Πόσο πίσω έχει μείνει η Τουρκία στον αέρα του Αιγαίου. Τα F-16 και το ισοζύγιο.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/10/3598572.webp"><img height="400" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/10/3598572.webp" width="764" /></a><br /><br />Του <b>Βασίλη Νέδου</b><br />Η συζήτηση περί αεροπορικής υπεροχής στο Αιγαίο –και την Ανατολική Μεσόγειο– είναι όσο παλιά και η ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και έπειτα. Δεν είναι διόλου παράδοξο ότι αυτή η συζήτηση κυριαρχεί και σήμερα, αυτή τη φορά εμμέσως, καθώς εντός του αμερικανικού πολιτικού συστήματος και της γραφειοκρατίας εξελίσσεται ένα –ακόμη ακαθόριστης κατάληξης– μπρα ντε φερ σχετικά με το αν πρέπει να εγκριθεί η πώληση 40 καινούργιων F-16 και εκσυγχρονισμός 80 από τα ήδη υφιστάμενα μαχητικά του ίδιου τύπου της τουρκικής αεροπορίας.<br /><br />Αυτή η συζήτηση αφορά την Ελλάδα, αφενός, επί της αρχής, καθώς μια πιθανή αρνητική απάντηση από την αμερικανική πλευρά σίγουρα θα έχει παράπλευρες επιπτώσεις σε όλο το φάσμα των τουρκικών σχέσεων με το ΝΑΤΟ, αφετέρου, λόγω των συνεπειών στην αεροπορική ισορροπία. Πώς όμως διαμορφώνεται αυτή η ισορροπία; Αυτή τη στιγμή η Τουρκία διαθέτει συνολικά 260 F-16 και 19 Phantom.<br /><br />Τα F-16 είναι διαμόρφωσης Block 30, Block 40 και Block 50 και εντάχθηκαν στην τουρκική αεροπορία σε 10 φάσεις, ανάμεσα στο 1987 και το 2012. Ενδιαμέσως η Αγκυρα είχε ενταχθεί το 2002 στο πρόγραμμα Joint Strike Fighter, το οποίο εξελίχθηκε σε αυτό που σήμερα είναι γνωστό ως μαχητικό πέμπτης γενιάς F-35. Μετά αρκετά σκαμπανεβάσματα, η Τουρκία είχε καταλήξει να παραγγείλει συνολικά 100 F-35A και να συμμετάσχει στο πρόγραμμα με την αμυντική βιομηχανία της.<br /><br />Το 2017, όταν ο τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωνε μαζί με τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον την απόφαση για αναβάθμιση συνολικά 84 F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας στη διαμόρφωση Viper, η προοπτική αεροπορικής ισορροπίας στο Αιγαίο έμοιαζε ζοφερή.<br /><br />Και τούτο διότι λίγους μήνες αργότερα (Μάιο 2018) πετούσε δοκιμαστικά το πρώτο τουρκικό F-35 στις εγκαταστάσεις της Lockheed Martin στο Φορτ Γουόρθ του Τέξας, ενώ υπολογιζόταν ότι έως το 2020, τα πρώτα έξι μαχητικά πέμπτης γενιάς θα βρίσκονται ήδη στη Τουρκία.<br /><br />Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν συνέβη, διότι τον Ιούλιο του 2019, οι Τούρκοι πιλότοι και το προσωπικό που ήδη εκπαιδευόταν στο F-35 έλαβαν προειδοποίηση να εγκαταλείψουν το έδαφος των ΗΠΑ, διότι η χώρα τους απεβλήθη από το πρόγραμμα. Τα ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα S-400 βρίσκονταν πλέον σε τουρκικό έδαφος.<br /><br />Αυτές οι διευκρινίσεις είναι χρήσιμες προκειμένου να φανεί ότι η σημερινή υπεροπλία της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά σε πολιτικές αποφάσεις της Aγκυρας και όχι σε κάποια καθοριστική επιρροή της Αθήνας στην Ουάσιγκτον, όπως ισχυρίζονται τουρκικοί κύκλοι. Ενώ η Aγκυρα αναμένει την έγκριση για τον εκσυγχρονισμό των F-16 που διαθέτει, την αγορά νέων και την εκ νέου πρόσβαση σε ανταλλακτικά, η Αθήνα έχει προχωρήσει σε άλματα.<br /><br />Αυτή τη στιγμή διαθέτει συνολικά 153 F-16, εκ των οποίων τα 83 διαμορφώνονται σε Viper (τα δύο πρώτα είναι ήδη έτοιμα, πριν από το τέλος του χρόνου ο αριθμός αυτός μπορεί να φθάσει ακόμη και στα 6), 6 γαλλικά Rafale (με ακόμη 18 να παραλαμβάνονται έως το 2024), 24 Mirage 2000-5 και 34 F-4E Phantom. Από τα 153 F-16, τα 38 που ανήκουν στη διαμόρφωση Block 50 θα αναβαθμιστούν, ενώ από τα πιο παλιά (Block 30), κάποια θα συνεχίσουν το αποτρεπτικό έργο τους και άλλα θα μετατραπούν σε αεροπλάνα εκπαίδευσης των νέων χειριστών στο Αιγαίο. Από αυτά τα μόνα που αναμένεται να αποσυρθούν τα επόμενα χρόνια είναι τα Phantom.<br /><br />Επίσης, εντός του 2023 αναμένεται η εκκίνηση των διαπραγματεύσεων με τις ΗΠΑ για τα F-35, με στόχο την προσγείωση του πρώτου (από τα 20+20 που έχουν ζητηθεί) μαχητικού πέμπτης γενιάς στην Ελλάδα το 2027-28. Αν προστεθούν στην εξίσωση τα νέα ιταλικά εκπαιδευτικά M-346 που θα ενταχθούν στο κέντρο εκπαίδευσης στη Καλαμάτα (το οποίο επισκέπτονται αυτή την εβδομάδα οι υπουργοί Aμυνας Ελλάδας και Ισραήλ Ν. Παναγιωτόπουλος και Μπένι Γκαντζ), τότε καθίσταται σαφές ότι η Π.Α. μετατρέπεται σε ισχυρή δύναμη με δυνατότητα παρέμβασης σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Τα χρονοδιαγράμματα είναι αμείλικτα για τη Τουρκία. Αν, με κάποιον τρόπο, ξεπεραστούν τα νομικά εμπόδια, τότε τα πρώτα αναβαθμισμένα F-16 ή τα νέα αεροσκάφη αυτού του τύπου δεν θα προσγειωθούν στην Τουρκία πριν από το 2026-27. Ωστόσο, άρση των νομικών εμποδίων θα σήμαινε άμεση αποδέσμευση της δυνατότητας υποστήριξης των υφισταμένων F-16 της τουρκικής αεροπορίας, η διαθεσιμότητα των οποίων εκτιμάται ως ιδιαίτερα χαμηλή.<br /><br />Το ραντεβού με τον Ακάρ και ο πάγος μέχρι τις εκλογές<br /><br />Πέρα από το διπλωματικό προσκήνιο στα ελληνοτουρκικά, το οποίο την περασμένη εβδομάδα χαρακτηρίστηκε από τις προσπάθειες των δύο υπουργών Αμυνας Νίκου Παναγιωτόπουλου και Χουλουσί Ακάρ να δημιουργηθεί κάποιο κλίμα που να επιτρέπει το άνοιγμα κάποιων διαύλων επικοινωνίας και την επιμονή του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στη διατήρηση επίμονα υψηλών τόνων, παρασκηνιακά φαίνεται ότι το αδιέξοδο είναι πολύ βαθύτερο.<br /><br />Εχει περιέλθει σε γνώση της «Κ» ότι στις τελευταίες προσπάθειες που έγιναν από τρίτους προκειμένου να βολιδοσκοπηθεί η πρόθεση της Αγκυρας να προχωρήσει με κάποιο τρόπο σε συζητήσεις με την Αθήνα, με στόχο την κατάληξη σε διεθνή διαιτησία ή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, οι απαντήσεις από την τουρκική πλευρά ήταν αρνητικές. Αρμόδιες πηγές εκτιμούν ότι η αντίληψη αυτή αφορά κατά κύριο λόγο την κατανόηση, κυρίως από τους Τούρκους διπλωμάτες, της ακραία προεκλογικής πραγματικότητας, η οποία ήδη επικρατεί στο εσωτερικό της χώρας.<br /><br />Στην Αθήνα τα σήματα αυτά έχουν φθάσει από διάφορες κατευθύνσεις. Παρά τη γενικώς βαριά ατμόσφαιρα και την εμμονή του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να συντηρεί την επιθετική ρητορική, στην Αθήνα εργάζονται για τη διατήρηση του υφιστάμενου διαύλου επικοινωνίας (Παναγιωτόπουλος – Ακάρ) και τη δημιουργία νέων. Πρόκειται για ιδιαίτερα δύσκολη εξίσωση, η επίλυση της οποίας –με τον ένα ή τον άλλο τρόπο– συνδέεται με τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις αλλά και το παζάρι του Ερντογάν εντός του ΝΑΤΟ.<br /><br />Φαίνεται, πάντως, ότι το ραντεβού της Κωνσταντινούπολης ανάμεσα στον σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας Τζέικ Σάλιβαν με τον προεδρικό εκπρόσωπο Ιμπραχίμ Καλίν και το σήμα ότι η υπόθεση των F-16 παραμένει ανοιχτή για την Τουρκία, λείαναν τον δρόμο προς τη συνάντηση Παναγιωτόπουλου – Ακάρ την περασμένη Πέμπτη.<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πόσο πίσω έχει μείνει η Τουρκία στον αέρα του Αιγαίου. Τα F-16 και το ισοζύγιο.

Του Βασίλη Νέδου Η συζήτηση περί αεροπορικής υπεροχής στο Αιγαίο –και την Ανατολική Μεσόγειο– είναι όσο παλιά και η ένταση στις ελληνοτουρκι...

Διαβάστε την συνέχεια

Παγκόσμιο ρεκόρ κατάρριψης μαχητικού: Ρωσικό Su-57 έριξε ουκρανικό Su-27 με τον BVR πύραυλο R-37M. Γιατί ανησυχεί το ΝΑΤΟ, τα δύο σενάρια.

<a href="https://warnews247.gr/wp-content/uploads/2021/07/su-57.jpg"><img height="363" src="https://warnews247.gr/wp-content/uploads/2021/07/su-57.jpg" width="761" /></a><br /><br />Toυ <b>Βασίλη Καπούλα</b><br />Στις 13 Οκτωβρίου συνέβη ένα γεγονός που τράβηξε την προσοχή του ΝΑΤΟ: Ουκρανικό μαχητικό Su-27 συνετρίβη στην περιοχή Poltava, στην κεντρική-Ανατολική Ουκρανία, μετά από κτύπημα από αντιαεροπορικό πύραυλο. Το ΝΑΤΟ καλείται να λύσει ένα μυστήριο το οποίο περιπλέκεται…<br /><br />Δυτικά στρατιωτικά ΜΜΕ και ΝΑΤΟϊκές πηγές άρχισαν να ερευνούν το περιστατικό το οποίο αποδόθηκε αρχικά σε βολή ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος S-300V4 από την περιοχή Belgorod.<br /><br />Τι το παράξενο είχε αυτή η κατάρριψη του ουκρανικού Su-27;<br /><br />Αν οφείλεται σε κτύπημα αντιαεροπορικού συστήματος, είχαμε παγκόσμιο ρεκόρ για τη μεγαλύτερη εμβέλεια κρούσης επιφανείας-αέρος με χρήση είτε του πυραύλου 40N6 εμβέλειας 400 χιλιομέτρων είτε του πυραύλου 9M82MV.<br /><br />Το Su-27 καταρρίφθηκε σε απόσταση 217 χλμ ξεπερνώντας τα 150 χιλιόμετρα εμβέλειας που είχε καταγραφεί προηγουμένως όταν ρωσικό σύστημα S-400 κατέρριψε ουκρανικό Su-27 πάνω από το Κίεβο τον Μάρτιο!<br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι το ρωσικό ΥΠΑΜ έχει επιβεβαιώσει την χρήση του Su-57 στην Ουκρανία με επίσημη ανακοίνωση.<br /><br />Τι συνέβη εκείνη την ημέρα – η αρχική εκδοχή<br /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες, “ένα ουκρανικό αεροσκάφος Su-27 και ένα Su-24, βρίσκονταν σε αποστολή βομβαρδισμού ρωσικών στόχων.<br /><br />Και τα δύο κινήθηκαν σε πολύ χαμηλά υψόμετρα, στη συνέχεια πήραν ύψος για να εκτοξεύσουν πυραύλους και κατέβηκαν ξανά ως μέρος ενός σχεδίου πτήσης, προτού χτυπηθούν από αντιαεροπορικό πύραυλο στο ακραίο βεληνεκές των 217 χλμ.<br /><br />Το κτύπημα αποδόθηκε αρχικά σε συστοιχία S-300V4.<br /><br />Το γεγονός ότι τα Su-27 και Su-24 πετούσαν σε χαμηλά υψόμετρα υποδηλώνει ότι μπορεί να είχε γίνει χρήση του 40N6 καθώς ο πύραυλος έχει μια εντελώς μοναδική τροχιά και σειρά αισθητήρων που είναι ιδιαίτερα βελτιστοποιημένοι για την εμπλοκή στόχων πολύ χαμηλού υψόμετρου.<br /><br />Το 40N6 μπορεί να εμπλέξει στόχους σε απόσταση έως και 5 μέτρων από το έδαφος” ανέφεραν αμερικανικά ΜΜΕ.<br />Ήταν κατάρριψη από Su-57;<br /><br />Ρωσικές πηγές διορθώνουν τις δυτικές εκτιμήσεις αποκαλύπτοντας πως η κατάρριψη οφείλεται στο μαχητικό Su-57 που έριξε το ουκρανικό μαχητικό με βολή πυραύλου R-37Μ.<br /><br />Αναφέρουν συγκεκριμένα:<br /><br />“Στο πλαίσιο των σκληρών μαχών για το Svatovo, το Artemovsk και στο βόρειο μέτωπο της περιοχής Χερσώνας, η είδηση ​​της κατάρριψης ενός Su-27 της Ουκρανίας κοντά στο χωριό Porskalivka, στην περιοχή Πολτάβα, δεν έλαβε την κατάλληλη κάλυψη. Το περιστατικό συνέβη στις 13 Οκτωβρίου.<br /><br />Οι δυτικοί στρατιωτικοί αναλυτές είναι σοκαρισμένοι επειδή δεν μπορούν να καταλάβουν τι συνέβη καθώς η Porskalivka βρίσκεται αρκετά μακριά από τα ρωσικά σύνορα.<br /><br />Και αυτό, με τη σειρά του, φέρνει σύγχυση στην τακτική της χρήσης επιθετικών αεροσκαφών του ΝΑΤΟ.<br /><br />Αποδεικνύεται ότι σε μια υποθετική σύγκρουση, είναι επίσης επικίνδυνο για τα αμερικανικά μαχητικά F-15 και F-16 να πετούν χαμηλά σε επαρκή απόσταση από τα ρωσικά συστήματα αεράμυνας.<br /><br />Το ουκρανικό Su-27 χτυπήθηκε από ρωσικό υπερηχητικό πύραυλο αέρος-αέρος μεγάλου βεληνεκούς R-37M (σύμφωνα με την κωδικοποίηση του ΝΑΤΟ AA-13).<br /><br />Επιπλέον, είναι πιθανό η εκτόξευση του AA-13 να πραγματοποιήθηκε από το Su-57 (σύμφωνα με την κωδικοποίηση του ΝΑΤΟ Felon – “Killer”), επομένως, δεν έγινε αντιληπτό από το AWACS που περιπολούν στην Πολωνία και τη Ρουμανία σε καθεστώς 24/7.<br /><br />Λένε ότι οι ειδικοί του Πενταγώνου ανέλυσαν ειδικά αυτή την υπόθεση και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι απ’ όλα όσα υπάρχουν στο αμερικανικό οπλοστάσιο, μόνο ο πύραυλος AIM-120 AMRAAM, ο οποίος είναι σε υπηρεσία με τα F-22 και F-35 θα μπορούσε να πετύχει κάτι ανάλογο. Ναι, οι Ρώσοι έχουν ένα ανάλογο – αυτό είναι ο R-37M.<br /><br />Οι Αμερικανοί ισχυρίζονται ότι θα είχαν παρατηρήσει την εκτόξευση ενός μεγάλου πυραύλου από τους S-300 ή S-400.<br /><br />Ωστόσο, το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας δήλωσε ξεκάθαρα ότι το εχθρικό Su-27 καταστράφηκε από την αεράμυνα, κάτι που όχι μόνο μπερδεύει τους Αμερικανούς ειδικούς, αλλά τους βάζει σε λήθαργο.<br /><br />Και πάλι, για τους Αμερικανούς, προφανώς, η έκδοση με τον πύραυλο αέρος-αέρος θα ήταν πιο κατανοητή. Διαφορετικά, δημιουργούνται αμέσως δυσάρεστα ερωτήματα για το ΝΑΤΟ.<br /><br />Το πιο βολικό σενάριο για το ΝΑΤΟ είναι η κατάρριψη να έγινε από πύραυλο 9M82MV που υιοθετήθηκε πρόσφατα, ο οποίος έχει βεληνεκές έως 350 χιλιόμετρα και μπορεί να επιταχύνει έως και 9 Mach.<br /><br />Η απάντηση είναι γνωστή μόνο στο ρωσικό Υπουργείο Άμυνας, το οποίο ωστόσο δεν πρόκειται να πει τι ακριβώς συνέβη στον ουρανό της περιοχής της Πολτάβα.<br /><br />Όμως φωτογραφία από το σημείο καθώς και πληροφορίες που κυκλοφόρησαν τους προηγούμενους μήνες σε ρωσικά ΜΜΕ δείχνουν πως έγινε χρήση του πυραύλου R-37M από Su-57 γι αυτό και δεν εντοπίστηκε έγκαιρα από τα ΝΑΤΟϊκά AWACS.<br /><br />Ο πύραυλος Vympel R-37 έχει μέγιστη ταχύτητα Mach 5 – Mach 6. Είναι υπερηχητικός BVR, ειδικά σχεδιασμένος να καταρρίπτει ιπτάμενα τάνκερ, AWACS, και άλλους στόχους από απόσταση ασφαλείας για τα ρωσικά μαχητικά.<br /><br />Τον πύραυλο R-37M μπορούν να φέρουν εκσυγχρονισμένα MiG-31BM, Su-35S και Su-57 γνωστό και ως Izdeliye 810.<br /><div><br /></div><div><a href="https://warnews247.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Παγκόσμιο ρεκόρ κατάρριψης μαχητικού: Ρωσικό Su-57 έριξε ουκρανικό Su-27 με τον BVR πύραυλο R-37M. Γιατί ανησυχεί το ΝΑΤΟ, τα δύο σενάρια.

Toυ Βασίλη Καπούλα Στις 13 Οκτωβρίου συνέβη ένα γεγονός που τράβηξε την προσοχή του ΝΑΤΟ: Ουκρανικό μαχητικό Su-27 συνετρίβη στην περιοχή Po...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Χαφτάρ ξεκινάει την αντεπίθεση-Κάλεσε τον λαό να ξεσηκωθεί κατά Τρίπολης-Τουρκίας!

<img height="360" src="https://directus.gr/wp-content/uploads/2022/10/D77A8AC4-C1F9-4C67-852E-D94E88885614_w1080_h608-1068x601.webp" width="722" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Απόρρητη έκθεση: Ο Ερντογάν αρπάζει αγωγό που περνάει & από το Τσαντ.</span></h3>Του <b>Ανδρέα Μουντζουρούλια</b><br />Μόνο ένας Χαφτάρ μπορεί να ”σώσει” την Ελλάδα και να διώξει την Τουρκία από την Λιβύη, καθώς χθες από την στρατιωτική παρέλαση που έλαβε χώρα στη Βεγγάζη, έστειλε τελεσίγραφο σε Τρίπολη και Άγκυρα!<br /><br />Αναλυτικά τι ανέφερε:<br /><br />Ο Γενικός Διοικητής των Αραβικών Ενόπλων Δυνάμεων της Λιβύης, Στρατάρχης Χαλίφα Χάφταρ, κάλεσε τον λαό να ξεσηκωθεί και να ηγηθεί.<br /><br />Στην ομιλία του προς τους συμμετέχοντες στη μεγαλειώδη στρατιωτική παρέλαση ανέφερε τα εξής:” Είμαστε έτοιμοι να προστατεύσουμε τον λαό στην εξέγερσή του.Ο στρατός θα συνεχίσει τον αγώνα του.<br /><br />Η Λιβύη δεν θα πέσει όσο ο εθνικός της στρατός έχει καρδιά που χτυπά και ο λαός της έχει αδάμαστη θέληση και αποφασιστικότητα να αντιμετωπίσει την πρόκληση. Ο στρατός δεν θα διστάσει να προστατεύσει τη Λιβύη και να υπερασπιστεί την εθνική της ασφάλεια. Όλες οι πόλεις της Λιβύης υποφέρουν από την κυβερνητική αποτυχία.<br /><br />Ισπανική-έκθεση-”βόμβα” για την Λιβύη<br /><br />Ισπανική έκθεση ανέδειξε τη στρατηγική του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να ενισχύσει τη θέση του στη Λιβύη, παίζοντας το ρόλο του μεσολαβητή μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας.<br /><br />Σύμφωνα με το δημοσίευμα του ισπανικού περιοδικού «Atlayar», τη Δευτέρα, ”συνέδεσε την προσπάθεια της Τουρκίας να εδραιώσει τη θέση της για να αποκτήσει επιρροή στο λιβυκό έδαφος με το νέο έργο του αγωγού φυσικού αερίου στη Σαχάρα. Παρακολουθεί επίσης το στυλ του Ερντογάν να εκμεταλλεύεται τις κρίσεις στην περιοχή προς όφελός του, όταν επιδεικνύει την αποστολή του ως μεσολαβητής μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, ενώ πιέζει τη Λιβύη ως επιλογή να φιλοξενήσει τον νέο αγωγό φυσικού αερίου από τη Σαχάρα.<br /><br />Ένας άλλος στόχος που παρακολουθεί η Άγκυρα είναι η κατάσταση γύρω από την κατασκευή ενός νέου αγωγού φυσικού αερίου από τη Σαχάρα, δεδομένων των οικονομικών του κερδών, καθώς και της πιθανότητας να αποκτήσει μεγάλη επιρροή σε μια πολύ ώριμη στρατηγική περιοχή, οπότε η Τουρκία έχει βάλει στο στόχαστρο για τη Λιβύη ως χώρα υποδοχής για τον αγωγό φυσικού αερίου από τη Νιγηρία. Έτσι, θέλετε να αποκτήσετε ένα έργο αξίας 13 δισ. ευρώ.<br /><br />Αν και το ίδιο το αλγερινό έργο έχει ένα πλεονέκτημα, η Λιβύη βρίσκεται σε καλύτερη γεωγραφική θέση για την ανάπτυξη ενός αγωγού φυσικού αερίου, ο οποίος πρέπει να διέρχεται μόνο από το Τσαντ.<br /><br />Το περιοδικό έκρινε ότι το κόστος και οι ημερομηνίες παράδοσης του έργου καθιστούν τη Λιβύη μία από τις υποψήφιες για φιλοξενία του αγωγού φυσικού αερίου, αλλά οι προτάσεις της Αλγερίας και του Μαρόκου δεν πρέπει να απορριφθούν γρήγορα. Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι η Λιβύη δεν είναι μόνη σε αυτή την προσφορά, καθώς η Τουρκία, η οποία πρόσφατα υπέγραψε μια αμφιλεγόμενη ενεργειακή συμφωνία, πιέζει να αναλάβει το έργο ο εταίρος της.<br /><br />Η ισπανική έκθεση ολοκληρώνεται με μια αναφορά στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που παίζει τα χαρτιά του στη διεθνή σκακιέρα. Κάτι που του επιτρέπει, όντας σε κατάσταση αναταραχής, να εκμεταλλευτεί την αστάθεια για να αποκτήσει μεγάλα πλεονεκτήματα για τη χώρα του.”<div><figure class="wp-block-embed is-type-rich is-provider-twitter wp-block-embed-twitter" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 16px; margin: 0px auto 1em; overflow-wrap: break-word;"><div class="wp-block-embed__wrapper" style="box-sizing: border-box; position: relative;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; max-width: 550px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1582181720778240000" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=true&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfdGltZWxpbmVfbGlzdCI6eyJidWNrZXQiOlsibGlua3RyLmVlIiwidHIuZWUiLCJ0ZXJyYS5jb20uYnIiLCJ3d3cubGlua3RyLmVlIiwid3d3LnRyLmVlIiwid3d3LnRlcnJhLmNvbS5iciJdLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2hvcml6b25fdGltZWxpbmVfMTIwMzQiOnsiYnVja2V0IjoidHJlYXRtZW50IiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd190d2VldF9lZGl0X2JhY2tlbmQiOnsiYnVja2V0Ijoib24iLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3JlZnNyY19zZXNzaW9uIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19jaGluX3BpbGxzXzE0NzQxIjp7ImJ1Y2tldCI6ImNvbG9yX2ljb25zIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd190d2VldF9yZXN1bHRfbWlncmF0aW9uXzEzOTc5Ijp7ImJ1Y2tldCI6InR3ZWV0X3Jlc3VsdCIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0Zndfc2Vuc2l0aXZlX21lZGlhX2ludGVyc3RpdGlhbF8xMzk2MyI6eyJidWNrZXQiOiJpbnRlcnN0aXRpYWwiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2V4cGVyaW1lbnRzX2Nvb2tpZV9leHBpcmF0aW9uIjp7ImJ1Y2tldCI6MTIwOTYwMCwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19kdXBsaWNhdGVfc2NyaWJlc190b19zZXR0aW5ncyI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdmlkZW9faGxzX2R5bmFtaWNfbWFuaWZlc3RzXzE1MDgyIjp7ImJ1Y2tldCI6InRydWVfYml0cmF0ZSIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9mcm9udGVuZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9fQ%3D%3D&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1582181720778240000&lang=el&origin=https%3A%2F%2Fdirectus.gr%2Fapokleistiko-o-chaftar-xekinaei-tin-antepithesi-kalese-ton-lao-na-xesikothei-kata-tripolis-tourkias-aporriti-ekthesi-o-erntogan-thelei-na-arpaxei-tous-agogous-se-sachara-tsant%2F&sessionId=b852d3872a280004bb286bc68308d691746fe6fe&theme=light&widgetsVersion=1c23387b1f70c%3A1664388199485&width=550px" style="box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 777px; max-width: 100%; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div></figure></div><div><br /></div><div><a href="https://directus.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Χαφτάρ ξεκινάει την αντεπίθεση-Κάλεσε τον λαό να ξεσηκωθεί κατά Τρίπολης-Τουρκίας!

Απόρρητη έκθεση: Ο Ερντογάν αρπάζει αγωγό που περνάει & από το Τσαντ. Του Ανδρέα Μουντζουρούλια Μόνο ένας Χαφτάρ μπορεί να ”σώσει” την Ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Βουλγαρικός δάκτυλος πίσω από την επίθεση στην Κριμαία; Γιατί η Μόσχα επιδιώκει εμπλοκή της Σόφιας

<img height="400" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2022/10/2022-10-17T123332Z_1622219151_RC2X2X9R3X72_RTRMADP_3_UKRAINE-CRISIS-CRIMEA-BRIDGE-768x480.jpg" width="758" /><br /><br />Τι σχέση έχει η Βουλγαρία με τα εκρηκτικά που εξερράγησαν σε φορτηγό στις 8 Οκτωβρίου 2022 στη γέφυρα μεταξύ της Ρωσίας και της χερσονήσου της Κριμαίας; Προήλθε το φορτηγό από τη Βουλγαρία, όπως ισχυρίστηκε η Μόσχα στις 11/10; Ή μήπως πέρασαν μέσω Βουλγαρίας «μόνο» τα εκρηκτικά, όπως υποστήριξε στις 12/10 η ρωσική μυστική υπηρεσία FSB;<br /><br />Λίγες μέρες νωρίτερα, πάλι η Μόσχα ισχυριζόταν κάτι διαφορετικό: Ότι δηλαδή τα εκρηκτικά ήταν κρυμμένα μέσα σε κατασκευαστικά υλικά πολυαιθυλενίου βάρος 22.770 κιλών και μεταφέρθηκαν βάσει συμβολαίου με αριθμό 02/08/2022 μεταξύ των εταιριών Translogistic UA (Kιέβου) und Baltex Capital S.A. (Ρούσε) από το λιμάνι της Οδησσού στην βουλγαρική πόλη Ρούσε. Από εκεί μεταφέρθηκαν στο λιμάνι Πότι της Γεωργίας.<br /><br />Είναι προφανές ότι η Μόσχα προσπαθεί να εμπλέξει τη Βουλγαρία στην επίθεση κατά της γέφυρας στον πορθμό του Κερτς. Το απόγευμα της 9ης Οκτωβρίου, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είχε δηλώσει ότι το φορτηγό με τα εκρηκτικά αναχώρησε από τη Βουλγαρία.<br /><br />Έρευνα των βουλγαρικών αρχών, μεταξύ των οποίων και η υπηρεσία πληροφοριών DANS, κατέληξε όμως σε διαφορετικό συμπέρασμα. Ο μεταβατικός πρωθυπουργός Γκαλάπ Ντόνεφ ανακοίνωσε το απόγευμα της 11ης Οκτωβρίου ότι το εν λόγω φορτηγό ουδέποτε πέρασε από τη Βουλγαρία.<br /><br />Για μια τέτοια έκρηξη απαιτούνται στρατιωτικά εκρηκτικά<br /><br />Οδησσός (Ουκρανία), Ρούσε στον Δούναβη (Βουλγαρία), Πότι (Γεωργία), Αρμενία: Σύμφωνα με την FSB αυτή ήταν η διαδρομή που ακολούθησε ο εκρηκτικός μηχανισμός.<br /><br />Ο Τιμοχίρ Μπετσλόφ, ειδικός σε ζητήματα ασφάλειας στη δεξαμενή σκέψης Center for the Study of Democracy στη Σόφια έχει σοβαρές αμφιβολίες για τους ρωσικούς ισχυρισμούς. Στην DW δηλώνει ότι «είναι εντελώς ασαφές πώς τα εκρηκτικά έφτασαν από την Οδησσό στη Ρούσε και από εκεί μέσω του λιμανού της Βάρνας στη Γεωργία».<br /><br />Το γεγονός ότι τον Αύγουστο του 2022 η στάθμη στο Δούναβη μεταξύ Βουλγαρίας και Ρουμανίας ήταν εξαιρετικά χαμηλή καταρρίπτοντας ιστορικό ρεκόρ ανατρέπει όσα ισχυρίζονται οι Ρώσοι. Τη περίοδο αυτή, ακόμη και πλοία με ουκρανικά σιτηρά προς εξαγωγή δεν περνούσαν από την παραμεθόρια πόλη Ρούσε, στα σύνορα Βουλγαρίας-Ρουμανίας. «Επιπλέον η FSB δεν δίνει καμία πληροφορία για το πώς μεταφέρθηκε το φορτίο από τη Ρούσε στη Βάρνα, από όπου τα φέρι μποτ πηγαίνουν στη Γεωργία», υπογραμμίζει ο Τιμοχίρ Μπετσλόφ.<br /><br />Σύμφωνα με την FSB, το φορτίο στο φορτηγό ζύγιζε περισσότερους από 22 τόνους. Πόσο από αυτό αποτελούνταν από εκρηκτικά;<br /><br />Ο Γκούσταβ Γκρέσεvλ, ειδικός σε στρατιωτικά ζητήματα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, εκτιμά: «Εάν οι φωτογραφίες που δημοσίευσε η Μόσχα για την έκρηξη είναι σωστές, τότε πρέπει τα εκρηκτικά να είχαν τεράστια ισχύ. Απαιτούνται επομένως μεγάλες ποσότητες στρατιωτικών εκρηκτικών υλών και όχι κάποιος αυτοσχέδιος μηχανισμός. Ο όγκος των εκρηκτικών βρίσκεται κοντά στο δύο τόνους».<div><br />Φορτηγό ή εκρηκτικά πέρασαν από πολλά σύνορα<br /><br />Η ρωσική μυστική υπηρεσία FSB υποστηρίζει ότι περίπου δύο τόνοι εκρηκτικών μεταφέρθηκαν από την Ουκρανία πρώτα στην Ε.Ε. και από εκεί στη Γεωργία, την Αρμενία, τη βόρεια Οσετία και τη Ρωσία, χωρίς ωστόσο να γίνουν αντιληπτές από ακτίνες Χ, τελωνεία ή σκυλιά ανιχνευτές.<br /><br />Σύμφωνα με τον Γκούσταβ Γκρέσελ, είναι σχεδόν απίθανο ένα τέτοιο ενδεχόμενο: «Δεν εξηγείται πως μια τόσο σημαντική ποσότητα εκρηκτικών σχεδιάζεται να περάσει από τόσο πολλά σύνορα την ώρα που ο κίνδυνος εντοπισμού είναι πολύ μεγάλος. Είναι παράλογο!»<br /><br />Είναι απορίας άξιο γιατί η Μόσχα συνεχίζει να επιδιώκει την εμπλοκή της Βουλγαρίας στην επίθεση κατά της γέφυρας στο στενά του Κερτς: «Η Ρωσία χρειάζεται απεγνωσμένα έναν “προδότη” στις γραμμές του ΝΑΤΟ και η Βουλγαρία είναι ένα από τα πιο αδύναμα μέλη της συμμαχίας», εξηγεί ο Τιμοχίρ Μπετσλόφ, για να προσθέσει ότι στην Βουλγαρία υπάρχουν ισχυρές φιλορωσικές δυνάμεις, στις οποίες ανήκει και ο πρόεδρος της χώρας Ρουμέν Ράντεφ.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Βουλγαρικός δάκτυλος πίσω από την επίθεση στην Κριμαία; Γιατί η Μόσχα επιδιώκει εμπλοκή της Σόφιας

Τι σχέση έχει η Βουλγαρία με τα εκρηκτικά που εξερράγησαν σε φορτηγό στις 8 Οκτωβρίου 2022 στη γέφυρα μεταξύ της Ρωσίας και της χερσονήσου τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τρία σενάρια για τις τουρκικές εκλογές 2023 – Γιατί μας αφορούν

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/10/erdogan-military.jpg" width="788" /><br /><br /><b>Λυγερός Σταύρος</b><br />Ενώ η αντιπολίτευση σχεδιάζει να κατεβάσει κοινό υποψήφιο πρόεδρο στις τουρκικές εκλογές 2023 με σκοπό να εκτοπίσει τον Ερντογάν από την εξουσία, η πρόβλεψη για το αποτέλεσμα παραμένει παρακινδυνευμένη. Κι αυτό όχι επειδή οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ντέρμπι. Η οικονομική κρίση ροκανίζει την εκλογική απήχηση του “σουλτάνου” κατά τρόπο που καθιστά πολύ πιθανή –εάν τα πράγματα εξελιχθούν ομαλά– την εκλογική ήττα του. Ωστόσο, επειδή μιλάμε για Τουρκία, ας υπογραμμίσουμε το “εάν τα πράγματα εξελιχθούν ομαλά”.<br /><br />Στην εξουσία σήμερα δεν υπάρχει ένα κόμμα που κέρδισε τις εκλογές. Υπάρχει ένα καθεστώς. Προφανώς, το ΑΚΡ (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) κέρδισε διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις. Δεν ανήλθε ούτε παρέμεινε στην εξουσία με τα όπλα. Στη δεκαετία 2002-12, μάλιστα, χρειάσθηκε να υπερνικήσει τις συνωμοσίες του κεμαλικού βαθέως κράτους για να εδραιωθεί. Αυτή ήταν και η πρώτη μεταπολίτευση διαρκείας από το μετακεμαλικό στο νεοοθωμανικό καθεστώς.<br /><br />Από το 2013, όμως, όταν το μετακεμαλικό καθεστώς εξαρθρώνεται, εκδηλώθηκε ο εμφύλιος πόλεμος στους κόλπους του νεοοθωμανικού κινήματος –η σύγκρουση του Ερντογάν με το δίκτυο του Γκιουλέν– παρότι στην πραγματικότητα η εν λόγω σύγκρουση είναι πιο σύνθετη. Η δεύτερη μεταπολίτευση, λοιπόν, είναι η μετάβαση από το νεοοθωμανικό στο ερντογανικό καθεστώς, συνιστώσα του οποίου είναι και το Κίνημα Εθνικιστικής Δράσης.<br /><br />Ας σημειωθεί ότι όχι μόνο το δίκτυο Γκιουλέν, αλλά και πολλά ανώτατα στελέχη του κυβερνώντος ΑΚΡ έχουν εγκαταλείψει ή εκδιωχθεί από το κυβερνητικό σκάφος, ενώ ο “σουλτάνος” βρήκε νέους συμμάχους αφενός στο κόμμα του Μπαχτσελί, αφετέρου στην αντιδυτική πτέρυγα του βαθέως κράτους. Το ιδεολογικό υπόβαθρο του νέου καθεστώτος είναι η ερντογανική εκδοχή της περιβόητης τουρκοϊσλαμικής σύνθεσης, που ρέπει στον ευρασιανισμό.<br /><br />Η “βαθιά Τουρκία”<br /><br />Το νεοοθωμανικό ρεύμα κατάφερε τη δεκαετία του 2000 να ξεδοντιάσει το μετακεμαλικό βαθύ κράτος, στηριζόμενο στην πολιτική αφύπνιση της “βαθιάς Τουρκίας”, η οποία αυτονομήθηκε από το πελατειακό σύστημα των παραδοσιακών κομμάτων που κινούνταν στο μετακεμαλικό πλαίσιο. Η εντυπωσιακή οικονομική ανάπτυξη μετά την καταλυτική οικονομική κρίση του 2000-02 εδραίωσε την εκλογική επιρροή του ΑΚΡ, μετατρέποντάς το σε ηγεμονική πολιτική δύναμη. Σ’ αυτό είχε συμβάλει αποφασιστικά και η υποστήριξη της Δύσης στο οικονομικό (μαζικές επενδύσεις) και στο πολιτικό επίπεδο (το ιδεολόγημα για το δυτικόφιλο Ισλάμ).<br /><br />Μετά τη νίκη του επί του μετακεμαλικού βαθέως κράτους, ο Ερντογάν δρομολόγησε τη μετατροπή της Τουρκίας σε αυτονομημένη από τη Δύση περιφερειακή δύναμη. Αυτό οδήγησε σε τριβές με τις ΗΠΑ, σε εμφύλιο πόλεμο με το –εν πολλοίς ελεγχόμενο από την Ουάσινγκτον– δίκτυο Γκιουλέν και σε έναν αντιφατικό αλλά –όπως αποδεικνύεται– στέρεο “εναγκαλισμό” με τον Πούτιν.<br /><br />Αποκορύφωμα της σύγκρουσης Ερντογάν-Ουάσινγκτον ήταν η απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιούλιο 2016, στημένη ή όχι. Αυτή, πάντως, έδωσε το πρόσχημα για ένα κύμα διώξεων και μαζικών εκκαθαρίσεων κάθε δυτικόφυλου σχεδόν στοιχείου στον τουρκικό κρατικό μηχανισμό. Ο Ερντογάν κατρακύλησε σε ακραίο αυταρχισμό, συμπεριφερόμενος σαν σουλτάνος, αφού δεν υπάρχει δύναμη να εξισορροπήσει τις υπερεξουσίες του.<br /><br />Αν και η τουρκική οικονομία έχει αποκτήσει σημαντική παραγωγική βάση, η αντιπαράθεση με τη Δύση υπονόμευσε την τουρκική λίρα, με αποτέλεσμα η μεγάλη υποτίμησή της να προκαλεί έντονο πληθωρισμό και σοβαρότατα προβλήματα στην πραγματική οικονομία. Η δε κλιμακούμενη φτωχοποίηση ειδικά των λαϊκών στρωμάτων της “βαθιάς Τουρκίας”, που στήριξαν την τελευταία 20ετία τον Ερντογάν, ροκανίζει την εκλογική επιρροή του.<br />Οι τουρκικές εκλογές 2023<br /><br />Όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, η ήττα Ερντογάν τον Ιούνιο 2023 από κοινό υποψήφιο της αντιπολίτευσης συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες. Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν ο Ερντογάν θα αφήσει τα πράγματα να εξελιχθούν κατά τρόπο ομαλό, ή θα μεθοδεύσει κάποιου είδους εκτροπή με σκοπό να παραμείνει στην εξουσία; Κατηγορηματική απάντηση δεν μπορεί να δοθεί. Η δε προβληματική υγεία του περιπλέκει την εξίσωση.<br /><br />Η Δύση αναμένει με προσδοκίες τη στιγμή που ο Ερντογάν θα βρεθεί εκτός εξουσίας ως αποτέλεσμα της ήττας του στις τουρκικές εκλογές 2023. Επειδή, όμως, και οι Αμερικανοί δεν είναι καθόλου σίγουροι ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν ομαλά, κινούνται στο παρασκήνιο για να το εξασφαλίσουν κατά το δυνατόν. Ο Ερντογάν, όμως, έχει πάψει προ πολλού να είναι ένας πολιτικός ηγέτης που βρίσκεται στην εξουσία, γνωρίζοντας ότι θα κριθεί στις επόμενες εκλογές και μπορεί τότε να υποχρεωθεί να την εγκαταλείψει. Έχοντας ουσιαστικά αυτοαναγορευθεί “σουλτάνος”, έχει πολιτικο-ψυχολογικά ταυτισθεί με την εξουσία. Του είναι αδιανόητο, ή τουλάχιστον πάρα πολύ δύσκολο, να φανταστεί τον εαυτό του παροπλισμένο, έναν κοινό θνητό.<br /><br />Δεν πρόκειται, όμως, μόνο για ψυχολογικούς λόγους. Φοβάται δικαιολογημένα, επίσης, ότι θα διωχθεί δικαστικά και για σκάνδαλα διαφθοράς, αλλά και για εγκληματικές προβοκάτσιες που έλαβαν χώρα την εποχή της παντοδυναμίας του. Υπενθυμίζω ότι έχει εμμέσως πλην σαφώς κατηγορηθεί ακόμα και από τον Νταβούτογλου ότι ευθύνεται για πολύνεκρες βομβιστικές επιθέσεις εναντίον συγκεντρώσεων αντιφρονούντων και Κούρδων.<div><br />Ασυλία ή νοθεία;<br /><br />Η πόλωση που υπάρχει στην Τουρκία υπερβαίνει ποιοτικά ακόμα και την ακραία πολιτική πόλωση σε δυτικές χώρες. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για καθεστωτικού χαρακτήρα πόλωση, η οποία δεν περιορίζεται στο επίπεδο του πολιτικού συστήματος, αλλά και επεκτείνεται και στην κοινωνία. Το γεγονός αυτό δυσκολεύει πολύ την ομαλή αλλαγή κυβέρνησης. Βλέποντας ο Ερντογάν ότι οι πιθανότητες να χάσει τις τουρκικές εκλογές 2023 αυξάνονται, έρχεται αντιμέτωπος με ένα δύσκολο δίλημμα: Ή να επιχειρήσει κάποιου είδους εκτροπή με σκοπό να παραμείνει στην εξουσία, ή να διαπραγματευθεί ασυλία για τον ίδιο και το περιβάλλον του όταν θα βρεθεί εκτός εξουσίας.<br /><br />Μία τέτοια διαπραγμάτευση, όμως, είναι από τη φύση της δύσκολη και το βαθύ εσωτερικό ρήγμα στην Τουρκία την καθιστά πολύ δυσκολότερη. Ο Ερντογάν έχει λόγους να μην εμπιστεύεται την αντιπολίτευση, όπως κι αυτή δεν εμπιστεύεται αυτόν. Σύμφωνα με αποχρώσες ενδείξεις, η Ουάσινγκτον επιδιώκει να παίξει τον ρόλο του μεσεγγυητή, προσδοκώντας ότι η ομαλή διεξαγωγή των προεδρικών τουρκικών εκλογών 2023 και η πιθανολογούμενη ήττα του Ερντογάν θα οδηγήσουν σε ομαλή αλλαγή φρουράς.<br /><br />Οι Αμερικανοί εκτιμούν ότι όταν ο Ερντογάν βρεθεί εκτός εξουσίας, η Τουρκία θα επιστρέψει στο “δυτικό μαντρί”. Υποτιμούν το γεγονός ότι από το 2002 έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Στα 20 χρόνια που μεσολάβησαν στην Τουρκία έχει συντελεστεί όχι μόνο πολιτική, αλλά και κοινωνική μετάλλαξη. Οι κεμαλικοί δεν μπορούν να “ξανακλείσουν στο μπουκάλι” τη “βαθιά” νεοοθωμανική Τουρκία με το εγγενές ισλαμικό, εθνικιστικό κι αντιδυτικό πρόσημο, την οποία ο Ερντογάν έφερε δυναμικά στο προσκήνιο.</div><div><br />Με όχημα μία “εθνική νίκη”<br /><br />Είναι, πάντως, παρακινδυνευμένο να προεξοφλήσουμε πως τελικώς θα προκύψει συμφωνία για ομαλή έξοδο του Ερντογάν από την εξουσία με αντάλλαγμα την ασυλία, ίσως ακόμα και με τη μορφή μίας κοινά αποδεκτής αυτοεξορίας. Δεν γνωρίζουμε εάν ο ίδιος θέλει μία τέτοια λύση, αλλά και εάν η αντιπολίτευση είναι διατεθειμένη να συμφωνήσει. Το κυβερνών σήμερα AKP, άλλωστε, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα επιβιώσει ως μεγάλη πολιτική δύναμη, επειδή εκφράζει σε μεγάλο βαθμό ιδεολογικά την παραδοσιακή “βαθιά Τουρκία”.<br /><br />Εάν ο “σουλτάνος” αποφασίσει να τα παίξει όλα για όλα για να παραμείνει στην εξουσία, έχει δύο τρόπους να το επιτύχει. Ο πρώτος είναι να οργανώσει όση νοθεία χρειάζεται για να κερδίσει τις τουρκικές εκλογές 2023. Το γεγονός ότι ελέγχει σχεδόν απολύτως τους κρίσιμους κρατικούς μηχανισμούς καθιστά μία τέτοια επιχείρηση ευκολότερη. Ο δεύτερος τρόπος είναι, στις παραμονές των εκλογών, ο Ερντογάν να μεθοδεύσει μία εξωτερική περιπέτεια για να παροξύνει το εθνικιστικό-επεκτατικό κλίμα, με σκοπό να συσπειρώσει γύρω του τη μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων, πουλώντας τους μία “εθνική νίκη”.<br /><br />Η συνταγή είναι αποτελεσματική. Ο εθνικισμός-επεκτατισμός αναδύεται από το τουρκικό κράτος και διαπνέει συνολικά το τουρκικό πολιτικό σύστημα. Με την εξαίρεση του κουρδικού κόμματος, όλα τα άλλα αντιπολιτευόμενα όχι μόνο κινούνται στο κλίμα του εθνικισμού-επεκτατισμού, αλλά, τουλάχιστον στην περίπτωση της Ελλάδας και της Κύπρου πλειοδοτούν σε επιθετικότητα. Το μείζον είναι, ωστόσο, ότι αυτό το κλίμα κυριαρχεί και στην ίδια την τουρκική κοινωνία, επειδή είναι στο “γονίδιο” της, ως αποτέλεσμα του τρόπου που συγκροτήθηκε ιστορικά.<br /><br />Οι Οθωμανοί ήταν φυλές που είχαν ως “τρόπο παραγωγής” την κατάκτηση. Γι’ αυτό κι όταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία έπαψε να επεκτείνεται και να κατακτά περιήλθε σε παρακμή. Όπως και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, έτσι και στην Τουρκική Δημοκρατία, οι όποιοι εκσυγχρονισμοί επιβλήθηκαν αυταρχικά άνωθεν. Στην πραγματικότητα, η Τουρκία δεν βίωσε ποτέ μια δημοκρατική επανάσταση. Αυτός είναι και ο λόγος που ο εκδυτικισμός της ήταν επιφανειακός και επηρέασε μόνο μία κοινωνική μειονότητα, ανώτερα και μεσαία στρώματα στη δυτική Τουρκία.</div><div><br />Επιλεγμένο θερμό επεισόδιο<br /><br />Ο δεσποτισμός, λοιπόν, επιβίωσε μεταλλαγμένος και μετά την κατάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τον ρόλο του σουλτάνου τον έπαιξε ο Κεμάλ. Η κοινωνία των πολιτών ήταν και παραμένει υποτυπώδης. Η κοινωνία σε μεγάλο βαθμό παραμένει υποταγμένη σ’ ένα κράτος που δεν είναι δημιούργημά της, ούτε προέρχεται από αυτή. Γι’ αυτό και ο εθνικισμός-επεκτατισμός ήταν και παραμένει κρατική και κατ’ επέκταση εθνική ιδεολογία και ταυτοχρόνως ο κύριος συνεκτικός ιστός της τουρκικής κοινωνίας.<br /><br />Σ’ αυτό το ακραία εθνικιστικό υπόστρωμα, ένας στρατιωτικός τυχοδιωκτισμός εναντίον της Ελλάδας ή μία κίνηση που θα μεγαλώσει εδαφικά την Τουρκία είναι πιθανές εξελίξεις. Η ευκολότερη λύση, την οποία θα υποχρεωθούν να υποστηρίξουν και οι κεμαλικοί, είναι η προσάρτηση της κατεχόμενης Κύπρου. Προφανώς, ο Ερντογάν θα αντιμετωπίσει σοβαρές διπλωματικές αντιδράσεις, αλλά δεν είναι αυτές που τον εμποδίζουν. Το εμπόδιο είναι ότι τα Κατεχόμενα, λόγω του ιδιάζοντος νομικού καθεστώτος έχουν μετατραπεί σε ιδανικό χώρο για παράνομες οικονομικές δραστηριότητες, οι οποίες διευκολύνουν και τη νεοοθωμανική ηγετική ελίτ.<br /><br />Το άλλο ενδεχόμενο είναι να προκαλέσει ένα θερμό επεισόδιο με την Ελλάδα σε χώρο και χρόνο που θα θεωρήσει ότι θα του εξασφαλίσει μία “εύκολη νίκη”. Όπως έχω επανειλημμένως γράψει, ο μόνος τρόπο για να αποτρέψει η Αθήνα μία τέτοια εξέλιξη είναι να καταστήσει εγκαίρως σαφές πως ένας τουρκικός τυχοδιωκτισμός δεν θα αντιμετωπιστεί “σημειακά”, όπου η Τουρκία θα έχει το πλεονέκτημα, αλλά με αντίποινα που πιθανότατα να καταλήξουν σε γενικευμένη σύρραξη. Επειδή, όμως, η Άγκυρα δεν παίρνει ένα τέτοιο καθαρό μήνυμα, θεωρεί ότι η Αθήνα θα περιοριστεί κυρίως σε διπλωματικές αντιδράσεις. Γι’ αυτό και οι πιθανότητες να οδηγηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση δεν είναι καθόλου λίγες.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τρία σενάρια για τις τουρκικές εκλογές 2023 – Γιατί μας αφορούν

Λυγερός Σταύρος Ενώ η αντιπολίτευση σχεδιάζει να κατεβάσει κοινό υποψήφιο πρόεδρο στις τουρκικές εκλογές 2023 με σκοπό να εκτοπίσει τον Ερντ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Η απεχθής ομοιομορφία των συστημικών ΜΜΕ»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/10/mic-1132528_1280.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="530" data-original-width="800" height="349" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/10/mic-1132528_1280.jpg" width="733" /></a></div><div><br /></div>Γράφει η <b>Κρινιώ Καλογερίδου</b><br />Μπορεί ο Νόαμ Τσόμσκι να είχε πει ότι ”Κάθε δικτάτορας θα θαύμαζε την ομοιομορφία και την υπακοή των ΜΜΕ των ΗΠΑ” (με αφορμή τον κομφορμισμό τους επί τη βάσει της πολιτικής “Οι λίγοι ευημερούν και οι πολλοί δυσανασχετούν”), αλλά — αν ζούσε στην Ελλάδα — είμαι σίγουρη ότι θα χρησιμοποιούσε για παράδειγμα όχι την Αμερική, αλλά τη χώρα-λίκνο της δημοκρατίας.<br /><br />Ασφαλώς, η τυποποίηση και η ομοιομορφία που επιβάλλουν στο κοινό τους τα ΜΜΕ δεν προέκυψαν στη χώρα μας ως ”ενδημικό” φαινόμενο με αφορμή την ανάπτυξη των ελληνικών Μέσων, αφού είχε προηγηθεί ήδη μετά το τέλος του Β’ ΠΠ η ανάπτυξη των Μέσων Επικοινωνίας στις αναπτυγμένες χώρες του κόσμου, με αποτέλεσμα να παίζουν αυτά αρχικά διαμεσολαβητικό ρόλο μεταξύ ανθρώπων και πραγματικότητας.<br /><br />Διαμεσολαβητικό με την έννοια της προσπάθειας που κατέβαλαν να ενημερώσουν τους πρώτους για το περιεχόμενο της δεύτερης (ειδήσεις για πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, πολιτιστικά θέματα-γεγονότα, στα οποία προστέθηκαν σταδιακά οι αξίες και οι αντιλήψεις της μεταπολεμικής εποχής).<br /><br />Να ενημερώσουν και να απομακρύνουν σταδιακά τον κόσμο από την νοσηρότητα των προκαταλήψεων και των δεισιδαιμονιών (με αρχή τον 18ο αιώνα έως τον 21ο που διανύουμε), οι οποίες εμποδίζουν να καλλιεργηθεί έδαφος για ανάπτυξη αξιών και ιδανικών σε παγκόσμιο επίπεδο.<br /><br />Έτσι, με την απομάκρυνση των παράλογων αυτών ιδεών, τα ξένα Μέσα πέτυχαν να αναδείξουν τα δώρα της δημοκρατίας υπερασπιζόμενα την ελευθερία της έκφρασης της κοινής γνώμης, και την εκλαῒκευση και δημοκρατικοποίηση της γνώσης, με θετικό επακόλουθο την νοητική ανάπτυξη του κοινού που τους διάβαζε, τους άκουγε και, από κάποια στιγμή κι ύστερα, τους παρακολουθούσε.<br /><br />Όλα αυτά ωστόσο εμείς οι Έλληνες αργήσαμε να τα κάνουμε κτήμα μας μπλεγμένοι καθώς ήμασταν στον κυκεώνα των πολεμικών και πολιτικών εξελίξεων που οδήγησαν στη συγκρότηση της Ελλάδας των Νεοτέρων Χρόνων από το 1821 και εντεύθεν (βλ. ανεξαρτησία του ελληνικού κράτους με πρώτο κυβερνήτη τον Ιωάννη Καποδίστρια, 1828).<br /><br />Και το ”εντεύθεν”, επειδή ήταν κι αυτό πολυτάραχο γιατί περιελάμβανε από απελευθερωτικούς αγώνες και πολέμους, μέχρι εμφυλίους και δικτατορίες, καθυστέρησε τη συγκρότηση σύγχρονων Μέσων στην πατρίδα μας.<br /><br />Μέσων που να λειτουργούν αντικειμενικά, δημοκρατικά και να μπορούν να διαμορφώνουν κοινωνικές και πολιτικές αντιλήψεις με βάση την ομοψυχία, την ενότητα, υπερβαίνοντας αυτά που μας χωρίζουν, ώστε να προβάλλεται η εθνική συνείδηση (δια των συνεκτικών δεσμών των Ελλήνων) έναντι όλων.<br /><br />Ανασταλτικός παράγοντας για την επίτευξη του τελευταίου είναι, κατά κύριο λόγο, η επαλληλία της σχέσης και της συνέργειας μεταξύ των ιδιοκτητών και των δημοσιογράφων των Μέσων Ενημέρωσης και των πολιτικών εκπροσώπων των κομμάτων με τα οποία διαπλέκονται αυτοί.<br /><br />Γεγονός αναμφισβήτητο με παγκόσμιες διαστάσεις, που το επιβεβαίωσαν το 2004 και οι Hallin and Mancini της ”σχολιαστικής δημοσιογραφίας” μιλώντας για παθιασμένη σχέση ανάμεσα στα κόμματα και το περιεχόμενο των ΜΜΕ” και για ”μεροληψία των Μέσων η οποία διαμορφώνεται από τον βαθμό επαλληλίας”, από το είδος δηλαδή του ελέγχου που ασκεί το κόμμα εξουσίας στο Μέσο επικοινωνίας…<br /><br />Πέρα όμως απ’ τη διαπλοκή μερίδας Μέσων Ενημέρωσης με κέντρα εξουσίας και τη… συμβολή τους στη διάβρωση του κράτους δια της ενίσχυσης του κομματισμού και της προβολής του καταχρηστικού συνδικαλισμού (κάτι συνηθισμένο κατά το παρελθόν στη χώρα μας), δημιουργεί πρόβλημα παραπληροφόρησης το γεγονός ότι κάποιοι δημοσιογράφοι, όταν δεν μπορούν να βρουν κάτι αρνητικό για τον πολιτικό ”αντίπαλο” που κρίνουν, το εφευρίσκουν.<br /><br />Και όχι μόνο το εφευρίσκουν, αλλά δημιουργούν ”συνεταιρικά” μόνιμο μηχανισμό λάσπης, συκοφαντίας και παραπληροφόρησης εναντίον του, με στόχο την απαξίωσή του σε βαθμό εξαφάνισης απ’ την πολιτική σκηνή, εφόσον ο στοχοποιημένος αντίπαλος δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.<br /><br />Αν εξετάσουμε τώρα τη στάση των ΜΜΕ σε πολιτιστικό επίπεδο, θα διαπιστώσουμε τα θλιβερά σημάδια επιρροής της υποκουλτούρας σ’ αυτά, πράγμα που την κάνει επικυρίαρχη πάνω σε ακροατήρια, σε τηλεθεατές ή στο κοινό των αναγνωστών εφημερίδων και ιστοσελίδων.<br /><br />Η επιρροή της μαζοποίησης, του κομφορμισμού, της ομοιομορφίας και της τυποποίησης είναι πλέον συνυφασμένη με τα ΜΜΕ στην Ελλάδα. Η δύναμή τους να δημιουργούν κατάλληλο ”κλίμα” επιρροής στις μάζες επιβάλλοντας τα δικιά τους αισθητικά, γλωσσικά, πολιτιστικά, πολιτικά και ιδεολογικά πρότυπα είναι καταλυτική.<br />Το κακό μάλιστα είναι ότι συχνά αυτοακυρώνουν την αξία τους δια της υπερβολής η οποία ξεπερνά τα όρια και της υποκουλτούρας ακόμα φτάνοντας στο έσχατο σημείο του μηδενισμού που έχει αρνητικές επιδράσεις στην Παιδεία, με αποτέλεσμα — αντί τα Μέσα να παίζουν ρόλο παιδευτικό και διαφωτιστικό — να παίζουν ρόλο εκφυλιστικό της πνευματικής και ηθικής υπόστασης των Ελλήνων.<br /><br />Γιατί έσχατος εκφυλισμός είναι η προβολή της οφθαλμολαγνείας, της χυδαιότητας, το εμπορεύσιμο δάκρυ και η εξαγορά συνειδήσεων που προωθούν τηλεοπτικά και ηλεκτρονικά Μέσα, αφού προηγουμένως θυσιάζουν για χάρη τους την αγάπη, τη φιλία, την ιδεολογία, την πίστη και την ειλικρίνεια των ”αναλώσιμων” μαζοποιημένων και ανυποψίαστων πολιτών.<br /><br />Στον βωμό του χρήματος και της αύξησης των ποσοστών αναγνωσιμότητας και τηλεθέασης παίζονται από πολιτικά παιχνίδια (στο πλαίσιο της ιδεολογικής προπαγάνδας της ”Τέταρτης εξουσίας”) έως παιχνίδια εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου και του ευτελισμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, σε μια αποθέωση αμοραλισμού με θύματα τους αδύναμους.<br /><br />Η δυστυχία τού άλλου έλκει, δυστυχώς, τον Έλληνα αναγνώστη, ακροατή, θεατή. Η ευτυχία τον αφήνει αδιάφορο. Γι’ αυτήν τη στάση ζωής, που δεν έχει σχέση με εκείνην των ιστορικών καταβολών μας, έχουν μερίδιο ευθύνης τα Μέσα Ενημέρωσης, γιατί έχουν μετατραπεί σε εστίες νοσηρότητας οι οποίες καλλιεργούν με τη στάση και τις επιλογές τους τα κατώτερα ένστικτα των Ελλήνων, ενώ θα μπορούσαν να γίνουν οι φωτεινοί οδηγοί της.<br /><br />Θα μπορούσαν να παίξουν τον ρόλο του σχολείου της ελληνικής κοινωνίας προβάλλοντας θετικά παραδείγματα αντί για αρνητικά, δεδομένου ότι ”το παράδειγμα είναι το σχολείο της ανθρωπότητας. Με τίποτε άλλο δεν μαθαίνουν οι άνθρωποι έξω απ’ αυτό”, όπως έλεγε ο Ιρλανδός πολιτικός ηγέτης, ρήτορας, συγγραφέας και φιλόσοφος του 18ου αιώνα Edmund Burke.<br /><br />Αντί γι’ αυτό όμως, προβάλλονται ξανά και ξανά από μερίδα των ελληνικών ΜΜΕ εμετικά δείγματα της ομιχλώδους παραβατικότητας των ανηλίκων και της εγκληματικής συμπεριφοράς των ενηλίκων σε βάρος τους, με αποτέλεσμα να πρoχωρά με γοργούς ρυθμούς η σταδιακή σήψη της ελληνικής κοινωνίας, η οποία γίνεται εύκολο θύμα των ιδιωτικο-οικονομικών εμπορικών κριτηρίων των Μέσων.<br /><br />Κριτηρίων που έχουν σαν βάση το λεγόμενο… ”audience design”, τον σχεδιασμό δηλαδή του ακροατηρίου. Σύμφωνα με αυτόν, οι ιδιοκτήτες Μέσων Ενημέρωσης — αντί να κοιτάξουν πώς θα ανεβάσουν το επίπεδο του κοινού τους σε ποιότητα, ύφος και λόγο — στοχεύουν αποκλειστικά στο οικονομικό κέρδος.<br /><br />Χάριν αυτού, υποδαυλίζουν τα πολιτικά πάθη, επενδύουν στην ”κίτρινη” δημοσιογραφία, συμβάλλουν με την χρήση κακής ποιότητας λόγου (εκ μέρους δημοσιογράφων και παρουσιαστών) στην φθορά της ελληνικής γλώσσας και επιτρέπουν αήθεις συμπεριφορές που πλήττουν τη δημοκρατία.<br /><br />Πλήττουν τη δημοκρατία και προωθούν την αδικία σε βάρος των πολιτών, στους οποίους οι επιχειρηματίες των Μέσων παραδίδουν… μαθήματα εφησυχασμού, ανοχής στην αδικία, συμβιβασμού μπροστά στα κακώς κείμενα της εσωτερικής και εξωτερικής μας πολιτικής και προσαρμοστικότητας στη χειραγώγησή τους από τους έχοντες και κατέχοντες εξουσία …<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Η απεχθής ομοιομορφία των συστημικών ΜΜΕ»

Γράφει η  Κρινιώ Καλογερίδου Μπορεί ο Νόαμ Τσόμσκι να είχε πει ότι ”Κάθε δικτάτορας θα θαύμαζε την ομοιομορφία και την υπακοή των ΜΜΕ των ΗΠ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο πραγματικός πόλεμος για την Ρωσία ξεκινά μετά την ρωσοουκρανική σύγκρουση

<div><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/05/russian_ukraine_photo_2022-03-05_09-52-56.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="533" data-original-width="800" height="426" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/05/russian_ukraine_photo_2022-03-05_09-52-56.jpg" width="737" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Ρωσία δεν θα πάψει να είναι μεγάλη δύναμη, διότι δεν υπάρχει περίπτωση να διαμορφωθούν αντικειμενικά, όροι ικανοί να θέσουν σε αμφισβήτηση αυτό το ιστορικό και γεωπολιτικό της «κεκτημένο»…</span></h3>Tου <b>Κ.Κυριακόπουλου </b><br />Όμως, μετά από τις αλλεπάλληλες ταπεινώσεις και την απομυθοποίηση του δέους με το οποίο είχε καταφέρει να περιβάλλει τις πραγματικές της δυνατότητες, ο διεθνής της ρόλος συρρικνώνεται δραματικά, η εσωστρέφεια στην οποία αρχίζει να περιέρχεται θα την τοποθετήσει επί μακρόν και ενδεχομένως ανεπίστρεπτα, έξω από το κλαμπ των συμπρωταγωνιστών που θα διαμορφώσουν τους κανόνες στην νέα ισορροπία ισχύος, ενώ η ενίσχυση φυγόκεντρων τάσεων στο περιβάλλον της παραδοσιακής της επιρροής, θα έχει σημαντικότατες συνέπειες ακόμη και στο μετασοβιετικό ομοσπονδιακό της αποτύπωμα.<br /><br />Η πυρηνική ισχύς από μόνη της δεν αρκεί για να ανακόψει αυτήν την εκφυλιστική διεργασία, ενώ όλα δείχνουν πως οι αντικειμενικές δυνατότητες που θα έχει από εδώ και στο εξής, να διατηρηθεί σε μια αξιοπρεπή θέση στην κούρσα του στοχευμένα αναπτυξιακού και γεωπολιτικού ανταγωνισμού της ισχύος, είναι αντιστρόφως ανάλογες των σύγχρονων απαιτήσεων.<br /><br />Τρεις είναι οι κρίσιμες παράμετροι που συνηγορούν και ενισχύουν αυτήν την διαπίστωση…<br /><br />Η πρώτη αφορά στην σημαντική τεχνολογική υστέρηση, η ύπαρξη της οποίας καθιστά πραγματικά δυσεπίλυτη την σύνθετη εξίσωση με την οποία θα βρεθεί αντιμέτωπη η Ρωσία της επόμενης μέρας. Η Ρωσία δηλαδή, η οποία φιλοδοξώντας να διαχειριστεί επιτυχώς τις ηγεμονικές της επιδιώξεις, θα πρέπει από την μία μεριά να καλύψει τις σημαντικές ανεπάρκειες που έφερε στην επιφάνεια η διαχείριση της πολεμικής επιχείρησης, ενώ την ίδια στιγμή θα επιδιώκει να πλασαριστεί σε μια καλή θέση στην εξελισσόμενη κούρσα του τεχνολογικού ανταγωνισμού, σε μια ιστορική εποχή κατά την οποία επαναδιατυπώνεται η Αρχιτεκτονική της ισχύος σε ολόκληρο τον πλανήτη.<br /><br />Η δεύτερη σχετίζεται με το ύψος στο οποίο τοποθετείται αντικειμενικά ο πήχης που αφορά στον ανταγωνισμό της ισχύος. Κι εδώ τον ρυθμό τον δίνει πλέον η Κίνα. Η εναρκτήρια ομιλία του Σι Τζινπινγκ και κυρίως οι ιεραρχήσεις τις οποίες επέλεξε προκειμένου να οριοθετήσει το εύρος της περαιτέρω κλιμάκωσης της Κινεζικής «επίθεσης» στο πλαίσιο του συστημικού ανταγωνισμού, δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο αμφιβολιών, για την φυσιογνωμία της σύγκρουσης και για την αποφασιστικότητα της Κινεζικής ηγεσίας να μην χαριστεί σε κανέναν.<br /><br />Να θυμίσουμε για όποιον έσπευσε να ξεχάσει, ότι στην 100ή επέτειο από την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας, τον Ιούλιο του 2021, ο Σι Τζινπίνγκ διακήρυξε καταχειροκροτούμενος: «Ο κινεζικός λαός δεν θα επιτρέψει ποτέ σε καμία ξένη δύναμη να μας τυραννά, να καταπιέζει ή να μας υποδουλώνει. Όποιος προσπαθήσει, θα συντριβεί μέχρι το αίμα του να ρέει από το κεφάλι από το Μεγάλο Τείχος, το οποίο πάνω από 1,4 δισεκατομμύρια Κινέζοι έχτισαν με τη σάρκα και το αίμα τους».<br /><br />Κίνα και ΗΠΑ, είναι φανερό ότι θα επιδιώξουν δια της εκφυλιστικής αποδυνάμωσης, να σύρουν και εν τέλει να καθηλώσουν την Ρωσία σε έναν υποβαθμισμένο περιφερειακό ρόλο που θα υπηρετεί πρωτίστως τις δικές τους στρατηγικές επιλογές, αποστερώντας της την δυνατότητα να διεκδικήσει και πάλι μια θέση στην κορυφή της πυραμίδας ισχύος.<br /><br />Η τρίτη παράμετρος έχει να κάνει με το περιβάλλον αναφοράς στο οποίο δρούσε παραδοσιακά η Σοβιετική Ένωση και συνακόλουθα η μετασοβιετική Ρωσία και το οποίο εισέρχεται σταδιακά σε μια φάση γεωπολιτικής χειραφέτησης την οποία ωστόσο σπεύδει να αξιοποιήσει με τρόπο πατερναλιστικό η επιθετικά αναθεωρητική Τουρκία, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις δικές της ευρύτερες γεωστρατηγικές επιδιώξεις.<br /><br />Είναι λοιπόν φανερό, ότι η Ευρασιατική ζώνη που θα μπορούσε εν δυνάμει να εκλαμβάνεται ως προνομιακός χώρος για την αποτελεσματική διαχείριση των Ρωσικών ηγεμονικών φιλοδοξιών και επιδιώξεων, μετεξελίσσεται ταχύτατα σε πεδίο οξύτατων συγκρουσιακών ανταγωνισμών μεταξύ των ισχυρών του πλανήτη και αυτό σε συνδυασμό με την επιθετική διεκδίκηση αυξημένου ρόλου από ισχυρές περιφερειακές δυνάμεις με κατάφορα αναθεωρητική ατζέντα όπως είναι η Τουρκία, συρρικνώνει δραματικά τα περιθώρια ενός δυναμικού come back για την Ρωσική εξωτερική πολιτική.<br /><br />Όλα τα παραπάνω, συνιστούν μια εξαιρετικά αρνητική εξέλιξη, πρωτίστως για τους λαούς, που είχαν κάθε λόγο να προσβλέπουν σε ένα Διεθνές Σύστημα, ανταγωνιστικό μεν, αλλά περισσότερο ισορροπημένο και πιο ασφαλές απ’ ότι στο παρελθόν.<br /><br />Οι μικροί περιφερειακοί δρώντες – μεταξύ τω<br /><br />ν οποίων βεβαίως συμπεριλαμβάνεται ΚΑΙ η χώρα μας – οφείλουν να πάρουν πολύ σοβαρά υπ΄όψιν τους την νέα κατάσταση που διαμορφώνεται και να διεκδικήσουν ρόλο στο πλαίσιο μιας ολοκληρωμένης και πλήρως επικαιροποιημένης στρατηγικής. Και έχουν την υποχρέωση να το πράξουν σήμερα, πριν ολοκληρωθεί ο κύκλος των διαφαινόμενων ανατροπών και της ανακατανομής της ισχύος, διότι αυτό που κρίνεται τελικά, ΔΕΝ είναι διόλου δευτερεύον και διόλου επουσιώδες στο αποτύπωμα της νέας εποχής. Αυτό που κρίνεται, ΕΙΝΑΙ η ίδια η στρατηγική τους επιβίωση.<br /><br />Επίλογος…<br /><br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία επέδρασε καταλυτικά στα θεμελιώδη που αφορούν στην δυναμική του σύγχρονου κόσμου και εν τέλει στην ίδια την φυσιογνωμία του. Ωστόσο… Παρατηρώντας σχολιασμούς, αναρτήσεις και δημοσιεύσεις αναφορικά με τα τεκταινόμενα, διαπιστώνει κανείς ότι ανάμεσά μας υπάρχουν άνθρωποι που προσεγγίζουν τον πόλεμο με την νοσηρή ψυχοσύνθεση του οπαδού κι αυτό είναι λάθος.<br /><br />Ο πόλεμος, ιδιαίτερα σε συνθήκες συστημικής σύγκρουσης, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτιμάται με βάση τον αριθμό των θυμάτων, ούτε αποκλειστικά και μόνο από το εύρος των απωλειών ή των καταστροφών που επιφέρει. Είναι μια διεργασία σύνθετη, ενίοτε ΚΑΙ απρόβλεπτη, που δρομολογεί γεωπολιτικές ανατροπές και τροποποιεί τα δεδομένα στην ισορροπία ισχύος. Γι’ αυτό και θα πρέπει να αξιολογείται πρωτίστως με βάση την φυσιογνωμία και το πρόσημο ενός ευρύτερου γεωπολιτικού ισοζυγίου. Οτιδήποτε άλλο μπορεί να αποτυπώνει τους καημούς και τα “θέλω” μας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν συνιστά νηφάλια προσέγγιση των γεγονότων. Ας σοβαρευτούμε λοιπόν…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Ο πραγματικός πόλεμος για την Ρωσία ξεκινά μετά την ρωσοουκρανική σύγκρουση

Η Ρωσία δεν θα πάψει να είναι μεγάλη δύναμη, διότι δεν υπάρχει περίπτωση να διαμορφωθούν αντικειμενικά, όροι ικανοί να θέσουν σε αμφισβήτηση...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρωσία: Η Γερμανία πέρασε την κόκκινη γραμμή πουλώντας όπλα στην Ουκρανία. Σοβαρό λάθος.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/c8282980b7b2c6c33558a75a59f7c5dc_XL.jpg" width="750" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Οι Γερμανοί είναι αυτοί που κατέστρεψαν την ενεργειακή μας συνεργασία, δεν έχουν βρει ακόμα εναλλακτική είπε ο Nechayev.</span></h3> Πυρά κατά της Γερμανίας εξαπέλυσε ο Ρώσος πρέσβης στο Βερολίνο Sergey Nechayev, ο οποίος υποστήριξε πως το Βερολίνο ξεπέρασε την «κόκκινη γραμμή» με το να πουλήσει όπλα στο καθεστώς του Κιέβου.<br />Επιπλέον, επισήμανε πως η Γερμανία είναι αυτή που ευθύνεται για την καταστροφή της ενεργειακής μας συνεργασίας, αναφέροντας πως πάνω σε αυτήν βασίστηκε η ευημερία, η επιτυχία και η ανταγωνιστικότητα της γερμανικής οικονομίας.<br /><br /><div>Γερμανικά όπλα κατά Ρώσων αμάχων<br /><br />«Τα φονικά όπλα γερμανικής κατασκευής, που παρέχονται στο καθεστώς του Κιέβου, χρησιμοποιούνται όχι μόνο εναντίον Ρώσων στρατιωτικών, αλλά και εναντίον αμάχων.<br />Είναι σίγουρα μια κόκκινη γραμμή που δεν έπρεπε να περάσουν οι γερμανικές αρχές, δεδομένης της ιστορικής ευθύνης της Γερμανίας απέναντι στο λαό μας για τα ναζιστικά εγκλήματα κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου.<br />Για να μην αναφέρω τη συμβολή μας στη μεταπολεμική επανένωση της Γερμανίας.<br />Και πρέπει να καταλάβει κανείς ότι αυτή η κόκκινη γραμμή υπήρχε πάντα και στη Γερμανία» υποστήριξε ο Ρώσος πρέσβης, υπενθυμίζοντας πως το Βερολίνο για δεκαετίες απέφυγε να στείλει όπλα, ιδιαίτερα βαρύ στρατιωτικό εξοπλισμό, σε ζώνες ένοπλων συγκρούσεων.<br /><br />Αλλαγή με καγκελάριο τον Scholz<br /><br />«Υπήρχε μια ευρεία εσωτερική πολιτική συναίνεση σε αυτό.<br />Η πρακτική έχει αλλάξει μόνο τώρα και μόνο σε ό,τι αφορά τη Ρωσία.<br />Ήταν μια απόφαση της νέας κυβέρνησης συνασπισμού της Γερμανίας, την οποία θεωρούμε σοβαρό λάθος.<br />Φυσικά, μια τέτοια στροφή δεν θα μπορούσε παρά να έχει πολύ αρνητικές επιπτώσεις στις διμερείς μας σχέσεις και τις προοπτικές ανάπτυξής τους.<br />Η ανεξέλεγκτη πώληση όπλων της Ουκρανίας κατά παράβαση των κανόνων διεθνούς εμπορίου όπλων και ελέγχου των εξαγωγών, οδηγεί μόνο σε παράταση της σύγκρουσης, νέες καταστροφές, απώλειες αμάχων και περαιτέρω αποσταθεροποίηση της κατάστασης στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της ίδιας της Γερμανίας» υπογράμμισε ο Nachayev.<br /><br />Κίνδυνος όπλα να πέσουν στα χέρια τρομοκρατών<br /><br />«Υπάρχει πραγματική απειλή, δυτικά όπλα που δόθηκαν στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένων των κατευθυνόμενων αντιαρματικών πυραύλων (ATGM) και των φορητών συστημάτων αεράμυνας (MANPADS) να πέσουν στα χέρια τρομοκρατικών ομάδων και εξτρεμιστικών οργανώσεων», είπε ο Ρώσος διπλωμάτης, επισημαίνοντας πως «η πώληση θανατηφόρων συστημάτων στο σκοτεινό δίκτυο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη».<br />«Θα ήλπιζε κανείς ότι η κοινή λογική θα επικρατούσε, αλλά μέχρι στιγμής ακούμε μόνο για σχέδια για όλο και περισσότερες παραδόσεις γερμανικών όπλων στην Ουκρανία» υποστήριξε ο Ρώσος πρέσβης.<br /><br />Οι Γερμανοί φταίνε για το τέλος της ενεργειακής μας συνεργασίας<br /><br />«Αρχικά, πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους, λέγοντας ειλικρινά ποιος είναι αυτός που κατέστρεψε αυτή τη συνεργασία.<br />Δυστυχώς, η ηγεσία της Γερμανίας ακολούθησε τη θέση της Δύσης, όπως αυτή διαμορφώθηκε από τους αντί – Ρώσους εκπροσώπους της.<br />Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το Βερολίνο κατέστρεψε με τα ίδια του τα χέρια έναν από τους θεμελιώδεις πυλώνες της ευημερίας, της επιτυχίας και της ανταγωνιστικότητας του, που βασίστηκε στις μακροπρόθεσμες προμήθειες των ρωσικών ενεργειακών πόρων σε λογικές τομές» υπογράμμισε ο Nechayev.<br /><br />Δεν έχετε εναλλακτικές<br /><br />Μάλιστα ο Nechayev υποστήριξε πως η Γερμανία δεν έχει καταφέρει ακόμα να βρει αξιόπιστες εναλλακτικές για την ενεργειακή της ασφάλεια.<br />«Η αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων για τα ρωσικά εμπορεύματα δεν ήταν επιτυχής μέχρι στιγμή.<br />Η Μόσχα ποτέ δεν αρνήθηκε να συνεργαστεί με τη Γερμανία στον ενεργειακό τομέα» υπογράμμισε ο Ρώσος πρέσβης.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ρωσία: Η Γερμανία πέρασε την κόκκινη γραμμή πουλώντας όπλα στην Ουκρανία. Σοβαρό λάθος.

Οι Γερμανοί είναι αυτοί που κατέστρεψαν την ενεργειακή μας συνεργασία, δεν έχουν βρει ακόμα εναλλακτική είπε ο Nechayev.  Πυρά κατά της Γερμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Νομοτελειακά η Ρωσία θα κερδίσει στην Ουκρανία και γιατί οι πολεμικές ιαχές Ελλάδας – Τουρκίας είναι «τσάμπα μαγκιές».

<img height="407" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/3552b59f29cd90a14bfb2fc28bd9b0e0_XL.jpg" width="781" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Όσον αφορά την κόντρα Ελλάδος και Τουρκίας και τις δήθεν πολεμικές ιαχές… χαλαρώστε δεν πρόκειται να συμβεί απολύτως τίποτε…</span></h3>Στον πόλεμο που μαίνεται εδώ και 10ετίες μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων… η πλειοψηφία της Δύσης τάσσεται υπέρ των Ισραηλινών…<br />Για την ιστορία…οι εβραίοι κατέλαβαν την περιοχή όπου βρίσκονται οι παλαιστίνιοι έχοντας όμως ιστορικές αποδείξεις ότι σε εκείνες τις περιοχές εκτίνονταν ο εβραϊκός πολιτισμός…<br />Όμως οι Παλαιστίνιοι είναι οι αδύναμοι, οι εβραίοι οι ισχυροί… αλλά η Δύση δεν είδαμε να τάσσεται υπέρ των παλαιστινίων…<br />Σιωπηρά είτε ανοικτά η Δύση τάχθηκε υπέρ των ισραηλινών…<br /><br /><div>Κατά την εισβολή της Τουρκίας στην Βόρειο Συρία… η Τουρκία ως μέλος του ΝΑΤΟ… δεν προκάλεσε την κινητοποίηση του ΝΑΤΟ…ούτως ή άλλως ο Assad και η Συρία θεωρούνται εχθροί της Δύσης άπαξ και συμμάχησαν με τους ρώσους…<br />Κατά την εισβολή των αμερικανών στο Ιράκ και στις δύο φάσεις… η αμερικανική αεροπορία και οι πύραυλοι των ΗΠΑ κατέστρεψαν ζωτικής σημασίας υποδομές ειδικά ενεργειακές υποδομές…<br />Τότε ο πλανήτης δεν κατηγόρησε τις ΗΠΑ για γενοκτονία… αλλά συντάχθηκε με τις δυνάμεις του «καλού» δηλαδή τις ΗΠΑ απέναντι στις δυνάμεις του «κακού» δηλαδή το καθεστώς του Ιράκ που κατηγορήθηκε ότι κρύβει χημικά όπλα… αλλά έχουν παρέλθει πάνω από 20 χρόνια… και ακόμη αναζητούνται…<br />Προφανώς και το Ιράκ δεν είχε χημικά, η CIA κατασκεύασε αυτό τον μύθο για να μπορέσει να δικαιολογήσει την επίθεση κατά του Ιράκ που εκτυλίχθηκε σε γενοκτονία… επειδή χιλιάδες ιρακινοί πέθαναν από έλλειψη τροφής και υποδομών…<br /><br />Γιατί όλη αυτή η ανασκόπηση;<br /><br />Στον πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία… η Ελλάδα πρέπει να είναι με το μέρος της Ρωσίας… αν και το ορθότερο είναι η Ελλάδα να είναι με το μέρος της ειρήνης…<br />Η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι με την Ουκρανία μόνο και μόνο επειδή οι αμερικανοί παίζουν βρώμικα, χρησιμοποιούν την Ουκρανία ως μέσο για να αποδυναμώσουν την Ρωσία…<br />Η Ελλάδα πρέπει να ταχθεί ανοικτά υπέρ της ειρήνης… να απεμπλακεί από την σύγκρουση και να γίνει μέρος της λύσης.<br />Από πότε τα κράτη που στηρίζουν τον πόλεμο δίνοντας όπλα στην Ουκρανία και συντηρώντας μια φαύλη κατάσταση με χιλιάδες νεκρούς… συμμετέχουν στην λύση;<br /><br />Η Ρωσία θα κερδίσει νομοτελειακά στην Ουκρανία…<br /><br />Όταν οι Ουκρανικές δυνάμεις με την στήριξη του ΝΑΤΟ και χιλιάδων μισθοφόρων και βεβαίως οπλικών συστημάτων της Δύσης… πραγματοποίησαν προέλαση καταλαμβάνοντας το Kharkiv και Izyum η προπαγάνδα της Δύσης άρχισε να κατασκευάσει σενάρια… ήττας της Ρωσίας…<br />Η Ουκρανία ένα κράτος διεφθαρμένο όπως χαρακτηρίζονταν από τους αμερικανούς έως πρότινος ξαφνικά είναι η δύναμη του «καλού» απέναντι στον Putin και στην Ρωσία «τις δυνάμεις του κακού»…<br />Όσοι παρακολουθούν όμως στενά τις εξελίξεις στο Ουκρανικό μέτωπο… καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η Ρωσία θα κερδίσει νομοτελειακά στην Ουκρανία…<br />Από τις 10 Οκτωβρίου έως και στις 18 Οκτωβρίου οι ρωσικές δυνάμεις έχουν εξαπολύσει δεκάδες πυραυλικές επιθέσεις και επιθέσεις με drones αυτοκτονίας ή καμικάζι καθώς όταν φθάνουν στον στόχο εκρήγνυνται…<br /><br />Ας δούμε λίγο τα δεδομένα;<br /><br />1)Γιατί ενώ φθάσαμε στον όγδοο μήνα της ειδικής στρατιωτικής επιχειρήσεις της Ρωσίας στην Ουκρανία… οι ρωσικές δυνάμεις αποφάσισαν να χτυπήσουν με μπαράζ πυραυλικών επιθέσεων και drones τις κρίσιμες ουκρανικές υποδομές σε ενέργεια και στρατιωτικές εγκαταστάσεις…<br />Με βάση το αμερικανικό δόγμα, βλέπε Ιράκ… πριν ξεκινήσει οποιαδήποτε χερσαία επίθεση… εξαπολύονται μαζικές επιθέσεις από πολεμική αεροπορία και πυραύλους ώστε να εξουδετερωθούν τα οπλικά συστήματα και οι υποδομές του αντιπάλου και ακολουθεί η εισβολή των στρατιωτών…<br />Ο βασικός στόχος αυτής της στρατηγικής είναι για να διασφαλιστεί η επιτυχία και για να περιοριστούν οι νεκροί από πλευράς αμερικανικών δυνάμεων…<br />Όπως απέδειξε και η Ρωσία μπορεί άνετα να εξαπολύσει σοκ και δέος… αλλά το έπραξε στον όγδοο μήνα…<br />Υπάρχει εξήγηση…</div><div><br />Οι ρώσοι όντως εννοούν ότι διεξάγουν ειδική στρατιωτική επιχείρηση.<br />Ο σκοπός των ρώσων δεν ήταν να σκοτώσουν Ουκρανούς ή να καταστρέψουν το Κίεβο αλλά να απελευθερώσουν τους ρωσώφωνους στο Donbass και στην Νότια Ουκρανία.<br />Ο χρόνος έδειξε ότι λόγω της εμπλοκής του ΝΑΤΟ… η Ρωσία θα καθυστερήσει πολύ για να επιτύχει τους δεδηλωμένους στόχους της στην Ανατολική Ουκρανία… οπότε αποφάσισε να χρησιμοποιήσει πυραύλους και drones αυτοκτονίας.<br />Από τότε που άλλαξε στρατηγική η Ρωσία… ο Ουκρανικός στρατός έχει αποδιοργανωθεί, έχασε την ορμή του…<br />Επίσης έχουν πει πολλά ψέματα οι Ουκρανοί…<br />Μόνο στα Βόρεια στην προέλαση προς Kharkiv και Izyum οι Ουκρανικές δυνάμεις έχασαν σε νεκρούς και τραυματίες πάνω από 15.000…<br />Στα νότια και παρά τις απελπισμένες προσπάθειες των Ουκρανών να καταλάβουν την Kherson ο Ουκρανικός στρατός έχασε 10.000 στρατιώτες και 320 τανκς, 250 IFV, 542 τεθωρακισμένα οχήματα μάχης, 36 πολεμικά αεροπλάνα και 7 ελικόπτερα.<br />Η περιοχή της Kherson παραμένει υπό ρωσικό έλεγχο… οι Ουκρανοί απέτυχαν να σπάσουν την ρωσική άμυνα, όπως έχουν αποτύχει και στην Ανατολικά κόλλησαν οι Ουκρανοί στο Donetsk και Luhansk.<br /><br />Μια πολύ σοβαρή υποσημείωση<br /><br />Ορισμένοι λανθασμένα υποστηρίζουν ότι οι πυραυλικές επιθέσεις των ρώσων και η χρήση drones καμικάζι τύπου UAV Geranium ιρανικής τεχνολογίας είναι αποτέλεσμα εκδίκησης των ρώσων για το Ουκρανικό τρομοκρατικό χτύπημα στην γέφυρα της Κριμαίας.<br />Όμως με βάση τον σχεδιασμό και τους στόχους που έχουν επιλεγεί σχεδόν σε όλη την Ουκρανία... είναι αδύνατο το σχέδιο πυραυλικών επιθέσεων να είναι αποτέλεσμα μελέτης μιας εβδομάδας αλλά πολλών εβδομάδων.<br />Το Ουκρανικό τρομοκρατικό χτύπημα στην Κριμαία ήταν μια καλή αφορμή, οι ρώσοι ωστόσο σχεδίαζαν τις επιθέσεις εδώ και πολύ καιρό...<br /><br />2)Οι ρωσικές δυνάμεις έχουν κινητοποιήσει 220.000 στρατιώτες με βάση την τελευταία επιστράτευση ώστε να προστεθούν στους 110.000 χιλιάδες στρατιώτες που ήδη επιχειρούν στην Ανατολική και Νότια Ουκρανία…<br />Οι Ουκρανοί και το καθεστώς Zelensky χρησιμοποιεί τους Ουκρανούς ως κρεατομηχανή… έως σήμερα έχουν σκοτωθεί ή τραυματιστεί πάνω από 135.000 Ουκρανοί στρατιώτες σχεδόν σε 8 μήνες πολέμου.<br />Με τους 220.000 νέους ρώσους στρατιώτες και με τις συνεχιζόμενες πυραυλικές επιθέσεις και επιθέσεις με drones καμικάζι οι ρωσικές δυνάμεις θα πάρουν τον πλήρη έλεγχο.<br />Ήδη μόνο με τις πυραυλικές επιθέσεις και όλη η Ουκρανία έχει πλήρως αποδιοργανωθεί.<br />Κατά δήλωση των Ουκρανών το 30% των ενεργειακών υποδομών της Ουκρανίας ήδη έχει καταστραφεί… και η Ουκρανία προφανώς διέκοψε την εξαγωγή ηλεκτρικής ενέργειας…<br /><br />3)Οι ρωσικές δυνάμεις στέλνουν στρατεύματα στην Λευκορωσία… και ορισμένοι εικάζουν ότι θα επιτεθούν ξανά στο Κίεβο την πρωτεύουσα της Ουκρανίας.<br />Αυτό νομίζουμε ότι είναι αντιπερισπασμός.<br />Οι Ρώσοι θέλουν να απελευθερώσουν όλο το Donetsk στα Ανατολικά, έχουν ήδη απελευθερώσει το Luhansk και να απελευθερώσουν ορισμένα εδάφη στην Zaporizhia και να διασφαλίσουν τα εδάφη στην Kherson…<br /><br />Κατασκευασμένη απάτη η κόντρα Ελλάδος και Τουρκίας…<br /><br />Συνήθως όταν ένα πολιτικό σύστημα παραπαίει κατασκευάζει εχθρούς.<br />Βλέπε αυτό το ανόητο, γεροντάκι που πάσχει από άνοια ο Biden που κατασκεύασε ένα εχθρό την Ρωσία…<br />Στις δημοσκοπήσεις ο Biden αποδοκιμάζεται και οι ενδιάμεσες εκλογές στις 8 Νοεμβρίου 2022 ήδη βρίσκονται πολύ κοντά…<br />Ο Biden και οι αδίστακτοι δημοκρατικοί – οι ρεπουμπλικάνοι είναι οι καλοί στις ΗΠΑ – κατασκεύασαν ένα πόλεμο για να μπορέσουν να μειώσουν την ψαλίδα με τους ρεπουμπλικάνους στις ΗΠΑ…<br />Αυτό συμβαίνει και με την Τουρκία.</div><div><br />Πόσα χρόνια ακούτε ότι θα ξεσπάσει πόλεμος Τουρκίας – Ελλάδος;<br />Μα λησμονούν όλοι αυτοί ότι η Ελλάδα και η Τουρκία είναι μέλη του ΝΑΤΟ και το ΝΑΤΟ δεν θα αφήσει, ούτε ο αμερικανικός παράγοντας να αποσταθεροποιηθεί η βορειοατλαντική συμμαχία;<br />Ο Erdogan ο τούρκος Πρόεδρος από την οπτική του διατηρεί αυτό το ψυχροπολεμικό κλίμα με την Ελλάδα για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης.</div><div><br />Ο Μητσοτάκης ο έλληνας πρωθυπουργός επίσης συντηρεί αυτό το ψυχροπολεμικό κλίμα για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης…<br />Οι πολεμικές ιαχές Τουρκίας και Ελλάδος δεν είναι τίποτε άλλο από τσάμπα μαγκιές.. που έχουν καθαρά μικροπολιτικές βλέψεις...</div><div><br />Η Ελλάδα πάντα πίστευε ότι το θαλάσσιο υπέδαφος της κρύβει πετρέλαιο και φυσικό αέριο και μάθαμε ότι τουλάχιστον ορισμένες περιοχές… δεν διαθέτουν ενεργειακά αποθέματα.<br />Γνωρίζετε πως το μάθαμε… από τα τουρκικά ερευνητικά σκάφη… τύπου Oruc Reis… ελληνική κατάντια μεν αλλά κάτι μάθαμε…<br /><br />Συμπέρασμα<br /><br />Η Ρωσία θα κερδίσει στην Ουκρανία… χωρίς την χρήση πυρηνικών και το ΝΑΤΟ θα ηττηθεί.<br />Όσον αφορά την κόντρα Ελλάδος και Τουρκίας και τις δήθεν πολεμικές ιαχές… χαλαρώστε δεν πρόκειται να συμβεί απολύτως τίποτε…<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Νομοτελειακά η Ρωσία θα κερδίσει στην Ουκρανία και γιατί οι πολεμικές ιαχές Ελλάδας – Τουρκίας είναι «τσάμπα μαγκιές».

Όσον αφορά την κόντρα Ελλάδος και Τουρκίας και τις δήθεν πολεμικές ιαχές… χαλαρώστε δεν πρόκειται να συμβεί απολύτως τίποτε… Στον πόλεμο που...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα ελληνοτουρκικά δεν λύνονται με συνταγή Λιβάνου - Ισραήλ.

<img height="427" src="https://static.liberal.gr/2022-10/AP19350482660183_0.jpg?VersionId=BDjaOOwCR6mxukDi5AjQcvujHekVKOdx" width="734" /><br /><br /><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Μια πραγματικά ιστορική συμφωνία οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών καθώς αφορά δυο γειτονικές χώρες που είναι τυπικά σε εμπόλεμη κατάσταση εδώ και σχεδόν 75 χρόνια, ήταν αυτή μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου, η οποία άνοιξε τη συζήτηση σε ορισμένους κύκλους στην Αθήνα, εάν θα μπορούσε να αποτελέσει το πρότυπο για μια αμερικανική μεσολάβηση με την Τουρκία στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Οι ΗΠΑ έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαπραγμάτευση της Συμφωνίας και κατά κάποιο τρόπο αποτελούν και τους εγγυητές εφαρμογής της, με την προσδοκία ότι η Συμφωνία αυτή θα έχει σοβαρά οικονομικά οφέλη για τις δυο χώρες αλλά και τις πετρελαϊκές εταιρείες που εμπλέκονται κυρίως όμως θα συμβάλει στη δρομολόγηση της ομαλοποίησης των σχέσεων του Ισραήλ με τον Λίβανο.<br /><br />Η Συμφωνία αυτή δεν έχει καμία σχέση με τα Ελληνοτουρκικά και με το μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει μεταξύ των δυο χωρών και αφορά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Ούτε βεβαίως υπάρχει πεδίο που θα ευνοούσε μια αμερικανική διαμεσολάβηση όπως αυτή του Αμος Χοχστάιν που είχε τεχνοκρατικό κυρίως χαρακτήρα.<br /><br />Για την ιστορία απαιτείται η κατανόηση των δεδομένων της Συμφωνίας Ισραήλ -Λιβάνου.<br /><br />Ο Λίβανος είναι σε κατάσταση χρεωκοπίας και η προοπτική έρευνας και εκμετάλλευσής κοιτασμάτων στην ΑΟΖ του θα έδινε μια σημαντική ανάσα στην οικονομία της χώρας και θα προσέφερε την ευκαιρία για αποκατάσταση και της πολιτικής σταθερότητας. Η επίλυση της διαφοράς και η έστω και έμμεση διαπραγμάτευση της δημιουργεί προϋποθέσεις για εξεύρεση ενός modus operandi με το Ισραήλ που θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να οδηγήσει και σε αποκατάσταση των διμερών σχέσεων.<br /><br />Η εξάλειψη του «φοβήτρου» του Ισραήλ θα συνέβαλε στην αποδυνάμωση της Χεζμπολάχ και συνεπώς της ιρανικής παρουσίας στον Λίβανο, κάτι που θα βοηθούσε ακόμη περισσότερο στην ομαλοποίηση των σχέσεων. Για το Ισραήλ ήταν κρίσιμης σημασίας η εξεύρεση μιας συμφωνίας ώστε να συνεχισθεί ανεμπόδιστα η εκμετάλλευση ήδη εντοπισθέντων κοιτασμάτων και η αποκατάσταση μιας «κανονικότητας» στις σχέσεις με τον Λίβανο. Ο πρωθυπουργός Γ.Λαπιντ ήθελε επίσης να κλείσει την εκκρεμότητα αυτή, με παραίνεση των Αμερικανών αλλά και των Γάλλων πριν από τις εκλογές του Νοεμβρίου.<br /><br />Η Κύπρος υπέγραψε Συμφωνία με τον Λίβανο για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών το 2007 η οποία όμως δεν έχει επικυρωθεί από το Κοινοβούλιο του Λιβάνου.<br /><br />Όταν το 2010 η Κύπρος υπέγραψε συμφωνία με το Ισραήλ τότε υπήρξε διαμαρτυρία από τον Λίβανο που θεωρούσε ότι η οριοθετική γραμμή είχε μετακινηθεί προς βορρά εις βάρος των συμφερόντων του Λιβάνου σε μια απόσταση 9 ν.μ. Επρόκειτο για τη διαφορά που αφορούσε ένα τρίγωνο 860 τ.χλμ που αποτελούσε και το αντικείμενο της διαφοράς που υπήρχε μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου και το οποίο με την τελευταία Συμφωνία που πέτυχαν οι Αμερικανοί αποδόθηκε στον Λίβανο.<br /><br />Για το κοίτασμα Κάνα που πιθανολογείται ότι εκτείνεται εκατέρωθεν της νέας οροθετικής γραμμής, υπήρξε ουσιαστικά συμφωνία συνεκμετάλλευσης όπου με την εμπλοκή της γαλλικής TOTAL με προσωπική παρέμβαση του προέδρου Μακρόν, συμφωνήθηκαν οι λεπτομέρειες, ώστε να ξεπερασθεί το εμπόδιο εμπλοκής των δυο κυβερνήσεων, καθώς οι δυο χώρες δεν έχουν διπλωματικές σχέσεις.<br /><br />Εκ των πραγμάτων και καθώς το όριο της ισραηλινής ΑΟΖ μετακινείται προς νότο προκύπτει η ανάγκη αναπροσαρμογής της οριοθετικής γραμμής μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ καθώς το Σημείο 1 που υπήρχε θα αποτελεί τώρα το Σημείο 1 της οριοθέτησης Κύπρου -Λιβάνου.<br /><br />Η Συμφωνία της Κύπρου με το Ισραήλ προβλέπει διαδικασία «διόρθωσης» και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, ενώ αντιθέτως με τον Λίβανο θα πρέπει να υπάρξει διαπραγμάτευση, καθώς είχε από το 2011 καταθέσει μονομερώς όρια της ΑΟΖ του με Ισραήλ, Κύπρο και Συρία. Στην περίπτωση του Λιβάνου-Ισραήλ ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι εταιρείες καθώς είναι η υπό κρατικό έλεγχο γαλλική TOTAL η οποία αναλαμβάνει ρόλο για υλοποίηση της συμφωνίας και για τη συνεκμετάλλευση του κοιτάσματος Κάνα που εάν επιβεβαιωθούν οι πρώτες έρευνες θα εκτείνεται εκατέρωθεν της νέας και τελικής γραμμής οριοθέτησης.<br /><br />Όμως η συμφωνία Λιβάνου- Ισραήλ ουδεμία σχέση έχει με την κατάσταση στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο<br /><br />Στην περίπτωση της Ελλάδας με την Τουρκία η διαφορά δεν εστιάζεται σε μια οριοθετική γραμμή η οποία θα πρέπει να μετακινηθεί μερικά χιλιόμετρα προς βορρά ή προς νότο ώστε το τρίγωνο που θα δημιουργείται να αποδίδεται στη μια η στην άλλη χώρα. Και επίσης στην περίπτωση Λιβάνου- Ισραήλ είναι εξαιρετικά πιο απλή μια Συμφωνία συνεκμετάλλευσης για κοιτάσματα που κείνται εκατέρωθεν της συνοριακής γραμμής.<br /><br />Στην περίπτωση της Ελλάδας με την Τουρκία, υπάρχουν θεμελιώδη προβλήματα τα οποία θα εμπόδιζαν μια αντίστοιχη αμερικανική μεσολάβηση.<br /><br />Στόχος της Τουρκίας δεν είναι η επίλυση του προβλήματος αλλά μέσω της διαδικασίας αυτής να επιβεβαιωθεί το αναθεωρητικό δόγμα της Τουρκίας που θα τη μετατρέπει σε κυρίαρχο της Ανατολικής Μεσογείου και ισότιμου εταίρου στο Αιγαίο.<br /><br />Η Τουρκία θέλει να αποτρέψει κάθε άσκηση εκ μέρους της Ελλάδας των δικαιωμάτων που της προσφέρει το Δίκαιο της Θάλασσας, και στις περιπτώσεις που αυτό συμβεί να γίνει μόνο με την έγκριση της, ώστε να μην θίγονται αυτά που θεωρεί «ζωτικά και νόμιμα» συμφέροντα της.<br /><br />Όμως η διαφορά δεν αφορά τη μετακίνηση μιας απλής οροθετικής γραμμής και λόγω της ιδιομορφίας των θαλάσσιων ελληνοτουρκικών συνόρων αλλά και λόγω των διεκδικήσεων της Τουρκίας.<br /><br />Η Τουρκία αμφισβητεί το δικαίωμα των νησιών σε θαλάσσιες ζώνες πέραν των χωρικών υδάτων τους, αμφισβητεί το δικαίωμα της Ελλάδας και των νησιών σε χωρικά ύδατα 12 ν.μ., αμφισβητεί την κυριαρχία επί ελληνικών νησιών και νησίδων που παίζουν κρίσιμο ρόλο σε μια οριοθέτηση και δεν αποδέχεται εκ προοιμίου τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας.<br /><br />Έτσι κάθε μεσολάβηση θα δυσκολευτεί να βρει σημείο επαφής και αντιθέτως θα βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση ,εάν π.χ. ο Αμερικανός διαμεσολαβητής θα πρέπει να επεξεργαστεί προτάσεις οι οποίες θα αφορούν την ελληνική κυριαρχία ,είτε την κυριαρχία επί των νησίδων, είτε τα χωρικά ύδατα.<br /><br />Η Συμφωνία Λιβάνου Ισραήλ είναι σημαντική καθώς συμβάλει στη δημιουργία ενός «κεκτημένου» εφαρμογής του Δικαίου της Θάλασσας και της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών στην Ανατολική Μεσόγειο, όμως δεν είναι αρκετή για να πείσει την Τουρκία να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο.<br /><br />Γι αυτό είναι εκτός τόπου και χρόνου οι όποιες συγκρίσεις και οι προσδοκίες που επιχειρείται να δημιουργηθούν.<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα ελληνοτουρκικά δεν λύνονται με συνταγή Λιβάνου - Ισραήλ.

Νίκος Μελέτης Μια πραγματικά ιστορική συμφωνία οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών καθώς αφορά δυο γειτονικές χώρες που είναι τυπικά σε εμπόλεμη κατ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρωσία, Ουκρανία, Ισραήλ: Ένα… Ιψενικό τρίγωνο για δυνατά νεύρα.

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/3e/3e24de922834404a827548575778ee89.JPG?quality=85&404=default&v=8" width="748" /><br /><br />Του <b>Κώστα Ράπτη</b><br />Ο Ντίμτρι Μεντβέντεφ, ο οποίος αντάλλαξε με τον Βλαντίμιρ Πούτιν τις θέσεις του προέδρου και του πρωθυπουργού της Ρωσικής Ομοσπονδίας την περίοδο 2008-2012 (πριν δηλαδή την συνταγματική μεταρρύθμιση η οποία εξασφάλισε στον πραγματικά ισχυρό άνδρα της χώρας τη δυνατότητα απεριόριστων και μάλιστα αυξημένων σε διάρκεια θητειών) θεωρείτο ο εκπρόσωπος της πλέον φιλοδυτικής πτέρυγας του συμπλέγματος εξουσίας του Κρεμλίνου. Η δε αποπομπή του από την πρωθυπουργία το 2020, με μετακίνησή του στην αντιπροεδρία του ρωσικού Συμβουλίου Εθνικής Αφαλείας, ερμηνεύθηκε ως δείγμα της συνολικότερης σκλήρυνσης της στάσης της ρωσικής ηγεσίας.<br /><br />Ωστόσο, αφότου ξέσπασε ο πόλεμος στην Ουκρανία, ο Μεντβέντεφ (που δεν έχει χάσει τις ελπίδες να διαδεχθεί για άλλη μία φορά τον Πούτιν στην κορυφή της εξουσίας) έχει μετατραπεί σε εκφραστή, μέσω των λογαριασμών του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, των πλέον επιθετικών και ενίοτε χλευαστικών απόψεων έναντι της Δύσης, προφανώς για να αναβαπτισθεί στο νέο πνεύμα της πατριωτικής έξαρσης το οποίο διακατέχει τη χώρα του. Οι δε τοποθετήσεις του έχουν το ενδιαφέρον γνώρισμα ότι διατυπώνονται με μεγαλύτερη ελευθερία από αυτήν που θα επιτρεπόταν σε κατόχους υψηλότερων αξιωμάτων, ωστόσο δεν παύουν να προέρχονται από τον αντιπρόεδρο του σώματος που πραγματικά καθορίζει τις σχέσεις της Ρωσίας με τον υπόλοιπο κόσμο.<br /><br />Δεν είναι συνεπώς διόλου αμελητέο ότι το απειλητικό μήνυμα που απηύθυνε τη Δευτέρα δια του Telegram ο Μεντβέντεφ, αφορούσε το Ισραήλ, ήτοι μια χώρα-κλειδί για την Μέση Ανατολή και όχι μόνο, με την οποία η Μόσχα διατηρούσε μέχρι τώρα σχέσεις φιλικές.<br /><br />Αν το Ισραήλ παραχωρήσει οπλισμό στην Ουκρανία, θα πρόκειται για "εξαιρετικά παράτολμη ενέργεια", η οποία θα "καταστρέψει" τις ρωσο-ισραηλινές διακρατικές σχέσεις, ανέφερε ο Μεντβέντεφ. Δεν παρέλειψε μάλιστα να προσθέσει ότι ο Στέπαν Μπαντέρα (Ουκρανός εθνικιστής ηγέτης της περιόδου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος αντιμετωπίζεται ως εθνικός ήρωας στη σημερινή Ουκρανία) ήταν ναζιστής, όπως και οι σημερινοί θαυμαστές του, όπως δείχνουν τα σύμβολα που χρησιμοποιούν. Συνεπώς, αν το Ισραήλ τους παράσχει οπλισμό, θα είναι ώρα και να ανακηρύξει ήρωες τον Μπαντέρα και τον συνοδοιπόρο του, Ρομάν Σούχεβιτς.<br /><br />Η ανάρτηση Μεντβέντεφ αποτέλεσε απάντηση στην πρόταση που διατύπωσε την προηγουμένη ο Ισραηλινός υπουργός Υποθέσεων Διασποράς, Νάχμαν Σάι, ότι "δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία ποιον θα έπρεπε να υποστηρίξει" στην αιματηρή σύγκρουση της Ουκρανίας το Ισραήλ, το οποίο θα έπρεπε να στηρίξει εξοπλιστικά την ουκρανική πλευρά, όπως πράττουν το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση.<br /><br />Ο Σάι αντιδρούσε από την πλευρά του στην πληροφορία (η οποία, καίτοι δεν έχει επιβεβαιωθεί επισήμως, θεωρείται δεδομένη) ότι οι ρωσικές δυνάμεις που επιχειρούν στην Ουκρανία έχουν καταφύγει στη χρήση drones ιρανικής προελεύσεως – και μάλιστα με θεαματικά αποτελέσματα. Πρόκειται για τα μη επανδρωμένα πτητικά συστήματα Shahed-136, τα οποία η ρωσική πλευρά έχει υιοθετήσει, ενδεχομένως με τροποποιήσεις, ως Geran-2.<br />Περίπλοκες σχέσεις<br /><br />Οι εξελίξεις αυτές έρχονται να υπενθυμίσουν πόσο περίπλοκες είναι οι σχέσεις στο τρίγωνο Ρωσίας-Ουκρανίας-Ισραήλ.<br /><br />Το εβραϊκό κράτος, καίτοι αποτελεί τον στενότερο σύμμαχο των ΗΠΑ παγκοσμίως, έχει κρατηθεί μακριά από τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και έχει αποφύγει μέχρι τώρα την εμπλοκή στην ουκρανική σύγκρουση δια της αποστολής οπλισμού.<br /><br />Χαρακτηριστικές επ' αυτού είναι οι δηλώσεις στα τέλη Σεπτεμβρίου του (εβραϊκής καταγωγής) προέδρου της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι: "Είμαι σοκαρισμένος. Το Ισραήλ δεν μας έδωσε τίποτε απολύτως". "Καταλαβαίνω ότι έχουν τα προβλήματά τους με τη Συρία και τη Ρωσία” πρόσθεσε ο Ουκρανός πρόεδρος, απηχώντας την δικαιολογία που προέβαλε σε επικοινωνία του ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Γιάιρ Λαπίντ, ότι η χώρα του δεν μπορεί να προσφέρει στην Ουκρανία αντιαεροπορικά συστήματα, διότι τα χρειάζεται για την άμυνά της.<br /><br />Η σχέση εργασίας που θέλησε να διατηρήσει με τη Ρωσία το Ισραήλ έχει να κάνει με πολλούς παράγοντες. Ένας από αυτούς είναι η παρουσία περίπου ενός εκατομμυρίου Ισραηλινών πολιτών με καταγωγή από την πρώην Σοβιετική Ένωση, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στο εβραϊκό κράτος ιδίως την δεκαετία του ΄90 (ακόμη και σήμερα το Ισραήλ, ως χώρα που δεν απαιτεί βίζα, είναι ένας από τους κύριους προορισμούς των Ρώσων, οι οποίοι αντιτάσσονται στο κλίμα που επικρατεί στη χώρα τους ή θέλουν να αποφύγουν τη στράτευση). Ένας άλλος λόγος είναι η φιλοδοξία να καταστεί το Ισραήλ χώρος υποδοχής ρωσικών κεφαλαίων τα οποία συναντούν πλέον φραγμό στη Δύση.<br /><br />Όμως η κυριότερη παράμετρος είναι εκείνητης ασφάλειας. Το Ισραήλ έχει τρόπον τινά τη Ρωσία "γείτονα", μετά την ανάπτυξη ρωσικών δυνάμεων στη Συρία το 2015. Και η ιδιόμορφα συνεργατική σχέση των δύο πλευρών αποτυπώνεται στο γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια οι ισραηλινές επιδρομές επί συριακού εδάφους (κυρίως έναντι στόχων που αφορούν την παρουσία του Ιράν και των συμμάχων του στη χώρα του Άσαντ) συνεχίζεται, χωρίς καμία αντίδραση της ρωσικής πλευράς.<div><br />Ο παράγοντας Νετανιάχου<br /><br />Κατά μία έννοια, η ρωσική παρουσία στη Συρία ήταν για το Ισραήλ ένα καλοδεχούμενο αντίβαρο στην ιρανική επιρροή. Και βέβαια η προσωπική σχέση που είχε αναπτύξει ο Βλαντίμιρ Πούτιν με τον πρώην πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου εξασφάλιζε μεγάλο βαθμό συνεννόησης – πράγμα που δεν ισχύει στον ίδιο βαθμό με τους διαδόχους του. Άλλωστε η πτώση του Νετανιάχου και η πολιτική ρευστότητα που ακολούθησε είχε σε μεγάλο βαθμό να κάνει με την ανησυχία που προκαλούσε σε μεγάλο τμήμα του ισραηλινού κατεστημένου η φθορά την οποία επέφερε στις σχέσεις με την κυβέρνηση των ΗΠΑ (αλλά και την αμερικανο-εβραϊκή κοινότητα) η αδιάλλακτη στάση του πρώην πρωθυπουργού και η εμπλοκή του σε ενδοαμερικανικές διαιρέσεις, πάντα στο πλευρό των Ρεπουμπλικανών.<br /><br />Ωστόσο οι Ισραηλινοί ιθύνοντες δεν μπορούν παρά να παρακολουθούν με ανησυχία την πρόσφατη σύσφιξη των σχέσεων της Ρωσίας με το Ιράν – και όχι μόνο στο εξοπλιστικό πεδίο. Ο μεγάλος περιφερειακός ανταγωνιστής του Ισραήλ μόλις εντάχθηκε στον ρωσικής εμπνεύσεως Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης, ενώ η Μόσχα, πολύ χαρακτηριστικά, όχι μόνο δεν διακόπτει αλλά μάλλον αναβαθμίζει τις σχέσεις της με μεσανατολικές οργανώσεις ιρανικής επιρροής, όπως η λιβανική Χεζμπολλάχ και η παλαιστινιακή Χαμάς.<br /><br />Παράλληλα, η Μόσχα καταφέρνει να συσφίγγει τις σχέσεις της και με τις (αντίπαλες προς το Ιράν) αραβικές μοναρχίες, όπως παρακολουθούμε αυτές τις ημέρες με την σύμπραξη Ρωσίας και Σαουδικής Αραβίας στους κόλπους του OPEC+ ή τις συναντήσεις του Πούτιν με τον Εμίρη του Κατάρ και τον ισχυρό άνδρα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, πρίγκιπα Μοχάμεντ μπιν Ζάγιεντ.<br /><br />Συνεπώς μεγάλες "μετακινήσεις τεκτονικών πλακών" είναι λογικό να αναμένονται στο πλέγμα των σχέσεων της Μέσης Ανατολής με τη χώρα του Πούτιν.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ρωσία, Ουκρανία, Ισραήλ: Ένα… Ιψενικό τρίγωνο για δυνατά νεύρα.

Του Κώστα Ράπτη Ο Ντίμτρι Μεντβέντεφ, ο οποίος αντάλλαξε με τον Βλαντίμιρ Πούτιν τις θέσεις του προέδρου και του πρωθυπουργού της Ρωσικής Ομ...

Διαβάστε την συνέχεια