Τι θα συνέφερε καλύτερα Ελλάδα και Κύπρο;

<center> <img alt="ελλαδα_κυπρος1" class="alignleft size-medium wp-image-32245" height="300" src="http://www.pygmi.gr/wp-content/uploads/2013/02/ελλαδα_κυπρος1-350x250.jpg" width="500" /></center> <br /> Με την απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει το θέμα της ΑΟΖ προοιωνίζεται η <b>έναρξη μιας περιόδου διαρκώς αυξανόμενης έντασης ως προς τα ελληνοτουρκικά.</b> Ελλάδα και Τουρκία, ως αποκλίνουσες γεωπολιτικά οντότητες, δεν θα μπορούσαν να βρουν ποτέ κοινό σημείο συνεννόησης, ειδικά <b>όταν η Άγκυρα επιβουλεύεται όλο και περισσότερο ελληνικό ζωτικό χώρο.</b><br /> Ελλάδα και Κύπρος, <b>μονίμως αδικημένες από τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ στο θέμα με την Τουρκία,</b> καλούνται να ατενίσουν την επόμενη μέρα και να μελετήσουν σχολαστικά τα γεωπολιτικά δεδομένα που παρουσιάζονται. <b>Αυτό που σίγουρα συμφέρει τον Ελληνισμό είναι η αποφυγή της πλήρους «ατλαντοποίησης» της Ευρώπης. </b>Τι σημαίνει αυτό;<br /> Ως γνωστόν οι Αμερικανοί αποφάσισαν να ενεργοποιήσουν την δημιουργία της διατλαντικής οικονομικής συνεργασίας, ή αλλιώς ενός «οικονομικού ΝΑΤΟ<b>». Εκεί επιθυμούν να προσδέσουν και την Ευρώπη, άρα Ελλάδα και Κύπρο. Κατά αυτόν τον τρόπο θα μειωθούν τα περιθώρια ελιγμών της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής,</b> γεγονός που θα έχει άμεσες συνέπειες στην προσπάθεια κατοχύρωσης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.<br /> Ωστόσο, ανάμεσα στους δύο πόλους που δημιουργούνται με κύριους εκφραστές τις Η.Π.Α. και την Ρωσία (Διατλαντική Ένωση vs. Ευρασιατική Ένωση), <b>ενδιάμεσο ζωτικό χώρο φαίνεται ότι διεκδικεί η Γερμανία που μάλλον προσβλέπει στο να καθιερωθεί, λόγω γεωγραφικής θέσης και οικονομικής δύναμης, ως τρίτος πόλος επιρροής. </b>Πέραν από τις πέριξ αυτής χώρες, η Γερμανία επιθυμεί να σύρει στο «άρμα» της Ελλάδα και Κύπρο, «εκνευρίζοντας» τους Αμερικανούς, οι οποίοι θέλουν να έχουν τον πρώτο λόγο.<br /> Η Γερμανία κινούταν πάντα μεταξύ δυτικής ενσωμάτωσης (Westorientierung) και ανατολικής πολιτικής (Ostpolitik). Η γεωγραφική της θέση ως γέφυρα μεταξύ ανατολικής και δυτικής Ευρώπης, όπως πολλοί την έχουν αποκαλέσει, της έδινε  ανέκαθεν την δυνατότητα να κινηθεί δισδιάστατα. Η άνοδος της Ρωσίας του Πούτιν, μπορεί να ισχυριστεί κανείς, ότι συμφέρει σε κάποιο βαθμό το Βερολίνο. Αυτό γιατί <b>η Γερμανία, στηριζόμενη στις ειδικού περιεχομένου πολιτικές και οικονομικές (ενέργεια) σχέσεις που διατηρεί με την Μόσχα, είναι σε θέση ν’ αρνείται την πρόσδεσή της στο «οικονομικό ΝΑΤΟ» των Αγγλοσαξόνων,</b> κάτι που θα επηρέαζε την προσπάθεια ανάδειξης της γερμανικής γεωπολιτικής στην κεντρική Ευρώπη και τον ελληνικό Νότο.<br /> Τίθεται, λοιπόν, το εξής ερώτημα: <b>Μήπως η γενικότερη γεωπολιτική της Γερμανίας στην Ευρώπη ευνοεί Ελλάδα και Κύπρο με το σκεπτικό πως μια «ποικιλία» συμφερόντων στην «γηραιά ήπειρο» εξασφαλίζει περισσότερες δυνατότητες κινήσεων για την ελληνική εξωτερική πολιτική -ειδικά απέναντι στην Τουρκία-  απ’ ότι μια πλήρης επικράτηση του αγγλοσαξονικού ή του όποιου μοντέλου;</b> Όσο για την αλαζονική και αφ’ υψηλού στάση των Γερμανών απέναντι σε Ελλάδα και Κύπρο, μια στενότερη <b>προσέγγιση μεταξύ Ελληνισμού και Ρωσίας σε πολλούς τομείς που ενδιαφέρουν και τις δύο πλευρές, θ’ αλλάξει με βεβαιότητα τα δεδομένα. </b>Μην ξεχνάμε την ενεργειακή εξάρτηση των Γερμανών από την «Αρκούδα».<br /> Συνεπώς τα δύο ελληνικά κράτη οφείλουν να κινηθούν πολύπλευρα, <b>εκπονώντας κοινό σχέδιο δράσης και υγιούς αντίδρασης μπρος στις συγκυρίες που διαμορφώνονται</b> και εφόσον αναγνωστούν σωστά και με ψυχραιμία, θ’ αποφέρουν πολλά κέρδη. <b><span style="text-decoration: underline;">Αρκεί να κατανοήσουμε ότι στην πολιτική κανείς δεν αγαπάει κανέναν, όλοι εργάζονται βάσει συμφερόντων και τέλος δεν υπάρχουν σωτήρες. Η επιβίωση είναι κάτι για το οποίο πρέπει να παλέψουν τα ίδια τα έθνη, βασιζόμενα στις δικές τους δυνάμεις και τα γεωστρατηγικά ατού.</span></b><br /> Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων<br /> <a href="http://www.pygmi.gr/" target="_blank"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

Τι θα συνέφερε καλύτερα Ελλάδα και Κύπρο;

Με την απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει το θέμα της ΑΟΖ προοιωνίζεται η έναρξη μιας περιόδου διαρκώς αυξανόμενης έντασης ως προς τα ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Διπλωματική αντεπίθεση της Μόσχας στη Μέση Ανατολή

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img alt="Διπλωματική αντεπίθεση της Μόσχας στη Μέση Ανατολή" border="0" class="image" height="300" id="article_img" src="http://nl.media.rbth.ru/web/gr-greece/images/2013-02/big/AP_ArabLeague_468.jpg" width="500" /></div> <br /> Σεργκέι Στρόκαν.<br /> <br /> Η πρώτη συνάντηση επί ρωσικού εδάφους, μεταξύ ρώσων και αράβων διπλωματικών και πολιτικών παραγόντων, πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στη Μόσχα. Πρόκειται για ιδιαιτέρως σημαντική Σύνοδο, υπό τη σκιά των μεγάλων και ραγδαίων εξελίξεων στη Μέση Ανατολή<br /> <br /> Ολοκληρώθηκαν προ ημερών στη Μόσχα οι εργασίες της πρώτης Συνόδου του Ρωσο - Αραβικού Φόρουμ Συνεργασίας. Η συνάντηση της 20ης Φεβρουαρίου αποτέλεσε, εκτός των άλλων, μια προσπάθεια της Μόσχας για να επανακτήσει τη θέση που κατείχε στη γεωπολιτική σκακιέρα της Μέσης Ανατολής, και που, ως όλα δείχνουν, άρχισε να χάνει μετά την έκρηξη της «αραβικής άνοιξης». <br /> Εκτός από τις προσπάθειες για να ξεκινήσει ένας διάλογος μεταξύ της συριακής αντιπολίτευσης και του καθεστώτος του Μπασάρ Άσαντ, η Ρωσία θέλει να αναβιώσει ο ισραηλινο-παλαιστινιακός διάλογος και να συγκληθεί διάσκεψη για τη δημιουργία μιας αποπυρηνικοποιημένης ζώνης στη Μέση Ανατολή. Ωστόσο, οι ειδικοί αντιμετωπίζουν με επιφύλαξη τις πιθανότητες επιτυχίας αυτού του εγχειρήματος, θεωρώντας ότι η δραστηριότητα της Μόσχας γίνεται μόνον για επικοινωνιακούς λόγους.<br /> <b>Τρία χρόνια προσπαθειών</b><br /> <div class="incut i_left"> <h3 style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"> <img alt="" height="266" src="http://nl.media.rbth.ru/web/gr-greece/images/2012-11/small/syrie_165.jpg" width="400" /></h3> <span style="font-size: 90%;">Δείτε ακόμα: <a href="http://manager.rbth.gr/articles/2012/11/12/edo_kai_tora_lysi_sti_syriaki_krisi_18099.html">Εδώ και τώρα λύση στη συριακή κρίση</a></span></div> Στη Μόσχα περίμεναν τρία χρόνια για να μπορέσουν να γίνουν συναντήσεις με εκπροσώπους του αραβικού κόσμου επί ρωσικού εδάφους. Ανοίγοντας τις εργασίες της πρώτης Συνόδου του ρωσο-αραβικού φόρουμ συνεργασίας σε υπουργικό επίπεδο, ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, υπενθύμισε στους μετέ<span style="font-size: 100%;">χοντες τα βασικότερα προβλήματα της περιοχής. Μέχρι πρόσφατα, οι πρωτοβουλίες της Μόσχας είτε απορρίπτονταν από τον αραβικό κόσμο (όπως στην περίπτωση της κρίσης στη Συρία), είτε σταματούσαν εξαιτίας του Ισραήλ (όπως συνέβη με την ισραηλινο-παλαιστινιακή διαδικασία και την ιδέα της διενέργειας μιας διάσκεψης για τη δημιουργία αποπυρηνικοποιημένης ζώνης στην περιοχή).</span><br /> <span style="font-size: 100%; line-height: 1.5;">Απευθυνόμενος στους άραβες υπουργούς που συμμετείχαν με επικεφαλής τον γενικό Γραμματέα της Λίγκας των Αραβικών Κρατών, Ναμπίλ αλ-Αραμπί, ο Σεργκέι Λαβρόφ, απορρίπτοντας τις κατηγορίες για στήριξη στο καθεστώς Άσαντ, κατέστησε σαφές ότι η Μόσχα δεν θα καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια, αλλά θα περάσει σε διπλωματική αντεπίθεση. Αλλωστε, τις προϋποθέσεις για τέτοιου είδους κινήσεις, τις δημιουργεί η ίδια η ρευστή κατάσταση στη Συρία. Η αντιπαράθεση μεταξύ του προέδρου Άσαντ και της ένοπλης αντιπολίτευσης έφτασε σε αδιέξοδο.</span><br /> <span style="font-size: 100%;">Κατά τη γνώμη της Μόσχας, η σημερινή κατάσταση κάνει πιο ελκυστική τη ρωσική ιδέα της επίλυσης της κρίσης ενδοσυριακά, σαν εναλλακτική λύση στην ανατροπή </span>του καθεστώτος της Συρίας μετά από επέμβαση εξωτερικών δυνάμεων. «Το να «ποντάρουμε» σε στρατιωτική λύση δεν θα λειτουργήσει, από όποια πλευρά και να το δούμε. Ολοένα περισσότερο κερδίζει έδαφος η κατανόηση της ανάγκης να ξεκινήσει ένας διάλογος», υπογράμμισε ο Σεργκέι Λαβρόφ.<br /> <br /> <b>Οι εναλλακτικές προτάσεις</b><br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div> <div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"> <img alt="" height="266" src="http://nl.media.rbth.ru/web/gr-greece/images/2013-02/small/AP_Mideast_165.jpg" width="400" /> <span style="font-size: 90%;"> </span></div> <div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"> <span style="font-size: 90%;">Δείτε ακόμα: <a href="http://manager.rbth.gr/politics/2013/02/20/synantisi_toy_mesanatolikoy_koyartetoy_sti_nea_yorki_to_martio_20197.html">Συνάντηση του μεσανατολικού «κουαρτέτου» στη Νέα Υόρκη το Μάρτιο</a></span></div> <br /> <div class="incut i_right"> </div> <span style="font-size: 100%;">Να σημειωθεί ότι η κρίση στη Συρία ήταν ένα από τα θέματα της πρόσφατης τηλεφωνικής συνομιλίας μεταξύ του κ.Λαβρόφ και του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι. Αν και οι απόψεις Μόσχας και Ουάσιγκτον στο θέμα της Συρίας δεν συνέκλιναν τους τελευταίους έξι μήνες, και οι δύο αναγκάστηκαν να αναζητήσουν σημεία ταύτισης. Μέχρι στιγμής, οι θέσεις τους απέχουν σημαντικά. </span><br /> <span style="font-size: 100%; line-height: 1.5;">Όπως ανακοίνωσε η εκπρόσωπος του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ, Βικτόρια Νούλαντ, ο αμερικανός ΥΠΕΞ που αναχωρεί την Κυριακή 24 Φεβρουαρίου για περιοδεία στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή, θα συναντηθεί με τους ηγέτες της συριακής αντιπολίτευσης στη Ρώμη. Απαντώντας στην ερώτηση «αν θα συμμετέχει σε αυτήν τη συνάντηση και η Ρωσία», η κ.Νούλαντ υπενθύμισε: «Η Μόσχα είχε πάρει πρόσκληση για την προηγούμενη συνάντηση, αλλά απάντησε αρνητικά. Η Ρωσία θα πρέπει να αποφασίσει, αλλά δεν νομίζω ότι η θέση της θα αλλάξει», σημείωσε η ίδια.</span><br /> <span style="font-size: 100%;"><b>Μεγάλη κινητικότητα για τη Συρία</b></span><br /> Με φόντο την κινητικότητα των ΗΠΑ, η Μόσχα συνεχίζει τις προσπάθειες για να αρχίσει ο διάλογος μεταξύ των συριακών αρχών και της αντιπολίτευσης. Όπως ανάφερε την Τρίτη 19 Φεβρουαρίου ο ρώσος υφυπουργός Εξωτερικών, Γκενάντι Γκατίλοφ, «ο υπουργός Εξωτερικών της Συρίας, Ουαλίντ Μουάλεμ, και ο ηγέτης του Εθνικού Συνασπισμού της αντιπολίτευσης και των επαναστατικών δυνάμεων της Συρίας, Αχμέντ Μουάζ αλ-Χατίμπ, θα μπορούσαν να συναντηθούν για συνομιλίες στη Μόσχα, εφόσον εκφράσουν μια τέτοια επιθυμία».<br /> <div class="incut i_left"> <h3 style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"> <img alt="" height="266" src="http://nl.media.rbth.ru/web/gr-greece/images/2013-02/small/AP_Syria_165.jpg" width="400" /></h3> <span style="font-size: 90%;">Σχετικά: <a href="http://rbth.gr/international/2013/02/07/nea_sygklisi_ti_omada_drasi_gia_ti_syria_proteinei_i_rosia_19843.html">Νέα σύγκληση της «Ομάδας δράσης» για τη Συρία προτείνει η Ρωσία</a></span></div> <span style="font-size: 100%;">Την άφιξη του συρίου υπουργού στη Μόσχα, που αναμενόταν ήδη από τη Δευτέρα, ανακοίνωσε την παραμονή του ρωσο-αραβικού φόρουμ, ο Σεργκέι Λαβρόφ. Σύμφωνα με τον ίδιο, η ρωσική πλευρά σκοπεύει να συζητήσει με τον φιλοξενούμενο της πάνω σε θέματα η επίλυση των οποίων, θα συνέβαλε στην έναρξη του διαλόγου στη Συρία. «Εργαζόμαστε πάνω σε αυτό (σ.σ. έναρξη διαλόγου) και με την αντιπολίτευση. Ποτέ δεν σταματήσαμε την προσπάθεια, ούτε με την κυβέρνηση, ούτε με εκείνους που αντιτίθενται σε αυτήν», πρόσθεσε ο επικεφαλής του ρώσικου ΥΠΕΞ.</span><br /> <span style="line-height: 1.5;"><span style="font-size: 100%;">Ωστόσο, οι ειδικοί βλέπουν με σκεπτικισμό τη νέα δραστηριότητα της Μόσχας στη Μέση Ανατολή. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Ινστιτούτου Μέσης Ανατολής, Γιεβγκένι Σατανόσβκι, «το στίγμα στη Μ.Ανατολή, το δίνουν οι γεωπολιτικοί αντίπαλοι της Μόσχας, οι σαλα</span>φιτικές μοναρχίες του Περσικού Κόλπου, η Τουρκία και οι ΗΠΑ. Γεγονός που κάνει κάθε προσπάθεια για ενίσχυση του ρόλου της Μόσχας να φαντάζει σαν ψευδαίσθηση». Ωστόσο, είπε ο εμπειρογνώμονας, «όλα αυτά δεν εμποδίζουν τους ελιγμούς των «παικτών» γύρω από τη Ρωσία, όπως αυτό που παρατηρούμε σήμερα».</span><br /> <i>Το πρωτότυπο άρθρο βρίσκεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση: <a href="http://kommersant.ru/doc/2131733">http://kommersant.ru/doc/2131733</a></i><br /> <a href="http://rbth.gr/" target="_blank"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

Διπλωματική αντεπίθεση της Μόσχας στη Μέση Ανατολή

Σεργκέι Στρόκαν. Η πρώτη συνάντηση επί ρωσικού εδάφους, μεταξύ ρώσων και αράβων διπλωματικών και πολιτικών παραγόντων, πραγματοποιήθηκε...

Διαβάστε την συνέχεια

ΑΟΖ: Γιατί δεν αρκούν μόνο "δυο δανεικές φρεγάτες"

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfN5pT12n9EjL7rA5i25gQV67P-rdYiNPmG6m-XPA3QLU76Y5B6Nttjzo8LiyRCoArgSm3FOrbdUVnK0PnScrBmA6MAgm7Dhiee8RgK5fKQkiR0qlmgc2Bt4Z0LkOHRG4SybEI4w6g0m8/s1600/MAPAOZHELLASCYPRUS-630x404.png" width="500" /></div> <br /> MANΩΛΗΣ ΚΩΣΤΙΔΗΣ<br /> <br /> Η ανακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) που κατά πολλούς πρέπει να γίνει άμεσα και γρήγορα, δεν είναι τόσο απλή υπόθεση, όπως θέλουν να φαντάζονται . Αλλά ούτε μπορεί να ανακηρυχθεί με την απόκτηση «δυο δανεικών φρεγατών». Θέλω να ανατρέψω τις κλασσικές σκέψεις και απόψεις και να θέσω τους προβληματισμούς μου για το ζήτημα.<br /> <br /> Ας δούμε τo θέμα από την αρχή.<br /> <br /> Η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, του 1982, δημιούργησε μια νέα θαλάσσια ζώνη, την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Η παράκτια χώρα έχει το δικαίωμα να ορίσει ως ΑΟΖ μια ζώνη πλάτους μέχρι 200 ναυτικών μιλιών από τις ακτές της, εντός της οποίας το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα σε θέματα που έχουν σχέση με την εξερεύνηση, εκμετάλλευση, διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πηγών και πόρων, ζώντων ή μη, των υπερκείμενων υδάτων, του βυθού και του υπεδάφους της θάλασσας και με την προϋπόθεση ότι δε θα συναντάει την ΑΟΖ της απέναντι χώρας, οπότε το όριο καθορίζεται από τη μέση απόσταση ή μέση γραμμή. Ένα παράκτιο κράτος αποκτά ΑΟΖ με μονομερή δήλωση ανακήρυξης. Στη συνέχεια, συνάπτει συμφωνίες οριοθέτησης με τα γειτονικά κράτη. Εάν δεν καταστεί δυνατή η συμφωνία οριοθέτησης, οι γειτονικές χώρες λύνουν τη διαφορά τους με παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο.<br /> <br /> ΠΟΙΑ ΚΡΑΤΗ ΑΦΟΡΑ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΟΖ. Ο ΥΠΟΠΤΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΙΒΥΗΣ<br /> <br /> Στο σημείο αυτό πρέπει να σκεφτούμε το εξής. Για την ελληνική ΑΟΖ στην περιοχή της Μεσογείου θα πρέπει να συμφωνήσουν δηλαδή, η Τουρκία, η Κύπρος, η Αίγυπτος και η Λιβύη.<br /> Μέχρι σήμερα συζητάμε και αναφέρουμε πως οι Τούρκοι δημιουργούν το πρόβλημα. Και είναι σωστή η άποψη αυτή, όμως οι γείτονες μας ασκούν μακροχρόνια διπλωματία με προσεκτικά βήματα. Τι εννοούμε;<br /> Πριν από 6 μήνες η τουρκική κυβέρνηση δανειοδότησε με 2.5 δισεκατομμύρια δολάρια το νέο καθεστώς στην Αίγυπτο, του ισλαμιστή Μοχάμεντ Μορσί και η ήδη το Κάϊρο, έχει σταματήσει τις συνομιλίες για ΑΟΖ.<br /> <br /> Τι κάνει τώρα η Αίγυπτος; <br /> <br /> O υπουργός Πετρελαίων της χώρας Αμπντουλάχ Γκχοράμπ δήλωσε πως τα «θαλάσσια σύνορα μεταξύ της Αιγύπτου, της Κύπρου και της Τουρκίας δεν είναι ακόμη συμφωνημένα». Ο Αιγύπτιος υπουργός δήλωσε ακόμη «ότι το διεθνές δίκαιο προβλέπει πως τα «τρία κράτη πρέπει να συμμετάσχουν στον καθορισμό των συνόρων», προσθέτοντας ότι η αιγυπτιακή κυβέρνηση εργάζεται ήδη στην κατεύθυνση αυτή». Ουσιαστικά ο Αιγύπτιος υπουργός απέκλεισε την Ελλάδα, με το Καστελόριζο σαν να μην έχει δικαίωμα συζήτησης για την ΑΟΖ!<br /> <br /> Στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στην περιοχή της Μεσογείου κρίσιμο ρόλο παίζει το Καστελόριζο, καθώς εξασφαλίζει κοινό όριο της ΑΟΖ της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αιγύπτου, ενώ σε διαφορετική περίπτωση, όπως προσπαθεί η Τουρκία και φαίνεται να αποδέχεται ο το καθεστώς Μορσι , η Αίγυπτος αποκτά σύνορα με την Κύπρο και την Τουρκία, με την Ελλάδα να χάνει ένα πολύ σημαντικό τμήμα της ΑΟΖ!<br /> <br /> Στο θέμα της Λιβύης, ο Ερντογάν ζητούσε επίμονα την αποχώρηση του Καντάφι (σ.σ. λιγους μήνες πριν την πτώση του καθεστώτος) και στήριζε οικονομικά τους αντάρτες. Τώρα το νέο καθεστώς είναι ξεκάθαρα υπέρ της Τουρκίας. Αυτό το διαπίστωσε και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος στη συνομιλίες του με τον Λίβυο ομόλογο του Μοχάμεντ Αμντελαζίζ τον περασμένο Δεκέμβριο, ο οποίος ουσιαστικά διαφώνησε σχετικά τις συνομιλίες με την Ελλάδα για τον καθορισμό ΑΟΖ. "Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει οριστική απόφαση για το θέμα της οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών. Υπήρχαν συνεννοήσεις και συνομιλίες και μου δόθηκε σήμερα το πρωί η ευκαιρία να συνομιλήσω με τον συνάδελφό μου για αυτό το θέμα. Διότι το θέμα αυτό δεν αφορά μόνο την Ελλάδα και τη Λιβύη. Πρέπει να προχωρήσουμε σε ένα πλαίσιο, συμπεριλαμβανομένων των χωρών που έχουν θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα και τη Λιβύη. Επιδιώκουμε να υπάρξει μία γενική συμφωνία που να συμπεριλαμβάνει όλες τις χώρες που τους αφορά αυτό το θέμα. Γιατί εμείς θέλουμε να κοιτάξουμε προς το μέλλον συνολικά, όχι μεμονωμένα" δήλωσε.<br /> <br /> Το Διεθνές Δίκαιο και οι παγίδες<br /> Επίσης υπάρχει και το ενδεχόμενο του αιφνιδιασμού που το κρατά στα χέρια της η Τουρκία. Μια απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Θάλασσας όπου ο Αχμέτ Νταβούτογλου, έχει αναφερθεί πολλές φορές στο παρελθόν.<br /> Η απόφαση του 2009 για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας στη Μαύρη Θάλασσα. Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης είχε αποφανθεί ότι η «Νήσος των Οφεων» , που ανήκει στην Ουκρανία αλλά βρίσκεται κοντά στις ρουμανικές ακτές, δεν έχει ούτε υφαλοκρηπίδα ούτε ΑΟΖ, παρά μόνο χωρικά ύδατα! Δηλαδή ένα νησί σαν το Καστελόριζο σύμφωνα με την απόφαση δεν μπορεί να έχει υφαλοκρηπίδα;<br /> <br /> Βέβαια η Νήσος Οφεων δεν έχει κατοίκους αλλά φυλάκιο με στρατιώτες, ενώ το Καστελόριζο κατοικείται.<br /> <br /> Oμως υπάρχει χειρότερη απόφαση που επιβαρύνει τη θέση μας. H απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Θάλασσας που εκδόθηκε στις 14 Μαρτίου 2012. Υπήρχε μια διένεξη του Μπανγκλαντές και τη Μιανμάρ για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ τους. Η διαμαχη αφορούσε το νησί Σεν Μάρτιν το οποίο ανήκει στο Μπαγκλαντές αλλά βρίσκεται απέναντι από τις ακτές της Μιανμάρ. Έχει έκταση περίπου 8 τετραγωνικά χιλιόμετρα και 7.000 κατοίκους. Σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου όμως, το Σεν Μάρτιν, έχει χωρικά ύδατα 12 ναυτικών μιλίων όμως το Δικαστήριο έκρινε ότι το νησί δεν έχει ούτε υφαλοκρηπίδα ούτε και ΑΟΖ πέραν των 12 ν.μ. Για να φθάσει στο συμπέρασμα αυτό, το δικαστήριο αξιοποίησε, τη νομολογία που παρήγαγε το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης κατά την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας τον Φεβρουάριο του 2009σ στην οποία αναφερθήκαμε.<br /> Ο αιφνιδιασμός της Άγκυρας μπορεί να έρθει με μια πρόταση για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο και την υφαλοκρηπίδα και για την ΑΟΖ. Βέβαια θα πρέπει πρώτα η Άγκυρα να επικυρώσει το Δίκαιο της Θάλασσας που μέχρι σήμερα αρνείται. Αν όμως οι Τούρκοι μας αιφνιδιάσουν; Tι κάνουμε;<br /> Θα δεχθούμε την προσφυγή; Ποιος θα αναλάβει το ρίσκο μιας αρνητικής απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου; Kαι αν το Δικαστήριο περιορίσει την ελληνική ΑΟΖ στη Μεσόγειο; Tι κάνουμε;<br /> <br /> Στόχος μας δεν είναι να εκφράσουμε την άποψη πως δεν πρέπει να ανακηρύξουμε την ΑΟΖ. Το αντίθετο, η Ελλάδα έχει το δικαίωμα και πρέπει να επεκτείνει και τα χωρικά της ύδατα, και να καθορίσει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.<br /> <br /> Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε πάντως πως ο καθορισμός ΑΟΖ δεν είναι ένα απλό παιχνίδι. Πρέπει να γίνουν οι κατάλληλες διπλωματικές, οικονομικές και ίσως στρατιωτικές προετοιμασίες με μακροχρόνιο ορίζοντα για να μην υπάρχουν παρενέργειες οι οποίες θα δίνουν την αίσθηση του «αυτογκόλ». Το παράδειγμα των κινήσεων της μικρής σε σχέση με την Ελλάδα Κυπριακής Δημοκρατίας , απέναντι στα «νταϊλίκια» της Άγκυρας , τη μυστική διπλωματία με τον Λίβανο, το Ισραήλ, την Αίγυπτο έφεραν αποτελέσματα. Ισως θα είναι καλό να ακολουθήσουμε αυτό το παράδειγμα. <br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

ΑΟΖ: Γιατί δεν αρκούν μόνο "δυο δανεικές φρεγάτες"

MANΩΛΗΣ ΚΩΣΤΙΔΗΣ Η ανακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) που κατά πολλούς πρέπει να γίνει άμεσα και γρήγορα, δεν είναι τό...

Διαβάστε την συνέχεια

Θέλουν "Ίμια" οι Τούρκοι. Ανοίγουν πάλι το θέμα "γκρίζες ζώνες"

<center> <img alt="" height="300" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/ELLINITOURKIKA/TOYRKIKOPLOIO.jpg" width="500" /></center> <br /> Του Λ.ΛΙΓΟΥΡΙΩΤΗ.<br /> <br /> Επερώτηση στην τουρκική Βουλή με τους ανεδαφικούς ισχυρισμούς  περί «κατάληψης τουρκικών νησιών από τους Ελληνες» κατέθεσε ο ο βουλευτής του κόμματος της αξιωματικής Αντιπολίτευσης της Τουρκίας CHP, κ. Καμέρ Γκέντς ο οποίος στις αρχές του Φεβρουαρίου είχε ισχυριστεί τα ίδια πράγματα σε  συνέντευξη Τύπου, που πραγματοποίησε στο τουρκικό κοινοβούλιο.<br /> <br /> Η επερώτηση  - παρά του ότι όπως θα δούμε παρακάτω  αλλά και στα σχετικά δημοσιεύματα, είναι ένα γνωστό τουρκικό μοτίβο- αποκτά άλλη διάσταση διότι γίνεται αυτή ακριβώς την στιγμή που η Άγκυρα με διαφόρους τρόπους και προκλήσεις επιχειρεί να ανεβάσει τους τόνους και να δημιουργήσει κλίμα έντασης.<br /> <br /> Με την ερώτησή του ο κ. Καμέρ Γκέντς μαζί με συναδέλφους του, ζήτησε να διερευνηθούν οι - γνωστοί και επαναλαμβανόμενοι - ισχυρισμοί τουρκικών κύκλων ότι 16 νησιά στο Αιγαίο και στην Μεσόγειο έχουν καταληφθεί από την Ελλάδα, αναφέρει στην ιστοσελίδα του το τουρκικό Πρακτορείο Ειδήσεων  Αnadolu.Τα νησιά αυτά είναι, αναφέρουν,11 στο Αιγαίο και  5 στην Μεσόγειο.Επίσης στην επερώτηση τίθεται το ερώτημα : « Στις διερευνητικές συνομιλίες που διεξάγονται μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας που ξεκίνησαν το 2002 και συνεχίζονται, άραγε γίνονται μυστικά παζαρέματα; Οι στρατιωτικοί γιατί δεν συμπεριλαμβάνονται σε αυτές τις συνομιλίες;»<br /> <br /> <br />  Στην αιτιολογία της επερώτησης αναφέρθηκε ότι στην ιστοσελίδα των δελτίων του Δικαίου της Θάλασσας του ΟΗΕ , είναι εφικτό να δει κανείς και να καταλάβει ότι η «Ελληνοκυπριακή διοίκηση» της «νοτίου Κύπρου» έχει καταλάβει υφαλοκρηπίδα 7.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων που ανήκει στην Τουρκία καθώς και περιοχή ΑΟΖ.<br /> <br /> Επίσης ζητήθηκε σύσταση Επιτροπής της Βουλής για να διερευνήσει τους ισχυρισμούς αυτούς.Στην συνέντευξη που είχε πραγματοποιήσει στις αρχές Φεβρουαρίου ο κ. Γκέντς είχε αναφέρει  πως « το καθεστώς των νησιών του Αιγαίου και της Μεσογείου και ποια απ’αυτά ανήκουν στην Τουρκία και ποια στην Ελλάδα, καθορίστηκαν με τις συνθήκες του Λονδίνου το 1913, τη συνθήκη της Λαζάνης το 1923 και τη Συνθήκη των Παρισίων το 1947 όμως οι Έλληνες εισέβαλαν σ’αυτά χωρίς να ρωτήσουν σε κανέναν».<br /> Ποια είναι τα 16 νησιά<br /> <br /> Τα νησιά που προκλητικά αμφισβητεί την ελληνική κυριότητα ο Γκέντς τα κατονομάζει ως «Οινούσσες, Φούρνοι, Θύμαινα, Αγαθονήσι, Αρκοί, Φαρμακονήσι, Καλόλιμνος, Ψέριμος, Γυαλί, Λέβιθα, Κίναρος Γαύδος, Δία, Διονυσάδες, Γαϊδουρονήσι και Κουφονήσι».<br /> <br /> Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που θέτουν τέτοιο θέμα οι Τούρκοι μιλώντας άλλοτε για 16, άλλοτε για 110 και άλλοτε για 152 αμφισβητούμενα νησιά!Η κολόνια αυτή κρατά χρόνια και μερικές φορές εντάσσεται και στον ανταγωνισμό των τουρκικών κομμάτων για το πιο θα φανεί πιο ...διεκδικητικό και ...''πατριωτικό''. Μάλιστα λίγες ώρες πριν την συνέντευξη του κ. Γκέντς του CHP,ο κ.Ουμίτ Γιαλίμ, μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του  ''Δημοκρατικού Κόμματος ' (DP) είχε ισχυριστεί ότι η σημερινή κυβέρνηση της Τουρκίας έκλεισε τα μάτια στο πρόβλημα των 16 νησιών που ... οικειοποιήθηκε η Ελλάδα, επιθυμώντας το 2004 να αρχίσει ταχύτερα συνομιλίες για την ένταξή της στην ΕΕ...<br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;"><b style="font-style: italic !important;"> Παλιό μοτίβο </b><br /> <br /> Το μοτίβο είναι ίδιο είτε το εγείρει το ''Δημοκρατικό Κόμμα'' (DP) είτε το  Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα ( CHP - που είναι σήμερα αξιωματική αντιπολίτευση): Με δύο λόγια αναφέρουν - με ερωτήσεις προς την Βουλή ή δηλώσεις - ότι τα 16 αυτά νησιά τα οικειοποιήθηκε η Ελλάδα διότι δεν αναφέρονται ονομαστικά στις συνθήκες της Λαζάνης. Δηλαδή,''ξεχνώντας'' ότι  τo άρθρo 12 της Συvθήκης αναφέρει ότι η Ελλάδα απoκτά τηv κυριαρχία όλωv τωv vήσωv τoυ Αvατoλικoύ Αιγαίoυ εκτός της ‘Ιμβρoυ, Tεvέδoυ και Λαγoυσώv vήσωv (Mαυριώv) και ότι στo άρθρo 16 η Toυρκία π α ρ α ι τ ε ί τ α ι από oπoιαδήπoτε αξίωση από τα παραπάvω vησιά και κατά συvέπεια δεv επιτρέπεται καμμιά αμφισβήτηση από καvέvα της εθvικής κυριαρχίας της Eλλάδας επί τωv vήσωv τoυ Αιγαίoυ.<br /> <br /> "Δεν υπάρχει οποιαδήποτε αμφισβήτηση και οποιοδήποτε σημείο αμφιβολίας ως προς το καθεστώς οποιουδήποτε νησιού ή νησίδας στο Αιγαίο". Τη θέση αυτή της Ελλάδας είχε εκφράσει, προ μηνών, και σε άλλη πανομοιότυπη αμφισβήτηση από τουρκικούς κύκλους της ελληνικότητας 16 νησιών στο Αιγαίο και το Κρητικό Πέλαγος, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών κ. Γρηγόρης Δελαβέκουρας.  </b><br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

Θέλουν "Ίμια" οι Τούρκοι. Ανοίγουν πάλι το θέμα "γκρίζες ζώνες"

Του Λ.ΛΙΓΟΥΡΙΩΤΗ. Επερώτηση στην τουρκική Βουλή με τους ανεδαφικούς ισχυρισμούς  περί «κατάληψης τουρκικών νησιών από τους Ελληνες» κατ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο λαός έριξε την κυβέρνηση, αλλά στη… Βουλγαρία!

<center> <img alt="boulgaria" class="alignnone size-large wp-image-18236" height="300" src="http://freepen.gr/wp-content/uploads/2013/02/boulgaria-500x284.jpg" width="500" /></center> <br /> Υπέροχη χώρα από οικονομικής πλευράς είναι η Βουλγαρία, αν την κρίνει κανείς βάσει των κριτηρίων που έχει επιβάλει στην ΕΕ η Γερμανία, με τα οποία συμφωνεί βεβαίως και το ΔΝΤ. Θαυμάστε επιδόσεις: Ελλειμμα του 2012; Μόλις 1,5%!<br /> <br /> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjx_rfiKxokZzBljP4YI8QxcvXrLUZDk0hzyQ1twiio0jR0BfJma0XM0ih_gRalk4s3p9QJ_Vm7UxoqNoYMGaAnEuhoidyO8KI_WAh6HH3zK_nYyHA8jb2-XgIvrwyzVYEkFvHKhWWoLaQpaiRte-SlCETBtNyh_w=" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" class="alignleft" height="67" src="http://www.ethnos.gr/images/titles/apopsis-delastik.jpg" style="margin-top: 5px;" width="62" /></a>Δημόσιο χρέος; Μόνο… 19,5%!!! Οχι, δεν έχει γίνει κανένα τυπογραφικό λάθος, το βουλγαρικό δημόσιο χρέος είναι 19,5% του ΑΕΠ. Απείρως χαμηλότερο δηλαδή από το δημόσιο χρέος της ίδιας της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Αγγλίας, της Αμερικής, της Ιαπωνίας και οποιασδήποτε πανίσχυρης χώρας του πλανήτη μπορείτε να φανταστείτε. Ανατριχίλα ικανοποίησης αισθάνονται οι γραφειοκράτες της ΕΕ και του ΔΝΤ διαβάζοντας αυτά τα νούμερα. Υποδειγματικός μαθητής τους η Βουλγαρία – και μάλιστα χωρίς καμία τρόικα από το εξωτερικό. Ενας «ιδεολόγος» υπουργός Οικονομικών της εξοντωτικής λιτότητας, ο Συμεών Τζάνκοφ, και ένας πρωθυπουργός πρώην μπράβος της νύχτας, ο Μπόικο Μπορίσοφ, διασφάλιζαν την τήρηση ενός εξουθενωτικού μνημονιακού προγράμματος εντυπωσιακής οικονομικής και κοινωνικής αγριότητας, σε βαθμό που καθιστούσε εντελώς περιττό το Μνημόνιο ή την τρόικα ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ.<br /> Οφείλουμε, βέβαια, να ομολογήσουμε ότι όλη αυτή η οικονομική τελειότητα είχε οδηγήσει τη Βουλγαρία στη μονιμοποίησή της ως τη φτωχότερη χώρα της ΕΕ. Από πλευράς εισοδήματος, ανέκαθεν οι Βούλγαροι ήταν 27οι στους 27 της ΕΕ – από την ημέρα που μπήκε η χώρα τους στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση μέχρι σήμερα, χωρίς καμία διακοπή και χωρίς κανέναν κίνδυνο να ανεβούν κάποια θέση στην κατάταξη. Φυσικά αυτό συνιστά ασήμαντη λεπτομέρεια για την ΕΕ και το ΔΝΤ. Οχι όμως και για τους Βούλγαρους, από όσο φάνηκε.<br /> Αυτό όμως θα το συζητήσουμε σε λίγο. Προηγουμένως είμαστε υποχρεωμένοι να εξάρουμε το γεγονός ότι η Βουλγαρία, όπως άλλωστε και όλες οι χώρες του πρώην «υπαρκτού σοσιαλισμού», είναι κράτος υποδειγματικό και στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων όλων των δημόσιων υπηρεσιών. Δεν υπάρχει πια στη χώρα π.χ. δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού. Η ηλεκτροδότηση της Βουλγαρίας έχει εκχωρηθεί όχι απλώς στον ιδιωτικό τομέα, αλλά σε ξένους ιδιώτες! Δύο τσέχικες και μια αυστριακή εταιρείες έχουν αναλάβει η καθεμιά τους να δίνει ρεύμα σε 2-3 εκατομμύρια Βούλγαρους. Τέλειο σχήμα από ευρωπαϊκή σκοπιά!<br /> Πού να καταλάβουν όμως αυτοί οι… γυφτο-βαλκάνιοι οι Βούλγαροι αυτή την ασύγκριτη ευρωπαϊκή τελειότητα της οικονομίας τους, ιδίως από τότε που μπήκαν στην ΕΕ! Με τη γνωστή βαρβαρότητα και τη χαμερπή ιδιοτέλεια που διακρίνει τους απολίτιστους Βαλκάνιους, οι Βούλγαροι ξεσηκώθηκαν και άρχισαν τις διαδηλώσεις επειδή οι ξένες εταιρείες ηλεκτροδότησης, στο πλαίσιο του εξευρωπαϊσμού της Βουλγαρίας, αυξάνουν κάθε λίγο και λιγάκι την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος.<br /> Αλλεπάλληλες διαδηλώσεις ξέσπασαν σε 35 πόλεις της Βουλγαρίας για τον λόγο αυτόν. Για να καλμάρει τους άξεστους διαδηλωτές, ο Βούλγαρος πρωθυπουργός είπε ότι θα ανακαλέσει την άδεια μιας από τις τρεις ξένες εταιρείες ηλεκτροδότησης, της τσέχικης CEZ, της οποίας η τιμολογιακή πολιτική κατέβασε τους απελπισμένους Βούλγαρους στους δρόμους. Αγρια θάλασσα έγινε με αυτή την απειλή του Μπορίσοφ ο Τσέχος ομόλογός του, ο Πετρ Νέκας, και του απηύθυνε μια βαρύτατη κατηγορία: είπε στον Βούλγαρο πρωθυπουργό ότι… «πολιτικοποίησε εσκεμμένα τον ενεργειακό τομέα»! Προκειμένου να γλιτώσει το δικό του κεφάλι, τη Δευτέρα ο Μπορίσοφ πέταξε στο αγριεμένο πλήθος να κατασπαράξει πολιτικά τον υπουργό Οικονομικών Τζάνκοφ. Ο κόσμος πανηγύρισε, αλλά δεν καλμάρισε η οργή του.<br /> Την Τρίτη οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν με ακόμη πιο βίαιες συγκρούσεις πολιτών και αστυνομίας.<br /> Ο Μπορίσοφ κατάλαβε ότι για να έχει ελπίδες αξιοπρεπούς ποσοστού στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές, που ήταν προγραμματισμένες για τις 7 Ιουλίου, έπρεπε να παραιτηθεί αμέσως αιφνιδιάζοντας την αντιπολίτευση. Οδηγώντας τη χώρα σε εκλογές δύο – δυόμισι μήνες νωρίτερα, περί τα τέλη Απριλίου, περιορίζει δραστικά τον χρόνο προετοιμασίας της αντιπολίτευσης. Το εκλογικό αποτέλεσμα θα δείξει αν αυτή η κίνηση θα τον διασώσει πολιτικά – πράγμα αμφίβολο. Η ουσία του θέματος όμως είναι όχι το μέλλον της Βουλγαρίας, περί του οποίου θα αποφασίσει μέσω και της ψήφου του ο λαός της γειτονικής χώρας, αλλά το πού οδηγούν οι πολιτικές που επιβάλλουν η ΕΕ και το ΔΝΤ. Η βουλγαρική κυβέρνηση πέτυχε όλους ανεξαιρέτως τους στόχους στο έλλειμμα, στο δημόσιο χρέος, στις ιδιωτικοποιήσεις και το αποτέλεσμα ήταν η… ανατροπή της κυβέρνησης και η χώρα να είναι η φτωχότερη της ΕΕ! Μήπως κάτι δεν πάει καλά;<br /> <br /> <a href="http://freepen.gr/" target="_blank"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a> <!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fwww.ethnos.gr%2Fimages%2Ftitles%2Fapopsis-delastik.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjx_rfiKxokZzBljP4YI8QxcvXrLUZDk0hzyQ1twiio0jR0BfJma0XM0ih_gRalk4s3p9QJ_Vm7UxoqNoYMGaAnEuhoidyO8KI_WAh6HH3zK_nYyHA8jb2-XgIvrwyzVYEkFvHKhWWoLaQpaiRte-SlCETBtNyh_w=" -->

Ο λαός έριξε την κυβέρνηση, αλλά στη… Βουλγαρία!

Υπέροχη χώρα από οικονομικής πλευράς είναι η Βουλγαρία, αν την κρίνει κανείς βάσει των κριτηρίων που έχει επιβάλει στην ΕΕ η Γερμανία, με...

Διαβάστε την συνέχεια

AOZ: Οι ελληνικές επιλογές, οι τουρκικές ανησυχίες και απειλές.

<center> <img alt="" height="300" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/AOZ/cache/AOZLYG-630x520.png" width="500" /></center> <br /> <div style="text-align: center;"> <span style="color: #990000;"><b>Οι επιλογές της κυβέρνησης για την ΑΟΖ</b></span></div> <br /> Γράφει ο Βασίλης Γιαννακόπουλος<br /> <br /> Καθώς πλησιάζει η 5η Μαρτίου (ημερομηνία συνεδρίασης του Ελληνοτουρκικού Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας), τα δημοσιεύματα, τα σχόλια και οι αναλύσεις σχετικά με την ελληνική ΑΟΖ και γενικότερα για τα ελληνοτουρκικά αρχίζουν να πυκνώνουν, κυρίως στα ελληνικά και τουρκικά ΜΜΕ. Το θέμα αποκτά ιδιαίτερη σημασία, καθώς αφενός ολοκληρώνονται οι έρευνες του Nordic Explorer και των δύο μικρότερων συνοδευτικών σκαφών (Romulus και Thor Chaser) της Νορβηγικής εταιρίας Petroleum Geo-Services (PGS) στη θαλάσσια περιοχή της Δυτικής Ελλάδας και νοτίως της Κρήτης, αφετέρου λόγω των διαφόρων δημοσιευμάτων σχετικά με την πρόσφατη τυχαία(;) συνάντηση στη Ντόχα μεταξύ του Έλληνα πρωθυπουργού και του Τούρκου ομόλογού του, αλλά και λόγω της επιδείνωσης στις σχέσεις Αθηνών-Άγκυρας εξαιτίας των τουρκικών δημοσιευμάτων για τη δήθεν εκπαίδευση Κούρδων τρομοκρατών στην Ελλάδα. Επιπρόσθετα με όλα τα παραπάνω, η επίσκεψη του Γάλλου προέδρου στην Αθήνα και οι δηλώσεις του για την ελληνική ΑΟΖ και τη συνεκμετάλλευση των πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, αλλάζουν τα δεδομένα. Συνεπώς, δημιουργείται ένα μάλλον αισιόδοξο κλίμα, διευκολύνοντας ως ένα βαθμό τις επόμενες κινήσεις της κυβέρνησης για το θέμα της ΑΟΖ, ενώ ταυτόχρονα προοιωνίζεται η έναρξη μιας περιόδου έντασης ως προς τα ελληνοτουρκικά. <br /> <br /> Σχετικά με την επικείμενη συνεδρίαση, που θα πραγματοποιηθεί στην Κωνσταντινούπολη, θα πρέπει να τονισθεί ότι δεν αναμένονται αλλά ούτε και έχουν προγραμματισθεί –τουλάχιστον, δεν έχουν δημοσιοποιηθεί από το υπουργείο Εξωτερικών- κάποιες συνομιλίες σχετικά με το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ. Τα κυρίαρχα θέματα, με τα οποία θα ασχοληθούν οι δύο πλευρές, θεωρούνται «χαμηλής πολιτικής», όπως η οικονομία, η ανάπτυξη, οι επενδύσεις, η εκπαίδευση, ο πολιτισμός, ο τουρισμός, η καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης, η δικαιοσύνη και η υγεία. Παρόλα αυτά, δεν θεωρείται απίθανο το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ να συζητηθεί κατ΄ ιδίαν μεταξύ των δύο ηγετών. <br /> <br /> Είναι προφανές ότι η τουρκική πλευρά ανησυχεί ιδιαίτερα για το θέμα, καθώς δεν θα ήθελε να βρεθεί προ απροόπτου, σε περίπτωση που η Αθήνα αποφασίσει να προχωρήσει σε ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ, εντός του επόμενου χρονικού διαστήματος. Η Άγκυρα γνωρίζει ότι οι έρευνες της PGS ολοκληρώνονται μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου, ότι υπάρχει ενδιαφέρον από ξένους ομίλους να αποκτήσουν τα πακέτα των δεδομένων (όπως για παράδειγμα, η Total, η Statoil και η Exxon), και ότι η επεξεργασία των σεισμικών δεδομένων θα ξεκινήσει τον επόμενο μήνα. <br /> <br /> Το μείζον ερώτημα είναι «αν η ελληνική κυβέρνηση έχει λάβει κάποια απόφαση σχετικά με την ελληνική ΑΟΖ και την εκμετάλλευση των πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων». Στην παρούσα φάση, σαφής απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα ίσως να μην είναι εφικτό να δοθεί και από την ίδια την κυβέρνηση, καθώς είναι σχεδόν βέβαιο ότι αναμένει την αξιολόγηση των ερευνών της PGS, που υπολογίζεται ότι θα ολοκληρωθεί το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο του 2013. Ωστόσο, με βάση τα στοιχεία που δημοσιοποιούνται, οι διαθέσιμες προφανείς επιλογές της ελληνικής κυβέρνησης για την ΑΟΖ είναι συγκεκριμένες και μπορούν να συνοψισθούν στις ακόλουθες:<br /> <br /> <b>Πρώτη επιλογή: Ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ</b> <br /> Η λήψη μιας τέτοιας απόφασης, που συνιστά προεκλογική δέσμευση του Έλληνα πρωθυπουργού, δίνει τη δυνατότητα στην Ελλάδα να οριοθετήσει τη μέγιστη ΑΟΖ που δικαιούται, όπως άλλωστε ορίζει και η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, ενώ ταυτόχρονα θέτει δίλλημα στην Τουρκία για το πώς θα αντιδράσει. Προς το παρόν, η Αθήνα δεν έχει προχωρήσει στην ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ, προφανώς λόγω: α) της τουρκικής απειλής, β) της αμερικανικής στάσης περί διευθέτησης του θέματος μέσα από μια ελληνοτουρκική συμφωνία (όπως του Αμερικανού βοηθού υπουργού Εξωτερικών για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας, Philip H. Gordon, στις 27 Ιουλίου 2011), γ) της μη ολοκλήρωσης των ερευνών της PGS, που θα έδινε μια πιο σαφή εικόνα των πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στις προαναφερθείσες περιοχές, δ) της απουσίας ισχυρών ενδείξεων υποστήριξης από ευρωπαϊκής πλευράς. Σήμερα, διαφαίνεται μια αλλαγή των δεδομένων, τόσο λόγω της εκτιμούμενης ως ένα βαθμό γαλλικής υποστήριξης, όσο και λόγω των αναμενόμενων αποτελεσμάτων των ερευνών του Nordic Explorer. Επομένως, στο επόμενο χρονικό διάστημα (από τα μέσα Μαρτίου έως το φθινόπωρο του 2013), αυξάνεται η πιθανότητα ανακήρυξης της ελληνικής ΑΟΖ, η οποία ωστόσο αναμένεται να επιδεινώσει τις σχέσεις Αθηνών-Άγκυρας ή και υπό ορισμένες συνθήκες να τις οδηγήσει στο Διεθνές Δικαστήριο. <br /> <br /> <b>Δεύτερη επιλογή: Διμερής συμφωνία Αθηνών-Άγκυρας</b><br /> Η επιλογή αυτή περιλαμβάνει δύο περιπτώσεις. Η πρώτη αφορά διμερείς διαπραγματεύσεις μεταξύ Αθηνών και Άγκυρας, για την οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ στις θαλάσσιες περιοχές που εφάπτεται της αντίστοιχης τουρκικής ΑΟΖ. Ουσιαστικά, πρόκειται για την προώθηση των τουρκικών συμφερόντων και η πιθανότητα να καταλήξουν οι ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις σε συμφωνία είναι μηδενική. Η δεύτερη περίπτωση αφορά τις διμερείς διαπραγματεύσεις, προκειμένου οι δύο πλευρές να χαράξουν-καθορίσουν τις εκατέρωθεν μη αμφισβητούμενες θαλάσσιες περιοχές, και στη συνέχεια, με βάση αυτή την κοινή αποδοχή, να αποφασίσουν να οδηγηθούν στο Διεθνές Δικαστήριο. Είναι προφανές ότι σ’ αυτή την περίπτωση μόνο η Άγκυρα θα μπορούσε να κερδίσει, καθώς η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου πολύ πιθανόν να κρύβει εκπλήξεις (μη οριοθέτηση των επικαλυπτομένων υφαλοκρηπίδων και συνεπώς των ΑΟΖ με βάση τη μέση γραμμή ή μη αναγνώριση του δικαιώματος της ΑΟΖ σε έναν αριθμό ελληνικών νησίδων και βραχονησίδων). Επιπρόσθετα, δημιουργεί προηγούμενο, το οποίο θα λάβουν σοβαρά υπόψη οι υπόλοιπες χώρες (Αλβανία, Λιβύη και Αίγυπτος), που έχουν κοινά θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα και δεν προτίθενται να συμφωνήσουν σε διμερές επίπεδο με βάση τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. <br /> <br /> <b>Τρίτη επιλογή: Διακρατική συμφωνία</b><br /> Πρόκειται για μια πολύπλοκη και χρονοβόρα διαδικασία διαπραγμάτευσης μεταξύ των ενδιαφερόμενων χωρών, δηλαδή της Ελλάδας και όσων έχουν θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα, προκειμένου να καταλήξουν σε κοινά αποδεκτή συμφωνία σχετικά με την οριοθέτηση των ΑΟΖ τους. Στο πρόσφατο παρελθόν, η πρόταση αυτή τέθηκε τόσο από την τουρκική [1] όσο και από τη λιβυκή πλευρά [2]. Ουσιαστικά, η επιλογή αυτή, εκτός του ότι δεν εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα και απαιτεί τη συναίνεση όλων των ενδιαφερομένων πλευρών, θα οδηγήσει σε ένα κυκεώνα, σε αλλεπάλληλες ατέρμονες διαπραγματεύσεις, και τελικά, σε προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο με απρόσμενες εξελίξεις.<br /> <br /> <b>Τέταρτη επιλογή: Μη ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ</b><br /> Μέχρι στιγμής, η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε να μην λάβει την απόφαση ανακήρυξης της ΑΟΖ, προκειμένου να ολοκληρωθεί η επεξεργασία των σεισμικών δεδομένων και μέχρι τότε να αποφύγει την αναμενόμενη αντίδραση των περιφερειακών κρατικών δρώντων και κυρίως της Τουρκίας. Ουσιαστικά, η μη ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ χαρακτηρίζεται ως μια προσωρινή επιλογή, η οποία θα διαρκέσει μέχρι η Αθήνα να αποφασίσει ότι δεν της αρκεί να περιορισθεί στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων που βρίσκονται εντός των μη αμφισβητούμενων θαλάσσιων περιοχών της Δυτικής Ελλάδας και νοτίως της Κρήτης ή μέχρι η Άγκυρα να προβεί σε προκλητική ενέργεια εντός της εν δυνάμει ελληνικής ΑΟΖ (έναρξη ερευνών ή ανακήρυξη και οριοθέτηση της τουρκικής ΑΟΖ, κτλ) ή ακόμη μέχρι να λάβει τη σαφή υποστήριξη συγκεκριμένων χωρών της ΕΕ (για παράδειγμα, της Γαλλίας ή και της Γερμανίας). <br /> <br /> Η Άγκυρα γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν έχει τη δυνατότητα να εκμεταλλευθεί τα πιθανά κοιτάσματα υδρογονανθράκων εντός της εν δυνάμει ελληνικής ΑΟΖ. Εκτός κι αν μελλοντικά αποκτήσει την κατάλληλη τεχνολογία και προβεί μόνη της σε έρευνες, γεωτρήσεις και εκμετάλλευση, αγνοώντας τη διεθνή νομιμότητα. Ακόμη όμως και σ’ αυτή την περίπτωση θα κινηθεί εκτός της διεθνούς νομιμότητας. Επομένως, αυτό που της απομένει να πράξει είναι να προβάλει την ισχύ της, προκειμένου να προκαλέσει «φοβικά σύνδρομα», ώστε σε πρώτη φάση να αποθαρρύνει την ελληνική πλευρά, και στη συνέχεια να την οδηγήσει σε μια διμερή συμφωνία. Σε περίπτωση που δεν το κατορθώσει, θα επιδιώξει να δημιουργήσει τετελεσμένα (ίσως και τύπου Ιμίων), θα ισχυρισθεί ότι το θέμα απαιτεί διακρατική συμφωνία διότι υπονομεύει τα συμφέροντα των υπόλοιπων χωρών, θα προκαλέσει θερμά επεισόδια των οποίων η έκβαση είναι αδύνατον να εκτιμηθεί στην παρούσα φάση, και τελικά, ίσως προβεί στην ανακήρυξη της τουρκικής ΑΟΖ.<br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank"> <span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

AOZ: Οι ελληνικές επιλογές, οι τουρκικές ανησυχίες και απειλές.

Οι επιλογές της κυβέρνησης για την ΑΟΖ Γράφει ο Βασίλης Γιαννακόπουλος Καθώς πλησιάζει η 5η Μαρτίου (ημερομηνία συνεδρίασης του Ελλη...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο χάρτης με τα «οικόπεδα» που εξόργισαν την Αθήνα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-70037" height="468" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/02/Blocks_Turkey_GR_Kastelorizo_Cyprus.bmp" title="Blocks_Turkey_GR_Kastelorizo_Cyprus" width="625" /></div> <br /> Παρουσιάζουμε τον χάρτη ο οποίος στην ουσία ανάγκασε την Αθήνα να καταθέσει τη ρηματική διακοίνωση και να ενημερώσει με τον πλέον επίσημο τρόπο τον ΟΗΕ αναφορικά με το ζήτημα της τουρκική επιθετικότητας στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /> <b>Η ελληνική κυβέρνηση στην ουσία αναφέρεται για τα τέσσερα Οικόπεδα τα οποία δημοσιοποιήθηκαν με τουρκικό ΦΕΚ στις 27 Απριλίου 2012, είναι τα 5033, 5034, 5035 και 5028, και αφορούν περιοχές εντός της ελληνική υφαλοκρηπίδας αλλά και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). </b><br /> <b></b><br /> Μία απλή ματιά στην χάρτη καταδεικνύει πως με τα τέσσερα αυτά Οικόπεδα <b>η Τουρκία προσπαθεί: Να αποκόψει την ελλαδική ΑΟΖ από την κυπριακή. Να δημιουργήσει κοινό σύνορο μεταξύ αυτής και της Αιγύπτου.</b> Να αποστερήσει από τις ελληνικές νήσους, ειδικότερα του συμπλέγματος του Καστελόριζου τον φυσικό θαλάσσιο και υποθαλάσσιο χώρο που τους αναλογεί σύμφωνα με τις προβλέψεις του διεθνούς δικαίου, τέλος με τη καταπάτηση από της συγκεκριμένης περιοχής <b>προσπαθεί να στερήσει από τη χώρα μας περί τα 42.000 τ.χλμ. θαλάσσιου ΧΩΡΟΥ</b> όπως αυτός ορίζεται από τις Συνθήκη για το Δίκαιο των Θαλασσών.<br /> Να σημειώσουμε λοιπόν πως μέσω της κίνησης αυτής η Τουρκία προσπαθεί να οικειοποιηθεί, όχι μόνο υποθαλάσσια κοιτάσματα τα οποία θα αποδειχθούν σωτήρια για την οικονομική επιβίωση του ελληνισμού, αλλά το κυριότερο κατά την άποψή μας, είναι πως προσπαθεί να ακρωτηριάσει «χωρικά» την Ελλάδα αφού προσπαθεί να της στερήσει χώρο υπερδιπλάσιο της Πελοποννήσου, κάτι το οποίο θα ακρωτηριάσει τον Ελληνισμό και γεωπολιτικά.<br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

Ο χάρτης με τα «οικόπεδα» που εξόργισαν την Αθήνα

Παρουσιάζουμε τον χάρτη ο οποίος στην ουσία ανάγκασε την Αθήνα να καταθέσει τη ρηματική διακοίνωση και να ενημερώσει με τον πλέον επίσημο...

Διαβάστε την συνέχεια

Όταν οι Έλληνες αντιστέκονταν περήφανα στις κατοχικές κυβερνήσεις...

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img border="0" height="300" src="http://www.defencenet.gr/defence/sites/default/files/styles/xl/public/GALLERY/KATOXHlarge.jpg" width="500" /></div> <br /> ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ 23-02-1943<br /> <div style="margin: 0px 0px 1.2em;"> <b>Με την είσοδο του 1943, οι Έλληνες, εκτός από την πείνα και την καταπίεση, αντιμετώπιζαν και τον κίνδυνο της πολιτικής επιστράτευσης, παρά τις διαψεύσεις από τις γερμανικές αρχές κατοχής. Το μέτρο δεν αφορούσε τους έλληνες εβραίους, οι οποίοι σταδιακά άρχισαν να στέλνονται στην Πολωνία «για να εργασθούν».</b></div> <div style="margin: 0px 0px 1.2em;"> <b>Στις 23 Φεβρουαρίου δημοσιεύεται τελικά στην εφημερίδα «Γερμανικά Νέα» η διαταγή του στρατηγού Σπάιντελ για την πολιτική επιστράτευση των Ελλήνων.<span class="Apple-converted-space"> </span></b>Οι κατοχικές δυνάμεις σκόπευαν να στείλουν κόσμο στη Γερμανία και ανά τη Μεσόγειο για να δουλέψει σε καταναγκαστικά έργα. Το ίδιο βράδυ ο κατοχικός πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος (από τους πρωτοπόρους της γυναικολογίας - μαιευτικής στην Ελλάδα) και ο υπουργός Εργασίας Νικόλαος Καλύβας (παλιός συνδικαλιστής και σοσιαλιστής, που εκτελέστηκε στις αρχές του 1944 από την ΟΠΛΑ), έσπευσαν να δημοσιεύσουν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως σχετικό διάταγμα με τίτλο<i><b><span class="Apple-converted-space"> </span>«Περί υποχρεωτικής εργασίας του αστικού πληθυσμού της Ελλάδος».</b></i></div> <div style="margin: 0px 0px 1.2em;"> <b>Η αντίδραση των δοκιμαζόμενων Ελλήνων υπήρξε ακαριαία.</b><span class="Apple-converted-space"> </span><b>Την επόμενη μέρα (24 Φεβρουαρίου) χιλιάδες άνθρωποι ξεχύνονται στους δρόμους της Αθήνας για να βροντοφωνάξουν «Κάτω η επιστράτευση» και να ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο.</b><span class="Apple-converted-space"> </span>Μία ομάδα διασπά τον αστυνομικό κλοιό και καταστρέφει το γραφείο του κατοχικού πρωθυπουργού Λογοθετόπουλου στη Βουλή. Μία άλλη, αφού υπερφαλαγγίζει τους ιταλούς καραμπινιέρους, πυρπολεί το Υπουργείο Εργασίας (Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα γωνία), όπου είχε γίνει ο προπαρασκευαστικός σχεδιασμός για την επιστράτευση. Κατά τις συγκρούσεις, τρεις διαδηλωτές σκοτώνονται και τριάντα τραυματίζονται σοβαρά.</div> <div style="margin: 0px 0px 1.2em;"> <b>Τις επόμενες μέρες το αυθόρμητο δίνει τη θέση του στο οργανωμένο. Τηλεφωνητές, δημόσιοι υπάλληλοι και μαθητές κατεβαίνουν στους δρόμους. Η αντίδραση κατά της επιστράτευσης φουντώνει. Η κηδεία του εθνικού ποιητή Κωστή Παλαμά στις 28 Φεβρουαρίου μετατρέπεται σε αντικατοχική διαδήλωση.</b></div> <div style="margin: 0px 0px 1.2em;"> Στις 5 Μαρτίου συγκροτείται μεγάλη διαδήλωση κατά της πολιτικής επιστράτευσης. Από την παράνομη εφημερίδα «Το Ελληνικόν Αίμα» (φ. 15/3/1943) διαβάζουμε:</div> <div style="margin: 0px 0px 1.2em;"> <b><i>«…Την πρωΐαν της ημέρας εκείνης (5/3/1947) εσημειώθησαν μεγάλαι συγκεντρώσεις εις τα κεντρικώτερα σημεία της πόλεως. Αι συγκεντρώσεις μετετρέποντο εις διαδηλώσεις, αίτινες διά της συνεχούς ενώσεως των διαφόρων ομάδων απετέλουν έναν αφαντάστως ορμητικόν χείμαρρον, έτοιμον ­εν κυριολεξία να παρασύρη κάθε ίχνος των βαρβάρων… Μία των μεγαλυτέρων διαδηλώσεων διήλθε προ του Δημαρχειακού Μεγάρου, όπου ο παριστάνων τον δήμαρχον κύναιδος ετόλμησε να εξέλθη εις τον εξώστην διά να... καθησυχάση τα πλήθη. Από τα στόματα των χιλιάδων διαδηλωτών ­ διατηρούντων όλον το αθηναϊκόν χιούμορ των ηκούσθη η σύστασις: ­Μέσα αδελφή! Και η Αγγέλα έσπευσεν να εισέλθη...»</i>.</b></div> <div style="margin: 0px 0px 1.2em;"> Σημειώνεται ότι διορισμένος Δήμαρχος εκείνη την περίοδο ήταν ο συνδικαλιστής βιοτέχνης Άγγελος Γεωργάτος.</div> <div style="margin: 0px 0px 1.2em;"> Προ της ογκούμενης λαϊκής αντίδρασης, οι κατακτητές αναγκάζονται να ακυρώσουν την πολιτική επιστράτευση στις 10 Μαρτίου 1943.<span class="Apple-converted-space"> </span><b>Πρόκειται για μεγαλειώδη στιγμή της Εθνικής Αντίστασης, ένα ανεπανάληπτο γεγονός σε πανευρωπαϊκή κλίμακα. Η ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης ήταν και η τελευταία πολιτική πράξη της δεύτερης κατοχικής κυβέρνησης.</b><span class="Apple-converted-space"> </span>Ο Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος αντικαταστάθηκε ως ανεπαρκής από τους Γερμανούς με τον Ιωάννη Ράλλη τον Απρίλιο του 1943.</div> <div style="margin: 0px 0px 1.2em;"> <i>[Πηγή sansimera.gr]</i></div> <div style="margin: 0px 0px 1.2em;"> <br /></div> <div style="margin: 0px 0px 1.2em;"> <b><i>... ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΗ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΣΤΙΣ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ, ΣΤΙΣ ΑΠΕΙΛΕΣ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΤΟΥ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ. ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΛΟΙΠΟΝ ΖΩΝΤΑΝΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΜΝΗΜΗ, ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΓΝΩΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ...</i></b></div> <br /> <a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

Όταν οι Έλληνες αντιστέκονταν περήφανα στις κατοχικές κυβερνήσεις...

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ 23-02-1943 Με την είσοδο του 1943, οι Έλληνες, εκτός από την πείνα και την καταπίεση, αντιμετώπιζαν και τον κίνδυ...

Διαβάστε την συνέχεια