«Μακεδονικό»: Μια διεθνής πλεκτάνη από το 1878

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXP6-2mn5VWguNhAbC9G2aigVPxteGvZagMDfUXpoVvY1HHf8Nd3wDcHhXzGxaIyxlKGRZgaM6gN0jUOin1C5dBOR4NGa0GORvmlwHOAE06ESelajqjYdtIj0h9iwEgFj-mlb-dFLv-vhO/s1600/%25C2%25AB%25CE%259C%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25B4%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25C2%25BB.+%25CE%259C%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B5%25CE%25B8%25CE%25BD%25CE%25AE%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25BF+1878.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="820" height="374" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXP6-2mn5VWguNhAbC9G2aigVPxteGvZagMDfUXpoVvY1HHf8Nd3wDcHhXzGxaIyxlKGRZgaM6gN0jUOin1C5dBOR4NGa0GORvmlwHOAE06ESelajqjYdtIj0h9iwEgFj-mlb-dFLv-vhO/s640/%25C2%25AB%25CE%259C%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25B4%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25C2%25BB.+%25CE%259C%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B5%25CE%25B8%25CE%25BD%25CE%25AE%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25BF+1878.jpg" width="640" /></a></div> <br />Όπως όλα δείχνουν, ειδικά μετά το πέρας της σύσκεψης υπό τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στις 4 Ιανουαρίου 2018 και τις δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, το ζήτημα της ονομασίας της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας θα βρει τη λύση του μέσα στο 2018.<br /><br />Άλλωστε, στην επίσημη ιστοσελίδα του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, στα ειδικά θέματα της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, κορωνίδα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής αποτελούν, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις (1973), το Κυπριακό (1974) και το ζήτημα της ονομασίας της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (1991).<br /><br />Μακριά από ιδεολογικές και πολιτικές προκαταλήψεις, θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε περιληπτικά το θέμα, όπως αυτό μέσα από μια διεθνή πλεκτάνη ξεκίνησε πριν από 140 χρόνια και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. <br /><br />Μακεδονικός Αγώνας είναι η ένοπλη αντιπαράθεση την περίοδο 1904-1908 που διεξήχθη στη Μακεδονία (τότε μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) μεταξύ κυρίως Ελλήνων, Βουλγάρων και Τούρκων, και δευτερευόντως Σέρβων από τη στιγμή που έγινε αντιληπτό πως η σημαντική αυτή επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας θα ήταν η επόμενη εδαφική της απώλεια.<br /><br />Μακεδονικό Ζήτημα είναι οι εθνικο-χωροταξικές ανακατατάξεις που έγιναν την περίοδο 1878-1918 στη Βαλκανική και ειδικότερα στη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας, μεταξύ Ελλάδας, Βουλγαρίας, Σερβίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.<br /><br />Ιστορικά λέγοντας «Μακεδονία», αναφερόμαστε στο Βασίλειο και τον πολιτισμό των αρχαίων Μακεδόνων, που ανήκουν στο ελληνικό έθνος και αποτελούν αδιαμφισβήτητο κομμάτι της ελληνικής ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς. Ο κύριος κορμός της ιστορικής Μακεδονίας είναι μέσα στα σημερινά ελληνικά σύνορο και καταλαμβάνει το βόρειο τμήμα της ελληνικής επικράτειας που διαχρονικά ονομάζεται Μακεδονία.<br /><br />Γεωγραφικά λέγοντας «Μακεδονία», αναφερόμαστε σε μια ευρύτερη περιοχή που εκτείνεται στο σημερινό έδαφος διαφόρων βαλκανικών χωρών, με το μεγαλύτερο τμήμα της να βρίσκεται στην Ελλάδα και άλλα μικρότερα τμήματά της στην πΓΔΜ, τη Βουλγαρία και την Αλβανία.<br /><br />Ο Ήλιος της Βεργίνας είναι ένα σύμβολο πάνω σε χρυσή λάρνακα που βρέθηκε το 1977 στις ανασκαφές της Βεργίνας, σε Βασιλικό τάφο της Μακεδονικής Βασιλικής Δυναστείας του Φιλίππου Β΄ και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το σύμβολο αυτό, η πΓΔΜ το χρησιμοποίησε στην κρατική της σημαία την περίοδο 1992-1995, προκαλώντας εύλογα την Ελληνική αντίδραση. Μετά την «Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995», το αντικατέστησε με σχηματοποιημένο ήλιο.<br /><br />1878: Συνθήκη Αγίου Στεφάνου – Συνθήκη Βερολίνου<br /> Μετά τον Ρωσο-τουρκικό πόλεμο (1877-8), η Βουλγαρία με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (Μάρτιος 1878), πέτυχε να ικανοποιήσει τις αξιώσεις της, αλλά η Συνθήκη δεν εφαρμόστηκε λόγω αντίδρασης της Μ. Βρετανίας. Ακολούθησε η Συνθήκη του Βερολίνου (Ιούλιος 1878), με την οποία δημιουργήθηκαν τρία ανεξάρτητα κράτη (Ρουμανία, Σερβία, Μαυροβούνιο) καθώς και το «Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας» χωρίς όμως τη Μακεδονία και την Ανατ. Θράκη που παρέμειναν στην Τουρκία. Η Συνθήκη του Βερολίνου είναι η γενέτειρα του Μακεδονικού Ζητήματος<br /><br />1903: Η Εξέγερση του Ήλιντεν<br /> Το ανεκπλήρωτο όνειρο των Βουλγάρων (να πάρουν τη Μακεδονία) ανέλαβε να το πραγματοποιήσει η «Μακεδονική-Ανδριανοπολίτικη Εσωτερική Επαναστατική Οργάνωση» με ηγέτη τον Γκότσε Ντέλτσεφ, ένα Βούλγαρο επηρεασμένο από τις ιδέες του Μαρξ και του Μπακούνιν. Μετά το θάνατό του (Μάιος 1903), οργανώθηκε η εξέγερση του Ήλιντεν στη Δυτ. Μακεδονία (Ιούλιος 1903) με πρώτο στόχο την αυτονομία της και στη συνέχεια την ενσωμάτωσή της, στη Βουλγαρία.<br /><br />Σήμερα η Βουλγαρία ως μέλος (από 1/1/2007) της ΕΕ δεν μπορεί να έχει τέτοιες βλέψεις και αυτό το επιδιώκουν οι Σκοπιανοί, οι οποίοι προβάλουν τον Γκότσε Ντέλτσεφ ως έναν ψευτο-μακεδόνα ήρωα και την ημέρα εξέγερσης του Ήλιντεν (20/7/1903, 3/8/1903) ως ημέρα εθνικής γιορτής. Είναι αξιοσημείωτο ότι ενώ τιμόταν ως εθνικός ήρωας στη Βουλγαρία μέχρι το 1946, με την αλλαγή της πολιτικής της Βουλγαρίας στο Μακεδονικό, το αφιερωμένο σε αυτόν μουσείο έκλεισε και τα περιεχόμενά του μαζί με τα οστά του μεταφέρθηκαν στα Σκόπια.<br /><br /><img height="640" src="http://www.pontos-news.gr/sites/default/files/sitefiles_2018-01/xartis-valkania.jpg" width="640" /><br /><br />1904-1908: Ο Μακεδονικός αγώνας<br /> Το αντίδοτο στην εξέγερση του Ήλιντεν ήταν ο Μακεδονικός Αγώνας (1904-1908), ο οποίος έδωσε τότε στην ελεύθερη Ελλάδα τη δυνατότητα όχι μονάχα να επικαλείται την προαιώνια Ελληνικότητα της Μακεδονίας, ενάντια στη βουλγαρική – και κάθε άλλη ξένη – προπαγάνδα, αλλά και να πραγματοποιήσει το μεγάλο όνειρο του Ελληνικού Έθνους για την Απελευθέρωση της Μακεδονίας – και άλλων υπόδουλων ελληνικών περιοχών – με τους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13, πρώτα κατά της Τουρκίας και έπειτα κατά της Βουλγαρίας.<br /><br />1906: Αντιπαράθεση Σερβίας-Τουρκίας<br /> Η Μακεδονία, και ειδικά η Θεσσαλονίκη με το λιμάνι της, έγινε το «μήλον της έριδος» αφενός για το κράτος της Σερβίας που είχε πλέον καταστεί περίκλειστο κράτος και επιζητούσε διέξοδο στη θάλασσα, και αφετέρου, για τους Βούλγαρους που ήθελαν να εκπληρώσουν το όνειρό τους, να προσαρτήσουν τη Μακεδονία. Όταν το 90% του παγκόσμιου εμπορίου, αναλογικά και του εθνικού, διακινείται μέσω θαλάσσης, γίνεται αντιληπτή η αξία ενός παράκτιου κράτους και αντιθέτως η απαξία ενός περίκλειστου.<br /><br />1912-1913: Βαλκανικοί Πόλεμοι<br /> Η Σερβία, κατ’ ανάγκη, στράφηκε για διέξοδο στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, το οποίο υπόψη ήταν υπό τουρκική δικαιοδοσία. Η Τουρκία έβαζε συνεχώς εμπόδια για την εξεύρεση μιας λύσης-συμφωνίας, γεγονός που επιδείνωσε τις σχέσεις Σερβίας-Τουρκίας και αποτέλεσε την αφορμή για την έκρηξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου (1912-13).<br /><br />1914: Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης-ΕΖΛΘ<br /> Στις 26 Οκτωβρίου 1912 η Θεσσαλονίκη απελευθερώνονται από τον Ελληνικό Στρατό. Με τη λήξη των Βαλκανικών πολέμων (1913) και τον καθορισμό των συνόρων των Βαλκανικών κρατών, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, το οποίο εξυπηρετούσε μεγάλο μέρος της Βαλκανικής χερσονήσου, περιορίστηκε στην Ελληνική επικράτεια. Για τη συνέχιση του φυσικού του ρόλου, δηλαδή την εξυπηρέτηση όλης της Βαλκανικής, η ελληνική Κυβέρνηση το 1914 με το N.390/1914 ίδρυσε την Ελευθέρα Ζώνη Λιμένος Θεσσαλονίκης. Όμως, το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πόλεμου δεν επέτρεψε την υλοποίηση της.<br /><br />1918: Η Ίδρυση της Γιουγκοσλαβίας<br /> Η Γιουγκοσλαβία (ή Νοτιοσλαβία) ουσιαστικά δημιουργήθηκε την 1-12-1918, όταν ενώθηκαν τα Βασίλεια της Σερβίας και του Μαυροβουνίου με τις πρώην επαρχίες της Αυστροουγγαρίας που είχαν σλάβικο πληθυσμό. Το κράτος αρχικά ονομάστηκε «Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων» και το Νοέμβριο του 1929 μετονομάστηκε σε Γιουγκοσλαβία.<br /><br />1924: Ελεύθερη Σερβική Ζώνη Λιμένα Θεσσαλονίκης<br /> Για την εξυπηρέτηση του γιουγκοσλαβικού διαμετακομιστικού εμπορίου μέσω του λιμένος της Θεσσαλονίκης, το 1923 ξεκίνησαν συζητήσεις μεταξύ των δυο χωρών για τη δημιουργία Γιουγκοσλαβικής Ελευθέρας Ζώνης του λιμένος της Θεσσαλονίκης, η οποία τελικά άρχισε να λειτουργεί από 19-10-1925 και για πενήντα χρόνια (καταργήθηκε το 1975).<br /><br />1944: Η Γιουγκοσλαβία μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο<br /> Στις 2/2/1944 ο δικτάτορας της Γιουγκοσλαβίας Τίτο διαχώρισε από τη Σερβία την περιοχή που καλείτο μέχρι τότε Vardarska Banovina, και συγκροτεί ένα ομόσπονδο κρατίδιο, στο οποίο δίνει σκόπιμα το ψευδεπίγραφο όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» αρχίζοντας να καλλιεργεί συγχρόνως την ιδέα ενός χωριστού και διακριτού «μακεδονικού έθνους».<br /><br />Ο Τίτο με αυτό τον τρόπο θεμελίωνε μελλοντικές εδαφικές διεκδικήσεις της Γιουγκοσλαβίας στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας εξασφαλίζοντας διέξοδο στο Αιγαίο. Τότε, ανήγγειλε δημόσια ότι στόχος του ήταν να ενώσει «όλα τα τμήματα της Μακεδονίας που διασπάστηκαν το 1912 και 1913 από τους βαλκάνιους ιμπεριαλιστές».<br /><br />Το Σύνταγμα του 1946, το οποίο ίσχυσε μέχρι τη διάσπασή της (1991), χαρακτήριζε τη χώρα σαν «Ομοσπονδιακή Λαϊκή Δημοκρατία» με έξι ομόσπονδες δημοκρατίες. Τη Σερβία, την Κροατία, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, τη Σλοβενία, το Μαυροβούνιο και τη Μακεδονία. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ξέσπασε στην πολύπαθη περιοχή μας το νεώτερο «μακεδονικό» ζήτημα, αυτή τη φορά με την εμπλοκή των Σκοπίων. Τι ακριβώς συνέβη; Μια άλλοτε σερβική επικράτεια (η νότια Σερβία, όπως κάποτε την αποκαλούσαν) με βουλγαρόφωνο πληθυσμό – που μιλούσε, δηλαδή, μια βουλγαρική διάλεκτο – ανακήρυξε την ανεξαρτησία της στις 8 Σεπτεμβρίου του 1991 και απαίτησε να αναγνωριστεί διεθνώς ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Εκδηλώθηκε έτσι ο περίφημος «μακεδονισμός», που ελλόχευε ήδη από τη δεκαετία του 1940, όταν ο Γιουγκοσλάβος κομμουνιστής ηγέτης Γιόζιπ Μπροζ-Τίτο αποφάσισε να δημιουργήσει μια καινούργια, εντελώς τεχνητή εθνότητα στην «καρδιά» των Βαλκανίων, με πολύ άδηλους σκοπούς για το μέλλον.<br /><br />1991: Η γένεση του νεώτερου «Μακεδονικού»<br /> Το Σεπτέμβριο του 1991, μετά από ένα δημοψήφισμα, η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, ανακήρυξε την ανεξαρτησία της υπό την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Η Ελλάδα αντέδρασε έντονα στην υποκλοπή της ιστορικής και πολιτιστικής της κληρονομιάς και στις υφέρπουσες εδαφικές και αλυτρωτικές βλέψεις της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας και το θέμα ήλθε στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο με δύο αποφάσεις του [817(1993) και 845(1993)] συνιστά την εξεύρεση ταχείας διευθέτησης για το καλό των ειρηνικών σχέσεων και της καλής γειτονίας στην περιοχή.<br /><br />Το 1993, κατόπιν της σύστασης του Συμβουλίου Ασφαλείας, η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας έγινε δεκτή, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης στα Ηνωμένα Έθνη με αυτήν την προσωρινή ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» έως ότου εξευρεθεί μια συμφωνημένη λύση.<br /><br /><img height="615" src="http://www.pontos-news.gr/sites/default/files/sitefiles_2018-01/ilios-verginas.jpg" width="640" /><br /><br />1995: Η Ενδιάμεση Συμφωνία<br /> Το 1995 η Ελλάδα και η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας συνομολόγησαν μια Ενδιάμεση Συμφωνία, η οποία επέβαλε έναν δεσμευτικό «κώδικα συμπεριφοράς». Τα δύο μέρη άρχισαν διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, οι οποίες συνεχίζονται μέχρι σήμερα.<br /><br />Η πΓΔΜ παραβιάζει συνεχώς αυτή τη συμφωνία, προβάλλοντας εδαφικές βλέψεις κατά της Ελλάδας, με χάρτες, σχολικά βιβλία, εκδηλώσεις κλπ, χρησιμοποιώντας παράνομα την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» ακόμη και σε διεθνείς οργανισμούς καθώς και σύμβολα που ανήκουν στην ελληνική ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά, όπως τον Ήλιο της Βεργίνας.<br /><br />2008: Η πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ<br /> Στη Διάσκεψη Κορυφής (Απρίλιος 2008) του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, τα μέλη της Συμμαχίας, μετά από βέτο τη ελληνικής πλευράς, αποφάσισαν ομόφωνα να απευθυνθεί πρόσκληση στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας για ένταξή της εφόσον λυθεί το ζήτημα του ονόματος, κατά τρόπο αμοιβαίως αποδεκτό.<br /><br />Η πΓΔΜ προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης κατά της Ελλάδας την 17η Νοεμβρίου 2008, ισχυριζόμενη ότι η χώρα μας πρόβαλε αντίρρηση στην ένταξη της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ κατά τη Σύνοδο Κορυφής της Συμμαχίας στο Βουκουρέστι τον Απρίλιο του 2008.<br /><br />Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης στην υπόθεση αυτή δεν υπεισήλθε στην ουσία της ονοματολογικής διαφοράς, σημειώνοντας ότι δεν έχει τη σχετική δικαιοδοσία και ότι η διαφορά πρέπει να επιλυθεί στο πλαίσιο που ορίζουν οι Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, μέσω διαπραγματεύσεων υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Κάλεσε, επίσης, τα δύο μέρη να εμπλακούν σε ουσιαστικές διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα των ΗΕ.<br /><br />Από πλευράς ΕΕ, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιουνίου 2008, με ομόφωνη απόφασή του, αποφάσισε ότι η λύση του ζητήματος του ονόματος κατά τρόπο αμοιβαίως αποδεκτό αποτελεί θεμελιώδη αναγκαιότητα προκειμένου να γίνουν περαιτέρω βήματα στην ενταξιακή πορεία της πΓΔΜ προς την ΕΕ.<br /><br />2012-2014: Νέες πρωτοβουλίες<br /> Τον Οκτώβριο του 2012, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών έστειλε επιστολή στον ομόλογό του της πρώην ΓΔΜ, με την οποία πρότεινε την υπογραφή μεταξύ των δύο χωρών Μνημονίου Κατανόησης, που θα θέσει το πλαίσιο και τις βασικές παραμέτρους για την οριστική επίλυση του ζητήματος της ονομασίας.<br /><br />Η ελληνική πλευρά πρότεινε λύση που πρέπει να περιλαμβάνει συμφωνία επί του γεγονότος ότι οποιαδήποτε πρόταση οφείλει να εμπεριέχει σαφή και οριστικό προσδιορισμό του ονόματος που δεν θα αφήνει περιθώρια αμφιβολιών σχετικά με τη διάκριση μεταξύ του εδάφους της πρώην ΓΔΜ και περιοχών σε γειτονικές χώρες, ειδικότερα, της περιοχής της Μακεδονίας στη βόρεια Ελλάδα και ότι το συμφωνημένο όνομα θα χρησιμοποιείται έναντι όλων (erga omnes) και για όλους τους σκοπούς. Στην απάντησή της, η πρώην ΓΔΜ, αν και ευχαρίστησε για την ελληνική πρωτοβουλία, επανέλαβε τις πάγιες θέσεις της και επί της ουσίας αντιπαρήλθε πλήρως την ελληνική πρόταση.<br /><br />Το Δεκέμβριο 2012 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με συλλογική και ομόφωνη απόφασή του αποφάσισε ότι η έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΕΕ με την πρώην ΓΔΜ εξαρτάται από την εφαρμογή των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, την προώθηση και τον σεβασμό των σχέσεων καλής γειτονίας και την επίλυση του ονοματολογικού, στο πλαίσιο των υπό τον ΟΗΕ διαπραγματεύσεων. Το Δεκέμβριο 2013 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, με συλλογική και ομόφωνη απόφασή του, δεν αποδέχθηκε την εισήγηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για απόδοση ημερομηνίας έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Το Συμβούλιο αποφάσισε ότι θα επανεξετάσει την προοπτική αυτή εντός του 2014, στη βάση νέας ενημέρωσης από την Επιτροπή για την πρόοδο των μεταρρυθμίσεων και την πραγματοποίηση απτών βημάτων, από τα Σκόπια, για την προώθηση των σχέσεων καλής γειτονίας και την εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτής λύσης στο θέμα του ονόματος στο πλαίσιο των, υπό τον ΟΗΕ, διαπραγματεύσεων.<br /><br />2018 ;<br /> Η επίσημη ιστοσελίδα του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, μεταξύ άλλων, αναφέρει: «Η Ελλάδα όχι μόνον δεν αντιτίθεται στην ευρωπαϊκή και ευρω-ατλαντική προοπτική της πρώην ΓΔΜ, αλλά αντιθέτως την υποστηρίζει. Με ελληνική συναίνεση η πρώην ΓΔΜ απέκτησε καθεστώς υποψήφιας χώρας στην ΕΕ και έφθασε στα πρόθυρα της ένταξης στο ΝΑΤΟ. Επίσης με ελληνική συναίνεση καταργήθηκε το καθεστώς των θεωρήσεων για τους πολίτες της γειτονικής χώρας. Βασική αντικειμενική προϋπόθεση, όμως, για τη συνέχιση και ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής και ευρω-ατλαντικής πορείας κάθε υποψήφιου κράτους είναι να ασπάζεται και να σέβεται στην πράξη τις θεμελιώδεις αρχές πάνω στις οποίες στηρίζεται ο οργανισμός στον οποίο επιδιώκει την ένταξή του, και ιδίως την αρχή των σχέσεων καλής γειτονίας που αποτελεί τη βάση μιας εταιρικής ή συμμαχικής σχέσης μεταξύ κρατών.<br /><br />»Αντί η πρώην ΓΔΜ να αναγνωρίσει και να εκτιμήσει την ελληνική υποστήριξη στην ευρωπαϊκή και ευρω-ατλαντική πορεία της, συνήθως απαντά στις ελληνικές υποστηρικτικές χειρονομίες με νέες προκλήσεις και σκλήρυνση της στάσης της.<br /><br />»Η Ελλάδα είναι σταθερή στην ειλικρινή επιθυμία της για την επίτευξη μιας βιώσιμης συμφωνίας στο ζήτημα του ονόματος της πρώην. Η Ελληνική Κυβέρνηση έχει προτείνει ένα ρεαλιστικό και βιώσιμο πλαίσιο διευθέτησης, το οποίο στοχεύει στην εξεύρεση οριστικής λύσης στο θέμα του ονόματος.<br /><br />Η θέση μας είναι σαφής: σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό πριν από τη λέξη «Μακεδονία» που θα ισχύει έναντι όλων (erga omnes), για κάθε χρήση, εσωτερική και διεθνή. <br /><br />»Η ελληνική Κυβέρνηση καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή. H Ελλάδα παραμένει σταθερά προσηλωμένη στη διαπραγματευτική διαδικασία υπό τον Ειδικό Μεσολαβητή του ΟΗΕ κ. Nimetz».<br /><br />Συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα των Παμμακεδονικών Ενώσεων της υφηλίου (ΗΠΑ, Αυστραλίας, Καναδά, Ευρώπης, Αφρικής και Ελλάδος) καθώς και της Συντονιστικής Επιτροπής Μακεδονικών Οργανώσεων, επαναλαμβάνοντας ότι, καθήκον της ελληνικής κυβέρνησης είναι να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα και την ιστορία της πατρίδας μας, αποκλείοντας οποιαδήποτε ονομασία με επιθετικό ή γεωγραφικό προσδιορισμό που θα συμπεριλαμβάνει και τον όρο «Μακεδονία».<span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><span style="font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;"> </span><br /> <div class="rteright" style="box-sizing: border-box; font-size: 18px; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: 28.8px; margin-bottom: 20px;"> <br style="box-sizing: border-box;" /> ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ<br style="box-sizing: border-box;" /> Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)</div> <a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

«Μακεδονικό»: Μια διεθνής πλεκτάνη από το 1878

Όπως όλα δείχνουν, ειδικά μετά το πέρας της σύσκεψης υπό τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στις 4 Ιανουαρίου 2018 και τις δηλώσεις του υπουργού...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία αντιμέτωπη με το καρκίνωμα του Κουρδικού (2)

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVATKZIMJnAL4uV424zv36K3LV74Z0TQFJ6iNiTVUH-5H-Z6Xxjwxcuk5Qn6BlZa6cFUKr2KB-YMXWPdbRamtbS7Q_q6JWrdwgEJNjYeaoRhGRXoSPXrJbUQdVMchyDhTXSZpm1nYlbYLq/s1600/karkinoma.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="384" data-original-width="758" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVATKZIMJnAL4uV424zv36K3LV74Z0TQFJ6iNiTVUH-5H-Z6Xxjwxcuk5Qn6BlZa6cFUKr2KB-YMXWPdbRamtbS7Q_q6JWrdwgEJNjYeaoRhGRXoSPXrJbUQdVMchyDhTXSZpm1nYlbYLq/s640/karkinoma.png" width="640" /></a></div> <br /> του Σταύρου Λυγερού<br /> <b>Το πρώτο μέρος<a href="https://elladasimera.blogspot.gr/2018/01/blog-post_85.html" target="_blank"> εδώ</a></b><br /> <br /> Από τα πρώτα βήματά τους στην κυβέρνηση, οι νεοοθωμανοί επιχείρησαν να προσεταιρισθούν το κουρδικό στοιχείο με δύο τρόπους: Πρώτον, μέσω του πολιτικού Ισλάμ και πιο συγκεκριμένα με το ιδεολόγημα “Τούρκοι και Κούρδοι είμαστε και οι δύο παιδιά των Οθωμανών”. Δεύτερον, με την πρωτοβουλία του Ερντογάν για πολιτική λύση του Κουρδικού στο πλαίσιο του τουρκικού κράτους. Στο πλαίσιο αυτό πραγματοποιήθηκαν και άτυπες διαπραγματεύσεις του αρχηγού των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών Χακάν Φιντάν με τον φυλακισμένο Αμπντουλάχ Οτσαλάν. <br /> <br /> Με αυτόν τον τρόπο, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης κατάφερε στο εκλογικό επίπεδο να προσελκύσει τη σημαντική πλειονότητα των Κούρδων, οι οποίοι είχαν υποφέρει από το μετακεμαλικό καθεστώς. Όπου το κουρδικό κόμμα δεν είχε ελπίδα να εκλέξει δικό του υποψήφιο, οι Κούρδοι ψήφιζαν το κόμμα του Ερντογάν.<br /> <br /> Όταν, όμως, οι διαπραγματεύσεις για πολιτική λύση κατέρρευσαν και αναζωπυρώθηκε το αντάρτικο, οι νεοοθωμανοί επέστρεψαν στον αδιέξοδο δρόμο των κεμαλιστών: προσπαθούν κι αυτοί ανεπιτυχώς να λύσουν το πρόβλημα με στρατιωτικά μέσα. Το αποτέλεσμα είναι το βαθύ ρήγμα που χώριζε το κουρδικό στοιχείο από τους κεμαλιστές να τους χωρίζει πλέον και από τους νεοοθωμανούς.<br /> Η δυτική ανοχή<br /> <br /> Για χρόνια η Δύση είχε επιδείξει μια περισσότερο ή λιγότερο σκανδαλώδη ανοχή, δίνοντας στην Άγκυρα τον χρόνο να λύσει στρατιωτικά το πρόβλημα. Οι σταυροφόροι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έκλειναν τα μάτια τους στο όνομα των γεωπολιτικών σκοπιμοτήτων. Από ένα σημείο και πέρα, όμως, ακόμα και οι Αμερικανοί άρχισαν να υποδεικνύουν την ανάγκη μιας πολιτικής λύσης.<br /> <br /> Από τη στιγμή, μάλιστα, που η Τουρκία τέθηκε σε τροχιά ένταξης, είναι αντιμέτωπη και με τις θεσμικές πιέσεις της ΕΕ για την τήρηση των δημοκρατικών κανόνων και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το κλίμα άρχισε να αλλάζει αφενός λόγω των ακραίων κατασταλτικών μεθόδων, αφετέρου λόγω του γεγονότος ότι η Τουρκία προσπάθησε εμμέσως να εξαγάγει το πρόβλημά της, διοχετεύοντας εκατοντάδες χιλιάδες εξαθλιωμένους Κούρδους στις χώρες της ΕΕ.<br /> <br /> Για την τουρκική κρατική ιδεολογία, οι Kούρδοι ήταν «ορεινοί Tούρκοι»! Ο ισχυρισμός αυτός σήμερα έχει τόσο πολύ καταρρεύσει, που τον έχουν εγκαταλείψει ακόμα και οι σκληροπυρηνικοί Τούρκοι εθνικιστές. Η πάγια στρατηγική του κεμαλισμού να αφομοιώσει το κουρδικό στοιχείο στο τουρκικό έθνος έχει ναυαγήσει οριστικά. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι τη διευκόλυναν παρά πολύ η κοινή μουσουλμανική θρησκεία και η σε μεγάλο βαθμό επικράτηση της τουρκικής γλώσσας.<br /> <br /> Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι κατ’ εξοχήν πολιτικό και δεν επιδέχεται πλέον στρατιωτική λύση. Ακόμα και στην περίπτωση που ο τουρκικός στρατός κατάφερνε να συντρίψει τους αντάρτες, η Τουρκία δε θα έπαυε ως κράτος να αντιμετωπίζει το αίτημα των Κούρδων για εθνική χειραφέτηση και απελευθέρωση. Ας σημειωθεί ότι, σύμφωνα με την τουρκική στατιστική υπηρεσία, από τα 75 εκατομμύρια Τούρκων πολιτών τα 23 είναι κουρδικής καταγωγής.<br /> <div> <br /> Η πρώιμη εξέγερση<br /> <br /> Η δημογραφική ανάπτυξη του κουρδικού στοιχείου, μάλιστα, είναι πολύ μεγαλύτερη της δημογραφικής ανάπτυξης του τουρκικού στοιχείου, γεγονός που αργά αλλά σταθερά διαφοροποιεί υπέρ των Κούρδων την πληθυσμιακή αναλογία. Σύντομα ο ένας στους τρεις πολίτες της Τουρκίας θα είναι Κούρδος.<br /> <br /> Η πολιτική της αφομοίωσης των Κούρδων άρχισε όταν το κεμαλικό καθεστώς ένιωσε ότι είχε σταθεροποιηθεί στην Ανατολή, μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης (1923). Στα συνέδρια του Ερζερούμ (Αύγουστος του 1919) και της Σεβάστειας (Σεπτέμβριος του 1919) ο Κεμάλ είχε υποσχεθεί στους Κούρδους ισότιμη συμμετοχή στο νέο κράτος, για να επιτύχει συμμαχία και τη συμμετοχή τους στον πόλεμο για την εκδίωξη των «απίστων» από την Ανατολή.<br /> <br /> Μετά τη Λωζάννη ξέχασε τις υποσχέσεις και άρχισε να απαγορεύει τη χρήση της κουρδικής γλώσσας και τη δράση των κουρδικών οργανώσεων. Η πολιτική αυτή προκάλεσε την κουρδική εξέγερση του Σεΐχη Σαΐντ (1925). Σποραδικές εξεγέρσεις σημειώθηκαν μέχρι το 1938, αλλά πάντα πνίγονταν στο αίμα. Ανάμεσα σ’ εκείνες τις εξεγέρσεις και στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του ΡΚΚ υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά.<br /> <br /> Οι παλαιότερες κουρδικές εξεγέρσεις ήταν φυλετικές, ή είχαν θρησκευτικό χαρακτήρα, ήταν αντίδραση στην κατάργηση του Χαλιφάτου. Ακριβώς γι’ αυτό άφηναν περιθώρια στην κεμαλική εξουσία να συνοδεύει την καταστολή με πολιτικές αναγκαστικών εκτοπισμών και ενσωμάτωσης του κουρδικού στοιχείου στην τουρκική κοινωνία.<br /> <div> <br /> Ξεχωριστή εθνική συνείδηση<br /> <br /> Από τη στιγμή, όμως, που με το σύγχρονο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα οι Kούρδοι απέκτησαν ξεχωριστή εθνική συνείδηση, βιώνουν την τουρκική κυριαρχία ως κατάκτηση. Γι’ αυτό έχουν κατά κανόνα μετατραπεί σε ενεργούς ή παθητικούς, σε εμφανείς ή αφανείς αντιπάλους του τουρκικού κράτους. Αυτός είναι ο λόγος που έχουν συρρικνωθεί οι πιθανότητες επίτευξης μιας ήπιας πολιτικής λύσης, η οποία μακροπρόθεσμα να μην αμφισβητεί το ενιαίο της Τουρκίας.<br /> <br /> Το ένοπλο κουρδικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα λειτούργησε σαν καταλύτης μιας ευρύτερης διεργασίας αποσταθεροποίησης και διάβρωσης του μετακεμαλικού καθεστώτος. Πέρα απ’ αυτό, όμως, όσο το ΡΚΚ μένει όρθιο σ’ αυτό τον αντάρτικο πόλεμο, τόσο θα είναι ο νικητής στο πολιτικό επίπεδο. Παρότι οι αντάρτες έχουν υποστεί σοβαρά πλήγματα, που τους δυσκολεύουν στο επιχειρησιακό επίπεδο, παραμένουν ικανοί να προκαλούν στρατιωτικές απώλειες, οικονομική αιμορραγία, πολιτικό κόστος και κυρίως να αμφισβητούν εμπράκτως την κυριαρχία του τουρκικού κράτους.<br /> <br /> Το αντάρτικο δεν επιδιώκει να επιβληθεί στρατιωτικά στο τουρκικό κράτος. Αυτό είναι αδύνατον. Προκαλώντας του αιμορραγία σ’ όλα τα επίπεδα, όμως, προσπαθεί να διαμορφώσει τους όρους μιας πολιτικής λύσης του Κουρδικού. Είναι προφανές ότι αυτή η προοπτική αλλάζει τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή. Από τη μία πλευρά η Τουρκία είναι περιφερειακή δύναμη κι από την άλλη είναι χώρα με ένα καρκίνωμα στο εσωτερικό της.</div> <div> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div> </div>

Η Τουρκία αντιμέτωπη με το καρκίνωμα του Κουρδικού (2)

του Σταύρου Λυγερού Το πρώτο μέρος εδώ Από τα πρώτα βήματά τους στην κυβέρνηση, οι νεοοθωμανοί επιχείρησαν να προσεταιρισθούν το κουρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Επιχείρηση στη Συρία ανακοίνωσε ο Τούρκος υπουργός Άμυνας αλλά χωρίς εισβολή!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe9oUV30Uuo54agU-sO6H7u33ADs4y0ECo537lo9aFnP-mnrUIOsqjUeIvctch-8oA70R_kgR_qlI5Z5-6LF_kHZlGgtO0SVRYZPgbHY5_BNvWKtT1AQJUskDr1nMOWLs_QE5qgJ1ozUe9/s1600/syria_toyrkiki+epithesi.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="160" data-original-width="324" height="316" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe9oUV30Uuo54agU-sO6H7u33ADs4y0ECo537lo9aFnP-mnrUIOsqjUeIvctch-8oA70R_kgR_qlI5Z5-6LF_kHZlGgtO0SVRYZPgbHY5_BNvWKtT1AQJUskDr1nMOWLs_QE5qgJ1ozUe9/s640/syria_toyrkiki+epithesi.png" width="640" /></a></div> <br /> Ξεκίνησε “ντε φάκτο” η επιχείρηση της Τουρκίας στην περιοχή Αφρίν της Συρίας, την οποία ελέγχουν οι Κούρδοι, με τον βομβαρδισμό της από το τουρκικό έδαφος, δήλωσε σήμερα ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Νουρετίν Τσανικλί, διευκρινίζοντας ότι δεν έχουν εισβάλει χερσαία στρατεύματα στη συριακή αυτή περιοχή.<br /> <br /> Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο AlHaber, ο Τσανικλί πρόσθεσε επίσης ότι η Τουρκία αναπτύσσει και οπλικά συστήματα κατά των αντιαρματικών πυραύλων που χρησιμοποιεί η κουρδική πολιτοφυλακή της Συρίας “Μονάδες Προστασίας του Λαού” (YPG).<br /> <br /> Η Τουρκία οφείλει να καθαρίσει τη βόρεια Συρία από τα, όπως τα αποκάλεσε, τρομοκρατικά στοιχεία, πρόσθεσε ο υπουργός, σημειώνοντας επίσης ότι η Τουρκία και η Μόσχα θα συνεχίσουν τις συνομιλίες όσον αφορά τη σχεδιαζόμενη στρατιωτική δράση της Τουρκίας στην Αφρίν.<br /> <br /> Για βαρύ βομβαρδισμό, με περίπου 70 βλήματα, κουρδικών χωριών της περιοχής Αφρίν, στη βορειοδυτική Συρία, έκαναν λόγο οι YPG, σημειώνοντας ότι ο βομβαρδισμός αυτός της Αφρίν από το τουρκικό έδαφος άρχισε γύρω στα μεσάνυχτα και συνεχίστηκε σήμερα το πρωί.<br /> <br /> Ο εκπρόσωπος της κουρδικής πολιτοφυλακής Ρότζχατ Ροτζ δήλωσε στο Reuters ότι πρόκειται για τον βαρύτερο τουρκικό βομβαρδισμό από τότε που η τουρκική κυβέρνηση ενέτεινε τις απειλές της για την ανάληψη στρατιωτικής δράσης κατά της κουρδικής περιοχής. Ο Ροτζ, ο οποίος έκανε τις δηλώσεις αυτές από την Αφρίν, σημείωσε ότι η YPG θα απαντήσει με τη μέγιστη ισχύ σε οποιαδήποτε επίθεση στην Αφρίν.<br /> <div> <br /> <a href="http://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Επιχείρηση στη Συρία ανακοίνωσε ο Τούρκος υπουργός Άμυνας αλλά χωρίς εισβολή!

Ξεκίνησε “ντε φάκτο” η επιχείρηση της Τουρκίας στην περιοχή Αφρίν της Συρίας, την οποία ελέγχουν οι Κούρδοι, με τον βομβαρδισμό της από τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι «ισορροπίες» Nimetz και τα γεωπολιτικά παιγνίδια που τρομάζουν την κυβέρνηση

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaXPx4bimLusoHu1Q8dOZtfK68R5JigH4CiqXZqRz8DFTgue0ZxID0KLT_MMihh6VlW0a1vgwWYucVgAi91hp1lG4KQKd94oP1S3dxltZl-O94rtIC5jUCECIvMSpZEjyIT3Hibvivwedn/s1600/Nimits_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="380" data-original-width="625" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaXPx4bimLusoHu1Q8dOZtfK68R5JigH4CiqXZqRz8DFTgue0ZxID0KLT_MMihh6VlW0a1vgwWYucVgAi91hp1lG4KQKd94oP1S3dxltZl-O94rtIC5jUCECIvMSpZEjyIT3Hibvivwedn/s640/Nimits_.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Νίκου Μελέτη</b><br /> Με εκκωφαντική σιωπή και μοναδική αντίδραση την προσπάθεια επιστράτευσης της κορυφής της Εκκλησίας της Ελλάδας με την ελπίδα χαλιναγώγησης της μαζικής μορφής που τείνουν να πάρουν οι κινητοποιήσεις για το όνομα της ΠΓΔΜ, η κυβέρνηση δείχνει να χάνει τον έλεγχο της κατάστασης στο ξεκίνημα της διαδικασίας για την εξεύρεση λύση στο ονοματολογικό.<br /> <br /> Μέτα την υποβολή της πρότασης Nimetz, μέρος της οποίας διέρρευσε σε σκοπιανό ΜΜΕ, την επίσκεψη του γ.γ. του ΝΑΤΟ στα Σκόπια αλλά και την διπλή ασυνήθιστη παρέμβαση της Μόσχας με αιχμή την κατάσταση στην ΠΓΔΜ, η κυβέρνηση αναζητά στρατηγική για ένα εξαιρετικά δύσκολο δίμηνο, όπου εκτός όλων των άλλων θα έχει να αντιμετωπίσει και μια κοινή γνώμη η οποία είναι απολύτως καχύποπτη έναντι κάθε κίνησης που γίνεται στο Σκοπιανό.<br /> <br /> Η διαρροή της πρότασης Nimetz σε ότι αφορά τα ονόματα και την γλώσσα και Ιθαγένεια, εφόσον επιβεβαιωθεί (αν και κανείς δεν έσπευσε να την διαψεύσει), οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Μ. Nimetz σε αυτό το σκέλος έδωσε επιλογές που θα μπορούσαν υπό προϋποθέσεις να καλύψουν την ελληνική θέση για «συνθέτη» ονομασία με γεωγραφικό η έστω και χρονικό προσδιορισμό.<br /> <br /> Η μόνη από τις ονομασίες που δεν θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή ούτε προς συζήτηση είναι αυτή που περιορίζεται στην Συνταγματική ονομασία με την προσθήκη απλώς της πρωτεύουσας σε παρένθεση σε μια μορφή προσχηματικής σύνθετης ονομασίας με... γεωγραφικό προσδιορισμό «Republika Makedonija(Skopje)».<br /> <br /> Στο θέμα της γλώσσας και της Ιθαγένειας ο Κ. Nimetz «παίζει» με την γνώστη και επαναλαμβανόμενη θεωρεία ότι ο όρος «Makedonski-a-o» εφόσον είναι αμετάφραστος διαφοροποιείται από το «Μακεδονικός-η-ο» και το “Macedonian”και συνεπώς θα μπορούσε να αποτελεί μια επιλογή αποδεκτή από την Ελλάδα. Αφήνει ανοικτό ως εναλλακτικό τη σύνδεση της γλώσσας και της ιθαγένειας με το νέο όνομα του κράτους ( π.χ. Language of Republika Gorna Makedonija).<br /> <br /> Η διαρροή η οποία έγινε στο σκοπιανό ΜΜΕ δεν «ακούμπησε» όμως το κρίσιμο ζήτημα του εύρους χρήσης. Και αυτό φυσικά γεννά ανησυχία καθώς οι Σκοπιανοί έχουν κάθε λόγο να προστατεύσουν τα σημεία της πρότασης τα οποία είναι ευνοϊκά για την πλευρά τους.<br /> <br /> Ο κ. Nimetz σε δυο από τις τελευταίες ολοκληρωμένες προτάσεις του (2005 και 2013) μετά από ένα παζάρι που επιχειρούσε να ισορροπήσει μεταξύ των δυο πλευρών, επέλεξε την τακτική του να μοιράσει την πίτα σε δυο κομμάτια: το ένα με το όνομα και την γλώσσα και την ιθαγένεια και το άλλο με το εύρος χρήσης και την εφαρμογή της συμφωνίας.<br /> <br /> Και στις δυο περιπτώσεις, μετά την υποβολή των αρχικών προτάσεων και αφού ακολούθησε σκληρό «παιγνίδι» από τα Σκόπια, ο κ. Nimetz κατέληξε να παρουσιάζει στην Αθήνα προτάσεις οι οποίες κατέληγαν στην απαράδεκτη μορφή της Διπλής Ονομασίας, καθώς προέβλεπε την διατήρηση της συνταγματικής ονομασίας στο εσωτερικό (Republika Makedonija).<br /> <br /> Αυτή η κλασσική πρακτική του Κ. Nimetz στοιχειώνει την διαπραγμάτευση και πάλι, καθώς η ελληνική κυβέρνηση γνωρίζει ότι η επιδίωξη τέτοιου είδους ισορροπιών από τον Κ. Nimetz θα την υποχρεώσει σε μια κρίσιμη στιγμή, λίγο πριν από την Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. τον Μάιο, και φυσικά του ΝΑΤΟ τον Ιούλιο, να απορρίψει τις προτάσεις του και να κινδυνεύει να χρεωθεί την ευθύνη του αδιεξόδου.<br /> <br /> Και πλέον οι χειρισμί από δω και πείρα θα είναι φυσικά με προτεραιότητά την λύση, αλλά συγχρόνως θα στοχεύουν στο να αποφευχθεί αυτή ακριβώς η επίρριψη ευθυνών που θα έχει συνέπειες και μάλιστα σε μια στιγμή που η κυβέρνηση θα ετοιμάζεται να ζητήσει στήριξη από εταίρους και συμμάχους για την έξοδο στις αγορές και την μείωση του χρέους.<br /> <br /> Η διαδικασία για την επίλυση του προβλήματος της ονομασίας συμπίπτει όμως με μια ιδιαίτερα ευαίσθητη στιγμή για τα Βαλκάνια, καθώς η Μόσχα μετά την πλήρη επαναφορά της στην Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο, επιμένει στην ανάκτηση των ερεισμάτων της στα Βαλκάνια.<br /> <br /> Σε μια εξέλιξη η οποία δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη είναι η νέα παρέμβαση της Μόσχας προς στήριξη του προέδρου της ΠΓΔΜ και συνεπώς του VMRO-DPNE για την απόφαση του για βέτο στο νομοσχέδιο αναγνώρισης της αλβανικής σε δεύτερη επίσημη γλώσσα του κράτους.<br /> <br /> Το ρωσικό ΥΠΕΞ με αφορμή δήλωση του Αλβανού πρωθυπουργού Edi Rama στην ίδρυση του UCK στο Κόσοβο, καθώς και την συμβολή του στην προώθηση της αλβανικής ως δεύτερης γλώσσας στην ΠΓΔΜ, εξαπέλυσε επίθεση στην Αλβανία, κάνοντας λόγο για «εξελίξεις που συμβαδίζουν με τις φιλοδοξίες για Μεγάλη Αλβανία, που θέτουν σε κίνδυνο την εδαφική ακεραιότητα αρκετών κρατών στην περιοχή». Γίνεται και προσωπική επίθεση στον Edi Rama που προωθεί όπως αναφέρεται την Πλατφόρμα των Τιράνων στα Σκόπια (σ.σ. το κείμενο στο οποίο στηρίχθηκε η συγκυβέρνηση Zaev-αλβανόφωνων κομμάτων).<br /> <br /> «Η εφαρμογή αυτού του κειμένου, θα παραβιάσει τους συνταγματικούς θεσμούς του Μακεδονικού Κράτους και της Συμφωνίας της Αχρίδας και θα προκαλέσει νέες εθνικές συγκρούσεις στα Bαλκάνια» αναφέρει η ανακοίνωση, ενώ σε ότι αφορά στον νόμο για την γλώσσα, σε μια ξεκάθαρη στήριξη στον G. Ivanov το ρωσικό ΥΠΕΞ αναφέρει ότι «τέτοιες αποφάσεις θα πρέπει να λαμβάνονται σε συμφωνία όλων των βραχιόνων της εξουσίας, και με την ευρεία συναίνεση της κοινωνίας».<br /> <br /> Είναι η δεύτερη μέσα σε λίγες ημέρες ρωσική παρέμβαση για την ΠΓΔΜ, καθώς προχθές ο ίδιος ο κ. Lavrov ουσιαστικά «συνέστησε» στην Ελλάδα να μην υποχωρήσει στο θέμα της ονομασίας προκειμένου τα Σκόπια να μην ενταχθούν στο ΝΑΤΟ όπως επιδιώκει η Ουάσιγκτον.<br /> <br /> Αυτές οι ρωσικές παρεμβάσεις επιχειρούν να εκθέσουν την ελληνική κυβέρνηση, καθώς πρακτικά καταλογίζουν στην Αθήνα ότι υποχωρεί σε εθνικής σημασίας ζητήματα προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ και της Ουάσιγκτον, ενώ συγχρόνως κινητοποιούν στην Δύση όσους πιστεύουν ότι πρέπει να στηριχθεί με κάθε τρόπο η φιλοδυτική κυβέρνηση Zaev ως ανάχωμα στην ρωσική διείσδυση και η ευρωατλαντική ενσωμάτωση είναι ο μοναδικός τρόπος για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος.<br /> <br /> Φυσικά η Αθήνα έχει στα χεριά της την ομόφωνη απόφαση του Βουκουρεστίου η οποία έχει ανανεωθεί και σε άλλες Συνόδους Κορυφής του ΝΑΤΟ. Αλλά σε ένα γεωπολιτικό παιγνίδι τέτοιου επιπέδου είναι προφανές ότι η τυπική ισχύ της αρχής του consensus στην διαδικασία λήψης αποφάσεων στο ΝΑΤΟ, σχετικοποιείται, καθώς υπάρχει και ο διαμορφωμένος συσχετισμός δυνάμεων. Και όλοι γνωρίζουν ότι το 2008 το ελληνικό «βέτο» υπήρξε επειδή η Ελλάδα δεν ήταν μόνη αλλά είχε σθεναρό υποστηρικτή τον πρόεδρο της Γαλλίας Nikola Sarkozy. Σήμερα όχι μόνο δεν υπάρχει Sarkozy, αλλά θα δυσκολευθεί η Αθήνα να βρει έστω και έναν Σύμμαχο να υποστηρίξει επί της ουσίας την θέση της για το όνομα.<br /> <br /> Και αυτό το αδιέξοδο, του να απορρίψει μια τελική κακή πρόταση Nimetz και να υποχρεωθεί σε νέο βέτο, είναι που θέλει να αποφύγει η κυβέρνηση. Αλλά είναι κάτι που μάλλον άργησε να καταλάβει...<br /> <br /> <a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Οι «ισορροπίες» Nimetz και τα γεωπολιτικά παιγνίδια που τρομάζουν την κυβέρνηση

Του Νίκου Μελέτη Με εκκωφαντική σιωπή και μοναδική αντίδραση την προσπάθεια επιστράτευσης της κορυφής της Εκκλησίας της Ελλάδας με την ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Μήπως πέραν των ΗΠΑ να δούμε ότι έχουμε και τους Γερμανούς απέναντι;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjO5DCOpC4D2xXzzMoYP6qlaa6s6Lz9_sfA0YBksaoZPu6QXRosc0ur_VjMBC4jjivEqxemQBNnELtvHEs54BLv1loLgHr6Pt7lw4wtY1n30s2w2HeYqh7vH6dvaqIFX75yrXhaKOaI43d/s1600/ellada-fyrom+flag2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="382" data-original-width="668" height="364" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjO5DCOpC4D2xXzzMoYP6qlaa6s6Lz9_sfA0YBksaoZPu6QXRosc0ur_VjMBC4jjivEqxemQBNnELtvHEs54BLv1loLgHr6Pt7lw4wtY1n30s2w2HeYqh7vH6dvaqIFX75yrXhaKOaI43d/s640/ellada-fyrom+flag2.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <strong style="font-size: 16px; text-align: justify;">Θανάσης Μαυρίδης</strong><br /> Το μεγάλο πρόβλημα για τους Γερμανούς στα Βαλκάνια από το 2004 και έπειτα ήταν η ολοένα και μεγαλύτερη εξάπλωση των Ελλήνων. Οι ελληνικές τράπεζες είχαν σημαντικά μερίδια αγοράς στην περιοχή, βοηθώντας αντίστοιχα τη δυναμική είσοδο των ελληνικών επιχειρήσεων στις νέες αγορές. Οι Γερμανοί ενδιαφέρονται κι αυτή τη φορά για τα Βαλκάνια. Δυστυχώς...<br /> <br /> Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι η υπόθεση του ονόματος είναι απαίτηση των Αμερικανών. Οι δικές μας πληροφορίες λένε ότι οι Γερμανοί έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τα Σκόπια σε αυτή τη φάση απ' ό,τι οι Αμερικάνοι. Ίσως επειδή πιστεύουν ότι οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη πέρα από αυτή που έχουν στο μυαλό τους θα έχει ολέθριες συνέπειες για τα συμφέροντά τους στην ευρύτερη περιοχή. Ίσως να είναι και κάτι άλλο που μας διαφεύγει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν ενδιαφέρονται μόνο οι Αμερικανοί.<br /> <br /> Το πιο πιθανό είναι να ενδιαφέρονται για άλλα οι Γερμανοί και για άλλα οι Αμερικανοί. Οι Γερμανοί να βρίσκονται πιο κοντά στην ικανοποίηση των Βουλγάρων που είναι κολλημένοι με την Μακεδονία από την εποχή του Παύλου Μελά και οι Αμερικανοί με τους Αλβανούς που δεν θέλουν να ακούν για Μακεδονία, αφού θεωρούν ότι είναι κάτι άλλο από αυτό που θεωρούν οι Βούλγαροι συμπατριώτες τους στην FYROM. Με άλλα λόγια και πάλι τους Γερμανούς έχουμε απέναντι...<br /> <br /> Είναι σαφές ότι υπάρχει πίεση. Όποια κυβέρνηση και να ήταν θα δεχότανε την ίδια πίεση με αυτή που ασκείται σήμερα στην κυβέρνηση του κ. Τσίπρα. Αν ήταν μία άλλη κυβέρνηση και όχι αυτή που είναι σήμερα, θα φρόντιζε να μην μπλέξει τα εθνικά θέματα με ασκήσεις μικροπολιτικής. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Από την άλλη, οι Γερμανοί δεν θα ήθελαν μία άλλη κυβέρνηση. Επειδή ο κ. Τσίπρας τους έχει αποδείξει ότι υπογράφει τα πάντα!<br /> <br /> Στο σημείο αυτό να παρατηρήσουμε ότι αν οι δικοί μας δεν βγαίναν νωρίς στο ξέφωτο θα είχαν κερδίσει χρόνο για να αντιμετωπίσουν με μεγαλύτερη ευστροφία τις αντιπαραθέσεις των μεγάλων δυνάμεων στο πεδίο της δράσης. Τζάμπα τα σεμινάρια που έκαναν σε νεαρή ηλικία στις ΚΟΒες.<br /> <br /> Ας επιστρέψουμε στην ουσία. Μπορεί, άραγε, ένα κράτος να απαγορεύσει το όνομα σε ένα άλλο; Όταν θα φτάνει η υπόθεση αυτή στον ΟΗΕ η FYROM θα έχει κερδίσει το σκέτο Μακεδονία. Αλλά και να μην φτάσουμε εκεί και να υπάρξει μία συμφωνία του τύπου Άνω Μακεδονία, δεν θέλει πολύ να φύγει το Άνω και να μείνει και πάλι σκέτο το Μακεδονία.<br /> <br /> Η συζήτηση για το όνομα, όμως, αποπροσανατολίζει! Επειδή ακριβώς δεν είναι μόνο το όνομα που πρέπει να μας ενδιαφέρει. Κι εκεί αρχίζουν τα δύσκολα. Επειδή όποιος βάλει την υπογραφή του σε μία οποιαδήποτε συμφωνία θα πρέπει να έχει εξασφαλίσει ότι θα απαλειφθούν τα τρελά και αλυτρωτικά που έχουν υιοθετήσει οι Άνω. Εκεί είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Ακόμη πιο μεγάλο από το αν θα λέγεται Άνω Μακεδονία ή κάτι άλλο που δεν θα έχει καν μέσα του το Μακεδονία.<br /> <br /> Κι όποιος το παίρνει αυτό αψήφιστα, ας ρωτήσει και τους ανθρώπους που κυκλοφορούν στον πραγματικό κόσμο. Εκεί θα διαπιστώσει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δεν θέλει να ακούει για οποιαδήποτε “παραχώρηση”. Αυτό καλό είναι να το προσέξουν εκείνοι που θα πάρουν τις αποφάσεις...<br /> <br /> <a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μήπως πέραν των ΗΠΑ να δούμε ότι έχουμε και τους Γερμανούς απέναντι;

Θανάσης Μαυρίδης Το μεγάλο πρόβλημα για τους Γερμανούς στα Βαλκάνια από το 2004 και έπειτα ήταν η ολοένα και μεγαλύτερη εξάπλωση των Ελλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μήπως μας πλήττει η εσωτερική πολιτική διαχείριση της διαπραγμάτευσης με την ΠΓΔΜ;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgJDDRmaMKvDmZRs8bSWmBDPJehVeTyMb2L_odJVH0s8l0GC3Qau5ThlU3_fUREy2lpacbOjsS8cQR_gur0KujKNu244XELMJhDVApBplhSw7EuqAx4yi445yMn-CAu942is2U9gxTl5Of/s1600/kotzias.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="697" height="366" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgJDDRmaMKvDmZRs8bSWmBDPJehVeTyMb2L_odJVH0s8l0GC3Qau5ThlU3_fUREy2lpacbOjsS8cQR_gur0KujKNu244XELMJhDVApBplhSw7EuqAx4yi445yMn-CAu942is2U9gxTl5Of/s640/kotzias.png" width="640" /></a></div> <br /> Μεγάλη πολιτική «φασαρία» έχει ξεσπάσει στην Ελλάδα με αφορμή τη διαπραγμάτευση για το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, η οποία έχει τις θετικές και τις αρνητικές της διαστάσεις. Ωστόσο, για μια ακόμη φορά δεν ξεφύγαμε από τα συνηθισμένα, με αποτέλεσμα η συνισταμένη μιας, ως είθισται, χαοτικής διαδικασίας στην Ελλάδα, να θέτει τη χώρα σε κίνδυνο.<br /> <br /> Του <b>Ζαχαρία Μίχα*</b><br /> <br /> Το υπουργείο Εξωτερικών εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου, εκτός ορίων και παντελώς αχρείαστη επίθεση στην Εκκλησία, ταυτίζοντάς την συλλήβδην με την ακροδεξιά. Σε αδρές γραμμές, της καταλόγισε ότι βρίσκεται πίσω από τις κινητοποιήσεις που έχουν προγραμματιστεί για το Σαββατοκύριακο.<br /> <br /> Ακολούθησε η επίσκεψη του πρωθυπουργού στον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, ο οποίος εξέφρασε μια αρκούντως μετριοπαθή άποψη, λέγοντας ότι δεν χρειάζονται συλλαλητήρια και ότι αυτό που έχει ανάγκη ο τόπος είναι συνεννόηση και εθνική ομοψυχία.<br /> <br /> Η αντιπολίτευση επιτέθηκε με σφοδρότητα και σε «αντίποινα» δήλωσε, ότι πλέον είναι αργά για ενημέρωση των κομμάτων, αφού ο πρωθυπουργός επέλεξε να ενημερώσει τον αρχιεπίσκοπο και όχι τα κόμματα, λέγοντας ότι η όποια ενημέρωση θα πρέπει να γίνει στη Βουλή.<br /> <br /> Κάπου εδώ «το χάσαμε». Η στάση της Νέας Δημοκρατίας δείχνει να καθοδηγείται κυρίως από εσωτερικούς πολιτικούς υπολογισμούς, κάτι το οποίο κρινόμενο με τους ίδιους εσωτερικούς πολιτικούς όρους, συνιστά στρατηγική υψηλού ρίσκου που θα μπορούσε να γυρίσει μπούμερανγκ.<br /> <br /> Το πρόβλημα μας ταλαιπωρεί αρκετές δεκαετίες και οι απόψεις όλων είναι αρκούντως καταγεγραμμένες, οπότε ακόμα και αν ο κόσμος δεν μπορεί να έχει την υπόθεση με λεπτομέρειες στο μυαλό του, έχει σε επίπεδο διαίσθησης τη δυνατότητα να διακρίνει τα κριτήρια επί των οποίων βασίζεται η πολιτική των κομμάτων, συνεπιουρούμενος από την… ιστορική εμπειρία της πολιτικής αντιπαράθεσης στη χώρα.<br /> <br /> Πέραν όμως της εσωτερικής πολιτικής σκηνής υπάρχει και η διπλωματία, στο πλαίσιο της οποίας υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται και αντιστρόφως, πράγματα που γίνονται δεν λέγονται. Ας δώσουμε ένα παράδειγμα. Σε επίμαχο ζήτημα έχει πλέον αναχθεί το αν θα γίνει δημοψήφισμα, ώστε να κριθεί στις δυο χώρες η όποια συμφωνία καταλήξουν οι δυο πλευρές, Αθήνα και Σκόπια.<br /> <br /> Στα Σκόπια, λόγω του προβλήματος με τους Αλβανούς, δεν έχουν επιλογή να το αποφύγουν, αν υποτεθεί ότι για λόγους επιβίωσης, το πολιτικό σύστημα κρίνει ότι πρέπει το θέμα να λήξει και να ξεκινήσουν την πορεία τους κυρίως στο ΝΑΤΟ και δευτερευόντως, σε βάθος χρόνου, στην Ευρωπαϊκή Ένωση.<br /> <br /> Το θέμα είναι ότι στα Σκόπια, όπως έχει η κατάσταση, η οποία καταγράφεται και στις δημοσκοπήσεις, σχεδόν εφτά στους δέκα πολίτες υιοθετούν σκληρή στάση και δηλώνουν ότι δεν θα ψηφίσουν υπέρ της υιοθέτησης ονομασίας η οποία θα αμφισβητεί «την εθνική μακεδονική τους ταυτότητα».<br /> <br /> Κατά συνέπεια, η πιθανότητα απόρριψης στο δημοψήφισμα μιας λύσης που θα έχει γίνει αποδεκτή από την Ελλάδα ως ελάχιστα αποδεκτός συμβιβασμός, είναι πολύ υψηλή έως νομοτελειακή. Για να μην προσθέσουμε ότι οποιαδήποτε σύγχρονη χώρα έχει τους «μηχανισμούς» να βοηθήσουν στο να προκύψει το επιθυμητό αποτέλεσμα…<br /> <br /> Άρα, η Ελλάδα θα έχει αποδείξει την καλή της διάθεση για την εξεύρεση λύσης σε ένα θέμα «που ταλαιπωρεί τη Δύση», θα έχει δείξει «καλό πρόσωπο» στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ώστε να αποφύγει να χρεωθεί το αδιέξοδο. Διότι μια προσεκτική ματιά αποκαλύπτει, ότι η ουσία της υπόθεσης εξακολουθεί να είναι το αποκαλούμενο «blame game», το ποιος θα χρεωθεί δηλαδή στο τέλος την ευθύνη.<br /> <br /> Εμείς οι Έλληνες, Ελλαδίτες και Κύπριοι, το γνωρίζουμε καλά αυτό από τις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό, καθώς με εξαίρεση την τελευταία φορά στο Κραν Μοντανά, λόγω της στρατηγικής Κοτζιά, οι Τούρκοι είχαν αναγάγει σε επιστήμη το πως θα τορπιλίσουν κάθε προσπάθεια λύσης, ρίχνοντας στην ελληνική διπλωματία την ευθύνη, με αποτέλεσμα η χώρα να περνά δύσκολες ώρες στο επίπεδο των διεθνών της σχέσεων.<br /> <br /> Όλα ασφαλώς άλλαξαν με την εμφάνιση του ζητήματος των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσίγειο, που μετέτρεψε τη στρατηγική των Τούρκων σε μπούμερανγκ και τώρα τρέχουν και δε φτάνουν, έχοντας περιέλθει σε καταφανές αδιέξοδο, εγκλωβισμένοι στις παρελθοντικές τους αμετροεπείς επιλογές.<br /> <br /> Επιστρέφοντας στο «Μακεδονικό», εάν παραμερίσουμε τις κομματικές παρωπίδες, αλλά και την εξέταση του θέματος με διάθεση ομφαλοσκόπησης και όχι «με τα μάτια των υπολοίπων», ώστε να έχουμε ξεκάθαρη εικόνα των επιδιώξεων και της στρατηγικής τους, θα διαπιστώσουμε ότι την Ελλάδα ίσως και να τη συμφέρει να αποφύγει τον σκόπελο του δημοψηφίσματος.<br /> <br /> Εάν διεξαχθεί δημοψήφισμα, το θυμικό και το συναίσθημα των Ελλήνων πιθανότατα θα οδηγήσει σε απόρριψη του συμβιβασμού, με αποτέλεσμα η απόρριψη από την πλευρά των Σκοπίων να διαμοιράσει τις ευθύνες του αδιεξόδου, το οποίο θα χρεωνόταν αυταπόδεικτα και η ελληνική πλευρά.<br /> <br /> Εάν δε, αποφύγουμε το δημοψήφισμα και γίνει η έκπληξη, με τα Σκόπια να εγκρίνουν, έστω οριακά, τη συμφωνία, τότε η Ελλάδα θα έχει μείνει να διαχειριστεί τον ελάχιστα αποδεκτό συμβιβασμό, με μια ονομασία στο πρότυπο των προτάσεων Νίμιτς, με όλα τα προβλήματα που έχουν και αναφέρθηκαν <a href="http://www.defence-point.gr/news/ta-thetika-ke-ta-arnitika-ton-onomaton-pou-protini-o-mathiou-nimits">με ενάργεια στο άρθρο του Σταύρου Λυγερού</a> που αναδημοσιεύθηκε χθες στον παρόντα ιστοχώρο.<br /> <br /> Και πάλι όμως, το υπουργείο Εξωτερικών έχει θέσει με σαφήνεια ότι παρότι η πρόθεση της Ελλάδας για εξεύρεση λύσης θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη, έχουν τεθεί σαφείς κόκκινες γραμμές, οπότε ακόμα και η κατάληξη σε συμφωνία δεν είναι διόλου δεδομένη, για να μην υποστηρίξουμε ότι το τελικό αδιέξοδο είναι το κυρίαρχο σενάριο.<br /> <br /> Επιμέρους διαφωνίες για τον βαθμό επιτυχίας στο ζήτημα της ακύρωσης του «μακεδονισμού» των Σκοπίων υπάρχουν. Όμως στη γενική της κατεύθυνση η στρατηγική της ελληνικής πλευράς δεν είναι λανθασμένη. Η «εθνικώς υπερήφανη» στάση με εσωτερικούς όρους, μπορεί να «πουλάει» στο εσωτερικό της χώρας, δεν έχει την παραμικρή αποδοχή στο εξωτερικό, κάτι το οποίο η ελληνική πλευρά όφειλε να διαχειριστεί.<br /> <br /> Ας μην ξεχνάμε, ότι η αναγνώριση των γειτόνων από 150 χώρες ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» είναι με «αστερίσκο» και θα ανατραπεί με την κατάληξη σε συμφωνία των δύο μερών, αφού θα ακολουθήσουν τη συμφωνία των δύο πλευρών.<br /> <br /> Άρα η εξαιρετικά αυτή αρνητική κατάσταση για την Ελλάδα, χωρίς να αναιρείται το ότι η ελληνική αποδοχή αξίζει όσο όλες οι υπόλοιπες μαζί, είναι αναστρέψιμη. Παράλληλα, θα πρέπει να υπογραμμιστεί, ότι αυτο αποδεικνύει και την ορθότητα του επιχειρήματος ότι πραγματική αξία έχει η ελληνική αναγνώριση, ακόμα κι αν όλος ο κ΄σομος τους αναγνωρίσει με την αποκαλούμενη ως «συνταγματική ονομασία».<br /> <br /> Και ας μην μας κατατρύχει σύνδρομο καταδίωξης, θεωρώντας ότι όσοι αναγνώρισαν την ΠΓΔΜ με το «συνταγματικό όνομα», έχουν κάτι μαζί μας και δεν αποδέχονται το ιστορικό μέρος της ελληνικής επιχειρηματολογίας. Το πρόβλημα δεν είναι εκεί, απασχολεί από λίγο έως καθόλου όλους τους υπόλοιπους. Το πρόβλημα εστιάζεται στο επίπεδο των γεωστρατηγικών ισορροπιών και αυτό δεν θα πρέπει να διαλάθει της προσοχής μας.<br /> <br /> Καταληκτικά, η σημερινή κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας, με τον διαφαινόμενο διχασμό των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, μέχρις ενός σημείου βοηθά τη διαπραγματευτική στάση της ελληνικής πλευράς, που θα χρησιμοποιήσει το επιχείρημα ότι αν δεν συνυπολογίσει το εσωτερικό ακροατήριο δεν θα προκύψει συμφωνία που είναι το ζητούμενο.<br /> <br /> Το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα δεν γνωρίζουμε τίποτα άλλο πέραν του άσπρου και του μαύρου, ενώ τα πάντα κινούνται μέσα σε ένα απέραντο γκρίζο και όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, ενώ απόλυτη ικανοποίηση των ελληνικών θέσεων, χωρίς να προκύψουν ζητήματα σε άλλα μέτωπα, χωρίς δηλαδή συνέπειες, δεν μπορεί να υπάρξει.<br /> <br /> Το να ζητά η αντιπολίτευση δημόσια συνεδρίαση στη Βουλή, ενώ η διαπραγμάτευση βρίσκεται σε τόσο λεπτό σημείο, κατά την υποκειμενική άποψη του γράφοντος είναι λάθος. Άρα, αν αναλωθούμε στην κοινοβουλευτική «μέτρηση» πατριωτισμού ενός εκάστου, με το βλέμμα στραμμένο στις εκλογές, δεν θα μας ωφελήσει στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής.<br /> <br /> Εάν το κατανοούν αυτό οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας, θα μπορούσαν να ενημερωθούν για την ελληνική στρατηγική και γνήσια να διαφωνήσουν, διότι όπως εξηγήθηκε παραπάνω, έχει σίγουρα αρνητικές διαστάσεις και αστάθμητους παράγοντες.<br /> <br /> Είναι ολόσωστο το επιχείρημα, ότι το πρόβλημα το έχουν οι Σκοπιανοί και κατά σνέπεια αυτοί οφείλουν να αναθεωρήσουν τη στάση τους, όχι εμείς, καθώς η Ελλάδα έχει ήδη κάνει πολλά βήματα για να τους συναντήσει.<br /> <br /> Είναι επίσης σωστό και το ότι η Ελλάδα έχει θέσει κόκκινη γραμμή στο «εθνολογικό» ζήτημα της διαπραγμάτευσης, από την οποία δεν πρέπει να μετακινηθεί. Όλα είναι ζήτημα διπλωματικού χειρισμού, κάτι το οποίο διαφέρει από την εκτόξευση «συνθημάτων» για εσωτερική κατανάλωση.<br /> <br /> Οι πιθανότητες όμως να μας βγει το «παιχνίδι» είναι αυξημένες, ενώ μπορούμε να ενισχύσουμε τις πιθανότητες με διάφορους τρόπους… Εάν δε μας βγει, πάλι η κατάσταση θα είναι πολύ πιο διαχειρίσημη από ότι είναι σήμερα, ενώ θα ενισχυθεί η διαπραγματευτική θέση της χώρας σε μια σειρά από άλλα ανοιχτά μέτωπα.<br /> <br /> Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Στον σχεδιασμό της Δύσης, το «αγκάθι» της ονομασίας των Σκοπίων σχετίζεται σε πρώτο επίπεδο με τις ευρύτερες βαλκανικές ισορροπίες, κυρίως όμως με τη διαχείριση του ανεξέλεγκτου σε σημαντικό βαθμό αλβανικού παράγοντα, που επίσης εγείρει ζητήματα αλυτρωτικά, τα οποία στρέφονται κατά της Ελλάδας.<br /> <br /> Σε δεύτερο επίπεδο, σχετίζεται με ολόκληρη την περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, όπου οι ισορροπίες είναι ακόμα πιο ευαίσθητες και αυτά που διακυβεύονται για τις επόμενες δεκαετίες, στο επίπεδο της υπό ανάδυση νέας αρχιτεκτονικής ασφαλείας που θα επιτρέψει την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων και την εξασφάλιση της ενεργειακής τροφοδοσίας της Ευρώπης, είναι κυριολεκτικά ζωτικά για την αναστροφή της δυσμενούς κατάστασης που βιώνει ο Ελληνισμός.<br /> <b><br /> *Ο Ζαχαρίας Μίχας είναι διευθυντής μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (ΙΑΑΑ/ISDA)<i></i></b><br /> <b><br /></b> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μήπως μας πλήττει η εσωτερική πολιτική διαχείριση της διαπραγμάτευσης με την ΠΓΔΜ;

Μεγάλη πολιτική «φασαρία» έχει ξεσπάσει στην Ελλάδα με αφορμή τη διαπραγμάτευση για το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, η οποία έχει τις θετι...

Διαβάστε την συνέχεια