Ακόμα υπάρχουν κάποιοι που δακρύζουν για το σχέδιο Ανάν

<img height="440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6nxUBfbGrd-CVey9JH5zk83EdmsEzUpZhG2NmVsyaoFWcgnA_EYPR7EV4147HqWuhgXOx0XsspY87J14s_bbLpvkUO_zSK3cTAWo-22ORexcl1KGnPf8ZrJCiV9HlzWEyaiXzpCvyQHs/w784-h440/mesogeios.jpg" width="784" /><br /><br />γράφει ο ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ<br /><br />Ακόμα υπάρχουν κάποιοι που δακρύζουν για το απορριφθέν σχέδιο Ανάν. Θυμούνται και τα λόγια του Κληρίδη. «Αν απορρίψουμε αυτό το σχέδιο, οι συνέπειες θα είναι τραγικές», είπε. Δεν βγήκε λάθος η πρόβλεψή του. Ήταν τραγικές! Όμως, αν γινόταν αποδεχτό το σχέδιο, η τραγωδία θα ήταν μεγαλύτερη.<div><br /></div><div> Το ουσιαστικό λάθος ήταν το γεγονός ότι έγινε αποδεχτό να υποβληθεί σε δημοψήφισμα αυτό το σχέδιο. Δηλαδή, αυτό το βήμα ήταν λάθος από την αρχή της υπόθεσης. Η ελληνοκυπριακή πλευρά είχε έγκυρους λόγους για να μην το αποδεχτεί αυτό. Δεν θα μπορούσε να διεξαχθεί δημοψήφισμα στην κατεχόμενη περιοχή που οι Τουρκοκύπριοι μετατράπηκαν σε μειοψηφία. </div><div><br /></div><div>Σε μια τέτοια κατάσταση δεν ήταν δυνατό να προκύψει η πραγματική βούληση της κοινότητας. Αυτό θα μπορούσε να εξηγηθεί στα Ηνωμένα Έθνη στη γλώσσα την οποία καταλαβαίνουν. Με την αποδοχή της διεξαγωγής δημοψηφίσματος κάτω από αυτές τις συνθήκες, η ελληνοκυπριακή πλευρά νομιμοποίησε κατά μία έννοια τον πληθυσμό που μεταφέρθηκε από την Τουρκία. Αποδέχτηκε ότι έχουν και αυτοί λόγο σε οποιοδήποτε δημοψήφισμα. Αν για παράδειγμα διεξαχθεί τώρα στον βορρά ένα δημοψήφισμα για προσάρτηση στην Τουρκία, δεν θα μπορεί να φέρει αντίρρηση στο να ψηφίσουν και οι καταγόμενοι από την Τουρκία. Με το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν έχασε αυτό το δικαίωμα. Αναγνώρισε εμμέσως αυτό τον πληθυσμό, δηλαδή τους εποίκους.<br /><br />Θέλω να ρωτήσω εκείνους που ακόμα δακρύζουν εδώ και 18 χρόνια και επιτίθενται σε όσους απέρριψαν το σχέδιο. Δείξτε μου έστω και ένα παράδειγμα που η Τουρκία θα εφάρμοζε το σχέδιο αυτό σε περίπτωση που το αποτέλεσμα ήταν «ναι» και στις δύο πλευρές. Πείτε ότι η Τουρκία είναι μια χώρα, η οποία εκπληρώνει τις διεθνείς δεσμεύσεις της. Τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών. Τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Τις αποφάσεις του Συμβουλίου τη Ευρώπης. Πείτε ότι εφαρμόζει όλες αυτές τις αποφάσεις. Αν μου το αποδείξετε αυτό, θα σας ζητήσω συγγνώμη που ψήφισα «όχι» σε αυτό το σχέδιο. Επιπλέον, πρέπει οπωσδήποτε να αποδείξετε και το εξής: Τι θα γινόταν σε περίπτωση που δεν εκπλήρωνε τις δεσμεύσεις της στο σχέδιο; Θα την τιμωρούσαν; Θα της επέβαλλαν κυρώσεις; Πρέπει να το αποδείξετε και αυτό. Μέχρι σήμερα δεν είδα να επιβάλλονται οποιεσδήποτε κυρώσεις στην Τουρκία επειδή δεν εκπληρώνει τις διεθνείς δεσμεύσεις της. Αν εσείς ξέρετε κάτι, δείξτε το και σε εμένα. Έχουν τους λόγους για να τιμωρήσουν το δικτατορικό καθεστώς στην Τουρκία γι’ αυτά που έκανε μέχρι σήμερα. Όμως, τα παραβλέπουν όλα. Σκέφτονταν τα δικά τους συμφέροντα και δεν άγγιξαν καθόλου την Τουρκία. Και επειδή το ξέρει αυτό ο Ταγίπ Ερντογάν, έπαιξε μαζί τους σαν τη γάτα με το ποντίκι. Άλλωστε ήταν φανερό ότι η Δύση δεν θα θυσίαζε κοτζάμ Τουρκία για τη μικρή Κύπρο.<br /><br />Η Τουρκία είναι για τη Δύση και μεγάλη και πολύ επικερδής αγορά, αλλά και ένα παράθυρο προς τη Μέση Ανατολή. Δεν μπορούν να κλείσουν αυτό το παράθυρο για χάρη μιας μικρής Κύπρου. Το σχέδιο Ανάν ετοιμάστηκε και υποβλήθηκε σε δημοψήφισμα για την Τουρκία, όχι για τους Τουρκοκύπριους. Η πρόθεση ήταν να σηκώσουν την Τουρκία από το εδώλιο του κατηγορούμενου και να την αθωώσουν. Και γι’ αυτό ετοιμάστηκε με τόσο πονηρό τρόπο αυτό το σχέδιο που και οι δύο άκρες του ραβδιού είχαν σκατά για την ελληνοκυπριακή πλευρά. Όμως, η μια πλευρά ήταν πιο βρόμικη. Η ελληνοκυπριακή κοινότητα τέθηκε αντιμέτωπη με το ρίσκο να χάσει την Κυπριακή Δημοκρατία. Θα ερχόταν σε πολύ δύσκολη θέση σε περίπτωση που έλεγε «όχι». Αν έλεγε «ναι», θα ρίσκαρε να χάσει την Κυπριακή Δημοκρατία. Και θα την έχανε. Και δεν θα έπαιρνε τίποτα ως αντάλλαγμα. Η Τουρκία δεν θα τηρούσε τις υποσχέσεις που θα έδινε. Αν ισχυρίζεστε ότι θα τις τηρούσε, ελάτε να μου το αποδείξετε. Ούτως ή άλλως, στο σχέδιο δεν υπήρχαν άρθρα που θα τιμωρούσαν την πλευρά που δεν θα τηρούσε τις υποσχέσεις της. Ο Ταγίπ Ερντογάν θα έβρισκε χίλιους δυο λόγους για να μην εφαρμόσει το σχέδιο. Και να μην έχετε καμία αμφιβολία ότι αυτοί οι λόγοι που θα εφεύρισκε ο Έρντογαν θα γίνονταν δεχτοί με κατανόηση από την Ευρώπη και κυρίως από την Αμερική και την Αγγλία. Όμως, μέχρι τότε εμείς θα είχαμε χάσει την Κυπριακή Δημοκρατία. Διότι σε περίπτωση «ναι» και από τις δύο πλευρές, έπρεπε η Κυπριακή Δημοκρατία να διαλυόταν εντός 24 ωρών.<br /><br />Ο Κληρίδης είδε μια τραγωδία, όμως δυστυχώς δεν μπόρεσε να δει τη δεύτερη. Χάρη στο «όχι», οι Ελληνοκύπριοι έσωσαν και την Κυπριακή Δημοκρατία και εμάς στον βορρά. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι το μόνο στήριγμά μας κατά της Τουρκίας. Και ακόμα διατηρώ την ελπίδα μου για επανένωση σε αυτή τη δημοκρατία.<br /><br /></div><div><a href="https://politis.com.cy/ ">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ακόμα υπάρχουν κάποιοι που δακρύζουν για το σχέδιο Ανάν

Ellada simera 0 16:52

γράφει ο ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤΑκόμα υπάρχουν κάποιοι που δακρύζουν για το απορριφθέν σχέδιο Ανάν. Θυμούνται και τα λόγια του Κληρίδη. «Αν απορρίψουμε αυτό το σχέδιο, οι συνέπειες θα είναι τραγικές», είπε. Δεν … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ο νέος «στρατηγικός μηχανισμός ΗΠΑ – Τουρκίας», η Ουκρανία και η Ελλάδα.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/04/dfveew-.jpeg"><img height="361" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/04/dfveew-.jpeg" width="754" /></a><br /><br /><b>Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />Η Τουρκία «θα υιοθετήσει μια προσέγγιση τύπου compartmentalization (σ.σ. επιμερισμού δηλαδή και στεγανοποίησης των προς διαπραγμάτευση θεμάτων), εστιάζοντας σε πιθανούς τομείς συνεργασίας στην εξωτερική πολιτική, την οικονομία, τον τουρισμό, το εμπόριο, την ενέργεια και την αμυντική βιομηχανία, προκειμένου να ξεπεράσει τις προκλήσεις και τις διαφορές», έγραφε η «κυβερνητική» Daily Sabah τον περασμένο Ιούνιο, αναφερόμενη τότε στις σχέσεις της Άγκυρας όχι μόνο με τη Μόσχα αλλά και με την Ουάσιγκτον.<br /><br />Ο συγκεκριμένος όρος («compartmentalization») κυριαρχεί εδώ και χρόνια ως επεξηγηματικός των τάσεων κυρίως στο μέτωπο των ρωσοτουρκικών σχέσεων. <br /><br />Αφού δεν μπορούσε να συμφωνήσουμε (γεω-πολιτικά) σε όλα, ας διαχωρίσουμε (compartmentalize) τα μέρη εκείνα στα οποία μπορούμε όντως να επιτύχουμε κάποιες αμοιβαία επωφελείς (win-win ή καζάν-καζάν επί το τουρκικότερο) συγκλίσεις και ας προχωρήσουμε μπροστά, με την προοπτική/ελπίδα αυτές οι συγκλίσεις να μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε και όλες (ή πολλές από) τις λοιπές προκλήσεις και διαφορές. <br /><br />Οι εν λόγω προσεγγίσεις κινούνταν άλλοτε σε μια τροχιά «στεγανοποίησης των οικονομικών σχέσεων από τις πολιτικές», με τις άρχουσες ελίτ να «διαχωρίζουν την οικονομική συνεργασία από τους επιμέρους, ενίοτε σημαντικούς, γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς» και να «την αφήνουν να προχωρήσει απρόσκοπτα, ως αμοιβαία επωφελή», έγραφε την άνοιξη του 2021 ο Βασίλης Σιταράς, αναλύοντας την πολιτική οικονομία των ρωσοτουρκικών σχέσεων μέσα από τις σελίδες της ελληνικής έκδοσης του περιοδικού Foreign Affairs. <br /><br />Πλέον, αυτή η διαδικασία του επιμερισμού των θεμάτων μοιάζει να επεκτείνεται πέρα από το πεδίο των διμερών ή πολυμερών οικονομικών σχέσεων προς τον χώρο της γεωπολιτικής, ενώ αυτού του τύπου οι προσεγγίσεις, που άλλοτε αφορούσαν κυρίως στα ρωσοτουρκικά, δείχνουν να αγγίζουν πια πιο έντονα και τα αμερικανοτουρκικά. <br /><br />Στο σχετικό άρθρο της, η Daily Sabah «κοιτούσε» πέρα από το πεδίο της οικονομίας, μιλώντας χαρακτηριστικά για την «ευκαιρία» που έχουν οι χώρες, και ειδικότερα οι ΗΠΑ, «να αλλάξουν τις πολιτικές τους και να υιοθετήσουν μια προσανατολισμένη σε λύσεις πολυμερή προσέγγιση (solution-oriented multilateralism) στο Αφγανιστάν, την Ουκρανία, την Ανατολική Μεσόγειο, τον Καύκασο και τη Συρία». <br /><br />Στην σκιά πια του πολέμου στην Ουκρανία, εκείνη η «προσανατολισμένη σε λύσεις πολυμέρεια» για την οποία μιλούσε πέρυσι η τουρκική πλευρά δείχνει να υποχωρεί μπροστά στην επάνοδο νέων ψυχροπολεμικού τύπου διπόλων (Ρωσία Vs ΝΑΤΟ). Ωστόσο, αυτή είναι μόνο η μία από τις όψεις του νομίσματος. <br /><br />Η ιστορία άλλωστε, ακόμη κι όταν μοιάζει να επαναλαμβάνεται, το κάνει μέσα σε νέα πλαίσια. <br /><br />Υπό αυτό το πρίσμα, και με δεδομένη την προτεραιότητα που συνεχίζουν – παρά τον πόλεμο στην Ουκρανία – να δίνουν οι ΗΠΑ στην κινεζική «απειλή» έναντι της αντίστοιχης ρωσικής, το έδαφος δείχνει να προσφέρεται πια για την αναζήτηση επιμερισμένων «λύσεων» (με τη μεγαλύτερη εμπλοκή άλλων περιφερειακών δυνάμεων και ομάδων στα σημεία από τα οποία θα επιθυμούσαν ιδανικά να αποσυρθούν μερικώς έστω οι Αμερικανοί). <br /><br />Ο νέος «στρατηγικός μηχανισμός Ηνωμένων Πολιτειών – Τουρκίας» (U.S.-Turkey Strategic Mechanism) που εγκαινιάστηκε κατά την πρόσφατη (αρχές Απριλίου) επίσκεψη της Αμερικανίδας υφυπουργού Εξωτερικών Βικτόρια Νούλαντ στην Τουρκία και τη συνάντηση που είχε η ΥΦΥΠΕΞ των ΗΠΑ εκεί με τον Σεντάτ Ονάλ, μοιάζει να κινείται μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ενώ προς την ίδια κατεύθυνση μοιάζει να κινείται ο νέος πρέσβης των ΗΠΑ στην Άγκυρα, Τζεφ Φλέικ. <br /><br />Οι προσεγγίσεις τύπου compartmentalization έχουν έρθει, λοιπόν, για να μείνουν, ειδικά από την πλευρά της Τουρκίας (που κινείται μέσα από ένα τέτοιο πρίσμα και στις σχέσεις της με την Αίγυπτο), χωρίς όμως αυτό να ισχύει στον ίδιο βαθμό έναντι όλων. <br /><br />Διότι όταν καλείται να συνομιλήσει με την Ελλάδα, η τουρκική πλευρά κομίζει ένα καλάθι στο οποίο θέλει να βάλει συνολικά όλα τα προς διευθέτηση ζητήματα, και μιλά για πολλές διαφορές – όχι μία – τις οποίες θέλει μάλιστα να θέσει και με όρους συμψηφισμού (προκειμένου να αποκομίσει περισσότερα και μεγαλύτερα οφέλη). <br /><br />Όταν είχε αποκλειστεί – με δική της ευθύνη – από τα σχήματα συνεργασίας στην Ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία είχε κάνει σημαία της την φράση «χωρίς αποκλεισμούς». Όταν καλείται όμως να διαπραγματευτεί με την Ελλάδα, η τουρκική ηγεσία προκρίνει τη φράση «χωρίς όρους και προϋποθέσεις».<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο νέος «στρατηγικός μηχανισμός ΗΠΑ – Τουρκίας», η Ουκρανία και η Ελλάδα.

Ellada simera 0 16:48

Γιώργος ΣκαφιδάςΗ Τουρκία «θα υιοθετήσει μια προσέγγιση τύπου compartmentalization (σ.σ. επιμερισμού δηλαδή και στεγανοποίησης των προς διαπραγμάτευση θεμάτων), εστιάζοντας σε πιθανούς τομείς συνεργασ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η Παγκόσμια τετραπλή κρίση με "επιταχυντή " τον Πόλεμο στην Ουκρανία.

<iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="429" src="https://www.youtube.com/embed/Tr8sNNqttbE" width="810" youtube-src-id="Tr8sNNqttbE"></iframe><br /><br />Η δραματική τροπή των εξελίξεων στο μέτωπο του πολέμου στην Ουκρανία και οι παγκόσμιες γεωπολιτικές, οικονομικές, ενεργειακές, επισιτιστικές και εφοδιαστικές, ανακατατάξεις.<br /><br />-Πως διαμορφώνεται η νέα γεωπολιτική πραγματικότητα, τα αντίπαλα «στρατόπεδα», οι παίκτες ισχύος, το αναδυόμενο πολυπολικό σύστημα και οι «συνταγές» του, που θυμίζουν τις σφαίρες επιρροής του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου<br /><br />-Ο ρόλος της Ευρώπης και οι επιπτώσεις της αντιπαράθεσης του νέου ιδιότυπου δίπολου της ορατής σύγκρουσης με το πρώτο «θερμό» πεδίο στην Ουκρανία<br /><br />-Γιατί η Ανατολική Μεσόγειος αποτελεί το «θερμό σημείο επαφής» και «κλειδί» εξελίξεων στις μεγάλες γεωστρατηγικές ανακατανομές<br /><br />-Η ενεργειακή κρίση, οι προεκτάσεις της, η ενεργειακή στροφή στην Ε.Ε. και ο ρόλος του ενεργειακού πλούτου της Ελλάδας σε Ανατολική Μεσόγειο – Κρήτη – Αιγαίο – Ιόνιο και Δυτική Ελλάδα, η άμεση σχέση με την οριοθέτηση ΑΟΖ- Υφαλοκρηπίδας, ο ρόλος της Τουρκίας στο διεθνή ανταγωνισμό, οι σχέσεις με την Ελλάδα, «παγίδες» και στρατηγικές για τον Ελληνισμό, το «κλειδί» στο Καστελλόριζο και η Κύπρος<br /><br />-Οι μεγάλες επισιτιστικές και διατροφικές προκλήσεις επάρκειας και αποθεμάτων, το ελάχιστα γνωστό «άγριο» παιχνίδι με τις εφοδιαστικές αλυσίδες και η ανάδυση του κομβικού ρόλου των «Σπάνιων Γαιών»<br /><br /><div><a href="http://www.cretetv.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Η Παγκόσμια τετραπλή κρίση με "επιταχυντή " τον Πόλεμο στην Ουκρανία.

Ellada simera 0 16:44

Η δραματική τροπή των εξελίξεων στο μέτωπο του πολέμου στην Ουκρανία και οι παγκόσμιες γεωπολιτικές, οικονομικές, ενεργειακές, επισιτιστικές και εφοδιαστικές, ανακατατάξεις.-Πως διαμορφώνεται η νέα γε… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Αλεξανδρούπολη, το «λιμάνι του ΝΑΤΟ»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/webp/2022/04/220416153229_alexandroupoli.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="534" data-original-width="800" height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/webp/2022/04/220416153229_alexandroupoli.webp" width="721" /></a></div><div><br /></div>Ο Τύπος για τη σημασία της Αλεξανδρούπολης για το ΝΑΤΟ και τον ρόλο των τουρκικών drones στον πόλεμο στην Ουκρανία. Επίσης, σχόλιο για την επιστροφή της «Δύσης» ως πολιτικoύ πρότζεκτ. <br /><br />Η Αλεξανδρούπολη αποκτά αναβαθμισμένο ρόλο<br /><br />«Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει πιο σημαντικό μέρος στη νοτιοανατολική Ευρώπη, από πολιτικής και στρατιωτικής άποψης, από την Αλεξανδρούπολη», σημειώνει η Frankfurter Allgemeine Zeitung. Σύμφωνα με το δημοσίευμα στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας, «το λιμάνι της Θράκης έχει καθιερωθεί ως σταθμός μεταφόρτωσης για τις προμήθειες όπλων από τη Δύση σε χώρες της του Εύξεινου Πόντου, δηλαδή τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την Ουκρανία». Έτσι, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, στην Ελλάδα το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης έχει χαρακτηριστεί ως «το λιμάνι του ΝΑΤΟ». Επιπλέον, «ένας πλωτός τερματικός σταθμός υγροποιημένου φυσικού αερίου βρίσκεται εκεί υπό κατασκευή, με στόχο να μειώσει την ενεργειακή εξάρτηση της περιοχής από τη Ρωσία».<br /><br />Παρόλα αυτά, όπως επισημαίνει το δημοσίευμα, «τουλάχιστον εξίσου σημαντική είναι η σημασία της περιοχής και για τη στρατιωτική συνεργασία μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας, αλλά και του ίδιου του ΝΑΤΟ». Αυτή η εξέλιξη ξεκίνησε μάλιστα αρκετά πριν από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία – με τον Ρώσο πρέσβη να διαμαρτύρεται ήδη τον Ιανουάριο για την αποστολή μεγάλου αριθμού όπλων στην Ουκρανία, συμπληρώνει ο συντάκτης. «Ενώνοντας τις δυνάμεις της με την Αμερική, η Ελλάδα θέλει φυσικά να οχυρωθεί απέναντι στην πολιτική της Άγκυρας στην ανατολική Μεσόγειο, την οποία η Αθήνα θεωρεί απρόβλεπτη, αναθεωρητική και απειλητική. Ακριβώς επειδή η νεο-οθωμανική ρητορική του Ερντογάν επισκιάζεται επί του παρόντος από τον ρωσικό ιμπεριαλισμό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα θεωρεί λιγότερο απειλητική την Τουρκία», σχολιάζει ο ανταποκριτής της FAZ στην Ελλάδα, Mίχαελ Μάρτενς.<br /><br /><a href="https://www.dw.com/el/%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7-%CF%84%CE%BF-%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF/a-61492060#"><img height="360" src="https://static.dw.com/image/61206719_404.jpg" width="640" /></a><br /><i>Τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar</i><br /><br />Ένα ουκρανικό τραγούδι για τα τουρκικά Bayraktar<br />Τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη ενδέχεται να έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη βύθιση του ρωσικού Moskwa, αναφέρει δημοσίευμα στην Frankfurter Rundschau: «Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar κατάφεραν να προκαλέσουν μεγάλες απώλειες στον ρωσικό στρατό στον πόλεμο της Ουκρανίας. Το ουκρανικό υπουργείο Άμυνας ανεβάζει διαρκώς βίντεο, στα οποία χρησιμοποιούνται τουρκικά drone για να καταστρέψουν ρωσικά στρατιωτικά οχήματα. Το συγκεκριμένο μαχητικό drone έχει μετατραπεί σε σύμβολο για τους Ουκρανούς». Σύμφωνα μάλιστα με το δημοσίευμα, έχει γραφτεί μέχρι και ένα ουκρανικό λαϊκό τραγούδι για τα τουρκικά Bayraktar.<br /><br />Η Δύση και πάλι «στη μόδα»<br /><br />H taz φιλοξενεί στη σελίδα της σχόλιο του Έρνστ Χίλεμπραντ, διευθυντή του τμήματος διεθνούς πολιτικής στο ίδρυμα Friedrich Ebert, ο οποίος κάνει λόγο για «Επιστροφή της Δύσης ως πολιτικού πρότζεκτ» εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία: «Στρατιώτες και εθελοντές στην Ουκρανία δείχνουν ότι το δυτικό μοντέλο παραμένει τόσο ελκυστικό, ώστε οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους γι’ αυτό. Και η Δύση, με τη σειρά της, μπορεί να δείξει ότι είναι ικανή για αποφασιστική και κοινή δράση – με απλά λόγια ότι εξακολουθεί να υπάρχει. Η επιστροφή της Δύσης συνοδεύεται από ένα ευχάριστο συναίσθημα ηθικής ανωτερότητας».<br /><br />Ο Χίλεμπραντ σχολιάζει πως «είναι συναρπαστικό να βλέπει κανείς πώς τα μέσα ενημέρωσης, για τα οποία o προσδιορισμός 'εθνικιστής' είναι συνήθως η απόλυτη προσβολή, ενθουσιάζονται με τη γέννηση ενός (ιστορικά όχι απολύτως μη προβληματικού) ουκρανικού εθνικού αισθήματος». Κλείνοντας, επισημαίνει ωστόσο ότι «η Δύση ενδέχεται να μπορέσει να συγκρατήσει με επιτυχία τον γεωπολιτικά βίαιο παράγοντα Ρωσία, όμως οι αντιφάσεις στο εσωτερικό της, τα προβλήματα και τα παράδοξα θα παραμείνουν».<br /><br /><b>Χρύσα Βαχτσεβάνου</b><div><br /></div><div><a href="https://www.dw.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αλεξανδρούπολη, το «λιμάνι του ΝΑΤΟ»

Ellada simera 0 16:38

Ο Τύπος για τη σημασία της Αλεξανδρούπολης για το ΝΑΤΟ και τον ρόλο των τουρκικών drones στον πόλεμο στην Ουκρανία. Επίσης, σχόλιο για την επιστροφή της «Δύσης» ως πολιτικoύ πρότζεκτ. Η Αλεξανδρούπολη… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Τ. Γκιουρντενίζ: Η βύθιση του καταδρομικού “Μόσχα” είχε το ίδιο αντίκτυπο με την βύθιση του Α/Τ Kocatepe στην Κύπρο το 1974.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-04/Kocatepe.png?itok=svi9osAh" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Το καταδρομικό πλοίο με το όνομα της ρωσικής πρωτεύουσας και το άγνωστο έπος των Ελλήνων που πληγώνει μέχρι σήμερα το τουρκικό ναυτικό.</span></h3>Μια ομολογία για το αιματοβαμμένο καλοκαίρι του 1974 και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, έκανε ο “πατέρας” της ανύπαρκτης “Γαλάζιας Πατρίδας”, Ναύαρχος ε.α. Τ.Γκιουρντενίζ με αφορμή την βύθιση του ρωσικού Καταδρομικού “Μόσχα”.<br /><br />Ο Τζεμ Γκιουρντενίζ τόνισε ότι “η βύθιση του ρωσικού πλοίου, αμέσως μετά την απόφαση των ΗΠΑ να αυξήσουν το ποσό της στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία, θα αυξήσει ακόμα πιο πολύ το μίσος σε ολόκληρο τον ρωσικό λαό.<br /><br />Η εξέλιξη αυτή θα είναι ένα σημείο καμπής στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας.<br /><br />Την ίδια μέρα, αφού οι ΗΠΑ αποφάσισαν να αυξήσουν την ποσότητα όπλων, πυρομαχικών και στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία, αλλά η βύθιση του πλοίου θα αυξήσει το αμοιβαίο μίσος και τον ανταγωνισμό.<br />Αυτή η κατάσταση είναι εξαιρετικά ανησυχητική και θλιβερή για την απώλεια αθώων πολιτών.<br /><br />Θα δούμε τι μπορεί να κάνει η Ρωσία για να αντισταθμίσει αυτή την απώλεια στη δική της κοινή γνώμη, αφού πρόκειται για ένα εξαιρετικά σημαντικό γεγονός.<br /><br />Το καταδρομικό “Μόσχα” δεν ήταν τελικά ένα πλοίο, αλλά η ναυαρχίδα του στόλου της Μ.θάλασσας που είχε το όνομά της πρωτεύουσας της Ρωσίας.<br /><br />Η βύθιση αυτού του πλοίου θα προκαλέσει ένα σοβαρό ηθικό χτύπημα στον ρωσικό λαό που θα δημιουργήσει μια μεγάλη αντιδυτική εκστρατεία.<br /><br />Η βύθιση των πλοίων γίνεται αντιληπτή πολύ διαφορετικά από τους πολίτες. Όπως δεν μπορούμε ακόμη να ξεχάσουμε το δικό μας πλοίο, το αντιτοπριλικό Kocatepe, που το βυθίσαμε κατά τη διάρκεια της επιχείρησης στην Κύπρο, έτσι δεν θα το ξεχάσουν ποτέ ούτε και οι Ρώσοι. Η επίδραση της βύθισης τέτοιων μεγάλων πλοίων στο κοινό είναι πολύ σημαντική. Ως εκ τούτου, το γεγονός είναι ένα σημείο καμπής», τονίζει ο ίδιος <a href="https://odatv4.com/dunya/rusya-nin-amiral-gemisi-moskova-nin-vuruldugu-iddialarina-cem-gurdeniz-den-yorum-savas-siddetlenecek-235461">μεταξύ άλλων.</a><br /><br />Μας αποκάλυψε λοιπόν ο Τούρκος Ναύαρχος, ότι το απλό τέχνασμα Ελλήνων αξιωματικών του ναυτικού, το 1974, με τον ασύρματο σε επικοινωνία τους στο νησί, σε συνδυασμό με την αποβίβαση στρατιωτών του οχηματαγωγού με επικεφαλής τον Πλωτάρχη Χανδρινό και η σύγχυση προκάλεσαν τότε μία από τις χειρότερες τραγωδίες των Τούρκων στην θάλασσα.<br /><br />Για την ιστορία, το πρωί της 21 Ιουλίου 1974, τρία τουρκικά αντιτορπιλικά, το “Κοτσάτεπε” με κυβερνήτη τον Αντιπλοίαρχο Γκιουβέν Ερκαγιά και δύο ακόμη αντιτορπιλικά χτυπούσαν χερσαίους στόχους, προστατεύοντας τα αποβατικά σκάφη, παρέχοντας πυρά υποστηρίξεως στους Τούρκους πεζοναύτες στην Κυρήνεια. <br /><br />Την ίδια χρονική περίοδο το τουρκικό γενικό επιτελείο έστειλε σήμα στα τρία Αντιτορπιλικά για την ύπαρξη μιας υποτιθέμενης ελληνικής νηοπομπής, η οποία έπλεε κατευθυνόμενη προς Κύπρο, ενώ ελληνικό οχηματαγωγό αποβίβαζε στρατιώτες στα νότια του νησιού.<br /><br />Η παρουσία των Τριών τουρκικών αντιτορπιλικών στα ανοικτά της Κύπρου ελήφθηκε από τα τουρκικά αεροσκάφη που βοηθούσαν στον εντοπισμό δήθεν ελληνικής νηοπομπής ελληνική πολεμική μοίρα σκαφών, η οποία είχε "αναρτήσει τουρκική σημαία".<br /><br />Εδώ υπενθυμίζουμε ότι Ελλάδα και Τουρκία είχαν τον ίδιο τύπο πλοίο και σημάνσεων λόγω ΝΑΤΟ. <br /><br />Το αποτέλεσμα ήταν η τουρκική αεροπορία να βυθίσει το τουρκικό αντιτορπιλικό Κοτσατεπέ (D-354), το οποίο εξέλαβε για ελληνικό πλοίο και να προκληθούν σοβαρές ζημιές σε άλλα δύο τουρκικά αντιτορπιλικά.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τ. Γκιουρντενίζ: Η βύθιση του καταδρομικού “Μόσχα” είχε το ίδιο αντίκτυπο με την βύθιση του Α/Τ Kocatepe στην Κύπρο το 1974.

Ellada simera 0 16:26

Το καταδρομικό πλοίο με το όνομα της ρωσικής πρωτεύουσας και το άγνωστο έπος των Ελλήνων που πληγώνει μέχρι σήμερα το τουρκικό ναυτικό.Μια ομολογία για το αιματοβαμμένο καλοκαίρι του 1974 και την τουρ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

7 ερωτήματα για τα εθνικά μας συμφέροντα για τα οποία υπάρχει επίσημη σιωπή.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-04/278346247_1417752668650385_4533562919219294919_n.jpg?itok=QyTUPGOx" width="741" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Ελλάδα θα πρέπει να απαιτεί δεσμεύσεις και εγγυήσεις από ΕΕ και ΗΠΑ</span></h3>Νέα σημαντική παρέμβαση από τον αντιστράτηγο ε.α. Κωνσταντίνο Κούσαντα για τα εθνικά μας θέματα. <br /><br />Σημειωτέον πως ο κ. Κούσαντας έχει υπηρετήσει στο ΝATOϊκό Στρατηγείο Ταχείας Επεμβάσεως στην Ισπανία – Βαλένθια ως Βοηθός Επιτελάρχη στο βαθμό του Ταξίαρχου και είναι κάτοχος δύο Masters στη Διεθνή Ασφάλεια (Plymouth) και στις Διεθνείς Σχέσεις (Brussels).<br />Αναλυτικά η παρέμβασή του: <br /><br />ΕΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ, ΠΌΤΕ ΘΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ;<br /><br />Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας με αφορμή την συζήτηση κύρωσης συμφωνιών Ελλάδας, Τουρκίας και Ρουμανίας για την ίδρυση Κέντρου Αριστείας Ναυτικής Ασφάλειας στην Κωνσταντινούπολη, δήλωσε ότι ‘’δεν είναι η καλύτερη εποχή να λες πράγματα εναντίον της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ διότι οι σύμμαχοι, είτε μας αρέσει είτε όχι, θέλουνε να εξασφαλίσουν ότι η Τουρκία παραμένει προσδεδεμένη στο άρμα του ΝΑΤΟ’’.<br /><br />Η Ελλάδα από την αρχή της έντασης - κρίσης και στη συνέχεια του Ρώσο Ουκρανικού πολέμου είναι έμπρακτα πιστή στις αρχές και τις άξιες της Δύσης, της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.<br /><br />Συντάχθηκε άμεσα με τους συμμάχους της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, με τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου, με τις δεσμεύσεις της συλλογικής ασφάλειας και άμυνας και συμπαραστάθηκε άμεσα στον Ουκρανικό λαό με αποστολή βοήθειας.<br /><br />Άμεσα διέθεσε τις υποδομές της Σούδας, της Αλεξανδρούπολης, του Στεφανοβίκειου, της Λάρισας, έθεσε σε συνοδεία του γαλλικού αεροπλανοφόρου στο Αιγαίο μια φρεγάτα και ένα υποβρύχιο και θα αποστείλει αντιαεροπορικά συστήματα στη Βουλγαρία προκειμένου να συνεισφέρει στη Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης (NRF) του ΝΑΤΟ.<br /><br />Όμως, εν εξελίξει του Ρώσο Ουκρανικού πολέμου τίθενται ορισμένα ερωτήματα για τα εθνικά μας συμφέροντα για τα οποία υπάρχει επίσημη σιωπή, αδράνεια και στασιμότητα.<br /><br />1. Ποιο είναι το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας, όταν οι ΗΠΑ επιτρέπουν στην επιτήδεια Τουρκία να διεξάγει επίσημα τις στρατηγικές μεταφορές της Ρωσίας by pass, παρακάμπτοντας τις κυρώσεις της ασπίδας του κλειστού εναερίου χώρου όλων των χωρών της ΕΕ και όλων των χωρών του ΝΑΤΟ πλην Τουρκίας? Είναι αυτό σύμφωνα με τις αρχές και τις αξίες των ΗΠΑ και της ΕΕ?<br /><br />2. Ποιο είναι το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας, όταν επιβραβεύεται η επιτήδεια Τουρκία με την πώληση αναβαθμισμένων 40 F16 block 70, σύμφωνα με τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ και τη μακροπρόθεσμη ενότητα του NATO, όπως αναφέρεται στην επίσημη δήλωση των ΗΠΑ?<br /><br />3. Ποιο είναι το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας, όταν ασκήσεις πολυεθνικές του ΝΑΤΟ διακόπτονται στο Αιγαίο από τουρκικές παραβιάσεις αεροσκαφών και η Ελλάδα σιωπά?<br /><br />4. Ποιο είναι το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας και ποιος θα πληρώσει την αξία της αγοράς άνω του 1 δις ευρώ για την αντικατάσταση αντιαεροπορικών πυραυλικών οπλικών συστημάτων της Πολεμικής Αεροπορία S 300 ΡΜU1 και του Πυροβολικού Α/Α Κ/Β TOR M1, OSA – AKM, RM 70 με δυτικού τύπου μελλοντικά?<br /><br />5. Ποιο είναι το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας εάν δεν επαρκούν τα συνολικά 50 δις κυβικά μέτρα που θα δίνονται σε όλη την Ευρώπη από το 2023 μέχρι το 2030 από τις ΗΠΑ ώστε να διασφαλιστούν οι ποσότητες μελέτης - προδιαγραφών 6,1 δισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου ετησίως της Gastrade της Αλεξανδρούπολης?<br /><br />6. Ποιο είναι το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας και της Κύπρου, όταν δεν γίνεται καμία επίσημα αναφορά, διαμαρτυρία ή καταγγελία στην προσομοίωση της εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο με την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία?<br /><br />7. Ποιο είναι το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας και της Κύπρου, όταν η υφυπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, Κα Βικτώρια Νούλαντ μετέφερε μήνυμα από την Άγκυρα στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπου βρισκόταν προτού μεταβεί στην Κύπρο, για την ανάγκη εμπλοκής της Τουρκίας στα ενεργειακά της Μεσογείου?<br /><br />Η Ελλάδα θα πρέπει να απαιτεί δεσμεύσεις και εγγυήσεις από την ΕΕ και ΗΠΑ, για την μεγιστοποίηση των εθνικών της συμφερόντων. Η γεωπολιτική είναι μία μάχη συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων που επικαλούνται δήθεν την συνέργεια αρχών, ιδεωδών, φιλίας για να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

7 ερωτήματα για τα εθνικά μας συμφέροντα για τα οποία υπάρχει επίσημη σιωπή.

Ellada simera 0 16:21

Η Ελλάδα θα πρέπει να απαιτεί δεσμεύσεις και εγγυήσεις από ΕΕ και ΗΠΑΝέα σημαντική παρέμβαση από τον αντιστράτηγο ε.α. Κωνσταντίνο Κούσαντα για τα εθνικά μας θέματα. Σημειωτέον πως ο κ. Κούσαντας έχει… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

ΘΡΑΚΗ: Η «σφηκοφωλιά» του τουρκικού προξενείου που θα ΄ πρεπε εδώ και χρόνια να έχει κλείσει!

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/04/pseftomouftides.png"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/04/pseftomouftides.png" /></a><br /><br /><div>Για τα όσα κατά καιρούς συμβαίνουν στη Θράκη ,αυτό που προκαλεί τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι η ανοχή και η απάθεια του ελληνικού πολιτικού συστήματος! Τελευταίο δείγμα αυτής της αντιμετώπισης η τουρκική σημαία σε εκδήλωση με τους ψευδομουφτήδες παρόντες…<br /><br />Ο Αντιστράτηγος ε.α Λάμπρος Τζούμης γράφει για τη «σφηκοφωλιά» του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή ,το οποίο εδώ και πάρα πολλά χρόνια θα έπρεπε να είχε κλείσει:<br /><br />«Η φωτογραφία από εκδήλωση παραδοσιακού – θρησκευτικού μουσουλμανικού δείπνου ιφτάρ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ Θράκη. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης οι συμμετέχοντες ύψωσαν την τουρκική σημαία όπως έχουν κάνει κατ΄ επανάληψη στο παρελθόν με σημαίες της αυτόνομης Θράκης. Στη φωτογραφία ο βουλευτής ΠΑΣΟΚ Μπουρχάν Μπαράν, οι ψευδομουφτήδες Κομοτηνής και Ξάνθης Ιμπραήμ Σερίφ και Αχμέτ Μετέ και ο πρόξενος Μουράτ Ομέρογλου.</div><div><br />Λείπουν μερικοί ακόμα για να συμπληρωθεί η «σφηκοφωλιά» του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής. Το εν λόγω προξενείο ιδρύθηκε το 1930 στο πλαίσιο της επιδιωκόμενης φιλίας μεταξύ των δυο κρατών, όταν ο Ε. Βενιζέλος πρότεινε για νόμπελ ειρήνης το Μουσταφά Κεμάλ. Μέχρι τότε στη Θράκη λειτουργούσε απλό διπλωματικό γραφείο, υπό την εποπτεία του τουρκικού προξενείου στη Θεσσαλονίκη.</div><div><br />Με την εγκατάστασή του, η Τουρκία ανέλαβε το ρόλο της Μητέρας Πατρίδας για τους μουσουλμάνους της περιοχής. Το προξενείο επιδίωξε από την ίδρυσή του να υποκαταστήσει την ελληνική διοίκηση και να λειτουργήσει ως παράλληλο κράτος και κύριο όργανο ανθελληνικής δραστηριότητας. Μέσω παρεμβάσεων, καθοδηγήσεων, εκφοβισμών και χρηματικών προσφορών επιδιώκει τον έλεγχο και επηρεασμό της μειονότητας σε ζητήματα θρησκευτικά, εκπαιδευτικά, εκλογής υποψηφίων, ανάπτυξης ανθελληνικών δραστηριοτήτων, κ.λπ. </div><div><br /></div><div>Κύρια επιδίωξη είναι να εμφυσήσει ενιαία εθνική συνείδηση στις τρεις κύριες πληθυσμιακές ομάδες του μουσουλμανικού κόσμου της Θράκης («Τουρκογενείς, όπως αυτοπροσδιορίζονται», Πομάκους, Αθίγγανους), με απώτερο σκοπό τον εκτουρκισμό της μειονότητας.</div><div><br />Το ζήτημα της μουσουλμανικής μειονότητας της Δ. Θράκης είναι ένα πολύ ευαίσθητο εθνικό θέμα, σε μια γεωγραφική περιοχή της χώρας μας με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τεράστια γεωπολιτική σημασία. Η διαβίωση μιας συμπαγούς μουσουλμανικής πληθυσμιακής ομάδας, που ένα μέρος της διαπνέεται από εθνική τουρκική συνείδηση, σε μια περιοχή η οποία υπάρχει πιθανότητα να αποτελέσει μελλοντικό θέατρο επιχειρήσεων σε ενδεχόμενη σύρραξη με την Τουρκία, στην οποία σταθμεύει πολύ μεγάλος αριθμός στρατιωτικών μονάδων, δημιουργεί εύλογες ανησυχίες σχετικά με τη στάση της μειονότητας και τα προβλήματα που θα μπορούσε να δημιουργήσει. </div><div><br /></div><div>Σε μια χρονική περίοδο όπου εκδηλώνονται όλο και περισσότερο αυτονομιστικές και αποσχιστικές τάσεις, η μουσουλμανική μειονότητα δημιουργεί την ανάγκη ιδιαίτερων χειρισμών από την ελληνική πολιτεία. Η χώρα μας πρέπει αφενός να καθορίσει μακροπρόθεσμη εθνική στρατηγική για τη Θράκη, με αυστηρή προσέγγιση σε όσους αμφισβητούν την εδαφική ακεραιότητα και την εθνική κυριαρχία (π.χ. χρησιμοποίηση συμβόλων αυτονόμησης σε εκδηλώσεις, ανθελληνική προπαγάνδα, κ.λπ) και αφετέρου απαιτείται ουσιαστική παρουσία της ελληνικής πολιτείας για αντιμετώπιση της υπανάπτυξης, της απομόνωσης, του θρησκευτικού φανατισμού και την προστασία των μειονοτικών δικαιωμάτων, όπως συμβαίνει για όλους τους Έλληνες πολίτες».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΘΡΑΚΗ: Η «σφηκοφωλιά» του τουρκικού προξενείου που θα ΄ πρεπε εδώ και χρόνια να έχει κλείσει!

Ellada simera 0 15:52

Για τα όσα κατά καιρούς συμβαίνουν στη Θράκη ,αυτό που προκαλεί τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι η ανοχή και η απάθεια του ελληνικού πολιτικού συστήματος! Τελευταίο δείγμα αυτής της αντιμετώπισης η τουρκι… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Είμαστε μήπως οι κατά Ουίνστον Τσόρτσιλ “χρήσιμοι ηλίθιοι της Ιστορίας”;

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/04/USEFUL-IDIOTS-790x400.jpg" /><br /><br />Της <b>Φωτεινής Τομαή</b><div>Πολλές οι φωνές που ακούστηκαν μέχρι σήμερα. Βεβαίως, και όλοι πρέπει να έχουν άποψη. Το κακό είναι να φανατίζεται κανείς με εκδηλώσεις οπαδικής συμπεριφοράς. Κανείς δεν διαθέτει τη μία και μόνη αλήθεια. Αυτή, την κρατά η Ιστορία στα χέρια της. Δάκρυα για την Ουκρανία, ύβρεις για τη Ρωσία. Κανείς και καμία κουβέντα για την Ελλάδα. Κολλημένοι όλοι, σαν τα καλά παιδιά με τα καλοσιδερωμένα παντελονάκια που θέλουν να γίνονται αρεστά στον δάσκαλο, επαναλαμβάνουν την τσίχλα πως εμείς οι Έλληνες είμαστε πάντα στο πλευρό των συμμάχων μας.<br /><br />Να μην παρεξηγηθώ: να είμαστε, είναι κι αυτό το ελληνικό φιλότιμο που δεν μας αφήνει. Τι γίνεται, όμως, όταν οι άλλοι αντιλαμβάνονται διαφορετικά τις δεσμεύσεις τους; Όταν στη σκέψη τους κυριαρχεί ο ρεαλισμός και όχι το συναίσθημα; Όταν βάζουν πάνω απ’ όλα το δικό τους συμφέρον που ξέρουν τον τρόπο να το προσαρμόζουν στα μέτρα των συμφωνιών που έχουν υπογράψει;<br /><br />Ας δούμε μερικά γεγονότα του τελευταίου αιώνα. Στο πλευρό των συμμάχων μας της Αντάντ στείλαμε μόλις μας το ζήτησαν στρατιωτική δύναμη στην Ουκρανία, επικράτησαν οι μπολσεβίκοι και τους βρήκαμε μπροστά μας στο πλευρό του Κεμάλ να χτυπάει τον στρατό μας. Αδίκως σπεύσαμε, ομολογία εκ των υστέρων του Βενιζέλου.<br /><br /></div><div>Στο τέλος του Α’ Παγκόσμιου οι καλοί μας σύμμαχοι βρέθηκαν να μετανιώνουν για την απλοχεριά τους με όσα μας έδινε η Συμφωνία των Σεβρών, την περίφημη Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών του Βενιζέλου, κι όταν αποβιβαστήκαμε στη Μικρασία με δική τους παρότρυνση, τα μέτρησαν ξανά, είδαν τις ευκαιρίες στο απέναντι στρατόπεδο και μας εγκατέλειψαν στο έλεος του κεμαλικού στρατού και του φανατισμένου όχλου.<br /><br />«Οπότε επέρχεται συμφορά, μας εγκαταλείπετε μόνους…» η φράση του Ελευθερίου στον Βρετανό ΥΠΕΞ λόρδο Κώρζον τα λέει όλα με μία μόνο πρόταση. Στον Β’ Παγκόσμιο, είχαμε μαζί με τη Σοβιετική Ένωση, τα περισσότερα θύματα και μόνη από όλες τις χώρες της Ευρώπης ήμασταν εκείνοι με τις μεγαλύτερες υλικές ζημιές και απώλειες. Επιπλέον, ήμασταν η μόνη υπό κατοχή χώρα που…πληρώναμε στους Γερμανούς τα έξοδα παραμονής τους στη χώρα μας. Ανήκουστο ! Αποζημιωθήκαμε ποτέ; Πήραμε κάτι; Τα Δωδεκάνησα και μετά βίας.<br /><br />Σωστά το προέβλεπε από τη Σόφια και το Κιουμπίσεφ ο μάντις κακών και διπλωμάτης με τη μεγαλύτερη ευθυκρισία που πέρασε ποτέ, Π. Πιπινέλης. Έλεγε: «η Βουλγαρία θα βγει στο πλευρό του Άξονα, θα ικανοποιήσει το όνειρό της για έξοδο στο Αιγαίο κι όταν ο Άξονας θα ηττηθεί, που θα ηττηθεί, η Ελλάδα ας μην ελπίζει ότι θα πάρει πίσω τη Ρωμυλία, ούτε βέβαια τη Β. Ήπειρο από την Αλβανία». Τα Δωδεκάνησα κι αυτά με το ζόρι.. Έπεσε έξω;<br /><br />Και μετά σειρά πήρε η Κύπρος. Είδατε κανέναν Ευρωπαίο από αυτούς που χύνουν ποταμούς δακρύων για την Ουκρανία να έχυσαν ένα και μόνο δάκρυ για το νησί που μισό αιώνα τώρα κατέχει παράνομα ο τουρκικός στρατός; Ή μήπως είδατε να παρεμβαίνουν να συμμορφώσουν την Τουρκία με έστω απλή επίπληξη, δεν μιλάμε καν για κυρώσεις, επειδή παραβιάζει τα ανατολικά μας σύνορα;<br /><br />Κι ερχόμαστε στο σήμερα. Στην Ουκρανία. Ναι, είναι άδικο. Ναι, γίνονται αγριότητες. Ναι, γιατί αυτά γίνονται σε έναν πόλεμο, γιατί αλλιώς θα λεγόταν εκδρομή. Και γίνονται ένθεν. Και γίνονταν πάντοτε. Και τι κάναμε; Στείλαμε βοήθεια και καλά κάναμε (πλην εκείνων των ρημαδοκαλάσνικωφ που τα βομβάρδισαν κι από πάνω οι Ρώσοι, τζάμπα το έλεος). Και μετά τα ‘βάλαμε’ με τον έναν. Σωστά το είπε ο ΥΠΕΞ Δένδιας: οι σχέσεις με μία χώρα εύκολα χαλάνε και πολύ δύσκολα ξαναφτιάχνονται.<br /><br />Δείτε την τακτική του μαέστρου απέναντι: Δεν προβαίνει σε κυρώσεις σε βάρος του εισβολέα, κι αυτός το καταπίνει. Το καταπίνει και το ΝΑΤΟ που δια του Αμερικανού πρέσβη που μεταφέρει τις εντολές μάς έχει σούζα στη γωνία. Γιατί ο μαέστρος έχει σε όλα το αντίδοτο: μα, δίνω τα μπαϊρακτάρ στους Ουκρανούς, η απάντηση. Και υπάρχει και το τι δεν κάναμε. Τι δεν κάναμε; Αυτό ακριβώς που έκανε ο απέναντι: δεν πήραμε πρωτοβουλία να είμαστε εμείς σε ρόλο ειρηνοποιού.<br /><br />Τον καπάρωσε ο Ερντογάν από την πρώτη στιγμή κι ο Πούτιν τού χάρισε τον ρόλο κι ας μην ξεχνά πως του έριξε ένα μαχητικό στη Συρία και σκύλευσε τη σορό του νεκρού Ρώσου πιλότου. Τι φταίει και χαλάει η συνταγή, λοιπόν; Λέτε τελικά να είμαστε «οι χρήσιμοι ηλίθιοι της Ιστορίας» όπως μας χαρακτήρισε κάποτε ο Τσώρτσιλ;</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Είμαστε μήπως οι κατά Ουίνστον Τσόρτσιλ “χρήσιμοι ηλίθιοι της Ιστορίας”;

Ellada simera 0 15:46

Της Φωτεινής ΤομαήΠολλές οι φωνές που ακούστηκαν μέχρι σήμερα. Βεβαίως, και όλοι πρέπει να έχουν άποψη. Το κακό είναι να φανατίζεται κανείς με εκδηλώσεις οπαδικής συμπεριφοράς. Κανείς δεν διαθέτει τη … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η μοιρολατρική τοποθέτηση του υπουργού Άμυνας για Τουρκία-ΝΑΤΟ ήταν εξαιρετικά αποκαλυπτική…

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/04/YETHA-NIKOS-PANAGIOTOPOULOS-NATO-790x400.jpg" /><br /><br />Του <b>Ζαχαρία Μίχα</b><br />Αλγεινές εντυπώσεις προκάλεσε η τοποθέτηση του υπουργού Άμυνας, Νίκου Παναγιωτόπουλου, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την κύρωση του Μνημονίου μεταξύ του ελληνικού υπουργείου Άμυνας, με τα αντίστοιχα της Τουρκίας και της Ρουμανίας, αναφορικά με την ίδρυση, διοίκηση και λειτουργία του «Κέντρου Αριστείας Ναυτικής Ασφάλειας» (Maritime Security Center of Excellence Operational Memorandum of Understanding) με έδρα την Τουρκία.<br /><br />Αντικείμενο του σχολιασμού που ακολουθεί δεν είναι η συμμετοχή της Ελλάδας στο «Κέντρο Αριστείας», αλλά ο ατυχέστατος τρόπος, με τον οποίο επέλεξε να αιτιολογήσει την απόφαση ο υπουργός Άμυνας. Χωρίς να το αντιληφθεί, αφενός αποκάλυψε τη συνέχιση της ελληνικής πρακτικής δεκαετιών απέναντι στην Τουρκία, αφετέρου ακύρωνε την αιτιολογική βάση της διακηρυγμένης κυβερνητικής πολιτικής απέναντι στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας.<br /><br />Ωστόσο, θα ήταν παράλειψη εάν δεν υπενθυμιστεί η συνολικότερη εικόνα της πολιτικής έναντι της Τουρκίας της παρούσας κυβέρνησης, στη διαμόρφωση της οποίας προφανώς έχει συμβάλλει σε σημαντικό βαθμό ο υπουργός Άμυνας. Υπενθυμίζεται, η αντίσταση επί του πεδίου τον Μάρτιο του 2020 στον Έβρο και το θέρος του ιδίου έτους στο Αιγαίο. Στη συνέχεια, τις προσπάθειες επανεξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων μετά από υπερδεκαετή εγκατάλειψη, ώστε να ενισχυθεί ουσιαστικά η ελληνική αποτρεπτική αξιοπιστία απέναντι στον τουρκικό αναθεωρητισμό.<br /><br />Κατά συνέπεια, οι σκληρές επισημάνσεις που ακολουθούν, πηγάζουν από την ειλικρινή αγωνία αποτροπής του ενδεχομένου επιστροφής της χώρας σε πρακτικές του παρελθόντος, λόγω της ανασφάλειας που προκαλεί η αρνητική διεθνής συγκυρία. Η λανθασμένη επιχειρηματολογία του υπουργού Άμυνας θα πρέπει να καταγραφεί απλά ως μια ατυχής κοινοβουλευτική παρουσία, που δεν θα επαναληφθεί και η κυβέρνηση θα αποδείξει στην πράξη ότι δεν εγκατέλειψε τις βασικές κατευθυντήριες γραμμές που έχουν χαραχθεί από το 2020.<br /><br />Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ<br />Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ανέφερε ότι «οι γεωπολιτικές εξελίξεις άλλαξαν λίγο τον τρόπο με τον οποίον πολλοί Σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ βλέπουν τη θέση της Τουρκίας». Κατά τη γνώμη του, «αυτό ενδεχομένως θα μπορούσε να συνηγορήσει για έναν ακόμα λόγο υπέρ της σύναψης και της προώθησης από τη Βουλή αυτής της Συμφωνίας».<br /><br />Επειδή η αλλαγή της στάσης των χωρών-μελών της Συμμαχίας απέναντι στην Τουρκία είναι επί το θετικότερο, συνεπεία του πολέμου στην Ουκρανία, ο οποίος μεγιστοποιεί τη γεωστρατηγική σημασία του τουρκικού χώρου, το να το θεωρεί ο υπουργός ως επιχείρημα που δικαιώνει την απόφαση της Ελλάδας για συμμετοχή σε ΝΑΤΟϊκό Κέντρο Αριστείας με έδρα στην Τουρκία, ισοδυναμεί με το «πηγαίνουμε με το ρεύμα», ή αντίστοιχα, «εφόσον όλοι κάνουν τα γλυκά μάτια στην Τουρκία, πρέπει να τα κάνουμε και εμείς». Το επίπεδο της ανάλυσης θα χαρακτηριζόταν το πολύ ως «απλουστευτικό», ενώ αν κάποιο σχετικό θέμα δινόταν σε εξετάσεις πανεπιστημιακής σχολής διεθνών σχέσεων, τέτοια απάντηση λογικά δεν θα αποσπούσε τη βάση για να περάσει το μάθημα.<br /><br />Και να σκεφθεί κανείς, ότι ο Έλληνας υπουργός Άμυνας δεν είχε ολοκληρώσει τον συλλογισμό του, καθώς αυτό που ακολούθησε ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακό: «Ξέρετε δεν είναι η καλύτερη εποχή να λες πράγματα εναντίον της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ. Διότι αυτήν την εποχή οι Σύμμαχοι, είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε μας αρέσει είτε όχι, θέλουν να εξασφαλίσουν ότι η Τουρκία παραμένει προσδεμένη στο άρμα του ΝΑΤΟ».<br /><br />ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ… ΟΠΟΥ ΦΥΣΑ Ο ΑΝΕΜΟΣ;<br />Εάν δεν είχαμε μια ιδέα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής δεκαετιών, τότε η ερμηνεία θα απαιτούσε… διεπιστημονική προσέγγιση, με απαραίτητη εκπροσώπηση της ψυχολογίας. Ο υπουργός Άμυνας πρέπει να απαντήσει εάν οι ελληνικές θέσεις σε ό,τι αφορά στην εθνική ασφάλεια ρυθμίζονται και μεταβάλλονται αναλόγως της εποχής!<br /><br />Η μεγαλύτερη όμως γκάφα που αποκαλύπτει η ανωτέρω φρασεολογία αφορά αυτή καθαυτή την πολιτική της Ελλάδας στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας. Η καταδίκη της ρωσικής εισβολής θεωρήθηκε ακόμα και από επικριτές της κυβερνητικής πολιτικής ως αναγκαία, εξαιτίας της ομοιότητας της ρωσικής συμπεριφοράς απέναντι στην Ουκρανία με την τουρκική απέναντι στην Ελλάδα.<br /><br />Όπως επισημάνθηκε στο παρελθόν από τον υπογράφοντα το πρόβλημα εστιαζόταν στο ύφος διατύπωσης της ελληνικής πολιτικής. Ο «ενθουσιώδης» και ρητορικά φανατικός τρόπος υποστήριξης της πολιτικής του ΝΑΤΟ απέναντι στη Ρωσία κατέστρεψε κάθε περιθώριο διατήρησης διαύλων συνεννόησης με τη Μόσχα, παρότι τόσο στην Ουκρανία όσο και στη Ρωσία υπάρχουν ελληνικές κοινότητες. Ο δε σχεδόν νομοτελειακός έλεγχος της Μαριούπολης των 100.000 Ελλήνων από τη Ρωσία την επαύριον του πολέμου, καθιστά το κόστος της πολιτικής επιλογής της Ελλάδας από δυσβάστακτο έως απαράδεκτο.<br /><br />Σύμφωνα με το κυβερνητικό αφήγημα και αυτές οι εξαιρετικά υψηλού κόστους υπερβολές εντάσσονται στο ίδιο πλαίσιο της ανάγκης εξασφάλισης ότι οι σύμμαχοι θα ακολουθήσουν παρόμοια, ή έστω με κάποιες «εκπτώσεις», πολιτική απέναντι στον τουρκικό αναθεωρητισμό. Δηλαδή θα πρέπει να συμπεράνουμε, ότι τα λόγια του υπουργού Άμυνας αποτελούν απόδειξη πως η θυσία του Ελληνισμού της Μαριούπολης στο βωμό της πολιτικής απέναντι στην Τουρκία αποφασίστηκε -εάν υποτεθεί ότι το κατάλαβαν- για να συνεχίσουμε την πολιτική προσαρμογής της ρητορικής μας αναλόγως της εποχής και της συγκυρίας;<br /><br />Τί θα άλλαζε δηλαδή εάν δεν είχαν καταστραφεί οι γέφυρες με τη Μόσχα, χωρίς φυσικά υπαναχώρηση στο θεμελιακό ζήτημα της αξιωματικής καταδίκης της ρωσικής στρατιωτικής εισβολής; Και ποιο είναι το κέρδος που αναμενόταν και υπαγόρευσε την Ελλάδα να παριστάνει το «κοκοράκι» άνευ οποιουδήποτε εξασφαλισμένου ανταλλάγματος προς τέρψη των εμπνευστών της συμμαχικής στρατηγικής απέναντι στη Ρωσία; Μια στρατηγική της οποίας τα κίνητρα, ουδεμία σχέση έχουν με τις ανησυχίες για την ασφάλεια της Ελλάδας. Τουλάχιστον για όσους αντιλαμβάνονται έστω στοιχειωδώς τις παγκόσμιες και περιφερειακές ισορροπίες. Εξάλλου αυτό αποδεικνύεται πλέον στην πράξη.<br /><br />Τα λόγια του υπουργού Άμυνας εξέπεμπαν μια απαράδεκτη μοιρολατρία, κάτι το οποίο επισφραγίστηκε λίγο αργότερα στο σημείο που ανακάτεψε στην ανερμάτιστη απάντηση και τους S-400 της Τουρκίας! Με τα λόγια του, τάχθηκε εναντίον του να διαμαρτύρεται η χώρα με κάθε ευκαιρία αλλά και στον κατάλληλο τόνο για τα δυο μέτρα και δυο σταθμά που εφαρμόζει η Δύση απέναντι στον Ρώσο εισβολέα και στον Τούρκο εισβολέα. Φυσικά ούτε συζήτηση για την ανάληψη οποιασδήποτε πρωτοβουλίας που θα επέβαλλε κόστος στους συμμάχους, με την Ελλάδα να δηλώνει πως δεν μπορεί να υποστηρίξει τη συμμαχική πολιτική όταν αυτή αγνοεί το ελληνικό πρόβλημα ασφαλείας.<br /><br />Όπως είπε ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, «αν παραβλέπουν κάποιες συμπεριφορές της Τουρκίας, φερ’ ειπείν την αγορά των ρωσικών πυραύλων S-400 ή όχι είναι δικό τους ζήτημα να αξιολογήσουν. Εμείς θα λέμε αυτά που έχουμε να λέμε, θα αιτιολογούμε τις ενστάσεις μας, τις επιφυλάξεις μας. Θα ζητούμε πάντα να μεταβάλει η Τουρκία προς το καλύτερο στοιχεία συμπεριφοράς της, λιγότερη προκλητικότητα, λιγότερη επιθετικότητα, λιγότερες εμπρηστικές δηλώσεις, λιγότερες συμπεριφορές όπως οι παραβιάσεις του εναερίου μας χώρου ή οι υπερπτήσεις που αυτό το διάστημα ήταν και πολλές από μέρους τους. Θα ζητούμε πάντα τα ίδια. Από εκεί και πέρα όμως, όπως σας είπα, υπάρχει και η γενικότερη εικόνα».<br /><br />Δυστυχώς, ο τρόπος αντιμετώπισης του θέματος από τον υπουργό Άμυνας απέδειξε για μια ακόμη φορά τη διαχρονική φοβικότητα της ελληνικής πολιτικής απέναντι στην Τουρκία και διαβίβασε στην Άγκυρα την εικόνα ενός αντιπάλου που τρέμει μη δυσαρεστήσει το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, θύμα της ιδεοληψίας του ότι θα τον προστατέψουν.<br /><br />Αυτή η αδυναμία απορρόφησης ακόμα και στοιχειωδών διδαγμάτων της ιστορίας των ελληνοτουρκικών σχέσεων, σε συνδυασμό με την εικόνα ενός πολιτικού κόσμου που προδίδει ότι αδυνατεί να αντιληφθεί τη μεγάλη εικόνα της σύγκρουσης στην Ουκρανία, θα αποτυπωθεί επί του πεδίου της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης. Ουδείς εκ των κρατούντων δείχνει να αντιλαμβάνεται ότι επηρεάζεται η αξιοπιστία της ελληνικής αποτρεπτικής στρατηγικής.<br /><br />Ο δε πολιτικός κόσμος της χώρας, δείχνει ανίκανος να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία και να ξεκαθαρίσει ότι τα δυο μέτρα και δυο σταθμά της Δύσης και η ανοχή της απέναντι σε μια ολοένα και περισσότερο ισλαμοφασιστική Τουρκία δεν μπορεί να περνά τουλάχιστον ασχολίαστη. Ας εξασφαλιστούν τουλάχιστον ανταλλάγματα για την ελληνική ευθυγράμμιση με τη ΝΑΤΟϊκή ορθοδοξία κάθε φορά, εάν αυτό που δυσκολεύονται να πουν είναι ότι αποδέχονται την εξαίρεση από κανόνες, στους οποίους πειθαρχούν όλοι οι υπόλοιποι, πλην Τουρκίας.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η μοιρολατρική τοποθέτηση του υπουργού Άμυνας για Τουρκία-ΝΑΤΟ ήταν εξαιρετικά αποκαλυπτική…

Ellada simera 0 15:29

Του Ζαχαρία ΜίχαΑλγεινές εντυπώσεις προκάλεσε η τοποθέτηση του υπουργού Άμυνας, Νίκου Παναγιωτόπουλου, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την κύρωση του Μνημονίου μεταξύ του ελληνικού υπουργείου Άμυνα… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Πόσο εκτεταμένη ήταν η ΝΑΤΟϊκή συμμετοχή στην επιχείρηση κατά του καταδρομικού της Ρωσίας Moskva;

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/04/P-8A-Poseidon-da-RAAF-790x400.jpg" /><br /><br />Μερικά επιχειρήματα που αμφισβητούν το αφήγημα των TB2 Bayraktar και λιγότερο των πυραύλων Neptune… Γιατί ερμηνευτικά δεν “στέκεται” εύκολα αναφορικά με την προσβολή του καταδρομικού Moskva. Ένας γεγονός που επισημάνθηκε με ιδιαίτερη έμφαση από το DP, σχετικά με την εξέλιξη των επιχειρήσεων στην Ουκρανία, ήταν η συνεχής παρακολούθηση των κινήσεων των ρωσικών δυνάμεων από αέρος. Όχι μόνο κατά την ανάπτυξή τους στη βόρεια Ουκρανία με κατεύθυνση το Κίεβο και το Χάρκοβο, αλλά και αρκετά πριν από την έναρξη της ρωσικής επίθεσης στις 24 Φεβρουαρίου.<br /><br />Η παρακολούθηση αυτή είναι φυσικά διαδικασία που συνεχίζεται σε εικοσιτετράωρη βάση και πλέον έχει επικεντρωθεί στην ανατολική Ουκρανία. Οι κινήσεις των ρωσικών ναυτικών μονάδων στη Μαύρη Θάλασσα δεν σταμάτησαν ποτέ να παρακολουθούνται, κυρίως από αμερικανικά MQ-9 Reaper και RQ-4 Global Hawk τα οποία πετούν σε διεθνή εναέριο χώρο και σε μεγάλη απόσταση από τις ακτές της Κριμαίας, κατά μήκος των βόρειων ορίων των FIR Κωνσταντινούπολης και Άγκυρας.<br /><br />Η Τουρκία έχει φυσικά απόλυτη επίγνωση του ρόλου αυτών των μη επανδρωμένων αεροσκαφών και φυσικά επιτρέπει τις πτήσεις τους εντός των FIR που προαναφέρθηκαν ως χώρα – μέλος του ΝΑΤΟ. Η ουδετερότητα της επομένως δεν είναι και τόσο “ουδέτερη”. Συνδράμει κανονικά τις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας. Απλά δεν το διατυμπανίζει, ενώ (με τις ευλογίες βέβαια της Συμμαχίας), απέφυγε να συμμετάσχει στις κυρώσεις εναντίον της τελευταίας, αναλαμβάνοντας φυσικά και “διαμεσολαβητικό” ρόλο. Στη φωτογραφία που ακολουθεί εικονίζεται μη επανδρωμένο αερόχημα τύπου RQ-4D του ΝΑΤΟ. Διακρίνονται οι σταθερές πλευρικές κεραίες του ραντάρ AESA στον θύλακα της κοιλιάς, πίσω από το ριναίο τροχό.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/poso-ektetameni-itan-i-natoiki-symmetochi-stin-epicheirisi-kata-toy-katadromikoy-tis-rosias-moskva/rq-4d"><img height="352" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/04/RQ-4D.jpg" width="640" /></a><br /><br />Αυτά “πουλάει” έξυπνα στο ΝΑΤΟ και εξασφαλίζει τη διαφοροποίηση που επιθυμεί από το σύνολο της ΝΑΤΟϊκής πολιτικής απέναντι στη Ρωσία. Θεωρητικά και η Ελλάδα θα είχε παρόμοιες δυνατότητες, τουλάχιστον λόγω της κομβικής σημασίας της Αλεξανδρούπολης. Είναι όμως και μέρος μιας συνολικότερης και ήδη διαμορφωμένης “κουλτούρας” κάθε χώρας το πως κινείται και διαπραγματεύεται…<br /><br />Και επομένως, στην περίπτωση της προσβολής και βύθισης του καταδρομικού Mοskva, οι Ρώσοι γνωρίζουν και αξιολογούν σε πραγματική βάση και δεδομένα το ρόλο της Τουρκίας. Ένας ρόλος που σε καμία περίπτωση δεν περιορίζεται στην πώληση μη επανδρωμένων αεροσκαφών τύπου TB2 Bayraktar και των όπλων τους στην Ουκρανία… Στη συγκεκριμένη περίπτωση η στοχοποίηση του Mοskva από τέτοια αεροσκάφη θα πρέπει να θεωρείται απίθανη, δεδομένου ότι θα έπρεπε να πλησιάσουν σε απόσταση που είναι εύκολος στόχος για τη ρωσική αεράμυνα. Είτε την παράκτια, είτε των ρωσικών μονάδων επιφανείας.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/poso-ektetameni-itan-i-natoiki-symmetochi-stin-epicheirisi-kata-toy-katadromikoy-tis-rosias-moskva/rq-4-over-black-sea"><img height="640" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/04/RQ-4-Over-Black-Sea.jpg" width="575" /></a><br /><br />Από την εφαρμογή FlightRadar με ημερομηνία 15 Μαρτίου 2022. Πρόκειται για RQ-4D της USAF με κωδικό κλήσης Forte 11, κατά μήκος των βόρειων ορίων του FIR Άγκυρας<br /><br />Κατά συνέπεια, σύμφωνα με την εκτίμηση του υπογράφοντα, δεν τίθεται θέμα στοχοποίησης από TB2. Θα είχαν καταρριφθεί πολύ πριν εντοπίσουν το ρωσικό καταδρομικό. Αντίθετα, τα RQ-4 Global Hawk Block 40, μέσω του ραντάρ AESA (Radar Technology Insertion Program – RTIP) με δυνατότητες MTI (Moving Target Indicator) και SAR (Synthetic Aperture Radar) που διαθέτουν, μπορούν να εντοπίσουν και να παρακολουθούν στόχους σε αποστάσεις αρκετά μεγαλύτερες των 250 χιλιομέτρων. Τόσο στο έδαφος όσο και την επιφάνεια της θάλασσας.<br /><br />Τη θέση, την ταχύτητα και την πορεία του Mοskva (SURPIC – Surface Picture), ένα τέτοιο αεροσκάφος θα μπορούσε φυσικά επιχειρώντας από απόσταση ασφαλείας και σε μεγάλο ύψος (άνω των 50.000 ποδών) να την “διαβιβάσει” άμεσα μέσω data link σε ένα από τα P-8A Poseidon που καθημερινά σχεδόν πετούν στην ίδια περιοχή, οπλισμένα πιθανώς με αντιπλοϊκούς πυραύλους AGM-84 Harpoon (ακτίνα 200+ χιλιομέτρων), επιχειρώντας από την αεροπορική βάση της Sigonella στη Σικελία.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/poso-ektetameni-itan-i-natoiki-symmetochi-stin-epicheirisi-kata-toy-katadromikoy-tis-rosias-moskva/p-8a-amp-harpoon-d"><img height="407" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/04/P-8A-Harpoon-D.bmp" width="640" /></a><br /><br />Η ίδια διαδικασία δεν είναι δυνατή για τους ουκρανικούς πυραύλους εδάφους – επιφανείας Neptune. Τουλάχιστον δεν είναι δυνατή με τέτοια αμεσότητα και τέτοια αποτελεσματικότητα λόγω μη διαθέσιμης διασύνδεσης. Με βάση όσα είναι γνωστά. Από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να επισημανθεί ότι είναι πολύ πιο εύκολο να εντοπιστεί από τις ρωσικές δυνάμεις και να προσβληθεί ένας εποχούμενος εκτοξευτής τέτοιων πυραύλων, κοντά στα παράλια της Μαύρης θάλασσας.<br /><br />Αυτή είναι μία από τις σημαντικότερες διαφοροποιήσεις των αερομεταφερόμενων αντιπλοϊκών πυραύλων με τους παράκτιους και για αυτό το λόγο άλλωστε το DP έχει επανειλημμένα επισημάνει τη μεγάλη τους επιχειρησιακή αξία. Μετά την εκτόξευση των αντιπλοϊκών πυραύλων που φέρει, ένα αεροπλάνο μπορεί να απομακρυνθεί άμεσα και χωρίς να γίνει αντιληπτό από την περιοχή των επιχειρήσεων. Πέρα από τα ελληνικά Rafale F3R που θα έχουν τη δυνατότητα αξιοποίησης των αναβαθμισμένων AM-39 Exocet (της εποχής Τσοχατζόπουλου), η ελληνική άμυνα δεν έχει στη διάθεσή της άλλα τέτοια όπλα, αλλά και μη επανδρωμένες πλατφόρμες εντοπισμού και στοχοποίησης από μεγάλες αποστάσεις.<br /><br />Πριν από λίγους μήνες, δημοσιεύματα στον ελληνικό Τύπο έκαναν λόγο για επικείμενη αποδέσμευση τέτοιων όπλων από τις ΗΠΑ στην Ελλάδα για τον εξοπλισμό των μαχητικών F-16V αλλά και των εκσυγχρονισμένων P-3Η του Πολεμικού Ναυτικού. Φυσικά καμία τέτοια χειροπιαστή εξέλιξη δεν υπήρξε μέχρι τώρα. Θα ήμασταν υπερβολικοί να ρωτούσαμε ξανά εάν υπάρχουν εξελίξεις;<br /><br />Κατά συνέπεια υπάρχουν ορισμένα σημεία προς διερεύνηση. 1) Μήπως η εξουδετέρωση και βύθιση του Moskva δεν έγινε ακριβώς με τον τρόπο που αναφέρεται; 2) Ήρθε και αυτή η ρηματική διακοίνωση της Ρωσίας προς τις ΗΠΑ, σύμφωνα με τη Washington Post, όπου οι Ρώσοι “καλούν τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους να σταματήσουν την ανεύθυνη στρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας, το οποίο θα οδηγήσει σε απρόβλεπτες συνέπειες για την περιφερειακή και παγκόσμια ασφάλεια”.<br /><br />Πόσο ενεργή έχει γίνει δηλαδή η επέμβαση της Ουάσιγκτον ώστε να απευθύνεται ρηματική διακοίνωση την επαύριον της βύθισης του εμβληματικού καταδρομικού Moskva; Σχετίζεται άραγε αποκλειστικά με τη στοχοποίηση της ρωσικής ναυαρχίδας του στόλου της Μαύρης θάλασσας, ή προχώρησε και παρακάτω. Αυτό το κρίσιμο ερώτημα θα κρίνει πολλά. Διότι δεδομένων των συνθηκών, του ευρύτερου πλαισίου του δραματικού γεγονότος, η κλιμάκωση που θα προκύψει μπορεί να αποδειχθεί κάθετη.<br /><br />Η Ρωσία εξισορροπεί το δυτικό τεχνολογικό και όχι μόνο πλεονέκτημα στο πυρηνικό επίπεδο. Επειδή όμως εκεί δεν θα φτάσει αυτόματα η Μόσχα, έχοντας εστιάσει στις ΗΠΑ, μήπως το ενδιάμεσο βήμα συμπεριλαμβάνει αντεκδικητικό πλήγμα προσεχώς, το οποίο θα αφορά αμερικανικό στόχο;<br /><br />Διότι σε αυτό το επίπεδο ανάλυσης, θεωρητικά πάντα αυξάνεται η απειλή για όλες τις εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούν οι ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις για να υποστηρίξουν τον πόλεμο στην Ουκρανία και να ενισχύσουν την ασφάλεια των χωρών-μελών. Ας ελπίσουμε ότι έχουν οι φύλακες τη γνώση… και τη σύνεση να αντιληφθούν ότι επείγουν πρωτοβουλίες αποκλιμάκωσης προτού αποδειχθεί ότι θα είναι πολύ αργά.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πόσο εκτεταμένη ήταν η ΝΑΤΟϊκή συμμετοχή στην επιχείρηση κατά του καταδρομικού της Ρωσίας Moskva;

Ellada simera 0 15:25

Μερικά επιχειρήματα που αμφισβητούν το αφήγημα των TB2 Bayraktar και λιγότερο των πυραύλων Neptune… Γιατί ερμηνευτικά δεν “στέκεται” εύκολα αναφορικά με την προσβολή του καταδρομικού Moskva. Ένας γεγο… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια