Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2015

Σαουδική Αραβία και Ισλαμικό κράτος

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-sKfH6Wq03ZP_qmsvhWHaaONH_udv4Tl1DIJ3tZqUCoWhQxWk6S4OSC4SMR19EJmhyphenhyphenGpVxh2M03TcGvg7qDm8nk28D2Z76x4ixqkYbd2XDrXH2aQp-MbzvL3gnvqhGBzHWPbccxbIZuQ/s1600/saoydiki+arabia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-sKfH6Wq03ZP_qmsvhWHaaONH_udv4Tl1DIJ3tZqUCoWhQxWk6S4OSC4SMR19EJmhyphenhyphenGpVxh2M03TcGvg7qDm8nk28D2Z76x4ixqkYbd2XDrXH2aQp-MbzvL3gnvqhGBzHWPbccxbIZuQ/s640/saoydiki+arabia.jpg" width="640" /></a></div>
 
 Το Ισλαμικό Κράτος έχει χαρακτηρισθεί από τον σημαντικότερο Γεωπολιτικό αναλυτή το κατεστημένου των ΗΠΑ, ως “πνευματικός γόνος” της Σαουδικής Αραβίας. Αυτό έγινε διότι είναι προϊόν μιας ιδεοκρατικής ερμηνείας του Ουαχαμπιτικού Σουνιτικού Ισλαμισμού πού θεωρεί ότι το Ισλάμ επί γης πρέπει να είναι Χαλιφάτο και να διοικείται από τους νόμους του Κορανίου. Αυτό συμφέρει την Σαουδαραβική πολιτική ηγεσία διότι την νομιμοποιεί ως εξουσία με την υψηλότατη ευθύνη μάλιστα των Ιερών τόπων της Μέκκας και της Μεδίνας. Η εξουσία έτσι είναι μοιρασμένη μεταξύ βασιλικής οικογενείας και θρησκευτικού κατεστημένου. Ο πρώτος και ο δεύτερος πόλεμος του Κόλπου μαζί με την Αραβική Άνοιξη έφεραν τεκτονικές αλλαγές στην Μέση Ανατολή διαλύοντας καθεστώτα δεκαετιών χωρίς να υπάρχει ρεαλιστική αντικατάσταση τους από νέες δομές εξουσίας. Μαζί με τον οξύτατο ανταγωνισμό Σουνιτών και Σιϊτών το πεδίο ήταν ανοικτό στις ακραίες θρησκοληπτικές τάσεις εντονότερη από τις οποίες είναι η μάχη κατά των απίστων και η εξάπλωση του Ισλαμισμού διά της βίας που είναι το Τζιχάντ. Η πρώτη εμφάνιση του τον 21ο Αιώνα ήταν η επίθεση στους διδύμους πύργους που η ρίζα της ήταν Σαουδαραβική . Η Σαουδική Αραβία δεν μπορεί να καταστείλει εσωτερικά τον Τζιχαντισμό χωρίς να αμφισβητηθεί η ίδια της η Εξουσία. Μπορεί όμως να τον κατευθύνει εκτός χώρας και η ευκαιρία δόθηκε με την σύμπλευση του Ιράν, αιωνίου αντιπάλου της με το Σιϊτικό Ιράκ. Ο προηγούμενος Βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας έστρεψε το εν τη γενέσει του Ισλαμικό κράτος εναντίον του Αλ Μαλίκι, τότε Σιίτη πρωθυπουργού του Ιράκ ο οποίος προσέγγισε τον προαιώνιο αντίπαλο της Σαουδικής Αραβίας, το Ιράν. Όμως τα πράγματα εσκλήρυναν πολύ όταν τον διαδέχθηκε ο Βασιλιάς Σαλμάν και ο γιός του και υπουργός Άμυνας της χώρας ο οποίος είναι 30 ετών. Οι Δυτικές Υπηρεσίες πληροφοριών τον έχουν χαρακτηρίσει ως παρορμητικό οπαδό του παρεμβατισμού. Χωρίς να έχει την απαραίτητη παιδεία και εμπειρία στην Στρατηγική ,παίρνει δυναμικές αποφάσεις. Αυτό δεν άργησε να το αποδείξει και με την ενίσχυση του Ισλαμικού Κράτους και κυρίως με την παρέμβαση του στην Υεμένη. Όμως και ο ίδιος ο Βασιλιάς Σαλμάν έχει ένοχο παρελθόν. Όταν ήταν Κυβερνήτης του Ριάντ οργάνωνε “φιλανθρωπίες” τα χρήματα των οποίων κατέληγαν στον Οσάμα Μπιν Λάντεν. Το παρελθόν του είναι θρησκοληπτικά μαχητικό και ο συνδυασμός του ίδιου και του γιού του μόνο Ειρήνη στη περιοχή δεν εγγυώνται. Πολλά συνδέουν την Ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας με το Ισλαμικό κράτος το πλέον πρόσφατο των οποίων είναι η γενναία χρηματοδότηση του Ερντογάν ώστε αυτός να στηρίξει πολύ το Ισλαμικό Κράτος, το οποίο και πράττει κατά πολλούς τρόπους, διαβεβαιώνοντας την Δύση ψευδώς ότι το μάχεται. Ουσιαστικά το Ισλαμικό Κράτος είναι μεταμφιεσμένος o Σαουδαραβικός Στρατός τον οποίο στηρίζει ενεργά ο υπεργολάβος των Σαουδαράβων Ερντογάν, ο οποίος έχει και τις δικές του βλέψεις προς τα διαπιστωμένα πλέον νέα κοιτάσματα πετρελαίου και αερίου στην Συρία και το Σουνιτικό μέρος του Ιράκ μαζί με τα εγγυημένα οφέλη της Μοσούλης που εποφθαλμιά. Το ότι η Σαουδική Αραβία συνέπραξε συνασπισμό εναντίον της μουσουλμανικής τρομοκρατίας 34 κυρίως ισλαμικών κρατών, με την εξαίρεση του Ιράν, μοιάζει με φερετζέ που δίνει την εντύπωση της αθωότητας και ένα άλλοθι στους ίδιους που στηρίζουν τον Τζιχαντισμό . Η Δύση πρέπει να αποφασίσει αν θα συνεχίσει να ανέχεται να εμπαίζεται από την Σαουδική Αραβία και την Τουρκία ή θα συνεννοηθεί με την Ρωσία και το Ιράν για να λύσει το πρόβλημα πράγμα που φαίνεται πιθανό. Η περιοχή δεν αντέχει για πολύ καιρό ακόμη γιατί άλλο ένα συμβάν σαν την κατάρριψη του Ρωσικού αεροπλάνου θα πυροδοτήσει ιδιαίτερα επικίνδυνες καταστάσεις. <a href="http://kassandros.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Σαουδική Αραβία και Ισλαμικό κράτος

Το Ισλαμικό Κράτος έχει χαρακτηρισθεί από τον σημαντικότερο Γεωπολιτικό αναλυτή το κατεστημένου των ΗΠΑ, ως “πνευματικός γόνος” της Σαουδ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πρεσβεία στην Μόσχα ανοίγουν οι..Κούρδοι της Τουρκίας

Ellada simera 0 Κουρδικό, Πρωτοσέλιδα, Τουρκία 16:48

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqbvcxHE_1MvOfm-O50q6gN4H5hUcbYM_v4DxsYigbV_L2VweasX-Rs_R3A9civZ_8JXGUKWxOvmEIcgGhsSSwkmZ2S1tGBaR_U35Tg_gt0Q7OQfYomtJRlKHmHiCqOn0Eg6Uc9tPVtRQ/s1600/Selahattin+Demirta%25C5%259F.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqbvcxHE_1MvOfm-O50q6gN4H5hUcbYM_v4DxsYigbV_L2VweasX-Rs_R3A9civZ_8JXGUKWxOvmEIcgGhsSSwkmZ2S1tGBaR_U35Tg_gt0Q7OQfYomtJRlKHmHiCqOn0Eg6Uc9tPVtRQ/s1600/Selahattin+Demirta%25C5%259F.jpg" /></a></div>
 
Νέο ρωσικό χαστούκι στην Άγκυρα από την Ρωσία αυτή την φορά με έντονο το κουρδικό «χρώμα» καθώς όπως αναφέρουν οι δημοσιογραφικές πληροφορίες από την Άγκυρα εντός των ημερών το φιλοκουρδικό κόμμα της Τουρκίας, το HDP, πρόκειται να ανοίξει γραφείο διπλωματικής εκπροσώπησης στην ρωσική πρωτεύουσα. Όπως ανέφερε το κουρδικό κανάλι Özgür Gün TV, την ερχόμενη Τετάρτη ο πρόεδρος του φιλοκουρδικού κόμματος HDP, Selahattin Demirtaş, θα πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στην Μόσχα όπου θα έχει σημαντική συνάντηση με τον υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρώφ. Η επίσκεψη αυτή ήδη έχει θορυβήσει την Άγκυρα καθώς οι πληροφορίες αναφέρουν ότι δημιουργείται μόνιμη γραμμή άμεσης επικοινωνίας μεταξύ του φιλοκουρδικού κόμματος με την Μόσχα, σε μια περίοδο που οι σχέσεις Ρωσίας Τουρκίας είναι σε τεντωμένο σχοινί και από την άλλη αυτές τις μέρες διεξάγονται σκληρές μάχες μεταξύ τουρκικού στρατού και των Κούρδων ανταρτών Ο Selahattin Demirtaş αναμένεται να εκθέσει στους Ρώσους την κατάσταση στην νοτιοανατολική Τουρκία όπου τα πράγματα συνεχώς εκτραχύνονται σε σημείο η τουρκική πολεμική αεροπορία να βομβαρδίζει πόλεις με κουρδικό πληθυσμό μέσα στο τουρκικό έδαφος. Παράλληλα θα συζητήσουν και τις εξελίξεις στον συριακό εμφύλιο καθώς και την ένταση μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας. Άλλο ένα καυτό μέτωπο για την Άγκυρα με την… συνδρομή της Αρκούδας. 
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ 
 
<a href="http://nikosxeiladakis.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Πρεσβεία στην Μόσχα ανοίγουν οι..Κούρδοι της Τουρκίας

Νέο ρωσικό χαστούκι στην Άγκυρα από την Ρωσία αυτή την φορά με έντονο το κουρδικό «χρώμα» καθώς όπως αναφέρουν οι δημοσιογραφικές πληροφο...

Διαβάστε την συνέχεια

Μετά τις τεκτονικές αλλαγές στη Συρία, τι;

Ellada simera 0 κόσμος, Πρωτοσέλιδα, Τουρκία 16:38

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNrpKrq4eZQHTbBTbBPGDrg34-iMYraznkRFd7-P6Glaj2JGI-FBLF4776iR0xOVDXceK1OMpvMayMj_kF_5qWaRVFcOZXMBodfHjLbOADDxezovzmPf1la8ltxpFvVHDdKNbx0wUQpAg/s1600/META+TIN+SYRIA+TI....jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNrpKrq4eZQHTbBTbBPGDrg34-iMYraznkRFd7-P6Glaj2JGI-FBLF4776iR0xOVDXceK1OMpvMayMj_kF_5qWaRVFcOZXMBodfHjLbOADDxezovzmPf1la8ltxpFvVHDdKNbx0wUQpAg/s1600/META+TIN+SYRIA+TI....jpg" /></a></div>
 
 
<a href="http://elladasimera.blogspot.gr/2015/12/blog-post_979.html" target="_blank">Αναφερθήκαμε</a> στις τεκτονικές αλλαγές που συντελούνται στη Μέση Ανατολή-Ιράκ-Συρία και καταλήγοντας σημειώσαμε ότι Τούρκοι πολιτικοί και επιτελείς έχουν κατεβάσει τους τόμους και τους χάρτες της Συνθήκης των Σεβρών, γιατί οι εξελίξεις μπορεί να οδηγήσουν την Τουρκία σε μια κατάσταση, που θα την υποχρεώσουν –στην καλύτερη γι' αυτήν περίπτωση– να αναγνωρίσει αυτονομία στους Κούρδους του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν. Kάτι που πιθανόν να ανοίξει το δρόμο και για άλλες αυτονομίες! 
 
του Σάββα Καλεντερίδη 
 
Τις προηγούμενες ημέρες έγιναν κάποια πολύ σημαντικά πράγματα στη Συρία και το Ιράκ, που αποδεικνύουν ότι ΗΠΑ και Ρωσία έχουν συμφωνήσει επί της αρχής να αποκλείσουν την Τουρκία από αυτά που θα αποφασιστούν το επόμενο διάστημα για τη Συρία (και για το Ιράκ). 
<blockquote class="tr_bq">
Εξέλιξη που προμηνύει ότι η επόμενη χώρα η οποία θα κληθεί να αντιμετωπίσει ανάλογες καταστάσεις, είναι η ίδια η Τουρκία.</blockquote>
Για να κατανοήσουμε τις γεωπολιτικές ισορροπίες, το συσχετισμό δυνάμεων και τη στάση ΗΠΑ και Ρωσίας απέναντι στην Τουρκία, θα πρέπει κατ' αρχάς να σημειώσουμε την ανακοίνωση που έγινε πριν από μερικά 24ωρα από το γραφείο του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζον Μπάιντεν, με την οποία ο δεύτερος τη τάξει της υπερδύναμης ζητεί από την Τουρκία να αποσύρει τα στρατεύματά της από την περιοχή της Μοσούλης και από την επικράτεια του Ιράκ. 
 
Επίσης, να σημειώσουμε τις εξελίξεις που παρατηρούνται στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ, όπου ακούγονται πλέον δυνατές φωνές που επικρίνουν την Τουρκία γιατί στην περίπτωση του ρωσικού Su-24, δεν ακολούθησε την πολύ πιο ήπια πρακτική που ακολουθεί το ΝΑΤΟ, για αεροσκάφη που παραβιάζουν τον εναέριο χώρο νατοϊκών χωρών. Φωνές που δείχνουν ότι η θέση της Τουρκίας στη συμμαχία δεν είναι αυτή που υπολόγιζε και θα ήθελε. 
 
Να περάσουμε τώρα στο ρωσοτουρκικά. Η Τουρκία έχει θέσει ως στρατηγικό στόχο να μην αποκλειστεί από τις δυνάμεις οι οποίες θα καθορίσουν το σχήμα και τη μορφή που θα λάβει η Συρία την επόμενη μέρα. Παρεμπιπτόντως, όλα δείχνουν ότι την επόμενη μέρα η Συρία θα είναι μια ομοσπονδία, με τέσσερα ομόσπονδα κράτη, ένα των Δρούζων, ένα των σουνιτών, ένα των αλαουιτών και ένα των Κούρδων. 
 
Για να μπορεί η Τουρκία να επηρεάσει τις εξελίξεις και να είναι ανάμεσα στις δυνάμεις εκείνες που θα χαράξουν το μέλλον της Συρίας, επιδιώκει να κρατήσουν τον έλεγχο, τουλάχιστον δυο περιοχών, ομάδες ενόπλων Τουρκομάνων και ομάδες του λεγόμενου Ελεύθερου Συριακού Στρατού. 
<blockquote class="tr_bq">
Οι περιοχές αυτές είναι εκείνη του Μπαγίρμπουτζάκ, όπου καταρρίφθηκε το ρωσικό μαχητικό στις 24 Νοεμβρίου, και η άλλη είναι αυτή που βρίσκεται βορείως του Χαλεπίου και μεταξύ του κουρδικού καντονιού του Αφρίν και δυτικά του ρου του Ευφράτη Ποταμού.</blockquote>
Την πρώτη περιοχή την έχει χάσει σχεδόν εξ ολοκλήρου, αφού οι Ρώσοι όχι μόνο δεν σταμάτησαν αλλά ενέτειναν τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού, διευκολύνοντας έτσι την προέλαση του συριακού στρατού. 
 
Όσον αφορά τη δεύτερη, για την οποία ο ίδιος ο Ερντογάν αλλά και ο Νταβούτογλου δήλωσαν ότι αποτελεί κόκκινη γραμμή ο έλεγχός της από τον λεγόμενο Ελεύθερο Συριακό Στρατό και τους ένοπλους Τουρκομάνους και ότι η Τουρκία επιφυλάσσεται να επέμβει στρατιωτικά αν επιχειρήσει να την ελέγξει οποιαδήποτε άλλη δύναμη, παραθέτουμε τη δήλωση του Ρώσου υπουργού Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού, σε κλειστή συνεδρίαση της ρωσικής βουλής. 
 
Ο Σοϊγκού, λοιπόν, ο οποίος ασφαλώς γνωρίζει τα περί κόκκινης γραμμής και τη δέσμευση της Τουρκίας να επέμβει, δήλωσε πως οι στρατιωτικές επιχειρήσεις της Ρωσίας στη Συρία θα συνεχιστούν ανεξαρτήτως χρονικώς ορίων, μέχρι ο συριακός στρατός να ελέγξει την περιοχή που φθάνει στον Ευφράτη ποταμό. 
 
Για να καταδείξουμε τη σημασία των παραπάνω, να σημειώσουμε ότι η Τουρκία, που έχει μετακινήσει άρματα μάχης, πυροβολικό και άλλες μάχιμες μονάδες στα σύνορα με την εν λόγω περιοχή, για να κάνει πράξη την απειλή της και να εισβάλει στη Συρία, μέχρι στιγμής παρακολουθεί στην κυριολεξία αμήχανη τις εξελίξεις και τις απειλές της Ρωσίας, με τις ΗΠΑ να παίζουν ρόλο χειρότερο από αυτόν του Πόντιου Πιλάτου. 
 
Τέλος, την εικόνα συμπληρώνει η ευθεία απειλή του Πούτιν, ενώπιον εκατοντάδων δημοσιογράφων, ο οποίος είπε ότι αν παραβιάσουν τουρκικά αεροσκάφη τον εναέριο χώρο της Συρίας, θα πέσουν πάνω σε βλήματα των S-400 που έχουν εγκατασταθεί στη Συρία. 
 
Όσον αφορά το λόγο για τον οποίο έχουν κατεβεί οι χάρτες τη συνθήκης των Σεβρών, οι Τούρκοι ξέρουν ότι μετά τη Συρία σειρά έχει η Τουρκία. Απλά πράγματα… 
<a href="http://www.pontos-news.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Μετά τις τεκτονικές αλλαγές στη Συρία, τι;

Αναφερθήκαμε στις τεκτονικές αλλαγές που συντελούνται στη Μέση Ανατολή-Ιράκ-Συρία και καταλήγοντας σημειώσαμε ότι Τούρκοι πολιτικοί και...

Διαβάστε την συνέχεια

Συρία: Από το Ανακοινωθέν της Γενεύης (2012) έως το χτεσινό ψήφισμα 2254

Ellada simera 0 Ανατολική Μεσόγειος, κόσμος 16:26

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-NB3hOzofFnIsG4pOgvUQtSXtixJp2emEJ1gGrCnoF5c_91axMsaIERgRhInq4NjUS_NNEC6p_3i3jICThEKW9cYYCVw_OZ9b0Y_fmmyBdH8pUxXDfNem0AiMaTec0x4vv4uE9yZ5OJY/s1600/keri+labrof.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-NB3hOzofFnIsG4pOgvUQtSXtixJp2emEJ1gGrCnoF5c_91axMsaIERgRhInq4NjUS_NNEC6p_3i3jICThEKW9cYYCVw_OZ9b0Y_fmmyBdH8pUxXDfNem0AiMaTec0x4vv4uE9yZ5OJY/s1600/keri+labrof.jpg" /></a></div>
 Οι όροι του ψηφίσματος 2254 επιβεβαιώνουν ουσιαστικά εκείνους του Ανακοινωθέντος της Γενεύης το οποίο υιοθετήθηκε πριν από τρία χρόνια. Οι δύο μεγαλύτερες στρατιωτικές δυνάμεις του κόσμου συμφωνούν για τη διατήρηση της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας, ενώ, οι ιμπεριαλιστές -στην πρώτη γραμμή των οποίων είναι η Γαλλία- συνεχίζουν να ονειρεύονται την αλλαγή του καθεστώτος με τη βία. Αλλά ο κόσμος έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια και φαίνεται δύσκολο να εκτροχιαστεί πάλι αυτή τη νέα συμφωνία όπως είχε γίνει το 2012. Τιερί Μεϊσάν    Δίκτυο Βολταίρος | Δαμασκός (Συρία) Οι σχέσεις Ουάσιγκτον-Μόσχας Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία μόλις συμφωνήσαν μεταξύ τους, για δεύτερη φορά, και σύναψαν ένα ειρηνευτικό σχέδιο για τη Συρία. <ul>
<li>H πρώτη φορά ήταν κατά τη διάσκεψη της Γενεύης τον Ιούνιο του 2012. Επρόκειτο να φέρει την ειρήνη τόσο στη Συρία όσο και σε όλη τη Μέση Ανατολή με τη διαίρεση της περιοχής σε ζώνες επιρροής . Ωστόσο, αυτή η συμφωνία σαμποταρίστηκε αμέσως από την υπουργό Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον και την ομάδα της των «φιλελεύθερων γερακιών» και «νεο-συντηρητικών». Παρομοίως, η Γαλλία διοργάνωσε σε λιγότερο από δύο εβδομάδες αργότερα την αναβίωση του πολέμου, κατά τη διάσκεψη των «Φίλων της Συρίας» στο Παρίσι και μετά με την επιχείρηση «Ηφαίστειο της Δαμασκού και Σεισμός της Συρίας» . Σε αυτή τη διένεξη προστέθηκε, στα τέλη του 2013, το πραξικόπημα στην Ουκρανία. Και τα δύο γεγονότα σημάδεψαν την σχεδόν πλήρη αναστολή των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας. </li>
</ul>
<ul>
<li>Η δεύτερη ήταν κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Τζον Κέρι στον Βλαντιμίρ Πούτιν στο Κρεμλίνο στις 15 Δεκεμβρίου 2015 . Η συνάντηση αυτή ακολουθήθηκε αμέσως με τη συνεδρίαση της Υπάτης Αρμοστείας της συριακής αντιπολίτευσης, και την έγκριση των ψηφισμάτων 2253 , που απαγορεύει τη χρηματοδότηση της Αλ Κάιντα και Daesh και 2254, που θεσμοθέτει τις προσπάθειες που αναλώθηκαν στη Γενεύη και τη Βιέννη για τη Συρία. Προς γενική έκπληξη, η Υπάτη Αρμοστεία της αντιπολίτευσης εξέλεξε, τον πρώην πρωθυπουργό της Συρίας μπάαθιστη Ριάντ Χιτζάμπ -ο οποίος προέρχεται από μια φυλή παρούσα στην Αραβία- για να ηγηθεί της αντιπροσωπείας της. Προς αποφυγή παρερμηνειών, ο Secretary of State Κέρι δήλωσε στο Κρεμλίνο ότι η άποψη των Ηνωμένων Πολιτειών για τον πρόεδρο αλ Άσσαντ δεν θα εμποδίσει την ψήφο των Σύρων, και ύστερα, διαβεβαίωσε το Συμβούλιο Ασφαλείας ότι η «πολιτική διαδικασία δεν προσφέρει μια επιλογή μεταξύ του Άσαντ και των Ντάες/Daech, αλλά ανάμεσα στον πόλεμο και την ειρήνη». Η αποχώρηση των Ιρανών στρατιωτικών συμβούλων είχε αρχίσει λίγο πριν από τη σύνοδο κορυφής του Κρεμλίνου. Η Ρωσία συμμορφώθηκε με το Ανακοινωθέν της Γενεύης. Το τελευταίο προβλέπει πράγματι την ενσωμάτωση στοιχείων της αντιπολίτευσης σε ένα είδος κυβέρνησης εθνικής ενότητας της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας. Για να δείξει ότι μάχεται κατά των τρομοκρατών και όχι εναντίον των πολιτικών αντιπάλων, ακόμη και αν είναι οπλισμένοι, η Ρωσία σύναψε μια συμφωνία με τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (ΕΣΣ) και τον χορηγό του, τη Γαλλία. Ενώ ο στρατός αυτός δεν είχε ποτέ στο έδαφος τη σημασία που του αποδίδουν τα ατλαντικά μέσα ενημέρωσης και ενώ δεν υπάρχει πλέον ουσιαστικά από το τέλος 2013, 5.000 μαχητές, από το πουθενά, συνεργάζονται τώρα τόσο με το ρωσικό στρατό όσο και με εκείνο της Συρίας εναντίον της Αλ Κάιντα και των Ντάες/Daesh· μια πολύ περίεργη σκηνοθεσία όταν γνωρίζουμε ότι ο ΕΣΣ υποτίθεται ότι βρισκόταν στο Νότο, αλλά από δω και στο εξής μάχεται στο βόρειο τμήμα της χώρας.</li>
</ul>
Μετά το φιάσκο της Διάσκεψης της Γενεύης τον Ιούνιο 2012, πολύ νερό κύλησε κάτω από τις γέφυρες. Μερικοί παίκτες έχουν εξαλειφθεί και οι σχέσεις εξουσίας αντιστράφηκαν. <ul>
<li>Ο πρόεδρος Ομπάμα φαίνεται να έχει επανανακτήσει ένα μέρος της εξουσίας του και έκλεισε το σχέδιο της «Αραβικής Άνοιξης». Έτσι, κατάφερε να ξεφορτωθεί διαδοχικά από τον στρατηγό Ντέιβιντ Πετρέους (τον συνέλαβαν με χειροπέδες το Νοέμβριο του 2012), την Χίλαρι Κλίντον (Ιανουάριος 2013) και τον στρατηγό John Allen (αναγκάστηκε να παραιτηθεί πριν μόλις δύο μήνες, τον Οκτώβριο 2015). Ομοίως, καθάρισε τη διοίκηση του -συμπεριλαμβανομένου του Εθνικού Συμβούλιου Ασφάλειας- από τα στοιχεία των Αδελφών Μουσουλμάνων . Ωστόσο, ο Jeffrey Feltman παραμένει το Νο 2 των Ηνωμένων Εθνών. Συνέταξε το σχέδιο ολικής και άνευ όρων παράδοσης της Συρίας και καθυστέρησε τις ειρηνευτικές συνομιλίες, ποντάροντας στην ήττα του Συριακού Αραβικού Στρατού . </li>
</ul>
<ol>
<li>Ο Λευκός Οίκος ανάγκασε τον Ιούνιο 2013, τον εμίρη Χαμάντ αλ-Θάνι του Κατάρ να παραιτηθεί και τον πρωθυπουργό του Χαμάντ μπιν Jassem να αποσυρθεί από την πολιτική ζωή . Ωστόσο, ο τελευταίος έγινε συν-πρόεδρος του Brookings Institution Ντόχα, ενώ ο νέος Εμίρης Ταμίμ διατήρησε τη χρηματοδότηση των Αδελφών Μουσουλμάνων και των τρομοκρατικών οργανώσεων τους μέχρι τη διπλωματική κρίση με τον Σαουδάραβα γείτονά του το Μάρτιο 2014. </li>
</ol>
<ul>
<li>Παρά τις προειδοποιήσεις της Defense Intelligence Agency (DIA), η ομάδα του Ντέιβιντ Πετρέους κατάφερε στα μέσα του 2014, να καθοδηγήσει την ανάπτυξη μιας οργάνωσης που είχε ιδρύσει το 2004 με τον συνταγματάρχη James Steele, τον συνταγματάρχη James Coffman και τον πρέσβη Τζον Νεγκροπόντε, με την επωνυμία «Ισλαμικό Εμιράτο στο Ιράκ». Το χρησιμοποίησαν για να εθνοκαθαρίσουν ένα μέρος αυτής της χώρας εν όψει της κατάτμησης της. Αυτή η επιχείρηση υποστηρίχτηκε από Κράτη (Σαουδική Αραβία, Κύπρο, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Γαλλία, Ιταλία, Ισραήλ, Κατάρ, Τουρκία και Ουκρανία) και πολυεθνικές εταιρείες (Exxon-Mobil, KKR, Academi). </li>
<li> </li>
<li>Ο Λευκός Οίκος έχει καταφέρει να εξαλείψει τόσο το σόι του τέως Βασιλιά Αμπντουλάχ όσο και εκείνο του πρίγκιπα Bandar bin Sultan από τη Σαουδική ηγεσία και να αναθέσει αυτή μόνο στους πρίγκιπες Mohamed ben Nayef και Mohamad ben Salmane, υπό την εξουσία του νέου βασιλιά Salman. Αυτή η νέα κατανομή αποδυναμώνει την εξουσία, αλλά καθιστά δυνατή μια αλλαγή της πολιτικής. </li>
<li> </li>
<li>Η συμφωνία 5 + 1 με το Ιράν σηματοδότησε την παύση της επαναστατικής φιλοδοξίας της Τεχεράνης , έτσι ώστε ένα modus vivendi με τους Σαουδάραβες καθίσταται δυνατό , αν και το επεισόδιο της Υεμένης ήρθε να περιπλέξει τα πράγματα. </li>
<li> </li>
<li>Τόσο η Ουάσιγκτον όσο και η Μόσχα έχουν σε απέχθεια τον Τούρκο πρόεδρο Recep Tayyip Erdoğan. Ωστόσο, η ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ αναγκάζει τον Λευκό Οίκο να είναι προσεκτικό, ειδικά που η Άγκυρα έχει συμμαχήσει με το Κίεβο , άλλο σημαντικό θέατρο του πολέμου για την παγκόσμια στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών. </li>
</ul>
<ol>
<li>Η ισορροπία δυνάμεων μεταξύ της Ουάσιγκτον και της Μόσχας αντιστράφηκε σταδιακά το Ιούνιο 2012 και το Σεπτέμβριο 2015. Το ΝΑΤΟ έχασε την υπεροχή του, τόσο όσον αφορά τους διηπειρωτικούς πυραύλους όσο και από άποψη του συμβατικού πολέμου έτσι ώστε η Ρωσία είναι σήμερα η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο. Ως εκ τούτου, οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Το 2012, το Κρεμλίνο σκόπευε να ανέλθει σε ένα επίπεδο ισότητας με τον Λευκό Οίκο. Σήμερα, το τελευταίο αναγκάζεται να διαπραγματευθεί πολιτικά την απώλεια της στρατιωτικής κυριαρχίας της. Σημείο των καιρών, η Rand Corporation, μια εμβληματική δεξαμενή σκέψης του στρατιωτικού-βιομηχανικού συμπλέγματος, μόλις δημοσίευσε το Ειρηνευτικό Σχέδιο για τη Συρία της. Αυτή η ισχυρή δεξαμενή σκέψης είχε ήδη συγκλονίσει το american establishment τον Οκτώβριο 2014, όταν υποστήριξε ότι η νίκη του προέδρου Άσαντ ήταν το καλύτερο αποτέλεσμα για την Ουάσιγκτον . Προτείνει τώρα μια κατάπαυση του πυρός, που επιτρέπει να δικαιολογήσει την παρουσία των εκπροσώπων της αντιπολίτευσης και των Κούρδων στη μελλοντική κυβέρνηση εθνικής ενότητας . </li>
</ol>
Η αντίθεση στη νέα παγκόσμια πολιτική Ωστόσο, η αντίθεση στην πολιτική του Ομπάμα δεν εξαφανίστηκε μέχρι στιγμής. Έτσι, η Washington Post τον κατηγορεί ότι συνθηκολόγησε για το θέμα της αλλαγής του καθεστώτος στη Συρία ενώπιον της Ρωσίας. Το 2012, μπορούσε κανείς να ερμηνεύσει την αντίθεση της φατρίας Πετρέους-Κλίντον για την ειρήνη ως μια επιθυμία να ωφελήσει μέγιστα από την αμερικανική στρατιωτική υπεροχή. Αλλά με την ανάπτυξη των νέων ρωσικών όπλων, τέτοια σκέψη δεν έχει πλέον νόημα. Ως εκ τούτου, η μόνη δυνατή ερμηνεία είναι το στοίχημα να προκαλέσουν χωρίς καθυστέρηση μια παγκόσμια αντιπαράθεση, γνωρίζοντας ότι οι Δυτικοί θα μπορούσαν ενδεχομένως να την κερδίσουν· γεγονός που δεν θα μπορούσαν να ελπίζουν, όταν η Κίνα θα είναι σε θέση να αναπτύξει επίσης το στρατό της. Όπως και στην Διάσκεψη της Γενεύης, η Γαλλία παρενέβη μόλις εκδόθηκε το ψήφισμα 2254. Ο υπουργός Εξωτερικών της, Laurent Fabius, δήλωσε πάλι ότι αν όλες οι ομάδες της αντιπολίτευσης έπρεπε να συμμετάσχουν στη μετάβαση στη Συρία, ο μόνος που έπρεπε να αποκλειστεί είναι ο πρόεδρος ελ Άσσαντ· μια ιδέα αντίθετη προς τις αρχές του Ανακοινωθέντος της Γενεύης και του ψηφίσματος 2254. Αν μπορούσε κανείς να ερμηνεύσει, το 2012, τη θέση της Γαλλίας ως επιθυμία να αλλάξει το καθεστώς με υποκατάσταση της κυβέρνησης Μπάαθ με μια κυβέρνηση των Αδελφών Μουσουλμάνων, σε συνέχεια της πολιτικής της ανατροπής των αραβικών κοσμικών καθεστώτων ("Αραβική Άνοιξη"), ή ως μια προσπάθεια να «αιμορραγήσει ο συριακός στρατός» για να διευκολυνθεί η περιφερειακή κυριαρχία του Ισραήλ, ή απλώς ως φιλοδοξία μιας επαναποικιοκρατοποίησης, δεν είναι πλέον δυνατή σήμερα, διότι ο κάθε ένας από αυτούς τους τρεις στόχους περνάει από έναν πόλεμο κατά της Ρωσίας. Η Γαλλία χειραγωγεί το συριακό ζήτημα για λογαριασμό των Αμερικανών φιλελεύθερων γερακιών και των νεοσυντηρητικών. Με τον τρόπο αυτό, υποστηρίζεται από τους μεσσιανιστές σιωνιστές οι οποίοι, όπως ο Βενιαμίν Νετανιάχου, θεωρούν ότι έχουν θρησκευτικό καθήκον να επιταχυνθεί η έλευση του Μεσσία, προκαλώντας την εσχατολογική αντιπαράθεση. Ειρήνη στη Συρία ή πυρηνικός πόλεμος; Θα ήταν εξαιρετικά έκπληκτο να καταφέρουν τα φιλελεύθερα γεράκια, οι νεο-συντηρητικοί και οι μεσσιανιστές σιωνιστές να επιβάλουν τις πολιτικές τους στους δύο Μεγάλους. Ωστόσο, θα είναι δύσκολο να επιτευχθεί ένα τελικό αποτέλεσμα πριν από το Ιανουάριο 2017 και την άφιξη ενός νέου προέδρου στον Λευκό Οίκο. Ως εκ τούτου, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα την υποστήριξη που δείχνει ο Πούτιν προς τον Donald Trump ο οποίος φαίνεται στη καλύτερη θέση να εμποδίσει την φίλη του Χίλαρι Κλίντον . Στην πραγματικότητα, τα πάντα είναι έτοιμα για να συναφθεί μια ειρήνη που επιτρέπει στους χαμένους να κρατήσουν το κεφάλι τους ψηλά. Θυμηθείτε: <ul>
<li>Το ψήφισμα 2253 απαγορεύει στους χορηγούς των Ντάες/Daesh και της Αλ Κάιντα να συνεχίσουν την περαιτέρω δράση τους. Το Ψήφισμα 2254 επιβεβαιώνει το Ανακοινωθέν της Γενεύης του Ιουνίου 2012. Οι δύο Μεγάλοι συμφωνούν να διατηρήσουν την Αραβική Δημοκρατία της Συρίας και να στηρίξουν μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας. </li>
<li>Η ένοπλη αντιπολίτευση που υποστηρίζεται από τη Σαουδική Αραβία εξέλεξε τον πρώην πρωθυπουργό μπααθίστας Riyad Hijab, που υπήρχε την εποχή του Ανακοινωθέντος της Γενεύης για να ηγηθεί της αντιπροσωπείας της. Ενώ η Ρωσία κατάληξε σε συμφωνία με τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό και τον χορηγό του, τη Γαλλία. </li>
<li>Τα πάντα είναι έτοιμα για να συναφθεί μια ειρήνη που επιτρέπει στους χαμένους να κρατήσουν το κεφάλι τους ψηλά. Αλλά, όπως το 2012, η Γαλλία εξέφρασε πάλι τις απαιτήσεις της μόλις εγκρίθηκε το ψήφισμα 2254. </li>
</ul>
Τιερί Μεϊσάν<div>
 <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Συρία: Από το Ανακοινωθέν της Γενεύης (2012) έως το χτεσινό ψήφισμα 2254

Οι όροι του ψηφίσματος 2254 επιβεβαιώνουν ουσιαστικά εκείνους του Ανακοινωθέντος της Γενεύης το οποίο υιοθετήθηκε πριν από τρία χρόνια. Οι...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο νέος Putin: Όχι πλέον ο πρόεδρος του λαού

Ellada simera 0 κόσμος 15:50

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHAEDaWWzn09WxSBAJwkThq4OipgJfvyrKdyTWw3IjEbDqmT4A8i7lcgsfoluy2b5Qg9ELnWDcHb8NqQ1hyphenhyphenpqCtQGNdZQJn8MfwlFXqxLq2cmYlvZ1jzLFeeHL0nPOIKKghVN8CYyfRKw/s1600/poytin7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHAEDaWWzn09WxSBAJwkThq4OipgJfvyrKdyTWw3IjEbDqmT4A8i7lcgsfoluy2b5Qg9ELnWDcHb8NqQ1hyphenhyphenpqCtQGNdZQJn8MfwlFXqxLq2cmYlvZ1jzLFeeHL0nPOIKKghVN8CYyfRKw/s1600/poytin7.jpg" /></a></div>
 
Ο παλιός Putin έχει φύγει. 
Ο Ρώσος πρόεδρος ήταν συνήθως ένας χαρισματικός ηγέτης αυταρχικού τύπου, ενώ παράλληλα παρέμενε "ένας από εμάς" για τους απλούς Ρώσους, κάποιος που σχετίζεται με τα θέλω και τις ανάγκες τους. Αυτός ήταν ο άνθρωπος που προκάλεσε προσωπικά τους τρομοκράτες, έχτισε την περίφημη κάθετη δύναμη, εξαφάνισε τους ολιγάρχες.<div>
 </div>
<div>
<a href="http://carnegie.ru/commentary/2015/12/18/no-longer-people-s-president-new-putin/in97" target="_blank">Carnegie Moscow Center</a> 
Της Tatyana Stanovaya 
 Η ετήσια προεδρική συνέντευξη Τύπου του Putin στο Κρεμλίνο στις 17 Δεκεμβρίου, έδωσε στο ρωσικό κοινό κάποιον διαφορετικό: ένα νέο ηγέτη ο οποίος είναι προϊόν της γεωπολιτικής κρίσης, της οικονομικής αποτυχίας και των προσωπικών ψυχολογικών αλλαγών. Η αλλαγή στη φύση της πολιτικής ηγεσίας του Putin –η αποξένωσή του από τον λαό και η ισχυρότερη ταύτιση με την ελίτ- ήταν προφανής από την άνοιξη. Αυτή την εβδομάδα το είδαμε πληρέστερα. Ο νέος Putin δεν ερευνά πλέον σε βάθος τα χρηματοπιστωτικά και οικονομικά ερωτήματα, δεν εντυπωσιάζει το κοινό με τις σε βάθος στατιστικές απαγγελίες του. Δεν μπορεί να συμμετέχει κανονικά σε μια συζήτηση για δημοσιονομικά ή οικονομικά ζητήματα. Η εισαγωγή του Putin και η προετοιμασμένη τοποθέτησή του για την οικονομία, η οποία κυριάρχησε σε μεγάλο βαθμό στην έναρξη της συνέντευξης Τύπου στο Κρεμλίνο, είχε στην πραγματικότητα προετοιμαστεί πριν από την απότομη πτώση των τιμών του πετρελαίου την προηγούμενη εβδομάδα. "Έχουμε περάσει την κορύφωση της κρίσης", δήλωσε ο Putin. Αλλά αυτό το σχόλιο είχε προετοιμαστεί για μία κατάσταση όταν οι πετρελαϊκές τιμές ήταν κατά ένα τρίτο υψηλότερες από ό,τι είναι τώρα. Με το να παραδεχθεί ότι "δεν θα σπεύσει να προσαρμόσει τον προϋπολογισμό για την ώρα", ο Putin δήλωσε στην πραγματικότητα ότι δεν ξέρει εάν πρέπει να προσαρμοστεί και υπό ποίες συνθήκες. Δεν έχει καμία απάντηση στο ερώτημα. Αυτό ήταν απλώς ένα ακόμη παράδειγμα του "δεν ξέρω". Φαίνεται ότι ο πρόεδρος δεν γνωρίζει εάν η Rosneft θα πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί. "Κανείς δεν ξέρει", δηλώνει. Δεν γνωρίζει εάν η ηλικία συνταξιοδότησης πρέπει να αυξηθεί, και εάν ναι, πώς και πότε. Δεν "καταλαβαίνει στα αλήθεια" τι έγινε με την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία και το Ισλαμικό Κράτος. Προφανώς, ο Putin απλώς δεν θέλει να ξέρει ή να καταλάβει τίποτα που θεωρεί βαρετό. Αυτά είναι για τα άλλα μέλη της κυβέρνησης. Το μόνο πράγμα που ενδιαφέρει τον Putin είναι η στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία και τα σχετικά με αυτή θέματα. Ακόμη και το ζήτημα της Ουκρανίας, το οποίο θα είχε προκαλέσει μια μακρά συναισθηματική αντίδραση στο παρελθόν, χάθηκε στη συζήτηση για τις custom tariffs. Το θέμα του Ντονμπας έχει χάσει το ενδιαφέρον του για τον Putin, και δεν μπαίνει πλέον στον κόπο να δώσει διφορούμενες απαντήσεις για μια ρωσική στρατιωτική παρουσία εκεί. Ο περιορισμός της εξειδίκευσης σημαίνει ανάθεση αρμοδιοτήτων, κυρίως στην κυβέρνηση. Αλλά με το να διώχνει θέματα προς τα κάτω, ο πρόεδρος είναι περισσότερο εξαρτημένος από το σύστημα που δημιούργησε. Το οποίο εξηγεί γιατί ο Putin δήλωσε για πρώτη φορά ότι δεν υπάρχουν σχέδια ανασχηματισμού της κυβέρνησης. Ο πρόεδρος δεν είναι πλέον αυτός που κάνει τα πάντα. Αντίθετα, η κυβέρνησή του είναι γεμάτη από μικρούς Putin. Μια ακριβής απεικόνιση αυτής της τάσης ήταν η απάντηση του Putin στο ερώτημα για την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης. Είναι ένα στρατηγικά σημαντικό κοινωνικόοικονομικό ζήτημα, σχετικά με το οποίο ο Putin πάντα υπερασπιζόταν τους ανθρώπους έναντι των φιλελεύθερων στην κυβέρνηση, που θέλουν οι Ρώσοι να εργάζονται περισσότερο. Αλλά στις 17 Δεκεμβρίου, ξεστόμισε μία φράση που θα ήταν αδύνατο να το κάνει πριν από λίγα χρόνια, δηλώνοντας: "πάντα αντιστεκόμουν στην αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης”. Με άλλα λόγια ο πρόεδρος υποτίθεται ότι είναι εναντίον μιας ισχυρής και πειστικής δύναμης -την κυβέρνηση- η οποία τον αναγκάζει να υποχωρήσει. Αυτό δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Dmitry Medvedev γίνεται όλο και πιο ισχυρή. Το πρόβλημα είναι ότι, καθώς ο Putin προσπαθεί να μεταβιβάσει αποφάσεις προς τα κάτω, το σύστημα σταματάει να δουλεύει. Κανένας δεν είναι έτοιμος να αναλάβει την ευθύνη. Τα τελευταία τρία χρόνια, η κυβέρνηση δε έχει λάβει μια σημαντική απόφαση για την κοινωνικό-οικονομική πολιτική. Απλώς εκτελούσαν τις εντολές του Putin. Ο Putin στα τέλη του 2015 δεν κατορθώνει να πείσει. Γνωρίζουμε ότι είναι ένας πολιτικός που μπορεί να εκφωνήσει μακρύς, εύγλωττες και πειστικές ομιλίες. Μπορεί να κρατήσει ένα ακροατήριο. Είναι σε θέση να αρθρώσει μια ξεκάθαρη θέση τόσο στην εξωτερική πολιτική -που είναι η ισχυρότερη πλευρά του- όσο και σε εγχώρια ζητήματα. Ωστόσο, κανένα από αυτά δεν αναφέρθηκε στη συνέντευξη Τύπου. Αντιθέτως, είδαμε έναν Ρώσο ηγέτη ο οποίος έχει σταματήσει να είναι ο πρόεδρος του λαού και τώρα υπηρετεί την συνδεδεμένη με το κράτος ολιγαρχία. Η λεπτομερής προσοχή που έδινε στα δικαιώματα των απλών ανθρώπων και στα κοινωνικά ζητήματα, έχει εξαφανιστεί τελείως. Αντιθέτως, ο Putin υπερασπίστηκε όλα τα αμφιλεγόμενα μέτρα που "προκαλούν” το κοινό: στάθμευση επί πληρωμή, το σύστημα διοδίων "Πλάτων”, και αφαίρεση των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων για τους ηλικιωμένους εργαζόμενους. Σε μια διαφωτιστική συνομιλία, ο Putin αμφισβητήθηκε για την συμπεριφορά των παιδιών της ελίτ. Όταν χαρακτήρισε αυτές τις κατηγορίες "πρόβλημα δευτερεύουσας σημασίας”, παραδέχτηκε ακουσίως ότι είναι αληθινές Ουσιαστικά έλεγε πως αυτά τα "δευτερεύοντα ζητήματα είναι πραγματικά δυσάρεστα, αλλά αποδεκτά. Ο Putin βλέπει προφανώς τη συζήτηση για την κρατική ολιγαρχία που κατασκεύασε, στην οποία η γραφειοκρατία και οι επιχειρήσεις είναι στενά συνδεδεμένες, ως ένα ζήτημα για την ελίτ, όχι για τον λαό -αλλά ως ένα πολιτικό ζήτημα και όχι ως ένα διερεύνησης εγκλήματος. Για να το θέσω αλλιώς, ο Putin έχει σταματήσει να είναι ο πρωταθλητής του λαού και έγινε ο πρωταθλητής της ελίτ. Παράλληλα, η γλώσσα που χρησιμοποίησε για την επικοινωνία με τον λαό έχει επίσης αλλάξει. Την προηγούμενη εβδομάδα δεν ακούσαμε κανένα σεξιστικό ανέκδοτο ή καμία ατάκα του δρόμου. Τα αστεία που έκανε ο πρόεδρος, ήταν εναντίον του λαού. Ο Putin δεν αντέχει πλέον οικονομικά να ασκεί κριτική στους ολιγάρχες ή στην γραφειοκρατία, διότι έχει γίνει μέρος του συστήματός τους. Ο νέος Putin είναι ένας πολιτικά ουδέτερος κρατιστής -ένας λειτουργός με ξεθωριασμένο χάρισμα ο οποίος αισθάνεται άβολα δημοσίως και έχει χάσει το ενδιαφέρον του για την κυβέρνηση και την εγχώρια πολιτική. Αντιθέτως, βλέπουμε τον Putin τον Στρατηγό -έναν διεθνή παράγοντα ο οποίος κυρίως στέλνει μηνύματα στους ηγέτες άλλων χωρών και στις ξένες ελίτ. Στο εσωτερικό, τα ηνία της κυβέρνησης έχουν παραδοθεί σε μια "συλλογική Putin”, της οποία η δουλειά είναι να καταστείλει την "πέμπτη φάλαγγα” της πολιτικής αντιπολίτευσης, να αυξήσει το όριο συνταξιοδότηση και να εκπονήσει αποδεκτούς προϋπολογισμούς. Δεν είναι μόνο η μείωση των πόρων και το τέλος της ευημερίας, τροφοδοτούμενης από το πετρέλαιο, που έχει φέρει αυτή την αλλαγή (αν και αυτό έχει ασφαλώς παίξει ένα ρόλο). Αντίθετα, έχει μεταμορφωθεί ο ψυχισμός του Putin. Αισθάνεται τώρα ότι η εγχώρια αποστολή του είναι πλήρης. Δεν είναι πως έχει καταφέρει συγκεκριμένους στόχους, αλλά πιστεύει ότι έχτισε ένα σύστημα που μπορεί να τον βοηθήσει να τους επιτύχει με τον καιρό. Τώρα ο Putin βλέπει το μέλλον της Ρωσίας μέσα από το πρίσμα της γεωπολιτικής. Αλλά αυτή η προσέγγιση αφήνει τον λαό έξω από την εξίσωση. Το ερώτημα είναι εάν ο λαός είναι έτοιμος να αποδεχθεί αυτή τη νέα ρύθμιση -αυτόν τον υποκατάστατο Putin- όταν ο πραγματικός Putin έχει αποφασίσει να αφιερώσει τον χρόνο του για να διεξάγει έναν πόλεμο στη Συρία. Εξάλλου, ο λαός πρέπει να τραφεί, το ίδιο όπως ακριβώς και η ελίτ. <div style="text-align: justify;">
<a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>
</div>

Ο νέος Putin: Όχι πλέον ο πρόεδρος του λαού

Ο παλιός Putin έχει φύγει. Ο Ρώσος πρόεδρος ήταν συνήθως ένας χαρισματικός ηγέτης αυταρχικού τύπου, ενώ παράλληλα παρέμενε "ένας απ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Μόσχα αρπάζει… ξανά το «χαρτί» του κουρδικού PKK

Ellada simera 0 κόσμος 15:33

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-s63wy42CX9LKxNRlvFdteYVcMPhVMImm13UhHhm9F8sxZn8dzhKixBy6Azl-AGUbgGdEwVOYg8OooGEQt0Fzedxcc9JZNbNORMu2fpUzdxJKON8WBoj_38CjpklxlfjWLgKB5SHq2Ac/s1600/koyrdos+maxitis+kai+simaia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-s63wy42CX9LKxNRlvFdteYVcMPhVMImm13UhHhm9F8sxZn8dzhKixBy6Azl-AGUbgGdEwVOYg8OooGEQt0Fzedxcc9JZNbNORMu2fpUzdxJKON8WBoj_38CjpklxlfjWLgKB5SHq2Ac/s1600/koyrdos+maxitis+kai+simaia.jpg" /></a></div>
 
Η Τουρκία προσπαθεί να στριμώξει δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Στο εσωτερικό πολεμά ανοιχτά το ΡΚΚ και περιφερειακά ολισθαίνει σε ψυχρό πόλεμο με τη Ρωσία, ο οποίος μπορεί κάλλιστα να κλιμακωθεί. Ο ψυχρός πόλεμος με τη Ρωσία ξεκίνησε με την κατάρριψη του Su-24 στις 24 Νοεμβρίου. Αξίζει ωστόσο μια ιστορική αναδρομή. Στη δεκαετία του 1980 η Συρία, σύμμαχος της τότε ΕΣΣΔ, αποτελούσε την κύρια βάση υποστήριξης του ΡΚΚ σε μια προσπάθεια αποσταθεροποίησης της νότιας πτέρυγας του ΝΑΤΟ. 
 
Του Kadri Gurcel 
 
Μετά την κατάρρευση του σοβιετικού καθεστώτος, η Ρωσία, εξοργισμένη από τις παντουρκικές θεωρίες που κυριάρχησαν στην Τουρκία και την υποστήριξη της Άγκυρας στους Τσετσένους, επέτρεψε στο ΡΚΚ να επιχειρεί ελεύθερα στο έδαφός της, δημιουργώντας ακόμα και «πολιτιστικό και εκπαιδευτικό στρατόπεδο», στο Γιαροσλάβ, νοτιοανατολικά της Μόσχας. 
Το ΡΚΚ αποτελεί μέρος της συριακής εξίσωσης και σήμερα, αν και με διαφορετικό τρόπο. Το συριακό παρακλάδι της οργάνωσης, το PYD, έχει αναδειχθεί ως κυρίαρχη δύναμη στο συριακό Κουρδιστάν, στην Συρία και απέδειξε την αξία του στον αγώνα κατά του ΙΚ. Η Άγκυρα βλέπει το PYD ως απειλή και θεωρεί πως η αυτονομία-ανεξαρτησία του δυτικού Κουρδιστάν απειλεί την εδαφική της ακεραιότητα. 
Έτσι η Μόσχα δείχνει πλέον τη διάθεσή της να παίξει το κουρδικό χαρτί. Στις 16 Δεκεμβρίου ο Ρώσος αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Μεσκόφ δήλωσε πως οι τουρκικές πράξεις, αλλά και η τουρκική αδράνεια, σε ορισμένα ζητήματα, αποτελούν απειλή για τη Ρωσία. Ζήτησε επίσης να περιληφθούν και οι Κούρδοι της Συρίας στην ειρηνευτική διαδικασία για τη χώρα αυτή, αλλά και στο κοινό μέτωπο κατά των τζιχαντιστών σε Συρία και Ιράκ. 
 
Αξίζει να σημειωθεί ότι το ΡΚΚ πολεμά σκληρά το ΙΚ στο Ιράκ. Άρα η δήλωση Μεσκόφ σημαίνει την παροχή πολιτικής υποστήριξης και στο ΡΚΚ. Η δε αναφορά του στις τουρκικές ενέργειες, αλλά και την τουρκική αδράνεια περιγράφει την τουρκική πολιτική στην Συρία. Αν η τουρκική υποστήριξη προς τους τζιχαντιστές είναι η ενέργεια, η μη εμπλοκή της Τουρκίας εναντίον των τζιχαντιστών είναι η αδράνεια. 
Η Τουρκία αρνείται να αλλάξει πολιτική στην Συρία, αλλά την ίδια ώρα πιέζει το ΡΚΚ, κλιμακώνοντας την σύγκρουση εναντίον του στα νοτιοανατολικά της. όσο όμως περισσότερο πιέζει το ΡΚΚ, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες αυτό να στραφεί προς τη Ρωσία. 
Η γραμμή του μετώπου στον πόλεμο με το ΡΚΚ βρίσκεται πια σε αστικές περιοχές με αποτέλεσμα να υπάρχουν μεγάλες καταστροφές και πλήγματα στον άμαχο πληθυσμό. Ήδη, σύμφωνα με οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων 157 άμαχοι έχουν σκοτωθεί, παράλληλα με 195 μαχητές του ΡΚΚ και 171 Τούρκους στρατιώτες και αστυνομικούς, τους τελευταίους μήνες και έως τις 10 Δεκεμβρίου. 
Στις 15 Δεκεμβρίου η Άγκυρα διέταξε επίθεση του στρατού στις νοτιοανατολικές επαρχίες. Συνολικά 10.000 Τούρκοι, υποστηριζόμενοι από άρματα μάχης έχουν εξαπολύσει μεγάλης κλίμακας επίθεση στους Κούρδους στις πόλεις Τσιζρέ και Σιλοπί. Ο Ερντογάν συνεχίζει να δηλώσει πως ο πόλεμος κατά του ΡΚΚ θα συνεχιστεί για όσο χρειαστεί. 
Ο πόλεμος του Ερντογάν κατά του ΡΚΚ σχετίζεται με τις φιλοδοξίες του να φέρει στην Τουρκία προεδρικό σύστημα στα μέτρα του. Ο πόλεμος του έφερε τη νίκη στις προεδρικές εκλογές της 1ης Νοεμβρίου. Έτσι το καθεστώς Ερντογάν θα συνεχίσει τον πόλεμο για όσο χρειαστεί ώστε να συσπειρώσει τον τουρκικό εθνικιστικό πυρήνα του εκλογικού σώματος πριν προχωρήσει σε δημοψήφισμα. 
Ωστόσο, η αυξανόμενη πίεση του Ερντογάν στο ΡΚΚ καθιστά ολοένα και πιθανότερη την αναζήτηση από το ΡΚΚ υποστήριξης από μια άλλη δύναμη. Ο τερματισμός του ψυχρού πολέμου με τη Ρωσία είναι επιτακτική ανάγκη για την εσωτερική σταθερότητα της Τουρκίας. Ωστόσο η ομαλοποίηση των σχέσεων είναι αδύνατη καθώς η Ρωσία απαιτεί συγνώμη για την κατάρριψη του Su-24 και αποζημίωση. 
Αν συμφωνήσει σε αυτούς τους όρους ο Ερντογάν θα ταπεινωθεί, ειδικά καθώς υποστηρίζει ότι το ρωσικό αεροσκάφος κατερρίφθη γιατί παραβίαζε τον τουρκικό εναέριο χώρο. 
 
Κατά συνέπεια, ο νέος ψυχρός πόλεμος Ρωσίας-Τουρκίας αυξάνει την στρατιωτική και πολιτική πίεση στην Άγκυρα για να πάψει να υποστηρίζει τους τζιχαντιστές. Απομένει να δούμε για πόσο η Άγκυρα θα αντέξει να συγκρούεται με τη Ρωσία και να πολεμά, ταυτόχρονα, το ΡΚΚ, πριν οι δύο εχθροί της Τουρκίας ενωθούν εναντίον της. 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Μόσχα αρπάζει… ξανά το «χαρτί» του κουρδικού PKK

Η Τουρκία προσπαθεί να στριμώξει δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Στο εσωτερικό πολεμά ανοιχτά το ΡΚΚ και περιφερειακά ολισθαίνει σε ψυχρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Νήσοι Falklands… 33 έτη μετά, έχουν μήπως κάτι να μας διδάξουν;

Ellada simera 0 κόσμος, Πολιτική 15:26

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOwtNeLql8dAsKyyXN48OOeKz3tmohcm8cI-6dwHpazn82URzApQLzZX6cnLViBrcyOGmEGydCLQmZZZNGDniVJlOs0hDXoTuK-AWAR57ApFfb8zac2QBLHI58jPwRO0xjYGOLpud5Ctw/s1600/o+polemos+sta+fwklant.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOwtNeLql8dAsKyyXN48OOeKz3tmohcm8cI-6dwHpazn82URzApQLzZX6cnLViBrcyOGmEGydCLQmZZZNGDniVJlOs0hDXoTuK-AWAR57ApFfb8zac2QBLHI58jPwRO0xjYGOLpud5Ctw/s1600/o+polemos+sta+fwklant.jpg" /></a></div>
 
<blockquote class="tr_bq">
Ο πόλεμος στα Falklands μεταξύ της Αργεντινής και του Ηνωμένου Βασιλείου ξεκίνησε ουσιαστικά στις 19 Μαρτίου 1982 με την παρουσία ενός Αργεντίνου επιχειρηματία σιδηρομεταλλεύματος (scrap) στην περιοχή. Στις 2 Απριλίου 1982 η Αργεντινή εισβάλλει στα Falklands. Στις 7 Απριλίου 1982 η τότε κυβέρνηση της Αργεντινής ανακήρυξε Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) 200 Ναυτικών Μιλίων. Μέσα σε λίγες ημέρες η κρίση μεταβλήθηκε σε πόλεμο για τη διεκδίκηση κάποιων άγνωστων-ασήμαντων νήσων στη μέση του πουθενά. Ο πόλεμος έληξε στις 14 Ιουνίου 1982 με την παράδοση της Αργεντινής.</blockquote>
Σωτήρης Καμενόπουλος 
 Υποψήφιος Διδάκτωρ Πολυτεχνείου Κρήτης 
Το Ηνωμένο Βασίλειο στην περίπτωση των Falklands δεν επικαλέσθηκε το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ παρά το γεγονός πως μία χώρα εκτός ΝΑΤΟ επιτέθηκε σε χώρα του ΝΑΤΟ. Ο πόλεμος των Falklands ήταν ένας πόλεμος για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της περιοχής (resource war). Οι διαμάχες για την περιοχή των Falklands δεν έχουν ακόμη παρέλθει ακόμη και στις μέρες μας. Στον πόλεμο των Falklands οι έννοιες της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας έπαιξαν ρόλο με βαθύτερο διακύβευμα τα υποθαλάσσια κοιτάσματα πετρελαίου και την αλιεία της περιοχής. 
 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/06/falklands.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignright size-full wp-image-12936" height="300" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/06/falklands.jpg" title="falklands" width="300" /></a>Υπάρχουν όμοιες συνθήκες της περίπτωσης των Falklands με τις διαρκώς μεταβαλλόμενες συνθήκες στην περιοχή μας; Εξαρτάται από την πλευρά ποιανού παίκτη βλέπει κανείς το συγκεκριμένο παίγνιο. 
Από την πλευρά της τότε στρατιωτικής κυβέρνησης της Αργεντινής που βρισκόταν υπό οικονομική-κοινωνική κατάρρευση ή από την πλευρά της Βρετανίας στην οποία μόλις είχε αναρριχηθεί στην εξουσία η πανίσχυρη Θάτσερ; Με λίγα λόγια, εξαρτάται επίσης και από τις πολιτικές-οικονομικές συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί τότε στο εσωτερικό των δύο χωρών. 
Μετά από 33 χρόνια θα πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι και προσεκτικοί. Το ερώτημα είναι αν θα διδαχθούμε από τα μαθήματα της Ιστορίας. Αν μη τί άλλο, από Ιστορία οι Έλληνες γνωρίζουμε. Η ιστορία παραθέτει τα ποιοτικά δεδομένα του παρελθόντος για την εκτίμηση κινδύνων του μέλλοντος. Γι’ αυτό ακριβώς, στη Θεωρία Παιγνίων για τη χάραξη της στρατηγικής, έχει μεγάλη σημασία να κοιτούν οι παίκτες μπροστά έχοντας πάντα το νου τους στο παρελθόν (“Look ahead and reason back”). 
Η κατάσταση στην περιοχή μας είναι ακόμη υπό διαμόρφωση και ευμετάβλητη. Αυτές οι συνθήκες αλλάζουν ραγδαία από τη μια στιγμή στην άλλη καθώς δεν έχουν ακόμη λάβει την τελική τους μορφή. Το εκκρεμές ακόμη δεν έχει ισορροπήσει στο σημείο ισορροπίας (equilibrium) του παιγνίου. 
 
Το παίγνιο στα Falklands ίσως εμπεριέχει (ίσως όχι) κάποιες ιδιάζουσες/εγγενείς συνθήκες προσομοίωσης καταστάσεων-ασκήσεων χάραξης στρατηγικής. Σε κάθε περίπτωση απαιτούνται ιδιαίτερη προσοχή και οι κατάλληλοι χειρισμοί στην κατάλληλη στιγμή (“Choose your battles”) σε συνδυασμό με συνέργειες. 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Νήσοι Falklands… 33 έτη μετά, έχουν μήπως κάτι να μας διδάξουν;

Ο πόλεμος στα Falklands μεταξύ της Αργεντινής και του Ηνωμένου Βασιλείου ξεκίνησε ουσιαστικά στις 19 Μαρτίου 1982 με την παρουσία ενός Α...

Διαβάστε την συνέχεια

Το παιγνίδι τακτικής μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ

Ellada simera 0 Ισραήλ, κόσμος, Τουρκία 15:22

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1wfCF-jb93ZoGEvBIXWGUaok9LYCIrl1xbXizPdm8FQXpSOP-JOvDLYDMhpaYSl3UyRRnIQk_exgk0zVyL38rOboCgh3ASV8Ib91TtzHEDI0XE22_OlwE7b0gueXW8Cf_oz84nwuupAw/s1600/ntetaniaxoy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1wfCF-jb93ZoGEvBIXWGUaok9LYCIrl1xbXizPdm8FQXpSOP-JOvDLYDMhpaYSl3UyRRnIQk_exgk0zVyL38rOboCgh3ASV8Ib91TtzHEDI0XE22_OlwE7b0gueXW8Cf_oz84nwuupAw/s1600/ntetaniaxoy.jpg" /></a></div>
 
Ανακοινώθηκε τις τελευταίες μέρες ότι το Ισραήλ και η Τουρκία βρίσκονται σε προκαταρτική συμφωνία για εξομάλυνση των σχέσεών τους που προβλέπει την εκ νέου ανταλλαγή πρεσβευτών. Η συμφωνία προβλέπει ότι το Ισραήλ θα θεσπίσει ένα ταμείο για την χορήγηση αποζημιώσεων για τους θανάτους 10 Τούρκων υπηκόων, ο οποίοι επέβαιναν στο τουρκικό πλοίο Μαβί Μαρμαρά, που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα το 2010. Του Χρήστου Ιακώβου Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών<div>
 Η κίνηση αυτή δε συνιστά στρατηγική αλλαγή ούτε εκ μέρους της Τουρκίας ούτε και εκ μέρους του Ισραήλ. Πρόκειται για κίνηση τακτικής που επεβλήθη εξαιτίας της επ’ εσχάτων ρωσικής επέμβασης στη Μέση Ανατολή και εγγράφεται στην ίδια λογική τακτικής με την κίνηση του Ισραήλ να «απολογηθεί» στην Τουρκία το 2013. Εκείνη η απολογία έγινε προφορικώς από τηλεφώνου χωρίς να ακολουθήσει την πεπατημένη των διπλωματικών διατυπώσεων. Επιπλέον, ο Νετανιάχου δεν απολογήθηκε ούτε για το δικαίωμα του Ισραήλ να χρησιμοποιήσει βία, όταν έλαβε χώρα το επεισόδιο αλλά ούτε και για την άρνησή του να άρει τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας. Αυτές συνιστούσαν τις απαραίτητες προϋποθέσεις τις οποίες ήγειρε η Τουρκία για την εξομάλυνση των σχέσεων των δύο χωρών. Το Ισραήλ τότε επέλεξε να «μιλήσει» στην Τουρκία διότι η στρατηγική επιλογή Ομπάμα να απεμπλακεί σταδιακώς από τις εστίες σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή (γεωστρατηγική υποχώρηση) έχει εξουδετερώσει την προοπτική διεθνούς επέμβασης στη Συρία. Η πραγματικότητα αυτή δημιουργούσε κενό ισχύος σε περίπτωση κατάρρευσης του καθεστώτος Άσαντ. Οι ΗΠΑ τότε επεδίωξαν η νέα τάξη που θα δημιουργηθεί να είναι προϊόν μίας Τουρκο-Ισραηλινής συνεννόησης και όχι μιας Τουρκο-Ρωσικής. Το Ισραήλ τότε είχε κάθε λόγο να ανησυχεί για την ασφάλεια των βορείων συνόρων του από το ενδεχόμενο πλήρους κυριαρχίας των ριζοσπαστικών ισλαμικών οργανώσεων στη μετά-Άσαντ εποχή. Σήμερα όμως ανησυχεί, γιατί τον έλεγχο των εξελίξεων στη Συρία παίρνει σταδιακώς η Ρωσία. Το Ισραήλ, το οποίο μέχρι προσφάτως ευνοείτο από τις εξελίξεις στη Συρία, λόγω της παράτασης της κρίσης που αποδυνάμωνε και τον Άσαντ και τους Ισλαμιστές, παρακολουθεί τώρα αμήχανα τη Ρωσία να βάζει πόδι στη Συρία και ανησυχεί, λόγω του ότι ο σχεδιασμός της ασφάλειάς του είναι προσαρμοσμένος στη γεωστρατηγική των ΗΠΑ στην περιοχή μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η νέα κατάσταση, όπως διαμορφώνεται, προκαλεί σοβαρά διλήμματα στο εβραϊκό κράτος σε σχέση με την προσαρμογή του σε ένα νέο σύστημα ασφαλείας στην περιοχή, μέρος του οποίου θα είναι και η Ρωσία. Για τη Ρωσία, η Συρία παρέχει το πλεονέκτημα για την ανάπτυξη πελατειακών σχέσεων λόγω, αφενός μεν της ολοένα ενισχυόμενης εξάρτησης του καθεστώτος Άσαντ από τη ρωσική διπλωματική και στρατιωτική υποστήριξη, αφετέρου δε από την αποτυχία των δυτικών δυνάμεων να αναχαιτίσουν την επέλαση του Ισλαμικού Κράτους. Συνεπώς όσο πιο αποδυναμωμένη είναι η Συρία άλλο τόσο ενισχύεται ο ρόλος της Ρωσίας, καθώς επίσης και του Ιράν. Η προοπτική μίας σταδιακής αναβάθμισης του Ιράν στην Ανατολική Μεσόγειο είναι αρνητικό σενάριο για το Ισραήλ. Για τη Ρωσία, η επιβίωση του Άσαντ είναι περισσότερο ευθύνη και διακύβευμα παρά στρατηγικό κεφάλαιο. Η Ρωσία μπήκε σε ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος στη Συρία και θέλει να είναι σίγουρη ότι στο τέλος η σύγκρουση θα πρέπει να λειτουργήσει υπέρ της. Συνεπώς είτε με τον Άσαντ είτε με ένα νέο καθεστώς, αλλά με ελεγχόμενη από τους Ρώσους αποχώρηση του Άσαντ, η Μόσχα θέλει να είναι ο νικητής. Σε βραχυπρόθεσμο χρονικό πλαίσιο η Ρωσία θα στηρίξει πλήρως τον Άσαντ. Μεσοπρόθεσμα όμως, αν σταθεροποιήσει την ισχύ της στη Συρία, δεν αποκλείεται να ενθαρρύνει τον Άσαντ να αποχωρήσει και να δρομολογήσει ελεγχόμενη πολιτική μετάβαση, είτε με δημοψήφισμα είτε με κάποιο διεθνές συνέδριο σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Με αυτό το παιγνίδι, επιφέρει σοβαρό πλήγμα στην Ουάσιγκτον και αποδυναμώνει την ισχύ της στην περιοχή, αναδεικνύει το καθεστώς της παγκόσμιας πλέον υπερδύναμης (κάτι που είναι και προσωπική εμμονή του Πούτιν), θέτει εκτός τροχιάς την Τουρκία και την αφήνει να διαχειριστεί τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει και, τέλος, περιορίζει το ρόλο του Ιράν στην περιοχή, το οποίο δεν εμπιστεύεται τη Ρωσία, αφού υπάρχει ένα άλλο πεδίο με θέματα ανταγωνισμού μεταξύ των δύο κρατών. Συνεπώς, η επέμβαση της Ρωσίας στη Συρία έχει περιορίσει το πεδίο γεωστρατηγικής δράσης της Τουρκίας και ταυτοχρόνως έθεσε το Ισραήλ σε διλήμματα ασφαλείας, ως προς την προσαρμογή του σ’ ένα νέο γεωπολιτικό χάρτη της περιοχής. Αυτή η εξέλιξη έχει αναγκάσει τα δύο κράτη να αναζητήσουν τρόπο διπλωματικής επικοινωνίας, η οποία απεκόπη τα τελευταία χρόνια λόγω της εκατέρωθεν απόσυρσης των πρέσβεων. Αυτή την περίοδο ενδιαφέρει αμφότερα τα κράτη να μπορούν να επικοινωνούν παρακολουθώντας τις εξελίξεις. Ενόσω η Τουρκία θα έχει σε μεγίστη προτεραιότητα στην εξωτερική της πολιτική την ισλαμική ατζέντα με σκοπό τη διεύρυνση του στρατηγικού της βάθους στη Μέση Ανατολή, δεν θα μπορεί να υπάρξει η παλαιά στρατηγική σύγκλιση μεταξύ των δύο κρατών και τέτοιες κινήσεις εξομάλυνσης των σχέσεών τους είναι τακτικοί ελιγμοί για να λύσουν μόνο προβλήματα του παρόντος. 
<a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a></div>

Το παιγνίδι τακτικής μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ

Ανακοινώθηκε τις τελευταίες μέρες ότι το Ισραήλ και η Τουρκία βρίσκονται σε προκαταρτική συμφωνία για εξομάλυνση των σχέσεών τους που προ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΙΣΡΑΗΛ-ΤΟΥΡΚΙΑ: Το ημερολόγιο της επαναπροσέγγισης δυο "εχθρών"

Ellada simera 0 Ισραήλ, κόσμος, Τουρκία 15:16

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2fZsUXXdJKic32Nr8__xq3pEo6DkSaZPpY4_EACmiZwiQVwb9UeWRWZ26fipg2Za2x-7eaS-7HLi2ANB_BE4GaMgtCoO1iuDuR0iSXSZyxOSbU7p7xm8SQ_fhDyWOjWcu0rg6YOzdAHw/s1600/ntetanaxoy+erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2fZsUXXdJKic32Nr8__xq3pEo6DkSaZPpY4_EACmiZwiQVwb9UeWRWZ26fipg2Za2x-7eaS-7HLi2ANB_BE4GaMgtCoO1iuDuR0iSXSZyxOSbU7p7xm8SQ_fhDyWOjWcu0rg6YOzdAHw/s1600/ntetanaxoy+erdogan.jpg" /></a></div>
 
Η συμφωνία επαναπροσέγγισης Τουρκίας-Ισραήλ δεν έγινε ξαφνικά. Η πορεία αυτή έχει ξεκινήσει εδώ και πάρα πολύ καιρό. Οι ΗΠΑ πάντα “έσπρωχναν” τις δύο πλευρές να τα “βρουν”. Η απερισκεψία της Τουρκίας να καταρρίψει το ρωσικό αεροσκάφος, έδωσε άλλη ταχύτητα σ΄ αυτή τη πορεία επαναπροσέγγισης. 
 
Το Stratfor σε ανάλυσή του περιγράφει πως και γιατί Τουρκία και Ισραήλ μπαίνουν σε μια νέα φάση.Κι όπως προκύπτει από το ημερολόγιο που δημοσιεύει η επαναπροσέγγιση δουλευόταν από το 2013. 
 
Τι υποστηρίζει το Stratfor: 
 
Η σύγκρουση 
Ο θάνατος δέκα Τούρκων κατά την επιδρομή ισραηλινών κομάντος στο Mavi Marmara προκάλεσε την έντονη εθνικιστική αντίδραση της Άγκυρας. Η τουρκική κυβέρνηση απέσυρε τον πρεσβευτή της στο Ισραήλ και απέλασε τον Ισραηλινό πρεσβευτή από την Τουρκία. Μια επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών κατέληξε στο συμπέρασμα το 2011 ότι ο ναυτικός αποκλεισμός του Ισραήλ στη Γάζα ήταν νόμιμος , αλλά από την άλλη υποστήριζε ότι οι Ισραηλινοί καταδρομείς χρησιμοποίησαν υπερβολική και παράλογη βία . Από την πλευρά της, η Άγκυρα ζήτησε τη συγγνώμη του Ισραήλ και αποζημίωση για τις οικογένειες των θυμάτων . 
 
Η Μέση Ανατολή έχει αλλάξει δραματικά από εκείνο το συμβάν . 
 
Η πρόοδος που έχει σημειωθεί από το 2013, όταν το Ισραήλ ζήτησε επισήμως συγγνώμη από την Τουρκία έφερε τις μυστικές συναντήσεις . Μια συμφωνία μεταξύ των δύο πρώην συμμάχων ήταν αναπόφευκτη. Η Τουρκία έχει βρει τον εαυτό της σε μια όλο και πιο δύσκολη περιοχή, που περιβάλλεται από εχθρικούς γείτονες. Και πάνω από όλα , η Άγκυρα πρέπει τώρα να εξετάσει το ενδεχόμενο αποκατάστασης του εφοδιασμού με φυσικό αέριο από τη Ρωσία, εάν σχέσεις με τη Μόσχα επιδεινωθούν. Το Ισραήλ αντιμετωπίζει τη βία εντός συνορών από τη Χαμάς. 
 
Τώρα δεν είναι η ώρα για τις δύο χώρες να να απορρίψουν μια επωφελή στρατηγική εταιρική σχέση. 
 
Σύμφωνα με τους όρους της προτεινόμενης συμφιλίωσης, η Τουρκία θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις τρομοκρατικές δραστηριότητες εντός του εδάφους της και, σύμφωνα με αυτό, να απομακρύνει τον ηγέτη της Χαμάς Salah Aruri. Για την αντιμετώπιση της ενεργειακής ανησυχίας της Τουρκίας, θα ξεκινήσουν άμεσες διαπραγματεύσεις για την πώληση του φυσικού αερίου από το Ισραήλ αλλά και του αγωγού φυσικού αερίου θα κατασκευαστεί. Το Ισραήλ θα αποζημιώσει τις οικογένειες των θυμάτων του Mavi Marmara » και δεν θα απαγγείλει κατηγορίες εναντίον των Ισραηλινών στρατιωτικών που εμπλέκονται στο συμβάν με το Mavi Marmara. 
 
 
3η Σεπτεμβρίου 2015: 
Στις 26 Ιουνίου, το Stratfor δημοσίευσε ένα άρθρο που προεβλεπε ότι οι περιφερειακές εξελίξεις θα οδηγούσαν τα συμφέροντα Ισραήλ και Τουρκίαςσε μεγαλύτερη ευθυγράμμιση. Το κύριο στοιχείο για τις προβλέψεις ήταν μια μυστική συνάντηση μεταξύ του γενικού διευθυντή του υπουργείου Εξωτερικών του Ισραήλ, Dore Gold, και του Τούρκου υφυπουργού Εξωτερικών, Feridun Sinirlioglu. 
 
26 Ιουνίου 2015: 
Στις 22 Ιουνίου, η Haaretz ανέφερε ότι ο νέος γενικός διευθυντής του Ισραηλινού Υπουργείου Εξωτερικών, Dore Gold, συναντήθηκε στη Ρώμη με τον υφυπουργό Εξωτερικών, Feridun Sinirlioglu. Φέρονται να συζήτησαν την αποκατάσταση των δεσμών μεταξύ των χωρών τους, κάτι που οι δύο κυβερνήσεις έχουν προσπαθήσει αρκετές φορές κατά τα τελευταία πέντε χρόνια.Το Ισραήλ ιδίως διατηρεί ένα βαθύ ενδιαφέρον για τη βελτίωση των σχέσεών του με την Τουρκία, ενώ η χαμηλή επίδοση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Πρόεδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (AKP) στις εκλογές μπορεί να ρίξουν κάποια από τα εμπόδια που εμποδίζουν τις δύο χώρες να τα βρουν. 
 
 
7 Μαΐου 2015: 
 
Μετά από σχεδόν δύο μήνες διαπραγματεύσεων μετά τις γενικές εκλογές, το Ισραήλ μπορεί τελικά να σχηματίσει νέα κυβέρνηση. Στις 6 Μαΐου, λίγες ώρες πριν από τη λήξη διορίας για το σχηματισμό ενός κυβερνητικού συνασπισμού, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου κατέληξε σε συμφωνία . Με μόνο 61 από τις 120 έδρες, αυτή η συμμαχία θα είναι αδύναμη και ασταθής. Η νέα κυβέρνηση θα είναι επίσης πιο συντηρητική από την προηγούμενη κυβέρνηση Νετανιάχου. Ο συνδυασμός της Χαμάς, με τις όλο και λιγότερο ενεργές Ηνωμένες Πολιτείες και με τα προβλήματα του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας, η νέα κυβέρνηση του Ισραήλ θα έχει πολλές προκλήσεις να αντιμετωπίσει μέσα σε ένα δραματικά μεταβαλλόμενο περιβάλλον. 
 
24 Νοεμβρίου 2014: 
Ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν πήγε στην Τουρκία στις 21 Νοεμβρίου για μια άλλη προσπάθεια να πεισει την Τουρκία να επιστρέψει σε μια δομή συμμαχίας του Ψυχρού Πολέμου. Παρά τα κοινά συμφέροντα της Άγκυρας και της Ουάσιγκτον, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα δυσκολευτούν να διαμορφώσουν μια κοινή πολιτική με μια δυναμική Τουρκία πλούσια σε οθωμανική κληρονομιά. 
 
2 Απριλίου 2014: 
Το έργο του αγωγού ενέργειας θα μπορούσε να βοηθήσει την Τουρκία και το Ισραήλ να ανανεώσουν τη συνεργασία τους μετά από χρόνια . Στις 23 Μαρτίου, η ισραηλινή οικονομική εφημερίδα Globes ανακοίνωσε ότι περισσότερες από 10 εταιρείες υπέβαλαν προσφορές για το διαγωνισμό του προτεινόμενου υποθαλάσσιου αγωγού που θα εξάγει φυσικό αέριο από το “οικόπεδο” Λεβιάθαν του Ισραήλ στην νότια Τουρκία. Η δήλωση ήρθε λίγο πριν από δημοσίευμα της Zaman που ανέφερε μια συνάντηση μεταξύ του προσωπικού απεσταλμένου του Ισραηλινού Πρωθυπουργού Βενιαμίν Νετανιάχου για θέματα ενέργειας και ασφάλειας, με τον επικεφαλής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών της Τουρκίας, Hakan Fidan, στην οποία και οι δύο πλευρές φέρεται να συμφώνησαν να εργαστούν προς την κατεύθυνση επαναλειτουργίας πρεσβειών και για την εξομάλυνση των σχέσεων. 
 
5 Δεκεμβρίου, 2013: 
Με τις ΗΠΑ-Ιράν σε φάση προσέγγισης και μια θρησκευτική σύγκρουση στο βορρά της Συρίας, το Ισραήλ κατά πάσα πιθανότητα θα συνεργαστεί στενά με την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία, σε μια προσπάθεια να διασφαλίσει τα συμφέροντά του. Δεδομένου ότι το Ισραήλ δεν έχει ομαλοποιήσει τις σχέσεις με τη Σαουδική Αραβία το Ισραήλ μπορεί να κάνει πολύ πιο εντατικές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, παρά τη ρήξη στις σχέσεις από το 2010 . Από την πλευρά της, η Τουρκία πιέζεται από την π άνοδο της τζιχάντ στη Συρία και την πτώση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Αίγυπτο . 
 
 
13 Ιουνίου 2015: 
Διέρρευσε νέα συνάντηση μεταξύ των αρχηγών των μυστικών υπηρεσιών . Η καθημερινή εφημερίδα Hurriyet δημοσίευσε ρεπορτάζ στις 11 Ιουνίου στο οποίος υποστήριξε ότι οι επικεφαλείς της και της ΜΙΤ συναντήθηκαν στην Άγκυρα στις 10 Ιουνίου. 
 
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>