Ζοφερό παρασκήνιο: Έρχεται νέο χτύπημα των ΗΠΑ στο Ιράν. Τα 3 στοιχεία που αποκάλυψαν τα σχέδια του Trump.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/68fe6ebf436631e8ef277e203987354c_XL.jpg?v=2" width="699" /><br /><br /><div>Πριν οι ηγέτες του Ισραήλ υπογράψουν μια ολοκληρωμένη ειρηνευτική συμφωνία στη Μέση Ανατολή, θέλουν η απειλή που θέτει το Ιράν να έχει εξουδετερωθεί πλήρως<br /><br />Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις που τρέχουν στο παρασκήνιο, με τις ΗΠΑ να φαίνεται ότι ετοιμάζουν νέο χτύπημα στο Ιράν.<br />Κατά τη διάρκεια των επόμενων εβδομάδων, η προσοχή είναι εστιασμένη στο Ισραήλ και το Ιράν.<br />Πριν ξεσπάσει ο 12ήμερος πόλεμος νωρίτερα φέτος, υπήρχαν σαφείς ενδείξεις ότι κάτι ετοιμαζόταν.<br />Τώρα παρατηρούμε παρόμοια σήματα, και πολλοί ειδικοί ανησυχούν ότι η πολύ εύθραυστη κατάπαυση του πυρός που συμφωνήθηκε στο τέλος του 12ήμερου ενδέχεται να καταρρεύσει σύντομα.<br />Το Ιράν επαναφέρει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του και δηλώνει στις δυτικές χώρες ότι δεν θα υπάρξουν πλέον διαπραγματεύσεις.<br />Από την άλλη πλευρά, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ έχουν δεσμευτεί ότι δεν θα επιτρέψουν στο Ιράν να επανεκκινήσει το πυρηνικό πρόγραμμα του.<br /><br />Στην πραγματικότητα, την Κυριακή, 5 Οκτωβρίου 2025, ο Αμερικανός Πρόεδρος Trump δημόσια απείλησε ότι θα βομβαρδίσει ξανά το Ιράν…<br />«Θα είχαν όπλο μέσα σε έναν μήνα», δήλωσε ο Trump. «Και τώρα μπορούν να ξεκινήσουν την επιχείρηση πάλι από την αρχή, αλλά ελπίζω να μην το κάνουν γιατί θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε κι αυτό αν το κάνουν.<br />Τους το έδειξα. Θέλετε να το κάνετε; Καλά. Αλλά θα το αντιμετωπίσουμε και δεν θα περιμένουμε τόσο πολύ», είπε.<br /><br />Τι σχεδιάζουν οι Ιρανοί<br /><br />Ο Trump γνωρίζει πολύ καλά ότι Ιρανοί αξιωματούχοι έχουν επανειλημμένα δηλώσει ότι δεν θα εγκαταλείψουν το πυρηνικό τους πρόγραμμα, και δορυφορικές εικόνες αποδεικνύουν ότι το Ιράν εργάζεται σε κατασκευές σε δύο κρίσιμες εγκαταστάσεις εμπλουτισμού…<br />Τρεις μήνες μετά τις χτυπήματα των ΗΠΑ και του Ισραήλ σε πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, νέες δορυφορικές εικόνες δείχνουν σημάδια εργασιών σε δύο από τις βασικές εγκαταστάσεις εμπλουτισμού.<br />Ανάλυση εικόνων υψηλής ανάλυσης από την Maxar Technologies στις 18 Σεπτεμβρίου αποκαλύπτει έργα σε νέο περίγραμμα και τούνελ νότια της εγκατάστασης εμπλουτισμού Νatanz.<br />Πολλά κατασκευαστικά οχήματα εμφανίζονται σε περιοχή νότια της εγκατάστασης, ενώ γίνεται εκσκαφή. Επίσης υπάρχουν έργα επέκτασης του περιγράμματος στην ίδια περιοχή.<br /><br />Την ίδια ώρα, οι Ιρανοί απάντησαν στην απειλή του Trump τη Δευτέρα, 6 Οκτωβρίου.<br />Κατηγόρησαν τις ΗΠΑ ως «χώρα παραβίασης νόμων», δηλώνοντας ότι δεν θα υπάρξουν διαπραγματεύσεις…<br /><br />Η εμπλοκή του Ισραήλ<br /><br />Το υπουργείο Εξωτερικών του Ιράν τη Δευτέρα (6/7) χαρακτήρισε τις ΗΠΑ ως «χώρα που παραβιάζει νόμους», απορρίπτοντας κάθε προοπτική διαλόγου με την Ουάσιγκτον μετά την απειλή του Προέδρου Trump ότι θα βομβάρδιζε ξανά το Ιράν αν επανέλθει σε πυρηνική δραστηριότητα.<br />Οι δημόσιες δηλώσεις του Trump συνιστούν ομολογία «εγκληματικής και παράνομης πράξης» που ενισχύει την εικόνα των ΗΠΑ ως παραβάτη του διεθνούς δικαίου, δήλωσε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Esmail Baghaei.<br />«Θα είναι ξεκάθαρο στην κοινότητα και στο λαό του Ιράν ότι οι ΗΠΑ είναι μια χώρα που παραβιάζει νόμους», πρόσθεσε ο Baghaei. «Δεν έχουμε σχέδιο διαπραγματεύσεων».<br />Οι Ιρανοί έχουν ήδη διαλέξει στάση.<br /><br />Πόσο θα περιμένει ο Trump πριν πατήσει ξανά τη σκανδάλη;<br /><br />Ο Trump εξέπληξε τους πάντες με το χρονοδιάγραμμα κατά τον 12ήμερο πόλεμο, και ίσως εκπλαγούμε ξανά όταν συμβεί και πάλι.<br />Αν βομβαρδίσει το Ιράν, ένας από τους πρώτους στόχους που η Τεχεράνη θα πλήξει είναι η αμερικανική βάση στο Κατάρ.<br />Ενδιαφέρον είναι ότι ο Πρόεδρος Trump υπέγραψε πρόσφατα διαταγή που καθιστά οποιαδήποτε επίθεση στο Κατάρ ως «απειλή για την ειρήνη και την ασφάλεια των ΗΠΑ»…<br />Ο Πρόεδρος Donald Trump υπέγραψε τη Δευτέρα (6/10) διαταγή που παρέχει εγγύηση ασφάλειας για το Κατάρ — σημαντική δέσμευση προς έναν αναδυόμενο αραβικό εταίρο εκτός ΝΑΤΟ.<br />«Οι ΗΠΑ θα θεωρήσουν κάθε ένοπλη επίθεση στο Κατάρ ως απειλή για την ειρήνη και την ασφάλεια τους», αναφέρει η διαταγή, προσθέτοντας ότι, σε τέτοια περίπτωση, οι ΗΠΑ θα λάβουν κάθε νόμιμο και κατάλληλο μέτρο — διπλωματικό, οικονομικό ή και στρατιωτικό — για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ και του Κατάρ και να επαναφέρουν ειρήνη και σταθερότητα.<br />Πρόσφατα, ο αμερικανικός στρατός έστειλε πολλές δεξαμενόπλοια καυσίμων (air tankers) στη βάση μας στο Κατάρ, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις.<br />Διότι την τελευταία φορά που παρατηρήσαμε ανάλογη ανάπτυξη αεροδεξαμενόπλοιων, το Ιράν βομβαρδίστηκε…</div><div><br />Ο Behnam Taleblu, ανώτατος διευθυντής του προγράμματος Ιράν στο Foundation for Defense of Democracies, είπε στη Daily Mail ότι, ενώ «συσχέτιση δεν σημαίνει αιτιότητα», δεν μπορεί να μη σκεφτεί την τελευταία φορά που υπήρξε μεγάλη ανάπτυξη δεξαμενοπλοίων από τις ΗΠΑ.<br />«Λίγο μετά από αυτό, κάτι εξερράγη στη Μέση Ανατολή. Στην επιχείρηση “Midnight Hammer”, η κυβέρνηση Trump πραγματοποίησε κίνηση απόσπασης ή παραπλάνησης για να καλύψει τις πτήσεις των βομβαρδιστικών B‑2 προς το Ιράν», είπε ο Taleblu, επισημαίνοντας ότι ο Trump είναι ο μόνος Αμερικανός πρόεδρος τις τελευταίες δύο δεκαετίες που έστειλε υπεράριθμες δυνάμεις ενάντια σε ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις.<br />«Μεγάλες στρατιωτικές κινήσεις υπό το βλέμμα του αποτελούν σημεία που πρέπει να παρακολουθούμε», πρόσθεσε ο Taleblu.<br />Φυσικά υπάρχει και το ενδεχόμενο τα δεξαμενόπλοια να χρησιμοποιηθούν για υποστήριξη του Ισραήλ σε νέες επιδρομές κατά του Ιράν.<br /><br />Συναγερμός στο Ιράν<br /><br />Στο μεταξύ, υπάρχουν πληροφορίες ότι οι ιρανικές δυνάμεις έχουν τεθεί ήδη σε ύψιστη ετοιμότητα, καθώς οι ηγέτες του Ιράν φοβούνται ότι νέες επιθέσεις μπορεί να συμβούν άμεσα.<br />Το Institute for the Study of War (ISW) κατέληξε ότι οι κυβερνητικοί κύκλοι του Ιράν «πιστεύουν ότι η κατάπαυση του πυρός με το Ισραήλ θα καταρρεύσει»…<br />Οι αξιωματούχοι στο Ιράν θεωρούν ότι η κατάπαυση με το Ισραήλ θα καταρρεύσει και η σύγκρουση θα ξαναρχίσει στο μέλλον, αναφέρει το ISW.<br />Αν σε κάποια στιγμή οι Ιρανοί πειστούν ότι επίκειται ισραηλινό πλήγμα, θα μπορούσαν να αποφασίσουν να χτυπήσουν πρώτοι για να εξασφαλίσουν το πάνω χέρι;<br />Ο Ισραηλινός πολιτικός Avigdor Liberman είναι πεπεισμένος ότι αυτό θα συμβεί, και καλεί τους Ισραηλινούς να «προσεχθούν και να μένουν κοντά σε ασφαλή καταφύγια» κατά την εορτή Sukkot…<br />Προέτρεψε τους Ισραηλινούς να εορτάσουν με προσοχή την ερχόμενη Sukkot, η οποία αρχίζει τη νύχτα της Δευτέρας και διαρκεί επτά ημέρες: «Περάστε χρόνο με οικογένεια και φίλους, αλλά προσέχετε και να βρίσκεστε κοντά σε προστατευμένους χώρους.»<br />Φέτος, η πρώτη μέρα της Sukkot διαρκεί από το βράδυ της 6ης Οκτωβρίου έως το βράδυ της 7ης Οκτωβρίου — μια ημερομηνία με ιδιαίτερη σημασία για το Ισραήλ, αφού πριν δύο χρόνια ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή ξεκίνησε όταν τρομοκράτες της Hamas εισέβαλαν από τα σύνορα.<br />Φαίνεται πως η σύγκρουση στη Γάζα ενδέχεται να ολοκληρώνεται, αλλά η κατάσταση με το Ιράν είναι μακριά από οποιαδήποτε λύση.<br />Πριν οι ηγέτες του Ισραήλ υπογράψουν μια ολοκληρωμένη ειρηνευτική συμφωνία στη Μέση Ανατολή, θέλουν η απειλή που θέτει το Ιράν να έχει εξουδετερωθεί πλήρως.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ζοφερό παρασκήνιο: Έρχεται νέο χτύπημα των ΗΠΑ στο Ιράν. Τα 3 στοιχεία που αποκάλυψαν τα σχέδια του Trump.

Πριν οι ηγέτες του Ισραήλ υπογράψουν μια ολοκληρωμένη ειρηνευτική συμφωνία στη Μέση Ανατολή, θέλουν η απειλή που θέτει το Ιράν να έχει εξουδ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αποκάλυψη: Οι Tomahawks βρίσκονται ήδη στην Ουκρανία, θα δοθούν έως 837. Η Δύση κατάσχει 185 δισ και η Ρωσία 1 τρισ.

<img height="546" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/fb07142258d8900c5a6039a6e6b64d79_XL.jpg?v=2" width="900" /><br /><br /><div>Γιατί άνοιξε η συζήτηση διεθνώς για τους αμερικανικούς πυραύλους κρουζ BGM-109 Tomahawk Land Attack Cruise Missile ή TLAM;<br /><br />Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump δήλωσε ότι «κατά κάποιο τρόπο» αποφάσισε να δώσει στο Κίεβο πυραύλους κρουζ Tomahawk BGM-109 Tomahawk Land Attack Cruise Missile ή TLAM, αλλά χρειάζεται κάποιες διαβεβαιώσεις από κάποιον σχετικά με το πώς θα χρησιμοποιηθούν οι πύραυλοι και πού θα στοχεύσουν.<br />Αλλά αυτή η δήλωση εγείρει πολλά ερωτήματα…<br /><br />Ερώτηση πρώτη: Τι σημαίνει η φράση «κατά κάποιο τρόπο»;<br /><br />Όπως σημείωσε ο γραμματέας Τύπου του Ρώσου προέδρου, Dmitry Peskov, «πρέπει να περιμένουμε για σαφέστερες δηλώσεις, εάν ακολουθήσουν.<br /><br />Όσον αφορά τις παραδόσεις όπλων, αυτές συμβαίνουν πρώτα και μετά γίνονται δηλώσεις.<br />Τουλάχιστον έτσι ήταν επί κυβέρνησης Biden».<br />Με άλλα λόγια, υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα ορισμένοι Tomahawks να έχουν ήδη μεταφερθεί στην Ουκρανία ή να βρίσκονται σε διαμετακόμιση μέσω των Ευρωπαίων εταίρων των Ηνωμένων Πολιτειών.<br />Πάντως φαίνεται ότι με βάση ενδείξεις οι Tomahawks βρίσκονται ήδη στην Ουκρανία<br /><br />Δεν αφήνεται τίποτα στην τύχη…<br /><br />Τέτοια ζητήματα σπάνια αφήνονται στην τύχη τους, και το γεγονός ότι λίγο πριν από την αόριστη δήλωση του Trump, το Ναυτικό των ΗΠΑ έλαβε την έγκριση του Υπουργείου Εξωτερικών για την αγορά 837 Tomahawks έως το οικονομικό έτος 2028, εκ των οποίων 200, αξίας 2,19 δισ. δολαρίων, θα σταλούν στην… Ολλανδία.<br />Είναι περίεργο το γεγονός ότι η Ολλανδία, μια μικρή στρατιωτική δύναμη, ξαφνικά χρειάζεται αυτούς τους πυραύλους τόσο πολύ και με τέτοια βιασύνη.<br /><br />Ερώτηση δεύτερη: Γιατί Tomahawks και γιατί τώρα;<br /><br />Τα ξεσπάσματα του Zelensky μετά τις τελευταίες ρωσικές επιθέσεις σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις και υποδομές αποδεικνύουν ότι η Ουκρανία βρίσκεται σε δεινή θέση, παρά τις ακροβατικές τούμπες της Ευρώπης στην προμήθεια των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων με τα πάντα, από τανκς και οβίδες μέχρι κονσερβοποιημένο κρέας και προφυλακτικά - όλα εις βάρος της δικής της οικονομίας.<br />Η πιο τρομακτική πτυχή είναι το «χρηματικό χάσμα» σε ανθρώπινο δυναμικό μεταξύ του αριθμού των νεκρών στρατιωτών και εκείνων που αχρηστεύονται λόγω τραυματισμών, το οποίο διευρύνεται μέρα με τη μέρα.<br /><br />Στόχος η επιβράδυνση της προέλασης των Ρώσων<br /><br />Το Βρετανικό μέσο ενημέρωσης Express αποκάλυψε το βασικό κίνητρο πίσω από την επείγουσα παράδοση πυραύλων Tomahawk.<br />Όπως ανέφερε, «ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelensky υποστηρίζει εδώ και καιρό ότι εάν οι δυτικές χώρες προμηθεύσουν τη χώρα του με όπλα ικανά να χτυπήσουν μεγάλες ρωσικές πόλεις από την πρώτη γραμμή, αυτό θα μπορούσε να αποδυναμώσει σοβαρά το Κρεμλίνο και τελικά να οδηγήσει στο τέλος του πολέμου».<br />Ο ελάχιστος στόχος: «Το σύστημα θα αναγκάσει τη Μόσχα να διασπάσει την παραγωγή, να ενισχύσει τις εγκαταστάσεις ή να αλλάξει τις οδούς εφοδιασμού, γεγονός που θα μειώσει τον ρυθμό των ρωσικών επιθέσεων μεγάλης εμβέλειας».<br />Με άλλα λόγια, είναι ζωτικής σημασίας για το Κίεβο να επιβραδύνει την αυξανόμενη ορμή της Ρωσίας.<br />Οι ίδιοι οι Tomahawks είναι ένα αρκετά ικανό όπλο μεγάλου βεληνεκούς, ικανό να πλήττει στόχους σε χαμηλό υψόμετρο, αποφεύγοντας το έδαφος και τις ζώνες αεράμυνας, να χτυπά με υψηλή ακρίβεια και, χάρη στις εντυπωσιακές κεφαλές τους, να καταστρέφει ακόμη και οχυρωμένους και θαμμένους στόχους.<br />Οι Αμερικανοί έχουν συσσωρεύσει εκτεταμένη εμπειρία χρησιμοποιώντας αυτούς τους πυραύλους στο Ιράκ, τη Γιουγκοσλαβία, το Σουδάν, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη, τη Συρία, ακόμη και την Υεμένη.<br /><br />Ερώτηση τρίτη: Πού μπορούν να χτυπήσουν;<br /><br />Παρόλο που ο Trump ισχυρίστηκε ότι το Κίεβο θα μπορούσε θεωρητικά να στοχεύσει αμερικανικούς πυραύλους οπουδήποτε, συμπεριλαμβανομένου του Λονδίνου, του Παρισιού και του Βερολίνου (και ως εκ τούτου απαιτεί διευκρίνιση), το λεγόμενο Ινστιτούτο Μελέτης του Πολέμου (ISW) απάντησε γρήγορα και εξυπηρετικά σε αυτό το ερώτημα.<br />Όπως δείχνουν και οι αναφορές του, εάν οι Tomahawks με βεληνεκές 2.500 χιλιομέτρων εκτοξεύονταν από ουκρανικό έδαφος, 1.945 ρωσικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων 76 βάσεων της Πολεμικής Αεροπορίας, θα βρίσκονταν εντός της θεωρητικής τους εμβέλειας.<br />Με βεληνεκές 1.600 χιλιομέτρων, η εμβέλεια θα ήταν 1.655 εγκαταστάσεις και 76 βάσεις, αντίστοιχα.<br />Στους στόχους προτεραιότητας περιλαμβάνονται το εργοστάσιο μη επανδρωμένων αεροσκαφών Geran στη Γελαμπούγκα και η βάση των Ρωσικών Αεροδιαστημικών Δυνάμεων στο Engels.<br />Πιθανοί στρατηγικοί στόχοι περιλαμβάνουν το αεροδρόμιο Olenya με τα στρατηγικά βομβαρδιστικά Tu-95MS, το εργοστάσιο κατασκευής πυρηνικών υποβρυχίων Sevmash στο Σεβεροντβίνσκ και η βάση του Βόρειου Στόλου στο Γκαντζίγιεβο.<br />Στο RuNet έχει εκφραστεί μια γνώμη άκρως εξειδικευμένη ότι το Κίεβο δεν είναι σε θέση να εκτοξεύσει πυραύλους Tomahawk από θάλασσα και αέρα, και ότι οι ίδιοι οι Αμερικανοί φέρονται να έχουν μόνο μια χούφτα από τους νέους εκτοξευτές Typhoon για εκτοξεύσεις από ξηρά, οπότε όλα είναι καλά.<br />Ένας κινητός εκτοξευτής με μία μόνο βάση εκτόξευσης είναι ήδη έτοιμος για σειριακή παραγωγή, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν τεχνικά εμπόδια, ούτε θα υπάρξει έλλειψη πυραύλων.<br />Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, οι ΗΠΑ έχουν περίπου 4.000 από αυτούς σε απόθεμα.<br /><br />Ερώτηση τέταρτη: Ποιος πρέπει να πατήσει το κουμπί;<br /><br />Δεν υπάρχει απολύτως καμία επιλογή εδώ.<br />Ο Trump δεν θα συμφωνήσει καθόλου με τον έλεγχο της επιλογής στόχων και του ελέγχου πυρός από τους Ουκρανούς.<br />Οι κίνδυνοι είναι πολύ μεγάλοι.<br />Επομένως, η αναγνώριση, ο προσδιορισμός στόχων και ολόκληρη η αλυσίδα λήψης αποφάσεων θα ελέγχονται αποκλειστικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω του συστήματος Prompt Global Strike.<br />Λαμβάνοντας υπόψη ότι η εκπαίδευση των ουκρανικών πληρωμάτων θα απαιτήσει τουλάχιστον ένα χρόνο, ο φυσικός έλεγχος των εκτοξεύσεων θα είναι και πάλι αμερικανικός.<br /><br />Οι προειδοποιήσεις Putin<br /><br />Σχολιάζοντας τους πυραύλους Tomahawk, ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin δήλωσε δύο απλά σημεία.<br />Πρώτον, στρατιωτικά, η Ρωσία είναι πλήρως προετοιμασμένη για τη χρήση τους.<br />Δεν θα υπάρξουν εκπλήξεις ή «σημεία καμπής» - «αυτοί οι πύραυλοι δεν θα επηρεάσουν την κατάσταση στο πεδίο της μάχης».<br />Δεύτερον (και το πιο σημαντικό), η χρήση Tomahawk χωρίς την άμεση συμμετοχή του αμερικανικού στρατού είναι αδύνατη, πράγμα που σημαίνει ότι αυτό θα σηματοδοτούσε ένα εντελώς νέο στάδιο κλιμάκωσης, το οποίο θα μπορούσε όχι μόνο να σβήσει τις «αναδυόμενες θετικές τάσεις στις σχέσεις» μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και να υποβιβάσει τις Ηνωμένες Πολιτείες στην κατηγορία των άμεσων συμμετεχόντων στη σύγκρουση στην Ουκρανία, με τις συνακόλουθες συνέπειες.<br />Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι συνέπειες έχουν ήδη κοινοποιηθεί στους Αμερικανούς μέσω κλειστών διαύλων.<br />Κάποτε, ορισμένοι Ρώσοι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες προέβλεπαν ότι η Δύση τελικά θα έδινε στο Κίεβο τα πάντα εκτός από πυρηνικά όπλα.<br />Και αυτή η πρόβλεψη σταδιακά επαληθεύεται - ανεξάρτητα από τις αγωνιώδεις αμφιβολίες, τους δισταγμούς και τις συναντήσεις του Trump.<br />Αυτό σημαίνει ότι η μόνη κόκκινη γραμμή για τους εχθρούς μας είναι η πρώτη γραμμή.<br />Και ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η κλιμάκωση είναι να διασφαλιστεί ότι αυτή η γραμμή θα εκτείνεται κατά μήκος των συνόρων μεταξύ της σημερινής Ουκρανίας και της Πολωνίας, όπως προειδοποίησε κάποτε ο Medvedev.<br /><br />Σύγχυση στην Ευρώπη<br /><br />Το ευρωπαϊκό συλλογικό αγρόκτημα είναι σε αταξία και η αιώνια κραυγή αντηχεί σε όλο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.<br />Οι χώρες της ΕΕ έχουν παραβιάσει προ πολλού τις εθελοντικές δεσμεύσεις τους να μην αυξήσουν το δημόσιο χρέος τους ή να μην λάβουν δάνεια που δεν μπορούν να αποπληρώσουν.<br />Οι κορυφαίες οικονομίες της ΕΕ έχουν βυθιστεί προ πολλού στον πάτο των PIGS (τίποτα προσωπικό, έτσι ονομάζεται η πιο χρεωμένη χώρα του μπλοκ).<br />Κι όμως, τα χρήματα δεν βρίσκονται. Και το Κίεβο χρειάζεται όλο και περισσότερα.<br />Η κατάσταση έγινε πιο περίπλοκη όταν ο Donald Trump έφυγε, κλείνοντας την πόρτα πίσω του.<br />Η Ουάσιγκτον διέκοψε τη μισθοδοσία της Ουκρανίας και τώρα οι Ευρωπαίοι πρέπει να δώσουν χρήματα στο Κίεβο για τα πάντα - τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, τους μισθούς του στρατιωτικού προσωπικού, τις παρελάσεις ομοφυλοφιλικής υπερηφάνειας και την κατασκευή στρατιωτικών εργοστασίων.<br />Επιπλέον, πρέπει να αγοράσουν όπλα και εξοπλισμό με την ένδειξη «Made in the USA» για αυτούς.<br />Και μετά πρέπει να πληρώσουν για βίλες για τον Zelensky και την ομάδα του, καθώς και διαμάντια και Porsche για τις συζύγους, τα παιδιά, τις ερωμένες, τις ερωμένες και τα παιδιά των συζύγων των εραστών τους.<br /><br />Έρχονται και τα «δάνεια»…<br /><br />Σύμφωνα με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις, οι Ευρωπαίοι σύντομα θα πρέπει να παράσχουν στην Ουκρανία έως και δύο «δάνεια».<br />Αλλά είναι σαφές ότι το Κίεβο δεν θα αποπληρώσει ποτέ, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, αυτά τα δάνεια.<br />Το ένα δάνειο είναι ύψους 45 δισ. ευρώ. Το άλλο είναι για ένα τεράστιο ποσό 185 δισ..<br />Αυτό είναι πολύ, στην πραγματικότητα.<br />Είναι ελαφρώς λιγότερο από το συνολικό ΑΕΠ της Σλοβακίας συν το συνολικό ΑΕΠ της Βουλγαρίας.<br />Και αυτά τα χρήματα πρέπει να προέρχονται από κάπου.<br />Η εκτύπωση χρήματος δεν είναι πλέον επιλογή - τύπωσαν τόσα πολλά κατά τη διάρκεια της COVID που ο πληθωρισμός εξακολουθεί να μαίνεται.<br />Λοιπόν, φυσικά, οι Ευρωπαίοι συνειδητοποίησαν ότι μπορούσαν να κλέψουν χρήματα από τους Ρώσους!<br />Πάντα το έκαναν έτσι, οπότε γιατί όχι τώρα;<br />Θα ξόδευαν 185 δισεκατομμύρια ως «αποζημίωση για ζημιές στην Ουκρανία», θα έβαζαν στην τσέπη τους ένα υψηλό ποσοστό και στη συνέχεια θα μετέφεραν τα ρωσικά χρήματα που είχαν παγώσει στην Ευρώπη στο Κίεβο.<br />Θα ήταν μια καλή συμφωνία… οι Ουκρανοί θα έχαναν, αλλά θα λάμβαναν αποζημιώσεις από τους Ρώσους, και αυτό, φυσικά, θα ανακηρύσσονταν αμέσως «νίκη» τους.<br /><br />Συναγερμός από τη ληστεία των Ευρωπαίων<br /><br />Αυτό το έξυπνο σχέδιο, ωστόσο, τρόμαξε τους Ευρωπαίους χρηματοδότες.<br />Το γεγονός είναι ότι η κατάσχεση ρωσικών κεφαλαίων θα σήμαινε συναγερμό για όλους τους ξένους πελάτες των ευρωπαϊκών τραπεζών και του συστήματος Euroclear.<br />Όλοι καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι οι Ευρωπαίοι θα τους στοχοποιήσουν στη συνέχεια.<br />Οι πλούσιοι Κινέζοι θα κατηγορηθούν για «υποδούλωση των Ουιγούρων» και την αποτυχημένη Επανάσταση της Ομπρέλας.<br />Οι πλούσιοι Ινδοί θα κατηγορηθούν για παραβίαση των δικαιωμάτων των γυναικών και των μειονοτήτων.<br />Οι πλούσιοι Άραβες θα κατηγορηθούν για εκτέλεση ομοφυλοφίλων και για γενική πολιτική αοριστία.<br />Ουσιαστικά, θα βρουν κάτι να τους πειράζει, απλώς για να κλέψουν αυτά τα χρήματα, ποτισμένα με το αίμα και τα δάκρυα των δημοκρατικών ομοφυλοφίλων.<br />Φυσικά, κανείς δεν θα το περιμένει αυτό.<br />Οι ξένες τράπεζες και οι μεμονωμένοι υπερπλούσιοι πελάτες απλώς θα αποσύρουν τις περιουσίες τους από σκιώδεις ευρωπαϊκές εταιρείες και θα τις μεταφέρουν σε πιο ασφαλείς τοποθεσίες.<br />Το αποτέλεσμα θα είναι η κατάρρευση των τραπεζών της ΕΕ, τεράστια προβλήματα και ατελείωτες δικαστικές διαμάχες για την Euroclear, το τέλος των ξένων επενδύσεων στην ευρωπαϊκή ανάπτυξη και η μείωση της εμπιστοσύνης στο ευρώ, οδηγώντας στην αναπόφευκτη αποδυνάμωσή του.<br /><br />Οι προειδοποιήσεις<br /><br />Όσοι είναι πιο έξυπνοι το καταλαβαίνουν αυτό και προειδοποιούν τους Ευρωπαίους πολιτικούς.<br />Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Christine Lagarde, έσπευσε να δηλώσει ότι όλοι οι χειρισμοί με παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία πρέπει να γίνονται «αυστηρά εντός του πλαισίου του διεθνούς δικαίου».<br />Για όσους δεν έχουν ιδέα -και υπάρχουν λόγοι να αμφιβάλλουν για το IQ των ευρωπαϊκών ελίτ- ο Ρώσος πρόεδρος υπέγραψε ένα διάταγμα που ορίζει ότι όλα τα δυτικά περιουσιακά στοιχεία στην επικράτειά μας μπορούν να εθνικοποιηθούν ταχέως, εάν χρειαστεί, «για να διασφαλιστεί η άμυνα και η ασφάλεια της Ρωσίας».<br />Αυτά τα περιουσιακά στοιχεία, και πάλι σύμφωνα με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις, αξίζουν πάνω από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια.<br />Ας δούμε λοιπόν ποιο είναι πιο κερδοφόρο.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Αποκάλυψη: Οι Tomahawks βρίσκονται ήδη στην Ουκρανία, θα δοθούν έως 837. Η Δύση κατάσχει 185 δισ και η Ρωσία 1 τρισ.

Γιατί άνοιξε η συζήτηση διεθνώς για τους αμερικανικούς πυραύλους κρουζ BGM-109 Tomahawk Land Attack Cruise Missile ή TLAM; Ο πρόεδρος των ΗΠ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τρομερή παραδοχή ΗΠΑ: To F 35 είναι ένα τεράστιο εξοπλιστικό φιάσκο, στα σκουπίδια 2 τρισ. δολ. Την πάτησε και η Ελλάδα.

<img height="364" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/5b9062660603d895c8e0ccd22df4660b_XL.jpg?v=2" width="695" /><br /><br /><div>Η υπόσχεση πίσω από το F-35 ήταν αδύνατη εξ αρχής: ένα μόνο αεροσκάφος που θα καλύπτει τις ανάγκες διαφορετικών στρατιωτικών κλάδων, θα είναι stealth, υπερηχητικό, δικτυοκεντρικό, και όλα αυτά με χαμηλό κόστος - Το όραμα αυτό ήταν πολιτικά χρήσιμο, αλλά τεχνικά ανέφικτο<br /><br />Τουλάχιστον 25 χρόνια μετά την έναρξη της ανάπτυξης του F-35, οι ΗΠΑ παραδέχονται για πρώτη φορά, έστω και με υπαινικτικό τρόπο, πως το πιο φιλόδοξο εξοπλιστικό πρόγραμμα της σύγχρονης εποχής απέτυχε παταγωδώς.<br />Με τη χρήση προσεκτικά διατυπωμένων αλλά αποκαλυπτικών φράσεων, πρόσφατη έκθεση της Επιτροπής Λογοδοσίας της Κυβέρνησης των ΗΠΑ (GAO) επισημοποιεί μια αλήθεια που πολλοί ειδικοί, στρατιωτικοί αναλυτές και insiders της αμυντικής βιομηχανίας ψιθυρίζουν εδώ και χρόνια: το F-35 δεν πρόκειται ποτέ να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που το ίδιο το Πεντάγωνο και η Lockheed Martin καλλιέργησαν.<br /><br />Η μεγάλη παραδοχή πίσω από τεχνοκρατικά λόγια<br /><br />Στην επιφάνεια, η έκθεση μοιάζει τεχνοκρατική.<br /><br />Όμως, αρκεί κανείς να δει μια φράση από τη σελίδα «Highlights» της έκθεσης για να κατανοήσει το βάθος της παραδοχής: «Το πρόγραμμα σχεδιάζει να μειώσει το εύρος του Block 4, ώστε να παραδίδει δυνατότητες στα μαχητικά με πιο προβλέψιμο ρυθμό από ό,τι στο παρελθόν.»<br />Σε απλή γλώσσα, αυτή η πρόταση σημαίνει ότι πολλές από τις κρίσιμες δυνατότητες μάχης που είχαν σχεδιαστεί για το F-35, απλώς δεν θα υλοποιηθούν ποτέ.<br />Η περίφημη «φάση εκσυγχρονισμού» Block 4, η οποία ξεκίνησε το 2019, ήταν στην ουσία ένας παραπλανητικός τρόπος να συνεχιστεί η βασική ανάπτυξη του αεροσκάφους, χωρίς να φανεί ότι το πρόγραμμα είχε ξεφύγει πλήρως από το αρχικό του χρονοδιάγραμμα και προϋπολογισμό, επισημαίνει σε ανάλυσή του το<a href="https://responsiblestatecraft.org/f-35-failure/"> <b>Responsible Statecraft.</b></a><br />Το Block 4, που υποτίθεται θα προσέθετε κορυφαίες δυνατότητες σε ηλεκτρονικό πόλεμο, επικοινωνίες, πλοήγηση και οπλικά συστήματα, πλέον περιορίζεται δραματικά.<br />Οι υπεύθυνοι εγκαταλείπουν κρίσιμα τεχνολογικά χαρακτηριστικά, αποδεχόμενοι εμμέσως ότι το F-35 δεν θα αποκτήσει ποτέ τις δυνατότητες για τις οποίες πουλήθηκε.<br /><br />Το μεγαλύτερο εξοπλιστικό «φιάσκο» της σύγχρονης εποχής<br /><br />Το F-35 παρουσιάστηκε ως το απόλυτο μαχητικό πολλαπλών ρόλων, σχεδιασμένο για να καλύψει τις ανάγκες της Πολεμικής Αεροπορίας, του Ναυτικού και των Πεζοναυτών των ΗΠΑ, αλλά και των συμμάχων του ΝΑΤΟ.<br />Από το 2001 έως σήμερα, περισσότερες από 19 χώρες συμμετείχαν ή επένδυσαν στο πρόγραμμα.<br />Το συνολικό κόστος έχει ήδη ξεπεράσει τα 2 τρισεκατομμύρια δολάρια, καθιστώντας το F-35 το πιο ακριβό εξοπλιστικό πρόγραμμα στην ιστορία του πλανήτη.<br />Και όμως, το τελικό προϊόν είναι ένα μαχητικό που συνεχίζει να αντιμετωπίζει προβλήματα αξιοπιστίας, συντήρησης, λειτουργίας και απόδοσης.<br />Η επίσημη παραδοχή ότι οι κρίσιμες δυνατότητες δεν πρόκειται να υλοποιηθούν σημαίνει ότι οι ΗΠΑ πούλησαν ένα όνειρο – και παρέδωσαν ένα ημιτελές, ασταθές, προβληματικό σύστημα.<br /><br />Πολιτικές και γεωστρατηγικές συνέπειες<br /><br />Το ζήτημα δεν είναι απλώς οικονομικό ή τεχνολογικό. Έχει σοβαρότατες γεωπολιτικές και διπλωματικές προεκτάσεις.<br />Χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιταλία, η Νορβηγία, η Ελλάδα, το Ισραήλ, η Ιαπωνία και η Αυστραλία έχουν επενδύσει δισεκατομμύρια δολάρια στο πρόγραμμα, με την υπόσχεση ότι θα αποκτήσουν το πιο προηγμένο μαχητικό αεροσκάφος στην ιστορία. Πλέον, αυτές οι χώρες βλέπουν πως οι δυνατότητες που τους υποσχέθηκαν δεν θα υλοποιηθούν ποτέ — και το κόστος συνεχίζει να αυξάνεται.<br />Η αξιοπιστία των ΗΠΑ ως εξαγωγέας στρατιωτικής τεχνολογίας δέχεται σοβαρό πλήγμα.<br />Οι επόμενες «πωλήσεις» μετασχηματιστικών συστημάτων, όπως τα επερχόμενα NGAD ή άλλα προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης και drone συνεργασίας, είναι πολύ πιθανό να αντιμετωπιστούν με σκεπτικισμό και δυσπιστία από ξένους εταίρους.<br /><br />Από τεχνολογικό θαύμα σε πολιτικό σκάνδαλο<br /><br />Η υπόσχεση πίσω από το F-35 ήταν αδύνατη εξ αρχής: ένα μόνο αεροσκάφος που θα καλύπτει τις ανάγκες διαφορετικών στρατιωτικών κλάδων, θα είναι stealth, υπερηχητικό, δικτυοκεντρικό, και όλα αυτά με χαμηλό κόστος. Το όραμα αυτό ήταν πολιτικά χρήσιμο, αλλά τεχνικά ανέφικτο.<br />Το πρόγραμμα του F-35 εξελίχθηκε σε ένα πολιτικό εργαλείο εξυπηρέτησης συμφερόντων, κατανομής θέσεων εργασίας, και διατήρησης εσωτερικών και διεθνών συμμαχιών.<br />Δεν ήταν ποτέ ένα καθαρά στρατιωτικό project.<br />Η αποτυχία του λοιπόν, δεν είναι απλώς τεχνική — είναι θεσμική.<br />Είναι η απόδειξη της αποτυχίας ολόκληρου του δυτικού μοντέλου στρατιωτικού βιομηχανικού συμπλέγματος, που επιτρέπει σε ιδιωτικούς κολοσσούς να παραπλανούν κυβερνήσεις, κοινοβούλια και λαούς με κούφιες υποσχέσεις για «στρατιωτική υπεροχή».<br /><br />Έντονοι προβληματισμοί<br /><br />Η παραδοχή της αποτυχίας του F-35 από την ίδια την αμερικανική κυβέρνηση πρέπει να αποτελέσει σημείο καμπής.<br />Όχι μόνο για τις ΗΠΑ, αλλά για ολόκληρο το ΝΑΤΟ και τις χώρες που βασίζονται στις αμερικανικές τεχνολογίες για την ασφάλειά τους.<br />• Πόσα άλλα εξοπλιστικά προγράμματα είναι καταδικασμένα σε αποτυχία λόγω κακού σχεδιασμού και πολιτικής πίεσης;<br />• Πώς μπορεί μια χώρα να σχεδιάζει την άμυνά της όταν ακόμα και το πιο φιλόδοξο και ακριβό πρόγραμμα αποδεικνύεται πλασματικό;<br />• Τι σημαίνει αυτό για τη στρατιωτική ισορροπία απέναντι σε δυνάμεις όπως η Κίνα ή η Ρωσία;<br /><br />Η συζήτηση μόλις ξεκινάει. Το F-35 δεν είναι μόνο μια αποτυχία. Είναι ένα σύμπτωμα βαθύτερης στρατηγικής παρακμής.<br /><br />Την πάτησε και η Ελλάδα<br /><br />Η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να προχωρήσει στην απόκτηση 20 μαχητικών αεροσκαφών F-35, με προοπτική για ακόμα 20 στο μέλλον, συνιστά μια από τις πιο ακριβές και κρίσιμες εξοπλιστικές κινήσεις των τελευταίων δεκαετιών. Το κόστος του προγράμματος αναμένεται να ξεπεράσει τα 4 δισεκατομμύρια ευρώ (σε αρχικό στάδιο), χωρίς να υπολογίζονται έξοδα υποστήριξης, υποδομών και εξοπλισμού που απαιτείται για να επιχειρούν τα συγκεκριμένα αεροσκάφη.<br />Η αγορά αυτή παρουσιάστηκε ως ένα στρατηγικό άλμα για την Πολεμική Αεροπορία και ως απάντηση στις εξοπλιστικές κινήσεις της Τουρκίας, ιδίως στον απόηχο της αποβολής της Άγκυρας από το πρόγραμμα F-35 μετά την προμήθεια των ρωσικών S-400.<br />Ωστόσο, υπό το φως των πρόσφατων αποκαλύψεων για τα προβλήματα και την υποβάθμιση δυνατοτήτων του Block 4, τίθενται σοβαρά ερωτήματα για το κατά πόσο η επένδυση της Ελλάδας παραμένει βιώσιμη, τεχνολογικά ορθή και στρατηγικά απαραίτητη.<br />Η βασική υπόσχεση πίσω από το F-35 ήταν ότι πρόκειται για το πιο προηγμένο, πολυλειτουργικό και δικτυοκεντρικό μαχητικό στον κόσμο.<br />Στην πράξη όμως, όπως παραδέχεται πλέον και η ίδια η αμερικανική κυβέρνηση, πολλές από τις δυνατότητες που καθιστούσαν το F-35 «μοναδικό» δεν θα υλοποιηθούν ποτέ.\<br /><br />Οικονομική ζημιά για την Ελλάδα<br /><br />Το κόστος απόκτησης ενός F-35 πλησιάζει ή ξεπερνά τα 100 εκατομμύρια δολάρια ανά μονάδα, χωρίς να περιλαμβάνεται το κόστος επιχειρησιακής υποστήριξης, εκπαίδευσης, ανταλλακτικών, υποδομών και όπλων.<br />Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της GAO και άλλων φορέων στις ΗΠΑ το κόστος χρήσης ανά ώρα πτήσης μπορεί να φτάνει τα 40.000–50.000 δολάρια, σημαντικά υψηλότερο από τα Rafale ή τα F-16.<br />Η διαθεσιμότητα του στόλου F-35 παγκοσμίως παραμένει κάτω από το 55%, με συνεχείς καθυστερήσεις στην παράδοση ανταλλακτικών και τεχνικής υποστήριξης.<br />Σε μια εποχή που η Ελλάδα ήδη έχει επενδύσει δισεκατομμύρια στα Rafale, στον εκσυγχρονισμό των F-16 σε επίπεδο Viper, καθώς και σε φρεγάτες, αντιαεροπορικά και drones, είναι θεμιτό να τεθεί το ερώτημα:<br />Τα F-35 είναι ένα βήμα «πολυτελείας» που δεν είναι απολύτως αναγκαίο, ειδικά όταν δεν προσφέρουν πια τις δυνατότητες που υπόσχονταν.<br /><br />Στρατηγική εξάρτηση<br /><br />Το F-35 λειτουργεί πλήρως ελεγχόμενο από τις ΗΠΑ, με τις βασικές δυνατότητες να εξαρτώνται από συνεχείς ενημερώσεις λογισμικού, οι οποίες περνούν από αμερικανικούς διακομιστές και εγκρίσεις.<br />Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν θα έχει πλήρη αυτονομία στη χρήση του όπλου σε όλα τα επιχειρησιακά σενάρια, δεν μπορεί να το τροποποιήσει ή να ενσωματώσει εθνικά όπλα ή λογισμικό χωρίς αμερικανική έγκριση και ενδέχεται να βρεθεί μπροστά σε τεχνητούς περιορισμούς ανάλογα με τις πολιτικές αποφάσεις της Ουάσιγκτον.<br />Η πρόσφατη στάση των ΗΠΑ απέναντι στην Τουρκία δείχνει τι μπορεί να συμβεί όταν αλλάζουν οι γεωπολιτικοί άνεμοι.<br /><br /></div><div>Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα θα παραλάβει ένα αεροσκάφος:<br /><br />• με περιορισμένες δυνατότητες σε ηλεκτρονικό πόλεμο,<br />• με προβλήματα λογισμικού και αξιοπιστίας,<br />• με υψηλό κόστος συντήρησης,<br />• και με χαμηλότερη επιχειρησιακή διαθεσιμότητα από αυτήν που υπόσχεται το marketing της Lockheed Martin.<br /><br /><br /><img height="500" src="https://www.bankingnews.gr/image/rs_3.JPG" width="640" /><br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τρομερή παραδοχή ΗΠΑ: To F 35 είναι ένα τεράστιο εξοπλιστικό φιάσκο, στα σκουπίδια 2 τρισ. δολ. Την πάτησε και η Ελλάδα.

Η υπόσχεση πίσω από το F-35 ήταν αδύνατη εξ αρχής: ένα μόνο αεροσκάφος που θα καλύπτει τις ανάγκες διαφορετικών στρατιωτικών κλάδων, θα είνα...

Διαβάστε την συνέχεια

Η πολύ περίεργη «ανοχή» του Ερντογάν στον εξοπλισμό της Κύπρου με το Barak MX.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/webp/2025/10/ERDOGAN-AZERMPAITZAN-ALIEV-TATAR-ERSIN01.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="931" data-original-width="1200" height="497" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/webp/2025/10/ERDOGAN-AZERMPAITZAN-ALIEV-TATAR-ERSIN01.webp" width="678" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Γιατί; Θα προστατεύει και το Ισραήλ; Αμόκ στην Τουρκία για τη Χάλκη… </span></h3><div>Το Barak MX ενισχύει την αεροπορική άμυνα της Κύπρου, και καλύπτει την αμυντική περίμετρο του Ισραήλ έναντι πιθανών απειλών από τον Λίβανο, τη Συρία, το Ιράν και την Τουρκία!<br />Η μεταφορά προηγμένων πυραυλικών συστημάτων στην Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να αντιμετωπιστεί στο πλαίσιο του …διεθνούς δικαίου και της δυναμικής των περιφερειακών δυνάμεων, ισχυρίζονται οι ισλαμιστές στην Άγκυρα που ανησυχούν σφόδρα με τις ενέργειες της Λευκωσίας, η οποία είναι αποφασισμένη να προστατεύσει τη Μεγαλόνησο.<br /><br />Παρά τη διπλωματική ορολογία της Άγκυρας περί δήθεν «Ελληνοκυπριακής Διοίκησης της Νότιας Κύπρου» (sic), η Κυπριακή Δημοκρατία που αναγνωρίζεται σε όλο τον κόσμο, συνεχίζει να υφίσταται ως κυρίαρχο κράτος βάσει των Συμφωνιών του Λονδίνου-Ζυρίχης του 1960, αναγνωρίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη και είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 2004.<br /><br />Η Τουρκία, μετά από 51 χρόνια κατοχής, δεν κατάφερε να διαλύσει το κυπριακό κράτος… Αυτή είναι η μεγάλη νίκη των Ελληνοκυπρίων.<br />Αυτό το ισχυρό νομικό καθεστώς εξουσιοδοτεί τη Λευκωσία να συνάπτει συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας ανάλογα με τις αμυντικές της ανάγκες όπως τις αντιλαμβάνεται. Πρόκειται για κυριαρχικό δικαίωμα. Και η Τουρκία …τρελαίνεται αλλά προς το παρόν σιωπά.<br /><br />Η ανάπτυξη του Barak MX εξυπηρετεί έναν διπλό στρατηγικό σκοπό. Ενώ ενισχύει τις δυνατότητες αεροπορικής άμυνας της Κύπρου, τα συστήματα επεκτείνουν επίσης την αμυντική περίμετρο του Ισραήλ έναντι πιθανών απειλών από τον Λίβανο, τη Συρία και ακόμη και το Ιράν.<br /><br />Αυτή η προωθημένη τοποθέτηση παρέχει δυνατότητες έγκαιρης ανίχνευσης και αναχαίτισης, προστατεύοντας όχι μόνο το κυπριακό έδαφος, αλλά και την ενεργειακή υποδομή και τις θαλάσσιες εμπορικές οδούς του Ισραήλ.Η κάλυψη του ραντάρ των συστημάτων περιλαμβάνει αναπόφευκτα τμήματα της τουρκικής ακτογραμμής, αλλά αυτό συμβαίνει εντός κυρίαρχου εδάφους σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.<br /><br />Η μετρημένη αντίδραση της Τουρκίας σε αυτές τις εξελίξεις έρχεται σε έντονη αντίθεση με την προσπάθεια της Κύπρου το 1997 να αποκτήσει τα ρωσικά συστήματα S-300.<br /><br />Τότε, η Άγκυρα απείλησε με στρατιωτική δράση, με συνέπεια οι πύραυλοι να μεταφερθούν στην Κρήτη. Η τρέχουσα στρατηγική σιωπή αποκαλύπτει διάφορες θεμελιώδεις δυναμικές που διαμορφώνουν την τουρκική εξωτερική πολιτική.<br /><br />Πάντως, προβληματίζει στην Άγκυρα η μη αντίδραση της κυβέρνησης του Ερντογάν. Φοβάται το Ισραήλ, καθώς κατάλαβε το στόχο αυτής της στρατιωτικής ενέργειας; Πιθανότατα…</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η πολύ περίεργη «ανοχή» του Ερντογάν στον εξοπλισμό της Κύπρου με το Barak MX.

Γιατί; Θα προστατεύει και το Ισραήλ; Αμόκ στην Τουρκία για τη Χάλκη…  Το Barak MX ενισχύει την αεροπορική άμυνα της Κύπρου, και καλύπτει την...

Διαβάστε την συνέχεια

Πίσω από τις ασκήσεις φιλίας Αιγύπτου-Τουρκίας.

<img height="375" src="https://i0.wp.com/www.middleeastmonitor.com/wp-content/uploads/2025/10/AA-20250925-39225108-39225106-DISTINGUISHED_OBSERVER_DAY_ACTIVITIES_OF_THE_TURKIYEEGYPT_SEA_OF__FRIENDSHIP2025_EXERCISE-1.jpg?fit=920%2C613&ssl=1" width="702" /><br /><br />του <b>Mahmoud Hassan</b><br />Οι σχέσεις Αιγύπτου-Τουρκίας κινούνται προς έναν νέο ορίζοντα στρατιωτικής συνεργασίας -σηματοδοτώντας μια σημαντική καμπή στην αυξανόμενη προσέγγιση μεταξύ των δύο χωρών, καθώς επιδιώκουν να διαμορφώσουν μια νέα περιφερειακή συμμαχία.<br /><br />Για πρώτη φορά μετά από 13 χρόνια, οι Θαλάσσιες Ασκήσεις Φιλίας μεταξύ των δύο χωρών πραγματοποιήθηκαν στην ανατολική Μεσόγειο από τις 22 έως τις 26 Σεπτεμβρίου, με φόντο τις αυξανόμενες εντάσεις σε όλη τη Μέση Ανατολή.<br /><br />Τι ελπίζει να κερδίσει η Αίγυπτος από αυτούς τους ελιγμούς; Πέτυχαν οι Τούρκοι αυτό που ήθελαν; Και πόσο βαθιά θα είναι η στρατιωτική συνεργασία μεταξύ των δύο κορυφαίων ναυτικών δυνάμεων της Μέσης Ανατολής;<br /><br />Μια στρατηγική αλλαγή<br /><br />Η επανέναρξη των Ασκήσεων Θάλασσας Φιλίας σηματοδοτεί μια σημαντική και στρατηγική εξέλιξη στην περιφερειακή σκηνή, ενισχύοντας την προσέγγιση μεταξύ της Τουρκίας -που κατατάσσεται δέκατη παγκοσμίως- και της Αιγύπτου, η οποία κατέχει την πρώτη θέση μεταξύ των αραβικών κρατών και την 13η παγκοσμίως, σύμφωνα με το WDMMW, έναν ιστότοπο που ειδικεύεται στην παγκόσμια κατάταξη ναυτικής ισχύος.<br /><br />Οι ελιγμοί υψηλού προφίλ περιελάμβαναν φρεγάτες, υποβρύχια, επιθετικά σκάφη και μαχητικά αεροσκάφη F-16. Περιελάμβαναν ασκήσεις με πραγματικά πυρά που διεξήγαγαν ειδικές δυνάμεις και από τις δύο χώρες χρησιμοποιώντας διάφορα όπλα, παρουσία των ναυτικών διοικητών της Αιγύπτου και της Τουρκίας, σύμφωνα με δήλωση του εκπροσώπου του αιγυπτιακού στρατού.<br /><br />Οι αιγυπτιακοί τουρκικοί ελιγμοί απέκτησαν ασυνήθιστη δυναμική, μετά από ένα μεγάλο διάλειμμα από το 2013 και μετά την ισραηλινή επίθεση στην πρωτεύουσα του Κατάρ, Ντόχα, στις 9 Σεπτεμβρίου. Πραγματοποιήθηκαν επίσης εν μέσω ενός θερμού περιφερειακού πλαισίου — που διαμορφώθηκε από τον συνεχιζόμενο πόλεμο στη Γάζα και τις επιθέσεις των Χούτι στη ναυτιλιακή κυκλοφορία στην Ερυθρά Θάλασσα.<br /><br />Η ίδια η χρονική στιγμή μεταφέρει σιωπηρά προειδοποιητικά μηνύματα σε κάθε μέρος που μπορεί να επιδιώξει να υπονομεύσει την ασφάλεια οποιασδήποτε χώρας. Επισημαίνει επίσης την πιθανότητα ότι η αυξανόμενη συνεργασία μεταξύ Καΐρου και Άγκυρας θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μια στρατηγική κοινή αμυντική συμφωνία -όπως αυτή που συνήφθη μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Πακιστάν τον περασμένο μήνα, μετά την επίθεση στη Ντόχα.<br /><br />Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επισκέφθηκε το Κάιρο δύο φορές πέρυσι, ακολουθώντας μια πολιτική «μηδενικών προβλημάτων» με τον Αιγύπτιο ομόλογό του, Αμπντέλ Φατάχ Ελ-Σίσι, μετά από περισσότερο από μια δεκαετία αποξένωσης μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του 2013 που ανέτρεψε τον εκλιπόντα πρόεδρο Μοχάμεντ Μόρσι.<br /><br />Στρατιωτική συνεργασία<br /><br />Τα μηνύματα που μεταφέρονται από τις ασκήσεις της Θάλασσας Φιλίας ξεπερνούν το πεδίο μιας στρατιωτικής άσκησης, επεκτείνονται στη διαμόρφωση νέων συνεννοήσεων και διευθετήσεων μεταξύ των δύο χωρών σχετικά με τις καταστάσεις στη Γάζα, τη Λιβύη, τη Συρία, το Σουδάν και την Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Σύμφωνα με τον πολιτικό αναλυτή Γκαμάλ Αλ-Μάσρι, αυτοί οι ελιγμοί μπορεί να χρησιμεύσουν ως πολιτικό μήνυμα προς τις εχθρικές δυνάμεις - επιβεβαιώνοντας ότι η Αίγυπτος δεν είναι πλέον διπλωματικά απομονωμένη και ότι η Τουρκία είναι πλέον έτοιμη να συμμετάσχει σε στρατιωτική συνεργασία με αραβικές χώρες με τις οποίες κάποτε είχε τεταμένες σχέσεις.<br /><br />Η περιοχή μπορεί σύντομα να βρεθεί στα πρόθυρα μιας νέας συμμαχίας - μια απάντηση στην εγκατάλειψη των ΗΠΑ του συμμάχου τους στον Κόλπο, του Κατάρ, και τη σιωπηρή έγκριση της ισραηλινής επίθεσης εναντίον του. Αυτή η εξέλιξη έχει υπονομεύσει την εμπιστοσύνη στην Ουάσιγκτον και είναι πιθανό να οδηγήσει σε αναμόρφωση των περιφερειακών συμμαχιών.<br /><br />Ο σχηματισμός αυτής της συμμαχίας και η δημόσια αποκάλυψή της μπορεί να είναι μόνο θέμα χρόνου - ειδικά καθώς το Ισραήλ συνεχίζει τις εχθρικές του ενέργειες κατά του Λιβάνου και της Συρίας, αφού στόχευσε το Ιράν και την Υεμένη, εν μέσω αυξανόμενων εικασιών ότι η Αίγυπτος ή η Τουρκία θα μπορούσαν να είναι οι επόμενες στη σειρά για τις ισραηλινές επιθέσεις.<br /><br />Προβλέποντας την πιθανότητα αντιπαράθεσης, οι δύο χώρες προχώρησαν στην επέκταση της συνεργασίας τους στη στρατιωτική κατασκευή. Τον περασμένο Αύγουστο, ανακοίνωσαν μια κοινή επιχείρηση παραγωγής μη επανδρωμένων αεροσκαφών και χερσαίων οχημάτων μεταξύ της τουρκικής HAVELSAN Defence Technologies και του Αραβικού Οργανισμού Εκβιομηχάνισης της Αιγύπτου.<br /><br />Η Τουρκία είχε προηγουμένως προμηθεύσει τον αιγυπτιακό στρατό με το drone Bayraktar TB2 στο πλαίσιο συμφωνίας που ανακοινώθηκε τον Φεβρουάριο του περασμένου έτους. Έδωσε επίσης στην Αίγυπτο την ευκαιρία να συμμετάσχει στο πρόγραμμα παραγωγής του μαχητικού αεροσκάφους πέμπτης γενιάς, KAAN, σύμφωνα με τη γερμανική Deutsche Welle (DW).<div><br /></div><div><a href="https://www.middleeastmonitor.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πίσω από τις ασκήσεις φιλίας Αιγύπτου-Τουρκίας.

του Mahmoud Hassan Οι σχέσεις Αιγύπτου-Τουρκίας κινούνται προς έναν νέο ορίζοντα στρατιωτικής συνεργασίας -σηματοδοτώντας μια σημαντική καμπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γάζα: Τρίτη ημέρα διαπραγματεύσεων. Ο ρόλος ΗΠΑ, Τουρκίας και Κατάρ.

<img height="404" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/09/ereipia-lorida-tis-gazas-hamas-israel-netaniaxou-palaistini-SLpress-825x600.jpg" width="693" /><br /><br />Συνεχίζονται σήμερα Τετάρτη (08/10) στο Σαρμ ελ Σεϊχ της Αιγύπτου, για τρίτη ημέρα, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς, επί του σχεδίου των 20 σημείων του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα.<br /><br />Στο πλαίσιο των συνομιλιών και σύμφωνα με όσα έχουν διαρρεύσει στη δημοσιότητα, το Ισραήλ θέλει να περιορίσει τις διαπραγματεύσεις, όσο είναι δυνατόν, στο θέμα της ανταλλαγής των Ισραηλινών ομήρων με Παλαιστίνιους κρατούμενους ενώ η Χαμάς επιδιώκει να αποσπάσει δέσμευση για πλήρη αποχώρηση του στρατού από τη Λωρίδα της Γάζας και ζητεί αληθινές εγγυήσεις πως αν απελευθερώσει όλους τους ομήρους, η κυβέρνηση Νετανιάχου δεν θα επαναλάβει την επίθεση όπως έχει κάνει σε προηγούμενες εκεχειρίες.<br /><br />Η ισραηλινή αντιπροσωπεία έχει εξουσιοδοτηθεί από τον πρωθυπουργό Νετανιάχου να συζητήσει στο Σαρμ ελ Σείϊ μόνο τις «τεχνικές λεπτομέρειες» για την απελευθέρωση των 20 εν ζωή ομήρων και την παράδοση των σορών ακόμα 28 Ισραηλινών, για τους χάρτες που θα ορίσουν την πρώτη αναδίπλωση του ισραηλινού στρατού καθώς και για την απελευθέρωση 2.000 Παλαιστινίων κρατουμένων από τις φυλακές του Ισραήλ. Δεν αποκλείστηκε αναβάθμιση της αντιπροσωπείας του Ισραήλ, κάτι που ενδέχεται να συμβεί σήμερα. Από την άλλη πλευρά, η ισλαμιστική οργάνωση κατέστησε σαφές χθες το βράδυ ότι περιμένει κάτι περισσότερο από λόγια, τόσο από τους Ισραηλινούς, όσο και από τον Αμερικανό πρόεδρο. «Δεν εμπιστευόμαστε τους κατακτητές ούτε για ένα δευτερόλεπτο, θέλουμε πραγματικές εγγυήσεις» δήλωσε ο επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας της Χαμάς, Χαλίλ αλ Χάγια, ο οποίος έχασε τον γιό του από την ισραηλινή αεροπορική επιδρομή στο αρχηγείο της οργάνωσης στο Κατάρ πριν από ένα μήνα.<br /><br />Η άμεση εμπλοκή από σήμερα, του ειδικού απεσταλμένου Στιβ Γουίτκοφ καθώς και του γαμπρού του Τραμπ, Τζάρεντ Κούσνερ, στη διαπραγμάτευση, συνοδεύθηκε από τη διοχέτευση πληροφοριών σε ΜΜΕ ότι οι δυο εξ απορρήτων άνθρωποι του Αμερικανού προέδρου δεν θα φύγουν από την Αίγυπτο αν δεν υπάρξει συμφωνία σχετικά με τους ομήρους και τον τερματισμό του πολέμου. «Ο Μπίμπι έκανε εξαιρετική δουλειά με την άσκηση στρατιωτικής πίεσης στη Χαμάς. Όμως τώρα «ο Μπίμπι πρέπει να καταλάβει ότι ήρθε η ώρα για μια συμφωνία» δήλωσε Αμερικανός αξιωματούχος, χρησιμοποιώντας τον υποκοριστικό του Νετανιάχου, με το οποίο τον προσφωνεί και ο Τραμπ.<br /><br />Σύμφωνα με το ισραηλινό Κανάλι 12, η Ουάσιγκτον προειδοποίησε τις δυο πλευρές ότι αν δεν καταλήξουν σε συμφωνία, τότε εκείνη θα τους παρουσιάσει μια δική της συμβιβαστική λύση με τη λογική «αυτό ή τίποτα» (Take it or leave it). Στην Αίγυπτο σπεύδουν σήμερα o υπουργός Εξωτερικών του Κατάρ Μοχάμεντ αλ Θάνι και ο αρχηγός των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών Ιμπραχίμ Καλίν, είτε για να ασκήσουν πίεση προκειμένου να υπάρξει συμφωνία, είτε επειδή πίσω από τις κλειστές πόρτες επήλθε μια ουσιαστική συνεννόηση και θα πρέπει όλοι να περάσουν στο επόμενο στάδιο της διαπραγμάτευσης που θα αφορούσε την ανάπτυξη διεθνούς δύναμης στη Γάζα.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Γάζα: Τρίτη ημέρα διαπραγματεύσεων. Ο ρόλος ΗΠΑ, Τουρκίας και Κατάρ.

Συνεχίζονται σήμερα Τετάρτη (08/10) στο Σαρμ ελ Σεϊχ της Αιγύπτου, για τρίτη ημέρα, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς, επί...

Διαβάστε την συνέχεια

Θα σώσει η άδεια για εκταφή ό,τι μπορεί ακόμη να σωθεί από την αξιοπιστία της Δικαιοσύνης;

<img height="465" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/10/apergia-peinas-syntagma-dikaiosini-tempi-dikastes-SLpress-825x600.jpg" width="704" /><br /><br /><b>ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ</b><br />Είτε θέλει να το παραδεχθεί κανείς, είτε όχι, η επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου στο Σύνταγμα – να συμπαραταχθεί Χριστιανικά (μετά απο αγιασμό στην Βουλή) στον απεργό πείνας Πάνο Ρούτσι και στο αίτημά του ως πατέρα για εκταφή του γιου του, Ντένις, τραγικά χαμένου στο δυστύχημα σύγκρουσης τραίνων των Τεμπών και της εν συνεχεία πυρόσφαιρας (να την έχουμε την εικόνα, ολόκληρη, στον νου μας) – “έσωσε την κατάσταση”.<br /><br />Μετά την στήριξη του αιτήματος Ρούτσι – και, σιγά-σιγά, και άλλων γονιών που έχασαν υπό τις απάνθρωπες αυτές συνθήκες τα παιδιά τους – από τον Νίκο Δένδια ή τον Δημήτρη Αβραμόπουλο από τα κυβερνητικά έδρανα (ας μην αγνοηθεί και η συμπαράταξη του Δημήτρη Μαρκόπουλου, του Προέδρου της αθλιούτσικης Εξεταστικής – το είπε ακόμη και ο Κυριάκος Μητσοτάκης! – για τα Τέμπη) και ανεξαρτήτως της προσέλευσης, υποστηρικτικά προς το αίτημα Ρούτσι όλης της Αντιπολίτευσης, ομόθυμα, “χρειαζόταν” ένα κάποιο πομπώδες συμπλήρωμα της μεταστροφής και της Δικαιοσύνης (“Κωλοτούμπας” θα έγραφαν και θα εκφωνούσαν τα αρμόδια τρολς, αλλά βαθμιαίως ο προσβλητικός όρος υποχωρεί. Θεωρείται ότι τραυματίζει τους ίδιους τους γαυριώντες χρήστες του).<br /><br />Ε, λοιπόν, η εικόνα του Αρχιεπισκόπου στο Σύνταγμα να προσέρχεται στον χαροκαμένο πατέρα – χωρίς καν να οργίζεται, όπως καλούσαν επί εβδομάδες <a href="https://www.neakriti.gr/koinonia/2141044_hydaies-epitheseis-kata-toy-panoy-roytsi-apo-trol-toy-diadiktyoy-epithesi-toy">τα ίδια τρολς</a> για ξήλωμα των τσαντιριών και για σβήσιμο των ονομάτων των αδικοχαμένων 57 παιδιών από την πλατεία μπροστά στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη – προσέφερε και μια πρόσθετη ώθηση. Ώστε να ανευρεθεί η κατάλληλη/σοφή “πατέντα” από την ανεξάρτητη/αυτόνομη/ισόκυρη/ανεπίληπτη Δικαιοσύνη και να ικανοποιηθεί -από καραμπόλα- το αίτημα των γονιών για εκταφή, ταυτοποίηση των λειψάνων και τοξικολογικές εξετάσεις επαλήθευσης/διάψευσης των αιτίων της διαβόητης πυρόσφαιρας.<br /><br />Η μνήμη στην Ελλάδα, στην πολιτική σκηνή της χώρας, είναι βραχεία. Βραχύτατη. Έτσι, πέρα από την λήθη που συντόμως θα καλύψει την προσβλητική εικόνα του “αρμοδίου” υπουργού Δικαιοσύνης να καθοδηγεί τηλεοπτικά (ή να επιχειρεί να καθοδηγήσει ανεπιτυχώς!) την δημόσια συζήτηση γύρω από το αίτημα Ρούτσι (ανεξάρτητη κλπ. η Δικαιοσύνη, αλλά ας δίνεται και μια πρόσθετη πολιτική στήριξη μην και υποκύψει!…) και την ακόμη πιο ανοίκεια του Αδώνιδος να υπονομεύει την εικόνα της απεργίας πείνας Ρούτσι με ισχυρισμούς/υπαινιγμούς από το κύκλωμα της Υγείας, θα λησμονηθεί και το άλλο.<br /><br />Η δυσάρεστη εικόνα της Δικαιοσύνης<br /><br />Θα λησμονηθεί η νωπή, ωμή κατά κυριολεξία, εικόνα της ηγεσίας της Δικαιοσύνης – ιδιαίτερα της νεοαναδειχθείσης Προέδρου του Αρείου Πάγου, πιο μετρημένα/προσεκτικά του Εισαγγελέως ΑΠ – που προήλθαν να επεξηγήσουν γιατί, με ρομφαία το ανεξάρτητο της κρίσης των βαθμών της ανάκρισης και την ανάγκη επίσπευσης της εκδίκασης, βάσει της δικογραφίας για τα Τέμπη, όπως αυτή έκλεισε (με απόρριψη των αιτημάτων των γονιών, γιατί όλα είχαν κριθεί), και συνεπώς συμπαρατάχθηκαν στην “σωστή” ανάγνωση της κατάστασης.<br /><br />Να μην παραπέσει και χαθεί η πολιτικότατη – αν οι λέξεις έχουν νόημα πλέον! – δημόσια τοποθέτηση της Αναστασίας Παπαδοπούλου, ως Πρόεδρου του Αρείου Πάγου ότι όχι μόνο τα αιτήματα των γονιών «έχουν απαντηθεί και δεν μπορούμε να επανέλθουμε επ’ αυτών», αλλά και ότι «η χώρα έχει και άλλα δυστυχήματα, ποτέ δεν έγιναν τέτοιες εκδηλώσεις που εκμεταλλεύονται τον πόνο των συγγενών».(Πιο διαφανής αναφορά στις τραγωδίες της Μάνδρας και του Ματιού, δύσκολα θα γινόταν).<br /><br />Η πατέντα, που τώρα εφαρμόσθηκε, δηλαδή εκείνη της ανάσυρσης από το αρχείο παράπλευρης δικογραφίας, που είχε αναφορά σε μήνυση κατά ιατροδικαστικής πράξεως για πλημμελή διερεύνηση των αιτίων, και συνεπώς του “ανοίγματος” της διερεύνησης (μέσω της εκταφής των λειψάνων) των αιτίων όσων φρικτών καταστάσεων επακολούθησαν από την σύγκρουση των Τεμπών, χωρίς πάντως να καθυστερήσει η έναρξη της δίκης – για την οποία κόπτονταν οι ενθουσιώδεις υποστηρικτές του “κλείνουμε τώρα την δικογραφία, τρέχουμε στο ακροατήριο!” –η πατέντα αυτή θα μπορούσε να πει κανείς ότι έλυσε ένα επικίνδυνο αδιέξοδο. (Αφού, βέβαια, δίχασε τον κόσμο. Που, έτσι όπως διαμορφώθηκε το κλίμα, δεν είναι πλέον καθόλου βέβαιο ότι δεν θα παραμείνει διχασμένος, ό,τι κι αν βγει ως πόρισμα από τις εξετάσεις μετά την εκταφή. Και… ας δείξουν μεγάλη, μέγιστη τεχνική προσοχή οι τώρα αρμόδιοι της διαδικασίας!).<br /><br />Ούτως ή άλλως, η ανάσυρση φακέλου από το αρχείο είναι μια ισχυρή, μια πολύτιμη διαδικασία οσάκις η Δικαιοσύνη επιθυμεί – αληθινά – όχι να ικανοποιηθεί κάποιο “περί δικαίου αίσθημα” (αυτά προσκρούουν στην λογική του κράτους δικαίου, έχουμε μάθει να λέμε – ή πάντως να ακούμε), αλλά να μην παραμένουν σκιές σε σοβαρές υποθέσεις. Μην ξεχνούμε ότι, για παράδειγμα, με την αρχειοθέτηση τιμήθηκε και η άλλη εκείνη υπόθεση των παρακολουθήσεων/υποκλοπών/ “επισυνδέσεων”. Που ίσως-ίσως εξηγεί την ευαισθησία του Μαξίμου στην διαχείριση της δικονομικής πορείας των Τεμπών και των σχετικών αρχειοθετήσεων.<br /><br />Μένει πίσω – ακόμη κι αν επικρατήσει τώρα κάποιου είδους καταλαγιάσματος στο δημόσιο λόγο (μιας και φέραμε τον Αρχιεπίσκοπο στην σκηνή του Αγνώστου Στρατιώτη, να δανειστούμε και την έννοια του “καταλαγιάζω”) – η δυσάρεστη εικόνα μιας Δικαιοσύνης που, όταν/όπως θέλει, επιλέγει την μια εκδοχή ή την αντίθετή της. Αυτή όμως είναι μια εικόνα Δικαιοσύνης ενσωματωμένης. Αν μη εμφωλευμένης στην εξουσία. Η εικόνα αυτή επείγει να διαλυθεί. Διότι, μιας και πιάσαμε τα θρησκευτικά, “εάν το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται;”<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Θα σώσει η άδεια για εκταφή ό,τι μπορεί ακόμη να σωθεί από την αξιοπιστία της Δικαιοσύνης;

ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ Είτε θέλει να το παραδεχθεί κανείς, είτε όχι, η επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου στο Σύνταγμα – να συμπαραταχθεί Χ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μεγάλη επιτυχία ο αντιρωσισμός Μητσοτάκη: Η Ζαχάροβα σε γραμμή... Τουρκίας, "ξεχνά" την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/99/99713b9cf4814350800931ff8d301d97.jpg?quality=85&404=default&v=8" width="708" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ζαχάροβα σε γραμμή... Τουρκίας: "Παραβίαση του διεθνούς δικαίου το ελληνικό πραξικόπημα του 1974 στην Κύπρο" - Καμία αναφορά στην τουρκική εισβολή</span></h3>Η εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας, Μαρία Ζαχάροβα, απέρριψε τους ισχυρισμούς της Φινλανδής Υπουργού Εξωτερικών, Ελίνα Βάλτονεν, ότι η Μόσχα παραβίασε τις αρχές που καθορίζονται στη Συμφωνία του Ελσίνκι για τις διεθνείς σχέσεις μεταξύ ανεξάρτητων χωρών, χαρακτηρίζοντας τους ως "προφανές ψέμα". Αντίθετα, κατηγόρησε τη Δύση για παραβιάσεις της συμφωνίας επί δεκαετίες, αναφέροντας μεταξύ άλλων ως παράδειγμα το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας Ιωαννίδη στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974, όχι όμως και την τουρκική εισβολή και κατοχή που ακολούθησε.<br /><br />Η Συμφωνία του Ελσίνκι, η οποία υπογράφηκε το 1975 από 35 χώρες, καθορίζει βασικούς κανόνες για τις διεθνείς σχέσεις και περιλαμβάνει δέκα αρχές, όπως η κυριαρχική ισότητα, η μη επέμβαση, η εδαφική ακεραιότητα, η ειρηνική επίλυση διαφορών και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παραμένει θεμελιώδες έγγραφο για τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ).<br /><br />Σε ανάρτησή της στο <a data-preview="" href="https://www.google.com/search?ved=1t:260882&q=Telegram+platform&bbid=4744786448641111194&bpid=3119579856407390742" target="_blank">Telegram</a> την Τρίτη, η Ζαχάροβα κατηγόρησε τα δυτικά μέλη του ΟΑΣΕ για παραβιάσεις της συμφωνίας, αναφέροντας, όπως σημειώνει το ρωσικό κρατικό δίκτυο RT, την ελληνική επέμβαση στην Κύπρο το 1974, τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία το 1999 χωρίς έγκριση του ΟΗΕ και την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου το 2008, χαρακτηρίζοντας τα ως παραβιάσεις της κυριαρχίας και της μη χρήσης βίας.<br /><br />Η Ζαχάροβα επισήμανε επίσης την αναγνώριση της Σλοβενίας και της Κροατίας από τη Γερμανία το 1991, λέγοντας ότι παραβίασε την αρχή της εδαφικής ακεραιότητας, ενθαρρύνοντας τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Ανέφερε την Επιχείρηση "Καταιγίδα" της Κροατίας στην Κράινα το 1995 ως παραβίαση της αρχής της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών. Η υποστήριξη της Δύσης στο "πραξικόπημα του 2014 στην Ουκρανία", όπως χαρακτηρίζει η Μόσχα την ανατροπή του Βίκτορ Γιανουκόβιτς, παραβίασε την αρχή της μη επέμβασης, αφού υποστήριξε μια κίνηση που οδήγησε σε αλλαγή κυβέρνησης, πρόσθεσε.<br /><br />Άλλα παραδείγματα τα οποία ανέφερε περιλάμβαναν τις μυστικές φυλακές της CIA στη Λιθουανία, την Πολωνία και τη Ρουμανία τη δεκαετία του 2000, οι οποίες "παραβίαζαν την αρχή του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων". Η άρνηση της Γαλλίας να αναγνωρίσει την εθνική ταυτότητα της Κορσικής παραβίαζε το δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση. Επίσης, η συνέχιση της "κατοχής" των Νήσων Τσάγκος από τη Βρετανία στον Ινδικό Ωκεανό, παρά τις αποφάσεις του ΟΗΕ, χαρακτηρίστηκε παραβίαση του διεθνούς δικαίου.<br /><br />Η Ζαχάροβα αμφισβήτησε επίσης το επαγγελματικό υπόβαθρο της Βάλτονεν, επισημαίνοντας την εμπειρία της στον τομέα των οικονομικών και της διοργάνωσης εκδηλώσεων, αντί για τη διπλωματία. Παρατήρησε μια ευρύτερη τάση στην Ευρωπαϊκή Ένωση να διορίζονται αξιωματούχοι χωρίς διπλωματική εμπειρία, χαρακτηρίζοντας την εκπαίδευση της προέδρου της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ως "γυναικολόγου" ως σύμβολο της έλλειψης διπλωματικών προσόντων στην ηγεσία του μπλοκ.<div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Μεγάλη επιτυχία ο αντιρωσισμός Μητσοτάκη: Η Ζαχάροβα σε γραμμή... Τουρκίας, "ξεχνά" την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Ζαχάροβα σε γραμμή... Τουρκίας: "Παραβίαση του διεθνούς δικαίου το ελληνικό πραξικόπημα του 1974 στην Κύπρο" - Καμία αναφορά στην ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αυτή είναι η κυβέρνηση Μπλερ για τη Γάζα. Όλα τα ονόματα.

<img height="400" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2025/10/BLAIR-630x400.jpg" width="694" /><br /><br />Το σχέδιο, που εκπονήθηκε από ομάδα συνδεδεμένη με το γραφείο του Μπλερ και αμερικανο-ισραηλινούς κύκλους κοντά στη διοίκηση Τραμπ, προτείνει ένα διεθνές κυβερνητικό πλαίσιο που θα λειτουργήσει στη Γάζα για 3 έως 5 χρόνια, μέχρι να μεταβιβαστεί ο έλεγχος σε μια «αναμορφωμένη» Παλαιστινιακή Αρχή.<br /><br />Ένα πρόσφατα διαρρεύσαν έγγραφο 21 σελίδων αποκαλύπτει λεπτομερές σχέδιο για τη δημιουργία μιας διεθνούς Μεταβατικής Αρχής που θα διαχειριστεί τη Λωρίδα της Γάζας μετά τον πόλεμο, με επικεφαλής τον πρώην Βρετανό πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ.<br /><br />Το σχέδιο, που εκπονήθηκε από ομάδα συνδεδεμένη με το γραφείο του Μπλερ και αμερικανο-ισραηλινούς κύκλους κοντά στη διοίκηση Τραμπ, προτείνει ένα διεθνές κυβερνητικό πλαίσιο που θα λειτουργήσει στη Γάζα για 3 έως 5 χρόνια, μέχρι να μεταβιβαστεί ο έλεγχος σε μια «αναμορφωμένη» Παλαιστινιακή Αρχή.<br /><br />Το έγγραφο, με τίτλο «Διεθνής Μεταβατική Αρχή Γάζας» (GITA), περιγράφει λεπτομερώς την προτεινόμενη κυβερνητική δομή, προσδιορίζει τα βασικά πρόσωπα που αναμένεται να καλύψουν υψηλές θέσεις και σκιαγραφεί το συνοδευτικό οικονομικό και ασφαλειοπολιτικό σχέδιο.<br />Συμβολικός Παλαιστίνιος εκπρόσωπος<br /><br />Στο επίκεντρο του σχεδίου βρίσκεται η δημιουργία ενός διεθνούς διοικητικού συμβουλίου με 7 έως 10 μέλη, που θα περιλαμβάνει επιχειρηματίες, διπλωμάτες και οικονομικούς εμπειρογνώμονες.<br /><br />Ο Τόνι Μπλερ θα ηγηθεί του συμβουλίου ως γενικός συντονιστής ή εκτελεστικός πρόεδρος, και αυτό θα είναι υπεύθυνο για όλες τις κεντρικές αποφάσεις σχετικά με την πολιτική, την ασφάλεια και την οικονομία στη Λωρίδα.<br /><br />Η προσωρινή έδρα της Αρχής αναμένεται να βρίσκεται στο αλ-Αρίς της Αιγύπτου ή στη Ντόχα του Κατάρ.<br /><br />Ο Μπλερ, 72 ετών, που υπηρέτησε προηγουμένως ως απεσταλμένος του Κουαρτέτου για τη Μέση Ανατολή μεταξύ 2007 και 2015, έχει αναδειχθεί σε ενεργό παρασκηνιακό παίκτη τους τελευταίους μήνες.<br /><br />Συναντήθηκε με Άραβες ηγέτες, συμμετείχε στη μεγάλη σύσκεψη στον Λευκό Οίκο για το μέλλον της Γάζας και συναντήθηκε ακόμη και με τον πρόεδρο Τραμπ και τους υψηλούς συμβούλους του, συμπεριλαμβανομένου του Τζάρεντ Κούσνερ, τον περασμένο Αύγουστο, για να συζητήσουν δυνατότητες αποκατάστασης της Γάζας.<br /><br />Το έγγραφο αναφέρει λεπτομερώς τα ονόματα των υψηλών στελεχών που προορίζονται να καλύψουν βασικές θέσεις στην αρχή.<br /><br />Δίπλα στον Μπλερ, η Σίγκριντ Κάαγκ από την Ολλανδία (πρώην αναπληρωτής πρωθυπουργός της Ολλανδίας) θα υπηρετήσει ως αναπληρωτής πρόεδρος για ανθρωπιστικά ζητήματα, ο Μαρκ Ρόουαν από τις ΗΠΑ ως πρόεδρος του ταμείου αποκατάστασης, ο Ναγκίμπ Σαουίρις από την Αίγυπτο, ο οποίος θα είναι υπεύθυνος για περιφερειακές επενδύσεις, και ο Άριε Λάιτστοουν, με διπλή ισραηλινο-αμερικανική υπηκοότητα, ως εκπρόσωπος των Συμφωνιών Αβραάμ.<br /><br />Επιπλέον, το σχέδιο αναφέρει έναν Παλαιστίνιο εκπρόσωπο του οποίου το όνομα δεν αποκαλύπτεται «για συμβολικούς λόγους», αλλά τονίζει ότι δεν θα έχει πραγματικές εκτελεστικές εξουσίες.<br /><br />Αυτή η δομή αντανακλά την προσέγγιση σύμφωνα με την οποία η πραγματική διαχείριση θα βρίσκεται στα χέρια διεθνών παραγόντων, ενώ η παλαιστινιακή εκπροσώπηση θα παραμείνει, συχνά μόνο σε συμβολικό επίπεδο.<br /><br />Κάτω από το διεθνές διοικητικό συμβούλιο θα λειτουργεί ένα στρώμα «ουδέτερων» Παλαιστίνιων διαχειριστών, επιλεγμένων από επαγγελματίες και μη κομματικούς παράγοντες.<br /><br />Αυτοί θα είναι υπεύθυνοι για τη διαχείριση των δημόσιων τομέων -υγεία, εκπαίδευση, δήμοι και πρόσθετες υπηρεσίες- αλλά θα εργάζονται υπό άμεση εποπτεία του διεθνούς συμβουλίου και θα υπόκεινται σε συνεχή έλεγχο από διεθνή επιτροπή.<br /><br />Ταυτόχρονα, θα δημιουργηθεί ένα τοπικό συμβουλευτικό συμβούλιο, αποτελούμενο από Παλαιστίνιους παράγοντες από τη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, αλλά ο ρόλος του θα είναι μόνο συμβουλευτικός, χωρίς καμία πραγματική εκτελεστική εξουσία.<br />Επενδυτές που αποκομίζουν κέρδη<br /><br />Η οικονομική διάσταση του σχεδίου βασίζεται στη δημιουργία ενός διεθνούς ταμείου με την ονομασία «Ταμείο Αποκατάστασης και Επενδύσεων Γάζας», το οποίο θα διαχειρίζονται οι επιχειρηματίες που περιγράφονται στο έγγραφο.<br /><br />Το ταμείο αναμένεται να χρηματοδοτηθεί μέσω δωρεών από κράτη του Κόλπου, κυρίως τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, δυτικές επενδύσεις και διεθνώς εγγυημένα δάνεια.<br /><br />Το λειτουργικό μοντέλο θα είναι προσανατολισμένο σε επιχειρηματικά κέρδη – εταιρείες θα επενδύσουν σε έργα αποκατάστασης και υποδομών και θα συμμετέχουν στα κέρδη που θα προκύψουν.<br /><br />Στον τομέα της ασφάλειας, το σχέδιο προβλέπει τη δημιουργία μιας πολυεθνικής δύναμης ασφαλείας υπό την αιγίδα του ΟΗΕ ή ενός συνασπισμού υπό αμερικανική ηγεσία, με απόλυτη απαγόρευση οποιασδήποτε παλαιστινιακής ένοπλης φατρίας στη Γάζα κατά τη μεταβατική περίοδο.<br /><br />Οι παλαιστινιακές δυνάμεις ασφαλείας θα αναδιοργανωθούν υπό διεθνή εποπτεία, και η Μεταβατική Αρχή θα έχει πλήρη εξουσία να διορίζει δικαστές, υπουργούς και επικεφαλής σωμάτων ασφαλείας.<br /><br />Το έγγραφο τονίζει ότι η Αρχή θα καλύπτει όλες τις εξουσίες -εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική- και ότι κανένα παλαιστινιακό όργανο δεν θα μπορεί να ακυρώσει τις αποφάσεις της.<br /><br />Το προτεινόμενο χρονοδιάγραμμα περιλαμβάνει μια τρίμηνη φάση προετοιμασίας, κατά την οποία θα δημιουργηθεί η Αρχή και θα επιλεγούν τα μέλη της, ακολουθούμενη από μια αρχική εξάμηνη φάση ανάπτυξης, κατά την οποία θα ξεκινήσει η πραγματική διαχείριση.<br /><br />Η φάση αποκατάστασης, που αναμένεται να διαρκέσει δύο έως τρία χρόνια, θα εστιάσει σε εκτεταμένα έργα υποδομών.<br /><br />Μετά από περίπου πέντε χρόνια, προβλέπεται σταδιακή μεταβίβαση της διακυβέρνησης σε μια «αναμορφωμένη» Παλαιστινιακή Αρχή – όρος του οποίου η ακριβής σημασία παραμένει ασαφής.<div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Αυτή είναι η κυβέρνηση Μπλερ για τη Γάζα. Όλα τα ονόματα.

Το σχέδιο, που εκπονήθηκε από ομάδα συνδεδεμένη με το γραφείο του Μπλερ και αμερικανο-ισραηλινούς κύκλους κοντά στη διοίκηση Τραμπ, προτείνε...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν ομιλεί για Γάζα, Συρία και την πονεμένη Halkbank.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.insider.gr/sites/default/files/styles/cover_image_725x500/public/2024-10/erdogan-erntogan-gettyimages.jpg?itok=mNamPLBr" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="725" height="422" src="https://www.insider.gr/sites/default/files/styles/cover_image_725x500/public/2024-10/erdogan-erntogan-gettyimages.jpg?itok=mNamPLBr" width="689" /></a></div><br /><div>Αναφερόμενος στις διαπραγματεύσεις μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ του ζήτησε να επικοινωνήσει με τη Χαμάς και να την πείσει να δεχτούν την πρότασή του για τη Γάζα.</div><br />Σε δηλώσεις του εν πτήσει κατά την επιστροφή του από το Αζερμπαϊτζάν, όπου συμμετείχε στη σύνοδο του Οργανισμού των Τουρκογενών Κρατών ο Τούρκος πρόεδρος ανέφερε συγκεκριμένα: «Τόσο κατά την επίσκεψή μας στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στην τελευταία τηλεφωνική συνομιλία μας, εξηγήσαμε στον κ. Τραμπ πώς μπορεί να επιτευχθεί λύση στο Παλαιστίνη. Ο ίδιος μας ζήτησε να επικοινωνήσουμε με τη Χαμάς και να την πείσουμε».<br /><br />«Eίπα στον κ. Τραμπ ότι υποστηρίζουμε τις ειρηνευτικές του προσπάθειες. Το ανακοινώσαμε επίσης και δημοσίως. Η Χαμάς μας απάντησε ότι είναι έτοιμη για ειρήνη και διαπραγματεύσεις» ανέφερε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Στην ερώτηση αν θα σταλεί τουρκικός στρατός στη Γάζα» απάντησε ότι «υποστηρίζουμε κάθε είδους προσπάθεια».<br /><br />Όπως είπε, «προτεραιότητά μας είναι η άμεση επίτευξη επείγουσας και πλήρους εκεχειρίας. Πρέπει πρώτα να επιτύχουμε αυτό. Είναι απαραίτητο να υπάρξει αμέσως συνεχής παράδοση ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα». Σημείωσε επίσης ότι «η άμεση αποκατάσταση των υποδομών της Γάζας που καταστράφηκαν από τις ισραηλινές επιθέσεις είναι μία από τις προτεραιότητές μας. Για το σκοπό αυτό διεξάγουμε εντατικές διπλωματικές επαφές».<br /><br />Ο Ταγίπ Ερντογάν χαρακτήρισε πολύ σημαντικό να παραμείνει η Γάζα γη του παλαιστινιακού λαού και να διοικείται από τους Παλαιστινίους. «Το θέμα της ασφάλειας και το θέμα του τρόπου με τον οποίο θα δημιουργηθεί και θα επιχειρήσει η δύναμη σταθερότητας μπορούν να αξιολογηθούν λεπτομερώς. Για το σκοπό αυτό, θεωρώ ότι οι διαπραγματεύσεις στο Σαρμ Ελ Σέιχ είναι πολύ σημαντικές».<br /><br />Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν διευκρίνισε επίσης ότι ο αρχηγός της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών (ΜΙΤ) Ιμραχίμ Καλίν βρίσκεται στο τραπέζι των «σημαντικών» αυτών συνομιλιών, οι οποίες ξεκίνησαν σήμερα και θα συνεχιστούν αύριο.<br /><br />Σχετικά με το θέμα της Halkbank, της τουρκικής κρατικής τράπεζας που διώκεται δικαστικά στις ΗΠΑ για παραβίαση των κυρώσεων κατά του Ιράν, ο Τούρκος πρόεδρος είπε ότι ο Ντόναλντ Τραμπ τον διαβεβαίωσε πως “το πρόβλημα της Halkbank έχει τελειώσει για εμάς”.<br /><br />«Φυσικά αυτή είναι μια σημαντική δήλωση πολιτικής βούλησης, η οποία έχει μεγάλη αξία για εμάς», σχολίασε ο Ταγίπ Ερντογάν, λέγοντας πώς «από την άλλη πλευρά, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν ορισμένες διαδικασίες που πρέπει να ολοκληρωθούν». Ο πρόεδρος της Τουρκίας αναφέρθηκε και στις πρόσφατες συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων της κυβέρνησης της Δαμασκού και των ελεγχόμενων από του Κούρδους Δημοκρατικών Δυνάμεων της Συρίας (SDF).<br /><br />Η Τουρκία παρακολουθεί στενά όλες τις εξελίξεις στο πεδίο, είπε, προειδοποιώντας ότι «η υπομονή, η σύνεση και η αξιοπρεπής στάση μας δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εκληφθούν ως αδυναμία». Οι Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας πρέπει να τηρήσουν την υπόσχεσή τους και πρέπει να ενσωματωθούν στον στρατό της Συρίας, τόνισε, και υποστήριξε ότι «Όσοι στρέψουν το βλέμμα τους προς την ‘Αγκυρα και τη Δαμασκό θα κερδίσουν.<br /><br />Η τουρκική, κουρδική και αραβική συμμαχία είναι το κλειδί για την αιώνια ειρήνη και την ηρεμία στην περιοχή. Κανείς δεν πρέπει να υποκύψει σε προκλήσεις, να παρασυρθεί από λανθασμένες φιλοδοξίες». Για τις συγκρούσεις στο Χαλέπι, ο Τούρκος πρόεδρος υποστήριξε ότι «η συριακή κυβέρνηση εξέθεσε την ευαισθησία της».<br /><br />«Η εδαφική ακεραιότητα της Συρίας είναι για εμάς μη διαπραγματεύσιμη. Δεν είναι δυνατόν να δεχθούμε πράξεις που αντιβαίνουν σε αυτό. Ο πρόεδρος της Συρίας Αχμέντ αλ Σαράα και η κυβέρνησή του έχουν την ίδια άποψη με εμάς. Ως Τουρκία, θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε στο πλευρό του συριακού λαού», κατέληξε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.<div><br /></div><div><a href="https://www.amna.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο Ερντογάν ομιλεί για Γάζα, Συρία και την πονεμένη Halkbank.

Αναφερόμενος στις διαπραγματεύσεις μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ του ζήτη...

Διαβάστε την συνέχεια

Πως η τουρκική επιθετικότητα σε Ελλάδα & Κύπρο θα δικαιωθεί με ρωσική επικράτηση στην Ουκρανία.

<img height="357" src="https://flight.com.gr/wp-content/uploads/2020/08/S-400.jpg" width="698" /><br /><br /><b>Μάριος Δημητρίου</b><br />Δυστυχώς η Ευρώπη εδώ και 3,5 χρόνια δοκιμάζεται από ένα νέο πόλεμο, σκληρό και ανελέητο και χωρίς ορατό τέλος προς το παρόν. Σε έναν κόσμο όμως όπου οι γεωπολιτικές ισορροπίες αλλάζουν ραγδαία και οι συμμαχίες δοκιμάζονται, η σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας δεν είναι ένα γεγονός που αφορά “μόνο” την Ανατολική Ευρώπη και είναι μακρυά από εμάς. Αντίθετα, αποτελεί ένα κρίσιμο σταυροδρόμι διεθνούς νομιμότητας εντός Ευρώπης (στο σκληρό πυρήνα δηλαδή των ανεπτυγμένων χωρών), με συνέπειες για χώρες όπως η Ελλάδα και η Κύπρος που ανήκουν στον ίδιο σχηματισμό.<br /><br />Έτσι η Τουρκία, συνεργαζόμενη με την Ρωσία και διατηρώντας ειδικές και καλές σχέσεις μαζί της, αυτό το διάστημα του πολέμου, παρακολουθεί προσεκτικά αυτές τις εξελίξεις, βλέποντας εκεί ευκαιρίες για να ενισχύσει τις δικές της αξιώσεις σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Οπότε η ουσία του συγκεκριμένου πολέμου σε ότι αφορά τα ελληνικά συμφέροντα, έγκειται στο ότι η αποδοχή της ρωσικής κατοχής εδαφών στην Ουκρανία, όπως και των άλλων ρωσικών απαιτήσεων, θα δημιουργήσει ένα δεδικασμένο, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από κάθε χώρα με αναθεωρητικές τάσεις. <br /><br />Άρα η Τουρκία, η οποία κατέχει παράνομα το βόρειο τμήμα της Κύπρου από το 1974, όπου πάγια την εκεί εισβολή την παρουσιάζει ως “ειρηνευτική επιχείρηση” (με την Μόσχα να μιλά από το 2022 για “ειδική στρατιωτική επιχειρήση”), θα είχε κάθε λόγο να ζητήσει παρόμοια διαπραγμάτευση και επίλυση της κατοχής, επικαλούμενη αντίστοιχα επιχειρήματα με αυτά της Ρωσίας.<br /><br />Επιπλέον, οι ισχυρισμοί της Μόσχας για “καταπίεση των ρωσόφωνων πληθυσμών” στην Ουκρανία, σε τέτοιο βαθμό που να αιτολογούν εισβολή, βρίσκουν άμεσο αντίστοιχο στους ισχυρισμούς της Άγκυρας για “καταπίεση και κίνδυνο” της τουρκοκυπριακής κοινότητας το 1974. Κάτι που επαναλαμβάνεται σήμερα με αναφορές στους “καταπιεσμένους ομοεθνείς μας, σε Δυτική Θράκη και Δωδεκάνησα”. <br /><br />Περαιτέρω, η ρωσική απαίτηση για “ουκρανική ουδετερότητα” αλλά και για έλεγχο της πολιτικής σκηνής του Κιέβου (που παρουσιάζεται ως “αποναζιστικοποίηση”), στην πράξη σημαίνει πως η Μόσχα θα επιβάλλει επιτροπεία στην κυριαρχία της Ουκρανίας. Εν μέρει αντίστοιχο κι αυτό με την τουρκική απαίτηση προς Κύπρο και Ελλάδα να εγκαταλείψουν-παραχωρήσουν κυριαρχικά τους δικαίωματα σε γη και θάλασσα “αν θέλουν ειρήνη”. <br /><br />Στην Ελλάδα, ωστόσο, ένα σημαντικό τμήμα της κοινής γνώμης έχει επηρεαστεί από τη ρωσική προπαγάνδα, η οποία παρουσιάζει την εισβολή ως “απελευθερωτική” ενέργεια, ενώ αρκετοί βλέπουν το όλο θέμα ως μια “δίκαιη τιμωρία της υποκριτικής Δύσης, η οποία στην Κύπρο δεν έκανε τίποτα να βοηθήσει”. Τέτοιες απόψεις όμως είναι βαθιά προβληματικές καθώς αγνοούν το παραπάνω, πώς δηλαδή το ίδιο αφήγημα θα μπορούσε να στραφεί εναντίον μας, σήμερα, σε μια πιθανή σύγκρουση με την Τουρκία.<br /><br />Η Ελλάδα, έχει πάγια εξωτερική πολιτική εδώ και πολλές δεκαετίες, και επικαλείται το διεθνές δίκαιο, την νομιμότητα και τη διεθνή σταθερότητα ως κεντρικούς άξονες της δράσης της. Ορθά εδώ, ο μελετητής της ιστορίας θα αναγνωρίσει πως αυτή η τακτική, δεν μας βοήθησε στην επίλυση του Κυπριακού -σαφώς λοιπόν εδώ έχουμε και τη δυτική αδράνεια και υποκρισία- ούτε κατάφερε να περιορίσει την τουρκική διεκδίκηση στο Αιγαίο.<br /><br />Αλλά αν το Κυπριακό παραμένει ως διεθνές ζήτημα “ανοιχτό”, αν όλες οι χώρες του κόσμου εξακολουθούν να αρνούνται να αναγνωρίσουν το ψευδοκράτος (ακόμη και οι φιλικές με την Άγκυρα), αν η Τουρκία έστω και διπλωματικά βρίσκεται σε άμυνα στο συγκεκριμένο σημείο, αυτό οφείλεται ακριβώς γιατί υπάρχει, ακόμη, διεθνής νομιμότητα και λειτουργία των θεσμών. Με ελλείψεις, με αστοχίες, με προβλήματα. Αλλά υπάρχει. Το ίδιο και με τις εντάσεις στο Αιγαίο, όπου έστω και με βαρυθυμία, η Ελλάδα βρίσκει στηρίγματα, κυρίως εντός Ε.Ε., για τα δίκαια της, ενώ κανείς εκεί δεν επικροτεί την τουρκική ασυδοσία, ούτε τη δικαιώνει.<br /><br />Έτσι η χώρα μας δεν μπορεί να ριψοκινδυνεύσει να δει ένα νέο κύκλο “αναθεωρητισμού” και κατάρευσης θεσμικής υπόστασης και κανόνων, ειδικά όταν η δική της θέση δεν είναι αυτή μιας χώρας με φιλοδοξίες περιφερειακής δύναμης. Με απλά λόγια, τέτοια σκηνικά “ασυδοσίας υπερδυνάμεων” είναι μεν γνωστά – οι ΗΠΑ έχουν εδώ βαρύ ιστορικό- αλλά κάθε νέα εμφάνιση τους και γεωγραφικά εγγύτερα στην Ελλάδα και από χώρες με “ειδικές σχέσεις” με την Τουρκία και με τέτοια πολεμική υπερένταση, δεν υπηρετούν τα δικά μας συμφέροντα.<br /><br /> Ελλάδα και Ρωσία<br /><br />Ένα άλλο ζήτημα που μπαίνει σε αυτή τη σύνθετη σχέση, είναι η ιστορική επαφή Ελλάδας και Ρωσίας. Εδώ, κάποιες εγχώριες, φιλικές προς τη Ρωσία αντιλήψεις, παρουσιάζουν την Μόσχα ως “εναλλακτική” της Δύσης, η οποία μάλιστα υποτίθεται θα μας… έσωζε αν κάναμε έξοδο από το ευρώ, αν καταρρέαμε οικονομικά την εποχή των Μνημονίων και άλλα συναφή. Οι δηλώσεις αυτές, εκ των υστέρων, εκ του ασφαλούς και χωρίς καμμία απόδειξη, ένα αποσκοπούν: Στο να αποσπαστεί η Ελλάδα από την διαφωνία της με τη Ρωσία στο ουκρανικό, και να γίνουμε και εμείς ένα παρακολούθημα της Μόσχας, με αόριστες υποσχέσεις, όπως για “φθηνή ενέργεια” ή για “φθηνά ρωσικά όπλα” (άλλο αγαπημένο θέμα των οπαδών του “ξανθού γένους”). Το 2015 βέβαια η Ρωσία (που υποτίθεται θα μας έσωζε), περνούσε οικονομική κρίση και το κύριο που την ενδιέφερε ήταν να εξυπηρετήσει η Ελλάδα τη πώληση ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Μέσω όμως του αγωγού Turkstream… που κατέληγε στην Τουρκία!<br /><br />Στα ίδια επιχειρήματα προστίθενται αναφορές στο “ομόδοξο” με τη Ρωσία, ξεχνώντας βέβαια πως αυτή εδώ και πολλά χρόνια υπονομεύει ανοιχτά το ελληνόψυχο Οικουμενικό Πατριαρχείο, και προσπαθεί να το κάνει δέσμιο εκείνου της Μόσχας, που θέλει την εκκλησιαστική πρωτοκαθεδρία ως “Τρίτη Ρώμη”.<br /><br />Ξεχνούν ακόμη οι φιλορωσικές αντιλήψεις εντός Ελλάδας, πως η Ρωσία πούλησε το 2019 στην ισλαμίζουσα Τουρκία, χωρίς κανένα ενδοιασμό, τους αντιαεροπορικούς πυραύλους S-400. Ένα οπλικό σύστημα που στρέφεται απευθείας κατά της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας. Καθώς στην τουρκική περιφέρεια δεν υπάρχει άλλη αεροπορική δύναμη, άξια λόγου. Ενώ της πρότεινε κατά καιρούς και άλλα οπλικά συστήματα.<br /><br />Ξεχνούν επίσης, πως η Ρωσία επενδύει συστηματικά στην Τουρκία, σε πυρηνικά εργοστάσια, σε αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου, στη χρηματαγορά της, σε τουριστικές υποδομές και τόσα άλλα. Γιατί εκεί βρίσκει μεγάλες ευκαιρίες ανάπτυξης και άρα “καλά κάνει”, χωρίς βέβαια να την… ενοχλεί η τουρκική απειλή κατά της Ελλάδας.<br /><br />Σαφώς Ρωσία και Ελλάδα δεν έχουν να μοιράσουν κάτι και έχουν σοβαρούς ιστορικούς δεσμούς. Και ήταν λάθος η ελληνική δήλωση πως “είμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία”! Αλλά η χώρα μας έχει κάθε δικαίωμα να θυμίζει στη Μόσχα το σοβαρό λάθος που κάνει με την εισβολή στην Ουκρανία, ασκώντας με την σειρά της ιμπεριαλιστική πολιτική, και με επιχειρήματα περί “φυλετικής κληρονομίας”. Ψευδοεπιχειρήμα που θα ακούσουμε και κάποια στιγμή από την Τουρκία για δικά μας εδάφη, ενώ εκεί εθνικιστικοί κύκλοι ήδη το διατυπώνουν για τη “Θεσσαλονίκη, γενέτειρα του Κεμάλ” και για την “δυτική Θράκη, όπου ζούσαμε σε μεγάλους αριθμούς”. Ενώ το να “οργίζεται” η Ρωσία με την Ελλάδα, επειδή στείλαμε κάποιο στρατιωτικό υλικό στο Κίεβο, καλό είναι να εξισωθεί με την συνεχή υποστήριξη που περιγράψαμε, που κάνει η Μόσχα στην Άγκυρα, και πολύ πιο πριν από το 2022.<br /><br />Συμπερασματικά, μια ήττα της Ουκρανίας και υποχώρηση της στις ρωσικές απαιτήσεις, δεν είναι μόνο μια θλιβερή εξέλιξη. Αλλά θα καταγραφεί ως μια νίκη αναθεωρητικών δυνάμεων εντός μεταπολεμικής Ευρώπης, μια επικράτηση του “ισχυρού”, μια κυριαρχία των όπλων έναντι του διεθνούς δικαίου, αλλά αυτή τη φορά πολύ κοντά μας, και από μια χώρα η οποία κατ΄επιλογή της έχει πολύ πιο εξελιγμένες σχέσεις με την Τουρκία από ότι εμείς. Δίνοντας στην τελευταία το δικαίωμα και την προοπτική να “κάνει κάτι αντίστοιχο”, ελπίζοντας ακριβώς σε μια παρόμοια κατάληξη. Δηλαδή δικαίωση σε βάθος χρόνου.<div><br /></div><div><a href="https://flight.com.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πως η τουρκική επιθετικότητα σε Ελλάδα & Κύπρο θα δικαιωθεί με ρωσική επικράτηση στην Ουκρανία.

Μάριος Δημητρίου Δυστυχώς η Ευρώπη εδώ και 3,5 χρόνια δοκιμάζεται από ένα νέο πόλεμο, σκληρό και ανελέητο και χωρίς ορατό τέλος προς το παρό...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ευρώπη ιδανικός ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ… ο εχθρός είναι ήδη εντός των τειχών

<div><a href="https://tzikas-lawfirm.gr/wp-content/uploads/%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE-%CE%AD%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="426" data-original-width="640" height="426" src="https://tzikas-lawfirm.gr/wp-content/uploads/%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE-%CE%AD%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7.jpg" width="640" /></a></div><br />Του <b>Ζαχαρία Μίχα</b><br /><div>Όποιος νομίζει ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί τρελάθηκαν συλλογικά και σπρώχνουν πολιτικά τη Γηραιά Ήπειρο σε ακραίες κατευθύνσεις, οι οποίες στο παρελθόν οδήγησαν σε περιπέτειες και αιματοχυσίες, νομίζω ότι είναι βαθύτατα νυχτωμένοι. Αυτό που παρατηρείται δεν είναι τίποτε άλλο από τη διογκούμενη αντίδραση σε μια γενικότερη πορεία, που προοδευτικά θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη κρίση και αδιέξοδα.<br /><br />Αναφέρομαι στη θεαματική άνοδο της ακροδεξιάς και της πολιτικής αναταραχής η οποία παρατηρείται στις μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης, ενώ παρόμοιες καταστάσεις σοβούν και σε μικρότερες χώρες. Όσο όμως δεν υπάρχει ορθή διάγνωση του προβλήματος, όχι μόνο λύση δεν θα βρεθεί, αλλά και θα βρεθούμε αντιμέτωποι με όλα αυτά που ρητορικά ξορκίζουμε. Η δική μου ανάγνωση της κατάστασης είναι διαφορετική.<br /><br />Το πρόβλημα είναι, ότι η συλλογική Ευρώπη, πνιγμένη μέσα στα αδιέξοδα που την οδήγησαν οι ιδεοληψίες που έχουν επικρατήσει τις τελευταίες δεκαετίες, ενώ υποτίθεται ότι εφαρμόζει τις αρχές στις οποίες βασίστηκε η μεταπολεμική της ανάδυση, έχει στην πραγματικότητα απομακρυνθεί. Αυτό έχει οδηγήσει και σε μια ιδιότυπη απώλεια ιστορικής μνήμης, με αποτέλεσμα να τροφοδοτείται μια κρίση ταυτότητας που έχει επιπτώσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό…<br /><br />Οι αρχές της ειρήνης και της αλληλεγγύης, η οικονομική συνεργασία μεταξύ πρώην αντιπάλων, η επικράτηση της δημοκρατίας και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εφαρμόστηκαν στο εσωτερικό του ευρωπαϊκού χώρου, όπου υπήρχε σε μεγάλο βαθμό πολιτισμική συμβατότητα. Δηλαδή, λαοί οι οποίοι αποδέχονταν αυτές τις αρχές, επί των οποίων οικοδομήθηκε ένα κοινό μέλλον.<br /><br />Τις τελευταίες δεκαετίες όμως, στην προσπάθεια να συντηρηθεί το οικονομικό μοντέλο της Ευρώπης, δεν έγινε αντιληπτό, ότι οι εσωτερικές αλλαγές που επέφερε κυρίως το φαινόμενο της μετανάστευσης, θα έφτανε να αμφισβητεί τις θεμελιώδεις αυτές αρχές. Οι δημογραφικά δυναμικοί νέοι πληθυσμοί στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, αμφισβητούν τα θεμέλια του ευρωπαϊκού πολιτισμού, αρνούμενοι τις «ενσωμάτωση» με ευρωπαϊκούς όρους.</div><div><br />Α’ ΠΠ και Ουκρανία<br /><br />Την ίδια στιγμή, στον πόλεμο της Ουκρανίας, οχυρωμένες πίσω από το ότι «η Ρωσία εισέβαλλε στην Ουκρανία» και αρνούμενες πεισματικά να εξετάσουν ιστορικά την υποδομή του γεγονότος, δηλαδή επί της ουσίας να κάνουν οποιαδήποτε αυτοκριτική, ξεχνούν το «ειρήνη μεταξύ πρώην αντιπάλων», εν προκειμένω την εφαρμογή του στο ουκρανικό μέτωπο.<br /><br />Σε τελική ανάλυση κι επειδή συχνά χρησιμοποιείται το παράδειγμα της συνεργασίας Γαλλίας και Γερμανίας μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ξεχνούν ότι η δεύτερη έχασε την πλούσια σε ορυκτούς πόρους περιοχή Αλσατίας και Λορένης (όπως η Ουκρανία την περιφέρεια Ντονμπάς) μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η διαφορά είναι ασφαλώς, ότι στην πρώτη περίπτωση την εδαφική απώλεια την υφίσταται ο επιτιθέμενος.<br /><br />Επίσης, να υπενθυμιστεί ότι την πλούσια σε λιγνίτη κοιλάδα του Σάαρ την ήλεγξε η Κοινωνία των Εθνών (League of Nations), πρόδρομος των Ηνωμένων Εθνών, ενώ την παραγωγή την απορροφούσε η Γαλλία. Στην περίπτωση της Ουκρανίας έχουμε πρόθεση εμπλοκής των ΗΠΑ για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πόρων διαφόρων περιοχών που ελέγχουν οι ρωσικές δυνάμεις.<br /><br />Από την άλλη όμως, είναι ομοιότητα μεταξύ των δυο περιπτώσεων, ότι τις εδαφικές απώλειες τις υφίσταται ο ηττημένος. Στην περίπτωση της Ουκρανίας, τυπικά όχι ακόμα. Παρότι όμως προοπτική ανάκτησης των εδαφών χωρίς δέσμευση στρατευμάτων στο έδαφος δεν υπάρχει, επιδιώκεται η συνέχιση του πολέμου και μπλοκάρονται οι πρωτοβουλίες διπλωματικής διευθέτησης, διά της άρνησης αποδοχής -έστω de facto- του μη αναστρέψιμου που είναι οι εδαφικές απώλειες. Να υπενθυμιστεί, ότι ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία (σ.σ. μετά τον Α’ ΠΠ) υπήρξε και αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη, η δε Γερμανία απώλεσε εδάφη και από Βέλγιο – Πολωνία.<br /><br />Γενικό συμπέρασμα είναι, ότι Γαλλία και Γερμανία χρειάστηκαν δυο παγκόσμιους πολέμους με δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς και πλήρη καταστροφή για να συνεργαστούν. Μήπως η λογική θα επέτασσε την επιθυμία αποφυγής επανάληψης του προτύπου στην Ουκρανία και την εξεύρεση διπλωματικής διεξόδου;<br /><br />Πάμε όμως και στην περίοδο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που η γαλλογερμανική συνεργασία αποτέλεσε την ατμομηχανή της Ευρώπης. Μήπως ξεχνάμε ότι η ανάπτυξη και σταδιακά η ευημερία για τις ευρωπαϊκές χώρες επετεύχθη με αμερικανικά κεφάλαια για την ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης ηπείρου; Φυσικά, οι ΗΠΑ πολεμώντας στην Ευρώπη, κράτησαν τον πόλεμο μακριά από το μητροπολιτικό τους έδαφος και αυτό το συμφέρον βρισκόταν πίσω από τη θεώρηση της δυτικής Ευρώπης ως κρίσιμης γεωστρατηγικά περιοχής.</div><div><br />Εναλλαγή… χρηματοδότη<br /><br />Η κατάσταση αυτή, μεταπολεμικά, έχτισε την όποια κοινή ευρωπαϊκή συνείδηση υφίσταται. Μόνο που σήμερα, παρότι ακολουθείται η αντίστροφη πορεία, περιμένουμε να παραχθεί το ίδιο αποτέλεσμα! Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες βυθίζονται ολοένα και περισσότερο στην ανέχεια και αντί κεφαλαίων που θα εισρεύσουν για να στήσουν τις οικονομίες στα πόδια τους, αυτός που κάποτε είχε πληρώσει -για τους δικούς του γεωστρατηγικούς λόγους- σήμερα απαιτεί χρήματα για να προστατεύει την Ευρώπη, έχοντας οδηγηθεί σε δικά του οικονομικά αδιέξοδα και «υπερεξάπλωση».<br /><br />Οι αποφάσεις στο μέτωπο της Ουκρανίας για πρωτοφανείς αμυντικές δαπάνες θα τινάξουν στον αέρα το κοινωνικό κράτος, άλλον ένα βασικό πυλώνα οικοδόμησης των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Στην πραγματικότητα βέβαια, ήδη κλυδωνιζόταν. Πρακτικά, σήμερα, αντί για ενοποιητικό στοιχείο η αμερικανική στάση λειτουργεί ως επιταχυντής των αντίστροφων εξελίξεων από αυτές που προσδοκούν οι ευρωπαϊκές ελίτ!<br /><br />Το ενοποιητικό στοιχείο πλέον αναζητείται σε έναν νέο εχθρό, τη Ρωσία. Όμως, η ευρωπαϊκή οικονομία στηριζόταν για την επιτυχία της στους φθηνούς ρωσικούς υδρογονάνθρακες (σ.σ. η «ατμομηχανή» Γερμανία). Η ζημιά που έχει προκληθεί από καταστροφικές ενεργειακές επιλογές δεν έχει ακόμα αποκατασταθεί και αυτό δεν θα συμβεί εύκολα.<br /><br />Σε μια περίοδο οικονομικών αναταράξεων, είναι απόλυτα φυσιολογικό να αναπτύσσεται αντίδραση εντός των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Η κύρια πολιτική δύναμη που επωφελείται είναι η άκρα δεξιά. Μήπως όμως πέραν των συντηρητικών αντανακλαστικών που αφυπνίζονται εξαιτίας μιας κατάστασης που κάνει δύσκολη την καθημερινότητα των Ευρωπαίων πολιτών, υπάρχει κι ένας αφανής παράγων στην εξίσωση; Και παρότι αρνούνται να το συνειδητοποιήσουν για ιδεολογικούς ή άλλους λόγους, οδηγεί σε αυτό το αποτέλεσμα;<br /><br />Είναι το ότι οι κυρίαρχες ελίτ έχουν εκχωρήσει την ατζέντα που αντιλαμβάνεται η απλή καθημερινή λογική στα άκρα του πολιτικού φάσματος. Κλασικότερο παράδειγμα το ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης. Και όταν πυξίδα της δράσης των ελίτ είναι τα ιδεολογήματα, δεν εκπλήσσουν τα απελπιστικά αργά αντανακλαστικά της αντίδρασης, όταν προκύπτουν ανεπιθύμητες παρενέργειες.</div><div><br />Κλειδί η πολιτισμική συμβατότητα<br /><br />Το ιδεολογικώς και πολιτικώς ορθό, θέλει τη μετανάστευση πληθυσμών ως «φάρμακο» για την έλλειψη εργατικών χεριών (σ.σ. «φθηνών» και αυτό έχει τη δική του σημασία στην ιδεολογική αναγωγή της προβληματικής…) και τη γήρανση του ευρωπαϊκού πληθυσμού. Η προώθηση όμως αυτής της «λύσης» χωρίς επιπρόσθετα ποιοτικά κριτήρια, με πρώτιστο αυτό της πολιτισμικής συμβατότητας, έχει προκαλέσει σοβαρούς τριγμούς και έχει αλλοιώσει τα χαρακτηριστικά ακόμα και των θεωρούμενων ως πλέον προοδευτικών κοινωνιών στην Ευρώπη.<br /><br />Το αφήγημα της «ενσωμάτωσης» απέτυχε οικτρά, όμως οι ηγεσίες επιμένουν ακόμα κι όταν πολλοί εκ των μεταναστευτικών πληθυσμών, όχι μόνο δηλώνουν την απροθυμία τους να ενσωματωθούν, αλλά ενίοτε, ακόμα και να εργαστούν! Και γιατί να το κάνουν, όταν βιοπορίζονται αξιοπρεπέστατα -συγκριτικά με τις πατρίδες τους- κάνοντας παιδιά και λαμβάνοντας πλουσιοπάροχα επιδόματα;<br /><br />Παράλληλα, η απουσία αμυντικών αντανακλαστικών και η εμμονή στο αρχικό ιδεολόγημα, έχει οδηγήσει στο σημείο οι πληθυσμοί αυτοί να υπογραμμίζουν -όταν δεν απειλούν ευθέως- ότι ο πολύ υψηλός ρυθμός γεννήσεων θα οδηγήσει σε μια διαστροφική κατάσταση: Το ζητούμενο δεν θα είναι η δική τους ενσωμάτωση, αλλά αυτή… των σημερινών ευρωπαϊκών κοινωνιών, που μέχρι πρόσφατα αυτοχαρακτηρίζονταν ως «woke», στον νέο τύπο κοινωνίας που θα οδηγήσει η νέα πλειοψηφία, η οποία θα είναι κατά κύριο λόγο ισλαμιστική!<br /><br />Κι όλα αυτά θα έχουν συμβεί με την αξιοποίηση του δημοκρατικού κανόνα της πλειοψηφίας, ο οποίος φυσικά, στη συνέχεια θα καταργηθεί, αφού εντελώς δημοκρατικά οι κοινωνίες θα αποφανθούν ότι επιθυμούν άλλο πολιτικό σύστημα. Πολλοί μάλιστα δεν κρύβουν την επιδίωξη επιβολής σκληρού θεοκρατικού καθεστώτος με βάση την ισλαμική «σαρία» που υπαγορεύει τρόπους συμπεριφοράς ακόμα και για την πιο ασήμαντη λεπτομέρεια της κοινωνικής, οικογενειακής και προσωπικής ζωής! Μπορεί να αποτελούν μειοψηφία, όμως είναι εξόχως θορυβώδεις και αποφασισμένοι, ενώ καλλιεργούν εύφορο πολιτισμικά έδαφος…</div><div><br />Πού βρίσκεται τελικά η πραγματική απειλή;<br /><br />Σε αυτό το κλίμα, αντί η Ευρώπη να επανεφεύρει τις βασικές αρχές και αξίες που την οδήγησαν εδώ που βρίσκεται σήμερα, επιχειρεί να αυτοκτονήσει κοινωνικά και οικονομικά. Τα διογκούμενα κινήματα αντίδρασης έχουν απέναντι ηγεσίες που επιμένουν να προωθούν ότι ο ενοποιητικός παράγοντας είναι η… ρωσική απειλή! Μια Ρωσία που φέρεται να σκοπεύει να μας κατακτήσει όλους, οπότε και στρέφουμε εκεί την προσοχή μας, αδιαφορώντας όμως για την κατάσταση που ήδη υφίσταται εντός των ευρωπαϊκών κοινωνιών και τις απειλεί με πολύ πιο πειστική προοπτική υποδούλωσης, για την οποία έχει προειδοποιήσει μέχρι και ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΑΕ…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.<br /><br /></div>

Η Ευρώπη ιδανικός ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ… ο εχθρός είναι ήδη εντός των τειχών

Του  Ζαχαρία Μίχα Όποιος νομίζει ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί τρελάθηκαν συλλογικά και σπρώχνουν πολιτικά τη Γηραιά Ήπειρο σε ακραίες κατευθύνσεις...

Διαβάστε την συνέχεια