Εννέα χρόνια από το αποτυχημένο τουρκικό πραξικόπημα του 2016, ο Ερντογάν πλέον ως “μεσσίας”.

<img height="427" src="https://flight.com.gr/wp-content/uploads/2025/07/man_blood_turkish_coup1-696x464.jpg" width="715" /><br /><br /><b>Χρήστος Γ. Κτενάς</b><br />Έννατη επέτειος σήμερα του αποτυχημένου τουρκικού πραξικοπήματος του 2016, το οποίο κράτησε λίγοτερο από μια μέρα (21 ώρες), από την έναρξη του, μέχρι την υποχώρηση των πρωταιτίων από την μαζική αντίδραση των πολιτών (μια ιδιαίτερη πρωτιά για την Τουρκία, με βαρύ ιστορικό στρατιωτικών πραξικοπημάτων τα οποία δεν έβρισκαν αντίσταση).<br /><br />Το αποτέλεσμα εκείνης της μέρας; 253 νεκροί και 2.740 τραυματίες, ενώ ακολούθησε από την κυβέρνηση Ερντογάν ένα πραγματικό πογκρόμ κατά των Γκιουλενιστών, που θεωρήθηκαν τόσο ο ιδεολογικός όσο και ο επιχειρησιακός βραχίονας του πραξικοπήματος “έχοντας εισχωρήσει σε όλες τις βαθμίδες των Ενόπλων Δυνάμεων και κυβερνητικών δομών”, όπως λέει το επίσημο αφήγημα.<br /><br /><img height="422" src="https://flight.com.gr/wp-content/uploads/2025/07/tanks-turkish-coup.png" width="640" /><br /><br />Έτσι είχαμε 390.354 κρατήσεις υπόπτων, με τελικά 113.837 συλλήψεις ενώ ειδικά οι Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας αποδεκατίστηκαν με μαζικές συλλήψεις, φυλακίσεις και αποτάξεις. Ανάμεσα τους 216 Στρατηγοί, 15.000 αστυνομικοί διαφόρων βαθμών, πάνω από 15.000 στρατιωτικοί κ.ο.κ. Ακόμη και το Δικαστικό Σώμα “μαστιγώθηκε” με παύσεις χιλιάδων δικαστών και εισαγγελέων, όπως και κάθε κυβερνητική υπηρεσία, οι οποίες εκκαθαρίστηκαν (κάπου 50.000 στελέχη απολύθηκαν), από “συμπαθούντες”, είτε ήταν τέτοιοι είτε όχι.<br /><br />Σήμερα, εννέα χρόνια μετά οι συλλήψεις και οι διώξεις γκιουλενιστών και σχετικών υπόπτων, συνεχίζονται αδιάκοπα, καθώς και η κυβέρνηση Ερντογάν έχει βρει εκεί το “εργαλείο” διατήρησης της χώρας σε μια ιδιότυπη κατάσταση πολιορκίας και αστυνομοκρατίας. Αλλά και γιατί η καχυποψία για “σκοτεινές εσωτερικές δυνάμεις”, πλέον έχει γίνει βασικό στοιχείο της πολιτικής καθημερινότητας. Έτσι στον απόηχο του πραξικοπήματος έχουν κλείσει δεκάδες ΜΜΕ ως “ύποπτα”, πολλά πανεπιστήμια και ιδρύματα έχουν πληγεί και υποχρεωθεί σε εξοντωτικό έλεγχο “νομιμοφροσύνης”, εκατοντάδες εταιρείες έχουν κλείσει κ.ο.κ.<br /><br />Η φημολογία από την αρχή του πραξικοπήματος ότι “ήταν όλο στημένο από τον ίδιο τον Ερντογάν” αν και κυκλοφορεί δεν μπορεί να στηριχθεί. Τα γεγονότα της 15ης Ιουλίου του 2016, ήταν τόσο ραγδαία, αιματηρά και μεγάλων διακυμάνσεων, που δεν μπορεί να ήταν οργανωμένα. Το βασικό στοιχείο του πραξικοπήματος όμως -και βέβαια η ιδιαιτερότητα του -ήταν πως οι Ένοπλες Δυνάμεις εμφανίστηκαν διασπασμένες: με μέρος τους να κινητοποιείται οργανωμένο κατά του Ερντογάν, άλλο να ακολουθεί πειθήνια τις εντολές των επικεφαλής, και ένα τρίτο μέρος, να παραμένει προσωποπαγώς πιστό στον Τούρκο Πρόεδρο. Έτσι είχαμε σε λίγες ώρες αιματηρές εμφύλιες συγκρούσεις, έως και βομβαρδισμό του κοινοβουλίου, εκτελέσεις εκατέρωθεν και τελικά κατάρρευση του πραξικοπήματος από μαζικές λαϊκές διαδηλώσεις οι οποίες έφθασαν -και πάλι μη αναμενόμενο για την Τουρκία- σε δημόσιο ξυλοδαρμό και εξευτελισμό στρατιωτικών, από οπαδούς του Ερντογάν.<br /><br />Τα απότοκα της ημέρας είναι ακόμη και σήμερα δύσκολο να προσμετρηθούν. Αρχικά οι Ένοπλες Δυνάμεις, έχασαν σημαντικό κύρος που επί Κεμαλισμού τις είχε μετατρέψει οχι μόνο σε εγγυητή του καθεστώτος αλλά και σε “αλάνθαστο κριτή της πορείας του Τουρκικού Έθνους”, οπότε κάθε πραξικόπημα τους, αλλά και “φιλική προειδοποίηση”, θεωρούνταν ως το απαραίτητο… reset επαναφοράς σε “ορθό δρόμο”.<br /><br />Ταυτόχρονα ο Ερντογάν ισχυροποιήθηκε ακόμη περαιτέρω, ξεπερνώντας το προφίλ του πολιτικού ηγέτη, ενδυόμενος πλέον -με απίθανη προπαγάνδα- ένα μεσσιανιακό ρόλο “εν ζωή ενσάρκωσης της Νέας Τουρκίας”. Το οποίο πέρα από το υπερβολικό και παράδοξο του θεάματος, έχει επιτρέψει και να παραμένει στην εξουσία (με τους όποιους τριγμούς που δεν είναι καθόλου λίγοι) αλλά και να διαχέει την αντίληψη του για το τουρκικό μέλλον: ως συνδυασμό μετριοπαθούς ισλαμικού ευσεβισμού, γεωπολιτικής εξωστρέφειας με φιλοδοξίες περιφερειακής δύναμης και κυρίως, μιας “τουρκικής αυτοπεποίθησης” ότι η χώρα δικαιούται πολύ περισσότερα από όσα σήμερα έχει, όχι μόνο γεωγραφικά, αλλά και πολιτισμικά (με αναθεωρητική εδώ ιστοριογραφία) όπως και εθνολογικά (με αναβίωση του Παντουρκισμού ως θεωρήματος).<br /><br />Έτσι αν και το πραξικόπημα δεν ήταν οργανωμένο από τον Ερντογάν, ο ίδιος κατάφερε να επιβιώσει από αυτό και μετά να το “αρμέξει” πολιτικά στο μέγιστο, και να συνεχίζει τη δίωξη κάθε αντιφρονούντα (έως και υψηλόβαθμων όπως π.χ. των δημάρχων της αντιπολίτευσης), πλέον εγκαθιδρυόμενος ως “δεύτερο κάδρο/τοτέμ” σε κάθε δημόσιο χώρο, δίπλα στο δεδομένο, του Κεμάλ Ατατούρκ. Θέτοντας έτσι όχι κάποια υποψηφιότητα για… αθανασία, αλλά για συνέχιση αυτής της αντίληψης και σε επόμενα χρόνια από κάποιο διάδοχο, όσο η αντιπολίτευση του παραμένει με εσωτερικές αντιπαραθέσεις και αδυναμία κάποιας στιβαρής εναλλακτικής πέρα από την αλλαγή προσώπων αλλά με το ίδιο πλαίσιο βαριάς διαφθοράς και νεποτισμού.<br /><br /><img height="360" src="https://flight.com.gr/wp-content/uploads/2025/07/kemal-ataturk-recep-tayyip-erdogan.jpg" width="640" /><br /><br /><a href="https://flight.com.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Εννέα χρόνια από το αποτυχημένο τουρκικό πραξικόπημα του 2016, ο Ερντογάν πλέον ως “μεσσίας”.

Χρήστος Γ. Κτενάς Έννατη επέτειος σήμερα του αποτυχημένου τουρκικού πραξικοπήματος του 2016, το οποίο κράτησε λίγοτερο από μια μέρα (21 ώρες...

Διαβάστε την συνέχεια

Ύπουλο παιχνίδι Βρετανών πίσω από τον Trump. Εμπλέκουν ακόμη και τη Melania, τι έγινε το βράδυ της 3ης Ιουλίου.

<img height="427" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/c84d598aff0e93a3f774f00f47cc2735_XL.jpg" width="708" /><br /><br /><div>Η ασαφής ανακοίνωση Trump για τα όπλα στην Ουκρανία και η στροφή στην προσέγγισή του<br /><br />Ένα ύποπτο δημοσίευμα έκανε την εμφάνισή του στην ιστοσελίδα του Guardian, μετά από έναν καταιγισμό από τα δυτικά μέσα ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Donald Trump κλιμακώνει τη στάση του απέναντι στη Ρωσία.<br />Ούτε λίγο ούτε πολύ, εμπλέκει την πρώτη κυρία των ΗΠΑ, Melania Trump, στην αλλαγή της στάσης του Trump, ειδικά μάλιστα από το βράδυ της 3ης Ιουλίου, όταν και ο Αμερικανός πρόεδρος είχε μιλήσει τηλεφωνικά με τον Ρώσο ομόλογό του Vladimir Putin.<br />Ειδικότερα, όπως αναφέρει ο Guardian, για όσους περιμένουν λεπτομέρειες για τα νέα σχέδια του Trump, που δήλωσε ότι θα πουλήσει όπλα στην Ουκρανία, με τα υπόλοιπα κράτη του ΝΑΤΟ να αναλαμβάνουν το κόστος, δεν θα βρει.<br />Δεν έχουν αναφερθεί χρηματικά ποσά, γεγονός που καθιστά δύσκολο το να εκτιμήσουμε τη διαφορά που μπορεί να κάνει η προτεινόμενη παροχή όπλων στο Κίεβο.<br />Οι λεπτομέρειες για τα πυρομαχικά ήταν επίσης ελλιπείς, αν και ο Trump ανέφερε πλήρη συστήματα πυραύλων Patriot, ενώ ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Mark Rutte έχει αναφέρει ότι θα περιλαμβάνονταν και «πύραυλοι και πυρομαχικά».<br /><br />Δύσκολα να αλλάξει στάση ο Putin<br /><br />Πάντως, ο Guardian παραδέχεται ότι είναι δύσκολο να προσδιοριστεί ποιο ποσό στρατιωτικών προμηθειών θα μπορούσε να επιφέρει μια ουσιαστική αλλαγή και να αναγκάσει τον Vladimir Putin να εξετάσει το ενδεχόμενο κατάπαυσης του πυρός.<br />Ωστόσο, με το πιο απλό κριτήριο, οποιοδήποτε πακέτο αξίας άνω των 10 δισ. δολαρίων θα έστελνε σίγουρα ένα μήνυμα στη Μόσχα, ειδικά αν λάβουμε υπόψη τα 67 δισ. δολάρια που είχε προσφέρει ο προκάτοχος του Trump, Joe Biden, στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια σχεδόν τριών ετών.<br />Υπήρξε, πάντως, μια συγκεκριμένη απειλή προς τη Μόσχα: Ο Trump υποσχέθηκε να επιβάλει δασμό 100% στη Ρωσία εάν ο Putin δεν συμφωνήσει σε μια συμφωνία για τον τερματισμό των εχθροπραξιών εντός 50 ημερών, αν και το προηγούμενο ιστορικό του προέδρου για επιβολή και άρση δασμών είναι τόσο ασαφές που δεν μπορούμε να προδικάσουμε τι θα συμβεί αν η Ρωσία δεν συμμορφωθεί.<br /><br />Η ουσιαστική διαφορά, πάντως, βρίσκεται στον τόνο των δηλώσεων του Trump, που σηματοδοτεί μια σημαντική στροφή.<br />Παρά το γεγονός ότι ο πρόεδρος δεν φάνηκε να είναι εκνευρισμένος ή θυμωμένος με τον Putin όταν είπε «είμαστε πολύ δυσαρεστημένοι – εγώ προσωπικά – με τη Ρωσία», υπήρχε μια σαφής έκφραση απογοήτευσης για τον Ρώσο ηγέτη.<br />Ο Trump ήρθε στην προεδρία πιστεύοντας ότι θα μπορούσε να κάνει μια συμφωνία με τον Putin για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, σε συνομιλίες που αρχικά φαίνονταν να αφορούν την Ουκρανία ως δεύτερο βήμα.<br />Όμως, όπως ξεκαθάρισε ο Trump, οι συνομιλίες με τον Ρώσο ηγέτη τον οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι ο Putin δεν ήταν σοβαρός μέχρι στιγμής.<br /><br />Ο ρόλος της Melania<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, ίσως ο πιο επιδραστικός λομπίστας της Ουκρανίας να ήταν η Μελάνια Trump, η Σλοβένα σύζυγος του προέδρου, κατά τον Guardian.<br />«Γυρίζω σπίτι και λέω στη Πρώτη Κυρία: "Μίλησα σήμερα με τον Vladimir, είχαμε μια υπέροχη συζήτηση"», είπε ο Trump.<br />«Και εκείνη είπε: "Α, πραγματικά; Μόλις χτύπησε άλλη πόλη"» – υποδεικνύοντας του με τρυφερότητα να ξανασκεφτεί τη ζεστή του στάση απέναντι στον Ρώσο ηγέτη.<br />Ο Trump επανέλαβε ότι τέσσερις φορές πίστεψε ότι είχε φτάσει σε συμφωνία με τον Putin, αλλά πρόσθεσε ότι οι ρωσικοί βομβαρδισμοί του Κιέβου και άλλων μεγάλων πόλεων τον έκαναν να αναθεωρήσει.<br />Για τον Zelensky, αυτή η στροφή σηματοδοτεί μια στιγμή δικαίωσης.<br />Στο τέλος του Φεβρουαρίου, ο Ουκρανός πρόεδρος είχε ουσιαστικά αποπεμφθεί από τον Λευκό Οίκο, μετά από μια άσχημη τηλεοπτική αντιπαράθεση.<br />Οι αποστολές όπλων στην Ουκρανία είχαν σταματήσει, οι πληροφορίες είχαν σταματήσει να μοιράζονται, και παρόλο που αργότερα αποκαταστάθηκαν, η σχέση φαινόταν εύθραυστη.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ύπουλο παιχνίδι Βρετανών πίσω από τον Trump. Εμπλέκουν ακόμη και τη Melania, τι έγινε το βράδυ της 3ης Ιουλίου.

Η ασαφής ανακοίνωση Trump για τα όπλα στην Ουκρανία και η στροφή στην προσέγγισή του Ένα ύποπτο δημοσίευμα έκανε την εμφάνισή του στην ιστοσ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Εκρηκτική παγίδα 5ης γενιάς». Ρωσικό Yak-141: Το μαχητικό που αντέγραψαν οι.. Αμερικανοί. Διψά για εκδίκηση και επιστρέφει;

<img src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/ee77ba1d2c94af8e0ce9a1971f012b17_XL.jpg" /><br /><br /><div>Το Yak-141 εμφανίζεται ξανά σαν φάντασμα από το παρελθόν, έτοιμο να πάρει εκδίκηση...<br /><br />Η Δύση το φοβάται, οι Αμερικανοί το αντέγραψαν, και τώρα η Ρωσία σκέφτεται να το ξαναφέρει στη ζωή...<br />Ο λόγος για το θρυλικό Yak-141, το σοβιετικό μαχητικό κάθετης απογείωσης που χάρισε στους Αμερικανούς την τεχνογνωσία για το F-35B.<br />Σήμερα, ενώ η Μόσχα αναζητά το μέλλον του ναυτικού της αεροπορίας, το ερώτημα επιστρέφει καυτό: Μπορεί το Yak να γίνει το ρωσικό “όπλο-παγίδα” της 5ης γενιάς;<br />Μετά το τέλος εποχής του γερασμένου Admiral Kuznetsov, οι Ρώσοι σχεδιάζουν πιο ευέλικτες λύσεις – καθολικά αποβατικά πλοία και ελαφρά αεροπλανοφόρα, ικανά να φέρουν μαχητικά VTOL. Εδώ το Yak-141 εμφανίζεται ξανά σαν φάντασμα από το παρελθόν, έτοιμο να πάρει εκδίκηση.</div><div><br /><img height="320" src="https://www.bankingnews.gr/image/yak-141.jpg" width="640" /><br /><br /></div><div>Τι έκανε το Yak-141 τόσο ξεχωριστό;<br /><br />Μπορούσε να απογειωθεί από μικροσκοπικές λωρίδες και να προσγειωθεί κάθετα.<br />Ήταν γρήγορο, ευέλικτο και με αξιοπρεπή ακτίνα μάχης για την εποχή του.<br />Το μυστικό του ακροφυσίου του πέρασε… στην Lockheed Martin, που έφτιαξε το F-35B με τα σοβιετικά σχέδια</div><div><br /></div><div><img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/image/460_04_yak_141_cd1c0c4de6b07f78b8edddaf93d26965.jpg" width="640" /><br /><br /></div><div>Σήμερα, η Ρωσία έχει διατηρήσει την τεχνολογική βάση και δηλώνει έτοιμη να τη συνδυάσει με νέα αεροπορική τεχνολογία. Ο CEO της Yakovlev το είπε ξεκάθαρα: «Μπορούμε να επιστρέψουμε στην παραγωγή VTOL αν το ζητήσει το Υπουργείο Άμυνας».<br />Αλλά χρειάζεται όντως η Μόσχα ένα “F-35B made in Russia”;</div><div><br />Ή μήπως είναι παγίδα;<br /><br />Αν η ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία κλείσει υπέρ του Κρεμλίνου, ίσως να μην χρειάζεται τεράστια επένδυση για λίγα μαχητικά που θα εξοπλίσουν δύο UDC.<br />Αν όμως έρθει σύγκρουση με ολόκληρη την Ευρώπη, τότε ένα μαχητικό που απογειώνεται από… αυτοκινητόδρομους και δασικές εκτάσεις θα γίνει κρίσιμο όπλο επιβίωσης.</div><div><br />Και το μεγάλο δίλημμα: να αντιγράψουμε το F-35B ή να πάμε σε κάτι διαφορετικό;<br /><br />Το αμερικανικό μαχητικό κουβαλάει περιορισμούς – μικρό φορτίο, μικρή ακτίνα δράσης λόγω του ανεμιστήρα ανύψωσης. Θυσίασαν ισχύ για “αορατότητα”. Η Ρωσία μπορεί να επιλέξει πιο πρακτική λύση: ένα αναχαιτιστικό VTOL, χωρίς περιττά χαρακτηριστικά 5ης γενιάς, αλλά απόλυτα λειτουργικό για την αεράμυνα.<br /><br />Το μόνο σίγουρο: Αν υπάρξει κινητήρας βασισμένος στο νέο “Προϊόν 30” του Su-57, τότε θα ξαναδούμε ρωσικό Yak να απογειώνεται κάθετα – και αυτή τη φορά δεν θα είναι για να το αντιγράψουν οι Αμερικανοί…<br /><img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/image/02ecea20be1ba03ab560ea6416bded2c_XL.jpg" width="640" /><br /><br /></div><div>Ρωσική τεχνολογία στο F-35B Stealth: Πώς οι ΗΠΑ έχουν επιλέξει... μυστικά κρίσιμες πληροφορίες από το χαμένο σοβιετικό VTOL<br /><br />Το F-35B, η παραλλαγή κάθετης απογείωσης και προσγείωσης (VTOL) του μαχητικού Joint Strike Fighter του αμερικανικού στρατού, είναι το πιο προηγμένο αεροσκάφος του είδους του που υπάρχει σήμερα. <br />Χωρίς πραγματικό ανταγωνισμό από αντίπαλα έθνη, το F-35B κυριαρχεί στο σύγχρονο τοπίο VTOL.<br />Ωστόσο, δεκαετίες πριν από την άφιξή της, η Σοβιετική Ένωση έκανε τη δική της φιλόδοξη προσπάθεια να φέρει επανάσταση στην τεχνολογία των μαχητικών VTOL - μια που, παρόλο που δεν έφτασε ποτέ σε πλήρη επιχειρησιακή κατάσταση, μπορεί να διαμόρφωσε το αμερικανικό αεροσκάφος που βλέπουμε σήμερα.<br />Φέτος συμπληρώνονται 28 χρόνια από τότε που το σοβιετικού σχεδιασμού Yakovlev Yak-141, γνωστό και ως Yak-41, πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση. <br />Ένα υπερηχητικό, πολλαπλών ρόλων μαχητικό VTOL, το Yak-141 εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980 κατά τη διάρκεια των χαοτικών τελευταίων ημερών της Σοβιετικής Ένωσης.<br />Το αεροσκάφος είχε οραματιστεί ως μια σημαντική ανακάλυψη για την αεροπορία που βασίζεται σε αερομεταφορείς, επιτρέποντας στις σοβιετικές δυνάμεις να χειρίζονται προηγμένα μαχητικά από μικρότερα αεροπλάνα και εμπρός βάσεις.<br />Στις 9 Μαρτίου 1987, η Σοβιετική Ένωση πέτυχε ένα ορόσημο στην ιστορία της αεροπορίας, όταν το πρωτότυπο του μαχητικού κατακόρυφης απογείωσης και προσγείωσης Yak-141 (VTOL) ανέβηκε στον ουρανό για πρώτη φορά. <br />Καθώς η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε, το ίδιο έκαναν και τα κάποτε μυστικά στρατιωτικά της προγράμματα, αλλά όχι πριν τραβήξουν την προσοχή ενός από τα μεγαλύτερα ονόματα της δυτικής άμυνας. Ο Yakovlev, που αγωνιζόταν να κρατήσει ζωντανό το μαχητικό πρόγραμμα Yak-141 VTOL, βρήκε έναν απροσδόκητο σωτήρα στη Lockheed Martin.<br />Καθώς οι σχέσεις μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας άρχισαν να θερμαίνονται, ο αμερικανικός αμυντικός γίγαντας είδε την ευκαιρία να μην αναβιώσει το Yak-141 αλλά να αντλήσει πολύτιμα δεδομένα από το πρόγραμμα της σοβιετικής εποχής.<br />Το 1991, οι δύο εταιρείες φέρεται να υπέγραψαν συμφωνία, αν και τα στοιχεία της παρέμειναν κρυφά μέχρι το 1995. Σύμφωνα με τη συμφωνία, η Lockheed Martin παρείχε χρηματοδότηση για επιπλέον πρωτότυπα Yak-141 και σχεδίαζε ακόμη και να παρουσιάσει το αεροσκάφος στο Farnborough Airshow τον Σεπτέμβριο του 1992.<br />Ωστόσο, η Lockheed ήταν απίθανο να έχει πραγματικό ενδιαφέρον να δει το Yak-141 να μπαίνει στην παραγωγή. Αντίθετα, το συμβόλαιο πιθανότατα χρησίμευσε ως μέτωπο για την απόκτηση κρίσιμων ερευνητικών δεδομένων της VTOL που είχε συσσωρεύσει ο Yakovlev κατά τη διάρκεια των ετών ανάπτυξης.<br /><br /><a href="www.bankingnews.gr /">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

«Εκρηκτική παγίδα 5ης γενιάς». Ρωσικό Yak-141: Το μαχητικό που αντέγραψαν οι.. Αμερικανοί. Διψά για εκδίκηση και επιστρέφει;

Το Yak-141 εμφανίζεται ξανά σαν φάντασμα από το παρελθόν, έτοιμο να πάρει εκδίκηση... Η Δύση το φοβάται, οι Αμερικανοί το αντέγραψαν, και τώ...

Διαβάστε την συνέχεια

Επέκταση των χωρικών υδάτων στο Κρητικό Πέλαγος άμεσα.

<br /><img height="500" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/07/xartis-libyi-aoz-ellada-825x645.jpg" width="716" /><div><br /></div><div><b>ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ ΗΡΑΚΛΗΣ</b><br />Πρόσφατα η Λιβύη, κατάφερε να μας αιφνιδιάσει καταθέτοντας μια “Ρηματική Διακοίνωση” (Α/79/960 από 3 Ιουλίου 2025), εκεί που πρέπει, δηλαδή στο ΓΓ του ΟΗΕ, επικαλούμενη το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, που το έχει υπογράψει, αλλά χωρίς τα γραφόμενα της να είναι σύμφωνα με αυτά, που η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας προβλέπει. Όλα δε όσα έγραψε, βασίζονται όχι στη Σύμβαση (UNCLOS), αλλά στο παράνομο Τουρκο-Λιβυκό (Τ-Λ) μνημόνιο συνεργασίας.<br /><br />Η Τρίπολη, αν είναι δυνατόν, κατηγορεί με τη Ρηματική της Διακοίνωση, την Ελλάδα λέγοντας πως οι ενέργειες μας «αποτελούν σοβαρή παραβίαση του διεθνούς δικαίου (Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας) και πως υπονομεύουμε τις αρχές του αμοιβαίου σεβασμού και της ειρηνικής επίλυσης διαφορών». Επιπλέον, μας επισημαίνουν πως πρέπει, «υπό τον ΟΗΕ, να εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας για τη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στη Μεσόγειο και να απέχουμε από κάθε ενέργεια που θα μπορούσε να οδηγήσει σε κλιμάκωση».<br /><br />Η Λιβυκή κυβέρνηση σε μια περίοδο που ανταλλάσσονται επισκέψεις (ΥΠΕΞ) μας αγνοεί επιδεικτικά με τις προκλητικές της ενέργειες, όπως:Απειλή για την υπογραφή του παράνομου από το 2019 Τ-Λ μνημονίου και από τη Βουλή Αντιπροσώπων της Λιβύης,<br />Προειδοποίηση ότι επίκεινται σεισμικές έρευνες από την Τουρκική κρατική εταιρεία υδρογονανθράκων (TPAO), αλλά και γεωτρήσεων, αφού η Λιβυκή εταιρεία πετρελαίων (NOC) υπέγραψε στις 25 Ιουνίου, συμφωνία για σεισμικές έρευνες σε θαλάσσια τεμάχια εντός της Λιβυκής ΑΟ, που όπως φαίνεται (με διακεκομμένη γραμμή) στον χάρτη που καταθέσαν, έχει παραμορφωθεί και δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.<br /><br /><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/07/xartis-libyi-SLpress.jpg" /><br /><br />Και τέλος επιτρέπει την ανεξέλεγκτη ροή μεγάλου αριθμού “μεταναστών” από διάφορες χώρες προς την Ελλάδα.<br /><img height="490" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/07/xartis-libyi-aoz-ellada.jpg" width="640" /><br />Οι βλέψεις της Τουρκίας<br /><br />Αξιοσημείωτο είναι πως πρόσφατα η Τουρκία αγόρασε από την Norwegain Eldorado Drilling, δύο ακόμη πλωτά γεωτρύπανα βαθέων υδάτων, το “West Draco” (κατασκευής 2014) και “West Dorado” (κατασκευής 2015). Τα μεγάλα αυτά και πανάκριβα πλοία, με κόστος αγοράς 245 εκατομμύρια δολάρια έκαστο και με προσωπικό 200 ατόμων έκαστο, δεν μπορούν να κάθονται και να περιμένουν. Αν, δε, λάβουμε υπόψη πως η Τουρκία έχει άλλα 4 πλωτά γεωτρύπανα, αυτά πρέπει αμέσως να πιάσουν δουλειά. Σύμφωνα δε με τα τουρκικά ΜΜΕ, θα χρησιμοποιηθούν στην Ανατολική Μεσόγειο και τουλάχιστο το ένα στην ΑΟΖ της Λιβύης.<br /><br />Αν λάβουμε υπ’ όψη τις δηλώσεις αλλά και ενέργειες της Τουρκίας, με τη σύμπραξη της Λιβύης, βλέπουμε ξεκάθαρα πως τα τεκταινόμενα στη Μεσόγειο και συγκεκριμένα στο νότιο Κρητικό Πέλαγος, αποβλέπουν:Στη με το “έτσι θέλω” αποδοχή του παράνομου Τουρκο-Λιβυκού μνημονίου<br />Στην αποθάρρυνση νέων επενδυτών για τις περιοχές νότια της Κρήτης<br />Στην μη συνέχιση των ήδη εκτελούμενων ενεργειών εντοπισμού και αξιοποίησης υδρογονανθράκων στις εντός της δυνητικής Ελληνικής ΑΟΖ περιοχές. Άλλωστε, τη τακτική αυτή την εφάρμοσαν επιτυχώς στο παρελθόν στη Κύπρο και αποχώρησαν Γαλλικές και Ιταλικές εταιρείες, αλλά έμειναν οι Αμερικανικές.<br />Στη χωρίς αντίρρηση αποδοχή της εκτέλεσης ερευνών και γεωτρήσεων από τουρκικά πλοία ερευνών και γεωτρύπανα τις περιοχές νότια της Κρήτης.</div><div><br />Σε ποιες ενέργειες πρέπει να προβεί η Ελλάδα<br /><br />Με δεδομένη την Τουρκική επιθετικότητα και τις μεγαλεπήβολες βλέψεις της Τουρκίας (δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας), και την αδιαφορία για τις πρόνοιες του Δικαίου της Θάλασσας, η συνέχιση από τη χώρα μας της εφαρμογής των κανόνων της σύμβασης του Δικαίου για της Θάλασσας στο Κρητικό Πέλαγος, όπως έγινε και στο Ιόνιο, είναι μονόδρομος. Οι “σκληρές απαντήσεις”, που κατά καιρούς δίνουμε στη Τουρκία, τα ήρεμα νερά που επιδιώκουμε και η πολιτική κατευνασμού που ακολουθούμε, δεν λύνουν κανένα πρόβλημα, απεναντίας το γιγαντώνουν.<br /><br />Πρέπει άμεσα να κλείσουμε με Ευθείες γραμμές Βάσης του κόλπους της Κρήτης, να χαρακτηρίσουμε τους ιστορικούς κόλπους, να αυξήσουμε το εύρος της Χωρικής θάλασσας από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια, να καθιερώσουμε Συνορεύουσα Ζώνη και να ανακηρύξουμε την πολυσυζητημένη ΑΟΖ. Όλες δε τις ενέργειες αυτές, πρέπει να τις καταθέσουμε στα αρμόδια όργανα του ΟΗΕ. Όσο για την χάραξη της Ελληνοκυπριακής ΑΟΖ, αυτή θα έπρεπε να είχε γίνει πρώτη.<br /><br />Αν τα είχαμε κάνει όλα αυτά έγκαιρα, θα είχαμε αποφύγει πολλά, και το κυριότερο δεν θα αισθανόμαστε ντροπή ή απογοήτευση και δεν θα τρέχαμε πίσω από τα γεγονότα. Θα δημιουργούσαμε εμείς γεγονότα που θα βασιζόταν στο Διεθνές Δίκαιο, στον Χάρτη του Πανεπιστημίου της Σεβίλλης, που χαράχθηκε σύμφωνα με όσα αναφέρονται στη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας και με τον χάρτη που κατέθεσε η Ελλάδα στην ΕΕ στις 16 Απριλίου 2025, στα πλαίσια του Ελληνικού Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού (ΘΧΣ), που καταθέσαμε στην ΕΕ.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Επέκταση των χωρικών υδάτων στο Κρητικό Πέλαγος άμεσα.

ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ ΗΡΑΚΛΗΣ Πρόσφατα η Λιβύη, κατάφερε να μας αιφνιδιάσει καταθέτοντας μια “Ρηματική Διακοίνωση” (Α/79/960 από 3 Ιουλίου 2025), εκεί...

Διαβάστε την συνέχεια

Η καταθλιπτική σύγκριση τουρκικής και ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/07/amyna.-caan-maxhtiko-tourkia-SLpress-825x601.jpg" /><br /><div><br /><b>ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ</b><br />Παρακολουθώ την ανάπτυξη της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας σε συνδυασμό με την δική μας. Η τουρκική τα τελευταία 20 χρόνια έχει προχωρήσει θεαματικά στην ανάπτυξη σύγχρονων αμυντικών συστημάτων σε αντίθεση με την δική μας που προσπαθεί αλλά παραμένει στάσιμη.<br /><br />Στην τουρκική αμυντική βιομηχανία, ο συνολικός κύκλος εργασιών του κλάδου υπερ τριπλασιάστηκε μέσα σε μία δεκαετία, φτάνοντας τα 12,2 δισ. δολάρια το 2022, από μόλις 4 δισ. δολάρια το 2012. Το 2024, η εγχώρια τουρκική παραγωγή καλύπτει πλέον το 70-80 % των αναγκών της χώρας. Οι εξαγωγές το 2022 άγγιξαν τα 5,5 δισ. δολ, ενώ το 2024 έφτασαν τα 7,15 δισ. δολάρια σημειώνοντας αύξηση 29% σε σχέση με το 2023. Από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο του 2025, οι εξαγωγές έφτασαν στα 2,2 δισ. δολάρια, ήτοι αύξηση 67% σε ετήσια βάση. Αύξηση της τάξης του 65% συνολικά στις εξαγωγές μεταξύ 2023 και 2024.<br /><br />Η αύξηση στον τζίρο ετησίως ήταν 20- 24% το 2023 όπως η Aselsan, TAI και Baykar, να αυξάνουν τον κύκλο εργασιών κατά 12- 45%. Οι ετήσιες εξαγωγές κινούνται σε ρυθμό 29% έως 67%, ανάλογα με την χρονική περίοδο. Το συμπέρασμα είναι ότι τα τελευταία πέντε χρόνια παρατηρούμε ότι ο Τζίρος αυξάνεται με μέσο ετήσιο ρυθμό 20% και οι εξαγωγές με μέσο ετήσιο ρυθμό 30-40%.<br /><br />Ας δούμε μερικά προγράμματα. UAV & UCAV ( μη επανδρωμένα σκάφη): Bayraktar TB2 & Akinci με συνολικές πωλήσεις 1,8 δισ. δολάρια το 2024. Η Baykar αντιπροσωπεύει το 25% της συνολικής αμυντικής κατασκευών της χώρας. Ελέγχει το 65% περίπου των παγκόσμιων εξαγωγών UAV Bayraktar TB3. Το δε πρωτοποριακό πτητικό UAV ναυτικής συνεργασίας, πέτυχε προσγείωση στο TCG Anadolu τον Νοέμβριο του 2024. Η Ινδονησία παρήγγειλε 60 μονάδες του εν λόγω UAV. Το Bayraktar Kızılelma jet UAV μαχητικού τύπου βρίσκεται στο στάδιο δοκιμών. Το MUGEN class ελικόπτερο – πλοίο, έχει κατασκευαστική εκκίνηση τον Ιανουάριο του 2025.<br /><br />Συνολικά η παραγωγή σε UAV & ναυτικών αμυντικών συστημάτων έχει ενισχύσει την ετήσια αύξηση των εξαγωγών κατά 30% περίπου από 5,5 δισ. δολάρια σε 7,15 δισ. δολάρια. Το συμπέρασμα είναι ότι την τελευταία πενταετία η τουρκική αμυντική βιομηχανία εμφανίζει ανάπτυξη περίπου 19% σε CAGR ( Compound Annual Growth Rate). Έχουμε ετήσιες αυξήσεις 24-29% στις κορυφαίες εταιρείες από το 2022 και μετά, με κυριαρχία στα UAV, επιβεβαιώνοντας την μετάβαση σε παγκόσμιας κλάσης βιομηχανία. Οι προβλέψεις δείχνουν συνέχιση της ανάπτυξης, με στόχο οι εξαγωγές να φτάσουν σε 10 δισ. δολάρια ετησίως, αν βεβαίως αυτή η δυναμική συνεχιστεί.</div><div><br />Η Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία<br /><br />Το συνολικό κονδύλι για την άμυνα αυξήθηκε από 5,5 δισ. δολάρια το 2020 σε 7,1 δισ. δολάρια το 2024. Δηλαδή έχουμε μία αύξηση του 29% περίπου μέσα σε τέσσερα χρόνια. Έχουμε επενδύσεις σε εξοπλιστικά συστήματα (Rafale, Belharra, αναβάθμιση F- 16 σε Viper, F-35, τορπίλες, UAVs,). Το κονδύλι των εξοπλισμών αυξήθηκε από 0,59 δισ. δολάρια (2020) σε 5,22 δισ. δολάρια, όμως αυτά είναι τα προβλεπόμενα μέχρι και το 2029 και χωρίς να υπάρχουν βιομηχανικές επιστροφές στην τεχνολογία από τις συμβάσεις, που θα έπρεπε.<br /><br />Ο κύκλος εργασιών της αμυντικής βιομηχανίας ξεπερνά σήμερα τα 1,5 δισ. δολάρια με περίπου 15000 εργαζόμενους. Έχουμε μία αύξηση της εγχώριας συμμετοχής σε συμβόλαια, με στόχο να φτάσει τα 4,5 δισ. δολάρια το 2030 από 1,5 δισ. δολάρια που είναι σήμερα. Γενικά η εκτίμηση του ρυθμού ανάπτυξης στην άμυνα την τελευταία πενταετία κυμαίνεται στο 6-7% ετησίως και μιλάμε για την κρατική δαπάνη.<br /><br />Η ιδιωτική αμυντική βιομηχανία σχεδιάζει μεγαλύτερη αύξηση έως και 100% με στόχο πάντα το 2030. Ωστόσο, αυτό μένει να αποδειχθεί στη πράξη. Παρατηρούμε ότι στην δική μας αμυντική βιομηχανία δεν υπάρχει ένα επίσημο συνολικό ποσοστό ανάπτυξης σε CAGR (Compound Annual Growth Rate), που εκφράζει την γεωμετρική πρόοδο ενός ποσοτικού μεγέθους μέσω μιας σταθερής απόδοσης κατά την διάρκεια μιας χρονικής περιόδου, όταν επαν-επενδύεται σ’ αυτή την περίοδο, σε αντίθεση με την τουρκική αμυντική βιομηχανία. Και αυτό αποδεικνύει ότι δεν υφίσταται μία ετήσια σταθερή αύξηση ανάπτυξης στην αμυντική βιομηχανία. Από θέματα εξαγωγών αμυντικού εξοπλισμού ελάχιστα πράγματα παράγουμε, αν εξαιρέσουμε μερικές ιδιωτικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον αμυντικό εξοπλισμό.<br /><br />Αν ήθελα να ερμηνεύσω μαθηματικά το πρόβλημα θα συμβόλιζα την ελληνική αμυντική βιομηχανία λίαν επιεικώς, λαμβάνοντας υπόψη κάποια αερολογία με προγράμματα μέχρι το 2030, με μία γραμμική συνεχή συνάρτηση πυκνότητας πιθανότητας της μορφής E(x)=c*x και την αντίστοιχη τουρκική με μια εκθετική συνεχή συνάρτηση πυκνότητας πιθανότητας της μορφής T(x)=k*e^x, όπου c, k θετικές σταθερές, και x ο χρόνος σε έτη. Που αν κάνουμε πράξεις θα διαπιστώσουμε χρήσιμα συμπεράσματα, που δεν είναι του παρόντος. Εδώ παρατηρούμε δυστυχώς την μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο χωρών, όσον αφορά στον ρυθμό ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας συμπεριλαμβανομένων βεβαίως και των εξαγωγών αμυντικού εξοπλισμού.<br /><br /></div><div>Συμπεράσματα<br /><br />Όπως αντιλαμβάνεστε η μία αμυντική βιομηχανία καλπάζει (τουρκική) και η άλλη (ελληνική) προσπαθεί να βρει τον βηματισμό της. Ας δούμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία ιδρύθηκε το 1975 επί Κωνσταντίνου Καραμανλή με κύρια αποστολή την υποστήριξη των Ενόπλων Δυνάμεων, παρέχοντας υπηρεσίες και προϊόντα στον τομέα της συντήρησης, επισκευής, κατασκευής αεροσκαφών και αεροδιαστημικού υλικού. Το όραμά του δεν έχει πραγματοποιηθεί αν και έχουν περάσει 50 ολόκληρα χρόνια και η ΕΑΒ είναι ακόμη στο ψάξιμο…<br /><br />Η Τουρκική Αεροδιαστημική Βιομηχανία (TUSAS/TAI) ιδρύθηκε το 1973 με στόχους όπως της <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%91%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%92%CE%B9%CE%BF%CE%BC%CE%B7%CF%87%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1">ΕΑΒ</a>. Πέρα από την συντήρηση και επισκευή των τουρκικών πολεμικών αεροσκαφών και ελικοπτέρων, έχει σχεδιάσει και αναπτύξει πολλών τύπων μη επανδρωμένων εναέριων μέσων UAV, και έχει ξεκινήσει την κατασκευή του πρώτου τουρκικού αεροσκάφους ΚΑΑΝ. Παρατηρούμε ότι αν και οι δύο εταιρείες δημιουργήθηκαν χρονικά κοντά, η τουρκική τρέχει να προλάβει την νέα τεχνολογία που εξελίσσεται ραγδαία, ενώ η ελληνική είναι ακόμη στο ψάξιμο.<br /><br />Σίγουρα υπάρχουν ευθύνες συνολικά του πολιτικού διαχρονικού συστήματος για όλη αυτή την υστέρηση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας. Δεν ήθελαν; Δεν γνώριζαν; Ή λάθος νοοτροπία/λογική; Οι λάθος πολιτικές επιλογές; Οι μη σωστοί άνθρωποι σε θέσεις ευθύνης; Όλα μαζί συνθέτουν ένα “παζλ” που οφείλει να αναγνωρίσει όλο το πολιτικό σύστημα που κυβέρνησε τη χώρα, και προφανώς έχει την κύρια ευθύνη. Το πρόβλημα δυστυχώς δεν διορθώνεται τώρα, είναι δύσκολο να προλάβεις κάποιον όταν αυτός τρέχει με μεγαλύτερη ταχύτητα από σένα. Ούτε υπάρχει το “μαγικό κουμπί” για να τα αλλάξεις όλα.<br /><br />Χρειάζεται αρκετός χρόνος και ώριμα βιομηχανικά μυαλά για να αρχίσουμε να σχεδιάζουμε και στη συνέχεια να εξάγουμε αυτά που θα κατασκευάζουμε. Τουλάχιστον ας αρχίσουμε να τρέχουμε “αεροπορικά” από τώρα. Μακάρι να το καταλάβουμε, για να μειώσουμε την απόσταση, γιατί η τουρκική θηλιά σφίγγει καθημερινά με αβέβαιο τέλος.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η καταθλιπτική σύγκριση τουρκικής και ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας.

ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Παρακολουθώ την ανάπτυξη της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας σε συνδυασμό με την δική μας. Η τουρκική τα τελευταία 20 χ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τραμπ -Γκιλφόϊλ- Ελλάδα: μεσσιανισμός βαλκανικού τύπου και πορεία προς την κρίση.

<img height="360" src="https://omegapress.gr/images/KIBER.jpg" width="713" /><div><br /></div><div>Του <b>Σωτήρη Σιδέρη </b><br />Ενώ ο Τραμπ συμπεριφέρεται ταπεινωτικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά ταυτόχρονα, αναβαθμίζει τον Ερντογάν σε στρατηγικό εταίρο . Η κυβέρνηση έριξε το βάρος της στην άφιξη της Κίμπερλι Γκίλφοϊλ στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα, προσδίδοντας μεσσιανικά χαρακτηριστικά , αλλά βαλκανικού τύπου, στην αποστολή της. Πότε ότι η Γκιλφόϊλ ξέρει τα ελληνοτουρκικά, άγνωστο από πότε, πότε ότι νοιάζεται για την ενέργεια, περίπου όπως νοιάζεται και η Chevron και όχι όπως προβλέπει το διεθνές δίκαιο. Η κυβέρνηση , περιμένει μια λέξη της Γκιλφόϊλ, για να πανηγυρίσει αόρατους εθνικούς θριάμβους, “ανοιχτούς διαύλους” με τον Τραμπ και μια πρόσκληση στον πρωθυπουργό για τον Λευκό Οίκο. <br /><br /> Κατά κάποιο τρόπο, ο Τραμπ ορίζει ως συνομιλητή του Έλληνα πρωθυπουργού μια άκρως αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που έχει γίνει γνωστή περισσότερο για τη σχέση της με τον υιό Τραμπ, παρά για τις όποιες ικανότητές της. Η υποβάθμιση της Ελλάδας είναι επικίνδυνα ανησυχητική. Περίπου με τον ίδιο τρόπο πανηγυρίζεται και η εμπλοκή της Chevron, ενώ η διπλωματική κρίση Ελλάδας -Λιβύης -Τουρκίας παίρνει τα χαρακτηριστικά κρίσης , ενώ τα σενάρια για γεωτρήσεις χωρίς οριοθέτηση ΑΟΖ είναι επίσης επικίνδυνα. <br /><br /> Σχέσεις χωρίς σεβασμό<br /><br />Αντί λοιπόν η δεξιά να επαναλαμβάνει τον εαυτό της, δεκαετίες τώρα, η κυβέρνηση οφείλει να επαναπροσδιορίσει τις ιεραρχήσεις της και να μην μετατρέπεται σε παράρτημα, των σχεδίων του Τραμπ . Τα κράτη δεν είναι εταιρείες , υπάρχουν και λαοί που απορρίπτουν την εικόνα υποτέλειας, γιατί αυτό απαιτεί ο Τραμπ από τους συμμάχους του και αυτό θα κάνει και με την Ελλάδα. Υπό αυτό το πρίσμα, η Αθήνα, οφείλει , να στείλει πρώτη το μήνυμα ότι υπάρχουν κόκκινες γραμμές , που αν η νέα πρέσβης με εντολή Τραμπ φυσικά τις παραβιάσει ή τις γκριζάρει θα υπάρξει κρίση. <br /><br /> Αντί η Αθήνα να διεκδικήσει συνομιλίες και σεβασμό, ο πρω8υπουργός εμφανίζεται ανάξιος να διεκδικήσει τα αυτονόητα για τη χώρα που κυβερνά. Σημειωτέον ότι η Ελλάδα φιλοξενεί, δωρεάν φυσικά, με υπογραφή Μητσοτάκη, πλήθος αμερικανικών βάσεων που διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην γεωστρατηγική των ΗΠΑ . Οι επιθέσεις και του Ισραήλ και των ΗΠΑ στο Ιράν, δεν θα ήταν εύκολες χωρίς τη βάση της Σούδας και η διαρκής τροφοδοσία της Ουκρανίας, με όπλα και άλλον εξοπλισμό, θα ήταν δύσκολη χωρίς τη βάση της Αλεξανδρούπολης, που επίσης παίζει σημαντικό ρόλο και στις ενεργειακές οδούς. Όπως επίσης θα ήταν δύσκολη η επιτήρηση της Μαύρης Θάλασσας χωρίς τη βάση στη Λάρισα απ όπου εφορμούν δεκάδες drone και ελέγχουν όλη τη περιοχή μέχρι και τη Μεσόγειο. <br /><br />Εδώ και περίπου έξι μήνες, η Αθήνα περιμένει ένα νεύμα από τον Τραμπ για να αποσαφηνιστούν βασικά ζητήματα ελληνοαμερικανικών σχέσεων και η στάση των ΗΠΑ στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, στην Ανατολική Μεσόγειο , το Κυπριακό και τα βαλκάνια. Έχοντας ως δεδομένη την αναβάθμιση των σχέσεων ΗΠΑ -Τουρκίας, η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να είχε ήδη στείλει τα δικά της μηνύματα με τις θέσεις της, αντί να περιμένει ένα νεύμα του Τραμπ. Η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, αποτελεί μεγάλη εθνική ατζέντα της Ελλάδας, είναι σοβαρό ζήτημα του μέλλοντος της χώρας και κάθε άλλο παρά η Γκιλφόϊλ έρχεται στην Αθήνα για να κινηθεί σε πλαίσιο , πέρα από αυτό που θέτει ο Τραμπ. <br /><br />Η σιωπή της κυβέρνησης που αποδίδεται στην ανησυχία ότι, ο Τραμπ μπορεί να αντιδράσει περίεργα ή παρανοϊκά , όχι μόνο χειροτερεύει τα πράγματα , αλλά οδηγεί σε χειρότερα σενάρια. Γιατί η διαρκής και σχεδιασμένη ανάπτυξη των σχέσεων ΗΠΑ -Τουρκίας έχει στην ατζέντα της και την Ελλάδα. Η δουλοπρέπεια με την οποία ο πρωθυπουργός αντιμετωπίζει όλους σχεδόν τους δυτικούς ηγέτες, καθώς ουδέποτε πλέον εγείρει σοβαρά ζητήματα ασφάλειας και απειλών εκ μέρους της Τουρκίας, είναι το μείζον πρόβλημα .</div><div>  <br />Η Chevron, η συνεκμετάλλευση και η Γκιλφόϊλ<br /><br />Ας ξεκινήσουμε με τα πιο ανησυχητικά: μετά την ρηματική διακοίνωση της Λιβύης στον ΟΗΕ με την οποία καταγγέλλεται η Ελλάδα ότι κάνει μονομερείς κινήσεις εις βάρος της, ώρα είναι να ζητήσει η Τρίπολη μια συμφωνία τύπου Βέρνης , Μαδρίτης ή Διακήρυξης των Αθηνών με την οποία θα απαιτεί από τη χώρα μας να μην κάνει μονομερείς κινήσεις , όπως ακριβώς έχει πετύχει η Τουρκία, αποσκοπώντας ίσως στην ακύρωση των σχεδίων της Chevron. Αν αυτό είναι σενάριο φαντασίας, δεν είναι καθόλου εξωπραγματικοί οι ψίθυροι που οργιάζουν ότι η Chevron και άλλες εταιρείες που θα δραστηριοποιηθούν στην περιοχή, για να αποφύγουν όλα αυτά τα προβλήματα, θα προτείνουν στην Ελλάδα, την Λιβύη, την Αίγυπτο και την Τουρκία, ποσοστά κέρδους από την εξόρυξη φυσικού αερίου, αν βρεθεί , χωρίς προηγουμένως να έχουν οριοθετηθεί ΑΟΖ. <br /><br />Πολλοί στην Αθήνα, διπλωμάτες και ειδικοί σε θέματα ενέργειας δεν έχουν την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει ενδοιασμό να συμφωνήσει , αρκεί να ξέρει ότι δεν θα τον ρίξουν οι Καραμανλής -Σαμαράς και άλλοι ακροδεξιοί . <br />Έχοντας υπόψη την κατάσταση αυτή που μπορεί να εκτροχιάσει τις σχέσεις μεταξύ των χωρών της περιοχής, το ερώτημα είναι γιατί δεν προωθείται μια διεθνής διάσκεψη τουλάχιστον σε πρώτη φάση ή γιατί δεν επιλέγεται η προσφυγή στη Χάγη. <br /><br />Κατά συνέπεια τα ερωτήματα προς την νέα πρέσβη των ΗΠΑ και την κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι:<br /><br />1. Η κυβέρνηση Τραμπ αναγνωρίζει ή όχι το τουρκολιβυκό μνημόνιο; κανείς δεν έχει ρωτήσει τη Γκιλφόϊλ και κανείς δεν ξέρει τι σκέφτεται ο Τραμπ ή τι έχει συζητήσει με τον Ερντογάν. Οπότε περιμένουμε απαντήσεις. Γιατί αν έχουμε μια απάντηση στο θέμα αυτό, θα γνωρίζουμε τι περίπου θα συμβεί στην περιοχή μας. Από την απάντηση, μπορεί να έχουμε και μια θέση για την νέα πρέσβη των ΗΠΑ. Αν δηλαδή είναι αποδεκτή ή μπορεί να είναι ανεπιθύμητο πρόσωπο και θα προκαλέσει κρίση στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις</div><div><br />2. Συμφωνεί η κυβέρνηση Τραμπ με τη Γαλάζια Πατρίδα και την αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας και το μπλοκάρισμα του καλωδίου Ελλάδας -Κύπρου -Ισραήλ ;</div><div><br />3. Συμφωνεί ο Τραμπ με τη θέση του Ερντογάν για δύο κράτη στην Κύπρο;</div><div><br />4. Συμφωνεί με την οριοθέτηση των ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο ή προτείνει γεωτρήσεις χωρίς προηγούμενη οριοθέτηση;</div><div><br />5. Ποια είναι η θέση των ΗΠΑ για την Λιβύη, τα δύο κράτη, την αστάθεια και το μεταναστευτικό;</div><div><br />6. Ποια είναι η θέση του Τραμπ για τη Συμφωνία των Πρεσπών και την εφαρμογή της από τις κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Βόρειας Μακεδονίας ;</div><div><br />7. Ποια είναι η θέση των Τραμπ -Γκιλφόϊλ για την αλλαγή του συντάγματος της Βόρειας Μακεδονίας όπως ζητούν η Βουλγαρία και η ΕΕ ώστε να αναφέρεται ρητά η ύπαρξη βουλγαρικής εθνικής μειονότητας και ότι δεν υφίσταται μακεδονική γλώσσα;</div><div><br />8 Υπάρχει ή όχι σχέδιο των ΗΠΑ για την ενέργεια στην περιοχή μας και ποιο είναι αυτό;.</div><div><br />9. Σέβονται οι ΗΠΑ τη Συνθήκη της Λωζάννης ή όχι;</div><div><br />10. Αν ο ρόλος της Τουρκίας στην περιοχή είναι σημαντικός για τις ΗΠΑ και τον Τραμπ, αυτό σημαίνει ότι ο Αμερικανός πρόεδρος θα πάρει τη θέση της Τουρκίας, όταν αυτός ο ρόλος συγκρούεται με τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, όπως στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο, την Συρία, την Λιβύη και την Κύπρο;<br /><br />Αυτά τα αυτονόητα θα έπρεπε ήδη να έχει θέση πρώτη η προοδευτική αντιπολίτευση προς τις ΗΠΑ και την νέα πρέσβη τους στην Αθήνα. Αργά ή γρήγορα όμως θα μάθουμε. Και μαλλον οι οιωνοί δεν είναι καθόλου καλοί. Και ας δείχνει η δεξιά για μια ακόμη φορά τη δουλοπρέπειά της...</div><div><br /></div><div>πηγή <br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τραμπ -Γκιλφόϊλ- Ελλάδα: μεσσιανισμός βαλκανικού τύπου και πορεία προς την κρίση.

Του Σωτήρη Σιδέρη Ενώ ο Τραμπ συμπεριφέρεται ταπεινωτικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά ταυτόχρονα, αναβαθμίζει τον Ερντογάν σε στρατηγικό...

Διαβάστε την συνέχεια

Νίκη της Ουκρανίας είναι η ήττα της Κίνας. Γιατί το Πεκίνο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην ειρήνη

<img src="https://www.viadiplomacy.gr/wp-content/uploads/2023/02/china-4355.jpg" /><br /><br />Στη διεθνή διπλωματία, η Κίνα είναι γνωστή για την «λεπτότητα» της. Σπάνια το Πεκίνο προκαλεί αντιδράσεις. Ωστόσο, σε πρόσφατη συνάντηση Κίνας-ΕΕ, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι εξεπλάγησαν από την ευθύτητα του Υπουργού Εξωτερικών της Κίνας, Wang Yi, ο οποίος φέρεται να είπε στους ομολόγους του ότι η Κίνα δεν θα δεχτεί την ήττα της Ρωσίας στον πόλεμο της Ουκρανίας.<br /><br />Μερικοί άνθρωποι που συμμετείχαν στη συνάντηση εξεπλάγησαν από την αυστηρότητα του μηνύματος του Wang, μόλις τρεις εβδομάδες πριν από μια κρίσιμη σύνοδο κορυφής στην Κίνα. Αξιωματούχοι της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Antonio Costa και της Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen, έχουν προγραμματίσει να ταξιδέψουν στο Πεκίνο αργότερα αυτόν τον μήνα για μια εμπορική σύνοδο κορυφής.<br /><br />Αυτή ήταν η πιο άμεση δήλωση της Κίνας υπέρ του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία.<br /><br />Ο υπουργός Εξωτερικών της Κίνας, Γουάνγκ Γι, φέρεται να δήλωσε στην Κάγια Κάλας, στις 3 Ιουλίου ότι η χώρα δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά να χάσει η Ρωσία τον πόλεμο στην Ουκρανία, εν μέσω φόβων ότι οι ΗΠΑ θα στραφούν προς το Πεκίνο, ανέφερε η SCMP, επικαλούμενη πηγές που γνωρίζουν τη συζήτηση.<br /><br />Ουκρανοί και ευρωπαίοι αξιωματούχοι έχουν επανειλημμένα δηλώσει ότι η Ρωσία δεν μπορεί να συνεχίσει τον πόλεμό της στην Ουκρανία χωρίς τη βοήθεια της Κίνας. Ωστόσο, το κινεζικό Υπουργείο Εξωτερικών υποστήριζε πάντα ότι η χώρα «δεν είναι εμπλεκόμενο μέρος» στον πόλεμο και παραμένει «ουδέτερη» στον τριετή πόλεμο.<br /><br />Ωστόσο, η τελευταία δήλωση του συνήθως ήπιου Wang Yi υποδηλώνει ότι η Κίνα δεν ανησυχεί πλέον για τη διατήρηση της ουδετερότητας σε αυτόν τον πόλεμο. Αυτή η ξαφνική και δραματική αλλαγή τόνου από το Πεκίνο ήταν ανησυχητική για τους αξιωματούχους της ΕΕ.<br /><br />Τα σχόλια του Wang, σύμφωνα με πληροφορίες, υποδηλώνουν ότι ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία μπορεί να εξυπηρετήσει τις στρατηγικές ανάγκες της Κίνας, καθώς η προσοχή των ΗΠΑ έχει απομακρυνθεί από την αυξανόμενη προετοιμασία του Πεκίνου για την έναρξη μιας πιθανής εισβολής στην Ταϊβάν.<br />Η υποστήριξη της Κίνας στις πολεμικές προσπάθειες της Ρωσίας<br /><br />Παρά τους δηλωμένους ισχυρισμούς της Κίνας για ουδετερότητα, το Πεκίνο έχει γίνει μια κρίσιμη οικονομική σανίδα σωτηρίας για τη Ρωσία, ειδικά μετά τις δυτικές κυρώσεις που απομόνωσαν τη Μόσχα από τις παγκόσμιες αγορές. Αυτή η υποστήριξη βοήθησε τη Ρωσία να διατηρήσει την οικονομία και την πολεμική της μηχανή.<br /><br />Το διμερές εμπόριο μεταξύ Κίνας και Ρωσίας έφτασε στο επίπεδο ρεκόρ των 240 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ το 2023 , σημειώνοντας αύξηση 64% σε σχέση με τα στοιχεία του 2021, πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022. Η Κίνα είναι ήδη ο κορυφαίος εμπορικός εταίρος της Ρωσίας.Συγκεκριμένοι τομείς σημείωσαν τεράστια άνοδο. Για παράδειγμα, οι εξαγωγές κινεζικών αυτοκινήτων και ανταλλακτικών αυτοκινήτων στη Ρωσία έφτασαν τα 23 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ το 2023, από 6 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ το 2022.Πέρυσι, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν, δήλωσε ότι περίπου το 70% των εργαλειομηχανών και το 90% των μικροηλεκτρονικών που εισάγει η Ρωσία προέρχονται από την Κίνα. Αυτά τα μικροηλεκτρονικά είναι κρίσιμα για την κατασκευή πυραύλων, αρμάτων μάχης και αεροσκαφών .<div><br /></div><div>Το Πεκίνο εξάγει επίσης στη Ρωσία είδη διπλής χρήσης αξίας άνω των 300 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ κάθε μήνα, σύμφωνα με ανάλυση των κινεζικών τελωνειακών δεδομένων από το think tank Carnegie Endowment.Σύμφωνα με το Carnegie Endowment , η Κίνα προμήθευσε το 89% των εισαγωγών της Ρωσίας σε αγαθά που περιλαμβάνονται στον κατάλογο υψηλής προτεραιότητας ελέγχου εξαγωγών της G7 το 2023, από 32% το 2021. Αυτός ο κατάλογος περιελάμβανε ημιαγωγούς, τηλεπικοινωνιακό εξοπλισμό και εργαλειομηχανές .Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Brookings , οι κινεζικές εταιρείες πιθανότατα παρέχουν νιτροκυτταρίνη , ένα βασικό συστατικό στα προωθητικά για όπλα, καθώς και άλλα υλικά όπως στρατιωτικά οπτικά, κινητήρες drones και δορυφορική τεχνολογία .Επιπλέον, έως και το 90% του εμπορίου Ρωσίας-Κίνας πραγματοποιείται στα δικά τους νομίσματα (γιουάν και ρούβλια) αντί για δολάρια ΗΠΑ, μειώνοντας την εξάρτηση της Μόσχας από τα δυτικά χρηματοπιστωτικά συστήματα.Εν τω μεταξύ, το RUSI, ένα think tank με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, προειδοποίησε επίσης για την πιθανή χρήση του κινεζικού δορυφορικού δικτύου για πληροφορίες στην πρώτη γραμμή της Ουκρανίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι τον Ιανουάριο του 2023, οι ΗΠΑ επέβαλαν κυρώσεις σε μια κινεζική εταιρεία για την παροχή δορυφορικών εικόνων ουκρανικών τοποθεσιών στον Όμιλο Wagner.<br /><br />Τον Απρίλιο του 2025, η Ουκρανία κατηγόρησε επίσης την Κίνα ότι προμήθευσε όπλα και πυρίτιδα στη Ρωσία, αν και δεν προσκομίστηκαν άμεσα αποδεικτικά στοιχεία.Όλα αυτά υποδηλώνουν ότι, μέχρι στιγμής, η βοήθεια της Κίνας προς τη Ρωσία ήταν ουσιαστική αλλά με λεπτές αποχρώσεις, εστιάζοντας στις εμπορικές σχέσεις, τα είδη διπλής χρήσης, τα είδη υψηλής προτεραιότητας και τη γεωχωρική νοημοσύνη, αποφεύγοντας παράλληλα την άμεση θανατηφόρα στρατιωτική βοήθεια.Αυτή η κινεζική βοήθεια ήταν κρίσιμη για να επιτρέψει τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία, παρά τις εξουθενωτικές δυτικές κυρώσεις.Αυτό που καθιστά περίεργη τη βοήθεια της Κίνας προς τη Ρωσία είναι το γεγονός ότι η ίδια η Κίνα μοιράζεται σύνορα μήκους 4.209 χιλιομέτρων με τη Ρωσία, και ορισμένα τμήματα των συνόρων αμφισβητούνται. Η Κίνα ιστορικά έχει μια αντιπαλότητα με τη Σοβιετική Ένωση, και εξακολουθούν να υπάρχουν ανεπίλυτα εδαφικά ζητήματα μεταξύ των δύο στην Άπω Ανατολή της Ρωσίας.Ωστόσο, παρά αυτά τα ακανθώδη ζητήματα, γιατί η Κίνα παρέχει ολοκληρωτική υποστήριξη στη Ρωσία; Και, ακόμη πιο σημαντικό, γιατί, μετά το πρόσχημα της διατήρησης ουδετερότητας για τρία χρόνια, η Κίνα υποστηρίζει τώρα ανοιχτά μια αποφασιστική ρωσική νίκη στον πόλεμο;<br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Κίνας<br /><br />Ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία εξυπηρετεί πολλά στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα, μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι οι ΗΠΑ έχουν καταφέρει περισσότερες στρατηγικές νίκες επί της Ρωσίας τα τελευταία τρία χρόνια από ό,τι στις τρεις δεκαετίες που έχουν περάσει από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.<br /><br />Χώρες όπως η Σουηδία και η Φινλανδία, οι οποίες ιστορικά έχουν υιοθετήσει ουδέτερη στάση απέναντι στη Ρωσία, είναι πλέον μέλη του ΝΑΤΟ. Η Ευρώπη είναι πιο ενωμένη από ποτέ. Μετά από δεκαετίες νάρκης, η Ευρώπη παίρνει επιτέλους στα σοβαρά την άμυνα και, για πρώτη φορά από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η συντριπτική πλειοψηφία των ευρωπαϊκών χωρών δαπανά πάνω από το δύο τοις εκατό του ΑΕΠ της για την άμυνα.<br /><br />Χώρες όπως η Γερμανία, μια ευρωπαϊκή οικονομική και βιομηχανική δύναμη, εγκαταλείπουν τον ιστορικό αυτοεπιβαλλόμενο περιορισμό τους στον μιλιταρισμό.<br /><br />Οι ΗΠΑ μπορούν να δοκιμάσουν και να βελτιώσουν τα όπλα τους σε πραγματική μάχη εναντίον της Ρωσίας, και το Πεντάγωνο μπορεί να υποβαθμίσει το Κρεμλίνο, τα αποθέματα όπλων του και τον στρατό του χωρίς να στείλει Αμερικανούς στρατιώτες στο έδαφος.<br /><br />Παρά τα πολυάριθμα αυτά πλεονεκτήματα, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ εργάζεται υπερωρίες για να επιτύχει μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός στον πόλεμο της Ουκρανίας. Ο Πρόεδρος Τραμπ έχει δεσμευτεί να τερματίσει τον πόλεμο από την πρώτη ημέρα της θητείας του.<br /><br />Αντιθέτως, η Κίνα, υποτίθεται ότι είναι φίλη της Ρωσίας, θέλει αυτός ο πόλεμος να παραταθεί και να συνεχιστεί. Τι εξηγεί αυτή την αντίφαση;</div><div><br />Ο «χρόνος αγοράς» της Κίνας<br /><br />Στην εποχή των μεταρρυθμίσεων μετά τον Μάο στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ο Ντενγκ Σιαοπίνγκ υιοθέτησε την πολιτική του «taoguang yanghui» ( Κρύψε τη δύναμή σου, περίμενε την υπομονή σου).<br /><br />Η πολιτική συνεπαγόταν την αποφυγή προκλήσεων από τις δυτικές δυνάμεις ή την εμπλοκή σε δαπανηρούς πολέμους, εστιάζοντας αντ’ αυτού στην εσωτερική ανάπτυξη και στην στρατιωτική και τεχνολογική πρόοδο μέχρι το Πεκίνο να είναι αρκετά ισχυρό για να αμφισβητήσει τις δυτικές δυνάμεις.<br /><br />Η Κίνα ακολούθησε αυτήν την πολιτική με ευλάβεια μέχρι περίπου το 2000, όταν άρχισε σταδιακά να επιβάλλεται.<br /><br />Χρειάστηκε στις ΗΠΑ σχεδόν μια δεκαετία για να συνειδητοποιήσουν τη μνημειώδη αλλαγή. Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα ανακοίνωσε τη στρατηγική «Στροφή προς την Ασία» τον Νοέμβριο του 2011 για την αντιμετώπιση της πρόκλησης της Κίνας.<br /><br />Ο Τραμπ έδωσε περαιτέρω ώθηση σε αυτή τη σκέψη, σύμφωνα με την οποία οι ΗΠΑ θεωρούσαν την Κίνα, και όχι τη Ρωσία, ως τον κύριο αντίπαλό τους. Ωστόσο, αυτή η μετατόπιση πολιτικής στις ΗΠΑ κλονίστηκε από δύο γεγονότα:<br /><br />Η νίκη του Τζο Μπάιντεν το 2020 και η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022 ανάγκασαν τις ΗΠΑ να παραμείνουν συγκεντρωμένες και να επενδύσουν στην Ευρώπη. Αν και ο Τραμπ επέστρεψε στον Λευκό Οίκο το 2025, δεν είναι σε θέση να τερματίσει τον πόλεμο και να στρέψει την προσοχή του στην Κίνα.<br /><br />Υπάρχει ένα αστείο που κυκλοφορεί στην Κίνα και λέει ότι μια κατάσταση «win-win» σημαίνει ότι η Κίνα κερδίζει δύο φορές. Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι αυτή η κατάσταση «win-win» για το Πεκίνο.<br /><br />Αφενός, αποδυναμώνει τη Ρωσία, ωθώντας την πλήρως στη σφαίρα επιρροής της Κίνας. Από την άλλη πλευρά, διατηρεί τις ΗΠΑ απασχολημένες στην Ευρώπη, επιτρέποντας στο Πεκίνο να περνάει απαρατήρητο ενώ προετοιμάζεται για μια πιθανή εισβολή στην Ταϊβάν.<br /><br />Αυτή είναι η ενημερωμένη έκδοση της πολιτικής «αγοράς χρόνου» του Ντενγκ Σιάο Πινγκ.<br /><br />Καθώς ο Τραμπ εντείνει τις προσπάθειές του για κατάπαυση του πυρός, το Πεκίνο ανεβάζει τους πυλώνες και διπλασιάζει την υποστήριξή του προς τη Ρωσία.<br /><br />Τον περασμένο μήνα, αναφέρθηκε ότι ένα κινεζικό σύστημα λέιζερ κατά των drones εντοπίστηκε στη Ρωσία. Τον Απρίλιο, ο ίδιος ο πρόεδρος της Ουκρανίας Ζελένσκι ισχυρίστηκε ότι πάνω από 155 Κινέζοι στρατιώτες πολεμούν στον ρωσικό στρατό. Την περασμένη εβδομάδα, η Kyiv Post ανέφερε ότι η Ρωσία θα εκπαιδεύσει πάνω από 600 Κινέζους στρατιώτες στην αντιμετώπιση όπλων του ΝΑΤΟ.<br /><br />«Το Κρεμλίνο αποφάσισε να επιτρέψει στο κινεζικό στρατιωτικό προσωπικό να μελετήσει και να υιοθετήσει την πολεμική εμπειρία που έχει αποκτήσει η Ρωσία στον πόλεμό της εναντίον της Ουκρανίας», δήλωσε πηγή του HUR στην Kyiv Post .<br /><br />Και τώρα αυτή η δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών της Κίνας, Γουάνγκ Γι, ότι η Κίνα δεν θα δεχτεί την ήττα της Ρωσίας στον πόλεμο της Ουκρανίας.<br /><br />Με κάθε εβδομάδα που περνάει, η εμπλοκή της Κίνας στον πόλεμο της Ουκρανίας γίνεται όλο και πιο άμεση.<br /><br />Ο δρόμος προς την ειρήνη στο Κίεβο, όπως φαίνεται, περνάει από το Πεκίνο.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.viadiplomacy.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Νίκη της Ουκρανίας είναι η ήττα της Κίνας. Γιατί το Πεκίνο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην ειρήνη

Στη διεθνή διπλωματία, η Κίνα είναι γνωστή για την «λεπτότητα» της. Σπάνια το Πεκίνο προκαλεί αντιδράσεις. Ωστόσο, σε πρόσφατη συνάντηση Κίν...

Διαβάστε την συνέχεια

Στο προσκήνιο η συμφωνία Ισπανίας Τουρκίας για κατασκευή γιγάντιου αεροπλανοφόρου.

<img height="591" src="https://i0.wp.com/echedoros.blog/wp-content/uploads/2025/07/%CF%87%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%B1%CE%BD%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%84%CE%BB%CE%B5%CE%B1%CF%82%CE%AD%CF%826.jpg?resize=640%2C653&ssl=1" width="707" /><br /><br />Ο ισπανικός ιστότοπος Infodefensa δημοσίευσε μια αξιοσημείωτη είδηση που υποδεικνύει ένα κοινό έργο μεταξύ Άγκυρας και Μαδρίτης για την ανάπτυξη ενός τεράστιου αεροπλανοφόρου μήκους 300 μέτρων.<br /><br />Μόλις πριν από λίγες ημέρες, δημοσιεύματα έδειξαν ότι η Ισπανία εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να κατασκευάσει ένα νέο αεροπλανοφόρο, δεδομένων των προκλήσεων που αντιμετωπίζει το Ισπανικό Ναυτικό, ιδίως όσον αφορά την αντικατάσταση των μαχητικών Harrier.<br /><br /> Στόχος μπορεί να είναι η μετατροπή του υπάρχοντος αεροπλανοφόρου (όπως το Juan Carlos I) ώστε να λειτουργεί αποκλειστικά με drones και ελικόπτερα, ενώ παράλληλα κατασκευάζεται ένα νέο αεροπλανοφόρο, πιο ικανό να επιχειρεί με πραγματικά μαχητικά.<br /><br />Τα δημοσιεύματα υποδηλώνουν ότι η Τουρκία επιδιώκει να αναπτύξει αυτό το έργο σε συνεργασία με την Ισπανία.<br /><br />Ο διευθυντής της Τουρκικής Υπηρεσίας Αμυντικών Βιομηχανιών ανακοίνωσε ένα σχέδιο για την κατασκευή ενός αεροπλανοφόρου μήκους 300 μέτρων, ένα μέγεθος που θα ξεπερνούσε κατά πολύ το μήκος του γαλλικού αεροπλανοφόρου Charles de Gaulle, το οποίο έχει μήκος 261 μέτρα, και θα ξεπερνούσε ακόμη και το μήκος του σύγχρονου βρετανικού αεροπλανοφόρου Queen Elizabeth, το οποίο φτάνει τα 280 μέτρα.<br /><br />Αξίζει να σημειωθεί ότι η Τουρκία έχει εκφράσει ενδιαφέρον για την κατασκευή αεροπλανοφόρων εδώ και χρόνια, και είχαν προηγηθεί συνομιλίες με την ισπανική ναυπηγική εταιρεία Navantia, ειδικά από τότε που η Navantia ανέπτυξε το αεροπλανοφόρο Juan Carlos I, το οποίο η Τουρκία χρησιμοποίησε ως μοντέλο για την κατασκευή του Anadolu, του πρώτου αεροπλανοφόρου της.<br /><br />Ωστόσο, το νέο τουρκικό έργο φαίνεται να υπερβαίνει την έννοια ενός ελαφρού αεροπλανοφόρου, κινείται προς την κατασκευή ενός μεγαλύτερου και πιο φιλόδοξου πλοίου.<br /><br />Σύμφωνα με προκαταρκτικές, αλλά ακόμη ημιτελείς, απεικονίσεις, ο πιθανός σχεδιασμός θα μπορούσε να περιλαμβάνει δύο διαδρόμους – έναν κοντό και έναν μακρύτερο με ράμπα – κάτι που υποδηλώνει ένα σύστημα άλματος με σκι, παρόμοιο με αυτό που χρησιμοποιείται από το αεροπλανοφόρο Juan Carlos I. Αυτό θα σήμαινε ότι τα αεροσκάφη θα μπορούσαν να εκτοξευθούν χωρίς πρόωση με καταπέλτη, πιθανώς χρησιμοποιώντας καλώδια προσγείωσης, όπως συμβαίνει με τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα.<br /><br />Παρόλο που το έργο βρίσκεται ακόμη σε πολύ πρώιμο στάδιο, υπάρχει σαφής πρόθεση εντός της Ισπανίας να το προωθήσει, ιδίως στο πλαίσιο των προσπαθειών της να αυξήσει τον αμυντικό της προϋπολογισμό ώστε να ευθυγραμμιστεί με τις δεσμεύσεις της στο ΝΑΤΟ (2% του ΑΕΠ). Αυτό θα μπορούσε να ενισχύσει την ικανότητα της Ισπανίας να ασκεί επιρροή πέρα από τα σύνορά της, είτε σε κοινές επιχειρήσεις με συμμάχους είτε εντός των δικών της σφαιρών επιρροής.<br /><br />Η παρουσία ενός τέτοιου αεροπλανοφόρου θα μπορούσε να επιτρέψει στην Ισπανία να διαδραματίσει μεγαλύτερο ρόλο σε διεθνείς αποστολές, όπως η προστασία ζωτικών θαλάσσιων οδών όπως το στενό Μπαμπ αλ-Μαντάμπ κατά τη διάρκεια κρίσεων.<br /><br />Αξίζει να σημειωθεί ότι η συζήτηση σχετικά με την αποτελεσματικότητα των αεροπλανοφόρων κλιμακώνεται εδώ και μερικά χρόνια, με ορισμένους να πιστεύουν ότι αυτά τα σκάφη είναι αναποτελεσματικά έναντι των σύγχρονων απειλών, όπως οι υπερηχητικοί πύραυλοι.<br /><br /> Ωστόσο, η τρέχουσα πραγματικότητα δείχνει το αντίθετο. Όλες οι μεγάλες και μεσαίες δυνάμεις – από την Κίνα, την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα έως τις χώρες του ΝΑΤΟ – συνεχίζουν να επενδύουν σε μεγάλο βαθμό σε αεροπλανοφόρα, αποδεικνύοντας ότι αυτά τα σκάφη εξακολουθούν να διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη σύγχρονη στρατιωτική στρατηγική.<br /><br />Στο πλαίσιο της ισπανοτουρκικής συνεργασίας, σημειώνουμε ότι η σχέση μεταξύ των δύο χωρών βαθαίνει σταδιακά, παρά τις δυτικές επιφυλάξεις σχετικά με τις πολιτικές της Άγκυρας, ιδίως σε θέματα όπως η αγορά του ρωσικού αμυντικού συστήματος S-400 και ο επακόλουθος αποκλεισμός της Τουρκίας από το πρόγραμμα stealth μαχητικών F-35.<br /><br />Παρά τις ανησυχίες των ΗΠΑ για πιθανή διαρροή ευαίσθητων πληροφοριών στη Ρωσία, η Τουρκία εξακολουθεί να αναζητά εναλλακτικές λύσεις, συμπεριλαμβανομένης της απόκτησης των ευρωπαϊκών μαχητικών αεροσκαφών Eurofighter Typhoon.<br /><br />Ωστόσο, η συμφωνία αντιμετώπισε ένα πολιτικό εμπόδιο, καθώς η Γερμανία αντιτάχθηκε στην πώληση του αεροσκάφους στην Τουρκία, ενώ οι άλλοι εταίροι (Ισπανία, Ιταλία και Ηνωμένο Βασίλειο) δεν έφεραν αντίρρηση. Αυτές οι διαφωνίες εντός του ευρωπαϊκού προγράμματος αντικατοπτρίζουν την ευθραυστότητα της ευρωπαϊκής αμυντικής συνεργασίας, ειδικά σε σύγκριση με τη ρευστότητα των γαλλικών προσφορών, οι οποίες προσέφεραν αεροσκάφη Rafale σε ανταγωνιστικές τιμές και γρήγορες αποφάσεις.<br /><br />Ωστόσο, τα πράγματα έχουν αλλάξει πρόσφατα και το Βερολίνο φαίνεται να έχει εγκαταλείψει τις αντιρρήσεις του, ανοίγοντας ενδεχομένως το δρόμο για την ανακοίνωση της πώλησης του Typhoon στην Τουρκία τις επόμενες εβδομάδες.<br /><br />Μια τέτοια συνεργασία θα μπορούσε να ωφελήσει την Ισπανία, όσον αφορά τη συμμετοχή σε εκπαίδευση και επιχειρήσεις, ενισχύοντας για άλλη μια φορά την αναδυόμενη αμυντική συνεργασία μεταξύ Μαδρίτης και Άγκυρας.<br /><br />Το κοινό έργο μεταξύ Ισπανίας και Τουρκίας για την κατασκευή ενός γιγάντιου αεροπλανοφόρου φαίνεται φιλόδοξο και πολλά υποσχόμενο.<br /><br />Εάν υλοποιηθεί, θα αποτελέσει ένα ποιοτικό άλμα στις δυνατότητες του Ισπανικού Ναυτικού, δίνοντάς του ηγετική θέση στη Μεσόγειο και στη διεθνή σκηνή.<br /><br /> Φυσικά, τέτοια έργα απαιτούν χρηματοδότηση και η παρουσία ενός εταίρου όπως η Τουρκία θα μπορούσε να βοηθήσει στην κατανομή του βάρους και να ενισχύσει την οικονομική και στρατηγική σκοπιμότητα του έργου.<div><br /></div><div><a href="https://echedoros.blog/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Στο προσκήνιο η συμφωνία Ισπανίας Τουρκίας για κατασκευή γιγάντιου αεροπλανοφόρου.

Ο ισπανικός ιστότοπος Infodefensa δημοσίευσε μια αξιοσημείωτη είδηση που υποδεικνύει ένα κοινό έργο μεταξύ Άγκυρας και Μαδρίτης για την ανάπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Απόπειρα γεωπολιτικής αυτοκτονίας. Τουρκική Ανάλυση.

<img height="358" src="https://i0.wp.com/echedoros.blog/wp-content/uploads/2025/07/%CE%B3%CE%B4%CE%BB%CF%81%CF%80%CE%B1%CE%BF%CE%B5%CE%B8%CF%81%CE%B1%CE%B55%CF%84%CE%BE%CE%B5%CF%826%CF%82%CE%B54%CE%B97.jpg?resize=640%2C358&ssl=1" width="705" /><br /><br />Ο εν αποστρατεία Υποναύαρχος Τζεμ Γκιουρντενίζ προβαίνει, στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, σε μια εκ βάθους ανάλυση για τη θέση της Τουρκίας στη σημερινή γεωπολιτική πραγματικότητα.<br /><br />Ο ιμπεριαλισμός, εκ φύσεως, δεν εγκαταλείπει ποτέ τους στόχους του. Αυτή η απέραντη περιοχή, ιδιαίτερα στη Δυτική Ασία, η οποία έχει φιλοξενήσει αυτοκρατορίες και έχει αναπτύξει πολιτισμούς σε όλη την ιστορία, βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο της νέας τάξης εκμετάλλευσης του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.<br /><br />Περιλαμβάνοντας την Ερυθρά Θάλασσα, τον Περσικό Κόλπο, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα σαν ζώνη, αυτή η περιοχή είναι το πεδίο μάχης του νέου αιώνα, κατέχοντας όχι μόνο ενεργειακούς πόρους αλλά και σπάνιες γαίες, πόρους γλυκού νερού, γεωργικές λεκάνες και στρατηγικές πύλες.<br /><br />Ο στόχος σε αυτόν τον αγώνα είναι σαφής: περιφερειακά κράτη όπως η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν και η Τουρκία θα κατακερματιστούν, θα μειωθούν σε μέγεθος, θα τεθούν υπό έλεγχο και θα μετατραπούν σε διαδρόμους μεταφοράς ενέργειας.<br /><br /> Στα μάτια της Δύσης, αυτές οι χώρες δεν είναι ούτε κυρίαρχα κράτη ούτε πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία λόγω της πολιτιστικής και πολιτικής τους ταυτότητας. Είναι απλώς περιφερειακές πηγές που παρέχουν πρώτες ύλες, φθηνό εργατικό δυναμικό και, όταν είναι απαραίτητο, γίνονται ζώνες συγκρούσεων. Στόχος του ιμπεριαλισμού είναι να ελέγξει αυτήν την περιοχή όχι μόνο γεωοικονομικά αλλά και γεωπολιτικά.<br /><br />Τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι σαφή: η ομπρέλα του ΝΑΤΟ, ο οικονομικός μανδύας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η στρατιωτική ισχύς του Ισραήλ και τα κράτη-πληρεξούσια στην περιοχή.<br /><br />Χώρες όπως η Ουκρανία, η Ελλάδα, η Ρουμανία και η Κυπριακή Δημοκρατία, ειδικότερα, αποτελούν τα προκεχωρημένα σημεία αυτού του σχεδίου.<br /><br /> Κύριος κίνδυνος για την Τουρκία το κουρδικό έθνος<br /><br />Η Τουρκία είναι ουσιαστικά περικυκλωμένη από μια αυτοκρατορική αλυσίδα πολιορκίας. Ο πιο κρίσιμος κρίκος σε αυτήν την αλυσίδα είναι ένα «Κουρδιστάν με πρόσβαση στη θάλασσα».<br /><br /> Αυτός ο γεωπολιτικός στόχος, που τέθηκε από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, έχει γίνει ολοένα και πιο σαφής στην εποχή μετά τον Ψυχρό Πόλεμο και έχει γίνει το ακλόνητο σχέδιο του αγγλοσαξονικού-σιωνιστικού άξονα.<br /><br />Δυστυχώς, διάφορες κυβερνήσεις της Δημοκρατίας της Τουρκίας έχουν συμβάλει σε αυτό το έργο, συνειδητά ή όχι. Η υλικοτεχνική υποστήριξη που παρείχαμε στη Δύναμη Σφυρί κατά τη διάρκεια του Πρώτου και Δεύτερου Πολέμου του Κόλπου, η αδράνεια μας κατά της εγκαθίδρυσης μιας de facto κουρδικής κυβέρνησης στο Βόρειο Ιράκ μετά το 2005, και οι τεράστιες επενδύσεις που πραγματοποίησαν τουρκικές εταιρείες στην περιοχή αποτελούν γεωπολιτικά αυτοκτονικά βήματα χωρίς πολιτική δεινότητα.<br /><br />Αντί να δημιουργήσουν ένα στρατηγικό οικονομικό προστατευτικό πεδίο εκτός των εθνικών συνόρων της Τουρκίας, οι επενδύσεις στο Ερμπίλ και τη Σουλεϊμανίγια διατήρησαν ουσιαστικά την περιοχή οικονομικά βιώσιμη για μια αυτονομιστική οντότητα.<br /><br />Η δεύτερη πράξη αυτής της γεωπολιτικής αδυναμίας εκτυλίχθηκε κατά τη διάρκεια του συριακού εμφυλίου πολέμου.<br /><br /> Η Τουρκία, εν γνώσει ή εν αγνοία της, συνέβαλε στην κατάρρευση της Συρίας, της πιο σημαντικής ζώνης ασφαλείας μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ.<br /><br />Ενώ η βόρεια Συρία εγκαταλείφθηκε σε τρομοκρατικές οργανώσεις μέσω της υποστήριξης ριζοσπαστικών οργανώσεων όπως η HTS (Χαγιάτ Ταχριρ αλ Σαμ) το Ισραήλ απέκτησε την ελευθερία να χρησιμοποιεί τον συριακό εναέριο χώρο χωρίς περιορισμούς κατά την επίθεσή του στο Ιράν στις 13 Ιουνίου 2025.<br /><br />Αυτό αντιπροσωπεύει μια στρατηγική απώλεια που θα είναι μη αναστρέψιμη για την Τουρκία.<br /><br />Περιοχές όπως το Τελ Ριφάατ, η Μανμπίτζ και η Χασάκα τέθηκαν υπό τον έλεγχο του YPG, μιας επέκτασης του ΡΚΚ, και οι ΗΠΑ νομιμοποίησαν αυτή τη δομή αποκαλώντας την «επίγεια δύναμή μας».<br /><br />Η Τουρκία έκανε λάθη στην Κύπρο<br /><br />Η Τουρκία υπέπεσε σε παρόμοιο λάθος στην Κύπρο. Η δημόσια διπλωματία και η πίεση που ασκήθηκε για να αναγκαστεί η τουρκική πλευρά να ψηφίσει «ναι» στο Σχέδιο Ανάν, το οποίο προτάθηκε για πρώτη φορά το 2004, έχει μείνει στην ιστορία ως μια μαύρη κηλίδα.<br /><br />Αν οι Ελληνοκύπριοι δεν είχαν πει «όχι», η τουρκική παρουσία στην Κύπρο θα είχε ουσιαστικά τελειώσει σήμερα και η κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου θα είχε περάσει στην ιστορία.<br /><br />Δυστυχώς, κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, τα εθνικά μας συμφέροντα παραβλέφθηκαν χάριν της διαδικασίας ένταξης στην ΕΕ.<br /><br />Η τύχη ευνόησε το τουρκικό έθνος και το Σχέδιο Ανάν δεν υλοποιήθηκε. Ωστόσο, η τύχη δεν είναι πάντα με το μέρος των Τούρκων.<br /><br />Στη Συρία…και η Γαλάζια Πατρίδα<br /><br />Σήμερα, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ έχουν πλήρη κυριαρχία στη Συρία.<br /><br /> Στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν έχουν διεξαχθεί δραστηριότητες θαλάσσιας δικαιοδοσίας από τον Νοέμβριο του 2020. Η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία ενεργούν ως το δεύτερο Ισραήλ των ΗΠΑ στη Μεσόγειο, και η θαλάσσια γεωπολιτική της Τουρκίας καταστέλλεται συστηματικά.<br /><br />Υποβάθμιση της ‘Γαλάζιας Πατρίδας’<br /><br />Ο λόγος περί Γαλάζιας Πατρίδας είναι πλέον απλώς ρητορικός, ένας ισχυρισμός χωρίς πραγματική βάση στο έδαφος. Σε αυτή την ατμόσφαιρα κατάρρευσης, ακόμη και ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Άγκυρα φτάνει στο σημείο να ζητήσει δημόσια αλλαγή καθεστώτος και να εισάγει διχαστικές έννοιες όπως το «εθνικό σύστημα».<br /><br /> Ωστόσο, ούτε η κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση έχουν αντιδράσει σοβαρά.<br /><br />Η Τουρκία απαλλάχθηκε από την «τρομοκρατία» αλλά οι Κούρδοι επεκτείνονται…<br /><br />Σε μια τέτοια περίοδο, η ανάκληση της συζήτησης για τις συνταγματικές τροποποιήσεις με τη ρητορική μιας «Τουρκίας απαλλαγμένης από την τρομοκρατία» συσκοτίζει το πραγματικό ζήτημα.<br /><br /> Η απειλή του ΡΚΚ εντός της Τουρκίας έχει σε μεγάλο βαθμό εξαλειφθεί. Ωστόσο, οι επεκτάσεις του στο Ιράκ και τη Συρία επεκτείνονται και θεσμοθετούνται από τις ΗΠΑ.<br /><br />Ο άξονας των SDF/YPG/PYD σύντομα θα μετατραπεί σε νόμιμο παράγοντα και θα εισαχθεί στην Τουρκία.<br /><br />Στη συνέχεια, ενώνοντας τις δυνάμεις του με τους Κούρδους του Ιράκ και του Ιράν, θα δημιουργηθεί ένα κράτος-διάδρομος.<br />Σήμερα, η Τουρκία, τόσο στο κυβερνών κόμμα όσο και στην αντιπολίτευση, δεν έχει το θάρρος να αντιμετωπίσει τον άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ.<br /><br />Οικονομική χειραγώγηση<br /><br /> Η πίεση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, τα οικονομικά σημεία συμφόρησης και οι πολιτικές διαμάχες για την εξουσία εμποδίζουν την εθνική βούληση.<br /><br />Ωστόσο, το τουρκικό έθνος βλέπει πέρα από αυτό το σκοτεινό παιχνίδι. Σε μια εποχή που ακόμη και τα παιδιά στη Γάζα γίνονται στρατιωτικοί στόχοι και η γενοκτονία διεξάγεται ανοιχτά, η μη απάντηση στη δήλωση της Jerusalem Post, «Το να σταματήσουμε την Τουρκία είναι δυνατό μόνο με ένα κουρδικό κράτος», έχει χαραχτεί στη μνήμη αυτού του έθνους.<br /><br />Η Συρία, η οποία εξακολουθεί να παραδίδεται σε παρακλάδια της Αλ Κάιντα, έχει ενταχθεί στη στρατηγική ασφαλείας του Ισραήλ, ενώ η Τουρκία έχει αποκλειστεί από το ευρύτερο παιχνίδι. Εάν αυτή η τάση δεν ανακοπεί, η Τουρκία θα μπορούσε να αντιμετωπίσει μια ακόμη Συνθήκη των Σεβρών…<br /><br /> Ωστόσο, αυτή τη φορά, η απειλή δεν θα προέλθει από τα τανκς, αλλά από οικονομική, δια αντιπροσώπων και συνταγματική χειραγώγηση.<br /><br /> Όπως ακριβώς το κράτος μας ξέφυγε από την παγίδα του «βάζεις έναν μέσα, παίρνεις τρεις» στο ιρακινό βάλτο το 1991, έτσι δεν πρέπει να ξεγελιέται από τις νεοοθωμανικές ψευδαισθήσεις που κατευθύνει σήμερα ο πρέσβης των ΗΠΑ, ούτε να πέσει σε παγίδες μελιού.<br /><br /> Κάθε «όραμα» που προσφέρει ο ιμπεριαλισμός φέρνει διάλυση, εξάρτηση και αποσύνθεση μακροπρόθεσμα.<br /><br />Μία είναι η λύση<br /><br />Η λύση είναι σαφής: μια κοσμική, δημοκρατική, ενιαία και πλήρως ανεξάρτητη Δημοκρατία. Μόνο η ενοποιητική δύναμη του τουρκικού έθνους μπορεί να διαρκέσει επ’ αόριστον σε αυτά τα εδάφη υπό την ομπρέλα του έθνους-κράτους που ίδρυσε ο Ατατούρκ.<br /><br /> Η γεωπολιτική αφύπνιση ξεκινά με την απελευθέρωση των νοών που βρίσκονται μέσα. Η Τουρκία πρέπει τώρα να στραφεί όχι σε γεωπολιτικές αυτοκτονικές πολιτικές, αλλά σε μια πλήρως ανεξάρτητη, ορθολογική και εθνική στρατηγική.<div><br /></div><div><a href="https://echedoros.blog/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Απόπειρα γεωπολιτικής αυτοκτονίας. Τουρκική Ανάλυση.

Ο εν αποστρατεία Υποναύαρχος Τζεμ Γκιουρντενίζ προβαίνει, στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, σε μια εκ βάθους ανάλυση για τη θέση της Τουρκίας στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ντόναλντ Τραμπ ρώτησε τον Ζελένσκι αν μπορεί να βομβαρδίσει τη Μόσχα. «Μπορούμε, αν μας δώσετε τα όπλα».

<img height="400" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2025/07/ZELENSKY-TRUMP-630x400.jpg" width="703" /><br /><br />Ο Ντόναλντ Τραμπ, σε ιδιωτική συνομιλία, φέρεται να ενθάρρυνε τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι να κλιμακώσει τις επιθέσεις σε ρωσικό έδαφος, ρωτώντας τον: «μπορείς να χτυπήσεις τη Μόσχα, εάν πάρεις όπλα μεγάλου βεληνεκούς;».<br /><br />Σύμφωνα με τους Financial Times, ο Ντόναλντ Τραμπ εξέφρασε την πρόθεση να επιτρέψει τη χρήση πυραύλων ATACMS για πλήγματα σε στρατιωτικές βάσεις εντός της Ρωσίας, ενώ συζητήθηκε και η πιθανότητα αποστολής πυραύλων Tomahawk.<br /><br />Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ φέρεται να προέτρεψε τον Ουκρανό ομόλογό του, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, να εντείνει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις βαθιά μέσα στη Ρωσία, σε μια κίνηση που σηματοδοτεί κλιμάκωση της αμερικανικής υποστήριξης προς το Κίεβο.<br /><br />Σύμφωνα με δημοσίευμα των Financial Times, ο Τραμπ, κατά τη διάρκεια πρόσφατης τηλεφωνικής επικοινωνίας, ρώτησε τον Ζελένσκι:<br /><br />«Βολοντίμιρ, μπορείς να χτυπήσεις τη Μόσχα; Μπορείς να χτυπήσεις και την Αγία Πετρούπολη;».<br /><br />Ο Ουκρανός πρόεδρος απάντησε με αυτοπεποίθηση: «Απολύτως. Μπορούμε, αν μας δώσετε τα όπλα».<br /><br />Η συζήτηση, σύμφωνα με δύο πηγές που γνωρίζουν το περιεχόμενό της, επικεντρώθηκε στην ενδεχόμενη παροχή όπλων μεγάλου βεληνεκούς από τις ΗΠΑ, με τον Τραμπ να εξετάζει την αποστολή πυραύλων ATACMS, ικανών να πλήξουν στρατιωτικές βάσεις στη Ρωσία, καθώς και πυραύλων Tomahawk.<br /><br />Οι τελευταίοι, που πρόσφατα χρησιμοποιήθηκαν σε επιθέσεις κατά ιρανικούς στόχους, θα μπορούσαν, αν εκτοξευθούν από ουκρανικό έδαφος, να φτάσουν μέχρι τη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη.<br /><br />Ωστόσο, πηγές της Washington Post διευκρινίζουν ότι οι Tomahawk δεν περιλαμβάνονται προς το παρόν στο πακέτο στρατιωτικής βοήθειας, αν και παραμένουν υπό εξέταση για μελλοντική χρήση, εάν ο Τραμπ αποφασίσει περαιτέρω κλιμάκωση.<br /><br />Η απόφαση του Τραμπ να ενισχύσει την πίεση προς τη Ρωσία φαίνεται να πηγάζει από τρεις βασικούς λόγους, σύμφωνα με πηγή από τον Λευκό Οίκο: πρώτον, την πεποίθησή του ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν τον υποτιμά, προσποιούμενος ότι επιδιώκει ειρήνη ενώ αγνοεί τις εκκλήσεις των ΗΠΑ για κατάπαυση πυρός· δεύτερον, την πεποίθηση ότι η πρόσφατη επιτυχία των βομβαρδιστικών B-2 και των πυραύλων Tomahawk κατά του Ιράν αποδεικνύει την αποτελεσματικότητα της αμερικανικής στρατιωτικής ισχύος· και τρίτον, την εκτίμηση ότι ο Πούτιν θα προσέλθει σε διαπραγματεύσεις μόνο υπό την απειλή ισχυρότερης στρατιωτικής πίεσης.<br /><br />Παράλληλα, ο Τραμπ φαίνεται έτοιμος να εγκρίνει την πλήρη αξιοποίηση των 18 πυραύλων ATACMS που ήδη διαθέτει η Ουκρανία, επιτρέποντας τη χρήση του μέγιστου βεληνεκούς τους, που φτάνει τα 300 χιλιόμετρα.<br /><br />Αν και οι πύραυλοι αυτοί δεν μπορούν να πλήξουν τη Μόσχα ή την Αγία Πετρούπολη, δίνουν τη δυνατότητα στο Κίεβο να στοχεύσει κρίσιμες στρατιωτικές υποδομές, όπως βάσεις, αεροδρόμια και αποθήκες καυσίμων, βαθιά στο ρωσικό έδαφος.<br /><br />Επιπλέον, εξετάζεται η αποστολή περισσότερων ATACMS στο πλαίσιο ενός νέου πακέτου στρατιωτικής βοήθειας.<br /><br />Αξιωματούχοι του Πενταγώνου, σύμφωνα με πληροφορίες, πιέζουν εδώ και καιρό για τη χορήγηση άδειας στην Ουκρανία ώστε να διεξάγει επιθέσεις μεγαλύτερου βεληνεκούς με τους ATACMS, ενισχύοντας τη στρατηγική θέση του Κιέβου στον πόλεμο.<br /><br />Η κίνηση αυτή, αν υλοποιηθεί, θα μπορούσε να αλλάξει δραματικά τη δυναμική του συγκρούσεως, αυξάνοντας την πίεση στη Μόσχα και ενισχύοντας τη διαπραγματευτική θέση της Ουκρανίας.<div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο Ντόναλντ Τραμπ ρώτησε τον Ζελένσκι αν μπορεί να βομβαρδίσει τη Μόσχα. «Μπορούμε, αν μας δώσετε τα όπλα».

Ο Ντόναλντ Τραμπ, σε ιδιωτική συνομιλία, φέρεται να ενθάρρυνε τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι να κλιμακώσει τις επιθέσεις σε ρωσικό ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σκάνδα.λο ΟΠΕΚΕΠΕ: Κυβερνητικός εμπαιγμός με Εξεταστική από τον … περασμένο αιώνα

<img height="395" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2025/07/avgenakis-voridis-pasok-1024x576-1-630x389.jpg" width="699" /><br /><br />Στο προηγούμενο αιώνα επιστρέφει η κυβέρνηση Μητσοτάκη προκρίνοντας λύση εξεταστικής για τον ΟΠΕΚΕΠΕ από την ίδρυση του Οργανισμού μέχρι σήμερα.<br /><br />Το κόμμα του Μητσοτάκη πιεσμένο μετά τις αποκαλύψεις του σκανδάλου, επιχειρεί μια «ντρίπλα» διάχυσης των ευθυνών αναγγέλοντας πως θα ερευνήσει «χρόνιες παθογένειες» από το 1998 μέχρι σήμερα.<br /><br />Πετώντας προκλητικά την «μπάλα στην εξέδρα» εκτιμά πως με την κίνηση αυτή θα έχει το μικρότερο -τουλάχιστον πρόσκαιρα- πολιτικό κόστος, πριν έρθει το επόμενο κύμα αποκαλύψεων.<br /><br />Στόχος, κατά τα φαινόμενα, να καλύψει τους πρώην πλέον υπουργούς, Μάκη Βορίδη και Λευτέρη Αυγενάκη που αναγκάστηκαν να παραιτηθούν.<br /><br />Η κυβέρνηση με την απόφασή της για την Εξεταστική από το 1998 είναι προφανές ότι επιχειρεί να εξυπηρετήσεις σκοπιμότητες:<br /><br />-Να αποφύγει την έκρηξη της «βόμβας Βορίδη». Ο Βορίδης έχει ξεκαθαρίσει ότι αν αισθανθεί ότι εκτίθεται από το Μαξίμου, θα αποχωρήσει από τη ΝΔ.<br /><br />Σε μια τέτοια περίπτωση, η Άκρα Δεξιά μπορεί να βρει το πρόσωπο με το οποίο θα κάνει το μεγάλο άλμα.<br /><br />Το Μαξίμου δεν μπορεί λοιπόν να στείλει τον Βορίδη στην Προανακριτική.<br /><br />Δεν μπορεί όμως ούτε να τον αθωώσει σε πρώτο χρόνο για να μην προκαλέσει την κοινωνία.<br /><br />Επιλέγει, λοιπόν τη (δήθεν) «μέση οδό» της Εξεταστικής, για να περάσει ο χρόνος και να «χωνευτεί» πιο εύκολα η απαλλαγή Βορίδη.<br /><br />Η μεθόδευση βέβαια είναι απροκάλυπτη.<br /><br />-Να προκληθεί σύγχυση και να γίνει στην κοινωνική συνείδηση ένας συμψηφισμός που θα αθωώσει τους κυβερνητικούς.<br /><br />Ως γνωστό, αν φταίνε όλοι, δεν φταίει κανείς.<br /><br />Επίσης, αν η επικαιρότητα κατακλύζεται με πληροφορίες για (υπαρκτές και ανύπαρκτες) περιπτώσεις διαφθοράς του παρελθόντος, το τρέχον σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ θα χαθεί στο επικοινωνιακό νέφος που θα έχει εντέχνως δημιουργηθεί.<br /><br />-Να ενισχύσει στην κοινωνία το μιθριδατισμό σε ό,τι αφορά τη διαφορά. Η εμπέδωση της λογικής «όλοι τα πιάνουνε από παλιά» σε συνδυασμό με την ατιμωρησία της ελίτ, οδηγεί εντέλει στον ηθικό σχετικισμό, την κανονικοποίηση του αμοραλισμού και την απομάκρυνση από την πολιτική.<br /><br />Ο κυνισμός της παραίτησης αποτελεί βασικό στήριγμα του κυβερνητικού αφηγήματος.<br /><br />Σε βάθος χρόνου, ευνοεί βέβαια τις δυνάμεις της αντιπολιτικής.<br /><br />Αλλά η κυβέρνηση ενδιαφέρεται μόνο για το δικό της «εδώ και τώρα».<br />«Βροχή» οι αντιδράσεις για το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ<br /><br />Με τη Νέα Δημοκρατία να επιχειρεί να «θολώσει τα νερά» επιμερίζοντας τις ευθύνες ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Κώστας Τσουκαλάς, εμφανίστηκε ιδιαίτερα επικριτικός.<br /><br />«Η πρόταση για εξεταστική επιτροπή και η άρνηση της προανακριτικής συνιστά πλυντήριο, δεδομένου ότι η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για ενδεχόμενη παραγραφή αδικημάτων στις 6 Οκτωβρίου», τόνισε (Παραπολιτικά 90,1 FM) ο Κώστας Τσουκαλάς, εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής.<br /><br />Συμπλήρωσε πως «η κυβέρνηση, με την απόρριψη του αιτήματός μας (…), έχει ως στόχο να κρυφτούν οι ευθύνες που προκύπτουν από τη δικογραφία και έχουν και ονοματεπώνυμα».<br /><br />Σύμφωνα με τον κ. Τσουκαλά, «στους διαλόγους που υπάρχουν στη δικογραφία δεν μιλάει κανένας για χρόνιες στρεβλώσεις.<br /><br />»Για συγκεκριμένα ονόματα υπουργών μιλάνε, ονόματα στελεχών, για “φραπέδες” για “χασάπηδες”, οι οποίοι έχουν πολύ καθαρή κομματική ταυτότητα (…) Εδώ έχουμε παράνομες πράξεις, δεν έχουμε στρεβλώσεις.<br /><br />»Δεν έχουμε μικροεξυπηρετήσεις, αλλά την ύπαρξη ενός μηχανισμού, όπου ενημέρωνε κάποιους τι δεν έχει δηλωθεί, ήξεραν ότι δεν είναι δικό του και παρόλα αυτά το δήλωναν και ενθυλάκωναν παρανόμως τις επιδοτήσεις.<br /><br />»Ο κ. Βορίδης μπορεί να ισχυρίζεται ότι συνέχισε την πολιτική των προκατόχων του, αλλά η αλήθεια είναι ότι την επέκτεινε με την υπογραφή του το 2019.<br /><br />»Άρα, ότι υπήρχαν συνέπειες αρνητικές, μετά την υπογραφή του, είναι δεδομένο.<br /><br />»Το αν αυτό έγινε εν γνώσει του ή όχι, ή αν αυτό το έκανε με δόλο ή όχι, αυτό προφανώς δεν μπορώ να το απαντήσω, είναι κάτι το οποίο εμείς λέμε ότι πρέπει να ελεγχθεί».<br /><br />Το ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε ότι θα καταθέσει τη δική του πρόταση, «εναρμονισμένη με τη δικογραφία της ευρωπαϊκής εισαγγελίας», όπως ανέφερε ο πρόεδρος του κόμματος Νίκος Ανδρουλάκης.<br />«Δεν μπορεί να αποφύγει τη συζήτηση για τις ποινικές ευθύνες»<br /><br />Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ο Κώστας Ζαχαριάδης σχολίασε δηκτικά την πρόταση της κυβέρνησης, ενώ εντός της ημέρας αναμένεται να δημοσιοποιήσει πρόταση για σύσταση προανακριτικής επιτροπής, στην οποία θα περιλαμβάνονται τα ονόματα των Μάκη Βορίδη και Λευτέρη Αυγενάκη.<br /><br />«Ό,τι και να κάνει ο κ. Μητσοτάκης δεν μπορεί να αποφύγει τη συζήτηση για τις ποινικές ευθύνες για τις πράξεις τους την τελευταία εξαετία, όπως προτείνει και η Ευρωπαία εισαγγελέας», σημειώνει και προσθέτει:<br /><br />«Αποδεικνύεται ότι οι απειλές Βορίδη-Αυγενάκη έπιασαν τόπο. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πιάστηκε “με τη γίδα στην πλάτη”».<br /><br />«Ακόμα μια φορά παρακάμπτει τη Δικαιοσύνη ενώ υπάρχει δικογραφία στη Βουλή!», καταλήγει.<br />ΚΚΕ: Συγκάλυψη ευθυνών<br /><br />Το ΚΚΕ τόνισε με σαφήνεια ότι η συγκρότηση μόνο εξεταστικής επιτροπής δεν αρκεί και μπορεί να αποτελέσει υπεκφυγή, ενώ τις επόμενες ημέρες αναμένεται να δώσει στη δημοσιότητα το σκεπτικό του για τη διερεύνηση της υπόθεσης.<br /><br />«Απ’ τη στιγμή που έχει διαβιβαστεί δικογραφία στη Βουλή με αναφορές σε ονόματα υπουργών, ο έλεγχος των οποίων πρέπει να ξεπεράσει τον γνωστό “σκόπελο” του νόμου περί ευθύνης υπουργών, η μη συγκρότηση Προανακριτικής Επιτροπής θα συνιστά εκ μέρους της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας της ΝΔ υπεκφυγή και απόπειρα συγκάλυψης ευθυνών, ιδιαίτερα από τη στιγμή που εκτός των άλλων τίθενται και θέματα παραγραφής», αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση.<div><br />«…Τα χρόνια του Χαρίλαου Τρικούπη»<br /><br />Η Νέα Αριστερά από την πλευρά της, ανέφερε πως: «H πρόταση της κυβέρνησης για συγκρότηση εξεταστικής για τον ΟΠΕΚΕΠΕ από το 1998 (!) θα μπορούσε να είναι ένα ωραίο αστείο.<br /><br />»Συνιστά όμως πρόκληση […]. Απέναντι σε αυτό το δεδομένο, η κυβέρνηση προσπαθεί να διαφύγει με τη γνωστή τακτική των ‘’δομικών παθογενειών του κράτους’’. Ματαιοπονεί.<br /><br />»Το επιτελικό κράτος του κυρίου Μητσοτάκη αποδείχθηκε βαθιά διεφθαρμένο και υπόλογο απέναντι στον ελληνικό λαό.<br />»Αυτό δεν αλλάζει, ακόμα και αν η κυβέρνηση συγκροτήσει εξεταστική επιτροπή για τα χρόνια του Χαρίλαου Τρικούπη».</div><div><br />«Κουκούλωμα» ενός ακόμη σκανδάλου<br /><br />Το Κίνημα Δημοκρατίας σημειώνει μεταξύ άλλων πως «η κυβέρνηση επιλέγει να κουκουλώσει κι αυτό το σκάνδαλο και -το κυριότερο- να παραγραφεί η υπόθεση που αφορά τον κ. Βορίδη, με την κρίσιμη ημερομηνία να είναι η 5η Οκτωβρίου 2025» και τονίζει:<br /><br />«Δεν θα επιτρέψουμε η υπόθεση να ξεχαστεί στα χαρτιά ή να θαφτεί κάτω από προσπάθειες συμψηφισμού».</div><div><br />Η διαφορά μεταξύ εξεταστικής και προανακριτικής<br /><br />Εξεταστική Επιτροπή: Σύμφωνα με το άρθρο 68 του Συντάγματος και τον Κανονισμό της Βουλής, απαιτείται πρόταση από τουλάχιστον 60 βουλευτές.<br /><br />Η επιτροπή αυτή ερευνά υποθέσεις γενικού δημοσίου ενδιαφέροντος, έχει ευρείες ανακριτικές εξουσίες, αλλά δεν μπορεί να ασκήσει δίωξη για αξιόποινες πράξεις υπουργών.<br /><br />Αν κατά την έρευνα εντοπιστούν τέτοιες πράξεις, μπορεί να ζητήσει τη σύσταση προανακριτικής.<br /><br />Προανακριτική Επιτροπή: Αφορά περιπτώσεις άσκησης ποινικής δίωξης σε Υπουργούς (άρθρα 153-154 Κανονισμού της Βουλής). Απαιτείται πρόταση από τουλάχιστον 30 βουλευτές και υπερψήφιση από τουλάχιστον 151.<br /><br />Έχει δικαστικές αρμοδιότητες, αντίστοιχες με εισαγγελέα πρωτοδικών.<br /><br />Όταν προκύπτει οικονομικό όφελος, μπορεί να διατάξει κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Σκάνδα.λο ΟΠΕΚΕΠΕ: Κυβερνητικός εμπαιγμός με Εξεταστική από τον … περασμένο αιώνα

Στο προηγούμενο αιώνα επιστρέφει η κυβέρνηση Μητσοτάκη προκρίνοντας λύση εξεταστικής για τον ΟΠΕΚΕΠΕ από την ίδρυση του Οργανισμού μέχρι σήμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Ισραήλ χτύπησε και πάλι το καθεστώς Σάρα… σαφές το μήνυμα.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRhOdAOK9il4Ugh35SvburqW0BvsuraHbdF_Q&s" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" height="358" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRhOdAOK9il4Ugh35SvburqW0BvsuraHbdF_Q&s" width="705" /></a></div><div><br /></div>Ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας Ισραέλ Κατς δήλωσε χθες ότι η χώρα του έστειλε “σαφή προειδοποίηση στο συριακό καθεστώς” πλήττοντας έναν τομέα της νότιας Συρίας για να εμποδίσει τις κυβερνητικές δυνάμεις να καταλάβουν ένα χωριό Δρούζων.<br /><br />Τα ισραηλινά πλήγματα, που στόχευσαν έναν τομέα όπου φονικές συγκρούσεις έφεραν αντιμέτωπους Δρούζους μαχητές και Βεδουίνους, ήταν “ένα σαφές μήνυμα και προειδοποίηση στο συριακό καθεστώς. Δεν θα επιτρέψουμε να πάθουν κακό οι Δρούζοι στη Συρία. Το Ισραήλ δεν θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια”, δήλωσε ο Κατς, σύμφωνα με ανάρτησή του στην πλατφόρμα Χ.<br /><br />ΕΞΑΛΛΟΥ: Ο ισραηλινός στρατός δήλωσε ότι έπληξε «πολλά θωρακισμένα άρματα μάχης» στη νότια Συρία, θέατρο συγκρούσεων μεταξύ φυλών σουνιτών βεδουίνων και δρούζων μαχητών που στοίχισαν τη ζωή σε τουλάχιστον 60 ανθρώπους, σύμφωνα με μια μη κυβερνητική οργάνωση.<br /><br />Ο στρατός ανέφερε σε ανακοίνωσή του ότι επιτέθηκε σε πολλά θωρακισμένα άρματα μάχης στην περιοχή που βρίσκεται μεταξύ της Σουέιντα και της Σαμία, στη νότια Συρία.<br /><br />Οι τζιχαντιστικές δυνάμεις καταλαμβάνουν χωριό των Δρούζων στα περίχωρα της Σουέιντα – Ο στρατός του Ισραήλ δεν θα επιτρέψει καμιά “στρατιωτική απειλή” στη νότια Συρία<br />Οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις πήραν χθες το απόγευμα τον έλεγχο ενός χωριού στα περίχωρα της πόλης Σουέιντα, η οποία κατοικείται κυρίως από Δρούζους, προς την οποία προωθούνται, σύμφωνα με δημοσιογράφο του Γαλλικού Πρακτορείου που βρίσκεται στην περιοχή.<br /><br />Οι κυβερνητικές δυνάμεις αναπτύχτηκαν στην περιοχή μετά τις συγκρούσεις μεταξύ Δρούζων μαχητών και τοπικών φυλών Βεδουίνων, στις οποίες έχουν χάσει τη ζωή τους 89 άνθρωποι από χθες, Κυριακή.<br /><br />Ο ανταποκριτής του Γαλλικού Πρακτορείου είδε τις δυνάμεις που υπάγονται στα υπουργεία Εσωτερικών και Άμυνας, με την υποστήριξη αρμάτων μάχης, να αναπτύσσονται στο χωριό των Δρούζων Αλ Μάζραα, όπου βρίσκονται επίσης μαχητές φυλών Βεδουίνων.<br /><br />“Οι δυνάμεις του υπουργείου Άμυνας κατευθύνονται προς την Σουέιντα”, δήλωσε ο διοικητής των δυνάμεων αυτών, ο Εζεντίν αλ Σαμάγιερ στο AFP.<br /><br />Ο ισραηλινός στρατός δήλωσε ότι στοχοθέτησε αρκετά άρματα μάχης στην περιοχή μεταξύ των χωριών Αλ Μάζραα και Σάμι, τα οποία κατευθύνονταν προς τη Σουέιντα, προκειμένου να εμποδίσει την προώθησή τους. Πρόσθεσε ότι δεν θα επιτρέψει στρατιωτική παρουσία στη νότια Συρία.<br />“Η παρουσία αυτών (των αρμάτων μάχης) στη νότια Συρία μπορεί να συνιστά απειλή για το κράτος του Ισραήλ. Ο ισραηλινός στρατός δεν θα επιτρέψει να δημιουργηθεί στρατιωτική απειλή στη νότια Συρία και θα ενεργήσει ανάλογα”, προειδοποίησε ο ισραηλινός στρατός σε ανακοίνωση.<br />Οι θρησκευτικοί ηγέτες των Δρούζων απηύθυναν έκκληση για ηρεμία, και ένας από τους πλέον επιδραστικούς, ο σεΐχης Χικμάτ αλ Χέτζρι, ζήτησε “‘άμεση διεθνή προστασία” για την κοινότητά του τονίζοντας ότι δεν επιτρέπει την είσοδο των κυβερνητικών δυνάμεων στις περιοχές που ελέγχονται από τους Δρούζους.<br /><br />Η νέα αυτή βία μεταξύ κοινοτήτων δείχνει τις προκλήσεις στον τομέα της ασφάλειας που αντιμετωπίζει η μεταβατική κυβέρνηση του Άχμαντ αλ Σάρα από τότε που ανέτρεψε τον πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ τον Δεκέμβριο, σε μια χώρα που έχει ρημάξει από σχεδόν 14 χρόνια εμφυλίου πολέμου.<div><br /></div><div><a href="https://www.amna.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Το Ισραήλ χτύπησε και πάλι το καθεστώς Σάρα… σαφές το μήνυμα.

Ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας Ισραέλ Κατς δήλωσε χθες ότι η χώρα του έστειλε “σαφή προειδοποίηση στο συριακό καθεστώς” πλήττοντας έναν τομέα ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ούτε εύκολα, ούτε γρήγορα θα τελειώσει για την Ελλάδα η υπόθεση Λιβύη.

<a href="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2025/07/doc-20250714kgdf.jpg?v=1752551163"><img height="370" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2025/07/doc-20250714kgdf-660x370.jpg?v=1752551165" width="761" /></a><br /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Εμπλοκή διαρκείας με τη Λιβύη. 9 απαντήσεις για τις σχέσεις Αθήνας με Τρίπολη και Βεγγάζη.<br />Τι κρύβει η ρηματική διακοίνωση της Τρίπολης, την οποία επισκέπτεται σήμερα ο Γιώργος Γεραπετρίτης. Προσπάθεια το τουρκολιβυκό μνημόνιο να μην υιοθετηθεί και από τον Χαφτάρ.</span></h3><b>Βασίλης Νέδος</b><br />Ηδημοσιοποίηση της ρηματικής διακοίνωσης της Λιβύης στον ΟΗΕ, με την οποία ουσιαστικά διατυπώνονται όλες οι προβλέψεις του τουρκολιβυκού μνημονίου, που –όπως είναι γνωστό– είναι εις βάρος των δικαιωμάτων της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο, απλώς επιβεβαιώνει ότι η Τρίπολη παραμένει δεμένη γερά στο άρμα της Αγκυρας.<br /><br />Η επιλογή της Αθήνας να μην αποκαλύψει την ύπαρξη της ρηματικής διακοίνωσης, παρά μόνο όταν αυτή ήρθε στο φως, προδίδει αφενός υποβάθμιση της σημασίας του εγγράφου, αφετέρου επικοινωνιακή διαχείριση, λόγω της πολύ πυκνής αρνητικής δημοσιότητας με επίκεντρο τη Λιβύη, ενόψει και της σημερινής επίσκεψης του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη στην Τρίπολη.<br /><br />Επί του πρακτέου ο κ. Γεραπετρίτης σήμερα θα συνομιλήσει με τις –πολιορκούμενες– αρχές της Τρίπολης για το τουρκολιβυκό μνημόνιο, ενώ ως προς το μεταναστευτικό λίγα πράγματα μπορεί να ειπωθούν, καθώς οι πρόσφυγες που καταφθάνουν στην Κρήτη προέρχονται από την άλλη πλευρά της Λιβύης.<br /><br />Ο διπλωματικός μαραθώνιος του κ. Γεραπετρίτη στοχεύει στο να ενισχύσει την παρουσία της Ελλάδας και στις δύο πλευρές της Λιβύης, ωστόσο άπαντες αντιλαμβάνονται ότι η πλέον σημαντική παράμετρος των επαφών αφορά εκείνες που διεξάγονται με τον στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ, τον έναν από τους δύο ισχυρούς άνδρες της Λιβύης, ώστε να μην υπογραφεί και από την πλευρά του το τουρκολιβυκό μνημόνιο.<br /><a href="https://www.kathimerini.gr/politics/563711620/o-monodromos-poy-odigei-sti-veggazi/"><img src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2025/07/044f59462fb7838883d93266668bb605_AP23341441030300-1-1-660x370.jpg?v=1752320566" /></a><br /><div><br />Το επόμενο χρονικό διάστημα, συνομιλίες στο ίδιο πλαίσιο αναμένεται να γίνουν και με τον δεύτερο πόλο εξουσίας στην Ανατολή, τον πρόεδρο του κοινοβουλίου της Λιβύης, Ακίλα Σάλεχ, ο οποίος μάλιστα έχει λάβει πρόσκληση να επισκεφθεί την Αθήνα. Και στις δύο πλευρές υπάρχουν φωνές που τάσσονται υπέρ της σύναψης μιας συμφωνίας οριοθέτησης ΑΟΖ της Ελλάδας με τη Βεγγάζη, ώστε αυτή να λειτουργήσει, σε δεύτερο χρόνο, και ως ένα ακόμα εχέγγυο έναντι του τουρκολιβυκού μνημονίου.<br /><br />Η «Κ» επιχειρεί να περιγράψει την κατάσταση απαντώντας σε εννέα ερωτήσεις για την τρέχουσα κατάσταση στις σχέσεις της Αθήνας με την Τρίπολη και τη Βεγγάζη.<br />Εννέα απαντήσεις για τις σχέσεις μεΤρίπολη και Βεγγάζη<br /><br />Τι αφορά η τελευταία επιστολή της κυβέρνησης της Τρίπολης στον ΟΗΕ;<br /><br />Η ρηματική διακοίνωση που κυκλοφόρησε ως έγγραφο υπ’ αριθμόν Α/79/600 της 20ής Ιουνίου από τη μόνιμη αντιπροσωπεία της Λιβύης στον ΟΗΕ αποτυπώνει καταγγελία της προσωρινής κυβέρνησης της Τρίπολης κατά της Ελλάδας, με αφορμή τη δημοσίευση στην Ευρωπαϊκή Εφημερίδα της 12ης Ιουνίου των χαρτών που αφορούν την παραχώρηση από την Ελλάδα δύο οικοπέδων στα νοτιοδυτικά της Κρήτης στην αμερικανική ExxonMobil. Ουσιαστικά η Τρίπολη υπερασπίζεται στην πράξη το τουρκολιβυκό μνημόνιο.</div><div><br /><a href="https://www.kathimerini.gr/politics/foreign-policy/563711569/to-eidyllio-erntogan-chaftar-kai-oi-anisychies-tis-athinas/"><img src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2025/07/2117360266fda7f0f96780b3182d21b7_GvL16VyXwAAY8IW-1-660x370.jpg?v=1752269475" /></a><br /><br />Ηταν αναμενόμενη;<br /><br />Ναι, ήταν απολύτως αναμενόμενη. Αλλωστε Αθήνα και Τρίπολη έχουν ανταλλάξει ρηματικές διακοινώσεις στον ΟΗΕ και σε προηγούμενες φάσεις, από το 2019 και έπειτα.<br /><br />Για ποιο λόγο η κυβέρνηση, ενώ γνώριζε την επιστολή της Τρίπολης, επέλεξε να επενδύσει στο γεγονός ότι η κυβέρνηση Ντμπέιμπα παραχώρησε προς εκμετάλλευση οικόπεδα στην τουρκική ΤΡΑΟ «σεβόμενη» την ελληνική εκδοχή της μέσης γραμμής;<br /><br />Η επιστολή αυτή εκδόθηκε στις 20 Ιουνίου. Στις 22 του ίδιου μήνα ήταν στα χέρια ακόμα και του τελευταίου υπαλλήλου της μόνιμης αντιπροσωπείας της Ελλάδας στον ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη και διανεμήθηκε σε όλα τα κράτη στις 3 Ιουλίου. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα έγγραφο γνωστό στην Αθήνα τουλάχιστον τρεις εβδομάδες πριν από τη δημοσιοποίησή του. Στο ευρύτερο πλαίσιο των αντιδράσεων της Τρίπολης, όπως αυτές ξεκάθαρα υπαγορεύονται από την Αγκυρα, ήταν ενταγμένη και η υπογραφή συμφωνίας της 25ης Ιουνίου ανάμεσα στην Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου (NOC) της Λιβύης και στην Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου (ΤΡΑΟ), όπου η πρώτη παραχωρούσε οικόπεδα προς έρευνα στη δεύτερη. Τότε η κυβέρνηση, όχι μόνο μέσω του υπουργείου Εξωτερικών, αλλά κατά κύριο λόγο μέσω του υπουργείου Ενέργειας, υπογράμμιζε ότι οι Λίβυοι «σεβάστηκαν» τη μέση γραμμή όπως την αντιλαμβάνεται η Ελλάδα. Και τούτο, μάλιστα, παρά τη δημοσιευμένη από τη NOC φωτογραφία της τελετής υπογραφής της συμφωνίας, όπου τα στελέχη των εταιρειών πόζαραν μπροστά από ένα χάρτη του τουρκολιβυκού μνημονίου. Βέβαια, εκείνο που συνέβη στην πραγματικότητα είναι ότι Λίβυοι και Τούρκοι απλώς δεν επιθυμούσαν να έρθουν σε τριβές με την ExxonMobil, ειδικά σε αυτή την ευαίσθητη φάση που η Αγκυρα έχει αποδυθεί σε μια πολύ εντατική επιχείρηση γοητείας προς την Ουάσιγκτον.<br /><br />Σε περίπτωση που η σημερινή κυβέρνηση στην Τρίπολη πέσει, υπάρχει περίπτωση αλλαγής στάσης;<br /><br />Η περίπτωση αλλαγής στάσης είναι πολύ περιορισμένη. Το τουρκολιβυκό μνημόνιο υπέγραψε το 2019 ο τότε πρωθυπουργός Φαγέζ αλ Σάραζ. Το 2021 τον διαδέχθηκε ο νυν πρωθυπουργός Αμπντουλχαμίντ Ντμέιμπα, ο οποίος συνέχισε την εφαρμογή του ακόμα πιο εντατικά. Λόγω διαμαχών εντός των φατριών που στηρίζουν την κυβέρνηση Ντμπέιμπα, δεν αποκλείεται να υποχρεωθεί σε παραίτηση και αυτός, δίχως πάντως να διαφαίνεται ότι κάτι τέτοιο θα σημάνει και αλλαγή στάσης σε σχέση με το τουρκολιβυκό μνημόνιο.<br /><br />Με αυτά τα δεδομένα, τι θα κάνει σήμερα ο Γιώργος Γεραπετρίτης στην Τρίπολη και γιατί δεν ανέβαλε την επίσκεψή του;<br /><br />Η επίσκεψη του κ. Γεραπετρίτη στην Τρίπολη ήταν προγραμματισμένη πολύ πριν από τη ρηματική διακοίνωση στον ΟΗΕ. Οι συνομιλίες εκεί θα περιστραφούν, βεβαίως, γύρω από το τουρκολιβυκό αλλά και τις –έως τώρα αποτυχημένες– προσπάθειες εξεύρεσης κοινών σημείων ανάμεσα σε Αθήνα και Τρίπολη.<br /><br />Πριν από λίγες ημέρες η κυβέρνηση της Τρίπολης υπέγραψε ένα ακόμα σύμφωνο στρατιωτικής συνεργασίας με την Αγκυρα. Πόσο σημαντική είναι για την Τρίπολη η βοήθεια που λαμβάνει από την Αγκυρα;<br /><br />Δίχως τη βοήθεια της Αγκυρας, η Τρίπολη θα ήταν στα χέρια του Χαφτάρ ήδη το 2019. Εκτοτε, με διαδοχικές συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας έχει εμβαθύνει την παρουσία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στη δυτική Λιβύη.<br /><br />Πόσο επηρεάζουν όλα αυτά τη στάση που κρατάει η Βεγγάζη, δηλαδή η ανατολική Λιβύη υπό την οικογένεια Χαφτάρ;<br /><br />Η ανατολική Λιβύη είναι απολύτως αυτόνομη από τη δυτική Λιβύη και δεν επηρεάζεται καθόλου από τις εσωτερικές εξελίξεις στην Τρίπολη. Ωστόσο, η Αγκυρα έχει εργαστεί πολύ εντατικά, ειδικά από το 2023 και έπειτα, για τη δημιουργία στενών σχέσεων και με τη Βεγγάζη, αναγνωρίζοντας με αυτό τον τρόπο τον ρόλο του Χαφτάρ.<br /><br />Πόσο κοντά βρίσκονται οι Χαφτάρ στην Τουρκία;<br /><br />Φαίνεται ότι οι Τούρκοι έχουν επενδύσει ιδιαίτερα στον επηρεασμό όλων των υιών του Χαφτάρ, κυρίως εκείνων που ελέγχουν τον στρατό, των Σαντάμ και Καλέντ. Τους τελευταίους 12-18 μήνες η Αγκυρα έχει προχωρήσει σε συμφωνίες εκπαίδευσης στρατιωτικών από την ανατολική Λιβύη, ενώ διευρύνει και την επενδυτική παρουσία της, κυρίως στον κατασκευαστικό τομέα.<br /><a href="https://www.kathimerini.gr/society/563711560/an-gyriza-sti-livyi-tha-skotonan-ton-aderfo-moy/"><img src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2025/07/boat-660x370.jpg?v=1752309346" /></a><br /><br /></div><div>«Σώζεται» η κατάσταση στην ανατολική Λιβύη;<br /><br />Ναι. Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι η ελληνική εξωτερική πολιτική να ακολουθήσει διαφορετική πορεία από την πεπατημένη των τελευταίων δεκαετιών και να εμπλακεί ενεργά στο έδαφος της ανατολικής Λιβύης. Κατ’ αρχάς να πείσει ότι δεν είναι προς το συμφέρον της Βεγγάζης η κύρωση του τουρκολιβυκού μνημονίου.<br /><br />Και δεύτερον, να μπει σε συζητήσεις οριοθέτησης ΑΟΖ με τη Βεγγάζη. Ωστόσο, η προώθηση των συζητήσεων μόνο με τη Βεγγάζη, χωρίς να υπολογίζεται η Τρίπολη, σημαίνει ότι η ελληνική πλευρά θα πρέπει να είναι έτοιμη να υπογράψει και συμφωνίες σε τομείς όπως η ασφάλεια, που μέχρι πρότινος απέφευγε.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ούτε εύκολα, ούτε γρήγορα θα τελειώσει για την Ελλάδα η υπόθεση Λιβύη.

Εμπλοκή διαρκείας με τη Λιβύη. 9 απαντήσεις για τις σχέσεις Αθήνας με Τρίπολη και Βεγγάζη. Τι κρύβει η ρηματική διακοίνωση της Τρίπολης, την...

Διαβάστε την συνέχεια