ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Τουρκικές «ανησυχίες» για την στρατιωτική συνεργασία Ελλάδος και Ισραήλ

Ellada simera 0 Αμυνα, Ελλάδα, Ισραήλ, Τουρκία 13:47

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhFZbUrT671XJYcGxQwVMjdPxjx_saLl_BlK7XDvSebs7zEnbTaMR7kSQTb8rdiqSprly9UuhGSCnc2IpkuzfrPLhN65Mn36ti3LqnaPNtQqvVu0BUfMBGoy4ATv6VPy0KaJoT31aCyxQ/s1600/ellinika+kai+israilina+elikoptera+se+askisi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhFZbUrT671XJYcGxQwVMjdPxjx_saLl_BlK7XDvSebs7zEnbTaMR7kSQTb8rdiqSprly9UuhGSCnc2IpkuzfrPLhN65Mn36ti3LqnaPNtQqvVu0BUfMBGoy4ATv6VPy0KaJoT31aCyxQ/s640/ellinika+kai+israilina+elikoptera+se+askisi.jpg" width="640" /></a></div>
 
Μέσω του τουρκικού τύπου εκφράζονται οι έντονες «ανησυχίες» της Άγκυρας για την στενή στρατιωτική συνεργασία της Ελλάδος και  του Ισραήλ , σημειώνοντας ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός   έχει αγνοήσει  τελείως τους Παλαιστίνιους , που είναι παραδοσιακά φίλοι της Ελλάδος εδώ και πολλά χρόνια . Κάτι που προφανώς και δεν ισχύει απο ελληνικής πλευράς. 
Η ουσία  είναι η συμφωνία που υπογράφηκε από την  κυβέρνηση  του ΣΥΡΙΖΑ τον περασμένο Μάιο με το Ισραήλ,  και με την οποία  χορηγείται αμοιβαίο καθεστώς νομικής ασυλίας στο στρατιωτικό προσωπικό των δυο χωρών, αλλάζει άρδην τα δεδομένα  . Το Ισραήλ έχει ανάλογη συμφωνία μόνο με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. !!   
Με αυτήν την συμφωνία και προφανώς με την παρουσία Ισραηλινών στρατιωτικών στην Ελλάδα  «εμποδίζονται » τρόπο τινά τα άνομα σχέδια της Τουρκίας για  πλήρη κυριαρχία στο Αιγαίο Πέλαγος και την Κύπρο . Η πατρίδα μας είναι γνωστό ότι έχει  «παγώσει» εδώ και πέντε   χρόνια λόγω οικονομικής κρίσης πολλά  κρίσιμα αμυντικά προγράμματα. Αποτέλεσμα είναι η τουρκική  θρασύτητα να ανέλθει σε δυσθεώρητα ύψη. Ένας  ενδεδειγμένος  τρόπος αντίδρασης είναι η δημιουργία κατάλληλων «συμμαχιών». Υπενθυμίζουμε ότι αυτήν την δεδομένη στιγμή τα τουρκικά και  τα ισραηλινά συμφέροντα είναι αντικρουόμενα. Υπάρχουν ομάδες και στις δύο χώρες που επιθυμούν την επαναπροσέγγιση  αλλά προφανώς έχουν αλλάξει πολλά από το 2010 και το Μαβί Μαρμαρά. 
Προεκλογικά η δέσμευση και το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο τερματισμός της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ και η χορήγηση υποστήριξης στην ίδρυση του Παλαιστινιακού Κράτους, τονίζει το τουρκικό δημοσίευμα, αλλά τα δεδομένα και σε αυτήν την περίπτωση  ‘’άλλαξαν‘‘  . 
Σε άρθρο στην ιστοσελίδα της <a href="http://www.trt.net.tr/" target="_blank">τουρκικής τηλεόρασης</a> τονίζεται ότι «η  ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να ‘‘συμπορεύεται‘‘ με το Ισραήλ παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις της για υποστήριξη της  Παλαιστίνης. Η συμμαχία στο στρατιωτικό πεδίο αυξάνεται ολοένα και περισσότερο, και αυτήν την περίοδο  Ισραηλινοί πιλότοι μαχητικών ελικοπτέρων πραγματοποίησαν στρατιωτική εκπαίδευση στον Όλυμπο από κοινού Έλληνες συναδέλφους τους». 
Η στρατιωτική συμμαχία μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης υπό την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και του Ισραήλ συνεχίζεται και αυξάνεται τονίζουν οι Τούρκοι !!. Σύντομα στο Ισραήλ θα μεταβούν ελληνικά και ιταλικά επιθετικά ελικόπτερα   για εξειδικευμένη αερπορική  εκπαίδευση. Τον περασμένο μήνα Ισραηλινοί πιλότοι ελικοπτέρων πραγματοποίησαν μια άνευ προηγούμενου στρατιωτική εκπαίδευση 11 ημερών στον Όλυμπο. 
Η  ισραηλινή εφημερίδα Jerusalem Post ανέφερε ότι τους επόμενους μήνες ελληνικά  μαχητικά αεροσκάφη  θα συμμετάσχουν σε εκπαίδευση στο Ισραήλ. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του ελληνικού Τύπου, ελληνικά μαχητικά F-16  θα συμμετάσχουν στην πολυεθνική άσκηση «Blue Flag» που θα πραγματοποιηθεί σε μυστική περιοχή στο νότιο Ισραήλ. 
«Τα τελευταία χρόνια η στρατιωτική συνεργασία Ισραήλ-Ελλάδος κερδίζει μεγάλη ώθηση. Οι αμοιβαίες πτήσεις θα συνεχιστούν και το 2016», αναφέρεται στο δελτίο τύπου που έδωσε στη δημοσιότητα η Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία. Κατανοούμε τη μεγάλη σημασία της κοινής δραστηριότητας με το κράτος του Ισραήλ, το οποίο συμβάλλει στην η ασφάλεια των δύο χωρών, είπε από την πλευρά του ο Έλληνας διοικητής της  110 αεροπορικής βάσης  της Λάρισας. 
Εμείς απλά  υπνθυμίζουμε την  αμυντική συμμαχία της χώρας μας με την Αίγυπτο, με την διεξαγωγή αεροπορικών και ναυτικών ασκήσεων ,  με την οποία έχουμε «κοινά» ενδιαφέροντα σε πολλούς τομείς στην Α.Μεσόγειο και  η οποία έχει «ταράξει» τους σχεδιασμούς του τουρκικού «προεδρικού μεγάρου». Και πού να  «κατέβουν» και οι Ρώσοι… 
 
 
<a href="http://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a>

Τουρκικές «ανησυχίες» για την στρατιωτική συνεργασία Ελλάδος και Ισραήλ

Μέσω του τουρκικού τύπου εκφράζονται οι έντονες «ανησυχίες» της Άγκυρας για την στενή στρατιωτική συνεργασία της Ελλάδος και του Ισραήλ ...

Διαβάστε την συνέχεια

Foreign Affairs: Ο ιδιωτικός τομέας και όχι το κράτος... το κύριο πρόβλημα της Ελλάδας

Ellada simera 0 Ελλάδα, οικονομία, Πρωτοσέλιδα 11:47

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDZDFVd0O3HHhdCaIagLQZMWe2pkN0wtimsJrC9a8razuPUf3fwD9VUU7XaCn1qu1lPTQ3z_0ucGePWOGKHNmnF85b-ntPUYCbAebT6YWLxyUP9OY5u7-CFvRovBZFyym85ytbhyphenhyphenjnL6A/s1600/foreign+affairs.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDZDFVd0O3HHhdCaIagLQZMWe2pkN0wtimsJrC9a8razuPUf3fwD9VUU7XaCn1qu1lPTQ3z_0ucGePWOGKHNmnF85b-ntPUYCbAebT6YWLxyUP9OY5u7-CFvRovBZFyym85ytbhyphenhyphenjnL6A/s640/foreign+affairs.jpg" width="640" /></a></div>
 
Το «άρρωστο» δημόσιο αποτελεί σύμπτωμα αυτών των προβλημάτων και όχι γενεσιουργός αιτία. 
 
Μία άκρως ανατρεπτική προσέγγιση του ελληνικού ζητήματος πραγματοποιεί το αμερικανικό περιοδικό Foreign Affaires, καθιστώντας σαφές ότι το κύριο πρόβλημα της χώρας είναι ο ιδιωτικός τομέας και όχι το κράτος. 
 
Όπως εξηγεί χαρακτηριστικά, όσοι θεωρούν ότι το κεντρικό πρόβλημα είναι ο υπέρογκος και διαφθαρμένος δημόσιος τομέας, ο οποίος επιβαρύνει τον ιδιωτικό τομέα, μάλλον πλανώνται. 
 
«Η ρίζα του ελληνικού προβλήματος είναι η συγκέντρωση δύναμης στον ιδιωτικό τομέα και σε κατευθυνόμενα συμφέροντα, τα οποία προάγουν την κοινωνική ανισότητα» επισημαίνει το περιοδικό. 
 
Το «άρρωστο» δημόσιο αποτελεί σύμπτωμα αυτών των προβλημάτων και όχι γενεσιουργός αιτία, προσθέτει. 
 
Μία ομάδα ολιγαρχών διαθέτει στα χέρια της μία δυσανάλογου μεγέθους εξουσία - δεδομένου και του περιορισμένου πληθυσμού. 
 
Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι τέσσερις οικογένειες ελέγχουν το σύνολο των ελληνικών μέσων ενημέρωσης, λαμβάνοντας μάλιστα ογκώδη δάνεια προκειμένου να χρηματοδοτήσουν τα ελλείμματα στους ισολογισμούς των εταιρειών τους. 
 
Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η Αγροτική Τράπεζα είχε ανάψει το πράσινο «φως» για παράνομα δάνεια, συνολικής αξίας 5 δισ. ευρώ. 
 
Σύμφωνα με το περιοδικό, αυτές οι καταστάσεις καλλιεργούνταν στην Ελλάδα για αρκετές δεκαετίες, αιτιολογώντας εξ ολοκλήρου το γεγονός ότι η Ελλάδα διαθέτει το δεύτερο υψηλότερο επίπεδο ανισότητας μεταξύ των χωρών της Ευρώπης. 
 
Στα προβλήματα προστίθεται και η γιγάντια «μαύρη» οικονομία, η οποία εκτιμάται στο 30% του ελληνικού ΑΕΠ. 
 
Οι αυτο-απασχολούμενοι, σύμφωνα με τα στοιχεία, συνιστούν την κύρια πηγή της φοροδιαφυγής. 
 
Ένα ακόμη πρόβλημα συνίσταται στο γεγονός ότι ο παραγόμενος πλούτος δεν αποτελεί όχημα νέων επενδύσεων, αλλά αντιθέτως διοχετεύεται στην κατανάλωση. 
 
Παράλληλα, συνεχίζει το περιοδικό, η περιορισμένη αγορά εργασίας συνέβαλε παραδοσιακά στη διαμόρφωση δύο κεντρικών χαρακτηριστικών της ελληνικής οικονομίας. 
 
Πρώτον, οι Έλληνες με χαμηλή εξειδίκευση στράφηκαν μαζικά στο κράτος, ιδίως τη δεκαετία του 1980, για την εύρεση εργασίας. 
 
Έτσι, αναπτύχθηκε ένα σύστημα πατρωνίας και εξαγοράς ψήφου, το λεγόμενο πελατειακό σύστημα. 
 
Οι πολιτικοί μεσολαβούσαν, ώστε να προσλάβουν στο δημόσιο την εκλογική τους πελατεία, ανεξάρτητα της ικανότητας αυτών των ατόμων. 
 
Έτσι, σταδιακά συγκροτήθηκε ένα διαφθαρμένο και αναποτελεσματικό δημόσιο. 
 
Δεύτερον, οι Έλληνες, γνωστοί για το επιχειρηματικό τους πνεύμα, αποφεύγουν να εργαστούν για άλλους και έτσι, προτιμούν να ιδρύουν τη δική τους επιχείρηση. 
 
Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι το 35% του πληθυσμού εργάζεται με την ιδιότητα του αυτοαπασχολούμενου, γεγονός που αυξάνεται την αποτελεσματικότητα και ευνοεί την φοροδιαφυγή. 
 
Αυτές οι δύο συνθήκες παρήγαγαν ένα τοξικό μείγμα, τονίζει το Foreign Affairs, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι μικρές επιχειρήσεις και οι αυτοαπασχολούμενοι δίνουν διαρκή μάχη επιβίωσης, ενώ την ίδια ώρα οι κρατικές υπηρεσίες είναι διαποτισμένες με νεποτισμό και ανεπάρκεια. 
<a href="http://bankingnews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Foreign Affairs: Ο ιδιωτικός τομέας και όχι το κράτος... το κύριο πρόβλημα της Ελλάδας

Το «άρρωστο» δημόσιο αποτελεί σύμπτωμα αυτών των προβλημάτων και όχι γενεσιουργός αιτία. Μία άκρως ανατρεπτική προσέγγιση του ελληνικού...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία επιστρέφει στις ιδρυτικές της αρχές (μέρος Α')

Ellada simera 0 κόσμος 11:19

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn0Y3nwb03Wj3kiJZz0CJ5I8AO3G7ZVCDLnj7qb-PJNBontjQQEHSyHCm78ta6KjWpR3YH0sQrb_cIOpxPZ_0tNSbhw0QtRh23s7YpxzJk1T1tVnEzpxgEUgZ-h9J3K4F5hcUc9HUx744/s1600/toyrkiki+simaia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn0Y3nwb03Wj3kiJZz0CJ5I8AO3G7ZVCDLnj7qb-PJNBontjQQEHSyHCm78ta6KjWpR3YH0sQrb_cIOpxPZ_0tNSbhw0QtRh23s7YpxzJk1T1tVnEzpxgEUgZ-h9J3K4F5hcUc9HUx744/s640/toyrkiki+simaia.jpg" width="640" /></a></div>
 
 
Η ανθρωπότητα διανύει ιστορικές στιγμές. Ζούμε εκ νέου έναν «Πόλεμο Μοιρασιάς». 
" Όσοι θυσιάζουν στοιχειώδεις ελευθερίες για λίγη ασφάλεια, δεν αξίζουν ούτε ελευθερία, ούτε ασφάλεια" 
                                                                                               Benjamin Franklin 
 
Του Dara Cibran 
 
Η Μέση Ανατολή κλονίζεται ξανά. Η «τάξη» που επιβλήθηκε στη δεκαετία του '20 μέσω της Κοινωνίας των Εθνών τινάζεται στον αέρα. Ο κοινωνικός ιστός των κοινωνιών αυτών διαλύεται γεγονός που αποδεικνύεται με την εμφάνιση και την δράση του ισλαμικού κράτος. Δεν υπάρχει πλέον το κυρίαρχο Ιρακινό κράτος και η Συρία που γνωρίζαμε έως σήμερα. 
 
Η Μέση Ανατολή επιστρέφει 100 χρόνια πίσω – με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά θα παίξουν τον κυρίαρχο ρόλο οι λαοί της περιοχής, οι διαφορετικές εθνικές και θρησκευτικές ομάδες, που σημαίνει κυρίως, ότι για τη χάραξη των συνόρων θα πρέπει υποχρεωτικά να επανεξεταστεί από την αρχή το ζήτημα της ανεξαρτησίας των Κούρδων και τα δικαιώματα των Αράβων σουνιτών στη Συρία και το Ιράκ. 
 
Κατά τον προηγούμενο αιώνα, έγιναν δύο Πόλεμοι Μοιρασιάς και μεγάλες αναταραχές. Οι λαοί αλληλοσκοτώθηκαν, ο κόσμος μοιράστηκε ξανά και ξανά με αποτέλεσμα ο χάρτης και η ισορροπία δυνάμεων να έχουν αλλάξει αρκετές φορές. 
 
Στο τέλος του Α ́ Παγκόσμιου Πόλεμου, αναδύθηκαν νέα "έθνη κράτη" από τα στάχτη των διαλυμένων κυρίως αυτοκρατοριών. Ο κόσμος πρώτα έγινε διπολικός και ύστερα ψυχροπολεμικός. Στη δεκαετία του ’60, συγκλονίστηκε από τους αντί-αποικιακούς πολέμους της εθνικής απελευθέρωσης. Η γενική συνέλευση του ΟΗΕ στις 14 Δεκέμβριου του 1960 αποφάσισε την απόδοση ανεξαρτησίας σε Αποικιακά Κράτη. Αρκετά νέα έθνη-κράτη εμφανίστηκαν κυρίως στην Αφρική, όμως η μοίρα των Κούρδων δεν άλλαξε. Το Κουρδιστάν παρέμεινε διαμελισμένο σε 4 κομμάτια με αποικιακό καθεστώς υπό την κατοχή της Τουρκιάς, Ιράν, Ιράκ και Σύριας. 
 
Οι Κούρδοι ολόκληρο τον προηγούμενο αιώνα αγωνίστηκαν κατά της αποικιοκρατίας, έζησαν γενοκτονίες και εξορίες και υπέστησαν απίστευτο πόνο, εντούτοις ο 21ος αιώνας τους βρίσκει ακόμα ως αποικία και όχι ως κυρίαρχο κράτος. Ηττήθηκαν αρκετές φορές στις μάχες, άλλες φορές υποχώρησαν σε διαπραγματεύσεις, ποτέ όμως εγκατέλειψαν το όραμα τους για την δημιουργία ενός ανεξάρτητου, ενωμένου και δημοκρατικού Κουρδιστάν. 
 
Ο πόλεμος στην μέση ανατολή διεξάγεται, χωρίς οι Κούρδοι να έχουν συντελέσει στην έναρξή του. Όλα ξεκίνησαν όταν η Κεντρική κυβέρνηση της Βαγδάτης από 01/01/2014 διέκοψε τη χρηματοδότηση προς το Κουρδιστάν προφασιζόμενη ότι οι Κούρδοι έχουν συνάψει συμφωνίες για την εξαγωγή πετρελαίου χωρίς την έγκριση της Βαγδάτης. Υπό αυτές της συνθήκες ,ο Πρόεδρος της Περιφερικής Κυβέρνησης του Κουρδιστάν Μασούντ Μπαρζανί, στις αρχές του Ιουνίου έθεσε το θέμα της απόσχισης της Κουρδικής περιοχής από το υπόλοιπο Ιράκ. 
 
Σε αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που έντονες συζητήσεις περί απόσχισης του Κουρδιστάν γίνονταν όλο και πιο έντονες και το αίτημα της ανεξαρτησίας όλο και πιο επιτακτικό, η ισλαμική οργάνωση με βαρύ οπλισμό που εφοδιάστηκε κυρίως από την Τουρκία και με την υποστήριξη του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας, κατευθύνθηκε από τη Σύρια προς το Ιράκ. Καταλείφθηκε η πόλη Μουσουλι χωρίς καμιά αντίσταση του ιρακινού στρατού. 
 
Το Ισλαμικό Κράτος δεν κατευθύνθηκε προς τη Βαγδάτη αλλά στράφηκε προς το Κουρδιστάν με υπερσύγχρονα όπλα που προμηθεύθηκε από τη Μουσουλι. Ο κόσμος παρακολούθησε για άλλη μια φόρα ως απλός παρατηρητής την τραγωδία των Κούρδων και άλλων θρησκευτικών και πολιτισμικών ομάδων. Ξεριζώθηκαν οι χριστιανοί από την Μουσουλι και οι Γιεζιδι κούρδοι από την περιοχή Σένγκαλ. 
 
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ισλαμική αυτή οργάνωση υποστηρίζεται από τα σουνιτικα κράτη όπως το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία, από την Τουρκία, και άλλες πολιτικές δυνάμεις εκφραστές του αραβικού εθνικισμού με την Σουνιτική του ερμηνεία στην Σύρια, Ιορδανία και Ιράκ. 
 
Με αλλά λόγια τα κράτη και οι πολιτικές δυνάμεις που είναι γνωστές για την αντι-κουρδική τους στάση εξαπέλυσαν πόλεμο μέσω του ισλαμικού κράτους στους Κούρδους με στόχο να εμποδίζουν για ακόμη μία φορά την δημιουργία Κουρδικού Κράτους. 
 
Οι Κούρδοι, με την βοήθεια κυρίως των ΗΠΑ και της δυτικής συμμαχίας, έχουν σταματήσει την προέλαση των τζιχατιστων στο Κουρδιστάν και ήδη έχουν περάσει στην αντεπίθεση. Σχεδόν όλες οι πόλεις που πέρασαν στα χέρια των τζιχαντιστων απελευθερώθηκαν από τις Κουρδικές δυνάμεις. 
 
Καθώς υποχωρεί χτυπημένο βάρια το ισλαμικό κράτος από το Κουρδιστάν στο Ιράκ, αυτή τη φόρα στράφηκε και άνοιξε μέτωπο με τους Κούρδους στη Σύρια για λογαριασμό της Τουρκίας. Ο σκοπός είναι να ελέγξει το Κουρδιστάν που βρίσκεται υπό κατοχή της Σύριας στο Βορά, ώστε να ανακόψει τη σχέση των δυο κομματιών του Κουρδιστάν, με απώτερο σκοπό να μην έχουν δίοδο οι Κούρδοι στη μεσόγειο. 
 
Η Τουρκία, εφοδιάζοντας φανερά πια την ισλαμική οργάνωση για να πολεμήσει τους Κούρδους, επιδιώκει πρώτα από όλα να μην δημιουργηθεί το Κουρδικό κράτος, και δεύτερον να παίξει ρόλο στην ευρύτερη περιοχή, η οποία διαλύεται και θα διαμορφωθεί εκ νέου. 
 
Ο χάρτης της μέσης ανατολής θα αλλάξει. Το μόνο που μπορούν να κάνουν οι Κούρδοι, που είναι ο μοναδικός λαός με περίπου 45 εκατομμύρια στον κόσμο χωρίς κράτος, είναι να υπερασπίσουν την πατρίδα τους και να δημιουργήσουν το δικό τους κράτος. 
 
Το γιατί η Τουρκία ξαφνικά επιστρέφει στις ιδρυτικές της αρχές και ανοίγει μέτωπα με τους Κούρδους στην ευρύτερη περιοχή (Ιράκ, Σύρια και Τουρκία) και αναγκάστηκε να ανοίξει την βάση Incirlik στο Adana αποτελεί θέμα άλλου άρθρου. 
 
* Υποψήφιος διδάκτωρ στο Πάντειο Παν/μιο 
<a href="http://left.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Τουρκία επιστρέφει στις ιδρυτικές της αρχές (μέρος Α')

Η ανθρωπότητα διανύει ιστορικές στιγμές. Ζούμε εκ νέου έναν «Πόλεμο Μοιρασιάς». " Όσοι θυσιάζουν στοιχειώδεις ελευθερίες για λίγη...

Διαβάστε την συνέχεια

Το μεγάλο παιγνίδι με την διώρυγα του Σουέζ

Ellada simera 0 κόσμος 11:09

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYh-10ojAe1xDm58w8-Dqi9pFI5Mc5-o5iCPMvNVchUb2gAMisU3Q4GkGLUjgM8peyELuTwQqqlRId_8NX0ovMuONyIuN7ycNdVGIQTfX7gu11uHXoOZhoEDgNVskud6eutpJOcV4Rqv8/s1600/soyez.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="448" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYh-10ojAe1xDm58w8-Dqi9pFI5Mc5-o5iCPMvNVchUb2gAMisU3Q4GkGLUjgM8peyELuTwQqqlRId_8NX0ovMuONyIuN7ycNdVGIQTfX7gu11uHXoOZhoEDgNVskud6eutpJOcV4Rqv8/s640/soyez.jpg" width="640" /></a></div>
 
Η ιστορία, τα συμφέροντα, οι επιδιώξεις 
 
Σχεδόν 150 χρόνια μετά την ολοκλήρωσή της, η διώρυγα του Σουέζ εξακολουθεί να έχει εμβληματικό χαρακτήρα. Αυτή η θαλασσινή λεωφόρος των 120 μιλίων που συνδέει την Ευρώπη με την Ασία, εξακολουθεί να είναι ένα σημείο αναφοράς στη διεθνή διπλωματική και οικονομική ζωή. 
 
Το κανάλι παραμένει πολυάσχολο: για παράδειγμα, πριν να φανούν οι πλήρεις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης, το 2008 διήλθαν 21.415 πλοία. Παρά το γεγονός ότι η οικονομική κρίση επηρέασε την κυκλοφορία, εν τούτοις το κανάλι χειρίζεται το 8% του παγκόσμιου θαλάσσιου εμπορίου. Το 2012, αντιπροσώπευε έσοδα 5,12 δισ. δολαρίων, ενώ σε ανάλογα επίπεδα προβλέπεται να κινηθούν (5,3 δις.) το 2015. 
 
Για να κατανοήσει κανείς τη σημασία της, αρκεί ένα παράδειγμα: Με τη διώρυγα του Σουέζ, το ταξίδι από την Αραβική Θάλασσα στα γαλλικά λιμάνια τής Μεσογείου είναι σχεδόν 4.700 μιλίων. Για να πλεύσουν γύρω από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας προστίθενται περισσότερα από 6.000 μίλια ταξιδίου, κάτι που απαιτεί οκτώ ημέρες στη μέγιστη ταχύτητα. Με δεδομένο ότι η Μέση Ανατολή και η Ανατολική Μεσόγειος βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος, η σημασία του καναλιού είναι εξίσου σημαντική με εκείνη που είχε στα μέσα του 19ου αιώνα, αλλά και πιο πρόσφατα όταν στα μέσα της δεκαετίας του ΄50 ξέσπασε η ομώνυμη κρίση. Το κανάλι είναι ένα κρίσιμο συστατικό του παγκόσμιου εμπορίου και ένας ζωτικής σημασίας αγωγός για τα πολεμικά πλοία των ΗΠΑ μεταξύ της Μεσογείου και του Περσικού Κόλπου. 
 
Η σημασία 
 
<img border="0" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiwV0GW14WFVoLBF7S53vrfUlWPF0fLS0ue5Ic3tv19ia1Lte2yigkkOPahAIK3rd3B9iiS0vfebUETaDfQ6cdk-FQ5j31CqPekptDtehOhcsZ5ajYp0i-svkb7d5eVs4mu-TqgDy2qeXYm4nCZnwvjJ07gBkX5mU6CtChraCiJK46Hb5WvRFLk_OEDdrQ29lUaXIUzadkXSbzy7DL-I-Eihn1lGjwVfDoqxxU=" width="400" /> 
 
Για να κατανοήσει κανείς την σημασία του «καναλιού», θα πρέπει κάποιος να πάει πίσω στην εποχή του Ναπολέοντα και στο όραμά του. Η πρώτη ιδέα για την υδάτινη οδό, ανάγεται πίσω στο 1798, όταν ο Ναπολέων εισέβαλε και κατέλαβε για λίγο την Αίγυπτο. Το όραμα του Ναπολέοντα για ένα κανάλι δεν καρποφόρησε, αλλά περίπου τριάντα χρόνια αφότου έφυγε από την Αίγυπτο, ένας άλλος Γάλλος, ένας μηχανικός με το όνομα Barthelemy-Prosper Enfantin, έκανε πολλά για να κάνει την ιδέα τού καναλιού πραγματικότητα. 
Η διώρυγα του Σουέζ συνδέεται σχεδόν αποκλειστικά με δύο πρόσωπα από το δεύτερο μισό του δέκατου ένατου αιώνα: τον Γάλλο διπλωμάτη Ferdinand de Lesseps και τον Αιγύπτιο κεδίβη ή αντιβασιλέα, Ισμαήλ Πασά, εγγονό του Μοχάμεντ Αλί, του Οθωμανού στρατηγού που κυβέρνησε την Αίγυπτο από το 1805 ως το 1848 και θεωρείται ως ο σύγχρονος ιδρυτής της. Ο De Lesseps απλώς υιοθέτησε την δουλειά τού Enfantin στη δεκαετία του 1850 και στρατολόγησε τη στήριξη του Σαΐντ Πασά, του νεότερου γιού του Μοχάμεντ Αλί, για τη χρηματοδότηση του έργου. Μετά από δέκα εξαντλητικά χρόνια κατασκευής, το κανάλι άνοιξε υπό τον Ισμαήλ το 1869 σε μια μεγάλη γιορτή στο Πορτ Σάιντ, προορισμένη να σηματοδοτήσει τον εκσυγχρονισμό τής Αιγύπτου και την αυξανόμενη ανεξαρτησία της από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, που ήταν οι στόχοι του Μοχάμεντ Αλί, του Σαΐντ Πασά και του Ισμαήλ. 
 
 
<a href="http://content-mcdn.imerisia.gr/filesystem/images/20111117/low/assets_LARGE_t_420_53966285.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEinZOIlOBwDyMt5Dk8UKLyerTJ7pa0etvh8nwKx01BqZgGIjRWuzY5DXt8Cal5ru29DMGpAOcaBFQfeKOq6HFZDH2x9OIWTzbu65jzG1bHPHe-t9oGBjyPU6Ywc82IfvbJRGDVFR7rvbQVVwheRM3VU_FqAVkc1bG-86-F_1QirmcPB7lDb6X4lhbUoda7US6SzE_YLwlDeRYL5_lCulMMuGg8B6KnWez_rb1M=" /></a> 
 
Το 1875, ο Ισμαήλ πούλησε όλες του (δηλαδή της Αιγύπτου) τις μετοχές της Εταιρείας της Διώρυγας του Σουέζ, στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το επόμενο έτος, αναγκάστηκε να αποδεχθεί μια κοινή βρετανική και γαλλική Επιτροπή Δημόσιου Χρέους, η οποία επόπτευε τις υποχρεώσεις του κεδίβη σε διάφορα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Ευρώπης. Για τους Βρετανούς και τους Γάλλους, η Επιτροπή είχε το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα να τους βάλει βαθύτερα στις αιγυπτιακές υποθέσεις, κάτι που οδήγησε στη δημιουργία ενός de facto βρετανικού προτεκτοράτου το 1882 για να προωθηθεί ο γιος τού Ισμαήλ, Tawfik. Για τους αξιωματούχους στο Λονδίνο και το Παρίσι, η Αίγυπτος δεν ήταν εγγενώς σημαντική, εκτός από μέσο για άλλα μέρη του κόσμου με μεγαλύτερο στρατηγικό ενδιαφέρον. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Benjamin Disraeli το κατέστησε σαφές, όταν μετά την αγορά των μετοχών του Ισμαήλ από τη διώρυγα, ανακοίνωσε θριαμβευτικά στην Βουλή των Κοινοτήτων ότι η λαβή τής Βρετανίας στις αποικιακές κτήσεις της στην Ασία, ιδιαίτερα στην Ινδία, είχε ενισχυθεί. 
Παρ’ όλες τις ελλείψεις του Ισμαήλ, ο ίδιος και ο θείος του, ο Σαΐντ Πασάς, κατανοούσαν ότι η δημιουργία τής διώρυγας θα είχε μια μακροπρόθεσμη, μετασχηματιστική επίδραση στην Αίγυπτο. Η ζωτική υδάτινη οδός θέτει τη χώρα στο κέντρο του παγκόσμιου εμπορίου και των σημαντικών γεωστρατηγικών θεμάτων της εποχής - ακόμη και αν έβαλε την Αίγυπτο υπό τον έλεγχο των αποικιακών δυνάμεων μέχρι το 1950. 
 
Οφέλη 
 
Οκτώ δεκαετίες αφότου το Λονδίνο απέκτησε τα δικαιώματα της Αιγύπτου στο κανάλι, οι Αιγύπτιοι τελικά αποκόμισαν τα οφέλη από ένα έργο που δεκάδες χιλιάδες συμπατριώτες τους, ως επί το πλείστον αγρότες, είχαν κατασκευάσει. Το 1952, ο Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ και μια ομάδα άλλων νεαρών στρατιωτικών, γνωστοί ως Ελεύθεροι Αξιωματικοί, ανέτρεψαν και εξόρισαν τον βασιλιά Φαρούκ με πραξικόπημα. Αλλά το τέλος της υπό βρετανική υποστήριξη μοναρχίας, δεν τελείωσε τη βρετανική επιρροή και τον έλεγχο του καναλιού, μέχρι που ο Νάσερ ανακοίνωσε, σε ένα τεράστιο πλήθος στην πλατεία Manshiya της Αλεξάνδρειας στις 26 Ιουλίου 1956, ότι το κανάλι είχε εθνικοποιηθεί. Ο Νάσερ δήλωσε ότι στο εξής όλα τα έσοδα που προέρχονται από αυτό θα χρησιμοποιούντο για την ανάπτυξη της Αιγύπτου, συγκεκριμένα για το φράγμα του Ασουάν. 
 
Απελευθέρωση 
 
Η εθνικοποίηση της διώρυγας ήταν για τους Αιγυπτίους η τελική πράξη στον μακροχρόνιο αγώνα τους για απελευθέρωση. Η κεντρική θέση του καναλιού στην εθνική συνείδηση της Αιγύπτου απλώς ενισχύθηκε, όταν Αιγύπτιοι στρατιώτες εισέβαλαν επιτυχώς σε ισραηλινές οχυρώσεις στην Ανατολική Όχθη της υδάτινης οδού, κατά την έναρξη του πολέμου του Οκτωβρίου του 1973. Από τότε, «η διάσχιση» έχει αντιπροσωπεύσει την εθνική λύτρωση. 
Για την Αίγυπτο τα έσοδα από τη διώρυγα είναι σημαντικά. Τα πλοία που διέρχονται τη διώρυγα καταβάλλουν στο αιγυπτιακό δημόσιο τέλη διέλευσης (διόδια). Επίσης υποβάλλονται σε υποχρεωτική πλοήγηση, από την είσοδο μέχρι την έξοδό τους. 
Το νέο κομμάτι της διώρυγας ολοκληρώθηκε σε μόλις έντεκα μήνες. Στο πλαίσιο των εργασιών για την επέκταση, υπήρξε διαπλάτυνση της διώρυγας, η οποία θα συνδέει πλέον τη Μεσόγειο με την Ερυθρά Θάλασσα. Με αυτόν τον τρόπο θα αυξηθεί η διέλευση των πλοίων στη θαλάσσια οδό, κάτι που σχεδόν θα τριπλασιάσει τα έσοδα για την Αίγυπτο. Η νέα διώρυγα που θα λειτουργεί με την ήδη υπάρχουσα, θα επιτρέψει τη δυνατότητα αμφίδρομης κυκλοφορίας των πλοίων σε γρήγορο χρόνο, από 18 σε 11 ώρες, ενώ θα διπλασιάσει την τρέχουσα ημερήσια δυναμικότητα μεταφοράς εμπορευμάτων. Η αρχή της διώρυγας του Σουέζ προβλέπει, να αυξήσει τα ετήσια έσοδά σε 13,2 δισ. δολ. το 2023. 
 
<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Το μεγάλο παιγνίδι με την διώρυγα του Σουέζ

Η ιστορία, τα συμφέροντα, οι επιδιώξεις Σχεδόν 150 χρόνια μετά την ολοκλήρωσή της, η διώρυγα του Σουέζ εξακολουθεί να έχει εμβληματικό ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ομπάμα, Πάπας, ΟΗΕ, Ροκφέλερ και η «κλιματική αλλαγή» που θα υπερχρεώσει τις χώρες

Ellada simera 0 κόσμος, οικονομία, Πολιτική, Πρωτοσέλιδα 10:55

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyZ4VTQVem7XcePMxoIVsmhyphenhyphencPXQ93LlDcewBOhGyRQCtrMyJKEgAgL-owzIGtAMBYW-EUyMrQRbMa4MgJpRguRJsmZElEsLmJPh_WTS6PkfpGlqRaFJtisMGBzXts0EQj63mdK640E1Q/s1600/klimatiki+alagi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyZ4VTQVem7XcePMxoIVsmhyphenhyphencPXQ93LlDcewBOhGyRQCtrMyJKEgAgL-owzIGtAMBYW-EUyMrQRbMa4MgJpRguRJsmZElEsLmJPh_WTS6PkfpGlqRaFJtisMGBzXts0EQj63mdK640E1Q/s640/klimatiki+alagi.jpg" width="640" /></a></div>
 
Το «μεγαλύτερο και πιο σημαντικό βήμα που έχει γίνει ποτέ από Αμερικανό πρόεδρο προς την κατεύθυνση της καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής» παρουσίασε πριν λίγες μέρες ο Μπαράκ Ομπάμα 
<a href="http://nea.allnewz.gr/wp-content/uploads/2015/08/ompama25_1_0.jpg" rel="lightbox[197189]" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Obama" class="alignright" height="292" src="http://nea.allnewz.gr/wp-content/uploads/2015/08/ompama25_1_0.jpg" width="315" /></a>Αυτή είναι η βαρύγδουπη ανακοίνωση όλων των ΜΜΕ που έτρεξαν να αναδημοσιεύσουν το πληρωμένο δελτίο τύπου του προέδρου των ΗΠΑ.Ένα μόλις μήνα πριν την παγκόσμια συνδιάσκεψη για το κλίμα στο Παρίσι, έχουμε δυο μείζονες συμπτώσεις: Από τη μια το κλίμα να τρελαίνεται παγκοσμίως -ο μισός πλανήτης πλημμυρίζει, ενώ ο άλλος μισός βράζει και καίγεται- κι από την άλλη να γίνονται σημαντικές κινήσεις «αποφασιστικού χαρακτήρα» από πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες, που συντονισμένα αποφάσισαν να σχίσουν τη γάτα που λέγεται “αρνητές” και να επιβάλλουν νέους κανόνες. Όλα για τη δήθεν σωτηρία του πλανήτη από την κακή ανθρωπογενή επίδραση. 
Φυσικά εξαιρούνται οι χημικοί αεροψεκασμοί και το HAARP. Αυτή η βάναυση, μεγάλης κλίμακας επέμβαση στο κλίμα δεν γίνεται από ανθρώπους, αλλά από τέρατα… 
Το σχέδιο Ομπάμα, το επονομαζόμενο «Σχέδιο Καθαρής Ενέργειας» έχει στόχο να βγάλει τέλος στους ρύπους των ορυκτών καυσίμων, ειδικά στην ενέργεια, προωθώντας τις ΑΠΕ: 
«Εάν θέλουμε να προστατέψουμε την οικονομία μας, την ασφάλειά μας και την υγεία των παιδιών μας, πρέπει να κάνουμε περισσότερα… Δεν υπάρχει καμία πρόκληση που να αποτελεί μεγαλύτερη απειλή για το μέλλον μας από την κλιματική αλλαγή… Εάν δεν δράσουμε αμέσως, ίσως να μην υπάρχει δυνατότητα επιστροφής» διακήρυξε ο Ομπάμα, προετοιμάζοντας έτσι το έδαφος εν όψει της Συνόδου του ΟΗΕ για το Κλίμα στο Παρίσι. 
<a href="http://nea.allnewz.gr/wp-content/uploads/2015/08/telesigrafo-apo-ban-ki-moun-gia-epanenarxi-ton-diapragmateyseon.jpg" rel="lightbox[197189]" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Μπαν Γκι Μουν" class="alignleft" height="215" src="http://nea.allnewz.gr/wp-content/uploads/2015/08/telesigrafo-apo-ban-ki-moun-gia-epanenarxi-ton-diapragmateyseon.jpg" width="224" /></a>Και ο γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Γκι Μουν, έσπευσε να χαιρετήσει το σχέδιο του Μπαράκ Ομπάμα. 
Κατά τη διάρκεια συνάντησης τους, ο επικεφαλής τουΟΗΕ επισήμανε ότι το σχέδιο για τη μείωση των εκπομπών αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και της υπερθέρμανσης του πλανήτη καταδεικνύει ότι οι ΗΠΑ μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο καθώς θα ηγηθούν των άλλων χωρών στις προσπάθειες για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. 
<h3>
Πως θα αλλάξουν τον κόσμο;</h3>
Το σχέδιο προβλέπει ότι μέχρι το 2030 οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας των ΗΠΑ θα πρέπει να έχουν μειωθεί κατά 32% σε σύγκριση με τα επίπεδα του 2005. 
Αυτό είναι το πρώτο βήμα, γιατί υψηλοί φόροι και πρόστιμα θα κυνηγούν όσους δεν συμμορφώνονται προς τα υποδείξεις Ομπάμα, οι οποίες μετά τη Σύνοδο του ΟΗΕ για το Κλίμα στο Παρίσι, το σχέδιο θα πάει “global” βγαίνοντας από τα σύνορα των ΗΠΑ. Κίνα και Ινδία, οι πρώτες στο στόχαστρο και θα ακολουθήσουν όλες οι άλλες, αναλόγως μερτικού που τους χρεώνεται ως “ρυπαντές” του πλανήτη. 
Οι Ρεπουμπλικάνοι που είναι οι πετρελαιάδες των ΗΠΑ αντιδρούν και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ότι οι αλλαγές πρόκειται να φέρουν άνοδο στις τιμές της Ενέργειας και να πλήξουν τις αμερικανικές βιομηχανίες προκαλώντας απώλειες θέσεων εργασίας. 
Με λίγα λόγια: Απο-βιομηχανοποίηση, το σχέδιο της Ατζέντας 21 και της παρέας της Νέας Παγκόσμιας Αριστεράς, με τη Ναόμι Κλάιν, Νόαμ Τζόμσκι κλπ που προτείνουν λιτό βίο (αλλά Βαρουφάκη), όχι κατανάλωση για… να «χτυπηθεί η ελίτ» και τοπικές κομμούνες εκτός παραγωγής. Έτσι, θα αλλάξουν τον κόσμο. Δυαδική επιλογή: Ή την βιομηχανοποιημένη ελίτ, ή μια κοινόβια λιτή ζωή. Με λίγα λόγια.. Βαρβαρότητα ή Βαρβαρότητα, παραφράζοντας τον Καστοριάδη. (Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα). 
<h2>
Ροκφέλερ: ο πετρελαιάς που νοιάζεται για την καθαρή ενέργεια.</h2>
<a href="http://nea.allnewz.gr/wp-content/uploads/2015/08/assets_LARGE_t_942_43501146_type12128.jpg" rel="lightbox[197189]" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="assets_LARGE_t_942_43501146_type12128" class="alignright" height="225" src="http://nea.allnewz.gr/wp-content/uploads/2015/08/assets_LARGE_t_942_43501146_type12128.jpg" width="360" /></a>Μπορεί ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ να είναι γόνος μιας μεγάλης οικογένειας της ελίτ των Αμερικανών πετρελαιάδων, αλλά έχει πλέον στρέψει τις δραστηριότητες στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα. 
Εγγονός του Τζον Ντ. Ροκφέλερ, του πατριάρχη της φαμίλιας που ίδρυσε την πετρελαϊκή-κολοσσό Standard Oil, ο Ντέιβιντ προσχώρησε στην Chase National Bank το 1946, μεγαλομέτοχος της οποίας ήταν ο πατέρας του, ανεβαίνοντας γοργά στην ιεραρχία και γινόμενος αντιπρόεδρος το 1952. 
Ο τομέας που εξειδικεύτηκε ο γνωστός τραπεζίτης, είναι το international banking, με βασικό του καμάρι τη γέννηση της Chase Manhattan Bank, της μεγαλύτερης τότε τράπεζας των ΗΠΑ και του κόσμου ολόκληρου. 
Από τις τρεις κορυφαίες λέσχες στις οποίες συναντώνται οι μεγάλοι της πολιτικής και της οικονομίας, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και η Τριμερής Επιτροπή, η τρίτη είναι επίσης δημιούργημα του, μέσα από την οποία προσπαθεί να εδραιώσει την Παγκόσμια Διακυβέρνηση. 
Έτσι ο Ροκφέλερ διαφοροποιείται από τους υπόλοιπους πετρελαιάδες, γιατί βλέπει ότι, ενώ με ένα δίχτυ πιάνεις πολλά ψάρια, με δυο δίχτυα πιάνεις περισσότερα. Με το τρίτο… τα πιάνεις όλα δικά σου: Πετρέλαιο, τράπεζες και τώρα ΑΠΕ. 
Λίγο πριν βγουν στην πιάτσα οι ηγετικές πόρνες των ΗΠΑ, του Βατικανού και του ΟΗΕ, πουλώντας την πραμάτεια τους, τον περασμένο Φεβρουάριο, το Ινστιτούτο Ροκφέλερ από κοινού με την Παγκόσμια Τράπεζα, είχαν ήδη αποφασίσει να επεκτείνουν το αρχικό τους πρόγραμμα ώστε καμιά πόλη να μην μείνει στην απέξω, δηλαδή στον δανεισμό για “αλλαγές” που θα συμβάλλουν στη μείωση της κλιματικής αλλαγής. Κι εδώ να θυμίσουμε γιατί <a href="http://www.allnewz.gr/rhoomicronkappa-epsilonnu-taurhoomicronlambda-tauetanu-pialphagammakappa972sigmamuiotaalpha-deltaiotaalphakappaupsilonbeta941rhonuetasigmaeta/57" target="_blank">το τόσο ενδιαφέρον τον τελευταίο καιρό για τα τζάκια και την αιθαλομίχλη.</a> 
«Στο πρόσωπο της αστικοποίησης, της παγκοσμιοποίησης και της κλιματικής αλλαγής, η δημιουργία υποδομών που χτίζουν την ανθεκτικότητα στις πόλεις είναι πιο επιτακτική από ποτέ», δήλωσε ο Saadia Madsbjerg, διευθύνων σύμβουλος στο Ίδρυμα Ροκφέλερ .“Για σχεδόν μια δεκαετία, το Ίδρυμα Ροκφέλερ έχει συνεργαστεί με πόλεις να ενισχύσουν την πρόσβαση σε χρηματοδοτικές επιλογές για να υλοποιηθούν αυτά τα σχέδια και να γίνουν έργα». 
Κι αυτά τα σχέδια, όπως λένε, θα βοηθήσουν στην περισσότερη “Βιώσιμη Ανάπτυξη’, δηλαδή την επιβολή της Ατζέντα 21. Μέσα σε αυτά είναι οι νέες τεχνολογίες, η ρομποτική, η καλλιέργεια των μεταλλαγμένων και ο περιορισμός των βιομηχανιών. Φυσικά, πάνω απ’ όλα η “καθαρή ενέργεια”, τα φωτοβολταϊκά και οι ανεμογεννήτριες που θα γεμίσουν τον πλανήτη και θα αδειάσουν τους αγρούς από κάτι πιο χρήσιμο για το καθημερινό μας τραπέζι. 
Εκτός κι αν κάποιος τη στήσει πλάι στα τέρατα ανεμιστήρες και μαζεύει τα πουλιά που σκοτώνονται στο όνομα της διάσωσης του πλανήτη. Είναι κι αυτός ίσως ένας νέος τρόπος κυνηγιού… 
πηγή

Ομπάμα, Πάπας, ΟΗΕ, Ροκφέλερ και η «κλιματική αλλαγή» που θα υπερχρεώσει τις χώρες

Το «μεγαλύτερο και πιο σημαντικό βήμα που έχει γίνει ποτέ από Αμερικανό πρόεδρο προς την κατεύθυνση της καταπολέμησης της κλιματικής αλλα...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί οι Γερμανοί δεν είναι φίλοι μας

Ellada simera 0 Ελλάδα, Ευρώπη 10:43

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsmeRR53GSgAyCZQRhtTSnkrieaHnpECd718kdA9p92NtIxRXeiPED30nghF-NUX-qGnYWWNmZBvanXQCzP5Ne3gWilljhmSiUEPeHLbkv5tRYIU6mbcaPjj3i1tnZLuX-QLVE_yXTCF0/s1600/giati+o+germanoi+den+einai+filoi+mas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsmeRR53GSgAyCZQRhtTSnkrieaHnpECd718kdA9p92NtIxRXeiPED30nghF-NUX-qGnYWWNmZBvanXQCzP5Ne3gWilljhmSiUEPeHLbkv5tRYIU6mbcaPjj3i1tnZLuX-QLVE_yXTCF0/s640/giati+o+germanoi+den+einai+filoi+mas.jpg" width="640" /></a></div>
 
Η τιμωρητική διάθεση προς την Ελλάδα έχει καταντήσει συνώνυμο πολιτικής στη χώρα της Μέρκελ 
Στη δεκαετία του '80 κάποιοι νεαροί διαδηλωτές με στρατιωτικά αμπέχονα κραύγαζαν «Αμερικάνοι, φονιάδες των λαών». Ακόμη κι αυτοί όμως, μέσα στον επαναστατικό τους οίστρο, φρόντιζαν να διευκρινίζουν ότι τα έχουν με τις εκάστοτε κυβερνήσεις της Ουάσινγκτον. Οχι με τον αμερικανικό λαό. 
Σήμερα αρκετοί Ελληνες εξακολουθούν να διαφωνούν με ορισμένες από τις διεθνείς πρακτικές της κυβέρνησης Ομπάμα, παρότι ο συγκεκριμένος Αμερικανός πρόεδρος είναι ένας από τους δημοφιλέστερους της πρόσφατης περιόδου. Η πολιτική ωστόσο αφήνει αδιάφορα τα αισθήματα μεταξύ των δύο λαών, που διέπονται από σχέσεις συμπάθειας και αλληλοσεβασμού. 
 
Ο μέσος Αμερικανός τουρίστας είναι ένας τύπος μάλλον αξιαγάπητος. Εξαιρετικός ως επισκέπτης, λάτρης του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, πολιτισμένος και γενναιόδωρος. Καμία σχέση με τους άξεστους φωνακλάδες Βησιγότθους και τους μεθυσμένους Βρετανούς... σεξοκανίβαλους που πλημμυρίζουν τα ελληνικά νησιά, αποδεικνύοντας εμπράκτως την περιφρόνησή τους για τον τόπο φιλοξενίας τους. 
 
Για τους Αμερικανούς η Ελλάδα είναι ένας ζωντανός μύθος. Μπορεί να μην ξέρουν πού καλά καλά βρίσκεται στον χάρτη, αλλά γνωρίζουν την αρχαία ιστορία της και τη σημερινή της ιδιότητα ως μοναδικού τουριστικού προορισμού, χωρίς σε καμία περίπτωση να αμφισβητούν τον φυσικό δεσμό της ελληνικής γης με τους σύγχρονους κατοίκους της. 
 
Εκανα αυτή την εισαγωγή για να δείξω πώς πρέπει να είναι η σχέση μεταξύ λαών που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν και χαίρουν αμοιβαίας εκτίμησης, αναδεικνύοντας ο καθένας τα δικά του προτερήματα. Δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει με τους σημερινούς Γερμανούς και όσο πιο γρήγορα το χωνέψουμε τόσο καλύτερα. 
 
Το πρόβλημα της ανθελληνικής πολιτικής του Βερολίνου δεν πηγάζει μόνο από τα πρόσωπα που σήμερα τυχαίνει να κατέχουν κορυφαία αξιώματα, όπως η Μέρκελ και ο Σόιμπλε. Δεν είναι αποκλειστικά δικό τους δημιούργημα ή προσωπική τους επιλογή. Στην πράξη αποτελεί μια ανατροφοδοτούμενη κατάσταση, που εκπορεύεται από τη γενικότερη γερμανική νοοτροπία ηγεμονισμού και κυριαρχίας, η οποία αναβιώνει ταχύτατα και επικίνδυνα. 
 
Η τιμωρητική διάθεση προς την Ελλάδα έχει καταντήσει συνώνυμο της πολιτικής δημοφιλίας στη Γερμανία! Οσο πιο σκληρός τόσο πιο λαοφιλής. Και τα εύσημα αυτής της απάνθρωπης, εθνορατσιστικής πολιτικής απολαμβάνουν σήμερα ο Σόιμπλε και η Μέρκελ. 
 
Μη με ρωτήσετε αν είναι ο γερμανικός λαός εκείνος που υπαγορεύει την άσκηση της ανθελληνικής πολιτικής ή η σημερινή κυβέρνηση συνασπισμού της Γερμανίας την έχει καταστήσει «πολιτικό προαπαιτούμενο» στην κοινή γνώμη της χώρας της. Η απάντηση θυμίζει το πρόβλημα της κότας με το αβγό. Σε κάθε περίπτωση όμως η εκδικητική προδιάθεση των συστημικών γερμανικών κομμάτων εξουσίας απέναντι στην Ελλάδα είναι τόσο συνυφασμένη με το λαϊκό αίσθημα, που αποτελεί πολιτικό καθήκον κάθε εκλεγμένου αντιπροσώπου στην Μπούντεσταγκ. 
 
Σε όλες τις σφυγμομετρήσεις οι Γερμανοί πολίτες παραμένουν οι πιο πιστοί οπαδοί μιας άμεσης ελληνικής εξόδου από την Ευρώπη. Ταυτόχρονα όμως η Ελλάδα εξακολουθεί να αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς για τους Γερμανούς, που θεωρούν ότι μπορούν να επισκέπτονται ως κατακτητές μια εξαθλιωμένη αποικία χρέους για την κοινωνική ισοπέδωση της οποίας έχουν συμβάλει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. 
 
Ο σύγχρονος γερμανικός ανθελληνισμός δεν είναι τυχαίος ούτε συγκυριακός. Στηρίζεται σε καλά εδραιωμένα στερεότυπα και αρνητικούς μύθους, που διατρέχουν τη σημερινή γερμανική νοοτροπία αλλά και το άκρως αμφιλεγόμενο... γερμανικό χιούμορ. Ο Ελληνας είναι ο τεμπέλης, ο ακαμάτης που του χάρισε ο Θεός το καλύτερο οικόπεδο στο πλανήτη και δεν ξέρει να το εκμεταλλευτεί, παρά μόνο θέλει να κάθεται, να πίνει το ούζο του και να απολαμβάνει τον καφέ του. Αυτές οι αθλιότητες δεν είναι μόνο αναπαραγωγή της «Bild». Διατρέχουν απ' άκρη σ' άκρη τη γερμανική κοινωνία ως καλά εδραιωμένες πεποιθήσεις. 
Δυστυχώς για τον μέσο Γερμανό, η Ελλάδα δεν αξίζει να κατοικείται από τους σύγχρονους Ελληνες! Είναι ένας πολύ προνομιακός προορισμός για ένα έθνος...δεύτερης κατηγορίας. 
 
Ολα τα παραπάνω λοιπόν δεν έχουν μόνο σχέση με τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε, όπως αφελώς κάποιοι θέλουν να φαντάζονται στην Ελλάδα. Αποτελούν ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα εδραιωμένης αρνητικής προσλαμβάνουσας παράστασης από έναν λαό προς έναν άλλο· μιας αρνητικής προκατάληψης δηλαδή που αποκτά και ρατσιστικά χαρακτηριστικά, όταν ο πρώτος λαός αποκτά κυριαρχικά δικαιώματα στον δεύτερο μέσω δανεισμού... 
Γιώργος Χαρβαλιάς 
 
<a href="http://www.dimokratianews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Γιατί οι Γερμανοί δεν είναι φίλοι μας

Η τιμωρητική διάθεση προς την Ελλάδα έχει καταντήσει συνώνυμο πολιτικής στη χώρα της Μέρκελ Στη δεκαετία του '80 κάποιοι νεαροί διαδ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σενάρια του ευρώ...

Ellada simera 0 Ευρώπη, οικονομία 10:35

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHIVYZyWQuylnIxKN98toRxaVROyC4npuUFQ_OejLQWeOTHtBs41LFSx52XcLn0RTAQohXty_hkYNU_zBqmfNwsdtdtx2pCfHlxKcXHiZ87XEHmeTa4sy0iqUqS-9z3Lr6ep55iFoSBO4/s1600/senaria+toy+euro.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHIVYZyWQuylnIxKN98toRxaVROyC4npuUFQ_OejLQWeOTHtBs41LFSx52XcLn0RTAQohXty_hkYNU_zBqmfNwsdtdtx2pCfHlxKcXHiZ87XEHmeTa4sy0iqUqS-9z3Lr6ep55iFoSBO4/s640/senaria+toy+euro.jpg" width="640" /></a></div>
 
 
Επειδή η Ιταλία διοικείται από έναν μη εκλεγμένο πρωθυπουργό, ενώ ολόκληρη η αντιπολίτευση είναι υπέρ της υιοθέτησης της λιρέτας, ο κίνδυνος εξόδου της είναι πολύ μεγάλος – οπότε δεν είναι απίθανο να προηγηθεί η αποχώρηση της Γερμανίας 
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a> 
Μετά την πρόσφατη σύνοδο κορυφής, όπου η Ελλάδα τοποθετήθηκε απέναντι στο δίλημμα της υπογραφής ενός<a href="http://www.analyst.gr/2015/07/10/mnimonio-numero-iii/">τρίτου μνημονίου</a> ή της εξόδου της από την Ευρωζώνη, λόγω της οποίας θα μπορούσε ίσως να διαλυθεί η νομισματική ένωση, όλα θεωρούνται πλέον εφικτά – ειδικά εάν αρνηθεί η Γερμανία να αλλάξει την τακτική του <a href="http://www.analyst.gr/2014/10/05/merkantilismos/">μερκαντιλισμού</a> που ακολουθεί εις βάρος των υπολοίπων εταίρων της, πόσο μάλλον εάν πάψει να υπάρχει η προοπτική της πολιτικής και δημοσιονομικής ολοκλήρωσης (Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης). 
 
Μέχρι στιγμής βέβαια, η Ευρωζώνη συνεχίζει να υπάρχει και να λειτουργεί, ενάντια σε κάθε οικονομική λογική, αποκλειστικά και μόνο με τη βοήθεια της ΕΚΤ – αφού, χωρίς την υπόσχεση του διοικητή της, σύμφωνα με την οποία θα κάνει ότι είναι δυνατόν για την προστασία του ευρώ, καθώς επίσης χωρίς την κοινωνικοποίηση των επισφαλών χρεών ορισμένων χωρών μέσω της αγοράς των ομολόγων τους, το κοινό νόμισμα θα αποτελούσε ήδη παρελθόν. 
 
Εν τούτοις, η διατήρηση στη ζωή είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τη θεραπεία – όπως ακριβώς ένας ασθενής, ο οποίος συνεχίζει να ζει, χωρίς να γίνεται προσπάθεια αντιμετώπισης των αιτιών της αρρώστιας του. Στην προκειμένη περίπτωση, η <a href="http://www.analyst.gr/2015/07/24/i-vomva-tou-pagosmiou-xreous/">υπερχρέωση</a> πολλών κρατών, η οποία συνεχίζει να κλιμακώνεται, κυρίως όμως οι μεγάλες, φυγόκεντρες διαφορές τους στο επίπεδο της <a href="http://www.analyst.gr/2015/06/14/to-vromiko-pistiko/">ανταγωνιστικότητας</a>, οι οποίες προκαλούν τα ελλείμματα και αυξάνουν τα χρέη τους, δεν επιλύονται – οπότε η ασθένεια επιδεινώνεται. 
 
Όσον αφορά τώρα τη δήθεν επιτυχία ορισμένων χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας, σε σχέση με την αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων τους, είναι ουτοπικό να πιστεύει κανείς πως θα καταφέρουν τελικά να μειώσουν τα χρέη τους – αφού, ακόμη και στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα χρειαζόντουσαν δεκαετίες πολιτικής λιτότητας, οι οποίες δεν θα γινόντουσαν ανεκτές από τους Πολίτες τους. 
 
Επομένως, η μοναδική δυνατότητα για να διασωθεί η Ευρωζώνη παραμένει η πολιτική ένωση της – μέσω της οποίας τα πλεονάσματα των χωρών του βορά θα εξισορροπούσαν τα ελλείμματα του νότου, με τη μεταφορά χρημάτων, με τη χρήση των ευρωομολόγων κλπ. Η στάση όμως της Γερμανίας, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, δεν επιτρέπει τέτοιου είδους ελπίδες – οπότε δεν είναι παράλογο να ασχοληθεί κανείς με ορισμένα σενάρια διάλυσης της Ευρωζώνης, έτσι ώστε να είναι προετοιμασμένος για μία τέτοια δυσάρεστη εξέλιξη. 
 
Σενάριο 1: Η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη 
 
 Οι Γερμανοί επιμένουν σχετικά με το ότι, πρέπει να υπάρχει μία διαδικασία ελεγχόμενης χρεοκοπίας κάποιας χώρας, όταν είναι αθεράπευτα υπερχρεωμένη – όπως στην περίπτωση των επιχειρήσεων, όταν πτωχεύουν. 
 
Προφανώς εννοούν τη <a href="http://www.analyst.gr/2015/05/29/i-logiki-tis-diagrafis/">διαγραφή μέρους</a> των δημοσίων χρεών της, έναντι της εκποίησης των περιουσιακών της στοιχείων, όπως έχει ήδη συμφωνηθεί με το μνημόνιο νούμερο τρία – επίσης, τα περαιτέρω μέτρα λιτότητας,τη συμμετοχή των ιδιωτών με τα δικά τους περιουσιακά στοιχεία όταν δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα δάνεια τους, τη δήμευση μέρους των καταθέσεων τους, την αυξημένη φορολόγηση κλπ. 
 
Όλα τα παραπάνω με την τοποθέτηση της χώρας υπό ξένη επιτήρηση, όπως ακριβώς με το σύνδικο πτώχευσης που αναλαμβάνει τη διαχείριση των επιχειρήσεων – κάτι που επίσης <a href="http://www.analyst.gr/2015/07/19/elpida-sto-protektorato/">συμβαίνει ήδη</a>, κρίνοντας από τη δραστηριοποίηση της Τρόικας στην Ελλάδα, μετά τη συμφωνία της 13ης Ιουλίου. 
 
Επειδή όμως δεν φαίνεται να έχει συμφωνηθεί η διαγραφή μέρους του δημοσίου χρέους, αλλά απλά να υπάρχει μία ασαφής υπόσχεση, η διαδικασία είναι ημιτελής – επιβαρύνοντας μόνο την Ελλάδα και καθόλου τους πιστωτές της, χωρίς καμία προοπτική για το μέλλον. 
 
Ως εκ τούτου, η πιθανότητα αποχώρησης της χώρας μας από το κοινό νόμισμα παραμένει μεγάλη – πόσο μάλλον μετά τη διάσπαση του κυβερνώντος κόμματος, η οποία εντείνει την πολιτική αστάθεια, επιδεινώνοντας σημαντικά τα οικονομικά μεγέθη της Ελλάδας (<a href="http://viliardos.analyst.gr/?p=1206">άρθρο</a>). 
 
Στα πλαίσια αυτά, ο αρχηγός της αριστερής πλατφόρμας, ο οποίος φαίνεται πως έχει μολυνθεί με το μικρόβιο της εξουσίας λόγω της τοποθέτησης του σε υπουργική θέση, παρά το ότι δεν έχει ούτε τις ελάχιστες απαιτούμενες γνώσεις και δεξιότητες, επιδιώκει την υιοθέτηση της δραχμής – ελπίζουμε όχι σε μυστική συμφωνία με τον πρωθυπουργό, κάτι που όμως δεν μπορούμε να αποκλείσουμε. 
 
Κάτι τέτοιο βέβαια προϋποθέτει την άρνηση της πληρωμής του δημοσίου χρέους, οπότε την πλήρη απομόνωση της Ελλάδας από τον υπόλοιπο πλανήτη για ένα μεγάλο διάστημα, έως ότου υπάρξει μία κάποια συμφωνία με τους πιστωτές της – όπως στην περίπτωση της Αργεντινής, όπου διήρκεσε τρία χρόνια, με αποτέλεσμα η διαγραφή του 75% περίπου να επαναφέρει απλά το χρέος λίγο επάνω από τα προηγούμενα επίπεδα (γράφημα), λόγω της υποτίμησης του νομίσματος της (<a href="http://www.analyst.gr/2015/07/27/sti-dielkistinda-ipa-kai-germanias/">ανάλυση</a>). 
 
<div style="text-align: center;">
<img src="http://www.analyst.gr/wp-content/uploads/2015/07/%CE%93%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%97%CE%9C%CE%91-%CE%91%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%AE-%CF%87%CF%81%CE%AD%CE%BF%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%91%CE%95%CE%A0.png" /></div>
 
Προφανώς δε θα έπρεπε να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες με μέσα που δεν έχει η χώρα στη διάθεση της,ενώ τα ταμεία της είναι άδεια, χωρίς να διαθέτει ξένο συνάλλαγμα, οπότε θα αναγκαζόταν να ζητήσει τη «βοήθεια» του ΔΝΤ – γεγονός που σημαίνει πως θα εξαθλιωνόταν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, αφού θα υπήρχαν ελλείμματα βασικών ειδών διατροφής, φαρμάκων και ενέργειας. 
 
Τέλος, θα κατέρρεαν για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα οι βασικοί πυλώνες της οικονομίας της(τουρισμός, ναυτιλία, βιομηχανία) – ενώ θα μεσολαβούσαν μεγάλες κοινωνικές αναταραχές και συγκρούσεις λόγω των παραπάνω, σε συνδυασμό με την αρχική υποτίμηση του νέου νομίσματος σε επίπεδα που θα υπερέβαιναν το 50% (ανάλογη πτώση μισθών και συντάξεων, λόγω μικρότερης αγοραστικής αξίας των εισοδημάτων). 
 
Οι πιθανότητες να επικρατήσει ένα τέτοιο σενάριο, κρίνοντας από το ότι «επιδοτείται» τόσο από το εξωτερικό (Η.Π.Α., Μ. Βρετανία), όσο και από το εσωτερικό (κυβερνών κόμμα, «πατριωτικές» παρατάξεις υπέρ της δραχμής, οι οποίες εκμεταλλεύονται τη στάση της Γερμανίας), είναι αρκετά μεγάλες – παρά τα τρομακτικά του επακόλουθα, τα οποία όμως δεν συνειδητοποιεί ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, θεωρώντας τα ως προσπάθειες εκφοβισμού και υποταγής της χώρας στους δανειστές της. 
 
Φυσικά υπάρχουν ορισμένοι αξιόλογοι Έλληνες, οι οποίοι τοποθετούνται υπέρ της υιοθέτησης της δραχμής, θεωρώντας το ως μία αξιοπρεπή, υπερήφανη, εθνική στάση. Εν προκειμένω θα συμφωνούσαμε, εάν το επιλέγαμε εμείς και δεν μας έδιωχναν – εάν είχαμε την πρόθεση να εξυπηρετήσουμε το χρέος μας έστω αφού προηγηθεί η επιμήκυνση του με χαμηλά επιτόκια ή εάν το χρηματοδοτούσαμε εσωτερικά, όπως η Ιταλία και η Ιαπωνία, χωρίς να φυγαδεύουμε τις καταθέσεις στο εξωτερικό. 
 
Επίσης, εάν ενημερώναμε σωστά για τα επώδυνα επακόλουθα όλους τους Έλληνες, εάν θα μπορούσε να επιβιώσει μία μικρή χώρα με το δικό της νόμισμα σε περιβάλλον παγκοσμιοποίησης ή εάν θεωρούσαμε πως το εγχείρημα του ευρώ έχει μόνο «νομισματική χροιά» – κάτι που ασφαλώς δεν συμβαίνει. 
 
Σε κάθε περίπτωση, έχουμε την άποψη πως οι συνέπειες για την υπόλοιπη Ευρωζώνη θα ήταν πλέον περιορισμένες, ενώ δεν θα κινδύνευε να διαλυθεί – κυρίως επειδή η καθυστέρηση των διαπραγματεύσεων εκ μέρους της κυβέρνησης, έδωσε τόσο στις αγορές, όσο και στη Γερμανία το χρόνο, να αφομοιώσουν/ελέγξουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. 
 
Αντίθετα, θα επιταχυνόταν ίσως η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, με μεγάλες πιθανότητες υπό την ηγεμονία της Γερμανίας – αφού η κατάσταση της Ελλάδας θα τρομοκρατούσε τους Πολίτες όλων των υπολοίπων χωρών. 
 
Σενάριο 2: Η έξοδος της Γερμανίας από την Ευρωζώνη 
 
Τελευταία αναφέρθηκε σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο ο πρώην διευθυντής του ΔΝΤ κ. A. Mody, θεωρώντας ότι θα αποτελούσε μία λύση για τα προβλήματα της Ευρωζώνης – ενώ δεν φαίνεται να αφήνει αδιάφορο τον άξονα Γαλλίας – Ιταλίας (<a href="http://www.analyst.gr/2015/08/05/i-sigrousi-gallias-kai-germanias/">άρθρο</a>). 
 
Πρόκειται για ένα μη πιθανό σενάριο, αλλά όχι αδιανόητο – αφού οι χώρες του νότου, ειδικά η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία, θα ήταν σε θέση πολύ πιο εύκολα να υιοθετήσουν μία κοινή οικονομική πολιτική,από ότι μαζί με τη Γερμανία. 
 
Εκτός αυτού, η Γερμανία θα μπορούσε να αναλάβει την πρωτοβουλία, όταν θα διαπίστωνε πως η συμμετοχή της στην Ευρωζώνη θα αύξανε τους κινδύνους για την οικονομία της, χωρίς τα μέχρι σήμερα πλεονεκτήματα – ενώέχουμε την άποψη πως δεν θα θελήσει ποτέ να αμοιβαιοποιθούν τα χρέη των χωρών της Ευρωζώνης. Πόσο μάλλον όταν έχει ένα εναλλακτικό σχέδιο στα συρτάρια της, για κάθε ενδεχόμενο (<a href="http://www.analyst.gr/2013/04/13/3246/">ανάλυση</a>). 
 
Σε μία τέτοια περίπτωση, η υιοθέτηση του μάρκου θα έπρεπε να συμβεί κυριολεκτικά μέσα σε μία νύχτα – το πιθανότερο, μία Κυριακή πρωί. Τα αποτελέσματα για τις μεγάλες χώρες της περιφέρειας θα ήταν εξαιρετικά θετικά, ειδικά για τις εξαγωγικές εταιρείες – αφού το ευρώ θα υποτιμούταν, ενώ το μάρκο θα ανατιμούταν, οπότε θα αυξάνονταν οι εξαγωγές των χωρών του ευρώ και θα μειώνονταν οι εισαγωγές τους. 
 
Η εσωτερική ζήτηση/κατανάλωση των κρατών της Ευρωζώνης θα αυξανόταν επίσης, αφού θα σταματούσε η πολιτική λιτότητας, ενώ ο πληθωρισμός θα κλιμακωνόταν – οπότε θα διενεργούνταν περισσότερες επενδύσεις, με εξαιρετικά θετικά αποτελέσματα για την καταπολέμηση της ανεργίας, για τα χρηματιστήρια κοκ. 
 
Το αντίθετο ακριβώς θα συνέβαινε στη Γερμανία, όπου οι εταιρείες της, ειδικά οι εξαγωγικές, θα δέχονταν τεράστιες πιέσεις – επειδή η ανατίμηση του μάρκου θα μείωνε σε μεγάλο βαθμό την ανταγωνιστικότητα τους, οπότε θα έχαναν μεγάλα μερίδια αγοράς. 
 
Εν πρώτοις λοιπόν, η οικονομία της θα βυθιζόταν στην ύφεση, όπως συνέβη με την Ελβετία όταν αποδέσμευσε το φράγκο από το ευρώ – κάτι με το οποίο όμως θα μπορούσε να ανταπεξέλθει, μέσω της μείωσης των μισθών των εργαζομένων της (εσωτερική υποτίμηση), αφού έχει συνηθίσει να τους εκμεταλλεύεται για πάρα πολλές δεκαετίες. 
 
Σενάριο 3: Η έξοδος της Ιταλίας από την Ευρωζώνη 
 
Κατά την άποψη πολλών, είναι απλά θέμα χρόνου η επικράτηση πολιτικών κομμάτων στην Ισπανία, στη Γαλλία ή στην Ιταλία, τα οποία θα επιδιώξουν την έξοδο των χωρών τους από τη νομισματική ένωση – με πιθανότερο υποψήφιο την Ιταλία, η οποία θα είχε πολύ μεγάλα πλεονεκτήματα από την υιοθέτηση της λιρέτας. 
 
Άλλωστε, τα πλεονάσματα στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών της ήταν πολύ υψηλότερα από αυτά της Γερμανίας πριν την υιοθέτηση του ευρώ – έχοντας αντιστραφεί μετά (γράφημα, σκούρα καμπύλη, αριστερή στήλη), αν και ευρίσκονται ξανά σε ανοδική πορεία. Εκτός αυτού, λόγω του εσωτερικού δανεισμού της (50%) είναι πολύ λιγότερο εξαρτημένη από τα ξένα κεφάλαια – ενώ όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι εναντίον του ευρώ. 
 
<div style="text-align: center;">
<img src="http://www.analyst.gr/wp-content/uploads/2015/08/%CE%93%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%97%CE%9C%CE%91-%CE%99%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B9%CF%83%CE%BF%CE%B6%CF%8D%CE%B3%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CF%81%CE%B5%CF%87%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%8E%CE%BD-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD.png" /></div>
 
Φυσικά η έξοδος της Ιταλίας θα προκαλούσε χάος στην Ευρωζώνη, η οποία πιθανότατα θα διαλυόταν – ενώ φαίνεται ότι δεν έχει ακόμη αποφασιστεί η εκδίωξη της Ελλάδας, επειδή υπάρχουν φόβοι πως θα ακολουθούσε αμέσως μετά η Ιταλία. 
 
Προφανώς θα προηγούταν μεγάλες εκροές κεφαλαίων με προορισμό κυρίως τη Γερμανία, η ΕΚΤ θα βοηθούσε την Ιταλία με έκτακτα προγράμματα ρευστότητας για τις τράπεζες της (ELA), ενώ οι απαιτήσεις της Γερμανίας από το Target II (<a href="http://www.analyst.gr/2015/07/26/to-sistima-target-2/">άρθρο</a>) θα κορυφώνονταν – φέρνοντας την σε πολύ δύσκολη θέση. 
 
Περαιτέρω, θα προκαλούταν μία τεράστια αναστάτωση στις χρηματαγορές, με αποτέλεσμα την πτώση των τιμών όλων των παγίων περιουσιακών στοιχείων εκτός της Ιταλίας (ακίνητα, μετοχές κλπ.) – ενώ η Γερμανία θα αντιμετωπιζόταν πολύ επιφυλακτικά, λόγω του ότι θα υπήρχαν φόβοι απώλειας των δανείων της τόσο προς την Ιταλία, όσο και προς τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. 
 
Φυσικά η Ιταλία θα υιοθετούσε ελέγχους κεφαλαίων, για να αποφευχθούν οι μεγάλες εκροές – ενώ οι τιμές των εισηγμένων εταιρειών θα εκτοξεύονταν στα ύψη, αφενός μεν λόγω των ελέγχων κεφαλαίων, αφετέρου επειδή θα κλιμακώνονταν οι μελλοντικές προοπτικές τους. 
 
Η Ευρώπη, όπως επίσης ο υπόλοιπος πλανήτης, θα βυθιζόταν στην ύφεση, ειδικά η Γερμανία – οι εξαγωγές της οποίας θα κατέρρεαν, ενώ οι απώλειες των δανείων της θα προκαλούσαν τεράστια προβλήματα στις τράπεζες της, καθώς επίσης στις ασφαλιστικές εταιρείες. 
 
Οι μεγάλοι κερδισμένοι θα ήταν εκείνες οι χώρες, οι οποίες διαθέτουν ισχυρά νομίσματα, όπως οι Η.Π.Α., η Νορβηγία και η Ελβετία – ενώ η ΕΚΤ θα υποχρεωνόταν να αυξήσει την ποσότητα χρήματος, αγοράζοντας με γρήγορο ρυθμό ομόλογα όλων των χωρών της Ευρωζώνης. 
 
Επίλογος 
 
Η Γερμανία φοβάται ασφαλώς τις συνέπειες της εξόδου της Ιταλίας από την Ευρωζώνη, οπότε η Ελλάδα έχει ακόμη ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια της – επειδή θα μπορούσε να την προκαλέσει, εάν αποφασιζόταν η εκδίωξη της. 
 
Με δεδομένο όμως το ότι, η Ιταλία διοικείται από έναν μη εκλεγμένο πρωθυπουργό, ενώ ολόκληρη η αντιπολίτευση είναι υπέρ της υιοθέτησης της λιρέτας, ο κίνδυνος εξόδου της είναι πάρα πολύ μεγάλος, με ή χωρίς την Ελλάδα – οπότε ίσως προηγηθεί το απίθανο αλλά όχι αδιανόητο σενάριο της εξόδου της Γερμανίας. 
 
Με βάση άλλωστε αυτά που γνωρίζουμε για τη χώρα, η ασάφεια όσον αφορά το μέλλον δεν ταιριάζει καθόλου στην ιδιοσυγκρασία της – οπότε οι επιλογές της είναι είτε η πολιτική ένωση της Ευρωζώνης, είναι η ελεγχόμενη επιστροφή στο μάρκο, όσο υπάρχει ακόμη καιρός έως τις επόμενες ιταλικές εκλογές (ή τις γαλλικές το 2017). 
 
Φυσικά όλοι γνωρίζουν πως ο αρχικός δημιουργός του ευρώ, οι Η.Π.Α. (<a href="http://www.analyst.gr/2011/09/25/2502/">σενάριο</a>), καιροφυλακτούν – μη επιθυμώντας πλέον ένα ανταγωνιστικό στο δολάριο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα ή/και την περαιτέρω ενδυνάμωση της Γερμανίας. 
<a href="https://www.facebook.com/analyst.gr">Analyst Team</a> 
 
<a href="http://www.logiosermis.net/" target="_blank">πηγή</a>