Το ναυάγιο στην Πύλο, οι μεταναστευτικές ροές από τη Λιβύη και ο ρόλος του Χαλίφα Χάφταρ.

<img height="389" src="https://www.ieidiseis.gr/media/k2/items/cache/83b2c1e68e9ee682de4ff1bd74936117_XL.jpg?t=20230615_153318" width="732" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ο «δικός μας» στρατηγός Χάφταρ και οι γιοι του βρίσκονται πίσω από το «πλοίο φέρετρο» της Πύλου.  Αποκάλυψη Guardian.</span></h3>Ποια σχέση έχει το πολύνεκρο ναυάγιο με μετανάστες στην Πύλο και ο ισχυρός άνδρας της Λιβύης Χαλίφα Χάφταρ; Ο μαζικός πνιγμός προσφύγων που κατευθύνονταν από τη Λιβύη προς την Ιταλία καθώς το πλοίο τους βυθίστηκε στα ανοικτά των ακτών της Ελλάδας, υπογραμμίζει το συνεχιζόμενο κενό εξουσίας της Λιβύης. Έρχεται να αναδείξει την αδυναμία των διχασμένων ηγετών της να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους να ανακόψουν την κερδοφόρα «επιχείρηση» διακίνησης μεταναστών.<br /><br /><br />Είναι εντυπωσιακό ότι το πλοίο απέπλευσε από το ανατολικό λιμάνι του Τομπρούκ, μια πόλη όπου οι τοπικοί ηγέτες έχουν οργανώσει εκστρατεία κατά της παράνομης μετανάστευσης, σημειώνει σε ανάλυσή του ο διπλωματικός συντάκτης του <a href="https://www.theguardian.com/world/2023/jun/15/greek-shipwreck-highlights-divided-libyas-inability-to-stem-flow-of-refugees">Guardian</a>.<div><br />Η συμφωνία Μελόνι - Χάφταρ για τους μετανάστες<br /><br />Στις 4 Μαΐου, η Ιταλίδα πρωθυπουργός, Τζόρτζια Μελόνι, είχε με τον ισχυρό άνδρα της Λιβύης στα ανατολικά, Χαλίφα Χάφταρ, μια συνάντηση στη Ρώμη κατά την οποία προσφέρθηκε να επενδύσει στην ανατολική Λιβύη - η χώρα έχει χωριστεί σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα σε ανατολή και δύση από το 2015 - σε αντάλλαγμα για δράση κατά των διακινητών.<br /><br />Ο Χάφταρ φάνηκε ότι προσπαθεί να εκπληρώσει τη συμφωνία του. Στις 4 Ιουνίου, οι σύμμαχοί του επέβαλαν προσωρινή νυχτερινή απαγόρευση κυκλοφορίας για να σταματήσουν τους διακινητές. Οι δυνάμεις ασφαλείας πραγματοποίησαν επιδρομές σε πόλεις που συνορεύουν με την Αίγυπτο. Ισχυρίστηκαν ότι εντόπισαν 1.000 ανθρώπους σε φάρμες και σπίτια που περίμεναν για να περάσουν στη Μεσόγειο. Καταστράφηκαν βάρκες και ένα λιμάνι που χρησιμοποιούσαν οι διακινητές.<br /><br />Ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών της Λιβύης, Faraj Egaim, προέτρεψε τον πληθυσμό να αναφέρει τους διακινητές και κάλεσε τις φυλές που ελέγχουν τα σύνορα στη Λιβύη να βοηθήσουν.<br /><br />Μερικοί από αυτούς που συγκεντρώθηκαν στις αρχές του μήνα - έως και 4.000 - απωθήθηκαν βίαια στα αιγυπτιακά σύνορα προς το Musaid, με την αιτιολογία ότι βρίσκονταν εκεί παράνομα. Η βία, που προκάλεσε τον θάνατο ενός νεαρού αγοριού, οδήγησε σε λαϊκή κατακραυγή.<br />Οι μαζικές απελάσεις<br /><br />Την περασμένη Δευτέρα, η Αποστολή Υποστήριξης των Ηνωμένων Εθνών στη Λιβύη (UNSMIL), χωρίς να προσδιορίσει τους ενόχους, εξέφρασε ανησυχίες για τις μαζικές «αυθαίρετες συλλήψεις και απελάσεις» χιλιάδων μεταναστών και αιτούντων άσυλο σε ολόκληρη τη χώρα, συμπεριλαμβανομένων εγκύων και παιδιών, που όπως σημείωσε, κρατούνταν υπό ανθυγιεινές συνθήκες. Στην ίδια δήλωση αναφέρεται ότι η εκστρατεία «συνοδευόταν από μια ανησυχητική αύξηση της ρητορικής μίσους και του ρατσιστικού λόγου εναντίον αλλοδαπών στο διαδίκτυο και στα μέσα ενημέρωσης».<br /><br />Αλλά το τραγικό ταξίδι με πλοίο από το Τομπρούκ δείχνει ότι ο Χάφταρ και οι γιοι του δεν σταμάτησαν την παράνομη διακίνηση μεταναστών. Πολλοί λένε ότι ο καλύτερος τρόπος για να σταματήσει η ροή είναι η παρακολούθηση των εισερχόμενων πτήσεων της συριακής πολιτικής αεροπορίας που περιλαμβάνει Σύρους, πολίτες από το Μπαγκλαντές και Πακιστανούς.<br /><br />Ο αιγυπτιακός Τύπος ισχυρίστηκε ότι η δυσκολία του Χάφταρ είναι ότι το βάναυσο έγκλημά του δεν φθάνει στην περιοχή Μπουτνάν, όπου βρίσκεται το λιμάνι Τομπρούκ, αντανακλώντας ότι ο Εθνικός Στρατός της Λιβύης που ηγείται είναι στην πραγματικότητα ένας ιδεολογικά ευέλικτος και χαλαρός συνασπισμός πολιτοφυλακών. Το Μπουτνάν είναι σε μεγάλο βαθμό η έδρα της φυλής Ομπεϊντάτ, πρώην υποστηρικτών του Χάφταρ. Αν και ήταν ικανός να αντιμετωπίσει τις πολλές φυλές της Λιβύης, ο Χάφταρ και οι γιοι του συνάντησαν σκληρή αντίσταση για την καταστολή των διακινητών.</div><div><br />Τι δείχνουν τα στοιχεία του ΟΗΕ<br /><br />Ο ΟΗΕ εκτιμά ότι υπάρχουν 680.000 μετανάστες στη Λιβύη: Άλλοι θέλουν να ταξιδέψουν με πλοίο στην Ευρώπη και άλλοι εργάζονται με πλήρη απασχόληση στη Λιβύη. Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης του ΟΗΕ αναφέρει ότι σχεδόν 3.800 άνθρωποι πέθαναν σε μεταναστευτικές διαδρομές εντός και από την περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής πέρυσι, ο υψηλότερος αριθμός από το 2017.<br /><br />Περίπου 105.000 μετανάστες και αιτούντες άσυλο έφτασαν στην Ιταλία δια θαλάσσης το 2022. Φέτος, από την αρχή του 2023 έως τον Ιούνιο, έφτασαν πάνω από 54.000, διπλάσιος αριθμός από την ίδια περίοδο του προηγούμενου έτους. Μάλιστα, καταγράφεται ένα αυξανόμενο ποσοστό από τα ανατολικά της Λιβύης.<br /><br />Οι πιθανότητες οι Ευρωπαίοι να βρουν αποτελεσματικούς Λίβυους συμμάχους για τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών μειώνονται από τη συνεχιζόμενη απουσία μιας ενοποιημένης εθνικής κυβέρνησης που θα έχει την εξουσία στη χώρα. Οι δύο αντίπαλες κυβερνήσεις σε ανατολή και δύση υπάρχουν από το 2015. Η τελευταία προσπάθεια με τη μεσολάβηση των Ηνωμένων Εθνών για να ενισχυθούν οι δύο πλευρές προκειμένου να γίνει η διεξαγωγή ενιαίων προεδρικών και κοινοβουλευτικών εκλογών κατέρρευσε λίγο πριν από την ημερομηνία των εκλογών του Δεκεμβρίου 2021.<br /><br />Δεν προηγήθηκε κάποια διαδικασία εθνικής συμφιλίωσης, ενδυνάμωσης της κοινωνίας των πολιτών, Σύνταγμα ή συμφωνίας για την κατανομή των σημαντικών πόρων της Λιβύης. Αλλά ούτε η Βουλή των Αντιπροσώπων, το λιβυκό κοινοβούλιο στα ανατολικά με επικεφαλής τον βετεράνο Aguila Saleh, ούτε το ευρύτερο ομόλογό του στα δυτικά, το Ανώτατο Συμβούλιο της Επικρατείας,<br /><br />Μια νέα προσπάθεια για να συμφωνηθεί μια βάση για τις εκλογές τον Δεκέμβριο, που μόλις μεσολάβησε στο Μαρόκο, φαίνεται επίσης να είναι σε πολύ αρχικό στάδιο, αφήνοντας τον τελευταίο απεσταλμένο του ΟΗΕ, Abdoulaye Bathily, υπό πίεση να καταστρώσει ένα σχέδιο για να ξεφύγει από το αδιέξοδο. Και η ανάλυση του Guardian καταλήγει:<br /><br />Τελικά, χρειάζεται μια συλλογική ευρωπαϊκή ηγεσία για άλλη μια φορά προκειμένου να εμπλακεί ενεργά στη Λιβύη αντί να βασίζεται σε κακόπιστους παράγοντες και σχέδια για την ποινικοποίηση όσων προσπαθούν να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους στο άσυλο.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.ieidiseis.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το ναυάγιο στην Πύλο, οι μεταναστευτικές ροές από τη Λιβύη και ο ρόλος του Χαλίφα Χάφταρ.

Ο «δικός μας» στρατηγός Χάφταρ και οι γιοι του βρίσκονται πίσω από το «πλοίο φέρετρο» της Πύλου.  Αποκάλυψη Guardian. Ποια σχέση έχει το πολ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Δύση παγίδευσε τους Ουκρανούς σε αντεπίθεση αυτοκτονίας. Τεράστιες απώλειες.

<img height="423" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/fa3b567853edd8c7d09c852e5c7fc302_XL.jpg" width="730" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Αναλυτές και στρατιωτικοί υποστηρίζουν πως η αντεπίθεση των Ουκρανών εξελίσσεται σε πλήρη αποτυχία.</span></h3> Σε αδιέξοδο έχει περιέλθει η Ουκρανία καθώς φέρεται να προχώρησε αναγκαστικά στην έναρξη της αντεπίθεσης της - παρά το γεγονός ότι γνώριζε ότι θα είχε τεράστιες απώλειες σε στρατιώτες και εξοπλισμό - μια και είχε ως κύριο μέλημα να αποδείξει στη Δύση ότι μπορεί να φέρει στρατιωτικές επιτυχίες στο πεδίο της μάχης κατά των Ρώσων και να προχωρήσει σε σημαντική ανακατάληψη εδαφών πριν την έλευση του επόμενου χειμώνα.<br />Οι μέχρι στιγμής εξελίξεις δεν δικαιώνουν τις επιλογές του Κιέβου.<br />Οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν υποστεί συντριπτικά πλήγματα από τις 4 Ιουνίου τόσο σε ανθρώπινες ζωές – εκτιμάται πως έχουν χάσει πάνω από 7.500 στρατιώτες – όσο και σε στρατιωτικό εξοπλισμό – δεκάδες γερμανικά Leopard και αμερικανικά Bradley έχουν καεί -, τη στιγμή που ολοένα και περισσότεροι αναλυτές και στρατιωτικοί υποστηρίζουν πως η ουκρανική αντεπίθεση εξελίσσεται σε πλήρη αποτυχία.<br />Και ενώ οι Ουκρανοί τα παίζουν όλα για όλα γνωρίζοντας πως από τα αποτελέσματα της αντεπίθεσης τους, θα κριθεί το μέλλον της χώρας τους, οι Ρώσοι οι οποίοι διατείνονται πως έχουν κρατήσει ανέπαφες τις γραμμές άμυνας τους, επιχειρούν να στείλουν ένα μήνυμα κανονικότητας και σταθερότητας στα εδάφη που θέλει να ανακαταλάβει το Κίεβο, ανακοινώνοντας εκλογές για τον ερχόμενο Σεπτέμβριο στις ουκρανικές επαρχίες (Donetsk, Luhansk, Zaporizhia και Kherson) που έχει ήδη προσαρτήσει.<br />Παράλληλα μοιράζει χρηματικά bonus σε 10.000 Ρώσους στρατιώτες που κατάφεραν να εξουδετερώσουν γερμανικά τανκ Leopard και αμερικανικά οχήματα Bradley στο πλαίσιο των συγκρούσεων.<br /><br />Αναγκαστική αντεπίθεση<br /><br />Δημοσίευμα της Washington Post αναφέρει πως η Ουκρανία δεν μπορούσε να καθυστερήσει την αντεπίθεση της λόγω της ανάγκης να δείξει στη Δύση πως μπορεί να επιφέρει σημαντικές επιτυχίες στο πεδίο της μάχης πριν από την έλευση του ερχόμενου χειμώνα.<br />Βάσει του δημοσιεύματος, αν και οι Ουκρανοί γνώριζαν ότι η αντεπίθεση θα συνεπαγόταν «μεγάλες απώλειες ζωών και στρατιωτικού εξοπλισμού», η έναρξη της επίθεσης δεν μπορούσε να αναβληθεί, καθώς το Κίεβο πιέζεται να επιδείξει σημαντικές επιτυχίες στο πεδίο της μάχης πριν από την έναρξη του χειμώνα και να δείξει στους Δυτικούς «προστάτες» τους ότι ο ουκρανικός στρατός είναι ικανός να πολεμήσει και να φέρει επιτυχίες.<br />Το δημοσίευμα αναφέρει πως η μελλοντική στήριξη προς την Ουκρανία θα βρεθεί στο επίκεντρο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ που θα πραγματοποιηθεί τον ερχόμενο Ιούλιο στην Λιθουανία.<br /><br />Κρίνονται τα πάντα<br /><br />Το προηγούμενο διάστημα υπάρχουν διάφορα δημοσιεύματα στον δυτικό Τύπο, τα οποία αναφέρουν πως η αντεπίθεση αυτή των Ουκρανών θα κρίνει τα πάντα, από τη συνέχιση της βοήθειας των ΗΠΑ και της Δύσης μέχρι τη λήξη του πολέμου και την έναρξη ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων.<br />Πρόσφατα το Politico ανέφερε ότι Αμερικανοί αξιωματούχοι είχαν προειδοποιήσει τους Ουκρανούς ομολόγους τους ότι το Κίεβο έπρεπε να κάνει σημαντικές προόδους στο πεδίο της μάχης στο εγγύς μέλλον, έτσι ώστε η Ουάσιγκτον να μπορεί να συνεχίσει να της παράσχει το ίδιο μέγεθος βοήθειας, όπως έχει πράξει έως σήμερα.<br />Αν και οι ΗΠΑ υποστηρίζουν πως θα στηρίξουν για όσο χρειαστεί την Ουκρανία – το επανέλαβε άλλωστε χθες ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Lloyd Austin στη σύνοδο των υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ, τονίζοντας πως ο πόλεμος θα είναι μαραθώνιος και όχι σπριντ -, έχουν προειδοποιήσει το Κίεβο ότι θα πρέπει να πετύχει σημαντικές νίκες προκειμένου η Δύση να συνεχίσει τη βοήθεια της.<br /><br />Περιορισμένα κέρδη<br /><br />Οι Ουκρανοί μιλούν για στρατιωτικές επιτυχίες στο μέτωπο, αν και αναγνωρίζουν πως δέχονται τεράστια αντίσταση από το ρωσικό στρατό.<br />Ο πρόεδρος Zelensky υπογράμμισε πως τα νέα από το πεδίο της μάχης είναι «σε γενικές γραμμές θετικά», αν και επισήμανε τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα ουκρανικά στρατεύματα.<br />Ο ουκρανικός στρατός κάνει λόγο για ανακατάληψη εδαφών έκτασης 100 τετραγωνικών χιλιομέτρων στην επαρχία του Donetsk (λένε ότι έχουν προχωρήσει σε βάθος έως και 7 χιλιομέτρων) και στη Zaporizhia, επισημαίνοντας πως έχει ήδη απελευθερώσει επτά χωριά, ενώ υποστηρίζουν πως προωθούνται σημαντικά και στην περιοχή του Bakhmut, την οποία κατέλαβαν τον περασμένο Μάιο οι Ρώσοι.<br /><br />Μάχες στο Bakhmut<br /><br />Σε βίντεο που ανήρτησε ο Ουκρανός στρατηγός Oleksandr Syrskyi υποστηρίζει πως ο ουκρανικός στρατός κερδίζει έδαφος στα περίχωρα του Bakhmut.<br />«Ο εχθρός χάνει σταθερά εξοπλισμό κοντά στο Bakhmut.<br />Οι στρατιώτες μας διώχνουν τους Ρώσους από τις θέσεις τους» είπε Syrskyi, ισχυρισμοί ωστόσο που διαψεύδουν κατηγορηματικά οι Ρώσοι, οι οποίοι λένε πως αν και η κατάσταση στο Bakhmut είναι σοβαρή, όλες οι αντεπιθέσεις των Ουκρανών έχουν αποκρουστεί και η κατάσταση παραμένει υπό έλεγχο.<br />Σε κάθε περίπτωση οι στρατιωτικοί αναλυτές τονίζουν ότι οι μεγάλες μάχες ακολουθούν.<br /><br />Τεράστιες οι απώλειες των Ουκρανών – 500 νεκροί μόνο στο Donetsk σε 24 ώρες<br /><br />Οι ρωσικές δυνάμεις απέκρουσαν όλες τις αντεπιθέσεις των Ουκρανών στο μέτωπο της πρώτης γραμμής και τους επέφεραν μεγάλες απώλειες το τελευταίο 24ωρο υποστηρίζει το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας.<br />Σύμφωνα με το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας, ο ρωσικός στρατός απέκρουσε πολλές αντεπιθέσεις του ουκρανικού στρατού σε διάφορες κατευθύνσεις στην πρώτη γραμμή του μετώπου τις τελευταίες 24 ώρες.<br />Οι Ρώσοι επισημαίνουν ότι έχουν προκαλέσει μεγάλες απώλειες στους Ουκρανούς ιδιαίτερα στο μέτωπο του Donetsk.<br />Βάσει της σχετικής ενημέρωσης, η Ρωσία χρησιμοποίησε επίγειες και αεροπορικές δυνάμεις καθώς και πυρά πυροβολικού για να απωθήσει τους Ουκρανούς, με αποτέλεσμα σε μια μόλις ημέρα να σκοτωθούν τουλάχιστον 500 Ουκρανοί στρατιώτες.<br />Επιπλέον, οι Ρώσοι κατέστρεψαν 5 τανκ, πολλά τεθωρακισμένα οχήματα και άλλα είδη στρατιωτικού εξοπλισμού των Ουκρανών.<br /><br />Ο Medvedev ξεκαθαρίζει: Μόνιμος ο πόλεμος με τη ναζιστική Ουκρανία<br /><br />Την θέση πως ο πόλεμος με τη ναζιστική Ουκρανία θα είναι μόνιμος διατύπωσε ο πρώην πρόεδρος και νυν αναπληρωτής πρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, Dmitry Medvedev.<br />Σε ανάρτηση του στο Telegram και σχολιάζοντας την τοποθέτηση του γ.γ. του ΝΑΤΟ, Jens Stoltenberg πως η Ουκρανία δεν πρόκειται να ενταχθεί στη Συμμαχία όσο διαρκεί ο πόλεμος με τη Ρωσία αλλά ότι οι πόρτες της Συμμαχίας παραμένουν ανοιχτές, ο Medvedev διερωτήθηκε τι σημαίνει πρακτικά αυτό.<br />«Σημαίνει ότι δεν θέλουμε την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ<br />Ή έστω όποιο κομμάτι της μείνει στην παρούσα κατάσταση.<br />Για τη ναζιστική Ουκρανία σημαίνει ότι ο πόλεμος θα είναι μόνιμος.<br />Ένα νέο πολιτικό καθεστώς στο Κίεβο, εάν υπάρξει, είναι σίγουρο ότι δεν θα ζητήσει ένταξη στο ΝΑΤΟ» αναφέρει σε μήνυμα του στο Telegram ο Medvedev.<br /><br />Εκπαίδευση στα F-16<br /><br />Την ίδια στιγμή, οι Ουκρανοί επιβεβαιώνουν ότι πρόκειται να αρχίσει άμεσα η εκπαίδευση των πιλότων τους στα αμερικανικά μαχητικά F16.<br />Ο εκπρόσωπος της ουκρανικής πολεμικής αεροπορίας Yuriy Ihnat ανέφερε πως δεκάδες Ουκρανοί πρόκειται να σταλούν στο εξωτερικό για την εκπαίδευση τους το συντομότερο δυνατό.<br />Υπενθυμίζεται πως η υπουργός Άμυνας της Ολλανδίας Kajsa Ollongren υποστήριξε πως η εκπαίδευση των Ουκρανών θα μπορούσε να αρχίσει ακόμα και μέσα στον Αύγουστο.<br />Εκτιμάται πως σε διάστημα έξι μηνών, οι Ουκρανοί πιλότοι θα είναι έτοιμοι να πιλοτάρουν τα αμερικανικά μαχητικά.<br /><br />Οι Ρώσοι απαντούν με εκλογές<br /><br />Απέναντι σε αυτήν την ύστατη προσπάθεια των Ουκρανών, οι Ρώσοι μάλλον αδιαφορούν.<br />Ο πρόεδρος Putin υποστήριξε ότι οι στόχοι της Ρωσίας δεν έχουν αλλάξει όσον αφορά την Ουκρανία, επισημαίνοντας πως ο ρωσικός στρατός επιφέρει δεκαπλάσιες απώλειες στους Ουκρανούς από αυτές που οι ίδιοι υφίστανται.<br />Μάλιστα, ανακοινώθηκε πως τον ερχόμενο Σεπτέμβριο θα πραγματοποιηθούν εκλογές στις τέσσερις επαρχίες που προσάρτησε το περασμένο φθινόπωρο η Ρωσία, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να στείλει ένα μήνυμα σταθερότητας αλλά και βεβαιότητας για την επικείμενη νίκη.<br />Οι Ρώσοι υποστηρίζουν πως τόσο το υπουργείο Άμυνας όσο και η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας διαβεβαιώνουν πως οι εκλογές μπορούν να γίνουν με απόλυτη ασφάλεια για τους ψηφοφόρους.<br /><img height="366" src="https://www.bankingnews.gr/image/7_29.JPG" width="640" /><div><br /></div><div><a href="https://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Δύση παγίδευσε τους Ουκρανούς σε αντεπίθεση αυτοκτονίας. Τεράστιες απώλειες.

Αναλυτές και στρατιωτικοί υποστηρίζουν πως η αντεπίθεση των Ουκρανών εξελίσσεται σε πλήρη αποτυχία.  Σε αδιέξοδο έχει περιέλθει η Ουκρανία κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο ”εφιάλτης” που δεν θέλουν να ζήσουν οι Τούρκοι- Απόστρατος ”βλέπει” να έρχεται το κουρδικό κράτος. Η Κύπρος, οι ΗΠΑ και η Ελλάδα.

<img height="360" src="https://directus.gr/wp-content/uploads/2022/09/pkk_generic1-1068x600.webp" width="763" /><br /><br />Του <b>Ανδρέα Μουντζουρούλια</b><br />Ο γνωστός κεμαλιστής Cem Gürdeniz, ο οποίος εκφράζει το στρατιωτικό κατεστημένο, έγραψε ένα νέο βιβλίο («Γεωπολιτική Καταιγίδα») για το πως θα πρέπει να κινηθεί η Τουρκία, ενώ υπάρχει και ο έντονος φόβος πως υπάρχουν στο ”συρτάρι” σχέδια κατά της Άγκυρας!<br /><br />Αναλυτικά:<br /><br />«Η Γεωπολιτική Καταιγίδα ξεκίνησε στη Μαύρη Θάλασσα στις 24 Φεβρουαρίου 2022. Επεκτείνεται και σε άλλες θαλάσσιες περιοχές. Οι ανάσες και τα κύματα αυτής της καταιγίδας θα γίνουν αισθητές στις ακτές μας. Στον 21ο αιώνα, έχει πλέον εμφανιστεί μια πολυπολική παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Η Κίνα, οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Ινδία και η ΕΕ επιλέγουν τις πλευρές τους για την κρίση στην Ουκρανία.<br /><br />«Η ανερχόμενη δύναμη προκαλεί τον υπάρχοντα ηγεμόνα. Αυτό συμβαίνει πρώτα οικονομικά, μετά πολιτικά και τέλος στρατιωτικά. Σε όλη την ιστορία, αυτή η διαδικασία δεν απέτυχε. Η ανερχόμενη δύναμη για σήμερα είναι η Κίνα. Ως εκ τούτου, η πραγματική αναμέτρηση μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας για τη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων θα γίνει στον Ειρηνικό Ωκεανό. Ωστόσο, για αυτή τη μεγάλη γεωπολιτική αναμέτρηση που αναμένεται το 2035, η Ευρώπη, η δυτική χερσόνησος του ευρασιατικού νησιού, έπρεπε να ενσωματωθεί με τις ΗΠΑ μέσω του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Αυτό έκανε η ουκρανική κρίση. Δεν υπάρχει πλέον γκρίζος χώρος στις σχέσεις των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία, τον μεγαλύτερο φίλο και σύμμαχο της Κίνας».<br /><br />«Αν και η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ από το 1952, δέχεται τις μεγαλύτερες προκλήσεις και απειλές για τα γεωπολιτικά της συμφέροντα από τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.<br /><br />Η ελληνοκυπριακή διοίκηση οι ΗΠΑ και η Ελλάδα<br /><br />Το σχέδιο αναφέρει πως η Τουρκία θα πρέπει να επιτρέψει ένα κουρδικό κράτος στο νότο. Θα πρέπει να αποστασιοποιηθεί από τη Γαλάζια Πατρίδα και την Κύπρο, να χωθεί στη στεριά και να μετατραπεί σε κράτος πληρεξούσιο των ΗΠΑ.(..) Η θέση ότι οι ΗΠΑ θα μας επιτεθούν αν φύγουμε από το ΝΑΤΟ είναι κούφια. Χρησιμοποιώντας τη δύναμη της γεωγραφίας της, του ιστορικού της υπόβαθρου και των στοιχείων εθνικής ισχύος της, η Τουρκία μπορεί να εφαρμόσει μια ανεξάρτητη, αδέσμευτη, αμερόληπτη εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας, εστιασμένη στα δικά της γεωπολιτικά συμφέροντα στη νέα εποχή. Μπορεί να διατηρήσει τις σχέσεις της με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ σε μια αμοιβαία επωφελή σχέση ακουμπώντας την πλάτη της στην Ασία, όπως έκανε ο Ατατούρκ».<div><br /></div><div><a href="https://directus.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο ”εφιάλτης” που δεν θέλουν να ζήσουν οι Τούρκοι- Απόστρατος ”βλέπει” να έρχεται το κουρδικό κράτος. Η Κύπρος, οι ΗΠΑ και η Ελλάδα.

Του Ανδρέα Μουντζουρούλια Ο γνωστός κεμαλιστής Cem Gürdeniz, ο οποίος εκφράζει το στρατιωτικό κατεστημένο, έγραψε ένα νέο βιβλίο («Γεωπολιτι...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν κατηγορεί το Ιράν ότι παρεμποδίζει τον «Διάδρομο Ζανγκεζούρ» Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν.

<img height="357" src="https://echedoros.files.wordpress.com/2023/06/1-185.jpg?w=1024" width="751" /><br /><br />Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ότι υπάρχει ιρανικός ρόλος στην παρεμπόδιση του έργου «Διάδρομος Ζανγκεζούρ» / «Zengezur Koridoru», το οποίο έχει μεγάλη σημασία για την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν.<br /><br />Το έργο «Διάδρομος Ζανγκεζούρ» στοχεύει να συνδέσει το Αζερμπαϊτζάν από την πρωτεύουσά του, το Μπακού, με την αυτόνομη επαρχία του Αζερμπαϊτζάν Ναχιτσεβάν, και στη συνέχεια την Τουρκία με την πόλη Καρς, διασχίζοντας τον διάδρομο Ζανγκεζούρ και δίπλα στα ιρανο-αρμενικά σύνορα.<br /><br />Ο Ερντογάν ανέφερε σε δηλώσεις Τύπου ότι το πρόβλημα σχετικά με την ολοκλήρωση του έργου εκθέτει το Ιράν και όχι την Αρμενία.<br /><br />Είπε ότι η θέση που υιοθέτησε η ιρανική πλευρά σε αυτό το πλαίσιο θλίβει την Άγκυρα και το Μπακού.<br /><br />Το Μπακού σχεδιάζει να κατασκευάσει έναν διάδρομο στην επαρχία Σιούνικ, που βρίσκεται στα νότια της Αρμενίας, με το όνομα «Zangezur Corridor».<br /><br />Είναι μια σιδηροδρομική γραμμή που συνδέεται με τους σιδηροδρόμους του Αζερμπαϊτζάν από τη μία πλευρά και την Αυτόνομη Περιοχή του Ναχτσιβάν του Αζερμπαϊτζάν. <br /><br />Τόσο το Αζερμπαϊτζάν όσο και η Τουρκία θέλουν να δημιουργήσουν αυτόν τον διάδρομο, που θα είναι ο σύνδεσμος μεταξύ του Ναχιτσεβάν και της ηπειρωτικής χώρας του Αζερμπαϊτζάν, αφού η περιοχή του Ναχιτσεβάν είναι χωρισμένη από την ηπειρωτική χώρα του Αζερμπαϊτζάν.<br /><br />Το Ιράν θεωρεί ότι αποκόπτεται από Ρωσία και Ευρώπη<br /><br />Υψηλόβαθμος ιρανός αξιωματούχος ασφαλείας είχε προαναγγείλει ότι ο διάδρομος θα έκοβε τον μοναδικό δρόμο για το Ιράν να περάσει στον Νότιο Καύκασο και από εκεί στη Ρωσία και την Ευρώπη.<br /><br />«Το Ιράν θα χάσει πολλά με τη δημιουργία αυτού του διαδρόμου, επομένως η Τεχεράνη τον θεωρεί απειλή για την εθνική του ασφάλεια», είπε.<br /><br />Από την πλευρά του Αζερμπαϊτζάν, η κατασκευή του διαδρόμου, στην επαρχία Σιούνικ της Αρμενίας, θα του παρέχει ασφαλή και γρήγορη πρόσβαση στην Αυτόνομη Περιφέρεια Ναχιτσεβάν.<br /><br />Για την Τουρκία, ο Διάδρομος Ζανγκεζούρ, ο οποίος σχεδιάζεται να κατασκευαστεί, θα είναι ένα ασφαλές και γρήγορο πέρασμα για τη σύνδεση του λεγόμενου «Οργανισμού Τουρκικών Κρατών», συνδέοντας την Τουρκία και την Κεντρική Ασία μέσω του Αζερμπαϊτζάν και της Κασπίας Θάλασσας.<div><br /></div><div><a href="https://echedoros.blog/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Ερντογάν κατηγορεί το Ιράν ότι παρεμποδίζει τον «Διάδρομο Ζανγκεζούρ» Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν.

Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ότι υπάρχει ιρανικός ρόλος στην παρεμπόδιση του έργου «Διάδρομος Ζανγκεζούρ» / «Zengezur Kor...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι σχέσεις του Λιβύου Στρατηγού Χάφταρ και της Αιγύπτου οδεύουν προς περαιτέρω αποκλίσεις;

<img height="366" src="https://echedoros.files.wordpress.com/2023/06/1-188.jpg?w=879" width="773" /><br /><br /><div>Το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων Nova δημοσιεύει άρθρο στο οποίο αναφέρει ότι οι σχέσεις μεταξύ του Χαλίφα Χάφταρ, Διοικητή της Γενικής Διοίκησης στην ανατολική Λιβύη, και της Αιγύπτου αποκλίνουν ολοένα και περισσότερο, ειδικά μετά την απέλαση των σχεδόν τεσσάρων χιλιάδων Αιγυπτίων μεταναστών από τις δυνάμεις του Στρατάρχη, οι οποίοι διασχίζουν πεζή τα σύνορα Λιβύης-Αιγύπτου εδώ και μέρες.<br /><br />Πηγές ανέφεραν ότι περισσότερες από δύο χιλιάδες από αυτούς βρίσκονταν νόμιμα στο λιβυκό έδαφος και σύμφωνα με το πρακτορείο, έστελναν εμβάσματα συναλλάγματος στις οικογένειες τους στην Αίγυπτο.<br /><br />Επομένως, το θέμα δεν έχει μόνο χαρακτήρα ασφάλειας, σύμφωνα με τη Nova, αλλά και οικονομικό πρόβλημα, γιατί η Αίγυπτος αντιμετωπίζει έλλειψη ρευστότητας.<br /><br />Επιπλέον, το πρακτορείο υπενθυμίζει τη στήριξη που παρείχαν οι δυνάμεις του Χάφταρ στις δυνάμεις του στρατηγού Μουχάμαντ Χαμντάν Ντακάλο, διοικητή των Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης, των σουδανικών πολιτοφυλακών που προσπαθούν να ελέγξουν την πρωτεύουσα Χαρτούμ.<br /><br />Μάλιστα, η σταθερότητα του Σουδάν, σύμφωνα με τη Nova, είναι ζήτημα εθνικής ασφάλειας για την Αίγυπτο, ειδικά από τη στιγμή που το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου προκάλεσε μεγάλο κύμα εκτοπισμένων ανθρώπων να συρρέουν στο αιγυπτιακό έδαφος.<br /><br />Επιπλέον, το πρακτορείο επισημαίνει την ολοένα και πιο στενή σχέση μεταξύ του Χάφταρ και των κυβερνώντων αρχών στην Τρίπολη, στην οποία αντιτίθεται το Κάιρο, το οποίο θεωρεί την κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας της Τρίπολης ότι «έληξε» και υποστηρίζει τον σχηματισμό νέας εκτελεστικής αρχής μέσω των προσπαθειών του προέδρου του κοινοβουλίου στο Τομπρούκ, Ακίλα Σάλεχ.<br /><br />Στις 13 Ιουνίου, ο Χάφταρ συναντήθηκε με τον Πρόεδρο του Κοινοβουλίου Σάλεχ στη Βεγγάζη, παρουσία 90 μελών του κοινοβουλίου, και αυτό έγινε μετά από συνεδριάσεις του κοινοβουλίου τη Δευτέρα και την Τρίτη στη Βεγγάζη για να συζητήσουν τα αποτελέσματα της μεικτής επιτροπής 6+6 για την προετοιμασία του εκλογικού νόμου.<br /><br />Ο αναλυτής Τζαλάλ Χαρτσάουι σε συνέντευξή του στη Nova ανέφερε ότι «ο επικεφαλής της αιγυπτιακής υπηρεσίας πληροφοριών, υποστράτηγος Αμπάς Καμέλ, πήγε μετά τις συναντήσεις στη Μπουζνίκα του Μαρόκου, στο Μπενίνα, ανατολικά της Βεγγάζης, για να ζητήσει από τον Χάφταρ να μην θέσει υποψηφιότητα στις εκλογές, ειδικά να μην ασκήσει μεγαλύτερη πίεση στον Σάλεχ και να μην είναι επιθετικός απέναντι στην επιτροπή 6 + 6» .<br /><br />Σύμφωνα με τον αναλυτή, ο Σαντάμ Χάφταρ, γιος του Στρατάρχη και διοικητής της Ταξιαρχίας Ταρίκ μπιν Ζιάντ, προσπάθησε να απομακρύνει τον Σάλεχ από τη θέση του για δύο λόγους.<br /><br />Πρώτον, επειδή ο Σάλεχ υποστηρίζει σθεναρά την ιδέα ότι «ο πρωθυπουργός της Λιβυκής Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας με έδρα την Τρίπολη, Αμπντέλ Χαμίντ αλ Ντμπεϊμπά πρέπει να παραιτηθεί από τη θέση του πριν από τις εκλογές, και εάν αυτό ισχύσει, τότε ο διάλογος του Σαντάμ Χάφταρ με τον αλ Ντμπεϊμπά θα τελειώσει», προσθέτοντας ότι «παρά την πλήρη δυσαρέσκειά του, ο γιος του Χάφταρ θέλει να διατηρήσει τη σχέση του με τον Ντμπέϊμπά».<br /><br />Δεύτερον, ο Χάφταρ θέλει να αποπέμψει τον Σάλεχ επειδή «δεν τον εμπιστεύεται ως επόπτη για την προετοιμασία των εκλογικών νόμων», ειδικά με μια ρήτρα στο νέο σχέδιο νόμου που θα περιέπλεκε την υποψηφιότητά του για τις προεδρικές εκλογές.<br /><br />Εξηγεί ότι το θέμα σχετίζεται με το άρθρο 85 του «Εκλογικού Νόμου για τον Πρόεδρο του Κράτους», που ορίζει την αναγκαιότητα «σχηματισμού νέας κυβέρνησης που θα έχει ως αποστολή την εποπτεία των επικείμενων εκλογών».<br /><br />Προσθέτει ότι είναι ένα άρθρο που «θα επιτάχυνε την αποχώρηση του αλ Ντμπεϊμπά από την προεδρική κούρσα, με τρόπο που να ικανοποιεί την επιθυμία του Σάλεχ και του επικεφαλής του Ανώτατου Συμβουλίου του Κράτους, Χαλέντ αλ Μάσρι, οι οποίοι δεν έχουν ακόμη υπογράψει την νέο σχέδιο εκλογικών νόμων λόγω της πίεσης του Χάφταρ».<br /><br />Σύμφωνα με τον Χαρτσάουι, «ο Σάλεχ ηγείται της ομάδας που υποστηρίζει την αποχώρηση του αλ Ντμπεϊμπά από την προεδρική κούρσα, η οποία περιλαμβάνει την Αίγυπτο, τη Γαλλία, τη Σαουδική Αραβία και τμήματα της Άγκυρας και της Ουάσιγκτον».<br /><br />Από την άλλη πλευρά, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα «πλέον υποστηρίζουν τον Ντμπεϊμπά πολύ περισσότερο από την Τουρκία».<br /></div><div><br /></div><div><a href="http://i-epikaira.blogspot.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι σχέσεις του Λιβύου Στρατηγού Χάφταρ και της Αιγύπτου οδεύουν προς περαιτέρω αποκλίσεις;

Το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων Nova δημοσιεύει άρθρο στο οποίο αναφέρει ότι οι σχέσεις μεταξύ του Χαλίφα Χάφταρ, Διοικητή της Γενικής Διοίκη...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Λωζάνη και το «αριστούργημα της διπλωματίας».

<a href="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2023/06/10275c9cfaa7c95eacc3a2e471301e6d_lozani-.jpg"><img height="453" src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2023/06/10275c9cfaa7c95eacc3a2e471301e6d_lozani-.jpg" width="765" /></a><br /><br /><b>Αλεξάνδρα Φωτάκη</b><br />Διπλωμάτες και καθηγητές από την Ελλάδα και την Τουρκία συζήτησαν για τη σημασία της Συνθήκης, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την υπογραφή της<br /><br />«Χρειάζονται δύο για να χορέψεις ταγκό», υπενθύμισαν χθες οι ομιλητές στο διεθνές συνέδριο για τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης, με αρκετούς να κάνουν λόγο στο ελληνοτουρκικό σύμφωνο φιλίας του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Κεμάλ Ατατούρκ το 1930.<br /><br />Στο συνέδριο που οργάνωσαν το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και το ΕΛΙΑΜΕΠ διπλωμάτες και καθηγητές από την Ελλάδα και την Τουρκία υπογράμμισαν τη σημασία της Συνθήκης της Λωζάννης όχι μόνο για τις δύο χώρες αλλά και για την ευρύτερη περιοχή, αφού δεν είναι ένα διμερές κείμενο, αλλά μία πολυμερής συνθήκη, ένα «αριστούργημα της διπλωματίας», όπως τη χαρακτήρισε ο Φαρούκ Λογόγλου, πρέσβης ε.τ. και πρώην μέλος της Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας.<br /><br /><div>Ο Χρήστος Ροζάκης, ομότιμος καθηγητής στο ΕΚΠΑ και πρώην υφυπουργός Εξωτερικών, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων και στο ζήτημα των μειονοτήτων, το οποίο επίσης υπάρχει στη Συνθήκη, σημειώνοντας το πλήγμα που έχει υποστεί η ελληνική μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη και τη συρρίκνωσή της, ενώ την ίδια στιγμή αναφερόμενος στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης επεσήμανε ότι υπήρξε μία περίοδος που οι Αρχές επέβαλαν αυστηρά μέτρα απέναντί της, ωστόσο σήμερα «υπάρχει πλήρης σεβασμός των δικαιωμάτων τους». Σημείωσε ωστόσο ότι εξακολουθεί να υπάρχει μία «μαύρη τρύπα» στις σχέσεις του ελληνικού κράτους με τη μειονότητα της Δυτικής Θράκης και αυτό αφορά την «επιμονή των ελληνικών αρχών να μην επιτρέπουν στους ανθρώπους και τις οργανώσεις της μειονότητας να χρησιμοποιούν τον όρο τούρκος ή τουρκικός».</div><div><br />Διάρκεια στον χρόνο<br /><br />Για την «ιερή» Συνθήκη της Λωζάννης μίλησε ο Μουσταφά Αϊντίν, καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Καντίρ Χας, ο οποίος τόνισε ότι αυτή η συνθήκη έχει διάρκεια στον χρόνο γιατί κατάφερε να τους «δυσαρεστήσει» όλους το ίδιο. Αναφέρθηκε στη δυνατότητα Ελλάδας και Τουρκίας να βελτιώσουν τις σχέσεις τους όπως έκαναν και στο παρελθόν, σημειώνοντας ότι πρέπει να αποφεύγουμε να κρίνουμε μία ειρηνευτική συνθήκη ή οποιαδήποτε συνθήκη, με τα σημερινά δεδομένα, αλλά με βάση τα δεδομένα της εποχής που υπογράφηκε.<br /><br />Αναφέρθηκε ακόμα στην αξία του συμβιβασμού, ακόμα και αν στα ελληνικά και τα τουρκικά η λέξη έχει αρνητικό βάρος, τονίζοντας ότι πρέπει οι πολιτικοί να προετοιμάσουν τον λαό υπενθυμίζοντας ότι οι διπλωμάτες των δύο χωρών έφτασαν σε συμφωνία στο παρελθόν και αυτοί που δεν την υπέγραψαν ήταν οι πολιτικοί.</div><div><br /></div><div>Η Μαρία Γαβουνέλη καθηγήτρια διεθνούς δικαίου του ΕΚΠΑ και διευθύντρια του ΕΛΙΑΜΕΠ, χαρακτήρισε τη Συνθήκη της Λωζάννης ως την «ταφόπλακα» της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την αφετηρία της Δημοκρατίας, για να προσθέσει ότι κατά την εκτίμησή της μπορεί να γίνει το εφαλτήριο για να κινηθούμε πέρα από το έδαφος και τα σύνορα σε άλλες μορφές ήπιας ή όχι τόσο ήπιας ισχύος.</div><div><br />Για τον Παναγιώτη Τσάκωνα καθηγητή διεθνών σχέσεων του ΕΚΠΑ, επικεφαλής του Προγράμματος Εξωτερικής Πολιτικής & Ασφάλειας του ΕΛΙΑΜΕΠ, η Συνθήκη έδειξε πώς ένα σύστημα βασισμένο σε κανόνες μπορεί να οικοδομηθεί σε συμβιβασμούς μεταξύ των δύο κρατών και πώς διμερή ζητήματα μπορεί να αντιμετωπιστούν μέσα από πολυμερή σχήματα.</div><div><br />Ο πρέσβης ε.τ. και μέλος του ΔΣ του ΕΛΙΑΜΕΠ, Παύλος Αποστολίδης, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στο πώς το Κυπριακό επηρεάζει επίσης τις ελληνοτουρκικές σχέσεις αλλά και τον ρόλο τόσο των ΜΜΕ όσο και των πολιτικών.<br />Την ανάγκη οι δύο πλευρές να σκεφτούν έξω από το κουτί προκειμένου να βρουν κοινό έδαφος υπογράμμισε ο Φατίχ Τζεϊλάν, πρέσβης ε.τ. και πρόεδρος του Κέντρου Πολιτικής της Αγκυρας, τονίζοντας ότι πρέπει να σπάσει ο φαύλος κύκλος της έντασης αφού η στασιμότητα δεν είναι επιλογή.<br />Ζωντανό ντοκουμέντο<br /><br />Ο Φαρούκ Λογόγλου από την πλευρά του χαρακτήρισε τη Λωζάννη ως ένα ζωντανό ντοκουμέντο που πιστοποίησε την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας, ένα έγγραφο που συνεχίζει να καθοδηγεί τις σχέσεις Αθήνας – Αγκυρας. Ενώ όπως τόνισε ο ίδιος θεωρεί ότι η λύση στα ελληνοτουρκικά είναι εφικτή, μέσα από μία καλά προετοιμασμένη διαδικασία. Να σημειωθεί ότι το τελευταίο πάνελ παρακολούθησε και ο τούρκος πρεσβευτής στην Αθήνα, Τσαγατάι Ερτζιγές, αφού όπως είπε στα «ΝΕΑ», ο Φαρούκ Λογόγλου ήταν ο πρώτος του προϊστάμενος στο τουρκικό ΥΠΕΞ.</div><div><br /></div>ΥΣΤ. Όταν το ΕΛΙΑΜΕΠ, ο Χ. Ροζάκης και το ανφάν γκατέ της «Ελληνοτουρκικής φιλίας» διοργανώνουν συνέδριο για τη «Συνθήκη της Λωζάννης», παρουσία τούρκων ακαδημαϊκών και διπλωματών για να μας πείσουν για την «αξία του συμβιβασμού»... τότε ξέρεις τί θα ακολουθήσει! Το παρόν δημοσίευμα για ευνόητους λόγους, απέφυγε να αναφερθεί και στον Γιουσέλ Άσερ, καθηγητή Διεθνούς Δικαίου στο πανεπιστήμιο Γιλντιρίμ Μπεγιαζίτ της Αγκύρας, ομιλητή στο συνέδριο, ο οποίος μεταξύ άλλο είπε: «η Τουρκία δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την εμμονή στην αποστρατικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου». Σημειώνεται επίσης ότι το συνέδριο <a href="https://www.eliamep.gr/event/100-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BB%CF%89%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%B1/">έλαβε χώρα</a> στις 12/06/2023 στην Αθήνα. Τρεις ημέρες πριν (09/06/2023), ένα σεμινάριο του Economist, αυτήν την φορά στο Λονδίνο και παρουσία εκπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας, προετοίμαζε το έδαφος για το νέο σχέδιο Ανάν με όχημα τα ενεργειακά.<div><br /></div><div><a href="https://www.in.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Λωζάνη και το «αριστούργημα της διπλωματίας».

Αλεξάνδρα Φωτάκη Διπλωμάτες και καθηγητές από την Ελλάδα και την Τουρκία συζήτησαν για τη σημασία της Συνθήκης, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία της εποχής μετά τον Ερντογάν και οι πιθανοί διάδοχοί του.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2023-06/%CE%95%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%AC%CE%BD.png?itok=TIgk_3w-" width="780" /><br /><br /><div><b>Μαρίνος Γκασιάμης</b><br />ΟΡετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κέρδισε μια δεύτερη και τελευταία προεδρική θητεία. Τώρα έχει εντολή να κυβερνήσει μέχρι το 2028, όταν θα είναι στο τέλος των τριών θητειών που του αναλογούν συνταγματικά. Καθώς είναι 69 ετών και εμφανίζεται πιο ληθαργικός κάθε χρόνο, είναι όλο και πιο απίθανο να συνεχίσει ως πρόεδρος και πέρα από αυτό το διάστημα. Αυτό σημαίνει ότι η αντιπολίτευση έχει χάσει την πιθανή τελευταία της ευκαιρία να νικήσει τον Ερντογάν στην κάλπη.<br /><br />Η τελευταία θητεία του Ερντογάν θα εισαγάγει ένα νέο πρόβλημα στην τουρκική πολιτική: τη διαδοχή. Ποιος τελικά μπορεί να κάνει αυτό που κάνει ο Ερντογάν; Σκεφτείτε για λίγο πόσο περίπλοκη είναι αυτή η ερώτηση επισημαίνουν ακόμα και τούρκοι αναλυτές όπως ο Σελίμ Κορού.<br /><br />Ο Ερντογάν δεν είναι μόνο ο πρόεδρος της Τουρκίας και ο πρόεδρος του Κόμματος AK, είναι ουσιαστικά ο ηγέτης πολλών κομμάτων κάτω από τον συνασπισμό «Cumhur» στο κοινοβούλιο. Οι άνθρωποι που τον περιβάλλουν, συμπεριλαμβανομένου του υπουργικού συμβουλίου, των επικεφαλής των ιδρυμάτων, καθώς και των ηγετών επιχειρήσεων, τον υπηρετούν εδώ και δεκαετίες και οφείλουν πίστη σε αυτόν προσωπικά. Δεκάδες εκατομμύρια υποστηρικτές του αναφέρονται στον Ερντογάν ως «reis» που σημαίνει «αρχηγός» και νιώθουν ότι έχουν έναν προσωπικό δεσμό μαζί του. Στο εξωτερικό, υπάρχουν εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι που κοιτάζουν τον Ερντογάν με θαυμασμό και σεβασμό. Όλα αυτά είναι μια περίπτωση βιβλίου αυτού που ο Max Weber θα αποκαλούσε χαρισματική εξουσία. Είναι δύναμη συσσωρευμένη στα κόκαλα και τα νεύρα ενός άντρα που γερνά γρήγορα. Μπορεί να μεταδοθεί; Και αν ναι, πώς;<br /><br />Μπορώ να δω δύο επιχειρήματα για το τι συμβαίνει αφού ο Ερντογάν δεν θα είναι πλέον στην εξουσία: η Τουρκία θα επιστρέψει σε μια δομή στην οποία τα δύο μισά της εναλλάσσονται στη διακυβέρνηση της χώρας ή το μπλοκ του Ερντογάν θα δημιουργήσει έναν νέο ηγέτη που θα συνεχίσει την ηγεμονία του.<br /><br />Το πρώτο επιχείρημα αναφέρει ότι μετά τον Ερντογάν, η Τουρκία θα επιστρέψει σε κάποιο είδος «δημοκρατικής» κανονικότητας. Αυτό είναι ιδιαίτερα δημοφιλές μεταξύ των κύκλων της αντιπολίτευσης. Ο Ερντογάν, όπως φαίνεται εδώ, ήταν ένας ασυνήθιστα δυνατός ηγέτης και ότι μόλις φύγει, ο διάδοχός του δεν θα μπορέσει να κρατήσει τη βασιλεία όπως κάνει. Η μαγεία του Ερντογάν, επισημαίνουν, λειτουργεί μόνο όταν είναι στο ψηφοδέλτιο. Στις εθνικές εκλογές τον Ιούνιο του 2015 και στις δημοτικές εκλογές του 2019, ο Ερντογάν δεν ήταν στο ψηφοδέλτιο. Τα υποκατάστατά του ήταν, και έχασαν. Ο Ερντογάν χωρίς τον Ερντογάν, λέει αυτή η σκέψη, δεν είναι τόσο επιτακτικός για τους ψηφοφόρους όσο ο ίδιος ο άνθρωπος. Εδώ λοιπόν, ο Ερντογάν είναι σαν τον θεμέλιο λίθο στην κορυφή μιας πέτρινης καμάρας. Τραβήξτε τον έξω και το όλο πράγμα καταρρέει.<br /><br />Το αντεπιχείρημα είναι ότι ο Ερντογάν δεν χρειάζεται πραγματικά να αντικατασταθεί. Μπορεί να ήταν κρίσιμος για την οικοδόμηση του καθεστώτος της «Νέας Τουρκίας», αλλά μόλις χτιστεί, η δομή μπορεί να συνεχίσει με ένα νέο «ρεϊς». Η μοναδικότητα του Ερντογάν δεν έγκειται στην ικανότητά του να διαχειρίζεται το σύστημα, αλλά στην ικανότητά του να το οικοδομεί από την σχεδόν δημοκρατική δομή της «παλιάς Τουρκίας». Ναι, είναι ένας ασυνήθιστα ικανός ηγέτης, αλλά ίσως άλλοι άνθρωποι μπορούν να ανέβουν σε παρόμοια επίπεδα αν βρεθούν στη θέση του. «Το στεφανωμένο κεφάλι γίνεται σοφό» λέει μια τουρκική παροιμία. Μόλις κάποιος άλλος γίνει Ρέις, το γραφείο του προστατεύεται από τις τεράστιες εξουσίες του κράτους – ο μηχανισμός ασφαλείας, το σύστημα πρόνοιας και το μονοπώλιο των μέσων ενημέρωσης θα μπορούσαν να κάνουν ρέις ακόμα και από έναν μέτριο χειριστή. Στη συνέχεια, η κουλτούρα κινείται για να δημιουργήσει μια λατρεία προσωπικότητας γύρω από τη νέα φιγούρα, πιθανώς με βάση τη σχέση του με το πρωτότυπο.<br /><br />Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς. Ο Ερντογάν, άλλωστε, επέκτεινε την πολιτική του βάση τη δεκαετία του 2000 και του 2010. Οι τελευταίες του καμπάνιες ήταν λιγότερο εντυπωσιακές και απλώς κατάφερε να διατηρήσει τη λεπτή του πλειοψηφία. Ίσως αυτό μπορεί να αναπαραχθεί κάτω από ένα νέο reis. Είναι ένας συνδυασμός πολύ ισχυρής κομματικής δομής στο έδαφος, διατάξεων κοινωνικής πρόνοιας, κυριαρχίας των μέσων ενημέρωσης και πολλών χρημάτων που βαραίνουν τους τροχούς.</div><div><br /></div><div> Αυτός ο μηχανισμός θα μπορούσε να διατηρηθεί.<br /><br />Νομίζω ότι το δεύτερο επιχείρημα λειτουργεί καλύτερα εάν ο Ερντογάν καταφέρει να δώσει δημοσίως κάποιον ως διάδοχό του πριν φύγει. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να αποτρέψει έναν δυνητικά επιζήμιο αγώνα αφού φύγει. Το άτομο δεν θα ήταν απαραίτητα μέλος του υπουργικού συμβουλίου ή μεγαλοεπιχειρηματίας – θα μπορούσε να είναι κάποιος με ιστορία στο AK Party. Ο Ερντογάν είναι ο ίδιος ένας ξένος προς το κράτος, ένα πλάσμα της κομματικής-πολιτικής κουλτούρας «teşkilat» (οργάνωσης) της Τουρκίας παρά της επίσημης εξουσίας. Οι άνθρωποι από αυτόν τον κόσμο έχουν συχνά μια πιο διαισθητική κατανόηση της πολιτικής από εκείνους που ανατρέφονται με την ασφάλεια ενός γραφειοκρατικού μισθού. Γραφειοκρατικοί τύποι (όπως ο Χακάν Φιντάν, ο οποίος μόλις ανέλαβε τη θέση του Υπουργού Εξωτερικών μετά από μια δεκαετία που διοικεί την υπηρεσία πληροφοριών της Τουρκίας) μπορεί να φαντάζονται ότι ο έτοιμος μηχανισμός θα μπορούσε να κάνει την πολιτική δουλειά γι' αυτούς, αλλά θα ήταν ένα ριψοκίνδυνο εγχείρημα. Ο ηγέτης της Τουρκίας θα πρέπει ακόμα να εκλεγεί.<br /><br />Πολλοί ηγέτες επιλέγουν επίσης να χρίσουν άτομα από την οικογένειά τους. Σε αυτό, ο Ερντογάν δεν είναι πολύ τυχερός. Ο μεγαλύτερος γιος του Μπουράκ Ερντογάν ήταν κρυμμένος μακριά από το κοινό από νεαρή ηλικία, πιθανώς λόγω προβλημάτων ψυχικής υγείας. Ο μικρότερος γιος του Μπιλάλ Ερντογάν είναι επικεφαλής ισχυρών μη κυβερνητικών οργανώσεων που συνδέονται με την οικογένεια, αλλά δεν θεωρείται βασικό υλικό ηγεσίας. Ο μεγαλύτερος γαμπρός του Μπεράτ Αλμπαϊράκ διετέλεσε υπουργός Ενέργειας και Οικονομικών και έγινε τόσο υβρισμένος κατά τη διάρκεια της θητείας του που αναγκάστηκε να παραιτηθεί με δραματικό τρόπο. Διατηρεί μεγάλη θεσμική ισχύ, αλλά δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να βρίσκεται στο προσκήνιο. Ο νεότερος γαμπρός Selçuk Bayraktar είναι ένας εξαιρετικά επιτυχημένος προγραμματιστής της στρατιωτικής τεχνολογίας, αλλά δεν έχει εκτεθεί ποτέ στη ζέστη της καθημερινής πολιτικής. Είναι αμφίβολο ότι θα μπορούσε να επιβιώσει για πολύ. Ο διάδοχος του Ερντογάν είναι πολύ πιθανό να πετύχει εάν προέρχεται εκτός της οικογένειας και του υπουργικού συμβουλίου του.<br /><br />Συνοψίζοντας, θα ήταν κατάφωρα αναγωγικό να πούμε ότι το καθεστώς της «Νέας Τουρκίας» θα ζήσει μόνο όσο ο ιδρυτής του. Η συναισθηματική και θεσμική του εμβέλεια υπερβαίνει κατά πολύ το χάρισμα του Ερντογάν. Θα μπορούσε κάλλιστα να τον ξεπεράσει, ειδικά αν ο ίδιος ο πρόεδρος ορίσει έναν ισχυρό διάδοχο.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία της εποχής μετά τον Ερντογάν και οι πιθανοί διάδοχοί του.

Μαρίνος Γκασιάμης ΟΡετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κέρδισε μια δεύτερη και τελευταία προεδρική θητεία. Τώρα έχει εντολή να κυβερνήσει μέχρι το 2028, ό...

Διαβάστε την συνέχεια

Στο κόκκινο η κατάσταση στο Κόσοβο. Στο παιχνίδι και Τούρκοι καταδρομείς.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/06/erdogan-kosobo-SLpress.jpg" /><br /><br />Η κρίση μεταξύ των αρχών του Κοσόβου υπό τον εθνικιστή πρωθυπουργό Αλμπίν Κούρτι και της σερβικής μειονότητας (την οποία υποστηρίζει το Βελιγράδι) προσφέρεται για διαφορετικές αναγνώσεις απ’ τους παράγοντες που εμπλέκονται. Aρχικά η ΕΕ στέκεται παντελώς αμήχανη και αδύναμη για ένα ζήτημα που επί της ουσίας βρίσκεται στην καρδιά της ευρωπαϊκής ηπείρου. Οι δε ΗΠΑ ενδιαφέρονται μόνο να συσσωρεύσουν περισσότερες στρατιωτικές δυνάμεις, προκειμένου να διαχειριστούν οποιασδήποτε έκτακτη κατάσταση που ενδεχομένως αμφισβητήσει την στρατηγική συνοχή της Συμμαχίας. Έτσι, προέκυψε η “προσφορά” της Άγκυρας να διαθέσει επιπλέον 500 Τούρκους καταδρομείς.<br /><br />Οι Τούρκοι καταδρομείς, αφού στρατοπέδευσαν στο Στρατόπεδο “Σουλτάνος Μουράτ” έξω απ’ το Πρίζρενι, μεταφέρθηκαν μαζί με τα τεθωρακισμένα τους και τον ανάλογο εξοπλισμό στο Δήμο του Ζουμπίν Πατόκ, μία απ’ τις εστίες της σύγκρουσης Σέρβων κι Αλβανών. Τη δική της ανάγνωση βέβαια κάνει και η Ρωσία: Η Μόσχα καλεί τον σερβικό λαό να συνεχίσει να υποστηρίζει την πολιτική του ηγεσία, που προσπαθεί να εφαρμόσει μια «αδέσμευτη κι ανεξάρτητη πολιτική».<br /><br />Προφανώς εννοεί την μη εφαρμογή κυρώσεων έναντι της Ρωσικής Ομοσπονδίας, που εξασφαλίζει φτηνούς ενεργειακούς πόρους στο Βελιγράδι, αλλά κυρίως την ρωσική υποστήριξη σε ευαίσθητα ζητήματα, όπως του Κοσόβου και της Βοσνίας Ερζεγοβίνης. Την ίδια στιγμή η Μεγάλη Βρετανία, διαθέτοντας ιστορικό επεμβάσεων στην περιοχή, παρακολουθεί με προσοχή την εξελισσόμενη κατάσταση.<br /><br />Ο πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς μετά την σημερινή του συνάντηση με τους Πρεσβευτές της Κουίντα (πρόκειται για την άτυπη ομάδα διαχείρισης των υποθέσεων Πρίστινας και Βελιγραδίου – με αντιπροσώπους των ΗΠΑ, Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας, Γερμανίας, Ιταλίας – και με… τον αδιευκρίνιστο ρόλο του αντιπροσώπου της ΕΕ) δήλωσε ότι «κατανάλωσε ακόμη μια ευκαιρία» να προειδοποιήσει τον διεθνή παράγοντα, ώστε να ασκήσει όλη του την επιρροή στον ηγέτη των Αλβανών του Κοσόβου Κούρτι, προκειμένου να τον αποτρέψουν απ’ το «να προκαλέσει έναν ακόμη πόλεμο στην καρδιά της Ευρώπης»!<br /><br />Νέα κρίση Σερβίας-Κοσόβου<br /><br />Τι είχε προηγηθεί; Οι Ειδικές Δυνάμεις της Αστυνομίας των αλβανικών αρχών του Κοσσυφοπεδίου, που έχουν μεταφερθεί στους βόρειους δήμους όπου κατοικούν οι Σέρβοι, συνέλαβαν την Δευτέρα παράγοντα της σερβικής κοινότητας, με την κατηγορία ότι είχε διοργανώσει και ενθαρρύνει τα πρόσφατα επεισόδια κατά της εγκατάστασης των αλβανικών τοπικών αρχών. Την Τετάρτη, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Σερβίας συνέλαβαν Κοσοβάρους (Αλβανούς) αστυνομικούς και κυκλοφόρησαν φωτογραφίες απ’ την αιχμαλώτιση τους, μαζί με τον οπλισμό και τα διακριτικά τους.<br /><br />Οι σερβικές αρχές διατείνονται ότι οι Κοσοβάροι αστυνομικοί είχαν εισέλθει στο σερβικό έδαφος (στην κοινότητα Γκνίλιτσα της Ράσκα – συμβατικά οι κρατικές αρχές της Σερβίας παραδέχονται την διοικητική γραμμή οριοθέτησης, όπως ίσχυε από την εποχή της Γιουγκοσλαβίας, όπου το Κοσσυφοπέδιο είχε το καθεστώς της Αυτόνομης Περιοχής). Ωστόσο ο Αλμπίν Κούρτι σε έκτακτη συνέντευξη Τύπου, παρουσιάζοντας χάρτες και άλλο υλικό, ισχυρίστηκε ότι οι Σέρβοι στρατιωτικοί διενήργησαν την επιχείρηση αιχμαλώτισης και ομηρίας των Αλβανών εντός του εδάφους της Δημοκρατίας του Κοσόβου (περιοχή Μπόκα) και κάλεσε τους Σέρβους να τους ελευθερώσουν, χωρίς όρους.<br /><br />Όμως, το σημαντικότερο είναι ότι οι αρχές του Κοσόβου προχώρησαν σε μία επίδειξη δύναμης, καθώς με βάση την τελευταία απόφαση της κυβέρνησης Κούρτι, απαγορεύεται η διακίνηση εμπορευμάτων απ’ τη Σερβία, καθώς και η διέλευση οχημάτων με σερβικές πινακίδες. Από τα μεσάνυχτα, το μέτρο άρχισε να εφαρμόζεται επιτυχώς. Η Σερβία διαμαρτύρεται, επικαλούμενη ανθρωπιστικούς λόγους, καθώς μέλη της σερβικής κοινότητας στερούνται φαρμάκων, τροφίμων κ.α.<br /><br />Η στάση του Έντι Ράμα<br /><br />Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Αλβανίας, Στρατηγός Μπαϊράμ Μπεγκάϊ, απεύθυνε την ίδια έκκληση για την άμεση απελευθέρωση των ομήρων, ώστε να εκτονωθεί η κατάσταση.<br />Με αυτόν τον τρόπο διευκολύνει τον πρωθυπουργό της Αλβανίας Έντι Ράμα, ο οποίος επιδιώκει να εξυπηρετήσει τον δυτικό παράγοντα, με αντάλλαγμα την στήριξη της Δύσης και την ανοχή της σε φαινόμενα αυταρχισμού και διαφθοράς του καθεστώτος του. Ο Ράμα προέβη σε δύο ενέργειες, πιθανόν χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τους πολιτικούς και κυρίως την κυβέρνηση στο Κόσοβο.<br /><br />Συγκεκριμένα, την περασμένη βδομάδα ανακοίνωσε ότι συνέταξε αυτοβούλως το καταστατικό για την Ένωση Σερβικών Δήμων και Κοινοτήτων στο Κόσοβο, που αποτελεί υποχρέωση των αλβανικών αρχών απ’ το 2013 να υλοποιήσουν. Μάλιστα, δήλωσε πως την απέστειλε στον πρόεδρο της Γαλλίας Εμμανουήλ Μακρόν και τον καγκελάριο της Γερμανίας Όλαφ Σολτς, ενώ την είχαν προετοιμάσει ειδικοί των ΗΠΑ! Επιπλέον, ανακοίνωσε την Τρίτη το απόγευμα την αναβολή της συμμετοχής της Αλβανίας, στην κοινή συνεδρίαση των Υπουργικών Συμβουλίων Αλβανίας-Κοσόβου στο Γκυλάν, που ήταν προγραμματισμένη για τις 14 Ιουνίου.<br /><br />Τα σερβικά και αλβανικά ΜΜΕ, μην διαθέτοντας κάποιο άλλο θετικό αφήγημα, προβάλουν ρεπορτάζ και φωτογραφικό υλικό απ’ την άφιξη του τουρκικού Συντάγματος Καταδρομέων (κατά πάσα πιθανότητα έχει εκπαιδευτεί στο Ντιγιάρ Μπακίρ) στο Ζουμπίν Ποτόκ, μία περιοχή υψηλού συμβολισμού για το τουρκικό νεοοθωμανικό όραμα. Τέλος, να μην διαφεύγει η σύμπτωση των συνθηκών με αυτές που οδήγησαν στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές συγκρούσεις στην ιστορία, τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους. Ορατός είναι ο κίνδυνος να επιβεβαιωθεί ότι τα Βαλκάνια διαθέτουν ακόμη τις ιδιότητες της πυρίτιδος της Ευρώπης!<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στο κόκκινο η κατάσταση στο Κόσοβο. Στο παιχνίδι και Τούρκοι καταδρομείς.

Η κρίση μεταξύ των αρχών του Κοσόβου υπό τον εθνικιστή πρωθυπουργό Αλμπίν Κούρτι και της σερβικής μειονότητας (την οποία υποστηρίζει το Βελι...

Διαβάστε την συνέχεια

Το μυθιστόρημα της μειονότητας. Πως το προξενείο ελέγχει τους μουσουλμάνους.

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/06/proxeneio-mouftis-SLpress.jpg" width="751" /><br /><br /><b>Λυγερός Σταύρος</b><br />Συνεχίζοντας το αφιέρωμά μας, πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι τα επεισόδια στο πομάκικο χωριό Μύκη της Ξάνθης για τα σχολικά βιβλία ήταν ενδεικτικά του κλίματος, που επικρατούσε εκείνη την εποχή στα περισσότερα μειονοτικά χωριά. Οι ηγέτες της μειονότητας δεν είχαν τίποτα να προσάψουν στο βιβλίο που διένειμε το ελληνικό κράτος. Επικαλούνταν, όμως, το ελληνοτουρκικό μορφωτικό πρωτόκολλο του 1968.<br /><br />Ουσιαστικά επρόκειτο για μία πολιτικοψυχολογική αναμέτρηση, που δεν αφορούσε το εκπαιδευτικό ζήτημα, αλλά το ποια πλευρά θα κάμψει τη θέληση της άλλης. Τα όργανα του τουρκικού προξενείου επιχειρούσαν να αποκτήσουν τον πλήρη και αδιαμφισβήτητο έλεγχο στη μουσουλμανική μειονότητα. Γι’ αυτό το λόγο, προσπαθούσαν να απομονώσουν τους μουσουλμάνους δασκάλους, που είχαν αποφοιτήσει από την Ειδική Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης. Ενώ αποδέχονταν τους χριστιανούς δασκάλους, που δίδασκαν ελληνικά, ασκούσαν αφόρητες πιέσεις στους ομοθρήσκους και στις οικογένειές τους, εκτός κι αν υπέκυπταν στις πιέσεις και ευθυγραμμίζονταν με τη γραμμή του προξενείου, όπως είχε συμβεί επανειλημμένως.<br /><br />Αποκαλυπτική ήταν και η εικόνα της θρησκευτικής ηγεσίας. Η Τουρκία και το προξενείο της όχι μόνο δεν αναγνώριζαν τους δύο τότε νόμιμους μουφτήδες, τον Τζεμαλί Μέτσο της Κομοτηνής και τον Μεχμέτ Εμίν Σινίκογλου της Ξάνθης, αλλά προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να επιβάλλουν de facto τον Ιμπραήμ Σερίφ στην Κομοτηνή και τον Μεχμέτ Εμίν Αγκά στην Ξάνθη. Ο τελευταίος, μάλιστα, υιός του προηγούμενου μουφτή και αρχιγραμματέας της Μουφτείας από το 1970, είχε επιτύχει να ελέγχει τη μεγάλη πλειοψηφία των 110 περίπου ιμάμηδων της περιοχής του.<br /><br />Είναι ενδεικτικό ότι στις 11 Φεβρουαρίου 1992 ο ευρισκόμενος στην Αθήνα τότε αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης Ερντάλ Ινονού είχε συναντήσει τους δύο ψευτομουφτήδες μαζί με τα άλλα μέλη της άτυπης Συντονιστικής Μειονοτικής Επιτροπής κι όχι τους νόμιμους μουφτήδες. Το ίδιο είχαν πράξει και όσοι Τούρκοι κυβερνητικοί είχαν επισκεφθεί πριν από αυτόν την Ελλάδα. Το αξιοσημείωτο είναι ότι οι ελληνικές αρχές δεν έκαναν πάντα ό,τι έπρεπε για να ενισχύσουν το κύρος των δύο νόμιμων μουφτήδων, τους οποίους οι ίδιες είχαν διορίσει, σύμφωνα με το νόμο.<br /><br />Κέντρα εξουσίας στην μειονότητα <br /><br />Η άτυπη Συντονιστική Μειονοτική Επιτροπή ήταν το ένα από τα δύο ανταγωνιστικά κέντρα εξουσίας στους κόλπους της μουσουλμανικής μειονότητας. Η ολιγάριθμη αυτή επιτροπή αποτελείτο ουσιαστικά από την παραδοσιακή ηγεσία της μειονότητας και είχε συγκροτηθεί το 1988 από την άτυπη συνέλευση της πολιτικοθρησκευτικής ηγεσίας, η οποία είχε συγκροτηθεί το 1980. Ηγετικό ρόλο στην άτυπη μειονοτική επιτροπή έπαιζαν οι παλαίμαχοι Αγκά και Χατίπογλου, οι οποίοι, όπως και τα άλλα μέλη της, διατηρούσαν στενές σχέσεις με το τουρκικό προξενείο.<br /><br />Το άλλο κέντρο εξουσίας στη μειονότητα ήταν ο Αχμέτ Σαδίκ και οι άνθρωποί του στο “Κόμμα Φιλίας Ισότητας και Ειρήνης”. Ο μουσουλμάνος βουλευτής Ροδόπης ήταν δημιούργημα του τότε πρωθυπουργού Μεσούτ Γιλμάζ και της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ, στο πλαίσιο της πολιτικής για κλιμάκωση των τουρκικών πιέσεων στη Θράκη. Ο Σαδίκ, με τη βοήθεια της Άγκυρας, είχε καταφέρει να παρακάμψει την παραδοσιακή μειονοτική ηγεσία, αμφισβητώντας τον πατερναλιστικό ρόλο της. Η επιτυχία του εν μέρει οφείλεται και στο γεγονός ότι είχε σπάσει την άτυπη, αλλά υπαρκτή κοινωνική ιεραρχία, συμμαχώντας με νέα στρατευμένα στελέχη, τα οποία είχαν με υποτροφίες σπουδάσει στην Τουρκία.<br /><br />Τα δύο αυτά κέντρα βρίσκονταν σε οξύτατη αντίθεση, παρά τις προσπάθειες του τουρκικού προξενείου να αποκαταστήσει μία ενότητα. Η αντίθεση αυτή, ωστόσο, δεν επηρέαζε αποφασιστικά τον μηχανισμό ελέγχου της μουσουλμανικής μειονότητας από το προξενείο, το οποίο διέθετε προσωπικό 13 ατόμων. Παραλλήλως, διέθετε έμμισθους πράκτορες σ’ όλα σχεδόν τα μειονοτικά χωριά. Σε μεγάλα χωριά, μάλιστα, οι έμμισθοι ήταν αρκετοί.<br /><br />Ο ετήσιος προϋπολογισμός του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή και του εκεί κλιμακίου της ΜΙΤ κινούνταν εκείνη την εποχή σε πολύ υψηλά επίπεδα. Ο έλεγχος της μειονότητας δεν προωθείτο μόνο από τους έμμισθους πράκτορες. Προωθείτο και μέσω ενός συστήματος υποτροφιών, καθώς και μέσω ενός πλέγματος απειλών και πιέσεων προς όσους μειονοτικούς δεν ευθυγραμμίζονταν με τις εντολές.<br /><br />Άλλους απειλούσαν ότι θα τους κατάσχουν την περιουσία τους στην Τουρκία, άλλους ότι θα διώξουν τα παιδιά τους, που σπούδαζαν εκεί κι άλλους ότι θα τους απαγορεύσουν την είσοδο στην Τουρκία. Τέλος, δημιουργούσαν συνθήκες κοινωνικής απομόνωσης σ’ όσους αντιτίθονταν, ή έστω αρνούνταν να συμπράξουν στον “κλεφτοπόλεμο” εναντίον της Ελλάδας.<div><br />Στα χνάρια του Ντενκτάς<br /><br />Η τουρκική πολιτική στο χώρο της μουσουλμανικής μειονότητας προσέλαβε έναν επιθετικότερο χαρακτήρα από τις αρχές του 1988. Η απόφαση του Αρείου Πάγου (29 Ιανουρίου 1988) για απαγόρευση του όρου “τουρκικός” από τις ονομασίες ορισμένων μουσουλμανικών συλλόγων, χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα για την πιο ενεργό παρέμβαση του τουρκικού παράγοντα, που προσπαθούσε να αυτοπροβληθεί σαν εγγυητής, καθώς και για την κινητοποίηση του μουσουλμανικού στοιχείου εναντίον των ελληνικών αρχών.<br /><br />Είναι ενδεικτικό ότι από το 1988 το τουρκικό προξενείο άρχισε να μην καλεί στην ετήσια δεξίωση, που δίνει στις 29 Οκτωβρίου, όσους από τους παράγοντες της μειονότητας απέφευγαν να ευθυγραμμισθούν με την πολιτική για κλιμάκωσης της έντασης. Σύμφωνα, μάλιστα, με ορισμένους μουσουλμάνους δημιούργησε “μαύρη λίστα”, την οποία χρησιμοποιούσε σαν μοχλό πίεσης.<br /><br />Ακόμη και παράγοντες της μειονότητας παραδέχονταν ότι ο βαθμός οργάνωσης των μουσουλμάνων είχε εκείνη την περίοδο προχωρήσει πολύ. Οι ίδιοι το απέδιδαν σε λόγους ασφαλείας, αλλά ήταν σαφές ότι το ευρύτατο δίκτυο, που είχε και έχει ως κέντρο το τουρκικό προξενείο, χρησιμοποιείτο αφενός για να διατηρεί τον πολιτικό έλεγχο της μειονότητας, αφετέρου για να οργανώνει κινητοποιήσεις όταν έκρινε τη συγκυρία κατάλληλη.<br /><br />Οι προκλητικές πρωτοβουλίες του Σαδίκ προκαλούσαν εκνευρισμό ακόμη και στο τουρκικό προξενείο, επειδή υπερέβαιναν τα όρια, αλλά δημιουργούσαν τετελεσμένα. Όταν το 1991, ο βουλευτής Ροδόπης ήγειρε θέμα για τα σχολικά βιβλία, η άτυπη Μειονοτική Επιτροπή ήταν επιφυλακτική. Υποχρεώθηκε, όμως, στη συνέχεια να πρωτοστατήσει για να μην αφήσει ελεύθερο το πεδίο στον Σαδίκ. Το ίδιο συνέβη και με την αποχή δασκάλων και μαθητών, που μέχρι τότε αποτελούσε “ταμπού”.<br /><br />Όσο κι αν ορισμένοι παράγοντες της μειονότητας εμφάνιζαν τον Σαδίκ σαν “γραφικό”, επικαλούμενοι τα ορατά δια γυμνού οφθαλμού υστερικά στοιχεία της προσωπικότητάς του, οι ενέργειές του λειτουργούσαν σαν καταλύτης για την κλιμάκωση της έντασης στη Θράκη. Δεν είναι τυχαίο ότι ο τότε Τούρκος πρόξενος έφθασε στο σημείο να επιδώσει και διάβημα για το συλλαλητήριο διαμαρτυρίας, που είχε διοργανώσει ο μητροπολίτης Κομοτηνής. Η Άγκυρα δεν παρέλειπε να εμφανίζεται σαν εγγυήτρια δύναμη της μειονότητας, την οποία ο Σαδίκ είχε αναγορεύσει σε “κοινότητα”, κινούμενος στα χνάρια του Ντενκτάς!</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το μυθιστόρημα της μειονότητας. Πως το προξενείο ελέγχει τους μουσουλμάνους.

Λυγερός Σταύρος Συνεχίζοντας το αφιέρωμά μας, πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι τα επεισόδια στο πομάκικο χωριό Μύκη της Ξάνθης για τα σχολικά βι...

Διαβάστε την συνέχεια

«Αυτογκόλ» και στη Συμφωνία των Πρεσπών! Πως το «έφαγε» με «κάτω τα χέρια» η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

<img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/09/06/mitsotakis_zaev.jpg" /><br /><br />Του <b>Πάρι Καρβουνόπουλου</b><br />Γιατί η Ελλάδα απεμπόλησε ένα σημαντικό πλεονέκτημα της Συμφωνίας των Πρεσπών.<br />Τα μικροπολιτικά παιχνίδια της Αθήνας και η συνεχής υπονόμευση και διάβρωση της αμυντικής συνεργασίας. «Ήττα» και για την ελληνική αμυντική βιομηχανία<br />Η «κρυφή» εμπλοκή των Τούρκων που κερδίζουν συνεχώς έδαφος στα Βαλκάνια.<br /><br />Τα αυτογκόλ είναι αυτά που πονάνε περισσότερο. Όχι μόνο στο ποδόσφαιρο. Είναι πολύ χειρότερα όταν πρόκειται για την εξωτερική πολιτική μιας χώρας όπως η Ελλάδα, η οποία αν και θα έπρεπε να είναι πρωταγωνίστρια και οδηγός εξελίξεων στα Βαλκάνια, βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο ακόμη κι όταν έχει απέναντι της τη Βόρεια Μακεδονία, την οποία μετά από την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών θα έπρεπε φυσιολογικά να ελέγχει. Δεν το έχει πετύχει και το χειρότερο είναι ότι γι΄ αυτό δεν ευθύνεται η κυβέρνηση των Σκοπίων, αλλά η δική μας πολιτική.<br /><br />Η πρόσφατη ανακοίνωση των Σκοπίων ότι ο έλεγχος του εναέριου χώρου της Βόρειας Μακεδονίας θα γίνεται από την Ιταλία και όχι αποκλειστικά από την Ελλάδα όπως προβλεπόταν και από τη Συμφωνία των Πρεσπών, είναι το αυτογκόλ που προαναφέραμε. Και δεν είναι το μοναδικό…<br /><br />Η ιστορία της Συμφωνίας των Πρεσπών συνοπτικά: Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ την ψήφισε, η ΝΔως αξιωματική αντιπολίτευση τότε την πολέμησε, αν και στο παρασκήνιο όλα τα στελέχη της ήλπιζαν να ολοκληρωθεί, ώστε να μην περάσει η «καυτή πατάτα» στα χέρια τους. Έτσι κι έγινε. Η ΝΔ στην προεκλογική περίοδο του 2019 φορούσε πανοπλία μακεδονομάχου, δεν είπε ποτέ ότι θα καταργήσει τη συμφωνία αλλά άφηνε να εννοηθεί ότι «κάτι θα έκανε». Δεν διευκρίνισε τι, μέχρι που έγινε κυβέρνηση και το είδαμε στην πράξη.<br /><br />Η συμφωνία δίχασε την ελληνική κοινή γνώμη με τους πολέμιους να μιλούν για ήττα και τους υπέρμαχους να επικεντρώνουν στα θετικά στοιχεία της, τα οποία η Ελλάδα μπορούσε και έπρεπε να εκμεταλλευθεί. Όσοι υποστήριζαν τη συμφωνία έδειχναν το άρθρο 17 που προέβλεπε την αμυντική συνεργασία Ελλάδας-Βόρειας Μακεδονίας. Τα όσα προβλεπόταν, έδιναν τη δυνατότητα στην Ελλάδα να ελέγχει όχι μόνο τον εναέριο χώρο της γειτονικής χώρας αλλά και τις Ένοπλες Δυνάμεις της. Πώς;<br /><br />Διαβάστε όλο το ρεπορτάζ <a href="https://www.datajournalists.co.uk/2023/06/16/pos-oi-italoi-mas-piran-ton-enaerio-choro-tis-voreias-makedonias/">ΕΔΩ</a><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Αυτογκόλ» και στη Συμφωνία των Πρεσπών! Πως το «έφαγε» με «κάτω τα χέρια» η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Του Πάρι Καρβουνόπουλου Γιατί η Ελλάδα απεμπόλησε ένα σημαντικό πλεονέκτημα της Συμφωνίας των Πρεσπών. Τα μικροπολιτικά παιχνίδια της Αθήνας...

Διαβάστε την συνέχεια

Bloomberg: Δύση-Ρωσία-πόλεμος και το μέγα ερώτημα… Μπορεί η Ουκρανία να επιβιώσει;

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/5c/5cc27e3eefc74880ad2d315e296e6882.jpg?quality=85&404=default&v=8" width="749" /><br /><br />Του <b>Hal Brands</b><br />Από την πρώτη στιγμή, ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία είχε εγείρει δύο θεμελιώδη, στρατηγικά ερωτήματα. Πρώτον, εάν η Ουκρανία μπορεί να επιβιώσει ως ανεξάρτητο κράτος. Και δεύτερον, εάν ο δημοκρατικός κόσμος θα αξιοποιήσει συνετά τον πόλεμο, ώστε να προετοιμαστεί για τους ακόμη μεγαλύτερους κινδύνους που επίκεινται.<br /><br />Δεκαπέντε μήνες μετά την έναρξη του πολέμου -και καθώς η πολυαναμενόμενη αντεπίθεση της Ουκρανίας ξεκινά- μπορούμε να είμαστε επιφυλακτικά σίγουροι για την απάντηση στο πρώτο ερώτημα. Εάν οι δυτικοί υποστηρικτές της δεν εγκαταλείψουν την Ουκρανία, θα βγει από αυτόν τον πόλεμο σοβαρά λαβωμένη αλλά όχι ηττημένη.<br /><br />Ωστόσο, στο δεύτερο ερώτημα, που είναι αναμφισβήτητα πολύ κρισιμότερο για το μέλλον της παγκόσμιας τάξης, η απάντηση παραμένει εξαιρετικά ασαφής.<br /><br />Οι κρίσεις, όπως συνηθίζεται να λέγεται, ενέχουν ευκαιρίες αλλά και προκλήσεις. Μπορούν να διαταράξουν τον "λήθαργο” των χωρών και να κάμψουν την επίμονη άρνησή τους να αποδεχθούν τις διαφαινόμενες απειλές.<br /><br />Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ο πόλεμος στην Κορέα αποτέλεσε την κρίση που οδήγησε στον ελεύθερο κόσμο. Η σοκαριστική, απρόκλητη εισβολή σε μια κυρίαρχη χώρα έπεισε τη Δύση να εγκαταλείψει την πολιτική περιορισμού του δούναι και λαβείν και να σφυρηλατήσει τη στρατιωτική "ασπίδα” που θα κρατούσε τη Σοβιετική Ένωση υπό έλεγχο. Η Αμερική και οι σύμμαχοί της χρειάζονταν ένα παρόμοιο σοκ πριν τον Φεβρουάριο του 2022.<br /><br />Οι ΗΠΑ έχουν εδώ και αρκετά χρόνια δεσμευτεί, λεκτικά, να συμμετάσχουν στην "κόντρα των μεγάλων δυνάμεων” με την Κίνα και τη Ρωσία. Αλλά σε διάφορα ζητήματα, από την άμυνα ως το εμπόριο, πραγματικά πάλευαν να διασφαλίσουν τις πολιτικές που ήταν απαραίτητες ώστε να είναι αποτελεσματικά ανταγωνιστικές. Στην Ευρώπη, η Γερμανία και άλλες χώρες αύξαναν την εξάρτησή τους από τη ρωσική ενέργεια. Στην Ασία, η Ιαπωνία και η Ταϊβάν, μεταξύ άλλων, ακολουθούσαν μια αδικαιολόγητα χαλαρή πολιτική όσον αφορά τα εξοπλιστικά τους προγράμματα για μια ενδεχόμενη σύγκρουση με το Πεκίνο.<br /><br />Αυτό άλλαξε, πρόσκαιρα, μετά την επίθεση του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ουκρανία. Η εισβολή ήταν μια επίθεση ανάλογη με αυτήν της Κορέας στους διεθνείς κανόνες του πολιτισμένου κόσμου· ήταν μια υπενθύμιση ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων μπορεί πολύ γρήγορα να εξελιχθεί σε μια βίαιη σύγκρουση. Η τραγωδία της Ουκρανίας ήταν μια προειδοποίηση για τον ελεύθερο κόσμο.<br /><br />Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της έλαβαν υπόψη τους αυτήν την προειδοποίηση, πλήττοντας τη Ρωσία στο πλαίσιο του πιο θανατηφόρου "πολέμου αντιπροσώπων” του 21ου αιώνα. Παρείχαν στην Ουκρανία την υποστήριξη που χρειαζόταν για να διασωθεί και να καταστρέψει στην πορεία τον στρατό του Πούτιν. Ο πόλεμος είχε επίσης ως αποτέλεσμα την ενίσχυση και διεύρυνση του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), καθώς η Φινλανδία και η Σουηδία επιδιώκουν την ένταξή τους στη Συμμαχία και πολλές χώρες σε όλη την Ευρώπη έχουν δεσμευθεί να αυξήσουν σημαντικά τις στρατιωτικές τους δαπάνες.<br /><br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία, σε συνδυασμό με τη χειρότερη κρίση στην Ταϊβάν εδώ και 25 χρόνια, οδήγησαν επίσης στη χάραξη μιας σκληρότερης γραμμής έναντι της Κίνας. Οι ΗΠΑ και ορισμένοι σύμμαχοί τους επέβαλαν κυρώσεις στο Πεκίνο, στερώντας του την πρόσβαση σε ημιαγωγούς υψηλής τεχνολογίας και σε απαραίτητα υλικά για την παραγωγή τους- ένα δυνητικά καταστροφικό πλήγμα στο πλαίσιο του εν εξελίξει τεχνολογικού ψυχρού πολέμου. Η Ιαπωνία σχεδιάζει να διπλασιάσει σχεδόν τις αμυντικές δαπάνες της την επόμενη πενταετία· πολλές χώρες του Δυτικού Ειρηνικού ενισχύουν τους δεσμούς τους με την Ουάσιγκτον αλλά και μεταξύ τους. Αντί να διχάσει τη Δύση, ο πόλεμος ενίσχυσε τις συμμαχίες και στις δύο πλευρές της Ευρασίας.<br /><br />Και πάλι, όμως, αυτές οι κινήσεις αποτελούν απλώς τον "πρόλογο” μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής για την προάσπιση του δημοκρατικού κόσμου έναντι των "ορέξεων” των αυταρχικών καθεστώτων. Παρά τον επείγοντα χαρακτήρα του θέματος, δε, η χάραξη αυτής της στρατηγικής έχει ξεθωριάσει, κατά ειρωνικό τρόπο, την ώρα που η Ουκρανία ανθίσταται.<br /><br />Στη Γερμανία, ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς προσπαθεί να αποφύγει την προηγούμενη υπόσχεσή του για αμυντικές δαπάνες ύψους 2% του ΑΕΠ της χώρας. Οι προετοιμασίες αυτοάμυνας της Ταϊβάν έχουν επιταχυνθεί, αλλά ακόμη δεν εξοπλίζεται με τη βιάση που θα περίμενε κανείς από μια χώρα που κινδυνεύει η υπόστασή της. Οι προεδρικές εκλογές του επόμενου έτους, μάλιστα, θα μπορούσαν να επαναφέρουν στην εξουσία το κόμμα Kuomintang, το οποίο κρατά πιο ήπια στάση έναντι του Πεκίνου και θα μπορούσε να χαλαρώσει στις εξοπλιστικές προσπάθειες της χώρας.<br /><br />Κι αν η αδράνεια των συμμάχων είναι ένα μέρος του προβλήματος, σε ορισμένες περιπτώσεις ούτε η Ουάσιγκτον τα πάει καλύτερα.<br /><br />Η πρόσφατη συμφωνία για την αύξηση του ορίου του κρατικού χρέους των ΗΠΑ στην πραγματικότητα μειώνει τις αμυντικές δαπάνες, σε πραγματικούς όρους, γεγονός που αποτελεί στρατηγική τρέλα σε μια περίοδο όπου ο κίνδυνος ενός πολέμου στον Δυτικό Ειρηνικό σαφέστατα εντείνεται. Το δε πολυπροβεβλημένο, και πολύ καθυστερημένο, εκτελεστικό διάταγμα για τις αμερικανικές επενδύσεις στην Κίνα -με άλλα λόγια, για τη χρηματοδότηση από την Αμερική εταιρειών που βοηθούν τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό να προετοιμαστεί για πόλεμο- πιθανότατα δεν θα είναι αρκετό, ούτε σε εύρος ούτε σε αποτελεσματικότητα.<br /><br />Ούτε όμως η κυβέρνηση του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν έχει κάνει πολλά για να καλύψει το μεγαλύτερο κενό που έχει η αμερικανική στρατηγική έναντι της Κίνας: ήτοι να συστήσει κάτι ανάλογο του Συμφώνου Συνεργασίας των Δύο Πλευρών του Ειρηνικού (Trans-Pacific Partnership - TPP). Αυτή η εμπορική συμφωνία, την οποία υλοποίησε η Αμερική αλλά στη συνέχεια την εγκατέλειψε επί προεδρίας Ντόναλντ Τραμπ, είχε στόχο να προωθήσει την οικονομική ανάπτυξη στην Ασία και να προσφέρει στις οικονομίες της περιοχής μια εναλλακτική λύση αντί της εξάρτησης από το Πεκίνο. (Μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ, οι υπόλοιπες 11 χώρες που συμμετείχαν συνέστησαν ένα μικρότερο σχήμα, τη λεγόμενη Συνολική και Προοδευτική Συμφωνία για τη Διασυνοριακή Εταιρική Σχέση στην Περιοχή του Ειρηνικού, και τι ειρωνεία, η Κίνα αιτήθηκε την ένταξή της). Όσον αφορά το Οικονομικό Πλαίσιο του Ινδο-Ειρηνικού, το οποίο αποτέλεσε την προσπάθεια της αμερικανικής κυβέρνησης να καλύψει το κενό που άφησε η αποχώρηση από το TPP, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το λιγότερο "ασαφές”.<br /><br />Δεν είναι όμως όλα κακώς γενόμενα, σε καμία περίπτωση. Η Πολωνία εξελίσσεται σε σημαντική στρατιωτική δύναμη και θα αποτελέσει βασικό πυλώνα του αντιρωσικού συνασπισμού την Ανατολική Ευρώπη τα επόμενα χρόνια. Η δε πρόσφατη δέσμευση της Ομάδας των 7 (G7) για συλλογική αντιμετώπιση του οικονομικού εξαναγκασμού που ασκεί η Κίνα είναι επίσης ευπρόσδεκτη, ακόμη κι αν αυτό που θα προκύψει επί της ουσίας είναι ακόμη ασαφές. Αλλά παρότι υπάρχουν τομείς όπου σημειώνεται πραγματική πρόοδος, υπάρχουν πολύ περισσότεροι όπου η επείγουσα αναγκαιότητα έχει θυσιαστεί στον βωμό των επιχειρήσεων, της πολιτικής και της γραφειοκρατίας, ως συνήθως.<br /><br />Έτσι, όμως, δεν αξιοποιείται μια κρίση - ούτε κερδίζεται η κόντρα για το μέλλον της παγκόσμιας τάξης. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έδωσε στις δημοκρατικές χώρες την ευκαιρία να προλάβουν τις επικείμενες προκλήσεις που εγείρουν η επιθετικότητα της Κίνας και η οργή, και η πικρία, της Ρωσίας. Μπορεί να μην έχουν άλλη τέτοια ευκαιρία.<div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Bloomberg: Δύση-Ρωσία-πόλεμος και το μέγα ερώτημα… Μπορεί η Ουκρανία να επιβιώσει;

Του Hal Brands Από την πρώτη στιγμή, ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία είχε εγείρει δύο θεμελιώδη, στρατηγικά ερωτήματα. Πρώτον, εάν η Ουκρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ναυάγιο: Πως οι ΜΚΟ ήξεραν ΠΡΙΝ και πήγαν στην Πύλο; Πόλεμος κατά Ελλάδας;

<img height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2023/06/230616042906_PYLOS-NAYAGIO-DIAKINHTES012.jpg" width="752" /><br /><br /><br />Του <b>ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ</b><br />Είδα αρκετό υλικό από τη δράση των μελών των λεγόμενων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων στην Πύλο, και αναρωτήθηκα: Τι στο καλό κάνουν οι ελληνικές αρχές, και ποιους φοβούνται για να τους αφήνουν να δρουν ανεξέλεγκτα;<br /><br />Βέβαια, το βασικό ερώτημα είναι άλλο: Πως ήξεραν και βρέθηκαν στην Πύλο πριν ακόμα φτάσουν το Λιμενικό και τα μέλη των σωστικών συνεργείων. Και γιατί τους επέτρεψαν να βρίσκονται στο χώρο όπου ξεκουράζονταν διασωθέντες; Να περιμένουμε κατασκευασμένα βίντεο, όπως αυτά της “νεκρής Μαρίας”, που θα ενοχοποιούν την Ελλάδα; Για όλα είναι ικανοί…<br /><br />Άκουσα και για μία καταγγελία ότι μέλη ΜΚΟ έβαλαν σε πολιτικό αυτοκίνητο ένα διασωθέντα – για να τον πάνε που άραγε;<br /><br />Πρόκειται για συγκοινωνούντα δοχεία. Οι άνθρωποι που θέτουν σε αυτή την τεράστια ταλαιπωρία τους άμοιρους πρόσφυγες και μετανάστες, που ενίοτε καταλήγουν πνιγμένοι στο βυθό της θάλασσας, είναι σε διαρκή επικοινωνία με τη …στεριά, με τους ανθρώπους που θα αναλάβουν τα υπόλοιπα και προφανώς έναντι αμοιβής.<br /><br />Όπως έγραφα και χθες, οι περισσότερες ΜΚΟ είναι μάστιγα για τις χώρες που δρουν. Στην περίπτωση της Ελλάδας, και ειδικά στο Αιγαίο, είχαν καταφέρει να είναι κράτος εν κράτει, να λειτουργούν σαν κράτος μέσα στο ελληνικό κράτος. Να απειλούν, να εκβιάζουν και να γεμίσουν την Ελλάδα ΚΑΙ με μέλη του Ισλαμικού Κράτους. Αρκετοί πέρασαν από τη χώρα μας και συνελήφθησαν σε ευρωπαϊκές πόλεις.<br /><br />Στην αρχή της μεταναστευτικής κρίσης και επειδή οι «σύντροφοι» του ΣΥΡΙΖΑ τα είχαν κάνει …σαλάτα, φτάσαμε στο σημείο να είναι η Ελλάδα όμηρος της Τουρκίας, η οποία έστελνε επιλεκτικά πρόσφυγες και μετανάστες. Αναμειγνύοντας με αυτούς και πολύ επικίνδυνους ανθρώπους.<br /><br />Είχε φτάσει κάποια στιγμή που αναρωτηθήκαμε μεγαλοφώνως για την πολιτική «ανοικτών θυρών» καθώς με συντηρητικούς υπολογισμούς, για κάποια δεδομένη στιγμή, η Ελλάδα είχε στο έδαφος χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες: το 20% του πληθυσμού της ήταν ξένοι πολίτες.<br /><br />Υπάρχουν βεβαίως και οι άνθρωποι που περνούν στεριές και θάλασσες για να σωθούν από συγκρούσεις, εμφυλίους, φτώχεια, πείνα. Είναι αυτούς που βάζουν μπροστά για να επιτύχουν τους σκοπούς τους οι αυταρχικοί ηγέτες, όπως ο Ερντογάν, οι διακινητές και όσες ΜΚΟ είναι διεφθαρμένες.<br /><br />Με αυτούς πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά ο νέος Πρωθυπουργός, όποιος και αν είναι.<br /><br />Στο μεταξύ, οι «σύντροφοι» του ΣΥΡΙΖΑ πυροβόλησαν πάλι τα …πόδια τους. Ο γνωστός κ. Παπαδημούλης άφησε τη γλώσσα του να πάει περίπατο και προκάλεσε ζημία στο κόμμα. Ο Αλέξης ο Τσίπρας, προφανώς ακολούθησε το αφήγημά του αιώνιου ευρωβουλευτή και έχασε τη μπάλα.<br /><br />Διότι το θέμα είναι οι νεκροί, που τους έπνιξαν οι διακινητές και οι συνεργάτες τους στη στεριά. Και όχι το ελληνικό Λιμενικό και οι ελληνικές αρχές, που όπως λέει η Frontex, σίγουρα έπραξαν το καθήκον τους, και σίγουρα δεν φταίνε για τη βύθιση του σαπιοκάραβου.<br /><br />Οι διακινητές είχαν υποσχεθεί να οδηγήσουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες στην Ιταλία, όχι στην Ελλάδα. Και γι’αυτό δεν δέχθηκαν την ελληνική βοήθεια. Σταματήστε να πολεμάτε την Πατρίδα, διότι θα φτάσετε στο 15%…<br /><br />Σε ότι αφορά το θέμα της αγοράς των 40 αμερικανικών μαχητικών F-16, και των 80 που θα εκσυγχρονιστούν, όντως διεξάγεται ένα άθλιο παζάρι μεταξύ του Ταγίπ Ερντογάν και του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών.<br /><br />Τα λέγαμε και τις προάλλες. Άλλωστε δεν το έχει κρύψει η αμερικανική πλευρά. Έκανε αναφορά ο ίδιος ο Τζο Μπάιντεν. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, μετά τη συνομιλία του με τον Ερντογάν, που την είχε …φρέσκια στο μυαλό του, μίλησε για συναλλαγή: Να εγκρίνει ο Ερντογάν την ένταξη της Σουηδίας και ο Λευκός Οίκος να του παραδώσει τα F-16. Αποφασίζουμε και διατάζουμε ο Δημοκρατικός Πρόεδρος…<br /><br />Επειδή σε τούτη τη στήλη δεν «στρογγυλεύουμε» τα πράγματα: Πιστεύω ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας κατάφερε να ξεκινήσει αυτό το παζάρι και θεωρώ ότι το έφερε στα μέτρα του. Λέει ξεκάθαρα στους Αμερικανούς ότι θα άρει το βέτο του για την ένταξη της Σουηδίας εάν του δώσουν τα F-16 και αν δεχθούν τον εκσυγχρονισμό άλλων 80. Και το τραγικό είναι ότι οι Αμερικανοί γραφειοκράτες το σκέφτονται.<br /><br />Αυτός ο υποτιθέμενος συμβιβασμός που προτείνει ο Ερντογάν είναι από την αρχή μέχρι το τέλος λάθος για πολλούς λόγους. Πρώτα απ’ όλα είναι ξεκάθαρος εκβιασμός. Έχει αποφασίσει, λοιπόν, να επιτρέψει την ένταξη της Σουηδίας, αλλά θέλει να την ανταλλάξει με τα μαχητικά. Μα τόσο βλάκες θεωρεί τους Αμερικανούς νομοθέτες;Έχει υποχρέωση ως κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ να μην εξυπηρετεί πολιτικές που βοηθούν τη Ρωσία και τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Αλλά, βασικά αυτό κάνει. Στηρίζει την πολιτική του Πούτιν και διχάζει το ΝΑΤΟ.<br /><br />Από το Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχουν γίνει τηλεφωνήματα σε βουλευτές και γερουσιαστές που αντιτίθενται. Μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχουμε αλλαγή θέσεων από τους Αμερικανούς νομοθέτες που αντιτίθενται στον Ερντογάν.<br /><br />Επίσης να επαναλάβω ότι ο Ερντογάν ζήτησε συνάντηση από τον Πρόεδρο Μπάιντεν στη σύνοδο του ΝΑΤΟ, στο Βίλνιους της Λιθουανίας. Ενώ δεν έχει καθοριστεί ακόμα, πιστεύουμε ότι αυτή θα πραγματοποιηθεί, εκτός εάν οι Αμερικανοί αντιδράσουν στον εκβιασμό, δηλαδή έγκριση της ένταξης της Σουηδίας μόνο αν λάβει τα F-16.<br /><br />Στις πιέσεις συμμετέχουν ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, Τζέικ Σάλιβαν και ο υπουργός Εξωτερικών, Άντονι Μπλίνκεν. Αν και ο τελευταίος έχει πει στον γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ ότι δεν πρόκειται να συγκρουστεί μαζί του για τα μάτια του Ερντογάν…<br /><br />ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Εμφανίστηκαν τα πρώτα ΠΛΗΡΩΜΕΝΑ κείμενα για την …τεράστια σημασία της Τουρκίας, η οποία δήθεν πρέπει να λάβει ότι ζητά για να παραμείνει στο δυτικό “μαντρί”… Μη και τη χάσει, όπως προειδοποιούν, η Δύση και την κερδίσει η Τουρκία. Ένας εκ των θιασωτών της Τουρκίας είναι και πρώην πρέσβης πανέθαμα τον!!! <div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ναυάγιο: Πως οι ΜΚΟ ήξεραν ΠΡΙΝ και πήγαν στην Πύλο; Πόλεμος κατά Ελλάδας;

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Είδα αρκετό υλικό από τη δράση των μελών των λεγόμενων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων στην Πύλο, και αναρωτήθηκα: Τι στο καλ...

Διαβάστε την συνέχεια