Απαράδεκτο. Βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο της Ουκρανίας με ευθύνη Μητσοτάκη. Παραχωρεί πυραύλους Sea Sparrow.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/a125a0e01a0bcaad8ee04ee413d09f7f_XL.jpg" width="726" /><br /><br /><div>Πρόκειται για βλήµατα που υπάρχουν τόσο στο οπλοστάσιο του Πολεµικού Ναυτικού όσο και σε εκείνο της Πολεµικής Αεροπορίας και ήδη κρίθηκαν σε στρατιωτικό επίπεδο επιχειρησιακά µη αναγκαία<br /><br />Σε βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο της Ουκρανίας, οδηγεί η απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη να προχωρήσει στην παραχώρηση 24 αντιαεροπορικών και αντιπυραυλικών πυραύλων τύπου Sea Sparrow, που θα παραδοθούν στις ουκρανικές ένοπλες δυνάµεις.<br />Σύμφωνα με την Καθημερινή, πρόκειται για βλήµατα που υπάρχουν τόσο στο οπλοστάσιο του Πολεµικού Ναυτικού όσο και σε εκείνο της Πολεµικής Αεροπορίας και ήδη κρίθηκαν σε στρατιωτικό επίπεδο επιχειρησιακά µη αναγκαία.<br />Το επόµενο χρονικό διάστηµα αναµένεται να ακολουθήσει και η απαιτούµενη έγκριση από το Κυβερνητικό Συµβούλιο Εθνικής Ασφαλείας (ΚΥΣΕΑ).<br />Η παραχώρηση των συγκεκριµένων πυραύλων περιλαµβάνεται στο γενικότερο δόγµα που ακολούθησε η Αθήνα στην προσφορά στρατιωτικού υλικού προς το Κίεβο από την αρχή του πολέµου, ο οποίος σε δύο µήνες συµπληρώνει τρία χρόνια.<br />Εν ολίγοις, η Αθήνα παρέχει υλικό το οποίο χρησιµοποιείται κατά κανόνα για την άµυνα των Ουκρανών, σύμφωνα με το δημοσίευμα.<br /><br />Οι δυνατότητες του Sea Sparrow<br /><br />Οι Sea Sparrow φέρονται από φρεγάτες, αποτελούν ένα όπλο αµερικανικής κατασκευής και µικρού βεληνεκούς και η Ουκρανία διαθέτει ήδη εκτοξευτές τους που βρίσκονται σε παράκτιες περιοχές και ευαίσθητες υποδοµές.<br />Βρίσκεται στη διάθεση των Ενόπλων ∆υνάµεων τα τελευταία σχεδόν 40 χρόνια και θεωρείται αξιόπιστη λύση.<br />Οι 24 πύραυλοι που παραχωρούνται βρίσκονται κοντά στο όριο της ζωής τους και δεν θα µπορούσαν να αξιοποιηθούν για µεγάλο χρονικό διάστηµα από το Π.Ν.<br /><br />Όχι στην παραχώρηση Patriot<br /><br />Υπενθυµίζεται ότι σύµµαχοι και εταίροι έχουν επανειληµµένως ζητήσει από την Αθήνα να παραχωρήσει πυραύλους S-300, αλλά και πιο σύγχρονα συστήµατα που αποτελούν τµήµα της υφιστάµενης αντιαεροπορικής οµπρέλας, και συγκεκριµένα τους Patriot.<br />Η Αθήνα έχει επανειληµµένως αρνηθεί να παραχωρήσει τέτοια συστήµατα (ή και µικρότερου βεληνεκούς), ειδικά καθώς δεν κατατέθηκε κάποια αξιόπιστη πρόταση για την αντικατάστασή τους.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Απαράδεκτο. Βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο της Ουκρανίας με ευθύνη Μητσοτάκη. Παραχωρεί πυραύλους Sea Sparrow.

Πρόκειται για βλήµατα που υπάρχουν τόσο στο οπλοστάσιο του Πολεµικού Ναυτικού όσο και σε εκείνο της Πολεµικής Αεροπορίας και ήδη κρίθηκαν σε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η μεγάλη παγίδα της Ρωσίας. Με εξαρτήματα… Siemens, κατασκευάζει τους πυραύλους Oreshnik κατά της Ουκρανίας.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/9a022c540f9c0a758597734e60d7e39c_XL.jpg" width="731" /><br />Η Siemens δήλωσε ότι «δεν συμβιβάζεται με τη συμμόρφωση (με τις κυρώσεις)» και ότι διερευνά «κάθε ένδειξη καταστρατήγησης... και εμπλέκει τις απαραίτητες και αρμόδιες αρχές»<br /><br />Έκθετη παραμένει η Ευρώπη, όσον αφορά την επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία, καθώς το μόνο που έχουν καταφέρει τη φτωχοποίηση των λαών, λόγω της εκτόξευσης του ενεργειακού κόστους. Πέραν τούτου, όμως, οι «δουλειές» των ευρωπαϊκών κολοσσών με τη Ρωσία συνεχίζονται κανονικά... με την Ευρώπη να πέφτει στην «παγίδα» του Ρώσου προέδρου, Vladimir Putin, καθώς οι πύραυλοι που πλήτουν κατασκευάζονται με εργαλεία από δυτικές εταιρείες, ανάμεσα στις οποίες είναι και η Siemens.<br />Οι Financial Times αποκάλυψαν ότι ο πύραυλος «Oreshnik» του Vladimir Putin, που εκτοξεύθηκε εναντίον της Ουκρανίας τον περασμένο μήνα κατασκευάστηκε από ρωσικές εταιρείες που εξακολουθούν να βασίζονται σε προηγμένο δυτικό κατασκευαστικό εξοπλισμό. Δύο κορυφαία ρωσικά ινστιτούτα μηχανικής όπλων, τα οποία κατονομάζονται ως κατασκευαστές του πυραύλου Oreshnik από τις ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες, έχουν αμφότερα αναζητήσει εργαζόμενους που είναι εξοικειωμένοι με συστήματα επεξεργασίας μετάλλων που κατασκευάζονται από γερμανικές και ιαπωνικές εταιρείες. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι οι δυτικές κυρώσεις παραμένουν σε ισχύ.<br />Ο Putin χαρακτήρισε τη χρήση του πυραύλου εδάφους, ο οποίος, σύμφωνα με αναλυτές, βασίζεται στον RS-26 Rubezh, έναν βαλλιστικό πύραυλο με πυρηνικές δυνατότητες που έχει δοκιμαστεί αλλά δεν έχει αναπτυχθεί, ως απάντηση στους συμμάχους της Ουκρανίας που επιτρέπουν τη χρήση προηγμένων δυτικών όπλων εναντίον στόχων εντός της Ρωσίας. «Έχουμε ένα απόθεμα τέτοιων προϊόντων, ένα απόθεμα τέτοιων συστημάτων έτοιμο για χρήση», προειδοποίησε ο Putin μετά το χτύπημα εναντίον ενός εργοστασίου στο Dnipro, το οποίο ήταν παλαιότερα η άκρως απόρρητη εγκατάσταση κατασκευής πυραύλων της Σοβιετικής Ένωσης.<br /><br />Κι εδώ… είναι η Siemens<br /><br />Η MITT, μία από τις εταιρείες που σύμφωνα με τις ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες εμπλέκεται στο Oreshnik, είναι το κορυφαίο ίδρυμα για την ανάπτυξη ρωσικών βαλλιστικών πυραύλων στερεού καυσίμου. Σε διαφημίσεις που αναρτήθηκαν το 2024, η εταιρεία σημειώνει ότι «τηρούμε τα συστήματα FANUC, SIEMENS, HAIDENHEIN».<br />Η Fanuc είναι ιαπωνική, ενώ οι άλλες δύο εταιρείες είναι γερμανικές . Και οι τρεις εταιρείες κατασκευάζουν συστήματα ελέγχου για μηχανές CNC υψηλής ακρίβειας.<br />Οι ίδιες τρεις δυτικές εταιρείες κατονομάζονται σε διαφημίσεις που έχει αναρτήσει η Sozvezdie, η οποία έχει αναφέρει ως μία από τις ειδικότητές της «αυτοματοποιημένα συστήματα ελέγχου και συστήματα επικοινωνίας» για στρατιωτική χρήση. Στην ανάρτησή τους ζητείται «γνώση συστημάτων CNC - Fanuc, Siemens, Haidenhain [sic]».<br />Ένα βίντεο που αναρτήθηκε νωρίτερα φέτος από την Titan Barrikady, μια τρίτη αμυντική εταιρεία που εμπλέκεται στην παραγωγή του Oreshnik, δείχνει επίσης έναν εργαζόμενο να στέκεται μπροστά από μια συσκευή ελέγχου που φέρει το σήμα της Fanuc.<br />Ενώ το Κρεμλίνο προμηθεύεται μεγάλες ποσότητες μηχανημάτων μεταλλουργίας υψηλής ακρίβειας από την Κίνα, οι μηχανισμοί ελέγχου για τη λειτουργία τους εξακολουθούν να προέρχονται από τη Δύση.<br />Το 2024, σε μια μεγάλη ρωσική εμπορική έκθεση, οκτώ κινεζικές εταιρείες παρουσίασαν 12 μοντέλα συσκευών CNC. Σύμφωνα με ανάλυση του Συμβουλίου Οικονομικής Ασφάλειας της Ουκρανίας, 11 από τα μοντέλα ήταν εξοπλισμένα με χειριστήρια που κατασκευάστηκαν από ιαπωνικές ή γερμανικές εταιρείες.<br />Ο Denys Hutyk, εκτελεστικός διευθυντής της ESCU, δήλωσε: «Η ανάπτυξη του Oreshnik δείχνει πόσο εξαρτημένο είναι ακόμα το ρωσικό στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα από τον δυτικό εξοπλισμό υψηλών προδιαγραφών. Οι δυτικές κυβερνήσεις θα πρέπει να πιέσουν για να ανακόψουν τη ροή αυτών των αγαθών, τα οποία είδαμε τον περασμένο μήνα στο Dnipro να συμβάλλουν άμεσα στη ρωσική επίθεση κατά της ουκρανικής ζωής».<br />Οι αγγελίες εργασίας δείχνουν ακόμη ότι η Stan, η εταιρεία που ηγείται των προσπαθειών της Ρωσίας να δημιουργήσει μια εγχώρια βιομηχανία παραγωγής CNC, χρησιμοποιεί εξοπλισμό της Heidenhain. Η διακοπή της ροής ελεγκτών και μηχανημάτων CNC προς τη Ρωσία αποτελεί προτεραιότητα για τους συμμάχους του Κιέβου. Οι συσκευές και τα εξαρτήματα CNC βρίσκονται στον λεγόμενο «κοινό κατάλογο αγαθών υψηλής προτεραιότητας» των ειδών που επιθυμούν ιδιαίτερα να αρνηθούν στη Μόσχα.<br />Σύμφωνα με τους Financial Times, o Nick Pinkston, διευθύνων σύμβουλος της Volition, μιας εταιρείας βιομηχανικών εξαρτημάτων, και ειδικός σε αυτοματοποιημένα εργαλεία, δήλωσε: «Αν μπορούσατε να περιορίσετε την πρόσβαση σε αυτές τις δυτικές μονάδες ελέγχου CNC, ίσως να μπορούσατε να επιβραδύνετε τη ρωσική παραγωγή».<br />«Ορισμένα από αυτά τα συστήματα ελέγχου υψηλής τεχνολογίας σας επιτρέπουν να κόβετε ταχύτερα, διατηρώντας παράλληλα την ακρίβεια. Και αν έπρεπε να μεταβείτε σε ένα νέο σύστημα ελέγχου, θα έπρεπε να επαναδιαμορφώσετε το φυσικό υλικό και τα εργαλεία της μηχανής, καθώς και να επαναπρογραμματίσετε πλήρως κάθε τεμάχιο, κάτι που θα κόστιζε χρόνο και χρήμα και θα μπορούσε επίσης να μειώσει την ποιότητα των τεμαχίων».<br /><br />Αποστολές 3 εκατ. δολ. στη Ρωσία, από τις αρχές του 2024<br /><br />Ενώ οι έλεγχοι των εξαγωγών έχουν επιβραδύνει τη ροή αυτών των αγαθών στη Ρωσία, η ανάλυση των ρωσικών αρχείων από τους FT δείχνει ότι τουλάχιστον 3 εκατ. δολάρια από αποστολές, στις οποίες περιλαμβάνονται εξαρτήματα της Heidenhain, έχουν εισρεύσει στη Ρωσία από τις αρχές του 2024. Ορισμένοι από τους αγοραστές τους είναι βαθιά μπλεγμένοι στη στρατιωτική παραγωγή.<br />Μία από τις αποστολές αναφερόταν για ένα σύστημα που περιλάμβανε μια νέα μονάδα ελέγχου Heidenhain TNC640, η οποία αναφερόταν ως παραχθείσα το 2023. Σύμφωνα με τον ιστότοπο της Heidenhain, η TNC640 «ορίζει το high-end φάσμα της τεχνολογίας ελέγχου στον τομέα της» και «επιτρέπει συνδυασμένες εργασίες φρεζαρίσματος, τόρνευσης και λείανσης».<br />Με τιμή 345.000 δολάρια, η μονάδα στάλθηκε μέσω Κίνας στην Baltic Industrial Company, μια ρωσική εταιρεία στην οποία έχουν επιβληθεί κυρώσεις από τις ΗΠΑ και η οποία έχει ιστορικό προμήθειας μηχανημάτων CNC στην αμυντική βιομηχανία.<br />Η Diana Kaledina, η επικεφαλής της Baltic Industrial Company, συνελήφθη κατά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022 λόγω κατηγοριών για απάτη σε στρατιωτικό συμβόλαιο. Κατηγορήθηκε ότι εισήγαγε μηχανήματα CNC από την Κίνα και στη συνέχεια τα εμφάνιζε ως ρωσικής κατασκευής, ώστε να τύχουν χρηματοδότησης. Η υπόθεση κατά της Kaledina έπεσε στα τέλη του 2022, αφού ένας διαμεσολαβητής έκρινε ότι η δίωξή της «θα μπορούσε να προκαλέσει αδικαιολόγητη ζημία στη ρωσική βιομηχανία εργαλειομηχανών», η οποία ήταν «κρίσιμης σημασίας για την οικονομία».<br />Η Heidenhain και η Baltic δεν απάντησαν σε αιτήματα για σχολιασμό.<br />Η Siemens δήλωσε ότι «δεν συμβιβάζεται με τη συμμόρφωση [με τις κυρώσεις]» και ότι διερευνά «κάθε ένδειξη καταστρατήγησης ... και εμπλέκει τις απαραίτητες και αρμόδιες αρχές».<br />Η Fanuc αναγνώρισε ότι το μηχάνημα που φωτογραφήθηκε στο Titan Barrikady φαινόταν να είναι δικό της, αλλά σημείωσε ότι φαινόταν να είναι παλιό. Είπαν ότι έχουν «ενισχύσει την επαγρύπνηση και τους ελέγχους στο πλαίσιο των διαδικασιών ελέγχου των εξαγωγών μας για να αποτρέψουν πιθανή εκτροπή τεχνολογίας ή εξοπλισμού σε ρωσικές οντότητες».<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Η μεγάλη παγίδα της Ρωσίας. Με εξαρτήματα… Siemens, κατασκευάζει τους πυραύλους Oreshnik κατά της Ουκρανίας.

Η Siemens δήλωσε ότι «δεν συμβιβάζεται με τη συμμόρφωση (με τις κυρώσεις)» και ότι διερευνά «κάθε ένδειξη καταστρατήγησης... και εμπλέκει τι...

Διαβάστε την συνέχεια

Ευρωπαίοι στρατιώτες στην Ουκρανία: Σενάρια επί χάρτου για το φύλλο πορείας.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2024/12/AP24150362486304.jpg"><img height="427" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2024/12/AP24150362486304.jpg" width="722" /></a><br /><br /><b>Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />Οταν οι Ρόμπερτ Φίτσο και Εμανουέλ Μακρόν έθεσαν για πρώτη φορά, στις 26 Φεβρουαρίου του 2024, το ζήτημα της πιθανής αποστολής ευρωπαϊκών στρατευμάτων στην Ουκρανία, ακολούθησε κύμα αντιδράσεων ενδοευρωπαϊκά.<br /><br />«Ορισμένες χώρες της Ε.Ε. εξετάζουν το ενδεχόμενο αποστολής στρατευμάτων στην Ουκρανία», είχε καταγγείλει τότε ο «ρωσόφιλος» Σλοβάκος πρωθυπουργός Φίτσο, με προφανή στόχο να αποτρέψει το εν λόγω ενδεχόμενο.<br /><br />«Τίποτα δεν πρέπει να αποκλειστεί. Θα κάνουμε ό,τι πρέπει, προκειμένου να μην κερδίσει η Ρωσία», είχε διαμηνύσει στον αντίποδα, λίγες ώρες αργότερα όταν ρωτήθηκε σχετικά, ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν, προετοιμάζοντας έτσι το έδαφος για ακριβώς ένα τέτοιο ενδεχόμενο, το οποίο είχαν σπεύσει όμως τότε να αποκηρύξουν επισήμως οι πιο πολλές από τις νατοϊκές ηγεσίες.<br /><br />«ΗΠΑ, Γερμανία, Ισπανία, Πολωνία, Ιταλία, Τσεχία, Ελλάδα και Ουγγαρία διευκρίνισαν ότι δεν προτίθενται να αποστείλουν στρατιώτες στην Ουκρανία. Μάλιστα οι εν λόγω διευκρινίσεις θα γίνονταν, στις περισσότερες περιπτώσεις, διά στόματος των ίδιων των ηγετών (Σολτς, Μητσοτάκης κ.ά.) ή των εκπροσώπων τους», γράφαμε στην «Κ» στις 27 Φεβρουαρίου.<br /><br />Δέκα μήνες μετά, ο Ρόμπερτ Φίτσο ανταλλάσσει χειραψίες με τον Πούτιν στη Μόσχα την οποία επισκέφθηκε «αιφνιδιαστικά» την Κυριακή (22 Δεκεμβρίου), ενώ ο Μακρόν προσπαθεί να συνέλθει από τις αλλεπάλληλες εσωτερικές πολιτικές ήττες των περασμένων μηνών (βλ. ευρωεκλογές, πρόωρες βουλευτικές, κατάρρευση κυβέρνησης Μπαρνιέ).<br /><br />Οσο για το ενδεχόμενο αποστολής τακτικών ευρωπαϊκών δυνάμεων εντός των ουκρανικών συνόρων, αυτό επιστρέφει πια στο προσκήνιο έχοντας όμως αποκτήσει πρόσθετη ώθηση μέσα από νέα δεδομένα. Ποια είναι αυτά; Επιγραμματικά, θα μπορούσε να αναφερθεί κανείς σε εξελίξεις όπως ήταν:<br /><br />η εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ,<br /><br />η αποστολή Βορειοκορεατών στρατιωτών στο πλευρό των ρωσικών δυνάμεων που μάχονται ενάντια στους Ουκρανούς,<br /><br />οι επίμονες αναφορές του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι σε εγγυήσεις ασφαλείας που, εάν δοθούν στην Ουκρανία, μπορεί όντως να φέρουν την ειρήνη, ακόμη και με (προσωρινές;) απώλειες εδαφών για τους Ουκρανούς,<br /><br />οι δεκάδες διμερείς συμφωνίες που έχει συνάψει το Κίεβο με ευρωπαϊκές χώρες το περασμένο διάστημα στο μέτωπο της ασφάλειας,<br />αλλά και η ίδια η «ζύμωση» των Ευρωπαίων με αυτήν την ιδέα της (αναπόφευκτης;) μεγαλύτερης ευρωπαϊκής εμπλοκής στο Ουκρανικό.<br /><br />Η επερχόμενη επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ εκ των πραγμάτων ωθεί τους Ευρωπαίους προς ακριβώς μια τέτοια κατεύθυνση ακόμη μεγαλύτερης εμπλοκής. Εάν οι ΗΠΑ περιορίσουν επί Τραμπ τη στρατιωτική βοήθεια που στέλνουν στην Ουκρανία ή παρουσιαστούν να «αποδεσμεύονται», εν μέρει έστω, από το ΝΑΤΟ, τότε οι Ευρωπαίοι θα πρέπει εκ των πραγμάτων να αναλάβουν μεγαλύτερα βάρη αναφορικά με την ευρωπαϊκή ασφάλεια και η μεγαλύτερη κρίση ασφαλείας σήμερα επί ευρωπαϊκού εδάφους είναι εκείνη του πολέμου στην Ουκρανία.<br /><br />Οι διμερείς συμφωνίες των Ουκρανών<br /><br />Διόλου τυχαία, η Ουκρανία υπέγραψε μέσα στο 2024 διμερείς συμφωνίες ασφαλείας πολυετούς (δεκαετούς στις περισσότερες περιπτώσεις) ισχύος με περισσότερες από 20 ευρωπαϊκές χώρες:<br /><br />Βρετανία (στις 12 Ιανουαρίου)<br /><br />Ολλανδία (στις 5 Φεβρουαρίου)<br /><br />Γαλλία (στις 16 Φεβρουαρίου)<br /><br />Γερμανία (στις 16 Φεβρουαρίου)<br /><br />Δανία (στις 23 Φεβρουαρίου)<br /><br />Ιταλία (στις 24 Φεβρουαρίου)<br /><br />Φινλανδία (στις 3 Απριλίου)<br /><br />Λετονία (στις 11 Απριλίου)<br /><br />Ισπανία (στις 27 Μαΐου)<br /><br />Βέλγιο (στις 28 Μαΐου)<br /><br />Πορτογαλία (στις 28 Μαΐου)<br /><br />Σουηδία (στις 31 Μαΐου)<br /><br />Νορβηγία (στις 31 Μαΐου)<br /><br />Ισλανδία (στις 31 Μαΐου)<br /><br />Λιθουανία (στις 27 Ιουνίου)<br /><br />Εσθονία (στις 27 Ιουνίου)<br /><br />Πολωνία (στις 8 Ιουλίου)<br /><br />Λουξεμβούργο (στις 10 Ιουλίου)<br /><br />Ρουμανία (στις 11 Ιουλίου)<br /><br />Σλοβενία (στις 18 Ιουλίου)<br /><br />Τσεχία (στις 18 Ιουλίου)<br /><br />Ιρλανδία (στις 4 Σεπτεμβρίου)<br /><br />Κροατία (στις 9 Οκτωβρίου)<br /><br />Ελλάδα (στις 17 Οκτωβρίου)<br /><br />αλλά και με την Ε.Ε. συνολικά (στις 27 Ιουνίου)<br /><br />«Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι υπέγραψαν, στο περιθώριο της Συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες, συμφωνία για συνεργασία σε θέματα ασφάλειας. Η Ελλάδα είναι το 21ο κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης που υπογράφει αντίστοιχη διμερή συμφωνία με την Ουκρανία. Η συμφωνία έρχεται σε συνέχεια της προσχώρησης της Ελλάδας και της Ε.Ε. στην Κοινή Δήλωση των G7 (Ιούλιος 2023) για την υποστήριξη της ασφάλειας της Ουκρανίας σε βάθος χρόνου, αλλά και της αντίστοιχης συμφωνίας Ε.Ε. – Ουκρανίας που υπεγράφη στις 27 Ιουνίου 2024 στο περιθώριο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες», σημείωνε τον περασμένο Οκτώβριο η ελληνική κυβέρνηση υπογραμμίζοντας μάλιστα ότι με αυτήν τη συμφωνία «ανοίγει ο δρόμος για την ενεργό συμμετοχή της Ελλάδας στις προσπάθειες ανασυγκρότησης της Ουκρανίας».<br /><br />Δεσμεύσεις διαφορετικές από τις υποχρεώσεις<br /><br />Οι δεσμεύσεις («security commitments») που εμπεριέχονται στις προαναφερθείσες συμφωνίες δεν ισοδυναμούν με τις «υποχρεώσεις αμυντικής συνδρομής» που εμπεριέχονται σε Αρθρα όπως είναι για παράδειγμα το νατοϊκό 5 ή το 42 (7) της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ενωση.<br /><br />Σύμφωνα με το προαναφερθέν 42 (7) για παράδειγμα, «σε περίπτωση κατά την οποία κράτος-μέλος (σ.σ. της Ε.Ε.) δεχθεί ένοπλη επίθεση στο έδαφός του, τα άλλα κράτη-μέλη (σ.σ. της Ε.Ε.) οφείλουν να του παράσχουν βοήθεια και συνδρομή με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».<br /><br />Η Ουκρανία παραμένει, βέβαια, εκτός Ε.Ε. αλλά και εκτός ΝΑΤΟ.<br /><br />Το Κίεβο πιέζει μεν παλαιόθεν για την ένταξή του στη νατοϊκή Συμμαχία, πλην όμως αυτή η ένταξη, που εκκρεμεί ήδη από το 2008 και τη νατοϊκή Σύνοδο του Βουκουρεστίου, δεν αναμένεται, τουλάχιστον σίγουρα όχι στο κοντινό μέλλον… παρά τις περί του αντιθέτου θεωρητικές διατυπώσεις.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, μεμονωμένες χώρες θα μπορούσαν σε διμερές επίπεδο να στηρίξουν στρατιωτικά τους Ουκρανούς επικαλούμενες το Αρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών περί «ατομικής ή συλλογικής νόμιμης άμυνας σε περίπτωση που ένα μέλος των Ηνωμένων Εθνών δεχθεί ένοπλη επίθεση» το οποίο άλλωστε επικαλούνται και τα προαναφερθέντα Αρθρα 5 και 42 (7).<br /><br />Μέσα σε όλο αυτό υπάρχει, ωστόσο, και μια άλλη σημαντική παράμετρος: οι Ευρωπαίοι –ακόμη και οι πιο «πρόθυμοι» μεταξύ αυτών– δεν προτίθενται να στείλουν στην Ουκρανία δικούς τους στρατιώτες για να πολεμήσουν ενάντια σε Ρώσους, Βορειοκορεάτες, Λευκορώσους κ.ά. Αυτό που παρουσιάζονται πλέον να συζητούν οι πιο πρόθυμοι μεταξύ αυτών, είναι το ενδεχόμενο αποστολής Ευρωπαίων ενόπλων οι οποίοι όμως θα αναλάβουν ρόλο ειρηνευτικής δύναμης εντός των ουκρανικών συνόρων. Με άλλα λόγια, κάποιοι στην Ευρώπη (η Γαλλία του Μακρόν, η Ιταλία της Μελόνι και του Κροζέτο) θα ήταν διατεθειμένοι να αναλάβουν έναν τέτοιο ρόλο με την προϋπόθεση όμως ότι θα υπάρχει ειρηνευτική συμφωνία για να διαφυλαχθεί.<br /><br />«Αν στην Ουκρανία χρειαστεί να υπάρξει μια διεθνής αποστολή, θα δώσουμε το “παρών”. Οι ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις συνέβαλλαν ανέκαθεν στη διατήρηση της ειρήνης», δήλωσε προ ημερών ο Ιταλός υπουργός Αμυνας, Γκουίντο Κροζέτο.<br /><br />Μόσχα και Κίεβο θα μπορούσαν ενδεχομένως να δεχθούν ένα τέτοιο μοντέλο, οι μεν Ρώσοι επειδή δεν ισοδυναμεί με ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, οι δε Ουκρανοί επειδή αποτελεί ένα επόμενο –πιο ενισχυμένο– βήμα δυτικής στήριξης υπέρ του Κιέβου.<br /><br />Σημειώνεται ότι ο Ζελένσκι παρουσιάζεται πια να συζητά το ενδεχόμενο μιας ειρηνευτικής συμφωνίας που δεν θα δίνει πίσω στην Ουκρανία (τουλάχιστον όχι άμεσα) το σύνολο των κατεχόμενων εδαφών, απαιτώντας όμως ως αντάλλαγμα ισχυρές και αξιόπιστες εγγυήσεις ασφαλείας από την πλευρά της Δύσης.<br /><br />Τέτοιου τύπου εγγυήσεις όμως, χωρίς την παρουσία δυτικών δυνάμεων εντός των ουκρανικών συνόρων δεν μπορούν επί της ουσίας να υπάρξουν, καθώς οιαδήποτε άλλη επιλογή μάλλον θα αγνοούνταν από την πλευρά της Ρωσίας. Το σενάριο να μεταβούν στην Ουκρανία, ως ειρηνευτική δύναμη, στρατιώτες που θα προέρχονται από χώρες του καλούμενου παγκόσμιου Νότου (global south) είναι επίσης κάτι που έχει συζητηθεί, πλην όμως όλοι συμφωνούν ότι η όποια ειρηνευτική δύναμη, για να έχει πρακτικό αντίκρισμα, θα πρέπει να μην είναι απλώς διακοσμητική ή «παρατηρητική».<br /><br />Αντιθέτως, θα πρέπει να έχει ισχύ (να είναι δηλαδή πολυπληθής, μάχιμη, καλά εκπαιδευμένη και καλά εξοπλισμένη) και να υποστηρίζεται από μια αναλόγως ισχυρή αλλά και ξεκάθαρη εντολή που δεν θα κρύβει ασάφειες αναφορικά με τους κανόνες εμπλοκής. Επί του πρακτέου, εάν θέτουμε ως προϋπόθεση την ισχύ επί του εδάφους, δεν μπορούμε παρά να μιλάμε για δυνάμεις τεθωρακισμένων και πυροβολικού που θα έχουν αεροπορική κάλυψη.<br /><br />Μπορούν οι Ευρωπαίοι να στήσουν μια τέτοια δύναμη, χωρίς τους Αμερικανούς, στην Ουκρανία; Θεωρητικώς ναι, αλλά πρακτικά μάλλον όχι. Από την άλλη πλευρά ωστόσο, οι Ευρωπαίοι που μπορεί να παραταχθούν στην Ουκρανία, εάν ποτέ συμβεί αυτό, λέγεται ότι θα μπορούσαν να έχουν τη στήριξη των Αμερικανών αλλά από μακριά, χωρίς την παρουσία δηλαδή Αμερικανών επί του εδάφους.<br /><br />Η πολωνική εφημερίδα Rzeczpospolita αναφέρθηκε πρόσφατα στο σενάριο μιας ειρηνευτικής δύναμης περίπου 40.000 στρατιωτών που θα μπορούσε να αναπτυχθεί στα εδάφη της Ουκρανίας, χωρίς όμως να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες γύρω από τις πιθανές χώρες προέλευσης αυτών των στρατιωτών. Η Ιταλία θα μπορούσε να είναι για παράδειγμα μία από αυτές τις χώρες, σύμφωνα με τον Ιταλό υπουργό Αμυνας Γκουίντο Κροζέτο.<br /><br />Ευρωπαίος αξιωματούχος ασφαλείας παρουσιάζεται να δηλώνει, υπό τον όρο της ανωνυμίας, στο πρακτορείο Reuters, ότι μπορεί να χρειαστούν έως και 100.000 στρατιώτες στην Ουκρανία. Αλλες εκτιμήσεις τοποθετούν τον αριθμό μεταξύ 25.000 και 100.000. Μια τέτοια δύναμη ωστόσο, προφανώς και θα δοκίμαζε τα όρια και τις αντοχές των ευρωπαϊκών στρατευμάτων, σε μια περίοδο πολιτικά και οικονομικά δύσκαμπτη όπως είναι η τρέχουσα (βλ. πρόωρες εκλογές στη Γερμανία, πολιτική αστάθεια στη Γαλλία).<br /><br />Συγκριτικά, υπενθυμίζεται πάντως ότι η KFOR στο Κοσσυφοπέδιο αριθμούσε στην πιο πολυπληθή φάση της περίπου 50.000 άτομα, και η IFOR στη Βοσνία περίπου 60.000.<br /><br />Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν παρουσιάζεται να προωθεί ένα τέτοιου τύπου σενάριο, το οποίο μάλιστα συζήτησε με τον Πολωνό πρωθυπουργό Ντόναλντ Τουσκ κατά την τελευταία επίσκεψή του στη Βαρσοβία στις 12 Δεκεμβρίου. Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι παρουσιάστηκε, από την πλευρά του, να καλωσορίζει ένα τέτοιο ενδεχόμενο.<br /><br />«Θα σας πω ειλικρινά. Μπορούμε όντως να εργαστούμε πάνω στη θέση του Εμμανουέλ Μακρόν. Θυμάστε, πρότεινε να υπάρχουν […] ξένα στρατεύματα σε ορισμένα εδάφη της Ουκρανίας, κάτι που θα μας εγγυάται την ασφάλεια ενώ η Ουκρανία δεν είναι στο ΝΑΤΟ. Ωστόσο, πρέπει να έχουμε ξεκάθαρη εικόνα εκ των προτέρων αναφορικά με το πότε η Ουκρανία θα ενταχθεί στην Ε.Ε. και πότε στο ΝΑΤΟ», δήλωσε ο Ουκρανός πρόεδρος κατά τη συνάντηση που είχε στις 9 Δεκεμβρίου στο Κίεβο με τον Γερμανό Χριστιανοδημοκράτη ηγέτη (και κατά πιθανότητα επόμενο καγκελάριο) Φρίντριχ Μερτς.<br /><br />Η πλευρά Τραμπ, με βάση τα σημερινά δεδομένα, αποκλείεται να στείλει δικά της στρατεύματα εντός των ουκρανικών συνόρων. Ωστόσο ενδεχομένως να μην έλεγε «όχι» σε αποστολές ευρωπαϊκών δυνάμεων… στις οποίες όμως λένε «όχι» πολλοί Ευρωπαίοι.<br /><br />Η Γερμανία, επί παραδείγματι, είναι μάλλον απίθανο να εμπλακεί σε μια τέτοια περιπέτεια, ειδικά στην παρούσα συγκυρία, καθώς οδεύει προς πρόωρες εκλογές τον Φεβρουάριο του 2025 με το «φιλορωσικό» AfD να ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις διεκδικώντας τη δεύτερη θέση πίσω από το δίδυμο Χριστιανοδημοκρατών/Χριστιανοκοινωνιστών.<br /><br />Αλλά και η Πολωνία από την άλλη πλευρά, που είναι «στα μαχαίρια» με τους Ρώσους, λέγεται πως θα προτιμούσε για παράδειγμα η όποια ειρηνευτική δύναμη να λειτουργεί υπό την ομπρέλα του ΟΗΕ ή του ΟΑΣΕ ή του ΝΑΤΟ, κι όχι ως μια αμιγώς ευρωπαϊκή πρωτοβουλία. Ειδικά στην περίπτωση του ΟΗΕ ωστόσο, υπενθυμίζεται ότι η Ρωσία είναι ένα από τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, γεγονός το οποίο θα πρέπει προφανώς να ληφθεί υπόψη.<br /><br />Από εκεί και πέρα βέβαια, κάθε ανάληψη δράσης θα συνοδεύεται από κινδύνους.<br /><br />Τι θα συνέβαινε, για παράδειγμα, εάν ένας Ευρωπαίος στρατιώτης έπεφτε νεκρός από ρωσικά πυρά στην Ουκρανία, ή ένας Ρώσος από ευρωπαϊκά;<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ευρωπαίοι στρατιώτες στην Ουκρανία: Σενάρια επί χάρτου για το φύλλο πορείας.

Γιώργος Σκαφιδάς Οταν οι Ρόμπερτ Φίτσο και Εμανουέλ Μακρόν έθεσαν για πρώτη φορά, στις 26 Φεβρουαρίου του 2024, το ζήτημα της πιθανής αποστο...

Διαβάστε την συνέχεια

Ερευνα YouGov σε 7 χώρες: Λιγότεροι Δυτικοευρωπαίοι στηρίζουν πια την Ουκρανία «έως τη νίκη».

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2024/12/AP24301406510336-2.jpg"><img height="360" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2024/12/AP24301406510336-2.jpg" width="746" /></a><br /><br />H πρόθεση για στήριξη στην Ουκρανία «έως τη νίκη» στον πόλεμο με τη Ρωσία καταγράφει σημαντική πτώση μεταξύ των πολιτών σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης.<br /><br />Αυτό αποτυπώνεται σε δημοσκόπηση του YouGov σε επτά κράτη (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Δανία, Σουηδία και Βρετανία), που διεξήχθη στις αρχές του Δεκεμβρίου.<br /><br />Η έρευνα, όπως σημειώνει σε δημοσίευμά του ο Guardian, καταγράφει αξιοσημείωτη πτώση των ποσοστών στις συγκεκριμένες χώρες μέσα σε ένα έτος, σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο για την Ουκρανία και με το βλέμμα στην επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο τον Ιανουάριο.<br /><br />Ενδεικτικό είναι, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, ότι η στήριξη σε μια εναλλακτική λύση για τον πόλεμο – λήξη μέσω διαπραγματεύσεων, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι η Ρωσία θα διατηρήσει τον έλεγχο σε ουκρανικά εδάφη – αποτελεί πλέον την επιθυμητή επιλογή σε τέσσερις από τις επτά χώρες.<br /><br />Επισης, καταγράφονται μεγάλες πλειοψηφίες στην πεποίθηση ότι ο Τραμπ, αναλαμβάνοντας ξανά τα ηνία στις 20 Ιανουαρίου, πρόκειται να εγκαταλείψει πολιτικά την Ουκρανία.<br /><br />Τα ποσοστά<br /><br />Συγκεκριμένα, η πρόθεση στήριξης στην Ουκρανία έως τη νίκη απέναντι στη Ρωσία παρέμεινε σε υψηλά επίπεδα σε Σουηδία (50%) και Δανία (40%), ενώ στη Βρετανία συγκεντρώνει 36%. Ωστόσο, τα ποσοστά καταγράφουν πτώση σε σχέση με τον περασμένο Ιανουάριο, όταν ήταν 57%, 51% και 50% αντίστοιχα.<br /><br />Πτώση καταγράφεται και στις υπόλοιπες τέσσερις χώρες, όπου ταυτόχρονα ανεβαίνουν σημαντικά τα ποσοστά εκείνων που επιθυμούν διαπραγμάτευση για τέλος του πολέμου:<br /><br />Στην Ιταλία στο 55% από 45%<br /><br />Στην Ισπανία 46% από 38%<br /><br />Στη Γαλλία 43% από 35%<br /><br />Στη Γερμανία 45% από 38%<br /><br />Όπως αναφέρει ο Guardian, δεν είναι σαφές αν η «στροφή» που καταγράφεται οφείλεται σε μειωμένο ενδιαφέρον για τον πόλεμο ή στην «κόπωση» των πολιτών.<br /><br />Τραμπ και ΝΑΤΟ<br /><br />Παράλληλα, λιγότερο από έναν μήνα πριν από την επιστροφή Τραμπ στον Λευκό Οίκο, η πλειοψηφία των πολιτών (ή ποσοστά κοντά στην πλειοψηφία) εκτιμά ότι είναι πιθανό ο επερχόμενος πρόεδρος να βάλει τέλος στη στήριξη προς το Κίεβο. Αυτό πιστέυει το 62% των Γερμανών, το 60% των Ισπανών, το 56% των Βρετανών, το 52% των Ιταλών και το 48% των Ιταλών.<br /><br />Λιγότερο βέβαιοι εμφανίζονται οι πολίτες ως προς το ενδεχόμενο ο Τραμπ να αποσύρει τις ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ: Δανοί, Γερμανοί, Ιταλοί, Ισπανοί και Σουηδοί εκτιμούν ότι δεν αναμένεται να συμβεί, ενώ Βρετανοί και Γάλλοι εμφανίζονται «μοιρασμένοι».<br /><br />Συνθηκολόγηση<br /><br />Διαφορετικές απόψεις καταγράφονται και ως προς πιθανό συμβιβασμό που θα έδινε στη Ρωσία τον έλεγχο έστω και κάποιων εδαφών από αυτά που έχει προσαρτήσει από την έναρξη του πολέμου.<br /><br />Οι πλειοψηφίες σε Σουηδία (57%), Δανία (53%) και Βρετανία (51%), όπως και μια μεγάλη μειοψηφία στην Ισπανία (43%) δηλώνουν πολύ ή αρκετά αρνητικές σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ωστόσο, τα αντίστοιχα ποσοστά είναι πολύ χαμηλότερα σε Γαλλία (37%) και Γερμανία, Ιταλία (31%).<br /><br />Τέλος, στην ερώτηση ποια εκτιμούν ότι θα είναι η κατάσταση σε έναν χρόνο από σήμερα, λίγοι Ευρωπαίοι βλέπουν νίκη της μίας ή της άλλης πλευράς.<br /><br />Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι είτε οι μάχες θα συνεχίζονται, είτε θα υπάρχει διαπραγμάτευση για ειρήνη.<br /><br />Συμβιβασμό προβλέπουν το 47% των Δανών, το 40% των Γερμανών, το 38% Γάλλων και Βρετανών και το 36% των Ιταλών. Από την πλευρά τους, συνέχεια του πολέμου προβλέπουν το 36% των Ισπανών και το 35% των Σουηδών.<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ερευνα YouGov σε 7 χώρες: Λιγότεροι Δυτικοευρωπαίοι στηρίζουν πια την Ουκρανία «έως τη νίκη».

H πρόθεση για στήριξη στην Ουκρανία «έως τη νίκη» στον πόλεμο με τη Ρωσία καταγράφει σημαντική πτώση μεταξύ των πολιτών σε χώρες της Δυτικής...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρώσος Αναλυτής: Ο Ερντογάν ρισκάρει να χάσει την Τουρκία στον πόλεμο για την Συρία.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2024-12/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%20%CE%95%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%AC%CE%BD%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%A4%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%86.jpg?itok=3cdm2EbW" width="710" /><br /><br />Ποιοι είναι οι υπαρξιακοί κίνδυνοι που θα συναντήσει η Τουρκία στην Συρία στο μέλλον;<br /><br /><div>Σύμφωνα με Ρώσο στρατιωτικό ειδικό που εξέφρασε την άποψή του σε γνωστό αμυντικό μέσο της χώρας, «ο Ερντογάν θα χάσει την Τουρκία κατά την διάρκεια του πολέμου για την Συρία».<br /><br />Πιο συγκεκριμένα, ο Ρώσος στρατιωτικός αναλυτής Στάνισλαβ Ταράσοφ δημοσίευσε άρθρο του στο SvPressa που προσπάθησε να εκτιμήσει τα γεγονότα της επόμενης ημέρας στην Συρία και στην Τουρκία.<br /><br />Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτήν την στιγμή στην βόρεια Συρία οι Τουρκόφιλοι πολεμούν τους Κούρδους. Στην περιοχή βρίσκονται σταθμευμένα και αμερικανικά στρατεύματα, τα οποία κανείς δεν γνωρίζει πώς θα συμπεριφερθούν το επόμενο διάστημα, όσο η γεωπολιτική της Μέσης Ανατολής συνεχίζει να αλλάζει.<br /><br />«Κανείς δεν γνωρίζει σε τι βαθμό θα υποστηρίξουν οι Ηνωμένες Πολιτείες τους Σύριους Κούρδους συμμάχους τους και το εάν η Ουάσιγκτον λάβει υπόψη της τα τουρκικά συμφέροντα στην Συρία» τόνισε μεταξύ άλλων ο Ταράσοφ.<br /><br />Από την άλλη, στην νότια Συρία το Ισραήλ έχει καταλάβει τα Υψίπεδα του Γκολάν και έχει διακόψει κάθε επαφή με την νέα κυβέρνηση της Δαμασκού. <br /><br />«Δεν θα είναι δυνατόν για τον Ερντογάν να αγνοήσει για πολύ ακόμη την θέση του Τελ Αβίβ στο μέλλον της Συρίας, όπως πράττει τώρα» πρόσθεσε ο ίδιος, μη μπορώντας να αποκλείσει ακόμη και μία ένοπλη σύρραξη μεταξύ των δύο χωρών.<br /><br />Σύμφωνα με τον Ρώσο αναλυτή, μόνο δύο μοντέλα θα μπορούσαν να λειτουργήσουν στην Συρία.<br /><br />Το πρώτο μοντέλο είναι αυτό που επιχείρησε να εφαρμόσει η Γαλλία αφότου κατέλαβε την Συρία το 1920, το οποίο αφορούσε την εκμετάλλευση των μειονοτήτων και την δημιουργία το Αλαουιτικού Κράτους. Το δεύτερο, και πιο πιθανό μοντέλο, ήταν αυτό που εφάρμοσαν οι ΗΠΑ στο Ιράκ μετά την κατάληψή του το 2003, όταν δημιουργήθηκε η κουρδική αυτονομία.<br /><br />«Τώρα μένει να δούμε τι μοντέλο θα προσπαθήσει να εφαρμόσει η Τουρκία στην Συρία και εάν ο Ερντογάν καταφέρει να το ολοκληρώσει με επιτυχία» έκλεισε ο ειδικός, προσθέτοντας πως αυτό θα είναι ένα πολύ ριψοκίνδυνο εγχείρημα για την Άγκυρα.<br /><br /></div><div>Ο ειδικός κατά την διάρκεια της ανάλυσής του αναφέρθηκε σε «σημαντικότατες απειλές για την τουρκική εθνική ασφάλεια στα νότια σύνορα του κράτους», αφενός από τους Κούρδους και αφετέρου από τον ίδιο τον ισραηλινό στρατό.<br /><br />«Αν ο Ερντογάν κινηθεί λάθος στην Συρία, η Τουρκία θα το πληρώσει ακριβά» συμπεραίνουμε από την ανάλυση του Ταράσοφ.<br /><div class="embedcode" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><br /><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1872247480584200266" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfdGltZWxpbmVfbGlzdCI6eyJidWNrZXQiOltdLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2ZvbGxvd2VyX2NvdW50X3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9iYWNrZW5kIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19yZWZzcmNfc2Vzc2lvbiI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZm9zbnJfc29mdF9pbnRlcnZlbnRpb25zX2VuYWJsZWQiOnsiYnVja2V0Ijoib24iLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X21peGVkX21lZGlhXzE1ODk3Ijp7ImJ1Y2tldCI6InRyZWF0bWVudCIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3Nob3dfYmlyZHdhdGNoX3Bpdm90c19lbmFibGVkIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19kdXBsaWNhdGVfc2NyaWJlc190b19zZXR0aW5ncyI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdXNlX3Byb2ZpbGVfaW1hZ2Vfc2hhcGVfZW5hYmxlZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdmlkZW9faGxzX2R5bmFtaWNfbWFuaWZlc3RzXzE1MDgyIjp7ImJ1Y2tldCI6InRydWVfYml0cmF0ZSIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfbGVnYWN5X3RpbWVsaW5lX3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9mcm9udGVuZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9fQ%3D%3D&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1872247480584200266&lang=el&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fkosmos%2Fmesi-anatoli%2F7283379_rosos-analytis-o-erntogan-riskarei-na-hasei-tin-toyrkia-ston-polemo-gia&sessionId=6b0687ec5d64dd6c55442850ed8bf154c2e589dc&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=2615f7e52b7e0%3A1702314776716&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 688px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="X Post"></iframe></div></div><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ρώσος Αναλυτής: Ο Ερντογάν ρισκάρει να χάσει την Τουρκία στον πόλεμο για την Συρία.

Ποιοι είναι οι υπαρξιακοί κίνδυνοι που θα συναντήσει η Τουρκία στην Συρία στο μέλλον; Σύμφωνα με Ρώσο στρατιωτικό ειδικό που εξέφρασε την άπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Φινλανδοί κομάντος επιβιβάστηκαν σε ρωσικό δεξαμενόπλοιο-«φάντασμα» και το κατέλαβαν.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2024-12/%CF%86%CE%B9%CE%BD%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%8C%CF%82%201.jpg?itok=pD1pobCC" width="730" /><br /><br />Πιστεύεται πως το πλοίο Eagle S ευθύνεται για τις ζημιές στα υποβρύχια καλώδια που σημειώθηκαν την ημέρα των Χριστουγέννων και ένωναν την Φινλανδία με την Εσθονία<br /><br />Φινλανδικές ειδικές δυνάμεις απέκτησαν την Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου τον έλεγχο ενός πλοίου που μετέφερε ρωσικό πετρέλαιο στην Βαλτική Θάλασσα. Ο λόγος βέβαια της επιβίβασης Φινλανδών κομάντος στο σκάφος δεν ήταν το ύποπτο φορτίο του, αλλά οι υποψίες των φινλανδικών αρχών ότι το εν λόγω πλοίο συμμετείχε σε επιχείρησης δολιοφθοράς κατά του υποβρύχιου καλωδίου Estlink 2 την Τετάρτη.<br /><br />Συναγερμός στην Βαλτική<br /><br />Όπως σας είχαμε ενημερώσει και τότε, ζημιά υπέστη ένα από τα δύο κύρια υποβρύχια καλώδια που ενώνουν ηλεκτρικά την Φινλανδία με την Εσθονία. Πιστεύεται πως το εν λόγω ρωσικό δεξαμενόπλοιο ίσως κρύβεται πίσω από αυτήν την δολιοφθορά. Υπάρχουν επίσης υποψίες πως το πλήρωμα του πλοίου συμμετείχε και σε μία παλαιότερη επιχείρηση σαμποτάζ έναντι τεσσάρων υποβρύχιων καλωδίων ίντερνετ της Βαλτικής.<br /><br />Το πλοίο έπλεε με σημαία των Νήσων Κουκ και ονομάζεται Eagle S. Εχθές Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου επιβιβάστηκαν σε αυτό μέλη της φινλανδικής ακτοφυλακής, τα οποία απέκτησαν τον έλεγχό του και το κατεύθυναν σε φινλανδικά χωρικά ύδατα. Την αποκάλυψη έκανε ένας εκπρόσωπος της ακτοφυλακής της σκανδιναβικής χώρας.<br /><br />«Ερευνούμε την πιθανότητα διεξαγωγής δολιοφθοράς» δήλωσε ο αξιωματικός, προσθέτοντας πως τα πρώτα δεδομένα δείχνουν ότι η ζημιά στο υποβρύχιο καλώδιο μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας Estlink 2 πραγματοποιήθηκε από την άγκυρα του πλοίου Eagle S.<br /><br />Εντύπωση μας προκαλεί το γεγονός πως νωρίτερα η φινλανδική τελωνειακή υπηρεσία είχε αναφέρει πως κατάσχεσε το φορτίο του πλοίου μιας και πιστεύονταν πως το σκάφος άνηκε στον στόλο-φάντασμα ρωσικών δεξαμενοπλοίων. Αυτός ο σκιώδης στόλος επιχειρεί με απώτερο σκοπό να πουλάει ρωσικό πετρέλαιο, αποφεύγοντας τις δυτικές κυρώσεις κατά της Μόσχας.<br /><br />Σύμφωνα με την φινλανδική εταιρεία Traficon, το Eagle S πιστεύεται ότι προκάλεσε μεγάλη ζημιά στην καλωδίωση της Βαλτικής. Καταστράφηκαν συγκεκριμένα δύο καλώδια οπτικών ινών που ένωναν την Φινλανδία με την Εσθονία, ενώ υπέστη ζημιά και ένα τρίτο καλώδιο που ένωνε τα δύο κράτη και το οποίο άνηκε στην κινεζική εταιρεία Citic.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Φινλανδοί κομάντος επιβιβάστηκαν σε ρωσικό δεξαμενόπλοιο-«φάντασμα» και το κατέλαβαν.

Πιστεύεται πως το πλοίο Eagle S ευθύνεται για τις ζημιές στα υποβρύχια καλώδια που σημειώθηκαν την ημέρα των Χριστουγέννων και ένωναν την Φι...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί συμφέρει τις ΗΠΑ η ίδρυση Κουρδικού κράτους.

<img height="465" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/12/kourdoi-syria-polemos-assad-SLpress-825x600.jpg" width="720" /><div><br /></div><div>Είναι τόσο ενθαρρυντικό που μια τέτοια Γνώμη –από τους δύο ιδρυτές της “Δικαιοσύνης για τους Κούρδους” (<a href="https://justiceforkurds.org/">Justice for Kurds</a>, JFK)– δημοσιεύτηκε στη Wall Street Journal.<br /><br /><b>ΕΛΕΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ</b><br />Το άρθρο των Thomas S. Kaplan και Bernard-Henri Lévy, “<a href="https://www.wsj.com/opinion/assads-fall-is-a-chance-to-back-the-kurds-peace-strength-allies-middle-east-42066e31">Assad’s fall is a chance to back the Kurds”</a>, υποστηρίζει αποτελεσματικά την ανανεωμένη αμερικανική υποστήριξη στον κουρδικό λαό στη Συρία. Ο ισχυρισμός τους ότι οι Κούρδοι είναι ένας από τους λίγους συμμάχους στην περιοχή που μοιράζονται τις αμερικανικές αξίες, είναι σωστότατος. Όπως αναφέρουν οι κκ. Kaplan και Lévy, οι Κούρδοι έχουν επιδείξει επανειλημμένα τη δέσμευσή τους στη δημοκρατία, την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο σκληρός αγώνας τους ενάντια στο ISIS, με μεγάλο κόστος, αποδεικνύει τη γενναιότητα και την πίστη τους στη Δύση, ακόμη και όταν άλλοι στην περιοχή έχουν ενεργήσει με συμφέρον ή καιροσκοπισμό.<br /><br />Συμφωνούμε ολόψυχα με τη θέση των συγγραφέων ότι οι ΗΠΑ πρέπει να δράσουν τώρα για να διασφαλίσουν το μέλλον των Κούρδων στον απόηχο της κατάρρευσης του Άσαντ. Η πτώση του Μπασάρ αλ Άσαντ παρουσιάζει μια σπάνια στιγμή στην ιστορία, όπου οι ΗΠΑ μπορούν να υποστηρίξουν ακόμη και τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους (οι κκ. Kaplan και Lévy εμμέσως το λένε αυτό, μα το αφήνουν να εννοηθεί).<br /><br />Αυτό όχι μόνο θα εκπλήρωνε μια ηθική υποχρέωση “να ανταποδώθει κάτι” στους Κούρδους για τις θυσίες τους, αλλά θα εξυπηρετούσε επίσης τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Υποστηρίζοντας τους Κούρδους, οι ΗΠΑ, θα ευθυγραμμιστούν με μια δημοκρατική, ανεκτική και σταθερή δύναμη στην περιοχή, αντιμετωπίζοντας την αυξανόμενη επιρροή αυταρχικών δυνάμεων όπως η Τουρκία, το Ιράν και η Ρωσία.<br /><br />Οι Κούρδοι ως σύμμαχοι των ΗΠΑ<br /><br />Πέρα από τα οξυδερκή σημεία των Kaplan και Lévy, υπάρχουν και άλλοι λόγοι για τους οποίους οι ΗΠΑ θα πρέπει να υποστηρίξουν τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους. Το ιστορικό πλαίσιο δεν μπορεί να αγνοηθεί. Πρώτον, ένα κουρδικό κράτος θα ήταν αντίβαρο στις περιφερειακές φιλοδοξίες της Τουρκίας (βλ. Γαλάζια Πατρίδα, επεκτείνει την επιρροή της στη Βοσνία, τη Λιβύη, τον Νότιο Καύκασο, το Κέρας της Αφρικής). Η Τουρκία επιδιώκει εδώ και δεκαετίες να υπονομεύσει την κουρδική υπόθεση και, η υποστήριξη ενός κουρδικού κράτους θα έστελνε ένα σαφές μήνυμα, ότι οι ΗΠΑ, εκτιμούν τη δημοκρατία και την αυτοδιάθεση, ακόμη και όταν αμφισβητούν τα συμφέροντα ενός συμμάχου του ΝΑΤΟ (που αγόρασε τους ρωσικούς πυραύλους, S-400).<br /><br />Δεύτερον, ένα κουρδικό κράτος θα μπορούσε να γίνει αξιόπιστος εταίρος για τις ΗΠΑ στον αγώνα κατά του ISIS και άλλων εξτρεμιστικών ομάδων. Οι Κούρδοι έχουν ήδη αποδείξει την ικανότητά τους να πολεμούν αποτελεσματικά και παραμένουν μία από τις πιο ικανές δυνάμεις στην περιοχή για να αποτρέψουν την αναζωπύρωση του ISIS. Ένα σταθερό και ασφαλές κουρδικό κράτος θα βοηθούσε επίσης στον περιορισμό της απειλής που θέτει το Ιράν και οι πληρεξούσιοί του, που προσπαθούν εδώ και καιρό να αποσταθεροποιήσουν την περιοχή.<br /><br />Επιπλέον, ένα κουρδικό κράτος θα πρόσφερε έναν φάρο ελπίδας για μειονοτικές ομάδες στην περιοχή. Οι Κούρδοι έχουν ιστορικό προστασίας θρησκευτικών και εθνοτικών μειονοτήτων εντός των εδαφών τους, συμπεριλαμβανομένων των Χριστιανών, των Γιαζίντι και των Δρούζων. Σε μια περιοχή που μαστίζεται από σεχταριστική βία, η κουρδική δέσμευση στον πλουραλισμό και τη συνύπαρξη θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο για την ευρύτερη Μέση Ανατολή.</div><div><br />Η ευκαιρία της πτώσης Άσαντ<br /><br />Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες ετοιμάζονται να γιορτάσουν την 250η επέτειό τους το 2026, η υποστήριξη της δημιουργίας ενός ελεύθερου Κουρδιστάν θα επιβεβαίωνε δυναμικά τις θεμελιώδεις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της αυτοδιάθεσης. Οι ΗΠΑ χτίστηκαν πάνω στην πεποίθηση ότι όλοι οι λαοί έχουν το δικαίωμα να χαράζουν το μέλλον τους. Υποστηρίζοντας τους Κούρδους, η Αμερική θα επεκτείνει αυτά τα ιδανικά σε μια περιοχή όπου έχουν από καιρό αρνηθεί—το Ισραήλ είναι η μόνη εξαίρεση. Αυτή η κίνηση όχι μόνο θα εδραιώσει την αμερικανική ηγεσία στην παγκόσμια σκηνή, αλλά θα τιμήσει επίσης την κληρονομιά των Ιδρυτικών Πατέρων (Founding Fathers), που αγωνίστηκαν για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη για όλους.<br /><br />Συμπερασματικά, η πτώση του Άσαντ αντιπροσωπεύει μια μοναδική ευκαιρία για τις ΗΠΑ να στηρίξουν τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους. (Η στρατιωτική ισχύς της Αμερικής, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως παρασκηνιακή δύναμη για να δημιουργηθεί μια νέα χώρα: «Μεταξύ 25 και 35 εκατομμυρίων Κούρδων κατοικούν σε μια ορεινή περιοχή που απλώνεται στα σύνορα» της Συρίας, της Τουρκίας, του Ιράκ και του Ιράν).<br /><br />Όπως έγραψαν οι κκ. Kaplan και ο Lévy, υποστήριξαν εύγλωττα, ότι οι Κούρδοι έχουν κερδίσει την υποστήριξη της Αμερικής μέσω της αφοσίωσης τους και των κοινών αξιών. Η δημιουργία ενός μόνιμου κουρδικού κράτους θα εξυπηρετούσε στρατηγικές και ηθικές επιταγές, ενισχύοντας τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή, προωθώντας παράλληλα τη δημοκρατία και τη σταθερότητα. Καθώς η Αμερική πλησιάζει την 250η επέτειό της, η υποστήριξη των Κούρδων θα μπορούσε να αποτελέσει ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματά της, ζωντανεύοντας τα ιδανικά των Ιδρυτικών Πατέρων σε έναν κόσμο που ακόμα λαχταράει αυτές τις αρχές.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Γιατί συμφέρει τις ΗΠΑ η ίδρυση Κουρδικού κράτους.

Είναι τόσο ενθαρρυντικό που μια τέτοια Γνώμη –από τους δύο ιδρυτές της “Δικαιοσύνης για τους Κούρδους” ( Justice for Kurds , JFK)– δημοσιεύτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Θα νοσταλγήσει τον Άσαντ το Ισραήλ;

<img height="465" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/12/israel-syria-damaskos-SLpress--825x600.jpg" width="721" /><br /><br /><div><b>ΤΣΙΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ</b></div><div>Πριν μερικά 24ωρα, ο κυβερνητικός εταίρος του Ερντογάν Ντεβλέτ Μπαχτσελί απείλησε ευθέως το Ισραήλ, λέγοντας ότι «είναι θέμα χρόνου να νικήσουμε αυτούς που δείχνουν τα δόντια τους στο Γκολάν και στη Δαμασκό, στην Ιερουσαλήμ… Όσοι κάνουν τρελές ενέργειες, θα καταλήξουν στην καταστροφή». Έκανε δε μνεία στο γεγονός ότι ο Σαλαντίν κατέλαβε πρώτα την Δαμασκό και μετά την Ιερουσαλήμ, ατυχές παράδειγμα αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Σαλαντίν ήταν Κούρδος.<br /><br />Λίγο αργότερα πλήθη πιστών του Ερντογάν, τον κάλεσαν να καταλάβει την Ιερουσαλήμ, για να λάβουν την απάντησή “να έχουν υπομονή”, υπονοώντας ότι εν καιρώ θα γίνει και αυτό. Στην πραγματικότητα, η εδραίωση της Τουρκίας στην Συρία και η επίθεση των μισθοφόρων της κατά των Κούρδων της χώρας, δεν προμηνύει τίποτα καλό για το Ισραήλ.<br /><br />Η κατάρρευση του συριακού καθεστώτος ωφέλησε κυρίως την Τουρκία και το Ισραήλ, αλλά καμία από τις δύο χώρες δεν είναι ευχαριστημένη από τα κέρδη της άλλης. Για το Ισραήλ η πτώση του Άσαντ περιόρισε δραματικά την ιρανική επιρροή στην Μέση Ανατολή. Για την Τουρκία, εδραίωσε τον στρατηγικό της ρόλο στην Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο και έδωσε ένα εφαλτήριο για την επίτευξη των νέο-οθωμανικών της βλέψεων. Τώρα, οι δύο σύμμαχοι των ΗΠΑ – οι σχέσεις των οποίων έχουν φτάσει σε οριακό σημείο με την έναρξη του πολέμου στη Γάζα – βρίσκονται σε τροχιά σύγκρουσης στη Συρία και όχι μόνο.</div><div><br />Τα οφέλη για Ισραήλ-Τουρκία<br /><br />Οι Τούρκοι θέλουν το νέο καθεστώς στη Συρία να εδραιωθεί – το ίδιο αντιμετωπίζει αντιδράσεις στις τάξεις των Χριστιανών και ειδικά των Αλαουιτών, των τελευταίων δε έχουν λάβει και ένοπλη μορφή – ώστε να θέσουν την χώρα υπό τον έλεγχο τους. Όμως, πιστεύουν ότι οι Ισραηλινοί μπορεί να τους χαλάσουν τα σχέδια. Το πρόσφατο πλήγμα στον, υπό την ηγεσία του Ιράν, “Άξονα Αντίστασης” που σημειώθηκε με την πτώση του Άσαντ, βεβαίως και ωφελεί το Ισραήλ.<br /><br />Όμως, Ισραηλινοί αξιωματούχοι ανησυχούν για την διαμόρφωση ενός νέου τουρκόφιλου άξονα, αυτήν την φορά σουνιτών-ισλαμιστών, πόσο μάλλον όταν ο Ερντογάν στηρίζει εχθρούς του Ισραήλ, όπως την Χαμάς. Αν και ο de facto ηγέτης της Δαμασκού Τζολάνι δηλώνει πως έχει προτεραιότητα την ανοικοδόμηση της χώρας, αξιωματούχοι του είχαν υπηρετήσει στην Αλ Κάιντα και το ISIS.<br /><br />Καθώς το νέο καθεστώς προσπαθεί να παγιωθεί, η Τουρκία έχει αναδειχθεί ως κυρίαρχη δύναμη στη Δαμασκό. Είναι γνωστό το όραμα του Ερντογάν για μία σφαίρα επιρροής σε πρώην οθωμανικά εδάφη, από την Λιβύη, μέχρι την Σομαλία – ανταγωνιζόμενο συχνά το Ιράν που εμφανίζεται ως υπέρμαχος των Παλαιστινίων, παρόλο που Τουρκία και Ιράν δεν είναι αραβικές χώρες.<br /><br />Ο νόμος του Μέρφι<br /><br />Οι σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας είναι στο ναδίρ και πάντα ενδέχεται να επιδεινωθούν περαιτέρω. Σε δηλώσεις του ο Τραμπ χαρακτήρισε την ανατροπή Άσαντ με μία επιχειρηματική ορολογία, ως «μια εχθρική εξαγορά» της Συρίας από την Τουρκία. Ακολούθησε ο Ερντογάν που περιέγραψε το όραμα του για την Τουρκία, ως ηγετική δύναμη στη Μέση Ανατολή: «Κάθε γεγονός στην περιοχή μας, και ειδικά στη Συρία, μας υπενθυμίζει ότι η Τουρκία είναι μεγαλύτερη από την ίδια την Τουρκία», είπε.<br /><br />Με την εξαίρεση του Κατάρ, που είναι στενός σύμμαχος της Τουρκίας, άλλοι σύμμαχοι των ΗΠΑ στην περιοχή, όπως η Σαουδική Αραβία, τα Εμιράτα, το Μπαχρέιν και η Ιορδανία, έχουν τους δικούς τους ενδοιασμούς για τη νέα επιρροή της Άγκυρας, φοβούμενοι την ασφάλεια τους από την εξάπλωση του πολιτικού Ισλάμ, μέσω της Δαμασκού. Η Τουρκία, η πρώτη μουσουλμανική χώρα που αναγνώρισε το Ισραήλ (1949), εξακολουθεί να διατηρεί πρεσβεία στο Τελ Αβίβ, παρόλο που ο Ερντογάν κατηγόρησε τον Νετανιάχου ως «χασάπη της Γάζας». Υπάρχουν ακόμη δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ των δύο χωρών, από την στιγμή που εξακολουθούν να είναι σύμμαχοι της Ουάσινγκτον.<br /><br />Είναι πολύ ανησυχητικό να μιλάμε για επικείμενη τουρκο-ισραηλινή αντιπαράθεση στη Συρία, είπε ο Τούρκος αναλυτής και πρώην πρεσβευτής της Τουρκίας στη Δαμασκό (μέχρι το κλείσιμο της πρεσβείας το 2012) Ομέρ Ονχόν. «Η Τουρκία είναι κατά των πολιτικών της κυβέρνησης Νετανιάχου… Αν αλλάξουν οι πολιτικές, τότε οι σχέσεις θα μπορούσαν να επανέλθουν σε φυσιολογικό επίπεδο, όπως ήταν σε όλη την ιστορική διαδρομή», είπε στην Wall Street Journal.<br /><br />Η στρατιωτική, ενεργειακή και πυρηνική ενεργειακή συνεργασία του Ερντογάν με την Ρωσία και η συγκαλυμμένη συνέργεια με το ΙSIS σε Ιράκ και Συρία, βεβαίως και ενοχλούν τις ΗΠΑ. «Για πολύ καιρό η Τουρκία ήταν ένα αδίστακτο κράτος εντός της δυτικής συμμαχίας», έγραψε πρόσφατα ο Τζόναθαν Σκάνζερ, εκτελεστικός διευθυντής μιας δεξαμενής σκέψης στην Ουάσιγκτον.</div><div><br />Οι Κούρδοι<br /><br />Όπως προαναφέραμε, η βία δεν έχει πάψει στη Συρία. Εκτός από τις συγκρούσεις των δυνάμεων του νέου καθεστώτος με πολιτοφυλακές Αλαουιτών – η πλειονότητα των οποίων διαμένει στην Λατάκια, την επαρχία που βρίσκονται οι ρωσικές βάσεις – μαίνονται οι συγκρούσεις μεταξύ των μισθοφορικών πολιτοφυλάκων της Τουρκίας (Συριακός Εθνικός Στρατός) με τους Κούρδους στα βορειοανατολικά της χώρας, όπου στεγάζονται οι στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ. Κάποιοι εκ των Κούρδων μαχητών προέρχονται από τη νοτιοανατολική Τουρκία, με την Άγκυρα να καταγγέλλει ότι είναι μέλη του PKK.<br /><br />Η υποστήριξη της Ουάσιγκτον στις ένοπλες ομάδες των Κούρδων της Συρίας αποτελεί εδώ και καιρό ένα “αγκάθι” για την Τουρκία. Το καθεστώς Ερντογάν αναφέρει συνεχώς ότι οι ΗΠΑ υποστηρίζουν μια «τρομοκρατική οργάνωση», που δρα εναντίον μιας χώρας μέλους του ΝΑΤΟ.<br /><br />Πολλοί στην Ουάσιγκτον και άλλες δυτικές χώρες, ακόμη και μέλη του τουρκικού κόμματος DEM (που εκπροσωπεί την κουρδική μειονότητα), τονίζουν ότι οι ΗΠΑ έχουν υποχρέωση απέναντι στους Κούρδους της Συρίας, καθώς συνέβαλαν στην μάχη κατά του ISIS. Εάν οι ΗΠΑ προδώσουν τους Κούρδους της Συρίας, θα εκτιμηθεί ως ένα γεωπολιτικό πλήγμα.<br /><br />Ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών δήλωσε δε ότι το Ισραήλ πρέπει να θεωρεί τους Κούρδους, που όπως είπε καταπιέζονται από την Τουρκία και το Ιράν εξίσου, ως «φυσικούς συμμάχους» του και πρέπει να ενισχύσει τους δεσμούς του με αυτούς, όπως και με άλλες μειονότητες της Μέσης Ανατολής. Οι δηλώσεις αυτές προκάλεσαν την οργή της Τουρκίας. Βέβαια, σύμφωνα με τον Τούρκο πρώην διπλωμάτη Αϊντίν Σελτσέν, το Ισραήλ δεν μπορεί ουσιαστικά να υποστηρίξει τους Κούρδους μαχητές της Συρίας, στην αντιπαράθεση τους με την Τουρκία και τους πληρεξούσιους της.<br /><br />Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, οι οποίες έχουν αναπτύξει περίπου 2.000 στρατιώτες στη Συρία, το Ισραήλ δεν έχει εμφανή παρουσία στις περιοχές των Κούρδων, οι οποίες βρίσκονται πολύ μακριά από το κατεχόμενο από τους Ισραηλινούς Γκολάν. «Έχουμε μακροχρόνιες σχέσεις με τους Κούρδους… Αλλά το Ισραήλ δεν πρόκειται να αναλάβει τον αμερικανικό ρόλο στην υποστήριξη τους», είπε ο Υποστράτηγος ε.α. Γιαακόβ Αμιντρόρ, πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Νετανιάχου και συνεργάτης στο Εβραϊκό Ινστιτούτο Εθνικής Ασφάλειας της Αμερικής.</div><div><br />Οι τουρκικές απειλές<br /><br />Η Τουρκία, που κατέχει παράνομα εδώ και 50 χρόνια μέρος της Κύπρου (έδαφος της ΕΕ), ζήτησε επανειλημμένως από το Ισραήλ να αποσύρει τα στρατεύματά του από τη ζώνη κατοχής γύρω από τα Υψίπεδα Γκολάν και το κατηγόρησε ότι προσπαθεί να σαμποτάρει το νέο καθεστώς. Όμως, εκτός από την κατάληψη νέων εδαφών στη νότια Συρία, το Ισραήλ βομβάρδισε ανηλεώς ό,τι είχε απομείνει από τον στρατό του καθεστώτος Άσαντ, διασφαλίζοντας ότι η νέα ηγεσία της Συρίας δεν θα έχει αεράμυνα, ναυτικό, αεροπορία ή πυραύλους και ρουκέτες μεγάλου βεληνεκούς.<br /><br />Το ισραηλινό υπουργείο Εξωτερικών απάντησε ότι η Τουρκία “δεν δικαιούται να ομιλεί” περί κατοχής στη Συρία επειδή τα τουρκικά στρατεύματα επιχειρούν στη χώρα αυτή από το 2016, υποστηρίζοντας «τζιχαντιστικές δυνάμεις», φτάνοντας στο σημείο να χρησιμοποιείται ακόμα και το τουρκικό νόμισμα σε μεγάλο μέρος της χώρας.<br /><br />Η οργάνωση του Τζολάνι, Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ, παραμένει καταχωρημένη ως τρομοκρατική από τις ΗΠΑ. Ο ίδιος ο Τζολάνι προσπαθεί να προβάλει μια μετριοπαθή εικόνα. Έχει μιλήσει επανειλημμένως για τα δικαιώματα των μειονοτήτων και είπε ότι προέχει να οικοδομηθεί μία νέα Συρία μετά από σχεδόν 14 χρόνια εμφυλίου πολέμου και όχι να ανοίξει μια νέα σύγκρουση με το Ισραήλ.<br /><br />Αυτές οι διαβεβαιώσεις, ωστόσο, δεν πείθουν πολλούς στην ισραηλινή ηγεσία. Ο Τζολάνι, εξάλλου, ενέκρινε την επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ, στις 7 Οκτωβρίου 2023. Το όνομά που διάλεξε αναφέρεται στην καταγωγή της οικογένειάς του στα Υψίπεδα του Γκολάν, που το Ισραήλ κατέλαβε από τη Συρία το 1967 και έκτοτε έχει προσαρτήσει.</div><div><br />Οι επιφυλάξεις του Ισραήλ<br /><br />«Η HTS στην Δαμασκό, υπό την τουρκική αιγίδα, εγείρει την τρομακτική πιθανότητα να βρεθεί το Ισραήλ αντιμέτωπο με εχθρικούς ισλαμιστές στα βορειοανατολικά σύνορά του. Αυτή η δύσκολη κατάσταση θα μπορούσε να γίνει ακόμη πιο “σκοτεινή” εάν οι Κούρδοι απωθηθούν, δίνοντας χώρο στην αναζωπύρωση του ISIS», δήλωσε στην Wall Street Journal ο Σαλόμ Λίπνερ, ανώτερος συνεργάτης στο Atlantic Council που υπηρέτησε ως σύμβουλος αρκετών Ισραηλινών πρωθυπουργών. «Το Ισραήλ βρίσκεται σε βαθιά αμυντική στάση», είπε.<br /><br />Η πιθανή απειλή από τη Συρία μπορεί να μην είναι άμεση, δεδομένης της αδυναμίας των νέων ηγεμόνων της χώρας, ωστόφο μεσοπρόθεσμα οι ισλαμιστικές ομάδες θα μπορούσαν να απειλήσουν τις ισραηλινές κοινότητες, ενώ μακροπρόθεσμα ένας συριακός στρατός που θα αναδημιουργηθεί με τουρκικά όπλα και βοήθεια θα μπορούσε να αποτελέσει έναν συμβατικό κίνδυνο όσο και ο Άσαντ στο παρελθόν, για να μην αναφερθούμε και στις ασύμμετρες απειλές στα βόρεια σύνορα του Ισραήλ.<br /><br />Για πολλούς στην Ιερουσαλήμ, οι διαβεβαιώσεις περί καλών προθέσεων από τους νέους ηγέτες της Συρίας έχουν τόση αξιοπιστία, όσο και οι αντίστοιχες της Χαμάς πριν από την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου, που είχαν δημιουργήσει μία ψευδαίσθηση ασφαλείας στο Ισραήλ. Το Ισραήλ παραμένει πολύ προσεκτικό και το κρούει τον κώδωνα σε άλλες χώρες που προσποιούνται ότι το νέο καθεστώς στη Συρία είναι “φυσιολογικό”.<br /><br />Πολλές κοινότητες που βρίσκονται κοντά στα σύνορα του Ισραήλ με την Συρία είναι μειονοτικές, κυρίως χριστιανοί και Δρούζοι. Αυτό αποτελεί ένα έρεισμα για το ίδιο. Θα μπορούσε κάλλιστα να δικαιολογήσει μία επέμβαση για να διασφαλίσει ότι δεν θα κατακλυστούν αυτές οι περιοχές από ισλαμιστικές πολιτοφυλακές και δεν θα μετατραπούν σε στρατιωτική βάση, για μία μελλοντική επίθεση στο Ισραήλ.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Θα νοσταλγήσει τον Άσαντ το Ισραήλ;

ΤΣΙΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ Πριν μερικά 24ωρα, ο κυβερνητικός εταίρος του Ερντογάν Ντεβλέτ Μπαχτσελί απείλησε ευθέως το Ισραήλ, λέγοντας ότι «είνα...

Διαβάστε την συνέχεια

«Ρουκέτα» από Λαβρόφ: Η Γαλλία μάς πρότεινε διάλογο για την Ουκρανία χωρίς την συμμετοχή Ζελένσκι.

<div><br /></div><a href="https://www.cretalive.gr/sites/default/files/styles/og_image/public/2022-11/lavrof-2-768x479-1-600x374-600x374-1-600x374.jpg?itok=1TKC38Nu" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="630" data-original-width="1200" height="376" src="https://www.cretalive.gr/sites/default/files/styles/og_image/public/2022-11/lavrof-2-768x479-1-600x374-600x374-1-600x374.jpg?itok=1TKC38Nu" width="709" /></a><br /><br /><div>Η Γαλλία επεδίωκε «έναν διάλογο για το ουκρανικό ζήτημα» με την Μόσχα χωρίς την εμπλοκή του Κιέβου, δήλωσε την Πέμπτη ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας. Ο Σεργκέι Λαβρόφ εκτόξευσε… βόμβα, καθώς αποκάλυψε τα σχέδια Μακρόν για την απομόνωση του Βολοντίμιρ Ζελένσκι.<br /><br />«Δεν θα υπεισέλθω σε λεπτομέρειες, αλλά κατ’ επανάληψη οι Γάλλοι συνάδελφοί μας έκαναν εκκλήσεις μέσω εμπιστευτικών διαύλων: “αφήστε μας να βοηθήσουμε, ας ξεκινήσουμε διάλογο για το ουκρανικό ζήτημα”. Όμως χωρίς την Ουκρανία» ανέφερε ο Ρώσος ΥΠΕΞ και συνέχισε:<br /><br />«Απλώς, έναν διάλογο για το ουκρανικό ζήτημα, κατά παράβαση αυτών που η Δύση επαναλαμβάνει συνεχώς: “ούτε μια λέξη για την Ουκρανία χωρίς την Ουκρανία”».<br /><br />O Λαβρόφ τόνισε, επίσης: «Δεν αρνηθήκαμε. Οι Ρώσοι είναι έτοιμοι να ακούσουν» τις προτάσεις.<br /><br />Ωστόσο, δεν διευκρίνισε πότε έγιναν οι εν λόγω επαφές ούτε σε ποια θέματα αφορούσαν.<br /><br />Σήμερα καταγγέλθηκε «η διφορούμενη στάση» της Γαλλίας απέναντι στον πόλεμο. Ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, ανάμεσά τους και η Γαλλία, έχουν αναφερθεί στο ενδεχόμενο αποστολής στρατού στην Ουκρανία, προκειμένου να επιτηρεί την τήρηση κατάπαυσης του πυρός. Αυτού του είδους οι δηλώσεις δεν επιτρέπουν «να πάρουμε στα σοβαρά τις πρωτοβουλίες των Γάλλων συναδέλφων μας» υπογράμμισε καταλήγοντας ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας.</div><div><br /><div><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="background-color: white; box-sizing: border-box; display: flex; font-family: cf_asty_st; font-size: 18px; margin: 10px auto; max-width: 550px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1872191396326920207" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?creatorScreenName=newsbreakGR&dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfdGltZWxpbmVfbGlzdCI6eyJidWNrZXQiOltdLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2ZvbGxvd2VyX2NvdW50X3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9iYWNrZW5kIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19yZWZzcmNfc2Vzc2lvbiI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZm9zbnJfc29mdF9pbnRlcnZlbnRpb25zX2VuYWJsZWQiOnsiYnVja2V0Ijoib24iLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X21peGVkX21lZGlhXzE1ODk3Ijp7ImJ1Y2tldCI6InRyZWF0bWVudCIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3Nob3dfYmlyZHdhdGNoX3Bpdm90c19lbmFibGVkIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19kdXBsaWNhdGVfc2NyaWJlc190b19zZXR0aW5ncyI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdXNlX3Byb2ZpbGVfaW1hZ2Vfc2hhcGVfZW5hYmxlZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdmlkZW9faGxzX2R5bmFtaWNfbWFuaWZlc3RzXzE1MDgyIjp7ImJ1Y2tldCI6InRydWVfYml0cmF0ZSIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfbGVnYWN5X3RpbWVsaW5lX3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9mcm9udGVuZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9fQ%3D%3D&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1872191396326920207&lang=el&origin=https%3A%2F%2Fwww.newsbreak.gr%2Fkosmos%2F806790%2Froyketa-apo-lavrof-i-gallia-mas-proteine-dialogo-gia-tin-oykrania-choris-tin-symmetochi-zelenski%2F&sessionId=c43deb92f84785cb18bef011f6a998a53e90c25b&siteScreenName=newsbreakGR&theme=light&widgetsVersion=2615f7e52b7e0%3A1702314776716&width=550px" style="box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 639px; max-width: 100%; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="X Post"></iframe></div></div><div><br /></div><div><a href="https://www.newsbreak.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div><br /><br /></div>

«Ρουκέτα» από Λαβρόφ: Η Γαλλία μάς πρότεινε διάλογο για την Ουκρανία χωρίς την συμμετοχή Ζελένσκι.

Η Γαλλία επεδίωκε «έναν διάλογο για το ουκρανικό ζήτημα» με την Μόσχα χωρίς την εμπλοκή του Κιέβου, δήλωσε την Πέμπτη ο υπουργός Εξωτερικών ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αποκάλυψη που εκθέτει την Αθήνα!. Ο νέος ΓΓ του ΟΑΣΕ, οι στενές σχέσεις με Ερντογάν & μυστικές υπηρεσίες & η σχέση του με το ISIS.

<img height="455" src="https://directus.gr/wp-content/uploads/2024/12/Turkish_President_Erdogan_Feridun_Sinirlioglu-1068x760.jpg" width="722" /><br /><br />Πλήρως εκτεθειμένη είναι η Αθήνα μετά την αποκάλυψη για τις σχέσεις του νέου επικεφαλής του ΟΑΣΕ με τζιχαντιστές!<br /><br />Η εκλογή του ανθέλληνα Φεριντούν Σινιρλίογλου στη θέση του Γενικού Γραμματέα του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) με την υποστήριξη μάλιστα Ελλάδας και Κύπρου (σ.σ. με ομόφωνη απόφαση των 57 κρατών μελών για τον διορισμό του), είναι ένα εθνικό έγκλημα, μια πράξη μειοδοσίας.<br /><br />”Μια άκρως αμφιλεγόμενη προσωπικότητα ευθυγραμμισμένη με τον ισλαμιστή πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εξελέγη για να υπηρετήσει ως γενικός γραμματέας του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), μια περιφερειακή οργάνωση ασφαλείας 57 μελών που εκτείνεται στη Βόρεια Αμερική, την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία, που αντιμετωπίζει σήμερα σοβαρές δυσκολίες ως αποτέλεσμα της ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης.<br /><br />Ο Feridun Sinirlioğlu, διπλωμάτης καριέρας με αμφιλεγόμενη ιστορία — συμπεριλαμβανομένης της διεξαγωγής μυστικών διαπραγματεύσεων με το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και τη Συρία (ISIS) και υπέρμαχος μιας επιχείρησης ψευδούς σημαίας στη Συρία για να δικαιολογήσει μια ένοπλη εισβολή — διορίστηκε γενικός γραμματέας του ΟΑΣΕ τον Δεκέμβριο 6, 2024.<br /><br />Η υποψηφιότητά του έγινε κατά τη διάρκεια της προεδρίας της Μάλτας, τη στιγμή που ο ΟΑΣΕ — που αρχικά ιδρύθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου για την προώθηση της ειρήνης, της σταθερότητας και της συνεργασίας μέσω διαλόγου για την πρόληψη των συγκρούσεων, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον έλεγχο των όπλων — έχει παραλύσει λόγω παρεμπόδισης από τη Ρωσία, το Αζερμπαϊτζάν και την Τουρκία. , οι οποίες έχουν μπλοκάρει βασικές αποφάσεις εντός του οργανισμού.<br /><br />Ο Sinirlioğlu δεν συμπεριλήφθηκε στον αρχικό κατάλογο των κορυφαίων υποψηφίων που πρότεινε η Μάλτα, η σημερινή πρόεδρος του ΟΑΣΕ, νωρίτερα φέτος. Ο κορυφαίος υποψήφιος για τη θέση ήταν ο Igli Hasani, υπουργός Εξωτερικών της Αλβανίας και έμπειρος εκπρόσωπος του ΟΑΣΕ, ο οποίος είχε συγκεντρώσει την υποστήριξη της πλειοψηφίας από τα κράτη μέλη.<br /><br />Ωστόσο, οι πολιτικές εσωτερικές διαμάχες μεταξύ των κρατών μελών, εκμεταλλευόμενες την απαίτηση ομοφωνίας του ΟΑΣΕ για τη λήψη αποφάσεων, εμπόδισαν τον Χασάνι να εμφανιστεί ως ενιαίος υποψήφιος. Περιέργως, η Τουρκία, με απροσδόκητη υποστήριξη από την αντίπαλό της Ελλάδα — η οποία είχε προτείνει τη Μαρία Τελαλιάν, νομική σύμβουλο του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, για τη διεύθυνση του Γραφείου Δημοκρατικών Θεσμών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ODIHR) — προώθησε με επιτυχία τον Σινιρλίογλου ως συμβιβαστικό υποψήφιο.<br /><br />Η Ρωσία, που παραδοσιακά ασκούσε σημαντική επιρροή εντός του ΟΑΣΕ, επέλεξε επίσης να υποστηρίξει τον Τούρκο υποψήφιο, δεδομένης της απόφασης της Άγκυρας να απόσχει από τη συμμετοχή στις δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας και του ρόλου της στην παράκαμψη των οικονομικών και οικονομικών περιορισμών μέσω του τουρκικού εδάφους.<br /><br />Αυτή δεν είναι η πρώτη περίπτωση που η Τουρκία παρεμποδίζει τη διαδικασία επιλογής υποψηφίων για την ανώτατη ηγεσία του ΟΑΣΕ. Το 2020, η Άγκυρα μπλόκαρε ένα πακέτο πρότασης ηγεσίας αφού το ODIHR επέτρεψε τη συμμετοχή οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων που επικρίνουν την κυβέρνηση του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για ζητήματα όπως το κράτος δικαίου, η καταστολή των μέσων ενημέρωσης και οι παραβιάσεις των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.<br /><br />Η Τουρκία χαρακτήρισε ψευδώς πολλές διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως «τρομοκράτες» και επέκρινε σφοδρά τον ΟΑΣΕ για τη συμμετοχή των εκπροσώπων τους σε εκδηλώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η κατηγορία των επικριτών και των αντιπάλων για κατασκευασμένες κατηγορίες για τρομοκρατία έγινε χαρακτηριστικό γνώρισμα της κυβέρνησης Ερντογάν, η οποία έχει φυλακίσει άδικα δεκάδες χιλιάδες διαφωνούντες την τελευταία δεκαετία.<br /><br />Αν και ο ΟΑΣΕ δεν ασκεί πλέον την ίδια επιρροή στις ευρωπαϊκές υποθέσεις που είχε κάποτε και αντιμετώπισε αυξανόμενες πιέσεις από ορισμένα κράτη μέλη, εξακολουθεί να ασκεί σημαντική επιρροή σε τομείς όπως η παρακολούθηση εκλογών, η παρακολούθηση των ελευθεριών του Τύπου και η διασφάλιση των δικαιωμάτων των εθνικών μειονοτήτων.<br /><br />Αν και η θέση του γενικού γραμματέα στον ΟΑΣΕ απαιτεί ουδετερότητα και ανεξαρτησία, το προφίλ του γενικού γραμματέα μπορεί ωστόσο να επηρεάσει τις επιχειρήσεις του οργανισμού. Ο Sinirlioğlu, ένας έμπιστος πιστός του Προέδρου Ερντογάν, αναμένεται να αξιοποιήσει κάθε διαθέσιμο περιθώριο για να προστατεύσει την κατασταλτική κυβέρνηση Ερντογάν από τον διεθνή έλεγχο για παραβιάσεις ελεύθερων και δίκαιων εκλογών, κατάχρηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μεταχείριση μειονοτήτων.<br /><br />Το ιστορικό του εγείρει σημαντικές ανησυχίες για τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει ως γενικός γραμματέας του ΟΑΣΕ. Έχει αποδειχθεί περισσότερο πολιτικός και κομματικός επιχειρηματίας παρά διπλωμάτης καριέρας, δίνοντας συχνά προτεραιότητα στα πολιτικά συμφέροντα έναντι των παραδοσιακών αρχών της διπλωματικής δέσμευσης.<br /><br />Παρά την έλλειψη της αρχαιότητας που συνήθως απαιτείται για τη θέση, ο Ερντογάν διόρισε τον Sinirlioğlu ως υφυπουργό του υπουργείου Εξωτερικών το 2009, έναν ρόλο που παραδοσιακά κρατούσε για δύο έως τρία χρόνια. Ωστόσο, ο Sinirlioğlu υπηρέτησε ασυνήθιστα με αυτή την ιδιότητα μέχρι το 2016, ξεπερνώντας κατά πολύ την τυπική θητεία.<br /><br />Κατηγορήθηκε συχνά για νεποτισμό και κατάχρηση των πόρων του υπουργείου κατά τη διάρκεια της θητείας του ως υφυπουργού. Σε μία περίπτωση, φέρεται να είχε χρεώσει δεκάδες χιλιάδες ευρώ σε προσωπικά έξοδα γευμάτων για ένα μόνο ταξίδι χωρίς να παράσχει τιμολόγια, γεγονός που οδήγησε σε δυσαρέσκεια στο λογιστικό γραφείο του υπουργείου.<br /><br />Ενώ υπηρετούσε ως υφυπουργός, ο Sinirlioğlu διόρισε τη σύζυγό του, Ayşe, σε ανώτερη θέση στο υπουργείο, καθιστώντας την αναπληρώτρια υφυπουργό τον Σεπτέμβριο του 2014. Επίσης ανέθεσε παράνομα την επίσημη κατοικία του τουρκικού προξενείου στο Ντουμπάι στον γιο του για σχεδόν ένα χρόνο, ακόμη και αν και ο γιος εργαζόταν σε μια ιδιωτική βρετανική εταιρεία. Ο Sinirlioğlu εμπόδισε τον διορισμό νέου γενικού εισαγγελέα για να επιτρέψει στον γιο του να συνεχίσει να μένει εκεί.<br /><br />Το 2014, ο Sinirlioğlu είχε εμπλακεί σε μια συνωμοσία που αφορούσε τη σκόπιμη παράδοση του Γενικού Προξενείου της Τουρκίας και του προσωπικού του προξενείου στη Μοσούλη στο ISIS, με αποτέλεσμα να κρατηθούν όμηροι από το ISIS. Αυτή η κίνηση ήταν μέρος μιας στρατηγικής για τη διευκόλυνση των διαπραγματεύσεων με το ISIS, που οδήγησε στην απελευθέρωση κρατουμένων του ISIS από τις τουρκικές φυλακές και οικονομικά οφέλη από το λαθραίο πετρέλαιο.<br /><br />Ο Öztürk Yılmaz, τότε γενικός πρόξενος στη Μοσούλη, κατηγόρησε την τουρκική κυβέρνηση ότι ξεπούλησε τους ομήρους για να επωφεληθεί από το πετρέλαιο του ISIS στη Συρία. Αποκάλυψε ότι οι πολυάριθμες προσπάθειές του να πείσει τις τουρκικές αρχές να εξαπολύσουν αεροπορικές επιδρομές στα στρατεύματα του ISIS αγνοήθηκαν και ότι τα τηλεγραφήματα έκτακτης ανάγκης που έστειλε στην Άγκυρα εξαφανίστηκαν, υποδηλώνοντας ότι ο Sinirlioğlu συμμετείχε σε συγκάλυψη της κατάστασης.<br /><br />Ο Sinirlioğlu έχει μακρά ιστορία ενορχήστρωσης μυστικών επιχειρήσεων για τον Ερντογάν, συμπεριλαμβανομένων συζητήσεων το 2014 σχετικά με μια επιχείρηση ψευδούς σημαίας για να δικαιολογήσει μια στρατιωτική εισβολή στη Συρία. Η εμπλοκή του σε τέτοιες επιχειρήσεις αναδεικνύει ένα σταθερό μοτίβο χρήσης κρυφών τακτικών για πολιτικό και οικονομικό όφελος.<br /><br />Ήταν ένας από τους ένθερμους υποστηρικτές της ένοπλης σύγκρουσης, όπως αποκαλύφθηκε σε μια ηχογράφηση που διέρρευσε από τον Μάρτιο του 2014 στην οποία ο ίδιος, ο τότε αρχηγός της υπηρεσίας πληροφοριών της Τουρκίας (MIT) Χακάν Φιντάν και άλλοι ακούγονταν να συζητούν την πιθανότητα στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία μέσω ενός επιχείρηση ψευδούς σημαίας ενορχηστρωμένη από το MIT.<br /><br />Ο Sinirlioğlu ήταν ιδιαίτερα επιθετικός κατά τη διάρκεια της συνάντησης, υποστήριξε για στρατιωτική εισβολή στη Συρία, ενώ ο Fidan πρότεινε τρόπους για να κατασκευάσει ένα πρόσχημα, λέγοντας: «Αν χρειαζόταν, θα έστελνα τέσσερις άνδρες στη Συρία. [Τότε] θα τους έβαζα να ρίξουν οκτώ βλήματα όλμων κατά της τουρκικής πλευράς και να δημιουργήσουν μια δικαιολογία για πόλεμο».<br /><br />Ωστόσο, ο στρατός αντιστάθηκε στην ιδέα μέχρι το 2016, όταν η κυβέρνηση Ερντογάν εκκαθάρισε σχεδόν όλους τους αξιωματικούς που συνδέονται με το ΝΑΤΟ που αντιτάχθηκαν στον πόλεμο στη Συρία μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος, η οποία θεωρήθηκε ευρέως ως μια επιχείρηση ψεύτικη σημαία.<br /><br />Ο ρόλος του γενικού γραμματέα του ΟΑΣΕ παρέχει στον Sinirlioğlu μοναδική πρόσβαση σε ηγέτες και θεσμούς σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, τοποθετώντας τον να συλλέγει πληροφορίες για λογαριασμό της κυβέρνησης Ερντογάν και ενδεχομένως να επηρεάζει αποφάσεις κεκλεισμένων των θυρών.<div><br /></div><div><a href="https://directus.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Αποκάλυψη που εκθέτει την Αθήνα!. Ο νέος ΓΓ του ΟΑΣΕ, οι στενές σχέσεις με Ερντογάν & μυστικές υπηρεσίες & η σχέση του με το ISIS.

Πλήρως εκτεθειμένη είναι η Αθήνα μετά την αποκάλυψη για τις σχέσεις του νέου επικεφαλής του ΟΑΣΕ με τζιχαντιστές! Η εκλογή του ανθέλληνα Φερ...

Διαβάστε την συνέχεια

Forbes: Η Ρωσία έχασε τον έλεγχο του συριακού εναέριου χώρου και η Τουρκία τον διεκδικεί.

<img height="360" src="https://files.forbesgreece.gr/Content/ImagesDatabase/p/1455x819/crop/both/5c/5c0c8412e17a4b5f858a87ba6944fd52.jpg?quality=80&404=default&v=4" width="748" /><a href="https://www.forbesgreece.gr/diethni/3893164/i-rosia-exase-ton-elegxo-tou-suriakou-enaeriou-xorou-kai-i-tourkia-ton-diekdikei#0"></a><br />Του <b>Paul Iddon</b><br />Μετά την κατάρρευση του καθεστώτος του Άσαντ στις αρχές Δεκεμβρίου, η Ρωσία απομάκρυνε από τη Συρία μερικά από τα πιο προηγμένα πυραυλικά συστήματα αεράμυνας S-400 και S-300. Η μεταφορά αυτή σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής (περίπου μία δεκαετία) κατά την οποία η Ρωσία "αποφάσιζε" ποιες χώρες μπορούσαν να επιχειρήσουν στον διαφιλονικούμενο εναέριο χώρο της Συρίας.<br /><br />Σύμφωνα με τη Wall Street Journal, ρωσικά αεροσκάφη μετέφεραν τα συστήματα αεράμυνας S-400 και S-300 από τη Συρία σε βάσεις στην ανατολική Λιβύη, που ελέγχονται από τον σύμμαχο της Ρωσίας Χαλίφα Χαφτάρ.<br /><br />Ο Χάφταρ ασφαλώς και θα καλοέβλεπε την ανάπτυξη αυτών των συστημάτων αεράμυνας στην περιοχή ελέγχου του ως αντίβαρο απέναντι στον υποστηριζόμενο από την Τουρκία πολιτικό αντίπαλό του, δηλαδή την αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ κυβέρνηση στην Τρίπολη, η οποία βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τη Ρωσία που θέλει να ενισχύσει τις βάσεις της στη Λιβύη. Ο δυνάμεις του Χαφτάρ συγκρούστηκαν με τις κυβερνητικές δυνάμεις το 2019-20, όταν πολιόρκησαν και προσπάθησαν να καταλάβουν την πρωτεύουσα, αλλά τελικά κατατροπώθηκαν από μια αντεπίθεση που είχε την υποστήριξη και τουρκικών drones. Το 2020 φήμες ήθελαν τη Ρωσία να έχει αναπτύξει S-400 ή S-300 στην ανατολική Λιβύη, κάτι που, όπως είχε επισημανθεί και τότε, θα μπορούσε να έχει εδραιώσει τον εμφύλιο στη Λιβύη. Από καιρό ο Χάφταρ επιθυμεί εμμονικά να αναπτυχθεί ρωσική αεράμυνα στις περιοχες που ελέγχει ο ίδιος, για να μην επαναληφθεί μια ταπεινωτική συντριβή των δυνάμεων του, όπως το 2020. <br /><br />Η παραμονή των S-400 στη Συρία δεν εξυπηρετεί πλέον τα στρατηγικά συμφέροντα της Ρωσίας, δεδομένου ότι τα εν λόγω συστήματα αεράμυνας είανι εκτεθειμένα στο στόχαστρο των εχθρών μετά την κατάληψη της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της Λατάκειας, από ένοπλες ομάδες ανταρτών που ήταν κατά του Άσαντ.<br /><br />"Η απομάκρυνση των S-400 από την αεροπορική βάση Hmeimim είναι το πρώτο σαφές 'σήμα' ότι βρίσκονται σε εξέλιξη οι προετοιμασίες για την πλήρη εκκένωση της βάσης", επισήμανε ο αναλυτής Anton Mardasov στο Al-Monitor. "Ωστόσο, ήδη από τις 8 Δεκεμβρίου, η παρουσία των S-400 στην εν λόγω βάση δεν είχε κάνενα νόημα, αφού οι αντάρτες είχαν εισβάλει στην πόλη Jableh, από όπου μπορούσαν να βομβαρδίσουν τη βάση Hmeimim".<br /><br />Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2015 η Ρωσία επενέβη στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας για να στηρίξει το καθεστώς Άσαντ και στο πλαίσιο αυτό ανέπτυξε μαχητικά-βομβαρδιστικά Sukhoi στην αεροπορική βάση Hmeimim, που βρίσκεται στην παράκτια επαρχία της Λατάκειας. Τα μόνα συστήματα αεράμυνας που ανέπτυξε σε αυτή τη βάση ήταν τα μεσαίου βεληνεκούς Pantsir-S1, μια έξυπνη κίνηση, δεδομένου ότι η βάση αργότερα δέχθηκε επίθεση από drones-καμικάζι. <br /><br />Κατά τις πρώτες ρωσικές αεροπορικές επιδρομές, στα ανοικτά των συριακών ακτών, αναπτύχθηκε το καταδρομικό σκάφος Moskva, με κάλυψη από τους S-300. Το ρωσικό σκάφος βυθίστηκε από τους Ουκρανούς στη Μαύρη Θάλασσα στις 13 Απριλίου 2022 - μια υπενθύμιση του πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα επί του πεδίου σε σύντομο χρονικό διάστημα.<br /><br />Όταν η Τουρκία κατέρριψε ένα ρωσικό βομβαρδιστικό Su-24 Fencer που εισήλθε για λίγο στον εναέριο χώρο της στις 24 Νοεμβρίου 2015, η Ρωσία επέβαλε κυρώσεις στην Τουρκία, με αποτέλεσμα οι σχέσεις μεταξύ των χωρών να είναι επί μήνες τεταμένες. Την ίδια περίοδο, η Ρωσία ανέπτυξε S-400 στη βάση του Hmeimim, ενισχύοντας σημαντικά την αεράμυνά της πάνω από τη Συρία - τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο.<br /><br />"Οι S-400 είναι από τα πιο σύγχρονα συστήματα αεράμυνας της Ρωσίας με μεγάλη εμβέλεια", μετέδιδε τότε το BBC. "Από την αεροπορική βάση κοντά στη Λατάκεια οι πύραυλοι S-400 εδάφους-αέρος θα μπορούσαν να πλήξουν στόχους σε ένα τόξο που περιλαμβάνει μεγάλο μέρος του Ισραήλ, την ανατολική Μεσόγειο (συμπεριλαμβανομένης της Κύπρου όπου σταθμεύουν βρετανικά αεροσκάφη) και προς τον βορρά καλύπτοντας μεγάλο μέρος της Τουρκίας πέρα από τα συριακά σύνορα".<br /><br />Ωστόσο, η γεωγραφική θέση της Συρίας αποτελούσε πρόκληση για αυτές τις στρατηγικές αεροπορικές άμυνες. Όπως επισήμανε ο στρατιωτικός αναλυτής και συγγραφέας Tom Cooper το 2017, το Hmeimim απείχε μόλις λίγα χιλιόμετρα από τα Αλαουιτικά Όρη, περιορίζοντας σημαντικά την κάλυψη των ραντάρ τους, και μαζί, τις δυνατότητες των πυραύλων αναχαίτισης S-400 να φτάσουν στη μέγιστη δυνατή εμβέλειά τους, στα 250 μίλια.<br /><br />Παρόλα αυτά, η ανάπτυξη των S-400 ενίσχυσε το κύρος της Ρωσίας, έστω συμβολικά. Η Τουρκία ζήτησε συγγνώμη για την κατάρριψη του Su-24 στα μέσα του 2016, και λίγο μετά την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016 κατά του Ερντογάν, ενισχύθηκαν οι δεσμοί Άγκυρας-Μόσχας, με αποκορύφωμα την παράδοση των S-400 από τη Ρωσία στο κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ τον Ιούλιο του 2019.<br /><br />"Επιπλέον, αν δεν υπήρχε ο συριακός εμφύλιος πόλεμος, η Τουρκία είναι βέβαιο ότι δεν θα είχε αγοράσει τους ρωσικούς S-400, κίνηση που επιδείνωσε τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ", τόνισε σε άρθρο του ο Galip Dalay τον Δεκέμβριο. "Όπως και με την πτώση του Άσαντ, η Τουρκία έσπασε τον γεωπολιτικό κλοιό που τη στένευε: από τη Ρωσία στα βόρεια, και από τη Συρία στα νότια σύνορά της".<br /><br />Οι τουρκικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στη βόρεια Συρία από το 2016 έως το 2019, οι οποίες στόχευαν τις κουρδικές δυνάμεις, έπρεπε να έχουν την έγκριση της Ρωσίας για τη χρήση του συριακού εναέριου χώρου. Η Μόσχα φερόταν να εποπτεύει μεγάλο μέρος του εναέριου χώρου της Συρίας. <br /><br />Λίγο μετά την παρέμβαση της Ρωσίας στη σύγκρουση, το Ισραήλ δημιούργησε έναν μηχανισμό για να αποτρέψει τη σύγκρουση των αεροπορικών επιδρομών τους στη Συρία. Το Τελ Αβίβ επικαλέστηκε επανειλημμένα τη ρωσική στρατιωτική παρουσία στη Συρία ως δικαιολογία για τη μη παροχή οπλισμού στην Ουκρανία μετά τη ρωσική εισβολή το 2022.<br /><br />Στο μεταξύ, το Ισραήλ θα μπορούσε να κυριαρχήσει στον συριακό εναέριο χώρο αν ήθελε, αλλά, περισσότερο για πολιτικούς παρά για στρατιωτικούς λόγους, απέφυγε να συγκρουστεί -άσκοπα- με τη Ρωσία. Εντούτοις υπήρξαν περιόδοι έντασης στις σχέσεις των δύο χωρών. <br /><br />Για παράδειγμα, τον Σεπτέμβριο του 2018, κατά τη διάρκεια μιας ισραηλινής αεροπορικής επιδρομής στη δυτική Συρία, ένας απαρχαιωμένος συριακός πύραυλος S-200 που εκτοξεύθηκε εναντίον των ισραηλινών αεροσκαφών έπληξε ένα ρωσικό στρατιωτικό μεταγωγικό, σκοτώνοντας και τους 15 Ρώσους επιβαίνοντες. Η εξοργισμένη Ρωσία κατηγόρησε το Ισραήλ και μετέφερε άλλη μία συστοιχία S-300 στη Συρία, για τον εκσυγχρονισμό της συριακής αεράμυνας, όπως είπε. Τελικά, η Ρωσία απομάκρυνε τους "συριακούς" S-300 από τη χώρα τον επόμενο Αύγουστο, αποδεικνύοντας πως δεν ανήκαν ποτέ στη Δαμασκό. <br /><br />Εκ των υστέρων, το επεισόδιο με τους "συριακούς S-300" έδειξε πόσο συμβολικός ήταν στην πραγματικότητα ο ρωσικός έλεγχος του εναέριου χώρου της Συρίας. <br /><br />Περίπου έναν μήνα πριν τη ρωσική εισβολη στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022, η Μόσχα ξεκίνησε κοινές αεροπορικές περιπολίες με τη συριακή πολεμική αεροπορία στα σύνορα των υψωμάτων του Γκολάν με το Ισραήλ. Ανέφερε ότι οι κοινές αυτές περιπολίες θα επαναλαμβάνονται τακτικά. Προηγούμενως η Ρωσία είχε ανακοινώσει πως είχε συνδέσει την αεράμυνά της με εκείνη του καθεστώτος Άσαντ, απειλώντας κάθε εξωτερικό αεροσκάφος που δεν είναι ευπρόσδεκτο από τη Μόσχα και τη Δαμασκό. Παρεμπιπτόντως, μεταξύ 2018 και 2020, το Ισραήλ εκτιμά ότι κατέστρεψε το ένα τρίτο της αντιαεροπορικής άμυνας της Συρίας κατά τη διάρκεια της κλιμάκωσης της έντασης με τη Δαμασκό και τις ιρανικές δυνάμεις και τους συμμάχους τους πολιτοφύλακες στη Συρία.<br /><br />Σχεδόν αμέσως μετά την πτώση του Άσαντ, το Ισραήλ βομβάρδισε ανενόχλητο τις αποθήκες του συριακού στρατού, μεταξύ άλλων στη Λατάκια και στην Ταρτούς. Στις αρχές Οκτωβρίου 2024, εβδομάδες πριν την πτώση του Άσαντ, το Ισραήλ βομβάρδισε μια αποθήκη πυρομαχικών στο Jableh κοντά στο Hmeimim, χωρίς να υπολογίζει την πιθανή αντίδραση της Ρωσίας.<br /><br />Σήμερα, το Ισραήλ μάλλον ανησυχεί λιγότερο από ποτέ για το τι σκέφτεται η Ρωσία για τις συχνές εισβολές του στον συριακό εναέριο χώρο. Το ίδιο ισχύει και για την Τουρκία, η οποία μπορεί σύντομα να αναλάβει σημαντικότερο ρόλο στην εποπτεία του εναέριου χώρου της Συρίας, εν είδει διαδόχου της Ρωσίας.<br /><br />Ό,τι κι αν συμβεί εντέλει, είναι ξεκάθαρο ότι οι μέρες που η Ρωσία είχε την εξουσία να καθορίζει ποιος πετάει στους συριακούς αιθέρες έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.<div><br /></div><div><a href="https://www.forbesgreece.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Forbes: Η Ρωσία έχασε τον έλεγχο του συριακού εναέριου χώρου και η Τουρκία τον διεκδικεί.

Του Paul Iddon Μετά την κατάρρευση του καθεστώτος του Άσαντ στις αρχές Δεκεμβρίου, η Ρωσία απομάκρυνε από τη Συρία μερικά από τα πιο προηγμέ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ισραήλ: Αυξανόμενος κίνδυνος της «νέο-οθωμανικής» προσέγγισης στη Συρία.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2024/05/Turkey_Israel-flags-600x317-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="317" data-original-width="600" height="317" src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2024/05/Turkey_Israel-flags-600x317-1.jpg" width="700" /></a></div><br /><div>Ισραηλινός αξιωματικός προειδοποιεί για «κίνδυνο αυξανόμενης τουρκικής επιρροής» στη Συρία, γράφει το δημοσίευμα.</div><br />Παρά τις αναφορές του πρώην Τούρκου προέδρου, Αμπντουλάχ Γκιουλ ότι δεν υπάρχει αλήθεια στη «νέο-οθωμανική» προσέγγιση της Τουρκίας στη Συρία, η άμεση παρουσία των Τούρκων στη νέα διοίκηση της Συρίας προκαλεί ανησυχία στη Μέση Ανατολή.<br /><a href="https://www.turkpress.co/node/103985"><br /></a>Ανώτερος αξιωματικός του ισραηλινού στρατού, προειδοποίησε για τους «κίνδυνους του αυξανόμενου τουρκικού ρόλου» στη Συρία μετά την πτώση του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ.<br /><br />Στο άρθρο του στην εφημερίδα Maariv, ο αντισυνταγματάρχης Άμιτ Γιαγκούρ, πρώην αναπληρωτής επικεφαλής της Παλαιστινιακής Υπόθεσης στη Διεύθυνση Σχεδιασμού στον ισραηλινό στρατό και επικεφαλής των ναυτικών πληροφοριών στο βόρειο τμήμα της χώρας, ζήτησε να αντιμετωπιστεί αυτή η επιρροή μέσω της συνεργασίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες.<br /><br />Ο Γιαγκούρ ζητά την ενεργοποίηση ενός «Σχεδίου Μάρσαλ» που περιλαμβάνει την ανοικοδόμηση της Συρίας και την παροχή υλικής και οικονομικής υποστήριξης μέσω περιφερειακών και διεθνών συμμαχιών, σύμφωνα με δημοσίευμα του Al Jazeera Net.<br /><br />Νέα περιφερειακή τάξη με τη Σουνιτική Αδελφότητα<br /><br />Ο Γιαγκούρ γράφει στο άρθρο του προσπαθώντας να υπερβάλει τι συνέβη στη Συρία, θεωρώντας ότι η Τουρκία και το Κατάρ «προσπαθούν να σχηματίσουν μια νέα περιφερειακή τάξη και μια περιοχή ηγεσίας και επιρροής για τον εξτρεμιστικό άξονα της Σουνιτικής Μουσουλμανικής Αδελφότητας, ο οποίος στην πραγματικότητα αντικαθιστά τον άξονα της σιιτικής αντίστασης που κατέρρευσε αφαιρώντας τη Συρία από την εξίσωση».<br /><br />Ο Ισραηλινός αξιωματικός θεώρησε ότι η τουρκική παρουσία στη Συρία αποτελεί έμμεση πρόκληση για το Ισραήλ, που σχετίζεται με την ικανότητα της Τουρκίας να συγκεντρώνει και να μετακινεί τις στρατιωτικές της δυνάμεις σε συριακό έδαφος, απειλώντας τα σύνορα του Ισραήλ, είτε με άμεση επίθεση είτε μέσω χρηματοδότησης ένοπλων ομάδων εχθρικών προς το Ισραήλ.<br /><br />Πιστεύει ότι «αυτή η απειλή γίνεται πιο περίπλοκη υπό το φως της υποστήριξης της Τουρκίας σε εξτρεμιστικές ισλαμικές ομάδες όπως το Ισλαμικό Κίνημα Αντίστασης (Χαμάς), το οποίο το Ισραήλ θεωρεί άμεση απειλή για την εθνική του ασφάλεια».<br /><br />Τα θαλάσσια σύνορα και η τουρκική απειλή<br /><br />Όσον αφορά την οικονομική επιρροή της Τουρκίας, ο Γιαγκούρ επισημαίνει ότι η Τουρκία σκοπεύει να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τη Συρία για τον καθορισμό των θαλάσσιων συνόρων στη Μεσόγειο, μια συμφωνία που θα επιτρέψει στις δύο χώρες να αυξήσουν την περιοχή επιρροής τους στην αναζήτηση ενέργειας, καθώς και να συνεργαστούν με τη Συρία σε έργα υποδομής, συμπεριλαμβανομένων των λιμανιών.<br /><br />Ο Ισραηλινός αξιωματικός υπενθύμισε μια παρόμοια συμφωνία που υπέγραψε η Τουρκία με τη Λιβύη το 2019, στην οποία οριοθετήθηκαν τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ των δύο χωρών, επιτρέποντας στα τουρκικά ερευνητικά πλοία να αναζητούν φυσικό αέριο συνοδευόμενα από στρατιωτικά πλοία, όπου η Άγκυρα σε αντάλλαγμα παρείχε στρατιωτική βοήθεια (όπλα, drones, στρατιωτικούς συμβούλους και στρατεύματα).<br /><br />Ίσως το πιο σημαντικό, σύμφωνα με τον Γιαγκούρ, είναι πολύ πιθανό ότι τα σχέδια του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα περιλαμβάνουν επίσης την αναβίωση του τουρκικού ονείρου και τη μετατροπή της Τουρκίας σε κέντρο εμπορίας φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, καθώς ο αγωγός φυσικού αερίου θα περνά από το Κατάρ, μέσω της επικράτειας της Συρίας στην Τουρκία, μέχρι την Ευρώπη…<br /><br />Η Γερμανία έχει ήδη υπογράψει συμφωνία για την προμήθεια υγροποιημένου φυσικού αερίου από το Κατάρ».<br /><br />Ο Γιαγκούρ εφιστά την προσοχή στο γεγονός ότι αυτός ο δρόμος μπορεί να είναι ανταγωνιστής του οράματος του επόμενου Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στο πλαίσιο της Συμφωνίας του Αιώνα, το οποίο περιλαμβάνει ένα όραμα για έναν νέο χερσαίο δρόμο που θα δημιουργηθεί από τα ανατολικά μέσω των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας, που υποτίθεται ότι θα περάσει από το Ισραήλ και από εκεί στην Ευρώπη.<br /><br />Στρατιωτική ή πολιτική εναλλακτική;<br /><br />Μπροστά στις προκλήσεις που θέτει η τουρκική παρουσία στη Συρία, ο Ισραηλινός αξιωματικός πιστεύει ότι το Τελ Αβίβ έχει πολλά σενάρια μπροστά του.<br /><br /> «Το πρώτο σενάριο που μπορεί να παρουσιάσει το Ισραήλ είναι να αντιταχθεί στη νέα συριακή κυβέρνηση και να το θεωρήσει «λύκο» με ενδύματα προβάτων», που σημαίνει ότι η διοίκηση που θα αντικαταστήσει τον Άσαντ μπορεί να… «Υπόκειται σε ισχυρή τουρκική επιρροή, η οποία εκθέτει το Ισραήλ στον κίνδυνο ενός εξτρεμιστικού σουνιτικού άξονα με επικεφαλής τον Ερντογάν, που μπορεί να οδηγήσει σε μακροπρόθεσμη απειλή στα σύνορά της, είτε δια θαλάσσης, είτε από ξηρά είτε από αέρα», υποστήριξε.<br /><br />Σύμφωνα με τον Γιαγκούρ, υπάρχει μια άλλη επιλογή που μπορούν να εξετάσουν οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων στο Ισραήλ, η οποία είναι να αναγνωρίσουν τη νέα συριακή κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να επηρεάσουν τη μελλοντική εικόνα της Συρίας και να διασφαλίσουν ότι η Τουρκία δεν θα κυριαρχήσει πλήρως στην περιοχή.<br /><br />«Αυτό το σενάριο στοχεύει να επιβραδύνει τις προσπάθειες του Ερντογάν να δημιουργήσει ένα στρατηγικό «Ερντογανιστάν» στα σύνορα του Ισραήλ, αλλά αυτή η επιλογή εγκυμονεί επίσης μεγάλους κινδύνους όσον αφορά την περιφερειακή ασφάλεια».<br /><br />Πρόσθεσε: «Παρά τη δυσκολία και των δύο επιλογών, ορισμένοι στο Ισραήλ πιστεύουν ότι η ζωή στην περιοχή δεν είναι ασπρόμαυρη και ότι υπάρχει μια τρίτη εναλλακτική που μπορεί να επιτρέψει στο Ισραήλ να ελέγχει καλύτερα την πορεία των πραγμάτων, και είναι μια προσπάθεια που αντανακλά τις αμερικανικές τάσεις στην περιοχή».<br /><br />Η ανασυγκρότηση ως όργανο επιρροής<br /><br />Η τρίτη εναλλακτική που προτείνει ο αντισυνταγματάρχης Άμιτ Γιαγκούρ είναι να χρησιμοποιήσει τον «πολιτισμό» ως εργαλείο επιρροής, μια ιδέα που υπερβαίνει τις καθαρά στρατιωτικές προσεγγίσεις για να παίξει κεντρικό ρόλο στα έργα ανοικοδόμησης στη Συρία, σε συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις χώρες που υπέγραψαν στο πλαίσιο των Συμφωνιών του Αβραάμ, επωφελούμενοι από οικονομική χρηματοδότηση και πολιτική υποστήριξη σε αυτό το κρίσιμο στάδιο.<br /><br />Συνεχίζει λέγοντας ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να αποτελέσουν αποτελεσματικό παράγοντα σε αυτή την πρωτοβουλία ενεργοποιώντας ένα «Σχέδιο Μάρσαλ» που περιλαμβάνει την ανοικοδόμηση της Συρίας και την παροχή οικονομικής και οικονομικής στήριξης μέσω περιφερειακών και διεθνών συμμαχιών. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στο Ισραήλ να επηρεάσει τη διαδικασία σχηματισμού μιας νέας Συρίας με τρόπο που να εξυπηρετεί τα συμφέροντά του μακροπρόθεσμα».<br /><br />Ο Γιαγκούρ προσθέτει, «η ανασυγκρότηση σε αυτό το πλαίσιο δεν είναι μόνο ένα οικονομικό έργο, αλλά μάλλον ένα στρατηγικό εργαλείο που μπορεί να ενισχύσει την ισραηλινή επιρροή στην περιοχή, γεγονός που μειώνει τη σημασία των τουρκικών στρατιωτικών επεμβάσεων».<div><br /></div><div><a href="https://echedoros.blog/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ισραήλ: Αυξανόμενος κίνδυνος της «νέο-οθωμανικής» προσέγγισης στη Συρία.

Ισραηλινός αξιωματικός προειδοποιεί για «κίνδυνο αυξανόμενης τουρκικής επιρροής» στη Συρία, γράφει το δημοσίευμα. Παρά τις αναφορές του πρώη...

Διαβάστε την συνέχεια