Τις τελευταίες ώρες και μέρες σχεδόν οι πάντες χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τον «αφελληνισμό» των τραπεζών. Τις τράπεζες που αποτελούσαν παραδοσιακά το κερασάκι στην τούρτα του κλεπτοκρατικού μορφώματος των τελευταίων δεκαετιών που αποδεχόμασταν όλοι ως «κράτος», διότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αρκετοί ήταν βολεμένοι…
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κανείς δεν έχει ακούσει ότι στις τράπεζες σταδιοδρόμησαν «παιδιά της αλλαγής», ακόμα και αγράμματοι, απλοί σφουγγοκωλάριοι αφισοκολλητές και παρατρεχάμενοι των κομμάτων, που τους έβαζαν από τα πόρτες και παράθυρα για «να φάει ένα κομμάτι ψωμάκι το δικό μας παιδί»!
Κάποιοι εξ αυτών ήταν και έξυπνοι και καπάτσοι, κι ας μην ήξεραν ορισμένοι να κάνουν καλά-καλά ούτε αριθμητικές πράξεις, αλλά βρέθηκαν ψηλά, πολύ ψηλά… ονόματα δε λέμε υπολήψεις δε θίγουμε, απλά θυμίζουμε ότι όλοι γνωριζόμαστε στο «χωριό» που λέγεται Ελλάδα κι ας παριστάνουμε τους έκπληκτους και τους αδαείς, ενώ ζήσαμε από πολύ κοντά τη «βρόμικη» (μήπως δεν έπρεπε να βάλουμε εισαγωγικά;) δεκαετία του 1980.
Ήξεραν να ελίσσονται και να παίζουν με μαεστρία το πολιτικό παιχνίδι. Ήξεραν να εξυπηρετούν και να ταΐζουν την πιάτσα κατ’ εντολή των πολιτικών τους μεντόρων. Εδώ μέχρι πρόσφατα, χρεοκοπημένες τράπεζες και διέθεταν διαφημιστικό προϋπολογισμό εκατοντάδων εκατομμυρίων, οπότε ο τρόπος για να σιωπήσει η κριτική είχε βρεθεί. Τι κι αν αυτοί είναι μέθοδοι μαφίας και καμόρας; Τι κι αν τα χρήματα αυτά έβγαιναν από τις καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών; Το «σύστημα» να είναι καλά…
Αυτό το σύστημα της διαπλοκής με τις μερικές δεκάδες φαμίλιες και τους πολύ περισσότερους που έπαιρναν το κατιτίς τους για να μη μιλούν, αντιθέτως να δημιουργηθεί κοινότητα συμφερόντων, να τα κανονίζουμε μεταξύ μας με τη μπίζνα και περπατάμε.
Όλοι αυτοί που βρίζουν σήμερα το ευρώ για τα «δεινά» της ελληνικής κοινωνίας, δεν αντιλαμβάνεται ότι όλα τα ανωτέρω γινόντουσαν επί δραχμής. Διότι αφελέστατε Έλληνα που νομίζεις ότι αν σου φέρουν τη δραχμούλα θα περάσουν όλες οι δοκιμασίες, δεν καταλαβαίνεις ότι το πάρτι των κλεπτοκρατών με τη δραχμή άρχισε και με το ευρώ έφτασε στα όριά του…
Αυτοί που έπαιρναν τον καρπό του μόχθου σου από τις τράπεζες και έκλεβαν δανείζοντας φίλους και κολλητούς, αυτοί που ενστάλαξαν παρασιτική και κρατικοδίαιτη νοοτροπία στο πιο δυναμικό τμήμα του πληθυσμού, τη νεολαία, από την οποία περιμένεις με τις ιδέες και το φρέσκο μυαλό της να αλλάξει τα κακώς κείμενα, με στόχο να την ελέγξουν και να τη στρατεύσουν στη δούλεψή τους…
…Αυτοί που έπαιρνα πλούσια διαφημιστικά «πακέτα» (ευπρεπείς αλλά και στυγνοί δημοσιογράφοι-εκβιαστές που ρύθμιζαν τα γραπτά τους αναλόγως των ροών… ψέματα λέμε;) και άλλοι που συνεχίζουν και σήμερα να παίρνουν, έχουν κάθε λόγο να γκρινιάζουν για τον αφελληνισμό, παριστάνοντας ότι εξεπλάγησαν για την «επιδρομή στον ελληνικό χαρακτήρα» τους.
Όλο αυτό το νοσηρό οικοδόμημα άρχισε να μετράει αντίστροφα με την υιοθέτηση του ευρώ. Διότι όντας βουλιμικό και αδηφάγο, αντί να εκμεταλλευτεί τον χαμηλότοκο δανεισμό για να βάλει μια τάξη στα του ελληνικού οίκου μας, συνέχισε με ακόμα μεγαλύτερο πάθος τις συνήθειές του, κλέβοντας διαρκώς και εξάγοντας χρήμα, ενώ αυξανόταν συνεχώς το δημόσιο χρέος και η υπερχρέωση επιχειρήσεων, ενώ πολλά αφεντικά διήγαγαν πιο «έκλυτο» οικονομικά βίο από ποτέ.
Η φουσκάρα έσκασε και τώρα πληρώνουμε τα σπασμένα. Αφελή Νεοέλληνα, να ξέρεις πως όταν αρχίζουν και σου λένε να γυρίσουμε στη δραχμούλα και να διώξουμε τους δυνάστες Ευρωπαίους, το κάνουν για να μη χάσουν το παιχνίδι από τα χέρια τους, να συνεχίζουν να ελέγχουν «το σύστημα», έστω και χρεοκοπημένο.
Διότι όπως θα διαβάσεις σήμερα σε εφημερίδες, με το νέο Υπερταμείο τους τελειώνουν ΟΛΟΥΣ οι Ευρωπαίοι που και οι ίδιοι δεν πίστευαν πόσο διεφθαρμένες ήταν οι διαδικασίες και πόσο διεφθαρμένα ήταν τα άτομα. Σε όλες τις χώρες γίνονταν διάφορα, υπήρχε όμως ένα μέτρο. Εδώ δεν άφησαν τίποτε όρθιο…
Εδώ ακόμα και σήμερα συνεχίζουν! Οι ίδιοι που έβγαζαν έξω το χρήμα με τη σέσουλα, σήμερα εξασφαλίζουν – ποιος ξέρει με ποιον τρόπο – πανομοιότυπα δημοσιεύματα για το φοβερό και τρομερό τους σχέδιο για το Ελληνικό, το οποίο το έχουν πάρει το κράτος που όμως ΔΕΝ κατέχει τις μετοχές του, με σφραγίδα ελληνικού Κοινοβουλίου που ψήφισε τον σχετικό νόμο!
Και παντού κόπτονται μην τυχόν και δεν ξεκινήσει το «εθνοσωτήριο» αυτό έργο, διότι έτσι μας το παρουσιάζουν, ενώ γνωρίζουν ότι το τίμημα που υποτίθεται θα καταβάλουν (δεν θα το καταβάλουν διότι είναι θέμα χρόνου να τους τελειώσουν και αυτούς και να το θυμάστε αυτό που σας λέμε… τα ψεύδη που διασπείρονται τελευταία στην αγορά είναι ασύλληπτα) θα είναι το 25% αυτού που πρότεινε ο αλήστου μνήμης ΓΑΠ που είχε συμφωνήσει σε πενταπλάσια τιμή με το Κατάρ!
Και δεν έχει κουνηθεί ούτε ένας εισαγγελέας! Ενώ έχουν εκδοθεί ισόποσες κρατικές εγγυήσεις, αφού ακόμα και οι τελευταίοι ακολουθούν μακράν την πεπατημένη της κλεφτουριάς των τελευταίων δεκαετιών! Αυτούς θέλετε να σας κυβερνάνε ή να «ρισκάρουμε» να βάλουν τάξη με το ζόρι, έστω στέλνοντας κάμποσους στη φυλακή, διότι εκεί ανήκουν κανονικά, από όλες τις τάξεις; Πολιτικούς, επιχειρηματίες, δημοσιογράφους και κάθε λογής «φρούτο».
Δεν ενδιαφέρει ποιος θα έχει το σθένος να προωθήσει τις αλλαγές τώρα που υπάρχει υποστήριξη και να απαλλάξει από τα βαρίδια την Ελλάδα, δεν ενδιαφέρει αν θα λέγεται Αλέξης ή Κυριάκος ή όπως αλλιώς θέλει. Σημασία έχει να γίνουν οι αλλαγές.
Διότι τότε θα διαπιστώσουμε ξαφνικά ότι ζούμε σε μια πλούσια χώρα, τόσο πλούσια που θα δικαιώνει όσους έχουν υποστηρίξει ότι το χρέος είναι βιώσιμο και πρέπει να έχει μάλιστα πολύ χαμηλό κόστος εξυπηρέτησης. Τώρα δεν είναι βιώσιμο διότι τη χώρα χτύπησε η εγχώρια υποτιμητική κερδοσκοπία και όταν μιλάνε για έλευση της… ανάπτυξης, εννοούν να τους συμπεριλαμβάνει, για να συνεχίσουν τις χρυσοφόρες μπίζνες και τον έλεγχο της κατάστασης.
Διότι η Ελλάδα δεν ξέφυγε και πολύ από τον τρόπο που γινόντουσαν οι δουλειές μετά την επανάσταση του 1821, δεν μετεξελίχθηκε, δεν εκσυγχρονίσθηκε, πάντα υπήρχαν οι κοτζαμπάσηδες που έχουν κάθε συμφέρον από τη διαιώνιση της κατάστασης.
Άρα χρειαζόμαστε άλλη μία επανάσταση και η ώρα είναι τώρα που υπάρχουν πολύ ισχυροί υποστηρικτές… Τώρα που το πρόβλημα του υπερβολικού χρέους δεν είναι μόνο ελληνικό «προνόμιο», αλλά πανευρωπαϊκό ή ακόμα και παγκόσμιο φαινόμενο. Τώρα που ο δυτικός κόσμος πρέπει να βρει τρόπο να μαζέψει τα του οίκου του, πρέπει πάση θυσία να ακολουθήσουμε. Διότι η λύση θα βρεθεί…
Σημειώστε όσα διαβάσατε σήμερα διότι θα επανέλθουμε. Κι αυτά που γράφουμε δε σημαίνει ότι συναινούμε με τη συνταγή της άκρατης λιτότητας. Ίσως όμως είναι η τακτική που θα οδηγήσει στο οριστικό τέλος του παλιού και την έλευση του καινούργιου, αφού θα έχουν πρώτα απαξιωθεί και οι τελευταίοι, όσοι υπερθεμάτιζαν όταν επιχειρούνταν στο παρελθόν αλλαγές που θα πατούσαν το φρένο και δεν θα φτάναμε στο χείλος του γκρεμού σήμερα. Ο πόνος του κοσμάκη όμως πρέπει να έχει ημερομηνία λήξης. Αλλιώς θα τεθεί σε κίνδυνο το σχέδιο απαλλαγής της χώρας από τα τρωκτικά.
Και δεν έχει κουνηθεί ούτε ένας εισαγγελέας! Ενώ έχουν εκδοθεί ισόποσες κρατικές εγγυήσεις, αφού ακόμα και οι τελευταίοι ακολουθούν μακράν την πεπατημένη της κλεφτουριάς των τελευταίων δεκαετιών! Αυτούς θέλετε να σας κυβερνάνε ή να «ρισκάρουμε» να βάλουν τάξη με το ζόρι, έστω στέλνοντας κάμποσους στη φυλακή, διότι εκεί ανήκουν κανονικά, από όλες τις τάξεις; Πολιτικούς, επιχειρηματίες, δημοσιογράφους και κάθε λογής «φρούτο».
Δεν ενδιαφέρει ποιος θα έχει το σθένος να προωθήσει τις αλλαγές τώρα που υπάρχει υποστήριξη και να απαλλάξει από τα βαρίδια την Ελλάδα, δεν ενδιαφέρει αν θα λέγεται Αλέξης ή Κυριάκος ή όπως αλλιώς θέλει. Σημασία έχει να γίνουν οι αλλαγές.
Διότι τότε θα διαπιστώσουμε ξαφνικά ότι ζούμε σε μια πλούσια χώρα, τόσο πλούσια που θα δικαιώνει όσους έχουν υποστηρίξει ότι το χρέος είναι βιώσιμο και πρέπει να έχει μάλιστα πολύ χαμηλό κόστος εξυπηρέτησης. Τώρα δεν είναι βιώσιμο διότι τη χώρα χτύπησε η εγχώρια υποτιμητική κερδοσκοπία και όταν μιλάνε για έλευση της… ανάπτυξης, εννοούν να τους συμπεριλαμβάνει, για να συνεχίσουν τις χρυσοφόρες μπίζνες και τον έλεγχο της κατάστασης.
Διότι η Ελλάδα δεν ξέφυγε και πολύ από τον τρόπο που γινόντουσαν οι δουλειές μετά την επανάσταση του 1821, δεν μετεξελίχθηκε, δεν εκσυγχρονίσθηκε, πάντα υπήρχαν οι κοτζαμπάσηδες που έχουν κάθε συμφέρον από τη διαιώνιση της κατάστασης.Άρα χρειαζόμαστε άλλη μία επανάσταση και η ώρα είναι τώρα που υπάρχουν πολύ ισχυροί υποστηρικτές… Τώρα που το πρόβλημα του υπερβολικού χρέους δεν είναι μόνο ελληνικό «προνόμιο», αλλά πανευρωπαϊκό ή ακόμα και παγκόσμιο φαινόμενο. Τώρα που ο δυτικός κόσμος πρέπει να βρει τρόπο να μαζέψει τα του οίκου του, πρέπει πάση θυσία να ακολουθήσουμε. Διότι η λύση θα βρεθεί…
Σημειώστε όσα διαβάσατε σήμερα διότι θα επανέλθουμε. Κι αυτά που γράφουμε δε σημαίνει ότι συναινούμε με τη συνταγή της άκρατης λιτότητας. Ίσως όμως είναι η τακτική που θα οδηγήσει στο οριστικό τέλος του παλιού και την έλευση του καινούργιου, αφού θα έχουν πρώτα απαξιωθεί και οι τελευταίοι, όσοι υπερθεμάτιζαν όταν επιχειρούνταν στο παρελθόν αλλαγές που θα πατούσαν το φρένο και δεν θα φτάναμε στο χείλος του γκρεμού σήμερα. Ο πόνος του κοσμάκη όμως πρέπει να έχει ημερομηνία λήξης. Αλλιώς θα τεθεί σε κίνδυνο το σχέδιο απαλλαγής της χώρας από τα τρωκτικά.
Δημοσίευση σχολίου