Εκανε πίσω η ΕΕ: Δεν επιβάλλονται νέες κυρώσεις στη Ρωσία - Ποιες χώρες είπαν ΟΧΙ

<img alt="" height="340" src="http://www.defencenet.gr/defence/sites/default/files/styles/830x420/public/GALLERY/eu-russia_4.jpg" typeof="foaf:Image" width="640" /> <br /> <br /> <strong>Δεν προχωρά τελικώς σε εφαρμογή νέων κυρώσεων κατά της Ρωσίας η Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως τόνισαν στο πρακτορείο Reuters διπλωματικές πηγές.</strong><br /> <br /> Ενωριτερα έγινε γνωστό ότι πολλές χώρες (Ιταλία, Κύπρος, Σλοβακία, Τσεχία, Φινλανδία κλπ) αλλά και η Ελλάδα δεν συμφωνούσαν σε νέες κυρώσεις που θα είχαν ως αποτέλεσμα να επιβληθούν αντι-κυρώσεις από την Ρωσία που θα έπλητταν τις ήδη προβληματικές οικονομίες της ευρωζώνης.<br /> <br /> Πρόκειται σαφώς για ήττα των χωρών-εξτρεμιστών της ΕΕ (βαλτικά κρατίδια και Πολωνία) οι οποίες πίεζαν για νέες κυρώσεις.<br /> <br /> Kρίσιμο ρόλο στην απόφαση έπαιξε η Ρωσία που προειδοποίησε και βαριές αντι-κυρώσεις: Ο πρωθυπουργός της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ μάλιστα χρησιμοποίησε την φράση «ασύμμετρη» απάντηση που σημαίνει ότι οι νατι-κυρώσεις της Ρωσίας θα ήταν ακόμα μεγαλύτερες από αυτές της ΕΕ σε βάρος της.<br /> Αυτό μπορεί να εμπεριέχει και άλλες… <em>«Αν υπάρξουν κυρώσεις που αφορούν στον ενεργειακό τομέα ή περαιτέρω περιορισμοί στον οικονομικό τομέα της Ρωσίας, θα πρέπει να απαντήσουμε ασύμμετρα»</em> τόνισε ο Μεντβέντεφ σε συνέντευξή που παραχώρησε στη ρωσική εφημερίδα<b> «Vedomosti».</b><br /> Νωρίτερα τη Δευτέρα, είχε ανακοινωθεί ότι η εφαρμογή των κυρώσεων θα άρχιζε από την Τρίτη.<br /> Πολλές κυβερνήσεις χωρών-μελών της Ένωσης, ωστόσο, ζήτησαν να εξεταστεί το ενδεχόμενο άρσης των νέων κυρώσεων, εάν η εκεχειρία στην Ουκρανία διατηρηθεί.<br /> <br /> Το ερώτημα στο οποίο θα απαντήσουν οι εκπρόσωποι των «28» είναι εάν οι κυρώσεις θα εφαρμοστούν και θα ανασταλούν στο βαθμό που θα εφαρμοστεί η εκεχειρία ή εάν θα πρέπει να αρθούν εξ ολοκλήρου σε αυτή τη φάση.<br /> <br /> Ορισμένες χώρες της Ε.Ε. προβληματίζονται για τον κίνδυνο ρωσικής απάντησης, σε περίπτωση εφαρμογής των νέων κυρώσεων.<br /> <a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Εκανε πίσω η ΕΕ: Δεν επιβάλλονται νέες κυρώσεις στη Ρωσία - Ποιες χώρες είπαν ΟΧΙ

Δεν προχωρά τελικώς σε εφαρμογή νέων κυρώσεων κατά της Ρωσίας η Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως τόνισαν στο πρακτορείο Reuters διπλωματικές πηγές. ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αυτό είναι απόδειξη της διάπραξης της Γενοκτονίας: Απαίτησε από τον Σαμαρά να πάρει πίσω το νομοσχέδιο

<a href="http://www.entertv.gr/sites/default/files/styles/article_main/public/samaras-erntogan_1.jpg?itok=rD3ZiLQY" imageanchor="1" peppycount="4" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="340" src="http://www.entertv.gr/sites/default/files/styles/article_main/public/samaras-erntogan_1.jpg?itok=rD3ZiLQY" width="640" /></a><span style="color: blue; font-size: large;">Αντί να βάζει όρους και να απαιτεί το θύμα, βάζει όρους και απειλεί ο Γενοκτόνος</span><br /> <span style="font-size: large;">Εκεί κατάντησε την Ελλάδα η ανίκανη και ανέντιμη πολιτική και πνευματική της ηγεσία.</span><br /> <span style="color: blue; font-size: large;">Ο Ερντογάν απειλεί με casus belli για το αντιρατσιστικό! Απαίτησε από τον πρωθυπουργό να το πάρει πίσω.</span><br /> Μια απροκάλυπτη και προσβλητική παρέμβαση εναντίον της Ελλάδας, για την ακύρωση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, είχε στόχο η συνάντηση που ζήτησε, και είχε τελικά, με τον έλληνα πρωθυπουργό Αντ. Σαμαρά ο τούρκος Πρόεδρος Τ. Ερντογάν στην Ουαλία.<br /> <a href="https://www.blogger.com/null" name="more" peppycount="5"></a>Παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να προβάλει από τη συνάντηση τις «προειδοποιήσεις» που απεύθυνε ο Αντ. Σαμαράς για την αδιάλλακτη πολιτική που ακολουθεί η Τουρκία στο Κυπριακό, το ενδιαφέρον εστιάσθηκε από την τουρκική πλευρά στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, παραπέμποντας στην απειλή του casus belli πριν από σχεδόν είκοσι χρόνια όταν η Ελληνική Βουλή επικύρωνε τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας.<br /> <br /> Έτσι κι αυτήν τη φορά η Τουρκία, με απροκάλυπτο τρόπο, ουσιαστικά απαίτησε από την ελληνική κυβέρνηση να πάρει πίσω το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την ποινικοποίηση της άρνησης των αναγνωρισμένων από τη Βουλή γενοκτονιών. Ο ίδιος ο κ. Σαμαράς, σύμφωνα με την ενημέρωση της ελληνικής πλευράς, υποστήριξε ότι το αντιρατσιστικό προωθήθηκε στο πλαίσιο της εναρμόνισης με το διεθνές δίκαιο και τις ευρωπαϊκές αποφάσεις και ότι είναι μια ιστορική παρέμβαση που αφορά στον σεβασμό της μνήμης των θυμάτων και όχι τις σχέσεις της Ελλάδας με τη σύγχρονη Τουρκία…<br /> <br /> Αλλά η εύλογη απορία του κ. Ερντογάν (ο οποίος προσήλθε απολύτως έτοιμος για μια εμπεριστατωμένη συζήτηση, μια και τον συνόδευαν ο ΥΠΕΞ και ΥΦΥΠΕΞ Μ. Τσαβούσογλου και Φ. Σινιρλίογλου και ο ισλαμικών καταβολών σύμβουλός του Ι. Καλίν) ήταν ότι, αφού πρόκειται για ιστορία, για ποιον λόγο νομοθετείται η ποινικοποίηση της διαφορετικής εκδοχής της ιστορίας…<br /> <br /> Σύμφωνα με πληροφορίες, είχε διαμηνυθεί στην Αθήνα ότι για την τουρκική κυβέρνηση αποτελεί κόκκινη γραμμή η αναφορά σε γενοκτονίες που έχουν αναγνωρισθεί από την Ελληνική Βουλή, καθώς αυτό ανοίγει τον δρόμο για την αναγνώριση καμιά... δεκαριά γενοκτονιών που έχει διαπράξει η Τουρκία και είτε έχουν ήδη εγκριθεί από τη Βουλή είτε πολύ εύκολα μπορεί να αναγνωρισθούν στο μέλλον.<br /> <br /> Δυστυχώς η ελληνική κυβέρνηση δεν ήθελε να αντιληφθεί το τι ακριβώς επεδίωκε η Τουρκία και έτσι αποδέχτηκε μια συνέτιση, η οποία απλώς επιβεβαίωσε και έκανε πιο έντονο το αδιέξοδο στις διμερείς σχέσεις και στο Κυπριακό. Κυρίως όμως εμφάνισε μια χώρα αδύναμη που δέχεται υποδείξεις και παρατηρήσεις ακόμη και για το νομοθετικό έργο της…<br /> <b>Το παρόν</b><br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Αυτό είναι απόδειξη της διάπραξης της Γενοκτονίας: Απαίτησε από τον Σαμαρά να πάρει πίσω το νομοσχέδιο

Αντί να βάζει όρους και να απαιτεί το θύμα, βάζει όρους και απειλεί ο Γενοκτόνος Εκεί κατάντησε την Ελλάδα η ανίκανη και ανέντιμη πολιτικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ένας πλανήτης σε πολεμικό παροξυσμό

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.capital.gr/images/article_pics/20140906_kl_polemiko1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="540" src="http://www.capital.gr/images/article_pics/20140906_kl_polemiko1.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Από τον Κώστα Ράπτη<br /> <br /> Τα φαινόμενα απατούν. Η εβδομάδα που λήγει σημαδεύτηκε από δείγματα εκτόνωσης σε δύο από τις σημαντικότερες εστίες έντασης στον πλανήτη, με τη συνάντηση των ηγετών της Ρωσίας και της Ουκρανίας στο Μινσκ, καθώς και με την ισραηλινο-παλαιστινιακή συμφωνία μόνιμης εκεχειρίας στη Λωρίδα της Γάζας. Κι όμως, το διεθνές τοπίο είναι περισσότερο ασταθές από ποτέ και οι ένοπλες συγκρούσεις κλιμακώνονται στα πιο διαφορετικά σημεία του κόσμου - συγκρούσεις με χαρακτήρα ολοκληρωτικού πολέμου, που θέτουν κατεξοχήν στο στόχαστρό τους τους άμαχους πληθυσμούς.<br /> <br /> Η μαρτυρία της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες θα αρκούσε για να το αντιληφθεί αυτό ακόμα και η απορροφημένη από την κρίση της, πλην ακόμη προνομιούχος, Δύση: Ο αριθμός των προσφύγων και εσωτερικά εκτοπισμένων παγκοσμίως έφτασε τους 45 εκατομμύρια ανθρώπους, σημειώνοντας ιστορικό ρεκόρ.<br /> <br /> Πρόκειται για τη βίαιη αποτύπωση του γεγονότος ότι ο διεθνής συσχετισμός ισχύος (οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής) βρίσκεται υπό επαναδιαπραγμάτευση, αφήνοντας ελεύθερο τον χώρο για να διαπρέψουν, δίκην πολεμικού υπεργολάβου, ολοένα και λιγότερο «ευπρόσωποι» παίκτες: από τους νεοναζιστές του Δεξιού Τομέα της Ουκρανίας μέχρι τους τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους» στο Ιράκ και τη Συρία.<br /> <br /> Η εβδομάδα που λήγει, όμως, ανάδειξε και τις αντιφάσεις της αμερικανικής στρατηγικής, έτσι όπως αυτή ταλαντεύεται ανάμεσα στην επεμβατικότητα και την ανοχή προς καταστάσεις χάους. Κυρίως, όμως, ανέδειξε τα όρια του multitasking: Ανάμεσα στα πολυάριθμα μέτωπα που έχουν ανοίξει το τελευταίο διάστημα υπό το ψύχραιμο βλέμμα (αν όχι και την υπόγεια παρότρυνση) της Ουάσινγκτον, η υπερδύναμη βρίσκεται πλέον υποχρεωμένη να κάνει τις ιεραρχήσεις της και να επιλέξει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει.<br /> <br /> Είναι δυνατόν να καταπολεμηθεί το «Ισλαμικό Κράτος», το οποίο πλέον περιγράφεται ως απειλή μεγαλύτερη και από την Αλ Κάιντα, χωρίς τροποποίηση της γραμμής στη Συρία, όπου ΗΠΑ και τζιχαντιστές συνέπιπταν έως τώρα στον στόχο της «αλλαγής καθεστώτος»; Είναι δυνατόν να επιτευχθεί η ήττα των τζιχαντιστών, αλλά και η σταθεροποίηση του Αφγανιστάν στην παρούσα μεταβατική φάση, χωρίς τη συνεργασία με το Ιράν (του πάλαι ποτέ «άξονα του κακού»); Επιπλέον, είναι δυνατή μια συνεννόηση με την Τεχεράνη, χωρίς να εκτραπούν πλήρως οι όλο και πιο αυτονομημένοι παραδοσιακοί σύμμαχοι των ΗΠΑ στην περιοχή (από τη Σαουδική Αραβία, που «ιδιωτικώς» χρηματοδοτεί τον τζιχα-ντισμό, μέχρι το Ισραήλ, που καταρρακώνει κάθε προοπτική «λύσης δύο κρατών» στο Μεσανατολικό);<br /> <br /> Και πώς γίνεται να σταθεροποιηθεί η Μέση Ανατολή εν μέσω νέου Ψυχρού Πολέμου με τη Ρωσία, όταν οι δύο αυτές εστίες κρίσης αρχίζουν και διαπλέκονται, λ.χ., με τη στροφή προς τη «γενναιοδωρία» της Μόσχας ανοιχτά μεν στην Αίγυπτο του στρατάρχη Σίσι και συγκεκαλυμμένα στην Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν;<br /> <br /> Επιπλέον, πώς είναι δυνατόν να αποτραπεί μια ρωσοκινεζική σύμπραξη με περισσότερο στρατηγικά χαρακτηριστικά, όταν, την ώρα που η Δύση έχει θέσει τη Μόσχα σε κλοιό κυρώσεων, ενθαρρύνοντας αντικειμενικά τη στροφή της προς Ανατολάς, ταυτοχρόνως εντείνει την «περικύκλωση» της Κίνας στη Σινική Θάλασσα, υποχρεώνοντας τους ιθύνοντες του Πεκίνου να ξανασκεφτούν το δόγμα της γεωπολιτικά «διακριτικής» ανάδυσης της κινεζικής ισχύος;<br /> <br /> Πρόκειται για τα ερωτήματα που κρίνουν, δύο χρόνια πριν από τη λήξη της, την ιστορική παρακαταθήκη της προεδρίας Ομπάμα - αυτή η οποία, άμα τη ενάρξει της, επιβραβεύθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης...<br /> <br /> <b>Ουκρανία</b><br /> Το πεδίο της μάχης προκαταλαμβάνει τη διπλωματία<br /> Η υπομονή ανταμείβεται. Και η ανταμοιβή του Βλαντίμιρ Πούτιν ήρθε προτού καν αναλάβει δράση ο «στρατηγός χειμώνας», ο οποίος και αναμένεται να οδηγήσει στα όρια των οικονομικών και κοινωνικών αντοχών της την Ουκρανία. Η Γερμανία οπισθοχώρησε πρώτη: Έχοντας δώσει επαρκή διαπιστευτήρια «ατλαντισμού» με τις ευρωπαϊκές κυρώσεις κατά της Μόσχας, σύντομα ανέλαβε και πάλι διπλωματικό ρόλο «γεφυροποιού», υπολογίζοντας προφανώς ότι αδυνατεί να καταβάλει το κόστος ενός οικονομικού πολέμου. Η τετραμερής συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ρωσίας και της Ουκρανίας, το μήνυμα της Μέρκελ από τη Ρίγα της Λετονίας στις 18 Αυγούστου ότι αντιτίθεται στη μόνιμη ανάπτυξη νατοϊκών δυνάμεων στις ανατολικοευρωπαϊκές χώρες και η επίσκεψη της καγκελαρίου στο Κίεβο το περασμένο Σάββατο έστρωσαν το έδαφος γιΟττην πρώτη ουσιαστική απευθείας επαφή του Ρώσου Προέδρου, Βλαντίμιρ Πούτιν, και του Ουκρανού ομολόγου του, Πέτρο Ποροσένκο, την Τρίτη, στο Μινσκ της Λευκορωσίας, όπου διεξήχθη και η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. με την περί τη Μόσχα Τελωνειακή Ένωση. Κατά τη ρωσική πλευρά, οι συνομιλίες ήταν «επιτυχημένες», κατά την ουκρανική ήταν «δύσκολες αλλά ενδιαφέρουσες», ενώ κατά την επικεφαλής της διπλωματίας της Ε.Ε., Κάθριν Άστον, υπήρξαν «θερμές και θετικές».<br /> <br /> Το θέμα, βέβαια, είναι πώς τοποθετείται ο παίκτης που κατεξοχήν απουσίαζε από τη συνάντηση και μέχρι τώρα διαρκώς παροτρύνει το Κίεβο σε κινήσεις κλιμάκωσης, ήτοι οι ΗΠΑ. Εξού και η προθυμία του επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας, Σεργκέι Λαβρόφ, να εξετάσει συνομιλίες σε «φορμάτ Γενεύης», ήτοι σε σύνθεση που να περιλαμβάνει και την υπερατλαντική δύναμη.<br /> <br /> Σε κάθε περίπτωση, η Μόσχα επιδιώκει επίμονα να εμφανίζεται ως «διαιτητής» και όχι ως συμμετέχων στη σύγκρουση της Ανατολικής Ουκρανίας και αντιστρόφως το Κίεβο κάθε φορά ξαναβάζει τη Ρωσία στο «κάδρο», όπως, π.χ., αυτήν τη φορά με τη σύλληψη δέκα Ρώσων αλεξιπτωτιστών επί ουκρανικού εδάφους. Την ίδια ώρα, όμως, η πρόοδος των αυτονομιστών στο πεδίο των μαχών και η χαώδης εκκένωση της Μαριούπολης από όσους θεώρησαν επικείμενη την κατάληψή της από τους αντάρτες καταδεικνύουν ότι οι εξελίξεις ενδεχομένως να προκαταλάβουν τις διπλωματικές ζυμώσεις.<br /> <br /> <b>Ιράκ</b><br /> Με το βλέμμα στον Άσαντ και την Τεχεράνη<br /> Η στροφή των τζιχαντιστών εναντίον των κουρδικών εδαφών του Βορείου Ιράκ υπήρξε το πρώτο σήμα συναγερμού. Το μακάβριο βίντεο του αποκεφαλισμού του δημοσιογράφου Τζέιμς Φόλεϊ υπήρξε κατόπιν ο καταλύτης σε ό,τι αφορά τη μεταστροφή της αμερικανικής κοινής γνώμης. Η «χαλαρότητα» με την οποία η Ουάσινγκτον αντιμετώπισε την προέλαση του «Ισλαμικού Κράτους» κατά τους πρώτους δύο μήνες μετά την κατάληψη της Μοσούλης ανήκει πλέον στο παρελθόν και η κλιμάκωση της αμερικανικής εμπλοκής, τουλάχιστον με τη μορφή αεροπορικών επιδρομών, έχει εγγραφεί στην ημερήσια διάταξη. Όμως, το εγχείρημα απαιτεί συμμάχους, όπως καταδεικνύει η πίεση προς την ευρωπαϊκή, και δη τη βρετανική, πλευρά για επιχειρησιακή συμμετοχή, πέραν του εξοπλισμού των Κούρδων μαχητών. Παράλληλα, όπως επεσήμαναν από κοινού ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Τσακ Χέιγκελ, και ο επικεφαλής του αμερικανικού Γενικού Επιτελείου, Μάρτιν Ντέμσεϊ, η αντιμετώπιση του «Ισλαμικού Κράτους» δεν θα είναι εφικτή χωρίς επέκταση των αεροπορικών πληγμάτων και, από την άλλη πλευρά, των (de facto καταργηθέντων) συρο-ιρακινών συνόρων, καθώς, άλλωστε, η αιματοχυσία της Συρίας αποτέλεσε το περιβάλλον στο οποίο ρίζωσαν οι τζιχαντιστές.<br /> <br /> Ωστόσο, η προοπτική αυτή γεννά το ερώτημα μιας πιθανής συνεργασίας (αν μη τι άλλο στο επίπεδο των πληροφοριών) με το καθεστώς Άσαντ στη Δαμασκό, όπως έχει ήδη προτείνει ο επικεφαλής των βρετανικών ενόπλων δυνάμεων, για να διαψευστεί αμέσως από τους πολιτικούς του προϊσταμένους. Επιπλέον, προκύπτει η ανάγκη κινητοποίησης και χερσαίων δυνάμεων, οι οποίες δεν είναι εύκολο να βρεθούν: ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός είναι πλέον πρακτικά ανύπαρκτος, το Ισλαμικό Μέτωπο δεν είναι καλοδεχούμενο, λόγω των σχέσεών του με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, ενώ οι εμπει-ροπόλεμοι Κούρδοι του PYD (αδελφής οργάνωσης του ΡΚΚ στη Συρία) ασφαλώς εμπνέουν ανησυχία στην Άγκυρα.<br /> <br /> Ήδη, πάντως, ο ηγέτης των Κούρδων του Ιράκ, Μασούντ Μπαρζανί, γνωστοποίησε ότι η δική του πλευρά έχει δεχτεί οπλισμό από το Ιράν, γεγονός που υπογραμμίζει την ενδυνάμωση της Τεχεράνης, όπως άλλωστε και ο πολιτικός ρόλος τον οποίο έπαιξε διακριτικά προκειμένου ο Νούρι αλ Μάλικι να εγκαταλείψει την εξουσία στη Βαγδάτη, χάριν μιας περισσότερο αντιπροσωπευτικής κυβέρνησης, όπως υποδείκνυαν οι Αμερικανοί...<br /> <br /> <b>Γάζα</b><br /> Η Χαμάς κάνει λόγο για νίκη<br /> «Πήγε σε έναν πόλεμο χάρις στόχους και κατέληξε σε μια τεράστια επιτυχία για τη Χαμάς», δήλωσε για τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Βενιαμίν Νετανιάχου, ο επικεφαλής του μικρού ισραηλινού κεντροαριστερού κόμματος Μερέτς, στην απόηχο της ανακοίνωσης της μόνιμης κατάπαυσης του πυρός, που επιτεύχθηκε με αιγυπτιακή μεσολάβηση, στη Λωρίδα της Γάζας.<br /> <br /> «Στηρίζουμε πλήρως την εκεχειρία. Αλλά τη θεωρούμε μια ευκαιρία και όχι μια βεβαιότητα», σχολίασε από την πλευρά της η εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, Τζεν Ψάκι, υπαινισσόμενη τα ρίσκα που παραμονεύουν. Προφανώς οι δοκιμασίες της Λωρίδας της Γάζας δεν πρόκειται να τελειώσουν σήμερα. Όμως το γεγονός ότι οι κάτοικοί της πανηγύρισαν τη «νίκη» τους, έπειτα από 2.100 νεκρούς και 470.000 εκτοπισμένους, δεν είναι κενός κομπασμός.<br /> <br /> Η «επόμενη μέρα» επιφυλάσσει στην παλαιστιανική πλευρά το κέρδος της χαλάρωσης, βάσει των όρων της εκεχειρίας, του αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας, ενώ η απώλεια 69 Ισραηλινών στρατιωτών κατά τις χερσαίες επιχειρήσεις κατέδειξε το απαγορευτικό κόστος κάθε σεναρίου «ανακατάληψης της περιοχής».<br /> <br /> <b>Λιβύη</b><br /> Επιδρομές αγνώστου πατρότητος<br /> Αν για τους θιασώτες της «μυώδους» παρουσίας των ΗΠΑ στη διεθνή σκηνή η Συρία αποτελεί παράδειγμα μιας κρίσης που κακοφόρμισε λόγω της απροθυμίας Ομπάμα για ανοιχτή εμπλοκή, η Λιβύη αποτελείτο αντίθετο παράδειγμα των χρόνιων πληγών που μπορεί να ανοίξει η επεμβατική «αμεριμνησία» της υπερδύναμης και των συμμάχων της. Η πρόσφατη εσπευσμένη απομάκρυνση των ξένων διπλωματικών αντιπροσωπειών από την Τρίπολη, η οποία έχει παραδοθεί στο έλεος αντιμαχόμενων πολιτοφυλακών, υπενθυμίζει ότι η «επόμενη μέρα» της κατάλυσης του καθεστώτος Καντάφι δεν ισοδυναμεί παρά με τη μετατροπή της Λιβύης σε μια «Σομαλία επί της Μεσογείου», χωρίς κρατικές δομές που να μπορούν να επιβάλλουν το μονοπώλιο της βίας. <br /> <br /> Το Γενικό Εθνικό Κογκρέσο, όπου κυριαρχούν οι ισλαμιστές, αρνείται να αναγνωρίσει το νεοεκλεγέν Κοινοβούλιο που συνεδριάζει στο Τομπρούκ, ενώ οι μάχες για τον έλεγχο του αεροδρομίου της πρωτεύουσας σημαδεύτηκαν από... αγνώστου πατρότητος αεροπορικές επιδρομές εναντίον ανταρτών, για τις οποίες οι υποψίες πέφτουν στην Αίγυπτο - πάντα πρόθυμη να επέμβει για τον έλεγχο της πετρελαιοπαραγωγού Κυρηναϊκής.<br /> <br /> <b>Σινική θάλασσα</b><br /> Ένταση στους αιθέρες<br /> Μια «δεύτερη Ουκρανία» γεννιέται στην Άπω Ανατολή, καθώς το διεθνώς αναγνωρισμένο δόγμα της «μίας Κίνας» ενδέχεται να δοκιμαστεί δεινά από οποιαδήποτε κίνηση της Ταϊβάν να ανακηρύξει επισήμως την ανεξαρτητοποίησή της από την ενδοχώρα, γεγονός που θα επιβάλει στο Πεκίνο είτε να αφομοιώσει μια δεινή ήττα είτε να επέμβει, διασχίζοντας τα πιο «ευαίσθητα» θαλάσσια στενά του πλανήτη. Ήδη οι πρόσφατες φοιτητικές διαδηλώσεις εναντίον της κυβέρνησης του Μαγιν Τζέου, η οποία ενθαρρύνει την καλλιέργεια των οικονομικών δεσμών με τη Λαϊκή Δημοκρατία, προϊδεάζουν για το σενάριο μιας «Μαϊντάν α λα ταϊβανικά», η οποία θα ενέτεινε την πίεση προς το Πεκίνο.<br /> <br /> Η ένταση, όμως, παίρνει και στρατιωτικά χαρακτηριστικά, μετά την καταγγελία της Ταϊβάν ότι δύο κινεζικά μεταγωγικά αεροσκάφη τύπου Yun-8 παραβίασαν τέσσερις φορές τον εναέριο χώρο της, ενώ πριν από μία εβδομάδα και το αμερικανικό Πεντάγωνο προέβη σε διάβημα για την εμπλοκή κινεζικού μαχητικού με αναγνωριστικό αεροσκάφος των ΗΠΑ στην ίδια περιοχή.<br /> <br /> <b>Νιγηρία</b><br /> Προελαύνει η Μπόκο Χαράμ<br /> «Εξαγώγιμο είδος» μοιάζει το «χαλιφάτο», καθώς, μετά τους τζιχαντιστές του Ιράκ, την ίδρυση «ισλαμικού κράτους» στα εδάφη που ελέγχουν στη Βορειοανατολική Νιγηρία ανακοίνωσαν με βιντεοσκοπημένο μήνυμά τους την Κυριακή και οι ακραίοι ισλαμιστές της Μπόκο Χαράμ. Τους τελευταίους μήνες, η Μπόκο Χαράμ έχει εντείνει τη δράση της, παρά το γεγονός ότι χιλιάδες κυβερνητικοί στρατιώτες έχουν αναπτυχθεί στις περιοχές που πλήττει η δράση της - αν και δεν λείπουν οι αναφορές για ομαδικές λιποταξίες μπροστά στην υπέρτερη ισχύ των ισλαμιστών ανταρτών.<br /> <br /> Τα ξημερώματα της Τρίτης η Μπόκο Χαράμ κατέλαβε την πόλη Ασικασίγια, στα σύνορα με το Καμερούν, απειλώντας, μάλιστα, και να διασχίσουν τη μεθόριο. Ο στρατός της Νιγηρίας αποδίδει, διόλου πειστικά, την αναδίπλωσή του σε «κίνηση τακτικής».<br /> <br /> Ωστόσο, είναι η δική του αδυναμία να αναμετρηθεί με την ισλαμιστική απειλή, που «γιγαντώνει» την Μπόκο Χαράμ, εν μέσω της διαφθοράς και της πολιτικής ανυποληψίας που διαβρώνει την κυβερνητική εξουσία.<br /> <br /> <a href="http://www.geopolitics.com.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ένας πλανήτης σε πολεμικό παροξυσμό

Από τον Κώστα Ράπτη Τα φαινόμενα απατούν. Η εβδομάδα που λήγει σημαδεύτηκε από δείγματα εκτόνωσης σε δύο από τις σημαντικότερες εστίες ...

Διαβάστε την συνέχεια

Και αν στην θέση του Πούτιν βρεθεί Στρατηγός;

<img alt="Russian President Putin and DM Shoigu watch the Victory Parade on Moscow's Red Square" class="attachment-large wp-post-image" height="340" src="http://i1.wp.com/triklopodia.gr/wp-content/uploads/2014/09/%CE%A0%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BD.jpg?fit=1024%2C1024" width="640" /><br /> <br /> <span style="font-size: large;">Τι θα κάνει η Δύση;</span><br /> <span style="font-size: large;">Πιθανώς να χαρεί αν είναι ¨δικός¨ της.</span><br /> Σίγουρα όμως θα λυπηθεί αν συμβεί το αντίθετο.Προσεγγίζουμε το θέμα αυτό γιατί όλους μας έκανε εντύπωση το ¨ ευσυγκίνητο μέχρι λυγμών¨ του Προέδρου Πούτιν λίγα 24ωρα πριν κατά την ανάκρουση του Εθνικού ύμνου της Ρωσίας στην πρωτεύουσα της Μογγολίας και δεν ήταν η πρώτη φορά.<br /> Πόσο μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος αυτός όταν στην πλάτη του ¨φορτώθηκε¨ επί χρόνια οικειοθελώς την κοινωνική αναμόρφωση της Ρωσίας και επιβαρύνθηκε ψυχολογικά με τον πολύπλευρο πόλεμο που δέχεται εδώ και δεκαετία από τους εξωτερικούς κυρίως αντιπάλους του;<br /> Στην μετά Γιέλτσιν εποχή ο πρώην πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών φρόντισε να κλείσει όλες τις κερκόπορτες της Ρωσικής αυλής. Κάτι που δεν ήταν αρεστό σε αυτούς που έδωσαν την συγκατάθεση τους να ανέβει στις σκάλες της εξουσίας.<br /> Και τότε άρχισαν οι εντός τρομοκρατικές δολιοφθορές και ο γύρω- γύρω πόλεμος βλ Τσετσενία, Απχαζία-Οσετία ( Γεωργία) μέχρι τις ημέρες μας στην Αν. Ουκρανία.<br /> Η Ρωσία του Πούτιν μετρούσε τα θύματα των τρομοκρατικών επιθέσεων της βλ Μετρό και Θέατρο Μόσχας, σε αεροδρόμια , απάνθρωπο μακελειό μικρών παιδιών στο Μπεσλάμ κ.α.<br /> Τότε ευθυγραμμιζόμενη με τις επιταγές της κοινής πολιτικής γραμμής με την Δύση αυτά τα συνυπολόγιζε στο σύνολο των θυμάτων της Παγκόσμιας τρομοκρατίας και ενεργούσε εναντίον αυτής.<br /> Όμως ήταν έτσι;<br /> Η Ρωσία ¨γεύτηκε¨ και έμαθε τι πάει να πει τζιχάντ στην Τσετσενία για αυτό και οι πρώτοι νεοαφιχθέντες τζιχαντιστές στην Συρία ήταν από την μαρτυρική αυτή περιοχή πέριξ του Καυκάσου.<br /> Οι διπλωματικές ικανότητες του κ. Πούτιν δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν τις ¨ πνευματικές αγκυλώσεις¨ των αντιπάλων του γιατί στο πρόσωπο του έβλεπαν ¨το κάτι παράδοξο άλλο¨.<br /> Και ημέρες ολυμπιακής εκεχειρίας κατά την έναρξη των χειμερινών ολυμπιακών αγώνων στο Σότσι ξέσπασε η ¨ουκρανική άνοιξη ¨ με τα γεγονότα του Κιέβου.<br /> Η πολιτική ζωή του Πούτιν είχε καλές και κακές στιγμές.<br /> Οι περισσότερες όμως ήταν οι κακές γιατί η κυβερνητική διαδρομή του ήταν ¨ματωμένη¨ από τους εφιάλτες δεκάδων θυμάτων τρομοκρατικών επιθέσεων.<br /> Ο Πούτιν είχε να διαχειριστεί στις θητείες του τέτοια οδυνηρά γεγονότα που το σύνολο τους ξεπερνούσε το αντίστοιχο τριών αμερικάνικων προεδρικών περιόδων αρχής γενομένης για αυτές από τους δίδυμους Πύργους στην Νέα Υόρκη.<br /> Πως άντεξε αυτός ο άνθρωπος και πώς αντέχει;<br /> Ο πρώην πράκτορας που αλλοιώθηκε πνευματικά και έγινε συνειδητό μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησιαστικής ζωής.<br /> Ο άνθρωπος που προσεύχεται μυστικά στα ¨μαρτύρια¨ δηλ στους τόπους των μαρτυρίων των Αγίων Ρώσων Νεομαρτύρων και Ομολογητών.<br /> Ο άνθρωπος που δείχνει ευθαρσώς τον Σταυρό που φοράει στο CNN.<br /> Ο άνθρωπος που ανάβει κανδήλι μπροστά στις εικόνες του και τις θυμιάζει και υποδέχεται σαν μικρό παιδί κάθε Ιερό Σέβασμα Της Ορθοδοξίας.<br /> Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος με αυτές τις ¨παραξενιές¨ είναι ασυγχώρητος από τους G7 γιατί γίνεται ¨κακό υπόδειγμα¨ για ένα Λαό που έκαναν τα πάντα επί 70 χρόνια για να τον κρατήσουν μακριά από αυτό στο οποίο ανήκει δηλ την Ορθοδοξία.<br /> Ο Πούτιν ¨κλαίει¨ γιατί του έχουν σπάσει τα νεύρα οι πρώην φίλοι του πολιτικοί ηγέτες στην Δύση.<br /> Η φράση που ακούστηκε τις προάλλες από τον ίδιο και διαψεύσθηκε -¨ Αν ήθελα να εισβάλω σε 2 εβδομάδες θα έφτανα στο Κίεβο¨ δεν αποκωδικοποιήθηκε σωστά.<br /> Δηλ. σαν να τους έλεγε<br /> <strong>- ¨αν ήθελα μπορούσα να το κάνω παρ όλες τις εισηγήσεις- πιέσεις τύπου Ντούγκιν ¨</strong><br /> <strong>-¨γιατί δεν θέλω να δω άλλο αίμα αθώων¨</strong><br /> <strong>- ¨ γιατί δεν θέλω να χαθούν ψυχές και η δική μου ψυχή¨</strong><br /> Που να καταλάβουν τα ¨ζωντόβολα¨ της Δύσης ότι οτιδήποτε φέρει έστω και μικρό ψήγμα Ορθοδοξίας συμβάλει στο καλό της Παγκόσμιας Ειρήνης.<br /> Αυτοί φαίνεται να έχουν τα δικά τους σχέδια για Παγκόσμια Ειρήνη.<br /> Σήμερα βιώνουμε ένα κλεφτοπόλεμο δηλώσεων και κυρώσεων από τις εκατέρωθεν αντιμαχόμενες πλευρές.<br /> Αν αύριο οι Δυτικοί έχουν απέναντι τους έναν ¨ Πούτιν δίχως πνευματικές αναστολές που σκέφτεται μόνο γεωστρατηγικά¨<br /> Τι θα κάνουν;<br /> Μάλλον θα αρχίσουν να μαθαίνουν να προσεύχονται…<br /> Ότι δηλ. συμβαίνει σήμερα και με εμάς τους Ορθόδοξους Έλληνες που μας έφεραν στα ίδια νέο-κομμουνιστικά πρότυπα της πάλαι ποτέ Σοβιετίας με τα γνωστά αδιέξοδα που βιώνουμε.<br /> Φυσικά η πονηριά απεργάσθηκε στις μέρες μας ένα σχέδιο , αν και δύσκολο, να χωρίσει τους Έλληνες σε fun και αντί fun του Πούτιν λες και ο Πούτιν είναι σημείον αναφοράς.<br /> Η ιστορική πολιτική ζωή της Ρωσίας ανέκαθεν φημιζόταν για τα Δημοκρατικά ελλείμματα της. Σήμερα είναι ο Πούτιν, αύριο μπορεί να είναι κανένας στρατηγός, μεθαύριο ¨ ο ΘΕΟΣ να βάλλει το χέρι¨ του.<br /> Που να ξέρουν όμως οι πνευματικές συμπληγάδες του Δυτικού ορθολογισμού ότι ¨ Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον, ο αυτός και εις τους αιώνες¨ και η Ορθοδοξία πορεύεται εις τους αιώνες Οικουμενικά και όχι με τα δικά τους κέφια οικουμενιστικά.<br /> <span style="color: #993300;"><em><strong>Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας</strong></em></span><br /> <a href="http://triklopodia.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Και αν στην θέση του Πούτιν βρεθεί Στρατηγός;

Τι θα κάνει η Δύση; Πιθανώς να χαρεί αν είναι ¨δικός¨ της. Σίγουρα όμως θα λυπηθεί αν συμβεί το αντίθετο.Προσεγγίζουμε το θέμα αυτό γιατ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πως η ελίτ της παγκόσμιας εξουσίας άνοιξε την πόρτα στον Τσίπρα.

<div style="text-align: center;"> <a href="http://kourdistoportocali.com/storage/photos/c_858px_470px/201409/tsiprat-3578824764436878085-n79472.jpg"><img border="0" height="350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEi9SXST1JVQp4EQyjUeXdMU5q7LHfUKX70xMdBswyGvP1sGZZw0aKmZeX7EeRsaU9_7YFki_glTg9pLl_YnqRr7-_Gp8r8nyGxbg11nrUZGCpBEB4SDTO_LO1USexQTtvxKubc0dWPQn2Nu4Ic8y6HyfZ6QI9S6q-2J2v3Znp0ysdstGg0l1tBN72yiBb21FN6JcAW2cYnb44OGTDcl2eoft7ZHUaMZ_G4=" width="640" /></a></div> <br /> Στην πραγματικότητα πρόκειται για την προετοιμασία του Αλέξη Τσίπρα να γίνει πρωθυπουργός της Ελλάδας κι από εδώ να αρχίσει ο τορπιλισμός της Μέρκελ.<br /> Η παρουσία του Αλέξη στο Ambrosetti International Economy Forum at Villa d' Este Hotel αυτό και μόνο αυτό το σκοπό εξυπηρετούσε και δεν ήταν παρά ένα ακόμη μήνυμα προς τους Γερμανούς μετά την κίνηση του Mάριο Ντράγκι.<br /> <br /> Μιλάμε για ένα 24ωρο εξαιρετικά επώδυνο για την Μέρκελ και τους δορυφόρους της.<br /> <br /> Ντράγκι και Τσίπρας αποτελούν αυτή την στιγμή μεγάλους μπελάδες για την Μέρκελ, η οποία συνειδητοποιεί πως κάτι μεγαλύτερο- που πιθανόν την ξεπερνά- συμβαίνει εδώ.<br /> <br /> Κι αυτό το κάτι δεν είναι παρά η απόφαση των αγορών να βγάλουν από τη μέση την Γερμανίδα, με την έννοια να την στείλουν στην σύνταξη μια ώρα αρχύτερα.<br /> <br /> Μην ξεχνάτε πως μέχρι την πτώση του τείχους οι Αμερικανοί στρατιώτες και αξιωματικοί που υπηρετούσαν στην Δυτική Γερμανία μπορούσαν να ζητάνε ταυτότητα από τους πολίτες για έλεγχο στοιχείων.<br /> <br /> Πολύ σύντομα η Μέρκελ λησμόνησε εκείνη την ελεγχόμενη πολιτική της εφηβεία και αυθαδίασε. Τώρα αρχίζει το "άγριο ξύλο" με εμπνευστή της Ευρωπαικής Ανοιξης τον Αλέξη Τσίπρα.<br /> <br /> Στην οικονομική κρίση και στις εναλλακτικές, που μπορεί να έχει η Ευρώπη, αναφέρθηκε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, κατά την ομιλία του, στο οικονομικό Φόρουμ του Ιδρύματος Αμπροζέττι στο Κόμο.<br /> <br /> Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε ότι «το ελληνικό πρόγραμμα της τρόικας έχει αποτύχει», αναφέροντας ότι το ΑΕΠ παρουσιάζει συνολική πτώση 25%, η ανεργία, στην Ελλάδα βρίσκεται στο 28% και το δημόσιο χρέος στο 175%.<br /> <br /> «Δικαίως, όλο και περισσότεροι, στην Ευρώπη, λένε ότι η τρόικα πρέπει να καταργηθεί, η "καταστρόικα" πρέπει να τελειώσει», σημείωσε ο κ. Τσίπρας.<br /> <br /> Επιπλέον, είπε ότι «είναι αδύνατον να υπάρξουν πλεονάσματα του 4,5% τον χρόνο» και ότι το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων δεν αποδίδει, από την στιγμή, που «η εκτίμηση του πρώτου μνημονίου ήταν ότι θα μαζεύονταν πενήντα δισεκατομμύρια ευρώ», ενώ «έως τώρα μαζεύτηκαν 2,9 δισεκατομμύρια ευρώ και αναγνωρίζεται ότι ακόμη και οι ιδιωτικοποιήσεις γίνουν, δεν θα ξεπεράσουν τα εννέα δισεκατομμύρια ευρώ».<br /> <br /> Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τόνισε ακόμη πως θεωρεί ότι υπάρχουν πολλές δυνατότητες μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, αλλά όχι στο «τροϊκανό πλαίσιο», αφού «η τρόικα απέτυχε και πρέπει να σταματήσει να υπάρχει, μαζί με την πολιτική της κληρονομιά».<br /> <br /> Ο κ. Τσίπρας αναφέρθηκε και στην ανεργία. «Ενώ η Ελλάδα έχει 1,5 εκατομμύριο ανέργων, η κυβέρνηση και η τρόικα συζητούν την απελευθέρωση των απολύσεων, την ουσιαστική απαγόρευση των απεργιών και περαιτέρω απολύσεις στον δημόσιο τομέα» είπε.<br /> <br /> Απευθυνόμενος, δε, στους συμμετέχοντες στο Φόρουμ, ανέφερε, ότι τα τρία κύρια προβλήματα, τα οποία παραμένουν άλυτα, είναι η στασιμότητα, ο αποπληθωρισμός και η διατήρηση των συσσωρευμένων δημόσιων και ιδιωτικών χρεών.<br /> <br /> Ζήτησε να αντιμετωπισθεί ο αποπληθωρισμός «με μια νέα, θαρραλέα νομισματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας» και χαρακτήρισε την πρόταση Ντράγκι «εκτός τού μέχρι τώρα ακλόνητου δόγματος», αν και «χρειάζονται πιο ριζοσπαστικές παρεμβάσεις», όπως είπε.<br /> <br /> Σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη, ο Αλέξης Τσίπρας τάχθηκε υπέρ της διεύρυνσης του ρόλου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και νέων πρωτοβουλιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ενώ ζήτησε «πρωτοβουλίες πολύ μεγαλύτερης κλίμακας, για την αντιμετώπιση της ανεργίας και την αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής».<br /> <br /> Σχετικά με το πρόβλημα του χρέους, επανέλαβε ότι απαιτείται ριζική ευρωπαϊκή λύση σε βιώσιμη βάση, θεωρώντας «θετικό ιστορικό παράδειγμα» τη διάσκεψη του Λονδίνου του 1953, και υποστηρίζοντας παράλληλα την αμοιβαιοποίηση του χρέους και τις ρήτρες ανάπτυξης.<br /> <br /> «Στα διαδοχικά ασύμμετρα σοκ που υφίστανται χώρες της Ευρώπης, αντί να εθνικοποιούμε τις συνέπειες, πρέπει να βρούμε τις αναγκαίες συμμετρικές λύσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο» είπε, θεωρώντας ότι η τακτική που ανέπτυξε πρόσφατα ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Β. Σόιμπλε, «βρίσκεται ακριβώς στον αντίποδα», αφού η κεντρική της ιδέα είναι «μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων με κοινό νόμισμα και τον έλεγχο των προϋπολογισμών από μια μη εκλεγμένη αρχή. Μια Ευρώπη μη βιώσιμη πολιτικά».<br /> <br /> Τέλος, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε «νέα θεμέλια για την Ευρώπη» ώστε να αποκατασταθούν οι ιδρυτικές αρχές της, και εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι σύντομα το κόμμα του «θα είναι η πολιτική δύναμη που θα κυβερνά την Ελλάδα» και πως «η εξέλιξη αυτή θα είναι θετική για την Ευρώπη στο σύνολό της».<br /> <br /> <br /> «Το κλίμα και το ενδιαφέρον που υπάρχουν στο Τσερνόμπιο είναι εντυπωσιακά» δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, από τη Βόρεια Ιταλία, όπου συμμετέχει στο οικονομικό φόρους του Ιδρύματος Αμπροζέττι, και διευκρίνισε:<br /> <br /> «Υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον να ακουστεί μια διαφορετική, τεκμηριωμένη άποψη για την πορεία της Ευρώπης. Αυτό σημαίνει ότι άρχισε να σπάει το δόγμα του μοναδικού δρόμου της πειθαρχίας και της λιτότητας που οδηγεί σε αδιέξοδο την ήπειρό μας».<br /> <br /> Ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι «σε ηγετικό ευρωπαϊκό επίπεδο αρχίζουν να αναγνωρίζουν ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μια απειλή, αλλά μια ευκαιρία να αλλάξει κατεύθυνση η Ευρώπη και να οδηγηθεί σε λύσεις που να ξαναφέρουν στο προσκήνιο τις ιδρυτικές της αξίες».<br /> <br /> Ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης σημείωσε: «Απέχουμε, βέβαια, πολύ από το να πείσουμε αυτούς που διέπραξαν τα εγκλήματα της πολιτικής αυτής να αλλάξουν γνώμη, αλλά ο στόχος δεν είναι να πεισθούν, είναι να αποδεχθούν το αδιέξοδο των επιλογών τους και να ξαναδοθεί η δυνατότητα δημοκρατικής επιλογής, πρώτα στην Ελλάδα -με κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ- και σιγά σιγά, σε όλη την Ευρώπη, η οποία διεκδικεί διέξοδο».<br /> <br /> Απαντώντας σε ερώτηση για τις επαφές του στο Τσερνόμπιο, ο κ. Τσίπρας τις χαρακτήρισε «χρήσιμες», προσθέτοντας: «Ο Μόντι ήταν εκείνος που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να ανοίξει ένα συντηρητικό φόρουμ τις πύλες του σε μια "αιρετική" άποψη.<br /> <br /> Αιρετική, βέβαια, κατά μια συγκεκριμένη λογική. Ήταν χρήσιμες και οι επαφές με τους υπόλοιπους, από τον Τρισέ, μέχρι τον Μπαρόζο, τον Ντάισεμπλουμ και τον Άσμουσεν.<br /> <br /> Ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί ισότιμο ρόλο συνομιλητή, αν μη τι άλλο. Διατηρώντας, βέβαια, διακριτές τις μεγάλες διαφορές που έχουμε, για να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό, που εφαρμόζεται στην Ελλάδα είναι αδιέξοδο. Είναι ένα πρώτο θετικό βήμα».<br /> <br /> Το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας εκπαιδεύεται ώστε να αναλάβει την πρωθυπουργία μέσα στους επόμενους 6 μήνες το καταδεικνύει και το επίπεδο των συμβούλων του-κυρίως των Αμερικανών-οι οποίοι του υπογράμμισαν την σημασία της συμετοχής του στην συγεκριμένη Σύνοδο.<br /> <br /> Είχαν απόλυτο δίκαιο. Η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στο πλευρό του Μάριο Μόντι σήμανε συναγερμό στην Καγκελαρία.<br /> <br /> Οι επόμενοι μήνες θα είναι συναρπαστικοί...<br /> <a href="http://www.logiosermis.net/" target="_blank">πηγή</a> <!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fkourdistoportocali.com%2Fstorage%2Fphotos%2Fc_858px_470px%2F201409%2Ftsiprat-3578824764436878085-n79472.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEi9SXST1JVQp4EQyjUeXdMU5q7LHfUKX70xMdBswyGvP1sGZZw0aKmZeX7EeRsaU9_7YFki_glTg9pLl_YnqRr7-_Gp8r8nyGxbg11nrUZGCpBEB4SDTO_LO1USexQTtvxKubc0dWPQn2Nu4Ic8y6HyfZ6QI9S6q-2J2v3Znp0ysdstGg0l1tBN72yiBb21FN6JcAW2cYnb44OGTDcl2eoft7ZHUaMZ_G4=" -->

Πως η ελίτ της παγκόσμιας εξουσίας άνοιξε την πόρτα στον Τσίπρα.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για την προετοιμασία του Αλέξη Τσίπρα να γίνει πρωθυπουργός της Ελλάδας κι από εδώ να αρχίσει ο τορπιλισμός...

Διαβάστε την συνέχεια

Χένρι Κίσιντζερ: Πρέπει να επιλέξουμε μεταξύ ασφάλειας & ηθικής…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/09/henry_kissinger.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-110828" height="340" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/09/henry_kissinger.jpg" title="henry_kissinger" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Την άνοιξη του 1947 ο Αιγύπτιος δάσκαλος και θρησκευτικός ακτιβιστής Χασάν αλ Μανά πρότεινε στον τότε βασιλιά Φαρούκ την ίδρυση ενός θρησκευτικού ισλαμικού κράτους. Ο αλ Μπανά εξέφρασε τότε τις αρχές και τις προσδοκίες των Αιγύπτιων Αδελφών Μουσουλμάνων, η οποία ιδρύθηκε το 1928, με σκοπό να πολεμηθεί η δυτική επιρροή στον παραδοσιακό τρόπο ζωής των μουσουλμάνων Αιγυπτίων.</strong><br /> <strong><span style="color: maroon;">Του <span style="color: blue;">Χένρι Κίσιντζερ, «<em><span style="color: #666699;">The world in flames</span></em>», <span style="color: maroon;">31 Αυγούστου 2014</span></span></span><br /> <span style="color: maroon;">ΠΗΓΗ:</span> <a href="http://www.thesundaytimes.co.uk/">http://www.thesundaytimes.co.uk/</a><br /> <span style="color: maroon;">ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: </span><span style="color: blue;">Παντελής Καρύκας</span></strong><br /> Η Δύση, κατά τον αλ Μπανά, είναι<strong> χρεοκοπημένη και παρηκμασμένη</strong>. Ο αλ Μπανά είπε, ουσιαστικά, ότι η παγκόσμια τάξη, όπως την δημιούργησε η Δύση, είχε χάσει την ισχύ αλλά και τη νομιμοποίηση. <strong>Στην πραγματικότητα «παγκόσμια τάξη» δεν υπήρξε ποτέ. Το σύγχρονο πολιτικό οικοδόμημα δημιουργήθηκε περίπου 400 χρόνια πριν, στη Βεστφαλία, μετά από έναν αιώνα πολέμων στην Ευρώπη. Βασίστηκε σε ένα σύστημα ανεξάρτητων κρατών και στον περιορισμό των φιλοδοξιών εκάστου από αυτά, μέσα από έναν μηχανισμό ισορροπίας δυνάμεων. </strong>Το σύστημα που δημιουργήθηκε με την Συνθήκη της Βεστφαλίας (1648), εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο, λόγω της εξάπλωσης των ευρωπαϊκών κρατών σε όλες τις ηπείρους.<br /> Ο αλ Μπανά δήλωσε όμως πως <strong>είχε φτάσει η στιγμή να δημιουργηθεί μια νέα παγκόσμια τάξη, βασισμένη στο Ισλάμ</strong>. Αν μια κοινωνία είναι αφοσιωμένη στις αυθεντικές αξίες του Ισλάμ και δημιουργήσει μια τάξη βασισμένη σε Κοράνι, τότε δημιουργείται ένα ισλαμικό κράτος στην ολότητά του, το οποίο όλοι οι μουσουλμάνοι του κόσμου θα υποστηρίζουν. Αποτέλεσμα αυτού θα ήταν <strong>η ισλαμική και η αραβική ενότητα, με τελικό στόχο την εξάπλωση του ισλαμικού οράματος σε όλο τον κόσμο</strong>.<br /> <br /> Απέναντι στους μη μουσουλμάνους, για όσο δεν αντιστέκονται στο Ισλάμ και το σέβονται, <strong>η τότε Μουσουλμανική Αδελφότητα υποσχόταν προστασία, μετριοπάθεια και ισότητα</strong>. Το 1949 ο αλ Μπανά δολοφονήθηκε πριν προλάβει να εξηγήσει τον τρόπο υλοποίησης του οράματος του ισλαμικού μετασχηματισμού του κόσμου, βάσει των αρχών της ανοχής και της διαπολιτισμικότητας. Από τότε όμως <strong>πολλοί ισλαμιστές στοχαστές, αλλά και ισλαμικά κινήματα, εγκατέλειψαν το σκεπτικό της ανοχής και του θρησκευτικού πλουραλισμού, προτάσσοντας την παγκόσμια ισλαμική, θρησκευτική κυριαρχία</strong>.<br /> Το 1964 ο ιεροδιδάσκαλος και θεωρητικός της <strong>Μουσουλμανικής Αδελφότητας Σαΐντ Κουτμπ </strong>πρότεινε το Ισλάμ να ανατρέψει με πόλεμο την υπάρχουσα παγκόσμια τάξη. <strong>Η πρόταση αυτή αποτελεί το θεμέλιο της σκέψης των σύγχρονων ισλαμιστών.</strong> Κατά τη θεωρία του Κουτμπ το Ισλάμ είναι ένα καθολικό σύστημα, <strong>η μόνη πραγματική μορφή ελευθερίας, αφού ελευθερώνει από την εξουσία άλλων ανθρώπων,</strong> από τα ανθρώπινα δόγματα, το χρώμα, τη φυλή, τη γλώσσα, τη χώρα, τα όποια εθνικά συμφέροντα.<br /> Αποστολή του Ισλάμ είναι, κατά τον Κουτμπ, να αποτινάξει όλα αυτά και να τα αντικαταστήσει με την <strong>παγκόσμια εφαρμογή των δογμάτων του κορανίου</strong>. Όπως όλες οι ουτοπίες, για την πραγματοποίηση αυτής, χρειάζονται ακραία μέτρα. Αν και οι περισσότεροι ακόλουθοί του δεν αποδέχτηκαν τις ακραίες μεθόδους που πρότεινε, <strong>σχηματίστηκε ένας σκληρός πυρήνας οπαδών του, με τις αυτές αντιλήψεις</strong>. Σε μια παγκοσμιοποιημένη, κοσμική κοινωνία οι απόψεις του Κουτμπ φαίνονται ακραίες και ανάξιες λόγου. Όμως<strong> για τους ισλαμιστές φονταμενταλιστές οι απόψεις αυτές εμπεριέχουν αλήθειες</strong> πέραν της υφιστάμενης διεθνούς τάξης.<br /> <div style="text-align: center;"> <blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;"> <i style="background-color: #eeeeee;">Αποτελούν την πολεμική ιαχή των ακραίων και των τζιχαντιστών στη Μέση Ανατολή και πέραν αυτής, εδώ και δεκαετίες. Τις αναπαράγουν η αλ Κάιντα, η Χαμάς, η Χεζμπολάχ, οι Ταλιμπάν, η ιρανική θεοκρατία, το Κόμμα της Απελευθέρωσης (Χιζμπ ουτ Ταχρίρ), που δραστηριοποιείται στη Δύση, τη Μπόκο Χαράμ στη Νιγηρία, το Μέτωπο αλ Νούσρα στην Συρία και το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ, το οποίο εκτόξευσε τη μεγάλη του επίθεση.</i></blockquote> </div> <strong>Η ισλαμική αγνότητα και όχι η σταθερότητα, είναι η βασική αντίληψη της νέας αυτής παγκόσμιας τάξης.</strong> Ωστόσο, κατά την αντίληψη αυτή το ισλαμικό κράτος δεν μπορεί να αποτελεί την αφετηρία ενός διεθνούς ισλαμικού συστήματος, αφού <strong>το κράτος είναι κοσμικό και άρα άνομο</strong>. Στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να υπάρξει ένα είδος επαρχιακής-περιφερειακής οργάνωσης, κατά τη διαδικασία μετάβασης προς την παγκόσμια θρησκευτική ισλαμική ενοποίηση. <strong>Η μη ανάμιξη στα εσωτερικά των άλλων κρατών, που θεσμοθετήθηκε στη Βεστφαλία, δεν μπορεί να ισχύσει στην προκειμένη περίπτωση, αφού η προσήλωση στο κράτος–έθνος αποτελεί παραβίαση της αληθινής πίστης.</strong> Άλλωστε ο πραγματικός τζιχαντιστής έχει καθήκον να αλλάξει τη ζωή των απίστων.<br /> Για μια στιγμή, στα τέλη του 2010, με την Αραβική Άνοιξη, γεννήθηκαν ελπίδες οι αυταρχικές και οι φανατικές δυνάμεις θα παρασύρονταν από ένα κύμα μεταρρυθμίσεων. <strong>Το αίτημα όμως για φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, σύντομα, εγκαταλείφθηκε ή συντρίφθηκε από την στρατιωτική και θρησκευτική ισχύ των συντηρητικών δυνάμεων.</strong> Καθώς ένα νέο στρατιωτικό καθεστώς εγκαθιδρύθηκε στην Αίγυπτο, οι ΗΠΑ, αντιμετωπίζουν και πάλι το <strong>δίλημμα μεταξύ ασφάλειας ή υποστήριξης νόμιμων κυβερνήσεω</strong>ν.<br /> <strong>Η συριακή επανάσταση, στην αρχή της, φάνταζε ως συνέχεια της αντίστοιχης αιγυπτιακής.</strong> Οι ΗΠΑ πίεσαν για «πολιτική λύση», προδικάζοντας την απομάκρυνση του προέδρου Άσαντ και την εγκατάσταση μιας κυβέρνησης συνεργασίας. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ όμως απέτρεψε, με Βέτο, τους αμερικανικούς σχεδιασμούς. Άλλωστε, <strong>όταν η συριακή αντίσταση άρχισε ένοπλο αγώνα μόνο δημοκρατική και μετριοπαθής δεν εμφανίστηκε</strong>.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/09/tahrir_kairo_egypt.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-110829" height="212" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/09/tahrir_kairo_egypt.jpg" title="tahrir_kairo_egypt" width="320" /></a><br /> Από τότε <strong>η διαμάχη ξεπέρασε το θέμα του Άσαντ</strong>. Οι βασικοί δρώντες εντός της Συρίας είδαν τον πόλεμο ως διαμάχη εξουσίας, που καμία σχέση δεν είχε με τη δημοκρατία. <strong>Ένας πόλεμος που διεξάγεται μόνο για την επιβολή του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, χωρίς γεωστρατηγικό ή γεωθρησκευτικό ενδιαφέρον, δεν έχει νόημα.</strong> Ο πόλεμος, όπως εξελίχθηκε, δεν διεξάγετε μεταξύ ενός δικτάτορα και των δημοκρατικών δυνάμεων, αλλά <strong>μεταξύ των διαφόρων συριακών σεκτών</strong> και των θρησκευτικών υποστηρικτών τους, εκτός Συρίας. Το αποτέλεσμα του πολέμου πρόκειται <strong>να κρίνει ποια σέκτα θα κυριαρχήσει</strong> σε ό,τι απομείνει από το συριακό κράτος.<br /> Οι περιφερειακές δυνάμεις παραχώρησαν <strong>χρήματα όπλα και λογιστική υποστήριξη στην Συρία στις εκλεκτές τους σέκτες,</strong> έκαστος. Η Σαουδική Αραβία και οι χώρες του Κόλπου ενίσχυσαν τους σουνίτες. Το Ιράν ενίσχυσε τον Άσαντ, μέσω της Χεζμπολάχ. <strong>Καθώς οι μάχες όμως έχουν καταλήξει σε αδιέξοδο, ο πόλεμος κυριαρχείται πλέον από ακραίες ομάδες, που μάχονται με εξαιρετική σκληρότητα, </strong>παραβιάζοντας, απόλυτα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η σύγκρουση, παρόλα αυτά, έχει αρχίσει να επανασχεδιάζει τον χάρτη στην Συρία και ίσως στην ευρύτερη περιοχή. <strong>Οι Κούρδοι της Συρίας έχουν δημιουργήσει μια αυτόνομη πολιτική οντότητα στα σύνορα με την Τουρκία, η οποία, συν τω χρόνω, θα ενωθεί με την αντίστοιχη κουρδική πολιτική οντότητα του Ιράκ.</strong><br /> Οι Δρούζοι και οι χριστιανοί, φοβούμενοι την επανάληψη των<strong> εναντίον τους ακροτήτων από την Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο, </strong>στάθηκαν στο πλευρό του καθεστώτος που τους παρείχε ασφάλεια, ή δημιούργησαν δικές τους<strong> αυτόνομες κοινότητες</strong>. Οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους (IS) από την άλλη, δημιούργησαν ένα χαλιφάτο στις περιοχές που κατέλαβαν από την Συρία και το δυτικό Ιράκ, με τη Δαμασκό και τη Βαγδάτη να μην μπορούν πλέον να τους αντιμετωπίσουν.<br /> <strong>Οι ΗΠΑ αρχικά αρνήθηκαν να εμπλακούν. Η κίνησή τους αυτή μεταφράστηκε, από ορισμένους, ως αμερικανική υστεροβουλία, με σκοπό την προσέγγιση με το Ιράν, ή τη μη διατάραξη της ισορροπίας δυνάμεων στη Μέση Ανατολή.</strong> Όταν οι Αμερικανοί έκαναν λόγο για τα χημικά όπλα στη Συρία, Κίνα και Ρωσία αντέδρασαν. Εξετάζοντας την συριακή κρίση μέσα από το πρίσμα των δικών τους συμφερόντων και έχοντας υπόψη ότι οι αφοσιωμένοι σουνίτες είναι και αφοσιωμένοι τζιχαντιστές, δεν μπορούσαν να αποδεχτούν μια νίκη των αντιπάλων του Άσαντ, με δεδομένο ότι στα εδάφη τους έχουν και οι δύο χώρες μεγάλες μουσουλμανικές μειονότητες.<br /> <strong>Χωρίς κοινή γραμμή από τη διεθνή κοινότητα και με δεδομένο τον κατακερματισμό της συριακής αντιπολίτευσης, η συριακή εξέγερση εξελίχθηκε σε μεγάλη ανθρωπιστική καταστροφή και στην καταστροφή της περιφερειακής τάξης.</strong> Σε ένα λειτουργικό περιφερειακό και διεθνές σύστημα ασφαλείας η καταστροφή αυτή θα είχε αποφευχθεί, ή τουλάχιστον περιοριστεί. Όμως τα εθνικά συμφέροντα επικράτησαν και το κόστος της σταθεροποίησης πολύ αμφίβολο. Μια μαζική εξωτερική επέμβαση, στο αρχικό στάδιο, μπορεί να είχε αποτέλεσμα, αλλά θα απαιτείτο η μόνιμη παρουσία, για μεγάλο διάστημα ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων. Στον απόηχο των πολέμων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, οι ΗΠΑ μόνες τους, δεν μπορούσαν να ενεργήσουν.<br /> <strong>Μια πολιτική συμφωνία στο Ιράκ ίσως τερμάτιζε την σύγκρουση στα σύνορα με την Συρία. Όμως η σιιτική κυβέρνηση της Βαγδάτης και οι υποστηρικτές της την εμπόδισαν.</strong> Η διεθνής κοινότητα θα μπορούσε να επιβάλει εμπάργκο όπλων στη Συρία και τους τζιχαντιστές. Κάτι τέτοιο αποτράπηκε από την αντίδραση των άλλων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας. <strong>Αν η τάξη δεν μπορεί να επιβληθεί με συναίνεση ή με την δύναμη των όπλων, θα υπάρξει καταστροφικό χάος, με μεγάλο κόστος σε ανθρώπινες ζωές.</strong> Η ιστορική ειρωνεία είναι ότι ο καλύτερος σύμμαχος των δυτικών δημοκρατιών είναι η Σαουδική Αραβία, μια χώρα χωρίς δημοκρατία. Η <strong>Σαουδική Αραβία</strong> αποτελεί σύμμαχο της Δύσης από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αν και είναι<strong> μια αραβική, ισλαμική, φυλετική, θεοκρατία</strong>.<br /> Το μεγάλο στρατηγικό σφάλμα όμως της δυναστείας των Σαούντ είναι ότι <strong>πιστεύουν πως μπορούν να ενισχύσουν και να καθοδηγήσουν το ακραίο Ισλάμ, χωρίς κινδύνους για τους ίδιους στο εσωτερικό της χώρας τους</strong>. Το 2003, οι πρώτες κινήσεις της αλ Κάιντα στη χώρα, απέδειξαν το λάθος. Τυχόν αναταραχή στην Σαουδική Αραβία θα είχε σοβαρές συνέπειες στην παγκόσμια οικονομία, το μέλλον του μουσουλμανικού κόσμου και την παγκόσμια ειρήνη.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/09/saudi_royals.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-110830" height="266" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/09/saudi_royals.jpg" title="saudi_royals" width="400" /></a><br /> Όπως απέδειξαν οι εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο, οι ΗΠΑ δεν μπορούν να θεωρούν βέβαιο πως σε περίπτωση κατάρρευσης της δυναστείας των Σαούντ, θα υπάρξει ένα δημοκρατικό καθεστώς στη χώρα, με δυτικές «ευαισθησίες». <strong>Η Σαουδική Αραβία αποτελεί το υπέρτατο έπαθλο για σουνίτες και σιίτες, γεγονός που πρέπει να αξιολογηθεί ανάλογα από τις ΗΠΑ.</strong><br /> Η Συρία και το Ιράκ υπήρξαν κάποτε τα <strong>προπύργια του αραβικού εθνικισμού</strong>. Τώρα και οι δύο χώρες φαίνεται ότι <strong>δεν μπορούν πλέον να παραμείνουν ενιαία κράτη</strong>. Ο πόλεμος στο Ιράκ και την Συρία έχει οδηγήσει στη διάλυση των κρατών και στη δημιουργία φυλετικών-θρησκευτικών οντοτήτων. Έτσι <strong>οι αμερικανικές εκκλήσεις, στο Ιράκ, για τον σχηματισμό μιας δημοκρατικής κυβέρνησης συνεργασίας, δεν έχουν βάση</strong>.<br /> <div style="text-align: center;"> <blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;"> <i style="background-color: #eeeeee;">Το παράδειγμα Σίσι στην Αίγυπτο διδάσκει. Κατά συνέπεια οι ΗΠΑ οφείλουν να επιλέξουν μεταξύ ασφάλειας και ηθικής. Στο Ιράκ η συντριβή του σουνιτικού καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν, δεν είχε ως αποτέλεσμα την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας, καθώς το ζητούμενο ήταν η εκδίκηση. Στη Λιβύη, μετά τον Καντάφι, επικράτησαν οι φυλετικές ομάδες, οι οποίες δεν έχουν τίποτε κοινό μεταξύ τους. Η υποτιθέμενη κυβέρνηση της Τρίπολης, απλώς δεν μπορεί να ασκήσει εξουσία.</i></blockquote> </div> Όταν οι χώρες δεν κυβερνώνται στην ολότητά τους, η διεθνής ή η περιφερειακή τάξη διασαλεύεται. <strong>Η κατάρρευση ενός κράτους μετατρέπει το έδαφός του σε βάση τρομοκρατών. </strong>Αυτή την στιγμή οι ζώνες ακυβερνησίας στον μουσουλμανικό κόσμο επηρεάζουν τη Λιβύη, την Αίγυπτο, την Υεμένη, τη Λωρίδα της Γάζα, τον Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, τη Νιγηρία, το Μάλι, το Σουδάν και την Σομαλία. Έτσι η Μέση Ανατολή βιώνει σήμερα μια σύγκρουση που μοιάζει, αλλά είναι ευρύτερη από αυτή της Ευρώπης των θρησκευτικών πολέμων του 17ου αιώνα.<br /> <strong>Οι εσωτερικές και οι εξωτερικές συγκρούσεις ενισχύουν οι μεν τις δε. Η θρησκεία καθίσταται όπλο στην εξυπηρέτηση γεωπολιτικών στόχων και οι άμαχοι καταδικάζονται σε εξόντωση, για τη θρησκεία ή το δόγμα τους. Η σύγκρουση που διεξάγεται τώρα είναι και θρησκευτική και γεωπολιτική.</strong> Ένας σουνιτικός όμιλος κρατών που αποτελείται από την Σαουδική Αραβία, τις χώρες του Κόλπου και σε κάποιο βαθμό την Αίγυπτο και την Τουρκία, είναι αντιμέτωπος με έναν όμιλο, με ηγέτη το σιιτικό Ιράν, το οποίο υποστηρίζει το υπό τον Άσαντ τμήμα της Συρίας, τη Βαγδάτη και τις ιρακινές σιιτικές ομάδες, τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο και τη Χαμάς στη Γάζα.<br /> Οι σουνίτες υποστηρίζουν τους αντικαθεστωτικούς στη Συρία κατά του Άσαντ και στο Ιράκ υποστηρίζουν τους αντιπάλους της Βαγδάτης. Ο στόχος του Ιράν για περιφερειακή κυριαρχία περνά από την εσωτερική υπονόμευση των αντιπάλων του. <strong>Οι μετέχοντες στην σύγκρουση αυτή αναζητούν εξωτερική υποστήριξη από την Ρωσία και τις ΗΠΑ.</strong><br /> <div style="text-align: center;"> <blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;"> <i style="background-color: #eeeeee;">Ο στρατηγικός στόχος της Ρωσίας είναι, στη χειρότερη περίπτωση, να αποτρέψει τους τζιχαντιστές του Ιράκ και της Συρίας να εξαπλώσουν την επιρροή τους στις ρωσικές μουσουλμανικές περιοχές και στην καλύτερη περίπτωση, σε ευρύτερο επίπεδο, να βελτιώσει τη θέση της έναντι των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ από, την πλευρά τους, αντιμετωπίζουν το δίλημμα Άσαντ ή αλ Κάιντα και εξτρεμιστικές ισλαμικές ομάδες. Ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η Ρωσία δεν έχουν αποφασίσει που θα συνεργαστούν και που θα αντιπαραταχθούν, αν και τα γεγονότα της Ουκρανίας μπορεί να οδηγήσουν σε νέο Ψυχρό Πόλεμο.</i></blockquote> </div> Σε μια εποχή ακραίων τρομοκρατικών φαινομένων και όπλων μαζικής καταστροφής <strong>οι περιφερειακές θρησκευτικές συγκρούσεις αποτελούν σοβαρή απειλή για την παγκόσμια σταθερότητα</strong>. Απαιτείται λοιπόν συνεργασία από όλες τις υπεύθυνες δυνάμεις ώστε να επιτευχθεί <strong>ένα μίνιμουμ, τουλάχιστον, περιφερειακής σταθερότητας</strong>. Αν η σταθερότητα δεν επιτευχθεί υπάρχει ο κίνδυνος μια τεράστια περιοχή να περιέλθει στην απόλυτη αναρχία και σε διάφορες μορφές εξτρεμισμού, που όμως θα εξαπλωθούν και σε άλλες περιοχές. <strong>Ο κόσμος λοιπόν αναμένει από τις ΗΠΑ και άλλες δυνάμεις να επιβάλουν μια νέα περιφερειακή τάξη.</strong><br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/">πηγή</a>

Χένρι Κίσιντζερ: Πρέπει να επιλέξουμε μεταξύ ασφάλειας & ηθικής…

Την άνοιξη του 1947 ο Αιγύπτιος δάσκαλος και θρησκευτικός ακτιβιστής Χασάν αλ Μανά πρότεινε στον τότε βασιλιά Φαρούκ την ίδρυση ενός θρησ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σκότωσαν και τον αρχηγό του IS… μας τελείωσε ο χαλίφης;

<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/09/Unverified-photo-of-allegedly-deceased-ISIS-leader-Abu-Bakr-al-Baghdadi.jpg"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-110825" height="356" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/09/Unverified-photo-of-allegedly-deceased-ISIS-leader-Abu-Bakr-al-Baghdadi-300x168.jpg" title="Unverified photo of allegedly deceased ISIS leader, Abu Bakr al-Baghdadi" width="640" /></a><br /> <br /> <strong>Πληθώρα μέσων ενημέρωσης, ιδίως προερχομένων από τη Μέση Ανατολή, μεταδίδουν ότι μετά τον αρχηγό της Αλ Σαμπάαμπ στη Σομαλία, νεκρός έχει πέσει και ο ηγέτης του Ισλαμικού Κράτους, Αμπού Μπακρ Αλ Μπαγκντάντι.</strong><br /> Ταυτόχρονα, κυκλοφορεί και <strong>φωτογραφία </strong>νεκρού που όντως ομοιάζει με τον ηγέτη του IS, <strong>χωρίς όμως αυτό να μπορεί να ειπωθεί με απόλυτη βεβαιότητα</strong>. Οι ιρακινές κυρίως πηγές αναφέρουν, ότι σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια στοχευμένων αμερικανικών βομβαρδισμών, καθώς μετακινιόταν με δυνάμεις του Ισλαμικού Κράτους.<br /> <strong>Επιφυλακτική παραμένει η αμερικανική πλευρά, με τον Λευκό Οίκο να αποφεύγει να επιβεβαιώσει την είδηση</strong> που μεταδίδεται. Ωστόσο, αναφέρει πως αν και δεν είχε θέσει στο στόχαστρο τον ηγέτη του «χαλιφάτου» στους συγκεκριμένους βομβαρδισμούς, <strong>δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να βρισκόταν μεταξύ των θυμάτων</strong> και ο ηγέτης του Ισλαμικού κράτους.<br /> Αμφισβήτηση στους ισχυρισμούς περί θανάτου του Μπαγκντάντι προκύπτει από το <strong>Bas News,</strong> που επικαλείται δηλώσεις στελεχών του Ισλαμικού κράτους, σύμφωνα με τις οποίες <strong>ο αρχηγός τους έχει απλώς τραυματιστεί και περιθάλπεται</strong> σε νοσοκομείο της Συρίας κοντά στα σύνορα με το Ιράκ<br /> <!-- /metas --> <br /> Τέτοια πληροφορία βέβαια είναι λογικό να αμφισβητείται, αφού <strong>και μόνο η αποκάλυψη της τοποθεσίας περίθαλψης του φερόμενου ως τραυματία, θα μπορούσε να θέσει τη ζωή του σε μεγάλο κίνδυνο</strong>. Ας περιμένουμε πάντως…<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Σκότωσαν και τον αρχηγό του IS… μας τελείωσε ο χαλίφης;

Πληθώρα μέσων ενημέρωσης, ιδίως προερχομένων από τη Μέση Ανατολή, μεταδίδουν ότι μετά τον αρχηγό της Αλ Σαμπάαμπ στη Σομαλία, νεκρός έχει ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν θέλει να στείλει καραβάνια εποίκων στα κατεχόμενα!

<img alt="Image" src="http://www.onalert.gr/image/?w=630&src=/files/Image/ONALERTPHOTOS/TOYRKIA/ERDOGAN/ERDOGAN5_623_355.jpg" width="630" /><br /> <br /> <span style="font-size: large;">Ποιο είναι το σχέδιό του</span><br /> <br /> Επιμέλεια <strong>Λ. ΛΙΓΟΥΡΙΩΤΗΣ </strong><br /> Σε άρθρο του στην τουρκική εφημερίδα Today’s Zaman, με τίτλο: «To forgive and to compromise», ο αρθρογράφος κ. Γιουσούφ Κανλί αναφέρει ότι, κυκλοφορεί η φήμη, ότι ο Τούρκος Πρόεδρος κ.Τ. Ερντογάν κατα την επίσκεψή του στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου μάζεψε όλους τους ''πολιτικούς αρχηγούς'' στην πρεσβεία (της Τουρκίας), απέναντι από το λεγόμενο « κοινοβούλιο» του ψευδοκράτους και τους είπε να σταματήσουν να δημιουργούν εμπόδια στην αύξηση του πληθυσμού της «ΤΔΒΚ» με νέους υπηκόους από την Τουρκία!<br /> <br /> Είναι, στο βαθμό που αληθεύει , άλλη μια επιβεβαίωση της επίσημης γραμμής της Άγκυρας για τον συνεχιζόμενο εποικισμό της κατεχόμενης Κύπρου από ορδές Τούρκων από τα βάθη της Ανατολίας που καταλαμβάνουν τις περιουσίες των νομίμων κατόχων τους και επιχειρούν τετελεσμένα πάρα τις καταδίκες του ΟΗΕ και των ευρωπαϊκών δικαστηρίων...<br /> <br /> Βέβαια δεν είναι ανάγκη να επιβεβαιωθεί η είδηση αυτή: Δεκάδες χιλιάδες έποικους έχουν μεταφέρει στην <<ΤΔΒΚ>> οι Τουρκοι έχουν αλλοιώσει τα δημογραφικά δεδομένα , προκαλώντας τις διαμαρτυρίες ακόμα και των ίδιων των τουρκοκυπρίων που βλέπουν την μετατροπή τους σταδιακά σε μειοψηφία... Η κίνηση Ερντογάν δείχνει ότι έχει ήδη ειλημμένες αποφάσεις η Αγκυρα για ''δύο κράτη'' Γι αυτό και τορπιλίζει τις συνομιλίες... <br /> <br /> Ακόμα στο άρθρο αναφέρεται στον  πρώην πρόεδρο τη; Κύπρου κ Γιώργο Βασιλείου ο οποίος «ήταν πραγματιστής και είχε δει τα οφέλη της επίλυσης του Κυπριακού από την σκοπιά ενός επιχειρηματία. Ενώ ήθελε ένα συμβιβασμό ήταν τόσο αδύναμος πολιτικά που δεν κατάφερε να φέρει τη λύση στο νησί». Παρόλα αυτά, γράφει ο Κανλί, οι «Τ/κ», υπό τη επιρροή των βρετανικών και αμερικανικών συνωμοσιών, δε συμφώνησαν τότε σ’ έναν συμβιβασμό και έτσι χάθηκε μια ιστορική ευκαιρία. Ο αρθρογράφος χρησιμοποιεί μια έκφραση του Γιώργου Βασιλείου, σύμφωνα με την οποία, η λύση για το Κυπριακό θα πρέπει να οικοδομηθεί πάνω σε δύο ακρογωνιαίους λίθους: την συγχώρεση και τον συμβιβασμό, και καταλήγει ότι το παραπάνω δεν είναι εφικτό γιατί «οι Τ/κ δε συγχωρούν και οι Έλληνες δεν μπορούν να συμβιβαστούν».<br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ο Ερντογάν θέλει να στείλει καραβάνια εποίκων στα κατεχόμενα!

Ποιο είναι το σχέδιό του Επιμέλεια Λ. ΛΙΓΟΥΡΙΩΤΗΣ  Σε άρθρο του στην τουρκική εφημερίδα Today’s Zaman, με τίτλο: «To forgive and to com...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο ελληνικός ρόλος κλειδί για τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς κατά τζιχαντιστών

<img alt="Image" height="340" src="http://www.onalert.gr/image/?w=630&src=/files/Image/ONALERTPHOTOS/GEA/UAV/RQ-GLOBAL.jpg" width="640" /> <br /> <br /> <b>8-9-2014</b><br /> Επιμέλεια <strong>Λ .ΛΙΓΟΥΡΙΩΤΗΣ </strong><br /> Ξεκίνησαν οι αεροπορικές επιθέσεις των ΗΠΑ εναντίον των τζιχαντιστών κοντά στο φράγμα της πόλης Χαντίθα του Ιράκ, έτσι ακριβώς όπως το είχε αναγγείλει ρητώς ο αμερικανός πρόεδρος, μιλώντας από το Νιούπορτ της Ουαλίας μετά το πέρας της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ: Ο κ.Μπαράκ Ομπάμα  δήλωσε ότι οι ΗΠΑ θα κυνηγήσουν τους τζιχαντιστές του <<Ισλαμικού Κράτους>> και θα «εξοντώσουν» τους ηγέτες τους, με στόχο να διαλύσουν την οργάνωση. «Θα επιτύχουμε τον στόχο μας. Θα υποβαθμίσουμε και τελικά θα νικήσουμε το ISIL με τον ίδιο τρόπο που κυνηγήσαμε την Αλ Κάιντα» είπε προχθές  ο αμερικανός Πρόεδρος δίνοντας και το στίγμα των επιχειρήσεων - που υπό μια έννοια ενδιαφέρει και την Ελλάδα!<br /> <br /> «Αρχικά τους απωθείς, υποβαθμίζεις συστηματικά τις δυνατότητές τους, μειώνεις την έκταση της δράσης τους, αργά-αργά μικραίνεις τον χώρο, το έδαφος όπου μπορούν να ελέγχουν, εξοντώνεις την ηγεσία τους και με τον καιρό δεν μπορούν να προχωρούν στις τρομοκρατικές επιθέσεις που κάποτε μπορούσαν» εξήγησε ο αμερικανός πρόεδρος.<br /> <br /> <strong>Ο ρόλος των  UAV και το αίτημα των ΗΠΑ για (νέα) βάση  στην Κρήτη</strong><br /> Μια πολύ εύκολη ερμηνεία σε επιχειρησιακό επίπεδο - και με δεδομένο ότι δεν θα υπάρξει χερσαία επέμβαση από τις ΗΠΑ τουλάχιστον- είναι φανερό ότι εκτός από επιθέσεις με μαχητικά ή βομβαρδιστικά θα ακολουθήσουν και επιχειρήσεις με UAV - Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη δηλαδή. Αυτό προκύπτει κυρίως , λένε ειδικοί αναλυτές, από τα 2 σημεία της φράσης του κ. Ομπάμα :Ότι αφενός θα εφαρμοστεί η ίδια τακτική που εφαρμόστηκε κατά της Αλ Κάιντα και αφετέρου ότι ένα από τα βήματα  είναι η ''εξόντωση της ηγεσίας'' της ISIL.Είναι πασίγνωστο επ' αυτών ότι κατά της ηγεσίας της Αλ Κάιντα - και όχι μόνο...- χρησιμοποιήθηκαν τα UAV με στοχευμένες επιχειρήσεις.<br /> Που και πως μπλέκει η Ελλάδα με αυτά;<span style="color: blue;"><br /> </span><br /> <strong>Ποια τα ανοιχτά θέματα- τι ''παίζει''</strong><br />  Είναι γνωστό ότι οι ΗΠΑ έχουν ζητήσει από το Υπουργείο Άμυνας (και πολιτικά ο κ Αβραμόπουλος το έχει αποδεχθεί,) να υπάρξει στην Ελλάδα  αεροπορική βάση για εφορμήσεις οπλισμένων UAV των ΗΠΑ  κατά των ''κακών'' στην ευρύτερη περιοχή Ανατολική Μεσόγειο - Μέση Ανατολή και Αφρική. Βεβαίως οι ΗΠΑ θέλουν το Καστέλι Ηρακλείου ( για επιχειρησιακούς λόγους) και η Ελλάδα απάντησε ότι δίνει την βάση της Σούδας ( υπό μορφή επέκτασης των επιχειρησιακών δυνατοτήτων).Ίσως η διάσταση αυτή να μην είναι η καθοριστική - και από τις δύο πλευρές. Το βασικό είναι ότι σε πολιτικό επίπεδο έχει ειπωθεί το κατ αρχήν ''ναι'' και από το Μέγαρο Μαξίμου, εδώ και πολύ καιρό μάλιστα.Η Αθήνα δίνει την Σουδα για επικοινωνιακούς λόγους - για να φανεί στην κοινή γνώμη ότι είναι μια ''μικροεπέκταση'', στο πλαίσιο της υπάρχουσας συμφωνίας Ευκολιών.<br /> Βεβαίως μέχρι την τελική συμφωνία  και κυρίως μέχρι ενδεχόμενη  έναρξη χρήσης του Καστελίου ή της Σούδας, ο δρόμος δεν είναι εύκολος- και πολιτικά και επιχειρησιακά <br /> <br /> Ένα από τα ερωτήματα είναι οι ...κανόνες πτήσεως των UAV  στην Ευρώπη. Το άλλο είναι - όπως προαναφεραμε - αν χρειάζεται ή όχι νέα συμφωνία για τις αμερικανικές ευκολίες στην Ελλάδα ή θα υπάρξει ερμηνεία ότι η παλιά μπορεί να εφαρμοστεί. Ήδη υπάρχουν διαρροές από κάποιους κύκλους του (ελληνικού) Πενταγώνου ότι αρκεί η παλιά- ακόμα και μια συμφωνία (MΟU) για  τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα έχει γίνει από τους επισπεύδοντες...Πολιτικό θεμα είναι βέβαια και η διαταξη των πολιτικών δυναμεων στην Ελλάδα- οπότε αυτονοήτως υπάρχει και θέμα χρόνου<br /> Είτε έτσι είτε αλλιώς το θέμα θα ανοίξει και άλλο... Και πέραν των UAV η Σούδα  είτε ως αεροπορική βάση των κατασκοπευτικών και άλλων αεροσκαφών των ΗΠΑ είτε ως ναυτική βάση υποστήριξης θα έχει το ρόλο της... Πολύ περισσότερο που οι τζιχαντιστές του ΙSIL είναι αναμενόμενο ότι θα χτυπηθούν και στο Ιράκ και στην πολύ πιο κοντινή μας Συρία...<br /> Εκτός των τζιχαντιστών του ISIL και οι απειλές που αισθάνεται ότι υπάρχουν για τις ΗΠΑ στην Αφρική είναι ένας λόγος πίεσης για την Κρήτη... <br /> <br /> <strong>''Ναι'' από τους συμμάχους του ΝΑΤΟ</strong><br /> <br /> Μιλώντας από το Νιούπορτ της Ουαλίας ο Ομπάμα δήλωσε αισιόδοξος ότι τα μέλη του ΝΑΤΟ είναι έτοιμα να βοηθήσουν την διεθνή προσπάθεια για αντιμετώπιση των τζιχαντιστών. Ο αμερικανός πρόεδρος πρόσθεσε ότι οι ηγέτες των χωρών μελών του ΝΑΤΟ συμφώνησαν ομόφωνα στη διάρκεια της Συνόδου ότι οι εξτρεμιστές μαχητές του ISIL  αποτελούν σημαντική απειλή για τη Δύση και ότι υποστήριξαν τις ενέργειες των ΗΠΑ στο Ιράκ.<br /> «Ήδη σημαντικοί εταίροι μας στο ΝΑΤΟ είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν αυτή την τρομοκρατική απειλή με στρατιωτικά μέσα, με την εκμετάλλευση πληροφοριών, μέσω της επιβολής του νόμου, αλλά και μέσω διπλωματικών προσπαθειών», είπε χαρακτηριστικά, αφού οι υπουργοί 10 χωρών μελών της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Καναδάς, Αυστραλία, Τουρκία, Πολωνία, Ιταλία και Δανία) συμφώνησαν στο περιθώριο των εργασιών της συνόδου να σχηματίσουν ένα «κεντρικό συνασπισμό».<br /> <br /> «Ήδη σύμμαχοί μας έχουν συνταχθεί στο πλευρό μας στο Ιράκ όπου έχουμε σταματήσει την προέλαση του ''Ισλαμικού Κράτους'', εξοπλίσαμε τους ιρακινούς εταίρους μας και τους βοηθήσαμε να προχωρήσουν στην αντεπίθεση» επεσήμανε ο Ομπάμα.<br /> Εξάλλου την Παρασκευή, οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι συγκροτούν έναν «κεντρικό συνασπισμό» για την αντιμετώπιση των δυνάμεων του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ.<br /> <br /> <strong>''Όχι '' χερσαίες δυνάμεις από ΗΠΑ</strong><br /> <br /> Η Ουάσινγκτον, ωστόσο, απέκλεισε την ανάπτυξη χερσαίων στρατιωτικών δυνάμεων για το σκοπό αυτό.<br /> <br /> Από την πλευρά του, ο Βρετανός πρωθυπουργός Κ. Ντέιβιντ Κάμερον, ερωτηθείς για την πιθανότητα στρατιωτικής δράσης κατά του Ισλαμικού Κράτους, απάντησε: «Δεν είμαστε ακόμα σε αυτό το σημείο».<br /> <br /> Πάντως το βράδυ της Παρασκευής, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ δεν σκοπεύουν να συνεργαστούν στρατιωτικά με το Ιράν στη μάχη κατά των τζιχαντιστών. Παρόλα αυτά οι ΗΠΑ είναι «σίγουρα ανοικτές σε μια διπλωματική δέσμευση» με το Ιράν, «όπως το έχουμε κάνει στο παρελθόν», κυρίως στο θέμα του Αφγανιστάν, όταν η Τεχεράνη και η Ουάσινγκτον είχαν συνεργαστεί στα τέλη του 2001 για να ανέλθει στην εξουσία ο Χαμίντ Καρζάι μετά την πτώση των Ταλιμπάν.<br /> <br /> Για να επανέλθουμε στα τρέχοντα,  τα αεροπορικά πλήγματα που ξεκίνησαν αποτελούν την πρώτη επίθεση των ΗΠΑ στη δυτική επαρχία Ανμπάρ του Ιράκ, από τότε που ξεκίνησαν τις αεροπορικές επιδρομές κατά του'' Ισλαμικού Κράτους'' στο βόρειο τμήμα της χώρας τον Αύγουστο και η πρώτη μετά την Σύνοδο του ΝΑΤΟ απ όπου έστειλε το σαφές μήνυμά του ο Πρόεδρος των ΗΠΑ.<br /> <br /> «Μετά από αίτημα των ιρακινών δυνάμεων και σύμφωνα με την αποστολή μας για την προστασία της του αμερικανικού προσωπικού μας και των εγκαταστάσεών μας, αμερικανικά στρατιωτικά αεροπλάνα έπληξαν του τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους στο φράγμα της Χαντίθα» είπε ο αξιωματούχους των ΗΠΑ , που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του.<br /> <strong><br /> Οι Άραβες</strong><br /> <br /> Οι άραβες υπουργοί Εξωτερικών που συναντώνται στο Κάιρο αναμένεται να συμφωνήσουν στην έκδοση ψηφίσματος το οποίο θα στηρίζει τις ιρακινές προσπάθειες κατά των τζιχαντιστών. Ο γενικός γραμματέας του Αραβικού Συνδέσμου κ. Ναμπίλ αλ Αράμπι έκανε έκκληση στις αραβικές χώρες να αντιμετωπίσουν «στρατιωτικά και πολιτικά» τους τζιχαντιστές.Άλλες διπλωματικές πηγές είπαν ότι ο Αραβικός Σύνδεσμος θα συμφωνούσε σε ένα ψήφισμα που θα ενέκρινε τις αμερικανικές στρατιωτικές επιθέσεις εναντίον της οργάνωσης.Το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων της Αιγύπτου Mena επικαλείται πηγή που λέει ότι οι υπουργοί Εξωτερικών θα συμφωνήσουν να συντονίσουν τις ενέργειές τους με εκείνες των Αμερικανών, χωρίς ωστόσο να είναι ακόμη σαφές αν αυτό θα εντάσσεται στο ίδιο ψήφισμα.<br /> Είναι σαφές οι οι αμερικανοί έχουν κινητοποιηθεί πλέον σημαντικά.<br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ο ελληνικός ρόλος κλειδί για τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς κατά τζιχαντιστών

8-9-2014 Επιμέλεια Λ .ΛΙΓΟΥΡΙΩΤΗΣ  Ξεκίνησαν οι αεροπορικές επιθέσεις των ΗΠΑ εναντίον των τζιχαντιστών κοντά στο φράγμα της πόλης Χαντ...

Διαβάστε την συνέχεια