Πως η Αθήνα ακύρωσε τη μεγάλη παγίδα Ερντογάν στην Αγκυρα. Η νέα «κόκκινη γραμμή» της Ελλάδας και η νέα απειλή από την Τουρκία

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2021/04/dendias-tsavusoglu-1.jpg"><img src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2021/04/dendias-tsavusoglu-1-696x365.jpg" /></a><br /><br />Όταν ο Ταγίπ Ερντογάν κάλεσε τον Νίκο Δένδια σε προσωπική συνάντηση στην Αγκυρα η Αθήνα είδε το πρώτο ίχνος της παγίδας. Όταν έγινε η συνάντηση Δένδια – Τσαβούσογλου, και πριν καταλήξει στην δημόσια έκρηξη του έλληνα υπουργού Εξωτερικών, η παγίδα αποκαλύφθηκε πλήρως.<br /><br />Στην συνάντηση των δύο αντιπροσωπειών, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες του economico.gr, ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου άνοιξε στο τραπέζι την εφ όλης της ύλης τουρκική ατζέντα – από την θέση ότι τα νησιά, με πρώτο το Καστελόριζο δεν έχουν υφαλοκρηπίδα, έως το θέμα της αποστρατικοποίησης και των χωρικών υδάτων.<br />Η παγίδα που έστησε ο Ερντογάν<br /><br />Κατά τις ίδιες πληροφορίες, στην συνάντηση που είχε προηγηθεί με τον Ταγίπ Ερντογάν ο τούρκος πρόεδρος, παρ’ ότι δεν μπήκε στην ουσία του διαλόγου, προέταξε το αίτημα συνάντησής του με τον έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.<br /><br />Είναι προφανές ότι η Τουρκία είχε δύο σαφείς επδιώξεις:<br /><br />Την αναβάθμιση του πολιτικού διαλόγου σε επίπεδο κορυφής<br />Την ένταξη σ’ αυτόν τον, υψηλό, πολιτικό διάλογο όλων των αναθεωρητικών διεκδικήσεων της Αγκυρας.<br /><br />Μετά από την επικοινωνία του υπουργού Εξωτερικών με τον πρωθυπουργό, στην Αθήνα κρίθηκε ότι με αυτά τα δεδομένα, οποιαδήποτε ήπια στάση του Νίκου Δένδια θα έστελνε το μήνυμα ότι η Ελλάδα έχει μπει σε διαπραγμάτευση εφ όλης της ύλης με την Τουρκία, ακόμη και για θέματα που άπτονται των κυριαρχικών της δικαιωμάτων. Και άμεσα, επελέγη ο δρόμος της σκληρής, δημόσιας απάντησης Δένδια στον Τσαβούσογλου με παράκαμψη των διπλωματικών πρωτοκόλλων.<br />Νέα “κόκκινη γραμμή”: Η αποδοχή της UCLOS από την Τουρκία<br /><br />Το ερώτημα τώρα είναι το τι μέλλει γεννέσθαι. Εδώ, η εκτίμηση και στο Μαξίμου και στο υπουργείο Εξωτερικών είναι πως η παγίδα θα παραμείνει ενεργή. Και γι αυτόν τον λόγο η ελληνική κυβέρνηση βάζει νέα «κόκκινη γραμμή»: ότι για να υπάρξει ουσιαστικός διάλογος και, κυρίως, προαγωγή της λεγόμενης θετικής ατζέντας στον σκληρό πυρήνα των ελληνοτουρκικών, η Τουρκία πρέπει να αποδεχθεί την συνθήκη UCLOS, την Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας.<br /><br />Το είπε εμμέσως πλην σαφώς ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών στην συνέντευξή του στην “Καθημερινή», και το υπονόησε και ο υπουργός Γιώργος Γεραπετρίτης τονίζοντας: «Η ουσιαστική προαγωγή των σχέσεων θα γίνει μόνο όταν είναι αυστηρά οριοθετημένη, αυστηρά τυποποιημένη η συζήτηση και βεβαίως να έχει μια κοινή αναφορά στο Διεθνές Δίκαιο».<br /><br />Η αποδοχή της UCLOS βεβαίως από την Αγκυρα είναι μια προοπτική που, αυτή την στιγμή, φαίνεται εξαιρετικά δύσκολη εάν όχι απίθανη από την πλευρά Ερντογάν. Αυτή είναι όμως η γραμμή την οποία θα βάζει μπροστά στο εξής η Αθήνα επιδιώκοντας και την ολική επαναφορά του διαλόγου σε ευρωτουρκικό επίπεδο.<div><br />Το μήνυμα Δένδια στην Ευρώπη<br /><br />Ακριβώς σ΄αυτό το πλαίσιο ο Νίκος Δένδιας ενημερώνοντας τους ευρωπαίους ομολόγους του στο χθεσινό Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της Ε.Ε. επέμεινε ιδιαίτερα σε δύο επιχειρήματα:<br />Οτι είναι η Τουρκία εκείνη που δεν επιδιώκει έναν συντεταγμένο διάλογο για τις θαλάσσιες ζώνες με την Ελλάδα<br />Οτι η επιδίωξη της Τουρκίας είναι να διαχωρίσει τον ελληνοτουρκικό διάλογο από το πλέγμα των ευρωτουρκικών σχέσεων.<br /><br />Ο ανοιχτός κίνδυνος σ’ αυτή την νέα φάση, όπως σημειώνουν διπλωματικοί παρατηρητές είναι η επιστροφή της Τουρκίας σε ακραίες πρακτικές επιθετικών προκλήσεων – πιθανώς και σε έρευνες εντός της περιοχής του παράνομου τουρκολυβικού Μνημονίου, όπως ήδη έχει προαναγγείλει ο Ταγίπ Ερντογάν.</div><div><br />Αυξημένη επιχειρησιακή ετοιμότητα<br /><br />Επ’ αυτού, η Αθήνα μπαίνει ξανά σε αυξημένη επιχειρησιακή ετοιμότητα, ενώ σε διπλωματικό επίπεδο θα δοθεί ακόμη μεγαλύτερο βάρος στην μάχη για διεμβολισμό του τουρκολιβυκού μετώπου.<br /><br />Στα δε πλεονεκτήματα για την ελληνική πλευρά προσμετράται επίσης, για την ώρα τουλάχιστον, η συνεχιζόμενη σκληρή στάση του αμερικανικού παράγοντα έναντι της Τουρκίας – μια στάση, όμως, που πλέον τελεί σε συνάρτηση και με τις εξελίξεις στην Ουκρανία όπου η Αγκυρα φαίνεται να βγαίνει σε νατοϊκή γραμμή και απέναντι στην Μόσχα.</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πως η Αθήνα ακύρωσε τη μεγάλη παγίδα Ερντογάν στην Αγκυρα. Η νέα «κόκκινη γραμμή» της Ελλάδας και η νέα απειλή από την Τουρκία

Όταν ο Ταγίπ Ερντογάν κάλεσε τον Νίκο Δένδια σε προσωπική συνάντηση στην Αγκυρα η Αθήνα είδε το πρώτο ίχνος της παγίδας. Όταν έγινε η συνάντ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πόσο κοντά είμαστε σε μια γενική πολεμική σύρραξη στην Ουκρανία – Γιατί ο Πούτιν κάνει τώρα επίδειξη πυγμής

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2021/04/%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1.jpeg"><img height="384" src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2021/04/%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-696x418.jpeg" width="640" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Το κόστος της Κριμαίας και ο ρόλος της Τουρκίας</span></h3>Η επιδεικτική συγκέντρωση 80.000 ρώσων στρατιωτών στα σύνορα με την Ουκρανία και στην Κριμαία έχει ανεβάσει στο «κόκκινο» τον συναγερμό στην διεθνή κοινότητα καθώς σηματοδοτεί ενεργή, πλέον, απειλή πολέμου.<br /><br />Η Ουκρανία και η Ρωσία βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση από το 2014, όταν η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία και τάχθηκε στο πλευρό των αυτονομιστικών δυνάμεων στο Ντονμπάς.<br /><br />Οι εχθροπραξίες στην περιοχή είχαν ξεχαστεί τα τελευταία χρόνια από τις εφημερίδες. Η πρόσφατη επιδείνωση της κατάστασης όμως υπενθυμίζει ότι η σύγκρουση δεν έχει τελειώσει. Με δεδομένη μάλιστα τη στρατηγική σημασία της Ουκρανίας για τη Ρωσία, οποιαδήποτε λύση μοιάζει πολύ μακρινή.<br />Γιατί ο Πούτιν κάνει τώρα επίδειξη πυγμής;<br /><br />Για ποιον λόγο όμως ο Βλαντιμίρ Πούτιν επέλεξε την συγκεκριμένη συγκυρία για να κλιμακώσει την σύγκρουση στην Ουκρανία;<br /><br />Διπλωμάτες και αναλυτές δείχνουν με νόημα τις αλλαγές του τελευταίου διαστήματος στο γεωπολιτικό και εντοπίζουν πέντε βασικές αιτίες:<div><ul style="text-align: left;"><li>Πρώτον, μετά την εκλογή του Τζο Μπάιντεν, η επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ Μόσχας και Ουάσινγκτον ήταν αναμενόμενη. Οι κινήσεις της Ρωσίας στην ανατολική Ουκρανία είναι ένας τρόπος για το Κρεμλίνο να κάνει επίδειξη πυγμής.</li><li>Δεύτερον, έχουν επαναληφθεί το τελευταίο διάστημα οι συζητήσεις για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Αν και κάτι τέτοιο είναι απίθανο στο προσεχές μέλλον, η Μόσχα θέλει να δείξει την κατηγορηματική της αντίθεση.</li><li>Τρίτον, ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι έχει εντείνει από τον περασμένο Φεβρουάριο τις προσπάθειες να περιορίσει την επιρροή των φιλορωσικών πολιτικών και ολιγαρχικών δυνάμεων στην Ουκρανία. Η προσπάθεια αυτή κλιμακώθηκε με την λήψη μέτρων εναντίον του Βίκτορ Μεντβέτσουκ, ενός από τα ηγετικά στελέχη της αντιπολίτευσης και στενού φίλου του Πούτιν.</li></ul>Το κόστος της Κριμαίας και ο ρόλος της Τουρκίας</div><div><ul style="text-align: left;"><li>Τέταρτον, η Μόσχα δεν έχει καταφέρει ακόμη να λύσει τα προβλήματα υδροδότησης της Κριμαίας, τα οποία είχε υποσχεθεί να αντιμετωπίσει μέχρι το καλοκαίρι του 2021. Τα προβλήματα αυτά προέκυψαν όταν το Κίεβο έκοψε την παροχή νερού στη χερσόνησο και έχουν ως αποτέλεσμα να αυξάνεται πολύ το κόστος της κατοχής της από τη Ρωσία: σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, η κατοχή της Κριμαίας κόστισε στη Μόσχα τα πρώτα πέντε χρόνια 23 δισεκατομμύρια δολάρια.</li><li>Πέμπτον, η Τουρκία έχει επίσης αυξήσει τη στήριξή της προς την Ουκρανία και έχει καταδικάσει τη ρωσική επιθετικότητα. Η Ρωσία έχει εκφράσει ανησυχία για την παρουσία τουρκικών drones στο Ντονμπάς. Και το ζήτημα αυτό είναι ιδιαίτερα κρίσιμο μετά τον περυσινό πόλεμο στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, όπου η Ρωσία είδε με πολύ κακό μάτι τη στήριξη της Τουρκίας προς το Αζερμπαϊτζάν.</li></ul></div><div>Πόσο ισχυρός είναι ο κίνδυνος μιας γενικευμένης πολεμικής σύρραξης;<br /><br />Παρά την κλιμάκωση των εντάσεων, όμως, ο κίνδυνος μιας ολομέτωπης σύγκρουσης ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία ή μιας ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία δεν φαίνεται άμεσος. ‘Η τουλάχιστον, οι διεθνείς αναλυτές εκτιμούν ότι το κόστος μιας ρωσικής επέμβασης όπως εκείνη στην Κριμαία θα ήταν πολύ μεγάλο για τον Πούτιν – ιδιαίτερα ενόψει των κρίσιμων εκλογών για την Ντούμα τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.<br /><br />Ειδικοί όπως η Λιάνα Σεμτσούκ από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης επισημαίνουν ακόμη ότι η Ουάσινγκτον επέβαλε στις 15 Απριλίου νέες κυρώσεις στη Ρωσία – γεγονός που δείχνει ότι ο Μπάιντεν δεν σκοπεύει να μείνει στα λόγια.</div><div><br />Μεγάλο το κόστος και για το Κϊεβο<br /><br />Το κόστος μιας στρατιωτικής κλιμάκωσης θα είναι μεγάλο και για το Κίεβο. Η βασική προεκλογική υπόσχεση του προέδρου Ζελένσκι ήταν ότι θα έδινε τέλος στον πόλεμο. Αν δεν το καταφέρει, το πλήγμα για τη δημοτικότητά του – που δεν έχει πάψει να μειώνεται από τότε που ανέλαβε την εξουσία – μπορεί να αποβεί μοιραίο.<br /><br />Παρά τη θεωρητική στήριξή της προς την Ουκρανία επίσης, η Δύση δεν προτίθεται να της παράσχει στρατιωτική στήριξη αν τα πράγματα χειροτερέψουν. Το ίδιο συνέβη άλλωστε όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Κριμαία το 2014. Το Κίεβο λοιπόν θα πρέπει να τα βγάλει πέρα μόνο του. Κι εδώ είναι μάλλον ενδεικτικό ότι στις 14 Απριλίου η Ουάσινγκτον ματαίωσε την αποστολή αμερικανικών πολεμικών πλοίων στη Μαύρη Θάλασσα.</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πόσο κοντά είμαστε σε μια γενική πολεμική σύρραξη στην Ουκρανία – Γιατί ο Πούτιν κάνει τώρα επίδειξη πυγμής

Το κόστος της Κριμαίας και ο ρόλος της Τουρκίας Η επιδεικτική συγκέντρωση 80.000 ρώσων στρατιωτών στα σύνορα με την Ουκρανία και στην Κριμαί...

Διαβάστε την συνέχεια

Συστημικά ΜΜΕ στο πλευρό των Τούρκων! Πήραν το μέρος του Τσαβούσογλου...

<h3 style="text-align: left;"><a href="https://www.arcadiaportal.gr/sites/default/files/styles/large/public/field/image/kolokotronis.jpg?itok=bXWYNXnZ"><img border="0" height="426" src="https://www.arcadiaportal.gr/sites/default/files/styles/large/public/field/image/kolokotronis.jpg?itok=bXWYNXnZ" width="640" /></a><span style="font-weight: normal;">Ραγιάδες σε καιρούς ανεξαρτησίας</span></h3>Ενώ σύσσωμος ο ελληνικός λαός αισθάνθηκε ικανοποίηση από την στάση του Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια στην Άγκυρα, κάποιοι στην Αθήνα είναι ενοχλημένοι και το δείχνουν.<br /><br />Ενώ η Ελλάδα προσβλέπει σε μια νέα στρατηγική, βασισμένη στην ειλικρίνεια και την εθνική αξιοπρέπεια, κάποιοι στην Αθήνα (συστημικά ΜΜΕ) επικρίνουν ήδη το πρώτο της βήμα. Κάποιοι άλλοι σύμφωνα με την «Εστία», θέλησαν να σπείρουν ζιζάνια, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αυτοβούλως ενήργησε ο υπουργός των Εξωτερικών. Υποχρέωσαν έτσι την Κυβέρνηση να προβεί σε ανακοινώσεις για το αυτονόητο. Ότι δηλαδή η αξιοπρεπής στάση του ΥΠΕΞ συνιστά ενιαία πολιτική της Ελλάδας και τελεί βεβαίως υπό την έγκριση του Πρωθυπουργού.<br /><br />«Δεν πάμε να νικήσουμε στο διάλογο» λέει ο ένας. Τηλεοπτικός σταθμός εξ άλλου, διαπιστώνει ότι δεν πήγε καλά η συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών διότι δημιουργήθηκε «ένταση». Αλλά αν δεν πάμε να νικήσουμε, τότε για ποιον λόγο επιδιώκουμε τον διάλογο; Για να χάσουμε; Και αν οι «εντάσεις» είναι το αποφευκταίον, τότε τι πράγματι επιθυμούμε; Να υποχωρήσουμε προκειμένου να μην υπάρξουν οξύτητες;<br /><br />Διαβάζουμε σε ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα ότι «ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών έδειξε να προσέρχεται στη σκηνή χωρίς το αυτολογοκριτικό φρένο, που χρησιμοποιείται συνήθως για να σωθούν τα διπλωματικά προσχήματα». Λες και οι επίσημες συναντήσεις μεταξύ Κρατών γίνονται μόνο και μόνο χάριν «προσχημάτων»! Και σε άλλο σημείο: «Το γεγονός ότι ο Ερντογάν τον είχε δεχθεί εκτός πρωτοκόλλου δεν μετρίασε την κατηγορηματικότητα με την οποία ο Δένδιας προέτεινε λίγο μετά, τις αιχμές των ελληνικών θέσεων». Δηλαδή έπρεπε για χάρη μιας κίνησης αβρότητας του Τούρκου Προέδρου, ο Έλληνας υπουργός να μην προβάλει τις ελληνικές θέσεις; Τότε για ποιον λόγο πήγε στην Άγκυρα; Για να είναι παθητικός ακροατής των τουρκικών διεκδικήσεων εις βάρος της χώρας μας;<br /><br />Από την πλευρά μας, το μόνο ερώτημα που τίθεται είναι, για ποιον λόγο θέλησε ο Ταγίπ Ερντογάν να έχει αυτήν την εκτός πρωτοκόλλου συνάντηση; Για να παραπλανήσει τον Έλληνα υπουργό; Για να κάνει τον «καλό», αφήνοντας τα «δύσκολα» στον υπουργό του; Αυτά τα ερωτήματα ουδόλως απασχόλησαν τους διαφόρους επικριτές της στάσης του Νίκου Δένδια. Όπως δεν φαίνεται να τους απασχόλησε το γεγονός ότι ο Τσαβούσογλου ήταν που «έκαψε» το αφήγημα της Χάγης. Ο Τούρκος υπουργός έδειξε, με την στάση και τις δηλώσεις του, ότι τα ελληνοτουρκικά δεν πρόκειται να επιλυθούν στα διεθνή δικαστήρια. Άλλωστε η Τουρκία έχει υπαναχωρήσει ήδη μία φορά (κατά την δεκαετία του ’70) από αυτήν την διαδικασία.<br /><br />Φαίνεται όμως, ότι κάποιοι στην Αθήνα, είχαν «επενδύσει» στην διαδικασία της Χάγης την οποία έχουν αναγάγει σε πανάκεια. Μήπως η εμμονή αυτή υποστηρίζεται από το τον ισχυρισμό άλλης εφημερίδας ότι «παρά τις δημόσιες δηλώσεις σημασία έχουν οι συζητήσεις που έγιναν κεκλεισμένων των θυρών»; Δηλαδή θέλουν να μας πουν ότι άλλα συμφωνήθηκαν κεκλεισμένων των θυρών και άλλα ακούσαμε κατά τον δημόσιο διάλογο;<br /><br />Διαβάζουμε δε παρακάτω ότι «κύκλοι στην Αθήνα» τονίζουν ότι «στις επαφές Δένδια στην Άγκυρα κατέστη σαφής η βούληση της κυβέρνησης Μητσοτάκη για την προώθηση μιας θετικής ατζέντας στις σχέσεις των δύο χωρών». Δεν αμφιβάλλουμε καθόλου. Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις άλλωστε προσέβλεπαν σε μια τέτοια «θετική ατζέντα». Το θέμα είναι ότι ουδέποτε η Τουρκία έδειξε να την ασπάζεται. Ποιος μπορεί να χαρακτηρίσει «θετική» την στάση του Τσαβούσογλου απέναντι στον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών;<br /><br />Κάποιοι άλλοι θέλοντας να υποβαθμίσουν την στάση του Νίκου Δένδια, υποστηρίζουν ότι επίκειται συνάντηση κορυφής, του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Ταγίπ Ερντογάν, χωρίς να μεσολαβήσει άλλη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών. Λες και ο Πρωθυπουργός θέλει να «υπερφαλαγγίσει» την εικόνα που δημιουργήθηκε κατά την δημοσία υπουργική αντιπαράθεση.<br /><br />Ποιοι και γιατί προωθούν αυτές τις αιτιάσεις; Είναι αυτοί που ασπάζονται την λογική Σημίτη, η οποία οδήγησε σε ατελέσφορες συνεννοήσεις, όπως αυτές στην Μαδρίτη και στο Ελσίνκι; Τι καλό μπορεί να βλέπουν σε αυτές; Και τέλος, δεν έχουν αντιληφθεί το αίσθημα εθνικής ανάτασης που διαπέρασε όλη την Ελλάδα, όταν ο Νίκος Δένδιας διετύπωνε με σαφήνεια και καθαρότητα τις θέσεις της Ελλάδος;<br /><br /><div><a href="https://www.newsbreak.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Συστημικά ΜΜΕ στο πλευρό των Τούρκων! Πήραν το μέρος του Τσαβούσογλου...

Ραγιάδες σε καιρούς ανεξαρτησίας Ενώ σύσσωμος ο ελληνικός λαός αισθάνθηκε ικανοποίηση από την στάση του Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια στη...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι λόγοι πίσω από την αυξανόμενη συνεργασία Ελλάδας – Σαουδικής Αραβίας

<img height="427" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=shutterstock_1066976090.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Γιώργος Μενεσιάν</b><br />Η σημερινή ημέρα είναι σημαντική για τις σχέσεις της Ελλάδος με την Σαουδική Αραβία. Το ταξίδι των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας, Δένδια και Παναγιωτόπουλου, στο Ριάντ και η υπογραφή της συμφωνίας δανεισμού ελληνικών Patriot στους Σαουδάραβες, ανοίγουν τον δρόμο για μια νέα σελίδα στις σχέσεις των δύο χωρών.<br /><br />Πολλοί θα αναρωτηθούν: γιατί η Ελλάδα θέλει να αναβαθμίσει τις σχέσεις της με ένα αυταρχικό κράτος το οποίο ασπάζεται τον Ουαχαμπισμό, ένα υπερσυντηρητικό και βαθιά πουριτανικό ισλαμικό κίνημα;<br /><br />Γιατί θέλουμε να χτίσουμε μια στρατηγικού τύπου συνεργασία με ένα κράτος το οποίο έχει εμμέσως στηρίξει, στο παρελθόν, ακραία ισλαμικά στοιχεία στην Συρία, την Βοσνία, το Ιράκ και την Τσετσενία;<br /><br />Την απάντηση στα ερωτήματα αυτά τα δίνει ο ρεαλισμός, λέγοντας ότι Ελλάδα και Σαουδική Αραβία έχουν κοινά συμφέροντα, όχι μόνο οικονομικά, αλλά κυρίως γεωπολιτικά.<br /><br />Σε αντίθεση με τα περισσότερα κράτη της Μέσης Ανατολής, η Σαουδική Αραβία δεν αποτελεί προϊόν της δυτικής αποικιοκρατίας. Το 1921 οι Σαούντ άρχισαν να επεκτείνουν την κυριαρχία τους στην Αραβική Χερσόνησο, με αποτέλεσμα το 1932 το βασίλειο να κηρύξει την ανεξαρτησία.<br /><br />Η Ελλάδα άνοιξε το 1943 πρεσβεία στην χώρα αυτή, σηματοδοτώντας έτσι την έναρξη των διμερών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. <br /><br />Η Ελλάδα διατηρούσε καλές σχέσεις με την Σαουδική Αραβία λόγω της γενικότερης σχέσης που είχε με τους Άραβες και λόγω της στάσης της στο Παλαιστινιακό.<br /><br />Το αποκορύφωμα της ελληνοαραβικής συνεργασίας ήταν η περίοδος του Ανδρέα Παπανδρέου, όμως όλες οι κυβερνήσεις είχαν καλές σχέσεις με τους Άραβες. Ακόμα και η δικτατορία διατηρούσε καλές σχέσεις με την Σαουδική Αραβία και τα υπόλοιπα αραβικά κράτη.<br /><br />Κατά την διάρκεια του πολέμου του Γιομ Κιπούρ (1973), η χούντα των συνταγματαρχών αρνήθηκε να παραχωρήσει βοήθεια στους Αμερικανούς οι οποίοι προσπαθούσαν να συνδράμουν το Ισραήλ, ενώ επέτρεψε σε σοβιετικά αεροσκάφη – ποια; η αντικομουνιστική δικτατορία – να περάσουν από τον ελληνικό εναέριο χώρο ώστε να μεταβούν στην Αίγυπτο και να προσφέρουν υλικοτεχνική υποστήριξη στους Άραβες.<br /><br />Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που η Ελλάδα εξαιρέθηκε από το εμπάργκο πετρελαίου που επέβαλαν οι Άραβες μετά τον πόλεμο του 1973, το οποίο οδήγησε, με την σειρά του οδήγησε στην πρώτη Πετρελαϊκή Κρίση.<br /><br />Σημαντική, ωστόσο, είναι και η οικονομική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών. Η Σαουδική Αραβία αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς ελληνικών προϊόντων στην Μέση Ανατολή. Ακόμη, οι Σαουδάραβες συμβάλλουν στην ελληνική οικονομία μέσω του τουρισμού και, κυρίως, μέσω των επενδύσεων. <br /><br />Σήμερα, οι σχέσεις των δύο χωρών αναβαθμίζονται συνεχώς και αυτό οφείλεται στις αλλαγές που έχουν επέλθει στην περιοχή μετά το ξέσπασμα των Αραβικών Εξεγέρσεων και την περαιτέρω διείσδυση του Ιράν, της Τουρκίας και φυσικά της Ρωσίας στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Η αποσταθεροποίηση της περιοχής μετά το 2011 και η ανάδειξη αναθεωρητικών περιφερειακών δυνάμεων καθιστά την συνεργασία Ελλήνων και Σαουδαράβων απαραίτητη.<br /><br />Είναι σαφές ότι και οι δύο χώρες έχουν ανάγκη η μία την άλλη. Η Ελλάδα, συνομιλώντας με την Σαουδική Αραβία, συνομιλεί με την ηγέτιδα δύναμη του αραβικού κόσμου, καθώς και με μία από τις σημαντικότερες μουσουλμανικές δυνάμεις στον κόσμο, δεδομένου ότι εκεί βρίσκονται οι δύο ιερότερες πόλεις του Ισλάμ, η Μέκκα και η Μεδίνα.<br /><br />Επιπλέον, η συνεργασία με το Ριάντ βάζει την Ελλάδα στο παιχνίδι της ευρύτερης συνεργασίας μεταξύ Ισραήλ και Αράβων η οποία, ναι μεν ενισχύθηκε μετά τις «Συμφωνίες του Αβραάμ», αλλά βρίσκεται ακόμα υπό εξέλιξη, καθώς η Σαουδική Αραβία δεν έχει προχωρήσει στην ομαλοποίηση των σχέσεών της με το Ισραήλ, παρά το γεγονός ότι οι δύο τους συνεργάζονται στενά, κυρίως εναντίον του Ιράν.<br /><br />Η Ελλάδα λοιπόν, μπορεί να συμβάλλει στον διάλογο μεταξύ Ισραήλ και Αράβων. Μην ξεχνάμε, επίσης, ότι η Σαουδική Αραβία μπορεί να αποτελέσει έναν σημαντικό ενεργειακό εταίρο της Ελλάδος, καθώς και δυνητικό επενδυτή.<br /><br />Το σημαντικότερο, η Ελλάδα προχωρά στην σύσφιγξη των σχέσεων με όλα τα κράτη τα οποία απειλούνται από τις ενέργειες της Τουρκίας. Είναι γεγονός ότι ο θεσμός της μοναρχίας στην Σαουδική Αραβία απειλείται από τις ισλαμικές ριζοσπαστικές δυνάμεις της οποίες στηρίζει η Τουρκία. Αυτό, συνέβαλε στην προσέγγιση Ελλάδος – Σαουδικής Αραβίας.<br /><br />Τέλος, δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι η Ελλάδα μπορεί, σταδιακά και με πολλή υπομονή, να γίνει ο βασικός Ευρωπαίος συνομιλητής για την Μέση Ανατολή. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, η Ελλάδα διατηρεί στενές σχέσεις με την πλειοψηφία των κρατών της περιοχής και αποτελεί, ουσιαστικά, κομμάτι της γειτονιάς αυτής λόγω γεωγραφικής εγγύτητας.<br /><br />Η Ελλάδα οφείλει να αδράξει την ευκαιρία αυτή και να αυξήσει την διπλωματική, οικονομική, πολιτιστική, καθώς και αμυντική παρουσία της στην Μέση Ανατολή ώστε να έχει λόγο στις εξελίξεις γύρω από την ενέργεια και την πολιτική.<br /><br />Η Σαουδική Αραβία από την άλλη, με το να αναβαθμίζει τις σχέσεις της με την Ελλάδα, αποκτά μία έξοδο στην Μεσόγειο και αυτό την ωφελεί πολύ τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά. Για παράδειγμα, μια ελληνο-σαουδαραβική συμμαχία θα επιτρέψει στο Ριάντ να επωφεληθεί από τις τριμερείς συνεργασίες στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Επιπροσθέτως, της δίδεται η ευκαιρία να μεγαλώσει την «επενδυτική της αυτοκρατορία» στα Βαλκάνια και να συμμετάσχει στην μοιρασιά της πίτας που γίνεται στην περιοχή μεταξύ των ΗΠΑ, της Κίνας, της Γερμανίας και της Τουρκίας. Η Σαουδική Αραβία συνεχίζει να βασίζεται στην στρατιωτική προστασία που της παρέχουν οι ΗΠΑ απέναντι σε εσωτερικές και κυρίως εξωτερικές (βλ. Ιράν) απειλές.<br /><br />Επομένως, η απόκτηση ενός εταίρου εντός του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι καθοριστικής σημασίας για τους Σαούντ. Τέλος, και οι Σαουδάραβες επενδύουν στην Ελλάδα εξαιτίας του τουρκικού αναθεωρητισμού.<br /><br />Όπως η Τουρκία βρίσκεται στην πόρτα της Σαουδικής Αραβίας μέσω της παρουσίας της στο Κατάρ, έτσι και οι Σαουδάραβες θα ήθελαν να βρεθούν στην πόρτα της Τουρκίας με την παρουσία τους στην Ελλάδα. Αυτό βέβαια, είναι δύσκολο να γίνει διότι οι Σαουδάραβες έχουν να αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα στον περίγυρό τους, προτού μπορέσουν να επεκτείνουν την παρουσία τους εκτός της Μέσης Ανατολής.<br /><br />Βλέπουμε επομένως πως υπάρχουν κοινά συμφέροντα και γι’ αυτό οι δύο χώρες συνεργάζονται ολοένα και περισσότερο. Το γεγονός μάλιστα, ότι η συνεργασία αυτή λαμβάνει και αμυντικό χαρακτήρα, με την μεταφορά σαουδαραβικών μαχητικών αεροσκαφών τύπου F-15 στην Σούδα και την μεταφορά ελληνικών Patriot στην Σαουδική Αραβία, είναι σημαντικό. <br /><br />Όμως η Ελλάδα πρέπει να γνωρίζει και τα όρια της συνεργασίας της με το Ριάντ. Η Αθήνα, πρέπει να προσέξει να μην ταυτιστεί με την Σαουδική Αραβία της οποίας το καθεστώς είναι αυταρχικό και δεν σέβεται επ ουδενί τα ανθρώπινα δικαιώματα.<br /><br />Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η χώρα αυτή βρίσκεται σε πόλεμο: οι Σαουδάραβες πολεμούν στην Υεμένη και πολλές φορές πόλεις, πετρελαϊκές ή στρατιωτικές εγκαταστάσεις εντός της Σαουδικής Αραβίας αποτελούν στόχο πυραυλικών επιθέσεων ή επιθέσεων με drones από τους Σιίτες αντάρτες Χούθι.<br /><br />Ακόμη, την ώρα που εμείς αναβαθμίζουμε τις σχέσεις μας με το Ριάντ, οι ΗΠΑ έχουν αποφασίσει να αναθεωρήσουν τις σχέσεις τους με το σαουδαραβικό καθεστώς εξαιτίας του πολέμου στην Υεμένη, της δολοφονίας Κασσόγκι, καθώς και της γενικότερης κατάστασης που επικρατεί στην χώρα αναφορικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα.<br /><br />Επιπλέον, η άνοδος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και οι περιφερειακές φιλοδοξίες της Αιγύπτου ενδέχεται να δημιουργήσουν, κάποια στιγμή, την διάσπαση του αραβικού κόσμου σε δύο ή τρία στρατόπεδα τα οποία θα διεκδικήσουν την ηγεσία του.<br /><br />Τι θα κάνει η Ελλάδα αν αναγκαστεί να πάρει το μέρος ενός εκ των δύο ή τριών πόλων εντός του αραβικού κόσμου; Τέλος, δεν πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο μιας επαναπροσέγγισης Σαουδικής Αραβίας και Τουρκίας.<br /><br />Ήδη ο πάγος έχει σπάσει με τον τερματισμό της Κρίσης του Κατάρ και του πολέμου στην Λιβύη. Την ίδια ώρα Άγκυρα και Ριάντ υποστηρίζουν τις ίδιες δυνάμεις στον πόλεμο της Υεμένης. Η αποκατάσταση, επομένως, των σχέσεων Τουρκίας και Σαουδικής Αραβίας δεν είναι καθόλου απίθανη.<br /><br />Παρά τα προβλήματα, η ενίσχυση των σχέσεων με την Σαουδική Αραβία είναι προς την σωστή κατεύθυνση για τους λόγους που αναφέρω ανωτέρω.<br /><br />Όμως είναι κρίσιμο η Ελλάδα να μπορέσει να δημιουργήσει σταθερούς δεσμούς και μόνιμες συνεργασίες με τα κράτη της περιοχής, συμπεριλαμβανομένης και της Σαουδικής Αραβίας και όχι να βασίζεται σε ευκαιριακές ή συγκυριακές συνεργασίες.<br /><br />Μόνο τότε η Ελλάδα θα καταφέρει να αυξήσει την περιφερειακή της ισχύ και να βρει συμμάχους ή διαμεσολαβητές την ώρα μιας ελληνοτουρκικής κρίσης.<br /><br /><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Οι λόγοι πίσω από την αυξανόμενη συνεργασία Ελλάδας – Σαουδικής Αραβίας

Γιώργος Μενεσιάν Η σημερινή ημέρα είναι σημαντική για τις σχέσεις της Ελλάδος με την Σαουδική Αραβία. Το ταξίδι των υπουργών Εξωτερικών και ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το στοίχημα των Συμμαχιών με Άραβες - Ισραήλ και ο ρόλος της Τουρκίας

<img height="427" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=dendiastetrameris.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Οι έρωτες και οι συμμαχίες σπανίως είναι παντοτινές. Προσφέρουν όμως δυνατές στιγμές και σημαντικά πλεονεκτήματα για όσο διάστημα διαρκούν.<br /><br />Την Παρασκευή ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας μια ημέρα μετά την επεισοδιακή επίσκεψη του στην Άγκυρα βρέθηκε στην Πάφο για την Τετραμερή Ελλάδας-Κύπρου - Ισραήλ – Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, την Κυριακή πήγε στο Κάιρο για συνομιλίες με τον ομόλογο του Σ. Σούκρι και σήμερα μαζί με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας θα βρεθούν στο Ριάντ για την υπογραφή μιας ακόμη συμφωνίας στρατιωτικής συνεργασίας αυτή τη φορά με τη Σαουδική Αραβία.<br /><br />Η Ελλάδα έχει κατορθώσει τα τελευταία χρόνια να εμπλακεί δυναμικά στη διαμόρφωση μιας νέας αρχιτεκτονικής ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, Μέσης Ανατολής, Βόρειας Αφρικής και του Κόλπου, με αρχικό κίνητρο την αναζήτηση αντίβαρου στην τουρκική πίεση στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο, που όμως με το πέρασμα του χρόνου αυτές οι συνεργασίες αποκτούν στρατηγικό βάθος και περιεχόμενο.<br /><br />Η οργή και η ανησυχία της Τουρκίας είναι δικαιολογημένη καθώς εκεί που ο κ. Ερντογάν θεωρούσε ότι με την επεκτατική πολιτική του έχει μετατρέψει την Τουρκία σε αδιαφιλονίκητη περιφερειακή δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, βλέπει ότι περιφερειακά σχήματα όπως οι Τριμερείς και οι Τετραμερείς που έχουν βασικό πυρήνα την Ελλάδα και την Κύπρο, φέρνουν στο «μαλακό υπογάστριο» της στην Ανατολική Μεσόγειο, τους στρατηγικούς αντιπάλους της, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία και δίνουν χώρο στον επίσης αντίπαλο της το Ισραήλ.<br /><br />Η Άγκυρα τους τελευταίους μήνες και λόγω της αβεβαιότητας για την αμερικανοτουρκική σχέση στην εποχή Μπάιντεν, αλλά και λόγω της όλο και μεγαλύτερης εξάρτησης της αποκλειστικά από τη Ρωσία, θέλει να σπάσει αυτά τα «δεσμά» και να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με την Αίγυπτο, με το Ισραήλ αλλά και τη Σαουδική Αραβία. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα αφήνει να εννοηθεί ότι είναι διατεθειμένη να προσφέρει γη και ύδωρ.<br /><br />Όμως καμιά από αυτές τις προσπάθειες δεν έχει αποδώσει μέχρι στιγμής, καθώς το σοβαρό έλλειμμα εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του Ταγίπ Ερντογάν, καθιστά όλες τις χώρες της περιοχής εξαιρετικά επιφυλακτικές όχι απλώς για την ανάπτυξη των σχέσεων με την Τουρκία αλλά ακόμη και για την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων, που θα ήταν ένα τυπικό μεν, αλλά σημαντικό πρώτο βήμα.<br /><br />Ο ίδιος ο κ. Τσαβούσογλου αποκάλυψε ότι στις αρχές Μαΐου θα υπάρξουν σε χαμηλότερο επίπεδο επαφές μεταξύ του τουρκικού και αιγυπτιακού Υπουργείου Εξωτερικών, κάτι που δεν έχει επιβεβαιωθεί από το Κάιρο.<br /><br />Πάντως, η αιγυπτιακή πλευρά είχε καλωσορίσει την είδηση ότι η τουρκική κυβέρνηση συνέστησε σε τηλεοπτικό σταθμό που εκπέμπει από το τουρκικό έδαφος και ελέγχεται από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους να κατεβάσουν τους τόνους της κριτικής εναντίον του προέδρου Σίσι.<br /><br />Όμως και πάλι κάθε άλλο παρά είναι αρκετό αυτό το βήμα. Οι Αιγύπτιοι εκτός των άλλων θέτουν δυο όρους που είναι δύσκολο να εκπληρωθούν από την Τουρκία. Τη διακοπή λειτουργίας των δομών των Αδελφών Μουσουλμάνων που βρήκαν καταφύγιο στην Τουρκία μετά την ανατροπή Μόρσι, την έκδοση ορισμένων από αυτούς στην Αίγυπτο και σε ότι αφορά στη Λιβύη, η Αίγυπτος ζητά την άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και των μισθοφόρων.<br /><br />Με το Ισραήλ η απόσταση γίνεται όλο και μεγαλύτερη καθώς ο Τούρκος πρόεδρος θεωρώντας εαυτόν ως τον μοναδικό προστάτη των Παλαιστινίων και των «καταπιεσμένων μουσουλμάνων» έχει αναλάβει εργολαβικά τις επιθέσεις εναντίον του Τελ Αβίβ πυροδοτώντας ακόμη περισσότερο την υπαρκτή απέχθεια και δυσπιστία του Μ. Νετανιάχου προς το πρόσωπο του. Ακόμη και σε περιόδους που γίνονται παρασκηνιακές προσπάθειες για να υπάρξει τουλάχιστον ανταλλαγή πρεσβευτών μεταξύ των δυο χωρών, ο κ. Ερντογάν προκαλεί το Ισραήλ, σαν να στέλνει το μήνυμα ότι η αποκατάσταση των σχέσεων θα γίνει με τους δικούς του όρους.<br /><br />Μόλις την Παρασκευή, μετά την επίθεση που εξαπέλυσε στην Ελλάδα εγείροντας θέμα «τουρκικής μειονότητας» επιτέθηκε με πρωτοφανή τρόπο και στο Ισραήλ με αφορμή τον βομβαρδισμό στόχων της Χαμάς στη Γάζα.<br /><br />«Αυτό αποτελεί δυστυχώς σαφή ένδειξη της στάσης του Ισραήλ απέναντι στους μουσουλμάνους. Γνωρίζουμε ήδη την εχθρότητα του Ισραήλ κατά του Ισλάμ. Ωστόσο, η ισραηλινή κυβέρνηση δεν εγκαταλείπει αυτή τη συνήθεια της. Θέλουμε όλη η ανθρωπότητα να παρακολουθεί πιο στενά την εχθρότητα του Ισραήλ κατά του Ισλάμ και να την αξιολογεί δεόντως. Αναπόφευκτα καθίσταται αδύνατο για τις διμερείς μας σχέσεις να φθάσουν στο επιθυμητό επίπεδο, εφόσον το Ισραήλ διατηρήσει αυτή τη στάση», δήλωσε ο κ. Ερντογάν μετά την προσευχή, με φόντο το τζαμί Kerem Aydınlar στην Κωνσταντινούπολη.<br /><br />Η υποδοχή των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων στην Τριμερή Ελλάδας - Κύπρου – Ισραήλ, με την πρώτη συνάντηση της Τετραμερούς να γίνεται στην Πάφο την περασμένη Παρασκευή, το μήνυμα είναι σαφές ακόμη κι αν κανείς από τους συμμετέχοντες από Ισραηλ και Εμιράτα δεν αναφέρθηκε ονομαστικά στην Τουρκία.<br /><br />Τα ΗΑΕ και το Μπαχρέιν ήρθαν κοντά στο Ισραήλ λόγω του κοινού εχθρού, του Ιραν. Όμως για τα ΗΑΕ η Τουρκία αποτελεί ίσως πιο επικίνδυνο αντίπαλο λόγω της επέκτασης στη Μέση Ανατολή αλλά και μέχρι το Κέρας της Αφρικής, λόγω της στήριξης που είχε προσφέρει σε Αδελφούς Μουσουλμάνους, αλλά και σε άλλες κινήσεις που στη διάρκεια της Αραβικής Άνοιξης στοχοποίησαν τις βασιλικές οικογένειες του Κόλπου και σε όλες τις περιφερειακές κρίσεις έχουν βρεθεί στα αντίπαλα στρατόπεδα όπως σε Λιβύη, Συρία, Υεμένη, αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Σε ότι αφορά στη Σαουδική Αραβία, η οποία ακόμη δεν έχει αποκαταστήσει τις σχέσεις της με το Ισραήλ και έτσι δεν μπορεί να συμμετέχει ακόμη στις Τριμερείς, έδειξε τις διαθέσεις της με την αποστολή μαχητικών της για ασκήσεις με την ελληνική Πολεμική Αεροπορία και σήμερα αναμένεται να υπογράψει κατά την επίσκεψη των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας Ν. Δένδια και Ν. Παπαγιωτόπουλου σήμερα στο Ριάντ τη συμφωνία για τη μεταφορά μιας ελληνικής μονάδας Patriot στη Σαουδική Αραβία και η προώθηση έτσι της αμυντικής συνεργασίας των δυο χωρών.<br /><br />Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο κ. Ερντογάν έχει συνομιλήσει το τελευταίο διάστημα με τον γηραιό βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας, είναι σαφές ότι με τον πρίγκιπα διάδοχο Μοχαμεντ Μπιν Σαλμάν δεν θα μπορέσει εύκολα να αποκαταστήσει σχέσεις, μετά τους χειρισμούς της Τουρκίας μετά τη δολοφονία του Σαουδάραβα δημοσιογράφου Κασόγκι.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο συνεργασιών θα πρέπει να προστεθεί το πλεονέκτημα που προσφέρει στην Ελλάδα τόσο η αμερικανική στρατηγική που αποτυπώθηκε στο East Med Act και εγκαινιάσθηκε με την επίσκεψη Πομπέο στην Ελλάδα, για επιστροφή των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μ.Ανατολή, αλλά και η φιλόδοξη εξωτερική πολιτική του Γάλλου προέδρου Εμ. Μακρόν για ανάκτηση της γαλλικής επιρροής σε παραδοσιακές Ζώνες όπως αυτή της Μεσογείου και της Μ. Ανατολής.<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το στοίχημα των Συμμαχιών με Άραβες - Ισραήλ και ο ρόλος της Τουρκίας

Νίκος Μελέτης Οι έρωτες και οι συμμαχίες σπανίως είναι παντοτινές. Προσφέρουν όμως δυνατές στιγμές και σημαντικά πλεονεκτήματα για όσο διάστ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πως το Anadolu μπορεί να γίνει από “υπερόπλο” αχίλλειος πτέρνα των Τούρκων

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/04/anadolu.png" width="640" /><br /><br /><b>Γρίβας Κώστας</b><br />Το υβριδικό πλοίο (μίνι-αεροπλανοφόρο/ελικοπτεροφόρο) αμφίβιων επιχειρήσεων TCG Anadolu μπορεί να μην είναι ανίκητο, αλλά είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για την Ελλάδα. Υπάρχουν, ωστόσο, αντίδοτα που μπορούν να το μετατρέψουν από κίνδυνο σε αχίλλειο πτέρνα της Τουρκίας και συνακόλουθα να ενισχύσουν την ελληνική αποτρεπτική στρατηγική. Αυτό βέβαια υπό την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα θα αποκτήσει ρεαλιστικές ικανότητες προσβολής του σε περίπτωση πολεμικής σύγκρουσης.<br /><br />Το σκάφος αυτό είναι τόσο σημαντικό που η καταστροφή του θα είχε μεγάλες συνέπειες για την Τουρκία, ιδιαίτερα δε όσον αφορά το γόητρό της. Άλλωστε, ένας βασικός λόγος που το απέκτησε είναι για να ενισχύσει το κύρος της. Τα αεροπλανοφόρα έχουν ιδιαίτερα μεγάλη συμβολική και σημειολογική σημασία στη διεθνή “πασαρέλα” ισχύος. Η Τουρκία, που διεκδικεί ρόλο Δύναμης ευρασιατικής εμβέλειας, χρειάζεται παρόμοια όπλα-σύμβολα. Όμως, όσον αφορά τις πραγματικές ικανότητες, οι διεθνείς τάσεις δεν ευνοούν τη δράση των πλοίων επιφανείας σε κλειστές θάλασσες.<br /><br />Με τον όρο κλειστές θάλασσες δεν αναφερόμαστε μόνο σε αρχιπελαγικές δομές όπως αυτή του Αιγαίου. Ήδη σήμερα, θαλάσσιες εκτάσεις όπως είναι η Νότιος Σινική Θάλασσα έχουν καταστεί εξαιρετικά ανθυγιεινά μέρη για μεγάλα πλοία επιφανείας κι αυτό αναμένεται να συμβεί την τρέχουσα δεκαετία και στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο συνδυασμός νέων τορπιλών μεγάλου βεληνεκούς (ελπίζουμε ότι το ελληνικό Ναυτικό θα τις αποκτήσει σύντομα) και του αναερόβιου συστήματος πρόωσης (AIP) των ελληνικών υποβρυχίων Type 214 “Παπανικολής” και “Ωκεανός” αποτελούν θανάσιμη απειλή για το Anadolu σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο.<div><br />Επίθεση από Ιόνιο;<br /><br />Παρεμπιπτόντως, οι απόψεις ότι το Anadolu θα απειλήσει την Ελλάδα εκ δυσμών ευρισκόμενο στο Ιόνιο ή την Αδριατική μπορούν να δεχθούν αρκετή κριτική. Καταρχάς, όπως είπαμε, σε οποιοδήποτε σημείο της Ανατολικής Μεσογείου το πλοίο μπορεί να γίνει στόχος των ελληνικών υποβρυχίων. Φυσικά, αναμένεται να έχει ανθυποβρυχιακή προστασία, η οποία όμως πολύ δύσκολα μπορεί να είναι αποτελεσματική στον συνδυασμό των τορπιλών μεγάλου βεληνεκούς και του συστήματος αναερόβιας πρόωσης ικανοτήτων stealth των ελληνικών υποβρυχίων.<br /><br />Επιπροσθέτως, θα ήταν αυτοκτονικό για το Anadolu και για τα πλοία συνοδείας του να βρεθούν τόσο μακριά από την προστατευτική ομπρέλα της τουρκικής Αεροπορίας. Οι περιορισμένες αντιαεροπορικές ικανότητες των σημερινών τουρκικών πολεμικών πλοίων και ο μικρός αριθμός των μαχητικών αεροσκαφών ή ελικοπτέρων του Anadolu λίγα πράγματα θα μπορούσαν να κάνουν εναντίον μιας μαζικής επίθεσης της ελληνικής Αεροπορίας.<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι το Τουρκικό Ναυτικό δεν διαθέτει σήμερα φρεγάτες αεράμυνας περιοχής. Βέβαια, στοχεύει να αποκτήσει οκτώ από τις περιβόητες TF 2000 που θα έχουν σχετικές ικανότητες. Όμως, η εξέλιξή του σχετικού προγράμματος έχει καθυστερήσει, ενώ δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι οι ΗΠΑ θα αποδεσμεύσουν για την Τουρκία κρίσιμα οπλικά συστήματα για τα εν λόγω πλοία. Συγκεκριμένα τους πυραύλους επιφανείας-αέρος μεγάλου βεληνεκούς SM-2 Block IV.<br /><br />Ακόμη όμως και έτσι, χωρίς καμιά κάλυψη από την τουρκική Αεροπορία, μια τουρκική ναυτική δύναμη ευρισκόμενα δυτικά της Ελλάδας θα βρεθεί σε πολύ επικίνδυνη κατάσταση όσο υψηλές ικανότητες αεράμυνας και αν διαθέτει. Βέβαια, οι κίνδυνοι για τα ελληνικά αεροσκάφη αυξάνονται δραματικά σε περίπτωση που το Anadolu συνοδεύεται από φρεγάτες αεράμυνας περιοχής, αλλά ταυτοχρόνως αυξάνεται και το έπαθλο, αφού και τα πλοία αυτά αποτελούν πολύτιμους στόχους.<br /><br />Επιπροσθέτως, οι νέες τουρκικές φρεγάτες λογικά αποσκοπούν πρωτίστως στο να αποτελέσουν μέρος μιας ενιαίας αεροναυτικής δύναμης που θα επιδιώκει να επιτύχει αεροπορική κυριαρχία και να τοποθετήσει ελληνικά νησιά ή ομάδες ελληνικών νησιών σε θόλους απομόνωσης. Αν μετατραπούν σε σωματοφύλακα του Anadolu, ιδιαίτερα δε αν αποκοπούν από την υπόλοιπη τουρκική πολεμική μηχανή, τότε παύουν να είναι στοιχεία ισχύος και μετατρέπονται κι αυτά σε στόχους. Σε επικίνδυνους βέβαια στόχους αλλά πάντως στόχους.<br /><br />Αεροπλανοφόρο δίχως αεροπλάνα<br /><br />Όσο δε για τα 12 F-35B βραχείας απονήωσης κάθετης προσνήωσης (STOVL) που προορίζονταν για το Anadolu πριν τις αμερικανικές κυρώσεις, ακόμα κι αν παραδίδονταν είναι αμφίβολο αν θα μπορέσουν να αξιοποιήσουν τα χαρακτηριστικά χαμηλής διακριτότητας που διαθέτουν αν εγκλωβιστούν σε αμυντικούς ρόλους. Οι δε ικανότητές τους σε κλειστές αερομαχίες είναι εξαιρετικά περιορισμένες για να το πούμε ευγενικά.<br /><br />Πιθανότατα, το Anadolu δεν θα διαθέτει μαχητικά αεροσκάφη, επειδή αυτήν τη στιγμή δεν διατίθεται κανένα στη διεθνή αγορά. Η παραγωγή του βρετανικού Harrier έχει σταματήσει, το ρωσικό Yakovlev Yak-38 έχει αποσυρθεί από το 1991 ενώ το πολύ πιο εξελιγμένο Yak-141 δεν μπήκε ποτέ σε παραγωγή. Παρεμπιπτόντως, τεχνολογία του Yak-141 ενδέχεται να απέκτησε η Lockheed τη χρυσή εποχή των ρωσοαμερικανικών σχέσεων, στα πρώτα χρόνια μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την χρησιμοποίησε στο F-35.<br /><br />Είναι μάλλον ανεδαφική και η άποψη ότι η Τουρκία μπορεί να αποκτήσει μεταχειρισμένα AV-8 Harrier II. Τα αεροσκάφη αυτά υπηρετούν στα ελικοπτεροφόρα των Αμερικανών Πεζοναυτών καθώς και στο ισπανικό και ιταλικό Ναυτικό. Τα ισπανικά AV-8S Matador προβλέπεται να παραμείνουν σε υπηρεσία στο Juan Carlos (στη σχεδίασή του βασίστηκε το Anadolu) τουλάχιστον μέχρι το 2025, ενώ και για τα ιταλικά δεν έχει ακουστεί ότι μπορούν να πουληθούν στην Τουρκία ή ότι ενδιαφέρεται η Τουρκία γι’ αυτά.<br /><br />Επιπροσθέτως, αν και τα ιταλικά και τα ισπανικά Harrier έχουν εκσυγχρονιστεί ώστε να μεταφέρουν πυραύλους αέρος-αέρος μεγάλου βεληνεκούς AIM-120 AMRAAM, σε κλειστές αερομαχίες δύσκολα μπορούν να αντιμετωπίσουν το F-16 και το Mirage 2000. Στον πόλεμο των Φώκλαντ τα μαχητικά της Αργεντινής επιχειρούσαν στα ακρότατα όρια της εμβέλειάς τους, είχαν ελάχιστο χρόνο για να επιτεθούν στα βρετανικά πλοία, είχε απαγορευτεί στους πιλότους να εμπλακούν σε αερομαχία με τα Harrier και πετάγανε χωρίς πυραύλους αέρος-αέρος.<br /><br />Τέλος, οι φρεγάτες αεράμυνας περιοχής παραμένουν εξίσου ευπρόσβλητες με τις υπόλοιπες σε επιθέσεις τορπιλών, που δεν είναι ανάγκη να προέρχονται μόνο από υποβρύχια. Τορπίλες πολύ μεγάλου βεληνεκούς, όπως η γερμανική Sea Hake Mod 4 ER, που μπορούν να μεταφέρουν και μη επανδρωμένα αυτόνομα υποβρύχια σκάφη (UUV), αποτελούν εξαιρετικά θανάσιμες απειλές για οποιαδήποτε ομάδα πλοίων σε αποστάσεις πολλών εκατοντάδων χλμ από τις ακτές. Οι σχετικές τεχνολογίες ήδη υπάρχουν ή αναπτύσσονται.<br /><br />Άρα, τα σενάρια ότι το Anadolu θα μας χτυπήσει από το Ιόνιο ή το Λιβυκό Πέλαγος, αν και πρέπει να μας απασχολήσουν, μπορούν να αντιμετωπιστούν. Αν μάλιστα η Τουρκία τα επιλέξει μπορεί να δει τα πλεονεκτήματά της να μετατρέπονται σε τρωτά σημεία. Αυτό φυσικά δεν γίνεται από μόνο του. Η ελληνική πλευρά πρέπει να επιδείξει φαντασία και τόλμη, να προσαρμοστεί στη γεωγραφία, αλλά και στις σύγχρονες τεχνολογίες και επιχειρησιακές αντιλήψεις.<br />Ιδεοληψία ή υβριδικός πόλεμος;<br /><br />Κάθε φορά που εκφράζεται άποψη ότι η Ελλάδα μπορεί να αντιμετωπίσει αποφασιστικά την τουρκική στρατιωτική ισχύ και δεν είναι έρμαιο των διαθέσεων της Άγκυρας ούτε από χέρι χαμένη σε μια σύρραξη, αυτομάτως γνωστοί κύκλοι σπεύδουν να αποδομήσουν και να χλευάσουν και την άποψη και αυτόν που την εκφράζει, συνήθως χωρίς επιχειρήματα, αλλά κυρίως με κραυγές και υβριστικούς χαρακτηρισμούς.<br /><br />Οι επιθέσεις αυτές μάλιστα μετατρέπονταν σε παροξυσμό όταν για την αντιμετώπιση της τουρκικής πολεμικής μηχανής προτείνονται λύσεις που δεν προβλέπουν μαζικές αγορές από το εξωτερικό. Αντίθετα, που υποστηρίζουν την ανάπτυξη όπλων που μπορούν να αναπτυχθούν πρωτίστως με εγχώριες προσπάθειες και με χαμηλό κόστος. Σ’ αυτούς τους καιρούς ίσως πρέπει να είμαστε πιο πονηρεμένοι και να μην θεωρούμε αυτές τις επιθέσεις μόνο προϊόν ιδεοληψίας.<br /><br />Ο συστηματικός χλευασμός των απόψεων ότι η Ελλάδα μπορεί να αντισταθεί στην Τουρκία και μάλιστα χωρίς να καταστρέψει την οικονομία της, καλλιεργεί την ηττοπάθεια, παγιώνει μια αντίληψη “φυσικής” αδυναμίας της Ελλάδας να αντιταχθεί στον τουρκικό επεκτατισμό και εμφανίζει συνακόλουθα ως “μόνη λογική και δυνατή λύση” την παράδοση χωρίς αντίσταση. Ίσως, λοιπόν, αυτές οι επιθέσεις πρέπει να θεωρηθούν το πρώτο στάδιο ενός υβριδικού πολέμου που εφαρμόζει η Τουρκία (πιθανώς όχι μόνο η Τουρκία) εναντίον της Ελλάδας, αποσκοπώντας στην επιβολή των επεκτατικών της στόχων, χωρίς να χρειαστεί καν η χρήση στρατιωτικής βία</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πως το Anadolu μπορεί να γίνει από “υπερόπλο” αχίλλειος πτέρνα των Τούρκων

Γρίβας Κώστας Το υβριδικό πλοίο (μίνι-αεροπλανοφόρο/ελικοπτεροφόρο) αμφίβιων επιχειρήσεων TCG Anadolu μπορεί να μην είναι ανίκητο, αλλά είνα...

Διαβάστε την συνέχεια

Στην Άγκυρα είδαμε την εικόνα, στην Κάρπαθο την πραγματικότητα…

<img height="339" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/04/ATALANTE-FRENCH-RESEARCH-VESSEL.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Μαργαρίτης Γιώργος</b><br />Οι εικόνες και οι αριθμοί, στην περίπτωση που τους παραθέτουν άνθρωποι, οι οποίοι ξέρουν να μετράνε, σπανίως λένε ψέματα. Σπανίως μεταπλάθουν το πραγματικό σε φανταστικό και το τεκμήριο σε διαχειρίσιμη πληροφορία. Βρίσκονται δηλαδή σε σκηνοθετική αντίθεση με τα εύκολα λόγια, στα οποία ενίοτε καταφεύγουν οι πολιτικοί και η πολιτική σε δύσκολες ή περίπλοκες καταστάσεις. Μία αξιοσημείωτη τέτοια εικόνα προέκυψε τις ημέρες ακριβώς που ακολούθησαν την δημόσια διαφωνία του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών κ. Δένδια με τον Τούρκο ομόλογό του κ. Τσαβούσογλου στην Άγκυρα.<br /><br />Πριν ακόμα καταλαγιάσει ο θόρυβος για τα “τολμηρά” λόγια που ακούστηκαν στην Άγκυρα, ένα γαλλικό ερευνητικό πλοίο που φέρει το ελληνικό όνομα “Αταλάντη” επιχείρησε να περάσει το στενό ανάμεσα στην Κάσο και στην Κρήτη για να πραγματοποιήσει επιστημονικές έρευνες στην θάλασσα προς τα ανατολικά. Προτού ακόμα περάσει το στενό και πολύ πριν ανοιχτεί στο πέλαγος ειδοποιήθηκε από τις τουρκικές αρχές ότι εισέρχεται σε θαλάσσιες περιοχές, όπου η Τουρκία έχει πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα και ασκεί κάθε αρμοδιότητα που απορρέει από αυτά.<br /><br />Για την πιστοποίηση της σοβαρότητας των λόγων εμφανίστηκε άμεσα στην πορεία του ερευνητικού πλοίου μια τουρκική φρεγάτα, έτοιμη να αναλάβει την κηδεμονία του και να του υπαγορεύσει τις αποφάσεις της Υψηλής Πύλης (ο ετεροχρονισμός προέρχεται από την ενασχόλησή μου με το 1821, πλην όμως υποδηλώνει με ακρίβεια και την σημερινή πραγματικότητα).<div><br />Η υπόθεση “Αταλάντη”<br /><br />Ακολούθησε η γνωστή ανταλλαγή NAVTEX και αντι-NAVTEX ανάμεσα στους αντίστοιχους σταθμούς της Ελλάδας και της Τουρκίας. Κυκλοφόρησε μάλιστα και μια φήμη ότι στην περιοχή βρέθηκε και μια ελληνική φρεγάτα. Ίσως και να δηλώθηκε με τον τρόπο αυτό η όποια εθνική μας παρουσία, αν και είναι αμφίβολο εάν οι τρέχουσες “συμμαχικές υποχρεώσεις” στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα έχουν αφήσει μια όποια φρεγάτα διαθέσιμη για τέτοιου είδους αποστολές. Το επεισόδιο απασχόλησε ελάχιστα τα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, καθότι ο εντυπωσιασμός από την “γενναιότητα” του κ. Δένδια δεν είχε ακόμα κοπάσει και θεωρήθηκε κρίμα να πικραθούν οι αναγνώστες και οι “σερφάροντες” με κακές ειδήσεις.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση στην περιοχή όπου συνέβη το επεισόδιο επιβλήθηκε ταχύτατα ο “νόμος και η τάξη”. Όχι φυσικά η τάξη που προβλέπουν οι “νόμοι” του Διεθνούς Δικαίου, το οποίο μνημονεύουν οι Έλληνες αξιωματούχοι δις ημερησίως. Επιβλήθηκε η τάξη, όπως η Τουρκία τη θέλει και όπως η Τουρκία την διατυπώνει. Το γαλλικό ερευνητικό έκανε άμεσα μεταβολή και χώθηκε πίσω (δυτικά) από την Κάσο και την Κάρπαθο.<br /><br />Για να μην προσβληθεί μάλλον η ελληνική πλευρά –εκκρεμεί η παραγγελία των φρεγατών βλέπετε και θα ήταν άκομψο για τη Γαλλία να δεχτεί “αμαχητί” τις τουρκικές θέσεις– το γαλλικό πλοίο συνέχισε για 2-3 ημέρες τις βόλτες του στην περιοχή, πλέοντας πάντα στα δυτικά των νησιών. Έκανε μάλιστα και μία επίδειξη “τόλμης”. Έπλευσε στο στενό μεταξύ Καρπάθου και Ρόδου, πλησίασε το νοτιότερο σημείο της τελευταίας από τα δυτικά και την ώρα που όλοι παρακολουθούσαν την τυχόν υπέρβαση των “τουρκο-λιβυκών ορίων”, έκανε μεταβολή.<br /><br />Εντάξει, να το δεχτούμε, δεν έφυγε αμέσως. Διανυκτέρευσε προς τις ακτές της Καρπάθου, σταμάτησε για λίγο εκεί και, κατόπιν, ξεκίνησε για το Κρητικό πέλαγος. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχει σταματήσει μερικά μίλια βόρεια της Σητείας, στο ανοικτό πέλαγος. Ίσως (μας αρέσει να ονειρευόμαστε) περιμένει τον γαλλικό στόλο για να το συνοδέψει στα ανατολικά των ελληνικών νησιών… Λέμε τώρα…</div><div><br />Πήρε η Άγκυρα τον λόγο;<br /><br />Αναφερθήκαμε αναλυτικά στο επεισόδιο αυτό διότι αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο την πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί. Η Ελλάδα, εκ των πραγμάτων, δεν ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα λίγα μίλια ανατολικά των ακτών της Κρήτης, της Κάσου, της Καρπάθου, της Ρόδου. Και φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για το Καστελλόριζο. Το γεγονός ότι το πλοίο που αναμίχθηκε στο επεισόδιο ήταν γαλλικό, έχει οπωσδήποτε τη σημασία του.<br /><br />Όχι επειδή η Γαλλία (μας αρέσει να νομίζουμε) είναι “πατροπαράδοτος εχθρός” της Τουρκίας και “φυσικός σύμμαχος” της Ελλάδας, αλλά επειδή η Γαλλία, αυτή τη στιγμή, έχει λεπτά όσο και κρίσιμα συμφέροντα στην Ελλάδα (τυχόν ελληνική παραγγελία γαλλικών φρεγατών μετά τα αεροσκάφη Rafale θα δώσει μεγάλη –όσο και αναγκαία– ώθηση στην γαλλική πολεμική βιομηχανία) και θα ήθελε να ενισχύσει το “φιλικό” προφίλ της προς την χώρα μας. Ανατολικά όμως της Καρπάθου και της Κρήτης η ίδια Γαλλία δεν μπορεί παρά να δεχτεί την τουρκική πλέον πραγματικότητα.<br /><br />Αυτά που συνέβησαν στην Άγκυρα είναι η εικόνα. Αυτά που συνέβησαν στα στενά της Κρήτης και της Καρπάθου είναι η πραγματικότητα. Στις 19 Απριλίου, το απόγευμα, τα υπουργεία Άμυνας της Ελλάδας και της Τουρκίας ανακοίνωσαν την επικείμενη έναρξη του τέταρτου κύκλου των ΜΟΕ (Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης), κάτω από την αιγίδα του ΝΑΤΟ. Προφανώς οι Έλληνες ιθύνοντες επιδεικνύουν εξαιρετική δεκτικότητα στην όποια “εμπιστοσύνη” απορρέει από την τουρκική εκδοχή του Δικαίου των Θαλασσών. Οι δε ενδιάμεσες “θαρραλέες εκρήξεις” φαίνεται ότι δεν πείθουν ούτε αυτούς τους ίδιους.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στην Άγκυρα είδαμε την εικόνα, στην Κάρπαθο την πραγματικότητα…

Μαργαρίτης Γιώργος Οι εικόνες και οι αριθμοί, στην περίπτωση που τους παραθέτουν άνθρωποι, οι οποίοι ξέρουν να μετράνε, σπανίως λένε ψέματα....

Διαβάστε την συνέχεια

¨Ο Δένδιας ήρθε για να σαμποτάρει τις διαπραγματεύσεις¨…

<a href="https://mloyngqtz6hc.i.optimole.com/jd52Ra0.9O3R~f565/w:auto/h:auto/q:74/https://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2021/04/thumbs_b_c_df0a497e03bd9fea90a757e6b1157917.jpg"><img height="360" src="https://mloyngqtz6hc.i.optimole.com/jd52Ra0.9O3R~f565/w:750/h:440/q:74/dpr:1.3/rt:fill/g:sm/https://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2021/04/thumbs_b_c_df0a497e03bd9fea90a757e6b1157917.jpg" width="640" /></a><br /><br />Σε δηλώσεις που έκανε σε δημοσιογράφους ο Ομέρ Τσελίκ- εκπρόσωπος του κόμματος ΑΚΡ, μεταξύ άλλων ανέφερε και τα εξής :<br /><br />¨Γνωρίζετε φίλοι μου πως υπήρξε μία επίσκεψη στη χώρα μας από τον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας. Φυσικά και αισθανόμαστε ικανοποίηση από την επίσκεψη στη χώρα μας του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών όπως και άλλων Ελλήνων αξιωματούχων. Στο πλαίσιο της παραδοσιακής μας φιλοξενίας και στο πλαίσιο της διπλωματικής μας παράδοσης εκφράζουμε την ικανοποίησή μας για το ότι συζητάμε τα θέματά μας<br /><br />Το είπαμε και στις διερευνητικές συνομιλίες, ότι εμείς δεν είμαστε υπεύθυνοι για την διακοπή των διερευνητικών συνομιλιών. Υπεύθυνη για αυτό ήταν η ελληνική πλευρά. Ενώ αργότερα εκφράσαμε την ικανοποίησή μας για την επανέναρξή τους. Αλλά εμείς εδώ είδαμε ότι ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών δεν ήρθε στην Άγκυρα για να μιλήσει. Ήρθε για να μιλήσει προς την Αθήνα. Οι κατηγορίες κατά του κράτους της τουρκικής δημοκρατίας και του τουρκικού έθνους με άκρως αδιάλλακτο και ασεβή τρόπο θα περάσουν στην ιστορία της διπλωματίας ως ένα παράδειγμα απρέπειας<br />Και αφού ο υπουργός Εξωτερικών μας έδωσε την απαραίτητη απάντηση, και πάλι σύμφωνα με αυτά που επιβάλλει η διπλωματία μας και αφού δόθηκαν οι εκατέρωθεν απαντήσεις και πάλι έδωσε την τελευταία κουβέντα προς τον υπουργό Δένδια προς το μουσαφίρη<br />Αλλά και αυτή τη φορά πάλι συνέχισε τα ίδια . Αντί να βελτιώσει αυτήν την ασυνήθιστη κατάσταση δυστυχώς με αυτό τον τρόπο εεεεεε<br /><br />Ήρθε για να διαπραγματευτεί αλλά καταγράφηκε πως μίλησε για να σαμποτάρει τις διαπραγματεύσεις. Αυτήν την εκτός ευγένειας και διπλωματίας συμπεριφορά, την είδε όλος ο κόσμος. Για αυτό το λόγο όλος ο κόσμος είδε το εξής. Το ποιος είναι αυτός που θέλει διαπραγματεύσεις και θετική ατμόσφαιρα και ποιοι είναι αυτοί που δεν θέλουν διαπραγματεύσεις και συνεχώς σαμποτάρουν τις διαπραγματεύσεις<br />Εγώ ειλικρινά θέλω να πω το εξής. Αυτό που με εξέπληξε πιο πολύ από όλα ήταν το εξής. Στις δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας, είτε πρόκειται για μικρό είτε για μεγάλο κράτος, όλα τα κράτη στο θέμα της προστασίας των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων, λένε πως είναι τουλάχιστον ικανά να τα προστατεύσουν<br />Π.χ. η δική μου χώρα είναι ικανή να προστατέψει τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Και για αυτό δέχεται να πληρώσει οποιοδήποτε τίμημα για αυτά. Είτε πρόκειται για ένα νησιωτικό κράτος ένα μικρό νησιωτικό κράτος είτε πρόκειται για σούπερ δυνάμεις από όλους τα ακούμε άλλωστε κάτι πέραν τούτου σημαίνει ότι πρόκειται για μία οπισθοδρόμηση από την πλευρά του κράτους. Για πρώτη φορά ένας υπουργός ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας μιλώντας για την κυριαρχία της δικής του χώρας δεν μίλησε για την η δική του χώρα αλλά για αυτήν της ΕΕ. Για πρώτη φορά άκουσα από έναν υπουργό Εξωτερικών να μην αναφέρεται στους φορείς της χώρας του για την προστασία των κυριαρχικών του δικαιωμάτων αλλά με εκμετάλλευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης κάνοντας την ασπίδα. Εν τέλει έγινε αντιληπτό Για ποιο λόγο δεν λύθηκαν αυτά τα προβλήματα.<br /><br />Αλλά όταν ένας υπουργός Εξωτερικών έρχεται εδώ και δεν μιλάει για την δυναμική της εξωτερικής πολιτικής και δεν μιλάει με τις μεθόδους της εξωτερικής πολιτικής αλλά απευθυνόμενος στην εσωτερική πολιτική της χώρας καταστεί τα θέματα του Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου ως θέμα εκμετάλλευσης τότε φυσικά από εδώ δεν πρόκειται να βγει τίποτε. ¨<br /><br /><a href="https://tourkikanea.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

¨Ο Δένδιας ήρθε για να σαμποτάρει τις διαπραγματεύσεις¨…

Σε δηλώσεις που έκανε σε δημοσιογράφους ο Ομέρ Τσελίκ- εκπρόσωπος του κόμματος ΑΚΡ, μεταξύ άλλων ανέφερε και τα εξής : ¨Γνωρίζετε φίλοι μου ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΤΕΛΟΣ ο ιμάμης της Αγιάς Σοφιάς… Φανατικός, χειρότερος του Ερντογάν

<img height="376" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/07/erdogan-agia-sofia-1-680x400.jpg" width="640" /><br /><br />«Ο ιμάμης που σίγησε» είναι ο τίτλος στο άρθρο του Spiegel Online. Το γερμανικό περιοδικό σημειώνει ότι «τον περασμένο Ιούλιο, για πρώτη φορά μετά από 86 χρόνια, ορίστηκαν και πάλι ιμάμηδες για την Αγία Σοφία. Πρώτος ιμάμης είχε γίνει ο Μεχμέτ Μποϊνουνκαλίν, ο οποίος συνδέεται οικογενειακά με το πολιτικό Ισλάμ στην Τουρκία και χαίρει υποστήριξης από συντηρητικούς θρησκευτικούς κύκλους.<br /><br />Κι όμως, μετά από οκτώ μήνες, η θέση του έχει χηρεύσει. Στις 8 Απριλίου ο Μποϊνουνκαλίν παραιτήθηκε αιφνιδιαστικά από ένα αξίωμα που του εξασφάλιζε ιδιαίτερη επιρροή. Όπως ανέφερε σε ανακοίνωσή του επιθυμεί να επιστρέψει στα ακαδημαϊκά του καθήκοντα. Ωστόσο, η πολιτoλόγος Πινάρ Τρεμπλάι πιστεύει ότι η απόφασή του μάλλον δεν ήταν απόλυτα οικειοθελής. Τους προηγούμενους μήνες ο ιμάμης είχε αναμιχθεί σε πολιτικά ζητήματα, προκαλώντας οργισμένες αντιδράσεις από ορισμένους πολιτικούς του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP).<br /><br />Όπως παρατηρεί το Spiegel Online «η πρώτη δημόσια αντιπαράθεση ανάμεσα σε μέλος του κόμματος και στον ιμάμη έγινε στις 7 Μαρτίου. Καθώς αυξάνεται ο αριθμός των δολοφονιών με θύματα γυναίκες στην Τουρκία και με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας, το ζήτημα της βίας κατά των γυναικών απασχολούσε την κοινή γνώμη. Με σχόλιό του στο Twitter ο Μποϊνουνκαλίν θέλησε να το υποβαθμίσει:<br /><br />“Η δολοφονία είναι πάντα δολοφονία. Το φύλο δεν έχει σημασία’. Στη συνέχεια έγραψε ότι ‘οι συνεχείς αναφορές σε γυναικοκτονίες δεν είναι παρά προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης, που θέλουν να κάνουν τη γυναίκα εχθρό του άνδρα’. Απαντώντας σε σχετικό ερώτημα, η Έζλεμ Ζενγκίν, βουλευτής του ΑΚΡ, χαρακτήρισε τις δηλώσεις ‘ανάρμοστες’, επέκρινε τον χρόνο της δημοσίευσης στο Twitter και δήλωσε ότι ‘ο Μποϊνουνκαλίν είναι καλύτερα να κάνει τη δουλειά του’».<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΤΕΛΟΣ ο ιμάμης της Αγιάς Σοφιάς… Φανατικός, χειρότερος του Ερντογάν

«Ο ιμάμης που σίγησε» είναι ο τίτλος στο άρθρο του Spiegel Online. Το γερμανικό περιοδικό σημειώνει ότι «τον περασμένο Ιούλιο, για πρώτη φορ...

Διαβάστε την συνέχεια