ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig0i3CaI2hRqajACdTX8sEAcUuMpmg6if9hvbp5x4Pgh2MpzloLd1dzdSrBB88e7zAFuAvbnNC5mPziXfNrpJrmTJVCDqv4kiykN2SfjMxzF52M3vWHfkfGslsb28Utwjxup1960UU9pE_/s1600/to+treis+examartin.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="412" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig0i3CaI2hRqajACdTX8sEAcUuMpmg6if9hvbp5x4Pgh2MpzloLd1dzdSrBB88e7zAFuAvbnNC5mPziXfNrpJrmTJVCDqv4kiykN2SfjMxzF52M3vWHfkfGslsb28Utwjxup1960UU9pE_/s640/to+treis+examartin.jpg" width="640" /></a></div>
 
ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ 
 
Χρειάζεται η συναίνεση των πολιτικών κομμάτων, η οποία θα εξασφαλίζει την πιστή εφαρμογή όλων όσων συμφωνηθούν – καθώς επίσης να σταματήσουν τα περί πρόωρων εκλογών, όταν έχει τεκμηριωθεί «δις» πως οδηγούν στην καταστροφή της χώρας 
<blockquote>
«Μία σωστή διαπραγμάτευση με τους δανειστές απαιτεί αφενός μεν εθνική ομοψυχία, αφετέρου τη συνεργασία όλων των κομμάτων – τα οποία πρέπει να καταλάβουν πως μία χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο, δεν έχει την πολυτέλεια των εσωτερικών αντιθέσεων. Χρειάζεται απλά να συμφωνήσουν σε ένα θέμα: 
 
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a>Στο ότι είναι απαραίτητη η ανάκτηση της πιστοληπτικής ικανότητας του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, μέσω της διαγραφής μέρους των μη βιώσιμων δημοσίων και ιδιωτικών χρεών –  αναβάλλοντας τα κοινωνικά μέτρα για την εποχή που θα εξασφαλισθεί η <a href="http://www.analyst.gr/2015/05/21/antagonistikotita/" target="_blank">ανταγωνιστικότητα</a> της ελληνικής οικονομίας, οπότε οι επενδύσεις, η <a href="http://www.analyst.gr/2015/05/18/i-megali-proklisi/" target="_blank">ανάπτυξη</a>, η αύξηση των <a href="http://www.analyst.gr/2015/06/02/to-pentameles-kakourgiodikeio/2/" target="_blank">εισοδημάτων</a> και η ευημερία της πατρίδας μας«. </blockquote>
 
<h4>
Ανάλυση</h4>
Τον Οκτώβριο του 2009, μετά από πρόωρες εκλογές, η τότε κυβέρνηση «υπεξαίρεσε» την εξουσία, μοιράζοντας υποσχέσεις που ήταν αδύνατον να τηρηθούν – αφού προηγουμένως η αντιπαλότητα των δύο «μονομάχων» είχε φτάσει στο ζενίθ, με το διεκδικητή πρωθυπουργό να κατηγορεί σε καθημερινή βάση τον υφιστάμενο, χωρίς καμία δυνατότητα συνεννόησης μεταξύ τους. 
Η νέα κυβέρνηση, αφού άρχισε να εφαρμόζει ορισμένα μέρη του προγράμματος της, αυξάνοντας ανεύθυνα τις δαπάνες, προσπάθησε να μεταφέρει τις μελλοντικές της ευθύνες στην απερχόμενη κυβέρνηση – δηλώνοντας πως το έλλειμμα του προϋπολογισμού ήταν πολύ μεγαλύτερο. Παράλληλα, άρχισε να δυσφημίζει δημόσια και διεθνώς τη χώρα, μετατρέποντας σταδιακά μία κρίση ρευστότητας σε μία κρίση φερεγγυότητας – όπως τεκμηριώνεται από την πορεία των επιτοκίων των δεκαετών ομολόγων (γράφημα). 
. 
<img alt="ΓΡΑΦΗΜΑ-Ελλαδα, επιτοκια δεκαετων ομολόγων" class="aligncenter size-full wp-image-18001 secureimg_wp blockImage" height="344" src="http://www.analyst.gr/wp-content/uploads/2015/06/%CE%93%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%97%CE%9C%CE%91-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CE%B5%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CF%89%CE%BD.jpg" width="640" /> 
. 
Αφού τελικά τα «κατάφερε», παραλαμβάνοντας ουσιαστικά το δημόσιο χρέος στο 105,4% του ΑΕΠ (2008), όταν το αντίστοιχο της Ιταλίας είναι σήμερα στο 132,1% του ΑΕΠ και της Πορτογαλίας στο 130,2%, οδήγησε τη χώρα στο ΔΝΤ – υπογράφοντας ένα πρόγραμμα που καταδίκασε τη χώρα στη χρεοκοπία (<a href="http://www.analyst.gr/2015/05/30/sti-dini-tou-kiklona-i/http:/www.analyst.gr/2015/05/30/sti-dini-tou-kiklona-i/" target="_blank">ανάλυση</a>). 
Οφείλει βέβαια να σημειώσει κανείς πως η Ελλάδα, εκείνη την εποχή, είχε ένα από τα μικρότερα συνολικά χρέη στη Δύση, δημόσια και ιδιωτικά δηλαδή, ταυτόχρονα με μία πολύ σημαντική δημόσια και ιδιωτική περιουσία - κάτι που θα μπορούσε και θα έπρεπε τότε να φανεί, με την κατάρτιση ενός ισολογισμού, κατά το παράδειγμα της Νέας Ζηλανδίας (<a href="http://www.analyst.gr/2010/06/17/1644/" target="_blank">ανάλυση 2010</a>). 
Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε πως μία εταιρεία διαθέτει ακίνητα αξίας 20 εκ. €, έχοντας δάνεια ύψους 5 εκ. € – τα οποία έχει συνάψει εσφαλμένα με βραχυπρόθεσμη λήξη, αντί με μακροπρόθεσμη (όπως συνέβαινε με τα ελληνικά ομόλογα). Όταν τα ακίνητα αυτά, λόγω κακής διαχείρισης, μείνουν ανοίκιαστα και δεν παράγουν έσοδα, τότε η εταιρεία αδυνατεί να πληρώσει τις ληξιπρόθεσμες δόσεις – οπότε αναφερόμαστε σε μία «κρίση ρευστότητας». 
Εάν τώρα ο διευθυντής της δηλώσει δημόσια πως η εταιρεία είναι σε δύσκολη θέση απέναντι στις τράπεζες, έχοντας λειτουργικές ζημίες, τότε ο δανεισμός της γίνεται αδύνατος – οπότε η «κρίση ρευστότητας» μετατρέπεται σε «κρίση φερεγγυότητας» και η επιχείρηση πτωχεύει. Εύλογα δε οι υφιστάμενοι δανειστές της εξουσιοδοτούν έναν σύνδικο πτώχευσης (ΔΝΤ), προσπαθούν να της επιβάλλουν μείωση των εξόδων της, καθώς επίσης να αγοράσουν τα ακίνητα της σε τιμή ξεπουλήματος – επισφραγίζοντας τη χρεοκοπία της. 
Συμπερασματικά λοιπόν, προφανώς τα μνημόνια έφεραν την ελληνική κρίση στην καταστροφική της υπόσταση και όχι η κρίση τα μνημόνια – αφού η κατάρρευση της οικονομίας της χώρας, η χρεοκοπία εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, η αποψίλωση του παραγωγικού ιστού, η κορύφωση της ανεργίας, η ραγδαία πτώση των τιμών των παγίων κόστους περί το 1 τρις € κοκ., ξεκίνησαν μετά την εφαρμογή των <a href="http://www.analyst.gr/2015/04/05/ta-ek-promeletis-eglimata-ton-mnimonion/" target="_blank">εγκληματικών μέτρων</a> που επιβλήθηκαν – ενώ υπήρχαν πολλές ορθολογικές λύσεις. 
. 
<h4>
Η ιστορία επαναλαμβάνεται</h4>
Περαιτέρω, τον Ιανουάριο του 2015, η ιστορία επαναλήφθηκε – με την ίδια αντιπαλότητα των πρωθυπουργών, με ανάλογες προεκλογικές δεσμεύσεις, με πρόωρες εκλογές (όταν ακόμη και ένας ανόητος θα αντιλαμβανόταν πως θα έπρεπε η προηγούμενη κυβέρνηση «να κλείσει τον κύκλο της», ολοκληρώνοντας την τελευταία αξιολόγηση των δανειστών), με την τήρηση των πρώτων υποσχέσεων εις βάρος των δημοσίων δαπανών, παρά το ότι δεν υπήρχε πλαίσιο χρηματοδότησης κοκ. 
Έτσι, η διαδικασία της απελευθέρωσης της Ελλάδας, από τον ασφυκτικό «κλοιό» των δανειστών, τουλάχιστον εν μέρει, σταμάτησε απότομα – ενώ ξεκίνησαν οι ατελείωτες διαπραγματεύσεις από μία κυβέρνηση που, αν μη τι άλλο, λειτουργούσε εντελώς ερασιτεχνικά, λόγω της εύλογης απειρίας της. 
<h6>
</h6>
Φυσικά και εδώ η πορεία των επιτοκίων των δεκαετών ομολόγων  (κάτω από 6% το πρώτο εξάμηνο του 2014, ραγδαία άνοδος από τον Οκτώβριο που αναφέρθηκαν οι εκλογές), τεκμηριώνει τις αναφορές μας – αφού τα νούμερα, σε αντίθεση με τις λέξεις, δεν λένε ποτέ ψέματα. 
. 
<img alt="ΓΡΑΦΗΜΑ-Ελλάδα, επιτοκια δεκαετων ομολόγων (2014)" class="aligncenter size-full wp-image-18000 secureimg_wp blockImage" height="365" src="http://www.analyst.gr/wp-content/uploads/2015/06/%CE%93%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%97%CE%9C%CE%91-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CE%B5%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CF%89%CE%BD-2014.jpg" width="640" /> 
. 
Το γεγονός δε, σύμφωνα με το οποίο έχουν ξεπεράσει αυτά του 2010, δεν είναι καθόλου εφησυχαστικό, όσον αφορά το μέλλον της χώρας μας – ενώ γίνεται όλο και πιο δύσκολο να έχει κανείς μία σαφή εικόνα των διαπραγματεύσεων που ευρίσκονται σε εξέλιξη. 
. 
<h4>
Η πολιτική αντιπαλότητα</h4>
Δυστυχώς, παρά την απελπιστική κατάσταση των οικονομικών της χώρας, συνεχίζεται ανεύθυνα η αντιπαλότητα των κομμάτων εξουσίας, τα οποία φαίνεται να μην κατανοούν το αυτονόητο: το ότι η Ελλάδα ευρίσκεται στην άκρη του γκρεμού, στα όρια του χάους, καθώς επίσης πως ο χρόνος στην κλεψύδρα της τελειώνει, οπότε είναι υποχρεωμένα να συνεργασθούν μεταξύ τους. 
Ειδικότερα, τους μήνες Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο λήγουν υποχρεώσεις συνολικού ύψους 18,14 δις € (έντοκα γραμμάτια, ΔΝΤ, ΕΚΤ / γράφημα), οι οποίες είναι αδύνατον να εξυπηρετηθούν από τα μηνιαία έσοδα του κράτους – ενώ έχουν επιβληθεί <a href="http://www.analyst.gr/2015/04/21/katanagastika-metra/" target="_blank">καταναγκαστικά μέτρα</a>, με τα αποθεματικά της χώρας να έχουν ήδη στερέψει. 
. 
<a href="http://www.analyst.gr/wp-content/uploads/2015/06/%CE%93%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%97%CE%9C%CE%91-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%BB%CE%B7%CE%BE%CE%B9%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%B5%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%87%CF%81%CE%B5%CF%89%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-2015.jpg" target="_blank"><img alt="ΓΡΑΦΗΜΑ-Ελλάδα, ληξιπρόθεσμες υποχρεωσεις (2015)" class="aligncenter size-full wp-image-18002 secureimg_wp blockImage" height="537" src="http://www.analyst.gr/wp-content/uploads/2015/06/%CE%93%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%97%CE%9C%CE%91-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%BB%CE%B7%CE%BE%CE%B9%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%B5%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%87%CF%81%CE%B5%CF%89%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-2015.jpg" width="640" /></a> 
<h6>
</h6>
. 
Την ίδια στιγμή οι καταθέσεις των τραπεζών έχουν εξανεμισθεί, ενώ το δημόσιο έχει βυθιστεί ξανά στην ύφεση – με την κυβέρνηση να διαπραγματεύεται μειωμένα πλεονάσματα (!), όταν η χώρα παράγει ξανά ελλείμματα. 
Οι αριθμοί στο γράφημα που ακολουθεί επιβεβαιώνουν δυστυχώς τις αναφορές μας – με τη γαλάζια καμπύλη να περιγράφει τη μείωση των τραπεζικών καταθέσεων, καθώς επίσης με τη μαύρη τις υποχρεώσεις της Τράπεζας της Ελλάδας στο σύστημα Target II, ειδικά από τις αρχές του 2015. 
. 
<a href="http://www.analyst.gr/wp-content/uploads/2015/06/%CE%93%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%97%CE%9C%CE%91-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B5%CE%BA%CF%81%CE%BF%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%87%CF%81%CE%B5%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82.jpg" target="_blank"><img alt="ΓΡΑΦΗΜΑ-Ελλάδα, εκροες καταθέσεων και υποχρεώσεις" class="aligncenter size-full wp-image-18006 secureimg_wp blockImage" height="480" src="http://www.analyst.gr/wp-content/uploads/2015/06/%CE%93%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%97%CE%9C%CE%91-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B5%CE%BA%CF%81%CE%BF%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%87%CF%81%CE%B5%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82.jpg" width="640" /></a> 
. 
Συνεχίζοντας, ίσως να είμαστε υπερβολικοί στην κρίση μας για τους δανειστές (<a href="http://www.analyst.gr/2015/06/02/to-pentameles-kakourgiodikeio/" target="_blank">άποψη</a>), όπως επίσης ορισμένοι συνάδελφοί μας στην κρίση τους για την Ελλάδα (<a href="http://www.analyst.gr/2015/06/01/to-texnasma-tis-draxmis/" target="_blank">άρθρο</a>). Εν τούτοις, τόσο οι συνάδελφοί μας, όσο και εμείς, δεν διαπραγματευόμαστε αλλά απλά γράφουμε τις απόψεις μας – οπότε δεν προκαλούνται ζημίες, ακόμη και όταν κάνουμε λάθος. 
Η κυβέρνηση όμως ενεργεί, όπως επίσης η τρόικα, στην πενταμελή της πρόσφατη μορφή (Γερμανία, Γαλλία, ΕΚΤ, ΔΝΤ, Κομισιόν) – οπότε θα έπρεπε να είναι όλοι πολλοί προσεκτικοί, αφού οι αποφάσεις τους θα επηρεάσουν άμεσα το μέλλον της Ελλάδας, της Ευρωζώνης, του ευρώ, του χρηματοπιστωτικού συστήματος και ενδεχομένως ολόκληρου του πλανήτη. 
<h6>
</h6>
<h4>
Οι διαπραγματεύσεις </h4>
Ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα, εάν «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού», το «τρις εξαμαρτείν» είναι ίσως συνώνυμο με την απόλυτη ανοησία, οπότε με την καταστροφή – όσο και αν δεν πρέπει να τρομοκρατείται κανείς ή να χάνει το θάρρος του. Σε κάθε περίπτωση, τα επόμενα «στάδια» είναι τα εξής: 
(α)  Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει την ερχόμενη Παρασκευή (5 Ιουνίου) να πληρώσει το ποσόν των 310 εκ. € στο ΔΝΤ – ενώ κανένας δεν γνωρίζει εάν τα χρήματα είναι διαθέσιμα ή τι ακριβώς συμβαίνει με τις τράπεζες, παρά τα 500 εκ. € που τους ενέκρινε ξανά η ΕΚΤ (ELA). 
(β)  Η συμφωνία με τους δανειστές θα έπρεπε να υπογραφεί πριν τις 19 Ιουνίου, αφού δεν είναι δυνατόν να πληρωθούν χωρίς αυτήν τα δάνεια του ΔΝΤ - ενώ ίσως δεν είναι εφικτή η ανανέωση των εντόκων γραμματίων. 
(γ)  Η Ευρώπη ισχυρίζεται πως δεν θα δώσει καθόλου χρήματα στην Ελλάδα, εάν δεν τηρηθούν ορισμένες υποχρεώσεις της - τις οποίες υπέγραψε δυστυχώς η σημερινή κυβέρνηση, στις 20.02.2015, χωρίς κανένα αντάλλαγμα ή επιφύλαξη. 
(δ)  Οι διαπραγματεύσεις εμποδίζονται από τις διαφορές στο ασφαλιστικό/συνταξιοδοτικό (τις οποίες βέβαια προκάλεσαν τα <a href="http://www.analyst.gr/2015/04/05/ta-ek-promeletis-eglimata-ton-mnimonion/" target="_blank">μνημόνια</a>, μέσω της κορύφωσης της ανεργίας), καθώς επίσης από το ύψος του μελλοντικού πρωτογενούς πλεονάσματος, από το οποίο εξαρτάται η βιωσιμότητα ή μη του χρέους – όπου, με δεδομένο το έλλειμμα που προβλέπεται, το δημόσιο χρέος είναι εκτός ορίων. 
Μία συμφωνία λοιπόν που δεν θα συμπεριελάμβανε την <a href="http://www.analyst.gr/2015/02/14/riziki-lisi-i-xreokopia/" target="_blank">ονομαστική διαγραφή</a> μέρους του δημοσίου χρέους, έτσι ώστε να διαγραφεί μέρος του ιδιωτικού χρέους, οπότε να αποκατασταθεί η <a href="http://www.analyst.gr/2015/06/02/i-ipotropi-tis-krisis/" target="_blank">πιστοληπτική</a> ικανότητα του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, η έξοδος στις αγορές, οι επενδύσεις, η ανάπτυξη και η μείωση της ανεργίας, απλά θα μετέθετε το πρόβλημα ξανά στο μέλλον – «θεμελιώνοντας» το τρις εξαμαρτείν. 
(ε)  Ένα επόμενο εμπόδιο είναι η επιμονή της κυβέρνησης στην εφαρμογή του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, με δανεικά χρήματα – κάτι που θεωρούμε εντελώς παράλογο, αφού με δάνεια δεν επιτρέπεται κανείς να χρηματοδοτεί δαπάνες, αλλά μόνο επενδύσεις. Στο σημείο αυτό η Ελλάδα είναι απαράδεκτη – ενώ δυστυχώς η Τρόικα έχει δίκιο. 
(στ)  Εάν επιτευχθεί συμφωνία και στο μέρος της διαγραφής χρέους που τη θεωρεί απαραίτητη το ΔΝΤ, για να εξασφαλισθεί η βιωσιμότητα του, χωρίς την οποία (βιωσιμότητα) δεν επιτρέπεται να συμμετέχει στο δανεισμό μίας χώρας, τότε μόνο θα εκταμιευθεί το συνολικό ποσόν της τελευταίας δόσης διάσωσης, ύψους 7,2 δις € – διαφορετικά θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει την Ελλάδα μόνο η Ευρώπη. Εν τούτοις, τα 7,2 δις € είναι «σταγόνα στον ωκεανό», αφού στο τρίμηνο λήγουν υποχρεώσεις 18,4 δις €. 
Συνεχίζοντας, οι συνέπειες της καθυστέρησης δόσεων περιγράφονται στο κείμενο «<a href="http://www.analyst.gr/2015/05/26/sto-zenith-tis-krisis/" target="_blank">Στο ζενίθ της κρίσης</a>» - από το οποίο φαίνεται καθαρά πως η Ελλάδα έχει ακόμη χρόνο στη διάθεση της, έως το σημείο μηδέν (πιστωτικό γεγονός), από όπου δεν θα απέφευγε την άτακτη χρεοκοπία. 
Ο χρόνος όμως μειώνεται συνεχώς, ειδικά επειδή θα πρέπει να επιτύχει μία συμφωνία που να επιλύει μακροπρόθεσμα τα προβλήματα της – ξεφεύγοντας «άπαξ και δια παντός» από τη <a href="http://www.analyst.gr/2015/05/31/sti-dini-tou-kiklona-ii/" target="_blank">δίνη του κυκλώνα.</a> Διαφορετικά θα βρεθεί ξανά στο ίδιο σημείο μετά από μερικούς μήνες, με πολύ χειρότερα όμως οικονομικά μεγέθη – κάτι που πρέπει να αποφευχθεί με κάθε θυσία, αφού έχει «καταφέρει» να είναι ήδη μισητή, αποκρουστική και αναξιοπρεπής στην πλειοψηφία των Ευρωπαίων Πολιτών. 
. 
<h4>
Επίλογος</h4>
Κατά την άποψη μας, δεν φτάνει μόνο να επιτευχθεί μία μακροπρόθεσμη λύση, στα πλαίσια που έχουμε ήδη περιγράψει. Χρειάζεται επί πλέον η συναίνεση των μεγαλυτέρων τουλάχιστον πολιτικών κομμάτων, όπως αναφέραμε και το 2014 (<a href="http://www.analyst.gr/2014/12/25/sthn-telikh-efthia/" target="_blank">άρθρο</a>), η οποία θα εξασφαλίζει την πιστή εφαρμογή όλων όσων συμφωνηθούν – καθώς επίσης να σταματήσουν οι ανοησίες περί πρόωρων ξανά εκλογών, όταν οι πρόσφατες εμπειρίες έχουν τεκμηριώσει πως οδηγούν νομοτελειακά στην καταστροφή της χώρας. 
Εάν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, η οποιαδήποτε συμφωνία επιτευχθεί, ακόμη και η καλύτερη που θα μπορούσε να φαντασθεί κανείς (κάτι που φυσικά δεν είναι αναμενόμενο), δεν πρόκειται να οδηγήσει την πατρίδα μας στην έξοδο από την κρίση. 
Επομένως, απαιτείται η μέγιστη δυνατή πολιτική και κοινωνική ωριμότητα – έτσι ώστε να αποφευχθεί το «τρις εξαμαρτείν», το οποίο θα ήταν μοιραίο για την Ελλάδα. Ευχόμαστε και ελπίζουμε να συμβεί κάτι τέτοιο, αφού είμαστε σχεδόν σίγουροι πως συνειδητοποιούν την αναγκαιότητα της συνεργασίας όλα τα πολιτικά κόμματα – έστω ελάχιστα λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα. 
 
Υστερόγραφο: Στην ανάλυση μας «<a href="http://www.analyst.gr/2015/05/31/sti-dini-tou-kiklona-ii/" target="_blank">Στη δίνη του κυκλώνα ΙΙ</a>» είχαμε αναφέρει πως ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων του στενού δημόσιου τομέα στην Ελλάδα, είναι από τους χαμηλότερους στην Ευρώπη – με βάση τη μελέτη του ΟΟΣΑ που παραθέσαμε, στον πίνακα της σελίδας 105 του εγγράφου σε PDF (<a href="http://www.ab.gov.tr/files/ardb/evt/OECD-Government_at_a_Glance_2013-.pdf" target="_blank">πηγή</a>). 
Μας υποδείχθηκε όμως πως θα έπρεπε να συμπεριλάβουμε και έναν άλλο πίνακα της ίδιας μελέτης που αναφέρεται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα – στον οποίο οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι περισσότεροι, συγκριτικά με τη Γερμανία. Εν τούτοις, η τοποθέτηση αυτή θεωρούμε πως είναι λανθασμένη, αφού δεν γνωρίζει κανείς τον ακριβή αριθμό και το είδος των επιχειρήσεων του δημοσίου, εισηγμένων ή μη, στις διάφορες χώρες, οπότε δεν αποτελούν συγκρίσιμα μεγέθη. 
Με δεδομένο δε το ότι, οι περισσότερες επιχειρήσεις της Γερμανίας, άλλων χωρών επίσης, έχουν αποκρατικοποιηθεί, στα πλαίσια της εφαρμογής της <a href="http://www.analyst.gr/2015/05/08/o-neofilelefteros-paralogismos/" target="_blank">νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας</a>, ενώ της Ελλάδας όχι (ακόμη), δεν είναι εύλογες οι συγκρίσεις με στοιχεία του ευρύτερου δημοσίου τομέα. 
Σε κάθε περίπτωση, πιστεύουμε πως το πρόβλημα της χώρας στο συγκεκριμένο τομέα δεν είναι ο αριθμός, αλλά η ελλιπέστατη ανταγωνιστικότητα των δημοσίων υπαλλήλων – λόγω του «κακώς εννοούμενου» συνδικαλισμού, του πελατειακού κράτους, των ελλειμματικών υποδομών, της κακής οργάνωσης (από Η/Υ έως τη σωστή κατανομή των δημοσίων υπαλλήλων) κοκ. 
 
<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Το τρις εξαμαρτείν

Ellada simera 0 οικονομία, Πολιτική 16:43

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ Χρειάζεται η συναίνεση των πολιτικών κομμάτων, η οποία θα εξασφαλίζει την πιστή εφαρμογή όλων όσων συμφωνηθούν – καθώς επίσης να σταματήσουν τα περί πρόωρων εκλογών, όταν έχει τε… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

04Jun2015

Η Δύση δεν μπορεί να «χάσει» την Ελλάδα

Ellada simera 0 Ελλάδα, Ξένη αρθρογραφία 16:37

<div class="article-authors">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWv7o4oUtQ5bqCQ2zwip7DdkWkOqeBn3cKYcFZxucZJKKCXflisVs5gSBAL5COVOhsRKNjahK6qmxwMotPPeWsp_uA523Xsy3Qd9lPS169D_DqmxK67FGQDQFHPwGJnPqujYSDXYv01d4J/s1600/h+dysi+den+mporei+na+xasei+tin+ellada.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="416" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWv7o4oUtQ5bqCQ2zwip7DdkWkOqeBn3cKYcFZxucZJKKCXflisVs5gSBAL5COVOhsRKNjahK6qmxwMotPPeWsp_uA523Xsy3Qd9lPS169D_DqmxK67FGQDQFHPwGJnPqujYSDXYv01d4J/s640/h+dysi+den+mporei+na+xasei+tin+ellada.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="article-author">
 </div>
<div class="article-author">
Άννα Φαλτάιτς </div>
</div>
<div class="meta">
<div class="article-social-bar">
<div class="article-socail-bar-comments">
<div class="clear">
</div>
</div>
</div>
</div>
<div id="article">
<div class="article-first">
Η Ελλάδα και η Ουκρανία μπορεί να μην έχουν και πολλά χρήματα αυτές τις μέρες, όμως η γεωγραφική τους θέση τις καθιστά εξαιρετικά σημαντικές. Η αντιπαράθεση Δύσης-Ρωσίας, τα ενεργειακά, η στάση της Γερμανίας και ο ρόλος των ΗΠΑ. </div>
<div class="clear">
</div>
<div id="article-photo">
 </div>
<div class="article-first-ad">
<div id="div-gpt-ad-1405425069724-0" style="display: none; height: auto; width: auto;">

</div>
</div>
<div class="post-body" id="article-body">
Τις τελευταίες εβδομάδες, η Ελλάδα και η Ουκρανία απέδειξαν για μια ακόμα φορά πως η οικονομική βοήθεια συχνά συνδέεται με πολιτικούς στόχους. 
Ο αμερικανός υπουργός Οικονομίας Jack Lew ζήτησε από την Αθήνα και το Eurogroup να δείξουν ευελιξία και να λάβουν μέτρα ώστε να παραμείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη. Λίγες ημέρες νωρίτερα, οι ΗΠΑ κατέληξαν σε συμφωνία για την παροχή δανειακών εγγυήσεων ύψους 1 δισ. δολαρίων στην Ουκρανία. Αν και οι δυο χώρες έχουν τεράστια χρέη και εξαρτώνται από την εξωτερική βοήθεια για να αποφύγουν τη χρεοκοπία, και οι δυο εξακολουθούν να παίζουν μείζονα ρόλο στην διαμόρφωση της ευρωπαϊκής γεωπολιτικής. 
Η Ελλάδα μπορεί να μην έχει και πολλά χρήματα αυτές τις μέρες, όμως η γεωγραφική της θέση την καθιστά εξαιρετικά σημαντική. Πρώτον, η Ελλάδα βρίσκεται στην ανατολική Μεσόγειο, μια περιοχή που βρίσκεται σε αναταραχή λόγω των βίαιων συγκρούσεων σε χώρες όπως η Συρία και η Λιβύη. Δεύτερον, η Ελλάδα αποτελεί μια πύλη προς την Ευρώπη, ένα σημείο εισόδου για ανθρώπους και αγαθά από τη Μέση Ανατολή και το Βόρεια Αφρική. Τέλος, η Ελλάδα είναι μια περιοχή transit για αντικρουόμενων συμφερόντων projects φυσικού αερίου, μεταξύ των οποίων ο Turkish Stream που στηρίζεται από τη Ρωσία και ο Νότιος Διάδρομος που στηρίζεται από το Αζερμπαϊτζάν και την ΕΕ. 
Συνεπώς, οι ΗΠΑ θέλουν μια φιλοδυτική κυβέρνηση στην Αθήνα. Η Ελλάδα έχει ήδη υπονοήσει πως μπορεί να λάβει οικονομική βοήθεια από τη Ρωσία. Για την Αθήνα, η κίνηση θα είχε λογική: η χώρα εξαρτάται από τη ρωσική ενέργεια και θα ήθελε να έχει χαμηλότερες τιμές φυσικού αερίου. Οι ανάγκες της χώρας θα γίνουν ακόμα πιο επείγουσες αν η Αθήνα φύγει από την ευρωζώνη και επιστρέψει σε μια αδύναμη δραχμή, η οποία θα καθιστούσε ακριβότερες τις εισαγωγές ενέργειας. 
Ο Λευκός Οίκος στήριξε την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ στις αρχές της δεκαετίας του 1950 ως ανάχωμα στην επέκταση της Ρωσίας στην περιοχή. Τώρα, όπως και τότε, οι ΗΠΑ θέλουν να αποτρέψουν την επέκταση της επιρροής της Ρωσίας στην Ελλάδα, ιδιαίτερα σε ότι αφορά τα ενεργειακά projects. Όμως η Ρωσία αντιμετωπίζει τα δικά της οικονομικά προβλήματα, που περιορίζουν την δυνατότητά της να προσφέρει μια σημαντική οικονομική βοήθεια στην Ελλάδα. 
Οι ΗΠΑ ανησυχούν επίσης για την κοινωνική και πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε εξάπλωση των εγχώριων και ξένων ακραίων ομάδων. Στην Ελλάδα δραστηριοποιούνταν τρομοκρατικές ομάδες που έβαλλαν κατά αμερικανικών στόχων από την δεκαετία του 1970 μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990. Η Ουάσινγκτον φοβάται πως μια λιγότερο σταθερή Ελλάδα θα μπορούσε να μετατραπεί σε καταφύγιο ακροαριστερών, ακροδεξιών και ισλαμιστικών ακτιβιστικών ομάδων, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που η Ελλάδα δέχεται τεράστια κύματα αιτούντων άσυλο από τη Μέση Ανατολή. 
Η Γερμανία συμμερίζεται την άποψη αυτή, όμως έχει διαφορετικές ανάγκες. Το Βερολίνο θέλει να κάνει την Ελλάδα παράδειγμα και οι γερμανοί φορολογούμενοι δεν θέλουν η κυβέρνησή τους να σπαταλά χρήματα προσφέροντας οικονομική βοήθεια στη χώρα. Το Βερολίνο φοβάται επίσης πως αν δείξει επιείκεια στην Αθήνα, θα έδινε κίνητρο σε άλλες κυβερνήσεις της ευρωζώνης να ζητήσουν υποχωρήσεις. Ωστόσο, η Γερμανία χρειάζεται να διατηρήσει την εδαφική ακεραιότητα της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεδομένου ότι η γερμανική είναι μια οικονομία που στηρίζεται στις εξαγωγές, η διάλυση της περιοχής ελεύθερου εμπορίου στην Ευρώπη θα ήταν ο χειρότερος εφιάλτης της Γερμανίας. 
Μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, το Βερολίνο έστειλε το αναμφισβήτητο μήνυμα ότι ένα «Grexit» δεν θα είχε σημαντικές οικονομικές συνέπειες για την υπόλοιπη ευρωζώνη. Πιο πρόσφατα, όμως, κάποια τμήματα της γερμανικής κυβέρνησης επιχειρούν μια διαφορετική, πιο πολιτική, αποτίμηση της κατάστασης και μια πιθανή συμφωνία με την Αθήνα, ακόμα και αν αυτή θα ήταν προσωρινή και όχι ικανοποιητική. 
<h3>
Η Ουκρανική υπόθεση</h3>
Ταυτόχρονα, οι κυβερνήσεις της Δύσης βάζουν σε προτεραιότητα αποφάσεις για την παροχή οικονομικής βοήθειας προς την Ουκρανία. Η στρατηγική της Ρωσίας να μετατρέψει την Ουκρανία τουλάχιστον σε μια ουδέτερη ζώνη, είναι να προωθεί την αστάθεια στη χώρα, μειώνοντας την ικανότητα του Κιέβου να επιδιώξει μια ενοποίηση με τους θεσμούς της Δύσης. Επιπλέον, οι αυτονομιστές ελέγχουν τμήματα του Ντονμπάς, μιας περιοχής της ανατολικής Ουκρανίας που κάποτε ήταν βιομηχανικά παραγωγική, ενώ οι αμυντικές δαπάνες της Ουκρανίας αυξάνονται, πιέζοντας τα οικονομικά της χώρας. Το ΑΕΠ της Ουκρανίας αναμένεται τώρα να συρρικνωθεί κατά περίπου 7,5% φέτος, και τα οικονομικά προβλήματα έχουν ήδη οδηγήσει σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. 
Οι δυτικές κυβερνήσεις φοβούνται πως τα οικονομικά προβλήματα της Ουκρανίας θα μπορούσαν να υπονομεύσουν την νομιμότητα και την συνοχή της φιλοδυτικής κυβέρνησης συνασπισμού στο Κίεβο. Τον Μάρτιο, το ΔΝΤ ανακοίνωσε πακέτο βοήθειας ύψους 17,5 δις δολαρίων προς την Ουκρανία. Μεμονωμένες κυβερνήσεις της Δύσης και διάφοροι ευρωπαϊκοί θεσμοί επίσης βοηθούν την Ουκρανία να πληρώσει τους λογαριασμούς της. Οι ΗΠΑ έχουν παράσχει εγγυήσεις δανείων, ενώ η ΕΕ έχει δεσμευτεί να χορηγήσει στην Ουκρανία βοήθεια ύψους 11 δισ. ευρώ τα επόμενα χρόνια, αν και μεγάλο μέρος αυτής της χρηματοδότησης δεν έχει ακόμα διασφαλιστεί. 
Η βοήθεια από το ΔΝΤ και τις δυτικές κυβερνήσεις, όμως, δεν αρκεί για να καλύψει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της Ουκρανίας, που για τα επόμενα τέσσερα χρόνια εκτιμώνται στα 40 δισ. δολάρια. Επιπλέον, η Ουκρανία πρέπει να καταλήξει σε συμφωνία με τους κατόχους κρατικών ομολόγων για να διατηρήσει σε βιώσιμο επίπεδο το χρέος της και να ανταποκριθεί στα κριτήρια του ΔΝΤ για τη συνέχιση του προγράμματος βοήθειας. Ως αποτέλεσμα, το Κίεβο προσπαθεί να εξοικονομήσει περίπου 15,3 δισ. δολάρια τα επόμενα τέσσερα χρόνια μέσω αναδιάρθρωσης των διεθνών ομολόγων και δανείων της. Μέχρι στιγμής, οι ιδιώτες ομολογιούχοι της Ουκρανίας αντιστέκονται στο «κούρεμα». 
Αν και η Ουκρανία και οι ομολογιούχοι της πιθανότατα θα καταλήξουν σε συμβιβαστική συμφωνία μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, πριν λήξουν κάποια από τα ομόλογα της Ουκρανίας τους επόμενους μήνες, οι κυβερνήσεις της Δύσης θα συνεχίσουν να ενεργούν ως «δίκτυ ασφαλείας» για την Ουκρανία. Η χώρα βρίσκεται στο επίκεντρο του αγώνα για τις παραμεθόριες περιοχές της Ρωσίας. Οι κυβερνήσεις της Δύσης θα εργαστούν σκληρά για να βοηθήσουν τη χώρα να αποφύγει μια χρεοκοπία. Για τη Δύση, τα οικονομικά της Ουκρανίας είναι ζήτημα στρατηγικής. 
Έτσι, η ελληνική κρίση και οι συγκρούσεις στην Ουκρανία καθορίζουν το γεωπολιτικό τοπίο της Ευρώπης. Το Κρεμλίνο εμπλέκεται στην Ελλάδα, ενισχύοντας τον ρόλο του μέσω του σχεδιαζόμενου αγωγού Turkish Stream και μέσω μιας σειράς υψηλού προφίλ διπλωματικών συναντήσεων. Η Ρωσία βρίσκεται επίσης σε αντιπαράθεση με τη Δύση για την Ουκρανία. Η κυβερνήσεις της Δύσης και στις δυο περιπτώσεις στοχεύουν στον περιορισμό της κρίσης, αποθαρρύνοντας άλλα μέλη της ΕΕ από το να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Ελλάδας και καθησυχάζοντας τους συμμάχους στο ανατολικό άκρο του ΝΑΤΟ. 
Για τη Δύση, η αποτροπή μιας ευρείας κοινωνικής αναταραχής και αστάθειας στην Ελλάδα και στην Ουκρανία είναι το κλειδί για να παραμείνουν οι χώρες αυτές στο Δυτικό «στρατόπεδο»...</div>
</div>
<a href="http://www.euro2day.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Δύση δεν μπορεί να «χάσει» την Ελλάδα

Ellada simera 0 Ελλάδα, Ξένη αρθρογραφία 16:37

Άννα Φαλτάιτς Η Ελλάδα και η Ουκρανία μπορεί να μην έχουν και πολλά χρήματα αυτές τις μέρες, όμως η γεωγραφική τους θέση τις καθιστά εξαιρετικά σημαντικές. Η αντιπαράθεση Δύσης-Ρωσίας, τα … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

04Jun2015

Ρεαλισμός, ελληνική κρίση και μεταρρυθμίσεις

Ellada simera 0 Ελλάδα, Ξένη αρθρογραφία 16:24

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL4DAV2Fd8ryjaBoNfwN7O7B8CdOhpUXVQ5Hv7bhV0IVbkA0cpHuPQClaV1nppvMhI7OHuU-6HV_mdVrpg1H7BarM_kpplKtPWsQBa0JgGRMSVykTUwW2vUJs0ZPGTw-Hmye6RNjv5Ar2P/s1600/realismos%252C+oikonomiki+krisi+kai+metarithiseis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL4DAV2Fd8ryjaBoNfwN7O7B8CdOhpUXVQ5Hv7bhV0IVbkA0cpHuPQClaV1nppvMhI7OHuU-6HV_mdVrpg1H7BarM_kpplKtPWsQBa0JgGRMSVykTUwW2vUJs0ZPGTw-Hmye6RNjv5Ar2P/s640/realismos%252C+oikonomiki+krisi+kai+metarithiseis.jpg" width="640" /></a></div>
 
<a href="http://www.voxeu.org/article/pragmatism-greek-crisis-and-structural-reforms">CEPR.ORG</a> 
των Andreas Muller, Kjetil Storesletten, Fabrizio Zilibotti 
 
Η κρίση κρατικού χρέους συνεχίζει να ρίχνει σκιές στην δειλή οικονομική ανάκαμψη της Ευρώπης. Το ζήτημα έχει ανακτήσει περίοπτη θέση μετά από τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις πρόωρες εκλογές του Ιανουαρίου 2015. Η τρέχουσα ελληνική κυβέρνηση τάσσεται υπέρ μιας ριζοσπαστικής επαναδιαπραγμάτευσης του προγράμματος βοήθειας, συμπεριλαμβανομένων πιο ευέλικτων όρων αποπληρωμής και το τέλος της δημοσιονομικής λιτότητας. Ένα σχετικό, ζωτικής σημασίας ζήτημα είναι αυτό των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων για να αποκατασταθεί η βιώσιμη ανάπτυξη. Η τελική διέξοδος από την κρίση απαιτεί από την Ελλάδα να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα του κράτους (δηλαδή, την είσπραξη φόρων) και την αποτελεσματικότητα της αγοράς εργασίας. Ωστόσο, η πολιτική διαδικασία έχει μέχρι στιγμής αποτύχει να φέρει μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Είναι η κρίση χρέους μια ώθηση ή ένα εμπόδιο στις μεταρρυθμίσεις; 
 
Γεράκια, περιστέρια και πραγματιστές 
 
Δύο φαινομενικά ασυμβίβαστες θέσεις αντιμάχονται η μία την άλλη στην πολιτική συζήτηση. Τα “γεράκια» επιμένουν ότι οι όροι της αρχικής συμφωνίας πρέπει να εφαρμοστούν και να μην δοθεί καμία περαιτέρω παραχώρηση. Πέρα από τα άμεσα κόστη, η άμβλυνση των όρων της Ελλάδας θα υπονόμευε την αξιοπιστία των αγορών και των θεσμών, θα δημιουργούσε ένα τεράστιο πρόβλημα ηθικού κινδύνου. Συγκεκριμένα, θα κατέστρεφε τα κίνητρα για τις προβληματικές οικονομίες ώστε να εφαρμόσουν τις απαραίτητες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, το να βγει η Ελλάδα από το ευρώ, θα ήταν το μικρότερο κακό. 
 
Κατά την άποψη των «περιστεριών», η δημοσιονομική λιτότητα είναι τόσο επώδυνη όσο και άκαρπη για την λήξη της ύφεσης και είναι το πρόβλημα περισσότερο παρά η λύση. Στην Ελλάδα, η παραγωγή έχει υποχωρήσει 38% σε σχέση με τα προ κρίσης επίπεδα, και η ανεργία σήμερα διαμορφώνεται υψηλότερα του 25%. Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις θα περιλαμβάνουν περαιτέρω κοινωνικό κόστος βραχυπρόθεσμα. Αυτά είναι αδιανόητα –υποστηρίζουν τα «περιστέρια»- εκτός κι αν υπάρξει κάποια ελάφρυνση του χρέους. Επιπλέον, το φορτίο χρέους είναι ήδη τόσο υψηλό που η αναδιάρθρωση είναι σε κάθε περίπτωση αναπόφευκτη. 
 
Από την αρχή της κρίσης, ατελείωτες διαπραγματεύσεις έχουν οδηγήσει σε επανειλημμένες αναθεωρήσεις προηγουμένως συμφωνηθέντων όρων. Αυτή η προσέγγιση γελοιοποιείται από πολλούς παρατηρητές που το παρουσιάζουν ως την απόλυτη απόδειξη της ανικανότητας των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων για την αντιμετώπιση του προβλήματος. 
 
Μια φρέσκια προοπτική για το κρατικό χρέος και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις 
 
Σε μια πρόσφατη έρευνα, αμφισβητούμε αυτή την δημοφιλή άποψη και εμφανίζουμε ότι η ηχηρή οικονομική θεωρία προβλέπει πως η καλύτερη απάντηση είναι ακριβώς ο ρεαλισμός και ο επακόλουθος συμβιβασμός. 
 
Η έρευνά μας έχει στόχο να προσδιορίσει την αποτελεσματική προσέγγιση για να βοηθηθεί ένα κράτος που δυσκολεύεται με την ύφεση και την κρίση χρέους. Κατασκευάσαμε ένα μακροοικονομικό μοντέλο που ενσωματώνει τρία βασικά χαρακτηριστικά της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους. 
 
Το πρώτο είναι ότι το κρατικό χρέος υπόκειται σε περιορισμένη εφαρμογή, και μπορεί να αθετηθεί με κάθε κόστος. Τέτοια κόστη δεν μπορούν να υπολογιστούν με ακρίβεια, αντανακλώντας εγχώριες και διεθνείς πολιτικές μεταβολές (πχ. Την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ), που επηρεάζουν την εκτιμώμενη ποινή που συνδέεται με την αθέτηση πληρωμής. 
 
Το δεύτερο είναι πως κάθε φορά που οι πιστωτές αντιμετωπίζουν μια αξιόπιστη απειλή χρεοκοπίας, μπορούν να προσφέρουν στην χώρα ένα «κούρεμα» για να αποφευχθεί η άτακτη χρεοκοπία, όπως έγινε στην Ελλάδα το 2011. 
 
Σε σημείο ισορροπίας, μια αθέτηση πληρωμής δεν παρατηρείται ποτέ. Αντιθέτως, το χρέος επαναδιαπραγματεύεται συνεχώς με ποικίλα αποτελέσματα σε ό,τι αφορά το haircut και την ανάκτηση χρέους, σύμφωνα με τα στοιχεία που καταγράφθηκαν από τους Tomz και Wright (2007) και Sturzenegger και Zettelmeyer (2008). 
 
Τρίτον η υπερχρεωμένη χώρα μπορεί να προχωρήσει σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που τονώνουν την ανάπτυξη και μειώνουν την εκτιμώμενη διάρκεια της ύφεσης. 
 
Τα παραδείγματα περιλαμβάνουν πολιτικές που καθιστούν ευκολότερη την έναρξη νέων επιχειρήσεων, τις μεταρρυθμίσεις που ενισχύουν την ικανότητα του κράτους στην είσπραξη των φόρων, τον εξορθολογισμό και την συρρίκνωση της δημόσιας διοίκησης, τις αγορές στον εργασιακό κλάδο κ.α. Αυτές οι πολιτικές αποδίδουν ικανοποιητικά κέρδη, αλλά πλήττουν βραχυπρόθεσμα ορισμένες ομάδες πολιτών, και μπορεί να προκαλέσουν διαδηλώσεις στους δρόμους, απώλεια της δημοτικότητας για τις κυβερνήσεις και κοινωνικά κόστη όπως οι προσωρινές αυξήσεις του ποσοστού της ανεργίας. 
 
Για τη δημιουργία ενός κανονιστικού σημείου αναφοράς, χαρακτηρίζουμε την βέλτιστη δυναμική σύμβαση μεταξύ ενός πιστωτικού ιδρύματος και μιας κυρίαρχης χώρας που δυσκολεύεται με την ύφεση. Το βασικό σημείο τριβής είναι πως ο οφειλέτης μπορεί, με βάση ένα default cost, να αποχωρήσει από τη σύμβαση και να επανέλθει στην αγορά για μελλοντικές χρηματοδοτικές ανάγκες. Η σύμβαση περιλαμβάνει μη μείωση της κατανάλωσης και μια μη αύξηση της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας στη διάρκεια της ύφεσης. Πιο συγκεκριμένα, η κατανάλωση και η μεταρρυθμιστική προσπάθεια παραμένουν σταθερές όσο ο οφειλέτης δεν έχει κίνητρο να αποχωρήσει από την ισχύουσα σύμβαση (δηλαδή, το κόστος αθέτησης πληρωμής είναι πολύ μεγάλο για να καταστήσει αξιόπιστη μια τέτοια εξέλιξη). 
 
Σε αυτό το περιβάλλον, το laissez-faire αποτέλεσμα της αγοράς, όπου η χώρα χρηματοδοτεί τις ανάγκες της εκδίδοντας κρατικά ομόλογα και αποφασίζει ανεξάρτητα για τις διαρθρωτικές της μεταρρυθμίσεις, είναι ανεπαρκές. Πρώτον, παρά την αύξηση του ασφαλίστρου επαναδιαπραγμάτευσης, οι χρεωμένες χώρες διατηρούν συσσωρευμένο χρέος στη διάρκεια των υφέσεων. Κάθε φορά που το χρέος εξυπηρετείται, η κατανάλωση υποχωρεί, ενώ η κατανάλωση αυξάνεται κάθε φορά που το χρέος επαναδιαπραγματεύεται. Αυτή η δυναμική καταλήγει σε υπερβολική μεταβλητότητα της κατανάλωσης. Δεύτερον, υπάρχουν πολύ λίγες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ιδιαίτερα εάν το χρέος είναι μεγάλο. Ο λόγος είναι ότι η αξία του χρέους αυξάνεται όταν τελειώνει η ύφεση, λόγω μιας χαμηλότερης πιθανότητας ότι το ανεξόφλητο χρέος θα επαναδιαπραγματευτεί. Ως εκ τούτου, μέρος των κερδών από τις μεταρρυθμίσεις αποδίδεται στους πιστωτές. Το κράτος δεν ενσωματώνει αυτά τα κέρδη και επιδίδεται σε πολύ λίγες μεταρρυθμίσεις. Αυτό, που σχετίζεται με το επιχείρημα του υψηλού χρέους από τον Krugman, οδηγεί σε μια αναποτελεσματικά μεγάλη διάρκεια της ύφεσης. 
 
Πρόγραμμα βοήθειας, ναι-Grexit, όχι 
 
Η αποδοτικότητα μπορεί να επιτευχθεί με την παρέμβαση ενός εξωτερικού θεσμικού οργάνου, όπως το ΔΝΤ. Η βέλτιστη παρέμβαση είναι ένα πρόγραμμα βοήθειας που παρέχει στην χώρα ελάφρυνση χρέους μέχρι το τέλος της ύφεσης, όταν η χώρα θα διευθετήσει μια μεγάλη πληρωμή τόκων. Το πρόγραμμα βοήθειας έχει δύο χαρακτηριστικά. Πρώτον, η χώρα δεν επιτρέπεται να αυξήσει την κατανάλωσή της μονομερώς, δηλαδή υπόκειται σε πρόγραμμα λιτότητας. Δεύτερον, το θεσμικό όργανο μπορεί να εποπτεύσει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Ενώ αυτά είναι βασικά χαρακτηριστικά των βοηθητικών προγραμμάτων, η θεωρία μας επίσης εμφανίζει μια απροσδόκητη πρόβλεψη: κάθε φορά που ο οφειλέτης απειλεί αξιόπιστα να εγκαταλείψει το πρόγραμμα (για παράδειγμα, λόγω ενός πολιτικού σοκ, όπως η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ), οι όροι της συμφωνίας θα πρέπει να επαναδιαπραγματεύονται υπέρ της. Συγκεκριμένα, θα πρέπει να προσφέρεται στην χώρα μια πιο ευέλικτη δομή αποπληρωμής (αναβαλλόμενοι φόροι ή ακόμη και μείωση της ονομαστικής αξίας του χρέους), καθώς και ηπιότερες απαιτήσεις για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Ένα συμβόλαιο στο οποίο ο οργανισμός δεσμεύεται σε ένα Grexit παρά εξετάζει το αίτημα επαναδιαπραγμάτευσης, είναι λιγότερο αποτελεσματικό από μια ρεαλιστική προσέγγιση που περιλαμβάνει διαδοχικές επαναδιαπραγματεύσεις. 
 
Ο πραγματισμός ως θέμα οικονομικών αρχών 
 
Το μοντέλο μπορεί να αναπαράγει ρεαλιστικές αναλογίες χρέους ως προς το ΑΕΠ, και θεωρούμε ότι ένα καλά σχεδιασμένο πρόγραμμα βοήθειας μπορεί να αποφέρει μεγάλα κέρδη. Ελλείψει μιας πολιτικής παρέμβασης, η αγορά καταρρέει διότι η κυβέρνηση της χώρας που δανείζεται δεν μπορεί να δεσμευτεί σε μελλοντικές μεταρρυθμίσεις και να επαναδιαπραγματευτεί το χρέος της. 
 
Η συνταγή της θεωρίας μας έρχεται σε έντονη αντίθεση με την άποψη ότι μια σκληρή προσέγγιση είναι ο καλύτερος τρόπος να επιλυθούν τα προβλήματα χρέους της Ευρώπης. Η έρευνά μας αναδεικνύει τον κίνδυνο, κακώς εννοούμενες οικονομικές αρχές να δημιουργήσουν μεγάλες απώλειες για την Ελλάδα και να αναβιώσουν την χρηματοοικονομική αστάθεια στην ευρωζώνη. 
<div>
 
<a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Ρεαλισμός, ελληνική κρίση και μεταρρυθμίσεις

Ellada simera 0 Ελλάδα, Ξένη αρθρογραφία 16:24

CEPR.ORG των Andreas Muller, Kjetil Storesletten, Fabrizio Zilibotti Η κρίση κρατικού χρέους συνεχίζει να ρίχνει σκιές στην δειλή οικονομική ανάκαμψη της Ευρώπης. Το ζήτημα έχει ανακτήσει περίοπτη θέ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

04Jun2015

ΗΠΑ προς Ελλάδα: "Μην γίνεται μέρος του προβλήματος με τον ρωσικό αγωγό"

Ellada simera 0 Ενέργεια, Εξωτερική Πολιτική 16:04

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg035ygDdfCQjts1sjSXBItOkYlHYGai1YjOfvylIIFn1LgZ1ibRfcwmtueCDG-CnxqooDE12a-2HTGJZx_zVJLb70e-1RU7CT6Agnapnung1ZMavqA2upAOXKoObxQtH453Rc1A4PHSWkh/s1600/rwsikos+agwgos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg035ygDdfCQjts1sjSXBItOkYlHYGai1YjOfvylIIFn1LgZ1ibRfcwmtueCDG-CnxqooDE12a-2HTGJZx_zVJLb70e-1RU7CT6Agnapnung1ZMavqA2upAOXKoObxQtH453Rc1A4PHSWkh/s640/rwsikos+agwgos.jpg" width="640" /></a></div>
 
Οι ΗΠΑ μπορεί να εμφανίζονται “φιλικά διακείμενες” προς την Ελλάδα στην “σύγκρουσή” της με τους παραλογισμούς των Ευρωπαίων,ωστόσο θέτουν ζητήματα προς την Αθήνα που δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμα. 
 
Ο νέος αγωγός που σχεδιάζουν οι Ρώσοι ,περιλαμβάνει και την Ελλάδα κι αυτό δεν αρέσει στις ΗΠΑ. 
 
Ο συντονιστής του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για τις διεθνείς ενεργειακές υποθέσεις Αμος Χόχσταϊν προειδοποίησε ότι αν προχωρήσει ο τουρκικός αγωγός που θα μεταφέρει ρωσικό αέριο στην Ευρώπη, η Ελλάδα θα γίνει μέρος του προβλήματος αντί της λύσης. 
 
Η προειδοποίηση ήρθε από το βήμα του 31ου συνεδριου της πανκυπριακής οργάνωσης ΠΣΕΚΑ. 
 
Ο κ. Χοχσταϊν ζήτησε τη βοήθεια της κυπριακής ομογένειας ώστε να μην προωθηθεί ο τουρκικός αγωγός, καθώς εκτίμησε ότι αυτός θα ακυρώσει όλα τα εναλλακτικά σχέδια αυξάνοντας την εξάρτηση από τη Ρωσία. 
 
Αναφερόμενος στην Ελλάδα είπε ότι « είναι ισχυρός εταίρος και σύμμαχος των ΗΠΑ και περνά δύσκολα τελευταία. Αλλα χρειάζομαι τη βοήθειά σας, διότι αυτό που αντιμετωπίζουμε τώρα είναι κάτι που ελπίζω ότι η Κύπρος θα γίνει τελικά μέρος της λύσης του: μία ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη…Η Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη παίρνουν το φυσικό τους αέριο από μόνο έναν προμηθευτή. Εχουμε μία ευκαιρία να γίνει διαφοροποίηση και η Ελλάδα είναι μείζον παίκτης», είπε αναφερόμενος στον αγωγό TAP που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν μέσω της Τουρκίας και της Ελλάδας στην Ιταλία και τη Βουλγαρία». 
 
Ο κ. Χόσταϊν άφησε αιχμές για όσους προωθούν εναλλακτικά σχέδια που αυξάνουν την εξάρτηση από τη Ρωσία. Σύμφωνα με τον ίδιο, «και η προηγούμενη αλλά και αυτή η κυβέρνηση έχουν εκφράσει υποστήριξη για το Νότιο Διάδρομο και το διακαμπτήριο στη Βουλγαρία. Αλλά υπάρχουν αυτοί που θέλουν να τους αλλάξουν, και μιλούν για τη χρησιμοποίηση της Ελλάδας ως μηχανισμό που θα φέρει αγωγούς από τον ίδιο προμηθευτή μέσω της Ελλάδας μαζικά για την προμήθεια της υπόλοιπης Ευρώπης. Αυτό σημαίνει ότι όταν χτιστεί ένας νέος αγωγός, αυτός δεν θα είναι αναστρέψιμος και θα καταστήσει όλα τα άλλα σχέδια μη βιώσιμα. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα από μέρος της λύσης θα γίνει μέρος του προβλήματος». 
 
Ο κ.Χοχστάϊν είπε ότι όλα αυτά τα είπε και στην ελληνική κυβέρνηση . 
 
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

ΗΠΑ προς Ελλάδα: "Μην γίνεται μέρος του προβλήματος με τον ρωσικό αγωγό"

Ellada simera 0 Ενέργεια, Εξωτερική Πολιτική 16:04

Οι ΗΠΑ μπορεί να εμφανίζονται “φιλικά διακείμενες” προς την Ελλάδα στην “σύγκρουσή” της με τους παραλογισμούς των Ευρωπαίων,ωστόσο θέτουν ζητήματα προς την Αθήνα που δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμα. Ο … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

04Jun2015

Ο σουλτάνος Ερντογάν θέλει να… ελευθερώσει την Ιερουσαλήμ!

Ellada simera 0 κόσμος, Τουρκία 15:48

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNVFyN8YnFVi-cgtif2J1xyoweueiVhI0Z2uhuY2ZxdSKOybgMBZUgd3eX1HiNf3CZqBA0UmDz2UzmZGLPCErB4rE6nmTuWCswwFJD_bELvv7GmqI9GUPDMfWqJ1p3IpzTosm_2vgBOGHZ/s1600/ieroysalim.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNVFyN8YnFVi-cgtif2J1xyoweueiVhI0Z2uhuY2ZxdSKOybgMBZUgd3eX1HiNf3CZqBA0UmDz2UzmZGLPCErB4rE6nmTuWCswwFJD_bELvv7GmqI9GUPDMfWqJ1p3IpzTosm_2vgBOGHZ/s640/ieroysalim.jpg" width="640" /></a></div>
 
Είναι πραγματικά εκπληκτικό το γεγονός πως ο Τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου, πολιτικός επιστήμονας όντας, πιστεύει πως η Ιερουσαλήμ που ιδρύθηκε 1.000 χρόνια πριν το Ισλάμ είναι μια μουσουλμανική πόλη, ενώ σύμφωνα με τον πρόεδρο Ερντογάν, η Ιερουσαλήμ είναι πιο σημαντική από τη Μέκκα. Είναι εμφανές ότι ενόψει των τουρκικών εκλογών το φετίχ της Ιερουσαλήμ ανήλθε σε νέα ύψη. 
Του Μπουράκ Μπεγκντίλ 
ΠΗΓΗ: The Gatestone Institute 
ΑΠΟΔΟΣΗ: Παντελής Καρύκας 
Η σημερινή τουρκική ισλαμιστική ηγεσία θυμίζει τον Αιγύπτιο Νάσερ, έναν παναραβιστή εθνικιστή. Το 1967 οι Αιγύπτιοι θεώρησαν πως θα γευμάτιζαν, σύντομα, στο Τελ Αβίβ, όπως είχε πει, τότε, ανώτατος Αιγύπτιος αξιωματικός, ο οποίος τελικά υποχρεώθηκε να γευματίσει αλλού. 
Τα λόγια του όμως αποτελούν πηγή έμπνευσης για την σημερινή τουρκική ηγεσία. Ο Νταβούτογλου έχει, άπειρες φορές, δηλώσει πως «θα προσευχηθούμε στο τέμενος αλ Ακσά στην παλαιστινιακή πρωτεύουσα Ιερουσαλήμ». Η επιθυμία του Νταβούτογλου δεν έχει πραγματοποιηθεί αλλά αυτό δεν εμποδίζει την τουρκική ηγεσία να συνεχίζει το παιχνίδι με την Ιερουσαλήμ. 
Όταν ένας Κούρδος πολιτικός είχε πει πως η Ιερουσαλήμ είναι ιερή πόλη για τους Εβραίους, ένας έξαλλος Νταβούτογλου δήλωνε πως «η Ιερουσαλήμ είναι ο δικός μας ιερός τόπος» και μαινόμενος έλεγε πως δεν θα επέτρεπε την αλλοίωση του μουσουλμανικού της χαρακτήρα. Σε άλλη του ομιλία έλεγε πως «το τέμενος αλ Ακσά θα απελευθερωθεί, η Ιερουσαλήμ είναι ο στόχος μας». 
 
Σε άλλη συγκέντρωση μιλούσε για την οθωμανική ειρήνη στην Ιερουσαλήμ, αλλά έφτασε στο σημείο να αναπολεί τις ημέρες του Σαλαδίνου (Κούρδος σουλτάνος της Αιγύπτου του 12ου αι.) όταν Τούρκοι, Άραβες και Κούρδοι, που συγκροτούσαν τον στρατό του, πήραν την Ιερουσαλήμ από τους Σταυροφόρους, το 1187. Προφανώς για τον Νταβούτογλου η Ιερουσαλήμ δεν υπήρχε πριν την ημερομηνία αυτή. 
Ο Ερντογάν, επίσης, δήλωσε πως η Ιερουσαλήμ είναι ιερός τόπος για τους μουσουλμάνους και ανήκει στους Παλαιστίνιους. Υποστήριξε μάλιστα πως, κρυφά, οι Ισραηλινοί «εκπαιδεύουν» ανθρώπους στον Ζωροαστρισμό, για να διασπάσουν τους μουσουλμάνους, «σε ένα στρατόπεδο στα βουνά». 
Στις 15 Μαΐου ο Τούρκος πρόεδρος δήλωνε πως οι μουσουλμάνοι έχουν χάσει τον στόχο τους, να «απελευθερώσουν» την Ιερουσαλήμ, για την οποία έπρεπε να χτυπούν οι καρδιές τους. Αντ’ αυτού οι συγκρούονται μεταξύ τους. Ο Ερντογάν, ουσιαστικά, καλεί τους «πιστούς» να ενωθούν και να εξαπολύσουν τζιχάντ, ιερό πόλεμο, για την ανάκτηση της Ιερουσαλήμ. 
Φυσικά το σκεπτικό αυτό είναι απόλυτα συμβατό με αυτό της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, ο ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης της οποίας απείλησε ανοικτά το Ισραήλ. «Ήρθε η ώρα για το ισλαμικό έθνος να ενωθεί υπό έναν ηγέτη για την Ιερουσαλήμ και την Παλαιστίνη. Αυτό θα γίνει μέσω του ιερού πολέμου», είπε ο εν λόγω μουλάς. 
 
 
Είναι ο Ερντογάν ο ηγέτης που στο πλευρό του θα συνταχθεί το ισλαμικό έθνος για χάρη της Ιερουσαλήμ και της Παλαιστίνης; Ίσως ο Ερντογάν να νομίζει πως αποτελεί την μετενσάρκωση του Σαλαντίνου, στον 21ο αι. Το ίδιος ίσως θεωρούν και οι σύμμαχοί του, το Κατάρ και η Μουσουλμανική Αδελφότητα. Για τους πολλούς όμως μουσουλμάνους η όλη ιστορία δεν είναι παρά ένα παραμύθι του «θείου Ταγίπ».  
 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ο σουλτάνος Ερντογάν θέλει να… ελευθερώσει την Ιερουσαλήμ!

Ellada simera 0 κόσμος, Τουρκία 15:48

Είναι πραγματικά εκπληκτικό το γεγονός πως ο Τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου, πολιτικός επιστήμονας όντας, πιστεύει πως η Ιερουσαλήμ που ιδρύθηκε 1.000 χρόνια πριν το Ισλάμ είναι μια μουσουλμ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

04Jun2015

Διεθνής Τύπος: "Ο Α.Τσίπρας πήρε την πρώτη νίκη και συνεχίζει"

Ellada simera 0 Ελλάδα, Πρωτοσέλιδα 15:38

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl2RcQq3YOfmEtrHhuH4KQHM5c1XhobbwVgOeXm3DiygDBDu7oF8KwVCPbZ3ckZMY_Hczmnzrt6ZnmCAfoDTI1CLMk0f7VM9iyc2lJ14eCBhHYUNEjZt5h5qGz64opVfcC2Y9tKZMAlANl/s1600/diethnis+typos.+prwti+niki+toy+tsipra.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="416" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl2RcQq3YOfmEtrHhuH4KQHM5c1XhobbwVgOeXm3DiygDBDu7oF8KwVCPbZ3ckZMY_Hczmnzrt6ZnmCAfoDTI1CLMk0f7VM9iyc2lJ14eCBhHYUNEjZt5h5qGz64opVfcC2Y9tKZMAlANl/s640/diethnis+typos.+prwti+niki+toy+tsipra.jpg" width="640" /></a></div>
 Συναντιέται εκτάκτως ο Μ.Ομπάμα με την Α.Μέρκελ για την Ελλάδα Την ίδια στιγμή Ελληνικα ΜΜΕ συντάσσονται με τους δανειστές Υποχωρήσεις των δανειστών παρά τις σκληρές προσκηνιακές απαιτήσεις τους διαβλέπει ο Διεθνής Τύπος, δικαιώνοντας τον Έλληνα πρωθυπουργό Α.Τσίπρα για τη στρατηγική που έχει ακολουθήσει αλλά και για την επιμονή του να πει "όχι" και στα εναπομείναντα σκληρά υφεσιακά μέτρα που ζητούν Βρυξέλλες-Βερολίνο-Ουάσιγκτον. Την ίδια στιγμή διμερείς συνομιλίες θα έχει η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα την Κυριακή το πρωί με θέμα την Ελλάδα, πριν αρχίσει η Σύνοδος του G7 στη Βαυαρία, με τον Αμερικανό ηγέτη να μην μπορεί να κρύψει την ανησυχία του και σύμφωνα με πληροφορίες είναι έτοιμος να ζητήσει λύση με ιδιαίτερα έντονο τρόπο. Την πληροφορία μεταδίδει το πρακτορείο Reuters επικαλούμενο ανώτερο Γερμανό αξιωματούχο, χωρίς όμως να τον κατονομάζει. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, οι δύο ηγέτες θα συναντηθούν στην πόλη Kruen, κοντά στο χώρο όπου θα γίνει η Σύνοδος. Στις διαπραγματεύσεις για την παροχή νέας βοήθειας στη Ελλάδα φαίνεται να κερδίζει έδαφος ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Όπως επισημαίνουν η Wall Street Journal και το γερμανικό Πρακτορείο, οι Ευρωπαίοι πιστωτές έχουν μετριάσει τις απαιτήσεις τους για μεταρρυθμίσεις. Πρόκειται για μια μικρή νίκη για την ελληνική κυβέρνηση, επισημαίνει το περιοδικό Spiegel. Σύμφωνα με δύο συγκλίνουσες πηγές, το Eurogroup έχει υποχωρήσει κατά τι στις απαιτήσεις του για την αποδέσμευση της βοήθειας προς την Ελλάδα. Όπως αναφέρει το γερμανικό Πρακτορείο, κατά την τηλεφωνική επικοινωνία που είχε ο Τσίπρας με τη Γερμανίδα καγκελάριο Άγγελα Μέρκελ και το Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, συμφώνησαν ότι το πρωτογενές πλεόνασμα της Ελλάδας για το επόμενο έτος μπορεί να είναι μικρότερο από αυτό που ζητούσαν ως τώρα. Επίσης, οι πιστωτές της Ελλάδας φαίνεται να υποχωρούν και σε κάποια ζητήματα που αφορούν την αγορά εργασίας. Σύμφωνα με τη Wall Street Journal, το Eurogroup δεν απαιτεί πλέον άλλες περικοπές θέσεων εργασίας στο δημόσιο τομέα. Επιπλέον, ενδέχεται να δοθεί μεγαλύτερο χρονικό περιθώριο στην ελληνική κυβέρνηση για την υιοθέτηση ενός νομοσχεδίου που θα διευκολύνει τις απολύσεις. Παρόλα αυτά σε άλλα θέματα, όπως ο ΦΠΑ και οι συντάξεις, οι δύο πλευρές δεν φαίνεται να συγκλίνουν. Αυτή η εξέλιξη φαίνεται όμως να δυσαρεστεί κάποιους Γερμανούς βουλευτές, κυρίως της Χριστιανοδημοκρατικής/Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης (CDU/CSU) και των Ελευθέρων Δημοκρατών (FDP), επισημαίνει η γερμανική εφημερίδα Die Welt. «Η γερμανική κυβέρνηση επέτρεψε για πολύ καιρό στους αριστερούς λαϊκιστές στην Αθήνα να τη σέρνουν από τη μύτη», κατήγγειλε ο Αλεξάντερ Γκραφ Λάμπσντορφ, αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. «Ήταν ένα λάθος το οποίο τώρα σημαίνει περαιτέρω βοήθεια χωρίς η ελληνική κυβέρνηση να δίνει συγκεκριμένες υποσχέσεις». Ο βουλευτής του FDP ζήτησε να μην γίνουν άλλες υποχωρήσεις εξαιτίας του φόβου μιας εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Ένα Grexit θα ήταν διαχειρίσιμο, εκτίμησε ο Λάμπσντορφ. «Αντίθετα θα ήταν πιο επικίνδυνο μια λανθασμένη υποχώρηση (…), διότι με αυτόν τον τρόπο θα αποδυναμωθεί το ευρώ και θα καταστεί αδύνατη η επιστροφή σε μια κουλτούρα σταθερότητας στην ευρωζώνη», επεσήμανε. Ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του CDU/CSU στη Μπούντεσταγκ, Ραλφ Μπρινκχάους, εκτίμησε από την πλευρά του ότι «η τρέχουσα κατάσταση των διαπραγματεύσεων είναι εντελώς μπερδεμένη». «Το μόνο που είναι ξεκάθαρο είναι ότι οι τρέχουσες διαπραγματεύσεις θα επιτύχουν στη βάση μιας παράτασης του προγράμματος βοήθειας και ότι η Ελλάδα πρέπει απλώς να κάνει τα μαθήματά της, καλύτερα σήμερα παρά αύριο», πρόσθεσε. Από τις αντιδράσεις φαίνεται ότι σε δύσκολη θέση έχουν έρθει και οι δανειστές, οι οποίοι νιώθουν να πλησιάζει η καταληκτική ημερομηνία και γι'αυτούς. Πρόκειται στην κυριολεξία για ένα chicken game. Όποιος φοβηθεί πρώτος χάνει, και χάνει δια παντός. Μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό σήμερα, ο Γ. Βαρουφάκης αναφέρθηκε μεταξύ άλλων και στο κλίμα στις πολύωρες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, για το πότε θα υπογραφεί η συμφωνία, για την τακτική που ακολουθούν οι δανειστές αλλά και για το τι θα γίνει με τον ΦΠΑ. Ο υπουργός Οικονομικών απάντησε και στα όσα είπε ο Γιάννης Μηλιός για την επιβολή capital controls, υποστηρίζοντας πως αξιωματούχος τον απείλησε με έλεγχο καταθέσεων από την πρώτη εβδομάδα που ανέλαβε υπουργός, αν δεν υπέγραφε το Μνημόνιο! Αυτός είναι ο λόγος που οι δανειστές, μέσω των ελεγχόμενων στην Ελλάδα από αυτούς ΜΜΕ, επιδιώκουν να δημιουργήσουν κλίμα φόβου και με δηλώσεις όπως αυτή της Ντ.Μπακογιάννη περί ελέγχου των κεφαλαίων, προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα bank run ώστε να καταρρεύσει εκ των έσω η κυβέρνηση από ένα κλίμα χάους. Χαρακτηριστική η δήλωση που έκανε ο Μπάμπης Παπαδημητρίου για να στηρίξει τους δανειστές στον τηλεοπτικό δίαυλο ΣΚΑΙ. «Ελπίζω το ΔΝΤ να αντέξει γερά απέναντι στην Ελλάδα», είπε για το θέμα των μαζικών απολύσεων. <div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="480" src="https://www.youtube.com/embed/cTz82ZUGtDo" width="640"></iframe></div>
 
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Διεθνής Τύπος: "Ο Α.Τσίπρας πήρε την πρώτη νίκη και συνεχίζει"

Ellada simera 0 Ελλάδα, Πρωτοσέλιδα 15:38

Συναντιέται εκτάκτως ο Μ.Ομπάμα με την Α.Μέρκελ για την Ελλάδα Την ίδια στιγμή Ελληνικα ΜΜΕ συντάσσονται με τους δανειστέςΥποχωρήσεις των δανειστών παρά τις σκληρές προσκηνιακές απαιτήσεις τους διαβλ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

04Jun2015

Η μάχη ξεκίνησε

Ellada simera 0 Ελλάδα, Ευρώπη, οικονομία, Πρωτοσέλιδα 10:01

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFxKWXzE_ghhArcDdPBze3yiVRU9igwbWdQYW6K9CfSQXw1_tbePZHBxP1hizZWQxl_ug-8WsP48a9384i-dLCwvgEwMfVsHp1sT53fMrN8WMOfTrS_RhcHopTzvGhgieW5ScrwOAcLB75/s1600/h+maxi+xekinise.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="416" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFxKWXzE_ghhArcDdPBze3yiVRU9igwbWdQYW6K9CfSQXw1_tbePZHBxP1hizZWQxl_ug-8WsP48a9384i-dLCwvgEwMfVsHp1sT53fMrN8WMOfTrS_RhcHopTzvGhgieW5ScrwOAcLB75/s640/h+maxi+xekinise.jpg" width="640" /></a></div>
 
Μαλούχος Γεώργιος 
 
Μπορεί οι εξελίξεις τελευταίας γενιάς γύρω από το ελληνικό ζήτημα να έχουν ξεκινήσει εδώ και μήνες, όμως, στην ουσία, η μεγάλη μάχη ξεκίνησε χθες το βράδυ, όταν παρατάχθηκαν στις Βρυξέλλες από τη μία πλευρά ο πρωθυπουργός και από την άλλη ο πρόεδρος της Ευρωπαικής Επιτροπής. 
Παράλληλα, τα μεγάλα κέντρα, εκείνα τα οποία παράγουν ουσιαστικά και μέγα μέρος της πολιτικής, βρίσκονται σε συνεχή επαφή με το κύριο «θέατρο» της «σύγκρουσης»: Βερολίνο, Παρίσι, Ουάσιγκτον. 
Το πρώτο που πρέπει να παρατηρήσει κανείς – και είναι πασιφανές – είναι ότι, πλέον, η ελληνική πλευρά συνομιλεί με έναν κι όχι με τρεις και συνομιλεί όχι στο τεχνικό, αλλά στο ύπατο πολιτικό επίπεδο. 
Ασφαλώς και πίσω από αυτό το σκηνικό βρίσκονται οι τεχνοκράτες, κυρίως υπό την καθοδήγηση της γερμανικής πλευράς. Όμως, παρόλα αυτά, η εικόνα είναι πράγματι πολύ διαφορετική. 
Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι οι δύο πλευρές έχουν εκκινήσει χθες το βράδυ από θέσεις που μοιάζει πολύ δύσκολο να συγκεραστούν, αν τις δει κανείς με το πρίσμα των προηγούμενων εμπειριών. 
Όμως, εδώ ακριβώς βρίσκεται και η διαφορά του να διεξάγεται η συζήτηση ανάμεσα σε πολιτικούς επικεφαλής από ότι σε τεχνοκράτες. 
Το τρίτο στοιχείο είναι ότι αυτή τη στιγμή, για πρώτη φορά από την ώρα που ξεκίνησε η κρίση, υπάρχουν όντως δύο πλευρές στο τραπέζι κι όχι μία, με όσα όπλα διαθέτει καθεμιά εξ αυτών, τα οποία είναι, προδήλως, άνισα. 
Το τέταρτο στοιχείο της μάχης που ξεκίνησε είναι όλα εκείνα που δεν ξέρει ο ένας για τον άλλον: δηλαδή, το στοιχείο του ρίσκου, το πόσο πιθανό ή απίθανο είναι για τη μία ή την άλλη πλευρά να φτάσει σε μια «ακραία» θέση αν δεν ικανοποιηθεί ούτε στο ελάχιστο από τις συζητήσεις. 
Τέλος, το πέμπτο στοιχείο, είναι το τι θα πράξει ο διεθνής παράγοντας – εν προκειμένω κυρίως η Ουάσιγκτον, η οποία παρακολουθεί με πολύ μεγάλη ενάργεια τις εξελίξεις και παρεμβαίνει, κατά το δυνατόν, σε αυτές. 
Αυτά τα πέντε στοιχεία είναι που αθροιστικά θα καθορίσουν το αποτέλεσμα. 
Το τι θα γίνει τελικά, θα το δούμε τις επόμενες ημέρες – αλλά είναι ήδη φανερό ότι παρά τις θέσεις με τις οποίες άρχισαν χθες οι δανειστές, δρόμος υπάρχει αρκετός μπροστά για εξελίξεις και από τις δύο πλευρές. 
Ας μην σπεύδει συνεπώς κανείς να προδικάσει την πλήρη ήττα της ελληνικής πλευράς με βάση τις παλιότερες εμπειρίες, γιατί όλο αυτό που από χθες συμβαίνει στις Βρυξέλλες δεν υπάρχει στο χάρτη των παλιότερων εμπειριών της χώρας. 
Και το γεγονός ότι συμβαίνει, είναι από μόνο του κάτι θετικό για την Ελλάδα – ειδικά αν θυμηθεί κανείς όλες εκείνες τις απειλές που έχουν προηγηθεί εκτός κι εντός Ελλάδος και στόχευαν ακριβώς στο να μην ξεκινήσει καμία απολύτως μάχη… 
 
<a href="http://www.tovima.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η μάχη ξεκίνησε

Ellada simera 0 Ελλάδα, Ευρώπη, οικονομία, Πρωτοσέλιδα 10:01

Μαλούχος Γεώργιος Μπορεί οι εξελίξεις τελευταίας γενιάς γύρω από το ελληνικό ζήτημα να έχουν ξεκινήσει εδώ και μήνες, όμως, στην ουσία, η μεγάλη μάχη ξεκίνησε χθες το βράδυ, όταν παρατάχθηκαν στις Βρ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

04Jun2015