Και παντού κόπτονται μην τυχόν και δεν ξεκινήσει το «εθνοσωτήριο» αυτό έργο, διότι έτσι μας το παρουσιάζουν, ενώ γνωρίζουν ότι το τίμημα που υποτίθεται θα καταβάλουν (δεν θα το καταβάλουν διότι είναι θέμα χρόνου να τους τελειώσουν και αυτούς και να το θυμάστε αυτό που σας λέμε… τα ψεύδη που διασπείρονται τελευταία στην αγορά είναι ασύλληπτα) θα είναι το 25% αυτού που πρότεινε ο αλήστου μνήμης ΓΑΠ που είχε συμφωνήσει σε πενταπλάσια τιμή με το Κατάρ!
Και δεν έχει κουνηθεί ούτε ένας εισαγγελέας! Ενώ έχουν εκδοθεί ισόποσες κρατικές εγγυήσεις, αφού ακόμα και οι τελευταίοι ακολουθούν μακράν την πεπατημένη της κλεφτουριάς των τελευταίων δεκαετιών! Αυτούς θέλετε να σας κυβερνάνε ή να «ρισκάρουμε» να βάλουν τάξη με το ζόρι, έστω στέλνοντας κάμποσους στη φυλακή, διότι εκεί ανήκουν κανονικά, από όλες τις τάξεις; Πολιτικούς, επιχειρηματίες, δημοσιογράφους και κάθε λογής «φρούτο».
Δεν ενδιαφέρει ποιος θα έχει το σθένος να προωθήσει τις αλλαγές τώρα που υπάρχει υποστήριξη και να απαλλάξει από τα βαρίδια την Ελλάδα, δεν ενδιαφέρει αν θα λέγεται Αλέξης ή Κυριάκος ή όπως αλλιώς θέλει. Σημασία έχει να γίνουν οι αλλαγές.
Διότι τότε θα διαπιστώσουμε ξαφνικά ότι ζούμε σε μια πλούσια χώρα, τόσο πλούσια που θα δικαιώνει όσους έχουν υποστηρίξει ότι το χρέος είναι βιώσιμο και πρέπει να έχει μάλιστα πολύ χαμηλό κόστος εξυπηρέτησης. Τώρα δεν είναι βιώσιμο διότι τη χώρα χτύπησε η εγχώρια υποτιμητική κερδοσκοπία και όταν μιλάνε για έλευση της… ανάπτυξης, εννοούν να τους συμπεριλαμβάνει, για να συνεχίσουν τις χρυσοφόρες μπίζνες και τον έλεγχο της κατάστασης.
Διότι η Ελλάδα δεν ξέφυγε και πολύ από τον τρόπο που γινόντουσαν οι δουλειές μετά την επανάσταση του 1821, δεν μετεξελίχθηκε, δεν εκσυγχρονίσθηκε, πάντα υπήρχαν οι κοτζαμπάσηδες που έχουν κάθε συμφέρον από τη διαιώνιση της κατάστασης.
Άρα χρειαζόμαστε άλλη μία επανάσταση και η ώρα είναι τώρα που υπάρχουν πολύ ισχυροί υποστηρικτές… Τώρα που το πρόβλημα του υπερβολικού χρέους δεν είναι μόνο ελληνικό «προνόμιο», αλλά πανευρωπαϊκό ή ακόμα και παγκόσμιο φαινόμενο. Τώρα που ο δυτικός κόσμος πρέπει να βρει τρόπο να μαζέψει τα του οίκου του, πρέπει πάση θυσία να ακολουθήσουμε. Διότι η λύση θα βρεθεί…
Σημειώστε όσα διαβάσατε σήμερα διότι θα επανέλθουμε. Κι αυτά που γράφουμε δε σημαίνει ότι συναινούμε με τη συνταγή της άκρατης λιτότητας. Ίσως όμως είναι η τακτική που θα οδηγήσει στο οριστικό τέλος του παλιού και την έλευση του καινούργιου, αφού θα έχουν πρώτα απαξιωθεί και οι τελευταίοι, όσοι υπερθεμάτιζαν όταν επιχειρούνταν στο παρελθόν αλλαγές που θα πατούσαν το φρένο και δεν θα φτάναμε στο χείλος του γκρεμού σήμερα. Ο πόνος του κοσμάκη όμως πρέπει να έχει ημερομηνία λήξης. Αλλιώς θα τεθεί σε κίνδυνο το σχέδιο απαλλαγής της χώρας από τα τρωκτικά.