Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται οι προσπάθειες πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας για την “fast-track” ενίσχυση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Σύμφωνα με ανώτατες στρατιωτικές πηγές, οι προσπάθειες που καταβάλλονται για την ταχεία ολοκλήρωση των διαδικασιών είναι τεράστιες σε όλα τα επίπεδα και στόχο έχουν να μειώσουν τη ζημιά που προήλθε από την ολιγωρία που επέδειξε η χώρα τα τελευταία 15 χρόνια. Μπορεί η κριτική και η αναζήτηση ευθυνών να αφορά τη δημοσιογραφική “γραφίδα”, ευθύνη της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας είναι όμως να επιχειρήσει να καλύψει όσο είναι δυνατό το χαμένο έδαφος. Με το όποιο κόστος…
Ουδείς ενίσταται στην ουσία της τοποθέτησης καθώς εκπροσωπεί την κοινή λογική και την εθνική αναγκαιότητα. Εκτιμάται παράλληλα, ότι οι υπεύθυνοι είναι σε γνώση και συνείδηση του κινδύνου η υπερβολική ταχύτητα να προκαλέσει “εκτροχιασμούς”.
Στις ειδικές όμως συνθήκες που αντιμετωπίζει η χώρα και περιγράφονται από την πλήρη αποθράσυνση της Τουρκίας, σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση η αναχαίτιση της οποίας δεν έχει καταστεί εφικτή συνεπεία της πανδημίας του κορονοϊού, δεν υπάρχει ουσιαστικά επιλογή από την ανάληψη ρίσκου. Όπου και όσο είναι δυνατόν υπολογισμένου…
Τα δυο κορυφαία – εμβληματικά προγράμματα που αντιμετωπίζει το Γενικό Επιτελείο και η κυβέρνηση, είναι η αναβάθμιση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων της Πολεμικής Αεροπορίας και του Πολεμικού Ναυτικού. Η λογική που τα διέπει είναι η ακόλουθη.
Η άρνηση των στόχων του αντιπάλου (deterrence by denial) ή/και η αξιόπιστη δυνατότητα “τιμωρίας” σε περίπτωση ανάληψης τέτοιας δράσης (deterrence by punishment), μπορεί να βγαίνει μέσα από τα θεωρητικά βιβλία της στρατηγικής, όμως πάνω απ’ όλα εδράζεται σε μια “σκληρή-κυνική” λογική, η αξία της οποίας είναι επιβεβαιωμένη από αιώνες παρατήρησης του πολεμικού φαινομένου, σε συνδυασμό με την ανθρώπινη συμπεριφορά.
Σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο και παρά το δεδομένο της αδυναμίας να αποδείξει κανείς εύκολα εάν η “αποτροπή” έχει λειτουργήσει. Αυτό που μπορείς να ξέρεις μετά βεβαιότητας είναι πότε έχει καταρρεύσει. Διότι αυτό το αποδεικνύουν “τα κανόνια που κελαηδούν”. Ακόμα και τότε υπάρχει ένα ακόμα επίπεδο, αυτό της “ενδο-πολεμικής αποτροπής” (intra-war deterrence).
Ακόμα και τότε υπάρχει η δυνατότητα επηρεασμού της συμπεριφοράς του αντιπάλου, με στόχο να απόσχει από ανεπιθύμητες για οποιονδήποτε λόγο ενέργειες. Αυτές είναι οι αρχές επί των οποίων οφείλει να βαδίσει η ελληνική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Στη θεωρία, η στρατιωτική ηγεσία γνωρίζουμε ότι το αντιλαμβάνεται.
Δημοσίευση σχολίου