Οι ευρωπαϊκές μαριονέτες των ΗΠΑ.

<img height="285" src="https://www.topontiki.gr/wp-content/uploads/2022/03/NATO-NEW-1024x412.jpg" width="744" /><br /><br /><div><b>Δημήτρης Μηλάκας</b><br />Δεν είναι μυστικό ότι το απτό κέρδος των Αμερικανών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν η Ευρώπη. Ακόμη και σήμερα είναι δεκάδες χιλιάδες (πάνω από 50) οι Αμερικανοί στρατιώτες που στρατοπεδεύουν σε δεκάδες (καμιά 70αριά) βάσεις στο έδαφος της Γερμανίας.</div><div><br />Μυστικό, επίσης, δεν είναι ότι το Ευρωατλαντικό Σύμφωνο (ΝΑΤΟ) θεσμοθέτησε αυτήν την αμερικανική πολιτική κυριαρχία, η οποία ήταν τέτοιου μεγέθους, που έκανε Αμερικανούς θεωρητικούς (π.χ. Μπρζεζίνσκι) να μην μπορούν να κρύψουν την υπεροψία τους όταν μιλώντας για την Ευρώπη χαρακτήριζαν όλες ανεξαιρέτως τις χώρες της Γηραιάς Ηπείρου «υποτελείς» ή «φόρου υποτελείς».<br />Γνωστό είναι επίσης ότι μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης η αμερικανική επιρροή επεκτάθηκε τάχιστα στην ανατολική Ευρώπη με την ένταξη στο ΝΑΤΟ των χωρών του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας.</div><div><br />Μετά το 1990, λοιπόν, και την επανένωση της Γερμανίας η αμερικανική στρατιωτική παρουσία, είτε μέσω του ΝΑΤΟ είτε μέσω διμερών συμφωνιών, εδραιώθηκε σε χώρες «δίπλα» στη Ρωσία. Οι αμερικανοΝΑΤΟϊκές βάσεις στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τις Βαλτικές χώρες, την Πολωνία, προφανώς δεν εγκαταστάθηκαν για την αντιμετώπιση των… αρειανών εισβολέων, αλλά για την εξασφάλιση στρατηγικού πλεονεκτήματος έναντι της Ρωσίας.</div><div><br />Μυστικό δεν θα έπρεπε επίσης να είναι ότι η προσπάθεια επέκτασης του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία προκάλεσε τη ρωσική εισβολή και τον πόλεμο. Και στην προκειμένη περίπτωση δεν πρόκειται για λάθος αμερικανικό υπολογισμό, αλλά για καλά μελετημένη και επεξεργασμένη επιλογή.<br />Τα γεγονότα, άλλωστε, προσφέρουν απαντήσεις: μετά τη ρωσική εισβολή, η πρώτη ενέργεια της υποτελούς στις ΗΠΑ Γερμανίας ήταν να προχωρήσει στον ενεργειακό αυτοευνουχισμό της, ακυρώνοντας τη λειτουργία του έτοιμου αγωγού προμήθειας φυσικού αερίου Νord Stream 2.<br />Στο ίδιο μήκος κύματος και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές μαριονέτες των Aμερικανών προχώρησαν στην ανακοίνωση των προθέσεών τους να απεξαρτηθούν απόλυτα από τους ρωσικούς ενεργειακούς πόρους.<br />Αξιοσημείωτο μάλιστα είναι ότι οι εν λόγω ανακοινώσεις έγιναν από τους Ευρωπαίους πριν να εξασφαλίσουν εναλλακτικές προμήθειες…</div><div><br />Έτσι, λοιπόν, το κενό των ενεργειακών αναγκών των Ευρωπαίων ανέλαβαν να καλύψουν οι ΗΠΑ με το υγροποιημένο τους φυσικό αέριο, βαθαίνοντας με αυτόν τον τρόπο την εξάρτηση των Ευρωπαίων από την Ουάσιγκτον.</div><div><br />Στο ερώτημα, τώρα, αν είναι εξασφαλισμένος ο ευρωπαϊκός ενεργειακός εφοδιασμός από τους Αμερικανούς, την απάντηση δίνουν οι ίδιοι οι Αμερικανοί προμηθευτές του υγροποιημένου φυσικού αερίου. Σύμφωνα με την Cheniere (συνέντευξη στο euroactive), που είναι ο κορυφαίος εξαγωγέας LNG των ΗΠΑ, για να αναπληρωθεί το ρωσικό φυσικό αέριο χρειάζονται εγκαταστάσεις (λεφτά) που θα αρχίσουν να αποδίδουν στο τέλος της δεκαετίας και με την προϋπόθεση οι τιμές να κινούνται στα σημερινά υψηλά επίπεδα…<br /><br /></div><div><a href="http://topontiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι ευρωπαϊκές μαριονέτες των ΗΠΑ.

Δημήτρης Μηλάκας Δεν είναι μυστικό ότι το απτό κέρδος των Αμερικανών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν η Ευρώπη. Ακόμη και σήμερα είναι δεκάδες ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τρεις σχολές σκέψης «συγκρούονται» για το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία.

<img height="400" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2022/11/AP22311491574028-768x480.jpg" width="770" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">«Ο πραγματικός κίνδυνος για την ευρωπαϊκή ενότητα είναι οι αποκλίνουσες απόψεις για το πώς πρέπει να τελειώσει αυτός ο πόλεμος και όχι οι απειλές του Πούτιν», γράφει ο Ιβάν Κράστεφ στους New York Times.</span></h3>«Αυτός ο πόλεμος δεν θα συνεχιστεί για πάντα», γράφει ο Ιβάν Κράστεφ στους New York Times για τον πόλεμο στην Ουκρανία. «Και είναι κατά την περίοδο της ειρήνης που θα ακολουθήσει, όχι κατά την περίοδο των μαχών, που οι εντάσεις στην Ευρώπη θα καταστούν ξεκάθαρες», σύμφωνα με τον επιφανή Βούλγαρο πολιτικό επιστήμονα.<br /><br />Όταν η συζήτηση πάει στο πώς θα έπρεπε να τελειώσει αυτός ο πόλεμος, υπάρχουν τρία διαφορετικά στρατόπεδα στην Ευρώπη: οι «ρεαλιστές», οι «αισιόδοξοι» και οι «αναθεωρητές». Εκπρόσωποι κάθε στρατοπέδου μπορούν να βρεθούν στις τάξεις των πολιτικών και των ψηφοφόρων σε σχεδόν όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, χωρίς όμως τα αντίστοιχα ποσοστά να είναι ίδια παντού, γράφει ο Κράστεφ στους Τάιμς της Νέας Υόρκης.<br /><br />Σύμφωνα με τον Βούλγαρο συγγραφέα, στη Δυτική και στη Νότια Ευρώπη το ντιμπέιτ γίνεται κυρίως μεταξύ «ρεαλιστών» από τη μια πλευρά και «αισιόδοξων» από την άλλη, ενώ στην Ουκρανία και σε ορισμένες από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης μεταξύ «αισιόδοξων και αναθεωρητών».<br /><br />Η γεωγραφία και η ιστορία εξηγούν τις διαφορές. Οι Δυτικοευρωπαίοι φοβούνται έναν πυρηνικό πόλεμο. Οι Ανατολικοευρωπαίοι, από την άλλη πλευρά, φοβούνται την επιστροφή των χωρών τους υπό μια ρωσική σφαίρα επιρροής σε περίπτωση ήττας της Ουκρανίας.<br /><br />Οι «ρεαλιστές»<br /><br />Οι λεγόμενοι «ρεαλιστές» πιστεύουν ότι στόχος της Ευρώπης πρέπει να είναι να μην κερδίσει η Ρωσία, να μην χάσει η Ουκρανία και να μην διευρυνθεί ο πόλεμος. Σύμφωνα με τον Κράστεφ, οι σχετικές δηλώσεις του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν είναι ενδεικτικές. Σύμφωνα με αυτήν την άποψη, η Ουκρανία θα έπρεπε να βοηθηθεί ώστε να μπορέσει να ανακτήσει / απελευθερώσει όσο περισσότερα γίνεται από τα ουκρανικά εδάφη, πλην όμως ακόμη και μια ουκρανική νίκη έχει τα όριά της διότι εάν πιεστεί πολύ η ρωσική πλευρά θα μπορούσε να απαντήσει κάνοντας χρήση τακτικών πυρηνικών. Σύμφωνα με την εν λόγω άποψη, η Κριμαία θα πρέπει να θεωρείται πια de-facto «ρωσική». Όλα τα άλλα εδάφη που ελέγχουν επί του παρόντος οι ρωσικές δυνάμεις εντός της Ουκρανίας θα μπορούσαν, θεωρητικώς, να απελευθερωθούν.<br />Οι «αισιόδοξοι»<br /><br />Οι καλούμενοι «αισιόδοξοι» από την άλλη πλευρά ταυτίζουν το τέλος του πολέμου όχι μόνο με μια νίκη της Ουκρανίας αλλά και με το πολιτικό τέλος του ιδίου του Βλαντιμίρ Πούτιν. Σύμφωνα με το εν λόγω στρατόπεδο, ο χρόνος που έχει ο Ρώσος πρόεδρος στην εξουσία είναι πλέον περιορισμένος και ως εκ τούτου, ο Ουκρανός ηγέτης Βολοντίμιρ Ζελένσκι καλά κάνει και δεν θέλει να διαπραγματευτεί με τον Πούτιν. Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης, συμπεριλαμβανομένων των Γερμανών Πρασίνων και των περισσότερων Ανατολικοευρωπαίων, υποστηρίζουν ότι μόνο η απεριόριστη υποστήριξη προς την Ουκρανία μπορεί να οδηγήσει σε μια ειρήνη που θα έχει διάρκεια. Στο ίδιο πλαίσιο, η Ρωσία δεν πρέπει απλώς να σταματήσει την εισβολή της αλλά και να ηττηθεί.<div><br />Οι «αναθεωρητές»<br /><br />Για τους «αναθεωρητές» από την άλλη πλευρά, που αποτελούν το τρίτο στρατόπεδο σύμφωνα με τον Κράστεφ, ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι πόλεμος του Πούτιν αλλά πόλεμος της Ρωσίας. Για αυτούς, μόνη εγγύηση για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην Ευρώπη μετά το τέλος αυτού του πολέμου θα ήταν η μη αναστρέψιμη αποδυνάμωση της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένης της διάλυσης της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Κατά την άποψη των «αναθεωρητών», ο πόλεμος που ξεκίνησε με τον ισχυρισμό του Πούτιν ότι η Ουκρανία δεν μπορεί να υπάρχει πρέπει να τελειώσει με την οριστική διάλυση της ρωσικής αυτοκρατορίας. Το σκεπτικό αυτό είναι περισσότερο δημοφιλές σε χώρες όπως είναι η Πολωνία, οι δημοκρατίες της Βαλτικής και, προφανώς, η ίδια η Ουκρανία.<br /><br />Κάθε μία από αυτές τις σχολές σκέψης έχει τους επικριτές της. Οι επικριτές της ρεαλιστικής προσέγγισης επιμένουν ότι ο ρεαλισμός είχε ήδη δοκιμαστεί το 2015 μετά την εισβολή της Ρωσίας στην ανατολική Ουκρανία και δεν λειτούργησε. Η ανατροπή του Πούτιν που επιθυμούν οι «οπτιμιστές», από την άλλη πλευρά, θα είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση στην πράξη. Ενώ και οι εκκλήσεις των «ρεβιζιονιστών» για διάλυση της Ρωσίας θα μπορούσαν να έχουν το αντίθετο από το ανεπιθύμητο αποτέλεσμα επιτυγχάνοντας εκεί όπου ο ίδιος ο Πούτιν απέτυχε: στο να συσπειρώσουν δηλαδή το σύνολο του ρωσικού λαού πίσω από έναν κοινό υπαρξιακό στόχο.<br /><br />Ο πραγματικός κίνδυνος για την ευρωπαϊκή ενότητα είναι οι αποκλίνουσες απόψεις για το πώς πρέπει να τελειώσει ο πόλεμος και όχι οι απειλές του Πούτιν, γράφει ο Ιβάν Κράστεφ στους New York Times, υποστηρίζοντας ότι τους επόμενους μήνες θα αυξηθεί και η δημόσια πίεση για έναρξη διαπραγματεύσεων με τη Μόσχα.<br /><br />Τα αποκλίνοντα ή ακόμη και αντικρουόμενα οράματα για το επιθυμητό τέλος του πολέμου είναι συναισθηματικά και ηθικά φορτισμένα. Ως εκ τούτου, οποιαδήποτε συμφωνία θα είναι οδυνηρά περίπλοκη. «Είναι αναγκαίο όμως να υπάρξει επειγόντως κάποιο κοινό πλαίσιο αναφορικά με το τέλος αυτού του πολέμου. Χωρίς κάτι τέτοιο, ο φόβος των Ουκρανών ότι θα προδοθούν από τη Δύση και ο φόβος του Πούτιν ότι η Ρωσία θα ταπεινωθεί στρατιωτικά οδηγούν την κλιμάκωση στα άκρα», καταλήγει ο Κράστεφ.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τρεις σχολές σκέψης «συγκρούονται» για το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία.

«Ο πραγματικός κίνδυνος για την ευρωπαϊκή ενότητα είναι οι αποκλίνουσες απόψεις για το πώς πρέπει να τελειώσει αυτός ο πόλεμος και όχι οι απ...

Διαβάστε την συνέχεια

Για “προβοκάτσια” μιλούν οι Τούρκοι! Άγκυρα: Η Ελλάδα ξεκινά έρευνα υδρογονανθράκων υπό την επιτήρηση πολεμικών πλοίων

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-11/ellinotourkiko%20%283%29_0.jpg?itok=l3-_8jg2" width="742" /><br /><br />Η δύναμη ταχείας επεμβάσεως του επιτελείου εθνικής άμυνας είναι σε πλήρη ετοιμότητα, αν και εφόσον απαιτηθεί το επόμενο διάστημα παρακολουθώντας κάθε κίνηση των Τούρκων που όπως όλα δείχνουν έχουν "εξοργιστεί"<br /><br />Το ελληνικό υπουργείο Άμυνας, το Γενικό Επιτελείο και οι Ένοπλες Δυνάμεις επεξεργάζονται σχέδια απάντησης σε ενδεχόμενη τουρκική προκλητικότητα, λόγω των ερευνών νότια της Κρήτης, ειδικά μετά την συμφωνία της χώρας μας με τη Μάλτα.<br /><br />Ο τουρκικός τύπος βρήκε ευκαιρία από τις σεισμικές έρευνες που διεξάγει μισθωμένο ειδικό πλοίο σε Κρήτη και Ιόνιο, και μιλούν για δήθεν “προβοκάτσια”.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Μάλιστα οι Τούρκοι αναφέρουν ότι πριν ξεκινήσουν οι εργασίες, το ελληνικό πεντάγωνο επεξεργάστηκε σχέδια απάντησης σε ενδεχόμενη τουρκική πρόκληση στην περιοχή.<br /><br />Αναφέρεται ότι οι περιοχές που οριοθετούνται από τη NAVTEX που εκδόθηκε από το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό μέσω των υδρογραφικών σταθμών Κρήτης και Κέρκυρας θα τηρούνται υπό συνεχή εξ αποστάσεως επιτήρηση, ώστε να μην παρεμποδίζεται η φυσική παρουσία πολεμικών πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού, καθώς και οι σεισμικές έρευνες για την ανίχνευση υδρογονανθράκων.<br /><br />Σύμφωνα με ανώτερες στρατιωτικές πηγές στην Αθήνα, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας προς το παρόν να ζητηθεί η συνοδεία του ερευνητικού πλοίου Sanco Swift από Φρεγάτες, Κανονιοφόρους ή Υποβρύχια, αλλά οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις θα έχουν άγρυπνη παρουσία στην ευρύτερη περιοχή.<br /><br />Αναφέρεται ότι τα πολεμικά πλοία που συμμετέχουν στην άσκηση του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού «ΝΗΡΙΗΣ», που ξεκίνησε σε περιοχές κοντά στις περιοχές έρευνας θα συνεχιστεί έως τις 13 Νοεμβρίου.<br /><br />Την ίδια ώρα, το ελληνικό γενικό επιτελείο επεξεργάζεται τρόπους αντίδρασης σε ενδεχόμενη τουρκική πρόκληση<br /><br />Υπάρχουν δύο βασικά σενάρια που εξετάζονται αυτή τη στιγμή λένε οι Τούρκοι επικαλούμενοι το CNN Greece:<br /><br />Α. Το πρώτο αφορά δράση του τουρκικού πολεμικού ναυτικού με στόχο την αποτροπή ερευνών στην περιοχή.<br /><br />Η πιθανότητα αυτού του σεναρίου είναι πολύ μικρή, διότι η ανακοινωθείσα NAVTEX αποτελείται από περιοχές στις οποίες η Άγκυρα δεν έχει αντίρρηση και οι οποίες απέχουν αρκετά από το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο.<br /><br />Β. Το δεύτερο σενάριο αφορά πιθανή παρουσία τουρκικών πολεμικών πλοίων νότια της Ρόδου ή της Κρήτης.<br /><br />Το ίδιο δημοσίευμα αναφέρει ότι σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές στην Αθήνα, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας προς το παρόν να ζητηθεί η συνοδεία του ερευνητικού πλοίου Sanco Swift από Φρεγάτες, Κανονιοφόρους ή Υποβρύχια, αλλά οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις θα είναι πανέτοιμες στην ευρύτερη περιοχή.<br /><br />Όλα τα βλέμματα του Εθνικού Κέντρου Επιχειρήσεων ήταν στραμμένα στον ερευνητικό χώρο, που φτάνει μέχρι τα νοτιοδυτικά όρια της γραμμής FIR Αθηνών.<br /><br />Οι εικόνες που λαμβάνονται από αυτήν την περιοχή μεταφέρονται άμεσα στο Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων με όλα τα διαθέσιμα επανδρωμένα και μη επανδρωμένα οχήματα.<br /><br />Η Τουρκία, πιθανόν να θελήσει να εκμεταλλευτεί την κατάσταση και ως απάντηση μπορεί να αναπτύξει ερευνητικά πλοία συνοδευόμενα από πολεμικά πλοία για να δημιουργήσει πρόβλημα στις περιοχές που προσπαθεί να γκριζάρει.<br /><br />Υπενθυμίζουμε τέλος, ότι η δύναμη ταχείας επεμβάσεως του επιτελείου εθνικής άμυνας είναι σε πλήρη ετοιμότητα, αν και εφόσον απαιτηθεί το επόμενο διάστημα, να δράσει, σε κάθε σενάριο πιθανής κίνησης των Τούρκων, και αυτό το γνωρίζουν στην Άγκυρα. Χθες οι Τούρκοι " μάζεψαν" το πλωτό γεωτρύπανο Αμπντουλχαμίτ χαν και εικάζεται ότι θα επιχειρήσουν πιθανόν στην Ανατολική Μεσόγειο κάποια είδους πρόκληση. <div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Για “προβοκάτσια” μιλούν οι Τούρκοι! Άγκυρα: Η Ελλάδα ξεκινά έρευνα υδρογονανθράκων υπό την επιτήρηση πολεμικών πλοίων

Η δύναμη ταχείας επεμβάσεως του επιτελείου εθνικής άμυνας είναι σε πλήρη ετοιμότητα, αν και εφόσον απαιτηθεί το επόμενο διάστημα παρακολουθώ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα ντοκουμέντα που δείχνουν πώς μια συμφωνία “γκρίζαρε” τα Ίμια κι όχι μόνο.

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/11/Imia-2.jpg" width="728" /><br /><br /><b>Βενιζέλος Κώστας</b><br />Την περασμένη Δευτέρα, παρουσιάσθηκε στη Δημοσιογραφική Εστία, στη Λευκωσία, το βιβλίο των δημοσιογράφων, Μιχάλη Ιγνατίου και Νίκου Μελέτη, με τίτλο «Η συμφωνία που ”γκρίζαρε” το Αιγαίο – Από τα Ίμια στη Μαδρίτη», που κυκλοφορεί από την εκδόσεις «Πεδίο». Πρόκειται για μια ακόμη μεγάλη ερευνητική προσπάθεια των δύο καλών συναδέλφων, η οποία φέρνει στο φως όλα τα απόρρητα τηλεγραφήματα των Αμερικανών, που από την επομένη του επεισοδίου των Ιμίων (Ιανουάριος 1996) άρχισαν να εργάζονται πυρετωδώς προκειμένου να υπάρξει συμφωνία.<br /><br />Μια συμφωνία, η οποία θα περιόριζε το ενδεχόμενο νέας κρίσης και πιθανόν θα οδηγούσε σε μια πολεμική σύγκρουση Ελλάδος και Τουρκίας, καταστροφική για τα αμερικανικά και νατοϊκά συμφέροντα στην περιοχή. Τα έγγραφα επιβεβαιώνουν αυτό που μπορεί να υποψιαζόμαστε όλοι, αλλά δεν μπορούσαμε να τεκμηριώσουμε. Και πολύ περισσότερα. Οι Αμερικανοί, για άλλη μια φορά, δεν στράφηκαν προς την επιθετική δύναμη, την ταραχοποιό, την κατοχική Τουρκία, αλλά επιχείρησαν να επιτευχθεί μια συμφωνία, αυτή της Μαδρίτης, στην οποία η Ελλάδα αποδέχθηκε και αναγνώρισε τα «νόμιμα και ζωτικά δικαιώματα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Η Ελλάδα, λίγους μήνες μετά το επεισόδιο των Ιμίων, δεσμεύθηκε για την αποφυγή «μονομερών ενεργειών». Τι σημαίνει αυτό; Μεταξύ άλλων, η μη άσκηση του κυριαρχικού δικαιώματος επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ.<br /><br />Θυμίζουν όλα αυτά το μοντέλο Κύπρου. Η Τουρκία προβαίνει σε παράνομες ενέργειες, επιβάλλει τετελεσμένα και η λεγόμενη διεθνής κοινότητα καλεί και τις δύο πλευρές σε αυτοσυγκράτηση. Και την κατοχική δύναμη και το θύμα. Η εξίσωση “νομιμοποιεί” τις τουρκικές επιδιώξεις. Η Άγκυρα αμφισβητεί, γκριζάρει περιοχές και στη συνέχεια είτε με διαπραγματεύσεις είτε διά της ισχύος επιβάλλει τις επιδιώξεις της. Αυτό το βιώνουμε στην Κύπρο εδώ και χρόνια και οι Τούρκοι σαφέστατα επιχειρούν να μεταφέρουν το μοντέλο στο Αιγαίο και στη Θράκη.<div><br />Η κινητικότητα μετά τα Ίμια<br /><br />Οι εξελίξεις στα Ίμια δημιουργούσαν μια κινητικότητα, με τις ευλογίες των ΗΠΑ, που ως μεσολαβητές θέλησαν να εκτονώσουν την κρίση μεν, αλλά να ικανοποιήσουν τον ισχυρό τους σύμμαχο, την Τουρκία. Η λογική της πακετοποίησης επανερχόταν στο προσκήνιο. Ελλαδοτουρκικά και Κυπριακό σε ένα πακέτο για να λυθούν. Στην Αθήνα, η κυβέρνηση Σημίτη, που μόλις είχε αναλάβει την εξουσία, έσπευσε να αδράξει την… ευκαιρία. Να “λυθούν” τα ευρωτουρκικά, να κλείσει ο “πονοκέφαλος” του Κυπριακού. Κοσμοπολίτικες αφέλειες, απολίτικες, ανιστόρητες, επιδερμικές προσεγγίσεις. Στα πλαίσια της νέας προσέγγισης, ξεκίνησε το ξήλωμα του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, Ελλάδος και Κύπρου, που λειτουργούσε μέχρι τότε γενικώς, αορίστως, με παράπλευρα οφέλη σε όσους ήταν επιρρεπείς στις μίζες.<br /><br />Το βράδυ της κρίσης των Ιμίων, στο προεδρικό μέγαρο της Κύπρου, είχε συγκληθεί εκτάκτως σύσκεψη υπό τον τότε Πρόεδρο Γλαύκο Κληρίδη. Η Εθνική Φρουρά ήταν σε επιφυλακή ενώ μάταια ο Κληρίδης προσπαθούσε να επικοινωνήσει με τον Σημίτη. Η απευθείας ασφαλής τηλεφωνική τους γραμμή δεν λειτούργησε ποτέ. Στην Αθήνα, το τηλέφωνο κτυπούσε αλλά κανείς δεν το απαντούσε.<br /><br />Στην ίδια μεγάλη εικόνα των γεωπολιτικών επιδιώξεων των ΗΠΑ, των Βρετανών και της Τουρκίας θα πρέπει να ενταχθεί και το φιάσκο με τους S-300. Η κυβέρνηση Σημίτη επέβαλε τη μη εγκατάσταση του πυραυλικού συστήματος. Σε εκείνη τη σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου, στο </div><div><br /></div><div>τέλος του 1998, που συναποφασίστηκε από Αθήνα και Λευκωσία η μη εγκατάσταση των πυραύλων στην Κύπρο, ακούστηκαν βαριές κουβέντες. Όση σημασία κι εάν έχουν αυτά εκ των υστέρων κι όταν καθορίσθηκε το αποτέλεσμα.<br /><br />Το βιβλίο των Μιχάλη Ιγνατίου και Νίκου Μελέτη, είναι ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο. Όσο διαβάζεται τόσο εισβάλλει κάποιος στα άδυτα των σχεδιασμών και του παρασκηνίου. Όσο το διαβάζει κανείς τόσο εκνευρίζεται για τους χειρισμούς που έγιναν από ελληνικής πλευράς. Πρόκειται για ένα βιβλίο που ερευνά και εξηγεί τι προηγήθηκε, τι ακολούθησε της κρίσης αλλά και το νέο πλαίσιο που ίσχυσε στα ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό, που οδηγήθηκε μέσα από το Ελσίνκι στο σχέδιο Ανάν και το δημοψήφισμα του 2004 στην Κύπρο.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα ντοκουμέντα που δείχνουν πώς μια συμφωνία “γκρίζαρε” τα Ίμια κι όχι μόνο.

Βενιζέλος Κώστας Την περασμένη Δευτέρα, παρουσιάσθηκε στη Δημοσιογραφική Εστία, στη Λευκωσία, το βιβλίο των δημοσιογράφων, Μιχάλη Ιγνατίου κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Όταν η φύση “μαγείρευε” τον ενεργειακό πλούτο στην ΑΟΖ της Κρήτης.

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/11/energeiakos-ploytos-kritis.jpg" width="753" /><br /><br /><b>Φώσκολος Αντώνης</b><br />Τις επόμενες ημέρες, η κοινοπραξία ExxonMobil και Hellenic Energy ξεκινά σεισμογραφικές έρευνες για κοιτάσματα φυσικού αερίου στα οικόπεδα δυτικά και νoτιοδυτικά της Κρήτης (στα όρια της ΑΟΖ με την Ιταλία) και νοτιοδυτικά της Πελοποννήσου, όπως προανήγγειλε ο πρωθυπουργός. Ήδη έχουν εκδοθεί οι σχετικές Navtex. <br /><br />Εφόσον οι ερευνητικές γεωτρήσεις στην Κρήτη και την Πελοπόννησο δώσουν θετικά αποτελέσματα, η παραγωγή αερίου θα μπορούσε να ξεκινήσει το 2027-2028, σύμφωνα με την Ελληνική Εταιρεία Διαχείρισης Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ). Η ΕΔΕΥ είχε ξεκινήσει να επαναδραστηριοποιείται στα οικόπεδα της Κρήτης και της Πελοποννήσου τον Φεβρουάριο του 2022, με ένα φιλόδοξο πρόγραμμα προσέλκυσης μεγάλων διεθνών επενδυτών για την τόνωση του προγράμματος εξερεύνησης και παραγωγής υδρογονανθράκων. Ο πόλεμος στην Ουκρανία και ο ενεργειακός αποκλεισμός της Ρωσίας που ακολούθησε, λειτούργησαν ως καταλύτης.<br /><br />Η ΕΔΕΥ συμφώνησε στον σχετικό οδικό χάρτη με την ExxonMobil, που είναι ο ανάδοχος των οικοπέδων. Tο σεισμογραφικό σκάφος Sanco Swift της νορβηγικής εταιρείας PGS (που έχει μισθωθεί γι’ αυτό τον σκοπό) βρίσκεται ήδη στην Κρήτη, έτοιμο πλέον να εξερευνήσει τον ενεργειακό της πλούτο, τον οποίο δημιούργησε με θαυματουργό τρόπο η ίδια η φύση.<br /><br />Συγκεκριμένα, από τα τέλη του Παλαιοζωικού Αιώνα μέχρι σήμερα η περιοχή μεταξύ της Αφρικανικής Πλάκας και της Ευρασιατικής Πλάκας γνώρισε δύο μεγάλες γεωλογικές περιόδους που είναι υπεύθυνες για τα αποθέματα σε υδρογονάνθρακες που έχει η ανθρωπότητα. Αυτές οι δύο περίοδοι είναι οι εξής: Η πρώτη είναι η περίοδος της δημιουργίας του Ωκεανού της Τιθύος που κράτησε περίπου 245 εκατομμύρια χρόνια. Η δεύτερη είναι η περίοδος που αφορά την εξαφάνιση του Ωκεανού της Τιθύος και την δημιουργία του Περσικού Κόλπου και της Μεσογείου Θάλασσας.<br /><br />“Πανγαία” και “Πανθάλασσα”<img height="621" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/05/gennimata30946-1-300x291.jpg" width="640" /><i>Εικόνα 1. Η Πανγαία και Πανθάλασσα πριν 265 εκατ. χρόνια.</i><br /><br />Κατά τα τέλη του Παλαιοζωϊκού Αιώνα, ήτοι πριν 265 εκατομμύρια χρόνια, υπήρχε μία Ήπειρος, η “Πανγαία”, και μία θάλασσα, “η Πανθάλασσα” (εικόνα 1). Στην αρχή του Μεσοζωϊκού Αιώνα η “Πανγαία” διασπάται σε δύο Υπερηπείρους, την “Λαυρασία” και την “Γκοντβάνα”, ενώ στον ενδιάμεσο χώρο δημιουργείται ο μεγάλος Ωκεανός της Τιθύος. Αυτός ο ωκεανός ξεκινούσε από τον σημερινό Ινδικό Ωκεανό περνούσε μεταξύ Ευρώπης και Αφρικής και έφθανε στον σημερινό Ατλαντικό Ωκεανό.<br /><br />Ο Ωκεανός της Τιθύος κράτησε για 235 εκατομμύρια χρόνια (εικόνα 2) και γέμισε τον βυθό της θάλασσας με κολοσσιαίες ποσότητες ιζημάτων, τα οποία φιλοξενούσαν μεγάλες ποσότητες φυτοπλαγκτού, ιδιαίτερα κάτω από την Κρήτη τα υπολείμματα/οργανική ουσία των σπόγγων που το σώμα τους αποτελείτο από χοληστάνες. Οι χοληστάνες είναι οι πρόδρομες ενώσεις του πετρελαίου. Άρα μέσα στα μεγάλα πάχη των ιζημάτων του Μεσοζωικού αιώνα και ολοκλήρου του Παλαιογενούς (Παλαιοώκαινο, Ηώκαινο, Ολιγόκαινο) που φθάνουν και τα 20 χιλιόμετρα (εικόνα 3).<br /><br /><div><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/05/gennimata30946-2.jpg" /><i>Εικόνα 2. Οι Ήπειροι και ο Ωκεανός της Τιθύος κατά το τέλη του Ιουρασικού</i><br /><br />Ο Ωκεανός της Τιθύος είναι η μητέρα γένεσης των τεραστίων κοιτασμάτων πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας, Ιράν, Ιράκ, Κουβέιτ, Κατάρ, Κουρδιστάν, Συρία, (εικόνα 4), αλλά και στον Περσικό κόλπο, (εικόνα 5). Επίσης, τα κοιτάσματα σε Αίγυπτο, Λιβύη και Αλγερία οφείλουν την ύπαρξή τους στους οργανισμούς που έζησαν στη θάλασσα της Τιθύος. Επιπροσθέτως, κοιτάσματα πετρελαίου της ίδιας ηλικίας έχουν εντοπιστεί στην Κύπρο (1,5 δισ. βαρέλια στο μπλόκ 10 της κυπριακής ΑΟΖ, και 1,5 δισ. βαρέλια κάτω από το κοίτασμα φυσικού αερίου του Λεβιάθαν στην ΑΟΖ του Ισραήλ.</div><div><br /><img height="516" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/05/gennimata30946-3-300x242.jpg" width="640" /><i>Εικόνα 3. Πάχη των ιζημάτων στην υδρόγειο. Μεγάλα πάχη ιζημάτων, 10-22 χιλιόμετρα νότια της Κρήτης</i><br /><br />Η γεωλογική υπηρεσία του Ισραήλ έχει προβεί σε εκτιμήσεις (πιθανότητα 50%) ότι τα κοιτάσματα του πετρελαίου που υπάρχουν σε ιζήματα/πετρώματα του Μεσοζωϊκού Αιώνα πλησιάζουν τα 26 δισ. βαρέλια και στην λεκάνη του Ηρόδοτου, πάνω από 13 δισ. βαρέλια σε ιζήματα του Μεσοζωϊκού Αιώνα, (εικόνα 6). Η λεκάνη του Ηρόδοτου είναι υπόλειμμα της Τιθύος. Τα 2/5 της λεκάνης ανήκουν στην ΑΟΖ της Αιγύπτου, τα 2/5 στην ΑΟΖ της Ελλάδας και το 1/5 στην ΑΟΖ της Κύπρου. Η οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο άνοιξε τον δρόμο για την εκμετάλλευση μέρους των κοιτασμάτων, ενώ επιβάλεται να ακολουθήσει οριοθέτηση και με την Κύπρο.</div><div><br /></div><div><img height="443" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/05/gennimata30946-4.jpg" width="674" /><i>Εικόνα 4. Κατανομή των υδρογονανθράκων (H/C) στα ιζήματα του Μεσοζωϊκού Αιώνα και του Παλαιογενούς</i></div><div><br /></div><div><img height="518" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/05/gennimata30946-5-300x243.jpg" width="674" /><i>Εικόνα 5. Κοιτάσματα υδρογονανθράκων ( φυσικού αερίου με ερυθρό χρώμα και αργού πετρελαίου με πράσινο χρώμα) στον Περσικό Κόλπο.</i></div><div><i><br /></i>Ποσότητες στην Ελλάδα<br /><br />Αυτά τα γεωλογικά γεγονότα μας οδηγούν αβίαστα στην ύπαρξη κοιτασμάτων αργού πετρελαίου και στη νότια περιοχή της ελληνικής ΑΟΖ με έκταση πάνω από 200.000 Km2. Αν η ΑΟΖ του Ισραήλ που έχει 50.000 Km2 υπολογίζεται να έχει 26 δισ. βαρέλια Μεσοζωϊκού αργού πετρελαίου, εμείς τί ποσότητες περιμένουμε να έχουμε στα αντίστοιχα πετρώματα που είναι νότια της Κρήτης, αλλά και νότια των Δωδεκανήσων; Ίσως και 55-60 δισ. βαρέλια, με μια αξία 4,5-5,0 τρισ. δολαρίων με τις σημερινές τιμές. Άρα αξίζει τον κόπο να ερευνήσουμε την ελληνική ΑΟΖ και σε μεγαλύτερα βάθη όπου υπάρχουν ιζήματα του Μεσοζωϊκού Αιώνα.</div><div><br /></div><div><img height="486" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/05/gennimata30946-6.jpg" width="679" /><i>Εικόνα 6. Λεκάνη του Ηρόδοτου με αλληλοεπικαθήμενα κοιτάσματα ( 6 παγίδες) αργού πετρελαίου σε ιζήματα του Μεσοζωϊκού Αιώνα</i></div><div><br /></div><div><img height="465" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/05/gennimata30946-7.jpg" width="679" /><i>Εικόνα 7. Βόρεια μετακίνηση της Αφρικανικής Ηπείρου κατά τα μέσα του Μιοκαίνου και πριν την προσκόλληση της Αραβικής Πλάκας στην Ασιατική Ήπειρο και το κλείσιμο του διαύλου επικοινωνίας της Τιθύος με τον Ατλαντικό Ωκεανό, Scotese, 2000</i><br /><br />Η χρονική αλληλουχία των γεωλογικών εξελίξεων από τότε που δημιουργήθηκε η Μεσόγειος Θάλασσα, το λεγόμενο “Timing Events”, ήταν αυτό που δημιούργησε τις ιδανικές συνθήκες για την γένεση και αποθήκευση του φυσικού αερίου στην λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου και κατ’ επέκταση στην κυπριακή και ελληνική ΑΟΖ. Πρώτον, κατά τα μέσα του Μιοκαίνου, ήτοι μεταξύ 11 και έξι εκατομμυρίων ετών, δημιουργήθηκαν στην Μεσόγειο οι κοραλλιογενείς ύφαλοι που αποτέλεσαν της τεράστιες αποθήκες στις οποίες αργότερα εγκλωβίστηκε το φυσικό αέριο, (εικόνα 8). Δεύτερον, κατά το Μεσσήνιο, τέλη του Μιοκαίνου, ήτοι πριν έξι εκατομμύρια χρόνια η Μεσόγειος αποξηράνθηκε για περίπου 1.000.000 χρόνια, δημιουργώντας κατά τόπους τεράστιες λιμνοθάλασσες και τάφρους όπου αναπτύχθηκαν τεράστιες ποσότητες υδροχαρών φυτών (εικόνα 9).<br /><br />Αμύθητες ποσότητες αερίου</div><div><br /></div><div><img height="534" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/05/gennimata30946-9.jpg" width="674" /><i>Εικόνα 9. Παλαιολιμνοθάλασσες και παλαιοτάφροι όπου αναπτύχθηκαν τεράστιες ποσότητες υδροχαρών φυτών. Η αναερόβιος αποσύνθεσή τους δημιούργησε το βιογενές φυσικό αέριο το οποίο αποθηκεύτηκε στους κοραλλιογενείς υφάλους τύπου Ζορ.</i><br /><br />Κατά την αναερόβιο αποσύνθεση αυτής της τεράστιας βιομάζας από τα μεθανοβακτήρια δημιουργήθηκαν αμύθητες ποσότητες βιογενούς φυσικού αερίου που αποθηκεύτηκαν στους ήδη προ-υπάρχοντες κοραλλιογενείς υφάλους. Όταν η Μεσόγειος αποξηράνθηκε τελείως οι κοραλλιογενείς ύφαλοι καλύφθηκαν/σφραγίστηκαν αρχικά με γύψο και κατόπιν με χλωριούχο νάτριο, (εικόνα 10).<br /><br />Συμπερασματικά, οι γεωλογικές εξελίξεις δια μέσου των γεωλογικών αιώνων ευνόησαν πάρα πολύ την δημιουργία υδρογονανθράκων στην λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου, ιδιαίτερα όμως στην παράκτιο νότια Κρήτη, η οποία είναι στο επίκεντρο των ερευνών που ανακοινώθηκαν.</div><div><br /><img height="419" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/05/gennimata30946-10.jpg" width="672" /><i>Εικόνα 10. Κατανομή των διαφόρων τύπων αλάτων (εβαποριτών) όταν αποξηράνθηκε τελείως η Μεσόγειος. Τοποθεσίες γεωτρήσεων που έγιναν από ωκεανογραφικά σκάφη κατά την διάρκεια των ερευνητικών προγραμμάτων DSDP-ODP. Επίσης εμφανείς είναι και οι τοποθεσίες των ανοξικών παλαιολιμνών που βρίσκονται στις κορυφές της Μεσογειακής Ράχης οι οποίες δημιούργησαν το βιογενές φυσικό αέριο.</i><br /><br />Έχουμε υδρίτες στον πυθμένα της θάλασσας, αμέσως βαθύτερα βιογενές φυσικό αέριο και πιο βαθειά πυρολιτικό φυσικό αέριο, υγρούς αέριους υδρογονάνθρακες και ακόμα βαθύτερα αργό πετρέλαιο (εικόνα 13).</div><div><br /></div><div><i><img height="400" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/05/gennimata30946-11.jpg" width="640" />Εικόνα 11. Δεκαέξι κοραλλιογενείς ύφαλοι τύπου Ζορ κάτω από την Κρήτη με αποθέματα φυσικού αερίου που κυμαίνονται, ο κάθε ένας, από 3 τρις κυβικά πόδια (ισοδύναμα με 547 εκατ. βαρέλια πετρελαίου) έως 30 τρις κυβικά πόδια (ισοδύναμα με 5.47 δις εκατ. βαρέλια πετρελαίου).</i><img height="640" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/05/gennimata30946-12-226x300.jpg" width="604" /></div><div><i>Εικόνα 12. Το κοίτασμα Ζορ σε τρισδιάστατη απεικόνιση με απόθεμα 30 τρις κυβικά πόδια ( ενεργειακό ισοδύναμο 5.47 δις βαρέλια αργού πετρελαίου που αντιστοιχούν σε 36 ισοδύναμα κοιτάσματα Πρίνου).</i><br /><br /> <img height="640" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/05/gennimata30946-13-289x300.jpg" width="677" /><i>Εικόνα 13. Η αλληλουχία των διαφόρων τύπων υδρογονανθράκων που θα πρέπει να υπάρχουν σε συνάρτηση με το βάθος των πετρωμάτων που απαντώνται νότια της Κρήτης</i><br /><br />Μόλις προ έξι ετών συνειδητοποιήσαμε το μέγεθος των αποθεμάτων του βιογενούς φυσικού αερίου. Δεν έχουμε, όμως, καταλάβει τι τεράστιο πλούτο έχουμε ακόμα ποιο βαθιά. Αν όλα αυτά συνεκτιμηθούν, τότε και μόνο τότε θα καταλάβουμε το μέγεθος του ενεργειακού πλούτου της Ελλάδας. Οικονομία, γεωπολιτική θέση, εξωτερική πολιτική είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τον ενεργειακό μας πλούτο, κάτι που, έστω και αργά, φαίνεται πως πλέον αρχίζει και το πολιτικό σύστημα να συνειδητοποιεί μετά από μεγάλες καθυστερήσεις και ακόμα μεγαλύτερες ολιγωρίες, οι οποίες είχαν βαρύ εθνικό κόστος.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Όταν η φύση “μαγείρευε” τον ενεργειακό πλούτο στην ΑΟΖ της Κρήτης.

Φώσκολος Αντώνης Τις επόμενες ημέρες, η κοινοπραξία ExxonMobil και Hellenic Energy ξεκινά σεισμογραφικές έρευνες για κοιτάσματα φυσικού αερί...

Διαβάστε την συνέχεια

Η μη πώληση του λιμένα Αλεξανδρούπολης τρομάζει Τουρκία… “βάση ΗΠΑ”.

<img height="359" src="https://i1.prth.gr/images/1168x656/files/2022-11-09/836822.jpg" width="742" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">«Σύμβολο της επαναπροσέγγισης ΗΠΑ και Ελλάδας» αποτελεί το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης γράφει η Hurriyet. «Επιδιώκουν να καταστήσουν την Αλεξανδρούπολη εναλλακτική λύση στα Στενά» γράφει η Sabah.</span></h3><div>«Η Ελλάδα σταματάει την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης, το οποίο βλέπουν ως εναλλακτική λύση στον Βόσπορο και ισχυρίζονται πως μπορεί να καταστήσει αναποτελεσματική την Τουρκία στο ΝΑΤΟ» σχολιάζει δημοσίευμα της εφημερίδας Hurriyet.<br /><br />Επισημαίνοντας πως η Αλεξανδρούπολη αποτελεί «Σύμβολο της επαναπροσέγγισης ΗΠΑ και Ελλάδας» το δημοσίευμα σημειώνει πως η λειτουργία του λιμανιού ως βάση ανεφοδιασμού για τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ το καθιστούν πολύτιμο για την ελληνική κυβέρνηση που σχεδιάζει επίσης να το μετατρέψει σε δυνητικό ενεργειακό κέντρο εγκαθιστώντας εγκαταστάσεις υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG).<br /><br />«Η Ελλάδα εγκατέλειψε το σχέδιο «Αλεξανδρούπολη». Νέα ατζέντα: στρατιωτικός εξοπλισμός από τις ΗΠΑ και κοινό μέτωπο με τη Γαλλία» είναι ο τίτλος δημοσιεύματος της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας Sabah, σχολιάζοντας πως η Αθήνα που είχε ως στόχο να ιδιωτικοποιήσει το μεγαλύτερο λιμάνι της Θράκης, «το οποίο οι ΗΠΑ επιδιώκουν να καταστήσουν ως εναλλακτική λύση στα Στενά» όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, τελικά δεν θα προχωρήσει τη διαδικασία.<br /><br />«Ως αιτία εγκατάλειψης του σχεδίου πώλησης του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης σε ξένες εταιρείες αναφέρεται ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας» σημειώνει το δημοσίευμα, αναφέροντας πως στην απόφαση ελήφθησαν υπόψη οικονομικοί, αμυντικοί και ενεργειακοί παράγοντες.<br /><br />Η Sabah γράφει πως : «νέα στρατιωτικά ελικόπτερα θα αποσταλούν στην Αλεξανδρούπολη, η οποία σήμερα χρησιμοποιείται από τις ΗΠΑ, την Αγγλία, την Ιταλία και την Ισπανία για στρατιωτικές αποστολές. Οι ΗΠΑ απέστειλαν 51 τεθωρακισμένα οχήματα μάχης τον περασμένο Ιούλιο» συμπληρώνοντας πως το επόμενο διάστημα θα φτάσουν στην Ελλάδα 40 έως 50 αμερικανικά ελικόπτερα UH60A BlackHawk, τα οποία θα αντικαταστήσουν τα υπάρχοντα UH1.<br /><br />Το δημοσίευμα κάνει λόγο τέλος και στη συνεργασία Ελλάδας – Γαλλίας για την απόκτηση νέων πολεμικών πλοίων, με αφορμή την τελετή καθέλκυσης της πρώτης φρεγάτας Belharra του Γαλλικού Πολεμικού Ναυτικού, παρουσία του Έλληνα υπουργού Άμυνας Νίκου Παναγιωτόπουλου.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.protothema.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η μη πώληση του λιμένα Αλεξανδρούπολης τρομάζει Τουρκία… “βάση ΗΠΑ”.

«Σύμβολο της επαναπροσέγγισης ΗΠΑ και Ελλάδας» αποτελεί το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης γράφει η Hurriyet. «Επιδιώκουν να καταστήσουν την Αλεξ...

Διαβάστε την συνέχεια

Έχασε ο άνθρωπος του Ερντογάν… μεγάλη η σημασία για την Ελλάδα.

<img height="357" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/11/221109095501_FETTERMAN-JOHN-PENNSYLVANIA03.jpg" width="729" /><br /><br />Του <b>ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ</b><br />Η σημασία της ήττας του Δρ. Μεχμέτ Όζ, από τον Δημοκρατικό αντίπαλο του, Τζον Φέττερμαν, είναι τεράστια για τα συμφέροντα της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά και της ίδιας της Αμερικής.<br /><br /><div>Έχασε ο άνθρωπος του Ταγίπ Ερντογάν, αλλά και του Ντόναλντ Τραμπ.<br /><br />Εάν κέρδιζε ο Δρ.Όζ, ένας ξένος υπήκοος και πράκτορας ενός ξένου ηγέτη, θα είχε θέση στην Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών, απ’ όπου θα προωθούσε τα συμφέροντα ενός αυταρχικού και ισλαμιστή προέδρου.<br /><br />Εάν κέρδιζε ο Δρ. Όζ, θα μπορούσε ο πρώην πρόεδρος της Αμερικής να πανηγυρίζει ότι οι «εκλεκτοί» του άλλαξαν τον κομματικό χάρτη της υπερδύναμης. Ήταν το μεγάλο «άλογο» του Τραμπ ο εν λόγω κύριος, και όπως αποδείχθηκε πόνταρε λάθος ο πρώην πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.<br /><br />Για την Ελλάδα και την Κύπρο είναι σίγουρα μία μεγάλη νίκη. Διότι το τσιράκι του Ερντογάν θα μας έκανε τη ζωή μαρτύριο στη Γερουσία. Και εν πάση περιπτώσει, θα ανάλωνε τις δυνάμεις της η Ομογένεια μας για να τον αντιμετωπίζει κάθε φορά που θα άνοιγε το στόμα του.<br /><br />Είναι, λοιπόν, μεγάλη η νίκη των ομογενών μας, των Αρμενίων, των Κούρδων και των υπολοίπων οργανώσεων που συνεργάστηκαν για να νικήσουν το τσιράκι του Ερντογάν. Και οφείλουν οι Έλληνες, στην Ελλάδα, την Κύπρο και αλλού, να παραδεχθούν επιτέλους τους ομογενείς μας και να χαιρετίσουν τον αγώνα τους για την Πατρίδα. Πέρασαν οι εποχές των «πιατάδων» και των «Μπρούκληδων».<br /><br />Οι ακτιβιστές της Ομογένειας είναι μέρος των εξελίξεων, και μπορούν να παρεμβαίνουν με επιτυχία στο πολιτικό και κομματικό παρασκήνιο και προσκήνιο.<br /><br />Ήδη έχουν επανεκλεγεί ο Κρις Πάππας, η Νικόλ Μαλλιωτάκη, ο Φρανκ Παλόν. Θα έχουμε και άλλα ευχάριστα νέα όσο συνεχίζεται η καταμέτρηση των ψήφων σε όλη την Αμερική. Σύμφωνα με πληροφορίες από τα «μέτωπα» των υποστηρικτών της Ελλάδας και της Κύπρου, σχεδόν το σύνολο των φιλελλήνων νομοθετών, θα βρίσκονται ξανά στα έδρανα της Βουλής και της Γερουσίας.<br /><br />Είναι σημαντικό ότι εκλέχθηκε και ο Ρόμπερτ Μενέντεζ τζούνιορ, ο υιός του γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ. Γνώρισε την Κύπρο και την Ελλάδα από μικρός, καθώς συνόδευε τους γονείς του, μαζί με την αδελφή του Αλίσια, στις διακοπές τους στις δύο χώρες. Η Αλίσια είναι ένα από τα μεγάλα αστέρια του τηλεοπτικου δικτύου NBC. Σίγουρα θα εξελιχθεί σε μεγάλη δημοσιογράφο.<br /><br />Σημασία έχει επίσης ότι οι δυνάμεις που υποστηρίζουν τον Ελληνισμό, όχι μόνο άντεξαν αλλά και θριάμβευσαν. Εκτός του Κρις Πάππας και της Νικόλ Μαλλιωτάκη, φαίνεται ότι κερδίζει και η Ντίνα Τάιτους. Άρα όλοι σχεδόν όσοι ασχολούνται με την υπόθεση της αγοράς των F-16, θα είναι επί των επάλξεων.<br /><br />Απομένει να μην χαθεί η Γερουσία για τους Δημοκρατικούς. Για να διατηρήσει τη θέση του προέδρου της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων, ο Ρόμπερτ Μενέντεζ, ο μεγαλύτερος φίλος που είχε ποτέ ο Ελληνισμός στην Αμερική.<br /><br />Ο Ερντογάν πήρε ένα καλό μάθημα και ένα ισχυρό μήνυμα: Με τους ομογενείς μας δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα… Τελεία και παύλα, όπως του είπε και ο Μενέντεζ.<br /><br />Τόσο ο Ιμπραϊμ Καλίν, όσο και ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου, πανηγύριζαν μέχριπριν μερικές εημέρες, ότι οι ενδιάμεσες εκλογές θα άνοιξαν το δρόμο για την αγορά των αμερικανικών μαχητικών αεροπλάνων. Λογάριασαν λάθος. Οι προβλέψεις τους δεν επιβεβαιώθηκαν. Οι εταιρείες Λόμπι που αγόρασε η Τουρκία, απέτυχαν μαζί με τον Ερντογάν.<br /><br />Πάμε για άλλα τώρα…</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Έχασε ο άνθρωπος του Ερντογάν… μεγάλη η σημασία για την Ελλάδα.

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Η σημασία της ήττας του Δρ. Μεχμέτ Όζ, από τον Δημοκρατικό αντίπαλο του, Τζον Φέττερμαν, είναι τεράστια για τα συμφέροντ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: Παραλήρημα αναλυτή - «Η Γαύδος είναι τουρκική, δεν μπορεί η Ελλάδα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα»

<img height="359" src="https://i1.prth.gr/images/1168x656/files/2022-11-09/333__1_.png" width="739" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Το ενδεχόμενο επέκτασης των θαλάσσιων χωρικών υδάτων νοτίως της Κρήτης και συμφωνία με την Λιβύη, προβληματίζει αναλυτές και δημοσιογράφους στην Τουρκία, που ζητούν αντίδραση της Άγκυρας.</span></h3><div>«Η Ελλάδα δεν μπορεί να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ. νοτίως της Κρήτης, επειδή η Γαύδος είναι … τουρκική» υποστηρίζει προκλητικά ο απόστρατος αντιπτέραρχος Ερντογάν Καρακούς, μιλώντας σε εκπομπή του CNN Turk.<br /><br />«Με τα 12 μίλια ιδιαίτερα στα νότια της Κρήτης, -δηλαδή αυτό είναι κάτι που ήδη το λένε- υποστηρίζουν πως «Και τι θα γίνει με τα 12 μίλια στα δυτικά και στα νότια»;<br /><br />Όχι δεν γίνεται, διότι η Γαύδος που βρίσκεται εδώ είναι δικό μας νησί. Σύμφωνα με τις συμφωνίες είναι δικό μας νησί.Αυτό είναι κάτι που το ξέρουν καλά» δήλωσε. Παλαιότερα ο ίδιος είχε εκτιμήσει πως τυχόν «θερμό επεισόδιο» με την Ελλάδα, θα εξελιχθεί σε «ολοκληρωτικό πόλεμο» ανάμεσα στις δύο χώρες, επισημαίνοντας τη σημασία της «αεροπορικής υπεροχής» που θα πρέπει να έχει η Τουρκία, προκειμένου να μυν υποστεί σοβαρές απώλειες.<br /><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="368" src="https://www.youtube.com/embed/NhrRiewNMdY" width="713" youtube-src-id="NhrRiewNMdY"></iframe><br /><br />Μιλώντας στην ίδια εκπομπή ο αρθρογράφος της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας Milliyet Οζάι Σεντίρζί, χαρακτήρισε ως τη «μεγαλύτερη πρόκληση» την πιθανή επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ νοτίως της Κρήτης. «Αυτό το θέμα με την επέκταση των 12 μιλίων στην Κρήτη, θα είναι η μεγαλύτερη πρόκληση της Ελλάδας προς την Τουρκία. Και θα είναι βαρύ το αντίτιμο για αυτό. Είναι μία κατάσταση που δεν μπορεί να αποδεχθεί η Τουρκία» δήλωσε, τονίζοντας πως η Τουρκία θα πρέπει να αντιδράσει σε μία τέτοια εξέλιξη.<br /><br />Ο ίδιος εξέφρασε και τον προβληματισμό του για το ενδεχόμενο να υπάρξει συμφωνία της Ελλάδας με τη Λιβύη, ζητώντας -στην περίπτωση αυτή να αποστείλει η Άγκυρα γεωτρύπανα στην περιοχή.<br /><br />«Η Ελλάδα πιέζει έντονα και λέει ‘‘η Λιβύη να κάνει συμφωνία με μας’’. Εκείνο το θέμα πρέπει να το δούμε άμεσα. Τι θα κάνουμε; Πιθανότατα θα δούμε τους όρους με τη συμφωνία Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και άμεσα θα στείλουμε εκεί τα γεωτρύπανα μας. Αν πράγματι οι ΗΠΑ χάνουν την ισορροπία και πιέσουν την κυβέρνηση της Λιβύης για να συμφωνήσει με την Ελλάδα η απάντηση της Τουρκίας θα είναι ξεκάθαρη. Εμείς συμφωνήσαμε νωρίτερα μαζί τους και θα πούμε ‘‘ερχόμαστε και ξεκινάμε τις έρευνες’’» δήλωσε συγκεκριμένα ο Σεντίρζί.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.protothema.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Τουρκία: Παραλήρημα αναλυτή - «Η Γαύδος είναι τουρκική, δεν μπορεί η Ελλάδα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα»

Το ενδεχόμενο επέκτασης των θαλάσσιων χωρικών υδάτων νοτίως της Κρήτης και συμφωνία με την Λιβύη, προβληματίζει αναλυτές και δημοσιογράφους ...

Διαβάστε την συνέχεια

Υδρογονάνθρακες: “Δώρο Θουκυδίδη” στην Ελλάδα που ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΕ το συμφέρον της…

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/11/ExxonMobil-New-Zealand-790x400.jpg" width="734" /><br /><br />Του <b>Ζαχαρία Μίχα</b><br />Και ξάφνου, εγένετο φως. Ο πρωθυπουργός «κήρυξε» την έναρξη των ερευνών για υδρογονάνθρακες στα πλέον υποσχόμενα ελληνικά θαλάσσια «οικόπεδα». Η συγκυρία της ανακοίνωσης, εν μέσω των καταγγελιών για τις υποκλοπές, οδήγησε αρκετούς στο συμπέρασμα ότι βασικό πρωθυπουργικό κίνητρο ήταν η απόπειρα αλλαγής της πολιτικής ατζέντας. Ακόμα κι αν υπάρχει αλήθεια σε αυτή την εκτίμηση, αποτελεί στην καλύτερη περίπτωση μισή αλήθεια. Διότι η πραγματικότητα παραμένει εξαιρετικά πολύπλοκη…<br /><br />Η πρώτη παρατήρηση είναι η εκτόξευση του θέματος στην κορυφή της δημοσιότητας. Στο σημείο αυτό θα μπορούσε κανείς να εντοπίσει τον «πολιτικό χειρισμό». Έγινε κεντρικό θέμα από τα ίδια Μίντια που επί μια δεκαετία και πλέον αδιαφορούσαν. Αίφνης, όλοι συντάσσονται με μια επιχειρηματολογία, την οποία λίγοι πρόβαλλαν με συνέπεια τα προηγούμενα χρόνια, καταβάλλοντας μάλιστα κόστος για την επιμονή τους. Κατά τον Ρήγα, όμως, «όποιος συλλογάται ελεύθερα, συλλογάται καλά».<br /><br />Δεν είναι μυστικό στην ελληνική αγορά ότι τα αποκαλούμενα «συστημικά» Μίντια, ακολουθούσαν το διακομματικό αφήγημα της πράσινης μετάβασης, στο πλαίσιο μιας γενικότερης όσμωσης με το πολιτικό σύστημα. Όσοι δεν ακολουθούσαν, θεωρούνταν εχθροί των «καθαρών τεχνολογιών» και υπέρμαχοι των «ρυπογόνων» υδρογονανθράκων. Τι κι αν επισήμως όλοι αναγνώριζαν το φυσικό αέριο ως μεταβατικό καύσιμο; Από τα πλέον επίσημα χείλη ακουγόταν ότι η Ελλάδα με επίπτωση της τάξεως του 0,19% στον τελικό παγκόσμιο στόχο «θα έκανε πρωταθλητισμό» στην πράσινη μετάβαση!<br /><br />Κι ας υπενθύμιζαν οι «γραφικοί» ότι είναι παράλογο να αγνοούνται οι υδρογονάνθρακες από μια χώρα με περίπου 400 δισ. ευρώ χρέος, το οποίο συνθλίβει την κοινωνία της. Επίσης, ότι στο αμιγώς περιβαλλοντικό επίπεδο, η «καθαρότητα» των ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) νοθεύεται από την εξάρτησή τους από άκρως τοξικά κρίσιμα ορυκτά και σπάνιες γαίες (1-2 τόνους χρειάζεται κάθε ανεμογεννήτρια) που πρέπει να ενταφιαστούν υγειονομικά μετά από περίπου 20 χρόνια. Κυρίως, όμως, η αδυναμία αποθήκευσης ενέργειας δεν επιτρέπει τη μονοσήμαντη εξάρτηση από τις ΑΠΕ.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Αποκρυβόταν από τη δημόσια συζήτηση επίσης, το τετράγωνης λογικής επιχείρημα της συμπληρωματικότητας του φυσικού αερίου με τις ΑΠΕ στον δρόμο για μια ορθολογική και βιώσιμη πράσινη μετάβαση. Όταν τα έσοδα από την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων είναι τόσο υψηλά, υπάρχουν άφθονα κονδύλια που οφείλουν, ή θα πρέπει να υποχρεωθούν να τα κατευθύνουν οι ίδιοι οι ενεργειακοί κολοσσοί στην επιστημονική έρευνα, ώστε να γίνει το όνειρο όλων των φυσιολογικών ανθρώπων, αυτό ενός πιο καθαρού μέλλοντος, πραγματικότητα.<br /><br />Όλοι επέμεναν σε μια οπαδικού τύπου αντιμετώπιση, επιλέγοντας τις κραυγές από την ορθολογική συζήτηση. Ίσως ο ιστορικός του μέλλοντος θα αποφανθεί ότι η Ελλάδα ευεργετήθηκε από το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, διότι και μόνο από τις επίσημες δηλώσεις της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, προκύπτει ότι η ενεργειακή κρίση ερμηνεύει τη στροφή από την ιδεοληψία στον ορθολογισμό. Δεν είναι μόνο τα πολλά δισ. ευρώ έσοδα που μπορούν να προκύψουν εάν επιβεβαιωθούν οι αποχρώσες ενδείξεις. Είναι η μέριμνα για την ενεργειακή ασφάλεια της Ελλάδας και της Ευρώπης.<br /><br />Η κρίση έχει τινάξει τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς στον αέρα, παρά τις γενναίες επιδοτήσεις, οι οποίες όμως στερούν κονδύλια από άλλους κρίσιμους τομείς. Ένας πολιτικός κρίνεται ασφαλώς από την ικανότητα προσαρμογής στα δεδομένα. Κρίνεται όμως και από την ικανότητα να προβλέψει έγκαιρα καταστάσεις, οι οποίες μπορούν να εξελιχθούν σε σοβαρά προβλήματα. Και σε αυτό, οι ελληνικές ηγεσίες δεν παίρνουν καλό βαθμό, παρότι άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο έκαναν κάποια βήματα.<br /><br />Το τελικό αποτέλεσμα μετράει. Κι αυτό που είναι δεδομένο, είναι ότι η Ελλάδα θα μπορούσε σήμερα που οι τιμές είναι στα ύψη, να είναι στην πλευρά των προμηθευτών φυσικού αερίου, όχι των αγοραστών, με ό,τι θα συνεπαγόταν αυτό για το μέλλον της. Δεν περιμένει κανείς βέβαια τέτοιες συζητήσεις στα «συστημικά» Μίντια. Η αυτοκριτική είναι συνήθως άγνωστη λέξη γι’ αυτά. Όλοι προτιμούν τη συνήθη πολιτική κλωτσοπατινάδα από τηλεοπτικού άμβωνος, φανατίζοντας την εκλογική πελατεία.<br /><br />Σε ένα τέτοιο τοξικό πολιτικό περιβάλλον, δεν περιμένει κανείς να υπάρξουν πολλές πιθανότητες επιβίωσης της εναλλακτικής σκέψης και ανάλυσης και για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο υπογράφων ανέλαβε την ευθύνη πρόσφατα να προτείνει μια εναλλακτική ερμηνεία για το πως καταλήξαμε έως εδώ. Η κεντρική ιδέα ήταν πως η ευθύνη πρέπει να αναζητηθεί στην άτσαλη πολιτικά και βεβιασμένη οικονομοτεχνικά στρατηγική της πράσινης μετάβασης.<br /><br />Πράσινη μετάβαση και πόλεμος στην Ουκρανία.<div><br />Το σκεπτικό ήταν απλό: Μήπως ο ευσεβής πόθος πίσω από το σφάλμα ήταν ακριβώς η ταχύτατη απεξάρτηση από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες; Εάν αυτό ισχύει, τότε αποκλείεται να μην είχε εντοπιστεί ο κίνδυνος για τη ρωσική εθνική ασφάλεια. Οπότε θα έπρεπε να θεωρείται αναμενόμενη κάποια ρωσική αντίδραση. Την ίδια ώρα, μετά την κατάληψη και προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, επελέγη η οδός της κλιμάκωσης σε μια σύγκρουση δι’ αντιπροσώπου, όχι με την άμεση εμπλοκή δυτικών στρατιωτικών δυνάμεων.<br /><br />Ακόμα κι αν η Δύση είχε αποφασίσει να στριμώξει τη Ρωσία, θα έπρεπε να είχε προηγηθεί η μείωση της εξάρτησης από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες και εν συνεχεία να επιχειρηθεί η όποια κλιμάκωση. Διότι όπως αποδεικνύεται στην πράξη, τα σφάλματα της δυτικής στρατηγικής κατέστησαν όπλα στα χέρια της Μόσχας. Το ενεργειακό αδιέξοδο που προκλήθηκε, απειλώντας τη συνοχή του δυτικού συνασπισμού, είχε ξεκινήσει πριν ξεσπάσει ο πόλεμος για να μεγιστοποιηθεί μετά την έναρξη των επιχειρήσεων…<br /><br />Ίσως λοιπόν, για τον λόγο αυτό, το Κρεμλίνο ακολούθησε τις συμβουλές του Θουκυδίδη ότι εάν η μακροπρόθεσμη εξέλιξη μιας ισορροπίας δεν σε ευνοεί, επιλέγεις να συγκρουστείς προτού αυτή διαταραχθεί. Ή αν προτιμάμε το γνωστό «use it or lose it» (χρησιμοποίησέ το πριν το χάσεις), του Ψυχρού Πολέμου, όπως έγινε γνωστό από τη δυτική συζήτηση περί πυρηνικής στρατηγικής-αποτροπής (nuclear strategy-deterrence).<br /><br />Η ενέργεια ήταν επί δεκαετίες βασικό ρωσικό έσοδο και εργαλείο γεωπολιτικής βαρύτητας, το οποίο απειλούσε με εξουδετέρωση η «πράσινη μετάβαση». Γι’ αυτό η σύγκρουση στην Ουκρανία είχε καταστεί νομοτελειακή, προτού κανείς αντιληφθεί το γιατί.<br /><br />Σε μεταγενέστερο σχόλιο θα επιχειρηθεί η ανάλυση της κατάστασης με βάση τις κινήσεις που θα ακολουθήσουν από τουρκικής πλευράς. Προς το παρόν, ας κρατήσουμε το αισιόδοξο. Ότι η Ελλάδα μπήκε στον στίβο για να εξυπηρετήσει τα οφθαλμοφανή συμφέροντα, που είτε δεν έβλεπε τόσα χρόνια, είτε παρίστανε πως δεν τα έβλεπε. Η κρίση και οι επιπτώσεις της στις Ένοπλες Δυνάμεις είναι ασφαλώς πειστική ερμηνεία. Δεν είναι όμως η μόνη. Διότι πέραν ισορροπιών και οργανωμένων συμφερόντων, θα πρέπει να εξεταστούν και οι προτεραιότητες της χώρας, όπως τις χαράζει το πολιτικό της σύστημα.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Υδρογονάνθρακες: “Δώρο Θουκυδίδη” στην Ελλάδα που ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΕ το συμφέρον της…

Του Ζαχαρία Μίχα Και ξάφνου, εγένετο φως. Ο πρωθυπουργός «κήρυξε» την έναρξη των ερευνών για υδρογονάνθρακες στα πλέον υποσχόμενα ελληνικά ...

Διαβάστε την συνέχεια