Η Τουρκάλα αναλύτρια που αποκαλύπτει τις τουρκικές θηριωδίες

<a href="https://www.philenews.com/temp/images/1500x3000/cache_1500x3000_Analog_medium_1328032_118120_6112021.JPG"><img src="https://www.philenews.com/temp/images/726x510/cache_726x510_Crop_medium_1328032_118120_6112021.JPG" /></a><div><br /></div><div><b>Νικολέττα Κουρούσιη</b><br />Δύσκολα, ομολογουμένως, θα φανταζόταν κάποιος ότι μια Τουρκάλα δημοσιογράφος και πολιτική αναλύτρια θα μιλούσε για το Κυπριακό σε διεθνή φόρα– όπως το ετήσιο συνέδριο του ΟΑΣΕ - και θα εξέθετε τις τουρκικές θηριωδίες. Κι όμως στην περίπτωση της Uzay Bulut, τα λόγια είναι λίγα για το έργο που επιτελεί, όσον αφορά στην προβολή της ιστορικής αλήθειας και στην προώθηση της δικαιοσύνης, αφού τολμά να σταθεί απέναντι στο επίσημο τουρκικό αφήγημα για όσα έγιναν και γίνονται στη χώρα της.</div><div><br />Ούσα ελεύθερο πνεύμα, όχι μόνο «ξέβαψε» από τη μνήμη της, μέσα από την προσωπική της έρευνα, την τουρκική προπαγάνδα που είχε διδαχτεί στο σχολείο, αλλά εδώ και χρόνια, μέσω της αρθρογραφίας της, έχει βάλει σκοπό να προβάλει τα γεγονότα που αφορούν τις καταπιεσμένες μειονότητες στην πατρίδα της, την Τουρκία, αψηφώντας την αυταρχική κυβέρνηση. Βέβαια, η συνεχής αποκάλυψη και δημοσίευση άρθρων για το γενοκτονικό παρελθόν της Άγκυρας και τις συνεχιζόμενες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γίνεται με μεγάλο προσωπικό κόστος για την ίδια, καθώς θέτει σε κίνδυνο την ασφάλειά της. Η ίδια αναγκάζεται να ζει σε αυτοεξορία, έχοντας έξι χρόνια να επισκεφθεί την πατρίδα της.</div><div><br />Σε συνέντευξή της στον «Φ», η Uzay Bulut υποστηρίζει ότι «ο πραγματικός εκδημοκρατισμός της Ανατολίας μπορεί να συμβεί μόνο εάν οι κάτοικοι αυτών των εδαφών μάθουν και αποδεχτούν τα ιστορικά γεγονότα και εάν η τουρκική κυβέρνηση θεωρηθεί υπεύθυνη για τα εγκλήματά της κατά της ανθρωπότητας».</div><div><br />Εξηγεί ακόμη πως η Κύπρος αποτελούσε πάντα μια «εθνική υπόθεση» για τους Τούρκους, από τότε που εισέβαλαν στο νησί, για πρώτη φορά οι Οθωμανοί το 1571. Υπογραμμίζει ότι η τουρκική κατοχή αποτελεί ένα διαρκές έγκλημα, σημειώνοντας ότι αυτό που έχει κάνει η Τουρκία στον κατεχόμενο βορρά είναι εθνοκάθαρση και καταστροφή πολιτιστικής κληρονομιάς.</div><div><br />Υποστηρίζει επίσης ότι η Κύπρος θα πρέπει να είναι ένα κυρίαρχο, ενιαίο κράτος, όπου οι τουρκόφωνοι Κύπριοι –όπως και άλλες μειονότητες– θα έχουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, που κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα. Σχολιάζοντας την τρέχουσα πολιτική της Τουρκίας, σημειώνει ότι άρχισε να στοχεύει την ΑΟΖ της Κύπρου το 2011 και συνεχίζει την ιστορική της εχθρότητα κατά της Κύπρου και της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.philenews.com/temp/images/1000x3000/cache_1000x3000_Analog_medium_1328034_62252_6112021.JPG"><img src="https://www.philenews.com/temp/images/728x3000/cache_728x3000_Analog_medium_1328034_62252_6112021.JPG" /></a><br /><br /></div><div><i>-Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στην Τουρκία. Με ποιον τρόπο οι σπουδές σας και οι εμπειρίες σας, έχουν επηρεάσει τις απόψεις σας για την ιστορία και την πολιτική; Γιατί ενδιαφερθήκατε για την ιστορία και συγκεκριμένα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις;</i></div><div><i><br /></i>-Ναι, γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Τουρκία. Από παιδί, με ενδιέφερε να μάθω για την ιστορία. Στα τουρκικά σχολεία, ωστόσο, μας διδάσκουν τουρκικούς εθνικιστικούς μύθους για την ιστορία, παρά την πραγματική ιστορία του εκτουρκισμού της Μικράς Ασίας. Αλλά ευτυχώς εισήχθηκα σε νέους τύπους πληροφόρησης και ερωτημάτων σχετικά με την ιστορία, την πολιτική και τη φιλοσοφία, αφού άρχισα να σπουδάζω στο πανεπιστήμιο, γεγονός που με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι υπήρχαν τόσα πολλά, που δεν ήξερα για την πραγματική ιστορία της χώρας μου. Όμως η αναστροφή της πλύσης εγκεφάλου δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Μου πήρε χρόνια για να ξεμάθω. Έπρεπε να κάνω ερωτήσεις και να αναζητήσω νέες απαντήσεις, σχετικά με την ιστορία, την πολιτική και τις ταυτότητες των ανθρώπων στη χώρα μου. Γεννήθηκα σε μια πόλη, στην ακτή της Μαύρης Θάλασσας, η οποία προηγουμένως ήταν ελληνική πόλη πριν εξισλαμιστεί κατά τους αιώνες μετά την εισβολή της από τους Οθωμανούς Τούρκους τον 15ο αιώνα. Επομένως, ένα από τα ακαδημαϊκά μου ενδιαφέροντα είναι οι τουρκοελληνικές σχέσεις.</div><div><br />Αφού οι Οθωμανοί Τούρκοι εισέβαλαν και κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη και τον Πόντο τον 15ο αιώνα, Χριστιανοί και Εβραίοι έγιναν υποτελείς δεύτερης κατηγορίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι Οθωμανοί Τούρκοι χρησιμοποίησαν πολλές μεθόδους για να εξισλαμίσουν τους μη μουσουλμανικούς πληθυσμούς τους. Αυτό περιελάμβανε τη σεξουαλική σκλαβιά γυναικών και νεαρών αγοριών, εκτοπίσεις και σφαγές. Υπήρχαν επίσης και άλλες πρακτικές, που επιτάχυναν τον εξισλαμισμό αυτών των εδαφών. Ο δρ Βασίλειος Μεϊχανετσίδης εξηγεί αυτά τα φαινόμενα στα κείμενά του, συμπεριλαμβανομένου του άρθρου του με τίτλο «Το πιο καλά φυλαγμένο μυστικό της Τουρκίας: Εξισλαμισμένοι Χριστιανοί».</div><div><br />Επομένως, με ενδιαφέρει πολύ να μάθω και να μοιραστώ τις γνώσεις μου, σχετικά με την ιστορία του εξισλαμισμού της Ανατολίας, γιατί αυτή η ιστορία είναι και δική μας ιστορία. Πολλοί άνθρωποι στην Τουρκία, οι οποίοι σήμερα είναι γλωσσικά και πολιτιστικά Τούρκοι, στην πραγματικότητα είναι απόγονοι Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων ή Εβραίων.</div><div><br /><i>- Στα άρθρα σας έχετε γράψει για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έχετε επίσης γράψει για παραβιάσεις των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και για τους Κούρδους. Δεν είναι πολύ συνηθισμένο να βλέπουμε έναν δημοσιογράφο να γράφει ενάντια στο εθνικό αφήγημα. Πώς το σχολιάζετε αυτό; Ποιοι είναι οι κύριοι λόγοι που σας ώθησαν να γράψετε για αυτά τα ζητήματα;</i></div><div><i><br /></i>- Δυστυχώς, η Τουρκία είναι μια από τις χώρες που αντιμετωπίζει τους πολίτες των μειονοτήτων της με τον χειρότερο και πιο βάναυσο τρόπο. Η τουρκική κυβέρνηση, για παράδειγμα, εξακολουθεί να αρνείται τη χριστιανική γενοκτονία του 1913-23, κατηγορώντας ακόμη και τα θύματα για το έγκλημα που διαπράχθηκε εναντίον τους. Από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1923, η Τουρκία κάνει συστηματικές διακρίσεις εις βάρος των εθνοτικών και θρησκευτικών της μειονοτήτων. Δεν υπήρχε σχεδόν καμία ελευθερία λόγου και ελεύθερος τύπος ακόμη και πριν το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) ανέλθει στην εξουσία. Όποιος αμφισβητούσε δημόσια τα «ιερά» ψεύδη, που προπαγανδίζει το κράτος, βρισκόταν σε μπελάδες. Και τα τελευταία χρόνια, πολλοί δημοσιογράφοι, ακαδημαϊκοί και άλλοι διανοούμενοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Τουρκία, λόγω της ολοένα και πιο αυταρχικής φύσης της τουρκικής κυβέρνησης.</div><div><br />Ωστόσο, επιθυμώ να είμαι μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος. Θέλω η Τουρκία να έχει πολιτισμένους θεσμούς και να σταματήσει να παραβιάζει τα δικαιώματα των πολιτών της και των άλλων εθνών. Έτσι μαθαίνω, κάνω ερωτήσεις, γράφω και κάνω ρεπορτάζ. Πιστεύω ότι ο πραγματικός εκδημοκρατισμός της Ανατολίας μπορεί να συμβεί μόνο εάν οι κάτοικοι αυτών των εδαφών μάθουν και αποδεχτούν τα ιστορικά γεγονότα και εάν η τουρκική κυβέρνηση θεωρηθεί υπεύθυνη για τα εγκλήματά της κατά της ανθρωπότητας.</div><div><br />Όσο για την κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία, είναι ένα διαρκές έγκλημα. Τα τελευταία 47 χρόνια, σχεδόν το 40 τοις εκατόν της Κύπρου έχει λεηλατηθεί βάναυσα, ευρισκόμενο υπό τουρκική αιχμαλωσία. Αυτό που έχει κάνει η Τουρκία στον κατεχόμενο βορρά είναι εθνοκάθαρση και καταστροφή πολιτιστικής κληρονομιάς. Συνιστά μιαν από τις σημαντικότερες περιπτώσεις κλοπής γης και εποικισμού στη σύγχρονη ιστορία.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.philenews.com/temp/images/1000x3000/cache_1000x3000_Analog_medium_1328033_269747_6112021.JPG"><img src="https://www.philenews.com/temp/images/728x3000/cache_728x3000_Analog_medium_1328033_269747_6112021.JPG" /></a><br /><br /></div><div><i>-Αναφερθήκατε στην προπαγάνδα που κάνουν τα τουρκικά ΜΜΕ για το Κυπριακό. Οι Τούρκοι πολίτες έχουν ιδέα για το τι συμβαίνει στην Κύπρο τις τελευταίες πέντε δεκαετίες; Η πλειοψηφία πιστεύει την προπαγάνδα;</i><br />-Ναι, η πλειοψηφία πιστεύει στην τουρκική προπαγάνδα για την Κύπρο. Πιστεύουν ότι το 1974 έγινε μια «ειρηνευτική επιχείρηση» και ότι το κατεχόμενο τμήμα της βόρειας Κύπρου αποτελεί «τουρκική γη». Και αυτό έχει να κάνει πολύ με τους τουρκικούς εθνικιστικούς μύθους και τον τρόπο, με τον οποίο το Ισλάμ απανθρωποποιεί τους μη μουσουλμάνους ή τους “kafirs” (απίστους).</div><div><br />Πολλοί Τούρκοι εθνικιστές εξιδανικεύουν στρατιωτικούς ηγέτες από την Κεντρική Ασία, όπως ο Αττίλα, ο Τζένγκις Χαν και ο Τιμούρ, οι οποίοι ήταν διαβόητοι αιμοδιψείς τύραννοι, που εισέβαλαν σε τεράστιες εκτάσεις εδαφών και έσφαξαν αμάχους μαζικά και κατέστρεψαν πολιτισμούς. Ο Τιμούρ, για παράδειγμα, ισοπέδωσε βιβλιοθήκες. Ως εκ τούτου, αυτή η εξιδανίκευση είναι που δίνει σε πολλούς Τούρκους μια νοοτροπία «κατάκτησης». Έτσι, είναι πολύ εύκολο για αυτούς να στοχοποιούν βίαια τους αυτόχθονες πληθυσμούς αυτών των εδαφών και να διαπράττουν εγκλήματα εναντίον τους. Ιδιαίτερα εναντίον τωνΕλλήνων και των Αρμενίων, τους οποίους βλέπουν ως ιστορικούς εχθρούς τους.</div><div><br />Στην πραγματικότητα, η Τουρκία ονόμασε την επίθεσή της κατά της Κύπρου το 1974 από τον Αττίλα τον Ούνο, τον ηγέτη ενός αρχαίου νομαδικού λαού και ηγεμόνα της Ουννικής Αυτοκρατορίας. Το όνομα του Αττίλα γράφει ο Αμερικανός ιστορικός, Τζόσουα Τζέι Μαρκ, «ήταν συνώνυμο του τρόμου μεταξύ των εχθρών του και του γενικού πληθυσμού των περιοχών που σάρωσαν οι στρατοί του». Επιπλέον, «η φήμη των Ούννων για τη θηριωδία και τις αδιάκριτες σφαγές ήταν ευρέως γνωστή και οδήγησε τους ανθρώπους της χώρας σε φυγή για να σώσουν τη ζωή τους με ό,τι μπορούσαν να κουβαλήσουν». Αυτό ακριβώς έκανε η Τουρκία στη βόρεια Κύπρο το 1974. </div><div><br /></div><div>Μάλιστα, η επίσημη ιστοσελίδα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων αναφέρεται στη «Μεγάλη Ουννική Αυτοκρατορία» ως τον «πρώτο τακτικό και πειθαρχημένο τουρκικό στρατό». Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι πολλοί Τούρκοι είναι περήφανοι για τις εγκληματικές μεθόδους που χρησιμοποίησαν στην Κύπρο και το αποτέλεσμα που επιτεύχθηκε μέσω αυτών. Επίσης η Κύπρος ήταν πάντα μια «εθνική υπόθεση» για τους Τούρκους, από τότε που εισέβαλαν για πρώτη φορά οι Οθωμανοί το 1571. Ένας μουσουλμάνος κυρίαρχος δεν επιτρέπεται να εγκαταλείψει γη, μετά την κατάκτησή της. Σύμφωνα, λοιπόν, με μια ισλαμική αντίληψη, κάθε περιοχή που ήταν κάποτε υπό μουσουλμανική κυριαρχία, πρέπει να «απελευθερωθεί από τους μουσουλμάνους και να παραμείνει για πάντα υπό μουσουλμανική κυριαρχία». Έτσι η περήφανη κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία διαμορφώνεται από την τουρκική υπεροχή και την ισλαμική υπεροχή.</div><div><br /><a href="https://www.philenews.com/temp/images/1000x3000/cache_1000x3000_Analog_medium_1328028_71634_6112021.JPG"><img src="https://www.philenews.com/temp/images/728x3000/cache_728x3000_Analog_medium_1328028_71634_6112021.JPG" /></a><br /><i><br /></i></div><div><i>-Έχουμε δει πολλά περιστατικά στην Τουρκία, που σχετίζονται με την ελευθερία του Τύπου, η οποία παραβιάζεται βάναυσα. Δημοσιογράφοι φυλακίστηκαν και εφημερίδες έκλεισαν… Είχατε ποτέ προβλήματα με τις τουρκικές Αρχές εξαιτίας των άρθρων σας; Φοβάστε;</i><br />-Έχω γίνει στόχος ορισμένων ισλαμιστικών και εθνικιστικών τουρκικών εφημερίδων για τα γραπτά μου και βρίσκομαι συνεχώς στο στόχαστρο Τούρκων εθνικιστών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αποφεύγω να επισκεφτώ τη χώρα μου για πάνω από 6 χρόνια και μου λείπει τόσο πολύ. Μερικές φορές αγχώνομαι, καθώς ξέρω τι είναι ικανοί να κάνουν οι Τούρκοι εθνικιστές και πόσο εκδικητικοί είναι. Δυστυχώς, είναι αλλεργικοί στην αλήθεια και έχουν μια πολύ στρεβλή, παθολογική αντίληψη της δικαιοσύνης.<br />Η Άγκυρα στοχεύει την Κυπριακή ΑΟΖ</div><div><br /><i>- Πώς σχολιάζετε την τρέχουσα πολιτική της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο;</i></div><div><i><br /></i>- Η Τουρκία άρχισε να στοχεύει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Κύπρου το 2011, όταν υπέγραψε συμφωνία οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας της με την κατεχόμενη από τους Τούρκους περιοχή της Κύπρου. Το 2019 έγραψα ένα άρθρο με τίτλο «Η «Δεύτερη Εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο». Δυστυχώς, η Τουρκία συνεχίζει την ιστορική της εχθρότητα και επιθετικότητα κατά της Κύπρου και της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο.</div><div><br /><i>- Είναι δυνατή η λύση στο Κυπριακό; Πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό; Έχετε γράψει κατά της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Γιατί δεν είστε υπέρ;</i></div><div><i><br /></i>-Η Διζωνική-Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ) θα διέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία και θα την δομούσε με βάση φυλετικά κριτήρια. Σε καμία μειονότητα πουθενά σε όλο τον κόσμο δεν έχουν δοθεί τα παράλογα προνόμια, σύμφωνα με τα οποία παραχωρείται μια λύση ΔΔΟ στους Τουρκοκύπριους. Αυτό το νέο πολιτικό σύστημα θα οδηγούσε αρχικά στη διαίρεση της Κύπρου, με βάση τη φυλή και τη θρησκεία των πολιτών της και τελικά θα κατέστρεφε την Κυπριακή Δημοκρατία. Ως εκ τούτου είναι εντελώς ανήθικο και άδικο να επιβάλλεται αυτό το σύστημα στην Κύπρο.<br />Πριν από την τουρκική εισβολή σε ολόκληρη την επικράτεια της Κύπρου ζούσαν κατά πλειοψηφία Έλληνες και κατά πλειοψηφία χριστιανοί. Και οι τουρκόφωνοι Κύπριοι ήταν διασκορπισμένοι σε όλο το νησί, δεν αποτελούσαν δημογραφική πλειοψηφία στον βορρά.<br />Η ιδέα της Διζωνικής Ομοσπονδίας βασίζεται στην αναγκαστική εκδίωξη ενός μη μουσουλμανικού πλειοψηφικού πληθυσμού, προκειμένου να δημιουργηθεί μια πλειοψηφική-μουσουλμανική ζώνη με ίσο πολιτικό λόγο με τον πλειοψηφικό πληθυσμό. Έτσι, μια φυλετική Διζωνική-Δικοινοτική Ομοσπονδία θα νομιμοποιούσε όλα τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά των Ελληνοκυπρίων από Τούρκους από το 1974.</div><div><br />Ο καθηγητής Στέφανος Κωνσταντινίδης γράφει στο λαμπρό άρθρο του «Κύπρος: Η αρχή μιας φυλετικής Διζωνικής – Δικοινοτικής Ομοσπονδίας»: «Οι Κύπριοι απλώς θα μετατραπούν σε πειραματόζωα ενός πολιτικού εργαστηρίου Νέας Τάξης, όπου η δομή είναι χτισμένη με φυλετικά κριτήρια». «Η Διζωνική Κυπριακή Ομοσπονδία είναι μια υπερσύγχρονη κατασκευή, χωρίς μέλλον, που θα προκαλέσει πολύ περισσότερα προβλήματα από όσα θα λύσει. Δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα ούτε των Ελλήνων ούτε των Τούρκων της Κύπρου. Εξυπηρετεί πολύ καλά τα συμφέροντα της Τουρκίας και των Αγγλοαμερικανών και του ΝΑΤΟ. Εξάλλου, αν αυτή η οικοδόμηση κράτους έδειχνε κάτι θετικό, γιατί η Τουρκία δεν το εφαρμόζει στους Κούρδους, η Ισπανία στους Βάσκους και στους Καταλανούς, η Γαλλία δεν την εφαρμόζει στα έξι εκατομμύρια μουσουλμάνους, ο Καναδάς δεν την εφαρμόζει στους γαλλόφωνους, η ίδια η Βρετανία δεν την εφαρμόζει στις πολλαπλές μειονότητές της. Πουθενά στον κόσμο δεν συζητιέται αυτό. Αλλά στην Κύπρο συζητιέται, λες και οι Κύπριοι είναι πολίτες με ειδικές ανάγκες».<br /><br /></div><div>ολόκληρο το άρθρο εδώ: <a href="http://www.defenddemocracy.press/cyprus-the-beginnings-of-a-racial-bizonal-bicommunal-federation/">http://www.defenddemocracy.press/cyprus-the-beginnings-of-a-racial-bizonal-bicommunal-federation/</a></div><div><br /><a href="https://www.philenews.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκάλα αναλύτρια που αποκαλύπτει τις τουρκικές θηριωδίες

Νικολέττα Κουρούσιη Δύσκολα, ομολογουμένως, θα φανταζόταν κάποιος ότι μια Τουρκάλα δημοσιογράφος και πολιτική αναλύτρια θα μιλούσε για το Κυ...

Διαβάστε την συνέχεια

Είναι το Ισλάμ η προεπιλεγμένη εξήγηση για το καθεστώς Ερντογάν;

<img src="https://ahvalnews.com/sites/default/files/styles/is_article_featured_top_1200x550/public/2018-01/erdogan_syria.jpg?h=ddb1ad0c&itok=Mk7ZD9wL" /><br /><br /><b> Υμίτ Τσιζρέ</b><br />Συμβατικά, το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) της Τουρκίας φαίνεται στην κληρονομιά του Κινήματος Εθνικής Τάξης (NOM) που γεννήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 προτού αναδεικνυθεί τις επόμενες δεκαετίες.<br /><br />Ίσως η πιο αξιοσημείωτη ενσάρκωση του NOM ήταν το Κόμμα Ευημερίας (RP), το οποίο ηγήθηκε μιας διαβόητης κυβέρνησης συνασπισμού τη δεκαετία του 1990 και έκανε γκάφα μέσω μη σοφιστικέ μέτρων για να επαναφέρει τη θρησκεία στη δημόσια ζωή, προκαλώντας τελικά μια στρατιωτική πραξικοπηματική επέμβαση το 1997. Η εμπειρία ήταν ζωτικής σημασίας για τη σφυρηλάτηση του ΑΚΡ, η νέα ηγεσία του οποίου γύρω από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έσπασε με το RP για να σχηματίσει ένα νέο «μετριοπαθές» κίνημα.<br /><br />Ήταν αυτός ο «μετριοπαθής» ισλαμικός χαρακτήρας που συνέβαλε στην αποδοχή του ΑΚΡ σε μια παγκόσμια σκηνή που διαμορφώθηκε μέχρι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Το ΑΚΡ κέρδισε τις πρώτες εκλογές του το 2002, την ώρα που οι Δυτικές χώρες αναζητούσαν συνεργάτη ασφαλείας για να διατηρήσει ως παράδειγμα τη συμβατότητα μεταξύ δημοκρατίας και Ισλάμ.<br /><br />Οι αρχικές προσπάθειες του ΑΚΡ να προωθήσει την ενσωμάτωση της Τουρκίας στις Ευρωπαϊκές Ενώσεις, ενώ αποκήρυξε τα πιο δογματικά στοιχεία της Ισλαμικής πολιτικής παράδοσής του, προσάρμοσε τέλεια το νομοσχέδιο. Ωστόσο, από την αρχή, το ΑΚΡ έδωσε προτεραιότητα σε μια ισλαμική επηρεασμένη ιδέα της δικαιοσύνης και όχι της φιλελεύθερης δημοκρατίας.<br /><br />Την τελευταία δεκαετία, αυτή η ηθική εικόνα ως κόμμα δικαιοσύνης έχει αμαυρωθεί ανεπανόρθωτα από τις ενέργειες του ΑΚΡ στην κυβέρνηση. Αντ' αυτού, οι εκκλήσεις για θρησκευτικές ευαισθησίες έχουν γίνει εργαλείο για τη διατήρηση της μονο-ανδρικής κυριαρχίας του Ερντογάν.<br /><br />Η απεικόνιση του Ισλαμισμού ως εγγενώς αυταρχικού αποσπά την προσοχή από τον ουσιαστικά αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της πολιτικής του Ερντογάν, οι οποίοι έχουν αποκοπεί από οποιαδήποτε θρησκευτική λογική. Το όραμα του Ερντογάν για εξουσία είναι σαφώς κοσμικό στην προσπάθειά του να μονοπωλήσει την εξουσία στο ίδιο του το αξίωμα.<br /><br />"Το ΑΚΡ, από την αρχή, προσπάθησε να ασκήσει πολιτική εξουσία, όχι πολιτιστική (θρησκευτική) εξουσία", σύμφωνα με τον πολιτικό επιστήμονα Μεντερές Τσινάρ. "Υπέθεσε ότι καθώς κατείχε επιρροή στη χώρα, θα επιτύγχανε επίσης πολιτιστική δύναμη".<br /><br />Απόδειξη της υπεροχής της πολιτικής υπό τον Ερντογάν φαίνεται στους πρόσφατους πολιτιστικούς-οικονομικούς μετασχηματισμούς της τουρκικής ζωής. Ο εναγκαλισμός του ΑΚΡ με τον παγκόσμιο καπιταλισμό έχει δει τις διεθνείς αξίες να εισρέουν στην ευσεβή κοινωνική βάση του. Όπως υποστηρίζειο Μαξ Χόφμαν , αυτό έχει οδηγήσει σε "τάση εκκοσμίκευσης που βιώνουν οι Μουσουλμάνοι καθώς και σε άνοδο των συντηρητικών αξιών στην κοινωνία, η οποία είναι παράλληλη με την προηγούμενη τάση".<br /><br />Αυτό που πρέπει να αναγνωριστεί εδώ είναι ότι το ιστορικά κακοποιημένο κοσμικό-ισλαμικό χάσμα έχει αμφισβητηθεί από τη σύνθεση του ΑΚΡ για έναν κοσμικό εκσυγχρονιστικό τρόπο ζωής με στόχο να θέσει τις αξίες που προέρχονται από το Ισλάμ στο επίκεντρο της ζωής.<br /><br />Εν τω μεταξύ, η παραδοσιακή εικόνα ενός κοσμικού εχθρού έχει γίνει όλο και λιγότερο σημαντική. Ο καταναλωτισμός και μια τεράστια γενιά κεφαλαίων έχουν δημιουργήσει μια κοινή θέση μεταξύ των συντηρητικών και της κοσμικής μάζας, αφαιρώντας την άκρη από τις παλιές διαχωριστικές γραμμές.<br /><br />Ωστόσο, η χαλάρωση των στάσεων μεταξύ των συντηρητικών δεν φαίνεται να έχει τη δυνατότητα ούτε για μια πιο δημοκρατική πολιτική, όπως φαίνεται στη συνεχή υποστήριξή τους προς τον Ερντογάν, έναν παραγωγικό δεσμοφύλακα δημοσιογράφων, διανοούμενων και αντιπολιτευόμενων πολιτικών.<br /><br />Το επίκεντρο των πιστών του Ερντογάν είναι να ζουν με συντηρητικές ηθικές αξίες αναμεμειγμένες με εθνικισμό και ευημερία. Σε αντίθεση με πολλούς άλλους ισχυρούς σε όλο τον κόσμο, η κοινωνική βάση του Ερντογάν είναι οι «νικητές» και όχι οι «χαμένοι»της παγκόσμιας οικονομικής ολοκλήρωσης.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, οι θρησκευτικές δεσμεύσεις του Ερντογάν είναι τα μέσα και όχι η κινητήρια δύναμη του λόγου εξουσιοδότησης του. Οι δημόσιες εκφράσεις απογοήτευσής του για την παγκοσμιοποίηση δεν περιλαμβάνουν τη δυσφήμηση του μοντέλου της ελεύθερης αγοράς. Αντίθετα, οι ισλαμικές αναφορές σχετίζονται με τις αξίες και τον τρόπο ζωής της κοινωνίας.<br /><br />Ως άγριο πολιτικό ζώο με απεριόριστο πραγματισμό, οι κύριοι φορείς της πολιτικής του Ερντογάν ουσιαστικά αποσχίζονται από το Ισλάμ. Ούτε έχει δώσει προτεραιότητα στις συντηρητικές ηθικές αξίες εις βάρος απτών οικονομικών επιτευγμάτων.<br /><br />Η ισχυρή ώθηση της κοινωνικής βάσης του ΑΚΡ για άνοδο της κοινωνικοοικονομικής κλίμακας έχει συγκριθεί ακόμη και από τον διακεκριμένο αριστερό σχολιαστή Αχμέτ Ινσέλ με μια "δημοκρατική αστική επανάσταση". Ως αποτέλεσμα, ο Ερντογάν φροντίζει να θέσει τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα των συντηρητικών ψηφοφόρων της μεσαίας τάξης πάνω από μια δογματική δέσμευση στην ισλαμική πολιτική.<br /><br />Ο Ερντογάν έχει επιτύχει μια σημαντική κοινωνιολογική αλλαγή εξουσίας χτίζοντας μια νέα βάση εξουσίας τόσο των φανατικών πιστών όσο και των νικητών από την παγκοσμιοποίηση. Αυτή η ισορροπία δυνάμεων δεν ευνοεί μια διαδικασία εξισλαμισμού από πάνω προς τα κάτω, αλλά αντίθετα τείνει προς έναν οιονεί φασισμό<br /><br />Οι παθολογίες που έχει θέσει σε εφαρμογή το καθεστώς Ερντογάν μπορεί κάλλιστα να τον ξεπεράσουν. " μαζική κλίμακα καταστολής δείχνει την αποσύνθεση των κρατικών θεσμών, ιδίως των δυνάμεων ασφαλείας και του δικαστικού σώματος. Ενώ η βαρβαρότητα αυτών των μέτρων έχει εξαλείψει τη μνήμη των πρώιμων μεταρρυθμίσεων του Ερντογάν. Κάθε νέο όραμα για την ανοικοδόμηση της Τουρκίας έχει ακυρωθεί.<br /><br />Ακόμη και οι πιστοί του Ερντογάν δεν φαίνεται πλέον να ενδιαφέρονται για τη μετασχηματιστική υπόσχεση του πρώιμου ΑΚΡ, προσαρμόζοντας αντ' αυτού στη μόνιμη κρίση. Οι ηθοποιοί του κόμματος δεν παράγουν καμία συζήτηση πέρα από τον συνεχή πόλεμο στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.<br /><br />Η πιο εντυπωσιακή ειρωνεία είναι ότι, εάν το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016 είχε επιτύχει, θα ήταν δύσκολο να ισχυριστούμε με βεβαιότητα ότι η χούντα θα είχε προχωρήσει περισσότερο από την πολιτική του καθεστώτος Ερντογάν για την εκδίωξη της δημοκρατικής πολιτικής.<div><br /></div><div><a href="https://ahvalnews.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Είναι το Ισλάμ η προεπιλεγμένη εξήγηση για το καθεστώς Ερντογάν;

 Υμίτ Τσιζρέ Συμβατικά, το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) της Τουρκίας φαίνεται στην κληρονομιά του Κινήματος Εθνικής Τάξης ...

Διαβάστε την συνέχεια

Διπλωματικό επεισόδιο Τουρκίας-Δύσης: Ο Ερντογάν έπαυσε τους επίτιμους προξένους 9 κρατών!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://i1.prth.gr/images/963x541/files/2021-02-24/%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%B1%CE%BD-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="449" data-original-width="800" height="449" src="https://i1.prth.gr/images/963x541/files/2021-02-24/%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%B1%CE%BD-1.jpg" width="800" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">    Μάθαμε στους ασεβείς τα όριά τους!</span></h3>Σε μια αιφνιδιαστική κίνηση, το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας ανακοίνωσε πως παύει από τα καθήκοντά τους τους επίτιμους προξένους εννέα κρατών, σε ένα ακόμα διπλωματικό επεισόδιο της τουρκικής κυβέρνησης με όσους επιχειρούν να ασκήσουν κριτική στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει η Ahval, οι πρόξενοι που το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών ακύρωσε τις διπλωματικές τους ταυτότητες είναι ο επίτιμος πρόξενος της Σουηδίας στην Αττάλεια, της Βρετανίας στη Μούγλα, του Βελγίου και της Αυστρίας στη Σμύρνη, της Ρουμανίας στην Αλεξανδρέττα, της Αιθιοπίας στο Ικόνιο, της Δομινικανής Δημοκρατίας και της Μπελίζ στην Κωνσταντινούπολη και της Λιθουανίας στο Νεβσεχίρ.<br /><br />Οι επίτιμοι πρόξενοι είναι άμισθοι συνήθως και πέραν της σύσφιξης των εμπορικών και πολιτιστικών δεσμών ασκούν και ορισμένα βασικά προξενικά καθήκοντα. Δεν απολαμβάνουν την πλήρη «διπλωματική ασυλία», αλλά μόνο μια μερική ασυλία στενά για τα καθήκοντά τους.<br /><br />Στη σύγχρονη Τουρκία υπάρχουν αυτή τη στιγμή περίπου 120 επίτιμοι πρόξενοι, μερικοί από τους οποίους είναι πολύ πετυχημένοι Τούρκοι επιχειρηματίες.<br /><br /><img height="360" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2021-11-07/proxenoi-apofasi-5.jpg" width="676" /><br /><i>Η απόφαση της Γενικής Διεύθυνσης Πρωτοκόλλου του Υπουργείου Εξωτερικών</i><br /><br />Όπως μετέδωσε η τουρκική υπηρεσία της DW οι εν λόγω πρόξενοι παύθηκαν των καθηκόντων τους μετά από σειρά αναρτήσεων που είχαν κάνει και στις οποίες ασκούσαν κριτικη στην κυβερνητική πολιτική της Άγκυρας. Οι ισχυρισμοί ότι οι αναρτήσεις στα social media έπαιξαν ρόλο στην απόφαση αυτή έρχονται σε μια περίοδο που οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στην Τουρκία αντιμετωπίζουν τακτικά παρενοχλήσεις, λογοκρισία και συλλήψεις για επικριτικά σχόλια κατά του Τούρκου προέδρου και της κυβέρνησής του.<br /><br />Η ακύρωση των διπλωματικών τους ταυτοτήτων, οι οποίες είχαν εκδοθεί από το τουρκικό ΥΠΕΞ, ανακοινώθηκε μέσω επιστολής που εστάλη στα γραφεία των υπηρεσιών του υπουργείου στις 12 Οκτωβρίου. Το θέμα έφτασε στη δημοσιότητα όταν το σουηδικό προξενείο της Κωνσταντινούπολης έβγαλε σχετική ανακοίνωση στην ιστοσελίδα του την περασμένη Τετάρτη.<br /><br />«Η επί τιμή πρόξενος της Σουηδίας στην Αττάλεια, προς το παρόν δεν θα είναι σε θέση να παρέχει προξενικές υπηρεσίες, λόγω του αιτήματος των τουρκικών αρχών να τερματίσουμε τη θητεία της σημερινής επίτιμου προξένου Nil Sağır, η οποία εκπροσώπησε τη Σουηδία για σειρά ετών και της οποίας τη θητεία είχαμε πρόσφατα επεκτείνει ως το 2025», ανέφερε η ανακοίνωση.<br /><br />Σε δική της δήλωση η Sağır ανέφερε ότι η διπλωματική της ταυτότητα είχε ισχύ έως το 2023 και μάλιστα είχε εκδοθεί πρόσφατα Το σουηδικό υπουργείο Εξωτερικών σύμφωνα με την Sağır έκανε προσπάθεια να ανατρέψει την απόφαση της Τουρκίας. «Δυστυχώς, με το πολιτικό κλίμα που επικρατεί και όλοι το γνωρίζουν, δεν ήταν εφικτό ένα θετικό αποτέλεσμα», πρόσθεσε η πρώην επίτιμη πρόξενος.<div><br />Τσαβούσογλου κατά Δύσης: Μάθαμε στους ασεβείς πρέσβεις τα όριά τους<br /><br />Εν τω μεταξύ ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου βρέθηκε στην 800η επέτειο από την άλωση της Αλάνια από τον σουλτάνο Alaaddin Keykubat και δήλωσε ότι η Τουρκία θα προστατεύσει τα δικαιώματά της στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου κάνοντας αναφορά στην υπόθεση με τους δέκα ξένους πρέσβεις που λίγο έλειψε να χαρακτηριστούν personae non gratae.<br /><br />«Έγινε προσπάθεια να δώσουν τελεσίγραφο 10 ασεβείς πρεσβευτές στη χώρα μας τελευταία, αλλά τους μάθαμε τα όριά τους και τους κάναμε να κάνουν πίσω», σημείωσε αναφερόμενος στο ζήτημα των δέκα πρεσβευτών.<div><br /></div><div><a href="https://warnews247.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Διπλωματικό επεισόδιο Τουρκίας-Δύσης: Ο Ερντογάν έπαυσε τους επίτιμους προξένους 9 κρατών!

    Μάθαμε στους ασεβείς τα όριά τους! Σε μια αιφνιδιαστική κίνηση, το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας ανακοίνωσε πως παύει από τα καθήκον...

Διαβάστε την συνέχεια

Βαλκάνια: Θα είναι μια πιθανή νέα κυβέρνηση Μίτσκοσκι η τελευταία κυβέρνηση των Σκοπίων;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://i2.wp.com/orthodoxia.online/wp-content/uploads/2018/01/orthodoxiaonline-133.jpg?fit=819%2C470&ssl=1" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="459" data-original-width="800" height="459" src="https://i2.wp.com/orthodoxia.online/wp-content/uploads/2018/01/orthodoxiaonline-133.jpg?fit=819%2C470&ssl=1" width="851" /></a></div><div><br /></div>Του <b>Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ</b><br />Η πολιτική ανατροπή στα γειτονικά Σκόπια δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ήταν μια εξέλιξη απολύτως αναμενόμενη και πέρα από τις όποιες επιφανειακές αναγνώσεις, είναι φανερό πως ούτε οι Αμερικανοί ούτε βεβαίως η Βαυαροδιοικούμενη Ευρώπη έκαναν κάτι με σκοπό να την αποτρέψουν…<br /><br />Κρίσιμοι παράγοντες που επιτάχυναν τυπικά αυτήν την εξέλιξη, είναι τα πολλαπλά αδιέξοδα με τα οποία βρέθηκε αντιμέτωπη η κυβέρνηση Ζάεβ, η οποία ουσιαστικά δεν επιβραβεύθηκε από τους Αμερικανοευρωπαίους πάτρωνές της, για το «έργο» που προσέφερε στην Βαλκανική πολιτική του Δυτικού συνασπισμού, αφού τελικά δεν πριμοδοτήθηκε με παρεμβάσεις ικανές να διευκολύνουν την Ευρωπαϊκή πορεία της γειτονικής χώρας, πράγμα που θα μπορούσε να εκληφθεί ως μια ευρύτερη πολιτική συμβολή στην εδραίωση της περιφερειακής σταθερότητας.<br /><br />Στην πατρίδα μας, η απολύτως προβλέψιμη συστημική στρατηγική σκέψη, έσπευσε να προσεγγίσει τα διαδραματιζόμενα στα Σκόπια με την διαχρονική επιπολαιότητα που την χαρακτηρίζει και όπως ήταν αναμενόμενο επικέντρωσε την προσοχή της στο μέλλον που επιφυλάσσεται απέναντι στην Συμφωνία των Πρεσπών.<br /><br />Το πρόβλημα όμως με την μικρή Βαλκανική χώρα είναι πολύ ευρύτερο…<br /><br />Και μπορεί τα πολλαπλά αδιέξοδα, με τα οποία βρέθηκε αντιμέτωπη η κυβέρνηση Ζάεφ, να επιτάχυναν τις πολιτικές διεργασίες που καταγράφονται αυτήν την στιγμή στο εσωτερικό της, ωστόσο, η πολιτική ανατροπή η οποία συντελέστηκε, είναι φανερό πως δεν εξαντλείται στα ζητήματα που σχετίζονται με την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, την ανακατανομή ρόλων και εν τέλει την νομή της ίδιας της εξουσίας.<br /><br />Πρόκειται για μια εξέλιξη που συνδέεται άμεσα – και με την σειρά της τις ανατροφοδοτεί έτι περαιτέρω – με δυναμικές ισχυρών εθνικιστικών ανταγωνισμών που είναι διάχυτες στην πολυεθνική κοινωνία των Σκοπίων και των οποίων το γεωγραφικό αποτύπωμα εκτείνεται σε ολόκληρη την Βαλκανική. Ως εκ τούτου, αυτή η εξέλιξη, θα επιδράσει καταλυτικά στην διάχυση της ρευστότητας και στην περαιτέρω ενίσχυση μιας δυναμικής αποσταθεροποίησης στην ευρύτερη περιοχή.<br /><br />Από την άποψη αυτή, αντί να επικεντρώσουμε βιαστικά και αβασάνιστα την προσοχή μας στο μέλλον που επιφυλάσσεται στην Συμφωνία των Πρεσπών, καλό θα είναι να προσπαθήσουμε να διαβάσουμε προσεκτικά τις κρίσιμες παραμέτρους που σχετίζονται με τις πολιτικές ανατροπές που συντελούνται στην γειτονική χώρα. Στο πλαίσιο λοιπόν αυτής της αναγκαίας προσεκτικής ανάγνωσης, θα πρέπει να παρατηρήσουμε τα εξής:<br />Πρώτον: Ο Μακεδονισμός ως εθνική κουλτούρα που διαπερνά στο σύνολό του το σλαβόφωνο κομμάτι του πληθυσμού της γειτονικής χώρας, ήταν πάντα κυρίαρχος, ήταν πάντα παρών και ήταν αυτός που κατά κανόνα – ακόμη και με απροκάλυπτη καταφυγή στην δολιότητα – σηματοδότησε την ασυνεπή (απέναντι στα προβλεπόμενα της Συμφωνίας των Πρεσπών) πολιτική συμπεριφορά ΚΑΙ της κυβέρνησης Ζάεβ, ΤΟΣΟ στο εσωτερικό της χώρας, ΟΣΟ ΚΑΙ σε επιλεγμένες διεθνείς παρεμβάσεις της.<br /><br />Δεν πρόκειται επομένως για ένα φαινόμενο που το αναβιώνει η πιθανότητα πρωθυπουργοποίησης του Χρίστιαν Μίτσκοσκι στο πλαίσιο ενός νέου κυβερνητικού σχήματος που θα προκύψει από μια πολιτική συμφωνία με άξονα το VMRO-DPMNE.<br />Δεύτερον: Ο Αλβανικός αποσχιστικός Εθνικισμός έχει επίσης μια διαρκή και ισχυρή παρουσία στην πολυεθνική κοινωνία των Σκοπίων. Η ειρηνευτική συμφωνία της Οχρίδας του 2001, ΔΕΝ τον εξάλειψε, και φυσικά ΔΕΝ ακύρωσε την δυναμική του στο Αλβανόφωνο κομμάτι του πληθυσμού.<br /><br />Αυτό που πέτυχε η συμφωνία της Οχρίδας, ήταν να του εξασφαλίσει πίστωση χρόνου προκειμένου να οργανώσει και να ισχυροποιήσει τις πολιτιστικές του δομές, διευρύνοντας ταυτόχρονα την τοπική πολιτική του παρακαταθήκη και διασφαλίζοντας – παράλληλα με αυτό – και σοβαρή εμπειρία πολιτικής και κυβερνητικής διοίκησης στα στελέχη του.<br />Τρίτον: Το κυρίαρχο στοιχείο στην νέα πολιτική πραγματικότητα που διαμορφώνεται, ΔΕΝ είναι η ήττα του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SDSM) στις δημοτικές εκλογές που οδήγησε στην παραίτηση του Ζάεφ. Το κυρίαρχο στοιχείο γύρω από το οποίο οφείλουμε να επικεντρώσουμε την προσοχή μας, είναι οι πολιτικοί όροι μέσα από τους οποίους αναγορεύεται πρωταγωνιστής ο Μίτσκοσκι και το VMRO-DPMNE.<br /><br />Και αυτό που παρατηρούμε, και το οποίο είναι πραγματικά ανησυχητικό γιατί προοιωνίζει εξελίξεις, είναι το γεγονός ότι το εθνικιστικό VMRO-DPMNE εξασφαλίζει την πολιτική στήριξη ΔΥΟ Αλβανικών κομμάτων, της “Συμμαχίας για τους Αλβανούς-Εναλλακτική” και του “BESA” και μαζί με αυτά, εξασφαλίζει την στήριξη ΚΑΙ του Εθνικιστικού Αριστερού κόμματος Levica το οποίο αμφισβητεί ανοικτά την ειρηνευτική συμφωνία της Οχρίδας.<br />Τέταρτον: Το ισχυρό Αλβανικό κόμμα του Αλί Αχμέτι (DUI) επιμένει – προς το παρόν τουλάχιστον – να στηρίζει το ηττηθέν Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (SDSM) του Ζάεφ.<br /><br />Όπως αντιλαμβάνεστε όμως, αυτή η στάση δεν συνιστά «κλειδωμένη» και αμετάβλητη πολιτική συμπεριφορά αλλά τακτικό χειρισμό που συναρτάται ευθέως από τις γενικότερες περιφερειακές εξελίξεις.<br /><br />Αυτός είναι και ο λόγος που αξίζει να προσεχτεί το γεγονός ότι η Αλβανική εθνική μειονότητα σε μια έξυπνη όσο και διορατική κίνηση ΜΑΤ, καταφέρνει να αναδεικνύεται σε παράγοντα παντός καιρού αφού σε κάθε περίπτωση συμμετέχει στο κυβερνητικό σχήμα με αυξημένο χαρτοφυλάκιο απαιτήσεων μέσω των δύο κομμάτων της και την ίδια στιγμή καθηλώνει σε καθεστώς πολλαπλής πολιτικής ομηρίας την αντιπολίτευση στο σύνολό της, μέσω του κόμματος του Αλί Αχμέτι (DUI).<br /><br />Όλα τα παραπάνω είναι διαπιστώσεις κρίσιμες και η σημασία τους είναι ξεχωριστή αφού…<br /><br />Α. Διαδραματίζονται σε ένα περιβάλλον το οποίο, για τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ, έχει πάψει πλέον να αντιμετωπίζεται ως ΧΩΡΑ. Αντιμετωπίζεται ως ΧΩΡΟΣ και δη πολλαπλής χρησιμότητας, μέσω του οποίου εξυπηρετούνται ΤΟΣΟ τα επιθετικά σχέδια σε βάρος της Ρωσίας, ΟΣΟ και η στρατηγική ανάσχεσης της Κινεζικής «εισβολής» στην Ευρωπαϊκή Γεωοικονομία.<br /><br />Β. Η περιφερειακή ατζέντα Κοσσόβου – Σερβίας παραμένει ενεργή, ανατροφοδοτούμενη και ως εκ τούτου ο κίνδυνος διάχυσης της αποσταθεροποιητικής της δυναμικής παραμένει ορατός και με αυξημένες πιθανότητες.<br /><br />Γ. Η Αλβανία κλιμακώνει με διάφορους τρόπους την προώθηση του μεγαλοϊδεατικού της σχεδιασμού και είναι αποδεδειγμένο ότι το Αλβανικό εθνικιστικό αποτύπωμα, ΤΟΣΟ στα Σκόπια ΟΣΟ και αλλού, πειθαρχεί πάντα στις «μητροπολιτικές» οδηγίες.<br /><br />Επίλογος…<br /><br />Ας μην ανησυχούν λοιπόν οι «ευαίσθητοι» της συστημικής στρατηγικής σκέψης. Η συμφωνία των Πρεσπών ΔΕΝ κινδυνεύει από κανενός είδους μονομερή «κατάργηση» (πολύ δε περισσότερο από την όποια πολιτική ηγεσία των Σκοπίων) όπως εξηγήσαμε άλλωστε σε σχετική μας εκπομπή στο <a href="https://www.youtube.com/watch?v=zwsGl23tYZg&t=4936s">βίντεο</a> που επισυνάπτεται (βλέπε σχετικό απόσπασμα από την αρχή έως το 47:06 λεπτό τουλάχιστον). Η Συμφωνία των Πρεσπών, ως παρακολούθημα της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995, είναι η τέλεια γεωπολιτική παγίδα ΤΟΣΟ για την Ελλάδα ΟΣΟ ΚΑΙ για τα Σκόπια, το πανάκριβο τίμημα της οποίας το πληρώνει η Ελλάδα βεβαίως με την απαράδεκτη εκχώρηση του Μακεδονισμού.<br /><br />Η έτσι κι αλλιώς απαράδεκτη Συμφωνία, είναι καταδικασμένη από την φύση της να παραμείνει σε ισχύ, μέχρι τουλάχιστον να επέλθει (πράγμα διόλου απίθανο) ο διαμελισμός και η οριστική διάλυση του γειτονικού υβριδικού κρατικού μορφώματος. Μην ανησυχείτε (όσοι ανησυχείτε)…<br /><br />Η Βαλκανική κινδυνεύει με γενικευμένη ανάφλεξη τώρα που είναι πολλαπλά πιο εύκολο να χαθεί ο έλεγχος στο Κόσσοβο και να κλιμακωθεί ο τυχοδιωκτισμός με την Βουλγαρία. Τα Σκόπια είναι πολύ πιο κοντά στον διαμελισμό προκειμένου τα ιμάτιά τους να διαμελιστούν για τον εξευμενισμό των γειτόνων, παρά στην συνέχιση της αυτοτελούς γεωπολιτικής τους πορείας. Η έκρηξη των αντιπαρατιθέμενων εθνικισμών έρχεται πλέον πολύ πιο κοντά με την ανάδειξη του Μίτσκοσκι στην κυβερνητική εξουσία. Γι αυτό και είναι καιρός η πατρίδα μας να αποκτήσει υπεύθυνη και σοβαρή Βαλκανική πολιτική και στρατηγική σκέψη ικανή να της εξασφαλίσει προβλεψιμότητα εν όψει εξελίξεων που αναμένεται να είναι δραματικές.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Βαλκάνια: Θα είναι μια πιθανή νέα κυβέρνηση Μίτσκοσκι η τελευταία κυβέρνηση των Σκοπίων;

Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Η πολιτική ανατροπή στα γειτονικά Σκόπια δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ήταν μια εξέλιξη απολύτως αναμενόμενη και πέρα απ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μονά ζυγά δικά τους! Οι ΗΠΑ μας νομίζουν για...Αμερικανάκια! Θα μας πασάρουν F-35 που θα ελέγχουν εκείνοι το λογισμικό;

<img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-11/581c21a3-4836-4a24-82c4-417730a41459-1024x684.jpg?itok=qc7avZUq" /><br /><br />Τελικά ο αετός μας φυλάει ή μας κατασπαράζει; Τεράστια οφέλη για εκείνους η “νέα Σούδα” της Αλεξανδρούπολης , ενώ μας εμπλέκουν και στην Μαύρη Θάλασσα πριν από την συνάντηση Πούτιν-Μητσοτάκη<br /><br />Για ...ορντινάτζες τους μας έχουν κατά πως φαίνεται οι Αμερικανοί ιδίως μετά την πρόσφατη επέκταση της ελληνοαμερικανικής συμφωνίας.<br /><br />Αρχικά υπάρχει θέμα με τα μαχητικά αεροσκάφη... Το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ έγραφε τις προάλλες πως αναμένονται Αμερικανοί της Lockheed Martin στο Πεντάγωνο για τα F-35.<br /><br />Για ενδεχόμενη συμμετοχή στο πρόγραμμα των F-35, και ο υπουργός Άμυνας , Νίκος Παναγιωτόπουλος ξεκαθάρισε σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «Real News», ότι η χώρα μας ενδιαφέρεται και ότι αυτό επιβεβαιώνεται από τη σχετική αναφορά που συνοδεύει την υπογραφή της συμφωνίας με τις ΗΠΑ.<br /><br />Πάντως το θέμα δεν είναι καινούριο....Το «κυρίως πιάτο» είχε έρθει στην αεροπορική βάση της Ανδραβίδας, όπου πραγματοποιήθηκε η τελική φάση της πολυεθνικής αεροπορικής άσκησης μεσαίας κλίμακας «Ηνίοχος 2019», με τη συμμετοχή των ΗΠΑ, της Ιταλίας, του Ισραήλ και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων., Εκεί στις ομιλίες τους, ο τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας, Ευάγγελος Αποστολάκης και ο αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα, Τζέφρι Πάιατ, είχαν γίνει λίγο πιο συγκεκριμένοι για το ενδεχόμενο αγοράς των προηγμένων μαχητικών της Lockheed Μartin από την Ελλάδα. «Πέρα από την αναβάθμιση των F16, είμαστε στη διαδικασία να επιλέξουμε και το καινούργιο αεροπλάνο που θα έχει η Ελλάδα, ώστε να μπούμε σιγά σιγά στη νέα γενιά αεροσκαφών», ανακοίνωνε επισήμως ο τότε υπουργός Άμυνας.<br /><br />Και τώρα φτάνουμε στο επόμενο σκαλοπάτι για τα F-35. Μόνο που οι αποκαλύψεις για τα μαχητικά αυτά....πάνε σύννεφο! Οι ΗΠΑ παρακολουθούν όλα τα F-35 με το σύστημα ALIS, λέει η Σιγκαπούρη, όπισθεν ολοταχώς για τα ίδια μαχητικά κάνει η Σουηδία, ενώ η Τουρκία, η οποία τόσο ντόρο έχει κάνει για...δαύτα, τώρα φοβάται ότι σε «ειρηνευτική επιχείρηση» στην Κύπρο οι ΗΠΑ θα κλειδώνουν το σύστημα του F-35, θα ανιχνεύσουν το στίγμα του και θα το καταρρίπτουν.<br /><br />Δηλαδή οι Αμερικανοί πάνε να μας πασάρουν μαχητικά αεροσκάφη που θα ελέγχουν εκείνοι;<br /><br />Οι Αμερικανοί φαίνεται με την λογική του “άρπαγα” να τα θέλουν όλα, μονά ζυγά δικά τους!<br /><br />Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι Αμερικανοί μπλέκουν την Ελλάδα στην Μαύρη Θάλασσα πριν την συνάντηση Πούτιν-Μητσοτάκη! Ελληνικό EMB-145 "προστατεύει" την αμερικανική ναυαρχίδα<br /><br />Και μέσα σε όλα αυτά βέβαια η “νέα Σούδα” Αλεξανδρούπολη και ό,τι άλλο θελήσουν τα αμερικανικά στρατεύματα στην ελληνική επικράτεια.<br /><br />Δεν είναι ένα, δεν είναι δύο, δεν είναι τρία, λοιπόν, τα φαινόμενα και πλέον αναρωτιέται κάθε κοινός νους, εμείς ως χώρα τι κερδίζουμε; Γιατί όλα τα παραπάνω δημιουργούν την απορία αν τελικά ο αμερικανικός αετός μας φυλάει ή μας κατασπαράζει;<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μονά ζυγά δικά τους! Οι ΗΠΑ μας νομίζουν για...Αμερικανάκια! Θα μας πασάρουν F-35 που θα ελέγχουν εκείνοι το λογισμικό;

Τελικά ο αετός μας φυλάει ή μας κατασπαράζει; Τεράστια οφέλη για εκείνους η “νέα Σούδα” της Αλεξανδρούπολης , ενώ μας εμπλέκουν και στην Μαύ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αιματηρή μετάβαση; Ο ρόλος του στρατού μπροστά «στο τέλος της εποχής» Ερντογάν

<img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-11/%CE%95%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%AC%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B7%CE%BC%CE%B1.jpg?itok=b4-t0nng" /><br /><br /><b>Ιωάννης Χάρχαρης</b><br />Ο ρόλος του στρατού στη διαμόρφωση της αυταρχικής εξουσίας του Ερντογάν, δεν αφήνει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας για θετική μεταβολή στη στάση της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα<br /><br />Τον Αύγουστο του 2021, το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας, υπό την προεδρία του Ταγίπ Ερντογάν, αποφάσισε ομόφωνα, χωρίς τυμπανοκρουσίες, ότι, για όσο διάστημα και όταν απαιτηθεί, ο υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ θα αντικαθιστά τον Τούρκο πρόεδρο στα καθήκοντά του.<br /><br />Η απόφαση αυτή ελήφθη 20 περίπου μήνες πριν από τις προεδρικές και τις βουλευτικές εκλογές στην Τουρκία, το 2023, με τον ίδιο τον Ερντογάν, το κόμμα του (ΑKP) και την κυβέρνησή του να βρίσκονται μπροστά στα χαμηλότερα ποσοστά τους από τη θριαμβευτική ανάληψη της εξουσίας από τον Ερντογάν 19 χρόνια πίσω.<br /><br />Στα πρώτα χρόνια του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) που επικεντρώθηκε στις μεταρρυθμίσεις, οι οποίες διήρκεσαν περίπου από όταν ανήλθε στην εξουσία το 2002 έως το 2011, ο τότε πρωθυπουργός Ερντογάν αμφισβήτησε και αποδυνάμωσε τα ιδεολογικά θεμέλια του κοσμικού κατεστημένου της Τουρκίας.<br /><br />Με αυτόν τον τρόπο, περιόρισε τον πολιτικό ρόλο των ηγετικών θεσμών της, δηλαδή του στρατού, της δικαστικής εξουσίας και της πολιτικής γραφειοκρατίας στο πίσω μέρος ενός προγράμματος για την προώθηση της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.<br /><br />Αν και οι ίδιες οι μεταρρυθμίσεις ήταν προοδευτικές, ο λόγος για την ολοένα και πιο αυταρχική στροφή της Τουρκίας οφείλεται εν μέρει στην επισφάλειά τους. Ένα εχθρικό κοσμικό κατεστημένο έδωσε τόσο την ώθηση για την απελευθέρωση, όσο και ίσως και την αναζήτηση του Ερντογάν για απεριόριστη εξουσία αργότερα. Υπό αυτή την έννοια, μπορούμε να μιλήσουμε για ένα «κατεστημένο αποτέλεσμα» που δεν υποχωρεί ποτέ στη λήψη αποφάσεων του Ερντογάν.<br /><br />Αναμφισβήτητα, την τελευταία δεκαετία, η πολιτική τάξη έχει εξασφαλίσει μεγαλύτερο λόγο στον στρατό. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις, ωστόσο, απέτυχαν να αντιμετωπίσουν τις πολιτιστικές και δομικές συνθήκες που παρήγαγαν στρατιωτική κηδεμονία έναντι της πολιτικής εξαρχής. Αντί για υποταγή στην πολιτική κυβέρνηση, οι μεταρρυθμίσεις σχεδιάστηκαν για να εδραιώσουν την πλήρη πίστη στην πολιτική εξουσία.<br /><br />Η έντονη επιθυμία του Ερντογάν, να απελευθερώσει την κυβέρνησή του από το παρελθόν τερματίζοντας την ταραγμένη ιστορία των πραξικοπημάτων της Τουρκίας, τον οδήγησε να εισαγάγει ένα σύστημα φιλοκυβερνητικών διορισμών και προαγωγών με στόχο τη δημιουργία ενός πιστού σώματος αξιωματικών.<br /><br />Μεταφρασμένη σε πραγματική πολιτική, αυτή η πολιτική ισοδυναμούσε με την εκδίωξη των «εχθρών» της κυβέρνησης που ταυτίζονται με το κοσμικό κατεστημένο και την αντικατάστασή τους με στελέχη που υποστήριζαν τον Ερντογάν, τα οποία ήταν συχνά οπαδοί του ισλαμικού ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν.<br /><br />Το 2007, οι λεγόμενες δικαστικές υποθέσεις Ergenekon και αργότερα Sledgehammer, άνοιξαν εναντίον ενός φερόμενου δικτύου στρατιωτικών αξιωματικών και των πολιτών συνεργών τους, κατηγορούμενοι για τον σχεδιασμό μιας σειράς πραξικοπημάτων κατά της κυβέρνησης του AKP.<br /><br />Κρατικοί γραφειοκράτες, συμπεριλαμβανομένων πρώην διοικητών δυνάμεων, πρώην αρχηγός του επιτελείου, έως και το 10 τοις εκατό των στρατηγών του στρατού, καθώς και δεξιοί διανοούμενοι και δημοσιογράφοι ενεπλάκησαν στις συνωμοσίες, γεγονός που βοήθησε να πειστεί ο Ερντογάν και οι σύμμαχοί του, ότι το κοσμικό κατεστημένο ήταν εχθρικό απέναντί ​​τους από την πρώτη μέρα.<br /><br />Αυτή η άποψη, ενισχύθηκε περαιτέρω από την προσπάθεια της στρατιωτικής ανώτατης διοίκησης να εμποδίσει τις προεδρικές εκλογές το 2007 και μια δικαστική υπόθεση υπό την ηγεσία του γενικού εισαγγελέα με στόχο το κλείσιμο του AKP με κατηγορίες κατά της κοσμικότητας τον Μάρτιο του 2008.<br /><br />Οι απειλές από έναν εχθρικό στρατό έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ώθηση της αντιστρατηγικής του Ερντογάν: μια εκτελεστική προεδρία, προσαρμοσμένη για να επιτρέπει τη μαζική διεύρυνση των εκτελεστικών εξουσιών. Ωστόσο, οι υποθέσεις Ergenekon και Sledgehammer δεν θα μπορούσαν να είχαν εκδοθεί χωρίς την υποστήριξη των οπαδών του Γκιουλέν, οι οποίοι είχαν διεισδύσει στις υπηρεσίες ασφαλείας από τη δεκαετία του 1990.<br /><br />Οι σχέσεις μεταξύ του Ερντογάν και των Γκιουλενιστών έπεσαν σε ανοιχτή εχθρότητα το 2013, όταν μέλη του κινήματος κυκλοφόρησαν επιζήμιες τηλεφωνικές συνομιλίες μεταξύ του αρχηγού του AKP και του γιου του, Μπιλάλ Ερντογάν, υπονοώντας εκτεταμένη διαφθορά τόσο στην οικογένεια όσο και στην κυβέρνηση. Σε απάντηση, ένα δικαστικό σώμα που ελέγχεται από τον Ερντογάν, άρχισε να ανατρέπει τις ετυμηγορίες Ergenekon και Sledgehammer.<br /><br />Το νόημα των αθωωτικών αποφάσεων ήταν ξεκάθαρο. Αντιμέτωπος με μια σοβαρή απειλή από τους Γκιουλενιστές, ο Ερντογάν έκανε για άλλη μια φορά μια «αντίστροφη συμφωνία», αναζητώντας την υποστήριξη των προηγούμενων εχθρών του στον στρατό για να αντιμετωπίσει την αναδυόμενη πρόκληση της διακυβέρνησής του.<br /><br />Για την παλιά φρουρά στην ανώτατη διοίκηση του στρατού, η καταστολή των Γκιουλενιστών επέτρεψε μια εκκαθάριση στη βαθμίδα και το αρχείο προς όφελός τους, ενώ έπαιρνε εκδίκηση στο κίνημα για τον βασικό του ρόλο στη δίωξη του στρατού.<br /><br />Τούτου λεχθέντος, οι υποκείμενες εντάσεις και υποψίες από όλες τις πλευρές παρέμειναν σε ισχύ μέχρι την απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου του 2016, για την οποία ο Ερντογάν κατηγόρησε τους γκιουλενιστές αξιωματικούς, προτού διπλασιάσει την προσέγγισή του με την παλιά φρουρά.<br /><br />Αυτή η νέα συμμαχία διευκολύνθηκε από μια ομάδα ως επί το πλείστον απόστρατων στρατηγών, που παραμερίζουν την ιστορική τους εχθρότητα προς το AKP σε μια προσπάθεια να ανακτήσουν τη χαμένη δύναμη και δόξα. Συχνά αποκαλούμενοι ως Ευρασιανιστές για τις αντιδυτικές τους ιδέες, ένιωθαν ότι είχαν καταστεί ανίσχυροι όπως ακριβώς η αυταρχική πολιτική τους φιγούρα είχε αρχίσει να ανεβαίνει διεθνώς. Τώρα είδαν μια ευκαιρία.<br /><br />Ομοίως, το ακροδεξιό Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος (MHP), που παλεύει στις κάλπες και ποτέ δεν ήταν αρκετά μεγάλο για να πάρει την εξουσία, έριξε την πλήρη υποστήριξή του πίσω από το ΑΚΡ, αψηφώντας την προηγούμενη κριτική για να γίνει εταίρος συνασπισμού στις κυβερνήσεις του Ερντογάν μετά το 2016.<br /><br />Αυτές οι δυνάμεις αποτελούν τον ημιφασιστικό χαρακτήρα του σημερινού καθεστώτος του Ερντογάν. Έχουν το πάνω χέρι σε βασικούς τομείς πολιτικής, διαμορφώνοντας το εσωτερικό πολιτικό τοπίο και την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, ενώ κάνουν σημαντικούς διορισμούς στον στρατό. Σε αντάλλαγμα, δίνουν τη δυνατότητα στον Ερντογάν να καταπατά τα ατομικά δικαιώματα, τους συνταγματικούς περιορισμούς και τη δικαστική ανεξαρτησία.<br /><br />Πάνω από μισή δεκαετία μετά τη δίωξη και την καταδίκη τους, ο Ερντογάν εξαρτάται περισσότερο από ποτέ από την παλιά φρουρά του στρατιωτικού ανώτατου διοικητή.<br /><br /> Η εικόνα του Τούρκου προέδρου δείχνει έναν άνθρωπο πάσχοντα. Και μόνον αυτό το γεγονός, οδηγεί πολλούς στο συμπέρασμα ότι η Τουρκία βρίσκεται μπροστά «στο τέλος εποχής» για τον Ερντογάν.<br /><br />Καθώς η Τουρκία στο τέλος εποχής Ερντογάν καταρρέει οικονομικά και αυξάνεται η απομόνωσή της από τη Δύση, οι Ευρωπαίοι «φίλοι» της, κυρίως, ανεξαρτήτως τουρκικού κόμματος στην εξουσία, δεν θα την αφήσουν να χαθεί. Με τα διμερή οικονομικά συμφέροντα πάντα στην πρώτη γραμμή, οι δυτικοί «φίλοι» της θα τη στηρίξουν και θα κάνουν πάντα τα στραβά μάτια απέναντι στην Κύπρο και στο Αιγαίο.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αιματηρή μετάβαση; Ο ρόλος του στρατού μπροστά «στο τέλος της εποχής» Ερντογάν

Ιωάννης Χάρχαρης Ο ρόλος του στρατού στη διαμόρφωση της αυταρχικής εξουσίας του Ερντογάν, δεν αφήνει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας για θετική...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα “πυρηνικά των φτωχών” – Μείζων απειλή οι τουρκικοί βαλλιστικοί πύραυλοι

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/11/pyravloi-kasigra-1.jpg" /><br /><b><br />Γκαρτζονίκας Παναγιώτης</b><br />Η απειλή που συνιστούν οι τουρκικοί βαλλιστικοί πύραυλοι επιβάλλουν την εξέταση της προμήθειας αντίστοιχων πυραύλων από την Ελλάδα. Βαλλιστικός πύραυλος είναι κάθε πύραυλος που βασίζεται στο αεροδυναμικό του σχήμα για την ανύψωση και στη συνέχεια ακολουθεί βαλλιστική τροχιά όταν τερματίζεται η ώση. Οι βαλλιστικοί πύραυλοι διακρίνονται σε τακτικούς με βεληνεκές μέχρι 300 χλμ. και σε στρατηγικούς μικρού βεληνεκούς (από 300 έως 1.000 χλμ). Οι κατηγορίες μεγαλύτερου βεληνεκούς δεν θα μας απασχολήσουν εδώ.<br /><br />Οι βαλλιστικοί πύραυλοι δίνουν τη δυνατότητα προβολής ασύμμετρης αεροπορικής ισχύος από μακρινές ή πολύ μακρινές αποστάσεις, με χρόνο προειδοποίησης μικρότερο από εκείνο των αεροσκαφών. Η κατοχή βαλλιστικών πυραύλων που μπορούν να προσβάλουν στόχους πέρα από τα εθνικά σύνορα και να προκαλέσουν μαζικές καταστροφές, θεωρείται ότι αυξάνει το ανάστημα μιας χώρας στο διεθνές σύστημα.<br /><br />Η μεγάλη δυσκολία αντιμετώπισής τους προσθέτει μεγαλύτερη αξία στην απόκτησή τους. Αυτά τα όπλα προσδίδουν στρατηγικό κύρος στον κάτοχό τους. Τέτοια συστήματα προμηθεύονται ακόμη και χώρες που δεν έχουν πρόθεση να τα χρησιμοποιήσουν, αλλά ενδιαφέρονται να βελτιώσουν την εικόνα που έχουν οι άλλοι για τις στρατιωτικές τους δυνατότητες.<br /><br />Εκτός των άλλων, η πολιτική σημασία των βαλλιστικών πυραύλων είναι ανώτερη από τη στρατιωτική τους αξία. Στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, ο Σαντάμ Χουσεΐν με σχετικά πρωτόγονους πυραύλους Scud, κατάφερε να προκαλέσει τεράστια αναστάτωση στο Ισραήλ και να απειλήσει την πολιτική συνοχή της συμμαχίας που είχαν δημιουργήσει οι Αμερικανοί.<br /><br />Οι βαλλιστικοί πύραυλοι προσφέρουν φθηνότερη (cost-effective) εναλλακτική λύση σε σύγκριση με το αεροσκάφος, ενώ υπό μία άλλη έννοια θεωρούνται τα “πυρηνικά των φτωχών”. Σημαντικοί αριθμοί βαλλιστικών πυραύλων μπορούν να αγορασθούν στην τιμή ενός ή δύο σύγχρονων τεχνολογικά αεροσκαφών, χωρίς το συνακόλουθο κόστος της εκπαίδευσης, εγκατάστασης και συντήρησης. Η επένδυση σε μεγάλους αριθμούς βαλλιστικών πυραύλων ίσως έχει μεγαλύτερη αντισταθμιστική αξία από την ισάξια επένδυση σε επανδρωμένα συστήματα. Το ότι πολλές χώρες έχουν αποκτήσει τέτοια συστήματα οφείλεται και στην ευκολία αγοράς τους, καθόσον διατίθενται πολλά στη διεθνή αγορά.<br /><br />Οι τουρκικοί βαλλιστικοί πύραυλοι<br /><br />Η Τουρκία ξεκίνησε το πυραυλικό της πρόγραμμα από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 σε συνεργασία με την Κίνα και το Πακιστάν. Τα πυραυλικά συστήματα που απέκτησε εδώ και 20 περίπου χρόνια, καθώς και εκείνα που πρόκειται να αποκτήσει στο μέλλον με τη συνέχιση του πυραυλικού της προγράμματος, της δίνουν πρωτοφανείς δυνατότητες και όχι μόνο προσβολής στόχων. Τα συστήματα αυτά ανήκουν σε δύο κατηγορίες: στους βαλλιστικούς πυραύλους μικρού βεληνεκούς Yildirim και BORA και στους μεγάλου διαμετρήματος πολλαπλούς εκτοξευτές πυραύλων Kasirga.<br /><br />Παρότι οι τελευταίοι τεχνικά δεν είναι βαλλιστικοί πύραυλοι, πρέπει να ενταχθούν στην ίδια κατηγορία με τους βαλλιστικούς πυραύλους εξαιτίας του γεγονότος ότι το μέγεθος, η τροχιά, η εκρηκτική κεφαλή και οι στόχοι είναι παρόμοιοι με εκείνα των βαλλιστικών πυραύλων μικρού βεληνεκούς. Οι μεγάλου διαμετρήματος πολλαπλοί εκτοξευτές πυραύλων διαφέρουν από τους βαλλιστικούς πυραύλους μικρού βεληνεκούς, καθώς δεν διαθέτουν ενσωματωμένη καθοδήγηση (ελεύθερη πτήση), αντισταθμίζοντας αυτή την αδυναμία τους με την εκτόξευση μεγάλου όγκου πυρός εναντίον ενός στόχου.<br /><br />Δεν συμπεριλαμβάνουμε εδώ τους πυραύλους ATACMS που διαθέτει και η Ελλάδα, επειδή το βεληνεκές τους είναι μόνο 175 χλμ. Οι αριθμοί από κάθε κατηγορία δεν είναι δημόσια γνωστοί, εντούτοις είναι βέβαιο ότι η Τουρκία με την πάροδο του χρόνου, αυξάνει τον αριθμό τους και βελτιώνει τις επιδόσεις τους. Οι πύραυλοι της Τουρκίας μπορούν να απειλήσουν όχι μόνο αστικά κέντρα στα νησιά και την ηπειρωτική Ελλάδα αλλά και την ίδια την Αθήνα και είναι θέμα χρόνου να καλύψουν όλη την ελληνική επικράτεια.<br /><br />Επειδή η πολιτική τους σημασία είναι ανώτερη από τη στρατιωτική τους αξία, χρειάζεται να εξετασθούν πρώτα οι πολιτικές επιπτώσεις και κατόπιν οι στρατιωτικές. Αιτία είναι ότι οι πρώτες ενδέχεται να επηρεάσουν τις δεύτερες, όπως για παράδειγμα η εκτροπή εξόδων αεροσκαφών για την αντιμετώπιση των βαλλιστικών πυραύλων. Εφόσον ο πολιτικός πανικός ή και εκφοβισμός που αντιπροσωπεύει η απειλή χρήσης βαλλιστικών πυραύλων είναι σημαντικότερος από την πραγματική στρατιωτική τους αξία, ο επιτιθέμενος είναι εύκολο να μπει στον πειρασμό να χρησιμοποιήσει αυτά τα όπλα εναντίον αστικών και βιομηχανικών κέντρων.<br /><br />Αν οι συμβατικές κεφαλές των πυραύλων αντικατασταθούν με αντίστοιχες πυρηνικές, βιολογικές ή χημικές, τότε είναι ευνόητο ότι ο κίνδυνος που θέτει η απειλή πολλαπλασιάζεται. Ωστόσο, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η Τουρκία δεν χρειάζεται να αποκτήσει μεγαλύτερο αριθμό πυραύλων για να απειλήσει αποτελεσματικά τη χώρα μας και να πετύχει πολιτικούς σκοπούς.<br />Αιφνιδιαστικά πλήγματα<br /><br />Οι βαλλιστικοί πύραυλοι ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν αυτόνομα, ή σε συνδυασμό με άλλα οπλικά συστήματα. Η απόκτηση βαλλιστικών πυραύλων μεγαλύτερου ακόμα βεληνεκούς (260 χλμ και άνω), της προσδίδει τη δυνατότητα να εξαπολύσει αιφνιδιαστικά χτυπήματα εναντίον πολιτικών και στρατιωτικών στόχων, όπως σε μεγάλα αστικά κέντρα, στη βιομηχανική καρδιά της χώρας, στο ναύσταθμο, σε αεροδρόμια κλπ. Τα αποτελέσματα δε μίας τέτοιας εξέλιξης, εκτός της επιχειρησιακής τους σημασίας, θα έχουν και τεράστια ψυχολογική επίδραση.<br /><br />Οι χώρες που διαθέτουν βαλλιστικούς πυραύλους τους χρησιμοποιούν ως συστήματα για στρατηγικά αποτελέσματα και το ίδιο πιθανόν να κάνει και η Τουρκία. Συνεπώς, η απόφαση χρησιμοποίησής τους θα ληφθεί σε πολιτικό επίπεδο. Το πιθανότερο είναι οι διαταγές και τα στοιχεία των στόχων να διαβιβάζονται μέσω των σταθερών εθνικών επικοινωνιακών διαύλων παρά μέσω αντιστοίχων κινητών τακτικών διαύλων.<br /><br />Οι πυροβολαρχίες βολής θα κατευθύνουν τους εκτοξευτές από τις προστατευμένες θέσεις τους στις θέσεις εκτόξευσης, να βάλουν τους πυραύλους και κατόπιν να επιστρέψουν στις προστατευμένες θέσεις, ή να κινηθούν σε άλλες. Το πιθανότερο είναι όλα αυτά να λάβουν χώρα τη νύχτα και σε περιόδους άσχημων καιρικών συνθηκών, για να μειωθεί η αποτελεσματικότητα των αντίπαλων αντιμέτρων.<br /><br />Συνοψίζοντας, με τις νέες πυραυλικές δυνατότητες, οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις αποκτούν υπεροχή κατά τη μάχη έναντι του φίλιου πυροβολικού και επιπλέον αποκτούν δυνατότητες προσβολής στόχων σε βάθος, στα παραγωγικά και βιομηχανικά κέντρα της χώρας. Τέλος, δημιουργούν προϋποθέσεις αποδέσμευσης μέρους του αεροπορικού τους δυναμικού, από την υποστήριξη του αγώνα στην ξηρά και διάθεσής του επ’ ωφελεία των αεροπορικών επιχειρήσεων.<div><br />Τα “πυρηνικά” των φτωχών<br /><br />Η Ελλάδα χρειάζεται να εξετάσει σοβαρά, αν δεν το έχει ήδη κάνει, αν πρέπει να προχωρήσει στην προμήθεια βαλλιστικών πυραύλων, ικανών να προσβάλουν την επικράτεια της Τουρκίας σε ικανό βάθος και αρχικά τουλάχιστον τα κύρια αστικά κέντρα. Σαφώς και είναι επιβεβλημένο να προηγηθεί ανάλυση όλων των παραγόντων που επηρεάζουν το ζήτημα, πολιτικών, στρατιωτικών και οικονομικών.<br /><br />Οι πύραυλοι μπορούν να λειτουργήσουν αφενός μεν αποτρεπτικά για να μην χρησιμοποιήσει η Τουρκία τους δικούς της, αφετέρου δε επιθετικά για την υποστήριξη των αμυντικών πάντα πολιτικών σκοπών της χώρας. Η προσβολή της εχθρικής επικράτειας με πυραύλους δεν μπορεί να υποκατασταθεί με το ίδιο κόστος και τους ίδιους κινδύνους από την αεροπορία και αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που συνηγορεί στην απόκτησή τους.<br /><br />Η προμήθεια πυραύλων προφανώς δεν είναι κάτι που είναι δυνατόν να υλοποιηθεί άμεσα, όταν υπάρχουν άλλες άμεσες και πιεστικές ανάγκες. Πάντως και η Τουρκία δεν απέκτησε τέτοια συστήματα από τη μια ημέρα στην άλλη. Απαιτείται, όμως, λεπτομερής σχεδιασμός και προσεκτικά βήματα από τώρα ώστε να υλοποιηθεί κάποια στιγμή στο μέλλον. Είναι δυνατόν κανείς να αντιτάξει ότι η Ελλάδα οφείλει να μην προχωρήσει σε μια τέτοια ενέργεια, επειδή θα επιδεινώσει τον ανταγωνισμό των εξοπλισμών με την Τουρκία, τον οποίο τελικά η Ελλάδα δεν θα είναι σε θέση να παρακολουθήσει.<br /><br />Εν πρώτοις, δεν είναι η Ελλάδα που οδηγεί την “κούρσα” των εξοπλισμών, αλλά η Τουρκία. Όταν η Τουρκία την τελευταία δεκαπενταετία έχει κάνει τέτοιο εξοπλιστικό άλμα, δεν είναι δυνατόν να αντισταθμίσουμε το χάσμα, αγοράζοντας μόνο τυφέκια. Δεύτερον, μια τέτοια κίνηση είναι κατά κύριο λόγο αποτρεπτική. Τέλος, είναι ανάγκη να συνειδητοποιηθεί ότι η ισχύς πυρός, με την οποία η Τουρκία μπορεί να πλήξει την ελληνική επικράτεια είναι τεράστια και μάλιστα προτού καν αρχίσουν οι επιχειρήσεις. Ο τεράστιος αυτός όγκος πυρός μπορεί να παραλύσει τη χώρα, παραλύοντας και τις στρατιωτικές της δυνατότητες.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα “πυρηνικά των φτωχών” – Μείζων απειλή οι τουρκικοί βαλλιστικοί πύραυλοι

Γκαρτζονίκας Παναγιώτης Η απειλή που συνιστούν οι τουρκικοί βαλλιστικοί πύραυλοι επιβάλλουν την εξέταση της προμήθειας αντίστοιχων πυραύλων ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι γύρευε στο Ισραήλ ο υιός Χαφτάρ

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/11/haftar-sadam.png" /><br /><br /><b>Λυκοκάπης Γιώργος</b><br />Σημαντικές εξελίξεις διαδραματίζονται τα τελευταία 24ωρα στην Λιβύη, λίγο πριν την Διάσκεψη που έχει συγκαλέσει ο Γάλλος πρόεδρος στο Παρίσι, εν μέσω και του παιχνιδιού εξουσίας που μαίνεται στο εσωτερικό της λιβυκής πρωτεύουσας. Σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, στην αντιπροσωπεία του Χαλίφα Χαφτάρ που επισκέφτηκε το Ισραήλ, μετείχε και ο ίδιος ο γιος του Λίβυου στρατηγού, Σαντάμ.<br /><br />Ο γιος του ισχυρού άνδρα της Ανατολικής Λιβύης, φέρεται να έφτασε στο Τελ Αβίβ με το αεροσκάφος Dassault Falcon που χρησιμοποιεί ο πατέρας του και στενοί συνεργάτες του για τις μετακινήσεις τους. Δεν είναι η πρώτη φορά που το όνομα του Σαντάμ Χαφτάρ εμπλέκεται σε μυστικές συναντήσεις με τους Ισραηλινούς. Τον περασμένο Απρίλιο, σύμφωνα με την Jerusalem Post, είχε συναντήσει στελέχη του ισραηλινού υπουργείου Πληροφοριών.<br /><br />Είναι άγνωστο τι διεμηνύθη στην συνάντηση του υιού Χαφτάρ με τους Ισραηλινούς. Δεν αποκλείεται όμως να συζητήθηκε η προοπτική εξομάλυνσης των διπλωματικών σχέσεων Λιβύης και Ισραήλ, σε περίπτωση εκλογής του Χαφτάρ. Ο Χαλίφα Χαφτάρ ανακοίνωσε τον περασμένο Σεπτέμβριο ότι αποχωρεί για τρεις μήνες από τα στρατιωτικά του καθήκοντα, μία κίνηση που ερμηνεύτηκε ως προμήνυμα της υποψηφιότητας του. Εξάλλου, το χρονικό διάστημα που θα “κρεμάσει” την στολή του ο Χαφτάρ, συμπίπτει ακριβώς με τις προγραμματισμένες εκλογές στην Λιβύη.<br /><br />Βέβαια, καθώς ο Χαλίφα Χαφτάρ είναι πλέον 77 ετών και βαρύνεται με πολλές κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου την περίοδο που πολιορκούσε την Τρίπολη, δεν αποκλείεται πως σκέφτεται να ανοίξει τελικώς τον δρόμο για το alter ego του, τον Σαντάμ, έστω και αν οι “κακές γλώσσες” στην Λιβύη αναφέρονται σε σκάνδαλα και στην πολυτελή ζωή του υιού Χαφτάρ, κάτι μάλλον σύνηθες στον αραβικό κόσμο.<div><br />Χαφτάρ υπέρ Ισραήλ<br /><br />Στην πραγματικότητα οι επαφές Χαφτάρ και Ισραήλ δεν πρέπει να προκαλούν εντύπωση. Από όταν οι δυνάμεις του πολιορκούσαν την Τρίπολη, ο Λίβυος στρατηγός είχε ζητήσει την συνδρομή του Ισραήλ στην προσπάθεια του να ανατρέψει την κυβέρνηση Σαράτζ, λέγοντας πως έχουν έναν «κοινό εχθρό»: την επιρροή του Ερντογάν στην Τρίπολη!<br /><br />Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης έβριθαν αναφορών για ισραηλινά οπλικά συστήματα που έφταναν στα χέρια των δυνάμεων του Χαφτάρ και για πράκτορες της Μοσάντ που εκπαίδευαν τους μαχητές και τους μισθοφόρους του. Εξάλλου, είναι η ίδια η μυθιστορηματική φυσιογνωμία του Λίβυου στρατηγού, ο οποίος από “αγαπημένο παιδί” του συνταγματάρχη Καντάφι εξελίχθηκε σε ορκισμένο εχθρό του και υπήρξε για χρόνια ο άνθρωπος της CIA στην Λιβύη, που δείχνουν πως είναι ικανός για οποιαδήποτε μεταστροφή.<br /><br />Μάλιστα, ο ισραηλινός τύπος εκτιμά πως αν έρθει στην εξουσία η οικογένεια Χαφτάρ, θα επιδιώξει διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ, στα πλαίσια των Συμφωνιών του Αβραάμ που υπέγραψαν μέσα σε λίγους μήνες τέσσερα αραβικά κράτη, αναγνωρίζοντας το εβραϊκό κράτος. Πρώτο από αυτά ήταν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που υπήρξαν ένας από τους υποστηρικτές του Λίβυου στρατηγού κατά την πολιορκία της Τρίπολης. Σύμμαχος του Χαφτάρ είναι επίσης η Αίγυπτος, η πρώτη αραβική χώρα που αναγνώρισε το Ισραήλ, η παρέμβαση της οποίας ήταν καταλυτική για την αποτροπή της αντεπίθεσης των δυνάμεων της Τρίπολης στην Σύρτη, που σχεδίαζε η Τουρκία με τις δυνάμεις της Τρίπολης.<br /><br />Σύμμαχος του Χαφτάρ είναι και η Σαουδική Αραβία που εκτιμάται από τους Αμερικανούς πως είναι θέμα χρόνου να αναγνωρίσει και αυτή το Ισραήλ, όταν αναλάβει ο πρίγκηπας διάδοχος του θρόνου Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, ο οποίος θεωρείται ως ο “ιθύνων νους” των Συμφωνιών του Αβραάμ, που σήμαναν μία ιστορική αλλαγή σελίδας στην Μέση Ανατολή.<br /><br />Με το… κοστούμι του πολιτικού<br /><br />Σε όλη την διάρκεια του εμφυλίου ο Χαφτάρ όμνυε στον αραβικό εθνικισμό, εκστρατεύοντας κατά της τουρκικής επιρροής στην Τρίπολη και του πολιτικού Ισλάμ, που μέσω της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και των ισλαμικών παραστρατιωτικών ομάδων υποστήριζαν την κυβέρνηση Σαράτζ. Τώρα, η Μουσουλμανική Αδελφότητα μετέχει στην μεταβατική κυβέρνηση και οι ισλαμιστές μισθοφόροι, συνεπικουρούμενοι από τα τουρκικά στρατεύματα που εδρεύουν στην Τρίπολη, δεν έχουν καμία διάθεση να αποχωρήσουν, παρά τις διεθνείς πιέσεις.<br /><br />Αν και τελικώς απέτυχε να καταλάβει την Τρίπολη, ο Χαφτάρ έδειξε πως παραμένει κυρίαρχος στην ανατολική πλευρά της χώρας, ειδικά σε όσους του βιάστηκαν να τον “ξεγράψουν”, προκρίνοντας την στήριξη του πολιτικού συμμάχου του, του προέδρου του λιβυκού κοινοβουλίου Αγκίλα Σάλεχ. Η μη εκλογή του θεωρούμενου “φαβορί” Σάλεχ στην ηγεσία της μεταβατικής κυβέρνησης τον περασμένο Φεβρουάριο, ήταν μία δυναμική επανεμφάνιση του Χαφτάρ, καθώς ο Λίβυος στρατηγός φέρεται να είχε δώσει “γραμμή” στους υποστηρικτές του να “μαυριστεί” ο πολιτικός του σύμμαχος, γεγονός που οδήγησε στην εκλογή των outsider Ντεϊμπά και Μένφι.<br /><br />Ίσως δεν είναι τυχαίες οι νέες ρητορικές επιθέσεις της Τουρκίας και των Λίβυων συμμάχων τους κατά του Ισραήλ και του Χαφτάρ. Ο Ερντογάν απείλησε πως θα μποϋκοτάρει την Διάσκεψη του Παρισίου για την Λιβύη, αν (μεταξύ άλλων) προσκληθεί και το Ισραήλ, όταν ο Γάλλος πρόεδρος δεν έχει ακόμα απευθύνει επίσημη πρόσκληση στο Τελ Αβίβ. Οι Λίβυοι σύμμαχοι του Τούρκου προέδρου απειλούν ανοιχτά με εμφύλιο αν ο Χαφτάρ έλθει στην εξουσία, έστω και με το… κοστούμι του πολιτικού, με τα σενάρια της διχοτόμησης της Λιβύης να έρχονται και πάλι στο προσκήνιο.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τι γύρευε στο Ισραήλ ο υιός Χαφτάρ

Λυκοκάπης Γιώργος Σημαντικές εξελίξεις διαδραματίζονται τα τελευταία 24ωρα στην Λιβύη, λίγο πριν την Διάσκεψη που έχει συγκαλέσει ο Γάλλος π...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκικά πλοία 6 φορές ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ έλεγχο στη Λιβύη, η Ευρώπη τίποτα;

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/01/GERMANY-NAVY-AUGSBURG-FRIGATE-OPERATION-SOFIA-790x400.jpg" /><br /><br />«Καίει» την Άγκυρα η έκθεση Οκτωβρίου της ευρωπαϊκής επιχείρησης «Irini» για την εφαρμογή της απόφασης του ΟΗΕ για εμπάργκο όπλων στη Λιβύη. Όπως επισημαίνεται από την έναρξή της, η επιχείρηση «Irini» έχει επιβιβαστεί και επιθεωρήσει 20 ύποπτα πλοία. Ένα από τα 20 σκάφη εξετράπη σε λιμάνι κράτους μέλους της ΕΕ όπου κατασχέθηκε το φορτίο του. Σε έξι περιπτώσεις, ένα κράτος (Τουρκία) αρνήθηκε τη συγκατάθεση για επιβίβαση και επιθεώρηση ύποπτων σκαφών.<br /><br />Συνολικά 4.498 εμπορικά πλοία έχουν διερευνηθεί ενώ σε 201 πλοία έχουν γίνει επισκέψεις με τη συγκατάθεση του πλοιάρχου τους (οι λεγόμενες φιλικές προσεγγίσεις). Επιπλέον, η επιχείρηση «Irini» ερεύνησε 634 ύποπτες πτήσεις, 25 αεροδρόμια και 16 λιμάνια και παρείχε 31 ειδικές εκθέσεις στην Ομάδα Εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ για τη Λιβύη, 26 από τις οποίες αναφέρονταν σε παραβιάσεις ή πιθανές παραβιάσεις του εμπάργκο όπλων και των δραστηριοτήτων παράνομου εμπορίου πετρελαίου στη Δύση και στα Ανατολικά της χώρας.<br /><br />Επίσης, η επιχείρηση εξέδωσε στις αρμόδιες υπηρεσίες επιβολής του νόμου 51 συστάσεις επιθεώρησης ύποπτων σκαφών σε λιμάνια των κρατών μελών της ΕΕ, εκ των οποίων οι 42 πραγματοποιήθηκαν. Ειδικότερα, κατά τον μήνα Οκτώβριο, η επιχείρηση «Ιrini» διερεύνησε 496 εμπορικά πλοία μέσω ασυρμάτου (από 4.498), πραγματοποίησε 18 επισκέψεις σε πλοία με τη συγκατάθεση του πλοιάρχου (από 201). Τον Οκτώβριο, η Επιχείρηση παρακολούθησε επίσης 22 ύποπτες πτήσεις (από τις 634) και συνέχισε να παρακολουθεί 25 αεροδρόμια και 16 λιμάνια (και τερματικούς σταθμούς πετρελαίου).<br /><br />Παράλληλα, η Επιχείρηση εξέδωσε 5 (από τις 51) συστάσεις επιθεώρησης ύποπτων σκαφών σε λιμάνια κρατών μελών της ΕΕ ενώ 2 (από τις 42) ολοκληρώθηκαν. Όλες οι επιθεωρήσεις ή οι φιλικές προσεγγίσεις πραγματοποιούνται πάντα σύμφωνα με το σχετικό πλαίσιο των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και με πλήρη σεβασμό του διεθνούς δικαίου.<br /><br />Το βασικό καθήκον της εν λόγω επιχείρησης είναι η εφαρμογή του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ στη Λιβύη. Στα δευτερεύοντα καθήκοντα συμπεριλαμβάνεται η εντολή να συμβάλει στην εφαρμογή των μέτρων του ΟΗΕ για την πρόληψη της παράνομης εξαγωγής πετρελαίου από τη Λιβύη, στη διακοπή ενός επιχειρηματικού μοντέλου των δικτύων εμπορίας ανθρώπων, στην ανάπτυξη ικανοτήτων και την εκπαίδευση της λιβυκής Ακτοφυλακής και του Ναυτικού. Η επιχείρηση «Irini» είναι ο μόνος διεθνής παράγοντας που εφαρμόζει τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ σχετικά με το εμπάργκο όπλων στη Λιβύη και το κάνει με αποτελεσματικό, αμερόληπτο και ισορροπημένο τρόπο, αναφέρει η ανακοίνωση.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκικά πλοία 6 φορές ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ έλεγχο στη Λιβύη, η Ευρώπη τίποτα;

«Καίει» την Άγκυρα η έκθεση Οκτωβρίου της ευρωπαϊκής επιχείρησης «Irini» για την εφαρμογή της απόφασης του ΟΗΕ για εμπάργκο όπλων στη Λιβύη....

Διαβάστε την συνέχεια