Η πομφόλυξ της «κλειστής ελληνικής λίμνης» του Αιγαίου

<img height="384" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2021/01/thermo-epeisodio-sto-aigaio-2.jpg" width="640" /><br /><br />Υπό Καθηγητού <b>Ι. Θ. Μάζη</b>, ΕΚΠΑ<br />Πρώτη δημοσίευσις: 20/10/2020<br /><br />Πολλά και υπό πολλών ελλήνων διανοουμένων, πολιτικών, δημοσιογράφων και ακαδημαϊκών ελέχθησαν σχετικώς με την δήθεν άστοχον και άδικον δια την Τουρκίαν επέκτασιν της Αιγιαλίτιδος Ζώνης της Χώρας η οποία «θα εξοργίσει δικαίως την γείτονα νεο-οθωμανικήν χώραν» διότι δήθεν την στραγγαλίζει μετατρέποντας το Αιγαίον Πέλαγος εις «κλειστήν ελληνικήν λίμνην» αλλά και ότι η «αβλαβής διέλευσις» και οι «θαλάσσιοι δίαυλοι» δεν είναι επαρκείς για την νόμιμον επίλυσιν του «δραματικού», δια την Τουρκίαν, αυτού προβλήματος. Και ότι όλοι εμείς οι εισηγούμενοι την επέκτασιν της αιγιαλίτιδος εις τα 12nm δια την προστασίαν των εθνικών συμφερόντων έναντι του τουρκοϊσλαμικού φασισμού, είμεθα καταδικασμένοι – ως “Ελληνάρες αγράμματοι και φανατικοί” – εις το “πυρ το εξώτερον” το κατακαίον τα πάντα εις την Γέενα του Πυρός της κολάσεως των “αντιδραστικών”! Αλλά τα πράγματα, εξεταζόμενα από την καθαρώς νομικήν των πλευράν, και όχι από την ιδεοληπτικήν τοιαύτην, δεν φαίνονται να είναι έτσι!<br /><br /> Πόσοι γνωρίζομεν επίσης ότι το δήθεν «ελληνικόν παράδοξον» δεν είναι καθόλου παράδοξον, απλούστατα διότι έxoμε από το έτος 1913 (!) “ειδικήν αιγιαλίτιδα ζώνη” …10nm και συνεπώς και τον – αντιστοίχου εύρους – εθνικόν εναέριον χώρον;<br /> <br /> Πάντως, τα 12νμ οφείλουν να ανακηρυχθούν ακόμα και τώρα, σήμερα, ώστε το ORUÇ REIS το οποίο σύντομα θα ευρεθεί στον χώρο του κυριαρχικού δικαιώματος της Ελλάδος μεταξύ 6 και 12nm (μπορεί και να έχει εισέλθει σήμερα 20/10/2020) να θεωρείται και για έναν ακόμη ισχυρότατο και ισχύοντα νομικώς λόγο, ως καταφανώς και αναντιρήτως παράνομον. Τότε, ακόμα και η «θερμή ελληνική αντίδρασις» δικαιολογείται απολύτως. Διότι εάν εισέλθει εις τον χώρον 6-12 το τουρκικόν ερευνητικόν σκάφος και κατόπιν ανακοινωθεί η διεύρυνσις, κάποιοι, και πρώτοι οι Τούρκοι θα το θεωρήσουν – τότε – ως δολία παγίδευσιν εκ μέρους των Αθηνών διότι ο χώρος αυτός δεν υφίστατο ως κεκηρυγμένος και ισχύων κατά την ώραν της εισόδου του σκάφους και σε συνδυασμόν με τις διακηρυχθείσες «κόκκινες γραμμές» του κου Γεραπετρίτη δεν όφειλαν να λάβουν υπόψιν τον συγκεκριμένον χώρον ως απηγορευμένον δια τον πλούν του σκάφους των! Τότε, η Ελλάς θα οφείλει να αντιδράσει έως και θερμώς αλλά χωρίς έξωθεν καλήν μαρτυρίαν, ενώ είχε τα νομικά εργαλεία για να τα χρησιμοποιήσει και δεν το έπραξε. Ολιγωρία; Ηττοπάθεια; Εθνικόν έγκλημα;<br /><br /> Ερωτάται: τί περισσότερον θα πράξει η Τουρκία από αυτό που ήδη πράττει μη έχουσα μάλιστα η Ελλάδα φροντίσει να εξασφαλίσει νομικώς τα νώτα της εις το διεθνές “blame game” (παίγνιον ενοχής);<br /><br /> Μέχρι πότε η Ελλάς θα λειτουργεί ως φοβική και ηττοπαθής εθνοκρατική οντότης και όχι ως ορθολογικόν υποκείμενον του Διεθνούς Δικαίου, ασκών καθ’ολοκληρίαν τα δικαιώματά του;<br /><br /> Tο μόνον που έχει επιτύχει μέχρι σήμερα με την στάσιν αυτήν είναι να ευρίσκεται λόγω της συνεπαγομένης εκ της στάσεώς της αυτής, τουρκικής εξαχρειωθείσης συμπεριφοράς, εις τα πρόθυρα του πολέμου. Και μάλιστα νομικώς ακάλυπτος!<br /><br /> Ας εξετάσομε λοιπόν, χωρίς κραυγές, πώς είναι ποιά είναι στο σημείον της διευρύνσεως της αιγιαλίτιδος ζώνης τα νομικά όπλα «τα αποδεσμεύοντα τας χείρας» της ελληνικής διπλωματίας.<br /><br />Α. Ο περιφρονηθείς από τις Ελληνικές Κυβερνήσεις Νόμος (ΔΡΜΑ’) 4141/1913, (ΦΕΚ Α’ 68 της 26 Μαρτίου/11 Απριλίου 1913)<br /><br />Αναφορικώς με το αντίστοιχον εύρος της Αιγιαλίτιδος ζώνης, έχομε να παρατηρήσομε ότι ήδη έχει ορισθεί το εύρος των 10νμ από το έτος 1913, με τον Νόμο (ΔΡΜΑ’) 4141/1913, (ΦΕΚ Α’ 68 της 26 Μαρτίου/11 Απριλίου 1913) ο οποίος εισέτι ισχύει και περιέργως, περιφρονείται από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις, με αποτέλεσμα να δίδομεν δικαίωμα να ομιλεί η Τουρκία (αλλά καί τινες αμερικανοί επίσημοι αγνοούντες τα νομικά δεδομένα και ισχύοντα εφόσον, άλλωστε, και η ελληνική πλευρά ουδέποτε τα επεκαλέσθη από το 1973 και εντεύθεν): 1) για «Ελληνικόν νομικόν παράδοξον», υπονοούντες την διαφοράν μεταξύ εθνικού εναερίου χώρου των 10νμ και αιγιαλίτιδος ζώνης των 6νμ». Ας δούμε όμως τί λέγει ο ως άνω Νόμος:<br /><br /> Εις το Άρθρον 1, παρ. 2 του Νόμου (ΔΡΜΑ’) 4141/1913, (ΦΕΚ Α’ 68 της 26 Μαρτίου / 11 Απριλίου 1913) με τίτλο: «Περί διάπλου και διαμονής εμπορικών πλοίων παρά τας Ελληνικάς Ακτάς και περί Αστυνομίας λιμένων και όρμων εν καιρώ πολέμου» ορίζεται σαφώς ότι: «Ειδικώς διά την εφαρμογήν του παρόντος νόμου, ως ελληνική θάλασσα εννοείται η από της ακτής μέχρις αποστάσεως δέκα ναυτικών μιλλίων περιλαβανομένη θαλασσία ζώνη. Προκειμένου περί κόλπων και όρμων η ζώνη των δέκα ναυτικών μιλίων μετρείται απ’ ευθείας γραμμής, συρομένης κατά πλάτος της εισοχής και εις το μάλλον εξωτερικόν μέρος αυτής, όπου το άνοιγμα δεν έχει πλάτος μείζον των είκοσι μιλίων». Δια της ανωτέρω διατάξεως, είναι απολύτως εμφανές ότι ιδρύεται αιγιαλίτις ζώνη 10 ν.μ., εφόσον η μέτρησις της αποστάσεως των 10νμ διενεργείται από της ακτής. Και τον όρον Αιγιαλίτις Ζώνη των 10 ν.μ. αντικαθιστά σαφώς και επακριβώς ο όρος «ελληνική θάλασσα». Η εν λόγω διάταξις όμως, δηλούσα την «ευθείαν γραμμήν» από της οποίας μετρούνται τα 10 ν.μ. «…προκειμένου περί κόλπων και όρμων…» την οποίαν καθορίζει i) αφενός χαρασσομένην εις «το μάλλον εξωτερικόν μέρος αυτής» δηλαδή εις τα πλέον ακραία προς το θαλάσσιον μέτωπον σημεία του κόλπου/όρμου και ii) προσδιοριζομένου του “ανοίγματος” του κόλπου/όρμου ως μή έχον «πλάτος μείζον των είκοσι μιλίων», είναι σημαντικότατον ότι προσομοιάζει και προβλέπει σχεδόν επακριβώς τα αναφερόμενα εις το μετά ενενήντα εννέα (99)! έτη, μεταγενέστερον άρθρον 10 της Συμβάσεως του Montego Bay (1982/1986). Το εν λόγω άρθρο της Άρθρο 10 της Συμβάσεως των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας (Σύμβαση UNCLOS ΙΙΙ (1982)) αναφέρει εις το αντίστοιχον σημείον του «πλάτους της γραμμής» τα εξής:<br /><br />«4. Εάν η απόσταση μεταξύ των σημείων της κατώτατης ρηχίας των άκρων της φυσικής εισόδου ενός κόλπου δεν υπερβαίνει τα 24 ναυτικά μίλια μπορεί να χαραχθεί κλείουσα γραμμή μεταξύ των δύο σημείων κατώτατης ρηχίας, τα δε ύδατα στο εσωτερικό της γραμμής αυτής θεωρούνται εσωτερικά ύδατα.<br />Στις περιπτώσεις που η απόσταση μεταξύ των σημείων κατώτατης ρηχίας των άκρων της φυσικής εισόδου ενός κόλπου υπερβαίνει τα 24 ναυτικά μίλια, ευθεία γραμμή βάσεως εικοσιτεσσάρων μιλίων χαράσσεται στο εσωτερικό του κόλπου κατά τρόπο ώστε να περικλείει την μέγιστη υδάτινη έκταση η οποία είναι δυνατόν να περικλείεται από γραμμή τέτοιου μήκους.» <br /><br />Εκ της συγκρίσεως των δύο άρθρων μάλιστα, προκύπτει ο Νόμος του 1913 αρκετά φειδωλός ως προς αυτόν του 1982 του Δ.τ.Θ., διότι ο δεύτερος μας δίδει την δυνατότητα για γραμμή πλάτους 24νμ ήτοι, τεσσάρων (4)νμ περισσοτέρων από αυτόν του 1913!<br /><br /> Πάντως ο 4141/1913 προέβλεπε τη δυνατότητα απαγορεύσεως του διάπλου και παραμονής εμπορικών σκαφών εις την θαλασσίαν ζώνην την οποίαν όριζε «όταν τα συμφέροντα της εθνικής αμύνης απαιτώσι την τοιαύτην απαγόρευσιν».<br /><br />Παρατηρήσεις: 1) Ο Νόμος αυτός εξακολουθεί να ισχύει εφόσον ουδέποτε κατηργήθη 2) Εφόσον προσδιορίζει την ισχύ του εις τας περιπτώσεις όπου «… τα συμφέροντα της εθνικής αμύνης απαιτώσι την τοιαύτην απαγόρευσιν», αυτονοήτως ισχύει όταν το Κράτος κρίνει ότι ισχύουν αυτές οι συνθήκες, όπως και μπορεί να κρίνει και έχει ήδη κρίνει δια πολλαπλών προσφυγών της η Ελλάς με ΝΟΤΑΜ και Επιστολές προς τον ΓΓ του ΟΗΕ και προς τα θεσμικά όργανα της Συνόδου Κορυφής και Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ και 3) Επ’ αυτού (10νμ “ελληνική θάλασσα”) συνηγορεί και η άποψις του αείμνηστου Καθηγητού και Ακαδημαϊκού Ι. Σπυροπούλου ο οποίος και σχολιάζει τον σχετικόν νόμον.<br /><br />Β. Η Επαναβεβαίωσις (!) των 10νμ ως Αιγιαλίτιδος Ζώνης της Ελλάδος εκ του Π.Δ 618/31 (ΕτΚ), αριθμός φύλλου 328 / «Τεύχος Πρώτον» / 18 Σεπτεμβρίου 1931.<br /><br />1) Επίσης, για τις ανάγκες του «καθορισμού πλάτους χωρικών υδάτων, όσον αφορά τα ζητήματα Αεροπορίας και Αστυνομίας αυτής» εξεδόθη και σχετικόν Προεδρικόν Διάταγμα της 18-09-1931, (Εφημερίς της Κυβερνήσεως, αριθμός φύλλου 328 / «Τεύχος Α’» / 18 Σεπτεμβρίου 1931), το οποίον αναφερόμενον εις τους Νόμους 5017/31 και Νόμο 2569/1921 ορίζει… μεγαλοφώνως (!) το εύρος των χωρικών υδάτων της Επικρατείας εις τα 10 ναυτικά μίλια! Ποιός Έλλην, Υπουργός ή μη τολμά να τα “μειώνει” εις τα 6nm; Άγνοια Νόμων της Ελληνικής Δημοκρατίας εις τοιούτου είδους ζητήματα δεν επιτρέπεται!<br /><br />2) Το πλήρες κείμενο του Προεδρικού Διατάγματος, δημοσιευμένου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως με τίτλο «Περί καθορισμού πλάτους χωρικών υδάτων, όσον αφορά τα ζητήματα Αεροπορίας και Αστυνομίας αυτής», που ορίζει «το πλάτος ζώνης των χωρικών υδάτων εις δέκα ναυτικά μίλια από των ακτών της επικρατείας», έχει ως εξής: «Εχοντες υπ’ όψιν τα άρθρα 2 και 9 του νόμου 5017 “περί Πολιτικής Αεροπορίας”, δημοσιευθέντος εις το υπ’ αρ. 158 της 13.6.31 φύλλον της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως (τεύχος Α), ως και το άρθρον 1 του νόμου 2569 της 19.4.21 “περί κυρώσεως της Διεθνούς Συμβάσεως Αεροπορίας”, δημοσιευθέντος εις το υπ’ αρ. 68 φύλλον της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως της 26.4.21, προτάσσει του Ημετέρου της Αεροπορίας υπουργού, αποφασίσαμε και διατάσσομεν: Ορίζομεν το πλάτος της ζώνης των Χωρικών Υδάτων της αναφερομένης εν τω άρθρων 2 του νόμου 5017 εις δέκα ναυτικά μίλια από των ακτών της Επικρατείας. Εις τον Ημέτερον επί της Αεροπορίας Υπουργόν ανατίθεμεν την δημοσίευσιν και εκτέλεσιν του παρόντος.<br /><br />Εν Δεκελεία τη 6η Σεπτ. 1931<br /><br />Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Αλέξανδρος Ζαΐμης<br /><br />Ο επί της Αεροπορίας Υπουργός Α. Ζάννας».<br /><br />Tο εν λόγω Προεδρικό Διάταγμα, μετά την δημοσίευσή του, απεστάλη αμέσως από την κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου στη Γραμματεία τής τότε Κοινωνίας των Εθνών (ΚτΕ), που ήταν διεθνής οργανισμός προκάτοχος του ΟΗΕ, και έλαβε αριθμό πρωτοκόλλου.<br /><br />3) όπως αναφέρει επίσης ο Καθηγητής Ι. Σπυρόπουλος η νομική πραγματικότης αυτή ενισχύθη περαιτέρω και πάλιν, το έτος 1936, διότι, όπως γράφει: «Παρ’ ημίν ο Νόμος 230 (1936) “Περί καθορισμού της αιγιαλίτιδος της Ελλάδος” ορίζει ότι “η έκτασις της αιγιαλίτιδοςζώνης καθορίζεται εις έξ (6) ναυτικά μίλια από της ακτής, μή θιγομένων των εν ισχύϊ διατάξεων, των αφορωσών εις ειδικάς περιπτώσεις, καθ’άς η αιγιαλίτις ζώνη ορίζεται μείζων ή ελλάτων των των έξ ναυτικών μιλίων». Τί μας λέγει λοιπόν ο Νόμος αυτός του Ιωάννου Μεταξά; Μας λέγει ότι οι Νόμοι: i) (ΔΡΜΑ’) 4141/1913, (ΦΕΚ Α’ 68 της 26 Μαρτίου/11 Απριλίου 1913), ii) 5017/31 iii) 2569/1921 και το ΠΔ 618/31 (ΕτΚ), αριθμός φύλλου 328/«Τεύχος Πρώτον»/18 Σεπτεμβρίου 1931 ισχύουν κανονικά! Άρα και η «ειδική αιγιαλίτις των 10nm», άρα και ο ίσου εύρους Εθνικός Εναέριος Χώρος!<br /><br />Γ. Η επέκτασις της Αιγιαλίτιδος Ζώνης στα 12nm και η τουρκική ανάγνωσις του Αιγαίου ως «κλειστής ελληνικής λίμνης» σε αυτήν την περίπτωση<br /><br />α) Ειδικές παρατηρήσεις επί της Αβλαβούς διελεύσεως.<br /><br />Η επέκτασις των 12nm σε όλη την Ελληνική Επικράτεια ήτο ένα μέτρον το οποίον έπρεπε η Ελληνική Πολιτεία να υιοθετήσει εδώ και καιρόν. Ήδη αμέσως μετά την εισβολήν και κατοχήν της Κύπρου από τον Τουρκικό στρατό, συμβαλλούσης και της ευήθους και προδοτικής «ιωαννιδικής χούντας» αλλά και του κισσιγκεριανού μηχανισμού του US Dept of State με ελλαδικές και κυπριακές πολιτικές “απολήξεις”. Εάν το μέτρον αυτό ελαμβάνετο, σήμερα δεν θα είχαμε αυτά τα προβλήματα με την τουρκικήν προκλητικότητα και επεκτατικήν/αναθεωρητικήν έκνομον διάθεση και πρακτική.<br /><br /> Από το παντελώς παράνομο “casus belli” του 1995, το συμβάν των Ιμίων του Ιανουαρίου του 1996, το Κοινόν Ανακοινωθέν της Μαδρίτης (Σημίτη-Ντεμιρέλ) του Ιουλίου 1997 και τα Συμπεράσματα του Ελσίνκι του Δεκεμβρίου του 1999 (Κυβερνήσεως Σημίτη) η Ελλάς έχασε κάθε επιθυμίαν, υποτασσομένη εις έξωθεν κελεύσματα και ηττοπαθείς προσεγγίσεις, να προβεί εις την επέκτασιν της αιγιαλίτιδος ζώνης.<br /><br /> Επίσης, διατηρούσε και τον αστικόν μύθον «ότι πρώτη η ΕΣΣΔ θα διαφωνούσε με το “κλείσιμο αυτό” του Αιγαίου, ως εάν η ΝΑΤΟϊκή Ελλάς ενδιεφέρθη αίφνης για τα “δικαιώματα” της “Μέκκας του υπαρκτού”! Και ο μύθος αυτός κατέρρευσε με το tweet του Οκτωβρίου 2020 της Πρεσβείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας εν Αθήναις το οποίον ανεγνώριζε πλήρως το δικαίωμα της Ελλάδος, όπως και κάθε παρακτίου κράτους να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνην της στα 12nm σε όλην την επικράτειάν της! Αυτό οφείλεται ακριβώς στο γεγονός ότι η Μόσχα γνωρίζει πολύ καλά το «δικαίωμα» το οποίον διατηρεί εκ της UNCLOS (ΙΙΙ) περί αβλαβούς διελεύσεως (innocent passage) στα Χωρικά Ύδατα (Τμήμα 3, Άρθρο 17, Δικαίωμα αβλαβούς διελεύσεως). Αυτή η ερμηνευτική αντίληψις έχει υποστηριχτεί από εξέχοντες διεθνοδικαϊστές, πριν ακόμη της υπογραφής της UNCLOS (III) 1982. Συγκεκριμμένα, ο αείμνηστος Καθηγητής, Διεθνής Δικαστής και Ακαδημαϊκός Ιωάννης Σπυρόπουλος αναφέρει σχετικώς με την Αιγιαλίτιδα Ζώνη: «Η αιγιαλίτις Ζώνη υπάγεται εις την κυριαρχίαν του παρακτίου κράτους, αποτελούσα αναπόσπαστον μέρος του εδάφους του, της γενικής αρμοδιότητος του κράτους υφισταμένης μόνον περιορισμούς τινας υπέρ του δικαιώματος της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας των άλλων μελών της Διεθνούς κοινότητος» η οποία και προεκρίθη από την «περί κωδικοποιήσεως συνδιάσκεψιν της Χάγης το 1930, αφομοιώσασα ρητώς τα χωρικά ύδατα προς το έδαφος του παρακτίου κράτους». Εξίσου ρητώς υπεστηρήχθη, αντιστικτικώς με τις τελευταίες θέσεις του, και εκ μέρους του διατελέσαντος Αντιπροέδρου στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Καθηγητή Χρ. Ροζάκη. ως ακολούθως:<br /><br />«Η αιγιαλίτιδα ζώνη ενός παρακτίου κράτους κι η υπαγωγή ενός τμήματος της θάλασσας στο νομικό καθεστώς που τη διέπει δεν μπορεί «κατ’ αρχήν» να δημιουργήσει θέμα περιορισμού της ελευθερίας των θαλασσών. Και τούτο γιατί από ορισμό η ανοιχτή θάλασσα – πάνω στην οποία, και μόνο, ισχύει η παραδοσιακή ελευθερία – είναι το τμήμα εκείνο των θαλασσών, που αρχίζει εκεί που σταματάει η αιγιαλίτιδα ζώνη. Θεωρητικά, λοιπόν, οποιαδήποτε επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης και νόμιμη μετατόπιση των ορίων της προς τις ανοικτές θάλασσες δεν γεννάει κανένα θέμα επιβάρυνσης της ελευθερίας. Απλώς προσδιορίζει τα νέα όρια αυτής της ελευθερίας.»<br /><br />Η ίδια προσέγγιση υιοθετείται και από άλλους εγκρίτους διεθνοδικαϊστάς μεταγενεστέρως της υιοθετήσεως της Συμβάσεως του 1982, τις τοποθετούμενες ειδικώς περί της απροσκόπτου δυνατότητος επεκτάσεως (και μάλιστα ως πράξη ασκήσεως δικαιώματος απορρέοντος εξ αυτής) εκ μέρους του παράκτιου κράτους, όπως ο διαπρεπής Καθηγητής και Ακαδημαϊκός Εμμανουήλ Ρούκουνας, κατά τον οποίον «τα κράτη εκείνα που όπως η Ελλάς έχουν αιγιαλίτιδα ζώνη μικρότερη των 12 μιλίων, δικαιούνται, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, να επεκτείνουν την αιγιαλίτιδα ζώνη τους ως το ανώτατο όριο που προβλέπει το άρθρο 3 [της Σύμβασης του 1982], δηλ. στα 12νμ.». Εξίσου εμφατική είναι και η θέσις της Μαρίας Κλάδη-Ευσταθοπούλου, η οποία εις το πλαίσιο του σημαντικοτέρου, ιστορικώς, Συνεδρίου για το Δίκαιο της Θαλάσσης και τα θαλάσσια ζητήματα της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής που έλαβε χώρα εις την Νήσο Ρόδο το 1996, υπεστήριξε ρητώς ότι «Η δυνατότητα επέκτασης των Ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. αποτελεί σήμερα νόμιμο δικαίωμα που αναγνωρίζεται από το συμβατικό δίκαιο, τον εθιμικό κανόνα και τη γενική πρακτική.»<br /><br /> Συνεπώς, εις το σημείον αυτό, καθίσται απολύτως εμφανής από πλευράς Δ.τ.Θ, ο “αναγκαστικός χαρακτήρας” της προβλέψεως από το παράκτιον κράτος του σεβασμού του “δικαιώματος” της ελευθερίας ναυσιπλοΐας των άλλων [κρατών] μελών της Διεθνούς κοινότητος. Ιδιαιτέρως, επίσης, σημασίαν έχει η παρ. 4 του Άρθρου 17 της UNCLOS ΙΙΙ (1982) η οποία ομοίως, τονίζει το ότι «τα ξένα πλοία ασκούν το “δικαίωμα” της αβλαβούς διελεύσεως εντός της αιγιαλίτιδος ζώνης».<br /><br /> Είναι λοιπόν απολύτως ατυχής η θέσις ότι προεκτεινομένης της αιγιαλίτιδος ζώνης της Χώρας στα 12nm το Αιγαίον μετατρέπεται σε «ελληνική λίμνη». Άλλωστε θα το επέτρεπε, επι τέλους, ο διεθνής Νομοθέτης δηλαδή η ιδία η Διεθνής Κοινότης. Ακόμη και δια του Δικαστηρίου της Χάγης.<br /><br />β) Ειδική παρατήρησις επί των Θαλασσίων διαδρόμων τους οποίους το παράκτιον κράτος ως κυρίαρχον επί της Αιγιαλίτιδος Ζώνης δύναται να ορίζει επί των υδάτων αυτών<br /><br />Εις το Άρθρον 22, παρ. 1 της UNCLOS (ΙΙΙ) περί: «Θαλασσίων διαδρόμων και σχεδίων διαχωρισμού κυκλοφορίας στην Χωρική Θάλασσα» (εντασσόμενον και πάλιν εις το “Τμήμα 3” πράγμα που δηλώνει ακόμη μίαν φοράν και δια της θεωρητικής οδού, τον αναγκαστικό – άμα δε και συγχρονικό με την διεύρυνση – χαρακτήρα των προβλεπομένων στην διάταξη), αναφέρεται ρητώς η δυνατότης του παρακτίου κράτους (πχ της Ελλάδος) να «…δύναται, όπου παρίσταται αναγκαίο, και λαμβάνοντας υπόψη την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας, να ζητά από τα ξένα πλοία που ασκούν το δικαίωμα της αβλαβούς διέλευσης από τη χωρική του θάλασσα, να χρησιμοποιούν εκείνους τους θαλάσσιους διαδρόμους και τους κανόνες διαχωρισμού της θαλάσσιας κυκλοφορίας τους οποίους τούτο δύναται να καθορίσει ή υποδείξει για την ρύθμιση της διέλευσης των πλοίων». Εις δε την παρ. 4 αναφέρει ότι: «Το παράκτιο κράτος προσδιορίζει με σαφήνεια τους θαλάσσιους αυτούς διαύλους και τα σχέδια διαχωρισμού της κυκλοφορίας σε χάρτες στους οποίους δίνει την δέουσα δημοσιότητα.».<br /><br /> Άρα υπάρχει υποχρέωση της Ελλάδος να προσδιορίζει και θαλασσίους διαδρόμους που όμως έχει την δυνατότητα να τους χαράξει η ιδία, αλλά τους οποίους – αφ’ ής χαράξεώς των – οφείλει να δημοσιοποιεί δια χαρτών ώστε να εξυπηρετούνται τα ξένα πλοία.<br /><br /> Συνεπώς και εις αυτήν την περίπτωση καταρρέει το προπαγανδιστικό τουρκικό μύθευμα ότι το Αιγαίο «καθίσταται κλειστή ελληνική λίμνη» δια της επεκτάσεως της Αιγιαλίτιδος Ζώνης της Ελλάδος εις τα 12nm.<br /><br />Συμπερασματικώς, δυνάμεθα να καταλήξομε στο ότι η προοπτική επεκτάσεως της ελληνικής Αιγιαλίτιδος Ζώνης εις τα 12 nm, με παράλληλον σύγχρονον θέσπισιν των αναγκαίων ρυθμίσεων διευκολύνσεως της οδεύσεως της συναφούς ναυσιπλοΐας εις τις θαλάσσιες περιοχές του Αιγαίου, αποτελεί συνθήκην απολύτως συνάδουσα και με το γράμμα, αλλά και με το πνεύμα του νέου Δικαίου της Θαλάσσης, όπως αυτό έχει αποτυπωθεί στην Σύμβαση UNCLOS (IΙI) του 1982. Ειδικώς δε, η ναυτιλιακή κυκλοφορία η διερχομένη από τις δύο γεωπολιτικώς κρισιμότατες οδούς διεθνούς ναυσιπλοΐας, τις διερχόμενες δια του Αιγαίου Πελάγους και την εγγύς θαλασσία περιοχή του εις την Ανατολικήν Μεσόγειον, ήτοι «Σουέζ – Γιβραλτάρ» και «Δαρδανέλια – Γιβραλτάρ», κάθε άλλο παρά θα παρεμποδίζοντο από μίαν ανάλογον εξέλιξιν, η οποία θα εδρομολογείτο από μια χώρα κατ’ εξοχήν και παραδοσιακώς ναυτικήν, όπως η Ελλάδα. Πολύνησος χώρα, με αυτονόητον ενδιαφέρον και αντίστοιχα εθνικά συμφέροντα, συναρτώμενα άλλωστε, κατά μείζονα λόγον και με δεσμούς αιώνων με τον εμπορικό στόλο ελληνικών συμφερόντων, τον δεσπόζοντα παραδοσιακώς εις την διεθνή Ναυτιλίαν. Τουναντίον, η ενεργοποίησις των εν λόγω συμπληρωματικών προβλέψεων των αφορουσών εις την χάραξιν θαλασσίων διαδρόμων εις το πλαίσιο εκπονήσεως σχεδίων διαχωρισμού της κυκλοφορίας της ναυσιπλοΐας, εντός της προτεινομένης προς επέκτασιν Αιγιαλίτιδος Ζώνης της Ελλάδος, συμφώνως προς τις προβλέψεις του Άρθρου 22 της UNCLOS ΙΙΙ (1982), τις αναλυθείσες ανωτέρω, αποσκοπεί ακριβώς εις την διευκόλυνσιν της ναυσιπλοΐας, στην επαύξησιν της ασφαλείας των ναυτιλομένων, αλλά και στην διευκόλυνσιν και άλλων θαλασσίων δραστηριοτήτων (εμπορικών και μη) δυναμένων να λαμβάνουν χώρα στην ιδία θαλασσίαν περιοχήν (π.χ. αλιεία, θαλασσία επιστημονική έρευνα, εκμετάλλευσις/προστασία θαλάσσιων πόρων κλπ.). <div><br /></div><div>Αυτή άλλωστε ήτο και η πρόνοια, η ουσιαστικώς αποτυπωθείσα εις το πρωτοποριακόν κείμενον της Συμβάσεως UNCLOS ΙΙΙ (1982) αποσκοπούσα εις τον συγκερασμόν δύο φαινομενικώς αντικρουομένων προτεραιοτήτων: αφενός της παραδοσιακής ανάγκης δι’ επέκτασιν της κυριαρχίας του κράτους εντός του θαλασσίου χώρου (μέσω της αιγιαλίτιδος ζώνης), και αφετέρου την εξίσου αυτονόητον διευκόλυνσιν της ναυσιπλοΐας εις τον κοινόν θαλάσσιον χώρον. Ως εκ τούτου, αιτιάσεις παρουσιάζουσες το ενδεχόμενον της τάχα …δυσχερείας/παρακωλύσεως («κλείσιμο του Αιγαίου») της διερχομένης ναυσιπλοΐας, και, ειδικώς της προερχομένης από και προς τα Στενά του Ελλησπόντου, ως πρόσχημα δια την υπονόμευσιν της προοπτικής επεκτάσεως της Αιγιαλίτιδος Ζώνης της Ελλάδος κατά τις προβλέψεις της Συμβάσεως UNCLOS ΙΙΙ (1982), συνιστούν είτε άγνοια των νομικών και γεωπολιτικών παραμέτρων του ζητήματος, είτε συνειδητήν παρερμηνείαν και διαστρέβλωσή των με αδήλους στόχους μη υπηρετούντες το εθνικόν συμφέρον.</div><div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η πομφόλυξ της «κλειστής ελληνικής λίμνης» του Αιγαίου

Υπό Καθηγητού Ι. Θ. Μάζη , ΕΚΠΑ Πρώτη δημοσίευσις: 20/10/2020 Πολλά και υπό πολλών ελλήνων διανοουμένων, πολιτικών, δημοσιογράφων και ακαδημ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Άγκυρα στις «συμπληγάδες» ΗΠΑ-Ρωσίας-ΕΕ, βιάζεται ξαφνικά για ελληνοτουρκικά-Κυπριακό

<img height="373" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=shutterstock_1619800486_6.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Στο φουλ μπαίνουν οι μηχανές για Διερευνητικές επαφές Ελλάδας-Τουρκίας και για Πενταμερή Διάσκεψη για το Κυπριακό σε μια συγκυρία η οποία φαίνεται απλώς να συνδέεται με την προσπάθεια εξωραϊσμού της διεθνούς εικόνας της Τουρκίας και του ηγέτη της σε μια στιγμή που οι ευρωτουρκικές σχέσεις είναι σε οριακή καμπή και η αβεβαιότητα κυριαρχεί σχετικά με την επόμενη ημέρα των αμερικανοτουρκικών σχέσεων υπό την Προεδρία Μπάιντεν.<br /><br />Μετά από συνεχείς δηλώσεις της τουρκικής ηγεσίας περί «διαλόγου» και «διερευνητικών» και «βούλησης επίλυσης του Κυπριακού» και μετά την αρκετά πομπώδη προαναγγελία των Διερευνητικών από τον κ.Τσαβούσογλου χθες το πρωί, αργά το απόγευμα υπήρξε η επικοινωνία σε επίπεδο γενικών γραμματέων των δύο Υπουργείων Εξωτερικών και ορίστηκε η επανέναρξή των Διερευνητικών Επαφών στις 25 Ιανουαρίου στην Κωνσταντινούπολη μετά από διακοπή σχεδόν 5 ετών..<br /><br />Η ζύμωση της διεθνούς κοινής γνώμης και των ξένων κυβερνήσεων από την Τουρκία όλο το προηγούμενο διάστημα για την έναρξη των διερευνητικών σχεδόν εμφανίσθηκε ως πανάκεια για την εξομάλυνση της κατάστασης και την εκτόνωση των εντάσεων, ενώ επίσης επιχειρείται να δοθεί η ίδια εικόνα για την Πενταμερή για το Κυπριακό.<br /><br />Είναι προφανές ότι η Τουρκία επιδιώκει να προσφέρει τα απαραίτητα εργαλεία που αναζητούν οι υποστηρικτές της στην Ε.Ε. και ο σθεναρότερος συνήγορος της ο Ύπατος Εκπρόσωπος Ζ.Μπορελ ώστε να αποστεωθούν οι αποφάσεις των Συνόδων Κορυφής του Οκτωβρίου και του Δεκεμβρίου που αφού καταδίκαζαν τις παράνομες ενέργειες της Τουρκίας και την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων κρατών μελών, προέβλεπαν την διαδικασία επιβολής κυρώσεων .<br /><br />Όσο κι αν οι ευρωπαϊκές κυρώσεις δεν μπορούν να γονατίσουν την Τουρκία , είναι σαφές ότι την στιγμη που η τουρκική οικονομία κινείται στην κόψη του ξυραφιού, το μήνυμα στις αγορές από μια απόφαση ευρωπαϊκών κυρώσεων μετά από εκείνες των ΗΠΑ, θα λειτουργούσαν ως τσουνάμι για την ΄Αγκυρα.<br /><br />Συγχρόνως η Τουρκία θέλει να αποσπάσει ανέξοδα την λεγόμενη «Θετική Ατζέντα» που προβλέπει την αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης , την κατάργηση των θεωρήσεων για την είσοδο στην Ε.Ε. τούρκων πολιτών, αύξηση των κονδυλίων για το μεταναστευτικό, το ξεπάγωμα των κεφαλαίων των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, επανάληψη Συναντήσεων Υψηλού επιπέδου.<br /><br />Και ελπίζει η Άγκυρα ότι και θα αποφύγει τις κυρώσεις και θα κερδίσει την Θετική Ατζέντα με ..αντάλλαγμα την επανέναρξη των διερευνητικών επαφών , και την απόσυρση του Oruc Reis στην τουρκική υφαλοκρηπίδα, μετά από πέντε μήνες παράνομης παρουσίας του στην Ελληνικη υφαλοκρηπίδα.<br /><br />Και συγχρόνως πιστεύουν ότι θα μπορέσουν να παγώσουν την διαδικασία των κυρώσεων για την υπόθεση της Κύπρου και ενώ το Barbaros πραγματοποιεί παράνομες έρευνες ακόμη και σήμερα στην κυπριακή ΑΟΖ , με επίκληση της μη διατάραξης του κλίματος για την σύγκληση της Πενταμερούς για το Κυπριακό.<br /><br />Η Τουρκία θέλει να πάρει όσα μπορεί, χωρίς να δώσει απολύτως τίποτα.<br /><br />Στις 25 Ιανουαρίου οι κ. Παύλος Αποστολίδης και Αλέξανδρος Κουγιού συνοδευόμενοι από μια διπλωμάτη που θα κρατά ατύπως σημειώσεις θα συναντηθούν με την τουρκική ομάδα που πιθανότατα επικεφαλής θα έχει τον αναπληρωτή υπουργό εξωτερικών Σεντατ Ονάλ, ο οποίος πάντως δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερη σχέση με τα ελληνοτουρκικά και με τις προηγούμενες ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις και διερευνητικές επαφές. Όμως πιθανότατα η τουρκική πλευρά επιλέγει έναν αναπληρωτή υπουργό και όχι π.χ. τον διευθυντή του ΥΠΕΞ και γνωστό «γεράκι» Τ.Ερτσιγιες που γνωρίζει πολύ καλά τα ζητήματα των οριοθετήσεων και είναι αυτός που συνέβαλε στην διαμόρφωση του τουρκολυβικου μνημονίου και των άλλων επιθετικών κινήσεων της Τουρκίας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. <br /><br />Οι διερευνητικές αφορούν την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και πονηρά ο κ. Τσαβούσογλου λέει ότι υπάρχουν 5000 σελίδες υλικο από τους προηγούμενους 60 γύρους και θα συζητηθούν τα «επίμαχα» θέματα που συζητιόντουσαν μέχρι τώρα.<br /><br />Όμως οι διερευνητικές έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά . Είναι άτυπες επαφές και όχι διαπραγμάτευση, και η κάθε πλευρά μπορεί να εγείρει όποιο θέμα επιθυμεί, χωρίς να σημαίνει ότι η άλλη πλευρά το αποδέχεται ως θέμα συζήτησης και διαλόγου. Στην άτυπη αυτή ανταλλαγή απόψεων δεν υπάρχουν συμφωνημένα και από τις δύο πλευρές πρακτικά, καθώς έτσι κατοχυρώνεται και ο άτυπος χαρακτήρας τους, ενώ ισχύει η αρχή ότι τίποτα δεν έχει συμφωνηθεί εάν δεν υπάρξει συνολική Συμφωνία.<br /><br /><img height="481" src="https://www.liberal.gr/ckfinderIMG/userfiles/images/AP_21011574322091.jpg" width="640" /><br /><br />Η Τουρκική πλευρά ,το έχει προαναγγείλει ήδη, δεν θα διστάσει να θέσει το πακέτο των αμφισβητήσεων της (και στο παρελθόν έχει εγείρει θέμα αποστρατιωτικοποίησης νησιών, των ελληνικων χωρικών υδάτων , του εναέριου χώρου, γκρίζων ζωνών και προβάλει την αυθαίρετη και μονομερή ερμηνεία του Δικαίου της θάλασσας). Με αυτή την «βεντάλια» στο χέρι της τουρκικής αντιπροσωπείας και με δεδομένο ότι από το 2016 που έγινε ο 60ος γύρος των Διερευνητικών έχει φορτωθεί στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το τουρκολυβικό Μνημόνιο, είναι εξαιρετικά απίθανο η διαδικασία αυτή να οδηγήσει σε συνολική και τελική προσέγγιση των θέσεων των δυο πλευρών. Τέτοια που να μπορεί να καταλήξει σε κανονική διαπραγμάτευση για οριοθέτηση η την σύνταξη συνυποσχετικού για παραπομπή στην Χαγη.<br /><br />Σε ότι αφορά την Ε.Ε. είναι ξεκάθαρο ότι η ομοφωνία που απαιτείται για την επιβολή κυρώσεων, στην οποία επένδυσε η Τουρκία γνωρίζοντας ότι οι «φίλοι» της όπως το Βερολίνο, η Ρώμη και η Μαδρίτη θα μπλοκάρουν τις κυρώσεις, ομοίως απαιτείται ομοφωνία και για την οποιαδήποτε «προσφορά» στην Τουρκία από την λίστα της θετικής ατζέντας. Και η Αθήνα, η Λευκωσία η το Παρίσι προφανώς δεν θα δώσουν «προίκα» στον κ.Ερντογάν σε μια δύσκολη περίοδο για την Τουρκία, όσο η Άγκυρα επιμένει στις θέσεις της και συνεχίζει να απειλεί κράτη μέλη και συγχρόνως να λειτουργεί αποσταθεροποιητικά για ολόκληρη την περιοχή.<br /><br />Στο Κυπριακό τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρο από την περίπτωση των διερευνητικών. Ο κ.Τσαβουσογλου υποδεχόμενος χθες στην Άγκυρα τον «υπουργό εξωτερικών» του ψευδοκράτους κ.Ερτουγκρουλογλου ξεκαθάρισε ότι στην Πενταμερή θα πρέπει να προσκληθούν ως ισότιμοι οι εκπρόσωποι Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων ( εξαφανίζοντας έτσι την Κυπριακή Δημοκρατία) και να συζητηθούν οι δυο ισότιμες κυριαρχίες. Κατι που πρακτικά οδηγεί σε δυο κράτη τα οποία είτε ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους είτε ,επιλέγουν το συνομοσπονδιακό μοντέλο. Κατι που επιβεβαίωσε και ο εκπρόσωπος του ψευδοκράτους που έσπευσε να τονίσει ότι η διαδικασία των διακοινοτικών συνομιλιών έχει τελειώσει και δεν υπάρχει πλέον θέμα συζήτησης περί ομοσπονδίας.<br /><br />Η Τουρκία διατυμπανίζοντας και προβάλλοντας την καλή διάθεση της για ..διάλογο με την Ελλάδα και για το Κυπριακό, σπεύδει ταυτοχρόνως να δυναμιτίσει αυτές τις διαδικασίες.<br /><br />Η Άγκυρα γνωρίζει ότι ο χρόνος δεν κυλάει υπέρ της. Από τις 20 Ιανουαρίου θα διαμορφωθεί μια νέα πραγματικότητα και στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Ο Ιμπραήμ Καλίν, ο στενότερος συνεργάτης του τούρκου προέδρου, σε χθεσινή συνέντευξη του εξέφρασε την εκτίμηση ότι η νέα αμερικανική κυβέρνηση θέλει καλές σχέσεις με την Τουρκία αρκεί όπως είπε όμως να λυθούν τρία θέματα: η αμερικανική στήριξη στους Κούρδους της Συρίας του YPG, η αντιμετώπιση ως τρομοκρατικής οργάνωσης των οπαδών του Φετουλαχ Γκιουλεν ο οποίος ζει στην Πενσυλβανια και ο αποκλεισμός της Τουρκίας από το F-35. Τρία θέματα που είναι προφανές ότι δεν θα υπάρξει εύκολα αλλαγή στάσης . <br /><br /><img height="452" src="https://www.liberal.gr/ckfinderIMG/userfiles/images/AP_19292728649875.jpg" width="640" /><br /><br />Και την ίδια στιγμή το πρακτορείο ΤΑΣΣ προανήγγειλε ότι η Τουρκία αναλαμβάνει τον έλεγχο των S400 και ότι πλέον σύμφωνα και με δηλώσεις του διευθυντή της τουρκικής Προεδρίας Εξοπλισμών (στον οποίο έχουν επιβληθεί κυρώσεις από τις ΗΠΑ) η Τουρκία θα τους ενεργοποιήσει όταν αυτό καταστεί αναγκαίο…<br /><br />Οι «Συμπληγάδες Μόσχας -Ουάσιγκτον» που πρέπει να διέλθει η Άγκυρα είναι ίσως που την υποχρεώνουν να επιχειρήσει να περάσει πιο γρήγορα από τον σκόπελο της Ε.Ε..<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Άγκυρα στις «συμπληγάδες» ΗΠΑ-Ρωσίας-ΕΕ, βιάζεται ξαφνικά για ελληνοτουρκικά-Κυπριακό

Νίκος Μελέτης Στο φουλ μπαίνουν οι μηχανές για Διερευνητικές επαφές Ελλάδας-Τουρκίας και για Πενταμερή Διάσκεψη για το Κυπριακό σε μια συγ...

Διαβάστε την συνέχεια

Χωρικά ύδατα, υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ με απλά λόγια

<img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5ffd44c026000002810c6b83.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τι ισχύει στο Διεθνές Δίκαιο, την τρέχουσα κατάσταση και τις θέσεις της Τουρκίας. Μια συνοπτική ανάλυση για κάθε όρο.Αναλυτικός οδηγός για να ξέρετε τι γίνεται.</span></h3><b>Δρ. Φάνης Τσουλουχάς* </b> <br />Τα χωρικά ύδατα, η υφαλοκρηπίδα και η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας. Αλλά τι σημαίνουν με σχετικά όσο γίνεται πιό απλά λόγια για μη ειδήμονες; Τι ισχύει σήμερα; Στο κείμενο που ακολουθεί, παρουσιάζω τι ισχύει στο Διεθνές Δίκαιο, την τρέχουσα κατάσταση, τις θέσεις της Τουρκίας, και κάνω μία συνοπτική ανάλυση για κάθε όρο.<br /><br />Η κυριαρχία, τα κυριαρχικά δικαιώματα και η δικαιοδοσία στη θάλασσα ρυθμίζονται βασικά από τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 (United Nations Convention on the Law of the Sea (UNCLOS)). Οι περισσότερες χώρες έχουν υπογράψει και επικυρώσει τη σύμβαση. Μερικές χώρες, όπως οι Η.Π.Α., η Λιβύη και τα Η.Α.Ε, έχουν υπογράψει αλλά δεν έχουν επικυρώσει τη σύμβαση. Και μερικές χώρες όπως η Τουρκία, το Ισραήλ και η Συρία ούτε έχουν υπογράψει ούτε έχουν επικυρώσει τη σύμβαση. Αυτό βέβαια δεν έχει πρακτική σημασία εφόσον οι περισσότερες χώρες έχουν κυρώσει τη σύμβαση, δεσμεύοντας και τα κράτη που δεν την έχουν κυρώσει.<br /><br /><img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5ffd407e260000497f0c6b80.gif?ops=scalefit_630_noupscale" /><br /><br /><div>Χωρικά ύδατα ή αιγιαλίτιδα ζώνη (territorial sea) και εναέριος χώρος (airspace)<div><br />Διεθνές Δίκαιο:<br /><br />Τα χωρικά ύδατα ενός παράκτιου κράτους καθορίζονται από τις γραμμές βάσης μέχρι ένα όριο που δεν μπορεί να ξεπερνά τα 12 ναυτικά μίλια, στο οποίο έχει πλήρη κυριαρχία (sovereignty) και δικαιοδοσία (jurisdiction), περιλαμβάνοντας το βυθό (seabed) και υπέδαφος (subsoil) και τον εναέριο χώρο. Εάν η απόσταση μεταξύ των ακτών παράκτιων όμορων κρατών είναι μικρότερη των 24 μιλίων το όριο καθορίζεται στη μέση γραμμή.Η Ελλάδα έχει μονομερές και αναφαίρετο δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα και τον εναέριο χώρο στα 12 ναυτικά μίλια. Σχεδόν όλα τα κράτη έχουν επεκτείνει τα χωρικά τους ύδατα στα 12 μίλια, και πλέον αυτό είναι εθιμικός κανόνας.<br /><br />Σημειώστε ότι η αβλαβής διέλευση (innocent passage) πλοίων με σημαία άλλων κρατών επιτρέπεται στα χωρικά ύδατα. Η αβλαβής διέλευση μπορεί να ανασταλεί όταν υπάρχει απειλή της εθνικής ασφάλειας ή της ειρήνης, παράνομη κυκλοφορία, ή λαθρεμπόριο ναρκωτικών.<div><br />Τρέχουσα κατάσταση:<br /><br />Η Ελλάδα έχει χωρικά ύδατα 6 ναυτικών μιλίων (καθορισμένα το 1936) και εναέριο χώρο 10 μιλίων (καθορισμένα το 1931), δηλαδή υπάρχει ανακολουθία ανάμεσα στα χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο.1 Πολύ πρόσφατα (στις 27 Δεκεμβρίου του 2020) τέθηκε σε ισχύ το Προεδρικό Διάταγμα υπ’ αριθμόν 107 «Περί κλεισίματος κόλπων και χάραξης ευθείων γραμμών βάσης στη θαλάσσια περιοχή του Ιονίου και των Ιονίων νήσων μέχρι το Ακρωτήριο Ταίναρο της Πελοποννήσου,» που είναι απαραίτητο βήμα για την επέκταση των χωρικών μας υδάτων. Σημειώστε ότι η προεργασία είχε αρχίσει επί κ. Κοτζιά, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν την ολοκλήρωσε. Και μόλις κατατέθηκε στην Βουλή το νομοσχέδιο του υπουργείου Εξωτερικών για τον «Καθορισμό του εύρους της αιγιαλίτιδας ζώνης στη θαλάσσια περιοχή του Ιουνίου και των Ιονίων Νήσων μέχρι το Ακρωτήριο Ταίναρο της Πελοποννήσου.» Το νομοσχέδιο έχει προγραμματιστεί να εισαχθεί για επεξεργασία στην αρμόδια Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλήςτην Τρίτη 12 Ιανουαρίου, και να εισαχθεί στην Ολομέλεια την Τρίτη 19 Ιανουαρίου. Επίσης συνεχίζεται η προετοιμασία για επέκταση και σε άλλες περιοχές της χώρας.<div><br />Θέση Τουρκίας:<br /><br />Η Τουρκία προσπαθεί διακαώς και επιθετικά να μας αποτρέψει να εξασκήσουμε το δικαίωμα να επεκτείνουμε τα χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο μας στα 12 μίλια, δηλαδή θέλει να έχουμε χωρικά ύδατα και εναέριο χώρο 6 μιλίων το πολύ στο Αιγαίο. Προσπαθεί να μας αποτρέψει είτε με το παράνομο με το Διεθνές Δίκαιο casus belli (αιτία πολέμου) που ψήφησε η Τουρκική Βουλή το 1995, είτε παραβιάζοντας τον εναέριο χώρο μας, είτε με τις πρόσφατες έρευνες του Ορούτς Ρέις στα 6-12 ναυτικά μίλια. Σημειώστε ότι η Τουρκία έχει επεκτείνει από το 1964 τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια στον Εύξεινο Πόντο και στην Ανατολική Μεσόγειο.<div><br />Ανάλυση:<br /><br />Όπως ανέφερα στο άρθρο με τίτλο «<a href="https://www.huffingtonpost.gr/entry/kaneis-den-thelei-mia-aetokratoria-ste-yeitonia-toe_gr_5f183663c5b6f2f6c9efcf6a">Κανείς δεν θέλει μιά αυτοκρατορία στη γειτονιά του: Συνοπτική Ανάλυση των Ελληνοτουρκικών Σχέσεων και Στρατηγικές Προτάσεις</a>» που δημοσιεύτηκε στο HuffPost Greece στις 23 Ιουλίου του 2020, «Αν έχουμε ένα νομικό δικαίωμα το οποίο δεν το ασκούμε, αυτό στέλνει σινιάλο αδυναμίας, και μπορεί στο τέλος κάλλιστα το δικαίωμα να γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Το επιχείρημα ότι θα ασκήσουμε το δικαίωμα μας όποτε εμείς θέλουμε δεν είναι αστείο, αλλά σίγουρα είναι επικίνδυνο. Από την άλλη, το casus belli είναι μη αξιόπιστη απειλή (non-credible threat) διότι αν το αγνοήσουμε και επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα και τον εναέριο χώρο στα 12 ναυτικά μίλια, η Τουρκία δεν μπορεί να κάνει πόλεμο για κάτι για το οποίο είχαμε νόμιμο δικαίωμα να κάνουμε χωρίς σοβαρές μετέπειτα κυρώσεις. Τουναντίον, η επέκταση θα βελτιώσει σημαντικά την διαπραγματευτική μας θέση. Επίσης, η Τουρκία θα χάσει το έρεισμα του πως μπορούμε να έχουμε χωρικά ύδατα 6 μιλίων και εναέριο χώρο 10 μιλίων, που οδηγεί σε παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας.»<br />Συνορεύουσα ζώνη (contiguous zone)<div><br />Διεθνές Δίκαιο:<br /><br />Παράκτια κράτη μπορούν να καθιερώσουν συνορεύουσα ζώνη η οποία δεν ξεπερνά τα 24 ναυτικά μίλια από τις γραμμές βάσης. Η συνορεύουσα ζώνη δίνει δικαιοδοσία σε ένα κράτος στην επιφάνεια και το βυθό να αποτρέπει και να τιμωρεί μεταναστευτικές, δημοσιονομικές, τελωνειακές και υγειονομικές παραβάσεις στο έδαφος και τα χωρικά της ύδατα. Δηλαδή η συνορεύουσα ζώνη ενισχύει τη δυνατότητα ενός κράτους να εφαρμόζει τους νόμους του στην επικράτειά του.<br /><br />Επίσης, όσον αφορά τον έλεγχο για την εμπορία αρχαιολογικών και ιστορικών αντικειμένων που βρέθηκαν στη θάλασσα, η απομάκρυνσή τους από το βυθό στην συνορεύουσα ζώνη είναι παράνομη.<div><br />Τρέχουσα κατάσταση<br /><br />Η Ελλάδα δεν έχει κηρύξει συνορεύουσα ζώνη παρότι έχει το δικαίωμα.<br /><br />Ανάλυση:<br /><br />Δεδομένης της πίεσης που δέχεται η Ελλάδα λόγω παράνομων μεταναστευτικών ροών, και δεδομένων των αρχαιολογικών θησαυρών στο Αιγαίο, είναι καταλυτική η σημασία της συνορεύουσας ζώνης.<br />Υφαλοκρηπίδα (continental shelf)<div><br />Διεθνές Δίκαιο:<br /><br />Η υφαλοκρηπίδα υπάρχει αυτομάτως (ipso facto) και δεν χρειάζεται να ανακηρυχθεί, αλλά πρέπει να οριοθετηθεί ανάμεσα σε όμορα κράτη και, αν υπάρχει διαφωνία, να παραπεμφθεί με κοινό συμφωνητικό στο Διεθνές Δικαστήριο. Ο βασικός κανόνας οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας ανάμεσα σε όμορα κράτη είναι η αρχή της μέσης γραμμής (επίσης διαβάστε τα σχετικά για ΑΟΖ πιό κάτω). Η υφαλοκρηπίδα εκτείνεται 200 ναυτικά μίλια από τις γραμμές βάσης, ή μέχρι την απώτερη άκρη του ηπειρωτικού περιθωρίου (continental margin) όταν αυτό εκτείνεται πέρα από τα 200 μίλια. Χωρίς να μπαίνουμε σε λεπτομέρειες, υπάρχουν δύο μέθοδοι υπολογισμού του ηπειρωτικού περιθωρίου, η γεωλογική μέθοδος και η μέθοδος των σταθερών αποστάσεων. Η εκτεταμένη υφαλοκρηπίδα όμως δεν μπορεί να ξεπερνά τα 350 μίλια από τις γραμμές βάσης ή 100 μίλια από το ισοβαθές (isobath) των 2,500 μέτρων, όπου το ισοβαθές είναι η γραμμή που συνδέει τα σημεία του βυθού στα μέτρα αυτά. Με βάση την UNCLOS η προθεσμία υποβολής για τέτοια επέκταση για όλα τα κράτη έχει πλέον περάσει.<br /><br />Ένα παράκτιο κράτος έχει κυριαρχικά δικαιώματα στο βυθό και το υπέδαφος της υφαλοκρηπίδας του, που του επιτρέπει εκμετάλλευση φυσικών πόρων, όπως εξερεύνηση και εξόρυξη υδρογονανθράκων.</div><div><br />Τρέχουσα κατάσταση:<br /><br />Η Ελλάδα έχει συνάψει συμφωνία με την Ιταλία το 1977 εφαρμόζοντας την αρχή της μέσης γραμμής.<br />Θέση Τουρκίας:<br /><br />Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα υφαλοκρηπίδας στα ελληνικά νησιά, λες και ήταν τα νησιά επιπλέοντα σκάφη ή στηριγμένα σε πυλώνες. Για αυτό το λόγο στέλνει σεισμογραφικά ή άλλα ερευνητικά σκάφη στην υφαλοκρηπίδα μας. Επίσης δείτε τη θέση της Τουρκίας για την ΑΟΖ παρακάτω.</div><div><br />Ανάλυση:<br /><br />Όσον αφορά τα νησιά και τις βραχονησίδες, που είναι σημαντικό για μας, το άρθρο 121 του τμήματος VIII της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 ξεκαθαρίζει ότι ότι ισχύει για ξηρά, ισχύει και για νήσους και βραχονησίδες, με εξαίρεση τις βραχονησίδες οι οποίες δεν έχουν τη δυνατότητα να συντηρήσουν ανθρώπινη διαβίωση ή οικονομική ζωή από μόνες τους, και οι οποίες δεν δικαιούνται υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, παρότι δικαιούνται αιγιαλίτιδας και συνορεύουσας ζώνης.<br />Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (Exclusive Economic Zone)</div><div><br />Διεθνές Δίκαιο:<br /><br />Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη πρέπει να ανακηρυχθεί, και να οριοθετηθεί ανάμεσα σε όμορα κράτη. Ο βασικός κανόνας οριοθέτησης ανάμεσα σε όμορα κράτη είναι η αρχή της μέσης γραμμής. Συμπληρωματικά κριτήρια είναι, πρώτον, η αρχή της ευθυδικίας όταν συντρέχουν ειδικές περιστάσεις και, δεύτερον, η αρχή της αναλογικότητας για την αποφυγή ακραίων και δυσανάλογων ρυθμίσεων, επειδή η τελευταία λαμβάνει υπ΄ όψιν το μέγεθος των εκατέρωθεν ακτών και τη γεωγραφική διαμόρφωση.<br /><br />Η ΑΟΖ εκτείνεται μόνο μέχρι 200 ναυτικά μίλια από τις γραμμές βάσης, παρέχοντας στην παράκτια χώρα κυριαρχικά δικαιώματα σε οικονομικούς πόρους στο νερό, στο βυθό και στο υπέδαφος, όπως αλιεία, θαλάσσια έρευνα, και εξερεύνηση και εξόρυξη. Δίνει επίσης το δικαίωμα παραγωγής ενέργειας από τον άνεμο ή τον κυματισμό της θάλασσας και εκμετάλλευσης, και το δικαίωμα δημιουργίας τεχνιτών νησίδων και άλλων κατασκευών. Δηλαδή ενώ η υφαλοκρηπίδα έχει γεωφυσικό προσανατολισμό, η ΑΟΖ έχει οικονομικό προσανατολισμό. Ενώ η υφαλοκρηπίδα αναφέρεται κυρίως στο βυθό και στο θαλάσσιο υπέδαφος, η ΑΟΖ αναφέρεται και στα υπερκείμενα θαλάσσια νερά. Επίσης παρέχει δικαιοδοσία σε σχέση με την προστασία και διαφύλαξη φυσικών πόρων και θαλασσίου περιβάλλοντος.<br /><br />Σημειώστε ότι η ΑΟΖ δεν παρέχει κυριαρχία αλλά μόνο κυριαρχικά δικαιώματα και δικαιοδοσία για την προστασία αυτών των δικαιωμάτων. Γενικά, δεν δίνει το δικαίωμα της απαγόρευσης ναυσιπλοΐας ή εναέριων πτήσεων. Σημειωτέων ότι άλλα κράτη μπορούν να απλώσουν καλώδια και αγωγούς στο βυθό με άδεια του παράκτιου κράτους που έχει τα κυριαρχικά δικαιώματα, το οποίο μπορεί να απαιτήσει διαφορετικές διαδρομές.<br />Τρέχουσα κατάσταση:<br /><br />Η Ελλάδα συνήψε συμφωνία ΑΟΖ με την Ιταλία, και μερική συμφωνία με την Αίγυπτο, το 2020. Η Ελλάδα έχει συμφωνήσει με την Αλβανία για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης προς καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών.<div><br />Θέση Τουρκίας:<br /><br />Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ στα ελληνικά νησιά.Προσπαθεί να μας αποτρέψει στέλνοντας σεισμογραφικά ή άλλα ερευνητικά σκάφη. Η Τουρκία ισχυρίζεται την παρουσία ειδικών περιστάσεων στο Αιγαίο, και θέλει να χρησιμοποιηθεί η αόριστη αρχή της ευθυδικίας αντί της αρχής της μέσης γραμμής στην οριοθέτηση με την Ελλάδα, παρότι στο παράνομο μνημόνιο που συνήψε με την κυβέρνηση της Λιβύης (το οποίο απορρίφθηκε από το Κοινοβούλιο της Λιβύης), αγνοώντας τις ενδιάμεσες Ελληνικές νήσους, φαίνεται να ακολούθησε τη μέση γραμμή. Το πρόβλημα είναι ότι η Τουρκία θεωρεί ότι δίκαιο είναι ότι εξυπηρετεί 100% τα συμφέροντά της, ενώ όμορα παράκτια κράτη ακολουθούν την αρχή της ευθυδικίας αντί την αρχή της μέσης γραμμής όταν αμφότερα θεωρούν την πρώτη ως πιο δίκαιη λόγω ειδικών περιστάσεων. Η Τουρκία ακολουθεί αυτό που στη θεωρία των διαπραγματεύσεων αποκαλείται διαπραγμάτευση θέσεων (positional bargaining), ξεκινώντας με ακραίες θέσεις και προσπαθώντας να εκμαιεύσει όσα περισσότερα μπορεί ή να πάρει κάτι από το τίποτα. Φυσικά αυτή η μέθοδος στην πράξη τις περισσότερες φορές δεν δουλεύει καθότι απορρίπτεται ασυζητητί και οδηγεί άλλους διαπραγματευόμενους να απορρίπτουν την όποια διαπραγμάτευση κάτω από τέτοιες συνθήκες. Έτσι η Τουρκία θεωρεί ότι τα νησιά έχουν μηδενική επήρεια στην οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ. Η Ελλάδα θεωρεί κατ’ αρχήν ότι τα νησιά έχουν πλήρη επήρεια, αλλά ως αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης με την Ιταλία και την Αίγυπτο έχει αποδεχθεί και σχετικώς μειωμένη επήρεια.</div><div><br />Ανάλυση:<br /><br />Η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει άμεσα σε ανακήρυξη ΑΟΖ με βάση το Διεθνές Δίκαιο και κατάθεση της πρότασής μας με συντεταγμένες στον ΟΗΕ. Η Ελλάδα θα μπορούσε επίσης να συνάψει συμφωνία με την Κυπριακή Δημοκρατία.<br />Συμπέρασμα<br /><br />Γενικώς, μπορεί να μην μπορέσουμε ποτέ να έρθουμε σε απ’ ευθείας συμφωνία ΑΟΖ με την Τουρκία.Η μόνη διέξοδος είναι το Διεθνές Δικαστήριο αλλά η Τουρκία δεν συμφωνεί σε τέτοια προσφυγή επειδή έχει πολιτικο-στρατικοποιήσει μία νομικής φύσεως διαφορά, ενώ ξέρει ότι θα χάσει από τις ακραίες θέσεις που έχει πάρει. Συνεπώς, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι, πρώτον, να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια όπως το έχουν κάνει σχεδόν όλες οι χώρες στον κόσμο. Αυτό θα επιλύσει το μεγαλύτερο ποσοστό του προβλήματός μας με την Τουρκία, και θα καταλύσει για αυτήν το ψευδόραμα της «γαλάζιας πατρίδας. »Είναι αδιανόητο ότι καμία κυβέρνηση δεν το έχει κάνει ήδη σε όλη την επικράτεια. Εύχομαι η παρούσα κυβέρνηση να προχωρήσει και πέρα από το Ιόνιο. Δεύτερον, να κηρύξουμε συνορεύουσα ζώνη και, τρίτον, να ανακηρύξουμε ΑΟΖ.<br /><br />Τέλος, όσον αφορά τα Ίμια, δεδομένου του πρόσφατου επεισοδίου, σημειώστε ότι η Τουρκία αποποιήθηκε τα δικαιώματά της επί όλων των νήσων του Αιγαίου πέραν των τριών μιλίων από τις τουρκικές ακτές με τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923. Τα Ίμια βρίσκονται πάνω από τρία μίλια από τις Τουρκικές ακτές. Τα μόνα νησιά που παραχωρήθηκαν στην Τουρκία είναι η Ίμβρος, η Τένεδος και οι Λαγούσες Νήσοι. Οι δε ’Ιμβρος και Τένεδος παραχωρήθηκαν με ειδικές συνθήκες αυτοδιοίκησης και προστασίας του πληθυσμού, που καταπατήθηκαν συστηματικά από την Τουρκία.<br /><br />1Ο κ. Ιωάννης Μάζης σε ένα άρθρο με τον ευρηματικό τίτλο «Η πομφόλυξ της «κλειστής Ελληνικής λίμνης» του Αιγαίου» ισχυρίζεται ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ανακολουθία μεταξύ χωρικών υδάτων και εναέριου χώρου διότι υπάρχει ένας νόμος του 1913 που δεν καταργήθηκε ποτέ και ο οποίος καθορίζει 10 μίλια πλάτος χωρικών υδάτων, προσδιορίζει δε την ισχύ του σε περιπτώσεις όπου «… τα συμφέροντα της εθνικής αμύνης απαιτώσι την τοιαύτην απαγόρευσιν.»<div><br /></div><div><b><i>*Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μερσέντ</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.huffingtonpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div></div></div></div></div></div></div></div></div>

Χωρικά ύδατα, υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ με απλά λόγια

Τι ισχύει στο Διεθνές Δίκαιο, την τρέχουσα κατάσταση και τις θέσεις της Τουρκίας. Μια συνοπτική ανάλυση για κάθε όρο.Αναλυτικός οδηγός για ν...

Διαβάστε την συνέχεια

Ποιές διερευνητικές; - Σενάρια απόβασης της Τουρκίας σε ελληνικό νησί

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-01/ErStTnQXEAECulo.jpeg?itok=rekOg-gS" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="800" height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-01/ErStTnQXEAECulo.jpeg?itok=rekOg-gS" width="640" /></a></div><div><br /></div>H Eλλάδα διαπράττει ένα μέγιστο λάθος, καθώς θα ''συρθεί'' από την Τουρκία σε διαπραγματεύσεις, οι οποίες θα μας οδηγήσουν σε τετελεσμένα. Με ποιους θα συνομιλήσουμε και γιατί; <br /><br />Μέχρι προχθές είχαμε ''νέα Ίμια'', 4 Navtex, αποβατικές ασκήσεις, ενώ μας ζητούν τον αφοπλισμό των νησιών. Αυτό δε δείχνει συμπεριφορά κανονικού κράτους, ούτε κράτους που σέβεται τη καλή γειτονία, ούτε κράτους το οποίο θέλει σοβαρά να αρχίσει διάλογο. <br /><br />Η ελληνική πλευρά να καταστήσει απολύτως διαυγές ότι οι διερευνητικές είναι διαδικαστικού περιεχομένου και δεν έχουν σαν στόχο να νομιμοποιήσουν καμία λίστα Καλίν, δηλαδή κανένα κατάλογο εκνόμων διεκδικήσεων της Τουρκίας!<br /> <br />Η Τουρκία λοιπόν, ενώ υποτίθεται πως θέλει διάογο, πραγματοποιεί αποβατικές ασκήσεις. Οι Τούρκοι έχουν βάλει στο στόχαστρο ελληνικά νησιά, μεταξύ των οποίων και ορισμένα κατοικημένα, και κάνουν σχέδια αποβατικών ενεργειών ενισχύοντας μάλιστα το Στόλο των αποβατικών τους σκαφών. <br /><br />ΟΙ Τούρκοι επιθυμούν οι ειδικές δυνάμεις τους να είναι «ζεστές» και για αυτό τις κρατούν ετοιμοπόλεμες μιας και όπως φαίνεται από τις δηλώσεις τους Τούρκων αξιωματούχων θέλουν να υπερασπιστούν την «γαλάζια πατρίδα» , η έκταση της οποίας αποτελεί πρόκληση όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για πολλές χώρες της περιοχής.<br /><br />Σχεδόν όλα τα σενάρια αυτών των ασκήσεων προβλέπουν αποβατικές επιχειρήσεις, με την ενεργοποίηση της δυνάμεως ταχείας επέμβασης αφού πρώτα το νησί-στόχος θα έχει κυκλωθεί.<br /><br />Προκλήσεις μεινοτικών εφημερίδων <br /><br />Συνεχίζεται το κρεσέντο περίεργων άρθρων από μεινοτικές εφημερίδες, σχετικά με το νέο νομοσχέδιο του ΥΠΕΘΑ για την αύξηση της θητείας, θέτοντας ερωτήματα τα οποία δεν έχουν κανένα νόημα, αλλά αποτελούν προσωπικές απόψεις που “διασπείρουν” διχαστικό κλίμα και διακρίσεις σε Έλληνες πολίτες.<br /><br />Η εφημερίδα, η οποία έχει άριστες σχέσεις με την Άγκυρα, αναρωτιέται αν οι Έλληνες μουσουλμάνοι θα κάνουν τελικά 9 ή 12 μήνες με το νέο νομοσχέδιο.<br /><br />“Το πραγματικό πρόβλημα είναι ένα. Θα σταλούν μουσουλμάνοι στην παραμεθόρια περιοχή του Έβρου και στα νησιά του Αιγαίου για να κάνουν τη στρατιωτική τους θητεία ή δεν θα σταλούν;”, αναφέρει το άρθρο.<br /><br />Ως γνωστόν σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο η στρατιωτική θητεία αυξάνεται σε 12 μήνες από τον Μάιο. <br /><br />“Ωστόσο, καθένας έχει επίσης το δικαίωμα να επιλέξει το που θα υπηρετήσει για να κάνει 9μηνο. Αυτό απαιτεί από τον νεοσύλλεκτο που θα κάνει τη στρατιωτική του θητεία, να δηλώσει την περιοχή που θέλει να εκπληρώσει την στρατιωτική του θητεία.<br /><br />Ωστόσο, το ζήτημα που θέτουμε στο ελληνικό υπουργείο άμυνας είναι το εάν θα σταλούν οι μουσουλμάνοι νεοσύλλεκτοι στην παραμεθόρια περιοχή του Έβρου ή στα νησιά του Αιγαίου για να κάνουν τη στρατιωτική τους θητεία; <br /><br />Θα τους επιτραπεί να κάνουν 9μηνη θητεία στην παραμεθόρια περιοχή; Εδώ είναι το πραγματικό πρόβλημα. Οι τελικές ρυθμίσεις γίνονται αυτές τις μέρες για να ξεκινήσουν αλλαγές στον ελληνικό στρατό κατά το πρώτο εξάμηνο του νέου έτους”, συνεχίζει το δημοσίευμα. <br /><br />Το πρόβλημα κατά το άρθρο εστιάζεται στο γεγονός ότι υπάρχει μια διαφορά στον νέο κανονισμό. Όσοι θα δηλώσουν να υπηρετήσουν ολόκληρη τη στρατιωτική τους θητεία στην παραμεθόρια περιοχή του Έβρου ή στα νησιά του Αιγαίου θα κάνουν 9μηνο αντί για 12μηνο. <br /><br />Νομίζουμε ότι η ελληνική πολιτεία διαχρονικά αντιμετωπίζει όλους τους νεαρούς πολίτες προς στράτευση, με κριτήρια ισότητας και ισονομίας και δεν υπάρχουν ερωτήματα που μπορούν να το θέσουν αυτό σε αμφιβολία.<br /><br />Οι τελικές αποφάσεις όμως το που θα τοποθετηθεί κάθε οπλίτης αφορά τις ανάγκες των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και μόνο.<br /><br />Διακρίσεις σε Έλληνες μειονοτικούς ή μη δεν γίνονται και όλοι τοποθετούνται για την θητεία τους σε επιλεγμένα πόστα σύμφωνα με τις ανάγκες κάθε περιόδου.<br /><br />Οπότε δεν υπάρχει ζήτημα ιδιαίτερης μεταχείρισης για κανέναν, ενώ οι εξαιρέσεις πιθανόν να επιβεβαιώνουν τον κανόνα. <br /><br />Ο στόχος του υπουργείου άμυνας είναι διττός. Πιστεύεται ότι η μειωμένη θητεία θα επιτρέψει στους νέους να εκπληρώσουν τη στρατιωτική τους θητεία σε σύντομο χρονικό διάστημα, ενώ τους ενθαρρύνει να συνεχίσουν την πολιτική τους ζωή και τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες. <br /><br />Μέχρι τώρα οι περισσότεροι από τους νέους προτιμούσαν να ολοκληρώσουν πρώτα την φοίτηση τους σε κάποιο τριτοβάθμιο ίδρυμα και μετά να κάνουν την στρατιωτική θητεία. <br /><br />Το υπουργείο άμυνας πιστεύει ότι με αυτόν τον τρόπο θα αυξήσει σημαντικά τον αριθμό του στρατιωτικού προσωπικού σε κρίσιμες μονάδες του Έβρου και των νησιών.<br /><br />Αναφέρεται ότι ο στόχος αυτής της κίνησης είναι να αυξηθεί ο αριθμός των στρατιωτικού προσωπικού στον στρατό ξηράς από 68.300 που είναι σήμερα σε 93.500, κάτι που θα έπρεπε να είναι φυσιολογικό. <br /><br />Εκτιμάται ότι περίπου 23.000 άτομα δεν εκπλήρωσαν τη στρατιωτική τους θητεία λόγω εκπαίδευσης ή άλλους λόγους.<br /><br />Το πρόβλημα σε όλες αυτές τις κινήσεις από μέρους μας, εστιάζεται στο γεγονός ότι η Τουρκία υλοποιεί ουσιαστικά μεθοδευμένες "πολεμικές κινήσεις" κατά της χώρας μας εδώ και δύο χρόνια, προκαλώντας ταυτόχρονα την διεθνή κοινότητα και την ΕΕ.<br /><br />Οι Τούρκοι μετακινούν δυνάμεις, μεταφέρουν αποβατικά πλοία, παραβιάζουν τον εναέριο χώρο και γενικά κάνουν ότι μπορούν για να προκαλέσουν την Ελλάδα και με το μεταναστευστικό βέβαια.<br /><br />Στα πλαίσια αυτά η αύξηση της θητείας αφορά ένα αναγκαίο μέτρο της χώρας μας, το οποίο ίσως να έπρεπε να είχε ληφθεί πολύ νωρίτερα, για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων, παρά τις επερχόμενες συζητήσεις στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ της ελληνικής και της τουρκικής πλευράς, οι οποίες πιθανόν να μην έχουν και αυτές όπως και οι προηγούμενες, κανένα αποτέλεσμα λόγω κυρίως των παράλογων τουρκικών αξιώσεων. <div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a></div><div><br /></div><div><br /><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>

Ποιές διερευνητικές; - Σενάρια απόβασης της Τουρκίας σε ελληνικό νησί

H Eλλάδα διαπράττει ένα μέγιστο λάθος, καθώς θα ''συρθεί'' από την Τουρκία σε διαπραγματεύσεις, οι οποίες θα μας οδηγήσουν σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι γεωπολιτικές επιπτώσεις της Συμφωνίας Σαουδικής Αραβίας – Κατάρ

<img height="427" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=AP_21005571480776.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Γιώργος Μενεσιάν</b><br />Άπαντες αιφνιδιάστηκαν με την συμφωνία μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ. Η συμφωνία αυτή τερματίζει την κρίση η οποία ξεκίνησε το 2017 στον Περσικό Κόλπο.<br /><br />Τότε, η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Αίγυπτος επέβαλαν εμπάργκο στο Κατάρ, κατηγορώντάς το ότι υποστηρίζει την Αλ-Κάιντα, το Ισλαμικό Κράτος και την Μουσουλμανική Αδελφότητα και ότι ασκεί επικίνδυνη προπαγάνδα μέσω του κρατικού τηλεοπτικού δικτύου Al-Jazeera. Ένας ακόμη λόγος ήταν η δημιουργία στρατηγικών σχέσεων του Κατάρ με την Τουρκία, καθώς και το άνοιγμα τουρκικής στρατιωτικής βάσης στο εμιράτο. Την κρίση αυτή λοιπόν τερματίζει η πρόσφατη συμφωνία την οποία υπέγραψαν οι μονάρχες της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ. <br /><br />Τι αποτελέσματα φέρνει η συμφωνία αυτή και πώς αλλάζει τις ισορροπίες ισχύος στην Αραβική Χερσόνησο; Επίσης, ποιοι παίκτες βγαίνουν κερδισμένοι από την εξέλιξη αυτή; Στα ερωτήματα αυτά θα προσπαθήσω να απαντήσω με το παρόν άρθρο.<br /><br />Όπως είναι γνωστό, η συμφωνία αυτή έγινε υπό την πίεση των ΗΠΑ και τη διαμεσολάβηση του Τζάρεντ Κούσνερ. Οι αμερικανοί είναι οι μεγαλύτεροι κερδισμένοι καθώς το Κατάρ αποτελεί έναν εκ τους στενότερους συμμάχους της Ουάσιγκτον στη Μέση Ανατολή: Στην χώρα φιλοξενείται αμερικανική στρατιωτική βάση και το Κατάρ έχει χαρακτηριστεί κύριος εταίρος του ΝΑΤΟ. Η κρίση που ξέσπασε το 2017 δημιούργησε ένα βαθύ ρήγμα στις σχέσεις μεταξύ των αμερικανόφιλων μοναρχιών του Κόλπου. Φανταστείτε ότι το πρόβλημα αυτό μοιάζει με εκείνο των σχέσεων Ελλάδας – Τουρκίας.<br /><br />Βεβαίως, οι μοναρχίες του Κόλπου δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ επομένως μια ελληνοτουρκική κρίση θεωρητικώς είναι πιο σημαντική. Ωστόσο, η ισορροπία μεταξύ των μοναρχιών είναι εξαιρετικά σημαντική για τρεις βασικούς λόγους: πρώτον, τα κράτη αυτά βρίσκονται στον Περσικό Κόλπο ο οποίος είναι ζωτικής σημασίας για την ενεργειακή ασφάλεια και την μεταφορά πετρελαίου και φυσικού αερίου. Δεύτερον, οι ΗΠΑ χρειάζονται την σύμπλευση των αραβικών μοναρχιών για την κοινή αντιμετώπιση του Ιράν και τρίτον, η συμμαχία των ΗΠΑ με τις χώρες αυτές βοηθά στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Έτσι, οι ΗΠΑ κατάφεραν να γεφυρώσουν το χάσμα μεταξύ του συμμαχικού Κατάρ με τα υπόλοιπα συμμαχικά αραβικά κράτη και απομακρύνουν το Κατάρ από το Ιράν, με το οποίο η Ντόχα είχε αποκτήσει στενότερες – κυρίως εμπορικές – σχέσεις εξαιτίας του εμπάργκο. <br /><br />Η συμφωνία αυτή επηρεάζει και τον ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή. Το 2017, η Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα είχαν ζητήσει τον τερματισμό της υποστήριξης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, το κλείσιμο της τουρκικής στρατιωτικής βάσης και τον μεγαλύτερο έλεγχο – αν όχι το κλείσιμο – του Al-Jazeera. Μόνον τότε θα προχωρούσαν στην άρση του εμπάργκο και του αποκλεισμού του Κατάρ.<br /><br />Η πρόσφατη συμφωνία, ωστόσο, δεν προβλέπει τίποτα από τα ανωτέρω. Ορισμένοι κάνουν λόγο για μεγάλη ήττα της Τουρκίας. Σίγουρα η Τουρκία χάνει το μονοπώλιο του πολιτικού ελέγχου του Κατάρ. Όμως δεν πρόκειται για μια απόλυτη ήττα: Η στρατιωτική βάση μένει ανοιχτή και το Al-Jazeera δεν θα περάσει από κανέναν έλεγχο συνεχίζοντας, ως εκ τούτου, την προπαγάνδα υπέρ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και των περιφερειακών πολιτικών της Τουρκίας. Άλλωστε, το Κατάρ έχει δημιουργήσει σχέσεις οικονομικής αλληλεξάρτησης με την Τουρκία: Το Εμιράτο έχει προχωρήσει στην αγορά του 10% των μετοχών του Χρηματιστηρίου της Κωνσταντινούπολης, καθώς και στην αγορά του μεγαλύτερου εμπορικού κέντρου της Κωνσταντινούπολης, του Istinye Park. Έχει επίσης αγοράσει το λιμάνι της Αττάλειας και αποτελεί έναν από τους κύριους επενδυτές στα υπό κατασκευή έργα υποδομής στην Τουρκία. Επομένως, η στρατηγική σχέση Τουρκίας – Κατάρ δεν φαίνεται να διαταράσσεται στον βαθμό που αρχικώς πιστεύαμε, αν και πλέον η διείσδυση της Τουρκίας στο Κατάρ δεν θα γίνεται ανεξέλεγκτα. <br /><br />Πέραν όμως των ΗΠΑ και της Τουρκίας, η συμφωνία αυτή επηρεάζει και τους άλλους σημαντικούς παίκτες της περιοχής. Ξεκινώντας από την Σαουδική Αραβία, είναι σαφές ότι η συμφωνία πρόκειται για συμβιβασμό εκ μέρους του βασιλείου, μιας και σε αυτήν δεν συμπεριλήφθη κανένα από τα αιτήματα που είχαν τεθεί από το Ριάντ και το Άμπου Ντάμπι το 2017. Ένας άλλος παράγοντας της επαναπροσέγγισης αυτής αποτελεί μάλλον και η αποδυνάμωση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Με μια περιθωριοποιημένη πλέον Μουσουλμανική Αδελφότητα, οι μοναρχίες του Κόλπου δεν έχουν τα διλήμματα ασφαλείας που είχαν στον απόηχο της Αραβικής Άνοιξης. Γι’ αυτό, θα μπορούσε κανείς να πει, ότι η πολιτική υποστήριξης της Αδελφότητας από το Κατάρ δεν απειλεί τις μοναρχίες όσο τις απειλούσε πριν από λίγα χρόνια. Ένα άλλο γεγονός το οποίο ενδέχεται να βοήθησε στην επαναπροσέγγιση των μοναρχιών ήταν και η πρόσφατη κοινή απόφαση Σαουδικής Αραβίας και Τουρκίας να επιλύσουν τις διαφορές τους μέσω του διαλόγου. Επιπροσθέτως, οι Άραβες μονάρχες, αλλά και ο Αιγύπτιος πρόεδρος Ελ-Σίσι, φοβούμενοι ότι η προεδρία Μπάιντεν δεν θα συνεχίσει την ευνοϊκή προς αυτούς πολιτική που άσκησε η διακυβέρνηση Τραμπ, θέλησαν να κλείσουν το μέτωπο με το Κατάρ και να επικεντρωθούν ξανά στο σημαντικότερό τους πρόβλημα: Το αναθεωρητικό Ιράν. <br /><br />Το Ιράν είναι ο ηττημένος αυτής της υπόθεσης. Ο αποκλεισμός του Κατάρ είχε δώσει την ευκαιρία στην Τεχεράνη να αποκτήσει δεσμούς με το Εμιράτο και να βρει έναν, έστω συγκυριακό, εταίρο σε μια δύσκολη περίοδο εξαιτίας των δυτικών κυρώσεων. Επίσης, η κρίση αυτή οδήγησε στην διάσπαση του φιλοαμερικανικού αραβικού συνασπισμού στον Κόλπο ο οποίος αποτελεί το αντίπαλο δέος του Ιράν και της προσπάθειάς του να επεκταθεί πολιτικά, οικονομικά και (παρα)στρατιωτικά στην Υεμένη, το Ιράκ, την Συρία, τον Λίβανο και την Παλαιστίνη. Η επαναπροσέγγιση του Κατάρ με την Σαουδική Αραβία και κατ’ επέκταση με τα Εμιράτα και την Αίγυπτο, ενδέχεται να οδηγήσει στην επαναδημιουργία ενός διευρυμένου αντι-ιρανικού μπλοκ το οποίο θα περιλαμβάνει και το Κατάρ.<br /><br />Κλείνοντας, η επαναπροσέγγιση του Κατάρ με την Σαουδική Αραβία φαίνεται να αλλάζει την εικόνα και τις ισορροπίες ισχύος στη Μέση Ανατολή και πιο συγκεκριμένα στον Περσικό Κόλπο. Οι ΗΠΑ, οι οποίες πίεσαν για την συμφωνία αυτή, βγαίνουν νικήτριες από την επίλυση της εν λόγω κρίσης καθώς ο στενός τους εταίρος, το Κατάρ, παύει να βρίσκεται σε απομόνωση, ενώ τα χάσματα εντός του φιλοδυτικού αραβικού μπλοκ φαίνεται να γεφυρώνονται σταδιακά.<br /><br />Όσον αφορά στην Τουρκία, αυτή δεν θα αποτελεί τον αποκλειστικό σύμμαχο του Κατάρ. Αν και δεν εκτιμάται ότι η τουρκική παρουσία στο εμιράτο θα εξαφανιστεί, η συμφωνία του Κατάρ με την Σαουδική Αραβία αλλάζει τα δεδομένα στην περιοχή και θέτει εμπόδια στην ανενόχλητη και ανεξέλεγκτη δράση της Τουρκίας στο Κατάρ. Το Ιράν γνωρίζει ότι η επαναπροσέγγιση αυτή θα οδηγήσει, κάποια στιγμή στο μέλλον, σε μια κοινή και ενιαία πολιτική εναντίον της Τεχεράνης η οποία θα περιλαμβάνει και το Κατάρ.<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι γεωπολιτικές επιπτώσεις της Συμφωνίας Σαουδικής Αραβίας – Κατάρ

Γιώργος Μενεσιάν Άπαντες αιφνιδιάστηκαν με την συμφωνία μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ. Η συμφωνία αυτή τερματίζει την κρίση η ο...

Διαβάστε την συνέχεια

Αυτόνομο σμήνος drones – Το οπλικό σύστημα που θα αλλάξει τον πόλεμο

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/01/drones-amerikaniko-naftiko.jpg"><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/01/drones-amerikaniko-naftiko-696x368.jpg" /></a><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Η χρήση drones αλλάζει το τοπίο στην διεξαγωγή του πολέμου, όπως είδαμε σε διάφορα θέατρα επιχειρήσεων σε Ναγκόρνο-Καραμπάχ, Λιβύη, Συρία και Σαουδική Αραβία. Αλλά στις τελευταίες δύο περιπτώσεις πήραμε μια γεύση του μέλλοντος, όπου το σμήνος drones θα προκαλούν κορεσμό της άμυνας του αντιπάλου.<br /><br />Με την λογική των κοινωνικών εντόμων που συνεργάζονται για την επίτευξη ενός σκοπού, ένα επιθετικό σμήνος drones μπορεί επίσης να αποδεκατιστεί κατά 90% και τα επιζώντα μέλη να μπορούν ακόμα να ολοκληρώσουν την αποστολή τους. Το βράδυ 5-6 Ιανουαρίου 2018, εμφανίστηκαν 13 στίγματα στα ραντάρ της ρωσικής βάσης Χμέιμιμ στη δυτική Συρία, επιταχύνοντας προς την αεροπορική βάση και την κοντινή ρωσική ναυτική εγκατάσταση. Τα αεροχήματα που ήταν οπλισμένα με εκρηκτικά δεν ήταν πρόβλημα για τη ρωσική άμυνα, η οποία κατέρριψε επτά και παρεμβλήθηκε στα σήματα των υπολοίπων. Όμως, παρά την αποτυχία, η επίθεση προκάλεσε προβληματισμό στους αναλυτές του πολέμου με drones.<br /><br />Τον Σεπτέμβριο 2019, μια άλλη μαζική επίθεση drones έπληξε τις εγκαταστάσεις διύλισης πετρελαίου στο Αμπκαΐκ της Σαουδικής Αραβίας. Η επίθεση από τουλάχιστον 18 drones επέφερε τεράστιο πλήγμα στις εγκαταστάσεις και διέκοψε το 5% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου. Σε αυτή την περίπτωση δεν υπήρξε καμία αντίδραση από την αντιαεροπορική άμυνα. Ακόμη δεν έχει ξεκαθαριστεί ποιος και από που εκτόξευσε τα drones, αν και η επίθεση αποδίδεται στους Χούτι.<br /><br />Ο κορεσμός της άμυνας<br /><br />Επί του παρόντος τα εν χρήσει drones πλοηγούνται με δύο τρόπους: ή από εξ αποστάσεως χειριστή ή αυτόνομα με GPS και συστήματα αδρανειακής πλοήγησης. Προς το παρόν αυτό είναι το φάσμα της απειλής που αντιμετωπίζει και η Ελλάδα από τέτοια συστήματα, το οποίο θα εξετάσουμε παρακάτω. Σκοπός τέτοιων μαζικών επιθέσεων είναι ο κορεσμός της αντιαεροπορικής άμυνας, ώστε ακόμη και αν τα περισσότερα drones καταρριφθούν ή συλληφθούν, κάποια να μπορέσουν να επιφέρουν το επιθυμητό πλήγμα.<br /><br />Η χρήση τους σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να σχεδιαστεί με συνεργασία των χειριστών, αλλά τα οχήματα δεν μπορούν να δράσουν αυτόνομα περιοριζόμενα στην τακτική αντίληψη που προσφέρουν οι αισθητήρες (συνήθως οπτικοί) που φέρουν. Ακόμη και αν οι χειριστές βρίσκονται στον ίδιο χώρο ο συντονισμός μεταξύ τους παρουσιάζει μεγάλα προβλήματα.<br /><br />Προφανώς μια μαζική χρήση drones δεν είναι σκόπιμη σε όλες τις περιπτώσεις, καθώς κι αυτά δεν είναι απεριόριστα και χωρίς κόστος. Οπότε, μια μαζική χρήση drones προς το παρόν θα περιορίζεται για επιθέσεις εναντίον στόχων υψηλής αξίας ή στρατηγικής σημασίας. Ταυτόχρονα το περιορισμένο φερόμενο βάρος δεν δίνει την δυνατότητα πλήγματος κατά οχυρομένων ή “σκληρών” στόχων. Δηλαδή είναι μάλλον απίθανο να μπορούν drones να καταστρέψουν μια γέφυρα. Είναι, όμως, εφικτό να καταστήσουν έναν διάδρομο απογείωσης ακατάλληλο.<div><br />Τεχνητή νοημοσύνη και αυτόνομα σμήνη drones<br /><br />Όμως, η τεχνολογία εξελίσσεται και η χρήση τεχνητής νοημοσύνης υπόσχεται να επιφέρει τεράστιες αλλαγές στο πως θα χρησιμοποιούνται τα drones στο εγγύς μέλλον. Η τεχνολογία του σμήνους drones, όπου το καθένα θα είναι ικανό να "σκέφτεται" ανεξάρτητα, αλλά όλα να λειτουργούν ως σύνολο, είναι ακόμα στα σπάργανα. Οι ένοπλες δυνάμεις των πλέον προηγμένων τεχνολογικά κρατών, όμως, ήδη επενδύουν δισεκατομμύρια για να το επιτύχουν.<br /><br />Σύμφωνα με αναλυτές, τα σμήνη των μελλοντικών drones θα έχουν την ικανότητα να εκτιμούν στόχους, να καταμερίζουν μεταξύ τους εργασίες και να τις εκτελούν με περιορισμένη, ή καθόλου, ανθρώπινη αλληλεπίδραση. Το πραγματικό άλμα προς τα εμπρός είναι ένα σμήνος, στο οποίο ο χειριστής αναθέτει μια επιχείρηση και τα drones του σμήνους επικοινωνούν μεταξύ τους για το πώς θα την πραγματοποιήσουν.<br /><br />Μεγάλου μεγέθους σμήνη απαιτούν ένα πλήρως κατανεμημένο σύστημα επικοινωνίας, το οποίο κλιμακώνεται και βελτιστοποιεί την επικοινωνία “πολλών προς πολλά”. Σε βασικό επίπεδο, ένα σμήνος drones είναι ένα κυμαινόμενο δυναμικό ασύρματο δίκτυο, κοινώς γνωστό ως ασύρματο δίκτυο πλέγματος. Για να γίνει αυτό, η χρήση τεχνητής νοημοσύνης είναι απολύτως απαραίτητη.<br /><br />Επειδή ο χρόνος αντίδρασης σε ένα πραγματικό πεδίο μάχης πρέπει να είναι μικρότερος από τον χρόνο αντίδρασης ενός συνόλου ανθρώπων, τα drones σε σμήνος θα πρέπει να μπορούν να αξιολογούν τις απειλές για το σμήνος και ταυτόχρονα να αναγνωρίζουν τον στόχο. Επιπλέον, βέβαια, να ελίσσονται ώστε να πετύχουν το επιθυμητό πλήγμα, αναπροσαρμόζοντας την κίνησή τους ανάλογα με τις απώλειες που υφίστανται. Δηλαδή κάποια από τα drones θα αναλάβουν την ανίχνευση, άλλα την καταστολή της αεράμυνας, άλλα την παρεμβολή στα αντίπαλα ραντάρ και σε ηλεκτρονικά σήματα και άλλα θα εκτελέσουν τον βομβαρδισμό.</div><div><br />Η διασπορά της τεχνολογίας σμήνους drones<br /><br />Πολλά κράτη αναπτύσσουν τόσο τεχνολογία σμήνους drones όσο και αυτόνομα όπλα. Κάθε σκέλος των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων αναπτύσσει σμήνη drones. Η αμερικανική Πολεμική Αεροπορία υλοποιεί σχέδιο για να χρησιμοποιεί σμήνη drones σε ένα ευρύ φάσμα ρόλων: από τη συλλογή πληροφοριών έως την καταστολή της εχθρικής αντιαεροπορικής άμυνας. Η Ρωσία, η Κίνα, η Νότια Κορέα, το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλοι αναπτύσσουν επίσης σμήνη drones.<br /><br />Η μετατροπή των drones σε σμήνος απαιτεί μόνο το λογισμικό και το υλικό για να επιτρέψει στα drones να μοιράζονται πληροφορίες και να λαμβάνουν αποφάσεις. Εννοείται ότι απαιτεί και τους οικονομικούς πόρους για την ανάπτυξη και την απόκτησή τους. Οι αναλυτές προβλέπουν ότι ενδέχεται να δούμε στοιχειώδεις εκδόσεις της τεχνολογίας σε χρήση στην επόμενη δεκαετία.<br /><br />Σε δοκιμές πέρυσι, ο Οργανισμός Προχωρημένων Ερευνητικών Έργων Άμυνας (DARPA) του Πενταγώνου ανέφερε ότι μια “μικρή μοίρα” drones είχε μοιραστεί με επιτυχία πληροφορίες, είχε αναθέσει ρόλους και είχε λάβει συντονισμένες τακτικές αποφάσεις εναντίον τόσο προγραμματισμένων όσο και “αναδυόμενων” απειλών.<br /><br />Το αμερικανικό Ναυτικό έχει κάνει σημαντικές προόδους σε αυτόνομα σκάφη που μπορούν να σαρώνουν για νάρκες ή να λειτουργούν αποτελεσματικά σαν "σωματοφυλακή" για μεγάλα επανδρωμένα πλοία. Ο στρατός αναπτύσσει ένα σμήνος αυτόνομων αεροχημάτων, τα οποία αλληλοεπιδρούν με τεχνητή νοημοσύνη για να προστατεύσουν μαχητικά ελικόπτερα. Το σμήνος διαμορφώνεται όπως τα σμήνη κοινωνικών εντόμων (μέλισσες, μυρμήγκια) που προστατεύουν τη βασίλισσά τους πάση θυσία.</div><div><br />Όπλα μαζικής καταστροφής<br /><br />Η ταχέως αναπτυσσόμενη ικανότητα της εταιρείας Intel να ελέγχει όλο και μεγαλύτερο αριθμό drones δείχνει την ευκολία κλιμάκωσης. Το 2016 η εταιρεία πέταξε ταυτόχρονα 100 drones. Το 2017 πέταξε ταυτόχρονα 300. Μέχρι το 2018 κατόρθωσε να πετάξει 1.218 και μετά 2.018 drones. Αν όλα αυτά ήταν εξοπλισμένα με βόμβες ή πυραύλους, το τεράστιο αυτό σμήνος θα μπορούσε να προκαλέσει τεράστιο πλήγμα με μαζικά θύματα.<br /><br />Οι δυνατότητες αυτές έχουν ωθήσει κάποιους να ζητήσουν τον χαρακτηρισμό των σμηνών drones ως όπλα μαζικής καταστροφής. Το επιχείρημά τους είναι η δυσχέρεια των συστημάτων αυτών να διαχωρίσουν πολιτικούς από στρατιωτικούς στόχους, μια δυσκολία που έχουν και τα τηλεχειριζόμενα συστήματα παρά την παρουσία χειριστή.<br /><br />Τα επιθετικά σμήνη drones αποτελούν μέγιστη απειλή λόγω της επιβίωσιμότητας τους. Πρωτεύον για την αντιμετώπιση των drones είναι η δυνατότητα ανίχνευσής τους, πράγμα δύσκολο για τα σημερινά ραντάρ. Εταιρείες και κρατικοί φορείς εντείνουν τις προσπάθειες για δημιουργία ραντάρ, τα οποία να μπορούν να εντοπίζουν αυτούς τους μικρής διατομής στόχους, αλλά προς το παρόν τα αποτελέσματα είναι πενιχρά. Μια επανάσταση σε τέτοιες τεχνολογίες θα ακυρώσει και την ικανότητα stealth που εφαρμόζεται σε σύγχρονα επανδρωμένα μαχητικά.</div><div><br />Πως θα αντιμετωπισθούν τα σμήνη drones<br /><br />Ποια τεχνολογία μπορεί να ανταπεξέλθει σε ένα σμήνος drones; Σε ορισμένες περιπτώσεις, κάτι απλό, όπως το πλεγμένο σύρμα, μπορεί να εμποδίσει σμήνη μικρών drones να εισέλθουν σε μια περιοχή. Το Ισραήλ έχει αναπτύξει ένα όπλο λέιζερ ικανό να καταστρέψει μεμονωμένα drones. Ένα τέτοιο όπλο θα μπορούσε να αναπτυχθεί περαιτέρω ώστε να μπορεί να εμπλέκει με ταχεία εναλλαγή ή σε δίκτυο για να καταστρέψει έναs σμήνος drones. Ωστόσο, η λειτουργία σε χαμηλές νεφώσεις (ομίχλη) εξακολουθεί να προκαλεί μεγάλα προβλήματα.<br /><br />Εκτός από τα όπλα λέιζερ, υπάρχουν υπό ανάπτυξη λύσεις στον κυβερνοχώρο για να νικήσουν τις απειλές drones. Συστήματα παρεμβολών, όπως το ICARUS της Λόκχηντ, μπορούν να εντοπίσουν και να παρακολουθούν εμπορικά (προς το παρόν) διαθέσιμα drones. Το σύστημα πολλαπλών φασματικών αισθητήρων ανιχνεύει και χαρακτηρίζει τα εισερχόμενα drones μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, προτού χρησιμοποιήσει την ηλεκτρομαγνητική δραστηριότητα στον κυβερνοχώρο για να τα απενεργοποιήσει ή να επιτρέψει σε χειριστή να τα ελέγξει και να τα προσγειώσει σε ασφαλή περιοχή.<br /><br />Drones σχεδιασμένα για επίθεση εναντίον άλλων drones είναι μια άλλη πιθανή λύση ενάντια σε σμήνη, αλλά αυτά θα απαιτούσαν χρόνους αυτόνομης αντίδρασης πολύ μικρότερους από αυτούς που μπορεί να επιτύχει ένας άνθρωπος. Η απόλυτη αυτονομία καθίσταται αναγκαιότητα κι αυτό απαιτεί την χρήση τεχνητής νοημοσύνης. Η δε χρήση τεχνητής νοημοσύνης και η αφαίρεση του ανθρώπινου παράγοντα από το “κύκλωμα” προαναγγέλλει ένα δυστοπικό και ζοφερό μέλλον.<br /><br />Μηχανές που δεν αισθάνονται φόβο για απώλειες θα έχουν πλεονέκτημα απέναντι σε πιο ευάλωτους ενσυναίσθητους ζώντες οργανισμούς. Για άλλους το μέλλον απλά προοιωνίζει μια μάχη μεταξύ μηχανών, η οποία μειώνει τον φόρο αίματος. Όπως και να έχει, κανένα όπλο στην ιστορία δεν έμεινε αναπάντητο και κανένα όπλο δεν έδωσε την νίκη από μόνο του.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αυτόνομο σμήνος drones – Το οπλικό σύστημα που θα αλλάξει τον πόλεμο

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Η χρήση drones αλλάζει το τοπίο στην διεξαγωγή του πολέμου, όπως είδαμε σε διάφορα θέατρα επιχειρήσεων σε Ναγκόρνο-Καρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιώργος Φίλης: “Και τι θέλετε; Πόλεμο;”, το γνωστό παραμύθι των κατευναστών

<img height="338" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/02/GREECE-TURKEY-758x400.jpg" width="640" /><br /><br />“Για να γινόταν σοβαρή συζήτηση με την Τουρκία θα έπρεπε να είχαν στείλει επίσημη πρόσκληση στο Υπουργείο Εξωτερικών κάτι που δεν έχει γίνει. Αυτό σημαίνει ότι η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ είναι το ορεκτικό για να συζητήσουμε τα πάντα”, ανέφερε σε συνέντευξή του ο καθηγητής Γιώργος Φίλης.<br /><br />“Η Τουρκία δεν έχει κανένα σκοπό να συζητήσει για ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα. Η πρόσκληση δεν έγινε επίσημη για να προσθέσει η Τουρκία τις δικές της προτάσεις. Τα “τι θέλετε να κάνουμε πόλεμο” είναι θα ισχύσει αν επιμείνουμε στην πολιτική του κατευνασμού…<br /><br />“Έχει δημιουργηθεί στην Ελλάδα κουλτούρα της αποφυγής πάση θυσία αποφυγής πολεμικού ή θερμού επεισοδείου με την Τουρκία. Με την πολιτική της Ελλάδας οι Τούρκοι θεωρούν ότι η μόνο κόκκινη γραμμή είναι να μην πατήσουν ελληνική γραμμή ενώ όλα τα άλλα μπορούν δικαιολογηθούν. “Την πήρε ο άερας”, “Φύσηξε ούριος άνεμος”, “Του χάλασε η μηχανή”, “έλα μωρέ τα 6 ναυτικά μίλια”, ανέφερε.<div><br /></div><div><center><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/DMUV6MZPMdU" width="680"></iframe></center><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Γιώργος Φίλης: “Και τι θέλετε; Πόλεμο;”, το γνωστό παραμύθι των κατευναστών

“Για να γινόταν σοβαρή συζήτηση με την Τουρκία θα έπρεπε να είχαν στείλει επίσημη πρόσκληση στο Υπουργείο Εξωτερικών κάτι που δεν έχει γίνει...

Διαβάστε την συνέχεια

Facebook-Twitter-Τραμπ: Η ηλεκτρονική δικτατορία, η λογοκρισία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/07/TRUMP-TWITTER-790x400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/07/TRUMP-TWITTER-790x400.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><div>Το επεισόδιο του κλεισίματος των προσωπικών λογαριασμών του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, δείχνει την ανάγκη για αυστηρότερο πλαίσιο των ψηφιακών πλατφόρμων, αναφέρει σε κυριο άρθρο της η γαλλική εφημερίδα <a href="https://www.lemonde.fr/idees/article/2021/01/11/trump-banni-de-twitter-et-facebook-les-reseaux-sociaux-entre-laxisme-et-censure_6065866_3232.html">Le Monde.</a></div><br />Αυτές οι άνευ προηγουμένου αποφάσεις ανοίγουν μια ιλιγγιώδη συζήτηση για την ελευθερία της έκφρασης. Είναι λυπηρό, ότι χρειάστηκε αυτό το εκρηκτικό πλαίσιο ώστε αυτές οι πλατφόρμες να αποφασίσουν μια επίπονη εδώ και αρκετά χρόνια συζήτηση. Η ληφθείσα υπό εξαναγκασμό απόφαση αποκρυσταλλώνει τις διαιρέσεις.<br /><br />Τα κοινωνικά δίκτυα, κατηγορούμενα εδώ και καιρό για χαλαρότητα, χαρακτηρίζονται πλέον ως λογοκριτές. Χαλαρά, καθ ‘όλη τη διάρκεια του Donald Trump, ο οποίος δεν ανέμενε την 6η Ιανουαρίου για να χειραγωγήσει την κοινή γνώμη και σήμερα, στην πραγματικότητα λογοκριτές. <br /><br />Ποια είναι η νομιμότητα των CEO τους να ενεργούν ως κριτές της συζήτησης για την ελευθερία της έκφρασης, όταν το κύριο μέλημά τους είναι η κερδοφορία του οικονομικού τους μοντέλου; Χωρίς αποτελεσματικά συστήματα εποπτείας και χωρίς να υπόκεινται σε εποπτεία ανεξάρτητων αρχών, αυτές οι πλατφόρμες βρίσκονται παγιδευμένες σε μια αναπόσπαστη συζήτηση υπό τις τρέχουσες συνθήκες. <br /><br />Το να μη γίνει τίποτα ήταν αδύνατο, δεδομένης της σοβαρότητας της κατάστασης. Όμως, ενεργώντας πολύ αργά και δραστικά, τα κοινωνικά μέσα τροφοδοτούν την ιδέα, ότι υπάρχει συνωμοσία για τη σιωπή του Donald Trump.<br /><br />Αυτό το επεισόδιο δείχνει την ανάγκη ενός πιο στενού πλαισίου. Οι ευρωπαϊκοί κανονισμοί που εκπονούνται επί του παρόντος, αποτελούν ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση και οι Ηνωμένες Πολιτείες, που μέχρι στιγμής παρέμειναν πολύ επιφυλακτικές, πρέπει να ενεργήσουν με τη σειρά τους. Αλλά θα ήταν λάθος να πιστεύουμε, ότι η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων θα είναι αρκετή για τη θεραπεία της νόσου. <br /><br />Σήμερα, οι εναλλακτικές αλήθειες έχουν γίνει ένα πολιτικό όπλο, για πολύ καιρό υποτιμημένο από τις δημοκρατίες, οι οποίες αντιμετωπίζουν μια σημαντική πρόκληση.<br /><br />Με το να μην είναι επαρκώς προσεκτικοί στις ανησυχίες αυτού του τμήματος της γνώμης, οι ελίτ επέτρεψαν στο φαινόμενο να αναπτυχθεί, σε σημείο να κλονίσει μια από τις μεγαλύτερες δημοκρατίες στον κόσμο. Δεν είναι η απομάκρυνση των διαμαρτυριών του Donald Trump που θα λύσει το πρόβλημα, αλλά ένας σε βάθος προβληματισμός, σχετικά με τις υπερβολές ενός πολιτικού και οικονομικού συστήματος, στον οποίο αυτός ο κόσμος δεν πιστεύει πλέον. <br /><a href="https://www.lemonde.fr/idees/article/2021/01/11/trump-banni-de-twitter-et-facebook-les-reseaux-sociaux-entre-laxisme-et-censure_6065866_3232.html"><b>Le Monde</b></a><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Facebook-Twitter-Τραμπ: Η ηλεκτρονική δικτατορία, η λογοκρισία

Το επεισόδιο του κλεισίματος των προσωπικών λογαριασμών του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, δείχνει την ανάγκη για αυστηρότερο πλαίσιο των ...

Διαβάστε την συνέχεια