Παραλογισμός Ουκρανών: Τι να τα κάνουμε 6 ή 12 F-16; Θέλουν 130... με 20 πιλότους.

<img height="311" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/fd08b36029fedc0f970309e7fdb7b094_XL.jpg" width="640" /><br /><div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Μόνο 20 Ουκρανοί πιλότοι F-16 αναμένεται να ολοκληρώσουν την εκπαίδευση τους μέχρι το τέλος του 2024, δηλαδή το ήμισυ του προσωπικού που απαιτείται για τη λειτουργία μιας μοίρας 20 αεροσκαφών</span></h3>Μετά τον Ουκρανό πρόεδρο Volodymyr Zelensky, ο οποίος έσπευσε να απαξιώσει τα αμερικανικά τανκ Abrams με το επιχείρημα ότι 30 άρματα μάχης δεν μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση στο μέτωπο - αν και αρχικά τα θεωρούσαν game changer - και ότι αυτό που χρειάζεται τώρα είναι μαχητικά αεροσκάφη, ήταν η σειρά του συμβούλου του Zelensky, του Mikhail Podolyak να υποστηρίξει πως 6 με 12 F-16 δεν πρόκειται να αλλάξουν τη δυναμική του πολέμου.<br />«Η μεταφορά 6-12 μαχητικών F-16 στο Κίεβο δεν θα επιτρέψει στις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας (AFU) να αλλάξουν την κατάσταση στην πρώτη γραμμή.<br />Επομένως, πρέπει να παραλάβουμε ταυτόχρονα 130 αεροσκάφη» υπογράμμισε ο Podolyak.<br />Αν μη τι άλλο πρόκειται για μια προβληματική επιχειρηματολογία, από τη στιγμή που είναι ευρέως γνωστό πως η Ουκρανία δεν διαθέτει ακόμα εκπαιδευμένους πιλότους στα F-16.<br />Συγκεκριμένα, εκτιμάται ότι μόνο 20 Ουκρανοί πιλότοι F-16 αναμένεται να ολοκληρώσουν την εκπαίδευση τους έως το τέλος του 2024, δηλαδή το ήμισυ του προσωπικού που απαιτείται για τη λειτουργία μιας μοίρας 20 αεροσκαφών.<br />Οι παραληρηματικές απαιτήσεις των Ουκρανών αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι ο πρόεδρος Zelensky κατά τις επαφές του με τους Ευρωπαίους και τους ΝΑΤΟικούς αξιωματούχους επιμένει με εμμονικό τρόπο να επαναλαμβάνει διαρκώς την ανάγκη να αυξηθεί η βοήθεια προς το Κίεβο.<br /><br />Το θέμα είναι η ποσότητα<br /><br />«Το ζήτημα είναι η ποσότητα.<br />Εάν έχεις 6 με 12 αεροσκάφη F-16, δεν πρόκειται να αλλάξουν σημαντικά την πορεία των γεγονότων στην πρώτη γραμμή.<br />Ναι μπορεί να ενισχύσουν τις θέσεις μας σε κάποια σημεία σε επιχειρησιακό – τακτικό επίπεδο..<br />Αλλά προκειμένου να επηρεάσεις στρατηγικά την κατάσταση στο μέτωπο, πρέπει να λάβεις μια αεροπορική δύναμη της τάξης των 128 με 130 μαχητικών.<br />Τότε αυτό, ναι, θα έχει μια σημαντική επίδραση» είπε ο Podolyak μιλώντας στο ουκρανικό κανάλι 24.<br />Μάλιστα ο Podolyak υπογραμμίζει πως οι Δυτικοί πρέπει να μεταφέρουν στο Κίεβο και οπλικά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς από τις αποθήκες τους.<br /><br />Γιατί απορρίψαμε τα Gripen<br /><br />Όσον αφορά την απόφαση του Κιέβου να απορρίψει την πρόταση για την προμήθεια των σουηδικών μαχητικών Gripen, o Podolyak υποστήριξε ότι αυτό που επιθυμεί η Ουκρανία είναι να έχει μια «ομογενοποιημένη» επιμελητεία.<br />«Έχει να κάνει κυρίως με τη συντήρηση.<br />Εάν έχεις έναν μεγάλο αριθμό αεροσκαφών διαφορετικών τύπων, αυτό σημαίνει διαφορετικά μηχανολογικά logistics, διαφορετική συντήρηση, διαφορετικά ανταλλακτικά.<br />Αυτό είναι από-συγχρονισμός.<br />Δηλαδή, εάν χρησιμοποιείς πολλούς διαφορετικούς τύπους στρατιωτικού εξοπλισμού, ειδικά εάν αυτοί είναι ιδιαίτερα περίπλοκοι όπως είναι για παράδειγμα η αεροπορία, τα ηλεκτρονικά τους συστήματα που είναι εξαιρετικά περίπλοκος εξοπλισμός, τότε θα χρειαστεί να δαπανήσεις πολύ περισσότερους πόρους σε μηχανική και υλικοτεχνική υποστήριξη καθώς και πολύ περισσότερο χρόνο στο να συγχρονίσεις αυτή την υποστήριξη» υπογράμμισε ο Podolyak.<br /><br />O Zelensky… χρεώνει τη Δύση<br /><br />Σημειώνεται πως στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, o Zelensky, αύξησε περαιτέρω τις απαιτήσεις του προς τη Δύση, απαξιώνοντας παράλληλα εμβληματικά δυτικά οπλικά συστήματα.<br />Συγκεκριμένα, υποστήριξε πως τα 31 αμερικανικά τανκ Abrams που είχε προμηθευτεί η Ουκρανία, αποκλείεται να κάνουν τη διαφορά στο πεδίο της μάχης.<br />«Δεν είμαι σίγουρος ότι ένας τέτοιος αριθμός τανκ μπορεί να αλλάξει την κατάσταση στο πεδίο της μάχης» είπε ο Zelensky, αναφέροντας πως η Ουκρανία θα χρειαστεί τουλάχιστον 128 μαχητικά αεροσκάφη F-16, διαφορετικά δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στη ρωσική αεροπορία.<br />«Έτσι, μέχρι τη στιγμή που θα έχουμε 128 αεριωθούμενα αεροσκάφη, δεν θα μπορούμε συγκριθούμε με τους Ρώσους στον ουρανό.<br />Σε κάθε περίπτωση, θα είναι δύσκολο» επισήμανε ο Zelensky.<br />Σημειώνεται ότι από τον περασμένο Μάιο, οι Σύμμαχοι έχουν δεσμευτεί να παρέχουν περίπου 85 μαχητικά αεροσκάφη F-16 στην Ουκρανία, αλλά το χρονοδιάγραμμα για ορισμένες από αυτές τις παραδόσεις είναι ασαφές.<br />Τον Ιούνιο, το Politico ανέφερε, επικαλούμενο αξιωματούχους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, ότι η Δανία, η Νορβηγία, η Ολλανδία και το Βέλγιο σχεδίαζαν να παραδώσουν περισσότερα από 60 F-16 στην Ουκρανία αυτό το καλοκαίρι, αλλά η Ουκρανία δεν θα είχε πλήρη μοίρα εκπαιδευμένων πιλότοι μέχρι το τέλος του 2025.<br /><br />Που είναι οι πιλότοι;<br /><br />Μόνο 20 Ουκρανοί πιλότοι F-16 αναμένεται να ολοκληρώσουν την εκπαίδευση τους μέχρι το τέλος του 2024, δηλαδή το ήμισυ του προσωπικού που απαιτείται για τη λειτουργία μιας μοίρας 20 αεροσκαφών.<br />Η Ουκρανία θέλει οι Ηνωμένες Πολιτείες να εκπαιδεύσουν περισσότερους Ουκρανούς πιλότους στα μαχητικά αεροσκάφη F-16, αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει χώρος για να δεχτούν περισσότερους πιλότους στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, σύμφωνα με Αμερικανούς αξιωματούχους.<br /><br />Πιεστικός... αποξενώνεται<br /><br />Στην εμμονική πίεση που ασκεί ο Zelensky στους Συμμάχους αναφέρεται δημοσίευμα του Reuters.<br />Ευρωπαίος αξιωματούχος επισημαίνει ότι ο Ουκρανός πρόεδρος μπορεί να επαναλαμβάνει ακόμα και 15 φορές στους συνομιλητές του σχετικά με το αίτημα του.<br />«Επαναλαμβάνει 15 φορές αυτό που χρειάζεται, ότι πρέπει να κάνουμε περισσότερα ή να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες.<br />Δεν ξεχνά να μας το υπενθυμίζει αυτό», είπε ο αξιωματούχος ενώ ένας άλλος αξιωματούχος της ΕΕ, ο οποίος μίλησε υπό τον όρο της ανωνυμίας, είπε ότι ο Zelensky θα πρέπει να πορευτεί πιο προσεκτικά για να «αποφύγει την αποξένωση από τους συμμάχους που χρειαζόμαστε τόσο πολύ».<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Παραλογισμός Ουκρανών: Τι να τα κάνουμε 6 ή 12 F-16; Θέλουν 130... με 20 πιλότους.

Μόνο 20 Ουκρανοί πιλότοι F-16 αναμένεται να ολοκληρώσουν την εκπαίδευση τους μέχρι το τέλος του 2024, δηλαδή το ήμισυ του προσωπικού που απα...

Διαβάστε την συνέχεια

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη χάνει την μιντιακή υπεροπλία,. Deal στα σκαριά Μαρινάκη-Ιβάν για το Open και κανάλι για Μελισσανίδη.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/7e259c9a9161feb0dc29b2f9865e8950_XL.jpg" width="705" /><br /><br /><div>Ο εφοπλιστής Βαγγέλης Μαρινάκης κατέθεσε μέσω συνεργατών του επίσημη πρόταση στον Ιβάν Σαββίδη για την αγορά του καναλιού ΟPEN<br /><br />Μία πολύ σημαντική εξέλιξη έρχεται να ταράξει το πολιτικό-επιχειρηματικό σύστημα, αφού όπως όλα δείχνουν ο εφοπλιστής Βαγγέλης Μαρινάκης κατέθεσε μέσω συνεργατών του επίσημη πρόταση στον Ιβάν Σαββίδη για την αγορά του καναλιού ΟPEN.<br />Oι ίδιες πληροφορίες κάνουν λόγο ότι η πρόταση περιλαμβάνει την ανάληψη όλων των βαρών που έχει το κανάλι και 20 εκατ. ευρώ.<br /><br />Αποστασιοποιείται ο Σαββίδης<br /><br />Ο κ. Σαββίδης που έχει αποστασιοποιηθεί αρκετά από το ελληνικό γίγνεσθαι και κυρίως από τα ελληνική media και έχει εξετάσει και άλλες φορές την πώληση του σταθμού, το σκέφτεται πλέον σοβαρά να πουλήσει. Να θυμίσουμε ότι για την απόκτηση 2ου τηλεοπτικού σταθμού δεν υπάρχει κανένα νομικό κώλυμα αφού το ίδιο έχει πράξει και ο όμιλος ANT1 με διαφορετικές εταιρείες για το Makedonia TV.<br /><br />Έχουν έρθει κοντά λόγω ποδοσφαίρου<br /><br />Οι δύο επιχειρηματίες δεν είχαν ποτέ καλή σχέση.<br />Όλα άλλαξαν πριν λίγο καιρό.<br />Ο Ολυμπιακός, συμφερόντων Μαρινάκη στήριξε για την προεδρία της ΕΠΟ τον εκλεκτό του ΠΑΟΚ Μάκη Γκαγκάτση.<br />Μέχρι τότε στην ΕΠΟ, υπήρχε η συνεργασία ΑΕΚ-ΠΑΟΚ όμως, για κάποιους λόγους αυτή σταμάτησε.<br />Ο ΠΑΟΚ σε ανταπόδοση στήριξε τον Βαγγέλη Μαρινάκη για την προεδρία της Super League έναντι του Γιάννη Αλαφούζου.<br /><br />Νέα συχνότητα για Μελισσανίδη<br /><br />Οι καλοί γνώστες του παρασκηνίου λένε ότι οι δύο πλευρές ίσως έρθουν ακόμα πιο κοντά, βάζοντας στο τραπέζι των συζητήσεων και άλλες μελλοντικές συνεργασίες.<br />Την ίδια ώρα, ένας άλλος μεγαλόσχημος παράγοντας ο Δημήτρης Μελισσανίδης βρίσκεται στο παρά πέντε της ολοκλήρωσης για την αγορά του HIGH CHANNEL το οποίο θα τρέχει ο γιος του Γιώργος και θα ονομάσει «Ναυτεμπορική Tv».<br />Με όσα έχουν γίνει γνωστά για την αγορά αυτή το ποσό που δόθηκε είναι 3,7 εκατ. ευρώ και το νομικό έλεγχο της αγοράς έκανε το δικηγορικό γραφείο Σαγιά.<br /><br />Προβληματισμός στην κυβέρνηση<br /><br />Όλες οι παραπάνω κινήσεις, παρακολουθούνται από το Μαξίμου με περίσσιο σκεπτικισμό και προβληματισμό.<br />Και αυτό διότι φαίνεται ότι η κυβέρνηση χάνει σταδιακά την μιντιακή υπεροπλία που είχε.<br />Με τον Βαγγέλη Μαρινάκη τα έχει σπάσει εδώ και καιρό.<br />Τα ΜΜΕ του επιχειρηματία είναι αρκετά επικριτικά απέναντι στην κυβέρνηση, ειδικά σε κάποιες μεγάλες υποθέσεις.<br />Από την άλλη, το OPEN του Σαββίδη, δεν ήταν ποτέ με την κυβέρνηση, έπαιζε πάντα γεγονότα διατηρώντας μία απόσταση χωρίς να είναι πάντα επικριτικό.<br />Πάντως, σίγουρα δεν ήταν υποστηρικτικό μέσο. Τώρα, όμως, με τις κάκιστες σχέσεις που έχουν Μαρινάκης-Μητσοτάκης, αυτά τα μέσα θα είναι εχθρικά.<br /><br />Η φθορά χωρίς φίλια ΜΜΕ θα μεγαλώνει<br /><br />Την ίδια ώρα αποκτάει περιφερειακή συχνότητα και ο Δ. Μελισσανίδης, ο οποίος επίσης δεν έχει σχέσεις με την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ του δεν εντάσσονται στα φιλοκυβερνητικά.<br />Υπό αυτό το πρίσμα, δημιουργείται μία ομάδα αντί-κυβερνητικών ΜΜΕ που σπάσει το σκληρό δίπολο Αλαφούζου-Βαρδινογιάννη (ΣΚΑΙ-ΑLPHA-STAR) που επιμένουν να στηρίζουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη.<br />Χωρίς την μιντιακή προστασία που παρείχαν στην κυβέρνηση οι μεγάλοι καναλάρχες, η φθορά της ΝΔ θα είναι γεωμετρικά μεγαλύτερη κάθε φορά.<br />Και χωρίς media η κυβερνώσα παράταξη δεν μπορεί να πάει μακριά.<br />Ήδη οι δημοσκοπήσεις την βρίσκουν στο 29% με όλα τα μέτωπα ορθάνοικτα.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη χάνει την μιντιακή υπεροπλία,. Deal στα σκαριά Μαρινάκη-Ιβάν για το Open και κανάλι για Μελισσανίδη.

Ο εφοπλιστής Βαγγέλης Μαρινάκης κατέθεσε μέσω συνεργατών του επίσημη πρόταση στον Ιβάν Σαββίδη για την αγορά του καναλιού ΟPEN Μία πολύ σημα...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο θρίαμβος του αναθεωρητή Μίτσκοσκι, επί του ασυνάρτητου Μητσοτάκη και η σιωπή του ΝΑΤΟ.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://img.bbmd.gr/img/1260/max/82/2024/07/10/155f45fb-Hristijan-Mickoski.jpg?t=D7E6IBpQe6vKOFHtnQ-4Pg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="512" data-original-width="855" height="383" src="https://img.bbmd.gr/img/1260/max/82/2024/07/10/155f45fb-Hristijan-Mickoski.jpg?t=D7E6IBpQe6vKOFHtnQ-4Pg" width="704" /></a></div><div><br /></div> Του <b>Σωτήρη Σιδέρη</b><br />Ο Μίτσκοσκι ήθελε να θεμελιώσει σε διεθνές περιβάλλον, την αμφισβήτηση της πλέον βασικής παραμέτρου της Συμφωνίας των Πρεσπών, αυτής που αφορά το όνομα της χώρας του και θριάμβευσε έναντι ενός αδύναμου , ασυνάρτητου και προχειρολόγου Μητσοτάκη. Η δήλωσή του Μίτσκοσκι στο ΝΑΤΟ ότι “«για εμάς, ως μικρό έθνος, είναι σημαντικό τις ημέρες αυτές να ληφθούν οι σημαντικές εκείνες αποφάσεις που θα διαμορφώσουν το μέλλον της ανθρωπότητας τις επόμενες δεκαετίες, κάτι στο οποίο θα συμβάλουμε και εμείς” είναι στοιχείο ανησυχητικού μικρομεγαλισμού που δείχνει πειθαρχία στις αποφάσεις της Συμμαχίας αλλά υπό τον όρο της αποδοχής του εθνικισμού του από τους εταίρους. Κανείς δεν τον ενόχλησε...<br /><br /> Είναι εμφανές ότι ο Μίτσκοσκι επιδιώκει να επαναπροσδιορίσει την ταυτότητα της χώρας του αμφισβητώντας τις συμφωνίες με την Ελλάδα και τη Βουλγαρία . Ωστόσο το πρόβλημα δεν είναι το εθνικιστικό του παραλήρημα, αλλά το γεγονός ότι κανένας ηγέτης χώρας του ΝΑΤΟ δεν του ζήτησε να ανασκευάσει, κανένας ηγέτης δεν ασχολήθηκε καν και ο Μητσοτάκης εμφανίστηκε σχεδόν γραφικός , σε άμυνα, χωρίς συμμάχους, χωρίς σχέδιο και τελικά ηττήθηκε κατά κράτος. Άρα τα χειρότερα έρχονται...<br /><br /> Έχουμε λοιπόν δύο πρωθυπουργούς που παραβιάζουν την Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά για την Ελλάδα η επιστροφή του μακεδονικού είναι η απόδειξη ότι δεν υπήρξε ποτέ εξωτερική πολιτική που να υπηρετεί το εθνικό συμφέρον, αλλά προέχει το κομματικό συμφέρον του Κυριάκου Μητσοτάκη.<br /> <br />Διπλωματικό κενό <br /><br />Όπως συνέβη με τον Έντι Ράμα, που μόλις βεβαιώθηκε ότι καμία δήθεν απειλή του Μητσοτάκη δεν είναι πραγματική και ότι η Αθήνα δεν διαθέτει κανένα σχέδιο, έτσι και ο Μίτσκοσκι δοκίμασε για λίγες εβδομάδες την Αθήνα και τελικά πείστηκε ότι τίποτα δεν θα συμβεί , αν στο ΝΑΤΟ μιλήσει για Δημοκρατία της Μακεδονίας και για Μακεδόνες. Όπως και έγινε. Ο Βορειομακεδόνας ηγέτης ξέρει ότι κάθε φορά που θα κάνει ένα πολύ μικρό βήμα και δεν τον εμποδίζει κανείς, θα ετοιμάζει το επόμενο. Είναι θέμα χρόνου να επαναφέρει τον Μέγα Αλέξανδρο, για τα βιβλία ιστορίας που οφείλει να αλλάξει είναι ευτυχής γιατί η Αθήνα δεν του ζήτησε καν επί πέντε χρόνια, οπότε το πεδίο είναι ελεύθερο. Όπως ξαφνικά ο Ράμα υποκινούμενος δήθεν από το κόμμα των Τσάμηδων απαιτεί την τυπική κατάργηση του εμπολέμου καθεστώτος και φορτώνει την ελληνοαλβανική ατζέντα, έτσι και τα Σκόπια θα κινηθούν ανάλογα επιβαρύνοντας την διμερή ατζέντα. Κάπως έτσι η Τουρκία φόρτωσε την διμερή ατζέντα με την Ελλάδα αυξάνοντας τις αμφισβητήσεις της.<br /><br />Ο Μητσοτάκης όμως , δεν κάνει κανένα βήμα. Ή μένει καθηλωμένος , σχεδόν γραφικός ζητώντας την πιστή εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών που δεν τηρεί ούτε ο ίδιος ή θα κάνει βήματα πίσω με το να το “θέτει” . Το να “θέτει απλώς ένα ζήτημα δεν τρέχει τίποτα, κανείς δεν ασχολείται, γι αυτό και οι προοπτικές είναι δυσοίωνες..<br />Αν όμως ο πρωθυπουργός εμφάνιζε στο ΝΑΤΟ ένα συνολικό σχέδιο δράσης έναντι των Σκοπίων που θα περιελάμβανε και κυρώσεις και στη Συμμαχία και στην ΕΕ, τότε το σκηνικό θα ανατρέπονταν και η Ελλάδα θα κέρδιζε τη μάχη. Πέραν αυτών, ο χαρακτήρας της Συνόδου Κορυφής θα άλλαζε και θα αναγκάζονταν όλοι οι ηγέτες, στην χειρότερη περίπτωση να στηρίξουν την Αθήνα και να ζητήσουν από τον Μίτσκοσκι να σεβαστεί άμεσα την Συμφωνία. Αλλά αυτά αφορούν έναν ηγέτη και στοιχειωδώς ανεξάρτητο πολιτικό, όχι έναν πειθήνιο σύμμαχο των ΗΠΑ. Η αποτυχία ή η αδυναμία του Μητσοτάκη να πάει στο ΝΑΤΟ και να πιέσει ή και να απαιτήσει σεβασμό, είναι απόδειξη μιας ανύπαρκτης εξωτερικής πολιτικής.<br />Το χειρότερο, ο Μητσοτάκης μίλησε στη Σύνοδο Κορυφής για το σεβασμό της Συμφωνίας των Πρεσπών και το σεβασμό του διεθνούς δικαίου, σε ηγέτες που έχουν κάνει κουρέλια κάθε έννοια δικαίου. ….<br /> <br />Ελλάδα -Τουρκία<br /><br />Η μόνη έγκυρη πληροφορία που έγινε γνωστή από την συνάντηση Μητσοτάκη -Ερντογάν, είναι ότι οι δύο ηγέτες θα συναντηθούν και πάλι τον Σεπτέμβριο , στο περιθώριο της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ. Από την Ουάσιγκτον δεν προέκυψε τίποτα το νέο, καθώς η συζήτηση , σύμφωνα πάντα με τις διαρροές ήταν τυπική και γενική επί διμερών και πολυμερών θεμάτων, αλλά καθόλου κατατοπιστική. Προς το παρόν δεν επιβεβαιώθηκαν οι εκτιμήσεις για κάποια νέα εξέλιξη, οπότε θα περιμένουμε τον Σεπτέμβριο. Μια συνάντηση πάντως που θα γίνει με φόντο τις εκλογές στις ΗΠΑ.<br />Η διατήρηση του μορατόριουμ είναι θετική, αλλά είναι προφανές ότι δεν έγινε συζήτηση γι αυτό. Η παράλληλη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Γεραπετρίτη και Χακάν, πιθανόν να είναι το πράσινο φως για την συνάντηση της Νέας Υόρκης. Φυσικά η Τουρκία είναι απολύτως ικανοποιημένη που πλέον η Ελλάδα έχει αποσύρει κάθε φωνή κριτικής στους διεθνείς οργανισμούς για την Τουρκία και έτσι εμφανίζεται η Άγκυρα ως φιλήσυχη χώρα και σε αγαστή συνεργασία με την Ελλάδα.<br />Εν αναμονή....<div><br /></div><div><a href="https://omegapress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο θρίαμβος του αναθεωρητή Μίτσκοσκι, επί του ασυνάρτητου Μητσοτάκη και η σιωπή του ΝΑΤΟ.

Του Σωτήρη Σιδέρη Ο Μίτσκοσκι ήθελε να θεμελιώσει σε διεθνές περιβάλλον, την αμφισβήτηση της πλέον βασικής παραμέτρου της Συμφωνίας των ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πρώτα το ΝΑΤΟ μετά η Ελλάδα: η πολεμοκάπηλη φρενίτιδα του Μητσοτάκη και η σύγκριση με τον Ερντογάν.

<img height="427" src="https://omegapress.gr/images/OYASIGKTON.jpg" width="714" /><div><br /></div><div>Του <b>Στράτου Βαλτινού</b><br />Με αφορμή την συμμετοχή του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον, καταγράφηκε η πιο κραυγαλέα ίσως αποστασιοποίηση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής από τα εθνικά ζητήματα , καθώς παρατηρήθηκε η πλήρης ενσωμάτωσή της στα πιο επιθετικά δόγματα της Συμμαχίας, άνευ όρων μάλιστα. Ο Έλληνας πρωθυπουργός εμφανίστηκε ως γεράκι και συμπορεύθηκε με κάθε πολεμοκάπηλη λέξη των πιο σκληρών κύκλων των ΗΠΑ, ενώ ήταν άφαντος ουσιαστικά σε σχέση με την κατάσταση στα βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή.<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό κάνουμε και μια σύγκριση των πολιτικών του Μητσοτάκη και του Ερντογάν , που είναι ενδεικτικές το πως εννοούν οι ηγέτες τα εθνικά τους συμφέροντα και πως τα υπερασπίζονται, εντός του ΝΑΤΟ και όχι γενικότερα. Για παράδειγμα ο μεν Μητσοτάκης στις παρεμβάσεις του, πρόταξε τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ και όχι τα εθνικά συμφέροντα, ενώ ο Ερντογάν, επί δύο χρόνια έθετε βέτο στην ένταξη της Σουηδίας στη Συμμαχία απαιτώντας σκληρά ανταλλάγματα , τα οποία και πήρε, κυρίως στο κουρδικό. Και στην Ουάσιγκτον το κουρδικό συζητούσε. Θα ήταν λοιπόν εθνικά ωφέλιμη ή όχι αν ο Μητσοτάκης απειλούσε να θέσει βέτο στην απόφαση για την Ουκρανία, με αντάλλαγμα μια απόφαση υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών , παρουσία του Μίτσκοσκι;<br /><br />Συγκρίσεις ηγετών<br /><br />Τέτοια απόφαση όμως απαιτεί υψηλό κύρος, ηγεσία και σχέδιο. Ο Μητσοτάκης όμως γνωρίζει ότι αν ο Μίτσκοσκι παραβιάζει την Συμφωνία των Πρεσπών ως προς την ονομασία, η Αθήνα , δηλαδή ο ίδιος, την παραβιάζει σε άλλα σημεία και θα ήταν υποχρεωμένος να συμμορφωθεί. Άρα ;<br />Σε κάθε περίπτωση, αν ο Έλληνας πρωθυπουργός ήθελε να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα θα μπορούσε να απειλήσει με βέτο στην χρηματοδότηση της Ουκρανίας και θα το ανακαλούσε μόνο αν ο Βορειομακεδόνας πρωθυπουργός υπέγραφε εντός της Συνόδου δήλωση υπέρ του απόλυτου σεβασμού της Συμφωνίας των Πρεσπών που φυσικά περιλαμβάνει και την ονομασία. Μια τέτοια κίνηση δεν απειλούσε κανέναν και θα ήταν πολύ εύκολο για τους ηγέτες των χωρών του ΝΑΤΟ να την αποδεχθούν. Αλλά αυτά απαιτούν πολιτική επιρροή και στοιχειώδη ανεξαρτησία , που ο Μητσοτάκης δεν διαθέτει. Αντίθετα, ο Έλληνας πρωθυπουργός εμφανίστηκε σαν ένας από τα πιο σκληρά πολεμοκάπηλα γεράκια του ΝΑΤΟ, θέτοντας την Συμμαχία υπεράνω όλων. Και των εθνικών συμφερόντων. <br /><br />Να θυμηθούμε, ότι ο Ερντογάν είχε επικαλεστεί ζητήματα ασφάλειας για την Τουρκία επειδή η πολιτική της Σουηδίας κυρίως και της Φινλανδίας ήταν φιλοκουρδική. Η Φινλανδία υποχώρησε άμεσα και σταδιακά και η Σουηδία. Καμία χώρα του ΝΑΤΟ δεν προκάλεσε προβλήματα στην Τουρκία . Και όχι μόνο αυτό, αντίθετα, ο Μπάιντεν, ο Στόλεντεμπεργκ, ο νέος γγ Μαρκ Ρούτε και άλλοι ηγέτες δήλωναν ότι κατανοούν τις ανησυχίες της Τουρκίας.<br /><br />Φυσικά και η Συμφωνία των Πρεσπών δημιούργησε συνθήκες σταθερότητας και ασφάλειας στα βαλκάνια . Είναι άλλωστε γνωστό ότι από το 2021 ο πρόεδρος των ΗΠΑ με έγγραφό του απειλεί με κυρώσεις εναντίον των χωρών που θα παραβιάσουν τις Συμφωνίες των Πρεσπών και του Ντέιτον , που αφορά την Βοσνία -Ερζεγοβίνη. Υπό αυτό το πρίσμα ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε στα χέρια του την πρώτη ύλη για να πιέσει το ΝΑΤΟ για άμεση και αποτελεσματική στήριξη . Αλλά δεν το έκανε, για να μην ενοχλήσει κάποιους συμμάχους ακόμη και αν αυτό είναι εις βάρος της χώρας μας. <br /><br />Ποια εξωτερική πολιτική;<br /><br />Διαχρονικά, η παρουσία του εκάστοτε Έλληνα πρωθυπουργού στο ΝΑΤΟ αποτελούσε μια ευκαιρία για να προβληθούν σε διμερές ή πολυμερές επίπεδο οι εθνικές θέσεις , οι απειλές που δέχεται η χώρα μας από την Τουρκία και ο ρόλος της Ελλάδας στην περιοχή. Αυτή τη φορά , ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρησιμοποίησε τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον για να εμφανιστεί ο πλέον πειθήνιος όλων στα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ και της Συμμαχίας και μάλιστα να εμφανίζεται και ως πρωταγωνιστής στην αύξηση των στρατιωτικών δαπανών από το 2% του ΑΕΠ που είναι σήμερα στο 2,5% ή και περισσότερο.</div><div>  <br />Το δόγμα του Μητσοτάκη για τον ρόλο της Ελλάδας ως προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης είναι ένα μνημείο ενδοτισμού. Πρώτα το ΝΑΤΟ, μετά η Ουκρανία, καμία ενημέρωση για το τι συζητά με τον Ερντογάν, μια τυπική δήλωση για την Κύπρο και τη Βόρεια Μακεδονία και τέλος. Όπλα όμως και χρήμα στην Ουκρανία, φρενίτιδα εξοπλισμών, κυρώσεις με κόστος στη Ρωσία, όλα στην υπηρεσία των ΗΠΑ. Συνολικά, παρατηρούμε ότι εξωτερική πολιτική της Ελλάδας διολισθαίνει σε επικίνδυνους δρόμους με τη χώρα μας να μην διαθέτει πλέον κανέναν μοχλό πίεσης προς την Τουρκία και ταυτόχρονα να εμπλέκεται όλο και βαθιά στον πόλεμο της Ουκρανίας.<br /><br /> Η αλλαγή του βασικού δόγματος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και η ενσωμάτωση στην πολιτική των ΗΠΑ έχει οδηγήσει στην αποδυνάμωση των πάγιων θέσεων της χώρας μας σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς. Μετά την μεταπολίτευση το βασικό δόγμα ήταν ότι η χώρα μας, ναι μεν συμμετέχει στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, διατηρεί όμως σχέσεις εμπιστοσύνης με όλες τις χώρες, της Ρωσίας και της Κίνας συμπεριλαμβανομένων. Η ανατροπή του μεταπολιτευτικού δόγματος συνοδεύεται από την βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας σε πολεμικές επιχειρήσεις από τις οποίες θα έπρεπε να τηρεί αποστάσεις. Φυσικά καμία επίσημη ανακοίνωση δεν έκανε η κυβέρνηση για το πόσα ακριβώς χρήματα θα δώσει στην Ουκρανία, αν θα στείλει F-16 και τι άλλο αποφάσισε. Υπάρχει αντιπολίτευση να τον σύρει στη βουλή για να μάθουμε τι συμβαίνει;<br /><br />Ενώ με βάση ακόμη και τις θέσεις της κυβέρνησης, η Τουρκία δεν έχει αλλάξει ούτε λέξη από την αναθεωρητική της πολιτική στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, το απέδειξε λίγες ώρες νωρίτερα με την Ζουράφα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αποσυρθεί σχεδόν από την υποχρέωσή της να ασκεί ακόμη και προληπτική διπλωματία στην πολιτική της Άγκυρας. Ούτε στην ΕΕ πλέον, ούτε πολύ λιγότερο στο ΝΑΤΟ υπάρχει σχέδιο αναχαίτισης της τουρκικής επιθετικής πολιτικής που συχνά πυκνά επαναλαμβάνουν κορυφαίοι Τούρκοι αξιωματούχοι. Το μορατόριουμ στο Αιγαίο, φαίνεται ότι θα διατηρηθεί ανάλογα με τα σχέδια της Τουρκίας , την εξέλιξη του πολέμου στην Ουκρανία και έχει ημερομηνία λήξης. <br /><br />Αντί λοιπόν ο πρωθυπουργός να προετοιμάζει από τώρα το έδαφος για το πως θα αντιμετωπίσει την επόμενη κρίση, ξοδεύει όλο το εθνικό κεφάλαιο, διπλωματία, οικονομικούς και στρατιωτικούς πόρους, αποκλειστικά στην υπηρέτηση της αμερικανικής πολιτικής έναντι της Μόσχας. Και κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς συζητά με τον Ερντογάν και σε ποιο σημείο έχουν φθάσει οι συνομιλίες . Οι ερωτήσεις είναι γνωστές. Τις απαντήσεις δεν γνωρίζουμε...</div><div><br /></div><div><a href="https://omegapress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πρώτα το ΝΑΤΟ μετά η Ελλάδα: η πολεμοκάπηλη φρενίτιδα του Μητσοτάκη και η σύγκριση με τον Ερντογάν.

Του Στράτου Βαλτινού Με αφορμή την συμμετοχή του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον, καταγράφηκε η πιο κραυγαλέ...

Διαβάστε την συνέχεια

Χαμάς: Προτείνει μεταπολεμική κυβέρνηση προσωπικοτήτων σε Λωρίδα της Γάζας και Δυτική Όχθη.

<img src="https://www.onalert.gr/wp-content/uploads/2024/07/ISRAEL-PALESTINIANS-GAZA_2-1-750x375.jpg" /><br /><br />Η Χαμάς πρότεινε τον σχηματισμό ανεξάρτητης κυβέρνησης εκ προσωπικοτήτων που δεν ανήκουν σε κανένα κόμμα για την διακυβέρνηση της Λωρίδας της Γάζας και της Δυτικής Όχθης μετά τον πόλεμο, δήλωσε μέλος του πολιτικού γραφείου του ισλαμικού κινήματος που διοικεί τον παλαιστινιακό θύλακα.<br /><br />«Προτείναμε μία ακομμάτιστη κυβέρνηση με εθνικές αρμοδιότητες για να κυβερνήσει την Γάζα και την Δυτική Οχθη μετά τον πόλεμο», δηλώνει ο Χοσάμ Μπαντράν σε ανακοίνωση με θέμα τις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται στην Ντόχα και το Κάιρο μέσω μεσολαβητών μεταξύ της Χαμάς και του Ισραήλ, υπό την αιγίδα των ΗΠΑ, του Κατάρ και της Αιγύπτου, με στόχο την απελευθέρωση των ομήρων και την κατάπαυση των εχθροπραξιών.<br /><br /><img height="439" src="https://www.onalert.gr/wp-content/uploads/2024/07/ISRAEL-PALESTINIANS-GAZA_4-1-1200x823.jpg" width="640" /><br /><br />«Η διακυβέρνηση της Γάζας μετά τον πόλεμο αποτελεί εσωτερική παλαιστινιακή υπόθεση στην οποία δεν θα πρέπει να υπάρξει εξωτερική παρέμβαση και δεν πρόκειται να συζητήσουμε το θέμα της μεταπολεμικής Γάζας με οποιαδήποτε ξένη πλευρά», προσθέτει ο Μπαντράν. Ηγετικό στέλεχος της Χαμάς δήλωσε στο AFP χωρίς να κατονομάζεται ότι η πρόταση για την κυβέρνηση από ανεξάρτητες προσωπικότητες παρουσιάστηκε «από κοινού με τους μεσολαβητές».<br /><br />Η κυβέρνηση αυτή θα διαχειρίζεται «τις υποθέσεις της Λωρίδας της Γάζας και της Δυτικής Όχθης κατά την πρώτη μεταπολεμική φάση και θα χαράξει τον δρόμο για εκλογές». Ο κύκλος των διαπραγματεύσεων που διεξάγεται στην Ντόχα αφορά την εφαρμογή κατάπαυσης του πυρός, την απελευθέρωση των ομήρων με αντάλλαγμα την αποφυλάκιση παλαιστινίων κρατουμένων στις ισραηλινές φυλακές και την μεταπολεμική διακυβέρνηση της Λωρίδας της Γάζας.<br /><br />Ο κύκλος των διαπραγματεύσεων στο Κάιρο αφορά τρόπους για την αύξηση της ροής της ανθρωπιστικής βοήθειας προς την Γάζα και τις προϋποθέσεις για το άνοιγμα του συνοριακού περάσματος της Ράφα ανάμεσα στην Αίγυπτο και τον παλαιστινιακό θύλακα.<br /><br />Χθες, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός συναντήθηκε με τον επικεφαλής της ισραηλινής αντιπροσωπείας που επέστρεψε από την Ντόχα, το Νταβίντ Μπαρνέα, αρχηγό της Μοσάντ, για να ενημερωθεί για την πρόοδο των συνομιλιών, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση. Ισραηλινή αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον αρχηγό του Σιν Μπετ Ρόνεν Μπαρ επρόκειτο να μεταβεί χθες το βράδυ στο Κάιρο για την συνέχιση των εκεί διαπραγματεύσεων.<div><br /></div><div><a href="https://www.onalert.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Χαμάς: Προτείνει μεταπολεμική κυβέρνηση προσωπικοτήτων σε Λωρίδα της Γάζας και Δυτική Όχθη.

Η Χαμάς πρότεινε τον σχηματισμό ανεξάρτητης κυβέρνησης εκ προσωπικοτήτων που δεν ανήκουν σε κανένα κόμμα για την διακυβέρνηση της Λωρίδας τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Επικίνδυνο το χρέος του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Τούρκο ολιγάρχη.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2014/05/05/18273705_634561030750277362Koc-02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="430" data-original-width="640" height="430" src="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2014/05/05/18273705_634561030750277362Koc-02.jpg" width="706" /></a></div><br /><div>Ο Κυριάκος Μητσοτάκης διατηρεί πολυετή, στενή και οικογενειακή σχέση με τον Τούρκο ολιγάρχη Ραχμί Κοτς. Τον οποίο μάλιστα είχε δεχτεί και στο γραφείο του στη Βουλή λίγο πριν γίνει πρωθυπουργός της Ελλάδας.</div><br />Αυτά που ακολούθησαν στα ελληνοτουρκικά επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, δεν θα τα περίμενε ούτε ο μεγαλύτερος καταστροφολόγος. Υπάρχει όμως ένας κοινός παρονομαστής. Όλες οι επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας τις οποίες ανέχθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, συγκλίνουν σε ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός: Εξυπηρετούνται περίτρανα τα συμφέροντα της τουρκικής της κρατικής εταιρείας πετρελαίων, την οποία ουσιαστικά διοικεί ο φίλος του, Ραχμί Κοτς. Από την γαλάζια πατρίδα, το παράνομο μνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης, την αμφισβήτηση του σκληρού πυρήνα της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας, όλα αυτά ταυτόχρονα με επίσημη ανάρτηση τους στον ΟΗΕ, για πρώτη φορά στη νεότερη ιστορία.<br /><br />Εάν σε αυτή την πραγματική λαίλαπα προσθέσουμε τα 200 εκατομμύρια € τα οποία ο Μητσοτάκης έδωσε από το ελληνικό ταμείο ανάκαμψης στην εταιρεία τουρκικών συμφερόντων, του φίλου του, Κοτς, ένα πρωτοφανές σκανδαλο, τα ερωτηματικά πολλαπλασιάζονται.<br /><br />Όταν όμως έρχεται η επίσημη εισβολή της τουρκικής εταιρείας πετρελαίου, του φίλου του Μητσοτάκη, η οποία ζήτησε άδεια από το τουρκικό κράτος για να κάνει έρευνες στην καρδιά του Αιγαίου, αμέσως μετά τις ευρωεκλογές, τότε έρχονται οι απαντήσεις…<br /><br />Ο Τούρκος φίλος του Μητσοτάκη, βλέπει ότι ο εκλεκτός του καταρρέει. Παίζει λοιπόν τα ρέστα του για να προλάβει να αρπάξει ότι μπορεί, πριν την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη.<br /><br />Μπορούμε πλέον να πούμε με βεβαιότητα ότι το προσωπικό χρέος Μητσοτάκη στον Κοτς, είναι δυσβάσταχτο. Και ολέθριο για τα εθνικά συμφέροντα.<div><br /></div><div><a href="https://www.newsbreak.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Επικίνδυνο το χρέος του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Τούρκο ολιγάρχη.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης διατηρεί πολυετή, στενή και οικογενειακή σχέση με τον Τούρκο ολιγάρχη Ραχμί Κοτς. Τον οποίο μάλιστα είχε δεχτεί και στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η μάχη των κομάντος μας στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας το 1974 αποδεικνύει ότι μπορούσαμε να νικήσουμε στην Κύπρο.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2024-07/%CE%BA%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20.jpg?itok=zWTrmVSN" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2024-07/%CE%BA%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20.jpg?itok=zWTrmVSN" width="699" /></a></div><div><br /></div>"Πως Νικήσαμε Τους Τούρκους Στον Πόλεμο Στην Κύπρο" Βίντεο με τον Βετεράνο Νικόλαο Αργυρόπουλο<br /><br />Ηιστορική αλήθεια για τα άκρως δραματικά για τον ελληνισμό γεγονότα που έλαβαν χώρα στην νικηφόρα μάχη του αεροδρομίου Λευκωσίας, το ματωμένο καλοκαίρι του 1974 στην Κύπρο, αποτελούν σίγουρα «οδηγό» για αυτά που αναμένουμε στο Αιγαίο από τους νεο-Οθωμανούς λίαν συντόμως, για τα οποία οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι πανέτοιμες ότι και να δηλώνουν κάποιοι.<br /><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="339" src="https://www.youtube.com/embed/3aDNwl87uFk" width="678" youtube-src-id="3aDNwl87uFk"></iframe><br /><br />Η άκρως επιτυχημένη παρουσία της ελληνικής μονάδος του αείμνηστο Ταγματάρχη, τότε, Γεώργιο Παπαμελετίου, στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας, και ο τρόμος που σκόρπισαν οι άνδρες του σε τριπλάσια τουλάχιστον τουρκική δύναμη, συνεπικουρούμενη από άρματα μάχης και πυροβολικό, αποδεικνύει περίτρανα, ότι η Ελλάδα μπορούσε να πετάξει τους Τούρκους στην θάλασσα, ακόμα και μετά την απόβαση τους στο Πεντεμίλι, ακόμα και κατά την φάση του Αττίλα-2, αλλά η εντολή δεν δόθηκε ποτέ, και αυτό θα στοιχειώνει τους ήρωες που πολέμησαν στο νησί.<br /><br />Η αποστολή ελληνικών δυνάμεων στην Κύπρο με την συνδρομή του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, συνοδεία μαχητικών αεροσκαφών ( που με την εμφάνιση τους και μόνο θα έτρεπαν τους Τούρκους σε φυγή), ήταν ένα εφικτό και υλοποιήσιμο σενάριο, που ήθελε πολιτική τόλμη και θράσος, τα οποία δεν υπήρχαν το καλοκαίρι του 1974 από κανέναν στην Αθήνα.<br /><br />Στο Κιονέλι και στον Άγιο Ιλλαρίωνα η ΕΛΔΥΚ και οι Μοίρες Καταδρομών (με δύναμη στο 25-30% της προβλεπόμενης) κατάφεραν με τιτάνιο αγώνα να ανακόψουν σε μεγάλο βαθμό την Τουρκική διείσδυση προς την Λευκωσία.<br /><br />Οι μεμονομένες επιτυχημένες στρατιωτικές επιχειρήσεις ( επίθεση καταδρομών στο ύψωμα κοτζά Καγιά-μάχη του αεροδρομίου της Λευκωσίας και η αρχική γενναία αναχαίτιση της ΕΛΔΥΚ στην τουρκική επίθεση), μας προκαλούν να σκεφτούμε τι θα είχαμε κάνει αν,<br /><br />Α. Υπήρχε για παράδειγμα η ελληνική Μεραρχία που τόσο ανόητα αποχώρησε,<br /><br />Β. Είχαμε κάνει την αποστολή ισχυρής στρατιωτικής δυνάμεως στην Κύπρο, περιορίζοντας την ελληνοτουρκική σύγκρουση στο νησί, έχοντας το ηθικό και νομικό πλεονέκτημα της παραβιάσεως της συνθήκης εγγυήσεως για την Κυπριακή Δημοκρατία από την Τουρκία.<br /><br />Την στιγμή που τουρκικές δυνάμεις επιτέθηκαν σε ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις, αυτό ισοδυναμούσε με πόλεμο στην Κύπρο και μόνο στο νησί αρχικά, και οφείλαμε να αντιδράσουμε με ισότιμο τρόπο, έστω και καθυστερημένα.<br /><br />Δυστυχώς την ίδια στιγμή η στρατιωτική ηγεσία στην Αθήνα ( όλοι τοποθετημένοι από την Χούντα) έβρισκαν την μία δικαιολογία μετά την άλλη, για να μην σταλθεί ελληνική δύναμη στην Μεγαλόνησο, εξαφανίζοντας κάθε σκέψη από την τότε πολιτική ηγεσία που μόλις είχε αναλάβει.<br /><br />Η Κύπρος ήταν μακριά, τα ελληνικά μαχητικά δεν μπορούν να πετάξουν για πολύ ώρα πάνω από το νησί, οι Τούρκοι θα μας επιτεθούν με όλες τις δυνάμεις τους, παραμονεύει ο αμερικανικός στόλος, οι Άγγλοι και πολλά άλλα τραγελαφικά, ακούστηκαν από τα χείλη ανθρώπων που είχαν ήδη χάσει χωρίς να ρίξουν ντουφεκιά στους Οθωμανούς Τούρκους.<br /><br />Δυστυχώς λέμε, αυτήν την πολιτική προσπαθούν να περάσουν και σήμερα ορισμένοι κύκλοι για την σχέση μας με την Τουρκία, και ένα πιθανό στρατιωτικού τύπου επεισόδιο στο Αιγαίο.<br /><br />Ο ελληνικός λαός γνωρίζει όμως ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις μας, είναι πολύ ισχυρές, ετοιμοπόλεμες και κυρίως αποφασισμένες, να εξαφανίσουν κάθε σκέψη των “ γειτόνων” κατά ελληνικού εδάφους σε μικρόνησο ή νησί μας στο ελληνικό Αρχιπέλαγος ,αναμένοντας μόνο την εντολή της πολιτικής ηγεσίας.<br /><br />Το απέδειξαν ήδη στον Περσικό Κόλπο, στην Βοσνία, το Κόσσοβο και οπουδήποτε κλήθηκαν να πράξουν το καθήκον τους και αυτό το γνωρίζουν οι Τούρκοι πάρα πολύ καλά. <div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>

Η μάχη των κομάντος μας στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας το 1974 αποδεικνύει ότι μπορούσαμε να νικήσουμε στην Κύπρο.

"Πως Νικήσαμε Τους Τούρκους Στον Πόλεμο Στην Κύπρο" Βίντεο με τον Βετεράνο Νικόλαο Αργυρόπουλο Ηιστορική αλήθεια για τα άκρως δραμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος ή πολυπολικό σύστημα με 3-4 υπερδυνάμεις

<img height="465" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/07/india-putin-SLpress--825x600.jpg" width="715" /><br /><br /><b>ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ-ΔΕΛΙΒΑΝΗ ΜΑΡΙΑ</b><br />Η ερμηνεία του νέου διχασμού στην υφήλιο που αναδύθηκε με τον πόλεμο της Ουκρανίας, συναντά σημαντικές δυσκολίες. Και τούτο, όχι μόνο επειδή οι αιτίες αυτού του νέου διχασμού είναι πολυάριθμες, αλλά κυρίως επειδή υπάρχει σαφής πρόθεση συγκάλυψης των πιο αντιπροσωπευτικών από αυτές.<br /><br />Όπως είναι γνωστό, η επίσημη εξήγηση του διχασμού που προβάλλεται με κάθε δυνατό τρόπο από τις ΗΠΑ, και με την οποίαν δείχνει να συντάσσεται και το σύνολο της Δύσης, εντοπίζεται στο καθεστώς της νεοφιλελεύθερης δημοκρατίας. Πρόκειται για το μοναδικό πολιτικό σύστημα –κατά την Δύση– που εξασφαλίζει όλα όσα έχει ανάγκη η ανθρωπότητα. Και γι’ αυτό πρέπει να επιβληθεί με κάθε δυνατό μέσο και στο τμήμα εκείνο της υφηλίου που δεν το έχει ακόμη υιοθετήσει.<br /><br />Η αντιπαλότητα ανάμεσα στη Δύση και στον υπόλοιπο κόσμο (εξαιρουμένου του τμήματος της υφηλίου που επέλεξε την ουδετερότητα), εντοπίζεται έτσι στην “ιερή υποχρέωση” της Δύσης. Η οποία, όχι απλώς καλείται να προασπίσει τη φιλελεύθερη δημοκρατία σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά και να την επιβάλλει με κάθε διαθέσιμο μέσον, υποχρεώνοντας χώρες που διοικούνται από καθεστώτα υβριδικής ή και ανελεύθερης δημοκρατίας να το ασπαστούν.<br /><br />Η απαίτηση αυτή των ΗΠΑ εξηγείται, χωρίς ωστόσο και να δικαιολογείται, από το γεγονός ότι μετά το 1945 ο κόσμος βαδίζει βάσει των οδηγιών τους. Και ακόμη, μπορεί να υποστηριχθεί ότι ο δυτικός πολιτισμός εμφανίζει ιδιαιτερότητες, σε αντίθεση με άλλους πολιτισμούς, καθώς υπάρχει από το 1500 και θεμελίωσε την προσπάθεια εκβιομηχάνισης και εκμοντερνισμού της Δύσης, αποτελώντας αντικείμενο μίμησης από άλλους πολιτισμούς.<br /><br />Ωστόσο, η σπουδαιότητα του δυτικού πολιτισμού ουδόλως δικαιολογεί την εμμονή των ΗΠΑ, που συνεπικουρείται και από το σύνολο της Δύσης να επιμένει να τον επιβάλλει ακόμη και σε χώρες που αντιστέκονται σθεναρά στην υιοθέτησή του. Και ακόμη λιγότερο δικαιολογείται το να αποτελεί την ερμηνεία συρράξεων. Εν προκειμένω, την άκρως επικίνδυνη γενίκευση του πολέμου στην Ουκρανία.<br /><br />Εκτός του ότι το δυτικό σύστημα έχει εισέλθει σε στάδιο προχωρημένης παρακμής, η απαίτηση επιβολής πολιτισμού σε χώρες που δεν τον επιθυμούν και που ανήκουν σε άλλον, αντίκειται στη δημοκρατία καθώς καταργεί το βασικό δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής αλλά και της παράδοσης. Και επιπλέον, στερείται σοβαρότητας το επιχείρημα της Δύσης ότι δικαιολογείται να επιδίδεται σε σειρά πολέμων και να προκαλεί έτσι ανθρώπινες θυσίες και τεράστια οικονομική αιμορραγία, απλώς και μόνο για να λειτουργεί σαν “ιεραπόστολος” και να φέρει στον ίσιο δρόμο πληθυσμούς που παραστράτησαν σε κακόφημα μονοπάτια εκτός της φιλελεύθερης δημοκρατίας!<br /><br />Ο νέος διχασμός στο παγκόσμιο σύστημα<br /><br />Τόσο η Κίνα όσο και η Ρωσία, αντιδρώντας στη γενικευμένη αυτή ερμηνεία της Δύσης, υποστηρίζουν αντιθέτως ότι το ενδιαφέρον της αυτό για τη φιλελεύθερη δημοκρατία που δήθεν δικαιολογεί πολέμους εναντίον όσων δεν την ασπάζονται, είναι υποκριτικό. Και οι δύο αυτές υπερδυνάμεις θεωρούν ότι η Δύση στο σύνολό της, επιδίδεται σε προσπάθεια εγκατάστασης ιεραρχίας με ιμπεριαλιστικές ρίζες και ανωτερότητας της λευκής φυλής. Ασφαλώς, τα αίτια του διχασμού Δύσης και λοιπού κόσμου είναι περισσότερα του ενός.<br /><br />Είναι επίσης δύσκολο το να ψηλαφιστούν, καθώς συχνά υπάρχουν επικαλύψεις αλλά και (κυρίως) μεταβάλλονται μέσα στο χρόνο.Ο διχασμός της υφηλίου που για πρώτη φορά διαπιστώθηκε το 1946 από τον Αμερικανό επιτετραμμένο στη Μόσχα, George Kennan, ο οποίος με μακροσκελές τηλεγράφημα πληροφόρησε τους ανωτέρους στη Ουάσιγκτον, ότι «η ύπαρξη διαφορετικών βλέψεων του κόσμου, μεταξύ Σοβιετικών και Δυτικών ηγετών δεν εξασφαλίζει ειρηνική συνύπαρξη», δεν είχε, σίγουρα, τις ίδιες βάσεις με σήμερα.<br /><br />Τότε, η αιτία του διχασμού ήταν η αντιπαλότητα μεταξύ καπιταλισμού και κομμουνισμού για το ποιος θα επικρατήσει στην υφήλιο. Σίγουρα και εκείνη η αντιπαλότητα ανάμεσα στη Δύση και στην υπόλοιπη υφήλιο, είχε ως αντικείμενο την παγκόσμια επικράτηση μιας ιδεολογίας αλλά και της επικράτησης της δύναμης που την εκπροσωπούσε.<br /><br />Προς ένα πολυπολικό σύστημα;<br /><br />Ωστόσο, η απουσία της Κίνας κατά την παλαιότερη εκείνη αντιπαράθεση, περιόριζε αισθητά ή ανέβαλε σε απώτερο χρόνο τον κίνδυνο απώλειας της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ. Αντιθέτως, στην περίπτωση του σύγχρονου διχασμού υπάρχει η βεβαιότητα, εκτός απροόπτου, ότι οι ΗΠΑ χάνουν την πρωτοκαθεδρία τους στην υφήλιο υπέρ της Κίνας. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, οι ΗΠΑ είναι πεπεισμένες ότι το μοναδικό αποτελεσματικό όπλο που διαθέτουν εναντίον της Κίνας, είναι η σημαία της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Ωστόσο, η σημαία αυτή, μετά από τις δυσμενείς εξελίξεις που έχει βιώσει εμφανίζεται όχι απλώς αποδυναμωμένη αλλά και ελάχιστα αποτελεσματική.<br /><br />Το κρίσιμο ερώτημα βέβαια είναι το πως θα τελειώσει αυτός ο διχασμός, με επίκεντρο την έκβαση του πολέμου στην Ουκρανία. Ο πόλεμος αυτός δεν αποτελεί το επίκεντρο του διχασμού, αν και κινδυνεύει να αποδειχτεί προοίμιο του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου, η έκβαση του οποίου θα αναδείξει τον επόμενο κοσμοκράτορα. Η καθόλα αδικαιολόγητη παράταση αυτού του πολέμου σε πείσμα των τραγικών του συνεπειών, υποδεικνύει πιθανότατα ότι και από τις δύο πλευρές δεν έχει προς το παρόν αποφασιστεί ο Γ’ Παγκόσμιος ως η καλύτερη εκδοχή επίλυσης αυτού του διχασμού.<br /><br />Αν αποφευχθεί ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος, το τέλος του διχασμού της υφηλίου θα μπορούσε να επιτευχθεί κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χάρη στη συνειδητοποίηση ίσης ισχύος εκ μέρους των δύο υπερδυνάμεων, των ΗΠΑ και της Κίνας και ίσως αργότερα και της Ινδίας. Στην περίπτωση αυτή, η διακυβέρνηση του κόσμου θα γινόταν όχι, πια, από ένα, αλλά από δύο κέντρα εξουσίας, και αργότερα από τρία. Το σενάριο αυτό υποστηρίζεται καταρχήν από τις αναμενόμενες εξελίξεις μέχρι το 2100, καθώς αναδεικνύει περισσότερες από δύο υπερδυνάμεις. Κι αυτό το σενάριο θα ήταν, ασφαλώς, ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί στον πλανήτη μας.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος ή πολυπολικό σύστημα με 3-4 υπερδυνάμεις

ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ-ΔΕΛΙΒΑΝΗ ΜΑΡΙΑ Η ερμηνεία του νέου διχασμού στην υφήλιο που αναδύθηκε με τον πόλεμο της Ουκρανίας, συναντά σημαντικές δυσκολίες. ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η διολίσθηση της Ελλάδος στην παγίδα του τουρκικού αναθεωρητισμού.

<img height="465" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/07/erdogan-nato-biden-SLpress--825x600.jpg" width="714" /><br /><b><br />ΠΑΠΑΣΙΜΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ</b><br />Η χωρίς προγραμματισμό και ξαφνική συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στην Ουάσιγκτον στις εκδηλώσεις για 75 χρόνια ίδρυσης του ΝΑΤΟ, δέκα μόλις ημέρες πριν από την μαύρη επέτειο των 50 ετών από την αιματοβαμμένη εισβολή του “Αττίλα” στη μαρτυρική Κύπρο προκαλεί δικαιολογημένα ερωτηματικά και ανησυχίες για την ύπαρξη στοιχειώδους ελληνικής στρατηγικής.<br /><br />Και αυτό γιατί ο μοναδικός κερδισμένος στη συνάντηση αυτή είναι ο Τούρκος Πρόεδρος, που λίγες ώρες πριν έκανε δημόσια έκκληση στη διεθνή κοινότητα για αναγνώριση του κατεχόμενου παρανόμως τμήματος του νησιού ως ανεξάρτητου τουρκοκυπριακού κράτους. Θα πρέπει να τονιστεί ότι ουδείς είναι κατά του διαλόγου και των καλών σχέσεων γειτονίας, κάτι που είναι προς το συμφέρον και των δύο χωρών εάν αυτός πραγματοποιείται εντός των πλαισίων του διεθνούς δικαίου και κυρίως υπάρχει ειλικρινής διάθεση για εξεύρεση λύσεων και όχι για ικανοποίηση βραχυπρόθεσμων συμφερόντων.<br /><br />Και ενώ από την Ελλάδα διαχρονικά υπάρχει αυτή η διάθεση λύσεως των διαφορών με τη γείτονα, δεν ισχύει το ίδιο για την Τουρκία που έχει δείξει με καθαρό τρόπο ποιοι είναι οι μακροπρόθεσμοι στόχοι της (αποστρατικοποίηση των νησιών του Βορείου Αιγαίου, “Γαλάζια Πατρίδα” που σημαίνει επί της ουσίας μοίρασμα του Αιγαίου, τουρκολιβυκό μνημόνιο και αναγνώριση de jure του ψευδοκράτους στη μαρτυρική Μεγαλόνησο). Στόχοι που, αν υλοποιηθούν, αντικειμενικά θα οδηγήσουν στη φιλανδοποίηση της Ελλάδος και της Κύπρου μακροπρόθεσμα. Οι πραγματικοί στόχοι της Τουρκίας δεν μπορούν να αποκρυφτούν, όση προσπάθεια και αν επιχειρεί το φοβικό και συμπλεγματικό ελληνικό κατεστημένο, που επικαλείται για εσωτερική κατανάλωση τη βραχυπρόθεσμη νηνεμία των παραβιάσεων στο Αιγαίο.<br /><br />Πέραν των σποραδικών δηλώσεων Ερντογάν και άλλων Τούρκων αξιωματούχων για τη “Γαλάζια Πατρίδα” και τη συνεχή υποβάθμιση του Κυπριακού, βοηθούσης σε αυτό από τους απεσταλμένους του ΟΗΕ, όπου ο μεν Καναδός ειδικός αντιπρόσωπος Κόλιν Στιούαρτ πρότεινε ως βάση μιας νέας προσέγγισης τη παροχή δώρων προς την Τουρκία (!), η, δε, απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Κολομβιανή Μαρία Κουεγιάρ διείδε καταπίεση των Τουρκοκυπρίων, απαλείφοντας ακόμα και την υπόνοια στρατιωτικής κατοχής της Τουρκίας στο νησί, τα πάντα συντείνουν στην κατάδειξη των πραγματικών στόχων του τουρκικού κατεστημένου για τη παγκόσμια μεγέθυνση της Τουρκίας που βασική προϋπόθεση είναι η φινλανδοποίηση της χώρας μας.<br /><br />Ο Ελληνισμός σε κίνδυνο<br /><br />Ανεξαρτήτως των πρόσκαιρων τακτικών αναδιπλώσεων της Τουρκίας όπως έχει πράξει την τελευταία περίοδο σε επίπεδο ρητορείας με την έλλειψη κυρίως παραβιάσεων προκειμένου να πετύχει τους βραχυπρόθεσμους στόχους της, που είναι η παραλαβή των F-16 από τις ΗΠΑ, αλλά και η ομαλή της οικονομική ανάκαμψη μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς στην Ανατολία, ο Ελληνισμός της ευρύτερης περιοχής βρίσκεται σε κίνδυνο απέναντι σε μία χώρα που μετατρέπεται στρατιωτικά, δημογραφικά και διπλωματικά σε αυτόνομη ισχυρή περιφερειακή δύναμη, εκμεταλλευόμενη την παγκόσμια γεωπολιτική ρευστότητα και τον υπό διαμόρφωση πολυπολικό κόσμο.<br /><br />Με βάση το ιδεολόγημα της “Γαλάζιας Πατρίδας” υποσκάπτει τα θεμέλια της εθνικής μας κυριαρχίας, αφού διεκδικεί με τον τρόπο αυτόν το μισό Αιγαίο, τεράστια τμήματα της ελληνικής ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου, καθώς και τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους στα κατεχόμενα της μαρτυρικής μεγαλονήσου. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό δείγμα αυτών των μακροπρόθεσμων στοχεύσεων της Τουρκίας, καθόσον ο χρόνος δουλεύει υπέρ της λόγω της γιγάντωσης της εν σχέσει με τη χώρα μας που έχει οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα, χωρίς καμία πρόνοια από το εξαρτημένο και ελλιποβαρές πολιτικό προσωπικό, ότι συνεχίζεται αμείωτη η ενίσχυση και η άνοδος της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας, η οποία κατέχει την 7η θέση σε παγκόσμιο επίπεδο με εξαγωγές πολεμικού υλικού αξίας 5 δις δολαρίων.<br /><br /><div>Παράλληλα προμηθεύει μεγάλες ποσότητες στρατιωτικού υλικού στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, ενισχύοντας έτσι και την αυτονομία τους. Ιδιαίτερα, πρέπει να επισημανθεί η γιγαντιαία ενίσχυση του τουρκικού ναυτικού με κατασκευή από τουρκικά ναυπηγεία πολλών φρεγατών και κορβετών, υποβρυχίων, αλλά και επιθετικών drones και κατευθυνόμενων πλοίων, προκειμένου στο άμεσο μέλλον να είναι σε θέση να διεκδικήσει με αξιώσεις τις παράνομες απαιτήσεις της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Τέλος, αποκαλυπτικά στοιχεία αποτελούν οι τεράστιες παραγγελίες πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, καθώς και το συστηματικό πρόγραμμα παραγωγής βαλλιστικών πυραύλων, που αντικειμενικά μόνο τη χώρα μας έχει ως στόχο, δεδομένου ότι καμία άλλη γειτονική της χώρα δεν αποτελεί στρατιωτικό κίνδυνο για αυτήν εν σχέσει με τις βλέψεις και αναθεωρητικές επιδιώξεις της.<br /><br />Αντίθετα, στην Ελλάδα έχουμε τη μείωση της αναγκαίας ενίσχυσης του ελληνικού ναυτικού με πρόσχημα την προσωρινή νηνεμία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις με συνέπεια να πάει στις καλένδες η προμήθεια τεσσάρων κορβετών και να μην παραγγελθεί η τέταρτη Belharra όπως είχε δικαίωμα η χώρα. Μάλιστα η τελευταία αν υπήρχε η στοιχειώδης σοβαρή ελληνική στρατηγική από τις ελληνικές ελίτ, θα έπρεπε να γίνει από κοινού με την Κύπρο για να τεθεί στην ευρύτερη υποστήριξη της άμυνας της Μεγαλονήσου, η οποία υστερεί δραματικά έναντι του τεράστιου κατοχικού τουρκικού στρατού στη Μεγαλόνησο, που παραμένει εξοπλισμένος ως αστακός.<br /><br />Στην παγίδα του τουρκικού αναθεωρητισμού…<br /><br />Απέναντι σε αυτή την ξεκάθαρη και διαχρονική πραγματικότητα, η Ελλάδα, η οποία βρέθηκε τα προηγούμενα έτη και πριν τους καταστρεπτικούς σεισμούς και τη σοβαρή κρίση της τουρκικής οικονομίας να απειλείται ευθέως με πολεμική σύρραξη από το επιθετικό τουρκικό καθεστώς, συμμετέχει ανακουφισμένη σε αυτήν την τακτική μεταμορφισμού του τουρκικού καθεστώτος, παρέχοντας ανέξοδα πιστοποιητικά “προβειάς προβάτου” στον Ερντογάν.<br /><br />Και ενώ η Τουρκία έχει μόνο οφέλη από τα δώρα της Δύσης, χωρίς αυτή να δίνει το παραμικρό οι κίνδυνοι για την Ελλάδα είναι σημαντικοί αφού η πραγματοποιηθείσα ήδη δημοσιοποίηση σε όλα τα διεθνή φόρα και στον ΟΗΕ των παράνομων τουρκικών διεκδικήσεων (αποστρατιωτικοποίηση νησιών, τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, casus beli σε περίπτωση επέκτασης στα 12 ναυτικά μίλια) παρέχουν το νομιμοποιητικό πλαίσιο στο τουρκικό καθεστώς στην επόμενη στροφή που θα αισθανθεί ισχυρό να επανέλθει στην γνώριμη επιθετική του πολιτική.<br /><br />Συνακόλουθα η μη εξάσκηση των νομίμων κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας, όπως για παράδειγμα η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια αρχικώς νοτίως της Κρήτης λειτουργεί υπέρ της παγίωσης των στρατηγικών επιδιώξεων της Άγκυρας περί ειδικού καθεστώτος του Αιγαίου. Τυχόν, δε, παραπομπή της οριοθέτησης της ΑΟΖ στη Χάγη χωρίς την πρότερη επέκταση των χωρικών υδάτων της χώρας θα σημάνει αυτομάτως τη δια παντός παραίτηση μας από το μονομερές δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια. Τέλος ο παγιωμένος πλέον διαχωρισμός των ελληνοτουρκικών με το κυπριακό ωσάν η Κύπρος να μην αποτελεί ζωτικό τμήμα του Ελληνισμού και κύριο πρόταγμα στις ελληνοτουρκικές διαφορές, παρέχει τη δυνατότητα στην Τουρκία να πετύχει τη de jure αναγνώριση του ψευδοκράτους, είτε ευθέως με την αναγνώριση δύο κρατών, είτε εμμέσως με τη μορφή της συνομοσπονδίας.</div><div><br />Ακατανόητη η στάση της Αθήνας<br /><br />Οι ενέργειες αυτές από την ελληνική πλευρά, το μόνο αποτέλεσμα που έχουν είναι η καλλιέργεια πρόσκαιρων ψευδαισθήσεων περί δημιουργίας κλίματος πρόσκαιρου εφησυχασμού για εσωτερική κατανάλωση, κάτι όμως που λειτουργεί και ως βάση στο διεθνή χώρο υπέρ του ταραξία που λειτουργεί στην παρούσα φάση τακτικά ως καλός γείτονας. Επαναφέρουν, δε, στο προσκήνιο για μια ακόμα φορά τη διαχρονική ελληνική τακτική, που είναι ο κατευνασμός και η “εξημέρωση του θηρίου”, ως απότοκος του φοβικού συνδρόμου από το οποίο διαπνέεται το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα επί δεκαετίες. Είναι προφανές ότι το τουρκικό πολιτικό και στρατιωτικό κατεστημένο δεν πρόκειται να παραιτηθεί στο ελάχιστο από τις στρατηγικές διεκδικήσεις του στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο.<br /><br />Ήδη η ακατανόητη κυβερνητική επιχειρηματολογία ότι μπαίνοντας στην πρώτη γραμμή κατά της Ρωσίας θα υποχρεώναμε στο μέλλον το ΝΑΤΟ και τις ευρωπαϊκές χώρες να μας συνδράμουν σε περίπτωση τουρκικής απειλής έχει πλήρως συντριβεί αφού, ήδη ο επιτήδειος γείτονας εισπράττει δημόσια τις ευχαριστίες των δυτικών μας συμμάχων και προορίζεται να συμμετάσχει ως μια από τις εγγυήτριες δυνάμεις για την ασφάλεια της Ουκρανίας, την ώρα που αποτελεί κατοχική δύναμη στην Κύπρο!<br /><br />Έτσι, η Ελλάδα απώλεσε τη δυνατότητα να αξιοποιήσει την ευκαιρία αυτή και να εκθέσει τον τουρκικό ρόλο στο ΝΑΤΟ προβάλλοντας τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και να αναβαθμίσει τον γεωπολιτικό της ρόλο, θέτοντας μετ’ επιτάσεως την ομοιότητα της ρωσικής εισβολής και πιθανόν της μελλοντικής κατοχής ουκρανικού τμήματος με την τουρκική κατοχή στη Κύπρο. Και όχι μόνο αυτό, αλλά φρόντισε να παράσχει και διεθνή νομιμοποίηση στην Τουρκία μέσω των συναντήσεων Μητσοτάκη-Ερντογάν και του χωρίς βαρύτητα Συμφώνου Φιλίας των Εθνών επισφραγίζοντας έτσι με τον τρόπο της τον “εικονικό φιλειρηνικό ρόλο” που επιχειρεί ο επιτήδειος γείτονας μας που έχει εν τω μεταξύ εισβάλει πέραν της Κύπρου και στις περισσότερες γειτονικές του χώρες, εξοντώνοντας καθημερινά και αθόρυβα τον κουρδικό λαό.<br /><br />Η απειλή του τουρκικού αναθεωρητισμού<br /><br />Είναι προφανές ότι ανάλογα με την πορεία της οικονομίας, την εκμετάλλευση των “δώρων της Δύσης”, η οποία επιτρέπει τα ανατολικά παζάρια σε βάρος μακροπρόθεσμων ελληνικών συμφερόντων, θα επανέλθει δριμύτερη για υλοποίηση των στρατηγικών της στόχων κατά της χώρας μας. Θα πρέπει μάλιστα να ληφθεί υπόψη ότι αυτοί οι στρατηγικοί στόχοι της Τουρκίας δεν αποτελούν μόνο κτήμα και συνείδηση των τουρκικών ελίτ, αλλά έχουν εμβολιαστεί στο θυμικό της πλειοψηφίας του τουρκικού λαού μέσω της προηγηθείσας τουρκικής επιθετικότητας με αποκορύφωμα την αναγραφή της “Γαλάζιας Πατρίδας” στα τουρκικά μαθητικά βιβλία, με συνέπεια τη συνέχιση του αέναου τουρκικού υπερεθνικισμού, αφού οι νέες γενεές θα θεωρούν ότι η Ελλάδα κατέχει παράνομα τουρκικές περιοχές στο Αιγαίο.<br /><br />Έναν αιώνα από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, ο Ελληνισμός αντιμετωπίζει ζήτημα επιβίωσης από τον τουρκικό επεκτατισμό, ανεξαρτήτως των βραχυπρόθεσμων επιθέσεων φιλίας της Τουρκίας προκειμένου να ικανοποιήσει τα βραχυπρόθεσμα συμφέροντα της. Οι ψευδαισθήσεις, τα κακοχωνεμένα ιδεολογήματα και οι εικονικές πλάνες των κατευναστικών ελληνικών ελίτ διαχρονικά έχουν επανειλημμένα συντριβεί μπροστά στον τουρκικό επεκτατισμό.<br /><br />Σήμερα απαιτείται συνδυαστικώς παράλληλα με την αναθέρμανση των σχέσεων η διεθνής ανάδειξη του τουρκικού αναθεωρητισμού, που περιλαμβάνει την τουρκική κατοχή στην Κύπρο και την παραμονή 40.000 στρατιωτών, την βίαιη καταστρατήγιση των όρων της Συνθήκης της Λωζάνης ως προς την Ίμβρο και τη Τένεδο και την εξαφάνιση της ελληνικής μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη και όλη την επιθετική της ρητορεία περί γαλάζιας θάλασσας, αποστρατιωτικοποίησης των νησιών κλπ.<br /><br />Περαιτέρω, απαιτείται η ενίσχυση των διεθνών συμμαχιών, η ουσιαστική και έξυπνη ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων, αλλά και η ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα (παλλαϊκή άμυνα) σε συνδυασμό με την άμεση ενίσχυση και λειτουργία της αμυντικής βιομηχανίας, θέματα για τα οποία υστερεί δραματικά η σημερινή κυβέρνηση. Υφίσταται δηλαδή η ανάγκη μιας οραματικής εθνικής στρατηγικής της Ελλάδος σε πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο, που δυστυχώς παραμένει μετέωρη λόγω της ανεπάρκειας του πολιτικού προσωπικού της χώρας.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.<div><br /></div></div>

Η διολίσθηση της Ελλάδος στην παγίδα του τουρκικού αναθεωρητισμού.

ΠΑΠΑΣΙΜΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Η χωρίς προγραμματισμό και ξαφνική συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στην Ουάσιγκτον στις εκδηλώσεις για 75 χρόνια ίδρυσης του...

Διαβάστε την συνέχεια

HAWK Phase III: Έχει απευθυνθεί στους Ουκρανούς ο Ελληνικός Στρατός;

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/07/HAWK1_UkraineAirForce-790x400.jpg" width="707" /><br /><br />Παρά την ηλικία του το αντιαεροπορικό σύστημα κατευθυνόμενων βλημάτων HAWK αποδεικνύεται αποτελεσματικό κατά των ρωσικών εναέριων απειλών στον πόλεμο της Ουκρανίας, σύμφωνα με ουκρανικές πηγές.<br /><br />Καθώς τα συστήματα HAWK που σήμερα επιχειρεί η Αεροπορία της Ουκρανίας είναι της διαμόρφωσης Phase III, όπως αυτά που επιχειρεί ο Ελληνικός Στρατός (επτά πυροβολαρχίες με συνολικά 42 τριπλούς εκτοξευτές κατανεμημένες στις 180 και 181 Μοίρες Κατευθυνόμενων Βλημάτων), η διακρίβωση των επιχειρησιακών επιδόσεων τους σε συνθήκες μάχης, έχουν εξ ορισμού έντονο ελληνικό ενδιαφέρον.<br /><br />Ακόμη περισσότερο μετά την από τα πρωθυπουργικά χείλη, παραπομπή της ανανέωσης και αναβάθμισης του ελληνικού συστήματος αντιαεροπορικής & αντιαεροπορικής άμυνας στις καλένδες, μέσω μίας συνολικής ευρωπαϊκής λύσης με ευρωπαϊκή – κοινή χρηματοδότηση. Και ας είχαν προηγηθεί οι δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Δένδια περί δέσμευσης 2 δις ευρώ για τη δημιουργία δύο «θόλων» (αντιαεροπορικού και αντί-drone).<br /><br />Όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, θα πρέπει πλέον να θεωρείται δεδομένο ότι το HAWK Phase III θα παραμείνει σε ελληνική υπηρεσία για αρκετά χρόνια ακόμη, οπότε η ακριβής και απευθείας ενημέρωση για τις ουκρανικές εμπειρίες από τη χρήση του σε πολεμικές συνθήκες είναι εκ των πραγμάτων χρήσιμη. Χρήσιμες είναι επίσης οι τυχόν μετατροπές – προσθήκες που έχουν υιοθετήσει οι Ουκρανοί όπως και τυχόν τακτικές. Και σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να δημιουργηθεί κανάλι απευθείας ενημέρωσης ώστε διαπιστώσεις, διδάγματα και εμπειρίες να περιέλθουν σε γνώση της ελληνικής πλευράς. Σύμφωνα με την Αεροπορία της Ουκρανίας, μία πυροβολαρχία του συστήματος HAWK έχει καταρρίψει 14 κατευθυνόμενα βλήματα και 40 ιρανικής προέλευσης μη επανδρωμένα αεροσκάφη Shahed διαμορφωμένα ως περιφερόμενα πυρομαχικά.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/07/HAWK3_UkraineAirForce.jpg"><img height="360" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/07/HAWK3_UkraineAirForce.jpg" width="640" /></a><br /><i>Ισπανικά α/α συστήματα HAWK που έχει παραλάβει και επιχειρεί η αεράμυνα της Ουκρανίας<br /></i><br />«13 εξ αυτών ήταν βλήματα πλεύσης (cruise) τύπου Kh-59 και ένα ήταν βλήμα πλεύσης τύπου Kalibr», ανέφερε ο διοικητής της πυροβολαρχίας σε δηλώσεις του που αναπαράχθηκαν από ουκρανικά μέσα ενημέρωσης. Υπενθυμίζεται, ότι τα βλήματα πλεύσης Kh-59 (ανάλογα την έκδοση εμβέλεια από 45 έως 285 χλμ.) χρησιμοποιούνται από τα μαχητικά Su-24M, Su-30, Su-34, Su-35, and Su-57, ενώ τα Kalibr, που εισήχθησαν σε υπηρεσία περί τα μέσα της δεκαετίας του 1990 κυρίως από υποβρύχια και πλοία επιφανείας.<br /><br />Σημειώνεται ότι τα συστήματα HAWK που επιχειρεί η Αεροπορία της Ουκρανίας προέρχονται από τα ισπανικά αποθέματα και έχουν υποστεί εκσυγχρονισμό στο επίπεδο HAWK Phase III (όπως τα συστήματα που επιχειρεί ο Ελληνικός Στρατός). Οι πρώτες εκδόσεις του αντιαεροπορικού συστήματος HAWK είχαν δυνατότητα προσβολής εναέριων στόχων σε βεληνεκή της τάξης των 25 χλμ. και σε ύψη αναχαίτησης της τάξης των 14 χλμ.<br /><br />Όμως μετά τον εκσυγχρονισμό των συστημάτων στο επίπεδο HAWK Phase III το βεληνεκές αυξήθηκε σε 40 έως 42 χλμ. και το ύψος αναχαίτησης σε 18 έως 20 χλμ. Μέχρι σήμερα, εκτιμάται ότι η Ισπανία έχει μεταβιβάσει στην Ουκρανία 12 εκτοξευτές M-192 και λοιπό εξοπλισμό και υλικά ώστε να συγκροτηθούν δύο πυροβολαρχίες.<br /><br />Ας σημειωθεί ότι στις 9 Απριλίου 2024, η υπηρεσία συνεργασίας αμυντικής ασφάλειας (DSCA: Defense Security Cooperation Agency), του υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ, ανακοίνωσε ότι το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ ενέκρινε την πιθανή στρατιωτική πώληση εξωτερικού (FMS: Foreign Military Sale) συστήματος υποστήριξης του πυραυλικού συστήματος HAWK Phase III και συναφών στοιχείων υλικοτεχνικής υποστήριξης και υποστήριξης προγράμματος, εκτιμώμενου κόστους 138 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ.<br /><br />Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται υπηρεσίες μηχανολογικής σχεδίασης και ολοκλήρωσης επικοινωνιών και διαλειτουργικότητας, η ανακαίνιση και γενική επισκευή των μονάδων πυρός, εξαρτήματα επαναπιστοποίησης βλημάτων, συλλογές εργαλείων, εξοπλισμός δοκιμών, εξοπλισμός υποστήριξης, τεχνική βιβλιογραφία, ανταλλακτικά, εκπαίδευση, τεχνικής και επιτόπιας υποστήριξης από την κυβέρνηση και τους αναδόχους, κ.α. Ο εξοπλισμός προέρχεται από συνδυασμό αποθεμάτων του Στρατού των ΗΠΑ,, δωρεών από χώρες, προϊόντων εμπορίου (COTS) και νέας παραγωγής.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

HAWK Phase III: Έχει απευθυνθεί στους Ουκρανούς ο Ελληνικός Στρατός;

Παρά την ηλικία του το αντιαεροπορικό σύστημα κατευθυνόμενων βλημάτων HAWK αποδεικνύεται αποτελεσματικό κατά των ρωσικών εναέριων απειλών στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Θέλει η κυβέρνηση να σκοτώσει τη Λερναία Ύδρα της διαφθοράς;

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/07/LERNAIA-YDRA-AKROMOLIO-790x400.jpg" /><br /><br />Του <b>ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ</b><br />Τον Μάιο, μας απασχόλησε η προϊσταμένη στην εφορία της Χαλκίδας. Ήταν η επικεφαλής ενός κυκλώματος συναδέλφων της που διευθετούσαν, με το αζημίωτο, εκκρεμείς υποθέσεις των πελατών της επιχείρησής τους, κοινώς των φορολογουμένων πολιτών. Τώρα μας απασχολεί η Νάνσυ.<br /><br />Έδρα της ο δήμος της Αθήνας, όμως οι επιχειρηματικές της δραστηριότητες είχαν εξαπλωθεί πέρα από τα όριά του. Απασχολούσε καμιά πενηνταριά εργαζομένους-στελέχη διαφόρων ειδικοτήτων, υπαλλήλους, υποθέτω ακόμη και ντελίβερι. Δημοτικοί υπάλληλοι αλλά και δημόσιοι του υπουργείου Πολιτισμού. Εύρωστη επιχείρηση για τα ελληνικά δεδομένα. Βοηθούσε την πελατεία της να αποφεύγει ελέγχους, πολεοδομικούς, αρχαιολογικούς ή υγειονομικούς, τους οποίους η ίδια κατηύθυνε.<br /><br />Αν κατάλαβα καλά, διότι δεν καταλαβαίνω και πολλά από τόσο περίπλοκες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Αν τις καταλάβαινα δεν θα ήμουν αναγκασμένος να στύβω καθημερινά τη φαιά ουσία μου, για να σας προσφέρω το απόσταγμά της. Συμπέρασμα πρώτον. Ποιος μπορεί ακόμη να υποστηρίζει ότι το γυναικείο φύλο είναι υποτιμημένο; Στη μεν Χαλκίδα η κυρία είχε βραβευθεί ως υπάλληλος και είχε προαχθεί στη θέση της προϊσταμένης. Η Νάνσυ, ως μαέστρος, διηύθυνε μια ορχήστρα συνεργών. Συμπέρασμα δεύτερον: Η ζήτηση γεννάει την προσφορά.<br /><br />Για να αναπτυχθούν αυτού του τύπου οι επιχειρήσεις πρέπει να υπάρχει πελατεία για να τις υποδεχθεί. Η πελατεία είναι, αν όχι όλοι, τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων πολιτών οι οποίοι πιστεύουν ότι στη σκιά του κράτους λειτουργεί το βαθύ κράτος. Μη φαντασθείτε τίποτε τερατώδες, σαν το κήτος που κατάπιε τον Ιωνά. Είναι ανθρώπινο. Το βαθύ κράτος στην Ελλάδα αντέχει επειδή η σχέση μαζί του παραμένει ανθρώπινη. Βρίσκεις, επιτέλους, έναν άνθρωπο ο οποίος σε καταλαβαίνει.<br /><br />Δεν σε ενδιαφέρει αν αυτός ο ίδιος άνθρωπος είναι γρανάζι του συστήματος που σε έριξε στη θαλπωρή της αγκαλιάς του. Και κάνει ό,τι μπορεί για να συντηρήσει αυτό το σύστημα. Η αγκαλιά του έχει τίμημα. Όλα στη ζωή έχουν κάποιο τίμημα. Και για να παραφράσω τον Σαββόπουλο: «Των Ελλήνων τα κυκλώματα φτιάχνουν άλλους γαλαξίες».<br /><br />Τα δύο αυτά κυκλώματα είναι τα αφρόψαρα του βαθέος κράτους. Τους αποκαλούν «επίορκους». Αλήθεια, ποια αξία έχει ο όρκος που έδωσαν; Πίσω τους ζει και λειτουργεί ένας ολόκληρος πληθυσμός, ο οποίος διαμορφώνει το περιβάλλον των επιχειρήσεών τους. Αυτό το βαθύ κράτος δεν έχει ούτε κεφαλή ούτε οργανωμένη δομή. Το τρέφουν η αδράνεια και η ανοχή δεκαετιών. Μια Λερναία Υδρα. Κόβεις ένα κεφάλι και φυτρώνει άλλο στη θέση του. Όμως, στη σύγκρουση μαζί της θα κριθεί η αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης.<div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Θέλει η κυβέρνηση να σκοτώσει τη Λερναία Ύδρα της διαφθοράς;

Του  ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ Τον Μάιο, μας απασχόλησε η προϊσταμένη στην εφορία της Χαλκίδας. Ήταν η επικεφαλής ενός κυκλώματος συναδέλφων της πο...

Διαβάστε την συνέχεια

Ερντογάν: “Όνειρο” θα μείνει η δημιουργία κουρδικού κράτους.

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/06/FIDAN-ERDOGAN-790x400.jpg" /><br /><br />Το μήνυμα ότι η Τουρκία δεν θα επιτρέψει τη δημιουργία κουρδικού κράτους στη βόρεια Συρία έστειλε μέσω συνέντευξής του στο <a href="https://www.newsweek.com/">Newsweek</a> ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ενώ αναφέρθηκε και στα ακανθώδη ζητήματα επί των οποίων Τουρκία και ΗΠΑ διαφωνούν.<br /><br />«Για όσους πιστεύουν ότι μπορούν να εγκαθιδρύσουν ένα τρομοκρατικό κράτος στην περιοχή μας, αυτό είναι ένα μεγάλο όνειρο και δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ» δήλωσε ο Τούρκος πρόεδρος και υποστήριξε ότι «είναι θεμελιώδης επιθυμία μας το συριακό έδαφος να απαλλαγεί πλήρως από την τρομοκρατία και να γίνει ένα ευημερούν κράτος που θα κυβερνάται από τους Σύρους». «Είμαστε χώρα του ΝΑΤΟ. Η απειλή για την εθνική μας ασφάλεια είναι απειλή για όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ, ιδίως για τις ΗΠΑ» δήλωσε ο Ταγίπ Ερντογάν, από την Ουάσινγκτον όπου βρίσκεται για τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ.<br /><br />Ωστόσο, όπως είπε, η υποστήριξη που παρέχουν οι ΗΠΑ και ορισμένοι από τους άλλους συμμάχους μας στις τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως η κουρδική οργάνωση PKK και οι γκιουλενιστές (FETO), τους οποίους η Άγκυρα κατηγορεί για την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016, «οι οποίες απειλούν την ασφάλειά μας, είναι ασυμβίβαστη με αυτές τις αρχές του ΝΑΤΟ». «Επιθυμούμε την υποστήριξη των συμμάχων μας στον αγώνα κατά αυτών των τρομοκρατών, αλλά δεν τη βλέπουμε πλήρως. Η κύρια προσδοκία μας από τους συμμάχους μας είναι να υιοθετήσουν μια παρόμοια αντιτρομοκρατική προσέγγιση» συμπλήρωσε ο Τούρκος πρόεδρος.<div><br />Απαντώντας δε σε ερώτηση για τις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας και τη σχέση του με τον πρόεδρο, Τζο Μπάιντεν, ο Ερντογάν είπε:<br /><br />«Πρώτα απ’ όλα, η οργάνωση υπό την ηγεσία του αρχηγού της FETO στις ΗΠΑ δεν είναι ένα αθώο κίνημα, είναι μια τρομοκρατική οργάνωση, όπως ακριβώς και το Ισλαμικό Κράτος, το οποίο έχει πραγματοποιήσει τρομοκρατικές ενέργειες σε διάφορα μέρη του κόσμου. Τόσο το Ισλαμικό Κράτος όσο και η FETO σκοτώνουν ανθρώπους. Τόσο το Ισλαμικό Κράτος όσο και η FETO εκμεταλλεύονται τα θρησκευτικά αισθήματα των ανθρώπων. Τόσο το Ισλαμικό Κράτος όσο και η FETO στοχεύουν να βλάψουν τις χώρες στις οποίες δραστηριοποιούνται. Η FETO στοχεύει να διεισδύσει στις κυβερνήσεις των χωρών στις οποίες δραστηριοποιείται και να αναλάβει τον έλεγχο του συστήματος. Αυτό περιλαμβάνει και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Έχουμε εξηγήσει τους κινδύνους αυτής της οργάνωσης στους προέδρους των ΗΠΑ με συγκεκριμένα στοιχεία. Ωστόσο, ο κ. Μπάιντεν και εγώ έχουμε διαφορετικές απόψεις για το θέμα αυτό».<br /><br />Αναφέροντας ότι ο ίδιος και ο Μπάιντεν έχουν επίσης διαφορετικές απόψεις και το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο Ερντογάν δήλωσε σε σχέση με τον πόλεμο στη Γάζα:<br /><br />«Πιστεύουμε ότι η βάναυση δολοφονία αθώων ανθρώπων από το Ισραήλ σε νοσοκομεία όπου πηγαίνουν για θεραπεία, σε ασθενοφόρα, σε αγορές, σε κέντρα όπου διανέμεται ανθρωπιστική βοήθεια και σε περιοχές που ορίζονται ως ασφαλείς είναι η σοβαρότερη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ωστόσο, η κυβέρνηση των ΗΠΑ αγνοεί αυτές τις παραβιάσεις και παρέχει στο Ισραήλ τη μεγαλύτερη δυνατή υποστήριξη. Και το κάνει αυτό με κίνδυνο να είναι συνένοχη σε αυτά τα εγκλήματα».<br /><br />«Οι απειλές του Ισραήλ και οι προσπάθειες εξάπλωσης της σύγκρουσης πρέπει να σταματήσουν. Διαφορετικά, η περιοχή μας θα αντιμετωπίσει τον κίνδυνο βαθύτερων συγκρούσεων και ακόμη και πολέμου» προσέθεσε. Αναφορικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επανέλαβε ότι η προοπτική μιας άμεσης αντιπαράθεσης μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας είναι αναμφίβολα ανησυχητική. «Οποιαδήποτε βήματα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αυτό το αποτέλεσμα θα πρέπει να αποφεύγονται σκόπιμα» είπε. Τέλος, για τη σύσφιξη των σχέσεων της ‘Αγκυρας με τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης και τους BRICS, ο Τούρκος πρόεδρος είπε ότι δεν βλέπει τους οργανισμούς αυτούς ως εναλλακτική λύση έναντι οποιουδήποτε άλλου διεθνούς οργανισμού συμμετέχει η Τουρκία.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ερντογάν: “Όνειρο” θα μείνει η δημιουργία κουρδικού κράτους.

Το μήνυμα ότι η Τουρκία δεν θα επιτρέψει τη δημιουργία κουρδικού κράτους στη βόρεια Συρία έστειλε μέσω συνέντευξής του στο Newsweek ο Ρετζέ...

Διαβάστε την συνέχεια