Μιλούσαν εξαρχής για δύο αυτόνομα κράτη Στις 27/7/74 ο Κίσινγκερ μιλούσε με Ετζεβίτ για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-zFuLQElRkzOtlZQm1Iwfn6qpmmJxOkx5Iu6ddld7IazJHM_iZZGArEcVaiezHUDcdy86pDhG8guodJjRbYua850XXBzIPP2Mm4c7wg7uDLKeIbhkOfq-3ejBMqH_CrYk8kCinrMKDwE/s1600/invasion_poster2_700_bg.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="278" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-zFuLQElRkzOtlZQm1Iwfn6qpmmJxOkx5Iu6ddld7IazJHM_iZZGArEcVaiezHUDcdy86pDhG8guodJjRbYua850XXBzIPP2Mm4c7wg7uDLKeIbhkOfq-3ejBMqH_CrYk8kCinrMKDwE/s400/invasion_poster2_700_bg.jpg" width="400" /></a></div><br /> ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ<br /> <b>Έ</b>νας πρωταγωνιστής του μαύρου Ιούλη για την Κύπρο, ήταν ο Τζόζεφ Σίσκο.Είχα την τύχη, για 14 ολόκληρα χρόνια, από το 1988 μέχρι και τον καλοκαίρι του 2002, πριν τον ρίξει η αρρώστια στο κρεβάτι, να συναντήσω πολλές φορές τον Τζόζεφ Σίσκο. Είχαμε συμφωνήσει να μαγνητοφωνούμε όλες τις συζητήσεις μας, ακόμα και αυτές στις οποίες ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών, και νούμερο δύο του Χένρι Κίσινγκερ, αναφερόταν στις πιο κρυφές λεπτομέρειες της αποστολής του στη Βρετανία, την Ελλάδα και την Τουρκία, όταν ορίστηκε από τον τότε πρόεδρο Ρίτσαρντ Νίξον προεδρικός απεσταλμένος για να σώσει την ειρήνη στην περιοχή της Μεσογείου. <a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=4744786448641111194" name="more"></a>Η συζήτηση που είχαμε τον Φεβρουάριο του 2002, ύστερα από παράκλησή του, δεν δημοσιοποιήθηκε, καθώς είχε αποφασίσει την τελευταία στιγμή -αν και πικραμένος με τη στάση του κ. Κίσινγκερ απέναντί του- να μην μιλήσει δημόσια για τον ρόλο του. Ετσι, μέρος της μαγνητοταινίας αυτή, που παρέμεινε στην κατοχή μου, δεν δημοσιοποιήθηκε μέχρι τώρα. <br /> Ο τότε υπουργός Εξωτερικών, έστειλε τον Σίσκο σε μία αποστολή που ίδιος χαρακτήρισε «καταδικασμένη να αποτύχει», ("mission impossible"), και άφησε εκτεθειμένο τον στενό του συνεργάτη, και χωρίς βοήθεια, την πιο κρίσιμη στιγμή της διαπραγμάτευσης με τον Μπουλέντ Ετσεβίτ, τα ξημερώματα της 20ής Ιουλίου 1974. Από τις αρχές Φεβρουαρίου εκείνης της τραγικής χρονιάς, ο Τομ Μπόγιατ ενημέρωσε τους προϊσταμένους του για την απόφαση του Δημήτριου Ιωαννίδη -κατόπιν συνεννόησης με τον σταθμάρχη της CΙΑ- «να τελειώνει με τον Μακάριο». Όταν μιλούσε με τους συνεργάτες του, ο κ. Κίσινγκερ δεν έκρυβε την αντιπάθεια του για τον τότε πρόεδρο και αρχιεπίσκοπο. «Του ανακάτωνε το στομάχι», μου είχε πει ένας από τους πιό στενούς του συνεργάτες. <br /> <br /> <div>Ενας από τους διαλόγους με τον κ. Σίσκο, είναι ο παρακάτω: </div><div><b>Ερώτηση:</b> Εκείνο που μου κτύπησε κατάμουτρα, ερευνώντας το θέμα είναι ότι ο Κίσινγκερ στις 22 Ιουλίου, δύο μέρες μετά την εισβολή, και μιλώντας με τον Ετζεβίτ άρχισε να κάνει λόγο για δύο αυτόνομα κράτη στην Κύπρο. Εκείνη την ημέρα εσείς επιστρέφατε στην Ουάσιγκτον. Αλλά, στις 27 Ιουλίου, σε μια άλλη τηλεφωνική συνομιλία με τον Ετζεβίτ, ο Κίσινγκερ άρχισε να κάνει λόγο γι' αυτό που συζητούν σήμερα: για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία! <br /> <b>Σίσκο:</b> Τίποτα δεν άλλαξε... <b>Ερώτηση:</b> Τι σημαίνουν όλα αυτά; Από τη μια έχουμε το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου, είχαμε την εισβολή, αλλά ο Κίσινγκερ πέντε μέρες μετά, μιλούσε για διζωνική ομοσπονδία. <br /> <b>Σίσκο:</b> Ακριβώς. Αυτός ήθελε μια λύση... <br /> <b>Ερώτηση:</b> Λύση όχι σύμφωνη με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Σωστά; <b>Σίσκο:</b> Ηταν μία κρίση του, μία προσφορά. Υπήρχαν πολλές ιδέες. <br /> <b>Ερώτηση:</b> Προσπαθώ να αναλύσω καταστάσεις και πράγματα για το τι ακριβώς συνέβη. Ηταν ένα μακρόπνοο σχέδιο αυτό πριν το πραξικόπημα και την εισβολή; Επρόκειτο για σχέδιο μετά την εισβολή; Ποια είναι η γνώμη σας; <br /> <b>Σίσκο:</b> Κατά τη γνώμη μου επρόκειτο για μια δυνατή, εφικτή… -δεν θέλω να χρησιμοποιήσω τη λέξη- λύση... Ήταν ένα φυσιολογικό μακρόπνοο σχέδιο. Αυτού του είδους τα πράγματα είχαν συζητηθεί σε πολύ χαμηλό επίπεδο, αλλά η εντύπωσή μου είναι ότι αυτό εξελίχθηκε βασικά για την ακρίβεια από τις 22 έως τις 27 Ιουλίου. Δεν θυμάμαι σε τι βαθμό ήταν αυτό, ήμουν καθ'οδόν προς την Ουάσιγκτον. Αλλά εάν αυτό επρόκειτο για νέο σχέδιο πριν ή μετά το πραξικόπημα, μου είναι πολύ δύσκολο να το πω. Το πρόβλημα είναι -και το ξέρετε πολύ καλά- εκείνο που μαθαίνει κανείς όταν υπηρετεί σε μία κυβέρνηση είναι ότι δεν υπάρχουν καινούργιες ιδέες. Κάθε μια από αυτές τις προσχεδιασμένες εναλλακτικές λύσεις, κάποιος κάποτε τις άφησε σε φακέλους. Τις άφησε όλα αυτά τα χρόνια σ' ένα συρτάρι. Εκείνο που μπορώ να πω είναι οτιδήποτε και να ήταν, πρόκειται για σχέδιο. Δεν έχει καμιά σημασία πότε εκπονήθηκε. Εκείνο που έχω στο μυαλό μου είναι ότι οι ΗΠΑ προσπαθούσαν όλα αυτά τα χρόνια να βρουν κάποια λύση. Αλλά σε καμία φάση, δεν θυμάμαι ότι εμείς είπαμε στην πραγματικότητα ότι (σ.σ.: μετά το πραξικόπημα) ο Μακάριος πρέπει να αναλάβει την εξουσία και πάλι, και να επανέλθει στη θέση του. Δεν θυμάμαι ειλικρινά να είπαμε ότι ο Μακάριος πρέπει να αναλάβει ξανά τη θέση του. <br /> <b>Ερώτηση:</b> Ο Κίσινγκερ δεν ήθελε τον Μακάριο να επιστρέψει στην Κύπρο; <br /> <b>Σίσκο:</b> Η εντύπωσή μου ήταν ότι δεν το ήθελε, ναι. <br /> <b>Ερώτηση:</b> Στις 15 Ιουλίου, την ημέρα του πραξικοπήματος, ο (τότε πρέσβης της Κύπρου) Νίκος Δημητρίου συναντήθηκε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ με τον Κίσινγκερ. Υπάρχει τηλεγράφημα από τον Δημητρίου που έλεγε ότι ο Κίσινγκερ ήταν ευτυχισμένος την ημέρα του πραξικοπήματος. <br /> <b>Σίσκο:</b> Οπως ξέρετε εγώ δεν ήμουνα παρών (στη συνάντηση). Αν μια μέρα ήταν ευτυχής, εγώ θα ήμουνα άλλες τρεις... Αυτή ήταν η προσωπικότητα του κ. Κίσινγκερ. <b>Ερώτηση:</b> Ο Δημητρίου γράφει ότι άκουγε απ' όλους ότι ο Μακάριος ήταν νεκρός. Και είπε ότι μόνο ο Κίσινγκερ δεν εξέφρασε τα συλληπητήριά του… <b>Σίσκο:</b> Δεν θέλω να το σχολιάσω. </div><div></div><div><div class="articleTitle">Από τον Μάιο ήξεραν για το πραξικόπημα </div><div class="articleSubTitle"></div><b>ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ</b>πριν από το πραξικόπημα, ο Τομ Μπόγιατ παρέδωσε μνημόνιο στον Τζόζεφ Σίσκο, με τις ενέργειες που έπρεπε να γίνουν για να αποθαρρυνθεί ο Ιωαννίδης και να ακυρώσει τους σχεδιασμούς για ανατροπή του Μακάριου. Ο Σίσκο, που είχε εμπιστοσύνη στον συνεργάτη του, προώθησε το μνημόνιο και στον Κίσινγκερ. Ταυτόχρονα έδωσε εντολή στον πρέσβη στην Αθήνα, τον Χένρι Τάσκα, που μετά την απόλυσή του από τον Κίσινγκερ βρήκε τραγικό θάνατο σε αυτοκινητικό δυστύχημα στην Ιταλία, να κάνει παρέμβαση στον Ιωαννίδη... <br /> Ο διάλογος με τον Τζόζεφ Σίσκο έχει ως εξής: <br /> <b>Ερώτηση:</b> Ο Μπόγιατ σας έδωσε ένα μνημόνιο, το οποίο ήθελε να το δώσετε στον Κίσινγκερ. <br /> <b>Σίσκο:</b> Ακριβώς. <b>Ερώτηση:</b> Σ'αυτό το μνημόνιο, ο Μπόγιατ έλεγε ότι κατά τη γνώμη του ο Ιωαννίδης επρόκειτο να ανατρέψει τον Μακάριο. Όταν το λάβατε ήταν 4 Μαΐου (1974). <br /> <b>Σίσκο:</b> Ζητήσατε αντίγραφο; <b>Ερώτηση:</b> Μάλιστα ζήτησα. <b>Σίσκο:</b> Τι λέει; <b>Ερώτηση:</b> Λέτε λοιπόν ότι ο Ιωαννίδης θα ανατρέψει τον Μακάριο και δεν θα σταματήσει εκεί. Μπορεί να ξεσπάσει και ελληνοτουρκικός πόλεμος. Εσείς λέτε τα πάντα σ'αυτό το μνημόνιο, κάτι που προσπαθήσατε αργότερα να αποτρέψετε. <br /> <b>Σίσκο:</b> Δηλαδή κατηγορηματικά μιλούμε για ανατροπή του Μακαρίου. <br /> <b>Ερώτηση:</b> Μάλιστα. <b>Σίσκο:</b> Αυτό ήταν στις 4 Μαΐου. <b>Ερώτηση:</b> Ναι. Το πραξικόπημα έγινε στις 15 Ιουλίου. <br /> <b>Σίσκο:</b> Δυο μήνες αργότερα. <b>Ερώτηση:</b> Αυτό το μνημόνιο έφτασε και στον Τάσκα. <br /> <b>Σίσκο:</b> Μάλιστα. <b>Ερώτηση:</b> Ο Τάσκα όμως απέφυγε να έρθει σε επαφή με τον Ιωαννίδη. Και μάλιστα κατ’ επανάληψη. <br /> <b>Σίσκο:</b> Μάλιστα, κατ’ επανάληψη. <b>Ερώτηση:</b> Εσείς του το ζητήσατε, ο Μπόγιατ το ζήτησε, οι πάντες το ζήτησαν. <br /> <b>Σίσκο:</b> Μάλιστα, κατ' επανάληψη. <b>Ερώτηση:</b> Σύμφωνα με ένα συνεργάτη σας, ο Κίσινγκερ ζήτησε από τον Τάσκα, χωρίς να το γνωρίζετε εσείς, να μην έλθει σε επαφή με τον Ιωαννίδη. <br /> <b>Σίσκο:</b> Δεν το γνωρίζω, αλλά θα σας πω τούτο επ' αυτού. Η μεγαλύτερη έκπληξη που είχα, όταν ανέλαβα εκείνη την αποστολή, ήταν όταν ζήτησα από τον Χένρι (Τάσκα) να μου κανονίσει μία συνάντηση με τον Ιωαννίδη. Και μου απάντησε: «Δεν ασχολούμαι εγώ μ' αυτόν. Μόνο ο σταθμάρχης της CΙΑ». Γιά να σας είμαι ειλικρινής ήταν έκπληξη για μένα. <br /> Ηταν μια έκπληξη για μένα για να σας είμαι πέρα για πέρα ειλικρινής. <br /> <b>Ερώτηση:</b> Οταν ζητήσατε τον λόγο, όταν τον ρωτήσατε «γιατί δεν πάτε (στον Ιωαννίδη)», τι απάντησε; <br /> <b>Σίσκο:</b> Δεν θέλω να τον δω. <b>Ερώτηση:</b> Σύμφωνα με τον συνεργάτη σας, λοιπόν, του ζητήσατε να πάει. Ηταν εντολή. Αντ' αυτού ζήτησε να πάει διακοπές και πήγε στην Ελβετία να δει τον γιο του. Στο σημείο αυτό υπάρχει ένα κενό. Φαίνεται ότι ο συνεργάτης σας μου λέει την αλήθεια, διότι αυτός ισχυρίζεται ότι ο Τάσκα δεν πήγε να δει τον Ιωαννίδη γιατί δεν συμφωνούσε ο Κίσινγκερ. <br /> <b>Σίσκο:</b> Θα μπορούσα να σας βοηθήσω αν μου λέγατε περισσότερα. <br /> <b>Ερώτηση:</b> Δεν έχω κανένα λόγο να μην το πιστέψω. <br /> <b>Σίσκο:</b> Εκείνο που ζήτησα ήταν να ορίσει μία συνάντηση με τον Ιωαννίδη. Και αρνήθηκε. Αυτό πραγματικά με εξέπληξε. Ειλικρινά, με εκπλήσσει μέχρι τώρα. Εκείνο τον καιρό προσπάθησα να δώσω κάποιες εξηγήσεις για το τι πραγματικά έγινε...  </div><div><b>ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 20/07/2011</b></div><br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/">ΠΗΓΗ</a>

Μιλούσαν εξαρχής για δύο αυτόνομα κράτη Στις 27/7/74 ο Κίσινγκερ μιλούσε με Ετζεβίτ για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία!

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Έ νας πρωταγωνιστής του μαύρου Ιούλη για την Κύπρο, ήταν ο Τζόζεφ Σίσκο.Είχα την τύχη, για 14 ολόκληρα χρόνια, απ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΛΕΜΑΕΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ...

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.elkeda.gr/images/stories/%20%20.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="264" src="http://www.elkeda.gr/images/stories/%20%20.jpg" width="400" /></a></div><br /> Όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την Ελλάδα, καθώς το κοινοβούλιό της ψήφισε ένα διχαστικό πακέτο μέτρων λιτότητας το οποίο θα μπορούσε να έχει κρίσιμες επιπτώσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Ισως προκαλεί έκπληξη που αυτή η μικρή άκρη της χερσονήσου των Βαλκανίων συγκεντρώνει τόση προσοχή. Σκεφτόμαστε συνήθως την Ελλάδα ως την πατρίδα του Πλάτωνα και του Περικλή, με την πραγματική της σημασία να βρίσκεται βαθιά στην αρχαιότητα.<br /> Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που για να κατανοήσεις το μέλλον της Ευρώπης χρειάζεται να στραφείς μακριά από τις μεγάλες δυνάμεις στο κέντρο της ηπείρου και να κοιτάξεις προσεκτικά όσα συμβαίνουν στην Αθήνα. Τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα ήταν στην πρώτη γραμμή της εξέλιξης της Ευρώπης.<br /> Στη δεκαετία του 1820, στη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία από την οθωμανική αυτοκρατορία, η Ελλάδα έγινε ένα πρώιμο σύμβολο δραπέτευσης από τη φυλακή της αυτοκρατορίας. Για τους φιλέλληνες, η παλιγγενεσία της αποτελούσε τον πιο ευγενή αγώνα. "Στο μεγάλο πρωινό του κόσμου", έγραψε ο Σέλεϊ στο ποιημά του "Ελλάς", "το μεγαλείο της Ελευθερίας τινάχθηκε και έλαμψε! "<br /> Η νίκη θα σήμαινε τον θρίαμβο της ελευθερίας όχι μόνο επί των Τούρκων αλλά και επί όλων των δυναστών που κρατούσαν υπόδουλους τόσο πολλούς ευρωπαίους. Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί και Αμερικανοί έτρεξαν να πολεμήσουν υπό την γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας για χάρη της δημοκρατίας. Και μέσα σε μια δεκαετία, η χώρα κέρδισε την ελευθερία της.


<br /> Στη διάρκεια του 20ου αιώνα ο ριζοσπαστικός νέος συνδυασμός της συνταγματικής δημοκρατίας και του εθνικισμού που ενσάρκωσε η Ελλάδα εξαπλώθηκε στην ήπειρο και κορυφώθηκε στην "ειρήνη που τερμάτισε κάθε ειρήνη" στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τρεις αυτοκρατορίες, η οθωμανική , εκείνη των Αψβούργων και η ρωσική, κατέρρευσαν και αντικαταστάθηκαν από έθνη-κράτη.
<br /> Μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα άνοιξε και πάλι τον δρόμο για το μέλλον της Ευρώπης. Μόνο που τώρα ήταν η σκοτεινή πλευρά της δημοκρατίας που βγήκε στο προσκήνιο.<br /> Σε έναν κόσμο εθνικών κρατών, εθνοτικές μειονότητες όπως ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Ελλάδας και οι ορθόδοξοι χριστιανοί της Μικράς Ασίας ήταν μια συνταγή για διεθνή αστάθεια. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, έλληνες και τούρκοι ηγέτες αποφάσισαν να ανταλλάξουν τους μειονοτικούς πληθυσμούς τους, εκτοπίζοντας περί τα δύο εκατομμύρια χριστιανούς και μουσουλμάνους προς χάριν της εθνικής ομοιογένειας. 

Η ελληνο - τουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών ήταν η μεγαλύτερη οργανωμένη μετακίνηση προσφύγων στην ιστορία μέχρι τότε και μοντέλο που οι ναζιστές και άλλοι θα το επικαλούνταν αργότερα για να εκτοπίσουν ανθρώπους στην ανατολική Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ινδία.


Είναι ειρωνικό, λοιπόν, που η Ελλάδα ήταν επίσης στην πρωτοπορία της αντίστασης στους ναζιστές.<br /> Τον χειμώνα του 1940-41, ήταν η πρώτη χώρα που αντεπιτέθηκε αποτελεσματικά κατά των δυνάμεων του Αξονα, ταπεινώνοντας τον Μουσολίνι στον ελληνο - ιταλικό πόλεμο ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη επευφημούσε την Ελλάδα. Και πολλοί χειροκρότησαν πάλι λίγους μήνες αργότερα όταν ένας νεαρός αριστερός αντιστασιακός ονόματι Μανώλης Γλέζος σκαρφάλωσε στην Ακρόπολη ένα βράδυ με έναν φίλο και κατέβασαν τη σημαία με την σβάστικα που οι Γερμανοί είχαν πρόσφατα υψώσει. Σχεδόν 70 χρόνια αργότερα, η ελληνική αστυνομία θα έριχνε δακρυγόνα στον κ. Γλέζο ο οποίος διαδήλωνε κατά του προγράμματος λιτότητας.


Αλλά στο τέλος, η Ελλάδα υπέκυψε στη γερμανική κατοχή.<br /> Η κυριαρχία των ναζιστών έφερε μαζί της την πολιτική κατάρρευση, την μεγάλη πείνα, και μετά την απελευθέρωση, την βύθιση της χώρας σε έναν εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στις κομμουνιστικές και τις αντικομμουνιστικές δυνάμεις.


Μόλις λίγα χρόνια μετά την ήττα του Χίτλερ, η Ελλάδα βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της ιστορίας, ως μέτωπο του Ψυχρού Πολέμου. Το 1947, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν χρησιμοποίησε τον κλιμακούμενο εμφύλιο στην Ελλάδα για να πείσει το Κογκρέσο να στηρίξει το Δόγμα Τρούμαν και την ειρηνική δέσμευση αμερικανικών πόρων για τον αγώνα κατά του Κομμουνισμού και την ανοικοδόμηση της Ευρώπης.<br /> Ανυψωμένη ξαφνικά σε έναν διατλαντικό αγώνα, η Ελλάδα συμβόλιζε τώρα μια πολύ διαφορετική Ευρώπη - μία Ευρώπη που είχε αυτοκαταστραφεί, και που ο μόνος δρόμος εξόδου από την ανέχεια των μέσων της δεκαετίας του 1940 ήταν ως μικρότερος εταίρος της Ουάσινγκτον. Καθώς τα δολάρια άρχισαν να ρέουν, αμερικανοί σύμβουλοι έλεγαν στους έλληνες πολιτικούς τι να κάνουν και αμερικανικές βόμβες ναπάλμ έκαιγαν τα ελληνικά βουνά καθώς οι κομμουνιστές αντάρτες τρέπονταν σε φυγή.


Η πολιτική και οικονομική ένωση της Ευρώπης υποτίθεται ότι θα έβαζε τέλος στις αδυναμίες και την εξάρτηση της διχοτομημένης ηπείρου.<br /> Και εδώ η Ελλάδα έγινε σύμβολο μιας νέας φάσης στην ευρωπαϊκή ιστορία. Η πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974 δεν έφερε στη χώρα μόνο την πλήρη ένταξη σε αυτό που θα γινόταν η Ευρωπαϊκή Ενωση. Προανήγγηλε επίσης (μαζί με τη μετάβαση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας στη δημοκρατία την ίδια εποχή) το παγκόσμιο κύμα εκδημοκρατισμού της δεκαετίας του 1980 και του '90, πρώτα στη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία και μετά στην Ανατολική Ευρώπη.<br /> Και έδωσε στην Ευρωπαϊκή Ενωση την όρεξη για διεύρυνση και τη φιλοδοξία να εξελιχθεί από ένα μικρό κλαμπ πλούσιων δυτικοευρωπαϊκών κρατών σε φωνή για ολόκληρη την προσφάτως εκδημοκρατισμένη ήπειρο, η οποία εξαπλώθηκε κατά πολύ στο νότο και την ανατολή.


Και τώρα, σήμερα, αφότου έσβησε η ευφορία της δεκαετίας του '90 και μια νέα ταπεινοφροσύνη χαρακτηρίζει τους Ευρωπαίους, ο κλήρος πέφτει και πάλι στην Ελλάδα ως χώρας η οποία θα προκαλέσει τους μανδαρίνους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και θα θέσει το ερώτημα: "ποιό θα είναι το μέλλον της ηπείρου;"<br /> Η Ευρωπαϊκή Ενωση υποτίθεται ότι θα ένωνε μια κατακερματισμένη Ευρώπη, ότι θα ενίσχυε τις δημοκρατικές της δυνατότητες και ότι θα μεταμόρφωνε την ήπειρο σε μια ανταγωνιστική δύναμη στην παγκόσμια σκηνή. Είναι ίσως ταιριαστό που ένα από τα αρχαιότερα και πιο δημοκρατικά έθνη - κράτη της Ευρώπης βρίσκεται στην καινούργια εμπροσθοφυλακή, όσων θέτουν εν αμφιβόλω όλα αυτά τα επιτεύγματα. Γιατί είμαστε όλοι μικρές δυνάμεις τώρα, και για άλλη μια φορά η Ελλάδα πολεμάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον.<br /> * Βρετανός ιστορικός και συγγραφέας, 
καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ.<br /> του <b>Μαρκ Μαζάουερ*</b><br /> Τhe New York Times<br /> <a href="http://www.elkeda.gr/"><br /> ΠΗΓΗ</a>

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΛΕΜΑΕΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ...

Όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την Ελλάδα, καθώς το κοινοβούλιό της ψήφισε ένα διχαστικό πακέτο μέτρων λιτότητας το οποίο θα μπορούσε να έχ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΕΛΛΑΔΑ & ΙΣΡΑΗΛ - ΔΕΔΟΜΕΝΑ & ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.elkeda.gr/images/stories/ellinoisrailinoepimelitirio.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="390" src="http://www.elkeda.gr/images/stories/ellinoisrailinoepimelitirio.jpg" width="400" /></a></div>Η επίσκεψη του Προέδρου της ελληνικής Δημοκρατίας κου Καρόλου Παπούλια στο Ισραήλ αποτελεί ένα ακόμη σημαντικό δείγμα της διαρκούς βελτίωσης των ελληνοϊσραηλινών σχέσεων, οι οποίες έχουν ενισχυθεί σημαντικά σε μία σειρά από τομείς τον τελευταίο 1,5 χρόνο. Το γεγονός ότι ο Κάρολος Παπούλιας συνοδευόταν από τους υπουργούς εξωτερικών κ. Σταύρο Λαμπρινίδη, Πολιτισμού κ. Παύλο Γερουλάνο και τον υφυπουργό Περιβάλλοντος κ. Ιωάννη Μανιάτη είναι ενδεικτικό της βαρύτητας, την οποία έδωσε η Αθήνα στην επίσκεψη. <br /> Ταυτόχρονα και με αφορμή την επίσκεψη του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας ο ΟΠΕ και το υπουργείο Εξωτερικών διοργανώνουν επιχειρηματική αποστολή στο Τελ Αβίβ. Στο Τελ Αβίβ ο κ. Παπούλιας είχε συνομιλίες με τον Πρόεδρο του Ισραήλ κ. Σιμόν Πέρες, τον Πρωθυπουργό κ. Μπενιαμίν Νετανιάχου, την αρχηγό της αντιπολίτευσης κυρία Τζίπι Λίβνι, τον Πρόεδρο της Κνεσέτ κ. Ριβλίν, τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Εξωτερικών κ. Αβιγκντόρ Λίμπερμαν, τον πρόεδρο του Διεθνούς Εβραϊκού Ταμείου κ. Ε. Στένζιερ και τον Πατριάρχη Θεόφιλο. Επίσης πραγματοποίησε συναντήσεις με Έλληνες επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος και παρέστη στο ελληνο-ισραηλινό επιχειρηματικό Φόρουμ για επενδύσεις και εμπόριο. Ακόμη ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο του οραματιστή του κράτους του Ισραήλ Binyamin Ze'ev Herzl  και στο Μουσείο Ολοκαυτώματος.<br /> <br /> Το πλαίσιο<br /> Η στρατηγικού χαρακτήρα προσέγγιση της Αθήνας με το Τελ Αβίβ ξεκίνησε, επί της ουσίας, από τον Φεβρουάριο του 2010. Τότε εξάλλου ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου συναντήθηκε με τον Ισραηλινό ομόλογό του Μπενιαμίν Νετανιάχου στο «Καφέ Πούσκιν» της Μόσχας. Τότε σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα «Haaretz» «Ο Νετανιάχου εκμεταλλεύτηκε την τυχαία συνάντηση τους για να μιλήσει με τον Έλληνα πρωθυπουργό για το τουρκικό εξτρεμισμό εναντίον του Ισραήλ και γρήγορα οι δύο άνδρες έγιναν φίλοι».. Το καλοκαίρι του 2010 η συνεργασία έλαβε σάρκα και οστά, αφού αρχικά ο κ. Παπανδρέου επισκέφτηκε το Τελ Αβίβ και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα ο κ. Νετανιάχου ανταπέδωσε την επίσκεψη τρεις εβδομάδες πραγματοποιώντας ταξίδι στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια τω συναντήσεων αποφασίστηκε η συνεργασία σε μια σειρά από συμφωνίες σε μία σειρά από τομείς, ενώ στα τέλη Αυγούστου του 2010 ο επικεφαλής της μεγαλύτερης αμερικανο – εβραϊκής οργάνωσης, δηλαδή της American Jewish Committee κ. Ντέιβιντ Χάρις, επισκέφτηκε την Αθήνα εκφράζοντας την πλήρη στήριξή του προς την ελληνική κυβέρνηση για το θέμα της αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης.  Τον περασμένο Ιανουάριο σε τηλεφωνική συνομιλία, την οποία είχαν επίσης δημιουργία οι κ.κ. Παπανδρέου και Νετανιάχου συμφωνήθηκε η συγκρότηση κοινού υπουργικού συμβουλίου συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ.<br /> Η προσέγγιση, η οποία περιγράφηκε σε ευρύτερα πλαίσια ως συγκρότηση στρατηγικού άξονα Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, ευνοήθηκε από την πλήρη διάρρηξη των σχέσεων του Ισραήλ με την Τουρκία. Η σύγκρουση των πάλαι ποτέ «στρατηγικών εταίρων» κορυφώθηκε τον Μάιο του 2010, μετά την έφοδο του ισραηλινού στρατού στο πλοίο Mavi Marmara, το οποίο συμμετείχε στον «στολίσκο της Ελευθερίας», ο οποίος είχε προορισμό τη Γάζα.<br /> Στο πεδίο των διεθνών σχέσεων, η αναβάθμιση των ελληνο – ισραηλινών σχέσεων κατέστη αντιληπτή από τη στάση της Αθήνας στο θέμα του «στολίσκου της Ελευθερίας» του 2011. Η ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, μέσω της οποίας η ελληνική κυβέρνηση κάλεσε τους Έλληνες να μην συμμετάσχουν στην αποστολή της ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα, μέσω του «στολίσκου της Ελευθερίας», ενώ ζήτησε να μην αποπλεύσουν ελληνικά πλοία από τα ελληνικά λιμάνια, θεωρήθηκε ως υπέρβαση του συντηρητικού τρόπου με τον οποίο ασκεί διαχρονικά η Αθήνα την εξωτερική της πολιτική.<br /> Η δραστική αντιμετώπιση της προσπάθειας απόπλου πλοίων από ελληνικά λιμάνια με προορισμό τη Γάζα από τις ελληνικές λιμενικές αρχές, αλλά και η πρόταση της Αθήνας ώστε να αναλάβει επίσημα την πρωτοβουλία μεταφοράς ανθρωπιστικής βοήθειας, αντιμετωπίστηκε με ιδιαίτερη ικανοποίηση από την πολιτική ηγεσία του Ισραήλ. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Ισραηλινός πρωθυπουργός κ. Μπενιαμίν Νετανιάχου σε ομιλία του στην τελετή αποφοίτησης στη Σχολή της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας πριν από μερικές ημέρες κάνοντας λόγο για το σύνολο των διπλωματικών ενεργειών και προσπαθειών, οι οποίες έχουν καταβληθεί, ώστε να αποτραπεί ο απόπλους του «στολίσκου της Ελευθερίας» για τη Γάζα, αναφέρθηκε ειδικά και προσωπικά μόνο σε έναν ηγέτη: Στον Έλληνα πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου.  Στον Ισραήλ έχει εμπεδωθεί ότι «η Ελλάδα είναι ο νέος σύμμαχος και φίλος», ενώ όπως χαρακτηριστικά ανέφερε πρόσφατα η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz ««Οι διοργανωτές του στολίσκου δεν έλαβαν υπόψη το γεγονός ότι η Ελλάδα του Ιουλίου 2011 δεν είναι η Ελλάδα του Μαΐου 2010».<br /> <br /> <br /> Οικονομική προσέγγιση<br /> Η προσέγγιση της Ελλάδας με το Ισραήλ δεν επιτεύχθηκε στον βαθμό και με την ταχύτητα που επιτεύχθηκε η αντίστοιχη της Κύπρου με το Ισραήλ, κυρίως στον ενεργειακό τομέα. Όμως, τόσο στην Αθήνα, όσο και στο Τελ Αβίβ κυριαρχεί η εντύπωση ότι «η οικοδόμηση της σχέσης, για να προσλάβει στρατηγικά χαρακτηριστικά, απαιτεί χρόνο και προσεκτικά βήματα».<br /> Το καλοκαίρι του 2010 στις συναντήσεις που είχαν οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών κ.κ. Παπανδρέου και Νετανιάχου, είχε συζητηθεί το θέμα της βοήθειας από την πλευρά του εβραϊκού λόμπι ακόμη και στο πεδίο της αντιμετώπισης της σφοδρής οικονομικής κρίσης, η οποία πλήττει την Ελλάδα. Επί της ουσίας οι δύο άνδρες τότε είχαν συζητήσει αναφορικά με την προοπτική εισόδου της Ελλάδα στα διεθνή οικονομικά δίκτυα, τα οποία ελέγχει το εβραϊκό λόμπι με τον κ. Νετανιάχου να προτείνει να αναλάβει το εβραϊκό λόμπυ εποπτικό ρόλο αναφορικά με την λειτουργία της Μεικτής ελληνοϊσραηλινής Επιτροπής για την προώθηση της συνεργασίας στους τομείς της οικονομίας, των επενδύσεων και του τουρισμού.<br /> Το περιεχόμενο αυτών των συζητήσεων επιβεβαιώθηκε από ένα σχετικά πρόσφατο δημοσίευμα της ισραηλινής εφημερίδας «Jerusalem Post» με τίτλο «Νετανιάχου, ο νέος λομπίστας υπέρ της Ελλάδας». Σύμφωνα με εκείνο το δημοσίευμα στο πλαίσιο της σύσφιξης των σχέσεων Ελλάδας - Ισραήλ, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός σε συναντήσεις που είχε με υψηλόβαθμους Ευρωπαίους και Αμερικανούς αξιωματούχους τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της στήριξης της Ελληνικής οικονομίας συμπληρώνοντας ότι το lobbying υπέρ της ελληνικής οικονομίας «αποτελεί την τελευταία ένδειξη της άνθισης των Ελληνοισραηλινών – σχέσεων, έπειτα από την επιδείνωση των ισραηλο – τουρκικών σχέσεων». Όπως επίσης ανέφερε το δημοσίευμα της Jerusalem Post o Μπενιαμίν Νετανιάχου «χρησιμοποιεί την φήμη που έχει ως ηγέτης με καλή γνώση οικονομικών θεμάτων για να ενθαρρύνει τους φίλους του Ισραήλ να υποστηρίξουν την προσπάθεια της Ελλάδας».<br /> Τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο Ισραήλ έχει ενισχυθεί η εντύπωση ότι η Αθήνα, το Τελ Αβίβ και η Λευκωσία μπορούν να δημιουργήσουν ένα περιφερειακό πυλώνα ή ένα σύστημα σταθερότητας στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου. Για να προσλάβει χαρακτηριστικά στέρεου οικοδομήματος αυτή η σχέση, πρέπει να στηριχθεί σε στέρεες βάσεις οικονομικού χαρακτήρα. Σε αυτό το επίπεδο, ανεξάρτητα από τις προθέσεις των Ισραηλινών για επενδύσεις στην Ελλάδα ή από την δεδομένη ενίσχυση της τουριστικής κίνησης από το Ισραήλ προς τη χώρα μας, εξαιρετικά μεγάλης σημασίας είναι ο τομέας της ενέργειας. Το αμοιβαίο συμφέρον θα οδηγήσει και σε σύναψη συμφωνιών και αυτό το γνωρίζουν όλες οι πλευρές. Η Κύπρος έχει ήδη αναλάβει σημαντικές πρωτοβουλίες συνάπτοντας συμφωνία με το Ισραήλ για τον καθορισμό των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών και εισάγοντας στο «παιχνίδι» της έρευνας και της διαχείρισης του φυσικού αερίου στο λεγόμενο «Οικόπεδο 12» την αμερικανική εταιρεία Noble Energy και την ισραηλινή Delek Group, η οποία συμμετέχει στη μετοχική σύνθεση της πρώτης.<br /> «Φυσικό αέριο»<br /> Η επίσκεψη Παπούλια στο Ισραήλ γίνεται με φόντο το φυσικό αέριο. Πριν από λίγο καιρό όλες οι εκτιμήσεις συνέκλιναν στην προοπτική του σοβαρού ενδεχόμενου για τη σύναψη συμφωνίας ανάμεσα στην Ελλάδα και στο Ισραήλ, η οποία αφορά στο φυσικό αέριο και πιο συγκεκριμένα στο LNG, δηλαδή στο υγροποιημένο φυσικό αέριο. Σε αυτή τη βάση διαπιστώθηκε κινητικότητα από επιχειρηματικούς κύκλους, οι οποίοι δραστηριοποιούνται στον τομέα της μεταφοράς LNG.<br /> Ήδη από τον Οκτώβριο του 2010 η ισραηλινή εφημερίδα Maariv, φιλοξενούσε στο οικονομικό της ένθετο άρθρο με τίτλο «Ελλάδα προς Ισραήλ: Μεταφέρετε μέσω της χώρας μας το φυσικό αέριο στην Ευρώπη». Το άρθρο εκείνο είχε δημοσιευτεί λίγο μετά από την αποκάλυψη της Ισραηλινής εφημερίδας «Haaretz» ότι στις συναντήσεις που είχαν το περασμένο καλοκαίρι οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και Ισραήλ, ο κ. Νετανιάχου φέρεται να έθεσε στον κ. Παπανδρέου το θέμα της προοπτικής κατασκευής και εκμετάλλευσης υποθαλάσσιου αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου από το Λεβιάθαν προς την Ελλάδα και κατ’ επέκταση προς την Ευρώπη.<br /> Ωστόσο η προοπτική κατασκευής υποθαλάσσιου αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου έχει αποδυναμωθεί για δύο πολύ βασικούς λόγους:<br /> Ο πρώτος έχει να κάνει με το υψηλότατο κόστος κατασκευής, ενώ ο δεύτερος έχει να κάνει με τη μορφολογία του θαλάσσιου βυθού, ο οποίος δεν ευνοεί την κατασκευή αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου. Η προοπτική, η οποία ενισχύεται, αφορά στην  κατασκευή σταθμών μεταφόρτωσης φυσικού αερίου. Μάλιστα τέτοια πρόταση έχει υποβληθεί από την Ισραηλινή πλευρά, προς την Κυπριακή. Την πρόταση των Ισραηλινών είχε υποβάλει ο Άσι Μπάρτφιλ, πρόεδρος της ισραηλινής Delek Group, η οποία συμμετέχει στην μετοχική σύνθεση της Noble Energy. Μάλιστα δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που η επενδυτική τράπεζα UBS, κατονόμασε την Κύπρο ως την πλέον πιθανή τοποθεσία για την κατασκευή με τη συμμετοχή του Ισραήλ, τερματικού σταθμού μεταφόρτωσης LNG. Βάση της επιχειρηματολογίας για την κατασκευή τερματικού σταθμού μεταφόρτωσης LNG συνιστά το γεγονός ότι αν οι ποσότητες φυσικού αερίου Λεβιάθαν και Ταμάρ επαρκούν, τότε θα πρέπει αυτό το φυσικό αέριο, το οποίο εντοπίζεται στην ανατολική λεκάνης της Μεσογείου, να απευθύνεται στις διεθνείς αγορές.<br /> Μάλιστα χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στα τέλη Μαΐου του 2011 ο πρώην  υπουργός Επικρατείας και νυν αναπληρωτής υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας κ. Χάρης Παμπούκης μιλώντας στο δείπνο που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του Διεθνούς Συνεδρίου «2011 Mediterranean Oil & Gas Conference», αναφέρθηκε στις ευνοϊκές προοπτικές για τη συμμετοχή της Ελλάδας στον τομέα της μεταφοράς φυσικού αερίου από το Ισραήλ και την Κύπρο.<br /> Τόσο στην Αθήνα, όσο και στο Τελ Αβίβ, πάντως, η αποφασιστικότητα για ενίσχυση της συνεργασίας είναι κάτι παραπάνω από έκδηλη.<br /> του <b>Δημήτρη Μπεκιάρη</b>*<br /> <a href="http://www.elkeda.gr/i">ΠΗΓΗ</a>

ΕΛΛΑΔΑ & ΙΣΡΑΗΛ - ΔΕΔΟΜΕΝΑ & ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

Η επίσκεψη του Προέδρου της ελληνικής Δημοκρατίας κου Καρόλου Παπούλια στο Ισραήλ αποτελεί ένα ακόμη σημαντικό δείγμα της διαρκούς βελτίωσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Για “ειρηνευτική αποστολή” το 74 μίλησε ο Έρογλου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" height="320" src="http://www.nooz.gr/image.ashx?fid=473204&v=0&q=80&w=300&h=225" width="468" /></div><br /> <div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></div><br /> Ο τουρκοκύπριος ηγέτης<b> Ντερβίς Έρογλου</b>δήλωσε ότι “τουρκική ειρηνευτική αποστολή” του 1974, όπως χαρακτήρισε την εισβολή στην Κύπρο, ” αποτέλεσε την αναγέννηση των Τουρκοκυπρίων”.<br /> Σε μήνυμά του προς τους τουρκοκύπριους, με αφορμή την επέτειο της τουρκικής εισβολής, ο κ. ‘Ερογλου εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς την Τουρκία, αναφέροντας ότι η ενότητα της Τουρκίας με τα κατεχόμενα δεν θα καταρρεύσει ποτέ και σημείωσε ότι το ψευδοκράτος οφείλει την ελευθερία και την ανάπτυξή του στην Τουρκία.<br /> Ο κ. Έρογλου υποστήριξε ότι επιθυμία της τουρκοκυπριακής πλευράς είναι μια <b>λύση διζωνική</b>, που θα προνοεί “<b>ισότητα και κυριαρχία και των δύο λαών</b>” – κατά την έκφρασή του – καθώς και συνέχιση των εγγυήσεων από την Τουρκία.<br /> <b>Υποστήριξε ακόμα ότι τόσο η Τουρκία, όσο και το ψευδοκράτος, πιστεύουν στην επίτευξη θετικού αποτελέσματος από τις συνομιλίες μέχρι το τέλος του χρόνου και διενέργεια δημοψηφισμάτων τους πρώτους μήνες του 2012. </b><br /> <br /> <a href="http://nationalpride.wordpress.com/">ΠΗΓΗ</a>

Για “ειρηνευτική αποστολή” το 74 μίλησε ο Έρογλου

Ο τουρκοκύπριος ηγέτης Ντερβίς Έρογλου δήλωσε ότι “τουρκική ειρηνευτική αποστολή” του 1974, όπως χαρακτήρισε την εισβολή στην Κύπρο, ” ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κυπριακός Ελληνισμός και ικανότητα αντίστασης – Mια σημερινή προσέγγιση

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://agora-dialogue.com/wp-content/uploads/2011/07/Lanb-electric-1a-green.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignleft size-thumbnail wp-image-23980" height="400" src="http://agora-dialogue.com/wp-content/uploads/2011/07/Lanb-electric-1a-green-150x150.jpg" title="Lanb electric 1a green" width="400" /></a></div><br /> 1986<i>. Διαμάχη και δικαστικοί αγώνες ορισμένων συμπατριωτών μας κατά την Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου για τον τρόπο τιμολόγησης και το πάγιο  χαράτσι που επέβαλλε στους  λογαριασμούς κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος, κάτι που είχε άμεση σχέση με την εκάστοτε παραχωρούμενη ποσότητα ηλεκτρικού ρεύματος προς στα κατεχόμενα.</i><br /> Ναι!! Για όσους δεν θυμούνται συνέβαινε και αυτό, δηλαδή δίναμε ηλεκτρική ενέργεια στα κατεχόμενα, οι τουρκοκύπριοι πλήρωναν το κόστος στο εξάμβλωμα των κατεχομένων και η Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου φόρτωνε μέσω του πάγιου μέρος του <span id="more-23979"></span>αντίστοιχου κόστους στους δικούς μας λογαριασμούς.<br /> Μεταξύ των συμπατριωτών μας που αρνούνταν να πληρώσουν το πάγιο χαράτσι και ο γιατρός Τάκης Γεωργίου, του οποίου η Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου έκοψε τότε την παροχή ρεύματος μεσούσης χειρουργικής επέμβασης.<br /> 2011. Μετά τα τραγικά γεγονότα της Δευτέρας 11 Ιουλίου 2011, της απώλειας 13 συνανθρώπων μας και της ταυτόχρονης απώλειας του 50% περίπου της ικανότητας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, γίνονται εργώδεις προσπάθειες για εξασφάλιση ηλεκτρικής ενέργειας και μέσων παραγωγής της. Το Βιομηχανικό μας Επιμελητήριο συνεπικουρούμενο από την Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου προσέγγισε το «αντίστοιχο» επιμελητήριο του εξαμβλώματος και «ω! του θαύματος» τώρα στο δίκτυο της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου φτάνει (από προχτές το βράδυ) «φρέσκο» ρεύμα προς μόνο 0.19 ευρώ την κιλοβατώρα.<br /> Οι συμφωνία αυτή προκαλεί τριγμούς στο ήδη ταραγμένο πολιτικό σκηνικό του τόπου.<br /> Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι το Επιμελητήριο και η Αρχή θέλοντας να συνεχιστεί η απρόσκοπτη παροχή ηλεκτρικής ενέργειας σε όλους τους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας του τόπου και σε όλα τα νοικοκυριά, εν τη σοφία τους στράφηκαν (μεταξύ των άλλων λύσεων) στην λύση της αγοράς ενέργειας από τα κατεχόμενα.<br /> <a href="http://agora-dialogue.com/wp-content/uploads/2011/07/Lamb-X-1a.jpg"><img alt="" class="alignleft size-thumbnail wp-image-23987" height="150" src="http://agora-dialogue.com/wp-content/uploads/2011/07/Lamb-X-1a-150x150.jpg" title="Lamb X 1a" width="150" /></a>Άλλοι λένε: Μα ρεύμα από τον κατακτητή; Από τον σφαγέα; από τον βιαστή; Από τον εμπρηστή; Από τον δολοφόνο; Από τον … Και καλά, δεν στοιχειοθετείται αναγνώριση; Που θα βγει το τιμολόγιο; Και σε ποιον η επιταγή; Μα καλά μας δουλεύουν; Όλα στον βωμό της επαναπροσέγγισης; Καλά και τα όπλα που μπαίνουν στη φαρέτρα του τούρκου πρωθυπουργού, μα πόση μωρία μας διακατέχει λοιπόν σε αυτό τον τόπο, πόσος ωχαδερφισμός;<br /> Ένα θέμα σαν αυτό θα ήθελε, πιστεύω, πολύ περισσότερη προσοχή στην εξέταση του. Δεν πάμε έτσι απλά και απερίσκεπτα στο σπίτι του κρεμασμένου κομίζοντας «δώρα» από τον δήμιο. Και τι δώρα; Μας έσφαξαν, μας πήραν το κεφάλι και πρέπει να δεχτούμε τώρα πληρώνοντας  δώρο  που μας στέλνουν. Όχι, δεν είναι τα λεφτά ακριβώς το αντίθετο, είναι θέμα αρχής. Γιατί να κάνουμε συμφωνία με το εξάμβλωμα; Χάθηκε η στοιχειώδης αξιοπρέπεια; Χάθηκε ο στοιχειώδης αυτοσεβασμός; Είναι συμβατό αυτό με την πράξη των νεκρών μας της 11^ης Ιουλίου και Ιουλίου-Αυγούστου 1974 ή μήπως με τον τρόπο αυτό τους ξαναπροδίδουμε; Γιατί να μπαίνουν τα κομματικά «πιστεύω» στα εθνικά θέματα (δεδομένου του γνωστού διεθνιστικού χαρακτήρα του ΑΚΕΛ, που με τόσα προβλήματα μας έχει φορτώσει, όπως πολιτικούς πρόσφυγες, πολιτογραφήσεις, ξένους εργάτες, ανοχή, και -τις περισσότερε φορές- επιβράβευση του ξένου, ιδιαίτερα μουσουλμανικού, στοιχείου που κυκλοφορεί στον τόπο μας υπό μορφή εργάτη).<br /> Και δεν είναι μόνο τα γεγονότα που συνδέονται με την τραγική έκρηξη. Είναι η πολιτική του υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, η οποία με τον διεθνιστικό φακό με τον οποίο βλέπει την παιδεία στον τόπο, έχει καταφέρει να κάνει παιδιά χωρίς όραμα, παιδιά που πιάνουν πάτο στις παγκύπριες εξετάσεις,  παιδιά που ζητούν από τους γονείς τους να τα βγάλουν «λίγο τρελά» για να γλυτώσουν την θητεία στην Ε.Φ… και τόσα άλλα «επιτεύγματα». Παιδιά με υλιστικές μόνο αξιώσεις, χωρίς πνευματικές επιδιώξεις.<br /> Με αυτές τις σκέψεις, να διαγράφουν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, διερωτώμαι συχνά για το μέτρο της ικανότητας μας σε αντίσταση. Πριν ένα μήνα, πριν ένα χρόνο, έλεγα ότι «δεν έχουμε υπόθεση». Τώρα όμως παρηγορούμαι βλέποντας τους αγανακτισμένους (κυρίως νέους ανθρώπους) να αντιδρούν, να μαζεύονται κάθε βράδυ εκεί έξω από το προεδρικό, όχι γιατί θέλουν να κάνουν κακό στον Πρόεδρο, αλλά γιατί θέλουν να φωνάξουν πιο δυνατά αυτό που δεν ακούει, αυτό που δεν του λένε οι του περίγυρου του,<br /> «ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ»! Αντιδρούμε λοιπόν, άρα το εγκεφαλογράφημα μας δεν είναι μια ευθεία γραμμή, άρα ζούμε. Αυτό είναι το σημαντικότερο αποτέλεσμα των τελευταίων τραγικών γεγονότων. Ανακαλύψαμε ότι ζούμε. Ας κρατήσουμε λοιπόν αυτή την δυναμική, ας την διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού, γιατί αυτή η δυναμική θα βελτιώσει την ποιότητα της δημοκρατίας στον τόπο, θα βάλει τους πολιτικούς μας ταγούς ενώπιον των ευθυνών τους, θα τους βοηθήσει να υπολογίζουν τον απλό λαό, τον ψηφοφόρο, θα τους βγάλει λίγο από το απυρόβλητο, θα τους κατεβάσει λίγο από τους εξώστες.<br /> Κάτω από το πρίσμα της αντίστασης μπορούμε να διαμορφώσουμε και άλλες μορφές αντίστασης, καθόλα ενεργητικές. Αντίσταση στην κατανάλωση ρεύματος με στόχο την ελαχιστοποίηση της χρήσης ηλεκτρικής ενέργειας, άρα και αυτής που έρχεται από το εξάμβλωμα. Ας ανοίξουμε τα παράθυρα για να μπει μέσα το φώς, το πρωί τα δυτικά παράθυρα, το απόγευμα τα ανατολικά. Ας μη δούμε τηλεόραση ,δεν θα πάθουμε κάτι. Αντί να καθίσουμε στο σπίτι μέσα σε κλιματιζόμενο χώρο ας καθίσουμε έξω κάτω από ένα δένδρο, σε χώρο που θα δροσιστούμε από τον αέρα, κυρίως αργά το απόγευμα και το βράδυ. Ας ανάψουμε ένα κερί στο δείπνο μας, θα γίνει και πιο ρομαντικό. Δεν είναι ανάγκη να αγοράσουμε του κόσμου τα αγαθά από τον μπακάλη. Ας αγοράσουμε αυτό που θέλουμε για σήμερα για να μην έχουμε την έγνοια να τα συντηρήσουμε. Παγωμένο νερό, μα υπάρχει συνταγή πατροπαράδοτη, πήλινο δοχείο με μια βρεγμένη πετσέτα από γύρω και το νεράκι είναι σίγουρα δροσερό. Να χρησιμοποιήσουμε ένα καμινέτο, ένα εκδρομικό γκαζάκι για τον καφέ μας αντί για την ηλεκτρική εστία. Είναι αφόρητη η ζέστη, ας χρησιμοποιήσουμε ένα αεριστήρα που καίει πολύ λιγότερη ενέργεια από ένα κλιματιστικό. Αν το σκεφτούμε καλά μπορούμε να κάνουμε πολλά τέτοια μικρά πραγματάκια που θα μας δώσουν σε ατομικό επίπεδο την ικανότητα αντίστασης στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας από τα κατεχόμενα.<br /> <b> <span class="articlesource">Κλεάνθης Α. Νικολαΐδης</span></b><br /> <a href="http://agora-dialogue.com/">ΠΗΓΗ</a>

Κυπριακός Ελληνισμός και ικανότητα αντίστασης – Mια σημερινή προσέγγιση

1986 . Διαμάχη και δικαστικοί αγώνες ορισμένων συμπατριωτών μας κατά την Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου για τον τρόπο τιμολόγησης και το πάγιο ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πρόκληση Ερντογάν από Κατεχόμενα:"Δεν υπάρχει κράτος Κύπρος"!!!

<center><img alt="" height="280" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/TOURKIA/erdogan%20katehomena.jpg" width="420" /></center><br /> <br /> <b> "Δεν υπάρχει κράτος με το όνομα Κύπρος.Υπάρχει η Βόρεια και η Νότια Κύπρος"! Μόλις πάτησε το πόδι του στα κατεχόμενα και ενώπιον 2000 τουρκοκυπρίων, ο Ταγίπ Ερντογάν ,έριξε βόμβα!</b><br /> <br /> "Δεν είμαστε δούλοι κανενός", συνέχισε ο Ερντογάν." Δεν έχουν κανένα δικαίωμα να συνεχίσουν το εμπάργκο εναντίον σας. Εμείς είμαστε όπως το νύχι με το δέρμα",είπε , θέλοντας να δείξει πόσο κοντά είναι η Τουρκία με τα κατεχόμενα και δεν εννοούσε μόνο την απόσταση. Ο Ερντογάν ηθελε να διασκεδάσει τις εντονότατες αντιδράσεις που τους τεελευταίους μήνες έχουν ξεσπάσει στα κατεχόμενα. Δημοσιογράφοι γράφουν ανοιχτά υπέρ της αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων και απειλούνται με δολοφονικές επιθέσεις.<br /> <br /> Σύμφωνα με όσα είπε ο Ερντογάν στο πυρινο λόγο του η λύση είναι μία: "Δύο κράτη! Δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω,μετά όσα έκαναν με το σχέδιο Ανάν".<br /> <br /> Ο Ερντογαν συνοδεύεται από τη γυναίκα του Εμινέ ,τη κόρη του Σουμεγιέ ,τον ΥΠΕΞ Α.Νταβούτογλου και τον υπουργό Ευρωπαϊκών υποθέσεων Ε.Μπαγίς.<br /> <br /> <br /> <b style="font-weight: bold!important;">Δρακόντεια τα μέτρα ασφαλείας στα κατεχόμενα</b><br /> <br /> Στο μεταξύ, δρακόντεια μέτρα λήφθηκαν στα κατεχόμενα από τους Αττίλες κατά την άφιξη του Ταγίπ Ερντογάν. Επιστρατεύθηκαν δύο χιλιάδες ψευδοαστυνομικοί και ακροβολιστές σε καίρια σημεία για να διασφαλίσουν την ομαλή υποδοχή του Τούρκου Πρωθυπουργού.<br /> <br /> Νωρίτερα, σε όλη την επικράτεια κατά μήκος των οδικών αρτηριών που διερχόταν ο Τούρκος Πρωθυπουργός, εντεταλμένοι της Άγκυρας, ματαίωσαν όλες τις εκδηλώσεις εναντίον του Ερντογάν, και κατέσχαν πανώ και πλακάτ, στα οποία αναγράφονταν συνθήματα εναντίον του Πρωθυπουργού της Τουρκίας.<br /> <br /> Οι εγκάθετοι της Τουρκίας, διέλυσαν και προγραμματισμένη εκδήλωση διαμαρτυρίας στον κυκλικό κόμβο, πλησίον της περιοχής Χαμίτ Μάντρες, όπου είχαν συγκεντρωθεί για να διαδηλώσουν κατά του Ερντογάν.<br /> <br /> Κόμματα και οργανώσεις με δηλώσεις τους και γραπτές ανακοινώσεις καταδικάζουν τις προκλητικές δηλώσεις Ερντογάν, υπογραμμίζοντας ότι οι απειλές που εκτόξευσε ο Τούρκος πρωθυπουργός, υποδηλούν ότι η Άγκυρα επιδιώκει πλέον λύση του Κυπριακού πέραν του σχεδίου Ανάν, με δυο ισότιμα κράτη, με παραμονή όλων των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων, με συνέχιση του εποικισμού, χωρίς επιστροφή της Μόρφου ή οποιουδήποτε άλλου τμήματος των κατεχόμενων εδαφών.<br /> <br /> Στις ανακοινώσεις σημειώνεται, ότι ο Ερντογάν τορπιλίζει με αυτό τον τρόπο τη διαδικασία των συνομιλιών για λύση του Κυπριακού.<br /> <a href="http://www.onalert.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Πρόκληση Ερντογάν από Κατεχόμενα:"Δεν υπάρχει κράτος Κύπρος"!!!

 "Δεν υπάρχει κράτος με το όνομα Κύπρος.Υπάρχει η Βόρεια και η Νότια Κύπρος"! Μόλις πάτησε το πόδι του στα κατεχόμενα και ενώπι...

Διαβάστε την συνέχεια

Ισραηλινό ρεσάλτο στο πλοίο των ακτιβιστών

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/07/GAZA_Boat.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-15558" height="264" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/07/GAZA_Boat-300x198.jpg" title="GAZA_Boat" width="400" /></a></div>Το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών προχώρησε σε ανακοίνωση για το γιωτ που προσπάθησε να σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας, καθώς είχε αποπλεύσει από την Ελλάδα και στο πλήρωμά του συμπεριλαμβανόταν κι ένας Έλληνας υπήκοος. Ακολουθεί η ανακοίνωση του ΥΠΕΞ.<br /> Αθήνα, 19 Ιουλίου 2011<br /> Στο πλαίσιο επιχείρησης που διεξήγαγε σήμερα, το Πολεμικό Ναυτικό του Ισραήλ ανέκοψε τον πλου του σκάφους “Dignite”, σημαίας Γαλλίας. Το εν λόγω σκάφος είχε λάβει άδεια από τις λιμενικές αρχές του Καστελορίζου να αποπλεύσει με προορισμό την Αλεξάνδρεια, αλλά εν πλω μετέβαλε την πορεία του με κατεύθυνση τη Γάζα.<br /> Μεταξύ των επιβαινόντων συγκαταλέγεται και ένας Έλληνας πολίτης, ο οποίος επιβιβάσθηκε παράτυπα στο σκάφος, παρά τις προειδοποιήσεις των αρμοδίων ελληνικών αρχών ότι δε διαθέτει κατάλληλα ταξιδιωτικά έγγραφα. Σημειώνεται ότι το Υπουργείο Εξωτερικών είχε αποθαρρύνει, με ανακοίνωσή του από 22 Ιουνίου, τη συμμετοχή Ελλήνων πολιτών στο εν λόγω εγχείρημα.<br /> Το Υπουργείο Εξωτερικών είναι σε επικοινωνία με τις ισραηλινές αρχές και παρακολουθεί την εξέλιξη της υπόθεσης. Από το Ισραήλ έχει ζητηθεί να μεριμνήσει για την ασφάλεια του Έλληνα πολίτη και τον ταχύτερο δυνατό επαναπατρισμό του.<br /> <br /> Οι ειδικές δυνάμεις του ισραηλινού Ναυτικού παρενέβησαν τελικά και κατέλαβαν το πλοίο «Dignite – Al Karama» των 17 ακτιβιστών που επιχειρούσε να διασπάσει τον ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας. Το πλοίο κατευθύνεται πλέον στον λιμένα του Ασντόντ, σύμφωνα με την ανακοίνωση εκπροσώπου των ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων.<br /> Ευτυχώς, τα πάντα εξελίχθηκαν καλά και δεν υπήρξαν «παρατράγουδα» και υπερβολική βία, κάτι που φαίνεται και από σχετική ανάρτηση στον διαδικτυακό κόμβο του «Al Jazeera» του οποίου δημοσιογράφος επιβαίνει στο σκάφος.<br /> Η επιβίβαση των ισραηλινών δυνάμεων έγινε αφού πρώτα διατυπώθηκαν προειδοποιήσεις – εκκλήσεις προς το σκάφος να αλλάξει πορεία και να μην επιχειρήσει να «σπάσει» το ναυτικό αποκλεισμό.<br /> Τη διαταγή για την κατάληψη του σκάφους έδωσε ο ίδιος ο αρχηγός των ισραηλινών δυνάμεων, στρατηγός Μπένι Γκανζ. Είχε προηγηθεί συζήτηση – διαπραγμάτευση των ακτιβιστών με τους επικεφαλής της δύναμης που βρισκόταν στην περιοχή (τρία πολεμικά σκάφη), ενώ κάθε είδους επικοινωνία ήταν αδύνατη προφανώς λόγω ισχυρών ηλεκτρονικών παρεμβολών.<br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Ισραηλινό ρεσάλτο στο πλοίο των ακτιβιστών

Το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών προχώρησε σε ανακοίνωση για το γιωτ που προσπάθησε να σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας, καθώς είχε αποπλεύσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το International Crisis Group μας «έλυσε» τα ελληνοτουρκικά…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/07/GR_TUR_Aegean_Dispute.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-15624" height="400" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/07/GR_TUR_Aegean_Dispute-292x300.jpg" title="GR_TUR_Aegean_Dispute" width="389" /></a></div><br /> Όλες οι ενδείξεις κατατείνουν στο ότι κάποιοι θεωρούν ότι έχει φθάσει η στιγμή για τη συνολική διευθέτηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Μετά από τη βεβαιότητα άσκησης ασφυκτικών πιέσεων προς την Κυπριακή Δημοκρατία για την επίλυση του Κυπριακού και τις δηλώσεις Ερντογάν που υπό το ανωτέρω σκεπτικό ενδεχομένως και να επιδίωκαν να τινάξουν στον αέρα τις ενορχηστρωμένες πιέσεις (!), έρχεται και μία έκθεση της Διεθνούς Ομάδας Κρίσεων (ICG: International Crisis Group) να ολοκληρώσει (;) το παζλ.<br /> Μια ματιά στο διοικητικό συμβούλιο του ICG πείθει ότι τα λεγόμενά του, όσο σοβαρά ή μη και αν μας φαίνονται, πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη, αφού οι συμμετέχοντες είναι ιδιαιτέρως ισχυροί και ασκούν επιρροή σε σημαντικά κέντρα εξουσίας, για να μην πούμε ότι χαράσσουν πολιτική. Κατά συνέπεια, η διαφαινόμενη προτεραιότητά τους στην επίλυση των ελληνοτουρκικών δεν μπορεί παρά να προβληματίσει. Η κάκιστη οικονομική συγκυρία για την Ελλάδα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θεωρείται ως ένας ακόμα – ή μήπως ο κυριότερος; – μοχλός πίεσης προς την ελληνική πλευρά, για να συναινέσει σε προτάσεις που εξυπηρετούν τους σχεδιασμούς και τα συμφέροντα τρίτων, όχι όμως και της χώρας μας.<br /> Η έκθεση επί της ουσίας επικεντρώνεται σε μια πρόταση τεσσάρων σημείων για τη διευθέτηση των ελληνοτουρκικών:<br /> Αποστρατικοποίηση των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου υπό την προϋπόθεση συνολικής λύσης των ελληνοτουρκικών, καθώς επίσης τη διάλυση ή σημαντική απομάκρυνση της Στρατιάς του Αιγαίου από τα τουρκικά παράλια. Η αποδοχή βασικής τουρκικής θέσης είναι εμφανής.<br /> Διαπραγμάτευση ειδικών ρυθμίσεων για το Αιγαίο. Η Ελλάδα θα πρέπει να αναγνωρίσει στην Τουρκία, δικαιώματα στις θαλάσσιες ζώνες του, μία ακόμη αποδοχή πάγιας τουρκικής θέσης περί «θάλασσας ειδικών περιστάσεων» όπου δεν μπορεί να ισχύσει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας ως έχει! <br /> Με κάποιο… μαγικό τρόπο το ICG προτείνει την αξιοποίηση του κανόνα των 12 ναυτικών μιλίων στην οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων αλλά και τον κανόνα της μέσης γραμμής (αν πρόκειται για τα νησιά πλησίον της Τουρκίας αυτό ισχύει έτσι κι αλλιώς, ουδείς περίμενε από το ICG να του… ανοίξει τα μάτια), αλλά και ζητούνται ελληνικές υποχωρήσεις για τη διευκόλυνση της διεθνούς ναυσιπλοΐας, λες και δεν υφίσταται ο κανόνας της «αβλαβούς διέλευσης» (innocent passage). <br /> Ζητείται η αξιοποίηση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης σε οποιοδήποτε ζήτημα οι δυο χώρες δεν κατορθώσουν να συμφωνήσουν. Η σύσταση αυτή φαίνεται εκ πρώτης όψεως να υιοθετεί ελληνική θέση, ωστόσο, ανοίγει τον δρόμο για την παραπομπή θεμάτων που δημιούργησε συν τω χρόνω η Τουρκία, όπως η θεωρία των «γκρίζων ζωνών»!<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/07/Greece_Turkey.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-15625" height="358" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/07/Greece_Turkey.jpg" title="Greece_Turkey" width="468" /></a><br /> Σε όλα τα ανωτέρω, η έκθεση υπαγορεύει στην Ελλάδα και τα «ζωτικά» της συμφέροντα, θεωρώντας ένα από αυτά να μην διακοπούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Για τα ισλαμικά τερτίπια του Ερντογάν και την αντι-Δυτική και αντι-ευρωπαϊκή του συμπεριφορά, ούτε λόγος!<br /> Η έκθεση μιλάει περί της ενίσχυσης της αξιοπιστίας της πολιτικής «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες» του Αχμέτ Νταβούτογλου, τη στιγμή που η πολιτική αυτή έχει ήδη καταρρεύσει και επισήμως επανεξετάζεται και από το τουρκικό κράτος.<br /> Από τα προαναφερθέντα καθίσταται προφανές ότι το επόμενο διάστημα θα κινητοποιηθούν παράγοντες για την άσκηση ασφυκτικών πιέσεων στην ελληνική πλευρά. Και κάτι μας λέει ότι ανάμεσα στα κίνητρα θα είναι και η ευμάρεια που θα δημιουργηθεί από την αξιοποίηση των πετρελαίων και του φυσικού αερίου…<br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Το International Crisis Group μας «έλυσε» τα ελληνοτουρκικά…

Όλες οι ενδείξεις κατατείνουν στο ότι κάποιοι θεωρούν ότι έχει φθάσει η στιγμή για τη συνολική διευθέτηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Με...

Διαβάστε την συνέχεια

Αξιοπρεπής απάντηση Λαμπρινίδη στην τουρκική αλητεία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-15595" height="248" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/07/GR_Lambrinidis.jpg" title="GR_Lambrinidis" width="400" /></div><br /> Σε δηλώσεις για την επέτειο της εισβολής στην Κύπρο από την Τουρκία προχώρησε ο υπουργός Εξωτερικών, Σταύρος Λαμπρινίδης, οι οποίες αποτελούν και την απάντηση στις προκλητικές δηλώσεις του (ισλαμιστή – σκοταδιστή που περνιέται για εκσυγχρονιστής και από φαιδρούς ηγέτες της Δύσης) Ταγίπ Ερντογάν, ενόψει μάλιστα και των συνομιλιών μεταξύ Χριστόφια κι Έρογλου.<br /> Εκ πρώτης όψεως ίσως θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σκληρές, αλλά με γνωστή τη στάση της προσωποποιημένης εξωτερικής πολιτικής του Γ. Παπανδρέου, υπάρχουν κάποιες εν γένει αμφιβολίες. <br /> <br /> Επιπλέον η δυναμική που αναπτύσσεται υπέρ της επίλυσης πριν την ανάληψη της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Κύπρο, «δυσκολεύει» ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Εξάλλου από το 1974, τέτοιες δηλώσεις είναι κανόνας…<br /> Ωστόσο, οι γνώσεις του νέου υπουργού Εξωτερικών στα θέματα διεθνών σχέσεων, η πίστη του στην ευρωπαϊκή ενοποίηση – ομοσπονδοποίηση, αλλά και η εμπειρία του στο Ευρωκοινοβούλιο, είναι βέβαιο ότι έχουν συμβάλλει στο να εξοργιστεί αρκούντως από τις άθλιες δηλώσεις Ερντογάν, όπως κάθε γνήσιος Ευρωπαίος. <br /> <b>Κατά συνέπεια, είναι λογικό να προσδοκούμε ότι θα τροποποιήσει τη στάση της ελληνικής πλευράς τα τελευταία χρόνια εξορθολογίζοντάς την και αναφέροντας στους Ευρωπαίους συναδέλφους του το αυτονόητο, ότι οι δηλώσεις Ερντογάν αποτελούν βαρύτατη προσβολή προς τους ίδιους και τις χώρες τους. Σε κάθε περίπτωση οι προσδοκίες από τον Σταύρο Λαμπρινίδη είναι πολλές και όλοι προσδοκούμε να φέρει το έργο του σε πέρας με διαφορετικό ύφος και στυλ σε σχέση με σειρά προκατόχων του.</b><br /> Το ζήτημα πάντως το οποίο δείχνει να προβληματίζει στο ζήτημα της Κύπρου είναι η βιωσιμότητα της κυβέρνησης Χριστόφια στην Κύπρο, μετά την εμμονή του υπουργού Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας να παραιτηθεί.<br /> <b>ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ<br /> ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ<br /> Υπηρεσία Ενημέρωσης και Δημόσιας Διπλωματίας<br /> Αθήνα, 19 Ιουλίου 2011 </b><br /> Δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών Σταύρου Λαμπρινίδη για την επέτειο της παράνομης εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο και τις σχετικές σημερινές δηλώσεις του Τούρκου Πρωθυπουργού.<br /> Η παράνομη τουρκική εισβολή στην Κύπρο, την 20ή Ιουλίου 1974, παραβίασε με βάναυσο τρόπο τη διεθνή νομιμότητα, όπως έχει καταγραφεί σε αλλεπάλληλες Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, προκαλώντας ανείπωτο πόνο σε χιλιάδες οικογένειες που θρήνησαν νεκρούς και ξερίζωμα από τις πατρογονικές εστίες τους. <br /> <b>Παρά το γεγονός ότι η διεθνής κοινότητα ουδέποτε αποδέχθηκε τα τετελεσμένα γεγονότα του 1974, οι πληγές που άνοιξε η εισβολή δεν έχουν ακόμα επουλωθεί, μεγάλο τμήμα της Κύπρου εξακολουθεί να κατέχεται από τον τουρκικό στρατό, το δράμα των συγγενών αγνοουμένων συνεχίζεται, τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται και ο εποικισμός απειλεί ευθέως τους ίδιους τους Τουρκοκυπρίους. </b><br /> <b> </b><b>Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ κάλεσε στη Γενεύη, στις 7 Ιουλίου, τον Πρόεδρο Χριστόφια και τον κ. Έρογλου να προετοιμάσουν τις κοινότητες τους για τους συμβιβασμούς που απαιτούνται για μια αμοιβαία αποδεκτή λύση. Αντί για αυτό, λίγο πριν την παράνομη επίσκεψή του στα κατεχόμενα, ανήμερα της μαύρης επετείου της εισβολής, ο Τούρκος Πρωθυπουργός “απειλεί” με πάγωμα τις σχέσεις Τουρκίας – ΕΕ, με σχέδια “Β” επίλυσης του Κυπριακού και, εν είδει ιδιοκτήτη Κυπριακού εδάφους, με μη επιστροφή της Μόρφου και του Ριζοκάρπασου. </b><br /> Οι δηλώσεις αυτές αποδεικνύουν για άλλη μια φορά ότι <b>η ουσία του Κυπριακού είναι η εισβολή και η συνεχιζόμενη κατοχή</b>. Αντί να επιδεικνύει την αναγκαία πολιτική βούληση για αμοιβαία αποδεκτή λύση του Κυπριακού, <b>η Τουρκία προσπαθεί μάταια να υπαγορεύσει στην ΕΕ τη σύνθεση και τον τρόπο λειτουργίας της</b>. <br /> <b>Το Κυπριακό αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και ο τερματισμός της παράνομης τουρκικής κατοχής αποτελεί προϋπόθεση για την πλήρη εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων</b>. <br /> Η Ελλάδα στηρίζει σθεναρά τις πρωτοβουλίες και προσπάθειες του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια για την επίτευξη μιας δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης στη βάση των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και των αρχών, αξιών και του κεκτημένου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο λαός της Κύπρου πρέπει να γνωρίζει ότι θα έχει πάντα δίπλα του την Ελλάδα στο δίκαιο αγώνα για την επανένωση της πατρίδας του.<br /> <a href="http://www.blogger.com/goog_1218319120"><br /> </a><br /> <a href="http://www.defence-point.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Αξιοπρεπής απάντηση Λαμπρινίδη στην τουρκική αλητεία

Σε δηλώσεις για την επέτειο της εισβολής στην Κύπρο από την Τουρκία προχώρησε ο υπουργός Εξωτερικών, Σταύρος Λαμπρινίδης, οι οποίες αποτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αποκαλύψεις σοκ αποσταθεροποιούν τη κυβέρνηση Χριστόφια.

<center><img alt="" height="626" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/EGGRAFA-SIMAIES-MAPS/cache/eggrafo1-474x626.jpg" width="474" /></center><br /> Την ώρα που έξω από το προεδρικό Μέγαρο της Κύπρου χιλιάδες αγανακτισμένοι πολίτες είχαν συγκεντρωθεί ζητώντας την παραίτηση του κύπριου προέδρου και της κυβέρνησης, ο Δημήτρης Χριστόφιας μέσα στο προεδρικό σε μια εκδήλωση για την 37η επέτειο της τουρκικής εισβολής προκαλούσε και πάλι το εθνικό συναίσθημα.<br /> <br /> Σε μια εκδήλωση που συμμετείχαν μόνο υποστηρικτές του ΑΚΕΛ και μάλιστα είχαν καλέσει μέσω διαδικτύου τους υποστηρικτές του Χριστόφια να πάνε στην εκδήλωση για να αντικρούσουν την ειρηνική εκδήλωση διαμαρτυρίας αγανακτισμένων πολιτών. <br /> <br /> Ο πρόεδρος Χριστόφια αναφέρθηκε στην ομιλία του για την έκρηξη στη Ναυτική Βάση λέγοντας και πάλι πως οι υπεύθυνοι θα πληρώσουν όμως μιλώντας για το πραξικόπημα και την εισβολή χαρακτήρισε τα όσα κάνουν σήμερα απλοί αγανακτισμένοι πολίτες με τα όσα έγιναν τότε αποκαλόντας τους μάλιστα...φασίστες.<br /> <br /> "Δεν έχουμε δικαίωμα να διαπράξουμε ξανά παρόμοια λάθη. Δεν έχουμε δικαίωμα να επιδείξουμε παρόμοιες συμπεριφορές γιατί αυτή τη φορά τα αποτελέσματα θα είναι πλήρως καταστροφικά. Ολόκληρη η Κυπριακή κοινωνία οφείλει να προβληματιστεί από ακραίες ενέργειες και δράσεις φασιστικών στοιχείων και σήμερα που φέρνουν στη μνήμη όλων συμπεριφορές και συνθηματολογία οι οποίες λειτούργησαν καταστροφικά για τον τόπο", είπε χαρακτηριστικά. Τότε οι πολίτες που ήταν έξω από το προεδρικό άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα εναντίον του και ζητούσαν να παραιτηθεί άμεσα. <br /> <br /> Παραιτήθηκε τελικά ο υπουργός Εξωτερικών<br /> <br /> Επίσημα υπέβαλε χθες το απόγευμα προς τον Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια την παραίτησή του ο Υπουργός Εξωτερικών Μάρκος Κυπριανού, σε συνάντηση που είχαν στο Προεδρικό Μέγαρο. <br /> <br /> Σε σύντομη δήλωσή του στους δημοσιογράφους μετά τη συνάντηση, ο κ. Κυπριανού είπε ότι η απόφασή του είναι αμετάκλητη και είναι μια απόφαση που του υπαγορεύουν η συνείδηση και η ηθική του. <br /> <br /> Και ενώ ο Μάρκος Κυπριανού υπέβαλε την παραίτηση του αποκαλυπτική αλληλογραφία μεταξύ του Υπουργείου Εξωτερικών και του αντίστοιχου υπουργείου της Γερμανίας, όπου φαίνεται πως η χώρα, δύο ημέρες μετά την τραγωδία, εκδήλωσε ετοιμότητα να παράσχει στην Κύπρο μία μονάδα με πέντε γεννήτριες, για να συμβάλει στην αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης, έφερνε στο φως της δημοσιότητα το κυπριακό site Sigmalive. <br /> <br /> Όπως προκύπτει από τα έγγραφα, η κυπριακή Κυβέρνηση δεν ανταποκρίθηκε ποτέ στην πρόταση της Γερμανίας, παρά το γεγονός ότι θα έπρεπε να καλύψουμε μόνο τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής του συνεργείου ειδικών που θα πραγματοποιούσε την εγκατάσταση και τα έξοδα λειτουργίας της μονάδας.<br /> <br /> Η πρόταση της γερμανικής κυβέρνησης δεν απαντήθηκε ποτέ από την Κυπριακή Κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι θα έπρεπε να καλύψουμε μόνο τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής του συνεργείου ειδικών που θα πραγματοποιούσε την εγκατάσταση και τα έξοδα λειτουργίας της μονάδας.<br /> <br /> Σύμφωνα με την πρώτη επιστολή, η οποία φέρει ημερομηνία 13 Ιουλίου 2011, η κυπριακή πλευρά, εξέφρασε επίσημα την επιθυμία για αποστολή ηλεκτρογεννητριών στην Κύπρο.<br /> <br /> Η Γερμανία με τη σειρά της, εξέτασε το ζήτημα αναφέροντας ότι υπάρχουν διάφορες επιλογές, η μία εκ των οποίων είναι μέσω του Ευρωπαϊκού Δικτύου ανακούφισης Καταστροφών, το οποίο μόλις λάβει το αίτημα, το διοχετεύει στα γερμανικά κρατίδια τα οποία ανταποκρίνονται αναλόγως. Πρόκειται για μια «αποτελεσματική διαδικασία ανταπόκρισης», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην επιστολή.<br /> <br /> <br /> Ο Τμηματάρχης Νοτίου Ευρώπης, αρμόδιος για την Κύπρο στο Γερμανικό ΥΠΕΞ, Karlfied Bergner, σύμφωνα με τις επιστολές που εξασφάλισε το Sigmalive, ενημέρωσε την Κυπριακή πλευρά ότι εξετάζεται το ενδεχόμενο παροχής πλοίου με δυνατότητα παραγωγής ηλεκτρισμού και ότι αυτό μπορεί να γίνει άμεσα. Στην επιστολή αναφέρεται επίσης, ότι ο κ. Bergner, πληροφόρησε την Κυπριακή πλευρά ότι στην Κύπρο θα βρισκόταν την επομένη, ο Γερμανός ΥΠΑΜ, με σκοπό να επιθεωρήσει γερμανικό στόλο, ενόψει κατάπλου γερμανικού υποβρυχίου στο λιμάνι Λεμεσού και με την ευκαιρία της εδώ παρουσίας του, θα ήταν σε θέση να ανακοινώσει την παροχή του πλοίου.<br /> Η Κυπριακή πλευρά, όπως φαίνεται, δεν γνωστοποίησε, προς το παρόν, στην Γερμανία, τις προθέσεις της, παρόλο που στην επιστολή φαίνεται ότι πρώτη η Κύπρος ζήτησε βοήθεια. Στη επιστολή αναφέρεται επίσης ότι στάλθηκε από τη Γερμανία το ενδεικτικό κόστος μιας μονάδας με πέντε γεννήτριες.<br /> <br /> Σε δεύτερη επιστολή, μια μέρα μετά, στις 14 Ιουλίου, ο κ. Bergner, πληροφόρησε την Κυπριακή πλευρά ότι η Γερμανία ανταποκρίνεται στο Κυπριακό αίτημα για αποστολή ηλεκτρογεννητριών, εν αναμονή προσφοράς από την πλευρά μας. Προσφορά η οποία δεν στάληκε ποτέ.<br /> <br /> Εν τω μεταξύ, ο αν. Διευθυντής του Γραφείου του Υφυπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας, Dr Κoch, παρότρυνε την Κυπριακή πλευρά να οριστικοποιήσει την αποδοχή της προσφοράς, ακόμα την ίδια μέρα, εάν αυτό καθίστατο εφικτό, ώστε να προλάβει η Γερμανία να προχωρήσει στη φόρτωση των ηλεκτρογεννητριών σε πλοίο, που θα έχει τη δυνατότητα να εξυπηρετήσει άμεσα.<br /> <br /> Εξάλλου, σύμφωνα με πληροφορίες μας, η Γερμανία πρότεινε να στείλει εμπειρογνώμονες, με σκοπό να εκτιμήσουν τις ζημιές και να επισκευάσουν την Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης». Η Γερμανική πρεσβεία, επιβεβαίωσε και τις τρεις προαναφερθείσες προτάσεις της Γερμανίας, στις οποίες η Κύπρος δεν έδωσε , προς το παρόν, οποιαδήποτε απάντηση.<br /> <br /> <br /> <br /> Η Κυπριακή Πρεσβεία στο Βερολίνο, επιβεβαίωσε επίσης την πληροφορία. Εκπρόσωπος της Πρεσβείας, δήλωσε στο Sigmalive ότι η πρεσβεία ανέλαβε απλώς τη αρχική μεσολάβηση, μέχρις ότου γίνει η πρώτη επαφή και στη συνέχεια τα ινία ανέλαβαν τα αρμόδια τμήματα στην Κύπρο για να συνεχίσουν τις επαφές με τις Γερμανικές Αρχές.<br /> <br /> «Μπαλάκι ευθυνών»<br /> <br /> Το Υπουργείο Εξωτερικών, δια του Γενικού Διευθυντή του Νίκου Αιμιλίου, δήλωσε στο Sigmalive ότι το ΥΠΕΞ δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το ζήτημα και ότι απλώς μετέφερε την απάντηση της Γερμανίας, στο Υπουργείο Εμπορίου, το οποίο σύμφωνα με τον κ. Αιμιλίου, είναι το πλέον αρμόδιο. «Εμείς διαδραματίσαμε ρόλο ταχυδρόμου. Τώρα, για πρώτη φορά ακούω από εσάς ότι δεν έχουμε αποδεχτεί ακόμα την πρόταση της Γερμανίας», κατέληξε ο Γ. Διευθυντής του ΥΠΕΞ.<br /> <br /> Ο Υπουργός Εμπορίου Βιομηχανίας και Τουρισμού, Αντώνης Πασχαλίδης δήλωσε με τη σειρά του στο Sigmalive ότι, πέραν του Ισραήλ, καμιά άλλη χώρα δεν πρόσφερε τη δωρεάν βοήθεια της στην Κύπρο.<br /> <br /> Όσον αφορά τη γερμανική βοήθεια, ο κ. Πασχαλίδης είπε ότι είχε λάβει πρόταση από τη Γερμανία στις 14 του Ιούλη και την έστειλε αμέσως στην Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας η οποία, σύμφωνα με τον υπουργό, είναι η αρμόδια. «Δεν αρνηθήκαμε τίποτε ακόμα ούτε απορρίψαμε την πρόταση της Γερμανίας, αλλά επεξεργαζόμαστε το θέμα».<br /> <br /> Η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, σχετικά με την γερμανική πρόταση που ήρθε στην Κύπρο στις 13 και 14 του Ιούλη, αναφέρει ότι την επεξεργάζεται ειδική ομάδα τεχνοκρατών της ΑΗΚ, η οποία κατέχει όλες τις προτάσεις, από όπου και αν αυτές προέρχονται. Σε ότι αφορά το ηλεκτρικό ρεύμα από τα κατεχόμενα, η Αρχή αναφέρει ότι ήταν η πιο γρήγορη λύση.<br /> <br /> Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε χθες το κυπριακό site με τον Πρόεδρο της ΑΗΚ, Χάρη Θράσου, ανέφερε ότι σήμερα ενημερώθηκαν για το θέμα, σημειώνοντας ωστόσο ότι μόλις 1 μεγαβάτ είναι η ισχύς ρεύματος που μπορούν να μας δώσουν.<br /> <br /> Τονίζεται ότι ι η ΑΗΚ έχει στα χέρια της 120 προσφορές από ιδιώτες για γεννήτριες με παρεχόμενες ποσότητες πέραν των 30 μεγαβάτ, οι οποίες θα αξιολογηθούν και την Πέμπτη θα ληφθούν οριστικές αποφάσεις.  <br /> <a href="http://www.onalert.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Αποκαλύψεις σοκ αποσταθεροποιούν τη κυβέρνηση Χριστόφια.

Την ώρα που έξω από το προεδρικό Μέγαρο της Κύπρου χιλιάδες αγανακτισμένοι πολίτες είχαν συγκεντρωθεί ζητώντας την παραίτηση του κύπριου ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν πάει Γάζα και εκνευρίζει ΗΠΑ και Ισραήλ.

<CENTER><img alt="" height="355" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/TOURKIA/ERTOGAN/cache/erdogan4_thumb_large-474x355.jpg" width="474" /></CENTER><br /> Ο Ερντογάν παίζει με τα νεύρα των αμερικανών και ετοιμάζεται να κάνει επίσκεψη στη Γάζα την επόμενη Κυριακή ή Δευτέρα!<br /> <br /> Ο Τούρκος πρωθυπουργός σχεδιάζει να πάει στη Γάζα μετά από την επίσκεψή του στη κατεχόμενη Κύπρο και στην Αίγυπτο,η οποία βλέπει με θετικό μάτι την κίνηση του Ερντογάν.<br /> <br /> Όλα αυτά ερμηνεύονται από το Ισραήλ, όπως αναφέρει η ιστοσελίδα Debka ως προκλήσεις του Ερντογάν προς το Τελ Αβίβ και την Ουάσινγκτον και σίγουρα τορπιλίζουν τις όποιες προσπάθειες για αποκατάσταση των σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ.  <br /> <a href="http://www.onalert.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Ο Ερντογάν πάει Γάζα και εκνευρίζει ΗΠΑ και Ισραήλ.

Ο Ερντογάν παίζει με τα νεύρα των αμερικανών και ετοιμάζεται να κάνει επίσκεψη στη Γάζα την επόμενη Κυριακή ή Δευτέρα! Ο Τούρκος πρωθυπου...

Διαβάστε την συνέχεια

20 Ιουλίου 1974: 37 χρόνια από την εισβολή στην Κύπρο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.cypnet.co.uk/ncyprus/history/republic/images/reve1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="512" src="http://www.cypnet.co.uk/ncyprus/history/republic/images/reve1.jpg" width="640" /></a></div><b><br /> </b><br /> <b>Ηττηθήκαμε στην Κύπρο;</b><br /> <b>Το χρονικό μιας προδοσίας </b><br /> <br /> Η Δευτέρα 15η Ιουλίου 1974 εκδηλώθηκε στη Λευκωσία, από την ελεγχόμενη από τη χούντα Εθνική Φρουρά, το προδοτικό πραξικόπημα κα­ι του αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Το πραξικόπημα αυτό είχε από καιρό σχεδιαστεί στους παράδρομους της CIA και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που εκμεταλλευθήκαν άριστα τη μικρόνοια της ιωαννιδικής δικτατορίας. Η επιβολή της 21ης Απριλίου άλλωστε ήταν υπό τις «ευλογίες» του αμερικανικού παράγοντος που επιθυμούσε σφόδρα να κλείσει με μια λύση διπλής ένωσης το Κυπριακό, μόνιμη εστία εσωτερικής αναταραχής στο NATO. Παράλληλα από καιρό ήθελε να απαλλαγεί από τον Μακάρι­ο τον οποίο θεωρούσε εν δυνάμει «Κάστρο της Μεσογείου» και απειλή για την ασφάλεια του Ισραήλ.<br /> <br /> Η επιβολή αυτής της «λύσης» (που με την ιερή λέξη της Ενώσεως κάλυπτε την ουσία που ήταν η διχοτόμηση) με πολιτικά μέσα είχε αποτύχει (σχέδιο Άτσεσον κ.λπ.) αφού ο Μακάριος ανθίστατο και δεν υπήρχε Ελλαδίτης πολιτικός που θα αναλάμβανε αυτό το κόστος. Δεν απέμενε παρά η δημιουργία μιας σκηνοθετημένης πολεμικής κρίσης. Πρώτη δοκιμή υπήρξαν τα γεγονότα του 1967 αλλά η υποχώρηση Παπαδόπουλου, και η προδοτική απόσυρση της μεραρχίας και του βαρύτατου οπλισμού της προ του τουρκικού τελεσιγράφου, θεωρηθήκαν επαρκές πρώτο βήμα.<br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixUppUcgw6b_yfvBCcx1jSx-_d6-MOV_liU_6juUJPHarnF0Al7xdF22F7-fSRYwJsv-ZA2PpjcVjxczPHR0dT5RCu2rRw1cXy61n8-vsitjnmW-xevJggBO5f0qGer-pqCWa8NMTf_j4/s1600/5_missing_soldiers_700_bg.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixUppUcgw6b_yfvBCcx1jSx-_d6-MOV_liU_6juUJPHarnF0Al7xdF22F7-fSRYwJsv-ZA2PpjcVjxczPHR0dT5RCu2rRw1cXy61n8-vsitjnmW-xevJggBO5f0qGer-pqCWa8NMTf_j4/s400/5_missing_soldiers_700_bg.jpg" width="400" /></a></div><br /> Ακολούθησαν τα χρόνια της σκληρής αντιπαράθεσης με τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Είναι πασίγνωστη η μέθοδος του ιμπεριαλισμού, όταν έχει να αντιμετωπίσει έναν σκληροτράχηλο αντίπαλο ηγέτη, να ενισχύει υπόγεια έναν ακόμη πιο «αδιάλλακτο» υπερπατριωτικό πόλο ώστε με τα μαξιμαλιστικά αιτήματα του να υπερκερνά τη στρατηγική του αυθεντικού αντιπάλου. Στην Κύπρο η παράταξη του γενναίου στρατιώτη αλλά πολιτικά αφελούς, Γ. Γρίβα έπεσε σε αυτή την παγίδα, ιδιαίτερα, μετά τον θάνατο του τελευταίου που αναίρεσε και το τελευταίο εμπόδιο αφού ο έλεγχος της ΕΟΚΑ-Β πέρασε πλέον απ’ ευθείας στη χούντα των Αθηνών.<br /> <br /> Η υπονόμευση του εσωτερικού μετώπου στην Κύπρο στηρίχθηκε σε δύο σχήματα προπαγάνδας. Στον «κομμουνιστικό κίνδυνο» (είμαστε σε μια ε­υχή αντικομμουνιστικής τύφλωσης) και στη δήθεν αντίδραση του Μακαρίου στην ένωση. Ένας εθνικισττής, ενωτικός και αντικομμουνιστης ηγέτης όπως ο Μακάριος κατηγορήθηκε για την αντιδυτική του πολιτική. Όταν όμως οι δυτικές χώρες δεν του πω­λούσαν οπλισμό (άρματα, τορπιλακάτους κ.λπ.), δεν έπρεπε να αγοραστούν έστω τα ρωσικά άρματα και οι ρωσικές τορπιλάκατοι που διετίθεντο; Όταν απειλείτο με τουρκική εισβολή δεν έπρεπε να επι­διώξει σοβιετική παρέμβαση αφού οι ΗΠΑ ανέχονταν τους βομβαρδισμούς της Τηλλυρίας (καλο­καίρι 1964) για να εκβιάσουν τη διπλή ένωση, το σχέδιο Άτσεσον που όλοι σήμερα προβάλλουν α­ποκρύπτοντας το διχοτομικά του στοιχεία; Ή όταν υπονομεύετο πανταχόθεν, δεν ήταν αναγκασμένος να αναζητήσει στήριξη στο αριστερό ΑΚΕΛ; Κι ό­μως. Τις ενέργειες αυτές οι μικρόνοες τις χρησι­μοποιούσαν στη συνέχεια ως... απόδειξη του φιλοσοβιετικού τάχα προσανατολισμού του αρχιεπι­σκόπου. <br /> <br /> Ο ταξίαρχος Χάντζος, αμετανόητος αντιμακαριακός, σε πόνημα του για το 1974, ομολογεί ότι πολιτική όλων των ελλαδικών κυβερνήσεων, των χουντικών συμπεριλαμβανομένων, ήταν η διπλή έ­νωση. Σε αυτή την ένωση αντετίθετο ο Μακάριος. Αλλά η προδοτική χούντα προπαγάνδιζε στην Κύ­προ αορίστως περί ενώσεως παρασύροντας τους αγνούς Κυπρίους στον ολέθριο διχασμό. Ο Μακά­ριος όπως κάθε Έλλην Κύπριος επιθυμούσε δια­καώς την ένωση αλλά κατανοούσε ότι άμεσα ήταν αδύνατη αφού η Αθήνα δεν ήταν αποφασισμένη να την επιδιώξει. Πραξικοπηματική ένωση σήμαινε πό­λεμο με την Τουρκία. Κι εκεί όλες οι κυβερνήσεις των Αθηνών έκαμναν πίσω, δειλές όντας και στην υπηρεσία αλλότριων συμφερόντων.<br /> <br /> Δεδομένου ότι η Ζυρίχη απέκλειε ρητώς την ένωση και ο Μακάριος με την αναθεώρηση του συντάγματος φαινόταν ως αίτιος της κρίσης (τυπικά διότι ουσιαστικά το κράτος δεν μπορούσε να λειτουργήσει) δεν ή­ταν δυνατόν να επιδιώκει επίσημα την ένωση. Με την πολιτική του ο Μακά­ριος θα πετύχει να «σπρώξει» τους Τουρκοκυπρίους στους θυλάκους που δεν περνούσαν το 6% της νή­σου. Η κυπριακή δημοκρατία είχε κα­ταστεί, με την αποχώρηση των Τ/Κ από τα πολιτειακά όργανα, ένα αμι­γώς ελληνικό κράτος. Οι άθλιες συν­θήκες στους θυλάκους είχαν αναγκά­σει τους Τ/Κ να εξέρχονται σιγά- σι­γά απ’ αυτούς είτε προς το νότο είτε στο εξωτερικό και η πορεία της επα­νένταξης τους ως μειονότητας ήταν νομοτελειακή με την τακτική κωλυ­σιεργίας του Μακαρίου στις διακοι­νοτικές. ΗΠΑ και Τουρκία φυσικά α­ντιλαμβάνονται αυτή τη στρατηγική. Επείγονται λοι­πόν για την ανατροπή του Μακαρίου.<br /> <br /> Σε αυτό το «παιχνίδι» ενεπλάκη η ηλίθια προ­δοτική χούντα των Αθηνών. Και είναι αποκαλυπτικό των σχεδίων ότι το πραξικόπημα θα εκδηλωθεί σε μια χρονική στιγμή που οι Τουρκοκύπριοι, κουρα­σμένοι από τον περιορισμό στους θυλάκους, ανα­ζητούν μια λύση και οι διακοινοτικές συνομιλίες φτάνουν για πρώτη φορά κοντά σε μια συμφωνία που επιβεβαιώνει την ενότητα της Κυπριακής Δη­μοκρατίας και περιορίζει τα προνόμια της Ζυρίχης, Οι Αμερικανοί επείγονται αφού η κρίση στο Αιγαίο φτάνει τον Ιούνιο σε ακραία όρια και παρότι έχουν πετύχει να συρθεί η ελληνική χούντα σε συνομιλί­ες με την Τουρκία για το Αιγαίο.<br /> <br /> Όταν ο Ιωαννίδης αποφασίζει την ανατροπή του Μακαρίου νομίζει ότι εισηγείται κάποιο δικό του σχέδιο στους Αμερικανούς που τον περιμέ­νουν με ανοιχτή αγκάλη. Τον διαβεβαιώνουν μάλι­στα ότι δεν πρόκειται να εκδηλωθεί τουρκική αντί­δραση. Κι είναι απορίας άξιον, κάποιοι που ήθελαν να παριστάνουν τους «επαναστάτες» και τους «ε­θνικιστές» πώς αποδέχονται τόσο αβασάνιστα τις διαβεβαιώσεις των πρακτόρων, αφού φυσικά ο Κίσινγκερ ήταν αρκετά ευφυής ώστε να μην συνομι­λεί απ’ ευθείας μαζί τους.<br /> <br /> Το σχέδιο αυτό ήταν έτοιμο πριν την περίφημη επιστολή Μακαρίου της 2ας Ιουλίου 1974 και δεν προκλήθηκε δήθεν από την επιστολή με την οποία ο Μακάριος ζητούσε ανάκληση των Ελλαδιτών α­ξιωματικών από την Εθνική Φρουρά. Η απόφαση ελήφθη πριν την παραλαβή της επιστολής. Η μι­κρόνοια και η ευθύνη για την απόφαση ανατροπής του Μακαρίου ή τη μη πρόληψη της δεν αφορά μόνο την ομάδα Ιωαννίδη αλλά συνολικά όλο το πλέγμα εξουσίας του 1974. Όλους όσοι παρίστα­ναν τον «πρόεδρο της δημοκρατίας» (τον περίφη­μο Γκιζίκη που ποικιλοτρόπως προστατεύθηκε α­πό τη δημοκρατία μας για ευνόητους λόγους), τον πρωθυπουργό, τους «υπουργούς» και εν συνόλω την αστική μας τάξη που μέχρι τότε απολάμβανε τη χουντική ευημερία πριν ανακαλύψει, υπό το βάρος της προδοσίας, τη «δημοκρατία» (διάβαζε αλλαγή φρουράς). Η μικρόνοια (μόνιμο χαρακτηριστικό της ελληνικής ακροδεξιάς) στην ιστορία έχει αποδει­χθεί συχνά χειρότερη και από τη συνειδητή προδο­σία. Ενημέρωση των Αμερικανών για το σχέδιο ανα­τροπής του Μακαρίου σημαίνει φυσικά και ενημέρωση των Τούρκων οι οποίοι αναμένουν. Ο Ίνονου έχει αφήσει τις υποθήκες του: «Ετοιμαστείτε και μη βιάζεστε. Αφήστε πρώτα τους Έλληνες να φα­γωθούν μεταξύ τους και μετά μ’ έναν περίπατο θα πάρετε ό, τι θέλετε».<br /> <br /> Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου θα προκαλέ­σει βαρύ πλήγμα στην Εθνική Φρουρά. Τα αιματηρά εμφύλια επεισόδια δημιουργούν κατάσταση χάους. Οι μονάδες εγκαταλείπουν τις στρατηγικές θέσεις τους, διασκορπίζονται αναζητώντας τον... εχθρό. Και εχθρός είναι τώρα οι «μακαριακοί», όπως για τους μακαριακούς εχθρός είναι οι «χουντικοί» και οι εοκαβήτες και όχι οι Τούρκοι που ετοιμάζονται. Οι μοίρες καταδρομών «πρέπει» να είναι μακριά από τις προβλεπόμενες θέσεις τους τη μέρα της εισβολής. Η αμυντική ισχύς της Κύπρου ελαχιστο­ποιείται και υλικά και ψυχολογικά. Σαν να μη φτά­νουν αυτά προστίθεται μια επιλογή - προβοκάτσια: Επιλέγεται ως νέος πρόεδρος ο Ν. Σαμψών που η ηρωική αλλά και χωρίς ηθικούς φραγμούς δράση του κατά Βρετανών και Τούρκων τον είχαν καταστή­σει ιδιαιτέρως μισητό πρόσωπο και πάντως όχι ι­δανικό για ανώτατη πολιτειακή θέση.<br /> <br /> Ο Ετζεβίτ από την 15η Ιουλίου παραπλανητικά δηλώνει ότι τα γεγονότα αποτελούν «εσωτερική υπόθεση των Ελληνοκυπρίων» και από την άλλη διατάσσει εσπευσμένες προετοιμασίες του αποβατικού σώματος. Από την πρώτη μέρα του πραξι­κοπήματος εισηγείται χωρίς περιστροφές την ε­πέμβαση και το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας α­ποφασίζει από το βράδυ της 15ης Ιουλίου απόβα­ση για τις 20 Ιουλίου. Ταξιδεύει το βράδυ της 17ης στο Λονδίνο για να έχει το άλλοθι ότι διαβουλεύθηκε προ της επιθέσεως και με την άλλη εγγυή­τρια δύναμη και συναντά εκεί και τον Αμερικανό υφυπουργό Εξωτερικών Σίσκο, δηλώνοντας ξεκά­θαρα ότι η Τουρκία θα επέμβει. Παράλληλα εξα­σφαλίζει τη σοβιετική ουδετερότητα που δεν δυ­σαρεστείται ιδιαίτερα από την ελληνοτουρκική δια­μάχη.<br /> <br /> Είναι χαρακτηριστικό ότι τη μεσολάβηση δεν α­ναλαμβάνει ο Κίσσινγκερ αλλά ένας υφυπουργός του, οι «πιέ­σεις» του οποίου κάθε άλλο παρά συγκινούν την Άγκυρα. Στην Αθήνα, παρά τα σαφή μη­νύματα από πρεσβείες και μυ­στικές υπηρεσίες, ουδείς δια­τάσσει οποιαδήποτε προπαρα­σκευή για αντιμετώπιση της ε­πικείμενης τουρκικής επίθεσης αλλά και ούτε κάνουν μια διπλω­ματική κίνηση προς την Τουρκί­α ώστε, υποσχόμενοι π.χ. κά­ποιον συμβιβασμό στο κυπρια­κό πρόβλημα, να κερδίσουν χρόνο. Ήθελαν να ανατρέψουν το Μακάριο; Θαυμάσια! Γιατί δεν έλαβαν τα στοιχειώδη μέσα α­μύνης στο διάστημα 15-20 Ιου­λίου; Ένα ερώτημα που αποκαλύπτει τον πυρήνα της προδοσίας.<br /> <br /> Το μέγα έγκλημα προετοιμάζεται. Ο Σίσκο επι­σκέπτεται την Αθήνα στις 19 Ιουλίου. Το σχέδιο εκτυλίσσεται άψογα, ο Σίσκο από τη συνάντηση με τον Ετζεβίτ ήδη γνωρίζει ότι η Τουρκία θα χτυπή­σει. Ο Ιωαννίδης δεν πιστεύει, έχει άλλες διαβε­βαιώσεις αλλά καλού - κακού απειλεί με πόλεμο χωρίς όμως να πάρει οποιοδήποτε μέτρο προπα­ρασκευής. Ο Σίσκο δηλώνει στην πολιτική και στρα­τιωτική ηγεσία ότι «έρχεται ως εκπρόσωπος της κυβερνήσεως του για να μεσολαβήσει για την ει­ρηνική διευθέτηση των ελληνοτουρκικών διαφο­ρών». Προτρέπει την Ελλάδα να φανεί διαλλακτι­κή, να δεχθεί τους τουρκικούς όρους παραχωρώ­ντας διέξοδο των Τουρκοκυπρίων στη θάλασσα και ανεχόμενη στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στη νήσο. Πρόκειται σαφώς για το σχέδιο που προβλέ­πει τη διπλή ένωση, τον τελευταίο εκβιασμό πριν την επέμβαση. Ούτε τότε αντιλαμβάνεται η Αθήνα ότι πρέπει να προετοιμαστεί για τη σύγκρουση. Ας αποπλέει το πρωί της 19ης Ιουλίου από τη Μερσί­να ο τουρκικός αποβατικός στόλος.<br /> <br /> Η περιοχή Αδάνων - Μερσίνας είναι ήδη κατά­μεστη στρατού, φορτηγών, τεθωρακισμένων. Στην Κύπρο δεν λαμβάνονται τα αναγκαία προπαρα­σκευαστικά μέτρα. Το Γενικό Επιτελείο της Εθνικής Φρουράς χρειάζεται 48 ώρες για την υλοποίη­ση των σχεδίων συναγερμού και επιστρατεύσεως. Και παρότι ο χρόνος υπήρχε, ουδείς αποφασίζει να εφαρμοστούν τα προβλεπόμενα σχέδια, έστω υπό τύπον ασκήσεων. Ούτε καν τίθεται η Εθνοφρουρά υπό προειδοποίησιν, ένα μέτρο που θα κατέπαυε τα εμφύλια πάθη με το ψυχολογικό βάρος της τουρ­κικής απειλής. Η Εθνοφρουρά θα υποστεί στρατη­γικό και τακτικό αιφνιδιασμό. Ούτε λόγος φυσικά για την ανάγκη να αποσταλούν άμεσα στην Κύπρο μονάδες βαρέων όπλων (και δη αντιαεροπορικού και αντιαρματικού πολέμου).<br /> <br /> Σαν να μη φτάνουν αυτά κάποιοι παραπληρο­φορούν την Αθήνα με ανοησίες για κινήσεις στα βουλγαρικά σύνορα, λες και η ΕΣΣΔ ήθελε να απο­τρέψει την ενδονατοϊκή σύρραξη ή θα απειλούσε την Ελλάδα, μια νατοϊκή χώρα. Σε τέτοιον παρά­φρονα αντικομμουνισμό πελαγοδρομούσαν οι στρα­τιωτικοί ηγέτες και τέτοιο παιχνίδι έπαιζαν οι Αμε­ρικανοί αφού η «πληροφορία» ήρθε από το στρα­τιωτικό τους ακόλουθο στη Σόφια...<br /> <br /> Μόνη αντίδραση υπήρξε από τον Α/ΓΕΝ Αραπάκη που στέλλει τρία υποβρύχια στην περιοχή Ρόδου. Τα υποβρύχια, για να φτάσουν από τον Πει­ραιά στην Κύπρο εν καταδύσει και να δράσουν, ή­θελαν πέντε μέρες. Σπεύδοντας εν αναδύσει ως τη Ρόδο μπορούσαν να βρεθούν στις ακτές της Κυρήνειας το μεσημέρι της 22ας. θα ήταν αργά για τον Αττίλα-1 (αφού τα F-84 που βρίσκονταν στην Κρήτη δεν στέλλονται) αλλά προλάβαιναν το δεύ­τερο κύμα αποβάσεως, το οποίο μπορούσαν να πλήξουν με τη μοίρα αεροσκαφών F-4E που όμως μόλις στις 22 στέλλεται στην Κρήτη. Αν δε απέπλεαν από τις 15 Ιουλίου, θα ήσαν στην Κύπρο από τη μέρα της πρώτης απόβασης. Δυστυχώς, μόλις το μεσημέρι της 20ης τα δύο εξ αυτών θα διατα­χθούν να πλεύσουν προς την Κύπρο για να ανακλη­θούν την επομένη.<br /> <br /> Νύχτα της 19ης Ιουλίου. Ο τουρκικός στόλος με την αποβατική δύναμη πλησιάζει ανενόχλητος τις ακτές της Κύπρου παρότι εντοπίζονται από τα ραντάρ των ακτών. Η μη εκμετάλλευση αυτής της νύχτας θα αποδειχθεί μοιραία. Ο Σίσκο προσπαθεί στην Άγκυρα να αποτρέψει την επιχείρηση χωρίς όμως εξουσιοδότηση για μια σαφή απειλή παρε­μπόδισης της. Και στην Κύπρο; Αδράνεια εν όψει του επερχόμενου κινδύνου, ανικανότητα στην εκτί­μηση της κατάστασης και τη λήψη αναγκαίων μέ­τρων, ανικανότητα στην αντιμετώπιση της έκτακτης κατάστασης. Η εσχάτη προδοσία δεν είναι κάτι πε­ρισσότερο απ’ αυτά. Προδότης δεν είναι μόνο ο συνειδητός και ο αμειβόμενος πράκτορας. Μπορεί να είναι και ένας ηλίθιος εθνικόφρων. Οι μονάδες αποκοιμίζονται από το ΓΕΕΦ, που καθησυχάζει ακό­μη και τους διοικητές ταγμάτων. Μάταια φωνάζουν οι σταθμοί έγκαιρης ειδοποίησης και οι διευθύν­σεις πληροφοριών: Οι Τούρκοι φτάνουν!<br /> <br /> Στις πέντε το πρωί τουρκικά αεροσκάφη βομ­βαρδίζουν ελληνοκυπριακούς στόχους. Πέφτουν οι πρώτοι αλεξιπτωτιστές στο θύλακα της Λευκωσίας στο Κιόνελι, και τα αποβατικά κινούνται προς την ακτή ενώ ξημερώνει. Ο πρώτος καταπέλτης αποβατικού πέφτει στην παραλία Πεντεμίλι Κυρήνειας, σε περιοχή όπου αναμενόταν κατά τα ελληνικά σχέδια. Οι άνδρες αποβιβάζονται από τα αποβατικά με άνεση μεγαλύτερη και από εκτέλεση άσκησης. Κατέρχονται σε μπουλούκια, μέσα σε σύγχυση όλες οι μονάδες σε έναν αιγιαλό πλάτους 200 μ. Πρωτοφανής υπήρξε η απόβαση τόσων δυνάμεων σ’ ένα μόνο αιγιαλό. Τόσο σίγουροι ήσαν την έλλειψη αντίστασης. Τα πυρά υποστήριξης του στόλου τους ήσαν αναπάντεχα άστοχα. «Αραιά που ακούγονταν ριπές αυτομάτων», θα γράψει ο Μπιράντ. Ήσαν οι λιγοστοί γενναίοι που αυτοβούλως αμύνονταν αφού μόλις στις 10 εμφανίστηκε τμήμα της Εθνοφρουράς, το γενναίο 251 του Κουρούπη. Στο μεταξύ οι αλεξιπτωτιστές και καταδρομείς ενισχύουν το θύλακο Λευκωσίας. <br /> <br /> Ο εκτελών χρέη διοικητού της Εθνοφρουράς (ο αφελέστατος στρατηγός Ντενίσης είχε κληθεί στην Αθήνα), ο θλιβερός ταξίαρχος Γεωργίτσης που είχε ξοδέψει όλο του το πάθος στις συνωμοσίες και το πραξικόπημα και δεν είχε καιρό για την απόκρουση της εισβολής, αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα. Ενημερώνει τον Μπονάνο (που το βράδυ της 19ης άνετος κοιμόταν στο θέρετρο του Αγ. Ανδρέα) ότι πραγματοποιείται τουρκική απόβαση στην Κερύνεια και πέφτουν αλεξιπτωτιστές στον θύλακο Λευκωσίας - Αγύρτας ενώ η τουρκική αεροπορία βομβαρδίζει τον Πενταδάκτυλο και στόχους της ελληνικής Λευκωσίας. Ο Μπονάνος αρνείται ακόμη και τότε να δώσει διαταγές για αντεπίθεση λέγοντας χαρακτηριστικά στον αντιπλοίαρχο Νικολόπουλο (ένορκη κατάθεση τελευταίου) ότι «η Τουρκία χτυπά την Κύπρο και εμείς είμαστε Ελλάς;»!! Η ΕΛΔΥΚ, για την ενέργεια της οποίας απαιτείται διαταγή του ΑΕΔ, ολιγωρεί και χάνονται πολύτιμες ώρες. Λίγες ώρες πριν, ο Μπονάνος έχει διατάξει το αρματαγωγό «Λέσβος», που έφτασε με 450 άνδρες της ΕΛΔΥΚ για να αντικαταστήσουν τη σειρά που απολυόταν, να γυρίσει στην Ελλάδα παρότι έβλεπε πως οι άνδρες αυτοί ήσαν παραπάνω από απαραίτητοι εν όψει της τουρκικής θέσης! Ακόμη και τα πυρομαχικά που μετέφερε το αρματαγωγό διέταξε να μην εκφορτωθούν! <br /> <br /> Η εθνοφρουρά αναλαμβάνει αυτοβούλως να αμυνθεί αφού βάλλεται και η ΕΛΔΥΚ. Αλλά είναι ήδη αργά. Μια μερική έστω επιστράτευση την προηγούμενη θα επέτρεπε το πρωί της 20ης Ιουλίου να υπάρχουν τα προβλεπόμενα δύο τάγματα στον χώρο απόβασης και την Κυρήνεια, να είχε οργανωθεί επάκτιο πυροβολικό και να συμπληρωνόταν η εμπόλεμη σύνθεση των μονάδων. Η μόνη μονάδα ακτής, το ηρωικό 251 Τ.Π., δεν θα σφαγιαζόταν φεύγοντας από την εν ειρήνη έδρα του. Η ταυτόχρονη αντιμετώπιση θυλάκων και απόβασης απαιτούσε επιστράτευση, η Εθνοφρουρά των 10.000 δεν μπορούσε και τον επιθετικό ελιγμό κατά των θυλάκων και κατά των εισβολέων να ενεργήσει συγχρόνως, με την Ελλάδα παρατηρητή.<br /> <br /> Όταν οι ελληνοκυπριακές μονάδες το πρωί της εισβολής σπεύδουν να βγουν από τα στρατόπεδα, δέχονται τα καταστρεπτικά πυρά της τουρκικής α­εροπορίας. Τα ελληνικά τάγματα που περισφίγγουν τον θύλακο Λευκωσίας - Αγύρτας έχουν χάσει την υπεροχή. Το χειρότερο είναι ότι, λόγω του πρα­ξικοπήματος, δεν βρίσκονται ούτε αυτά ούτε οι μοί­ρες καταδρομών στις προβλεπόμενες από τα σχέ­δια θέσεις αφού ασχολούνταν με την επιβολή του νέου καθεστώτος. Οι τρεις μοίρες καταδρομών, που θα επετίθεντο στο βόρειο ορεινό τμήμα του θυλά­κου στον Πενταδάχτυλο, είναι στη Λευκωσία για την ασφάλεια του πραξικοπήματος από το οποίο και έχουν μειωμένη μαχητική ικανότητα.<br /> <br /> Στο μεταξύ στην Αθήνα ο Σίσκο διαβεβαιώνει ότι θα στα­ματήσει τους Τούρκους αν δεν κηρύξει η Ελλάδα τον πόλεμο. Η στρατιωτική ηγεσία και το «υ­πουργικό συμβούλιο» των ασπαλάκων συνέρχεται, κουβε­ντιάζει και κηρύσσει γενική επιστράτευση. Ο Ιωαννίδης α­πειλεί με πόλεμο επειδή τον «εξαπάτησαν» ενώ ο στρατός θέλει δυο μέρες για να προε­τοιμαστεί. Ο «πρόεδρος της δημοκρατίας» Γκιζίκης, οι με­γαλόσχημοι ως τότε υπουργοί και στρατηγοί, ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων (ΓΕΕΘΑ) στρατηγός Μπονάνος οι αρχη­γοί των Επιτελείων (Γαλατσάνος, Παπανικολάου, Αραπάκης), άβουλα ανθρω­πάκια ως τότε στα χέρια του ταξιάρχου Ιωαννίδη, θα του αντιταχθούν για τον ίδιο λόγο που τον υπά­κουαν. Για τη σωτηρία του ασήμαντου τομαριού τους. Ο Αραπάκης προτείνει ανοιχτά την παράδοση της εξουσίας στους πολιτικούς.<br /> <br /> Τα περί πολέμου ήσαν ανοησίες αφού ο όγκος των ελληνικών μονάδων είναι στην... Αθήνα και όχι στον Έβρο όπου ο εχθρός έχει προετοιμαστεί και είναι τριπλάσιος σε μεραρχίες και τετραπλάσιος σε άρματα μάχης. Η σωτηρία της Κύπρου μπορού­σε να προέλθει μόνο με την πρόβλεψη της εισβο­λής ή έστω την αποστολή των υποβρυχίων και των F-84 ή των F-4Ε αμέσως μετά την εκδήλωση της και χωρίς να κηρυχθεί πόλεμος. Έτσι την ευθύνη για κήρυξη πολέμου θα την είχε η Τουρκία, πράγμα απίθανο. Αλλά τα 22 υπερσύγχρονα F-4 Ε μόλις στις 22 Ιουλίου θα σταλούν από την Ανδραβίδα στην Κρήτη!<br /> <br /> Απόγευμα της 20ης Ιουλίου, θαυμάστε την πε­ριγραφή του Μεχμέτ Αλή Μπιράντ: «Ο Μεχμέτ κλείνει το ραδιόφωνο του. Γύρω απλώνεται μια πε­ρίεργη νεκρική σιωπή. Πού είναι αυτοί οι Έλληνες τέλος πάντων; Οι Τούρκοι δεν είχαν συναντήσει καμιά σοβαρή αντίσταση κατά την προέλαση τους». Χωρίς ενόχληση τα αποβατικά γυρίζουν στη Μερσί­να για να... φέρουν και το δεύτερο κύμα της επίθεσης! Η αντεπίθεση που θα εξαπολύσουν μετά το απόγευμα και το βράδυ οι ελληνικές δυνάμεις εί­ναι ισχνότατη (από τα 27 άρματα στη Λευκωσία, ακινητοποιούνται τα 23 αφού οι διοικητές τους. Λαμπρινός και Κορκόντζελος, ήξεραν μόνο κατά του Μακαρίου να τα χρησιμοποιούν και να πολιτικολο­γούν αντί να κάνουν συντήρηση), με εξαίρεση την επίθεση των καταδρομέων που γρήγορα διατάσ­σονται να υποχωρήσουν. Από τις 04:30 το πρωί, με την τουρκική αεροπορία να κυριαρχεί, η πίεση χα­λάρωσε.<br /> <br /> Ο Αττίλας τόσον από πλευράς σχεδίου όσον και εκτέλεσης αποδείχθηκε απίστευτα πρόχειρος και ερασιτεχνικός. Αποβιβάστηκε ευχερώς επειδή δεν συνάντησε αντίσταση. Δεν διέθετε επαρκείς και κατάλληλες δυνάμεις (αποβιβάστηκαν μόλις 6.000 άνδρες), δεν μερίμνησε για τον απαιτούμενο στρατηγικό εδαφικό χώρο, ακριβώς επειδή ήταν ενήμερος ότι δεν θα συναντούσε αντίσταση. Οι σπο­ραδικές αντιστάσεις των γενναίων τού δημιουρ­γούν αμηχανία. Αδρανεί καίτοι επιτιθέμενος, ζητεί απεγνωσμένα ενισχύσεις που χρειάζονται 48 ώρες για να φτάσουν. Και γι’ αυτό τρέμει το πρώτο βράδυ της εισβολής, φοβάται νυχτερινή αντεπίθεση της Εθνοφρουράς. Παρά ταύτα δεν περιφρουρεί το χώ­ρο του με προφυλακές μάχης ούτε κάνει προσπά­θεια διεύρυνσης του μετά την αποβίβαση. Ποιοι τον καθησυχάζουν;<br /> <br /> Η μάχη που θα μπορούσε να κερδηθεί από την πρώτη νύχτα δεν δόθηκε ποτέ από την Εθνοφρου­ρά. Την είχαν διαλύσει τα εμφύλια πάθη, το πραξι­κόπημα και η χουντική αβελτηρία. Δεν εφαρμόστη­καν τα προβλεπόμενα σχέδια. Η μάχη αυτή δεν δό­θηκε ποτέ. Το Συμβούλιο Ασφαλείας ζητεί κατά­παυση του πυρός και απόσυρση των ξένων δυνά­μεων από την Κύπρο. Ο Κίσινγκερ πέτυχε αυτό που ήθελε, τώρα έπρεπε να αποτραπεί ο ελληνο­τουρκικός πόλεμος και να αρκεστούν οι Τούρκοι σε όσα είχαν κατακτήσει. Ο Σίσκο μεταφέρει στην Ά­γκυρα ότι η χούντα συμφώνησε να παραμείνουν στην Κύπρο αλλά εντός των θυλάκων τα τουρκικά στρατεύματα που είχαν αποβιβαστεί, να αντικατασταθεί ο Σαμψών και να αποσυρθούν οι αξιωματικοί που έλα­βαν μέρος στο πραξικόπημα. Οι Τούρ­κοι έχουν υλοποιήσει την πρώτη φά­ση του σχεδίου τους που προέβλεπε διέξοδο του θυλάκου στη θάλασσα και δημιουργία προγεφυρώματος, ώστε να αρχίσουν διαπραγματεύσεις για το νέο κυπριακό κράτος ή τη διπλή ένω­ση.<br /> <br /> Η κατάπαυση του πυρός είναι μια καλή λύση και για τον Αττίλα που βρί­σκεται σε δυσχερή θέση. Η οδός Κε­ρύνειας - Λευκωσίας δεν έχει τεθεί ακόμη υπό έλεγχο, στον Πενταδάχτυλο συνεχίζονται συγκρούσεις, οι θύ­λακοι πολιορκούνται (έχουν πέσει Λε­μεσού, Λάρνακας και Πάφου). Την ί­δια μέρα (21 Ιουλίου), τουρκικά αε­ροσκάφη βομβαρδίζουν μοίρα του στό­λου τους, την οποία εκλαμβάνουν ως ελληνική νηοπομπή και βυθίζουν το αντιτορπιλικό Κοτζάτεπε. Τι είχε συμ­βεί; Το αρματαγωγό «Λέσβος», που απέπλευσε μετά τη διαταγή της Α­θήνας για να επιστρέψει με τους άν­δρες της ΕΛΔΥΚ που απολύονταν, σταματά στην Πάφο, βομβαρδίζει τον τουρκοκυπριακό θύλακο και αποβιβά­ζει τους άνδρες. Την ενέργεια αυτή εξέλαβαν οι Τούρκοι ως άφιξη ενισχύ­σεων από την Ελλάδα και, αναζητώ­ντας τη νηοπομπή, εβύθισαν το «Κο­τζάτεπε».<br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://koti.welho.com/msolanak/smNoratlas%203.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="210" src="http://koti.welho.com/msolanak/smNoratlas%203.jpg" width="400" /></a></div><br /> Στην Αθήνα οι αρχηγοί των επιτε­λείων αποκρούουν την ανόητη εισή­γηση Ιωαννίδη για πόλεμο (ανόητη διό­τι ήταν αργά και όχι γιατί δεν έπρε­πε) και ο Μπονάνος ζητεί από τον Αραπάκη να ανακληθούν τα υποβρύχια. Όντως αυτά διατάσσονται μεσημέρι 21ης να επιστρέψουν, για να διατα­χθούν και πάλι στις 22 να πλεύσουν προς Κύπρο και να... ανακληθούν εκ νέου στις 23! Ο Μπονάνος διατάσσει και την επιστροφή του οχηματαγωγού «Ρέθυμνο» που είχε φτάσει 100 μί­λια νότια της Λεμεσού με το 537 Τ.Π. και ένα τάγμα Κυπρίων εθελοντών. Η ελληνική μοίρα καταδρομών, που ξε­κινά με 15 Νοράτλας από την Κρήτη, φτάνει νύχτα 21 προς 22 με απώλειες λόγω της κατάρριψης ενός και των ζημιών σε τρία αεροσκάφη από κακή συνεννόηση με τις φίλιες δυνάμεις. Δεν ξέρανε καν αν έρχονταν μαχητικά ή μεταγωγικά! Υπεύθυνος και για αυ­τό το αίμα υπήρξε ο θλιβερός Μπο­νάνος που δεν θεώρησε σωστό να βρίσκεται στο γραφείο του τη νύχτα για να συντονίσει τις επιχειρήσεις και να ενημερώσει το ΓΕΕΦ για την αποστο­λή της μοίρας. Επιπρόσθετα ας σκε­φτούμε και κάτι άλλο: Αφού έφθασαν τα Νοράτλας, γιατί δεν μπορούσαν να φτάσουν και μαχητικά, να ανεφοδια­στούν και να αρχίσουν δράση το πρωί της 22ας;<br /> <br /> Οι Τούρκοι εκμαιεύουν το βράδυ από τον Κίσινγκερ κατάπαυση πυρός (από τις 16:00 της επομένης όμως!) για να σταθεροποιηθούν στο προγε­φύρωμα. Ο Κίσινγκερ τους διαβεβαιώ­νει ότι, αφού οι ενισχύσεις από το δεύτερο κύμα με τα άρματα μάχης φτάνουν από ώρα σε ώρα, είναι εφι­κτή η εκεχειρία το απόγευμα της ε­πομένης. Ρητά δε τους ενθαρρύνει να συνεχίσουν την αποστολή ενισχύ­σεων και μετά την κατάπαυση του πυ­ρός! Το μεσημέρι της 22ας Ιουλίου καταλαμβάνεται η περικυκλωμένη Κε­ρύνεια και αποβιβάζεται το δεύτερο κύμα. Η Αθήνα διά στόματος Αραπάκη (κυβέρνηση και Ιωαννίδης έχουν εξα­φανιστεί) αποδέχεται στη διάρκεια της νύχτας τη σχετική μεσολάβηση, τα υποβρύχια διατάσσονται να επι­στρέψουν αφήνοντας ελεύθερο το χώ­ρο μεταξύ Μ. Ασίας- Κύπρου προ και κατά τη διάρκεια της εκεχειρίας.<br /> <br /> Η «τρίτη χούντα», που επέζησε μόλις δυο μέρες και αποτελείτο από τους Μπονάνο- Αραπάκη- Γαλατσά-νο- Παπανικολάου συνεχίζει κι αυτή εν αγνοία της το σχέδιο των Αμερικα­νών. Η Ελλάδα αντί να αντεπιτεθεί και να εξαλείψει το αδύνατο προγεφύ­ρωμα, απαγορεύοντας συνάμα την ε­νίσχυση του από την Ανατολία αναζη­τεί τη λύση στην πολιτική μεταβολή. Η χούντα είναι πια άχρηστη για τους πάτρωνες της. Οι Τούρκοι, παρά την εκεχειρία, μετά την Κυρήνεια και τη συνένωση της με το θύλακο της Λευ­κωσίας, καταλαμβάνουν την Άσπρη Μούττη στον Πενταδάχτυλο και την πεδιάδα του Δικώμου. Ολοκληρώνε­ται η μεταφορά της 39ης μεραρχίας και μεταφέρεται απρόσκοπτα και άλ­λη μία, η 28η. Έρχονται άρματα. Η ε­κεχειρία είναι απαραίτητο στάδιο του σχεδίου για τη σταθεροποίηση και ε­νίσχυση των Τούρκων, αλλά και για τη δρομολόγηση των μεταπολιτευτικών διαδικασιών στην Ελλάδα.<br /> <br /> 23 Ιουλίου. Στρατιωτική ηγεσία και υπουργικό συμβούλιο αγνοούνται, τα έχουν χαμένα. Η Ελλάδα δεν εκ­προσωπείται από κανέναν. Ο ναύαρ­χος Αραπάκης αναλαμβάνει πρωτο­βουλία, μη υπάρχοντος άλλου, δια­πραγματεύεται και αποφασίζει. Το μείζον είναι να παραδώσουν την ευ­θύνη της εξουσίας άρον - άρον κι όχι η σωτηρία της Κύπρου. Το ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως. Οι χουντικοί ασπάλακες ενδιαφέρονται πια μόνο για τη σωτηρία του τομαριού τους. Οι «αρχηγοί» αποφασίζουν πολιτικοποί­ηση και ο Μπονάνος σπεύδει στον Γκιζίκη, ο οποίος καλεί το μεσημέρι τους άλλους αρχηγούς και εν συνεχεία τον Ιωαννίδη που ζητεί 48ωρη άδεια α­φού υπόσχεται πως δεν θα αντιδρά­σει! Η σύσκεψη των πολιτικών αρχη­γών με τον Γκιζίκη οδηγεί σε εντολή προς τον Π. Κανελλόπουλο. Αραπά­κης και Αβέρωφ όμως επικοινωνούν με τον Καραμανλή, η εντολή προς Κα­νελλόπουλο αίρεται.<br /> <br /> Τη νύχτα της 23ης Ιουλίου οι Έλ­ληνες με τα κεράκια γιορτάζουν το τέλος της χούντας. Ο Κίσινγκερ ανα­σαίνει με ανακούφιση. Το χειρότερο, η λαϊκή εξέγερση του ένοπλου επι­στρατευμένου λαού είχε αποφευχθεί. Με την υψηλή αμερικανική εποπτεία δίνονται οι σχετικές διαβεβαιώσεις και η τρίτη χούντα παραδίδει την πολιτι­κή εξουσία αφού παραμένει επικεφα­λής του στρατού- προφανώς λόγω των μέχρι τότε θριάμβων της. Η αλ­λαγή φρουράς αποκαλείται «αποκα­τάσταση της δημοκρατίας». Η νέα η­γεσία κράτησε την υπόσχεση της, δεν έθιξε τους υπεύθυνους της τραγω­δίας, άλλωστε σε λίγες εβδομάδες κατέστη συνένοχη μέσω της ανοχής του Αττίλα-2. Φροντίζει να εντάξει στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας τους αφελείς του Κέντρου παραδί­δοντας μάλιστα στο Γ. Μαύρο την η­λεκτρική καρέκλα του υπουργείου Ε­ξωτερικών για να τον καταστήσει συ­νένοχο της εγκατάλειψης της Κύ­πρου. Όπερ και εγένετο.<br /> <br /> Στις 25 Ιουλίου αρχίζει η διάσκε­ψη της Γενεύης, χωρίς τον χουντικό ΥΠ.ΕΞ. Κυπραίο που δήλωνε ότι προ­τιμά τη Γενεύη γιατί του αρέσει το ελβετικό «φοντί». Δεν πρόλαβε να το απολαύσει. Οι Τούρκοι προελαύνουν και ενισχύουν τις δυνάμεις τους πα­ραβιάζοντας χωρίς προσχήματα την ε­κεχειρία. Ο Γ. Μαύρος απειλεί με α­ποχώρηση αλλά οι Τούρκοι συνεχίζουν να προωθούνται αφού ο θύλακος Κε­ρύνειας - Λευκωσίας δεν ικανοποιεί τα σχέδια τους. Ζητούν να αποσυρθούν οι ελληνικές δυνάμεις από τους θυ­λάκους της Νότιας Κύπρου. Οι Τούρ­κοι ζητούν προκειμένου να σταματή­σουν την προώθηση τους, την εκκέ­νωση των τουρκικών χωριών από τις ελληνικές δυνάμεις. Το προγεφύρω­μα διευρύνεται συνεχώς.<br /> <br /> Στις επίμονες διαπραγματεύσεις για κατάπαυση πυρός, η Ελλάδα δέ­χεται να παραμείνουν οι τουρκικές δυ­νάμεις στη γραμμή που θα υπάρχει όταν υπογραφεί η συμφωνία! Η μεγά­λη νεκρή ζώνη θα επιτρέπει την πε­ραιτέρω προέλαση ενώ οι Τούρκοι αρνούνται και την παρουσία ειρηνευ­τικής δύναμης στη νεκρή ζώνη. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Γκιουνές τη χαρακτηρίζει «χαλκά στο λαιμό του τουρκικού στρατού». Αρ­νείται και την παρακολούθηση των α­κτών από τον ΟΗΕ που θα απέτρεπε την άφιξη νέων ενισχύσεων. Οι Αμε­ρικανοί που έχουν τη δυνατότητα να σταματήσουν έστω τους Τούρκους στην περιοχή που κατέχουν αναπτύσσοντας ειρηνευτικές δυνάμεις πέριξ αυτών, δεν πιέζουν ούτε κατ’ ελάχιστον.<br /> <br /> Η Ελλάδα αποδέχεται την παραμονή τουρκικών δυνάμεων ακόμη και μετά την ανακωχή και γίνεται μνεία για «αποχώρηση όλων των ξένων (sic) στρατευμάτων μόνο μετά τη λύση και της συνταγματικής πτυχής του κυπριακού» και «όταν δημιουργηθούν συνθήκες αμοιβαίας εμπιστοσύνης»! Όμως ούτε αυτή τη διατύπωση ανέχεται ο Ετζεβίτ που διατάσσει τον Γκιουνές να αποσυρθεί από τη διάσκεψη αν η Αθήνα δεν αποδεχθεί επίσημα τα τετελεσμένα και την εγκαθίδρυση ενός νέου ομοσπονδιακού κράτους στην Κύπρο, με δύο αυτόνομες διοικήσεις. Ομολογεί ο Μπιράντ: «Κα­τά τη διάσκεψη της Γενεύης ο Ετζεβιτ προσπάθησε σκληρά για την επίτευξη ενός και μόνο σκοπού. Να παραστεί ανάγκη δεύτερης στρατιωτικής επιχείρησης».<br /> <br /> Ο Μαύρος δέχεται ακόμη και την αναφορά σε δύο διοικήσεις για να σαποτρέψει το ναυάγιο της διάσκεψης και τη νέα προέλαση. Με παρέμβαση του Κίσινγκερ η αναφορά στην αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων παίρνει έναν εντελώς άχρωμο χαρακτήρα («σταδιακή» και «σε εύθετο χρόνο» αφού ληφθούν εκείνα «τα μέτρα που θα συνέβαλλαν σε αποκατάσταση της αμοιβαίας εμπιστοσύνης»).Η Ελλάδα αποδέχεται και το νέο κείμενο. Η συμφωνία της Γενεύης (30 Ιουλίου) υπήρξε αναμφισβήτητα μια πολιτική νίκη της Τουρκίας ανώτερη των στρατιωτικών ως τότε επιτυχιών. Πανηγυρίζει η Αθήνα γιατί δεν χρειάζεται να πολεμήσει. Τους προδότες έχουν διαδεχτεί οι δειλοί ενώ στην αντιπολίτευση μονάχα πατριδοκάπηλοι και καιροσκόποι φωνασκούν. Καμία ψυχωμένη πατριωτική πρόταση. Ένας λαός αθλίων που ανέχτηκε (τουλάχιστον... ) τη χούντα των πατριδοκάπηλων και τους Παττακούς κάνον­τας αντίσταση με ανέκδοτα, δοξολογεί τώρα τον Καραμανλή που «μας έσωσε από τον πόλεμο». <br /> <br /> Εκμεταλλευόμενοι την εκεχειρία οι Τούρκοι αποβιβάζουν συνεχώς δυνάμεις και εφόδια, προωθούν τις γραμμές τους. Η Ελλάδα αντίθετα δεν εκμεταλλεύεται την εκεχειρία για την αποστολή ενισχύσεων και βαρειά εξοπλισμένων μονάδων. Όταν εξαπο­λυθεί ο Αττίλας-2 είναι πια αργά. Τις πρώτες μέρες του Αυγούστου κατα­λαμβάνονται Καραβάς, Λάπηθος και το ανατολικά αυτής ζωτικής σημασί­ας ύψωμα του Πενταδάκτυλου Κόρνος (1023). Μάταια ο ΟΗΕ καταγγέλ­λει τις τουρκικές δυνάμεις για συνε­χείς παραβιάσεις της εκεχειρίας. Η Βρετανία απορρίπτει πρόταση της Α­θήνας για αεροπορική κάλυψη μιας νηοπομπής με ενισχύσεις.<br /> <br /> Στις 8 Αυγούστου συγκαλείται και η δεύτερη διάσκεψη της Γενεύης με τους Τούρκους να έχουν καταλάβει 100 τ. χλμ. από την ημέρα της εκεχει­ρίας της 30ης Ιουλίου. Οι Τούρκοι θέ­τουν πλέον ανοιχτά τις πολιτικές και συνταγματικές τους αξιώσεις για ε­γκαθίδρυση μιας ομοσπονδίας με κα­ντόνια. Η Άγκυρα προτείνει σύστημα με έξι τουρκικά καντόνια στο βορρά αλλά και στο νότο, συνολικής εκτάσε­ως 34% της νήσου ενώ εναλλακτικά ο Ντενκτάς προτείνει διζωνική ομο­σπονδία με όρια από το Λιμνίτη στα δυτικά και, μέσω της κατεχόμενης κατά το ήμισυ Λευκωσίας, ως το λι­μάνι Αμμοχώστου στα δυτικά. Ακρι­βώς δηλαδή τη γραμμή που επρόκει­το να καταλάβουν μερικές μέρες αρ­γότερα οι τουρκικές δυνάμεις αλλά και τα όρια του σχεδίου Ανάν!<br /> <br /> Όταν είδαν ότι η Ελλάδα δεν ε­πρόκειτο να πολεμήσει για την Κύ­προ αποθρασύνθηκαν. Έτσι από το 5% του εδάφους έφτασαν στο 35%. Στις 01:45 της 14ης Αυγούστου, 45 λεπτά πριν δοθεί το σύνθημα για τη νέα επί­θεση του Αττίλα, ο Γκιουνές παρου­σίαζε το τουρκικό τελεσίγραφο για με­ταβίβαση σε 24 ώρες στην τουρκοκυ­πριακή διοίκηση της περιοχής που α­πέμενε για να συμπληρωθεί το κύριο καντόνι Λευκωσίας- Κυρήνειας (που κάλυπτε το 17% της νήσου). Ζητούσε επίσης την άμεση παράδοση των τουρκικών τομέων Λευκωσίας και Αμ­μοχώστου και σε τρεις μέρες των υ­πολοίπων «καντονιών» που θα απο­τελούσαν το 34% της Κύπρου. Κληρίδης και Μαύρος ζητούν 48 ώρες προ­θεσμία αλλά ο Γκιουνές εν όψει της επιθέσεως αποχωρεί από τη διάσκε­ψη.<br /> <br /> Στις 04:30 η τουρκική αεροπορία εξαπολύει σφοδρό βομβαρδισμό. Α­κολουθεί η προέλαση των τεθωρακι­σμένων και του πεζικού που προχω­ρεί κατά μπουλούκια, οι πεδιάδες Μόρφου και Μεσαυρίας παραδίδονται αμαχητί αφού η γραμμή αμύνης ορίζεται στους πρόποδες του Τροόδους. Οι Αβέρωφ, Αραπάκης και Παπανικολάου μεταπείθουν τον Κα­ραμανλή να μη σταλούν υποβρύχια, αεροσκάφη ή ενισχύσεις κατά των Τούρκων! Ήταν αργά. Είκοσι μέρες είχαν χαθεί χωρίς σοβαρή ενίσχυση της Κύπρου. Ένδεκα χρόνια περίμενε την επιστροφή ο Κ. Καραμανλής, δεν ήταν διατεθειμένος να ρισκάρει έναν πόλεμο που έχει πάντα την πιθανό­τητα ήττας. «Η Κύπρος κείται μακράν» δηλώνει και η Ελλάδα αντί να δώσει τον αγώνα της τιμής εξαπολύει την τρακατρούκα της αποχώρησης από το NATO. H ελλαδική αριστερά τσιμπά το δόλωμα και θυσιάζει κι αυτή τον κυπριακό ελληνισμό. Οι Τούρκοι θα κα­ταλάβουν περισσότερα εδάφη από τα προκαθορισμένα για διαπραγματευ­τικούς λόγους, όπως ομολογούν ο Μπιράντ από τότε, ο Εβρέν πρόσφα­τα. Σε 48 ώρες (ως τη νέα εκεχειρία) η Β. Κύπρος είχε παραδοθεί. <br /> <br /> Με το πλεονέκτημα της χρονικής απόστασης μπορούμε σήμερα να πού­με την αλήθεια. Δεν ηττηθήκαμε στρα­τιωτικά. Ηττηθήκαμε πολιτικά και η­θικά. Και αυτό υπήρξε απείρως χει­ρότερο. Την προδοσία της στρατιωτι­κής χούντας διαδέχθηκε η αναξιότητα και η αναξιοπρέπεια ενός πολιτι­κού εσμού που για μήνες βάδισε χέ­ρι - χέρι με τους επικεφαλής των επι­τελών της χούντας, των ίδιων ανθρώ­πων που δεν έπραξαν τίποτε για να εμποδίσουν την εισβολή. Χρόνια ολό­κληρα δεν ομολόγησαν την ήττα γιατί φοβούνταν ότι ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού, μέσα στη ηθική ανά­ταση της δημοκρατικής απελευθέρω­σης, θα αξίωνε μιαν ιστορική απάντη­ση, θα επέβαλλε την πολιτική της ρε­βάνς.<br /> <br /> Αυτό έτρεμε το μεταπολιτευτικό κατεστημένο. Να καταστεί στη λαϊκή συνείδηση η Κύπρος μια νέα Αλσατία -Λωρραίνη που θα έσυρε τους πολι­τικούς στη μόνη αξιοπρεπή πολιτική, την ανατροπή των τετελεσμένων. Σήμερα που ο λαός αυτός εκφυλίστηκε οριστικά και δεν υπάρχει φόβος πα­τριωτικής αντίδρασης, θρασύτατα α­ποφαίνονται ότι «ηττηθήκαμε το 1974» για να εκμαιεύσουν τη συναί­νεση στη νέα εθνική ταπείνωση. Κα­νένα δάκρυ μάνας αγνοούμενου δεν φτάνει για να ταράξει την ευωχία αυ­τού του λαού και των αντάξιων του ηγετών.<br /> <br /> Του Κώστα Χατζηαντωνίου <br /> <a href="http://www.ardin.gr/">ΠΗΓΗ</a>

20 Ιουλίου 1974: 37 χρόνια από την εισβολή στην Κύπρο

Ηττηθήκαμε στην Κύπρο; Το χρονικό μιας προδοσίας Η Δευτέρα 15η Ιουλίου 1974 εκδηλώθηκε στη Λευκωσία, από την ελεγχόμενη από τη χούντα Ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι θέλουν οι Κούρδοι; (Μέρος Β’)

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOy8oMn0EGFnFDPLbVd6AYhWUvJA8NPzPePDmaUkWw_6cGUbJXh6eAfy_EAZHB5DjHBBlO_4Pb9gpFjPQbuXLU5q8t5vufRSDANLQnvvC6UgFiL29vXk6HNoJIhxK7HAcPhmgCC33oPNdV/s1600/kurdistan+map.gif" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="450" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOy8oMn0EGFnFDPLbVd6AYhWUvJA8NPzPePDmaUkWw_6cGUbJXh6eAfy_EAZHB5DjHBBlO_4Pb9gpFjPQbuXLU5q8t5vufRSDANLQnvvC6UgFiL29vXk6HNoJIhxK7HAcPhmgCC33oPNdV/s640/kurdistan+map.gif" width="640" /></a></div><b>Εθνοσυνέλευση για μια Δημοκρατική Κοινωνία - Κουρδική Νεολαία Γαλλίας</b><br /> <b>Σχέδιο για ένα δημοκρατικό και αυτόνομο Κουρδιστάν </b><br /> <br /> <br /> <br /> Οι Κούρδοι, ένας από τους πιο αρχαίους λαούς της Μεσοποταμίας, εκεί που ανέτειλε η αυγή της ανθρώπινης ιστορίας και ξεκίνησε η αγροτική επανάσταση, βρίσκονται υπό την απειλή γενοκτονίας σαν αποτέλεσμα της πολιτικής της άρνησης και της καταστροφής. Οι υποστηρικτές του Κράτους-έθνους βλέπουν το Κουρδιστάν σαν μια ευκαιρία να επεκτείνουν τις δικές τους εθνικιστικές βλέψεις, που οδηγούν στις πιο άγριες μεθόδους καταστολής, εκμετάλλευσης και αφομοίωσης. <br /> <br /> Αν δεν είχαν αντισταθεί σ’ αυτό το απάνθρωπο σχέδιο, ο πολιτισμός των Κούρδων, που χρονολογείται από τις απαρχές της ανθρωπότητας θα είχε ίσως εξαφανιστεί.<br /> <br /> <b>1 Ιστορική αναδρομή</b><br /> <br /> Όταν εμφανίστηκαν οι πρώτες αυτοκρατορίες και τα πρώτα κράτη στην Κάτω Μεσοποταμία, στράφηκαν καταρχήν κατά του Κουρδιστάν. Οι Κούρδοι συγκαταλέγονται επομένως ανάμεσα στους πρώτους ανθρώπους που αγωνίστηκαν για την ελευθερία τους. Αντιμέτωποι με την συνεχή πίεση που ασκούσαν διάφορα κράτη και αυτοκρατορίες, οι Κούρδοι οργανώθηκαν σε συνομοσπονδίες φυλών, προκειμένου να δημιουργηθεί μια γραμμή άμυνας και μέσω της ενίσχυσης αυτής της δομής, ανέπτυξαν ένα πνεύμα αμοιβαίας κατανόησης και συνύπαρξης στο εσωτερικό όσο και με τα γειτονικά έθνη. Ακόμη και εντός των κρατικών δομών κατάφεραν να συνεχίσουν τη ζωή τους με τη διατήρηση κάποιου επιπέδου αυτονομίας. <br /> <br /> Όταν η έννοια του Κράτους-έθνους που προέρχεται απευθείας από την καπιταλιστική νεωτερικότητα όπως και η ιδεολογική συνεπεία του, ο εθνικισμός, έφτασαν στη Μέση Ανατολή, όλες οι κοινότητες, ιδιαίτερα οι Κούρδοι, βρέθηκαν αντιμέτωποι με σοβαρά πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτιστικά προβλήματα. Όπως και σε άλλα μέρη του κόσμου μερικοί λαοί, μολυσμένοι από ένα παθολογικό εθνικισμό, ξεσηκώθηκαν ο ένας εναντίον του άλλου. Τα Κράτη-έθνη άρχισαν μια πολιτική άρνησης, αφομοίωσης και συστηματικής καταστροφής, για να καταστρέψουν τον πολιτισμό αυτών των άλλων λαών. Ως εκ τούτου, οι Κούρδοι έχασαν την αυτονομία που υπήρχε κατά την προ-καπιταλιστική περίοδο. <br /> <br /> Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι δυνάμεις της τουρκικής, αραβικής και περσικής πραγματικότητας ως κυριαρχούσες ελίτ, προσχωρώντας στην έννοια του κράτους-έθνους και μολυσμένες και αυτές από τον εθνικισμό, άρχισαν να χρησιμοποιούν τις κοινότητες προκειμένου να εισαγάγουν πολιτικές για τη φυσική και πολιτιστική γενοκτονία των Κούρδων. Κατά συνέπεια, οι Κούρδοι τοποθετηθήκαν κάτω από το ζυγό των τούρκικων, περσικών και αραβικών κρατών-εθνών και εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα απειλείται ακόμη και η εθνική ύπαρξή τους. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, οι Κούρδοι του Βόρειου Κουρδιστάν είχαν σχεδόν εξαφανιστεί, λόγω της πολιτικής της άρνησης της ταυτότητάς τους από την Τουρκία. <br /> <br /> Από τις αρχές του 20ου αιώνα, αυτές οι πολιτικές διεξήχθηκαν με το μοντέλο της πολιτικής της Επιτροπής της Ένωσης και της Προόδου, το οποίο είχε στόχο να καταστρέψει τους άλλους λαούς και να οικοδομήσει ένα κράτος-έθνος βασισμένο στις εθνικοποιήσεις και τον εκτουρκισμό των εδαφών που παρέμειναν μετά την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Όσον αφορά τις κουρδοτουρκικές σχέσεις, οι πολιτικές αυτές ήταν η αιτία των ανυπολόγιστων δεινών και για τους δύο λαούς και έθεσαν τις βάσεις για την πολιτική και ιδεολογική καταστροφή των Κούρδων. Με τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την απειλή που απειλούσε την εθνική ύπαρξη της Τουρκίας, ο Μουσταφά Κεμάλ αναγνώρισε τη σημασία της ιστορικής παράδοσης και σφυρηλάτησε μια συμμαχία με τους Κούρδους. <br /> <br /> Η Τουρκία αναδείχθηκε νικήτρια από τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας και η Δημοκρατία της Τουρκίας ιδρύθηκε στη βάση αυτής της σχέσης. <br /> <br /> Ο τουρκικός λαός είχε και πάλι καταλάβει την αξία της συμμαχίας με τους Κούρδους. <br /> <br /> Η ιδέα του Μουσταφά Κεμάλ να παραχωρήσει αυτονομία στο Κουρδιστάν και η απόφαση που ελήφθη προς αυτή την κατεύθυνση από την πρώτη Εθνοσυνέλευση το Φεβρουάριο του 1922, αντικατοπτρίζει την αναγνώριση της σημασίας των κουρδοτουρκικών σχέσεων. Παρά το γεγονός ότι οι Κούρδοι είχαν υποφέρει από τις πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών της οθωμανικής αυτοκρατορίας, δεν επέλεξαν, σε αντίθεση με τους Άραβες και άλλους λαούς, τον δρόμο του χωρισμού. Αποφάσισαν να παραμείνουν με τους Τούρκους, τους ομοθρήσκους τους, διατηρώντας παράλληλα ένα ορισμένο επίπεδο αυτονομίας. <br /> <br /> <b>2. Οι υποχρεώσεις που προκύπτουν από την τρέχουσα κατάσταση και οι γενικές αρχές της δημοκρατικής αυτονομίας </b><br /> <br /> Σήμερα, παρά τις αντιξοότητες και τα εμπόδια, οι περιφερειακές και διεθνείς πολιτικές συνθήκες ευνοούν περισσότερο από ποτέ την λύση του κουρδικού ζητήματος. Μέσα στην τουρκική κοινωνία, ένα ρεύμα όλο και πιο ισχυρό ζητά αυτή τη λύση που είναι προϋπόθεση αλλά και μια ευκαιρία να πετύχει.<br /> <br /> Το τουρκικό κράτος έχει φθάσει σε ένα σημείο όπου δεν μπορεί να συνεχίσει την ίδια πολιτική όπως πριν, και ο κουρδικός λαός δεν πρόκειται να δεχτεί εκ νέου να υποκύψει σε αυτές τις συνθήκες. <br /> <br /> Η Δημοκρατική Αυτονομία είναι η συγκεκριμένη έκφραση των σχεδίων που είχαμε προηγουμένως παρουσιάσει για τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας. Από τη μία πλευρά, θεωρούμε την αυτονομία ως ένα δημοκρατικό διάλογο με το κράτος και από την άλλη, επιθυμούμε να την θεσμοθετήσουμε στη βάση της δημοκρατικής οργάνωσης του λαού μας και του δημοκρατικού αγώνα του. <br /> <br /> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsBg7ocDuFO2vhBUrqOmOw4Jj19_da1V47QdD7OADUJmO5rX1ifiJsWM_OuiofIhHWLjgqjOV1Xhemyg1-RavDSBpb5iO86zYV66KZJnbsy6fPOLZBZp_yS1ihtRWEg_QCr3YpdMvFpeqD/s1600/newroz.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsBg7ocDuFO2vhBUrqOmOw4Jj19_da1V47QdD7OADUJmO5rX1ifiJsWM_OuiofIhHWLjgqjOV1Xhemyg1-RavDSBpb5iO86zYV66KZJnbsy6fPOLZBZp_yS1ihtRWEg_QCr3YpdMvFpeqD/s320/newroz.jpg" /></a> <br /> "Μεμ και Ζιν", το κουρδικό έπος <br /> <br /> Αυτό το μοντέλο είναι μια ρεαλιστική και συγκεκριμένη πρόταση για την επίλυση των εθνικών προβλημάτων, για την αντιμετώπιση της έννοιας του Κράτους-έθνους που χωρίζει τις διαφορετικές εθνοτικές ομάδες και ως εκ τούτου αποτελεί μια πηγή σταθερών συγκρούσεων και αστάθειας. Τα περισσότερα Κράτη-έθνη τα όποια φιλοξενούν διαφορετικές εθνοτικές ομάδες μέσα τους βρίσκονται επίσης στη διαδικασία μετατροπής τους σε σχετικά δημοκρατικά πολιτικά συστημάτα, όπου συνηπάρχουν διαφορετικές εθνοτικές και θρησκευτικές κοινότητες. Αυτή η αποδοχή των διαφορών, στη βάση της αυτονομίας, επιτρέπει να κινηθεί προς μια πλουραλιστική κοινωνία - αυτές είναι οι βασικές δημοκρατικές τάσεις αυτού του αιώνα. <br /> <br /> <br /> Αυτό το μοντέλο είναι μια ρεαλιστική πρόταση για την επίλυση των εθνικών προβλημάτων, για την αντιμετώπιση της έννοιας του κράτους-έθνους που χωρίζει τις διαφορετικές εθνοτικές ομάδες και ως εκ τούτου αποτελεί μια πηγή συνεχών συγκρούσεων. Τα περισσότερα κράτη-έθνη τα όποια φιλοξενούν διαφορετικές εθνοτικές ομάδες βρίσκονται επίσης στη διαδικασία μετατροπής τους σε δημοκρατικά πολιτικά συστήματα, όπου συνυπάρχουν διαφορετικές εθνοτικές και θρησκευτικές κοινότητες. Αυτή η αποδοχή των διαφορών, στη βάση της αυτονομίας, επιτρέπει μια πλουραλιστική κοινωνία. Αυτές είναι οι βασικές δημοκρατικές τάσεις αυτού του αιώνα. <br /> <br /> Πέρα από τον κατευνασμό των σχέσεων μεταξύ της Τουρκίας και των Κούρδων και της επίλυσης του κουρδικού ζητήματος, η δημοκρατική αυτονομία θα δημιουργήσει επίσης μια δημοκρατική πολιτική δομή για την αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων της Τουρκίας. Με βάση τις κοινοτικές και ελευθεριακές αξίες που αποδέχεται μια δημοκρατικά οργανωμένη κοινωνία, δηλαδή, μια ηθική και πολιτική κοινότητα, επιχειρείται να επιλυθούν όλα τα ζητήματα, συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών θεμάτων. <br /> <br /> Υπάρχει σήμερα συναίνεση, σε διεθνές επίπεδο, γύρω από το γεγονός ότι η Τουρκία πρέπει να λύσει το κουρδικό ζήτημα. Ωστόσο, η ολιγαρχία που σχηματίζεται από τα πολιτικά κόμματα της χώρας κάνει πολιτική για τα δικά της συμφέροντα και όχι για αυτά της Τουρκίας. Αρνείται να επιλύσει το κουρδικό ζήτημα, προτιμώντας να συνεχίσει αυτές τις πολιτικές που διευρύνουν ακόμα περισσότερο το χάσμα μεταξύ των δύο πλευρών και αυξάνουν τα δεινά του κουρδικού λαού. <br /> <br /> Επομένως, οι Κούρδοι δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να επικαλεστούν τα νόμιμα δικαιώματά τους, προκειμένου να εδραιώσουν το δικό τους πλαίσιο ελεύθερης και δημοκρατικής ζωής. Η Δημοκρατική Αυτονομία σημαίνει ότι ο κουρδικός λαός δεν θα είναι πλέον αναγκασμένος να ζει σαν λαός χωρίς θεσμικό καθεστώς, η ύπαρξη του οποίου θα μπορούσε να απειληθεί από τα κράτη που τον διοικούν. Κανένα άλλο έθνος στον κόσμο δεν βρίσκεται σε κατάσταση παρόμοια με αυτή που βιώνουν οι Κούρδοι, ένα έθνος 40 εκατομμύριων ανθρώπων που στερούνται των εθνικών δικαιωμάτων τους και που απειλούνται με ολική καταστροφή της εθνικής τους υπόστασης. Η Δημοκρατική Αυτονομία είναι ο τρόπος που επιλέχτηκε από τους Κούρδους για να εκφράσουν την απόρριψη ενός πολιτικού καθεστώτος που βασίζεται στις πολιτικές της άρνησης και της καταστροφής εκ μέρους του τουρκικού κράτους και να δηλώσουν τη δέσμευσή τους για την επίτευξη ενός νέου καθεστώτος που θα τους επιτρέπει να ζουν ελεύθερα και δημοκρατικά. <br /> <br /> Η δημοκρατική αυτονομία στοχεύει στην οργάνωση της κουρδικής κοινωνίας, μέσα σε οκτώ διαστάσεις: πολιτική, νομική, αυτοάμυνα, κοινωνική, οικονομική, πολιτιστική, οικολογική και διπλωματική! Και αυτό για να δημιουργήσει μια πολιτική θέληση που θα επιτρέψει τη δημιουργία ενός δημοκρατικού και αυτόνομου Κουρδιστάν. <br /> <br /> Χωρίς δημοκρατική αυτονομία, οι Κούρδοι δεν θα μπορέσουν να αναπτύξουν την πολιτική βούληση για τη δημιουργία μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Επομένως, δεν θα μπορέσουν να οικοδομήσουν μια ισχυρή κοινωνία με τις δικές της πολιτιστικές, κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες. Με ειλικρινή ενθουσιασμό δέχτηκε ο λαός μας το πρότυπο της δημοκρατικής αυτονομίας που προβάλλεται ως η δημοκρατική λύση του κουρδικού ζητήματος από το DTK και το BDP. <br /> <br /> H Δημοκρατική Αυτονομία στοχεύει να αλλάξει τη σκληρή νοοτροπία του κράτους-έθνους το οποίο δεν ικανοποιεί καμία από τις ανάγκες των λαών της Τουρκίας και αποτελεί όλο και πιο πολύ βαρύ φορτίο για τη τουρκική κοινωνία, και να καταργήσει αυτό το εμπόδιο στην πολιτική, κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη των λαών. Το σχέδιο της Δημοκρατικής Αυτονομίας πρέπει να θεωρηθεί λοιπόν ως επέκταση του σχεδίου του εκδημοκρατισμού της Τουρκικής Δημοκρατίας στο Κουρδιστάν. <br /> <br /> Η σημερινή κουρδική κοινωνία έγινε μια δύναμη εκδημοκρατισμού, όχι μόνο στην Τουρκία αλλά και σε όλες τις χώρες της περιοχής. Το Κίνημα για την Απελευθέρωση του Κουρδιστάν επέτρεψε μια δημοκρατική, κοινωνική και πολιτιστική επανάσταση εντός της κουρδικής κοινωνίας και έχει γίνει, χάρη στις προσπάθειες του για τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας, μια μέγιστη δύναμη για τον εκδημοκρατισμό στη Μέση Ανατολή. Ως εκ τούτο, η διαδικασία οικοδόμησης της δημοκρατικής αυτονομίας θα οδηγήσει επίσης στην προώθηση της δημοκρατίας στην περιοχή. <br /> <br /> Αυτή η διαδικασία αντιμετωπίζει το τουρκικό κράτος με την ανάγκη για εκδημοκρατισμό της κοινωνίας και με την θέληση της επίλυσης του κουρδικού ζητήματος όπως και με την διαδικασία εκδημοκρατισμού και με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την περιφερειακή και διεθνή κατάσταση. Μέχρι στιγμής, το σύνταγμα, οι νόμοι και οι μέθοδοι εφαρμογής τους στο Κουρδιστάν αρνήθηκαν στο κουρδικό λαό το δικαίωμα στη δικαιοσύνη. Συνεπώς, όλες οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν στο Κουρδιστάν στον νομικό, πολιτικό ή διοικητικό τομέα, ήταν αντιδημοκρατικές και πρέπει να μετασχηματιστούν. <br /> <br /> Η Δημοκρατική Αυτονομία δεν θα μετατρέψει τα σύνορα, αλλά θα ενισχύσει την αδελφοσύνη μεταξύ των λαών και την ενότητα τους εντός των συνόρων, γεγονός που θα θέτει τέρμα στις συγκρούσεις. Ο κουρδικός λαός και η Τουρκία θα υπογράψουν μια νέα σύμβαση, σηματοδοτώντας μια νέα εποχή για τις κουρδοτουρκικές σχέσεις. Το μοντέλο μας είναι μοντέλο εκδημοκρατισμού που μπορεί να εφαρμοστεί σε όλα τα άλλα μέρη της Τουρκίας. Σε ολόκληρο τον κόσμο, τα διάφορα κράτη ήδη εγκαταλείπουν την έννοια του συγκεντρωτισμού και αποκεντρώνουν σταδιακά τα πολιτικά τους συστήματα. Πράγματι, η επίλυση των προβλημάτων είναι ευκολότερη σε ένα αποκεντρωμένο σύστημα, και αυτό το μοντέλο επιτρέπει την επιτάχυνση της αναπτυξιακής πολιτικής. Η Δημοκρατική Αυτονομία σημαίνει ότι το κράτος δίνει εξουσία στις τοπικές αρχές, επιτρέποντας την επίλυση των προβλημάτων και τον εκδημοκρατισμό. <br /> <br /> Η κατάσταση των κουρδοτουρκικών σχέσεων κατά την ίδρυση της Δημοκρατίας της Τουρκίας, και η προσέγγιση της στην εποχή της Ιδρυτικής Συνέλευσης της Τουρκίας και του Μουσταφά Κεμάλ, μπορούν να αποτελέσουν βάση για μια νέα προσέγγιση. Προτείνουμε, με αυτή την έννοια, ένα αναλυτικό μοντέλο που στοχεύει στην ανανέωση των κουρδοτουρκικών σχέσεων, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι στην εποχή μας, οι σχέσεις μεταξύ των λαών βασίζονται στην αποδοχή των διαφορετικών εθνικών κοινοτήτων και στη δυνατότητα που τους δίνεται να αυτοδιοικηθούν. <br /> <br /> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9HKz4V1VkpLwjQzgTRwOEwZMRMptPjfGByhyphenhyphenJsoMps3RBcncl66IcOzTdGTXD2BJ1W8GE-VR6hlcLNPhAQ7b40YmXsUifojEdSIXvE58GDzLfxqHkQ3rSLl2j6RgbmP3EZqy1SIPG4v6X/s1600/kurdes+autonomie+14.7.11.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9HKz4V1VkpLwjQzgTRwOEwZMRMptPjfGByhyphenhyphenJsoMps3RBcncl66IcOzTdGTXD2BJ1W8GE-VR6hlcLNPhAQ7b40YmXsUifojEdSIXvE58GDzLfxqHkQ3rSLl2j6RgbmP3EZqy1SIPG4v6X/s400/kurdes+autonomie+14.7.11.jpg" /></a> <br /> Η ιστορική προσφώνηση της ανακήρυξης από την Αϊσέλ Τουγκλούκ, <br /> Ντιγιαρμπακίρ 14 Ιουλίου 2011. <br /> <br /> Η Δημοκρατική Αυτονομία δεν είναι θεσμοθέτηση ενός Κράτους, και συνεπώς δεν θα είναι αντικείμενο διαμάχης για την εξουσία και τον έλεγχο του. Από αυτή την άποψη, περιέχει τον χαρακτήρα και την ικανότητα για την ανάπτυξη υγιών σχέσεων με όλους τους λαούς και πολιτικές οντότητες με βάση τα κοινά συμφέροντα. <br /> <br /> Η δημοκρατική αυτονομία θα αποδείξει την ικανότητα των μαζών να αλληλοσυμπληρώνονται εντός της κοινωνίας και θα ενισχύσει την εξουσία τους, χάρη μιας συνομοσπονδιακής και δημοκρατικής ένωσης. Θα δημιουργήσει επίσης, ελεύθερες και δημοκρατικές σχέσεις με τα πολιτικά συστήματα των άλλων περιοχών του Κουρδιστάν και των άλλων λαών της περιοχής. <br /> <br /> Η διοίκηση μέσω της Δημοκρατικής Αυτονομίας είναι η έκφραση της βούλησης του λαού του Βόρειου Κουρδιστάν και θα επιτρέψει δημιουργικές σχέσεις με τις συνομοσπονδιακές και δημοκρατικές οργανώσεις του Κουρδιστάν, χωρίς να αλλάξουν τα σύνορα των χωρών όπου ζουν οι Κούρδοι. Μη έχοντας τη κρατικίστικη νοοτροπία που πηγάζει από την έννοια του κράτους-έθνους, δεν θα θεωρήσουν αυτές τις σχέσεις σαν δική τους υπεροχή έναντι των υπολοίπων. Από αυτή την άποψη, η ύπαρξη μιας δημοκρατικής νοοτροπίας και δημοκρατικών δομών θα διαδραματίσει πρωταρχικό ρόλο στην οικοδόμηση υγιών σχέσεων μεταξύ των Κούρδων. Αυτό το σημείο εκκίνησης θα επιτρέψει την εγκατάσταση της Δημοκρατικής Συνομοσπονδίας μεταξύ των διαφορετικών περιοχών του Κουρδιστάν. <br /> <br /> Η δημοκρατική αυτονομία δεν είναι πρόγραμμα οικοδόμησης ή καταστροφής του κράτους. Το σχέδιο αυτό θα κατευθύνει τα περιφερειακά κράτη για την επίλυση του κουρδικού ζητήματος. Με βάση αυτά τα χαρακτηριστικά όπου συνδέονται κράτος και δημοκρατία, θα γίνει δυνατή η κοινή ζωή με τα κράτη-έθνη. Πρόκειται για μοντέλο επίλυσης του εθνικού ζητήματος, με βάση ενός συμβιβασμού αρχών με όλες τις μη φασιστικές πολιτικές δυνάμεις. Αυτό το χαρακτηριστικό της Δημοκρατικής Αυτονομίας θα επιτρέψει να αναπτυχτούν υγιείς σχέσεις με όλες τις χώρες της περιοχής και θα γίνει η βάση για την αναγνώρισή της από αυτές. Με την απουσία συγκρούσεων, θα είναι δυνατή η δημιουργία όλων των ειδών των πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών σχέσεων με όλες τις μη-φασιστικές πολιτικές δυνάμεις. <br /> <br /> Η Δημοκρατική Αυτονομία θα εγκαινιάσει μια νέα εποχή στις σχέσεις μεταξύ των Κούρδων και των κρατών όπου βρίσκονται, πρώτα απ’ όλα με την Τουρκία, αλλά επίσης με το Ιράν, τη Συρία και το Ιράκ. Με την επίλυση αυτού του προβλήματος, ένα από τα μεγαλύτερα της περιοχής, θα μπορέσουν να επιλυθούν και τα άλλα προβλήματα της περιοχής. Πράγματι, το κουρδικό ζήτημα αποτελεί πηγή έντασης και συγκρούσεων, καθώς και σημαντικό παράγοντα πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής αστάθειας. <br /> <br /> Το πρόσταγμα της Δημοκρατικής Αυτονομίας θα μπορούσε επίσης να γίνει παγκόσμιο μοντέλο της επίλυσης συγκρούσεων.<br /> <br /> Πηγή: DTK (Εθνοσυνέλευση για μια Δημοκρατική Κοινωνία) <br /> Μετάφραση: Σύλλογος Κουρδικής Νεολαίας Arjin - Destan Simko<br /> <br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/">ΠΗΓΗ</a>

Τι θέλουν οι Κούρδοι; (Μέρος Β’)

Εθνοσυνέλευση για μια Δημοκρατική Κοινωνία - Κουρδική Νεολαία Γαλλίας Σχέδιο για ένα δημοκρατικό και αυτόνομο Κουρδιστάν Οι Κούρδοι, έν...

Διαβάστε την συνέχεια