Ο τορπιλισμός της ΕΛΛΗΣ και το θαύμα της Παναγίας.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/ISTORIKA/cache/pressELLI-474x378.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/ISTORIKA/cache/pressELLI-474x378.jpg" /></a></div><br /> Στην προκυμαία της Τήνου όλα έδειχναν να κυλούν φυσιολογικά. Το νησί ήταν για μια ακόμη χρονιά έτοιμο, να υποδεχτεί τους χιλιάδες πιστούς. Σε λίγη ώρα ο ήλιος θα ανέβαινε ψηλά στον ουρανό και θα άπλωνε τις ζεστές ακτίνες του στην εκκλησιά της Μεγαλόχαρης…<br /> Οι μικροπωλητές είχαν στήσει τρεις ημέρες πριν, τους πάγκους τους και διαλαλούσαν δυνατά την πραμάτεια τους. Σταυρουδάκια εικόνες, κομποσκοίνια, Αγιασμένο νερό…Κάποιοι πουλούσαν κουλούρια και ζαχαρωμένους λουκουμάδες. Τα καφενεία είχαν γεμίσει ήδη και τα γκαρσόνια έτρεχαν πάνω κάτω αλαφιασμένα να εξυπηρετήσουν.<br /> <br /> Το νησί βούλιαζε στην κυριολεξία από πιστούς. ‘Ανθρωποι κάθε ηλικίας, νέοι, ηλικιωμένοι, άνδρες, γυναίκες, μικρά παιδιά ανέβαιναν τη μικρή ανηφορίτσα προς την εκκλησιά της Μεγαλόχαρης. Κατάνυξη… Πίστη... Κάποιοι στα γόνατα έκλαιγαν και μονολογούσαν μια προσευχή. Ο καθένας κουβαλούσε μυσταγωγικά τον δικό του Σταυρό. Η Παναγιά η Μεγαλόχαρη γιόρταζε. Όλοι ήθελαν τη χάρη Της. Ήδη 2 νέα επιβατηγά ατμόπλοια γεμάτα με κόσμο, βρίσκονταν αρόδου και περίμεναν τις βάρκες να ξεκινήσουν τη μεταφορά των επιβατων. Ένα πολεμικό αεροπλάνο έσκισε γρήγορα τον ουρανό πάνω από το λιμάνι, διέγραψε μερικούς χαμηλούς κύκλους και χάθηκε προς το νησί της Μυκόνου. Το πλήθος άρχισε να χαιρετά και να επευφημεί Ήταν ένα συναρπαστικό θέαμα…<br /> <br /> Στην μπούκα του λιμανιού το ελαφρύ καταδρομικό ΕΛΛΗ, υπερήφανο, με τον «μέγα» σημαιοστολισμό του, τραβούσε τα βλέμματα του κόσμου από την προκυμαία. Στο κατάστρωμα, ναύτες και αξιωματικοί ντυμένοι με στολές «εξόδου» ατένιζαν το νησί της Μεγαλόχαρης και περίμεναν πότε θα πατήσουν στεριά σαν τιμητικό άγημα στην εικόνα Της….<br /> <br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/ISTORIKA/ELLI1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="217" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/ISTORIKA/ELLI1.jpg" width="320" /></a></div><br /> <br /> <br /> 15 Αυγούστου 1940 ώρα 08.23. Η Μεγαλόχαρη από άκρη σε άκρη, γιόρταζε τη χάρη Της σε όλη την Ελλάδα. Το κλίμα κανονικά θα έπρεπε να είναι χαρούμενο. Πίσω όμως από τα χαμόγελα ο περισσότερος κόσμος είχε ένα βάρος στη ψυχή. Ένα κακό προαίσθημα. Τα μηνύματα δεν είναι ενθαρρυντικά. Η κατάσταση στην Ευρώπη είναι έτοιμη να ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Οι Γερμανοί έχουν εισβάλει στην Πολωνία. Ο Χίτλερ ξεναγήθηκε σαν κατακτητής στο Παρίσι, η κεντρική Ευρώπη στενάζει κάτω από την μπότα της Βέρμαχτ, ο αητός της Λουφτβάφε, βομβαρδίζει την Αγγλία και η τεράστια γερμανική μηχανή έπαιρνε μπροστά για να κατευθυνθεί Ανατολικά και να κατατροπώσει τους Σοβιετικούς…<br /> <br /> Στην Ελλάδα τα πράγματα δεν πάνε καλύτερα. Την εξουσία έχει καταλάβει πραξικοπηματικά 4 χρόνια πριν, ο «μεγάλος απών του Μικρασιατικού πολέμου», ο άνθρωπος που σαν την Κασσάνδρα προμήνυε καταστροφή αλλά ουδέποτε έκανε κάτι να βοηθήσει, ο Ιωάννης Μεταξάς. Στρατιωτικός με γνώσεις στο αντικείμενο του όσο λίγοι, με Γερμανική Παιδεία, που πολύ θα ήθελε να ακολουθήσει το άρμα του Χίτλερ, τον οποίο θαύμαζε, αλλά σκεπτόμενος σωστά, θεώρησε ότι τα συμφέροντα της χώρας, καλύπτονται περισσότερο με μια συμμαχία με την Αγγλία. Στο εσωτερικό της χώρας κυριαρχεί ένα βαρύ κλίμα τρομοκρατίας και ανελευθερίας που μαζί με την φτώχια που μαστίζει την μεσαία τάξη, πνίγει τους ανθρώπους. Την ίδια στιγμή η «φίλη» Ιταλία δεν χάνει ευκαιρία, και προκλητικά κάθε μέρα δείχνει να μας αντιμετωπίζει σαν τον άμεσο περιφερειακό εχθρό της.<br /> <br /> Ο ρόλος της Ιταλίας ήταν άθλιος από τον Μικρασιατικό πόλεμο κιόλας. Τότε που η χώρα μας έθαβε τους νεκρούς της στην Αλμυρά έρημο και ήξερε ότι πολεμά τον εχθρό που έχει απέναντι της. Ο ρόλος της «συμμάχου» τότε Ιταλίας ήταν πιο βρώμικος και από αυτόν του εχθρού. Σύμμαχος μπροστά μας, έκανε ότι μπορούσε για να μας διαλύσει σαν ύπαρξη, κάτω από το τραπέζι. Από το ‘22 ονειρευόταν την Μεσόγειο σαν μια δική της λίμνη. Στα τέλη του ‘30 είχε αποθρασυνθεί. Στις αρχές του ‘40 ο ηγέτης της , ο Μουσσολίνι είχε δώσει σαφέστατες εντολές στους επιτελείς του: «Προκαλέστε με κάθε τρόπο αυτούς τους άθλιους Έλληνες. Κάντε τους με κάθε κόστος να απαντήσουν και μετά τσακίστε τους. Καμία δύναμη δεν μπορεί να αντισταθεί στη Νέα Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μας…»<br /> <br /> Και πραγματικά οι Ιταλοί, που αν και ιδεολογικά, βρίσκονταν σχεδόν αδελφικά κοντά, με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, δεν σταμάτησαν να παίζουνε με τα νεύρα μας και να προκαλούν όποτε έβρισκαν ευκαιρία. Οι Μεγάλες δυνάμεις τους είχαν παραχωρήσει τα Δωδεκάνησα για κάποιο χρονικό διάστημα και εκείνοι δεν τα επέστρεψαν ως όφειλαν μετά το τέλος της συμφωνίας. Ουδείς τους είπε τίποτε, και αυτό τους έκανε να αποθρασυνθούν στο Ανατολικό Αιγαίο. Ο Ιταλός δικτάτορας ονειρευόταν μια Mare Nostrum…<br /> <br /> Ο Μεταξάς καθόλη τη διάρκεια των Ιταλικών προκλήσεων δεν απαντούσε. Απλά προετοίμαζε την άμυνα της χώρας. Μια άμυνα που έπρεπε να είναι σκληρή, και έξυπνη, απέναντι σε έναν υπερπολαπλάσιο εχθρό. Δεν απάντησε όταν οι Ιταλοί βομβάρδισαν την Κέρκυρα. Δεν απάντησε όταν οι Ιταλοί βομβάρδισαν ανεπιτυχώς, έξω από τη Γραμβούσα το πλοίο ΩΡΙΟΝ και το Αντιτορπιλικό ΥΔΡΑ τον Ιούλιο του 1940. Δεν απάντησε όταν λίγες μέρες μετά, τέσσερα ελληνικά υποβρύχια βομβαρδίστηκαν από Ιταλικά αεροπλάνα στον κόλπο της Ιτέας. Δεν απάντησε όταν απροκάλυπτα, Ιταλικά αεροπλάνα στα τέλη του Ιούλη έριξαν βόμβες κατά των Α/Τ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ και ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ. Δεν απάντησε ακόμη και όταν στις αρχές του Αυγούστου, Λίγες ημέρες πριν τον εορτασμό της Παναγίας, οι Ιταλοί δεν δίστασαν να βομβαρδίσουν την τελωνειακή ακτοφυλακίδα Α6 έξω από την Αίγινα.<br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ DELFINO</b>. εν καταδύσει έξω από το λιμάνι της Τήνου. ΩΡΑ 08.24<br /> <br /> Ο κυβερνήτης, Αντιπλοίαρχος Aicardi, δεν ξεκολλούσε το πρόσωπο του από το περισκόπιο. Είχε φορέσει το καπέλο του ανάποδα, με το γείσο προς τα πίσω, και το μάτι του παρακολουθούσε συνέχεια την επιφάνεια της θάλασσας. Βρισκόταν στα όρια του βάθους περισκοπικής κατάδυσης… Μέσα στο κύτος δεν ακουγόταν ούτε ανάσα. Κανένας από το πλήρωμα δεν μιλούσε. Είχαν ιδρώσει. Ο σηματωρός σκούπισε τον ιδρώτα του με την ανάστροφη της παλάμης του και συνέχισε να ακούει το σόναρ του. Ένας λύκος που παραμόνευε το θύμα του. Ένα ψυχρό πράσινο φως, φώτιζε την γέφυρα του υποβρυχίου, στο κέντρο πληροφοριών μάχης. Τα νεύρα ήταν τεντωμένα. Ο Aicardi περίμενε. Στον σταυρό του περισκοπίου του ένα ελαφρύ καταδρομικό στην επιφάνεια της θάλασσας, ήταν συνέχεια «κλειδωμένο». Στην αρχή της πλώρης του, δίπλα από την άγκυρα, με μικρά γράμματα, έγραφε ΕΛΛΗ…<br /> Την νεκρική σιωπή έσπασε μια φωνή από τον ασύρματο. Ηταν στα ιταλικά και ο βόμβος έδειχνε πως ήταν από κάποιο αναγνωριστικό αεροπλάνο που πετούσε κάπου κοντά κάνοντας κύκλους…<br /> <br /> «Όλα είναι εντάξει μπορείτε να πυροδοτήσετε Σενιορε. Τι άνθρωποι είναι αυτοί στην προκυμαία. Πετούσα από πάνω τους και με χαιρετούσαν… Σενιορε επιστρέφω στη Λέρο. Το πλοίο είναι πλέον δικό σας. Τέλος»<br /> Ο κυβερνήτης του Ιταλικού υποβρυχίου DELFINO, είχε πάρει σαφέστατες διαταγές κατευθείαν από τον Διοικητή των Δωδεκανήσων De Vecci ,ανώτατο στέλεχος του Ιταλικού φασιστικού κόμματος. Ξανακοίταξε μέσα από το περισκόπιο του και έδωσε τη διαταγή: “Fuoco”<br /> <br /> ΕΥΔΡΟΜΟ ΚΑΤΑΔΡΟΜΙΚΟ ΕΛΛΗ Λιμάνι Τήνου 08.25<br /> <br /> Στη Γέφυρα του 98 μέτρων παλαιού σκαριού ο κυβερνήτης, Πλοίαρχος Χατζόπουλος, ενημερωνόταν για τις τελευταίες λεπτομέρειες της απόβασης του τιμητικού αγήματος που θα συνόδευε τη λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας στο νησί. Με το χέρι του ήπιε μια μεγάλη γουλιά καφέ, κοίταξε μπροστά την προκυμαία που ήταν γεμάτη κόσμο και χαμογέλασε. Έστρεψε το κεφάλι του στα 2 ατμόπλοια που ξεφόρτωναν κόσμο από τις βάρκες και ρώτησε τον Ύπαρχο του, ποια πλοία είναι αρόδου . « Το ΕΣΠΕΡΟΣ και το ΕΛΣΗ κύριε κυβερνήτα»<br /> Τα λόγια πάγωσαν στον αέρα. Τα αυτιά των ναυτών, των αξιωματικών και του κυβερνήτη στη γέφυρα έκαναν κάποια ώρα να επεξεργαστούν τη φωνή που άκουσαν από τον οπτήρα: «ΤΟΡΠΙΛΗ ακριβώς στη μέση Τορπίλη!!!»<br /> Η φωνή έσβησε. Στη γέφυρα κοιτάχτηκαν αναμεταξύ τους και έτρεξαν έξω. Πρόλαβαν να διακρίνουν το λευκό ίχνος του θανάτου καθώς έσκιζε με ταχύτητα τα νερά λίγο κάτω από την επιφάνεια της σκούρας γαλάζιας θάλασσας. Σιγή επικράτησε για ελάχιστα δευτερόλεπτα. Ακουγόταν μόνο το σκίσιμο των υδάτων από το θανατηφόρο φορτίο της 053 whitehead Fiume τορπίλης που πλησίαζε…<br /> <br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/ISTORIKA/Elli.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/ISTORIKA/Elli.jpg" width="303" /></a></div><br /> <b style="font-weight: bold !important;">ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΝΟΥ 08.25 15 Αυγούστου 1940.</b><br /> <br /> Στην προκυμαία οι μικροπωλητές συνέχιζαν να διαλαλούν την πραμάτεια τους. Οι κουλουρτζήδες φώναζαν για τα σιμίτια τους και στο καφενείο τα γκαρσόνια αλαφιασμένα έτρεχαν να εξυπηρετήσουν τον κόσμο. Οι πιστοί συνέχιζαν να συσσωρεύονται στο λιμάνι και να ανεβαίνουν την ανηφόρα προς την εκκλησία…Η πρώτη έκρηξη έκανε τους πάντες να γυρίσουν… Κοίταζαν αποσβολωμένοι την ΕΛΛΗ να βγάζει καπνούς από το πλάι. Όλοι προσπαθούσαν να δουν καλύτερα τι έχει συμβεί και ανασήκωναν τους λαιμούς τους. Οι άνδρες έβγαζαν τα καπέλα τους και με τις παλάμες τεντωμένες σαν σκιάστρο μπροστά στα μάτια τους, προσπαθούσαν να διακρίνουν .Τα παιδάκια στις μύτες των ποδιών έδιναν τη δική τους μάχη.<br /> <br /> Ένας ψίθυρος από άκρη σε άκρη σε όλο το νησί. Η δεύτερη έκρηξη ήταν ισχυρότερη. Έσκασε το καζάνι, ο λέβητας, κάτω από την ίσαλο γραμμή του πλοίου και μια τρύπα διαμέτρου δύο μέτρων ανάμεσα στα δύο φουγάρα, έγινε ορατή ακόμη και από την ακτή. Καπνός …μαύρος πυκνός καπνός κάλυψε τον ουρανό πάνω από το πλοίο. Οι ναύτες πηδούσαν από το κατάστρωμα να σωθούν. Οι φλόγες έβγαιναν απειλητικές από τα σωθικά του καραβιού. Στην προκυμαία ο κόσμος δεν πίστευε αυτό που έβλεπε. Οι βάρκες που πλησίαζαν τα δύο επιβατηγά ατμόπλοια για να παραλάβουν τους επιβάτες, έμειναν με τα κουπιά όρθια. Η απόλυτη καταστροφή. Μετά τις εκρήξεις μια σιωπή έπεσε στο λιμάνι…ακουγόταν μόνο ο αέρας και από μακριά τα ουρλιαχτά των τραυματισμένων ναυτών…<br /> <br /> Ξαφνικά ουρλιαχτά και εκκλήσεις στην Παναγιά έσκισαν τον αέρα. Από τα δυο ατμόπλοια τα γεμάτα προσκυνητές ο κόσμος άρχισε να φωνάζει, να κλαίει και να παρακαλάει… Έβλεπαν τον θάνατο να πλησιάζει… Το ιταλικό υποβρύχιο είχε εξαπολύσει δύο άλλες τορπίλες με στόχο τα καράβια… Ο κόσμος από το κατάστρωμα τις διέκρινε καθαρά να πλησιάζουν. Πανικός. Οι ματιές τους μέσα στην αλλοφροσύνη πότε κοίταζαν τις τορπίλες και πότε την ΕΛΛΗ απέναντι τους που είχε πάρει κλίση και καιγόταν…<br /> <br /> Ϊσως η χάρη Της , ίσως απλά από τύχη οι τορπίλες δεν βρήκαν στόχο… Η μία πέρασε δίπλα από την πλώρη του ΕΣΠΕΡΟΥ και η άλλη κάτω από τα ύφαλα της ΕΛΣΗΣ…Οι τορπίλες διέγραψαν την πορεία τους και καρφώθηκαν εκκωφαντικά στον λιμενοβραχίονα. Το νερό, και οι πέτρες σηκωθήκαν σε ύψος 40 μέτρων… Το τσιμέντο στην γεμάτη κόσμο προκυμαία, έτρεμε σαν να γινόταν σεισμός. Οι άνθρωποι έτρεξαν κάνοντας τον σταυρό τους προς την Παναγιά…<br /> <br /> Η ΕΛΛΗ το τριπλέλικο σκαρί που είχε πάρει μέρος και στην μικρασιατική εκστρατεία, πήρε κλίση 15 μοιρών και φλεγόμενο άρχισε να βυθίζεται μία ώρα και ένα τέταρτο μετά το πρώτο χτύπημα. Η ψυχραιμία του κυβερνήτη που καθοδήγησε με μαεστρία το πλήρωμα και κατάφερε όχι μόνο να τους σώσει αλλά και να απεγκλωβίσει τους τραυματίες μηχανικούς και θερμαστές από τα αμπάρια, ήταν ουσιαστική. Εβδομήντα λεπτά μετά διέταξε την εγκατάλειψη του πλοίου. Ένας αρχικελευστής, δύο κελευστές, ένας υποκελευστής και έξη ναύτες όλοι τους θερμαστές και βρίσκονταν στο σημείο που χτύπησε η τορπίλη ήταν νεκροί.<br /> <br /> Ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση των Ιταλών. Η κυβέρνηση πιστή στη γραμμή που είχε χαράξει, δεν απάντησε. Μάλιστα τονίστηκε με κάθε τρόπο στους εμπειρογνώμονες που βρήκαν τα θραύσματα και αναγνώρισαν τις ιταλικές τορπίλες, να μην μιλήσουν. Έπίσημα γινόταν λόγος για υποβρύχιο άγνωστης εθνικότητας. Ανεπίσημα ο κόσμος έβραζε κατά των Ιταλών…Τρεις μήνες αργότερα στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου οι φασίστες του Ντούτσε θα συναντούσαν τη Νέμεση τους… Σκληρή και αδυσώπητη<br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Βενιζέλος Λεβεντογιάννης</b><br /> <a href="http://www.onalert.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Ο τορπιλισμός της ΕΛΛΗΣ και το θαύμα της Παναγίας.

Ellada simera 0 10:57

Στην προκυμαία της Τήνου όλα έδειχναν να κυλούν φυσιολογικά. Το νησί ήταν για μια ακόμη χρονιά έτοιμο, να υποδεχτεί τους χιλιάδες πιστούς. Σε λίγη ώρα ο ήλιος θα ανέβαινε ψηλά στον ουρανό και θα άπλω… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Παναγιά κυνηγημένη από τον Αττίλα ,εδώ και 37 χρόνια.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/EKKLISIA/cache/Kanakaria%20Mosaic%20-3-1-474x690.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/EKKLISIA/cache/Kanakaria%20Mosaic%20-3-1-474x690.jpg" /></a></div><br /> Συλημένος και αλειτούργητος παραμένει εδώ και 37 χρόνια στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου ο ναός της Παναγίας της Κανακαριάς με τα απαράμιλλης τέχνης εντοίχια ψηφιδωτά, τα οποία αποτοιχίστηκαν μεταξύ 1978-1979 από τον Τούρκο αρχαιοκάπηλο Αϊντίν Ντικμέν, μεταφέρθηκαν στη Γερμανία και πολλά τμήματα τους πουλήθηκαν σε εμπόρους τέχνης.

 <br /> <br /> Ο ναός της Παναγίας Κανακαριάς, που βρίσκεται στο χωριό Λιθράγκωμη της Καρπασίας, είναι από τις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις σύλησης της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου στο κατεχόμενο τμήμα του νησιού. 

 <br /> <br /> Για την ονομασία Κανακαριά υπάρχουν τρεις εκδοχές. Η λαϊκή παράδοση αναφέρει ότι ένας Σαρακινός χτύπησε με βέλος, ή με μαχαίρι, το γόνατο της Παναγίας στην εικόνα, που βρισκόταν στον τοίχο έξω από την εκκλησία. Αμέσως έτρεξε αίμα. Αλλά το αιχμηρό αντικείμενο επέστρεψε σ΄εκείνον και καρφώθηκε στο χέρι του. Στην προσπάθειά του να θεραπεύσει την πληγή, έσπευσε στο διπλανό χωριό, φωνάζοντας «καν, καν» («αίματα, αίματα»). Ο Σαρακινός πέθανε στο δρόμο κι από τότε η Παναγία ονομάστηκε Κανακαναριά.

 <br /> <br /> Κατά άλλον θρύλο, η Παναγία ονομάστηκε έτσι επειδή χτίστηκε από έναν κανακάρη, δηλαδή ένα μοναχοπαίδι. Η τρίτη εκδοχή προέρχεται από το ψηφιδωτό της βρεφοκρατούσας Παναγίας, η οποία «κανακεύει» τον γιο της κρατώντας τον στα γόνατά της.

 <br /> <br /> Ο ναός της Παναγίας Κανακαριάς, στην πρώτη του μορφή ήταν μοναστηριακός, σπάνιο δείγμα της τέχνης του 6ου μ.Χ. αιώνα. Ανήκει στον τύπο της βασιλικής με τρούλο και, σύμφωνα με τους βυζαντινολόγους, η κεντρική αψίδα του είναι το μόνο τμήμα, που σώζεται από την ξυλόστεγη βασιλική του 5ου αιώνα. Η βασιλική αυτή καταστάφηκε τον 7ο αιώνα κατά τη διάρκεια των αραβικών επιδρομών. Ο ναός ξανακτίστηκε πρώτα ως ξυλόστεγος και έπειτα ως καμαροσκεπής. Σε μεταγενέστερο στάδιο, σύμφωνα με το Τμήμα Αρχαιοτήτων της Κύπρου, προστέθηκε στο κτίσμα ασπιδόμορφος τρούλος πάνω από το ιερό βήμα και κατά τον 12ο αι. προστέθηκε τρούλος στο κεντρικό κλίτος.

 <br /> <br /> Η κεντρική αψίδα του ναού, που χρονολογείται στη Μέση Βυζαντινή περίοδο, ήταν διακοσμημένη με ψηφιδωτά από τον 6ο αι μ.Χ. και αποτελούν πολύ σημαντικά έργα τέχνης και από τα λιγοστά εναπομείναντα πρωτοχριστιανικά ψηφιδωτά παγκοσμίως. Σε αυτά εικονίζεται η Θεοτόκος ένθρονη περιβαλλόμενη από «φωτεινή δόξα», στοιχείο το οποίο συνήθως περιβάλλει τον Χρίστο στις σκηνές της Μεταμόρφωσης και της Ανάληψης. Η Θεοτόκος κρατά στα γόνατα της τον Χριστό. Τη δόξα πλαισίωναν δύο φοινικόδεντρα και δύο αρχάγγελοι με σκήπτρο. Την παράσταση περιέβαλλε πλατιά ζώνη με γεωμετρικό και φυτικό διάκοσμο και με δεκατρία μετάλλια, όπου εικονίζονταν στηθαίοι ο Χριστός ή σταυρός και οι δώδεκα απόστολοι. 

 <br /> <br /> Εκτός από τα ψηφιδωτά, στον ναό υπήρχαν τοιχογραφίες του 12ου, του 14ου αιώνα και του 16ου. Η μόνη που διασώθηκε, αλλά «τραυματισμένη», είναι η τοιχογραφία της Παναγίας Κανακαρίας στο τυφλό τόξο πάνω από τη νότια είσοδο, που μπορεί να χρονολογηθεί στην τελευταία εποχή. 

 <br /> <br /> Όταν το Τμήμα Αρχαιοτήτων Κύπρου πληροφορήθηκε τη σύληση του ναού κατήγγειλε το γεγονός στην UNESCO, στο Συμβούλιο της Ευρώπης, στο Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM), στο Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Χώρων (ICOMOS) και στη Europa Nostra, αλλά και σε καθηγητές Βυζαντινής τέχνης παγκοσμίως.

 Το 1983 επιστράφηκαν, μέσω Γερμανίας και με τη μεσολάβηση εμπόρου τέχνης στο Λονδίνο, τα κλεμμένα μετάλλια με τις μορφές των αποστόλων Λουκά και Βαρθολομαίου, που αφαιρέθηκαν από την αψίδα του ναού. 

 <br /> <br /> Το 1988 εντοπίστηκαν τέσσερα τμήματα των ψηφιδωτών στην Ινδιανάπολη των ΗΠΑ, στην κατοχή της εμπόρου έργων τέχνης Peg Goldberg, η οποία διατηρούσε γκαλερί. Εκείνη κατείχε παράνομα:

 <br /> <br /> 1. Το άνω τμήμα του στήθους του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.

 <br /> <br /> 2. Το άνω τμήμα της παράστασης της Θεοτόκου και του Χριστού.

 <br /> <br /> 3. Τα μετάλλια που εικονίζουν τους απόστολους Ματθαίο και Ιάκωβο.

 <br /> <br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/EKKLISIA/ekklisiakanakaria.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/EKKLISIA/ekklisiakanakaria.jpg" width="320" /></a></div><br /> <br /> Η κυπριακή κυβέρνηση και η Εκκλησία της Κύπρου ξεκίνησαν αμέσως δικαστικό αγώνα εναντίον της Goldberg. Το δικαστήριο της Ινδιανάπολης και το Εφετείο στο Σικάγο αποφάσισαν τα τέσσερα ψηφιδωτά να επιστραφούν στον νόμιμο ιδιοκτήτη τους, δηλαδή στην Εκκλησία της Κύπρου. Τα ψηφιδωτά επιστράφηκαν το 1991 και σήμερα εκτίθενται στο Βυζαντινό Μουσείο του Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’ στη Λευκωσία. 

 <br /> <br /> Τον Σεπτέμβριο του 1997 βρέθηκε και αποκτήθηκε το μετάλλιο με τη μορφή του αποστόλου Θαδδαίου και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους βρέθηκε στην κατοχή του αρχαιοκάπηλου Aydin Dikmen από τη γερμανική αστυνομία το μετάλλιο με τη μορφή του αποστόλου Θωμά. Έναν μήνα μετά βρέθηκε και το δεξί χέρι του αρχαγγέλου Γαβριήλ και το αριστερό χέρι της Παναγίας.

 <br /> <br /> Το 2010, κατά την επίσκεψη του Πάπα Βενέδικτου στο Βυζαντινό Μουσείο του Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄, ο διευθυντής του Γιάννης Ηλιάδης έκανε ιδιαίτερη αναφορά στα ψηφιδωτά της Παναγίας Κανακαριάς και επισήμανε ότι πρόκειται για μοναδικά ψηφιδωτά, τα οποία είναι της ίδιας εποχής με τα ψηφιδωτά της Ραβέννας και της Αγίας Αικατερίνης στο όρος Σινά, και πως είναι διαμελισμένα και καταστρεμμένα.

 <br /> <br /> Εξάλλου, στη Γερμανία εκκρεμεί η υπόθεση των εικόνων, ψηφιδωτών και τοιχογραφιών από την κατεχόμενη Κύπρο, που βρέθηκαν σε διαμερίσματα του Dikmen στο Μόναχο το 1997. Τα έργα, όπως αναφέρει ο κ. Ηλιάδης, προέρχονται από πενήντα διαφορετικούς λεηλατημένους ναούς στην τουρκοκρατούμενη Κύπρο. Ανάμεσά τους είναι τέσσερα τεμάχια ψηφιδωτών του 6ου αιώνα από την Παναγία Κανακαριά.

 <br /> <br /> Παρά τις προσπάθειες της Εκκλησίας της Κύπρου και της Κυπριακής κυβέρνησης πέντε σπαράγματα ψηφιδωτών από τον ναό της Παναγίας Κανακαριάς ακόμα δεν έχουν εντοπισθεί. Πρόκειται για τα μετάλλια με τις μορφές των Αποστόλων Ανδρέα, Μάρκου, Φιλίππου και Παύλου, καθώς και το κάτω μισό της παράστασης της Θεοτόκου με τον Χριστό που είναι κρυμμένα πιθανότατα στα θησαυροφυλάκια συλλεκτών.

 <br /> <a href="http://www.onalert.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Παναγιά κυνηγημένη από τον Αττίλα ,εδώ και 37 χρόνια.

Ellada simera 0 10:51

Συλημένος και αλειτούργητος παραμένει εδώ και 37 χρόνια στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου ο ναός της Παναγίας της Κανακαριάς με τα απαράμιλλης τέχνης εντοίχια ψηφιδωτά, τα οποία αποτοιχίστηκαν μεταξύ 1… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία, η χώρα που μόνο ζητά, ποτέ δεν δίνει

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjznvGwihrG05PBmEhnU5hG63NzLfM4ejD2hJwtN_vXFppFrQaPOmqyzkE9YIB4OWr_7Vmh1frj24Je0nLowY5PegcWddSDeNGnlGKcPdy8KgxN_vtLCrxpGxGvHR68qtJ7vOsUshxdA-i7/s400/tourkia-maketo-mesaaaaaa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjznvGwihrG05PBmEhnU5hG63NzLfM4ejD2hJwtN_vXFppFrQaPOmqyzkE9YIB4OWr_7Vmh1frj24Je0nLowY5PegcWddSDeNGnlGKcPdy8KgxN_vtLCrxpGxGvHR68qtJ7vOsUshxdA-i7/s1600/tourkia-maketo-mesaaaaaa.jpg" /></a></div><br /> Δεν ξέρουμε πως ορίζεται η έννοια της “γεωπολιτικής αδικίας”! Αυτό όμως που γνωρίζουμε είναι ότι αν υπήρχε τέτοιος όρος τότε φανταζόμαστε ότι μία χώρα σαν την Κίνα που ξεπερνά το 1 δισ. κατοίκους θα απαιτούσε τα κέρατα της από την Ιαπωνία, την Κορέα (Βόρειο και Νότιο) μόνο και μόνο επειδή οι γείτονες χώρες είναι κατά πολύ μικρότερες σε έκταση και πληθυσμό!<br /> <br /> Η λογική της συνύπαρξης σίγουρα στηρίζεται και στην αλληλοκατανόηση. Όμως γιατί να κατανοήσουμε εμείς τους Τούρκους και να μην κατανοούν και οι Τούρκοι εμάς;<br /> <br /> Αν ήταν στη θέση μας οι Τούρκοι, θα δεχόντουσαν άραγε απώλεια εθνικού γεωγραφικού χώρου ή χωρικών υδάτων;<br /> <br /> Και αν οι Τούρκοι είχαν την δική μας (και χειρότερη) υπογεννητικότητα, κι εμείς είχαμε υπέρμετρη υπεργεννητικότητα, θα μπορούσαμε ποτέ να διαννοηθούμε ότι θα μας χάριζαν τα αλύτρωτα μας εδάφη;<br /> <br /> Επιπλέον οι Τούρκοι πολύ εύκολα αποκλείουν το ενδεχόμενο να υπάρξει μετά από χρόνια ή δεκαετίες υπεργεννητικότητα και στην Ελλάδα. Τότε τι θα ισχυριστούν;<br /> <br /> Ότι μας αδίκησαν οπότε τώρα είναι η σειρά τους να μας παραχωρήσουν τα εδάφη μας;<br /> <br /> Τέτοιοι ισχυρισμοί δεν είναι απλώς γελοίοι αλλά αποδεικνύουν πως οι Τούρκοι δεν σέβονται καν τις συνθήκες που έχουν υπογράψει! Πόσο μάλλον θα σέβονταν νέες συνθήκες, όπου στο απώτερο μέλλον θα διεκδικούσαν ακόμα περισσότερα δικαιώματα και εδάφη αφού θα είχαν καταλάβει ότι πολύ εύκολα υποχωρούμε για λόγους “κατανόησης”!<br /> <br /> Σύμφωνα με την τουρκική νοοτροπία δεν θα έπρεπε να υπάρχουν μικρές χώρες διότι εμποδίζουν τα συμφέροντα των μεγάλων!<br /> <br /> Όμως υπάρχει κι ένας άλλος εξίσου σημαντικός προβληματισμός. <br /> <br /> Αν η ελληνική μουσουλμανική μειονότητα στην Θράκη υπερβεί ένα όριο της τάξης του 50% του συνολικού πληθυσμού της Θράκης, τότε τι θα ισχυρίζονται οι Τούρκοι;<br /> <br /> Ήδη απαιτούν, την στιγμή που η μειονότητα δεν ξεπερνά το 30%! <br /> <br /> Και είναι να απορεί κανείς πως είναι δυνατόν να υποστηρίζουμε μία τέτοια χώρα να ενταχθεί στην ΕΕ!<br /> <br /> Μία σοβαρή λύση θα ήταν ο έλεγχος της αύξησης του τουρκικού πληθυσμού. Δηλαδή έλεγχος γεννήσεων σε τέτοιο βαθμό που να διατηρούνται ακόμα και οι γεωπολιτικές ισορροπίες ώστε να μην αισθάνονται οι Τούρκοι “αδικημένοι”!<br /> <br /> Άλλη σοβαρή λύση θα ήταν να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες που προκύπτουν από τα δικά τους εδάφη και σε περίπτωση ανάγκης τότε εμπορική συνεργασία με την Ελλάδα, χωρίς όμως να προσβάλλονται τα δικαιώματα μας.<br /> <br /> Αυτό που έχουν καταφέρει αυτή την στιγμή οι Τούρκοι είναι να μας έχουν πείσει ότι δεν μπορούμε ή δεν έχουμε δικαίωμα να διεκδικούμε από αυτούς, ενώ αυτοί μπορούν να διεκδικούν ό,τι θέλουν γράφοντας στα παλιά τους υποδήματα συνθήκες και συμφωνίες ακόμα και την ίδια την Ιστορία.<br /> <br /> <br /> <a href="http://kostasxan.blogspot.com/">ΠΗΓΗ</a>

Τουρκία, η χώρα που μόνο ζητά, ποτέ δεν δίνει

Ellada simera 0 10:24

Δεν ξέρουμε πως ορίζεται η έννοια της “γεωπολιτικής αδικίας”! Αυτό όμως που γνωρίζουμε είναι ότι αν υπήρχε τέτοιος όρος τότε φανταζόμαστε ότι μία χώρα σαν την Κίνα που ξεπερνά το 1 δισ. κατοίκους θα … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Μύθοι και αλήθειες για την Τουρκία

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvJ0_i2ioAveYFBfKCQixwRav3lj3L5t3-AMBVE_HXbGsmPDHte1SNFDZWhWCmxee0L-BM2xtEuDigcABqOBhI_cqjjxKCBWAJ3iAAXQsFgdNOshQcSnWplWN3oG3S_4aiZlvSwYOJfT4T/s1600/0191433155085.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5640656282682266434" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvJ0_i2ioAveYFBfKCQixwRav3lj3L5t3-AMBVE_HXbGsmPDHte1SNFDZWhWCmxee0L-BM2xtEuDigcABqOBhI_cqjjxKCBWAJ3iAAXQsFgdNOshQcSnWplWN3oG3S_4aiZlvSwYOJfT4T/s400/0191433155085.jpg" style="cursor: pointer; display: block; height: 307px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 463px;" /></a><br /> <br /> Τα τελευταία χρόνια μια καλά ενορχηστρωμένη και ακόμα καλύτερα χρηματοδοτούμενη καμπάνια, προσπαθεί να μας παρουσιάσει την Τουρκία ως ένα “πρότυπο μετριοπαθούς ισλαμικού καθεστώτος”, το οποίο επιτυγχάνει εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης, συνδυάζοντας αρμονικά το Ισλάμ με στοιχεία δυτικής δημοκρατίας. Πρωταγωνιστής του σεναρίου, είναι αναμφίβολα, ο προσφάτως εκλεγείς για τρίτη θητεία κ. Ερντογάν.<br /> Αυτήν την εκστρατεία τουρκικής γοητείας ασπάστηκαν ασθμένως και οι ημέτερες, αδρά επιχορηγούμενες, ΜΚΟ για να προτείνουν επώδυνους συμβιβασμούς. Δεν είναι καιρός, με την οικονομία μας σε κρίση, να τα βάζουμε μ’ έναν… ισχυρό γείτονα.<br /> Είναι, όμως, η Τουρκία έτσι, όπως επιχειρούν να τη φιλοτεχνήσουν;<br /> <b> </b><b>Το οικονομικό θαύμα</b><br /> <div style="text-align: center;"><span class="highslide thickbox no_icon"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-117799" src="http://www.antinews.gr/wp-content/uploads/2011/08/lira.jpg" style="height: 351px; width: 468px;" title="lira" /></span></div>Ν’ αρχίσουμε από το οικονομικό θαύμα. Όντως, η τουρκική οικονομία σημειώνει εκρηκτικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Ας ρίξουμε μια πιο προσεχτική ματιά:<br /> -τον Μάϊο ο πληθωρισμός εκτινάχθηκε στο 7,2% , έναντι προβλεπομένου 5,7%<br /> -το πρώτο πεντάμηνο του 2011, το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών ανήλθε στα 37.274 δις δολάρια. Το 2010 ήταν 16. 839 δις δολάρια.<br /> -τον Μάϊο, το εμπορικό έλλειμμα έφθασε στο ρεκόρ των 10,1 δις δολ.<br /> -οι εισαγωγές αυξήθηκαν 42,6%, τέσσερις φορές σχεδόν πάνω σε σχέση με τις εξαγωγές οι οποίες αυξήθηκαν κατά 11,7%.<br /> -οι εξαγωγές μειώθηκαν, αν και η λίρα έχει υποτιμηθεί κατά 19% από τον περασμένο Νοέμβριο, γεγονός που υποδηλώνει ότι η ανάπτυξη οφείλεται κατά βάση στην εσωτερική ζήτηση, η οποία τροφοδοτείται από τον υπέρμετρο τραπεζικό δανεισμό (αυξημένος κατά 42%). Κάτι μου θυμίζει αυτό!<br /> -οι άμεσες ξένες επενδύσεις ανήλθαν μόλις στο 1,3% του ΑΕΠ.<br /> -το χρέος αυξάνεται σταθερά και έφτασε στα 495,9 δισ. λίρες ($298,1 δισ.) από 492,1 δις λίρες τον Ιούνιο σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα. Το Ιούνιο του 2010 ήταν 458,5 δις<br /> -η ανεργία, παρά τους εκρηκτικούς ρυθμούς ανάπτυξης, παραμένει στο 10% με το πρόβλημα να είναι εντονότερο κυρίως μεταξύ των νέων.<br /> Ας δούμε μερικούς ακόμα αριθμούς:<br /> -8,5 φορές μεγαλύτερο είναι το εισόδημα για το 20% των πλουσιότερων Τούρκων έναντι του αντίστοιχου που έχει το 20% των φτωχότερων.<br /> -13 εκατ, (το 17,1% του συνολικού πληθυ­σμού) ζουν σήμερα κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας.<br /> -το 44% του πληθυσμού δεν μπορεί να αγοράσει καινούρια ρούχα<br /> -το 60,5% δεν έχει λεφτά για να βάλει κρέας στο τραπέζι του.<br /> -12.765 λίρες είναι το μέσο ετήσιο εισόδημα για ένα κάτοικο της Πόλης, έναντι 4.655 για όσους ζουν στα βάθη της Ανατολίας.<br /> -<a href="http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12337&subid=2&pubid=100427157">τέλος, το 59,3% των Τούρκων είναι αναγκασμένοι να εξυπηρετούν κάποιο χρέος. </a><br /> Μήπως η τουρκική οικονομία είναι μια φούσκα που οδεύει προς έκρηξη.<br /> <b>Μεγαλοϊδεατισμός</b><br /> <div style="text-align: center;"><span class="highslide thickbox no_icon"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-117801" src="http://www.antinews.gr/wp-content/uploads/2011/08/turkey-wind-5.jpg" style="height: 368px; width: 469px;" title="turkey wind 5" /></span></div>Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, ο θεωρητικός του «τουρκικού μεγαλοιδεατισμού» Αχμέτ Νταβούτογλου ονειρεύεται μια οιονεί ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας προωθώντας την διπλωματία των «μηδενικών προβλημάτων» με τους γείτονες. Μου θυμίζει έντονα την διακήρυξη του F.D.Roosvelt το 1933 περί «Good Neighbor Policy». Παράλληλα κορδακίζεται ότι διαθέτει το μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ! Η στρατιωτική ισχύς αποτελούσε την προϋπόθεση μιας δήθεν ειρηνικής επέκτασης.<br /> Aπό το σχέδιο του Ερντογάν για τη διάνοιξη νέου Βοσπόρου, την δημιουργία μιας δεύτερης Πόλης, μέχρι την απόκτηση πυρηνικής ενέργειας, ονειρευόμενη μεγαλεία και διεκδικώντας ρόλο περιφερειακής υπερδύναμης, η τουρκική ηγεσία συμπεριφέρεται αλαζονικά.<br /> Ειδικότερα:<br /> Ι. Επιχειρεί να κηδεμονεύσει τις βαλκανικές χώρες με ισχυρές μουσουλμανικές ή τουρκογενείς μειονότητες.<br /> Τρία είναι τα εργαλεία που χρησιμοποιεί. Τα ανθρώπινα δικαιώματα των μειονοτήτων (τα οποία ανακάλυψαν εσχάτως), την ιδέα του οθωμανισμού και την οικονομική διπλωματία.<br /> Όσον αφορά στο πρώτο, πρόκειται περί κωμωδίας. Η χώρα με το βαρύτερο μητρώο γενοκτονίας, παριστάνει τον κήνσορα!<br /> Ο οθωμανισμός, ξύνει ζοφερές μνήμες ακόμα και σε ισλαμικές χώρες.<br /> Απομένει η οικονομική διπλωματία. Η Zirat στη Θράκη και αλλού, οι μεγάλες τουρκικές κατασκευαστικές αποτελούν, μεταξύ άλλων οχήματα τουρκικής διείσδυσης στις γειτονικές χώρες.<br /> Ο τουρκικός κοσμοπολιτισμός έχει και άλλες (επαρχιώτικες) εκφάνσεις, π.χ. τα τουρκικά σήριαλ που καλύπτουν το πρόγραμμα του Antenna, οι Turkish Airlines, που ξοδεύουν τεράστια ποσά σε αθλητικές δραστηριότητες. Ακόμα και οι συζητήσεις για τη μεταγραφή του Kόμπι Μπράϊαντ στη Μπεσίκτας!<br /> Επιπλέον, τις τελευταίες δεκαετίες επιδίδονται σε μια χοντροκομμένη προσπάθεια δημιουργίας ιστορικής και πολιτισμικής συνέχειας μεταξύ του αρχαιοελληνικού πολιτισμού της Μ. Ασίας και της Ιωνίας με τη σημερινή Τουρκία! Ας μην εκπλαγούμε αν σε λίγο μας διδάσκουν ότι ο Όμηρος ήταν…Τούρκος και ο Ηρόδοτος έγραψε στα …αζέρικα!<br /> ΙΙ. Αναζητά ρόλο στην Β. Αφρική (Λιβύη, Αίγυπτο) τη Μ.Ανατολή ( Συρία, Γάζα) αλλά και στο «τρίγωνο του διαβόλου) (Ιράν, Πακιστάν, Ιράκ). Ιδιαίτερα οι σχέσεις της με το Ιράν, εξοργίζουν τη Δύση και τους Αμερικανούς.<br /> III. Συνδιαλέγεται με τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ.<br /> ΙV. Αισθάνεται αρκετά ισχυρή ώστε να μην ενδιαφέρεται να αποκαταστήσει τις παραδοσιακά καλές σχέσεις της με το Ισραήλ.<br /> V. Σε συνεργασία με τις τουρκογενείς πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, νύν ανεξάρτητα κράτη, επιχειρεί να ελέγξει τη ροή ενέργειας προς την Ευρώπη.<br /> VI. Πρόσφατα ο Ερντογάν, επισκεπτόμενος τα κατεχόμενα στην Κύπρο, εξετράπη σ΄ ένα ρεσιτάλ προκλητικότητας έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας, χώρας μέλους της ΕΕ, αλλά κυρίως εναντίον των κανόνων του διεθνούς δικαίου και της νομιμότητας την οποίαν θεμελιώνουν.<br /> VII. Όσον αφορά στη χώρα μας, τα γνωρίζουμε καλύτερα, μην τα επαναλάβουμε.<br /> «Τurkey is spreading itself too thin”, μου έλεγε έμπειρος γνώστης των δεδομένων της περιοχής. Αυτή η πολυπραγμοσύνη αρχίζει και γίνεται διακριτή και ενοχλητική θα έλεγα.<br /> <b> </b><b>Ισλαμική δημοκρατία;</b><br /> <div style="text-align: center;"><span class="highslide thickbox no_icon"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-117802" src="http://www.antinews.gr/wp-content/uploads/2011/08/turkey_generals-lo.jpg" style="height: 313px; width: 470px;" title="-" /></span></div>Η «μετριοπαθής» ισλαμική δημοκρατία του Ερντογάν υποτίθεται ότι είναι μοντέλο προς εξαγωγή. Παράδειγμα προς μίμηση! Έτσι μας λένε! Μη μας διαφεύγει η ομιλία του Barak Obama στην τουρκική εθνοσυνέλευση. Ποια, όμως, είναι η αλήθεια;<br /> - Ο Ερντογάν, όλο και περισσότερο, μοιάζει με ηγέτη ολιγαρχικής παρά κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το μοντέλο (με όριο αντιπροσώπευσης το 10% ) ουσιαστικά παρεμποδίζει την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.<br /> -Η ελευθερία του τύπου αποτελεί ακόμα ζητούμενο. Μέχρι και η Χίλαρυ Κλίντον, έφτασε στο σημείο να το επισημάνει δημοσίως.<br /> -Τα δικαιώματα των μειονοτήτων όχι μόνο δεν γίνονται σεβαστά, αλλά περιορίζονται δραματικά στο όνομα της τουρκικής ταυτότητας.<br /> -Στα νότια της χώρας, συνεχίζεται ένας ανελέητος και αδιέξοδος εμφύλιος με τους Κούρδους. Πρόκειται για μια μάχη την οποία δεν πρόκειται να κερδίσει η Τουρκία! Θα παραμένει χαίνουσα πληγή, ενίοτε με βαριές συνέπειες (όπως το πρόσφατο περιστατικό όπου έχασαν τη ζωή τους 13 τούρκοι στρατιώτες). Πέραν, των απωλειών σε ανθρώπινες ζωές, αυτή η σύγκρουση μας υπενθυμίζει ότι η Τουρκία έχει δρόμο να διανύσει προκειμένου να θεωρηθεί ότι προσεγγίζει μια δυτικού τύπου δημοκρατία, ενώ κηλιδώνει το δημοκρατικό προφίλ, που με επιμέλεια καλλιεργεί.<br /> -Παραστρατιωτές και παρακρατικές οργανώσεις δρούν ακόμα ανενόχλητα, ενίοτε έχοντας την ανοχή (αν όχι την υποστήριξη) του βαθέος κράτους.<br /> -Για να έρθουμε στο ρόλο του στρατού. Οι ένοπλες δυνάμεις, θεωρούσαν εαυτούς θεματοφύλακες του κοσμικού κράτους και της κεμαλικής παράδοσης. Για αυτό απαιτούσαν και συνήθως είχαν ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας, ασυνήθιστο για μια δημοκρατία.<br /> Ο φιλόδοξος Ερντογάν αντιμετώπισε διπλό πρόβλημα. Από τη μια δεν ήθελε να μοιραστεί την εξουσία του με κανέναν, πολύ δε περισσότερο με έναν ισχυρό πόλο, όπως ήταν ο στρατός.<br /> Από την άλλη, η ισλαμική του ταυτότητα και μια σειρά από μέτρα που αμφισβητούσαν τον κοσμικό χαρακτήρα του τουρκικού κράτους, ερέθιζαν τον στρατό, την οικονομική ελίτ της χώρας και δημιουργούν συνθήκες κοινωνικής και πολιτικής σύγκρουσης. Η κρίση αυτή σοβεί, άσχετα αν επικαλύπτεται από την τρέχουσα οικονομική ευημερία.<br /> Η διαμάχη στρατού – Ερντογάν αναδεικνύει ακόμα ένα ζήτημα. Mπορεί το Ισλάμ, κατά την πολιτική εκδοχή του Ερντογάν, να αποτελέσει φορέα πολιτικής αλλαγής με χαρακτηριστικά κοινοβουλευτικής δημοκρατίας;<br /> Ένα δεύτερο πρόβλημα που θα βρίσκει διαρκώς μπροστά του ο Ερντογάν, είναι η ενσωμάτωση εθνοτήτων προς την πορεία δημοκρατικού εκσυγχρονισμού της τουρκικής κοινωνίας.<br /> Οι Κούρδοι, όλο και περισσότερο θα ζητούν να αυτοπροσδιορίζονται με όρους «πατρίδας». Αυτό σημαίνει defacto γεωγραφική απόσχιση, αλλά και αναγνώριση εθνολογικής ταυτότητας, μια εξέλιξη που διαλύει τον μύθο του ενιαίου τουρκικού κράτους και έθνους!<br /> Η προοπτική προκαλεί ίλιγγο στο στρατιωτικό κατεστημένο της Άγκυρας. Και όχι μόνο!<br /> Όμως, αν η Τουρκία θέλει να εισάγει κανόνες δυτικού κοινοβουλευτισμού, η πολιτική ενσωμάτωση των Κούρδων θα αποτελεί μια μόνιμη εστία τριβής που θα απειλεί τον μεγαλο-ίδεατισμό της.<br /> Εδώ η Τουρκία παίζει με τη φωτιά. Από τη μια υπερασπίζεται το δικαίωμα αυτοδιάθεσης και ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου (προφανώς επειδή προλειαίνει το έδαφος για να θέσει ανάλογο αίτημα στη Θράκη) από την άλλη αρνείται ή εθελοτυφλεί σε ανάλογο αίτημα των Κούρδων!<br /> Τρίτον, οι σχέσεις με την Ευρώπη. Αυτός ο μόνιμος προβληματικός αρραβώνας είναι πιθανόν να μην καταλήξει ποτέ σε γάμο! Και οι λόγοι είναι πολλοί. Από την μια η ανερχόμενη (οικονομικά και κοινωνικά) τουρκική ελίτ αποκτά δυτικότροπα στοιχεία και πρότυπα. Θέλει να λογαριάζει τον εαυτό της μέρος της Δύσης. Είναι οι υπέρμαχοι της Ε.Ε. επειδή πιστεύουν πως οι δυτικοί θεσμοί, μπορεί όντως να αποτελέσουν φορέα αλλαγής που θα μετατρέψουν την Τουρκία σε σύγχρονο δυτικό κράτος.<br /> Από την άλλη μεγάλο μέρος της κοινωνίας, υπό την επίδραση του παραδοσιακού Ισλάμ, βλέπει ότι αυτά τα δυτικότροπα πειράματα αλλοιώνουν ή βρίσκονται σε αντίθεση με παραδοσιακά θρησκευτικά διδάγματα. Οι «άπιστοι» και οι «αλλόθρησκοι» δεν θα μπορέσουν ποτέ να αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση. Αντιθέτως, είναι ο «εχθρός» που πρέπει να κατακτηθεί!<br /> Για τη χρησιμότητα αυτού του «γάμου» αρχίζουν να διατυπώνουν αμφιβολίες ακόμα και οι πρώην ένθερμοι υποστηρικτές του! Είτε γιατί διαβλέπουν τον κίνδυνο που συνιστά για την Χριστιανική Ευρώπη μια μουσουλμανική Τουρκία, είτε γιατί όλοι πλέον αντιλαμβάνονται τη δυσκολία ενσωμάτωσης των τουρκικών μειονοτήτων στις δυτικές κοινωνίες.<br /> <div style="text-align: center;"><span class="highslide thickbox no_icon"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-117803" src="http://www.antinews.gr/wp-content/uploads/2011/08/kurds_024.jpg" style="height: 309px; width: 470px;" title="kurds_024" /></span></div>Τέταρτον, το Ισλάμ στην Τουρκία, όπως άλλωστε και στις περισσότερες μουσουλμανικές χώρες, δεν είναι μονολιθικό και οι διαφορές μεταξύ των τάσεων του είναι τόσο έντονες που οδηγούν σε αλληλοσπαραγμούς. Άρα το ίδιο το Ισλάμ, ως ενοποιητικός παράγων, ενέχει συγκρουσιακά στοιχεία.<br /> Πέμπτον, τα ενεργοφόρα κοιτάσματα που ανακαλύφθηκαν στη Μεσόγειο και η συμμαχία Κύπρου-Ισραήλ, έθεσαν αίφνης υπό αμφισβήτηση έναν κεντρικό άξονα της τουρκικής στρατηγικής που είχε να κάνει με τον έλεγχο της ροής ενέργειας προς την Ευρώπη. Η εξέλιξη αυτή έχει και ένα επιπλέον αρνητικό στοιχείο για την Τουρκία καθώς αναβαθμίζει τον στρατηγικό ρόλο της Κύπρου. Αν μάλιστα η Ελλάδα είχε μια σοβαρή και τολμηρή Κυβέρνηση (που θα έκανε το αυτονόητο) και προχωρούσε στη χάραξη ΑΟΖ, η Τουρκία θα βρισκόταν αντιμέτωπη με έναν σταυρόλεξο για πολύ δύσκολους λύτες!<br /> <b> </b><b>Η εξαγωγή της κρίσης</b><br /> Πάγια τακτική της Τουρκίας ήταν, κάθε φορά που αντιμετώπιζε εσωτερικά προβλήματα, να στήνει κρίσεις με την Ελλάδα. Σύνηθες πεδίο το Αιγαίο. Από αβελτηρία των ελληνικών κυβερνήσεων, η Αγκυρα κατάφερε, σταδιακά, να θέσει στο τραπέζι των συζητήσεων σειρά διεκδικήσεων που άπτονται ζωτικών μας συμφερόντων.<br /> Ενώ η Τουρκία διεύρυνε τις απαιτήσεις της, εμείς εγκλωβισμένοι στη στρατηγική του « δεν διεκδικούμε τίποτα», φτάσαμε στο σημείο να συζητούμε πολλά!<br /> Η Ελλάδα αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία στις διεθνείς σχέσεις καθότι μ’ έναν επιθετικό γείτονα απέναντί της δεν έθεσε ούτε ένα ζήτημα, έστω ως bargaining chip, για να το διαπραγματευτεί αργότερα. Και θα μπορούσε να είχε θέσει πάρα πολλά!<br /> Συχνά με ρωτάνε: που κινδυνεύουμε περισσότερο, στη Θράκη ή στο Αιγαίο;<br /> Η απάντησή είναι απλή: Στη Θράκη!<br /> Και εξηγούμαι: Στη Θράκη, η Τουρκία μεθοδικά προωθεί τα συμφέροντά της με αιτήματα που συγκινούν τους Ευρωπαίους και όχι μόνο. Τι ζητάει η Άγκυρα; Ανθρώπινα δικαιώματα! Αυτά είναι ακαταμάχητα επιχειρήματα για την Ευρώπη. Σε λίγο θα απαιτήσουν και το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού της μειονότητας με στοιχεία εθνολογικά και όχι θρησκευτικά. Θα είναι το πρώτο βήμα για να θέσουν και επισήμως, το αίτημα της αυτοδιάθεσής κατά τα πρότυπα του Κοσσόβου! Και θα βρούν πολλούς συμμάχους! Πολύ φοβούμαι ακόμα και εντός της Ε.Ε.! Μα η Συνθήκη της Λωζάννης αναγνωρίζει τη μειονότητα ως μουσουλμανική, αντιτείνουμε εμείς! Ασθενέστατο επιχείρημα! Ήδη σε ανύποπτο χρόνο ο Νταβούτογλου διατύπωσε την άποψη ότι οι συνθήκες αυτές είναι ξεπερασμένες! Αλλά ακόμα και αν δεν είναι ξεπερασμένες, η Τουρκία έδειξε τον «σεβασμό» της προς τη συνθήκη όταν ξερίζωσε τον Ελληνισμό της Πόλης!<br /> H Tουρκία ουδέποτε θα τολμήσει να επιτεθεί στο Αιγαίο.<br /> Γιατί; Δεν έχει λόγο να το κάνει! Ήδη κερδίζει πολύ περισσότερα με το να μας τρομοκρατεί. Οι υπερπτήσεις πάνω από το τα νησιά μας στόχο έχουν να μας φοβίσουν, να μας προσβάλουν, να μας υποχρεώσουν να αποδεχθούμε τα τελεσμένα. Αυτή ήταν εξ υπαρχής η στρατηγική της. Από τη στιγμή που Ελλάδα ακολουθούσε μια τακτική εξευμενισμού (να μην χρησιμοποιήσω τη βαριά κουβέντα, ενδοτικότητα), η Τουρκία κέρδιζε προκαλώντας και από ένα σημείο και μετά κέρδιζε εκ του ασφαλούς.<br /> Υπενθυμίζω ότι για την ελληνική πλευρά υπήρχε μία και μόνη διαφορά. Η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδος. Δυστυχώς μια διαφορά, που είχαμε το διεθνές δίκαιο με το μέρος μας, συμφωνήσαμε να την επιλύσουμε με πολιτικούς όρους. Η υποχώρηση έστειλε ένα μήνυμα προς την άλλη πλευρά, ότι είμαστε έτοιμοι να αποδεχθούμε λιγότερα απ’ όσα το διεθνές δίκαιο μας προσφέρει. Ετσι ενθαρρύναμε την τουρκική προκλητικότητα με αποτέλεσμα να διευρυνθεί η ατζέντα των τουρκικών διεκδικήσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ η Τουρκία ηρνείτο την προσφυγή στη Χάγη, όταν η διαφορά μας ήταν μόνο η υφαλοκρηπίδα! Τώρα που οι προς διευθέτηση διαφορές διευρύνθηκαν, επαναφέρει η ίδια τη διαδικασία της Χάγης, με συνυποσχετικό! Επειδή ακριβώς γνωρίζει ότι το Δ. Δ. λειτουργεί με πολιτικά κριτήρια και όχι απλώς νομικά, δηλαδή δίνει συμβιβαστικές λύσεις. Από τη στιγμή, λοιπόν, που η Τουρκία διεκδικεί μονομερώς, οποιοσδήποτε συμβιβασμός θα αποβεί σε βάρος μας!<br /> Σήμερα η Τουρκία έχει επιτύχει να βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση απέναντι μας, χωρίς μάλιστα να επικαλείται τη χρήση βίας!<br /> Μπορεί πλέον να προωθήσει τις διεκδικήσεις της με όχημα το διεθνές δίκαιο! Και αυτή είναι η μεγαλύτερη ήττα που έχει υποστεί η χώρα μας από το 1974 και εντεύθεν<b>.</b><br /> <b>Κώστα Ροδινού</b><br /> <a href="http://kostasxan.blogspot.com/">ΠΗΓΗ</a>

Μύθοι και αλήθειες για την Τουρκία

Ellada simera 0 10:21

Τα τελευταία χρόνια μια καλά ενορχηστρωμένη και ακόμα καλύτερα χρηματοδοτούμενη καμπάνια, προσπαθεί να μας παρουσιάσει την Τουρκία ως ένα “πρότυπο μετριοπαθούς ισλαμικού καθεστώτος”, το οποίο επι… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια