Ελληνικός Στρατός: Η προοπτικής της προμήθειας των Spike-NLOS

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/09/Spike-NLOS-slpress.gr_-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/09/Spike-NLOS-slpress.gr_-1.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><b>Γιάννης Νικήτας</b><br />Το τελευταίο διάστημα έχουν καταγράψει τις ενημερώσεις που λαμβάνει το Γενικό Επιτελείο Στρατού (ΓΕΣ) από την ισραηλινή Rafael για το αντιαρματικό σύστημα Spike και ιδιαίτερα της έκδοση Spike-NLOS (Non-Line Of Sight). Συγκεκριμένα, το τελευταίο εξάμηνο έχουμε καταγράψει δύο (2) τέτοιες ενημερώσεις, μια τον Ιούλιο και μια τον Οκτώβριο.<br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι η προμήθεια νέων αντιαρματικών συστημάτων εντάσσεται στο ευρύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα, το οποίο έχει καταρτίσει το ΓΕΣ. Γενικά, τα Spike έχουν αποδειχθεί εμπορική επιτυχία για την Rafael και θεωρούνται από τα πλέον ικανά αντιαρματικά συστήματα στον κόσμο, αλλά και μια από τις πλέον ολοκληρωμένες οικογένειες αντιαρματικών συστημάτων με κάλυψη του βεληνεκούς από το 1,5 μέχρι τα 30 χιλιόμετρα.<br /><br />Το Γενικό Επιτελείο Στρατού βρίσκεται σε προχωρημένες συζητήσεις με την Ισραηλινή Rafael αλλά μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές ειλημμένη απόφαση δεν υπάρχει πέρα από εκδήλωση ενδιαφέροντος και συζητήσεις. Ο ΕΣ προσανατολίζεται στην απόκτηση ενός αριθμού τέτοιων συστημάτων με σκοπό να αξιοποιηθούν από την ΑΣΔΕΝ και το Δ Σώμα Στρατού με επιχειρησιακή αξιοποίηση από τους Λόχους Αντιαρματικών (ΛΑΤ) των σχηματισμών.<br /><br />Οι πρώτες εκδόσεις των Spike ήταν οι: Spike-SR (Short Range) μικρού βεληνεκούς για αποστάσεις έως 800 μέτρα, Spike-MR (Medium Range) μέσου βεληνεκούς για αποστάσεις έως 2,5 χιλιόμετρα, Spike-LR (Long Range) μεγάλου βεληνεκούς για αποστάσεις έως 4 χιλιόμετρα, Spike-ER (Extended Range) αυξημένου βεληνεκούς για αποστάσεις έως 8 χιλιόμετρα και Spike-NLOS για αποστάσεις έως 30 χιλιόμετρα. Σήμερα, υπάρχουν οι βελτιωμένες εκδόσεις Spike-SR με αυξημένο βεληνεκές στα 2 χιλιόμετρα, Spike-LR2 μέγιστου βεληνεκούς 5,5 χιλιομέτρων και Spike-ER2 με μέγιστο βεληνεκές 10 χιλιόμετρα, όταν εκτοξεύεται από το έδαφος ή από πλοία και 16 χιλιόμετρα όταν εκτοξεύεται από τον αέρα. Επίσης, υπάρχει διαθέσιμη και η έκδοση Spike-FireFly, ενώ δεν τελεσφόρησε η ανάπτυξη της έκδοσης Mini-Spike.<img src="https://defencereview.gr/wp-content/uploads/HAPASNM2-1024x512.jpg" /><br /><br />Η ανάπτυξη του Mini-Spike ξεκίνησε το 2009. Στόχος του προγράμματος ήταν η ανάπτυξη μιας έκδοσης μικρότερου κόστους και βάρους σε σχέση με το Spike-LR, αλλά με μέγιστο βεληνεκές 1-1,5 χιλιόμετρα, αυξημένο σε σχέση με το Spike-SR. Ωστόσο, το πρόγραμμα ακυρώθηκε το 2016. To Spike-FireFly είναι ένα φορητό, ελαφρύ και μικρών διαστάσεων σύστημα προσβολής στατικών και κινούμενων στόχων. Ενσωματώνει ηλεκτροπτικό σύστημα και πολεμική κεφαλή βάρους 350 γραμμαρίων. Κινείται με μέγιστη ταχύτητα 60-70 χιλιομέτρων την ώρα. Όταν φτάσει πάνω από την απειλή δίδεται η εντολή πυροδότησης και ακολουθεί έκρηξη. Η δράση της έκρηξης είναι 1.500 μέτρα σε ανοιχτό πεδίο και 500 μέτρα σε αστικό περιβάλλον. Σε πλήρη λειτουργία το Spike-FireFly έχει μέγιστη διάρκεια πτήσης 15 λεπτά.<br /><br />Όπως προαναφέραμε το Spike έχει αποδειχθεί εμπορική επιτυχία για τη Rafael. Μέχρι σήμερα έχει επιλεγεί από 33 χώρες με πωλήσεις άνω των 30.000 πυραύλων, πιστοποιημένων σε 45 διαφορετικές πλατφόρμες εκτόξευσης. Εστιάζοντας στο Spike-NLOS, για το οποίο υπάρχει ενδιαφέρον από τον Ελληνικό Στρατό, αλλά όχι κάποια ειλημμένη απόφαση, τα επιχειρησιακά οφέλη που παράγει και η ευελιξία του ως προς την πλατφόρμα εκτόξευσης (όχημα, ελικόπτερο) το καθιστά μια σημαντική προσθήκη για το ελληνικό οπλοστάσιο είτε ενταχθεί στους σχηματισμούς της ηπειρωτικής Ελλάδας, είτε στα νησιά. Ιδιαίτερα στα νησιά η χρήση του Spike-NLOS, ως όπλο αντιμετώπισης αποβατικών δυνάμεων, δεν παρέχει μόνο έλεγχο της θάλασσας, αλλά και της ξηράς.<br /><br />Στα νησιά του Αιγαίου που είναι κοντά στα Μικρασιατικά παράλια, όπως είναι η Λέσβος, η Χίος, η Κάλυμνος, η Κως, η Σύμη, η Ρόδος, το Καστελόριζο, το μέγιστο βεληνεκές του Spike-NLOS (30 χιλιόμετρα) ξεπερνά το μήκος της θάλασσας και καλύπτει μικρό μέρος της απέναντι ακτής. Αυτό, σε συνδυασμό με τα επιχειρησιακά οφέλη που παράγει το βλήμα, καθιστά το Spike-NLOS ένα πολυργαλείο. Οι ελληνικές δυνάμεις δεν θα ελέγχουν μόνο την εγγύς παράκτια περιοχή του νησιού-φορέα του συστήματος, αλλά θα ελέγχουν και την άμυνα-προστασία μικρότερων νησιών. Για παράδειγμα, από την Πάτμο ελέγχονται και προστατεύονται οι Αρκοί, οι Λειψοί και η βόρεια Λέρος. Επιπλέον, θα μπορούν να γίνουν προληπτικές επιθέσεις κατά των αποβατικών δυνάμεων από την ακτή εξόρμησης ακόμα.<br /><br />Ένα από τα επιχειρησιακά πλεονεκτήματα του Spike-NLOS είναι η ευελιξία του ως προς την ενσωμάτωση πολεμικών κεφαλών, ανάλογα με την επιχειρησιακή ανάγκη: Σε ρόλο αντιαρματικής άμυνας ενσωματώνει κεφαλή υψηλής εκρηκτικότητας (HEAT : High Explosive Anti-Tank), σε ρόλο προσβολής στόχων περιοχής, όπως προσωπικό συγκεντρωμένο ενσωματώνει κεφαλή θραυσμάτων ενώ σε ρόλο προσβολής καλά προστατευμένων ή ισχυρά θωρακισμένων στόχων ενσωματώνει διατρητική, εκρηκτική κεφαλή θραυσμάτων (PBF : Penetration, Blast, Fragmentation) η οποία εκρήγνυται μετά τη διάτρηση του στόχου. Επίσης το Spike-NLOS έχει την ικανότητα ακύρωσης του πλήγματος-αποστολής, ελαχιστοποιώντας την πιθανότητα προσβολής φίλιων δυνάμεων.<br /><br />To Spike-NLOS ενσωματώνει ηλεκτροπτικό ερευνητή ενώ ο χειριστής μπορεί να επιλέξει εμπλοκή με δύο (2) διαφορετικούς τρόπους. Ο πρώτος είναι η προσβολή ενός στόχου, εντός του οπτικού πεδίου του χειριστή, ενώ ο δεύτερος είναι η προσβολή ενός στόχου πέραν του οπτικού πεδίου του χειριστή. Και στις δύο (2) περιπτώσεις ο στόχος προσβάλετε κατακόρυφα (Top Attack). Να υπογραμμίσουμε ότι όλα τα βλήματα της οικογένειας Spike έχουν πολλά κοινά υποσυστήματα, γεγονός που καθιστά τη συντήρηση και την υποστήριξη τους οικονομικά συμφέρουσα. Επίσης όλα τα βλήματα ενσωματώνουν σύστημα εκτέλεσης δοκιμών (BIT : Build-In-Test). Όπως προαναφέραμε το Spike-NLOS μπορεί να εκτοξευτεί και από ελικόπτερα AH-64 Apache.<br /><br />Τον Ιανουάριο του 2020 ο Αμερικανικός Στρατός ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να ενσωματώσει το Spike-NLOS στα AH-64E Guardian Apache. Το σχετικό πρόγραμμα δοκιμών ολοκληρώθηκε, με κατεπείγουσες διαδικασίες, το καλοκαίρι του 2019. Βέβαια, το ραντάρ Longbow της συγκεκριμένης έκδοσης έχει αυξημένο βεληνεκές, στα 16 από τα 8 χιλιόμετρα της προηγούμενη έκδοσης, κάτι που είναι σημαντική βελτίωση, αλλά υπολείπετε των 30 χιλιομέτρων του μέγιστου βεληνεκούς των Spike-NLOS, κάτι που σημαίνει ότι για στοχοποίηση πέραν των 16 χιλιομέτρων υπάρχει ανάγκη κατάδειξης στόχου.<br /><br />Η ανανέωση του οπλοστασίου των αντιαρματικών όπλων του ΕΣ αποτελεί μια από τις πλέον σημαντικές ανάγκες. Ενδεχόμενη απόκτηση τέτοιων οπλικών συστημάτων θα απέδιδε στο Όπλο του Πεζικού ένα σύγχρονο αντιαρματικό όπλο υψηλών ικανοτήτων.<div><br /></div><div><a href="https://defencereview.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Ελληνικός Στρατός: Η προοπτικής της προμήθειας των Spike-NLOS

Γιάννης Νικήτας Το τελευταίο διάστημα έχουν καταγράψει τις ενημερώσεις που λαμβάνει το Γενικό Επιτελείο Στρατού (ΓΕΣ) από την ισραηλινή Rafa...

Διαβάστε την συνέχεια

<img height="406" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2017/04/altay_tank-630x400.jpg" width="640" /><br /> <br /><br />Σας έχουμε γράψει και παλαιότερα για το ερντογανικό παραμύθι με το περιβόητο τουρκικό τανκ Altay -που απλά ΔΕΝ μπορεί η Τουρκία να κατασκευάσει διότι δεν διαθέτει την απαραίτητη τεχνολογία.<br /><br />Από αυτή τη φάρσα έχουμε νεώτερα, όπως αναμεταδίδει το <a href="https://www.echedoros-a.gr/2020/12/altay.html">Βαλκανικό Περισκόπιο</a>, με Τούρκο δημοσιογράφο εθνικιστικής φυλλάδας σε έξαλλη κατάσταση, να αναρωτιέται γιατί δεν παράγεται το Altay -ανόητο ερώτημα, αφού η Τουρκία δεν μπορεί- και να επιμένει ότι οι Τούρκοι μπορούν να κατασκευάσουν κινητήρα. Αφήνεται μάλιστα να εννοηθεί ότι το φιλόδοξο σχέδιο για… τουρκικό τανκ μάλλον εγκαταλείπεται:<br /><br />«Προκειμένου να αποφευχθεί η καταγραφή εμπιστευτικών πληροφοριών από μια ξένη χώρα, δεν δίνεται καμία “αμυντική βιομηχανία” σε ξένους συνεργάτες οπουδήποτε στον κόσμο.<br /><br />»Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία είναι οι χώρες που κατασκεύασαν τα εθνικά τους άρματα μάχης.<br /><br />»Χωρίς ξένους συνεργάτες, εμείς γιατί μοιραστήκαμε την κατασκευή του τανκ Altay με το Κατάρ;», γράφει ο αρθρογράφος Necati Doğru στην εφημερίδα Sözcü.<br /><br />Τα «εγχώριας» παραγωγής άρματα μάχης της Τουρκίας ήταν «επείγουσες επιχειρησιακές απαιτήσεις από το 1992» που σχεδιάστηκε.<br /><br />Και η παραγωγή του άρματος Altay γεννήθηκε από αυτήν την ανάγκη, σημειώνει ο συντάκτης.<br /><br />«Τις τελευταίες ημέρες, μάλιστα, υποστηρίχθηκε ότι κατασκευή του εγχώριου και εθνικού άρματος μάχης Altay δεν είναι επείγουσα ανάγκη όπως πριν.<br /><br />»Είναι μια συγκαλυμμένη προετοιμασία για την αποτυχία της εταιρείας BMC που συνεργάζεται με το Κατάρ να εκπληρώσει την ευθύνη της;<br /><br />»Που είναι το άρμα;<br /><br />»Ρωτάμε: γιατί δεν παράγεται;<br /><br />»Το 2018 σχεδιάσαμε, με υπουργό Εθνικής Άμυνας τον Νουρετίν Τζανικλί, τον “κινητήρα του Altay tank ως εγχώριο, με την προοπτική να παράγουμε στις αρχές του 2020 το αργότερο το Altay Tank με εγχώριο κινητήρα”. Παραπλανάτε ακόμη την κοινωνία;<br /><br />»Όταν το εγχώριο και εθνικό άρμα μάχης Altay υποβλήθηκε σε διαγωνισμό και ο διαγωνισμός ανατέθηκε στην BMC, δεν υπήρχε συνεργασία με το Κατάρ.<br /><br />»Ήταν η συνεργασία του Κατάρ στο μυαλό, την καρδιά και τα σχέδια, αλλά ήταν κρυμμένη από το λαό;<br /><br />»Η πολεμική βιομηχανία είναι μια στρατηγική παραγωγή, οι ξένοι εταίροι δεν γίνονται δεκτοί. Από πού, λοιπόν, προήλθε το Κατάρ;».<br /><br />Ο συντάκτης στη συνέχεια καταφέρεται εναντίον της εταιρείας BMC που ευνοήθηκε από το τουρκικό κράτος, αποκτώντας κρατική γη για το εργοστάσιό του στην «Sakarya Karasu», «αφού το εργοστάσιό της στη Σμύρνη θεωρήθηκε ανεπαρκές.<br /><br />»Όλα αυτά δεν ευνοούν μια εταιρεία ενός ατόμου που με την ευνοιοκρατία μεταβίβασε ένα μερίδιο της εταιρείας του στο Κατάρ;», σημειώνει χαρακτηριστικά.<br /><br />Πολύ φασαρία επειδή απλά δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι δεν είναι ικανοί να κατασκευάσουν σύγχρονο τανκ. Έχουν πιστέψει τα παραμύθιά τους.<div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Σας έχουμε γράψει και παλαιότερα για το ερντογανικό παραμύθι με το περιβόητο τουρκικό τανκ Altay -που απλά ΔΕΝ μπορεί η Τουρκία να κατασκευ...

Διαβάστε την συνέχεια

Προσδοκίες και προοπτικές από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο

<img height="402" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5fd0c5b22400003c139f9f75.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η μέχρι τώρα τουρκική στάση περιορίζει δραματικά τις προοπτικές ενός ακόμη «αναίμακτου», για την Άγκυρα, Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.</span></h3><b>Δρ. Χρήστος Ζιώγας* </b> <br />Θεώρησε προ μηνών το Βερολίνο, άμα τη αναλήψει της Προεδρίας του Συμβουλίου της ΕΕ, ότι Αθήνα και Άγκυρα έπρεπε να ξεκινήσουν παρευθύς διερευνητικές επαφές που θα δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις έναρξης διμερούς διαλόγου, με απώτερο σκοπό την εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η εν λόγω προσέγγιση είχε ένθερμους υποστηρικτές σε ευρωατλαντικό επίπεδο, πιστώνοντας στη Γερμανία το ρόλο του διαμεσολαβητή στη εξελισσόμενη ελληνοτουρκική κρίση. Η αναβάθμιση της Γερμανίας είναι απόρροια της ενισχυμένης της θέσης και της αντίληψης πολλών ότι δια του Βερολίνου δύναται να ασκηθούν πιο αποτελεσματικές πιέσεις στην τουρκική ηγεσία. Οι ευρωατλαντικές ανησυχίες για την περαιτέρω κλιμάκωση της παρατεταμένης ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης στην αν. Μεσόγειο και η πιθανότητα ενεργούς εμπλοκής της Γαλλίας, θορύβησαν και εν τέλει ενεργοποίησαν το γερμανικό παράγοντα. <br /><br />Συγχρόνως, η ευάλωτη τουρκική οικονομία προβληματίζει, αλλά δεν φαίνεται ακόμη να επιδρά αποφασιστικά στο decision making του Τούρκου Προέδρου. Παρά τον πρόσφατο «νομισματικό σωφρονισμό» των αγορών προς την τουρκική κυβέρνηση –της στοίχισε δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ-, εξακολουθεί η τουρκική ηγεσία να ιεραρχεί τους αναθεωρητικούς στόχους της εξωτερικής πολιτικής ως άμεσα επιδιώξιμους, παρά την κατεπείγουσα ανάγκη ανάταξης της τουρκικής οικονομίας. <a href="https://urldefense.proofpoint.com/v2/url?u=https-3A__www.capital.gr_diethni_3351897_erntogan-2Destiazoume-2Dpleon-2Dse-2Dena-2Disxuro-2Doikonomiko-2Dprogramma&d=DwMF-w&c=sWW_bEwW_mLyN3Kx2v57Q8e-CRbmiT9yOhqES_g_wVY&r=GWmOp3IR-tnmgAtG6Cp1C0afAXe0ZWpFhTZgXZ_nhLs&m=VXZwr4QLUF9uPgZmHo4O7Tl4sSCdq53sOdRfUcc_vm0&s=_bihNSfY_S_JcHcvlFuRJ4a5vTsJuSxdMzja07vWLss&e=">Τον Μάρτιο του 2019,</a> μετά την ολοκλήρωση των δημοτικών εκλογών, ο Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ότι η κυβέρνησή του θα επικεντρωθεί τώρα στην εφαρμογή μιας ισχυρής οικονομικής πολιτικής Παρά ταύτα, η τουρκική ηγεσία στο διάστημα που ακολούθησε επικεντρώθηκε στους αναθεωρητικούς στόχους της εξωτερικής πολιτικής. Ενδεχομένως να θεώρει ο Τούρκος Πρόεδρος, ότι οι ευκαιρίες στη διεθνή πολιτική δε περιμένουν, ενώ οι οικονομικοί δείκτες δύναται να διορθωθούν αργότερα. <br /><br />Υπό αυτές τις συνθήκες και παρά την ισορροπημένη διαμεσολαβητική στάση του Βερολίνου, ούτε η Τουρκία κάμφθηκε, ούτε η -ενισχυμένη από τις θερινές επιχειρησιακές επιτυχίες στο «πεδίο» και τη γαλλική συνδρομή- Ελλάδα δέχθηκε να συζητήσει κάτι πέραν της οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών, με απαραίτητη προϋπόθεση την απομάκρυνση των τουρκικών ερευνητικών σκαφών. Στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου την 1η Οκτωβρίου η Ένωση <a href="https://urldefense.proofpoint.com/v2/url?u=https-3A__www.consilium.europa.eu_el_press_press-2Dreleases_2020_10_01_european-2Dcouncil-2Dconclusions-2Don-2Dexternal-2Drelations-2D1-2Doctober-2D2020_&d=DwMF-w&c=sWW_bEwW_mLyN3Kx2v57Q8e-CRbmiT9yOhqES_g_wVY&r=GWmOp3IR-tnmgAtG6Cp1C0afAXe0ZWpFhTZgXZ_nhLs&m=VXZwr4QLUF9uPgZmHo4O7Tl4sSCdq53sOdRfUcc_vm0&s=HVOoW8k1bFMhl_35pwcgoq0gwzj03islUVZmxvv8cy4&e=">υπενθυμίζει και επιβεβαιώνει</a>: μεταξύ άλλων τα προηγούμενα συμπεράσματά του για την Τουρκία του Οκτωβρίου 2019, σε περίπτωση ανανεωμένων μονομερών ενεργειών ή προκλήσεων κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, η ΕΕ θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα και τις επιλογές που έχει στη διάθεσή της. Βάσει λοιπόν των συμπερασμάτων και των καταστατικών ρυθμίσεων, όσο και να επιθυμούν ορισμένα κράτη-μέλη να αποτρέψουν την επιβολή κυρώσεων, η μέχρι τώρα τουρκική στάση περιορίζει δραματικά τις προοπτικές ενός ακόμη «αναίμακτου», για την Άγκυρα, Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. <br /><br />Αναφύεται λοιπόν το ερώτημα: Tί να αναμένουμε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου; Θα είναι χρήσιμο και στρατηγικά αναγκαίο να μην έχουμε υψηλές προσδοκίες. Κάθε απόφαση, ακόμη κι αν δεν συνάδει με την περιλάλητη αλλά δύσκολα εφαρμοστέα ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, η οποία θα προβλέπει κυρώσεις, θα δηλώνει τη διπλωματική ενοχή της Άγκυρας και θα επιφέρει οικονομικό κόστος στην Τουρκία θα πρέπει να είναι καλοδεχούμενη.<br /><br />Η ανάταξη της ελληνικής αποτρεπτικής στρατηγικής - έναντι της Τουρκίας- προϋποθέτει και την προσέγγιση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος στους τομείς της άμυνας και της ασφάλειας στην πραγματική κι όχι στην ονομαστική ή επιθυμητή τους διάσταση. Στο βαθμό που οι ενδοευρωπαϊκές στρατηγικές αποκλίσεις διαχρονικά είναι υπαρκτές και συνεπαγόμενη η δυστοκία εφαρμογής της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Ασφάλειας της ΕΕ, Ελλάδα και Κύπρος οφείλουν να προσαρμοστούν στην συγκεκριμένη πραγματικότητα. Το ευρωπαϊκό πλαίσιο αντιμετώπισης του τουρκικού αναθεωρητισμού αποτελεί βασικό εργαλείο για την ελληνική εξωτερική πολιτική, αλλά θα πρέπει να συνιστά τμήμα της συνολικής στρατηγικής. <br /><br />Ούτως ή άλλως η ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής, που προβλέπεται από τις Συνθήκες της ΕΕ και έχει αμιγώς διακυβερνητικό χαρακτήρα, δίδει στα υπόλοιπα κράτη που έχουν τη βούληση να συνδράμουν, στην απευκταία περίπτωση κατά την οποία οι ελληνοτουρκικές σχέσεις ακολουθήσουν την οδό της περαιτέρω στρατικοποίησης. Ευτυχώς, η τουρκική πολιτική ηγεσία φροντίζει να ανατροφοδοτεί διαρκώς την γαλλική διάθεση το τελευταίο διάστημα. <br /><br />Ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός (και) στην Αν. Μεσόγειο δεν θα αρθεί, είτε ληφθούν περισσότερες, είτε λιγότερες κυρώσεις εναντίον της Άγκυρας από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Όταν επιδιώκουμε την αναγωγή των ελληνοτουρκικών ζητημάτων σε ευρωτουρκικά, ας έχουμε κατά νου ότι όσο περισσότερη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη επιζητούμε, τόση περισσότερο θα πρέπει να προσμετρούμε στις δικές μας και τις συλλογικές αποφάσεις της ΕΕ, τα συμφέροντα των εταίρων μας με την Τουρκία.<br /><br />Στο βαθμό που οι αυστηρότερες κυρώσεις δεν φαίνονται πιθανές, είναι προτιμότερο να διαιωνιστεί η γενική αίσθηση ότι η Κοινότητα δεν έπραξε εισέτι τα δέοντα προς την Ελλάδας και την Κυπριακή Δημοκρατία και ταυτόχρονα να ενδυναμώνεται η γαλλική αποφασιστικότητα ελέγχου του τουρκικού αναθεωρητισμού. Υπό αυτό το πρίσμα και γνωρίζοντας την πλειοψηφική απροθυμία συνδρομής των εταίρων αν η κατάσταση επιδεινωθεί, θα περιοριστούν και οι «προτροπές» έναρξης ενός «διευρυμένου» ελληνοτουρκικού διαλόγου. Αν και είναι απίθανο,θα αποτελέσει τεραστία επιτυχία και με απτά αποτελέσματα στο «πεδίο», η λήψη απόφασης που θα αναστείλει την εξαγωγή στρατιωτικού εξοπλισμού προς την Τουρκία. <br /><br />Οι διμερείς και πολυμερείς στρατηγικές συμπράξεις που σταδιακά δρομολογούνται στη Μεσόγειο, λόγω κυρίως των φιλόδοξων στοχοθεσιών της Τουρκίας, συνιστούν εξίσου σημαντικά εργαλεία ελέγχου του αναθεωρητικού γείτονα. Η τουρκική εξωτερική πολιτική σε συνδυασμό με την γερμανική επιθυμία μεγαλύτερης εμπλοκής στο μεσογειακό χώρο, προκάλεσαν τη γαλλική αντίδραση, προσφέροντας σε Ελλάδα και Κύπρο έμπρακτα αποτελέσματα.<br /><br />Αναμένοντας, επίσης με φειδώ, και τις «αποσαφηνίσεις» του νεοεκλεγέντος Τζο Μπάιντεν όσον αφορά την πορεία των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, ας εγκαταλείψουμε οριστικά το γεωπολιτικό παρασιτισμό της προηγούμενης περιόδου, σύμφωνα με τον οποίο κάποιος άλλος/οι θα μας επιλύσουν τα ζητήματα ασφάλειας. Ο μόνος τρόπος οι προοπτικές του ελληνισμού τον 21ο αιώνα να μην συσχετιστούν αιτιωδώς με την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι να αποτρέψουμε τις παρούσες τουρκικές ηγεμονικές αξιώσεις. Υπό αυτό το πρίσμα ελάχιστα θα κριθούν από τα συμπεράσματα ενός Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. <div><br /></div><div><b><i>*Διδάσκων Διεθνείς Σχέσεις στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Παν/μιου Αιγαίου και εντεταλμένος Λέκτορας στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.huffingtonpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Προσδοκίες και προοπτικές από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο

Η μέχρι τώρα τουρκική στάση περιορίζει δραματικά τις προοπτικές ενός ακόμη «αναίμακτου», για την Άγκυρα, Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Δρ. Χρήστος ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο ισλαμικός ψυχρός πόλεμος και ο ρόλος της Τουρκίας

<img height="431" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5fcfc2df240000c50f9f9eaf.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" width="640" /><br /><br /><b>Δρ. Μιχάλης Σαρλής* </b> <br />Από τη Μεσόγειο έως την Ερυθρά Θάλασσα και από τον Περσικό Κόλπο έως τον Ινδικό Ωκεανό αναδύεται το περίγραμμα μιας περιφερειακής αναμέτρησης που εξελίσσεται εδώ και μερικά χρόνια, ένας ψυχρός πόλεμος με στόχο την πολιτική, οικονομική και ιδεολογική ηγεμονία στον ισλαμικό κόσμο. Ένας ισλαμικός ψυχρός πόλεμος που καθορίζεται από δύο παράλληλους και αλληλένδετους ανταγωνισμούς, τον ιστορικό ανταγωνισμό της σουνιτικής Σαουδικής Αραβίας με το σιιτικό Ιράν και τον νέο ανταγωνισμό ανάμεσα σε κράτη που στηρίζουν διαφορετικές εκφάνσεις του σουνιτικού Ισλάμ. Παραδοσιακές και νέες δυνάμεις της περιοχής –το Ιράν, η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία, η Αίγυπτος, το Κατάρ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα- μοιάζουν να βρίσκονται σε συνεχή κίνηση μέσα σε ένα πλέγμα έντονων ανταγωνισμών και νέων συμμαχιών.<br /><br />Το πρώτο σύγχρονο νήμα αυτού του πλέγματος βρίσκεται στη δεκαετία του 1980, όταν η ανάδυση του Ιράν του Χομεϊνί αντέστρεψε τον γεωπολιτικό ορίζοντα της Μέσης Ανατολής. Η προσπάθεια του νέου ισλαμιστικού καθεστώτος της Τεχεράνης να εκπέμψει το επαναστατικό μήνυμα του σιιτικού Ισλάμ στην υπόλοιπη Μέση Ανατολή, κυρίως μέσω των σιιτικών κοινοτήτων που υπήρχαν στα αραβικά κράτη, ήταν μια νέα πολιτική και ιδεολογική απειλή για τα περισσότερα σουνιτικά καθεστώτα και κυρίως τις συντηρητικές μοναρχίες του Κόλπου. Τότε ξεκίνησε ένας ψυχρός πόλεμος ανάμεσα στη Σαουδική Αραβία και το Ιράν, με το Ισλάμ στο επίκεντρο.<br /><br />Δύο δεκαετίες αργότερα, μετά την αμερικανική επέμβαση στο Ιράκ το 2003 και την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν, η αντιπαράθεση Ριάντ-Τεχεράνης απέκτησε και πάλι ένταση. Το σουνιτικό καθεστώς της Βαγδάτης είχε υπάρξει, όλο αυτό το διάστημα, ένα τείχος έναντι της ιρανικής σιιτικής απειλής. Η ανατροπή του ιρακινού δικτάτορα και η άνοδος των σιιτών του Ιράκ, που αποτελούσαν την καταπιεσμένη πλειονότητα της χώρας, απειλούσαν να αλλάξουν ξανά τη Μέση Ανατολή. Το Ιράν κινήθηκε για να ελέγξει το κατακερματισμένο Ιράκ, όχι πλέον με την επαναστατική ορμή της δεκαετίας του 80, αλλά με έναν νέο στρατηγικό ρεαλισμό. Η Σαουδική Αραβία αντέδρασε αναζητώντας αντι-ιρανικά ερείσματα σε αραβικά κράτη και ο περιφερειακόςανταγωνισμός των δύο ισλαμικών δυνάμεων έγινε και πάλι αισθητός σε όλη τη Μέση Ανατολή. <div><br />Ισλαμικοί ανταγωνισμοί στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή<br /><br />Οι αραβικές εξεγέρσεις του 2011 πρόσθεσαν κι άλλα νήματα στο πλέγμα αυτού του ισλαμικού ψυχρού πολέμου. Η ανατροπή των απολυταρχικών καθεστώτων στη Βόρεια Αφρική και η άνοδος δυνάμεων του πολιτικού Ισλάμ όπως η μουσουλμανική αδελφότητα προσέλκυσαν το ενδιαφέρον της Τουρκίας και του Κατάρ. Η κυβέρνηση του ΑΚΡ και η μοναρχία της Ντόχας διατηρούν στενές σχέσεις με τη μουσουλμανική αδελφότητα και είδαν την ανατροπή των καθεστώτων στη Βόρεια Αφρική ως μια μοναδική ευκαιρία για να απλώσουν την περιφερειακή τους επιρροή. Η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που εδώ και τρεις δεκαετίες αντιμετωπίζουν τη μουσουλμανική αδελφότητα ως πολιτική και ιδεολογική απειλή για την εσωτερική τους ασφάλεια, είδαν την άνοδο του πολιτικού Ισλάμ στη Βόρεια Αφρική και την εμπλοκή της Τουρκίας και του Κατάρ ως δύο εκφάνσεις του ίδιου προβλήματος. Η δική τους ανάμιξη ήταν, σύμφωνα με την οπτική τους, αναπόφευκτη. Ως αποτέλεσμα, οι εσωτερικές κρίσεις σε Τυνησία, Αίγυπτο και Λιβύη μετέφεραν τον ισλαμικό ψυχρό πόλεμο στη Μεσόγειο, δίνοντάς του μια νέα ενδο-σουνιτική διάσταση.<br /><br />Η εξάπλωση των αραβικών εξεγέρσεων στο Μπαχρέιν, τη Συρία και την Υεμένη ένωσε τα νήματα των ισλαμικών ανταγωνισμών και διεύρυνε ακόμη περισσότερο τη γεωγραφία τους, από τα συροτουρκικά σύνορα έως το νότιο άκρο της αραβικής χερσονήσου.<br /><br />Στο Μπαχρέιν, όπου η πλειονότητα είναι Σιίτες αλλά το καθεστώς σουνιτικό, οι αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις διακόπηκαν σχεδόν αμέσως με επέμβαση δυνάμεων της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων. Το Ριάντ ερμήνευσε την εξεγερμένη πλατεία του Μαργαριταριού ως μια εν δυνάμει ιρανική ρωγμή που θα μπορούσε να θρυμματίσει όχι μόνο τη σαουδαραβική περιφερειακή αρχιτεκτονική –το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου- αλλά ακόμη και την ίδια τη σαουδαραβική μοναρχία.<br /><br />Την ίδια στιγμή, στη Συρία, όπου η αντικαθεστωτική εξέγερση είχε ακριβώς τα αντίθετα χαρακτηριστικά από ότι στο Μπαχρέιν –η σουνιτική πλειονότητα απειλούσε το αλαουιτικό μειονοτικό καθεστώς των Άσαντ- το Ριάντ είδε τη δική του ευκαιρία να επιφέρει ένα καθοριστικό ρήγμα στην ιστορική συμμαχία ανάμεσα στο Ιράν και τους Άσαντ και να κερδίσει ένα απροσδόκητο έως τότε πλεονέκτημα στην περιφερειακή του αντιπαράθεση με την Τεχεράνη. Στην πορεία, η Συρία και ο πληθυσμός της βυθίστηκαν σε ένα φονικό εμφύλιο πόλεμο που απέκτησε τρομακτική ένταση καθώς οι ισλαμικές δυνάμεις της περιοχής –η Σαουδική Αραβία, το Ιράν και η Τουρκία- προσπαθούσαν να αποκτήσουν το πλεονέκτημα στη νέα Μέση Ανατολή που αναδυόταν. Ζητήματα δεκαετιών -το μέλλον των Άσαντ, ο ρόλος της Χεζμπολά, η επόμενη ημέρα των Κούρδων- θα κρίνονταν στις σφοδρές μάχες που διεξάγονταν μέσα στις πόλεις της Συρίας.<br /><br />Στην Υεμένη, το ντόμινο των αραβικών εξεγέρσεων ενσωματώθηκε στη σύνθετη και ρευστή φυλετική διάσταση της εσωτερικής πολιτικής της χώρας. Όμως και εκεί, όπως στη Συρία και στο Μπαχρέιν, η κρίση απέκτησε σύντομα μια περιφερειακή διάσταση. Η ανάδυση του σιιτικού ισλαμιστικού κινήματος των Χούτι, που το 2014 κατέλαβαν την πρωτεύουσα Σανά, έθεσε και πάλι σε κίνηση τα αντανακλαστικά του Ριάντ. Τον Μάρτιο του 2015, υπό τον φόβο να μετατραπεί η Υεμένη σε χώρα επιρροής του Ιράν, η Σαουδική Αραβία τέθηκε επικεφαλής ενός στρατιωτικού συνασπισμού των χωρών του Κόλπου και ξεκίνησε πόλεμο κατά των Χούτι. Οι συνέπειες για τον ήδη εξαθλιωμένο πληθυσμό της Υεμένης ήταν και παραμένουν δραματικές. <br />Από τον Περσικό Κόλπο στον Ινδικό Ωκεανό<br /><br />Ο ασφυκτικός αποκλεισμός του Κατάρ τον Ιούνιο του 2017 από τη Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα έφερε εκ νέου στο προσκήνιο τις πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές ανάμεσα στη μοναρχία της Ντόχας και τις άλλες συντηρητικές μοναρχίες του Κόλπου. Σε πολλές περιφερειακές κρίσεις έως τότε –στην Τυνησία, την Αίγυπτο, τη Λιβύη- το Κατάρ, που είχε συγκλίνει με την Τουρκία του Ερντογάν και προωθούσε το πολιτικό Ισλάμ της μουσουλμανικής αδελφότητας, βρισκόταν σε αντίθετη πλευρά από ότι η Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα. Σε άλλες κρίσεις, όπως στη Συρία και την Υεμένη, το Κατάρ προσπαθούσε να έχει έναν περισσότερο αυτόνομο ρόλο. Ώσπου το 2017, η όλο και βαθύτερη σύγκλιση του Κατάρ με την Τουρκία και η μερική προσέγγισή του με το Ιράν έφεραν ακόμη μια συντονισμένη αντίδραση από τη Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα.<br /><br />Εντωμεταξύ, ο εντεινόμενος πόλεμος στην Υεμένη προέκτεινε τον ισλαμικό ψυχρό πόλεμο προς το Κέρας της Αφρικής και τον Ινδικό Ωκεανό. Σε μια προσπάθεια να ελέγξουν τις θαλάσσιες διόδους στην Ερυθρά Θάλασσα, η Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα αναζήτησαν ερείσματα στην ανατολική Αφρική, κυρίως στο Σουδάν και στη Σομαλία. Παράλληλος στόχος, πιο σημαντικός, ήταν η αύξηση της επιρροής τους σε μια περιοχή από την οποία περνά ένα μεγάλο ποσοστό των θαλάσσιων μεταφορών. Ειδικά τα Εμιράτα κινήθηκαν για να ελέγξουν μια αλυσίδα λιμανιών που εκτείνεται από τη Νότια Υεμένη και τον Ινδικό Ωκεανό έως τις ακτές της Σομαλίας και τα στενά του Μπαμπ αλ Μαντέμπ στην είσοδο της Ερυθράς Θάλασσας. Σε αυτήν τους την επέκταση, η Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα βρέθηκαν και πάλι απέναντι στο Κατάρ και την Τουρκία. Ειδικά στη Σομαλία, τα Εμιράτα, το Κατάρ και η Τουρκία ενεπλάκησαν σε έναν έντονο οικονομικό ανταγωνισμό. Παράλληλα, στην πρωτεύουσα Μογκαντίσου η Άγκυρα διατηρεί εδώ και τρία χρόνια τη μεγαλύτερη στρατιωτική βάση εκτός Τουρκίας.<br /><br />Αυτή η στρατιωτική παρουσία της Άγκυρας, από τη Λιβύη έως το Κατάρ και τη Σομαλία, αποτελεί μια βασική παράμετρο των ισλαμικών ανταγωνισμών που εξελίσσονται από τη Βόρεια Αφρική και τη Μεσόγειο έως τον Περσικό Κόλπο και την Ανατολική Αφρική. Όπως άλλωστε και η ιρανική στρατιωτική παρουσία από το Ιράκ έως τον Λίβανο, αλλά και των μοναρχιών του Κόλπου στην Υεμένη και τον Ινδικό Ωκεανό. Πρόκειται για έναν ισλαμικό ψυχρό πόλεμο που εμβαθύνει τις εσωτερικές κρίσεις των χωρών της περιοχής, δημιουργεί νέες περιφερειακές συμμαχίες και διευρύνει τα γεωγραφικά όρια της αστάθειας.<div><br /></div><div><b><i>*Δρ. Γεωπολιτικής Πανεπιστημίου Αθηνών με ειδίκευση σε θέματα της Μέσης Ανατολής</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.huffingtonpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Ο ισλαμικός ψυχρός πόλεμος και ο ρόλος της Τουρκίας

Δρ. Μιχάλης Σαρλής*    Από τη Μεσόγειο έως την Ερυθρά Θάλασσα και από τον Περσικό Κόλπο έως τον Ινδικό Ωκεανό αναδύεται το περίγραμμα μιας π...

Διαβάστε την συνέχεια

Η επένδυση στη Σούδα, τα σχέδια του ΓΕΕΘΑ και η κεφαλαιοποίηση της αμυντικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ που δεν έχει έρθει…

<img height="359" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2020/12/201209235533_60stlolos-1024x575.jpg" width="640" /><br /><br />Το ενδιαφέρον των Αμερικανών για την Σούδα είναι κάτι που διαχρονικά έχει αποδειχτεί, όπως και η συμμαχική αφοσίωση της Ελλάδας.<br /><br />Ο Αμυντικός προϋπολογισμός των ΗΠΑ ο οποίος πέρασε από την Βουλή των Αντιπροσώπων, εκτός από τις ενδεχόμενες κυρώσεις για τους τουρκικούς S-400, περιέχει και κονδύλια για επένδυση στο νησί «αεροπλανοφόρο» της Ελλάδας, που φιλοξενεί κατά διαστήματα πολλών ειδών πολεμικά πλοία του 6ου Αμερικανικού στόλου αλλά και Αμερικανικά αεροσκάφη στην 115 Πτέρυγα Μάχης της Κρήτης.<br /><br />Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές ο Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ θα καταθέσει έκθεση στις αρμόδιες Επιτροπές του Κογκρέσου περιέχοντας εκτίμηση αναφορικά με την αύξηση της Αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην Ελλάδα, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Η εν λόγω αναφορά προφανώς σχετίζεται με ανησυχίες στην Ουάσιγκτον, ότι η Τουρκία δεν προωθεί πλέον τα «συμμαχικά συμφέροντα» και υποδηλώνει το αμερικανικό ενδιαφέρον για την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας.<br /><br />Και μπορεί να προβλέπονται κονδύλια, χρήματα που θα πέσουν στη Σούδα, αλλά μέχρι σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες παρά την αναβαθμισμένη αμυντική συνεργασία με την Ελλάδα δεν έχουν κεφαλαιοποιήσει την σχέση αυτή, εκτός κι αν υπάρξει η παραδοχή ότι τα οχήματα Μ1117 ή τα ελικόπτερα τύπου Kiowa (σ.σ. έως σήμερα δεν έχουν ενταχθεί επίσημα στον στόλο της αεροπορίας στρατού) ή τα Mark 5 για τα οποία απαιτείται υψηλό κόστος από Ελληνικής πλευράς, αποτελούν σημάδια αυτής της αναβάθμισης των αμυντικών σχέσεων.<br /><br />Σαφέστατα οι συνεκπαιδεύσεις που λαμβάνουν χώρα και οι δηλώσεις στήριξης από την Αμερικανική πλευρά κυρίως απέναντι στην Τουρκική προκλητική γραμμή, αναδεικνύουν την εμπιστοσύνη που έχουν στην Ελλάδα, μιας και αποτελεί τη μόνη σταθερή χώρα- σύμμαχο, στο σταυροδρόμι Δύσης και Ανατολής.<div><br /></div><div><img height="457" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2020/12/201209234911_60s-stolos.jpg" width="640" />Το <i>USSDonaldCook την στιγμή που πέρασε στα νερά του Αιγαίου μετά από ασκήσεις στη Μαύρη Θάλασσα. photo via @USNavyEurope</i><br /><br />Στις 29 Νοεμβρίου και στις 8 Δεκεμβρίου σε ρεπορτάζ της σελίδας μας είχαμε αναφερθεί και σε λόγους που έχουν δείξει ότι οι ΗΠΑ βλέπουν πολλούς αντι-συμμαχικούς λόγους από τους οποίους δεν εξυπηρετούνται τα Αμερικανικά συμφέροντα μέσω Τουρκίας.<br />Η μερίδα του λέοντος και το δέλεαρ που δεν έρχεται…<br /><br />Αλλά από την άλλη πλευρά του νομίσματος η αμυντική συνεργασία και οι εξοπλισμοί στην Ελλάδα πληρώνονται αδρά, με τις ΗΠΑ να έχουν τη μερίδα του λέοντος.<br /><br />F-16 στο επίπεδο VIPER, P-3B ORION ((σ.σ. εν μέσω οικονομικής κρίσης και τα δυο αυτά προγράμματα), F-16 Block 50 κι αυτά οδεύουν σε τροχιά μετατροπής σε Advanced, πιθανή αποστολή LOR για τις φρεγάτες MMSC, στο βάθος βρίσκονται και τα F-35 τα οποία όχι απλώς θέλει αλλά χρειάζεται η Πολεμική Αεροπορία. Ευκολίες πληρωμής για όλα αυτά και μάλιστα σημαντικές υπάρχουν, αλλά τίποτα απ’ αυτά δεν είναι δωρεά των ΗΠΑ προς την Ελλάδα!<br /><br /><img height="360" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2020/12/201209233307_USS-Hershel-Woody-Williams-ESB-4.jpg" width="640" /></div><div><i>To USS Hershel Woody Williams ESB 4 ενώ προσεγγίζει την Σούδα. photo via @USNavyEurope</i><br /><br />Και την στιγμή που οι ΗΠΑ θεωρητικά έχουν την ευκαιρία «ν’ αλώσουν» μετά από 40 χρόνια το Πολεμικό Ναυτικό, όλες οι εκθέσεις από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού στέλνουν μηνύματα προς το Επιτελείο, που λένε ότι δεν γίνεται ν’ αποδεσμευτούν πλοία που χρησιμοποιούνται ακόμη για τις επιχειρησιακές ανάγκες του αμερικανικού στόλου. Την ίδια στιγμή υπουργείο και Επιτελεία κρατούν μια συγκεκριμένη στάση με τις απαιτήσεις να μην «νερώνονται».<br /><br />Αυτό και μόνο ίσως είναι αρκετό για την Ελληνική πλευρά να μην κλείσει την πόρτα του διαλόγου με Ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες έχουν τις δικές τους προτάσεις για λύσεις πακέτο που αναζητά το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό.</div><div><br />Το Επιτελείο επενδύει στον στρατηγικό ρόλο της Κρήτης<br /><br />Πάντως μιας και αναφερθήκαμε στις επενδύσεις των Αμερικανών στη Σούδα, το Ελληνικό Επιτελείο έχει ήδη ξεκινήσει με «σιωπηρά» βήματα και με τα δικά του κονδύλια να διαμορφώνει όσο αυτό είναι εφικτό σ’ αυτή την φάση, το μόνιμο «αεροπλανοφόρο» της Μεσογείου, ώστε να γίνει πιο επιχειρησιακός πόλος. Άλλωστε η Κρήτη είναι από τις περιοχές που έπαιξαν εδώ και πέντε μήνες- θα το κάνουν και στο μέλλον- κυριαρχικό ρόλο απέναντι στην γιγάντωση των προκλήσεων της γείτονος.<br />Εδώ και καιρό είχαμε σημειώσει σε ρεπορτάζ ότι το Επιτελείο και το Πολεμικό Ναυτικό σχεδιάζουν την αναβάθμιση του ναυστάθμου στην Κρήτη, δεδομένων και των νέων πλοίων που πρόκειται να έρθουν στον Ελληνικό στόλο. Ανώτατες πηγές από το Πολεμικό Ναυτικό σημείωναν μάλιστα πως αν αυτό το διάστημα ξεκινήσουν οι διαδικασίες για τον εκσυγχρονισμό, θα έχουν ολοκληρωθεί σε μεγάλο βαθμό με την άφιξη των νέων φρεγατών, αρκεί βέβαια ν’ αποφασιστεί εγκαίρως το πιο θα είναι το επόμενο πλοίο του ΠΝ.<br /><br />Σ’ ότι αφορά τα 50 εκατομμύρια δολάρια που πρόκειται να επενδύσουν οι Αμερικανοί στη Σούδα, θα φανεί αν αυτή η επένδυση μπορεί να είναι και «κοινής» χρήσεως με την Ελλάδα, ώστε και το Επιτελείο να μπορεί να βασιστεί σ’ αυτές τις νέες εγκαταστάσεις που θα προέλθουν από αυτό το κονδύλι…</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η επένδυση στη Σούδα, τα σχέδια του ΓΕΕΘΑ και η κεφαλαιοποίηση της αμυντικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ που δεν έχει έρθει…

Το ενδιαφέρον των Αμερικανών για την Σούδα είναι κάτι που διαχρονικά έχει αποδειχτεί, όπως και η συμμαχική αφοσίωση της Ελλάδας. Ο Αμυντικός...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα συμφέροντα μας στην ΑΟΖ,ΚΑΖΑΝ ΚΑΖΑΝ με τον Ερντογάν! Γεωτρύπανο το Μάρτιο και γερμανικά σενάρια συγκυβέρνησης!

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/06/07/erdogan_fatih_.jpeg"><img height="434" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/06/07/erdogan_fatih_-696x472.jpeg" width="640" /></a><br /><br />Της Κύρας Αδάμ<br />Με την βεβαιότητα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρόκειται να επιβάλει ισχυρές οικονομικές κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας, ο Τ. Ερντογάν έχει ξεκινήσει διεθνή εκστρατεία ενημέρωσης για τα επόμενα βήματα του στην Αν. Μεσόγειο , που σκοπεύει να υλοποιήσει από την άνοιξη του 2021.<br /><br /> Σύμφωνα με απόλυτα ακριβείς διπλωματικές πηγές ο Τούρκος Πρόεδρος ενημέρωσε ενδελεχώς για τα σχέδια του και τον απερχόμενο Αμερικανό ΥΠΕΞ Μ. Πομπέο , αλλά και το διάδοχο του, Α . Μπλίνκεν.<br /><br />Σύμφωνα με την τουρκική ενημέρωση στην Ουάσιγκτον, ο Ερντογάν σκοπεύει από τον Μάρτιο του 2021 να κατεβάσει γεωτρύπανο στην περιοχή της Αν. Μεσογείου προκειμένου να ξεκινήσει γεωτρήσεις στην νοητή περιοχή DALAMAN- Ρόδου-Καστελόριζου-Κρήτης- Λιβύης.<br /><br />Η τουρκική πλευρά θεωρεί ότι είναι «καθ΄ όλα νόμιμη» και βασίζει αυτήν την εξωφρενική δικαιολογία στο γεγονός ότι μέχρι στιγμής η Αθήνα και η Λευκωσία αποφεύγουν να προσφύγουν σε διεθνείς οργανισμούς ( ΟΗΕ, ΙΜΟ κλπ.) εναντίον των ενεργειών της Τουρκίας και επιπλέον αρνούνται συστηματικώς να ανταποκριθούν στις συνεχείς «εκκλήσεις» της Τουρκίας για διμερείς διαπραγματεύσεις.<br /><br />Ενημερώνοντας τους συνομιλητές του, ο Τ. Ερντογάν ανοίγει τώρα τη βεντάλια της πρότασης του για ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις στα θέματα της Αν. Μεσογείου, επιμένοντας ότι:<br />Οι διμερείς διαπραγματεύσεις θα είναι εφ όλης της ύλης για την ΑΟΖ της Αν. Μεσογείου.<br />Η Τουρκία θεωρεί πως ό,τι υπάρχει ΜΕΣΑ από τα 6νμ θα ανήκουν αποκλειστικά στην Ελλάδα. Οτιδήποτε όμως υπάρχει ΕΞΩ από τα 6νμ εμπίπτουν σε ΑΟΖ η οποία θα μοιραστεί ΚΑΖΑΝ ΚΑΖΑΝ (μισά μισά) μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Πρόκειται για την περιοχή που περιλαμβάνει η νοητή γραμμή DALAMAN- Ρόδου-Καστελόριζου-Κρήτης-Λιβύης) και ανατολικά. Η Τουρκία εν προκειμένω προσφέρει για κοινές έρευνες και γεωτρήσεις τα τουρκικά πλωτά γεωτρύπανα, με την υποσημείωση ότι θα στείλει το λογαριασμό με τα αναλογούντα έξοδα στην Αθήνα , όταν υπάρξει αποτέλεσμα σε φυσικούς υδρογονάνθρακες στην περιοχή.<div><br />Οι ανωτέρω προοπτικές επιβεβαιώνονται μερικώς και από την παρούσα κατάσταση, καθώς η ελληνική κυβέρνηση έχει δεσμευθεί δημοσίως ότι περιορίζει την κόκκινη γραμμή μόνον στα 6νμ των ελληνικών χωρικών υδάτων, αφήνοντας δι’ αυτού τρόπου τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και αρμοδιότητες προς νομή και βρώση με τον Ερντογάν. Πράγμα που εκμεταλλεύεται και οικειοποιείται ο Τούρκος Πρόεδρος με τις νέες προτάσεις του για τις διμερείς διαπραγματεύσεις για την ΑΟΖ της Αν. Μεσογείου.<br /><br />Οι τουρκικές αυτές προτάσεις πρέπει θεωρητικώς να έχουν φτάσει και στα αυτιά του Βερολίνου, καθώς από πολλές ευρωπαϊκές πηγές καταφθάνουν πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες, η κα Μέρκελ βολιδοσκοπεί στενά τον Κ. Μητσοτάκη να σκεφθεί σοβαρά την προοπτική συγκυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ, έτσι ώστε να υπάρχει ισχυρή κυβέρνηση έτοιμη να αναλάβει τις ευθύνες των συμβιβασμών, ώστε να απομακρυνθεί εντελώς η προοπτική ελληνοτουρκικής συμπλοκής και μάλιστα με το μικρότερο πολιτικό κόστος.<br /><br />Προστίθεται ακόμα στο ημερολόγιο ενεργειών των τελευταίων ημερών ότι ο Γάλλος πρόεδρος Ε. Μακρόν τηλεφώνησε στον Τ. Ερντογάν για να του συστήσει να «χαμηλώσει τους τόνους» πριν το Συμβούλιο Κορυφής της Πέμπτης.<br /><br />Η επικοινωνία αυτή έγινε ύστερα από παρότρυνση της κας Μέρκελ.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα συμφέροντα μας στην ΑΟΖ,ΚΑΖΑΝ ΚΑΖΑΝ με τον Ερντογάν! Γεωτρύπανο το Μάρτιο και γερμανικά σενάρια συγκυβέρνησης!

Της Κύρας Αδάμ Με την βεβαιότητα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρόκειται να επιβάλει ισχυρές οικονομικές κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας, ο Τ. Ερ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το παιχνίδι των Γερμανών στις Βρυξέλλες και ο άθλιος ρόλος του Ζ. Μπορέλ για «δώρα» στη Θράκη προς τον Ερντογάν

<div><img height="417" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=AP_20182420016873.jpg" width="640" /></div><br />Ενώ οι διαδικασίες και στο εσωτερικό της Ε.Ε. κορυφώνονταν, προκειμένου η Ένωση να ασχοληθεί πλέον σοβαρά με το «Τουρκικό Πρόβλημα» και να επανακαθορίσει το πλαίσιο των ευρωτουρκικών σχέσεων, δεν είναι μόνο οι ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γερμανία, η Ισπανία και η Ιταλία που υποστηρίζουν την πολιτική κατευνασμού, αλλά κορυφαίοι κοινοτικοί παράγοντες με πρώτο τον Ζ. Μπορέλ παίζουν άθλια παιγνίδια εις βάρος της Ελλάδας.<br /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες, ενώ ο κ. Μπορέλ έχει κάνει ότι είναι δυνατόν από το καλοκαίρι, προκειμένου να «καταπιεί» η Ε.Ε. όχι μόνο τις προκλήσεις και απειλές της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά και εναντίον της ίδιας της Ε.Ε. προέβη σε μια κίνηση που ξεπερνά κάθε όριο.<br /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες μας, στις επαφές του με την πρόεδρο της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντε Λάιεν, ο κ. Μπορέλ είχε την ιδέα να προτείνει την αναζήτηση «ανταλλαγμάτων» και «δώρων» στον Τ. Ερντογάν, προκειμένου να δείξει την ευαρέσκειά του προς την Ε.Ε. και μέσα σε αυτά ο κ. Μπορέλ θεώρησε ότι πρέπει να είναι και κινήσεις της Ελλάδας στη Θράκη. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες μας, ο κ. Μπορέλ μίλησε συγκεκριμένα για την ικανοποίηση των αιτημάτων που υπάρχουν και των θεμάτων που εγείρονται από την Τουρκία για τα «μειονοτικά σχολεία στη Θράκη»…<br /><br />Ο κοινοτικός αξιωματούχος αντί να ασχοληθεί με την εντολή που έχει για αναζήτηση τρόπων, ώστε να πιεσθεί η Τουρκία και να σταματήσει τις απειλές και τους εκβιασμούς εναντίον κρατών μελών και της ίδιας της Ε.Ε., αντί να ασχοληθεί με την κατάσταση των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην Τουρκία και τις συνεχιζόμενες παραβιάσεις των κανόνων της Τελωνειακής Ένωσης, αλλά και την εργαλειοποίηση του προσφυγικού, επιχειρεί να ικανοποιήσει τις παράνομες αξιώσεις του τούρκου ηγέτη εις βάρος κράτους - μέλους αναμειγνυόμενος μάλιστα σε εσωτερικές υποθέσεις του.<br /><br />Η στάση του κ. Μπορέλ αποτυπώνει όμως και το αρνητικό κλίμα που υπάρχει στη γραφειοκρατία της Κομισιόν, που ενώ για τη Λευκορωσία, τη Βενεζουέλα, τη Β. Κορέα ή το Κογκό είναι έτοιμη να σπεύσει να διαμορφώσει και να επιβάλει κυρώσεις, υπάρχει απόλυτη απροθυμία να αντιμετωπίσει το «Τουρκικό Πρόβλημα» ακολουθώντας έτσι τον ρυθμό που βαρά η κ. Μέρκελ, η Ρώμη και η Μαδρίτη.<br /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες, στη διάρκεια των διαβουλεύσεων ενόψει της Συνόδου Κορυφής, ενώ οι εκπρόσωποι της Κομισιόν δέχθηκαν να συζητήσουν την πρόταση της Κύπρου για προσθήκη μερικών ακόμη ατόμων στη λίστα των κυρώσεων για τις παράνομες δραστηριότητες στην κυπριακή ΑΟΖ, ισχυρίσθηκαν ότι δεν μπορεί να γίνει επέκταση της λίστας αυτής και για άτομα και εταιρίες που εμπλέκονται σε παράνομες δραστηριότητες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, καθώς «πρόκειται για διεκδικούμενη μη οριοθετημένη υφαλοκρηπίδα».<br /><br />Πολύ απλά η Κομισιόν, λίγο - πολύ αθωώνει την Τουρκία για τα όσα έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες με το Oruc Reis.<br /><br />Γιατί είναι προφανές ότι εάν υιοθετηθεί αυτή η θέση της Κομισιόν, τότε η Ελλάδα δεν θα... έπρεπε σύμφωνα με την αντίληψη αυτή να αντιδρά στις παράνομες έρευνες του Oruc Reis. Που πρωταρχικά συνιστούν παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, καθώς είναι σε μη οριοθετημένη περιοχή που έχουν και άλλες χώρες δικαιώματα και αξιώσεις, αλλά επίσης η Ελλάδα ορθώς αναφέρεται σε ελληνική υφαλοκρηπίδα, επί της οποίας τα δικαιώματα της είναι ipso facto και ab initio και βασίζονται στην πρόβλεψη του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας για την επήρεια των νησιών σε θαλάσσιες ζώνες.<br /><br />Με αυτό το εντελώς αρνητικό κλίμα για τα ελληνικά συμφέροντα δεν είναι τυχαίο ότι η Γερμανία επιμένει μέχρι την τελευταία στιγμή να μην υπάρξει καμία απόφαση για κυρώσεις, ούτε καν για εντολή προς τον κ. Μπορέλ να ετοιμάσει γραπτή λίστα κυρώσεων και το Βερολίνο, πετώντας την μπάλα στην κερκίδα εισηγείται να υπάρξει ένα progress report μέχρι την… επόμενη Σύνοδο Κορυφής τον Μάρτιο!!! Μέχρι και χθες η Γερμανία αντιδρούσε πλήρως στο να δοθεί εντολή στον κ. Μπορέλ από τη Σύνοδο για την κατάρτιση λίστας μέτρων σε συγκεκριμένους Τομείς της τουρκικής οικονομίας, οι οποίοι μάλιστα θα καταγράφονταν ρητά στα Συμπεράσματα.<br /><br />Το απαράδεκτο Προσχέδιο Συμπερασμάτων<br /><br />Το Προσχέδιο Συμπερασμάτων που είδε το φως της δημοσιότητας αποτυπώνει αυτό το κλίμα και είναι εντελώς απαράδεκτο.<br /><br />Ικανοποιεί το αίτημα της Κύπρου για πρόσθετες καταχωρίσεις (ονομάτων) στη λίστα που έχουν ήδη επιβληθεί περιοριστικά μέτρα (ΚΕΠΠΑ 2019/1894) και καλεί το Συμβούλιο «εάν χρειαστεί, να εργασθεί για την επέκταση του πεδίου εφαρμογής της απόφασης». Οι 27 καλούν επίσης τον κ. Μπορέλ να υποβάλει… «εκθέσεις σχετικά με την πορεία των πολιτικών και οικονομικών σχέσεων ΕΕ - Τουρκίας, καθώς και για τις επιλογές.. που θα εξεταστούν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Μαρτίου 2021» και συγχρόνως στο Προσχέδιο γίνεται η γνωστή αναφορά τη θετική ατζέντα για την Τουρκία, η προετοιμασία Πολυμερούς Διάσκεψης για την Ανατολική Μεσόγειο, όπως απαιτεί ο κ. Ερντογάν και η επιφύλαξη συνεννόησης της Ε.Ε. με τη νέα αμερικανική κυβέρνηση για τις σχέσεις με την Τουρκία.<br /><br /><img height="422" src="https://www.liberal.gr/ckfinderIMG/userfiles/images/AP_20200364628711.jpg" width="640" /><br /><br />Πάντως ακόμη και οι υποστηρικτές του κ. Ερντογάν στη Σύνοδο Κορυφής αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορεί η Αθήνα και ο Κ. Μητσοτάκης να φύγουν με άδεια χέρια από τις Βρυξέλλες. Και ίσως είναι η ώρα να αντιληφθούν ότι, όπως η Ουγγαρία και η Πολωνία παζάρευαν το βέτο τους για τον προϋπολογισμό του Ταμείου Ανάκαμψης, ή όπως η Βουλγαρία βάζει βέτο στο θέμα της Β. Μακεδονίας, η Ελλάδα νομιμοποιείται πλήρως και περισσότερο από κάθε άλλη χώρα να απαιτήσει χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που διαθέτει τη στοιχειώδη έμπρακτη έκφραση αλληλεγγύης από τους εταίρους. Για ένα θέμα μάλιστα που αφορά την ίδια την αξιοπιστία και την «ταυτότητα» της Ε.Ε.<br /><br />Καθώς το Προσχέδιο Συμπερασμάτων είναι επιεικώς απαράδεκτο, είναι προφανές ότι υπάρχουν περιθώρια στη Σύνοδο Κορυφής να δοθεί μια πιο ενισχυμένη διατύπωση περί «στοχευμένων μέτρων» και πιθανότατα κάποια έμμεση αναφορά σε γεωγραφική επέκταση των υπαρχόντων μέτρων, ώστε να μπορεί να αποδεχθεί τα Συμπεράσματα η ελληνική πλευρά.<br />Η διπλωματική μάχη θα είναι και οφείλει να είναι σκληρή, καθώς μετά την 11η Δεκεμβρίου και η Ελλάδα και η Ε.Ε., θα βρίσκονται ξανά απέναντι στον κανονικό Ερντογάν και στην επεκτατική πολιτική του και όχι στο φιλοευρωπαϊκό προσωπείο του που προβάλει σήμερα.<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το παιχνίδι των Γερμανών στις Βρυξέλλες και ο άθλιος ρόλος του Ζ. Μπορέλ για «δώρα» στη Θράκη προς τον Ερντογάν

Ενώ οι διαδικασίες και στο εσωτερικό της Ε.Ε. κορυφώνονταν, προκειμένου η Ένωση να ασχοληθεί πλέον σοβαρά με το «Τουρκικό Πρόβλημα» και να ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί ο Ερντογάν ρίχνει τώρα γέφυρα στο Ισραήλ

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/12/erdogan.jpg"><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/12/erdogan-696x367.jpg" /></a><br /><br /><b>Πρωτόπαπας Γιώργος</b><br />Σε κινήσεις για την αποκατάσταση των σχέσεων με το Ισραήλ κινείται ο Ταγίπ Ερντογάν, καθώς βλέπει ότι οι νέες γεωπολιτικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή απομονώνουν την Τουρκία, αλλά και ότι ο νέος Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν θα ακολουθήσει διαφορετική πολιτική προς την Άγκυρα από τον Ντόναλντ Τραμπ. Ο Ερντογάν στο πλαίσιο αυτό, διόρισε νέο πρέσβη στο Ισραήλ και ενώ έχουν αναφερθεί ακόμα και μυστικές συναντήσεις Τούρκων και Ισραηλινών αξιωματούχων.<br /><br />Τα δυο κράτη δεν έχουν πρεσβευτές, από τον Μάιο του 2018, όταν η Τουρκία ζήτησε την αποχώρηση του Ισραηλινού πρέσβη από την Άγκυρα εξαιτίας των επιθέσεων του ισραηλινού στρατού στη Γάζα. Ο νέος Τούρκος πρέσβης είναι, σύμφωνα με ξένα δημοσιεύματα, ο Οφούκ Ολούτας 40 ετών, πρόεδρος του Κέντρου Στρατηγικής Έρευνας στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών. Εχει σπουδάσει εβραϊκά και πολιτική της Μέσης Ανατολικής στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ και είναι ειδικός στις ιρανικές υποθέσεις.<br /><br />Η αποκατάσταση των τουρκό-ισραλινών σχέσεων περιλαμβάνει και έντονο παρασκήνιο. Ο διευθυντής της ΜΙΤ Χακάν Φιντάν συναντήθηκε τρεις φορές την τελευταία περίοδο, σύμφωνα με την ιστοσελίδα Al Monitor, με ανώτερους αξιωματούχους των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών σε μία προσπάθεια, εξομάλυνσης των σχέσεων των δύο κρατών, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης της Άγκυρας. Οι συναντήσεις έγιναν για να συζητηθούν θέματα ασφαλείας αναφορικά με τις εξελίξεις σε Λιβύη και Συρία.<br /><br />Οι κινήσεις του Ερντογάν για επανεκκίνηση των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας θεωρούνται συνυφασμένες με τις υπό διαμόρφωση νέες εξελίξεις, που αφορούν και την εκλογή Μπάιντεν στην αμερικανική προεδρία. Ο Ερντογάν ανησυχεί για επιβολή κυρώσεων από τις ΗΠΑ εξαιτίας της αγοράς των ρωσικών αντιπυραυλικών και αμυντικών συστημάτων S-400. H Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ πέρασε αμυντικό νομοσχέδιο δαπανών, ύψους 740 δισ. δολαρίων, όπου προβλέπονται και κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας. Το νομοσχέδιο για να τεθεί σε ισχύ πρέπει να εγκριθεί και από την Γερουσία.<div><br />Τι φοβάται ο Ερντογάν<br /><br />Η εξομάλυνση των σχέσεων με το Ισραήλ θα δείξει στο νέο ένοικο του Λευκού Οίκου, ότι η Άγκυρα επιθυμεί να κλείσει το μέτωπο, με ένα κράτος, στενό σύμμαχο των ΗΠΑ. Ταυτοχρονα, ο Ερντογάν γνωρίζει ότι το Ισραήλ εντάσσεται στον αντί-τουρκικό άξονα της ανατολικής Μεσογείου – Ελλάδα, Κύπρος, Αίγυπτος. Η Τουρκία επιδιώκει να προσεγγίσει το Ισραήλ και σε αυτό το πλαίσιο, σε θέματα ΑΟΖ.<br /><br />Ο στενός σύμβουλος του Ταγίπ Ερντογάν και πρώην ναύαρχος Τζιχάτ Γιαϊτζί, δημοσίευσε άρθρο σε ισραηλινό think-tank, που αναφέρεται σε μια πιθανή συμφωνία μεταξύ των δύο κρατών σχετικά με τις ΑΟΖ τους. Το άρθρο προτείνει τη μεταφορά των μπλοκ 8, 9, 11 και 12 από την Κύπρο στο Ισραήλ. Παράλληλα, προβλέπει και τη σύνδεση του υπό σχεδιασμού ισραηλινού αγωγού φυσικού αερίου στην Ευρώπη με τον υπάρχοντα τουρκικό, ως μια πιο πρακτική και οικονομική λύση συγκριτικά με τον αγωγό East Med.<br /><br />Σημαντικοί παράγοντες της προσέγγισης που επιχειρεί ο Ερντογάν στο Ισραήλ, θεωρούνται και οι συμφωνίες ειρήνης του Ισραήλ, με Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Μπαχρέιν. Η Τουρκία επέκρινε σφοδρά τις συμφωνίες ειρήνης, που έγιναν με τη διαμεσολάβηση των ΗΠΑ και τις χαρακτήρισε ως κίνηση εναντίον της Παλαιστίνης. Η Τουρκία ανησυχεί ιδιαίτερα για ένα αντί-τουρκικό μέτωπο Ισραήλ και Εμιράτων, καθώς το μικρό κράτος του Κόλπου είναι εχθρός της. Επιπλέον, ο Ερντογάν βρίσκεται σε έντονη αντιπαράθεση με την Γαλλία του Εμμανουέλ Μακρόν, που μαζί με Ελλάδα και Κύπρο, πιέζουν για επιβολή κυρώσεων από την επικείμενη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ.</div><div><br />Εμπόδια<br /><br />Ωστόσο, η επανεκκίνηση των σχέσεων Τουρκίας και Ισραήλ θα πρέπει να υπερκεράσει σημαντικά εμπόδια για να υλοποιηθεί. Η αποκατάσταση των διπλωματικών τους σχέσεων κρίνεται αναγκαία και ο Ερντογάν το έχει καταλάβει, για αυτό και όρισε το νέο πρέσβη. Το Ισραήλ, από την πλευρά του, θα ζητήσει από την Τουρκία να σταματήσει να παρέχει στήριξη προς την παλαιστινιακή Χαμάς.<br /><br />Η κυβέρνηση της Άγκυρας κατηγορείται από το Τελ Αβίβ, ότι χρηματοδοτεί δραστηριότητες της παλαιστινιακής οργάνωσης που ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας. Ισραηλινά ΜΜΕ ισχυρίζονται ότι αξιωματούχοι της Χαμάς έχουν τουρκικά διαβατήρια και ότι η παλαιστινιακή οργάνωση λειτουργεί μια εγκατάσταση στην Τουρκία για διεξάγει κυβερνοεπιθέσεις και κατά ισραηλινών στόχων.<br /><br />Η Τουρκία έχει επικρίνει σφοδρά το Ισραήλ για τις επιθετικές πολιτικές του προς τους Παλαιστίνιους, όπως κατασκευή νέων ισραηλινών εποικισμών και σχέδια για προσάρτηση τμημάτων της Δυτικής Όχθης. Οι σχέσεις των δύο κρατών υπέστησαν βαρύ πλήγμα το 2010, με την υπόθεση του πλοίου Μαβί Μαρμαρά, που ήταν στο στολίσκο που επιχείρησε να σπάσει τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας για να προσφέρει βοήθεια στους Παλαιστίνιους.<br /><br />Κατά την επιδρομή ισραηλινών κομάντο σκοτώθηκαν Τούρκοι ακτιβιστές, τους οποίους και αποζημίωσε αργότερα η ισραηλινή κυβέρνηση. Επίσης, η κυβέρνηση της Άγκυρας υποστηρίζει τη λύση δύο κρατών στην ισραηλινό-παλαιστινιακή διένεξη. Το ερώτημα που εγείρεται είναι τι όρους θα θέσει το Ισραήλ, καθώς θεωρείται να ιδιαίτερα δύσκολο να κάνει παραχωρήσεις στην πολιτική του προς το Παλαιστινιακό. O πρωθυπουργός Μπένζαμιν Νετανιάχου είναι επικεντρωμένος στην προάσπιση της εθνικής ασφαλείας και σε αυτό θα βασίσει την εκστρατεία του, σε περίπτωση νέων εκλογών.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί ο Ερντογάν ρίχνει τώρα γέφυρα στο Ισραήλ

Πρωτόπαπας Γιώργος Σε κινήσεις για την αποκατάσταση των σχέσεων με το Ισραήλ κινείται ο Ταγίπ Ερντογάν, καθώς βλέπει ότι οι νέες γεωπολιτικέ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η “fast-track” ενίσχυση των Ενόπλων μας Δυνάμεων και η λογική της ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/08/HELLENIC-ARMED-FORCES-1-790x400.jpg" /><br /><br />Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται οι προσπάθειες πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας για την “fast-track” ενίσχυση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Σύμφωνα με ανώτατες στρατιωτικές πηγές, οι προσπάθειες που καταβάλλονται για την ταχεία ολοκλήρωση των διαδικασιών είναι τεράστιες σε όλα τα επίπεδα και στόχο έχουν να μειώσουν τη ζημιά που προήλθε από την ολιγωρία που επέδειξε η χώρα τα τελευταία 15 χρόνια. Μπορεί η κριτική και η αναζήτηση ευθυνών να αφορά τη δημοσιογραφική “γραφίδα”, ευθύνη της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας είναι όμως να επιχειρήσει να καλύψει όσο είναι δυνατό το χαμένο έδαφος. Με το όποιο κόστος…<br /><br />Ουδείς ενίσταται στην ουσία της τοποθέτησης καθώς εκπροσωπεί την κοινή λογική και την εθνική αναγκαιότητα. Εκτιμάται παράλληλα, ότι οι υπεύθυνοι είναι σε γνώση και συνείδηση του κινδύνου η υπερβολική ταχύτητα να προκαλέσει “εκτροχιασμούς”.<br /><br />Στις ειδικές όμως συνθήκες που αντιμετωπίζει η χώρα και περιγράφονται από την πλήρη αποθράσυνση της Τουρκίας, σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση η αναχαίτιση της οποίας δεν έχει καταστεί εφικτή συνεπεία της πανδημίας του κορονοϊού, δεν υπάρχει ουσιαστικά επιλογή από την ανάληψη ρίσκου. Όπου και όσο είναι δυνατόν υπολογισμένου…<br /><br />Τα δυο κορυφαία – εμβληματικά προγράμματα που αντιμετωπίζει το Γενικό Επιτελείο και η κυβέρνηση, είναι η αναβάθμιση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων της Πολεμικής Αεροπορίας και του Πολεμικού Ναυτικού. Η λογική που τα διέπει είναι η ακόλουθη.<br /><br />Η άρνηση των στόχων του αντιπάλου (deterrence by denial) ή/και η αξιόπιστη δυνατότητα “τιμωρίας” σε περίπτωση ανάληψης τέτοιας δράσης (deterrence by punishment), μπορεί να βγαίνει μέσα από τα θεωρητικά βιβλία της στρατηγικής, όμως πάνω απ’ όλα εδράζεται σε μια “σκληρή-κυνική” λογική, η αξία της οποίας είναι επιβεβαιωμένη από αιώνες παρατήρησης του πολεμικού φαινομένου, σε συνδυασμό με την ανθρώπινη συμπεριφορά.<br /><br />Σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο και παρά το δεδομένο της αδυναμίας να αποδείξει κανείς εύκολα εάν η “αποτροπή” έχει λειτουργήσει. Αυτό που μπορείς να ξέρεις μετά βεβαιότητας είναι πότε έχει καταρρεύσει. Διότι αυτό το αποδεικνύουν “τα κανόνια που κελαηδούν”. Ακόμα και τότε υπάρχει ένα ακόμα επίπεδο, αυτό της “ενδο-πολεμικής αποτροπής” (intra-war deterrence).<br /><br />Ακόμα και τότε υπάρχει η δυνατότητα επηρεασμού της συμπεριφοράς του αντιπάλου, με στόχο να απόσχει από ανεπιθύμητες για οποιονδήποτε λόγο ενέργειες. Αυτές είναι οι αρχές επί των οποίων οφείλει να βαδίσει η ελληνική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Στη θεωρία, η στρατιωτική ηγεσία γνωρίζουμε ότι το αντιλαμβάνεται.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η “fast-track” ενίσχυση των Ενόπλων μας Δυνάμεων και η λογική της ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται οι προσπάθειες πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας για την “fast-track” ενίσχυση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. ...

Διαβάστε την συνέχεια