“Οι Έλληνες της Ουκρανίας δεν θα χαθούμε”… αγώνας ελευθερίας

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/03/GREEK-UKRAINE2-1-700x400.jpg" /><br /><br /><b>Σοφία Προκοπίδου</b><br />«Οι Έλληνες της Ουκρανίας δεν θα χαθούμε. Θα παραμείνουμε ενωμένοι και μια μέρα θα ξαναβρεθούμε όλοι μαζί στη μεγάλη γιορτή μας για την Ελληνική Επανάσταση, που ένωσε και ενώνει τον ελληνικό κόσμο». Μια μέρα πριν από τη μεγάλη (διπλή) γιορτή της 25ης Μαρτίου, η πρόεδρος των Ελληνικών Κοινοτήτων της Ουκρανίας Αλεξάνδρα Προτσένκο – Πιτσαλτζή στέλνει το δικό της μήνυμα ενότητας κι ελπίδας πως την ερχόμενη χρονιά, οι Έλληνες της Ουκρανίας θα τιμήσουν την εθνική επέτειο στα σπίτια τους, αυτά που τώρα βλέπουν να έχουν ισοπεδωθεί από τη λαίλαπα των πολεμικών συγκρούσεων.<br /><br />«Θα επιζήσουμε, θα ορθοποδήσουμε, θα χτίσουμε ξανά τα σπίτια μας και του χρόνου, στις 25 Μαρτίου, θα μνημονεύσουμε τους ανθρώπους μας. Θα είναι μια μέρα μνήμης για τα θύματα αυτού του άδικου, τραγικού πολέμου», αναφέρει χαρακτηριστικά η κ. Προτσένκο σε γραπτό μήνυμά της στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, αφού η τηλεφωνική επικοινωνία είναι σχεδόν αδύνατη καθώς βρίσκεται καθ’ οδόν προς την Ελλάδα, περνώντας μέσα από πόλεις και χωριά που βάλλονται σκληρά.<br /><br />«Οι πρόγονοί μας πάλεψαν για την ελευθερία της Ελλάδας, το πολυτιμότερο αγαθό για τον άνθρωπο. Εμείς παλεύουμε για την ελευθερία της Ουκρανίας, μιας χώρας όπου οι Έλληνες μένουν αιώνες», τονίζει η κ. Προτσένκο και περιγράφει με μελανά χρώματα την κατάσταση. «Πολλά τα θύματα του πολέμου… Καταστράφηκαν τα ελληνικά χωριά, το κέντρο των Ελλήνων της Μαριούπολης», τονίζει η κ. Προτσένκο, η οποία βίωσε στο πετσί της την κόλαση του πολέμου επί σχεδόν έναν μήνα, πλέον όμως έχει πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς σε αναζήτηση ασφαλούς καταφυγίου στην Ελλάδα.<br /><br />«Κανείς δεν πίστευε πως μια μέρα θα αναγκαζόμασταν να πάμε στην Ελλάδα ως πρόσφυγες πολέμου», αναφέρει η κ. Προτσένκο, η οποία κατάφερε να διαφύγει από τη βαριά πληττόμενη Μαριούπολη κι έχει φτάσει ώς το χωριό Βασίλιεβκα, στα προάστια της Ζαπορόζιε, συνεχίζοντας τον δρόμο προς τον τελικό της προορισμό.<br /><br />«Σχεδόν έναν μήνα έμεινα στην κόλαση. Ελπίζω να φτάσουμε στην Ελλάδα, τον αιώνιο προορισμό των Ελλήνων της Διασποράς», τονίζει η πρόεδρος των Ελληνικών Κοινοτήτων Ουκρανίας, εξηγώντας γιατί δεν είναι εφικτή η τηλεφωνική επικοινωνία. «Συγγνώμη, δεν μπορούσα να σας απαντήσω. Έπεσαν πυροβολισμοί, έπρεπε να φύγουμε, φτάσαμε αργά στο Ζαπορόζιε, εγγραφήκαμε ως πρόσφυγες κι ευτυχώς καταφέραμε να μπούμε στο τρένο και τώρα πάμε στη Λβιβ, κουρασμένοι», μας γράφει.<br /><br /><div>Το ταξίδι προς την Ελλάδα, αυτή τη φορά είναι μακρύ και δύσκολο. «Αφού κατάφερα να φύγω, είμαι καλά. Αλλά οι σφοδροί βομβαρδισμοί δεν μας αφήνουν να προχωρήσουμε πιο γρήγορα», τονίζει και περιγράφει τη φρίκη που έζησε στο υπόγειο ενός σπιτιού, στη Μαριούπολη. «Είδα τον θάνατο ανθρώπων, η υγεία μου κλονίστηκε, δεν θα με γνωρίσετε αν με δείτε, αλλά η ψυχή μου χαίρεται που επέζησα και βρίσκομαι καθ’ οδόν προς την Ελλάδα», λέει φανερά συγκινημένη.<br /><br />«Μαμά ζεις;»<br /><br />Η Ιρίνα Ντενισένκο, πρόεδρος του Ελληνικού Συλλόγου «Ήλιος» στο Χάρκοβο, βίωσε τη δική της κόλαση στην Ουκρανία αλλά κι αυτή, όπως και η Αλεξάνδρα Προτσένκο, θεωρεί χρέος της να συμβάλλει στην ανάπτυξη του δοκιμαζόμενου σήμερα Ελληνισμού της Ουκρανίας και ειδικότερα της ελληνικής κοινότητας του Χαρκόβου, απ’ όπου προέρχεται. «Χρέος μου είναι να πω στον κόσμο ότι η ημέρα της γιορτής της 25ης Μαρτίου και για εμάς, τους Έλληνες της Ουκρανίας, είναι γιορτή. Και θα κάνουμε ένα μεγάλο μνημόσυνο για τους Έλληνες που σκοτώθηκαν, παλεύοντας για την ελευθερία της Ουκρανίας», λέει από την Αθήνα όπου πλέον βρίσκεται.<br /><br />Πιανίστρια βραβευμένη σε διεθνείς διαγωνισμούς, κριτικός τέχνης και αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Εθνικό Ινστιτούτο Τέχνης, η Ιρίνα Ντενισένκο ντρέπεται, όπως αναφέρει, να ομολογήσει πως ο φόβος των βομβαρδισμών ακόμα της προκαλεί ζωτικό στρες. «Είναι ακόμα μέσα μου. Μόλις ακούω αεροπλάνο, ψάχνω μέρος να κρυφτώ», σημειώνει και εξιστορεί τα όσα βίωσε: «Το Χάρκοβο, το βομβάρδιζαν από την αρχή του πολέμου κάθε μέρα και πολλές φορές την ημέρα. Την 1η Μαρτίου έπεσε ρουκέτα στο διαμέρισμά μας, στον τέταρτο όροφο. Εγώ πρόλαβα και κρύφτηκα στο μπάνιο. Μπήκα στην μπανιέρα, ενώ η εικοσιπεντάχρονη κόρη μου έπεσε κάτω από το τραπέζι. Όταν τελείωσε ο βομβαρδισμός και οι δυο τρομαγμένες δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι ήμασταν ζωντανές μέσα στα ερείπια του διαμερίσματος. Φώναζα ταραγμένη: “Ευγενία ζεις;” και την ίδια ώρα, η κόρη μου φώναζε: “Μαμά ζεις;”. Παρόμοιες σκηνές όλοι βλέπουμε σε ταινίες τρόμου, αλλά κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι πραγματικά περάσαμε σ’ αυτόν τον πόλεμο… Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει την κόλαση του πολέμου, όσο ζοφερά και να την περιγράφεις».<br /><br />Η Ιρίνα Ντενισένκο έφτασε με άλλες 28 γυναίκες με παιδιά στην Ελλάδα και περιγράφει τις δυσκολίες του ταξιδιού: «Τρεις φορές αλλάξαμε λεωφορεία. Δεν ήταν καθόλου εύκολο να κανονίσουμε το δρομολόγιο διαφυγής, να βρούμε δρόμους ασφαλείς ώστε να μην συμβεί τίποτα κακό σε κανέναν. Τελικά καταφέραμε και φτάσαμε στην Αθήνα σώοι και αβλαβείς. Μένουμε τώρα σε δύο ξενοδοχεία και οι περισσότερες από εμάς ενταχθήκαμε εθελοντικά και προσφέρουμε εργασία στα κέντρα υποδοχής προσφύγων από την Ουκρανία». Η ίδια μας ζητάει να γράψουμε «ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στον Έλληνα επιχειρηματία από την Οδησσό, τον Βασίλη Μπούμπουρα του Παντελή, που ανέλαβε όλα τα έξοδα της μεταφοράς των μελών του Ελληνικού Συλλόγου, από το Χάρκοβο ώς τον Πειραιά».<br /><br />Στο λίκνο της Ελληνικής Επανάστασης<br /><br />Το μουσείο της «Φιλικής Εταιρείας», στη λωρίδα Κράσναγια, κοντά στην οδό Γκρέτσεσκαγια (ελλληνική), στο κέντρο της Οδησσού, προς το λιμάνι είναι αυτές τις μέρες άδειο από τους επισκέπτες. Οι κάτοικοι της θρυλικής για την ελληνική ιστορία πόλης βρίσκονται σε αναμονή των εξελίξεων… «Τι άραγε θα έλεγαν ο Νικόλαος Σκουφάς,ο Αθανάσιος Τσακάλωφ και ο Εμμανουήλ Ξάνθος το 1814, όταν ίδρυσαν εδώ μια μυστική οργάνωση επαναστατών πατριωτών της Ελλάδας; Σκοπός τους ήταν η απελευθέρωση της χώρας από τον τουρκικό ζυγό και σήμερα το λίκνο της ελληνικής επανάστασης βάλλεται από τους Ρώσους εισβολείς», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η πρόεδρος του Ελληνικού Συλλόγου Οδησσού Ελιζαβέτα Πολυχρονίδη, που βρίσκεται εδώ και δυο εβδομάδες στην Αθήνα, μεταφέροντας τη μεγάλη της οικογένεια, τον παπαγάλο και τις τρεις γάτες της μακριά από τον πόλεμο.<br /><br />«Δεν μου αρέσει να γράφω για τον εαυτό μου, αλλά για τη φετινή γιορτή της 25ης Μαρτίου είχαμε προγραμματίσει την παρουσίαση του δίτομου βιβλίου μου “Διάσημοι Έλληνες της Οδησσού”. Το βιβλίο είναι γραμμένο και τυπωμένο στη ρωσική γλώσσα και έχει περισσότερες από χίλιες σελίδες κειμένου και εικονογράφησης», λέει η κ. Πολυχρονίδη.<br /><br />Μαζί της έφερε στην Ελλάδα λίγα τεύχη, που μόλις της είχαν σταλεί από το τυπογραφείο. Η πρόεδρος του Ελληνικού Συλλόγου της Οδησσού και συγγραφέας αναφέρεται στη μελέτη της για τους Έλληνες της Οδησσού και του Κιέβου, της Λβιβ και του Νιζίν, περιγράφει το αρχοντικό σπίτι των Υψηλάντηδων στο Κίεβο, την Ελληνική Εκκλησία της Αγίας Τριάδας και το Μουσείο Φιλικής Εταιρείας στην Οδησσό, τις ελληνικές εκκλησίες σε πολλές πόλεις της Ουκρανίας, τα Πανεπιστήμια στη Μαριούπολη και στο Χάρκοβο, όπου υπήρχαν Έδρες ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού. «Έχουμε ήδη χάσει σχεδόν αμετάκλητα τα ελληνικά κέντρα στην Ουκρανία», τονίζει με θλίψη.<br /><br />«Το μουσείο – γκαλερί τέχνης του μεγάλου Έλληνα ζωγράφου Αρχίπ Κουίντζι στη Μαριούπολη καταστράφηκε. Και το Πανεπιστήμιο στο Χάρκοβο, το πρώτο στην Ουκρανία του 19ου αιώνα και το 4ο στη Ρωσική Αυτοκρατορία, που ιδρύθηκε το 1805 από τον Έλληνα Βασίλι Ναζάροβιτς Καραζίν και έφερε το όνομά του. Το κεντρικό κτίριο του πανεπιστήμιου υπέστη σοβαρές ζημιές από επίθεση πυραύλων. Τι άλλο μπορεί να συμβεί σε αυτόν τον ανελέητο πόλεμο;», αναρωτιέται η πρόεδρος του Ελληνικού Συλλόγου της Οδησσού.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Οι Έλληνες της Ουκρανίας δεν θα χαθούμε”… αγώνας ελευθερίας

Σοφία Προκοπίδου «Οι Έλληνες της Ουκρανίας δεν θα χαθούμε. Θα παραμείνουμε ενωμένοι και μια μέρα θα ξαναβρεθούμε όλοι μαζί στη μεγάλη γιορτή...

Διαβάστε την συνέχεια

«Θολώνει» η σχέση Αθήνας-Πεκίνου.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/03/YI-MITSOTAKIS-scaled.jpg"><img height="402" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/03/YI-MITSOTAKIS-scaled.jpg" width="749" /></a><br /><br /><b>Aλέξανδρος Τάρκας</b><br />Σταυροδρόμι δύσκολων -διπλωματικών και οικονομικών- επιλογών θα διασχίσει σύντομα ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης, καθώς τα -κατά καιρούς- υπερβολικά ανοίγματά του προς το Πεκίνο έρχονται πλέον σε αντίθεση με την αυστηρότερη πολιτική της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ έναντι της Κίνας.<br /><br />Η Ουάσιγκτον προειδοποίησε, διακριτικά, την Αθήνα και άλλες συμμαχικές κυβερνήσεις για τη νέα τακτική της ήδη πριν από τη γνωστή τηλεφωνική επικοινωνία του προέδρου Τζο Μπάιντεν με τον ομόλογό του Σι Τζινπίνγκ και τις διαρροές για το ενδεχόμενο κυρώσεων. Επιπλέον, η έκτακτη αυριανή συνεδρίαση του Βορειοατλαντικού Συμβουλίου και η σύνοδος Ε.Ε.-Κίνας την 1η Απριλίου τερματίζουν τη λεγόμενη «εποχή της αθωότητας» στις σχέσεις με το Πεκίνο, αν και «αθωότητα» εκ μέρους του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας δεν υπήρξε ποτέ. Γιατί, όπως εξήγησε σε δύο επισκέψεις του, το 2019 και το 2020, ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μ. Πομπέο στον κ. Μητσοτάκη, σχεδόν κάθε επενδυτικό σχέδιο του Πεκίνου έχει στρατηγικές (ή και στρατιωτικές) πτυχές.<br /><br />Ασφαλώς, ο πειρασμός υποδοχής των κινεζικών κεφαλαίων, με τη συναίνεση ισχυρών μελών της Ε.Ε., ήταν μεγάλος επί σειρά ετών, επειδή απουσίαζαν οι δυτικές επενδύσεις. Ειδικά, για τη γερμανική πολιτική, τα σχόλια περιττεύουν. Για παράδειγμα, η θετική συμφωνία για την COSCO στο λιμάνι του Πειραιά, επί Κώστα Καραμανλή το 2006, μετατράπηκε σε λεόντειο σύμβαση υπέρ της Κίνας επί Γ. Παπανδρέου και Λ. Παπαδήμου το 2011 και 2012 αντίστοιχα υπό τα χειροκροτήματα της κας. Άγκ. Μέρκελ και του κ. Β. Σόιμπλε. Οι δύο επιφανείς Γερμανοί πολιτικοί ήθελαν να εφαρμοστεί πιστά το Μνημόνιο με ταχείες ιδιωτικοποιήσεις, αδιαφορώντας για την προέλαση των Κινέζων σε ένα λιμάνι στρατηγικής σημασίας. Δεν είχαν συγκινηθεί ούτε από περιστατικά που παραπέμπουν σε κατασκοπικό θρίλερ, καθώς -τουλάχιστον σε δύο περιπτώσεις- είχε εντοπιστεί ακόμα και η διακίνηση υλικών με τελικό (μυστικό) προορισμό τη Βόρεια Κορέα. Το εκπληκτικό είναι ότι προ διετίας ο κ. Σόιμπλε, ως πρόεδρος της ομοσπονδιακής Βουλής, διαμαρτυρήθηκε σε Έλληνα επισκέπτη του για την άσκηση μεγάλης επιρροής της Κίνας στην κυβέρνηση Μητσοτάκη λόγω της COSCO!<br /><br />Ωστόσο, ακόμα και ο κ. Σόιμπλε βασιζόταν σε πραγματικά γεγονότα, επικρίνοντας το άκρατο φλερτ του κ. Μητσοτάκη με τον πρόεδρο Σι. Γιατί το Νοέμβριο του 2019 ο Πρωθυπουργός δεν έθεσε κανέναν απολύτως όρο και όριο στις κινεζικές επενδυτικές προτάσεις για την ενέργεια και τα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα 5G. Ο κ. Μητσοτάκης πραγματοποίησε στροφή 180 μοιρών για το 5G μετά την συνάντησή του με τον πρόεδρο Ντ. Τραμπ τον Ιανουάριο του 2020. Συνειδητοποίησε, μεταξύ άλλων, ότι η Ουάσιγκτον δεν θα δεχόταν ποτέ οι επικοινωνίες των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Ελλάδα να είναι ευάλωτες στις κινεζικές υποκλοπές.<br /><br />Πάντως, η στροφή του Πρωθυπουργού αποδείχθηκε πρόσκαιρη. Το 2021, παρά τις προειδοποιήσεις και του Γάλλου προέδρου Εμ. Μακρόν για όλη την Ε.Ε., ο κ. Μητσοτάκης επέμεινε σε στενές σχέσεις με το Πεκίνο. Ειδικά σε κλάδους ενδιαφέροντος ισχυρών ημεδαπών παραγόντων, όπως η ενέργεια και η ναυτιλία. Εγκρίθηκαν, επίσης, τα σχέδια επέκτασης της COSCO παρά τη μη τήρηση του όρου υλοποίησης επενδύσεων εκ μέρους της. Κάποια στιγμή πέρυσι, η κινεζική πλευρά έβρισκε τόσο γόνιμο έδαφος, ώστε έφτασε στο σημείο να διατυπώσει παράπονα κατά της (τότε πιθανής και αργότερα ακυρωθείσας) συμμετοχής του αμερικανικού χρηματοδοτικού οργανισμού DFC στα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Το σκεπτικό της -σε φιλικό τόνο- κινεζικής διαμαρτυρίας ήταν ότι δεν νοείται ισχυρή παρουσία των ΗΠΑ σε μικρή απόσταση από τον Πειραιά!<br /><br />Ενδεικτικά είναι και όσα συνέβησαν στο Μέγαρο Μαξίμου, κατά την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών, Γουάνγκ Γι, πέρυσι τον Οκτώβριο. Γνωρίζοντας, προφανώς, την αρνητική στάση όλων των Ευρωπαίων ηγετών λόγω των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα, ο κ. Γι φέρεται να αιφνιδιάστηκε ευχάριστα από την πρωτοβουλία του κ. Μητσοτάκη να διαβεβαιώσει (χωρίς να ερωτηθεί καν) ότι θα επισκεπτόταν το Πεκίνο, στις 4 Φεβρουαρίου 2022, για την τελετή έναρξης των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων. Ακολούθησαν δε σχετικές συζητήσεις, δια της διπλωματικής οδού, για την οριστικοποίηση λεπτομερειών της επίσκεψης. Ευτυχώς, η επίσκεψη ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή. Γιατί ο Έλληνας Πρωθυπουργός θα ήταν ο μόνος, δίπλα στον Ρώσο πρόεδρο Βλ. Πούτιν, στο άδειο θεωρείο επισήμων του σταδίου 20 ημέρες πριν από την εισβολή στην Ουκρανία.<br /><br />Βέβαια, κατόπιν όλων αυτών, παρουσιάζεται ένα νέο ρίσκο. Όπως ο κ. Μητσοτάκης τώρα υπερθεματίζει σε ρητορική και μέτρα κατά του Κρεμλίνου (ώστε να σβήσει την, επί δυόμιση χρόνια, άκρατη φιλορωσική πολιτική του), ίσως φτάσει στο άλλο άκρο με υπερβολές και κατά του Πεκίνου.<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Θολώνει» η σχέση Αθήνας-Πεκίνου.

Aλέξανδρος Τάρκας Σταυροδρόμι δύσκολων -διπλωματικών και οικονομικών- επιλογών θα διασχίσει σύντομα ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης, καθώς τα...

Διαβάστε την συνέχεια

Θα σταματήσει και το Ακούγιου ή εκεί δεν πιάνουν οι κυρώσεις κατά των ρωσικών εταιρειών;

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-03/e01f208ac59fb8ab509c0bc7d151d17e%20%281%29.jpg?itok=fNNqm0tH" width="754" /><br /><br /><b>Παναγιώτης Νάστος</b><br />Πως η λήψη μέτρων κατά Ρωσικών εταιρειών από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ λόγω του πολέμου στην Ουκρανία μπορεί να οδηγήσει στην διακοπή της κατασκευής του πυρηνικού εργοστασίου στο Ακουγιού της Τουρκίας;<br /><br />Την ώρα που σοβαρά οικονομικά μέτρα από ΗΠΑ-ΕΕ και κράτη του ΝΑΤΟ έχουν επιβληθεί κατά της Ρωσίας λόγω της εισβολής της στην Ουκρανία, η Τουρκία "σφυρίζει αδιάφορα" και δεν επιβάλλει ανάλογες κυρώσεις στη Μόσχα, ακολουθώντας κατά γράμμα την γνώριμη διπρόσωπη και καιροσκοπική εξωτερική της πολιτική.<br /><br />Το παράδοξο είναι ότι οι ΗΠΑ προσπαθούν ακόμη και τώρα να χαϊδέψουν την Τουρκία, προτείνοντας της να παραδώσει τους S-400 στην Ουκρανία, με αντάλλαγμα την επανεξέταση του αιτήματος της για αγορά 40 F-16 Block 70 και τον εκσυγχρονισμό 80 μαχητικών F-16 που διαθέτει ήδη η πολεμική αεροπορία της Τουρκίας, ακόμη και πιθανή επανείσοδο της στο πρόγραμμα των μαχητικών 5ης γενιάς F-35.<br /><br />Ωστόσο πέραν των παραπάνω, υπάρχει κάτι ακόμη σπουδαιότερο.<br /><br />Όπως ο Πρέσβης ε.τ Αλέξανδρος Μαλλιάς επισημαίνει σε Twitter του, αυτό αφορά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ ανέχονται και δεν ασχολούνται καθόλου με το ζήτημα του Ακουγιού, αναφέοντας :<br /><br />"Kατάλαβα λάθος; Ενώ εργάζονται με λίγο έως πολύ πεπεισμένους Ευρωπαίους για να απαλλαγούν από το ρωσικό πετρέλαιο κ.λπ., οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν κανένα πρόβλημα με την Ρωσική πυρηνική τεχνολογία και τον εξοπλισμό που παρέχεται από τη ρωσική Atomstroyexport στον πυρηνικό σταθμό στην Νατοϊκή Τουρκία. Ο πυρηνικός σταθμός του Ακούγιου θα λειτουργεί το 2023.<br /><br />H παραπάνω τοποθέτηση είναι λίαν εύστοχη, επισημαίνοντας την αντιφατική στάση των ΗΠΑ σε θέματα ενέργειας παρεχόμενη από την Ρωσία προς χώρες της Δύσης.<br /><br />Από την μια η Ουάσιγκτον θέλει η Ευρώπη να απαλλαγεί από το Ρωσικό πετρέλαιο, γεγονός αναμφίβολα που θα έχει επιπτώσεις στην οικονομία της και από την άλλη ανέχεται την νατοϊκή Τουρκία να αποκτήσει Ρωσική πυρηνική τεχνολογία και τεχνογνωσία με τον πυρηνικό σταθμό στο Ακουγιού σε ένα μόλις χρόνο από σήμερα.<br /><br />Ένα μήνα νωρίτερα η γενική διευθύντρια της Akkuyu Nuclear JSC Αναστασία Ζοτέεβα δεν απέκλεισε ότι η πρώτη μονάδα ισχύος του πυρηνικού σταθμού Akkuyu στην Τουρκία θα μπορούσε να τεθεί σε λειτουργία πριν από το χρονοδιάγραμμα , έως το 2023, σύμφωνα με δηλώσεις στις οποίες προέβη στο κανάλι NTV.<br /><br />«Η διακυβερνητική συμφωνία μεταξύ των χωρών μας προβλέπει ότι αφού λάβουμε όλες τις απαραίτητες άδειες, πρέπει να θέσουμε σε λειτουργία τη μονάδα ισχύος εντός επτά ετών. Δηλαδή, αυτό θα πρέπει να γίνει μέχρι το 2025. Τώρα όμως κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να ολοκληρώσουμε την κατασκευή της πρώτης μονάδα μέχρι το 2023», είπε. Η Ζοτέεβα τόνισε ότι «η ποιότητα της εργασίας και η ασφάλεια παραμένουν η κορυφαία προτεραιότητα για την εταιρεία».<br /><br />Σημείωσε ότι η ιδιαιτερότητα του ρωσικού έργου είναι ακριβώς η ταχύτητα υλοποίησης με την υποχρεωτική πλήρη τήρηση των μέτρων ασφαλείας. "Έχουμε ένα πολυεπίπεδο σύστημα ποιοτικού ελέγχου και ελέγχων ασφαλείας. Η βασική αρχή είναι τα υψηλά πρότυπα ασφαλείας και τα ακολουθούμε σταθερά", είπε η Ζοτέεβα. Μετά την έναρξη λειτουργίας της πρώτης μονάδας ισχύος, σύμφωνα με αυτήν, η Akkuyu Nuclear σχεδιάζει να ολοκληρώνει την κατασκευή κάθε επόμενης μονάδας ετησίως.<br /><br />Ο πυρηνικός σταθμός Akkuyu κατασκευάζεται στη νότια ακτή της Τουρκίας στο πλαίσιο ενός ρωσικού έργου, το οποίο περιλαμβάνει την κατασκευή και την λειτουργία τεσσάρων μονάδων παραγωγής ενέργειας με αντιδραστήρες γενιάς VVER-1200 3+.<br /><br />Η συμφωνία για την κατασκευή του σταθμού υπογράφηκε τον Μάιο του 2010. Μέχρι σήμερα, το εργοτάξιο του πυρηνικού σταθμού Akkuyu είναι ένα από τα μεγαλύτερα έργα πυρηνικής κατασκευής στον κόσμο. Περισσότεροι από 13000 άνθρωποι εργάζονται σε αυτό καθημερινά, εμπλέκονται περισσότερες από 1.000 μονάδες κατασκευαστικού εξοπλισμού και οχημάτων, συμπεριλαμβανομένων πάνω από 70 γερανών.<br /><br />Ο αντιδραστήρας VVER-1200 του Ακουγιού<br /><br />Ο VVER-1200 είναι ένας καινοτόμος αντιδραστήρας 3+ γενιάς ισχύος 1150 MW.<br />Χάρη στις μοναδικές τεχνικές δυνατότητές του, έχει σχεδόν απόλυτη ασφάλεια λειτουργίας. Ο αντιδραστήρας είναι εξοπλισμένος με συστήματα παθητικής ασφάλειας που θα λειτουργούν ακόμη και αν δεν υπάρχει τροφοδοσία ρεύματος σε αυτόματο τρόπο.<br /><br />Επίλογος<br /><br />Εμείς με πληθώρα σχετικών άρθρων μας έχουμε επισημάνει αλλά και τονίσει το τουρκικό ενδιαφέρον για απόκτηση πυρηνικών όπλων στο μέλλον και τον τουρκικό εναγκαλισμό του πυρηνικού Πακιστάν, το οποίο έχει την τεχνογνωσία για μετατροπή της πυρηνικής ενέργειας που χρησιμοποιείται για ειρηνικούς σκοπούς, όπως αυτός του Ακουγιού για παροχή ηλεκτρικής ενέργειας, σε πυρηνικά όπλα.<br /><br />Με άρθρο μας επισημαίναμε ότι το Ακούγιου είναι μια πυρηνική περιβαντολλογική βόμβα στην πόρτα μας, στο οποίο αναλύαμε στοιχεία του του Διευθυντή του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου, καθηγητή σεισμολογίας Άκη Τσελέντη, αναφορικά με τη σεισμικότητα της περιοχής του Ακουγιού, αφού το εργοστάσιο βρίσκεται μόλις 25 χιλιόμετρα από το ρήγμα του Ετσέμις το οποίο μπορεί να δώσει σεισμό έως και 8 Ρίχτερ.<br /><br />Η κατασκευή πυρηνικού αντιδραστήρα στο Ακούγιου συνεπάγεται την κατακόρυφη αύξηση των περιβαλλοντικών κινδύνων, καθώς η περιοχή που έχει επιλεγεί για την εγκατάσταση του εργοστασίου έχει ιστορικό μεγάλων σεισμών και συνακόλουθων καταστροφών.<br /><br />Τα διαβήματα που έχει κάνει τη προηγούμενη δεκαετία η Ελλάδα βέβαια εστιάστηκαν κυρίως στην πτυχή των πυρηνικών όπλων και λιγότερο στους κινδύνους που απορρέουν από τη σεισμικότητα της περιοχής του Ακούγιου και από το ενδεχόμενο να προκληθεί μείζονα περιβαλλοντολογική καταστροφή στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Ούτως ή άλλως, αν κατασκευαστεί τελικά ο πυρηνικός σταθμός του Ακούγιου, το μεγάλο και άμεσο πρόβλημα θα είναι οι σεισμοί.<br /><br />Κλείνοντας επισημαίνουμε για μια ακόμη φορά ότι το μόνο που θα κοιτάξει να κάνει ο Ερντογάν, θα είναι να βγάλει "την ουρά του απέξω", όπως λέμε στην καθομιλουμένη, προτάσσοντας ως δικαιολογία την εξάρτηση της χώρας του από τη Ρωσία, την οποία όμως ο ίδιος έχτισε αργά και μεθοδικά στρεφόμενος κατά των ΗΠΑ και της ΕΕ.<br /><br />Η Ελλάδα θα πρέπει να κινηθεί ανάλογα στην Κυβέρνηση των ΗΠΑ και στην Αμερικανική γερουσία προκειμένου να ληφθούν άμεσα μέτρα έτσι ώστε να σταματήσει η κατασκευή του Πυρηνικού εργοστασίου στο Ακουγιού, επιβάλλοντας κυρώσεις στην ρωσική Atomstroyexport και απαγορεύοντας την συνέχιση των εργασιών της στην Τουρκία.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Θα σταματήσει και το Ακούγιου ή εκεί δεν πιάνουν οι κυρώσεις κατά των ρωσικών εταιρειών;

Παναγιώτης Νάστος Πως η λήψη μέτρων κατά Ρωσικών εταιρειών από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ λόγω του πολέμου στην Ουκρανία μπορεί να οδηγήσει στην διακοπή της κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σκεπαστείτε, μας βομβαρδίζουν με fake news

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/gaiti3.jpg" width="770" /><br /><br /><b>Πιζάνιας Πέτρος</b><br />Δεν πρόλαβε το Λονδίνο –φανατικά αντιρωσικό σαν κακιασμένη γεροντοκόρη– να δηλώσει σε επανάληψη της “φωνής του Κυρίου” (προέδρου των ΗΠΑ) ότι φοβάται μήπως ο Πούτιν εξαπολύσει χημικό πόλεμο εναντίων των Ουκρανών και στο ολυμπιακό γήπεδο του Στράτφοντ διέρρευσε χημικό αέριο υψηλής οξύτητας και φυσικά κινδύνου για τον πληθυσμό.<br /><br />Αλλά υπάρχουν και άλλες γκάφες του Λονδίνου. Υπάρχουν και τα ψέματα της Ουάσινγκτον ότι η Ρωσία έχασε όλες τις ναυμαχίες από την Ουκρανία, όταν η τελευταία δεν διαθέτει πολεμικά πλοία και πάντως καμία ναυμαχία δεν έγινε μεταξύ των εμπόλεμων! Το άλλο, εξίσου καλό, από τις ΗΠΑ, είναι ότι τελείωσε το πετρέλαιο στον ρωσικό στρατό και γι’ αυτό το λόγο δεν κινούνται τα μηχανοκίνητα. Επίσης, ότι τα λάστιχα των μηχανοκίνητων έχουν πρόβλημα και πρόσφατα τελείωσε και το φαγητό στους Ρώσους, ίσως και οι πύραυλοι. Σε λίγο θα μας πουν ότι τελείωσαν και οι σφαίρες και τα άρβυλα.<br /><br />Βέβαια, ο Ζελένσκι είναι ο καλύτερος από όλους. Με υψηλή πολιτική σκέψη ζητάει πράγματα που οδηγούν κατευθείαν σε τρίτο παγκόσμιο και πιθανόν πυρηνικό πόλεμο για να σωθεί. Παράλληλα υποστηρίζει ότι οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν εξοντώσει περίπου το ένα τρίτο του ρωσικού στρατού εισβολής, καθώς και τον οπλισμό του αλλά στο μεταξύ τελειώνουν τα όπλα στους Ουκρανούς και να τους στείλουν κι άλλα γρήγορα. Μάλλον στον Μητσοτάκη απευθύνεται η έκκληση.<br /><br />Και ακόμη, ο Ουκρανός πρόεδρος με τα βαμβακερά μπλουζάκια (προφανώς βρίσκεται σε κάποιο πολύ καλά θερμαινόμενο χώρο) μιλάει για τους συμπατριώτες του που μεταξύ άλλων υποφέρουν και από το κρύο. Και προειδοποιεί τους Ευρωπαίους να προσέξουν γιατί αν νικήσουν οι Ρώσοι στην Ουκρανία θα κατακτήσουν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.<br /><br />Και είναι αυτοί οι θλιβεροί Έλληνες δημοσιογράφοι στην πλειονότητά τους που παπαγαλίζουν όλα αυτά και δυστυχώς μαζί και ορισμένοι στρατηγοί, ναύαρχοι και πτέραρχοι εν αποστρατεία που τα αναπαράγουν αμάσητα. Καλά οι δημοσιογράφοι εθισμένοι στο ψέμα και την βλακεία, οι ανώτατοι στρατιωτικοί δεν σέβονται ούτε τα γαλόνια τους, ούτε τον θεσμό, ούτε τον εαυτό τους; Τόση φτήνια για λίγη τηλεοπτική δημοσιότητα, για τρεις δεκάρες;<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Σκεπαστείτε, μας βομβαρδίζουν με fake news

Πιζάνιας Πέτρος Δεν πρόλαβε το Λονδίνο –φανατικά αντιρωσικό σαν κακιασμένη γεροντοκόρη– να δηλώσει σε επανάληψη της “φωνής του Κυρίου” (προέ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο νέος Ψυχρός Πόλεμος – Ψυχογεωπολιτική κι ανορθολογισμός.

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/12/kina_rwsia_hpa_ameriki_SLpress.gr_.jpg" width="730" /><br /><br /><b>Γρίβας Κώστας</b><br />Πολύ πριν οι Ρώσοι εισβάλουν στην Ουκρανία, ήταν ορατό δια γυμνού οφθαλμού ότι έχουμε εισέλθει σε μια νέα περίοδο, κεντρικό στοιχείο της οποίας είναι η αμερικανική στρατηγική της “διπλής ανάσχεσης” (double containment), δηλαδή τόσο της Ρωσίας όσο και της Κίνας. Στην πραγματικότητα προϊόν αυτής της στρατηγικής ήταν ο νέος Ψυχρός Πόλεμος. Η απόφαση, μάλιστα, του Πούτιν να εισβάλει στην Ουκρανία για να αποτρέψει την ένταξή της στο ΝΑΤΟ, κορύφωσε με τη μία την ψυχρή σύγκρουση Δύσης-Ρωσίας και μάλιστα κατά τρόπο που προσέφερε στη Δύση επικοινωνιακό-πολιτικό πλεονέκτημα.<br /><br />Αν και η Κίνα, όπως πάντα, τηρεί προσεκτική στάση, η μέχρι τώρα πολιτική της καθιστά ξεκάθαρο ότι στηρίζει τη Ρωσία, σε μία συγκυρία που η Μόσχα έχει ανάγκη το Πεκίνο. Αυτή η εξέλιξη εκ των πραγμάτων ωθεί τις δύο μεγάλες ευρασιατικές δυνάμεις τη μία στην αγκαλιά της άλλης. Αν τα πράγματα προχωρήσουν στην ίδια γραμμή, θα δημιουργηθεί το πρόπλασμα ενός γεωπολιτικού μεγέθους που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η πρώτη υπέρ-υπερδύναμη (hyper power) στην ιστορία της ανθρωπότητας, δεδομένου ότι τα μεγέθη αυτού του συμπλόκου είναι απλά τεράστια, από όποια σκοπιά κι αν το δει κανείς.<br /><br />Κι αυτό, παρότι η Ρωσία με την Κίνα, από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 είχαν μετατραπεί σε θανάσιμους γεωπολιτικούς αντιπάλους. H μαοϊκή Κίνα, μάλιστα, είχε προσεγγίσει στρατηγικά τις ΗΠΑ, έτσι ώστε να αντιμετωπίσει την τότε σοβιετική απειλή. Δεν πρόκειται λοιπόν για “φυσικούς” συμμάχους και η καχυποψία μεταξύ τους είναι δεδομένη. Τί είναι αυτό, λοιπόν, που ώθησε τη Δύση στο να στραφεί εναντίον και των δύο, αντί να επιλέξει μια πολιτική “διαίρει και βασίλευε” που είναι και το θεμέλιο της αγγλοσαξονικής γεωπολιτικής σοφίας;<div><br />Ο νέος Ψυχρός Πόλεμος<br /><br />Μια αρχική απάντηση θα μπορούσε να είναι ότι αυτή ήταν μια αναγκαστική επιλογή για τις ΗΠΑ γιατί και οι δύο αυτές χώρες είναι ακραία εχθρικές και επιθετικές με αποτέλεσμα να μην αφήνεται κάποια άλλη επιλογή πέραν από την αντιπαλότητα. Όμως, κάτι τέτοιο δεν φαινόταν να επιβεβαιώνεται από τα γεγονότα. Στην πραγματικότητα, τόσο η Κίνα όσο και η Ρωσία αυτό που κυρίως επιδίωκαν και επιδιώκουν είναι να δημιουργήσουν μια ζώνη ασφαλείας στο εγγύς εξωτερικό τους, κάτι που ουδόλως απειλεί τα στρατηγικά συμφέροντα των Δυτικών χωρών.<br /><br />Η Κίνα προσπαθεί –με μια παρανοϊκή ανάγνωση του Δικαίου της Θάλασσας– να μετατρέψει τη Νότιο Σινική Θάλασσα σε κινεζικό “γαλάζιο έδαφος”, έτσι ώστε να δημιουργήσει μια θαλάσσια προέκταση που θα λειτουργεί ως γεωπολιτική ασπίδα. Αυτή ναι μεν είναι μια επιθετική ενέργεια έναντι των χωρών της περιοχής, πλην όμως εκφράζει μια αμυντική λογική στο ευρύτερο διεθνές επίπεδο.<br /><br />Γενικότερα, η Κίνα ούτε μπορεί ούτε θέλει να διεκδικήσει τη θέση που (υποτίθεται) ότι κατείχαν μέχρι τώρα οι ΗΠΑ ως ηγέτιδα δύναμη του πλανήτη. Οι “αποικιοκρατικές” της διεισδύσεις σε χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής δεν απειλούν τα ζωτικά συμφέροντα της Δύσης. Είναι δε εξόχως τρωτές σε δυτικά αντίμετρα αν έτσι κριθεί σκόπιμο. Επιπροσθέτως, η σημερινή Κίνα, σε αντίθεση με αυτήν της μαοϊκής εποχής, είναι πιο τρωτή, ακριβώς γιατί εξαρτάται από το εξωτερικό για εισροές πρώτων υλών, ενέργειας, τροφίμων και στο μέλλον πιθανώς και πόσιμου νερού, όπως επίσης και για τις εξαγωγές των προϊόντων της.<br /><br /></div><div>Η Ουκρανία ως buffer state<br /><br />Τις διαδρομές που ενώνουν την Κίνα με τον έξω κόσμο συνεχίζει να ελέγχει κατά κύριο λόγο η Δύση και οι σύμμαχοί της. Από πλευράς της, η Ρωσία έχει εκπέσει αμετάκλητα από τη θέση της υπερδύναμης που κατείχε ως Σοβιετική Ένωση. Αντιμετωπίζει σήμερα πολλά προβλήματα και κυρίως δεν δείχνει διάθεση να απειλήσει κάποιο δυτικό κράτος. Σε ό,τι αφορά στην Ουκρανία, αυτό που σταθερά επεδίωκε το Κρεμλίνο ήταν να την μετατρέψει σε buffer state (κράτος-μαξιλάρι). Δηλαδή, να λειτουργεί ως μια ουδέτερη ζώνη, ως χώρα “αποσβεστήρας κραδασμών”, μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ.<br /><br />Αν αυτό είχε συμφωνηθεί κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είχαμε φτάσει στη ρωσική εισβολή. Το Κίεβο, ωστόσο, ζητούσε να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και το ΝΑΤΟ δήλωνε ότι ακολουθεί πολιτική “ανοικτών θυρών”. Έτσι, μετά τα γεγονότα του 2014, που οδήγησαν στην ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης, η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία και παράλληλα άναψε το πράσινο φως για την απόσχιση των ρωσόφωνων ανατολικών επαρχιών του Ντονμπάς. Και τα δύο αυτά προβλήματα ήταν προβλήματα μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, που δεν έθιγαν συμφέροντα της Δύσης.<br /><br />Απασχόλησαν, όμως, την αμερικανική γεωστρατηγική, επειδή ακριβώς αυτή εκπορεύεται από το δόγμα της “διπλής ανάσχεσης”. Στο πλαίσιο αυτό, τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα αντιμετωπίζονταν με “υπερβάλλουσα” εχθρότητα. Ο νέος Ψυχρός Πόλεμος, λοιπόν, ήταν πραγματικότητα πολύ πριν τη ρωσική εισβολή. Και ενώ τόσο η Κίνα όσο και η Ρωσία ξεχωριστά δεν μπορούν να απειλήσουν τη δυτική ηγεμονία, εντούτοις και οι δύο μαζί συνθέτουν ένα σχήμα με τεράστιο γεωπολιτικό δυναμικό, που ξεπερνά κατά πολύ το απλό άθροισμα των μεγεθών τους. Για την ακρίβεια, μετατρέπεται στον κατεξοχήν υποψήφιο παγκόσμια ηγεμόνα και βεβαίως σε στρατηγική απειλή για τη Δύση.</div><div><br />Η ρίζα της δυτικής στρατηγικής<br /><br />Το ερώτημα είναι γιατί η Δύση επιμένει σε αυτήν την φαινομενικά παράλογη πολιτική; Γιατί ο νέος Ψυχρός Πόλεμος την συμφέρει; Για να εντοπίσουμε τα αίτια αυτής της δυτικής συμπεριφοράς πρέπει να κατέβουμε κάτω από το επίπεδο της ανάγνωσης της “ρεαλιστικής” Σχολής των διεθνών σχέσεων, που αναζητεί σχέσεις βασισμένες σε μετρήσιμα γεωπολιτικά συμφέροντα και σε λογική ισορροπίας ισχύος. Άποψη του γράφοντος είναι ότι η συμπεριφορά της Δύσης όλο το προηγούμενο διάστημα (πριν τη ρωσική εισβολή) οφειλόταν εν πολλοίς σε μια υπαρξιακή κρίση που εντοπίζεται στον ίδιο τον πολιτισμικό της πυρήνα.<br /><br />Η Δύση υποφέρει από μια βαθιά κρίση ταυτότητας κι αυτό εκδηλώνεται σε φαινομενικά παράλογες γεωπολιτικές συμπεριφορές. Αν θα θέλαμε να το πούμε με όσο το δυνατόν λιγότερα λόγια θα λέγαμε ότι η Δύση σήμερα βρίσκεται σε έναν ιδιότυπο “πόλεμο πολιτισμών” με τον ίδιο της τον εαυτό. Ένα βαθύ ενοχικό στοιχείο, που έτσι και αλλιώς είναι ενδημικό στον δυτικό πολιτισμό, σήμερα έχει φθάσει σε ακραία επίπεδα και οδηγεί σε αναγνώσεις αυτοάρνησης μεγάλα κομμάτια των δυτικών κοινωνιών.<br /><br />Η επίθεση στους αρχαίους Έλληνες κλασικούς σαν “ρατσιστές” που βλέπουμε στις ΗΠΑ, ή η συλλήβδην καταγγελία του δυτικού πολιτισμού σαν “σεξιστικού”, “πατριαρχικού”, “ρατσιστικού” κλπ είναι εκφάνσεις αυτού του φαινομένου. Όπως εκφάνσεις του είναι η άρνηση της έννοιας του έθνους, του λαού και του φύλου, που θεωρούνται αυθαίρετες “φαντασιακές” κατασκευές από το μεγαλύτερο κομμάτι του δυτικού ακαδημαϊκού κατεστημένου.<br /><br />Στο ίδιο πλαίσιο εγγράφεται η παροξυσμική αυτοενοχικότητα για την “καταστροφή του περιβάλλοντος” και την “καταπίεση των ζώων”, που φθάνει σε ακραία σημεία με τις θεωρίες περί εθελούσιας αυτοεξάλειψης του ανθρώπινου είδους. Μία τέτοια πρεσβεύει η καθηγήτρια του Κέιμπριτζ Patricia MacCormack στο περιβόητο “Ahuman Manifesto” της. Έχουμε δηλαδή μια άρνηση ταυτότητας από πλευράς του δυτικού πολιτισμού. Όμως, δεν μπορείς να ζεις, μισώντας τον ίδιο σου τον εαυτό.</div><div><br />Ψυχογεωπολιτική του βάθους<br /><br />Έτσι λοιπόν, αν δεν μπορείς να ορίσεις θετικά τον εαυτό σου θα το κάνεις αρνητικά. Κι αυτό το επιτυγχάνεις δημιουργώντας ένα σκοτεινό είδωλο, έναν αρνητικό “σημαίνοντα Άλλον” (significant Other), στην αντίθεση έναντι του οποίου θα ορίσεις τον εαυτό σου. Χρειάζεσαι, λοιπόν, έναν φαντασιακό δαίμονα, στον οποίο θα μεταβιβάσεις τις αρνητικές απόψεις που έχεις για τον εαυτό σου, ώστε να απαλλαγείς από αυτές και να μπορέσεις να ορίσεις θετικά τον εαυτό σου ως αντίπαλο και αντίθετο μέγεθος αυτού του δαίμονα.<br /><br />Αυτό έπραττε η Δύση και τώρα πλέον το πράττει στη νιοστή. Ο νέος Ψυχρός Πόλεμος προϋποθέτει τη δαιμονοποίηση του αντιπάλου, εν προκειμένω της Ρωσίας και προσωπικά του Πούτιν, ενώ σε δεύτερο πλάνο δαιμονοποιείται και η Κίνα. Η ρωσική εισβολή, μάλιστα, έδωσε το έρεισμα στη Δύση για να αυτοοριστεί σαν “καλή” έναντι των “κακών”. Ο δαιμονοποιημένος “σκοτεινός Άλλος” δεν αρκεί να είναι επαρκώς κακός. Πρέπει να είναι και επαρκώς ισχυρός. Και η Ρωσία είναι ισχυρή πυρηνική δύναμη, για να μην μιλήσουμε για το σχήμα Ρωσίας-Κίνας.<br /><br />Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται υπερβολικά έως λανθασμένα σε πολλούς. Όμως, η τάση να ορίζουμε τη συμπεριφορά των χωρών με βάση το μοντέλο του “ορθολογικού δρώντος” (ratio actor model) θεωρείται πλέον περιοριστική και παραπλανητική. Ολοένα και περισσότερο αναζητούνται “κρυφά θεμέλια” στις γεωπολιτικές συμπεριφορές και δράσεις. Κι αυτή η “ψυχογεωπολιτική του βάθους” που πολύ απλοϊκά παρουσιάστηκε σε αυτό το κείμενο προσφέρει, αν μη τι άλλο, κάποια στοιχεία που δίνουν μια αρχική ερμηνεία, ή τουλάχιστον φωτίζουν μία πτυχή της Δυτικής γεωστρατηγικής.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο νέος Ψυχρός Πόλεμος – Ψυχογεωπολιτική κι ανορθολογισμός.

Γρίβας Κώστας Πολύ πριν οι Ρώσοι εισβάλουν στην Ουκρανία, ήταν ορατό δια γυμνού οφθαλμού ότι έχουμε εισέλθει σε μια νέα περίοδο, κεντρικό στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Έλληνες δημοσιογράφοι στη ζώνη πυρός!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="401" src="https://www.youtube.com/embed/uOIMqgt60Yo" width="694" youtube-src-id="uOIMqgt60Yo"></iframe></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ο Σ.Δανέζης μιλά για όσα έζησε στο πεδίο μάχης.</span></h3>Ο Σωτήρης Δανέζης γνωστός δημοσιογράφος και πολεμικός ανταποκριτής μιλά στο Militaire.gr για όσα έζησε στη Μαριούπολη. Ποιες οι διαφορές του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας σε σχέση με όλους τους άλλους πολέμους που έχει καλύψει από το τη δεκαετία του 1990; Πως οι αντιμαχόμενοι «σπρώχνουν» τους πολεμικούς ανταποκριτές εκτός του πεδίου μάχης για να λειτουργήσει ανεμπόδιστα η προπαγάνδα; Ποιος ο ρόλος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που διαμορφώνουν πια και αυτά την κοινή γνώμη; Ποιες οι εκτιμήσεις του για την έκβαση του πολέμου; Δεν είναι αισιόδοξες… Αυτά και μια αποκατάσταση για τους Έλληνες πολεμικούς ανταποκριτές που κάλυψαν τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία το 1999 , στη συνέντευξη του Σωτήρη Δανέζη.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι Έλληνες δημοσιογράφοι στη ζώνη πυρός!

Ο Σ.Δανέζης μιλά για όσα έζησε στο πεδίο μάχης. Ο Σωτήρης Δανέζης γνωστός δημοσιογράφος και πολεμικός ανταποκριτής μιλά στο Militaire.gr για...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουκρανία – Ρωσία: Ο πόλεμος αγγίζει Λιβύη και Συρία συμπαρασύροντας τα ελληνικά συμφέροντα…

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/03/WAGNER-Russian-private-military-contractors-company-LIBYA-790x400.jpg" /><br /><br />Του <b>Ζαχαρία Μίχα</b><br />Η επιθυμία της Δύσης να διατηρήσει την πίεση που ασκεί στη Ρωσία και μετά τη λήξη του πολέμου, επηρεάζει τη «μεγάλη εικόνα» που αφορά συγκρούσεις στις οποίες εμπλέκεται η Ρωσία, είτε ευθέως με τη δέσμευση στρατευμάτων στο έδαφος, όπως στη Συρία, ή διά αντιπροσώπων (proxy), όπως στη Λιβύη, κυρίως μέσω της ελεγχόμενης από το Κρεμλίνο ιδιωτικής εταιρίας Wagner Group, που διαθέτει μισθοφόρους σε διάφορα σημεία της υφηλίου. Οι τελευταίες εξελίξεις στα δυο αυτά μέτωπα, προκαλούν ανησυχίες ευρύτερης εκτροπής.<br /><br />Καταρχάς, επιβεβαιώνεται η εκτίμηση ότι η πίεση προς τη Ρωσία θα συνεχιστεί σε όλα τα επίπεδα και μετά τη λήξη του πολέμου. Όπως αναφέρθηκε, η πίεση αυτή, πέραν του οικονομικού πεδίου, θα επεκταθεί και σε μέτωπα που εμπλέκεται η Ρωσία, όπως της Λιβύης και της Συρίας. Δυο μέτωπα αμέσου ελληνικού ενδιαφέροντος, οι δυνητικές επιπτώσεις των οποίων στα ελληνικά συμφέροντα, καλό θα ήταν να μελετηθούν εγκαίρως, προς αποφυγήν δυσάρεστων αιφνιδιασμών.<br /><br />Η ειδησεογραφία που αφορά στο μέτωπο της Λιβύης οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μια νέα ανάφλεξη δεν μπορεί να αποκλειστεί. Θα είναι μήπως αποτέλεσμα της επιθυμίας δυνάμεων που συντάσσονται με την Τουρκία, σε μια προσπάθεια να αποτρέψουν το ενδεχόμενο ανάδειξης κυβέρνησης που δεν θα συνεχίσει την φιλοτουρκική πολιτική Ντμπεϊμπά;<br /><br />Οι δυνάμεις του στρατηγού Χαφτάρ υποστηρίζονται από τους Ρώσους, τους οποίους η Ουάσινγκτον θέλει να εκδιώξει από τη Λιβύη. Υποστηρίζονται όμως και από την Αίγυπτο και από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα τουλάχιστον. Θα βοηθήσει η διαδικασία αποκατάστασης των σχέσεων Τουρκίας-Εμιράτων, ώστε η Άγκυρα να υιοθετήσει μια διαλλακτική στάση, ή ο Ερντογάν δεν θα διστάσει να κινηθεί σε βάρος των συμφερόντων τόσο του Άμπου Ντάμπι όσο και της Μόσχας, συνεργαζόμενος με τις ΗΠΑ; Η Ουάσιγκτον όμως, παρότι επιθυμεί τον εξοβελισμό της ρωσικής παρουσίας από τη Λιβύη, δεν επιθυμεί διατάραξη των σχέσεων με την Αίγυπτο και τα Εμιράτα.<br /><br /><div>Οι εν πολλοίς χαοτικές εξελίξεις αφορούν αυταπόδεικτα και τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Πέραν της γειτνίασης με το σημείο αστάθειας, δεν διευκολύνεται από τα σημερινά δεδομένα μια συμφωνία με τη Λιβύη για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών. Εάν η διαφορά παραπεμφθεί στο Διεθνές Δικαστήριο, αυτό εκ των πραγμάτων θα έκρινε και τη νομιμότητα του «Τουρκολιβυκού Μνημονίου» που στερεί το δικαίωμα της Κρήτης σε υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ, καθώς επίσης και το επίμαχο θέμα του κλεισίματος του Κόλπου της Σύρτης και την επήρεια της Γαύδου.<br /><br />Μένει να αποδειχθεί το πως οι ΗΠΑ θα επιχειρήσουν να εξισορροπήσουν τα συμφέροντά τους στη Λιβύη ανάμεσα στους πολλαπλούς ενδιαφερόμενους. Επιδιώκουν να διώξουν τους Ρώσους, η παρουσία των οποίων δεν ενοχλεί όμως όλους τους πρωταγωνιστές. Η πολυπλοκότητα του μετώπου της Λιβύης επιβάλει στην Αθήνα να μην κλείσει την πόρτα σε κανένα, διότι καλός και κακός στη διεθνή πολιτική δεν υπάρχει.<br /><br />Δεύτερο μέτωπο ελληνικού ενδιαφέροντος είναι το Συριακό. Η Δύση θα επιδιώξει να πιέσει ασφυκτικά τη Ρωσία με στόχο να την οδηγήσει σε αποχώρηση από τη Συρία. Δεν διαφαίνεται, όμως, τρόπος να το επιτύχει. Το καθεστώς Άσαντ έχει σταθεροποιηθεί χάρη της ρωσικής παρέμβασης, οπότε το πιθανότερο είναι η Μόσχα να έχει τον πρώτο λόγο εκεί. Υπάρχουν, βέβαια, και οι άλλοι ενδιαφερόμενοι. Πέραν της Τουρκίας, του Ισραήλ, των Εμιράτων, της Αιγύπτου και της Σαουδικής Αραβίας, στην εξίσωση υπάρχει και το Ιράν.<br /><br />Οι διαπραγματεύσεις με την Τεχεράνη για μια νέα πυρηνική συμφωνία βρίσκονται σε εξέλιξη και αρκετοί εκτιμούν ότι βρίσκεται προ των πυλών. Αυτή δεν είναι επιθυμητή εξέλιξη για το Ισραήλ στο μέτρο που αναβαθμίζει γεωπολιτικά μια χώρα που οι Ισραηλινοί θεωρούν απειλή για την εθνική τους ασφάλεια. Εάν σταματήσουν οι κυρώσεις, το Ιράν μπορεί να υποκαταστήσει το ρωσικό πετρέλαιο στην ευρωπαϊκή αγορά.<br /><br />Προβλήματα με το Ιράν έχουν και οι μοναρχίες του Κόλπου, οι οποίες όμως δεν επιθυμούν την ολική ρήξη με την Τεχεράνη. Στόχος των Ισραηλινών είναι να απομακρύνουν το Ιράν από την περιοχή, όχι τη Ρωσία! Δηλαδή προτεραιότητα έχουν να διακόψουν την σιιτική-ιρανική επιρροή στη Συρία και τον Λίβανο. Αυτό όμως ήταν και το περιεχόμενο της συνεννόησης που είχαν πετύχει Ιερουσαλήμ και Μόσχα! Με την επιδίωξη απομάκρυνσης του Ιράν από την περιοχή συντάσσονται και οι ΗΠΑ (θέλουν να διώξουν και τους Ρώσους), οι μοναρχίες του Κόλπου και η Αίγυπτος. Φιλική απέναντι στην ιρανική παρουσία δεν ήταν και η Ρωσία, εξ ου και η «συνεννόηση» με τους Ισραηλινούς.<br /><br />Οι εξελίξεις στο μέτωπο Ρωσίας-Ουκρανίας επηρεάζουν λοιπόν καθοριστικά τη «μεγάλη εικόνα» με έμφαση τις εξελίξεις στη Λιβύη και τη Συρία και με προφανείς επιπτώσεις στα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Έχει κατανοήσει επαρκώς η ελληνική διπλωματία τις επιδιώξεις των πρωταγωνιστών στην περιοχή, ώστε να είναι προετοιμασμένη και παρεμβατική όπου χρειάζεται;<br /><br />Κι όλα αυτά, πέραν του διόλου απίθανου ενδεχομένου, η αδυναμία εξεύρεσης συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός και σταδιακής απεμπλοκής στην Ουκρανία, να οδηγήσει σε κλιμάκωση αλλού. Υποψηφιότητα βάζει η περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Αυτό θα οδηγούσε σε μεγάλες χερσαίες (Αλεξανδρούπολη) και ναυτικές περιπλοκές για την Ελλάδα που ανήκει στο ΝΑΤΟ και βρίσκεται στη βασική οδό υποστήριξης των δυνάμεων που θα υποστήριζαν τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ουκρανία – Ρωσία: Ο πόλεμος αγγίζει Λιβύη και Συρία συμπαρασύροντας τα ελληνικά συμφέροντα…

Του Ζαχαρία Μίχα Η επιθυμία της Δύσης να διατηρήσει την πίεση που ασκεί στη Ρωσία και μετά τη λήξη του πολέμου, επηρεάζει τη «μεγάλη εικόνα»...

Διαβάστε την συνέχεια