ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Η ερχόμενη ανατροπή του κόσμου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWXAt_AXDCtjL_MAjgUkttChvV8uSlgqaY99pdtp6umCQLgOLXHygatiEZTcaCmO3P6Z9SZhcbdGBn2APxDSFo1jZEefDR0mbpgQV9adXAjxIx89AXD3RGrZXUY47yOFENB18YSior6EtQ/s1600/ocs.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWXAt_AXDCtjL_MAjgUkttChvV8uSlgqaY99pdtp6umCQLgOLXHygatiEZTcaCmO3P6Z9SZhcbdGBn2APxDSFo1jZEefDR0mbpgQV9adXAjxIx89AXD3RGrZXUY47yOFENB18YSior6EtQ/s1600/ocs.jpg" width="640" /></a></div>
 
Ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης θα αντιπροσωπεύσει το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού, μετά τη προβλεπόμενη επέκταση του το Σεπτέμβριο 2014, 
 
Η ρωσική στρατηγική ενώπιον του αγγλοσαξονικού ιμπεριαλισμού 
 
Τιερί Μεϊσάν, Δίκτυο Βολταίρος (Γαλλία)            (μτφ. Κριστιάν) 
<div class="MsoNoSpacing">
Η επίθεση των Αγγλο-Σαξόνων εναντίον της Ρωσίας, παίρνει τη μορφή ενός οικονομικού και χρηματοπιστωτικού πολέμου. Ωστόσο, η Μόσχα ετοιμάζεται για τις ένοπλες εχθροπραξίες αναπτύσσοντας την αυτάρκεια της γεωργίας της και πολλαπλασιάζοντας τις συμμαχίες της. Για τον Τιερί Μεϊσάν (Thierry Meyssan), μετά τη δημιουργία του χαλιφάτου στο Λεβάντε, αναμένεται η Ουάσιγκτον να παίξει ένα νέο χαρτί το Σεπτέμβριο στην Αγία Πετρούπολη. Η ικανότητα της Ρωσίας να διατηρήσει τη εσωτερική σταθερότητα της, τότε, θα καθορίσει την πορεία των γεγονότων. 
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more" peppycount="5"></a></div>
<div class="MsoNoSpacing">
 </div>
<div class="MsoNoSpacing">
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
Την επίθεση που κατευθύνουν οι Αγγλοσάξονες  (ΗΠΑ, Βρετανία και Ισραήλ) για να κυριαρχήσουν τον κόσμο συνεχίζεται σε δύο ταυτόχρονες γραμμές: τόσο η δημιουργία της «Ευρύτερης Μέσης Ανατολής» (Greater Middle East) με ταυτόχρονη επίθεση στο Ιράκ, τη Συρία, το Λίβανο και την Παλαιστίνη, όσο και με την απομόνωση της Ρωσίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω της κρίσης που οργάνωσαν στην Ουκρανία.</div>
<div class="MsoNoSpacing">
 </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Σε αυτό τον αγώνα ταχύτητας, φαίνεται ότι η Ουάσινγκτον θέλει να επιβάλει το δολάριο ως  ενιαίο νόμισμα στην αγορά του φυσικού αερίου, της κατεξοχήν πηγής ενέργειας του εικοστού πρώτου αιώνα, με τον τρόπο με τον οποίο το επέβαλλε στη αγορά του πετρελαίου [<a href="http://www.voltairenet.org/article185021.html?var_mode=preview#nb1" peppycount="6" title=""Πώς είναι οι πόλεμοι στην Ουκρανία, τη Γάζα, τη Συρία και τη Λιβύη; "(...)">1</a> ].</div>
<div class="MsoNoSpacing">
 </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Τα Δυτικά μέσα ενημέρωσης δεν καλύπτουν σχεδόν καθόλου τον πόλεμο στη Ντονμπάς (Donbass) και ο πληθυσμός τους αγνοεί το μέγεθος των μαχών, την στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ, τον αριθμό των αμάχων θυμάτων, το κύμα των προσφύγων. </div>
<div class="MsoNoSpacing">
 </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης μεταχειρίζονται αντίθετα τα γεγονότα στο Μαγρέμπ και στην Εγγύς Ανατολή, παρουσιάζοντας τα , είτε ως αποτέλεσμα μιας δήθεν «Αραβικής Άνοιξης» (δηλαδή, στην ουσία, μια ανάληψη της εξουσίας από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους), είτε ως καταστροφική συνέπεια ενός εξ ιδίων βίαιου πολιτισμού. Περισσότερο από ποτέ, θα ήταν αναγκαίο να έρθουν σε βοήθεια στους Άραβες, ανίκανους να ζήσουν ειρηνικά εν απουσία των δυτικών εποίκων.</div>
<div class="MsoNoSpacing">
 </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Η Ρωσία είναι σήμερα η κύρια δύναμη ικανή να οδηγήσει την Αντίσταση στον αγγλοσαξονικό ιμπεριαλισμό.</div>
<div class="MsoNoSpacing">
 </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Διαθέτει τρία εργαλεία: </div>
<ul>
<li>τις χώρες BRICS, μια συμμαχία οικονομικών αντιπάλων, οι οποίοι γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να μεγαλώσουν η μια χωρίς την άλλη, </li>
<li>τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης, μια στρατηγική συμμαχία με την Κίνα για τη σταθεροποίηση της Κεντρικής Ασίας, και τέλος, </li>
<li>την Οργάνωση της Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας, μια στρατιωτική συμμαχία μεταξύ πρώην σοβιετικών κρατών. </li>
</ul>
<div class="MsoNoSpacing">
Στη σύνοδο κορυφής της Fortaleza (Βραζιλία), που πραγματοποιήθηκε από 14 έως 16 Ιουλίου, οι χώρες BRICS προχώρησαν με ένα μεγάλο βήμα, αναγελώντας τη δημιουργία ενός νομισματικού αποθεματικού ταμείου (κυρίως κινέζικο) και μιας Τράπεζας BRICS, ως εναλλακτικές λύσεις για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τη Παγκόσμια Τράπεζα, συνεπώς για το σύστημα-δολαρίο [ <a href="http://www.voltairenet.org/article185021.html?var_mode=preview#nb2" peppycount="7" title=""Προς μια νέα οικονομική αρχιτεκτονική», από Ariel Rodriguez Noyola (...)">2</a> ].</div>
<div class="MsoNoSpacing">
 </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Πριν ακόμα ανακοινωθεί, οι Αγγλοσάξονες είχαν συντάξει την απάντηση τους: </div>
<div class="MsoNoSpacing">
τη μετατροπή του τρομοκρατικού δικτύου Αλ-Κάιντα σε χαλιφάτο προκειμένου να προετοιμάσουν ταραχές ανάμεσα σε όλους τους μουσουλμανικούς λαούς της Ρωσίας και της Κίνας [ <a href="http://www.voltairenet.org/article185021.html?var_mode=preview#nb3" peppycount="8" title=""Μια mondial τζιχάντ contre οι BRICS; "Alfredo Jalife-Rahme par (...)">3</a> ]. </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Συνέχισαν την επίθεσή τους στη Συρία και την επέκτειναν τόσο στο Ιράκ όσο και στο Λίβανο. </div>
<div class="MsoNoSpacing">
 </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Αντίθετα, απέτυχαν να εκτοπίσουν ένα μέρος των Παλαιστινίων προς την Αίγυπτο και να αποσταθεροποιήσουν ακόμη περισσότερα την περιοχή. </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Τέλος, κρατιούνται μακριά από το Ιράν για να δώσουν στον πρόεδρο Χασάν Ροχάνι την ευκαιρία να αποδυναμώσει το αντι-ιμπεριαλιστικό ρεύμα των Χομεϊνιστών.</div>
<div class="MsoNoSpacing">
 </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Δύο ημέρες μετά την ανακοίνωση των BRICS, οι Ηνωμένες Πολιτείες κατηγόρησαν τη Ρωσία για την κατάρριψη της πτήσης MH17 των Malaysia Airlines πάνω από τη Ντονμπάς, σκοτώνοντας 298 άτομα.</div>
<div class="MsoNoSpacing">
Με αυτή τη βάση, καθαρά αυθαίρετη, ανάγκασαν τους Ευρωπαίους να έρθουν σε οικονομικό πόλεμο κατά της Ρωσίας. </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Θέτοντας το εαυτό του ως δικαστήριο, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δίκασε και καταδίκασε τη Ρωσία, χωρίς το παραμικρό αποδεικτικό στοιχείο και χωρίς να της παρέχει τη δυνατότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό της.</div>
<div class="MsoNoSpacing">
Επέβαλλε «κυρώσεις» κατά του χρηματοπιστωτικού συστήματος της.</div>
<div class="MsoNoSpacing">
 </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Συνηδητοποιήμενη ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν εργάζονται για τα συμφέροντα των λαών τους, αλλά για αυτά των Αγγλοσαξόνων, η Ρωσία μάσησε τα λόγια της και απαγόρεψε μέχρι στιγμής στον εαυτό της να μπει στον πόλεμο στην Ουκρανία. </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Υποστηρίζει με όπλα και πληροφορίες τους  αντάρτες, και φιλοξενεί περισσότερους από 500.000 πρόσφυγες, αλλά αρνείται να στείλει στρατεύματα και να μπει στη σύγκρουση.</div>
<div class="MsoNoSpacing">
Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα επέμβει έως ότου η συντριπτική πλειοψηφία των Ουκρανών εξεγερθεί κατά του προέδρου Πέτρου Ποροσένκο, έστω ακόμη και να εισβάλει στη χώρα μετά την πτώση της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ.</div>
<div class="MsoNoSpacing">
 </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Αντιμέτωπη με τον οικονομικό πόλεμο, η Μόσχα επέλεξε να απαντήσει με παρόμοια μέτρα, αλλά που αφορούν τον τομέα της γεωργίας, και όχι της χρηματοπιστωτικής.</div>
<div class="MsoNoSpacing">
 </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Δύο σκέψεις οδήγησαν σε αυτή την επιλογή: </div>
<ul>
<li>πρώτον, βραχυπρόθεσμα, οι άλλες χώρες BRICS μπορούν να μετριάσουν τις συνέπειες των δήθεν «κυρώσεων», </li>
<li>από την άλλη πλευρά, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, η Ρωσία ετοιμάζεται για πόλεμο και προτίθεται να αποκαταστήσει πλήρως τη γεωργία για να μπορεί να ζήσει σε αυτάρκεια. </li>
</ul>
<div class="MsoNoSpacing">
Επιπλέον, οι Αγγλοσάξονες έχουν προγραμματίσει να παραλύσουν τη Ρωσία από μέσα. </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Πρώτα,  ενεργοποιώντας μέσω του Ισλαμικού Εμιράτου (ΙΕ), τρομοκρατικές ομάδες στο εσωτερικό του μουσουλμανικού πληθυσμού της, </div>
<div class="MsoNoSpacing">
και επίσης οργανώνοντας μια μιντιατική διαμαρτυρία στη διάρκεια της εκστρατείας των δημοτικών εκλογών της 14ης Σεπτεμβρίου. </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Τεράστια χρηματικά ποσά έχουν δοθεί σε όλους τους υποψηφίους της αντιπολίτευσης στις τριάντα μεγαλύτερες πόλεις που στοχεύονται, ενώ τουλάχιστον 50.000 Ουκρανοί ταραξίες , ανάμεικτοι με τους πρόσφυγες, ομαδοποιούνται αυτές τις ημέρες στην Αγία Πετρούπολη. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν τη διπλή ρωσική υπηκοότητα. </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Πρόκειται σαφώς να αναπαράγονται στην επαρχία οι  διαμαρτυρίες που έγιναν στη Μόσχα μετά τις εκλογές του Δεκέμβριου 2011  -με επιπλέον βία-, και να τεθεί η χώρα στη διαδικασία μιας έγχρωμής επανάστασης  την οποία ευνοούν ορισμένοι δημόσιοι υπάλληλοι και ένα μέρος της άρχουσας τάξης.</div>
<div class="MsoNoSpacing">
 </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Για αυτό το σκοπό, η Ουάσιγκτον διόρισε νέο πρεσβευτή στη Ρωσία, τον John Tefft, ο οποίος είχε προετοιμάσει την «Επανάσταση των Ρόδων» στη Γεωργία και το πραξικόπημα στην Ουκρανία.</div>
<div class="MsoNoSpacing">
Σημαντικό θα είναι για τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν να μπορεί να εμπιστεύεται τον πρωθυπουργό του  Ντμίτρι Μεντβέντεφ, τον οποίον η Ουάσινγκτον ήλπιζε να προσλάβει για να τον ανατρέψουν.</div>
<div class="MsoNoSpacing">
 </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Λαμβάνοντας υπόψη τον άμεσο κίνδυνο, η Μόσχα φέρεται να κατάφερε να πείσει το Πεκίνο να δεχθεί την προσχώρηση της Ινδίας αντί αυτής του Ιράν (αλλά και εκείνες του Πακιστάν και της Μογγολίας) στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO ). </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Η απόφαση θα πρέπει να δημοσιοποιηθεί κατά τη σύνοδο κορυφής στη Ντουσάνμπε (Τατζικιστάν), στις 12 και 13 Σεπτεμβρίου. </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Θα πρέπει να θέσει τέλος στη σύγκρουση που θέτει αντίπαλους εδώ και αιώνες την Ινδία και την Κίνα και να ξεκινήσουν μια στρατιωτική συνεργασία. </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Αυτή η αναστροφή, εάν επιβεβαιωθεί, θα θέσει επίσης τέρμα στο ταξίδι του μέλιτος μεταξύ Νέου Δελχί και Ουάσιγκτον, που ήλπιζε να αποστασιοποιηθεί η Ινδία από τη Ρωσία, ιδίως δίνοντας της πρόσβαση σε πυρηνικές τεχνολογίες. </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Η προσχώρηση του Νέου Δελχί είναι επίσης στοίχημα για την ειλικρίνεια του νέου πρωθυπουργού του, Ναρένδρα Μόδι, ενώ κρέμεται από πάνω του η καχυποψία ότι ενθάρρυνε την αντι-μουσουλμανική βία το 2002 στο Gujarat όπου ήταν τότε πρωθυπουργός.</div>
<div class="MsoNoSpacing">
 </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Περαιτέρω, η ένταξη του Ιράν, που αποτελεί πρόκληση ενώπιον της Ουάσιγκτον, θα πρέπει να φέρει στον SCO μια ακριβή γνώση των κινήσεων των τζιχαντιστικών κινήματων και των τρόπων για την αντιμετώπισή τους. </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Και πάλι, αν επιβεβαιωθεί, θα μείωνε την προθυμία του Ιράν να διαπραγματευτεί μια παύση με το «Μεγάλο Σατανά» που οδήγησε το Ιράν να εκλέξει το σεΐχη Χασάν Ροχάνι στην προεδρία. </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Θα ήταν ένα στοίχημα για την εξουσία του Ανώτατου Ηγέτη της Ισλαμικής Επανάστασης Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ.</div>
<div class="MsoNoSpacing">
 </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Στην ουσία, αυτές οι εντάξεις θα σηματοδοτούν την έναρξη της ανατροπής του κόσμου της Δύσης προς την Ανατολή [ <a href="http://www.voltairenet.org/article185021.html?var_mode=preview#nb4" peppycount="9" title=""Η Ρωσία και η Κίνα στο Υπόλοιπο της Μέσης Ανατολής: Συρία και άλλων (...)">4</a> ]. </div>
<div class="MsoNoSpacing">
 </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Παραμένει ότι  αυτή η εξέλιξη θα πρέπει να προστατεύεται στρατιωτικά. </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Είναι ο ρόλος του Οργανισμού της Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας (CSTO), που σχηματίστηκε  γύρω από τη Ρωσία, αλλά στον οποίον δεν ανήκει η Κίνα. </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Σε αντίθεση με το ΝΑΤΟ, αυτή η οργάνωση είναι μια κλασική συμμαχία, συμβατή με το Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, δεδομένου ότι κάθε μέλος διατηρεί το δικαίωμα να φύγει, οπότε θελήσει.  </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Βάση αυτής της ελευθερίας, η Ουάσινγκτον έχει δοκιμάσει τους τελευταίους μήνες να αγοράσει ορισμένα μέλη, όπως την Αρμενία.</div>
<div class="MsoNoSpacing">
 </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Ωστόσο, η χαοτική κατάσταση στην Ουκρανία φαίνεται να έχει ψυχράνει εκείνους που ονειρεύονταν μια αμερικανική «προστασία».</div>
<div class="MsoNoSpacing">
 </div>
<div class="MsoNoSpacing">
Η ένταση λοιπόν είναι πιθανό να αυξηθεί μέσα στις επόμενες εβδομάδες.</div>
<div class="MsoNoSpacing">
 </div>
<div class="MsoNoSpacing">
[<a href="http://www.voltairenet.org/article185021.html?var_mode=preview#nh1" peppycount="10" title="Notes 1">1</a>] « <a href="http://www.voltairenet.org/article185018.html" peppycount="11">Qu’ont en commun les guerres en Ukraine, à Gaza, en Syrie et en Libye ?</a> », par Alfredo Jalife-Rahme, Traduction Arnaud Bréart, La Jornada (Mexique), Réseau Voltaire, 7 août 2014.</div>
<div class="MsoNoSpacing">
[<a href="http://www.voltairenet.org/article185021.html?var_mode=preview#nh2" peppycount="12" title="Notes 2">2</a>] « <a href="http://www.voltairenet.org/article184528.html" peppycount="13">Vers une nouvelle architecture financière</a> », par Ariel Noyola Rodríguez, Réseau Voltaire, 1er juillet 2014. “<a href="http://www.voltairenet.org/article184790.html" peppycount="14">Sixth BRICS Summit : Fortaleza Declaration and Action Plan</a>”, Voltaire Network, 16 July 2014.</div>
<div class="MsoNoSpacing">
[<a href="http://www.voltairenet.org/article185021.html?var_mode=preview#nh3" peppycount="15" title="Notes 3">3</a>] « <a href="http://www.voltairenet.org/article184781.html" peppycount="16">Un djihad mondial contre les BRICS ?</a> », par Alfredo Jalife-Rahme, Traduction Arnaud Bréart, La Jornada (México), Réseau Voltaire, 18 juillet 2014.</div>
<div class="MsoNoSpacing">
[<a href="http://www.voltairenet.org/article185021.html?var_mode=preview#nh4" peppycount="17" title="Notes 4">4</a>] “<a href="http://www.voltairenet.org/article172518.html" peppycount="18">Russia and China in the Balance of the Middle East : Syria and other countries</a>”, by Imad Fawzi Shueibi, Voltaire Network, 27 January 2012. 
<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Η ερχόμενη ανατροπή του κόσμου

Ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης θα αντιπροσωπεύσει το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού, μετά τη προβλεπόμενη επέκταση του το Σεπτέμβριο ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΟΑΣΕ: Ο Ερντογάν επωφελήθηκε από κρατικούς πόρους

Ellada simera 0 Ειδήσεις, Τουρκία 17:30

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2014/08/Recep-Tayyip-Erdogan-009.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="382" src="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2014/08/Recep-Tayyip-Erdogan-009.jpg" width="640" /></a></div>
 
Ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έκανε αθέμιτη χρήση κρατικών πόρων στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του για την προεδρία ενώ η κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης ήταν προκατειλημμένη υπέρ του, δήλωσαν εκλογικοί παρατηρητές του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία την Ευρώπη. 
“Κρατικοί πόροι προσέφεραν στον πρωθυπουργό ένα πλεονέκτημα”, δήλωσε η Όσα Λίντεσταμ, σουηδέζα βουλευτής και μέλος της αποστολής παρατηρητών του ΟΑΣΕ στην Τουρκία. 
“Ήταν σαφές πως ένας υποψήφιος, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, κυριαρχούσε στην κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης και αυτό ήταν σχεδόν σίγουρα προς όφελός του”, δήλωσε η Αλεκνάιτε Αμπράμκιενε, μια λιθουανή βουλευτής. 
Οι παρατηρητές παρατήρησαν επίσης βελτιώσεις, επισημαίνοντας πως έγιναν και εκστρατείες σε γλώσσες πέραν της τουρκικής, εννοώντας την κουρδική. 
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΑΠΟ ΠΟΥΤΙΝ ΚΑΙ ΜΕΡΚΕΛ 
Τηλεφωνική συνομιλία είχαν σήμερα ο Βλαντίμιρ Πούτιν και ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σύμφωνα με ανακοίνωση του Κρεμλίνου. 
Ο Ρώσος ηγέτης συνεχάρη τον Τούρκο ομόλογό του για τη νίκη του στις πρώτες στην ιστορία της Τουρκίας παλλαϊκές εκλογές προέδρου, κατά την υπηρεσία Τύπου του Κρεμλίνου. 
«Οι ηγέτες Ρωσίας και Τουρκίας εξέφρασαν την ελπίδα να συνεχιστεί η περαιτέρω ανοδική ανάπτυξη των σχέσεων στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ των δύο χωρών», αναφέρεται στην ανακοίνωση. 
Στην τηλεφωνική συνομιλία παρενέβη διατυπώνοντας επίσης τις ευχές του ο πρόεδρος της Κιργιστάν Αλμαζμπέκ Αταμπάεφ, ο οποίος βρέθηκε επίσης στο Σότσι και είχε συνομιλίες με τον αρχηγό του ρωσικού κράτους. 
Για την «μεγάλη σημασία» την οποία αποκτά η Τουρκία, λόγω των δύσκολων προκλήσεων που αντιμετωπίζει η ευρύτερη περιοχή κάνει λόγο η Καγκελάριος της Γερμανίας Άγγελα Μέρκελ στο συγχαρητήριο τηλεγράφημά της προς τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος χθες εξελέγη Πρόεδρος της Τουρκίας. 
«Την Γερμανία και την Τουρκία συνδέει συνεργασία στενή και γεμάτη εμπιστοσύνη. Αποτελεί προσωπικό μου στόχο η περαιτέρω εμβάθυνση των παραδοσιακών φιλικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών μας από κοινού μαζί σας, για την ευημερία των πολιτών μας», αναφέρει η κυρία Μέρκελ και εύχεται στον κ. Ερντογάν καλή επιτυχία στις «σημαντικές ευθύνες» του. 
Στην Γερμανία πάντως οι Τούρκοι που είχαν δικαίωμα ψήφου φαίνεται ότι δεν ενδιαφέρθηκαν ιδιαίτερα για την προεδρική εκλογή. Σύμφωνα με τα στοιχεία της γερμανικής πρεσβείας στο Βερολίνο, τα οποία δημοσιεύει το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel στην ιστοσελίδα του επικαλούμενο την τουρκική εφημερίδα Σαμπάχ, μόνο το 8,1% προσήλθε στην κάλπη, δηλαδή περίπου 38.000 πρόσωπα. Από αυτούς ωστόσο, ο Ερντογάν απέσπασε ποσοστό 69%, ενώ σε κάποιες περιοχές η στήριξή του έφθασε ακόμη και το 80%. 
Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, οι λιγότεροι υποστηρικτές του νεοεκλεγέντος Προέδρου ζουν στο Βερολίνο και στο Μόναχο, ενώ οι περισσότεροι στην Καρλσρούη, το Ντίσελντορφ και την Ρουρ. 
Σχολιάζοντας το εκλογικό αποτέλεσμα στην Τουρκία, ο γερμανός υφυπουργός Εξωτερικών Μίχαελ Ροτ επισήμανε ότι το 48% των Τούρκων δεν ψήφισε τον Ταγίπ Ερντογάν και τόνισε ότι, παρά την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, η κοινωνία φαίνεται διχασμένη και χρειάζεται να γίνουν πολλά βήματα για την ενίσχυση της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Ζήτησε ωστόσο να δοθεί «νέα ώθηση» στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και να συζητηθούν «ευαίσθητα θέματα», όπως το κράτος δικαίου, η δημοκρατία, η ελευθερία του Τύπου, η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης 
ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ, ΦΑΙΗ ΚΑΡΑΒΙΤΗ, DPA, APE-MPE 
<a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

ΟΑΣΕ: Ο Ερντογάν επωφελήθηκε από κρατικούς πόρους

Ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έκανε αθέμιτη χρήση κρατικών πόρων στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του για την προεδρία εν...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ΑΟΖ, η Ελλάδα και το μάθημα της Αλβανίας

Ellada simera 0 ΑΟΖ, Εξωτερική Πολιτική 17:21

<img alt="Η ΑΟΖ, η Ελλάδα και το μάθημα της Αλβανίας" class="attachment-588x330" height="340" src="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2014/08/AOZ-ALBANIA-XARTHS01-11AUGUST2014.png" title="Η ΑΟΖ, η Ελλάδα και το μάθημα της Αλβανίας" width="640" /> 
 
Του Θεόδωρου Καρυώτη 
Ακολουθήσαμε, 40 χρόνια τώρα, μια παθητική εξωτερική πολιτική και ποτέ δεν αναπτύσσουμε πρωτοβουλίες. Υπογράψαμε μια άριστη οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών το 2009 με την Αλβανία που ήταν απόλυτα συμβατή με το Δίκαιο της Θάλασσας και πρέπει εδώ να τονιστεί ότι το ελληνικό ΥΠΕΞ, το 2009, δημιούργησε μια άψογη συμφωνία που τιμά ιδιαίτερα την ομάδα που την διαπραγματεύτηκε. 
Δημιουργούσε όμως ένα κακό προηγούμενο για την Τουρκία διότι αυτή η συμφωνία έδινε πλήρη δικαιώματα στα ελληνικά νησιά και η οριοθέτηση έγινε βάσει της «μέσης γραμμής» που αντιπαθεί τόσο η Τουρκία και φυσικά αποτελούσε ένα πολύ κακό προηγούμενο γι’  αυτήν. 
Έτσι, ζήτησε από την Αλβανία να την ακυρώσει  και τα κατάφερε. 
Τώρα οι Αλβανοί προκαλούν λέγοντας ότι θα βάλουν στη φυλακή την επιτροπή που διαπραγματεύτηκε αυτή τη συμφωνία. 
Πιο συγκεκριμένα η εφημερίδα Καθημερινή έγραψε πρόσφατα: 
«Τον Μάιο του 2014, ο κ. Μπουσάτι κάλεσε δημόσια την Εισαγγελία των Τιράνων να ασκήσει έρευνα για την υπογραφή της συμφωνίας το 2009. Μιλώντας στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της αλβανικής Βουλής, ο κ. Μπουσάτι είχε δηλώσει ότι έχουν βρεθεί παραβιάσεις του νόμου κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με την ελληνική πλευρά το 2009 και πρόσθεσε ότι η Εισαγγελία μπορεί να διερευνήσει κατά πόσο ή όχι παραβιάσθηκε το άρθρο 210 του Ποινικού Κώδικα, το οποίο προβλέπει ποινή φυλάκισης από 5 ώς 10 έτη για «συμφωνίες με ξένες χώρες για την εν μέρει ή πλήρη παράδοση εδαφών». Στη συνέχεια αυτών των δηλώσεων, το αλβανικό ΥΠΕΞ διαβίβασε στην Εισαγγελία όλο το σχετικό υλικό. Αξίζει να σημειωθεί ότι λίγες μέρες αργότερα, η Αλβανία έλαβε το καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας από την Ε.Ε.» 
Ξαφνικά, μετά από αυτή την εξέλιξη, την Κυριακή 10 Αυγούστου 2014 δημοσιεύτηκε μια συνέντευξη του πρώην Πρωθυπουργού της Αλβανίας Σαλί Μπερίσα που, μεταξύ άλλων, αναφέρει τα εξής: 
«Στην περίπτωση της Συμφωνίας, εφαρμόστηκαν όλοι οι νόμοι και οι κανόνες του κράτους. Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στηρίζεται στη διεθνή Συνθήκη του Montreux. Υπάρχουν δύο μέθοδοι. 
Στο 96% μέχρι 98% των περιπτώσεων, εφαρμόζεται αυτή που εφαρμόστηκε στην περίπτωση μας, και ονομάζεται μέθοδος του αναλογικού κανόνα και θα μπορούσε να την ελέγξει οποιοσδήποτε που έχει στοιχειώδεις γνώσεις από γεωμετρία και τοπογραφία. 
Η δεύτερη μέθοδος, η οποία εφαρμόστηκε σε ποσοστό μικρότερο από το 2% των περιπτώσεων, είναι η μέθοδος των κόλπων που εισέρχονται σε βάθος στην στεριά. Τι απαιτεί η δεύτερη μέθοδος; Απαιτεί από τις δύο πλευρές να συμφωνήσουν πόσο θα πάρει η μία και πόσο η άλλη. Στην Ευρώπη η πρακτική αυτή εφαρμόστηκε σε 2 ή 3 περιπτώσεις. Στη μία περίπτωση, μεταξύ της Γερμανίας και της Δανίας, όπου η Γερμανία αποδέχθηκε τα αιτήματα της Δανίας. 
Μετά από την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, η κυβέρνησή μου κατέστησε σαφές στην ελληνική πλευρά ότι δεν υπάρχει καμία άλλη εκδοχή εκτός από την εφαρμογή της απόφασης. Και πρότεινε να παραπεμφθεί το θέμα στο Δικαστήριο, ώστε να αποφασίσει το Δικαστήριο.» 
Και καταλήγει με την παρακάτω, πολύ παράξενη παράγραφο: 
“Στην πραγματικότητα, η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε και ζήτησε να μην παραπεμφθεί στο Δικαστήριο του Αμβούργου, διότι ο πρόεδρός του ήταν Έλληνας και θα μπορούσαν να δημιουργηθούν προβλήματα, αλλά στο Δικαστήριο της Χάγης, κάτι για το οποίο και εμείς δεν είχαμε αντιρρήσεις.” 
Η τελευταία αυτή παράγραφος είναι εντελώς ακατανόητη διότι αναφέρει ότι η τότε κυβέρνηση Καραμανλή-Μπακογιάννη συμφώνησε η υπόθεση αυτή να παραπεμφθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και όχι στο Διεθνές Δικαστήριο του Δίκαιου της Θάλασσας που εδρεύει στο Αμβούργο γιατί ο τότε Πρόεδρος του Δικαστηρίου ήταν Έλληνας! Μπορεί να μας πει ο κύριος Μπερίσα το όνομα  του Έλληνα Προέδρου του Διεθνούς Δικαστηρίου του Δίκαιου της Θάλασσας (International Tribunal for the Law of The Sea); Το Δικαστήριο του Αμβούργου, από τότε που δημιουργήθηκε, δεν είχε ποτέ Έλληνα Δικαστή. 
Επίσης ο κύριος Μπερίσα αναφέρει και μια άλλη μεγαλύτερη ανακρίβεια λέγοντας ότι η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία έγινε με βάση την Διεθνή Συνθήκη του Montreux. Η Οριοθέτηση έγινε με βάση τη νέα Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας του 1982. Είμαι βέβαιος ότι το Υπουργείο Εξωτερικών είναι ενήμερο της όλης υπόθεσης και πρέπει στην κατάλληλη στιγμή  να εξηγήσει στην Αλβανία ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να ακυρώσει αυτή την Συμφωνία και να ειδοποιήσει την γείτονα χώρα πως εάν δεν επικυρώσει αυτή τη Συμφωνία, τότε ο αγωγός ΤΑΠ δεν θα περάσει από το έδαφός της και η Ελλάδα δεν θα της επιτρέψει να γίνει πλήρες μέλος της ΕΕ. 
Τα αυτονόητα, βέβαια, δύσκολα γίνονται αντιληπτά στην Ελλάδα. 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2014/08/AOZ-ALBANIA-XARTHS02-11AUGUST2014-500x323.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="413" src="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2014/08/AOZ-ALBANIA-XARTHS02-11AUGUST2014-500x323.png" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
 </div>
 
<a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Η ΑΟΖ, η Ελλάδα και το μάθημα της Αλβανίας

Του Θεόδωρου Καρυώτη Ακολουθήσαμε, 40 χρόνια τώρα, μια παθητική εξωτερική πολιτική και ποτέ δεν αναπτύσσουμε πρωτοβουλίες. Υπογράψαμε μια...

Διαβάστε την συνέχεια

Ας μιλήσουμε λοιπόν για σχέσεις Ελλάδας-Ρωσίας… και εμπάργκο

Ellada simera 0 Ειδήσεις, Εξωτερική Πολιτική 17:15

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/russia_greece.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-109034" height="433" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/russia_greece.jpg" title="russia_greece" width="640" /></a></div>
 
Η κινητοποίηση της ελληνικής διπλωματίας για την αντιμετώπιση της δυσάρεστης κατάστασης που έχει ανακύψει για τους Έλληνες παραγωγούς, μετά το εμπάργκο που επέβαλε η Ρωσία στα ευρωπαϊκά προϊόντα, είναι αυτονόητη. Οι κινήσεις πρέπει να γίνουν προς δύο κατευθύνσεις, τη ρωσική και την ευρωπαϊκή. 
Του Μιχαήλ Βασιλείου 
Στο επίπεδο των διμερών ελληνορωσικών σχέσεων τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, μια ιδιότητα από την οποία εκπηγάζουν όχι μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις. Το ίδιο ισχύει και στο επίπεδο των διμερών σχέσεων με χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες. Ορθώς η ελληνική διπλωματία, στην ανακοίνωση που εκδόθηκε από το υπουργείο Εξωτερικών, κάνει λόγο για την «α λα καρτ» εφαρμογή των αρχών και των αξιών που τις διέπουν από μέλη ή επίδοξα μέλη, εννοώντας και στις δυο περιπτώσεις την Τουρκία. 
Υπενθυμίζεται, ότι είναι η Τουρκία που έχει προβεί σε ουκ ολίγες αντισυμμαχικές ενέργειες, όπως για παράδειγμα το αδιέξοδο με το κινεζικό σύστημα αεράμυνας μακρού βεληνεκούς, ενώ επιδιώκει επικαλούμενη την υποτιθέμενη δική της «διαφορετικότητα», τη μη εφαρμογή όσων αρχών της ΕΕ δεν την εξυπηρετούν. Τώρα, συζητά με τη Ρωσία την κάλυψη των αναγκών της χώρας αυτής με τα προϊόντα που θα στερηθεί η αγορά της λόγω της σύγκρουσης με τη Δύση, αδειάζοντας τους υποτίθεται συμμάχους της. 
<div style="text-align: center;">
Η ρωσική πλευρά, εάν είναι ορθολογιστής δρων, που είναι, δεν μπορεί παρά να αντιλαμβάνεται τους περιορισμούς που τίθενται εκ των πραγμάτων στη χώρα μας. Εάν η πρότασή της είναι η αποχώρηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ αρχικά και ενδεχομένως από την ΕΕ, δεν έχει παρά να το δηλώσει επισήμως κι όχι να διαρρέει την τάχα ενόχλησή της για την ελληνική στάση.</div>
Διότι με αυτή τη συμπεριφορά, είτε της αρέσει είτε όχι, ακυρώνει στην πράξη τις συντονισμένες προσπάθειες που κατέβαλλε η ελλαδική και η κυπριακή διπλωματία στο πλαίσιο των διεθνών οργανισμών συνεργασίας και ασφάλειας που συμμετέχουν οι δυο χώρες του Ελληνισμού, πάντα στο μέτρο του δυνατού, ώστε να μην κλιμακωθεί περεταίρω η κατάσταση και να μην οδηγηθούμε σε επικίνδυνα αδιέξοδα, από τα οποία και οι δυο πλευρές θα βγουν χαμένες, ενώ συνήθως το μεγαλύτερο κόστος το καταβάλει ο οικονομικά ασθενέστερος. 
Αν υπήρχαν λεφτά για πέταμα, μάλλον θα κατευθύνονταν στις σχεδόν χρεοκοπημένες ρωσικές επαρχίες των οποίων ο αριθμός είναι ανησυχητικός και το Κρεμλίνο το ξέρει καλά. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/Putin_fruits_Greece_Russia.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-109032" height="209" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/Putin_fruits_Greece_Russia.jpg" title="Putin_fruits_Greece_Russia" width="320" /></a> 
Με αυτό το σκεπτικό, η συμπεριφορά της ρωσικής διπλωματίας απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο, δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως φιλική. Εάν η Μόσχα ήθελε την Ελλάδα να σηκώνει τους τόνους και να διαφοροποιείται από τη στάση των δυτικών εταίρων της (λέμε δυτικών, διότι η χώρα έχει και ανατολικούς, τους οποίους σέβεται και τιμά ειλικρινά), θα πρέπει να μπούμε στη συζήτηση τι ακριβώς θα μπορούσε να κάνει για την αντιμετώπιση των όποιων συνεπειών θα προέκυπταν σε πολλαπλά επίπεδα. 
Όσοι χρεώνουν στην ελληνική πλευρά «φοβία» και την ψέγουν ότι δεν «σήκωσε ανάστημα» απέναντι στις ΗΠΑ και την ΕΕ, με απλά λόγια, δεν έχουν ιδέα από το πώς λειτουργεί το διεθνές σύστημα, είτε το γνωρίζουν και σκοπίμως το αποκρύπτουν για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. 
Η σύνεση και η μετριοπάθεια είναι σημαντικά όπλα στη διπλωματική φαρέτρα ενός κράτους, ενώ όταν προβαίνει σε μια κίνηση «βοήθειας» προς κάποια κατεύθυνση, αυτή δεν γίνεται με βάση ιδεολογικές ή ψυχολογικές προτιμήσεις, αλλά τον ψυχρό υπολογισμό του κρατικού – εθνικού συμφέροντος, όπου άλλωστε πρώτος διδάξας είναι η ίδια η Μόσχα και καλά κάνει. 
Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, για τη Μόσχα η Ελλάδα δεν είναι μια «ομόδοξη» χώρα την οποία είναι διατεθειμένη να υπερασπιστεί με νύχια και με δόντια, όπως πιστεύουν οι επικίνδυνα αφελείς και διεθνολογικά αστοιχείωτοι, που πολλαπλασιάζονται στις μέρες μας, αλλά ένα ΠΙΟΝΙ στον ανταγωνισμό με τις μεγάλες χώρες, ή μπλοκ χωρών, στην περίπτωσή μας η ΕΕ και οι ΗΠΑ. 
Αυτό το κατανοεί η Ελλάδα, το να σου το δείχνουν όμως με τη συμπεριφορά τους κατάμουτρα, δεν είναι και ο πιο «λεπτός» διπλωματικά τρόπος. Πραγματικά θα είχε ενδιαφέρον, η αμερικανική – για παράδειγμα – πλευρά, να διέρρεε μια μελέτη, στην οποία θα καταγράφονταν ποσοτικοποιημένες, οι επιπτώσεις από συγκεκριμένα μέτρα που θα μπορούσαν να ληφθούν, εάν η Ελλάδα επεδείκνυε εχθρική συμπεριφορά, ώστε να συγκριθεί με το κόστος από τη μη απορρόφηση… φρούτων από τη ρωσική αγορά. 
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
Και φυσικά, η τεράστια γελοιότητα είναι, ότι οι ίδιοι άνθρωποι που κλαυθμυρίζουν για την «καταστροφή» που γύρισε πίσω τα φρούτα η Ρωσία, είναι πανέτοιμοι να υιοθετήσουν κάθε λογής συνωμοτική θεωρία, για το πώς «ο κακός Αμερικάνος» είναι έτοιμος να συνωμοτήσει με την Τουρκία για να ακρωτηριάσει εδαφικά την Ελλάδα. Όχι ότι δε γίνονται τέτοια πράγματα στις διεθνείς σχέσεις ή δεν έχει η Ελλάδα και η Κύπρος πικρή εμπειρία από «συνωμοσίες», αλλά όταν και εμπειρία διαθέτεις και τον όποιο σημερινό κίνδυνο από μόνος σου τον μεγιστοποιείς, είναι απορίας άξιον με πόση ευκολία ορισμένοι προτείνουν αναπροσανατολισμό της χώρας σε επίπεδο συμμαχιών!</div>
</div>
Κάπου, κάποιοι επιδεικνύουν μη ορθολογικές συμπεριφορές και δυστυχώς υπάρχει μεγάλο ακροατήριο που τα αναμασά και τα αναπαράγει, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που απορεί κανείς με την αφασία που επικρατεί… Διότι αυτά, καμία σχέση δεν έχουν με την ανάγκη για ισορροπημένη και πολυδιάστατη ελληνική εξωτερική πολιτική. 
Θα το ξεκαθαρίσουμε μία ακόμη φορά, διότι φαίνεται πως διάφοροι σπεύδουν να χρεώσουν στο «defence-point.gr» εχθρικές προθέσεις απέναντι στους Ρώσους. Η πάγια θέση μας είναι εξόχως ελληνοκεντρική και όποιος διαθέτει μυαλό ας την επεξεργαστεί και ας καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα: Η Ελλάδα είναι ευνοημένη ΜΟΝΟ όταν ΗΠΑ και Ρωσία συνεργάζονται, διότι αυτό μειώνει τη στρατηγική σημασία της Τουρκίας. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/exports.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-109033" height="146" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/exports.jpg" width="320" /></a> 
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
Πόσο δύσκολο είναι να το καταλάβουμε; Τι συνέβαινε επί Ψυχρού Πολέμου όταν η Τουρκία είχε 1.700 χιλιόμετρα κοινά σύνορα με την πρώην Σοβιετική Ένωση; Παρότι Ελλάδα και Τουρκία θεωρούνταν για το ΝΑΤΟ ως «ενιαίος αμυντικός χώρος», υπάρχει κανείς Έλληνας που να μη διαμαρτυρήθηκε για αμερικανική μεροληψία σε βάρος της Ελλάδας και υπέρ της Τουρκίας; Υπάρχει καλύτερη εξήγηση από τη γεωγραφία γιατί συνέβαινε αυτό; Δεν κάνει σε κανέναν εντύπωση γιατί παραμένει τόσο μετριοπαθής η αμερικανική διπλωματία, παρότι η Τουρκία του φασιστικής νοοτροπίας (κυριολεκτικά) Ερντογάν, «έχει τερματίσει τα κοντέρ» συμπεριφερόμενη με έναν ημι-παράφρονα τρόπο, παριστάνοντας… την Οθωμανική Αυτοκρατορία και χτυπώντας με τον πιο άθλιο και αντισυμμαχικό τρόπο την αμερικανική διπλωματία; </div>
</div>
Όποιος θέλει να κατανοήσει την αμερικανική συμπεριφορά, ας ανοίξει έναν χάρτη. Μπορεί να φτάσει στα κατάλληλα συμπεράσματα και με άλλον τρόπο. Να σκεφτεί, για ποιον λόγο η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν «χαϊδεύεται» με την Τουρκία, κάθε φορά που οι ρωσο-αμερικανικές σχέσεις υποφέρουν. 
Μήπως διότι με τον τρόπο αυτό ερεθίζουν τα αμερικανικά αντανακλαστικά, με βάση γεωπολιτικά σενάρια διόλου θετικά για τη Δύση, παρότι όλοι γνωρίζουν ότι Ρωσία και Τουρκία έχουν αντίθετα συμφέροντα και μελλοντικά η σύγκρουσή τους είναι σχεδόν νομοτελειακή… 
Κι ας περιμένουμε λίγο προτού αρχίσουμε… την κλάψα για να δούμε ποια θα είναι η ανταπόκριση της Τουρκίας στα ρωσικά «ανοίγματα», μήπως και διαπιστώσουμε ότι παρότι πανίσχυρη, όπως διατείνεται η πολιτική της ηγεσία, σίγουρα όμως δυσανάλογα ισχυρότερη με βάση ποσοτικά κριτήρια από την Ελλάδα, δεν εμφανιστεί και τόσο πρόθυμη να καλύψει το δυτικό κενό, παρότι έχει πολύ περισσότερους λόγους από την Ελλάδα να κατευνάζει την τόσο πολυδιαφημισμένη «ρωσική οργή». 
Για τους παραπάνω λόγους η Ελλάδα πρέπει να κάνει τα πάντα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της, το καλύτερο που μπορεί για βοηθήσει προς την κατεύθυνση εξομάλυνση των σχέσεων ΗΠΑ-Ρωσίας. Και έχει έναν λόγο παραπάνω για να το κάνει στην παρούσα κατάσταση. Διότι κάθε έμπειρος παρατηρητής, πίσω από τις ρωσικές «αγριάδες», θα μπορούσε εύκολα να διακρίνει αγωνία να λήξει αυτή η αντιπαράθεση. 
Για πολλούς λόγους που δεν είναι επί του παρόντος να εξηγήσουμε. Κάτι που δεν επιτρέπουν και τα πολλαπλά μέτωπα που έχουν ανοίξει και το προφίλ του Ρώσου ηγέτη που καλλιεργεί με τόση επιμέλεια, τόσο για εσωτερικούς όσο και για εξωτερικούς λόγους, ότι «δε σηκώνει μύγα στο σπαθί του». Ας σκεφτούν δημιουργικά, με στόχο την εξεύρεση του κατάλληλου διπλωματικού «τρικ», του κατάλληλου προσχήματος που θα επέτρεπε και στις δυο πλευρές να απεμπλακούν χωρίς να συζητούμε για νικητές και ηττημένους… 
Κι ας μην τρέφουν αυταπάτες πολλοί για τη χρησιμότητα της κακώς νοούμενης «περήφανης» εξωτερικής πολιτικής την οποία και πρεσβεύουν με τόση επιμονή, μια πολιτική που υπονοεί λόγο καταγγελτικό και συνήθως αλλοπρόσαλλο, με χρησιμότητα μόνο εσωτερική, στα πρότυπα του «κουτσαβακισμού» πολιτικών τύπου Ερντογάν. Αν νομίζουν ότι στο State Department οι γραφειοκράτες θα χάσουν τον ύπνο τους, επειδή στην Ελλάδα, που κάποιοι δεν ξέρουν καν κατά που πέφτει, θα χάσουν τον ύπνο τους, απλά «κοιμούνται όρθιοι». 
 
Εν κατακλείδι, μια τελευταία σημείωση. Επειδή πολύς λόγος γίνεται για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν ώστε να αποζημιωθούν όσοι πλήττονται, ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Προφανώς τίθεται θέμα κοινοτικών αποζημιώσεων, αφού η πολιτική της ΕΕ ευθύνεται για το δυσμενές αποτέλεσμα, άρα θα πρέπει όσοι πλήττονται να ανακουφιστούν, αλλιώς δεν είναι λογικό κάθε κράτος-μέλος να ακολουθεί τυφλά εάν τα οικονομικά συμφέροντά του ζημιώνονται συνεχώς και μάλιστα σε μια τόσο δύσκολη περίοδο. 
Όμως, εάν έχουν υπογραφτεί συμβόλαια με τη ρωσική πλευρά και η δική μας πλευρά έκανε αυτό που προβλέπουν, ενώ η άλλη πλευρά επικαλείται ξαφνικά, όπως έχει κατ’ επανάληψη κάνει απέναντι σε άλλες χώρες, χαμηλότερα ποιοτικά στάνταρ για να επιστρέψει πίσω τα προϊόντα, περιθώριο προσφυγής σε δικαιοδοτικούς μηχανισμούς υπάρχει και εναντίον της Ρωσίας. 
Είναι αυτό σώφρων να γίνει; Αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα, αλλά θα πρέπει σε αυτό να διευκολύνουν και οι Ρώσοι. Διότι, σε τελική ανάλυση, όπως απειλούν οι ίδιοι να προσφύγουν εναντίον της γερμανικής Rheinmetall (εκπαιδευτικό κέντρο) και της γαλλικής DCNS (ελικοπτεροφόρα σκάφη Mistral) για αθέτηση συμβατικών δεσμεύσεων, προφανώς το ίδιο δικαίωμα έχουμε κι εμείς. 
 
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
Οι πραγματικά φιλικές χώρες όμως, αυτές που έχουν πολλά που τους δένουν παρά την παρουσία άλλων που ταλαιπωρούν τις σχέσεις, βρίσκουν τρόπους να ξεπεράσουν τα προβλήματα. Και αν υπάρχει και μια «ιδιαίτερη σχέση», για διάφορους λόγους, θα πρέπει να αφεθεί να φανεί στην πράξη. Αυτό θα στείλει το ισχυρότερο μήνυμα, προς πάσα κατεύθυνση…</div>
</div>
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ας μιλήσουμε λοιπόν για σχέσεις Ελλάδας-Ρωσίας… και εμπάργκο

Η κινητοποίηση της ελληνικής διπλωματίας για την αντιμετώπιση της δυσάρεστης κατάστασης που έχει ανακύψει για τους Έλληνες παραγωγούς, με...

Διαβάστε την συνέχεια

Ισλαμισμός και πολυπολιτισμικότητα και η ανόητη στάση της Δύσης

Ellada simera 0 Ειδήσεις, Ισλάμ, κόσμος 17:10

<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/04/Koran.jpg"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-42500" height="340" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/04/Koran-300x199.jpg" title="Koran" width="640" /></a> 
 
Πρόσφατα ένα άρθρο του Θάνου Τζήμερου με τίτλο «Πολυπολιτισμικότητα και άλλα Παραμύθια» [1] προκάλεσε πολλές αντιδράσεις στα κοινωνικά δίκτυα και τα ΜΜΕ σχετικά με το κατά πόσον ο συγγραφέας ήταν υπέρ το δέον σκληρός απέναντι στο Ισλάμ και κατά πόσον οι απόψεις του αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα. 
Του ΠΑΝΟΥ ΜΗΤΡΟΝΙΚΑ 
Σε παλαιότερο άρθρο μου με τίτλο «Πολυπολιτισμικές κοινωνίες και η περίπτωση της Τουρκίας» [2] είχα αναλύσει το θέμα των «πολυπολιτισμικών κοινωνιών», όμως με αφορμή το άρθρο του κ. Τζήμερου, με το οποίο προφανέστατα συμφωνώ, θεωρώ σημαντικό το να δώσουμε λίγο περισσότερο χώρο σε αυτό το πολύ μεγάλο και σημαντικό θέμα, που από τις αντιδράσεις δείχνει ότι χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση και διευκρίνηση. 
Το θέμα του τι είναι το Ισλάμ, γιατί είναι τόσο ελκυστικό σε μεγάλη μερίδα Μουσουλμάνων που ζουν ήδη στην Δύση, και μπορεί να είναι μέρος μιας γενικότερης «πολυπολιτισμικής» (ή ορθότερα πολυφυλετικής) κοινότητας; 
Τι είναι το Ισλάμ; 
Αν μπορούσε κάποιος να δώσει έναν σύντομο και επιστημονικά ακριβή ορισμό για το Ισλάμ τότε αυτός είναι: 
«Το Ισλάμ είναι ένα πολιτικό σύστημα φτιαγμένο για να ορίζει τις συμπεριφορές ανθρώπων μέσα σε μια κοινωνία, πάνω σε συγκεκριμένους, πολύ σαφείς και ανελαστικούς άξονες. Ο θρησκευτικός του χαρακτήρας είναι πολύ περιορισμένος και υπάρχει απλά και μόνο για να δικαιολογεί ή να προβάλει τον πολιτικό του χαρακτήρα.» 
Το παραπάνω είναι προφανές αν κάποιος μελετήσει το δόγμα και τα κείμενα του τα οποία είναι το Κοράνι, η Σoύρα (βιογραφία του Μωάμεθ) και τα Χαντίθ (σειρά από ιστορίες, γράμματα, μύθους, και άλλα έγγραφα γύρω από την ζωή του Μωάμεθ). 
Οι περισσότεροι θεωρούν ότι το Ισλάμ περιορίζεται στο τι λέει το Κοράνι όμως αυτό δεν είναι αληθές, γιατί μέσα στο Κοράνι (στο οποίο υπάρχει μεν διάχυτο το θρησκευτικό στοιχείο αλλά και πολλές κοινωνικοπολιτικές παράμετροι), δεν υπάρχει καμιά αναφορά για τους 5 πυλώνες που καθορίζουν την ζωή του καλού Μουσουλμάνου. Αντιθέτως υπάρχουν πάνω από 90 αναφορές σχετικά με το ότι ο καλός Μουσουλμάνος πρέπει να μιμηθεί πιστά τον Προφήτη (τον Μωάμεθ) πράγμα που παραπέμπει ουσιαστικά στα άλλα δύο μεγαλύτερα κείμενα που χειρίζονται το θέμα της ζωής του. 
Το Ισλάμ σε αριθμούς βάση των γραπτών ιερών κειμένων του είναι 14% Αλλάχ και 86% Μωάμεθ. 14% Θρησκεία, και 86% πολιτικό σύστημα και τρόπος ζωής. Και είναι έτσι για 1.400 χρόνια τώρα ενώ απαγορεύεται δια απαγχονισμού το να το αλλάξει κάποιος. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/islam_dominate_world.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-109092" height="216" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/islam_dominate_world.jpg" title="islam_dominate_world" width="320" /></a> 
Το Ισλάμ γεννήθηκε στην Αραβική Μέση Ανατολή αλλά όχι σε κάποιο μέρος της όπως η Αίγυπτος, η Παλαιστίνη, ή η Συρία που είχαν πολύ ισχυρές Ελληνικές επιρροές και δεν θα αποτελούσε έκπληξη η δημιουργία μας νέας θρησκείας. Γεννήθηκε στην πιο άγρια και οπισθοδρομική περιοχή της Αραβικής χερσονήσου, σε μια περιοχή που κυριαρχούσαν οι φυλές και οι φατρίες και στις οποίες η μόνη πίστη κάποιου ήταν προς την ομάδα στην οποία ανήκει. 
Το άτομο και η ανθρώπινη ζωή δεν είχαν καμιά αξία παρά μόνο την υποχρέωση να υπηρετούν την φυλή, μέσω της υποστήριξης της οποίας ήταν και ο μόνος δρόμος για να επιβιώσει κάποιος. Δεν υπήρχε εμπιστοσύνη, ούτε δίκαιο και ο μόνος ανασταλτικός παράγοντας για τις εχθροπραξίες ήταν ο φόβος εκδίκησης από την φυλή και οι βεντέτες. 
 
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
Το Ισλάμ του Μωάμεθ ήρθε σε αυτόν τον κόσμο προσφέροντας μια νέα ταυτότητα για τους Άραβες σαν Μουσουλμάνους, μια ταυτότητα που καταργούσε την υπάρχουσα κοινωνική διάρθρωση και στην οποία όλοι είναι ίσοι ανεξάρτητα προέλευσης και τάξης. Υποσχέθηκε την ένωση τους πάνω από φυλές, κάστες και φατρίες, μια ένωση πραγματικών πιστών σε μια μονάδα (την «Ούμα») μέσω της υποταγής στον Αλλάχ και την ευλαβική προσήλωση στους κανόνες και τρόπους του ενός και μοναδικού προφήτη, του Μωάμεθ.</div>
</div>
Πέραν του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο γεννήθηκε το Ισλάμ, ένα βασικό χαρακτηριστικό του δόγματος του που αποτελεί παράγοντα σύγχυσης για εμάς τους Δυτικούς, αλλά είναι βασικό να κατανοήσουμε, είναι η εγγενής δυαδικότητα και αντίφαση που παρουσιάζει το Κοράνι, η οποία δίνει και χώρο σε όρους όπως «ακραίο» και «μετριοπαθές» Ισλάμ. 
Αυτό ισχύει γιατί στην πράξη το Κοράνι αποτελείται από δυο διαφορετικά τμήματα, το αρχικό της Μέκκας που ο Μωάμεθ ήταν ακόμα στην αρχή της διδασκαλίας του, αδύναμος και πολύ διαλλακτικός με τους γύρω του, και το μετέπειτα της Μεδίνας όπου ο Μωάμεθ μεταμορφώθηκε σε πολέμαρχο, απέκτησε δύναμη και επέβαλε την πίστη με το σπαθί. 
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της δυαδικότητας και αντίφασης που συναντάμε στο Ισλάμ είναι οι παρακάτω στοίχοι από το ίδιο το Κοράνι: 
109:1 (Τμήμα Μέκκας) «Έχεις την θρησκεία σου και εγώ έχω την δική μου» 
8:12 (Τμήμα Μεδίνας) «Θα σπείρω τον τρόμο στις καρδιές των απίστων (Kafir), θα κόψω τα κεφάλια τους, θα κόψω τις άκρες των δακτύλων τους» 
Τα δύο αυτά εδάφια είναι προφανέστατα ασύμβατα μεταξύ τους και αδύνατο να συνυπάρχουν αρμονικά στο ίδιο ιερό κείμενο που αποτελεί άξονα του δόγματος. Ποιο είναι το σωστό; Τι θέλει ο Αλλάχ; Τι ήθελε να πει ο… ποιητής; 
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, το ίδιο το Κοράνι που αποτελεί τον απόλυτο κανόνα, ορίζει το πώς πρέπει να το ερμηνεύει αυτός που το διαβάζει, μέσω της «κατάργησης» (Abrogation). Η κατάργηση ορίζει ότι όταν δύο στοίχοι είναι αντικρουόμενοι, τότε ισχύ έχει ο πιο πρόσφατος (αυτός δηλαδή της Μεδίνας) έναντι του παλαιού (της Μέκκας). 
Είναι προφανές λοιπόν, ότι δεν υπάρχουν δύο Ισλάμ αλλά μόνο ένα, και δεν είναι καθόλου μετριοπαθές. Προσοχή, μιλάμε για το Ισλάμ σαν δόγμα, όχι για τους Μουσουλμάνους σαν άτομα που μπορούν φυσικά να ασπάζονται ή όχι την ίδια την πίστη τους σε διαφορετικό βαθμό (και κρίνονται για αυτό από όσους αποκαλούμε «φανατικούς» αλλά στην ουσία είναι απλά οι σωστοί «ορθόδοξοι» Μουσουλμάνοι που ακολουθούν τα διδάγματα του Προφήτη κατά γράμμα όπως ορίζει το Κοράνι). 
Η ιστορία του ίδιου του Ισλάμ επίσης μας δείχνει και ποιο τμήμα του Κορανίου είχε και πραγματικά απήχηση στους Άραβες. Στα 13 χρόνια της διδασκαλίας στην Μέκκα ο Μωάμεθ κατάφερε να έχει 150 πιστούς. Στα επόμενα 10 χρόνια της Μεδίνας με το σπαθί και μάχες κάθε 6 βδομάδες κατά μέσο όρο, κατέκτησε όλη σχεδόν την Αραβική χερσόνησο και το Ισλάμ έφτασε τους 100.000 πιστούς. 
Ο τρόμος λοιπόν τρέφει το Ισλάμ, όχι η αγάπη και η ανοχή. Και αυτό ισχύει για όλες τις μορφές του μιας και οι δύο κύριες τάσεις του (Σουνίτες και Σιίτες) δεν έχουν διαφορές στο δόγμα, αλλά μόνο σε διαδικαστικής και κληρονομικής φύσης θέματα (ποιος έπρεπε να είναι ο διάδοχος του Μωάμεθ, πόση προίκα έπρεπε να πάρει η κόρη του, κ.λπ.) που μπροστά τους οι διαφορές των Χριστιανικών εκκλησιών φαντάζουν φιλοσοφία υψηλότατου επιπέδου. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/islam_mentality_cartoon.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-109093" height="203" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/islam_mentality_cartoon.jpg" title="islam_mentality_cartoon" width="320" /></a> 
Το Ισλάμ σήμερα 
Αυτό που πρότεινε στους Άραβες ο Μωάμεθ τον 7ο αιώνα μ.χ. δεν ήταν άλλο από την υπόσχεση που δίνουν όλοι οι ηγέτες οργανώσεων που βασίζονται στην πίστη για μια νέα τάξη πραγμάτων. Η υπόσχεση αυτή ασκεί πολύ ισχυρή έλξη απέναντι σε όλους τους δυσαρεστημένους που ψάχνουν μια νέα ταυτότητα και ένα υψηλότερο ιδανικό. Η θρησκευτική χροιά υπήρχε μόνο και μόνο για να δώσει την απαραίτητη «μαγεία» που χρειάζεται μια πίστη για να ευδοκιμήσει, να είναι δυνατή και να δικαιολογεί μερικές φορές τα αδικαιολόγητα. 
Σήμερα για εμάς τους Δυτικούς η απήχηση σε ένα τέτοιο κάλεσμα θα προκαλούσε στους περισσότερους σκεπτικισμό και ίσως γέλιο, αλλά βλέποντας την οποιαδήποτε Αραβική χώρα παρατηρούμε ότι οι ίδιες συνθήκες που επικρατούσαν στον κόσμο του Μωάμεθ δεν έχουν αλλάξει και πολύ για αυτές τις χώρες και στις μέρες μας. Οι κυβερνήσεις τους είναι οικογενειακές ή βασίζονται σε συγκεκριμένες φυλές και κάστες, ενώ οι κρατικές δομές και οι ένοπλες δυνάμεις τους στελεχώνονται σχεδόν αποκλειστικά από τους γιούς και τους συγγενείς αυτών των οικογενειών και όσων έχουν ισχυρούς δεσμούς με αυτές. 
Κάτω από τους δυτικοποιημένους τίτλους πρωθυπουργών και προέδρων βλέπουμε τις παλιές φυλές και φατρίες να διοικούν αυτές τις χώρες με τον ίδιο τρόπο που έκαναν και 1400 χρόνια πριν το Ισλάμ τις βάλει σε δεύτερη μοίρα και ορίσει τα Χαλιφάτα. Για να διοικήσει ή και απλά να επιβιώσει κάποιος σε ένα τέτοιο περιβάλλον πρέπει να έχει την εύνοια τους. Για να την αποκτήσει πρέπει να ανταλλάξει χάρες. 
Και έτσι επικρατεί διαχρονικά ο νεποτισμός, η διαφθορά και η κακή κρατική λειτουργία, όπως θα περίμενε κανείς και από ηγεσίες των οποίων η μόνη αξία είναι η πίστη στη φυλή και τίποτε άλλο (ΟΚ, αν θυμίζει και λίγο Ελλάδα σε μερικούς βάζοντας την λέξη κόμμα και οικογένεια έναντι της φυλής, τότε ας το δούμε και σαν τροφή για σκέψη σχετικά με την δική μας κατάσταση και το γιατί φαινόμενα όπως η ΧΑ έχουν τόσο μεγάλη απήχηση). 
Σε αυτή λοιπόν την περιοχή έρχονται ξανά οι Ισλαμιστές τα τελευταία χρόνια να επαναφέρουν το μήνυμα του Μωάμεθ ότι μπορούν να ανατρέψουν όλη αυτή την διαφθορά και να ενώσουν τους πάντες κάτω από μια νέα ταυτότητα, αυτή του Ισλάμ. 
Υπόσχονται «θεϊκή» δικαιοσύνη μέσω της Σαρίας, αδιάφθορες διοικήσεις από πραγματικούς πιστούς οι οποίες δεν θα είναι πια μαριονέτες στα χέρια των πλούσιων, των απίστων και των δυνατών. Και αν ζεις σε μια πόλη σαν το Κάιρο, το Ισλαμαμπάντ, ή τη Μοσούλη με ανύπαρκτες κρατικές δομές, διεφθαρμένους νόμους και διοίκηση, και έχεις μεγαλώσει με τα διδάγματα του Ισλάμ δεν μοιάζει καθόλου κακή ιδέα αυτή η υπόσχεση ακόμα και σήμερα. 
Οι Ισλαμιστές φυσικά δεν μπορούν να προσφέρουν αυτό που υπόσχονται γιατί κατά κανόνα οι ηγεσίες τους είναι και αυτές το ίδιο διεφθαρμένες όπως όλη η υπόλοιπη Μέση Ανατολή, αλλά κερδίζουν πολλά από την αγανάκτηση του κόσμου με το να διαδίδουν αυτές τις ιδέες περί αδελφότητας και ανωτερότητας των Μουσουλμάνων και ιδανικών κοινωνιών (κάτι όπως και οι Αριστεροί και οι αυτοαποκαλούμενοι Προοδευτικοί στον Δυτικό κόσμο). 
Αυτό είναι και το πρόβλημα με την κάθε προσπάθεια εφαρμογής της Δημοκρατίας στον Μουσουλμανικό κόσμο. Όταν πας να επιβάλεις την Δημοκρατία πάνω από ένα σύστημα φυλών και φατριών, τότε ουσιαστικά το μόνο που κάνεις είναι το να δώσεις εκπροσώπηση στους αρχηγούς και τους αρεστούς αυτών των φυλών. Και επειδή αυτοί είναι ήδη το status quo και όλο το κράτος, η Δημοκρατία δεν μπορεί ποτέ να τους μετακινήσει από τις θέσεις τους, μόνο να τους επισημοποιήσει σε αυτές. 
Αυτό που κάνει όμως η Δημοκρατία σε αυτές τις χώρες είναι το να δώσει ισχύ στους Ισλαμιστές που κεφαλαιοποιούν την λαϊκή αγανάκτηση και οργή προσφέροντας την μόνη ενοποιητική ιδέα, εκεί που δεν υπάρχει καμιά άλλη εκτός ίσως από την ξενοφοβία και την έλλειψη ανεκτικότητας για οτιδήποτε εκτός του συνηθισμένου. 
Αυτό έγινε και στην Γάζα όταν στις πρώτες Δημοκρατικές εκλογές ο λαός εξέλεξε πανηγυρικά την Χαμάς (η οποία φυσικά μετά κατήργησε σιωπηλά τις εκλογές μιας και ήταν προφανώς θέλημα Θεού να κυβερνά αυτή από εδώ και πέρα). Το ίδιο έγινε και στην Αίγυπτο με την άνοδο στην εξουσία δημοκρατικά της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. 
Παρότι κάποιοι λίγοι Άραβες πειραματίστηκαν με τον εθνικισμό και τον παναραβισμό (Μπααθισμός) οι προσπάθειες αυτές απέτυχαν επίσης να φέρουν κάποια σημαντικότερη αλλαγή πλην της ισορροπίας ανάμεσα στις φυλές, και αυτό γιατί δεν υπάρχει πραγματική εθνική ταυτότητα για όλα αυτά τα Αραβικά κράτη που βλέπουμε σήμερα. Είναι όλα τους αποτέλεσμα αυθαίρετων διαχωρισμών από τους Άγγλους και Γάλλους αποικιοκράτες των αρχών του 20ου αιώνα ή βίαιων αποσχίσεων όπως το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές και οι ίδιοι οι κάτοικοι τους το γνωρίζουν πολύ καλά. Αυτή είναι η πραγματικότητα τους. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/islam_no_democracy.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-109094" height="240" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/islam_no_democracy.jpg" title="islam_no_democracy" width="400" /></a> 
Οι Ισλαμιστές της Δύσης 
Βλέποντας όμως τον μεγάλο αριθμό Ισλαμιστών που προέρχονται από Δυτικές χώρες (οι περισσότεροι γεννημένοι και μεγαλωμένοι στην Δύση), καθώς και το ότι ουσιαστικά ο σύγχρονος Ισλαμικός φονταμενταλισμός φαίνεται να βρήκε τους ηγέτες του εκεί, κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί γιατί όλοι αυτοί οι «δυτικοποιημένοι» Μουσουλμάνοι φτάνουν να ασπάζονται τον Ισλαμισμό και μάλιστα κατά κανόνα πιο φανατικά και από τους αδερφούς τους της Μέσης Ανατολής; 
Ο λόγος είναι απλός και αφορά το ότι οι πολυφυλετικές δυτικές κοινωνίες στις οποίες καλούνται να συνυπάρχουν καθημερινά με ανθρώπους άλλων θρησκειών, ιδεών, και τρόπων ζωής είναι ακόμα πιο περίπλοκες, αντικρουόμενες και διασπασμένες και από τις δομές φυλών και καστών των Αραβικών/Μουσουλμανικών χωρών. Και αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο για κάποιον που έχει μεγαλώσει με τα διδάγματα και τους τρόπους του Ισλάμ. 
Επιπροσθέτως, με τη συνεχή υποχωρητικότητα των δυτικών κοινωνιών με στόχο να υποστηρίξουν ισότιμα στους κόλπους τους όλο αυτό το πολύχρωμο πολιτισμικό μωσαϊκό και να δημιουργήσουν μια «πολυπολιτισμικότητα» (ό,τι και αν είναι αυτό), οι κανόνες αλλάζουν συνέχεια και γίνονται όλο και πιο ασαφείς. Αυτό μπορεί να δείχνει καλό σε εμάς τους ανεκτικούς, ανοιχτόμυαλους και λίγο αφελείς δυτικούς, όμως σε συνδυασμό με το Ισλάμ που αποτελεί την θρησκεία και τον τρόπο ζωής των Μουσουλμάνων δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα μιας και το Ισλάμ υπάρχει ακριβώς για να ακυρώνει αυτές τις διαφορές και την «κακοφωνία» των πολλών απόψεων και τρόπων ζωής σε μια ισοπεδωτική και απλουστευτική ενότητα. 
Η ιδέα ότι το Ισλάμ μπορεί να συνυπάρξει αρμονικά με μια ποικιλία άλλων θρησκειών και ιδεών είναι απλά ανόητη και ανέφικτη. Το Ισλάμ φτιάχτηκε ακριβώς για να εξαφανίσει αυτή την ποικιλία και την διαφορετικότητα σαν υπέρτατο σύστημα από τον Θεό. Είναι οξύμωρο να θέλεις κάποιος να το δει σαν μέρος αυτού του μωσαϊκού που το ίδιο το Ισλάμ απεχθάνεται και έχει ως στόχο να καταστρέψει. 
<div style="text-align: center;">
Η έξαρση του Ισλαμικού φονταμενταλισμού στις δυτικές κοινωνίες δεν αντιστρέφεται με περισσότερη ανεκτικότητα και «πολυπολιτισμικότητα». Αντιθέτως ο Ισλαμισμός φαίνεται να είναι η αντίδραση σε όλη αυτή την διαφορετικότητα και την «πολυπολιτισμικότητα». Ο Μουσουλμάνος που καλείται καθημερινά να ελίσσεται ανάμεσα σε ένα παράλογο για αυτόν και ιδιαίτερα πολύπλοκο σύστημα κοινωνικών κανόνων, τρέχει στο παλιό καλό Ισλάμ για να βρει ηρεμία και νόημα γιατί το Ισλάμ έχει ένα πολύ απλό και απόλυτα σαφές σύστημα κανόνων για το πώς πρέπει ο καθένας να συμπεριφέρεται.</div>
Το Ισλάμ στα ιερά του κείμενα παρέχει κανόνες για τους άνδρες, τις γυναίκες, τους πιστούς και τους άπιστους για το σύνολο των θεμάτων. Από το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται μέχρι και πως θα καθαρίζουν τα δόντια τους (κάτι που παραβλέπουν πολλοί είναι ότι κάπου 60% των κειμένων του Ισλάμ αφορούν τους άπιστους και το πώς πρέπει να τους αντιμετωπίζει ο καλός Μουσουλμάνος, θέμα αν μη τι άλλο καθαρά πολιτικό). 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/france-muslim-immigration.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-109095" height="267" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/france-muslim-immigration.jpg" title="france-muslim-immigration" width="400" /></a> 
Αλλά δεν είναι αυτός ο μόνος λόγος για έναν «δυτικό» Μουσουλμάνο να τρέξει σε αυτό. Το κύριο όφελος από το Ισλάμ είναι ότι αυτόματα κάθε Μουσουλμάνος είναι ανώτερος από κάθε άλλο άπιστο. Όχι μόνο ο Μουσουλμάνος μηχανικός, γιατρός ή επιστήμονας είναι καλύτερος από τον οποιοδήποτε άπιστο συνάδελφο του αλλά κάθε Μουσουλμάνος είναι ανώτερος από κάθε άλλο άπιστο γενικά. Καλύτερος και από κάθε άλλο Μουσουλμάνο αδερφό που έχει αφήσει τον εαυτό του να «δυτικοποιηθεί» υπέρ το δέον και να ξεχάσει τον σωστό δρόμο του Προφήτη. 
<div style="text-align: center;">
Έτσι ο Ισλαμιστής της Δύσης βρίσκει ένα νέο νόημα στην ζωή του και αποκτά ηρεμία, μεγάλη αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό με το να αφιερώνει τον εαυτό του στο πώς θα ανατρέψει και θα κατακτήσει αυτόν τον κόσμο των απίστων φέρνοντας τον υπό την απεριόριστη δικαιοσύνη, απλότητα και σοφία του Ισλάμ.</div>
Την ίδια στιγμή φυσικά, σε κάποιες χώρες του κόλπου όπως η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, οι φατρίες που διοικούν διεφθαρμένα και φασιστικά τον τόπο χρηματοδοτούν όλους αυτούς τους φανατικούς της Δύσης έτσι ώστε πρώτον να τους κρατάνε μακριά από τους ίδιους, και δεύτερον ώστε να μπορούν να τους χρησιμοποιήσουν κατά της Δύσης όποτε κρίνουν ότι πρέπει το Ισλάμ να βγει πάλι από το καβούκι του. 
 
Γιατί παρότι η Δύση δείχνει να το αγνοεί επιδεικτικά, το Ισλάμ έχει έναν μόνο στόχο εδώ και 1400 χρόνια, αυτόν της παγκόσμιας απόλυτης επικράτησης έναντι όλων των άλλων… και δεν έχει παρεκκλίνει καθόλου από αυτόν, άσχετα με το αν μετά την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας βρέθηκε αδύναμο και ανίκανο να τον διεκδικήσει για έναν αιώνα (πράγμα που έχει συμβεί φυσικά και στο παρελθόν την περίοδο της Αυτοκρατορίας των Μογγόλων). 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ισλαμισμός και πολυπολιτισμικότητα και η ανόητη στάση της Δύσης

Πρόσφατα ένα άρθρο του Θάνου Τζήμερου με τίτλο «Πολυπολιτισμικότητα και άλλα Παραμύθια» [1] προκάλεσε πολλές αντιδράσεις στα κοινωνικά δί...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι λέει ο τουρκικός τύπος για τη νίκη Ερντογάν

Ellada simera 0 Ειδήσεις, Τουρκία 17:07

<img alt="Image" src="http://www.onalert.gr/image/?w=630&src=/files/Image/NewOnAlert/TOURKIA/Hurryet_Erdogan_President.jpg" width="630" /> 
 
Ως «ιστορική» νίκη, που σηματοδοτεί την «γέννηση μιας Νέας Τουρκίας», ή μια «επανάσταση» ερμηνεύει ο Τύπος της Τουρκίας το χθεσινό αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών. 
 
«Ο 12ος Πρόεδρος ο Ερντογάν» (Zaman), «Η ιστορική νίκη του Ερντογάν» (Haberturk), «Ο άνθρωπος του λαού πάει στο Προεδρικό Μέγαρο της Τσάνκαγια με το 52% της στήριξης. Εκλέξαμε τον (εκτελεστικό) Πρόεδρο μας» (Sabah), «Τερμάτισε στην αναμέτρηση από τον πρώτο γύρο» (Milliyet), «Καλώς ήρθες νέα Τουρκία» (Yeni Safak), «CHP + MHP + Γκιουλενιστές και 12 ακόμα κόμματα σβήστηκαν από το χάρτη. Δεν μπορούν να αλλάξουν το πεπρωμένο» (Takvim), «Ο λαός για ένατη φορά έδωσε το πράσινο φως στον ‘Αρχηγό'» (Yeni Akit). Η μεγαλύτερη μερίδα του Τύπου, φιλοκυβερνητική και μη, αφιερώνει πολλές σελίδες στη νίκη του Ερντογάν στις χθεσινές εκλογές για την ανάδειξη Προέδρου από το λαό, για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας. 
 
Ο αντιπολιτευόμενος Τύπος σχολιάζει ωστόσο: «Αναζητείται γλάστρα να κάνει τον Πρωθυπουργό» (Sozcu), «Η ψήφος είναι αρκετή για το Προεδρικό Μέγαρο, αλλά δεν αρκεί για την εισαγωγή προεδρικού συστήματος» (Taraf), «Διαμάχη για τον Γκιουλ στο ΑΚΡ προτού ο Ερντογάν αναλάβει την Προεδρία» (Cumhuriyet), «Ελέγχει το χρήμα και τα Μέσα ενημέρωσης , ελέγχει το κράτος και κέρδισε με το 51,8% των ψήφων: Η μισή χώρα δεν τον θεωρεί ως νόμιμο Πρόεδρο» (Birgun). Η γκιουλενική Today's Zaman σχολιάζει ότι ο Ερντογάν «μετά βίας» κέρδισε τις εκλογές. 
 
Σύμφωνα με τα τελευταία αποτελέσματα ο Ερντογάν συγκέντρωσε το 51,96% των ψήφων, ο Ιχσάνογλου το 38,33% και ο Ντεμίρτας το 9,71% των ψήφων. Ο Ερντογάν επικράτησε σε 54 νομούς (Κεντρική και Ανατολική Τουρκία και Μαύρη Θάλασσα), ο Ιχσάνογλου σε 16 νομούς (κυρίως στα παράλια της χώρας και στην περιοχή του Αιγαίου) ενώ ο Ντεμίρτας επικράτησε σε 16 νομούς στα νοτιοανατολικά της χώρας. 
 
Πρόκειται για την ένατη συνεχόμενη εκλογική νίκη του Ερντογάν, ο οποίος πλέον είναι ο 12ος Πρόεδρος της Τουρκίας. 
 
Η υποστήριξη στον κοινό υποψήφιο του CHP και ΜΗΡ, κ. Εκμελεντίν Ιχσάνογλου, ήταν πολύ μικρότερη από το ποσοστό που είχαν συγκεντρώσει τα δύο αυτά κόμματα της αντιπολίτευσης στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές. 
 
«Το αποτέλεσμα ήταν επιτυχία για τον Ιχσάνογλου αλλά αποτυχία για τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης που τον πρότειναν», λέει η επικεφαλής της Milliyet στην Άγκυρα, Σερπίλ Τσεβικτζάν, ενώ η Ασλί Αϊντίντασμπας, πολιτικός αναλυτής της ίδιας εφημερίδας, χαρακτήρισε το αποτελέσματα ως «ιστορική αυτοκτονία» για την αντιπολίτευση. 
 
«Ο χαμένος των εκλογών δεν είναι ο Ιχσάνογλου αλλά το CHP και ΜΗΡ», σχολιάζει και ο Μεχμέτ Γιλμάζ της Χουριέτ και επισημαίνει ότι οι ψηφοφόροι του ΜΗΡ ψήφισαν τον Ερντογάν. 
 
Η απόφαση να προτείνουν τα δυο κόμματα της αντιπολίτευσης έναν, χαμηλού προφίλ, κοινό υποψήφιο είχε σαν αποτέλεσμα την χαμηλή προσέλευση στις κάλπες των παραδοσιακών τους ψηφοφόρων, υποστηρίζει ο αρθρογράφος τη Χουριέτ. Ο λόγος που οι δύο αρχηγοί , του CHP και του ΜΗΡ, πρότειναν τον σχετικά άγνωστο και χαμηλών τόνων Ιχσάνογλου ως κοινό υποψήφιο ήταν ο φόβος ότι ένας άλλος κοινός υποψήφιος «θα απειλούσε τις θέσεις τους», υποστηρίζει ο κ. Γιλμάζ . 
 
Ο κ. Γιλμάζ προβλέπει ότι οι δύο αρχηγοί δεν θα παραιτηθούν και θα οδηγήσουν τα δύο κόμματα σε μία ακόμα εκλογική ήττα, αυτήν των γενικών εκλογών του 2015. 
 
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Τι λέει ο τουρκικός τύπος για τη νίκη Ερντογάν

Ως «ιστορική» νίκη, που σηματοδοτεί την «γέννηση μιας Νέας Τουρκίας» , ή μια «επανάσταση» ερμηνεύει ο Τύπος της Τουρκίας το χθεσινό...

Διαβάστε την συνέχεια

Προνομιακός εταίρος της Ρωσίας η Τουρκία την ώρα που εμείς ψαχνόμαστε

Ellada simera 0 Εξωτερική Πολιτική 17:04

<img alt="Image" src="http://www.onalert.gr/image/?w=630&src=/files/Image/ONALERTPHOTOS/TOYRKIA/OYDETERES/tourkia_russia.jpg" width="630" /> 
 
Ρωσία -Τουρκία έρχονται πιο κοντά λόγω των κυρώσεων της Δύσης στη Μόσχα και της Ρωσίας προς την Ευρώπη. Το έγραψαν οι Financial Times το γράφουν ακόμη πιο καθαρά οι Ρώσοι. 
 
Την ίδια ώρα στην Αθήνα μάλλον ακόμη "ψαχνόμαστε". 
 
Το άρθρο που ακολουθεί τα λέει όλα. Η μετάφρασή του έχει γίνει από την “Σύγχρονη Ρωσία”: 
 
Αλιόνα Παλαζτσένκο, RIA Novosti 
 
Προνομιακός εμπορικός εταίρος της Ρωσίας τείνει να γίνει Τουρκία, χάρις στις ρωσικές αντι-κυρώσεις. Πόσο μάλλον, αφού η Μόσχα, προκειμένου να υποκαταστήσει τις εισαγωγές από χώρες στις οποίες κήρυξε εμπάργκο, θα εισάγει μεγαλύτερες ποσότητες προϊόντων από την Τουρκία. 
 
Η Μόσχα επέβαλε απαγόρευση ενός έτους σε ορισμένα είδη αγροτικής παραγωγής, πρώτων υλών και τροφίμων, και την Πέμπτη η κυβέρνηση δημοσίευσε τη λίστα με τα προϊόντα, η εισαγωγή των οποίων θα περιοριστεί. Σε αυτή, ειδικότερα, συμπεριλαμβάνονται το βοδινό κρέας, το χοιρινό, φρούτα, πουλερικά, τυριά και γαλακτοκομικά. Προηγουμένως, απαγόρευση είχε τεθεί για τα μήλα που εισάγονται από την Πολωνία. 
Η Τουρκία δεν είναι μέλος της ΕΕ, γι’ αυτό δεν είναι υποχρεωμένη, ούτε και σκοπεύει να προβεί σε κυρώσεις απέναντι στη Ρωσία εξαιτίας της διαμάχης στο θέμα της Ουκρανίας, γεγονός που διανοίγει μεγάλες ευκαιρίες στην Άγκυρα, τονίζει, μιλώντας στο ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο, RIA Novosti, η ειδικός του Κέντρου ευρασιατικών μελετών «USAK», Χαμπίμπε Οζντάλ. «Η Τουρκία -είπε- δεν πρόκειται να επιβάλλει κυρώσεις κατά της Ρωσίας λόγω της Ουκρανίας, επειδή δεν είμαστε μέλος της ΕΕ και δεν υποχρεούμαστε να συμβαδίζουμε με την πολιτική κυρώσεων της ΕΕ. Επομένως, η Τουρκία που δεν συμμετέχει στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας αποκτά μεγάλα πλεονεκτήματα, δεδομένης και της παραίτησης της Ρωσίας από την εισαγωγή ευρωπαϊκών προϊόντων. Η απάντηση της Ρωσίας στις κυρώσεις της Δύσης ήταν αναμενόμενη, και παρ’ ότι οι κυρώσεις είναι δίκοπο μαχαίρι, για μας η κατάσταση είναι άκρως θετική». 
Με αφορμή τις Δυτικές κυρώσεις και τις ρωσικές αντι-κυρώσεις, η αναλύτρια σημειώνει: «Η χώρα μας μπορεί να παίξει έναν από τους σημαντικότερους ρόλους στη ρωσική αγορά. Πιστεύω ότι είμαστε απόλυτα έτοιμοι γι’ αυτό. Η Τουρκία είναι ένας από τους μεγαλύτερους -αν όχι ο μεγαλύτερος- προμηθευτής προϊόντων διατροφής, κλωστοϋφαντουργίας και χημικών προϊόντων στην περιοχή. Πολύ περισσότερο, μετά την «Αραβική άνοιξη» πολλές τουρκικές εταιρίες υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τις αγορές της Μέσης Ανατολής επειδή οι σχέσεις της Τουρκίας με τις χώρες της Μ.Ανατολής κατέρρευσαν εν μια νυκτί. Γι’ αυτό, είμαι σίγουρη ότι οι πιθανότητες πωλήσεων είναι υψηλές για τις τουρκικές επιχειρήσεις, και ότι δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα σε αυτό». 
 
Ο υψηλός στόχος των 100 δισ 
Ωστόσο, κατά την τουρκάλα ειδικό, παρά το θετικό της ανάπτυξης των οικονομικών σχέσεων μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, υφίσταται μια σημαντική ανισορροπία, η οποία ωστόσο μπορεί να ελαχιστοποιηθεί. «Σήμερα ο όγκος των μεταξύ μας συναλλαγών φτάνει τα 38 δις. δολάρια -αναφέρει- και έχει τεθεί ο στόχος το νούμερο αυτό να αγγίξει τα 100 δις. Πρόκειται για ένα σοβαρό στόχο. Ωστόσο, από απόψεως αμοιβαίων εμπορικών συναλλαγών παρατηρείται μια μεγάλη ανισορροπία. Τα 2/3 αυτού του ποσού πηγαίνουν για την εξόφληση από πλευράς Τουρκίας των ενεργειακών πόρων. Ακόμη και αν προστεθούν τα 4 εκατομμύρια ρώσων τουριστών και τα έσοδα των τουρκικών εταιριών στη Ρωσία, το ισοζύγιο δεν μεταβάλλεται σημαντικά. Για εμάς αυτό είναι ένα μεγάλο εμπορικό κενό. Αν φτάσουμε το αμοιβαίο εμπόριο στα 100 δις. υπό το υφιστάμενο ισοζύγιο, αυτό είναι ένα ρίσκο για την Τουρκία. Δεν μπορούν να μπουν σε σύγκριση τα έσοδα των χωρών, όταν η μια πουλά ενεργειακούς πόρους, και η άλλη φρούτα και λαχανικά». 
 
Τη λύση σε αυτή την κατάσταση η κ.Οζντάλ τη βλέπει στην αύξηση της ποικιλίας των προϊόντων και του όγκου των προμηθειών των τουριστικών αγαθών στη Ρωσία. «Τα κύρια προϊόντα από την Τουρκία -εξηγεί- είναι κλωστοϋφαντουργικά, φρούτα, λαχανικά, χημικά προϊόντα καθημερινής χρήσης. Αλλά και με τα προϊόντα διατροφής τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Μερικές φορές η ρωσική πλευρά επιστρέφει τόνους φρούτων και λαχανικών μας. Η λύση πρέπει να βρεθεί στην ποικιλία των προϊόντων και στην αύξηση των προμηθειών τους στη ρωσική αγορά». 
 
Διαφορές στην πολιτική, σύγκλιση στην οικονομία 
Η Ρωσία και η Τουρκία έχουν καταφέρει να οικοδομήσουν μια τέτοια σχέση, ώστε ακόμη και τις περιόδους πολιτικών διαφορών, οι τελευταίες να μην επηρεάζουν τις οικονομικές σχέσεις των δύο χωρών, και σε αυτό βρίσκεται η εγγύηση της υγιούς συνεργασίας, δηλώνει με βεβαιότητα η ειδικός. 
«Οι σχέσεις Τουρκίας και Ρωσίας -λέει- ήταν ασταθείς για πέντε αιώνες. Ωστόσο, στη νεότερη ιστορία, αρχής γενομένης της δεκαετίας του 2000, οι δυο χώρες κατάφεραν να κάνουν κάτι πολύ σημαντικό. Να οικοδομήσουν σχέσεις σε θεσμικές βάσεις που δεν θα αλλάζουν ανά συγκυρία. Οι σχέσεις μας δεν εξαρτώνται από τους πολιτικούς, τις προσωπικές σχέσεις των Πούτιν και Ερντογάν. Ακόμη κι αν αυτοί αντικατασταθούν, εμείς θα συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε. Σε πολλές περιπτώσεις οι σχέσεις ανάμεσα σε διάφορες χώρες βασίζονται στις προσωπικές σχέσεις δυο ηγετών, και διακόπτονται μετά την αποχώρησή τους από την πολιτική σκηνή. Ευτυχώς, η Τουρκία και η Ρωσία δεν αντιμετωπίζουν τέτοιο πρόβλημα». 
 
Σύμφωνα με την κ.Οζντάλ, οι δύο χώρες, παρά τις πολιτικές και διπλωματικές διαφιορές, έχουν καταφέρει να βρούν κοινή γλώσσα στην οικονομική συνεργασία τους. «Για παράδειγμα, υπάρχουν διαφωνίες με τη Ρωσία για τη Συρία, την Κύπρο, την Ουκρανία, την Κριμαία, κλπ. Κάποιες διαφορές, οι οποίες απορρέουν από τη σημερινή πραγματικότητα, για την ώρα δεν είναι πολύ εμφανείς, αλλά μπορούν να προκύψουν μελλοντικά. Παράλληλα, όμως, έχουμε στενές σχέσεις στον τομέα της ενέργειας και του τουρισμού. Οι διαφορές λοιπόν στην εξωτερική πολιτική δεν επηρεάζουν τις οικονομικές σχέσεις. Βλέπω με αισιοδοξία τη συνεργασία μας». 
 
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Προνομιακός εταίρος της Ρωσίας η Τουρκία την ώρα που εμείς ψαχνόμαστε

Ρωσία -Τουρκία έρχονται πιο κοντά λόγω των κυρώσεων της Δύσης στη Μόσχα και της Ρωσίας προς την Ευρώπη. Το έγραψαν οι Financial Times το γ...

Διαβάστε την συνέχεια

ISIL προς Τουρκία: «Ανοίξτε το φράγμα του Ευφράτη αλλιώς θα έρθουμε στην Πόλη»

Ellada simera 0 Ειδήσεις, Τουρκία 16:58

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmUjXkdLvjJfwL2ZD3avSKSjnmhrsxX-phyphenhyphenNbNKW5xGQVP2g-aDONhyphenhyphenxE5uXHUSwSuSZWB1541KE0uMom6B9sxP0KW12exh3hBYG3kd9_oAMRXW7hJhGfz2BcUdhtX6w5oXbHatwPEE47B/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF573.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmUjXkdLvjJfwL2ZD3avSKSjnmhrsxX-phyphenhyphenNbNKW5xGQVP2g-aDONhyphenhyphenxE5uXHUSwSuSZWB1541KE0uMom6B9sxP0KW12exh3hBYG3kd9_oAMRXW7hJhGfz2BcUdhtX6w5oXbHatwPEE47B/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF573.jpg" /></a></div>
 
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
11-8-2014</div>
Η "ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ" ΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΕΞΕΘΡΕΨΕ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ</div>
<div style="text-align: center;">
 </div>
Σε ένα βίντεο - ντοκιμαντέρ για το ισλαμικό «χαλιφάτο» στο Ιράκ και την Συρία, οι σουνίτες ισλαμιστές-πράκτορες απειλούν ότι θα καταλάβουν την Κωνσταντινούπολη ως αντίποινα επειδή η Τουρκία σταμάτησε την ροή υδάτων από το φράγμα Ατατούρκ στον Ευφράτη ποταμό. 
Πρόκειται, εξάλλου για την μοναδική κίνηση που έχει κάνει η Τουρκία ενάντια στους δολοφόνους του ISIL. 
 
Στο βίντεο ο τζιχαντιστής απειλεί την Τουρκία να ανοίξει και πάλι την ροή αλλιώς θα πάνε εισβάλουν στην Τουρκία ως την Κωνσταντινούπολη και να ανοίξουν την ροή από εκεί. 
 
H Toυρκία εξόπλισε και χρηματοδότησε το ISIL για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Όμως φαίνεται ότι εξέθρεψε μια "Λερναία Ύδρα" την οποία δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι μπορεί να ελέγχει. Σίγουρα ο τακτικός τουρκικός Στρατός είναι πολύ ισχυρός για τα "δόντια" των ισλαμιστών, όμως οργανώσεις αυτού του τύπου ζουν και αναπνέουν εντός της κοινωνίας σαν "καρκίνωμα".  
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>