Από κράτος παρίας... σε ρυθμιστή του πολέμου στην Ουκρανία. Πως η Σαουδική Αραβία αναδύεται ως μείζων γεωπολιτικός παίκτης.

<img height="336" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/f3e478f0fbee79a10996ed80ef50e0c4_XL.jpg" width="742" /><br /><br /><div>Δεκάδες σύμβουλοι εθνικής ασφάλειας και ανώτεροι αξιωματούχοι κατεβαίνουν στην πόλη Τζέντα στην Ερυθρά Θάλασσα για μια συνάντηση που ξεκινά την Παρασκευή 4/8 το απόγευμα<br /><br />Η Σαουδική Αραβία κατηγορήθηκε παγκοσμίως ως παρίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μετά τη βάναυση δολοφονία του δημοσιογράφου Jamal Khashoggi το 2018.<br />Ωστόσο, αυτό το Σαββατοκύριακο, η χώρα θα επιδείξει τα διαπιστευτήριά της ως ειρηνοποιός όταν θα φιλοξενήσει συνομιλίες για τον πόλεμο της Ουκρανίας.<br />Δεκάδες σύμβουλοι εθνικής ασφάλειας και ανώτεροι αξιωματούχοι κατεβαίνουν στην πόλη Τζέντα στην Ερυθρά Θάλασσα για μια συνάντηση που ξεκινά την Παρασκευή 4/8 το απόγευμα.<br />Ο στόχος είναι να συγκεντρώσει χώρες από τον «παγκόσμιο νότο», όπως η Ινδία, η Βραζιλία και η Νότια Αφρική - καθώς και χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά - για να συσπειρωθούν γύρω από τις προσπάθειες της Ουκρανίας για ένα ειρηνευτικό σχέδιο.<br />Χώρες όπως η Βραζιλία και η Ινδία δεν είχαν πάντα ξεκάθαρη στάση για τον πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας, ακόμη και όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση —και η Ουκρανία— προσπάθησαν να τους ενσωματώσουν απέναντι τη Ρωσία.<br />Η Ουκρανία θα εκπροσωπηθεί στη σύνοδο κορυφής.<br />Η Ρωσία δεν προσκλήθηκε.<br />Αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι αν θα εμφανιστεί η Κίνα.<br />«Έχει σημασία τι κάνει η Κίνα.<br />Οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες την προηγούμενη φορά μετάνιωσαν που η Κίνα δεν συμμετείχε», είπε ένας ανώτερος ευρωπαίος αξιωματούχος που συμμετείχε στις προετοιμασίες για τη συνάντηση.</div><div><br /><img height="427" src="https://i1.wp.com/storage.googleapis.com/afs-prod/media/c3a78c45127641178266e640e34d3ae6/3000.webp" width="640" /><br /><br /></div><div>Σαουδικός υπολογισμός<br /><br />Η συγκέντρωση αυτού του Σαββατοκύριακου - συνέχεια μιας παρόμοιας συνάντησης στην Κοπεγχάγη τον Ιούνιο - είναι η τελευταία προσπάθεια του Βασιλείου της Σαουδικής Αραβίας να ανανεώσει την εικόνα του στον απόηχο της δολοφονίας Khashoggi, που έλαβε χώρα στην πρεσβεία της Σαουδικής Αραβίας στην Κωνσταντινούπολη.<br />Οι Σαουδάραβες έπαιξαν «πολύ ενεργό ρόλο» στη συνάντηση της Κοπεγχάγης, δήλωσαν στο POLITICO δύο αξιωματούχοι.<br />Και τώρα, είναι οικοδεσπότες.<br />Είναι το επόμενο θεατρικό έργο του Ριάντ που εμφανίζεται ως διπλωματικός εγκέφαλος.<br />Σε μια συμφωνία ορόσημο με τη μεσολάβηση της Κίνας νωρίτερα φέτος, η Σαουδική Αραβία συμφώνησε να επαναλάβει τις διπλωματικές σχέσεις με το Ιράν.<br />Το Ριάντ θα προσπαθήσει τώρα να εξαργυρώσει τη διπλωματική του δύναμη στον πόλεμο στην Ουκρανία.</div><div><br />Η Σαουδική Αραβία έχει ακολουθήσει μια λεπτή γραμμή από την έναρξη της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, παραμένοντας σε άμεση επαφή με τη Μόσχα, ενώ, για παράδειγμα, επιδιώκει να μεσολαβήσει σε μια συμφωνία για τον επαναπατρισμό των Ουκρανών παιδιών που μεταφέρθηκαν στη Ρωσία.<br />Τόσο η Σαουδική Αραβία όσο και η Ρωσία είναι μέλη της ομάδας χωρών εξαγωγής πετρελαίου του ΟΠΕΚ+ και ο Σαουδάραβας διάδοχος πρίγκιπας Mohammed bin Salman μίλησε με τον Ρώσο πρόεδρο Vladimir Putin τον περασμένο μήνα μετά την απόφαση της χώρας του να μειώσει την παραγωγή πετρελαίου.</div><div><br />Αν και δεν είναι σαφές εάν ο Mohammed bin Salman θα παραστεί στη συνάντηση αυτού του Σαββατοκύριακου, η Σαουδική Αραβία αναμένεται να ενημερώσει τη Ρωσία για το αποτέλεσμα.<br />Η προοπτική του 37χρονου de facto ηγεμόνα να κραδαίνει διπλωματικό ανακοινωθέν την Κυριακή μετά τη συνάντηση περισσότερων από 40 χωρών είναι μια δελεαστική προοπτική για έναν μονάρχη που θέλει να καλλιεργήσει την προοδευτική του εικόνα από τότε που ανέλαβε ηγετικό ρόλο που κατείχε ο πατέρας του. Βασιλιάς bin Salman.<br />Αλλά αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση εγγυημένο.<br />Η εναρκτήρια συγκέντρωση στη Δανία ολοκληρώθηκε χωρίς επίσημη ανακοίνωση - μια ένδειξη του καθήκοντος-μαμούθ που αντιμετωπίζει η διεθνής κοινότητα καθώς προσπαθεί να συγκεντρώσει υποστήριξη για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία.<br /><br />Ποιος μπορεί να ορίσει την ειρήνη;<br /><br />Από την πλευρά της, η Ουκρανία βρίσκεται σθεναρά πίσω από την τελευταία πρωτοβουλία - ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelensky έκανε μια αιφνιδιαστική στάση στη Τζέντα καθ' οδόν για τη σύνοδο κορυφής της G7 τον Μάιο, απευθυνόμενος στον Αραβικό Σύνδεσμο και συναντώντας τον Mohammed bin Salman.<br />Ο Ουκρανός πρόεδρος δήλωσε αυτή την εβδομάδα ότι βλέπει τη συγκέντρωση ως ένα βήμα στον δρόμο προς μια παγκόσμια σύνοδο κορυφής για την ειρήνη, η οποία ελπίζει ότι θα πραγματοποιηθεί το φθινόπωρο.<br />Ενώ είναι δυνατή μια συνάντηση σε επίπεδο αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων τον Σεπτέμβριο στη Γενική Συνέλευση των G20 ή των Ηνωμένων Εθνών, μια συγκέντρωση αργότερα μέσα στο έτος είναι πιο πιθανή.<br />Αλλά ακόμη και αυτό θα είναι ένα δύσκολο ερώτημα.<br />Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι διαπραγματευτές είναι θεμελιώδες: Ποιος μπορεί να ορίσει την ειρήνη;</div><div><br />Η Ουκρανία είναι ανένδοτη ότι το ειρηνευτικό της σχέδιο 10 σημείων είναι το μόνο σόου στην πόλη — υποστηρίζει μάλιστα ότι αυτή η φόρμουλα ειρήνης μπορεί να λειτουργήσει όχι μόνο στην Ουκρανία, αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου.<br />Το Κίεβο επιθυμεί επίσης να τονίσει την εκδοχή του για την ειρήνη, δεδομένου του πώς η Ρωσία διαφημίζει συχνά τη δική της ερμηνεία για την ειρήνη σε αδέσμευτες χώρες, ιδιαίτερα στον παγκόσμιο νότο.<br />Μόλις αυτή την εβδομάδα, ο Πρόεδρος της Βραζιλίας Luiz Inácio Lula da Silva είπε ότι πιστεύει ότι ούτε η Ρωσία ούτε η Ουκρανία ήταν έτοιμες για ειρήνη – μια έγκαιρη υπενθύμιση ότι το Κίεβο θεωρείται συχνά ως συνεπιτιθέμενος από μη δυτικές χώρες που είναι πρόθυμες να προσφέρουν στη Ρωσία το όφελος της αμφιβολία.<br />Αλλά μια βασική πτυχή του σχεδίου 10 σημείων της Ουκρανίας είναι η απαίτηση να επιβεβαιώσει η Ρωσία την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και να αποσύρει όλα τα στρατεύματά της από τη χώρα – κάτι που απαγορεύεται για τον Putin.<br />Ανεξάρτητα από αυτό, όσοι συμμετέχουν στις προετοιμασίες της συνάντησης συνεχίζουν να ελπίζουν σε πρόοδο.</div><div><br />Η συζήτηση κατά τη διάρκεια των δύο ημερών θα διαρθρωθεί γύρω από 10 υποθέματα.<br />Σύμφωνα με ένα έγγραφο ενημέρωσης που είδε το POLITICO, αυτά περιλαμβάνουν θέματα όπως η επισιτιστική και η ενεργειακή ασφάλεια, η απελευθέρωση κρατουμένων και βίαια απελαθέντων, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών, η οικολογική ασφάλεια και το ενδεχόμενο ενός δικαστηρίου εγκλημάτων πολέμου.<br />Τα ευρωπαϊκά έθνη είναι πιθανό να συγκεντρωθούν πριν από τη συνάντηση για να διασφαλίσουν ότι τα μηνύματα είναι ευθυγραμμισμένα.<br />Αλλά τελικά, οι παρόντες αντιμετωπίζουν μια δύσκολη πράξη εξισορρόπησης: προσπαθούν να σημειώσουν διπλωματική πρόοδο χωρίς να δώσουν αξιοπιστία σε μια υποστηριζόμενη από τη Ρωσία έννοια της ειρήνης που περιλαμβάνει παράδοση της ουκρανικής γης.<br />«Αυτό που είναι σημαντικό είναι να έχουμε ένα αποτέλεσμα που είναι αποδεκτό για τον ουκρανικό λαό», είπε ένας αξιωματούχος της ΕΕ.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Από κράτος παρίας... σε ρυθμιστή του πολέμου στην Ουκρανία. Πως η Σαουδική Αραβία αναδύεται ως μείζων γεωπολιτικός παίκτης.

Δεκάδες σύμβουλοι εθνικής ασφάλειας και ανώτεροι αξιωματούχοι κατεβαίνουν στην πόλη Τζέντα στην Ερυθρά Θάλασσα για μια συνάντηση που ξεκινά ...

Διαβάστε την συνέχεια

Συνταρακτική αποκάλυψη: ΗΠΑ και ΝΑΤΟ έχασαν την υπομονή τους με την Ουκρανία και την αφήνουν στο έλεος της Ρωσίας

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/37c0f817306b3f8005b27cb6db1f8a09_XL.jpg" width="736" /><br /><br /><div>Η στρατηγική του ουκρανικού καθεστώτος στο μέτωπο των επιχειρήσεων και οι συνεχείς απαιτήσεις για όπλα δοκιμάζουν την υπομονή των ΗΠΑ και των άλλων χωρών του ΝΑΤΟ αποκαλύπτει το CNBC<br />Μία συνταρακτική αποκάλυψη θέτει νέα δεδομένα στο μέτωπο των στρατιωτικών επιχειρήσεων, καθώς όπως φαίνεται οι ΗΠΑ είναι ένα βήμα πριν να εγκαταλείψουν την Ουκρανία.</div><div><br />Η στρατηγική του ουκρανικού καθεστώτος στο μέτωπο των επιχειρήσεων και οι συνεχείς απαιτήσεις για όπλα δοκιμάζουν την υπομονή των ΗΠΑ και των άλλων χωρών του ΝΑΤΟ αποκαλύπτει το <a href="https://www.cnbc.com/2023/08/02/ukraines-military-strategy-and-demands-have-tested-allies-patience.html">CNBC.</a><br />Η τελευταία αποκάλυψη έρχεται μετά την τελευταία Σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ τον Ιούλιο, όπου η συμπεριφορά του Ουκρανού προέδρου Volodymyr Zelensky προφανώς εξόργισε την Ουάσιγκτον.<br />«Τα σχόλια που έκανε ο Zelensky πριν από την τελευταία σύνοδο κορυφής δυσαρέστησαν έντονα την Ουάσιγκτον… η αμερικανική κυβέρνηση ήταν πολύ ενοχλημένη», είπε στο CNBC μια ανώνυμη πηγή, η οποία πρόσθεσε ότι απογοήτευση υπάρχει και στις ΗΠΑ επειδή η Ουκρανία αγνοεί τις συμβουλές των Αμερικανών.<br /><br />Το λάθος του Bakhmut<br /><br />«Έτσι οι ΗΠΑ απευθύνουν φορτικά συστάσεις την Ουκρανία να μην προβαίνει σε ορισμένες ενέργειες, αλλά το Κίεβο τις κάνει ούτως ή άλλως, παραβλέποντας τις ανησυχίες των ΗΠΑ.<br />Και μετά οι Ουκρανοί εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους στην Ουάσινγκτον, επειδή δεν εμπλέκονται στις συνομιλίες του ΝΑΤΟ», είπε η ίδια πηγή στο CNBC.<br />Σύμφωνα με το αμερικανικό δίκτυο, η Ουκρανία πρέπει να επιτύχει μια ισορροπία μεταξύ των απαιτήσεων που θέτει στους συμμάχους και της κατανόησης των δικών της προοπτικών, προτεραιοτήτων και των πολιτικών εκτιμήσεων.<br />Να σημειωθεί ότι ο Zelensky εκνευρίζει τη Δύση και με τη στρατιωτική του στρατηγική.<br />«Η στρατιωτική στρατηγική της Ουκρανίας - και η συμβολική αξία που έχει δώσει στον αγώνα για κάθε κομμάτι της ουκρανικής επικράτειας - έχει προκαλέσει σύγκρουση με τη στρατιωτική προοπτική και τον πραγματισμό των συμμάχων της.<br />Το Κίεβο πιστεύεται ότι ενόχλησε τις ΗΠΑ όταν αποφάσισαν να συνεχίσουν να πολεμούν για το Bakhmut (Artyomovsk)», επισημαίνει το CNBC.<br />Οι αποκαλύψεις που έγιναν από την πηγή του CNBC δείχνουν μια μεγάλη αποτυχία στην πολύκροτη ουκρανική αντεπίθεση.<br /><br />Μαζική σφαγή των Ουκρανών<br /><br />Αυτό ταιριάζει επίσης με όσα είπε ο αξιωματούχος της CIA Larry Johnson σε συνέντευξή του.<br />O ουκρανικός στρατός ρίχνει στρατιώτες και τεθωρακισμένα οχήματα στις καλά οχυρωμένες ρωσικές αμυντικές γραμμές, οδηγώντας τους άνδρες του σε μαζική σφαγή.<br />Το κύριο πρόβλημα των ουκρανικών στρατευμάτων είναι η έλλειψη πυροβολικού και η ανυπαρξία αεροπορίας, επομένως οι δυνάμεις τους θα συνεχίσουν να εξαντλούνται, πρόσθεσε ο πρώην αναλυτής της CIA.<br />Στη δυστυχία της Ουκρανίας προστίθεται ότι η κυβέρνηση Biden προσπαθεί να ξεπεράσει την έλλειψη πυρομαχικών επειδή το καθεστώς του Κιέβου χρησιμοποιεί καθημερινά 8.000 οβίδες των 155 χιλιοστών, σημείωσαν οι Financial Times.<br />«Οι ανόητες αποφάσεις της κυβέρνησης Biden να στείλει εκατομμύρια βλήματα βαρέος πυροβολικού στην Ουκρανία και να ενθαρρύνει τους συμμάχους των ΗΠΑ να κάνουν το ίδιο, δημιούργησαν αυτήν την έλλειψη πυρομαχικών και δεν υπάρχει καμία δυνατότητα να την αποφύγουμε», δήλωσε ο πρώην αξιωματούχος του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας David Τ. Pyne σχολιάζοντας την έλλειψη πυρομαχικών.<br />«Λόγω της συνεχιζόμενης έλλειψης πυρομαχικών, η κυβέρνηση Biden ενημέρωσε την Ουκρανία ότι δεν θα μπορέσει να διατηρήσει αυτό το επίπεδο παραδόσεων πυρομαχικών μετά το τέλος του καλοκαιριού», πρόσθεσε.</div><div><br />Ουσιαστικά, η Ουκρανία δεν μπορεί να αντιστρέψει τις τύχες της αντεπίθεσης αφού η Δύση δεν μπορεί να παράσχει την απαραίτητη υποστήριξη.<br />Αυτό το γεγονός οδήγησε στο αμφιλεγόμενο ξέσπασμα του Ζelensky τον Ιούλιο, όπου μάλιστα απείλησε να μην συμμετάσχει στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους, εάν δεν σκιαγραφηθεί ένας οδικός χάρτης ένταξης για την Ουκρανία.<br />Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι χωρίς έναν οδικό χάρτη για την ένταξη στο ΝΑΤΟ που υποφέρει από ελλείψεις όπλων, η Ουκρανία καταφεύγει τώρα σε τρομοκρατικές επιθέσεις.<br />Το καθεστώς του Κιέβου προσπαθεί να καμουφλάρει την ανεπιτυχή αντεπίθεση και να αποσταθεροποιήσει την κατάσταση στη Ρωσία σε μια μάταιη προσπάθεια να σπείρει δυσπιστία προς τις τοπικές αρχές.</div><div><br />Η αντεπίθεση του Κιέβου απέτυχε και τα ουκρανικά στρατεύματα δεν προχωρούν.<br />Ως εκ τούτου, στοχεύοντας την προπαγάνδα σε Ουκρανούς και χώρες του ΝΑΤΟ, το Κίεβο ισχυρίζεται ότι προχωρούν σε όλα τα μέτωπα και ότι ο πόλεμος μεταφέρεται ακόμη και στο ρωσικό έδαφος επιτιθέμενοι στη Μόσχα, στο Taganrog και σε άλλες πόλεις με τρομοκρατικές επιθέσεις με drones.<br />Εν τω μεταξύ, τα χτυπήματα του πυροβολικού στο Donetsk δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι η αντεπίθεση είναι επιτυχής.<br /><br />'Ερχεται η πτώση της Ουκρανίας<br /><br />Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή, στο Συμβούλιο Ουκρανίας-ΝΑΤΟ, ο Zelensky ζήτησε από τα πολεμικά πλοία του ΝΑΤΟ από τα σκάφη μεταφοράς χύδην φορτίου να συνεχίσουν τη Συμφωνία Σιτηρών.<br />Το ΝΑΤΟ αρνήθηκε τις απαιτήσεις και αντ' αυτού επέμεινε ο ουκρανικός στρατός να παρουσιάσει αποτελέσματα στην αντεπίθεση.<br />Ταυτόχρονα, το ΝΑΤΟ τηρεί σιγή ιχθύος για επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε μη στρατιωτικές δομές στη Μόσχα, άλλες πόλεις και πολιτικά πλοία στη Μαύρη Θάλασσα.<br />Δεν υπάρχει σχεδόν καμία καταδίκη και αντίδραση αφού οι δυτικές χώρες εμπλέκονται άμεσα στις ουκρανικές επιθέσεις και είναι χορηγοί της τρομοκρατίας.<br />Το καθεστώς του Κιέβου τα κάνει όλα αυτά με τη βοήθεια χρημάτων, τεχνικής υποστήριξης, πυρομαχικών, δορυφορικών δεδομένων, τεχνικών πληροφοριών από τη Δύση και ραδιοηλεκτρονικών υποδομών, που δεν διαθέτει το Κίεβο.<br />Ωστόσο, αυτές οι τρομοκρατικές επιθέσεις θα αποδειχθούν και πάλι άλλη μία κατάσταση στην οποία ο Zelensky υπερέβαλε.<br />Η υπερβολή φάνηκε και στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ όπου το μόνο που έλαβε ο Ουκρανός πρόεδρος ήταν τα όπλα διασποράς, απόφαση που οδήγησε τη Ρωσία να χρησιμοποιήσει πιο καταστροφικά όπλα, συντρίβοντας την Ουκρανία, σχολιάζει ο γεωπολιτικός αναλυτής Ahmed Adel στον ιστότοπο<a href="https://southfront.org/us-strongly-advises-ukraine-not-to-do-certain-things-but-kiev-does-not-listen-cnbc/"> South Front.</a><br />Οι τρομοκρατικές επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη θα τελειώσουν με παρόμοιο τρόπο, μια καταστροφική αποτυχία που θα οδηγήσει στην πτώση της Ουκρανίας.<br /><br /><img height="303" src="https://www.bankingnews.gr/image/ukraine_1.JPG" width="640" /><br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Συνταρακτική αποκάλυψη: ΗΠΑ και ΝΑΤΟ έχασαν την υπομονή τους με την Ουκρανία και την αφήνουν στο έλεος της Ρωσίας

Η στρατηγική του ουκρανικού καθεστώτος στο μέτωπο των επιχειρήσεων και οι συνεχείς απαιτήσεις για όπλα δοκιμάζουν την υπομονή των ΗΠΑ και τω...

Διαβάστε την συνέχεια

Σάλος με το νομοσχέδιο για… 16 ώρες εργασίας σε μία μέρα . Αγωνιώδεις διευκρινίσεις Γεωργιάδη μετά τον πάταγο, θύελλα αντιδράσεων.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/bd363f67211715f9f58c3957e199becc_XL.jpg" width="747" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Την 16ωρη εργασία επιδιώκει να θεσμοθετήσει η κυβέρνηση φιλοτεχνώντας τη ρύθμιση ως κεκτημένο της ΕΕ.</span></h3><div>Αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας τίθεται σε δημόσια διαβούλευση την επόμενη εβδομάδα<br />Ο υπουργός Εργασίας, Άδωνις Γεωργιάδης την Παρασκευή (4/8/2023) ανήγγειλε την 16ωρη εργασία τη μέρα σε δύο εργοδότες.<br />Πρόσθεσε δε ότι η σχετική ρύθμιση εντάσσεται σε νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας.<br />«Θεσπίζουμε τη δυνατότητα ενός εργαζόμενου να δουλεύει σε πολλαπλούς εργοδότες, δηλαδή μπορεί κάποιος εργαζόμενος να δουλεύει δύο 8ωρα σε δυο διαφορετικούς εργοδότες και να είναι αυτό απολύτως νόμιμο, δήλωσε ο κ. Γεωργιάδης στον ΣΚΑΪ.<br /><br />Νομιμοποίηση 16ωρης εργασίας <br /><br />Σε ερώτηση της δημοσιογράφου, εάν πρόκειται για δύο 8ωρα την ημέρα, άρα για 16 ώρες στο ίδιο 24ωρο απάντησε: «Αν το επιθυμεί ναι, δική του απόφαση είναι αυτή, όχι δική μου. Το θέμα είναι εάν εμείς θα του το επιτρέπουμε. Από εδώ και μπρος θα του το επιτρέπουμε, σήμερα δεν γίνεται».<br />Ο υπουργός Εργασίας παρουσίασε τη θεσμοθέτηση της 16ωρης εργασίας σαν θετικό, φιλελεύθερο και εθελοντικό μέτρο.<br />Πάντως εντύπωση προκαλεί το γεγονός πώς όχι μόνο στην παρούσα κυβέρνηση αλλά και στις προηγούμενες, κανείς υπουργός δεν σκέφτηκε την ανάγκη ο εργαζόμενος να μπορεί να ζει με μία μόνο δουλειά χωρίς να χρειάζεται να εργάζεται ακατάπαυστα για να ζήσει.<br /><br />Οι επίμαχες δηλώσεις μετά το 1ο λεπτό στο κάτωθι video<br /><br />Απόλυση χωρίς αποζημίωση<br /><br />Να σημειωθεί ότι στο εν λόγω νομοσχέδιο υπάρχει και άλλη αμφιλεγόμενη ρύθμιση. Δηλαδή η απόλυση χωρίς την καταβολή αποζημίωσης.<br />Όπως δήλωσε ο κ. Γεωργιάδης θεσπίζεται η «περίοδος του δόκιμου εργαζόμενου».<br />Για έναν εργαζόμενο «μπορεί να λύεται η σύμβαση αυτομάτως και αζημίως σε περίοδο 6 μηνών».<br /><br />Να το «μαζέψει» προσπαθεί το υπουργείο Εργασίας<br /><br />Μετά τον σάλο, που προκλήθηκε ο κ. Γεωργιάδης προχώρησε σε διευκρινιστικές δηλώσεις για τη δυνατότητα εργασίας σε πολλαπλούς εργοδότες.<br />Όπως αναφέρεται, στο νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας που θα τεθεί σε δημόσια διαβούλευση ρητώς διευκρινίζεται η δυνατότητα εργασίας σε πολλαπλούς εργοδότες, όπως ορίζει η ευρωπαϊκή νομοθεσία.<br />Σε καμία όμως περίπτωση δεν σταματά να εφαρμόζεται το Προεδρικό Διάταγμα του 1999 περί των ελαχίστων περιόδων ανάπαυσης που αποτελεί υπερεθνικό δίκαιο και όπου εκεί ορίζεται ρητώς ότι για κάθε περίοδο 24 ωρών η ελάχιστη ανάπαυση δεν μπορεί να είναι κατώτερη των 11 συνεχών ωρών, το οποίο συνεχίζει να ισχύει για κάθε εργοδότη στον οποίο εργάζεται ο εργαζόμενος.<br /><br />Η διευκρινιστική δήλωση του υπουργείου Εργασίας<br /><br />«Στο Σχέδιο Νόμου που θα τεθεί σε δημόσια διαβούλευση, την επόμενη εβδομάδα, ρητώς διευκρινίζεται η δυνατότητα της εργασίας σε πολλαπλούς εργοδότες, όπως ορίζει η ευρωπαϊκή νομοθεσία.<br />Σε καμία όμως περίπτωση δεν σταματά να εφαρμόζεται το ΠΔ88/1999 περί των ελαχίστων περιόδων ανάπαυσης που αποτελεί υπερεθνικό δίκαιο και όπου εκεί ορίζεται ρητώς ότι για κάθε περίοδο 24 ωρών η ελάχιστη ανάπαυση δεν μπορεί να είναι κατώτερη των 11 συνεχών ωρών, το οποίο συνεχίζει να ισχύει για κάθε εργοδότη στον οποίο εργάζεται ο εργαζόμενος».<br /><br />ΣΥΡΙΖΑ: Να μη διανοηθεί ο Γεωργιάδης να φέρει το νομοσχέδιο στη Βουλή<br /><br />Η αναγγελία και μόνο των προβλέψεων του νομοσχεδίου προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, που καλούν τον κ. Γεωργιάδη να μη φέρει το νομοσχέδιο στη Βουλή, καθώς θα βρει απέναντί του το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.<br />«Ο υπουργός Εργασίας κ. Γεωργιάδης, ως άξιος συνεχιστής του κ. Χατζηδάκη, αποκάλυψε σήμερα το εφιαλτικό σκηνικό που ετοιμάζει η κυβέρνηση της ΝΔ για τους εργαζόμενους», τονίζει σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.<br />«Προανήγγειλε νομοθετική πρωτοβουλία που θα προβλέπει 16 ώρες δουλειά την ημέρα με δύο 8ωρα σε δύο εργοδότες» σημειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, σχολιάζοντας:<br />«Και αυτό -κατά τον κ. Γεωργιάδη- θα είναι "προσωπική απόφαση" του εργαζόμενου.<br />Με λίγα λόγια, ο εκβιασμός βαφτίζεται "επιλογή" την ώρα που η ακρίβεια, η εργοδοτική αυθαιρεσία και οι χαμηλοί μισθοί πλήττουν τον κόσμο της εργασίας».<br />«Να μη διανοηθεί καν ο κ. Γεωργιάδης να φέρει στη Βουλή αυτό το έκτρωμα.<br />Δεν θα βρει απέναντι μόνο τον κόσμο της Αριστεράς, αλλά το σύνολο των εργαζομένων και της ελληνικής κοινωνίας», καταλήγει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Σάλος με το νομοσχέδιο για… 16 ώρες εργασίας σε μία μέρα . Αγωνιώδεις διευκρινίσεις Γεωργιάδη μετά τον πάταγο, θύελλα αντιδράσεων.

Την 16ωρη εργασία επιδιώκει να θεσμοθετήσει η κυβέρνηση φιλοτεχνώντας τη ρύθμιση ως κεκτημένο της ΕΕ. Αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο του υπουργείου...

Διαβάστε την συνέχεια

Χακάν Φιντάν και Ιμπ. Καλίν: Οι άνθρωποι του Ερντογάν... ακτινογραφία από Τούρκο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.gatestoneinstitute.org/pics/4728.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="601" data-original-width="800" height="371" src="https://www.gatestoneinstitute.org/pics/4728.jpg" width="696" /></a></div><div><br /></div><div>του <a href="https://el.gatestoneinstitute.org/author/Burak+Bekdil">Burak Bekdil</a></div>Καθώς ο μετεκλογικός κουρνιαχτός κατακάθεται στην Τουρκία, η διεθνής κοινότητα έχει στρέψει την προσοχή της σε δύο βασικούς διορισμούς που ανακοίνωσε ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος στις 28 Μαΐου κέρδισε την 17η εκλογική νίκη του σε 21 χρόνια και εισήλθε στην τρίτη δεκαετία του στην εξουσία. Είναι ο νέος υπουργός Εξωτερικών και πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, Hakan Fidan. και ο νεοδιορισθείς επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, Ibrahim Kalın, επίσης έμπιστος του Ερντογάν.<br /><br />Και οι δύο άνδρες έχουν ενδιαφέρουσες και εντυπωσιακές καριέρες. Το πώς και οι δύο έχουν γίνει οι μόνοι δύο άνθρωποι που κάνουν πολιτική και μοιράζονται την εξουσία με τον Ερντογάν είναι διαφωτιστικό, ειδικά εκεί όπου οι καριέρες τους διασταυρώθηκαν υπό τον πρόεδρο.<br /><br />Ο αινιγματικός Hakan Fidan<br /><br />Fidan, γεννημένος στην Άγκυρα το 1968, υπηρέτησε στον τουρκικό στρατό ως υπαξιωματικός. Υπηρέτησε στην Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης του ΝΑΤΟ στη Γερμανία. Η διατριβή του είχε τίτλο «Σύγκριση των υπηρεσιών πληροφοριών του Ηνωμένου Βασιλείου, των ΗΠΑ και της Τουρκίας». Αφού εγκατέλειψε απότομα τη στρατιωτική του καριέρα το 2001, εργάστηκε στην πρεσβεία της Αυστραλίας στην Άγκυρα ως πολιτικός και οικονομικός αναλυτής – μια περίεργη καταχώρηση στο βιογραφικό του. Δεν είναι συνηθισμένο στην Τουρκία, ένας υπαξιωματικός να εργάζεται σε πρεσβεία.<br /><br />Το 2007 διορίστηκε αναπληρωτής υφυπουργός του τότε πρωθυπουργού Ερντογάν. Τρία χρόνια αργότερα, έγινε αναπληρωτής διευθυντής της MIT. Μόλις ένα μήνα μετά, ο Ερντογάν τον διόρισε διευθυντή της MIT. Εκείνη την εποχή, ο Fidan ήταν 42 ετών, ο νεότερος Τούρκος που κατείχε ποτέ αυτό το αξίωμα.<br /><br />Πριν αναλάβει το MIT, η υπηρεσία λειτουργούσε ειδικά τμήματα ξένων και εγχώριων επιχειρήσεων πληροφοριών. Η πρώτη του δουλειά ήταν να δημιουργήσει αυτά τα τμήματα, μια επαναστατική κίνηση για την υπηρεσία. Σε ολόκληρη την ιστορία της υπηρεσίας MIT, το καθήκον της ήταν να πολεμήσει τους εχθρούς στο εξωτερικό και στο εσωτερικό. Δεν υπήρχε διαφοροποίηση μεταξύ των εργασιών κατασκοπείας, ας πούμε, στη Γερμανία ή την Κωνσταντινούπολη. Οι αξιωματικοί της MIT αναμενόταν να είναι ειδικοί στις μυστικές υπηρεσίες, γνωρίζοντας, για παράδειγμα, τόσο το Αφγανιστάν όσο και τη νοτιοανατολική Τουρκία. Η κίνηση του Fidan τράβηξε μια γραμμή μεταξύ ξένων και εγχώριων επιχειρήσεων.<br /><br />Ο Fidan, ένας σκιώδης χαρακτήρας με ελάχιστες δημόσιες εμφανίσεις, δεν έπαψε ποτέ να βρίσκεται στο επίκεντρο των εσωτερικών και εξωτερικών αντιπαραθέσεων. Το 2010, ο τότε υπουργός Άμυνας του Ισραήλ Εχούντ Μπαράκ τον αποκάλεσε «άνθρωπο που υποστηρίζει το Ιράν». Ο Μπαράκ είπε ότι φοβάται ότι υπό τον Φιντάν, η MIT θα μοιραστεί με το Ιράν ευαίσθητες πληροφορίες σχετικά με το Ισραήλ. Το 2020, η ισραηλινή εφημερίδα Makor Rishon έγραψε ότι «ο Fidan ήταν δίδυμος του [Ιρανού τρομοκράτη] Qasim Soleimani και συνωμοσιολόγος».<br /><br />Το 2009, ο Fidan ήταν μέλος τουρκικής αντιπροσωπείας που, με τη μεσολάβηση της Νορβηγίας, συνομιλούσε με το κουρδικό αυτονομιστικό PKK. Ηχογραφήσεις αυτών των συνομιλιών διέρρευσαν στα μέσα ενημέρωσης το 2011. Το 2015, ο Fidan παραιτήθηκε από επικεφαλής της MIT για να θέσει υποψηφιότητα για το κοινοβούλιο με το AKP του Ερντογάν. Ο Ερντογάν δεν ενέκρινε την κίνηση και δήλωσε προσβεβλημένος από τον Fidan, ο οποίος στη συνέχεια απέσυρε την παραίτησή του από την MIT και επέστρεψε στη θέση του.<br /><br />Το 2013 το όνομά του εμφανίστηκε και πάλι στα πρωτοσέλιδα. Πρώτον, όταν διέρρευσε μια ηχογράφηση συνάντησή του στα μέσα ενημέρωσης, σύμφωνα με ισχυρισμούς, από οπαδούς του Gülen, των Fidan, του τότε ΥΠΕΞ Ahmet Davutoğlu και του Τούρκου Α/ΓΕΕΘΑ Yaşar Güler – ο τελευταίος διορίστηκε υπουργός Άμυνας στο νέο υπουργικό συμβούλιο του Ερντογάν. Κατά τη διάρκεια αυτής της συνάντησης, ο Fidan είπε στους άλλους ότι αν αποφάσιζαν να πάνε σε πόλεμο με τη Συρία θα μπορούσε εύκολα να οργανώσει μια προβοκάτσια. «Εύκολο για μένα. Μπορώ να στείλω τέσσερις άνδρες στη Συρία, να ρίξουν οκτώ πυραύλους στο τουρκικό έδαφος και ορίστε».<br /><br />Αργότερα την ίδια χρονιά, οι εισαγγελείς (φερόμενοι ως οπαδοί του Γκιουλέν) κινητοποίησαν τις δυνάμεις της χωροφυλακής για να σταματήσουν και να ερευνήσουν φορτηγά στο δρόμο τους προς τη Συρία. Τα φορτηγά ανήκαν ή είχαν μισθωθεί από το MIT. Το φορτίο τους ήταν όπλα, πυρομαχικά, εκρηκτικά και φάρμακα που προορίζονταν για τους τζιχαντιστές που πολεμούσαν στη Συρία.<br /><br />Η κυβέρνηση Ερντογάν απαγόρευσε αμέσως τα μέσα ενημέρωσης στις σχετικές ειδήσεις και απέλυσε τους εισαγγελείς και τους αξιωματικούς της χωροφυλακής που εμπλέκονται στο σκάνδαλο με τις συνήθεις κατηγορίες ότι ήταν οπαδοί του Γκιουλέν. Στην πρώτη δημόσια ομιλία του ως υπουργός Εξωτερικών, ο Fidan δήλωσε ότι η αποστολή του θα είναι να ακολουθήσει μια ανεξάρτητη και εθνική εξωτερική πολιτική. Στην πραγματικότητα, ο υπολογισμός της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας είχε σχεδιαστεί από τρεις άνδρες: τον Ερντογάν, τον Φιντάν και τον Καλίν, με τον προηγούμενο υπουργό Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, απλώς να ακολουθεί εντολές και να εργάζεται σαν υπάλληλος γραμματείας.<br /><br />Ο διορισμός του Φιντάν ως υπουργού Εξωτερικών επισημοποίησε μια de facto κατάσταση. Ο Fidan θα έχει πιθανώς μεγαλύτερη ανεξαρτησία στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής. Πιθανότατα θα ακολουθήσει μια λιγότερο εκρηκτική ρητορική από τους προκατόχους του.<br /><br />Kalın: Ένας ισλαμιστής διανοούμενος στο τιμόνι του MIT<br /><br />Ο Καλίν, όπως και ο Φιντάν, υπήρξε στενός συνεργάτης και έμπιστος του Ερντογάν, ειδικά σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Κατά τη διάρκεια των πανεπιστημιακών σπουδών του, ο Καλίν εμφανιζόταν συχνά σε φιλο-ισλαμικές φοιτητικές διαδηλώσεις. Σύμφωνα με το Wikileaks, εργάστηκε για το Stratfor με την κωδική ονομασία TR-306. Ο Φρίντμαν του Στράτφορ θα τον περιέγραφε αργότερα ως «αυτός ο άνθρωπος είναι μια μεγάλη πηγή».<br /><br />Μεταξύ 2002 και 2005 σπούδασε στο εξωτερικό φιλοσοφία, ισλαμική σκέψη και διεθνείς σχέσεις. Επιστρέφοντας στην Άγκυρα σχημάτισε το προσκείμενο στον Ερντογάν think tank SETA. Το 2007, κυκλοφόρησε το βιβλίο του, "Ισλάμ και Δύση". Το SETA έχει γίνει έκτοτε γόνιμο έδαφος για τους πιο εξέχοντες έμπιστους του Ερντογάν, τον Kalın, τον διευθυντή επικοινωνίας του προέδρου Fahrettin Altun και τον Burhanettin Duran, μέλος του Συμβουλίου Ασφάλειας και Εξωτερικής Πολιτικής του Ερντογάν.<br /><br />Ο Kalın έχει πλούσια εμπειρία στον τομέα των πληροφοριών. Πέρασε κυριολεκτικά εκατοντάδες ώρες με τον πρώην αρχικατάσκοπο Fidan και τον Erdoğan. Οι διορισμοί σηματοδοτούν την επισημοποίηση των θέσεων του εκτελεστικού συμβουλίου για δύο πιο σημαντικούς άνδρες στον πιο εσωτερικό κύκλο του Ερντογάν.<div><br /><a href="https://el.gatestoneinstitute.org/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Χακάν Φιντάν και Ιμπ. Καλίν: Οι άνθρωποι του Ερντογάν... ακτινογραφία από Τούρκο

του Burak Bekdil Καθώς ο μετεκλογικός κουρνιαχτός κατακάθεται στην Τουρκία, η διεθνής κοινότητα έχει στρέψει την προσοχή της σε δύο βασικούς...

Διαβάστε την συνέχεια

DW: Η Τουρκία κατασκοπεύει τη Γερμανία σε γερμανικό έδαφος.

<h3 style="text-align: left;"><a href="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2023/08/mit-630x376.jpg"><img border="0" height="376" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2023/08/mit-630x376.jpg" width="726" /></a><span style="font-weight: normal;">Όταν οι Τούρκοι σύμμαχοι κατασκοπεύουν συμμάχους...</span></h3><b>Ειρήνη Αναστασοπούλου</b><br />Τουρκικές μυστικές υπηρεσίες έχουν αναπτύξει κατασκοπευτική δράση στη Γερμανία παρακολουθώντας οργανώσεις και αντιφρονούντες Τούρκους πολίτες που ζουν στη χώρα.<br /><br />Η Τουρκία είναι ο μοναδικός νατοϊκός σύμμαχος της Γερμανίας που κάνει επιχειρήσεις κατασκοπείας στη γερμανική επικράτεια, ενέργειες που θεωρείται ότι απειλούν τη συνταγματική τάξη και την κοινωνική συνοχή της χώρας αλλά εγείρουν και ανησυχίες για τα κατά πόσον κινδυνεύουν η εθνική ασφάλεια και οι διμερείς σχέσεις. Πρόκειται για ευρήματα που δημοσιεύονται στην ετήσια έκθεση της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Προστασίας του Συντάγματος που παρουσιάστηκε από την υπουργό Εσωτερικών Νάνσι Φέζερ. Εκτός από την Τουρκία κατασκοπευτικές ενέργειες καταλογίζονται στη Ρωσία, την Κίνα, τη Β. Κορέα και το Ιράν. "Οι κατασκοπευτικές δραστηριότητες εναντίον της Γερμανίας από ξένες δυνάμεις γίνονται όλο και πιο πολύπλευρες και σύμφωνα με τις τελευταίες τεχνολογικές εξελίξεις" σημειώνεται στην έκθεση. "Περιλαμβάνουν ανθρώπινες πηγές πληροφοριών καθώς και στόχους στον κυβερνοχώρο ….αποτελούν σοβαρή απειλή για τη Γερμανία και τα γερμανικά συμφέροντα" και είναι "επιζήμιες για την εθνική κυριαρχία της Γερμανίας".<br /><br />Το μακρύ χέρι του τουρκικού κρατικού μηχανισμού<br /><br />Η Τουρκία και άλλες χώρες χρησιμοποιούν τις μυστικές τους υπηρεσίες για να αποσπάσουν πληροφορίες, να ασκήσουν επιρροή, να θέσουν υπό παρακολούθηση τους επικριτές τους ή να επιδιώξουν άλλους στόχους, κυρίως λόγω του ρόλου της Γερμανίας στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ και άλλους διεθνείς οργανισμούς. Μάλιστα, όπως εκτιμά το γερμανικό υπουργείο Εσωτερικών, οι τουρκικές υπηρεσίες πληροφοριών και οι αρχές ασφαλείας αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του τουρκικού κυβερνητικού μηχανισμού. Διαδραματίζουν δηλαδή κρίσιμο ρόλο στην υποστήριξη του Τούρκου προέδρου Ερντογάν και του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) και στην εφαρμογή των πολιτικών τους αποφάσεων. "Στη Γερμανία οι τουρκικές υπηρεσίες πληροφοριών κατασκοπεύουν οργανώσεις και άτομα που αντιτίθενται ή θεωρούν ότι αντιτίθενται στην τουρκική κυβέρνηση", αναφέρει η έκθεση.<br /><br />Πρόκειται για ευρήματα που υπογραμμίζουν τη σοβαρότητα της κατάστασης και την ανάγκη "επαγρύπνησης για τη διαφύλαξη της εθνικής ασφάλειας, την προστασία των δημοκρατικών αρχών και τη διατήρηση της ακεραιότητας του πολιτικού και κοινωνικού τοπίου της Γερμανίας". Οι συγγραφείς της έκθεσης παρατηρούν επίσης μια "αξιοσημείωτη αύξηση της στοχοποίησης επικριτών, αντιπάλων και αντιφρονούντων που διαμένουν στη Γερμανία από την τουρκική υπηρεσία πληροφοριών MIT και άλλες υπηρεσίες που συνδέονται με το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών, την αστυνομία, τον στρατό και τη χωροφυλακή". Ένας από τους πρωταρχικούς στόχους είναι το κίνημα του εξόριστου στις ΗΠΑ κληρικού Φετουλάχ Γκιουλέν, τον οποίο ο πρόεδρος Ερντογάν κατηγορεί ότι υποκίνησε το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, και πολλά από τα μέλη του που έχουν βρει καταφύγιο στη Γερμανία. Ένας σημαντικός αριθμός εξ αυτών έχει ζητήσει και λάβει άσυλο στη Γερμανία.<br /><br />Γκρίζοι Λύκοι και τουρκική διπλωματία<br /><br />Ένας άλλος πονοκέφαλος για τους Γερμανούς είναι η παρουσία και δράση των ακροδεξιών Γκρίζων Λύκων στη Γερμανία. Αποδεδειγμένα διατηρούν στενούς δεσμούς με το τουρκικό κράτος και την τουρκική υπηρεσία πληροφοριών MIT. Οι ξενοφοβικές και αντισημιτικές τάσεις της ομάδας αυτής καθώς και η εμπλοκή της σε πράξεις οργανωμένου εγκλήματος δημιουργούν σοβαρές προκλήσεις για την ασφάλεια της Γερμανίας. Την ήδη πολύπλοκη κατάσταση περιπλέκει ακόμη περισσότερο η σύνδεσή της με το Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος (MHP), εταίρο του κυβερνώντος ΑΚΡ με ισχυρή παρουσία στις μυστικές υπηρεσίες, τον στρατό και την αστυνομία της Τουρκίας. Ο μεγάλος αριθμός υποστηρικτών της ομάδας, περίπου 12.100 στη Γερμανία, και η οργάνωσή της σε τρεις δομές-ομπρέλες υπογραμμίζουν τον βαθμό παρουσίας και επιρροής της στη χώρα.<br /><br />Στους συγγραφείς της έκθεσης προκαλεί ανησυχία ότι οι ενώσεις των Γκρίζων Λύκων προσπαθούν να προβάλλουν μεν μια μετριοπαθή δημόσια εικόνα, αλλά στο εσωτερικό τους καλλιεργούν μια ακροδεξιά εξτρεμιστική ιδεολογία. Τέτοιες τακτικές μπορεί να καταστήσουν δύσκολη την αποτελεσματική αναγνώριση και αντιμετώπιση πιθανών απειλών για την ασφάλεια από τις αρχές. Το γερμανικό υπουργείο Εσωτερικών θεωρεί ότι η μεγάλη τουρκική κοινότητα στη Γερμανία, περίπου 3 εκατομμύρια, αποτελεί ιδανικό στόχο για τη συλλογή πληροφοριών από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες. Υπογραμμίζει επίσης ότι η σημαντική διπλωματική παρουσία της Τουρκίας στη Γερμανία δίνει μια ακόμη ευκαιρία για την απόκτηση πληροφοριών. Το ερευνητικό δίκτυο Nordic Monitor με έδρα τη Στοκχόλμη είχε δημοσιεύσει στο παρελθόν απόρρητα έγγραφα της τουρκικής κυβέρνησης που αποκάλυπταν ότι η τουρκική πρεσβεία και τα προξενεία συμμετείχαν σε κατασκοπευτικές δραστηριότητες στη Γερμανία με κύριο στόχο τους επικριτές της κυβέρνησης Ερντογάν.<br /><br />[iEpikaira: Πολλά τα σχετικά δημοσιεύματα τα τελευταία χρόνια στον γερμανικό Τύπο... Βλέπετε όμως να γίνονται ενέργειες αποτροπής τέτοιων φαινομένων; Είναι τόσο αδύναμη η Γερμανία στο να αντιμετωπίσει τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες; Ή μήπως κάτι άλλο συμβαίνει;]<br /><br /><a href="https://www.dw.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

DW: Η Τουρκία κατασκοπεύει τη Γερμανία σε γερμανικό έδαφος.

Όταν οι Τούρκοι σύμμαχοι κατασκοπεύουν συμμάχους... Ειρήνη Αναστασοπούλου Τουρκικές μυστικές υπηρεσίες έχουν αναπτύξει κατασκοπευτική δράση ...

Διαβάστε την συνέχεια

Χοντραίνει το «παιχνίδι» στο Αιγαίο

<img height="360" src="https://www.topontiki.gr/wp-content/uploads/2023/07/mitsotakis-erdogan-775-new-1024x576.jpg" width="759" /><br /><br />Δεν έχει περάσει καιρός από τη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν στο περιθώριο της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ και τη συμφωνία τους να αναθερμάνουν τον ελληνοτουρκικό διάλογο.<br /><br />Ούτε έχουν ξεχαστεί τα όσα είπε ο πρωθυπουργός επιστρέφοντας από τη σύνοδο σε τηλεοπτική του συνέντευξη (ΣΚΑΪ) περί των προθέσεών του να φτάσει «στον πυρήνα» των ελληνοτουρκικών προβλημάτων για να διερευνήσει τις πιθανότητες επίλυσής τους, ακόμα και αν χρειαστούν «κάποιες παραχωρήσεις».<br /><br />Καθώς, λοιπόν, δεν έχει περάσει ικανός χρόνος για να ξεχαστούν όλα αυτά, κάποιες ειδήσεις των τελευταίων ημερών αποκτούν ιδιαίτερη σημασία και νόημα:<br /><br />Είδηση πρώτη: Έρχεται από τις ΗΠΑ, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Mega (Πέτρος Κασφίκης), μια τροπολογία που κατατέθηκε στον αμυντικό προϋπολογισμό της Βουλής των Αντιπροσώπων, η οποία ζητά να εξεταστεί η δυνατότητα της δημιουργίας αμερικανικών βάσεων στα ελληνικά νησιά.<br /><br />Η εν λόγω τροπολογία μάλιστα υπερψηφίστηκε από τη Βουλή των Αντιπροσώπων και ζητά από τους υπουργούς Άμυνας και τον υπουργό Εξωτερικών να υποβάλουν από κοινού στις αρμόδιες επιτροπές του Κογκρέσου έκθεση για τη σχέση ασφαλείας μεταξύ των ΗΠΑ και της Ελλάδας. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, «η Γερουσία έχει ήδη υπερψηφίσει το δικό της νομοσχέδιο και πλέον τα δύο νομοθετικά σώματα βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις για τη διαμόρφωση του τελικού κειμένου, το οποίο θα σταλεί στον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν εντός δύο μηνών».<br /><br />Κάτι που θα πρέπει να επισημανθεί είναι ότι όλη αυτή η διερεύνηση από αμερικανικής πλευράς τοποθετείται στο πλαίσιο της επικαιροποιημένης Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας ΗΠΑ – Ελλάδας (MDCA) που υπεγράφη στις 14 Οκτωβρίου 2023. Η εν λόγω συμφωνία, θα πρέπει να σημειώσουμε, αφήνει τη δυνατότητα δημιουργίας νέων βάσεων σε ελληνικό έδαφος, με μια απλή υπουργική απόφαση των αρμόδιων υπουργών των δύο χωρών.<br /><br />Είδηση δεύτερη: Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Mega, επίσης, (Μαρίνος Γκασιάμης) η Τουρκία επανεμφανίστηκε με Navtex να δεσμεύει περιοχή για θαλάσσια έρευνα από ωκεανογραφικό της πλοίο δυτικά της Λέσβου. Πρόκειται για περιοχή, να θυμίσουμε, η οποία το 1973 εμφανίστηκε στον πρώτο χάρτη των τουρκικών διεκδικήσεων.<br /><br />Είδηση τρίτη: Την περασμένη Δευτέρα, κατά τη μακρά τρίωρη (υποτίθεται) συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Νίκο Χαρδαλιά το μεγαλύτερο μέρος αυτού του τρίωρου ο πρωθυπουργός το πέρασε συσκεπτόμενος με την υφυπουργό Εξωτερικών και τη διευθύντρια του διπλωματικού του γραφείου. Δύο πρόσωπα στα οποία έχει ανατεθεί το «έργο» της ελληνοτουρκικής προσέγγισης.<br /><br />Και κάτι τελευταίο: Το επόμενο ραντεβού Μητσοτάκη – Ερντογάν φαίνεται ότι έχει κλειδώσει στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη τον προσεχή Σεπτέμβρη, ενώ λίγο μετά θα πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη και η κοινή συνεδρίαση των Υπουργικών Συμβουλίων των δύο χωρών παρουσία των δύο ηγετών, προφανώς…<div><br /></div><div><a href="https://www.topontiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Χοντραίνει το «παιχνίδι» στο Αιγαίο

Δεν έχει περάσει καιρός από τη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν στο περιθώριο της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ και τη συμφωνία τους να αναθερμάνου...

Διαβάστε την συνέχεια

Πέτυχαν και άλλο ένα ρωσικό πολεμικό πλοίο οι Ουκρανοί: Μέσα στη ναυτική βάση του Νοβοροσίσκ στη Μαύρη Θάλασσα.

<img height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2023/08/230804123609_xartis-novorossiysk.jpg" width="713" /><br /><br />Η Ρωσία ανακοίνωσε σήμερα ότι δύο ουκρανικά μη επανδρωμένα σκάφη επιφανείας προσπάθησαν στη διάρκεια της νύχτας να πραγματοποιήσουν επίθεση στη ρωσική ναυτική βάση του Νοβοροσίσκ στη Μαύρη Θάλασσα, σ’ ένα επεισόδιο κατά το οποίο δύο πηγές είπαν στο Reuters πως προκλήθηκαν σοβαρές ζημιές σε ρωσικό πολεμικό πλοίο.<br /><br />Εξαιτίας της επίθεσης, το μη στρατιωτικό λιμάνι, το οποίο διαχειρίζεται το 2% των παγκόσμιων πετρελαϊκών προμηθειών και από το οποίο εξάγονται επίσης σιτηρά, υποχρεώθηκε να σταματήσει προσωρινά τις κινήσεις των πλοίων, πριν επαναλάβει στη συνέχεια την ομαλή λειτουργία του, όπως ανακοινώθηκε από την Κοινοπραξία του Αγωγού της Κασπίας, η οποία διαχειρίζεται τον τερματικό σταθμό πετρελαίου που υπάρχει εκεί.<br /><br />Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας ανέφερε σε σύντομη δήλωσή του πως η ουκρανική επίθεση απωθήθηκε στα ύδατα έξω από τη βάση και πως τα δύο θαλάσσια drones καταστράφηκαν. Δεν έκανε καμιά αναφορά σε οποιεσδήποτε ζημιές.<br /><br />Ωστόσο πηγή στις ουκρανικές υπηρεσίες πληροφοριών ανέφερε πως το αποβατικό σκάφος του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού Ολενεγκόρσκι Γκόρνιακ υπέστη μεγάλο ρήγμα στο κύτος του και δεν μπορεί να πραγματοποιήσει αποστολές μάχης, έπειτα από την επιχείρηση αυτή, για την οποία η πηγή είπε πως διεξήχθη από κοινού από το ουκρανικό Πολεμικό Ναυτικό και την υπηρεσία πληροφοριών SBU.<br /><br />Άλλη πηγή με γνώση των επιχειρήσεων στο εν λόγω λιμάνι δήλωσε πως ένα μεγάλο ρωσικό πολεμικό πλοίο χρειάσθηκε να ρυμουλκηθεί προς την ακτή επειδή δεν μπορούσε να πλεύσει μόνο του αφού υπέστη ζημιές.<br /><br />Η πηγή, η οποία δεν κατονόμασε το πλοίο, δήλωσε πως πετρέλαιο και σιτηρά φορτώνονται τώρα σε πλοία στο λιμάνι, η λειτουργία του οποίου έχει εξομαλυνθεί ώρες μετά την επίθεση.<br /><br />Το Ρόιτερς δεν ήταν σε θέση να επιβεβαιώσει αμέσως και από ανεξάρτητη πηγή τους ισχυρισμούς για ζημιές στο πολεμικό Ολενεγκόρσκι Γκόρνιακ.<br /><br />Ωστόσο σε βίντεο που αναρτήθηκαν σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης και δεν έχουν επιβεβαιωθεί, φέρεται ότι εικονίζεται η ζημιά στο εν λόγω πλοίο. Σε ένα από τα βίντεο φαίνεται να έχει γείρει στην αριστερή πλευρά του.<br /><br />Ο Αντρέι Κραβτσένκο, αξιωματούχος των δημοτικών αρχών του Νοβοροσίσκ, ανέφερε στην πλατφόρμα Telegram πως το Ολενεγκόρσκι Γκόρνιακ ήταν ένα από τα δύο πλοία που «αντέδρασαν ακαριαία» για να αποκρούσουν την ουκρανική επίθεση.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πέτυχαν και άλλο ένα ρωσικό πολεμικό πλοίο οι Ουκρανοί: Μέσα στη ναυτική βάση του Νοβοροσίσκ στη Μαύρη Θάλασσα.

Η Ρωσία ανακοίνωσε σήμερα ότι δύο ουκρανικά μη επανδρωμένα σκάφη επιφανείας προσπάθησαν στη διάρκεια της νύχτας να πραγματοποιήσουν επίθεση ...

Διαβάστε την συνέχεια

Είναι ο Ελληνικός Στρατός έτοιμος για πόλεμο;

<br /><img height="403" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/08/N.-Aghialos.jpg" width="742" /><br /><br /><b>Γιαννακός Κωνσταντίνος</b><br />Εάν κάποιος παρακολουθήσει εκπομπές ή διαβάσει άρθρα στα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, παρατηρεί την υπερπροβολή συγκεκριμένων τμημάτων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΕΔ) που “γράφουν” όμορφα στα τηλεοπτικά πλάνα. Είναι οι χειριστές των ιπταμένων μέσων των Κλάδων, τα πληρώματα των πλοίων και το προσωπικό των Ειδικών Δυνάμεων. Τα εν λόγω στελέχη είναι στη συντριπτική πλειοψηφία άριστα εκπαιδευμένα, χειρίζονται μέσα στην αιχμή της τεχνολογίας και θα κληθούν να διεξάγουν έναν “καθαρό” πόλεμο ή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.<br /><br />Το κοινό έχει “εκπαιδευτεί” να εξιδανικεύει τον πιλότο, τον καταδρομέα ή τον ναύτη, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν μία “αποστειρωμένη” εικόνα του πολέμου. Αυτή είναι συμβατή με τις αντιλήψεις περί τεχνολογικής υπεροχής της Δύσης και της κυριαρχίας της στους ωκεανούς και τους αιθέρες. Παράλληλα, είναι σύμφωνη με τη ναυτική παράδοση της χώρας και της ατομικότητας που διέπει τον χαρακτήρα των Ελληνίδων/Ελλήνων.<br /><br />Αντίθετα, η εικόνα του πεζικάριου που πολεμάει μέσα στη βρωμιά, τις λάσπες, τη ζέστη (ή το κρύο) και έρχεται σε άμεση επαφή με τη φρίκη του πολέμου δεν είναι καθόλου ελκυστική. Ούτε είναι ενθαρρυντική η ιδέα ότι τέσσερις άνθρωποι μπορούν να εξαϋλωθούν σε κλάσματα του δευτερολέπτου μέσα σε ένα ατσάλινο “τέρας” 55 τόνων. Ομοίως, η εικόνα ενός πυροβολητή που στέλνει ένα βλήμα σε απόσταση 30 χιλιομέτρων και δεν γνωρίζει τα αποτελέσματα της βολής του επί αντικειμένων ή ανθρώπων, δεν αξίζει παραπάνω από μερικά δευτερόλεπτα τηλεοπτικού χρόνου. Όμως είναι αυτοί, οι “πληβείοι”, μαζί με τα υπόλοιπα Όπλα-Σώματα, οι οποίοι θα εξασφαλίσουν την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας και τη νίκη ή ήττα.<br /><br />Η Πολεμική Αεροπορία είναι η μόνη στις Ένοπλες Δυνάμεις στην οποία όλα (άνθρωποι, υλικό και υποδομές) υπάρχουν για να “υπηρετούν” τους χειριστές των ιπτάμενων μέσων. Οι εν λόγω αποτελούν κλάσμα μόνο της συνολικής δύναμης του Κλάδου και θεσμικά παρέχουν την ηγεσία του. Το Πολεμικό Ναυτικό υπερηφανεύεται ότι εξασφάλισε το Αιγαίο για την Ελλάδα στους Βαλκανικούς Πολέμους. Αυτό είναι αλήθεια, όπως και το γεγονός ότι δεν υπέστειλε τη σημαία του και συνέχισε τον αγώνα σε άλλες θάλασσες, μέχρι την τελική νίκη κατά τον Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.<br /><br />Όμως ήταν οι νίκες του Ελληνικού Στρατού (ΕΣ) που έφεραν τα σύνορα της Ελλάδας στα σημερινά τους όρια. Ομοίως, ήταν η ήττα του που οδήγησε στην Κατοχή. Οι σφαγές στο Δοξάτο, τους Λυγκιάδες, τη Δράκεια, το Κοντομαρί και αλλού, η εξόντωση των Ελλήνων Εβραίων και οι εκτελέσεις στην Καισαριανή, οφείλονται στο ότι διαλύθηκε ο Ελληνικός Στρατός και δεν υπήρχε πλέον ο υπερασπιστής της πατρίδας.<div><br />Είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι;<br /><br />Σε έναν πιθανό ελληνοτουρκικό πόλεμο, το Ναυτικό, η Αεροπορία και οι Ειδικές Δυνάμεις θα εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη επικοινωνία των νησιών με την ενδοχώρα, τη διεξαγωγή επιχειρήσεων με ευνοϊκούς όρους και θα προκαλέσουν τη μέγιστη δυνατή φθορά στον αντίπαλο. Είναι όμως οι άνδρες και γυναίκες των Όπλων και Σωμάτων του Ελληνικού Στρατού, μαζί με τους εφέδρους και τους Εθνοφύλακες, στους οποίους έχει ανατεθεί η ευθύνη διατήρησης ή ανακατάληψης του εθνικού εδάφους, της προστασίας κρίσιμων υποδομών, ή της μεταφοράς του πολέμου στην εχθρική γη. Από τη θέληση για νίκη και την προθυμία να υποφέρουν όσα απαιτούνται για να την πετύχουν θα εξαρτηθεί το μέλλον της πατρίδας.<br /><br />Για να γίνει αυτό δεν αρκεί μόνο να διαθέτουν τα απαιτούμενα μέσα, αλλά να έχουν και την κατάλληλη σωματική και ψυχική εκπαίδευση. Πάνω απ’ όλα όμως απαιτείται η κατάλληλη ηγεσία. Είναι όμως οι ηγέτες όλων των κλιμακίων (μόνιμοι και έφεδροι) κατάλληλα εκπαιδευμένοι για να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους; Διαθέτουν την κατάλληλη προετοιμασία από τον καιρό της ειρήνης; Έχει φροντίσει η πολιτεία να τους καλλιεργήσει τα απαραίτητα ηθικά και ψυχικά προσόντα που απαιτούνται; Οι προβληματισμοί είναι πολλοί και αρκεί να αναφερθεί μόνο ένα παράδειγμα.<br /><br />Όσο και εάν ακούγεται παράξενο, η αθρόα χρήση κινητών τηλεφώνων στον Ελληνικό Στρατό δεν ευθύνεται μόνο για τη διαρροή διαβαθμισμένων πληροφοριών, αλλά και για τον “ευνουχισμό” των διοικητών σε όλα τα κλιμάκια διοικήσεως. Από τον ομαδάρχη (που ουσιαστικά πλέον μόνο τύποις υφίσταται ως κλιμάκιο διοικήσεως) μέχρι την κορυφή, όλοι πρέπει να λάβουν οδηγίες από τον προϊστάμενό τους για τον χειρισμό μίας κατάστασης, οσοδήποτε απλή, η οποία ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Πολλές φορές και ο άμεσα προϊστάμενος δεν μπορεί/επιθυμεί να δώσει λύση, αλλά πρέπει να πάρει έγκριση ή άδεια από τον δικό του προϊστάμενο. Εννοείται ότι η ιεραρχία πρέπει να τηρείται ενήμερη επί των αποφάσεων και των ενεργειών των υφισταμένων.<br /><br />Αλλά, μεταξύ των δύο άκρων, με το ένα στο οποίο οι επικεφαλής καθίστανται άβουλα εκτελεστικά όργανα, μέχρι το άλλο που είναι η πλήρης ασυδοσία, υπάρχει τεράστια απόσταση. Το πρόβλημα είναι ότι ο συγκεκριμένος τρόπος ενεργείας (modus operandi) έχει καταστεί καθημερινή πρακτική, με αποτέλεσμα να γαλουχούνται και να διαπαιδαγωγούνται τοιουτοτρόπως τα στελέχη όλων των βαθμίδων. Πρόσφατο παράδειγμα, αν και ακραίο, είναι το περιστατικό στην 2η ΜΑΛ.<br /><br />Όταν όμως έτσι εκπαιδεύονται από τον καιρό της ειρήνης οι μόνιμοι αξιωματικοί – υπαξιωματικοί, ΔΕΑ, ΕΠΟΠ και έφεδροι υπαξιωματικοί, τί μας καθιστά βέβαιους ότι θα αντιδράσουν διαφορετικά σε μία κρίση ή πόλεμο, όταν θα έχουν αποκοπεί με το τμήμα τους (πχ πάνω σε μία βραχονησίδα) ή δεν θα μπορούν να επικοινωνήσουν με τα προϊστάμενα κλιμάκια; Οι στρατιωτικοί κανονισμοί και τα διάφορα σχολεία στελεχών μπορεί να εξαίρουν και να διδάσκουν την ανάληψη πρωτοβουλίας από τους ηγήτορες και τη «διοίκηση με βάση την αποστολή» (auftragstaktik ή mission command), αλλά η καθημερινή ζωή στις μονάδες και υπηρεσίες των Ενόπλων Δυνάμεων δεν έχει καμία σχέση με όσα κηρύττονται.<br /><br />Η διεθνής εμπειρία <br /><br />Το φαινόμενο δεν είναι καινούριο ή μόνο ελληνικό, αλλά παρατηρήθηκε πρώτη φορά στον αμερικάνικο στρατό στα τέλη της δεκαετίας του 1940, μετά την υιοθέτηση των προτάσεων της Επιτροπής Doolittle (την 31 Ιουλίου 2023). Η χαλαρότητα που επήλθε, οδήγησε σε πολύ οδυνηρές εμπειρίες που παραλίγο να εξελιχθούν σε εξευτελιστική ήττα, κατά την πρώτη φάση του Πολέμου της Κορέας.<br /><br />Η τάση ενισχύθηκε κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Βιετνάμ, όπου δεν ήταν ασυνήθιστο το θέαμα διοικητών ταξιαρχιών να υπερίπτανται επί ελικοπτέρων του πεδίου μάχης και να διευθύνουν τη δράση μεμονωμένων διμοιριών, αγνοώντας τα ενδιάμεσα κλιμάκια. Η πρακτική έφθασε στο απόγειό της στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, όπου η τεχνολογία επέτρεψε στους διοικητές ταξιαρχιών ή μεραρχιών να διατάζουν απευθείας περίπολα ή ομάδες από τα Κέντρα Επιχειρήσεων. Είναι ένα θέμα που απασχολεί έντονα τους δυτικούς στρατούς.<br /><br />Τα τελευταία 30+ χρόνια η εμπλοκή τους σε νεοαποικιακούς πολέμους, όπου διεξήγαγαν επιχειρήσεις καταστολής εξεγέρσεων (Counterinsurgency / COIN) ή ειρηνευτικές (Peace Keeping), τους παρείχε τη δυνατότητα απρόσκοπτης χρήσης των μέσων επικοινωνιών ή διοίκησης και ελέγχου (C4I), χωρίς παρεμβολές από τον αντίπαλο. Παράλληλα, οι πολιτικές πιέσεις λόγω της αδυναμίας εμφανούς προόδου, της παράτασης των πολέμων, του αυξανόμενου οικονομικού κόστους, της κόπωσης των δυτικών κοινωνιών, της κριτικής από τα ΜΜΕ και της ανάγκης ελαχιστοποίησης φίλιων απωλειών, καθίσταντο ασφυκτικές στις στρατιωτικές ηγεσίες. Έτσι ήταν τεράστιος ο πειρασμός για μικροδιαχείριση των επιχειρήσεων από όλα τα κλιμάκια της ιεραρχίας, με τίμημα την αφαίρεση της πρωτοβουλίας από τους υφισταμένους.</div><div><br />Η Ουκρανία διέλυσε τις αυταπάτες<br /><br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία διέλυσε όλες τις αυταπάτες και κατέδειξε ότι ένας πόλεμος μεταξύ ισοδύναμων ή σχετικά ισοδύναμων δυνάμεων, θα ανατρέψει όλες τις βεβαιότητες των τελευταίων ετών. Από τη δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ των τμημάτων και των διοικήσεων με αυτά, τις κλίμακες κατανάλωσης πυρομαχικών και φθοράς / καταστροφής των μέσων, τον υπολογισμό απωλειών, τη λειτουργία του Ημερήσιου Ρεύματος Εφοδιασμού (ΗΡΕ), μέχρι την ικανότητα των ηγητόρων και ιδιαίτερα μικρών κλιμακίων (ομάδα μέχρι λόχο) να ασκήσουν διοίκηση. Πάνω απ’ όλα όμως επιβεβαίωσε για ακόμη μία φορά την αξία της ρεαλιστικής και σκληρής εκπαίδευσης.<br /><br />Τα γραφόμενα του Φλαβίου Ιώσηπου, σχετικά με τους Ρωμαίους ότι: «οι ασκήσεις τους είναι αναίμακτες μάχες και οι μάχες τους αιματηρές ασκήσεις», έχουν την ίδια αξία σήμερα που είχαν και πριν 2.000 χρόνια. Μπορεί η φύση του πολέμου να διατηρείται αναλλοίωτη, αλλά τα μέσα και οι τακτικές αλλάζουν με την εμφάνιση και χρησιμοποίηση νέων οπλικών συστημάτων και τεχνολογιών. Όσοι αγνόησαν την παραπάνω αρχή και δεν προσαρμόστηκαν εγκαίρως, αντιμετώπισαν την ήττα ή τεράστιες απώλειες.<br /><br />Προκειμένου οι στρατοί να τηρούνται ενήμεροι έχουν δημιουργήσει διάφορες επιτελικές δομές παρακολούθησης των εξελίξεων στα διάφορα οπλικά συστήματα και τεχνολογίες, συντάσσουν σχετικούς κανονισμούς και εγχειρίδια, αναπτύσσουν κατάλληλες τεχνικές, τακτικές και διαδικασίες και διοργανώνουν διάφορες ασκήσεις και εκπαιδεύσεις. Το ερώτημα είναι εάν οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις παρέχουν το απαιτούμενο επίπεδο εκπαίδευσης στα στελέχη και τους εφέδρους.<br /><br />Οι εικόνες που προβάλλονται κάθε χρόνο από την τελική φάση της διακλαδικής άσκησης “Παρμενίων” μπορεί να είναι εντυπωσιακές για τους αδαείς, αλλά στερούνται ουσίας. Η συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ, παρέχει μία πρώτης τάξης ευκαιρία χρησιμοποίησης των δομών και μηχανισμών της συμμαχίας για τη σε βάθος μελέτη των επιχειρήσεων στην Ουκρανία, την εξαγωγή συμπερασμάτων και αναθεώρησης των ισχυόντων θεωριών (doctrines) εντός των Ενόπλων Δυνάμεων. Το θέμα είναι εάν η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία διαθέτουν τη βούληση και θέληση να “κουνήσουν τη βάρκα” και να ταράξουν τα λιμνάζοντα ύδατα, πριν η πραγματικότητα μας ταρακουνήσει βίαια, όπως τους κατοίκους της Νέας Αγχιάλου</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Είναι ο Ελληνικός Στρατός έτοιμος για πόλεμο;

Γιαννακός Κωνσταντίνος Εάν κάποιος παρακολουθήσει εκπομπές ή διαβάσει άρθρα στα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, παρατηρεί την υπερπροβολή συγκεκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Παγκόσμια Πρωτοτυπία η Εθελούσια Προσφυγή στη Χάγη για Εθνικές «Αποκλίσεις»

<img height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/erdogan_mitsotakis_vosporos-930x550.jpeg" width="721" /><br /><br />Του <b>Δημητρίου Δρόσου*</b><br /><br />Ουδέποτε στη σύγχρονη ιστορία, ένα Κράτος προσέφυγε εθελοντικά και ειρηνικά στη Χάγη (χωρίς θεωρητικά να πιέζεται από κανέναν) προκειμένου να συζητηθούν θέματα «αποκλίσεων», από τις αρχικές εθνικές θέσεις. Μία τέτοια επικείμενη προσφυγή διαφαίνεται ότι θα πραγματοποιηθεί συντόμως μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.<br /><br />Προκειμένου να προσφύγει η Ελλάδα στη Χάγη, για να συζητήσει με το κράτος πειρατή της Τουρκίας, πρέπει να υπογραφεί συνυποσχετικό, ότι η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου θα είναι δεσμευτική, για αμφότερα τα μέρη και παράλληλα να καθορισθεί εκ των προτέρων η ατζέντα των θεμάτων που θα συζητηθούν. Σύμφωνα με την υφιστάμενη μέχρι σήμερα Εθνική γραμμή, όπως έχει αποτυπωθεί στις συσκέψεις όλων των πολιτικών αρχηγών υπό την προεδρία του/της ΠτΔ, διαχρονικά, το μόνο θέμα που θα μπορούσε να συζητηθεί από την Ελλάδα είναι η υφαλοκρηπίδα / ΑΟΖ (και όχι αορίστως οι θαλάσσιες ζώνες, οι οποίες δυνητικά θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν και την Αιγιαλίτιδα Ζώνη).<br /><br />Το πειρατικό κράτος της Τουρκίας (υπό την έννοια της συστηματικής παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου και της καταστατικής χάρτας του ΟΗΕ), έχει πολλάκις τονίσει, ότι θα προσφύγει στη Χάγη, μόνο εάν τεθούν και άλλα θέματα προς συζήτηση, από το γνωστό πακέτο αξιώσεων και διεκδικήσεων εις βάρος της Ελλάδος. Η λίστα αξιώσεων της Τουρκίας συνοπτικά είναι:<br /><br />-Το Κυπριακό να παραμείνει έξω από οποιαδήποτε συζήτηση διευθέτησης των θεμάτων Ελλάδος-Τουρκίας<br /><br />-Μη εφαρμογή από την Ελλάδα της UNCLOS στο Αιγαίο, Καρπάθιο, Κρητικό πέλαγος<br /><br />-Καθορισμό της ΑΟΖ σύμφωνα με την αρχή του equity και όχι του equity distance<br /><br />-Αφοπλισμό των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων<br /><br />-Αναγνώριση Τουρκικής μειονότητας στη Δυτική Θράκη και στα Δωδεκάνησα (Ρόδος κυρίως)<br /><br />-Κατάργηση της Ελληνο-Αιγυπτιακής ΑΟΖ, στις γεωγραφικές συντεταγμένες όπου επεισέρχεται στο παράνομο Τουρκο-λιβυκό μνημόνιο<br /><br />-Δικαίωμα παρέμβασης της Τουρκίας στα θέματα των Μουσουλμάνων εντός της Ελλάδος (θρησκευτικά, πολιτιστικά, κλπ)<br /><br />-Πλήρης απεμπόληση της Ελλάδος από τα δικαιώματα της ΑΟΖ του Καστελόριζου και γενικότερα του συμπλέγματος της Μεγίστης<br /><br />–Μη ύπαρξη ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων πέραν του 28ου μεσημβρινού και συζήτηση για το κυριαρχικό θαλάσσιο καθεστώς μεταξύ 25ου μεσημβρινού και 28ου μεσημβρινού, επί της βάσεως του equity.<br /><br />-Αποδοχή του Τουρκο-λιβυκού μνημονίου και από την Ελλάδα.<br /><br />-Στήριξη της Τουρκίας στις ενταξιακές διαδικασίες για την Ε.Ε., από την Ελλάδα<br /><br />Συνεπώς με δεδομένο ότι ΕΠΙΣΗΜΩΣ, καμία πλευρά δεν έχει αλλάξει το διακύβευμα του αντικειμένου προσφυγής στο ΔΔΧ, οποιαδήποτε προσφυγή, ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ είναι ανέφικτη. Ή μήπως κάποια πλευρά έχει αλλάξει την αντζέντα των θεμάτων προς συζήτηση, χωρίς να το γνωρίζουμε;<br /><br />Παρά ταύτα, τυχόν προσφυγή στη Χάγη με το σύνολο των διεκδικήσεων της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδος και με ουδεμία αξίωση της Ελλάδος έναντι της Τουρκίας, είναι βέβαιο ότι θα καταλήξει σε διπλωματική ήττα της Ελλάδος. Το ΔΔΧ, δεν αποφασίζει πάντα με βάση το Διεθνές Δίκαιο, αλλά επεισέρχονται και άλλες γεωπολιτικές σκοπιμότητες, παράμετροι και lobbying. Είναι βέβαιον ότι η Τουρκία θα κερδίσει κάποια ζητήματα σε βάρος της Ελλάδος, αμαχητί και μάλιστα πηγαίνοντας η Ελλάς εθελοντικά να θέσει εθνικά της ζητήματα στην κρίση κάποιων ξένων δικαστών.<br /><br />Επίσης, η προσφυγή στο ΔΔΧ και η «νίκη» της Τουρκίας επί μίας σειράς ζητημάτων, θα αυξήσει την ένταση των διεκδικήσεων της Τουρκίας έναντι της Ελλάδος (λίαν συντόμως) εκτιμώντας η Τουρκία, ότι έχει ένα φοβικό έθνος απέναντί της. Αυτή θα είναι πλήρης Φινλανδοποίηση της Ελλάδος και μάλιστα εθελοντική.<br /><br />Όταν ο Τσάμπερλαιν στον Β’ΠΠ επέλεξε την ανόητη πολιτική κατευνασμού έναντι του Χίτλερ, ο Τσώρτσιλ είπε: «Ο Τσάμπερλαιν είχε να επιλέξει ανάμεσα στην ατίμωση και τον πόλεμο. Επέλεξε την ατίμωση. Αλλά θα έχει και πόλεμο». Ο Δημοσθένης στην αρχαιότητα είπε: «Πόλεμος ένδοξος, ειρήνης αισχράς, αιρετώτερος», δηλαδή ο ένδοξος πόλεμος είναι προτιμώτερος από τη ντροπιαστική ειρήνη. Άλλωστε αυτό δεν πράττει σήμερα η Ουκρανία, έναντι της Ρωσίας και την υποστηρίζει σύμπασα η Δύση; Προτιμά έναν γενναίο πόλεμο που είναι άνισος εις βάρος της (παρά τη Δυτική βοήθεια), παρά μία ειρήνη με απώλεια εθνικών της εδαφών ή κυριαρχικών της δικαιωμάτων. Άρα η Δύση ως αντίληψη, δείχνει, ότι ταυτίζεται σήμερα με τον Δημοσθένη και τον Τσώρτσιλ, στην περίπτωση της Ουκρανίας. Άραγε στην περίπτωση της Ελλάδος που ανήκει στο ΝΑΤΟ θα πράξει διαφορετικά;<br /><br />Όσον αφορά διάφορους «ειδικούς» αλλά και εκπροσώπους διαφόρων αμφιλεγόμενων think tank, που μιλούν για δικαιώματα της Τουρκίας στη Μεσόγειο, καθόσον έχει μεγάλη ακτογραμμή, παραθέτω τον παρακάτω πίνακα, όπου η Ελλάς στην ακτογραμμή καταλαμβάνει την 13η θέση παγκοσμίως με 13.676 ν.μ., ενώ η Τουρκία την 20η θέση με 7.200 ν.μ. Άρα με τη λογική αυτών των «ειδικών», η Τουρκία έχει σαφώς υποδεέστερα δυνητικά δικαιώματα ή κυριαρχία, στο θαλάσσιο χώρο, έναντι της Ελλάδος.<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/08/pinakas_drosos.png"><img height="492" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/08/pinakas_drosos.png" width="640" /></a><br /><br />Υ.Γ.: Τυχόν εγγυήσεις των Συμμάχων, για εφαρμογή της συμφωνίας που θα επιτευχθεί στο ΔΔΧ, είναι άνευ αξίας, καθόσον για να επέλθει η όποια συμφωνία, πρέπει να γίνουν ΑΜΟΙΒΑΙΕΣ υποχωρήσεις. Ποιες υποχωρήσεις είναι διατεθειμένη να κάνει η Τουρκία, καθώς η χώρα μας δεν διεκδικεί τίποτε από την Τουρκία, παρά μόνο η Τουρκία από την Ελλάδα; Άρα θα είναι μονόπλευρες οι υποχωρήσεις / παραχωρήσεις / αποκλίσεις; Αυτό λοιπόν λέγεται ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗ (πρωτοφανές σε καιρό ειρήνης), ενώ καμία διπλωματική ΕΥΚΑΙΡΙΑ δεν διαφαίνεται με την Τουρκία σήμερα, καθόσον συμπεριφέρεται παντού ως κράτος παρίας και πειρατικά με εκβιασμούς, εισβολές, αυταρχισμό, έλλειμμα δημοκρατίας. Επίσης όταν δηλώνεις εκ προοιμίου ότι θα έχεις «αποκλίσεις» από τις αρχικές εθνικές θέσεις σε μία διαπραγμάτευση, αυτές πλέον δεν αποτελούν αρχικές θέσεις αφετηρίας, αλλά ήδη έχουν μετακινηθεί εις βάρος σου (negotiation theory).<br /><br /><b><i>*Υποπτέραρχος ε.α.–Αναλυτής (MBA, ΜΗSΑ, MPH, MSc in Finance, LLB, BSc)</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Παγκόσμια Πρωτοτυπία η Εθελούσια Προσφυγή στη Χάγη για Εθνικές «Αποκλίσεις»

Του Δημητρίου Δρόσου* Ουδέποτε στη σύγχρονη ιστορία, ένα Κράτος προσέφυγε εθελοντικά και ειρηνικά στη Χάγη (χωρίς θεωρητικά να πιέζεται από ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟΣ o πόλεμος ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα; Εξαρτάται…

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/07/BIDEN-XI-790x400.jpg" width="740" /><br /><br />Του Αθανασίου Πλατιά*<br />Ποιο είναι το μέλλον της παγκοσμιοποίησης; Έχει ανατείλει ένας μετα-Δυτικός κόσμος που ανταγωνίζεται με ίσους όρους την Δύση; Πώς ο πόλεμος στην Ουκρανία επηρεάζει τον συσχετισμό δυνάμεων στο διεθνές σύστημα; Πόσο πιθανός είναι ένας πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας; Υπάρχουν οι προϋποθέσεις για ειρηνική διαχείριση του ψυχροπολεμικού ανταγωνισμού των δυο αυτών κολοσσών; Μπορούν ανατρεπτικές τεχνολογίες, όπως η τεχνητή νοημοσύνη, να αποσταθεροποιήσουν την στρατηγική ισορροπία; Ποιο είναι το μέλλον του καθεστώτος μη διασποράς των πυρηνικών όπλων; Είναι εφικτή η παγκόσμια συνεργασία για την περιβαλλοντική βιωσιμότητα του πλανήτη;<br /><br />Αυτά ήταν μερικά από τα ερωτήματα που απασχόλησαν το ενδέκατο παγκόσμιο φόρουμ ειρήνης (world peace forum), το σημαντικότερο γεωπολιτικό συνέδριο της Κίνας, που οργάνωσε το κορυφαίο κινεζικό Πανεπιστήμιο Τσίνγκουα στις αρχές Ιουλίου στο Πεκίνο. Στο συνέδριο συμμετείχαν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι και πρέσβεις (εν ενέργεια και πρώην), αναλυτές από think tank και πανεπιστημιακοί από πολλές χώρες. Τέτοιου είδους συναντήσεις προσφέρονται για παρασκηνιακή διπλωματία μεταξύ των συμμετεχόντων, όπου φλέγοντα ζητήματα διεθνούς πολιτικής συζητούνται ανεπίσημα μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας για να διαπιστωθεί εάν υπάρχει σύγκληση συμφερόντων.<br /><br />Στο συνέδριο έκανε την πρώτη διεθνή εμφάνισή του ο νέος αντιπρόεδρος της Κίνας Han Zheng, ο οποίος εμφανίστηκε ως υπέρμαχος της παγκοσμιοποίησης και της πολυμερούς διπλωματίας ενώ κατηγόρησε τις ΗΠΑ για τις πολιτικές οικονομικής απαγκίστρωσης και προστατευτισμού που έχουν υιοθετήσει απέναντι στην Κίνα. Αυτές οι πολιτικές, σύμφωνα με τον Κινέζο αντιπρόεδρο, θέτουν σε κίνδυνο την οικονομική ανάπτυξη και σταθερότητα του πλανήτη.<br /><br />Στην εισήγησή της η τέως πρόεδρος της Βραζιλίας Dilma Rousseff και νυν πρόεδρος της New Development Bank αναφέρθηκε στις δομικές μεταβολές ισχύος στο παγκόσμιο σύστημα με την ανάδειξη νέων πόλων οικονομικής ισχύος που εκφράζονται από ομάδα χωρών της Κίνας, Ινδίας, Ρωσίας, Βραζιλίας και Νοτίου Αφρικής, γνωστής με το ακρωνύμιο BRICS. Η αλλαγή στον οικονομικό συσχετισμό δυνάμεων δείχνει ότι η Δύση έχει χάσει την πρωτοκαθεδρία της:<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Το 1992 οι επτά ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη (G-7) ήλεγχαν πάνω από το 40% του πλούτου του πλανήτη με όρους αγοραστικής δύναμης ενώ οι χώρες των BRICS το 18%. Σήμερα η ομάδα χωρών της ομάδας BRICS ελέγχουν άνω του 30% ενώ οι επτά πιο αναπτυγμένες χώρες του πλανήτη (G-7) κάτω του 30%.<br /><br />Η ομάδα χωρών των BRICS φαίνεται να αποτελεί μαγνήτη αφού έχουν δείξει ενδιαφέρον να ενταχθούν σε αυτήν είκοσι τέσσερις χώρες μεταξύ των οποίων η Ινδονησία, το Μεξικό , η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και η Νιγηρία. Υπάρχει μεγάλη προσμονή για την επόμενη συνδιάσκεψη των BRICS που θα γίνει τον ερχόμενο μήνα στην Νότιο Αφρική, όπου αναμένεται να αποφασιστεί ποιες από τις υποψήφιες χώρες θα γίνουν δεκτές.<br /><br />Το θέμα που κυριάρχησε στο φόρουμ ήταν οι τεταμένες σινοαμερικανικές σχέσεις που βρίσκονται σήμερα σε επίπεδα ψυχροπολεμικής αντιπαράθεσης. Οι ΗΠΑ θεωρούν ότι η Κίνα θέλει να γίνει περιφερειακός ηγεμόνας στη ραγδαία αναπτυσσόμενη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ασίας, το Δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό και μετά παγκόσμιος ηγεμόνας εκτοπίζοντάς τες από την πρωτοκαθεδρία του διεθνούς συστήματος.<br /><br />Η Κίνα από την πλευρά της υποστηρίζει ότι οι ΗΠΑ θέλουν να εκτροχιάσουν την ανοδική της τροχιά, να την καθηλώσουν οικονομικά και τεχνολογικά, να αλλάξουν το πολιτικό της σύστημα, να την περικυκλώσουν, και τελικά να την διαλύσουν, όπως έκαναν με την Σοβιετική Ένωση. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται να υπάρχει πλήρης σύγκρουση συμφερόντων.<br /><br />Στην δική μου εισήγηση αναφέρθηκα στη δυνατότητα διαχείρισης αυτού του ανταγωνισμού αντλώντας μαθήματα από τον ψυχρό πόλεμο (1947-1991). Διαπίστωσα ότι παρά την διάχυτη ευφορία και ρητορική για την έλευση ενός πολυπολικού κόσμου στο διεθνές σύστημα έχουν δημιουργηθεί δυο βασικοί γεωπολιτικοί πόλοι, όπως ακριβώς και στον Ψυχρό Πόλεμο.<br /><br />Από τη μια πλευρά η ωκεάνια συμμαχία της οποίας ηγούνται οι ΗΠΑ και συμμετέχουν η Ευρώπη και χώρες του Ειρηνικού, όπως η Ιαπωνία, η Νέα Ζηλανδία και η Αυστραλία. Από την άλλη, η ηπειρωτική συμμαχία της Κίνας, με την Ρωσία, το Ιράν, και μικρότερες χώρες όπως το Πακιστάν, η Καμπότζη και η Μαλαισία.<br /><br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία δημιούργησε μια νέα γεωπολιτική δυναμική στις σχέσεις Κίνας-Ρωσίας, όπου πλέον η Κίνα έχει το πάνω χέρι, όχι μόνο επειδή η οικονομία της είναι δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτή της Ρωσίας, αλλά γιατί η Ρωσία είναι πλέον απομονωμένη από τη Δύση και εξαρτάται από την Κίνα. Η άτυπη συμμαχία Κίνας-Ρωσίας αποτελεί μαγνήτη για πολλές χώρες, όπως είναι οι χώρες τις Κεντρικής Ασίας, ενώ φέρνει σε δύσκολη θέση χώρες όπως η Ινδία, το Λάος και το Βιετνάμ που παλαιότερα χρησιμοποιούσαν την Ρωσία ως αντίβαρο στην Κίνα.<br /><br />Ορισμένοι πιστεύουν ότι σε ένα τόσο συγκρουσιακό γεωπολιτικό περιβάλλον ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος με δεδομένο ότι η κυρίαρχη δύναμη στο διεθνές σύστημα (ΗΠΑ) έχει κίνητρο να κάνει προληπτικό πόλεμο ενάντια στην ανερχόμενη δύναμη (Κίνα). Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι η Κίνα έχει κίνητρο να ξεκινήσει πόλεμο ενάντια στις ΗΠΑ όσο βρίσκεται σε ανοδική τροχιά πριν επέλθει η αναπόφευκτη πτώση που πολλοί αναλυτές στην Ουάσιγκτον τοποθετούν σε ορίζοντα πενταετίας.<br /><br />Και τα δυο επιχειρήματα είναι πάντως έωλα γιατί παραγνωρίζουν την ύπαρξη πυρηνικών οπλοστασίων που κάνουν τον πόλεμο ως στρατηγική επιλογή απαγορευτικό. Αυτό βέβαια δεν αποκλείει ακούσια κλιμάκωση ή πόλεμο από ατύχημα. Πώς μπορεί λοιπόν να γίνει διαχείριση του ψυχροπολεμικού ανταγωνισμού χωρίς να ξεσπάσει πόλεμος;<br /><br />Αυτό το πρόβλημα αντιμετώπισαν οι δυο υπερδυνάμεις μετά την κρίση της Κούβας το 1962, όταν έφθασαν κοντά στον πυρηνικό όλεθρο. Τότε έγιναν μια σειρά διευθετήσεις και συνεννοήσεις που μπορεί να αποτελέσουν οδηγό για την σημερινή διαχείριση του ανταγωνισμού.<br /><br />Συγκεκριμένα, για να περιοριστούν επικίνδυνες «παρανοήσεις» πρέπει οι ΗΠΑ και η Κίνα να αποκτήσουν μια «αμοιβαία κατανόηση» για το τι θεωρούν αιτία πολέμου στις μεταξύ τους σχέσεις. Αυτό προϋποθέτει ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας είτε τυπικά είτε άτυπα (μέσω παρασκηνιακής διπλωματίας). Για παράδειγμα για τις ΗΠΑ κόκκινη γραμμή θα ήταν η βίαιη προσάρτηση της Ταϊβάν. Για την Κίνα κόκκινη γραμμή θα ήταν η υποστήριξη των ΗΠΑ σε διακήρυξη ανεξαρτησίας της Ταϊβάν.<br /><br />Για να αποφευχθεί ακούσια κλιμάκωση σε πυρηνικό πόλεμο θα πρέπει επίσης να δημιουργηθεί κατανόηση για το τι συνιστά προετοιμασία για πυρηνικό πρώτο πλήγμα. Για παράδειγμα, κυβερνοεπιθέσεις σε κρίσιμες υποδομές ή επιθέσεις στα δορυφορικά συστήματα επόπτευσης της άλλης πλευράς (τύφλωση) είναι εύλογο να θεωρηθούν ως προετοιμασία πραγματοποίησης πρώτου πλήγματος. Αυτό θα δημιουργήσει πίεση για προληπτική επίθεση, πράγμα που είναι εξαιρετικά αποσταθεροποιητικό ειδικά σε περίοδο κρίσης. Άρα πρέπει να γίνει αμοιβαία κατανοητό ότι τέτοιες επιθέσεις αποτελούν κόκκινη γραμμή, που είναι προς το συμφέρον και των δυο πλευρών να μη παραβιαστεί, γιατί ενδέχεται να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας.<br /><br />Δεν πρέπει να τρέφουμε φρούδες ελπίδες για την ικανότητα των δύο ανταγωνιστών να υιοθετήσουν κανόνες συμπεριφοράς και να συνάψουν συμφωνίες που ρυθμίζουν συνολικά το πλαίσιο του γεωπολιτικού, οικονομικού και τεχνολογικού ανταγωνισμού τους. Ένας τέτοιος «οδικός χάρτης» δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί, αφού δεν υπάρχει εμπιστοσύνη ότι οι μεταξύ τους συμφωνίες θα τηρηθούν ούτε είναι εύκολη η επαλήθευση των συμφωνηθέντων. Οι δυο ανταγωνιστές όμως θα είχαν κάθε συμφέρον να επιδιώξουν κάποιους αμοιβαία επωφελείς στρατιωτικούς περιορισμούς για να αποφύγουν τα ατυχήματα.<br /><br />Για παράδειγμα, μια συμφωνία αποφυγής ναυτικών ατυχημάτων, αντίστοιχη με αυτή που υπέγραψαν το 1972 οι ΗΠΑ με την Σοβιετική Ένωση, θα μπορούσε να αποτρέψει ατυχήματα στην Νότια Σινική Θάλασσα ή να περιορίσει τυχόν συνέπειες αν υπάρξει ατύχημα. Η Νότια Σινική Θάλασσα είναι πεδίο καθημερινού αεροναυτικού ανταγωνισμού οπότε το να συμβεί σοβαρό ατύχημα είναι θέμα χρόνου: Οι ΗΠΑ διεξάγουν συχνά επιχειρήσεις θαλάσσιας διέλευσης για να επιβεβαιώσουν εμπράκτως το δικαίωμα πρόσβασης και πλεύσης στα διεθνή ύδατα της περιοχής, πράγμα που τις φέρνει σε αντιπαράθεση με την Κίνα που θεωρεί ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν τέτοιο δικαίωμα στην συγκεκριμένη περιοχή.<br /><br />Οι δυο ανταγωνιστές θα είχαν επίσης κάθε κίνητρο να θέσουν ένα πλαίσιο χρήσης των αυτόνομων οπλικών συστημάτων και της τεχνητής νοημοσύνης. Σε κάθε διαδικασία χρήσης στρατιωτικής ισχύος θα πρέπει να συμφωνηθεί ότι θα εμπλέκεται ανθρώπινος λήπτης αποφάσεων. Δεν θα συνέφερε σε κανέναν να προέλθει πυρηνική κλιμάκωση από ανεξέλεγκτες ενέργειες αυτόνομων αλγοριθμικά προγραμματισμένων ρομπότ. (Αθανάσιος Πλατιάς, Βασίλειος Τρίγκας, Αποδομώντας την Παγίδα του Θουκυδίδη: Υψηλή Στρατηγική και Γεωπολιτικός Ανταγωνισμός, Αθήνα: Δίαυλος, Σεπτέμβριος 2023).<br /><br />Τέλος, δεν πρέπει να παραγνωρίζεται ότι Κίνα και ΗΠΑ έχουν σε ορισμένους τομείς κοινά συμφέροντα. Για παράδειγμα, τόσο η Κίνα όσο και οι ΗΠΑ έχουν κοινά συμφέροντα σε ζητήματα όπως ο περιορισμός της διασποράς των πυρηνικών όπλων, η περιβαλλοντική βιωσιμότητα, η διαφύλαξη της δημόσιας υγείας και η χρηματοοικονομική σταθερότητα.<br /><br />Ενδεικτικά μπορεί να αναφερθεί η πυρηνικοποίηση της Βορείου Κορέας, που ενώ εκ πρώτης όψεως στρέφεται κατά των ΗΠΑ και των τοπικών συμμάχων τους, θα μπορούσε να οδηγήσει σε πυρηνικοποίηση της Ιαπωνίας και της Νοτίου Κορέας, πράγμα που δεν συμφέρει την Κίνα. Άρα οι δύο κολοσσοί έχουν κάθε συμφέρον να συνεργαστούν για την διατήρηση και ενίσχυση του καθεστώτος μη διασποράς πυρηνικών όπλων, που σήμερα βρίσκεται υπό κατάρρευση λόγω του πολέμου στην Ουκρανία.<br /><br />Ομοίως, η διατήρηση χρηματοπιστωτικής σταθερότητας συμφέρει και τους δύο οικονομικούς κολοσσούς καθώς και η αποφυγή οικονομικών κρίσεων που θα μπορούσαν να εκτροχιάσουν την οικονομική τους ευημερία και την πολιτικοκοινωνική σταθερότητα. Τέλος τα περιβαλλοντικά προβλήματα του πλανήτη και τα ζητήματα που σχετίζονται με την δημόσια υγεία (πανδημίες) δεν μπορούν να επιλυθούν χωρίς την συνεργασία των δυο μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη, πράγμα που θεωρείται προαπαιτούμενο για να ακολουθήσουν οι υπόλοιποι (ΕΕ, Ινδία, Ιαπωνία, Βραζιλία).<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟΣ o πόλεμος ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα; Εξαρτάται…

Του Αθανασίου Πλατιά* Ποιο είναι το μέλλον της παγκοσμιοποίησης; Έχει ανατείλει ένας μετα-Δυτικός κόσμος που ανταγωνίζεται με ίσους όρους τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία, Νέα Αγχίαλος… “αποκάλυψη μυστικής βάσης” USS FORD και ΗΠΑ.

<img height="325" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/08/PA-US-GERALD-FORD-4-790x400.jpg" width="730" /><br /><br />Η Ελλάδα που συγκλονίστηκε από το σκάνδαλο που προκάλεσαν οι φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν κατά την επιθεώρηση στρατιωτικών βάσεων από τον αναπληρωτή υπουργό Άμυνας Νίκο Χαρδαλιά υπάρχουν αναρτήσεις στην ιστοσελίδα του ΓΕΣ, γράφει τούρκικο δημοσίευμα. Μάλιστα, οι ελληνικές δυνάμεις αναγκάστηκαν να εκκενώσουν βάση με τζετ F-16 λόγω των δασικών πυρκαγιών, αυτό έγινε κατόπιν εντολής του υπουργού Άμυνας Νίκου Δένδια οποίος έστειλε τον αναπληρωτή του, Χαρδαλιά σε πυροσβεστική επιθεώρηση.<br /><br />Ακριβώς 64 λεπτά αργότερα ενημερώθηκαν φωτογραφίες του αναπληρωτή υπουργού Χαρδαλιά, ο οποίος την πρώτη μέρα επισκέφθηκε τις βάσεις σε Θεσσαλονίκη, Κομοτηνή και Λάρισα. Στο άλμπουμ, ο αριθμός των φωτογραφιών μειώθηκε από 29 σε 28, φάνηκε ότι ένας χάρτης λογοκρίθηκε και κοινοποιήθηκε ξανά ‘θολωμένος’. Το λεπτό λάθος της αποκάλυψης ορισμένων από τις μυστικές βάσεις της Ελλάδας στο Αιγαίο, όπως ήταν αναμενόμενο, έκανε τον Χαρδαλιά το πιο πολυσυζητημένο πρόσωπο της χώρας και τα κόμματα της αντιπολίτευσης επιτέθηκαν στον πολιτικό.<br /><br />Εδώ και δύο μέρες μόνο οι αναρτήσεις για τον υπουργό Δένδια τραβούν την προσοχή στην ιστοσελίδα του υπουργείου Άμυνας, σημειώνει το δημοσίευμα. Στην ιστοσελίδα του ελληνικού Γενικού Επιτελείου, μόνο τα καρέ που δημοσιεύτηκαν τις τελευταίες τέσσερις ημέρες αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει κάτι νέο στο μέτωπο της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />Πολλές οι βάσεις των Αμερικανών<br /><br /><div>Οι ΗΠΑ, που έχουν ταχθεί στο πλευρό της Ελλάδας από τις πρώτες μέρες στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία έχει ζεσταθεί κατά καιρούς από την κρίση το καλοκαίρι του 2020, έχουν εγκατασταθεί σε πολλές βάσεις από βορρά προς νότο στο Αιγαίο κατά τα τελευταία τρία χρόνια.<br /><br />Η διοίκηση της Ουάσιγκτον , η οποία πραγματοποίησε πολυάριθμες ασκήσεις με τον ελληνικό στρατό και έστειλε τον τότε υπουργό Άμυνας Μάικ Πομπέο στο νησί της Κρήτης , έκανε τη βάση της Σούδας στην Κρήτη επίκεντρο των επιχειρήσεων ιδιαίτερα στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Μετά τη χρησιμοποίηση της Αλεξανδρούπολης στο Βόρειο Αιγαίο ως λιμάνι logistics για τα Βαλκάνια, ο αμερικανικός στρατός διέσχισε άλλη γραμμή τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους και ανέπτυξε το αεροπλανοφόρο USS George HW Bush στη μέση του Αιγαίου.<br /><br />Κινήσεις που προκάλεσαν την Άγκυρα<br /><br />Επιπλέον, η κυβέρνηση της Ουάσιγκτον ακύρωσε το εμπάργκο όπλων που είχε επιβάλει στη Νότια Κύπρο για δεκαετίες. Ενώ οι κινήσεις της Ουάσιγκτον στην Ανατολική Μεσόγειο προκάλεσαν την αντίδραση της Άγκυρας πολλές φορές.<br /><br />Το καλοκαίρι του 2023 το Αιγαίο περνά μια ήσυχη περίοδο, οι εντάσεις στη γραμμή Άγκυρας-Αθήνας βρίσκονται στο χαμηλότερο επίπεδο της τελευταίας τριετίας. Ωστόσο, οι δραστηριότητες του ελληνικού στρατού και των ΗΠΑ στο Αιγαίο δεν επιβραδύνθηκαν. Ενώ ο αμερικανικός και ο ελληνικός στρατός πραγματοποιούν κοινές ασκήσεις πολλές φορές κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, παρατηρείται αυξανόμενη ένταση ειδικά από την τελευταία εβδομάδα του Ιουλίου.<br /><br />F-16 και F-18<br /><br />Μετά την άσκηση ειδικών δυνάμεων στον Βόλο, στην οποία ανέβηκαν ελικόπτερα, το Ελληνικό Επιτελείο έδωσε στη δημοσιότητα την επίδειξη δύναμης του αμερικανικού αεροπλανοφόρου USS Gerald R. Ford και των ελληνικών τζετ. Ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη συνόδευσαν τα τζετ που απογειώθηκαν από το νεότερο και πιο εξελιγμένο αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ, το USS Gerald R. Ford, το οποίο έφτασε ανοιχτά της Πελοποννήσου στις 24-25 Ιουλίου.<br /><br />Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, στην έκθεση παρουσιάστηκαν τέσσερα ελληνικά F-16 και δύο Mirage 2000, ενώ τέσσερα αεροσκάφη F-18 συμμετείχαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο ελληνικός στρατός ανέφερε επίσης ότι στην άσκηση συμμετείχαν και υποβρύχια. Στο άλμπουμ στον επίσημο ιστότοπο κοινοποιήθηκαν φωτογραφίες από ελληνικά τζετ που αιωρούνται πάνω από το USS Gerald R. Ford στον Έκτο Στόλο, καθώς και στρατιώτες που ποζάρουν με σημαίες.<br /><br />Σιωπή από τον Αμερικανικό Στρατό<br /><br />Ο επίσημος ιστότοπος του αμερικανικού στρατού, από την άλλη, δημοσίευσε δεκάδες φωτογραφίες του μεγαλύτερου αεροπλανοφόρου στον κόσμο, του USS Gerald R. Ford, το οποίο πέρασε την τελευταία εβδομάδα του Ιουλίου στην Αδριατική θάλασσα, αλλά δεν μοιράστηκε ούτε ένα καρέ για την άσκηση με την Ελλάδα. Ο αμερικανικός στρατός δημοσίευσε 2.492 φωτογραφίες που τραβήχτηκαν στην Ελλάδα στην επίσημη ιστοσελίδα του μόνο το 2022.<br /><br />Μεταξύ των ΗΠΑ και της Ελλάδας, που έχουν υπογράψει συμφωνία αμυντικής συνεργασίας, ο πιο καυτός τίτλος τα επόμενα χρόνια θα είναι τα πολεμικά αεροσκάφη F-35. Η διοίκηση της Αθήνας έκανε αίτηση για την αγορά των αεροσκαφών νέας γενιάς F-35, τα οποία η Τουρκία αποκλείστηκε από το πρόγραμμα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εκσυγχρονίζουν επί του παρόντος τα πολεμικά αεροσκάφη F-16 που κατέχει η Ελλάδα.</div><div><br /></div><div><a href="https://echedoros.blog/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκία, Νέα Αγχίαλος… “αποκάλυψη μυστικής βάσης” USS FORD και ΗΠΑ.

Η Ελλάδα που συγκλονίστηκε από το σκάνδαλο που προκάλεσαν οι φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν κατά την επιθεώρηση στρατιωτικών βάσεων από τον α...

Διαβάστε την συνέχεια

Εν αναμονή του… “θείου από την Αμερική” για τις Ένοπλες Δυνάμεις.

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/08/UNCLE-SAM-WE-WANT-YOU-790x400.png" width="731" /><br /><br />Αμηχανία δείχνει να επικρατεί στην κυβέρνηση Μητσοτάκη για τα εξοπλιστικά προγράμματα, δηλαδή για το πως θα πορευθεί η χώρα από εδώ και πέρα. Ο “γεωπολιτικός χειρισμός” δείχνει τα όριά του, ενώ είναι αμφίβολο εάν έχει γίνει κατανοητό επαρκώς στο Μέγαρο Μαξίμου, ότι το κόστος προμήθειας ενός κύριου συστήματος για τις Ένοπλες Δυνάμεις, είναι περίπου το 30% της δαπάνης που θα απαιτηθεί για να είναι επιχειρησιακά διαθέσιμο καθ’ όλη τη διάρκεια του επιχειρησιακού του βίου. Κι όλα αυτά, ενώ τα κενά παραμένουν μεγάλα, ενώ το “πουγκί” δεν επαρκεί.<br /><br />Αυτό δείχνει η εμμονή… και αναμονή των αμερικανικών “προσφορών” από συστήματα που αποσύρονται από τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις, χωρίς μάλιστα, πλην εξαιρέσεων, να προκύπτει ότι τα στρατιωτικά επιτελεία έχουν ξεκάθαρη άποψη περί του τι και με ποιο κόστος θα μπορούσε να ενδιαφέρει. Τα πάντα δείχνουν να έχουν παγώσει, εν αναμονή των “προσφορών”, οι οποίες μάλιστα θεωρούνται στην Ελλάδα νομοτελειακές, ως αντάλλαγμα στη αποδέσμευση των F-16 στην Τουρκία! Αντίθετα η Αθήνα φαίνεται να αποδέχεται παντελώς παθητικά τον εν τοις πράγμασι άμεσο συσχετισμό της έγκρισης του εκσυγχρονισμού των τουρκικών F-16 με την αποστολή της LOA για τα ελληνικά F-35.<br /><br />Καλλιεργούνται προσδοκίες για “επιδότηση” (προγράμματα FMF – Foreign Military Funding) των προμηθειών, η οποία δεν μπορεί παρά να παραμείνει απόρρητη… για να μην ενοχληθεί η Τουρκία! Δηλαδή, η Ελλάδα και έχει “συνθηκολογήσει” ώστε να πάρει η Τουρκία τα F-16, λες και δεν γνωρίζει ότι εναντίον της θα στραφούν, αλλά και δεν φρόντισε να διαπραγματευθεί εκ προοιμίου! Να διαπραγματευθεί τι είναι αυτό που πραγματικά θα ενδιέφερε και θα θεωρούνταν ουσιαστικό αντάλλαγμα – αντιστάθμισμα για την ελληνική “προσαρμογή” στην -αυτοκαταστροφική, αλλά αυτό είναι μια άλλη υπόθεση- θέληση των ΗΠΑ.<br /><br />Όλα λοιπόν δείχνουν παγωμένα, τουλάχιστον προς το παρόν, μεταξύ άλλων και διότι η δυνατότητα της χώρας να υλοποιεί εξοπλιστικά προγράμματα, είναι ευθέως ανάλογη των οικονομικών της επιδόσεων. Όταν δαπανάται ένα “x” ποσό ως ποσοστό επί του ΑΕΠ για τα εξοπλιστικά (σ.σ. άλλο οι αμυντικές και άλλο οι εξοπλιστικές δαπάνες, με τις δεύτερες να αποτελούν υποσύνολο των πρώτων), αυτό αντιστοιχεί σε ολοένα και μεγαλύτερο ποσό όσο αναπτύσσεται η ελληνική οικονομία και μεγαλώνει το ΑΕΠ της χώρας. Γι’ αυτό οικονομία και ασφάλεια, με την άμυνα να αποτελεί υποσύνολο, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες έννοιες και αυτό θα πρέπει να γίνεται πάντα κατανοητό.<br /><br />Φυσικά, βέβαια, το αμέσως επόμενο ζήτημα που εγείρεται είναι το ζήτημα της προτεραιοποίησης των εξοπλιστικών προγραμμάτων, το οποίο κινείται σε δυο επίπεδα. Προτεραιοποίηση έναντι άλλων αναγκών στις δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού, αλλά και αυστηρή προτεραιοποίηση των εξοπλιστικών αναγκών, όταν δεν επαρκούν οι πιστώσεις. Από τη συζήτηση αυτή παραλείπονται οι εθελοντές αφελείς(;), αυτοί έχουν εκ προοιμίου διαγνώσει ότι η χώρα πρέπει να σταματήσει τα εξοπλιστικά , είτε για λόγους οικονομίας είτε για να… μην προκαλεί την Τουρκία! Προφανώς προκαλείται η Τουρκία από φρεγάτες και υποβρύχια 50 ετών…<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Μαζί με αυτό πηγαίνει και η βέλτιστη απόδοση κόστους – αποτελέσματος. Δεν απαιτείται παντού η αγορά “Ferrari” σε κάθε κατηγορία οπλικού συστήματος. Για παράδειγμα, ένα αυτοκίνητο αυτής της κατηγορίας χάνει το νόημά του σε μεγάλο βαθμό, υπό την έννοια ότι δεν μπορεί να αναπτύξει τις επιδόσεις του… στο κέντρο της Αθήνας ή εκτός οδών. Πολλοί το βλέπουν ως μέσο κοινωνικής καταξίωσης ή επίδειξης πλούτου, τα οποία στις δικές τους προτεραιοποιήσεις ιεραρχούνται πολύ ψηλά.<br /><br />Στο επίπεδο των εξοπλισμών πρέπει να είναι πολύ αυστηρά καθορισμένες οι επιχειρησιακές ανάγκες. Εάν με το κορυφαίο σύστημα καλύπτεις την ανάγκη, όμως με το μισό κόστος καλύπτεται το 80% αυτής, τότε είναι σοφότερο να προκριθεί η εξοικονόμηση κονδυλίων ώστε να καλυφθούν άλλες ανάγκες που η υποχρηματοδότηση της δεκαετίας των μνημονίων τις κατέστησε εξίσου πιεστικές. Το μέγα ερώτημα είναι πως αυτά τα δύο κατάφεραν να τα “παντρέψουν” στο ελληνικό ΓΕΕΘΑ στην περίπτωση των F-35!<br /><br />Ναι, τα θέλουν, διακηρύσσοντας ότι αξιωματικά αποτελεί το κορυφαίο μαχητικό στον κόσμο σήμερα, ο αρχηγός του όμως θεωρεί ότι οι δαπάνες που συνδέονται με την πλήρη αξιοποίησή του, δηλαδή οι υποδομές και η οι δυνατότητες συντήρησης μπορούν να περικοπούν ώστε να μειωθεί το κόστος προμήθειας κατά περίπου 500 εκατ. ευρώ. Στην πρώτη περίπτωση με την κατασκευή τους χωρίς την εμπλοκή της κατασκευάστριας εταιρίας και στη δεύτερη ζητώντας από τη Γενική Διεύθυνση Αμυντικών Εξοπλισμών και Επενδύσεων (ΓΔΑΕΕ) να αιτηθεί ελληνική συμμετοχή με επιστολή της προς την κατασκευάστρια Lockheed Martin.<br /><br />Όπως έχει ήδη δημοσιεύσει το DP, η απάντηση της κατασκευάστριας παρέπεμψε στο αμερικανικό δημόσιο για τα ζητήματα της υποστήριξης – συντήρησης, ενώ ευγενικά ενημέρωσε για τις τυποποιημένες διαδικασίες που απαρέγκλιτα ισχύουν στο συγκεκριμένο πρόγραμμα. Διότι το να υποστηρίζεται… αρμοδίως, ότι με την επιμονή τους έσωσαν τη χώρα από δαπάνη 600 εκατ. ευρώ περίπου, είναι το λιγότερο ανόητο.<br /><br />Κάποιος όφειλε να έχει διαμηνύσει στη στρατιωτική ηγεσία να προσγειωθεί στο πραγματικό μέγεθος που αναλογεί στις αρμοδιότητές της και δεν το έκανε. Πώς να το κάνει όμως όταν η απαξία της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας έχει χτυπήσει κόκκινο; Ποιος να τους πει ότι οι πραγματικά σοβαροί επιχειρηματικά δεν περιμένουν αυτά τα λεφτά για να πλουτίσουν; Ποιος να τους θυμίσει τις δικές τους εγκληματικές ευθύνες για τη μη έγκαιρη συντήρηση των οπλικών συστημάτων των Ενόπλων Δυνάμεων (χαρακτηριστικό -αν και μόνο ένα- παράδειγμα η συντήρηση των C-130);<br /><br />Ή μήπως πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα εάν στη συντήρηση εμπλεκόταν η ελληνική αμυντική βιομηχανία που θα ήταν 24/7 διαθέσιμη, καθώς θα διακυβευόταν η αξιοπιστία της απέναντι στις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά και ως εταίρος – υποκατασκευαστής των παγκοσμίων κολοσσών – προμηθευτών;<br /><br />Εκτός κι αν υπάρχουν πιο σύνθετοι λόγοι που αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι τη συνεργασία… Επειδή όμως δεν πληρώνεται κανείς από τον φορολογούμενο για να κάνει… το ψώνιο του, αλλά για συγκεκριμένο σκοπό, καλό θα ήταν να αρχίσουν να αναθεωρούν τη στάση τους, όσοι θεωρήσουν ότι το παρόν τους αφορά. Διότι τα πράγματα αναπόφευκτα θα αγριέψουν, όσο ο λόγος των αναγκών προς τις διατιθέμενες πιστώσεις επιδεινώνεται. Το δε αίτημα γενικευμένης λογοδοσίας των… υπηρετών του δημοσίου συμφέροντος δεν μπορεί να παρακαμφθεί.<br /><br />Διότι όταν φθάνουν στην κορυφή της πυραμίδας, πολλοί δείχνουν ανακαλύπτουν τη… γεωπολιτική και “ξεχνούν” να τονίσουν στην πολιτική ηγεσία ότι αν δεν υπολογιστεί το κόστος κύκλου ζωής, σε δυο δεκαετίες τα οπλικά συστήματα θα έχουν απαξιωθεί και θα οδεύουν για τα σκουπίδια. Μεταφορικά αεροσκάφη; Ελικόπτερα; Ή μήπως και πολλά άλλα που τα αγοράζουμε και αρχίζουμε σχεδόν αμέσως τις “εκπτώσεις” στην υποστήριξη – συντήρηση. Κάπως έτσι, το “παιχνίδι” ξαναρχίζει…<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/03/HAF-C-130-HAI-TANAGRA.jpg"><img height="377" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/03/HAF-C-130-HAI-TANAGRA.jpg" width="640" /></a><br /><br />Ίσως οι high level επαφές που καταλήγουν σε… high profile προμήθειες τελευταίας γενιάς οπλικών συστημάτων να ασκεί τεράστια “γοητεία”, για να παραστήσουν αργότερα τους “αναμορφωτές” της ελληνικής άμυνας και να επιχειρήσουν την κεφαλαιοποίηση της επικοινωνιακής εικόνας. Διότι δεν ζήτησε τον λόγο κανείς από δεκάδες μεγαλόσχημους τόσα χρόνια. Άλλους έτρεχε το σύστημα και μάλιστα αδίκως.<br /><br />Μήπως τελικά πολλοί έπαιξαν με τα λεφτά του φορολογούμενου και στην πλάτη της πατρίδας έκαναν δημόσιες σχέσεις, χτίζοντας καριέρες; Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι από εδώ και πέρα θα επικρατήσει σύνεση… ή μάλλον αυτό που αλλού θεωρείται αυτονόπητο. Πρώτα θα ξέρουν όλοι ποιες είναι οι προτεραιότητες και στη συνέχεια θα αποφασίζεται ο προϋπολογισμός. Στη συνέχεια να συζητήσουμε και να σταθμίσουμε τον γεωπολιτικό παράγοντα. Έχοντας διασφαλίσει όμως τα στοιχειώδη…<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Εν αναμονή του… “θείου από την Αμερική” για τις Ένοπλες Δυνάμεις.

Αμηχανία δείχνει να επικρατεί στην κυβέρνηση Μητσοτάκη για τα εξοπλιστικά προγράμματα, δηλαδή για το πως θα πορευθεί η χώρα από εδώ και πέρα...

Διαβάστε την συνέχεια