Εμφύλιος ΝΑΤΟϊκών στρατηγών: “Δεν υπάρχει ουκρανική αντεπίθεση -Η Ρωσία θα ανοίξει και δεύτερο μέτωπο στην Ευρώπη”.

<a href="https://warnews247.gr/wp-content/uploads/2022/03/nato-army-1.jpg"><img height="360" src="https://warnews247.gr/wp-content/uploads/2022/03/nato-army-1.jpg" width="747" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Διαφωνούν οι ΗΠΑ: "Λιθουανία και Πολωνία θα πνίξουν το Καλίνινγκραντ"</span></h3>Φωτιές άναψε στο ΝΑΤΟ ο γενικός επιθεωρητής της Bundeswehr, Eberhard Zorn, ο οποίος απέρριψε τον όρο “ουκρανική αντεπίθεση” τονίζοντας πως η Ρωσία έχει την δυνατότητα να ανοίξει δεύτερο μέτωπο στην Ευρώπη .<br /><br />Ο στρατηγός Εμπερχαρντ Τσορν, επικεφαλής του γερμανικού στρατού, δήλωσε ότι η Ρωσία εξακολουθεί να έχει «εφεδρείες» και ότι το Κρεμλίνο δεν θα αντιμετωπίσει «πρόβλημα λειψανδρίας» σε περίπτωση που διατάξει γενική επιστράτευση. Επίσης, υποστήριξε ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν μπορεί να ανοίξει και δεύτερο μέτωπο στην Ευρώπη.<br /><br />Ο Γερμανός Στρατηγός είπε με έμφαση πως “δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να εντοπίσει καμία πραγματική αντεπίθεση από τους Ουκρανούς: «Προσέχω τους όρους», είπε σε συνέντευξή του στο περιοδικό FOCUS.<br /><br />Στην καλύτερη περίπτωση, βλέπει «αντεπιθέσεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να κερδίσουν πίσω τοποθεσίες ή μεμονωμένα τμήματα του μετώπου, αλλά όχι για να απωθήσουν τη Ρωσία σε ένα ευρύ μέτωπο». Ακόμη και ο χειμώνας που πλησιάζει «δεν θα μειώσει τα δεινά – το αντίθετο».<br /><br />Ο Zorn αμφιβάλλει αν οι Ουκρανοί έχουν πραγματικά τη δύναμη για μια αντεπίθεση: “Χρειάζονται ανωτερότητα τουλάχιστον 3 προς 1.”<br /><br />Ο Ζορν υπερασπίστηκε επίσης τις γερμανικές παραδόσεις όπλων:<br /><br />“Η λίστα είναι σημαντική, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά. Μαζί με τους Ολλανδούς, εξοπλίσαμε ένα ολόκληρο ουκρανικό τάγμα με το Panzerhaubitze 2000, συν MLRS.Με το IRIS-T στείλαμε ένα σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας που θα θέλαμε να έχουμε οι ίδιοι .Θα υποστηρίξουμε την Ουκρανία για όσο διάστημα χρειαστεί».<br /><br />Αλλά προειδοποιεί για περαιτέρω παραδόσεις όπλων:<br /><br />“Η συμβουλή μου είναι πραγματικά να αναγνωρίσουμε τον αριθμό μας: χρειαζόμαστε ό,τι δίνουμε πίσω”, ο Πούτιν καταλαβαίνει μόνο μία γλώσσα, “είναι αυτή της εξουσίας. Για αποτελεσματική αποτροπή, χρειαζόμαστε τις κατάλληλες δυνάμεις. Οι συνεργάτες μας βασίζονται σε εμάς.”<br /><br />Στη συνέντευξη στο FOCUS, ο Ζορν επανέλαβε τον φόβο του ότι η Ρωσία θα μπορούσε να ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο και κατονόμασε πιθανές τοποθεσίες για την επίθεση: “Καλίνινγκραντ, Βαλτική Θάλασσα, Φινλανδικά σύνορα, Γεωργία, Μολδαβία… υπάρχουν πολλές πιθανότητες.<br /><br />«Παρά το γεγονός ότι το 60% του ρωσικού στρατού είναι δεσμευμένo στην Ουκρανία, οι Ρώσοι έχουν εφεδρείες, ενώ και ο Πούτιν είναι ικανός να ανοίξει δεύτερο μέτωπο – το Καλίνινγκραντ, η Βαλτική και η Φινλανδία είναι πιθανά σημεία επίθεσης» ήταν η ακριβής δήλωση του Τσορν.<br /><br />“Ακόμη και αν περίπου το 60 τοις εκατό των χερσαίων δυνάμεών της Ρωσίας είναι δεσμευμένες στον πόλεμο της Ουκρανίας, το ρωσικό ναυτικό και η αεροπορία εξακολουθούν να έχουν αδέσμευτες ικανότητες. Εάν ο Πούτιν διέταζε γενική κινητοποίηση, δεν θα αντιμετώπιζε τυχόν προβλήματα προσωπικού».<div><br />Διαφωνούν οι Αμερικανοί<br /><br />Όπως ήταν επόμενο, ο Τσορν στοχοποιήθηκε από διαφόρους Δυτικούς αναλυτές. Η Telegraph έγραψε ότι ο στρατηγός «έχει ήδη επικριθεί όσον αφορά την κάκιστη ανάλυση του πολέμου στην Ουκρανία», ιδίως επειδή ισχυρίστηκε τα προαναφερθέντα περί δευτέρου μετώπου.<br /><br />«Ο Τσορν τα περί δευτέρου ρωσικού μετώπου τα επικαλέστηκε σαν δικαιολογία για την απροθυμία της Γερμανίας να στείλει περισσότερα όπλα στο Κίεβο» σχολίασαν οι Βρετανοί, δίνοντας βάση στον τίτλο που συνοδεύει το γερμανικό δημοσίευμα: «Ο στρατηγός είναι επικριτικός για περαιτέρω παραδόσεις όπλων στην Ουκρανία» έγραψε το Focus.<br /><br />«Τα σχόλια του Τσορν έχουν προκαλέσει έκπληξη στους στρατιωτικούς εμπειρογνώμονες» συνέχισαν οι Βρετανοί και επικαλέστηκαν την απάντηση που έδωσε ένας Αμερικανός απόστρατος στρατηγός.<br /><br />«Ο στρατηγός Μπεν Χότζες, που διετέλεσε διοικητής των αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη μεταξύ 2014 και 2017, έγραψε στο Twitter ότι ο ισχυρισμός του Τσορν δείχνει ‘κάκιστη ανάλυση των ρωσικών δυνατοτήτων’, την οποία ‘δυστυχώς, ενστερνίζεται και μεγάλο μέρος της γερμανικής ελίτ’».<br /><br />Και το βρετανικό Μέσο συνέχισε με μία κορόνα του Αμερικανού αποστράτου, με μία μάλλον εκτός τόπου και χρόνου άποψη:<br /><br />«Ο Χότζες συμπλήρωσε ότι ‘η Φινλανδία από μόνη της θα συνέτριβε τις ρωσικές δυνάμεις’ και ότι ‘η Λιθουανία και η Πολωνία θα έπνιγαν το Καλίνινγκραντ μέσα σε μία εβδομάδα’».<br /><br />Την πολιτική ερμηνεία των δηλώσεων Τσορ έκανε ο Γκούσταβ Γκρέσελ, αναλυτής θεμάτων ρωσικού στρατού στο think tank του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων.<br /><br />Ο Γκρέσελ είπε στην Telegraph ότι οι δηλώσεις του Γερμανού στρατηγού «ισοδυναμούν με προσπάθεια αποτύπωσης του φόβου της ίδιας της Γερμανίας».<br /><br />Να τι εννοούσε με την ομιχλώδη φράση του: «Οι Σοσιαλδημοκράτες δεν θέλουν να παραδώσουν περισσότερα όπλα [στον Ζελένσκι], και ξεφουρνίζουν κάθε δικαιολογία» είπε.<br /><br />Τον Γκρέσελ σιγοντάρισε ο Ρομπ Λι, ερευνητής στο τμήμα Πολεμικών Σπουδών στο λονδρέζικο King’s College, ο οποίος χαρακτήρισε τα σχόλια του Τσορν «περίεργα», ισχυριζόμενος ταυτόχρονα ότι «η Ρωσία εξαρτάται από εθελοντές και από εφέδρους ήδη από τον Απρίλιο».<br /><br />Και συνέχισε: «Μία από τις επίλεκτες μονάδες του Κρεμλίνου, το 11ο Σώμα Στρατού που εδρεύει στο Καλίνινγκραντ, αποδεκατίστηκε στο Χάρκοβο». Οι Βρετανοί ενοχλήθηκαν και από τις εκτιμήσεις του Τσορν για την αξία της «ουκρανικής αντεπίθεσης».<br /><br /><img height="483" src="https://pbs.twimg.com/media/FcrkdW6XoAAcC-a?format=jpg&name=medium" width="640" /><br /><br /><a href="https://warnews247.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Εμφύλιος ΝΑΤΟϊκών στρατηγών: “Δεν υπάρχει ουκρανική αντεπίθεση -Η Ρωσία θα ανοίξει και δεύτερο μέτωπο στην Ευρώπη”.

Διαφωνούν οι ΗΠΑ: "Λιθουανία και Πολωνία θα πνίξουν το Καλίνινγκραντ" Φωτιές άναψε στο ΝΑΤΟ ο γενικός επιθεωρητής της Bundeswehr, ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γενεύη ΙΙ 1974: Ο «χάρτης 6 καντονιών Γκιουνές» – ήταν ιδέα του Κίσινγκερ όχι των Τούρκων.

<img height="402" src="https://i0.wp.com/www.onisilos.gr/wp-content/uploads/2022/09/%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B5%CF%82.jpg?fit=964%2C606&ssl=1" width="771" /><div><br /></div><div>γράφει η <b>Φανούλα Αργυρού</b><br />Την μια μέρα τον έδωσε την άλλη τον ζήτησε και τον πήρε πίσω!!<br />Άκουσα ότι κάποιος ισχυρίστηκε ότι οι Τούρκοι παρακαλούσαν τον Κίσινγκερ να τους βοηθήσει να εξασφαλίσουν «καντόνια», πρέπει να εξηγήσουμε και αυτή τη πτυχή της ιστορίας της πατρίδας μας.<br />Η πρόταση για «καντόνια» δεν ήταν των Τούρκων αλλά ιδέα του Αμερικανού ΥΠΕΞ Δρ. Χένρι Κίσινγκερ ίσως και εμπόδιζε την δεύτερη εισβολή διατηρώντας τις διαπραγματεύσεις εν ζωή… αλλά, μήπως του ζητήθηκε από δικούς μας;</div><div><br />Η Γενεύη ΙΙ ξεκίνησε στις 8/8/74 με ξεχωριστές συναντήσεις των μερών για «λύση» γεωγραφικού διαχωρισμού. Αυτή τη φορά με την συμμετοχή των «δύο κοινοτήτων».<br />9 Αυγούστου. Ο Τούρκος ΥΠΕΞ Τουράν Γκιουνές είπε « ήταν απαραίτητο (“indispensable”) για την Τουρκία να φθάσει σε συμφωνία γρήγορα. Η γενική τουρκική πρόταση ήταν γνωστή: Γεωγραφικός διαχωρισμός με δύο (και μόνο δύο) διοικήσεις αυτόνομων περιοχών. (“Two (and only two) administrative autonomousregions”). Ο τουρκικός στρατός κατείχε μια ζώνη που δεν ήταν αρκετή για τουρκο-κυπριακή διοίκηση…</div><div><br />Ο Γλ. Κληρίδη δεν μπορούσε να πωλήσει στο λαό 30% για τουρκική αυτόνομη περιοχή Η κυρίως διαφορά τώρα ήταν ότι εισηγούνταν δύο ξεχωριστές αυτόνομες περιοχές, ενώ ο ίδιος και ο Ντενκτάς προηγουμένως σκέπτονταν μια διοίκηση ομόσπονδου συστήματος λειτουργικής ομοσπονδίας , αρχικά πρόταση Ντενκτάς (an administrative federal system of functional federation). Συνεπαγόταν αυτονομία για ένα αριθμό τουρκο-κυπριακών ζωνών, ίσως πέραν των 10… Ο Α. Χάρμαν (Αμερικανός αξιωματούχος που παρευρέθηκε) είπε στον Κάλλαχαν ότι ο Κληρίδης του είχε πει ότι ήταν έτοιμος να συζητήσει σύστημα «καντονίων», δέχθηκε ότι η ιδέα «ενιαίου κράτους» ήταν πλέον εκτός.<br />Ταυτόχρονα ο Κάλλαχαν ενημερώθηκε (από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες) ότι οι Τούρκοι σχεδίασαν να επεκτείνουν την υπό κατοχή περιοχή (όπως γνώριζαν οι Βρετανοί πριν την πρώτη εισβολή).</div><div><br />10 Αυγούστου. Ο Ντενκτάς είπε στον Κάλλαχαν αν δεν συμφωνούσαν για περιφερειακή αυτονομία ο τουρκικός στρατός θα προχωρούσε προς την Αμμόχωστο… Η «Μιλλιετ» δημοσίευσε ότι ο Μπουλέντ Ετσεβίτ (Τούρκος πρωθυπουργός) ήθελε μια ενωμένη δημοκρατία με δύο αυτόνομες διοικήσεις η κάθε μία με το δικό της στρατό και βουλή. Η τουρκική περιοχή με 30% εδάφους (μαζί με τις βρετανικές βάσεις) από τη Λεύκα στην Αμμόχωστο. Ο Αμερικανός πρέσβης στην Άγκυρα είπε στον Ετσεβίτ οι προτάσεις του για διαχωρισμό και αυτονομία ήσαν μη διαπραγματεύσιμες.</div><div><br />11 Αυγούστου. Ο Δρ. Κίσινγκερ (Αμερικανός ΥΠΕΞ) νόμιζε ότι μπορούσε να πείσει τον Ετσεβίτ να μετακινηθεί από την ακραία θέση μίας τουρκικής ζώνης… προς την ιδέα «καντονίων» ίσως σταματούσε νέα μονομερή στρατιωτική δράση, όπως είχαν οι πληροφορίες από την Γενεύη. Ο Γκιουνές ανέλυσε στον Κάλλαχαν τα υπέρ και τα κατά μιας λύσης «καντονίων» και μιας γεωγραφικού διαχωρισμού. Προσωπικά προτιμούσε την τελευταία… Η φόρμουλα που είχε τεθεί δεν έλεγε ξεκάθαρα ότι υπήρχε άλλη εναλλακτική λύση από την δι-περιφερειακή ομοσπονδία. Η μόνη πιθανή λύση ήταν η δημιουργία δύο αυτόνομων περιοχών… Του άφησε και ένα χάρτη. Το λεγόμενο «Χάρτη Γκιουνές» τον οποίο όμως την επομένη τον ζήτησε πίσω και του τον έδωσαν!</div><div><br />Λοιπόν ο χάρτης αυτός ήταν της στιγμής, όταν πήρε οδηγίες από την Άγκυρα να δώσει κάτι σχετικό (μάλλον για ικανοποίηση του Κίσινγκερ) βλέπε πιο κάτω. Ήταν ένας συνηθισμένος χάρτης της Κύπρου τυπωμένος στην Τουρκία το 1972. Ο ίδιος χάρτης που υπάρχει παντού και προφανώς είχαν πάρει μαζί τους οι Τούρκοι όπως και οι υπόλοιποι. Πήρε λοιπόν μια πέννα μπλέ και μούτσωσε ορισμένες περιοχές ως «καντόνια». Όμως, η αλήθεια βρίσκεται στις « επεξηγηματικές σημειώσεις» που άφησε ο Γκιουνές, και οι οποίες ήσαν στα γαλλικά, δεν μεταφράστηκαν στα αγγλικά. Και μιλούσαν για ‘ΔΥΟ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΖΩΝΕΣ’, μία καθαρώς τουρκοκυπριακή και μία ελληνοκυπριακή αλλά με διάφορες άλλες ζώνες τουρκικές ως «καντόνια» εντός της Ελληνοκυπριακής ζώνης! Δηλαδή, το λεγόμενο «σχέδιο καντονίων» τους ήταν τρισχειρότερο από εκείνο του Ντενκτάς που ήταν καθαρά για δύο δι-κοινοτικές, διζωνικές ομόσπονδες περιοχές. Αμφότερα τα «σχέδια» καλύπτοντας το 34% του κυπριακού εδάφους. Ακόμα μια απάτη των Τούρκων. Η αρχική και τελική τους απαίτηση ήταν μία: δι-περιφερειακή ομοσπονδία, δύο ζωνών με 34% τουρκική ζώνη με τον καταγέλαστο «χάρτη» του Γκιουνές της στιγμής, να εξαφανίζεται… (Σημ. τον βρήκα ένα χρόνο αργότερα σε φάκελο του Φ.Ο του 1975, που εξηγεί ότι οι Βρετανοί τον ζήτησαν για να τον έχουν στο αρχείο τους).</div><div><br /></div><div><img height="402" src="https://i0.wp.com/www.onisilos.gr/wp-content/uploads/2022/09/Screenshot-2022-09-18-at-5.14.47-AM-1.png?resize=964%2C606&ssl=1" width="674" /><br /><br /></div><div>Ο επιπόλαιος χάρτης «Γκιουνές» (original) με τα μουντζώματα<img src="https://i0.wp.com/www.onisilos.gr/wp-content/uploads/2022/09/Screenshot-2022-09-18-at-5.14.54-AM.png?resize=982%2C632&ssl=1" /><br />Επειδή δεν είναι ευδιάκριτες οι μολυβιές στον αυτούσιο σε σμίκρυνση έγχρωμο, τις έχω ξανακάνει σε μαυρό-ασπρο αντίγραφο</div><div><br />12 Αυγούστου. Ο Κάλλαχαν επέμενε οι Έλληνες να δεχθούν δι-περιφερειακή ομοσπονδία ως το μόνο που θα ικανοποιούσε τους Τούρκους. Ο Κληρίδης είπε θα τον δολοφονούσαν!<br />13 Αυγούστου. Ο Κληρίδης τελικά πρότεινε αυτόνομες κοινοτικές διοικήσεις αλλά όχι με ξεχωριστές γεωγραφικές ζώνες ή μετακίνηση πληθυσμού. Ο Κάλλαχαν δεν ικανοποιήθηκε, «είχε φθάσει η ώρα να αντιμετωπίσει ρεαλιστικά τα πράγματα και να προσφέρει περισσότερα, και να δεχθεί την αρχή της μίας τουρκικής γεωγραφικής ζώνης», του είπε. Διάβασε στους Κληρίδη και Μαύρο τρίτο προσχέδιο (αλλά αυτή τη φορά δεν τους έδωσε αντίγραφο) για να εκδιδόταν από Κληρίδη και Ντενκτάς, για λύση ομόσπονδου γεωγραφικού διαχωρισμού, δύο αυτόνομων διοικήσεων με καθορισμένες γεωγραφικές περιοχές… «οι Τουρκοκύπριοι είχαν καλή υπόθεση για γεωγραφική ζώνη», υποστήριξε. Ο Γκιουνές ζητούσε από τον Κληρίδη εδώ και τώρα συμφωνία στη γεωγραφική ζώνη και στην οριοθέτηση της γραμμής σε δύο μέρες. Επιπλέον επέμενε η τουρκική ζώνη να περιλάμβανε και μέρος της Αμμοχώστου και να σχεδιάζονταν τα σύνορα. Ο Ετσεβίτ αρνήθηκε 48ωρη παράταση για διαβούλευση Κληρίδη/Μαύρου στη Λευκωσία και Αθήνα και η διάσκεψη διακόπηκε στις 2.25 πρωινή 14.8.74 και ξεκίνησε την δεύτερη εισβολή.</div><div><br />11/8/74 Τηλεφωνική συνομιλία Κίσινγκερ/Ετσεβιτ<br />«Ετσεβίτ – Μελετήσαμε την πρόταση σου και εξήγησα τις λεπτομέρειες στον πρέσβη (Αμερικανό) Μακόμπερ που είναι μαζί μου.<br />Κίσινγκερ – Δεν είναι επίσημη πρόταση. Απλά μια ιδέα είναι. Καλά, ας πούμε μια πρόταση για αυτό το λόγο.<br />Ετσεβίτ – Ας πούμε συμβιβαστική πρόταση. Την μελετήσαμε σε λεπτομέρεια. Ανταποκρίνεται σε κάποιες απαιτήσεις μας. Έχουμε επιφυλάξεις αλλά… ο λόγος είναι ότι μπορεί να μας είναι δύσκολο να προστατεύσουμε την ασφάλεια των τουρκικών κοινοτήτων που είναι σκορπισμένες σε διάφορες πρωτεύουσες (εννοούσε προφανώς κύριες πόλεις). Αλλά αντιλαμβάνομαι αυτό μπορεί να είναι ένας τρόπος να εμποδιστεί η ταπείνωση των Ελλήνων και να σταματήσει την ταπείνωση που υπέστη η τουρκική κοινότητα… Όμως, εμείς έχουμε ένα όρο που δεν πρέπει… πρέπει να πάρουμε αμέσως τον έλεγχο του κύριου κομματιού (major Compound) και πρέπει να είναι το κομμάτι που τώρα έχουμε υπό έλεγχο. Από την Κερύνεια στην Λευκωσία περιλαμβανομένου του Chattos (μήπως Τζάος;) το οποίο κατοικείται επί τω πλείστον από Τούρκους, αφήνοντας το βορειοανατολικό σημείο για την ώρα… τους δικούς μας (our individuals;) στο τουρκικό τομέα Αμμοχώστου…</div><div><br />Κίσινγκερ – Περίμενε να πάρω το χάρτη μου. Ποία ονόματα είπες:<br />Ετσεβίτ – Ξέρεις την περιοχή υπό τον έλεγχο μας από το κέντρο της Λευκωσίας, επέκτεινε τη γραμμή κάνοντας μια καμπή προς Βορρά φθάνοντας στο λιμάνι της Αμμοχώστου. Κόψε τη στη μέση και στη βόρεια πλευρά μας δίνει προς το παρόν διχοτόμηση. Έδωσα ακριβώς τον ίδιο χάρτη στον Μακόμπερ.<br />Κίσιγκερ – Θα περιμένω να τον πάρω από τον Μακόμπερ. Θα σου δώσω την αντίδρασή μου τότε. Δεν πρέπει να λέμε αυτά από το τηλέφωνο…»</div><div><br /></div><div><img src="https://i0.wp.com/www.onisilos.gr/wp-content/uploads/2022/09/Screenshot-2022-09-18-at-5.28.45-AM.png?resize=674%2C882&ssl=1" /><br /><br /></div><div>Η συνομιλία Κίσινγκερ/Ετσεβιτ 11.8.74 Εξηγείται και πως βρέθηκαν χάρτες σε φάκελο του Κίσινγκερ<img height="635" src="https://i0.wp.com/www.onisilos.gr/wp-content/uploads/2022/09/Screenshot-2022-09-18-at-5.15.03-AM.png?resize=556%2C552&ssl=1" width="640" /><br /><br /></div><div>Ο Γκιουνές ζήτησε το «χάρτη» του πίσω και οι επεξηγήσεις του για δύο ζώνες αυτόνομων περιοχές τάχα σε λύση «καντονίων»<br /><img src="https://i0.wp.com/www.onisilos.gr/wp-content/uploads/2022/09/Screenshot-2022-09-18-at-5.15.12-AM.png?resize=676%2C562&ssl=1" /><br /><br /></div><div>Όμως, είχαν προηγηθεί δύο συναντήσεις του Αρχ. Μακαρίου με τον Δρ. Κίσινγκερ.22/7/74 – «Ο Κίσινγκερ συναντήθηκε ιδιωτικά με τον Μακάριο για 1 ώρα και 20 λεπτά. Ο Μακάριος παρέδωσε στον Κίσινγκερ χειρόγραφο σημείωμα με έξι προτάσεις του για επίλυση του Κυπριακού, συμπεριλαμβανομένων αιτημάτων για επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση πραγμάτων και την δημιουργία μικτής αστυνομικής δύναμης στο νησί με ίση εκπροσώπηση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων». Δεν ξέρουμε τις προτάσεις στο σύνολό τους.</div><div><br />29/7/74- Ο Κίσινγκερ του είπε υπήρχαν πολλοί μάγειροι (εννοώντας προφανώς τους Βρετανούς στην Γενεύη, τον ΟΗΕ). Ο Μακάριος του είπε «προτιμώ αμερικάνο μάγειρα», ζητώντας του να εμπλακεί πιο ενεργά και ότι «οι Τούρκοι δεν κάνουν πίσω σύμφωνα με το ψήφισμα του Σ.Α. Ζητούν ομοσπονδία. Είσαι σε θέση να παίξεις πιο θετικό ρόλο. Μπορείς να κάνεις κάποιες προτάσεις» του είπε ο Μακάριος. Ο Κίσινγκερ που γνώριζε τις θέσεις του Μακαρίου θα έστελνε του είπε, με την έγκριση του, τα 6 του σημεία στην Τουρκία…<br />Δημιουργείται το ερώτημα: Ποία ήσαν τα 6 σημεία σε σύνολο, μήπως περιελάμβαναν και «καντόνια»; Έχοντας υπόψη το τι είχε πει και ο Κληρίδης στον Χάρτμαν;<br /><br /></div><div><a href="https://www.onisilos.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γενεύη ΙΙ 1974: Ο «χάρτης 6 καντονιών Γκιουνές» – ήταν ιδέα του Κίσινγκερ όχι των Τούρκων.

γράφει η Φανούλα Αργυρού Την μια μέρα τον έδωσε την άλλη τον ζήτησε και τον πήρε πίσω!! Άκουσα ότι κάποιος ισχυρίστηκε ότι οι Τούρκοι παρακα...

Διαβάστε την συνέχεια

Πόλεμος: Μια ευρωπαϊκή «καθημερινότητα»... Κοροϊδάκι ευρωπαίε!

<a href="https://www.topontiki.gr/2022/09/17/polemos-mia-evropaiki-kathimerinotita/"><img height="373" src="https://www.topontiki.gr/wp-content/uploads/2022/09/kranos-1024x597.jpg" width="744" /></a><br /><br /><div><b>Δημήτρης Μηλάκας</b><br />Αν και η εικόνα από τα πεδία των μαχών στην Ουκρανία παραμένει ασαφής και συσκοτισμένη, είναι ολοφάνερο πως βρισκόμαστε ακόμη πολύ μακριά από τη λήξη του πολέμου που διεξάγεται – δεν θα πρέπει να το ξεχνάμε – στην καρδιά της Ευρώπης.<br /><br />Αναζητώντας τις βαθύτερες αιτίες αυτού του πολέμου δεν μπορούμε παρά να καταφύγουμε σε κλασσικές θεωρητικές διαπιστώσεις, όπως για παράδειγμα αυτής του Κλαούζεβιτς: πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα.<br /><br />Για τη συντήρηση των μέσων διεξαγωγής του πολέμου φροντίζει η ηγεσία του ευρωατλαντικού «αμυντικού» συμφώνου. Οι ΗΠΑ, όπως είναι γνωστό, όχι μόνο εξοπλίζουν, εκπαιδεύουν και παρέχουν κρίσιμες πληροφορίες στο Κίεβο, αλλά έχουν σύρει, με το καλό ή το με το άγριο, και τους υπόλοιπους συμμάχους τους σ’ αυτήν την ατζέντα. Με τον τρόπο αυτόν η Ουάσιγκτον έχει ήδη πετύχει την παράταση της αιματοχυσίας.<br /><br />Μεταφέροντας την οπτική μας από τα «άλλα μέσα», δηλαδή τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, μπορούμε δούμε πώς αχνοδιαμορφώνονται οι πολιτικές επιδιώξεις που «κρύβονται» πίσω από τις φλόγες και τον καπνό του πολέμου. Λαμβάνοντας υπόψη την πιο πετυχημένη επιγραμματική περιγραφή του ρόλου του ΝΑΤΟ, αντιλαμβανόμαστε την κατάσταση που τείνει να διαμορφωθεί και να παγιωθεί ως η νέα (ή τρέχουσα) πραγματικότητα στη Γηραιά Ήπειρο. Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτήν την επιγραμματική διατύπωση «το ΝΑΤΟ είναι ο μηχανισμός που κρατά την Ευρώπη κάτω, τη Ρωσία έξω και τις ΗΠΑ μέσα στην Ευρώπη».<br /><br />Αντικαθιστώντας τη λέξη «ΝΑΤΟ» με τη λέξη «πόλεμος» η πιο πάνω διατύπωση περιγράφει επακριβώς την κατάσταση: Οι ΗΠΑ λύνουν και δένουν στην Ευρώπη επιβάλλοντας την ατζέντα τους στους Ευρωπαίους. Η Ρωσία εξοβελίζεται από την Ευρώπη και οι Ευρωπαίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με όλες τις οδυνηρές οικονομικές, κοινωνικές, πολικές συνέπειες αυτού του πολέμου.<br /><br />Η αποκαρδιωτική (για την Ευρώπη) κατάσταση γίνεται ακόμη πιο οδυνηρή καθώς οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, μεμονωμένα ή στο πλαίσιο της Ε.Ε., δεν αναζητούν ενεργά μια διπλωματική διέξοδο για τον τερματισμό του πολέμου αλλά επικεντρώνουν την προσπάθειά τους στη (χρονοβόρο) απόλυτη απεξάρτηση από τους ρωσικούς ενεργειακούς πόρους.<br /><br />Όμως είναι ολοφάνερο ότι αυτή η ευρωπαϊκή «επιλογή», εκτός του ότι μεταφέρει το κόστος του πολέμου στους ώμους των Ευρωπαίων πολιτών, αποτελεί βασικό παράγοντα διαιώνισης του πολέμου και ταυτόχρονα τον πυροκροτητή απρόβλεπτων πολιτικών εκρήξεων στις χώρες της Γηραιάς Ηπείρου.<br /><br /></div><div><a href=" topontiki.gr ">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πόλεμος: Μια ευρωπαϊκή «καθημερινότητα»... Κοροϊδάκι ευρωπαίε!

Δημήτρης Μηλάκας Αν και η εικόνα από τα πεδία των μαχών στην Ουκρανία παραμένει ασαφής και συσκοτισμένη, είναι ολοφάνερο πως βρισκόμαστε ακό...

Διαβάστε την συνέχεια

Διαρροή(;) από RAND: Πώς οι ΗΠΑ αξιοποιούν τον πόλεμο για να συρρικνώσουν την Γερμανία και διαμέσου αυτής την ΕΕ.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.ieidiseis.gr/media/k2/items/cache/c46acac585038354122268d32fd1794e_XL.jpg?t=20220918_071731" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="467" data-original-width="800" height="374" src="https://www.ieidiseis.gr/media/k2/items/cache/c46acac585038354122268d32fd1794e_XL.jpg?t=20220918_071731" width="722" /></a></div><div><br /></div>Ένα συγκλονιστικό έγγραφο-ντοκουμέντο της δεξαμενής σκέψης RAND Corporation, δημοσιεύει η σουηδική εφημερίδα Nya Dagbladet, στο οποίο φαίνονται απόρρητα σχέδια των ΗΠΑ με στόχο να συντρίψουν την ευρωπαϊκή οικονομία με έναν πόλεμο στην Ουκρανία και μια προκληθείσα ενεργειακή κρίση.<br /><br />Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Το RAND Corporation είναι μια δεξαμενή σκέψης με τεράστιο εργατικό δυναμικό 1.850 υπαλλήλων, προϋπολογισμό 350 εκατομμυρίων δολαρίων και επίσημο στόχο «τη βελτίωση των πολιτικών και της λήψης αποφάσεων μέσω έρευνας και ανάλυσης». Συνδέεται κατά κύριο λόγο με το Υπουργείο Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών και είναι ήηδ γνωστό ότι είχε επιρροή στην ανάπτυξη στρατιωτικών και άλλων στρατηγικών κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.<br /><br />Ένα έγγραφο που υπογράφηκε από το RAND, υπό τον τίτλο «Αποδυναμώνοντας τη Γερμανία, ενισχύοντας τις ΗΠΑ», υποδηλώνει ότι υπάρχει «επείγουσα ανάγκη» για εισροή πόρων από το εξωτερικό για τη διατήρηση της συνολικής αμερικανικής οικονομίας, αλλά «ειδικά του τραπεζικού συστήματος».<br /><br />«Μόνο οι ευρωπαϊκές χώρες που δεσμεύονται από τις δεσμεύσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ μπορούν να μας τις παρέχουν χωρίς σημαντικό στρατιωτικό και πολιτικό κόστος για εμάς», αναφέρεται στο έγγραφο.<br /><br />Σύμφωνα με τη RAND, το κύριο εμπόδιο σε αυτή τη φιλοδοξία είναι η αυξανόμενη ανεξαρτησία της Γερμανίας. Μεταξύ άλλων, επισημαίνει ότι το Brexit έχει δώσει στη Γερμανία μεγαλύτερη ανεξαρτησία και έχει δυσκολέψει τις Ηνωμένες Πολιτείες να επηρεάσουν τις αποφάσεις των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.<br /><br />Ένας βασικός στόχος που διαποτίζει αυτήν την κυνική στρατηγική είναι η καταστροφή της συνεργασίας μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας, καθώς και της Γαλλίας, η οποία θεωρείται η μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες.<br /><br />«Εάν εφαρμοστεί, αυτό το σενάριο θα μετατρέψει τελικά την Ευρώπη σε όχι μόνο οικονομικό, αλλά και πολιτικό ανταγωνιστή των Ηνωμένων Πολιτειών», αναφέρεται.<br />«Τραβήξτε και τις δύο πλευρές σε πόλεμο με την Ουκρανία»<br /><br />Προκειμένου να συντριβεί αυτή η πολιτική απειλή, παρουσιάζεται ένα στρατηγικό σχέδιο, που επικεντρώνεται κυρίως στην καταστροφή της γερμανικής οικονομίας.<br /><br />«Η διακοπή των ρωσικών παραδόσεων φυσικού αερίου θα μπορούσε να δημιουργήσει μια συστηματική κρίση που θα ήταν καταστροφική για τη γερμανική οικονομία και έμμεσα για την Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της», αναφέρει το RAND και πιστεύει ότι το κλειδί είναι να σύρουν τις ευρωπαϊκές χώρες σε πόλεμο.<br /><br />«Ο μόνος δυνατός τρόπος για να διασφαλιστεί ότι η Γερμανία θα απορρίψει τις ρωσικές ενεργειακές προμήθειες είναι να προκληθούν και οι δύο πλευρές σε στρατιωτική σύγκρουση στην Ουκρανία. Οι συνεχιζόμενες ενέργειές μας σε αυτή τη χώρα θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε στρατιωτική απάντηση από τη Ρωσία. Η Ρωσία είναι σαφές ότι δεν πρόκειται να αφήσει στον ουκρανικό στρατό τη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνετσκ χωρίς στρατιωτική απάντηση. Αυτό θα επέτρεπε να παρουσιαστεί η Ρωσία ως το επιθετικό μέρος και στη συνέχεια να εφαρμοστεί ολόκληρο το πακέτο κυρώσεων, το οποίο έχει ήδη καταρτιστεί».<br /><br /><img height="327" src="https://www.ieidiseis.gr/images/photo_arthro.JPG" width="679" /><br /><br />Η φωτογραφία που δημοσιεύει η εφημερίδα Nya Dagbladet στην οποία διακρίνονται σημεία του εγγράφου<br />Τα κόμματα των Πρασίνων θα αναγκάσουν τη Γερμανία να «πέσει στην παγίδα»<br /><br />Τα πράσινα κόμματα στην Ευρώπη περιγράφονται ως ιδιαίτερα εύκολα να χειραγωγηθούν για να εκτελέσουν τα θελήματα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.<br /><br />«Η προϋπόθεση για να πέσει η Γερμανία σε αυτή την παγίδα είναι ο κυρίαρχος ρόλος των πράσινων κομμάτων και των ευρωπαϊκών ιδεολογιών. Το γερμανικό περιβαλλοντικό κίνημα είναι ένα άκρως δογματικό, αν όχι φανατικό, κίνημα, που κάνει τους υποστηρικτές να αγνοούν τα οικονομικά επιχειρήματα πολύ εύκολα», γράφει, επικαλούμενη τη σημερινή υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας, Annalena Baerbock, και τον υπουργό κλίματος, Robert Habeck, ως παραδείγματα αυτού του τύπου πολιτικών.<br /><br />«Τα προσωπικά χαρακτηριστικά και η έλλειψη επαγγελματισμού καθιστούν δυνατό να υποθέσουμε ότι είναι αδύνατο να αναγνωρίσουν εγκαίρως τα δικά τους λάθη. Ως εκ τούτου, είναι έυκολο να σχηματιστεί μια εικόνα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, του επιθετικού πολέμου του Πούτιν – και να κάνω τους Πράσινους ένθερμους και σκληρούς υποστηρικτές των κυρώσεων – ένα «πολεμικό κόμμα». Αυτό θα καταστήσει δυνατή την επιβολή των κυρώσεων χωρίς κανένα εμπόδιο».<br /><br />Η Baerbock είναι πολύ γνωστή για τη δήλωση ότι θα συνεχίσει την αναστολή παροχής ρωσικού φυσικού αερίου ακόμη και κατά τη διάρκεια του χειμώνα – ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν οι ψηφοφόροι της για το θέμα και τις συνέπειες για τον γερμανικό πληθυσμό.<br /><br />«Θα σταθούμε στο πλευρό της Ουκρανίας, και αυτό σημαίνει ότι οι κυρώσεις θα παραμείνουν και τον χειμώνα» είπε η ίδια σε μια διάσκεψη στην Πράγα πρόσφατα.<br />«Ιδανικά – πλήρης διακοπή των προμηθειών»<br /><br />Οι συγγραφείς του εγγράφου εκφράζουν την ελπίδα ότι η ζημιά μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας θα είναι τόσο μεγάλη που θα καταστήσει αδύνατη<br />την αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ των χωρών αργότερα.<br /><br />«Μια μείωση του ρωσικού ενεργειακού εφοδιασμού –ιδανικά, η πλήρης παύση τέτοιων προμηθειών– θα οδηγούσε σε καταστροφικά αποτελέσματα για τη γερμανική βιομηχανία. Η ανάγκη εκτροπής σημαντικών ποσοτήτων ρωσικού φυσικού αερίου για χειμερινή θέρμανση θα επιδεινώσει περαιτέρω τις ελλείψεις. Τα λουκέτα σε βιομηχανικές επιχειρήσεις θα προκαλούσαν ελλείψεις εξαρτημάτων και ανταλλακτικών για την κατασκευή, διάσπαση των αλυσίδων logistics και, τελικά, ένα φαινόμενο ντόμινο».<br /><br />Τελικά, μια ολική κατάρρευση της οικονομίας στην Ευρώπη θεωρείται και πιθανή και επιθυμητή.<br /><br />«Όχι μόνο θα επιφέρει ένα καταστροφικό πλήγμα στη γερμανική οικονομία, αλλά ολόκληρη η οικονομία ολόκληρης της οικονομίας της ΕΕ αναπόφευκτα θα καταρρεύσει».<br /><br />Το έγγραφο επισημαίνει επίσης ότι τα οφέλη των εταιρειών που εδρεύουν στις ΗΠΑ που έχουν λιγότερο ανταγωνισμό στην παγκόσμια αγορά, τα υλικοτεχνικά πλεονεκτήματα και η εκροή κεφαλαίων από την Ευρώπη, θα σήμαινε ότι θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στην οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών κατά περίπου 7-9 τρισεκατομμύρια δολάρια. Επιπλέον, τονίζει τη σημαντική επίδραση πολλών καλά μορφωμένων και νέων Ευρωπαίων που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στις ΗΠΑ.<br />Το RAND αρνείται ότι προέρχεται από αυτό η αναφορά<br /><br />Το RAND Corporation εξέδωσε δελτίο τύπου την Τετάρτη, αρνούμενο ότι η αναφορά προέρχεται από αυτούς. Δεν γίνονται σχόλια σχετικά με το ποια μέρη της αναφοράς είναι ψευδή ή αν υπάρχουν μέρη που είναι ακριβή. Αρκείται στο να αναφέρει απλώς ότι το περιεχόμενο είναι «παράξενο» και το έγγραφο είναι «ψεύτικο».<div><br /></div><div><a href="https://www.ieidiseis.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Διαρροή(;) από RAND: Πώς οι ΗΠΑ αξιοποιούν τον πόλεμο για να συρρικνώσουν την Γερμανία και διαμέσου αυτής την ΕΕ.

Ένα συγκλονιστικό έγγραφο-ντοκουμέντο της δεξαμενής σκέψης RAND Corporation, δημοσιεύει η σουηδική εφημερίδα Nya Dagbladet, στο οποίο φαίνον...

Διαβάστε την συνέχεια

Αυτοί, τελικά, που κτύπησαν νύχτα ήταν ο γερουσιαστής Μενέντεζ και οι ακτιβιστές της Ομογένειας.

<img height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/09/220917205905_MENENDEZ-MITSOTAKIS-MHTSOTAKHS04.jpg" width="739" /><br /><br />Του<b> ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ</b><br />Πραγματικά “κτύπησε” νύχτα ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ (Δημοκρατικός από την πολιτεία της Νέας Ιερσέης), από κοινού μαζί με άλλους νομοθέτες και τους πατριώτες-ακτιβιστές της Ομογένειας των Ηνωμένων Πολιτειών.<br /><br />Η άρση του εμπάργκο, που ανακοινώθηκε το βράδυ της Παρασκευής από τον εκπρόσωπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, είναι μία εντυπωσιακή πράξη και έτσι πρέπει να ιδωθεί. Άλλωστε ήταν άδικη από την αρχή, διότι οι Αμερικανοί αντί να τιμωρήσουν τη χώρα που εισέβαλε στην Κύπρο και κατέχει σήμερα το 40% του εδάφους της, τιμώρησαν το θύμα. Τιμώρησαν την Κύπρο. Δεν τιμώρησαν την Τουρκία…<br /><br />Ήταν αδικη αλλά και απαράδεκτη εκείνη η απόφαση. Η οποία ακυρώθηκε με “ντιρεκτίβα” του υπουργού Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Άντονι Μπλίνκεν και με τη σύμφωνη γνώμη, εννοείται, του προέδρου Τζο Μπάιντεν.<br /><br />Η απόφαση δεν είναι συμβολική όπως άκουσα να λένε μερικοί αναλυτές της Λευκωσίας και της Αθήνας, αλλά είναι μία ουσιαστική πράξη την οποία θα μπορούσε να εκμεταλλευθεί η κυπριακή κυβέρνηση. Έχουν “κλαπεί” τόσα λεφτά στο νησί, μέσω της πολιτικής διαφθοράς, με τα οποία η Κύπρος θα μπορούσε να αγοράσει και αμερικανικά F-35 και F-16…<br /><br /><div>Πιστεύω ότι η οργή της Τουρκίας είναι πραγματική, καθώς αντιλαμβάνεται ότι θα έρθουν και άλλες αρνητικές εξελίξεις, με πιο σημαντική αυτή που θα αφορά τα μαχητικά F-16. Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι το Κογκρέσο θα απορρίψει οποιαδήποτε εισήγηση για την πώληση των αμερικανικών αεροπλάνων στην κατοχική δύναμη.<br /><br />Ο θυμός αυξάνεται υπό το φως και των νέων προκλητικών ενεργειών του Ερντογάν, μετά τις συναντήσεις του με τον Βλαντιμίρ Πούτιν και τον πρόεδρο της Κίνας. Οι εικόνες και τα βίντεο ομιλούν από μόνα τους.<br /><br />Εάν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες για τα F-16 που ΔΕΝ θα πάρει, οι εξελίξεις θα είναι καταλυτικές και ασταμάτητες. Σίγουρα ο Ερντογάν θα αντιδράσει άσχημα και θα στραφεί οριστικά στη Ρωσία για νέα αεροπλάνα και όχι μόνο. Αυτό υποστηρίζουν οι αναλυτές στην Ουάσιγκτον και θα έλεγα ότι έχουν δίκιο.<br /><br />Ήδη ο πιο σημαντικός αναλυτής, ο Μάικλ Ρούμπιν καλεί τις Ηνωμένες Πολιτείες να δώσουν αμερικανικό οπλισμό στην Κυπριακή Δημοκρατία. Ενώ ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ, ο πρωτεργάτης της άρσης του εμπάργκο εναντίον της Κύπρου, πανηγύρισε την απόφαση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το οποίο ανακοίνωσε την άρση του εμπάργκο με ειδική δήλωση του εκπροσώπου του.<br />Ο γερουσιαστής υπογράμμισε ότι «πρέπει να ενισχύσουμε την ικανότητα της Κύπρου να αμύνεται εν μέσω της συνεχιζόμενης και παράνομης κατοχής του βόρειου τμήματος της από την Τουρκία”.<br /><br />Και άλλοι Αμερικανοί πολιτικοί πανηγύρισαν για την άρση του εμπάργκο ενώ όπως σημειώσαμε και παραπάνω αναμένουμε εξελίξεις, καθώς ο Ερντογάν έφτασε στη Νέα Υόρκη και αναμένεται να προκαλέσει διπλωματικό χάος.<br /><br />Απαιτεί να συναντήσει τον πρόεδρο Μπάιντεν, σε μία εποχή κατά την οποία έρχεται όλο και πιο κοντά στον Βλαντιμίρ Πούτιν. Μέχρι της στιγμής ο Λευκός Οίκος δεν ανακοίνωσε διμερή συνάντηση στη Νέα Υόρκη, και εάν δεν συμβεί, αυτό θα προκαλέσει πάλι την οργή του Ερντογάν.<br /><br />Πάντως, η απόφαση του Προέδρου Μπάιντεν για την άρση του εμπάργκο δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική, όταν ο γερουσιαστής Μενέντεζ έστειλε το μήνυμα πως έφτασε η στιγμή για να αποδοθεί δικαιοσύνη.<br /><br />Ο Αμερικανός γερουσιαστής ήταν αποφασισμένος ακόμα και για σύγκρουση. Τα πράγματα πήγαν εξαιρετικά καλά και τώρα αναμένουμε, όπως σημειώσαμε, τις νέες εξελίξεις. Δεν θα χωνέψει την αμερικανική απόφαση ο Ερντογάν. Θα με θυμηθείτε…<br /><br />Να σημειώσουμε ότι η ανακοίνωση έγινε στις 3 το πρωί ώρα Άγκυρας του Σαββάτου -(8 το βράδυ της Παρασκευής ωρα Ουάσιγκτον), και αφού προηγουμένως είχαν αναχωρήσει τα μέλη μεγάλης αντιπροσωπείας της Τουρκίας από την Ουάσιγκτον.<br /><br />Η αντιπροσωπεία συμμετείχε στον στρατηγικό διάλογο με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι Αμερικανοί δεν τους ενημέρωσαν. Απλά προχώρησαν στην ανακοίνωση. Σίγουρα όλα αυτά, όπως τα περιγράφουμε δεν ήταν, ούτε θα είναι στη συνέχεια, τυχαία.</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αυτοί, τελικά, που κτύπησαν νύχτα ήταν ο γερουσιαστής Μενέντεζ και οι ακτιβιστές της Ομογένειας.

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Πραγματικά “κτύπησε” νύχτα ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ (Δημοκρατικός από την πολιτεία της Νέας Ιερσέης), από κοινού...

Διαβάστε την συνέχεια

Τί σημαίνει το άνοιγμα του Ερντογάν προς τη Δαμασκό.

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/09/assad.jpg" width="752" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος<br /></b>Πέρυσι, ο Ερντογάν ξεκίνησε μια φιλόδοξη και φαινομενικά πετυχημένη προσπάθεια να βελτιώσει τις σχέσεις με χώρες, τις οποίες στο παρελθόν εξύβρισε, λοιδόρησε, ή και απείλησε ανοικτά. Έτσι σε διαφόρους βαθμούς, αλλά ικανοποιητικά για τον Ερντογάν οι σχέσεις με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ έχουν αποκατασταθεί. Βέβαια, με την Ελλάδα και την Κύπρο οι σχέσεις όχι απλά παραμένουν διαταραγμένες, αλλά η αντιπαλότητα εντείνεται. Τώρα, φαίνεται ότι ο Ερντογάν επιχειρεί να κλείσει και το μέτωπο με τη Δαμασκό.<br /><br />Αρκετές διμερείς επισκέψεις έχουν λάβει χώρα και η Άγκυρα έχει αποκτήσει και πάλι ρόλο στην μεταβαλλόμενη αρένα της Μέσης Ανατολής. Ο βαθμός ωρίμανσης αυτών των διπλωματικών ανοιγμάτων διαφέρει φυσικά σε κάθε περίπτωση και διαφορετικά είναι τα επίπεδα επιτυχίας. Ωστόσο, τα τουρκικά διπλωματικά ανοίγματα φαίνονται πιο σημαντικά από όσο είναι, λόγω της αναντιστοιχίας των προσδοκιών από την εκάστοτε χώρα. Μπορεί ο Ερντογάν να μιλάει στην τουρκική κοινή γνώμη για εξομάλυνση σχέσεων, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι.<br /><br />Όλα δείχνουν ότι με την παρότρυνση και του Πούτιν, ο Τούρκος πρόεδρος τώρα προσπαθεί να βρει ένα modus vivendi με το καθεστώς Άσαντ. Μέχρι τώρα, η εξομάλυνση των σχέσεων με τη Δαμασκό ήταν αδιανόητη κυρίως λόγω της τουρκικής ατζέντας στη Συρία, αλλά και λόγω των δεσμεύσεων της Άγκυρας με τη Δύση. Η πρωτοβουλία του Ερντογάν εντάσσεται στο σχέδιό του να εφαρμόσει τη νέας κοπής εξωτερική πολιτική.<br /><br />Τη στενότερη αποκατάσταση σχέσεων η Τουρκία την πέτυχε με τα Εμιράτα. Αυτή η νέα σχέση οδήγησε στην αποκλιμάκωση της έντασης και σε άτυπη συμφωνία σεβασμού του status quo στη Λιβύη. Η Τουρκία, βέβαια, προσδοκά μεγάλες επενδύσεις από τα Εμιράτα για να τονώσει την δοκιμαζόμενη οικονομία της. Σύμφωνα με παρατηρητές, οι οικονομικές σχέσεις των δύο χωρών είναι ετεροβαρείς, με τα Εμιράτα να έχουν αποκομίσει τεράστια οφέλη.<br /><br />Με Σαουδική Αραβία και Ισραήλ<br /><br />Η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία έχουν υπερβεί το ζήτημα της δολοφονίας του Τζαμάλ Κασόγκι. Η Άγκυρα, μάλιστα, δείχνει να αναμένει τώρα μια κίνηση-προσφορά από τον διάδοχο πρίγκιπα Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν με σκοπό τη βελτίωση των διμερών σχέσεων. Η Τουρκία ελπίζει σε σημαντικές τραπεζικές εισροές από τη Σαουδική Αραβία, σε συνδυασμό με σημαντικές επενδύσεις, αν και προς το παρόν οι σχετικές διαπραγματεύσεις συνεχίζονται, χωρίς να διαφαίνεται κάποια εντυπωσιακή συμφωνία, παρά τις μέχρι τώρα δύο συναντήσεις του Ερντογάν με το Σαουδάραβα διάδοχο.<br /><br />Τέλος, η απόφαση για αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ έκλεισε ένα μέτωπο για τον Ερντογάν, ο οποίος έχει μετριάσει την κριτική του για τη μεταχείριση των Παλαιστινίων από το Ισραήλ, σε αντάλλαγμα για την ανοικοδόμηση της εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο κρατών. Οι παλιότερες σκληρά επικριτικές δηλώσεις της Άγκυρας έχουν πλέον αντικατασταθεί από γενικόλογες εκκλήσεις για ηρεμία. Τα τουρκικά ΜΜΕ ισχυρίζονται ότι ο Ερντογάν και ο Ισραηλινός πρόεδρος Ισαάκ Χέρτζογκ έχουν αναπτύξει μια εποικοδομητική σχέση, παρόλο που οι Ισραηλινοί παραμένουν επιφυλακτικοί.<br /><br />Όπως προκύπτει από τα παραπάνω, μόνο οι σχέσεις με τα Εμιράτα έχουν αποδώσει απτά αποτελέσματα στον Ερντογάν. Οι σχέσεις με Σαουδική Αραβία και Ισραήλ μένουν σε επίπεδα κατώτερα των προσδοκιών του. Η Άγκυρα θα ήθελε πολύ μια συμφωνία με το Ισραήλ για τη μεταφορά του ισραηλινού φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας. Μία τέτοια συμφωνία, όμως, είναι αδύνατη, καθώς η κατασκευή ενός τέτοιου αγωγού θα παραβίαζε την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία διατηρεί άριστες σχέσεις με το Ισραήλ.<br /><br />Άνοιγμα προς τη Δαμασκό<br /><br />Το διπλωματικό άνοιγμα του Ερντογάν προς τη Δαμασκό δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Ο Τσαβούσογλου είχε συναντηθεί για λίγο με τον Σύρο ομόλογό του στο Βελιγράδι πέρυσι και μίλησαν για την ανάγκη να προωθηθεί η συμφιλίωση της συριακής αντιπολίτευσης με τη Δαμασκό. Η Άγκυρα, μάλιστα, είχε στείλει το μήνυμα πως δεν θα θέσει προϋποθέσεις για την έναρξη ενός τέτοιου διαλόγου.<br /><br />Ο Ερντογάν έχει δηλώσει ότι «Η Συρία πρέπει να καθαριστεί από τρομοκράτες… Οι άνθρωποι πρέπει να μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους». Κάποιοι αναλυτές, βλέπουν πίεση του Πούτιν προς τον Ερντογάν να έρθει σε προσωπική επαφή με τον Άσαντ. Ας σημειωθεί ότι οι δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών είχε έρθει αμέσως μετά τη συνάντηση Πούτιν-Ερντογάν στο Σότσι. Η πρωτοβουλία του Τούρκου προέδρου εκδηλώθηκε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο στη συνάντηση της Σαμαρκάνδης αυτές τις ημέρες.<br /><br />Δεν είναι, όμως, μόνο ο Πούτιν που πιέζει τον Ερντογάν να τα βρει με τον Άσαντ. Ο Τούρκος πρόεδρος, που βλέπει την δημοτικότητα να φθίνει και αντιμετωπίζει κρίσιμες εκλογές το 2023, θεωρεί ότι η εξομάλυνση των σχέσεων με την Συρία θα του προσέθετε κύρος και κυρίως θα επέτρεπε τη διάνοιξη εμπορικών πυλών προς τη συριακή αγορά, γεγονός που μπορεί να οφελήσει τη χειμαζόμενη τουρκική οικονομία. Πιθανότατα, μάλιστα, να δημιουργήσει και τις συνθήκες για την επιστροφή Σύρων προσφύγων στα σπίτια τους.<div><br />Επιπτώσεις στους Κούρδους<br /><br />Οι αντικαθεστωτικοί Σύροι όλων των αποχρώσεων, αλλά και οι Κούρδοι στον συριακό Βορρά ανησυχούν για τις επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει σ’ αυτούς η ενδεχόμενη εξομάλυνση των σχέσεων της Άγκυρας με τη Δαμασκό. Ο Ερντογάν αισθάνεται την πίεση και της αντιπολίτευσης και της δικής του κομματικής και εκλογικής βάσης για το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα.<br /><br />Η τουρκική κοινή γνώμη, ειδικά τα λαϊκά στρώματα, εκφράζουν με κάθε τρόπο τη δυσαρέσκειά τους για την παρουσία τόσο μεγάλου αριθμού προσφύγων-μεταναστών στην Τουρκία. Για τον Ερντογάν θα ήταν ισχυρό εκλογικό όπλο εάν άνοιγε τον δρόμο για την επιστροφή εκατοντάδων χιλιάδων, ίσως και εκατομμυρίων Σύρων στην πατρίδα τους. Μία τέτοια επιστροφή προϋποθέτει την εξομάλυνση των σχέσεων με το καθεστώς Άσαντ, που θα καταστήσει δυνατή την μαζική επιστροφή Σύρων προσφύγων-μεταναστών. Αν μάλιστα μπει στο πλαίσιο και κάποια αποχώρηση των Κούρδων μαχητών του YPG από τα συροτουρκικά σύνορα, ο Ερντογάν θα κερδίσει πόντους στο εσωτερικό ακροατήριο.<br /><br />Η Σαουδική Αραβία, τα κράτη του Κόλπου και βέβαια το Κατάρ βλέπουν με καλό μάτι τις προοπτικές εξομάλυνσης των σχέσεων Τουρκίας-Συρίας. Θεωρούν ότι η εξομάλυνση θα βοηθήσει αφενός στη χαλιναγώγηση του αμετροεπούς Ερντογάν, αφ’ ετέρου θα επαναφέρει στο “μαντρί” του αραβικού κορμού τη Δαμασκό, περιορίζοντας τη ρωσική επιρροή. Ο Ερντογάν, εξάλλου, αποδεικνύεται ευμετάβλητος, αλλά και ένας χρήσιμος κολαούζος για τον Ρώσο πρόεδρο. Αυτό δεν διαφεύγει ούτε της Δύσης, αλλά ούτε και των αραβικών κρατών.</div><div><br />Επί ξηρού ακμής<br /><br />Τα καμώματα Ερντογάν εξοργίζουν ακόμη και τους λίγους φίλους του στη Δύση, έστω κι αν οι Αμερικανοί αποφεύγουν προς το παρόν να τραβήξουν το σκοινί, ελπίζοντας προφανώς ότι στις προεδρικές εκλογές του 2023 θα επέλθει αλλαγή φρουράς στην προεδρία της Τουρκίας, οπότε και θα υπάρξει η δυνατότητα μίας επανεκκίνησης των σχέσεων με τη Δύση. Όπως αναφέρει Τούρκος αναλυτής «ο Άσαντ δεν είναι απλώς ένας παρίας στη γειτονιά του, είναι αντικείμενο αμερικανικών και ευρωπαϊκών κυρώσεων. Η ήδη περίπλοκη σχέση της Τουρκίας με την Ουάσιγκτον θα μπορούσε να επιδεινωθεί, ιδιαίτερα εάν οι ΗΠΑ θεωρήσουν ότι η Τουρκία ενεργεί κατ’ εντολή του Πούτιν».<br /><br />Αυτό που τυφλώνει τον Ερντογάν είναι η πάση θυσία παραμονή του στην εξουσία. Στον βωμό αυτό είναι πρόθυμος να θυσιάσει πολλά. Η επανεκλογή του θεωρεί ότι ίσως του εξασφαλίσει και μελλοντική ασυλία για οικονομικά κυρίως εγκλήματα. Προς το παρόν, πάντως, θεωρεί ότι μπορεί να διαφοροποιείται κραυγαλέα από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, να επικρίνει την Γαλλία και βέβαια να απειλεί την Ελλάδα και την Κύπρο, κατά τρόπο που αποσταθεροποιεί την οικονομική και στρατηγική δομή της Δύσης.<br /><br />Επιδιώκοντας την επανεκλογή του, η οποία έχει προσλάβει υπαρξιακές διαστάσεις για τον Ερντογάν και το καθεστώς του, ενδέχεται με τις κινήσεις του να πυροδοτήσει εξελίξεις που θα δημιουργήσουν περίεργες καταστάσεις στη Μέση Ανατολή. Οι ασταθείς ισορροπίες στη Συρία μεταξύ των τοπικών παικτών, αλλά και μεταξύ Αμερικανών και Ρώσων, αφήνουν ανοικτό το ενδεχόμενο να προκληθούν γεγονότα και επικίνδυνες γεωπολιτικές δυναμικές, τις οποίες κανείς αυτή την περίοδο δεν επιθυμεί.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τί σημαίνει το άνοιγμα του Ερντογάν προς τη Δαμασκό.

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Πέρυσι, ο Ερντογάν ξεκίνησε μια φιλόδοξη και φαινομενικά πετυχημένη προσπάθεια να βελτιώσει τις σχέσεις με χώρες, τις ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο σουλτάνος Ερτουγρούλ, η Αγία Σοφία και το όραμα του Ερντογάν.

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/09/erdogan-agia-sofia.png" width="737" /><br /><br /><b>Μπινιάρης Νίκος</b><br />Στις 8 Ιουλίου 2020 δημοσιεύθηκε στην φιλοκυβερνητική τουρκική εφημερίδα “Σαμπάχ” άρθρο του Syed Sharfuddin με τίτλο: “Ένα όραμα, τρεις χώρες: Τουρκία, Πακιστάν, Μαλαισία”. Το άρθρο αναφέρεται στη σύνοδο των ισλαμικών κρατών της Κουάλα Λουμπούρ, που είχε πραγματοποιηθεί τον Δεκέμβριο 2019. Σ’ εκείνη τη σύνοδο, η Μαλαισία είχε προσπαθήσει να προωθήσει την στενότερη συνεργασία με την Τουρκία το Ιράν και το Κατάρ. Το τι σχέση έχει ο σουλτάνος Ερτουγρούλ με όλα αυτά θα το δούμε παρακάτω.<br /><br />Η Σαουδική Αραβία είχε αρνηθεί να συμμετάσχει, αναγκάζοντας –σύμφωνα με τότε πληροφορίες– και το Πακιστάν να μην συμμετάσχει στη σύνοδο μιας και το σουνιτικό βασίλειο βρισκόταν σε ανταγωνιστική σχέση και με τη Μαλαισία και με την Τουρκία. Στη σύνοδο εκείνη (και στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 2019), οι δύο αυτές χώρες μαζί με το Πακιστάν είχαν συμφωνήσει να ιδρύσουν τηλεοπτικό σταθμό παγκόσμιας εμβέλειας.<br /><br />Στην προσπάθεια στενότερης συνεργασίας των τριών αυτών μουσουλμανικών χωρών, η “Σαμπάχ” είχε εντάξει και την δημοφιλή τουρκική τηλεοπτική σειρά “Ανάσταση Ερτουγρούλ”. Ο σουλτάνος Ερτουγρούλ είναι πατέρας του Οσμάν, ιδρυτής του οσμανικού κράτους και της Οθωμανικής (Οσμάν, Οθμάν Οθωμανοί) Αυτοκρατορίας. Είναι ο σουλτάνος που για να αποφύγει τις επιθέσεις των Μογγόλων, πέρασε από την Κεντρική Ασία δυτικά στη Μικρά Ασία και έγινε μισθοφόρος των εκεί Σελτζούκων, οι οποίοι του έδωσαν μια περιοχή να διοικεί.<br /><br />Στο Τουρκμενιστάν μάλιστα υπάρχει ένα επιβλητικό άγαλμα του Ερτουγρούλ, χαρισμένο από την Τουρκία, για να υπενθυμίζει τις σχέσεις των δύο χωρών. Οι περιπέτειες, λοιπόν, του Ερτουγρούλ μεταδόθηκαν από το κρατικό κανάλι του Πακιστάν και είχαν τεράστια τηλεθέαση. Η μεγάλη επιτυχία της σειράς για τον γενάρχη των Οθωμανών είχε παρουσιαστεί ως προάγγελος για το όραμα των τριών χωρών να δημιουργήσουν ένα παγκόσμιο ισλαμικό τηλεοπτικό δίκτυο.<br /><br />Η απόφαση του Ερντογάν να επαναλειτουργήσει την Αγία Σοφία ως τζαμί εντάσσεται στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο. Στόχος του είναι να εμπεδώσει στη συνείδηση των απανταχού μουσουλμάνων πως το Ισλάμ είναι αδικημένο, είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης και χρειάζεται κάποιον να το υπερασπιστεί διεθνώς. Κι αυτός ο κάποιος είναι το τελευταίο Χαλιφάτο, η Οθωμανική Αυτοκρατορία.<div><br />Ερτουγρούλ και Ερντογάν<br /><br />Ας σημειωθεί πως ο Ερτουγρούλ ονομαζόταν “Γκαζί”, δηλαδή πιστός μαχητής του Ισλάμ. Δεν ήταν ένας κοινός πολιτικός ηγέτης, αλλά ένας στρατιώτης της Πίστης του Ισλάμ ως της νέας ιδεολογίας του κόσμου. Αυτό ακριβώς ήταν το μήνυμα του Ερντογάν με την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Πρώτον, επιβεβαίωνε στους οπαδούς του πως πραγματοποιεί τις υποσχέσεις του, τροφοδοτώντας την ιδεολογική-θρησκευτική αντιπαράθεση με τη Δύση και κατ’ αυτόν τον τρόπο μετατοπίζοντας τη λαϊκή προσοχή από τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα της Τουρκίας.<br /><br />Παράλληλα, με την δίκη inabsentia που έχει ξεκινήσει για τη δολοφονία Κασόγκι διακήρυσσε πως η Σαουδική Αραβία είναι ανίκανη να ηγηθεί του Ισλάμ. Απευθυνόταν, λοιπόν, στις αραβικές μάζες για να τους πει ότι μόνο η δική του Τουρκία μπορεί να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των Παλαιστινίων, αντιπαρατιθέμενη με το Ισραήλ. Κυρίως μείωνε την Αίγυπτο, τον κύριο ιδεολογικό και πολιτικό του αντίπαλο στην Λιβύη. Ο Αλ-Σίσι δεν μπορεί να καταδικάσει εμφανώς την ισραηλινή πρακτική, γιατί εξαρτάται οικονομικά από τις ΗΠΑ και από πλευράς αντιτρομοκρατικής δράσης από τις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις στο Σινά.<br /><br />Πέρα από τα μηνύματα που εξέπεμπε στη Μέση Ανατολή, ο Ερντογάν έδινε παράδειγμα ανυπακοής των ισλαμικών χωρών στους κανόνες που έχουν θεσπίσει οι μεγάλες χώρες της Δύσης, οι οποίες κατ’ όνομα είναι χριστιανικές. Δήλωνε πως οι κανόνες που δεν λαμβάνουν υπόψη τους τις ανάγκες και τις θέσεις του Ισλάμ στον κόσμο, δεν είναι κανόνες, αλλά περιορισμοί των πάλαι ποτέ αποικιοκρατών.<br />Ηγέτιδα δύναμη του Ισλάμ<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό, ο Ερντογάν είχε δηλώσει στην Κουάλα Λουμπούρ ότι είναι αδικία να μην εκπροσωπείται το εν τέταρτο του πληθυσμού της γης, το Ισλάμ, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Το Ισλάμ, όμως, ως μία από τις 5-6 πολιτιστικές οντότητες του πλανήτη, δεν διαθέτει χώρα-πυρήνα, η οποία να εκφράζει το σύνολο του. Υπάρχουν μερικά σημαντικά κράτη, αλλά κανένα δεν διαθέτει την επιρροή για να προβάλει και να ηγηθεί στην παράδοση του Ισλάμ επαρκώς.<br /><br />Η Τουρκία του Ερντογάν θέλει να παίξει αυτό το ρόλο όχι μόνο γιατί έχει οραματικές βλέψεις, αλλά γιατί η πραγματικότητα των συγκρούσεων στον ισλαμικό κόσμο θέτει το αίτημα μιας ισλαμικής δύναμης με επιρροή που να προωθεί λύσεις, ή και να τις επιβάλει με βία. Οι επεμβάσεις της Δύσης σε Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία, Υεμένη, Λιβύη, Σαχέλ έχουν όλες αποτύχει. Στην πραγματικότητα η Τουρκία, πέραν των προσωπικών βλέψεων του Ερντογάν, βρίσκεται μπροστά σε μια ιστορική πρόκληση.<br /><br />Οι 57 ισλαμικές χώρες δεν έχουν πολλές δυνατότητες να εκφραστούν πολιτικά σαν μπλοκ με κοινά συμφέροντα. Στην πραγματικότητα, πέραν της κοινής θρησκείας, κι αυτής με πολλές διαφοροποιήσεις, τα ισλαμικά κράτη έχουν διαφορετικά συμφέροντα και απαιτήσεις ασφάλειας. Η θρησκεία αποτελεί ένα συνεκτικό ιστό, αλλά τις περισσότερες φορές δεν αρκεί για να δημιουργήσει μια κοινή πλατφόρμα αποφάσεων, ούτε μηχανισμούς επιβολής τους.<br /><br />Παντουρκισμός και ισλαμισμός<br /><br />Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί αναίρεσε τις πεποιθήσεις του Κεμάλ για κοσμικό κράτος, σηματοδότησε την επιστροφή στην ισλαμική Τουρκία. Η δε σειρά “Ανάσταση Ερτουγρούλ” ήταν η προπαγάνδα του παντουρκισμού. Ο παντουρκισμός είναι κοντά στον κεμαλισμό, ο οποίος οργάνωσε το εθνικό τουρκικό κράτος, εξοντώνοντας τις μειονότητες της Μικράς Ασίας. Τα σχολεία ξεκινάνε στην Τουρκία με τη πρωινή δήλωση «είμαι περήφανος που είμαι Τούρκος».<br /><br />Για την Τουρκία μια Κεντρική Ασία ελεύθερη από ρωσική κυριαρχία αποτελεί ευκαιρία εξάπλωσης της επιρροής της, εκεί που παίζεται το μεγάλο παιγνίδι του νέου “Δρόμου του Μεταξιού”. Μέχρις εδώ κοσμικοί κεμαλιστές, εθνικιστές και παντουρκιστές έχουν κοινές βλέψεις και κοινές ατζέντες. Η Αγία Σοφία είναι το σύμβολο της μεγαλύτερης κατάκτησης των Τούρκων και της αποτυχίας των Αράβων να κατακτήσουν την Κωνσταντινούπολη, μετά τις μεγάλες κατακτήσεις τους, της Ιερουσαλήμ, της Αντιόχειας, της Αλεξάνδρειας, της Κτησιφώνας.<br /><br />Ο ισλαμισμός, όμως, είναι αντίθετος με το κοσμικό όραμα του Κεμάλ και μιας δυτικότροπης Τουρκίας. Εδώ, λοιπόν, η υπόθεση “Αγία Σοφία” παίρνει μια άλλη διάσταση. Ενώ κατ’ αρχάς φάνηκε να εξυπηρετεί τις εσωτερικές σκοπιμότητες του Ερντογάν στην Τουρκία, ταυτόχρονα τον ενέπλεξε σε ένα αβέβαιο παιγνίδι με την αραβική καθεστηκυία τάξη, με το Ιράν και τις ισλαμικές ασιατικές χώρες.<br />Η αρχή του τέλους<br /><br />Το Ισλάμ δεν είναι ένα και αδιαίρετο, όπως δεν είναι και ο χριστιανισμός. Ναι μεν οι μουσουλμάνοι μπορεί να αισθάνονται περήφανοι που ένας ισλαμιστής ξεπερνάει τους περιορισμούς και αντιπαρατίθεται με τους δυτικούς αποικιοκράτες, αλλά το τουρκικό ισλαμικό μοντέλο δεν είναι το μόνο και δεν είναι εφικτό για πολλούς. Αυτό που αποπειράται να κάνει ο Ερντογάν είναι μια επίσημη πράξη ακραίας έκφρασης του Ισλάμ που λέει με πιο ευγενικό, αλλά με τον ίδιο κυνικό και βάρβαρο τρόπο, αυτό που λένε και κάνουν το ISIS και οι Ταλιμπάν.<br /><br />Η Τουρκία δεν μπορεί να εμφανίσει ένα “ήπιο” Ισλάμ, το οποίο υπάρχει μόνο στη φαντασία των δυτικών διανοουμένων, δίχως να πάρει την πεμπτουσία από το εγχειρίδιο των υπέρ-ορθοδόξων ισλαμιστών. Βρίσκεται άλλωστε και η ίδια αιχμάλωτη της βίας που έχει εκθρέψει στη Συρία, στο Ιράκ και στη Λιβύη. Δίχως τους ακραίους ισλαμιστές (σε λόγια και πράξεις) δεν μπορεί να πραγματώσει τα σχέδιά της. Η πολιτική του ισλαμισμού είναι μια παγίδα, δίχως διέξοδο. Η προσπάθεια της Τουρκίας να παίξει τον ρόλο της ηγέτιδας δύναμης στον ισλαμικό κόσμο είναι η αρχή της αποτυχίας και της διάλυσής της.<br /><br />Δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος ο Ερντογάν τα τελευταία δύο χρόνια προσπαθεί να κλείσει τα διπλωματικά μέτωπα, τα οποία ο ίδιος είχε ανοίξει στην περιοχή. Τα ανοίγματά του προς τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία έχουν βρει μικρότερη ή μεγαλύτερη ανταπόκριση. Δεν ισχύει το ίδιο για την Αίγυπτο. Τώρα προσπαθεί να κλείσει το μέτωπο και με τη Συρία του Άσαντ. Εάν αυτό δεν είναι όπισθεν ολοταχώς, τί άραγε είναι;</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο σουλτάνος Ερτουγρούλ, η Αγία Σοφία και το όραμα του Ερντογάν.

Μπινιάρης Νίκος Στις 8 Ιουλίου 2020 δημοσιεύθηκε στην φιλοκυβερνητική τουρκική εφημερίδα “Σαμπάχ” άρθρο του Syed Sharfuddin με τίτλο: “Ένα ό...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί η Τουρκία κλείνει το μέτωπο με τη Συρία;

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/02/09/turkish_army2.png"><img height="404" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/02/09/turkish_army2-696x515.png" width="788" /></a><br /><br />Γράφει ο <b>Λάζαρος Καμπουρίδης</b><br />Αντιστράτηγος ε.α.<br /><br /><div>Τούρκοι σχολιαστές το τελευταίο διάστημα, τονίζουν την ανάγκη η Άγκυρα να κλείσει το μέτωπο με τη Συρία, προκειμένου να υπάρξει μεγαλύτερη ευκολία από τουρκικής πλευράς στη στρατιωτική διαχείριση του μετώπου με την Ελλάδα. Είχα αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο, ότι η Τουρκία είναι «εγκλωβισμένη» επιχειρησιακά με την εμπλοκή χερσαίων δυνάμεων που μετέφερε την τελευταία εξαετία κυρίως από την 1η Στρατιά (Θράκη) και τη Στρατιά Αιγαίου για στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Ιράκ και κυρίως στη Συρία, με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται να επιχειρήσει στρατιωτικά εναντίον της Χώρας μας με όρους γενικής σύρραξης, έχοντας δυνατότητα να προκαλέσει μόνο μία στρατιωτική εμπλοκή περιορισμένου εύρους και χρόνου. Φαίνεται όμως ότι οι εξελίξεις οι οποίες προκύπτουν από την διαφαινόμενη επαναπροσέγγιση Άγκυρας – Δαμασκού, αλλάζουν τα δεδομένα εις βάρος της Χώρας μας. <br /><br />Πως το Συριακό επηρεάζει το ισοζύγιο δυνάμεων;<br /><br /><br />Η Τουρκία από ενάρξεως του συριακού εμφυλίου, τάχθηκε εναντίον του συριακού καθεστώτος και υποστήριξε πολιτικά αλλά και στρατιωτικά την αντιπολίτευση και άλλες ακραίες ισλαμικές οργανώσεις. Η Άγκυρα εκπαίδευσε και εξόπλισε τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (FSA) επιδιώκοντας την ανατροπή του Άσσαντ, αλλά και των σχεδίων των Κούρδων της Ροζάβα για δημιουργία κουρδικού κρατικού μορφώματος στη Συρία. Οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις (ΤΕΔ) στο πλαίσιο αυτό, πραγματοποίησαν 3 κύριες στρατιωτικές επιχειρήσεις στη βόρεια Συρία με σκοπό τη δημιουργία Ζώνης Ασφαλείας σε βάθος 30 χλμ. κατά μήκος της τουρκοσυριακής μεθορίου. Για το λόγο αυτό, η Άγκυρα προώθησε Μονάδες και Σχηματισμούς στην περιοχή της τουρκοσυριακής μεθορίου και από το δυτικό μέτωπο (Ελλάδα), με σκοπό όχι μόνο την πραγματοποίηση στρατιωτικών επιχειρήσεων αλλά και τη διατήρηση των συριακών εδαφών που καταλήφθηκαν. Κάθε φορά που οι ΤΕΔ πραγματοποιούσαν επιχείρηση στη βόρεια Συρία, το συριακό καθεστώς προωθούσε στρατιωτικές δυνάμεις βορειότερα σε ένδειξη ενόχλησης και ετοιμότητας επέμβασης, ενώ ταυτόχρονα οι υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ «Δημοκρατικές Δυνάμεις Συρίας» (SDF) οι οποίες ελέγχονται από το κουρδικό YPG (Μονάδες Άμυνας του Λαού), προσέγγιζαν για συνεργασία τις συριακές καθεστωτικές δυνάμεις αναζητώντας στήριγμα και συνεργασία. Δηλαδή, ο κουρδικός παράγοντας ενεργεί σε συνεργασία με τις Ένοπλες Δυνάμεις του Άσσαντ, έναντι κάθε επιχείρησης δημιουργίας – επέκτασης της υπό τουρκικής κατοχής Ζώνης Ασφαλείας εντός της συριακής επικράτειας. <br /><br />Προσέγγιση Άγκυρας – Δαμασκού<br /><br />Είναι εμφανές ότι την τελευταία πενταετία ο Ερντογάν έχει μαλακώσει τη ρητορική του εναντίον του Άσσαντ ενώ ταυτόχρονα είναι γνωστό ότι την τελευταία διετία υφίσταται επαφή στελεχών των Υπηρεσιών Πληροφοριών της Άγκυρας με αυτές της Δαμασκού. Όμως οι δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου μετά από τη συνάντησή του στο Σότσι της Ρωσίας με τον Πούτιν την 05 Αυγούστου 2022, καθώς και οι αντίστοιχες του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών, αποκαλύπτουν ότι η Άγκυρα πλέον δεν επιδιώκει την ανατροπή του Άσσαντ αλλά δρομολογούνται οι διαδικασίες για την έναρξη συνομιλιών μεταξύ των 2 πλευρών και σε κυβερνητικό επίπεδο. Η Άγκυρα σε μία διαφαινόμενη διαπραγμάτευση με τον Άσσαντ, επιδιώκει τη δημιουργία μιας Ζώνης Ασφαλείας σε όλο το μήκος των συνόρων εντός της συριακής επικράτειας με ταυτόχρονη εκκαθάριση των τρομοκρατικών στοιχείων, καθώς και επιστροφή τουλάχιστον του 60-70 % των Σύριων προσφύγων οι οποίοι διαβιούν στην Τουρκία. Το συριακό καθεστώς από την πλευρά του, αξιώνει την απόσυρση των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων από τη συριακή επικράτεια. Πολύ δύσκολη η εξεύρεση κοινού τόπου επίλυσης των επιδιώξεων Άγκυρας – Δαμασκού, όμως και μόνο η έναρξη μιας παρατεταμένης διαπραγμάτευσης της Άγκυρας με τον Άσσαντ σε υψηλό επίπεδο, προσδίδει στην τουρκική πλευρά τις παρακάτω επιχειρησιακές δυνατότητες εις βάρος της Χώρας μας:<br /><br />Πάγωμα της κατάστασης έντασης και στρατιωτικής αντιπαλότητας μεταξύ Άγκυρας και Δαμασκού.<br /><br />Πιθανή αποδόμηση της συνεργασίας Κούρδων της Συρίας με τη Δαμασκό όχι μόνο σε πολιτικό αλλά και σε στρατιωτικό επίπεδο.<br /><br />Επιτελική αποφόρτιση του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου, αφού πλέον δεν θα διατηρεί στο ίδιο επίπεδο επάνδρωσης και ετοιμότητας το Επιχειρησιακό Στρατηγείο που είναι επιφορτισμένο για τις επιχειρήσεις στα συριακά εδάφη.<br /><br />Απαγκίστρωση τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων από την τουρκοσυσυριακή μεθόριο και επιστροφή τους στις αρχικές έδρες (1η Στρατιά – Στρατιά Αιγαίου). <br /><br />Προσανατολισμός των τουρκικών αεροπορικών δυνάμεων αλλά και του στόλου των Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών (ΜΕΑ) μόνο προς το μέτωπο με Ελλάδα και Κυπριακή Δημοκρατία. <br /><br />Απόκτηση δυνατότητας από πλευράς Άγκυρας να κλιμακώσει επιχειρησιακά κατακόρυφα την ένταση με τη Χώρα μας, αφού θα διαθέτει πλέον τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει με μεγαλύτερη ευχέρεια αλλά και αριθμό χερσαίες δυνάμεις καθώς και Μονάδες Ειδικών Δυνάμεων, σε αντίθεση με κρίσεις του πρόσφατου παρελθόντος όπου κινητοποιούσε μόνο αεροναυτικές δυνάμεις (κρίση Ορούτς Ρέϊς). <br /><br />Ενδείξεις αλλαγής του σκηνικού κλιμάκωσης, από πλευράς Άγκυρας<br /><br />Για πρώτη φορά την τελευταία δεκαετία φαίνεται ότι, το επιχειρησιακό πλαίσιο της αντιπαράθεσης Τουρκίας – Ελλάδας διαφοροποιείται, καθώς πολλές ενέργειες της Άγκυρας συγκλίνουν στον ίδιο Αντικειμενικό Σκοπό, δηλαδή πολεμική ενέργεια εναντίον της Χώρας μας. Ειδικότερα εντύπωση προκαλούν, η πρωτοφανής ρητορική Τούρκων κυβερνητικών αξιωματούχων, η βελτίωση των σχέσεων της Άγκυρας με άλλες χώρες, η ένταση αλλά και η συχνότητα με την οποία η Άγκυρα προβάλλει και καταθέτει τις αξιώσεις της σε Διεθνείς Οργανισμούς, η προετοιμασία της τουρκικής κοινής γνώμης για πιθανή στρατιωτική εμπλοκή με τη Χώρα μας με συνεχείς δηλώσεις – συνθήματα κυβερνητικών αξιωματούχων, οι μαζικές συγκεντρώσεις προσφύγων στα δυτικά αλλά και η μεθοδευμένη τουρκική επιθετική επικοινωνιακή τακτική εναντίον της Χώρας μας. <br /><br />Θα πρέπει να τονιστεί ότι, ένα πιθανό κλείσιμο του μετώπου από πλευράς Άγκυρας με το συριακό καθεστώς, εξέλιξη η οποία θα συνοδευτεί και από απεμπλοκή στρατιωτικών δυνάμεων από την περιοχή των τουρκοσυριακών συνόρων, αποτελεί δυνητικά το κρίσιμο στοιχείο το οποίο διαφοροποιεί την παρούσα κατάσταση σε σχέση με αντίστοιχες καταστάσεις έντασης του παρελθόντος και εκτιμάται ότι αποτελεί τη βασική ένδειξη ότι η Άγκυρα «οδηγεί νομοτελειακά» την κατάσταση σε στρατιωτική σύγκρουση με τη Χώρα μας.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί η Τουρκία κλείνει το μέτωπο με τη Συρία;

Γράφει ο Λάζαρος Καμπουρίδης Αντιστράτηγος ε.α. Τούρκοι σχολιαστές το τελευταίο διάστημα, τονίζουν την ανάγκη η Άγκυρα να κλείσει το μέτωπο ...

Διαβάστε την συνέχεια

Προς αναγνώριση του ψευδοκράτους στην Κύπρο η Ρωσία; O νέος πρέσβυς;

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/09/Murat-Magometovich-Zyazikov-cyprus-790x400.jpg" width="755" /><br /><br />ΤΟΥ <b>ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΧΟΛΕΒΑ</b><br />Ο Μουράτ Μαγκομέτοβιτς Ζιαζίκοφ είναι η προσωπική επιλογή του Πούτιν για τη θέση του Πρέσβεως της Ρωσίας στην Κύπρο. Πρόκειται για την πρώτη φορά που επιλέγεται Μουσουλμάνος για αυτή τη θέση και στη Λευκωσία υπάρχει προβληματισμός. Ο Ζιαζίκοφ έχει διατελέσει Πρόεδρος της αυτόνομης Μουσουλμανικής Δημοκρατίας της Ιγκουσετίας στη Ρωσία. Τι σημαίνει άραγε αυτή η επιλογή; Υπάρχει η πραγματιστική ερμηνεία και η καχύποπτη αντιμετώπιση του θέματος.<br /><br />Η πραγματιστική ερμηνεία προβάλλει την άποψη ότι η εξωτερική πολιτική δεν βασίζεται σε πρόσωπα, αλλά σε κρατικά συμφέροντα, σε αρχές και γραμμές που χαράσσονται από τη κυβέρνηση μιας χώρας. Θα μπορούσε επίσης να λεχθεί ότι η Ρωσία είναι χώρα με ισχυρή μουσουλμανική μειονότητα, και ο Πρόεδρος Πούτιν θέλει να δείξει ότι όλοι είναι ίσοι και ότι αξιοποιεί στελέχη όχι μόνον από την Ορθόδοξη Χριστιανική πλειοψηφία. Άλλωστε έχει και μία υποχρέωση απέναντι στους Μουσουλμάνους της χώρας του δεδομένου ότι και στην Ουκρανία και στη Συρία πολλοί Μουσουλμάνοι πολεμούν εντεταγμένοι στον ρωσικό στρατό.<br /><br />Οι καλοί γνώστες της διπλωματικής ιστορίας θα θυμίσουν ότι και η Ελλάδα σε μία άλλη κρίσιμη στιγμή είχε κάνει επιλογή προσώπου με βάση τα προσόντα και όχι τη θρησκεία. Συγκεκριμένα όταν η χώρα μας αρνήθηκε να στηρίξει την επιθετική πολιτική του ΝΑΤΟ κατά της Σερβίας και οι ελληνοσερβικές σχέσεις ήσαν πολύ θερμές, ένας από τους Έλληνες Πρέσβεις στο Βελιγράδι κατά την περίοδο εκείνη ήταν ικανότατος, αλλά ανήκε σε άλλο Χριστιανικό δόγμα. Δεν ήταν Ορθόδοξος. Τούτο δεν εμπόδισε την άριστη συνεργασία του με το Ορθόδοξο Πατριαρχείο της Σερβίας, οι εκπρόσωποι του οποίου εξέφρασαν και δημοσίως την εκτίμησή τους.<br /><br />Οι οπαδοί της καχύποπτης ερμηνείας προβάλλουν την άποψη ότι η επιλογή Μουσουλμάνου είναι μία καλή χειρονομία προς την πλευρά της Τουρκίας και των Τουρκοκυπρίων και ότι τούτο αποτελεί σαφή ένδειξη ότι η Ρωσία σκέπτεται να αναγνωρίσει το ψευδοκράτος στα Κατεχόμενα. Το αποδίδουν στο ότι ο Πούτιν είναι ενοχλημένος με τη στάση της Κύπρου και της Ελλάδος, οι οποίες καταδικάζουν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.<br /><br /><div>Η καχυποψία δεν είναι αδικαιολόγητη δεδομένου ότι στις 21 Φεβρουαρίου 2022 είχαμε μία ανησυχητική δήλωση από τον Ρώσο Υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ. Είχε πει δημοσίως τα εξής συσχετίζοντας το ψευδοκράτος με τα αποσχιστικά κινήματα των ρωσόφιλων στην Ουκρανία: “Κοιτάξτε την Κύπρο. Η “Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου” έχει ανακηρυχθεί μονομερώς στο βορρά. Αρνείται να συμμορφωθεί με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αλλά κανείς δεν αρνείται στους εκπροσώπους της Βόρειας Κύπρου το δικαίωμα να συμμετάσχουν στον διάλογο”.<br /><br />Πιστεύω ότι η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να παραμείνει σταθερή στη θέση της, διότι μία χώρα που έχει υποστεί εισβολή και κατοχή δεν είναι δυνατόν να εγκρίνει μία άλλη εισβολή και κατοχή σε ανεξάρτητη χώρα. Η Ρωσία θα χρησιμοποιεί τον Πρέσβυ και άλλα μέσα για να πιέζει ψυχολογικά και θα αφήνει να αιωρείται η πιθανότητα αναγνώρισης. Τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον δεν θα αναγνωρίσει τα Κατεχόμενα, διότι τούτο θα ερμηνευθεί ως πράσινο φως για αυτονομιστές Μουσουλμάνους εντός Ρωσίας. Στη Λευκωσία και στην Αθήνα πρέπει να απορρίψουμε κάθε σχέδιο για δύο κράτη ή για Συνομοσπονδία στην Κύπρο.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Προς αναγνώριση του ψευδοκράτους στην Κύπρο η Ρωσία; O νέος πρέσβυς;

ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΧΟΛΕΒΑ Ο Μουράτ Μαγκομέτοβιτς Ζιαζίκοφ είναι η προσωπική επιλογή του Πούτιν για τη θέση του Πρέσβεως της Ρωσίας στην Κύπρο....

Διαβάστε την συνέχεια

Ποιος τροφοδοτεί κρυφά την Τουρκία με δισεκατομμύρια δολάρια;

<img height="359" src="https://i1.prth.gr/images/1168x656/files/2022-09-18/erdogan_money_xr.jpg" width="745" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Σε ποσά-ρεκόρ οι μυστηριώδεις εισροές χρημάτων στη γείτονα, έφτασαν τα 24,4 δισ. δολάρια στο 7μηνο. Οι υποψίες για «ξέπλυμα» από Ρώσους ολιγάρχες και οι έωλες δικαιολογίες.</span></h3><div>«Όποιος δίνει τα λεφτά, φυσάει τη σφυρίχτρα», λέει ένα τουρκικό ρητό, εννοώντας πως αυτός που παρέχει το ρευστό, έχει και το γενικό πρόσταγμα. Στη σημερινή τουρκική οικονομία, ωστόσο, το πρόβλημα -ή, καλύτερα, ένα από τα προβλήματα- είναι ότι δεν γνωρίζουμε ποιος είναι αυτός που βρίσκεται… πίσω από τη σφυρίχτρα. Γιατί, από τον φετινό προϋπολογισμό της γείτονος, «περισσεύουν» 24,4 δισεκατομμύρια δολάρια (σε επίπεδο επταμήνου), τα οποία είναι… αγνώστου προελεύσεως.<br /><br />Σκεφτείτε το: Μόνο τον περασμένο Ιούλιο, η Τουρκία κατέγραψε «ορφανές» ροές χρήματος προς τα ταμεία της, αυξημένες κατά 5,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Η προέλευση αυτών των χρημάτων παραμένει μυστηριώδης, με τα καθαρά έσοδα από τις διάφορες δραστηριότητες στη χώρα να μην μπορούν να τα δικαιολογήσουν.<br /><br />Άλλωστε, το ποσό των μυστηριωδών εισροών είναι τόσο μεγάλο που είναι κατά 30% μεγαλύτερο από αυτό των τουριστικών εσόδων της Τουρκίας (16,4 δισ. δολάρια στο διάστημα Ιανουαρίου- Ιουλίου). Από πού προέρχονται λοιπόν;<br /><br />Τα ποσά των μυστηριωδών εισροών αποτελούν ρεκόρ για τα τελευταία 40 χρόνια, οπότε και υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία για την τουρκική οικονομία.<br /><br />Το αντίστοιχο ποσό για την ίδια περσινή περίοδο έφτανε τα 10,2 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ για τη δεκαετία 2005-2015, οι μυστηριώδεις εισροές έφταναν τα 35 δισεκατομμύρια. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι η πιθανότητα να πρόκειται για «λογιστικά λάθη και παραλείψεις» είναι σχεδόν μηδαμινή, με δεδομένο το μέγεθος και την αυξητική τάση των ποσών. Από πού προέρχονται λοιπόν;<br /><br />Ο πρώην υπουργός Οικονομικών (2016-2018) της Τουρκίας, Νιχάτ Ζεϊμπεκτσί, επί της θητείας του έλεγε ότι «είναι αναπόφευκτο για μια χώρα στην οποία περισσότερο από 30% των οικονομικών δραστηριοτήτων είναι εκτός βιβλίων, να προσελκύει τόσο μεγάλα ποσά χρημάτων που δεν έχουν καταγραφεί». Και ζητούσε να γίνουν βήματα ώστε να βελτιωθεί η επίσημη οικονομία και να μειωθούν οι ανεπίσημες οικονομικές δραστηριότητες.<br /><br />Από τότε, τίποτα δεν άλλαξε. Ούτε καν οι δικαιολογίες που χρησιμοποιούνται. Άλλαξε ωστόσο η συμμετοχή των ξένων επενδυτών, οι οποίοι φαίνεται στην πράξη ότι δεν εγκρίνουν ούτε τις πολεμικές απειλές μιας χώρας της οποίας η οικονομία καταρρέει, ούτε τους πειραματισμούς της Άγκυρας με τα επιτόκια. Ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θεωρεί ότι η περικοπή του κόστους δανεισμού, μειώνει τον πληθωρισμό.<br /><br />Αυτή η εμμονή του -όπως και του πλήρους ελέγχου της Κεντρικής Τράπεζας- έχει οδηγήσει σε πτώσεις-ρεκόρ της τουρκικής λίρας, η οποία κάθε φορά διασώζεται (;) με «κάψιμο» των συναλλαγματικών διαθεσίμων της χώρας που, απλά δεν είναι αρκετά. Και ο πληθωρισμός μάλλον αγνοεί την ιδιάζουσα αντίληψη περί οικονομικών του προέδρου Ερντογάν, καλπάζοντας σε διαρκή υψηλά και κάνοντας τη ζωή του μέσου Τούρκου πολίτη αβάσταχτη- άλλωστε είναι συχνό φαινόμενο πια άνθρωποι να δουλεύουν απλά για να μπορούν να αγοράζουν μια φραντζόλα ψωμί τη μέρα.<br /><br />Η τουρκική Κεντρική Τράπεζα εμμένει στις διευκρινίσεις της ότι οι μυστηριώδεις χρηματικές ροές οφείλονται σε νέες καταθέσεις των Τούρκων, που είχαν αποταμιεύσει ρευστό διαθέσιμό είτε σε τουρκική λίρα είτε – λόγω των εσόδων από τον τουρισμό – σε συνάλλαγμα. Τούρκοι αναλυτές αναφέρουν ότι ενδέχεται να πρόκειται για ρευστοποίηση του χρυσού (που συνηθίζουν να διακρατούν οι Τούρκοι) ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν στον πληθωρισμό-«τέρας» που έφτασε ως και το 100% στην Κωνσταντινούπολη. Όμως και πάλι, οι αριθμοί «δεν βγαίνουν».<br /><br />Ο αναλυτής της Capital Economics, Λίαμ Πιτς, λέει ότι ίσως να πρόκειται για λανθασμένα καταγεγραμμένες εισροές κεφαλαίων. «Όμως στην πραγματικότητα, αυτό θα μπορούσε να αφορά οτιδήποτε, από την πώληση χρυσού στην αδυναμία καταγραφής εμπορικών υπηρεσιών ή λαθρεμπορίου».<br /><br />Όπως και να χει, οι γιγαντιαίες εκροές από τους επενδυτές που… έφτιαξαν βαλίτσες (σήμερα το ποσό ομολόγων σε τουρκική λίρα που διακατέχουν ξένοι επενδυτές ανέρχεται σε 2% σε σχέση με το 2013 και το αντίστοιχο ποσοστό σε μετοχές, στο 20%, σύμφωνα με στοιχεία της Danske Bank) μοιάζουν με λάδι στη φωτιά που καίει μανιασμένα την τουρκική οικονομία.<br /><br /><img height="359" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2022-09-18/mystery-cash_turkey.jpg" width="640" /><br /><br />Ευτυχώς για τον πρόεδρο Ερντογάν, ωστόσο, υπάρχουν και αυτοί που τον στηρίζουν- όπως φαίνεται από τα μυστηριώδη κεφάλαια που εισρέουν στην τουρκική οικονομία για να τη διασώσουν. Ποιοι είναι αυτοί; Ο αναλυτής της BlueBay Asset Management, Τίμοθι Ας, τολμά να πει αυτό που… υποψιάζονται όλοι: Ότι οι τουρκικές τράπεζες ίσως να υποδέχονται με μεγάλη χαρά ρωσικά κεφάλαια, τώρα που οι οικονομικές δραστηριότητες της χώρας του Πούτιν βρίσκονται υπό διωγμό σε όλο σχεδόν τον πλανήτη.<br /><br />«Αν κάποιος πάει με μια βαλίτσα γεμάτη χρήματα, οι τουρκικές τράπεζες θα βρουν τρόπους να τους επιτρέψουν να κάνουν business» λέει ο Ας και συνεχίζει: «Οι Τούρκοι αξιωματούχοι κατά κάποιο τρόπο διαδίδουν ότι πιστεύουν πως αυτοί θα είναι οι καθαροί νικητές από τις κυρώσεις (στη Ρωσία) με τον έναν τρόπο ή τον άλλο, διευκολύνοντας τις εισροές (ρωσικού χρήματος)».<br /><br />Εάν ο Ας έχει δίκιο, μπορούν να προκύπτουν τρία ενδιαφέροντα στοιχεία: Το ένα είναι οι πραγματικές σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία και τη Δύση αντίστοιχα, το δεύτερο είναι μια «ιδέα» των χρημάτων που ίσως να «μεταναστεύουν» από τη Ρωσία και το τρίτο, ο τρόπος με τον οποίο η Δύση θα αντιδράσει εάν διαπιστώσει ότι οι υπό διωγμό Ρώσοι ολιγάρχες του περιβάλλοντος Πούτιν έχουν βρει ως ασφαλές καταφύγιο την Τουρκία.<br /><br />Το παρελθόν της Τουρκίας, η οποία δεν είναι ακριβώς και το μεγαλύτερο παράδειγμα της διαφανούς διαχείρισης στον κόσμο, δεν βοηθά. Κάποιος, για παράδειγμα, θα μπορούσε να προσθέσει στην απροθυμία της Άγκυρας να τοποθετηθεί με ξεκάθαρες κυρώσεις σε Ρώσους ολιγάρχες για τον πόλεμο στην Ουκρανία (στην οποία ωστόσο πουλάει drones), να προσθέσει μια παλιότερη δήλωση, του (πρώην) υπουργού Εμπορίου Νουρετίν Τζανικλί για τις μυστηριώδεις χρημάτων.<br /><br /><img height="281" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2022-09-18/bloomberg_turkey.jpg" width="640" /><br /><br />Τότε, μεσούσης της πολεμικής σύρραξης στη Συρία, το Ιράκ και τη Λιβύη, ο Τζανικλί έλεγε ότι το φαινόμενο εξηγείται από χρήματα τα οποία μετακινούνται από τη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια, βρίσκοντας “safe haven” στην Τουρκία. Γιατί να μη συμβαίνει το ίδιο και με τα υπό διωγμό κεφάλαια της ρωσικής οικονομικής ελίτ και των φίλων του Βλαντιμίρ Πούτιν;<br /><br />Το θέμα θίγουν δηκτικά πια τα μεγαλύτερα Μέσα Ενημέρωσης του κόσμου, όπως το Bloomberg, που φιλοξενεί εκτενές αφιέρωμα στο θέμα, ή οι Financial Times οι οποίοι, σε άρθρο με τον… διφορούμενο τίτλο “Who’s stuffing Turkey” (θα μπορούσε να μεταφραστεί ως και «ποιος βάζει τη γέμιση της γαλοπούλας»), κάνει έκκληση «αν τυγχάνει να εργάζεστε για Ρώσο ολιγάρχη που πρόσφατα μετακίνησε δισεκατομμύρια εκτός της Ρωσίας μέσω της Τουρκίας- ή αν είστε ο ίδιος ο ολιγάρχης- μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας».<br /><br />Εν κατακλείδι, οι σκοτεινές μετακινήσεις δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων (σε επίπεδα- ρεκόρ, από τότε που άρχισε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και με αυξητικές τάσεις ανάλογες της σκλήρυνσης των κυρώσεων της Δύσης στα ρωσικά συμφέροντα) εξυπηρετούν προς ώρας τον πρόεδρο Ερντογάν, ο οποίος αρέσκεται να φαντασιώνεται… νυχτερινές επισκέψεις. Όμως αυτό που ενδεχομένως να μην υπολογίζει είναι ότι, είτε με το φως της ημέρας, είτε με σκοτάδι, αυτός στον οποίο ανήκουν τα λεφτά, θα φυσήξει τη σφυρίχτρα, διατάζοντας τον βηματισμό (του)…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.protothema.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ποιος τροφοδοτεί κρυφά την Τουρκία με δισεκατομμύρια δολάρια;

Σε ποσά-ρεκόρ οι μυστηριώδεις εισροές χρημάτων στη γείτονα, έφτασαν τα 24,4 δισ. δολάρια στο 7μηνο. Οι υποψίες για «ξέπλυμα» από Ρώσους ολιγ...

Διαβάστε την συνέχεια