Είναι πια πολύ αργά για τους Βρετανούς ν’ ανακαλέσουν. Έτοιμοι οι Ρώσοι για την αποστολή στρατού του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.

<img height="433" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/13eb830b6f2e804c7d3e76eaba136e5a_XL.jpg" width="708" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">To Ηνωμένο Βασίλειο κάλεσε τους συμμάχους του στο ΝΑΤΟ να εξετάσουν το ενδεχόμενο αποστολής εκστρατευτικής δύναμης της συμμαχίας στην Ουκρανία λόγω δυσμενών εξελίξεων.</span></h3>Το σχέδιο των Βρετανών για την αποστολή στρατιωτικής δύναμης του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία μπορεί να μην έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η Ρωσία δεν λαμβάνει σοβαρά υπόψη όλες τις προτάσεις που κατατίθενται από τη συλλογική Δύση, όσο παραληρηματικές και παρανοϊκές και εάν είναι.<br />Προφανώς η βρετανική κυβέρνηση αντιλαμβάνεται και η ίδια, πως το εν λόγω σχέδιο είναι ανεδαφικό και αυτοκτονικό.<br />Ωστόσο υπηρετεί έναν συγκεκριμένο σκοπό: τον αποπροσανατολισμό των Βρετανών από τα οξυμένα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν.<br />Οι Συντηρητικοί του παραπαίοντος πρωθυπουργού Rishi Sunak, που οδεύουν προς εκλογική συντριβή, παίζουν το τελευταίο τους χαρτί σκορπίζοντας τον πανικό.<br />Όμως η Ρωσία, ως στρατιωτική υπερδύναμη οφείλει να είναι έτοιμη για όλα και αυτό λένε οι ειδικοί.<br /><br />Το τρελό σχέδιο των Βρετανών<br /><br />Υπενθυμίζεται πως το Ηνωμένο Βασίλειο κάλεσε τους συμμάχους του στο ΝΑΤΟ να εξετάσουν το ενδεχόμενο αποστολής εκστρατευτικής δύναμης της συμμαχίας στην Ουκρανία.<br />Το σχέδιο αυτό αποκάλυψε πηγή με γνώση των σχετικών συζητήσεων και ήλθε ως πρόταση «σε σχέση με τις δυσμενείς εξελίξεις στο ουκρανικό θέατρο στρατιωτικών επιχειρήσεων για το Κίεβο».<br />Η Βρετανία επίσης ζήτησε από το ΝΑΤΟ να εξετάσει το ενδεχόμενο επιβολής ζώνης απαγόρευσης πτήσεων πάνω από το έδαφος που ελέγχεται από το καθεστώς Zelensky και να αυξήσει τη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία.<br />Βάσει του ίδιου βρετανικού σχεδίου στην πολύ ρεαλιστική περίπτωση επιτυχούς προέλασης των Ρώσων βαθιά στο ουκρανικό έδαφος, οι σύμμαχοι θα εγκρίνουν την ακραία πρόταση του Λονδίνου.<br />Σύμφωνα με τα βρετανικά πλάνα, σχεδιάζεται να μεταφερθούν κρυφά μεγάλες, εξαιρετικά ευέλικτες δυνάμεις της Συμμαχίας στην Ουκρανία από τις συνοριακές περιοχές της Ρουμανίας και της Πολωνίας για να καταλάβουν αμυντικές γραμμές κατά μήκος της δεξιάς όχθης του Δνείπερου.<br /><br />Οι Βρετανοί δεν αποκλείουν επίσης ένα προληπτικό χτύπημα από τις ένοπλες δυνάμεις της Μολδαβίας και της Ρουμανίας στην Υπερδνειστερία.<br />Για να διασκορπιστούν οι δυνάμεις και τα μέσα του ρωσικού στρατού, σχεδιάζεται να αναπτυχθεί μια ομάδα δυνάμεων του ΝΑΤΟ και οι στρατοί μεμονωμένων κρατών του Συμφώνου στο έδαφος της Νορβηγίας και της Φινλανδίας.<br />Στρατηγικές εγκαταστάσεις υποδομής στις βόρειες περιοχές της Ρωσίας ενδέχεται να δεχθούν επίθεση ταυτόχρονα, σύμφωνα με τη βρετανική πρόταση.<br />Μετά από αυτό, τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ θα δημιουργήσουν μια «ουδέτερη ζώνη» εντός των κατεχόμενων θέσεων, συμπεριλαμβανομένων των συνόρων με τη Λευκορωσία και του εδάφους γύρω από το Κίεβο.<br />Οι απελευθερωμένες δυνάμεις του ουκρανικού στρατού θα πρέπει να σταλούν στη ζώνη της Βόρειας Στρατιωτικής Περιφέρειας, όπως σχεδιάζουν οι Βρετανοί.<br />Το Λονδίνο υπολογίζει ότι τότε οι επιθετικές δυνατότητες της Ρωσίας θα υπονομευτούν και η Μόσχα θα αναγκαστεί να διαπραγματευτεί».<br />Βάσει του βρετανικού σχιζοφρενικού σχεδιασμού η προετοιμασία για την εφαρμογή του εν λόγω σεναρίου αναμένεται να ολοκληρωθεί έως τον Μάιο του 2024.<br /><br />Κι όμως δεν είναι η πρώτη φορά<br /><br />Δεν είναι η πρώτη φορά που κατατίθενται προτάσεις για τη δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων πάνω από το έδαφος της Ουκρανίας.<br />Την άνοιξη του 2022, η εφημερίδα Politico έγραψε ότι αρκετοί εκπρόσωποι της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ κάλεσαν την κυβέρνηση του Joe Biden να δημιουργήσει μια τέτοια ζώνη πάνω από την Ουκρανία.<br />Ωστόσο, ο Λευκός Οίκος έχει επανειλημμένα απορρίψει αυτή την ιδέα και ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg τόνισε ότι ένα τέτοιο βήμα θα οδηγούσε σε πόλεμο μεγάλης κλίμακας στην Ευρώπη με τη συμμετοχή της Συμμαχίας.<br />«Αυτή θα ήταν μια άμεση σύγκρουση μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας» δήλωσε.<br /><br />Φανταστική αυταπάτη - Η Ουκρανία καταρρέει ταχύτατα<br /><br />«Τα σχέδια του Ηνωμένου Βασιλείου για την ανάπτυξη του εκστρατευτικού σώματος του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία είναι μια φανταστική αυταπάτη από την πλευρά των Βρετανών και δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα», δήλωσε στο Sputnik ο απόστρατος ανώτατος αξιωματικός της CIA και στέλεχος του State Department Larry Johnson.<br />«Αλλά επειδή οι Βρετανοί είναι τρελοί αυτό δεν σημαίνει ότι η Ρωσία μπορεί να τους αγνοήσει.<br />Είναι μια σοβαρή πρόταση», πρόσθεσε.<br />Με τον Johnson διαφωνεί εν μέρει ο Matthew Gordon-Banks σύμβουλος διεθνών σχέσεων, πρώην μέλος του βρετανικού Κοινοβουλίου και ανώτερος ερευνητής στην Ακαδημία Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου.<br />Όπως σημειώνει οι πληροφορίες για μία δύναμη του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία δεν πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη.<br />«Οι προτάσεις που άκουσα είναι αρκετά μη ρεαλιστικές προς το παρόν», δήλωσε ο Gordon-Banks.<br />Κληθείς να σχολιάσει τη «δυσμενή εξέλιξη των γεγονότων» για το Κίεβο στο πεδίο της μάχης, τόνισε ότι «η Ουκρανία καταρρέει με ταχύτατους ρυθμούς».<br />«Ο Volodymyr Zelensky δεν μπόρεσε μέχρι στιγμής να αποπέμψει τον ανώτατο στρατηγό του και νομίζω πως τώρα είναι ένας ‘’κουτσός’’ πρόεδρος», υποστήριξε ο Gordon-Banks, αναφερόμενος στην αντιπαράθεση με τον γενικό διοικητή των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας, Valery Zaluzhny.<br /><br />Αποστολή αυτοκτονίας και εφιάλτης<br /><br />Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε ο Earl Rasmussen, απόστρατος αντισυνταγματάρχης του αμερικανικού στρατού που στη συνέχεια έγινε σύμβουλος γεωπολιτικών και στρατιωτικών υποθέσεων, ο οποίος προειδοποίησε ότι εάν οι πληροφορίες για τα σχέδια του Λονδίνου είναι αληθινές και «αν αυτό είναι το όνειρο κάποιου, θα μπορούσε γρήγορα να γίνει εφιάλτης για τους Βρετανούς και τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ».<br />Πρόκειται για μία πρόταση απολύτως μη ρεαλιστική, πρόσθεσε.<br />«Η Ρωσία έχει πλήρη αεροπορική κυριαρχία και υπεροχή σε όλα από την υλικοτεχνική υποστήριξη μέχρι τα πυρομαχικά.<br />Αυτό θα ήταν καταστροφικό για όλες τις βρετανικές δυνάμεις και σίγουρα θα ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο για ολόκληρο το ΝΑΤΟ», επισήμανε ο Rasmussen.<br />Συμπλήρωσε δε πως αναμένει μία ταχύτατη εξόντωση των βρετανικών δυνάμεων στην Ουκρανία.<br />Σύμφωνα με τον ίδιο, κάποιος στον στρατό του Ηνωμένου Βασιλείου πρέπει να έχει ένα είδος παραληρηματικής εμπειρίας για να προτείνει ένα τέτοιο σενάριο.<br />«Είναι μια αποστολή αυτοκτονίας για αυτά τα στρατεύματα.<br />Και σίγουρα θα έφερνε το ΝΑΤΟ σε μια πολύ πιο επικίνδυνη κατάσταση και άμεση αντιπαράθεση με τη Ρωσία, κατέληξε ο Rasmussen.<br /><br />Ρωσία είναι έτοιμη για όλα τα σενάρια<br /><br />Η Ρωσία στις 24/2/2024 άρχισε την ειδική στρατιωτική επιχείρηση για να ανακόψει τον προσανατολισμό ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.<br />Οπότε εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς πως θα αντιδράσει η Μόσχα, όταν το ίδιο το ΝΑΤΟ εισβάλει στην Ουκρανία.<br />Μόνο και για τις προτάσεις ζώνης απαγόρευσης πτήσεων η Ρωσία έχει διαμηνύσει ότι θα ανταποκρινόταν άμεσα και … με τον κατάλληλο τρόπο.<br />Επειδή το παρανοϊκό σχέδιο των Βρετανών προβλέπει την εφαρμογή του στα τέλη Μαΐου οπότε και τελειώνει η τεράστια άσκηση του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη Steadfast Defender 2024 με 90.000 στρατιώτες η Ρωσία είναι ήδη έτοιμη με 600.000 στρατιώτες στην Ουκρανία.<br /><br />Η Ρωσία έχει ήδη προειδοποιήσει ότι η συγκεκριμένη άσκηση αυξάνει, τον κίνδυνο στρατιωτικών επεισοδίων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε τραγικές συνέπειες για την Ευρώπη.<br />Η Μόσχα επαναλαμβάνει σε όλους τους τόνους ότι δεν σκοπεύει σε κανένα από τα μέλη του ΝΑΤΟ, όσο και εάν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης επιμένουν να διακινούν αυτό το σενάριο.<br />Όμως, εάν το ΝΑΤΟ παρασυρθεί και καταπατήσει την εδαφική κυριαρχία της Ρωσίας, τότε η απάντηση θα είναι η κατάλληλη προειδοποιεί το Συμβούλιο Ασφαλείας της χώρας.<br />«Σε αυτή την περίπτωση θα ακολουθήσει ένας μεγάλος πόλεμος που το ΝΑΤΟ δεν θα μπορέσει να αποφύγει», καταλήγει στο αυστηρό της μήνυμα η Μόσχα.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Είναι πια πολύ αργά για τους Βρετανούς ν’ ανακαλέσουν. Έτοιμοι οι Ρώσοι για την αποστολή στρατού του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.

To Ηνωμένο Βασίλειο κάλεσε τους συμμάχους του στο ΝΑΤΟ να εξετάσουν το ενδεχόμενο αποστολής εκστρατευτικής δύναμης της συμμαχίας στην Ουκραν...

Διαβάστε την συνέχεια

Νέα εξέλιξη. H Τουρκία στέλνει στρατό ως εγγυητής ασφαλείας στην Παλαιστίνη. Τι σημαίνει αυτό για το Ισραήλ.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/545fe161a040421c6344f8298e330255_XL.jpg" width="710" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η πρόταση Erdogan προς Blinken </span></h3><div>Η Τουρκία είναι έτοιμη να αναλάβει το ρόλο του εγγυητή της ειρήνης για την Παλαιστίνη μέσω της στρατιωτικής της παρουσίας στην περιοχή, γράφει η εφημερίδα Sabah, επικαλούμενη πηγές της τουρκικής κυβέρνησης.<br />Το δημοσίευμα της εφημερίδας αναφέρεται συγκεκριμένα στην πρόταση του προέδρου Rejep Tayip Erdogan για διοργάνωση διεθνούς ειρηνευτικής διάσκεψης Παλαιστινίων - Ισραηλινών, στην οποία θα συμμετέχουν όλοι οι επιδραστικοί παράγοντες της περιοχής και λέει ότι θα τεθεί στην παγκόσμια ατζέντα.<br />«Παρά την απουσία προφανούς αντίθεσης στη διοργάνωση της ειρηνευτικής διάσκεψης, η Δύση αντιτίθεται στη συμμετοχή της Hamas, ενός από τα μέρη στη σύγκρουση», σημειώνει η Sabah.<br />Στα μέσα Δεκεμβρίου, σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Joe Biden, ο Erdogan είχε δηλώσει ότι η παράταση της σύγκρουσης στη Γάζα θα μπορούσε να έχει αρνητικές περιφερειακές και παγκόσμιες συνέπειες.</div><div><br />Κατά τη γνώμη του, η πιο λογική και βιώσιμη λύση θα ήταν η ανάπτυξη του εγγυητικού μηχανισμού που πρότεινε η Τουρκία, η εκπλήρωση των υποσχέσεων και η δημιουργία ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους εντός των συνόρων του 1967.<br />Υπενθυμίζεται ότι η απόφαση του ΟΗΕ, που ελήφθη το 1947 με τον ενεργό ρόλο της ΕΣΣΔ, καθόρισε ότι στα ιστορικά εδάφη της Παλαιστίνης θα δημιουργηθούν δύο κράτη - του Ισραήλ και της Παλαιστίνης. <br />Αλλά δημιουργήθηκε μόνο το Ισραηλινό.<br />Η Τουρκία ζητά τη μόνιμη κατάπαυση του πυρός στη Γάζα από τις 7 Οκτωβρίου, όταν το Ισραήλ εξαπέλυσε την τρομακτική του στρατιωτική εκστρατεία με τίτλο Iron Swords, που έχει οδηγήσει στην ισοπέδωση των μισών κτιρίων της Γάζας και το θάνατο 28.000 Παλαιστινίων, κυρίως γυναικών και παιδιών.<br />Οι προειδοποιήσεις του Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Hakan Fidan, για την εξάπλωση του πολέμου σε όλη τη Μέση Ανατολή, γίνονται πλέον πραγματικότητα αναφέρει η Sabah.<br /><br />Η πρόταση Erdogan περί διεθνούς ειρηνευτικής διάσκεψης Παλαιστίνης - Ισραήλ<br /><br />Κατά την τελευταία, πέμπτη κατά σειρά, περιοδεία του στη Μέση Ανατολή από τις 7 Οκτωβρίου, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Antony Blinken είχε διπλωματικές συνομιλίες με τον Erdogan για την εδραίωση μιας μόνιμης ειρήνης μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης.<br />Ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών David Cameron άρχισε επίσης να δίνει έμφαση στη λύση των δύο κρατών μετά τις επαφές που είχε στην Κωνσταντινούπολη.<br />Οι σφαγές που έχει πραγματοποιήσει το Ισραήλ στη Γάζα μπροστά στα μάτια της διεθνούς κοινότητας οδήγησε τη Δημοκρατία της Νότιας Αφρικής να προσφύγει κατά του Ισραήλ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης με το αιτιολογικό της παραβίασης της Σύμβασης για τη Γενοκτονία.<br />Το δικαστήριο διέταξε το Ισραήλ να απόσχει από κάθε ενέργεια που σχετίζεται με δολοφονίες, επιθέσεις και καταστροφές κατά των κατοίκων της Γάζας και να λάβει όλα τα μέτρα για την πρόληψη της γενοκτονίας.<br />Το διεθνές σύστημα δεν μπορεί να δώσει λύση στις σφαγές στη Γάζα, τονίζει η Sabah.<br />Στο πλαίσιο αυτό η πρόταση που ανακοίνωσε ο πρόεδρος Erdogan με τις λέξεις «Προτείνουμε να οργανωθεί μια «Διεθνής Διάσκεψη Ειρήνης Παλαιστίνης-Ισραήλ» στην οποία θα συμμετάσχουν όλοι οι παράγοντες με επιρροή στην περιοχή» θα τεθεί στην παγκόσμια ατζέντα.<br />«Η Τουρκία είναι έτοιμη να γίνει ένας από τους εγγυητές της παλαιστινιακής πλευράς με την ανθρωπιστική, πολιτική και στρατιωτική της παρουσία για την ειρήνη» καταλήγει το δημοσίευμα της Sabah.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Νέα εξέλιξη. H Τουρκία στέλνει στρατό ως εγγυητής ασφαλείας στην Παλαιστίνη. Τι σημαίνει αυτό για το Ισραήλ.

Η πρόταση Erdogan προς Blinken  Η Τουρκία είναι έτοιμη να αναλάβει το ρόλο του εγγυητή της ειρήνης για την Παλαιστίνη μέσω της στρατιωτικής ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ουάσινγκτον με το είδος των εξοπλισμών που αποδεσμεύει σε Ελλάδα-Τουρκία, αποκαλύπτει ποιόν θέλει κυρίαρχο στην περιοχή!

<a href="https://hawarnews.com/en/uploads/images/202009/081030_terki.jpg"><img border="0" height="384" src="https://hawarnews.com/en/uploads/images/202009/081030_terki.jpg" width="734" /></a><div><br /></div><div>Του <b>Παντελή Σαββίδη</b><br />Με την ελληνοτουρκική Διακήρυξη Φιλίας να κρύβει αρκετούς σκελετούς στην ντουλάπα η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε μια σχιζοφρενική κατάσταση. Από τη μια θέλει ειρήνη και ησυχία, απολύτως δικαιολογημένα, και στηρίζει την κυβέρνηση-όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις- και από την άλλη ανησυχεί μήπως η χώρα, με την πολιτική Μητσοτάκη υποστεί ανήκεστο βλάβη.<br /><br />Δημοσιεύματα που είδαν το φως της δημοσιότητας την εβδομάδα που πέρασε σχολίαζαν αρνητικά τις κοινές περιπολίες Ελλάδας-Τουρκίας και θεωρούσαν ότι γίνονται «δήθεν» για τους μετανάστες ενώ στην ουσία δημιουργούν καταστάσεις συνδιαχείρισης στο Αιγαίο. Η κυβερνητική οπτική βλέπει πολύ διαφορετικά το θέμα και θεωρεί πως με την τακτική αυτή διασφαλίζεται η, κατά το δυνατόν, προστασία από μεταναστευτικές ροές.<br /><br />Το ότι κάτι βαθύτερο κρύβεται πίσω από την ελληνοτουρκική προσέγγιση η οποία θα γίνει σταδιακά και μεθοδικά ώστε να μην φανεί κατά την εξέλιξη η συνολική εικόνα της κατάληξης, αποτελεί κοινό, σχεδόν, τόπο.<br /><br />Όπως είναι γνωστό η Τουρκία αξιώνει έλεγχο της περιοχής του Αιγαίου ανατολικά του 25ου μεσημβρινού. Δεν μπορεί αυτήν την στιγμή να βεβαιωθεί αν οι κοινές περιπολίες αποτελούν σταδιακή προσαρμογή στην συνδιαχείριση.<br /><br />Η κυβέρνηση διαρρέει ότι θέλει να κερδίσει χρόνο ώστε να καλυφθούν οι αμυντικές ανάγκες της χώρας αλλά η υπόθεση των δύο επιστολών του State Department προς το Κογκρέσο με τις οποίες ζητά να εγκριθεί η πώληση όπλων στην Ελλάδα και την Τουρκία προσθέτει ανησυχίες, δεν αφαιρεί.<br /><br />Η επιστολή που αφορούσε στην Ελλάδα επικεντρωνόταν στα F-35 και στο πλεονάζον υλικό των ΗΠΑ που θα παραχωρηθεί δωρεάν και εδώ τελειώνει η σχετική αναφορά. Η αντίστοιχη της Τουρκίας περιλαμβάνει πληθώρα οπλικών συστημάτων και όπλων που, ακόμη, και με μια πρώτη ματιά δημιουργούν ανησυχία στους ειδικούς.<br /><br />ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ Η ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ ΜΕ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΩΝ ΕΞΟΠΛΙΣΜΩΝ ΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΣΤΙΣ ΔΥΟ ΧΩΡΕΣ ΝΑ ΠΡΟΜΗΘΕΥΘΟΥΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ.<br /><br />Στην Αθήνα, σε μια κυβερνητική προσπάθεια διαχείρισης των εντυπώσεων της κοινής γνώμης, δόθηκε έμφαση στην απόκτηση των F-35 σε αντίθεση με τα F-16 της Τουρκίας αλλά τα όπλα δεν είναι χάντρες για τους ιθαγενείς. Πέραν του γεγονότος ότι η κ. Βικτόρια Νούλαντ, υφυπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, δήλωσε πως η Τουρκία είναι καλοδεχούμενη στην οικογένεια των F-35 αν εγκαταλείψει τους S-400, ο Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Πτέραρχος Χρήστος Χριστοδούλου δήλωσε στην διαδικτυακή εκπομπή «Ανιχνεύσεις web tv” πως εκείνο που έχει σημασία είναι τα όπλα που θα φέρει ένα αεροπλάνο και πως με όσα διάβασε, μέχρι στιγμής, ότι θα προμηθευθεί η χώρα, του προκαλούνται ανησυχίες.<br /><br />Ο κ. Χριστοδούλου θεώρησε, επίσης, πως είναι άνευ σημασία και κοστοβόρο το πλεονάζον υλικό που θα δοθεί δωρεάν στην Αθήνα και η δωρεά εξυπηρετεί περισσότερο τους Αμερικανούς οι οποίοι κάπου έπρεπε να το αποδομήσουν.<br /><br />Άνευ σημασίας είναι επίσης, ακόμη και αν αναληφθούν, οι δεσμεύσεις της Τουρκίας ότι δεν θα χρησιμοποιήσει τα αεροπλάνα που θα αγοράσει ή θα εκσυγχρονίσει για την παραβίαση του ελληνικού εναέριου χώρου ή για απειλή κατά της Ελλάδας. Θα το πράξει, όπως θα το έπραττε οποιοσδήποτε τα είχε.<br /><br />Σχετικές, και προς την κατεύθυνση της παραπάνω εκτίμησης είναι και οι δηλώσεις που έκανε η κ. Ντόρα Μπακογιάνννη αλλά και ο υπουργός άμυνας Νίκος Δένδιας.<br /><br />Ο κ. Δένδιας καταρρίπτει τις ψευδαισθήσεις όσων πιστεύουν πως η Ελλάδα έχει ένα ιδιαίτερο status το οποίο γίνεται σεβαστό από την Ουάσιγκτον.<br />Σε συνέντευξή του λέει ρητά πως η πολιτική της Ουάσιγκτον, απέναντι στην Άγκυρα, δεν μπορεί να επηρεαστεί από την Αθήνα παρά μόνο παρακλητικά. Και το λέει με αφορμή την ερώτηση περί δέσμευσης της Άγκυρας.<br /><br />Για τα όπλα που θα φέρουν τα F-35 αν και όταν τα προμηθευθεί η Ελλάδα, ο κ. Δένδιας είπε, προδικάζοντας το είδος τους, πως δεν θέλουμε να γίνουμε παγκόσμια υπερδύναμη (sic), αλλά να τα χρησιμοποιήσουμε για αποτροπή.<br /><br />Είναι η προετοιμασία της κοινής γνώμης για τα περιορισμένης εμβέλειας οπλικά συστήματα με τα οποία θα εφοδιασθεί ένα πανάκριβο αεροπλάνο σε σχέση με τις δυνατότητές του. Ακόμη και να ήθελε η Ελλάδα, το είδος των οπλικών συστημάτων που θα φέρει ένα αεροπλάνο που αγοράζει εξαρτάται από την πολιτική της χώρας που το προμηθεύει. Εν προκειμένω, από τις ΗΠΑ. Ούτε οι Bellhara, κατ απαίτησιν των ΗΠΑ, θα φέρουν στρατηγικά όπλα, όπως οι scalp. Τα στρατηγικά όπλα είναι που θα έδιναν στην χώρα την ικανότητα αποτροπής. Διότι θα μπορούσαν να απειλήσουν τα κέντρα του αντιπάλου.<br /><br />Εν ολίγοις, θέλουν την χώρα καταναλωτή των οπλικών συστημάτων που οι ΗΠΑ επιθυμούν και την εμβέλειά τους περιορισμένη στα όρια που της έχει αναγνωρίσει η Ουάσιγκτον στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.<br />Η Ελλάδα δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτήν την εξάρτηση. Η Τουρκία το επιχείρησε και εν πολλοίς το πέτυχε.<br /><br />Ο κ. Δένδιας και άλλοι πολιτικοί και στρατιωτικοί παράγοντες μιλούν, συνεχώς, για αποτροπή αλλά δεν εξηγούν τι εννοούν με τον όρο αποτροπή. Θέλουν να αποτρέψουν τι; Πόλεμο, παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων; Επιθετική ενέργεια της Τουρκίας κατά της Κύπρου; Τι;<br /><br />Ελληνοτουρκικός πόλεμος, μέχρι στιγμής, αποτρέπεται αλλά δεν είναι σίγουρο αν αποτρέπεται λόγω της αμυντικής ικανότητας της χώρας ή του συνυπολογισμού, παραμέτρων, από την Τουρκία, που την καθιστούν επιφυλακτική.<br /><br />Χωρίς να τον αποκλείει αν χρειαστεί, η Τουρκία στην παρούσα φάση, δεν επιδιώκει πόλεμο εδαφικής κατάκτησης με την Ελλάδα. Επιδιώκει να ασκήσει ζωτικά της συμφέροντα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και εκεί δεν υπάρχει καμιά αποτροπή. Όποτε θέλει να τα παραβιάσει, τα παραβιάζει. Επιδιώκει, ακόμη, να κρατά την Ελλάδα, οικονομικά αιχμάλωτη (και αυτό το επιτυγχάνει και με την κούρσα των εξοπλισμών) και, όπου μπορεί, να την δορυφοριοποιήσει.<br /><br />Όπως είπε σε ομιλία του στη Θεσσαλονίκη ο πρέσβης ε.τ. Γεώργιος Πουκαμισάς, η Συμφωνία της Λωζάννης αποτέλεσε την ληξιαρχική πράξη γένεσης της σύγχρονης Τουρκίας και την κατέστησε ηπειρωτικό κράτος. Η Τουρκία επεδίωξε και επέτυχε να παίξει ρόλο ως ενδιάμεση περιοχή μεταξύ δύσης και ανατολής χωρίς να θέλει να υποβαθμίσει τις σχέσεις της με την δύση. Αλλά αμφισβήτησε και τον περιορισμό της ως χερσαίας δύναμης. Με το όραμα της Γαλάζιας Πατρίδας επιδιώκει και έλεγχο των θαλασσών, ρόλο τον οποίο είχε η Ελλάδα.<br /><br />Παρά τα μεγάλα λόγια με την κατάσταση που έχει σήμερα το ναυτικό είναι αμφίβολο αν η Ελλάδα μπορεί να διαδραματίσει έναν ρόλο ελέγχου των θαλασσίων οδών, ρόλος που της αποδόθηκε από την Επανάσταση του 1821, ακόμη, από την τότε θαλασσοκράτειρα Βρετανία.<br /><br />ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΕΚΠΛΗΞΗ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΕΝΔΙΑ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΧΟΥΘΙ ΤΗΣ ΥΕΜΕΝΗΣ.<br /><br />Μια τέτοια κίνηση πέραν του ότι εμπλέκει την χώρα βαθύτερα σε έναν πόλεμο που είναι άδηλη η κατάληξή του, είναι και επικίνδυνη καθώς την καθιστά αντικείμενο στόχου απο το παγκόσμιο τζιχάντ.<br /><br />Στο πλαίσιο των υποχρεώσεών της η Ελλάδα θα μπορούσε να συμμετάσχει σε μια ευρωπαϊκή αποστολή στην Ερυθρά Θάλασσα αλλά η πρόταση για το στρατηγείο και η επίδειξη «πρωτοπαλικαρισμού» αποτελεί επικίνδυνο πλεονασμό.<br /><br />Η Ελλάδα πρέπει και μπορεί να διαδραματίσει γεωπολιτικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή αλλά δεν έχει ούτε την στρατιωτική κουλτούρα ούτε, ενδεχομένως, τις δυνατότητες ο ρόλος αυτός να προκρίνει την σκληρή ισχύ.<br /><br />Το ελληνικό αποτύπωμα στη Μέση Ανατολή είναι πολιτισμικό από την εποχή του Αλεξάνδρου και αυτό θα έπρεπε να εκμεταλλευτεί η Αθήνα. Έναν ρόλο ήπιας ισχύος τον οποίο θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν και οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά και άλλες χώρες που θα ενδιαφέρονταν.<br /><br />Αλλά στην Αθήνα περί άλλων τυρβάζουν. Ας μην ασχοληθώ με αυτά.<br /><br /></div><div><a href="https://www.anixneuseis.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η Ουάσινγκτον με το είδος των εξοπλισμών που αποδεσμεύει σε Ελλάδα-Τουρκία, αποκαλύπτει ποιόν θέλει κυρίαρχο στην περιοχή!

Του Παντελή Σαββίδη Με την ελληνοτουρκική Διακήρυξη Φιλίας να κρύβει αρκετούς σκελετούς στην ντουλάπα η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε μια σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο αρχικατάσκοπος της CIA σαλπίζει το τέλος της «Pax Americana».

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkVS7ehnw22DlwY8hqSsW2VJlILv5Ls0bwLeNi_luvAIHKkM_Pq_nI2i8Im1chSAbQt6rkW6IcmdOFEfg3LqWWjCIwHbQIPHtUlToP8M8p3XLsyWjxhbDktwBGqQN0TDBIjATq4lKNPsRerTn82ljyuy5rIRcfHrX5gUNmqmCpaJirDUrpIwVEEhoRsvU/s717/PaxAmericana.jpg"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkVS7ehnw22DlwY8hqSsW2VJlILv5Ls0bwLeNi_luvAIHKkM_Pq_nI2i8Im1chSAbQt6rkW6IcmdOFEfg3LqWWjCIwHbQIPHtUlToP8M8p3XLsyWjxhbDktwBGqQN0TDBIjATq4lKNPsRerTn82ljyuy5rIRcfHrX5gUNmqmCpaJirDUrpIwVEEhoRsvU/w622-h640/PaxAmericana.jpg" width="622" /></a><br /><br /><div> Όταν οι μεγάλες δυνάμεις κλυδωνίζονται, επόμενο είναι να προκαλούνται παγκόσμιες γεωπολιτικές αναταράξεις. Όμοιες με αυτές που βιώνουμε επί του παρόντος. Σε μια από τις σπάνιες δημόσιες τοποθετήσεις του, ο διευθυντής της CIA, William J. Burns, δημοσίευσε άρθρο του στο αμερικανικό Foreign Affairs, αποκαλύπτοντας διάφορες πτυχές της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Εδώ θα εστιάσουμε σε δύο-τρία σημεία του άρθρου γνώμης που αξίζουν ιδιαίτερης μνείας και σχολιασμού. <br /><br />Το 2012 ο Πρόεδρος Ομπάμα έλεγε: «Όποιος σας λέει ότι η Αμερική βρίσκεται σε παρακμή... δεν ξέρει για τι πράγμα μιλάει». Δώδεκα χρόνια αργότερα, ο διευθυντής της CIA δηλώνει ότι βρισκόμαστε πλέον «σε έναν κόσμο έντονου στρατηγικού ανταγωνισμού στον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν απολαμβάνουν πλέον την αδιαμφισβήτητη πρωτοκαθεδρία». <br /><br />Η λεγόμενη «Pax Americana» λοιπόν, η περίοδος κυριαρχίας των ΗΠΑ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο -και ειδικά μετά την πτώση της ΕΣΣΔ-, αν δεν έχει ήδη δύσει, τότε φθίνει με γοργούς ρυθμούς, πυροδοτώντας αλλαγές ισορροπιών και εντάσεις στις εύφλεκτες γωνίες του πλανήτη. Μια διαπίστωση ορατή ακόμη και στους μη παροικούντες την Ιερουσαλήμ. <br /><br />Σήμερα λοιπόν, βλέπουμε μόνο λείψανα από τη χαμένη αίγλη της πάλαι ποτέ «χώρας των ευκαιριών και της ευημερίας», του «αμερικανικού ονείρου» της «πρωτοπορίας στο Διάστημα και στην τεχνολογία». Όλα αυτά αποτελούν στοιχεία μιας «άλλης εποχής» που για τους παλαιότερους θα είναι σύντομα μια μακρινή μνήμη και για τους νεότερους σενάρια κινηματογραφικά. Αυτό που οφείλει να μας ανησυχεί όμως είναι ότι η «Pax Britannica» (όταν μεσουρανούσε η θαλασσοκράτειρα Μ. Βρετανία) τελείωσε με την έλευση του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Άραγε η ιστορία θα επαναληφθεί; Τα «σημεία των καιρών» είναι ήδη πολλά και άκρως ανησυχητικά (<a href="https://i-epikaira.blogspot.com/2024/01/sky-news-british-citizens-should-be.html">1</a>, <a href="https://i-epikaira.blogspot.com/2024/02/blog-post_65.html">2</a> και <a href="https://i-epikaira.blogspot.com/2024/02/blog-post_81.html">3</a>)...<br /><br />Το ερώτημα βέβαια είναι, τί πήγε τόσο στραβά τις τελευταίες δεκαετίες, και οδήγησε την νέα «Βαβυλώνα», στη σημερινή της αποδρομή; Πώς έφτασε το «απαραίτητο έθνος» (indispensable nation) -όπως το αποκαλούσε η κυβέρνηση Κλίντον-, στη σημερινή πραγματικότητα; Η απάντηση δεν είναι απλή και είναι ασφαλώς πολυπαραγοντική. Ως γενική διαπίστωση θα μπορούσε κανείς να πει ότι η «υπερεπέκταση» είναι κατά γενική ομολογία ακροσφαλής και μη υγιής. Ειδικά όταν αυτή έχει επιτελεστεί με ρυθμούς μη βιώσιμους αν όχι καρκινικούς. <br /><br />Το άλλο σκέλος βέβαια αφορά και στις μεθόδους επιβολής παγκόσμιας ηγεμονίας, οι οποίες σε βάθος χρόνου δημιουργούν σωρευτικά αντιδράσεις, ακόμη και από τους υποτελείς που κάποτε επιζητούσαν και απολάμβαναν την αμερικανική «προστασία», με τις όποιες ταπεινωτικές προϋποθέσεις που αυτή συνεπαγόταν. <br /><br /><a href="https://www.ft.com/__origami/service/image/v2/images/raw/https%3A%2F%2Fd1e00ek4ebabms.cloudfront.net%2Fproduction%2F9ce2a2f2-71e1-4ae8-8e8b-0130d7f2201b.jpg?source=next-article&fit=scale-down&quality=highest&width=700&dpr=1"><img border="0" src="https://www.ft.com/__origami/service/image/v2/images/raw/https%3A%2F%2Fd1e00ek4ebabms.cloudfront.net%2Fproduction%2F9ce2a2f2-71e1-4ae8-8e8b-0130d7f2201b.jpg?source=next-article&fit=scale-down&quality=highest&width=700&dpr=1" /></a><br />Ο διευθυντής της CIA, William J. Burns<br /><br />Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι φερειπείν το πώς αντιμετωπίζουν οι Αμερικανοί τον πόλεμο στην Ουκρανία. Στο προαναφερθέν άρθρο, ο διευθυντής της CIA υποστηρίζει την άποψη ότι πρέπει να συνεχίσει η αποστολή αμερικανικής βοήθειας προς την Ουκρανία, και εξηγεί ότι, ξοδεύοντας λιγότερο από το «πέντε τοις εκατό του συνολικού αμυντικού προϋπολογισμού των ΗΠΑ» για την ενίσχυση της Ουκρανίας, «είναι μια σχετικά μέτρια επένδυση με σημαντικές γεωπολιτικές αποδόσεις για τις Ηνωμένες Πολιτείες και αξιοσημείωτες απολαβές για την αμερικανική αμυντική βιομηχανία.» Its all about business, λοιπόν...<br /><br />Αν και είναι προφανές ότι η τοποθέτηση έγινε περισσότερο για εσωτερική κατανάλωση και απευθύνεται κυρίως σε αυτούς που χαράσσουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Παρ' όλα αυτά δεν παύει να είναι ενδεικτική της λογικής με την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες εξασκούν παγκόσμια επιρροή, εργαλειοποιώντας τον πόλεμο και δη τον πόλεμο δι' αντιπροσώπων (proxy-war) ο οποίος αποτελεί μέσο επίτευξης γεωπολιτικών στρατηγικών επιδιώξεων (δεν θα αναλυθούν εδώ) και ταυτόχρονης υποστήριξης της εγχώριας βιομηχανίας. <br /><br />Εν προκειμένω βέβαια υπάρχει και ο γεωοικονομικός παράγοντας, αφού ο πόλεμος της Ουκρανίας έχει εξακοντίσει την Αμερική στις κορυφαίες θέσεις εξαγωγών LNG παγκοσμίως (<a href="https://i-epikaira.blogspot.com/2022/02/eastmed_17.html">1</a> και <a href="https://www.ot.gr/2024/01/26/energeia/fysiko-aerio-alli-mia-skiodis-protia-ton-ipa/#:~:text=%CE%9F%CE%B9%20%CE%B4%CE%B5%20%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%AD%CF%82%20%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%20LNG,%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%B5%CF%80%CE%AD%CE%BA%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%20%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%84%CF%8D%CE%BF%CF%85.">2</a>), ενώ έχει ταυτόχρονα «συνετίσει» και τις Ευρωπαϊκές δυνάμεις που είχαν βλέψεις πιο φιλόδοξες από ότι οι Αγγλοσάξονες ήταν διατεθειμένοι να ανεχτούν. Το ποιες χώρες μπήκαν στο στόχαστρο είναι γνωστό, ενώ τα αποτελέσματα έγιναν ορατά, σύντομα μετά την επιβολή των ρωσικών κυρώσεων.<br /><br />Τέτοιοι ψυχροί υπολογισμοί όμως -με όρους επενδυτικούς, καίτοι συνεπάγονται ποταμούς αίματος-, σίγουρα δεν κολακεύουν τους ασκώντας ηγεμονία και σε βάθος χρόνου εξεγείρουν τους εξουσιαζόμενους, οι οποίοι δοθείσης ευκαιρίας, νομοτελειακά θα αντιδράσουν, όπως άλλωστε ο ίδιος ο W. J. Burns διαπιστώνει σε άλλο σημείο του άρθρο του: <br />«Οι χώρες» γράφει -προφανώς αναφέρεται σε αυτές που έχουν σοβαρή εθνική στρατηγική και όχι στις εκούσια εθελόδουλες-, «σε όλο τον παγκόσμιο Νότο έχουν ολοένα και μεγαλύτερη τάση να διευρύνουν τις σχέσεις τους για να μεγιστοποιήσουν τις επιλογές τους. Βλέπουν μικρό όφελος και μεγάλο ρίσκο στην προσκόλληση στις μονογαμικές γεωπολιτικές σχέσεις είτε με τις Ηνωμένες Πολιτείες είτε με την Κίνα. Περισσότερες χώρες είναι πιθανό να προσελκύονται από ένα «ανοιχτό» καθεστώς γεωπολιτικών σχέσεων (ή τουλάχιστον ένα «πολυσυλλεκτικό»), ακολουθώντας το παράδειγμα των Ηνωμένων Πολιτειών σε ορισμένα ζητήματα, ενώ παράλληλα καλλιεργούν σχέσεις με την Κίνα.»<br /><br />Εν κατακλείδι, είναι άλλο πράγμα το να γίνονται ψυχροί υπολογισμοί για πολέμους από κέντρα αποφάσεων, πίσω από κλειστές πόρτες, και τελείως διαφορετικό το να διαφημίζονται δημοσίως από υψηλόβαθμους κρατικούς αξιωματούχους. Όποιος διαφωνεί ότι η ως άνω δήλωση, από μόνη της αποτελεί απόδειξη ότι η υπερδύναμη βρίσκεται όντως σε παρακμιακή αποδρομή (<a href="https://i-epikaira.blogspot.com/2022/10/blog-post_45.html">1</a> και <a href="https://i-epikaira.blogspot.com/2023/01/blog-post_258.html">2</a>), ας μας το στοιχειοθετήσει.<br /><br />Τα κάστρα και οι μεγάλες αυτοκρατορίες, «πέφτουν εκ των έσω», με δική τους υπαιτιότητα... Όταν η αλαζονεία τους υπερκεράσει την λογική τους. Όσον αφορά στους υπόλοιπους, καλό είναι να είναι σίγουροι πρίν επιλέξουν την «σωστή πλευρά της ιστορίας»...<br /><br /></div><div><a href=" i-epikaira.blogspot.com">πηγή</a><br /><br /><br /> Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο αρχικατάσκοπος της CIA σαλπίζει το τέλος της «Pax Americana».

 Όταν οι μεγάλες δυνάμεις κλυδωνίζονται, επόμενο είναι να προκαλούνται παγκόσμιες γεωπολιτικές αναταράξεις. Όμοιες με αυτές που βιώνουμε επί...

Διαβάστε την συνέχεια

Γ. Φίλης: Η κρίση στο Τέξας και ο μεγάλος διχασμός στις ΗΠΑ.

<div><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="402" src="https://www.youtube.com/embed/7gliTKYZCCg" width="751" youtube-src-id="7gliTKYZCCg"></iframe></div><br /><div><br /></div><a href="https://i-epikaira.blogspot.com/">πηγή </a><div><br /></div><div>Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera. </div>

Γ. Φίλης: Η κρίση στο Τέξας και ο μεγάλος διχασμός στις ΗΠΑ.

πηγή  Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Διαβάστε την συνέχεια

FOREIGN AFFAIRS: "Πώς η Ρωσία σταμάτησε την Ουκρανική επίθεση"- Η ισορροπία μεταξύ ποσότητας και ποιότητας Ουκρανών και Ρώσων.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2024-02/oukrania_polemos_pir.jpg?itok=vUVSmXlJ" width="732" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Οι καλά οργανωμένες και σε βάθος γραμμές αμύνης των Ρώσων συνδυαστικά με την αποτελεσματική άμυνά τους αποτέλεσαν το κλειδί της αποτυχίας της Ουκρανικής επίθεσης.</span></h3>Η κατάσταση στον πόλεμο στην Ουκρανία δείχνει να μην εξελίσσεται καλά για τον Ζελένσκι, αφού ο Ρωσικός στρατός επιτιθέμενος συνεχώς σημειώνει διαδοχικές νίκες, χωρίς ωστόσο να πετυχαίνει μέχρι στιγμής ολοκληρωτική διάσπαση και κατάρρευση του μετώπου .<br /><br />Αυτό έρχεται ως απόρροια της αποτυχημένης Ουκρανικής επίθεσης το καλοκαίρι του 2023, η οποία πέτυχε πολύ μικρά εδαφικά οφέλη σε σχέση με την τεράστια φθορά σε έμψυχο δυναμικό και απώλεια οπλικών συστημάτων και μέσων που προκάλεσε στις Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις, οι οποίες έκτοτε αδυνατώντας να τις αναπληρώσουν έχουν μεταπέσει οριστικά σε άμυνα.<div><br />Η αποτυχία της καλοκαιρινής επίθεσης των Ουκρανών<br /><br />Στο παραπάνω ερώτημα επιχειρεί να δώσει απάντηση το FOREIGN AFFAIRS σε σχετικό άρθρο του, φωτίζοντας όλες τις πτυχές του, κυριότερα σημεία του οποίου κατά την άποψή μας επισημαίνονται όπως παρακάτω :<br /><br />" Ο οποιοσδήποτε είχε μεγάλες ελπίδες για την καλοκαιρινή επίθεση της Ουκρανίας το 2023.<br /><br />Ο λόγος ήταν ότι οι προηγούμενες επιτυχίες της στο Κίεβο, το Χάρκοβο και τη Χερσώνα ενθάρρυναν τις προσδοκίες ότι μια νέα επιθετική προσπάθεια, ενισχυμένη με νέο δυτικό εξοπλισμό και εκπαίδευση, θα μπορούσε να σπάσει τη ρωσική άμυνα σε μεγάλη κλίμακα και να αποκόψει τη ρωσική χερσαία γέφυρα στην Κριμαία.<br /><br />Εάν συνέβαινε αυτό στην Κριμαία θα μπορούσε να πείσει τον Πούτιν να τερματίσει τον πόλεμο.<br /><br />Τα αποτελέσματα απείχαν πολύ από τέτοιες ελπίδες. Αν και το καλοκαίρι έφερε κάποιες ουκρανικές επιτυχίες (ειδικά κατά των ρωσικών πολεμικών πλοίων στη Μαύρη Θάλασσα), δεν υπήρξε σημαντική πρόοδος στη στεριά, κάνοντας σαφές ότι η επίθεση απέτυχε.<br />Γιατί απέτυχαν οι Ουκρανοί και τι σημαίνει αυτό για τη συνέχεια του πολέμου;<br /><br />Η καλύτερη απάντηση προς το παρόν βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο οι δύο πλευρές, και ειδικά οι Ρώσοι , χρησιμοποίησαν τις διαθέσιμες δυνάμεις τους στην άμυνα.<br /><br />Μέχρι τα τέλη της άνοιξης, οι Ρώσοι είχαν υιοθετήσει το είδος της βαθιάς, προετοιμασμένης άμυνας που ήταν πολύ δύσκολο για τους επιτιθέμενους να ξεπεράσουν.<br />Οι συνέπειες αυτού για την Ουκρανία είναι ζοφερές, καθώς ο πόλεμος εξελίσσεται σε αγώνα φθοράς.<br /><br />Μια ευνοϊκή έκβαση για την Ουκρανία σε έναν πόλεμο φθοράς δεν είναι αδύνατη, αλλά θα απαιτήσει από τις δυνάμεις της να αντέξουν έναν αριθμητικά ανώτερο εχθρό σε αυτό που θα μπορούσε να γίνει ένας πολύ μακρύς πόλεμος.<br />Οι ΗΠΑ δεν έδωσαν στους Ουκρανούς F-16- ATACMS-άρματα μάχης Abrams<br /><br />Κάποιοι κατηγορούν τις Ηνωμένες Πολιτείες για την αποτυχημένη επίθεση της Ουκρανίας. Δεν έγιναν δεκτά όλα τα αιτήματα του Κιέβου για βοήθεια.<br /><br />Για παράδειγμα, αν οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν παράσχει μαχητικά F-16, πύραυλους μεγάλου βεληνεκούς γνωστούς ως ATACMS ή άρματα μάχης Abrams νωρίτερα και σε μεγαλύτερη ποσότητα, υποστηρίζουν, η Ουκρανία θα μπορούσε να είχε διασπάσει τη Ρωσική άμυνα.<br /><br />Ο περισσότερος και καλύτερος εξοπλισμός πάντα βοηθάει, οπότε σίγουρα η επίθεση θα είχε σημειώσει μεγαλύτερη πρόοδο με πιο προηγμένα όπλα.<br /><br /> Ωστόσο το F-16, είναι μια πλατφόρμα 46 ετών που δεν θα μπορούσε να επιβιώσει στο περιβάλλον αεράμυνας της Ουκρανίας.<br /><br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ το αντικαθιστούν με πιο προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη F-35 ακριβώς επειδή είναι πολύ ευάλωτο.<br /><br />Οι πύραυλοι ATACMS και το πυραυλικό σύστημα μικρότερου βεληνεκούς HIMARS θα επέτρεπαν στην Ουκρανία να χτυπήσει βαθύτερους στόχους, ειδικά στην Κριμαία που ελέγχεται από τη Ρωσία, και αυτό θα μείωνε την αποτελεσματικότητα του ρωσικού υλικοτεχνικού συστήματος ιδιαίτερα.<br /><br />Αλλά όλα τα όπλα έχουν αντίμετρα και οι Ρώσοι έχουν ήδη αποδειχθεί ικανοί στην αντιμετώπιση της καθοδήγησης GPS που χρησιμοποιεί το ATACMS και οι HIMARS για να χτυπήσουν τους στόχους του.<br /><br />Τα αμερικανικά άρματα μάχης Abrams είναι πολύ ανώτερα από τον στόλο της Ουκρανίας των T-64 και T-72 της Σοβιετικής εποχής.<br /><br />Αλλά και τα γερμανικά άρματα μάχης Leopard 2 που χρησιμοποίησε η Ουκρανία στην καλοκαιρινή επίθεση αν και είχαν καλή απόδοση,δεν αποδείχθηκαν άτρωτα υπερόπλα.<br /><br />Άλλοι εντοπίζουν το πρόβλημα σε μια ευρύτερη στρατιωτική επανάσταση στην οποία η νέα τεχνολογία θεωρείται ότι κάνει το πεδίο της μάχης πολύ θανατηφόρο για επιτυχημένους επιθετικούς ελιγμούς, ανεξάρτητα από μαχητικά F-16, πυραύλους ATACMS ή άρματα μάχης Abrams.<br /><br />Τα drones, η δορυφορική επιτήρηση και τα όπλα ακριβείας είναι οι τεχνολογίες που τονίζουν τώρα οι περισσότεροι θεωρητικοί της στρατιωτικής επανάστασης.<br /><br />Ωστόσο, όλοι ήταν παρόντες για τις επιθετικές επιτυχίες της Ουκρανίας το 2022 καθώς και για την επιθετική της αποτυχία το 2023.<br /><br />Άλλοι πάλι δίνουν έμφαση στην εκπαίδευση και στη λήψη στρατηγικών αποφάσεων.<br /><br />Οι Ταξιαρχίες που η Ουκρανία δεσμεύτηκε για την καλοκαιρινή επίθεση ήταν κυρίως άπειροι σχηματισμοί που έλαβαν μόλις πέντε εβδομάδες δυτικής εκπαίδευσης πριν από την επιχείρηση. <br /><br />Πέντε εβδομάδες δεν είναι αρκετός χρόνος για να προσαρμοστεί κάποιος στην πολυπλοκότητα της σύγχρονης μάχης.<br /><br />Ορισμένοι αξιωματικοί των ΗΠΑ πιστεύουν επίσης ότι το ουκρανικό γενικό επιτελείο μείωσε τη μαχητική ισχύ της χώρας μοιράζοντας τις προσπάθειές της σε τρία μέτωπα και όχι σε έναν μόνο άξονα, αφήνοντας τα στρατεύματα σε κάθε μέτωπο πολύ αδύναμα για να προχωρήσουν.<br />Η ικανότητα των Ρώσων στις αμυντικές επιχειρήσεις<br /><br />Παράλληλα ενώ οι Ρώσοι έχουν δείξει ελάχιστη ικανότητα στην επίθεση, αποδείχθηκαν πολύ ικανοί στην άμυνα.<br /><br />Οι ρωσικές αμυντικές γραμμές το 2023 ήταν βαθιές, καλά προετοιμασμένες, είχαν εκτεταμένα ναρκοπέδια, υποστηριζόμενες από κινητές εφεδρείες και διέθεταν στρατεύματα που πολέμησαν σκληρά τους επιτιθέμενους Ουκρανούς.<br /><br />Η διάσπαση αμυντικών γραμμών όπως αυτές έχουν αποδειχθεί ιστορικά πολύ δύσκολες ακόμα και για καλά εκπαιδευμένες δυνάμεις επίθεσης εστιασμένες στην κύρια προσπάθεια.<br /><br />Η κακή απόδοση και το αδύναμο κίνητρο μάχης της Ρωσίας το 2022 είχαν οδηγήσει πολλούς να περιμένουν τη ρωσική ανικανότητα ή δειλία ή και τα δύο το 2023, αλλά οι Ρώσοι είχαν μάθει αρκετά από τις αποτυχίες τους για να παρουσιάσουν έναν πολύ πιο σκληρό στόχο μέχρι τότε.<br />Ποιότητα εναντίον ποσότητας<br /><br />Η ανθεκτικότητα της βαθιάς, προετοιμασμένης Ρωσικής άμυνας κατέστησε πολύ δύσκολο για την Ουκρανία να επιτύχει.<br /><br />Ο ανώτατος διοικητής των Ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, στρατηγός Valery Zaluzhnyi, χαρακτήρισε τον πόλεμο ως αδιέξοδο, αλλά πιστεύει ότι η νέα τεχνολογία μπορεί να επιτρέψει μια ουκρανική επανάσταση. Έχει δίκιο στο πρώτο σημείο, αλλά μάλλον όχι στο δεύτερο. <br /><br />Η προσαρμογή του εχθρού και η πανταχού παρουσία κάλυψης και απόκρυψης στη στεριά περιορίζουν την ικανότητα των νέων όπλων να διασπάσουν ισχυρές άμυνες, και η άμυνα της Ρωσίας είναι τώρα αρκετά ισχυρή.<br /><br /> Η επιτυχία για την Ουκρανία θα απαιτήσει επομένως υπομονή για έναν μακρύ, σκληρό πόλεμο τόσο από την πλευρά της Ουκρανίας όσο και από τους δυτικούς συμμάχους της.<br /><br />Τι σημαίνει αυτό για το μέλλον του πολέμου ευρύτερα; Ο επιθετικός ελιγμός δεν είναι νεκρός. <br /><br />Αυτό το μοτίβο θέτει ένα δίλημμα για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο στρατός των ΗΠΑ έχει εδώ και καιρό προνομιακή ποιότητα σε σχέση με την ποσότητα. Αυτό έχει δημιουργήσει έναν στρατό με τις δεξιότητες και τον εξοπλισμό για να εκμεταλλευτεί επιθετικές ευκαιρίες όταν παρουσιάζονται, όπως έκαναν στο Κουβέιτ το 1991 και μπορεί να κάνουν ξανά στο μέλλον.<br /><br />Αλλά αν οι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες και ο πόλεμος φθοράς έχει ως αποτέλεσμα, ο σημερινός στρατός των ΗΠΑ δεν είναι φτιαγμένος για να αντέξει τις απώλειες που θα μπορούσε να προκαλέσει.<br /><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

FOREIGN AFFAIRS: "Πώς η Ρωσία σταμάτησε την Ουκρανική επίθεση"- Η ισορροπία μεταξύ ποσότητας και ποιότητας Ουκρανών και Ρώσων.

Οι καλά οργανωμένες και σε βάθος γραμμές αμύνης των Ρώσων συνδυαστικά με την αποτελεσματική άμυνά τους αποτέλεσαν το κλειδί της αποτυχίας τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουτοπία το σενάριο αποστολής από τους Τούρκους των S-400 στην Ουκρανία. Προς τα πού "γέρνει" η Τουρκία και πως επηρεάζεται η Ελλάδα.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2023-12/S-400%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%93%CE%BA%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AD%CF%81%202.jpg?itok=x04rthFP" width="726" /><br /><br />Η κατασκευή του μαχητικού ΚΑΑΝ μαζί με τυχόν αγορά F-35 από τις ΗΠΑ αφενός είναι απαγορευτική για την κακή οικονομία της Τουρκίας, αφετέρου θα δημιουργούσε σχέσεις παντελούς εξάρτησης της Τουρκικής Αεροπορίας από την Ουάσιγκτον<br /><br />Είναι γνωστή η πρόταση φωτιά της ΥΦΥΠΕΞ των ΗΠΑ Νούλαντ προς τους Τούρκους ότι θα ενταχθούν εκ νέου στο πρόγραμμα των αμχητικών 5ης γενιάς F-35, αρκεί να "διευθετήσουν" το θέμα με τους Ρωσικούς S-400<br /><br />Σημειωτέον ότι το παραπάνω θέμα είχε τεθεί ξανά το 2023, με την μορφή της παρότρυνσης των ΗΠΑ προς την Τουρκία για αποστολή των S-400 της στην Ουκρανία, οπότε και η Ουάσιγκτον εισέπραξε ένα μεγαλοπρεπές όχι από τους "γείτονες".<br /><br />Τώρα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά, αφού φαίνεται να πνέει "ούριος άνεμος" στις Αμερικανο-τουρκικές σχέσεις, μετά την αποδοχή εισόδου στο ΝΑΤΟ από τους Τούρκους της Σουηδίας και την επιβράβευσή τους από τον Μπάϊντεν με επικείμενη την πώληση των 40 F-16 BOCK-70 σε αυτούς.<br /><br />Πόσο ρεαλιστικό σενάριο είναι τώρα η μεταφορά των τουρκικών S-400 στην Ουκρανία;<br /><br />Σε αυτό το ερώρτημα επιχειρεί να απαντήσει <a href="https://en.defence-ua.com/analysis/can_the_transfer_of_turkish_s_400s_to_ukraine_be_a_realistic_scenario-9397.html">Defence Expres</a> το οποίο επισημαίνει:<br /><br />"Το θέμα της μεταφοράς των τουρκικών S-400 στην Ουκρανία δεν ανήκει τόσο πολύ στη σφαίρα των σχέσεων Τουρκίας-ΗΠΑ όσο σε αυτή των Τουρκο-ρωσικών σχέσεων.<br /><br />Η "απομάκρυνση" από τους Τούρκους των όπλων που αγοράζονται από τη Ρωσία θα είναι σημαντικό πλήγμα στις ρωσοτουρκικές σχέσεις, ενώ θα υπονομεύσει την εικόνα της Τουρκίας ως διαπραγματεύσιμου και αξιόπιστου εταίρου.<br /><br />Η ικανότητα διαπραγμάτευσης με Ανατολή και Δύση και η προθυμία να κάνει κάτι τέτοιο είναι το χαρακτηριστικό της εξωτερικής πολιτικής του Ερντογάν.<br />Η αλληλεπίδραση μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας<br /><br /> Αυτή καλύπτει ένα ευρύ φάσμα θεμάτων σε διάφορους τομείς δραστηριότητας (εξαγωγή σιτηρών και ενεργειακών πόρων, πυρηνική ενέργεια, τουρισμός, αποφυγή κυρώσεων) και διάφορα γεωπολιτικά σημεία αντιπαράθεσης (Ουκρανία, Συρία, Λιβύη, Καύκασος, Κεντρική Ασία, Σαχέλ).<br /><br />Θεωρητικά, ο Ερντογάν θα μπορούσε να συζητήσει αυτό το θέμα με τους Ρώσους με τέτοιο τρόπο και με τέτοιες προτάσεις που θα μπορούσαν να ενδιαφέρουν τους Ρώσους.<br /><br />Ωστόσο, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τις συνθήκες υπό τις οποίες ο Πούτιν θα συμφωνούσε οικειοθελώς σε ένα άλλο μαχαίρωμα στην πλάτη από τον Ερντογάν, ειδικά πριν από τις εκλογές στη Ρωσία.<br /><br />Η διμερής αλληλεπίδραση μεταξύ Ερντογάν και Πούτιν αφορά πάντα τη συζήτηση περίπλοκων ζητημάτων και πολύωρων διαπραγματεύσεων, που συχνά έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην εικόνα και τη θέση του Πούτιν.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, μπορεί να μας έρθει στο μυαλό η κατάρριψη του ρωσικού Su-24, η δολοφονία του Ρώσου πρέσβη στην Άγκυρα και η αναμονή του Πούτιν για τον Ερντογάν πριν από κοινές φωτογραφίες.<div><br />Πλήγμα στην "εικόνα" του Πούτιν<br /><br />Η μεταφορά ρωσικών όπλων στην Ουκρανία από τον Τούρκο ηγέτη θα ήταν ένα απίστευτο πλήγμα για τη διεθνή και εγχώρια εικόνα του Κρεμλίνου και του Πούτιν προσωπικά.<br /><br />Όμως οι συζητήσεις για τη μεταφορά των S-400 και η προσφορά των Αμερικανών είναι ένα ενδιαφέρον ατού για το παιχνίδι μεταξύ Τούρκων και Ρώσων, που εύστοχα έριξε η Νούλαντ στο τραπέζι την παραμονή της επίσκεψης του Πούτιν στην Τουρκία, που θα πιθανώς να πραγματοποιηθεί στις 12 Φεβρουαρίου (η ημερομηνία δεν είναι οριστική).<br /><br />Η μεταφορά των S-400 στην Ουκρανία σε αντάλλαγμα για τα F-35 που είχαν παραγγελθεί προηγουμένως, από τη σκοπιά των Ρώσων, δεν είναι ένα εξωπραγματικό σενάριο, αλλά μια πιθανή και αρκετά σημαντική απειλή για τη ρωσική ομοσπονδία στον πόλεμο κατά της Ουκρανίας.<br /><br /> Επιπλέον, υπάρχουν αρκετά νέα επιχειρήματα σε αυτό το στάδιο.<br />Η ανάπτυξη εγχώριων αντιαεροπορικών συστημάτων από την Τουρκία<br /><br />Πρώτα απ 'όλα είναι οι επιτυχίες της Τουρκίας στην ανάπτυξη των δικών της συστημάτων αεράμυνας Hisar και SİPER μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς.<br /><br />Η αγορά S-400 στη Ρωσική Ομοσπονδία ήταν μια ενδιάμεση απόφαση με στόχο να καλύψει την έλλειψη τέτοιων συστημάτων αεράμυνας στην Τουρκία.<br /><br />Τον Δεκέμβριο του 2023, η Τουρκία ξεκίνησε σε σειριακή παραγωγή συστήματα αεράμυνας SİPER μεγάλης εμβέλειας. Φήμες λένε ότι η πρόοδος της Τουρκίας στην ανάπτυξη αυτών των συστημάτων αεράμυνας επιτεύχθηκε με τον δανεισμό των τεχνολογιών των ρωσικών S-400, κάτι που είναι αρκετά πιθανό.<br /><br />Επιπλέον, οι ΗΠΑ συμφώνησαν στην αγορά μαχητικών F-35 από την Ελλάδα με αντάλλαγμα την έναρξη της μεταφοράς σοβιετικών συστημάτων αεράμυνας στην Ουκρανία.<br /><br />Η Δύση ενδιαφέρεται να διατηρήσει την ισορροπία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και να επιτρέψει την πώληση F-35 στην Τουρκία που μαζί με την αποδυνάμωση της τουρκικής αεράμυνας είναι μια θέμα διμερούς συνεργασίας που οι Ηνωμένες Πολιτείες ή το Ηνωμένο Βασίλειο θα είναι έτοιμοι να συνεχίσουν να συζητούν στο μέλλον.<br /><br />Αυτή είναι μια λογική και προβλέψιμη κατεύθυνση της διπλωματίας τους, την οποία γνωρίζει η Ρωσική Ομοσπονδία.<br />Τι θα σήμαινε για την Ουκρανία η αποστολή των S-400 από την Τουρκία<br /><br />Αν υποθέσουμε ότι η Τουρκία όντως συμφώνησε με την αμερικανική πρόταση και αγνόησε τις ανησυχίες των Ρώσων, τότε αυτό θα ήταν μια αρκετά καλή αύξηση των δυνατοτήτων της ουκρανικής αεράμυνας.<br /><br />Τα επιχειρήματα σχετικά με την αδυναμία συντήρησης και την έλλειψη πυρομαχικών δεν είναι σοβαρά, αφού η επανεκπαίδευση των πληρωμάτων των S-300 σε S-400 μπορεί να γίνει σχετικά γρήγορα.<br /><br />Επιπλέον, οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν θετική εμπειρία στη χρήση κατεχόμενων ρωσικών συστημάτων αεράμυνας, του ίδιου Pantsir-S1.<br /><br />Όσον αφορά το θέμα της συντήρησης και των πυρομαχικών, το σημαντικό είναι ότι πρόκειται για πρόσθετα συστήματα που θα μεταφερθούν με μια συγκεκριμένη ποσότητα πυρομαχικών και θα μπορούν να συνεισφέρουν θετικά με τον αριθμό των πυραύλων τους.<br /><br />Έτσι μπορεί να ενισχυθούν οι αντιαεροπορικές δυνατότητές των Ουκρανών ακόμη και με περιορισμένο αριθμό πυραύλων και ανταλλακτικών.<br /><br />Είναι καλύτερο να έχουν ένα σύστημα αεράμυνας με περιορισμένα πυρομαχικά παρά να μην έχουν καθόλου, ειδικά τώρα που η Ουκρανία που δέχεται συνεχείς επιθέσεις με πυραύλους και UAV σε στρατιωτικές και πολιτικές υποδομές καθημερινά.<br />Τι μέλλει γενέσθαι<br /><br />Εκτίμησή μας είναι ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να στείλει τους S-400 στην Ουκρανία αφού αυτό θα ήταν ασυγχώρητο από τον Πούτιν.<br /><br />Η πιθανότητα να δοθούν ωστόσο οι Ρωσικοί S-400 προκειμένου οι Τούρκοι να ενταχθούν στο πρόγραμμα των F-35 είναι σχετικά πιθανή, με επικρατέστερη την Αίγυπτο αρχικά , η οποία εισήλθε πρόσφατα στους BRICKS και την οποία ο Ερντογάν επιχειρεί να προσεγγίσει με απώτερο σκοπό την χάραξη ΑΟΖ μεταξύ τους στη ΝΑ Μεσόγειο στα πρότυπα του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου.<br /><br />Ο Ερντογάν επιθυμεί η οριοθέτηση της τουρκικής ΑΟΖ με την Αίγυπτο να γίνει ανατολικότερα του 28ου μεσημβρινού περιλαμβάνοντας την θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ρόδου-Καστελορίζου-Κύπρου, αφού η μεν οριοθέτηση των ΑΟΖ Ελλάδας-Αιγύπτου είναι μερική και τελειώνει δυτικότερα του εν λόγω μεσημβρινού, ενώ Ελλάδα και Κύπρος δεν έχουν οριοθετήσει τις ΑΟΖ τους, καλύπτοντας την συγκεκριμένη θαλάσσσια περιοχή.<br /><br />Πεποίθησή μας είναι ωστόσο ότι οι Τούρκοι μάλλον "γέρνουν" στην απόκτηση 40 Eurofighter μαζί με τα 40 F-16 BLOCK 70 των ΗΠΑ και συνέχιση του προγράμματος του εγχώριου μαχητικού τους 5ης γενιάς ΚΑΑΝ, παρά να αγοράσουν Αμερικανικά F-35.<br /><br /><br />Οι λόγοι είναι οικονομικοί αφού η κατασκευή του ΚΑΑΝ μαζί με αγορά F-35 από τις ΗΠΑ είναι απαγορευτική για την κακή οικονομία της Τουρκίας, ενώ παράλληλα η Τουρκική Αεροπορία με F-16 και F-35 θα εξαρτιόταν αποκλειστικά από τις ΗΠΑ, υποθηκεύοντας την εξωτερική πολιτική της ακροβασίας μεταξύ Ανατολής και Δύσης του Ερντογάν.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ουτοπία το σενάριο αποστολής από τους Τούρκους των S-400 στην Ουκρανία. Προς τα πού "γέρνει" η Τουρκία και πως επηρεάζεται η Ελλάδα.

Η κατασκευή του μαχητικού ΚΑΑΝ μαζί με τυχόν αγορά F-35 από τις ΗΠΑ αφενός είναι απαγορευτική για την κακή οικονομία της Τουρκίας, αφετέρου ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το ελληνοτουρκικό ισοζύγιο αεροπορικής ισχύος το 2030.

<img height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2024/02/imia_f16-930x550.jpg" width="748" /><br /><br />Γράφει ο <b>Στέφανος Καραβίδας</b><br />Επισμηναγός (Ι) ε.α <br /><br />Ο εκσυγχρονισμός 83 ελληνικών F-16 Blk52+ σε επίπεδο Viper και η αγορά 24 Rafale, προκαλούν μια τάση ανακατανομής της Αεροπορικής Ισχύος υπέρ της Ελλάδας. Ακόμη και η απόκτηση των γαλλικών φρεγατών Belhara, συντείνει ώστε το ισοζύγιο Αεροπορικής Ισχύος να κλίνει θετικά υπέρ μας, δεδομένων των εξαιρετικών αντιαεροπορικών τους δυνατοτήτων. Ωστόσο, η εν λόγω τάση για να παγιωθεί ως κατάσταση, πρέπει να συνοδευτεί από επιμέρους κινήσεις που σχετίζονται με το υπάρχον αεροπορικό δυναμικό. Δεδομένης της τουρκικής πρόθεσης για ενίσχυση του αεροπορικού στόλου και οπλοστασίου, εάν αυτό δε συμβεί μέχρι το τέλος της τρέχουσας δεκαετίας, η τάση θα αντιστραφεί, με κίνδυνο το ισοζύγιο Αεροπορικής Ισχύος να ανατραπεί υπέρ της Τουρκίας.<br /><br />Η ανατροπή αυτή σχετίζεται με επιμέρους δείκτες Ισχύος, όπως ο συνολικός αριθμός αεροσκαφών κάθε χώρας, η δυνατότητά τους να επιχειρούν δικτυοκεντρικά, τα διαθέσιμα ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης στα αεροσκάφη του στόλου, τα όπλα αέρος-αέρος και αέρος-εδάφους, το Σύστημα Αεροπορικού Ελέγχου και φυσικά η Αεράμυνα. Για λόγους οικονομίας του χώρου θα εστιάσουμε στα τακτικά μαχητικά αεροσκάφη και τα όπλα τους, αφήνοντας εκτός εξίσωσης σημαντικά προγράμματα τουρκικής εγχώριας κατασκευής, που αφορούν επανδρωμένες και μη επανδρωμένες εναέριες πλατφόρμες, όπλα, βαλλιστικούς πυραύλους και αντιαεροπορικά συστήματα, που θα έκαναν την εξίσωση δραματικά δυσκολότερη για την ελληνική πλευρά.<br /><br />Εφόσον το τουρκικό εξοπλιστικό πρόγραμμα υλοποιηθεί όπως ανακοινώθηκε, δίχως η ελλαδική πλευρά να προβεί σε αντισταθμιστικές ενέργειες, η κατάσταση θα έχει διαμορφωθεί στο τέλος της δεκαετίας ως εξής: Η Ελλάδα μετά την απόσυρση 33 F-4, θα διαθέτει ένα σύνολο 201 αεροσκαφών (32 F-16Blk30, 38 F-16Blk50, 83 F16 Viper, 24 M2000-5 και 24 Rafale). Από αυτά, πλήρεις δικτυοκεντρικές δυνατότητες και ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης θα έχουν μόνο 107 αεροσκάφη (83 F-16Viper και 24 Rafale). Αντίστοιχα, η Τουρκία θα διατηρεί 271 αεροσκάφη F-16 (36 Blk30, 116 Advanced, 119 Viper), από τα οποία 235 θα διαθέτουν δικτυοκεντρικές δυνατότητες και 119 ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης. Πρόθεση της τουρκικής πλευράς είναι και τα εναπομείναντα F-16Blk30 για τα οποία διαθέτει πηγαίο κώδικα, να αποκτήσουν ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης εγχώριας σχεδίασης. Προβληματισμό μάλιστα προκαλεί το ενδεχόμενο να αξιοποιηθεί το μεγάλο απόθεμα ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης, τερματικών Link16 και υπολογιστών αποστολής που περιλαμβάνει η νέα τουρκική παραγγελία, προκειμένου να φτάσουν και τα τουρκικά Blk30 κοντά ή στο επίπεδο του Viper, ανεξάρτητα από την επιτυχία της εγχώριας προσπάθειας.<br /><br />Συνολικά λοιπόν, εάν το χειρότερο σενάριο υλοποιηθεί, η τουρκική πλευρά θα διαθέτει μία υπεροπλία 70 αεροσκαφών εν συνόλω, ενώ με τον εκσυγχρονισμό και των F-16Βlk30, θα υπερτερεί συνδυαστικά σε δικτυοκεντρικές δυνατότητες και σε διαθέσιμα ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης. Το τουρκικό πρόγραμμα αναμένεται εάν λάβει την τελική αμερικανική έγκριση, να υλοποιηθεί γρήγορα και σαφώς εντός της τρέχουσας δεκαετίας, βάσει της συνολικής ικανότητας της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας και της τεχνογνωσίας της Τουρκικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΤUSAS), από τη συμπαραγωγή των τουρκικών F-16 στις εγκαταστάσεις της στην Τουρκία. Άλλωστε, η Τουρκία ήδη ζήτησε να μην παραλάβει έτοιμα τα 40 νέα αεροσκάφη, αλλά να προχωρήσει εκ νέου σε συμπαραγωγή στις εγκαταστάσεις της TUSAS.<br /><br />Είναι εξαιρετικά σημαντικό, να γίνει αντιληπτό ότι τα 70 ελληνικά F-16Blk30&50 στην παρούσα διαμόρφωση, δεν έχουν σοβαρές πιθανότητες επιβίωσης απέναντι όχι μόνο στα τουρκικά Viper αλλά ούτε καν στα δικτυοκεντρικά Αdvanced, καθώς το ραντάρ των τελευταίων παρότι συμβατικής τεχνολογίας, υπερτερεί δραματικά αυτού των ελληνικών μη αναβαθμισμένων F-16. Αναφορικά με τα M2000-5, οι εξαιρετικές αρετές τους στην εναέρια μάχη τόσο σε κοντινές αποστάσεις όσο και πέραν του ορίζοντα, ψαλιδίζονται σημαντικά από τη μη τοποθέτηση εδώ και 20 χρόνια τερματικών Link-16 και σκοπευτικού επί κάσκας. Θα μπορούσαμε για αποφυγή πολυτυπίας να διαπραγματευτούμε αντί εκσυγχρονισμού των M2000-5, την απόκτηση 2ης Μοίρας Rafale με ταυτόχρονη πώληση τους. Ινδία, Αίγυπτος και Μαρόκο αποτελούν δυνητικούς αγοραστές, ενώ επιτέλους και η Κύπρος οφείλει να εξετάσει τη δημιουργία αεροπορικού βραχίονα, με τα ελληνικά Μ2000-5 να αποτελούν μία πολύ βολική επιλογή, εφόσον ένα τέτοιο σενάριο προχωρήσει.<br /><br />Σε ότι αφορά τα όπλα των αεροσκαφών, η Τουρκία δείχνει να προετοιμάζεται μεθοδικά για να εξαπολύσει αεροπορικό «Αρμαγεδώνα», παραγγέλνοντας σχεδόν 1000 βλήματα ΑΙΜ-120C8 που αποτελεί το «αντίπαλο δέος» του METEOR και 400 ΑΙΜ-9Χ, αντίστοιχο του IRIS -T των ελληνικών F-16. Tα υπό παραγγελία βλήματα είναι περίπου μιάμιση φορά περισσότερα από το υπάρχον τουρκικό απόθεμα σύγχρονων όπλων αέρος-αέρος. Σοβαρότατη απειλή, συνιστά επίσης η παραγγελία μεγάλου αριθμού όπλων-συλλογών ακριβείας και μακρού πλήγματος αέρος-εδάφους, χωρίς καν να συνυπολογίσουμε τα αντίστοιχα τουρκικής κατασκευής, τα οποία μπορούν να εξαπολυθούν και από τα δικινητήρια τουρκικά μη επανδρωμένα. Εάν δεν προσαρμοστεί η ελληνική Αεράμυνα με απόκτηση συστημάτων (C-RAM) τα οποία εμπλέκουν όχι πλέον τις πλατφόρμες, αλλά τα όπλα τους, όπως και περιφερόμενα πυρομαχικά, βλήματα πυροβολικού και βαλλιστικά, τα νησιά μας θα κινδυνεύσουν θανάσιμα.<br /><br />Η κατάσταση για την ελληνική πλευρά θα βελτιώνεται σταδιακά μετά το 2030, εφόσον το πρόγραμμα απόκτησης F-35 αρχίσει να υλοποιείται. Και σε αυτή την περίπτωση ωστόσο, η «ψαλίδα» στον αριθμό αεροσκαφών με δικτυοκεντρικές δυνατότητες παραμένει μεγάλη. Το πραγματικό όμως «χειρότερο σενάριο» έχει να κάνει με την πιθανότητα μελλοντικής αποδέσμευσης των F-35 στην Τουρκία. Ο γράφων συστηματικά τα τελευταία τρία έτη και εμφατικά σε πρόσφατες δημόσιες παρεμβάσεις, αναφέρει το σενάριο παραχώρησης των τουρκικών S-400 στο Αζερμπαϊτζάν, στη λογική του «Bir Halk Iki Devlet» (ένας λαός, δύο κράτη) ή σε άλλη σύμμαχο χώρα σε συνεννόηση με τη Ρωσία, κατά το πρότυπο της μετακίνησης των κυπριακών S-300 στην Κρήτη. Εάν καθ’ οιονδήποτε τρόπο και παρά τους όποιους αστερίσκους, επιτευχθεί η τουρκική απαγκίστρωση από τα S-400, τα τουρκικά F-35 δε θα αργήσουν να «πλαισιώσουν» τα ελληνικά, στο αεροπορικό ισοζύγιο. Δυστυχώς, η Υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτώρια Νούλαντ, επιβεβαίωσε το φόβο ενός τέτοιου σεναρίου ως απόλυτα βάσιμο.<br /><br />Το ερώτημα λοιπόν είναι εάν πραγματικά προετοιμαζόμαστε για το χειρότερο σενάριο, απέναντι σε μία Τουρκία που σχεδιάζει και υλοποιεί κατά τρόπο ολιστικό το εξοπλιστικό της πρόγραμμα, ή προχωρούμε σε αποσπασματικές και ασύνδετες παραγγελίες, απαξιώνοντας διαρκώς τα υπάρχοντα πανάκριβα μέσα. Εάν το απευκταίο σενάριο πραγματοποιηθεί δίχως ελληνική αντίδραση, η Τουρκία πριν την απόκτηση F-35 θα έχει καταφέρει να ομοιογενοποιήσει τεχνολογικά έναν τεράστιο στόλο 271 αεροσκαφών με σύγχρονα ραντάρ και δικτυοκεντρικές δυνατότητες, ενώ η Ελλάδα απαξιώνοντας μία δύναμη 94 παλαιών F-16 και Μ2000-5 θα διαθέτει μόνο 107, στερώντας επίσης στο σύνολο του στόλου επαρκείς ποσότητες όπλων μακρού πλήγματος όλων των κατηγοριών. Χρόνος υπάρχει. Αναζητείται λογική και Όραμα για να συνεχίσει να υπάρχει και Πατρίδα.<div><br /></div><div>πηγή <br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Το ελληνοτουρκικό ισοζύγιο αεροπορικής ισχύος το 2030.

Γράφει ο Στέφανος Καραβίδας Επισμηναγός (Ι) ε.α  Ο εκσυγχρονισμός 83 ελληνικών F-16 Blk52+ σε επίπεδο Viper και η αγορά 24 Rafale, προκαλούν...

Διαβάστε την συνέχεια

Στην Αίγυπτο ο Ερντογάν με στόχο την “συντριβή” της Ελληνικής ΑΟΖ;

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/09/GREECE-EGYPT-EEZ-AOZ-AL-AHRAM-790x400.jpg" width="753" /><br /><br />ΤΟΥ <b>ΔΡ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ</b><br />Το αμερικανικό πρακτορείο ειδήσεων Bloomberg έγραψε ότι ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, θα μεταβεί στην Αίγυπτο στις 14 Φεβρουαρίου. Εάν πραγματοποιηθεί αυτή η επίσκεψη, θα είναι η πρώτη του Ερντογάν στην Αίγυπτο μετά το 2013. Στην επικείμενη συνάντηση μεταξύ Ερντογάν και Σίσι αναμένεται να συζητηθούν: η ανθρωπιστική βοήθεια προς τους Παλαιστίνιους στη Γάζα, τα βήματα για τον τερματισμό του πολέμου αλλά και ο καθορισμός των ορίων θαλάσσιας δικαιοδοσίας στην Ανατολική Μεσόγειο, σύμφωνα με όσα αναφέρει το BloomberΗg επικαλούμενο Τούρκους αξιωματούχους που μίλησαν υπό καθεστώς ανωνυμίας. Θα είναι μια κρίσιμη συνάντηση για τα ελληνικά συμφέροντα, διότι η Τουρκία επιμένει ότι έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο και θέλει να οριοθετήσει ΑΟΖ μαζί της.<br /><br />Η Άγκυρα προσπάθησε να αποκαταστήσει τις διαταραγμένες σχέσεις της με τον Αιγύπτιο πρόεδρο Αμπντέλ Φατάχ Αλ-Σίσι από το 2020 και μια χειραψία μεταξύ των δύο ηγετών το 2022 στο Κατάρ προώθησε την εξομάλυνση των σχέσεών τους αρκετά γρήγορα. Και οι δύο χώρες διόρισαν πρεσβευτή η μία στην πρωτεύουσα της άλλης τον Ιούλιο. Η πολιτική του Ερντογάν έναντι της Αιγύπτου είχε ως αποτέλεσμα τη διατάραξη των σχέσεων, ειδικά η έντονη διαμαρτυρία του κατά του στρατιωτικού πραξικοπήματος το 2013, το οποίο εγκατέστησε τον Σίσι ως αρχηγό κράτους, και τη θανατηφόρα στρατιωτική καταστολή των διαδηλώσεων υπέρ της δημοκρατίας. Η συνάντηση των δυο ηγετών προμηνύει κινδύνους για τα ελληνικά συμφέροντα διότι, δυστυχώς, όχι μόνο ο Ερντογάν αλλά και ο Αλ-Σίσι πιστεύουν ότι η ΑΟΖ των κρατών τους αγγίζει η μία την άλλη.<br /><br />Η προβληματική οριοθέτηση ΑΟΖ Ελλάδας-Αιγύπτου<br /><br />Ισχυρίζομαι ότι αυτή η οριοθέτηση είναι προβληματική, διότι αποτελεί μια παγκόσμια πρωτοτυπία, αφού το Δίκαιο της Θάλασσας δεν προβλέπει τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ. Για να κατανοήσουμε τι θα συμβεί είναι χρήσιμο να δούμε τον χάρτη της συμφωνίας οριοθέτησης ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αίγυπτο. Αυτή η οριοθέτηση έγινε μεταξύ 26ου και 28ου Μεσημβρινού, ενώ η σωστή πλήρης οριοθέτηση έπρεπε να γίνει μεταξύ 25ου και 30ου Μεσημβρινού. Ήταν λάθος η τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο, διότι προσπαθώντας να τεμαχίσουμε την παράνομη τουρκολιβυκή συμφωνία, υποκύψαμε στην απαίτηση του Καΐρου να σταματήσουμε στο 28ο Μεσημβρινό, γιατί οι Αιγύπτιοι ήθελαν να δείξουν στους Τούρκους ότι δεν αποκλείουν την προοπτική να έχουν θαλάσσια σύνορα μαζί τους στην Μεσόγειο. Έτσι εμφανίζεται η Κρήτη με μειωμένη επήρεια και η Ρόδος χωρίς καμία επήρεια!<br /><br />Έπομένως, οι Τούρκοι, θα βασιστούν στον παραπάνω χάρτη της οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου και θα ζητήσουν από τους Αιγύπτιους να μοιράσουν την Ανατολική Μεσόγειο στον 28Ο Μεσημβρινό, δηλαδή εκεί που τελείωσε η τμηματική οριοθέτηση της Ελλάδας με την Αίγυπτο, που υπέγραψε ο κύριος Δένδιας στις 6 Αυγούστου 2020. Φαίνεται ότι τα παιδιά μας και το εγγόνια μας δεν θα δουν ποτέ τον επόμενο χάρτη στο μάθημα Γεωγραφίας! Η Ανατολική Μεσόγειος, σήμερα, είναι η μία από τις πλέον έκρυθμες περιοχές στον πλανήτη Γη και οι εξελίξεις στο τομέα της ενέργειας δημιουργούν περισσότερα γεωπολιτικά προβλήματα. Βέβαια, η τραγωδία είναι ότι στην περιοχή αυτή βρίσκεται και η Τουρκία, που παραβιάζει, για μεγάλο χρονικό διάστημα το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), όπως ακριβώς πράττουν και οι Κινέζοι στην Σινική Θάλασσα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες όμως εφαρμόζοντας δύο μέτρα και δύο σταθμά καυτηριάζουν μεν τις παρανομίες των Κινέζων, αλλά αρνούνται να κάνουν το ίδιο με τις παρανομίες των Τούρκων.<br /><br />Η πονηριά της Αιγύπτου<br /><br />Η θέση της Αιγύπτου είναι απολύτως γνωστή από την επίσκεψη της τότε υπουργού εξωτερικών Ντόρας Μπακογιάννη στο Κάιρο το 2009. Όταν κάθισε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, η αιγυπτιακή αντιπροσωπεία την ενημέρωσε ότι σε δύο ημέρες θα καθόταν στο ίδιο τραπέζι και η τουρκική αντιπροσωπεία για να συζητήσουν την οριοθέτηση μεταξύ Αιγύπτου και Τουρκίας. Η κυρία Μπακογιάννη δεν εγκατέλειψε το τραπέζι, αλλά συνέχισε να συζητεί για την οριοθέτηση των δύο κρατών. Η Αίγυπτος γνωρίζει, βάσει UNCLOS, ότι δεν διαθέτει θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία, αλλά συνεχίζει, έμμεσα, να δείχνει ότι έχει θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία. Από την αρχή φάνηκε ότι δεν θέλει να δώσει πλήρη επήρεια στα νησιά μας, και όχι μόνο, στο Καστελλόριζο και στη Στρογγύλη.<br /><br />Το θέμα της επήρειας επιχείρησε να το χρησιμοποιήσει και στην οριοθέτηση με τη Κύπρο. Δεν ήθελε να δώσει πλήρη επήρεια στην Κύπρο, γιατί ήταν νησί. Οι Κύπριοι αντέδρασαν και τους αποστόμωσαν. Γνώριζαν ότι η Αίγυπτος είχε οριοθετήσει ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδα με την Σαουδική Αραβία, η οποία δεν ήθελε να δώσει πλήρη επήρεια στα αιγυπτιακά νησιά Tiran και Sanafir, που ευρίσκονται απέναντι από τις ακτές της Σαουδικής Αραβίας, όπως δείχνει ο επόμενος χάρτης. Όμως, οι Αιγύπτιοι επέμειναν και κέρδισαν πλήρη επήρεια για τα νησιά τους. Έτσι η Κύπρος γνωρίζοντας την παραπάνω συμφωνία, ανάγκασε την Αίγυπτο να δεχθεί ότι η Κύπρος διαθέτει πλήρη επήρεια.<br /><br />Η θάλασσα της ΑΟΖ μας κρέμεται από μια κλωστή. Την κλωστή αυτή την κρατάει ο στρατηγός Ελ Σίσι, κάτι που κατανοεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι το πρόβλημά μας με την Αίγυπτο δεν είναι καινούργιο. Ξεκίνησε το 2003 και, δυστυχώς, συνεχίζεται για 21 χρόνια τώρα και δεν επιλύθηκε με την τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ μαζί της στις 6 Αυγούστου 2020. Η Ελλάδα, στη βιασύνη της να απαντήσει, με κάποιο τρόπο, στο τουρκολιβυκό μνημόνιο δυστυχώς έθεσε σε κίνδυνο τα δικαιώματά μας στον ορυκτό πλούτο που μας ανήκει στην Ανατολική Μεσόγειο. Θέλαμε να εμβολίσουμε το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο και καταλήξαμε σε ένα οδυνηρό συμβιβασμό με την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία τμηματικής οριοθέτησης ΑΟΖ, που πολύ φοβούμαι ότι μπορεί να μας κοστίσει και άλλο μακροπρόθεσμα.<br /><br />Οι λεπτομέρειες της συμφωνίας μεταξύ Αιγύπτου και Ελλάδας στις 6 Αυγούστου 2020 για την οριοθέτηση των ΑΟΖ τους έδειξε ότι η Αίγυπτος αποδέχτηκε, έμμεσα, ότι έχει θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία. Στον απόηχο αυτών των πληροφοριών, ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, δήλωσε στις 3 Μαρτίου 2022 ότι η Τουρκία θα μπορούσε να υπογράψει συμφωνία για οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο μετά από διαπραγματεύσεις. Οι Αιγύπτιοι πιστεύουν ότι μια τεράστια περιοχή υδάτων θα προστεθεί στην ΑΟΖ τους μέσω συμφωνίας με την Τουρκία. Έτσι, η Αίγυπτος μπορεί να διεξάγει νέες έρευνες και γεωτρήσεις και να προσελκύσει ξένες επενδύσεις, επειδή αυτές οι περιοχές μπορεί να περιέχουν τεράστιες ποσότητες πετρελαίου και φυσικού αερίου και θα μπορούσαν να κερδίσουν 21,500 τετραγωνικά χιλιόμετρα από τα σύνορά της στη Ανατολική Μεσόγειο εάν η χώρα καταλήξει σε συμφωνία με την Τουρκία.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Στην Αίγυπτο ο Ερντογάν με στόχο την “συντριβή” της Ελληνικής ΑΟΖ;

ΤΟΥ ΔΡ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ Το αμερικανικό πρακτορείο ειδήσεων Bloomberg έγραψε ότι ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, θα μεταβεί στην ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αντ. Φώσκολος: 5 τρισ. μόνο το κοίτασμα Κρήτης, 1 τρισ. έσοδα σε 100 έτη.

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/05/HYDROCARBONS-SYNDESEIS-STEFATOS1-790x400.jpg" /><br /><br />Ο ομότιμος καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης και ομότιμος ερευνητής της Γεωλογικής Υπηρεσίας του Καναδά Αντώνιος Φώσκολος μεταφέρει τις επικαιροποιημένες εκτιμήσεις του, βάσει των διαθέσιμων στοιχείων, για το μέγεθος και τη αξία των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ελλάδα. Εστιάζει κυρίως στα κοιτάσματα φυσικού αερίου του τεμαχίου 12 στην Κρήτη το οποίο κατά τους υπολογισμούς του έχει αξία $5 τρισ. και θα φέρει έσοδα στο κράτος τουλάχιστον ένα $τρισ. σε 100 χρόνα, ήτοι έσοδα στη χώρα περίπου 10 $δισ ετησίως για έναν αιώνα.<br /><br />Εκτιμά ότι τα μπλοκ 11 και 12 έχουν αποθέματα που κυμαίνονται μεταξύ 8 έως 10 τρισ. κυβικά μέτρα και στην πλήρη ανάπτυξή τους τα κοιτάσματα θα έχουν τη δυνατότητα να τροφοδοτούν την Ευρώπη με 30 εκατομμύρια κυβικά μέτρα τον χρόνο, πέραν της κάλυψης των εγχωρίων αναγκών. Σημειώνει ότι μόλις βρεθεί το κοίτασμα θα ακολουθήσει η κατασκευή για την εγκατάσταση της πλωτής εξέδρας άντλησης της οποίας η κατασκευή από την ανάδοχο κοινοπραξία θα στοιχίσει πάνω από τέσσερα δισεκατομμύρια δολάρια! Δηλώνει ότι η ανάπτυξη των κοιτασμάτων θα δημιουργήσει δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, υψηλά αμοιβόμενες, πέρα από τον δευτερογενή κύκλο απασχόλησης που θα δημιουργηθεί, ενώ σε δεκάδες δισ. ευρώ θα ανέλθουν τα έσοδα του κράτους από την φορολογία, πέραν των εσόδων από τα ποσοστά της σύμβασης με την ανάδοχο κοινοπραξία που θα εκμεταλλεύεται τα κοιτάσματα.<div><br /><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="375" src="https://www.youtube.com/embed/ax2YoB-XlPQ" width="702" youtube-src-id="ax2YoB-XlPQ"></iframe></div></div><div><br /></div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div></div>

Αντ. Φώσκολος: 5 τρισ. μόνο το κοίτασμα Κρήτης, 1 τρισ. έσοδα σε 100 έτη.

Ο ομότιμος καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης και ομότιμος ερευνητής της Γεωλογικής Υπηρεσίας του Καναδά Αντώνιος Φώσκολος μεταφέρει τις επικαιρο...

Διαβάστε την συνέχεια

Είμαστε κοντά σε ανοιχτή σύγκρουση ΗΠΑ-Ιράν; Αν ναι τι θα φέρει;

<img height="382" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2024/02/240204134211_RAF-Air-Strikes-against-Houthi.jpg" width="711" /><br /><br />Οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας ανακοίνωσαν πως βομβάρδισαν δεκάδες στόχους σε δεκατρείς τοποθεσίες στην Υεμένη χθες Σάββατο, σε αντίποινα για τις επανειλημμένες επιθέσεις των προσκείμενων στο Ιράν ανταρτών Χούθι εναντίον της εμπορικής ναυτιλίας στην Ερυθρά Θάλασσα.<br /><br />Οι βομβαρδισμοί έπληξαν «36 στόχους» σε «13 τοποθεσίες στην Υεμένη», διευκρινίζεται σε κοινή ανακοίνωση των ΗΠΑ, της Βρετανίας και άλλων έξι χωρών (Αυστραλία, Μπαχρέιν, Καναδάς, Δανία, Ολλανδία, Νέα Ζηλανδία) που παρείχαν υποστήριξη στην επιχείρηση.<br />Λίγες ώρες αργότερα, οι συνεργαζόμενοι και καθοδηγούμενοι από το Ιράν, αντάρτες Χούθι δεσμεύθηκαν σήμερα να ανταποδώσουν τα αμερικανικά και βρετανικά αεροπορικά πλήγματα.<br /><br />Οι επιδρομές ακολούθησαν σειρά αμερικανικών πληγμάτων εναντίον ιρανικών επίλεκτων δυνάμεων και φιλοϊρανικών ένοπλων οργανώσεων στη Συρία και στο Ιράκ, σε αντίποινα για την επίθεση σε αεροπορική βάση στην Ιορδανία που είχε αποτέλεσμα να σκοτωθούν τρεις Αμερικανοί στρατιωτικοί την 28η Ιανουαρίου.<br /><br />Με βάση όσα είναι γνωστά, η χθεσινή ήταν η τρίτη κοινή επιχείρηση των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου εναντίον των Χούθι στην Υεμένη. Οι αμερικανικές δυνάμεις έχουν εξαπολύσει μόνες αρκετές άλλες αεροπορικές επιδρομές εναντίον των ανταρτών.<br /><br />Παρά τα πλήγματα αυτά οι Χούθι συνέχισαν να προχωρούν σε επιθέσεις στην Ερυθρά Θάλασσα και στον Κόλπο του Άντεν, λέγοντας πως στοχοθετούν πλοία που συνδέονται με το Ισραήλ σε ένδειξη «αλληλεγγύης» προς τους Παλαιστίνιους στη Λωρίδα της Γάζας, όπου συνεχίζει να μαίνεται ο πόλεμος ανάμεσα στον στρατό του Ισραήλ και της Χαμάς από την 7η Οκτωβρίου.<br /><br />Οι χθεσινοί βομβαρδισμοί έπληξαν 36 στόχους των ανταρτών σε «13 τοποθεσίες στην Υεμένη σε ανταπόδοση για τις συνεχιζόμενες επιθέσεις των Χούθι εναντίον της διεθνούς εμπορικής ναυσιπλοΐας καθώς και πολεμικών πλοίων που διέρχονται από την Ερυθρά Θάλασσα», αναφέρεται σε κοινή ανακοίνωση των ΗΠΑ, της Βρετανίας και άλλων χωρών που παρείχαν υποστήριξη στην επιχείρηση.<br /><br />Σύμφωνα με την ανακοίνωση, στο στόχαστρο μπήκαν υπόγειες εγκαταστάσεις αποθήκευσης όπλων και πυρομαχικών, πυραυλικά συστήματα, εκτοξευτήρες, ραντάρ και άλλες εγκαταστάσεις.<br /><br />Οι Χούθι άρχισαν να επιτίθενται στη θαλάσσια κυκλοφορία στην Ερυθρά Θάλασσα τον Νοέμβριο. Και διεμήνυσαν πως θεωρούν πλέον τα πλοία αμερικανικών και βρετανικών συμφερόντων, όπως και τα πολεμικά πλοία στην περιοχή, θεμιτούς στρατιωτικούς στόχους, μετά τα πλήγματα αυτών των δύο χωρών.<br /><br />Τα νέα πλήγματα «δεν θα κλονίσουν» την «υποστήριξη των Χούθι στον παλαιστινιακό λαό που αντιστέκεται στη Γάζα και δεν θα περάσουν χωρίς απάντηση και τιμωρία», προειδοποίησε ο Γιαχία Σαρί, ο στρατιωτικός εκπρόσωπος των Χούθι.<br /><br />Χωρίς να αναφερθεί σε θύματα, έκανε λόγο για 48 πλήγματα «στη διάρκεια των τελευταίων ωρών» σε έξι επαρχίες, μεταξύ των οποίων 13 στην πρωτεύουσα Σαναά και στα περίχωρά της και εννέα στην περιοχή της Χοντέιντα, που τελεί υπό τον έλεγχο των Χούθι.<br /><br />«Είτε θα υπάρξει ειρήνη για εμάς, την Παλαιστίνη και τη Γάζα, ή δεν θα υπάρξει ειρήνη και ασφάλεια για εσάς στην περιοχή μας» είχε προειδοποιήσει χθες, Σάββατο, ένας άλλος εκπρόσωπος των Χούθι, ο Νασρ αντ Ντιν Αμέρ. «(Θα απαντήσουμε) με κλιμάκωση στην κλιμάκωση».<br /><br />Ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας Λόιντ Όστιν δήλωσε πως τα χθεσινά πλήγματα σκοπό είχαν να μειώσουν «τις δυνατότητες των υποστηριζόμενων από το Ιράν παραστρατιωτικών Χούθι να διεξάγουν τις αποσταθεροποιητικές επιθέσεις τους».<br /><br />Τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν ότι εξαπέλυσαν νέο πλήγμα εναντίον πυραύλου κρουζ κατά πλοίων επιφανείας των Χούθι που ήταν «έτοιμος να εκτοξευθεί προς πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα». Πλήγματα έθεσαν στο στόχαστρο το Σάββατο έξι αντιπλοϊκούς πυραύλους των Χούθι.<br />Ακόμη, ο αμερικανικός στρατός κατέστρεψε την Παρασκευή οκτώ drones στα ανοικτά της Υεμένης και άλλα τέσσερα στο έδαφος για να «προστατεύσει την ελευθερία της ναυσιπλοΐας» από τις επιθέσεις των Χούθι.<div><br />Η απειλητική απάντηση του Ιράν<br /><br />Το Ιράν «καταδίκασε αυστηρά» σήμερα τα νέα πλήγματα των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ηνωμένου Βασιλείου στην Υεμένη, τα οποία, όπως υποστηρίζει, «αντιφάσκουν» με τη δηλωμένη επιθυμία τους «να μην υπάρξει επέκταση της σύγκρουσης» στη Μέση Ανατολή.Οι επιθέσεις αυτές συνιστούν «επαναλαμβανόμενη παραβίαση της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Υεμένης και κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου», κατήγγειλε με ανακοίνωσή του ο εκπρόσωπος της ιρανικής διπλωματίας Νασέρ Κανανί.<br /><br />Σύμφωνα με τον ίδιο, η Ουάσινγκτον και το Λονδίνο «χρησιμοποιούν τη μιλιταριστική προσέγγιση για να προωθήσουν τους αθέμιτους στόχους τους». Και οι ενέργειές τους «βρίσκονται ξεκάθαρα σε αντίθεση με τους επανειλημμένους ισχυρισμούς τους ότι δεν θέλουν να επεκταθεί η σύγκρουση στην περιοχή».<br /><br />Ο αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν διαβεβαίωσε την περασμένη Τρίτη ότι «δεν επιδιώκει» ένα «πόλεμο μεγαλύτερης έκτασης στη Μέση Ανατολή», με φόντο τη σύγκρουση ανάμεσα στο Ισραήλ και το ισλαμιστικό παλαιστινιακό κίνημα Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας.<br /><br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο ανακοίνωσαν πως έπληξαν 36 στόχους ανταρτών «σε 13 τοποθεσίες στην Υεμένη ως απάντηση στις συνεχείς επιθέσεις των Χούθι», που υποστηρίζονται από το Ιράν, «εναντίον της θαλάσσιας κυκλοφορίας εμπορικών πλοίων καθώς και των πολεμικών πλοίων που διέρχονται από την Ερυθρά Θάλασσα», σύμφωνα με ένα κοινό ανακοινωθέν.<br /><br />Αυτές οι αεροπορικές επιδρομές πραγματοποιήθηκαν την επομένη σειράς αμερικανικών πληγμάτων εναντίον επίλεκτων ιρανικών δυνάμεων και ένοπλων φιλοϊρανικών οργανώσεων στη Συρία και το Ιράκ, σε αντίποινα για το θάνατο τριών αμερικανών στρατιωτών στις 28 Ιανουαρίου στην Ιορδανία.<br /><br />Το δεύτερο μέτωπο του Ινδικού<br /><br />Την ίδια ώρα, ανησυχία προκαλούν το τελευταίο διάστημα, οι αυξημένες απόπειρες πειρατικών επιθέσεων εναντίον εμπορικών πλοίων στον Ινδικό Ωκεανό, ενώ για πρώτη φορά μετά το 2012 φορτηγό πλοίο που κατελήφθη στα μέσα Δεκεμβρίου συνεχίζει να κρατείται ανοιχτά της Σομαλίας.<br /><br />Σύμφωνα με διεθνή μέσα ενημέρωσης το φορτηγό πλοίο χύδην ξηρού φορτίου Ruen της Navibulgar, χωρητικότητας 41.600 dwt και κατασκευής 2016, είναι το πρώτο πλοίο που κατέλαβαν Σομαλοί πειρατές εδώ και χρόνια.<br /><br />Το Ruen ανήκει και λειτουργεί από τη βουλγαρική εταιρεία Navigation Maritime Bulgare JSC (Navibulgar),σύμφωνα με τα στοιχεία της βάσης δεδομένων Equasis.</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Είμαστε κοντά σε ανοιχτή σύγκρουση ΗΠΑ-Ιράν; Αν ναι τι θα φέρει;

Οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας ανακοίνωσαν πως βομβάρδισαν δεκάδες στόχους σε δεκατρείς τοποθεσίες στην Υεμένη χθες Σάββατο, ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στρέψτε το βλέμμα στην Αίγυπτο πριν να είναι αργά…

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/02/Grand-Ethiopian-Renaissance-Dam-GERD-790x400.jpg" width="723" /><br /><br />Η σημερινή Αίγυπτος είναι μια εξαιρετικά μεγάλη χώρα τόσο σε μέγεθος (κατατάσσεται 29η) όσο και σε πληθυσμό (κατατάσσεται 15η). Είναι μια χώρα με εξαιρετικά μακρά ιστορία, η οποία φτάνει μέχρι και 3000 προ Χριστού, και η οποία χαρακτηρίστηκε από περιόδους ακμής, αναταραχής, και πτώσης, αυτή είναι άλλωστε η «μοίρα» όλων των μεγάλων πολιτισμών. Αν κάποιος αντιπαραβάλει έναν χάρτη με την ροή του Νείλου και με τις μεγαλύτερες πόλεις της Αιγύπτου, τότε οι δυο εκδοχές φαίνεται να ταυτίζονται σχεδόν απόλυτα. Δεν θα ήταν άστοχο να πούμε ότι η Αίγυπτος υπάρχει λόγω του Νείλου, και τόσο οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, που είχαν ανακηρύξει το Νείλο ως θεό (για την ακρίβεια οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τον αποκαλούσαν «ποτάμι»), όσο και οι σύγχρονοι τους, κατανοούν απόλυτα ότι χωρίς τον Νείλο, δεν μπορεί να υπάρξει Αίγυπτος!<br /><br />Ο Νείλος θεωρείται (όχι ομόφωνα) ως ο μεγαλύτερος σε μήκος ποταμός του κόσμου, όμως όσον αφορά στη ροή νερού είναι από τους μικρότερους παγκοσμίως. Ο Νείλος υπήρξε ο τροφοδότης και η «πηγή ζωής» για την αρχαία Αίγυπτο, και η ικανότητά των αρχαίων Αιγυπτίων να προσαρμόζονται στις περιόδους ξηρασίας και πλημμυρών, οι οποίες έφερναν μαζί τους και φερτά υλικά, πλούσια σε ιχνοστοιχεία απαραίτητα για την αναζωογόνηση του εδάφους, ήταν το κρίσιμο σημείο για την επιβίωσή τους. Ο Νείλος διατρέχει όλη την Αίγυπτο σαν ένας ποταμός, αλλά στην πραγματικότητα αποτελείται από δυο ξεχωριστά ποτάμια συστήματα, τον Γαλάζιο Νείλο και τον Λευκό Νείλο, οι οποίοι ενώνονται στο Χαρτούμ του Σουδάν, με τον Γαλάζιο Νείλο να παρέχει το 85% της ροής.<br /><br />Αυτό είναι και το σημείο ζωτικής σημασίας για τη σύγχρονη Αίγυπτο, το γεγονός ότι δεν έχει κανέναν έλεγχο στο μεγαλύτερο κομμάτι του Νείλου, και ειδικά στις πηγές του, οι οποίες βρίσκονται σε χώρες τουλάχιστον ανταγωνίστριες. Για δεκαετίες, η Αίγυπτος απολάμβανε το μονοπώλιο στη διαχείριση των υδάτων του Νείλου, υλοποιώντας πραγματικά «φαραωνικών» διαστάσεων κατασκευές, όπως το φράγμα του Ασουάν. Τέτοια έργα όχι μόνο παρήγαγαν την απαιτούμενη ενέργεια για τη λειτουργία της οικονομίας της Αιγύπτου, αλλά επέτρεψαν και τη διαχείριση των, άλλοτε απρόβλεπτων, πλημμυρών του Νείλου, προς όφελος της τοπικής παραγωγής, και ιδιαίτερα του βαμβακιού.<br /><br />Όμως, αρκετά σύντομα και άλλες χώρες αναγνώρισαν τα οφέλη από την κατασκευή αντίστοιχων έργων, με πιο αμφιλεγόμενο (σχεδόν σε όλες τις παραμέτρους του) να είναι το Grand Ethiopian Renaissance Dam (GERD), το οποίο κατασκευάζεται στην Αιθιοπία (και με κινεζική χρηματοδότηση) και είναι δυναμικότητας 6000MW. Η τελευταία μένει να αποδειχθεί, καθώς δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα η πλήρωση του ταμιευτήρα του φράγματος. Για να γίνει κατανοητή η διαφορά, το GERD έχει τριπλάσια δυναμικότητα (σχεδόν) από το φράγμα του Ασουάν. Φυσικά η Αίγυπτος έχει εναντιωθεί στην κατασκευή του φράγματος, κάτι που όμως δεν εμπόδισε την Αιθιοπία να ολοκληρώσει την κατασκευή. Υπάρχουν πληροφορίες ότι προχώρησε στην προμήθεια αντιαεροπορικών συστημάτων τόσο από την Ρωσία όσο και από το Ισραήλ για την προστασία του φράγματος από αεροπορική επιδρομή, σενάριο που φαίνεται ότι δεν είναι και τόσο «φαντασίας».<br /><br />Η Αίγυπτος δεν βασίζεται τόσο στα υδροηλεκτρικά φράγματα για την παραγωγή ενέργειας. Το μεγαλύτερο μέρος προέρχεται από κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου και λιγνίτη. Όμως φαίνεται ότι τα αποθέματα αυτά είτε δεν επαρκούν είτε δεν είναι οικονομικά συμφέρον να καταναλώνονται εγχώρια και η Αίγυπτος τείνει να γίνει από εξαγωγός χώρα, εισαγωγός πετρελαϊκών προϊόντων. Σε μια προσπάθεια να αντισταθμιστούν τα σοβαρά θέματα παραγωγής ενέργειας αλλά και να υπάρξει «σχέδιο Β» για την περίπτωση που η ροή του Νείλου θα πέσει σε αρκετά χαμηλά επίπεδα, η Αίγυπτος έχει υπογράψει σύμβαση με τη ρωσική Rosatom (ναι καλά ακούσατε και χωρίς κυρώσεις τύπου CAATSA!) για την κατασκευή πυρηνικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στις ακτές της Μεσογείου!<br /><br />Η Αίγυπτος βίωσε τη δική της «Αραβική Άνοιξη» το 2011 και πλέον η πολιτική της ζωή κυριαρχείτε από την προσωπικότητα του Abdel Fattah el-Sisi, ο οποίος εκλέχθηκε σε εκλογές που διεξήχθησαν το 2014, ενώ ήταν ο πρωτεργάτης του στρατιωτικού πραξικοπήματος του 2013 το οποίο οδήγησε στην ανατροπή του τότε προέδρου Mohamed Morsi. Από το 2014 το ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν) της Αιγύπτου βρίσκεται σε διαρκή άνοδο, με το 2022 να έχει καταγράψει μια από τις μεγαλύτερες αυξήσεις μετά το 2007.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/02/gerd-nile.jpg"><img height="634" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/02/gerd-nile.jpg" width="640" /></a><br /><br />Η τρέχουσα κατάσταση δεν είναι και η βέλτιστη για την Αίγυπτο. Το Σουδάν βρίσκεται σε μια ακόμη περίοδο αστάθειας, ειδικά μετά την απόσχιση του Ν. Σουδάν, όπου βρίσκεται το 75% των αποθεμάτων υδρογονανθράκων. Επιπρόσθετα η Αίγυπτος καλείται να θρέψει έναν αυξανόμενο αριθμό πολιτών (ενδεικτικά, το 1981 ο πληθυσμός της Αιγύπτου ήταν 44 εκατ. ενώ πλέον είναι πάνω από 110 εκατ.), χωρίς η ίδια να έχει τον πλήρη έλεγχο στη ζωτικότερη «αρτηρία ζωής». Μια εκτεταμένη περίοδος ξηρασίας στο Σουδάν ή και στην Αιθιοπία μπορεί να οδηγήσει τις τελευταίες να περικόψουν δραματικά τη ροή των υδάτων, αφήνοντας την Αίγυπτο με το δίλημμα «πόλεμος ή πείνα».<br /><br />Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, οι επιθέσεις των Χούθι στην Ερυθρά Θάλασσα και στον Κόλπο του Άντεν, πλήττουν βαρύτητα την αιγυπτιακή οικονομία. Τα έσοδα από τη διώρυγα του Σουέζ έχουν πέσει πάνω από 40%, δυσχεραίνοντας περαιτέρω την κατάσταση για την αιγυπτιακή οικονομία. Εφόσον, δεν γίνει δυνατή η ανάσχεση των επιθέσεων τότε οι επιπτώσεις στην αιγυπτιακή οικονομία μπορεί να εξελιχθούν σε καταστροφικές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη σταθερότητα στην περιοχή αλλά και τις σχέσεις με την Ελλάδα.<br /><br />Για να γίνουν κατανοητές οι επιπτώσεις που μπορεί να έχει ένα δυσμενές σενάριο, να σημειώσουμε ότι η χώρα που κρατάει ουσιαστικά ανενεργό το Τουρκο-λιβυκό μνημόνιο δεν είναι φυσικά η Ελλάδα (μας έχει… φάει η προσήλωση στο διεθνές δίκαιο) αλλά η Αίγυπτος. Πέραν λοιπόν από τις ενέργειες για τη συμμετοχή στην αποστολή ASPIDES μήπως να δείξουμε και μια μεγαλύτερη ενεργητικότητα στο να βοηθήσουμε πραγματικά και μετρήσιμα τους συμμάχους μας; Ή αλλάξαμε στάση διότι μας το έχει απαγορέψει ο Ερντογάν;<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Στρέψτε το βλέμμα στην Αίγυπτο πριν να είναι αργά…

Η σημερινή Αίγυπτος είναι μια εξαιρετικά μεγάλη χώρα τόσο σε μέγεθος (κατατάσσεται 29η) όσο και σε πληθυσμό (κατατάσσεται 15η). Είναι μια χώ...

Διαβάστε την συνέχεια