4 εκλογικές αναμετρήσεις στη σκιά του πολέμου

<img border="0" height="400" src="https://www.naftemporiki.gr/fu/p/1241107/638/399/0x0000000001224b71/2/makron-poutin.jpg" width="758" /><br /><br />Ο πόλεμος είναι μία ακραία συνθήκη, υπό την οποία βρίσκεται αντιμέτωπη τις τελευταίες δύο εβδομάδες η Ευρώπη. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και οι πολιτικές και οικονομικές της επιπτώσεις, αλλάζουν το πολιτικό πεδίο σε κάθε μεγάλη χώρα στον κόσμο.<br /><br />Όμως αξίζουν προσοχής τέσσερις χώρες οι οποίες φέτος προσέρχονται στις κάλπες, με τον Βλαντιμίρ Πούτιν να κινεί κατά κάποιο τρόπο τα νήματα καθώς η στάση των υποψηφίων απέναντι στον ρωσικό πόλεμο αναδεικνύεται σε σημαντικό εκλογικό κριτήριο. <br /><br />1. Ουγγαρία: Βουλευτικές εκλογές στις 3 Απριλίου<br /><br />Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Βίκτορ Όρμπαν, είναι ο πιο φιλικός στον Πούτιν ηγέτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όμως η εισβολή της Ρωσίας, λέει ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού γραφείου του Eurasia Group, Μουτζτάμπα Ραχμάν «είναι πολιτικά προβληματική για τον Ορμπαν επειδή αναζωπυρώνει τις μνήμες της σοβιετικής εισβολής του 1956 τόσο για τους ψηφοφόρους υπέρ όσο και για τους ψηφοφόρους κατά του Ορμπαν».<br /><br />Οι εκλογές όμως πλησιάζουν, γι αυτό και ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας θα έπρεπε να βρει μια λεπτή ισορροπία αναφορικά με την στάση του απέναντι στον πόλεμο. Από τη μία πλευρά, παρά την ενεργειακή εξάρτηση της Ουγγαρίας από τη Ρωσία, ο Όρμπαν αποφάσισε γρήγορα μετά την εισβολή να στηρίξει τις κυρώσεις της ΕΕ στη Ρωσία. Από την άλλη, ο φόβος της απώλειας σημαντικών φιλορώσων ψηφοφόρων από ακροδεξιούς εκλογικούς αντιπάλους τον ενθάρρυνε να αντιταχθεί σε ορισμένα σχέδια της ΕΕ, όπως η αποστολή όπλων στον στρατό της Ουκρανίας. Στο τέλος, η επιδεξιότητα του Όρμπαν στη διαχείριση αυτής της κρίσης μπορεί να ενισχύσει τις πιθανότητες του κόμματός του τον επόμενο μήνα.<br /><br />2. Γαλλία: Προεδρικές εκλογές στις 10 Απριλίου και στις 24 Απριλίου (δεύτερος γύρος)<br /><br />Αν ευνοείται από τον πόλεμο κάποιος υποψήφιος στη Γαλλία, δεν είναι άλλος από τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν. Για την ακρίβεια, λέει το gzeromedia, ο Πούτιν του έκανε μεγάλη χάρη.<br /><br />Ξεκινώντας έναν πόλεμο κατά τη διάρκεια της εξάμηνης προεδρίας της Γαλλίας στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έδωσε στον Μακρόν την ευκαιρία να υποδυθεί ένα κρίσιμο ρόλο που αναζητάει λύσεις και όχι ψήφους.<br /><br />Ο πόλεμος έχει επίσης απορροφήσει «οξυγόνο» από την εκστρατεία της αντιπάλου του, της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν, η οποία έχει «μια ντροπιαστική ιστορία θαυμασμού για τον Βλαντιμίρ Πούτιν», σύμφωνα με τον Ραχμάν. Στην πραγματικότητα, το κόμμα της προκάλεσε διαμάχες δανειζόμενο χρήματα από τράπεζα ρωσικής ιδιοκτησίας το 2014, όταν το Κόμμα Εθνική Συσπείρωση αντιτάχθηκε στις δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας για την προσάρτηση της Κριμαίας.<br /><br />Ο Μακρόν έχει γίνει πλέον το μεγάλο φαβορί για να κερδίσει τη νίκη στον δεύτερο γύρο. <br />3. Βραζιλία: Γενικές εκλογές στις 2 Οκτωβρίου<br /><br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν επηρεάζει όμως μόνο τις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Πρώτος πρώτος μακρινός ηγέτης που στήριξε τον Πούτιν και καλείται να αναμετρηθεί με την επιλογή του είναι ο πρόεδρος της Βραζιλίας, Ζαΐρ Μπολσονάρο.<br /><br />Το πρώτο πρόβλημα που δημιουργείται είναι ότι επισκέφτηκε τον Πούτιν στη Μόσχα λίγες μέρες πριν την εισβολή για να εκφράσει την «αλληλεγγύη στη Ρωσία». Για ορισμένους Βραζιλιάνους ψηφοφόρους, αυτό είναι μια ενοχλητική υπενθύμιση του αμφιλεγόμενου στρατιωτικού παρελθόντος του Μπολσονάρου και της υπερ-φαλλοκρατικής πολιτικής ρητορικής του. Μετά την εισβολή, ο πρόεδρος επέμεινε ότι η Βραζιλία θα παραμείνει «ουδέτερη», αποξενώνοντας ορισμένους ψηφοφόρους και στις δύο πλευρές.<br /><br />Ωστόσο, ο μεγαλύτερος αντίκτυπος της ρωσικής εισβολής στην πολιτική της Βραζιλίας φέτος θα αφορά την οικονομία. Στις δημοσκοπήσεις, ο Μπολσονάρο ακολουθεί πλέον τον κύριο αντίπαλό του, τον πρώην πρόεδρο Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, εν μέρει επειδή ο υψηλός πληθωρισμός (10% το 2021) έχει επηρεάσει την αγοραστική δύναμη εκατομμυρίων ψηφοφόρων. Έτσι το διαρκές παγκόσμιο σοκ πληθωρισμού, που επιδεινώθηκε από τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας, θα υπονομεύσει τις πιθανότητές του να καλύψει τη διαφορά.<div><br />ΗΠΑ: Ενδιάμεσες εκλογές στις 6 Νοεμβρίου και προεδρικές εκλογές το 2024<br /><br />Πρόσφατη δημοσκόπηση διαπίστωσε ότι το 74% των Αμερικανών χαρακτήρισε αδικαιολόγητη την εισβολή της Ρωσίας και το 76% εξέφρασε αρνητική προσωπική άποψη για τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα, οι Δημοκρατικοί εμφανίζονται πιο ενωμένοι συγκριτικά με τους Ρεπουμπλικανούς, αυξάνοντας τις πιθανότητας για νίκη τον Νοέμβριο.<br /><br />Αυτή η διαδικασία απέχει ακόμη οκτώ μήνες και η σχετική αντιδημοφιλία του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν πιθανότατα θα παραδώσει το Κογκρέσο στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Μέχρι το καλοκαίρι, ο ρόλος της Ρωσίας στις υψηλές τιμές της βενζίνης θα είναι λιγότερο σημαντικός από ό,τι σήμερα για τους απογοητευμένους καταναλωτές.<br /><br />Τι γίνεται όμως με τις προεδρικές εκλογές του 2024; Μόλις το 3% των ερωτηθέντων της δημοσκόπησης που ψήφισαν τον Ντόναλντ Τραμπ το 2020 ήταν πρόθυμοι να πουν ότι ο Μπάιντεν κάνει καλύτερη δουλειά από τον Πούτιν στη διακυβέρνηση της χώρας του. Εάν ο Τραμπ είναι ξανά υποψήφιος, ο δημόσιος θαυμασμός του για τον Πούτιν, ο οποίος αποκάλεσε την εισβολή στην Ουκρανία «ιδιοφυή», θα μπορούσε να του κοστίσει σημαντική υποστήριξη. Άλλωστε, το 58% των Ρεπουμπλικανών ψηφοφόρων υποστηρίζει την Ουκρανία αυτή τη στιγμή. Μόλις το 24% ευνοεί τη Ρωσία.<br /><br />Επίσης, ακόμα κι αν ο Τραμπ συμβιβαστεί με τον ρόλο του βασιλιά του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, η υποστήριξή του στον Πούτιν θα μπορούσε να διχάσει τόσο τους Ρεπουμπλικανούς ηγέτες όσο και τους ψηφοφόρους - και να αποξενώσει ορισμένους ανεξάρτητους που κλίνουν προς τους Ρεπουμπλικανούς.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.naftemporiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

4 εκλογικές αναμετρήσεις στη σκιά του πολέμου

Ο πόλεμος είναι μία ακραία συνθήκη, υπό την οποία βρίσκεται αντιμέτωπη τις τελευταίες δύο εβδομάδες η Ευρώπη. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι φίλοι του Πούτιν: Ο «δράκος» και ο «ελέφαντας».

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://bsmedia.business-standard.com/_media/bs/img/article/2017-12/10/full/1512912305-6301.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="464" data-original-width="620" height="241" src="http://bsmedia.business-standard.com/_media/bs/img/article/2017-12/10/full/1512912305-6301.jpg" width="764" /></a></div><br /><div>Tου <b>Μιχάλη Ψύλου</b></div>Ηνωμένες Πολιτείες, Ευρώπη, Καναδάς, Αυστραλία, Ιαπωνία, Ελβετία… Δεν περνάει μέρα χωρίς μια μεγάλη πρωτεύουσα να ανακοινώσει αυστηρότερες κυρώσεις κατά της Ρωσίας, για την εισβολή στην Ουκρανία. <br /><br />Σε αυτή τη «χορωδία», υπάρχουν πάντως δύο μεγάλοι απόντες: η Κίνα και η Ινδία που διαθέτουν σχεδόν, τον μισό πληθυσμό της γης. Από την αρχή της κρίσης, η κυβέρνηση του Ινδού πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι αρκείται στο να ζητά διπλωματική λύση στη σύγκρουση και τερματισμό της βίας. Δεν θέτει ζήτημα επιβολής κυρώσεων στη Ρωσία. Το Νέο Δελχί υποσχέθηκε πάντως ανθρωπιστική βοήθεια στο Κίεβο.Ο Μόντι επαίνεσε πρόσφατα τον Πούτιν ως «αγαπημένο φίλο».<br /><br />Ο Κινέζος ηγέτης Σι Τζινπίνγκ έχει προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα, αποκαλώντας τον Πούτιν ως «τον καλύτερο» και τον «πιο στενό του φίλο». Η Κίνα υποστηρίζει επίσης επιδεικτικά τον Πούτιν μπροστά στη βάναυση εισβολή. Στην αρχή της εβδομάδας, ο υπουργός Εξωτερικών Βανγκ Γι δήλωσε ότι η φιλία με τη Ρωσία είναι «στέρεη σαν βράχος» και ότι η σχέση μεταξύ των δύο χωρών είναι μια από τις «πιο σημαντικές διμερείς σχέσεις στον κόσμο».<br /><br />Η Ρωσία ο μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων στην Ινδία<br /><br />Το Νέο Δελχί εισάγει από την Ρωσία περίπου το ήμισυ των οπλικών συστημάτων της χώρας. Εκτός από την Τουρκία, και η Ινδία έχει αγοράσει από την Μόσχα το αντιπυραυλικό αμυντικό σύστημα S-400. Το 2018, η Ινδία υπέγραψε συμφωνία για την αγορά των S-400, ύψους πέντε δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αν και γνώριζε καλά τις κυρώσεις που θα μπορούσε να επιβάλει η Αμερική. <br /><br />Αυτός ο εξοπλισμός είναι ζωτικής σημασίας δεδομένων των συνεχιζόμενων εντάσεων της Ινδίας στα σύνορα με την Κίνα, οι οποίες θα μπορούσαν να κλιμακωθούν ξανά. Η Ινδία διατηρεί, ακόμη, μια τεταμένη σχέση με το γειτονικό Πακιστάν. Η τελευταία κρίση ανάμεσα στις δύο χώρες ξέσπασε μόλις πριν από τρία χρόνια, με αφορμή το Κασμίρ. <br /><br />Καθώς ο πόλεμος της Ρωσίας μαίνεται, ο Πούτιν, «με τον απίστευτο ρυθμό φθοράς στην Ουκρανία», μπορεί να προσφέρει λιγότερη αμυντική υποστήριξη, σε χώρες όπως η Ινδία», λέει ο Ίαν Χολ, καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Γκρίφιθ.<br /><br /> «Η Ινδία δεν εξετάζει την κατάσταση στην Ουκρανία όσον αφορά τη σχέση της με αυτή τη χώρα -- σκέφτεται τους κινδύνους στην αυλή της», λέει ο Χάπιμον Τζέικομπ, καθηγητής σε θέματα διπλωματίας και αφοπλισμού στο Πανεπιστήμιο «Jawaharlal Nehru» στο Νέο Δελχί. «Δεν πρόκειται να πάμε ενάντια στη Δύση ή να στηρίξουμε τη Ρωσία», λέει ο Τζέικομπ .<br /><br />Μέχρι στιγμής, η Ινδία έχει προσπαθήσει να παίξει και με τις δύο πλευρές -- ο Μόντι μιλάει τόσο με τον ουκρανό πρόεδρο Ζελένσκι όσο και με τον Βλάντιμιρ Πούτιν. Αλλωστε οι δύο χώρες διατηρούν μια μακρά ιστορία φιλικών σχέσεων, οι οποίες χρονολογούνται από τη σοβιετική εποχή, όταν η ΕΣΣΔ βοήθησε την Ινδία να κερδίσει τον πόλεμο με το Πακιστάν το 1971.<div>  <br />Ο ελέφαντας στο δωμάτιο<br /><br />Υπάρχει όμως ένας ελέφαντας στο δωμάτιο όταν πρόκειται για τη σχέση της Ινδίας με τη Ρωσία: η Κίνα. Η Ινδία προσπαθεί να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη επιρροή της Κίνας στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού. «Η Ινδία χρειάζεται τη Ρωσία για να αντισταθεί στην Κίνα», εξηγεί ο δρ Χαρς Πάντ, καθηγητής διεθνών σχέσεων στο King's College του Λονδίνου και επικεφαλής του Προγράμματος Στρατηγικών Σπουδών στο Ίδρυμα Ερευνών Observer στο Νέο Δελχί. «Θα πρέπει να εξισορροπήσει τους ιστορικούς δεσμούς της με τη Ρωσία με τους ανερχόμενους δεσμούς της με τη Δύση». Η Ινδία προσπαθεί να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη επιρροή της Κίνας στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού. Στο πλαίσιο αυτό, το Νέο Δελχί αποφάσισε να μετάσχει στην ένωση «Quad»- μια άτυπη ομάδα ασφαλείας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ιαπωνία και την Αυστραλία.<br /><br />Την ίδια ώρα, η Κίνα, έχει τους δικούς της, γεωπολιτικούς και οικονομικούς λόγους, που λόγους. Στην Ασία, οι αναλυτές μιλούν για μια νέα παγκόσμια συμμαχία μεταξύ Κίνας και Ρωσίας. Την ονομάζουν συμμαχία «Dragon Bear» (Δεάκου-Αρκούδας).Η μεγαλύτερη εφημερίδα της Σιγκαπούρης, «The Straits Times», εκτιμά ότι η συμμαχία «Dragon Bear» θα μπορούσε να αποτελέσει άξονα της πολιτικής εξουσίας στο μέλλον. <br /><br />Ένας λόγος για τη συμμαχία Μόσχας-Πεκίνου είναι το αυξανόμενο εμπόριο μεταξύ των δύο χωρών. Ο ετήσιος όγκος συναλλαγών έχει πλέον φτάσει σχεδόν τα 150 δισεκατομμύρια δολάρια. Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Ρωσίας.Η Κίνα θέλει τώρα να χρησιμοποιήσει την πολιτική κυρώσεων της Δύσης για να αυξήσει τις εξαγωγές της στη Ρωσία. Όπως λέει ο Γκούο Σουκίνγκ, επικεφαλής της ρυθμιστικής αρχής τραπεζών της Κίνας, το Πεκίνο θα κρατήσει ανοιχτό το μονοπάτι της Ρωσίας προς το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό και εμπορευματικό σύστημα και για τους δικούς του,επιχειρηματικούς σκοπούς.<br /><br />Ο πραγματικός λόγος βέβαια για τη συμμαχία «δράκου-αρκούδας», είναι αρκετά διαφορετικός: Η Κίνα βλέπει τον πόλεμο της Ουκρανίας ως ευκαιρία για να αποδυναμώσει τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη δυτική συμμαχία . Για το Πεκίνο δεν είναι και τόσο κακό το γεγονός ότι η παγκόσμια αναμέτρηση έχει μεταφερθεί προς το παρόν στην Ευρώπη, ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα το Πεκίνο έβλεπε την Ουάσιγκτον να εστιάζει την προσοχή της στον Ινδο-Ειρηνικό, μέσα και από τη συμμαχία Auκus με την Αυστραλία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Η ισπανική El Pais, γράφει χαρακτηριστικά: «Το καθεστώς του Σι Τζινπίνγκ έχει τοποθετήσει τα πιόνια του και προετοιμάζεται για την υλοποίηση του κινεζικού ονείρου : Την ηγεσία της παγκόσμιας τάξης».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.naftemporiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι φίλοι του Πούτιν: Ο «δράκος» και ο «ελέφαντας».

Tου Μιχάλη Ψύλου Ηνωμένες Πολιτείες, Ευρώπη, Καναδάς, Αυστραλία, Ιαπωνία, Ελβετία… Δεν περνάει μέρα χωρίς μια μεγάλη πρωτεύουσα να ανακοινώσ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Μην ρωτάμε για ποιον χτυπούν οι καμπάνες, για την Ελλάδα ακούγονται»!

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/02/war_ukraine_Screenshot-2022-02-28-at-3.30.36-PM.png"><img height="329" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/02/war_ukraine_Screenshot-2022-02-28-at-3.30.36-PM-1068x549.png" width="739" /></a><br /><br />Του <b>Δρα Δημ. Σταθακόπουλου*</b><br />Όταν για το συμφέρον τους επιτόπου άρουν ή επιβάλουν μέτρα ( βλ. Βενεζουέλα) , ποιος εκτίθεται διπλωματικά ; Η αντιΜαδουρική Ελλάδα. <br /><br />Όταν τα βρουν Ρωσία- Ουκρανία, ποιός θα έχει εκτεθεί διπλωματικά ; Η αντιΠουτινική Ελλάδα.<br /><br />Ποιος έχει ωφεληθεί άμεσα διπλωματικά ;<br /><br />Μα η Τουρκία που αύριο στο έδαφός της θα γίνει συνάντηση των Υπ.Εξ Ρωσίας- Ουκρανίας. Αναβάθμισή της σε διεθνή κοινά αποδεκτό mediator/ διαμεσολαβητή.<br /><br />Πήρε εύσημα από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ – Ε.Ε – Γερμανία , την ευγνωμοσύνη της Ουκρανίας και τη φιλία της Ρωσίας, λειτουργώντας ως η χώρα δίαυλος επικοινωνίας των αποκλεισμένων χωρών με τη Δύση, με τεράστια έσοδα ( commissions). <br /><br />Είναι χώρα του ΝΑΤΟ ( Τουρκία) , κατέχει παράνομα, το 1/3 χώρας της ΕΕ ( Κύπρου) , απειλώντας με casus belli , σύμμαχο χώρα του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε ( Ελλάδα) και ουδείς την τιμωρεί. <br /><br />Βέβαια έτσι στο παρελθόν είχαν συγχωρεθεί και οι Ναζί της Cia και ολόκληρη η Γερμανία την οποία ακόμα παρακαλάμε να αποζημιώσει τα εγκλήματα πολέμου κατά της χώρας μας .<br /><br />Η ελληνική κοινή γνώμη για πολλοστή φορά διηρημένη , τύπου: μνημόνιο- αντιμνημόνιο, εμβολιαστές – αντιεμβολιστές, Ουκρανόφιλοι- Ρωσόφιλοι, εξυπνακισμοί κλπ <br /><br />Την φτώχεια που θα πληρώσουμε όλοι ( πλην Ναυτιλίας) δεν την βλέπουμε. Ότι μας “δουλεύουν” όλοι δεν το βλέπουμε . Ότι παρακαλάμε για συμμαχίες , ενώ η Τουρκία προσφέρει συμμαχίες, δεν το βλέπουμε. Ότι όλοι μένουν πρακτικά μόνοι τους στο τέλος, δεν το βλέπουμε. <br /><br />Όταν χτυπούν οι καμπάνες, μην ρωτάς για ποιον χτυπούν. Χτυπάνε για σένα ( εμάς).<br /><br />Μόνο θλίψη για τα 12 χρόνια που περάσαμε με μνημόνια και πανδημία, αλλά πλέον και κυρίως γι’ αυτά που έρχονται.<br /><br /><i>*Σχόλιο του Δρ Δημήτρη Σταθακόπουλου από τη σελίδα του στο Facebook</i><div><br /></div><div>πηγή<br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Μην ρωτάμε για ποιον χτυπούν οι καμπάνες, για την Ελλάδα ακούγονται»!

Του Δρα Δημ. Σταθακόπουλου* Όταν για το συμφέρον τους επιτόπου άρουν ή επιβάλουν μέτρα ( βλ. Βενεζουέλα) , ποιος εκτίθεται διπλωματικά ; Η ...

Διαβάστε την συνέχεια

Με τον Hannibal ante portas των νησιών του Αιγαίου…

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/10/stolos_005.jpg"><img height="360" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/10/stolos_005-696x392.jpg" width="744" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ο σύγχρονος Ελληνισμός είναι παντού και βάλλεται από παντού, γιατί δεν έχει αξιόπιστους συμμάχους. Και δεν έχει αξιόπιστους συμμάχους, γιατί δώσαμε εμείς το δικαίωμα να μας θεωρούν δεδομένους και να μας αντιμετωπίζουν αποικιοκρατικά.</span></h3>Γράφει η <b>Κρινιώ Καλογερίδου</b><br />Δώσαμε την εντύπωση ότι για χάρη της δικής τους ”θωπείας” και προστασίας μπορούμε να γίνουμε έρμαιο των επιθυμιών τους και — δια των κυβερνήσεων που εκλέγουμε — να συμφιλιωθούμε με την αδυναμία αντίδρασης απέναντι σε αντιλαϊκές, αντιδημοκρατικές και αντεθνικές πολιτικές, οι οποίες έχουν την έγκρισή τους.<br /><br /> Το να γίνουμε έρμαιο των επιθυμιών τους, δυστυχώς, έχει μία και μόνο ανάγνωση δυσφημιστική για την ελληνική παρουσία και συμβολή στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι. Την ανάγνωση της οσφυοκαμψίας, της δουλικότητας, του ραγιαδισμού και της αναξιοπρέπειας των πολιτικών επιλογών μας.<br /><br /> Βασική αιτία γι’ αυτό είναι η χειμάζουσα εθνική μας συνείδηση, η αφύπνιση της οποίας θα μπορούσε να μας οδηγήσει στην εθνική αυτογνωσία και την ενότητα. Η πορεία προς την παρακμή, αναμφίβολα, ψαλίδισε τα φτερά του πατριωτισμού και της πίστης στις δυνατότητές μας εδώ και δεκαετίες.<br /><br /> Η οικονομική ανάγκη και η πνευματική κρίση συνέτειναν στο ”πάντες οι ομοπάτριδες να κείμεθα επί ξυρού ακμής των θλίψεων οδυνόμενοι επί τη χλεύη και καταφρονήσει της φιλτάτης ημών πατρίδος”, όπως είχε πει σε ομιλία του στην αρχή της δεκαετίας ο μητροπολίτης Εδέσσης Ιωήλ.<br /><br /> Που πάει να πει ότι φτάσαμε στο μη περαιτέρω της παρακμής μας, αφού μετατραπήκαμε από περήφανοι Έλληνες σε ”κύμβαλα αλαλάζοντα”, φερέφωνα μαζοποιημένα και όργανα εκμετάλλευσης ιδιοτελών συμφερόντων.<br /><br /> Και όλα αυτά μας συμβαίνουν σε καιρούς πολύ ”ενδιαφέροντες”. Άρα δύσκολους και επικίνδυνους για τον ελλαδικό και κυπριακό Ελληνισμό δεδομένης της αναζωπύρωσης του τουρκικού αναθεωρητισμού και των ελπίδων του για Θράκη, Αιγαίο και Κύπρο.<br /><br /> Οι εποχές των επικών αφηγήσεων του Ομήρου που ήταν το θεμέλιο του ελληνικού πολιτισμού στο απροσδιόριστο παρελθόν έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, δυστυχώς, παίρνοντας μαζί τους την πίστη για τα εθνικά ιδανικά και ιδεώδη, με πρώτο αυτό της εθελοθυσίας για την πατρίδα, της φιλοπατρίας.<br /><br /> – […] Η Πατρίδα είναι όλο το έθνος και εμείς, ο καθένας μας, είμαστε από ένα μόριο ασήμαντο του μεγάλου αυτού έθνους…”* λέει η Πηνελόπη Δέλτα περιγράφοντας τη δική μας ασημαντότητα μπροστά στη μεγαλοσύνη της Ελλάδας και του Ελληνισμού.<br /><br /> Φευ!.. Δεν συμμερίζονται προφανώς τη γνώμη της οι σύγχρονοι νέοι οι οποίοι δεν γαλουχήθηκαν με την αγάπη για την πατρίδα. Δεν ένιωσαν την πατρίδα σαν πνευματική πραγματικότητα που συνέχει τους ομοπάτριδες όπου γης ανεξάρτητα απ’ τους τοπικούς δεσμούς τους.<br /><br /> Δεν κατάλαβαν ότι η πατρίδα δεν είναι μονάχα οράματα και πάθη, όπως λέει ο λογοτέχνης-δοκιμιογράφος Γιώργος Θεοτοκάς. Είναι χειροπιαστά πράγματα και ίσως ακόμα πιο πολύτιμα απ’ αυτά. Είναι ο καπνός της εστίας του πατρικού μας σπιτιού. Η γη που γεννηθήκαμε, τα παραμύθια και τα τραγούδια που αγαπήσαμε, τα δέντρα που φυτέψαμε, τα λόγια αγάπης που πρωτακούσαμε και προφέραμε, οι τάφοι των γονιών που αποχαιρετήσαμε, τα σχολεία και η κοινωνία όπου γαλουχηθήκαμε.<br /><br /> Είναι τα όσια και τα ιερά που κληρονομήσαμε και οφείλουμε να τα διαιωνίσουμε. Όσια και ιερά που μας συνδέουν με το ιστορικό παρελθόν μας μέσω της ιστορικής μνήμης. Της μνήμης που κινδυνεύει να αλλοιωθεί απ’ την πολιτική, καθώς οι περισσότεροι εκπρόσωποί της είναι συχνά αμνήμονες. Δείχνουν να έχουν χάσει την εθνική ευαισθησία, που πάει πακέτο με την ηθική.<br /><br /> Μια ηθική στομωμένη και μια εθνική ευαισθησία απογυμνωμένη από ιδανικά και πνευματικές αξίες, πράγμα που αφήνει πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη του πολιτικού τυχοδιωκτισμού. Του τυχοδιωκτισμού που κάνει τους ηγέτες να παίζουν κορώνα γράμματα την τύχη της πατρίδας προς χάριν της ματαιοδοξίας τους ή του συμφέροντος των συμμάχων.<br /><br /> Τα δεδομένα αυτά — στα οποία θα πρέπει να προστεθεί και το εμπόριο της πατριδοκαπηλίας που έχει πολιτική σκοπιμότητα — πριμοδοτούν την αποξένωση των νέων από την πίστη τους στην πατρίδα παράλληλα με τη θρησκευτική.<br /><br /> – Η πίστη είναι το άλας της γης, έλεγε για την τελευταία ο Ρώσος μυθιστοριογράφος Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Το ίδιο και η πίστη στην πατρίδα.<br /><br /> Το ίδιο πιστεύαμε κι εμείς μέχρι πρότινος (2019), όταν — σε μια έρευνα της Gallup International (διεθνούς ένωσης δημοσκοπήσεων με έδρα τη Ζυρίχη, που καλούσε τους πολίτες να απαντήσουν στο ερώτημα: ”Θα πολεμούσατε για την πατρίδα σας;) αποκαλύφθηκε ότι μόνο το 54% των Ελλήνων είναι διατεθειμένο να πολεμήσει γι’ αυτήν. Το υπόλοιπο 46% (ποσοστό ιδιαίτερα ανησυχητικό) δήλωνε απρόθυμο να την υπερασπιστεί.<br /><br /> Και γι’ αυτό ευθύνεται η υποβάθμιση της παιδείας μας επί δεκαετίες. Τα ετεροβαρή εκπαιδευτικά προγράμματα που προωθούν την τεχνοκρατική γνώση χρόνια τώρα σε βάρος της θεωρητικής. Η αδυναμία του εκπαιδευτικού συστήματος να εμπνεύσει την φιλοπατρία και να δώσει ώθηση στη δημιουργικότητα των μαθητών.<br /><br /> Η υπερβολική εξειδίκευση που περιορίζει – στα όρια του αναλφαβητισμού – τη γενικότερη γνώση. Η αποτυχία των εκπαιδευτικών νόμων να στηρίξουν το ”νους υγιής εν σώματι υγιεί” των αρχαίων προγόνων μας”. Η μέτρια έως κακή ποιότητα των βιβλίων. Η ανεπάρκεια δασκάλων και καθηγητών να καλλιεργήσουν τη φιλοπατρία στις ψυχές των μαθητών και πολλά άλλα.<br /><br /> Ένα απ’ αυτά τα τελευταία μάς ξαναγυρίζει και πάλι στις ευθύνες των πολιτικών. Ευθύνες για το γεγονός ότι δεν έχουν επαρκή εθνική συνείδηση η οποία να φρονηματίζεται και να παραδειγματίζεται απ’ την ελληνική ιστορία, σε βαθμό που οι πράξεις τους να εμπνέουν εμπιστοσύνη στον λαό και να σφυρηλατούν εθνική συνείδηση στους νέους.<br /><br /> Χωρίς να υπάρχει αυτή για να ανάψει τη φλόγα του ενθουσιασμού στις καρδιές τους όποτε κληθούν να υπερασπιστούν τα πάτρια εδάφη έναντι του εχθρού, δεν θα μπορούν οι πολιτικοί ταγοί να μας λένε ότι έχουν προετοιμάσει την ελληνική κοινωνία γι’ αυτό το σενάριο.<br /><br /> Η ιστορική μνήμη, άλλωστε — για την περίοδο πριν την πτώση της Βασιλεύουσας — επιβεβαιώνει ότι ο διχασμός και η κοινωνική παρακμή σκιάζουν δραματικά την εθνική συνείδηση και προτάσσουν την ατομική επιβίωση έναντι της εθνικής.<br /><br /> Τα δυσοίωνα σημάδια εκείνης της εποχής τα συναντάμε και σήμερα, δυστυχώς. Την έλλειψη εθνικής ομοψυχίας και στρατηγικής, την ανευθυνότητα των υπευθύνων και την ομολογία της αποτυχημένης κατευναστικής πολιτικής της Ελλάδας έναντι της αναθεωρητικής Τουρκίας, η οποία αποτυπώνεται ως ρητορική ερώτηση (εν είδει εξυπνακισμού), που κρύβει ανεπιτυχώς τον ψοφοδεή χαρακτήρα των πρώην και νυν Αξιωματούχων της πολιτικής ηγεσίας μας:<br /><br />– Τι θέλετε, να κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία;<br /><br /> Να, κάτι τέτοια ακούν οι Έλληνες νέοι και συνεχίζουν να φεύγουν από την Ελλάδα (700.000 έγιναν ήδη) αναζητώντας την τύχη τους στο εξωτερικό, την ίδια στιγμή που οι απαλλασσόμενοι απ’ τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις (ανυπότακτοι και ασθενείς) φτάνουν το 12%, με τη θητεία να παραμένει στους 9 μήνες για όσους επιλέξουν να εκπληρώσουν τη στρατιωτική τους υποχρέωση σε μονάδες της παραμεθορίου ή στις Ειδικές Δυνάμεις.<br /><br /> Δεν περιμένουμε φυσικά να δονεί την ατμόσφαιρα την ώρα της απευκταίας σύγκρουσης ένας νέου τύπου παιάνας πολεμικός σαν εκείνον που ακουγόταν στη Σαλαμίνα το 480 πΧ (”Ὦ παῖδες Ἑλλήνων, ἴτε ἐλευθεροῦτε πατρίδ‘, ἐλευθεροῦτε δέ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τε πατρῴων ἕδη θήκας τε προγόνων· νῦν ὑπέρ πάντων ἀγών”), την ίδια στιγμή που σήμανε την έφοδο του ελληνικού κατά του περσικού στόλου η σάλπιγγα του Ευρυβιάδη (Αισχύλος: ”Πέρσαι”, 402-405).<br /><br /> Αυτό όμως που περιμένουμε και ελπίζουμε είναι να έχουν την πρόνοια οι κυβερνήτες να προετοιμάσουν ψυχολογικά και ηθικά τον λαό για κάθε απευκταίο ενδεχόμενο, το οποίο δεν αποκλείεται στους επικίνδυνους καιρούς που ζούμε.<br /><br /> Να ρίξουν το βάρος στην ανύψωση του φρονήματός του, ώστε λαός και στρατός να αποκτήσουν πατριωτική συνείδηση και πίστη στην κομβική ιστορική συγκυρία που αντιμετωπίζουμε με τον Hannibal ante portas των νησιών του Αιγαίου. Πίστη ότι η υπεράσπιση της πατρίδας μας είναι υπέρτατο χρέος όλων μας και όχι τρέλα αυτοκαταστροφική, για να την αποφύγουμε δια της απόδρασης σε ξένα εδάφη…..<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Με τον Hannibal ante portas των νησιών του Αιγαίου…

Ο σύγχρονος Ελληνισμός είναι παντού και βάλλεται από παντού, γιατί δεν έχει αξιόπιστους συμμάχους. Και δεν έχει αξιόπιστους συμμάχους, γιατί...

Διαβάστε την συνέχεια

To «ναυάγιο» της Ατταλείας! Τι δήλωσαν Λαβρόφ-Κουλέμπα.

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/lavrof_attaleia.jpg"><img height="360" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/lavrof_attaleia-696x392.jpg" width="758" /></a><br /><br />Ο Ουκρανός υπουργός Εξωτερικών Ντμίτρο Κουλέμπα εξέφρασε σήμερα τη λύπη του για την απουσία προόδου όσον αφορά μια εκεχειρία στη χώρα του κατά τις συνομιλίες που είχε με τον Ρώσο ομόλογό του Σεργκέι Λαβρόφ στη νότια Τουρκία.<br /><br />“Συζητήσαμε για μια εκεχειρία, αλλά δεν επετεύχθη καμία πρόοδος προς αυτήν την κατεύθυνση”, δήλωσε ο Κουλέμπα σε δημοσιογράφους, προσθέτοντας ωστόσο ότι με τον Λαβρόφ αποφάσισαν να “συνεχίσουν τις προσπάθειές τους”.<br /><br />“Η Ουκρανία δεν θα παραδοθεί”, προειδοποίησε επίσης ο Ουκρανός υπουργός Εξωτερικών. “Είμαστε ανοιχτοί στη διπλωματία, αλλά αν αυτό δεν προχωράει, θα προστατεύσουμε τη χώρα μας και τον λαό μας”, σημείωσε.<br /><br />“Εμείς θέλαμε να εξασφαλίσουμε μια 24ωρη εκεχειρία. Ο Λαβρόφ είπε ότι η Μόσχα ήθελε να μιλήσει για ανθρωπιστικούς διαδρόμους”, διευκρίνισε, εκφράζοντας την ελπίδα για τη δημιουργία ενός ανθρωπιστικού διαδρόμου για την απομάκρυνση αμάχων από την Μαριούπολη στη νότια Ουκρανία, η οποία βρίσκεται στο στόχαστρο σφοδρών ρωσικών βομβαρδισμών ένας από τους οποίους έπληξε νοσοκομείο παίδων.<br /><br />“Ήρθα εδώ πρωτίστως για ανθρωπιστικούς λόγους, για την απομάκρυνση αμάχων. Όμως ο Λαβρόφ δεν ήθελε να υποσχεθεί τίποτα όσον αφορά αυτό το σημείο”, σημείωσε ο Κουλέμπα. “Αποφασίσαμε να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας και προβλέπω να συνεχίσουμε σε αυτό το σχήμα”.<br /><br />“Είμαι αποφασισμένος να συνεχίσω επειδή θέλουμε να δοθεί τέλος σε αυτόν τον πόλεμο και η χώρα μας να απελευθερωθεί από τους κατακτητές”, δήλωσε ακόμη ο Κουλέμπα, εκφράζοντας την βούληση για “σοβαρές και εποικοδομητικές συνομιλίες: αν η Ρωσία προτίθεται να το κάνει, το ίδιο και εμείς”.<br /><br />Ο Ουκρανός υπουργός Εξωτερικών δήλωσε επίσης μετά την συνάντησή του με τον Λαβρόφ ότι φαίνεται πως η Ρωσία θα συνεχίσει την επίθεσή της και ότι επιδιώκει παράδοση του Κιέβου, πράγμα το οποίο δεν θα πάρει.<br /><br />Ο Κουλέμπα πρόσθεσε ότι τα ρωσικά στρατεύματα θα πρέπει να εγκαταλείψουν τις περιοχές ουκρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων και εγκαταστάσεων φυσικού αερίου και ότι είπε στον Ρώσο ομόλογό του πως η Ουκρανία δεν είχε θέματα με την πυρηνική ασφάλεια προτού εισβάλει η Ρωσία, αφότου ο Λαβρόφ ήγειρε το θέμα αυτό κατά τις συνομιλίες τους.<br /><br />Πρόκειται για την πρώτη υψηλόβαθμη συνάντηση αξιωματούχων των δύο χωρών μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου, πριν από ακριβώς δύο εβδομάδες.<br /><br />Οι συνομιλίες ανάμεσα στον Ρώσο και τον Ουκρανό υπουργό Εξωτερικών διήρκεσαν μία ώρα και σαράντα λεπτά και έγιναν στην νότια Τουρκία παρουσία του Τούρκου ομολόγου τους Μεβλούτ Τσαβούσογλου.<br /><br />Η Δύση συμπεριφέρεται επικίνδυνα, κατήγγειλε ο Ρώσος ΥΠΕΞ<br /><br />Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ δήλωσε σήμερα ότι η Δύση συμπεριφέρεται επικίνδυνα στο θέμα της Ουκρανίας και πρόσθεσε ότι η ρωσική στρατιωτική επιχείρηση εκεί προχωρά βάσει σχεδίου, ωστόσο τόνισε ότι η Ρωσία είναι διατεθειμένη να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις με την Ουκρανία με βάση το υφιστάμενο πλαίσιο στη Λευκορωσία.<br /><br />Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε μετά τη συνάντησή του με τον Ουκρανό ομόλογό του Ντμίτρο Κουλέμπα στην Αττάλεια της Τουρκίας, ο Λαβρόφ επεσήμανε ότι η Δύση δημιουργεί έναν κίνδυνο στην περιοχή ο οποίος θα παραμείνει για χρόνια και πρόσθεσε ότι “όσοι προσφέρουν όπλα και μισθοφόρους στην Ουκρανία θα πρέπει να κατανοήσουν ότι φέρουν ευθύνη για τις ενέργειές τους”.<br /><br />“Η σημερινή συνάντηση επιβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική στο υφιστάμενο ρωσοουκρανικό πλαίσιο στη Λευκορωσία”, εκτίμησε ο Λαβρόφ.<br /><br />Παράλληλα ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών επεσήμανε ότι οι ρωσικές δυνάμεις βομβάρδισαν χθες Τετάρτη ένα νοσοκομείο παίδων στη Μαριούπολη μετά την κατάληψή του από ένα εθνικιστικό ουκρανικό τάγμα, το οποίο το χρησιμοποιούσε ως βάση του, ενώ τόνισε ότι δεν υπήρχαν ασθενείς σε αυτό.<br /><br />“Αυτή η μαιευτική κλινική είχε καταληφθεί εδώ και καιρό από το τάγμα Αζόφ και άλλους ακραίους και όλες οι έγκυες, όλες οι νοσηλεύτριες και όλο το προσωπικό είχε εκδιωχθεί”, διαβεβαίωσε ο Λαβρόφ, καταγγέλλοντας ότι τα δυτικά μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν μόνο την ουκρανική άποψη.<br /><br />Πριν από τη συνάντηση<br /><br />Πριν την έναρξη της τριμερούς συνάντησης, ο Τσαβούσογλου συναντήθηκε ξεχωριστά με τον Ρώσο και τον Ουκρανό υπουργό Εξωτερικών, οι οποίοι είχαν φθάσει χθες Τετάρτη το βράδυ στην Αττάλεια και διαμένουν σε διαφορετικά ξενοδοχεία.<br /><br />Αρχικά ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών συναντήθηκε με έναν χαμογελαστό Κουλέμπα, τον οποίο χαιρέτισε αγκαλιάζοντάς τον. Ο Λαβρόφ αντίθετα εμφανίστηκε βλοσυρός.<br /><br />Ο Ουκρανός υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος έχει εκφράσει την ευγνωμοσύνη του προς την Τουρκία, αναμένεται ότι θα επιμείνει σε «τρία σημεία κλειδί» στη διάρκεια της τριμερούς συνάντησης, σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου του: «Άμεση κατάπαυση του πυρός, βελτίωση της ανθρωπιστικής κατάστασης στη Μαριούπολη, τη Χάρκιβ, τη Σούμι, τη Βολνοβάχα και άλλες ουκρανικές πόλεις, απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων από το έδαφος της Ουκρανίας».<br /><br />Πριν την αναχώρησή του ο Κουλέμπα είχε αναφέρει σε βίντεο που είχε αναρτήσει στο Facebook ότι έχει «περιορισμένες» προσδοκίες από τη συνάντησή του με τον Λαβρόφ διότι η Ρωσία συνεχίζει να βομβαρδίζει σφοδρά και να πολιορκεί μεγάλες πόλεις στην Ουκρανία.<br /><br />«Είναι σημαντικό ότι οι δύο υπουργοί δέχθηκαν να συναντηθούν στην Τουρκία αντί για αλλού», επεσήμανε Τούρκος διπλωμάτης στο AFP. «Η Τουρκία ελπίζει πάνω απ’ όλα να επιτευχθεί κατάπαυση του πυρός», πρόσθεσε ο ίδιος.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

To «ναυάγιο» της Ατταλείας! Τι δήλωσαν Λαβρόφ-Κουλέμπα.

Ο Ουκρανός υπουργός Εξωτερικών Ντμίτρο Κουλέμπα εξέφρασε σήμερα τη λύπη του για την απουσία προόδου όσον αφορά μια εκεχειρία στη χώρα του κα...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί οι αγορές βλέπουν συμφωνία στο Ουκρανικό

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/oukrania-agores.jpg" width="732" /><br /><br /><b>Λυγερού Νεφέλη</b><br />Άνοδο σημείωσαν χθες τα χρηματιστήρια, τη στιγμή που το Κίεβο βρίσκεται περικυκλωμένο από ρωσικές δυνάμεις. Η εξέλιξη δεν μοιάζει να συνάδει με την 15η ημέρα του πολέμου στην Ουκρανία, ούτε με το γεγονός ότι η εβδομάδα που διανύουμε ξεκίνησε με σημαντικές απώλειες. Το παράταιρο(;) φαινόμενο παρατηρήθηκε τόσο στις αμερικανικές, όσο και στις ευρωπαϊκές αγορές και οφείλεται στο ότι οι αγορές βλέπουν συμφωνία στο Ουκρανικό.<br /><br />Ενδεικτικά, ο γερμανικός DAX, ο οποίος έκλεισε τελικά με άνοδο 7,92% στις 13.847 μονάδες. Το ίδιο και ο γαλλικός δείκτης με άνοδο 7,13%, ο δε Eurostoxx 50 με άνοδο 7,44%. Ανοδική πορεία είχε και ο βρετανικός, ενώ θετικά ήταν τα πράγματα και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Ο Dow Jones έφτασε στις 33.419 μονάδες. Ο S&P-500 σημείωσε άνοδο 2,73% στις 4.284 μονάδες και ο δείκτης τεχνολογίας Nasdaq αυξάνονταν κατά 3,5% στις 13.245 μονάδες.<br /><br />Εντυπωσιακή είναι και η ραγδαία πτώση της τιμής του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Η τιμή των συμβολαίων παράδοσης αερίου στην Ευρώπη για τον Απρίλιο έπεσε στα 176 ευρώ η μεγαβατώρα, υποχωρώντας 17% σε σχέση με την προηγούμενη ημέρα. Η τιμή του πετρελαίου μπρεντ υποχωρούσε κατά 5,4% και διαμορφώθηκε στα 121,02 δολάρια το βαρέλι. Η αποκλιμάκωση των υπερβολικών τιμών πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά και η άνοδος των χρηματιστηρίων οφείλεται στο γεγονός ότι οι αγορές εκτιμούν ως πολύ πιθανή την αποκλιμάκωση των συγκρούσεων και κάποιου είδους συμφωνία στο Ουκρανικό.<br /><br />Μπορεί, ο πόλεμος να μαίνεται, η Μαριούπολη να είναι η σκιά του πρότερου εαυτού της και το Κίεβο να βρίσκεται σε στενό κλοιό, αλλά οι αγορές βλέπουν φως στην άκρη του τούνελ. Για την ακρίβεια, αποκωδικοποιούν και ζυγίζουν παρεμβάσεις, επίσημες δηλώσεις, διπλωματικές πρωτοβουλίες και εμπιστευτικές πληροφορίες. Προφανώς, την αλλαγή δεν επέφερε η επιθυμία του Βολοντίμιρ Ζελένσκι να συναντήσει τον Ρώσο πρόεδρο, αλλά η εκτίμηση ότι επίκειται κάποια συμφωνία στο Ουκρανικό.<br /><br />Δεν είναι, εξάλλου, η πρώτη φορά που ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι προτείνει συνάντηση με τον Βλαντιμίρ Πούτιν: «Η σύγκρουση μπορεί να επιλυθεί μόνο μέσω άμεσου διαλόγου μεταξύ των ηγετών της Ουκρανίας και της Ρωσίας στη βάση αμοιβαίου συμβιβασμού» δήλωσε σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Bild. Είχαν προηγηθεί δηλώσεις του ότι η χώρα του «είναι έτοιμη για διπλωματική λύση» και «μπορεί να συζητήσει ουδετερότητα» αλλά «χρειάζεται εγγυήσεις για την ασφάλειά της».<br /><br />Συμφωνία στο Ουκρανικό<br /><br />Σημαντικό ρόλο στη εκτιμούμενη διπλωματική συμφωνία στο Ουκρανικό, στην οποία προσβλέπουν οι αγορές, παίζει και η συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της Ρωσίας και της Ουκρανίας στην Αττάλεια με τη συμμετοχή του Τούρκου ομολόγου τους, ο οποίος παίζει τον ρόλο του μεσολαβητή. Επιπλέον, και το Ισραήλ φαίνεται να έχει μπει δυναμικά στο παιχνίδι της διπλωματικής διαμεσολάβησης.<br /><br />Καθοριστική για την πτώση των τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, που υποχώρησαν έως και 17%, ήταν η ανακοίνωση και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και του Ιράκ ότι θα αυξήσουν την παραγωγή τους, ώστε να εξισορροπηθεί κάπως η αυξημένη ζήτηση. Ανακοίνωσαν, επίσης, ότι θα καλέσουν και τα άλλα μέλη του ΟΠΕΚ να πράξουν το ίδιο, με σκοπό να επέλθει μία ισορροπία στις τιμές των υδρογονανθράκων.<br /><br />Μέχρι τώρα, πάντως, δεν εμφανίζονταν διατεθειμένοι να αναμειχθούν, αλλά έπαιξαν ρόλο και οι ασφυκτικές πιέσεις των Αμερικανών, ενώ στην πτώση των τιμών συνέβαλε και το γεγονός ότι η ΕΕ δεν δείχνει διατεθειμένη να επιβάλει κυρώσεις και σ’ αυτόν τον τομέα, σταματώντας τις εισαγωγές από τη Ρωσία. Παράλληλα, οι κεντρικές τράπεζες λαμβάνουν μέτρα, σε μία προσπάθεια να οχυρώσουν τις οικονομίες από το τσουνάμι της ακρίβειας.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί οι αγορές βλέπουν συμφωνία στο Ουκρανικό

Λυγερού Νεφέλη Άνοδο σημείωσαν χθες τα χρηματιστήρια, τη στιγμή που το Κίεβο βρίσκεται περικυκλωμένο από ρωσικές δυνάμεις. Η εξέλιξη δεν μοι...

Διαβάστε την συνέχεια

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/rosia4.jpg" width="767" /><br /><br />Η ρητορική του Ζελένσκι αρχίζει να αποκτά ενδιαφέρον. Στις τελευταίες δηλώσεις του, εκφράζει δυσαρέσκεια για το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ δεν υποστήριξε την Ουκρανία για να αντιμετωπίσει τη ρωσική επίθεση. Η στάση του θυμίζει τον ευσεβή πόθο του Γεωργιανού προέδρου Σαακασβίλι το 2008, την περίπτωση Γεωργία 2008, ότι θα τον συνδράμει στρατιωτικά η Δύση, όταν η χώρα του είχε εμπλακεί σε τοπική σύρραξη.<br /><br />Μόλις δυο μήνες είχαν περάσει από την εκλογή Σαακασβίλι στην Προεδρία και έσυρε τη Γεωργία σε μία επιχείρηση ανάκτησης κάποιων εδαφών, με αποτέλεσμα τη στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας, την ήττα και τον ακρωτηριασμό της Γεωργίας. Η σύγκρουση εκείνη είχε γίνει κατά τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, ενώ η τωρινή στην Ουκρανία κατά τους χειμερινούς στην κινεζική πρωτεύουσα. Το γεγονός αυτό δεν υπονοεί κάποια ειδική σημασία στην ερμηνεία της σημερινής σύγκρουσης.<br /><br />Απουσία στοιχείων που να δείχνουν κάτι διαφορετικό, το προαναφερθέν παραμένει “διαβολική” σύμπτωση. Όμως, εάν τα στοιχεία μπουν σε μια σειρά, η υπόθεση αρχίζει να μοιάζει σαν θέατρο σκιών, με κάποιον πίσω από το πανί να κρατά και να παίζει τις ίδιες φιγούρες. Με τη διαφορά ότι στην Ουκρανία διορθώθηκαν λάθη του σεναρίου που εφαρμόστηκε στη Γεωργία. Ας τα δούμε λοιπόν.<br />Γεωργία 2008<br /><br />Η Γεωργία είχε χάσει την Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία. Η Ουκρανία έχει ήδη χάσει την Κριμαία και δεν ελέγχει την επαρχία Ντονμπάς. Άλλη μια σύνδεση Γεωργίας και Ουκρανίας είναι ότι ο Σαακασβίλι κατέφυγε στο Κίεβο όταν στριμώχτηκε πολιτικά -ίσως ποινικά στη χώρα του. Όχι μόνο μετέβη εκεί, αλλά και του δόθηκε η ουκρανική υπηκοότητα από τον φιλοδυτικό πρόεδρο Ποροσένκο. Τον διόρισε, μάλιστα, και κυβερνήτη της επαρχίας Οδησσού.<br /><br />Ας θυμηθούμε τα λόγια του προέδρου Ποροσένκο. Παρουσιάζοντας τον Σαακασβίλι, ανέφερε ότι του ανέθεσε να «προασπίσει την εθνική κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα, την ανεξαρτησία και την ηρεμία» στην περιοχή της Οδησσού, τονίζοντας ότι ο πιο σημαντικός “πόλεμος” που πρέπει να διεξάγει είναι «εναντίον της διαφθοράς». Οι δηλώσεις Ποροσένκο ηχούν ειρωνικά για δυο λόγους.<br /><br />Ο Σαακασβίλι –κόκκινο πανί για τους Ρώσους– τοποθετήθηκε κυβερνήτης σε μια πόλη που στις αρχές του ίδιου μήνα είχε ζήσει ένα τρομακτικό έγκλημα: Στις 2 Μαΐου είχε πραγματοποιηθεί ο εμπρησμός του «κτιρίου των Συνδικάτων», με αποτέλεσμα τον θάνατο 48 ανθρώπων, που στην μεγάλη τους πλειονότητα ήταν Ρωσόφωνοι. Το έγκλημα είχε χρεωθεί στις ουκρανικές αντιρωσικές-φιλοναζιστικές οργανώσεις, τις οποίες στηρίζουν οι φιλοδυτικές κυβερνήσεις στο Κίεβο. Η τύχη των δραστών του εμπρησμού δεν έχει γίνει γνωστή.<br /><br /><div>Εκλεκτικές συγγένειες<br /><br />Ο δεύτερος λόγος είναι ο πρόεδρος Ποροσένκο είχε αναθέσει στον Σαακασβίλι την καταπολέμηση της διαφθοράς, παρ’ ότι στη Γεωργία ο πρώην πρόεδρός της διώκεται για κατάχρηση δημοσίου πλούτου. Η Οδησσός, λοιπόν, έπαιζε τον ρόλο της “Κολυμβήθρας του Σιλωάμ” τουλάχιστον για το δυτικό ακροατήριο. Στη Γεωργία καταδικάστηκε, μάλιστα, με τους φιλοδυτικούς να υποστηρίζουν ότι υπάρχουν πολιτικά κίνητρα πίσω από τη δίωξη.<br /><br />Ο Σαακασβίλι επέστρεψε στη Γεωργία τον Οκτώβριο του 2021 και συνελήφθη. Με πρόσχημα την ουκρανική υπηκοότητά του, αντέδρασε η κυβέρνηση Ζελένσκι. Ταυτόχρονα όμως, δημοσιεύτηκε μεγάλο άρθρο στην βρετανική εφημερίδα Guardian το οποίο ενέπλεκε αυτή τη φορά τον Ζελένσκι σε υποθέσεις οικονομικής διαφθοράς. Το άρθρο αυτό σήμερα έχει ξεχαστεί. Ο Ουκρανός πρώην κωμικός και νυν πρόεδρος της χώρας, φέρεται μαζί με στενό κύκλο φίλων του ως ο ιδιοκτήτης ενός δαιδαλώδους πλέγματος υπεράκτιων εταιριών με έσοδα που προφανώς δεν φορολογήθηκαν στην Ουκρανία.<br /><br />Ας δούμε όμως την πολιτική κατάσταση σε Ρωσία και ΗΠΑ στους δυο πολέμους. Στις ΗΠΑ, το 2008 πρόεδρος ήταν ο Ρεπουμπλικάνος Μπους Jr, με αντιπρόεδρο το “γεράκι” Τσέινι. Σήμερα πρόεδρος είναι είναι ο Δημοκρατικός Τζο Μπάιντεν. Τα σενάρια σε Γεωργία και Ουκρανία δεν επηρεάστηκαν. Για τη Γεωργία του Σαακασβίλι, το 2008 δεν άνοιξε μύτη, παρά τις γενικόλογες δυτικές ρητορικές καταδίκες της Ρωσίας. Καμία σχέση με τον σημερινό παγκόσμιο παροξυσμό κατά της Ρωσίας.<br />Ουκρανία 2022<br /><br />Και τότε η Ρωσία είχε βρεθεί στο στόχαστρο, αλλά καμία σύγκριση με το σήμερα. Ίσως επειδή είχαν αρχίσει τη σύρραξη οι Γεωργιανοί, ενώ τώρα οι Ρώσοι. Ίσως λόγω του γεγονότος ότι η Ουκρανία γειτνιάζει με την ΕΕ. Η Γεωργία πέφτει μακριά. Η Ουκρανία ξυπνάει μνήμες Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι παραδοσιακές ευρωπαϊκές ελίτ είχαν την τάση να θεωρούν ότι ο πόλεμος ανήκει στο παρελθόν. Οι ιδεοληψίες τους επηρέασαν την πολιτική της ΕΕ, δημιουργώντας ενίοτε και μία απόσταση ανάμεσα στις δυο πλευρές του Ατλαντικού.<br /><br />Έρχεται σήμερα η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία να αναδείξει το πραγματικό γεωπολιτικό μέγεθος της ΕΕ και την εξάρτησή της στο επίπεδο της ασφάλειας. Είχε αποδειχθεί ανίκανη να κατανοήσει, συλλογικά, ότι στον πραγματικό κόσμο (όχι στο ευρωπαϊκό “συννεφάκι”) η ενεργειακή εξάρτηση από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες επιβάλει περιορισμούς, ακόμα και στην περίφημη «πράσινη μετάβαση» που είχε ως σύμβολο την μικρή Γκρέτα.<br /><br />Η επικείμενη καταστροφή λόγω μόλυνσης ήταν η τρέχουσα ρητορική, ενώ κανείς δεν φαινόταν να ασχολείται με την ενεργειακή ασφάλεια. Έτσι, φτάσαμε σήμερα η ΕΕ να αναζητά ξανά σωτηρία από τις ΗΠΑ. Προσπαθεί να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες της από το πανάκριβο αμερικανικό σχιστολιθικό LNG. Η άνοδος της τιμής είναι “χορηγία” των στρατηγικών πρωτοβουλιών των Ρώσων. Η δε απαγόρευση του ρωσικού αερίου θα εκτοξεύσει περαιτέρω, τις ήδη πολύ υψηλές τιμές πετρελαίου και φυσικού αερίου. Οι Ρώσοι θα στραφούν προς Ανατολάς. Τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες θα τους απορροφήσουν οι μεγάλες ασιατικές αγορές, η Κίνα και η Ινδία. Η δε ΕΕ, θα εξαρτηθεί και ενεργειακά από τις ΗΠΑ.<br /><br />Προοπτικές διευθέτησης<br /><br />Η δυσαρέσκεια Ζελένσκι για την μη στρατιωτική υποστήριξη της Ουκρανίας από το ΝΑΤΟ, θα μπορούσε υπό όρους να αποτελεί την έναρξη μιας διαδικασίας στρατιωτικής αποκλιμάκωσης και διπλωματικής διευθέτησης. Από τη στιγμή που είναι πλέον διατεθειμένος να συζητήσει τη δέσμευση της Ουκρανίας να μην ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, ενώ αφήνει ανοικτό να αναγνωρίσει την προσάρτηση της Κριμαίας και την απόσχιση του Ντονμπάς, δημιουργείται ένα περιθώριο ουσιαστικής διαπραγμάτευσης.<br /><br />Από τη στιγμή που έστειλε στρατιωτικές δυνάμεις στην Ουκρανία, η Ρωσία δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάρει όσα επιθυμούσε, πληρώνοντας και βαρύ κόστος αίματος, όπως φαίνεται. Αυτή είναι η λογική των μεγάλων δυνάμεων. Καλές και οι οικονομικές κυρώσεις, αλλά το αίμα έχει διαχρονικά άλλη αξία στο γεωπολιτικό χρηματιστήριο. Από τη στιγμή που η όποια διαπραγμάτευση και ενδεχόμενη συμφωνία συναφθεί μεταξύ Ρώσων και Ουκρανών, η Δύση αποφεύγει το κόστος να εμφανιστεί δημόσια ότι υποχωρεί απέναντι στη Ρωσία. Σε κάτι που θα μοιάζει σαν μια νέα άτυπη Γιάλτα.<br /><br />Η ευρωπαϊκή ήπειρος, λοιπόν, θα χωριστεί και πάλι, με τους Ευρωπαίους να αναλαμβάνουν μεγάλο μέρος του κόστους για την άμυνά τους. Η “στρατηγική αυτονόμηση” της ΕΕ από τις ΗΠΑ παραπέμπεται στις “καλένδες” και επανερχόμαστε κανονικότατα σ’ έναν –ελπίζουμε– ελεγχόμενο Ψυχρό Πόλεμο. Στο ανώτατο επίπεδο, πίσω από κλειστές πόρτες, οι πραγματικά ισχυροί αυτού του κόσμου ξέρουν τελικά να συνεννοούνται. Όσον αφορά τον ενθουσιασμό των επιλεκτικά ευαίσθητων ψυχών, σταδιακά θα υποχωρήσει. Ο ρόλος τους στον επικοινωνιακό-προπαγανδιστικό πόλεμο θα έχει ολοκληρωθεί. Εξάλλου, δεν πρόκειται ποτέ να αντιληφθούν ότι σε τέτοιους καιρούς η δημιουργία συγκεκριμένου κλίματος, είναι μέρος του πολέμου σε τακτικό επίπεδο.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η ρητορική του Ζελένσκι αρχίζει να αποκτά ενδιαφέρον. Στις τελευταίες δηλώσεις του, εκφράζει δυσαρέσκεια για το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ δεν υποσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο γεωστρατηγικός ρόλος της Ελλάδας και ο πόλεμος στην Ουκρανία.

<img src="https://www.newpost.gr/photo/master/202203/crs7ko1646851444171.jpg" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"> Η σημασία του Αιγαίου και ο Εθνικός Εναέριος Χώρος – Μπούμερανγκ η «ουδετερότητα» της Τουρκίας.</span></h3>του <b>Κώστα Σαρικά </b><br />Από την πρώτη ημέρα της εισβολής στην είσοδο των Στενών έχουν σχεδόν «αγκυροβολήσει» αμερικανικό αντιτορπιλικό και ρωσική φρεγάτα.<br /><br />Η εικόνα των αμερικανικών στρατηγικών βομβαρδιστικών B-52 να πετούν πάνω από το Ελληνικό FIR συνοδευόμενα από μαχητικά F-16 της Πολεμικής μας Αεροπορίας, των Συμμαχικών αεροπλανοφόρων να πλέουν τις τελευταίες ημέρες σε Αιγαίο και Ιόνιο μαζί με Μονάδες του Πολεμικού μας Ναυτικού αλλά και των αμερικανικών ιπτάμενων τάνκερ KC-135 να μετασταθμεύουν σε Ελληνικά αεροδρόμια καταδεικνύουν ότι η Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αναβαθμίζει κατακόρυφα τον ρόλο της Ελλάδας στην περιοχή. Και την μετατρέπει σε κάτι περισσότερο από πολύτιμο σύμμαχο αλλάζοντας το ισοζύγιο ισορροπίας της Δύσης με την Τουρκία σε όφελος της χώρας μας.<br /><br /> Για την Ελλάδα η επιλογή να επιλέξει «στρατόπεδο» χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό όπως ξεκαθαρίζουν τόσο διπλωματικές όσο και στρατιωτικές πηγές ήταν κάτι παραπάνω από μονόδρομος. Ο ρωσικός αναθεωρητισμός παραπέμπει άμεσα στις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο την ώρα μάλιστα που οι γείτονες κατέχουν παράνομα από το 1974 μεγάλο τμήμα της Κύπρου. Ενώ πρόσφατα προχώρησαν σε ουσιαστική αλλαγή συνόρων και στη Συρία. Την ώρα που η Άγκυρα αποφάσισε να «πατήσει σε δύο βάρκες» αποφεύγοντας ακόμα και να κλείσει τον εναέριο χώρο της σε ρωσικά αεροσκάφη η Αθήνα παίρνει ξεκάθαρη θέση «επενδύοντας» ταυτόχρονα και στην επόμενη μέρα με δεδομένο ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία ακόμα και στην περίπτωση που σταματήσει αύριο καθορίζει ένα εντελώς νέο πλαίσιο στις γεωστρατηγικές εξελίξεις με την Ελλάδα λόγω θέσης να ανεβάζει τις «μετοχές» της και να αποτελεί τη χώρα «κλειδί» στον έλεγχο της περιοχής.<br /><br />Και μπορεί η Τουρκία να ελέγχει τα Στενά στα Δαρδανέλια όμως η Ελλάδα ελέγχει την ευρύτερη θαλάσσια περιοχή στην ανατολική Μεσόγειο όπως φαίνεται και από τη μεγάλη «συσσώρευση» ναυτικών δυνάμεων. Η συνεχής παρουσία αμερικανικού αεροπλανοφόρου ανατολικά της Σικελίας τις τελευταίες εβδομάδες με αποκορύφωμα τον πλού του USS Harry J. Truman και της αρμάδας που το συνοδεύει σχεδόν έως την Αλεξανδρούπολη δεν αποτελεί μια τυχαία κίνηση αλλά θεωρείται βέβαιο ότι θα συνεχιστεί μακροπρόθεσμα ανεξάρτητα από την κατάληξη της ρωσικής επίθεσης. Σίγουρη παρουσία στην περιοχή φαίνεται ότι θα επιδιώξουν και οι Γάλλοι είτε με το αεροπλανοφόρο Charles De Gaulle είτε με άλλες Μονάδες επιφανείας.<br /><br />Από την πρώτη ημέρα της εισβολής στην είσοδο των Στενών έχουν σχεδόν «αγκυροβολήσει» αμερικανικό αντιτορπιλικό και ρωσική φρεγάτα. Ενώ κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας διεξάγεται μια ιδιότυπη «ναυμαχία» με ένα ανελέητο κυνηγητό ρωσικών και Συμμαχικών πυρηνικών υποβρυχίων.<br /><br />Εκτός από την υψηλού συμβολισμού πτήση πάνω την Ελλάδα των αμερικανικών B-52 o Ελληνικός Εναέριος Χώρος είναι πολύτιμος για τους Συμμάχους αφού αυτόν χρησιμοποιούν κατά κύριο λόγο τα θηριώδη μη επανδρωμένα αμερικανικά UAV τα οποία πετούν από την αεροπορική βάση στη Σιγκονέλα της Ιταλίας με προορισμό τη Ρουμανία και τη Μαύρη Θάλασσα. Ταυτόχρονα η ναυτική αλλά και αεροπορική βάση της Σούδας αποκτούν ξεχωριστή σημασία για τον ναυτικό και εναέριο έλεγχο της περιοχής. <br /><br />Και μόνο αυτά τα δεδομένα όπως εκτιμούν Έλληνες Επιτελείς μετατρέπουν τη χώρα μας ως το «κλειδί» του στρατηγικού σχεδιασμού της Δύσης για τα επόμενα χρόνια. Πλέον είναι στο χέρι της Αθήνας να εκμεταλλευτεί τη νέα θέση που αναλαμβάνει στη «σκακιέρα» και να αναβαθμίσει τον γεωστρατηγικό της ρόλο ώστε να ενισχύσει τα Εθνικά συμφέροντα απέναντι στον αναθεωρητικό γείτονα.<div><br /></div><div><a href="https://www.newpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο γεωστρατηγικός ρόλος της Ελλάδας και ο πόλεμος στην Ουκρανία.

 Η σημασία του Αιγαίου και ο Εθνικός Εναέριος Χώρος – Μπούμερανγκ η «ουδετερότητα» της Τουρκίας. του  Κώστα Σαρικά  Από την πρώτη ημέρα της ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουκρανικό και ενέργεια: Οι γκάφες της Αθήνας.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/mitsotakis.jpg" /><br /><br />Από την έναρξη της πολεμικής κρίσης στο Ουκρανικό, με την εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων, υποστηρίχθηκε ορθώς ότι πρέπει να υιοθετηθεί μια αποστασιοποιημένη από συναίσθημα στάση, με κριτήριο την εξυπηρέτηση του ελληνικού εθνικού συμφέροντος. Η θέση αυτή στηρίζεται τόσο στην ιστορική εμπειρία, όσο και στις καθημερινές εξελίξεις. Διότι εάν αποδεικνύεται κάτι και σ’ αυτόν τον πόλεμο, είναι ότι η συμπεριφορά των δρώντων στο “παιχνίδι των εθνών” παραμένει ίδια. Οι ψευδαισθήσεις οδηγούν σε περιπέτειες.<br /><br />Η Ελλάδα δεν είχε επιλογή από το να καταδικάσει με καθαρότητα τη ρωσική εισβολή. Δεν είχε, όμως, κανέναν λόγο να εμφανίζεται βασιλικότερη του βασιλέως. Η φόρτιση που προκαλούν τα δεινά ενός δοκιμαζόμενου λαού, εν προκειμένω των Ουκρανών, αποτελούν κι αυτά μέρος της στρατηγικής που χαράσσουν οι εμπλεκόμενοι. Η παγκόσμια ανθρωπιστική κινητοποίηση εξυπηρετεί τη στρατηγική αύξησης του κόστους που καταβάλει ο επιτιθέμενος. Γι’ αυτό αξιοποιείται από τον αμυνόμενο και τους υποστηρικτές του. Ο βασικός στόχος στο γεωστρατηγικό επίπεδο, όμως, ποτέ δεν ήταν ανθρωπιστικός. Μια σύγκρουση περιγράφεται ως άσκηση πίεσης από κάθε πλευρά, με στόχο να προσαρμοστεί η άλλη στη θέλησή της.<br /><br />Μια από τις βασικές συνέπειες της σύγκρουσης αφορά την παγκόσμια ενεργειακή ασφάλεια. Η παραδοσιακά “χαλαρή” Ελλάδα, αρκούνταν στο να επενδύσει το σύνολο σχεδόν των ετήσιων εσόδων από τον τουρισμό στην κάλυψη των ενεργειακών της αναγκών, εισάγοντας υδρογονάνθρακες, μεγάλο μέρος από τη Ρωσία. Δεν ασχολήθηκε ποτέ συστηματικά για να μετατραπεί από πελάτης σε παραγωγό. Ούτε και οι σημερινοί κατήγοροι της Ρωσίας είχαν εγείρει ζήτημα δυσανάλογης εξάρτησης από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες.<br /><br />Σε αντίθεση με όλες σχεδόν τις άλλες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, αντί να ασχοληθεί ενεργά με την αξιοποίηση των σημαντικών κοιτασμάτων που εικάζεται βάσιμα ότι υπάρχουν σε θάλασσες ελληνικής δικαιοδοσίας, η Αθήνα επέλεξε αυτοκαταστροφικά να συνταχθεί με δημοφιλή ιδεολογήματα περί “πράσινης μετάβασης”, που είναι βολικά σε χώρες που πουλάνε ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά.<br /><br />Η Αθήνα πήγαινε παραδοσιακά όπου φυσούσε ο άνεμος. Αντί να εκπονήσει στρατηγική για τη χώρα, θεωρούσε ότι εξυπηρετεί το ελληνικό συμφέρον, μετατρεπόμενη σε κόλακα και υποστηρικτή των ιδιοτελών σχεδιασμών τρίτων. Όταν η πραγματικότητα απέδειξε ότι τα ιδεολογήματα ήταν το λιγότερο πρόωρα και επιπόλαια εφαρμοσμένα, η φούσκα έσκασε και οδηγηθήκαμε στο σημερινό ενεργειακό αδιέξοδο και στις κοινωνίες που υποφέρουν.<br /><br />Συνάντηση προς εξυπηρέτηση του Ερντογάν!<br /><br />Αυτό που δεν δείχνει να έχει γίνει επαρκώς κατανοητό στην Αθήνα, είναι ότι η επικοινωνιακά “πληθωρική” καταδίκη της Ρωσίας κινδυνεύει να περιπλέξει το σύνολο των διεθνών σχέσεων της χώρας. Η ελληνική θέση θα έπρεπε να συνδύαζε την ξεκάθαρη καταδίκη της εισβολής και την συμμετοχή στις ευρωπαϊκές κυρώσεις, με αποφυγή περιττών υψηλών τόνων και πρωτοβουλιών που κανείς δεν μας ζήτησε, που τίποτα δεν προσφέρουν, αλλά τραυματίζουν τις σχέσεις με τη Ρωσία.<br /><br />Η αίσθηση που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία, είναι ότι για μια ακόμη φορά η Ελλάδα επέλεξε την απόλυτη ταύτιση με τις επιλογές των ΗΠΑ, μετατρεπόμενη σε βασιλικότερη του βασιλέως. Αυτό δεν έχει σχέση με την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της Ελλάδας ως χώρας-μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Αφορά το σύνολο της πολιτικής που αγγίζει όλα τα εθνικά μέτωπα, μεταξύ των οποίων και το ενεργειακό.<br /><br />Ενώ υποτίθεται ότι η στάση της Ελλάδας κατά της ρωσικής εισβολής υπαγορεύεται από το πρόβλημα του τουρκικού αναθεωρητισμού, οι υπερβολές συνδέονται μάλλον με έναν ευδιάκριτο ευσεβή πόθο, όχι με μετρήσιμη ρεαλιστική προσδοκία: Ότι σε περίπτωση τουρκικής στρατιωτικής ενέργειας σε βάρος ελληνικού εδάφους, η Δύση θα άλλαζε τη γνωστή πολιτική ίσων αποστάσεων, αντιδρώντας με την ίδια σφοδρότητα που το πράττει για την Ουκρανία.<br /><br />Άρα δεν εκπλήσσει το ότι στην πράξη δεν έκανε κάτι ουσιαστικό για να αξιοποιήσει τη συγκυρία ασκώντας πίεση στην Τουρκία. Αντ’ αυτού, με τη συνάντηση κορυφής Μητσοτάκη-Ερντογάν, μάλλον εξυπηρετεί το ισλαμικό καθεστώς που κάνει δημόσιες σχέσεις προς κάθε κατεύθυνση για να αποφύγει την ταύτιση της Τουρκίας με τη ρωσική συμπεριφορά, ενώ δεν εφαρμόζει τις δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας!<br /><br />Η επαφή με στόχο τη διατήρηση της θερμοκρασίας σε χαμηλά επίπεδα δεν είναι λανθασμένη πολιτική. Λάθος είναι η εκτροφή της βολικής ψευδαίσθησης περί “μετάστασης” της καταδίκης κατά της Ρωσίας και στο ελληνοτουρκικό μέτωπο. Αλλά κι αυτήν την υπονομεύουμε στην πράξη, προσφέροντας πιστοποιητικό στον Ερντογάν, τώρα που υποτίθεται ότι το χρειάζεται! Σε τελική ανάλυση, οι Ουκρανοί δεν περίμεναν μοιρολατρικά να έρθουν άλλοι να τους σώσουν. Αντελήφθησαν βέβαια με καθυστέρηση ότι με την εξωτερική πολιτική τους να εκπονείται στην Ουάσιγκτον, το τίμημα που πληρώνουν είναι πολύ υψηλό. Γίνεται άραγε κατανοητή αυτή η παρατήρηση από ελληνικής πλευράς;<div><br />Η ενέργεια στο προσκήνιο<br /><br />Στο ενεργειακό πεδίο και μετά την επίσκεψη του Ισραηλινού προέδρου στην Τουρκία, ρητορικά τουλάχιστον, το ενδεχόμενο κατασκευής αγωγού που θα μεταφέρει φυσικό αέριο της Ανατολικής Μεσογείου στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας παραμένει ανοικτό. Ας το δούμε όμως ψύχραιμα. Προτεραιότητα για το Ισραήλ δεν είναι να σώσει τους Ευρωπαίους εάν αποφασίσουν, μετά τη Ρωσία, να παραδώσουν τα κλειδιά της ενεργειακής τους ασφάλειας στην Τουρκία. Προτεραιότητα είναι να αποκαταστήσει ένα αποδεκτό επίπεδο σχέσεων με μια σημαντική χώρα της περιοχής όπως η Τουρκία.<br /><br />Ως παραγωγός χώρα καλύπτει τις ανάγκες της, ενώ μπορεί το πλεονάζον φυσικό αέριο να το κατευθύνει προς άλλες αγορές. Επίσης, δε δίστασε να πάρει αποστάσεις από τις ΗΠΑ στο ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία και για ενεργειακούς λόγους, σπεύδοντας στη Μόσχα! Με μια νέα συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν προ των πυλών, οι Ισραηλινοί αντελήφθησαν ότι η χώρα που θεωρούν βασική απειλή για την εθνική τους ασφάλεια, μπορεί να αναδειχθεί σταδιακά σε εναλλακτική πηγή ενεργειακής τροφοδοσίας της Δύσης, αναβαθμίζοντας την αξία της στο γεωπολιτικό χρηματιστήριο! Άρα, δεν είναι μόνο η εβραϊκή διασπορά σε Ρωσία και Ουκρανία, ούτε τα ρωσικά στρατεύματα στη Συρία. Το αντιλαμβανόμαστε στην Ελλάδα;<br /><br />Επανερχόμενοι στα της ενεργειακής ασφάλειας, ας μην ξεχνούμε ότι ειδικοί του τομέα της ενέργειας έχουν προειδοποιήσει ότι οι ποσότητες υδρογονανθράκων που υπάρχουν στην Ανατολική Μεσόγειο επαρκούν για να συντηρήσουν και αγωγό μέσω Τουρκίας και τον EastMed και μια διαδρομή μέσω Αιγύπτου. Όλες οι χώρες εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους αφήνοντας ανοικτές πολλαπλές επιλογές. Το κάνει αυτό και η Ελλάδα, ή έχει ταυτιστεί άκριτα ως παρακολούθημα των αμερικανικών επιλογών σε όλους τους τομείς;</div><div><br />Όπου φυσάει ο άνεμος…<br /><br />Η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Ινδία και άλλες χώρες της Ασίας έχουν πάρει σαφείς αποστάσεις από τη στάση της Δύσης στο ουκρανικό μέτωπο. Όταν δε επιχειρείται η άσκηση πίεσης με κηρύγματα ανθρωπιστικού περιεχομένου, καθεμιά από τις χώρες υπενθυμίζει είτε έμμεσα είτε με περισσότερη ευθύτητα, το ψυχρό-κυνικό παρελθόν της αποικιοκρατίας και της στρατιωτικής εμπλοκής των ΗΠΑ σε διάφορες περιφέρειες, με κίνητρα που ουδεμία σχέση έχουν με τα ανθρωπιστικά.<br /><br />Με την ίδια ακριβώς κυνική οπτική, οι χώρες αυτές απέφυγαν και να τοποθετηθούν στο θέμα, δίνοντας προτεραιότητα στις συμφωνίες με τη Ρωσία που αφορούν την παγκόσμια αγορά ενέργειας. Αν έχουν κατανοήσει κάτι οι χώρες αυτές είναι ότι ο πλανήτης δεν χαρακτηρίζεται από μονοπολισμό ή διπολισμό. Μετατρέπεται ταχέως σε ένα παγκόσμιο πολυπολικό σύστημα, το οποίο δίνει περισσότερες δυνατότητες ελιγμών στα κράτη. Μήπως είναι αυτή η εξέλιξη που τρομάζει την ελληνική εξωτερική πολιτική και την αποσταθεροποιεί;<br /><br />Έχουν εξεταστεί συστηματικά οι επιπτώσεις που έχει η αμετροεπής –ειδικά στο επίπεδο του ύφους– ελληνική στάση στο Ουκρανικό, στις σχέσεις μας με άλλες χώρες της περιοχής που θεωρούμε δυνάμει συμμάχους στην αντιμετώπιση του τουρκικού αναθεωρητισμού; Διότι άλλη αντιμετώπιση θα έχει μια Ελλάδα που κατηγοριοποιείται οριστικά σαν παρακολούθημα των αμερικανικών επιλογών και άλλο εάν αρθρώνει πειστικό λόγο με κριτήριο τα εθνικά της συμφέροντα.<br /><br />Η Ελλάδα επιθυμεί γενικώς και αορίστως την εξομάλυνση με την Τουρκία. Ποιες υποχωρήσεις είναι, όμως, διατεθειμένη να κάνει γι’ αυτό και πόσο σίγουρη είναι ότι στο ήδη γεμάτο καλάθι των τουρκικών επεκτατικών διεκδικήσεων δεν θα προστεθούν κι άλλες; Άλλο η συμπερίληψη της Τουρκίας σε μια μεσογειακή “ενεργειακή χάρτα” κι άλλο η άνευ όρων εκχώρηση της ενεργειακής ασφάλειας στον οποιονδήποτε.<br /><br />Εκτός αυτού, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η δημιουργία ενός “δικαίου” προσαρμοσμένου στις τουρκικές διεκδικήσεις για να υπάρξει συμβιβασμός. Το μπαλάκι βρίσκεται στο γήπεδο της Άγκυρας. Μακάρι η Αθήνα να επεδείκνυε τη μισή κατηγορηματικότητα που παρουσίασε στην υπόθεση της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και απέναντι στην Τουρκία. Διότι η Ουάσιγκτον στην περιοχή μας συνήθως αναζητά δικαιολογίες και μάλιστα πιέζει για εκπτώσεις στα ελληνικά εθνικά συμφέροντα…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ουκρανικό και ενέργεια: Οι γκάφες της Αθήνας.

Από την έναρξη της πολεμικής κρίσης στο Ουκρανικό, με την εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων, υποστηρίχθηκε ορθώς ότι πρέπει να υιοθετηθεί μια...

Διαβάστε την συνέχεια

Η συνάντηση στην Πόλη Ερντογάν με Μητσοτάκη: Ακόμα μια ελληνική… εξυπηρέτηση στον σουλτάνο, χωρίς ένα αντάλλαγμα;

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/03/mitsotakis-erdogan-1-790x400.jpg" width="763" /><br /><br />Του <b>Κωνσταντίνου Λουκόπουλου*</b><br />Ο Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης πριν από την επίσημη αποδοχή της πρόσκλησης του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν για γεύμα εργασίας στην Κωνσταντινούπολη την Κυριακή 13 Μαρτίου είχε προαναγγείλει με τον τρόπο του δύο φορές ότι προετοιμαζόταν ελληνοτουρκική συνάντηση κορυφής. Τόσο στην τηλεοπτική σου συνέντευξη που έδωσε την 3 Μαρτίου στο κεντρικό δελτίο του ΑLPHA όσο και μέσα στο Κοινοβούλιο.<br /><br />Δεν γνωρίζουμε αν και η πρόσκληση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στον Έλληνα Πρωθυπουργό να παραβρεθεί στην πανηγυρική λειτουργία της Κυριακής της Ορθοδοξίας στο Φανάρι προηγήθηκε των όποιων διαβουλεύσεων έγιναν μεταξύ των δύο πλευρών. Δεν έχουμε στοιχεία για να μιλήσουμε για την εμπλοκή των ΗΠΑ αλλά δεν μπορεί να μην πάει το μυαλό μας στην Ουάσιγκτον που αφ’ ενός θα ήθελε να επιδείξει αυτήν την περίοδο την «τσιμεντένια» συνοχή της Βόρειο-Ατλαντικής Συμμαχίας ακόμα και όταν υπάρχει σοβαρή τριβή μεταξύ δύο μελών της και αφ’ ετέρου να δει επιτέλους να ανοίγει ο δρόμος για μία διαπραγμάτευση σε όλο το φάσμα των επικαλουμένων ως ελληνοτουρκικών διαφορών. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε σε νέα δεδομένα που δημιούργησε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.<br /><br />Βέβαια η αναγγελία της συνάντησης από τον εκπρόσωπο τύπου του κυβερνητικού κόμματος ΑΚP κ. Τσελίκ σηματοδότησε την βασική αντίληψη της Άγκυρας για τον όποιο ελληνοτουρκικό διάλογο αφού τα «έβαλε όλα μέσα» από την… στρατικοποίηση των νησιών μας, το τρύπημα βαρκών των μεταναστών μέχρι και την …Γαλάζια Πατρίδα.<br /><br />Αντί λοιπόν μετά και την ξεκάθαρη στάση μας στο θέμα της Ουκρανίας, η Κυβέρνηση να εκμεταλλευτεί κατάλληλα και…. ευσχήμως το γεγονός ότι η Τουρκία είναι μία χώρα που έχει και αυτή εισβάλει σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα και ότι δεν είναι δυνατόν με την απειλή πολέμου να παραβιάζει βασικά άρθρα του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ (Άρθρο 2 και 33) δίνουμε «πόντους» στον Ερντογάν και την Τουρκία.<br /><br /><div>Αρέσει ή όχι έχουμε σοβαρές επιφυλάξεις όταν μία τέτοια συνάντηση γίνεται, επιτρέψτε μου την έκφραση «στην τούρλα του Σαββάτου» με τον πόλεμο στην Ουκρανία να κορυφώνεται και με την Τουρκία να επιχειρεί να παίξει τον ρόλο του διαμεσολαβητή παγκοσμίου κύρους! Για ποιόν λόγο ο κ. Μητσοτάκης επιλέγει σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο να προσδώσει στον διαρκώς και ακατάπαυστα απειλούντα την Ελλάδα και την Κύπρο Τούρκο Πρόεδρο το προφίλ του διαλλακτικού που επιδιώκει να επιλύσει τα «προβλήματα» ειρηνικά όταν ως άλλος Πούτιν ασκεί εξαναγκαστική πολιτική εναντίον της πατρίδας μας με αποκορύφωμα τους τελευταίους μήνες να εγείρει επιτακτικά την αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών και να απειλεί με άλλα «μέτρα» σε περίπτωση που δεν το κάνουμε.<br /><br />Φαίνεται ότι το μάθημα δεν έγινε πάθημα για τον Έλληνα Πρωθυπουργό! Την 14 Ιουνίου 2021 εν μέσω απειλών όπως θυμόμαστε μάλλον όλοι, έγινε συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Η Τουρκία πήρε «πιστοποιητικό καλής διαγωγής» από την Ελληνική Κυβέρνηση για να μπορέσει αμέσως μετά να γίνει η πολυπόθητη συνάντηση και για τις δύο πλευρές Μπάιντεν-Ερντογάν, χωρίς η Άγκυρα να κάνει πίσω ούτε στο ένα εκατοστό από τις αυθαίρετες απαιτήσεις της. Στην κυριολεξία ούτε ένα εκατοστό.<br /><br />Και να ήταν μόνον αυτό; Πριν συμπληρωθούν 24 ώρες από την συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Τουρκίας στον ΟΗΕ βετεράνος Διπλωμάτης κ. Σινιρλίογλου απέστειλε στον ΟΗΕ την γνωστή επιστολή όπου με μανιφεστικό τρόπο απευθυνόμενος στην ουσία στην διεθνή κοινότητα ξεδίπλωσε όλες τις αυθαίρετες τουρκικές απαιτήσεις σε βάρος της χώρας μας. Το σπάσιμο των πάγων και όλα τα ευφυολογήματα περί ήρεμου καλοκαιριού, εκφράσεις με τις οποίες βασίστηκε η θριαμβολογία κάποιων διαλύθηκαν σε λιγότερο από μία ημέρα.<br /><br />Η αναγγελία αυτής της εσπευσμένης συνάντηση κορυφής που θα γίνει στην Πόλη την Κυριακή μπορεί να μην μας εξέπληξε καθόσον φαινόταν ότι ήταν επικείμενη από την θέρμη με την οποία είχε πει ο κ. Πρωθυπουργός ότι ήταν έτοιμος να συναντηθεί με τον Τούρκο Πρόεδρο. Όμως δημιουργεί σοβαρό προβληματισμό για την σκοπιμότητά της στην συγκεκριμένη περίοδο και με την Τουρκία όχι μόνο να «κάνει πίσω» αλλά να επαυξάνει την ατζέντα της όσο και αν επιχειρείται από κυβερνητικής πλευράς και του προσκείμενου σε αυτήν τύπο να δημιουργήσει κλίμα ευφορίας και εφησυχασμού.<br /><br />Τέλος για να προλάβουμε κάποιους, επισημαίνεται ότι και βέβαια θα πρέπει να είναι οι ανοικτοί δίαυλοι επικοινωνίας με την Άγκυρα σε υπηρεσιακό ή έστω σε υπουργικό επίπεδο αναλόγως της καταστάσεως και των συνθηκών. Μία όμως συνάντηση κορυφής χωρίς την αναγκαία προετοιμασία και χωρίς την προοπτική να προκύψει κάτι θετικό όπως π.χ. η ακύρωση του Τουρκολιβυκού Μνημονίου ή η απόσυρση του casus belli ουδόλως είναι σκόπιμη και ο μόνος ωφελούμενος είναι ο Ερντογάν!<br /><br /><b><i>* Ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Γεωστρατηγικός Αναλυτής και Εκτελεστικός Διευθυντής στο «Παρατηρητήριο Ευρωμεσογειακής Ασφάλειας και Συνεργασίας».</i></b></div><div><br /></div><div>πηγή<br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η συνάντηση στην Πόλη Ερντογάν με Μητσοτάκη: Ακόμα μια ελληνική… εξυπηρέτηση στον σουλτάνο, χωρίς ένα αντάλλαγμα;

Του Κωνσταντίνου Λουκόπουλου* Ο Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης πριν από την επίσημη αποδοχή της πρόσκλησης του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ε...

Διαβάστε την συνέχεια