S-400: Τα «απόνερα» του AUKUS εξοπλίζουν την Τουρκία με το σύστημα SAMP/T;

<img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-11/s-400-1021x580.jpg?itok=87PGqAHA" /><br /><br /><div><b>Ιωάννης Χάρχαρης</b><br />Γιατί ο Ερντογάν έθεσε το SAMP/T παρά το γεγονός ότι δεν ήταν στην ημερήσια διάταξη στη σύνοδο κορυφής των G-20; Πώς μπορούμε να μην ερμηνεύσουμε την αλλαγή στάσης του Ερντογάν όσον αφορά το μέλλον του συστήματος S-400;<br /><br />ΗΤουρκία συνεχίζει να ενδιαφέρεται για την απόκτηση αντιαεροπορικών συστημάτων SAMP/T (ουσιαστικά την επίγεια έκδοση συστήματος εκτόξευσης των πυραύλων ASTER 30) από τη Γαλλία και την Ιταλία, όπως φανερώνει η σχετική δήλωση του Ερντογάν στο περιθώριο της πρόσφατης Συνόδου των G20 στη Ρώμη.<br /><br />Σύμφωνα με το «TRT Haber», αυτό ισχύει για δύο κύριους λόγους: Την ενίσχυση του Τουρκικού Ναυτικού με έναν πύραυλο μεγάλης εμβέλειας με αντιβαλλιστικές ικανότητες και τη μεταφορά τεχνολογίας στις τουρκικές εταιρείες. Όσον αφορά το πρώτο, η Τουρκία κρίνει ιδανικό τον ASTER 30 για τα μελλοντικά αντιτορπιλικά TF-2000, τα οποία θα επωμιστούν μεταξύ άλλων την αντιαεροπορική προστασία του στόλου και ειδικά του ελικοπτεροφόρου «TCG Anadolu» στις ανοικτές θάλασσες.<br /><br />Σχετικά με το δεύτερο, η κοινοπραξία EUROSAM που εξελίσσει το SAMP/T θεωρείται από την Άγκυρα ως η μόνη που μπορεί να προσφέρει στον τομέα μεταφορά τεχνολογίας στην τουρκική βιομηχανία, κάτι που δεν κατέστη εφικτό με το ρωσικό S-400 ενώ οι ΗΠΑ αρνούνται να πράξουν σε περίπτωσης αγοράς Patriot.<br /><br />Σε κάθε όμως περίπτωση, η ανακοίνωση Ερντογάν υπενθυμίζει ότι το πρόγραμμα Α/Α συστημάτων για την Τουρκία έχει επίσης μετατραπεί σε μοχλό άσκησης εξωτερικής πολιτικής, αφού το ένα επεισόδιο διαδέχεται άμεσα το άλλο: αρχικά επιλογή κινεζικού συστήματος, μετά ακύρωση της προμήθειας, παζάρι για Patriot, επιλογή S-400, παραλαβή S-400, αναστολή παράδοσης F-35, έξωση από το πρόγραμμα παραγωγής F-35, παζάρι για F-35, δηλώσεις αγοράς νέας παρτίδας S-400 κλπ.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-11/sampt_1.jpg"><img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2021-11/sampt_1.jpg?itok=5-yfIf7j" /></a><br /><br />Το SAMP/T κατασκευάζεται από τη γαλλοϊταλική κοινοπραξία EUROSAM και απασχολεί ως πιθανή προμήθεια την Τουρκία από το 2008. Κάθε εκτοξευτής του συστήματος είναι εφοδιασμένος με 8 πυραύλους ASTER 30, οι οποίοι μπορούν να προσβάλουν στόχους στον αέρα σε απόσταση μεγαλύτερη από 100 χιλιόμετρα. Ο ASTER 30 προγραμματίζεται να αγοραστεί από την Ελλάδα για τις φρεγάτες FDI HN.<br /><br />Η Τουρκία υπέγραψε μνημόνιο κατανόησης με την Ιταλία και τη Γαλλία το 2017, για να επεκτείνει τη συνεργασία στην κοινή παραγωγή συστημάτων αεράμυνας και πυραυλικής άμυνας. Μάλιστα, κατά την επίσκεψη του Προέδρου Ερντογάν στη Γαλλία, υπογράφηκε το έγγραφο καθορισμού του έργου μεταξύ της συνεργασίας Γαλλίας-Ιταλίας, της Eurosam και των κορυφαίων τουρκικών αμυντικών εταιρειών Aselsan και Roketsan. Η διαδικασία, ωστόσο, σταμάτησε λόγω των πολιτικών εντάσεων μεταξύ Τουρκίας και Γαλλίας.<br /><br />Οι σχέσεις της Γαλλίας με την Τουρκία, έχουν επιδεινωθεί περαιτέρω λόγω των συμφωνιών προμήθειας όπλων της Γαλλίας με την Ελλάδα. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η πολιτική της Γαλλίας έναντι της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο ή σε άλλους τομείς έριδος με την Τουρκία έχει αλλάξει πρόσφατα. Η Γαλλία συμμετείχε στην άσκηση NEMESIS-2021, η οποία φιλοξενήθηκε από τη νότια Κύπρο και είχε ως στόχο την υπεράσπιση των πλατφορμών πετρελαίου και φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου. Ως εκ τούτου, από την άποψη της realpolitik, η πώληση του SAMP-T στην Τουρκία φαίνεται απίθανη υπό αυτές τις συνθήκες.<br /><br />Ωστόσο, εάν η Τουρκία κάνει κάποια βήματα, το αποτέλεσμα μπορεί να αλλάξει. Η Τουρκία δεν αντιτάχθηκε στο νέο σχέδιο της συνάντησης των υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ για αποτροπή της Ρωσίας. Το ΝΑΤΟ θα αυξήσει την παρουσία του, όσον αφορά τα ναυτικά μέσα στη Μαύρη Θάλασσα ως μέρος αυτού του σχεδίου. Πριν ξεκινήσει την ανάπτυξη της Μαύρης Θάλασσας, το USS Mount Whitney, η ναυαρχίδα του 6ου Στόλου, πραγματοποίησε επίσκεψη στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης. Ο Ναύαρχος Eugene H. Black, διοικητής του 6ου Στόλου, παρέθεσε δεξίωση στο πλοίο και έδωσε συνέντευξη Τύπου. Ο Μπλακ τόνισε τη σημασία της συνεργασίας και της κοινής δράσης μεταξύ της Τουρκίας και των Ηνωμένων Πολιτειών ως συμμάχων του ΝΑΤΟ, δηλώνοντας ότι η Τουρκία είναι ουσιαστικό μέλος του ΝΑΤΟ.<br /><br />Ταυτόχρονα με αυτήν την επίσκεψη, το SkyNews Arabia ανέφερε ότι οι S-400 θα αναπτυχθούν στην αεροπορική βάση İncirlik στη νότια Τουρκία. Την είδηση ​​διέψευσε αργότερα το τουρκικό υπουργείο Άμυνας. Ο εκπρόσωπος του προέδρου, İbrahim Kalın, είπε ότι οι δηλώσεις που έγιναν από τις αρχές σχετικά με τους S-400 πρέπει να γίνουν σεβαστές. Αν αξιολογήσουμε τις εξελίξεις από αναλυτική και ολιστική σκοπιά, η συνάντηση της 29ης Σεπτεμβρίου με τον Πούτιν δεν ήταν επιτυχής από την πλευρά του Ερντογάν. Η στάση των ΗΠΑ για τους S-400 είναι ξεκάθαρη. Οι ΗΠΑ δεν θέλουν μια διαφωνία εντός του ΝΑΤΟ.<br /><br />Ως αποτέλεσμα, ο πιο λογικός τρόπος για να αποζημιωθεί η Γαλλία για τις οικονομικές απώλειες που υπέστη λόγω της συμφωνίας AUKUS και να δοθεί στην Τουρκία μια επιλογή για τους S-400, είναι να πουλήσει το SAMP-T στην Τουρκία. Έτσι, η Τουρκία θα μπορέσει να ενσωματώσει το SAMP-T στην αρχιτεκτονική αεράμυνας του ΝΑΤΟ. Εξάλλου, η Τουρκία θα έχει την ευκαιρία να αναπτύξει τη ναυτική έκδοση του SAMP-T στο αντιτορπιλικό αεράμυνας TF-2000. <br /><br />Αφού τεθούν σε υπηρεσία εξοπλισμένα με τη ναυτική έκδοση του SAMP-T, τα αντιτορπιλικά αεράμυνας TF-2000 μπορούν να υποστηρίξουν τις προσπάθειες της Ολοκληρωμένης Αεροπορικής και Πυραυλικής Άμυνας του ΝΑΤΟ (IAMD) στη Μαύρη Θάλασσα.<br /><br />Ωστόσο, η Τουρκία αναμένεται να κάνει σταθερά βήματα. Πρώτα από όλα, το τουρκικό έδαφος πρέπει να καθαριστεί από τους S-400. Αν και διαψεύστηκε, όπως αναφέρει το SkyNews Arabia, Τούρκοι και Αμερικανοί ειδικοί προσπαθούν να βρουν μια κοινή διέξοδο για αυτό το θέμα. <br /><br />Η αύξηση των τιμών του φυσικού αερίου, έφερε το φυσικό αέριο της Ανατολικής Μεσογείου ξανά στην ατζέντα ως εναλλακτική επιλογή για την Ευρώπη. Η Τουρκία μπορεί να κάνει ένα βήμα για τη βελτίωση των σχέσεων με τη Γαλλία, μη προβάλλοντας προς το παρόν αντιρρήσεις για τη γεώτρηση της γαλλικής εταιρείας Total.<br /><br />Ως αποτέλεσμα, οι ΗΠΑ δεν θα αλλάξουν τη στάση τους έναντι της Τουρκίας εάν δεν ληφθούν συγκεκριμένα βήματα στο εγγύς μέλλον. Το πιο σημαντικό παράδειγμα της στάσης των ΗΠΑ, είναι ότι η Τουρκία δεν προσκαλείται στη Σύνοδο Κορυφής για τη Δημοκρατία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός, ότι το σύστημα πολιτικής ισορροπίας που δημιούργησε ο Ερντογάν μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών έχει καταρρεύσει. Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει άλλη λογική επιλογή για τον Ερντογάν στο τραπέζι εκτός από το να εγκαταλείψει τους S-400.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

S-400: Τα «απόνερα» του AUKUS εξοπλίζουν την Τουρκία με το σύστημα SAMP/T;

Ιωάννης Χάρχαρης Γιατί ο Ερντογάν έθεσε το SAMP/T παρά το γεγονός ότι δεν ήταν στην ημερήσια διάταξη στη σύνοδο κορυφής των G-20; Πώς μπορού...

Διαβάστε την συνέχεια

Το χαμένο βίωμα των Ελλήνων σε καιρό ”απολυταρχικής δημοκρατίας”…

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/03/simaia-696x464.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/03/simaia-696x464-696x464.jpg" /></a><br /><br />Γράφει η <b>Κρινιώ Καλογερίδου</b><br />(Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)<br /><br />Πέρα από κάθε αμφιβολία, ζούμε στην εποχή των ημίμετρων που εξυπηρετούν λανθασμένες συνταγές πολιτικής, την ώρα που απαιτούνται τολμηρές αποφάσεις στην Εσωτερική πολιτική, παράλληλα με την εθνική επιφυλακή στην Εξωτερική μας λόγω της κλιμακούμενης ελληνοτουρκικής κρίσης.<br /><br />Μέχρι πρότινος θα έλεγα — με όριο προσμονής και ελπίδας τα δύο χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ που συνέπεσαν με την εκδήλωση των τελευταίων καταστροφικών πυρκαγιών — οι καλοπροαίρετοι Έλληνες ήλπιζαν πως το ”επιτελικό κράτος” του Κυριάκου Μητσοτάκη – σε επίπεδο Εσωτερικής Πολιτικής – θα κατάφερνε σταδιακά να προχωρήσει στην αποκατάσταση της αποδόμησης των θεσμών την οποία είχε προκαλέσει η εξελικτική αποδιοργάνωση του κράτους με αποκορύφωμα την τραγωδία στις Μάνδρες και το Μάτι επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.<br /><br />Θα κατάφερνε, μ’ άλλα λόγια, να αποκαταστήσει, τις ανύπαρκτες υποδομές με τη λήψη αντιπλημμυρικών και αντιπυρικών μέτρων προστασίας, να αντιμετωπίσει τα θέματα ασφάλειας των πολιτών (για αντιμετώπιση της ολοένα αυξανόμενης εγκληματικότητας) και να θεραπεύσει τα προβλήματα υπολειτουργίας της Υγείας, της Παιδείας και της Οικονομίας που πολλαπλασιάστηκαν και διογκώθηκαν με τη διασπορά και την έξαρση της πανδημίας.<br /><br />Ωστόσο η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα απ’ όλα αυτά ή μάλλον έκανε πολύ λίγα, για να μην είμαστε ισοπεδωτικοί, σε σύγκριση με αυτά που προσδοκούσαν οι Έλληνες ότι θα κάνει ανά τομέα άσκησης της πολιτικής της. Κι αυτό γιατί:<div><br />Στην Υγεία:<br /><br />α) Αντί να αποκαταστήσει τη λειτουργικότητα των δομών (που δεν μπορούν, πλέον, να ανταποκριθούν στις ανάγκες της κοινωνίας) και να στηρίξει το ετοιμόρροπο ΕΣΥ και τους εξαντλημένους γιατρούς και νοσηλευτές του (οι οποίοι δεν επαρκούν) επιστρατεύοντας – λόγω έξαρσης του covid 19 – όλες τις ιδιωτικές κλινικές της χώρας για την αντιμετώπιση πολλαπλάσιων κρουσμάτων και νοσηλευόμενων στις ΜΕΘ των δημόσιων νοσοκομείων…<br /><br />β) Αντί να αφήσει κατά μέρος τις επικοινωνιακές σκοπιμότητες (που στήνουν στον τοίχο τους ανεμβολίαστους) και να πάψει να διχάζει τους Έλληνες με ρατσιστικής έμπνευσης χαρακτηρισμούς (καλοί και κακοί) και αφορισμούς (τύπου ”μη σώσουν” κλπ). Και…<br /><br />γ) Αντί να ανοίξει την ”κλειστή” επιτροπή ειδικών, ώστε να εξετάσει εκ νέου την όλη κατάσταση υπό την ιατρική κι όχι την πολιτική θεώρηση όπως κάνει,<br /><br />Πέτυχε να αποδομήσει την αυθεντία και των δικών της ειδικών (του υπουργείου Υγείας, δηλαδή) λόγω της αποτυχίας του εμβολιαστικού σχεδιασμού τους, με αποτέλεσμα να βγει εκτεθειμένη η ίδια με τα μπρος-πίσω των αποφάσεών της, όπως – λόγου χάρη – στο θέμα του ”Πρωτοκόλλου Επίσκεψης” στις δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας (βλ. διαφοροποίηση των όρων προσέλευσης εμβολιασμένων-ανεμβολίαστων στα οδοντιατρεία).<br /><br /> Πέτυχε για δεύτερη χρονιά να μας οδηγήσει τυφλά σε κυλιόμενο, αναποτελεσματικό lock down – μετά από εκείνα του εξαμήνου Νοεμβρίου 2020- Απριλίου 2021 – χωρίς να ζητά, για πολλαπλάσιους λόγους, τον απαιτούμενο έλεγχο που ζητά για τους ανεμβολίαστους (εμβολιασμός, υποχρεωτικότητα μάσκας και διαγνωστικά rapid και self test) από πληθυσμιακές ομάδες όπως οι Ρομά, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες.<br /><br /> Αποτέλεσμα αυτού είναι να έχουν εκτοξευθεί τα κρούσματα (κατά 70% μέσα σε 20 ημέρες), ο αριθμός των διασωληνωμένων (έχουν ξεπεράσει ήδη τους 400) και οι θάνατοι (44 – πάνω κάτω – νεκροί ημερησίως) εν μέσω κυβερνητικών χαριεντισμών γιατί μας ήρθαν περισσότεροι τουρίστες.<br /><br /> Και το τελευταίο μεν είναι φιλί ζωής για τη χώρα μας λόγω οικονομικής δυσπραγίας, αλλά δεν μπορεί να καλύψει με τίποτα τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης για τους 16.000 σχεδόν θανάτους από covid 19, που συνιστούν δείγμα υγειονομικής πανωλεθρίας…<br />Στην Οικονομία, πάλι, δεν αποκλείεται να ξαναβιώσουμε δραματικές καταστάσεις, καθώς όλα δείχνουν πως οδεύουμε προς νέο μνημόνιο λόγω διόγκωσης των αρνητικών δεικτών και αδυναμίας της κυβέρνησης να παρέμβει για αποκατάσταση των στρεβλώσεων οι οποίες παρατηρούνται (υστέρηση της παραγωγής, ανεργία, αύξηση του αριθμού των υποαπασχολούμενων και ανασφάλιστων και υποχώρηση των αμοιβών στα όρια φτώχειας).<br /><br />Την ίδια στιγμή, δυστυχώς – σε ανακοίνωσή της η Eurostat – δεν αποκλείει πιθανή υποχρέωση της Ελλάδας, να εγγράψει στο δημόσιο χρέος τις εγγυήσεις των 23 δισ. ευρώ που έχουν δοθεί στις συστημικές τράπεζες για να τιτλοποιήσουν τα κόκκινα, μη εξυπηρετούμενα δάνεια [τα οποία, σημειωτέον, μειώθηκαν σχεδόν στο μισό (46 δισ) κατά τον τρέχοντα χρόνο].<br /><br />Αν συνυπολογιστεί όμως το ποσό των 23 δισ στο χρέος της χώρας, τότε θα πάμε σε περαιτέρω ύφεση της ήδη βαλλόμενης απ’ την πανδημία Οικονομίας μας, με αποτέλεσμα να πληγούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, να μπουν λουκέτα στην αγορά και να εκτιναχθεί και πάλι η ανεργία.<br /><br />Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι λόγω του κορονοϊού έχει ήδη αποσταθεροποιηθεί η παραγωγική ομαλότητα και η λειτουργία της εφοδιαστικής αλυσίδας. Ενώ οι τιμές της ενέργειας [πετρέλαιο, φυσικό αέριο και ηλεκτρισμός (όπου έχουμε ήδη την ακριβότερη χονδρική τιμή ηλεκτρικού ρεύματος στην Ευρώπη)] εκτινάχθηκαν στα ύψη μαζί με τις τιμές στα ράφια των καταστημάτων οι οποίες αλλάζουν μόνιμα προς τα πάνω με αποτέλεσμα να βογγά ο οικογενειακός προϋπολογισμός.<br />Στην Παιδεία, τέλος — μετά το νομοσχέδιο του ΥΠΑΙΘ για την δημόσια Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση (το οποίο πλήττει ευθέως τη λειτουργία και την προοπτική της), τα ημίμετρα της τηλεκπαίδευσης (που ώθησαν το σύνολο σχεδόν των μαθητών στην εξωθεσμική μόρφωση και παιδεία), τη δραστική μείωση των εισακτέων στα πανεπιστήμια και την μετατροπή των καθηγητών σε ζογκλέρ ικανοποίησης των αναγκών παιδιών και γονέων (στο πλαίσιο του μακρόσυρτου lockdown στα σχολεία) — το εκπαιδευτικό σύστημα έδινε την εικόνα του χάους.<br /><br />Την εικόνα ενός ατέλειωτου μπάχαλου, καθώς κύρια μέριμνα των σχολικών μονάδων έγινε η σχολική κάρτα και το self test ανά μαθητή κι όχι η αναβάθμιση των γνώσεων και δεξιοτήτων του μαθητικού δυναμικού τους.<br /><br />Αν τώρα – επιπρόσθετα σε αυτά – λογαριάσουμε, σαν ψηφίδες στο παζλ του μεταλασσόμενου εκπαιδευτικού μας συστήματος, την καθιέρωση (σε Δημοτικά και Γυμνάσια, αρχικά) του πολλαπλού βιβλίου (που ”σπάει” το ενιαίο της εκπαιδευτικής διαδικασίας κι ανοίγει το δρόμο στην κατάργηση του δωρεάν βιβλίου), και την ολοκλήρωση της προσπάθειας του… ”προοδευτικού” παρελθόντος για αντικατάσταση της Εθνικής Παιδείας στην Ελλάδα από την διαπολιτισμική — πολυπολιτισμική, τότε οδηγούμαστε σε ένα ξεκάθαρο συμπέρασμα.<br /><br />Στο συμπέρασμα ότι επιτεύχθηκε ”προοδευτικά” η απεθνικοποίηση της εκπαίδευσης των παιδιών μας, όπως την ονειρεύτηκαν οι Δραγώνες, οι Ρεπούσηδες, οι Φίληδες και οι λοιποί ”σύντροφοι” και ”συντρόφισσες” της αριστερής συμπολιτείας των οποίων το έργο συνεχίζει με κεντροδεξιές… παραλλαγές η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.<br /><br />Και μην εκλάβετε ως κινδυνολογική την τελευταία αιχμή μου, γιατί την συναρμόζω με χαρακτηριστικά δεδομένα που επιβεβαιώνουν το αληθές του λόγου μου. Αρκεί να σας θυμίσω ένα από αυτά: ότι ούτε τον τίτλο ”ΥΠΕΠΘ” δεν φρόντισαν να αποκαταστήσουν ακόμα στο υπουργείο Παιδείας οι αρμόδιοι.<br /><br />Τον τίτλο ΥΠΕΠΘ (Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων) που τον έκανε ΥΠΑΙΘ (Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων) ο ΣΥΡΙΖΑ θέλοντας να εξαλείψει συμβολικά τον εθνικό χαρακτήρα της ελληνικής εκπαίδευσης, για να μην διδάσκονται οι μαθητές μέσα απ’ την Ιστορία την έμπρακτη απόδειξη της αγάπης για την πατρίδα, την φιλοπατρία.<br /><br />Έτσι, σιγά σιγά – με βάση επικοινωνιακούς συμβολισμούς και ”μεταρρυθμιστικές” μεταλλάξεις – ανοικοδομείται στη χώρα μας ένα συντεταγμένο μεν, οργανωμένο και αποτελεσματικό επιτελικό κράτος-αλυσίδα, της οποίας όμως οι κρίκοι δεν υπηρετούν έναν εθνικό σκοπό, έναν εθνικό στόχο, αλλά έναν κεντρικό σχεδιασμό που προσαρμόζεται στις πολιτικές φιλοδοξίες του κόμματος που κυβερνάει.<br /><br />Σαν αποτέλεσμα αυτού, η κυβερνώσα ΝΔ εγκιβωτίζει στα κομματικά της συμφέροντα (οικονομικά και πελατειακά, που ”κρύβονται” συνήθως σε ευκαιριακές μεταρρυθμίσεις), τα συμφέροντα της πατρίδας και της ελληνικής κοινωνίας. Κάτι πολύ επικίνδυνο, γιατί αυτός ο εγκιβωτισμός υπονομεύει την εθνική μας ασφάλεια και τη δημοκρατία.<br /><br />Υπονομεύει και ναρκοθετεί τις τελευταίες αντιστάσεις των ”ανυπάκουων” πότε απέναντι στις αυθαιρεσίες της εξουσίας (η οποία εκδηλώνει με τις αποφάσεις της χαρακτηριστικά ”απολυταρχικής δημοκρατίας”) και πότε απέναντι στην ιδιότυπη, ξενόφερτη ”κατοχή” (βλ. επηρεασμό και ποδηγέτηση Ελλήνων ηγετών από τους ”Μεγάλους”), με αποτέλεσμα την μετατροπή της χώρας μας σε ”αποικία”.<br /><br />Κι αυτό τη στιγμή που, κατά την τελευταία κυρίως πενταετία, έχουμε τον Hannibal Ερντογάν μόνιμα έξω απ’ την πόρτα μας και θα έπρεπε αυτοί που κρατούσαν και κρατούν στα χέρια τους τις τύχες της χώρας – δεξιοί και αριστεροί που εναλλάσσονται στην εξουσία – να είχαν φροντίσει, τουλάχιστον, να αναζωπυρώσουν το χαμένο βίωμα της φιλοπατρίας των Ελλήνων σε καιρό… ”απολυταρχικής δημοκρατίας”.<br /><br />Και ο τελευταίος όρος δεν είναι καθ’ υπερβολήν,πολύ περισσότερο κινδυνολογικός. Είναι όρος περιγραφικός της υπάρχουσας τάσης να διαμορφωθεί στην Ελλάδα ένα υβριδικό καθεστώς ιδιότυπου απολυταρχισμού σε πλαίσιο δημοκρατίας.<br /><br />Κύριο χαρακτηριστικό του καθεστώτος αυτού στην περιπτωσή μας είναι η τυραννία της τάξης των ”ειδικών” και των ”αρίστων”, οι οποίοι – εν ονόματι ή δια του ”βασιλιά” Κυριάκου Μητσοτάκη – εξουσιάζουν απεριόριστα τις ζωές μας σε θέματα Εσωτερικής και Εξωτερικής πολιτικής αποφασίζοντας για μας χωρίς εμάς (βλ. υγειονομικά θέματα και επιζήμιες εθνικές αποφάσεις, αντίστοιχα, που παραγράφουν τα δικαιώματα των Ελλήνων και της Ελλάδας).<br /><br />Στην τελευταία ειδικά περίπτωση, το χειρότερο όλων είναι ότι οι… ”άριστοι” της συμβουλευτικής χειραγώγησης – οι οποίοι έχουν σαν έδρα τους το ΥΠΕΞ και το Μαξίμου – κοιτάζουν, με τις ”γνωματεύσεις” τους, πώς θα ”αφοπλίσουν τους Έλληνες απ’ την ελληνικότητά τους κολλώντας στον καθένα που αντιδρά στην επιχείρηση αφελληνισμού του την ετικέτα του πατριώτη-φασίστα.<br /><br />Κι αυτό είναι άδικο πλήγμα για τους γνήσιους πατριώτες που κουβαλούν εφ’ όρου ζωής τα ήθη και έθιμα της γενέθλιας γης τους, τις παραδόσεις, την Ιστορία, τον πολιτισμό των προγόνων τους και, προπάντων, τις αξίες και τον ατίθασο, ανεξάρτητο και φιλ-ελεύθερο χαρακτήρα τους. Τον χαρακτήρα που υπερασπίζεται με αυταπάρνηση τα δίκαια της πατρίδας.<br /><br />Δίκαια που δεν κερδίζονται με ζεϊμπεκιές και κουμπαριές ούτε διαγγέλματα απ’ το Καστελόριζο και διάθεση ”συνεκμετάλλευσης” του Αιγαίου, για να μην μας πουν οι φίλοι, οι σύμβουλοι και οι εχθροί μας ”μαξιμαλιστές”.<br /><br />Δεν κερδίζονται ούτε με αμυντικές συμμαχίες, αν δε συνοδεύονται αυτές από αυξημένη εθνική συνείδηση και αποφασιστικότητα να υπερασπιστούμε την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας και τα προγονικά κεκτημένα της πολιτιστικής μας ταυτότητας και των αξιών μας…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το χαμένο βίωμα των Ελλήνων σε καιρό ”απολυταρχικής δημοκρατίας”…

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας) Πέρα από κάθε αμφιβολία, ζούμε στην εποχή των ημίμετρων που εξυπηρετούν λανθασμένες ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί ΗΠΑ και ΝΑΤΟ ακόμα ανέχονται τις πειρατικές συμπεριφορές Ερντογάν;

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/biden_erdogan.png"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/biden_erdogan-696x335.png" /></a><br /><br />Του <b>ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ*</b><br />Τι είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ για την Τουρκία; Εχθροί! Ειδικά, τα τελευταία δέκα τουλάχιστον χρόνια, οι σχέσεις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Τουρκίας βρίσκονται στο ναδίρ. Σε συνέντευξή του σε τουρκικό περιοδικό (5/10/2021) ο Τούρκος Πρόεδρος, Ερντογάν, είπε ότι «η ηγεμονία της Δύσης, που διήρκεσε για αιώνες, τέλειωσε. Ένα νέο διεθνές σύστημα αναδύεται».<br /><br />Ο γνωστός Αμερικανός αναλυτής, Μάικλ Ρούμπιν, έγραψε πρόσφατα (29/10/2021), ότι η Τουρκία είναι ο «τυφοειδής πυρετός της διπλωματίας». Εξάλλου, ο Χάουαρντ Άιζενστατ, καθηγητής της Ιστορίας της Μέσης Ανατολής, δήλωσε παλαιότερα (13/2/2021), ότι «η Τουρκία αντιμετωπίζει τις ΗΠΑ όχι μόνο ως ανταγωνιστή αλλά περισσότερο ως εχθρό». <br /><br />Ο μέντορας του Ερντογάν, Νταβούτογλου, στο γνωστό βιβλίο του: «Το Στρατηγικό Βάθος. Η διεθνής θέση της Τουρκίας» υποστήριζε, μεταξύ άλλων: <br />Η Τουρκία είναι μια «κεντρική δύναμη» με φιλοδοξίες περιφερειακής και παγκόσμιας δύναμης. Είναι χώρα της Ευρώπης, των Βαλκανίων, της Μεσογείου, του Ευξείνου Πόντου, του Καυκάσου, της Κεντρικής Ασίας, της Μ. Ανατολής, ακόμη και του Περσικού Κόλπου. <br /><br />Η εξωτερική πολιτική της, για να είναι ανεξάρτητη και αυτόνομη, οφείλει να βλέπει προς την Ανατολή παρά προς τη Δύση. Για να αναδειχθεί σε ηγέτιδα του μουσουλμανικού κόσμου πρέπει να συγκρουστεί με το Ισραήλ. Και, φυσικά, να διεκδικεί πρώτα τα τουρκικά εθνικά συμφέροντα και όχι τι υπαγορεύει η συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ και στη Δύση. <br /><br />Ο Ερντογάν συγκρούστηκε με το Ισραήλ. Απειλεί την Ελλάδα και την Κύπρο. Εισέβαλε στη Λιβύη, όπου διατηρεί ναυτική και αεροπορική Βάση, παρά τις διεθνείς υποδείξεις να αποχωρήσει. Εισέβαλε στη Συρία και υποστηρίζει με όπλα και με χρήματα τρομοκρατικές οργανώσεις που μάχονται κατά του Προέδρου Άσαντ. <br />Ενίσχυσε το Αζερμπαϊτζάν στον πόλεμο κατά της Αρμενίας. Διατηρεί Βάσεις στην Αλβανία, στο Κατάρ και στη Σομαλία, ενώ ανέπτυξε εκτενείς σχέσεις με αφρικανικές χώρες. Εργαλειοποιεί εκατομμύρια προσφύγων εναντίον της Ελλάδος, της Κύπρου και της Ευρώπης.<br /><br />Με αφορμή το περίεργο πραξικόπημα του Ιουλίου 2016, ο Ερντογάν κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι υποκίνησαν τον άλλοτε συνέταιρό του, ιμάμη Γκιουλέν. Έκτοτε οι σχέσεις τους χειροτέρεψαν. <br /><br />Για να καταλήξουν στη μεγαλύτερη πρόκληση διά της αγοράς των ρωσικών πυραύλων S-400 και της ανάπτυξης στενών σχέσεων με τη Μόσχα. Η κατάρριψη ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους από τους Τούρκους, το 2016 και η δολοφονία Ρώσου πρέσβη δεν επηρέασαν τον ρωσο-τουρκικό υμέναιο.<br />Το Κογκρέσο ακύρωσε τη συμμετοχή της Τουρκίας στην παραγωγή του αεροπλάνου F-35. Ενώ ο Ερντογάν ήταν ο κατ’ εξοχήν συνομιλητής του προέδρου Τραμπ, ο Πρόεδρος Μπάιντεν τον κρατά σε απόσταση. <br /><br />Την περ. Κυριακή (31/10/2021), ο Ερντογάν συναντήθηκε με τον Αμερικανό ομόλογό του, στη Ρώμη. Το ανακοινωθέν του Λευκού Οίκου είναι ξεκάθαρο:<br /><br />Ο Μπάιντεν εξέφρασε τις ανησυχίες του για τους ρωσικούς πυραύλους και ξεκαθάρισε τη σημασία που έχουν για τις ΗΠΑ «οι ισχυροί δημοκρατικοί θεσμοί και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου για την ειρήνη και την ευημερία». <br />Οι δύο ηγέτες «συζήτησαν την πολιτική διαδικασία στη Συρία, την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στο Αφγανιστάν, τις εκλογές στη Λιβύη, την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και τις διπλωματικές προσπάθειες στον Νότιο Καύκασο». <br /><br />Στον απόηχο της απειλής Ερντογάν να απελάσει 10 ξένους πρέσβεις, ο Μπάιντεν εξέφρασε την «επιθυμία του να διατηρήσει εποικοδομητικές σχέσεις, να διευρύνει τους τομείς συνεργασίας και να διαχειριστεί αποτελεσματικά τις διαφωνίες των δύο χωρών». Αυτές οι διαφωνίες χαρακτηρίζονται από βαθύτατο ρήγμα. <br /><br />Η Τουρκία τύποις μόνο είναι σύμμαχος της Δύσης και εταίρος του ΝΑΤΟ. Από το 2015 ο Ερντογάν έχει ανατρέψει την εξωτερική πολιτική του. Διεκδικεί για την Τουρκία ρόλο περιφερειακού και παγκόσμιου δρώντος. Απαιτεί να αναβιώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία. <br />Το δόγμα Νταβούτογλου για «μηδενικά προβλήματα με γειτονικές χώρες» ενταφιάστηκε στη στρατιωτικοποίηση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Τα τουρκικά drones άλλαξαν τη μορφή των πολεμικών συγκρούσεων.<br /><br />Γιατί, λοιπόν, τρεις Αμερικανοί Πρόεδροι -Ομπάμα, Τραμπ, Μπάιντεν- και το ΝΑΤΟ ακόμα ανέχονται τις μεγαλοϊδεατικές φιλοδοξίες ενός παρανοϊκού δικτάτορα, που παραβιάζει όλους τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου; <br /><br />Γιατί ανέχονται έναν πειρατή να διαταράσσει συμμαχικές, περιφερειακές και διεθνείς σχέσεις; Γιατί επιτρέπουν σε έναν σχιζοφρενή να δολοφονεί την ειρήνη στην πιο εύφλεκτη περιοχή του κόσμου; <br /><br />Απάντηση:<br />Η Τουρκία έχει τεράστια γεωπολιτική και στρατηγική σημασία για τις ΗΠΑ και τη Δύση ιδιαίτερα εξαιτίας του εκδηλωθέντος ήδη νέου Ψυχρού Πολέμου ΗΠΑ-Κίνας, και Ρωσίας. Ανήκει στους G20. Διαθέτει έναν από τους μεγαλύτερους στρατούς. Τα συμφέροντα της Δύσης στη χώρα είναι τεράστια. <br /><br />Η βάση του Ιντζιρλίκ φιλοξενεί πυρηνικά όπλα. Η Τουρκία είναι ήδη περιφερειακή δύναμη, ταραξίας μεν, πειρατής δε, υπονομευτής επίσης, αλλά υπολογίσιμη στη σκακιέρα της Ευρασίας. <br /><br />Οι ΗΠΑ, η Ευρώπη και το ΝΑΤΟ καλούνται να αντιμετωπίσουν, επιτέλους, την Τουρκία ως μία αναθεωρητική, επεκτατική, κατακτητική δύναμη, η οποία επιδιώκει να επιβληθεί στο διεθνές σύστημα διά της βίας ως σημαντικός δρων και ως ισότιμος συνομιλητής στις υποθέσεις της Αν. Μεσογείου, της Μ. Ανατολής, του Καυκάσου, του Κόλπου και της Βόρειας Αφρικής. <br /><br />Ένας εφιαλτικός Τούρκος Φράνκενσταϊν χτίστηκε στην περιοχή μας και οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ οφείλουν να υπερασπίσουν την ειρήνη και τη σταθερότητα.<br /><br /><b><i>*Πρώην Αρχισυντάκτης-Διευθυντής – Αρθρογράφος-αναλυτής στην κυπριακή εφημερίδα «Η Σημερινή» -ΜΑ στις Διεθνείς Σχέσεις και Ευρωπαϊκές Σπουδές του Πανεπιστημίου Λευκωσίας-Πτυχιούχος της Ανωτάτης Σχολής Δημοσιογραφίας της Lille – Université Catholique de Lille–France</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί ΗΠΑ και ΝΑΤΟ ακόμα ανέχονται τις πειρατικές συμπεριφορές Ερντογάν;

Του ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ* Τι είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ για την Τουρκία; Εχθροί! Ειδικά, τα τελευταία δέκα τουλάχιστον χρόνια, οι σχ...

Διαβάστε την συνέχεια

Έχουμε τόσα κοιτάσματα που μπορούμε να μπούμε στον δεύτερο αιώνα του Περικλή και να σώσουμε την Ευρώπη.

<img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-11/plat_crete.jpg?itok=vjyfOKcp" /><br /><br />Μιλάει για ιλιγγιώδη ποσά! Γιατί η Ρωσία δεν μπορεί, ενώ εμείς έχουμε απίστευτες ποσότητες φυσικού αερίου και πετρελαίου<br /><br />Κι ενώ οι Τούρκοι χθες άρχισαν να μιλούν για νέα αποθέματα φυσικού αερίου στη Μαύρη Θάλασσα, “μεγαλύτερα από του Κόλπου” χαρακτηρίζει τα κοιτάσματα της Αν. Μεσογείου, ο καθηγητής κ.Αντώνης Φώσκολος μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό “Παραπολιτικά”.<br /><br />Ο ομότιμος καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης και ομότιμος ερευνητής της Γεωλογικής Υπηρεσίας του Καναδά μεταφέρει στοιχεία και εκτιμήσεις για το μέγεθος των κοιτασμάτων υδρογοναθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, τα οποία όπως αναφέρει εκτιμάται ότι είναι μεγαλύτερα από του Κόλπου.<br /><br />Ο κ. Φώσκολος σημειώνει ότι η Ρωσία δεν έχει διαθέσιμα αποθέματα για να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες της Ευρώπη καθώς υπάρχουν δεσμευμένες ποσότητες για άλλες αγορές και για τις εσωτερικές ανάγκες της χώρας, μίλησε για παραποιημένα στοιχεία και διευκρίνισε πως η Ρωσία έχει περίπου 29τρις κυβικά φυσικού αερίου κι από αυτά μπορεί να δώσει προς τα έξω μόνο τα 10! Από αυτά έχει δώσει περίπου 125 δις το χρόνο για περίπου 50 χρόνια στην Ευρώπη. “Δεν έχει παραπάνω. Η Ευρώπη θέλει άλλα 240 δις. Από τα ρωσικά τα 40 πάνε με τον Υπερσιβηρικό στην Κίνα και τα υπόλοιπα πάνε Λευκορωσία, Τουρκία, Ελλάδα” τονίζει.<br /><br />Θεωρεί πως η ενεργειακή κρίση θα κρατήσει περισσότερο από ένα χρόνο αλλά “στην Ελλάδα δεν δικαιολογείται γιατί έχει δικό της ενεργειακό πλούτο”και ότι τα δυνητικά ελληνικά κοιτάσματα μπορούν να αλλάξουν το ενεργειακό τοπίο στη “Γηραιά Ήπειρο” και όχι μόνο.<br /><br />“Εμείς έχουμε λιγνίτη, έχουμε νέρο το οποίο δεν το εκμεταλλευόμαστε, τα υδροηλεκτρικά παλιά επί Κωνσταντίνου Καραμανλή ήταν στο 15%, σήμερα είναι στο 3% γιατί θεωρούνται ως με Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αλλά έχουμε και δικό μας φυσικό αέριο σε τεράστιες ποσότητες που μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες της Ευρώπης. Άρα τόσο η Ελλα΄δα όσο και η Ευρώπη θα επωφεληθούν από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων μας.” επισημαίνει ο καθηγητής.<br /><br />“Αν η Ελλάδα και η Ευρώπη δεν θέλουν να εκμεταλλευτούν τα κοιτάσματα της Κρήτης που βγάζουν πολύ φθηνό φυσικό αέριο, για να λύσουν το πρόβλημα της Ευρώπης, νομίζω ότι θα καταστραφούμε, και η Ευρώπη και η Ελλάδα” υπογραμμίζει και συμπληρώνει πως αυτό είναι θέμα πολιτικών αποφάσεων.<br /><br />Χαρακτήρισε την Ανατολική Μεσόγειο “λύση της Ευρώπης” και είπε πως σήμερα “το ισοδύναμο του Περσικού Κόλπου υπάρχει στην Ανατολική Μεσόγειο” και υπολόγισε τα αποθέματα σε 60τρις! Εκ των οποίων τα 50τρις είναι εξαγώγιμες ποσότητες. “Το μεγαλύτερο μέρος το έχει η Κρήτη κι από εκεί μπορούμε να βγάλουμε” αναφέρει και προσθέτει πως έχουμε και περίπου 100δις βαρέλια πετρέλαιο!<br /><br />“Είμαστε ισοδύναμοι με τον Περσικό Κόλπο απλώς δεν το έχουμε καταλάβει . Οι γεωλόγοι το ξέρουν, και οι εταιρείες δεν είναι χαζές(...) Ας αφήσουμε την Total να κάνει έρευνες και θα δούμε σιγά σιγά πως η Ελλάδα μπορεί αν θέλει ο πρωθυπουργός να σώσουμε την Ευρώπη και να μπούμε στον δεύτερο αιώνα του Περικλή” τονίζει.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Έχουμε τόσα κοιτάσματα που μπορούμε να μπούμε στον δεύτερο αιώνα του Περικλή και να σώσουμε την Ευρώπη.

Μιλάει για ιλιγγιώδη ποσά! Γιατί η Ρωσία δεν μπορεί, ενώ εμείς έχουμε απίστευτες ποσότητες φυσικού αερίου και πετρελαίου Κι ενώ οι Τούρκοι χ...

Διαβάστε την συνέχεια

Oι τρύπες των συμφωνιών για οριοθέτηση της ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο, αφήνουν παράθυρο στην Τουρκία

<img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-11/%25CE%2591%25CE%259F%25CE%2596%2520%25281%2529.jpg?itok=QYlRIEw8" /><br /><br /><div><b>Παναγιώτης Νάστος</b><br />Στο πλαίσιο της επίσκεψής του στην φίλη και σύμμαχο χώρα Ιταλία που πραγματοποίησε ο ΥΠΕΞ μας, παραχώρησε εκτενή συνέντευξη στο ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων Nova, κυριώτερα σημεία της οποίας είναι τα ακόλουθα:<br /><br />Oριοθέτηση ΑΟΖ Ελλάδας-Ιταλίας<br /><br />" Ήταν μια μεγάλη ευκαιρία και μια ιστορική στιγμή, με την ανταλλαγή των Οργάνων Επικύρωσης της Συμφωνίας για την Οριοθέτηση των ΑΟΖ Ελλάδας και Ιταλίας. Μεγάλη για δυο λόγους: πρώτον απ΄όλα διότι λύσαμε ένα πρόβλημα που υφίστατο εδώ και 45 χρόνια, και δεύτερον επειδή προσφέρουμε ένα παράδειγμα για άλλες χώρες της περιοχής, σύμφωνα με το οποίο χώρες οι οποίες έχουν φιλικές σχέσεις, μπορούν να λύσουν χρόνια προβλήματα, όπως της οριοθέτησης των θαλάσσιων συνόρων"<br /><br />Σχέσεις των δύο χωρών<br /><br />Αναφορικά με τις οικονομικές και εμπορικές σχέσεις των δυο χωρών, ο υπουργός Εξωτερικών υπογράμμισε:<br />«Η Ιταλία είναι μια μεγάλη οικονομία, η Ελλάδα είναι μια οικονομία που τελεί σε ανάπτυξη, και ως χώρα θα πρέπει να αφήσουμε πίσω μας τα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Αναπτυσσόμαστε με ταχύτατους ρυθμούς κάτι ομολογουμένως απίστευτο».<br /><br />Βαλκάνια-Βατικανό-Μετανάστευση<br /><br />«Με τον Ιταλό ομόλογό μου Λουίτζι ντι Μάϊο υπήρξε μεγάλη σύμπτωση απόψεων για την όλη διαδικασία διεύρυνσης της ΕΕ προς τα δυτικά Βαλκάνια». είπε<br /><br />Σε σχέση με την συνάντησή του με τον πρωθυπουργό του Βατικανού Πιέτρο Παρολίν, στην Αγία Έδρα τόνισε, δε, ότι « Είμαστε χριστιανοί και για μας είναι ιδιαίτερα σημαντική η διδαχή της Εκκλησίας».<br /><br />Με αναφορά στο μεταναστευτικό, ο υπουργός Εξωτερικών πρόσθεσε:<br />«Με την ιταλική κυβέρνηση συζητήσαμε συγκεκριμένους τρόπους για να αντιμετωπίσουμε το μεταναστευτικό ζήτημα. Σεβόμαστε πλήρως τα ανθρώπινα δικαιώματα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία προσφέρει αξίες και αρχές στις οποίες βασίζεται η δράση μας».<br /><br />Ελληνογαλλική Συμφωνία<br /><br />«Το τελευταίο πράγμα που μπορεί να ειπωθεί για την Ελλάδα είναι ότι θέλει να απομονώσει την Τουρκία στην ανατολική Μεσόγειο, αφού αυτό που ισχύει είναι ακριβώς το αντίθετο. Αυτό που και εγώ και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας επαναλάβαμε πολλές φορές, είναι ότι επιθυμούμε μια Τουρκία σύγχρονη, κοσμοπολίτικη, ευημερούσα και η οποία να ακολουθεί τον δρόμο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Αυτό σημαίνει βέβαια ότι η Τουρκία πρέπει να προσεγγίσει τις αξίες, τα ιδεώδη, τις υποχρεώσεις και τους στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης».<br /><br />«Αν η Τουρκία ακολούθησε μια αντίθετη πορεία, δεν ευθύνεται η ΕΕ, η Ελλάδα, ή η Γαλλία. Η συμφωνία Ελλάδας – Γαλλίας είναι μια φιλική συμφωνία, που βελτιώνει τις σχέσεις μεταξύ δυο φίλων χωρών.Αν ήμουν στην θέση της Τουρκίας θα ήμουν ευτυχής » εξήγησε, ανέφερε, ο Έλληνας ΥΠΕΞ<br /><br />«Αν η Τουρκία συμπεριφέρεται με τρόπο που θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια των χωρών -μελών της Ένωσης, την ευρωπαϊκή τους κυριαρχία και τα κυριαρχικά τους δικαιώματα, τότε είναι υποχρεωτικό, για την ΕΕ να επιβάλει κυρώσεις, όχι ως αυτοσκοπό ή για να τιμωρήσει, αλλά για να προλάβει άλλες επιθετικότερες κινήσεις από μέρους της Άγκυρας, που μπορεί να ζημιώσουν τα εθνικά συμφέροντα των χωρών-μελών».<br /><br />Λιβύη<br /><br /> «Το τελευταίο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να ξεχάσουμε την Λιβύη και να αφήσουμε την κατάσταση να ακολουθήσει μια αυτόματη πορεία.<br /><br />Αν η ΕΕ παραμελήσει τις υποχρεώσεις της προς την Λιβύη, άλλες χώρες , όχι με τις πιο ξεκάθαρες προθέσεις θα εμπλακούν και θα δημιουργήσουν νέα προβλήματα. Θα πρέπει να στηρίξουμε την Λιβύη επί πολύ καιρό, για την επανοικοδόμηση του κράτους, να ευνοήσουμε την έξοδο των μισθοφόρων από την χώρα και να μπορέσει να γίνει, η Λιβύη, μια δυναμική και σύγχρονη δημοκρατία, στην οποία οι πολίτες να μπορούν να εκφράσουν την βούλησή τους», είπε ο ΥΠΕΞ μας<br /><br />Από τις παραπάνω δηλώσεις του ΥΠΕΞ μας θα σταθούμε στην οριοθέτηση της ΑΟΖ μας με την Ιταλία, η οποία "προσφέρει ένα παράδειγμα για άλλες χώρες της περιοχής, σύμφωνα με το οποίο χώρες οι οποίες έχουν φιλικές σχέσεις, μπορούν να λύσουν χρόνια προβλήματα, όπως της οριοθέτησης των θαλάσσιων συνόρων", επισημαίνοντας τα εξής"</div><div><br />Oι τρύπες των συμφωνιών για οριοθέτηση της ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο<br /><br />Ιστορικά έχει αποδειχθεί αναφορικά με διακρατικές συμφωνίες ή συνθήκες, ότι «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες». Κοινώς υπάρχουν σημειώσεις, υποσημειώσεις, αστερίσκοι στο κάτω μέρος ή στο περιθώριο του κυρίως κειμένου που υπάρχουν οι καίριες προβλέψεις της συμφωνίας ή συνθήκης.<br /><br />Η παραπάνω έκφραση, ίσως εμπεριέχει τη «λύση» στο πρόβλημα διευθέτησης της ΑΟΖ μας με την Τουρκία.<br /><br />Παρακολουθώντας τις λεπτομέρειες των δύο συμφωνιών μας για την οριοθέτηση της ΑΟΖ μας με Ιταλία και Αίγυπτο, διαπιστώνουμε κάτι κοινό.<br /><br />Και στις δύο περιπτώσεις η ΑΟΖ καθορίστηκε με συντεταγμένες όπως ακριβώς προβλέπεται στο κυρίως κείμενο, πλην όμως υπάρχει ένα «παράθυρο» το οποίο ουσιαστικά καταργεί την οριοθέτηση με την αυστηρή έννοια της. <br /><br />Στην μεν περίπτωση οριοθέτησης της ΑΟΖ μας με την Ιταλία, δίνεται η δυνατότητα αλίευσης στα ιταλικά αλιευτικά σκάφη σε μερικά σημεία εντός της ελληνικής ΑΟΖ, οπότε ναι μεν η ΑΟΖ μας έχει καθορισμένα όρια, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχει σε κάποια σημεία αυτά που γράφονται στη συνθήκη, αφού επιτρέπει την οικονομική εκμετάλλευση των Ιταλών εντός της ΑΟΖ μας.<br /><br />Στην περίπτωση οριοθέτησης της ΑΟΖ μας με την Αίγυπτο, στο άρθρο 2 της «Συμφωνίας για την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ των 2 κρατών» αναγράφεται:«Σε περίπτωση που υπάρχουν φυσικοί πόροι, συμπεριλαμβανομένης της λεκάνης υδρογονανθράκων, οι οποίοι εκτείνονται από την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη ενός Μέρους στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη του άλλου Μέρους, τα δύο Μέρη θα συνεργαστούν προκειμένου να επιτύχουν συμφωνία ως προς τους τρόπους εκμετάλλευσης αυτών των πόρων.<br /><br />Δηλαδή ναι μεν η ΑΟΖ μας έχει καθορισμένα όρια, αλλά προκειμένου για λεκάνη υδρογονανθράκων που θα υπάρχει στο δική μας ΑΟΖ θα έχει λόγο για τον τρόπο εκμετάλλευσης της και συνεπώς οικονομικό όφελος και η Αίγυπτος. Αυτό μου μοιάζει σαν το win-win των ΗΠΑ ή το kazan-kazan των Τούρκων.<br /><br />Επίσης τι σημαίνει ο όρος «λεκάνη υδρογονανθράκων» και πως θα ερμηνευθεί, γεωλογικά ή πολιτικά; Για παράδειγμα κάλλιστα θα μπορούσε να ισχυριστεί η Αίγυπτος, υποθετικά μιλάμε, ότι ένα κοίτασμα υδρογονανθράκων που θα βρεθεί εντός ελληνικής ΑΟΖ νοτίως της Κρήτης, ανήκει σε μία ευρύτερη λεκάνη υδρογονανθράκων και συνεπώς βάσει του άρθρου 2 που προαναφέραμε, έχει λόγο για τον τρόπο εκμετάλλευσης του και συνεπώς οικονομικό όφελος.<br /><br />Επιπλέον η παρούσα συμφωνία συνιστά μερική οριοθέτηση της ΑΟΖ μας με την Αίγυπτο, αφού δεν περιλαμβάνει ανατολικότερα ου 28ου μεσημβρινού, καμία οριοθέτηση ΑΟΖ και συνεπώς δεν υφίσταται χάραξή της αναφορικά με την ανατολική Ρόδο και το σύμπλεγμα Καστελόριζου.<br /><br />Επίσης γίνεται μνεία και πρόβλεψη για τυχόν μελλοντική οριοθέτηση της ΑΟΖ της Ελλάδας και της Αιγύπτου με τρίτο κράτος όπως πχ Τουρκία, Κύπρο, Λιβύη κλπ, ότι προτού καταλήξει σε τελική συμφωνία είτε η Ελλάδα, είτε η Αίγυπτος με το τρίτο κράτος θα ενημερώσουν και θα διαβουλευθούν η μία την άλλη.</div><div><br />H "καυτή πατάτα" που λέγεται Καστελόριζο<br /><br />Ας έρθουμε τώρα στο θέμα της ΑΟΖ του Καστελόριζου και της οριοθέτησής της με την Τουρκία, το οποίο αποτελεί και την «καυτή πατάτα».<br /><br />Έχοντας ως δεδομένη την ανάλυση των δύο ανωτέρω συμφωνιών μας με Ιταλία και Αίγυπτο, θα μπορούσαμε να προβούμε σε οριοθέτηση της ΑΟΖ μας με την Τουρκία, με τον όρο ότι σε περίπτωση ανεύρεσης υδρογονανθράκων προς εκμετάλλευση στην ΑΟΖ του ενός εκ των δύο, τότε να υπάρχει πρόβλεψη ότι τα δύο κράτη θα συνεργαστούν, προκειμένου να επιτύχουν συμφωνία ως προς τους τρόπους εκμετάλλευσης αυτών των πόρων και συνεπώς να έχει η Τουρκία οικονομικό όφελος, κατά τα πρότυπα του άρθρο 2 της Συμφωνίας μας με την Αίγυπτο που αναλύσαμε παραπάνω;<br /><br />Αυτό είναι ή δεν είναι η επιτομή του win-win των ΗΠΑ ή το kazan-kazan των Τούρκων; <br /><br />Επίσης η μερική επήρεια των νησιών μας στη χάραξη της ΑΟΖ μας με την Ιταλία και Αίγυπτο, την οποία και αποδεχθήκαμε, υπογράφοντας τη Συμφωνία μαζί τους, αποτελεί ισχυρό όπλο και παρακαταθήκη για την Τουρκία, ακόμη και στην πολύ απίθανη για εμένα περίπτωση που η Τουρκία δεχθεί να πάει στη Χάγη προκειμένου να επιλύσει την διαφορά που έχουμε για ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα.<br /><br />Τέλος η Ελληνική με την Κυπριακή ΑΟΖ γειτνιάζουν λόγω του συμπλέγματος των νήσων του Καστελόριζου. Με μειωμένη επήρεια του Καστελόριζου στην χάραξη της ΑΟΖ μας με την Τουρκία, η Ελληνική και Κυπριακή ΑΟΖ δεν θα γειτνιάζουν, αφού θα υπάρχει μεταξύ τους η Τουρκική ΑΟΖ. Έτσι θα διακόπτεται και η θαλάσσια συνέχεια Ελλάδας και Κύπρου και συνεπώς το «Ενιαίο αμυντικό δόγμα» δεν θα υφίσταται. Ουσιαστικά θα μιλάμε για οριστική αποκοπή της Κύπρου από την Ελλάδα.<br /><br />Όλα τα παραπάνω φυσικά θα είχαν αποφευχθεί αν Ελλάδα και Κύπρος προέβαιναν από κοινού στη χάραξη των ΑΟΖ τους σύμφωνα με τον χάρτη της Σεβίλλης. Γιατί άραγε δεν το κάνουν; </div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Oι τρύπες των συμφωνιών για οριοθέτηση της ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο, αφήνουν παράθυρο στην Τουρκία

Παναγιώτης Νάστος Στο πλαίσιο της επίσκεψής του στην φίλη και σύμμαχο χώρα Ιταλία που πραγματοποίησε ο ΥΠΕΞ μας, παραχώρησε εκτενή συνέντευξ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι η Τουρκία όχι ο Ερντογάν

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/11/erdogan_turkia_slpress.jpg" /><br /><br /><b>Αγγελόπουλος Κωνσταντίνος</b><br />Η εχθρική προς την Ελλάδα ρητορεία του Ταγίπ Ερντογάν και των στενών συνεργατών του και οι άξεστοι πολιτικοί τρόποι τους, αναπόφευκτα επηρεάζουν άσχημα τις σχέσεις των δύο χωρών και δικαίως “ερεθίζουν” πολιτικούς και πολίτες στη χώρα μας. Όμως ,το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οι τρόποι του Ερντογάν και τα εκφραστικά μέσα των υποτακτικών του, αλλά η Τουρκία.<br /><br />Ο νέο-οθωμανικός “αναθεωρητισμός” του τουρκικού ισλαμισμού είναι ένα ζήτημα με μέγεθος που ξεπερνά κατά πολύ την ιδιάζουσα προσωπικότητα του “νταή” Ερντογάν. Οι πολιτικές που αναπτύσσουν οι διάδοχοι του κεμαλικού εθνικισμού εκτός Τουρκίας δείχνουν ότι έχουν πίσω τους τη συστηματική δουλειά ενός επιτελείου με συγκεκριμένη στρατηγική και διαθέσιμους πόρους, που στόχο έχει –και σε σημαντικό βαθμό το καταφέρνει– να καταστεί η Τουρκία μια περιφερειακή βάση με επιρροές και στρατιωτικές βάσεις σε διάφορες περιοχές, όπου το Ισλάμ προσφέρεται για πολιτική αξιοποίηση ευρείας έκτασης.<br /><br />Όπως κι’ αν προσεγγίζει κανείς τις τουρκικές πολιτικές, και τις διασυνδέσεις τους με τα συμφέροντα της Δύσης και με τις μουσουλμανικές χώρες και κοινότητες στα Βαλκάνια και αλλού, γεγονός είναι ότι αυτή η αντι-Δυτική Τουρκία διαθέτει διεθνώς καλά γεωστρατηγικά “χαρτιά” ,πράγμα που υποχρεώνει την Ελλάδα να κινείται αναλόγως ως ευρωπαϊκή χώρα, που μετέχει στο αμυντικό σύστημα ασφαλείας της Δύσης.<br /><br />Τα “στοιχήματα” που έχει βάλει για τον εαυτό της η σημερινή Τουρκία είναι μεγάλα και φιλόδοξα και η εξέλιξη τους δεν εξαρτάται από την κατάσταση της υγείας του Ερντογάν και τις “παρόλες” των υπουργών του, που τόσο στενά παρακολουθούν οι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα. Η Τουρκία με μία δέσμη πολιτικές της κινείται με στόχο την ηγεσία του σουνιτικού μουσουλμανικού κόσμου απέναντι στη Δύση.<div><br />Ισλαμικό στρατήγημα<br /><br />Πρόκειται για μια μελετημένη ιστορική επιλογή της Αγκυρας, που δεν πρόκειται να αλλάξει εξαιτίας του ότι τούτη την ώρα το καθεστώς Ερντογάν πιέζεται από μια σειρά οικονομικά και πολιτικά προβλήματα και προβληματίζεται για την κατάσταση των σχέσεων με τις ΗΠΑ. Η Τουρκία δεν πρόκειται να “καταρρρεύσει” ούτε να “απομονωθεί” διεθνώς, ούτε να οδηγηθεί σε πλήρη διάρρηξη των σχέσεων της με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, διότι δεν είναι πλέον η χώρα που μετρούσε τις κινήσεις και τις δυνάμεις της αποκλειστικά ως χώρα του ΝΑΤΟ στο αναγκαστικό πλαίσιο των μεταπολεμικών Δύο Κόσμων.<br /><br />Σήμερα, η Αγκυρα προσπαθεί –και δαπανά “κεφάλαια” γι’ αυτό– να “περάσει” το Ισλάμ από την τουρκική πύλη στη Μεσόγειο και στον ευρωπαϊκό χώρο. Στο “δυτικό” δρόμο της βρίσκει την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία. Η χώρα μας, ευρισκόμενη στα ευρω-τουρκικά σύνορα είναι υποχρεωμένη να αναπτύξει πολιτικές και αμυντικές δυνάμεις με στρατηγικό νού, ώστε να βάλει φρένο στην τουρκική πορεία επάνω σ’ αυτό το διάδρομο. Αυτό έχει σημασία.<br /><br />Η Αγκυρα δεν “προκαλεί” την Ελλάδα, όπως συνηθίζεται να λέγεται από πολλούς στον ελληνικό δημόσιο χώρο. Πολιτικές μακράς πνοής ασκεί. Συστηματικά. Η σημερινή Τουρκία δεν ορίζεται απ’ τις “παρλαπίπες” του Τσαβούσογλου ούτε έχει όριο της το πολιτικό ή το φυσικό τέλος του Ερντογάν. Ορίζεται απ’ το ισλαμικό στρατήγημα της, που εδράζεται σε ένα εθνικισμό οκτώ δεκαετιών. Αυτόν έχει η Ελλάδα απέναντι της.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι η Τουρκία όχι ο Ερντογάν

Αγγελόπουλος Κωνσταντίνος Η εχθρική προς την Ελλάδα ρητορεία του Ταγίπ Ερντογάν και των στενών συνεργατών του και οι άξεστοι πολιτικοί τρόπο...

Διαβάστε την συνέχεια

Θα παραδώσει την εξουσία ο Ερντογάν; – Το σενάριο της προβοκάτσιας.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/11/erntogan_tourkia_SLpress.gr-2.jpg" /><br /><br /><b>Λυγερού Νεφέλη</b><br />Μπορεί η προεδρική θητεία του Ταγίπ Ερντογάν να λήγει τον Ιούνιο του 2023, αλλά είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού ότι η Τουρκία έχει εισέλθει σε μία πολιτική κρίση. Θεσμικά δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, αφού το κυβερνών AKP (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) και το σύμμαχο Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης του Ντεβλέτ Μπαχτσελί διαθέτουν άνετη πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση. Το πολιτικό κλίμα, ωστόσο, έχει βαρύνει πολύ για τον Τούρκο πρόεδρο.<br /><br />Είναι διάχυτη η εντύπωση ότι έχει υπερβεί τα όρια, με αποτέλεσμα να εξωθεί τους πολιτικούς αντιπάλους του στη συγκρότηση μετώπου για να τον εκτοπίσουν από την εξουσία στις προεδρικές εκλογές του 2023. Προς το παρόν, φαίνεται ότι έχει κλείσει η συμπόρευση του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (αξιωματική αντιπολίτευση) με το Καλό Κόμμα της Ακσενέρ (απόσχιση από το κόμμα του Μπαχτσελί).<br /><br />Στις σχετικές συζητήσεις συμμετέχουν και πρώην ανώτατα στελέχη του κυβερνώντος AKP, όπως ο Αλί Μπαμπατζάν (αρχιτέκτονας της οικονομικής ανόρθωσης στην Τουρκία) και ο Αχμέτ Νταβούτογλου (πρώην υπουργός Εξωτερικών και πρωθυπουργός). Κάποιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ενδέχεται να συμπράξει και ο Αμπντουλάχ Γκιούλ (πρώην πρωθυπουργός και Πρόεδρος Δημοκρατίας), αλλά δεν έχουν προς το παρόν επιβεβαιωθεί. Κάποιοι, πάντως, έχουν προτείνει τον Γκιούλ να είναι στις προεδρικές εκλογές ο υποψήφιος της αντιπολίτευσης, απέναντι στον Ερντογάν.<div><br />Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι<br /><br />Ο Γκιούλ είναι μία μετριοπαθής προσωπικότητα με απήχηση στο νεοοθωμανικό ρεύμα και με δυνατότητα να αποσπάσει ψήφους από το κυβερνών ΑΚΡ. Επίσης, είναι δεδομένο πως εάν εκλεγεί θα επαναπροσανατολίσει την Τουρκία προς τη Δύση, διατηρώντας, όμως, και την σχετική ανεξαρτησία της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και σε ό,τι μας αφορά τις πάγιες θέσεις της Άγκυρας σε ελληνοτουρκικά και Κυπριακό.<br /><br />Η υπόθεση με τους 10 δυτικούς πρεσβευτές ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι στην Άγκυρα. Οι κατά τα άλλα ανταγωνιστές Μεβλούτ Τσαβούσογλου και Ιμπραχήμ Καλίν αναγκάστηκαν να συνεργαστούν και κατάφεραν να αποτρέψουν τη ρήξη με τη Δύση, αλλά η συγκεκριμένη υπόθεση λειτούργησε την τουρκική κρατική γραφειοκρατία σαν καμπανάκι κινδύνου.<br /><br />Για την ακρίβεια, πληθαίνουν και στους κόλπους του καθεστώτος τα στελέχη που θέτουν πλέον ερωτήματα για το εάν ο Ερντογάν είναι σε θέση να κυβερνήσει με φρόνηση την Τουρκία. Με άλλα λόγια, ολοένα και περισσότεροι παράγοντες του τουρκικού δημόσιου βίου τον θεωρούν πλέον τυχοδιώκτη που μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ζημιά στη χώρα τους.<br /><br />Σ’ αυτό αναμφίβολα έχει συμβάλει αποφασιστικά και η εμμονή του Τούρκου προέδρου σε πολιτική χαμηλών επιτοκίων, που έχει ως αποτέλεσμα τη συνεχή σχεδόν υποτίμηση της τουρκικής λίρας. Μπορεί η τουρκική οικονομία να στηρίζεται σε παραγωγική βάση, αλλά η μεγάλη υποτίμηση του νομίσματος έχει επιβαρύνει πολύ όχι μόνο τα μικρομεσαία νοικοκυριά, αλλά και μεγάλες επιχειρήσεις που είχαν δανειστεί σε συνάλλαγμα.</div><div><br />Το ερώτημα των εκλογών<br /><br />Σε συνθήκες συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης, η “βαθιά Τουρκία”, που παραδοσιακά στήριζε πολιτικά και εκλογικά τον Ερντογάν εμφανίζει φυγόκεντρες τάσεις ακριβώς επειδή τα λαϊκά στρώματα πλήττονται περισσότερο. Η εισβολή στη βόρεια Συρία, η αποστολή στρατευμάτων στη Λιβύη και ο νικηφόρος πόλεμος στο Ναγκόρνο Καραμπάχ του έδωσαν πόντους, δεδομένου ότι στην τουρκική κοινωνία κυριαρχεί άκρατος εθνικισμός.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, όμως, η πολιτική φθορά είναι μεγαλύτερη. Αυτό αποτυπώνεται καθαρά και στις δημοσκοπήσεις, οι οποίες δείχνουν σταθερή υποχώρηση της εκλογικής επιρροής του ΑΚΡ. Η τελευταία δημοσκόπηση το δείχνει στο 32,7% από 36,1% που το έδειχνε η προηγούμενη. Αλλά και στο επίπεδο των μετώπων, η αντιπολίτευση δημοσκοπικά προηγείται της αντιπολίτευσης με 44,1% έναντι 41,6%.<br /><br />Το κρίσιμο ερώτημα που εγείρεται με μεγαλύτερη ένταση είναι εάν ο Ερντογάν θα πάει ομαλά σε ελεύθερες εκλογές, όταν βλέπει ότι μάλλον θα τις χάσει. Απάντηση, βέβαια, δεν μπορεί να δοθεί, αλλά πολλοί στην αντιπολίτευση δεν κρύβουν την ανησυχία τους μήπως μεθοδεύσει την εκτροπή σε ανώμαλες καταστάσεις. Ήδη έχουν αφεθεί αιχμές, ακόμα και από τον Νταβούτογλου για τον ρόλο του βαθέως ερντογανικού κράτους στην διπλή βομβιστική επίθεση (96 νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες) σε μεγάλη συγκέντρωση υπέρ της ειρήνης στην Άγκυρα τον Οκτώβριο 2015, τρεις εβδομάδες πριν τις βουλευτικές εκλογές, τις οποίες είχε προκηρύξει ο Ερντογάν, επειδή δεν είχε εξασφαλίσει την επιθυμητή πλειοψηφία λίγους μήνες πριν.</div><div><br />Ανώμαλη πορεία<br /><br />Άλλοι θεωρούν πιθανόν να στηθεί υπόθεση υποτιθέμενου πραξικοπήματος, ενώ κάποιοι τρίτοι δεν αποκλείουν καθόλου έναν στρατιωτικό τυχοδιωκτισμό με σκοπό να πουλήσει στο εθνικιστικό ακροατήριο μία εθνική νίκη! Σ’ αυτή την περίπτωση, πιθανότερο είναι να στραφεί με θερμό επεισόδιο κατά της Ελλάδας, ενώ κινήσεις αναμένεται να κάνει και στην Κύπρο.<br /><br />Ο Ερντογάν έχει συνείδηση ότι στο επίπεδο του εθνικισμού μπορεί να αφοπλίσει πολιτικά τους αντιπάλους του. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί στη Συρία και στη Λιβύη, δεδομένου ότι γι’ αυτές τις επιχειρήσεις οι κεμαλιστές έχουν τουλάχιστον επιφυλάξεις. Αντίθετα, στο μέτωπο με την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία πλειοδοτούν, οπότε είναι λογικό να στραφεί εκεί ο σουλτάνος.<br /><br />Το συμπέρασμα, πάντως, είναι ότι η πορεία προς τις εκλογές θα είναι ανώμαλη, χωρίς να αποκλείεται και η μη διεξαγωγή τους με κάποιο πρόσχημα. Έτσι όπως και ο ίδιος διαμορφώθηκε πολιτικοψυχολογικά από τα 20 χρόνια εξουσίας, ο Ερντογάν δύσκολα θα πάει ήσυχα σπίτι του. Τουλάχιστον αυτό ισχυρίζονται πρώην συνεργάτες του που τον γνωρίζουν καλά.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Θα παραδώσει την εξουσία ο Ερντογάν; – Το σενάριο της προβοκάτσιας.

Λυγερού Νεφέλη Μπορεί η προεδρική θητεία του Ταγίπ Ερντογάν να λήγει τον Ιούνιο του 2023, αλλά είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού ότι η Τουρκία...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο ελληνικός εθνομηδενισμός και η “γεωπολιτική του τάφου”

<img src="https://www.apopseis.com/wp-content/uploads/2019/03/efb31cdf-national_kapodostrian_university_athens-777x437-750x422.jpg" /><br /><br />Του <b>ΚΩΣΤΑ ΓΡΙΒΑ</b><br />Είναι σύνηθες στην Ελλάδα να εκτοξεύονται απαξιωτικές κρίσεις, ακόμα και ύβρεις εναντίον όσων υποστηρίζουν την ανάγκη εφαρμογής εθνοκεντρικής στρατηγικής, άσκησης εθνικά ανεξάρτητης πολιτικής. Υβριστές κρυμμένοι στο διαδίκτυο δεν μας απασχολούν. Αυτός που μας απασχολεί είναι ο εθνομηδενισμός που εκφράζεται από όσους κατέχουν πολιτική ή μιντιακή εξουσία και προωθούν-επιβάλλουν μια μηδενιστική αντίληψη, η οποία συμπυκνώνεται στην ιδέα ότι “η Ελλάδα δεν μπορεί” και βέβαια “δεν μπορεί να πει όχι”.<br /><br />Αυτές οι απόψεις αποτελούν εκδήλωση μιας επικίνδυνης παθογένειας της σημερινής ελληνικής κοινωνίας, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί ως άτυπος συγκεκαλυμμένος εθνομηδενισμός. Σε πολύ γενικές γραμμές θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Ελλάδα μαστίζεται από δύο είδη εθνομηδενισμού. Ο ένας είναι εμφανής, πιο ειλικρινής. Σε αυτόν υπάγονται οι αντιλήψεις ότι δεν υπάρχει αντικειμενική ιστορική πραγματικότητα παρά μόνον υποκειμενικές ιστορικές “αναγνώσεις”. Ότι τα έθνη, αλλά και οι λαοί, αποτελούν “φαντασιακές κατασκευές”. Ότι τα έθνη-κράτη είναι ξεπερασμένα. Ότι οι συλλογικές ταυτότητες δεν υφίστανται –και δεν πρέπει να υφίστανται– και το μόνο που υπάρχει είναι το άτομο και τα απεριόριστα δικαιώματά του.<br /><br />Οι απόψεις αυτές αρνούνται την ίδια την έννοια της εθνικής ταυτότητας. Συνακόλουθα, λοιπόν, κάθε αντίληψη περί εθνικής ανεξαρτησίας, κυριαρχίας και εθνοκεντρικής πολιτικής, καθίσταται εκτός νοήματος. Κατά συνέπεια π.χ. η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μια εξαιρετική συμφωνία για τους ανθρώπους που πρεσβεύουν αυτές τις θεωρίες, αφού δεν δέχονται την ύπαρξη κάποιας αντικειμενικής ιστορίας, ούτε της εθνικής ταυτότητας.<br /><br />Εκτός από αυτή την εθνομηδενιστική λογική, υπάρχει και μια πιο επικίνδυνη και σίγουρα πιο ύπουλη. Γιατί δεν έχει την ειλικρίνεια της πρώτης, δεν είναι εμφανής και γιατί ενδύεται τον μανδύα του “ρεαλισμού”, ενίοτε ακόμη και του καταγγελτικού “πατριωτισμού”. Έτσι, κάθε προσπάθεια άρθρωσης πολιτικών προτάσεων που στοχεύουν στην εθνική ανεξαρτησία, την εθνοκεντρική στρατηγική, την αυτόνομη γεωπολιτική λειτουργία της Ελλάδας, αντιμετωπίζονται με χλευασμό και περιφρόνηση από τους εκφραστές αυτού του “ρεαλιστικού” εθνομηδενισμού, με πρόσχημα ότι είναι “εκτός πραγματικότητας”. Τα “επιχειρήματά” τους: “η Ελλάδα είναι πολύ μικρή και αδύναμη”, “κάπου πρέπει να ανήκουμε”, “πρέπει να είμαστε με τους ισχυρούς” και όλα τα γνωστά συναφή.<br /><br />Ή όλα ή τίποτα!<br /><br />Εν συνεχεία, έχουμε έναν μηδενιστικά ηττοπαθή εθνομηδενισμό, ο οποίος συμπυκνώνεται στην αντίληψη ότι φυσικά και δεν θα μπορούσαμε να πούμε όχι π.χ. στη Συμφωνία των Πρεσπών, αφού “είμαστε κατακτημένοι”. Για να τεκμηριωθεί δε ότι αυτή ήταν μια αναπόφευκτη επιλογή, προβάλλονται οι αντιλήψεις περί μνημονίων, εποπτείας, υπαγωγής σε γεωπολιτικές δομές της Δύσης κλπ.<br /><br />Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα απέχει πολύ από το να είναι πλήρως ανεξάρτητο κράτος και όντως τα τελευταία χρόνια υπέστη ακρωτηριασμό της έτσι και αλλιώς αναιμικής εθνικής της κυριαρχίας. Ναι, έχει υποστεί ακρωτηριασμό αλλά όχι πλήρη απώλεια της εθνικής της κυριαρχίας, όπως υποστηρίζει αυτή η άποψη. Και το χαμένο αυτό κομμάτι πρέπει να το ξανακερδίσει και όχι να “βολευτεί” με την απώλειά του. Κι αυτό μπορεί να γίνει βήμα-βήμα.<br /><br />Για τους θιασώτες του καταγγελτικού εθνομηδενισμού, από τη στιγμή που η Ελλάδα έχει χάσει την εθνική της κυριαρχία δεν μπορεί να κάνει τίποτα για την ξανακερδίσει. Αυτή είναι μια λογική που θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε “γεωπολιτική του τάφου”. Δηλαδή, έχω αποδεχθεί τόσο πολύ την υποδούλωση και τον γεωπολιτικό μου θάνατο που δεν θέλω να ενοχλούμαι με επιχειρήματα ότι μπορεί να μην είναι και έτσι. Αναφορικά με την αμφιλεγόμενη Συμφωνία των Πρεσπών, φυσικά και η Ελλάδα είχε τη δυνατότητα να αντισταθεί στα κελεύσματα του δυτικού παράγοντα. Και μάλιστα με τρόπο που θα ενίσχυε και την προσπάθειά της να χαράξει σταδιακά μια εθνοκεντρική στρατηγική.<br /><br />Μια παραλλαγή της παραπάνω αντίληψης υποστηρίζει ότι θα μπορούσαμε, ίσως, να κερδίσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία και συνακόλουθα και την πολυτέλεια να λέμε όχι στους ισχυρούς για κρίσιμα εθνικά θέματα, αφού όμως θα έχουμε επιτύχει πλήρη οικονομική ανεξαρτησία, για κάποιους ίσως εάν έχουμε βγει από το ΝΑΤΟ κ.α. Αυτή η άποψη ουσιαστικά υποστηρίζει ότι μπορείς να αρχίσεις να λειτουργείς ως στοιχειωδώς εθνικά ανεξάρτητος, μόνον όταν θα έχεις γίνει πλήρως εθνικά ανεξάρτητος. Δηλαδή ή 100% ή μηδέν! Και επειδή η απόλυτη ανεξαρτησία δεν θα έλθει ποτέ, δεν ξεκινάς ποτέ να την διεκδικείς. Τόσο απλά.<br /><br />Ο ηττοπαθής εθνομηδενισμός<br /><br />Μια ακόμη πιο επίμονη και δύσκολο να καταπολεμηθεί καταγγελτική εθνομηδενιστική αντίληψη είναι ότι “αυτά δεν γίνονται στην Ελλάδα γιατί οι ηγεσίες είναι προδοτικές”. Βέβαια, οι ελληνικές ελίτ απέχουν πολύ από το να είναι εθνοκεντρικές, ενώ η πλειοψηφία των εκπροσώπων τους αντιμετωπίζουν με απέχθεια, ή και με τρόμο ακόμη, κάθε άποψη περί αυτόνομης γεωπολιτικής πορείας, εκτός των κατευθυντήριων εντολών του δυτικού παράγοντα.<br /><br />Όμως, όσοι προβάλλουν τον παράγοντα “προδοτικές ηγεσίες” ως το αξεπέραστο εμπόδιο για μια εθνοκεντρική πολιτική, δεν τις αντιμετωπίζουν ως κάτι που πρέπει να αλλάξει ή να υπερκεραστεί. Τις αντιμετωπίζουν ως ένα μόνιμο, πάγιο και διαρκές στοιχείο της ελληνικής γεωπολιτικής ταυτότητας, το οποίο δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί. Και φυσικά, θεωρούν ότι δεν μπορεί να το αλλάξει ο λαός. Υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει αναλλοίωτο και πανίσχυρο.<br /><br />Όσο όμως κι αν οι ελίτ εξουσίας είναι απομακρυσμένες από τα πλατιά λαϊκά στρώματα, εντούτοις ούτε πανίσχυρες είναι, ούτε και ο λαός τόσο ανίσχυρος, όπως προσπαθεί να μας πείσει αυτή η άποψη. Στην πραγματικότητα, μεγάλο μέρος της δουλοπρεπούς στάσης των πολιτικών ηγεσιών έναντι των κελευσμάτων του ξένου παράγοντα εδράζεται ακριβώς πάνω σε ηττοπαθείς, μοιρολατρικές, φαταλιστικές, αντιλήψεις που ταλανίζουν μεγάλα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας. Σύμφωνα με αυτές η Ελλάδα είναι έρμαιο αλλότριων δυνάμεων και ο λαός δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα για να αλλάξει αυτό το δεδομένο. Άρα, η μόνη επιλογή είναι η υποταγή! Οποιαδήποτε άλλη αντίληψη αντιμετωπίζεται με περιφρόνηση και χλευασμό, γιατί ακριβώς απειλεί να μας βγάλει από τη γαλήνη του “γεωπολιτικού τάφου”.<br /><br />Αυτές οι απόψεις, λοιπόν, ανεξαρτήτως του ενδύματος που φέρουν και του πώς αυτοαποκαλούνται, είναι εθνομηδενιστικές, γιατί αρνούνται την εθνική λειτουργία. Όχι κατ’ επιλογήν, όπως κάνουν οι επισήμως εθνομηδενιστικές, αλλά υποτίθεται κατ’ ανάγκην. Καταλήγουν, όμως, στο ίδιο σημείο. Στην πράξη προωθούν μια εξαρτημένη Ελλάδα που δεν μπορεί να πει όχι, που δεν μπορεί να λειτουργήσει αυτόνομα και αυτόφωτα. Όμως, η ηττοπάθεια και η μετατροπή της εξάρτησης σε “ρεαλισμό” και “αναπόφευκτη” επιλογή ποτέ δεν βγήκαν σε καλό για κανέναν. Σήμερα, αν θέλει να επιβιώσει, η Ελλάδα πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσει τους ίδιους της τους φόβους.<div><br /></div><div><a href="https://www.apopseis.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο ελληνικός εθνομηδενισμός και η “γεωπολιτική του τάφου”

Του ΚΩΣΤΑ ΓΡΙΒΑ Είναι σύνηθες στην Ελλάδα να εκτοξεύονται απαξιωτικές κρίσεις, ακόμα και ύβρεις εναντίον όσων υποστηρίζουν την ανάγκη εφαρμο...

Διαβάστε την συνέχεια