Jeffrey Sachs: Πώς η ομάδα των Neocon σέρνει Μπάιντεν και ΗΠΑ σε πολέμους.

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/07/polemos_ipa_saks_analysi.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/07/polemos_ipa_saks_analysi-696x392.jpg" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι παρά η κορύφωση ενός 30ετούς σχεδίου του αμερικανικού νεοσυντηρητικού κινήματος, εξηγεί κορυφαίος Αμερικανός αναλυτής Jeffrey Sachs.</span></h3>Του <a href="https://www.jeffsachs.org/newspaper-articles/m6rb2a5tskpcxzesjk8hhzf96zh7w7"><b>Jeffrey Sachs</b></a><br />Η κυβέρνηση Μπάιντεν είναι γεμάτη με τα ίδια νεοσυντηρητικά στοιχεία που υποστήριξαν τους πολέμους των ΗΠΑ στη Σερβία (1999), στο Αφγανιστάν (2001), στο Ιράκ (2003), στη Συρία (2011), στη Λιβύη (2011) και που έκαναν τόσα πολλά για να προκαλέσουν τη Ρωσία να κάνει εισβολή στην Ουκρανία.<br /><br />Το ιστορικό των νεοσυντηρητικών είναι ένα ιστορικό καταστροφής που δεν μετριάστηκε, ωστόσο ο Μπάιντεν έχει στελεχώσει την ομάδα του με αυτά νεοσυντηρητικά στοιχεία. Ως αποτέλεσμα, ο Μπάιντεν οδηγεί την Ουκρανία, τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση προς μια ακόμη γεωπολιτική καταστροφή. Εάν η Ευρώπη έχει κάποια διορατικότητα, θα διαχωριστεί από αυτή την καταστροφική εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.<br /><br />Το κίνημα των νεοσυντηρητικών εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1970 γύρω από μια ομάδα δημόσιων διανοουμένων, αρκετοί από τους οποίους επηρεάστηκαν από τον πολιτικό επιστήμονα του Πανεπιστημίου του Σικάγο Leo Strauss και τον κλασικιστή του Πανεπιστημίου Yale, Donald Kagan. Οι ηγέτες των Neocon περιλάμβαναν τους Norman Podhoretz, Irving Kristol, Paul Wolfowitz, Robert Kagan (γιος του Donald), Frederick Kagan (γιος Donald), Victoria Nuland (σύζυγος του Robert), Elliott Abrams και Kimberley Allen Kagan (σύζυγος του Frederick).<br /><br />Το κύριο μήνυμα των νεοσυντηρητικών είναι ότι οι ΗΠΑ πρέπει να κυριαρχήσουν σε στρατιωτική ισχύ σε κάθε περιοχή του κόσμου και πρέπει να αντιμετωπίσουν ανερχόμενες περιφερειακές δυνάμεις που θα μπορούσαν κάποια μέρα να αμφισβητήσουν την παγκόσμια ή περιφερειακή κυριαρχία των ΗΠΑ, με σημαντικότερη τη Ρωσία και την Κίνα.<br /><br />Για τον σκοπό αυτό, η αμερικανική στρατιωτική δύναμη θα πρέπει να τοποθετηθεί εκ των προτέρων σε εκατοντάδες στρατιωτικές βάσεις σε όλο τον κόσμο και οι ΗΠΑ θα πρέπει να είναι έτοιμες να ηγηθούν των πολέμων της επιλογής τους, όπως απαιτείται. Τα Ηνωμένα Έθνη πρέπει να χρησιμοποιούνται από τις ΗΠΑ μόνο όταν είναι χρήσιμα για τους σκοπούς των ΗΠΑ.<br /><br />Αυτή η προσέγγιση διατυπώθηκε πρώτος από τον Paul Wolfowitz στο προσχέδιο του για τις Κατευθυντήριες Οδηγίες Πολιτικής Άμυνας (DPG) που γράφτηκε για το Υπουργείο Άμυνας το 2002. Το προσχέδιο ζητούσε την επέκταση του δικτύου ασφαλείας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη παρά τη ρητή υπόσχεση του Γερμανού Υπουργού Εξωτερικών Hans-Dietrich Genscher το 1990 ότι η γερμανική ενοποίηση δεν θα ακολουθηθεί από τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά.<br /><br />Ο Wolfowitz υποστήριξε επίσης τους αμερικανικούς πολέμους της επιλογής, υπερασπιζόμενος το δικαίωμα της Αμερικής να ενεργεί ανεξάρτητα, ακόμη και μόνη της, ως απάντηση σε κρίσεις που προκαλούν ανησυχία για τις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τον στρατηγό Wesley Clark, ο Wolfowitz είχε ήδη ξεκαθαρίσει στον Clark τον Μάιο του 1991 ότι οι ΗΠΑ θα ηγούνταν των επιχειρήσεων αλλαγής καθεστώτος στο Ιράκ, τη Συρία και άλλους πρώην σοβιετικούς συμμάχους.<br /><br />Οι νεοσυντηρητικοί υποστήριξαν τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς την Ουκρανία ακόμη και πριν γίνει επίσημη πολιτική των ΗΠΑ υπό τον Τζορτζ Μπους τον νεώτερο, το 2008. Θεωρούσαν την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ ως κλειδί για την περιφερειακή και παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ. Ο Ρόμπερτ Κέιγκαν εξήγησε την υπόθεση των νεοσυντηρητικών για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ τον Απρίλιο του 2006:<br /><br />«Οι Ρώσοι και οι Κινέζοι δεν βλέπουν τίποτα φυσικό στις [«έγχρωμες επαναστάσεις» της πρώην Σοβιετικής Ένωσης], μόνο πραξικοπήματα που υποστηρίζονται από τη Δύση που έχουν σχεδιαστεί για να προωθήσουν τη δυτική επιρροή σε στρατηγικά ζωτικής σημασίας μέρη του κόσμου. Είναι τόσο λάθος; Ίσως δεν είναι η επιτυχημένη απελευθέρωση της Ουκρανίας, που προτρέπεται και υποστηρίζεται από τις δυτικές δημοκρατίες, αλλά το προοίμιο για την ενσωμάτωση αυτού του έθνους στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση – εν ολίγοις, η επέκταση της δυτικής φιλελεύθερης ηγεμονίας».<br /><br />Ο Κάγκαν αναγνώρισε τις τρομερές συνέπειες της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ. Παραθέτει έναν ειδικό που είπε, «το Κρεμλίνο ετοιμάζεται για τη «μάχη για την Ουκρανία» με κάθε σοβαρότητα». Αντίθετα, οι νεοσυντηρητικοί ήθελαν την «ηγεμονία» των ΗΠΑ, ενώ οι Ρώσοι ανέλαβαν τη μάχη εν μέρει στην άμυνα και εν μέρει εκτός των δικών τους αυτοκρατορικών αξιώσεων μετά την αποδυνάμωση της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα και τις ρωσικές πιέσεις στην Οθωμανική αυτοκρατορία.<br /><br />Ο Κάγκαν έγραψε το άρθρο ως ιδιώτης, ενώ η σύζυγός του Βικτόρια Νούλαντ ήταν πρεσβευτής των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ υπό τον Τζορτζ Μπους Τζούνιορ. Εκτός από την πρέσβειρα του Μπους στο ΝΑΤΟ, η Νούλαντ ήταν Βοηθός Υπουργός Εξωτερικών του Μπαράκ Ομπάμα για Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις το 2013-17, όπου συμμετείχε στην ανατροπή του φιλορώσου προέδρου της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς και τώρα υπηρετεί ως υφυπουργός του Μπάιντεν. Κράτος που καθοδηγεί την πολιτική των ΗΠΑ έναντι του πολέμου στην Ουκρανία.<br /><br />Η προοπτική των νεοσυντηρητικών βασίζεται σε μια πρωταρχική λανθασμένη υπόθεση: ότι η στρατιωτική, οικονομική, τεχνολογική και οικονομική υπεροχή των ΗΠΑ τους επιτρέπει να υπαγορεύει όρους σε όλες τις περιοχές του κόσμου. Είναι μια θέση τόσο αξιοσημείωτης ύβρεως όσο και αξιοσημείωτης περιφρόνησης των αποδεικτικών στοιχείων.<br /><br />Από τη δεκαετία του 1950, οι ΗΠΑ εμπόδισαν ή ηττήθηκαν σχεδόν σε όλες τις περιφερειακές συγκρούσεις στις οποίες συμμετείχαν. Ωστόσο, στη «μάχη για την Ουκρανία», οι νεοσυντηρητικοί ήταν έτοιμοι να προκαλέσουν μια στρατιωτική σύγκρουση με τη Ρωσία επεκτείνοντας το ΝΑΤΟ παρά τις έντονες αντιρρήσεις της Ρωσίας, επειδή πιστεύουν διακαώς ότι η Ρωσία θα ηττηθεί από τις οικονομικές κυρώσεις των ΗΠΑ και τα όπλα του ΝΑΤΟ.<br /><br />Το Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Πολέμου (ISW), μια δεξαμενή σκέψης νεοσυντηρητικών υπό την ηγεσία της Κίμπερλι Άλεν Κάγκαν (και με την υποστήριξη αμυντικών βιομηχανιών όπως η General Dynamics και η Raytheon), συνεχίζει να υπόσχεται μια ουκρανική νίκη. Σχετικά με τις προόδους της Ρωσίας, το ISW έδωσε ένα χαρακτηριστικό σχόλιο : «[Ε]ανεξάρτητα από το ποια πλευρά κρατά την πόλη [του Sievierodonetsk], η ρωσική επίθεση σε επιχειρησιακό και στρατηγικό επίπεδο πιθανότατα θα έχει κορυφωθεί, δίνοντας στην Ουκρανία την ευκαιρία να επανεκκινήσει τη λειτουργία της και σε επίπεδο αντεπιθέσεων για να απωθήσουν τις ρωσικές δυνάμεις».<br /><br />Ωστόσο, τα επιτόπια γεγονότα υποδηλώνουν το αντίθετο. Οι οικονομικές κυρώσεις της Δύσης είχαν μικρό αρνητικό αντίκτυπο στη Ρωσία, ενώ η επίδρασή τους «μπούμερανγκ» στον υπόλοιπο κόσμο ήταν μεγάλη. Επιπλέον, η ικανότητα των ΗΠΑ να ανεφοδιάζουν την Ουκρανία με πυρομαχικά και όπλα παρεμποδίζεται σοβαρά από την περιορισμένη παραγωγική ικανότητα της Αμερικής και τις σπασμένες αλυσίδες εφοδιασμού.<br /><br />Η βιομηχανική ικανότητα της Ρωσίας, φυσικά, είναι νάνος εκείνης της Ουκρανίας. Το ΑΕΠ της Ρωσίας ήταν περίπου 10πλάσιο από αυτό της Ουκρανίας πριν από τον πόλεμο, και η Ουκρανία έχει χάσει τώρα μεγάλο μέρος της βιομηχανικής της ικανότητας στον πόλεμο.<br /><br />Το πιο πιθανό αποτέλεσμα της τρέχουσας μάχης είναι ότι η Ρωσία θα κατακτήσει ένα μεγάλο τμήμα της Ουκρανίας, αφήνοντας ίσως την Ουκρανία μεσόγεια ή σχεδόν έτσι. Η απογοήτευση θα αυξηθεί στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ με τις στρατιωτικές απώλειες και τις στασιμοπληθωριστικές συνέπειες του πολέμου και των κυρώσεων. Τα αρνητικά αποτελέσματα θα μπορούσαν να είναι καταστροφικά, εάν ένας δεξιός δημαγωγός στις ΗΠΑ ανέβει στην εξουσία (ή στην περίπτωση του Τραμπ, επιστρέψει στην εξουσία) υποσχόμενος να αποκαταστήσει την ξεθωριασμένη στρατιωτική δόξα της Αμερικής μέσω επικίνδυνης κλιμάκωσης.<br /><br />Αντί να ρισκάρουμε αυτή την καταστροφή, η πραγματική λύση είναι να τερματιστούν οι νεοσυντηρητικές φαντασιώσεις των τελευταίων 30 ετών και να επιστρέψουν η Ουκρανία και η Ρωσία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, με το ΝΑΤΟ να δεσμεύεται να τερματίσει τη δέσμευσή του για τη διεύρυνση προς Ανατολάς με την Ουκρανία και τη Γεωργία, σε αντάλλαγμα για μια βιώσιμη ειρήνη που σέβεται και προστατεύει την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας.<br />Ποιος είναι ο Τζέφρι Σακς<br /><b><i><br />*Ο Jeffrey Sachs είναι κορυφαίος Αμερικανός αναλυτής, οικονομολόγος, ακαδημαϊκός και πρώην διευθυντής του The Earth Institute στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Jeffrey Sachs: Πώς η ομάδα των Neocon σέρνει Μπάιντεν και ΗΠΑ σε πολέμους.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι παρά η κορύφωση ενός 30ετούς σχεδίου του αμερικανικού νεοσυντηρητικού κινήματος, εξηγεί κορυφαίος Αμερικαν...

Διαβάστε την συνέχεια

Άρθρο της FT ενδεικτικό του πώς βλέπει η Αμερική την Τουρκία ως σύμμαχο.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcrSUlCdmnBb5yuRdHyeWugfFhg7ZqdaAqeQBiu4Wx16KGF2mvzHElGtXFBWF2DZQpIGf0uxUwGBmXKUBYsxIpw-O1UKFjrb1ApdPyI4z5KknzZr81hiwT9KQItlWr82YzOETf14GP1pwsjVJHGiUGMiUVTtZTrN185XG0TYLeTmNcHmd-coehkfQB/s400/El5cL-KWkAI41a1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="200" data-original-width="400" height="408" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcrSUlCdmnBb5yuRdHyeWugfFhg7ZqdaAqeQBiu4Wx16KGF2mvzHElGtXFBWF2DZQpIGf0uxUwGBmXKUBYsxIpw-O1UKFjrb1ApdPyI4z5KknzZr81hiwT9KQItlWr82YzOETf14GP1pwsjVJHGiUGMiUVTtZTrN185XG0TYLeTmNcHmd-coehkfQB/w779-h408/El5cL-KWkAI41a1.jpg" width="779" /></a></div><div><br /></div>Του <b>Gideon Rachman</b><br />O Ερντογάν εκβιάζει τους συμμάχους του στο ΝΑΤΟ αλλά η αποβολή της Τουρκίας από τη συμμαχία θα ισοδυναμούσε με στρατηγική καταστροφή. Τα αδύναμα σημεία του Τούρκου προέδρου, τα παζάρια και το κρυφό χαρτί.<br /><br />Γιατί να μην πετάξουμε την Τουρκία έξω από το ΝΑΤΟ; Ακούγεται εξαιρετική ιδέα -ειδικά ύστερα από μερικά ποτά, μετά τη σύνοδο της αμυντικής συμμαχίας.<br /><br />Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ένας εξοργιστικός σύμμαχος. Mετά την απόσυρση των αντιρρήσεών του για την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ την περασμένη εβδομάδα, ο Τούρκος πρόεδρος προκάλεσε αμέσως νέες αμφιβολίες -υπαινισσόμενος ότι το κοινοβούλιο της Τουρκίας δεν θα εγκρίνει τη συμφωνία, εκτός και αν η Σουηδία εκδώσει 73 άτομα τα οποία η Τουρκία κατηγορεί για τρομοκρατία.<br /><br />H παράδοση οποιουδήποτε ατόμου στο έλεος του δικαστικού συστήματος του Ερντογάν είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να αποδεχθεί οποιαδήποτε δημοκρατία. Ο Σελαχατίν Ντεμιρτάς, Koύρδος πολιτικός και κορυφαία μορφή της τουρκικής αντιπολίτευσης, βρίσκεται στη φυλακή από το 2016, παρά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ότι πρέπει να απελευθερωθεί άμεσα και ότι η φυλάκισή του «αποτελεί απλώς προκάλυμμα για ένα απώτερο πολιτικό σκοπό».<br /><br />Η υπόθεσή του δεν είναι ένα μεμονωμένο παράδειγμα. Ο Οσμάν Καβαλά, επιχειρηματίας και φιλάνθρωπος, φυλακίστηκε σε ισόβια χωρίς αναστολή τον Απρίλιο, επειδή υποτίθεται ότι σχεδίαζε πραξικόπημα. Τα στοιχεία εναντίον του ήταν τόσο αδύναμα που προκάλεσαν διαμαρτυρίες από δυτικές κυβερνήσεις, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Επτά υπερασπιστές του Καβαλά, μεταξύ των οποίων ο Χακάν Αλτινάι, επιφανής ακαδημαϊκός, φυλακίστηκαν για 18 έτη με εξαιρετικά αμφιλεγόμενα στοιχεία.<br /><br />H συμπεριφορά του Ερντογάν εγείρει άβολα ερωτήματα για το ΝΑΤΟ. Η συμμαχία λέει ότι στηρίζεται στην προστασία της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αλλά η φυλάκιση πολιτικών αντιπάλων με κατασκευασμένες κατηγορίες είναι κάτι που θα έκανε ο Βλαντίμιρ Πούτιν. Η αλήθεια είναι ότι ο Τούρκος και ο Ρώσος ηγέτης έχουν στενή σχέση εδώ και καιρό.<br /><br />Η ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ θα ήταν μεγάλο πλήγμα για τον Πούτιν. Θα σήμαινε ότι το ΝΑΤΟ περιλαμβάνει κάθε χώρα με σύνορα στη Βαλτική Θάλασσα, εκτός της Ρωσίας. Οι τακτικισμοί της Τουρκίας εκφράζουν μια κυνική περιφρόνηση των χωρών της Βαλτικής -συμμάχων στο ΝΑΤΟ- που είναι αντιμέτωπες με μια υπαρξιακή απειλή.<br /><br />H προθυμία του Ερντογάν να εκβιάσει το ΝΑΤΟ για τη Φινλανδία και τη Σουηδία δημιουργεί επίσης αμφιβολίες για το πώς μπορεί να συμπεριφερθεί η Τουρκία σε μελλοντικές κρίσεις. Το Άρθρο 5 -η ρήτρα συλλογικής άμυνας στην καρδιά της συμμαχίας που θα μπορούσε να προκαλέσει ρωσική επίθεση- βασίζεται στην ομόφωνη ψήφο.<br /><br />Οπότε θα ήταν προς το συμφέρον του ΝΑΤΟ να αποχωρήσει η Τουρκία; Οπωσδήποτε όχι. Η αποβολή της Τουρκίας, ακόμα και αν ήταν νομικά δυνατή, θα ισοδυναμούσε με στρατηγική καταστροφή. Η Μαύρη Θάλασσα αποτελεί τη βασική διέξοδο προς τη Μεσόγειο και τον υπόλοιπο κόσμο τόσο για την Ουκρανία όσο και για τη Ρωσία. Μόνο μέσω της Μαύρης Θάλασσας μπορούν να φύγουν τα ουκρανικά σιτηρά από τα λιμάνια της χώρας προς τις διεθνείς αγορές -και η Τουρκία ελέγχει τη δίοδο. Η κατάσχεση ρωσικού πλοίου που φέρεται να μετέφερε κλεμμένα σιτηρά από την Ουκρανία καταδεικνύει τον καθοριστικό ρόλο της Τουρκίας σε αυτό το ζήτημα.<br /><br />Αν η Τουρκία αποβαλλόταν από το ΝΑΤΟ και γινόταν de facto σύμμαχος της Ρωσίας, η Ουκρανία θα μετατρεπόταν σε περίκλειστη χώρα και η Ρωσία θα βρισκόταν στις πύλες της Μεσογείου.<br /><br />Η αμυντική ισορροπία στη Μέση Ανατολή θα περιπλεκόταν σημαντικά. Οι Τούρκοι έχουν μεγάλη στρατιωτική παρουσία εντός της Συρίας. Αν και έχουν συγκρουστεί με τους Αμερικανούς για τον ρόλο των Κούρδων, αντιτίθενται στη συμμαχία της Ρωσίας με το καθεστώς του Άσαντ. Oι Τούρκοι έχουν επίσης προσφέρει καταφύγιο σε 3,7 εκατ. Σύρους πρόσφυγες -μια ανθρωπιστική πράξη που έχει περιορίσει την πίεση που έχει αντιμετωπίσει η Ε.Ε. στο μεταναστευτικό.<br /><br />Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ερντογάν έχει αμαυρώσει τα δημοκρατικά διαπιστευτήρια της Τουρκίας. Αλλά, σε αντίθεση με τη Ρωσία, η Τουρκία δεν αποτελεί απειλή για την ασφάλεια των χωρών του ΝΑΤΟ -εκτός ίσως από την περίπτωση της Ελλάδας, η οποία έχει θορυβηθεί από την επίδειξη δύναμης του Ερντογάν στο Αιγαίο. Δεδομένης της εξαιρετικά μεγάλης σημασίας που έχει για το ΝΑΤΟ η αντιμετώπιση της Ρωσίας, είναι πιο κρίσιμο από ποτέ να παραμείνει η Τουρκία σύμμαχος.<br /><br />Ο Ερντογάν το γνωρίζει αυτό. Χρησιμοποιεί τη διαπραγματευτική ισχύ που του έχει χαρίσει ο πόλεμος στην Ουκρανία. Η κατάσταση είναι εξοργιστική αλλά διαχειρίσιμη. Ο Τούρκος ηγέτης είναι απόλυτα ικανός να αλλάξει θέση, όποτε τον συμφέρει. Και τα άλλα μέλη του ΝΑΤΟ έχουν επίσης διαπραγματευτική ισχύ έναντι της Τουρκίας που μπορούν να χρησιμοποιήσουν.<br /><br />H ευελιξία του Ερντογάν φαίνεται από την αλλαγή στάσης απέναντι στη Σαουδική Αραβία. Οι Τούρκοι και οι Σαουδάραβες βρίσκονται στα μαχαίρια εδώ και πολλά χρόνια -με κύρια σημεία τριβής τον μεταξύ τους ανταγωνισμό για την περιφερειακή ηγεσία και τη διαφορετική στάση απέναντι στους Αδελφούς Μουσουλμάνους.<br /><br />Κάποια στιγμή, οι Σαουδάραβες έκαναν μποϊκοτάζ στα τουρκικά προϊόντα. Με την τουρκική οικονομία σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση, ο Ερντογάν δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ατού του είδους τον ανταγωνισμό. Οπότε προσπάθησε να αποκαταστήσει τις σχέσεις με τη Σαουδική Αραβία -καλωσορίζοντας πρόσφατα τον πρίγκιπα διάδοχο Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, τον de facto ηγέτη της χώρας, στην Άγκυρα.<br /><br />Η αδυναμία της τουρκικής οικονομίας δίνει στα άλλα μέλη του ΝΑΤΟ κάποια αντισταθμιστική διαπραγματευτική ισχύ επί του Ερντογάν. Ο πληθωρισμός στην Τουρκία βρίσκεται τώρα περίπου στο 80% -σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας της κακοδιαχείρισης από τον ίδιο τον Ερντογάν. Το τουρκικό νόμισμα έχει υποχωρήσει πάνω από 60% τα δύο τελευταία χρόνια. Η χώρα είναι αντιμέτωπη με ένα τεράστιο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και έχει ακουστεί επανειλημμένα ότι θα αναγκαστεί να ζητήσει διάσωση από το ΔΝΤ. Αυτό θα ήταν ταπείνωση για τον Ερντογάν, ενόψει των προεδρικών εκλογών το 2023.<br /><br />Για να αποφύγει την οικονομική καταστροφή, η Τουρκία θα χρειαστεί πιθανότατα στήριξη από το εξωτερικό. Εκεί είναι που θα μπορούσαν να βοηθήσουν οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ. Ως αντάλλαγμα στη λήψη οικονομικής στήριξης, η Τουρκία θα μπορούσε να υιοθετήσει μια πιο υπεύθυνη στάση όσον αφορά την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.<br /><br />Και αν αυτό μοιάζει με ανατολίτικο παζάρι, δεν πειράζει.<div><br /></div><div><a href="https://www.euro2day.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Άρθρο της FT ενδεικτικό του πώς βλέπει η Αμερική την Τουρκία ως σύμμαχο.

Του Gideon Rachman O Ερντογάν εκβιάζει τους συμμάχους του στο ΝΑΤΟ αλλά η αποβολή της Τουρκίας από τη συμμαχία θα ισοδυναμούσε με στρατηγική...

Διαβάστε την συνέχεια

Επικίνδυνα ανταλλάγματα! Ερντογάν-Ντράγκι για Λιβύη, φυσικό αέριο, εξοπλιστικά και για τις ενέργειες του τουρκικού γεωτρύπανου.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-07/06desk1-riapertura-draghi-erdogan-ap-zz.jpg?itok=yaqrP5kz" width="751" /><br /><br /><b>Παναγιώτης Νάστος</b><br />Ο Ερντογάν πιθανότατα ανταλλάσσει την απελευθέρωση των εξαγωγών φυσικού αερίου μέσω της Ιταλικής εταιρείας ΕΝΙ στη Λιβύη, με το "πάγωμα" εξόρυξης της του φυσικού αερίου στο οικόπεδο 6 της Κυπριακής ΑΟΖ και τους επικείμενους τουρκικούς λεονταρισμούς στο Λιβυκό πέλαγος, με το τουρκικό γεωτρύπανο να ενεργεί εκεί <br /><br />Ηπρόσφατη επίσκεψη του Ιταλού Πρωθυπουργού στην Τουρκία, συνοδεία μάλιστα 5 υπουργών της κυβέρνησης του , μεταξύ αυτών και του ΥΠΑΜ Γκουερίνι, σηματοδοτεί Ιταλοτουρκική προσέγγιση σε στρατιωτικό, αλλά και διπλωματικό επίπεδο, κάτι το οποίο ενδιαφέρει άμεσα την Ελλάδα και την Κύπρο. <br /><br />Σε πρόσφατο άρθρο-ανάλυση μας , αναφερθήκαμε ότι 2 είναι οι πιθανές περιοχές που είναι πολύ πιθανό να ενεργήσει το τουρκικό γεωτρύπανο Abdülhamid Han το οποίο σύμφωνα με τους Τούρκους θα βγεί στη Μεσόγειο στις αρχές Αυγούστου.<br /><br />Η μία είναι νοτίως της Κρήτης στο Λιβυκό πέλαγος, εντός της Ελληνικής ΑΟΖ, την οποία με το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο Σάρατζ-Ερντογάν έχουν "μοιράσει αυθαίρετα" Τουρκία και Λιβύη και η άλλη είναι εντός της Κυπριακής ΑΟΖ και συγκεκριμένα το οικόπεδο 6 όπου σεTotal και Eni έχει ανατεθεί από την Κυπριακή κυβέρνηση Αναστασιάδη , η έρευνα και εξόρυξη φυσικού αερίου που σύμφωνα με πληροφορίες είναι άφθονο.<br /><br />Ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα έχει να δούμε την αντίδραση Γαλλίας (Total) και Ιταλίας (Eni), σε αυτήν την περίπτωση αφού ο Ερντογάν έχει "έρθει πολύ κοντά" με την Ιταλία του Ντράγκι, ιδιαίτερα σε επίπεδο πολεμικών βιομηχανιών , φλερτάροντας παράλληλα με την αγορά Γαλλοιταλικού αντιαεροπορικού συστήματος SAMP-T<br /><br />Την ίδια ώρα οι Ιταλοί μέσω της εταιρείας Fincantieri, μετέχουν στον διαγωνσμό του Πολεμικού Ναυτικού μας για αγορά κορβετών, έχοντας μάλιστα προβάδισμα , αφού έχουν προσφέρει στην Ελλάδα τέσσερις κορβέτες «Doha» της κατηγορίας Al Zubarah (3.200 τόνοι) για περίπου 2 δισ. ευρώ, ενώ η τιμή των τεσσάρων της ίδιας κατηγορίας που πουλήθηκαν το 2017 στο Κατάρ θα ανέβαινε στα 3,2 δισ. ευρώ εκτός εξοπλισμού.<br /><br />Έχοντας κατά νού τα παραπάνω έχει ενδιαφέρον το πως παρουσιάζεται από ΜΜΕ, η επίσκεψη Ντράγκι στην Τουρκία. <br /><br />"Η υπόκλιση του Ντράγκι στον Σουλτάνο, έναν «δικτάτορα» που έγινε φίλος", είναι ο τίτλος άρθρου Διεθνούς ΜΜΕ του οποίου τα κυριώτερα σημεία είναι τα ακόλουθα:<br /><br />"Όλα λύνονται με μια υπόκλιση ενώπιον του Σουλτάνου. «Με τους δικτάτορες, πρέπει να είσαι ειλικρινής, αλλά να συνεργάζεσαι», είπε ο Ντράγκι πέρυσι αναφερόμενος στον Ερντογάν, οδηγώντας σε διπλωματικό σάλο.<br /><br />Από το 2021, με τον πόλεμο στην Ουκρανία, το λιβυκό χάος και τις εντάσεις στην ανατολική Μεσόγειο, ο Ιταλός πρωθυπουργός έφτασε ένα βήμα πιο κοντά, Tώρα δεν συνεργαζόμαστε απλώς με τον δικτάτορα, αλλά έχουμε γίνει «φίλοι» μαζί του, καθώς είπε ο Ντράγκι την Τρίτη στην Άγκυρα και άρα και συνένοχοι.<br /><br />Η Ιταλία και το ΝΑΤΟ, για να φέρουν τη Σουηδία και τη Φινλανδία στη Συμμαχία, ξεπούλησαν τη μοίρα των Κούρδων στον Ερντογάν και την Τρίτη ο Ντράγκι πήγε στην Άγκυρα, παρέα με πέντε υπουργούς, με το καπέλο στο χέρι για να ζητήσει υποστήριξη για το φυσικό αέριο (TAP και TANAP), τις υπεράκτιες παραχωρήσεις στην Κύπρο (που εμποδίζει η Τουρκία) και τη Λιβύη, όπου ο Ερντογάν είναι ο χορογράφος μεταξύ των φατριών στην Τριπολιτανία και την Ιταλία με την ENI να μην είναι σε θέση να εξάγει το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο που θα χρειαζόταν.<br /><br />Σε αντάλλαγμα, προσφέρουμε στην Τουρκία όπλα ,αυτό σήμαινε η παρουσία στην Άγκυρα του υπουργού Άμυνας Γκουερίνι ,αύξηση του αμοιβαίου εμπορίου (σήμερα στα 20 δισεκατομμύρια ευρώ) και ετοιμαζόμαστε να κλείσουμε τα μάτια στις ατασθαλίες του Ερντογάν εναντίον των Κούρδων και των εσωτερικών αντιπάλων.<br /><br />Έτσι, θα ήταν καιρός να σταματήσουμε να φωνάζουν για «δυτικές αξίες», καθώς προμηθεύουμε τον Ερντογάν με ελικόπτερα Agusta για να χτυπήσουν τους Κούρδους τόσο στη Συρία όσο και στο Ιράκ.<br /><br />Ο Ντράγκι στην Τουρκία έδωσε απόδειξη της δυτικής υποκρισίας για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα και η επίσκεψή του, που προηγήθηκε η συμφωνία της Μαδρίτης, ενίσχυσε το καθεστώς στον πόλεμο του εναντίον των Κούρδων, όπου πριν από λίγες ημέρες, ένα τουρκικό drone σκότωσε τον διοικητή του αντι-ISIS Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις, Mizgin Kobane, στη Ράκα.<br /><br />Όλα αυτά γίνονται με τη σιωπή της Δύσης, η οποία μόλις πριν από λίγα χρόνια χαιρέτιζε τους Κούρδους ως τους «ήρωές μας» ενάντια στο Χαλιφάτο και δημοσίευσε φωτογραφίες Κούρδων μαχητών στα social media.<br /><br />Με φόντο αυτά τα γεγονότα και τον πόλεμο στην Ουκρανία, ο Ντράγκι έγινε δεκτός στο προεδρικό μέγαρο στην Άγκυρα με μεγαλοπρέπεια για τη συνάντησή του με τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν.<br /><br />Της Ιταλικής επίσκεψης είχε προηγηθεί μια πομπή έφιππη καθώς έπαιζαν οι εθνικοί ύμνοι. Μαζί με τον Τούρκο Πρόεδρο, ο Ντράγκι παρέλασε σε μπλε χαλί, συνοδευόμενος από την προεδρική φρουρά με επίσημη στολή μέχρι την είσοδο του παλατιού.<br /><br />Περιμένοντας τον Ντράγκι και τον Ερντογάν ήταν μια αντιπροσωπεία με τις στολές των στρατών των 16 τουρκικών κρατών που ιδρύθηκαν πριν από τη Δημοκρατία, εν ολίγοις μια μεγάλη αφορμή για μια παράσταση που παρουσίαζε τις νεο-οθωμανικές φιλοδοξίες του Τούρκου ηγέτη.<br /><br />Αυτό το σκηνικό σόου, που περιέγραψε ο Ντράγκι στη συνέντευξη Τύπου ως «ζεστή και υπέροχη υποδοχή», δεν ήταν σίγουρα τυχαία.<br /><br />Χρησιμοποιήθηκε ως τρόπος από τον Ερντογάν να επιβεβαιώσει τον ρόλο του ως σουλτάνου του ΝΑΤΟ μπροστά σε έναν συνομιλητή με τον οποίο βίωνε οξεία διπλωματική τριβή, την οποία κατάφερε να εξομαλύνει τον περασμένο χρόνο χάρη στα κοινά συμφέροντα των δύο χωρών και κυρίως στην υποταγή της Ιταλίας.<br /><br />Ιδού ένα παράδειγμα για το πώς έχουμε ήδη υποχωρήσει στις τουρκικές απαιτήσεις. <br /><br />Πρόσφατα ζητήσαμε άδεια από την Άγκυρα για τα πλοία της ENI να ασκήσουν το κεκτημένο δικαίωμα να πραγματοποιήσουν γεώτρηση στον ελληνικό χώρο της Κύπρου, κάτι που φυσικά εξόργισε τους Έλληνες.<br /><br />Και την Τρίτη, ο Ερντογάν δεν έχασε ευκαιρία να χαρακτηρίσει την Ελλάδα ως «απειλή και για την Ιταλία», αναφερόμενος, μεταξύ άλλων, στις διαμάχες για τους μετανάστες. Ο ισχυρισμός αυτός έμεινε χωρίς απάντηση από την ιταλική πλευρά.<br /><br />Το ίδιο θα γίνει όταν θα πρέπει να συζητήσουμε την αποκλειστική οικονομική ζώνη που σχεδίασε ο Ερντογάν μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης το 2019, η οποία τότε έσωσε την κυβέρνηση της Τρίπολης από τα στρατεύματα του Στρατηγού Khalifa Haftar που έφτασε στις πύλες της πρωτεύουσας.<br /><br />Εν τω μεταξύ, στη Λιβύη, οι διαδηλώσεις που ξέσπασαν την τελευταία «Παρασκευή της οργής» ανέδειξαν δραματικά τον κίνδυνο βύθισης της χώρας στο χάος και την αναρχία στη διεθνή σκηνή, καθώς η φατρία υπέρ του Καντάφι επανεμφανίζεται.<br /><br />Και σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι η Τουρκία βρίσκεται πάντα στη μέση, μεσολαβώντας μεταξύ των φατριών σε Τρίπολη, Μισράτα, Βεγγάζη και Τομπρούκ, όπου η Ιταλία δεν έχει αγγίξει την μπάλα εδώ και καιρό.<br /><br />Είμαστε τόσο πολύ στο έλεος των Τούρκων σε αυτό το μέρος της Μεσογείου που οραματίζονται τη «Γαλάζια Πατρίδα», μια στρατηγική ιδέα που θέλουν να επεκτείνουν από το Αιγαίο, όπου οι Τούρκοι συγκρούονται με την Ελλάδα, μέχρι τη Βόρεια Αφρική. και ακόμη πιο μακριά στον Κόλπο, όπου έχουν σταθμεύσει τον στρατό τους στο Κατάρ.<br /><br />Πολύ υψηλές φιλοδοξίες;<br /><br />Ναι, ίσως, για μια χώρα που βιώνει επίσης μια σοβαρή οικονομική κρίση, αλλά ο Ερντογάν παίζει επίσης ένα διπλό παιχνίδι στον πόλεμο στην Ουκρανία, ως μεσολαβητής με τον Πούτιν και υποστηρικτής της κυβέρνησης του Ζελένσκι.<br /><br />Συγκριτικά, η Ιταλία φαίνεται σαν μια απόκοσμη παρουσία, συμπεριλαμβανομένου του τι έχει υπογραφεί στην Άγκυρα με συγκεκριμένους όρους, συμφωνίες για μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και αμοιβαία προστασία των βιομηχανικών δεδομένων.<br /><br />Αν υπάρχει κάτι στρατηγικό όπως όπλα, φυσικό αέριο και θαλάσσια σύνορα, αυτά αφέθηκαν στα βάθη των μνημονίων.<br /><br />Πιθανότατα θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες τις επόμενες ημέρες, αλλά ένα είναι βέβαιο. ότι ο Ντράγκι δεν είχε καμία επίκριση να κάνει στον Σουλτάνο του ΝΑΤΟ και το γεγονός ότι αποκάλεσε τον Ερντογάν «δικτάτορα» πέρυσι θα παραμείνει ως άσχετη υποσημείωση."<br /><br />Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα<br /><br />Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε τα εξής:<br /><br />Αν και η αποτίμηση της επίσκεψης Ντράγκι στην Τουρκία θα φανεί εντός των επόμενων εβδομάδων,γνωρίζοντας τον τρόπο διαπραγμάτευσης του Ερντογάν στη βάση του win-win, εκτιμούμε ότι έγινε με φόντο τα εξοπλιστικά προγράμματα της Τουρκίας, το φυσικό αέριο , την Κυπριακή και Ελληνική ΑΟΖ, αλλά και τη Λιβύη, μεγάλο παζάρι μεταξύ των δύο. <br /><br />Εκτίμησή μας είναι ότι ο Ερντογάν προθυμοποιήθηκε να μεσολαβήσει στη Λιβύη για την απελευθέρωση των εξαγωγών φυσικού αερίου μέσω της Ιταλικής εταιρείας ΕΝΙ, σε αντάλλαγμα η ίδια εταιρεία να "παγώσει" το θέμα εξόρυξης φυσικού αερίου στο οικόπεδο 6 της Κυπριακής ΑΟΖ και να κάνει τα στραβά μάτια στους επικείμενους τουρκικούς λεονταρισμούς στο Λιβυκό πέλαγος, με το τουρκικό γεωτρύπανο να ενεργεί εκεί. <br /><br />Παράλληλα ο Ντράγκι θα πρέπει να έδωσε το πράσινο φως αναφορικά με την πώληση του αντιαεροπορικού συστήματος SAMP-T στους Τούρκους. <br /><br />Ωστόσο οι παραπάνω πιθανότατοι σχεδιασμοί του Τούρκου Προέδρου σκοντάφτουν στη Γαλλία, αφού στο οικόπεδο 6 της Κυπριακής ΑΟΖ, εμπλέκεται μαζί με την ΕΝΙ και η γαλλική Total, όπως και στο αντιαεροπορικό σύστημα SAMP-T, το οποίο είναι Γαλλοιταλικής συμπαραγωγής. <br /><br />Τέλος εφόσον η Ιταλία προβεί στα παραπάνω με την Τουρκία , τότε θα πρέπει να θεωρείται κάτι περισσότερο από δεδομένο ότι η Ελλάδα θα αγοράσει κορβέτες από την Γαλλική NAVAL CROUP και όχι από την Ιταλική FINCANTIERI. <div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Επικίνδυνα ανταλλάγματα! Ερντογάν-Ντράγκι για Λιβύη, φυσικό αέριο, εξοπλιστικά και για τις ενέργειες του τουρκικού γεωτρύπανου.

Παναγιώτης Νάστος Ο Ερντογάν πιθανότατα ανταλλάσσει την απελευθέρωση των εξαγωγών φυσικού αερίου μέσω της Ιταλικής εταιρείας ΕΝΙ στη Λιβύη, ...

Διαβάστε την συνέχεια

“Ευπρεπής” η Ελλάδα, αλλά “πολύτιμη” η Τουρκία για το ΝΑΤΟ

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/07/nato-mitsotakis-erdogan.jpg" /><br /><b><br />Αγγελόπουλος Κωνσταντίνος</b><br />Είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι και πρακτικά αδύνατο να επανέλθει στους κόλπους της Δύσης ο Ταγίπ Ερντογάν και να ακυρώσει την “ανατολική”, ισλαμική πολιτική του, όπως κάποιοι αναλυτές βιάστηκαν να προβλέψουν μετά τη Μαδρίτη. Το γεγονός, μάλιστα, ότι διατηρεί σήμερα τη δυνατότητα του να “παίζει” με το ΝΑΤΟ και με την ΕΕ, δείχνει, ότι η Άγκυρα μπορεί σήμερα μία χαρά να αναπτύσσει την “ανεξάρτητη” εξωτερική πολιτική της, σε όποιο μέρος του κόσμου φιλοδοξεί να διαμορφώνει σχέσεις και συμμαχίες.<br /><br />Η Άγκυρα έχει κάνει πολύ δουλειά στον τομέα των διεθνών σχέσεων της σε Ασία και Αφρική και με εμφανείς τις στρατηγικές βλέψεις της στη Μαύρη Θάλασσα, στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Συρία, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη Σομαλία. Πώς είναι δυνατόν να “μαζέψει” η Τουρκία αυτή την γεωγραφικά απλωμένη γεωπολιτική βεντάλια της, να ακυρώσει τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του επηρμένου τουρκικού εθνικισμού και μαζί να κόψει δεσμούς με το ακραίο σουνιτικό Ισλάμ; Άλλωστε, μια δυνατή αντι-Δυτική κουλτούρα έχει πλέον σκεπάσει την τουρκική κοινωνία σε μεγάλη έκταση της<br /><br />Ο Ερντογάν μπορεί, λοιπόν, σήμερα να μην τολμάει μια ευθεία “κόντρα” του με τις ΗΠΑ, μπορεί να επωφελείται απ’ την ανάγκη των Δυτικών για συνοχή στο ΝΑΤΟ λόγω Ουκρανίας, μπορεί να μην τολμάει να δοκιμάσει τη στρατιωτική ισχύ του απέναντι στην Ελλάδα, αλλά η Άγκυρα έχει ήδη μπει προ πολλού στο δρόμο της απομάκρυνσης της απ’ τη Δύση, την οποία άλλωστε απεχθάνεται. Η Τουρκία βαδίζει αργά και σταθερά στον ανατολικό δρόμο, εκεί όπου η ογκώδης Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία και άλλοι σύμμαχοι τους, φτιάχνουν τον δικό τους Πύργο της Ανατολής .<br /><br />Δεν χρειάζεται, λοιπόν, να διατηρεί η ελληνική πολιτική ηγεσία ψευδαισθήσεις για μια δήθεν “στροφή” του ακραίου εθνικιστή Ερντογάν στη Δύση. Και ας μην δικαιολογεί η Αθήνα την πολιτική αδράνεια της μέσα στο ΝΑΤΟ, για το καλό της “συνοχής” του, εκτιμώντας αφελώς ότι η νατοϊκή “ευπρέπεια” της θα της αποφέρει τελικώς κέρδη στο ελληνοτουρκικό πεδίο αντιπαράθεσης.<br /><br />Οι σχέσεις Τουρκίας-ΝΑΤΟ θα περνούν πάνω απ’ το κεφάλι της Ελλάδας, όσο η Συμμαχία της Δύσης θα θεωρεί στρατιωτικά απαραίτητη την παραμονή της “πολύτιμης” Τουρκίας στους κόλπους της και όσο η “ευπρεπής” Αθήνα δεν θα τολμάει να θέσει σε Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ ζήτημα θεμιτών ανησυχιών της, για το ότι η Συμμαχία προσπερνάει αδιάφορη την απειλή ελληνικών εδαφών της από την Άγκυρα. Τα πιο δύσκολα γεωπολιτικά “παιχνίδια” μόλις τώρα ξεκινούν για την Αθήνα και οι ψευδαισθήσεις και τα κλισέ καλό είναι να πάρουν τέλος στην πολιτική σκηνή.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Ευπρεπής” η Ελλάδα, αλλά “πολύτιμη” η Τουρκία για το ΝΑΤΟ

Αγγελόπουλος Κωνσταντίνος Είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι και πρακτικά αδύνατο να επανέλθει στους κόλπους της Δύσης ο Ταγίπ Ερντογάν και να...

Διαβάστε την συνέχεια

Έχει αναρωτηθεί η Δύση τί θα συνέβαινε αν νικούσε η Ουκρανία;

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/07/dogma-mad-ukraine-1.jpg" /><br /><br /><b>Μπινιάρης Νίκος</b><br />Εάν κανείς πιστεύει πως η ανθρώπινη συνειδητότητα είναι αποτέλεσμα μιας τυχαίας φυσικής διαδικασίας, που έχουμε γενικά ονομάσει εξέλιξη, είναι πολύ δύσκολο να συγκροτήσει ένα επιχείρημα που να υποστηρίζει πως αυτή η συνειδητότητα “πρέπει” να παραμείνει εν ζωή. Το πρέπει αυτό μπορεί κανείς να το πάρει όπως “πρέπει να σέβεσαι τους γονείς σου” ή “θα βρέξει, πρέπει να πάρω μαζί μου την ομπρέλα”. Το πρώτο είναι ηθικό το δεύτερο είναι πραγματολογικό. Υπάρχει ηθικό πρόταγμα στην επιβίωση του είδους ή υπάρχει κάποιος άλλος πραγματολογικός λόγος;<br /><br />Βέβαια η πιθανή μοναδικότητα αυτής της συνειδητότητας στο σύμπαν, όπως εμείς το αντιλαμβανόμαστε έως σήμερα, είναι μια υποστηρικτική θέση για τη διατήρηση του είδους μας στον πλανήτη. Αυτήν όμως τη μοναδικότητα την αντιλαμβανόμαστε μόνον εμείς και αν είναι η μόνη βάση για ένα επιχείρημα υπέρ της επιβίωσής μας είναι σαν να τραβάμε τα κορδόνια των παπουτσιών μας για να σηκωθούμε πάνω από το έδαφος. Επίσης, η τυχαιότητα της διαδικασίας που μας έφερε σε αυτό το στάδιο εξέλιξης δεν προδικάζει και την επιβίωσής μας. Το αντίθετο μάλιστα. Πολλά είδη εμφανίστηκαν, πολλά χάθηκαν. Οι συνθήκες της εξαφάνισης των διαφόρων ειδών ήσαν φυσικές. Για μας μπορεί να είναι και ανθρωπογενείς και αυτή η πιθανότητα βέβαια μας καθιστά και πάλι ένα είδος μοναδικό.<br /><br />Εάν όμως κανείς πιστέψει πως η ύπαρξή μας δεν είναι τυχαία, ούτε πως το σύμπαν είναι μια τυχαία διαδικασία, τότε η ύπαρξή μας μπορεί να θεωρηθεί μέρος ή αποκλειστικός στόχος κάποιου σχεδίου που για μας αποτελεί μυστήριο. Σε αυτήν την περίπτωση τα επιχειρήματα υπέρ της παρουσίας μας στον πλανήτη ενισχύονται αλλά βασίζονται σε μια μυστηριώδη εξωγενή θέληση ή την ελεύθερη ή όχι βούλησή μας.<br /><br />Οι αναλύσεις των μελετητών μετά από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, και οι θέσεις που έχουν πάρει το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ για τον πόλεμο αυτόν απαιτούν τη “νίκη” της Ουκρανίας και οι ΗΠΑ ευθαρσώς δηλώνουν πως θα κάνουν ό,τι χρειάζεται γι’ αυτό. Αυτό σε μετάφραση σημαίνει πως η Ρωσία, χάνει την Κριμαία και όλο το ρωσικό Ντόνμπας του οποίου την “απελευθέρωση” ολοκλήρωσε πριν λίγες μέρες. Είναι ποτέ δυνατόν να φανταστεί κανείς μια πυρηνική δύναμη να σηκώνει τα χέρια ψηλά και να παραδίδεται;<div><br />Το δόγμα MAD<br /><br />Είναι προφανές πως οι περισσότερες των αναλύσεων δεν αναφέρονται στην πιθανότητα, όχι μιας παράδοσης, αλλά ενός πυρηνικού πολέμου, ως αποτέλεσμα της “νίκης” της Ουκρανίας. Επειδή όμως μια τέτοια έκβαση θα δημιουργήσει τρόμο στους πολίτες της Ευρώπης, οι αναλύσεις δεν θέλουν να φοβίσουν το νοήμον κοινό, διακηρύσσοντας ακόμη πως αξίζουν και οι οικονομικές δυσχέρειες των πολιτών της Δύσης για τη “νίκη” επί της Ρωσίας.<br /><br />Πέραν του στόχου αυτού οι αναλύσεις δεν υπολογίζουν καθόλου πως η ανθρώπινη συνειδητότητα μπορεί να έχει ημερομηνία λήξεως δια χειρός ανθρώπου και όχι ενός κομήτη. Όλοι είναι βασισμένοι στην πρακτική ή το αξίωμα της “Βεβαίας Κοινής Καταστροφής”, “<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Mutual_assured_destruction">Mutual Assured Destruction</a>” (MAD). Στα αγγλικά η λέξη “mad”, εκπέμποντας μια ειρωνική διάθεση σημαίνει τρελός/η. Κανείς δεν έχει αποκλείσει από την ανθρώπινη συνειδητότητα την τρέλα.<br /><br />Οι πλείστοι των αναλυτών, χωρίς να το λένε, υπονοούν πως τα αίσθημα της επιβίωσης θα υπερισχύσει της οποιασδήποτε τρέλας μπορεί να καταλάβει τον άνθρωπο σε μια περίπτωση πολέμου. Άρα, ποτέ η Ρωσία ή ο Πούτιν δεν θα χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα, έστω και όταν επιτευχθούν οι στόχοι του ΝΑΤΟ και η Ρωσία ηττηθεί από την Ουκρανία. Θα προτιμήσουν να καταπιούν την ήττα τους, παρά να εξοντώσουν και να εξοντωθούν κατά εκατομμύρια.<br /><br />Είναι πραγματικά άξιον απορίας το πόσο σίγουροι είναι οι αναλυτές πως η “νίκη” θα επέλθει με άφθονα χρήματα και οπλικά συστήματα για τους Ουκρανούς. Αλλά είναι έτσι, ή απλώς προπαγανδίζουμε ως ρεαλιστικές τις επιθυμίες μας και μόνον αυτές, αφήνοντας στην άκρη τις δύσκολες ερωτήσεις και απαντήσεις, που εγείρονται για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας.<br /><br />Η πιθανότητα ενός πυρηνικού πολέμου<br /><br />Είναι προφανές πως αν κανείς αρχίζει να συνυπολογίζει τις πιθανότητες ενός πυρηνικού πολέμου, έστω και περιορισμένου, τότε μπαίνουν στο τραπέζι προτάσεις για το τέλος αυτής της καταστροφής, με όρους που δεν ακούγονται πολύ ως “νίκη” της Ουκρανίας, αλλά ως επικράτηση έστω μέρους των σχεδίων της Ρωσίας. Αυτό θεωρείται απαράδεκτο και αυτομάτως παράδοση της δημοκρατίας στην απολυταρχία Πούτιν.<br /><br />Η θέση αυτή είναι μνημείο μαξιμαλισμού και καταστροφολογίας. Ασχέτως με το ποιος/ποιοι είναι υπεύθυνος/οι για τον πόλεμο αυτόν η συζήτηση για την μοναδικότητα αυτού του πολέμου στην παγκόσμια ιστορία πρέπει να ανοίξει και να αντιληφθούν όλα τα μέρη πως κάθε μέρα που περνάει φέρνει πιο κοντά τα πιο πάνω ερωτήματα: “πρέπει” ο άνθρωπος να επιβιώσει, ή είναι ένα τρελό ζώο το οποίο θα αυτοκαταστραφεί;<br /><br />Τώρα πλέον ο πόλεμος έχει διαμορφώσει δύο πηγές ανθρώπινης αυτοκαταστροφής.<br />Την πρώτη την αναλύσαμε πιο πάνω. Η δεύτερη είναι μία θλιβερή επίπτωση του πολέμου, τα εμπόδια που τίθενται για να σώσουμε τον πλανήτη από υπερθέρμανσή. Ο πόλεμος είναι συναυτουργός στην περιβαλλοντική μας καταστροφή. Είναι προφανές πως με έναν πόλεμο, ο οποίος δημιουργεί παγκόσμια προβλήματα ενεργειακής επάρκειας και ασφάλειας, είναι αμφίβολο αν βρεθούν οι πόροι και η θέληση για να μετατρέψουμε το μοντέλο παραγωγής ενέργειας της ανθρωπότητας.<br /><br />Αυτό συνεπάγεται πως το στοίχημα για να κρατηθεί η θερμοκρασία του πλανήτη κάτω από την αύξηση του 1,5 C μέχρι το 2050 θα χαθεί. Η υπερθέρμανση αυτή καθ’ αυτή είναι ένα άλλο είδος πυρηνικού πολέμου η οποία θα εξαφανίσει πληθυσμούς, περιοχές της γης, και θα ανατρέψει τις ζωές και τις αξίες της ανθρώπινης συνειδητότητας.<br /><br />Αναπάντητα ερωτήματα<br /><br />Η ανθρώπινη συνειδητότητα εκπεφρασμένη ως επιστημονική γνώση κατάφερε πριν ογδόντα χρόνια να εργαλειοποιήσει το άτομο και να πετύχει τη σχάση του με τις γνωστές επιπτώσεις της. Από τότε είχαμε μια ανησυχία, η οποία κορυφώθηκε με την κρίση της Κούβας του ’62, αλλά στη συνέχεια περιπέσαμε σε μια ύπνωση μια και αποκτήσαμε τη βεβαιότητα πως οι κατέχοντες ατομικά όπλα έχουν ανεπτυγμένο το ένστικτο της επιβίωσης, τόσο ώστε να αποκλείεται η χρήση τους. Το δόγμα MAD μας είχε αποκοιμίσει!<br /><br />Ό,τι έχει συμβεί όμως τους τελευταίους μήνες είναι μια ανατροπή όλων των θεωριών και υποθέσεων για την ανάλυση των διεθνών σχέσεων. Η υπόθεση πως μπορούμε να εφαρμόσουμε παλαιότερες πρακτικές αρνούμενοι να συμπεριλάβουμε την αδυναμία αυτοελέγχου μας όπως απέδειξε ο πόλεμος που έχει ξεσπάσει στην Ευρώπη και οι σαθρές ιδεοληψίες μας περί “νίκης” και “ήττας” όταν οι εμπόλεμοι, ΗΠΑ Ρωσία διαθέτουν όπλα μαζικής καταστροφής είναι εσφαλμένη.<br /><br />Τονίζω πως οι εμπόλεμοι είναι η Ρωσία και οι ΗΠΑ, παρόλο που οι ΗΠΑ κρύβονται τεχνηέντως πίσω από τα αναφαίρετα κυριαρχικά δικαιώματα της Ουκρανίας, λες και κάνουν το ίδια για τα σύνορα του Ισραήλ, της Συρίας, της Κίνας, του Ιράν της Κύπρου, του Ιράκ και κάποιων άλλων περιοχών. Υπάρχει σήμερα ένας πόλεμος ΗΠΑ-Ρωσίας δι’ αντιπροσώπου της πρώτης, την Ουκρανία. Και αυτό μας αναγκάζει να ρωτήσουμε: είναι ποιο εύκολο ή πιο δύσκολο η Ρωσία να χρησιμοποιήσει τακτικά πυρηνικά όπλα κατά της Ουκρανίας ή κατά χώρας του ΝΑΤΟ. Προφανώς είναι πιο εύκολο, διότι δεν υπάρχει η υποτιθέμενη ανταπόδοση από τη συμμαχία.<br /><br />Η Ουκρανία δεν διαθέτει τακτικά, ούτε στρατηγικά πυρηνικά όπλα. Άρα, η συνεχής πίεση για “νίκη” στην Ουκρανία δημιουργεί τις συνθήκες για μια πιο εύκολη χρήση μικρών τακτικών πυρηνικών, κάτι που βέβαια θα εξάψει κάθε είδους υστερία στην Ευρώπη και μαζική εχθρότητα προς τη Ρωσία, η οποία θα έχει περάσει το κατώφλι για έναν πόλεμο με όπλα μαζικής καταστροφής.<br /><a href="https://slpress.gr/diethni/pos-oi-rosoi-piran-sta-cheria-toys-tin-perifereia-toy-loychansk/"> </a><br /></div><div>Η κινεζική μεταβλητή<br /><br />Μέχρι σήμερα η Κίνα υποστηρίζει τη Ρωσία στα διεθνή φόρα. Οι επίσημες εφημερίδες του Κόμματος περιέχουν κύρια άρθρα στα οποία οι ΗΠΑ είναι η αιτία του ουκρανικού πολέμου και δη η ιμπεριαλιστική εξάπλωση του ΝΑΤΟ. Η Κίνα άλλωστε έχει τρία ανοιχτά μέτωπα με τις ΗΠΑ. Το πρώτο είναι η Ταϊβάν, το δεύτερο οι κυρώσεις για τη “γενοκτονία” των Ουιγούρων και το τρίο είναι οι κυρώσεις σε μεγάλες τεχνολογικές εταιρίες, όπως η Huawei, για λόγους εθνικής ασφαλείας.<br /><br />Η Κίνα αγοράζει ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο και δεν έχει επιβάλει κυρώσεις, όπως θα ήθελαν οι ΗΠΑ. Παρ’ όλα αυτά διατηρούν μια κάποια ουδετερότητα, γιατί η Κίνα δεν θέλει να προκαλέσει ΗΠΑ και ΕΕ με τις οποίες έχει τεράστια οικονομικά συμφέροντα. Για την Κίνα η οικονομία της είναι το υπ’ αριθμός ένα κριτήριο για τις όποιες κινήσεις κάνει στο γεωπολιτικό παιγνίδι της.<br /><br />Αν η Ρωσία φτάσει στο σημείο να χρησιμοποιήσει τακτικά πυρηνικά όπλα, θα το κάνει δίχως να υπολογίσει την Κίνα ή θα την συμβουλευτεί πριν πάρει μια τέτοια απόφαση. Η απόφαση να επιτεθεί η Ρωσία στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο (αντί για τον Ιανουάριο, ο οποίος ήταν πιο πρόσφορος μήνας για την επιχείρηση) είναι πλέον ή βέβαιον ότι πάρθηκε για να μην αμαυρωθούν οι Παραολυμπιακοί του Πεκίνου.<br /><br />Θεωρώ πως η Κίνα θα είναι εναντίον της χρήσης αυτών των όπλων γιατί διακυβεύονται τα οικονομικά της συμφέροντα με τον πιο καίριο τρόπο, κυρίως στην Ευρώπη. Αυτό βέβαια σημαίνει πως για να συγκρατήσουν τη Ρωσία από μια τέτοια κίνηση θα πρέπει να εμπλακούν ενεργά με στρατιωτική βοήθεια κάθε είδους, πλην την αποστολή στρατευμάτων προς τη Ρωσία. Αυτό θα ανάγκαζε τις ΗΠΑ να προχωρήσουν σε επιπλέον κυρώσεις προς την Κίνα, πράγμα που θα δημιουργούσε ένα φαύλο κύκλο χειροτέρευσης των οικονομικών σχέσεων Κίνας-ΗΠΑ-Ευρώπης.</div><div><br />Ένα παράθυρο λογικής<br /><br />Σήμερα λοιπόν, ζούμε σε έναν πόλεμο δύο πυρηνικών υπερδυνάμεων δι’ αντιπροσώπων. Οι ΗΠΑ βρίσκονται σε υβριδική εμπόλεμη κατάσταση φθοράς με τη Ρωσία, αλλά οι μάχες δίνονται από τους Ουκρανούς και τα χρήματα, η εκπαίδευση και τα όπλα από το δυτικό μπλοκ. Θα μπορούσε να σημειωθεί πως και η Κίνα εμμέσως χρησιμοποιεί τη Ρωσία για να δοκιμάσει τις ΗΠΑ. Μικρό μέρος αναλυτών θεωρούν πως τελικά θα επισυμβεί το μοιραίο, ένας πυρηνικός πόλεμος. Πιο πιθανόν όμως, με την πολιτική των ΗΠΑ, είναι να συμβεί μια περιορισμένη πυρηνική σύγκρουση με τακτικά όπλα στην Ευρώπη, από την δεδηλωμένη πρόθεση του ΝΑΤΟ για “νίκη”.<br /><br />Ένα παράθυρο λογικής που ανοίγεται μετά την υποχώρηση των Ουκρανών από το Ντόνμπας είναι η Ρωσία να ζητήσει ανακωχή, η οποία θα σταματήσει τον πόλεμο, όπως έγινε στην Κορέα. Έτσι μπορούν όλοι να ανασκευάσουν τις θέσεις τους προς το ηπιότερο. Το πρόβλημα όμως των εξουθενωτικών οικονομικών κυρώσεων θα παραμείνει ως ένα μεγάλο πολιτικό διακύβευμα για να μην περιθωριοποιηθούν οι δυτικές πολιτικές ελίτ.<br /><br />Κάθε θεωρία ή υπόθεση που έχουμε κατασκευάσει για τις διεθνείς σχέσεις είναι σήμερα άχρηστη αν δεν έχουμε χαρτογραφήσει τις δυνάμεις και αδυναμίες της ανθρώπινης συνειδητότητας να παίρνει αποφάσεις οι οποίες δεν αφορούν κάποια άλλη συλλογική οντότητα αλλά την συνέχεια της επιβίωσης μας, τουλάχιστον ως επίτευγμα της διεργασία της εξέλιξης.<br /><br />Αν, από την άλλη πλευρά, υπάρχει κάποιο σχέδιο στη δημιουργία αυτής της συνειδητότητας τότε πρέπει να φροντίσουμε να βιώσουμε τη σχέση μας με αυτήν επικαλούμενοι τη λογική και τα ηθικά προτάγματα, τα οποία πηγάζουν από μια τέτοια πίστη. Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι θέμα “νίκης” μιας κάποιας πλευράς. Είναι θέμα νίκης ή ήττας την ανθρώπινης συνειδητότητας, αν αυτή έχει κάποιο νόημα ή σημασία για μας τους ίδιους.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Έχει αναρωτηθεί η Δύση τί θα συνέβαινε αν νικούσε η Ουκρανία;

Μπινιάρης Νίκος Εάν κανείς πιστεύει πως η ανθρώπινη συνειδητότητα είναι αποτέλεσμα μιας τυχαίας φυσικής διαδικασίας, που έχουμε γενικά ονομά...

Διαβάστε την συνέχεια

“Τώρα ξεκινάει το μεγάλο παζάρι για την Τουρκία”… θα πάει για θερμό;

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/02/GREECE-TURKEY-CHESS-790x400.jpg" /><br /><br />Στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στο πώς θα επηρεάσει η Σύνοδος του ΝΑΤΟ την στάση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναφέρθηκε ο Σωτήρης Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής επισημαίνοντας ότι πολλά θα εξαρτηθούν από την προεκλογική περίοδο στην Τουρκία.<br /><br />«Τώρα ξεκινάει το μεγάλο παζάρι για την Τουρκία» ανέφερε ο κ. Σέρμπος διερωτώμενος σε ποιο βαθμό τα ελληνοτουρκικά μπορούν να του δώσουν κρίσιμο εκλογικό αποτύπωμα που αυτή τη στιγμή λείπει», τόνισε ο καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής. «Μένει να αποδειχθεί αν και κατά πόσο το Αιγαίο θα αποδειχθεί σταθερό ή αν ο (Ερντογάν) αποφασίσει να πειραματιστεί και με μια ελεγχόμενη ένταση», πρόσθεσε ο κ. Σέρμπος. Το ζητούμενο σύμφωνα με τον αναλυτή διεθνών σχέσεων είναι «εάν η Τουρκία συνεχίσει σε μια προσπάθεια διεθνοποίησης των ελληνοτουρκικών», με βάση το δικό του αφήγημα.<br /><br />Αναφερόμενος στις τουρκικές εκλογές και στα προγνωστικά που δείχνουν να υπολείπεται σε σχέση με όλους τους πιθανούς αντιπάλους ο κ. Σέρμπος σχολίασε ότι «είναι θύμα της επιτυχίας του». Εξηγώντας τι εννοεί, λέει ότι η οικονομία είναι αυτό που δημιουργεί πρόβλημα στον Ερντογάν. «Αν ο Ερντογάν χάσει, στο πλαίσιο της επιβίωσής του, θα πρέπει να προκαλέσει κάτι πολύ μεγάλο με στόχο να επιβιώσει σε μια διάδοχη κατάσταση», εκτίμησε ο αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής.<br /><br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

“Τώρα ξεκινάει το μεγάλο παζάρι για την Τουρκία”… θα πάει για θερμό;

Στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στο πώς θα επηρεάσει η Σύνοδος του ΝΑΤΟ την στάση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναφέρθηκε ο Σωτήρης Σέρμπος, α...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: Πώς «αποκωδικοποιεί» το Μέγαρο Μαξίμου τις ενέργειες Ερντογάν - Τα επόμενα βήματα

<br /><br /><a href="https://www.facebook.com/sharer.php?u=https://www.ethnos.gr/Politics/article/215340/toyrkiaposapokodikopoieitomegaromaximoytisenergeieserntogantaepomenabhmata"></a><a href="https://twitter.com/intent/tweet?text=%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1:%20%CE%A0%CF%8E%CF%82%20%C2%AB%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CF%89%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B5%CE%AF%C2%BB%20%CF%84%CE%BF%20%CE%9C%CE%AD%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%BF%20%CE%9C%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%BC%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CE%B9%CF%82%20%CE%B5%CE%BD%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B5%CF%82%20%CE%95%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%AC%CE%BD%20-%20%CE%A4%CE%B1%20%CE%B5%CF%80%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B1%20%CE%B2%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1&url=https://www.ethnos.gr/Politics/article/215340/toyrkiaposapokodikopoieitomegaromaximoytisenergeieserntogantaepomenabhmata"></a><br /><img height="432" src="https://cdn.ethnos.gr/imgHandler/875/fa10b013-837a-4cf8-be2c-c52b3d1dd7e4.jpg" width="733" /><br /><br /><div>«Είμαστε σε ετοιμότητα». Αυτό είναι το μήνυμα που εκπέμπει το Μέγαρο Μαξίμου με αφορμή την τουρκική προκλητικότητα, την στιγμή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης<a href="https://www.ethnos.gr/tag/138/kyriakosmhtsotakhs"> </a>από την πρώτη στιγμή να έχει ξεκαθαρίσει ότι η Άγκυρα θα «παίρνει» απαντήσεις σε ό,τι τεθεί στο τραπέζι. Στο ερώτημα, όμως, να περιμένουμε ένα θερμό καλοκαίρι, ίσως και ένα θερμό επεισόδιο, ο πρωθυπουργός ήταν χθες σαφής: «Με ρωτήσατε ευθέως αν ανησυχώ. Είμαστε σε απόλυτη εγρήγορση, προφανώς έχουμε μεγάλη αυτοπεποίθηση στην υπεράσπιση των θέσεών μας, δεν εκτιμώ όμως ότι θα έχουμε ένα καλοκαίρι αντίστοιχης έντασης στο πεδίο με αυτό το οποίο είχαμε το καλοκαίρι του 2020».<br /><br />Αποκωδικοποιώντας όσα είπε ο κ. Μητσοτάκης στο ΣΚΑΙ, η εκτίμηση στο Μέγαρο Μαξίμου είναι πως δεν θα τραβήξει το σκοινί ο Τούρκος πρόεδρος. Πιθανότατα θα επιμείνει να προκαλεί μέχρι ωστόσο ενός σημείου. Θεωρούν, δε, ότι κυρίως απευθύνεται στο εσωτερικό του ακροατήριο, δεδομένου ότι μπροστά του έχει μια εκλογική μάχη, η οποία δεν έχει ξεκινήσει με τους καλύτερους οιωνούς.<br /><br />Θα πρέπει να σημειωθεί, άλλωστε, ότι η ισορροπία των δυνάμεων την συγκεκριμένη στιγμή δεν ευνοεί την Τουρκία, κάτι που η ελληνική κυβέρνηση επιδιώκει να μην αλλάξει. Όποιος πιστεύει ότι η Ελλάδα έχει την δυνατότητα εσαεί να μπλοκάρει τις πωλήσεις εξοπλιστικών συστημάτων από τις Ηνωμένες Πολιτείες προς την Τουρκία, νομίζω ότι δεν αντιλαμβάνεται πλήρως την πραγματική ισορροπία των δυνάμεων», απάντησε με ειλικρίνεια χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ναι μεν η Ελλάδα θα κάνει ότι μπορεί, αλλά δεν μπορεί εσαεί να μπλοκάρει την Τουρκία.<br /><br />Πραγματικός και εφικτός στόχος είναι ο εξής: Να εξηγήσουμε κυρίως στο Aμερικανικό Κογκρέσο ότι η πώληση οπλικών συστημάτων σε μια χώρα μέλος του ΝΑΤΟ, η οποία αυτή τη στιγμή αποτελεί πηγή αστάθειας στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και η οποία ανοιχτά αμφισβητεί κυριαρχία μιας άλλης χώρας μέλους του ΝΑΤΟ, δεν είναι προς το συμφέρον των ίδιων των Ηνωμένων Πολιτειών.<br /><br />Εξου κιόλας χθες στο Μέγαρο Μαξίμου υποδέχτηκε μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ με επικεφαλής τον Πρόεδρο της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων Gregory Meeks, σε μια συνάντηση όπου ανέλυσε στους αμερικανούς βουλευτές τις προκλήσεις στην ανατολική Μεσόγειο. Σε κάθε περίπτωση, στο πίσω μέρος του μυαλό του το Μέγαρο Μαξίμου έχει το εξής: οι αποφάσεις για την πώληση αμυντικού υλικού από τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι εξαιρετικά σύνθετες, είναι μακροχρόνιες, είναι γραφειοκρατικές και σε κάθε περίπτωση απαιτείται έγκριση του Κογκρέσου, προκειμένου να πωληθεί οποιοδήποτε οπλικό σύστημα σε οποιαδήποτε χώρα. Και βέβαια υπάρχει και το εξής δεδομένο: ότι αυτή τη στιγμή το Κογκρέσο δεν φαίνεται διατεθειμένο να πουλήσει οπλικά συστήματα στην Τουρκία.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.ethnos.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκία: Πώς «αποκωδικοποιεί» το Μέγαρο Μαξίμου τις ενέργειες Ερντογάν - Τα επόμενα βήματα

«Είμαστε σε ετοιμότητα». Αυτό είναι το μήνυμα που εκπέμπει το Μέγαρο Μαξίμου με αφορμή την τουρκική προκλητικότητα, την στιγμή που ο Κυριάκο...

Διαβάστε την συνέχεια