Απεταξάμην την 'κεντροαριστερά' και τους 'καρνάβαλους'..

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://1.bp.blogspot.com/-x8Qj3wOmUh8/UxNuI21LsvI/AAAAAAAACVg/l5GfZI39pr8/s1600/mpeny-mpenito.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="340" src="http://1.bp.blogspot.com/-x8Qj3wOmUh8/UxNuI21LsvI/AAAAAAAACVg/l5GfZI39pr8/s1600/mpeny-mpenito.png" width="620" /></a></div> <br />      Και πάνω στην τούρλα του χαμού, πάνω που' χαμε ξεχάσει την ύπαρξή του,<br />     <b> ..</b>το<b> μέγα-φασισταριό</b>, το παιδί-λάστιχο ηθικής, <b>ο άνθρωπος-χωρίς-συνείδηση,</b><br />     <b> ..η Αυτού Χυδαιότης,</b> ξαναχτύπησε<b>:</b><br /> <b>     ''Αν δεν σταθεί η κεντροαριστερά δεν θα σταθεί Ελλάδα''!!</b><br /> <b><br /> </b>      'Ο εστί μεθερμηνευόμενον<b>: ''Αν δεν καταφέρω να επιβιώσω πολιτικά, θα πάω φυλακή''!</b><br />      Επικαλούμενος την ''κεντροαριστερά'' έναν <b>ψευδεπίγραφο</b> και εν τέλει<b> ανύπαρκτο πολιτικό χώρο, </b>που εφευρέθηκε μόνο και μόνο για να κρυφτεί όλη αυτή η πασοκοαληταρία που λυμάνθηκε τόσα χρόνια την χώρα και τελικά την κατέστρεψε,<br />     <b> ..</b>και <b>ταυτίζοντας</b> όπως πάντα στο λιπαρό του μυαλό, <b>τον εαυτό του με την χώρα!</b><br /> <br />      Έκανε την δήλωση και όδευσε ως προεδρεύων υπουργός Εξωτερικών της Ε.Ε (πςςςςςςςς), να βρεί <b>τους ομοϊδεάτες του φασιστοναζιστές </b>στην νέα κυβέρνηση της Ουκρανίας.<br /> <br />      Αυτά, για να μάθουμε να εφησυχάζουμε,<br />     <b> ..</b>και να ''χαζολογούμε'' όσο<b> το σύστημα ''δουλεύει'' ασταμάτητα.</b><br /> <b>    </b> Και ενώ εμείς ασχολούμαστε με τους καρνάβαλους και τις λαγάνες<b>..</b><br />      <b>..οι πραγματικοί ''καρνάβαλοι'' συνεδριάζουν</b> συνεχώς στο υπουργείο Οικονομικών και στ' άλλα υπουργεία.<br />      <b>..χαλκεύοντας</b> κι άλλα <b>δεσμά δανείων</b> για την πατρίδα,<br />      <b>..κι άλλα βάρη, απελπισία και καταστροφή για την κοινωνία και τον λαό.</b><br /> <b><br /> </b> <b>     </b>Ας επαγρυπνούμε λοιπόν,<br />      <b>..</b>κι ας είμαστε <b>αποφασισμένοι και έτοιμοι</b> να απαλλαγούμε από την <b>πολιτική αγυρτεία</b> που τυραννάει την ζωή μας και την χώρα<b>..</b><br /> <a href="http://mandatoforos.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Απεταξάμην την 'κεντροαριστερά' και τους 'καρνάβαλους'..

Ellada simera 0 22:17

     Και πάνω στην τούρλα του χαμού, πάνω που' χαμε ξεχάσει την ύπαρξή του,      ..το μέγα-φασισταριό, το παιδί-λάστιχο ηθικής, ο άνθρωπος-χωρίς-συνείδηση,      ..η Αυτού Χυδαιότης, ξαναχτύπησε:     … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Αμερικανοί μέσα, οι Ρώσοι έξω, οι Γερμανοί κάτω

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzm0-u0II9reUfTnT7uE90VLORZBB2KZfdufl_k4sDgU6jsLVLY5sjWkmueLEbLWm8vguniAyZkSfm5G3zZjVnBfCOAQVcwpzb_uC-8gXglOd0_bCvY6nQbP1emOxGYpFGsd2H0l75Zsc/s1600/ukraine-protests.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="340" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzm0-u0II9reUfTnT7uE90VLORZBB2KZfdufl_k4sDgU6jsLVLY5sjWkmueLEbLWm8vguniAyZkSfm5G3zZjVnBfCOAQVcwpzb_uC-8gXglOd0_bCvY6nQbP1emOxGYpFGsd2H0l75Zsc/s1600/ukraine-protests.jpg" width="620" /></a></div> <br /> Του Κώστα Ράπτη <br /> <br /> Η ψυχροπολεμική τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη, της οποίας εγγυητής ήταν το ΝΑΤΟ, είχε ως στόχο, όπως το έθεσε <b>ο πρώτος γ.γ. της Συμμαχίας, λόρδος Ismey,</b> να κρατά<b> “τους Αμερικάνους μέσα, τους Ρώσους έξω και τους Γερμανούς κάτω”</b>. Κάθε προσπάθεια αναβίωσης κλίματος ψυχροπολεμικής αντιπαράθεσης, όπως την παρακολουθούμε τις ημέρες αυτές με την ουκρανική κρίση, δεν μπορεί παρά να αποβλέπει και στα τρία αυτά σκέλη.<br /> <br /> Δυόμιση δεκαετίες μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, η “διατλαντική σχέση” αποτελεί φάντασμα του εαυτού της. Οι δύο πυρηνικές δυνάμεις της Γηραιάς Ηπείρου βρίσκονται σε πλήρη υποχώρηση: η Γαλλία έχει μεν εγκαταλείψει τον "γκωλισμό" της επιστρέφοντας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, αλλά έχει χάσει και τον ρόλο του πολιτικού “κινητήρα” της ευρωπαϊκής ενοποίησης στο πλαίσιο του πάλαι ποτέ “γαλλογερμανικού άξονα” και επιχειρεί να υπενθυμίσει τον ρόλο της με στρατιωτικές περιπέτειες στις αφρικανικές πρώην αποικίες της. Η Βρετανία έχει τεθεί “υπνοβατώντας” σε τροχιά εξόδου από την Ε.Ε., γεγονός που μειώνει το ειδικό της βάρος στα ευρωπαϊκά πράγματα, και άρα τη χρησιμότητα της "ειδικής σχέσης" της με τις ΗΠΑ, ενώ αγωνίζεται να διατηρήσει την εδαφική της ακεραιότητα απέναντι στον σκωτσέζικο αυτονομισμό.<br /> <br /> Αντιμέτωπες με δραστικές περικοπές, οι δύο αυτές χώρες προσανατολίζονται στο pooling των στρατιωτικών τους δυνατοτήτων, όμως αδυνατούν να λειτουργήσουν συντονισμένα ως αντίβαρο στο Βερολίνο, όταν η μεν Γαλλία βασίζει την πολιτικο-κοινωνική της ευστάθεια στην επιείκεια της Γερμανίας ως προς τους ρυθμούς της δημοσιονομικής και διαρθρωτικής της προσαρμογής, η δε Βρετανία δελεάζεται από τις γερμανικές υποσχέσεις για μία από κοινού αναμόρφωση της Ε.Ε. σε “μεταρρυθμιστική” κατεύθυνση.<br /> <br /> Μόνη πραγματικά αυτοτελής μεγάλη δύναμη στην Ευρώπη προβάλλει η Γερμανία, η οποία μετατρέποντας τους δισταγμούς της σε όπλο, αξιοποίησε την κρίση για την ανατροπή των ενδοευρωπαϊκών ισορροπιών, έθεσε υπό έλεγχο τον ευρωπαϊκό Νότο στο οποίο ιστορικά δεν είχε “πρόσβαση” και πλέον υλοποιεί ανενόχλητη την ενσωμάτωση στην πολιτική και οικονομική επιρροή της της άλλοτε “νέας Ευρώπης” στα ανατολικά.<br /> <br /> Εξασφαλισμένη ενεργειακά από τη συνεργασία της με τη Ρωσία και επαναπαυμένη από το γεγονός ότι η γεωγραφική της θέση δεν την εκθέτει σε άμεσες απειλές, η Γερμανία είχε την πολυτέλεια να αγνοεί τις υπερατλαντικές εκκλήσεις να αναλάβει το “μερίδιο που της αντιστοιχεί” είτε στην στήριξη της διεθνούς οικονομίας είτε στις κοινές προκλήσεις ασφαλείας του ατλαντικού μπλοκ.<br /> <br /> Η σπασμωδική αλλαγή γραμμής της κυβέρνησης Merkel στο ζήτημα της πυρηνικής ενέργειας μετά την τραγωδία της Φουκουσίμα και η επιδεικτική αποχή της Γερμανίας από την επέμβαση στη Λιβύη, υπήρξαν κινήσεις ιδιαίτερα δημοφιλείς στον γερμανικό πληθυσμό. Προκάλεσαν ωστόσο την οργή των συμμάχων, καθώς αναδείκνυαν τη γκάμα εναλλακτικών επιλογών που πρόσφερε στο Βερολίνο η συνεργασία με τη Μόσχα. Αντίστοιχα, πέρσι τον Αύγουστο, το παιχνίδι καθυστερήσεων της Merkel, με την επίκληση της ανάγκης διαμόρφωσης κοινής ευρωπαϊκής θέσης , τη στιγμή που οι ΗΠΑ φέρονταν έτοιμες για “χειρουργικά πλήγματα” στη Συρία, είχε ως αποτέλεσμα να εμφανίσουν οι Αμερικανοί στη Σύνοδο της G20 στην Αγία Πετρούπολη την έγγραφη στήριξη Ευρωπαίων συμμάχων που είχε εξασφαλισθεί ερήμην του Βερολίνου.<br /> <br /> Παρά τα δημοσίως διακηρυσσόμενα, η επιδείνωση των γερμανο-αμερικανικών σχέσεων έμελλε να συνεχισθεί, βοηθούσης τα μάλα και της αποκάλυψης ότι η NSA παρακολουθούσε μεταξύ άλλων το κινητό τηλέφωνο της καγκελαρίου. Παράλληλα, και διόλου τυχαία, η έναρξη της διαπραγμάτευσης για τη διαμόρφωση μιας διατλαντικής ζώνης ελεύθερων συναλλαγών και επενδύσεων, αποκάλυπτε ένα ευρύ πεδίο σημείων πιθανής συνεργασίας αλλά και τριβών.<br /> <br /> Όμως ο γερμανικός συνδυασμός αυτοπεποίθησης και ταλάντευσης πολλαπλασίασε τα λάθη. Σε στιγμή τόσων και τέτοιων εκκρεμοτήτων με τις ΗΠΑ, το Βερολίνο βρέθηκε εδώ και πολλούς μήνες να ανεβάζει τους τόνους έναντι της Μόσχας, υιοθετώντας κηρυγματικό τόνο σε ό,τι αφορά τις ρωσικές πολιτικές ελευθερίες. Η αντίφαση εκδηλώθηκε εκρηκτικά, όταν ο Ουκρανός πρόεδρος Yanukovich υπαναχώρησε από την υπογραφή Συμφωνίας Σύνδεσης με την Ε.Ε., γεγονός που κατέστησε την Γερμανία πρωταγωνιστή μιας ηχηρής αντιρωσικής καμπάνιας, που έφθασε μέχρι το σημείο ο τότε υπουργός Εξωτερικών Guido Westerwelle να μεταβαίνει στην Πλατεία Ανεξαρτησίας του Κιέβου και να παίρνει τον λόγο σε διαδήλωση της αντιπολίτευσης.<br /> <br /> Την ίδια στιγμή, στο Συνέδριο Ασφαλείας του Μονάχου, η Γερμανία διακήρυττε, δια στόματος του προέδρου Gauck και άλλων ιθυνόντων, την ετοιμότητά της για πρώτη φορά να αναλάβει, όπως επέμεναν παλαιόθεν οι Αμερικανοί, μεγαλύτερες στρατιωτικές ευθύνες - αδιευκρίνιστο πόσο αυτοτελείς έναντι του ΝΑΤΟ.<br /> <br /> Ωστόσο, η “γερμανική Ευρώπη” δεν είχε τη δυνατότητα να στηρίξει πολιτικά (πόσω μάλλον οικονομικά) την ηχηρή ρητορική της περί Ουκρανίας, ενώ η δημοσιοποίηση στις 11 Δεκεμβρίου των αθυρόστομων περί Ε.Ε. απόψεων της νεοσυντηρητικής υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Victoria Nuland αποκάλυψε τα διαφορετικά σχέδια των δύο πλευρών του Ατλαντικού για την επόμενη μέρα. Κατά την Nuland, η επιδιωκόμενη “αλλαγή καθεστώτος” στο Κίεβο έπρεπε να φέρει στα πράγματα τον Arseniy Yatseniuk (όπως και συνέβη...), ενώ ο εκλεκτός των Γερμανών Vitaly Klitschko έπρεπε “να καθίσει στο σπίτι και να κάνει τα μαθήματά του”...<br /> <br /> Η εμφάνιση την Πρωτοχρονιά “από το πουθενά” της “Δεξιάς Πτέρυγας” των στρατιωτικά εκπαιδευμένων και εξοπλισμένων νεοναζιστών, οι οποίοι υποσκέλισαν την ήδη φθαρμένη θεσμική αντιπολίτευση και κλιμάκωσαν τη σύγκρουση οδήγησε το Βερολίνο σε μία προσπάθεια να σφραγίσει εκ των υστέρων τον ασκό του Αιόλου που είχε ανοίξει. Ενώ η αρχικώς “ψύχραιμη” αμερικανική διπλωματία είχε περάσει στη φάση της επιβολής κυρώσεων σε Ουκρανούς αξιωματούχους, η Ε.Ε. χρονοτριβούσε προκειμένου να μην αυτο-αποκλεισθεί από τη δυνατότητα να λειτουργεί ως μεσολαβητής στο Κίεβο. Και ενώ οι υπουργοί Εξωτερικών της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Πολωνίας πέτυχαν στις 21 Δεκεμβρίου, με την ανοχή και της Μόσχας, τη συνυπογραφή από τον Yanukovich και τη θεσμική αντιπολίτευση μιας συμβιβαστικής συμφωνίας, τα πάντα είχαν καταρρεύσει ένα 24ωρο μετά, με τον Yanukovich να εγκαταλείπεται από όλα του τα στηρίγματα (ολιγάρχες, δυνάμεις ασφαλείας) και τη “Δεξιά Πτέρυγα” να κυριαρχεί στους δρόμους.<br /> <br /> Δέκα μέρες μετά, η Μόσχα καταγγέλλει τους μεσολαβητές ότι δεν εγγυήθηκαν την υλοποίηση της συμφωνίας της 21ης Φεβρουαρίου (χωρίς την οποία η αυθαιρεσία οποιασδήποτε πλευράς είναι εξίσου δικαιολογημένη) και ταυτόχρονα επισείει την απειλή χρήσης βίας και αποσπά την Κριμαία από τον έλεγχο του Κιέβου.<br /> <br /> Ακόμη και αυτή την ώρα η Merkel διατηρεί δίαυλο επικοινωνίας με τον Putin και προτείνει τη δημιουργία “ομάδας επαφής” για την Ουκρανία, υπό την ευθύνη του ΟΑΣΕ (όπου η Ρωσία έχει δικαίωμα βέτο), όπως αντίστοιχες πρωτοβουλίες διαλόγου εισηγείται στις ουκρανικές δυνάμεις ο Klitschko: γεγονός ενδεικτικό της προσπάθειας του Βερολίνου να αποδράσει από την (αυτο)παγίδευσή του και να αποσείσει έναν εφιάλτη, πλέον όχι μόνο οικονομικό αλλά ίσως και στρατιωτικό, που απειλεί την Ε.Ε. στην λεπτή φάση της αναζήτησης μιας νέας αρχιτεκτονικής για την ευρωζώνη. Όμως την ίδια ώρα η προσωπική καταγγελία του Putin από τους Barack Obama και John Kerry κόβει τις γέφυρες οπισθοχώρησης, ενώ η πολιτική κινητοποίηση του ΝΑΤΟ έρχεται να θυμίσει την τριπλή αποστολή του οργανισμού...<br /> <br /> <b>Capital</b><br /> <a href="http://kostasxan.blogspot.gr/">πηγή</a>

Οι Αμερικανοί μέσα, οι Ρώσοι έξω, οι Γερμανοί κάτω

Ellada simera 0 22:12

Του Κώστα Ράπτη Η ψυχροπολεμική τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη, της οποίας εγγυητής ήταν το ΝΑΤΟ, είχε ως στόχο, όπως το έθεσε ο πρώτος γ.γ. της Συμμαχίας, λόρδος Ismey, να κρατά “τους Αμερικάνους μέσα,… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Οταν ο Ταγίπ Ερντογάν παίζει το κεφάλι του…

<img alt="Οταν ο Ταγίπ Ερντογάν παίζει το κεφάλι του…" class="attachment-588x330" height="340" src="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2014/03/ErdoganNetanyahu01.jpg" title="Οταν ο Ταγίπ Ερντογάν παίζει το κεφάλι του…" width="630" /><br /> <br /> Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ <br /> <br /> Είναι η Τουρκία μία δημοκρατική χώρα; Και μπορεί αυτή η χώρα να παίξει το ρόλο περιφερειακής δυναμης στην ανατολική Μεσόγειο όπως κόπτονται οι ηγέτες της; Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι «ασφαλώς όχι» και ειδικά με πρωθυπουργό τον Ταγίπ Ερντογάν η Τουρκία έχει καταγράψει μελανές σελίδες στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ατομικών ελευθεριών.<br /> <br /> Στο δεύτερο ερώτημα επίσης η απάντηση είναι αρνητική, διότι για να είναι μία χώρα παγκόσμιος ή περιφερειακός παίκτης απαιτείται ισχυρή δύναμη πυρός, που η Τουρκία δεν την διαθέτει. Χρειάζονται και συμμαχίες στην περιοχή, τις οποίες έχει κάψει εντελώς ο κ. Ερντογάν, αφού έχει διακόψει σχέσεις με το αντίπαλο πιά δέος, το Ισραήλ, και την Αίγυπτο.<br /> <br /> Οταν γράφονταν αυτές οι γραμμές το πρωί της Τρίτης, έφταναν καταιγιστικά τα τηλεγραφήματα των ειδησεογραφικών πρακτορείων, που ανέφεραν ότι ο κ. Ερντογάν μαγνητοφωνήθηκε τη στιγμή που συζητούσε με τον υιό του για τα χρήματα που κατέκλεψε –σύμφωνα με τις καταγγελίες- η πρωθυπουργική οικογένεια από τον τουρκικό λαό. Αν και το γραφείο του κ. Ερντογάν διέψευσε την Τρίτη τις πληροφορίες, η αντιπολίτευση χαρακτηρίζει την υπόθεση ιδιαίτερα σημαντική για τις έρευνες που διεξάγονται στοχεύοντας στην καταπολέμηση της διαφθοράς. Αλλωστε, η αμερικανική πρεσβεία στην Αγκυρα είχε προειδοποιήσει και είχε ενημερώσει έγκαιρα τον Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τον πλούτο της φαμίλιας του Ερντογάν, που είναι καλά κρυμένος στις ελβετικές τράπεζες.<br /> <br /> Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας ακούγεται να συνομιλεί με τον υιό του, ο οποίος θεωρείται εγκέφαλος των «επενδύσεων» της οικογένειας. Πρόκειται, υποστηρίζει η αντιπολίτευση, για ένα νέο ηχητικό ντοκουμέντο, όπου ο κ. Ερντογάν καθοδηγεί το «αστέρι» του να φυγαδεύσει από την Τουρκία κλεμμένα χρήματα ύψους 30 εκ. ευρώ. Στο ερώτημα εάν η μαγνητοταινία είναι γνήσια, ο ίδιος υποστηρίζει ότι είναι μοντάζ, ενώ πρώην στενοί συνεργάτες του, επιβεβαιώνουν ότι πρόκειται για τον πατέρα και τον υιό Ερντογάν.<br /> <br /> Οι ηγέτες που χρησιμοποιούν το αξίωμα τους για να κλέψουν χρήματα του κράτους που διοικούν, δεν είναι ηγέτες. Είναι καθάρματα και αποβράσματα της πολιτικής και της κοινωνίας και η μόνη επιλογή που έχουν οι λαοί είναι η παραδειγματική τιμωρία των πολιτικών, που κατέκλεψαν το κράτος. Συνάδελφοι με διασυνδέσεις στην Τουρκία υπολόγισαν ότι η οικογένεια Ερντογάν και οι φίλοι του έχουν κλέψει χρηματικά ποσά ύψους 22 δις ευρώ. Εξωφρενικό το ποσό της κλοπής και η τιμωρία δεν πρέπει να είναι άλλη, από την επιστροφή των χρημάτων και την παραδειγματική τιμωρία.<br /> <br /> Η περίπτωση του πρωθυπουργού της Τουρκίας δεν είναι η μόνη στα παγκόσμια χρονικά, Σε πολλές χώρες του κόσμου οι ηγέτες συμπεριφέρονται το ίδιο. Η Ελλάδα υποφέρει από την πολιτική διαφθορά και η Κύπρος από τις λαμογιές των αχόρταγων πολιτικών και τραπεζικών. Ειδικά στις περιπτώσεις της Ελλάδας και της Κύπρου, οδήγησαν τις δύο χώρες στην οικονομική καταστροφή, αλλά ελάχιστοι τιμωρήθηκαν. Ο Ακης Τσοχατσόπουλος είναι η εξαίρεση στον «κανόνα», που θέλει τους πολιτικούς να αλληλοκαλύπτονται. Αυτό συμβαίνει τούτη την κρίσιμη στιγμή. Ενώ οι υπάλληλοι της εφορίας προσπαθούν να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους, οι πολιτικοί θέτουν εμπόδια, διότι η επιτάχυνση των διαδικασιών θα …εκκενώσει από πολιτιούς τα Κοινοβούλια στην Ελλάδα και την Κύπρο. Πολύ λίγοι θα αντέξουν ένα πραγματικό πόθεν έσχες.<br /> <br /> Ο κ. Ερντογάν διανύει τις πλέον κρίσιμες στιγμές της πολιτικής του καριέρας. Ο άνθρωπος που αναδείχθηκε σε …Μεσσία για την Τουρκία, μπορεί να τελειώσει σύντομα, αν και ο ίδιος μάχεται να επιβληθεί. Το ερώτημα είναι τί θα συμβεί στη χώρα και πόσο ελέγχονται οι μηχανισμοί από τους φανατικούς ισλαμιστές, οι οποίοι –μέσω του Γκιούλ ή του Μπαμπατζάν- θα επιχειρήσουν να διατηρηθούν στην εξουσία…<br /> <a href="http://mignatiou.com/">πηγή</a>

Οταν ο Ταγίπ Ερντογάν παίζει το κεφάλι του…

Ellada simera 0 17:43

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Είναι η Τουρκία μία δημοκρατική χώρα; Και μπορεί αυτή η χώρα να παίξει το ρόλο περιφερειακής δυναμης στην ανατολική Μεσόγειο όπως κόπτονται οι ηγέτες της; Η απάντηση στο πρώτο ερ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Λευκός Οίκος αποκαλύπτει τη στρατηγική του απέναντι στη Ρωσία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/11/The_White_House.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-27510" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/11/The_White_House.jpg" title="The_White_House" /></a></div> <br /> <strong>Μια παρασκηνιακή και εις βάθος ενημέρωση των αξιωματούχων της κυβέρνησης Ομπάμα στις Ηνωμένες Πολιτείες, προσφέρει σημαντικά στοιχεία για τη στρατηγική της Ουάσιγκτον, απέναντι στη Ρωσία και της ενέργειες της Μόσχας στην κρίση της Ουκρανίας. </strong><br /> Η ενημέρωση περιλαμβάνει στιγμιότυπα που αποκαλύπτουν προβληματική κατανόηση όσων συμβαίνουν και <strong>ενδεχομένως μη ρεαλιστικές προσδοκίες, ε</strong>νώ σε άλλα σημεία, οι ενέργειες θα μπορούσαν να φέρουν <strong>μακροπρόθεσμα κάποιο αποτέλεσμα</strong>.<br /> Διαβάζοντας την απομαγνητοφώνηση που<strong> έδωσε στη δημοσιότητα το «<a href="http://mignatiou.com/">http://mignatiou.com/</a>», </strong>το πρώτο σημείο που χρήζει ξεχωριστής αναφοράς, είναι όταν ένας από τους τρεις μη κατονομαζόμενους αξιωματούχους που έλαβαν μέρος στην ενημέρωση, αναφέρει τα ακόλουθα:<br /> «Ανησυχούμε καθώς παρακολουθούμε την κατάσταση, ότι <strong>οι Ρώσοι παραέχουν υπολογίσει λάθος</strong>. Υφίσταται μια <strong>περήφανη και άγρια παράδοση στην Ουκρανία στην υπεράσπιση της κυριαρχίας και της εδαφικής τους ακεραιότητας</strong>. Μέχρι τώρα, η Ουκρανία και οι Ουκρανοί ατομικά, έχουν επιδείξει <strong>αξιοσημείωτη αυτοσυγκράτηση, </strong>υπό την ηγεσία της κυβέρνησής τους, που έχει επιμείνει οι [στρατιωτικές] δυνάμεις της να παραμείνουν στα στρατόπεδα. Αλλά όσο συνεχίζει αυτή η κατάσταση, τόσο περισσότερο γίνεται πιο ευαίσθητη.<br /> <br /> <div style="text-align: left;"> <span style="color: maroon;"><strong>Εάν η αναφορά αυτή τερμάτιζε την ενημέρωση, το συμπέρασμα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πάρει διαζύγιο με τη λογική και ότι η κατάσταση είναι ακόμα πιο σοβαρή εξαιτίας της αδυναμίας της χώρας να διακρίνει σωστά όσα γίνονται στο έδαφος. Επειδή όμως είναι αδύνατο να μη γνωρίζουν την πραγματική κατάσταση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, με την απουσία ετοιμότητας, τα απαρχαιωμένα και ελλιπώς συντηρημένα οπλικά συστήματα, τείνουμε να εκλάβουμε την αναφορά ως αναγκαίο επικοινωνιακό μήνυμα με στόχο την ηγεσία και την κοινωνία της Ουκρανίας.</strong></span></div> <strong>Κατά τα άλλα, η στρατηγική των ΗΠΑ έχει επικεντρωθεί στα οικονομικά αντίμετρα. Επισημαίνουν εμφατικά, ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν γνωρίζει ότι η οικονομία της χώρας του δεν είναι και στην καλύτερη κατάσταση, ενώ το ρούβλι έχει υποχωρήσει κατά 8,3% από την αρχή του έτους.</strong><br /> Ο Πούτιν γνωρίζει ότι «<strong>εξαρτάται</strong>» από τις καλές ε<strong>μπορικές σχέσεις </strong>με τη <strong>Δύση </strong>(«με όλους εμάς» ήταν η ακριβής έκφραση), κυρίως με την Ευρώπη και θα του είναι δύσκολο να συνεχίσει να διατηρεί καλές εμπορικές σχέσεις με τον υπόλοιπο κόσμο, ενόσω χρησιμοποιεί τις ένοπλες δυνάμεις του <strong>απειλώντας </strong>και <strong>εκφοβίζοντας </strong>έναν γείτονα.<br /> Σύμφωνα πάντα με την αμερικανική κυβέρνηση, <strong>η ρωσική οικονομία είναι ευάλωτη,</strong> δεδομένου του επιπέδου εμπλοκής της στις διεθνείς αγορές, όπως διαπιστώνεται και από την αντίδραση των αγορών ως αποτέλεσμα όσων εξελίσσονται στην Ουκρανία.<br /> <strong>Οι Αμερικανοί εστιάζουν πολύ και στον τομέα της ενέργειας. Ίσως αυτό και να αποτελεί το πιο ρεαλιστικό – αν και μακροπρόθεσμα – μέρος της στρατηγικής τους</strong> στην αντιμετώπιση της κρίσης. Όπως αποκαλύφθηκε στην παρασκηνιακή ενημέρωση στις ΗΠΑ, <strong>ακυρώθηκε </strong>η μετάβαση Ρώσου αξιωματούχου στην Αμερική όπου θα συζητιόταν η συνεργασία των δυο πλευρών στη διεθνή αγορά.<br /> Αυτό είναι εξαιρετικά κρίσιμο και για τις δυο χώρες, όπως έχουμε κατ’ επανάληψη αναφέρει στο «<strong>defence-point.gr</strong>». Η έλευση του <strong>σχιστολιθικού αερίου (shale gas)</strong> στη ζωή μας, με τις Ηνωμένες Πολιτείες να διαθέτουν κολοσσιαίες ποσότητες, αλλάζει εντελώς το τοπίο όπως το γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Τεράστια αποθέματα διαθέτει και η Ρωσία. <strong>Το πρόβλημα όμως είναι ότι έχει κάθε συμφέρον να μην ξεκινήσει την αξιοποίησή τους.</strong><br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/01/state-department.gif" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-67849" height="247" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/01/state-department.gif" title="state-department" width="400" /></a><strong></strong><br /> <div style="text-align: left;"> <span style="color: maroon;"><strong>Εάν πλημμυρίσει η αγορά με φυσικό αέριο, τότε με βάση τον νόμο «προσφοράς και ζήτησης» (supply and demand), η τιμή του προϊόντος θα υποχωρήσει. Πρακτικά, αυτό θα μπορούσε να πλήξει σοβαρά τη ρωσική οικονομία που είναι μονοδιάστατα εξαρτώμενη από τους υδρογονάνθρακες, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Πούτιν να το αλλάξει.</strong></span></div> Πρακτικά,<strong> η Ρωσία χρειάζεται τη συνεργασία των Ηνωμένων Πολιτειών για να είναι συντονισμένη η αξιοποίηση του σχιστολιθικού αερίου, κατά τρόπον που δεν θα καταβαραθρώσει την τιμή του προϊόντος στη διεθνή αγορά</strong>. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα πληγούν και αμερικανικές βιομηχανίες, σημαίνει όμως ότι πιο εξαρτώμενη, με μεγάλη διαφορά, είναι η Ρωσία, που θα χάσει και τα περισσότερα.<br /> Ένα άλλο επιχείρημα της αμερικανικής κυβέρνησης όπως προκύπτει από την ενημέρωση που έχει ενδιαφέρον, σχετίζεται με τη Συρία. Οι ΗΠΑ κατηγορούν τη Ρωσία για ασυνέπεια: <strong>Ένας από τους βασικότερους λόγους που ο Πούτιν αντιτίθεται στην επιβολή περισσοτέρων κυρώσεων κατά του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία, είναι ο σεβασμός στην εδαφική ακεραιότητα και την κυριαρχία της Συρίας, το οποίο είναι βασικός πυλώνας του διεθνούς δικαίου.</strong><br /> Με βάση αυτό, καταλογίζουν στον Πούτιν «<strong>μεγάλη ρωσική υποκρισία σε όσα βλέπουμε στην Ουκρανία σήμερα</strong>». Και οι Αμερικανοί αναρωτιούνται: Πως αυτό συνάδει με τις επιλογές τους στην Ουκρανία; Είτε σέβεσαι τους κανόνες είτε όχι.<br /> Επίσης, μια αναφορά που ρίχνουν στο τραπέζι<strong> εν είδη συγκεκαλυμμένης απειλής, είναι ότι η Ρωσία είναι εξαιρετικά ευάλωτη εξαιτίας των κεφαλαίων που διατηρούν σε τράπεζες της Ελβετίας ή στο Λονδίνο</strong> της Βρετανίας, λέγοντας ότι «θα μπορούσαν να υποστούν βαρύ πλήγμα» εάν προχωρήσει κανείς σε αυτό τον δρόμο. Οι τρεις αξιωματούχοι αρνήθηκαν να δώσουν περισσότερες λεπτομέρειες, υπογραμμίζοντας εξετάζονται όλες οι επιλογές.<br /> <div style="text-align: left;"> <span style="color: maroon;"><strong>Αυτό καθαυτό όμως το γεγονός ότι τα ποσά είναι πολύ μεγάλα και η ιδιαίτερη «ευαισθησία», ιδιαίτερα του Λονδίνου, που τους τελευταίους μήνες διατηρούν στενές σχέσεις με τη ρωσική ηγεσία, παρεκκλίνοντας σημαντικά από τη «γραμμή» που χαράσσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, καθιστούν την απειλή στην καλύτερη περίπτωση προβληματική.</strong></span></div> Κι αυτό επειδή η Ρωσία διαθέτει το υπερόπλο που λέγεται φυσικό αέριο. Εάν πιεστεί περισσότερο του αποδεκτού, <strong>μπορεί πολύ απλά να τελειώσει την ευρωπαϊκή βιομηχανία σε ένα 24ωρο.</strong> Γι’ αυτό η γερμανική πλευρά είναι τόσο μετριοπαθής…<br /> Εάν δηλαδή ο Πούτιν τους απαντούσε αυτό που ο Αιγύπτιος στρατάρχης Σίσι τους απάντησε αναφορικά με τη στρατιωτική βοήθεια στη χώρα του «<strong>εσείς το θέλετε περισσότερο από όσο εγώ</strong>», η απάντηση μάλλον δεν θα απείχε και πολύ από την πραγματικότητα. <strong>Θα αρκούσε και μόνο η απειλή απομάκρυνσης των χρημάτων αυτών για να προκληθεί – λογικά – διαίρεση στο «δυτικό στρατόπεδο».</strong><br /> Εν κατακλείδι, μεγάλο ενδιαφέρον είχε η ερώτηση που υπέβαλε συντάκτης του ιστοχώρου «<strong>The Daily Beast</strong>», ο οποίος αποκάλυψε ότι <strong>οι Ρώσοι στην Κριμέα έχουν στείλει ιδιωτική εταιρία παροχής υπηρεσιών ασφαλείας, ι</strong>διωτικό στρατό δηλαδή, χωρίς διακριτικά, ώστε τυπικά να μην μπορούν να κατηγορηθούν για εισβολή σε ξένο κράτος.<br /> Ο Josh Rogin, τους ρώτησε συγκεκριμένα: «<strong>Έχετε αποδείξεις ότι στην ριμέα έχουν αναπτυχθεί ρωσικές τακτικές παραστρατιωτικές δυνάμεις, ή δυνάμεις των μυστικών υπηρεσιών;</strong>». Η αρχική απάντηση έστρεψε την απάντηση στην περιοχή του Χάρκοβο, λέγοντας ότι εκεί παρατηρείται προσπάθεια να υποδαυλιστεί η ένταση, με διαδηλώσεις εκατέρωθεν, υπέρ και κατά της κυβέρνησης της Ουκρανίας. Προς το παρόν δεν βλέπουν ρωσικές στρατιωτικές κινήσεις.<br /> <!-- /metas --> <br /> <strong>Μη έχοντας λάβει απάντηση, ο δημοσιογράφος επανήλθε, ρωτώντας συγκεκριμένα για την Κριμέα, </strong>καθώς εκεί είναι εστιασμένη η κριτική της αμερικανικής κυβέρνησης στη ρωσική. Η απάντηση που έλαβε είναι αποκαλυπτική: «<strong>Δεν καταλογίζω ευθύνες εκεί. Απλά λέω ότι ανησυχούμε ότι οι εντάσεις υποδαυλίζονται</strong>»…<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ο Λευκός Οίκος αποκαλύπτει τη στρατηγική του απέναντι στη Ρωσία

Ellada simera 0 17:40

Μια παρασκηνιακή και εις βάθος ενημέρωση των αξιωματούχων της κυβέρνησης Ομπάμα στις Ηνωμένες Πολιτείες, προσφέρει σημαντικά στοιχεία για τη στρατηγική της Ουάσιγκτον, απέναντι στη Ρωσία και της ενέρ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Κριμαία: Το σταυροδρόμι των ανταγωνιζόμενων αυτοκρατοριών

<img alt="Κριμαία: Το σταυροδρόμι των ανταγωνιζόμενων αυτοκρατοριών" class="attachment-588x330" height="340" src="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2014/03/OYKRANIA-KRIMAIA01-03MARCH2014.jpg" title="Κριμαία: Το σταυροδρόμι των ανταγωνιζόμενων αυτοκρατοριών" width="620" /><br /> <br /> Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ<br /> <br /> Τα τελευταία γεγονότα στην Κριμαία, μια σημαντική πτυχη των οποίων ηταν και η απόφαση να επισπευσθεί το δημοψήφισμα σχετικά με το μελλοντικό καθεστώς της Χερσονήσου, αποτελούν χωρις αμφιβολια μια καταλυτική εξελιξη για το μέλλον ολόκληρης της Ουκρανιας. Εντείνουν δε τους προβληματισμους των ΗΠΑ και της ΕΕ, αλλα και άλλων χωρών κυριως μελών του ΝΑΤΟ που τελευταια ανησυχουν για τις πολιτικές και τις δραστηριότητες της Ρωσίας.<br /> <br /> Ιστορικά, λογω της γεωγραφικής της θεσης, η χερσόνησος της Κριμαιας υπηρξε πάντα στο επίκεντρο του ενδιαφεροντος πολλων ανταγωνιζόμενων Αυτοκρατοριων. Ελληνες, Ουνοι, Βυζαντινοι, Οθωμανοι Τουρκοι, Ταταροι και Ρωσοι είναι οι, κατά καιρους, σημαντικότεροι κατακτητές της Χερσονησου, με συνεπεια, περαν άλλων η Κριμαια να ειναι «αντικειμενο» εδαφικών διαφορων, αλλα και να γινει μια πολυπολιτισμική περιοχη στην οποια κατοικουν και σημερα Ρώσοι, Ουκρανοι και Τάταροι.<br /> <br /> Ως σημαντικο γεγονός στην ιστορια της Χερσονησου καταγράφεται ο γνωστος Πολεμος της Κριμαιας, από το 1853 ως το 1856. Φαινομενικα, ο πολεμος ξεκινησε μετα από την διαφορα ανάμεσα στη Ρωσια και την Οθωμανικη Αυτοκρατορια για τα δικαιώματα των Χριστιανών που ζουσαν στους υπο Οθωμανικη κατοχη τοτε Αγιους Τοπους. Στην πορεια όμως ενεπλακησαν η Γαλλια, η Μεγ. Βρετανια και το Ιταλικο Βασιλειο της Σαρδηνιας, διοτι τοσο η πρωτη οσο και η δευτερη κυριως, δεν ηθελαν με κανενα τροπο η Ρωσια να αποκτησει εδαφη και ισχυ σε βαρος της Οθωμανικης Αυτοκρατοριας, η καταρρευση της οποιας είχε ηδη αρχισει. Αυτη η τότε πραγματική αιτια για την Γαλλο-Βρετανικη εμπλοκή στον πόλεμο θα αποτελεσει στη συνέχεια, τηρουμένων των αναλογιών και των νεων παραγόντων του διεθνους συστηματος, ακομη και σημερα την βάση διαμορφωσης των πολιτικων της Δυσης απεναντι στη Ρωσια.Tο βιβλιο του Συμβουλου Εθνικης Ασφαλειας του πρωην Προεδρου των ΗΠΑ Τζιμι Καρτερ, Zbigniew Brzezinski που κυκλοφορησε το 1997 με τιτλο “The Grand Chessboard” και τα οσα αναφερει και για την Ρωσια και για την Ουκρανια, είναι αποκαλυπτικά στην κατευθυνση αυτή.<br /> <br /> Στο διαστημα από την Επανασταση των Μπολσεβίκων ως την καταρρευση της Σοβιετικης Ενωσης το 1992, καταγραφονται δυο γεγονοτα με ειδικη σημασία. Το πρωτο αφορα στην αναγκαστικη απελαση των Ταταρων της Κριμαιας προς το Ουζμπεκιστάν και το Καζακστάν, που διαταχθηκε από τον τοτε πανισχυρο ηγετη της Σοβιετικης Ενωσης Ιωσηφ Στάλιν και τον Αναπληρωτη του και αρχηγο της Μυστικης Αστυνομιας Λαυρεντι Μπέρια, στις 18 Μαιου του 1944. Οι μεθοδοι που ακολουθήθηκαν προκειμενου να πραγματοποιηθεί η αναγκαστική αυτή απελαση, το γεγονος ότι πολλοι Ταταροι που υπηρετουσαν στον Κοκκινο Στρατο εσταλησαν σε στρατοπεδα εργασιας στην Σιβηρια, αλλα και οι θανατοι χιλιαδων από το 1944 ως το 1947 αποτελουν ιστορικη κληρονομια για τους νεοτερους Ταταρους που ζουν στην Κριμαια και εξηγουν την Ταταρική αντιπαθεια προς τους Ρωσους.<br /> <br /> Το δεύτερο αφορά στην αποφαση, το 1954, του τότε ηγέτη της Σοβιετικης Ενωσης Νικητα Κρουτσεφ, να δοθει η Κριμαια ως «δώρο» στην Ουκρανια ώστε να επισφραγιστουν οι «αδελφικοί» δεσμοί ανάμεσα στην Ουκρανια και την Ρωσια. Πολλοί Ρωσοι ειχαν δει αρνητικά την κινηση αυτή του Κρουτσεφ, αφού θεωρούσαν την Κριμαια αναποσπαστο κομματι της ιστορίας του Ρωσικου Εθνους. Όμως τοτε η Ουκρανια ηταν δημοκρατία της Σοβιετικης Ενωσης. Ετσι το «κακό» θεωρηθηκε μικρό. Με την καταρρευση όμως της Σοβιετικης Ενωσης, και στις 22 Μαιου του 1992, η Ρωσικη Βουλή ενεκρινε ψήφισμα σύμφωνα με το οποιο η «δωρεα» της Κριμαιας από τον Κρουτσεφ ηταν αντισυνταγματική και ακυρη.<br /> <br /> Λίγες ημερες πριν, στις 6 Μαιου του 1992, το Κοινοβούλιο της Κριμαιας ανακοίνωσε την ανεξαρτησία της Χερσονησου από την Ουκρανια, απόφαση που ενοχλησε πολύ την τοτε κυβέρνηση στο Κιεβο. Η διαφορα που προεκυψε λυθηκε με την υπογραφη μιας συμφωνιας που καθοριζε το πλαίσιο των σχέσεων ανάμεσα στην Ουκρανια και την Δημοκρατια της Κριμαιας ως αποτέλεσμα της οποιας η Κριμαια απεκτησε αυτονομο καθεστως μέσα στην Ουκρανια. Ομως οι εξελιξεις αυτές σε καμμια περιπτωση δεν οδηγησαν σε αλλαγη της διαμετρικά αντίθετης βαθυτερης αποψης, που και η Ρωσια και η Ουκρανια έχουν για την Κριμαια. Και οι δυο, η καθεμια για τους δικους της λογους, την θεωρουν σημαντική και την διεκδικούν.<br /> <br /> Η Ρωσια έχει στην Κριμαία μεγαλη ναυτική βάση και το αρχηγείο του ρωσικου στόλου της Μαυρης Θαλασσας, από το 1783 όταν οργανωσε εκει κατ’ εντολην της Μεγαλης Αικατερινης, ο πριγκηπας Ποτέμκιν. Μετα από την ανανεωση των σχετικων συμφωνιων, το 2010, η βάση αυτή θα παραμεινει εκει ως το 2042. Η Ουκρανια από την πλευρα της φοβαται ότι η πληρης ανεξαρτητοποιηση της Κριμαιας και η αλλαγη των συνορων που θα επελθει, θα έχει ως αποτέλεσμα σοβαρα προβληματα στο εσωτερικό της όπως συνέβη και σε άλλες δημοκρατιες της πρωην Σοβιετικης Ενωσης.<br /> <br /> Ο δρομος, λοιπον, προς το δημοψηφισμα δεν είναι καθολου ευκολος. Καθολου ευκολη κυριως για την Ουκρανια δεν θα είναι και η επομενη μερα, αφού το αποτέλεσμα θα είναι μαλλον υπέρ της πληρους Ανεξαρτησιας της Κριμαιας. Ορισμενοι αναλυτες στις ΗΠΑ, διατυπωνουν ερωτηματα για το αν αμεσως μετα θα ακολουθησει η προσαρτησή της στην Ρωσια ή θα προκριθεί μια πολιτική στη βάση του μοντέλου ανεξαρτησίας της Νοτιας Οσετιας και της Αμπχαζιας. Τα ιδια ερωτηματα διατυπωνονται και για το ενδεχομενο εκτεταμενης Ρωσικης επεμβασης στην Ουκρανια. Το προηγουμενο των γεγονοτων στην Γεωργια, το 2008 μαλλον ενισχύει αυτους τους προβληματισμους. Βεβαία οι συζητησεις για τήν λήψη μέτρων κατά της Ρωσιας μετά μαλιστα και την σχετικη δηλωση του Προεδρου Ομπαμα ότι μια στρατιωτικη επεμβαση στην Ουκρανια θα έχει κοστος για την Ρωσια, συνεχιζονται με χωρις όμως προς το παρον θεαματικα αποτελεσματα.<br /> <br /> Τοσο ο ιδιος ο Αμερικανος Προεδρος οσο και οι συνεργατες του, παρα την καποια κριτικη που τους ασκειται, είναι προσεκτικοι στις αντιδρασεις τους προφανως εχοντας κατά νου ότι τετοιες καταστασεις αντιμετωπιζονται καλυτερα με συνετη συμπεριφορα και όχι με «εξαλλοσυνες» του παρελθοντος που ειχαν αρκετα μεγαλο κοστος και για την Κυβερνηση αλλα και, κυριως, για τους Αμερικανους πολιτες. Αντιστοιχος σκεπτικισμος διακρινει και την ΕΕ που περά από την σημαντικη ενεργειακη εξαρτηση από την Ρωσια είναι και στην τελικη ευθεια προς τις Ευρωεκλογες, και συνεπως δεν επιθυμει να προβει, υπο την πιεση των γεγονοτων, σε ενεργειες που θα μπορουσαν να επηρεασουν αρνητικα τους Ευρωπαιους πολιτες. Αλλωστε μετα την ανεξαρτητοποιηση του Κοσσυφοπεδιου μια ειτε Αμερικανικη ειτε Ευρωπαικη αντιδραση στην ανεξαρτητοποιηση της Κριμαιας θα φανταζει μαλλον αστεια, αν και δεν είναι λιγες οι περιπτώσεις που και οι ΗΠΑ και η ΕΕ εδειξαν ότι έχουν πολύ κοντη μνημη.<br /> <br /> Οι απαντησεις σε αυτά τα ερωτηματα θα δοθουν συντομα.<br /> <br /> <b>* Ο Γιώργος Δημητρακόπουλος είναι πρώην Αντιπρόεδρος του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου</b><br /> <a href="http://mignatiou.com/">πηγή</a>

Κριμαία: Το σταυροδρόμι των ανταγωνιζόμενων αυτοκρατοριών

Ellada simera 0 11:15

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Τα τελευταία γεγονότα στην Κριμαία, μια σημαντική πτυχη των οποίων ηταν και η απόφαση να επισπευσθεί το δημοψήφισμα σχετικά με το μελλοντικό καθεστώς της Χερσονήσου, αποτ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ουκρανία: Τον ήξεραν καιρό οι ΗΠΑ τον νέο πρωθυπουργό…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/03/Arseniy-Yatsenyuk-Ukraine.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-97103" height="340" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/03/Arseniy-Yatsenyuk-Ukraine.jpg" title="Arseniy-Yatsenyuk-Ukraine" width="620" /></a></div> <br /> <strong>Μετά την τηλεφωνική σύγκρουση μιάμιση ώρας ανάμεσα στους προέδρους των ΗΠΑ και της Ρωσίας και τις συνεχείς τηλεφωνικές επαφές ανάμεσα στους προέδρους και τους πρωθυπουργούς των χωρών της Δύσης μπας και συμφωνήσουν για το πώς πρέπει να χειριστούν την κρίση με τη Μόσχα, ήρθε η ώρα των ταξιδιών…</strong><br /> Στην ουκρανική πρωτεύουσα θα βρεθεί ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, <strong>Τζον Κέρι, </strong>αλλά και ο Βρετανός ομόλογός του, <strong>Γουίλιαμ Χέιγκ, </strong>για να παρέχουν υποστήριξη στη νέα κυβέρνηση της Ουκρανίας, που προέκυψε από τις επαναστατικές διαδικασίες…<br /> Η «σύμπτωση» είναι ότι ο μεταβατικός πρωθυπουργός της Ουκρανίας, <strong>ο Γιάτσενιουκ, είχε πιαστεί πολλές φορές στο στόμα της Βικτόριας Νούλαντ, υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ,</strong> πριν ξεσπάσουν οι αιματηρές ταραχές στο Κίεβο, στην πρόσφατη υπόθεση με τα προσβλητικά σχόλια για την ΕΕ. <strong>Οι Αμερικανοί, είναι εμφανές ότι διατηρούσαν ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με την τότε αντιπολίτευση της Ουκρανίας. </strong>Η δε Νούλαντ έδειχνε να επενδύσει πολλά επάνω στον 39χρονο ελπιδοφόρο πολιτικό και τεχνοκράτη…<br /> <br /> Το πρόβλημα είναι ότι <strong>ενώ τους έβαλαν να «επαναστατήσουν» πλήττοντας ευθέως τα ρωσικά συμφέροντα, </strong>εάν θέλουμε να λέμε την αλήθεια και να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, τώρα που ήρθε η κρίσιμη στιγμή, απλά<strong> ανακάλυψαν ότι δεν έχουν το περιθώριο να τους υποστηρίξουν στρατιωτικά</strong>.<br /> Τούτων λεχθέντων, είναι τουλάχιστον υποκριτικές οι αναφορές Ομπάμα στον Πούτιν περί παρανομίας και παραβίασης της κυριαρχίας ξένου κράτους. <strong>Τι δηλαδή περίμεναν; Να λειτουργούσαν υπογείως – λες και οι Ρώσοι δεν θα τους έπαιρναν χαμπάρι – και στη συνέχεια να αφεθούν οι εξελίξεις να τρέχουν χωρίς αντίδραση,</strong> επειδή… έτσι μας αρέσει;<br /> <!-- /metas --> <br /> Ας πρόσεχαν, διότι τα τελευταία χρόνια,<strong> όλο και αυξάνονται οι ανεπαρκείς στο State Department, </strong>που έχουν πάρει προ πολλού διαζύγιο με τη λογική. Και δυστυχώς, σπρώχνουν την κατάσταση σε επικίνδυνες ατραπούς. Δεδομένου μάλιστα του ηγετικού ρόλου των ΗΠΑ σε παγκόσμιο επίπεδο, θυμίζει έντονα τη γνωστή παροιμία, «<strong>το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι</strong>». Μια <strong>παρακμή </strong>σα να αρχίζει να γίνεται <strong>ορατή</strong>, κάτι που θα έχει δραματικές συνέπειες…<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ουκρανία: Τον ήξεραν καιρό οι ΗΠΑ τον νέο πρωθυπουργό…

Ellada simera 0 11:11

Μετά την τηλεφωνική σύγκρουση μιάμιση ώρας ανάμεσα στους προέδρους των ΗΠΑ και της Ρωσίας και τις συνεχείς τηλεφωνικές επαφές ανάμεσα στους προέδρους και τους πρωθυπουργούς των χωρών της Δύσης μπας … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί δεν θα γίνει πόλεμος στην Ουκρανία - Τι λένε οι Ρώσοι αναλυτές

<img alt="" height="340" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/WORLD/RUSSIA/UKRAINE/cache/polyvolvo-630x437.jpg" width="630" /><br /> <br /> <b>Η επιμονή της ουκρανικής ηγεσίας στον πόλεμο με την Ρωσία εντυπωσιάζει. Το Κίεβο ανακοίνωσε έναν πόλεμο που η Μόσχα ποτέ δεν κήρυξε. Η Ρωσία ελέγχει στρατιωτικά ότι θέλει να ελέγξει στην Ουκρανία και δεν φαίνεται διατεθειμένη να παρασυρθεί από τις ουκρανικές κραυγές. Και τις προσδοκίες.</b><br /> <br /> Οι Ρώσοι αναλυτές όσο κι αν ακούγεται παράδοξο δεν βλέπουν να γίνεται πόλεμος.<br /> <br /> Διαβάστε γιατί:<br /> <br /> Τι προβλέπουν ειδικοί για την κρίση. Δεν είναι καν υπολογίσιμη δύναμη ο Ουκρανικός επαγγελματικός στρατός, τονίζουν, αλλά η Ρωσία δεν επιδιώκει εχθροπραξίες, ούτε να επιτεθεί σε ένα έθνος 40 εκατομμυρίων ανθρώπων, παρά μόνο να προστατεύσει τους ρωσόφωνους που απειλούνται από τους εξτρεμιστές<br /> <br /> Οι ρωσικές αρχές νομιμοποίησαν την αποστολή Ενόπλων Δυνάμεων στο ουκρανικό έδαφος. Ειδικοί επί των αμυντικών θεμάτων, αναλυτές και στρατιωτικοί, επιχειρούν να προβλέψουν τα σενάρια με τα οποία θα εξελιχθεί η κατάσταση στην Ουκρανία.<br /> <strong><br /> «Η Ουκρανία δεν είναι Τσετσενία»</strong><br /> Ο αμυντικός αναλυτής Πάβελ Φελγκενχάουερ θεωρεί ότι η είσοδος των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία μπορεί να επιφέρει σοβαρές απώλειες στη Ρωσία.<br /> «Ο πόλεμος στην Τσετσενία, συγκριτικά με την κατάσταση στην Ουκρανία, θα μοιάζει με παιδικό περίπατο, αναφέρει, διότι το ουκρανικό έθνος δεν είναι αυτό της Τσετσενίας το οποίο με δυσκολία φτάνει το 1 εκατομμύριο, αλλά είναι 40 εκατομμύρια. Οι Ουκρανοί τώρα έχουν απέναντι σε ποιον να ενωθούν». Παράλληλα, ο Φελγκενχάουερ δεν έχει αμφιβολίες ότι σε περίπτωση στρατιωτικής εκστρατείας η Δύση θα επιβάλλει οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία.<br /> «Δεν είναι υπολογίσιμη δύναμη»<br /> <br /> Ο επικεφαλής του Κέντρου ανάλυσης στρατηγικών και τεχνολογιών, Ρουσλάν Πούχοφ, θεωρεί ότι αυτή τη στιγμή ο ουκρανικός στρατός δεν είναι ικανός να προβάλλει ένοπλη αντίσταση στο ρωσικό και πιθανότατα δεν θα το κάνει.<br /> «Ο ουκρανικός στρατός, ο οποίος ιδρύθηκε το 1992 μέσα από τα υπολείμματα της ΕΣΣΔ -σημειώνει ο αναλυτής- είχε τεράστιο όγκο και εξαιρετικά τεχνικά μέσα, αλλά στη διάρκεια αυτών των 22 ετών παρήκμασε. Το ηθικό του πέφτει συνεχώς, τα καλύτερα όπλα πωλούνταν στο εξωτερικό, για παράδειγμα στη Γεωργία, γι’ αυτό και σήμερα ο στρατός της Ουκρανίας δεν αντιπροσωπεύει μια υπολογίσιμη δύναμη. Ο τελευταίος παράγοντας που αποδυνάμωσε οριστικά την πολεμική ισχύ του στρατού της Ουκρανίας η περσινή μετατροπή του σε επαγγελματικό. Ο στρατός της Ουκρανίας άρχισε να επανδρώνεται με επαγγελματίες, αντί με κληρωτούς. Και πλέον στην Κριμαία δεν υπηρετούν στρατεύσιμοι νέοι από το Λβοβ, αλλά ντόπιοι από την Κριμαία, οι οποίοι δεν επιθυμούν καθόλου να πολεμήσουν εναντίον των Ρώσων».<br /> Επίσης, ο ειδικός επισημαίνει ότι τα τελευταία 20 χρόνια ο ρωσικός στρατός ενεπλάκη σε έναν αριθμό από ένοπλες συγκρούσεις, ενώ οι ουκρανοί συνάδελφοί τους δεν συμμετείχαν σε καμία.<br /> <strong><br /> «Παράνομη ηγεσία»</strong><br /> Ο αμυντικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του περιοδικού «Εθνική άμυνα», Ίγκορ Κορότσενκο, πιστεύει ότι ο ουκρανικός στρατός και οι δυνάμεις ασφαλείας γενικότερα δεν έχουν την υποχρέωση να εκτελέσουν τις διαταγές της νέας ουκρανικής ηγεσίας και να προβάλλουν αντίσταση στο ρωσικό στρατό.<br /> Σύμφωνα με τον Κορότσενκο, «Εκείνοι που στο Κίεβο προβαίνουν ήδη σε κάποιες ηχηρές δηλώσεις, είναι οι ίδιοι παράνομοι, επειδή, όποιες γνώμες και αν υπήρχαν για τον Γιανουκόβιτς, αυτός παραμένει ο νόμιμα εκλεγμένος πρόεδρος. Γι’ αυτό και οι εντολές του Αλεξάντρ Τουρτσίνοφ, τις οποίες αυτός μπορεί να δώσει στο στράτευμα, είναι έκνομες και επομένως ο ουκρανικός στρατός δεν υποχρεούται να τις εκτελέσει και θα πρέπει να παραμείνει στους στρατώνες. Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες δυνάμεις ασφαλείας».<br /> Ο αναλυτής τόνισε ότι η απόφαση της ρωσικής Άνω Βουλής δεν σημαίνει στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία. «Κανείς δεν ετοιμάζεται να καταλάβει την Ουκρανία -όπως αναφέρει- παρά είναι προφανές ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση γίνεται λόγος για ειρηνευτική αποστολή προκειμένου να αποτραπεί ένας ολοκληρωτικός εμφύλιος πόλεμος».<br /> <br /> <strong>«Επικοινωνιακός πόλεμος»</strong><br /> <br /> Ο Κορότσενκο κάλεσε να αντιμετωπίζονται με μεγαλύτερη επιφυλακτικότητα οι αναφορές των ΜΜΕ σχετικά με ρωσικά τμήματα που βρίσκονται ήδη στην Κριμαία και τα οποία δεν ανήκουν στο Στόλο της Μαύρης θάλασσας. «Βρίσκεται σε εξέλιξη ένας πληροφοριακός πόλεμος εναντίον της Ρωσίας, σημειώνει και όλα τα στοιχεία πρέπει να αντιμετωπίζονται με επιφύλαξη. Δεν παύει να αποτελεί γεγονός ότι ο Πούτιν έλαβε τη νόμιμη δυνατότητα να αναπτύξει στρατεύματα στην Ουκρανία. Ας περιμένουμε λοιπόν κάποια επίσημα βήματα του υπουργείου Άμυνας. Νομίζω πως αν μιλάμε για την ίδια την πιθανότητα στρατιωτικής επιχείρησης, τότε αυτή θα αφορά μόνο την Κριμαία, αν και δεν αποκλείω μια πιο ευρεία επέμβαση. Τα πάντα θα εξαρτηθούν από το πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση».<br /> Θεωρεί, ακόμα, ότι σήμερα ο ουκρανικός στρατός δεν είναι αξιόμαχος. Εκφράζει την πεποίθηση ότι «αυτή τη στιγμή οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας δεν είναι ικανές να διεξάγουν πολεμικές επιχειρήσεις». «Σχεδόν όλα τα τμήματά του, επισημαίνει, με εξαίρεση ίσως τις ειδικές δυνάμεις, καθώς και τις αερομεταφερόμενες, δεν είναι σε θέση να αναπτύξουν κάποια σοβαρή δράση. Έμειναν στους στρατώνες όταν ανατρεπόταν ο Γιανουκόβιτς, ενώ στη δυτική χώρα επέτρεψαν στην αντιπολίτευση να φτάσει ακόμη και στα οπλοστάσια, επομένως, δεν θα αποκαλούσα αυτό το στρατό υπολογίσιμη δύναμη».<br /> <br /> <strong>«Δε θα οδηγηθούμε σε εχθροπραξίες»</strong><br /> <br /> Από την πλευρά του, ο επικεφαλής του Κέντρου αμυντικών προγνώσεων, Ανατόλι Τσιγκανιούκ, είναι σε μεγάλο βαθμό βέβαιος ότι στην Ουκρανία η κατάσταση δεν θα οδηγηθεί σε αληθινές εχθροπραξίες. «Αφήσαμε την πιθανότητα αυτή να αιωρείται -αναφέρει ο συνταγματάρχης ε.α. και πρώην διοικητής ομάδας αναγνώρισης και κατασκοπείας- και πλέον θα πρέπει να δούμε πώς θα ενεργήσουν το ΝΑΤΟ και η Κίνα. Ενδιαφερόμαστε και εμείς για συνεργασία με την Κίνα, η οποία αντιμετωπίζει δυσμενώς την επαναστατική εξουσία στην Ουκρανία». Επιπλέον, ο ειδικός προέβη σε έναν παραλληλισμό με την είσοδο των σοβιετικών στρατευμάτων στην Τσεχοσλοβακία το 1968, στην οποία συμμετείχε και ο ίδιος. «Πριν από 45 χρόνια είχα συμμετάσχει στα γεγονότα στην Τσεχία και βρισκόμασταν σε κατάσταση πλήρους ετοιμότητας τρεις μήνες, τον Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο. Μια περίπου ανάλογη κατάσταση μπορεί να επαναληφθεί και τώρα», προέβλεψε αυτός.<br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Γιατί δεν θα γίνει πόλεμος στην Ουκρανία - Τι λένε οι Ρώσοι αναλυτές

Ellada simera 0 11:09

Η επιμονή της ουκρανικής ηγεσίας στον πόλεμο με την Ρωσία εντυπωσιάζει. Το Κίεβο ανακοίνωσε έναν πόλεμο που η Μόσχα ποτέ δεν κήρυξε. Η Ρωσία ελέγχει στρατιωτικά ότι θέλει να ελέγξει στην Ουκρανία και… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ουκρανία οι νέες γεωπολιτικές προτεραιότητες ΗΠΑ και ο ρόλος της Γερμανίας

<img alt="" height="340" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/WORLD/USA/cache/obama_flag-630x420.jpg" width="630" /><br /> <br /> Γράφει ο <br /> <strong>ΝΙΚΟΣ ΚΟΤΖΙΑΣ*</strong><br /> <br /> Την άνοιξη του 2012 η Διοίκηση Ομπάμα δημοσίευσε το <strong>νέο δόγμα εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ</strong>. Σε αυτό, οι διευθυντικές ομάδες των ΗΠΑ κατέγραφαν <strong>σειρά αλλαγών στον σημερινό κόσμο</strong>, έτσι όπως εκείνες τις αντιλαμβάνονται, ενώ ταυτόχρονα επανατοποθετούσαν τα κύρια ενδιαφέροντά τους. Στη συνέχεια, σειρά κειμένων που δημοσιεύτηκαν όπως αυτό του ΟΟΣΑ για τον κόσμο μέχρι το 2030 και της <strong>«Εθνικής Υπηρεσίας»</strong> των ΗΠΑ για τον κόσμο του 2060, κατέγραψαν τα κατά τη Δύση κύρια προβλήματα του 20ου αιώνα καθώς και τρόπους αντιμετώπισής τους.<br /> <br /> Στα πιο πάνω κείμενα, αλλά και σε δεκάδες ανάλογα, φαίνεται η τάση των ΗΠΑ <br /> <br /> α) να αποτραβηχτούν σε ένα βαθμό από την άμεση και αδιαμεσολάβητη παρέμβαση στο παγκόσμιο γίγνεσθαι,<br /> <br /> β) να ωθούν τρίτους σε επεμβάσεις, καθώς και <br /> <br /> γ) η υποκατάσταση όπου κρίνουν της πολιτικής των στρατιωτικών επεμβάσεων με πολιτικές οικονομικών και πολιτικών πιέσεων. <br /> <br /> Εκδηλώνεται, ακόμα, <br /> <br /> δ) η πρόθεση μετακίνησης του κέντρου ενδιαφέροντος, της πολιτικής ασφάλειας των ΗΠΑ από την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, στην Νοτιοανατολική Ασία, όπου το κύριο είναι ο τρόπος και η ένταση αντιμετώπισης της Λ.Δ. της Κίνας. <br /> <br /> <strong>Η πιο πάνω μετατόπιση έχει να κάνει με τη σχετική αποδυνάμωση των ίδιων των ΗΠΑ.</strong> Αυτές, ναι μεν παραμένουν η μεγάλη υπερδύναμη των αρχών του 21ου αιώνα, αλλά δεν μπορούν, πλέον να επιβάλουν παντού και πάντα την λογική των συμφερόντων τους. <strong>Ταυτόχρονα, επειδή έχουν εξασφαλίσει ενεργειακή αυτάρκεια με τη χρήση νέων μεθόδων εξόρυξης πηγών ενέργειας διαφοροποιούν, σε ένα βαθμό, τα γεωστρατηγικά ενδιαφέροντά τους (υπολογίζεται ότι τα έτη 2015-2018 θα είναι η πρώτη χώρα παραγωγός ενέργειας στον κόσμο). </strong>Το δεύτερο, με την ενίσχυση της Κίνας που στα 20 τελευταία χρόνια οκταπλασίασε το ΑΕΠ της. Η ετήσια μεγέθυνση του ΑΕΠ της Κίνας (το 2013 630 δισεκατομμύρια) ξεπερνά το αντίστοιχο άθροισμα των ΕΕ και ΗΠΑ (580 δις). Ακόμα, αυτή η μετατόπιση συνδέεται με την σχετική σταθεροποίηση της Ρωσίας καθώς και τις τροποποιήσεις ισχύος εντός της ΕΕ υπέρ της Γερμανίας και σε βάρος της Γαλλίας.<br /> <br /> <strong>ΗΠΑ – Γερμανία και η διευθέτηση περιφερειακών ζητημάτων </strong><br /> Προκειμένου οι ΗΠΑ να μετακινήσουν μεγάλο μέρος των πόρων τους στην Ν.Α.Ασία πρέπει να βρουν έναν τρόπο διευθέτησης των υποθέσεων της Δύσης στην Ανατολική Ευρώπη, Αφρική και Μ.Ανατολή. Προς το παρόν είναι ακόμα δεσμευμένες σε αυτούς τους γεωπολιτικούς χώρους, αλλά κάνουν μια συστηματική διττή προσπάθεια. Η πρώτη είναι να κλείσουν όσο το δυνατό πιο γρήγορα ορισμένες υποθέσεις όπως είναι το Κυπριακό, το ζήτημα των σχέσεων Ισραήλ και Παλαιστίνης όπου θα υπάρξει προσωπική παρέμβαση του Ομπάμα, καθώς και του ρόλου της Τουρκίας. Να επαναπροσδιορίσουν, ως προς τα συμφέροντά τους, τη θέση της Αιγύπτου, της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν. Πρόκειται για δυνάμεις που έχουν σχέδια να καταστήσουν εαυτόν περιφερειακό ηγεμόνα. Στα ίδια πλαίσια, ακόμα, οι ΗΠΑ έχουν προσανατολιστεί σε μια σχετικά επιθετική πολιτική προς τη Ρωσία με τρόπο που θυμίζει περισσότερο τις προγραμματικές θέσεις των ρεπουμπλικάνων, παρά του δημοκρατικού κόμματος. <br /> Η δεύτερη προσπάθεια, που ασφαλώς συνδέεται με την πρώτη και την υπηρετεί, είναι να πείσουν τη Γερμανία και κατά προέκταση την ΕΕ, να αναλάβει έναν πιο δραστήριο ρόλο στις προαναφερόμενες περιοχές. Οι ΗΠΑ επιθυμούν μια τέτοια εμπλοκή να γίνεται στη βάση των δικών τους σχεδιασμών και υπό την υψηλή εποπτεία τους. Αντίθετα, η Γερμανία επιθυμεί να γίνεται από κοινού και «βλέποντας» το Βερολίνο την Ουάσινγκτον «στα μάτια», ως ισοϋψής σύμμαχος. <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> <br /> <strong><br /> Αλλαγή στην πολιτική ασφάλειας της Γερμανίας και η σημασία της</strong><br /> Στην Συνδιάσκεψη Ασφαλείας που πραγματοποιήθηκε στα τέλη του Ιανουαρίου στο Μόναχο, ο Πρόεδρος της Γερμανίας και οι υπουργοί εξωτερικών και άμυνας της ίδιας χώρας, δήλωσαν ότι η Γερμανία οφείλει να απαλλαγεί από «τα δεσμά του παρελθόντος» και να ακολουθήσει χωρίς αναστολές μια νέα ενεργητική εξωτερική πολιτική πολύμορφων επεμβάσεων, ακόμα και στρατιωτικών. Η Γερμανία, για να παίξει τον καινούργιο της ρόλο, που επιθυμούν οι κυρίαρχες σε αυτήν δυνάμεις, αναθεωρεί συνεχώς την ιστορία της στοχεύοντας ανάμεσα στα άλλα, να απαλλάξει τον εαυτό της από τις ευθύνες για εγκλήματα που διέπραξε στον 20ο αιώνα.<br /> <br /> Στοιχεία αυτής της νέας πολιτικής της Γερμανίας, είναι η εγκατάλειψη δημοκρατικών ευρωπαϊκών οραμάτων. Το ουσιαστικό σπάσιμο του άξονα Βερολίνου και Παρίσι. Η υποτίμηση των μικρότερων και φτωχότερων κρατών της ΕΕ. Η προσπάθεια να λυθεί το Ουκρανικό ζήτημα σύμφωνα με τους πολιτικούς σχεδιασμούς της Πρωσίας από τα μέσα του 19ου αιώνα και με μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Τότε ήταν που το Βερολίνο πρότρεχε των αποφάσεων της ΕΕ και επέβαλλε «λύσεις» πριν τη συνεδρίαση των ΕΕ-οργάνων. Η προώθηση μνημονιακών προγραμμάτων και επιτροπείας σε μέλη και μη μέλη της ΕΕ. Η μετατροπή κρατών όπως της Ελλάδας και της Κύπρου ως αποικίες χρέους, αλλά και η προσπάθεια μετεξέλιξης της Ουκρανίας σε κάτι ανάλογο. Επιπλέον, η Γερμανία μεθοδεύει τη παρέμβασή της σε ζητήματα που παλαιότερα δεν εμπλέκονταν, όπως το Κυπριακό και εκείνο της ονομασίας της ΦΥΡΟΜ.<br /> Όσα περιγράψαμε πιστοποιούν την εκτίμηση ότι συντελούνται σειρά αλλαγών που θα σφραγίσουν το περιβάλλον μέσα στο οποίο θα κινηθεί η Ελλάδα. Κεντρικό ζήτημα αυτών των αλλαγών, ιδιαίτερα στον ευρωπαϊκό χώρο, θα είναι η πορεία των σχέσεων Γερμανίας και ΗΠΑ, ο βαθμός που αυτές θα κινούνται συναινετικά ή ανταγωνιστικά. <br /> <br /> Πρόκειται για ζήτημα κλειδί για τα ελληνικά συμφέροντα, καθότι μια κυβέρνηση Σωτηρίας δεν θα κινηθεί στο κενό, αλλά σε ένα συγκεκριμένο μετεξελισσόμενο διεθνές περιβάλλον και συστήματα ισχύος.<br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Ουκρανία οι νέες γεωπολιτικές προτεραιότητες ΗΠΑ και ο ρόλος της Γερμανίας

Ellada simera 0 11:03

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΚΟΤΖΙΑΣ* Την άνοιξη του 2012 η Διοίκηση Ομπάμα δημοσίευσε το νέο δόγμα εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Σε αυτό, οι διευθυντικές ομάδες των ΗΠΑ κατέγραφαν σειρά αλλαγών στον σημερινό κόσ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια