Η ακαταμάχητα… απογοητευτική πρόταση των ΗΠΑ μήπως έχει τις εναλλακτικές της ερμηνείες;

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/07/fleet-hellenic-navy-790x400.jpg" width="640" /><br /><br />Ένα σοφό ρητό λέει «ὤδινεν ὄρος καί ἔτεκεν μῦν» (στην νέο-βαρβαρική… ελληνική, σημαίνει, «κοιλοπονούσε το βουνό και γέννησε ποντίκι»). Η κατάσταση με την «ακαταμάχητη» πρόταση των ΗΠΑ είναι ακριβώς αυτή. Αφού χάσαμε μήνες αναμένοντας την πολυπόθητη «ενδιάμεση λύση» που μας προτείνει η Ουάσιγκτον το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό έως και προσβλητικό για τις σχέσεις μας με την φίλη και σύμμαχο χώρα.<br /><br />Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη*<br /><br />Για ποιο λόγο οι ΗΠΑ δεν προσέφεραν αυτό που διαφημιζόταν εδώ και μήνες για την άμεση ενίσχυση του Πολεμικού Ναυτικού; Μήπως το tweet αναφορικά με τους «ζητιάνους» που δεν έχουν δικαίωμα επιλογής δεν ήταν μόνο «προσωπική» άποψη του «παρασημοφορημένου» από το κράτος των «ζητιάνων» Αμερικανού αξιωματικού, πρώην ΑΚΑΜ στην Ελλάδα; Η απάντηση στο ζήτημα, κατά την άποψή του γράφοντα, θα μπορούσε να εξηγηθεί με τέσσερεις εναλλακτικά τρόπους.<br /><br />Πρώτον, η Ουάσιγκτον αντιλαμβανόμενη την αδυναμία της μίας εκ των δύο προτάσεών της και μη δυνάμενη ο μεγαλύτερος στόλος του πλανήτη να παραδώσει στον «σημαντικότερο» (;) σύμμαχο στην περιοχή δύο (!) σκάφη που διακαώς θέλει προχωράει σε μία «ακαταμάχητα» απογοητευτική πρόταση, με την οποία θέτει εαυτόν εκτός μάχης.<br /><br />Δεύτερον, η Ουάσιγκτον θεωρώντας πως οι «ζητιάνοι» λειτουργούν σε ένα επίπεδο «νέο-αποικιακού» καθεστώτος, οπότε στην ουσία δεν έχουν δικαίωμα επιλογής, είναι τόσο σίγουρες για την επικράτησή τους, ώστε δεν ενδιαφέρονται να τηρήσουν καν τα προσχήματα, ή θεωρούν πως το πολιτικό σύστημα θα «περάσει» στους στρατιωτικούς και μετά στην κοινή γνώμη ΚΑΙ μία τέτοια απόφαση χωρίς να υπάρξουν σημαντικές αναταράξεις και ερωτήσεις.<br /><br />Τρίτον, οι ΗΠΑ και θα μας δώσουν σκάφη που χρειαζόμαστε και θα επηρεάσουν θετικά το ισοζύγιο ισχύος με την Τουρκία, αλλά ως γνώστες της τέχνης της διαπραγμάτευσης και εν όψη της τελικής συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA) κρατάνε το θέμα ανοιχτό ως μοχλό πίεσης προς την Αθήνα.<br /><br />Τέταρτον, οι ΗΠΑ ΔΕΝ θέλουν να βοηθήσουν την Ελλάδα να αποκτήσει σύγχρονες δυνατότητες “Blue Water Navy” (Ναυτικού Ανοιχτής Θαλάσσης) διότι πολύ απλά δεν θέλουν η Ελλάδα να είναι σε θέση να ελέγχει αποτελεσματικά την περιοχή από τη Μάλτα έως και την Κύπρο. Θέλουν λοιπόν να ενισχυθεί μεν το Πολεμικό Ναυτικό αλλά να μην ανατραπεί η ισορροπία ισχύος υπέρ μας, κλείνοντας στο μάτι με αυτό τον τρόπο στην μετα-Ερντογανική Τουρκία, και όχι μόνο.<br /><br />Ποια/ες από τις τέσσερεις περιπτώσεις θα μπορούσε κάποιος να θεωρεί πως είναι η επικρατέστερη; Σίγουρα όχι η πρώτη, πότε οι Αμερικανοί έκαναν οικιοθελώς «χώρο» για άλλους ειδικά σε τέτοια θέματα σε μία τέτοια περιοχή και σε μία παρόμοια γεωπολιτική χρονική στιγμή; Εκτιμάται πως ένας συνδυασμός των υπολοίπων τριών δεν μπορεί να αποκλειστεί.<br /><br />Πιστεύει κάποιος πως ειδικά από το 2010 και μετά η χώρα μας κινείται ανεξάρτητα τόσο στην εσωτερική πραγματικότητα όσο και στις εξωτερικές της σχέσεις; Το γεγονός πως η Αθήνα δείχνει τέτοιο επίπεδο «στρατηγικής ψυχραιμίας» στους τουρκικούς εξευτελισμούς προς τη χώρα, τον λαό και το έθνος μας, καταδεικνύει δύο θέματα/υποθέσεις:<br /><br />Πρώτον, για ακόμα μία φορά (υπ)ακούμε αυτούς που δεν θέλουν να απομακρυνθεί η Τουρκία από την Ευρώπη. Συζητάμε πράγματα εν μέσω καταστάσεων που κανένας άλλος στον πλανήτη δεν θα ανεχόταν να συνομιλεί μόνο και μόνο για να έχει η Τουρκία συγχωροχάρτι και οι εταίροι μας δικαιολογία για να συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις με την Άγκυρα, εις βάρος φυσικά των εθνικών συμφερόντων της Ελλάδας.<br /><br />Δεύτερον, η δεκαετής κρίση έχει φέρει τέτοια προβλήματα στον αμυντικό μηχανισμό της χώρας μας ώστε οι πολιτικοί, αντιλαμβανόμενοι τον κίνδυνο σε περίπτωση κρίσης να φανούν αδυναμίες και τότε να αρχίσουν οι… ερωτήσεις «γιατί» και «πώς» με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε μία περίπτωση «Ιμίων 2», υποκρίνονται πως δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει και προς τα που πάει η κατάσταση.<br /><br />Και οι δύο επισημάνσεις οδηγούν στο συμπέρασμα πως και το κατάπτυστο tweet δεν έγινε… κατά λάθος, αλλά συνιστούσε μία προειδοποίηση για το πως έχουν τα πράγματα.<br /><br />Η τρίτη περίπτωση, η θετικότερη για την Ελλάδα, φυσικά δεν μπορεί να αποκλειστεί, ειδικά εάν θεωρήσουμε πως με την εξοργιστική της πρόταση η Ουάσιγκτον θέλει να μετρήσει και «αντιδράσεις» για το πως είναι διατεθειμένη η ελληνική πλευρά να κινηθεί.<br /><br />Τέλος, η τέταρτη περίπτωση δεν μπορεί να αποκλειστεί από τη φαρέτρα επιλογών των ΗΠΑ. Είναι ξεκάθαρο όπως έχουμε αναφέρει πολλάκις από το DP οι ΗΠΑ δεν θέλουν η Τουρκία να κινηθεί προς… Μόσχα και επισήμως, άρα επειδή διαβλέπουν την πτώση Ερντογάν, είναι ξεκάθαρο πως ετοιμάζονται για την επόμενη ημέρα, η οποία θα περιλαμβάνει «χαϊδέματα» και «ίσες αποστάσεις».<br /><br />Με βάση όλα τα παραπάνω, το ερώτημα που τίθεται είναι το τι πρέπει να κάνει το Πολεμικό Ναυτικό, και προς τα πού θα πρέπει να πιέσει την κυβέρνηση. Με τα έως τώρα δεδομένα, και τις ανοιχτές πηγές πληροφοριών εκτιμάται πως:<br /><br />1. Θα πρέπει να προχωρήσουμε ΧΘΕΣ στο κλείσιμο των 2+2 φρεγατών κλάσης Karel Doorman, τις γνωστές “Μ”, μαζί με ό,τι προσφέρεται ως πλεονάζων υλικό από το ολλανδικό Πολεμικό Ναυτικό και το αντίστοιχο βελγικό, που να καλύπτει πάγιες ανάγκες μας. Η επιχειρησιακή λογική είναι προφανής. Άμεσα θα εντάξουμε σε υπηρεσία ένα ικανότατο σκάφος εκσυγχρονισμένο και θα αντικαταστήσουμε αντίστοιχες μη εκσυγχρονισμένες μονάδες επιφανείας.<br /><br />2. Χωρίς καμία καθυστέρηση θα πρέπει το Πολεμικό Ναυτικό να διαβιβάσει το Short List των σκαφών που επιθυμεί, χωρίς αστερίσκους και γκρίζες ζώνες. Ο γράφων δεν θα εκφράσει άποψη για το θέμα, ως μη ειδικός επί τεχνικών θεμάτων, απλά γίνεται αντιληπτό πως η λίστα θα περιλαμβάνει ευρωπαϊκά σχέδια.<br /><br />Με βάση τα παραπάνω η χώρα και το Πολεμικό Ναυτικό θα έχει βάλει στα σκαριά τη διαδικασία εκσυγχρονισμού και αλλαγής των μεγάλων μονάδων επιφανείας όπου μαζί με τον εκσυγχρονισμό των ΜΕΚΟ 200, θα αποδώσει σταδιακά έναν συνδυασμό καινούργιων και νεότερης ηλικίας – αυξημένων δυνατοτήτων πολεμικών πλοίων. Αυτά θα καλύπτουν τις ανάγκες των στόλου και τα συμφέροντα του κράτους και του έθνους μας σε όλο τον υδάτινο άξονα Μαύρη Θάλασσα – Στενά – Αιγαίο – Ανατολική Μεσόγειος.<br /><br />Επίσης η διευθέτηση του θέματος θα μας επιτρέψει να προχωρήσουμε με την πρέπουσα ηρεμία στον σχεδιαμσό των επόμενων ναυπηγησεων, που από το 2030 και μετά θα πρέπει να οδηγήσει σε αντικατάσταση, αρχικά των φρεγατών κλάσης S, να καταφέρει να διατηρήσει τουλάχιστον την οροφή στα μεγάλα σκάφη επιφανείας.<br /><br />Θα πρέπει να εμπλέξει την ελληνική βιομηχανία, αλλά και να επιχειρήσει να αξιοποιήσει σε συνεργασία με τους εταίρους που θα επιλεγούν ΚΑΙ των ελληνικών σχεδίων για τη δημιουργία οιοκογένειας ελληνικής σχεδίασης πολεμικών σκαφών. Όμως αυτό ΔΕΝ μπορεί να γίνει ΤΩΡΑ διότι πολύ απλά έτσι όπως ΕΜΕΙΣ ΦΕΡΑΜΕ τα πράγματα, ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ.<br /><br />Εάν οι ΗΠΑ αποφασίσουν να αποδεσμεύσουν αργότερα σκάφη που κάνουν στο Πολεμικό Ναυτικό, φυσικά και θα μπορούσε να γίνουν αποδεκτά. Τέτοια προοπτική όμως δεν δικαιολογεί ΚΑΜΙΑ καθυστέρηση στην απόφαση της Ελλάδας. Χρειαζόμαστε χωρίς καθυστερήσεις σκάφη «ενδιάμεσης λύσης». Σε σχέση με την Τουρκία, κάθε μήνας, κάθε εβδομάδα, κάθε ημέρα μετράει. Θα πρέπει όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους για το τι μπορεί να επιφέρει επί του πεδίου περεταίρω καθυστέρηση.<br /><br />Ας κάνουμε τώρα την επιλογή που πρέπει και από… Σεπτέμβρη μπορούμε να διαπραγματευθούμε με ηρεμία με τις ΗΠΑ τον συνδυασμό των «capabilities» που θα θέλαμε να αποκτήσουμε και θα ήθελαν να μας προσφέρουν μέσα από το πρίσμα της MDCA. Δεν πρέπει η Ελλάδα να δεχθεί να συρθεί σε διαπραγμάτευση για το μέλλον της θαλάσσιας παρουσίας της στην κατοχυρωμένη από το δεθνές δίκαιο Γαλάζια Πατρίδα ΜΑΣ, δηλαδή στο τι θέλουν τρίτοι από εμάς.<br /><br />Τέλος, θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως στην ευρύτερη περιοχή της Γαλάζιας Πατρίδας ΜΑΣ δεν υπάρχει μόνο η Τουρκία. Τόσο η Αίγυπτος όσο και το Ισραήλ αυξάνουν διαρκώς τις δυνατότητες των Πολεμικών Ναυτικών τους, προσθέτοντας νέα ικανότατα πλοία στους στόλους τους. Τη στιγμή λοιπόν που οι πάντες ερίζουν για τα πάντα και την ώρα που αναδύονται δυνάμεις –συμμαχικές για την ώρα– στην περιοχή, εμείς θα επιστρέψουμε στο… Αιγαίο για το οποίο κάποιοι μας συμβουλεύουν να δώσουμε το… μισό;<br /><br />Ο στόλος ανοιχτής θαλάσσης είναι το απόλυτο μέσο επίδειξης σημαίας και προβολής ισχύος στο εξωτερικό. Αποτελεί σε ένα θαλάσσιο περιβάλλον τον βασικό βραχίονα διαφύλαξης των κυριαρχικών δικαιωμάτων και επιβολής της βούλησης στον αναθεωρητή αντίπαλο. Αυτή τη στιγμή και με την παρούσα απόφαση διακυβεύεται η παρουσία της Ελλάδας στις θάλασσες που αποτελούν ζωτικό χώρο για το έθνος μας.<br /><br />Είναι σίγουρο πως με καμία δικαιολογία δεν θα πρέπει να επιτραπεί ο ελληνικός Στόλος να μετατραπεί σε δύναμη δευτέρας διαλογής πίσω από την Τουρκία, το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Αλήθεια, ως υπόθεση εργασίας, τι θα συμβεί άραγε εάν στην Αίγυπτο εκδηλωθεί ξανά μία «επανάσταση» των Αδελφών Μουσουλμάνων και το Κάιρο στραφεί εναντίον μας;<br /><br />Με άλλα λόγια, παίρνουμε την ενδιάμεση λύση, προχωράμε άμεσα σε τελική απόφαση με ευρωπαϊκό σχέδιο φρεγατών και διαπραγματευόμαστε το καλοκαίρι με τους Αμερικανούς. Όχι όμως στη βάση εάν η Ελλάς θα διαθέτει την επόμενη δεκαετία ναυτικό ανοιχτής θαλάσσης ή όχι. Με τις ΗΠΑ έχουμε όντως τις ιστορικά καλύτερες δυνατές σχέσεις και έτσι πρέπει να συμβαίνει, όμως οι σχέσεις αυτές θα πρέπει να βασίζονται στην αξιοπρέπεια και την αμοιβαιότητα.<br /><br />Ακόμα και εάν οι ΗΠΑ δεν θέλουν να «ενοχλήσουν» την Τουρκία στο θέμα, δικαίωμα τους, όμως είναι δικαίωμα ΚΑΙ υποχρέωσή της ελληνικής κυβέρνησης να εξασφαλίσει την ασφάλεια, την ευδαιμονία και την αξιοπρέπεια των Ελλήνων και αυτό θα πρέπει να πιέσουν οι ναύαρχοι να κάνει η κυβέρνηση. Σε αντίθετη περίπτωση ο καθένας είναι υπεύθυνος για το τι έκανε και τι δεν έκανε τις κρίσιμες στιγμές που περνάει η πατρίδα και αναμένεται να περάσει το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η ακαταμάχητα… απογοητευτική πρόταση των ΗΠΑ μήπως έχει τις εναλλακτικές της ερμηνείες;

Ένα σοφό ρητό λέει «ὤδινεν ὄρος καί ἔτεκεν μῦν» (στην νέο-βαρβαρική… ελληνική, σημαίνει, «κοιλοπονούσε το βουνό και γέννησε ποντίκι»). Η κατ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα ίδια στη Ναμίμπια, τα ίδια και στην Ελλάδα: Η Γερμανία πρέπει να πληρώσει τις φρικαλεότητες της

<img height="413" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/05/210528180658_MERKEL-GERMANY45-1024x660.jpg" width="640" /><br /><br />Του <b>ΜΙΧΑΛΗ ΨΥΛΟΥ</b><br />Δεν έχει όρια η υποκρισία των Γερμανών. Ειδικά όταν πρόκειται να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να πληρώσουν. Το Βερολίνο αναγνώρισε χθες επισήμως ως γενοκτονία τις φρικαλεότητες και τις σφαγές που διέπραξε το Ράιχ στις αρχές του 20ου αιώνα στην αφρικανική χώρα που σήμερα αποκαλείται Ναμίμπια, αλλά από το 1884 ως το 1915 ήταν γερμανική αποικία.<br /><br />Σύμφωνα με ιστορικούς, οι Γερμανοί αποικιοκράτες εξόντωσαν από το 1904 ως το 1908 περίπου 65.000 από τα 80.000 μέλη της φυλής Χερέρο και τουλάχιστον 10.000 από τα 20.000 μέλη της φυλής Νάμα, που ζούσαν στη σημερινή Ναμίμπια.<br /><br />«Είμαι χαρούμενος και ευγνώμων που καταφέραμε να καταλήξουμε σε συμφωνία με τη Ναμίμπια για το πώς να αντιμετωπίσουμε το πιο σκοτεινό κεφάλαιο της κοινής μας ιστορίας», δήλωσε ο σοσιαλδημοκράτης υπουργός Εξωτερικών Χάικο Μάας. Αναγνώριση μεν της γενοκτονίας και ωραία λόγια συγγνώμης από τους Γερμανούς αξιωματούχους για «πολιτική και ηθική υποχρέωση», αλλά προσοχή:<br />«Δεν υπάρχουν νομικές αξιώσεις αποζημίωσης στις οικογένειες των δεκάδων χιλιάδων θυμάτων», όπως προεξοφλεί η Frankfurter Allgemeine Zeitung. «Η συμφωνία είναι για να θεραπεύσει τις πληγές», τονίζει η γερμανική εφημερίδα.<br /><br />Το Βερολίνο αποδέχτηκε βέβαια να χορηγήσει ποσό ύψους 1,1 δισεκατομμυρίων ευρώ τα επόμενα …30 χρόνια για έργα στη Ναμίμπια μέσω της ίδρυσης ενός ταμείου αρωγής, αλλά ξεκαθάρισε : Αποζημιώσεις… nein ! «Τα 1,1 δισεκατομμύρια ευρώ δεν πρέπει να θεωρηθούν ως αποζημιώσεις ή επανορθώσεις , αλλά ως συμβολή στο καλύτερο μέλλον για τη χώρα και τους κατοίκους της» ,προειδοποιεί η FAZ, απευθυνόμενη ουσιαστικά στους απογόνους των θυμάτων της Γενοκτονίας που έχουν προσφύγει σε δικαστήρια στη Νέα Υόρκη και διεκδικούν τεράστια ποσά.<br /><br />Για την ιστορία μάλιστα ,στις διαπραγματεύσεις των δύο κυβερνήσεων που είχαν αρχίσει το 2015, μέχρι πρόσφατα η Γερμανία έδινε στη Ναμίμπια 11,7 εκατομμύρια ευρώ για να κλείσει η συμφωνία, προκαλώντας φυσικά βάναυσα την παγκόσμια κοινή γνώμη. Αλλωστε , το Βερολίνο δεν θέλει να δημιουργήσει παγκόσμιο προηγούμενο! Όταν μάλιστα παραμένει ανοικτός ο φάκελος των φρικαλεοτήτων που διέπραξαν οι Ναζί στην Ελλάδα, στην Πολωνία, στην Ιταλία στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο.<br /><br />Ενας «φάκελος», που ειδικά για την Ελλάδα (οι διεκδικούμενες επανορθώσεις φτάνουν τα 289 δισ. ευρώ) ,δεν αποκλείεται να ανοίξει η νέα γερμανική κυβέρνηση υπό την ηγεσία ή την καθοριστική συμμετοχή των Πρασίνων, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις ενόψει των εκλογών του Σεπτεμβρίου στη Γερμανία.<br /><br />Οι Πράσινοι μαζί με την Αριστερά κατέθεσαν άλλωστε σχετική ερώτηση που συζητήθηκε στην Ομοσπονδιακή Βουλή στις 25 Μαρτίου- ανήμερα της επετείου των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση- για να ανοίξει διάλογος με την Αθήνα για τις πολεμικές επανορθώσεις και το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο . Μπορεί το αίτημα να απορρίφθηκε από την πλειοψηφία Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών, αλλά η υπόθεση παραμένει ανοικτή για την νέα ,γερμανική κυβέρνηση.<br /><br />Ισως γι` αυτό η απερχόμενη κυβέρνηση Μέρκελ να βιάστηκε να κλείσει τώρα όπως όπως το θέμα με τη Ναμίμπια. Για να μην υπάρξει «κακό» προηγούμενο με τις Ελληνικές και Πολωνικές διεκδικήσεις.<br /><br />Σε …Γερμανούς της Ναμίμπια τα κονδύλια<br /><br />Ο Γερμανός ακαδημαϊκός και ακτιβιστής Χένιγκ Μέλμπερ, ο οποίος έχει μελετήσει την ιστορία της Ναμίμπια, λέει ότι και άλλες πρώην αποικιακές δυνάμεις στην Ευρώπη είχαν εκφράσει ιδιωτικά τις ανησυχίες τους για τη συμφωνία, καθώς θα δώσει το έναυσμα για διεκδικήσεις σε πολλές πρώην αποικίες στην Αφρική, την Νοτιοανατολική Ασία και αλλού . Η Τανζανία για παράδειγμα, μια άλλη πρώην γερμανική αποικία, όπου επίσης διαπράχτηκαν γερμανικές φρικαλεότητες, δεν αποκλείεται να αρχίσει να διεκδικεί αποζημιώσεις.<br /><br />Η Γερμανία ήταν η τέταρτη μεγαλύτερη αποικιακή δύναμη στα τέλη του 19ου-αρχές 20ου αιώνα, ελέγχοντας το Καμερούν, το Τόγκο, τη Γερμανική Ανατολική Αφρική (Τανζανία), το Κινέζικο Τσίνγκταο και νησιά του Ειρηνικού.<br /><br />Λόγω του γεγονότος μάλιστα ότι η Γερμανία ενώθηκε ως κράτος το 1870 -πολύ αργά σε σχέση με τις άλλες αποικιοκρατικές δυνάμεις της εποχής-μπήκε πολύ βίαια στον αποικιακό ανταγωνισμό πυροδοτώντας σφαγές ,εξεγέρσεις και πολέμους στις αποικίες που κατακτούσε. Με τη γερμανική ήττα στον Α ‘Παγκόσμιο Πόλεμο, οι γερμανικές αποικίες μοιράστηκαν στη συνέχεια μεταξύ των άλλων αποικιακών δυνάμεων.<br />Αλλά και τα 1,1 δισεκατομμύρια ευρώ που θα δοθούν στη Ναμίμπια τα επόμενα 30 χρόνια πάλι σε …Γερμανούς θα πάνε. Ναι καλά διαβάσατε: Το 70% της καλλιεργήσιμης γης της αφρικανικής αυτής χώρας ανήκει σε πρώην Γερμανούς έποικους, που παρέμειναν μετά το τέλος της γερμανικής αποικιοκρατίας το 1915.<br /><br />Πόσοι είναι αυτοί οι Γερμανοί στη Ναμίμπια; Το 0,75% του πληθυσμού, αλλά κατέχουν σχεδόν όλη τη γη. Ενας από τους απογόνους των Γερμανών εποίκων μάλιστα ,διαθέτει σήμερα ένα αγρόκτημα επτακοσίων τετραγωνικών χιλιομέτρων .<br /><br />Μένει να αποδειχτεί βέβαια με την πάροδο του χρόνου αν θα εφαρμοστούν οι υποσχέσεις και για αυτά τα 1,1 δισεκατομμύρια στη Ναμίμπια, γιατί οι Γερμανοί είναι ιστορικά πολύ φειδωλοί όταν πρόκειται να πληρώσουν.<br /><br />Να θυμηθούμε μάλιστα και τις «αποζημιώσεις» που δεν έλαβε ποτέ η Ελλάδα για τα διαβόητα «μαύρα ταμεία» της Siemens .Με βάση τον εξωδικαστικό συμβιβασμό το 2012 του ελληνικού δημοσίου με την γερμανική εταιρεία, η Siemens θα δαπανούσε τα επόμενα πέντε χρόνια 90 εκατομμύρια ευρώ στην Ελλάδα «σε φορείς που υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον και έχουν ως σκοπό την καταπολέμηση της διαφθοράς, της απάτης και του ξεπλύματος χρήματος, αλλά και για πανεπιστημιακά προγράμματα και 100 υποτροφίες για μεταπτυχιακές σπουδές».<br /><br />Η γερμανική εταιρεία δεσμευόταν επίσης να κάνει επένδυση 100 εκατ. ευρώ στη χώρα μας και να δώσει άλλα 60 εκατομμύρια για ένα νέο εργοστάσιο. Τίποτα απ` όλα αυτά δεν εφαρμόστηκε, δείχνοντας και την …αξία της γερμανικής αξιοπιστίας!<div><br />Το τίμημα της ανθρώπινης ζωής<br /><br />«Η συμφωνία δεν είναι τίποτα άλλο από ένα …πραξικόπημα δημοσίων σχέσεων για τη Γερμανία και μια πράξη εξαπάτησης από την κυβέρνηση της Ναμίμπια», λένε οι οργανώσεις «Ovaherero Traditional Authority» και «Nama Traditional Leaders Association», που εκπροσωπούν σήμερα τις φυλές Χερέρο και Νάμα.<br /><br />«Αλήθεια ,ποιο είναι το τίμημα της ανθρώπινης ζωής;» είναι το ερώτημα που θέτει το BBC σε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα για την εφιαλτική ιστορία της γερμανικής αποικιοκρατίας στη Ναμίμπια. «Πώς αντισταθμίζεται η καταστροφή μιας ολόκληρης της κοινωνίας;», διερωτάται το βρετανικό δίκτυο.<br /><br />Ο Γερμανός ιστορικός Βόλφραμ Χάρτμαν, που δίδαξε ιστορία της Ναμίμπια στο Πανεπιστήμιο της πρωτεύουσας Γουίντχοκ , περιγράφει στο Der Spiegel τις γερμανικές αποικιοκρατικές φρικαλεότητες:<br /><br />«Κατά τη διάρκεια του πολέμου ,μεταξύ του 1904 και του 1908, οι φυλές Χερέρο και Νάμα δεν σφαγιάστηκαν απλά. Πέθαναν μαζικά από δίψα, ασιτία ή δολοφονήθηκαν κλεισμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αλλοι εκτοπίστηκαν και διώχτηκαν από τη χώρα. Μετά το τέλος του πολέμου το 1907, οι δύο φυλές ήρθαν αντιμέτωπες με τα γενοκτονικά δεινά του καταπιεσμένου πληθυσμού: Δεν μπορούσαν να κατέχουν γη ή ζώα και υποχρεώθηκαν να φορούν στο λαιμό μια μεταλλική ταυτότητα για να κυκλοφορούν.<br /><br />Ο στόχος ήταν να εξασφαλιστεί ένα προλεταριάτο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τους Γερμανούς εποίκους ως σκλάβοι. Εργάζονταν άλλωστε ως σκλάβοι σε αγροκτήματα και ορυχεία, κάτι που ισοδυναμούσε με κοινωνικο-ψυχολογική-πολιτιστική γενοκτονία. Είναι απίστευτο ότι μέλη των δύο φυλών επέζησαν από όλα αυτά. Αλλά τα τραύματα αυτά εξακολουθούν να είναι χαραγμένα έως σήμερα στις ψυχές των απογόνων τους», λέει ο καθηγητής Χάρτμαν. Μετά τη γενοκτονία, το μεγαλύτερο μέρος της γης των δύο φυλών, χωρίστηκε σε ιδιωτικά αγροκτήματα που μοιράστηκαν σε Γερμανούς εποίκους.<br /><br />Σήμερα, οι περισσότεροι Χερέρο και Νάμα ζουν σε άθλιες παραγκουπόλεις που φιλοξενούν άλλωστε ,το 40% των κατοίκων της Ναμίμπια. Πολλοί Χερέρο εργάζονται άλλωστε και σήμερα με πενιχρούς μισθούς στους απογόνους των Γερμανών αποίκων που χρησιμοποιούσαν τους παππούδες τους ως σκλάβους…<br /><br />«Μερικοί από αυτούς , ιδίως οι νέοι, αρνούνται αυτή τη ζωή και θέλουν να καταλάβουν τη γη των παπούδων τους με τη βία» ,λέει στο BBC ο ακτιβιστής Λάιντλο Περινγκάντα και προσθέτει:«Ίσως έτσι λοιπόν, να σταματήσει η γερμανική κυβέρνηση να παίζει κρυφτό μαζί μας».</div><div><br />Τα κρανία των Αφρικανών στο Βερολίνο<br /><br />Για την ιστορία , η περιοχή αυτή της Αφρικής ανακηρύχτηκε το 1884 από τον «σιδηρούν καγκελάριο» Βίσμαρκ σε προτεκτοράτο της Γερμανίας .Πρώτος κυβερνήτης τοποθετήθηκε μάλιστα ο δικαστής Χάινριχ Ερνστ Γκέριγκ, πατέρας του διαβόητου ναζιστή ηγέτη , Χέρμαν Γκέριγκ.<br /><br />Όταν τον Ιανουάριο του 1904 οι Χερέρο και οι Νάμα εξεγέρθηκαν κατά των Γερμανών εποίκων που τους είχαν πάρει τη γη, το Βερολίνο έστειλε στο προτεκτοράτο τους τον διαβόητο στρατηγό φον Τρότα, γνωστό και με το ψευδώνυμο «καρχαρίας», καθώς είχε μετάσχει και στην άγρια καταστολή της εξέγερσης των Μπόξερ στην Κίνα,τρία χρόνια νωρίτερα, το 1901.Τον Αύγουστο του 1904 ο φον Τρότα νίκησε τις δύο φυλές στη μάχη του Οχαμακάρι ,για να ξεκινήσει η γενοκτονία τους.<br /><br />Και μια τραγική «λεπτομέρεια»: Τα κρανία εκατοντάδων νεκρών Αφρικανών εστάλησαν λίγα χρόνια μετά στη Γερμανία για …επιστημονικά πειράματα του διαβόητου καθηγητή Ιατρικής Οϊγκεν Φίσερ που διηύθυνε το Ινστιτούτο Ανθρωπολογίας και Κληρονομικότητας στο Βερολίνο. Μετέπειτα μέλος του Ναζιστικού κόμματος ο Φίσερ, ήθελε τα κρανία των Αφρικανών για να δικαιολογήσει «επιστημονικά» την υπεροχή της Αριας γερμανικής φυλής.<br /><br />Το άθλιο έργο του Φίσερ χρησιμοποίησε μάλιστα ο Χίτλερ στο βιβλίο του Mein Kampf για να υποστηρίξει την Αρια φυλή. Στις θεωρίες του Φίσερ βασίστηκαν οι ρατσιστικοί “Νόμοι της Νυρεμβέργης» το 1935 με τους οποίους ο ρατσισμός έγινε επίσημη κρατική πολιτική των Ναζί.<br /><br />Για να μην ξεχνάμε , δηλαδή…</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα ίδια στη Ναμίμπια, τα ίδια και στην Ελλάδα: Η Γερμανία πρέπει να πληρώσει τις φρικαλεότητες της

Του ΜΙΧΑΛΗ ΨΥΛΟΥ Δεν έχει όρια η υποκρισία των Γερμανών. Ειδικά όταν πρόκειται να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να πληρώσουν. Το Βερολίνο αν...

Διαβάστε την συνέχεια

Τούρκος διπλωμάτης χαρακτηρίζει “παραμύθι το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας”!

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/09/04/mavi_vatan2.jpg"><img height="427" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/09/04/mavi_vatan2-696x464.jpg" width="640" /></a><br /><br /><div>Της <b>ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ</b><br />Ένα ενδιαφέρον κείμενο είδε το φως της δημοσιότητας στην Ιστοσελίδα OdaTV σχετικά με το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας που υποστηρίζει με σθένος η τουρκική πολιτική ηγεσία.<br /><br />Η ιστοσελίδα αναφέρει ότι το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας γεννήθηκε σαν μια ιδέα του Ναυάρχου ε.α Τζεμ Γκιουνντενίζ το 2006. Ο εμπνευστής του σχεδίου το υποστήριξε με χάρτες, με βιβλία και κατάφερε να γίνει δόγμα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.<br /><br />Το σχέδιο αυτό επανέφερε πολλές φορές στη δημοσιότητα ο υφηγητής το Πανεπιστημίου Μπαχτσέσεχιρ Τζιχάτ Γιαγτζί.<br /><br />Ο έμπειρος διπλωμάτης Σελίμ Κουνεράλπ, με λαμπρή θητεία στο υπουργείο Εξωτερικών , από όπου συνταξιοδοτήθηκε , καταρρίπτει με κατηγορηματικό τρόπο το σχέδιο αυτό. Το άρθρο του δέχθηκε , όπως ήταν φυσικό έντονη και επιθετική κριτική .<br /><br />Ο κ. Κουνεράλπ είναι εγγονός του δημοσιογράφου Αλή Κεμάλ, γιος του επίσης διπλωμάτη Ζεκί Κουνεράλπ και εξάδελφος του Βρετανού πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον.<br /><br /> Στο σημαντικό άρθρο του αναρωτιέται αν η Γαλάζια Πατρίδα είναι παραμύθι ή πραγματικότητα και επισημαίνει ότι στην επιχειρηματολογία του δόγματος υπάρχει μια ανακολουθία.<br /><br />Ειδικότερα, ο κ. Κουνεράλπ, υποστηρίζει, μεταξύ άλλων:”Η έννοια της Γαλάζιας Πατρίδας μπήκε στην καθημερινότητα της τουρκικής κοινής γνώμης χάρη στις προσπάθειες δυο τηλεοπτικών , απόστρατων Ναυάρχων , υιοθετήθηκε από την εξουσία κι έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικιστικής ρητορικής.<br /><br />Βασιζόμενη σε αυτή την έννοια η εξουσία διεκδίκησε δικαιώματα, τα οποία , όμως, συμπίπτουν με παρόμοια άλλων χωρών. Ξεκίνησε σεισμικές έρευνες σε αμφισβητούμενα ύδατα. Η διεθνής κοινότητα αντέδρασε έντονα και η Ε.Ε αποφάσισε την επιβολή μέτρων. Μετά από αυτά αποσύρθηκαν τα πλοία από τη θάλασσα. Παρ’ όλο ότι πέρασε ο χειμώνας και η εποχή είναι ευνοϊκή, οι έρευνες δεν ξανάρχισαν και το θέμα εσκεμμένα αποσύρθηκε από την επικαιρότητα.<br /><br />Στην πραγματικότητα κανείς δεν ισχυρίζεται ότι η Τουρκία με τόσα χιλιόμετρα ακτών δεν έχει δικαιώματα στις πηγές και στα θαλάσσια οικόπεδα της Μεσογείου. Αλλά ο μαξιμαλιστικός χάρτης και κυρίως η συμφωνία που υπέγραψε η Άγκυρα με τη Λιβύη το 2019, προκάλεσαν αυτές τις αντιδράσεις, γιατί τα όρια της συμφωνίας αγνοούν παντελώς τα αντίστοιχα δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου.<br /><br />Όταν εξετάσει κανείς ενδελεχώς το θέμα της Γαλάζιας Πατρίδας παρατηρεί μια τρανταχτή ανακολουθία. Βάσει του δόγματος η Τουρκία θεωρεί ότι έχει δικαίωμα να κηρύξει αποκλειστική οικονομική ζώνη 200 μιλιών.<br /><br />Ο όρος της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης ανακαλύφθηκε με τη Σύμβαση των Η.Ε για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, την οποία η Τουρκία δεν υπέγραψε. Στηρίζει δηλαδή το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας σε μια Σύμβαση στην οποία δεν μετέχει.<br /><br />Αυτό από μόνο του θα μπορούσε να μην αποτελεί πρόβλημα. Αλλά το δόγμα δεν αναγνωρίζει το άρθρο 121 της Σύμβασης που προβλέπει ότι τα νησιά έχουν τα ίδια κυριαρχικά δικαιώματα με τα παράκτια κράτη. Δεν δέχεται δηλαδή ότι η Κρήτη, η Ρόδος και η Κύπρος έχουν δική τους αποκλειστική οικονομική ζώνη πέρα των 12 μιλιών των χωρικών τους υδάτων. Κατά τον ίδιο τρόπο η συμφωνία που υπογράφηκε με τη Λιβύη, αλλά δεν έχει επικυρωθεί ακόμα από την Τρίπολη , δεν αναγνωρίζει δικαίωμα αποκλειστικής οικονομικής ζώνης στην Κρήτη, στη Ρόδο και την Κύπρο.<br /><br />Η συμφωνία με τη Λιβύη συγκρούεται με παρόμοια συμφωνία που υπέγραψε η Ελλάδα με την Αίγυπτο. Έτσι γεννάται το ερώτημα πώς η Άγκυρα μπορεί να εμμένει στην επιχειρηματολογία της Γαλάζιας Πατρίδας , όταν καταβάλει προσπάθειες προσέγγισης με το Κάιρο.”<br /><br />Ο κ. Κουνεράλπ στη συνέχεια υποστηρίζει ότι παρόμοιες διαφορές προέκυψαν και σε άλλες χώρες , αλλά όλες λύθηκαν με συνεννόηση, κατανόηση και τηρώντας τη νομιμότητα. Εάν η τουρκική θέση για τα Νησιά είναι η επικρατούσα τότε οι γείτονες της Μεγάλης Βρετανίας, της Ιρλανδία και της Ιαπωνίας θα πανηγυρίζουν , γράφει με σκωπτικό τρόπο. Τονίζει, ότι η Ελλάδα και η Τουρκία προσπαθούν να λύσουν τις διαφορές τους στο Αιγαίο εδώ και 50 χρόνια χωρίς καμία επιτυχία. Συνεχίζονται οι συνομιλίες κάτι ,όμως, που δεν γίνεται με την Κύπρο.<br /><br />Τέλος, καταλήγοντας ,αναρωτιέται τι γίνεται και με τα κοιτάσματα στη Μαύρη Θάλασσα που αποκαλύφθηκαν με τυμπανοκρουσίες και επρόκειτο να αρχίσει η άντληση τους το 2023.<br /><br />“Μήπως, λέει, είναι και αυτά ένα ωραίο παραμύθι , όπως η Γαλάζια Πατρίδα που αρέσκεται να ακούει ο λαός μας;”<br /><br />Ο έμπειρος διπλωμάτης ανήκει στην παλιά ελίτ της τουρκικής διπλωματίας. Τα λόγια του έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα κι ελπίζουμε ο κ. Δένδιας να τα επικαλεστεί την ώρα που θα θέτει τα γελοία αιτήματα του ο Τσαβούσογλου.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τούρκος διπλωμάτης χαρακτηρίζει “παραμύθι το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας”!

Της ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ Ένα ενδιαφέρον κείμενο είδε το φως της δημοσιότητας στην Ιστοσελίδα OdaTV σχετικά με το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας π...

Διαβάστε την συνέχεια

Η επίσκεψη Τσαβούσογλου, η Άλωση και οι “γκριζο-λυκότουρκοι”

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/05/erdogan_gkrizoi_lukoi_slpress.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Στάθης Θεόδωρος</b><br />Καταφτάνει φουριόζος ο υπουργός Eξωτερικών της Τουρκίας στην Ελλάδα στις 30 Μαΐου, μια μέρα μετά την 29η Μαΐου που συμπίπτει με μια ημερομηνία που, αναγκαστικά, μας παραπέμπει στην 29η Μαΐου του 1453, όταν αλώθηκε η Κωνσταντινούπολη. Tο πρώτο μέρος που επισκέπτεται είναι η Κομοτηνή, πιθανότατα κατά εντολή Ερντογάν, όπου σίγουρα θα επιδιώξει να πανηγυρίσει την επέτειο. Δεν γνωρίζω εάν θα παρουσιαστεί εκεί με σπαθί ή με κουμπούρια, όμως, προφανώς επιδιώκει, να μας υπενθυμίσει, ότι όπως και τότε έτσι και τώρα έρχεται στην Ελλάδα ως κατακτητής για να μας προϊδεάσει για τις προθέσεις τους.<div><br />Οι “γκριζο-λυκότουρκοι”, που κυβερνούν σήμερα την Τουρκία, όπου στενάζουν οι υπόλοιποι κάτω από την μπότα τους, δεν επέλεξαν την ημερομηνία επίσκεψης στην Ελλάδα τυχαία. Σίγουρα θέλουν να μας μηνύσουν τους νέο-οθωμανικούς τους σχεδιασμούς. Το έκαναν πρόσφατα και στην Αγία Σοφία, όπου εμφανίστηκαν με τα σπαθιά για να μας θυμίσουν ότι δεν νίκησαν τους Λατίνους αλλά τους Έλληνες, αναδεικνύοντας έτσι ότι είναι συγχρόνως κατακτητές και καταπατητές ελληνικών εδαφών και δημιουργιών.<br /><br />Κατ’ αρχάς, λοιπόν, έρχονται γι’ αυτό το λόγο στην Ελλάδα και δευτερευόντως για να συζητήσουμε εάν θα υπάρξουν διαπραγματεύσεις για την επίλυση των διαφορών μας, ούτως ώστε να δώσουν την ευκαιρία στη Μέρκελ να αναπτύξει πιο μαχητικά την υποστήριξη των “γκριζο-λυκότουρκων”, με τους οποίους αυτή και οι πρόγονοί της είναι για πολλά χρόνια αγκαλιά!<br />Τα διμερή προβλήματα<br /><br />Για να αναδείξω ότι όντως έτσι έχουν τα πράγματα ας εξετάσουμε τις διαφορές μας με αυτούς.<br /><br />Πρώτον, οι “γκρίζο-λυκότουρκοι” δηλώνουν ότι τα νησιά μας, καθώς και η Κύπρος (να προσθέσω, ειρήσθω εν παρόδω, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιρλανδία και τόσα άλλα νησιά στον πλανήτη) δεν διαθέτουν ΑΟΖ, παρά τις προβλέψεις του διεθνούς δικαίου για τη θάλασσα, γνωστό και ως UNCLOS (United Nations Convention on the Law of the Sea). Χρησιμοποιούν δε το γελοίο επιχείρημα της απόστασης του Καστελλόριζου από την Αθήνα που είναι πολύ μακριά και κατά την άποψή τους δεν δικαιούμαστε να διεκδικούμε αυτά που ανήκουν σε αυτό. Και τότε αυτοί γιατί κόπτονται τόσο πολύ για τα σύνορά τους εκεί στην περιοχή, μακριά από την Άγκυρα, όπου οι Κούρδοι αγωνίζονται, και δικαίως, να απελευθερωθούν από την μπότα τους;<br /><br />Δεύτερον, οι “γκριζο-λυκότουρκοι” αποκαλούν τη μουσουλμανική μειονότητα της Ελλάδος τουρκική, παρά του ότι έχουν υπογράψει τη Συνθήκη της Λωζάνης, στην οποία αναφέρεται ρητά ότι η μειονότητα είναι μουσουλμανική. Άλλωστε η μουσουλμανική μειονότητα στην Ελλάδα, όπως και αυτές που υπάρχουν σχεδόν σε όλες τις βαλκανικές χώρες, απ’ όπου πέρασε η λαίλαπα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δημιουργήθηκαν ως αποτέλεσμα της πολιτικής της, με τον διωγμό των “απίστων’’ και τους περιβόητους γενίτσαρους.<br /><br />Διακόσιες χιλιάδες τουρκογενών οικογενειών όλοι κι’ όλοι τον αριθμό, φυλές σε νομάδες χωρίς καμιά εθνική ταυτότητα και επάγγελμα βοσκού στην Κεντρική Ασία, ασπάστηκαν την περσική γλώσσα και τον ισλαμισμό το 971 μ.Χ. και με άλλους τόσους μισθοφόρους κυρίευσαν, αλά Αττίλα, μια περιοχή όπου ζούσε 16 εκατομμύρια κόσμος και κοσμάκης. Η πολιτική τους έχει σήμερα τα ίδια σχεδόν χαρακτηριστικά.<br /><br />Επινοεί τουρκικές μειονότητες για να μπουκάρει. Στην δε Κύπρο το έχει ήδη πράξει από το 1974. Το έδαφος για την εισβολή προετοίμασε η βρετανική αποικιοκρατική δολιότητα και βέβαια τα ελληνικά λάθη. Έτσι, σήμερα, στόχος της νέο-οθωμανικής πολιτικής είναι η κατάκτηση ολόκληρης της Κύπρου, ή τουλάχιστον ο γεωπολιτικός έλεγχος ολόκληρης της Κύπρου.<br /><br />Οι “γκριζο-λυκότουρκοι”<br /><br />Τρίτον, μας απειλούν με πόλεμο εάν επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα από τα έξι που είναι σήμερα σε 12 ναυτικά μίλια, κάτι που το διεθνές δίκαιο προβλέπει και μάλιστα με δικαίωμα να προβούμε στην επέκταση μονομερώς, οι “γκριζο-λυκότουρκοι” μας απειλούν με πόλεμο!<br /><br />Τέταρτον, δεν τους πάει η Συνθήκη της Λωζάνης και θέλουν να την αλλάξουν!<br /><br />Με αυτά τα δεδομένα άρχισαν εκ νέου οι συζητήσεις με τους καταπατητές και άρπαγες με στόχο να καθοριστεί το πλαίσιο και τα θέματα-διαφορές προς συζήτηση για την επίλυσή τους! Δεν θέλω να πιστεύω ότι δεν μάθαμε τίποτα από την εμπειρία της περίπτωσης της Κύπρου και ότι άλλο στόχο έχουμε κατά νουν, μιας και οι “γκριζο-λυκότουρκοι” μας προσφέρουν δια της κωλυσιεργίας χρήσιμο χρόνο.<br /><br />Άλλωστε, ο Ερντογάν για να κρατήσει την καρέκλα της εξουσίας, τόσο χρήσιμη σε αυτόν, λόγω της πληθώρας των εγκλημάτων που έχει διαπράξει τα τελευταία χρόνια της εξουσίας του, της τελειωμένης οικονομίας που οδεύει σε πτώχευση, είναι πιθανόν να πουλήσει τους “γκριζο-λυκότουρκους” για να σωθεί. Ακόμα κι αν χάσει την καρέκλα της εξουσίας (προσωπική σωτηρία που μπορούν να εγγυηθούν οι Δυτικοί), και να προχωρήσει, ως μάλιστα και πρώην ποδοσφαιριστής, στην δύσκολη μεν, χρήσιμη δε κωλοτούμπα.<br /><br />Τουρκικές παραβιάσεις<br /><br />Αλλιώς τα βλέπω πολύ μαύρα και γι’ αυτόν με βάση τη μέχρι σήμερα στάση των Δυτικών και ιδίως των Αμερικανών. Δεν πιστεύω ότι μπορούμε να περάσουμε από αυτό το στάδιο των συζητήσεων σε διαπραγματεύσεις για την επίλυση των προβλημάτων, γιατί αυτά με βάση τις σημερινές θέσεις ένθεν κακείθεν. Ή θα πρέπει οι “γκριζο-λυκότουρκοι” να αποδεχτούν την ισχύ του δίκαιου της θάλασσας και των προνοιών της Συνθήκης της Λωζάνης ή να αποδεχτούμε εμείς τις δικές τους ερμηνείες για το δίκαιο της θάλασσας και της Συνθήκης της Λωζάνης.<br /><br />Κάτι που το θεωρώ απίθανο. Αν και θεωρώ, επίσης, πως κάνουμε ήδη τα στραβά μάτια, σωστή, θεωρώ, ως πράξη προς ώρας, με όσα συμβαίνουν σε ό,τι αφορά την τήρηση των κανόνων του διεθνούς δικαίου της Θαλάσσης και της Συνθήκης της Λωζάνης. Οι “γκριζο-λυκότουρκοι” τα παραβιάζουν και τα δύο. Και τουρκική ονομάζουν την μουσουλμανική μειονότητα και εδώ και λίγο καιρό αλώνιζαν παράνομα με τα γεωτρύπανά τους σε ΑΟΖ της Κύπρου και σε δυνάμεις ΑΟΖ της Ελλάδας.<br /><br />Επομένως, ας κάνουμε λίγη υπομονή για να δούμε τι από τα δύο θα συμβεί στην Τουρκία που βρίσκεται την περίοδο αυτή σε πολύ ολισθηρό δρόμο. Το ότι καταφέραμε να μετατρέψουμε τα ελληνοτουρκικά προβλήματα σε ευρωτουρκικά είναι σημαντικό, γιατί μας δίνει χρόνο να σφυρηλατήσουμε τις σχέσεις μας με τις καινούργιες συμμαχίες μας στην περιοχή και να καλύψουμε τα κενά, όπου υπάρχουν, στην αποτρεπτική μας πολιτική.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η επίσκεψη Τσαβούσογλου, η Άλωση και οι “γκριζο-λυκότουρκοι”

Στάθης Θεόδωρος Καταφτάνει φουριόζος ο υπουργός Eξωτερικών της Τουρκίας στην Ελλάδα στις 30 Μαΐου, μια μέρα μετά την 29η Μαΐου που συμπίπτει...

Διαβάστε την συνέχεια

Νέα τορπίλη Ερντογάν ανήμερα της επίσκεψης Τσαβούσογλου

<img height="339" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/05/xartis.jpg" width="640" /><br /><br />Σε μια νέα πρόκληση προχωρά ο Ερντογάν, βάζοντας ουσιαστικά τορπίλη στις συζητήσεις με την Αθήνα, καθώς την ημέρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα υποδέχεται τον Τσαβούσογλου, στέλνει στο Αιγαίο τουρκικό ερευνητικό σκάφος. Η κίνηση αυτή έρχεται να προστεθεί στα τουρκικά δημοσιεύματα που δυναμιτίζουν το κλίμα αναφερόμενα στα θέματα που θέσει ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών.<br /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες του MEGA η Τουρκία επέλεξε να δεσμεύσει την θαλάσσια περιοχή μεταξύ Χίου, Σάμου και Ικαρίας, μια περιοχή, τα δύο τρίτα της οποίας ανήκουν σε χώρο ελληνικής δικαιοδοσίας, για μα διεξάγει έρευνες το τουρκικό σκάφος «Tubitak Marmara». Μάλιστα αυτές θα ξεκινήσουν, την Δευτέρα 31 Μαΐου, ημέρα κατά την οποία ο Τσαβούσογλου θα βρίσκεται στην Αθήνα, και είναι προγραμματισμένο να διαρκέσουν έως και τις 10 Ιουνίου.<br /><br />Η ενέργεια αυτή έρχεται να προστεθεί στις συνεχιζόμενες παραβιάσεις του εναέριου χώρου από τουρκικά αεροσκάφη. Προστίθενται επίσης στα δημοσιεύματα του τουρκικού τύπου, τα οποία αναφέρουν ότι ο Τσαβούσογλου έχει καταρτίσει ήδη έναν κατάλογο με τις ανυπόστατες αιτιάσεις της Άγκυρας, τις οποίες θα θέσει κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα. Ο Τούρκος υπουργός αναζητά άλλωστε τρόπους να πάρει τη ρεβάνς από τον Νίκο Δένδια για την δυναμική εμφάνιση που έκανε ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών στην Άγκυρα, τον περασμένο μήνα.<div><br />Οι “εφτά πληγές” του Τσαβούσογλου <br /><br />Συνδυάζοντας και το γεγονός ότι ο Τσαβούσογλου πριν την Αθήνα θα επισκεφτεί την Θράκη, τα τουρκικά Μέσα θωρούν δεδομένο ότι θα θέσει θέμα «τουρκικής» μειονότητας, όπως ο ίδιος και η τουρκική ηγεσία συνολικά αποκαλούν τους μουσουλμάνους της περιοχής. Στον κατάλογο, τα τουρκικά Μέσα προσθέτουν και το επίσης ανυπόστατο θέμα των διαφιλονικούμενων περιοχών στο Αιγαίο, το οποίο η Τουρκία επιχειρεί να …στηρίξει και με την απόφασή της να στείλει νέο ερευνητικό σκάφος.<br /><br />Σύμφωνα με την ηλεκτρονική έκδοση της τουρκικής εφημερίδας “Σαμπάχ”, ο Τσαβούσογλου, μαζί με το αίτημα για συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Ταγίπ Ερντογάν, στις 14 Ιουνίου στο περιθώριο του ΝΑΤΟ, φέρνει και άλλα επτά ζητήματα, που θα θέσει στο τραπέζι των συζητήσεων με τον Έλληνα ομόλογό του.<br /><br />Αναφέρει δε ότι αυτά είναι κατά σειρά<br />Το θέμα της ΑΟΖ σε διαφιλονικούμενες περιοχές στο Αιγαίο και την ανατ. Μεσόγειο<br />Το θέμα της υφαλοκρηπίδας<br />Τα αποτελέσματα της Πενταμερούς για το Κυπριακό<br />Η υποστήριξη της Ελλάδας σε τρομοκρατικές οργανώσεις<br />Οι άσχημες πρακτικές της Ελλάδας στην επαναπροώθηση μεταναστών<br />Τα θέματα της «τουρκικής», κατά τον ίδιο, μειονότητας στη Θράκη και<br />Η πρόταση της Τουρκίας για διεθνή διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Νέα τορπίλη Ερντογάν ανήμερα της επίσκεψης Τσαβούσογλου

Σε μια νέα πρόκληση προχωρά ο Ερντογάν, βάζοντας ουσιαστικά τορπίλη στις συζητήσεις με την Αθήνα, καθώς την ημέρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τορπιλίζουν τις εκλογές στη Λιβύη, Αδελφοί Μουσουλμάνοι, Άγκυρα - Ο ρόλος της Αθήνας

<img height="431" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=AP20209392196810.jpg" width="640" /><br /><br />Πολιτική εκτροπή με τις ευλογίες της Άγκυρας και με τις πλάτες των τουρκικών δυνάμεων και μισθοφόρων που παραμένουν στο λιβυκό έδαφος επιχειρούν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, υπονομεύοντας το χρονοδιάγραμμα διεξαγωγής εκλογών τον Δεκέμβριο του 2021, όπως έχει ορίσει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και έχουν συμφωνήσει οι πολιτικές δυνάμεις στη Λιβύη.<br /><br />Με τη στήριξη της Τουρκίας οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι επιχειρούν να προβάλλουν προσκόμματα για τη ματαίωση των εκλογών. Τώρα ζητούν να προηγηθεί δημοψήφισμα για νέο Σύνταγμα και κατόπιν να γίνουν εκλογές ή ζητούν επίσης να υπάρξει τώρα απευθείας εκλογή του προέδρου της χώρας με καθολική ψηφοφορία και κατόπιν να γίνουν εκλογές.<br /><br />Η διεθνής κοινότητα και ο απεσταλμένος του ΟΗΕ για τη Λιβύη, Γ. Κούμπις, προειδοποιούν ότι κάθε προσπάθεια για αναβολή ή ματαίωση των εκλογών θα πυροδοτήσει εντάσεις και θα απειλήσει συνολικά την πορεία ομαλοποίησης της κατάστασης στη Λιβύη μετά από μια δεκαετία καταστροφικού εμφυλίου.<br /><br />Η εντολή που έχουν τόσο το υποστηριζόμενο από τον ΟΗΕ «Libyan Political Dialogue Forum (LPDF)» όσο και η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (GNU) και το Προεδρικό Συμβούλιο είναι να οδηγήσουν τη χώρα μέσα από αυτή τη μεταβατική περίοδο, σε εκλογές στις 24 Δεκεμβρίου 2021.<br /><br />Οι εκτιμήσεις είναι ότι οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι θέλουν να ακυρώσουν τις εκλογές φοβούμενοι ότι η επιρροή τους έχει μειωθεί και αυτό θα αποτυπωθεί στην κάλπη, αλλά και γιατί αυτή την περίοδο δεν διαθέτουν άλλους συμμάχους εκτός της Τουρκίας, ο ρόλος της οποίας όμως θα περιορισθεί εάν μάλιστα αποσυρθούν και οι τουρκικές δυνάμεις.<br /><br />Όσο για την Τουρκία επενδύει στην ανωμαλία και στη διατήρηση της ρευστότητας, καθώς μια εκλεγμένη κυβέρνηση εκ των πραγμάτων θα επανεξετάσει το καθεστώς των δυο Μνημονίων που υπέγραψε η κυβέρνηση Σάρατζ με την Άγκυρα, για τα οποία δεν ακολουθήθηκε η τυπική διαδικασία έγκρισης τους και από το Κοινοβούλιο.<br /><br />Σε μια διαδικασία ομαλοποίησης της κατάστασης στη Λιβύη με μια νέα κυβέρνηση είναι προφανές ότι θα περιορισθεί ο ρόλος εξωτερικών παραγόντων όπως η Τουρκία, η οποία με την εμπλοκή της στον Λιβυκό Εμφύλιο επεδίωξε την προώθηση των δικών της συμφερόντων.<br /><br />Δεν είναι τυχαίο ότι οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι δίνουν μάχη για να παραμείνουν στη Λιβύη οι τουρκικές δυνάμεις, ώστε να ελέγχεται και να χειραγωγείται η πολιτική ηγεσία της χώρας.<br /><br />Στην προσπάθεια αυτή ηγείται και το Ανώτατο Συμβούλιο του Κράτους (HCS) που ελέγχεται από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και ήταν αυτό που είχε εξαπολύσει τις πρώτες επιθέσεις εναντίον της Υπουργού εξωτερικών Αλ Μανγκούς, η οποία δεν είχε διστάσει στις κοινές δηλώσεις με τον Τσαβούσογλου να ζητήσει την εφαρμογή των αποφάσεων για αποχώρηση όλων των ξενών δυνάμεων και των μισθοφόρων.<br /><br />Και το HCS είναι που υποκινεί τη συζήτηση για να προηγηθεί δημοψήφισμα για το Σύνταγμα, κάτι που εκ των πραγμάτων θα οδηγούσε υποχρεωτικά σε αναβολή των εκλογών.<br /><br />Η κατάσταση στη Λιβύη συνεχίζει να προκαλεί ανησυχία στις γειτονικές χώρες. Στη συνάντηση του Αιγυπτίου Προέδρου Ελ Σισι και του Αμερικανού ΥΠΕΞ Α.Μπλίνκεν συμφωνήθηκε ότι πρέπει οι εκλογές να γίνουν κανονικά.<br /><br />Ο Αιγύπτιος πρόεδρος επισήμανε την ανάγκη να προχωρήσει η απομάκρυνση των ξένων μισθοφόρων και η εξάρθρωση των ένοπλων ομάδων που παραμένουν στη χώρα και απειλούν την εδαφική ακεραιότητα της. Πρόσθεσε επίσης, σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση, ότι έτσι θα αποτραπεί το χάος και η μετατροπή της Λιβύης σε πεδίο σύγκρουσης για ξένες δυνάμεις.<br /><br />Την Πέμπτη το Syrian Observatory of Human Rights (SOHR) δήλωσε ότι χιλιάδες Σύριοι μισθοφόροι υποστηριζόμενοι από την Τουρκία παραμένουν στο έδαφος της Λιβύης και ότι ο επαναπατρισμός τους έχει σταματήσει πλήρως. Σύμφωνα με την ίδια ΜΚΟ σχεδόν 6.600 μισθοφόροι που έχει μεταφέρει η Τουρκία παραμένουν στο Λιβυκό έδαφος και μόλις το τελευταίο διάστημα έχουν μεταφερθεί ακόμη 380 Σύριοι μισθοφόροι.<br /><br />Η Αθήνα οφείλει να είναι παρούσα στη λιβυκή κρίση παρά τις προσπάθειες κυρίως των Γερμανών, που είχαν ηγηθεί τεχνικά των ευρωπαϊκών πρωτοβουλιών για τη Λιβύη, να αποκλείσουν τη χώρα μας, αναγνωρίζοντας ταυτοχρόνως ρόλο για την Τουρκία και άλλες γειτονικές χώρες.<br /><br />Τόσο στην ΕΕ όσο και στο ΝΑΤΟ αλλά και στις διμερείς επαφές του ΥΠΕΞ Νίκου Δένδια με ομολόγους του από την ευρύτερη περιοχή θα πρέπει να μπει ψηλά στην ατζέντα η Λιβυκή υπόθεση και η Ελλάδα πρέπει να προσφερθεί να συμμετάσχει σε κάθε αποστολή του ΟΗΕ, της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ για την επίβλεψη της εκεχειρίας, για τη διαμόρφωση του νέου Συνταγματικού και θεσμικού πλαισίου, για τη διεξαγωγή των εκλογών και συγχρόνως να προωθήσει στην ΕΕ τη διασύνδεση της ενίσχυσης προς τη Λιβύη με ενίσχυση των προσπαθειών για ανάσχεση των προσφυγικών ροών αλλά και με την εγκατάλειψη κινήσεων που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το Διεθνές Δίκαιο και παραβιάζουν κυριαρχικά δικαιώματα των Κρατών Μελών.<br /><br />Δεν υπάρχει ούτε λεπτό για χάσιμο, ώστε να μην βρεθεί η Ελλάδα αντιμέτωπη με μια επαναβεβαίωση και επικύρωση των τετελεσμένων που επιχειρεί η Άγκυρα με όχημα τους Αδελφούς Μουσουλμάνους στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική.<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τορπιλίζουν τις εκλογές στη Λιβύη, Αδελφοί Μουσουλμάνοι, Άγκυρα - Ο ρόλος της Αθήνας

Πολιτική εκτροπή με τις ευλογίες της Άγκυρας και με τις πλάτες των τουρκικών δυνάμεων και μισθοφόρων που παραμένουν στο λιβυκό έδαφος επιχει...

Διαβάστε την συνέχεια

Αφιέρωμα Άλωση: Ο 14ος αι. της καταστροφής… Για αυτά φτάσαμε στο 1453

<img height="366" src="https://www.history-point.gr/wp-content/uploads/2019/06/Byzantine-700x400.gif" width="640" /><br /><br />Μετά τον θάνατο του Μιχαήλ Παλαιολόγου και την ανάρρηση στον θρόνο του γιου του, Ανδρόνικου Β’ η αυτοκρατορία μπήκε πλέον στην οριστική πορεία προς το τέλος της. Ο Ανδρόνικος δεν είχε σχέση με τα στρατιωτικά και δεν έδωσε την πρέπουσα σημασία στον στρατό. Ωστόσο, μέχρι το 1300 περίπου ο Βυζαντινός Στρατός χάρη σε άξιους στρατηγούς, όπως ο Αλέξιος Φιλανθρωπινός είχε καταστήσει αισθητή την παρουσία του στη Βαλκανική και στη Μικρά Ασία.<br /><br />Ο στρατηγός Αλέξιος Φιλανθρωπινός στην εκστρατεία που πραγματοποίησε το 1293-95 στη Μικρά Ασία διέλυσε σχεδόν τους Οθωμανούς. Το οθωμανικό πρόβλημα θα μπορούσε να έχει τελειώσει τότε για τον Ελληνισμό, αν ο απόλεμος Ανδρόνικος δεν φοβόταν τη δόξα του στρατηγού του και δεν τον εξανάγκαζε να επαναστατήσει. Μετά την σύλληψη και τύφλωση του Φιλανθρωπινού οι Τούρκοι απλώς επανήλθαν.<br /><br />Αξίζει να σημειωθεί πως, ο Ανδρόνικος έστειλε τον τυφλό Φιλανθρωπινό στη Μικρά Ασία, το 1323, χωρίς στρατεύματα. Ήταν τέτοια η φήμη του, που οι Τούρκοι όταν έμαθαν τη μετάβαση του, υποχώρησαν, προς στιγμή. Παρόμοια εξέλιξη είχε και η εκστρατεία του στρατηγού Ιωάννη Ταρχανιώτη (1298-1300) στη Μικρά Ασία. Και πάλι όμως παρόμοιες συνθήκες οδήγησαν σε παρόμοιες εξελίξεις. Ο Ταρχανιώτης έφυγε, οι Τούρκοι ξαναγύρισαν.<br /><br />Ο Ανδρόνικος Β’ Παλαιολόγος δεν υπήρξε ποτέ γνώστης των στρατιωτικών θεμάτων, προτιμώντας την καλλιέργεια του πνεύματος. Είναι αλήθεια πως η μακρά σύγκρουση της Αυτοκρατορίας με τους Γάλλους Ανδεγαυούς (του οίκου των ντ’ Ανζού) επικυρίαρχους της Σικελίας, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του πατέρα του, είχε εξασθενήσει οικονομικά το κράτος.<br /><br />Αρχή διάλυσης<br /><br />Λόγω των κακών οικονομικών, αλλά και της εξάλειψης της απειλής των ντ’ Ανζού, ο Ανδρόνικος αποφάσισε να περιορίσει τον στρατό και τον στόλο. Διέλυσε λοιπόν τον στόλο, απολύοντας τους Τσάκωνες και τους Γαζμούλους που αποτελούσαν τα πληρώματα του και περιόρισε τον στρατό σε 4.000 άνδρες, βασιζόμενος στην στρατολόγηση πολιτοφυλάκων και παροίκων. Από εκεί και πέρα άρχισε η κατάπτωση. Σύμφωνα με τον λόγιο χρονικογράφο της εποχής Νικηφόρο Γρηγορά «…ο στρατός των Ρωμαίων έχει καταντήσει ο περίγελος του κόσμου όλου…αποτελούμενος από τεχνίτες και εμπόρους που έχουν ως μοναδικό σκοπό να το βάλουν, το ταχύτερο δυνατό, στα πόδια».<br /><br />Η γραπτή μαρτυρία ανώνυμου μοναχού της Μαγνησίας της Μικράς Ασίας, του 14ου αιώνα, αναφέρει: «Ο στρατός δεν είναι η παλιά καλά οργανωμένη και πειθαρχημένη δύναμη του παρελθόντος, αλλά ένας συρφετός στον οποίο ηγούνται αλαζόνες που το μόνο που γνωρίζουν είναι να καταπιέζουν τους πιο αδύναμους από αυτούς». Οι μαρτυρίες αυτές, που χρονικά ανάγονται περίπου στο πρώτο τέταρτο του 14ου αιώνα είναι ενδεικτικές της κατάστασης του στρατού κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ανδρόνικου Β’ (1282-1328). Ο Βυζαντινός Στρατός αποτελείτο, μέχρι πριν την άλωση του 1024, από τα επαρχιακά-θεματικά στρατεύματα και τα αυτοκρατορικά τάγματα που στάθμευαν στην Πόλη και βρίσκονταν υπό την άμεση διάθεση του εκάστοτε αυτοκράτορα.<br /><br />Πρόνοιες – Προινοιάριοι<br /><br />Την εποχή των Παλαιολόγων τα επαρχιακά στρατεύματα αποτελούνταν από τμήματα Προνοιάριων, τα οποία συγκροτούσαν στις περιοχές που ήλεγχαν οι κατά τόπους άρχοντες (Δυνατοί). Κάθε Προνοιάριος, αναλόγως της χρηματικής απόδοσης της πρόνοιάς του, όφειλε να διαθέσει τον έναν ή περισσότερους ιππείς και πεζούς υποτελείς ή παροίκους του, στη διάθεση του κράτους. Ουσιαστικά επρόκειτο για εφαρμογή του δυτικού φεουδαρχικού συστήματος, το οποίο τόσο πολέμησαν οι Μακεδόνες αυτοκράτορες. Στην Κωνσταντινούπολη υπήρχαν στρατεύματα, υπό τον έλεγχο της κεντρικής εξουσίας, τα οποία ήταν καλύτερα εκπαιδευμένα.<br /><br />Στις τάξεις τους κατατάσσονταν γηγενείς και μισθοφόροι επαγγελματίες στρατιώτες. Σε αυτά τα στρατεύματα περιλαμβάνονται και οι διάφορες μονάδες της Αυτοκρατορικής φρουράς. Το κράτος χορηγούσε πρόνοιες ή «οικονομίες». Η πρόνοια, ήταν ένας κλήρος γης, που διατίθεντο σε έναν άρχοντα ή κρατικό αξιωματούχο, με αντάλλαγμα την παροχή στρατιωτικής υπηρεσίας. Οι οικονομίες ήταν οι κλήροι που καλλιεργούνταν προς όφελος της κεντρικής κυβέρνησης, από τα έσοδα των οποίων συγκροτούνταν τα αυτοκρατορικά στρατεύματα.<br /><br />Καθώς όμως τα αυτοκρατορικά εδάφη συρρικνώνονταν, υπό την πίεση των διαφόρων εχθρών, σε Ασία και Ευρώπη, η συντήρηση των αυτοκρατορικών στρατευμάτων καθίστατο δυσβάσταχτη. Το ίδιο ισχύει και για τις πρόνοιες. Η απώλεια των μικρασιατικών εδαφών είχε καταλυτικές συνέπειες. Η Βιθυνία, η Λυδία και η Μαγνησία, οι μόνες περιοχές της Μικράς Ασίας που ήλεγχε η Αυτοκρατορία κατά την άνοδο στον θρόνο του Ανδρόνικου Β’, ήταν επαρχίες πλούσιες και προσέφεραν στο κράτος μεγάλα έσοδα, αλλά και εξαιρετικό έμψυχο δυναμικό για τον στρατό.<br /><br />Καταστροφές<br /><br />Σε κάθε περίπτωση, μέσα σε 20 μόλις χρόνια από τον θάνατο του Μιχαήλ Η’ οι μικρασιατικές κτήσεις, στο μεγαλύτερο μέρος τους, είχαν χαθεί για την Αυτοκρατορία, με εξαίρεση της οχυρωμένες πόλεις, οι οποίες όμως είχαν αποκλειστεί από τους Τούρκους και υφίσταντο ένα είδος χαλαρής πολιορκίας.<br /><br />Το 1301, στη μάχη του Βαφέως, κοντά στη Νικομήδεια, η Αυτοκρατορία κατάφερε να αποστείλει μόλις 2.000 άνδρες για να βοηθήσει την μεγάλη μικρασιατική αυτή πόλη από την απειλή των Οθωμανών, υπό τον Μέγα Εταιριάρχη Γεώργιο Μουζάλωνα. Οι μισοί από τους άνδρες του Μουζάλωνα ήταν Αλανοί μισθοφόροι. Οι Τούρκοι παρέταξαν στη μάχη μόλις 5.000 άνδρες. Οι Βυζαντινοί ηττήθηκαν, καθώς οι Αλανοί, δεν πολέμησαν καν. Οι απώλειες δεν ήταν μεγάλες, καθώς οι ηττημένοι κατέφυγαν στην οχυρωμένη Νικομήδεια.<br /><br />Η μάχη αυτή δεν θα έπρεπε, θεωρητικά, να χαρακτηριστεί σημαντική. Και όμως είναι. Σύμφωνα με τους Τούρκους ιστορικούς η νίκη αυτή ήταν που «γέννησε» την Οθωμανική αυτοκρατορία. Ήταν η πρώτη νίκη των Οθωμανών κατά των αυτοκρατορικών δυνάμεων. Η εύκολη νίκη, γέμισε τους Τούρκους αυτοπεποίθηση και περιφρόνηση για τον αντίπαλο.<br /><br />Ωστόσο είναι ενδεικτική τόσο της αδυναμίας των Βυζαντινών, αλλά και των Οθωμανών, οι οποίοι επίσης δεν διέθεταν ισχυρές δυνάμεις. Αν η Αυτοκρατορία διέθετε, την εποχή εκείνη, 10.000 αξιόμαχους στρατιώτες η ιστορία σήμερα θα ήταν διαφορετική. Ήταν τέτοια η κατάπτωση της Αυτοκρατορίας που μπόρεσε να στείλει μόνο 2.000 άνδρες κατά των Τούρκων για να υπερασπίσει τις αρχαίες μητροπόλεις του Ελληνισμού στη Βιθυνία.<br /><br />Καταλανοί – Αλανοί, άχρηστοι μισθοφόροι<br /><br />Λόγω της ήττα αυτής ο Ανδρόνικος Β’ αποφάσισε να στρατολογήσει τη διαβόητη Καταλανική Εταιρεία. Οι Καταλανοί αφού πολέμησαν, για μικρό χρονικό διάστημα, με επιτυχία, τους Τούρκους, άρχισαν να λεηλατούν αδιακρίτως εχθρούς και φίλους. Κατόπιν πέρασαν στην Ευρώπη και λεηλάτησαν ολόκληρη την Ελλάδα, μέχρι την εγκατάστασή τους στην Αττική και τη Βοιωτία.<br /><br />Οι Καταλανοί που στρατολογήθηκαν από τον Ανδρόνικο αριθμούσαν περί τους 5.500 – 6.500 άνδρες. Και όμως τόσο λίγοι άνδρες – αργότερα ενισχύθηκαν και με Τούρκους μισθοφόρους – κατάφεραν να προκαλέσουν χάος στην Αυτοκρατορία ακριβώς διότι δεν υπήρχε μια επαρκής αριθμητικά, καλά εκπαιδευμένη, συγκροτημένη και εξοπλισμένη δύναμη να τους αντιμετωπίσει.<br /><br />Στη μάχη της Άπρω, το 1305 ο γιός του Ανδρόνικου και συναυτοκράτορας Μιχαήλ Θ’ κατάφερε να συγκεντρώσει 6.000 άνδρες για να αντιμετωπίσει 3.000 περίπου Καταλανούς. Ο Βυζαντινός Στρατός αποτελείτο από Αλανούς και Τούρκους μισθοφόρους, λίγους Στρατιώτες από τη Μακεδονία και τη Θράκη, πολιτοφύλακες τοξότες και μερικούς Βλάχους μισθοφόρους.<br /><br />Παρότι υπερείχε, συντριπτικά, αριθμητικά, συντρίφθηκε από τους εμπειροπόλεμους Καταλανούς, καθώς οι Αλανοί και οι Τούρκοι μισθοφόροι του, μετά από μια ανεπιτυχή επίθεση που εξαπέλυσαν, προτίμησαν να εγκαταλείψουν το πεδίο της μάχης.<br /><br />Η αποχώρησή τους αποκάλυψε το πλευρό του βυζαντινού πεζικού, το οποίο, λόγω κακής εκπαίδευσης, αποτελούμενο κυρίως από στρατολογημένους πολίτες από τη Θράκη, πανικοβλήθηκε, και αντί να στρέψει το μέτωπό του για να αντιμετωπίσει την απειλή, τράπηκε σε φυγή. Τελικά στο πεδίο της μάχης απέμεινε μόνο ο Μιχαήλ Θ’ με 100 επίλεκτους ιππείς.<br /><br />Ο Μιχαήλ και οι 100 άνδρες του επέλασαν με ορμή κατά των Καταλανών, αλλά δεν μπορούσαν να αλλάξουν το αποτέλεσμα. Ο Μιχαήλ τραυματίστηκε, μάλιστα, στη φάση αυτή. Η μάχη της Άπρω, που δόθηκε κοντά στην ομώνυμη πόλη της Ανατολικής Θράκης, αποτελεί μια από τις πλέον επαίσχυντες ήττες του Βυζαντινού Στρατού που αποδείκνυε το πόσο αναξιόπιστα ήταν τα μισθοφορικά τμήματα και πόσο τραγικά ανεκπαίδευτα τα γηγενή.<br /><br />Ειδικά, όσον αφορά του Αλανούς, ο Ανδρόνικος Β’ είχε επιτρέψει την εγκατάσταση 16.000 ανδρών, γυναικών και παιδιών, στα βυζαντινά εδάφη, με αντάλλαγμα την παροχή στρατιωτικής υπηρεσίας. Σε όσες μάχες όμως συμμετείχαν αποδείχθηκαν τουλάχιστον αναξιόπιστοι. Το μόνο τους κατόρθωμα ήταν η δολοφονία του ηγέτη των Καταλανών Ρογήρου ντε Φλορ, με όλα τα συνεπακόλουθα που η ενέργεια αυτή είχε.<br /><br />Μάχες και εμφύλιοι…<br /><br />Οι βυζαντινές πηγές αναφέρουν πως, το 1320, ο Ανδρόνικος Β’, υποχρεώθηκε να επιβάλει έναν ιδιαίτερα βαρύ φόρο, με τα χρήματα από τον οποίο φιλοδοξούσε να συγκροτήσει μια στρατιωτική δύναμη 3.000 ανδρών. Από αυτούς οι 1.000 θα δρούσαν στις μικρασιατικές κτήσεις και οι υπόλοιποι στα ευρωπαϊκά εδάφη. Ωστόσο ούτε αυτό επετεύχθη, καθώς τα σχέδια του αυτοκράτορα ανέτρεψε η σύγκρουσή του με τον εγγονό του Ανδρόνικο Γ’.<br /><br />Κατά τη διάρκειά της οι μικρασιατικές κτήσεις αφέθηκαν εντελώς στο έλεος των Τούρκων, ενώ και οι ευρωπαϊκές κτήσεις υπέφεραν από επιδρομές Σέρβων και Βουλγάρων. Οι δύο Παλαιολόγοι, πάππος και εγγονός, δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν, ο ένας εναντίον του άλλου, ξένους. Έτσι ο Ανδρόνικος Β’ στρατολόγησε Τούρκους, κατά του εγγονού του, ενώ ο Ανδρόνικος Γ’ έλαβε ενίσχυση 2.000 ανδρών από τη Βουλγαρία.<br /><br />Όταν δε οι Βούλγαροι θεώρησαν πως οι όροι της συμφωνίας τους με τον Ανδρόνικο Γ’ δεν εκπληρώθηκαν, δεν δίστασαν να λεηλατήσουν την Ανατολή Θράκη. Η σύγκρουση των δύο Ανδρονίκων, όπως έμεινε γνωστή, διήρκεσε μέχρι το 1328, έτος της εκθρόνισης του Ανδρόνικου Β’ και ανάρρησης, ως μοναδικού αυτοκράτορα του Ανδρόνικου Γ’, ο οποίος είχε, προηγουμένως, στεφθεί συν-αυτοκράτορας.<br /><br />Την ώρα που οι δύο Παλαιολόγοι μάχονταν για την κατοχή του θρόνου, οι Τούρκοι προήλαυναν ανενόχλητοι. Το 1326 οι Οθωμανοί Τούρκοι κυρίευσαν, ύστερα από πολιορκία 10 ετών, την Προύσα, την οποία και κατάστησαν πρωτεύουσά τους. Έχοντας πλέον μια σταθερή βάση συνέχισαν τις καταστρεπτικές τους επιδρομές σε όλες τις βυζαντινές περιοχές της Μικράς Ασίας.<br /><br />Ενώπιον των εξελίξεων αυτών ο νέος αυτοκράτορας Ανδρόνικος Γ’ αποφάσισε να εκστρατεύσει προσωπικά κατά των Οθωμανών. Ο αυτοκράτορας, μαζί με τον Μέγα Δομέστιχο Ιωάννη Καντακουζηνό πέρασε στη Μικρά Ασία, επικεφαλής μόλις 2.000 τακτικών στρατιωτών και ενός αγνώστου αριθμού ατάκτων.<br /><br />Ο στρατός αυτός, στις 10 Ιουνίου 1329, συγκρούστηκε με 8.000 Οθωμανούς υπό τον σουλτάνο Ορχάν. Οι Τούρκοι έστειλαν 300 ελαφρούς ιππείς τους να παρενοχλήσουν τους Βυζαντινούς. Ολόκληρη η μέρα παρήλθε με ακροβολισμούς, χωρίς κάτι το ουσιαστικό.<br /><br />Όταν οι Βυζαντινοί θεώρησαν πως είχαν επιτύχει τον σκοπό τους, που δεν ήταν άλλος από το να πραγματοποιήσουν μιας μορφής στρατιωτική επίδειξη, αποφάσισαν να αποχωρήσουν. Τότε όμως οι Τούρκοι τους επιτέθηκαν και τραυμάτισαν στον αυτοκράτορα στο πόδι. Ο τραυματισμός του Ανδρόνικου προκάλεσε σύγχυση και πανικό. Το επόμενο πρωί οι Βυζαντινοί, κακήν – κακώς, υποχώρησαν σε τέσσερις φάλαγγες. Οι Τούρκοι τους καταδίωξαν και πρόλαβαν μια από αυτές την οποία και αφάνισαν, κυριολεκτικά, κυριεύοντας και το βυζαντινό στρατόπεδο.<br /><br />Η μάχη του Πελεκάνου, όπως ονομάστηκε, από το παρακείμενο ομώνυμο φρούριο, (γνωστή και ως μάχη της Φιλοκρήνης, από την κοντινή, επίσης, μικρή ομώνυμη πόλη) αποτέλεσε τη δεύτερη και τελευταία προσπάθεια των Βυζαντινών να αντιμετωπίσουν τους Οθωμανούς στο πεδίο της μάχης. Όπως και στη μάχη του Βαφέως, οι Βυζαντινοί ηττήθηκαν, καθώς διέθεταν μόλις 2.000 πραγματικούς στρατιώτες, έναντι των τετραπλάσιων Τούρκων. Μετά από την ήττα αυτή η τύχη της Μικράς Ασίας σφραγίστηκε.<br /><br />Οι μικρασιατικοί πληθυσμοί, απώλεσαν παντελώς την εμπιστοσύνη τους στην Κωνσταντινούπολη και πολλοί από τους κατοίκους των περιοχών αυτών υποτάχθηκαν στους Τούρκους και πολέμησαν στο πλευρό τους. Οι Τούρκοι ακολούθησαν το βυζαντινό σύστημα της πρόνοιας, μοιράζοντας τιμάρια στους σπαχήδες τους, μεταξύ των οποίων ήταν και πολλοί εξισλαμισμένοι Βυζαντινοί.<br /><br />Μετά την ήττα ο Ανδρόνικος Γ’ και ο αρχιστράτηγός του Ιωάννης Καντακουζηνός προσπάθησαν να αναδιοργανώσουν τον στρατό και εν μέρει το επέτυχαν. Δεν είχαν όμως τα αναγκαία χρήματα, καθώς η απώλεια των μικρασιατικών περιοχών στοίχισε ακριβά στην Αυτοκρατορία.<br /><br />Παρόλα αυτά ο Βυζαντινός Στρατός είχε επιτυχίες στη Βαλκανική κατά των Βουλγάρων (μάχη Ρωσόκαστρου 1332), αλλά και πάλι ήταν εμφανές ότι ο Βυζαντινός Στρατός, λόγω μικρού αριθμού ανδρών, δεν ήταν σε θέση να υπερασπιστεί με επιτυχία τα σύνορα της αυτοκρατορίας. Όταν πέθανε ο Ανδρόνικος Γ’ και ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ Ιωάννης Καντακουζηνού και των επιτρόπων του Ιωάννη Ε’ Παλαιολόγου (βασιλομήτωρ Άννα <div><br /></div><div><a href="https://www.history-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αφιέρωμα Άλωση: Ο 14ος αι. της καταστροφής… Για αυτά φτάσαμε στο 1453

Μετά τον θάνατο του Μιχαήλ Παλαιολόγου και την ανάρρηση στον θρόνο του γιου του, Ανδρόνικου Β’ η αυτοκρατορία μπήκε πλέον στην οριστική πορε...

Διαβάστε την συνέχεια

1453: Η Πόλις Εάλω… οι τελευταίες δραματικές ώρες του θρύλου Αυτοκράτορα

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/05/1453-Constantinople.jpg" /><br /><br />Το σκοτάδι έχει ήδη ξεκινήσει να καλύπτει την Πόλη, και ο ήλιος έχει χαθεί προ πολλού πίσω από τους μακρινούς λόφους της Θρακικής πεδιάδας. Πίσω από τα τείχη οι φωτιές που ακόμα καίνε χαράζουν με το κόκκινο και πορτοκαλί χρώμα τους το μαύρο της νύχτας. Αφήνει λίγο το βλέμμα του να περιπλανηθεί τριγύρω στην ακόμα πανέμορφη Πόλη. Δεν έχουν περάσει καλά καλά ούτε τέσσερα χρόνια από την ημέρα που πάτησε το πόδι του στην Πόλη. Έπρεπε να έρθει με πλοίο, καθώς το ταξίδι από την ξηρά ήταν ουσιαστικά αδύνατο, παντού υπήρχαν Οθωμανοί… μια μικρή λωρίδα απέμενε ελληνική… και αυτή η μικρή λωρίδα έπρεπε να αντισταθεί σε όλη τη βαρβαρότητα του κόσμου. Μακάρι να μπορούσαν να κρατήσουν λίγο ακόμα. Η ελπίδα ότι η υπόλοιπη χριστιανοσύνη θα κατέφθανε για να σταματήσει τη μουσουλμανική πλημμυρίδα ήταν ακόμα ζωντανή μες στην ψυχή του. Δεν μπορεί σκέφτηκε, δεν μπορεί να μας αφήσουν μόνους τώρα…<br /><br />Γράφει ο ΣΩΖΩΝ Α. ΛΕΒΕΝΤΟΠΟΥΛΟΣ<br /><br />Στα χέρια του έσφιξε το σπαθί του. Εδώ και 50 μέρες, από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκαν οι Οθωμανικές ορδές μπροστά από τα τείχη, το σπαθί δεν είχε εγκαταλείψει το χέρι του. Το κάποτε χρυσοποίκιλτο και διακοσμημένο με πολύτιμους λίθους σπαθί, ήταν τώρα κατακόκκινο από το αίμα των Τούρκων. Η λαβή του λες και είχε πάρει τη γεωμετρία του χεριού του και η θήκη… η θήκη είχε πλέον χαθεί. Έτσι και αλλιώς δεν είχε και πολύ νόημα πια. Ήταν σίγουρος ότι δεν θα τη χρειαστεί ξανά.<br /><br />Άλλη μια μέρα είχε τελειώσει, άλλη μια μάχη είχε κερδηθεί, αλλά δυστυχώς ο πόλεμος δεν είχε τελειώσει. Τι θα μπορούσαν να κάνουν άλλωστε μια χούφτα άνθρωποι απέναντι σε χιλιάδες, σε εκατομμύρια. Είχε δει τα πρόσωπα αυτών που είχαν πέσει πάνω του για να τον φάνε, όλοι τους είχαν δει πολλοί λίγους χειμώνες. Ένα μειδίαμα φάνηκε στο πρόσωπό του καθώς αναλογίστηκε τους δικούς του πολεμιστές… Αυτοί είχαν δει πολλούς χειμώνες, τα μακριά μαλλιά τους είχαν πλέον ασπρίσει, τόσο που οι Οθωμανοί τους περνούσαν για φαντάσματα. Κάτι είναι και αυτό σκέφτηκε…<br /><br />Η ώρα έχει περάσει, και η νύχτα έχει καλύψει τα πάντα. Κάπου κάπου στον ουρανό, πέρα από τους καπνούς και τις κραυγές φαίνονται τα άστρα να λαμπυρίζουν, χωρίς να νοιάζονται για τις κακουχίες των ζωντανών. Από την απέναντι πλευρά οι Οθωμανοί δεν ηρεμούν και βρίσκονται σε μεγάλη αναστάτωση. Σίγουρα κάτι ετοιμάζουν, αλλά δεν θα τολμήσουν να κάνουν κίνηση το βράδυ…τα φαντάσματα βλέπεις. Κατεβαίνει από τα τείχη. Κάτι τον σπρώχνει στην Αγιά Σοφιά, μια σκιά πέφτει βαριά στο πρόσωπό του, είναι σαν να έχει ήδη γευτεί το πεπρωμένο. Περνά από τα σπαρμένα χωράφια δίπλα από τα τείχη.<br /><br />Το να είσαι σκιά του εαυτού σου έχει και τα καλά του αναλογίστηκε. Μέχρι στιγμής ούτε το φαγητό ούτε το νερό δεν έχει λείψει. Πως θα μπορούσε άλλωστε; Εδώ που κάποτε ζούσαν χιλιάδες ψυχές, απομένουν ελάχιστες για να σηκώσουν το βάρος της Ιστορίας. Περνά από τα κλειστά σπίτια και τους έρημους δρόμους. Όσοι μπορούν είναι είτε στα τείχη μαχόμενοι, είτε στις επισκευές.<br /><br />Αναλογίζεται το βάρος του κόσμου στους ώμους του. Πριν την πολιορκία είχαν έρθει προτάσεις από τον Σουλτάνο να παραδώσει την Πόλη. Κανείς δεν θα πάθαινε το παραμικρό, κανείς δεν θα κινδύνευε… αλλά πως μπορούσε να το κάνει; Ποιος ήταν αυτός που θα μπορούσε να απογοητεύσει τον Αχιλλέα, τον Μέγα Αλέξανδρο, ή τον Μέγα Κωνσταντίνο, που κρατώντας ένα ραβδί χάραξε στο χώμα τα θεμέλια αυτής της Πόλης.<br /><br /><i>Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοὶ δοῦναι οὔτ’ ἐμὸν ἐστίν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ• κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως άποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν.</i> ήταν η απάντησή του.. Δεν του είχαν δώσει το δικαίωμα να την παραδώσει… Κοίταξε ψηλά στον ουρανό. Πάνω στον τρούλο της πιο όμορφης εκκλησίας που είχε δει ποτές η χριστιανοσύνη έλαμπε ο Σταυρός… περνά τις βαριές θύρες. Η λειτουργία έχει ήδη αρχίσει.<br /><br />Είναι πλέον οι μικρές ώρες της ημέρας. Το σκούντημα στον ώμο από τον υπασπιστή του δεν προμηνύει τίποτα καλό. Οι “απέναντι” έχουν ξεκινήσει να συγκεντρώνονται. Σηκώνεται γρήγορα από την καρέκλα. Η κούραση της μέρας τον είχε κάνει να κοιμηθεί ακριβώς εκεί που κάθισε. Μόλις τώρα θυμήθηκε ότι δεν έχει φάει ούτε πιει για ώρες. Ας είναι αναλογίστηκε… μπορεί να περιμένει. Κάτι μέσα του του έλεγε ότι σήμερα είτε θα νικούσε είτε θα πέθαινε. Είχε αποφασίσει ότι το τέλος του θα γινόταν όπως το ήθελε εκείνος. Μπροστά στα τείχη, μαζί με τους συμπολεμιστές του, του φίλους, τους αδελφούς.<br /><br />Στον ύπνο του ήρθαν οι εικόνες μιας ανέμελης εποχής, τότε που μικρός ακόμα μάθαινε την τέχνη του πολέμου στις πετρόκτηστες αυλές του Μυστρά. Του φάνηκε μάλιστα, ότι μπορούσε να μυρίσει το άρωμα των λουλουδιών, να νιώσει την αύρα της θάλασσας εκεί στα καταγάλανα νερά του Ιονίου. Πριν από λίγο είχε αποχαιρετήσει, μάλλον για πάντα, τους στενότερους συνεργάτες τους, τους ανθρώπους που στάθηκαν κοντά του όλα αυτά τα χρόνια και οι οποίοι δεν θα ήταν μαζί του στα τείχη.<br /><br />Τα λόγια του λίγα και μετρημένα, με κόπο κρατάει τα δάκρυά του να μην κυλήσουν. Δεν είναι δάκρυα φόβου, η λιγοψυχίας, είναι δάκρυα θυμού, απελπισίας και απογοήτευσης, γιατί δεν κατάφερε να προστατεύσει όλους αυτούς που το είχαν ανάγκη. Βγήκε από το παλάτι… έριξε μια κλεφτή ματιά για λίγο. Κάποιος θα έλεγε ότι ακόμα και οι πέτρες του παλατιού δάκρυσαν εκείνη τη στιγμή σαν είδαν τον Αυτοκράτορα.<br /><br />Ο ήλιος είναι ήδη ψηλά στον ουρανό. Τα τείχη βομβαρδίζονται εδώ και ώρες. Το μήνυμα που κάποτε έδιναν τώρα κείται σε ερείπια, που σκεπάζουν τους υπερασπιστές τους και τους αναιδείς. Η καρδιά χτυπάει γρήγορα, τα χέρια είναι βαριά και δυσκίνητα, μαρμαρωμένα από την κούραση. Εδώ και ώρες το μόνο που κάνουν είναι κόβουν αυτούς που ο Μωάμεθ χωρίς έλεος ρίχνει πάνω στα τείχη. Το βλέμμα είναι πλέον βαρύ, το σκεπάζει ο ιδρώτας και το αίμα, αίμα εχθρών αλλά και φίλων.<br /><br />Ο ήχος από τους αλαλαγμούς, τις κραυγές αγωνίας και πόνου, τις βάρβαρες και απολίτιστες βρισιές και ιαχές έχει σκεπάσει τα πάντα. Οι βομβάρδες χτυπάνε αλύπητα, ανελέητα, χωρίς να κουράζονται. Ο υπόκωφος ήχος από τις πέτρινες μπάλες που χτυπούν πάνω στα τείχη, οι πέτρες που θρυμματίζονται και πέφτουν καταγής θα μείνουν για πάντα χαραγμένες σε αυτούς που τις έζησαν.<br /><br />Ο Μωάμεθ έχει καταλάβει πιο είναι το πιο αδύναμο σημείο της Πόλης. Εκεί στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού, εκεί που περνάει ο Λύκος ποταμός που τόσο γενναιόδωρα ξεδίψασε τους κατοίκους αυτής της Πόλης, αυτός είναι και η αχίλλειος πτέρνα όλης της άμυνας. Τα τείχη δεν είναι τόσο ψηλά εδώ και οι βολές τους καταφέρνουν να περάσουν μέσα στην πόλη, χτυπώντας, σακατεύοντας, σκοτώνοντας.<br /><br />Μια τρομακτική κραυγή σκίζει ξαφνικά τον αέρα. Τα ταμπούρλα ξεκινούν τον ρυθμό τους. Όσοι από τους οθωμανούς είναι ακόμα στα τείχη παραμερίζουν από φόβο. Ο Μωάμεθ ρίχνει στη μάχη το τελευταίο του χαρτί. Αν δεν τα καταφέρει και τώρα θα πρέπει να γυρίσει πίσω…η στρατιά του δεν είναι πια αυτή που συγκέντρωσε από όλη την επικράτεια, ενώ και ακούγονται και οι πρώτες φωνές αντίδρασης. Σιγανές προς το παρόν, αλλά κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα παραμείνουν έτσι.<br /><br />Οι γενίτσαροι αφήνουν τις γραμμές τους. Είναι μαθημένοι από παιδιά στη μάχη. Τα έχουν σύρει με τη βία από τους γονείς τους, έχουν ξεριζώσει από μέσα τους την παιδική αθωότητα και τους έχουν μάθει μόνο τον πόλεμο και το μίσος. Αυτά τα παιδιά, αυτά τα παιδιά χριστιανών κινούνται τώρα μεθοδικά, συντεταγμένα, με την αυθάδεια αυτού που δεν έχει γνωρίσει ακόμα την ήττα, προς την ομορφότερη πόλη της Χριστιανοσύνης… σε λίγο η αλαζονεία τους θα κλονιστεί.<br /><br />Ξαφνικά, τα πάντα καταρρέουν. Ο Αυτοκράτορας, αυτός που μόλις πριν από λίγο είχε πειστεί ότι ένα θαύμα δεν ήταν τόσο απίθανο τελικά, έχει ξεφορτωθεί κάθε σημάδι που θα τον έκανε να ξεχωρίζει από τους συμπολεμιστές του. Στέκεται εκεί, πρώτος μεταξύ ίσων, έτοιμος να αναμετρηθεί με το πεπρωμένο του. Μόλις λίγες στιγμές πριν μια τυχερή, μια καταραμένη βολή έχει χτυπήσει τον Ιωάννη.<br /><br />Εκείνος, παρά τις εκκλήσεις του Αυτοκράτορα αποφάσισε να φύγει. Κανείς δεν μπορούσε να τον κατηγορήσει για δειλό ή λιπόψυχο, αλλά εκείνη τη στιγμή ο Αυτοκράτορας είδε την απελπισία και την ηττοπάθεια να παίρνει τη θέση της αποφασιστικότητας στο μέχρι τώρα αγέρωχο πρόσωπό του, σε ένα πρόσωπο που πλέον έχει γίνει λευκό σαν το πανί, και αυτό έτυχε να γίνει κρισιμότερο σημείο της μάχης.<br /><br />Ποια μοίρα κακιά είχε επιλέξει να παίξει και αυτή το παιχνίδι της στους κατάκοπους υπερασπιστές. Πότε κανείς δεν θα μάθει αν η πόρτα ήταν ανοιχτή ή απλά κάποιοι κατάφεραν να ανέβουν στον κατεστραμμένο πύργο. Αυτό όμως που έμαθαν όλοι, αυτό που είδαν όλοι ήταν τα οθωμανικά λάβαρα να κυματίζουν στα τείχη της Πόλης. Όσοι Βυζαντινοί ήταν δίπλα έπεσαν πάνω στους οθωμανούς σαν λυσσασμένα σκυλιά, και ξέσκισαν τα λάβαρα, ήταν όμως πολύ αργά…<br /><br />Ποτέ πριν κάποιος δεν έχει δει πιο εκρηκτικό, πιο ατρόμητο, πιο τρομακτικό ρεσάλτο, και μάλλον κανείς δεν πρόκειται να δει στο μέλλον. Οι γενίτσαροι που μόλις πριν είχαν δει τα λάβαρά τους πάνω στα τείχη της πόλης και επέπεσαν στους κατάκοπους υπερασπιστές. Όλα πια είχαν χαθεί… Ο Αυτοκράτορας είναι πλέον μαζί με τους απλούς στρατιώτες. Όπου και αν γυρίσει το κεφάλι του το μόνο που βλέπει είναι γενίτσαρους, και τους συμπολεμιστές του να καταβάλλονται ένας, ένας.<br /><br />Επιστρατεύοντας τα τελευταία δράμια δύναμης που του έχουν απομείνει θα ακουστεί να φωνάζει πάνω από τη βοή της μάχης, πάνω από τα κλάματα, τις κραυγές πόνου και αγωνίας, πάνω από τα τείχη της Βασιλεύουσας, πάνω από τους δρόμους, τον ιππόδρομο, τις φροντισμένες αυλές, πάνω από τις μυρωδιές της άνοιξης, πάνω από την Αγία Σοφία… μα καλά δεν υπάρχει χέρι Χριστιανού να μου πάρει το κεφάλι… Σε λίγο μια άλλη, μια σπαρακτική κραυγή γεμάτη απελπισία, δάκρυα και πόνο θα ακουστεί στα πέρατα του κόσμου… η Πόλις Εάλω<br /><br />Πύλη Αγίου Ρωμανού, πρωί της 29ης Μάϊου 1453, Κωνσταντινούπολη<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

1453: Η Πόλις Εάλω… οι τελευταίες δραματικές ώρες του θρύλου Αυτοκράτορα

Το σκοτάδι έχει ήδη ξεκινήσει να καλύπτει την Πόλη, και ο ήλιος έχει χαθεί προ πολλού πίσω από τους μακρινούς λόφους της Θρακικής πεδιάδας. ...

Διαβάστε την συνέχεια