του Ισραήλ.<br />Άσκηση «Ευνομία<br /><br />Λίγο πιο πέρα, εντός της ελληνικής ΑΟΖ, διεξάγεται από προχθές η άσκηση «Ευνομία» με τη συμμετοχή ναυτικών και εναέριων μέσων από Ελλάδα, Γαλλία και Ιταλία.<br /><br />Μάλιστα, η πληροφόρηση αναφέρει ότι ως απάντηση προχθές, ελληνικά και γαλλικά μαχητικά πέταξαν πάνω από την περιοχή της τουρκικής navtex.<br /><br />Μετά την παρενόχληση που δέχθηκε από τουρκική φρεγάτα ανοικτά της Κρήτης, το Nautical Geo έφθασε στην κυπριακή ΑΟΖ στις 28 Σεπτεμβρίου και άρχισε τις μετρήσεις.<br /><br />Στις 2 του μήνα, όμως, έφθασε στην ίδια περιοχή το τουρκικό ερευνητικό Ορουτς Ρέις, μαζί με τουρκικά πολεμικά.<br /><br />Ένα από αυτά απείλησαν δια ασυρμάτου το γαλλικό Nautical Geo με αποτέλεσμα αυτό να αποχωρήσει.<br />Ανενόχλητο το Ορουτς Ρέις<br /><br />Συνεπώς, από τις δύο του μήνα μέχρι την επομένη ημέρα, την Κυριακή, το Ορουτς Ρέις έκοβε βόλτες ανενόχλητο.<br /><br />Η τελευταία πληροφόρηση καταδεικνύει πως τώρα το τουρκικό σκάφος είναι αγκυροβολημένο στην Αττάλεια της Τουρκίας, αλλά παραμένουν στην περιοχή τα τρία πολεμικά πλοία της Άγκυρας.<br /><br />Η Κυπριακή Δημοκρατία παρακολουθεί εδώ και ημέρες τις τουρκικές κινήσεις, τις καταγράφει και αντιδρά με καταγγελίες δια της διπλωματικής οδού.<br /><br />Η έκρυθμη αυτή κατάσταση επισκιάζει και τις διερευνητικές επαφές που πραγματοποιήθηκαν χθες σε τεχνικό επίπεδο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στην Άγκυρα, με τις προσδοκίες να είναι πολύ χαμηλές.<br /><br />Κεκλεισμένων των θυρών συζητήθηκαν οι θαλάσσιες δικαιοδοσίες σε Αιγαίο και ανατ. Μεσόγειο, ωστόσο η τουρκική πλευρά επέμεινε και στο θέμα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου.<br /><br />Οι συνομιλίες θα συνεχισθούν σε έξι μήνες στην Αθήνα.<br /><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="366" src="https://www.youtube.com/embed/MhWGqmgf9oo" width="756" youtube-src-id="MhWGqmgf9oo"></iframe><br /><br /><br /><a href="https://warnews247.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Υπό πολιορκία η κυπριακή ΑΟΖ: «Μπλόκο» τουρκικών πολεμικών πλοίων στο Nautical Geo Ψάχνεται για «θερμό» επεισόδιο η Άγκυρα

«Θερμό» επεισόδιο στήνει στην κυπριακή ΑΟΖ η Τουρκία, με στόχο αφενός να τορπιλίσει τις προσπάθειες για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί η ελληνική εμπλοκή στο Σαχέλ είναι βέβαιη

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/10/4D387EA2-7A3C-429F-99AE-E12A1754FF8E.jpeg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/10/4D387EA2-7A3C-429F-99AE-E12A1754FF8E-696x378.jpeg" /></a><br /><br />Οι Γάλλοι υποστήριξαν χθες ότι δεν θα χρειαστεί να αναπτυχθούν ελληνικές δυνάμεις στο Σαχέλ. Ωστόσο στο κείμενο της ελληνογαλλικής συμφωνίας υπάρχει σαφής πρόβλεψη.<br /><br />Ο Στέλιος Φενέκος πρόεδρος της Κοινωνίας Αξιών εξηγεί σε κείμενο του πως και που θα εμπλακούμε :<br /><br />ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΠΙΘΑΝΗ (ΒΕΒΑΙΗ ΚΑΤ’ ΕΜΕ) ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΜΠΛΟΚΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΑΧΕΛ<br /><br />Όπως πάντα εμείς στην «κοινωνία αξιών» λειτουργούμε προνοητικά. Για αυτό στις αναλύσεις μας έγκαιρα είχαμε επισημάνει:<br /><br />α) Την αναγκαιότητα της στρατηγικής σημασίας με την Γαλλία,<br />β) Την μεταστροφή της Αμερικανικής πολιτικής στο ζήτημα της Γαλλίας και των φρεγατών (γιατί οι ΗΠΑ έχουν ανάγκη την Γαλλία ως στρατηγικό σύμμαχο στην προσπάθεια περιορισμού της Κινεζικής επέκτασης- άρθρο 12 της συμφωνίας: Θα δίνεται επίσης έμφαση στις σχέσεις με τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Κίνα),<br />γ) Όπως επίσης και εκτιμήσεις για τις αναμενόμενες Τουρκικές αντιδράσεις που επιβεβαιώνονται προς το παρόν.<br /><br />Γι’ αυτό εξετάσαμε την Γαλλική πολιτική στην περιοχή Σαχέλ, που όπως εκτιμάμε θα εμπλακούμε ευρύτερα με δυνάμεις μας στην διεθνή δύναμη και στο επιτελείο που προετοιμάζουν οι Γάλλοι (πριν την αποχώρηση μέσα στο 2022 των 2.000 στρατιωτών ειδικών δυνάμεων από το σύνολο των 5.100 της δύναμης που βρίσκεται εκεί), για να αντιμετωπίσουν τους αντάρτες του ISIS, υπό τους περιορισμούς βέβαια που εύλογα αναδύθηκαν μετά την εσπευσμένη αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν, ως ένα στρατηγικό ανάλογο από το οποίο πρέπει να διδαχθούμε.<br /><br />ΣΗΜ: Άρθρο 18 (ι) της συμφωνίας: «Συμμετοχή σε κοινές αναπτύξεις δυνάμεων ή αναπτύξεις σε θέατρα επιχειρήσεων προς υποστήριξη κοινών συμφερόντων, όπως, για παράδειγμα, τις υπό γαλλική διοίκηση επιχειρήσεις στο Σαχέλ.»<br /><br />Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΑΧΕΛ<br /><br />Όπως ανακοίνωσε την προηγούμενη εβδομάδα ο Μακρόν, η στρατιωτική δύναμη της Γαλλίας που δρα στην άνυδρη και ασταθή περιοχή Σαχέλ, (εκτείνεται νότια της ερήμου της Σαχάρας και περιλαμβάνει 5 χώρες- Μάλι, Τσαντ, Νίγηρα, Μπουρκίνα Φάσο και Μαυριτανία), στο πλαίσιο της επιχείρησης Barkhane εναντίον του ISIS, και στην οποία συμμετέχουν πάνω από 5.100 στρατιώτες, θα τελειώσει την αποστολή της το πρώτο τρίμηνο του 2022.<br /><br />Η Γαλλία ως πρώην αποικιακή δύναμη στην περιοχή, έστειλε στρατεύματα στο Μάλι το 2013, στο πλαίσιο της επιχείρησης Serval, για να σταματήσουν την προέλαση των τζιχαντιστών στο Μάλι, εξαναγκάζοντάς τους να καταφύγουν στο βορρά του Μάλι.<br /><br />Η επιχείρηση Serval αντικαταστάθηκε αργότερα από την επιχείρηση Barkhane και επεκτάθηκε και με άλλες χώρες, για να βοηθήσουν στη σταθεροποίηση της ευρύτερης περιοχής του Sahel αποτρέποντας την δημιουργία Χαλιφάτου από τους τζιχαντιστές του ISIS που κατέφυγαν και ενισχύθηκαν εκεί.<br /><br />Ο Μακρόν προσπαθούσε να πείσει τους συμμάχους στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ να επωμιστούν το βάρος της αντιτρομοκρατικής μάχης στο Σαχέλ και έπρεπε να γίνει η δολοφονία του ηγέτη του Τσαντ, συμμάχου του Παρισιού, και δύο πραξικοπήματα μέσα σε ένα χρόνο στο Μάλι, για να γίνει αντιληπτή η απειλή για την ειρήνη στην περιοχη, και η συνεχιζόμενη πολιτική αστάθεια.<br />Τον Δεκέμβριο του 2019, 13 Γάλλοι στρατιώτες και πολλοί άμαχοι σκοτώθηκαν από τρομοκρατική επίθεση στο Μάλι, κατά τη διάρκεια τελετής στο Hotel National des Invalides.<br />Οι ισλαμιστές μαχητές, συνεχίζουν τις καταστροφικές επιθέσεις εναντίον των στρατιωτικών και όλο και περισσότερο κατά αμάχων. Εκατοντάδες νεκροί πολίτες και στρατιώτες υπήρξαν από τον Ιανουάριο, σε μια σειρά σφαγών και επιθέσεων σε χωριά, στα σύνορα του Νίγηρα, της Μπουρκίνα Φάσο και του Μάλι.<br /><br />Ενώ οι κυβερνήσεις των χωρών στην περιοχή Σαχέλ αγκάλιασαν τη στρατιωτική βοήθεια της Γαλλίας, αντιλαμβανόμενοι την σημασία της παρουσίας τους, εν τούτοις από πολλούς η παρουσία τους θεωρήθηκε ως απομεινάρι της Γαλλικής αποικιοκρατίας, και η Γαλλική μονάδα αντιμετώπισε αντιδράσεις από ντόπιους.<br /><br />«Θα θέσουμε τέλος στην επιχείρηση Barkhane το πρώτο τρίμηνο του 2022 με τακτικό τρόπο», δήλωσε ο Μακρόν (μετά τα διδάγματα που πήρε από την χαοτική αποχώρηση των Αμερικανικών και των συμμαχικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν).<br />«Δεν εγκαταλείπουμε τους Αφρικανούς εταίρους και θα συνεχίσουμε να πολεμάμε τις ομάδες που συνδέονται με την Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος» ξεκαθάρισε.<br /><br />Η Γαλλική δύναμη της επιχείρησης Barkhane θα κλείσει τις βάσεις της στο Τιμπουκτού, Τεσσαλίτ και Κιντάλ στο βόρειο Μάλι τους επόμενους έξι μήνες.<br />Αυτή η μείωση των δυνάμεων όμως δεν σημαίνει και την πλήρη απόσυρση από την περιοχή. Η παρουσία της Γαλλίας στην περιοχή Σαχέλ θα συνεχισθεί με 3.000 στρατιώτες, ως μέρος της λεγόμενης διεθνούς ομάδας εργασίας Takuba στην οποία οι Γάλλοι στρατιώτες θα αποτελούν τη «ραχοκοκαλιά». Έχει μάλιστα αρχίσει να αναθεωρεί τα επιχειρησιακά της σχέδια, για να επικεντρωθεί ιδιαίτερα στην ασταθή συνοριακή περιοχή όπου συναντώνται το Μάλι, η Μπουρκίνα Φάσο και ο Νίγηρας.<br /><br />ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ<br /><br />Αν και υπάρχουν πολλές έντονες διαφορές μεταξύ του πολέμου της Αμερικής στο Αφγανιστάν και της Γαλλίας στο Σαχέλ – από το μέγεθος και τη φύση τους έως τους στόχους τους εναντίον των τζιχαντιστων – υπάρχουν επίσης και πολλές ομοιότητες.<br /><br />α) Και οι δύο επιχειρήσεις περιλαμβάνουν/περιελάμβαναν πολυετή ξένη στρατιωτική συμμετοχή, σε χώρες με αδύναμες και ασταθείς κυβερνήσεις.<br />β) Και οι δύο επιχειρήσεις έχουν/είχαν να διαχειριστούν την κούραση των στρατευμάτων, τα θύματα ανάμεσά τους και ανάμεσα στους πολίτες που συνεργάζονται μαζί τους και προστατεύουν, και την μειωμένη υποστήριξη από την χώρα τους.<br />γ) Και οι δύο πολέμησαν/πολεμούν κατά των φανατικών ισλαμιστικών ομάδων, οι οποίοι διατείνονται (και το υποστηρίζουν) ότι έχουν την υπομονή να περιμένουν, μέχρι να φθαρεί ο αντίπαλος ηθικά και πνευματικά, να κουραστεί και να καταναλώσει τεράστιους πόρους (υλικούς και ανθρώπινους), γεγονός που θα τον αναγκάσει να αποσυρθεί από τις περισσότερες περιοχές και τελικά αργά ή γρήγορα θα κυριαρχήσουν σε αυτές, καλύπτοντας το κενό εξουσίας που θα δημιουργηθεί.<br /><br />ΔΙΔΑΓΜΑ: Όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές στην σύγχρονη εποχή, οι αόριστες στρατιωτικές αποστολές που υπακούουν σε ακόμη πιο ασαφή πολιτικό σκοπό, που δεν έχουν συγκεκριμένο και περιορισμένο στόχο αλλά συνεχώς διευρυνόμενο και ασαφή ως προς το αντικείμενο προσπάθειας, δεν είναι βιώσιμες, όταν μάλιστα επεκτείνονται επί μακρόν.<br /><br />Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, η Γαλλία προς το παρόν δεν έχει καμία πρόθεση να αποσυρθεί πλήρως από το Σαχέλ. Οι εικόνες χάους και αγωνίας στο αεροδρόμιο της Καμπούλ είναι όμως κάτι που προβλημάτισε τους Γάλλους αξιωματούχους και τους έκανε να σκεφτούν τις συνθήκες υπό τις οποίες πρόκειται να φύγουν.<br /><br />Εκτιμώ ότι με βάση τα μαθήματα αυτά, μετά την αύξηση των θυμάτων, την εξασθένιση της υποστήριξης της επιχείρησης στο εσωτερικό, την εξάπλωση της εξέγερσης και την αύξηση του αντιγαλλικού αισθήματος σε ορισμένα έθνη της περιοχής Σαχέλ, η ανανεωμένη αποστολή της Γαλλίας θέτει πλέον πιο σαφείς και περιορισμένους στόχους:<br /><br />α) την αντιτρομοκρατική δράση<br />β) την ενίσχυση της κυβέρνησης και των τοπικών δυνάμεων για να οργανωθούν, και να εκπαιδευτούν για να αντιμετωπίσουν την τρομοκρατική απειλή<br />γ) οπωσδήποτε όχι τον έλεγχο και την κατοχή μεγάλων εκτάσεων,<br />δ) και οπωσδήποτε όχι το ουτοπικό μακροχρόνιο και κοστοβόρο Nation Building.<br /><br />Η Γαλλία επισης βασίζεται στην συμμετοχή της ΕΕ αλλά και του NATO στην πολυεθνική δύναμη Takuba, που δρα υπό την ηγεσία της Γαλλίας και συνδράμει την Γαλλία στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας στο Μάλι. Η Task Force Takuba είναι μια ευρωπαϊκή στρατιωτική δύναμη, με συμμετοχή από 8 ευρωπαϊκές χώρες και από τις χώρες της Σαχέλ (G5), η οποία βοηθά τις ένοπλες δυνάμεις του Μαλί στον αγώνα τους κατά της τρομοκρατίας.<br /><br />Αναπτύχθηκε το καλοκαίρι του 2020, και αποτελείται κυρίως από δυνάμεις ειδικών επιχειρήσεων με υψηλό επίπεδο αυτονομίας και σε συντονισμό με άλλες διεθνείς αποστολες στην περιοχη, της αποστολής του ΟΗΕ για την Σταθεροποίηση στο Μάλι (MINUSMA), καθώς και τις αποστολές της ΕΕ EUTM Mali , EUCAP Sahel Mali και EUCAP Sahel Niger.<br /><br />Η Ελλάδα ήδη έχει υποσχεθεί ότι θα συμμετέχει στην επιχείρηση Takuba, πολύ πριν υπογραφεί η πρόσφατη Ελληνογαλλική στρατηγική συμφωνία<br /><br />Η Takuba συνεργάζεται επίσης στενά με τον Barkhane και τις τοπικές δυνάμεις του G5-Sahel. Η Takuba Force (TF) ήδη έλαβε μέρος στο ” Operation Solstice “, από κοινού με γαλλικές και νιγηριανές δυνάμεις, εναντίον του ISIS στην Ευρύτερη Σαχαρα, όπου 6 τζιχαντιστές σκοτώθηκαν και άλλοι 2 αιχμαλωτίστηκαν.<br /><br />α) UN/MINUSMA: Ξεκίνησε τον Απριλιο 2013 με το ψήφισμα 2100 του ΣΑ/ΟΗΕ για τη σταθεροποίηση της χώρας, μετά την εξέγερση των Τουαρέγκ το 2012 . Αναπτύχθηκε επίσημα την 1η Ιουλίου και έγινε η πιο επικίνδυνη ειρηνευτική αποστολή του ΟΗΕ, με 209 κυανόκρανους να έχουν σκοτωθεί από μια δύναμη 15.200 κυανόκρανων.<br /><br />β) EUTM Mali (ξεκίνησε το 2013) : Ήδη 22 μέλη της ΕΕ (Αυστρία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Τσεχία, Εσθονία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Ιρλανδία, Ιταλία, Λετονία, Λιθουανία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία, Ισπανία, Σουηδία) και 3 χώρες εκτός ΕΕ (Γεωργία, Μολδαβία, Μαυροβούνιο) συμμετέχουν στην αποστολή και έχουν στείλει στρατιώτες στην Δημοκρατία του Μάλι.<br /><br />γ) Το EUCAP Sahel Mali ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2015, μετά από πρόσκληση της κυβέρνησης του Μάλι ως βασικό συστατικό της περιφερειακή στρατηγικής της ΕΕ για την ασφάλεια και την ανάπτυξη στο Sahel. Η δύναμη αποτελείται από136 Ευρωπαίους και 53 από το Μάλι.<br /><br />δ) Το EUCAP Sahel Niger: Από την ίδρυσή της το 2012 (με 120 Ευρωπαίους), η αποστολή έχει εντολή να εκπαιδεύσει και να συμβουλεύσει τις δυνάμεις εσωτερικής ασφάλειας της Νιγηρίας, ιδίως την Police Nationale, και το Garde Nationale, με έμφαση στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος.,<br /><br />ε) ΝΑΤΟ/NSPO: O Οργανισμός Υποστήριξης και Προμηθειών του ΝΑΤΟ (NSPO) υπέγραψε τεχνική συμφωνία -πλαίσιο με το Υπουργείο Ενόπλων Δυνάμεων της Γαλλιας για την παροχή υπηρεσιών στο Μάλι, και υποστήριξη της Task Force Takuba. Η παροχή υποστήριξης στο στρατόπεδο στη Μενάκα, στο ανατολικό Μάλι, περιλαμβάνει υπηρεσίες προμήθειας τροφίμων και υπηρεσίες βάσεως, υπηρεσίες μηχανικού, συντήρηση υποδομών, προμήθεια καυσίμων και ενδο-θεατρικές αεροπορικές και χερσαίες μεταφορές.<br /><br />Επίσης για να ξεπεραστούν τυχόν αντιρρήσεις της ΕΕ είτε καθυστερήσεις στην λήψη αποφάσεων και στην συμμετοχή, θα υπάρξει αξιοποίηση της European Intervention Initiative (EI2), που βρίσκεται εκτός του συστήματος λήψης αποφάσεων της ΕΕ και μπορεί να ξεπεράσει καθυστερήσεις και αδυναμίες αποφάσεων (μετέχουν 9 χώρες της ΕΕ και 2 του ΝΑΤΟ) και στην οποία έχει δεσμευτεί να συμμετέχει και η Ελλάδα με την συμφωνία :<br /><br />Άρθρο 18 (ιδ) της συμφωνίας: “Αμοιβαία υποστήριξη αναφορικά με τη συμμετοχή σε πολυεθνικές αμυντικές δομές, όπως για παράδειγμα η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Επέμβασης (ΕΙΕ).».<br /><br />ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ<br /><br />Μένω έκπληκτος με την αδυναμία της αντιπολίτευσης να αρθρώσει ένα σοβαρό επιχείρημα, ώστε να ελέγχει την κυβέρνηση από τυχόν αυθαιρεσίες (βασιζόμενη στην συμφωνία) στην λήψη αποφάσεων, για εμπλοκή δυνάμεων σε άλλες περιοχές του κόσμου (π.χ. Υποσαχάρια Αφρική), με βάση την συμφωνία αυτή.<br /><br />Αυτή ήταν πάντα μία βασική αρχή της εξωτερικής μας πολιτικής, να υπάρχει σαφής έγκριση από το κοινοβούλιο για την συμμετοχή Ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων σε επιχειρήσεις εκτός της χώρας, και θα πρέπει να τηρηθεί.<br /><br />Η πρόσφατη συμφωνία ανοίγει το παράθυρο συμμετοχής σε πολυεθνικές επιχειρήσεις εκτός Ελλάδος και εκτός περιοχής ΝΑΤΟ και ΕΕ, χωρίς να ξεκαθαρίζεται εάν αυτό θα εγκρίνεται από το κοινοβούλιο.<br /><br />Στο σημείο αυτό εκτιμώ ότι θα έπρεπε να στραφεί η προσοχή της αντιπολίτευσης, διεκδικώντας την δέσμευση της κυβέρνησης στον νόμο που θα επικυρώσει την συμφωνία, ώστε να υποχρεώνεται να ζητάει την έγκριση του κοινοβουλίου σε περιπτώσεις που απαιτηθεί συμμετοχή Ελληνικών δυνάμεων σε περιοχές εκτός της περιοχής ευθύνης του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, λόγω των δεσμεύσεων αυτής της συμφωνίας και οπωσδήποτε σε κάθε περίπτωση που δεν υποστηρίζεται η συμμετοχή των στρατιωτικών μας δυνάμεων από αποφάσεις του ΟΗΕ, είτε του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.<br /><br />Δυστυχώς η αντιπολίτευση παρασύρθηκε από το “τουίτ” Βενιζέλου, που έστρεψε την προσοχή εσφαλμένα, επικίνδυνα και ανούσια στο άρθρο 2 περί επικράτειας (όπως έχω επεξηγήσει αναλυτικά σε άλλο άρθρο μου).<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί η ελληνική εμπλοκή στο Σαχέλ είναι βέβαιη

Οι Γάλλοι υποστήριξαν χθες ότι δεν θα χρειαστεί να αναπτυχθούν ελληνικές δυνάμεις στο Σαχέλ. Ωστόσο στο κείμενο της ελληνογαλλικής συμφωνίας...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία μεταφέρει Leopard-2Α4 στην Κύπρο-Ύποπτα σχέδια του Ερντογάν για την Μεγαλόνησο.

<h3 style="text-align: left;"><img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-10/FBA3XpdUYAQouuI.jpeg?itok=gU5GkMgk" width="742" /><br /></h3><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Πιθανή μετακίνηση δεκάδων τουρκικών UAV, DRONE στην Κατεχόμενη Κύπρο</span></h3>Σύμφωνα με φωτογραφία Τούρκων στρατιωτών που ανέβηκε σε κοινωνικά δίκτυα, οι Τούρκοι μεταφέρουν δεκάδες άρματα μάχης Leopard-2Α4 στην Κύπρο, με σκοπό την αναβάθμιση του αρματικού δυναμικού τους.<br /><br /><div class="embed-media embed-media--rich-twitter" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; clear: both; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1445716568579579913" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2hvcml6b25fdHdlZXRfZW1iZWRfOTU1NSI6eyJidWNrZXQiOiJodGUiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3NwYWNlX2NhcmQiOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1445716568579579913&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fethnika-themata%2Fkypriako%2F7041611_i-toyrkia-metaferei-leopard-2a4-stin-kypro-upopta-shedia-toy&sessionId=a422faa97983b0ede810e6b5c480f3ebeda94dec&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=fcb1942%3A1632982954711&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 806px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div>Δεν υπάρχουν πληροφορίες για αντικατάσταση των τουρκικών αρμάτων M60A3 από την Κύπρο προς την Τουρκία, κάτι που πιθανότατα σημαίνει ότι η Άγκυρα ενισχύει την υπάρχουσα δύναμη και δεν την αναβαθμίζει τόσο απλά, όσο διατείνονταν παλαιότερα οι τουρκικές αρχές.<br /><br />Η ενίσχυση των τουρκικών επιλαρχιών μεταφράζονται σε σχέδια που στρέφονται κατευθείαν στην εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου, με πρώτο στόχο την αποκαλούμενη "πράσινη γραμμή" μια λωρίδα γης 32 χλμ που χωρίζει τα Κατεχόμενα με την κυπριακή δημοκρατία. <br /><br />Σε συνδυασμό με την προχθεσινή δήλωση του επικεφαλής της Τουρκοκυπριακής κοινότητας Ερσίν Τατάρ, για την μετακίνηση δεκάδων τουρκικών μη επανδρωμένων εναερίων οχημάτων στο Λευκόνοικο και ίσως και αλλού, κατανοούμε ότι οι Τούρκοι “αρματώνουν” μέχρι τα δόντια την τουρκική δύναμη Κύπρου, έχοντας τα δικά τους σχέδια.<br /><br />Ο Τατάρ μαρτύρησε την επικείμενη μετακίνηση πολλών δεκάδων τουρκικών UAV, DRONE στην Κατεχόμενη Κύπρο, αποκαλύπτοντας ότι έτσι ότι ο κύριος στόχος είναι ο έλεγχος της κυπριακής ΑΟΖ τώρα, ενώ η Άγκυρα επιθυμεί να ακυρώσει κάθε προσπάθεια για την κατασκευή του αγωγού East Med. <br /><br />“Θα συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε με την Τουρκία υπό οποιεσδήποτε συνθήκες προκειμένου να διατηρήσει την υπεροχή μας στους ενεργειακούς πόρους και στον εναέριο χώρο, κυριαρχώντας στη Μεσόγειο, με όλα είδη συνεργασίας με τα UAV και SİHA”, είχε τονίσει ο Τατάρ.<br /><br /><div class="embed-media embed-media--rich-twitter" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; clear: both; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1445842221895503875" frameborder="0" id="twitter-widget-1" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-1&features=eyJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2hvcml6b25fdHdlZXRfZW1iZWRfOTU1NSI6eyJidWNrZXQiOiJodGUiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3NwYWNlX2NhcmQiOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1445842221895503875&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fethnika-themata%2Fkypriako%2F7041611_i-toyrkia-metaferei-leopard-2a4-stin-kypro-upopta-shedia-toy&sessionId=a422faa97983b0ede810e6b5c480f3ebeda94dec&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=fcb1942%3A1632982954711&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 642px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div>Το τουρκικό καθεστώς “στήνει” μεθοδικά ένα τεράστιο δίκτυο βάσεων μη επανδρωμένων εναερίων αεροσκαφών ( και σε λίγο και σκαφών) γύρω από την ελληνική και κυπριακή επικράτεια με σκοπό τον εκβιασμό του ελληνισμού για να πετύχει αναίμακτα τα προκλητικά σχέδια του σε Αιγαίο και Α.Μεσόγειο.<br /><br />Με τον τουρκικό στρατό στα Κατεχόμενα να είναι υπερεξοπλισμένος στην στεριά, την δυνατότητα χρήσης δεκάδων εξοπλισμένων με πυραύλους MAM-L μη επανδρωμένων εναερίων οχημάτων BAYRAKTAR και AKINCI στον αέρα, καθώς και με “παγίδες” τουρκικών πολεμικών πλοίων στην θάλασσα, η Τουρκία εισέρχεται στο τελικό στάδιο πρόκλησης κατά του ελληνισμού.<br /><br />Αυτό της επιβολής του τουρκολιβυκού μνημονίου και της τουρκικής ΑΟΖ στην Κύπρο ...με τα όπλα.<br />Η Ελλάδα οφείλει και πρέπει να αντιδράσει δυναμικά πρώτα σε διπλωματικό επίπεδο και έπειτα σε στρατιωτικό εφόσον απειληθούν ελληνικές δυνάμεις.<br /><br />Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα κρίσιμη αφού ο επικίνδυνος αλλά και άρρωστος Ερντογάν, βλέποντας το τέλος του είναι ικανός να βάλει “φωτιά” σε ολόκληρη την Α.Μεσόγειο για να ικανοποιήσει τις οθωμανικές ονειρώξεις του και να σωθεί η οικογένεια του από τα σκάνδαλα και τις διώξεις που θα ακολουθήσουν την πτώση του στην Τουρκία. <div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία μεταφέρει Leopard-2Α4 στην Κύπρο-Ύποπτα σχέδια του Ερντογάν για την Μεγαλόνησο.

Πιθανή μετακίνηση δεκάδων τουρκικών UAV, DRONE στην Κατεχόμενη Κύπρο Σύμφωνα με φωτογραφία Τούρκων στρατιωτών που ανέβηκε σε κοινωνικά δίκτυ...

Διαβάστε την συνέχεια

Όχημα για να διεκδικήσει η Τουρκία τα νησιά η αποστρατιωτικοποίηση – Η φόρμουλα-παγίδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/10/aigaio_stratos_SLpress.gr_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="400" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/10/aigaio_stratos_SLpress.gr_.jpg" width="758" /></a></div><div><br /></div><b> Σταύρος Λυγερός</b><br />Για πρώτη φορά είχε ακουστεί εδώ και αρκετούς μήνες από μη επίσημα τουρκικά χείλη: Μας είχαν πει τότε ότι εάν η Ελλάδα δεν αποστρατιωτικοποιήσει τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου θα έχει παραβιάσει τις συνθήκες, με τις οποίες της παραχωρήθηκαν και ως εκ τούτου η παραχώρηση θα πάψει να ισχύει, οπότε Αθήνα και Άγκυρα πρέπει να διαπραγματευθούν για την κυριαρχία αυτών των νησιών!<br /><br />Από τότε είχα επισημάνει πως εκείνη η ανεπίσημη δήλωση –όπως συνηθίζουν οι Τούρκοι– ήταν ο προάγγελος μίας κλιμάκωσης του τουρκικού επεκτατισμού. Από το 1973-74 η Άγκυρα ήγειρε επεκτατικές διεκδικήσεις αναφορικά με τον εναέριο χώρο, το FIR και την υφαλοκρηπίδα. Το 1996, η Άγκυρα κλιμάκωσε με τη θεωρία των “γκρίζων ζωνών”, διεκδικώντας ένα μεγάλο αριθμό νησίδων και βραχονησίδων, που δεν αναφέρονταν ονομαστικά στη Συνθήκη της Λωζάννης.<br /><br />Με την επιστολή που κατέθεσε στον ΟΗΕ ο εκεί μόνιμος αντιπρόσωπος της Τουρκίας πρέσβης Σινιρλίογλου μετατρέπει σε επίσημη πολιτική την μέχρι πρότινος ανεπίσημη θέση. Αυτό, άλλωστε, είχε συμβεί και με τη θεωρία περί “γκρίζων ζωνών”. Τέσσερα χρόνια πριν προβληθεί ως επίσημη θέση της Άγκυρας, την είχε προαναγγείλει ένας Τούρκος ναύαρχος, αλλά στην Αθήνα είχε περάσει “ντούκου”.<br /><br />Είναι εδώ και πολύ καιρό ξεκάθαρο από αλυσίδα επίσημων δηλώσεων ότι η Άγκυρα έχει μετατρέψει την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών σε αιχμή του διπλωματικού της δόρατος. Περιττό να υπογραμμίσουμε ότι πρόκειται για ζήτημα-κλειδί της ελληνικής αποτρεπτικής στρατηγικής και κατ’ επέκταση της ελληνοτουρκικής διένεξης. Είναι κοινό μυστικό, μάλιστα, πως κατά καιρούς ασκούνται στην Αθήνα πιέσεις από το Βερολίνο και από την Ουάσιγκτον για να αποδεχθεί “μερική αποστρατιωτικοποίηση”.<br /><br />Υπενθυμίζουμε τη δήλωση Πομπέο ότι «πρέπει να μειώσουμε το στρατιωτικό αποτύπωμα παντού και πρέπει να χρησιμοποιήσουμε διπλωματικά μέσα, όχι στρατιωτικά». Η δήλωση εκείνη, σε συνδυασμό με την κυβερνητική σιωπή, είχε τροφοδοτήσει σχετικά δημοσιεύματα, υποχρεώνοντας τον πρεσβευτή Πάιατ να προβεί σε διάψευση μέσω Twitter: «Η Αμερική δεν κάνει τέτοιες προτάσεις (για αποστρατιωτικοποίηση). Μια ασφαλής και ισχυρή Ελλάδα είναι προς το συμφέρον της Αμερικής».<br /><br />Η προφανής παγίδα<div><br />Μετά την κρίση στα Ίμια (1996), οι Αμερικανοί είχαν ρίξει στο τραπέζι την πρόταση η Ελλάδα να αποστρατιωτικοποιήσει τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, αφήνοντας εκεί μόνο τις δυνάμεις που προβλέπουν οι Συνθήκες της Λωζάννης (του 1923 για το βορειοανατολικό Αιγαίο) και των Παρισίων (του 1947 για τα Δωδεκάνησα). Σε αντάλλαγμα, οι Τούρκοι θα απέσυραν τη Στρατιά του Αιγαίου στο εσωτερικό και τον αποβατικό στόλο τους από τα μικρασιατικά παράλια.<br /><br />Αν και τότε οι γνωστοί κύκλοι στην Αθήνα συζητούσαν με διάθεση αποδοχής αυτή την πρόταση, η παγίδα ήταν πολύ προφανής για να γίνει αποδεκτή. Είναι προφανές ότι σε περίπτωση κρίσης οι τουρκικές χερσαίες δυνάμεις και ο αποβατικός στόλος θα μπορούσαν να επιστρέψουν σε 24 ώρες, ενώ ο επανεξοπλισμός των νησιών θα απαιτούσε μήνες, εάν ποτέ καθίστατο εφικτός.<br /><br />Έτσι, στο διπλωματικό παρασκήνιο είχε πέσει δεύτερη πρόταση. Τότε, η κυβέρνηση Σημίτη είχε προτείνει την παραπομπή στη Χάγη της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και της κυριαρχίας των Ιμίων. Για να διευκολύνει την υιοθέτηση της πρότασης από τους Τούρκους, μάλιστα, η Αθήνα είχε απελευθερώσει το χρηματοδοτικό πρωτόκολλο της ΕΕ προς την Τουρκία, που μέχρι τότε μπλόκαρε.<br /><br />Κύπρος όπως λέμε Σαχέλ</div><div><br />Οι Τούρκοι, όμως, είχαν άλλα σχέδια. Στόχος τους ήταν να παραπεμφθεί στη Χάγη η αποστρατικοποίηση των νησιών. Ήθελαν να εκμεταλλευθούν την ασθενή νομική θέση της Ελλάδας για το ζήτημα, προκειμένου να θέσουν τα νησιά σε καθεστώς ομηρίας και κατ’ επέκταση να μπορούν να εκβιάζουν αποτελεσματικά την Αθήνα. Αν η αποστρατιωτικοποίηση πήγαινε πακέτο με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, η Άγκυρα εκτιμούσε (όχι αβάσιμα) πως μάλλον θα έχανε το έλασσον και θα κέρδιζε το μείζον, δηλαδή την αποστρατιωτικοποίηση.<br /><br />Τι προβλέπουν οι συνθήκες</div><div><br />Στο σημείο αυτό είναι αναγκαία μία παρένθεση. Η Συνθήκη της Λωζάννης προβλέπει ότι στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου μπορούν να υπάρχουν μόνο δυνάμεις από ντόπιους στρατεύσιμους. Η δε Συνθήκη των Παρισίων προβλέπει για τα Δωδεκάνησα την ύπαρξη δυνάμεων εσωτερικής ασφαλείας, όχι στρατού. Οι δεσμεύσεις αυτές είχαν επιβληθεί, επειδή οι Τούρκοι είχαν υποστηρίξει ότι τα νησιά μπορεί να χρησιμοποιηθούν από την Ελλάδα ως βάση εισβολής στη Μικρά Ασία. Σήμερα ο ισχυρισμός αυτός προκαλεί μόνο γέλια.<br /><br />Μέχρι το 1974, η Ελλάδα σεβόταν τις συνθήκες. Μετά το 1974 η τουρκική απειλή κατέστη συγκεκριμένη όχι μόνο λόγω της εισβολής στην Κύπρο, αλλά και λόγω του ότι το 1975 συστάθηκε με έδρα τη Σμύρνη η στρατιά του Αιγαίου, που έχει ως στόχο τα ελληνικά νησιά. Έτσι, η Ελλάδα υποχρεώθηκε να τα οχυρώσει. Νομικά στηρίζεται στο άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, που υπερισχύει των συνθηκών και ο οποίος προβλέπει το δικαίωμα κάθε κράτους στην άμυνα.<br /><br />Η ελληνική πλευρά έχει νομικά το δικαίωμα να αρνηθεί την παραπομπή του συγκεκριμένου θέματος, γιατί δεν έχει αναγνωρίσει στο Διεθνές Δικαστήριο δικαιοδοσία για θέματα άμυνας. Πολιτικά, όμως, είχε βρεθεί σε μειονεκτική θέση, επειδή η ίδια η Αθήνα έχει αναγάγει τη Χάγη σε κεντρικό διπλωματικό εργαλείο επίλυσης των ελληνοτουρκικών. Αυτό είχε φανεί από όταν οι Αμερικανοί στη δεκαετία του 1990 είχαν υιοθετήσει την τουρκική απαίτηση και πίεζαν τον τότε υπουργό Εξωτερικών Πάγκαλο να αναγνωρίσει στη Χάγη και δικαιοδοσία για θέματα άμυνας, ή να αρχίσει μία συνολική διαπραγμάτευση για το Αιγαίο. Όταν ο Πάγκαλος είχε αρνηθεί, η Ουάσιγκτον είχε ζητήσει και επισήμως να παραπεμφθούν στη Χάγη όλες οι «εδαφικές διαφορές»!<br /><br />Δικαιολογημένα ο τότε Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Ισμαήλ Τζεμ είχε δηλώσει ότι εκείνη «η ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ πλησιάζει τις τουρκικές θέσεις», προσθέτοντας με εμφανή ικανοποίηση ότι γι’ αυτό και είχε προκαλέσει σοκ στην Αθήνα. Κι όμως, η εξέλιξη εκείνη δεν ήταν έκπληξη. Από την άνοιξη του 1996 και επανειλημμένως είχα γράψει στην “Καθημερινή” και στον “Επενδυτή” ότι η Ουάσιγκτον θα προωθούσε τη φόρμουλα του πακέτου, δηλαδή την παραπομπή στη Χάγη αθροιστικά όλων των θεμάτων που θα έθετε η μία και η άλλη πλευρά, μετατρέποντας τη Χάγη σε μπούμεραγκ για την ελληνική διπλωματία.<br /><br />Αποστρατιωτικοποίηση και “επιθετικά” όπλα</div><div><br />Αυτά τότε. Ισχύουν ακριβώς τα ίδια και σήμερα; Η απάντηση είναι όχι. Μπορεί και σήμερα οι Τούρκοι να θέτουν ζήτημα αποστρατιωτικοποίησης, αλλά γνωρίζουν ότι καμία ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να αφοπλίσει τα νησιά. Γιατί το θέτουν τότε; Το θέτουν όχι τόσο για να πάρουν κάποιο αντάλλαγμα κάπου αλλού, όσο επειδή ελπίζουν ότι υπό το κράτος του φόβου η Αθήνα μπορεί να αποσύρει σιωπηλά από τα νησιά τα λεγόμενα “επιθετικά” όπλα, δηλαδή οπλικά συστήματα που μπορούν να πλήξουν στόχους στη ζώνη των μικρασιατικών ακτών. Με άλλα λόγια δεν τους ενδιαφέρουν οι στρατιώτες, αλλά οι πύραυλοι.<br /><br />Κυρίως, όμως, το θέτουν για να αποτρέψουν τη μετατροπή των νησιών σ’ αυτό που μπορούν να μετατραπούν: σε μία αλυσίδα βάσεων πυραυλικών συστημάτων (εδάφους-εδάφους, εδάφους-αέρος και εδάφους-θαλάσσης), τα οποία θα αποτελούν την καλύτερη αποτροπή. Κι αυτό, επειδή θα μπορούν να ελέγξουν σε μεγάλο βαθμό το Αιγαίο σε αέρα και θάλασσα, αλλά και να πλήξουν με ακρίβεια ζωτικούς στόχους σε μεγάλο βάθος στη δυτική Τουρκία, αν όχι και ανατολικότερα.<br /><br />Αυτός είναι ο δυνητικός εφιάλτης των Τούρκων στο στρατιωτικό επίπεδο. Ακόμα κι αν σε μία σύγκρουση κατάφερναν με απόβαση να καταλάβουν ένα ή και δύο ελληνικά νησιά, το στρατιωτικό και οικονομικό κόστος που θα πλήρωναν θα ήταν πολλαπλάσιο. Με άλλα λόγια, η ελληνική αποτρεπτική στρατηγική θα αποκτούσε πολύ πιο αξιόπιστη βάση από ό,τι σήμερα. Η Άγκυρα θα υποχρεωνόταν να εγκαταλείψει τα νταηλίκια, με τα οποία προωθεί τις μονομερείς επεκτατικές διεκδικήσεις της σε βάρος της Ελλάδας.<br /><br />Εδώ ακριβώς “μπαίνουν στη σκηνή” η Ουάσιγκτον και το Βερολίνο. Ο Πάιατ, όπως και ο Γερμανός πρεσβευτής στην Αθήνα, δεν είπαν προ καιρού ψέματα όταν δηλώνουν πως οι κυβερνήσεις τους δεν πιέζουν την Ελλάδα να αποστρατιωτικοποιήσει τα νησιά. Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, όμως, την πιέζουν να δεσμευτεί πως θα αποσύρει τα “επιθετικά” όπλα, ή τουλάχιστον πως δεν θα εγκαταστήσει “έξυπνα” πυραυλικά συστήματα στα νησιά, όπως επιβάλει στοιχειώδης στρατιωτική και πολιτική λογική, προκειμένου η ελληνική αποτρεπτική στρατηγική να καταστεί συμπαγής, αξιόπιστη και τελικώς αποτελεσματική.<br /><br />Αυτό το νόημα είχε η δήλωση Πομπέο περί μείωσης του στρατιωτικού αποτυπώματος. Το ίδιο νόημα έχουν και οι συναφείς δηλώσεις από εταίρους και συμμάχους. Ακριβώς γι’ αυτό, δεν αρκεί η δήλωση ότι δεν τίθεται θέμα αποστρατιωτικοποίησης. Η Αθήνα οφείλει να καταστήσει πάγια εθνική θέση ότι δεν πρόκειται να αναλάβει την οποιαδήποτε δέσμευση έναντι Τουρκίας, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ αναφορικά με την άμυνα και τον εξοπλισμό των νησιών. Αυτό ως πρώτο βήμα, γιατί το δεύτερο και σημαντικότερο είναι να μετατραπούν τα νησιά σε “αβύθιστα πυραυλοφόρα”.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Όχημα για να διεκδικήσει η Τουρκία τα νησιά η αποστρατιωτικοποίηση – Η φόρμουλα-παγίδα

 Σταύρος Λυγερός Για πρώτη φορά είχε ακουστεί εδώ και αρκετούς μήνες από μη επίσημα τουρκικά χείλη: Μας είχαν πει τότε ότι εάν η Ελλάδα δεν ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί το τουρκικό αίτημα για τα α/φη F-16 Block 70/72 συνιστά και έμμεσο εκβιασμό των ΗΠΑ

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/02/French-Rafales-Greece-HAF-Mirage-2000-5-f-16-790x400.jpg" /><br /><br /><div>Του <b>Στέργιου Δ. Θεοφανίδη</b><br />O αριστοτεχνικός τουρκικός έμμεσος εκβιασμός στις ΗΠΑ μέσω αποστολής LOR για προμήθεια και εκσυγχρονισμό μαχητικών F-16. Η είδηση προέκυψε (“έσκασε” κατά την δημοσιογραφική αργκό) προχθές το απόγευμα (5 Οκτωβρίου 2021). Και είναι ίσως η πρώτη φορά που δεν έχει αμιγώς στρατιωτικό ενδιαφέρον και περιεχόμενο για την Ελλάδα, αλλά και πολιτικό – γεωπολιτικό υπό συγκεκριμένη έννοια, την οποία και θα επιχειρηθεί να προσεγγιστεί παρακάτω…<br /><br />Εφόσον επαληθευτεί και από την αμερικανική πλευρά το τουρκικό αίτημα (LOR) για την προμήθεια 40 μαχητικών F-16V και τον παράλληλο εκσυγχρονισμό άλλων 80 από τα ήδη διαθέσιμα στο ίδιο επίπεδο, θα μπορούμε εκ του ασφαλούς να μιλάμε για μια εντυπωσιακή κίνηση από την πλευρά της Τουρκίας. Η οποία απειλεί να δυναμιτίσει περαιτέρω τις ήδη τεταμένες σχέσεις της με τις ΗΠΑ με σκοπό να επιτύχει το “σπάσιμο” του αποκλεισμού…<br /><br />Πρόκειται για κίνηση αριστοτεχνικά σχεδιασμένη, καθώς εκμεταλλεύεται τον τομέα των εξοπλισμών για να προκαλέσει οδυνηρό συμβιβασμό για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, αλλά ταυτόχρονα έναν οδυνηρό αλλά αποδεκτό συμβιβασμό για το τουρκικό καθεστώς, καθώς θα του επιτρέψει να σώσει τα προσχήματα, προβάλλοντας ορθολογική επιχειρηματολογία και όχι ως συνήθως παράλογες απαιτήσεις…<br /><br />Έχοντας ήδη ανακοινώσει την πρόθεση -ή μήπως απειλή;- για την προμήθεια πρόσθετων αντιαεροπορικών / αντιπυραυλικών συστημάτων S-400 και έχοντας υπερπροβάλει τις διερευνητικές επαφές με τη Ρωσία με αντικείμενο την προμήθεια μαχητικών αεροσκαφών, το καθεστώς Ερντογάν επιδιώκει μέσω της αποστολής της εν λόγω LOR στις ΗΠΑ, την κατάργηση των κυρώσεων που του έχουν επιβληθεί.<br /><br /></div><div>Πώς στοιχειοθετείται όμως η αναφορά σε “εκβιασμό”;Θεωρητικά ισχύει από τη στιγμή που οι έμμεσες απειλές που προκύπτουν είναι ευανάγνωστες! Το ζητούμενο είναι εάν οι ΗΠΑ υποκύψουν καταργώντας τις κυρώσεις, έχοντας παράλληλα αποδεχθεί την προμήθεια των S-400, έστω και με τη μορφή παραμονής του συστήματος αποθηκευμένου σε τουρκικό έδαφος.<br /><br />Κανονικά οι ΗΠΑ δεν θα πρέπει να αποδεχθούν ούτε αυτή τη διαρρύθμιση εάν το σύστημα παραμένει στην τουρκική κυριότητα, ακόμα κι αν αποφασιζόταν η μεταφορά του σε κάποιο άλλο κράτος, όπως π.χ. το Αζερμπαϊτζάν. Για να μην αναφερθεί η πολυδιάστατη και πολυεπίπεδη συνεργασία μίας χώρας – μέλους του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία, πλήττοντας ευθέως τα αμερικανικά συμφέροντα και την ευρύτερη συμμαχική στρατηγική στην ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Δεν θα πρέπει να ξεχνά κανείς, ότι μεταξύ άλλων το Ισραήλ έχει αντιδράσει σφοδρά στην κατασκευή του πυρηνικού σταθμού στο Ακούγιου. Μόνο για αφελείς δεν μπορεί να θεωρήσει τους Ισραηλινούς, ιδιαίτερα στα θέματα ασφαλείας. Λέτε να μην γνωρίζουν το πως, υπό προϋποθέσεις, μέσω της συνεργασίας αυτής με τη Ρωσία, θα μπορούσε δυνητικά η Τουρκία να καταστεί πυρηνική δύναμη, συνυπολογίζοντας και τη συνεργασία με το Πακιστάν και την Κίνα.<br /><br />Επιπρόσθετα, οι ΗΠΑ γνωρίζουν πολύ καλά ότι αν υποκύψουν σε αυτό τον έμμεσο εκβιασμό, θα ακολουθήσουν νομοτελειακά κι άλλοι… Θα αποδεχθούν δηλαδή την επί ίσοις όροις συνδιαλλαγή με μια σταθερά παράλογη Τουρκία επ’ αόριστον! Το μεγάλο εμπόδιο στην τουρκική στρατηγική είναι όμως το ότι οι κυρώσεις αποτελούν νόμο του αμερικανικού κράτους (CAATSA).<br /><br />Από την άλλη πλευρά, οι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι αν απορρίψουν τις τουρκικές μεθοδεύσεις, η Άγκυρα θα αξιοποιήσει την άρνηση αυτή ως άλλοθι για την περαιτέρω ενίσχυση της συνεργασίας της με τη Ρωσία! Αυτή η διττή ανάγνωση είναι που στοιχειοθετεί τη βαριά έκφραση “έμμεσος εκβιασμός”!<br /><br />Θα υποχωρήσουν; Δύσκολο, όμως ποτέ δεν ξέρεις. Και μόνο που φέρνει τις ΗΠΑ σε δύσκολη θέση προκαλώντας αναστάτωση στην Ουάσιγκτον είναι αρκετό… Κι αν ρίχνοντας το φταίξιμο στις ΗΠΑ η Τουρκία προχωρήσει σε ενίσχυση της αμυντικής συνεργασίας με τη Ρωσία, αυτή ίσως περιλάβει και την προμήθεια – συμπαραγωγή μαχητικών αεροσκαφών. Ποιος ξέρει και τι άλλο.<br /><br />Εκτίμηση του υπογράφοντα είναι ότι οι ΗΠΑ ΔΕΝ θα υποκύψουν στον εκβιασμό, καθότι διακυβεύεται σε πολλαπλά επίπεδα η αξιοπιστία τους. Θα απαιτήσουν την καθολική ματαίωση του τουρκικού προγράμματος απόκτησης S-400. Διότι γνωρίζουν και το αδύνατο σημείο των Τούρκων…<br /><br />Το καθεστώς Ερντογάν δεν έχει την επιλογή να στραφεί ολοκληρωτικά στην αγκαλιά της Ρωσίας, ακριβώς επειδή επιδιώκει να συνδιαλέγεται επί ίσοις όροις με όλες τις μεγάλες δυνάμεις και όχι να εξαρτάται από μία! Στόχος είναι να αποσπά μέσω της γεωστρατηγικής σημασίας του χώρου που καταλαμβάνει, τα μέγιστα δυνατά ανταλλάγματα από όλες τις πλευρές. Βέβαια οι Τούρκοι δεν είχαν ποτέ ιδιαίτερη σχέση με το “παν μέτρον άριστον“. Γι’ αυτό κατέληξαν βαλλόμενοι κι από τις δυο πλευρές…<br /><br />Οι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι η απόλυτη εξάρτηση από τη Μόσχα είναι αδιανόητη για τον Ερντογάν. Γιατί αυτό νομοτελειακά θα σημάνει αφενός ενδεχόμενη έξοδο της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ, εφόσον συνεχίσει να τραβά το σχοινί και αφετέρου τη μετατροπή της σε υποχείριο της ρωσικής πολιτικής. Αυτό θα την στοχοποιούσε ακόμα περισσότερο από τη Δύση…<br /><br />Η Τουρκία λοιπόν βαδίζει σε έναν εξαιρετικά επικίνδυνο δρόμο. Τα ψέμματα όμως τελείωσαν και για την ελληνική πλευρά. Θα πρέπει να αντιληφθεί ότι η ουσία δεν αλλάζει. Η σύμμαχος στο ΝΑΤΟ, Τουρκία, παραμένει η κύρια απειλή εθνικής ασφάλειας της Ελλάδας και αυτός πρέπει να είναι ο προσανατολισμός της αποτρεπτικής στρατηγικής. Οι όποιες συμμαχικές υποχρεώσεις ΔΕΝ μπορούν να αντιβαίνουν αυτή τη βασική παραδοχή.<br /><br />Τη στιγμή που στην Τουρκία διαδραματίζονται όλα αυτά, αποτελώντας ενέργειες μίας υψηλού ρίσκου – παράτολμης πολιτικής, αλλά με διαχρονικά σταθερό, επεκτατικό και διεκδικητικό χαρακτήρα, η αξιωματική αντιπολίτευση στην Ελλάδα θεωρεί πως επιτελεί εθνικό έργο, δυσφημώντας την ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία, που θα έπρεπε και μόνο για λόγους της εικόνας που προβάλλει η χώρα διεθνώς, να εγκριθεί -καταρχήν έστω- από όλες τις πτέρυγες της Βουλής.<br /><br />Είναι η ίδια που ως αντιπολίτευση πάλι, προτού αναλάβει την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας, πέφτοντας θύμα των ιδεοληψιών της εξυπηρέτησε δια του μνημειώδους “θα το ρισκάρουμε” τα τουρκικά συμφέροντα, που οι Τούρκοι εισέπραξαν… όπως ήταν λογικό να το εισπράξουν.<br /><br />Η εξοπλιστική αδράνεια, ως αποτέλεσμα του “θα το ρισκάρουμε”, αλλά και η γενικότερη υπερδεκαετής αδιαφορία για τις Ένοπλες Δυνάμεις οδήγησε στους τουρκικούς εκβιασμούς, είτε μέσω της λαθρομετανάστευσης, είτε με την παρουσία του τουρκικού Ναυτικού στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Και σήμερα ακούγεται παρόμοια παρανοϊκή επιχειρηματολογία, εναντίον της ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων!<br /><br />Χρεώνουμε όμως και στην παρούσα κυβέρνηση σωρεία λαθών στη διαχείριση των εξοπλιστικών τα τελευταία δυόμιση περίπου χρόνια, έχοντας ασκήσει δριμεία κριτική από τις σελίδες του DP, για τις αμφιλεγόμενες μεθόδους που επιλέγονται με το πρόσχημα -σε πολλές περιπτώσεις, κατά τη γνώμη μας- του επείγοντος. Αυτή είναι μια συζήτηση που δεν έχει τελειώσει.<br /><br />Άλλο όμως αυτό και άλλο η μικροπολιτική αντιμετώπιση συμφωνιών όπως αυτή με τη Γαλλία. ΔΕΝ μπορεί ελληνικό κόμμα να μην αναγνωρίζει το γεγονός ότι έστω εκμεταλλευόμενες τη συγκυρία της συμμαχίας AUKUS, Ελλάδα και Γαλλία έσπευσαν ταχύτατα, συνεργαζόμενες, να εξυπηρετήσουν τα κοινά συμφέροντα, υπογράφοντας την αμυντική συμφωνία.<br /><br />Μια συμφωνία η οποία, ναι, σε κάποιο επίπεδο υπήρξε προϊόν και αμερικανικής συγκατάθεσης. Αυτό δεν αλλάζει ούτε με το επιχείρημα “οι ΗΠΑ δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς“, επειδή θα εμφανιζόταν να λέει όχι στην αμυντική συμφωνία δυο ΝΑΤΟϊκών συμμάχων! Διότι σημασία έχει το αποτέλεσμα. Το οποίο εξυπηρετεί τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.<br /><br />Τα αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με την τουρκική LOR είναι πολλά. Στις επόμενες ημέρες και ανάλογα με το ποια θα είναι η αντίδραση από την πλευρά των ΗΠΑ, θα επανέλθουμε εξετάζοντας εκ νέου τις εξελίξεις. Σε δεύτερο χρόνο δε, αναλόγως πάντα των εξελίξεων, θα επιχειρήσουμε να αναλύσουμε τις ελληνικές επιλογές και εναλλακτικές.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί το τουρκικό αίτημα για τα α/φη F-16 Block 70/72 συνιστά και έμμεσο εκβιασμό των ΗΠΑ

Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη O αριστοτεχνικός τουρκικός έμμεσος εκβιασμός στις ΗΠΑ μέσω αποστολής LOR για προμήθεια και εκσυγχρονισμό μαχητικών...

Διαβάστε την συνέχεια