Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016

Ο Χάρτης των Πολέμων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirPGfGt0Rdm61vZs_eMdLYqZiFE0bDqwO5tiHUBTHqIbN0T36Kz6TnjPaECellzT7_1H6uNX_MN0wzwZFVeFk3KXEx59MT86UkW5gGDDSaK9B_6gwfOkOLwglQYltE4ncOUxUu7vkK7XQ/s1600/the+global+natural+gas+market.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="484" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirPGfGt0Rdm61vZs_eMdLYqZiFE0bDqwO5tiHUBTHqIbN0T36Kz6TnjPaECellzT7_1H6uNX_MN0wzwZFVeFk3KXEx59MT86UkW5gGDDSaK9B_6gwfOkOLwglQYltE4ncOUxUu7vkK7XQ/s640/the+global+natural+gas+market.jpg" width="640" /></a></div>
 
<a href="http://sputniknews.com/infographics/20100426/158748785.html" target="_blank">Sputnik</a> 
Ο χάρτης του Ρωσικού πρακτορείου Sputnik,  αποτελεί πραγματικά μία καταπληκτική απεικόνιση των πολέμων του 21ου αιώνα. Ένας χάρτης που πραγματικά διευκολύνει πολύ την κατανόηση της σημερινής κατάστασης. Βλέπετε στον χάρτη με μπάρες τους μεγάλους εισαγωγείς φυσικού αερίου, που εισάγουν 600 περίπου δις κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως (στοιχεία 2010), και είναι οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Γαλλία, η Ισπανία, η Τουρκία, η Νότια Κορέα, η Αγγλία και το Βέλγιο. 
 
Βλέπετε επίσης με κύκλους τις χώρες που προμηθεύουν αυτά τα 600 δις κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, και είναι η Ρωσία, ο Καναδάς, η Νορβηγία, η Ολλανδία, η Αλγερία, το Κατάρ, η Νιγηρία, η Ινδονησία και η Μαλαισία. 
 
Τα στοιχεία είναι του 2010 και δεν περιλαμβάνουν το Τουρκμενιστάν και την Αυστραλία που έχουν ανέβει πολύ ως εξαγωγείς, αλλά και την Κίνα, και την Ινδία που έχουν ανέβει πολύ ως εισαγωγείς. Το Ιράν, παρόλο που είναι η 2η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο σε αποθέματα φυσικού αερίου μετά την Ρωσία, δεν εξάγει φυσικό αέριο, γιατί λόγω των κυρώσεων με δυσκολία καλύπτει την δική της εσωτερική ζήτηση. 
 
Οι πόλεμοι κυρίως αφορούν την προμήθεια της Ευρώπης, μέσω των αγωγών από την Βόρεια Αφρική (Μαρόκο, Αλγερία, Τυνησία, Λιβύη), την Τουρκίας και την Ρωσία, αλλά και την προμήθεια της Ανατολικής Ασίας μέσω αγωγών από το Καζακστνάν, το Τουρκμενιστάν, το Αφγανιστάν, και το Πακιστάν. Αν πάνω σε αυτόν τον χάρτη βάλεις και έναν αντίστοιχο χάρτη για το πετρέλαιο μπορείς να εξηγήσεις τους πολέμους μέχρι την τελευταία τους λεπτομέρεια. 
 
Το περίεργο είναι ότι ενώ τον 20ο αιώνα οι πόλεμοι γίνονταν για το πετρέλαιο, τον 21ο αιώνα οι πόλεμοι έχουν ξεσπάσει κυρίως για το φυσικό αέριο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν παίζει ρόλο το πετρέλαιο, στο οποίο ακόμη γίνονται οι μεγάλοι τζίροι. Αλλά όλοι οι αγωγοί από την Αφρική, την Μέση Ανατολή, την Κασπία Θάλασσα και την Ρωσία προς την Ευρώπη και την Ασία, για τους οποίους γίνεται αυτός ο χαμός, είναι αγωγοί φυσικού αερίου. Το φυσικό αέριο είναι η ανερχόμενη δύναμη, είναι πολύ πιο φιλικό στο περιβάλλον, και όταν προμηθεύεται με αγωγούς είναι μία πολύ οικονομική λύση. 
 
<a href="http://iakovosal.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ο Χάρτης των Πολέμων

Sputnik Ο χάρτης του Ρωσικού πρακτορείου Sputnik, αποτελεί πραγματικά μία καταπληκτική απεικόνιση των πολέμων του 21ου αιώνα. Ένας χάρτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Τέλος της Συνεργασίας Ρωσίας-Τουρκίας στον Τομέα της Πυρηνικής Ενέργειας?

Ellada simera 0 Τουρκία 17:32

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfXTTO1Ty-_g8iBuVY04hrjDvjhxPgr5ssD-z5Qub7_KeYbhY_JkGEgQhCJU7Jpvo8yzqoFnBXANip27EqrqSqIslv0KJh4L0Xd5md4NzmjoNwPvorAg0xFHptbQEtIG5KNTTGDzKREZ0/s1600/pyriniko+programa+toyrkias.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfXTTO1Ty-_g8iBuVY04hrjDvjhxPgr5ssD-z5Qub7_KeYbhY_JkGEgQhCJU7Jpvo8yzqoFnBXANip27EqrqSqIslv0KJh4L0Xd5md4NzmjoNwPvorAg0xFHptbQEtIG5KNTTGDzKREZ0/s1600/pyriniko+programa+toyrkias.jpg" /></a></div>
 
Σύμφωνα με το Bulletin of the Atomic Scientists, αβέβαιο είναι το μέλλον του πυρηνικού εργοστασίου που θα κατασκεύαζε η κρατική Ρωσική Rosatom στο Ακούγιου της Τουρκίας. Το έργο υποτίθεται ότι θα ξεκινούσε εντός του 2016, αλλά μετά την κρίση στις σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας δεν είναι βέβαιο ότι όντως θα προχωρήσει. 
 
Η χρηματοδότηση του εργοστασίου θα βασιζόταν στην μέθοδο “build-own-operate” που σημαίνει ότι η Ρωσία θα το χρηματοδοτούσε αποκλειστικά, θα είχε την ιδιοκτησία του εργοστασίου, και θα πουλούσε συγκεκριμένες ποσότητες ηλεκτρικής ενέργειας στην Τουρκία. Οι τιμές στις οποίες θα αγόραζε η Τουρκία ηλεκτρική ενέργεια από το εργοστάσιο θα ήταν προκαθορισμένες για 15 χρόνια, ώστε να είναι εξασφαλισμένη η βιωσιμότητα της επένδυσης. Η επένδυση που θα έκαναν οι Ρώσοι υπολογίζεται σε περίπου 20 δις δολάρια. 
<div>
 
Πολύ ευχάριστο νέο για την Ελλάδα θα είναι να μην προχωρήσει αυτό το εργοστάσιο. Η Τουρκία βέβαια έχει συμφωνήσει και με τους Ιάπωνες να κατασκευάσουν από κοινού πυρηνικό εργοστάσιο στην Σινώπη, στα παράλια του Εύξεινου Πόντου (Μαύρη Θάλασσα). 
 
<a href="http://iakovosal.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Το Τέλος της Συνεργασίας Ρωσίας-Τουρκίας στον Τομέα της Πυρηνικής Ενέργειας?

Σύμφωνα με το Bulletin of the Atomic Scientists, αβέβαιο είναι το μέλλον του πυρηνικού εργοστασίου που θα κατασκεύαζε η κρατική Ρωσική Ro...

Διαβάστε την συνέχεια

Ζώνη Ελευθέρου Εμπορίου ΕΕ-ΗΠΑ: H γεωπολιτική παράμετρος

Ellada simera 0 Ευρώπη, κόσμος, οικονομία 17:06

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6N0LnfQmq05P_wFKQW3fJ9IAMzTCpnhDkHXpg4m3ONHOPK1TgCu6A-Xm-nMUhGEfOmhYyMIiRWBgq7Bz_qKOyWyvIGbt3u-9MwsoifCwP8MJkpVqoGDm0BYAsam5o3wp1_n_YSPJInr0/s1600/ameriki_eyrwpi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6N0LnfQmq05P_wFKQW3fJ9IAMzTCpnhDkHXpg4m3ONHOPK1TgCu6A-Xm-nMUhGEfOmhYyMIiRWBgq7Bz_qKOyWyvIGbt3u-9MwsoifCwP8MJkpVqoGDm0BYAsam5o3wp1_n_YSPJInr0/s1600/ameriki_eyrwpi.jpg" /></a></div>
 
Του Γεωργίου Κ. Φίλη, Ph.D.* Το 2016 αναμένεται να είναι το έτος στο οποίο η γεωπολιτική (αν)ισορροπία των τελευταίων είκοσι τουλάχιστον ετών -από την εποχή των γιουγκοσλαβικών πολέμων και εντεύθεν- θα κορυφωθεί, έτσι ώστε ο πλανήτης να περάσει σταδιακά σε μία νέα κατάσταση και σε ένα νέο διεθνές καθεστώς, το οποίο δεν θα θυμίζει σε τίποτα τον διπολισμό του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα, αλλά και θα είναι λιγότερο χαοτικό από το πολυπολικό καθεστώς του δευτέρου μισού του 19ου αιώνα. Πέραν των καθαρά παιγνίων ισχύος έτσι όπως αυτά εκτυλίσσονται στην -κατά Μακίντερ- «Παγκόσμια Νήσο» (Ευρασία & Αφρική) και επικεντρώνονται αυτή την περίοδο στην ευρύτερη περιοχή του υδάτινου άξονα Μαύρη Θάλασσα-Στενά-Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειος, ένα -από πρώτη άποψη- οικονομικό παίγνιο μεταξύ ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) αναμένεται, εάν και εφόσον ευοδωθεί, να επιφέρει όχι μόνο οικονομικές αλλά και γεωπολιτικές αλλαγές πρώτου μεγέθους στην περιοχή ενδιαφέροντος. Το παίγνιο αυτό δεν είναι άλλο από την περίφημη διαπραγμάτευση των Βρυξελλών με την Ουάσιγκτον για τη δημιουργία μίας Ζώνης Ελευθέρου Εμπορίου (ΖΖΕ) στον βόρειο Ατλαντικό -μεταξύ των δύο εμπλεκομένων πλευρών- και που έχει λάβει την ονομασία TTIP (Transatlantic Trade & Investment Partnership). Ποια εκτιμάται πως θα είναι η γεωπολιτική «παράπλευρη απώλεια» εάν και εφόσον η συγκεκριμένη διαπραγμάτευση ολοκληρωθεί επιτυχώς και η TTIP υλοποιηθεί; Ο μεγάλος χαμένος σε γεωπολιτικό κυρίως επίπεδο από μία τέτοια συμφωνία αναμένεται να είναι η Ρωσία. Πριν όμως εξηγηθεί η συγκεκριμένη παρατήρηση καλό θα ήταν να διευκρινιστούν κάποια «τεχνικά» θέματα αναφορικά με το τι ακριβώς εννοούμε με την έννοια «Ζώνη Ελευθέρου Εμπορίου» έτσι ώστε το επιχείρημα να γίνει πιο κατανοητό. Τρία σημεία αξίζουν σχολιασμό. Η Ζώνη Ελευθέρου Εμπορίου με μία ματιά Σημείο πρώτο, η ΖΕΕ σε γενικές γραμμές θεωρείται η πρώτη, δηλαδή η πλέον «απλή» και «χαλαρή» οικονομική ενοποίηση μεταξύ κρατών ή/και διεθνών οργανισμών. Για την ιστορία να αναφέρουμε πως εάν κάποια κράτη θέλουν να δημιουργήσουν μία οικονομική ένωση πρώτα δημιουργούν ΖΖΕ μετά προχωρούν στην λεγόμενη «Τελωνιακή Ένωση» (Customs Union) και τέλος στη δημιουργία της «Κοινής Αγοράς» (Common Market), η οποία μπορεί στην πλέον εξελιγμένη της μορφή να μετατραπεί και σε μία Νομισματική Ένωση (Common Currency Area). Το 90% περίπου των περιφερειακών οικονομικών ενώσεων είναι της μορφής της ΖΕΕ, με μόλις το 10% να αποτελούν Τελωνιακές Ενώσεις και την ΕΕ να αποτελεί το μόνο παράδειγμα Κοινής Αγοράς και μάλιστα της πλέον εξελιγμένης μορφής αφού στους κόλπους της έχει αναπτύξει και μία Νομισματική Ένωση. Όπως μπορεί να γίνει αντιληπτό η πλειοψηφία των υπαρχουσών συμφωνιών είναι της μορφής της ΖΕΕ επειδή αυτή είναι η πλέον απλή πρωταρχική μορφή με τις λιγότερες δεσμεύσεις -σε νομικό, οικονομικό και πολιτικό επίπεδο- αλλά είναι κοινός τόπος πως οι περισσότερες ΖΕΕ από την ιδρυτική τους διακήρυξη μιλάνε για το όραμα της δημιουργίας Κοινής Αγοράς στο απώτερο μέλλον. Το δεύτερο σημείο στο οποίο θα πρέπει κάποιος να σταθεί είναι το γεγονός πως για να δικαιολογηθεί η δημιουργία μεταξύ δύο ή και περισσότερων κρατών τέτοιων μορφών οικονομικής εξάρτησης θα πρέπει να υπάρχει μία πραγματική ανάγκη η οποία θα απαιτεί ικανοποίηση. Η ανάγκη αυτή δεν είναι άλλη από την ύπαρξη πολύ αυξημένων, πέραν του διεθνούς μέσου όρου, εμπορικών σχέσεων μεταξύ των μερών που ξεκινούν διαπραγματεύσεις. Η συγκεκριμένη πραγματικότητα υπαγορεύει την απαίτηση για εξορθολογισμό των στενών εμπορικών σχέσεων των εμπλεκομένων πλευρών έτσι ώστε να υπάρξει μία προνομιακή μεταχείριση σε σχέση με τρίτες χώρες και οργανισμούς. Για παράδειγμα, είναι λογικό οι χώρες της Ευρώπης να προχωρούσαν σε μία οικονομική ενοποίηση αφού περί του 50% των εξαγωγών τους επικεντρωνόταν στη συγκεκριμένη περιοχή και μεταξύ τους. Στην περίπτωση της εμπορικής σχέσης ΗΠΑ-ΕΕ τα μεγέθη μιλάνε από μόνα τους: Η κάθε πλευρά αποτελεί για την άλλη τον σημαντικότερο οικονομικό εταίρο, και οι δύο μαζί εκπροσωπούν περί το μισό του παγκοσμίου ΑΕΠ, καθώς περί το ένα τρίτο του παγκοσμίου εμπορίου. Έτσι, από οικονομικής λογικής, το περίεργο δεν είναι γιατί η συγκεκριμένη διαπραγμάτευση ξεκίνησε (Ιούνιος 2013) αλλά το γιατί η έναρξη των διαπραγματεύσεων άργησε τόσο πολύ να λάβει χώρα και φυσικά γιατί καθυστερεί. Το τρίτο δε σημείο έχει να κάνει με το τι ακριβώς σημαίνουν σε πρακτικούς όρους οι διάφοροι αυτοί τύποι οικονομικών οργανισμών. Στη ΖΕΕ οι χώρες που συμμετέχουν άρουν κάθε προστατευτικό εμπόδιο στη διακίνηση εμπορευμάτων και υπηρεσιών (goods & services), μεταξύ τους, ενώ η κάθε χώρα ξεχωριστά μπορεί να ακολουθεί ανεξάρτητη πολιτική έναντι τρίτων -κοινή εμπορευματική πολιτική έναντι τρίτων γίνεται εάν έχουμε μορφή Τελωνιακής Ένωσης. Με άλλα λόγια, στη περίπτωση δημιουργίας ΖΕΕ μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ όλα τα εμπορεύματα και οι υπηρεσίες -όχι τα κεφάλαια και οι άνθρωποι- θα μπορούν να κινούνται χωρίς δασμούς όπως δηλαδή συμβαίνει σήμερα μεταξύ των χωρών της ΕΕ (η οποία όμως ως Κοινή Αγορά –μορφή πολύ πιο αναπτυγμένη από την ΖΕΕ- επιτρέπει και τη κίνηση χωρίς κολλήματα κεφαλαίων και προσώπων). Τι μας λέει η οικονομική θεωρία αναφορικά με τα αποτελέσματα τέτοιων πρωτοβουλιών και συσσωματώσεων; Με απλά λόγια, η δημιουργία ενός μεγαλύτερου οικονομικού οργανισμού ο οποίος κινείται με κοινούς κανόνες δημιουργεί ένα τέτοιο ανταγωνιστικό πλαίσιο στο οποίο επιβιώνει πάντα ο πιο αποτελεσματικός και παραγωγικός. Η σημερινή δε πραγματικότητα ειδικά στην ευρωζώνη δεν αφήνει καμία αμφιβολία για την ορθότητα της συγκεκριμένης παρατήρησης. Η Ευρωατλαντική συμφωνία και ο μεγάλος γεωπολιτικός χαμένος Ολοκληρώνοντας τη σύντομη «διάλεξη» περί των μοντέλων περιφερειακής ολοκλήρωσης περνάμε στα «χωράφια» της γεωπολιτικής και αναφέρουμε πολύ σύντομα το πώς η συγκεκριμένη εξέλιξη είναι δυνατόν να δημιουργήσει ένα τεράστιο γεωπολιτικό και οικονομικό κόστος στη Ρωσία. Έτσι, η δημιουργία μίας ΖΕΕ μεταξύ ΗΠΑ-ΕΕ θα επιδράσει νομοτελειακά στις σχέσεις της ΕΕ με τη Ρωσία σε πολλά επίπεδα, τρία εκ των οποίων αξίζει να υπογραμμιστούν: (α) Η Ουάσιγκτον λόγο της άρσης κάθε οικονομικού περιορισμού στη διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών με την ΕΕ θα αποτελέσει τον προνομιακό εταίρο των Βρυξελλών με αποτέλεσμα οι εισαγωγές από τη Ρωσία θα χάσουν την ανταγωνιστικότητά τους με ότι αυτό σημαίνει για το διμερές εμπόριο Μόσχας-Βρυξελλών. (β) Έχει γίνει πλέον κατανοητό ότι το Σχιστολιθικό Φυσικό Αέριο (Shale Gas) των ΗΠΑ βρίσκεται στην ουσία σε ανεξάντλητα αποθέματα, ενώ η εξόρυξή του και η εξαγωγή του είναι πολύ πιο φτηνή επιλογή σε σχέση με το «συμβατικό» φυσικό αέριο που εξορύσσεται ή σχεδιάζεται να εξορυχτεί από υπεράκτιες πλατφόρμες. Τι θα συμβεί λοιπόν εάν οι ΗΠΑ αποφασίσουν να εξάγουν το φυσικό αέριο στην Ευρώπη με στόχο να απεξαρτήσουν την ΕΕ από τη Ρωσία, και να την εξαρτήσουν πλήρως από αυτές; Πώς θα μπορέσει η Μόσχα να ανταγωνιστεί ένα φτηνότερο προϊόν, το οποίο θα προέρχεται από μία περιοχή η οποία θα είναι οικονομικά ενοποιημένη με την ΕΕ; (γ) Χωρίς να επεκταθούμε περεταίρω απλά να επισημάνουμε πως η συγκεκριμένη εξέλιξη, η δημιουργία ΖΕΕ μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΕ μπορεί στο μέλλον να οδηγήσει σε περεταίρω σύσφιξη των σχέσεων, στις μορφές που περιγράψαμε πιο πριν (Τελωνιακή Ένωση και Κοινή Αγορά), κάτι το οποίο είναι απολύτως συμβατό με τις βασικές αρχές της Αγγλοσαξονικής γεωπολιτικής σχολής για το πώς οι Αγγλοσάξονες θα συνεχίσουν να κυριαρχούν στην Παγκόσμια Νήσο. Κλείνοντας τη συγκεκριμένη ανάλυση θα πρέπει να υπογραμμιστεί πως το ζήτημα από τη φύση του είναι περίπλοκο καθώς διάφοροι παράμετροι θα πρέπει να αναλυθούν και να τεθούν υπό εξέταση. Για παράδειγμα, πως θα αντιδράσει η Ρωσία μπροστά στον κίνδυνο να χάσει την επιρροή της στην Ευρώπη, κατά πόσο το μοντέλο για την δημιουργία μίας κοινότητας «από τη Λισσαβόνα στο Βλαδιβοστόκ» το οποίο τόσες φορές έχει αναφέρει δημοσίως ο Ρώσος πρόεδρος μπορεί να υλοποιηθεί, τι ακριβώς θα συμβεί εάν οι ΗΠΑ θεωρήσουν πως η Γερμανία δεν θα πρέπει να «ενοποιήσει» υπό την ηγεσία της την ΕΕ τέλος κατά πόσο η ΕΕ θα συνεχίσει να πορεύεται ενωμένη, υπό το βάρος των οικονομικών αλλά και των γεωπολιτικών εξελίξεων στην περιοχή. Η συνέχεια αναμένεται με ενδιαφέρον... *Ο κ. Γεώργιος Φίλης είναι διδάκτωρ Γεωπολιτικής (Durham University, UK), Επισκέπτης καθηγητής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στο τμήμα Διεθνών Επιχειρήσεων του DEREE – The American College of Greece και μέλος του Institute of Diplomacy & Global Affairs (DEREE) καθώς και του Ινστιτούτου Αναλύσεων Ασφάλειας & Άμυνας <div style="text-align: justify;">
<a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Ζώνη Ελευθέρου Εμπορίου ΕΕ-ΗΠΑ: H γεωπολιτική παράμετρος

Του Γεωργίου Κ. Φίλη, Ph.D.* Το 2016 αναμένεται να είναι το έτος στο οποίο η γεωπολιτική (αν)ισορροπία των τελευταίων είκοσι τουλάχιστον ...

Διαβάστε την συνέχεια

Δ.Κωνσταντακόπουλος: Δεν ξέρω εάν είναι χειρότερο να σε σκοτώνουν ή να σου σκοτώνουν την ελπίδα.

Ellada simera 0 Ελλάδα, Πρωτοσέλιδα 14:53

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBnpkQiaQ4pn_NZslOhh25FOf96xSdKl0yAE4Xy-b1KqhvtOi7hTa5AoB0CT6kSROwT9DBfb-tXUJpIIHkMW5U8mt1Rt0CJcR6uMbH1CPV4c0vevxma-RovN1nG4AobSnnKxnY0Mt3a_M/s1600/elpida_thanatos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBnpkQiaQ4pn_NZslOhh25FOf96xSdKl0yAE4Xy-b1KqhvtOi7hTa5AoB0CT6kSROwT9DBfb-tXUJpIIHkMW5U8mt1Rt0CJcR6uMbH1CPV4c0vevxma-RovN1nG4AobSnnKxnY0Mt3a_M/s1600/elpida_thanatos.jpg" /></a></div>
 
Ο γνωστός πολιτικός και διπλωματικός συντάκτης Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος ήταν προσκεκλημένος της Φωτεινής Μαστρογιάννη στην εκπομπή Take the money and run. 
Σύμφωνα με τον κο Κωνσταντακόπουλο η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμούν τη συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής δηλαδή την ολοκληρωτική καταστροφή της Ελλάδας. Η καραμανλική πτέρυγα της ΝΔ είχε επιδείξει μαχητικότερη συμπεριφορά όσον αφορά τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής ενώ ο κος Κ. Μητοστάκης είχε απόλυτη ταύτιση με τις ευρωατλαντικές θέσεις. Η διαφορά μπορεί να είναι τεράστια γιατί τους επόμενους μήνες θα τεθούν πολύ δραματικά ζητήματα στον Ελληνισμό μεταξύ των οποίων η πιθανή επάνοδος του σχεδίου Ανάν για την Κύπρο. 
 
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgoEliRbCpTYnwXmlw5R1Q_gvzSZDYZfcaW3yqx9dTrXF7EdNI-_nlV3MmEHS2b18wvblXpZJAmSoAa35c_0EuE1KeNV9i40iy_BAjh4bo002bvy5KoXT5YHm8j_LHpH7IX_WCXTjCahM/s1600/konstant_7.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgoEliRbCpTYnwXmlw5R1Q_gvzSZDYZfcaW3yqx9dTrXF7EdNI-_nlV3MmEHS2b18wvblXpZJAmSoAa35c_0EuE1KeNV9i40iy_BAjh4bo002bvy5KoXT5YHm8j_LHpH7IX_WCXTjCahM/s640/konstant_7.jpg" /></a>Το σχέδιο Ανάν είναι ένα σχέδιο που καταλύει την Κυπριακή Δημοκρατία και θα είναι μία μείζων εθνική καταστροφή. Η κατάσταση εξελίσσεται οργουελικά και η Κύπρος δεν θα είναι ούτε ομοσπονδία ούτε συνομοσπονδία αλλά προτεκτοράτο του διεθνούς παράγοντα. 
 
 Η Κύπρος είναι μία περιοχή τεράστιας στρατηγικής αξίας και το κυπριακό πρόβλημα είναι και παραμένει ένα αποικιακό πρόβλημα. Η Μ.Βρετανία, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ επιθυμούν τον έλεγχο της Κύπρου λόγω της τεράστιας γεωστρατηγικής της σημασίας. Η ελληνοτουρκική διαμάχη για την Κύπρο είναι δευτερογενής. Αυτό που συμβαίνει στην Κύπρο είναι ότι χρησιμοποιήθηκε μία μειονότητα για να στερήσει από την πλειονότητα το δικαίωμα της κυριαρχίας. Εάν ο Ελληνισμός της Κύπρου δεν έχει ένα κανονικό κράτος τότε υπάρχει ο κίνδυνος να δεχτεί πολύ μεγάλες πιέσεις.</div>
<div>
 
Η οικονομική κατάσταση στην Κύπρο, λόγω των μνημονίων, δεν είναι καθόλου καλή παρά την προπαγάνδα για το αντίθετο. Το 85% των δανείων της είναι κόκκινα κάτι που ουσιαστικά σημαίνει ότι η Κύπρος έχει καταρρεύσει. Οι ξένες δυνάμεις θα επιδιώξουν να πάρουν την κρατική κυπριακή κυριαρχία. 
 
Η δομή των σχεδίων αυτών είναι απλή.Αρχίζουν με το επιχείρημα ότι οι Τουρκοκύπριοι δεν έχουν εμπιστοσύνη στους Ελληνοκύπριους άρα δεν μπορούν να υπαχθούν στην εξουσία των τελευταίων, κατά συνέπεια καθίσταται αδύνατη η εφαρμογή του κανόνα της πλειοψηφίας.</div>
<div>
 
Το σχέδιο Ανάν προέβλεπε ένα σύστημα διαιτησίας, δεν θα μπορεί δηλαδή να υπάρξει μία κανονική απόφαση σε αυτό το κράτος. Οι αποφάσεις θα παίρνονται από τρεις ξένου δικαστές και μία σειρά ξένων αξιωματούχων του οποίους θα διόριζε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ – ούτε καν το Συμβούλιο Ασφαλείας.</div>
<div>
 
Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ στην περίπτωση του Κυπριακού είναι πολύ πιθανόν ότι θα ακολουθούσε τις προτιμήσεις των ΗΠΑ, της Μ.Βρετανίας και του Ισραήλ.</div>
<div>
 
Το κυπριακό κράτος εάν υιοθετούσε το σχέδιο Ανάν δεν θα είχε το δικαίωμα ούτε της αυτοάμυνας, θα γινόταν, με άλλα λόγια, μία μεταμοντέρνα αποικία. 
 
Στο παρελθόν ακόμα και σε μία αποικία ήταν δύσκολο να αλλάξει η δημογραφική σύνθεση. Σήμερα είμαστε σε μία περίοδο εκτεταμένων πληθυσμιακών ροών, επόμενως, δεν είναι σίγουρο ότι η δημογραφική ισορροπία στην Κύπρο θα διατηρούνταν. Εάν δεν υπήρχε ομαλή εξέλιξη του σχεδίου θα είχαμε ενδεχομένως μία μαζική μετανάστευση του Κυπριακού Ελληνισμού.</div>
<div>
 
Ο καλύτερος έλεγχος ενός εδάφους είναι να απομακρύνει κάποιος τους γηγενείς. Ένα σχέδιο που δεν αποτελεί προϊόν μίας διαδικασίας συμφιλίωσης δεν εξασφαλίζει καν τη σταθερότητα.</div>
<div>
 
Ο Ελληνικός πληθυσμός που θα παραμείνει θα είναι έρμαιο των δυνάμεων που ελέγχουν την Κύπρο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η εξωτερική της πολιτική δεν διαδραματίζει κάποιο ρόλο και θα έπρεπε στην ουσία να ονομάζεται αμερικανική ένωση.</div>
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs7EPLxDIAZLr_9V6IUOS5eDFP5dADZpbUxHeHg62YoQY-lIC1WchulqqnJb0keexqmol3268wRTj8Xj6rwmOeeW0fDYdFtJ-SWmRj6CTrOElZOR2Mirkz4qMnnxQHMTm9nMncs5I1c4A/s1600/konsta.fw.png" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs7EPLxDIAZLr_9V6IUOS5eDFP5dADZpbUxHeHg62YoQY-lIC1WchulqqnJb0keexqmol3268wRTj8Xj6rwmOeeW0fDYdFtJ-SWmRj6CTrOElZOR2Mirkz4qMnnxQHMTm9nMncs5I1c4A/s320/konsta.fw.png" /></a>Όσον αφορά το Ελλαδικό πρόβλημα, ο κος Κωνσταντακόπουλος ανέφερε ότι ενώ στην αρχή των μνημονίων μας έλεγαν ότι θα βγούμε στις αγορές το 2011 στην πραγματικότητα έχουμε υποστεί τη μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική καταστροφή στην Ευρώπη μετά το 1945. Η πτώση του ΑΕΠ είναι 30%, ποσοστό αρκετά μεγαλύτερο από τις υλικές απώλειες της Γαλλίας και της Γερμανίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. 
 
 Μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου έχουμε φθάσει σε μία κατάσταση ιμπεριαλισμού της καταστροφής όπως φαίνεται καθαρά στη Μέση Ανατολή που αυτό που συμβαίνει εκεί είναι αποτέλεσμα της δυτικής πολιτικής. Στην Ελλάδα συνέβη το ίδιο αλλά με οικονομικούς τρόπους. 
Στην Ελλάδα, τα προγράμματα όχι μόνο δεν έχουν καμία επιτυχία αλλά συντελείται αύξηση του χρέους και η ύφεση θα συνεχισθεί. Η λέξη «ύφεση» είναι ευφημισμός γιατί η πτώση του 30% στο ΑΕΠ δεν είναι ύφεση αλλά καταστροφή της χώρας. Αυτό πρέπει, φυσικά, να διακοπεί αλλά οι πολιτικοί μας είναι ιδιοτελείς, ανεπαρκείς και εξαρτημένοι από τις ξένες δυνάμεις. 
 
Οι ξένοι προκαλούν συνειδητά την καταστροφή της Ελλάδας για τους εξής λόγους: 
 
 Πρώτον, θέλουν να αλλάξουν το πολιτικό και κοινωνικό καθεστώς στην Ευρώπη. Θέλουν να καταργήσουν το κοινωνικό κράτος και την «πολλή» δημοκρατία. Η Ελλάδα χρησιμοποιείται ως πειραματόζωο μίας ευρύτερης κοινωνικής μεταβολής. 
 
Δεύτερον, υπάρχουν γεωπολιτικά σχέδια. Η Ελληνική ανεξαρτησία ήταν εξαρχής απαράδεκτη για τους δυτικούς. Αυτό που θέλουν από τον Τσίπρα, ιδίως οι Αμερικάνοι, είναι η εξυπηρέτηση των γεωπολιτικών τους συμφερόντων. 
 
Η καταστροφή της Ελλάδας είναι σχεδιασμένη και προβλέψιμη. Χρειάζονταν ένα πειραματόζωο το οποίο να χρησιμεύσει ως αποδιοπομπαίος τράγος και ως φόβητρο. 
Ενας άλλος λόγος ήταν ότι στην Ελλάδα μπορούσε να αποδοθεί ευθύνη της προηγούμενης κατάστασης και των προβλημάτων υπερχρέωσης στη διαφθορά του πολιτικού συστήματος και στην κακή οργάνωση του κράτους. Το Ελληνικό πολιτικό σύστημα, όμως, μαζικά δωροδοκήθηκε από τη Siemens. Τις απάτες, δε του Σημίτη και της Goldman Sachs με ταswaps τα ήξερε και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Υπάρχει Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή έχει γίνει παράρτημα της Goldman Sachs; 
 
Οι Έλληνες, για τους δυτικούς, ήταν πάντα ύποπτοι για φιλορωσισμό. Άλλος ένας λόγος της τεράστιας γεωστρατηγικής σημασίας της Ελλάδας και της Κύπρου είναι ότι με τον έλεγχό τους, οι δυτικοί ελέγχουν την πρόσβαση της Ρωσίας στις θερμές θάλασσες αλλά και διευκολύνεται η πρόσβαση της Ευρώπης και ειδικά της Γερμανίας στη Μέση Ανατολή.</div>
<div>
 
Οι δυτικοί πάντα είχαν τον έλεγχο στην Ελλάδα αλλά φαινόμενα όπως ο Κώστας Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν φαινόμενα που δεν τους άρεσαν. 
 
Όλα αυτά εντάσσονται όμως και σε ένα ευρύτερο πλαίσιο που είναι αυτό της παγκοσμιοποίησης. Η παγκοσμιοποίηση είναι μια δικτατορία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου σε συνεργασία με το αμερικανοστρατιωτικό σύμπλεγμα. Η παγκοσμιοποίηση, από τη φύση της, θέλει να καταργήσει τα έθνη κράτη, θέλει να φτιάξει μία άμορφη ανθρωπότητα όπου οι άνθρωποι θα γίνουν ζώα. 
Η Ελλάδα, ως χώρα όπου γεννήθηκαν οι αξίες της ελευθερίας και της δημοκρατίας είναι η χώρα που και συμβολικά η τάξη του χρήματος θέλει να συντρίψει. 
 
Τα δύο μεγάλα χαρτιά της Ελλάδας είναι η γεωπολιτική της θέση και η πολιτιστική της ταυτότητα. Εάν η Ελλάδα στρεφόταν προς τη Ρωσία, θα γινόταν μία τέτοια παγκόσμια κινητοποίηση που θα της επέτρεπε να διαπραγματευθεί. Χάθηκε μία τεράστια ιστορική ευκαιρία. Η Ρωσία ζητούσε μία διέξοδο, ο Πούτιν, ενδεχομένως, να ήθελε μία ενεργό παρέμβαση στην Ελλάδα. Η Ρωσία είναι ένας ανερχόμενος παράγοντας στη διεθνή πολιτική που η Ελλάδα είχε κάθε λόγο να διερευνήσει τις πιθανότητες συνεργασίας. 
 
Η Ελλάδα, δυστυχώς, δεν ολοκλήρωσε ποτέ την Επανάσταση του 1821. Τα τζάκια που κυριαρχούν στην οικονομική και κοινωνική ζωή ήταν όλοι τους συνεργάτες των Ναζί.</div>
<div>
 
Οι Αμερικανοί, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, επέβαλλαν στην Ελλάδα μία μικροϊδιοκτησιακού τύπου οικονομία στη οποία θα έπαιζε βασικό ρόλο η συναλλαγή με το κράτος. Αυτός ήταν ένας τρόπος πολιτικού ελέγχου, στη συνέχεια το ΠΑΣΟΚ αντί να καταπολεμήσει αυτό το σύστημα, το διεύρυνε. 
 
Οι ισχυρές δυνάμεις προσανατολίζονται προς την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, επομένως το φινάλε δεν έχει γραφτεί. Μπορεί να υπάρχουν δυνάμεις που να επιθυμούν η ιστορία αυτή να καταλήξει σε μία Ελληνοτουρκική διένεξη αντί να χρεωθούν την αποτυχία η Μέρκελ, οι μεγάλες τράπεζες, η Κομισιόν κτλ. Ποιος είναι αυτός που θα χρεωθεί την καταστροφή που θα έχει τεράστιες συνέπειες για το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ενωσης; 
 
Ολόκληρη η εκπομπή <a href="https://www.youtube.com/watch?v=mwAZEkRhyTo">εδώ</a> 
<a href="http://www.logiosermis.net/" target="_blank">πηγή</a></div>

Δ.Κωνσταντακόπουλος: Δεν ξέρω εάν είναι χειρότερο να σε σκοτώνουν ή να σου σκοτώνουν την ελπίδα.

Ο γνωστός πολιτικός και διπλωματικός συντάκτης Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος ήταν προσκεκλημένος της Φωτεινής Μαστρογιάννη στην εκπομπή Tak...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι επιδιώξεις της Κίνας στην Μέση Ανατολή

Ellada simera 0 κόσμος 14:45

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUml6Z7lS5wDXevG93ejJpSaIVFuTDNMUmhTTZhpqfY8Ash-dNlc9vJLgI7T7FC-SyFKH_HMP4XISug07adW-32TEA8_GwEdkdV4FWILLWKyD9mM_FTghYC1hXEml25_DWs32UhVvubtE/s1600/epidiwxeis+tis+kinas+stin+mesi+anatoli.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUml6Z7lS5wDXevG93ejJpSaIVFuTDNMUmhTTZhpqfY8Ash-dNlc9vJLgI7T7FC-SyFKH_HMP4XISug07adW-32TEA8_GwEdkdV4FWILLWKyD9mM_FTghYC1hXEml25_DWs32UhVvubtE/s1600/epidiwxeis+tis+kinas+stin+mesi+anatoli.jpg" /></a></div>
 
Ο Σι Τσινπίνγκ θα επισκεφθεί, την επόμενη εβδομάδα, το Ιράν, τη Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο. Με φόντο την επιδείνωση της σαουδαραβο-ιρανικής αντιπαράθεσης, την άρση των κυρώσεων προς το Ιράν και τον πόλεμο στη Συρία, αυτό το ταξίδι αποκτά μεγαλύτερη σημασία. Υπερασπίζοντας τα εθνικά της συμφέροντα, η Κίνα ενεργεί σε έναν γενικό γεωπολιτικό συντονισμό με τη Ρωσία. 
 
του Πιότρ Ακόπωφ 
 
 Συμμετέχει ενεργητικά στα μεσανατολικά ζητήματα –βεβαίως, όχι στο βαθμό των ΗΠΑ, της Ρωσίας ή της Ευρώπης, αλλά ήδη περισσότερο κι από σοβαρά, ώστε όλοι ν’ αναγκάζονται να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους τον κινεζικό παράγοντα. Αν και μέχρι πρόσφατα η αλληλεπίδραση της Κίνας με τις χώρες της περιοχής ήταν δομημένη κυρίως σε μια δυσδιάστατη σχέση – το Πεκίνο αγοράζει μεσανατολικό πετρέλαιο και προσφέρει επενδύσεις- η Ουράνια Αυτοκρατορία αποδεικνύει ότι πλέον κινείται σε πολλαπλούς τομείς. Βεβαίως, σε αντίθεση με τη Ρωσία, δεν πρόκειται να συμμετάσχει ευθέως σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στη συριακή σύγκρουση, και, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, δεν διαθέτει στην περιοχή στρατιωτικές βάσεις –ωστόσο το Πεκίνο ήδη από καιρό έχει υπερβεί το επίπεδο του απλού αγοραστή πρώτων υλών. Η Κίνα πήρε μέρος στις συνομιλίες για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, συμμετέχει στις διαπραγματεύσεις για τη Συρία και τώρα ο Σι πάει σε δύο χώρες, που βρίσκονται σε φάση οξύτατης σύγκρουσης: στο Ιράν και στη Σαουδική Αραβία. 
 
Η επίσκεψη του προέδρου της Λ.Δ. της Κίνας ήταν προγραμματισμένη καιρό πριν την εκτέλεση του Αγιατολλάχ αλ-Νιμρ και την επίθεση στην πρεσβεία της Σαουδικής Αραβίας στη Τεχεράνη – για την προετοιμασία της επίσκεψης για πρώτη φορά υπήρξε ανακοίνωση του Κινέζου πρέσβη στο Ιράν πριν από ένα χρόνο. Αλλά μέσα σ’ αυτό το διάστημα συνέβησαν τόσα γεγονότα -υπήρξε συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν, άρχισε η ρωσική επιχείρηση στη Συρία, ήλθαν σε αντίθεση το Ριάντ και η Τεχεράνη- που η επίσκεψη πραγματοποιείται εν πολλοίς σε μια νέα περιφερειακή πραγματικότητα. Αν και, ωστόσο, η σημασία που έχουν οι συγκεκριμένες στάσεις της επίσκεψης του Σι θα εξακολουθήσει να υφίσταται για το Πεκίνο υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. 
 
ΙΡΑΝ: Ο Σι θα φθάσει στην Τεχεράνη στις 23 Ιανουαρίου, έπειτα από τις επισκέψεις του σε Σαουδική Αραβία και Αίγυπτο –και έτσι ο Κινέζος πρόεδρος θα γίνει ο πρώτος ηγέτης ξένου κράτους που θα επισκεφθεί αυτή τη χώρα μετά την άρση των κυρώσεων. 
 
Το Ιράν πουλά πετρέλαιο στην Κίνα και λαμβάνει από αυτήν επενδύσεις, τεχνολογία και όπλα, επίσης κατασκευάζει μαζί της αγωγό φυσικού αερίου, ο οποίος θα φέρει το ιρανικό αέριο στο, μεταξύ του Ιράν και της Κίνας, Πακιστάν (μπορεί μέχρι την Κίνα), και θα καταστεί βασικό τμήμα του δημιουργημένου από το Πεκίνο μεγάλου οικονομικού τόξου, το οποίο θα περνά και ο νέος Δρόμος του Μεταξιού. Η Κίνα μπορεί να δώσει στο Ιράν –όπως έκανε έως τώρα στο Πακιστάν- δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε επενδύσεις, μια αξιόπιστη καταναλωτική αγορά, και ακόμη βασικότερο τη γεωπολιτική βοήθεια. 
 
Το Ιράν είναι ένα ανεξάρτητο κράτος -ένα από τα λίγα στον κόσμο, που απολαμβάνει απόλυτη κυριαρχία- και μόλις τώρα βγαίνει από μια τριαντάχρονη σύγκρουση με τους αγγλοσάξονες. Οι προσπάθειες να αναχαιτιστεί ή να εξολοθρευθεί το Ιράν, δεν συνδυάζονταν απλά με την επιθυμία να απαλλαγούν από έναν ανεξάρτητο παίκτη στην Μεγάλη Μέση Ανατολή, αλλά και από ένα εναλλακτικό στη δυτική δημοκρατία μοντέλο κρατικής και κοινωνικής συγκρότησης, που και μόνον το γεγονός της ύπαρξής του παρεμποδίζει την ιδεολογική εκστρατεία της χειραφέτησης και του «εκδημοκρατισμού» του ενάμιση δισεκατομμυρίου του ισλαμικού κόσμου. Το Ιράν άντεξε την πίεση, έχοντας την στήριξη της Κίνας και της Ρωσίας –και τώρα, όταν ήδη και η Μόσχα έχει μπει σε ανοικτή σύγκρουση με τις ΗΠΑ, εμφανίζονται νέες δυνατότητες για την στρατηγική συνεργασία της Τεχεράνης τόσο με τη Ρωσία όσο και με την Κίνα. 
 
Η ιρανική αγορά έχει τεράστιο δυναμικό – τόσο για επενδύσεις όσο και για εμπόριο. Οι εξαγωγικές δυνατότητες του Ιράν είναι επίσης τεράστιες, και είναι κατανοητό ότι προς την κατεύθυνση του Ιράν, η Κίνα και η Ρωσία σε κάποιους τομείς λειτουργούν ανταγωνιστικά. Αλλά ο όποιος οικονομικός ανταγωνισμός ωχριά μπροστά στα κοινά γεωπολιτικά συμφέροντα –και αυτά για τη Ρωσία και την Κίνα στο ιρανικό μέτωπο συμπίπτουν. Και το ίδιο το Ιράν επιθυμεί το συντομότερο να ενταχθεί στον «Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης», ώστε να γίνει τμήμα της σινο-ρωσικής συμμαχίας, που αποκτά πια τα χαρακτηριστικά ενός παγκοσμίου ευρασιατικού οργανισμού, που ασχολείται τόσο με την ασφάλεια, όσο και με την οικονομική ανάπτυξη των μελών του. 
 
Η είσοδος του Ιράν στον ΟΣΣ, όπου εδώ και καιρό έχει το καθεστώς του παρατηρητή, καθυστέρησε λόγω των κυρώσεων. Αλλά τώρα αυτό το ζήτημα ήρθη, κι η Τεχεράνη μπορεί με βεβαιότητα να υπολογίζει στο ότι, αυτό το καλοκαίρι, στη σύνοδο κορυφής του Οργανισμού θα ληφθεί η απόφαση ώστε έπειτα από έναν χρόνο θα γίνει μέλος του. Πολύ περισσότερο που σε αυτή τη σύνοδο θα γίνουν μόνιμα μέλη η Ινδία και το Πακιστάν –δηλαδή ο ΟΣΣ τώρα δεν θα στηρίζεται στον σινο-ρωσικό άξονα αλλά στο τριμερές θεμέλιο Μόσχας-Δελχί- Πεκίνου. 
 
ΣΥΡΙΑ: Στη συριακή σύγκρουση, όπου η Ρωσία και το Ιράν βοηθούν μαζί την Δαμασκό, το Πεκίνο βρίσκεται κι αυτό στην πλευρά του Άσαντ και φυσικά για την ανοικοδόμηση της Συρίας, για την οποία έχυσαν το αίμα τους Ιρανοί στρατιώτες και πολέμησαν Ρώσοι πιλότοι, θα συνεισφέρουν κατά πολύ οι κινεζικές επενδύσεις. 
 
ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ: Η Κίνα, όπως και η Ρωσία, πρέπει να εμβαθύνουν τη συνεργασία με το Ιράν για τη διευθέτηση του αφγανικού ζητήματος, το οποίο αποτελεί βασικό περιφερειακό ζήτημα για τον Οργανισμό της Σαγκάης και μόνιμο πονοκέφαλο για το Ιράν. Στο Πεκίνο περίφημα καταλαβαίνουν ότι χωρίς διαρκή ειρήνευση του Αφγανιστάν (που περιλαμβάνει φυσικά και την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων) κανένα από τα σχέδια για τον νέο Δρόμο του Μεταξιού δεν θα αντέξει –τόσο αυτά μέσω της Κεντρικής Ασίας όσο και όσα θα περνούν μέσω του γειτονικού Πακιστάν. Για την διευθέτηση του αφγανικού ενδιαφέρεται ομοίως και η Τεχεράνη – καθώς, πρακτικά, για 37 χρόνια, από τότε που έγινε η ανακήρυξη της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, στα ανατολικά της σύνορα, στο γειτονικό Αφγανιστάν, διεξάγεται, στον έναν ή στον άλλον βαθμό, ένας συνεχής πόλεμος. 
 
ΙΡΑΚ: Ένα άλλο σημείο αλληλεπίδρασης του Πεκίνου με την Τεχεράνη αποτελεί ο δυτικός γείτονας του Ιράν, το Ιράκ. Το πρώην ισχυρό περιφερειακό κράτος σήμερα βρίσκεται σε ημιδιαλυμένη και συγκρουσιακή κατάσταση, στην ελίτ της οποίας γίνεται ένας μόνιμος ανταγωνισμός μεταξύ των εγκαθέτων της Αμερικής και των φιλο-ιρανικών σιιτικών δυνάμεων. Συγχρόνως πάνω από το μισό ιρακινό πετρέλαιο το αγοράζει η Κίνα και είναι κατανοητό ότι ένα από τα κλειδιά της σύσφιξης των σχέσεων με τη Βαγδάτη βρίσκεται στη Τεχεράνη. Γι’ αυτό το λόγο ο Σι δεν θα πάει στο Ιράκ –και όχι μόνον για λόγους ασφαλείας και της αδύναμης ιρακινής κυβέρνησης. 
 
Είναι σίγουρο ότι στο Ιράν υφίσταται και ο φόβος της ισχυρής κινεζικής διείσδυσης στο Ιράκ και στις γειτονικές επαρχίες του Πακιστάν –αλλά ωστόσο δεν είναι δυνατόν να φανταστεί κανείς ότι στη Τεχεράνη δεν κατανοούν ότι σε αντίθεση με τους Αμερικανούς, οι Κινέζοι δεν θα χρησιμοποιήσουν τους γείτονες του Ιράν για την αποσταθεροποίηση της κατάστασης στη χώρα τους. 
 
ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ: Συνολικά, πάνω από το μισό πετρέλαιο που αγοράζει η Κίνα προέρχεται από το Ιράν, το Ιράκ και τη Σαουδική Αραβία. Και η επίσκεψη του Σι ξεκινά από το Ριάντ, όπου δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από τις ερωτήσεις σε σχέση με τη σινο-ιρανική φιλία. Το Πεκίνο πάντα κατόρθωνε να οικοδομεί καλές σχέσεις και με τις δύο πλευρές του Περσικού κόλπου – σε όλους μας είναι απαραίτητος ο πλούσιος πελάτης, ο οποίος δεν χώνεται στις εσωτερικές σου υποθέσεις, και επίσης σου πουλά και όπλα. Και η Κίνα δεν πουλά όπλα μόνον στο Ιράν αλλά και στη Σαουδική Αραβία – και μάλιστα της έδωσε πρόσφατα και τους πλέον σύγχρονους βαλλιστικούς πυραύλους. Έως πριν από λίγο καιρό οι Σαουδάραβες ήσαν οι βασικοί εξαγωγείς πετρελαίου στην Κίνα αλλά σταδιακά τους ξεπέρασε η Ρωσία και είναι σαφές ότι βάσει των συνολικών οικονομικών και γεωπολιτικών παραγόντων το Ιράν έχει για την Κίνα υψηλότερη προτεραιότητα. 
 
ΤΖΙΜΠΟΥΤΙ: Την ίδια στιγμή η Κίνα πάντα θα διαφοροποιεί τις πηγές προμήθειας πρώτων υλών – με σαφή προτεραιότητα στους προμηθευτές μέσω επίγειας μεταφοράς πρώτων υλών (όπως η Ρωσία)- και θα αγοράζει πετρέλαιο και φυσικό αέριο από όλον τον κόσμο. Και κάνει τα πάντα ώστε τα στενά σημεία από όπου γίνεται η μεταφορά πρώτων υλών να μην κλειστούν. Αυτό αφορά τα στενά της Μαλάκα (πλησίον της Σιγκαπούρης), μέσω των οποίων από τον Ινδικό Ωκεανό κατευθύνεται η βασική ροή των φορτίων από την Μέση Ανατολή και την Αφρική στην Κίνα, όπως και τα στενά του Ορμούζ και του Μπαμπ ελ Μαντέμπ, μέσω των οποίων τα πλοία εισέρχονται στον Ινδικό ωκεανό. 
 
Αν στην ασφάλεια του πρώτου, που βρίσκεται στην έξοδο του Περσικού κόλπου η Κίνα προς ώρας δεν μπορεί παρέμβει –εκεί και ανάμεσα στο Ιράν και στη Σαουδική Αραβία βρίσκεται ο αμερικανικός στόλος- στα άλλα στενά το Πεκίνο έχει αρχίσει να πλησιάζει. Πριν από λίγους μήνες οι Αμερικανοί δημοσίευσαν στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία η Κίνα διεξάγει συνομιλίες για τη δημιουργία στρατιωτικής και ναυτικής βάσης στο Τζιμπουτί –τη μικρή αφρικανική χώρα, που βρίσκεται νοτίως της Σαουδικής Αραβίας, στην έξοδο της Ερυθράς Θάλασσας προς τον Ινδικό Ωκεανό. 
 
ΑΙΓΥΠΤΟΣ: Η Κίνα έχει αποκτήσει ισχυρές προσβάσεις στη δυτική ακτή της Ερυθράς Θάλασσας, στο Σουδάν, και ολοένα περισσότερες επενδύσεις κατευθύνονται και προς την Αίγυπτο. Στο Κάιρο ο Σι Τσινπίνγκ θα βρεθεί καθ’ οδόν μετά το Ριάντ και πριν τη Τεχεράνη – πολύ περισσότερο που το να πάει απευθείας, στις παρούσες συνθήκες της σαουδαραβο-ιρανικής σύγκρουσης, δεν θα ήταν διπλωματικά ευγενές. 
 
Ο Στρατάρχης Σίσι λαμβάνει μεγάλη οικονομική βοήθεια από τη Σαουδική Αραβία, αλλά γενικά δεν επιδιώκει να συμμετάσχει στο αντι-ιρανικό της μπλοκ. Η προσέγγιση Σίσι, Ρωσίας και Κίνας – για παράδειγμα ο Αιγύπτιος πρόεδρος πέρυσι παρίστατο στις παρελάσεις σε Μόσχα και Πεκίνο- αναδείχθηκε ως ένα από τις εμφανή στοιχεία της αποδυνάμωσης των αμερικανικών θέσεων σε αυτή την πολύ σημαντική αραβική χώρα. Η Αίγυπτος είναι σημαντική για την Κίνα λόγω του καναλιού του Σουέζ –χωρίς το οποίο ουσιαστικά δεν είναι δυνατό να υπάρξει καμία θαλάσσια εμπορική σχέση μεταξύ Ευρώπης και Κίνας. 
 
ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΔΥΝΑΜΕΩΝ: Οι Κινέζοι αντιλαμβάνονται ότι καμία επένδυσή τους στο εξωτερικό, που τους είναι απαραίτητη για την εξασφάλιση της χώρας με πρώτες ύλες, δεν είναι προστατευμένη έως ότου συνεχίζει να υφίσταται ο μονοπολικός κόσμος, τουλάχιστον στη στρατιωτική του διάσταση. Ο μεγάλος κινεζικός στόλος είναι ακόμη υπό κατασκευή, και αν και ο Κινέζοι διεξήγαγαν επιδεικτικές στρατιωτικές ασκήσεις ακόμη και με Ιρανούς ναυτικούς, είναι σαφές ότι από μόνη της η Κίνα δεν είναι ικανή να προστατεύσει ούτε την προμήθεια πρώτων υλών έως τις ακτές της. Δεν μπορεί επίσης να εξασφαλίσει ούτε τα ισχυρά ερείσματα που κατέχει στην προμήθεια πρώτων υλών και στην εξορυκτική βιομηχανία χωρών της Αφρικής και της Ασίας, και τα οποία κέρδισε τα τελευταία 25 χρόνια. Στις σχέσεις με οποιοδήποτε κράτος η Κίνα ακολουθεί φυσικά τα δικά της συμφέροντα, αλλά τώρα το βασικό πρόβλημα του Πεκίνου δεν είναι πώς να συνδέσει μαζί του την μια ή την άλλη χώρα που έχει ανάγκη, αλλά πώς να εξασφαλίσει ένα ευνοϊκό για το ίδιο γεωπολιτικό κλίμα. Στην Κίνα είναι αναγκαία μια νέα αρχιτεκτονική των διεθνών σχέσεων, μια νέα ισορροπία δυνάμεων και γι’ αυτό εργάζεται πάνω σε αυτό το πλαίσιο μαζί με τη Ρωσία, η οποία βεβαίως ακολουθεί μια πολύ πιο επιθετική εξωτερική πολιτική. 
 
Ο συντονισμός, ωστόσο, των ενεργειών του Πεκίνου με τη Μόσχα στην παγκόσμια αρένα δεν σημαίνει καθόλου ότι υπάρχει καταμερισμός ρόλων του τύπου «η Ρωσία κάνει πόλεμο και συγκρούεται, και η Κίνα αγοράζει και επενδύει». Και οι δύο χώρες κάνουν και το ένα και το άλλο, έστω και σε διαφορετική αναλογία. Για να μην αναφέρουμε για την ήπια ισχύ, τη μετριοπάθεια, τη διαμεσολάβηση και τις άλλες λειτουργίες μιας παγκόσμιας δύναμης. 
 
Αυτή τη φορά στον Σι Τσιπίνγκ παρουσιάζεται η ευκαιρία να δείξει πως το Πεκίνο ενεργεί με το ρόλο του ειρηνοποιού στην σαουδαραβο-ιρανική σύγκρουση –ακόμη και εάν αυτό μπορεί να μην έχει καμία πραγματική επίπτωση, το ίδιο το γεγονός της κινεζικής στάσης θα αυξήσει την επιρροή του Πεκίνου στα παγκόσμια πράγματα συνολικά. Επιπλέον, στην περιοχή, που αποχωρεί ο χωροφύλακας-ΗΠΑ, υπάρχει ζήτηση στο ρόλο του βαρέων – βαρών γεωπολιτικού ειρηνευτή, ώστε μαζί με τη διεξαγόμενη επιχείρηση της Ρωσίας «επιβολής της ειρήνης» η Κίνα ταιριάζει κατά τρόπο ιδανικό. 
 
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
http://www.vz.ru/world/2016/1/15/788915.html<o:p></o:p></div>
<a href="http://sotiriosdemopoulos.blogspot.com.cy/" target="_blank">πηγή</a>

Οι επιδιώξεις της Κίνας στην Μέση Ανατολή

Ο Σι Τσινπίνγκ θα επισκεφθεί, την επόμενη εβδομάδα, το Ιράν, τη Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο. Με φόντο την επιδείνωση της σαουδαραβο-ι...

Διαβάστε την συνέχεια

Αίγυπτος καλεί Ελλάδα για εφαρμογή σχεδίου αντιμετώπισης της Τουρκίας και στα Βαλκάνια!

Ellada simera 0 Εξωτερική Πολιτική, Πρωτοσέλιδα 14:36

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrlNe8kOsF6xFEehHFYmnk3omCxErpfaLFwQhChiojUiGaCP6GvJeIu13_B0zA-5hT9Ih1H5vLNXuAbEBk4vZW-ko3AvG0eovNDFVrMtlVb2zAlm1hE6_ZIoheuWQF7b9sOtb5zY2ohgo/s1600/tsipras+%252Canastasiadis%252C+al+sisi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrlNe8kOsF6xFEehHFYmnk3omCxErpfaLFwQhChiojUiGaCP6GvJeIu13_B0zA-5hT9Ih1H5vLNXuAbEBk4vZW-ko3AvG0eovNDFVrMtlVb2zAlm1hE6_ZIoheuWQF7b9sOtb5zY2ohgo/s1600/tsipras+%252Canastasiadis%252C+al+sisi.jpg" /></a></div>
 
H ειδησεογραφική ιστοσελίδα ONAEG.COM ανάρτησε ανάλυση του Dr. Shaker Mousa, καθηγητή Ελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Al-Azhar, στο οποίο υποστηρίζει ότι οι σχέσεις της Αιγύπτου με την Ελλάδα και την Κύπρο θα πρέπει να τοποθετηθούν στις στρατηγικές προτεραιότητες της Αιγυπτιακής πολιτικής, διότι έχουν κοινά σύνορα με την Αίγυπτο. 
Σύμφωνα με την ανάλυση, θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι υπάρχει και μια άλλη πλευρά που επιδιώκει να προσχωρήσει σε ισχυρές εταιρικές σχέσεις με τις δύο αυτές χώρες και αυτή είναι η σιωνιστική οντότητα. Το γεγονός αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψη από τις αρμόδιες αρχές, καθότι η Ελλάδα και Κύπρος θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημαντικό στήριγμα για την Αίγυπτο στο πλαίσιο της ΕΕ, ιδίως το τελευταίο διάστημα, που η Αίγυπτος έχει αρχίσει να τις υποστηρίζει σε κάποια από τα ζητήματα που τις αφορούν. 
 
Φαίνεται όμως ότι η Ελλάδα και Κύπρος έχουν κάποιους φόβους για το άνοιγμα προς την Αίγυπτο. Ίσως να θεωρούν ότι η διαφορά μεταξύ της Αιγύπτου και της Τουρκίας αποτελεί προσωρινή υπόθεση και σύντομα οι τουρκο-αιγυπτιακές σχέσεις θα επιστρέψουν στη φυσική τους πορεία, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η Αίγυπτος και η Τουρκία συνδέονται με πολλούς θρησκευτικούς, ιστορικούς και άλλους δεσμούς. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι δυο χώρες δεν παρακολουθούν από κοντά την εξέλιξη των τουρκο-αιγυπτιακών σχέσεων και την ένταση που κλιμακώνεται μεταξύ τους. Φαίνεται ότι η Κύπρος έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι έφθασε η κατάλληλη στιγμή για να αποκτήσει ένα ισχυρό στρατηγικό σύμμαχο στην περιοχή, το αιγυπτιακό κράτος, που θα αντισταθμίσει την αυξανόμενη τουρκική ισχύ, με την άποψη ότι «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου». 
 
Για να αξιοποιηθούν όμως οι σχέσεις αυτή και να αναπτυχθούν, θα πρέπει να δημιουργηθεί από τις τρείς χώρες ένα στρατηγικό συμβούλιο μια Τρόικα, ώστε να σχεδιάσει μια νέα μορφή αυτής της συμμαχίας για να εξυπηρετεί τα θέματα των χωρών αυτών σε όλους τους τομείς. 
Αυτή η στρατηγική συμμαχία θα είναι το κλειδί για την Αίγυπτο, προκειμένου να έχει πρόσβαση στα Βαλκάνια, ειδικότερα υπό το πρίσμα του ρόλου που διαδραματίζει η Τουρκία στη Μέση Ανατολή και δημιουργεί συμμαχίες, ειδικά με ορισμένες αραβικές χώρες, εκμεταλλευόμενη τις διαφορές απόψεων μεταξύ της Αιγύπτου και ορισμένων Αραβικών χωρών. 
 
Ως εκ τούτου, ο συντάκτης θεωρεί ότι η συμμαχία αυτή θα εδραιώσει τη θέση της Αιγύπτου στα Βαλκάνια, που αποτελούν ελεύθερο πεδίο για το τουρκικό κράτος και το οποίο εκμεταλλεύεται την ύπαρξη των μειονοτήτων σε αυτές τις χώρες, ιδιαίτερα στη βόρεια Ελλάδα, ως μέσον πίεσης. Εδώ έγκειται η σημασία του αιγυπτιακού ρόλου, που αντιπροσωπεύει μια συνετή δύναμη που δεν παρεμβαίνει στα εσωτερικά των άλλων χωρών. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η Αίγυπτος δεν μπορεί να παίξει το ρόλο του διαμεσολαβητή στο Κυπριακό και σε άλλα ζητήματα που απασχολούν τις χώρες των Βαλκανίων. 
 
Το διεθνές βάρος της Αιγύπτου μπορεί να δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα, που θα συνάδει με τα στρατηγικά της συμφέροντα και η οποία αναμφίβολα θα συμβάλει στη μείωση της πίεσης που ασκείται από την Τουρκία στην Αίγυπτο σε διεθνή φόρα. Υπάρχουν δυνάμεις που η Αίγυπτος μπορεί να χρησιμοποιήσει σε ορισμένες από αυτές τις χώρες, όπως εκείνη του Al-Azhar, που αντιπροσωπεύει την ήπια ισχύ του αιγυπτιακού κράτους. Το Al-Azhar χαίρει μεγάλης αξιοπιστίας στον μουσουλμανικό κόσμο και αντιπροσωπεύει το μετριοπαθές σημείο αναφοράς για πολλές ευρωπαϊκές χώρες. 
 
Στο πλαίσιο αυτό, το Al-Azhar μπορεί να δημιουργήσει ιδρύματα στις χώρες αυτές, τα οποία και να διαχειρίζεται. Οι χώρες αυτές έχουν ήδη την ανάγκη για την παρουσία του Al-Azhar, διότι αυτό πρόκειται να αλλάξει τη στερεότυπη εικόνα που προσπαθεί να παρουσιάζει το τουρκικό κράτος στις μειονότητες που ζουν σε αυτές τις κοινωνίες, δια της οποίας η Τουρκία εμφανίζεται ως ο πρώτος υπερασπιστής του Ισλάμ και των θεμάτων του. 
 
Ο Dr. Mousa διαπιστώνει ότι η Αίγυπτος έχει αμελήσει σημαντικά αυτόν τον τομέα, τονίζοντας ότι δεν υπάρχει σχολείο για τα παιδιά της αιγυπτιακής κοινότητας στην Ελλάδα, πόσο μάλλον για τους άλλους μουσουλμάνους. 
Τέλος, ο συντάκτης καλεί για την παροχή ευρύτερου πεδίου δράσης στο θεσμό «Οίκος της Αιγυπτιακής οικογένειας» με τη δημιουργία μιας Επιτροπής διαθρησκευτικού διάλογου που θα περιλαμβάνει το Al-Azhar ως ισλαμική μετριοπαθής δύναμη την αιγυπτιακή και την ελληνική Εκκλησία. 
 
Η επιτροπή αυτή θα συμβάλει στη δημιουργία μιας νέας κατάστασης, σύμφωνα με την κρατική πολιτική, που επιδιώκει να διορθώσει τις παρανοήσεις στη Δύση για το Ισλάμ, θα παρουσιάσει μια καλύτερη εικόνα του Άραβα-Μουσουλμάνου, αλλά και θα εργασθεί για την εδραίωση της αιγυπτιακής παρουσίας στις χώρες των Βαλκανίων. 
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>