Γιατί η Ρωσία έχει χάσει το τακτικό πλεονέκτημα στην Ουκρανία, αλλά ο πόλεμος μπορεί να γίνει;

<img height="427" src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2022/01/tg4jby7m-696x464.jpg" width="785" /><br /><br /><b>Χρήστος Γ. Κτενάς</b><br />Είναι η μεγάλη στρατηγική κρίση του 2021 και συνεχίζεται στο 2022. Μιλάμε βέβαια για τη συσσώρευση πάνω από 100.000 ανδρών των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων στα σύνορα με την Ουκρανία, και μάλιστα βαρέων, τεθωρακισμένων, πυροβολικού, επιλέκτων συνταγμάτων της «Φρουράς», αλεξιπτωτιστών, από όλες τις δυνατές διευθύνσεις, νότια από Κριμαία, ανατολικά από Ντονμπάς, βόρεια και βορειοδυτικά, ακόμη και μέσω της γειτονικής Λευκορωσίας. Και βέβαια με κινητοποίηση του στόλου στη Μαύρη Θάλασσα και των αεροπορικών μονάδων στον περίγυρο, όπως και με τη συνεχή διεξαγωγή ασκήσεων με πραγματικά πυρά.<img height="640" src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2022/01/russian-forces-scaled.jpg" width="640" /><i>Πρόσφατος χάρτης του Institute for the Study of War με τις ρωσικές δυνάμεις γύρω από την Ουκρανία</i><br /><br />Η Ρωσία δηλώνει σε όλους τους τόνους πως «δεν έχουμε πρόθεση εισβολής» αλλά δεν εξηγεί την κινητοποίηση και τη συνεχή μετακίνηση προς τη συνοριακή ζώνη, με μεγάλα αποθέματα πυρομαχικών, δηλαδή με καθαρά πολεμικές προετοιμασίες. Από την άλλη ΗΠΑ και Ευρώπη απαντούν πως θα «υπερασπισθούν την ακεραιότητα της Ουκρανίας», όχι όμως με στρατό, αλλά κυρίως με αποστολή στρατιωτικών εφοδίων, με εκπαίδευση, με λογιστική υποστήριξη, με παροχή πληροφοριών κ.λπ.<br /><br />Μπορεί κανείς να προβλέψει την εξέλιξη; Όχι. Αλλά δεν μπορούμε να επισημάνουμε πως το όλο σκηνικό από τακτικής πλευράς είναι στα όρια πλέον του παράδοξου. Καθώς η Ρωσία δεν έχει πλέον το στρατιωτικό πλεονέκτημα να κάνει μια τέτοια εισβολή. Προσοχή, μιλάμε πάντα για το στρατιωτικό σκέλος και όχι το πολιτικό-γεωπολιτικό που απέχει σημαντικά.<img src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2022/01/22380612_0.jpg" /><i>Ίχνος πτήσης Global Hawk πάνω από την ανατολική Ουκρανία</i><br /><br />Αρχικά η Ρωσία δεν έχει το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Η περιοχή των πιθανών επιχειρήσεων επιτηρείται σε 24η βάση από κάθε δυτικό μέσο: από νατοϊκά E-3 AWACS, αλλά και από αμερικανικά ηλεκτρονικής παρακολούθησης RC-135 Rivet Joint της 95ης Μοίρας Αναγνώρισης της USAF, που σταθμεύει στη Βρετανία, στη βάση RAF Mildenhall. Σχεδόν κάθε μέρα έχουμε πτήσεις των μη επανδρωμένων RQ-4 Global Hawk από την βάση της Σιγκονέλα στην Ιταλία, αλλά και ηλεκτρονικής παρακολούθησης EP-3E από τη Σούδα, όπως και E-8C Joint STARS διαχείρισης μάχης. Στην περιοχή έχει εμφανιστεί και το αμερικανικό Artemis, ένα ακόμη ISTAR (Intelligence, Surveillance, Target Acquisition, Reconnaissance) αεροσκάφος, βασισμένο στο πολιτικό τζετ Bombardier Challenger.EP-3E πάνω από την Αθήνα με προορισμό τη Μαύρη Θάλασσα<br /><br />Φυσικά έχουμε παρουσία και αρκετών ακόμη ευρωπαϊκών εναέριων μέσων, όπως των σουηδικών S102B Korpen (συλλογής πληροφοριών) και των βρετανικών RC-135. Σε αυτά προσθέτουμε τα ουκρανικά αντίστοιχα μέσα, από τουρκικής κατασκευής μη επανδρωμένα Bayraktar, έως τα μικρού μεγέθους αμερικανικά Raven για τοπική επόπτευση, συν μια πανσπερμία εμπορικών UAV τα οποία χρησιμοποιούνται σε κάθε γωνία των ρωσοουκρανικών συνόρων.<br /><br />Αν δεν φτάνουν αυτά, η δορυφορική επιτήρηση έχει ενταθεί, τόσο από στρατιωτικούς δορυφόρους, όσο και από πολιτικούς. Με τα δικά τους στοιχεία περί μαζικής άφιξης και στρατοπέδευσης ρωσικών στρατευμάτων να δημοσιοποιούνται ανοιχτά ώστε να κατοχυρωθούν οι σχετικές δυτικές κατηγορίες.<div><br /></div><div><img height="458" src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2022/01/satelite-russia.jpg" width="672" /><i>Δορυφορική εικόνα με τη στρατοπέδευση ρωσικών δυνάμεων κοντά στην Ουκρανία</i><br /><br />Σε τοπικό επίπεδο τώρα: Οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις στους 3 σχεδόν μήνες που κρατά η ρωσική κινητοποίηση (ουσιαστικά 10 μήνες, γιατί τo Mάρτιο-Απρίλιο του 2021 είχε γίνει πάλι μια παρόμοια κρίση) είχαν άφθονο χρόνο να οργανωθούν, να κάνουν επιστράτευση, να οχυρωθούν, να ανοίξουν χαρακώματα, αντιαρματικές τάφρους, να εκπαιδευθούν, να επισκευάσουν κάθε όχημα τους. Επίσης να ενημερωθούν από δυτικές πηγές για το τι αντιμετωπίζουν, να διατάξουν ανάλογα τις δυνάμεις τους, να αναθεωρήσουν σχέδια, να διατάξουν εφεδρείες, να δημιουργήσουν αποθέματα και πολλαπλές γραμμές αμύνης.<br /><br />Ακόμη, τις τελευταίες εβδομάδες το Κίεβο γίνεται αποδέκτης άφθονου πολεμικού υλικού από τη Δύση. Αν και αυτό δεν είναι βαρέως τύπου, καθώς επικεντρώνεται κυρίως σε αντιαρματικούς πυραύλους, ατομικό οπλισμό, τηλεπικοινωνίες και πυρομαχικά, σαφώς έχει ενισχυθεί. Πλήρης απολογισμός του τι έχει σταλεί δεν είναι δυνατόν να γίνει καθώς παραμένουν απόρρητες, αλλά διάφορες πηγές μιλούν για πάνω από 2.000 αντιαρματικά NLAW από τη Βρετανία, εκατοντάδες αμερικανικούς αντιαρματικούς Javelin, ενώ πέρυσι μόνο οι ΗΠΑ είχαν μεταφέρει στρατιωτικό υλικό αξίας 650 εκατ. δολαρίων στην Ουκρανία και φέτος νέο υλικό αξίας 200 εκατ. δολαρίων, το οποίο χαρακτηρίζουν «lethal» χωρίς να ανακοινώνεται τι ακριβώς είναι.<br /><br /></div><div>Και μικρότερες χώρες όπως η Εσθονία και η Λιθουανία, έχουν δεσμευθεί-υποσχεθεί να παρέχουν στρατιωτικό υλικό στην Ουκρανία, είτε σύγχρονο δυτικής κατασκευής (έχουν ήδη πάρει τις σχετικές άδειες από ΗΠΑ) αλλά και παλαιότερο, όπως οβιδοβόλα 122 χιλιοστών μαζί με ανάλογα πυρομαχικά, που ταιριάζουν με το κυρίως σοβιετικό οπλοστάσιο του Κιέβου.<br /><br />Πέρα από τα παραπάνω, στην Ουκρανία έχουν φθάσει ήδη διάφορες ομάδες «στρατιωτικών συμβούλων», είτε επίσημα, για εκπαίδευση των τοπικών στρατευμάτων, είτε ανεπίσημα, ως μικρές μονάδες μισθοφόρων. Το τελευταίο είναι ένα σκοτεινό σημείο καθώς Ρωσία και Ουκρανία αλληλοκατηγορούνται για πρόσληψη μισθοφόρων στην περιοχή: για ειδικές επιχειρήσεις, για προβοκάτσια, αλλά και για αξιοποίηση «χημικών στοιχείων» (υπονοούνται εδώ χημικά όπλα;) που θεωρητικά τα στρατεύματα κάθε πλευράς δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν.<br /><br />Το τι ακριβώς συμβαίνει παραμένει ασαφές, αλλά ήδη κυκλοφορούν φήμες για προσέλευση στην Ουκρανία (επί πληρωμή) Αζέρων και Σύρων μισθοφόρων, με μάλιστα τουρκικές διευκολύνσεις.</div><div><br />Να τονίσουμε εδώ πως αν και στρατιωτικά Ρωσία και Ουκρανία δεν μπορούν να συγκριθούν, καθώς η Ρωσία έχει συντριπτική υπεροπλία, τόσο αριθμητικά, όσο και ποιοτικά όσο και οργανωτικά, στο πιθανό πεδίο μάχης τα πράγματα δεν είναι τόσο απόλυτα. Καθώς αν γίνει εισβολή, η Ουκρανία θα διατάξει το σύνολο των Ενόπλων Δυνάμεων της, που εκτιμώνται σε περίπου 400.000 προσωπικό, και με πλήρη επιστράτευση μπορεί να ανέβει κατά πολύ, ενώ η Ρωσία δεν μπορεί να προτάξει όλες τις δικές της δυνάμεις, απογυμνώνοντας δηλαδή κάθε άλλο τομέα αμύνης της. Παράλληλα, είναι στα όρια του υπερβολικού να υποθέσουμε ότι ακόμη και να εισβάλλει η Ρωσία, θα το κάνει σε ευρύ μέτωπο με χρήση όλων των τοπικών δυνάμεων (των περίπου 100.000-150.000 που έχει στον περίγυρο). Καθώς η στρατιωτική τακτική απαιτεί μέρος αυτών να είναι υποστήριξης και εφεδρικές. Άρα σε επίπεδο «ένας προς έναν» η Ουκρανία διατηρεί τοπικό πλεονέκτημα σε μονάδες ξηράς τουλάχιστον.<br /><br /><img src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2022/01/mig31.jpg" /><br /><br /><br />Στον αεροπορικό τομέα όμως η Ουκρανία υστερεί σοβαρά καθώς διαθέτει ένα μίγμα παλαιών μαχητικών, περίπου 40 λειτουργικά MiG-29, και κάπου 25+ Su-27 (οι αριθμοί είναι περισσότεροι αλλά κάποια έχουν πλέον μόνο εκπαιδευτική χρήση), ενώ υπάρχουν και περίπου 30+ Su-24M/Su-25 για επιχειρήσεις αέρος-εδάφους. Tα αεροσκάφη πάντως εκτιμάται ότι είναι σε καλή κατάσταση καθώς η τοπική αεροδιαστημική βιομηχανία έχει μεγάλη εμπειρία στη συντήρηση τους ενώ κάποια έχουν περάσει φάση αναβάθμισης. Απέναντι τους όμως είναι μια πολύ πιο ισχυρή ρωσική δύναμη. Κοντά στα βόρεια σύνορα με την Ουκρανία βρίσκονται η 6η Αεροπορική Στρατιά και η 14η, με αφθονία MiG-31, Su-35S, Su-34, Su-30, πολλά από αυτά νεότατης κατασκευής, ενώ πολύ πυκνό είναι το αντιαεροπορικό δίκτυο, μιας και μόλις 600 χιλιόμετρα προς βορρά είναι η Μόσχα. Ενώ στο Νότο, στην περιοχή της Κριμαίας, έχει έδρα η 4η ρωσική Αεροπορική Στρατιά (στο Ροστόφ στον ποταμό Ντον), με πολεμική εμπειρία καθώς είχε μετέχει στον σύντομο πόλεμο της Οσετίας και της Τσετσενίας παλαιότερα.<br /><br />Εκεί που σαφώς η Ρωσία έχει το απόλυτο πλεονέκτημα είναι σε ναυτικές δυνάμεις, μιας και το Ουκρανικό ναυτικό διαθέτει μόνο μια παλιά φρεγάτα κλάσης Krivak III μαζί με κάποια περιπολικά, απέναντι σε μια σοβαρή αρμάδα πυραυλοφόρων φρεγατών κλάσης Admiral Grigorovich, υποβρυχίων Κilo, αποβατικών, ναρκοθηρευτικών κ.λπ.</div><div><br />Τι έχουμε λοιπόν συνοπτικά από τα παραπάνω; Πως οι ρωσικές δυνάμεις αν προχωρήσουν σε εισβολή θα βρεθούν από την πρώτη στιγμή υπό πλήρη παρακολούθηση, χωρίς δυνατότητα κάλυψης ή αιφνιδιασμού. Πως θα βρουν απέναντι τους ένα εχθρό πλέον καλά προετοιμασμένο και με πλήρη επάνδρωση, οχυρωμένο και κυρίως να μάχεται αμυντικά και «υπέρ βωμών και εστιών», δηλαδή απεγνωσμένα. Θα συναντήσουν ακόμη μια Ουκρανία που θα δέχεται συνεχώς βοήθεια, ίσως όχι ευθέως πολεμική αλλά λογιστική και υποστήριξης που θα την ανακουφίζει. Ταυτόχρονα είναι δεδομένο πως το ΝΑΤΟ σε περίπτωση σύρραξης θα πυκνώσει την κινητοποίηση του στην ευρύτερη περιοχή, κάτι που η Ρωσία δεν θα μπορεί να αγνοήσει, άρα θα απασχολήσει αρκετές δυνάμεις της για προφύλαξη και αυτοάμυνα. Ενώ κοντά στο οποίο ουκρανικό μέτωπο θα δέχεται σοβαρές ηλεκτρονικές παρενοχλήσεις από δυτικά συστήματα.<br /><br />Επίσης η Ρωσική τακτική κουλτούρα δεν έχει αλλάξει πολύ από την σοβιετική εποχή, καθώς σε χερσαίο επίπεδο εξακολουθεί να στηρίζεται στο -σίγουρα αποδοτικό- δόγμα της συντριπτικής αιχμής ταχυκίνητων τεθωρακισμένων μονάδων με υποστήριξη κυλιόμενων πυρών από βαρύ πυροβολικό. Εδώ όμως η Ουκρανία θα έχει να αντιπαρατάξει ένα μεγάλο χώρο χειμερινών επιχειρήσεων υψηλής κινητικότητας με μαζική χρήση αντιαρματικών πυραύλων, δηλαδή ένα πιο μοντέρνο δόγμα που έχουμε δει ότι αποδίδει, π.χ. στη Συρία (εκεί δηλαδή που το «έζησε» με μεγάλες απώλειες η Τουρκία, στις δικές εξορμήσεις αρμάτων).</div><div><br /></div><div><img src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2022/01/russian-tanks.jpg" />Ρωσικές φάλαγγες αρμάτων ασκούνται μήνες τώρα κοντά στην Ουκρανία<br /><br />Είναι εκτίμηση μας ακόμη πως η Ρωσία θα έχει περιορισμούς -για γεωπολιτικούς λόγους και για λόγους κύρους- στο να χρησιμοποιήσει την πλήρη στρατιωτική της δυναμική. Π.χ. θα είναι δύσκολο να βομβαρδίσει κρίσιμες πολιτικές εγκαταστάσεις, αστικές περιοχές, ή περιοχές με πλειονότητα ρωσόφωνου πληθυσμού. Ενώ η όλη -υποθετική πάντα- επιχείρηση δεν μπορεί να έχει μεγάλο χρονικό βάθος καθώς είναι συμφέρον της Ρωσίας να απεμπλακεί γρήγορα από μια τέτοια κίνηση, να πετύχει όσα μπορεί περισσότερα σε ελάχιστες μέρες και μετά να διεκδικήσει πολιτικά τα τετελεσμένα. Ακριβώς δηλαδή ότι έγινε με την κατάληψη της Κριμαίας, που δεν υπήρξε και καμία ουσιαστική ουκρανική αντίδραση.<br /><br />Στο ερώτημα βέβαια, ποιος θα επικρατήσει σε μια πλήρη σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας, ναι, η αναλογία δυνάμεων, εμπειρίας και δομών είναι σαφώς υπέρ της Μόσχας. Αλλά μόνο σε ένα «ολικό» πόλεμο που καμία πλευρά δεν επιθυμεί. Και που αν συμβεί, η πιθανότητα να διευρυνθεί η σύρραξη γεωγραφικά είναι πολύ μεγάλη, αλλάζοντας ταχύτατα κάθε υπολογισμό «νίκης».<br /><br />Το συμπέρασμα μας από όλα τα παραπάνω είναι πως όσο περνά ο καιρός, η πιθανότητα για μια έστω και μερικά επιτυχημένη ρωσική εισβολή ολοένα και μικραίνει. Καθώς η Ουκρανία, που μπροστά στον ρωσικό κίνδυνο έχει συσπειρωθεί και φανατιστεί, θα πολεμήσει, τουλάχιστον αρκετά για να δυσκολέψει μια ρωσική επέλαση.<br /><br />Φυσικά όλα τα παραπάνω οι Ρώσοι επιτελείς και κυρίως ο Βλαντιμίρ Πούτιν και το περιβάλλον του τα βλέπουν και τα κατανοούν. Η Ρωσία αν μη τι άλλο διαχρονικά έχει ένα ψυχρό ρεαλισμό στην εξωτερική της πολιτική, όπου δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει τις ένοπλες της δυνάμεις και μάλιστα με συντριπτικά χτυπήματα, αγνοώντας και τις δικές της απώλειες, αλλά κυρίως σε περιπτώσεις που ξέρει πως ο αντίπαλος είναι ασθενής ή απομονωμένος. Την τακτική αυτή την είχε στην Τσετσενία (σε πολλαπλές συρράξεις), στη σύγκρουση με τη Γεωργία το 1991-93 αλλά και μετέπειτα το 2008, στο Νταγκεστάν το 1999, στην επέμβαση στην Υπερδνειστερία το 1990, προφανώς στην Ουκρανία το 2014. Συρράξεις δηλαδή περιφερειακές, μικρές σε διάρκεια, όπου η διεθνής κοινότητα «κοίταγε αλλού», ή ήταν ανήμπορη να αντιδράσει, ή σε περιοχές που γεωπολιτικά αναγνωριζόταν (αν και όχι δημόσια) το «ρωσικό δικαίωμα».<br /><br />Η Ουκρανία όμως δεν είναι πια μια τέτοια περίπτωση. Και ίσως εδώ να είναι το μεγάλο «παίγνιο» της Μόσχας. Που ταιριάζει και με την ανάλυση της: Ότι δηλαδή η επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά πρέπει να σταματήσει «τώρα», πριν βρεθεί η Ρωσία τελείως εγκλωβισμένη στρατηγικά αλλά και οικονομικά. Μιας και σχεδόν το σύνολο των εξαγωγών της σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο θα περνά από νατοϊκά εδάφη, σε μια αμφίδρομη εξάρτηση. Του «πελάτη» από τις ρωσικές ροές, αλλά και της Ρωσίας από τη ζήτηση χωρών που είναι γεωστρατηγικά απέναντι της.<br /><br />Έτσι η Ρωσία «σάρωσε» την ρωσόφωνη Κριμαία για να διατηρήσει την έξοδο της προς τη Μαύρη Θάλασσα, προσεταιρίζεται την Τουρκία που ελέγχει το Βόσπορο, παρακάμπτει τις βαλτικές χώρες για να δώσει φυσικό αέριο στη ουδέτερη Γερμανία, κοιτά και στην Ανατολή, προς την Κίνα για να βρει ένα νέο γεωοπολτικό σύμμαχο. Οπότε η στρατιωτική συσσώρευση στα ουκρανικά σύνορα ίσως δεν είναι ένας προπομπός εισβολής, αλλά μια ξεκάθαρη προειδοποίηση ότι «αρκεί». Όχι μια απειλή πολέμου, αλλά μια εντυπωσιακή προβολή ισχύος που να φανερώνει ότι η ιστορικά μεγάλη Ρωσία είναι εδώ και ισχυρή. Οπότε μπορούμε να διατυπώσουμε την εξής υπόθεση (μα όχι με βεβαιότητα): Πως η Ρωσία και δεν μπλοφάρει στην Ουκρανία, αλλά και δεν επιθυμεί και δεν επιδιώκει κανένα πόλεμο. Αντίθετα κάνει μια αφύσικη και τρομακτική για τη δυτική λογική «προσομοίωση» πολέμου, τόσο ρεαλιστική και τόσο μεγάλη σε έκταση, βαρύτητα και απειλή, που κανείς δεν μπορεί να την θεωρήσει μονοσήμαντα ως «επίδειξη». Έχοντας βέβαια υπέρ της, όλο το ιστορικό βάρος των ρωσικών-σοβιετικών στρατιωτικών παραδόσεων σε σαρωτικές επιθέσεις, που κανείς δεν ξεχνά, ειδικά στην εκεί γεωγραφική ζώνη. Με τελικό στόχο βέβαια να καθοδηγήσει την απέναντι πλευρά, στην οδό των διαπραγματεύσεων (όπως δηλώνει συνεχώς η Μόσχα σε ένα πολλαπλό παιχνίδι εντυπώσεων-θέσεων-αντιθέσεων) αλλά με ξεκαθαρισμένο το χάρτη για τα όρια της κάθε παράταξης.<br /><br /><img height="427" src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2022/01/qb5d3b5d.jpg" width="640" /><br /><br />Τελικά θα επιτεθεί η Ρωσία στην Ουκρανία; Δείξαμε ότι τακτικά αυτό γίνεται όλο και πιο δύσκολο, και όποιος και να είναι ο αντικειμενικός σκοπός, θα δυσχεραίνεται ακόμη περισσότερο η επίτευξη του. Αλλά προφανώς κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την εκφυγή της ιστορίας προς το φαινομενικά αδύνατο, το τακτικά παράλογο και το στρατηγικά υπερβολικό. Η Ρωσική αντίληψη ήταν πάντα δύσκολη στην ερμηνεία της από τη δυτική σκοπιά που δεν μπορούσε να κατανοήσει, κυρίως στην αγγλοσαξωνική-αμερικανική της εκφορά, του τι σημαίνει να είσαι διαρκώς πεδίο εισβολής, από την επόχη των μεγάλων πολέμων με τη Λιθουανία, τη Σουηδία, την περίοδο του Ναπολέοντα και κυρίως τους τους 2 παγκοσμίους πολέμους. Άλλωστε όταν στο δάσος συναντάς μια αρκούδα και αυτή σηκώνεται στα πίσω πόδια, γρυλλίζει και δείχνει τα δόντια της, θα είναι μεγάλο λάθος να πιστέψεις ότι «απλώς θέλει να σε μυρίσει». Και ίσως ακριβώς εκεί στηρίζεται η ρωσική στρατηγική.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.ptisidiastima.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί η Ρωσία έχει χάσει το τακτικό πλεονέκτημα στην Ουκρανία, αλλά ο πόλεμος μπορεί να γίνει;

Χρήστος Γ. Κτενάς Είναι η μεγάλη στρατηγική κρίση του 2021 και συνεχίζεται στο 2022. Μιλάμε βέβαια για τη συσσώρευση πάνω από 100.000 ανδρών...

Διαβάστε την συνέχεια

Rafale F3R: Ποιες αλλαγές που φέρνει στον στόλο το πετράδι στο στέμμα της Πολεμικής Αεροπορίας.

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/01/Rafale-F3R-HAF-1-790x400.jpg" /><br /><br />Του <b>Περικλή Ζορζοβίλη</b><br />Στην ιστορία της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ), η Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2022 αποτελεί σημαντικό ορόσημο καθώς η άφιξη των τεσσάρων μονοθέσιων και δύο διθέσιων μαχητικών Rafale στην αεροπορική βάση της Τανάγρας, την έδρα της 114 Πτέρυγας Μάχης (114 ΠΜ), σηματοδοτεί την πρόοδο του προγράμματος αναβάθμισης της εθνικής αεροπορικής ισχύος, η οποία άρχισε στις 28 Απριλίου 2018 με την απόφαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Εξωτερικών και Άμυνας (ΚΥΣΕΑ) που ενέκρινε την υλοποίηση του προγράμματος αναβάθμισης 85 μαχητικών F-16 Block 52+ και Block 52+ Advanced σε επίπεδο Block 72 Viper.<br /><br />Σχεδόν 13 χρόνια μετά την Παρασκευή 22 Μαΐου 2009, όταν στην αεροπορική βάση Αράξου, στην έδρα της 116 ΠΜ, προσγειώθηκαν τα πρώτα τέσσερα F-16 Block 52+ Advanced του προγράμματος Peace Xenia IV (συνολικά 20 μονοθέσια F-16C και 10 διθέσια F-16D), η ΠΑ εντάσσει σε υπηρεσία ένα μαχητικό αεροσκάφος 4,5 γενεάς, πολλαπλού ρόλου, υψηλών επιχειρησιακών επιδόσεων, που μπορεί να αποτελέσει, υπό προϋποθέσεις που θα αναλύονται στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος, παράγοντα ανατροπής υπέρ υμών του συνολικού ελληνοτουρκικού συσχετισμού στρατιωτικής ισχύος.<br /><br />Με την άφιξη των πρώτων έξι μαχητικών αρχίζει η επίπονη, τόσο για την 332 Μ όσο και την ΠΑ γενικότερα, διαδικασία εισαγωγής σε υπηρεσία, που περιλαμβάνει όχι μόνον την υλοποίηση πλειάδας προγραμμάτων εκπαίδευσης του προσωπικού αλλά και την αξιολόγηση του, ώστε στο συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα τα Rafale να μπορούν να αξιοποιηθούν στον μέγιστο δυνατό βαθμό ως οπλικό σύστημα.<br /><br />Οι οκτώ ιπτάμενοι, που ήδη ολοκλήρωσαν τη θεωρητική και πτητικοί εκπαίδευση στη Γαλλία και οι τέσσερις που την παρούσα περίοδο εκπαιδεύονται, καθώς και οι 100 περίπου τεχνικοί και λοιπές ειδικότητες, θα αποτελέσουν τους εκπαιδευτές για το ιπτάμενο και επίγειο προσωπικό της μοίρας.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες τα επόμενα έξι μαχητικά, που όπως και τα πρώτα έξι προέρχονται από τα αποθέματα της Αεροπορικής και Διαστημικής Δύναμης της Γαλλίας (Armée de l’Air et de l’Espace), αναμένεται να παραδοθούν μέχρι τα τέλη του καλοκαιριού του 2022. Οι παραδόσεις των υπόλοιπων έξι, νέας κατασκευής, μαχητικών (από τα 18 της αρχικής σύμβασης), προβλέπεται να ολοκληρωθούν μέχρι τα τέλη του καλοκαιριού του 2023. Εκτιμάται ότι περί τα τέλη του 2022 ή το αργότερο εντός του πρώτου τριμήνου του 2023, η 332 Μ θα κηρυχθεί πλήρως επιχειρησιακή.<br /><br />Oλοκληρωμένο σύστημα εκπαίδευσης αποστολής<br />Το επόμενο σημαντικό ορόσημο στην επιχειρησιακή αξιοποίηση των Rafale είναι ο Μάρτιος του 2022, όταν με βάση το χρονοδιάγραμμα της σύμβασης που υπογράφηκε τον Ιανουάριο του 2021, πρόκειται να παραληφθεί ο εξομοιωτής του Rafale, που αποτελεί ολοκληρωμένο σύστημα εκπαίδευσης αποστολής (FMS: Full Mission System), δηλαδή παρέχει πλήρη και ρεαλιστική εκπαίδευση στις διαδικασίες πτήσης και ανάγκης του μαχητικού, στον χειρισμό και αξιοποίηση των συστημάτων του (ραντάρ, εμπρόσθιου τομέα θέασης ηλεκτροπτικό σύστημα ορατού και υπέρυθρου φάσματος, σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου – αυτοπροστασίας, κ.λπ.) καθώς και στις διαδικασίες στοχοποίησης και άφεσης όπλων.<br /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες, ο εξομοιωτής Rafale FMS θα εγκατασταθεί στο κτίριο που είναι εγκατεστημένος ο εξομοιωτής των Mirage 2000 – Mk. 2, στη θέση του εξομοιωτή του Mirage 2000EGM που ήδη έχει αποσυναρμολογηθεί και απομακρυνθεί. Επίσης στην 332 Μ θα εγκατασταθούν και δύο αυτόνομα συστήματα εκπαίδευσης επιπέδου μονάδας (ULT: Unit Level Trainers).<br /><br />Φυσικά σημαντική εξέλιξη στο πρόγραμμα θα αποτελέσει και η επικείμενη υπογραφή της σύμβασης για την προμήθεια επιπλέον έξι, νέας κατασκευής, μαχητικών Rafale, εκτιμώμενου κόστους περί τα 1,1 δις ευρώ συμπεριλαμβανομένων των αεροσκαφών, των όπλων τους και της εν συνεχεία υποστήριξης. Μετά την παραλαβή και αυτών η 332 Μ θα επιχειρεί 24 μαχητικά του τύπου.<br /><br />Η ένταξη σε υπηρεσία των 24 Rafale F3-R θα αναβαθμίσει σημαντικά τις επιχειρησιακές δυνατότητες της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ) σε όλο το φάσμα των αεροπορικών αποστολών: αεράμυνα και αεροπορική υπεροχή, εγγύς αεροπορική υποστήριξη, προσβολή στόχων εδάφους (με κατευθυνόμενες βόμβες λέιζερ, παντός καιρού εκ αποστάσεως πυρομαχικά ακριβείας, βλήματα πλεύσης), προσβολή στόχων επιφανείας (με αντιπλοϊκά κατευθυνόμενα βλήματα), τακτική και στρατηγική αναγνώριση στόχων εδάφους και επιφανείας και εναέριου ανεφοδιασμού ομοιότυπου αεροσκάφους.<br /><br />Σε ορισμένες περιπτώσεις η αναβάθμιση είναι εφικτή χωρίς περαιτέρω επένδυση, ενώ σε άλλες θα απαιτηθεί η προμήθεια όπλων και πρόσθετων συστημάτων που θα επιτρέψουν την πλήρη επιχειρησιακή αξιοποίηση των μαχητικών. Για να γίνουν αντιληπτές οι δυνατότητες του μαχητικού σε συνδυασμό με τα κατάλληλα όπλα και πρόσθετα συστήματα, αναφέρουμε μερικά ενδεικτικά παραδείγματα αποστολών.<br /><br /><div>Αέρος – αέρος.<br />Το Rafale με το ραντάρ ενεργητικής ηλεκτρονικής σάρωσης (AESA) RBE2-AA μπορεί να εντοπίσει πολλαπλούς στόχους σε αποστάσεις έως και 200 χλμ. Επιπρόσθετα με τον οργανικό, παθητικής λειτουργίας (άρα μη δυνατό να εντοπιστεί από τον στόχο) ηλεκτροοπτικό σύστημα OSF (Optronique Secteur Frontal) μπορεί να εντοπίσει, στόχους στο ορατό ή στο υπέρυθρο φάσμα σε αποστάσεις από 6 (επίγειους) έως και 100 χλμ. (εναέριους) και να τους αναγνωρίσει σε αποστάσεις έως και 40 χλμ.<br /><br />Το OSF διαθέτει επίσης και τηλέμετρο λέιζερ. Το αεροσκάφος μπορεί να φέρει μέχρι οκτώ (συν δύο εξωτερικές δεξαμενές καυσίμου), κατευθυνόμενα (Κ/Β) βλήματος αέρος – αέρος MICA EM (ηλεκτρομαγνητικής καθοδήγησης) και MICA IR (υπέρυθρης καθοδήγησης) βεληνεκούς 0,5 έως 60 χλμ. (και τα δύο διατίθενται από την ΠΑ). Επίσης, εξοπλίζεται και με το νέο απόκτημα της ΠΑ, το μακρού βεληνεκούς (200 χλμ.), Κ/Β βλήμα αέρος – αέρος Meteor που σύμφωνα με την κατασκευάστρια MBDA διαθέτει κινητικές επιδόσεις τρεις έως έξι φορές υψηλότερες σε σχέση με τα διατιθέμενα σήμερα βλήματα αέρος – αέρος της κατηγορίας του.<br /><br />Σε φωτογραφία που αποδέσμευσε η Αεροπορική και Διαστημική Δύναμη της Γαλλίας (Armée de l’Air et de l’ Espace), στις 4 Μαρτίου 2021, η διαμόρφωση περιλαμβάνει δύο Κ/Β Meteor, δύο Κ/Β MICA IR, δύο Κ/Β MICA EM και μία εξωτερική δεξαμενή καυσίμου.<br /><br />>Υποστρατηγικής κρούσης.<br />Εξοπλίζεται με το διατιθέμενο σήμερα Κ/Β πλεύσης (cruise) SCALP EG (βεληνεκούς 300 χλμ., σύμφωνα με τον ιστότοπο της ΠΑ). Μία τυπική διαμόρφωση περιλαμβάνει δύο Κ/Β SCALP EG, δύο Κ/Β MICA EM, δύο Κ/Β MICA IR και τρεις εξωτερικές δεξαμενές καυσίμου χωρητικότητας 2.000 λίτρων. Σε αυτή τη διαμόρφωση, το 2011 γαλλικά Rafale έπληξαν στόχους στη Λιβύη, κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Harmattan.<br /><br />>Προσβολής στόχων επιφανείας<br />Το μαχητικό με δύο Κ/Β Exocet AM-39 Block 2 (διατιθέμενα στο οπλοστάσιο της ΠΑ), δύο Κ/Β MICA IR, δύο Κ/Β MICA EM και δύο εξωτερικές δεξαμενές καυσίμου μπορεί να προσβάλει στόχους επιφανείας σε απόσταση που όμως εξαρτάται από το ύψος άφεσης του όπλου. Σε δοκιμή που έγινε από μαχητικό Rafale της Αεροπορίας Ναυτικού του Ναυτικού της Γαλλίας το βλήμα εκτοξεύθηκε από υψόμετρο 27.000 ποδών και σε λιγότερο από τρία λεπτά, προσέβαλε στόχο επιφανείας σε απόσταση περίπου 50 χλμ.<br /><br />>Προσβολής στόχων εδάφους<br />Μία τυπική διαμόρφωση περιλαμβάνει έξι κατευθυνόμενες με λέιζερ βόμβες GBU-12 (500 λιβρών, διαθέσιμες στο οπλοστάσιο της ΠΑ), ή GBU-22 (επίσης 500 λιβρών), δύο Κ/Β MICA IR, δύο Κ/Β MICA EM και τρεις εξωτερικές δεξαμενές καυσίμου. Επίσης μπορεί να φέρει κατευθυνόμενες με λέιζερ βόμβες GBU-16 (1.000 λιβρών) και GBU-24 (2.000 λιβρών) που διαθέτει το οπλοστάσιο της ΠΑ, όπως και τις κατευθυνόμενες, ισραηλινής προέλευσης SPICE, η προμήθεια των οποίων βρίσκεται σε πορεία υλοποίησης.<br /><br />Σε γαλλική υπηρεσία, η τυπική διαμόρφωση περιλαμβάνει έξι κατευθυνόμενα όπλα AASM Hammer (με δυνατότητα προσβολής ισάριθμων στόχων), δύο Κ/Β MICA IR, δύο Κ/Β MICA EM, δύο Κ/Β Meteor και τρεις εξωτερικές δεξαμενές καυσίμου. Το AASM εξοπλισμένο με πυραυλοκινητήρα μπορεί να προσβάλει στόχο σε απόσταση μεγαλύτερη των 60 χλμ., όταν αφεθεί από μεγάλο ύψος πτήσης και σε απόσταση έως και 15 χλμ., όταν η άφεση γίνεται από χαμηλό ύψος πτήσης.<br /><br />>Τακτική και στρατηγική αναγνώριση στόχων εδάφους και επιφανείας<br />Με σύγχρονης τεχνολογίας ατρακτίδια στοχοποίησης / αναγνώρισης και εκμεταλλευόμενο τη δυνατότητα πτήσης σε μεγάλα υψόμετρα, το Rafale μπορεί να επιχειρεί και ως αισθητήρας συλλογής πληροφοριών, επιτήρησης και αναγνώρισης (ISR) σε αποστάσεις αρκετών δεκάδων χιλιομέτρων.<br /><br />Άλλο ένα εξαιρετικά σημαντικό χαρακτηριστικό του Rafale είναι η ζεύξη δεδομένων Link 16 που διαθέτει και η οποία επιτρέπει την επικοινωνία (ανταλλαγή δεδομένων – πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένης και της άφεσης όπλων με δεδομένα στοχοποίησης που μεταδίδονται από άλλο αεροσκάφος) με ομοιότυπα μαχητικά και το κυριότερο με τα αναβαθμισμένα F-16C/-D Block 72 Viper, τα αεροσκάφη EMB-145 AEW&C του Αεροφερόμενου Συστήματος Εγκαίρου Προειδοποίησης και Ελέγχου (ΑΣΕΠΕ), αλλά και κάθε άλλη επίγεια – ναυτική και αεροπορική πλατφόρμα – μέσο των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων που είναι εξοπλισμένο με Link 16, αυξάνοντας την ελληνική δυνατότητα διεξαγωγής δικτυοκεντρικών επιχειρήσεων.<br /><br />Τα επόμενα βήματα<br />Τα 18 Rafale που έχουν ήδη συμβασιοποιηθεί (14 μονοθέσια και τέσσερα διθέσια), όπως και τα επιπλέον έξι νέας κατασκευής που η σύμβαση προμήθειας τους αναμένεται να υπογραφεί σύντομα, συνιστούν μία ισχυρή γαλλική «συνιστώσα» (24 μαχητικά) που συνεχίζει την παράδοση περίπου 50 ετών υπηρεσίας γαλλικών μαχητικών στη σύγχρονη ΠΑ. Ιδανικά η ΠΑ θα πρέπει να προχωρήσει στην προμήθεια επιπλέον Rafale ώστε να συγκροτηθούν δύο μοίρες.<br /><br />Η εμπειρία έχει δείξει ότι ο διαχωρισμός των ρόλων ανά μοίρα έχει πολύ καλύτερα επιχειρησιακά αποτελέσματα συμπεριλαμβανομένου και του αποτελεσματικότερου ελέγχου και διοίκησης, ενώ καθιστά αρτιότερη και ευκολότερα ελεγχόμενη εκπαίδευση του ιπτάμενου και του τεχνικού προσωπικού, των οπλουργών αλλά και άλλων ειδικοτήτων που εμπλέκονται στη στοχοποίηση, εκπαίδευση, κ.λπ.<br /><br />Ταυτόχρονα η αύξηση του αριθμού των αεροσκαφών θα αυξήσει και τα διαθέσιμα ανά πάσα στιγμή για εκτέλεση αποστολής. Στατιστικά στο κύκλο συντήρησης 2ου και 3ου βαθμού (εργοστασιακού επιπέδου – DLM: Depot Level Maintenance) εμπλέκονται 1-3 ή 2-4 μαχητικά ανάλογα με το πως έχει σχεδιαστεί η τεχνική υποστήριξη και η εφοδιαστική αλυσίδα, με βάση τα στατιστικά βλαβών του Rafale από τις χιλιάδες ώρες πτήσης που έχουν διεξαχθεί (αν φυσικά έχουν αποδεσμευθεί από τη γαλλική πλευρά).<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, η ανάπτυξη των κατάλληλων υποδομών συντήρησης και υποστήριξης, που δυστυχώς με τις μέχρι σήμερα πληροφορίες, δεν φαίνεται να έχει δρομολογηθεί αλλά και η διευθέτηση του ζητήματος της εγχώριας εργοστασιακού επιπέδου συντήρησης των αεροσκαφών θα πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητες για την ελληνική πλευρά.<br /><br />Τέλος, σε πρακτικό επίπεδο, θα πρέπει να καταβληθεί η μέγιστη δυνατή προσπάθεια ώστε τα Rafale να μην «αναλωθούν» στην επιχειρησιακή «καθημερινότητα» της ΠΑ (αναχαιτίσεις τουρκικών επανδρωμένων ή μη αεροσκαφών), αλλά η διαχείριση τους να καθορίζεται από την αντίληψη ότι μαζί με τα υπό παράδοση F-16 Block 72 Viper συγκροτούν την «αεροπορία σοκ και δέος» που όταν απαιτηθεί, θα επιφέρει καταστρεπτικά πλήγματα στον αντίπαλο.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Rafale F3R: Ποιες αλλαγές που φέρνει στον στόλο το πετράδι στο στέμμα της Πολεμικής Αεροπορίας.

Του Περικλή Ζορζοβίλη Στην ιστορία της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ), η Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2022 αποτελεί σημαντικό ορόσημο καθώς η άφιξη των ...

Διαβάστε την συνέχεια

Συνθήκη του Μοντρέ. Νέο πισώπλατο χτύπημα των Αμερικανών σε βάρος της χώρας μας.

<h3 style="text-align: left;"><a href="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ea/Istanbul_and_Bosporus_big.jpg/800px-Istanbul_and_Bosporus_big.jpg"><img border="0" height="534" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ea/Istanbul_and_Bosporus_big.jpg/800px-Istanbul_and_Bosporus_big.jpg" width="708" /></a><span style="font-weight: normal;">Μια περίεργη συζήτηση πυροδοτείται από το σύστημα εξουσίας των ΗΠΑ, η οποία αφορά στην ανάγκη (στην δική τους ανάγκη) αλλαγής των κανόνων που διέπουν την διέλευση του Βοσπόρου…</span></h3>του <b>Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ</b><br />Με απλά λόγια, οι Αμερικανοί επιδιώκουν την αλλαγή της Συνθήκης του Μοντρέ διότι αρκετές από τις προβλέψεις της, δεν ευνοούν το τυχοδιωκτικό τους αφήγημα. Πιο συγκεκριμένα αυτό που επιδιώκουν, είναι να εξασφαλιστεί σε Δαρδανέλια, Βόσπορο και Μαύρη Θάλασσα, η δυνατότητα ελεύθερης διέλευσης των πολεμικών πλοίων, χωρίς τις προβλέψεις και τους περιορισμούς της συγκεκριμένης Συνθήκης.<br /><br />Τα συμβαλλόμενα Μέρη της Συνθήκης του Μοντρέ είναι: η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Σοβιετική Ένωση, η Τουρκία, η Αυστραλία, η Γαλλία, η Ελλάδα, η Ιταλία, η Αγγλία και η Γιουγκοσλαβία. Τα ανωτέρω συμβαλλόμενα μέρη θα πρέπει να αποδεχτούν και να προσυπογράψουν οποιαδήποτε τροποποίηση για να καταστεί εφικτή.<br /><br />Όταν τέθηκε σε ισχύ η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) το Νοέμβριο του 1994, ζητήθηκε - στο πλαίσιο εφαρμογής της - η επαναδιατύπωση της Συνθήκης του Μοντρέ, έτσι ώστε να είναι συμβατή με το καθεστώς που διέπει τη διεθνή ναυσιπλοΐα. Ωστόσο, η άρνηση της Τουρκίας να υπογράψει την UNCLOS, σημαίνει ότι η Συνθήκη του Moντρέ, παραμένει σε ισχύ χωρίς τροποποιήσεις.<br /><br />Με την Συνθήκη του Μοντρέ (1936), με την οποία αναθεωρήθηκε ουσιαστικά το καθεστώς της αποστρατιωτικοποίησης, έχουν αρθεί πρακτικά και οι περιορισμοί που αφορούσαν στο δικαίωμα της Ελλάδας να επανεξοπλίσει τα νησιά Λήμνο και Σαμοθράκη και από αυτήν την άποψη «τσακίζονται» τα φαιδρά επιχειρήματα των Τούρκων περί αποστρατιωτικοποίησης, μεταξύ άλλων ΚΑΙ με την αναγνώριση από τους ιδίους του δικαιώματος της Ελλάδας στον επανεξοπλισμό, η οποία συνομολογήθηκε από τον Τούρκο ΥΠΕΞ κατά την διάρκεια της επικύρωσης της συγκεκριμένης Συνθήκης από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση. Ωστόσο…<br /><br />Οι δημόσιες δηλώσεις αλλά και οι κατ’ ιδίας συνεννοήσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία, είναι πάρα πολύ πιθανόν να κινούνται στην λογική της αναζήτησης φόρμουλας μέσα από την οποία να επιδιωχτούν και τροποποιήσεις που να ακυρώνουν ή να περιστέλλουν μέρος των Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, πράγμα που αποτελεί σταθερή και αδιαπραγμάτευτη Τουρκική επιδίωξη. Και είναι πάρα πολύ πιθανόν να αναζητείται το «χτίσιμο» μιας τέτοιας φόρμουλας, με τρόπο που δεν θα θίγονται τα συμφέροντα των λοιπών συμβαλλόμενων μερών.<br /><br />Με δεδομένο ότι η πολιτική τάξη στην χώρα μας αποδεικνύεται ιδιαιτέρως ευάλωτη, τόσο στις Αμερικανικές πιέσεις όσο και στους Τουρκικούς εκβιασμούς, είναι φανερό πως απαιτείται μια σαφής, δημόσια και προκαταβολική τοποθέτηση του Ελληνικού ΥΠΕΞ αναφορικά με την συγκεκριμένη φημολογία, μέσα από την οποία είναι απαραίτητο να αποσαφηνίζεται ότι…<br /><br />Η Ελλάδα δεν μπαίνει σε κανενός είδους τέτοια συζήτηση και φυσικά δεν πρόκειται να νομιμοποιήσει με την υπογραφή της καμιά απολύτως τροποποίηση ή άλλη παρέμβαση στην Συνθήκη του Μοντρέ (ακόμη και εάν όλα τα υπόλοιπα συμβαλλόμενα μέρη συγκλίνουν σε ένα συγκεκριμένο modus operandi, εάν προηγουμένως δεν διασφαλιστούν τουλάχιστον οι εξής τέσσερις αδιαπραγμάτευτες προϋποθέσεις:<br /><br />Πρώτον: Άμεση άρση του Τουρκικού casus belli και ρητή αναφορά που θα προβλέπει ότι το πλαίσιο των όποιων τροποποιήσεων συμφωνηθούν, θα τελεί υπό την αίρεση και την υποχρεωτική επαναφορά στο ισχύον σήμερα καθεστώς, εάν η Τουρκία επιχειρήσει να επαναφέρει το casus belli, προκειμένου να παρεμποδίσει την Ελλάδα στην άσκηση της κυριαρχίας της και των κυριαρχικών της δικαιωμάτων. Για την ενεργοποίηση της συγκεκριμένης πρόβλεψης, θα πρέπει να καθίσταται υπεύθυνος ο ΟΗΕ ο οποίος θα υποχρεούται το πολύ μέσα σε έξι (6) μήνες από την υποβολή σχετικής ρηματικής διακοίνωσης εκ μέρους του Ελληνικού ΥΠΕΞ, να προβεί στην σχετική ανακοίνωση η οποία θα είναι δεσμευτική για τους πάντες.<div><br />Δεύτερον: Επικύρωση της UNCLOS από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση, με παράλληλη επέκταση από την Ελλάδα των Χωρικών της Υδάτων στα 12 νμ και ολοκλήρωση των διαδικασιών για την οριοθέτηση ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδας, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο Διεθνές Δίκαιο.</div><div><br />Τρίτον: Ρητή αναφορά - ΚΑΙ με την εγγύηση των συμβαλλομένων μερών - ότι οποιαδήποτε τροποποίηση της Συνθήκης, δεν θα θέτει με κανέναν τρόπο υπό αίρεση το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα της Ελλάδας στον εξοπλισμό των νησιών, σύμφωνα με το εκάστοτε επιχειρησιακό σχέδιο που ανήκει στην πλήρη και αποκλειστική αρμοδιότητά της.</div><div><br />Τέταρτον: Διασφάλιση του δικαιώματος της Ελλάδας να επανεξετάσει το καθεστώς και το εύρος των παραχωρήσεων σε θαλάσσια Δικαιώματα στις περίκλειστες χώρες, σε περίπτωση παραβιάσεων διμερών – διεθνών συμφωνιών.<br /><br />Και επειδή δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά, το Ελληνικό ΥΠΕΞ αν δεν φροντίσει να ξεκαθαρίσει προκαταβολικά την κατηγορηματική του αντίθεση στο βρώμικο σχέδιο που φαίνεται να ενορχηστρώνουν οι ΗΠΑ στην προσπάθειά τους να διαχειριστούν τα πολλαπλά αδιέξοδά τους, αυτό θα σημαίνει ότι συγκατατίθεται προκαταβολικά σε μια αθλιότητα που θα έχει ανυπολόγιστο κόστος για την χώρα και για την περιφερειακή σταθερότητα.<br /><br /></div><div><a href=" i-epikaira.blogspot.com">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Συνθήκη του Μοντρέ. Νέο πισώπλατο χτύπημα των Αμερικανών σε βάρος της χώρας μας.

Μια περίεργη συζήτηση πυροδοτείται από το σύστημα εξουσίας των ΗΠΑ, η οποία αφορά στην ανάγκη (στην δική τους ανάγκη) αλλαγής των κανόνων πο...

Διαβάστε την συνέχεια

Τεταμένη η κατάσταση στην Ουκρανία. Η Ρωσία μετέφερε χιλιάδες φιάλες αίματος στα σύνορα με Ουκρανία.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-01/putin_ochki_1.jpg?itok=KOPyTL_M" width="747" /><br />Οι αμερικανικές δυνάμεις στην Ευρώπη τίθενται σε κατάσταση ύψιστης πολεμικής ετοιμότητας<br />Σενάρια ενός πιθανού επικείμενου παγκόσμιου “Αρμαγεδδών” εκτυλίσσονται στα σύνορα Ρωσίας και Ουκρανίας, ενώ οι ΗΠΑ μεταφέρουν επιπρόσθετες δυνάμεις στην Α.Ευρώπη, καθώς ενεργοποιήθηκε και η αμερικανική βάση της Σούδας με πτήση προς την Ουκρανία. <br /><div class="adv" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; color: #091c55; float: right; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 0; margin: 0px 0px 30px 20px; padding: 0px; text-align: center;"><div class="adv__inner" id="in_article_1" style="box-sizing: border-box; display: inline-block; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: top; z-index: 1;"></div></div><div class="embed-media embed-media--rich-twitter" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; clear: both; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1487366874295853057" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2hvcml6b25fdHdlZXRfZW1iZWRfOTU1NSI6eyJidWNrZXQiOiJodGUiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3NwYWNlX2NhcmQiOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1487366874295853057&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fkosmos%2Frosia%2F7066140_i-rosia-metefere-hiliades-fiales-aimatos-sta-synora-me-oykrania&sessionId=e5a8fa0291e4f4c04705cf3922985c4e5fcce9b0&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=75b3351%3A1642573356397&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 611px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div>Επίσης τουρκικό κατασκοπευτικό αεροσκάφος παρακολουθεί τις ρωσικές δυνάμεις στα πλαίσια του ΝΑΤΟ από την Ρουμανία.<div><br /><div class="mwayss_div" id="mwayss_div_7241398321" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 0px; line-height: 0; margin: 0px; padding: 0px;"><div class="mwayss_div" id="mwayss_div_9476635169" style="box-sizing: border-box; line-height: 0; margin: 0px; padding: 0px;"></div></div><div id="_mwayss-bb099be79b87231ea0f10890dc50fe6c1643464695975" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;"></div><div class="embed-media embed-media--rich-twitter" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; clear: both; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1487050811402342400" frameborder="0" id="twitter-widget-1" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-1&features=eyJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2hvcml6b25fdHdlZXRfZW1iZWRfOTU1NSI6eyJidWNrZXQiOiJodGUiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3NwYWNlX2NhcmQiOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1487050811402342400&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fkosmos%2Frosia%2F7066140_i-rosia-metefere-hiliades-fiales-aimatos-sta-synora-me-oykrania&sessionId=e5a8fa0291e4f4c04705cf3922985c4e5fcce9b0&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=75b3351%3A1642573356397&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 528px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div><div class="embed-media embed-media--rich-twitter" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; clear: both; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1487086361337335810" frameborder="0" id="twitter-widget-2" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-2&features=eyJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2hvcml6b25fdHdlZXRfZW1iZWRfOTU1NSI6eyJidWNrZXQiOiJodGUiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3NwYWNlX2NhcmQiOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1487086361337335810&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fkosmos%2Frosia%2F7066140_i-rosia-metefere-hiliades-fiales-aimatos-sta-synora-me-oykrania&sessionId=e5a8fa0291e4f4c04705cf3922985c4e5fcce9b0&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=75b3351%3A1642573356397&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 601px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div>Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Τζο Μπάιντεν ανακοίνωσε τη μετακίνηση ομάδας στρατιωτικού προσωπικού στην Ανατολική Ευρώπη, ανέφερε η υπηρεσία Τύπου του Λευκού Οίκου.<br /><br /><div>«Θα μεταφέρω τα αμερικανικά στρατεύματα στην Ανατολική Ευρώπη και τις χώρες του ΝΑΤΟ στο εγγύς μέλλον», είπε ο ίδιος κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας με δημοσιογράφους.<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι ο επικεφαλής του Πενταγώνου, Λόιντ Όστιν, σε συνέντευξη Τύπου στις 28 Ιανουαρίου, έκανε αρκετές σημαντικές δηλώσεις για την κατάσταση γύρω από την Ουκρανία. Με πολλούς τρόπους, επανέλαβε τις θέσεις που έχουν διατυπωθεί περισσότερες από μία φορές από τον Λευκό Οίκο, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.<br /><br />Ο αρχηγός του Αμερικανικού Γενικού Επιτελείου Στρατού, Μαρκ Μίλι, ο οποίος συμμετείχε στην ίδια συνέντευξη Τύπου, δήλωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν διαθέτουν μόνιμα στρατιωτικά σώματα, βάσεις και επιθετικά όπλα στην Ουκρανία.<br /><br />"Τώρα υπάρχει μια μικρή ομάδα συμβούλων και εκπαιδευτών των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν επιθετικά οπλικά συστήματα, μόνιμες δυνάμεις και βάσεις εκεί", είπε ο Milley.<br /><br />Ο Όστιν συμπλήρωσε τις δηλώσεις του λέγοντας ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν αποκλείει την αποστολή μαζικά, αμερικανικών δυνάμεων στην Ουκρανία για τη διεξαγωγή στρατιωτικών επιχειρήσεων.<br /><br />Επιπλέον είπε ότι οι αμερικανικές δυνάμεις στην Ευρώπη τίθενται σε κατάσταση ύψιστης ετοιμότητας.<br /><br />Ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας Lloyd Austin και ο Α/ΓΕΕΔ Στρατηγός Mark Milley προειδοποίησαν ότι μια πλήρους κλίμακας ρωσική εισβολή στην Ουκρανία θα ήταν «τρομερή», ειδικά για τους αμάχους.<br />Οι Ρώσοι έβγαλαν τον στρατό τους με ειδική αποστολή ενώ μεταφέρουν χιλιάδες φιάλες με αίμα σε ειδικούς υγειονομικούς σταθμούς <br /><br />Η στρατιωτική συγκέντρωση της Ρωσίας κοντά στην Ουκρανία προχωρά ακάθεκτη, και σήμερα έγινε γνωστό ότι περιλαμβάνει μαζικές προμήθειες φιαλών αίματος μαζί με άλλα ιατρικά υλικά που θα της επέτρεπαν να περιθάλψει θύματα, ως έναν ακόμη βασικό δείκτη της στρατιωτικής ετοιμότητας της Μόσχας, ανέφεραν τρεις Αμερικανοί αξιωματούχοι στο Reuters.<br /><br />Οι ίδιοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ δηλώνουν ότι συγκεκριμένοι δείκτες ( πολεμικής ετοιμότητας) όπως οι προμήθειες αίματος, είναι κρίσιμοι για να καθοριστεί το εάν η Μόσχα είναι έτοιμη να πραγματοποιήσει εισβολή, εάν ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν το αποφασίσει οποιαδήποτε στιγμή.<br /><br />Η αποκάλυψη των προμηθειών αίματος από Αμερικανούς αξιωματούχους, που μίλησαν υπό τον όρο της ανωνυμίας, προσθέτει ένα άλλο πλαίσιο στις αυξανόμενες προειδοποιήσεις των ΗΠΑ ότι η Ρωσία προετοιμάζεται για πολεμικές επιχειρήσεις ίσως και εισβολή στην Ουκρανία καθώς έχει συγκεντρώσει 120.000 στρατιώτες κοντά στα σύνορά της.<br /><br />Το αμερικανικό Πεντάγωνο αναγνώρισε την ανάπτυξη ρωσικής «ιατρικής υποστήριξης» ως μέρος της συγκέντρωσης δυνάμεων της Ρωσίας.<br /><br />Η αποκάλυψη των αποθεμάτων αίματος προσθέτει μια κρίσιμη λεπτομέρεια, την οποία οι ειδικοί την θεωρούν τρομερά σημαντική για τον προσδιορισμό της ρωσικής στρατιωτικής ετοιμότητας.<br /><br />Οι τρεις Αμερικανοί αξιωματούχοι που μίλησαν για τις προμήθειες αίματος από τους Ρώσους, αρνήθηκαν να δηλώσουν συγκεκριμένα πότε οι Ηνωμένες Πολιτείες εντόπισαν τη μετακίνησή τους σε ρωσικούς σχηματισμούς κοντά στην Ουκρανία.<br /><br />Ωστόσο, δύο από αυτούς είπαν ότι η όλη διαδικασία έλαβε χώρα τις τελευταίες εβδομάδες.<br /><br />Ο Πούτιν είπε την Παρασκευή ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ δεν αντιμετώπισαν τις κύριες απαιτήσεις ασφαλείας της Ρωσίας στη διαμάχη τους για την Ουκρανία, αλλά ότι η Μόσχα είναι έτοιμη να συνεχίσει να συνομιλεί μαζί τους.<br /><br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους έχουν ανακοινώσει ότι η Ρωσία θα αντιμετωπίσει σκληρές οικονομικές κυρώσεις εάν επιτεθεί στην Ουκρανία.<br />Σοβαρές διαφωνίες Ουκρανών και Αμερικανών<br /><br />Ουάσιγκτον και Κίεβο διαφωνούν επίσης σχετικά με τον τρόπο ερμηνείας των εκθέσεων σχετικά με τις υποτιθέμενες προετοιμασίες της Ρωσίας για εισβολή στην Ουκρανία, ανέφερε το CNN, επικαλούμενο πηγές.<br /><br />Σύμφωνα με το τηλεοπτικό κανάλι, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν και οι σύμβουλοί του «έχουν ενοχληθεί από τη δημόσια υποβάθμιση της απειλής από τον [Ουκρανό Πρόεδρο Βλαντιμίρ] Ζελένσκι».<br /><br />Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με πηγές του τηλεοπτικού καναλιού, οι αρχές του Κιέβου πιστεύουν ότι η Ουάσιγκτον «υποκινεί πανικό και οικονομική αναταραχή στην Ουκρανία, ενώ την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ αρνούνται να λάβουν προληπτικά αποτρεπτικά μέτρα, όπως η επιβολή νέων κυρώσεων στη Ρωσία».<br /><br />«Το Κίεβο θα έβρισκε μεγαλύτερη αξία στη λήψη ενεργών αποτρεπτικών μέτρων όπως οι άμεσες κυρώσεις κατά του Nord Stream από τις επίμονες προφορικές προειδοποιήσεις που προβλέπουν επικείμενο πόλεμο τους τελευταίους δύο μήνες που δεν παρέχουν κανένα αποτρεπτικό παράγοντα και στην πραγματικότητα επηρεάζουν αρνητικά την ουκρανική οικονομία», ανέφερε το CNN. επικαλούμενος σύμβουλο του Ζελένσκι.<br /><br />Το τηλεοπτικό κανάλι ανέφερε νωρίτερα, επικαλούμενο ανώτερο Ουκρανό αξιωματούχο ότι το τηλεφώνημα της Πέμπτης μεταξύ Μπάιντεν και Ζελένσκι «δεν πήγε καλά».<br /><br />Από την άλλη πλευρά, ο σύμβουλος του Πούτιν Ντμίτρι Πεσκόφ δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο κεκαλλυμένων επιχειρήσεων της δύσης στην Ουκρανία.<br /><br />Μιλάμε για πιθανή επανάληψη της κρίσης της Κούβας, στην οποία ΗΠΑ και Ρωσία συγκρούστηκαν και συμφώνησαν τελικά να αποσυρθούν από Κούβα και Τουρκία, αντίστοιχες δυνάμεις τους. Τώρα θα έχουμε κάτι παρόμοιο;</div><div>  <br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Τεταμένη η κατάσταση στην Ουκρανία. Η Ρωσία μετέφερε χιλιάδες φιάλες αίματος στα σύνορα με Ουκρανία.

Οι αμερικανικές δυνάμεις στην Ευρώπη τίθενται σε κατάσταση ύψιστης πολεμικής ετοιμότητας Σενάρια ενός πιθανού επικείμενου παγκόσμιου “Αρμαγε...

Διαβάστε την συνέχεια

Αρκτική: Το αναδυόμενο μέτωπο στην διεθνή σκακιέρα

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/01/arktiki.png" width="785" /><br /><br /><b>Καρακατσάνης Γεώργιος</b><br />Μπορούμε να αντιληφθούμε την φυσική γεωγραφία ως την πλατφόρμα ενός παιχνιδιού σκάκι που καθορίζει πρωταρχικά τους περιορισμούς και τους βαθμούς ελευθερίας άσκησης της ανθρώπινης πολιτικής και οικονομίας. Τα φυσικά εμπόδια –π.χ. τα όρη, οι θάλασσες, οι ακραίες κλιματικές συνθήκες– συνιστούν τους περιορισμούς αυτής της πλατφόρμας στις τρεις διαστάσεις.<br /><br />Η ανθρώπινη δράση επιδιώκει με τα τεχνουργήματά της είτε να ξεπεράσει ή να αμβλύνει αυτούς τους περιορισμούς. Σήμερα, από έναν συνδυασμό γεωφυσικών διεργασιών κι ανθρωπογενών τεχνολογικών επιτευγμάτων, προκύπτουν οι αναγκαίες και ικανές συνθήκες για την συμπερίληψη της Αρκτικής στην διεθνή σκακιέρα. Η μεγάλης κλίμακας πρόσβαση στην Αρκτική θα επιφέρει θεμελιώδεις αναδιατάξεις στην γεωπολιτική θεωρία και στην πράξη.<br /><br />Οι θεωρίες των Spykman και Mackinder αποτύπωναν την Αρκτική ως “Παγωμένη Θάλασσα”, ένα ανυπέρβλητο φυσικό όριο που οριοθετούσε την άσκηση ισχύος των δρώντων κάτω από τον 66ο Παράλληλο. Με το ξεκλείδωμα αυτής της περιοχής εισέρχονται νέοι βαθμοί ελευθερίας στην σκακιέρα που ήδη πολλοί δρώντες σπεύδουν να αξιοποιήσουν. Ο Αρκτικός Κύκλος οριοθετεί την περιοχή πάνω από τον 66ο παράλληλο. Σε αντίθεση με την Ανταρκτική δεν είναι ήπειρος, καθώς το πολικό μέρος του είναι απλώς ένα τεράστιο επιπλέων κομμάτι πάγου πάνω από τον γεωγραφικό και τον μαγνητικό βόρειο πόλο.<br /><br /><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/01/SLPRESS_Karakatsanis_6_Poles_Claims-P.png" /><br />Σύμφωνα με την Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS 10/12/1982), πέντε χώρες διεκδικούν μέρη της Αρκτικής: Οι ΗΠΑ, Ρωσία, Καναδάς, Νορβηγία και Δανία (μέσω της Γροινλανδίας). Κάθε χώρα διεκδικεί για λογαριασμό της την δυνητική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) που προκύπτει από την Υφαλοκρηπίδα Lomonosov, η οποία εκτείνεται από την βόρεια ακτή των Νήσων Ellesmere της Γροινλανδίας μέχρι τις Νέες Σιβηρικές Νήσους στις ρωσικές ακτές. Σε συνδυασμό με την διεκδίκηση των δευτερευουσών υφαλοκρηπίδων Alpha και Mendeleev, η Ρωσία διεκδικεί σχεδόν όλον το Βόρειο Πόλο, συναντώντας σφοδρή αντίσταση από την Δανία και τον Καναδά.<div><br />Διενέξεις για την υφαλοκρηπίδα<br /><br />Αντίστοιχα, Ρωσία και Νορβηγία έχουν διένεξη επί της υφαλοκρηπίδας Gakkel που οι Νορβηγοί θεωρούν ότι προκύπτει από τις Νήσους Svallbard. Με ισχύουσα συνθήκη του 1925, οι νήσοι αναγνωρίζονται ως μέρος της Νορβηγίας. Ωστόσο, η κυριαρχία της περιορίζεται σημαντικά σύμφωνα με άρθρα που ειδικά για την περίπτωση των Svallbard παρέχουν ίσα δικαιώματα σε όλα τα μέρη εντός των χωρικών υδάτων τους (12 ναυτικά μίλια), όχι όμως εντός της θεωρούμενης ΑΟΖ τους (200 ναυτικά μίλια) που διεκδικεί η Νορβηγία με την υποστήριξη της Σουηδίας, της Φινλανδίας, του Καναδά και της Δανίας.<br /><br />Παράλληλα, λόγω φυσικών μεταβολών που αυξάνουν την διάρκεια υποχώρησης της παγοκάλυψης σε δύο μήνες το έτος –η οποία με την χρήση παγοθραυστικών μπορεί να παραταθεί και στους τέσσερεις μήνες– δημιουργούνται δύο μεγάλα θαλάσσια περάσματα από τον Βερίγγειο Πορθμό. Το πρώτο είναι το Νότιο-Ανατολικό (ΝΑ) πέρασμα κατά μήκος των ρωσικών ακτών μέχρι την Θάλασσα του Barents και την Βόρεια Θάλασσα, το οποίο είναι συντομότερο κατά 13 ημέρες από την δίοδο του Suez.<br /><br /><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/01/SLPRESS_Karakatsanis_6_Poles_Routes-P.png" /><br />Το Νοτιο-Ανατολικό πέρασμα ευνοείται και γεωφυσικά, καθώς λόγω της κλίσης του άξονα της Γης η παγοκάλυψη είναι λεπτότερη, κάνοντας λιγότερο αναγκαία την χρήση παγοθραυστικών που αποδεσμεύονται για να επιχειρήσουν βορειότερα. Για την συγκεκριμένη δίοδο, μέχρι το 2016 είχαν αδειοδοτηθεί 100 εμπορικά πλοία. Ωστόσο, μετά την επιβολή οικονομικών κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας, η κίνηση μειώθηκε στα μόλις 20 πλοία. Η άλλη επιλογή είναι το Νότιο-Δυτικό (ΝΔ) πέρασμα μέσω του Καναδά, ο οποίος θεωρεί το βόρειο νησιωτικό του πλέγμα ως “Εσωτερικά Ύδατα”. Ωστόσο, ΗΠΑ, Ρωσία και Δανία αμφισβητούν την κυριαρχία του Καναδά, θεωρώντας τα “Διεθνή Ύδατα”.<br />Στρατιωτικοποίηση στην Αρκτική<br /><br />Προς το παρόν, η Ρωσία διατηρεί στην Αρκτική το προβάδισμα έναντι των ανταγωνιστών της σε όλα τα επίπεδα, ερευνητικό, οικονομικό, τεχνολογικό και στρατιωτικό. Αρχικά, επαναλειτούργησε 18 παλαιές σοβιετικές αρκτικές βάσεις, ενώ ίδρυσε ειδική αρκτική στρατιωτική σχολή εφήβων στον ναύσταθμο του Murmansk, στελεχωμένη με 6.000 άτομα. Παράλληλα, διεξάγει ασκήσεις στις οποίες κινητοποιούνται μέχρι και 155.000 στρατιώτες απ’ όλα τα σώματα.<br /><br />Τέλος, το 60% ολόκληρου του ρωσικού στόλου συγκεντρώνεται σε δύο ναυστάθμους του Αρκτικού Κύκλου, στο Murmansk και στην Novaya Zemlya. Ο δεύτερος ναύσταθμος επιλέχθηκε στρατηγικά, καθώς ο στόλος του Murmansk που μπορεί να επιχειρήσει στην Αρκτική βρίσκεται εντός του βεληνεκούς του ΝΑΤΟ από τις ακτές της Νορβηγίας, κάτι που αποφεύγει ο στόλος της Novaya Zemlya.<br /><br />Η πιο εντυπωσιακή πτυχή της ρωσικής κινητικότητας στον Αρκτικό Κύκλο είναι ο υπέρ-σύγχρονος στόλος των πυρηνοκίνητων παγοθραυστικών κατηγορίας Arktika. Η Ρωσία με ίδια κεφάλαια, 3,6 δισ. δολαρίων, χρηματοδότησε μέσω της Rosatomflot το “Πρόγραμμα 22220” για την ναυπήγηση ενός θηριώδους στόλου έξι οπλισμένων πυρηνοκίνητων παγοθραυστικών που μπορούν να επιχειρούν με πλήρη αυτονομία ενός έτους δίχως ανεφοδιασμό, καθώς κι ενός πυρηνοκίνητου εμπορικού.<br /><br />Τα έξι παγοθραυστικά αποτελούν μέρος του στόλου του Murmansk. Παράλληλα, η Ρωσία διαθέτει άλλα 36 συμβατικά παγοθραυστικά, την στιγμή που οι ΗΠΑ διαθέτουν μόνον έξι συμβατικά, εκ των οποίων το ένα έχει φθάσει στην λήξη της λειτουργικής ζωής του και κανένα πυρηνοκίνητο. Δεδομένου ότι η κατασκευή ενός πυρηνοκίνητου παγοθραυστικού χρειάζεται 10 έτη, είναι προφανές πως οι ΗΠΑ βρίσκονται αρκετά πίσω στον συγκεκριμένο τομέα, ώστε να χρειάζεται να καλύψουν αυτήν την απόσταση με εναλλακτικούς τρόπους και συμμαχίες.</div><div><br /><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/01/SLPRESS_Karakatsanis_6_Poles_Icebreakers-P.png" />Οι </div><div><br /></div><div>κινεζικές διεκδικήσεις<br /><br />Από το 2013 όπου αναδείχθηκε η σημασία της αρκτικής πολιτικής για τις ΗΠΑ, δεδομένης της προτεραιότητας στον περιορισμό της επέκτασης της Κίνας, υπήρξε σοβαρός διχασμός για το αν θα έπρεπε να αυξηθεί η παρουσία τους στον Αρκτικό Κύκλο. Αυτό υπήρξε σοβαρή τροχοπέδη για την καινοτομία στους εξοπλισμούς ψυχρών κλιμάτων. Ωστόσο με μια πρόσφατη έκθεση του Υπουργείου Αμύνης προς το Κογκρέσο (Ιούνιος 2019), έγινε αντιληπτό ότι η ανάπτυξη μιας ολοκληρωμένης παρουσίας (επιστημονικής, στρατιωτικής, οικονομικής) στην Αρκτική είναι αναπόφευκτη.<br /><br />Παράλληλα, η Κίνα διεκδικεί ισχυρή παρουσία στην Αρκτική, εισάγοντας από το 2018 τον νεολογισμό “Χώρα Πλησίον της Αρκτικής” (Near-Arctic State) στην Λευκή Βίβλο της που αφορά στο σχέδιο ανάπτυξης του “Πολικού Δρόμου του Μεταξιού” (Polar Silk Road). Έτσι, αυτό-προσδιορίζεται ως δύναμη που πρέπει να έχει παρουσία στην Αρκτική, αντιλαμβανόμενη παράλληλα ότι με την ταυτόχρονη ενεργοποίηση της AUKUS και την αρκτική κατίσχυση της Ρωσίας, κινδυνεύει να περιοριστεί στρατιωτικά και οικονομικά στην στενή ζώνη μεταξύ Ισημερινού κι 60ου Παράλληλου.<br /><br />Περαιτέρω, η Κίνα ναυπηγεί επίσης δύο πυρηνοκίνητα παγοθραυστικά, όντας η δεύτερη χώρα που θα διαθέτει τέτοια τεχνολογία. Ένα είναι βέβαιο. Ο συνδυασμός του γεωφυσικού ξεκλειδώματος της Αρκτικής και των καινοτομιών στην ναυτική τεχνολογία που λαμβάνουν αυτήν την στιγμή χώρα, πρόκειται να επαναπροσδιορίσει το περιεχόμενο του όρου “Ναυτική Δύναμη”.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αρκτική: Το αναδυόμενο μέτωπο στην διεθνή σκακιέρα

Καρακατσάνης Γεώργιος Μπορούμε να αντιληφθούμε την φυσική γεωγραφία ως την πλατφόρμα ενός παιχνιδιού σκάκι που καθορίζει πρωταρχικά τους περ...

Διαβάστε την συνέχεια

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/01/taliban_amerikoi_opla_slpress.jpg" /><br /><br /><b>Μπαλτζώης Ιωάννης</b><br />Η αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν, θα παραμείνει ιστορική, μνημειώδης, συγκλονιστική και κυρίως, ως “Key Study” στα πανεπιστήμια όλου του κόσμου, σε θέματα διεθνών σχέσεων, διεθνούς δικαίου, γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής. Το καλύτερο παράδειγμα που θα αναφέρουν όλοι οι καθηγητές στους φοιτητές των, θα είναι αυτό που ονομάσθηκε από πολλούς αναλυτές ως η πιο ταπεινωτική ήττα των ΗΠΑ τις τελευταίες δεκαετίες και ως μελέτη, τι δεν πρέπει να κάνει μια κρατική οντότητα για να πάνε όλα λάθος.<br /><br />Και αν τα λάθη, οι προβλέψεις και οι ενέργειες στην πράξη μπορούν σε ένα βαθμό να δικαιολογηθούν σε μια μεσαία κρατική οντότητα ή περιφερειακή δύναμη, είναι αδιανόητα και απολύτως μη αποδεκτά για την μεγαλύτερη (ακόμη) πλανητική δύναμη και ηγέτιδα (ακόμη) χώρα του δυτικού κόσμου. Αν θέλει να συνεχίσει να παραμείνει ηγέτιδα δύναμη.<br /><br />Ο λόγος που αναφερόμαστε στα γεγονότα του Αυγούστου 2021 στο Αφγανιστάν, είναι η τελική καταγραφή και η δημόσια παρουσίαση του αριθμού των οπλικών συστημάτων που έχουν αφήσει πίσω τους αποχωρώντας από το Αφγανιστάν οι ΗΠΑ, σύμφωνα με πρόσφατη ανάλυση του Government Accountability Office (GAO) του υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ, άρα τα στοιχεία είναι ακριβή, εγκυρότατα και δεν επιδέχονται αμφισβήτηση.<br /><br />Έτσι λοιπόν, έχουμε μια καθαρή εικόνα της ποσότητας και του είδους του στρατιωτικού υλικού των ΗΠΑ, που έπεσε στα χέρια των Ταλιμπάν του Αφγανιστάν, από την ταπεινωτική για μια παγκόσμια ηγετική δύναμη, κατά την αποχώρηση από μια χώρα, που είχε μάλιστα υπογράψει και συμφωνία στην Ντόχα του Κατάρ ένα χρόνο πριν (2020). Ας δούμε λοιπόν τι έχουν αφήσει οι Αμερικανοί και διαθέτουν πλέον στο οπλοστάσιό τους οι Ταλιμπάν:<br />Α. 208 αεροσκάφη και ελικόπτερα διαφόρων τύπων<br /><br />Οι Ταλιμπάν πλέον κατατάσσονται και είναι εντυπωσιακό, ως η 26η αεροπορική δύναμη παγκοσμίως, με ότι αυτό συνεπάγεται. Συγκεκριμένα διαθέτουν:<br /><br />110 Ελικόπτερα.<br />60 μεταφορικά/¨κάργκο¨ αεροσκάφη.<br />20 ελαφρά επιθετικά αεροσκάφη.<br />18 Α/Φ επιτήρησης και συλλογής πληροφοριών.<br />Β. 75.898 οχήματα διαφόρων τύπων<br /><br />Συγκεκριμένα διαθέτουν τα εξής οχήματα:<br />42.604 τακτικής χρήσης<br />22.174 humvees.<br />8.998 μεσαία οχήματα τακτικής χρήσης.<br />1.005 οχήματα περισυλλογής.<br />928 MRAP (Mine-Resistant Ambush Protected) οχήματα προστασίας κατά ναρκών.<br />189 άρματα μάχης.<br /><br /><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/01/2022-01-25-1.png" /><br /><br />Γ. 599.690 όπλα διαφόρων τύπων<br /><br />Συγκεκριμένα οι Ταλιμπάν έχουν αποκτήσει, πλέον των δικών τους, συνήθως ελαφρύ οπλισμό με τυφέκια Καλάσνικοφ και Α/Τ RPG και ότι άλλο διέθεταν:<br />358.539 τυφέκια<br />126.295 πιστόλια.<br />64.363 πολυβόλα<br />25.327 εκτοξευτές βομβίδων.<br />9. 877 αντιαρματικά RPGs<br />2.606 οβιδοβόλα<br /><br />Και επιπλέον μπορούν να προστεθούν ποσότητες χιλιάδων συσκευών νυχτερινής όρασης, drones επιτήρης, σταθμοί ασυρμάτων κλπ. Η αξία όλων αυτών, όπως υπολογίζει το αρμόδιο γραφείο G.A.O. του υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ, υπολογίζεται κοντά στα 84 δισεκατομμύρια δολάρια, ποσό συγκλονιστικό, που δεν έχει δοθεί ποτέ σε κανέναν σύμμαχο των ΗΠΑ, μέχρι τώρα και μάλιστα εφάπαξ, όπως θα λέγαμε στην καθομιλουμένη.<br /><br /><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/01/2022-01-25-2.png" /><br /><br /><div>Στρατός “τρομοκρατών”<br /><br />Οι Ταλιμπάν, θα πρέπει να ευγνωμονούν τις ΗΠΑ για πολλούς λόγους. Ιδιαίτερα όμως για τον τρόπο που διαχειρίστηκαν την απαράδεκτη, μνημειώδη, και άκρως ταπεινωτική αποχώρησή των από το Αφγανιστάν, προσφέροντας ένα υπέρλαμπρο και αντάξιο του Χόλυγουντ σόου σε παγκόσμια μετάδοση και μάλιστα live, ενώ ανέδειξαν αυτούς ως τη νέα κατάσταση στην χώρα, η οποία γίνεται αποδεκτή από την Δύση.<br /><br />Όμως οι χαοτικές σκηνές στο αεροδρόμιο της Καμπούλ, η ανυπαρξία ελέγχου της κατάστασης και η αδυναμία της υπερδύναμης να διασφαλίσει και διασώσει τουλάχιστον τους συνεργάτες των στο Αφγανιστάν, που θα πληρώναν με την ζωή τους αυτή την συνεργασία αν έμεναν στην χώρα, θα έπρεπε να στοιχειώνει την αμερικανική ηγεσία, καθόσον απέδειξε την αδυναμία σχεδιασμού και εκτέλεσης της μεγάλης πλανητικής δύναμης, που από τούδε και στο εξής θα προκαλεί δυσπιστία και σκεπτικισμό στους ήδη και στους μελλοντικούς συμμάχους των ΗΠΑ.<br /><br />Τέλος οι Ταλιμπάν θα πρέπει να ευχαριστούν τις ΗΠΑ για το πρωτοφανές και μοναδικό στα παγκόσμια χρονικά φαινόμενο, ο αντίπαλος να παραλαμβάνει τα οπλικά συστήματα του αποχωρούντως εχθρού και να καθίστανται αδαπάνως μια ισχυρή στρατιωτική δύναμη, εξοπλισμένη με τα λάφυρα του πολέμου που κέρδισαν τελικά, χωρίς να είχαν επιτύχει ούτε μία μάχη επί του πεδίου, τα οποία είναι σύγχρονα αμερικανικά όπλα.<br /><br />Ο δε πρόεδρος των ΗΠΑ, δημιούργησε ένα μεγάλο στρατό “τρομοκρατών” στο Αφγανιστάν, όπως διακήρυτταν συνεχώς, αυτών που οι ΗΠΑ εκστράτευσαν, εισέβαλαν και πολεμούσαν επί 20 χρόνια στο Αφγανιστάν και μερικές χιλιάδες αμερικανών στρατιωτών, έχασαν την ζωή τους, για έναν σκοπό τελικά, όπως αποδείχθηκε χωρίς αξία!!</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μπαλτζώης Ιωάννης Η αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν, θα παραμείνει ιστορική, μνημειώδης, συγκλονιστική και κυρίως, ως “Key Study” στα πα...

Διαβάστε την συνέχεια

Αιγαίο: Η αλήθεια της γεωγραφίας και η πέμπτη φάλαγγα

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/01/aigaio_pelagos_slpress.jpg" /><br /><br /><div style="text-align: left;"><b>Γρίβας Κώστας</b></div>Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε αναφερθεί στο πόσο αναγκαίος για την ίδια την επιβίωση της χώρας είναι ο απόλυτος ελληνικός έλεγχος του Αιγαίου. Αυτή η θέση χαρακτηρίστηκε από κάποιους, όπως θα περίμενε κανείς, μαξιμαλιστική, ουτοπική και φυσικά εθνικιστική! Όμως δεν είναι τίποτα παραπάνω από την παραδοχή της πραγματικότητας. Η Ελλάδα δεν θέλει να κυριαρχήσει στο Αιγαίο για κανέναν άλλον λόγο παρά μόνο γιατί το Αιγαίο αποτελεί κομμάτι της επικράτειάς της.<br /><br />Αυτήν την απλή αλήθεια, την επιβεβαίωση της οποίας μας δίνει αβίαστα μια ματιά στον χάρτη, μας την κρύβει από τα μάτια μας μια συντονισμένη επίθεση πληροφοριακού πολέμου που διεξάγει εδώ και χρόνια η Άγκυρα εναντίον της πατρίδας μας, με όχημα ένα πολυπλόκαμο και πολυεπίπεδο δίκτυο Ελλήνων διαμορφωτών γνώμης. Το γεγονός ότι αντικειμενικά λειτουργούν σαν φερέφωνα των τουρκικών απόψεων δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι είναι όργανα της Άγκυρας. Σε κάποιες περιπτώσεις αρκεί και η ιδεολογική τύφλωση.<br /><br />Αυτοί οι δημοσιολόγοι, λοιπόν, προσπαθούν με κάθε τρόπο να επιβάλουν στον ελληνικό λαό την αντίληψη ότι υπάρχουν δύο χώρες, η Ελλάδα και η Τουρκία, και ανάμεσά τους βρίσκεται μια θάλασσα, το Αιγαίο. Το οποίο, φυσικά, χάρη καλής γειτονίας, πρέπει να το μοιράσουν “δίκαια”. Η άποψη αυτή θα είχε νόημα αν το Αιγαίο ήταν μια κενή θάλασσα. Δεν είναι όμως. Αντιθέτως, είναι γεμάτο νησιά. Και τα νησιά αυτά είναι ελληνικά. Τόσο απλά.<br /><br />Το Αιγαίο είναι γεμάτο νησιά, τα νησιά αυτά κατοικούνται, εδώ και χιλιάδες χρόνια, από ελληνικές κοινότητες και με βάση τους θεμελιώδεις κανόνες του διεθνούς δικαίου έχουν πλήρη δικαιώματα όπως τα ηπειρωτικά εδάφη. Το δε περιβόητο ψευδο-επιχείρημα για τη μεγάλη ακτογραμμή της Τουρκίας, η οποία υποτίθεται ότι της προσφέρει δικαιώματα στο Αιγαίο, θα είχε νόημα μόνο αν απέναντι από τις τουρκικές ακτές υπήρχε ανοικτή θάλασσα.<br /><br />Όμως, ακριβώς έξω από τις ακτές της Μικράς Ασίας βρίσκεται μια ενιαία και αδιαίρετη αλυσίδα ελληνικών νησιών που ξεκινά από τη Σαμοθράκη και φθάνει στο Καστελλόριζο. Κι αυτό προέκυψε επειδή ιστορικά και οι μικρασιατικές ακτές κατοικούνταν από Έλληνες. Η σημερινή συνοριακή γραμμή είναι αποτέλεσμα των εξελίξεων στο πρώτο τέταρτο του 20ου αιώνα (Βαλκανικοί Πόλεμοι και Μικρασιατική Καταστροφή).<br /><br />Με βάση, λοιπόν, τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923 και των Παρισίων του 1947 (για τα Δωδεκάνησα), τα όποια τουρκικά δικαιώματα φθάνουν μέχρι εκεί που συναντούν την ελληνική νησιώτικη αλυσίδα με τα νόμιμα δικαιώματά της σε θαλάσσιες ζώνες. Δηλαδή, αν υπήρχε απέναντι από τις ακτές της Μικράς Ασίας μια χερσόνησος, η Τουρκία θα δικαιούνταν να διεκδικεί τις θάλασσες βορειοδυτικά και νοτιοδυτικά από αυτήν, προβάλλοντας το μήκος της ακτογραμμής της; Προφανώς όχι. Πολλώ δε μάλλον, που πίσω από την αλυσίδα νησιών του ανατολικού Αιγαίου δεν υπάρχει ανοικτή θάλασσα, αλλά ένα πλέγμα αρχιπελαγικών δομών και μεμονωμένα ελληνικά κατοικημένα νησιά.<br /><br /><div>Το Αιγαίο είναι ελληνικό<br /><br />Το Αιγαίο λοιπόν, δεν είναι ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία είναι στο συντριπτικό μέρος του μέσα στην Ελλάδα. Δεν είναι ούτε “η θάλασσα που μας ενώνει”, ούτε “η θάλασσα που μας χωρίζει”. Δεν είναι τυπική θάλασσα. Είναι πρωτίστως “θαλάσσιο έδαφος”. Για την ακρίβεια το Αιγαίο αποτελείται από ελληνικά εδάφη με τη θάλασσα που τα περιβάλλει. Και φυσικά είναι νομικά και εθνικά απαράδεκτο να συζητάμε για το αν τα ελληνικά νησιά θα έχουν χωρικά ύδατα μικρότερα των 12 ναυτικών μιλίων. Και είναι απαράδεκτο νομικά, επειδή είναι σε πλήρη αντίθεση με το διεθνές δίκαιο και τη διεθνή πρακτική.<br /><br />Χωρικά ύδατα 12 ναυτικών μιλίων αναγνωρίστηκαν ακόμη και σε μεμονωμένα, ακατοίκητα νησιά, που βρίσκονταν σε μεγάλες αποστάσεις από τον κύριο κορμό των χωρών τους, δίπλα σε άλλες χώρες. Σε αρχιπελαγικές δε δομές, όπως αυτές του Αιγαίου, τα δώδεκα ναυτικά μίλια είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία για να υπάρχει ενότητα των νησιών. Παρεμπιπτόντως, η συζήτηση για το αν τα ελληνικά νησιά θα έχουν χωρικά ύδατα 12 ναυτικών μιλίων, υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, δεν θα υπήρχε αν για παράδειγμα η ελληνική επικράτεια περιοριζόταν μόνο στα νησιά του Αιγαίου, η ηπειρωτική Ελλάδα δεν υπήρχε και στη θέση της ήταν ανοικτή θάλασσα.<br /><br />Σε αυτήν την περίπτωση η Ελλάδα θα ήταν μια νησιωτική αρχιπελαγική χώρα και όλες οι αιτιάσεις της Τουρκίας για μειωμένα χωρικά ύδατα και για ανυπαρξία υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ δεν θα υπήρχαν, ή τουλάχιστον δεν θα υπήρχαν ως “λογικές” τουρκικές αξιώσεις, όπως προσπαθεί να μας πείσει η εγχώρια διακομματική προέκταση (με την έννοια που προσδιορίσαμε παραπάνω) της τουρκικής προπαγανδιστικής μηχανής.<br /><br />Τα 12 ναυτικά μίλια, η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου θα ήταν αυτονόητα σε αυτήν την υποτιθέμενη μισή Ελλάδα που θα περιελάμβανε μόνον τα νησιά του Αιγαίου. Όμως, οι θιασώτες της τουρκικής “αλήθειας”, προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτό ακριβώς συμβαίνει γιατί η Ελλάδα δεν είναι μόνο τα νησιά του Αιγαίου αλλά και η ηπειρωτική Ελλάδα. Με άλλα λόγια, με κάποιον παράδοξο τρόπο, κατανοητό μόνον σε αυτούς, επειδή η Ελλάδα δεν περιορίζεται στα νησιά του Αιγαίου, αλλά έχει και ηπειρωτικό κομμάτι, τα δικαιώματα των νησιών μειώνονται μέχρις εξαφανίσεως!</div><div><br />Ήττα ο συμβιβασμός με Τουρκία<br /><br />Επιπροσθέτως, πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι τυχόν “συμβιβασμός” με την Τουρκία, που θα συνεπάγεται την αποδοχή από πλευράς της Ελλάδας ότι τα νησιά δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με την ηπειρωτική ακτή, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός από την υπόλοιπη διεθνή κοινότητα. Είναι αδιανόητο για νησιωτικές χώρες, όπως είναι η Βρετανία, η Ινδονησία, η Ιαπωνία ή οι Φιλιππίνες, ή χώρες που έχουν αρχιπελαγικές δομές μακριά από τον ηπειρωτικό κορμό, όπως η Ισπανία, να δεχθούν κάτι τέτοιο ως γενικό κανόνα.<br /><br />Δεν μπορούν καν να το αντιμετωπίσουν ως “ειδική περίπτωση”, όπως το πλασάρει η Άγκυρα, γιατί η Ελλάδα έχει ξεκάθαρα και απόλυτα δίκιο, ενώ η Τουρκία ξεκάθαρα και απόλυτα άδικο, όσο διευρυμένη και αυθαίρετη ανάγνωση του διεθνούς δικαίου και αν κάνει κανείς. Θα αντιμετωπίσουν, λοιπόν, ολόκληρη την Ελλάδα ως ειδική περίπτωση. Η Ελλάδα θα αντιμετωπιστεί ως κάτι λιγότερο από χώρα. Θα θέσει αυτοβούλως τον εαυτό της εκτός του διεθνούς δικαίου και έτσι αυτομάτως θα υποβαθμιστεί στο πλαίσιο της διεθνούς κοινότητας. Θα γίνει ένα θολό γεωπολιτικό σχήμα, ασήμαντο και θνησιγενές.<br /><br />Όσοι λοιπόν προωθούν, συζητάνε και αποδέχονται “συμβιβασμό” με την Τουρκία, για “Πρέσπες του Αιγαίου” ή για “διζωνικό, δικοινοτικό Αιγαίο”, όπως εμπνευσμένα είχε γράψει ο Μάριος Πουλλικκάς στον “Φιλελεύθερο”, θα πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι τυχόν παρόμοια εξέλιξη δεν θα σημάνει απλώς εθνική ήττα, ταπείνωση και ακρωτηριασμό. Θα αποτελέσει και ένα συντριπτικό και πιθανώς θανατηφόρο πλήγμα στην υπόσταση της χώρας εν συνόλω.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αιγαίο: Η αλήθεια της γεωγραφίας και η πέμπτη φάλαγγα

Γρίβας Κώστας Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε αναφερθεί στο πόσο αναγκαίος για την ίδια την επιβίωση της χώρας είναι ο απόλυτος ελληνικός έλεγχο...

Διαβάστε την συνέχεια

ΙΜΙΑ 26 χρόνια μετά… διότι έχουμε την τάση να ξεχνάμε (ΒΙΝΤΕΟ).

<a href="https://www.alphanews.live/sites/default/files/styles/media_image/public/2019-01/img_7148.jpg?h=d3d8a9a0&itok=ZqbfVVY2" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="449" data-original-width="800" height="359" src="https://www.alphanews.live/sites/default/files/styles/media_image/public/2019-01/img_7148.jpg?h=d3d8a9a0&itok=ZqbfVVY2" width="732" /></a><br /><br />Ίμια 26 χρόνια μετά … Η Ελληνοτουρκική κρίση των 13 ημερών, σε δύο φάσεις, που κορυφώθηκε τα ξημερώματα της 31ης Ιανουαρίου του 1996 και άνοιξε το δρόμο για την καθιέρωση από την Τουρκία της ατζέντας των «Γκρίζων Ζωνών στο Αιγαίο», ως βάση του εποικοδομήματος για το αφήγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας» και της αμφισβήτησης κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων των Ελληνικών θαλάσσιων ζωνών και του εθνικού εναέριου χώρου.<br /><br />Ο ρόλος των ΗΠΑ και το αποτύπωμα των proxy καταστάσεων στην Ανατολική Μεσόγειο, με φόντο το μεγάλο κάδρο των εντάσεων στις Αμερικανο-Ρωσικές σχέσεις, την Ουκρανία, την Ευρασία και τα Βαλκάνια.<br /><br /> Γνωστές και άγνωστες πτυχές της κρίσης και η λιγότερο γνωστή επιχείρηση της ίδιες μέρες στον Έβρο, με το αναπάντεχο στρατηγικό πλεονέκτημα της Ελλάδας …<br /><br />Ίμια 26 χρόνια μετά: Το πολιτικό και διπλωματικό χάος την περίοδο 1994-1996 και η κρίση των Ιμίων που ανέδειξε τα ελλείμματα του Ελληνικού κράτους.<br /><br />Έχουν αυτά τα ελλείμματα δυστυχώς θεραπευτεί, στο πολιτικό επίπεδο; Υπάρχει αντίληψη λειτουργίας κρατικών επιτελείων και στρατηγικής αποτροπής; Ίμια 26 χρόνια μετά, γιατί δεν οδηγηθήκαμε τυχαία εκεί, τι προηγήθηκε στις δεκαετίες 70-80 και πως φτάσαμε από την στοιχειώδη έστω αποτροπή με κορύφωση την κρίση του 1987, να έχουμε Νταβός, χαλαρή αντίδραση στον Τουρκικό αναθεωρητισμό, ατονία στο casus belli και το 1996 τα Ίμια ως αφετηρία διεύρυνσης του τουρκικού αναθεωρητισμού.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου και η Κύπρος, τι συνέβη γιατί ατόνησε και γιατί σήμερα επανέρχεται στο προσκήνιο μετά τις τελευταίες εξελίξεις σε Κυπριακό, Eastmed και εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο.<div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="410" src="https://www.youtube.com/embed/m-86MI7KCtU" width="829" youtube-src-id="m-86MI7KCtU"></iframe></div><br /><div>Ίμια 26 χρόνια μετά</div><div><div><br />Τι άλλαξε, τι μάθαμε και με ποιες αντιλήψεις πορευόμαστε σε έναν πολυπολικό κόσμο με τεκτονικές γεωπολιτικές αλλαγές στις οποίες η Τουρκία προβάλλει τις αναθεωρητικές της επιδιώξεις στο πεδίο, με στρατηγική βάθους και άμεσης εμπλοκής στο ρευστό αυτό περιβάλλον. Τι πρέπει να προσέξει η Ελλάδα και πως πρέπει να λειτουργήσει στρατηγικά σε ένα τοπίο με συνεχείς αναδιαμορφώσεις.<br /><br />Στην εκπομπή παρεμβαίνουν και καταθέτουν την οπτική τους:<br /><br />– Ο Παναγιώτης Ήφαιστος Ομότιμος Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων – Στρατηγικών Σπουδών, στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών<br /><br />– Ο Μανούσος Παραγιουδάκης Στρατηγός ε.α / Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ<br /><br />– Ο Κοσμάς Χρηστίδης Ναύαρχος ε.α / Επίτιμος Αρχηγός Γ.Ε.Ν.<br /><br />– Ο Κωνσταντίνος Γρίβας Καθηγητής Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Στρατιωτικών Τεχνολογιών, στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Διδάσκων Γεωγραφία της Ασφάλειας στην ευρύτερη Μέση Ανατολή στο ΕΚΠΑ<br /><br />– Ο Διονύσης Τσιριγώτης Επίκουρος Καθηγητής Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, Διεθνών Σχέσεων & Διπλωματίας, στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς<br /><br />Και ο Σάββας Καλεντερίδης Γεωπολιτικός – Στρατιωτικός Αναλυτής , επικεφαλής του «Ινφογνώμων»<br /><br />Στην εκπομπή παρατίθεται σπάνιο οπτικοακουστικό ντοκουμέντο από την αποκαλυπτική μαρτυρία του Ναυάρχου ε.α Χρήστου Λυμπέρη, που ως τότε Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, διαχειρίστηκε στρατιωτικά την κρίση των Ιμίων, για τον ρόλο πολιτικών, διπλωματικών διαβουλεύσεων και των ΗΠΑ . Πως περιγράφει άγνωστες πτυχές στο ευρύ κοινό για τα Ίμια και την πολιτικο-στρατιωτική διαχείριση της Κρίσης…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div></div></div>

ΙΜΙΑ 26 χρόνια μετά… διότι έχουμε την τάση να ξεχνάμε (ΒΙΝΤΕΟ).

Ίμια 26 χρόνια μετά … Η Ελληνοτουρκική κρίση των 13 ημερών, σε δύο φάσεις, που κορυφώθηκε τα ξημερώματα της 31ης Ιανουαρίου του 1996 και άνο...

Διαβάστε την συνέχεια