Η απαξίωση της ΑΟΖ από όλους τους Πρωθυπουργούς της Ελλάδας: Και ξαφνικά τρέχουμε και δεν προλαβαίνουμε…

<img height="385" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/01/220120041524_KARYOTHS-AOZ-BIBLIO05.jpg" width="706" /><br /><br /><div>Του <b>ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ</b><br />Η νέα Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) υιοθετήθηκε στην Νέα Υόρκη στις 30 Απριλίου του 1982. Δηλαδή έχουν περάσει από τότε 40 ολόκληρα χρόνια και όλοι οι οκτώ πρωθυπουργοί της Ελλάδας,που κυβέρνησαν από τότε την χώρα, ουσιαστικά αδιαφόρησαν για ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της παγκόσμιας κοινότητας στο 20ο αιώνα, που δεν ήταν άλλο από την δημιουργία της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ).<br /><br />Όταν επέστρεψα στην Ουάσιγκτον, στο τέλος Απριλίου 1982, από τη Νέα Υόρκη, όπου ήμουν μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στην Τρίτη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, έστειλα ένα σημείωμα στο Υπουργείο Συντονισμού (υπηρετούσα τότε ως οικονομικός σύμβουλος της πρεσβείας μας στην Ουάσιγκτον) επισημαίνοντας την αξία της ΑΟΖ, αλλά δεν έλαβα ποτέ καμία απάντηση.<br /><br />Έτσι ξεκίνησα, πριν 40 χρόνια, να ασχολούμαι με την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, αλλά πολλοί στην Αθήνα με θεωρούσαν ένα γραφικό τύπο και δεν έδωσαν καμία σημασία στο πρώτο χάρτη που δημοσιεύτηκε ποτέ στην Ελλάδα με τα θαλάσσια σύνορα της πατρίδας μας.<br /><br />Η ΑΟΖ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ<br /><a href="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/03/220325203448_KRYOTHS-AOZ-ELLADA234.jpg"><img border="0" height="480" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/03/220325203448_KRYOTHS-AOZ-ELLADA234.jpg" width="640" /></a><br /><i>Πηγή: Global Marine Boundaries Database, General Dynamics, Herndon, Virginia, USA</i><br /><br />Τώρα ξαφνικά ο σημερινός Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θυμήθηκε την ΑΟΖ και τους υδρογονάνθρακες των θαλασσών μας ως αποτέλεσμα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και των τεκτονικών αλλαγών που αυτή επιφέρει στην ενεργειακή πολιτική της Ελλάδας, καθώς καθιστά επιτακτική την ανάγκη για διασφάλιση της ενεργειακής αυτονομίας, με εκμετάλλευση όλων των εθνικών πόρων. Τώρα μετά όμως πολυετείς καθυστερήσεις τρέχουμε και δεν προλαβαίνουμε.<br /><br />Η σημερινή κυβέρνηση, εντελώς λανθασμένα, είχε ουσιαστικά ζητήσει την διακοπή των ερευνών για υδρογονάνθρακες στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Έτσι σε συνέντευξή του στο Arab News ο Νίκος Δένδιας είχε τονίσει με στόμφο:<br /><br /><i>«Το Αιγαίο είναι ένας παράδεισος στη γη. Η Ελλάδα δεν σχεδιάζει στο άμεσο μέλλον να γίνει χώρα παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου. Δεν σκοπεύουμε να το μετατρέψουμε σε Κόλπο του Μεξικού.»</i><br /><br />Άραγε δεν γνωρίζει, ότι οι Αμερικανοί μας έχουν από μακρού ενημερώσει ότι το Αιγαίο δεν διαθέτει υδρογονάνθρακες; Ακόμη και οι Τούρκοι το γνωρίζουν και για αυτό έχουν μεταφέρει το ενδιαφέρον τους στην Ανατολική Μεσόγειο υιοθετώντας το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας».<br /><br />ΧΑΡΤΗΣ ΠΙΘΑΝΩΝ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ ΣΤΗΝ ΜΕΣΟΓΕΙΟ<br /><a href="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/03/220325234851_KARYOTHS-AOZ-MESOGEIOS02.jpg"><img border="0" height="443" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/03/220325234851_KARYOTHS-AOZ-MESOGEIOS02.jpg" width="640" /></a><br /><i>Από αυτό τον χάρτη βλέπουμε ότι το Αιγαίο Αρχιπέλαγος δεν διαθέτει υδρογονάνθρακες και αυτός είναι ο λόγος που η Τουρκία έχει στρέψει την προσοχή της στην Ανατολική Μεσόγειο με το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας</i><br /><br />Έτσι ήρθε σαν βόμβα προ ημερών η δήλωση του πρωθυπουργού περί «αξιοποίησης των εθνικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου με οικονομικό ενδιαφέρον»<br /><br />Όπως έγραψε η εφημερίδα Ναυτεμπορική:<br /><br />«Τα οικόπεδα Δυτικά της Κρήτης, Νοτιοδυτικά της Κρήτης, «Ιόνιο», «μπλοκ 2», «μπλοκ 10» στον Κυπαρισσιακό κόλπο, τα οποία φέρονται ως περισσότερο «υποσχόμενα» αναφορικά με τα κοιτάσματα φυσικού αερίου που πιθανόν να περιέχουν είναι τα πέντε οικόπεδα που «φωτογράφισε» ο πρωθυπουργός, σημειώνουν μιλώντας προς τη «Ν» παράγοντες με καλή γνώση του θέματος.<br /><br />Προσθέτουν ότι η αναφορά του κ. Μητσοτάκη πιστοποιεί με επίσημο τρόπο την «αλλαγή κλίματος» στα πιο υψηλά κλιμάκια της κυβέρνησης για τον κλάδο έρευνας και ανάπτυξης κοιτασμάτων φυσικού αερίου, δίνοντας στις εταιρείες-παραχωρησιούχους των οικοπέδων ένα ισχυρό πολιτικό σήμα για να κάνουν το επόμενο βήμα.<br /><br />«Για το θέμα αυτό θα υπάρξουν σύντομα νέες ανακοινώσεις» είπε ο πρωθυπουργός, κάτι που σημαίνει -κατά πληροφορίες- ότι θα ζητήσει την επίσπευση των ερευνών στα θαλάσσια οικόπεδα υψηλού ενδιαφέροντος.»<br /><br />Οι Πρωθυπουργοί που ξέχασαν την ΑΟΖ<br /><br />Ανδρέας Παπανδρέου:<br /><br />Ήταν Παρασκευή 27 Μαρτίου 1987, όταν ο Ανδρέας κάλεσε το υπουργικό του συμβούλιο την ημέρα της μεγάλης κρίσης στο Αιγαίο Αρχιπέλαγος. Εκείνο το απόγευμα ο Ανδρέας ασχολήθηκε, αποκλειστικά, με την υφαλοκρηπίδα και έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να ανακηρύξει την ΑΟΖ.<br /><br />Κάποια στιγμή ανέφερε κάτι πολύ ενδιαφέρον Είπε:<br /><br />«Τονίζει διαρκώς η Τουρκία ότι επιζητεί διάλογο. Θα ήθελα να τονίσω ότι το μόνο νομικό θέμα που υπάρχει είναι η υφαλοκρηπίδα, δηλαδή η οριοθέτησή της, όχι η διανομή της. Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ διανομής που γίνεται με βάση τους πολιτικοστρατιωτικούς συσχετισμούς δυνάμεων και της οριοθέτησης που είναι καθαρά μια νομική πράξη.»<br /><br />Διανομή ήταν η λέξη που χρησιμοποίησε για να εξηγήσει αυτό που σήμερα αποκαλούμε συνεκμετάλλευση (συνδιαχείριση)!<br /><br />Ο Ανδρέας, που γνώριζε τις ΗΠΑ όσο κανένας άλλος ηγέτης μας, είχε αντιληφθεί από πολύ νωρίς τα αμερικανικά σχέδια για μοιρασιά του Αιγαίου, αλλά δεν μπορούσε να φαντασθεί ότι αυτή την μοιρασιά θα ήθελαν, αργότερα, οι Αμερικανοί και οι Τούρκοι να την επεκτείνουν και στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Εκείνη την περίοδο είχα εξηγήσει στον Ανδρέα, σε μια επίσκεψή μου στο Καστρί, ότι η νέα έννοια της ΑΟΖ υπερτερεί σαφώς της υφαλοκρηπίδας, εξηγώντας του ότι η υφαλοκρηπίδα δεν περιλαμβάνει την ΑΟΖ, ενώ η ΑΟΖ περιλαμβάνει την υφαλοκρηπίδα. Θα θυμάμαι πάντα την απάντησή του: «Θόδωρε παιδί μου, φαίνεται ότι είναι κάτι πολύ σημαντικό. Θα τηλεφωνήσω στον Κάρολο και στον Γιάννη για να σε δουν και να τους εξηγήσεις την αξία της ΑΟΖ.» (Κάρολος ήταν ο Κάρολος Παπούλιας και Γιάννης ο Γιάννης Καψής). Όπως έχω πολλές φορές αναφέρει, περιμένω ακόμα το τηλεφώνημά τους.<br /><br />Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε την ευκαιρία να μεγαλουργήσει εκείνη την περίοδο, διότι εάν είχαμε αρχίσει την εξερεύνηση των υδρογονανθράκων μας την δεκαετία του 1980, θα είχαμε σήμερα μια διαφορετική Ελλάδα χωρίς μνημόνια!<br /><br />Κωνσταντίνος Μητσοτάκης:<br /><br />Ο τότε αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας είχε πάρα πολλά προβλήματα στο λίγο διάστημα που κυβέρνησε και ασχολήθηκε με το τότε μεγάλο «Μακεδονικό» θέμα αγνοώντας παντελώς την ΑΟΖ.<br /><br />Κώστας Σημίτης:<br /><br />Ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, στα οκτώ χρόνια που κυβέρνησε την Ελλάδα, αδιαφόρησε για την ΑΟΖ επηρεασμένος, ίσως από τον στενό του συνεργάτη Χρήστο Ροζάκη, εχθρό τότε της ΑΟΖ και λάτρη της υφαλοκρηπίδας.<br /><br />Αργότερα, βέβαια, μείναμε εμβρόντητοι όταν διαβάσαμε την τοποθέτησή του στην παρουσίαση του βιβλίου του πρώην Προέδρου της Κύπρου Γιώργου Βασιλείου στην αίθουσα Κρανιδιώτη του ΥΠΕΞ, αναφορικά με την ΑΟΖ και την τακτική που πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα. Μίλησε για<br /><br />«εξωπραγματικές φαντασιώσεις για τις δυνατότητες της χώρας» και πως «η λύση πρέπει να βρεθεί είτε με κοινή συμφωνία των ενδιαφερομένων χωρών είτε μέσω προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο. Θα πρέπει επομένως η Ελλάδα να επιδιώξει τη συνεννόηση με τις χώρες των οποίων η ΑΟΖ αλληλεπικαλύπτεται με τη δική της, όπως συμβαίνει ήδη με την Αίγυπτο, και αν η συνεννόηση αυτή αποτύχει, να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο».<br /><br />Γιώργος Παπανδρέου:<br /><br />Για πρώτη φορά Έλληνας πρωθυπουργός αναφέρθηκε στην ΑΟΖ, το 2011, σε μια ερώτηση στην Βουλή για τα πετρέλαια. Ο Γιώργος Παπανδρέου είπε τότε: “Η ΑΟΖ δεν είναι κάποιο μαγικό χαρτί, με υπερφυσικές ιδιότητες, που λύνει όλα τα προβλήματα”. Αλλά κανείς ποτέ δεν ισχυρίσθηκε ότι η ΑΟΖ είναι ένα μαγικό χαρτί με υπερφυσικές ιδιότητες. Νομίζω ότι επρόκειτο για μια προσπάθεια υποβάθμισης της ΑΟΖ, για να δικαιολογήσει το γεγονός ότι την είχε αγνοήσει όλα τα χρόνια, που ήταν Υπουργός Εξωτερικών και Πρωθυπουργός.<br /><br />Κώστας Καραμανλής:<br /><br />Ο Κώστας Καραμανλής δεν είμαι σίγουρος εάν γνώριζε τι είναι η ΑΟΖ, διότι σε αυτά τα θέματα τον πρώτο ρόλο είχε η τότε υπουργός εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη, που υπήρξε φανατικός εχθρός της ΑΟΖ και πολέμησε όσο κανείς άλλος πολιτικός την ανακήρυξη της κυπριακής ΑΟΖ από τον αείμνηστο πρόεδρο της Κύπρου Τάσσο Παπαδόπουλο. Υποθέτω ότι αργότερα είχε επηρεάσει και τον αδελφό της Κυριάκο Μητσοτάκη, που άργησε πολύ να καταλάβει την αξία της ΑΟΖ.<br /><br />Αντώνης Σαμαράς:<br /><br />Σε ένα συνέδριο του περιοδικού Economist, το 2014, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς θυμήθηκε, ξαφνικά, το θέμα της ΑΟΖ και στο τέλος της ομιλίας του έριξε μια μικρή “ατομική βόμβα” όταν δήλωσε:<br /><br />«Μέχρι πριν λίγα χρόνια κανείς δεν τολμούσε καν να μιλήσει για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ελλάδας, την ΑΟΖ. Το τολμήσαμε όταν πρωτοαναφέραμε πόσα είναι τα υψηλής βεβαιότητας ενεργειακά αποθέματα στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο και τότε σε κάποιους αυτά φάνηκαν απίστευτα……Τώρα, όλο και περισσότεροι ξένοι ενεργειακοί κολοσσοί έρχονται και εκφράζουν ενδιαφέρον να υπογράψουν συμφωνίες με την Ελλάδα και για να ψάξουν και για να σκάψουν. Γιατί τα στοιχεία είναι, πράγματι, πολύ ενθαρρυντικά και ίσως πιο ενθαρρυντικά απ’ όσα πίστευαν σήμερα και οι πλέον αισιόδοξοι. Και δεν θέλω επ’ αυτού να πω περισσότερα τώρα. Αλλά αυτό που κανείς δεν τολμούσε να συζητήσει πριν λίγα χρόνια, τώρα ήδη άρχισε και προχωράει και για να γίνει σωστά πρέπει η Ελλάδα να εξασφαλίσει την μέγιστη στήριξη από τους εταίρους της, από τους συμμάχους της και ήδη λοιπόν την εξασφαλίσαμε».<br /><br />Αυτή ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που αναφέρθηκε στην ΑΟΖ!<br /><br />Αλέξης Τσίπρας:<br /><br />Ο Αλέξης Τσίπρας ασχολήθηκε για πρώτη φορά με την ΑΟΖ, πριν γίνει πρωθυπουργός στην πρώτη επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον στις 23 Ιανουαρίου 2013 όταν ανέφερε:<br /><br />«Στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου η Ελλάδα δεν πρόκειται και δεν πρέπει να διαπραγματευθεί με κανέναν το δικαίωμά της στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και μάλιστα πιστεύουμε ότι αυτό το δικαίωμα, το αναφαίρετο δικαίωμα, πρέπει να υποστηριχθεί και από την πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής».<br /><br />Όταν όμως έγινε πρωθυπουργός, δεν ανακήρυξε ούτε οριοθέτησε την ΑΟΖ μας και το μόνο που έδειξε τις γνώσεις του στο θέμα ήταν όταν διερωτήθηκε «αν η Ελλάδα έχει θαλάσσια σύνορα». Απ’ ό,τι είμαι σε θέση να γνωρίζω, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρξαν ποτέ θιασώτες της ΑΟΖ και ορισμένοι, μέχρι σήμερα, έχουν δείξει και επιθετικές τάσεις μιλώντας ειρωνικά για κάποιους «ΑΟΖολογούντες».<br /><br />Kυριάκος Μητσοτάκης:<br /><br />Η θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν γνωστή σε μένα από τότε που ήταν βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, όταν βρεθήκαμε σε ένα εστιατόριο στην Αστόρια της Νέα Υόρκης σε μια δεξίωση προς τιμή του που έδωσε ο Αντώνης Διαματάρης, διευθυντής της εφημερίδας « Εθνικός Κήρυκας». Όταν κατάλαβε ότι ήμουν ο άνθρωπος που ασχολείτο με την ΑΟΖ, με πήρε στο πλάι και είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για την ΑΟΖ ,που ήταν απόλυτα εμπιστευτική και έτσι δεν μπορώ να αναφερθώ σε αυτήν.<br /><br />Η επόμενη συνάντησή μας ήταν τον Μάρτιο του 2018, όταν επισκέφθηκε την Ουάσιγκτον και μίλησε στο Center of Strategic and International Studies. Τότε τον ρώτησα: «Σχεδιάζετε να ανακηρύξετε Αποκλειστική Οικονομική Ζωή της Ελλάδας όταν γίνετε Πρωθυπουργός της χώρας;»<br /><br />Η προσεγμένη απάντησή του ήταν:<br /><br />«Είναι μία ερώτηση που δεν μπορεί να απαντηθεί με ένα Ναι ή ένα Όχι. Η Ελλάδα έχει το δικαίωμα να ανακηρύξει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, αλλά πρέπει να γνωρίζουμε τις συνέπειες μιας τέτοιας πράξης. Θα ξεκινούσα να λύσω το πρόβλημα με την Αλβανία, το οποίο στην πραγματικότητα είχε λυθεί από την κυβέρνηση το 2009, αλλά οι Αλβανοί αποχώρησαν από τη συμφωνία που είχαν υπογράψει. Ας ελπίσουμε ότι θα είναι μια συμφωνία που μπορεί να γίνει αποδεκτή. Ας ξεκινήσουμε πρώτα από τα δυτικά.»<br /><br />Και τελικά πραγματοποίησε την υπόσχεση του οριοθετώντας την ΑΟΖ μας με αυτή της Ιταλίας και προχωρώντας σε μια προβληματική τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο.<br /><br />Για υδρογονάνθρακες ακούμε, αλλά υδρογονάνθρακες δεν βλέπουμε:<br /><br />Ως οικονομολόγος έχω ακούσει, επανειλημμένα τα ανέκδοτα που κυκλοφορούν για την επιστήμη μου, όπως «πέντε οικονομολόγοι συζητούν ένα θέμα και δίνουν δέκα απαντήσεις», αλλά δεν περίμενα να δω τόσο πολλούς διαφορετικούς αριθμούς για τους υδρογονάνθρακες της Ανατολικής Μεσογείου από γεωλόγους και γεωφυσικούς.<br /><br />Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Ηλίας Κονοφάγος για τις συζητήσεις για τον ορυκτό μας πλούτο, «τον έχουμε εδώ και πολλά χρόνια μπροστά μας, τον έχουμε ακριβώς κάτω από τα πόδια μας, στον βυθό της θάλασσας. Απλώς τον αγνοούσαμε, τον περιφρονούσαμε συστηματικά και φροντίζαμε παράλληλα να πλουτίζουν ορισμένοι επιτήδειοι από τις εισαγωγές ξένων προϊόντων και αντίστοιχων ενεργειακών πρώτων υλών του εξωτερικού».<br /><br />Όταν τη δεκαετία του 1980 είχα ξεκινήσει την εκστρατεία μου για την αξία της ΑΟΖ για την πατρίδα μας, ο Αντώνης Φώσκολος ασχολούνταν με τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες δύο δεκαετίες νωρίτερα, αλλά και αυτόν τον αγνοούσαν ως έναν γραφικό τύπο που ήρθε από τη μακρινή Αλμπέρτα του Καναδά και τους ζάλισε με τους αριθμούς του. Τώρα όμως φαίνεται ότι και αυτός δικαιώνεται. Πολλοί θεωρούν μέχρι σήμερα αστρονομικούς τους αριθμούς που αναφέρει τακτικά για τον τεράστιο ορυκτό πλούτο που περιλαμβάνει η ΑΟΖ της Ελλάδας. Αλλά ο Φώσκολος ουδέποτε δημοσιοποίησε αριθμούς χωρίς να παρουσιάζει χάρτες και επιστημονικές μελέτες του Καναδά και της Αμερικής<br /><br />Επίλογος<br /><br />Η κρίσιμη απόφαση της Αθήνας να εκμεταλλευθεί, χωρίς άλλο χάσιμο χρόνου, κάθε δυνατότητα για αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων μας, πρέπει να αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της οικονομικής, της ενεργειακής και της εξωτερικής μας πολιτικής. Μια επιστροφή στο κακό παρελθόν, θα είναι θανατηφόρα για την χώρα μας.</div><div><br /><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η απαξίωση της ΑΟΖ από όλους τους Πρωθυπουργούς της Ελλάδας: Και ξαφνικά τρέχουμε και δεν προλαβαίνουμε…

Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ Η νέα Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) υιοθετήθηκε στην Νέα Υόρκη στις 30 Απριλίου του 1982. Δηλαδή ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πολεμοκάπηλοι δύο ημισφαιρίων! Αμυντικοί "γίγαντες" κερδίζουν αθόρυβα δισεκατομμύρια στον πόλεμο της Ουκρανίας.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-03/KCH_8629-1024x682.jpg?itok=8A-iEl7R" width="711" /><br /><b><br /></b><div><b>Ευάγγελος Δ. Κόκκινος</b><br />Είναι επιτακτική ανάγκη να αναγνωρίσουμε ως διεθνής κοινότητα ότι η μακροχρόνια ειρήνη είναι αδύνατη χωρίς να εξαλειφθεί η κατασκευή και η πώληση όπλων ως προσοδοφόρα οικονομική βιομηχανία.<br /><br />Ηρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει καταδικαστεί ευρέως για την αδικαιολόγητη επιθετικότητά της. Υπάρχουν εύλογοι φόβοι για μια αναζωογονημένη ρωσική αυτοκρατορία και ακόμη και για έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο. Λιγότερο συζητημένο ζήτημα είναι η αμυντική βιομηχανία σχεδόν μισού τρισεκατομμυρίου δολαρίων που προμηθεύει τα όπλα και στις δύο πλευρές και τα σημαντικά κέρδη που θα έχει ως αποτέλεσμα.<br /><br />Η σύγκρουση έχει ήδη δει τεράστια αύξηση των αμυντικών δαπανών. Η ΕΕ ανακοίνωσε ότι θα αγοράσει και θα παραδώσει 450 εκατομμύρια ευρώ όπλα στην Ουκρανία, ενώ οι ΗΠΑ έχουν υποσχεθεί 350 εκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτική βοήθεια επιπλέον των άνω των 90 τόνων στρατιωτικών προμηθειών και 650 εκατομμυρίων δολαρίων μόνο το περασμένο έτος.<br /><br />Συνολικά, αυτό οδήγησε τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να στείλουν 17.000 αντιαρματικά όπλα και 2.000 αντιαεροπορικούς πυραύλους Stinger, για παράδειγμα. Ένας διεθνής συνασπισμός εθνών εξοπλίζει επίσης πρόθυμα την ουκρανική αντίσταση, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου, της Αυστραλίας, της Τουρκίας και του Καναδά.<br /><br />Αυτό είναι ένα σημαντικό όφελος για τους μεγαλύτερους αμυντικούς εργολάβους στον κόσμο. Για να δώσουμε μόνο μερικά παραδείγματα, η Raytheon κατασκευάζει τους πυραύλους Stinger και από κοινού με τη Lockheed Martin κατασκευάζει τους αντιαρματικούς πυραύλους Javelin που προμηθεύονται από εταιρείες όπως οι ΗΠΑ και η Εσθονία.<br /><br />Και οι δύο όμιλοι των ΗΠΑ, οι μετοχές της Lockheed και της Raytheon αυξήθηκαν κατά περίπου 16% και 3% αντίστοιχα από την εισβολή, έναντι πτώσης 1% στον S&P 500, όπως μπορείτε να δείτε στο παρακάτω διάγραμμα.<br /><br />Η BAE Systems, ο μεγαλύτερος παίκτης στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη, σημειώνει άνοδο 26%. Από τους πέντε κορυφαίους εργολάβους του κόσμου σε έσοδα, μόνο η Boeing σημείωσε πτώση, λόγω της έκθεσής της στις αεροπορικές εταιρείες μεταξύ άλλων λόγων.<br />Οι τιμές των μετοχών της αμυντικής εταιρείας έναντι του S&P 500<a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2022-03/11111-768x437.png"><img height="364" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2022-03/11111-768x437.png?itok=aNHPZ1YB" width="640" /></a><br /><br /></div><div>Η ευκαιρία χτυπά<br /><br />Πριν από τη σύγκρουση, κορυφαίες δυτικές εταιρείες όπλων ενημέρωναν τους επενδυτές για μια πιθανή ώθηση στα κέρδη τους. Ο Gregory J Hayes, ο διευθύνων σύμβουλος του αμερικανικού αμυντικού γίγαντα Raytheon, δήλωσε σε μια κλήση κερδών στις 25 Ιανουαρίου:<br /><br />"Πρέπει απλώς να κοιτάξουμε την περασμένη εβδομάδα όπου είδαμε την επίθεση με drone στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα… Και φυσικά, οι εντάσεις στην Ανατολική Ευρώπη, οι εντάσεις στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, όλα αυτά τα πράγματα ασκούν πίεση σε ορισμένες από τις αμυντικές δαπάνες για εκεί. Οπότε αναμένω πλήρως ότι θα δούμε κάποιο όφελος από αυτό".<br /><br />Ακόμη και εκείνη την εποχή, η παγκόσμια αμυντική βιομηχανία είχε προβλεφθεί να αυξηθεί κατά 7% το 2022, αναφέρει το <a href="https://www.globalresearch.ca/defense-giants-quietly-making-billions-ukraine-war/5775029">Global Research</a>. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τους επενδυτές, όπως εξηγεί ο Richard Aboulafia, διευθύνων σύμβουλος της αμερικανικής εταιρείας αμυντικών συμβούλων AeroDynamic Advisory, είναι ότι «το όλο θέμα αποκαλύπτεται ότι είναι ένα ρωσικό χαρτοφυλάκιο και η απειλή εξαφανίζεται».<br /><br />Χωρίς ενδείξεις ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο, οι αμυντικές εταιρείες επωφελούνται με διάφορους τρόπους. Εκτός από την απευθείας πώληση όπλων στις εμπόλεμες πλευρές και την παροχή άλλων χωρών που δωρίζουν όπλα στην Ουκρανία, θα δουν επιπλέον ζήτηση από χώρες όπως η Γερμανία και η Δανία που έχουν δηλώσει ότι θα αυξήσουν τις αμυντικές τους δαπάνες.<br /><br />Ο συνολικός κλάδος είναι παγκόσμιος σε εμβέλεια. Οι ΗΠΑ είναι εύκολα ο παγκόσμιος ηγέτης, με το 37% του συνόλου των πωλήσεων όπλων την περίοδο 2016-20. Ακολουθεί η Ρωσία με 20%, ακολουθούμενη από τη Γαλλία (8%), τη Γερμανία (6%) και την Κίνα (5%).<br /><br />Πέρα από τους πέντε κορυφαίους εξαγωγείς είναι επίσης πολλοί άλλοι πιθανοί ωφελούμενοι σε αυτόν τον πόλεμο. Η Τουρκία αψήφησε τις ρωσικές προειδοποιήσεις και επέμεινε να προμηθεύει την Ουκρανία με όπλα, συμπεριλαμβανομένων των μη επανδρωμένων αεροσκαφών υψηλής τεχνολογίας – ένα σημαντικό όφελος για τη δική της αμυντική βιομηχανία, η οποία προμηθεύει σχεδόν το 1% της παγκόσμιας αγοράς.<br /><br />Και με το Ισραήλ να απολαμβάνει περίπου το 3% των παγκόσμιων πωλήσεων, μια από τις εφημερίδες της δημοσίευσε πρόσφατα άρθρο που διακήρυξε: «Ένας πρώιμος νικητής της εισβολής της Ρωσίας: Η αμυντική βιομηχανία του Ισραήλ».<br /><br />Όσο για τη Ρωσία, έχει δημιουργήσει τη δική της βιομηχανία ως απάντηση στις δυτικές κυρώσεις που χρονολογούνται από το 2014. Η κυβέρνηση θέσπισε ένα τεράστιο πρόγραμμα υποκατάστασης εισαγωγών για να μειώσει την εξάρτησή της από ξένα όπλα και τεχνογνωσία, καθώς και να αυξήσει τις πωλήσεις στο εξωτερικό. Υπήρξαν ορισμένες περιπτώσεις συνεχιζόμενης αδειοδότησης όπλων, όπως από το Ηνωμένο Βασίλειο στη Ρωσία αξίας περίπου 3,7 εκατομμυρίων λιρών, αλλά αυτό έληξε το 2021.<br /><br />Ως ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας όπλων, η Ρωσία έχει στοχεύσει μια σειρά διεθνών πελατών. Οι εξαγωγές όπλων της μειώθηκαν κατά 22% μεταξύ 2016-2020, αλλά αυτό οφειλόταν κυρίως στη μείωση κατά 53% των πωλήσεων στην Ινδία. Παράλληλα, αύξησε δραματικά τις πωλήσεις της σε χώρες όπως η Κίνα, η Αλγερία και η Αίγυπτος.<br /><br />Σύμφωνα με μια έκθεση προϋπολογισμού του Κογκρέσου των ΗΠΑ: «Τα ρωσικά όπλα μπορεί να είναι λιγότερο ακριβά και ευκολότερα στη λειτουργία και συντήρηση σε σχέση με τα δυτικά συστήματα». Οι μεγαλύτερες ρωσικές αμυντικές εταιρείες είναι ο κατασκευαστής πυραύλων Almaz-Antey (όγκος πωλήσεων 6,6 δισεκατομμύρια δολάρια), η United Aircraft Corp (4,6 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ) και η United Shipbuilding Corp (4,5 δισεκατομμύρια δολάρια).<br /><br />Μπροστά στον ιμπεριαλισμό του Πούτιν, υπάρχουν όρια στο τι μπορεί να επιτευχθεί. Φαίνεται ελάχιστη αξιόπιστη πιθανότητα να αποστρατικοποιηθεί η Ουκρανία ενόψει της συνεχιζόμενης απειλής της Ρωσίας.<br /><br />Ωστόσο, έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες για αποκλιμάκωση της κατάστασης, με το ΝΑΤΟ, για παράδειγμα, να απορρίπτει πολύ δημόσια το αίτημα του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι, για τη δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων. Αλλά αυτές οι προσπάθειες υπονομεύονται από τα τεράστια οικονομικά κίνητρα και από τις δύο πλευρές για αύξηση του επιπέδου των όπλων.<br /><br />Αυτό που μοιράζονται η Δύση και η Ρωσία είναι ένα βαθύ στρατιωτικό βιομηχανικό συγκρότημα. Και οι δύο βασίζονται, επιτρέπουν και επηρεάζονται από τις τεράστιες βιομηχανίες όπλων τους. Αυτό έχει ενισχυθεί από νεότερες επιθετικές δυνατότητες υψηλής τεχνολογίας από drones έως εξελιγμένα αυτόνομα οπλικά συστήματα καθοδηγούμενα από τεχνητή νοημοσύνη (AI).<br /><br />Εάν ο απώτερος στόχος είναι η αποκλιμάκωση και η βιώσιμη ειρήνη, υπάρχει ανάγκη για μια σοβαρή διαδικασία επίθεσης στα οικονομικά αίτια αυτής της στρατιωτικής επίθεσης. Ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν είπε ότι οι ΗΠΑ θα επιβάλουν άμεσα κυρώσεις στη ρωσική αμυντική βιομηχανία, καθιστώντας δυσκολότερο για αυτούς να αποκτήσουν πρώτες ύλες και να πουλήσουν τα προϊόντα τους διεθνώς για να επανεπενδύσουν σε περισσότερο στρατιωτικό εξοπλισμό.<br /><br />Τούτου λεχθέντος, αυτό μπορεί να δημιουργήσει μια εμπορική ευκαιρία για τους δυτικούς εργολάβους. Θα μπορούσε να αφήσει ένα προσωρινό κενό στις αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες ώστε να αποκτήσουν ένα περαιτέρω ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, με αποτέλεσμα τη διεύρυνση της παγκόσμιας κούρσας εξοπλισμών και τη δημιουργία ακόμη μεγαλύτερου επιχειρηματικού κινήτρου για νέες συγκρούσεις.<br /><br />Στον απόηχο αυτού του πολέμου, θα πρέπει να διερευνήσουμε τρόπους περιορισμού της ισχύος και της επιρροής αυτής της βιομηχανίας. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει διεθνείς συμφωνίες για τον περιορισμό της πώλησης συγκεκριμένων όπλων, πολυμερή υποστήριξη για χώρες που δεσμεύονται να μειώσουν την αμυντική τους βιομηχανία και κυρώσεις σε εταιρείες όπλων που φαίνεται να ασκούν πίεση για αύξηση των στρατιωτικών δαπανών.<br /><br />Πιο θεμελιωδώς, θα συνεπαγόταν την υποστήριξη κινήσεων που αμφισβητούν την περαιτέρω ανάπτυξη των στρατιωτικών δυνατοτήτων.<br /><br />Σαφώς, δεν υπάρχει εύκολη απάντηση και δεν θα συμβεί εν μία νυκτί, αλλά είναι επιτακτική ανάγκη να αναγνωρίσουμε ως διεθνής κοινότητα ότι η μακροχρόνια ειρήνη είναι αδύνατη χωρίς να εξαλειφθεί όσο το δυνατόν περισσότερο η κατασκευή και η πώληση όπλων ως προσοδοφόρα οικονομική βιομηχανία.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πολεμοκάπηλοι δύο ημισφαιρίων! Αμυντικοί "γίγαντες" κερδίζουν αθόρυβα δισεκατομμύρια στον πόλεμο της Ουκρανίας.

Ευάγγελος Δ. Κόκκινος Είναι επιτακτική ανάγκη να αναγνωρίσουμε ως διεθνής κοινότητα ότι η μακροχρόνια ειρήνη είναι αδύνατη χωρίς να εξαλειφθ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μάρτιος 1987: Διδάγματα για το σήμερα από την ελληνοτουρκική κρίση

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/krisi-1987-1.jpg" width="732" /><br /><br /><b>Δασκαλάκης Ιπποκράτης</b><br />Η κρίση του Μαρτίου του 1987 έχει καταγραφεί στο υποσυνείδητο του ελληνικού λαού ως μια επιτυχημένη αντιμετώπιση της τουρκικής επεκτατικότητας και των διεκδικήσεων της στο Αιγαίο. Μάλιστα ο χειρισμός αυτής της κρίσεως και ειδικά η αποφασιστικότητα της ελληνικής κυβερνήσεως, συχνά αντιπαραβάλλεται με τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εννέα χρόνια αργότερα, στην κρίση των Ιμίων.<br /><br />Στο στρατιωτικό επίπεδο θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι σε αμφότερες τις περιπτώσεις υπήρξε μια ευρεία κινητοποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας. Μάλιστα τα στελέχη διακατέχονταν από την αίσθηση του αναπόφευκτου της σύγκρουσης, που συνοδεύονταν με την προσμονή της εξιλέωσης έναντι της τραγικής κατάληξης των γεγονότων του 1974. Φυσικά αυτό το συναίσθημα δεν προδίκαζε και την εξέλιξη της σύγκρουσης ούτε το 1987, ούτε το 1996.<br /><br />Οι τεραστίων διαστάσεων κινητοποιήσεις απεκάλυψαν, όπως ήταν φυσικό αδυναμίες και αστοχίες και στις δύο πλευρές. Αποκάλυψαν όμως και τα τεράστια αποθέματα σθένους και αποφασιστικότητας των ελληνοπαίδων. Ταυτόχρονα αποδείχθηκε περίτρανα ότι η ετοιμότητα και αποτελεσματικότητα της κάθε στρατιωτικής μονάδος ήταν ευθέως ανάλογης της επιμονής της Διοίκησης της σε ρεαλιστική και επίμονη εκπαίδευση, πολύ πριν την εκδήλωση της κρίσης, με βάση την αποστολή της.<br /><br />Αναμφίβολα, χαμηλή επάνδρωση στην ειρηνική περίοδο περιόριζε αντικειμενικά τις δυνατότητες ρεαλιστικής εκπαίδευσης. Οπωσδήποτε η διαθεσιμότητα ή έλλειψη συγκεκριμένων οπλικών συστημάτων ή δυνατοτήτων αποδείχθηκε καίρια με αποτέλεσμα να δρομολογηθούν αργότερα (“κατόπιν εορτής” ως συνήθως) διαδικασίες προμήθειας. Από πλευράς σχεδίων αποδείχθηκαν για άλλη μια φορά οι ιδιαιτερότητες του επιχειρησιακού περιβάλλοντος Αιγαίου-Θράκης, αλλά και η γεωγραφική απομόνωση της Μεγαλονήσου με το τεράστιο πλεονέκτημα του εισβολέα.<br /><br />Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ότι στο στρατιωτικό τομέα εξήχθησαν τα δέοντα συμπεράσματα ενώ διορθωτικές ενέργειες ελήφθησαν με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία. Δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε όμως την ταχύτατη εξέλιξη των μορφών του πολέμου και τους κινδύνους της προσήλωσης σε συμπεράσματα που εξήχθησαν υπό άλλες συνθήκες, γεγονός που αποδείχτηκε καταστροφικό για πολλούς αξιόμαχους στρατούς.<br /><br />Τα διδάγματα από την κρίση του 1987<br /><br />Ενδεχομένως μάλιστα και οι δικές μας Ένοπλες Δυνάμεις, ενστερνιζόμενες τα διδάγματα του 1987, να μην είχαν προετοιμαστεί κατάλληλα για την αντιμετώπιση των τουρκικών προκλήσεων του 1996. Αμφότερες οι κρίσεις, 1987 και 1996, είναι υπό διερεύνηση και πολύτιμα στοιχεία και αρχεία, ελληνικά και ξένα, δεν έχουν ακόμη δημοσιοποιηθεί για ευνόητους λόγους. Όπως συνήθως και στις δύο πλευρές του Αιγαίου υπήρξαν προσπάθειες πολιτικής εκμετάλλευσης των γεγονότων με υπερβολές και κατηγορίες. Προφανώς, πίσω και από τις δύο κρίσεις βρίσκονταν η άρνηση της Τουρκίας να αποδεχτεί και συνάμα να παρεμποδίσει την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων.<br /><br />Το 1987 και σε ένα κλίμα μη ύπαρξης επαφών των δύο πλευρών, η Άγκυρα θεώρησε ότι οι χειρισμοί της ελληνικής κυβερνήσεως για τον έλεγχο της καναδικής εταιρείας “Denison” που εκμεταλλεύονταν το κοίτασμα του Πρίνου, αποσκοπούσαν στη διενέργεια ερευνών πέρα των έξι ναυτικών μιλίων. Απεναντίας, οι ελληνικοί χειρισμοί αποσκοπούσαν ακριβώς στο αντίθετο, δηλαδή την παρεμπόδιση της εταιρείας να ασκήσει τα συμβατικά της δικαιώματα, επεκτείνοντας τις έρευνες της σε ελπιδοφόρες περιοχές (θέση Μπάμπουρας).<br /><br />Η αντιπαράθεση γρήγορα κλιμακώθηκε με εκατέρωθεν δηλώσεις, αλλά και τουρκικές απειλές περί εκτέλεσης ερευνών στην ελληνική υφαλοκρηπίδα (μη αναγνωριζόμενη από την Τουρκία). Η σύγκρουση αποτράπηκε όταν η Άγκυρα πείστηκε από το συνδυασμό αποφασιστικότητας για περαιτέρω κλιμάκωση της Αθήνας, αλλά και των διαβεβαιώσεων που της δόθηκαν ότι δεν υπήρχε πρόθεση επέκτασης των χωρικών υδάτων και διεξαγωγής ερευνών πέραν των έξι ναυτικών μιλίων.<br /><br />Η διαβεβαίωση αυτή επισημοποιήθηκε κατά κάποιο τρόπο και επισήμως στις συναντήσεις των δύο πρωθυπουργών, Ανδρέα Παπανδρέου και Τουργούτ Οζάλ που ακολούθησαν. Βέβαια, το 1987 δεν είχε ακόμη τεθεί σε εφαρμογή η συνομολογηθείσα το 1982 Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας που καθιστούσε αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε κράτους την επέκταση στα 12 ναυτικά μίλια των χωρικών υδάτων καίτοι ήδη αποτελούσε συνήθη πρακτική πολλών κρατών.<br /><br />Η Συνθήκη τέθηκε σε εφαρμογή το 1994 και η Τουρκία τον Ιούνιο του 1995 προχώρησε στην έκδοση ψηφίσματος από τη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση που εξουσιοδοτούσε την κυβέρνηση να προβεί σε όλες εκείνες τις ενέργειες, συμπεριλαμβανομένων και στρατιωτικών, σε περίπτωση που η Ελλάδα επεξέτεινε τα χωρικά της ύδατα. Τους επόμενους μήνες οδηγηθήκαμε στην κρίση των Ιμίων, η αποκλιμάκωση της οποίας συντελέστηκε υπό αρνητικές περιστάσεις για τη χώρα μας. Έκτοτε εντάθηκαν οι τουρκικές αναφορές για «γκρίζες ζώνες», ενώ η απειλή χρήσης βίας, “casus belli” εκ μέρους της Άγκυρας παραμένει ενεργή και σήμερα.<div><br />Επίκαιρος πάντα ο Clausewitz<br /><br />Αξιολογώντας τις δύο κρίσεις και ανεξαρτήτως της αφορμής εκάστης, συμπεραίνουμε ότι βασικός στόχος της Άγκυρας ήταν η παρεμπόδιση της επέκτασης του εύρους των ελληνικών χωρικών υδάτων. Πιθανολογείται ότι τον Μάρτιο του 1987, η Άγκυρα δεν θα δίσταζε να προχωρήσει σε προκλητικές ενέργειες που θα επέφεραν μια στρατιωτική σύγκρουση, μικρής ή μεγάλης κλίμακας, σε περίπτωση που η Ελλάδα δεν έδινε σημάδια μη διενέργειας ερευνών πέραν των έξι ναυτικών μιλίων. Εκ των υστέρων διαπιστώνεται ότι η πετυχημένη στρατιωτική κινητοποίηση τότε δεν μπόρεσε να μετουσιωθεί σε αντίστοιχα θετικά κέρδη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και η χώρα μας αποδέχθηκε τον εγκλωβισμό της στα έξι ναυτικά μίλια, χωρίς να επιτευχθεί αξιόλογο αποτέλεσμα πέραν της ομιχλώδους κατάστασης του αμφιλεγόμενου “μη πόλεμος”.<br /><br />Δεν είναι η πρώτη φορά που πετυχημένες κινήσεις στο θέατρο επιχειρήσεων δεν μπορούν να μεταφραστούν σε αντίστοιχες επιτυχίες στο διπλωματικό-πολιτικό επίπεδο. Καθώς αναμφίβολα ο πόλεμος αποτελεί συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα (Clausewitz) είναι αναγκαία η σύμπλευση πολιτικών στόχων με τα διαθέσιμα στρατιωτικά μέσα και ικανότητες. Κατά συνέπεια αν πράγματι επιθυμούμε την “εν καιρώ” ενάσκηση του αναφαίρετου δικαιώματος μας της επέκτασης των χωρικών υδάτων, πρέπει αναλογιζόμενοι τις συνέπειες να προχωρήσουμε σε σοβαρές προετοιμασίες και ορθά χρονικά επιλογές, αναλαμβάνοντας το σχετικό ρίσκο και έχοντας πάντα εναλλακτικές λύσεις απεμπλοκής.<br /><br />Ως τότε θα πρέπει να διδασκόμαστε από τα συμπεράσματα του παρελθόντος αντιλαμβανόμενοι τις διαφοροποιήσεις που επέρχονται στο διεθνές περιβάλλον και στις μορφές διεξαγωγής του πολέμου και προχωρώντας σε αναγκαίες διορθωτικές ενέργειες. Ταυτόχρονα, παρόμοιες επετείους θα πρέπει ονομαστικά να μνημονεύουμε τους ηρωικούς νεκρούς μας που έπεσαν στην εκτέλεση του καθήκοντος στις δεκαετίες του ακήρυκτου πολέμου, χωρίς ποτέ για τους περισσότερους να υπάρξει ειδική αναφορά. Και δυστυχώς είναι πολλοί και αρκετοί εξ’ αυτών μάλιστα αδικαιολόγητα ανώνυμοι.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μάρτιος 1987: Διδάγματα για το σήμερα από την ελληνοτουρκική κρίση

Δασκαλάκης Ιπποκράτης Η κρίση του Μαρτίου του 1987 έχει καταγραφεί στο υποσυνείδητο του ελληνικού λαού ως μια επιτυχημένη αντιμετώπιση της τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ανθρωπιστική βοήθεια στη Μαριούπολη αγκαζέ με τον… Ερντογάν

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/ertogan-anthropistiki-voitheia.jpg" /><br /><br /><b>Αγρολάμπος Μπάμπης</b><br />Στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, την περασμένη Πέμπτη, ο πρόεδρος της Γαλλίας είχε κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Τούρκο ομόλογό του. Καμία επίσημη ανακοίνωση δεν υπήρξε, αλλά και οι ανεπίσημες πληροφορίες από τη γαλλική πλευρά δεν ήταν παραπάνω από μία αράδα: «οι δύο πρόεδροι συζήτησαν αποκλειστικά για την Ουκρανία». Το περιεχόμενο της συζήτησης δεν έγινε γνωστό, όμως ο πρόεδρος Μακρόν έκανε γνωστό μετά την Σύνοδο της ΕΕ, την Παρασκευή, ότι «η Γαλλία, η Ελλάδα και η Τουρκία θα οργανώσουν από κοινού επιχείρηση για να σταλεί ανθρωπιστική βοήθεια στη Μαριούπολη».<br /><br />Είναι μάλιστα –όπως είπε– σε συνεννόηση με τον Ουκρανό πρόεδρο και τον δήμαρχο της πόλης Μποϊτσένκο, προφανώς για την οργάνωση του εγχειρήματος. Σύμφωνα με την ουκρανική τηλεόραση, ο δήμαρχος είχε επικοινωνία με τον Γάλλο πρέσβη που βρίσκεται στην πόλη Λβίβ (δυτική Ουκρανία) και μέσα τις επόμενες ημέρες ο Μακρόν θα μιλήσει περί αυτού και με τον Πούτιν. Ο Ερντογάν, που ήταν ομιλητικότατος κατά το ταξίδι της επιστροφής από τις Βρυξέλλες στην Άγκυρα, το μεσημέρι της Παρασκευής, δεν είπε τίποτε για το σχέδιο Μακρόν.<br /><br />Αλλά και ο Μητσοτάκης αναφέρθηκε γενικώς και αορίστως στην «γαλλική πρωτοβουλία με τη συμμετοχή και άλλων χωρών». Και οι συνεργάτες του πρωθυπουργού αν και ήταν αναλυτικοί για την παρέμβαση που έκανε στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για τη Μαριούπολη, για το σχέδιο με Μακρόν και Ερντογάν δεν ανέφεραν τίποτε. Και σήμερα ακόμη δεν είναι ξεκάθαρο πότε και πως έγινε αυτό το σχέδιο και με τί τρόπο θα υλοποιηθεί.<div><br />Ανθρωπιστική βοήθεια<br /><br />Η πρώτη νύξη για μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας από την Ελλάδα στη Μαριούπολη είχε γίνει προ δύο εβδομάδων από τον Δένδια προς τη γ.γ. του ΟΑΣΕ Μαρία Σμιτ και τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό. Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών ενημέρωσε την προηγούμενη Δευτέρα τον εκπρόσωπο της ΕΕ Ζοζέπ Μπορέλ, ενώ διαβιβάστηκαν και επίσημες διπλωματικές ανακοινώσεις σε Κίεβο και Μόσχα. Την περασμένη Τετάρτη, μάλιστα, ο Δένδιας συνομίλησε, ενώ βρισκόταν στο Νέο Δελχί, με τον Ουκρανό ομόλογό του Ντμίτρο Κουλέμπα.<br /><br />Την Παρασκευή ο Ζελένκσι συνομίλησε με τον Μητσοτάκη με την ευκαιρία της εθνικής επετείου και ανακοινώθηκε ότι τις επόμενες ημέρες ο πρόεδρος της Ουκρανίας θα απευθυνθεί μέσω τηλεδιάσκεψης στο Κοινοβούλιο. Ο Ζελένσκι είχε συνομιλήσει και με τον Μακρόν, ενδεχομένως και με άλλους ηγέτες χωρών-μελών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για τις Συνόδους που διεξήχθησαν στις Βρυξέλλες. Εντούτοις, το πώς προέκυψε η τριπλή πρωτοβουλία για ανθρωπιστική βοήθεια, είναι ακόμη αδιευκρίνιστο.<br /><br />Το αρχικό σχέδιο της Αθήνας, όπως διατυπώθηκε από τον Δένδια, κινούνταν σε συνεργασία με τον πρόεδρο του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού Πέτερ Μάουερ, ο οποίος την προηγούμενη εβδομάδα επισκέφθηκε την Μόσχα και το Κίεβο για να διαμορφώσει ένα στοιχειώδες πλαίσιο ανθρωπιστικής συνεργασίας. Πλαίσιο δεν διαμορφώθηκε αλλά έγινε ένα βήμα για την καταγραφή και ανταλλαγή αιχμαλώτων, ενώ ως προς το θέμα των αμάχων που βρίσκονται εγκλωβισμένοι, η ρωσική πλευρά –σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά– απέφυγε να δεσμευτεί ρητά για τη δημιουργία διαδρόμων μεταφοράς βοήθειας και απομάκρυνσης αμάχων.</div><div><br />Η πρωτοβουλία Μακρόν<br /><br />Η συμμετοχή της Τουρκίας σε αυτή την τριμερή ανθρωπιστική πρωτοβουλία που ανακοίνωσε ο Μακρόν, θα έχει νόημα εάν ο Ερντογάν καταφέρει να πείσει τον Πούτιν να δώσει εκεχειρία έστω και λίγων ωρών για την Μαριούπολη, ώστε να μεταφερθεί ανθρωπιστική βοήθεια στην πόλη και να απομακρυνθούν οι άμαχοι που θέλουν να φύγουν αλλά δεν μπορούν. Και με αυτό το σκεπτικό, όμως, η πρόταση Μακρόν προς Ερντογάν δεν παύει να είναι προβληματική.<br /><br />Η Τουρκία ως χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ δεν έχει ακολουθήσει τη γραμμή της Συμμαχίας έναντι της Ρωσίας, ούτε και τις αποφάσεις της ΕΕ. Απεναντίας, παρέχει διευκολύνσεις στη Ρωσία σε όλα τα επίπεδα (από τις αεροπορικές μεταφορές έως τις οδικές και ναυτιλιακές μεταφορές προϊόντων) και προσδοκά οικονομικά οφέλη από αυτή την ιδιάζουσα σχέση. Την ίδια ώρα βεβαίως διαφημίζει με κάθε τρόπο την αποτελεσματικότητα των drones που έχει πουλήσει στην Ουκρανία.<br /><br />Παράλληλα, η Άγκυρα δηλώνει ότι είναι έτοιμη να στείλει και ειρηνευτικές δυνάμεις, μετά το τέλος των εχθροπραξιών. Για το δράμα της Μαριούπολης πάντως το τουρκικό ενδιαφέρον εκδηλώθηκε μόνον όταν είχε διαδοθεί πως βομβαρδίστηκε το τέμενος της πόλης όπου είχαν βρει καταφύγιο 80 μουσουλμάνοι, αλλά η σχετική πληροφορία αποδείχθηκε, ευτυχώς, εσφαλμένη.</div><div><br />Ποιος ο ρόλος της Άγκυρας<br /><br />Με ποια ιδιότητα τώρα θα μπει στη γαλλική πρωτοβουλία μεταφοράς ανθρωπιστικής βοήθειας η τουρκική πλευρά και για ποιο λόγο; Η γαλλική πρωτοβουλία δεν είναι υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ και δεν θα μπορούσε να είναι γιατί θα την απέρριπτε χωρίς δεύτερη συζήτηση η Μόσχα. Δεν είναι, όμως, ούτε στο πλαίσιο της ΕΕ, ενδεχομένως γιατί επίσης θα απορρίπτονταν από τη Μόσχα. Θα μπορούσε όμως να είναι σε συνεργασία με τον Ερυθρό Σταυρό ή άλλους Διεθνείς Οργανισμούς και ΜΚΟ που έχουν ακόμη ανοιχτούς διαύλους με τη Ρωσία.<br /><br />Η πρόσκληση προς την Τουρκία, η οποία παραμένει υπόλογη στον ΟΗΕ για την εισβολή και κατοχή στην Κύπρο, μόνον σαν χάρη προσωπική του Μακρόν προς τον Ερντογάν μπορεί να ερμηνευτεί. Και να μην υλοποιηθεί ο Τούρκος πρόεδρος θα λέει ότι έκανε κάθε προσπάθεια. Αν πάλι υλοποιηθεί, θα ψάχνουμε να βρούμε ποια ανταλλάγματα ζήτησε και πήρε ο Πούτιν και άλλα πόσα θα ζητήσει μετά ο Ερντογάν από την ΕΕ.<br /><br />Φυσικά για την σωτηρία των ανθρώπων που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στη Μαριούπολη και σε κάθε άλλη πόλη και κοινότητα της Ουκρανίας, η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να συνεργαστεί και με τον διάβολο, ακόμα και με τον Αττίλα. Εάν έχουν εξαντληθεί όλες οι άλλες επιλογές ας μεταφερθεί η ελληνική ανθρωπιστική βοήθεια συνοδεία τουρκικών δυνάμεων και μετά θα δούμε γιατί δεν ήταν δυνατή μία αποστολή με τον Ερυθρό Σταυρό, τον ΟΑΣΕ ή άλλον Οργανισμό.<br /><br />Αν όμως όλη αυτή η ιστορία έχει δημιουργηθεί από το τίποτε, χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τους Οργανισμούς που εργάζονται για την διαχείριση την ανθρωπιστικής κρίσης και τις υπηρεσίες της ΕΕ, τότε μόνο προβλήματα μπορεί να προκαλέσει. Ενδεχομένως ο Μακρόν να μην είχε κάτι άλλο να πει με τον Ερντογάν και έριξε την πρόταση της ανθρωπιστικής πρωτοβουλίας.<br /><br />Κι αν ακόμη ο Μητσοτάκης δεν ήταν ενημερωμένος από πριν και αιφνιδιάστηκε από τον Γάλλο πρόεδρο, θα μπορούσε να αντιπροτείνει ένα ευρύτερο σχήμα, με τη συμμετοχή ευρωπαϊκών και άλλων χωρών, στο οποίο θα καλούνταν βεβαίως και η Τουρκία με ή χωρίς τις “καλές υπηρεσίες” του Ερντογάν. Ο πρωθυπουργός δεν αντέδρασε και τώρα η κυβέρνηση κάνει την ανήξερη ως εάν να μην έγινε ποτέ συζήτηση με τον Μακρόν.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ανθρωπιστική βοήθεια στη Μαριούπολη αγκαζέ με τον… Ερντογάν

Αγρολάμπος Μπάμπης Στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, την περασμένη Πέμπτη, ο πρόεδρος της Γαλλίας είχε κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον...

Διαβάστε την συνέχεια

Όχι της Αυστρίας σε ομιλία Ζελένσκι στη Βουλή τους γιατί «παρουσιάζει τη μία μόνο πλευρά»

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/02/zelenski_kranos-1.jpeg"><img height="427" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/02/zelenski_kranos-1-696x464.jpeg" width="710" /></a><br /><br />Η Αυστρία απάντησε αρνητικά στο αίτημα του Ουκρανού προέδρου Ζελένσκι να μιλήσει στην αυστριακή βουλή.<br /><br />Τα κόμματα SPÖ and FPÖ αντιτάχθηκαν σε αυτή την προοπτική επισημαίνοντας ότι η Αυστρία είναι ουδέτερη χώρα και ότι ο Ζελένσκι θα μεταφέρει την εικόνα μόνο από τη μία πλευρά.<br /><br />Το φιλελεύθερο κόμμα NEOS, που είχε απευθύνει πρόσκληση στον Βολοντιμίρ Ζελένσκι, κατηγόρησε τα κόμματα που διαφώνησαν ότι παραποιούν την έννοια της ουδετερότητας.<br /><br />Ο Ουκρανός πρόεδρος θα μιλήσει στην ελληνική Βουλή την Πέμπτη.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Όχι της Αυστρίας σε ομιλία Ζελένσκι στη Βουλή τους γιατί «παρουσιάζει τη μία μόνο πλευρά»

Η Αυστρία απάντησε αρνητικά στο αίτημα του Ουκρανού προέδρου Ζελένσκι να μιλήσει στην αυστριακή βουλή. Τα κόμματα SPÖ and FPÖ αντιτάχθηκαν σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τούρκοι και Άραβες τζιχαντιστές του Χίτλερ… ειδικότητα οι σφαγές.

<img height="338" src="https://www.history-point.gr/wp-content/uploads/2020/04/turks-nazi-758x400.jpg" width="709" /><br /><br />Για τους Γερμανούς ναζί το Ισλάμ ήταν μια θρησκεία πολεμιστών, μια θρησκεία που οι πιστοί της αποτελούσαν καλό υλικό προς στρατολόγηση. Για τον λόγο αυτό υποστήριξαν την αντιβρετανική εξέγερση του Γκαϊλανί στο Ιράκ, τον Μάιο του 1941, συνεργάστηκαν στενά με τον άθλιο μεγάλο μουφτή της Ιερουσαλήμ αλ Χουσεϊνί και στρατολόγησαν δεκάδες χιλιάδες μουσουλμάνους της ΕΣΣΔ, αλλά και της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.<br /><br />Οι Άραβες, οι τζιχαντιστές του Χίτλερ, εντάχθηκαν σε δύο νέες μονάδες την Sonderverband 287 και την Sonderverband 288. Οι Άραβες εκπαιδεύτηκαν και σε στρατόπεδο στο Σούνιο της Αττικής. Η δεύτερη μονάδα ήταν αραβική κατ’ όνομα περισσότερο. Τελικά πολέμησε στη Βόρεια Αφρική κατά των Συμμάχων και παραδόθηκε στην Τυνησία το 1943.<br /><br />Η Sonderverband 287 έχει μια πιο ενδιαφέρουσα ιστορία. Η μονάδα είχε επισήμως την ονομασία «Ελεύθερη Αραβική Λεγεώνα». Συγκροτήθηκε στις 4 Αυγούστου 1942 με τη βοήθεια του μουφτή αλ Χουσεϊνί και οι άνδρες της προέρχονταν κυρίως από το Ιράκ, την Συρία και την Παλαιστίνη.<div><br /></div><div><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://player.vimeo.com/video/363441534?h=c8e3c2a4ef" title="vimeo-player" width="640"></iframe><br /><br /><a href="https://www.history-point.gr/wp-content/uploads/2020/04/ARABS-HITLER-Bundesarchiv_Bild_101I-177-1465-04_Griechenland_Soldat_der_Legion_Freies_Arabien.jpg"><img height="640" src="https://www.history-point.gr/wp-content/uploads/2020/04/ARABS-HITLER-Bundesarchiv_Bild_101I-177-1465-04_Griechenland_Soldat_der_Legion_Freies_Arabien-192x300.jpg" width="410" /></a><br /><br />Άραβας της “Ελεύθερης Αραβικής Λεγεώνας” στην Ελλάδα. (Φωτογραφία: Γερμανικό Ομοσπονδιακό Αρχείο).<br /><a href="https://www.history-point.gr/wp-content/uploads/2020/04/ARABS-GREECE-Griechenland_Soldaten_der_Legion_Freies_Arabien.jpg"><img src="https://www.history-point.gr/wp-content/uploads/2020/04/ARABS-GREECE-Griechenland_Soldaten_der_Legion_Freies_Arabien-300x189.jpg" /></a><br /><br />Άραβες του Γερμανικού στρατού στην Ελλάδα.<div><br /></div><div><a href="https://www.history-point.gr/">πηγή</a><div><br /></div><div><br /></div><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div></div></div>

Τούρκοι και Άραβες τζιχαντιστές του Χίτλερ… ειδικότητα οι σφαγές.

Για τους Γερμανούς ναζί το Ισλάμ ήταν μια θρησκεία πολεμιστών, μια θρησκεία που οι πιστοί της αποτελούσαν καλό υλικό προς στρατολόγηση. Για ...

Διαβάστε την συνέχεια

O δεσμός Ρωσίας-Κίνας μπορεί να αλλάξει την παγκόσμια πολιτική σκηνή…

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/38/38be617e9dbf4ed2acc21b2e089034ba.jpg?quality=85&404=default&v=8" width="730" /><br /><br />Aπόδοση-επιμέλεια: <b>Γιώργος Δ. Παυλόπουλος</b><br />Μια αποθαρρυντική συνειδητοποίηση αρχίζει να κερδίζει έδαφος καθώς οι Αμερικανοί υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής αξιολογούν το νέο, "τραχύτερο" διεθνές περιβάλλον. Αναγνωρίζουν πια ότι οι δεσμοί μεταξύ Ρωσίας και Κίνας, που εδώ και πολύ καιρό υποβαθμίζονταν ως "ευκαιριακή συνεργασία", έχουν τη δυνατότητα να αναδιαμορφώσουν την παγκόσμια πολιτική σκηνή.<br /><br />Η περίοδος πριν από την εισβολή του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία τούς έκανε να εστιάσουν στο πρόβλημα. Στις αρχές Φεβρουαρίου, καθώς οι αμερικανικές προειδοποιήσεις για μια πιθανή ρωσική επίθεση γίνονταν ολοένα και πιο έντονες, ο Πούτιν επισκέφθηκε τον Κινέζο ομόλογό του, Σι Τζινπίνγκ, με αφορμή τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης οι κυβερνήσεις της Κίνας και της Ρωσίας εξέδωσαν μια κοινή δήλωση περισσότερων από 5.000 λέξεων που σηματοδοτεί μια συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών "χωρίς όρια και περιορισμούς".<br /><br />Το έγγραφο αποτελεί στην ουσία κάλεσμα οι δύο μεγάλες αυτές δυνάμεις να δημιουργήσουν σφαίρες επιρροής στην περιοχή που ενδιαφέρει την καθεμία τους, ενώ αποπνέει τη "σιωπηρή υποστήριξη" της Κίνας στις ρωσικές απειλές κατά της Ουκρανίας.<br /><br />Με την ελπίδα ότι η Κίνα θα μπορούσε να προτρέψει τον Πούτιν να είναι προσεκτικός, Αμερικανοί αξιωματούχοι αποφάσισαν να μοιραστούν με την κινεζική κυβέρνηση πληροφορίες σχετικά με τη συσσώρευση στρατευμάτων από πλευράς Ρωσίας. Σε μια σειρά συναντήσεων στην κινεζική πρεσβεία στην Ουάσινγκτον και τηλεφωνήματα με τον Κινέζο υπουργό Εξωτερικών, Γουάνγκ Γι, οι Αμερικανοί εξέθεσαν λεπτομερώς τα ρωσικά σχέδια και προειδοποίησαν για τις επιπτώσεις τους στην παγκόσμια ασφάλεια.<br /><br />Κατά τη διάρκεια αυτών των συναντήσεων η Κίνα εξέφραζε αμφιβολίες για κατά πόσον ο Πούτιν θα πραγματοποιούσε τελικώς την εισβολή στην Ουκρανία. Ακόμα χειρότερα, οι Κινέζοι αποκάλυψαν το περιεχόμενο των συζητήσεων στους Ρώσους, κατηγορώντας τις ΗΠΑ ότι επιχειρούν να σπείρουν διχόνοια μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου.<div><br />Υποτίμηση<br /><br />Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν εξοργίστηκε με τη στάση της Κίνας. Ξαφνικά έγινε σαφές πως διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ είχαν υποτιμήσει το βάθος των δεσμών Πούτιν-Σι, οι οποίοι μοιράζονται ένα αίσθημα έντονης οργής για τη θέση της Αμερικής στον κόσμο. Τα γεγονότα αντιπροσωπεύουν για τις ΗΠΑ μια στιγμή ξεκαθαρίσματος για τη φύση του κινεζικού καθεστώτος.<br /><br />Η συνεργασία Ρωσίας-Κίνας διαφοροποιεί πλέον τις δυνατότητες της Αμερικής στην αντιμετώπιση ζητημάτων όπως η ασφάλεια της Ανατολικής Ασίας και της Ευρώπης, η ανθεκτικότητα της δημοκρατίας και η άμυνα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Άλλωστε, η σχέση Κίνας-Ρωσίας θα βαθύνει μέσα στους επόμενους μήνες, καθώς η Μόσχα θα απομονώνεται περαιτέρω διεθνώς.<br /><br />Τα πρόσφατα γεγονότα είναι το αποκορύφωμα μιας μακράς διαδικασίας ρωσοκινεζικής προσέγγισης. Έπειτα από μια τεταμένη και μερικές φορές βίαιη σχέση κατά τη διάρκεια μεγάλου μέρους του Ψυχρού Πολέμου, η Ρωσία και η Κίνα άρχισαν να προσεγγίζουν στη δεκαετία του 1990, υπογράφοντας μια συνθήκη "Καλής Γειτονίας και Φιλικής Συνεργασίας" το 2001. Και οι δύο χτυπούσαν σταθερά την κυριαρχία της Αμερικής στον μεταψυχροπολεμικό κόσμο και ζητούσαν από καιρό τον "εκδημοκρατισμό" της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής, με άλλα λόγια έναν κόσμο λιγότερο επικεντρωμένο στην ηγεσία και στις συμμαχίες των ΗΠΑ.<br /><br />Η ώθηση προς μια εταιρική σχέση επιταχύνθηκε καθώς ο Πούτιν αντιμετώπιζε την απομόνωση μετά την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 και ξεπερνούσε τους ενδοιασμούς του σχετικά με την πώληση προηγμένων όπλων στην Κίνα. Το Πεκίνο κατανοούσε τη Μόσχα, έχοντας επίσης υποστεί κι εκείνο οικονομικές πιέσεις από τις ΗΠΑ. Τον Οκτώβριο του 2019 ο Πούτιν ανακοίνωσε ότι θα βοηθούσε την Κίνα να αναπτύξει σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης για αντιμετώπιση πυραυλικών επιθέσεων. Τον Φεβρουάριο του 2021 ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών, Γουάνγκ, κάλεσε δημόσια σε μια σινο-ρωσική εταιρική σχέση χωρίς περιορισμούς σε κανέναν τομέα. Τον Οκτώβριο οι δύο χώρες πραγματοποίησαν εκτεταμένα κοινά ναυτικά γυμνάσια στη Θάλασσα της Ιαπωνίας.<br />Αντιθέσεις<br /><br />Στοιχεία έντασης μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου συνεχίζουν να υπάρχουν. Αμερικανοί αξιωματούχοι είναι πεπεισμένοι ότι πολλοί Κινέζοι αξιωματούχοι διατηρούν βαθιές αμφιβολίες για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.<br /><br />Οι δισταγμοί της Κίνας πιθανόν να αντανακλούν ότι έχει πολλά να χάσει σε αυτή την κρίση. Επί δεκαετίες προσπαθεί να πείσει τις ευρωπαϊκές ελίτ ότι δεν έχουν να φοβούνται τίποτε από μια ανερχόμενη Κίνα, ισχυρισμός που υπονομεύεται σοβαρά από τη σιωπηρή υποστήριξη του Πεκίνου σε μια ωμή εισβολή. Επιπλέον, η Κίνα έχει βασίσει μεγάλο μέρος της εξωτερικής της πολιτικής στο δόγμα του απαραβίαστου της κρατικής κυριαρχίας, το οποίο υπονομεύεται ανοιχτά από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.<br /><br />Στη ρωσική πλευρά υπάρχει πιθανότητα ο Πούτιν να νιώσει τελικώς άβολα σε μια σχέση στην οποία είναι σαφώς ο ελάσσων εταίρος. Η Κίνα αντιπροσώπευε το 17,3% του παγκόσμιου ΑΕΠ το 2020, ενώ η Ρωσία μόλις το 1,7%. Μια τέτοια ανισορροπία θα μπορούσε να οδηγήσει την Κίνα να ζητήσει χάρες που θα έκαναν τη Ρωσία να νιώσει άβολα − σε ευαίσθητα ζητήματα όπως η Ταϊβάν και η Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Η Ρωσία έχει επίσης υψηλές προσδοκίες από τη διμερή συνεργασία: θα χρειαστεί βοήθεια για να παρακάμψει κυρώσεις σε πεδία όπου το Πεκίνο έχει φανεί έως τώρα απρόθυμο να προσφέρει αρωγή. Η Μόσχα θα εξαρτάται ολοένα και περισσότερο από την Κίνα στο μέλλον και αυτή η εξάρτηση θα παρέχει στο Πεκίνο μόχλευση, την οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να εξασφαλίσει ρωσική υποστήριξη στις περιφερειακές και παγκόσμιες φιλοδοξίες του.<br /><br />Εάν τελικά ο Σι Τζινπίνγκ πειστεί ότι η ενίσχυση των δεσμών με τη Ρωσία είναι η σωστή επιλογή και επιμείνει σθεναρά σε αυτήν, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα έχουν να αντιμετωπίσουν πολύ μεγαλύτερες προκλήσεις στο μέλλον.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

O δεσμός Ρωσίας-Κίνας μπορεί να αλλάξει την παγκόσμια πολιτική σκηνή…

Aπόδοση-επιμέλεια: Γιώργος Δ. Παυλόπουλος Μια αποθαρρυντική συνειδητοποίηση αρχίζει να κερδίζει έδαφος καθώς οι Αμερικανοί υπεύθυνοι χάραξης...

Διαβάστε την συνέχεια

Δυτικές πετρελαϊκές εταιρίες και δισεκατομμύρια δολάρια στη Ρωσία.

<img height="392" src="https://www.ot.gr/wp-content/uploads/2022/02/Oil_money.jpeg" width="711" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Από το 2014, μέσω φόρων και τελών ευρωπαϊκές και πετρελαϊκές εταιρείες γέμισαν τα ρωσικά ταμεία.</span></h3>Εννέα ευρωπαϊκές και αμερικανικές εταιρείες ορυκτών καυσίμων έχουν πληρώσει συνολικά 15,8 δισεκατομμύρια δολάρια στη Ρωσία σε διάφορες μορφές φόρων και τελών από τότε που η χώρα προσήρτησε την Κριμαία από την Ουκρανία το 2014, ανέφεραν σε κοινή τους δήλωση ΜΚΟ.<br /><br />Οι ομάδες, Global Witness, Greenpeace USA και Oil Change International, χρησιμοποίησαν δεδομένα από την Rystad Energy με έδρα το Όσλο, μια ανεξάρτητη εταιρεία έρευνας ενέργειας , για να υπολογίσουν πόσα χρήματα έδωσαν στο ρωσικό κράτος εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου με έδρα τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη. Εξέτασαν μόνο εταιρείες με δραστηριότητες εξερεύνησης και παραγωγής στη Ρωσία.<br /><br />Μελέτησαν τα δικαιώματα εκμετάλλευσης, τους εξαγωγικούς δασμούς, τα μπόνους, τους φόρους και τις αμοιβές και κατέληξαν σε μια λίστα με εννέα εταιρείες από αυτές τις περιοχές που είχαν πληρώσει τα περισσότερα χρήματα στη Ρωσία. Όλες αυτές οι πληρωμές ήταν νόμιμες, ενώ και άλλες πολυεθνικές εταιρείες εκτός του ενεργειακού τομέα έχουν επίσης πραγματοποιήσει παρόμοια είδη πληρωμών στο ρωσικό κράτος.<br /><br />Η Shell στην κορυφή<br /><br />Η Shell, η οποία είναι εγγεγραμμένη στο Ηνωμένο Βασίλειο, έστειλε 7,85 δισεκατομμύρια δολάρια, το υψηλότερο ποσό από τις εισηγμένες εταιρείες, ανέφεραν οι ομάδες σε κοινή τους δήλωση.<br />Ακολούθησε η ExxonMobil που εδρεύει στις ΗΠΑ (2,81 δισεκατομμύρια δολάρια).<br /><br />Δύο εταιρείες που είναι εγγεγραμμένες στη Γερμανία, η Wintershall και η Wintershall DEA, που έκτοτε συγχωνεύτηκαν, κατέβαλαν συνολικά 2,86 δισεκατομμύρια δολάρια. Η BP, η βρετανική πολυεθνική εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου, πλήρωσε 817 εκατομμύρια δολάρια, δείχνουν τα στοιχεία της Rystad.<div><br />Η «χρηματοδότηση» του πολέμου<br /><br />Όπως επισημαίνει το CNN που δημοσιεύει την ανακοίνωση, τα στοιχεία αυτά κοινοποιήθηκαν εν μέσω επικρίσεων ότι οι αγορές από τη Δύση ρωσικού άνθρακα, πετρελαίου και φυσικού αερίου — που είναι σε μεγάλο βαθμό κρατικά περιουσιακά στοιχεία — βοήθησαν στη χρηματοδότηση του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία. Η προσθήκη φόρων, τελών και δικαιωμάτων εκμετάλλευσης για εταιρείες που επέλεξαν να δραστηριοποιηθούν στη Ρωσία υπογραμμίζει πόσα κεφάλαια έχουν μεταφέρει οι δυτικές ενεργειακές εταιρείες στη Ρωσία.<br /><br />Οι τρεις ομάδες που συγκέντρωσαν τα στοιχεία δήλωσαν ότι ενώ το ποσό των 15,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων ήταν σημαντικό, οι εταιρείες που εντοπίστηκαν ήταν επίσης υπεύθυνες για δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια που εισρέουν στο ρωσικό κράτος λόγω των συμμετοχών που κατέχουν σε ρωσικές εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου.<br />Συμμετοχές σε ρωσικές εταιρείες<br /><br />Η BP κατείχε μέχρι πρόσφατα μερίδιο 19,75% στη ρωσική ενεργειακή εταιρεία Rosneft, για παράδειγμα. Η Rosneft πλήρωσε 353,16 δισεκατομμύρια δολάρια στη Ρωσία σε φόρους, τέλη, δικαιώματα εκμετάλλευσης και κέρδη πετρελαίου μεταξύ 2014 και 2021, δείχνουν τα στοιχεία της Rystad.<br /><br />Αν και η BP μπορεί να μην πλήρωσε αυτά τα χρήματα απευθείας στη Ρωσία, ο Murray Worthy, επικεφαλής της εκστρατείας για το φυσικό αέριο στην Global Witness, είπε ότι εξακολουθεί να έχει κάποια ευθύνη για τις πληρωμές.<br />Κοντά στα 100 δισ. δολάρια<br /><br />«Το πραγματικό ποσό που αυτές οι εταιρείες είναι υπεύθυνες να πληρώσουν στη Ρωσία είναι πολύ πιο κοντά στο όριο των 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αλλά κρύβεται από τα μερίδιά τους σε ρωσικές εταιρείες. Πιστεύουμε ότι μόνο η BP είναι υπεύθυνη για τα 78,4 δισεκατομμύρια δολάρια που πηγαίνουν στη ρωσική κυβέρνηση μέσω του μερίδιο στον κολοσσό πετρελαίου και φυσικού αερίου Rosneft που λέει ότι διατηρούσε μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες», είπε στο CNN. Αναφερόταν σε πληρωμές κατά την περίοδο μεταξύ της προσάρτησης της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014 έως το τέλος του 2021.<br /><br />Και πρόσθεσε: «Η ρωσική ενεργειακή βιομηχανία είναι ο μεγαλύτερος κερδισμένος του Πούτιν και εταιρείες όπως η BP συνέχισαν να ρίχνουν χρήματα στο σεντούκι του πολέμου του. Σίγουρα αναρωτιέμαι αν έχουν τώρα ουκρανικό αίμα στα χέρια τους».<br />Διαψεύσεις…<br /><br />Σε email προς στο CNN, ο εκπρόσωπος της BP Ντέιβιντ Νίκολας είπε ότι η εταιρεία δεν αναγνωρίζει το ποσό των 78,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων και εξήγησε ότι τα μόνα χρήματα που κατέβαλε απευθείας η BP στο ρωσικό κράτος ήταν 350 εκατομμύρια δολάρια σε φόρους για την εξαετία μεταξύ 2015 και 2020.<br /><br />«Στις 27 Φεβρουαρίου ανακοινώσαμε ότι θα αποχωρήσουμε από τη συμμετοχή μας στη Rosneft, ότι οι δύο διορισμένοι από την BP διευθυντές παραιτούνται από το διοικητικό συμβούλιο της με άμεση ισχύ και ότι θα αποχωρήσουμε από τις άλλες επιχειρήσεις μας στη Ρωσία με τη Rosneft», είπε ο Νίκολας.<br /><br />Η BP αντιμετωπίζει τώρα πιθανή απώλεια 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων που σχετίζεται με την αποχώρησή της.<br /><br />Ο Γουόρθι είπε ότι ενώ η BP μπορεί να αρνηθεί την ευθύνη για τις πληρωμές της Rosneft στο ρωσικό κράτος, «ήταν πάντα πολύ χαρούμενη που επωφελήθηκε από τα δισεκατομμύρια που έχουν εισρεύσει από τη συμμετοχή της στην εταιρεία».</div><div><br />Ακόμα μεγαλύτερα ποσά<br /><br />Ενώ το σύνολο δεδομένων επικεντρώθηκε σε πληρωμές που πραγματοποιήθηκαν κυρίως μέσω φόρων και τελών, πολύ περισσότερα χρήματα ρέουν από τη Δύση στα ταμεία του ρωσικού κράτους σε πραγματικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο που αγοράστηκε — το οποίο χρησιμοποιείται για τα πάντα, από φυσικό αέριο για θέρμανση σπιτιού έως καύσιμα για αυτοκίνητα. Το πραγματικό χρηματικό ποσό που πηγαίνει από εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Δύση στο ρωσικό κράτος θα ήταν πολύ υψηλότερο από οποιοδήποτε ποσό που καταβάλλεται σε φόρους και τέλη.<br />Οι ευρωπαϊκές εταιρείες<br /><br />Οι άλλες τέσσερις εταιρείες που αναφέρονται στη δήλωση των ΜΚΟ είναι η TotalEnergies με έδρα τη Γαλλία (568 εκατομμύρια δολάρια), η Equinor με έδρα τη Νορβηγία (455 εκατομμύρια δολάρια), η OMV με έδρα την Αυστρία (246 εκατομμύρια δολάρια) και η Trafigura με έδρα την Ελβετία (202 εκατομμύρια δολάρια).<br /><br />Η TotalEnergies έχει επίσης μερίδια σε ρωσικές εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου που έχουν πληρώσει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια περισσότερα στην κυβέρνηση, σύμφωνα με στοιχεία της Rystad. Η TotalEnergies ανακοίνωσε την Τρίτη ότι θα σταματήσει να αγοράζει ρωσικό πετρέλαιο μέχρι το τέλος του έτους, αλλά ότι θα συνεχίσει να αγοράζει ρωσικό αέριο. Η εταιρεία δεν απάντησε στο αίτημα του CNN για σχόλιο.<br /><br />Η Equinor έκλεισε τις δραστηριότητές της στη Ρωσία και λέει ότι σταμάτησε να εμπορεύεται ρωσικό πετρέλαιο.<br /><br />Η Wintershall DEA είπε στο CNN ότι η εταιρεία «δεν ήταν σε θέση να επαληθεύσει τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν» και ότι «πάντα διεξήγαγε τις δραστηριότητές της σε συμμόρφωση με όλους τους ισχύοντες νόμους».<br /><br />Ένας εκπρόσωπος της Trafigura είπε ότι η εταιρεία δεν πλήρωσε τίποτα στη ρωσική κυβέρνηση “που προέκυψε από την παραγωγή ορυκτών καυσίμων”. Η εταιρεία έχει μερίδιο 10% στο έργο Vostok Oil, του οποίου η Rosneft είναι ο πλειοψηφικός μέτοχος. Ο εκπρόσωπος είπε ότι «δεν έχουν καταβληθεί άλλα χρήματα» από την απόκτηση του μεριδίου το 2020. «Η Trafigura δεν έχει λάβει μερίσματα ή παρόμοιες πληρωμές από τη συμμετοχή της στη Vostok Oil».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.ot.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Δυτικές πετρελαϊκές εταιρίες και δισεκατομμύρια δολάρια στη Ρωσία.

Από το 2014, μέσω φόρων και τελών ευρωπαϊκές και πετρελαϊκές εταιρείες γέμισαν τα ρωσικά ταμεία. Εννέα ευρωπαϊκές και αμερικανικές εταιρείες...

Διαβάστε την συνέχεια