Του Σωτήρη Σιδέρη
Ενώ ο Τραμπ συμπεριφέρεται ταπεινωτικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά ταυτόχρονα, αναβαθμίζει τον Ερντογάν σε στρατηγικό εταίρο . Η κυβέρνηση έριξε το βάρος της στην άφιξη της Κίμπερλι Γκίλφοϊλ στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα, προσδίδοντας μεσσιανικά χαρακτηριστικά , αλλά βαλκανικού τύπου, στην αποστολή της. Πότε ότι η Γκιλφόϊλ ξέρει τα ελληνοτουρκικά, άγνωστο από πότε, πότε ότι νοιάζεται για την ενέργεια, περίπου όπως νοιάζεται και η Chevron και όχι όπως προβλέπει το διεθνές δίκαιο. Η κυβέρνηση , περιμένει μια λέξη της Γκιλφόϊλ, για να πανηγυρίσει αόρατους εθνικούς θριάμβους, “ανοιχτούς διαύλους” με τον Τραμπ και μια πρόσκληση στον πρωθυπουργό για τον Λευκό Οίκο.
Κατά κάποιο τρόπο, ο Τραμπ ορίζει ως συνομιλητή του Έλληνα πρωθυπουργού μια άκρως αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που έχει γίνει γνωστή περισσότερο για τη σχέση της με τον υιό Τραμπ, παρά για τις όποιες ικανότητές της. Η υποβάθμιση της Ελλάδας είναι επικίνδυνα ανησυχητική. Περίπου με τον ίδιο τρόπο πανηγυρίζεται και η εμπλοκή της Chevron, ενώ η διπλωματική κρίση Ελλάδας -Λιβύης -Τουρκίας παίρνει τα χαρακτηριστικά κρίσης , ενώ τα σενάρια για γεωτρήσεις χωρίς οριοθέτηση ΑΟΖ είναι επίσης επικίνδυνα.
Σχέσεις χωρίς σεβασμό
Αντί λοιπόν η δεξιά να επαναλαμβάνει τον εαυτό της, δεκαετίες τώρα, η κυβέρνηση οφείλει να επαναπροσδιορίσει τις ιεραρχήσεις της και να μην μετατρέπεται σε παράρτημα, των σχεδίων του Τραμπ . Τα κράτη δεν είναι εταιρείες , υπάρχουν και λαοί που απορρίπτουν την εικόνα υποτέλειας, γιατί αυτό απαιτεί ο Τραμπ από τους συμμάχους του και αυτό θα κάνει και με την Ελλάδα. Υπό αυτό το πρίσμα, η Αθήνα, οφείλει , να στείλει πρώτη το μήνυμα ότι υπάρχουν κόκκινες γραμμές , που αν η νέα πρέσβης με εντολή Τραμπ φυσικά τις παραβιάσει ή τις γκριζάρει θα υπάρξει κρίση.
Αντί η Αθήνα να διεκδικήσει συνομιλίες και σεβασμό, ο πρω8υπουργός εμφανίζεται ανάξιος να διεκδικήσει τα αυτονόητα για τη χώρα που κυβερνά. Σημειωτέον ότι η Ελλάδα φιλοξενεί, δωρεάν φυσικά, με υπογραφή Μητσοτάκη, πλήθος αμερικανικών βάσεων που διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην γεωστρατηγική των ΗΠΑ . Οι επιθέσεις και του Ισραήλ και των ΗΠΑ στο Ιράν, δεν θα ήταν εύκολες χωρίς τη βάση της Σούδας και η διαρκής τροφοδοσία της Ουκρανίας, με όπλα και άλλον εξοπλισμό, θα ήταν δύσκολη χωρίς τη βάση της Αλεξανδρούπολης, που επίσης παίζει σημαντικό ρόλο και στις ενεργειακές οδούς. Όπως επίσης θα ήταν δύσκολη η επιτήρηση της Μαύρης Θάλασσας χωρίς τη βάση στη Λάρισα απ όπου εφορμούν δεκάδες drone και ελέγχουν όλη τη περιοχή μέχρι και τη Μεσόγειο.
Εδώ και περίπου έξι μήνες, η Αθήνα περιμένει ένα νεύμα από τον Τραμπ για να αποσαφηνιστούν βασικά ζητήματα ελληνοαμερικανικών σχέσεων και η στάση των ΗΠΑ στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, στην Ανατολική Μεσόγειο , το Κυπριακό και τα βαλκάνια. Έχοντας ως δεδομένη την αναβάθμιση των σχέσεων ΗΠΑ -Τουρκίας, η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να είχε ήδη στείλει τα δικά της μηνύματα με τις θέσεις της, αντί να περιμένει ένα νεύμα του Τραμπ. Η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, αποτελεί μεγάλη εθνική ατζέντα της Ελλάδας, είναι σοβαρό ζήτημα του μέλλοντος της χώρας και κάθε άλλο παρά η Γκιλφόϊλ έρχεται στην Αθήνα για να κινηθεί σε πλαίσιο , πέρα από αυτό που θέτει ο Τραμπ.
Η σιωπή της κυβέρνησης που αποδίδεται στην ανησυχία ότι, ο Τραμπ μπορεί να αντιδράσει περίεργα ή παρανοϊκά , όχι μόνο χειροτερεύει τα πράγματα , αλλά οδηγεί σε χειρότερα σενάρια. Γιατί η διαρκής και σχεδιασμένη ανάπτυξη των σχέσεων ΗΠΑ -Τουρκίας έχει στην ατζέντα της και την Ελλάδα. Η δουλοπρέπεια με την οποία ο πρωθυπουργός αντιμετωπίζει όλους σχεδόν τους δυτικούς ηγέτες, καθώς ουδέποτε πλέον εγείρει σοβαρά ζητήματα ασφάλειας και απειλών εκ μέρους της Τουρκίας, είναι το μείζον πρόβλημα .
Ενώ ο Τραμπ συμπεριφέρεται ταπεινωτικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά ταυτόχρονα, αναβαθμίζει τον Ερντογάν σε στρατηγικό εταίρο . Η κυβέρνηση έριξε το βάρος της στην άφιξη της Κίμπερλι Γκίλφοϊλ στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα, προσδίδοντας μεσσιανικά χαρακτηριστικά , αλλά βαλκανικού τύπου, στην αποστολή της. Πότε ότι η Γκιλφόϊλ ξέρει τα ελληνοτουρκικά, άγνωστο από πότε, πότε ότι νοιάζεται για την ενέργεια, περίπου όπως νοιάζεται και η Chevron και όχι όπως προβλέπει το διεθνές δίκαιο. Η κυβέρνηση , περιμένει μια λέξη της Γκιλφόϊλ, για να πανηγυρίσει αόρατους εθνικούς θριάμβους, “ανοιχτούς διαύλους” με τον Τραμπ και μια πρόσκληση στον πρωθυπουργό για τον Λευκό Οίκο.
Κατά κάποιο τρόπο, ο Τραμπ ορίζει ως συνομιλητή του Έλληνα πρωθυπουργού μια άκρως αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που έχει γίνει γνωστή περισσότερο για τη σχέση της με τον υιό Τραμπ, παρά για τις όποιες ικανότητές της. Η υποβάθμιση της Ελλάδας είναι επικίνδυνα ανησυχητική. Περίπου με τον ίδιο τρόπο πανηγυρίζεται και η εμπλοκή της Chevron, ενώ η διπλωματική κρίση Ελλάδας -Λιβύης -Τουρκίας παίρνει τα χαρακτηριστικά κρίσης , ενώ τα σενάρια για γεωτρήσεις χωρίς οριοθέτηση ΑΟΖ είναι επίσης επικίνδυνα.
Σχέσεις χωρίς σεβασμό
Αντί λοιπόν η δεξιά να επαναλαμβάνει τον εαυτό της, δεκαετίες τώρα, η κυβέρνηση οφείλει να επαναπροσδιορίσει τις ιεραρχήσεις της και να μην μετατρέπεται σε παράρτημα, των σχεδίων του Τραμπ . Τα κράτη δεν είναι εταιρείες , υπάρχουν και λαοί που απορρίπτουν την εικόνα υποτέλειας, γιατί αυτό απαιτεί ο Τραμπ από τους συμμάχους του και αυτό θα κάνει και με την Ελλάδα. Υπό αυτό το πρίσμα, η Αθήνα, οφείλει , να στείλει πρώτη το μήνυμα ότι υπάρχουν κόκκινες γραμμές , που αν η νέα πρέσβης με εντολή Τραμπ φυσικά τις παραβιάσει ή τις γκριζάρει θα υπάρξει κρίση.
Αντί η Αθήνα να διεκδικήσει συνομιλίες και σεβασμό, ο πρω8υπουργός εμφανίζεται ανάξιος να διεκδικήσει τα αυτονόητα για τη χώρα που κυβερνά. Σημειωτέον ότι η Ελλάδα φιλοξενεί, δωρεάν φυσικά, με υπογραφή Μητσοτάκη, πλήθος αμερικανικών βάσεων που διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην γεωστρατηγική των ΗΠΑ . Οι επιθέσεις και του Ισραήλ και των ΗΠΑ στο Ιράν, δεν θα ήταν εύκολες χωρίς τη βάση της Σούδας και η διαρκής τροφοδοσία της Ουκρανίας, με όπλα και άλλον εξοπλισμό, θα ήταν δύσκολη χωρίς τη βάση της Αλεξανδρούπολης, που επίσης παίζει σημαντικό ρόλο και στις ενεργειακές οδούς. Όπως επίσης θα ήταν δύσκολη η επιτήρηση της Μαύρης Θάλασσας χωρίς τη βάση στη Λάρισα απ όπου εφορμούν δεκάδες drone και ελέγχουν όλη τη περιοχή μέχρι και τη Μεσόγειο.
Εδώ και περίπου έξι μήνες, η Αθήνα περιμένει ένα νεύμα από τον Τραμπ για να αποσαφηνιστούν βασικά ζητήματα ελληνοαμερικανικών σχέσεων και η στάση των ΗΠΑ στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, στην Ανατολική Μεσόγειο , το Κυπριακό και τα βαλκάνια. Έχοντας ως δεδομένη την αναβάθμιση των σχέσεων ΗΠΑ -Τουρκίας, η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να είχε ήδη στείλει τα δικά της μηνύματα με τις θέσεις της, αντί να περιμένει ένα νεύμα του Τραμπ. Η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, αποτελεί μεγάλη εθνική ατζέντα της Ελλάδας, είναι σοβαρό ζήτημα του μέλλοντος της χώρας και κάθε άλλο παρά η Γκιλφόϊλ έρχεται στην Αθήνα για να κινηθεί σε πλαίσιο , πέρα από αυτό που θέτει ο Τραμπ.
Η σιωπή της κυβέρνησης που αποδίδεται στην ανησυχία ότι, ο Τραμπ μπορεί να αντιδράσει περίεργα ή παρανοϊκά , όχι μόνο χειροτερεύει τα πράγματα , αλλά οδηγεί σε χειρότερα σενάρια. Γιατί η διαρκής και σχεδιασμένη ανάπτυξη των σχέσεων ΗΠΑ -Τουρκίας έχει στην ατζέντα της και την Ελλάδα. Η δουλοπρέπεια με την οποία ο πρωθυπουργός αντιμετωπίζει όλους σχεδόν τους δυτικούς ηγέτες, καθώς ουδέποτε πλέον εγείρει σοβαρά ζητήματα ασφάλειας και απειλών εκ μέρους της Τουρκίας, είναι το μείζον πρόβλημα .
Η Chevron, η συνεκμετάλλευση και η Γκιλφόϊλ
Ας ξεκινήσουμε με τα πιο ανησυχητικά: μετά την ρηματική διακοίνωση της Λιβύης στον ΟΗΕ με την οποία καταγγέλλεται η Ελλάδα ότι κάνει μονομερείς κινήσεις εις βάρος της, ώρα είναι να ζητήσει η Τρίπολη μια συμφωνία τύπου Βέρνης , Μαδρίτης ή Διακήρυξης των Αθηνών με την οποία θα απαιτεί από τη χώρα μας να μην κάνει μονομερείς κινήσεις , όπως ακριβώς έχει πετύχει η Τουρκία, αποσκοπώντας ίσως στην ακύρωση των σχεδίων της Chevron. Αν αυτό είναι σενάριο φαντασίας, δεν είναι καθόλου εξωπραγματικοί οι ψίθυροι που οργιάζουν ότι η Chevron και άλλες εταιρείες που θα δραστηριοποιηθούν στην περιοχή, για να αποφύγουν όλα αυτά τα προβλήματα, θα προτείνουν στην Ελλάδα, την Λιβύη, την Αίγυπτο και την Τουρκία, ποσοστά κέρδους από την εξόρυξη φυσικού αερίου, αν βρεθεί , χωρίς προηγουμένως να έχουν οριοθετηθεί ΑΟΖ.
Πολλοί στην Αθήνα, διπλωμάτες και ειδικοί σε θέματα ενέργειας δεν έχουν την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει ενδοιασμό να συμφωνήσει , αρκεί να ξέρει ότι δεν θα τον ρίξουν οι Καραμανλής -Σαμαράς και άλλοι ακροδεξιοί .
Έχοντας υπόψη την κατάσταση αυτή που μπορεί να εκτροχιάσει τις σχέσεις μεταξύ των χωρών της περιοχής, το ερώτημα είναι γιατί δεν προωθείται μια διεθνής διάσκεψη τουλάχιστον σε πρώτη φάση ή γιατί δεν επιλέγεται η προσφυγή στη Χάγη.
Κατά συνέπεια τα ερωτήματα προς την νέα πρέσβη των ΗΠΑ και την κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι:
1. Η κυβέρνηση Τραμπ αναγνωρίζει ή όχι το τουρκολιβυκό μνημόνιο; κανείς δεν έχει ρωτήσει τη Γκιλφόϊλ και κανείς δεν ξέρει τι σκέφτεται ο Τραμπ ή τι έχει συζητήσει με τον Ερντογάν. Οπότε περιμένουμε απαντήσεις. Γιατί αν έχουμε μια απάντηση στο θέμα αυτό, θα γνωρίζουμε τι περίπου θα συμβεί στην περιοχή μας. Από την απάντηση, μπορεί να έχουμε και μια θέση για την νέα πρέσβη των ΗΠΑ. Αν δηλαδή είναι αποδεκτή ή μπορεί να είναι ανεπιθύμητο πρόσωπο και θα προκαλέσει κρίση στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις
2. Συμφωνεί η κυβέρνηση Τραμπ με τη Γαλάζια Πατρίδα και την αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας και το μπλοκάρισμα του καλωδίου Ελλάδας -Κύπρου -Ισραήλ ;
3. Συμφωνεί ο Τραμπ με τη θέση του Ερντογάν για δύο κράτη στην Κύπρο;
4. Συμφωνεί με την οριοθέτηση των ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο ή προτείνει γεωτρήσεις χωρίς προηγούμενη οριοθέτηση;
5. Ποια είναι η θέση των ΗΠΑ για την Λιβύη, τα δύο κράτη, την αστάθεια και το μεταναστευτικό;
6. Ποια είναι η θέση του Τραμπ για τη Συμφωνία των Πρεσπών και την εφαρμογή της από τις κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Βόρειας Μακεδονίας ;
7. Ποια είναι η θέση των Τραμπ -Γκιλφόϊλ για την αλλαγή του συντάγματος της Βόρειας Μακεδονίας όπως ζητούν η Βουλγαρία και η ΕΕ ώστε να αναφέρεται ρητά η ύπαρξη βουλγαρικής εθνικής μειονότητας και ότι δεν υφίσταται μακεδονική γλώσσα;
8 Υπάρχει ή όχι σχέδιο των ΗΠΑ για την ενέργεια στην περιοχή μας και ποιο είναι αυτό;.
9. Σέβονται οι ΗΠΑ τη Συνθήκη της Λωζάννης ή όχι;
10. Αν ο ρόλος της Τουρκίας στην περιοχή είναι σημαντικός για τις ΗΠΑ και τον Τραμπ, αυτό σημαίνει ότι ο Αμερικανός πρόεδρος θα πάρει τη θέση της Τουρκίας, όταν αυτός ο ρόλος συγκρούεται με τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, όπως στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο, την Συρία, την Λιβύη και την Κύπρο;
Αυτά τα αυτονόητα θα έπρεπε ήδη να έχει θέση πρώτη η προοδευτική αντιπολίτευση προς τις ΗΠΑ και την νέα πρέσβη τους στην Αθήνα. Αργά ή γρήγορα όμως θα μάθουμε. Και μαλλον οι οιωνοί δεν είναι καθόλου καλοί. Και ας δείχνει η δεξιά για μια ακόμη φορά τη δουλοπρέπειά της...
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου