Crete tv: Γεωπολιτική και Ελληνο-τουρκική ένταση - Σάββας Καλεντερίδης, Δημήτρης Ξενάκης

<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="325" src="https://www.youtube.com/embed/zt95k199gIw" width="620"></iframe><br /> <br /> <br /> Συνέντευξη με τον γεωπολιτικό αναλυτή <b>Σάββα Καλεντερίδη</b> και τον καθηγητή Διεθνούς Πολιτικής στο πανεπιστήμιο Κρήτης <b>Δημήτρη Ξενάκη</b><br /> <b><br /> </b> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Crete tv: Γεωπολιτική και Ελληνο-τουρκική ένταση - Σάββας Καλεντερίδης, Δημήτρης Ξενάκης

Συνέντευξη με τον γεωπολιτικό αναλυτή  Σάββα Καλεντερίδη  και τον καθηγητή Διεθνούς Πολιτικής στο πανεπιστήμιο Κρήτης  Δημήτρη Ξενάκη ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η «γεωπολιτική καταιγίδα»: Πυκνώνουν τα σύννεφα πάνω από την Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-b_PI3DSI6vAq4ypEOv-O7b5Wvc7hI5EEAEGWosVb4t56yjdS-ahfIpv58GbBZaPovTCMTu1jg112rWsuNaPT7AcJwE7sbNzadZZf7X3f9cb_o8NM57p4x10o3Y1aol3_NakH63MSQjhR/s1600/%25CE%2597+%25C2%25AB%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2589%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B1%25C2%25BB.+%25CE%25A0%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BD%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%258D%25CE%25BD%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2586%25CE%25B1+%25CF%2580%25CE%25AC%25CE%25BD%25CF%2589+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-b_PI3DSI6vAq4ypEOv-O7b5Wvc7hI5EEAEGWosVb4t56yjdS-ahfIpv58GbBZaPovTCMTu1jg112rWsuNaPT7AcJwE7sbNzadZZf7X3f9cb_o8NM57p4x10o3Y1aol3_NakH63MSQjhR/s640/%25CE%2597+%25C2%25AB%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2589%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B1%25C2%25BB.+%25CE%25A0%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BD%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%258D%25CE%25BD%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2586%25CE%25B1+%25CF%2580%25CE%25AC%25CE%25BD%25CF%2589+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Εν μέσω γεωπολιτικής καταιγίδας κινδυνεύει να βρεθεί η Ελλάδα την στιγμή που η χώρα δείχνει όλο και πιο εξαρτημένη από τους δανειστές, αδύναμη να απαλλαγεί από το βάρος των «αξιολογήσεων» οι οποίες απορροφούν όχι μόνο κάθε οικονομικό πόρο αλλά και εξαντλούν τα αποθέματα αυτοπεποίθησης και ισχύος της χώρας.<br /><br />Σε ένα διεθνές περιβάλλον ηλεκτρισμένο, με την Ευρώπη να κινείται στην κόψη του ξυραφιού, την Ρωσία να επιχειρεί να δικάσει τις αντοχές της Δύσης, την νέα αμερικανική κυβέρνηση να μην έχει δώσει πλήρες στίγμα των προθέσεων της για τις διεθνείς υποθέσεις και το πεδίο ανοικτό για ανταγωνισμό περιφερικών δυνάμεων, τα «σύννεφα» της αβεβαιότητας μαζεύονται πυκνά πάνω από την περιοχή μας.<br /><br />Η τουρκική απειλή είναι διαρκής με τον τουρκικό αναθεωρητισμό να έχει προσλάβει υπό την ηγεσία του Ταγιπ Ερντογάν και «ιδεολογικο-θρησκευτικό» περιεχόμενο μέσω του Νεοοθωμανισμού, το Κυπριακό οδηγείται σε αδιέξοδο που καθιστά ιδιαίτερα δύσκολη την διαχείριση της «επομένης ημέρας». Στα Βαλκάνια τα σύννεφα επιστρέφουν καθώς η Μόσχα επιχειρεί να καλύψει το κενό έδαφος που αφήνει μια προβληματική πολιτική διεύρυνσης της Ε.Ε., ενώ πλέον ο Αλβανικός Μεγαλοϊδεατισμός που «ανταμείφθηκε» με την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου και την αναβάθμιση της αλβανικής μειονότητας στην ΠΓΔΜ (με τον UCK) στρέφεται ανοικτά πλέον εναντίον της «ενότητας» της ΠΓΔΜ.<br /><br />Στα Βαλκάνια οι επιλογές της Ελλάδας είναι δύσκολες και οι ισορροπίες πολύ λεπτές.<br /><br />Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η πραγματική απειλή αποσταθεροποίησης είναι ο Αλβανικός Μεγαλοϊδεατισμός ο οποίος διατηρεί διεκδικήσεις στο Μαυροβούνιο, στην Νότιο Σερβία, στην Δυτική ΠΓΔΜ και στην Ήπειρο. Ο Έντι Ράμα αποδείχθηκε ο πιο συνεπής εκφραστής αυτού του εθνικιστικού κινήματος το οποίο επιχειρεί να ανασχεδιάσει τον χάρτη των Βαλκανίων, με πρώτη σημαντική επιτυχία (με τις ευλογίες της Δύσης) την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου.<br /><br />Για την Ελλάδα είναι σαφές ότι πρέπει να ανακοπεί αυτός ο αλβανικός αλυτρωτισμός, ο οποίος μπορεί να οδηγήσει και πάλι σε ανάφλεξη τα Βαλκάνια, όπως έχει φανεί στην διαχείριση της σέρβικης μειονότητας στο Κόσσοβο αλλά και τώρα στην ΠΓΔΜ. Ένας εθνικισμός που γίνεται επικίνδυνος καθώς έχει σχεδόν επιτύχει να μετατρέψει τους δικούς του αλυτρωτικούς στόχους, σε «γραμμή άμυνας» της Δύσης, έναντι της υπαρκτής μεν αλλά όχι και τόσο αποτελεσματικής προσπάθειας της Μόσχας να επιστρέψει στα Βαλκάνια. Πάντως η Μόσχα με την παρέμβαση της στην ΠΓΔΜ ,όπου κατήγγειλε την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ ότι επιχειρούν να επιβάλλουν κυβέρνηση η οποία υπηρετεί τα Σχέδια της Μεγάλης Αλβανίας περιπλέκει την κατάσταση.<br /><br />Η εμπειρία των τελευταίων ετών είναι ιδιαίτερα δυσάρεστη με την κυβέρνηση Ε. Ράμα να διαμορφώνει μια καθαρά ανθελληνική ατζέντα, που τίθεται σε εφαρμογή με κάθε ευκαιρία είτε πρόκειται για το Τσάμικο, είτε για την διατήρηση της εκκρεμότητας στην οριοθέτηση των Θαλάσσιων ζωνών, είτε στην άσκηση πίεσης στην μειονότητα αλλά και στην άρνηση λειτουργίας των δυο στρατιωτικών κοιμητηρίων, και στην ύπαρξη λυτρωτικών κειμένων στα σχολικά βιβλία.<br /><br />Συγχρόνως όμως η Αθήνα παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις εξελίξεις στα Σκόπια καθώς εκτός όλων των άλλων ζητημάτων ασφάλειας και σταθερότητας για την ευρύτερη περιοχή, υπάρχει ο κίνδυνος εκείνος που θα ισχυροποιήσει την θέση του (τουλάχιστον σε ένα μεγάλο τμήμα των σλαβόφωνων), από την κρίση που υποδαυλίζεται από τον Αλβανικό Μεγαλοϊδεατισμό, να είναι ο Ν. Γκρουέφσκι και το VMRO-DPMNE, οι γνήσιοι εκφραστή του «Μακεδονισμού» που στρέφεται κυρίως εναντίον της Ελλάδας. Όμως ο κ. Γκρουέφσκι παίζει ένα παιγνίδι που μπορεί τελικά να υπονομεύσει την ίδια την ύπαρξη της ΠΓΔΜ<br /><br />Η ανάδειξη των Αλβανών στα Σκόπια σε παράγοντα που σταδιακά θα επιβάλλει ομοσπονδιακή μορφή στο κράτος πρακτικά θα αποδυναμώσει τον «Μακεδονισμό» και θα επιβάλλει εκ των πραγμνάτων την αναζήτηση νέας ονομασίας σε ένα κράτος που δεν είναι «μακεδονικό», αλλά διεθνικό (σλαβομακεδονες- Αλβανοί). Αυτή η προοπτική θα εξυπηρετούσε κατ αρχήν τα ελληνικά συμφέροντα, αλλά μόνο στην περίπτωση που η ΠΓΔΜ παρέμενε κυρίαρχη και ενιαία, κάτι που θα τεθεί υπό αμφισβήτηση εφόσον το αλβανικό στοιχείο αποφασίσει να επιδιώξει μεγαλύτερη ενσωμάτωση με την γειτονική Αλβανία με το πρόσχημα της αναζήτησης προστασίας και ασφάλειας.<br /><br />Η δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται και ο ίδιος ο Γκρουέφσκι ίσως δίνει την ευκαιρία, να αναπτυχθούν την συγκεκριμένη στιγμή εμπιστευτικοί δίαυλοι επικοινωνίας, ώστε να πεισθεί η ηγεσία του VMRO-DPMNE ότι, παρά τις αντιρρήσεις του αρχηγού του, μπροστά στον κίνδυνο διάλυσης της χώρας, είναι προτιμότερος ένας συμβιβασμός στο θέμα της ονομασίας.<br /><br />Ο ίδιος ο Νίκος Κοτζιάς έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που δεν έχει βλέψεις εναντίον της ΠΓΔΜ και έχει κάθε λόγο να στηρίζει την ύπαρξη της, θέση την οποία συμμερίζονται όλες οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις.<br /><br />Αλλά ακόμη πιο δύσκολη είναι η διαχείριση της σχέσης με την Τουρκία, καθώς ο καθημερνός πλέον κίνδυνος θερμού επεισοδίου έχει επιβαρύνει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ενώ η αβεβαιότητα λόγω της απροβλεψιμότητας του Ταγίπ Ερντογάν, δυσχεραίνει τις προσπάθειες διαμόρφωσης της στρατηγικής, αλλά ακόμη και την αντιμετώπιση της καθημερινότητας στις διμερείς σχέσεις.<br /><br />Απέναντι στην «νευρική» Τουρκία, όπως την περιγράφει ο υπουργός εξωτερικών, είναι σαφές ότι η απάντηση δεν μπορεί να είναι εξυπναδικισμοί και ηρωικά (τηλεοπτικά) «Μολών Λαβέ»,(όπως αυτά του Υπουργού Άμυνας) αλλά αθόρυβες κινήσεις και μακριά από δημοσιότητα μετρά για ενίσχυση (στα μέτρα του δυνατού) της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας. Και ταυτόχρονα ανάπτυξη συμμαχιών που τουλάχιστον θα αποτρέψουν την κλιμάκωση ενός ενδεχομένου θερμού επεισοδίου και που θα εμποδίσουν την νομιμοποίηση τετελεσμένων που επιχειρεί η Άγκυρα.<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η δύσκολη αποστολή του Νίκου Κοτζιά να εξηγήσει την κατάσταση στον Αμερικανό ομόλογο του Ρεξ Τίλλερσον σε συνάντηση που θα έχουν στο επόμενο δεκαπενθήμερο, σε μια στιγμή βεβαίως που η Ουάσιγκτον κάθε άλλο παρά έχει την δυνατότητα αποφασιστικής παρέμβασής στον Ταγίπ Ερντογάν. Χωρίς να αναμένει κανείς ότι η νέα αμερικανική κυβέρνηση θα φορέσει «φουστανέλα», το επιχείρημα ότι η ανεξέλεγκτη κατάσταση στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο, και στα Βαλκάνια, θα οδηγήσει σε αποσταθεροποίηση και την Ελλάδα, δεν μπορεί να αφήσει «ασυγκίνητη» την νέα αμερικανική κυβέρνηση.<br /><br />Όσο για το Κυπριακό, και ενώ δεν διαφαίνονται προς το παρόν δυνατότητες επανάληψης των συνομιλίων με προοπτικές επιτυχίας, είναι γεγονός ότι το πεδίο που θα δοκιμασθεί η αντοχή όλων είναι (όπως εντελώς αντιδεοντολογικά και παράλογα δημοσίως παραδέχθηκε «ανώτατη πηγή του Υπουργείου Άμυνας») η έναρξη των ερευνών στην Κυπριακή ΑΟΖ.<br /><br />Η Τουρκία έχει απαιτήσει την διακοπή των ερευνών και η διαδικασία των συνομιλιών ουσιαστικά είχε επαναρχίσει με την άτυπη συμφωνία του 2014 όταν διακονήσαν οι δραστηριότητες στην Κυπριακής ΑΟΖ με αντάλλαγμα την απόσυρση εκ μέρους της Τουρκίας του Barbaros που πραγματοποιούσε παράνομες έρευνες στην Κυπριακή ΑΟΖ.<br /><br />Βεβαίως οι επιλογές της Τουρκίας να παρέμβει δυναμικά σε αυτή την διαδικασία δεν είναι πολλές. Η παρενόχληση των ξένων ερευνητικών σκαφών, δεν μπορεί να ακυρώσει τις έρευνες, ενώ θα στρέψει και τις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρίες που δραστηριοποιούνται στην Κυπριακή ΑΟΖ, (TOTAL, ENI, EXXON MOBIL, NOBLE κ.α.) εναντίον της Τουρκίας, ενώ η εκ νέου αποστολή του Barbaros στην κυπριακή ΑΟΖ δεν μπορεί να παράξει νομικά αποτελέσματα.<br /><br />Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι η Τουρκία δεν θα επιχειρήσει να εκβιάσει την διακοπή ερευνών στην Κύπρο, δημιουργώντας τετελεσμένα σε άλλη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όπου συστηματικά αμφισβητεί την ελληνική υφαλοκρηπίδα του νησιωτικού συμπλέγματος της Μεγίστης.<br /><br /><div style="text-align: justify;"> <a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Η «γεωπολιτική καταιγίδα»: Πυκνώνουν τα σύννεφα πάνω από την Ελλάδα

Εν μέσω γεωπολιτικής καταιγίδας κινδυνεύει να βρεθεί η Ελλάδα την στιγμή που η χώρα δείχνει όλο και πιο εξαρτημένη από τους δανειστές, αδ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μέση Ανατολή: Ποιος είναι ο αδύναμος παίκτης σ΄ ένα παιχνίδι ισχυρών

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmA4aEqMnXfUCQQddC1cNK3XgchYHRCkETFCVEpvMuHjFBKfN5SU9Zplbscksyg_s2xfxufo4pDRNKKxsY9J-o_CHzFgAza3yHl-Gh5XE_cvq_vewuROE1o67sj8rBgLgOjRww9yYZZpJ3/s1600/%25CE%259C%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AE.+%25CE%25A0%25CE%25BF%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BF+%25CE%25B1%25CE%25B4%25CF%258D%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2583%25CE%2584+%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B9+%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2587%25CF%2585%25CF%2581%25CF%258E%25CE%25BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="328" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmA4aEqMnXfUCQQddC1cNK3XgchYHRCkETFCVEpvMuHjFBKfN5SU9Zplbscksyg_s2xfxufo4pDRNKKxsY9J-o_CHzFgAza3yHl-Gh5XE_cvq_vewuROE1o67sj8rBgLgOjRww9yYZZpJ3/s640/%25CE%259C%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AE.+%25CE%25A0%25CE%25BF%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BF+%25CE%25B1%25CE%25B4%25CF%258D%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2583%25CE%2584+%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B9+%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2587%25CF%2585%25CF%2581%25CF%258E%25CE%25BD.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Της Ροδούλας Βιολάκη, Ερευνητική Ομάδα <a href="https://thesafiablog.com/2017/01/28/%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CE%B4%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%BA%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CF%87%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B9-%CF%84%CF%89/">S.A.F.I.A.</a> – Τομέας Μέσης Ανατολής<br /> <br /> Κατά καιρούς η Μέση Ανατολή έχει αποτελέσει πηγή ενδιαφέροντος και έρευνας. Τα συγκρουσιακά συμφέροντα σε συνδυασμό με το ιδιάζον θρησκευτικό μωσαϊκό της προκείμενης γεωγραφικής περιφέρειας παίζουν καταλυτικό ρόλο στην πολιτική που εφαρμόζουν τα κράτη που ανήκουν σε αυτήν μεταξύ τους. Το παρόν άρθρο αποτελεί μια μελέτη που αναφέρεται στην ιστορία του Λιβάνου από την περίοδο της σύστασης του έως και σήμερα, καθώς και τις προκλήσεις που οφείλει η νεοσυσταθείσα κυβέρνηση να αντιμετωπίσει για μία ολική ανοικοδόμηση της χώρας.<br /> <br /> Ο Λίβανος αποτελεί μια ιδιάζουσα περίπτωση διεθνώς. Μία χώρα διαιρεμένη από όλες τις απόψεις, κυρίως δε στο θέμα της θρησκείας. Δεδομένου ότι η χώρα έχει δεχθεί ισχυρή γαλλική επιρροή, το σύστημα διακυβέρνησης έχει δομηθεί υπέρ της εκπροσώπησης του χριστιανικού πληθυσμού έναντι του μουσουλμανικού, παρόλο που πρόκειται για μια κατά το ήμισυ μουσουλμανική και κατά το άλλο ήμισυ χριστιανική χώρα.<br /> <br /> Από τη μία πλευρά οι Μαρωνίτες και από την άλλη οι Μουσουλμάνοι βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση, η οποία ενυπάρχει όχι μόνο ανάμεσα σε αυτούς, αλλά και εντός του μουσουλμανικού στοιχείου. Από τη μια οι Σιίτες, πιο παραδοσιακοί, κατοικούν σε αγροτικές περιοχές του νότου, και από την άλλη οι Σουνίτες, πιο προοδευτικοί, οι οποίοι εντοπίζονται στις πόλεις. Η περιοχή του δυτικού Λιβάνου είναι άκρως εξευρωπαϊσμένη και εύπορη, ενώ η ανατολική -προσκείμενη στον αραβικό κόσμο- μαστίζεται από την ένδεια.<br /> <br /> Η απαρχή των προβλημάτων στον Λίβανο είναι αναμφισβήτητα ο Εμφύλιος Πόλεμος του 1975. Παρότι ο κίνδυνος εμφύλιας σύρραξης ελλόχευε από παλαιότερα, ήδη από το 1958, λόγω της έντονης πολιτικής και θρησκευτικής διαφωνίας ανάμεσα στους Μαρωνίτες και τους Μουσουλμάνους για την ένταξη της χώρας στην Αραβική Ένωση, το 1975 έλαβε δραματικές διαστάσεις. Ο πόλεμος αυτός σηματοδότησε την κλιμάκωση της έντασης ανάμεσα σε Χριστιανούς, Μουσουλμάνους, Δρούζους και Παλαιστινίους, και έδωσε την ευκαιρία σε άλλα κράτη να επέμβουν στα εσωτερικά της χώρας, όπως το Ισραήλ.<br /> <br /> Ήδη από τη σύσταση του, το κράτος του Ισραήλ, επηρέασε σημαντικά τα πολιτικά και μη τεκταινόμενα στον Λίβανο. Η σύσταση του συνεπαγόταν τον εκτοπισμό χιλιάδων Παλαιστινίων, που ζούσαν μέχρι τότε στη χώρα. Αυτή η άφιξη των προσφύγων, πέρα από την προφανή αλλαγή στο δημογραφικό και θρησκευτικό πεδίο, επέφερε μια σειρά από ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ των Παλαιστινίων και του Ισραήλ, καθώς και μεταξύ του τελευταίου και του Λιβάνου.<br /> <br /> Παραδείγματα που πιστοποιούν τη θέση ότι ο Λίβανος ήταν αποδέκτης των τεταμένων σχέσεων μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων είναι οι διενέξεις τους που λάμβαναν χώρα στα λιβανέζικα εδάφη. Πιο συγκεκριμένα, παράδειγμα αποτελούν οι επιθέσεις του PLO (Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης ) κατά του Ισραήλ εντός των εδαφών του Λιβάνου το 1977 και 1978 με 37 νεκρούς Ισραηλινούς και η παρεπόμενη ισραηλινή εισβολή στα νότια της χώρας, δύο μέρες μετά τη δεύτερη επίθεση. Η εισβολή έληξε με την απόφαση 425 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και τη σύσταση της UNIFIL. Αργότερα, το 1981, το Ισραήλ αγνοώντας την απόφαση αυτή, ξεκίνησε μια σειρά από αεροπορικές επιδρομές εναντίον του PLO με απώτερο στόχο να εκδιωχθεί ο οργανισμός. Το 1982 το Ισραήλ εισβάλει εκ νέου στον Λίβανο.<br /> <br /> Το τέλος του εμφυλίου πολέμου και η επιστροφή στην πολιτική ομαλότητα δρομολογήθηκε το 1989 με τη συμφωνία Taif. Ανάμεσα στις διατάξεις της περιελάμβανε την ίση εκπροσώπηση όλων των πληθυσμών και την άμβλυνση των εντάσεων που κυριαρχούσαν στην κοινωνία. Όριζε, επίσης, τον αφοπλισμό των ένοπλων ομάδων (κυβερνητικών και μη), κάτι το οποίο δυσαρέστησε αρκετά τη Hezbollah, η οποία όπως όριζε η συμφωνία έπρεπε να παραμείνει περιορισμένη πολεμώντας το Ισραήλ στο νότο.<br /> <br /> Λίγα χρόνια μετά τη συμφωνία Taif, οι σχέσεις ανάμεσα στον Λίβανο και το Ισραήλ αρχίζουν να οξύνονται πάλι. Το 1993, το Ισραήλ εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση στο νότιο Λίβανο, όπως επίσης και λίγα χρόνια αργότερα, το 1996 . Το 2000 αποτελεί ορόσημο για το Λίβανο, αφενός γιατί το Ισραήλ απελευθέρωσε 13 Λιβανέζους κρατουμένους και αφετέρου διότι απέσυρε και τα τελευταία στρατεύματα του μετά από 17 χρόνια κατοχής στα νότια της χώρας.<br /> <br /> Η αποχώρηση των Ισραηλινών δυνάμεων δεν αποδέσμευσε τη χώρα από τις ξένες παρεμβάσεις∙ αυτή τη φορά θα επέμβει η Συρία. Φήμες για πιθανή συριακή ανάμειξη στη δολοφονία του προέδρου Hariri το 2005 κλόνισαν τις φιλικές έως τότε σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών. Ως απόρροια, τα τελευταία συριακά στρατεύματα που είχαν παραμείνει στη χώρα από την περίοδο του εμφυλίου αποσύρθηκαν -με παρότρυνση των Η.Π.Α. και της Γαλλίας-, και η τότε φιλική προς την Συρία κυβέρνηση διαλύθηκε κατόπιν ηχηρής αποδοκιμασίας από το λαό. Η πολίτικη πόλωση, ο διχασμός και η αδυναμία σχηματισμού νέας κυβέρνησης κλονίζουν για μια ακόμη φορά το κράτος. Οι θρησκευτικές αντιθέσεις κορυφώθηκαν, γεγονός που συνέβαλε στην ανάδυση ακραίων ομάδων.<br /> <br /> Ο Λίβανος το 2005 διαιρείται σε δύο στρατόπεδα. Από τη μία, η συμμαχία της 8ης Μαρτίου – περιλαμβανομένης και της Hezbollah – είναι φιλική προς τη συριακή κυβέρνηση και ενισχύεται οικονομικά και στρατιωτικά από το Ιράν. Αντιλαμβάνεται τη γεωστρατηγική σημασία της συμμαχίας με το Ιράν και τη Συρία, δεδομένου των απειλών που δέχονται τα νότια εδάφη σε συνδυασμό, βέβαια, με την ανεπάρκεια που παρουσιάζει ο λιβανέζικος στρατός για αποτελεσματική αντιμετώπιση τους. Από την άλλη, η συμμαχία της 14ης Μαρτίου με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία, η οποία στηρίζεται από δυτικές χώρες, είναι υπέρ της συνεργασίας με αυτές και προτείνει την αποστασιοποίηση από τις δυνάμεις της Συρίας και του Ιράν. Όλα τα πολιτικά κόμματα εφεξής εκπορεύονται από αυτές τις συμμαχίες.<br /> <br /> Από τους παραπάνω σχηματισμούς τον πιο καταλυτικό ρόλο στην άσκηση πολιτικής στον Λίβανο έχει παίξει η Hezbollah. Ο λόγος που ευνοείται η λειτουργία της οργάνωσης αντί του αναμενόμενου αφοπλισμού της είναι ότι στην κοινή συνείδηση δρα ως όργανο που προστατεύει το κράτος από ισραηλινές εισβολές και προσφέρει οικονομικά οφέλη στους στρατιώτες της. Το κράτος του Λιβάνου, όμως, υφίσταται τις δραματικές συνέπειες της εξωτερικής πολιτικής που ασκεί η οργάνωση. Μία εκ των σπουδαιότερων είναι ο πόλεμος με το Ισραήλ το 2006, ως απότοκο των επιθέσεων και των επιδρομών που οδήγησαν στο θάνατο Ισραηλινών στρατιωτών και των αντίστοιχων αντίποινων που πραγματοποίησε το Ισραήλ. Ο πόλεμος έληξε ξανά με επέμβαση των Η.Ε. και με την απόφαση 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας.<br /> <br /> Η εμπλοκή της Hezbollah στον πόλεμο της Συρίας στο πλευρό των δυνάμεων της κυβέρνησης στοχοποιεί, όπως ήταν αναμενόμενο τον Λίβανο. Είναι εύλογο ότι η επιβίωση της Hezbollah εξαρτάται άμεσα από την επικράτηση του συριακού καθεστώτος στην εξουσία. Η Hezbollah, όπως γίνεται αντιληπτό γενομένης της σταδιακής αποδυνάμωσης της συριακής επιρροής στον Λίβανο λόγω του πολέμου, έχει αφήσει το πεδίο ελεύθερο και σε έναν άλλο περιφερειακό παίκτη, το Ιράν. Η Τεχεράνη προσέβλεπε την έξοδο στη Μεσόγειο. Το Ιράν ενισχύει στρατιωτικά και οικονομικά την Hezbollah και αυτό εξηγεί και τις ανέκαθεν στενές σχέσεις του με τον Λίβανο.<br /> <br /> Φτάνοντας στο σήμερα, συνάγεται το συμπέρασμα ότι η άσκηση πολιτικής στη Μέση Ανατολή δεν είναι παρά ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα της θεωρίας «του παιγνίου μηδενικού αθροίσματος». Ο Λίβανος – ένα μικρό κράτος, μαστιζόμενο από την πολιτική αβεβαιότητα και την ακυβερνησία- προσπαθεί να ισορροπήσει σε ένα παιχνίδι επικράτησης στην περιοχή ανάμεσα σε ισχυρότερους περιφερειακούς παίκτες.<br /> <br /> Ορόσημο στην προσπάθεια του Λιβάνου για επιστροφή στην πολιτική ομαλότητα αποτελεί η 31η Οκτωβρίου 2016. Έπειτα από ένα κενό ακυβερνησίας δυο μίση ετών και από 45 αποτυχημένες προσπάθειες συγκρότησης κυβέρνησης, εκλέχθηκε πρόεδρος στον Λίβανο ο Michel Aoun, Μαρωνίτης Χριστιανός, μέλος της οργάνωσης της 8ης Μαρτίου και σύμμαχος της Hezbollah. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η κίνηση του νέου προέδρου να δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Σουνίτη Μουσουλμάνο πολιτικό του αντίπαλο, Saad Hariri, φιλικά προσκείμενου στη Δύση και τη Σαουδική Αραβία, ο οποίος τάσσεται έντονα υπέρ του αφοπλισμού της Hezbollah. Ο τελευταίος σχημάτισε κυβέρνηση εθνικής ενότητας σε «χρόνο ρεκόρ», όπως δήλωσε, η οποία μάλιστα έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη βουλή. O Σιίτης πρόεδρος του Κοινοβουλίου, παρά την αρχική του αντίθεση, αποφάσισε να εγκρίνει τον Hariri για τον πρωθυπουργικό θώκο, επιδοκιμάζοντας την πρόθεση συνεργασίας που υπήρχε.<br /> <br /> Από διπλωματική σκοπιά, η παραχώρηση του Aoun στο να επιτρέψει να σχηματιστεί κυβέρνηση από τον Hariri, δεδομένων των τεταμένων σχέσεων ανάμεσα στις δυο ηγετικές προσωπικότητες, φανερώνει τον ελάσσονα ρόλο που διαδραματίζει η Σαουδική Αραβία στον Λίβανο πλέον. Οι σχέσεις τους τελευταία έχουν διαταραχθεί. Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε η ανακήρυξη της Hezbollah ως τρομοκρατικής οργάνωσης από το Ριάντ. Ακόμη, η ακύρωση της προσδοκώμενης οικονομικής αρωγής προς τον Λίβανο, ύψους 4 δισεκατομμυρίων, η αποτροπή του πληθυσμού της για ταξίδια προς αυτόν και η απειλή απέλασης των 500.000 Λιβανέζων που εργάζονται στον περσικό κόλπο μαρτυρούν ότι οι μεταξύ τους σχέσεις έχουν κλονιστεί.<br /> <br /> Το έργο που έχει να φέρει εις πέρας η νέα κυβέρνηση είναι δύσκολο. Η αποτελεσματικότητα αυτής θα καθορίσει την τύχη της χώρας με αντίστοιχο αντίκτυπο και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Ο Λίβανος οφείλει, πλέον, να αμβλύνει τις διαφορές που υπάρχουν στον πληθυσμό. Πρέπει, επίσης, να δημιουργήσει εκ νέου ισχυρές συμμαχίες και να μην επιστρέψει στο χάος που το έχει στιγματίσει. Παρόλο που οι κινήσεις των πολιτικών είναι πολλά υποσχόμενες, τα αποτελέσματα της προσπάθειας τους θα φανούν μακροπρόθεσμα.<br /> <div class="p1"> <br /></div> <a href="http://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μέση Ανατολή: Ποιος είναι ο αδύναμος παίκτης σ΄ ένα παιχνίδι ισχυρών

Της Ροδούλας Βιολάκη, Ερευνητική Ομάδα S.A.F.I.A. – Τομέας Μέσης Ανατολής Κατά καιρούς η Μέση Ανατολή έχει αποτελέσει πηγή ενδιαφέροντ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο διαμελισμός της Τουρκίας το “τίμημα” που θα πληρώσει ο Ερντογάν για να γίνει σουλτάνος!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgweWKrqGeOVIpLH7LBOMShx7dF9ltVthex-_ODRH2MoCdS0LtFLAtanA5ieEXfq20LXRgmrmWYiIa_LAyFJqFQzS17ny2Dkr1ko5qTcKVbP9F9C8hqFwFssbsUmqxTE-hdzGtw5HQCP9Ti/s1600/%25CE%259F+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF+%25E2%2580%259C%25CF%2584%25CE%25AF%25CE%25BC%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25B1%25E2%2580%259D+%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25B8%25CE%25B1+%25CF%2580%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2581%25CF%258E%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25BF+%25CE%2595%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BD+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25B3%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CF%2584%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582%2521.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgweWKrqGeOVIpLH7LBOMShx7dF9ltVthex-_ODRH2MoCdS0LtFLAtanA5ieEXfq20LXRgmrmWYiIa_LAyFJqFQzS17ny2Dkr1ko5qTcKVbP9F9C8hqFwFssbsUmqxTE-hdzGtw5HQCP9Ti/s640/%25CE%259F+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF+%25E2%2580%259C%25CF%2584%25CE%25AF%25CE%25BC%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25B1%25E2%2580%259D+%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25B8%25CE%25B1+%25CF%2580%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2581%25CF%258E%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25BF+%25CE%2595%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BD+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25B3%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CF%2584%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582%2521.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Της ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ<br /><br />Διαβάζοντας το βιβλίο του <b>Peter Hopkirk</b> , Το Μεγάλο Παιχνίδι, αντιλαμβάνεται καλύτερα αυτά που συμβαίνουν σήμερα γύρω μας.<br /><br />Ο συγγραφέας περιγράφει πως μοιράστηκαν οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής τη Μέση Ανατολή, τον Καύκασο, την Κεντρική Ασία πριν από εκατό χρόνια.<br /><br />Η Ρωσία, κατά τον συγγραφέα ήθελε από τις αρχές του 19ου αιώνα να κατέβει στις ζεστές θάλασσες. Οι ενέργειες της ενόχλησαν την Αγγλία που δεν ήθελε να πλησιάσει κανείς την Ινδία. Έτσι ξεκίνησαν οι δολοπλοκίες, τα τεχνάσματα, δηλαδή το Μεγάλο Παιχνίδι. Το ίδιο σκηνικό διαδραματίζεται και σήμερα στην ίδια περιοχή. Ο πόλεμος της μοιρασιάς τελικά δεν τελείωσε συνεχίζεται ακάθεκτος με θύματα τους λαούς της περιοχής.<br /><br />Η χώρα μας βιώνει ακόμα τις τραγικές συνέπειες της Μικρασιατικής καταστροφής. Δυστυχώς, αναβιώνει ο φόβος του κινδύνου να συμβεί κάτι παρόμοιο και σήμερα…<br /><b><br />Ας δούμε , όμως τι τρέχει στη γειτονιά μας.</b> <div> <br /></div> <div> Ο Ερντογάν θέλει να γίνει ο ένας και μοναδικός ηγέτης της Τουρκίας. Το σχέδιο του για τη συνταγματική μεταρρύθμιση , οδηγεί, σύμφωνα με έγκριτους αναλυτές στο διαμελισμό του ενιαίου κράτους και στην εγκαθίδρυση μιας ομοσπονδίας.<br /><br />Η έπαρση της σημαίες του Κουρδιστάν κατά την επίσκεψη του ηγέτη των Κούρδων του Ιράκ, Μπαρζανί στην Τουρκία προκάλεσε έντονη δυσαρέσκεια . Ειδικότερα, ο συνεταίρος του Ερντογάν στο δημοψήφισμα, Ντεβλέτ Μπαχτσελί αγρίεψε και τα έβαλε με όλους. Έφτασε στο σημείο να απειλεί την Ελλάδα, προσπαθώντας να στείλει εθνικο-πατριωτικό μήνυμα στους ψηφοφόρους του. Τόλμησε να αποκαλέσει “πατσαβούρα” τη σημαία των Κούρδων που είναι διεθνώς αναγνωρισμένη.<br /><br />Οι ΗΠΑ ζήτησαν από την Άγκυρα να πολεμήσει μαζί με τους Κούρδους εναντίον του ISIS! Η Αμερική ουδέποτε έκρυψε τις προθέσεις της για τον τουρκικό στρατό. Κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Κορέας, ο υπουργός Εξωτερικών John Dulles δήλωσε : “Εξασφαλίζουμε από την Τουρκία τους φθηνότερους στρατιώτες. Στοιχίζουν μόλις 23 σέντς”. Τότε ο εμπνεύστηκε ο Ναζιμ Χικμέτ το ποίημα του “ο στρατιώτης των 23 σεντς”, στο οποίο έλεγε: “Κύριε Ντάλλας, δεν μπορούμε να σας κρύψουμε ότι η ζωή είναι ακριβή στη χώρα μας. Με 23 σεντς μπορείς να αγοράσεις 100γραμ. κρέας, ή 2 κιλά ξερά κρεμμύδια, 1 κιλό φακές, 50 εκατοστά ύφασμα για σάβανο ή έναν εικοσάχρονο άνθρωπο”…<br /><br />Ο Ρήγκαν υποστήριζε ότι η χώρα του ξοδεύει 6000$ το χρόνο για έναν Τούρκο στρατιώτη ενώ για έναν Αμερικανό χρειαζόταν 90.000$.<br /><br />Την εποχή του Κλίντον, επίσης επικρατούσε η άποψη ότι οι στρατιώτες είναι το καλύτερο εξαγώγιμο προϊόν της Τουρκίας. Η Αμερική δαπανούσε 28 εκατομ $ τον μήνα για χίλιους Αμερικανούς στρατιώτες στο Αφγανιστάν. Οι Τούρκοι φαντάροι κόστιζαν μόνο 4,5εκατ.$.<br /><br />Το δόγμα των ΗΠΑ το εξέφρασε με τον καλύτερο τρόπο ο Νίξον: “Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να υπάρχει δημοκρατία και εκκοσμίκευση στις Μουσουλμανικές χώρες. Το εκπαιδευτικό και διοικητικό τους σύστημα πρέπει να στηρίζεται στη θρησκεία. Όταν κατακτήσουμε τον τσομπάνο που είναι επικεφαλής τους θα κυβερνάμε τη χώρα τους. Είμαστε αναγκασμένοι να λαμβάνουμε μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση”.<br /><br />Αργότερα αναπτύχθηκε από τον Γκράχαμ Φούλλερ, σταθμάρχη της CIA, στη Μέση Ανατολή, η θεωρία του “ήπιου Ισλάμ”, το οποίο κατέρρευσε με την είσοδο της Μερβέ Καβακτσί με μαντήλα στην τουρκική Εθνοσυνέλευση.<br /><br />Τώρα καλλιεργείται ο νεοοθωμανισμός που ως γνωστόν είχε το καθεστώς των μιλλετ, δηλαδή των εθνοτήτων.<br /><br />Τελικά η θρησκεία είναι ένα όπλο που χρησιμοποιούν οι ισχυροί για να επιβάλουν τη θέληση τους. Πίσω από τον Πανισλαμισμό του σουλτάνου Αμπντουλχαμίτ βρισκόταν η Γερμανία. Η θεωρία σχεδιάστηκε όχι για να σωθεί η οθωμανική αυτοκρατορία, αλλά σαν όπλο εναντίον της Ρωσίας και της Αγγλίας.<br /><br />Λίγες μέρες μετά την έναρξη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου με εντολή των Γερμανών ο σουλτάνος εξέδωσε φιρμάνι (14/11/1914) για την έναρξη ιερού πολέμου, δηλαδή Τζιχάντ. Σκοπός τους ήταν να πλήξουν με τις εξεγέρσεις των Μουσουλμάνων τα συμφέροντα της Αγγλίας στην Ινδία και την Αίγυπτο. Αλλά και ο Χίτλερ είχε φτιάξει μια φοβερή οργάνωση για να ξεσηκώσει τους Μουσουλμάνους εναντίον της Ρωσίας. Οι ηγέτες αυτής της οργάνωσης δεν οδηγήθηκαν ποτέ στη Νυρεμβέργη για να δικαστούν, αλλά μεταφέρθηκαν στις ΗΠΑ….<br /><br />Όλοι γνωρίζουν τον ρόλο των ΗΠΑ στη δημιουργία της Αλ Κάιντα, του ISIS, των Αδελφών Μουσουλμάνων και άλλων παρόμοιων οργανώσεων.<br /><br /><b>Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι έλεγε: “Όταν μάθετε να βλέπετε , θα δείτε ότι τα πάντα συνδέονται μεταξύ τους”.</b></div> <div> <b><br /></b><a href="http://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Ο διαμελισμός της Τουρκίας το “τίμημα” που θα πληρώσει ο Ερντογάν για να γίνει σουλτάνος!

Της ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ Διαβάζοντας το βιβλίο του Peter Hopkirk , Το Μεγάλο Παιχνίδι, αντιλαμβάνεται καλύτερα αυτά που συμβαίνουν σήμερα γ...

Διαβάστε την συνέχεια