Οι λόγοι που ο Ερντογάν θα αυξήσει την πίεση αλλά θα καθυστερήσει τον πόλεμο - Η στάση των Γάλλων και των Αμερικανών.

<img border="0" height="369" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZrW0nWAQmjfSS0vnKo9FbmQe_8rNuQb8PgldUgRlW5VCzxpbEpEvkccZeCtqtZHLFugbjDzxutcBtDu2RMDRgc9qda05v1mXDuLbeaMFDlZEGarfWQgThqSolKaK988LHeznr5Oe3QTfFBATe-3xDAHi17Fsp_jKON073b12O5B1qkvhrnlSCfsRd/w742-h369/WarEasternMediterranean.jpg" width="742" /><div><br /></div><div>Όπως εξηγήσαμε οι τουρκικές εκλογές τον Ιούνιο του 2023 συνιστούν ορόσημο και βάσει αυτών θα καθοριστούν οι επόμενες κινήσεις του καθεστώτος Ερντογάν. Σημαντικό είναι να ξεκαθαρίσουμε εκ προοιμίου ότι το κρίσιμο ζήτημα ΔΕΝ είναι το ΑΝ η Τουρκία προβεί στο απονενοημένο αλλά το ΠΟΤΕ και υπό ΠΟΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ... Επίσης είναι ξεκάθαρο ότι στόχο θα αποτελέσουν νησιά (και βραχονησίδες) του Αν. Αιγαίου, τα οποία θα καταληφθούν με σκοπό να οικοδομηθεί το αφήγημα της Γαλάζιας Πατρίδας, με κάποια νομιμοφανή επίφαση, όπως για παράδειγμα την δήθεν υποχρέωση της Ελλάδα για αποστρατικοποίηση των συγκεκριμένων νησιών, την οποία υποτίθεται ότι καταπατάμε. Έγκριτοι αναλυτές προειδοποιούν εδώ και καιρό για αυτά τα σενάρια και ως εκ τούτου δεν πρέπει να εκπλαγούμε από το θράσος της επικείμενης τουρκικής εισβολής. <br /><br />Στο παρόν άρθρο αναλύονται οι λόγοι για τους οποίους εκτιμάται ότι οι επόμενες εβδομάδες και μήνες θα είναι καυτοί, με αποκορύφωμα όμως την άνοιξη του 2023: <br /><br />-Κατ' αρχήν, η παραπαίουσα τουρκική οικονομία έχει τεράστια ανάγκη τα έσοδα από τον τουρισμό. Ως εκ τούτου είναι αποδεκτή η ένταση με την Ελλάδα αλλά όχι ο πόλεμος κατά τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου. Οπότε η πιθανότητα να οδηγηθούμε σε σύρραξη αυτήν την περίοδο είναι μάλλον περιορισμένη.<br /><br />-Από την άλλη, η διατήρηση της έντασης για παρατεταμένο χρονικό διάστημα με παράλληλες προπαρασκευαστικές υβριδικές επιχειρήσεις (ψυχολογικές επιχειρήσεις, εργαλειοποίηση μεταναστευτικού και όχι μόνο) είναι θεμιτή και εξυπηρετεί διττό στόχο. Αποσκοπεί στο να κουράσει τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις (κατατριβή προσωπικού και εξοπλισμού) υπονομεύοντας σταδιακά το ηθικό αλλά και τις επιχειρησιακές τους ικανότητες. Παράλληλα στοχεύει στην καταρράκωση του ηθικού του ελληνικού λαού για την πιθανή επίτευξη συνθηκολόγησης υπό τους τουρκικούς όρους. Αυτή η στρατηγική όμως αγνοεί και παραβλέπει το ήθος και το σθένος των Ελλήνων οι οποίοι ιστορικά διέπρεψαν και εξέπληξαν στις δύσκολες στιγμές.<br /><br />-Η ψυχολογική προετοιμασία της τουρκικής κοινής γνώμης για την επικείμενη σύγκρουση είναι επίσης μια σχετικά χρονοβόρα διαδικασία και αποσκοπεί στο να συσπειρώσει και να κερδίσει την υποστήριξη στο εσωτερικό της Τουρκίας αυξάνοντας τα χαμηλά δημοσκοπικά ποσοστά του Ερντογάν. Δεν είναι απίθανο μάλιστα στη διαδικασία αυτή να κερδηθεί σημαντικό έδαφος έναντι των πολιτικών αντιπάλων του που ούτως ή άλλως τον παροτρύνουν να επιτεθεί στην Ελλάδα. Ο τουρκικός πολιτικός συρφετός καίτοι ετερόκλιτος, ξέρει να συσπειρώνεται εναντίων των εξωτερικών εχθρών, σε αντίθεση με τις ελληνικές πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες διατηρούν τις άκρως επικίνδυνες μικροκομματικές τους παρωπίδες. <br /><br />-Επιπροσθέτως, είναι πασίδηλο ότι για την επίτευξη των μαξιμαλιστικών/επεκτατικών στοχεύσεών της η Τουρκία, θέλει να αποφευχθεί πάση θυσία μία ευρείας κλίμακας (όχι σημειακή) θερμή σύγκρουση με την Ελλάδα. Εν τοιαύτη περιπτώσει τα όποια οφέλη που επιδιώκει να αποκομίσει θα εξανεμιστούν από το πολύ μεγαλύτερο κόστος, δεδομένης της ισχύος και των δυνατοτήτων των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων για συντριπτικά πλήγματα. Επιπλέον, εάν κάτι πάει στραβά για τους τούρκους σε μια διένεξη εντός του καλοκαιριού, θα αποτελέσει τη θρυαλλίδα για το καθεστώς Ερντογάν αλλά κυρίως για τον ίδιο, ο οποίος πιθανότατα θα χάσει την εξουσία  με ότι αυτό συνεπάγεται ακόμη και για την ίδια του την ζωή καθώς και αυτήν του στενού του οικογενειακού περιβάλλοντος. Αντιθέτως, εάν η κατάσταση εκτραχυνθεί λίγο πριν τις τουρκικές εκλογές, η χώρα θα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και θα υπάρχει η ευχέρεια ακόμα και για αναβολή τους επ' αόριστον. Οι ίδιοι οι τούρκοι αναλυτές εκτιμούν ότι ο Ερντογάν θα κηρύξει την χώρα σε κατάσταση "έκτακτης ανάγκης" πριν τις εκλογές.<br /><br />-Καθοριστικός παράγοντας για την επιλογή της χρονικής περιόδου σε μια τουρκική εισβολή θα είναι η διεξαγωγή πρόωρων εκλογών στην Ελλάδα, για τις οποίες υπάρχουν πληροφορίες ότι επίκεινται τον ερχόμενο Οκτώβριο. Οι επόμενες εκλογές είναι πιθανό να καταλήξουν σε βραχύβια συγκυβέρνηση η οποία πιθανότατα θα καταρρεύσει υπό το βάρος της διαφαινόμενης παγκόσμιας οικονομικής, επισιτιστικής και ενεργειακής κρίσης, οπότε θα οδηγηθούμε σε υπηρεσιακή κυβέρνηση (προεξάρχοντος προσώπου χωρίς πολιτικά βάρη, με έντονη παρουσία στον δημόσιο διάλογο, το οποίο θα έχει την υποστήριξη κυρίως της ενδοκομματικής αντιπολίτευσης του κυβερνώντος κόμματος) το αργότερο μέχρι τις αρχές του 2023. <br /><br />-Υπενθυμίζεται δε ότι, το 2023 συμπίπτουν οι τουρκικές εθνικές εκλογές με την συμπλήρωση των 100 χρόνων από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας και την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης την οποία ο Ερντογάν έχει ξεκαθαρίσει ότι θέλει να επαναδιαπραγματευτεί. Το ξήλωμα της Λωζάννης δύναται να συμπαρασύρει και τις προβλέψεις της Συνθήκης του Μοντρέ, γεγονός που θα έχει επιπτώσεις στο καθεστώς στα Δαρδανέλια/Βόσπορο και γνωρίζουμε εκ προοιμίου ποιά υπερδύναμη θα θιγεί άμεσα.<br /><br />Για όλους αυτούς τους λόγους και δεδομένου ότι οι Τούρκοι αρέσκονται πάντοτε στη σημειολογία, εκτιμάται ότι θα αυξηθεί η ένταση σε όλα τα επίπεδα με τις γνωστές μεθόδους (ακόμη και με προβοκάτσιες) και θα διατηρηθεί έτσι για κάποιο χρονικό διάστημα μέχρις ότου καταρρεύσουν τελείως οι διπλωματικές μας σχέσεις, επιρρίπτοντας εξ ολοκλήρου την ευθύνη στην Ελλάδα. Με τα σημερινά δεδομένα η πιθανότερη περίοδος για να οδηγηθούμε σε θερμή σύγκρουση εκτιμάται ότι θα είναι τον Μάρτιο-Απρίλιο του 2023 λίγους μήνες πριν τις τουρκικές προεδρικές εκλογές.<br /><br />Όσον αφορά στη στάση των συμμάχων και δη της Αμερικής, ο γερουσιαστής Ρ. Μενέντεζ, δήλωσε στις 11/06/2022 το αυτονόητο, ότι σε ενδεχόμενη διένεξη "μπορεί να παρέμβει ο Μπάιντεν αλλά τότε θα είναι αργά", ενώ πρόσθεσε κάτι πολύ ανησυχητικό, ότι δηλαδή "πρέπει να καταστήσουμε σαφές ποιος είναι ο επιτιθέμενος εδώ". Η δεύτερη τοποθέτηση οφείλει τουλάχιστον να μας προβληματίσει αφού γίνεται αντιληπτό το πόσο καλή δουλειά έχουν κάνει οι γείτονες στο να επικοινωνήσουν τις παράλογες θέσεις τους (συνεργεία του τουρκικού λόμπι στην Ουάσιγκτον) πείθοντας εν μέρει (ή τουλάχιστον θολώνοντας τα νερά σε βαθμό που οι σύμμαχοι να μην έχουν ξεκάθαρη εικόνα) ότι έχουν κάθε λόγο να συνεχίσουν την επιθετικότητα απέναντί μας. Ενώ εμείς βρισκόμαστε ακόμα στο στάδιο όπου πρέπει να εξηγήσουμε τα προφανή, ότι δηλαδή οι γείτονες είναι οι αναθεωρητές επιτιθέμενοι και εμείς οι αμυνόμενοι! Ότι δηλαδή η Τουρκία θα φέρει εξ ολοκλήρου την ευθύνη εάν κινηθεί εναντίον μας. «Ακόμη και το ξεκαθάρισμα ποια χώρα ήταν ο επιτιθέμενος και ποια το θύμα, θα μπορούσε να είναι αρκετά δύσκολο για να ξεκαθαριστεί» ανέφερε από το 2020(!) ο γνωστός αναλυτής Ted Galen Carpenter του αμερικανικού Cato Institute. Αυτή η διαπίστωση συνιστά ένα ακόμα καμπανάκι για την διπλωματικοπολιτική μας αδράνεια και αφέλεια συνάμα.<br /><br />Η δε αντίδραση της Γαλλίας (με την οποία έχουμε συνάψει αμυντική συμφωνία και υποχρεούται να συνδράμει σε περίπτωση που η Ελλάδα δεχτεί επίθεση επί της κυριαρχίας της), θα εξαρτηθεί από την διάρκεια της ελληνοτουρκικής διένεξης (εάν είναι ζήτημα ημερών, είναι πολύ αμφίβολο εάν η Γαλλία μπορέσει να συνδράμει αποτελεσματικά), αλλά κυρίως από το σθένος που θα επιδείξουμε έναντι των επιτιθέμενων επί του πεδίου. Κανείς δεν πρόκειται να πολεμήσει έναν δικό μας πόλεμο εάν δεν εμείς είμαστε διατεθειμένοι να αντεπιτεθούμε με ότι έχουμε και δεν έχουμε. <br /><br />Το κρίσιμο ερώτημα είναι, όταν η Άγκυρα ρίξει το γάντι, θα είμαστε προετοιμασμένοι να το σηκώσουμε αντανακλαστικά απελευθερώνοντας τους κανόνες εμπλοκής, ή θα αφήσουμε να παρεμβληθούν υπονομευτικά τηλεφωνήματα με πρωτεύουσες του Δυτικού κόσμου; Και όσον αφορά στην παραφιλολογία για τα νέα εξοπλιστικά μας τα οποία σύμφωνα με κάποιους όψιμους τουρκοφάγους είναι αρκετά για να αποτρέψουν την Τουρκία, διευκρινίζεται ότι επί του παρόντος διαθέτουμε μόνο επιπλέον 6 Rafale με τα οποία οι χειριστές τους κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να εξοικειωθούν. Όσα όπλα όμως κι αν έχουμε διαθέσιμα στη φαρέτρα μας είναι σχεδόν άχρηστα εάν απουσιάζει η βούληση/αποφασιστικότητα για τη χρήση τους, και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο εχθρός μας.<br /><br /><a href="http://i-epikaira.blogspot.com">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι λόγοι που ο Ερντογάν θα αυξήσει την πίεση αλλά θα καθυστερήσει τον πόλεμο - Η στάση των Γάλλων και των Αμερικανών.

Όπως εξηγήσαμε οι τουρκικές εκλογές τον Ιούνιο του 2023 συνιστούν ορόσημο και βάσει αυτών θα καθοριστούν οι επόμενες κινήσεις του καθεστώτος...

Διαβάστε την συνέχεια

Στην Τουρκία ο Ερντογάν διορίζει και παύει μουφτήδες κατά το δοκούν: Στην Ελλάδα θέλει να εκλέγονται.

<img height="396" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/06/210604223313_ERDOGAN-TZAMI87-1024x748.jpg" width="757" /><br /><br />Μια ακόμη απάντηση στα έωλα επιχειρήματα και τα ψεύδη της Τουρκικής προπαγάνδας αποτελεί η είδηση ότι με Προεδρικό Διάταγμα που δημοσιεύθηκε στην τουρκική εφημερίδα της κυβερνήσεως πριν από μερικές ημέρες (7 Ιουνίου 2022) διορίσθηκαν 3 Μουφτήδες, μετατέθηκαν άλλοι 7 και παύτηκε από τα καθήκοντα του ένας.<br /><br />Διπλωματικές πηγές:<br /><br />Σχολιάζοντας την είδηση διπλωματικές πηγές ανέφεραν ότι «το ενδιαφέρον μας συγκρατεί το γεγονός ότι στην Τουρκία, οι Μουφτήδες είναι δημόσιοι υπάλληλοι της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων (Diyanet), η οποία είναι κρατική υπηρεσία.<br /><br />Τούρκοι αξιωματούχοι έχουν επανειλημμένα ασκήσει κριτική στην χώρα μας περί δήθεν παραβίασης των θρησκευτικών δικαιωμάτων της Μουσουλμανικής Μειονότητας στη Θράκη, ζητώντας την εκλογή των Μουφτήδων και όχι τον διορισμό τους, όπως ισχύει μέχρι σήμερα.<br /><br />Αυτό που αποσιωπάται επιμελώς από την τουρκική πλευρά είναι ότι η ίδια πρακτική (διορισμός Μουφτήδων) ακολουθείται στην Τουρκία, κάτι που αν μη τι άλλο υποδηλώνει τον υποκριτικό χαρακτήρα της κριτικής εναντίον της χώρας μας.»<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στην Τουρκία ο Ερντογάν διορίζει και παύει μουφτήδες κατά το δοκούν: Στην Ελλάδα θέλει να εκλέγονται.

Μια ακόμη απάντηση στα έωλα επιχειρήματα και τα ψεύδη της Τουρκικής προπαγάνδας αποτελεί η είδηση ότι με Προεδρικό Διάταγμα που δημοσιεύθηκε...

Διαβάστε την συνέχεια

Τούρκος αναλυτής για τα Ίμια: Ποτέ Έλληνας δεν κατέβασε τουρκική σημαία-152 νησιά/νησίδες/βράχοι ανήκουν στην Τουρκία.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-06/cihat-yayc%C4%B1-haberturk-1.jpg?itok=tDt6jxNG" width="732" /><br /><br />Προδότης ο πρώην πρόξενος που είπε: «Τα νησιά ανήκουν στην Ελλάδα»<br /><br />ΟCihat Yaycı ξαναχτύπησε!<br /><br />Και εν μέσω παράνοιας ή απλής άνοιας δήλωσε: <br /><br />Μην πείτε μόνο 18 νησιά, υπάρχουν 152 νησιά/νησίδες/βράχοι που ανήκουν στην Τουρκία!<br /><br />Ο απόστρατος υποναύαρχος Cihat Yaycı, ο οποίος είπε ότι υπάρχουν 152 νησιά/νησίδες/βράχοι που δεν έχουν καταγεγραμμένη μεταφορά τους στην Ελλάδα στα κείμενα της διεθνούς συμφωνίας, αντέδρασε σε όσους μιλούν για «18 νησιά».<br /><br />Υπενθυμίζεται πως απόστρατος ναύαρχος Cihat Yaycı, δήλωσε ότι η Ελλάδα ετοίμασε ένα σχέδιο 3 σταδίων το 2017 για να της επιτρέψει «να εισβάλει στο Αιγαίο», πρόσθεσε δε ότι οι 16 χάρτες που παρουσίασε η Αθήνα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ είναι μέρος αυτού του έργου. Ο Yaycı είπε, «ενάντια σε αυτό το σχέδιο, η Τουρκία πρέπει να εξηγήσει το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας στον κόσμο». O υποναύαρχος Cihat Yaycı, ένας από τους πρωτοπόρους του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας», είπε χαρακτηριστικά σύμφωνα με την Yeni Safak ότι «οι 16 χάρτες που έστειλε η Αθήνα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ για να διαμαρτυρηθεί για την Τουρκία είναι μέρος του σχεδίου 3 σταδίων της Ελλάδας για εισβολή στο Αιγαίο». <br /><br />Σήμερα λοιπόν επανήλθε λέγοντας ότι μετά την κρίση στα Ίμια, ο Διοικητής των Ναυτικών Δυνάμεων Güven Erkaya έδωσε εντολή να ερευνηθούν τα κομμάτια γης στο Αιγαίο που δεν μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα και ότι μετά από 2 χρόνια εργασίας, οι ομάδες εντόπισαν 152 νησιά / νησίδες / βράχοι.<br /><br />Ισχυριζόμενος ότι η Αθήνα διεκδικεί δικαιώματα σε αυτά τα νησιά, τα οποία δεν έχουν κανένα αρχείο μεταφοράς τους στην Ελλάδα σε διεθνείς συμφωνίες και επομένως ανήκουν στην Τουρκία, ο Yaycı μίλησε στις οθόνες της τηλεόρασης HaberTürk:<br /><br />«Το λένε όλοι, ας το υπογραμμίσουμε μια φορά: Κύριε, «20 νησιά μας έχουν καταληφθεί». Από πότε; Από το 2004... 16, 18, 14 τέτοια νούμερα ως προς τον αριθμό των νησιών κυκλοφορούν. Τώρα ήμουν σε υπηρεσία εκείνη την ώρα. Κανένα κράτος δεν έχει την πολυτέλεια να κατεβάσει από κάπου την τουρκική σημαία. Κάποιος θα κατεβάσει από κάπου την τουρκική σημαία και θα υψώσει εκεί την ελληνική σημαία! Η ιστορία της Δημοκρατίας της Τουρκίας δεν έχει ακόμη καταγράψει τέτοια περίπτωση. Ο κόσμος δεν πρέπει να εμπιστεύεται τέτοια πράγματα. Αυτά δεν πρέπει να μετατραπούν στην εσωτερική πολιτική. Καμία σημαία δεν κατέβηκε από κανέναν από τους άντρες μας με την τουρκική σημαία. Το θέμα δεν είναι 18 ή 20 νησιά… αυτό το τεύχος ξεκινά από το 1913. Από το 1913 έως σήμερα, μετά την κρίση του Kardak (Ίμια) το 1996, οι κρατικές αρχές έδωσαν οδηγίες. Ο Güven Erkaya ήταν επικεφαλής αυτής της εντολής. Σε μια ομάδα 35 ατόμων είπαν, "Ποια νησιά δεν έχουν παραχωρηθεί στην Ελλάδα, ας το ερευνήσουμε αυτό. Ποιος ξέρει πόσα υπάρχουν σαν αυτό το Kardak".<br /><br /><br />Ο Şükrü Kaya, ο βουλευτής του Menteşe, όρισε τα νησιά αυτά να εντοπιστούν το 1936. Επειδή ήταν εξοικειωμένος με τις διαπραγματεύσεις της Λωζάνης, γνώριζε επίσης τι συζητούνταν εκεί. Λέει: «Έχουμε πολλούς άντρες εδώ». Και βάζει σημαίες στα νησιά, βάζει ταμπέλες, βάζει τους χωροφύλακες, αφού είναι και υπουργός Εσωτερικών... Αλλά μετά κάπως ξεχνιέται. Μέχρι το 1996 δηλαδή.<br /><br />Η έρευνα, που ξεκίνησε το 1996, ολοκληρώθηκε το 1998 μετά από 2 χρόνια εργασίας και εντοπίστηκαν 152 ομάδες νησιών/νησίδων/βραχών. Δεν υπάρχει καμία αναφορά στο διεθνές δίκαιο ότι αυτά μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα. Εφόσον δεν μεταβιβάστηκαν με συμφωνία, παραμένουν σε εμάς. Το 1998, ο τότε πρόεδρος, ο αείμνηστος Süleyman Demirel, αναφέρει: «Τόσα νησιά/νησίδες/βράχοι δεν έχουν παραδοθεί στην Ελλάδα. Αυτό το θέμα είναι σημαντικό». Αλλά για κάποιο λόγο, τα ονόματα 152 νησιών/νησίδων/βράχων δεν αποκαλύπτονται. Αν δεν ανακοινωθεί, η Ελλάδα σφυρίζει αδιάφορα εκεί. Και τότε η Ελλάδα λέει ότι αυτό είναι δικό μας...»<div><br />Για Μητσοτάκη <br /><br />Ο Τούρκος απόστρατος σχολίασε και την παρουσία Μητσοτάκη στο Κογκρέσο και τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. "Η διοίκηση της Αθήνας θέλει αμερικανικά στρατεύματα εναντίον της Τουρκίας. Στην επόμενη δήλωσή τους έδωσαν το μήνυμα: "Δεν είμαστε οι μόνοι πια εδώ. Αν επιτεθείς, θα συναντήσεις Αμερικανούς στρατιώτες". Λες και η Τουρκία είχε επιθετική στάση", είπε. <br /><br />Ο Cihat Yaycı αντέδρασε και με τους διπλωμάτες που είπαν πως «Τα νησιά ανήκουν στην Ελλάδα» σε μια εκπομπή που συμμετείχε στο Beyaz TV και χαρακτήρισε τη δράση ως «προδοσία».<br /><br />"Το ονομάζω προδοσία. Ήρθαν και εκπροσώπησαν τη Δημοκρατία της Τουρκίας στο εξωτερικό. Ντροπή τους. Το αναφέρω στη συνείδηση ​​αυτού του έθνους. Κλαίμε μέρες στην ελληνική τηλεόραση. Τρεις είναι οι πρεσβευτές που κάνουν αυτές τις δηλώσεις. ήταν πρεσβευτές στο κράτος." Ο Yaycı είπε:<br /><br />"Αυτό είναι προδοσία. Πώς γίνεται που δεν τους αφαιρούν τις πρεσβείες. Αυτό είναι ελευθερία σκέψης; Αν πει κάτι τέτοιο ένας πρέσβης στην Ελλάδα, δείτε τι θα τους γίνει. Δεν έχει τουρκικό αίμα; Τους κάνει ο Ατατούρκ... Ποιανού πρεσβευτές έγιναν;".</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τούρκος αναλυτής για τα Ίμια: Ποτέ Έλληνας δεν κατέβασε τουρκική σημαία-152 νησιά/νησίδες/βράχοι ανήκουν στην Τουρκία.

Προδότης ο πρώην πρόξενος που είπε: «Τα νησιά ανήκουν στην Ελλάδα» ΟCihat Yaycı ξαναχτύπησε! Και εν μέσω παράνοιας ή απλής άνοιας δήλωσε: Μη...

Διαβάστε την συνέχεια

Πανηγυρίζουν οι Τούρκοι για την γραμμή του ΕΛΙΑΜΕΠ: Φάνηκε πλέον ο στομαχόπονος του γείτονα.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-06/____________-____________-______________-____________3.jpg?itok=gQ2GPi00" width="755" /><br /><br />Ο πραγματικός φόβος της Ελλάδας, που χρησιμοποιεί ταραχή και δημαγωγία σε κάθε τραπέζι όπου κάθεται η Τουρκία για να σφετεριστεί τα νόμιμα δικαιώματά της στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, αποκαλύφθηκε, ισχυρίζονται οι Τούρκοι.<br /><br />Τουρκικά ΜΜΕ με άρθρα τιτλοφορούμενα όπως "Φάνηκε πλέον ο στομαχόπονος του γείτονα" κάνουν εκτενή αναφορά του στην έκθεση του πρώην συμβούλου εθνικής ασφάλειας του πρωθυπουργού Αλεξανδρή Διακόπουλου «Η Τουρκία επιδιώκει στρατηγική αυτονομία» και ισχυρίζονται πως αυτή η νευρικότητα της χώρα μας είναι που δήθεν εξηγεί τις τελευταίες προκλήσεις της Αθήνας. <br /><br />"Ο πραγματικός φόβος της Ελλάδας, που χρησιμοποιεί ταραχή και δημαγωγία σε κάθε τραπέζι όπου κάθεται η Τουρκία για να σφετεριστεί τα νόμιμα δικαιώματά της στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, αποκαλύφθηκε" αναφέρεται συγκεκριμένα.<br /><br />Σύμφωνα με τη Yeni Şafak: <br /><br />Στην έκθεση με τίτλο «Η Τουρκία σε αναζήτηση στρατηγικής αυτονομίας», που γράφτηκε από τους απόστρατους ναύαρχους Αλεξανδρή Διακόπουλο και Νίκο Στουρνάρα, ο οποίος υπηρέτησε ως σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, Έλληνες στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες περιγράφουν την αυξανόμενη ισχύ της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο και γιατί πρέπει να ανησυχεί η Ελλα΄δα. Στην αρχή του άρθρου, τονίστηκε ότι το 25% του διεθνούς θαλάσσιου εμπορίου της Ανατολικής Μεσογείου βρίσκεται στη οδό διαμετακόμισης και ότι η δύναμη που κυριαρχεί στην περιοχή αυτή θα είναι μια από τις κορυφαίες χώρες στον κόσμο. Στη μελέτη, η οποία τόνισε ότι οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις αύξησαν τις δυνατότητές τους αναπτύσσοντας εθνικά όπλα, συμπεριλήφθηκαν εκφράσεις: «Η Άγκυρα προσπαθεί να καλύψει το κενό εξουσίας και να κυριαρχήσει στους διεθνείς εμπορικούς δρόμους».<br />ΘΑ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΣΤΟΥΣ ΘΑΛΑΣΣΙΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ<br /><br />Στη μελέτη αναφέρθηκε ότι «η Άγκυρα, μέσω του δόγματος της Γαλάζιας Πατρίδας, προσπαθεί να κυριαρχήσει στην Ανατολική Μεσόγειο, που είναι το υποχρεωτικό σημείο διέλευσης των εμπορικών οδών που συνδέουν την Ευρώπη με τον Ινδικό Ωκεανό και κατά συνέπεια τις αγορές της Νοτιοανατολικής Ασίας». Δηλώνοντας ότι ανησυχούν για τη βραχυπρόθεσμη μετατροπή της Τουρκίας σε διεθνή δύναμη, οι Έλληνες ειδικοί δήλωσαν ότι «η Τουρκία θα ελέγχει τους θαλάσσιους δρόμους από τη Μαύρη Θάλασσα και τη Διώρυγα του Σουέζ προς την Κεντρική Μεσόγειο και θα ελέγχει τις κύριες ανατολικές οδούς διέλευσης προς την Ευρώπη και θα γίνει μια αδιαμφισβήτητη διαπεριφερειακή δύναμη. Οι Έλληνες ειδικοί, στοχεύοντας τη συμφωνία ΑΟΖ που υπογράφηκε με τη Λιβύη, είπαν ότι «Χρησιμοποιώντας αυτή τη συμφωνία στο πλαίσιο του δόγματος της Γαλάζιας Πατρίδας, η Τουρκία έχει δύναμη όχι μόνο στο Αιγαίο ή στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και στην Κεντρική Μεσόγειο».<br /><br /> -Στο άρθρο, που ονομαζόταν «κατέφυγε στη χρήση «σκληρής δύναμης» για να διεκδικήσει περιφερειακή ηγεμονία στο κενό εξουσίας στην Ανατολική Μεσόγειο, επισημάνθηκε ότι η Τουρκία εμπλέκεται σε όλα τα περιφερειακά ζητήματα. Επισημαίνοντας ότι το όραμα της Γαλάζιας Πατρίδας έχει διηπειρωτικό φακό, οι ειδικοί τόνισαν ότι «η Τουρκία δραστηριοποιείται στη Μεσόγειο για να ανακτήσει την εμπορική και θαλάσσια δύναμη που κάποτε κατείχαν οι Οθωμανοί».<br /><br />-Στην έκθεση, η μεταβαλλόμενη σχέση της Τουρκίας με τη Δύση ορίζεται ως «ισότιμη διαπραγμάτευση». <br /><br />-Στην έκθεση έθιξαν επίσης την πολιτική της Άγκυρας στην Αφρική, αναφέροντας πως αντικατοπτρίζει την αντιαποικιακή της στάση στην απελευθέρωση των αφρικανικών χωρών από τη Δύση, ενώ στην πρώτη γραμμή προβάλλει το Ισλάμ. Στοχεύει να είναι η εισερχόμενη δύναμη. Τονίζοντας ότι η Τουρκία έχει κάνει κινήσεις για να υποστηρίξει τους δεσμούς της με τον μουσουλμανικό κόσμο, οι ειδικοί σημείωσαν ότι η μετα-αποικιακή ρητορική του Ερντογάν είχε επιρροή στην Αφρική και βοήθησε στην αύξηση της επιρροής της Τουρκίας στις χώρες της ηπείρου με μουσουλμανική πλειοψηφία. Επισημάνθηκε ότι η Τουρκία υποστηρίζει την εκπαίδευση ως επιτυχημένο εργαλείο «ήπιας δύναμης» στην Αφρική και εκπαιδεύει μια νέα γενιά μουσουλμάνων.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πανηγυρίζουν οι Τούρκοι για την γραμμή του ΕΛΙΑΜΕΠ: Φάνηκε πλέον ο στομαχόπονος του γείτονα.

Ο πραγματικός φόβος της Ελλάδας, που χρησιμοποιεί ταραχή και δημαγωγία σε κάθε τραπέζι όπου κάθεται η Τουρκία για να σφετεριστεί τα νόμιμα δ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκικοί ισχυρισμοί και Διεθνές Δίκαιο στην Ανατολική Μεσόγειο.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/06/tiua8.jpg" /><br /><br /><b>Αναστασάκης Ιωάννης</b><br />Ανατολικά της Κρήτης οι ΑΟΖ Ελλάδας και Τουρκίας ορίζονται από τα εξωτερικά όρια των χωρικών υδάτων της Κρήτης, Κάσου, Καρπάθου, Ρόδου, συστάδας Καστελλόριζου, καθώς και της τουρκικής ακτής. Η περιοχή αυτή, που είχε μείνει στο απυρόβλητο στις δεκαετίες 1970 και 1980, τις τελευταίες δεκαετίες είναι στο κέντρο του τουρκικού ενδιαφέροντος. Αυτό προκλήθηκε αφενός από το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδας-Κύπρου, καθώς και από τις πολυμερείς συνεργασίες στην Ανατολική Μεσόγειο με αφορμή την οικονομική εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και τη μεταφορά τους στην Ευρώπη, καθώς επίσης και την μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας.<br /><br />Στον γεωγραφικό αυτό τομέα, οι ισχυρισμοί της Τουρκίας, συνοπτικά, έχουν ως κατωτέρω: Το σύμπλεγμα Καστελλόριζου απέχει ελάχιστα από την τουρκική ακτή ενώ πολύ από τον κορμό της Ελλάδας. Επομένως –σύμφωνα με την άποψη της Άγκυρας– το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου δεν πρέπει να έχει ούτε χωρικά ύδατα, ούτε ΑΟΖ. Η Τουρκία παραβλέπει ότι όλα τα νησιά έχουν και χωρικά ύδατα και ΑΟΖ, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Το γεγονός ότι το Καστελλόριζο απέχει 60 μίλια από τη Ρόδο λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από τα Διεθνή Δικαστήρια.<br /><br />Το τουρκολυβικό μνημόνιο είναι το αποκορύφωμα σειράς παράνομων ενεργειών της Τουρκίας που ξεκίνησε από την αμφισβήτηση της κυπριακής ΑΟΖ. Η Τουρκία ισχυρίζεται ότι προς τα Δυτικά της Μεγαλονήσου η κυπριακή ΑΟΖ είναι τουρκική ΑΟΖ που φθάνει μέχρι τα χωρικά ύδατα της Κύπρου. Στην περιοχή εκείνη η Τουρκία επεξέτεινε μονομερώς την διεκδικούμενη από αυτήν ΑΟΖ σε δύο φάσεις, χωρίς την σύμφωνη γνώμη του όμορου κράτους, όπως προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο. Η στρατικοποίηση από την Τουρκία διεκδικούμενης ΑΟΖ θεωρείται παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου που λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από τα Διεθνή Δικαστήρια.<br /><br />Στη συμφωνία για τη δημιουργία της μεταβατικής κυβέρνησης στη Λιβύη, προβλέπεται ότι η κυβέρνηση αυτή δεν έχει το δικαίωμα να υπογράφει διεθνείς δεσμευτικές συμφωνίες χωρίς την ψήφιση από τη λιβυκή Βουλή. Παραβλέποντας αυτή την υποχρέωση Άγκυρα και Τρίπολη υπέγραψαν το τουρκολιβυκό μνημόνιο, ενώ η Βουλή της Λιβύης το έχει καταγγείλει στον ΟΗΕ ως παράνομο. Το γεγονός αυτό δεν είναι δυνατόν να περάσει απαρατήρητο ενώπιον Διεθνούς Δικαστηρίου.<br />Τουρκία και UNCLOS<br /><br />Η ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ σταμάτησε στον μεσημβρινό που διατρέχει την Ρόδο, προφανώς σε αναμονή εφαρμογής της ρήτρας αναλογικότητας, όταν συμφωνηθούν οι ΑΟΖ Ελλάδας και Τουρκίας. Ο χάρτης που σχεδιάστηκε από ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου της Σεβίλλης και είναι γνωστός ως “Sevilla map” εμφανίζει το μέγιστο που θα μπορούσε να λάβει η χώρα μας σε ΑΟΖ, με πλήρη επήρεια των νήσων. Αυτό βέβαια προϋποθέτει τη σύμφωνη γνώμη του όμορου κράτους, γεγονός που δεν ισχύει στην περίπτωση της Τουρκίας. Επίσης στον χάρτη αυτό δεν έχει υπολογιστεί η ρήτρα αναλογικότητας που είναι βέβαιο ότι θα συνεκτιμηθεί από ένα Διεθνές Δικαστήριο.<br /><br />Τούρκος εμπειρογνώμονας που συμμετείχε την δεκαετία του 1980 στις διεργασίες για την αποδοχή της UNCLOS, δήλωσε σε Διεθνές Συνέδριο που συμμετείχα, ότι η Τουρκία δεν υπέγραψε τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, διότι είχε μελετηθεί και δεν εξυπηρετούσε τα τουρκικά συμφέροντα. Για τον λόγο αυτό, από την Άγκυρα ήταν μονόδρομος να προχωρήσει στο Casus Belli, με σκοπό να περιορίσει τις “απώλειες” σε θαλάσσιες ζώνες στο Αιγαίο στην περίπτωση που η Ελλάδα αποφάσιζε να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια. Η απειλή πολέμου και όχι η προσφυγή σε Διεθνές Όργανο επίλυσης διακρατικών διαφορών, είναι σοβαρό παράπτωμα που λαμβάνεται υπόψη από Διεθνές Δικαστήριο.<br /><br />Ο ίδιος εμπειρογνώμονας ανέφερε επίσης ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε να αποδεχθεί την UNCLOS (Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας) ως έχει, διότι στα άρθρα που αναφέρονται στις περιπτώσεις Αρχιπελάγους δεν περιλαμβάνει τα νησιά του Αιγαίου, παρά το γεγονός ότι ο όρος Archipelago πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε από τους Ενετούς για να περιγράψει το Αιγαίο. Η περιγραφή στην UNCLOS, που δεν δίνει στο Αιγαίο τον χαρακτηρισμό του Αρχιπελάγους, επιτρέπει στην Τουρκία να επικαλείται το ειδικό καθεστώς της “περίκλειστης θάλασσας” και του “ειδικού καθεστώτος” για τα νησιά. Εκτιμάται ότι αυτό είναι αδύναμο τουρκικό επιχείρημα.<br /><br />Στα άρθρα της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923 (για παράδειγμα στο άρθρο 12, τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου αναφέρονται ως: «Ελληνικά νησιά της Ανατολικής Μεσογείου». Θεσμικά λοιπόν και με βάση τη Συνθήκη που καθόρισε τα σύνορα στην περιοχή, το Αιγαίο είναι μέρος της Ανατολικής Μεσογείου. Είναι επομένως σαφές ότι οποιαδήποτε αναφορά στην γεωγραφική περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, περιλαμβάνει και το Αιγαίο Πέλαγος.<br /><br />Εξετάζοντας τις ελληνοτουρκικές διαφορές στον καθορισμό των Διεθνών Υδάτων και τον διαμοιρασμό τους σε ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο, διαπιστώνεται –όπως θα επεξηγηθεί στη συνέχεια– ότι διακρίνονται τρεις γεωγραφικοί τομείς με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά όσον αφορά τον καθορισμό των ΑΟΖ. Αυτοί οι γεωγραφικοί τομείς είναι: το Βόρειο Αιγαίο, το νότιο Αιγαίο και η περιοχή ανατολικά της Κρήτης.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκικοί ισχυρισμοί και Διεθνές Δίκαιο στην Ανατολική Μεσόγειο.

Αναστασάκης Ιωάννης Ανατολικά της Κρήτης οι ΑΟΖ Ελλάδας και Τουρκίας ορίζονται από τα εξωτερικά όρια των χωρικών υδάτων της Κρήτης, Κάσου, Κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πόσο θα διαρκέσει ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος; Καταλύτης για ένα νέο ΝΑΤΟ;

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/06/NATO-kai-NEO-NATO.jpg" /><br /><br /><b>Γρίβας Κώστας</b><br />Η κυρίαρχη αντίληψη στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, σε πολλούς αναλυτές στρατηγικών θεμάτων και στην κοινή γνώμη είναι πως αν τυχόν προκύψει ελληνοτουρκικός πόλεμος αυτός θα κρατήσει το πολύ μερικές μέρες –αν όχι μερικές ώρες. Και αναφέρομαι στην “κανονική” και πλήρη πολεμική αναμέτρηση μεταξύ των δύο χωρών κι όχι στο περιβόητο “θερμό επεισόδιο”, μια ασαφή, ακαθόριστη και εν τέλει επικίνδυνα παραπλανητική έννοια, που αποτελεί ελληνικό εφεύρημα.<br /><br />Η πίστη στη “νομοτελειακά” μικρή διάρκεια μιας ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης, εδράζεται στις σχεδόν μεταφυσικές ικανότητες που αποδίδονται από το ελληνικό πολιτικό σύστημα και τους διαμορφωτές γνώμης στις ικανότητες του ΝΑΤΟ γενικώς και των ΗΠΑ ειδικότερα, να ελέγξουν τα τεκταινόμενα στο ελληνοτουρκικό σύστημα. Αυτό όμως δεν ισχύει. Στην πραγματικότητα, ακριβώς επειδή και οι δύο χώρες είναι μέλη του ΝΑΤΟ, πολύ λίγα πράγματα μπορεί να κάνει Δύση για να σταματήσει μια πολεμική αναμέτρηση μεταξύ τους αν αυτές, ή μία εξ αυτών είναι αποφασισμένη να συνεχίσει.<br /><br />Ακόμη, όμως, κι αν αυτό δεν ίσχυε, ίσως θα πρέπει να αρχίσουμε να βλέπουμε με σκεπτικισμό το επιχείρημα ότι το ΝΑΤΟ με τίποτα δεν θα ήθελε μια πολεμική αναμέτρηση στους κόλπους του, ειδικά αυτήν την περίοδο που βρίσκεται σε εξέλιξη ο πόλεμος στην Ουκρανία. Κι αυτό, επειδή ο κόσμος αλλάζει και πιθανώς κάποια κέντρα εξουσίας στη Δύση να θέλουν ακριβώς αυτήν την εποχή τον “θάνατο” του σημερινού ΝΑΤΟ, για να γεννηθεί στη θέση του ένα ισχυρότερο. Και πιθανώς οι ωδίνες του τοκετού ενός νέου ΝΑΤΟ να είναι ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος.<br /><br />Είναι γεγονός ότι, υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα ήταν καταστροφική για τη συνοχή του ΝΑΤΟ μια πολεμική αναμέτρηση στους κόλπους του. Όμως, οι συνθήκες δεν είναι φυσιολογικές. Κι αυτό γιατί το σημερινό ΝΑΤΟ αποτελεί έναν αναχρονισμό. Όπως ο γράφων έχει υποστηρίξει σε προηγούμενα κείμενα, η επέκταση της Συμμαχίας δεν προέκυψε ως απόρροια στρατηγικών σχεδιασμών με σκοπό την ενίσχυση των μαχητικών και αποτρεπτικών ικανοτήτων έναντι της Ρωσίας. Προέκυψε ως αποτέλεσμα ιδεοληψιών περί του “Τέλους της Ιστορίας”, που υποτίθεται ότι επήλθε μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.<br /><br />Έτσι, το ΝΑΤΟ επεκτάθηκε ανεξέλεγκτα για να επισημοποιηθεί η κυριαρχία της “δημοκρατίας” με αποτέλεσμα να εισέλθουν στους κόλπους του χώρες που ελάχιστα έως καθόλου αύξησαν τις μαχητικές του ικανότητες, όπως είναι η Αλβανία, η Σλοβενία ή το Μαυροβούνιο, ή ακόμη χειρότερο δημιούργησαν τρωτά σημεία, όπως είναι οι Βαλτικές Δημοκρατίες. Το χειρότερο όμως είναι ότι προέκυψε μια “πληθωριστική” δομή πολλών μελών, με διαφορετικές γεωπολιτικές ατζέντες και ελάχιστη συνοχή μεταξύ τους.<br /><br />Το ΝΑΤΟ στο νέο Ψυχρό Πόλεμο<br /><br />Αυτό καθιστά πολύ δύσκολη τη συλλογική λήψη αποφάσεων, πολλώ δε μάλλον τη στιγμή που αυτή βασίζεται στην αρχή της ομοφωνίας. Για να μην μιλήσουμε για το ιδιαίτερο πρόβλημα της Τουρκίας, που παραμένει μέσα στο ΝΑΤΟ ακριβώς για να διαπραγματεύεται τη σχέση της με τη Ρωσία και τις άλλες μεγάλες ευρασιατικές δυνάμεις. Αυτή, όμως, η κατάσταση είναι επικίνδυνο να συνεχιστεί ενόψει του νέου μεγάλου γεωπολιτικού ανταγωνισμού μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, τις αρχές του οποίου ζούμε σήμερα. Ενός ανταγωνισμού που ενδέχεται να έχει πολύ πιο επικίνδυνα στοιχεία σε σχέση με τον παλιό Ψυχρό Πόλεμο, ιδιαίτερα όσον αφορά το θέμα της πυρηνικής ισχύος.<br /><br />Με άλλα λόγια, το σημερινό ΝΑΤΟ είναι ένας αναχρονισμός και πρέπει να εκσυγχρονιστεί. Πρέπει να σπάσει για να ξαναφτιαχτεί. Και ο καλύτερος τρόπος για γίνει κάτι τέτοιο είναι ένας πόλεμος στο εσωτερικό του. Και ας μην βιαστεί κανείς να πει ότι ειδικά αυτήν τη στιγμή, που μαίνεται ο πόλεμος στον Ουκρανία, θα ήταν η χειρότερη εποχή να συμβεί κάτι τέτοιο.<br /><br />Στην πραγματικότητα, ακριβώς γιατί η Ρωσία είναι μπλεγμένη σε έναν αιματηρό πόλεμο φθοράς στην Ουκρανία, μάλλον ελάχιστη έως καθόλου διάθεση θα είχε να εμπλακεί σε άλλα σημεία του ορίζοντα έως ότου τελείωνε το ζήτημα εκεί. Αντιθέτως, ένα μικρό τάιμ-άουτ της λειτουργίας του ΝΑΤΟ, εξαιτίας ενός πολέμου στο εσωτερικό του, θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως ένας προσωρινός απομειωτής της έντασης μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, αφήνοντας και στις δύο πλευρές τον αναγκαίο χρόνο και άνεση για να προετοιμαστούν για τις επόμενες κινήσεις τους.<br /><br />Άρα λοιπόν, ένας πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, αυτήν ακριβώς την περίοδο, πιθανώς να προσφέρει τη δυνατότητα στις ΗΠΑ να εκσυγχρονίσουν τη νατοϊκή δομή και να τη φέρουν στα μέτρα του νέου Ψυχρού Πολέμου. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο στην (απίθανη αλλά όχι αδύνατη) περίπτωση που η Δύση θελήσει να εκδιώξει την Τουρκία από τη Συμμαχία, θεωρώντας την πλέον χαμένη υπόθεση.<br /><br />Δεν ισχυρίζομαι βέβαια ότι κάτι τέτοιο αποτελεί κάποιο σχέδιο από πλευράς των ΗΠΑ ή οποιουδήποτε άλλου. Στην πραγματικότητα, όντως ένας ενδονατοϊκός πόλεμος θα προκαλούσε πανικό. Όμως, οι σκέψεις αυτές γίνονται σε πολλά δυτικά κέντρα, τα οποία νέο ΝΑΤΟ παρόμοια περίπτωση θα προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση, ή έστω να προσαρμοστούν σε αυτήν και πιθανώς να μην έβαζαν το 100% των δυνάμεών τους στην προσπάθεια να σταματήσει αυτός ο πόλεμος.<br /><br /><div>Παρατεταμένος πόλεμος<br /><br />Γενικότερα, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως πάρα πολύ πόλεμοι, ιδιαίτερα στον 20ο αιώνα, ξεκίνησαν για να είναι σύντομοι και ολίσθησαν σε παρατεταμένες συγκρούσεις. Και μάλιστα σε πείσμα αρχικών προβλέψεων ότι ήταν αδύνατον να συμβεί κάτι τέτοιο γιατί οι εμπλεκόμενοι, υποτίθεται, ότι δεν είχαν τις οικονομικές δυνατότητες, δεν είχαν όπλα κλπ. Άλλωστε, το τελευταίο παράδειγμα του πολέμου στην Ουκρανία, αν μη τι άλλο, θα πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις.<br /><br />Άρα, στη νοητική, ψυχολογική αλλά και πρακτική προετοιμασία που οφείλει να κάνει η Ελλάδα ενόψει ενός πιθανού πολέμου με την Τουρκία πρέπει να περιλαμβάνεται και το ενδεχόμενο ενός παρατεταμένου, ή εν πάση περιπτώσει, μη “στιγμιαίου” πολέμου. Θα πρέπει να ξεφύγουμε από τη μεταφυσική πίστη ότι τυχόν ελληνοτουρκικός πόλεμος θα είναι αξιωματικά ένας πολύ σύντομος πόλεμος, επειδή “ανώτερες δυνάμεις” θα τον σταματήσουν. Αυτό είναι ίσως το πιο πιθανό σενάριο, σε καμία περίπτωση όμως μία βεβαιότητα.<br /><br />Αυτό σημαίνει ότι ο ελληνικός πολεμικός σχεδιασμός πρέπει να είναι τέτοιος που να στοχεύει σε γρήγορο τέλος του πολέμου κι όχι να βασίζεται στην έξωθεν παρέμβαση για να συμβεί κάτι τέτοιο. Κι αυτό σημαίνει καταστροφή των επιθετικών “κεντριών” της Τουρκίας στην αρχή της σύγκρουσης, ακόμη και με προληπτικό πλήγμα, εάν αυτό κριθεί ως βέλτιστη λύση εκείνη τη στιγμή, με βάση τα δεδομένα που θα έχουν τότε στα χέρια τους οι ηγεσίες. Μπορεί αυτή να είναι μια παρακινδυνευμένη και outsider επιλογή, αλλά δεν θα πρέπει να λείπει από την εργαλειοθήκη μας.<br /><br />Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποκλειστεί αξιωματικά ως επιλογή, όπως υποστηρίζουν κάποιοι που φαίνεται πως θεωρούν τον πόλεμο σαν συμμετοχή στο “Survivor” και φοβούνται μην χάσουν τη δημοφιλία τους στο τηλεοπτικό κοινό, ή όπως κρώζουν ανώνυμα κάποιοι άλλοι μέσω των social media. Πολλοί εξ αυτών, άλλωστε, καθίσταται ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι συνειδητά ή όχι αποτελούν μέρος του κρυφίου σκέλους της υβριδικής τουρκικής πολεμικής μηχανής στην Ελλάδα.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πόσο θα διαρκέσει ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος; Καταλύτης για ένα νέο ΝΑΤΟ;

Γρίβας Κώστας Η κυρίαρχη αντίληψη στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, σε πολλούς αναλυτές στρατηγικών θεμάτων και στην κοινή γνώμη είναι πως αν τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Hoş geldiniz, Sayın Erdoğan που σημαίνει Καλώς να έρθεις κύριε Ερντογάν.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/04/MIRAGE_2000_39366515111_e8d18ffb3a_h.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="542" data-original-width="800" height="434" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/04/MIRAGE_2000_39366515111_e8d18ffb3a_h.jpg" width="758" /></a></div><div><br /></div>Γράφει ο <b>Κώστας Τζαβέλλας</b><br />Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α.<br /><br />Πολύ καλά κάνει όλο το σύστημα στη χώρα μας στρατιωτικό και πολιτικό και αντιδρά σεμνά λεκτικά στον «ντελίριο» του Ερντογάν. Για τον λεκτικό πόλεμο των εξελίξεων που κήρυξε ο Τούρκος πρόεδρος χαίρομαι γιατί επιβεβαιώνει αυτό που επικαλούμαστε εδώ Η επαναχάραξη της στρατηγικής των ΗΠΑ απαιτεί επαναχάραξη της ελληνικής στρατηγικής και το οποίο θα συνεχίζει να εμφανίζει την μεγάλη εικόνα. Δεν θα σταματήσουμε να αναφέρουμε ότι η επαναχάραξη της στρατηγικής των ΗΠΑ εξελίσσεται και κάποιοι το αντιλήφθηκαν μεταξύ αυτών και ο τούρκος πρόεδρος. Αναφέραμε, «όσον αφορά τη χώρα μας οι ΗΠΑ την έχουν επιλέξει να αποτελέσει τον ανατολικότερο σταθμό «ελέγχου» της Μέσης Ανατολής και της Ευρασίας. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την αναβάθμισή της σε όλους τους τομείς που θα σχετίζονται με τον προαναφερόμενο έλεγχο. Με το πέρασμα του χρόνου η ΕΕ και η Γερμανία θα αποδεχθούν την θέση αυτή. Επιπρόσθετα όλοι θα έχουν παρατηρήσει ότι ο αντιαμερικανισμός στην Ελλάδα είναι μικρός, οι διμερείς σχέσεις με τις ΗΠΑ ενισχύονται με την στρατηγική συμφωνία μεταξύ των δύο κρατών και οι ΗΠΑ μαζί με όλα τα άλλα γεωπολιτικά – γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα έχουν ξεχωρίσει την χώρα μας. Οι στρατηγικές διμερείς αλλά και οι τριεθνείς συμφωνίες που έχει υπογράψει η χώρα μας, με αραβικές χώρες, χώρες της Αφρικής και Ευρασίας, σχετίζονται με όλα τα παραπάνω». <br /><br />Όσον αφορά την Τουρκία είναι ένα μεγάλο κράτος, μια μεγάλη δύναμη, ανήκει στο ΝΑΤΟ και θα ενταχθεί καθαρά στα κράτη της Μέσης Ανατολής. Είναι σίγουρο ότι θα της δοθεί ρόλος και παράλληλα θα προσπαθήσει να τον αναβαθμίσει, ταυτόχρονα δε θα προσπαθεί να αναδειχθεί γεωπολιτικά ως περιφερειακή δύναμη. <br /><br />Ο Ερντογάν αντιλαμβανόμενος την νέα στρατηγική η οποία είναι ξεκάθαρη, μία στρατηγική που δεν αποκρύπτεται πλέον από τις ΗΠΑ, έχει εκνευριστεί και αντιδρά με τον συγκεκριμένο τρόπο. Το γεγονός ότι η Τουρκία βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο και το γεγονός ότι η οικονομία της βρίσκεται σε δραματική κατάσταση, αναγκάζει τον Τούρκο πρόεδρο στην προεκλογική του ατζέντα να βρίσκεται πρώτα η εξωτερική πολιτική, ο πόλεμος στην Ουκρανία και η Ελλάδα αγνοώντας την οικονομία. Όσον αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία προσπαθεί να φανεί και τα κάνει όλα. Πουλάει μη επανδρωμένα αεροσκάφη στην Ουκρανία, μεσολαβεί για την ειρήνευση, μεσολαβεί για την εξαγωγή των ουκρανικών δημητριακών. <div><br /></div><div>Για την χώρα μας έχει επιλέξει τα άκρα με τον λεκτικό παροξυσμό να προεξέχει. Απειλές για δήθεν παραβιάσεις των συνθηκών, απειλές για νησιά που πρέπει να είναι αποστρατικοποιημένα, γαλάζιες θάλασσες…… Στο πλάι του έχει και την τουρκική αντιπολίτευση η οποία προφανώς δεν θέλει να αφήσει στον Ερντογάν να μονοπωλεί το θέμα Ελλάδα. Η εικόνα όμως αυτή που εκπέμπεται προς τα έξω ξεπέρασε τα όρια δημιουργώντας σοβαρές ανησυχίες στον κύριο αποδέκτη που είναι η χώρα μας αλλά και στην ΕΕ και τις ΗΠΑ. Το παράδοξο μέχρι εδώ είναι ότι ενώ από την ΕΕ και τις ΗΠΑ υπάρχουν δηλώσεις που καταδικάζουν την τουρκική προκλητικότητα δεν υπάρχει δήλωση εδώ και ένα μήνα από τον ΓΓ του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg. Αυτός ο αχαρακτήριστος τύπος που μάλλον θυμίζει γραμματέα ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας Γ’ κατηγορίας, χωρίς να θέλω να προσβάλλω κάποιον, δεν αντιδρά,δεν μιλάει, σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Και είναι απορίας άξιο πως η χώρα μας δεν του έχει βγάλει μέχρι τώρα «κόκκινη κάρτα».<br /><br />Η ελληνική στάση γενικά δεν διαφέρει από τον παραδοσιακό τρόπο αντιμετώπισης τέτοιων τουρκικών απειλών. Έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο χωρίς να αφήνουμε καμιά αμφιβολία για την στάση αυτή. Κάποιος όμως θα πρέπει να μεταφέρει την εικόνα που δεν βλέπει ο τούρκος πρόεδρος. «Το ελληνικό δόγμα κύριε πρόεδρε είναι «αμυντικό». Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε επεκτατικές βλέψεις. Θα έχετε το πλεονέκτημα των πρώτων επιθετικών κινήσεων αλλά για πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Πρέπει να γνωρίζετε επίσης ότι για να λειτουργήσει το «αμυντικό» οι επιθετικές επιχειρήσεις οι δικές μας εφαρμόζονται ταυτόχρονα με τις αμυντικές. Αυτός είναι ο λόγος κύριε πρόεδρε που το αμυντικό το έχω σε εισαγωγικά. Τα νησιά μας βάσει αυτού του δόγματος, πενήντα χρόνια τώρα έχουν μόνο αμυντική θωράκιση και θα συνεχίσουν να την έχουν για πάντα. Τα νησιά δεν μετακινούνται, δεν επιτίθενται, μην τα φοβάστε, μην σας ενθαρρύνει όμως η μικρή απόσταση από εσάς ή η μεγάλη που έχουν από εμάς, γιατί τελευταία επικαλείσθε και αυτό. Να τα φοβάστε πολύ μόνο όταν σκέφτεστε κάτι ανήθικο για αυτά».<br /><br />Πριν το ταξίδι του Έλληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ «Τι μπορεί να κερδίσει η χώρα μας από μία συνάντηση»; είχαμε επισημάνει ότι ανεξάρτητα με την στρατηγική συμφωνία που έχουμε υπογράψει, η Τουρκία θα συνεχίσει τα ίδια και θα ικανοποιείται στα απειλητικά λόγια. Και για να μιλήσουμε αεροπορικά η προμήθεια καινούργιων F-16 από την Τουρκία και η αναβάθμιση των ήδη υπαρχόντων δεν σημαίνει τίποτε. Η τουρκική πλευρά θα πρέπει να διαβάσει καλά τις αναλύσεις των Νατοϊκών αεροπορικών ασκήσεων στις οποίες συμμετέχει η χώρα μας καθώς και τα αποτελέσματα των διαφόρων τακτικών Νατοϊκών σχολείων στα οποία συμμετάσχουν Έλληνες πιλότοι για να εκτιμήσει σωστά το επίπεδο της ελληνικής ΠΑ. Διευκρινίζουμε ότι μιλάμε για σήμερα διότι η είσοδος στο παιγνίδι των Rafale ανεβάζει την Ελληνική ΠΑ σε κατηγορία. Ανεβάζει το Αμυντικό Σύστημα της χώρας μας σε επίπεδο. Αντίθετα στην άλλη πλευρά έχει δημιουργηθεί ένα μεγάλο χάσμα απώλειας εμπειρίας μετά το πραξικόπημα του 2016 με την απομάκρυνση πολλών στελεχών. Θέλει χρόνια πολλά για να βρει τον δρόμο της η τουρκική ΠΑ και αυτό το γνωρίζει η ηγεσία της το γνωρίζουν και κάποιο φίλοι μου πτέραρχοι και ναύαρχοι. Το πρόβλημα δεν είναι τα νέα μαχητικά. Το πρόβλημα είναι το ανθρώπινο δυναμικό. Το ανθρώπινο δυναμικό που θα πρέπει να γνωρίζει γιατί εμπλέκεται κάπου. Ο Τούρκος πρόεδρος για παράδειγμα πρέπει να γνωρίζει ότι δεύτερα Ίμια δεν υπάρχουν. Αν δεν το κατανοήσει, αυτός θα χάσει και για τον λόγο αυτό κάνω αυτή την γρήγορη ανάλυση – εκτίμηση. <br /><br />Η πρώτη εκτίμηση λέει ότι για οποιαδήποτε κίνηση στρατιωτικής εμπλοκής οι γεωπολιτικές επιπτώσεις θα είναι ραγδαίες με την δημιουργία Κουρδικού κράτους, υιοθέτηση των 12 ν.μ. αιγιαλίτιδας ζώνης από την Ελλάδα και με την Τουρκία να εμπλέκεται εκεί που δεν φαντάζεται κανένας τούρκος πολιτικός. <br /><br />Η δεύτερη εκτίμηση η στρατιωτική απαιτεί απάντηση στο ερώτημα που θα τεθεί στον τούρκο αρχηγό της ΠΑ. «Θα κερδίσει Αρχηγέ η Τουρκία έναν αεροπορικό πόλεμο αν εμπλακούμε σήμερα;» Αν η απάντηση είναι θετική τότε Sayın Erdoğan’a hoş geldiniz.<br /><br />Η Τρίτη εκτίμηση εξαρτάται από την αρνητική απάντηση του Τούρκου Αρχηγού και είναι φιλική. Να περιοριστούν οι εξωπραγματικές δηλώσεις των Τούρκων πολιτικών, λίγο δύσκολο αν και το έχουν ξανακάνει, να πουν την αλήθεια στο τουρκικό λαό ότι εχθρική χώρα δεν υπάρχει δυτικά της Τουρκίας. Υπογραμμίζω ότι με εμπλοκή της Ελλάδος στον προεκλογικό αγώνα λύση στα μικρά ποσοστά που εμφανίζει ο Τούρκος πρόεδρος δεν υπάρχει.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Hoş geldiniz, Sayın Erdoğan που σημαίνει Καλώς να έρθεις κύριε Ερντογάν.

Γράφει ο Κώστας Τζαβέλλας Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α. Πολύ καλά κάνει όλο το σύστημα στη χώρα μας στρατιωτικό και πολιτικό και αντιδρά σεμνά λεκτ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Ατζέντα πολέμου…»

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/06/05/war-2022908_1280.jpg"><img height="480" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/06/05/war-2022908_1280-696x522.jpg" width="783" /></a><br /><br /><b> Κ.Κυριακόπουλος</b><br />Η αναβάθμιση των προκλήσεων είναι διαρκής… Οι παράτολμες – πειρατικές πρακτικές στο πεδίο και οι κατευθυνόμενες προβοκάτσιες που κινούνται ακόμη και πέρα από τα όρια της κόκκινης γραμμής, τείνουν να καταστούν ρουτίνα στην αποτίμηση της Ελληνοτουρκικής καθημερινότητας…<br /><br />Στην πατρίδα μας όμως, δυστυχώς συνεχίζουμε να καταγινόμαστε με τα αυτονόητα, σε μια προσπάθεια να προσαρμόσουμε τις ειδήσεις αλλά και τις κρίσιμες αξιολογικές προσεγγίσεις, στα μέτρα αυτών που θέλουμε να ακούμε, ενώ αυτό που οφείλουμε να κάνουμε ως κοινωνία, είναι να απαιτούμε ύψιστη ετοιμότητα, πολιτική αποφασιστικότητα, σχέδιο και φυσικά την καθημερινή επιβεβαίωση ενός ρόλου για την πατρίδα μας, που θα αποπνέει τον αέρα του πρωταγωνιστή, αρνούμενη να καταστεί φτηνό παρακολούθημα των εξελίξεων και των σχεδιασμών τρίτων.<br /><br />Ας επανέλθουμε όμως στα αυτονόητα, μιας και στον τόπο μας συμπεριφερόμαστε ωσάν να υπάρχει μια αόρατη αρχή, στην οποία θα πρέπει να καταθέτουμε κάθε φορά τα διαπιστευτήριά μας, πριν επιχειρήσουμε να αξιολογήσουμε δεδομένα, εξελίξεις και συμπεριφορές…<br /><br />Α. Προφανώς ΔΕΝ θέλουμε πόλεμο. Η πατρίδα μας όμως, είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, βρίσκεται αντιμέτωπη με μια ανοικτή ατζέντα πολέμου, το περιεχόμενο της οποίας ΔΕΝ το διαμορφώνουμε εμείς. Και αυτήν την πραγματικότητα, είναι φανερό ότι ΔΕΝ μπορούμε να την αγνοήσουμε.<br /><br />Β. Το περιεχόμενο αυτής της ατζέντας είναι συγκεκριμένο και δυναμικά διευρυνόμενο, ενώ σε ότι αφορά στην ουσία του, αποτελείται από δυο θεμελιώδη «πακέτα» επιδιώξεων. Το πρώτο από αυτά σχετίζεται με όλα όσα η Τουρκία απαιτεί να της παραχωρήσουμε, διότι απλώς… έτσι γουστάρει. <br />Και το δεύτερο, αφορά σε όλα όσα η Τουρκία απαιτεί να μην διεκδικήσουμε, διότι απλώς και εδώ… έτσι γουστάρει.<br /><br />Όταν λοιπόν, σε συνθήκες κλιμακούμενου παροξυσμού, δηλώνουμε με περισσή βεβαιότητα ότι η Τουρκία τελικά ΔΕΝ θα επιχειρήσει το απονενοημένο, αυτό σημαίνει πως κατά την άποψή μας, ένα τουλάχιστον από τα θεμελιώδη «πακέτα» της πολεμικής ατζέντας θα αποσυρθεί, έτσι ώστε να συμπαρασύρει με την σειρά του και το δεύτερο εξ αυτών, σε μια πορεία σταδιακής εξομάλυνσης.<br /><br />Κατά την γνώμη του γράφοντος πάντως, η πρωτοφανής πλειοδοσία τόσο του Τουρκικού πολιτικού συστήματος όσο και της Τουρκικής κοινωνίας στο σύνολό της, στην μαξιμαλιστική προσέγγιση του περιεχόμενου αυτής της ατζέντας, δεν αφήνει το παραμικρό παράθυρο ανοικτό για να μπορεί να ελπίσει κανείς σε υπαναχώρηση από αυτό το πακέτο των απαιτήσεων. Άρα το μόνο που μένει για να οδηγηθούμε σταδιακά σε αποκλιμάκωση της έντασης, είναι να υπαναχωρήσει η Ελληνική πολιτική τάξη, με την ανοχή ενός μακαρίως κοιμώμενου τμήματος της Ελληνικής κοινωνίας, από την υποχρέωσή της να διεκδικήσει τα αυτονόητα. Αυτό όμως ισοδυναμεί με συντριπτική στρατηγική ήττα και μάλιστα άνευ πολέμου.<br /><br />Έχουμε την άποψη ότι τα πράγματα μπορούν να οδηγηθούν εκεί;;; Προτείνουμε μήπως μια τέτοια λύση;;; Για την οικονομία της συζήτησης πάντως, ο γράφων θα ήθελε να υπενθυμίσει ότι τις αποφάσεις πάνω στο κρίσιμο αυτό ζήτημα για λογαριασμό της απέναντι πλευράς, ΔΕΝ τις παίρνουμε εμείς με τις αναλύσεις μας στο διαδίκτυο. Τις παίρνει ένα πολιτικοστρατιωτικό επιτελείο το οποίο αντιλαμβάνεται ότι το κρίσιμο γεωπολιτικό στοίχημα το οποίο χορογραφεί η Τουρκική πολιτική ηγεσία, συνδέεται ευθέως και άρρηκτα με την στρατηγική επιβίωση της γειτονικής χώρας. Και αυτό το στοίχημα ή το χάνεις ή το κερδίζεις. Μέση λύση δεν υφίσταται διότι στην περίπτωση της Τουρκίας, η μέση λύση ισοδυναμεί με γεωπολιτικό διαμελισμό.<br /><br />Και αυτό είναι κάτι που το γνωρίζει καλά ο Ερντογάν και το επιτελείο του… Το γνωρίζει εξ ίσου καλά και σύμπαν το Τουρκικό πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο, γι’ αυτό και σπεύδει να στοιχηθεί πλειοδοτώντας πίσω από την συγκεκριμένη αντίληψη… Και είναι φανερό ότι το ίδιο ακριβώς θα έκανε αργά ή γρήγορα και μια ομάδα καλοκάγαθων Αγγέλων, αν με κάποιον μαγικό τρόπο της ανατίθετο να αναλάβει την πολιτική διοίκηση της γειτονικής χώρας. Ας μην έχουμε καμιά αυταπάτη επ’ αυτού…<br /><br />Γ. Προφανώς η απόφαση για Ελληνοτουρκική σύγκρουση, ΔΕΝ είναι μια εύκολη απόφαση για την Τουρκική πολιτικοστρατιωτική ηγεσία, διότι η ίδια έχει επίγνωση της ισχύος των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και φυσικά αντιλαμβάνεται ότι το κόστος που θα κληθεί να πληρώσει, ενδέχεται να εκτιναχτεί πέρα και έξω από κάθε πρόβλεψη. Αυτό όμως δεν είναι λόγος για να συντηρούμε στην κοινωνία τον εφησυχασμό και να εξασφαλίζουμε στην κυβέρνηση τα απαραίτητα άλλοθι για τις διπλωματικοπολιτικές της ανεπάρκειες και τις λοιπές διαχειριστικές και άλλες ολιγωρίες.<br /><br />Αντιθέτως, όλα τα παραπάνω συνιστούν επαρκείς λόγους, για να αφήσουμε στην άκρη τον εφησυχασμό, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω ΔΕΝ είναι συνώνυμο της καθ’ όλα απαραίτητης κοινωνικής αισιοδοξίας. Κυρίως όμως όλα τα παραπάνω, συνιστούν επαρκείς λόγους για να συνεχίσουμε να αναδεικνύουμε το γεγονός πως… ΚΑΙ οι υβριδικές επιχειρήσεις… <br />ΚΑΙ η επιχειρησιακή κατατριβή… <br />ΚΑΙ η αλληλουχία των διπλωματικοπολιτικών εκβιασμών στους οποίους επιδίδεται συστηματικά η πολιτική ηγεσία της Τουρκίας… <br /><br />Είναι προπαρασκευαστικές πολεμικές ενέργειες που ΔΕΝ απομακρύνουν αλλά αντίθετα κινούνται στην λογική του επιχειρησιακού αιφνιδιασμού και αυτήν την πολυτέλεια, ο Ελληνικός σχεδιασμός θα πρέπει πάση θυσία να την αποστερήσει από τους Τούρκους επιτελείς. Και φυσικά…<br /><br />Δ. Κρίσιμο ζήτημα, εδώ που έχουν οδηγηθεί τα πράγματα, ΔΕΝ είναι το να αποφασίσουμε εμείς για το ΕΑΝ η Τουρκία θα αποτολμήσει το απονενοημένο, διεκδικώντας έτσι για λογαριασμό μας έναν ρόλο που ουδείς μας ανέθεσε, αλλά να επιμείνουμε στον ρόλο που δικαιωματικά μας ανήκει, αναδεικνύοντας και κυρίως τονίζοντας, πως η τελική έκβαση αυτής της σύγκρουσης (που θα πρέπει να θεωρείται ΔΙΑΡΚΗΣ και που ως τέτοια τροφοδοτείται με «απαλλοτριωμένα» εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα τα οποία ροκανίζονται στο όνομα του εξευμενισμού όσο οι αυταπάτες μας σέρνονται στο άρμα του χρόνου), θα εξαρτηθεί όπως τονίσαμε και σε προηγούμενο άρθρο μας, από το ποιος θα διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων και κυρίως την αδιαμφισβήτητη ικανότητα να χρησιμοποιεί αυτήν την πρωτοβουλία, για να ισχυροποιήσει την πραγματική γεωπολιτική του θέση, καθιστώντας ταυτόχρονα τον αντίπαλο ακόμη πιο επιρρεπή σε τυχοδιωκτισμούς, αλλά και περισσότερο ευάλωτο στην ουσιαστική στρατηγική ήττα.<br /><br />Είναι λοιπόν φανερό ότι για να κερδηθεί αυτό το γεωπολιτικό στοίχημα, η Ελλάδα δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την ιδέα πως θα ξορκίζει τον διαφαινόμενο κίνδυνο. Αυτό που οφείλει να κάνει, για να μην συρθεί και πάλι πίσω από τις εξελίξεις, είναι να σύρει η ίδια τον χορό των εξελίξεων. Και αυτό για να γίνει απαιτεί δυο πράγματα: Προετοιμασία για το προληπτικό συντριπτικό πλήγμα την στιγμή που θα επιλέξει αυτή προκειμένου να εκβιάσει τις εξελίξεις με τους ευνοϊκότερους δυνατούς όρους για τα ιστορικά Δίκαια του Ελληνισμού. Και…<br />Ολοκληρωμένο διπλωματικοπολιτικό αιφνιδιασμό, που θα παρασύρει τους Τούρκους στο μοιραίο τυχοδιωκτικό βήμα, ενώ η ίδια η χώρα μας το μόνο που θα έχει κάνει θα είναι να ασκήσει τα νόμιμα με όρους Διεθνούς Δικαίου.<br /><br />Ας είμαστε λοιπόν ξεκάθαροι… Το αφήγημα Νίκης, διατυπώνεται ως αλληλουχία στοχεύσεων και εθνικών επιδιώξεων και όχι ως ξόρκισμα του κακού από την πόρτα, όταν όλα δείχνουν πως οσονούπω αυτό πρόκειται να εισβάλει από το παράθυρο.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Ατζέντα πολέμου…»

 Κ.Κυριακόπουλος Η αναβάθμιση των προκλήσεων είναι διαρκής… Οι παράτολμες – πειρατικές πρακτικές στο πεδίο και οι κατευθυνόμενες προβοκάτσιε...

Διαβάστε την συνέχεια

ΟΧΙ Leopard στην Ουκρανία: Τα δυο γερμανικά μυστικά και η ελληνική “ολιστική” άμυνα

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/06/LEOPARD-1A5-TRANSPORT-790x400.jpg" /><br /><br />Του <b>Ζαχαρία Μίχα</b><br />Η είδηση είχε μεγάλο ενδιαφέρον και προκάλεσε αίσθηση. Οι Γερμανοί μπλοκάρουν στο παρασκήνιο την παραχώρηση αρμάτων Leopard 2 που φέρεται διατεθειμένη να δώσει η Ισπανία στην Ουκρανία. Από τη στάση των Γερμανών εξάγονται ενδιαφέροντα συμπεράσματα.<br /><br />Η πρώτη ερμηνεία εστιάζει στην παραδοσιακή ειδική σχέση της Γερμανίας με τη Ρωσία. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία σε συνδυασμό με την ύπαρξη κυβέρνησης Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων στο Βερολίνο, έχει ρίξει βαριά τη σκιά στις ρωσογερμανικές σχέσεις. Όμως, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που η παράκρουση Ερντογάν δεν έχει αλλάξει στο στρατηγικό επίπεδο την οπτική των Γερμανών απέναντι στην Τουρκία, έτσι και η ρωσική «εκτροπή» δεν αλλάζει τη γεωπολιτική οπτική των Γερμανών απέναντι στη Ρωσία.<br /><br />Δεν είναι λίγοι οι αναλυτές που υποστηρίζουν ότι εάν η Μέρκελ είχε παραμείνει στην εξουσία, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία δεν θα είχε συμβεί. Παρότι «άχρωμη, άοσμη και άγευστη», η καγκελάριος αποδείχθηκε στην πράξη δεινός ισορροπιστής που απέτρεπε τα χειρότερα για την ευρωπαϊκή ασφάλεια.<br /><br />Επειδή όμως ήταν προβλέψιμο ότι δεν θα παρέμενε στην εξουσία στο διηνεκές, οι ρωσικοί σχεδιασμοί πιθανότατα εμπεριείχαν κι αυτή τη διάσταση. Άρα η εισβολή κάποτε θα συνέβαινε, αφού το ΝΑΤΟ δεν έκλεινε την πόρτα του στην Ουκρανία. Εξάλλου, τεκμαίρεται και από τη σχετικά πρόσφατη ιστορία πως όταν τη σκυτάλη της εξουσίας λαμβάνουν από τους Χριστιανοδημοκράτες οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι, η εξωτερική πολιτική σημειώνει στροφή.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Ο ρόλος του «Πράσινου» υπουργού Εξωτερικών, Γιόσκα Φίσερ στην επίθεση του ΝΑΤΟ στη Σερβία είναι κλασικό παράδειγμα. Με αυτή τη λογική, η εισβολή στην Ουκρανία αποτελεί και μια εκδίκηση των Ρώσων, υπό τη μορφή «πληρωμής με το ίδιο νόμισμα». Δεν είναι όμως αυτό το αντικείμενο του σχολίου.<br /><br />Η πρώτη ερμηνεία λοιπόν, εστιάζει στη μη αποστολή αρμάτων Leopard στην Ουκρανία, σε ένα έμμεσο μήνυμα του Βερολίνου στη Μόσχα ότι σταδιακά, την επόμενη ημέρα του πολέμου, οι επαφές τους θα πρέπει να αποκατασταθούν. Παρά τη σαφή αμερικανική απόπειρα επαναφοράς της Ευρώπης σε μια αμιγώς ατλαντική-αντιρωσική εξωτερική πολιτική, η πάροδος του χρόνου θα «νοθεύσει» τη σημερινή ακαμψία που παρουσιάζεται και στις δυο πλευρές.<br /><br />Η δεύτερη ερμηνεία έχει ίσως μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Η σύγκρουση στη Συρία έχει διατηρήσει ακόμα νωπές της μνήμες κατεστραμμένων αρμάτων μάχης κάθε λογής. Ανάμεσα σε αυτά ήταν και Leopard 2A4 του τουρκικού Στρατού. Η δε κυρίαρχη τάση στη στρατιωτική ανάλυση καλεί σε επανεξέταση και σε εκ νέου προσδιορισμό του ρόλου των αρμάτων και γενικότερα των τεθωρακισμένων στο σύγχρονο πεδίο μάχης.<br /><br />Με ένα σμπάρο δυο…<br />Ο υπαινιγμός είναι σαφής. Μήπως με το μπλοκάρισμα της παραχώρησης αρμάτων της οικογένειας Leopard (1A5/2A4) στην Ουκρανία, οι Γερμανοί εφαρμόζουν μια ευφυή τακτική διπλής στόχευσης: Αφενός κάνουν μια χειρονομία προς τη Μόσχα, αφετέρου προστατεύουν τη γερμανική αμυντική βιομηχανία. Κι αυτό, διότι κατεστραμμένα Leopard στα πεδία μάχης της Ουκρανίας θα αναιρούσαν το γερμανικό αφήγημα ότι η αγορά τεθωρακισμένων αναγεννιέται συνεπεία της επανεμφάνισης του πολέμου στη Γηραιά Ήπειρο.<br /><br />Όπως όλα στη ζωή, η πραγματικότητα δεν είναι ούτε άσπρη ούτε μαύρη, καθώς όλα κινούνται σε ένα απέραντο γκρίζο, τουλάχιστον για όποιον ενδιαφέρεται να προσεγγίσει την αλήθεια όσο το δυνατόν περισσότερο. Οι τεχνολογικές εξελίξεις δεν τελειώνουν τον ρόλο των τεθωρακισμένων, όμως σαφέστατα υπαγορεύουν ταχύτατες προσαρμογές, σε όσους λαμβάνουν σοβαρά την εθνική τους ασφάλεια.<br /><br />Μόνο οι ανόητοι ή ιδιοτελείς εμπλεκόμενοι (στρατιωτικοί και προμηθευτές) δεν έχουν παρατηρήσει ότι τα άρματα μάχης που πλέον κοστίζουν πάνω από 15 εκατ. ευρώ ανά μονάδα, μπορούν να καταστραφούν ολοκληρωτικά με τη χρήση μέσων που κοστίζουν μερικές δεκάδες έως μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.<br /><br />Οπλισμένα μη επανδρωμένα αεροχήματα (UCAVs), περιφερόμενα στο πεδίο της μάχης πυρομαχικά (Loitering Munitions) και αντιαρματικά αεροεκτοξευόμενα και μη (A/T) κάνουν κατά κυριολεξία πλάκα με όσους επιμένουν να σκέφτονται με όρους που άφησαν στην ιστορία τον στρατηγό Γκουντέριαν κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η τεχνολογία έχει ξεπεράσει δόγματα που κυριάρχησαν στο παρελθόν.<br /><br />Όταν τα λεφτά δεν φθάνουν για όλα… προτεραιοποίηση<div><br />Όποιος αποτυγχάνει να αντιληφθεί την ανάγκη αντιμετώπισης της άμυνας με ένα ολιστικό σκεπτικό, στην ουσία καταδικάζει κάθε επένδυση στα τεθωρακισμένα, που παραμένει και επίκαιρη και απαραίτητη. Πρέπει όμως να είναι στοχευμένη. Διότι κάθε ευφυής, άρα επιχειρησιακά επαρκής επιτελής των τεθωρακισμένων, είναι ο πρώτος που αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της προστασίας του υλικού και του προσωπικού που το επανδρώνει.<br /><br />Άρα, πέραν του αυτονόητου, των θερμικών – σκοπευτικών, που αλλάζουν τα επιχειρησιακά δεδομένα στον επιθετικό ρόλο, στις υπόλοιπες παρεμβάσεις που αφορούν την αναβάθμιση των αρμάτων, πρέπει να «ζυγιστεί» το κόστος-όφελος κάθε λύσης, με στόχο τη βέλτιστη απόδοση των περιορισμένων κονδυλίων που διαθέτει η χώρα.<br /><br />Δείχνει άραγε αυτή την «ολιστική προσέγγιση» η ελληνική πλευρά; Η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο όχι εάν κριθεί από τα πεπραγμένα και τις αποφάσεις. Κάθε σοβαρή χώρα θα έπρεπε να έχει εκπονήσει, εγκρίνει στο Κοινοβούλιο και δημοσιοποιήσει ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης με δεδομένη την παρόξυνση του τουρκικού επεκτατισμού. Όχι απλά μια λίστα εξοπλιστικών επιθυμιών των Επιτελείων, των οποίων οι προτεραιότητες ανεβοκατεβαίνουν για λόγους που δεν σχετίζονται με την αμυντική επάρκεια.<br /><br />Θα μπορούσε να ακολουθήσει μια αναλυτική εξέταση και κριτική της λογικής καθεμιάς από τις κύριες εξοπλιστικές αποφάσεις που έχει λάβει η χώρα μετά από την υπερδεκατή εγκατάλειψη των Ενόπλων Δυνάμεων. Όμως, οι ώρες είναι πολύ κρίσιμες και η διάθεση για γκρίνια, όσο θεμιτή κι αν είναι, πρέπει να περιοριστεί.<br /><br />Ένας στρατός διαθέτει τα άρματα μάχης για να επιτελέσουν μια συγκεκριμένη αποστολή. Κατά συνέπεια, το πρώτο βασικό ερώτημα είναι εάν η επιτυχής εκτέλεσή της μπορεί να γίνει με άλλα μέσα και με ποιο κόστος. Η φύση της εξ ανατολών απειλής ποιοτικά, έχει αναβαθμιστεί δραματικά με όλα τα προαναφερθέντα μέσα καταστροφής τεθωρακισμένων και μάλιστα τουρκικής κατασκευής.<br /><br />Άρα, η πρώτη δουλειά είναι να καθοριστεί το ύψος της επένδυσης στις χερσαίες δυνάμεις, αναλόγως της οικονομικής δυνατότητας και της αναπόφευκτης προτεραιότητας που πρέπει να έχουν σε επίπεδο Κλάδων η Αεροπορία και το Ναυτικό. Υπάρχουν όμως και εσωτερικές προτεραιότητες που ευεργετούν όλους τους Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων.<br /><br />Τα αντιαρματικά βλήματα που καταστρέφουν τεθωρακισμένα κι όχι μόνο από δεκάδες χιλιόμετρα μακριά, τα ραντάρ που εντοπίζουν και τα αντιαεροπορικά που καταστρέφουν εναέριες απειλές, από τις πιο μικρές έως τις πιο μεγάλες (loitering, επιθετικά ελικόπτερα), απελευθερώνουν αεροπορικές δυνάμεις. Οι τελευταίες, βραχυπρόθεσμα είχαν πολύ μεγαλύτερη ανάγκη από βλήματα, με τα οποία θα απειλούσαν αξιόπιστα από μεγάλες αποστάσεις με βύθιση τον τουρκικό στόλο, παρά την προσθήκη πανάκριβων πλατφορμών.<br /><br />Πρέπει να αναγνωριστεί ότι η έλευση των Rafale έχει προσθέσει μια επιχειρησιακά εξόχως ποιοτική και ψυχολογικά καταλυτική παράμετρο. Η ταχύτητα απόκτησης και των μαχητικών και των φρεγατών έχει σημασία, σε συνδυασμό με την προστιθέμενη αξία του ελληνογαλλικού συμφώνου αμυντικής συνδρομής. Και οι δύο αυτοί παράγοντες ενισχύουν την αποτροπή.<br /><br />Χαρακτηριστική αδιαφορία στα φθηνά και ελληνικά…</div><div><br />Δυο λόγια καταληκτικά για τις μη επανδρωμένες πλατφόρμες. Καλά τα μακροπρόθεσμα εξοπλιστικά προγράμματα που ελπίζουμε να παράξουν αποτελεσματικές λύσεις στο μέλλον. Αυτό που είναι αδικαιολόγητο, είναι η ολιγωρία προώθησης λύσεων που ήδη υπάρχουν. Το ελληνικό UAV «Αρχύτας» υπάρχει και πετάει με το Πολεμικό Ναυτικό. Και η τουλάχιστον περίεργη υιοθέτηση του ιδίου ονόματος για το πρόγραμμα που βρίσκεται εν εξελίξει με την εμπλοκή της ΕΑΒ και πανεπιστημίων, είναι εντελώς αδιάφορη όταν σημασία έχει το αποτέλεσμα.<br /><br />Εάν το εν λόγω UAV κάνει τη δουλειά για την οποία αναπτύχθηκε, για ποιο λόγο δεν βρίσκεται ήδη σε παραγωγή ώστε να έχουν εξοπλιστεί τα πλοία του Στόλου; Και για να μη μασάμε τα λόγια μας, οποιαδήποτε άλλη «πολιτική» αιτία πέραν της επιχειρησιακής, ισοδυναμεί με καραμπινάτη ολιγωρία σε μια εποχή όπου το εθνικώς επείγον επιστρατεύεται ως δικαιολογία πολύ συχνά.<br /><br />Τα ίδια ισχύουν και για το μη επανδρωμένο όχημα επιφανείας που έχει φέρει εξαιρετικά αποτελέσματα σε ΝΑΤΟϊκές ασκήσεις και ευλόγως εικάζεται και σε εθνικές ασκήσεις. Πόσα χρόνια χρειάζεται η χώρα για να κινηθεί για να το αξιοποιήσει; Όταν μάλιστα υπάρχουν και τα αμυντικά προϊόντα και η τεχνογνωσία για να το καταστήσουν το λιγότερο ένα εξαιρετικό γρανάζι της ναυτικής ισχύος;<br /><br />Επειδή στο τραπέζι ήδη υπάρχουν πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια για προμήθειες μη επανδρωμένων πλατφορμών, είναι από αστείο έως εθνικώς απαράδεκτο να μην έχει ακόμα επενδυθεί το πολύ μικρό αναλογικά ποσό που απαιτείται και να έχει ζητηθεί από την εγχώρια βιομηχανία να κινηθεί με την ταχύτητα της αστραπής, δουλεύοντας τρεις βάρδιες το 24ωρο για να φέρει αποτέλεσμα. Χρειάζεται να περάσουμε σε λεπτομέρειες;</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΟΧΙ Leopard στην Ουκρανία: Τα δυο γερμανικά μυστικά και η ελληνική “ολιστική” άμυνα

Του Ζαχαρία Μίχα Η είδηση είχε μεγάλο ενδιαφέρον και προκάλεσε αίσθηση. Οι Γερμανοί μπλοκάρουν στο παρασκήνιο την παραχώρηση αρμάτων Leopard...

Διαβάστε την συνέχεια