Τι κερδίζει η Τουρκία απο κρίσεις «χαμηλής έντασης» - Ανάλυση

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO79y1Qbvei7nk7_MskLDjKDnce6Hsq7mcM3Fw-nr8mYpuEtHXm1Kd4qAY2D4ryE9p0wT1uVfGtI3mosv4pDDoIn_QO_W_W9C0I3oBsBmXaPXaBNeeG9HFX9Db0ilUjOGlc9mXW-J0hQNm/s1600/barbaros_warship.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="463" data-original-width="630" height="468" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO79y1Qbvei7nk7_MskLDjKDnce6Hsq7mcM3Fw-nr8mYpuEtHXm1Kd4qAY2D4ryE9p0wT1uVfGtI3mosv4pDDoIn_QO_W_W9C0I3oBsBmXaPXaBNeeG9HFX9Db0ilUjOGlc9mXW-J0hQNm/s640/barbaros_warship.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του Παναγιώτη Ήφαιστου*<br /> <br /> Δύο πολυσυζητημένες θεωρήσεις του πολέμου είναι οι εξής: «Ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα» (Clausewitz) και «θα νικήσει εκείνος που ξέρει πότε θα πολεμήσει και πότε θα αποφύγει τον πόλεμο» (Sun Zu). Τις μεθερμηνεύουμε συντομογραφικά: <br /> <br /> Ο πόλεμος υπακούει στους σκοπούς της πολιτικής, μετριάζεται και ως εκ τούτου δεν έχει αυτόνομη λογική. Ως βαθύτατα διαμορφωτικό φαινόμενο της διαχρονίας δεν αφορά μόνο την άσκηση βίας. Ο πόλεμος ως διακρατικό φαινόμενο έχει πολλούς κρίκους όπως η πρόθεση, η προετοιμασία, η επίδειξη ισχύος και η απειλή χρήσης βίας εάν ο αντίπαλος δεν συμμορφωθεί. Η ένοπλη πολεμική σύρραξη είναι ο τελευταίος κρίκος. <br /> <br /> Τον πόλεμο λοιπόν δεν τον εξορκίζεις αλλά τον διαχειρίζεσαι ορθολογιστικά. Ο εξορκισμός του πολέμου είναι μια πολύ επικίνδυνη αντίληψη ανεύθυνων και άσχετων οι οποίοι λόγω άγνοιας επιφέρουν εφησυχασμό, ανορθολογισμό και κατευνασμό των απειλών με αποτέλεσμα τα κράτη και οι κοινωνίες τους να οδηγούνται σε πολεμικές συρράξεις, κακουχίες και καταστροφές. <br /> <br /> Μιλώντας πάντα για αμυνόμενα κράτη όπως η Ελλάδα και η Κύπρος τον πόλεμο τον αποτρέπεις με την σωστή στρατηγική και εάν δεν το καταφέρεις απαιτείται να είσαι έτοιμος να κλιμακώσεις δεόντως για να διασφαλιστούν τα εθνικά συμφέροντα και πρωτίστως η ακεραιότητα της Επικράτειας. Η αποτροπή επιτυγχάνει βέλτιστα αποτελέσματα εάν ο αντίπαλος πειστεί πως κρίσεις χαμηλής έντασης και κλιμάκωση ενδέχεται να οδηγήσουν σε γενικευμένο πόλεμο και ήττα του. Η παράσταση κόστους μετράει και όχι οι συναισθηματισμοί, τα γλυκόλογα ή και τα ποτά και τα ζεϊμπέκικα.<br /> <br /> Μιλώντας πάντα για τους πολλούς κρίκους της έννοιας πόλεμος, εκ των οποίων ο τελευταίος κρίκος είναι η ένοπλη αναμέτρηση, πολύ σωστά ο Sun Tzu υπογραμμίζει ότι νικά όποιος <br /> <br /> <ul> <li>α) γνωρίζει και διαχειρίζεται σωστά τα διάφορα επίπεδα του πολέμου,</li> <li>β) κινείται με δεξιοτεχνία στα διάφορα επίπεδα έχοντας πλήρη έλεγχο του πότε και πως θα χρησιμοποιήσει τα πολεμικά μέσα αρχικά αποτρεπτικά και αν χρειαστεί με ένοπλη εμπλοκή την κλιμάκωση της οποίας θα πρέπει να φροντίσει να ελέγχει,</li> <li>γ) γνωρίζει ότι η έκβαση εξαρτάται από το ανελέητο: «εάν γνωρίζεις τον εχθρό και τον εαυτό σου δεν έχεις ανάγκη να φοβάσαι το αποτέλεσμα ακόμη και εκατό μαχών, εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά όχι τον εχθρό για κάθε νίκη που κερδίζεις θα έχεις και μια ήττα και εάν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου ούτε τον εχθρό θα νικηθείς σε κάθε μάχη». Αυτά σημαίνουν πολλά αλλά δεν είναι του παρόντος να επεκταθούμε, ενώ για την συγκρότηση, τις εξειδικεύσεις και τις ειδοποιούς διαφορές αρμόδιοι είναι οι κρατικοί θεσμοί.</li> </ul> <br /> Με γνώμονα αυτά τα θεμελιωμένα και καθημερινά καταμαρτυρημένα αξιώματα της στρατηγικής θεωρίας, τρεις δεκαετίες εμπειρίες στα νεοελληνικά πεδία διδάσκει ότι ισχύει η εξής ανησυχητική και επικίνδυνη για την ασφάλεια της Ελλάδας κατάσταση.<br /> <br /> Ακόμη και στο επίπεδο ατόμων με θέσεις ευθύνης μένουν απροβίβαστοι οι περισσότεροι. Μαύρα μεσάνυκτα για την διεθνή πολιτική, μαύρα μεσάνυκτα για τον ρόλο του κράτους και της ισχύος στην διεθνή πολιτική, μαύρα μεσάνυκτα για το φαινόμενο του πολέμου, μαύρα μεσάνυκτα για την ισχύ και τους σκοπούς της Τουρκίας και μαύρα μεσάνυκτα για το πώς εξελίσσεται το μεταψυχροπολεμική (πολυπολικό) διεθνές σύστημα. Και δεν χρειάζεται να θυμίσουμε κατέχοντες υπέρτατα αξιώματα που δεν ήξεραν τι είναι οι κανόνες εμπλοκής ή που έγραφαν στα βιβλία τους ότι στην εποχή της «παγκοσμιοποίησης» η το κράτος και η κρατική κυριαρχία είναι άνευ σημασίας. Είναι γνωστές επίσης δηλώσεις μελών του «ετερόκλητου όχλου ατόμων φορέων εθνομηδενιστικών» ιδεολογημάτων τα οποία δεν ξέρουν ότι υπάρχουν θαλάσσια σύνορα ενώ όταν τα βρουν σκούρα κραυγάζουν για ανύπαρκτους ευρωπαϊκούς στρατούς που θα υπερασπιστούν, δήθεν, το Αιγαίο. <br /> <br /> Εάν εισέλθουμε σε πάγιες τυπολογίες, όρους και έννοιες της στρατηγικής ανάλυσης που σε σοβαρά και βιώσιμα κράτη κανείς δεν αναλαμβάνει θέση ευθύνης εάν δεν είναι άριστα καταρτισμένος, η κατάσταση είναι από απελπιστική μέχρι θανάσιμα επικίνδυνη για τα συμφέροντα και την ασφάλεια του κράτους και της κοινωνίας. Για να αναφέρω ένα μόνο ζήτημα, συγχέεται η έκρηξη ένοπλης πολεμικής σύρραξης με την ανάγκη καθημερινής διαχείρισης των αναμετρήσεων μεταξύ κρατών εκ των οποίων το ένα είναι αναθεωρητικό και επιτιθέμενο και το άλλο αμυνόμενο και αποτρεπτικό. Συγχέουν επίσης την αποτρεπτική στρατηγική με κάποιου είδους πολεμοκάπηλη επιθετικότητα (ενώ βέβαια είναι το ακριβώς αντίθετο) ή ακόμη και πιστεύουν –όπως μου είπε άτομο με θέσεις μεγάλης ευθύνης την δεκαετία του 1990 όταν διατηρούσα την εβδομαδιαία στήλη «στρατηγική ανάλυση» στην «Ελευθεροτυπία»– ότι η έννοια «στρατηγική» είναι «κουβέντες του 16ου αιώνα όταν είχαμε πολέμους». Πως βέβαια να μην λένε τέτοια πράγματα άσχετοι καρεκλοκένταυροι όταν ακόμη και φορείς επιστημονικών τίτλων και πιο συγκεκριμένα ιθύνων «βραβευμένων ιδρυμάτων» που χρηματοδοτούσε ακόμη και ο Σόρος μας έγραφε ότι η αποτρεπτική στρατηγική είναι πολεμοχαρής έννοια που θα οδηγήσει την Ελλάδα σε δύο και τρεις πολέμους. Γνωστικά ειδικά αυτόν δεν τον βαθμολογώ μηδέν γιατί ήξερε τι έγραφε πλην υπήρχαν εκτιμώ «άλλοι αθέατοι λόγοι» δολοφονίας όρων, εννοιών και του χαρακτήρα των αναλυτών μιας ορθολογιστικής Ελληνικής στρατηγικής. Για αυτούς «η Ελλάδα δεν πρέπει να έχει στρατηγική». Αυτά είναι ζητήματα για τα οποία θα επανέλθουμε εκτενέστερα καθότι οι διαμάχες των τελευταίων 25 ετών είναι αναρίθμητες και δημόσιες. Πάντως μας αφορούν ζωτικά γιατί φωτίζουν πολλά αίτια της συντρέχουσας κρίσης και τι συνεπάγεται μια σωτήρια διέξοδος. <br /> <br /> Αυτά και πολλά άλλα οδηγούν στο έλλειμμα στρατηγικής κουλτούρας. Λογικότατα, αφού τα προλεχθέντα και πολλά άλλα ισχύουν για τα λεγόμενα ηγετικά και πνευματικά ελίτ της Ελλάδας, αναπτύσσονται ηττοπαθείς, στρεβλές, ζημιογόνες και εθνομηδενιστικές αντιλήψεις, οι οποίες, επιπλέον, καλλιεργούνται στο επίπεδο των πολιτών μερικοί εκ των οποίων ενδέχεται να είναι ευκολόπιστοι και ανυποψίαστοι και πρωτίστως εγκλωβισμένοι σε ιδεολογικά και κομματικά κλουβιά. <br /> <br /> Η στρατηγική κουλτούρα είναι μια σημαντική έννοια. Ας περιοριστούμε εδώ σε αυτά που εμείς θεωρούμε αξονικά:<br /> <br /> Η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας κάθε βιώσιμου κράτους εμφορείται από υψηλές κοσμοθεωρητικές αρχές που θεωρούν το κράτος/πατρίδα και την κυριαρχία του έσχατες λογικές, την πίστη και την νομιμοφροσύνη στο έθνος αδιαπραγμάτευτη, τα ιεραρχημένα εθνικά συμφέροντα πολιτικά υπέρτατα και την αυτοθυσία ως αυτονόητη στάση κάθε πολίτη εάν η πατρίδα κινδυνεύσει. <br /> <br /> Πολιτικές ηγεσίες, πνευματικά ελίτ και πολίτες κάθε βιώσιμου και αξιόπιστου κράτους έχουν επαρκή κατανόηση ή και γνώση της σύγχρονης διεθνούς πολιτικής και σωστή αντίληψη για τον ρόλο της αθέσπιστης ισχύος στην διεθνή πολιτική όπου η πολιτική ηθική είναι μηδενική.<br /> <br /> Είναι ως εκ τούτου εμπεδωμένη και κυρίαρχη η θέση ότι «το κύριο νόμισμα στην διεθνή πολιτική είναι η ισχύς» και ότι ισχύει η «αρχή της αυτοβοήθειας» (Waltz). Εξ ου και απέναντι στις απειλές απαιτείται από όλους να ορθώνεται αξίωση αποτρεπτικής ισχύς με εσωτερική και εξωτερική εξισορρόπηση (επαρκείς συντελεστές ισχύος και συγκροτήσεις συμμαχιών στην βάση συγκλινόντων συμφερόντων).<br /> <br /> Ιδιαίτερα στο επίπεδο της πολιτικής και στρατηγικής ηγεσίας ενός βιώσιμου κράτους δύο φράσεις είναι «απαγορευμένες»: Πρώτον, ένα κράτος δεν «ΑΝΗΚΕΙ» πουθενά και σε κανένα (Δυτικά, Ανατολικά ή οπουδήποτε αλλού). Ένα ανεξάρτητο κράτος δεν ανήκει αλλά ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ σε διεθνείς οργανισμούς και συμμαχίες και συνάπτει διμερείς ή πολυμερείς συνθήκες και συμφωνίες ή συγκροτεί συμμαχίες πάντα στην βάση συναλλαγών συμφερόντων. Το γνωστό «patron-client relations» (http://wp.me/p3OlPy-wB) που αποτελεί εδώ και καιρό το μισό της στρατηγικής θεωρίας και που αναλύει το πώς τα λιγότερο ισχυρά κράτη παλεύουν αδιάκοπα με τα πιο ισχυρά κράτη για συμμετρικές σχέσεις και συναλλαγές με τα πιο ισχυρά.<br /> <br /> Σε ένα βιώσιμο και ορθολογιστικό κράτος οι διεθνιστικές ιδεολογίες δεν έχουν θέση (διεθνισμός = αναίρεση/ακύρωση του κράτους), όσον αφορά την εθνική στρατηγική ο κομματισμός είναι θανατηφόρος και για τις έσχατες κρατικές λογικές και κοσμοθεωρίες που προσανατολίζουν την κοινωνία στρατηγικά απαιτείται καθολική συναίνεση.<br /> <br /> Οι εξωτερικές σχέσεις, συναλλαγές και συμμετοχές σχετίζονται όχι με συναισθηματισμούς ή επικλήσεις ανύπαρκτων διεθνών ηθικών αλλά με ρευστά συμφέροντα. Συναφές επίσης είναι ότι στρατηγικός ορθολογισμός ενώ σημαίνει πολλά πράγματα απαραίτητα το κράτος θα πρέπει να κατορθώνει να ελίσσεται με κύρια μέριμνα να μην συνθλίβεται μέσα στις Συμπληγάδες των στρατηγικών παιγνίων. <br /> Σε αναφορά και με τα πιο πάνω ή άλλα που αναλύονται αλλού, ολοκληρώνουμε μονολεκτικά λέγοντας ότι: <br /> <br /> 1) Υπάρχει μεγάλη Τουρκική απειλή (την ορίσαμε σε άλλες περιπτώσεις). <br /> <br /> 2) Η Τουρκία κατορθώνει το μείζον, δηλαδή με κρίσεις «χαμηλής έντασης» λόγω λανθασμένων στρατηγικών στάσεων της Ελλάδας οδηγεί στο να κερδίζει τον πόλεμο χωρίς ένοπλη αναμέτρηση (στην στρατηγική ανάλυση θεωρείται άριστη στρατηγική δεξιοτεχνία). <br /> <br /> 3) Η Ελλάδα αποτυγχάνει βασικά γιατί πολλοί αγνοούν την διαλεκτική σχέση εμπλοκών μικρής έντασης, που προϋποθέτουν και απαιτούν, μεταξύ άλλων, λεπτούς χειρισμούς, επαρκή στρατιωτική ικανότητα, καλά τακτικά σενάρια, ισχυρές αποτρεπτικές παραστάσεις, επίδειξη ακλόνητης αποφασιστικότητας και επιτυχή έλεγχο της κλιμάκωσης εάν ο επιτιθέμενος υλοποιήσει τις απειλές του.<br /> <br /> 4) Ο έλεγχος της κλιμάκωσης έχει πολλές πτυχές: <br /> <br /> <ul> <li>α) Καθιστάς απαγορευτικό για τον επιτιθέμενο να στερεώσει οποιοδήποτε έρεισμα ή αξίωση (πχ αμφισβήτηση της κυριαρχίας στα Ίμια ή στην ΑΟΖ της Κύπρου για την οποία να θυμίσουμε ότι η Ελλάδα έχει δηλώσει casus belli για κινήσεις πέραν της γραμμής του 1974 ενώ αυτό επικυρώθηκε και αναπτύχθηκε με τον Ενιαίο Αμυντικό Χώρο).</li> <li>β) Εάν ο επιτιθέμενος δεν συμμορφωθεί απαράβατα τον εκδιώκεις ένοπλα.</li> <li>γ) Εάν μετά από αυτό υπάρξει κλιμάκωση της ένοπλης σύγκρουσης ο αμυνόμενος θα πρέπει να είναι στρατιωτικά και διπλωματικά πανέτοιμος να ελέγχει νικηφόρα κάθε στάδιο της κλιμάκωσης μέχρι και τον γενικευμένο πόλεμο.</li> <li>δ) Αναμφίβολα, επειδή σκοπός της στρατηγικής του αμυνόμενου είναι να αποτραπεί ο πόλεμος, η έναρξη συγκρούσεων και πολύ περισσότερο μια γενικευμένη σύρραξη αποτελεί αποτυχία της αποτρεπτικής στρατηγικής. Το ενδεχόμενο αποτυχίας όμως δεν θα οφείλεται στο γεγονός ότι ο αμυνόμενος συγκρότησε αποτρεπτική στρατηγική αλλά στο γεγονός ότι αυτή η στρατηγική ήταν ερασιτεχνική, ελλειμματική και χονδροειδώς ατελής.</li> <li>ε) Σκοπός δεν είναι ο πόλεμος αλλά εάν οδηγηθούμε εκεί θα πρέπει να τον <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> κερδίσουμε ενώ θα πρέπει να μπορούμε να αποτρέψουμε συνολικά κάθε ένοπλη σύρραξη ή αν αρχίσει να την περιορίσουμε σε χαμηλότερες κλίμακες. Επιτυχία σημαίνει νικηφόρα επικράτηση του αποτρέποντος σε χαμηλά επίπεδα σύγκρουσης ή και χωρίς σύγκρουση και εάν ο επιτιθέμενος επιμένει να κλιμακώνει ο αποτρέπων να κυριαρχεί σε κάθε επόμενη βαθμίδα ενδιάμεσης σύγκρουσης. Αυτά πριν καταλήξουμε σε γενικευμένο πόλεμο, τον οποίο, ενώ ο αμυνόμενος θα πρέπει να είναι έτοιμος να τον κερδίσει, σε κάθε στάδιο κλιμάκωσης κύριο σκοπός του αμυνόμενου είναι να αποτρέψει μια γενικευμένη σύρραξη.</li> <li>στ) Είναι σημαντικό να τονίσουμε τον παράγοντα «γενικευμένος πόλεμος». Ο έλεγχος της κλιμάκωσης απαιτείται να συνοδεύεται με πανίσχυρη και αξιόπιστη παράσταση νίκης εάν τελικά ο επιτιθέμενος δεν σταματήσει την προσπάθεια δημιουργίας τετελεσμένων. Ισχυρά και αξιόπιστα μηνύματα για επικράτηση στην περίπτωση κλιμάκωσης σε ένα γενικευμένο πόλεμο είναι πάντα μια υπεριπτάμενη κύρια αποτρεπτική παράσταση.</li> <li>ε) Σημειώνουμε πάντως τα εξής: Αφενός οι εμπλοκές μικρής έντασης και ο έλεγχος της κλιμάκωσης είναι προϋποθέσεις μιας αποτρεπτικής στρατηγικής. Αφετέρου αυτό που αποτρέπει την έναρξη ένοπλης σύρραξης ή τον τερματισμό της χωρίς απώλεια επικράτειας είναι η προγραμματική όπως είπαμε μόλις αξιόπιστη παράσταση νίκης του αμυνόμενου για την περίπτωση που ο επιτιθέμενος οδηγήσει την σύρραξη σε γενικευμένο πόλεμο.</li> </ul> <br /> Ως προς αυτά και πολλά άλλα στα πεδία της χάραξης και εφαρμογής της Ελληνικής Εθνικής στρατηγικής καταμαρτυρούνται μεγάλα ελλείμματα.<br /> Πρωτίστως άγνοια στοιχειωδών όρων και εννοιών και στρεβλές αντιλήψεις για την διεθνή πολιτική, τις διακρατικές σχέσεις, τους διεθνείς θεσμούς και τον ρόλο του κράτους και της σημασίας της ισχύος του. <br /> <br /> Το αποτέλεσμα είναι η Τουρκία να κερδίζει τον πόλεμο χωρίς μάχη εμποδίζοντας την εφαρμογή της διεθνούς νομιμότητας και την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πόρων της Ελλάδας και της Κύπρου. Τέλος, ο κατευνασμός των απειλών και των αναθεωρητικών αξιώσεων, όπως ιστορικά καταμαρτυρείται, πάντα οδηγεί σε συρρίκνωση της κυριαρχίας και πιθανότατα σε γενικευμένο πόλεμο με όρους του επιτιθέμενου.<br /> <br /> <b><br /> *Ο Παναγιώτης Ήφαιστος ειναι Ομ. Καθηγητής Διεθνών σχέσεων – Στρατηγικών σπουδών, Πανεπιστήμιο Πειραιώς, Τμήμα διεθνών και ευρωπαϊκών σπουδών. Συγγραφέας 16 βιβλίων και εκατοντάδων δοκιμίων και άρθρων στα πεδία της στρατηγικής ανάλυσης, της πολιτικής θεωρίας και της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.<i></i></b><br /> <br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τι κερδίζει η Τουρκία απο κρίσεις «χαμηλής έντασης» - Ανάλυση

Του Παναγιώτη Ήφαιστου* Δύο πολυσυζητημένες θεωρήσεις του πολέμου είναι οι εξής: «Ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατι οι εξελίξεις στη Συρία πυροδοτούν έναν περιφερειακό πόλεμο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJa0bYlxXZp4SipxMSSuaLsY9b6V2I-4Mx6dki2OsejrRqyNpYeytn7tAv1e4lj014mE36oMnvqLEC9ADp_vOrR2WhwEnfDDc_YGoTRhW_6FoEGHT-d8-bGcfju05maad_U33ONAwwTsAq/s1600/afrin_syria.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="354" data-original-width="630" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJa0bYlxXZp4SipxMSSuaLsY9b6V2I-4Mx6dki2OsejrRqyNpYeytn7tAv1e4lj014mE36oMnvqLEC9ADp_vOrR2WhwEnfDDc_YGoTRhW_6FoEGHT-d8-bGcfju05maad_U33ONAwwTsAq/s640/afrin_syria.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του<b> Ισαάν Ταρούρ </b><br />Ο σύνθετος πόλεμος στη Συρία γίνεται ακόμη πιο σύνθετος. Την Τρίτη, κυβερνητικές δυνάμεις εισήλθαν στο Αφρίν, που πολιορκείται από τις τουρκικές δυνάμεις οι οποίες εισέβαλαν στη Συρία τον περασμένο μήνα. Οι δυνάμεις του προέδρου Ασαντ φαίνεται να ενισχύουν τις κουρδικές δυνάμεις που ελέγχουν την περιοχή, προς μεγάλη δυσαρέσκεια της Αγκυρας.<br /><br /> Οι μάχες στο Αφρίν μπορεί να εξελιχθούν σε μείζονα σύγκρουση. Η κυριότερη ένοπλη οργάνωση των Κούρδων της Συρίας, η YPG, θεωρείται από τους Τούρκους παράρτημα του ΡΚΚ. Oι Ηνωμένες Πολιτείες, όμως, στηρίζονται στην YPG για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους. Ο πολύπλοκος ρόλος των ΗΠΑ στον πόλεμο, καθώς και η απόφασή τους να μην εμπλακούν στις συγκρούσεις στο Αφρίν, οδήγησαν τους Κούρδους να στραφούν για βοήθεια στον πρόεδρο Ασαντ.<br /><br /> Στο μεταξύ, ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ότι η Τουρκία θα εξαπολύσει τις επόμενες ημέρες σφοδρή επίθεση στο Αφρίν και χαρακτήρισε την κίνηση της συριακής κυβέρνησης έργο «τρομοκρατών».<br /><br /> Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, οι κυβερνητικοί μαχητές που εισήλθαν στο Αφρίν ανήκουν σε ένα δίκτυο μονάδων που υποστηρίζονται από το Ιράν και έχουν επανειλημμένα ενισχύσει τις προσπάθειες του στρατού του Άσαντ. Αν είναι έτσι, βλέπουμε την Τουρκία και τους συμμάχους της να είναι αντιμέτωποι με δυνάμεις φιλικές προς τον Ασαντ, που συνδέονται με το Ιράν και συνεργάζονται με τους Κούρδους της Συρίας, οι οποίοι υποστηρίζονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι τελευταίες, βέβαια, αντιτίθενται τόσο στην κυβέρνηση του Άσαντ όσο και στην παρουσία του Ιράν στη Συρία?<br /><br /> Από ιρανικής πλευράς, οι τουρκικές επιχειρήσεις στο Αφρίν είναι ανεπιθύμητες. Οι Ιρανοί ηγέτες, περιλαμβανομένου του προέδρου Ρουχανί, κατήγγειλαν την εισβολή, ως αποτέλεσμα της οποίας «πάγωσαν» οι συνομιλίες μεταξύ Ρωσίας, Τουρκίας και Ιράν για το πολιτικό μέλλον της Συρίας.<br /><br /> «Η Τουρκία ήλπιζε ότι θα εισέλθει στο Αφρίν και οι άλλες χώρες θα κοιτάζουν αλλού», έγραψε στην ιστοσελίδα Al-Monitor ο Γκιονούλ Τολ, από το Middle East Institute της Ουάσινγκτον. «Η Αγκυρα πίστεψε ότι πέτυχε τον στόχο της όταν η Ρωσία, που ελέγχει τον εναέριο χώρο του Αφρίν, έδωσε το πράσινο φως για τη στρατιωτική εισβολή στον κουρδικό θύλακα. Οι τελευταίες εξελίξεις όμως δείχνουν ότι η προέλαση μπορεί να μην είναι τόσο ομαλή και η συνεργασία με τη Ρωσία και το Ιράν όχι τόσο ισχυρή όσο ήλπιζε η Αγκυρα».<br /><br /> Έξω από το Αφρίν, στη συριακή σκακιέρα δεν επικρατεί μικρότερος συνωστισμός. Οι αντίπαλες ισλαμιστικές οργανώσεις στη γειτονική επαρχία Ιντλίμπ πολεμούν μεταξύ τους, ενώ την ίδια στιγμή συνεργάζονται με τις τουρκικές δυνάμεις εναντίον του συριακού καθεστώτος και των συμμάχων του. Οι αμερικανικοί βομβαρδισμοί, που στρέφονται εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, οδηγούν και σε θανάτους ρώσων μισθοφόρων. Η κυβέρνηση Ασαντ, με την υποστήριξη της Ρωσίας, εξακολουθεί να σφυροκοπά περιοχές που ελέγχουν οι αντάρτες. Και το Ισραήλ, ανήσυχο από την ενισχυμένη παρουσία του Ιράν στη Συρία, πραγματοποιεί επιδρομές εναντίον ιρανικών θέσεων. Ισραηλινοί αξιωματούχοι μιλούν ανοιχτά για την προοπτική ενός ευρύτερου περιφερειακού πολέμου.<br /><br /> Η σκληρή πραγματικότητα για την Άγκυρα είναι ότι δεν έχει πολλές επιλογές. Ο αυξανόμενος αντιαμερικανισμός στην Τουρκία, σε συνδυασμό με την αμερικανική υποστήριξη προς την YPG, έχει φέρει σε αντιπαράθεση τους δύο συμμάχους. Την ίδια στιγμή, «ούτε η Ρωσία ούτε το Ιράν τους οποίους μερικοί τούρκοι πολιτικοί θεωρούν πολλές φορές πιθανά υποκατάστατα των ΗΠΑ μοιάζουν διατεθειμένες να υπηρετήσουν τα τουρκικά συμφέροντα», παρατηρεί ο Νίκολας Ντάνφορτ, ένας ειδικός του Bipartisan Policy Center για την Τουρκία.<br /><br /> Στην Ουάσινγκτον, αυξάνονται οι επιφυλάξεις για την Τουρκία. «Κανείς δεν επιθυμεί μια βίαιη ρήξη», έγραψε ο Ντέιβιντ Ιγκνάσιους στην Ουάσινγκτον Ποστ. «Επτά χρόνια μετά την έναρξη του καταστροφικού πολέμου, όμως, γίνεται κατανοητό ότι οι Τούρκοι επέτρεψαν σε χιλιάδες εξτρεμιστές ισλαμιστές να μπουν στη Συρία και να δημιουργήσουν βάσεις από τις οποίες απειλούν την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Αυτοί οι τρομοκράτες θα ήταν ακόμη στη Ράκα και θα σχεδίαζαν επιθέσεις, αν οι ΗΠΑ δεν δρούσαν από κοινού με τους Κούρδους τους οποίους μισεί η Τουρκία».<br /><br /> Και για τους Αμερικανούς, βέβαια, ο δρόμος είναι δύσκολος. «Η ικανότητα της Ουάσινγκτον να διαμορφώνει τις εξελίξεις στη Συρία είναι περιορισμένη», τονίζει η Μόνα Γιακουμπιάν από το United States Institute of Peace. «Οσο ο Ασαντ παραμένει στην εξουσία, το μόνο που μπορεί να κάνει η Ουάσινγκτον είναι να περιορίζει τη σκανδαλώδη συμπεριφορά του καθεστώτος χωρίς να ρίχνει λάδι στη φωτιά».<br /><br /> Αυτό σημαίνει όμως ανοχή σε ένα καθεστώς που είναι ένοχο για σφαγή του λαού του. «Καμιά λέξη δεν θα αποδώσει δικαιοσύνη για τα παιδιά που σκοτώθηκαν», ανακοίνωσε η UNICEF αναφορικά με το πολύνεκρο σφυροκόπημα της Γκούτα από τις κυβερνητικές δυνάμεις της Συρίας. Ηταν άλλη μια κραυγή απελπισίας για έναν πόλεμο που γίνεται όλο και πιο ωμός.<br /><br /><b><i>* Ο Ισαάν Ταρούρ είναι αρθρογράφος της Washington Post</i></b><br /><br /><a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Γιατι οι εξελίξεις στη Συρία πυροδοτούν έναν περιφερειακό πόλεμο

Του Ισαάν Ταρούρ Ο σύνθετος πόλεμος στη Συρία γίνεται ακόμη πιο σύνθετος. Την Τρίτη, κυβερνητικές δυνάμεις εισήλθαν στο Αφρίν, που πολιορ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αυτή είναι η τουρκική απειλή! Η ομιλία “καμπανάκι κινδύνου” ενός Αξιωματικού που την αντιμετώπισε

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUlRQbSXs0276AxdA8TXoETdQ8yDcmNRUvUIm2rqw9p48vBbdYsq_8ogEcHXAwcXe4thMKbbrmFoKG8Lft2ERJMeSfQIbpV7oBFQ2V82D-cwtYkJoynvWPTJSJic0C8i8jpBslAEyyLa_5/s1600/%25CE%2591%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25AE+%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BB%25CE%25AE%2521.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="194" data-original-width="259" height="479" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUlRQbSXs0276AxdA8TXoETdQ8yDcmNRUvUIm2rqw9p48vBbdYsq_8ogEcHXAwcXe4thMKbbrmFoKG8Lft2ERJMeSfQIbpV7oBFQ2V82D-cwtYkJoynvWPTJSJic0C8i8jpBslAEyyLa_5/s640/%25CE%2591%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25AE+%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BB%25CE%25AE%2521.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Όσοι “πέσαμε από τα σύννεφα” με την τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο και στην Κύπρο, καλό θα ΄ναι να διαβάσουμε την ομιλία του Αντιπτέραρχου (Ι) ε.α Ευάγγελου Γεωργούση στην 1η Στρατιά στην Λάρισα.<br /> <br /> Δεν είναι σημερινή.<br /> Ο κ. Γεωργούσης όπως κι άλλοι στρατιωτικοί χτυπάνε καμπανάκια και καμπάνες χρόνια τώρα. Από την εποχή του χρηματιστηρίου, την εποχή που οι “γιάπηδες τεχνοκράτες” θα μας οδηγούσαν στους χρηματοπιστωτικούς παραδείσους, την εποχή που όποιος τολμούσε να μιλήσει για την υποστήριξη του οπλοστασίου των ΕΔ ήταν είτε ύποπτος, είτε “κολλημένος μιλιταριστής”!<br /> Σήμερα αυτοί οι ίδιοι “γιάπηδες” ασκούν σκληρή κριτική, γιατί λέει δεν αντιδρούμε πιο δυναμικά στις προκλήσεις των Τούρκων!!! <br /> <br /> Ας διαβάσουν λοιπόν τι είχε πει ο Αντιπτέραρχος Γεωργούσης στις 25 Σεπτεμβρίου 2017. Υπάρχουν και πολύ παλαιότερες ομιλίες “καμπανάκια”. <br /> <br /> Τι λέει ο Αντιπτέραρχος Γεωργούσης, Ιπτάμενος Αξιωματικός της ΠΑ που αντιμετώπισε για πάρα πολλά χρόνια τη τουρκική απειλή στο Αιγαίο. <br /> <br /> Κυρίες και Κύριοι, <br /> <br /> Οι προηγούμενοι ομιλητές με επιστημονικό και καθαρό τρόπο μας περιέγραψαν, μας έδωσαν την εικόνα του γεωπολιτικού περίγυρου της χώρας μας. Συγκυριακές λοιπόν καταστάσεις, φαίνεται ότι έχουν μπλέξει χώρες, λαούς, έθνη, θρησκείες , αλλά και συμφέροντα, σε ένα ‘’κουβάρι’’ Γόρδιου δεσμού. <br /> <br /> Όπως διαπιστώνουμε κάθε μέρα, η πολιτική κατάσταση στην Τουρκία δεν επιτρέπει την εξαγωγή ασφαλών προβλέψεων για την πορεία αυτής της χώρας υπό την σημερινή της ηγεσία. Το βέβαιο είναι ότι η μέχρι τώρα πεποίθηση περί εξασφαλισμένων συνόρων παρουσιάζει σοβαρές αμφιβολίες, τουλάχιστον όσον αφορά εμάς προς ανατολάς. <br /> <br /> Φαίνεται ότι την περίοδο που περνάμε την χαρακτηρίζουν νέα δεδομένα, ιδιαίτερης σημασίας και προσοχής, κυρίως για όσους έχουν αναλάβει εθνικές ευθύνες.<br /> ∆εν νομίζω, ότι μπορούμε να μιλάμε πλέον για οικονομική εξασφάλιση είτε μέσα, είτε έξω από την Ε.Ε, αλλά ούτε και περί εθνικής συνοριακής ασφάλειας, εντός αυτής της τεράστιας περιοχικής αστάθειας. Θα έλεγα, συμπερασματικά, ότι και τα δύο, Εθνική Οικονομία και Ασφάλεια απαιτούν πρώτα και πάνω από όλα, Εθνική Αυτάρκεια . <br /> <br /> Και για μεν την οικονομία της Χώρας, άλλοι ειδικότεροι εμού μπορούν να έχουν απόψεις και προτάσεις. Προσωπικά θα προσπαθήσω να προσεγγίσω την ανάγκη για επάρκεια στην Εθνική μας Ασφάλεια. Είναι δε γνωστό ότι στον όρο Ασφάλεια, σήμερα, συμπεριλαμβάνουμε και την Άμυνα. ∆εν είναι πλέον δύο ξεχωριστές έννοιες και κατ’ επέκταση ξεχωριστές δράσεις, ίσως και ευθύνες. Οι αρμοδιότητες μπορεί να διαχωρίζονται. Το θέμα όμως είναι ένα: Η Εθνική Ασφάλεια, μεγάλο μέρος της οποίας είναι η Άμυνα έναντι εξωτερικών κινδύνων και απειλών . <br /> <br /> Ουσιαστική εξωτερική στρατιωτική απειλή η χώρα μας δεν αντιμετωπίζει, πλην αυτής εκ της Τουρκίας . Αυτή είναι ουσιαστική, φανερή και πολύ συγκεκριμένη και νομίζω ότι δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας ότι μπορεί να μειωθεί στο ορατό μέλλον. <br /> <br /> ∆εν υπάρχει τούρκος πολιτικός που να μην έχει στο πολιτικό του πρόγραμμα συγκεκριμένες διεκδικήσεις από την Ελλάδα και την Κύπρο. Όσον αφορά τα νησιά που διεκδικούν στο Αιγαίο, απλώς τον αριθμό αλλάζουν. Άλλος θέλει 16-17, άλλος 25 και κάποιες εκδοχές τα έχουν ανεβάσει στα 150. Εξ άλλου ο πρώην τούρκος ΥΠΕΞ και Πρωθυπουργός, το έχει γράψει τόσο καθαρά ώστε να μην έχει κανείς καμία αμφιβολία. <br /> <br /> Γράφει στο γνωστό βιβλίο του: <br /> <br /> ‘’ Το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των νησιών του Αιγαίου βρίσκεται υπό ελληνική κυριαρχία αποτελεί το σημαντικότερο αδιέξοδο της πολιτικής της εγγύς θαλάσσιας περιοχής της Τουρκίας. Η βασική πηγή προβλημάτων στο Αιγαίο είναι η αγεφύρωτη αντίφαση μεταξύ γεωλογικής και γεωπολιτικής πραγματικότητας και του ισχύοντος καθεστώτος.’’ Νομίζω ότι εδώ έχουμε την θεωρεία της ναζιστικής Γερμανίας περί ’’ ζωτικού χώρου’’ σε τουρκική έκδοση. Και για την Κύπρο ο ίδιος κύριος τονίζει εμφατικά : ‘’Κυπριακό θέμα η Τουρκία θα έπρεπε να θέτει και να συντηρεί , έστω και αν στο νησί δεν υπήρχε κανείς μουσουλμάνος τουρκικής καταγωγής.’’ <br /> <br /> Έτσι φαίνεται ότι η τουρκική απειλή κατά της Ελλάδος και της Κύπρου θα είναι συνεχής, ανεξάρτητα ποίος κυβερνάει αυτή τη χώρα. <br /> <br /> Σε όλους είναι γνωστό ότι ένα από τα κύρια μέσα που χρησιμοποιεί η τουρκική εξωτερική πολιτική για την σταδιακή επίτευξη των στόχων της , ήταν , είναι και θα συνεχίσει να είναι η ισχύς και οι εκάστοτε δυνατότητες του στρατιωτικού της οργάνου. Είναι μία παράδοση, μία πίστη στην αξία του, η οποία ,νομίζω ότι έρχεται από της εμφανίσεως των Οθωμανών στην περιοχή και της σταδιακής, διά αυτής της ισχύος, ιδρύσεως της αυτοκρατορίας των. <br /> <br /> Σήμερα και μετά τα γεγονότα της 15ης Ιουλίου 2016 και κυρίως με ότι ακολούθησε το αποτυχημένο πραξικόπημα, οι Τ.Ε.∆. έχουν υποστεί σοβαρότατο πλήγμα στον κυριότερο παράγοντα της στρατιωτικής ισχύος. Αυτόν του ανθρωπίνου δυναμικού των. Ιδιαίτερα, σύμφωνα με τις πληροφορίες, έχει πληγεί η τουρκική πολεμική αεροπορία. Έγινε αναγκαστική απομάκρυνση πολύ μεγάλου αριθμού, κυρίως εμπείρων, ιπταμένων, αλλά και άλλων ειδικοτήτων, που ορισμένες μονάδες και πολεμικές μοίρες έμειναν ακέφαλες και μη επιχειρησιακές. Να ληφθεί υπόψη ότι τα προηγούμενα χρόνια, πριν το 2016, είχαν αποχωρήσει οικειοθελώς από την τουρκική πολεμική αεροπορία σοβαρός αριθμός ιπταμένων και μηχανικών, προκειμένου να στελεχωθούν οι τουρκικές εταιρείες πολιτικής αεροπορίας που είχαν γρήγορη ανάπτυξη. <br /> <br /> Οι επιπτώσεις αυτής της κατάστασης έχουν ήδη φανεί στην αεροπορική τους παρουσία στο Αιγαίο, παρά τους λεονταρισμούς και τις μεγαλοστομίες του τούρκου Προέδρου και άλλων κυβερνητικών παραγόντων. Είναι φυσικό να γίνεται οργανωμένη κυβερνητική προσπάθεια για συσκότιση της πραγματικότητας και τονισμό του αξιόμαχου των Τ.Ε.∆. <br /> <br /> Την ίδια στιγμή όμως, οι πληροφορίες λένε, ότι ζητούν από αρκετούς που είχαν πάει στην πολιτική αεροπορία να επιστρέψουν στην πολεμική, καθώς και εκπαιδευτές για τα F-16 από το Πακιστάν, για να επιταχύνουν την εκπαίδευση νεοτέρων, προκαλώντας την δικαιολογημένη αντίδραση της αμερικανικής κυβέρνησης και των νατοϊκών αρχών. <br /> <br /> ∆εν νομίζω ότι θα πέφταμε έξω αν λέγαμε ότι οι Τ.Ε.∆ δεν είναι σε θέση , αυτή την περίοδο, να εμπλακούν με αξιώσεις σε 2,5 πολέμους (Ελλάδα, Συρία ,Κούρδοι) που είναι η σχετική απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας της Τουρκίας και η σχεδίαση των κυβερνήσεων της. Η εκτίμηση όμως είναι ότι η Τουρκία θα ανακτήσει σταδιακά την στρατιωτική ισχύ που θέλει, έχει σχεδιάσει και συνεχώς μεθοδεύει, επουλώνοντας τις ‘’πληγές’’ που έχει σήμερα. Η όποια καχυποψία υπάρχει και ίσως συνεχίσει να υποβόσκει μεταξύ Ερντογάν και των τούρκων στρατιωτικών, δεν θα μειώνει την απειλή κατά της χώρας μας και της Κύπρου, διότι για τον εθνικό αυτόν στόχο τους μονοιάζουν όλοι. <br /> <br /> Τα εξοπλιστικά προγράμματα της Τουρκίας δεν έχουν αλλάξει, αντίθετα εμπλουτίζονται προκειμένου να υποστηρίξουν τον γενικό αμυντικό σχεδιασμό τους. Το EDAM, Τουρκικό Κέντρο Στρατηγικών Μελετών, έχει εκπονήσει μελέτη-σχέδιο για τεκμηρίωση της ανάγκης οργάνωσης στρατιωτικών βάσεων της Τουρκίας σε Αφρική, Αν. Μεσόγειο, Μεσοποταμία και Μέση Ανατολή. Γίνονται κινήσεις στη Σομαλία. ∆ιεύρυναν αυτήν που είχαν στο Κατάρ. Έχουν de facto, δυνάμεις στο Ιράκ και την Συρία με σκοπό , μάλλον να τις διατηρήσουν, αν δεν υπάρξουν φιλικά προς αυτήν καθεστώτα στις χώρες αυτές. Η ίδια έκθεση κάνει ειδική αναφορά στην Κύπρο. Προσεγγίζει το βόρειο τμήμα της νήσου ως μία βάση που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους στην Αν. Μεσόγειο. Μείωση ή απόσυρση τουρκικών δυνάμεων, επομένως, δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Ενίσχυση; Πολύ σοβαρό ενδεχόμενο. <br /> <br /> Να θυμίσω στο σημείο αυτό ορισμένα στοιχεία των Τ.Ε.∆ που νομίζω ότι έχουν την σημασία τους. <br /> <br /> #. Ο επαγγελματικός στρατός πλησιάζει το 42%. <br /> <br /> #. Η χρηματοδότηση του εξοπλιστικού προγράμματος είναι μερικώς αποδεσμευμένο από τις εκάστοτε δυνατότητες της εθνικής τους οικονομίας διότι το έχουν συνδέσει και με άλλες πηγές χρηματοδότησης. <br /> <br /> #. Αποκτούν σταδιακά οπλικά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς. Οι πύραυλοι BORA δοκιμάστηκαν σχετικά πρόσφατα (12/5/17) και οι πληροφορίες λένε για εμβέλεια 800 χλμ. με συμβατική γόμωση 470 Kgr. Τι ανάγκη έχει το επιθετικό πυραυλικό σύστημα, αφού η άμυνα της καλύπτεται από το ΝΑΤΟ; Είναι απλό, σύμφωνα με δυτικό διπλωμάτη, θέλει να αυξήσει την στρατιωτική απειλή στην περιοχή για δικούς της σκοπούς και βλέψεις εκτός συμμαχίας. <br /> <br /> #. Το 2018 θα παραλάβουν τα πρώτα F-35 με προγραμματισμό το 2022 να έχουν την πρώτη μοίρα επιχειρησιακή. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την πολύ πιθανή απόκτηση του ρωσικού αντιαεροπορικού-αντιβαλλιστικού συστήματος S-400, θα βάλλει μεγαλύτερες δυσκολίες στην επίλυση του αμυντικού μας προβλήματος. <br /> <br /> #. Τουρκικά UAVs με διάρκεια πτήσης 22-24 ώρες ήδη πετούν. <br /> <br /> #. Πληροφορίες αναφέρουν ότι η τουρκική αμυντική βιομηχανία ετοιμάζει το ηλεκτρονικό πυροβόλο, όπως και όπλο Laser για τις φρεγάτες TF-2000. Τα σχέδια τους για την ναυτική ισχύ είναι γνωστά και αφορούν όλη τη Μεσόγειο με έμφαση όμως το Αιγαίο και το Ανατολικό μέρος αυτής. Αυτό σε συνδυασμό με τις προθέσεις της για αγορά πλατφόρμας εξόρυξης, θα βάλει ακόμα ένα πρόβλημα στην δική μας πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας για την υπεράσπιση των συμφε- ρόντων μας. <br /> <br /> #. Πριν 15 χρόνια η εξάρτηση των εξοπλιστικών αναγκών της Τουρκίας από το εξωτερικό έφτανε στο 80%. Σήμερα είναι στο 40% με στόχο να πέσει στο 20%. Για την αντίστοιχη δική μας εξέλιξη ας μην κάνουμε λόγο καλλίτερα. <br /> <br /> Μέσα σε αυτό το τόσο ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον και έχοντας απέναντι την πολύ καθαρή και συγκεκριμένη απειλή που θέτει σε αμφισβήτηση διεθνείς συμφωνίες που καθορίζουν όρια και κυριαρχίες, η Χώρα μας καλείται να την αντιμετωπίσει και να διαφυλάξει τα ζωτικά της συμφέροντα. <br /> <br /> Σύμφωνα με τον πρώην SACEUR, Ναύαρχο James Stavridis: ‘’…οι διαφορές μεταξύ των Κρατών πρέπει να λύνονται με ειρηνικό τρόπο. Με τον διάλογο και τις συνομιλίες. Όμως αυτή τη μέθοδο επίλυσης των διαφορών την βοηθά και την κάνει πιο αποτελεσματική η ύπαρξη της αναγκαίας και ικανής στρατιωτικής ισχύος.’’ Με απλά λόγια, ένας από τους πλέον ειδικούς, μας λέει ότι αν θέλεις ειρηνική επίλυση των διαφορών φρόντισε να έχεις εξασφαλίσει την αναγκαία και ικανή στρατιωτική ισχύ πριν εμπλακείς σε συνομιλίες. <br /> <br /> Σήμερα στην υπόθεση , Εθνική Ασφάλεια, εμπλέκονται πολλοί φορείς λόγω της πολυπλοκότητας των απειλών και της διεθνοποίησης πολλών εξ αυτών. Το έργο των αρμοδίων φορέων γίνεται περισσότερο δύσκολο και πολύπλοκο, δημιουργώντας μεγάλες απαιτήσεις σε ικανότητες και γνώσεις για τα στελέχη τους. Οι εθνικοί μηχανισμοί που εμπλέκονται στην Εθνική Ασφάλεια καλούνται να λειτουργήσουν και να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις , μέσα σε ένα τεράστιο βαθμό αστάθειας και σε ένα περιβάλλον αλληλοσυγκρουόμενων κρατικών συμφερόντων στην περιοχή, μικρών και μεγάλων δυνάμεων. Και αυτό σε μία περίοδο οικονομικής κρίσης, αλλά και σοβαρών διαχρονικών προβλημάτων στην οργάνωση και λειτουργία αυτών των φορέων της χώρας μας. <br /> <br /> Λένε ότι η μείωση των οικονομικών πόρων, αρκετές φορές, γίνεται αφορμή και ευκαιρία να σκεφθούμε και να βρούμε νέους τρόπους λειτουργίας. Νέα οργάνωση με μικρότερο κόστος , αλλά κυρίως αποτελεσματικότερη. Υπάρχουν , για παράδειγμα τομείς και δράσεις που δεν συμπεριλαμβάνονται στις Ε.∆ της Χώρας, αλλά αφορούν την ασφάλεια της κοινωνίας μας και την έρευνα των οποί- ων χρηματοδοτεί, μέσω σχετικών προγραμμάτων η Ε.Ε. Υπόψη ότι έχει ανοίξει μία σοβαρή συζήτηση στα όργανα της Ε.Ε για το τι υπάγεται στην Εθνική Άμυνα της κάθε χώρας και το οποίο είναι δική της ευθύνη και τι είναι εκτός, ως θέμα ασφάλειας των λαών της. Για παράδειγμα η βελτίωση της φύλαξης των εθνικών συνόρων, η προστασία από κυβερνοπόλεμο, η διαφύλαξη των πηγών ενέργειας, είναι τομείς κοινωνικής ασφάλειας που χρηματοδοτούνται από την Ε.Ε, αλλά που πολύ δύσκολα διαχωρίζονται από ευθύνες αντιστοίχων τομέων της Εθνικής Άμυνας. <br /> <br /> Η πολυπλοκότητα απειλών και οι τρόποι δράσης για εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων, σε συνδυασμό με τις περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες της Χώρας, θα περίμενε κάποιος να μας έχουν οδηγήσει, έστω αναγκαστικά, σε σοβαρές μεταρρυθμίσεις. ∆εν έχουμε όμως δει νέες δομές στις Ε.∆. ∆εν έχει υπάρξει νέος μηχανισμός διαχείρισης κρίσεων, ούτε μηχανισμός σχεδίασης εθνικής στρατηγικής. Τα άμεσα εμπλεκόμενα Υπουργεία με την Εθνική Ασφάλεια συ- νεχίζουν να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο και τις ίδιες δομές περασμένων ετών. Η εμπλοκή των Πανεπιστημίων μας και της έρευνας που γίνεται σε αυτά, με τις ανάγκες της Εθνικής Άμυνας και της Ασφάλειας της Χώρας πρέπει να αυξηθεί ακόμα περισσότερο. <br /> <br /> Το διεθνές περιβάλλον και τα ζητήματα ασφάλειας και απειλών που αυτό δημιουργεί για τη Χώρα μας, απαιτεί να μην υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές και στεγανά μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Υπάρχει ανάγκη για νέους κανόνες και νέους ασφαλείς τρόπους επικοινωνίας μεταξύ των δράσεων των δύο τομέων, ώστε το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό να μπορεί να αξιοποιηθεί και να προσφέρει στην υπόθεση Εθνική Ασφάλεια. Η αποκλειστικότητα στη γνώση έχει τελειώσει. Η ασφάλεια της Χώρας δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο από τις Ε.∆ και ορισμένους άλλους αρμόδιους φορείς, που κάθε ένας έχει τον τομέα ευθύνης του και δεν επιτρέπει σε κανέναν άλλον να εμπλακεί και να συνεργαστεί. Συνεργασία, έρευνα, σωστή οργάνωση που θα επιτρέπει διαλειτουργικότητα όσων πρέπει με τον τρόπο που πρέπει και συμφέρει, είναι ο δρόμος που θα προσφέρει στην συνολική ασφάλεια της χώρας. Νομίζω όμως ότι προς την κατεύθυνση αυτή έχουμε αρκετό δρόμο ακόμα να διανύσουμε. Και αυτό διότι δεν υπήρξε μέχρι τώρα ένα εθνικό σχέδιο διαχείρισης της κρίσης που με δική μας ευθύνη βρεθήκαμε, με αποτέλεσμα, όπως πριν ένα χρόνο είχα γράψει κάπου, αυτή , η κρίση, να τείνει να εξελιχθεί σε εθνική απειλή κατά της χώρας, του λαού και του έθνους. <br /> <br /> Φυσικά και πριν την κρίση, Εθνική Στρατηγική για την Ασφάλεια και την επίτευξη των εθνικών στόχων, που αυτή θα καθόριζε, εγκεκριμένη από τη Βουλή, δεν είχαμε. Είχαμε και έχουμε την σχετική πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης στους τομείς αυτούς. ∆ηλαδή αυτή μπορεί να αλλάζει κάθε φορά που αλλάζει και η κυβέρνηση. Είναι όμως γνωστό ότι η Εθνική Στρατηγική δεν είναι υπόθεση μιας ή δύο κυβερνητικών περιόδων. Ίσως ούτε υπόθεση μιας γενιάς. <br /> <br /> Είναι εθνικό ζητούμενο μακράς διάρκειας, το οποίο μπορεί να συμπληρώνεται να τροποποιείται σχετικά με τις εξελίξεις, αλλά οι βασικές κατευθύνσεις παραμένουν σταθερές. Αυτό σημαίνει ότι επηρεάζεται άμεσα και από άλλους σοβαρούς τομείς εθνικής ευθύνης, όπως Παιδεία, ∆ημογραφία ,κ.λ.π. Το μόνο ίσως σχετικό εγκεκριμένο από το ΚΥΣΕΑ θεσμικό κείμενο που εγώ γνωρίζω, είναι η Πολιτική Εθνικής Άμυνας(ΠΕΑ) . Πληροφορίες λένε ότι το 2011 ή 2012 εγκρίθηκε η τελευταία αναθεωρημένη. <br /> <br /> Εκ των πραγμάτων λοιπόν φαίνεται, πέρα όσων αναφέραμε, ότι η χώρα για να είναι ασφαλής και να μπορεί να υπερασπίζεται τα εθνικά της συμφέροντα, μέσα σε αυτό το ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον της περιοχής μας, αλλά κυρίως απέναντι στην τουρκική απειλή, είναι ανάγκη να διαθέτει την αναγκαία και ικανή ‘’έξυπνη ισχύ’’, όπως ονομάζει ο πατριώτης μας αμερικανός Ναύαρχος Σταυρίδης τον συνδυασμό ́ ́ήπιας ή μαλακής και σκληρής ισχύος’’. <br /> <br /> Η συμμετοχή της Χώρας στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε και φυσικά στο ΝΑΤΟ της δίνει ένα βαθμό ασφάλειας. Η ξεχωριστή συνεργασία με ισχυρές χώρες και κυρίως με τις ΗΠΑ, επίσης είναι χρήσιμη και αυξάνει την αποτελεσματικότητα της μαλακής ισχύος. Ακόμα οι σχετικά πρόσφατες αναπτυχθείσες αρκετά στενές σχέσεις με Ισραήλ και Αίγυπτο σε συνδυασμό με τις σχέσεις αυτών με την Τουρκία, είναι ένας άλλος θετικός κρίκος στον ίδιο τομέα. Πρόσφατα αποστρατεύθηκε ο Αρχηγός της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας Πτέραρχος Εσέλ. Έδωσε μία συνέντευξη σε ισραηλινή εφημερίδα όπου μεταξύ των άλλων τόνισε εμφατικά: ‘’ Πρέπει να σημειώσω ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε αναπτύξει τη συνεργασία με νέους φίλους μεταξύ των οποίων ξεχωρίζω την Ελλάδα, την Κύπρο και την Ρουμανία’’. Και συνεχίζει: ‘’ Η κατάσταση έχει αλλάξει και παρατηρείται σύγκλιση συμφερόντων Ισραήλ και άλλων χωρών της περιοχής. Αντιμετωπίζουμε κοινούς εχθρούς πράγμα που διευκολύνει κατά πολύ την συνεργασία μας.’’ Να επισημάνω ότι αυτό που προτάσσει ο Πτέραρχος, είναι το συμφέρον της πατρίδας του, το οποίο συμπίπτει με αυτό άλλων χωρών και όχι όπως μερικοί εξ ημών που αναφέρονται σε φιλίες και συμπάθειες ή έχθρες, από κάποια κράτη. Μεταξύ κρατών μόνο συμφέροντα υπάρχουν. Εκτιμώ πως σχετικά με την μαλακή ισχύ το ένα θέμα που της έχει προκαλέσει πλήγμα και μάλιστα σοβαρό, είναι αυτό που έχει σχέση με την κρίση των τελευταίων ετών. <br /> <br /> Το διπλωματικό βάρος του ονόματος της Χώρας μας μειώθηκε λόγω των επιπτώσεων του εξωτερικού χρέους και της επιτροπείας που αυτό την οδήγησε. Προσωπικά δε, πιστεύω ότι οι επιπτώσεις από την αδυναμία και την καθυστέρηση να βγούμε από αυτήν, είναι μεγαλύτερες από ότι σχετικό κακό προξένησε η είσοδος μας το 2010. Αυτή η παρατεταμένη εξάρτηση και μειωμένη κυριαρχία, σίγουρα επηρεάζει το επίπεδο της ‘’μαλακής ισχύος’’ της χώρας. <br /> <br /> Σχετικά με την αναγκαία ‘’σκληρή ισχύ’’, δηλαδή την στρατιωτική ισχύ της χώρας οι βασικοί λόγοι ύπαρξης της, σύμφωνα με τον Καθηγητή Κο Γρ. Κωσταρά, είναι η Ελευθερία, ή Ειρήνη και η ∆ημοκρατία. Εκτιμώ δε, ότι υπάρχουν άξια και κατάλληλα ενεργά στελέχη που και τις γνώσεις έχουν, αλλά κυρίως την απαραίτητη πληροφόρηση , προκειμένου να κάνουν τις σωστές εισηγήσεις και επιλογές. Στην γενική όμως προσέγγιση και σχετικά με τα βασικά χαρακτηριστικά ή κατευθύνσεις, θα μπορούσε να επισημανθεί ότι κυρίαρχες συνιστώσες της ελληνικής στρατιωτικής ισχύος, δεν μπορεί να είναι άλλες, από την Ναυτική και την Αεροπορική. Και αυτό, χωρίς να θέλω να μειώσω στο ελάχιστο την αξία των χερσαίων δυνάμεων, το επιβάλλουν τα γεωγραφικά δεδομένα του χώρου όπου η απειλή στοχεύει και επικεντρώνει το ενδιαφέροντης. <br /> <br /> Ο συνδυασμός των κατάλληλων ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων θα τις καθιστά ικανές να κάνουν την αναγκαία και ικανή προβολή ισχύος από το Ιόνιο μέχρι την Αν. Μεσόγειο και από το τριεθνές στο Έβρο μέχρι την Λιβύη. Αυτό σημαίνει ικανότητα ελέγχου του σχετικού θαλάσσιου και εναέριου χώρου (Air and Sea control). Ας μη ξεχνάμε το δικό μας παράδειγμα απουσίας αεροπορικής και ναυτικής ισχύος στην περίπτωση της Κυπριακής τραγωδίας του 1974, αλλά και την σωστή επιλογή του Θεμιστοκλή που έσωσε την Αθήνα , την Ελλάδα και την Ευρώπη από την Περσική κυριαρχία. <br /> <br /> Μία στρατιωτική ισχύ, αν θέλουμε να μας εξασφαλίζει αποτροπή έναντι της συγκεκριμένης τουρκικής αντίστοιχης και να μας επιτρέπει την ειρηνική προσέγγιση για επίλυση των διαφορών, είναι ανάγκη να διαθέτει ικανότητα στρατηγικών πληγμάτων. Η Τουρκία αν γνωρίζει ότι οι κυριότεροι ζωτικοί της στόχοι βρίσκονται εντός της εμβελείας των δικών μας στρατηγικών δυνατοτήτων, είναι βέβαιο ότι θα είναι ιδιαίτερα προσεκτική. Η τεχνολογία και η επιστήμη επιτρέπουν σήμερα στην αμυντική βιομηχανία να βρει λύσεις στις ανάγκες μας για όπλα αέρος-εδά- φους και εδάφους-εδάφους, στρατηγικής αποτροπής. <br /> <br /> Η εμπλοκή της αμυντικής βιομηχανίας στον τομέα αυτό, κατά τη γνώμη μου, είναι αμυντικά επιβεβλημένη, αλλά και οικονομικά συμφέρουσα , εξετάζοντας το θέμα στο συνολικό κόστος για την Άμυνα και την Ασφάλεια της Χώρας. Επίσης η νησιωτική γεωγραφική δομή της χώρας μας, οδηγεί στην ανάγκη ύπαρξης των κατάλληλων εναερίων και θαλάσσιων μέσων μεταφοράς δυνάμεων ενίσχυσης, από θέσεις κατάλληλα επιλεγμένες και προετοιμασμένες για μείωση του χρόνου αντίδρασης. Φυσικά μία χώρα που έχει απέναντι της μία στρατιωτική απειλή της οποίας οι χερσαίες δυνάμεις είναι λίαν ισχυρή συνιστώσα, δεν μπορεί παρά να διατηρεί τις αναγκαίες και κατάλληλες. Τώρα αν οι δικές μας έχουν την κατάλληλη δομή και οργάνωση είναι θέμα της Ηγεσίας τους και του ΥΠΕΘΑ. <br /> <br /> Αν μου πέφτει λόγος σχετικά με τον βασικό προσανατολισμό των χερσαίων δυνάμεων μας, προσωπικά και λόγω του σχεδιασμού μας, που είναι αμυντικός , θα έδινα ιδιαίτερη έμφαση σε όλες τις κατηγορίες ειδικών δυνάμεων και ειδικών επιχειρήσεων. <br /> <br /> Όμως αυτά τα γενικά χαρακτηριστικά των ελληνικών Ε.∆ για να μπορούν να λειτουργήσουν και να ανταποκριθούν αποτρεπτικά ή κατασταλτικά, είναι ανάγκη να βασίζονται στα κατάλληλα σύγχρονα συστήματα ∆ιοίκησης και Ελέγχου των στρατιωτικών επιχειρήσεων. ∆εν μπορεί να υπάρξει σήμερα επιτυχημένη διακλαδική ή κλαδική επιχείρηση των Ε.∆ που να μη βασίζεται στις δυνατότητες ενός δικτυοκεντρικού συστήματος σχεδίασης, ελέγχου και εκτέλεσης αυτής. Ένα σύστημα στο οποίο ο ανθρώπινος παράγων δεν θα επεμβαίνει συνεχώς, αλλά ελάχιστα και μόνο για να κατευθύνει στρατηγικά. Οι πληροφορίες θα μεταφέρονται άμεσα όπου πρέπει, στον χρόνο που πρέπει για να ληφθούν οι σωστές αποφάσεις . <br /> <br /> Το δεύτερο αναγκαίο , σήμερα, σύστημα, ή αν θέλετε, ικανότητα των Ε.∆. είναι το Κυβερνοδιάστημα, CYBER, όπως συνηθίζεται να λέγεται. Οι επιχειρήσεις του κυβερνοπολέμου δεν είναι απλά επιχειρήσεις εναντίων κάποιων υπολογιστών. Είναι επιχειρήσεις απόλυτα συνδεδεμένες με την συνολική ικανότητα δράσης ή αντίδρασης των Ε.∆. ∆εν θα λειτουργήσει κανένα Σύστημα ∆ιοίκησης και Ελέγχου των Επιχειρήσεων, αν δεν μπορούμε να το προστατεύσουμε από τις ανάλογες εχθρικές ικανότητες. Οι ΗΠΑ ήδη διαθέτουν ξεχωριστή ∆ιοίκηση CYBER , με έδρα το Τέξας. Η ικανότητα στον τομέα αυτό δεν απαιτεί μεγάλα κονδύλια. Απαιτεί τους κατάλληλους ανθρώπους που έχουν το μεράκι και τις γνώσεις. Να η ανάγκη για συνεργασία ιδιωτικού τομέα , Πανεπιστημίων, με τις Ε.∆ και όχι μόνο. Αυξημένες ικανότητες στον κυβερνοπόλεμο μπορεί να διαλύσουν τη θέληση του αντιπάλου να ξεκινήσει κάτι, ή να χάσει τον έλεγχο και την διοίκηση των δυνάμεων του σε δεδομένη κρίσιμη στιγμή. Αν μου ζητούσατε να βάλω προτεραιότητες σε όσα ανα- γκαία για τις ελληνικές Ε.∆ ανέφερα, αυτό θα το έβαζα πρώτο. Όμως αυτά είναι αρμοδιότητες και ευθύνες των εκάστοτε Πολιτικών και Στρατιωτικών Ηγεσιών του ΥΠΕΘΑ. <br /> <br /> Νομίζω ότι είναι άξιο επισήμανσης ότι οι Ε.∆ της Χώρας δεν είναι ένας οργανισμός που στην ειρήνη υπολειτουργεί και θα λειτουργήσει στον μέγιστο βαθμό αν γίνει κρίση ή πόλεμος. Οι Ε.∆ για να είναι συνιστώσα εθνικής ισχύος , ικανή να αποτρέπει την απειλή, στην ειρήνη εκπαιδεύονται και ασκούνται για να μπορούν να κάνουν τη σωστή και ικανή επίδειξη προβολή ισχύος, ανά πάσα στιγμή και όπου πρέπει. Αυτό όπως αντιλαμβάνεσθε είναι αρκετά δύσκολο να επιτευχθεί με το 40% του αμυντικού προϋπολογισμού σε σχέση με αυτόν του 2009, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις και ισχυρισμούς κάποιων. Μπορείτε να δείτε ότι ο σχετικός της Π.Α βρίσκεται στο 38% το 2016, σε σχέση με αυτόν του 2009. Για την σωστή υπεράσπιση των εθνικών μας συμφερόντων η Χώρα έχει ανάγκη να διαθέτει συγκεκριμένο βαθμό ‘’γεωπολιτικής ισχύος’’, όπως συνήθιζε να λέει ο πολύς Κος Κίσιγκερ, όταν ήθελε να ταξινομήσει τις διάφορες χώρες. <br /> <br /> Στην περίπτωση μας σημαντικό μέρος αυτής είναι η στρατιωτική μας ισχύ. Θα ήταν στρατηγικό λάθος να επιτραπεί σε αυτή την ισχύ να πέσει κάτω από ένα κρίσιμο σημείο, λόγω της οικονομικής κρίσης. <br /> <br /> Η επαναφορά της , αν δεν ληφθούν σήμερα, σταδιακά, τα αναγκαία μέτρα, είναι βέβαιο ότι θα κοστίσει πολύ περισσότερα κεφάλαια, αλλά ενδέχεται τότε να είναι αργά. <br /> <br /> Η μεγάλη αστάθεια που επικρατεί στην ευρύτερη περιοχή μας, από τα Βαλκάνια μέχρι την Μέση Ανατολή και την Βόρειο Αφρική, της οποίας την εξέλιξη κανείς , με ασφάλεια, δεν μπορεί να προβλέψει, σε συνδυασμό με την απροκάλυπτη τουρκική απειλή, επιβάλλουν την σχεδίαση της κατάλληλης Γενικής Εθνικής Στρατηγικής εκ μέρους μας και κατ’ επέκταση την κατάλληλη Στρατιωτική Στρατηγική. Στην γενική προσέγγιση, Στρατηγική σημαίνει, όπως τα σχετικά εγ- χειρίδια την ορίζουν, με τις αγγλικές ορολογίες: ends, ways and means. ∆ηλαδή σε ελεύθερη προσέγγιση: με ποίους σωστούς και έξυπνους τρόπους, θα γίνεται χρήση των μέσων που διατίθενται, για την εκπλήρωση των εθνικών στόχων σε ειρήνη ή πόλεμο. <br /> <br /> Κατά τον Κινέζο θεωρητικό της Στρατηγικής Σουν Τζου, 5ος Π.Χ αιώνας : ‘’Στρατηγική με Τακτικούς ελιγμούς είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για την νίκη, ενώ Τακτικοί ελιγμοί χωρίς Στρατηγική είναι ο θόρυβος πριν την ήττα.’’ <br /> <br /> Σας Ευχαριστώ. <b><i>Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α Ευάγγελος Γεωργούσης Επίτιμος ∆ιοικητής ∆.Α.Ε. Πρόεδρος Συνδέσμου Αποφοίτων Σχολής Ικάρων </i></b><br /> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Αυτή είναι η τουρκική απειλή! Η ομιλία “καμπανάκι κινδύνου” ενός Αξιωματικού που την αντιμετώπισε

Όσοι “πέσαμε από τα σύννεφα” με την τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο και στην Κύπρο, καλό θα ΄ναι να διαβάσουμε την ομιλία του Αντιπτέρα...

Διαβάστε την συνέχεια

Στις Βρυξέλλες το «θρίλερ» με την κυπριακή ΑΟΖ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCiWp8sjaRCf0rIScOCqUSxeaYZIzgeoZmAc9o_V06LOOhs4RAjSGpct3cd2autQRXEyvXFy1_m8FfiR2t9NhBJbsCFJcYu451v48NMPXihRebMXwkDoFxh2gl8d0YEzmpTKSXIKRqRQcT/s1600/TURKISH-NAVY.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="401" data-original-width="758" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCiWp8sjaRCf0rIScOCqUSxeaYZIzgeoZmAc9o_V06LOOhs4RAjSGpct3cd2autQRXEyvXFy1_m8FfiR2t9NhBJbsCFJcYu451v48NMPXihRebMXwkDoFxh2gl8d0YEzmpTKSXIKRqRQcT/s640/TURKISH-NAVY.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Στις Βρυξέλλες μεταφέρονται οι διπλωματικές προσπάθειες της Λευκωσίας για τερματισμό των τουρκικών προκλήσεων στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, την ώρα που η τουρκοκυπριακή πλευρά επιχειρεί να εμφανιστεί στους διεθνείς θεσμούς ως ισότιμη με την Κυπριακή Δημοκρατία. Πολλά ωστόσο είναι τα αναπάντητα ερωτήματα γύρω από τις «σκιές» που έχουν πέσει πάνω στις εξελίξεις σχετικά με τις επαφές Τουρκοκυπρίων με Ιταλούς παράγοντες. <br /> <br /> Ήδη από τα ξημερώματα της Πέμπτης, ο Νίκος Αναστασιάδης αναχώρησε για την έδρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αύριο θα ενημερώσει τους Ευρωπαίους εταίρους για τις συνεχιζόμενες τουρκικές παραβιάσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ, οι οποίες κορυφώθηκαν με την παρεμπόδιση του γεωτρύπανου της ΕΝΙ. Ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας θα θέσει όλα τα νέα δεδομένα ενώπιον του άτυπου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, η ατζέντα του οποίου περιλαμβάνει και την κρίση στην κυπριακή ΑΟΖ.<br /> <br /> Η Λευκωσία έχει προχωρήσει ήδη σε σχετικά διαβήματα στα Ηνωμένα Έθνη, ενώ ο Αναστασιάδης έστειλε επιστολή και στο γενικό γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών. Ωστόσο, η συνάντησή του με τον πρωθυπουργό της Ιταλίας Πάολο Τζεντιλόνι χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα σημαντική, καθώς η τελική απόφαση για τα επόμενα βήματα βρίσκεται πλέον στις πρωτοβουλίες της Ρώμης και της ηγεσίας της ΕΝΙ. Διαβουλεύσεις για τις εξελίξεις και το θέμα που προέκυψε θα έχει ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και με τον Αλέξη Τσίπρα, τον Εμανουέλ Μακρόν, καθώς και με τους προέδρους του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Κομισιόν, Ντόναλντ Τουσκ και Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.<br /> <br /> Την ίδια ώρα η τουρκοκυπριακή πλευρά συνεχίζει την προσπάθειά της να πλασαριστεί στην διεθνή κοινότητα ως ισότιμο μέλος με την Κυπριακή Δημοκρατία. Οι Τουρκοκύπριοι επιμένουν ότι ο «υπουργός» εξωτερικών της αυτοαποκαλούμενης Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου («ΤΔΒΚ»), Κουντρέτ Οζερσάι, συναντήθηκε στην Ρώμη με υψηλόβαθμα στελέχη της ιταλικής εταιρείας ΕΝΙ, η οποία έχει αναλάβει την έρευνα και την εξόρυξη στο συγκεκριμένο τμήμα της κυπριακής ΑΟΖ. Αναφέρουν μάλιστα ότι ο Οζερσάι «είδε» τα στελέχη της ΕΝΙ με μεσολάβηση της Ρώμης, και αφήνουν υπόνοιες ότι είχε επαφές και με αξιωματούχους της ιταλικής κυβέρνησης.<br /> <br /> Οι Τουρκοκύπριοι υποστηρίζουν ότι εξέφρασαν την επιθυμία να γίνουν αποδεκτοί ως μέρος της συμφωνίας με την ΕΝΙ και δηλώνουν ευθαρσώς ότι σε μια τέτοια περίπτωση η Άγκυρα θα επαναξιολογήσει την Νavtex που εξέδωσε με ισχύ έως τις 10 Μαρτίου.<br /> <br /> Την ίδια ώρα, ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, Mουσταφά Ακιντζί, σε συνέντευξή του στο CNN Turk, κάνει ένα βήμα παραπέρα, αναφέροντας ότι «αν δεν υπάρξει συνεργασία στα ενεργειακά και νέο μοντέλο, η τουρκοκυπριακή πλευρά θα συνεχίσει με τους δικούς της σχεδιασμούς».<br /> Σκιές από την ΕΝΙ<br /> <br /> Η τουρκική πλευρά θα μπορούσε να ισχυρίζεται ότι θέλει, το γεγονός όμως ότι ο ιταλικός ενεργειακός κολοσσός αποφεύγει μέχρι στιγμής να διαψεύσει, με επίσημη ανακοίνωσή του, τις αναφερόμενες επαφές δημιουργεί σοβαρές σκιές και μεγάλα ερωτήματα.<br /> <br /> Έγκυρη πηγή στην Λευκωσία δήλωσε ότι, σύμφωνα με ενημέρωση που είχε η πρεσβεία της Κυπριακής Δημοκρατίας στη Ρώμη από την ENI, δεν έγινε συνάντηση του Οζερσάι με τον διευθύνοντα σύμβουλο, Κλαούντιο Ντεσκάλτσι, και άλλα στελέχη της εταιρείας. Η τουρκοκυπριακή πλευρά ωστόσο διευκρίνισε, στην συνέχεια, ότι η συνάντηση έγινε με τον αντιπρόεδρο της εταιρείας, τον πρώην υφυπουργό Εξωτερικών της Ιταλίας, Λάπο Πιστέλι.<br /> <br /> Παραλλήλως υπενθυμίζεται, ότι στις 13 Φεβρουαρίου ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών ανέφερε στον ομόλογό του Τσαβούσογλου, στο περιθώριο διεθνούς συνάντησης στο Κουβέιτ, ότι η Ιταλία επιθυμεί την εξεύρεση μιας λύσης «σύμφωνης με το διεθνές δίκαιο και προς το συμφέρον της εταιρείας ΕΝΙ, των χωρών στην περιοχή και των δυο κοινοτήτων της Κύπρου».<br /> <br /> Οι δύο υπουργοί, σύμφωνα με ανακοίνωση του ιταλικού υπουργείου Εξωτερικών, «συμφώνησαν στην ανάγκη να ληφθούν υπόψη τα εθνικά συμφέροντα και των δυο χωρών και οι ανησυχίες που εκφράζονται από τις κυβερνήσεις τους, υπό το φως της διατήρησης ενός κλίματος εμπιστοσύνης, που χρειάζεται για την προώθηση μελλοντικών ενεργειακών προγραμμάτων, παράλληλα με τα υφιστάμενα».<br /> <br /> Η συνάντηση αυτή έγινε, αφού είχε τεθεί σε εφαρμογή η πρώτη τουρκική Νavtex, και σύμφωνα με διπλωματική πηγή, από αυτήν την συνάντηση ξεκίνησε όλο το παρασκήνιο για την πρόσκληση του Οζερσάι στη Ρώμη. Η ίδια πηγή αναφέρει, ότι το όλο θέμα θα τεθεί «έντονα» από τον Νίκο Αναστασιάδη στη συνάντηση που θα έχει στις Βρυξέλλες με τον Ιταλό πρωθυπουργό, Πάολο Τζεντιλόνι.<br /> <br /> Ο Αναστασιάδης αναμένεται να ζητήσει εξηγήσεις για το αν ευσταθούν ή όχι οι ισχυρισμοί των Τουρκοκυπρίων και η επικοινωνία Οζερσάι με το ιταλικό υπουργείο Εξωτερικών, καθώς και με ποιά ιδιότητα τον συνάντησε ο επικεφαλής του ιταλικού ενεργειακού κολοσσού. Αναμένεται επίσης να θέσει το ερώτημα γιατί η ΕΝΙ δέχθηκε να γίνει συνάντηση με «αξιωματούχο» μιας παράνομης οντότητας που αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία.<br /> Αντιδράσεις στην Λευκωσία<br /> <br /> Σχολιάζοντας τις εξελίξεις ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, Άντρος Κυπριανού, υποστήριξε, ότι «κατέρρευσαν ως χάρτινος πύργος τα συνθήματα ότι η Κύπρος έχει συμμαχίες και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική», χαρακτηρίζοντας ότι τα όσα συμβαίνουν «είναι ένα μικρό δείγμα των εξελίξεων, αν δεν υπάρξει επίλυση του προβλήματος».<br /> <br /> Πρόσθεσε ωστόσο ότι αυτό δεν σημαίνει, ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά θα πρέπει να αποδεχθεί τις όποιες απαράδεκτες τουρκικές προτάσεις, αλλά αντιθέτως να στηριχθεί λύση με βάση τις αρχές, που έχουν συμφωνηθεί.<br /> <br /> Ο κ. Κυπριανού τόνισε ακόμη ότι στόχος αυτή τη στιγμή θα πρέπει να είναι η αποκλιμάκωση της έντασης και όχι η κλιμάκωση και σημείωσε ότι ο πρόεδρος Αναστασιάδης δεν έχει άλλη επιλογή από τη διπλωματία, αξιοποιώντας στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα Ηνωμένα Έθνη, αλλά «χωρίς αυταπάτες».<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Στις Βρυξέλλες το «θρίλερ» με την κυπριακή ΑΟΖ

Στις Βρυξέλλες μεταφέρονται οι διπλωματικές προσπάθειες της Λευκωσίας για τερματισμό των τουρκικών προκλήσεων στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημο...

Διαβάστε την συνέχεια

Πόλεμο Ελλάδας-Τουρκίας βλέπει η βρετανική Εxpress: «Και μετά Γ' ΠΠ... »

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEja431iWaARWJaAxfKz2F_t4W7w4aO-rjY9jr1KUo_Esl-ycV0pQbe6ffPgi5vRuOFpXMfBAFJins2OwhIVsH-nkHzV9FWMvy0KZgaeQ_rfLWcIrTli_ZRXvTHL1ONEQYs_8atSpKgh2Vcy/s1600/%25CE%25A0%25CF%258C%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25BF+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1%25CF%2582-%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%25B2%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CE%25B2%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%2595xpress.+%25C2%25AB%25CE%259A%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25AC+%25CE%2593%2527+%25CE%25A0%25CE%25A0...+%25C2%25BB.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1366" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEja431iWaARWJaAxfKz2F_t4W7w4aO-rjY9jr1KUo_Esl-ycV0pQbe6ffPgi5vRuOFpXMfBAFJins2OwhIVsH-nkHzV9FWMvy0KZgaeQ_rfLWcIrTli_ZRXvTHL1ONEQYs_8atSpKgh2Vcy/s640/%25CE%25A0%25CF%258C%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25BF+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1%25CF%2582-%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%25B2%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CE%25B2%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%2595xpress.+%25C2%25AB%25CE%259A%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25AC+%25CE%2593%2527+%25CE%25A0%25CE%25A0...+%25C2%25BB.jpg" width="640" /></a></div> <br />Πόλεμο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας βλέπει η βρετανική Express με αφορμή την χθεσινή δήλωση του ηγέτη της τουρκικής αντιπολίτευσης Kemal Kılıçdaroğlu όπου είπε ότι εάν «κερδίσει τις εκλογές της χώρας όταν οι Τούρκοι προσφύγουν στις κάλπες την επόμενη χρονιά θα ξεκινήσει πόλεμο κατά της Ελλάδας για να πάρει τα 18 νησιά για τα οποία η Αθήνα δεν έχει κανένα έγγραφο ιδιοκτησίας»<br /><br />Μάλιστα ο τίτλος της βρετανικής εφημερίδας είναι σαφής: <br /><i><b>World War 3: Turkish politician promises to INVADE GREECE if victorious in the election</b></i><br />Ο λόγος είναι απλός: Πρόκειται για δύο χώρες υποτιθέμενες σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ. Ένας πόλεμος μεταξύ τους θα φέρει το χάος, αλλά με έναν χαοτικό ηγέτη όπως τον Ρ.Τ.Ερντογάν και ένα πολιτικό σύστημα που έχει ακριβώς τις ίδιες μεγαλομανίες με αυτόν δεν μπορεί να γίνει κι αλλιώς.<br /><br />Είπε ακριβώς ότι «θα εισβάλει για να καταλάβει τα 18 ελληνικά νησιά στο Αιγαίο όπως έκανε ο πρώην (κεμαλιστής) πρωθυπουργός Βulent Ecevit όταν εισέβαλε στην Κύπρος το 1974»<br /><br />Ταυτόχρονα οπι δηλώσεις αυτές υποστηρίχθηκαν από την ηγέρια του νέου κόμματος “Good Party”, Meral Akşener, ο οποίος επίσης θα κατέβει στις προεδρικές εκλογές και θα επιθυμούσε και αυτός έναν πόλεμο με την Ελλάδα.<br /><br />Σημείωσε ότι «πρέπει να γίνει ότι απαιτείται» σε post στο Twitter.<br /><br />Τα σχόλια αυτά γίνονται σε μια στιγμή που ο πρόεδρος Erdoğan βρίσκεται σε μια στενάχωρη θέση λόγω της στρατιωτικής επιχείρησης στην Αφρίν στην βόρεια Συρία<br /><br />Ο Τούρκος ηγέτης πρόσφατα προειδοποίησε τον Σύρο πρόεδρο Bashar al-Assad ότι διακινδύνεψε πόλεμο με την Άγκυρα εάν αποφάσιζε να επέμβει στην σύγκρουση στην βόρεια περιοχή.<br /><br />Κάτι βέβαια που ο Σύρος πρόεδρος το κάνει ανεπίσημα με μονάδες παραστρατιωτικών<br /><br />Σε πρόσφατη ομιλία του συνέχισε την επιθετική του ρητορική και είπε ότι θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την Ελλαδα λέγοντας για «εκείνους που πέρασαν την γραμμή στο Αιγαίο και στην Κύπρο»<br /><br />«Το θάρος τους υπάρχει μόνο μέχρι να δουν τον στρατό μας, τα πλοία μας τα αεροσκάφη μας... Ότι κι αν είναι η Αφρίν για εμάς, τα δικαιώματά μας στο Αιγαίο και στην Κύπρο είναι τα ίδια. Μην νομίζετε ποτέ ότι η έρευνα φυσικού αερίου στα νερά της Κύπρου και οι οπορτουνιστικές προσπάθειες στο Αιγαίο δεν έχουν μπει στο στόχαστρο μας»<br /><br />Η βρετανική εφημερίδα κάνει εκτενή αναφορά και στα σχέδια αναβίωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τον Ρ.Τ.Ερντογάν η οποία είχε επιβιώσει για 6 αιώνες.<br /><br /><a href="http://www.pronews.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /><br /><br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πόλεμο Ελλάδας-Τουρκίας βλέπει η βρετανική Εxpress: «Και μετά Γ' ΠΠ... »

Πόλεμο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας βλέπει η βρετανική Express με αφορμή την χθεσινή δήλωση του ηγέτη της τουρκικής αντιπολίτευσης Kemal Kı...

Διαβάστε την συνέχεια

Αίγυπτος και Ισραήλ σύμμαχοι αλλά... θεωρητικοί: «Πληροφορίες και διπλωματική στήριξη - Όχι αποστολή δυνάμεων»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBWU7J-QZBxSMcCCz1UhgS56p8Hse22IgR7xf2mjXGtTUfsEaGZOexUravaxcvW5TheCqnPbDm-fB1qq3UvzMyL_7y631hZ0n1QMPaOUqiwPlt4TxF4YgYhJTWVjrmr83Z1ogywxrpoRvH/s1600/aoz-karyoths.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1366" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBWU7J-QZBxSMcCCz1UhgS56p8Hse22IgR7xf2mjXGtTUfsEaGZOexUravaxcvW5TheCqnPbDm-fB1qq3UvzMyL_7y631hZ0n1QMPaOUqiwPlt4TxF4YgYhJTWVjrmr83Z1ogywxrpoRvH/s640/aoz-karyoths.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Αίγυπτος και Ισραήλ είναι σύμμαχοι της Ελλάδος διότι αυτό επιτάσσει η τωρινή γεωπολιτική και τακτική συγκυρία αλλά αυτό συμβαίνει σε θεωρητικό επίπεδο που σημαίνει ότι και οι δύο χώρες παρέχουν διπλωματική υποστήριξη και πληροφορίες αλλά ως εκεί...<br /> <br /> Καμία από τις δύο δεν θα αποστείλει στρατιωτικές δυνάμεις για να προστατέψουν την κυπριακή ΑΟΖ, εν ολίγοις δεν θα προσφέρουν... αίμα για κυριαρχικά δικαιώματα άλλων κρατών.<br /> <br /> Η Αίγυπτος διαθέτει δυνάμεις επαρκείς μέχρι την προστασία του Ζορ και ούτε για ένα τετραγωνικό μέτρο παραπάνω. Βέβαια η εκμετάλλευση του Ζορ και η προώθηση του «θησαυρού» τους στις ευρωπαϊκές αγορές συνάδει με τα ελληνικά και κυπριακά συμφέροντα αλλά δεν είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη ώστε το Κάιρο να εμπλακεί άμεσα σε πολεμική σύγκρουση με έναν πολύ ισχυρό αντίπαλο επειδή οι έτεροι συμβαλλόμενοι αρνούνται να προστατέψουν τους εαυτούς τους. <br /> <br /> Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία ζήτησε από την Αίγυπτο τα πολεμικά της πλοία να χρησιμοποιούν τα λιμάνια της και το Κάιρο αρνήθηκε.<br /> <br /> Το Ισραήλ πάλι περιορίζει την στρατιωτική του δράση μέχρι την προστασία των κοιτασμάτων Ταμάρ και Λεβιάθαν. Το μέγιστο που μπορεί να προσφέρει είναι ο διαμοιρασμός πληροφοριών κάτι που κάνει και η Αίγυπτος.<br /> <br /> Η Ελλάδα πάλι δεν διαθέτει δυνάμεις για την Κύπρο διότι δεν είναι επαρκείς για να συγκρουστούν με την Τουρκία στην κυπριακή ΑΟΖ (ας όψεται το ελληνικό πολιτικό σύστημα που τόσα χρόνια επέβαλε αναγκαστικό αφοπλισμό της χώρας για λόγους που δεν κατάλαβε κανείς).<br /> <br /> Όσο για την περίπτωση της Exxon Mobil και για το αν η εταιρεία θα παρενοχληθεί από τις τουρκικές δυνάμεις πρόκειται για μια πολύ διαφορετική περίπτωση.<br /> <br /> Η Exxon Mobil θα πραγματοποιήσει εργασίες στο οικόπεδο 10 το οποίο δεν βρίσκεται μεταξύ αυτών που έχει «δεσμεύσει» η Τουρκία με παράνομη NAVTEX.<br /> <br /> Κάτι το οποίο έγινε εσκεμμένα κατά την γνώμη μας διότι η Άγκυρα γνωρίζει πάρα πολύ καλά μέχρι που «την παίρνει» για να προχωρήσει τους τραμπουκισμούς της.<br /> <br /> Συν τοις άλλοις η Exxon Mobil δεν πρόκειται να διεξάγει γεωτρήσεις σαν αυτές που θα πραγματοποιούσε η ENI για να προκαλέσει μια πιο «άμεση» αντίδραση της Άγκυρας.<br /> <br /> Άλλωστε η Exxon Mobil αντιπροσωπεύει τις ίδιες τις ΗΠΑ και πολύ δύσκολα η Άγκυρα θα επέλεγε μια τέτοια κλιμάκωση, αντίθετα γνωρίζει ότι χώρες όπως η Ιταλία δεν διαθέτουν τέτοιο «βάρος» για να την κάνουν να διστάσει. <br /> <br /> Όπως αποδείχθηκε από την μυστική συνάντηση του Τουρκοκύπριου ψευδοϋπουργού Κουτρέτ Όζερσαϊ με τον αντιπρόεδρο της Eni όπου ούτε λίγο ούτε πολύ οι Ιταλοί ζητούν την άδεια των Τούρκων/Τουρκοκυπρίων για να προχωρήσουν στην... δουλειά τους, τελικά η Άγκυρα ήξερε πολύ καλά που θα πιέσει.<br /> <br /> Αποδεικνύεται επίσης ότι για τα «μεγάλα παιχνίδια» που απαιτούν ακόμα και ένοπλες συγκρούσεις Ελλάδα και Κύπρος δεν μπορούν να προσμένουν στην βοήθεια κανενός και θα πρέπει μόνοι μας να «βγάλουμε τα κάστανα από την φουφού... ».<br /> <br /> Αυτό για να γίνει δεν απαιτεί μόνο επάρκεια μέσων αλλά κυρίως επάρκεια θέλησης.<br /> <br /> <a href="http://www.pronews.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Αίγυπτος και Ισραήλ σύμμαχοι αλλά... θεωρητικοί: «Πληροφορίες και διπλωματική στήριξη - Όχι αποστολή δυνάμεων»

Αίγυπτος και Ισραήλ είναι σύμμαχοι της Ελλάδος διότι αυτό επιτάσσει η τωρινή γεωπολιτική και τακτική συγκυρία αλλά αυτό συμβαίνει σε θεωρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Όταν ο Ερντογάν αλώνιζε στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ, οι πολιτικοί παρήγαγαν μίσος στη Βουλή

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLweGiaPXqZZ4bHxygeynMKs6jFERlNMElal1YA-qaj7Y6PhCrgm5TbRT6FC84FOLP-uuRovrRVTUzlbv-fOx_MUs3GlUTlueZgFfp5WDba4kFy9lkfXO2PsUNaH23HXldQTZ5_jChSaN5/s1600/TSIPRAS-MITSOTAKIS-bouli.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="437" data-original-width="777" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLweGiaPXqZZ4bHxygeynMKs6jFERlNMElal1YA-qaj7Y6PhCrgm5TbRT6FC84FOLP-uuRovrRVTUzlbv-fOx_MUs3GlUTlueZgFfp5WDba4kFy9lkfXO2PsUNaH23HXldQTZ5_jChSaN5/s640/TSIPRAS-MITSOTAKIS-bouli.jpg" width="640" /></a></div><br /> Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ<br /> <br /> Θα αποφύγω να χαρακτηρίσω το θέαμα αποκρουστικό, διότι σέβομαι απόλυτα τους κανόνες της Δημοκρατίας. Της Δημοκρατίας που αποδέχεται και αυτούς που στοχεύουν να την καταλύσουν, όπως είναι οι υποστηρικτές των ναζί της Χρυσής Αυγής που χθες εμφανίστηκαν ως τιμητές των πάντων…<br /> <br /> Όσοι είχαμε την υπομονή να παρακολουθήσουμε το μεγαλύτερο μέρος της συνεδρίασης κυριαρχηθήκαμε από θλίψη για το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού της Ελλάδας.<br /> <br /> Δεν θα εξετάσω τους λόγους της χθεσινής συνεδρίασης που κατέληξε να αποφασίσει να οδηγήσει σε εξεταστική δέκα πολιτικούς, διότι δεν είμαι ούτε δικαστής, ούτε εισαγγελέας. Για τα θέματα αυτά αποφασίζει η αδέκαστη Ελληνική Δικαιοσύνη, η οποία χθες κατηγορήθηκε με βαρύτατους χαρακτηρισμούς από βουλευτές των μεγάλων κομμάτων, μέσα στο «Ναό της Δημοκρατίας».<br /> Σκεφτόμουν ότι την ίδια στιγμή που οι πολιτικοί μας καθυβρίζονταν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο σε «ζωντανή» μάλιστα μετάδοση, την ίδια ώρα που ο διχασμός έφτασε στο ζενίθ, οι Τούρκοι αλώνιζαν στο Αιγαίο και στις κυπριακές θάλασσες. <br /> <br /> Η Τουρκία αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία με τον πιο αισχρό τρόπο, την ίδια στιγμή που ο ελληνικός πολιτικός κόσμος διαθέτει την …πολυτέλεια να ξεκατινιάζεται στη Βουλή για τις μίζες και τη διαφθορά που ακόμα κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή.<br /> <br /> Πόσοι γνωρίζουν ότι ο Ταγίπ Ερντογάν ενεργοποιεί τη συμφωνία του Ιανουαρίου του 1996, που καθιστούσε «γκρίζα ζώνη» τα Ίμια φτάνοντας στο σημείο να διαλαλεί ότι οι βραχονησίδες είναι τουρκικές. Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ αυτό για άλλη χώρα. Και ο λόγος είναι επειδή από το 1996 όλοι ήξεραν αλλά έκρυβαν κάτω από το χαλί το γεγονός της αποδοχής της «γκρίζας ζώνης». Έχουν ευθύνη όλοι, όχι μόνο ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης που αποδέχθηκε τη συμφωνία, η οποία γκρίζαρε το Αιγαίο.<br /> <br /> Έχουν ευθύνη και όσοι ακολούθησαν και δεν διαμαρτυρήθηκαν. Δεν τιμωρήθηκε κανένας γι’ αυτή την απαράδεκτη πράξη -όχι ότι περίμενα ότι θα συμβεί- και όλοι έμειναν στο θέμα της σημαίας επειδή είναι «πιασάρικη» η κουβέντα του Θεόδωρου Πάγκαλου, ότι τη σημαία από τα Ίμια θα την έπαιρνε ο αέρας και η ελληνική κυβέρνηση δεν θα την αντικαθιστούσε. Αν δεν είχαμε βρει το σχετικό έγγραφο με τον Θανάση Έλλις στα απόρρητα αμερικανικά αρχεία, η ιστορία θα γραφόταν με ψέματα.<div><br /> Έβλεπα χθες και αυτόν τον άθλιο οπαδό των ναζί, τον Μιχαλολιάκο να εκμεταλλεύεται τη Δημοκρατία, την οποία μισεί βεβαίως, και να αναφέρεται στους όρους της συμφωνίας για τα Ίμια χρησιμοποιώντας το περιεχόμενο των εγγράφων που εμείς βρήκαμε και με μεγάλο κόστος. Και δεν ντρεπόταν να κάνει τον σούπερ πατριώτη, αυτός που σαγηνεύεται από τους Γερμανούς ναζί. Μολύνει και την υπόθεση της Κύπρου με τη δήθεν υποστήριξή του στον αγώνα για απελευθέρωση. Διότι υποστηρικτής της χούντας είναι και σήμερα, των στρατιωτικών που πρόδωσαν το νησί και άνοιξαν ορθάνοικτα τις πόρτες για τους Τούρκους. <br /> <br /> Και ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, οι ναυτικές δυνάμεις του Ερντογάν, ανάγκαζαν μία μεγάλη εταιρεία, την ιταλική ΕΝΙ, να σταματήσει τη δραστηριότητά της στην κυπριακή ΑΟΖ και στην ουσία να αποχωρήσει. Η Τουρκία εισέβαλε στην κυπριακή ΑΟΖ εξευτελίζοντας το Διεθνές Δίκαιο. Δεν συγκινήθηκε κανείς στις μεγάλες πρωτεύουσες. Και ο πρόεδρος της Τουρκίας πήρε ξανά το λάθος μήνυμα. Ότι αν προχωρήσει και σε άλλες ενέργειες, θα παραμείνει ατιμώρητος.<br /> <br /> Άκουσα πολλούς εκ των ομιλητών στη Βουλή να «θρηνούν» για τα συμβαίνοντα στο Αιγαίο και την κυπριακή ΑΟΖ. Και αναρωτήθηκα: Δεν ντρέπονται αυτοί οι άνθρωποι; Αλλά ποιος να χάσει την ντροπή για να την βρουν οι Έλληνες πολιτικοί.</div><div><br /> <i>Από την Ελλάδα απουσιάζει η υπευθυνότητα όταν πρόκειται να αντιμετωπιστούν αυτά που συνηθίσαμε να ονομάζουμε «εθνικά θέματα». Είναι μία πολύ σημαντική λέξη η υπευθυνότητα, η οποία είναι άγνωστη στο πολιτικό προσωπικό. Η ανευθυνότητα είναι που τους χαρακτηρίζει. </i><br /> <br /> Ξεκαθαρίζω ότι στα θέματα της διαφθοράς είμαστε πάντα απόλυτοι, διότι είναι οι διεφθαρμένοι πολιτικοί που οδήγησαν την Ελλάδα στην άβυσσο. Εάν υπάρχουν στοιχεία για τους πολιτικούς, αυτοί πρέπει να τιμωρούνται. Εάν δεν υπάρχουν πρέπει να αποφεύγεται το στήσιμο της αρένας… Διότι όταν έρθει η στιγμή για να αντιμετωπιστεί η επιθετικότητα της Τουρκίας η πολυπόθητη ενότητα δεν θα επιτευχθεί. Δυστυχώς χθες στη Βουλή παρακολουθήσαμε ένα ακραίο διχασμό…<br /> <br /> ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:<i> Στην Κύπρο, με το που κάλεσε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης τους πολιτικούς αρχηγούς για να συζητήσουν τις προκλήσεις της Τουρκίας, παρουσιάστηκαν όλοι. Μέχρι πριν 18 μέρες «σκοτωνόντουσαν» λόγω των εκλογών. Στο νησί ξεχνούν τις όποιες κομματικές διαφορές τους όταν η Πατρίδα κινδυνεύει. Στην Ελλάδα; Τους είδαμε χθες στη Βουλή. Απύθμενο το κομματικό μίσος… </i><br /> <br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Όταν ο Ερντογάν αλώνιζε στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ, οι πολιτικοί παρήγαγαν μίσος στη Βουλή

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Θα αποφύγω να χαρακτηρίσω το θέαμα αποκρουστικό, διότι σέβομαι απόλυτα τους κανόνες της Δημοκρατίας. Της Δημοκρατίας ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελληνική στρατηγική κουλτούρα και κατάρριψη ψευδαισθήσεων και μύθων για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ7cpHRpQ0t7ihZpcul2ZLhZim8M1dv4N0Rr6gxE5Uv5YyHV8X1Of_RsGVozsqIEfLnFal0TuCfu5ORhzTe6GmPU7LIQt9U-ML3C-Ps1EPESMC1Y1Gd7SocLXbMR8dFy5KzBoSfQrNGowK/s1600/Turkey.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="380" data-original-width="625" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ7cpHRpQ0t7ihZpcul2ZLhZim8M1dv4N0Rr6gxE5Uv5YyHV8X1Of_RsGVozsqIEfLnFal0TuCfu5ORhzTe6GmPU7LIQt9U-ML3C-Ps1EPESMC1Y1Gd7SocLXbMR8dFy5KzBoSfQrNGowK/s640/Turkey.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του<b> Κωνσταντίνου Θ. Λαμπρόπουλου*</b><br />Οι πρόσφατες επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας, τόσο στο Αιγαίο (Εμβολισμός Ελληνικού σκάφους του Λιμενικού στην περιοχή των Ιμίων), όσο και στην Κυπριακή ΑΟΖ («πειρατική ενέργεια-παρεμπόδιση Γεωτρύπανου της Ιταλικής Εταιρίας ENI να πραγματοποιήσει έρευνες εντός του τεμαχίου 3), κατέδειξαν την σαφή ποιοτική αναβάθμιση της τουρκικής απειλής σε στρατηγικό και επιχειρησιακό επίπεδο (δημιουργία τετελεσμένων στο διμερές πλαίσιο των Ελληνοτουρκικών Σχέσεων με ταυτόχρονη εμπλοκή σε Αιγαίο και Κύπρο).<br /><br />Παράλληλα ανέδειξαν τις αδυναμίες της ελληνικής πλευράς σ’ ότι αφορά την ανάγνωση του περιφερειακού και διεθνούς περιβάλλοντος ασφάλειας, απόρροια των χρονιζόντων θεσμικών ανεπαρκειών του ελληνικού μηχανισμού εθνικής ασφάλειας αλλά και των ιδεοληψιών και στερεοτύπων που κατατρέχουν σημαντικό μέρος της πολιτικής ελίτ (ανάλυση και ερμηνεία των δεδομένων του 21ου αιώνα με τα μεθοδολογικά εργαλεία του ιδεολογικού ανταγωνισμού του 20ου αιώνα, αποφυγή γεωπολιτικής-γεωστρατηγικής ανάγνωσης της διεθνούς πολιτικής).<br /><br /> Το αποτέλεσμα αφορά την κατίσχυση των τουρκικών διεκδικήσεων εν τοις πράγμασι σε ευρεία κλίμακα και την πλήρη υπονόμευση μιας αξιόπιστης απάντησης στην τουρκική προκλητικότητα βασισμένης σ ένα επεξεργασμένο στρατηγικό σχέδιο, απότοκο της συνεργασίας και της σύμπραξης των φορέων που απαρτίζουν τον θεσμικό μηχανισμό εθνικής ασφάλειας. Είναι πρωτοφανές και χαρακτηριστικό ότι δεν συνεκλήθη το ΚΥΣΕΑ για την διαχείριση της κρίσης, γεγονός που το καθιστά πλέον τύποις επιτελικό θεσμικό όργανο επιφορτισμένο με τον συντονισμό του μηχανισμού διαχείρισης κρίσεων (Σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ.4 της ΠΥΣ 31/2000).<br /><br />Η πρόσφατη κρίση αναδεικνύει την παράμετρο του εσωτερικού περιβάλλοντος που εμπεριέχεται στην έννοια της στρατηγικής εθνικής ασφαλείας (national security strategy) και που διαμορφώνει την ανταπόκριση των κρατών έναντι των απειλών. Η εθνική συνοχή άλλωστε αποτελεί τον sine qua non παράγοντα διαμόρφωσης της στρατηγικής εθνικής ασφάλειας. Μια σημαντική πτυχή αφορά την έννοια της στρατηγικής κουλτούρας (strategic culture), η οποία οικοδομείται στην έννοια της πολιτικής κουλτούρας και αφορά στις παραδόσεις, στις αξίες, στις στάσεις, στα πρότυπα, στους συμβολισμούς και στους ιδιαίτερους τρόπους προσαρμογής ενός κράτους στο διεθνές και περιφερειακό περιβάλλον, γεγονός που περιλαμβάνει την χρήση ή την απειλή της χρήσης βίας.<br /><br />Η στρατηγική κουλτούρα συν-διαμορφώνει την στρατηγική συμπεριφορά ενός κράτους, καθώς σύμφωνα με τον στρατηγιστή Colin Gray, μέσω αυτής δύναται να αποκρυπτογραφηθούν τάσεις αλλά όχι καθοριστικοί παράγοντες. Η έννοια της στρατηγικής κουλτούρας αντιπροσωπεύει τα πρότυπα συμπεριφοράς όλων των σημαντικών παραγόντων του κράτους ,όπως των πολιτικών ελίτ, των οικονομικών ελίτ, των Ενόπλων Δυνάμεων, της Εκκλησίας και της κοινής γνώμης.<br /><br />Αναφορικά με τα χαρακτηριστικά της ελληνικής στρατηγικής κουλτούρας, αναμφίβολα σημαίνουσα προσοχή πρέπει να δοθεί στην πολιτική κουλτούρα που έχει αναπτυχθεί στην χώρα ιδιαίτερα κατά την περίοδο της οικονομικής απίσχνανσης, η οποία επηρεάζεται από δύο κύριες πηγές διαμόρφωσης της εξωτερικής πολιτικής: τον ρόλο της προσωπικότητας ως διαμορφωτή αποφάσεων εξωτερικής πολιτικής σε αντίθεση με τον ρόλο συλλογικών οργάνων/θεσμών και τον ρόλο της κοινής γνώμης.<br /><br />Η ελληνική αντίδραση στην πρόσφατη ελληνοτουρκική κρίση αλλά και στα ζητήματα της ονομασίας των Σκοπίων και των Ελληνο-Αλβανικών Σχέσεων προσφέρεται για την εξαγωγή συμπερασμάτων που αφορούν στις αντιλήψεις των προσωπικοτήτων που διαμορφώνουν την πολιτική εθνικής ασφάλειας (Άμυνα και Εξωτερική Πολιτική) και για την κατάρριψη ορισμένων ψευδαισθήσεων και μύθων που αναπαράγονται και συντελούν στον αποπροσανατολισμό τόσο των διαμορφωτών αποφάσεων όσο και της κοινής γνώμης, εμπεδώνοντας μια στρατηγική κουλτούρα ανασφάλειας, (καθώς δεν υπάρχει ορθή εκτίμηση δεδομένων (έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού) και κατά συνέπεια ακριβής ανάγνωση του διεθνούς και περιφερειακού περιβάλλοντος) η οποία υπονομεύει μια αξιόπιστη εθνική στρατηγική, ενώ εγκυμονεί κινδύνους για το μέλλον.<br /><b><br />Ψευδαίσθηση Πρώτη:</b> Είναι ευρύτατα διαδεδομένη η άποψη σε μεγάλο αριθμό διαμορφωτών αποφάσεων ότι η τουρκική επιθετικότητα απευθύνεται πρωτίστως στο εσωτερικό ακροατήριο της γείτονος. Ως εκ τούτου η πρόσφατη επιθετική στάση της Τουρκίας στο Αιγαίο και στην Κύπρο ερμηνεύεται ως εξαγωγή των εσωτερικών προβλημάτων της γείτονος στα δυτικά, κυρίως λόγω της ανάγκης του Erdogan να επιδείξει φθηνές νίκες εντυπώσεων με στόχο το εσωτερικό ακροατήριο και εξαιτίας των τουρκικών απωλειών στο μέτωπο της Αφρίν. Η αντίληψη αυτή πηγάζει από μια εικόνα της Τουρκίας ως μεγάλου Ασθενούς, όπου τα εσωτερικά της προβλήματα είναι τόσο μεγάλα, που η εξωτερική της πολιτική κινείται στην βάση κατευνασμού των εσωτερικών της αντιθέσεων.<br /><br />Αν και η αναθεωρητική στρατηγική προσέγγιση της γείτονος μετά το πραξικόπημα εμπίπτει στο παίγνιο των δύο επιπέδων του Robert Putnam που αναφέρεται στην διάδραση του εσωτερικού και του διεθνούς επιπέδου στην διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής-κατά συνέπεια εν μέρει η ανωτέρω άποψη έχει βάση, εντούτοις παραβλέπεται σαφώς ο εσωτερικός πολιτικοκοινωνικός μετασχηματισμός της γείτονος ο οποίος βασίζεται στα προτάγματα του συντηρητισμού και του εθνικισμού τα οποία αποτελούν τον ενοποιητικό παράγοντα τεράστιων μαζών υπό ένα νέο εθνικιστικό ιδεώδες.<br /><br />Επιπρόσθετα παραβλέπεται η πάγια και όχι πρόσκαιρη στρατηγική επιδίωξη της Άγκυρας, ανατροπής του status quo στο Αιγαίο , καθώς και του στρατηγικού ελέγχου της Κύπρου. Η υπόθεση αυτή τεκμαίρεται τόσο από το δόγμα Davutoglu, όσο και από τις θέσεις τόσο του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, όσο και του καινούργιου «Καλού» Κόμματος της Meral Aksener και βέβαια του υπερ-εθνικιστικού κόμματος του D.Bahceli. <br /><br />Επιπλέον, η πρόσφατη διπλή επιθετική ενέργεια έγκειται στο νέο «δόγμα» Erdogan, το οποίο προκρίνει την προληπτική στρατιωτική δράση, όπου διακυβεύονται ζωτικά τουρκικά συμφέροντα (το ζήτημα της ενεργειακής επάρκειας-ασφάλειας έχει ιεραρχηθεί ως ζωτικό από το τουρκικό συμβούλιο εθνικής ασφάλειας) και βασίζεται αφενός στην χρήση της «Αιχμηρής Ισχύος» (Sharp Power) που περιλαμβάνει ενέργειες πειθαναγκασμού και άσκησης πίεσης, αφετέρου στην χρήση στρατιωτικών επιχειρήσεων που παράγουν αποτελέσματα σε στρατηγικό επίπεδο (effects based operations), (βλέπε σχετικά άρθρο του γράφοντος στο liberal Στρατηγικές και Eπιχειρησιακές Παράμετροι της επιχείρησης στο Αφρίν).<br /><br />Αξίζει να σημειωθεί πως η Τουρκία ανεξάρτητα των απωλειών που έχει στο μέτωπο της Αφρίν (για το μέγεθος της επιχείρησης και το χρονοδιάγραμμα που έχει τεθεί, συγκριτικά ελαφριές) διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων, έχει επιτύχει την εσωτερική συνοχή εξασφαλίζοντας την αποδοχή όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης για την επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας» (το ίδιο και για τις ενέργειες στο Αιγαίο και στην Κύπρο) και στοχεύει στο να καταστεί μέσω της επιχείρησης στο Αφρίν, συνομιλητής στην διευθέτηση της Συρίας, το οποίο ήδη επιτυγχάνει. Το πλαίσιο του Αφρίν (effects based operations) μεταφέρεται και στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Συνεπώς η τουρκική προκλητικότητα και επιθετικότητα έχει δομικά χαρακτηριστικά, είναι αποτέλεσμα της υψηλής της στρατηγικής και δεν ερμηνεύεται απλουστευτικά ως προϊόν για εσωτερική κατανάλωση.<br /><b><br />Ψευδαίσθηση Δεύτερη:</b> Επικρατεί η άποψη σε σημαντικό αριθμό διαμορφωτών αποφάσεων και στην ελληνική κοινή γνώμη πως οι κάκιστες σχέσεις της Άγκυρας με την Δύση και τις ΗΠΑ κυρίως, αυξάνουν αυτόματα την γεωπολιτική αξία της Ελλάδας και κατ’ επέκταση την θέση της στην περιφερειακή ισορροπία ισχύος και το γεγονός αυτό θα έχει άμεση επίπτωση στην διαφορετική, μη ευνοϊκή αντιμετώπιση της Τουρκίας τόσο από τις ΗΠΑ, όσο και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.<br /><br /> Η άποψη αυτή πηγάζει από την διάχυτη και ισχυρή αίσθηση της κουλτούρας του αδυνάτου (underdog culture) που διέπει αριθμό διαμορφωτών αποφάσεων και κομμάτι της κοινής γνώμης, που δεν διαθέτουν επαρκή γνώση του διεθνούς περιβάλλοντος, διέπονται από εσωστρέφεια και αμυντικότητα, περιμένοντας την εκ των Συμμάχων αρωγή άνευ προϋποθέσεων, αγνοώντας την φύση της διεθνούς πολιτικής.<br /><br />Είναι γεγονός πως αναμφισβήτητα υπάρχει αυτονόμηση της Τουρκίας από την ευρω-ατλαντική στρατηγική και υφίσταται έντονος προβληματισμός σε επίπεδο ΝΑΤΟ για την στάση της Τουρκίας αναφορικά με τον προσεταιρισμό της από την Ρωσία όσο και με την σύσφιξη των σχέσεων της Άγκυρας με το Ιράν. <br /><br />Παραταύτα, το γεγονός αυτό δεν σημαίνει αυτόματη αναβάθμιση της Ελλάδας στους ευρω-ατλαντικούς σχεδιασμούς εν είδει αντίβαρου στην Τουρκία. Η γεωπολιτική αξία μιας χώρας συναρτάται με την προάσπιση, προβολή και προώθηση του εθνικού συμφέροντος, ήτοι με την εθνική ισχύ, η οποία αποτελεί την συνισταμένη διαφόρων παραγόντων, στρατιωτικών, πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών, δημογραφικών, τεχνολογικών κτλ. Στο ανταγωνιστικό πεδίο των διεθνών σχέσεων η ισορροπία ισχύος είναι μια δυναμική μεταβαλλόμενη διαδικασία, όπου η ισχύς μιας χώρας αυξομειώνεται σε συνάρτηση με τις στρατηγικές της επιδιώξεις και το παραγόμενο έργο τόσο σε βραχύ όσο και σε μεσο-μακροπρόθεσμο επίπεδο.<br /><br />Υπάρχουν δύο σοβαρές παρανοήσεις εκ μέρους της ελληνικής πλευράς: α)Παραγνωρίζεται το γεγονός πως η Τουρκία, εκτός της δικής της εξαιρετικής γεωστρατηγικής θέσης ,όπου για δεκαετίες υπήρξε βασικός πρόμαχος των δυτικών στρατηγικών στην Μέση Ανατολή, αποτελεί διαχρονικά μεν ένα κράτος-ταραξία (troublemaker-state), όμως ταυτόχρονα έχει αυξημένους συντελεστές ισχύος, αποτελώντας την 14η οικονομία του κόσμου, με μια αγορά 80 εκατομμυρίων, όντας σημαντικός προορισμός αμερικανικών και ευρωπαϊκών επενδυτικών κεφαλαίων έχοντας και τον δεύτερο σε μέγεθος στρατό του ΝΑΤΟ.<br /><br />Η ισχύς όμως ενός κράτους δεν είναι απλά άθροισμα συντελεστών ούτε αριθμητικών συσχετισμών. Η αξία της Τουρκίας έγκειται στο γεγονός ότι επενδύει σε μια στρατηγική που αφορά την ενίσχυση των ποιοτικών συντελεστών της ισχύος της και παρά το γεγονός ότι η πολιτική Erdogan διέπεται από τρομακτικές αντιφάσεις και ακροβατεί μεταξύ επιτυχίας και κατάρρευσης, εντούτοις η ανωτέρω επένδυση την καθιστά σημαντικό δρώντα, που δεν είναι εύκολο να παραγνωριστεί η δική της γεωπολιτική αξία από τις ΗΠΑ και η γεωοικονομική της αξία από την Ευρωπαϊκή Ένωση.<br /><br /> Κατά συνέπεια η λογική των ίσων αποστάσεων από τους συμμάχους και εταίρους μας, διαπιστώνεται εκ νέου στο κάδρο των ελληνοτουρκικών σχέσεων και η απουσία ελληνικής στρατηγικής, απόρροια του ανορθολογισμού που διέπει τον πολιτικο-κοινωνικό βίο της χώρας και της κακής εκτίμησης των δεδομένων, δημιουργεί συνθήκες σπασμωδικής αντίδρασης και εν τέλει ζημίας των εθνικών συμφερόντων.<br /><br />β)Η ελληνική πλευρά αδυνατεί να διακρίνει αναφορικά με την αναζήτηση διεθνών ερεισμάτων υποστήριξης των ελληνικών θέσεων μια θεμελιώδη αρχή: Τα διεθνή ερείσματα λειτουργούν ως πολλαπλασιαστές ισχύος (force multipliers) της ισχύος μιας χώρας και όχι αθροιστικά εκ του μηδενός. Όπερ μεθερμηνευόμενον: Μια χώρα η οποία επενδύει στην αύξηση των συντελεστών της ισχύος της δύναται να βρει διεθνή ερείσματα. Αντιθέτως μια χώρα, η οποία αδυνατεί να αξιοποιήσει το δικό της απόθεμα ισχύος δεν βρίσκει διεθνή συμπαράσταση.<br /><br /> Οι διπλωματικές ενέργειες της Ελλάδας σε διεθνές επίπεδο κινούνται διαρκώς στο να προβάλλουν το δίκαιο και την άμεμπτη συμπεριφορά της χώρας, κινούμενες πάντα στο πλαίσιο της διεθνούς νομιμότητας, απολύτως σωστό και αληθές, πλην όμως ανεπαρκές για την επίτευξη του στόχου της απόκτησης διεθνών ερεισμάτων. Η μη προβολή των συντελεστών ισχύος της χώρας (αποτέλεσμα έλλειψης στρατηγικής κατεύθυνσης) έχει ως αποτέλεσμα να παρουσιάζεται η ελληνική πλευρά στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών σχέσεων ως η αδύναμη πλευρά της οποίας το συμφέρον δεν είναι ίσης αξίας με το αντίστοιχο τουρκικό.<br /><b><br />Ψευδαίσθηση Τρίτη: </b>Επικρατεί η άποψη σε ορισμένους κύκλους πως είναι επιβεβλημένη η ταχεία διευθέτηση διμερών ζητημάτων, όπως το ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων και τα ζητήματα με την Αλβανία, προς χάριν της επικέντρωσης του ελληνικού διπλωματικού κεφαλαίου στην εξ Ανατολών απειλή χωρίς η ανωτέρω διαπίστωση να προκύπτει ως αποτέλεσμα της σύγκλισης θεσμικών οργάνων όπως του ΚΥΣΕΑ για τον προσδιορισμό των στόχων της ελληνικής στρατηγικής στα ανωτέρω μέτωπα υπό ένα συνεκτικό πλαίσιο. H ανωτέρω άποψη πηγάζει από την απαξίωση εν γένει των θεσμών (στοιχείο της στρατηγικής κουλτούρας την περίοδο της κρίσης) και του θεσμικού πλαισίου εθνικής ασφάλειας και από την ανάγκη παρουσίασης έργου για την μεγιστοποίηση πολιτικού οφέλους στο εσωτερικό πεδίο.<br /><br />Αν και σαφώς τα παραπάνω ζητήματα αποτελούν διμερή προβλήματα που ταλανίζουν την χώρα επί δεκαετίες και σε καμία περίπτωση δεν προτείνεται η ακινησία αντί της επίλυσης, η διπλωματική μέθοδος του Quick Fixing (Ταχεία Διευθέτηση) δεν ενδείκνυται για τόσο σοβαρά ζητήματα εξωτερικής πολιτικής με πολλές προεκτάσεις, μία εκ των οποίων είναι ότι εμπλέκεται και ο παράγοντας Τουρκία στην εξίσωση επίλυσης. Αξίζει να σημειωθεί οτι η συγκεκριμένη μέθοδος ad hoc διπλωματίας χρησιμοποιείται κυρίως από τις Μεγάλες Δυνάμεις στο πλαίσιο επίλυσης διμερών διαφορών για την επίτευξη ευρύτερων στρατηγικών στόχων σε περιφερειακά θέατρα επιχειρήσεων και συνήθως χωρίς την φροντίδα εναλλακτικών στρατηγικών επιλογών (alternative exit strategy).<br /><br /> Χωρίς επεξεργασμένο στρατηγικό σχέδιο με την συμμετοχή όλων των θεσμικών φορέων, χωρίς την ιεράρχηση σαφών προτεραιοτήτων και επιμέρους λεπτομερειών και χωρίς την εξασφάλιση της ευρύτερης δυνατής συναίνεσης, η μέθοδος ταχείας διευθέτησης ενδέχεται να αφήσει πολλά κενά και ασάφειες που μελλοντικά δύναται να αποβούν επιζήμιες για το εθνικό συμφέρον ( περίπτωση της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ χωρίς την πρότερη Αναθεώρηση του Συντάγματος των Σκοπίων και την αποποίηση του σφετερισμού της Μακεδονίας).<br /><ul> <li>Μύθος πρώτος: Η ευρύτατα διαδεδομένη άποψη σε πολλούς καθοδηγητές γνώμης αλλά και σε κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας ότι η εμβάθυνση μιας οικονομικής συνεργασίας μεταξύ ημών και της Τουρκίας αποτελεί μια ικανή συνθήκη εξάλειψης της τουρκικής επιθετικότητας. Η άποψη αυτή πηγάζει από το πρότυπο της οικονομικής ολοκλήρωσης που συνέβαλε στον πασιφισμό της Γερμανίας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στην δημιουργία της ΕΟΚ-Ε.Ε και του Γαλλογερμανικού άξονα.</li> </ul> Παραταύτα η άποψη αυτή αγνοεί ορισμένα βασικά και ουσιώδη δεδομένα. Πρώτον η οικονομική εμβάθυνση και αλληλεξάρτηση δεν εγγυάται σε καμία περίπτωση την αποφυγή μιας ένοπλης σύγκρουσης ,όπως απέδειξε η περίπτωση της Αγγλίας και της Γερμανίας προ της κήρυξης του Α Παγκοσμίου Πολέμου. Δεύτερον η ανωτέρω άποψη αφορά μια ανάγνωση αυθαίρετη που άπτεται δεδομένων πολύ διαφορετικών από την σημερινή δυναμική των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η Γερμανία ήταν μια κατεστραμμένη χώρα από τους δύο παγκόσμιους πολέμους που διεξήγαγε, ενώ οι κοινοί αξιακοί και πολιτισμικοί κώδικες του ευρωπαϊκού δυτικού πολιτισμού αποτέλεσαν την βάση συνεννόησης των δύο χωρών.<br /><br />Η Τουρκία του Erdogan αποτελεί μια νέο οθωμανική ισλαμική χώρα με αναθεωρητικές βλέψεις που ρέπει προς τον αυταρχισμό, απειλεί την περιφερειακή σταθερότητα, διαρκώς απομακρύνεται από την ευρωπαϊκή της προοπτική και αντιλαμβάνεται τις διμερείς σχέσεις ως παίγνιο μηδενικού αθροίσματος.<br /><ul> <li>Μύθος Δεύτερος: Επικρατεί η άποψη σε κομμάτι της πολιτικής ελίτ πως με δεδομένη την ανατροπή του ισοζυγίου ισχύος υπέρ της Άγκυρας σε συνδυασμό με τον απρόβλεπτο χαρακτήρα του Tayyip Erdogan, η μόνη λύση είναι να υιοθετηθεί μια κατευναστική στρατηγική (appeasement strategy) εξευμενισμού της Τουρκίας ως προϋπόθεση αποφυγής μιας ένοπλης σύρραξης.</li> </ul> Είναι ιστορικά τεκμηριωμένο πως η στρατηγική κατευνασμού αντί να αποτρέπει την πιθανότητα ένοπλης σύγκρουσης την ενισχύει, καθώς η αναθεωρητική πλευρά αποθρασύνεται και προβάλλει διαρκώς διεκδικήσεις.(Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση κατευνασμού είναι εκείνη της Μεγάλης Βρετανίας επί πρωθυπουργίας Τσάμπερλεν, όταν προσπάθησε ανεπιτυχώς να κατευνάσει τον Χίτλερ).Η μόνη περίπτωση κατευναστικής πολιτικής που θεωρείται σκοπίμως επιτυχημένη από τους απανταχού θιασώτες της Οκτωβριανής Επανάστασης αφορά την συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ, γιατί θεωρούν οτι έδωσε την απαραίτητη πίστωση χρόνου στο κομμουνιστικό καθεστώς να εξασφαλίσει την εξουσία του στο εσωτερικό πεδίο.<br />Μια κατευναστική πολιτική θα καθιστούσε την Ελλάδα δορυφόρο της Τουρκίας με ανυπολόγιστες συνέπειες.<br /><br />Εν κατακλείδι,η Ελλάδα είναι μια χώρα που μαστίζεται από οκτάχρονη ύφεση, έχει απωλέσει σημαντικό κεφάλαιο ισχύος και χρειάζεται μια συνολική αναδιάταξη των δυνάμεών της για να θεωρηθεί εκ νέου ένας ισχυρός παίκτης επί ίσοις όροις με την Τουρκία σε περιφερειακό επίπεδο. Δεν πρέπει να διαφεύγει όμως της προσοχής ότι η Ελλάδα διαθέτει ένα τεράστιο απόθεμα ισχύος (δυνητική ισχύς), πολλαπλάσιο της γείτονος το οποίο παραμένει δυστυχώς πλήρως ανεκμετάλλευτο, για την ενεργοποίηση του οποίου όμως απαιτείται ο εξορθολογισμός της στρατηγικής της και η αξιοποίηση των ποιοτικών συντελεστών της ισχύος της σ ένα συνεκτικό πλαίσιο.<br /><br /><b><i>* Ο κ. Κωνσταντίνος Θ. Λαμπρόπουλος είναι Στρατηγικός Αναλυτής, Ειδικός Επιστήμονας Άμυνας και Ασφάλειας, Κέντρο Μελετών Ασφάλειας της Γενεύης.</i></b><br /><br /><a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /><br /><br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ελληνική στρατηγική κουλτούρα και κατάρριψη ψευδαισθήσεων και μύθων για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις

Του Κωνσταντίνου Θ. Λαμπρόπουλου* Οι πρόσφατες επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας, τόσο στο Αιγαίο (Εμβολισμός Ελληνικού σκάφους του Λιμεν...

Διαβάστε την συνέχεια

Η στατιστική επιστήμη κρίνει ακόμα έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο “πιθανό”…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLpRhtPdCyq9lrzrtF8SShIl6X41oDoMGXOwwpeCW4KGZjyFRhm5xiQs9bcFI1KTWq_4asyO1-7dkXLJeB2ouPmu-RXDNcwS0YvshHiKAm-uTVlYIoCurd8GVXRrROlJ7z5iv-wHS6yENu/s1600/WW2-Battleship-Schleswig-Holstein.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="570" data-original-width="800" height="456" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLpRhtPdCyq9lrzrtF8SShIl6X41oDoMGXOwwpeCW4KGZjyFRhm5xiQs9bcFI1KTWq_4asyO1-7dkXLJeB2ouPmu-RXDNcwS0YvshHiKAm-uTVlYIoCurd8GVXRrROlJ7z5iv-wHS6yENu/s640/WW2-Battleship-Schleswig-Holstein.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Πόσο πιθανός είναι μέσα στα επόμενα 100 χρόνια ένας πόλεμος με δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς; Καθόλου απίθανος, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική μελέτη. Μάλιστα η τωρινή (σχετική) ειρήνη μπορεί να είναι σημαντικά πιο εύθραυστη από ό,τι πιστεύεται συνήθως, σύμφωνα με τη νέα στατιστική ανάλυση. <br /> <br /> Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η ανθρωπότητα έχει δει λίγους μεγάλους πολέμους και κανέναν παγκόσμιο, ενώ και τα θύματα των συγκρούσεων είναι πια πολύ λιγότερα, με αποτέλεσμα ορισμένοι να έχουν πειστεί ότι βρισκόμαστε πλέον σε μια «μακρά ειρήνη» που θα διαρκέσει πολύ ακόμη. <br /> <br /> Όμως, σύμφωνα με τη νέα μελέτη, που έκανε στατιστική ανάλυση στις διακυμάνσεις ανάμεσα στον πόλεμο και στην ειρήνη κατά τους δύο τελευταίους αιώνες, η πιθανότητα ενός παγκόσμιου πολέμου μάλλον δεν έχει αλλάξει από τις αρχές του 19ου αιώνα μέχρι σήμερα. Αν αυτό όντως συμβαίνει, τότε αναιρεί τις απόψεις όσων υποστηρίζουν ότι μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ο κόσμος τείνει πλέον να γίνει πιο ειρηνικός. <br /> <br /> O επίκουρος καθηγητής Άαρον Κλόζετ του Τμήματος Επιστήμης των Υπολογιστών του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, ο οποίος έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science Advances», εκτιμά ότι για να βεβαιωθούμε ότι έχει βάση ο ισχυρισμός πως η στατιστική του πολέμου έχει πια αλλάξει, θα πρέπει η σχετική ειρήνη -ή απουσία ενός παγκόσμιου πολέμου- που έχει βιώσει η ανθρωπότητα μετά το 1945, να συνεχισθεί για πάνω από ένα αιώνα από σήμερα. <br /> <br /> Παρότι η απουσία ενός μεγάλου πολέμου ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις μετά τα μέσα του 20ού αιώνα θεωρείται αναμφισβήτητο επίτευγμα, παραμένει το ερώτημα αν αυτή η «μακρά ειρήνη» αντιπροσωπεύει όντως μια μακρόχρονη τάση, η οποία οφείλεται σε μια αυθεντική αλλαγή στις διαδικασίες που οδηγούν σε παγκόσμιο πόλεμο, ή αν μια νέα παγκόσμια σύγκρουση είναι απλώς θέμα χρόνου. <br /> <br /> Τόσο οι «αισιόδοξοι» ιδεαλιστές όσο και οι «απαισιόδοξοι» ρεαλιστές προβάλλουν διάφορα εμπειρικά δεδομένα είτε για να στηρίξουν τη θέση τους ότι η παγκόσμια ειρήνη αποκτά σταδιακά πιο γερά θεμέλια (εξάπλωση δημοκρατίας, οικονομική αλληλεξάρτηση λόγω παγκοσμιοποίησης, απειλή αμοιβαίου πυρηνικού ολέθρου κ.α.), είτε για να αντιτείνουν πως κάθε άλλο παρά διαρκείας θα αποδειχθεί η τωρινή ειρήνη. <br /> <br /> Οι απόψεις διαφέρουν πολύ, επειδή είναι τεράστια η ποικιλία των παραγόντων που μπορεί κανείς να λάβει υπόψη του ή να αγνοήσει. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει ομοφωνία κατά πόσο οι εμφύλιοι και οι τοπικοί πόλεμοι ή οι μη πολεμικές συγκρούσεις, π.χ. στο πλαίσιο της τρομοκρατίας, πρέπει να συμπεριληφθούν στη στατιστική του κινδύνου ενός νέου παγκόσμιου πολέμου. <br /> <br /> Σύμφωνα με τη νέα ανάλυση, πόλεμοι μεταξύ κρατών (όχι κατ’ ανάγκη παγκόσμιοι) έχουν συμβεί μετά το 1823 με ένα σχετικά σταθερό ρυθμό σχεδόν κάθε δύο χρόνια. Οι περισσότεροι πόλεμοι (80%) διήρκεσαν έως δύο χρόνια. <br /> <br /> Την περίοδο 1823-1939 υπήρξαν 19 μεγάλοι πόλεμοι (ο καθένας με πάνω από 26.600 θύματα στις μάχες), με ένα μεγάλο πόλεμο να συμβαίνει κάθε περίπου έξι χρόνια κατά μέσο όρο. Μεταξύ 1914-1939 (μια περίοδος μεγάλης βίας που περιλαμβάνει τους δύο παγκόσμιους πολέμους) υπήρξαν δέκα μεγάλοι πόλεμοι, ένας κάθε σχεδόν τρία χρόνια. Αντίθετα, μεταξύ 1945-2003 συνέβησαν μόνο πέντε μεγάλοι πόλεμοι ή ένας κάθε 13 σχεδόν χρόνια. Εκ πρώτης όψεως αυτό ευνοεί την άποψη ότι ο κόσμος μας τείνει να γίνει πιο ειρηνικός. <br /> <br /> Ο Κλόζετ όμως ανέπτυξε ένα στατιστικό μοντέλο, το οποίο, αναλύοντας τους πολέμους από το 1823 έως σχεδόν την εποχή μας, ισχυρίζεται ότι μπορεί να ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι, δηλαδή να διακρίνει τις πραγματικές τάσεις του πολέμου και της ειρήνης, από τις «φυσιολογικές» ή συγκυριακές αυξομειώσεις στις εμπόλεμες συγκρούσεις. <br /> <br /> Με βάση τη νέα ανάλυση, εκτιμάται ότι η σημερινή παγκόσμια ειρήνη θα πρέπει να διαρκέσει 100 έως 140 ακόμη χρόνια για να θεωρηθεί κάτι πραγματικά ξεχωριστό, που σηματοδοτεί μια νέα τάση και μια αυθεντική μείωση του κινδύνου για παγκόσμιο πόλεμο.<br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η στατιστική επιστήμη κρίνει ακόμα έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο “πιθανό”…

Πόσο πιθανός είναι μέσα στα επόμενα 100 χρόνια ένας πόλεμος με δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς; Καθόλου απίθανος, σύμφωνα με μια νέα επιστημο...

Διαβάστε την συνέχεια