Η υπό διαμόρφωση νέα Γιάλτα και το μέλλον της Τουρκίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVtNmGLSfoaFpQag-a1P6tF3qN3q_4isarfIN1mB2WlNevPbysbBoIsRplCNJZryJsVZVNlyljt4DkhD_gI3NWjxx-mMM0lojc6YmoW2yckTDf4ThuNML3A380Cqu8j6gwGhyphenhyphenftziGPKw/s1600/gialta.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="364" data-original-width="728" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVtNmGLSfoaFpQag-a1P6tF3qN3q_4isarfIN1mB2WlNevPbysbBoIsRplCNJZryJsVZVNlyljt4DkhD_gI3NWjxx-mMM0lojc6YmoW2yckTDf4ThuNML3A380Cqu8j6gwGhyphenhyphenftziGPKw/s640/gialta.png" width="640" /></a></div> <br /> <b>Παντελής Σαββίδης </b><br /> Οι μεταπολεμικές σταθερές που διαμόρφωσαν, ως το 1989, την Ευρώπη και την ευρύτερη περιοχή μας συνεχίζουν να αμφισβητούνται και δεν θα διαμορφωθούν νέες πριν περάσουν αρκετά χρόνια. <br /> <br /> Ο καταλύτης των εξελίξεων είναι οι νέες τεχνολογίες, η εξέλιξη των οποίων δεν έχει ορατό τέλος. Ο κόσμος που διαμορφώνουν είναι πολύ διαφορετικός από αυτόν που γνωρίσαμε. <br /> Ο Μαρξ θεωρούσε πως η αλλαγή των μέσων παραγωγής (δηλαδή των μέσων που διαμορφώνουν οι νέες τεχνολογίες) θα οδηγήσει και σε αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων, άρα και σε αμφισβήτηση της ιδιοκτησίας τους. Εν μέρει επαληθεύτηκε. Οι σύγχρονες, μεγάλες παραγωγικές μονάδες δεν κατέχονται από έναν επιχειρηματία, αλλά η μαρξική πρόταση της κοινωνικής ιδιοκτησίας τους απέτυχε παταγωδώς.<br /> <br /> Σίγουρα, όμως, οι τεχνολογικές αλλαγές θα αμφισβητήσουν τη δομή και τα όρια των εθνικών κρατών. Το εθνικό κράτος ήταν σύμφυτο των πρώτων φάσεων της αστικής επανάστασης και του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Ο νέος τρόπος παραγωγής θα απαιτήσει νέα κρατικές διαμορφώσεις. <br /> <br /> Υπάρχει μια αντίδραση σ’ αυτό, όπως διαφαίνεται στην Ιταλία, την Ουγγαρία, την Πολωνία, τη Μεγάλη Βρετανία, ακόμη και στις ΗΠΑ. Αλλά και στις ηγετικές ομάδες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αντίδραση λογική διότι οι κοινωνίες βλέπουν να αμφισβητείται ό,τι έχει διαμορφώσει μέχρι σήμερα το βίο τους. <br /> Η αντίφαση μεταξύ απαιτήσεων των νέων τεχνολογιών και της κοινωνικής αντίδρασης δεν θα αρθεί παρά μόνο αν υπάρξει αξιόπιστη πρόταση που θα την ξεπερνά. Μέχρι τότε η αντίφαση θα δημιουργεί κρίσεις. Σ’ αυτές βρισκόμαστε. <br /> <br /> Οι κρίσεις δεν είναι μόνο οικονομικές και κοινωνικές. Είναι και εθνικές. Τις τελευταίες ίσως τις εκτονώσει μια Νέα Γιάλτα, η οποία δεν βρίσκεται ακόμη κοντά. Άρα θα παραταθούν. <br /> Από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Κίνα, την Ευρωπαϊκή Ένωση, έως τη Βρετανία, την Τουρκία, το Ισραήλ, το Ιράν, ακόμη και την Ελλάδα, οι χώρες αναζητούν μια νέα τοποθέτηση στη νέα παγκόσμια αρχιτεκτονική. <br /> <br /> Σ’ αυτήν τη διαμάχη η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης. Τόσο στα Βαλκάνια όσο και στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο η Ελλάδα αποτελεί μια παράμετρο η οποία δεν είναι αυτόνομη και αυτοδύναμη, αλλά η εκάστοτε ηγεσία της θα πρέπει να φροντίσει με τους κατάλληλους ελιγμούς και συμμαχίες να μην απολέσει και άλλα η χώρα (ήδη μια απώλεια την είχε με τη Συμφωνία των Πρεσπών). <br /> <br /> Η Αθήνα δεν έχει πολλά περιθώρια να αποκλίνει στα μεγάλα αυτά γεωπολιτικά ζητήματα από την πολιτική των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όταν ακόμη και για τη συγκρότηση της κυβέρνησής της έχουν λόγο η Ουάσινγκτον, οι Βρυξέλλες αλλά και το Ισραήλ, αντιλαμβάνεστε πως το ζήτημα της συνεκμετάλλευσης των ενεργειακών πόρων στην Ανατολική Μεσόγειο δεν καθορίζεται από την Αθήνα ή τη Λευκωσία, αλλά την Ουάσινγκτον. <br /> Η Αθήνα αναζήτησε νέες συμμαχίες την περίοδο της κρίσης αλλά έπεσε πάνω στο ρωσικό και το κινεζικό τείχος. Η περιπέτεια αυτή επιβεβαίωσε πως δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις, και πως η χώρα θα πρέπει να προσαρμοστεί ώστε να λάβει μια καλή θέση στον μεταπολεμικό χώρο που τοποθετήθηκε. <br /> <br /> Στο πλαίσιο αυτό μια ικανή πολιτική και τεχνοκρατική ηγεσία θα δημιουργούσε περιθώρια ευελιξίας. <br /> Ο βαλκανικός χώρος λίγο-πολύ πήρε μια μορφή με την κυριαρχία των ΗΠΑ έναντι της Ρωσίας. Η Τουρκία επιχείρησε, επίσης, και επιχειρεί να διαδραματίσει κάποιον ρόλο, αλλά όσο και να προβάλλεται, τα περιθώρια είναι περιορισμένα. Η Τουρκία έχει οθωμανικό παρελθόν στην περιοχή που δεν την ευνοεί στις ευρύτερες κοινωνικές μάζες των βαλκανικών χωρών, όσο και αν υπάρχουν δικοί της θύλακες και αργυρώνητες ηγεσίες που παίζουν προσωρινά το παιχνίδι της. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτέλεσαν οι αντιδράσεις στο μνημείο που στήθηκε στην Αλβανία για τα θύματα του πραξικοπήματος στην Τουρκία, το 2016, αλλά και άλλα γεγονότα τα οποία περνούν στα ψιλά των μέσων ενημέρωσης. <br /> <br /> Επιμένω στην Τουρκία διότι μας αφορά άμεσα, ως απειλή. Στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, η Άγκυρα επιχειρεί να τονίσει την καταλυτική παρουσία της διεκδικώντας ρόλο περιφερειακής δύναμης για να αποφύγει το διαμελισμό της από τον κουρδικό παράγοντα και τη συμμετοχή της στο ενεργειακό παιχνίδι από το οποίο κινδυνεύει να αποκλειστεί. Και τα δύο τα αντιμετωπίζει ως υπαρξιακά ζητήματα.<br /> <br /> Τον ίδιο ρόλο περιφερειακής δύναμης διεκδικεί και το Ισραήλ, το οποίο έχει την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών. Το ποιος θα κερδίσει δεν είναι δύσκολα προβλέψιμο. <br /> Για να αντιμετωπίσει τον κουρδικό κίνδυνο η Τουρκία επιχείρησε να εμπλέξει τη ΝΑΤΟ στη διαμάχη της, στα πρώτα στάδια της συριακής κρίσης, με τη Ρωσία, καταρρίπτοντας ρωσικό στρατιωτικό αεροπλάνο. Η αποτυχία της την οδήγησε στην αγκαλιά της Μόσχας διότι συνειδητοποίησε πως τόσο οι ΗΠΑ όσο και το Ισραήλ επιδιώκουν τη δημιουργία κουρδικής οντότητας, στην αρχή, και κουρδικού κράτους στη συνέχεια. Η αμερικανική υπόσχεση για δημιουργία κουρδικού κράτους χρονολογείται από την εποχή του Γούντροου Ουίλσον. <br /> <br /> Η εμμονή της Άγκυρας στην αποτυχημένη συριακή πολιτική της δεν έχει να κάνει με την αναζήτηση επιρροής ή ενεργειακών πηγών, αλλά με έλεγχο των Κούρδων. Και εκεί αποτυχαίνει. Το παιχνίδι είναι περίπλοκο και η Άγκυρα έχει βρεθεί μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, δυνάμεις οι οποίες στο τέλος της διαδρομής θα έρθουν σε μια μεταξύ τους συμφωνία. Ποια θα είναι η μοίρα της Τουρκίας; Τα περιθώρια πάντως ελιγμών της στενεύουν, όπως έδειξε και ο βομβαρδισμός από τη ρωσική αεροπορία τουρκικού κονβόι που μετέφερε όπλα και άλλες ενισχύσεις στους τρομοκράτες συμμάχους της στο Ιντλίμπ. Η Τουρκία αναζητά από Αμερικανούς και Ρώσους μια ζώνη ασφαλείας στη βόρεια Συρία την οποία είναι αμφίβολο αν θα της προσφέρουν. <br /> <br /> Στην Ανατολική Μεσόγειο η Τουρκία βρίσκεται με την ενθάρρυνση της Ρωσίας, η οποία επίσης επιδιώκει παιχνίδι στην περιοχή. Εδώ θα δοθεί μια άλλη κρίσιμη μάχη. Με την παρότρυνση των ΗΠΑ η Ελλάδα συμμετέχει σε τριμερή συνεργασία με Κύπρο και Ισραήλ από τη μια και Κύπρο και Αίγυπτο από την άλλη. Στην πρώτη συνεργασία συμμετέχουν και οι ΗΠΑ αλλά είναι άδηλο ως πού θα επεκταθεί. Θα εξαρτηθεί από την Τουρκία και τη συμπεριφορά της, αλλά και το γενικότερο μοίρασμα στη Νέα Γιάλτα. <br /> <br /> Εν κατακλείδι, η Τουρκία, όπως η Οθωμανική Αυτοκρατορία, δεν αποκλείεται να απασχολήσει σοβαρά τις ισχυρές δυνάμεις όταν συνέλθουν στη Νέα Γιάλτα. Κίνδυνοι, βεβαίως, υφίστανται και για τον ελληνισμό. Μετά τις Πρέσπες, μια κακή συμφωνία στο Κυπριακό είναι επίσης ορατή.<br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η υπό διαμόρφωση νέα Γιάλτα και το μέλλον της Τουρκίας

Παντελής Σαββίδης Οι μεταπολεμικές σταθερές που διαμόρφωσαν, ως το 1989, την Ευρώπη και την ευρύτερη περιοχή μας συνεχίζουν να αμφισβητο...

Διαβάστε την συνέχεια

Αναλυτές σε Ρ.Τ.Ερντογάν: «Υπάρχει μεγάλη κρίση στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις - Mας οδηγείς σε ήττα στην Συρία»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUc8B-ZBjpULqOrouOootIm3y6nbfEETo8mELFQuRwGhDO71D4NZDE_8_KOgqzooC9Cjaz_xVcLu6HAKFAmJk0RwBKbPu9SLtZOw_D2WDzhwmmF0DebGT9TH4DnenvIvKdsmfFGKtWA_0/s1600/erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1366" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUc8B-ZBjpULqOrouOootIm3y6nbfEETo8mELFQuRwGhDO71D4NZDE_8_KOgqzooC9Cjaz_xVcLu6HAKFAmJk0RwBKbPu9SLtZOw_D2WDzhwmmF0DebGT9TH4DnenvIvKdsmfFGKtWA_0/s640/erdogan.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ενας ακόμη Τούρκος αναλυτής, ο Γκιοκχάν Μπατζίκ, σε άρθρο που δημοσιεύει με τίτλο «Bir bozgunun anatomisi», δηλαδή "Η ανατομία μιας ήττας", τονίζει πως υπάρχει μεγάλη θεσμική κρίση που σοβεί στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις. Υπό το πρίσμα αυτό, μιλά για μεγάλη ήττα που έρχεται από την Συρία.<br /> <br /> Είναι γεγονός πως με αφορμή τις καρατομήσεις Τούρκων στρατηγών, ο Ερντογάν δέχεται εισηγήσεις για αποχώρηση και από τα 12 παρατηρητήρια στην Ιντλίμπ.<br /> Ακολουθεί η μετάφραση:<br /> <br /> Αν κάναμε ανάλυση της πολιτικής που ακολούθησε η Τουρκία στο θέμα της Συρίας με βάση την κατάσταση που επικρατεί σήμερα, θα μπορούσαμε να την συμπυκνώσουμε σε τέσσερις τίτλους:<br /> Η Τουρκία δεν κατόρθωσε να ανατρέψει τον Άσαντ, όπως είχε σχεδιάσει και περίμενε. Όλες οι ένοπλες ομάδες που υποστήριξε, στο τέλος απέτυχαν.<br /> Ο καβγάς για την αλλαγή καθεστώτος στη Συρία οδήγησε στη γέννηση μιας πολιτικής κουρδικής οντότητας.<br /> Ο στόχος της Τουρκίας να καταστεί σε βάθος χρόνου παράγοντας που θα επηρεάζει τις εξελίξεις στη Συρία, απέτυχε. Η Τουρκία υπάρχει στην περιοχή, όμως ακόμα και το παραμικρό βήμα των στρατιωτικών της μονάδων που είναι στη Συρία, γίνεται κατόπιν αδείας των ΗΠΑ και της Ρωσίας, οι οποίες καθορίζουν τα πάντα.<br /> Τελικά, η κατάσταση που τείνει να διαμορφωθεί στη Συρία δημιουργεί ένα πρόβλημα σε βάθος χρόνου για την Τουρκία, που θα προκαλέσει μεγάλη απώλεια ενέργειας και πόρων σε τομείς όπως είναι η οικονομία, η ασφάλεια και πολλοί άλλοι.<br /> <br /> Όλα αυτά σημαίνουν ότι η Τουρκία στην κρίση της Συρίας είναι αντιμέτωπη με μια μεγάλη ήττα. Αν θέλουμε δε να αναζητήσουμε τις βαθιές ρίζες της ήττας, θα τις εντοπίσουμε σε δύο βασικές αιτίες:<br /> <br /> Τις επιλογές των ισλαμιστών στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και στη θεσμική κρίση που σοβεί στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις (ΤΕΔ).<br /> <br /> Με άλλα λόγια, πίσω από την ήττα στη Συρία κρύβεται η αποτυχία και αναποτελεσματικότητα των πολιτικών και των ενόπλων δυνάμεων.<br /> <br /> Όσον αφορά την πολιτική, για πρώτη φορά οι ισλαμιστές παρέκκλιναν της παραδοσιακής εξωτερικής πολιτικής των κεμαλιστών, παραβιάζοντας δύο βασικές αρχές της.<br /> <br /> Όπως έχει αναφέρει και ο Baskın Oran, πρόκειται για τις βασικές αρχές της στατικότητας [σ.τ.μ.: σεβασμού των συνόρων] και του προσανατολισμού προς τη Δύση. Οι ισλαμιστές που χάραξαν την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας στην κρίση της Συρίας εφάρμοσαν μια αναθεωρητική και αντιδυτική πολιτική. Εγκατάλειψαν την πολιτική της στατικότητας και προσπάθησαν να ανατρέψουν τον Άσαντ, εφαρμόζοντας μια ριζοσπαστική αναθεωρητική πολιτική.<br /> <br /> Αυτό ήταν μια μεγάλη ανατροπή, αφού η Τουρκία για πρώτη φορά προσπάθησε να ανατρέψει την κυβέρνηση μιας γειτονικής χώρας χρησιμοποιώντας διπλωματικά μέσα και στρατιωτικά τμήματα.<br /> <br /> Την ίδια στιγμή, εγκατάλειψε την φιλοδυτική και προσπαθεί να εφαρμόσει μια φιλορωσική πολιτική. Η ανατροπή αυτή στην πολιτική της Τουρκίας στη Συρία έγινε γιατί οι ισλαμιστές πάντα θεωρούσαν ότι η εξωτερική πολιτική της Άγκυρας είναι ευπροσάρμοστη, αποκομμένη από τον ισλαμικό κόσμο και υπό την επιρροή των δυνάμεων της Δύσης.<br /> <br /> Οι ισλαμιστές άδραξαν την ευκαιρία μετά την Αραβική Άνοιξη και έκαναν βήματα με βάση τη θεωρία που είχαν στο κεφάλι τους:<br /> <br /> Με βάση αυτήν υποστήριξαν διάφορες ομάδες ενόπλων από τη Λιβύη μέχρι τη Συρία. Η Τουρκία πλέον είναι –διά της τεθλασμένης ή απευθείας– εμπόλεμο μέρος σε πολλές περιοχές.<br /> <br /> Αν εξεταστούν όλα αυτά, τότε προκύπτει ότι στη Συρία η Τουρκία εφάρμοσε την πολιτική των ισλαμιστών.<br /> <br /> Η δεύτερη βασική αιτία της ήττας της Τουρκίας είναι η κρίση στις ΤΕΔ. Η πιο σημαντική παράμετρος αυτής της κρίσης είναι ιδεολογική κρίση. Όλοι οι στρατοί ενεργούν με βάση το σύνταγμα της κάθε χώρας, έχουν όμως και ένα ιδεολογικό κίνητρο. Οι στρατοί δεν είναι οργανισμοί που δημιουργήθηκαν απλώς για να πολεμούν καλά, αλλά οργανισμοί που πρέπει να διαπαιδαγωγούνται με βάση ορισμένα εθνικά και επιχειρησιακά δόγματα. Σήμερα είναι ακαθόριστο το ιδεολογικό κίνητρο των ΤΕΔ.<br /> <br /> Από την άλλη πλευρά, όλος αυτός ο καβγάς για την αποκεμαλοποίηση των ΤΕΔ, προκάλεσε ένα σχίσμα στο σώμα.<br /> <br /> Το σχίσμα και οι ομαδοποιήσεις έχουν επηρεάσει τις προαγωγές και τις μεταθέσεις των αξιωματικών. Και όπως είναι φυσικό, το σχίσμα οδηγεί στην περιθωριοποίηση μιας μερίδας ικανών στελεχών των ΤΕΔ. Από την άλλη, ο καβγάς που έχει αρχίσει στις ΤΕΔ για το ποιος θα επικρατήσει, σε συνδυασμό με τα όσα επακολούθησαν του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016, τις έχουν οδηγήσει σε μια κατάσταση αναπηρίας. Κι αυτό είναι φανερό από την απογοητευτική εικόνα που εκπέμπουν οι ΤΕΔ στην κοινή γνώμη.<br /> <br /> Και η πιο σημαντική πλευρά στην σοβούσα κρίση στις ΤΕΔ, είναι ο τρόπος που χρησιμοποιήθηκαν στη Συρία, ως αποτέλεσμα πολιτικών αποφάσεων, χωρίς να ληφθούν υπ’ όψιν επιχειρησιακά δεδομένα.<br /> <br /> Οι ΤΕΔ στην κρίση της Συρίας χρησιμοποιήθηκαν ως όχημα για πολιτικούς σκοπούς. Έτσι, η συμμετρική και ασύμμετρη στρατηγική που ακολουθήθηκε τα τελευταία πέντε χρόνια, ήταν αποτέλεσμα πολιτικών υπολογισμών, ορισμένες φορές ρομαντικών.<br /> <br /> Φυσικά και η εμπλοκή των ΤΕΔ στο παρελθόν σε κινήματα εναντίον των πολιτικών είναι κατακριτέα. Όμως στη νέα Τουρκία χάθηκε το μέτρο, και οι ΤΕΔ κατάντησαν εξ ολοκλήρου ένα όχημα των πολιτικών για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής.<br /> <br /> Μια Τουρκία με κοινωνία που την πιο σοβαρή εξέλιξη την ξεχνά μέσα σε δύο ημέρες μπορεί να μην αντιλαμβάνεται το μέγεθος της ήττας, όμως αυτή η ήττα στη Συρία είναι η πρώτη σημαντική ήττα της μετά την ίδρυσή της, το 1923, και όσο περνάει ο καιρός θα γίνονται ορατές σε όλους μας οι αρνητικές της συνέπειες.<br /> <br /> <a href="https://www.pronews.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Αναλυτές σε Ρ.Τ.Ερντογάν: «Υπάρχει μεγάλη κρίση στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις - Mας οδηγείς σε ήττα στην Συρία»

Ενας ακόμη Τούρκος αναλυτής, ο Γκιοκχάν Μπατζίκ, σε άρθρο που δημοσιεύει με τίτλο «Bir bozgunun anatomisi», δηλαδή "Η ανατομία μιας ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ρόλος της Ρωσίας στα Δυτικά Βαλκάνια στον 21ο Αιώνα (Μέρος Β’)

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8cZjDfwUEvwezmug3DRERHP8umW0D2ZwLQzOFd_DHWpePEQQ-4uw6ynZUxXroFjxfuPa-TCsxnS4NSrvqiwMv0zbs5ngpSnnwNsmrEYUsh6Unmjsixc1289tT4v6siF2A8LjBvCPfc6E/s1600/rosia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="423" data-original-width="630" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8cZjDfwUEvwezmug3DRERHP8umW0D2ZwLQzOFd_DHWpePEQQ-4uw6ynZUxXroFjxfuPa-TCsxnS4NSrvqiwMv0zbs5ngpSnnwNsmrEYUsh6Unmjsixc1289tT4v6siF2A8LjBvCPfc6E/s640/rosia.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b> Μηνάς Στραβοπόδης*</b><br /> Περιπτωσιολογικές μελέτες (Case Studies)<br /> Αφού αναλύθηκε στο <a href="https://elladasimera.blogspot.com/2019/08/21.html" target="_blank"><b>πρώτο μέρος της ανάλυσης</b></a> το πλαίσιο, εντός του οποίου κινείται η Ρωσία στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων και αναλύθηκαν τα μέσα/εργαλεία άσκησης της εξωτερικής της πολιτικής, στο σημείο αυτό θα εξεταστεί η αποτελεσματικότητα των μέσων/εργαλείων αυτών μέσα από εμπειρικά παραδείγματα, πριν εξαχθούν τα τελικά συμπεράσματα. Συγκεκριμένα, οι περιπτωσιολογικές μελέτες που επιλέχθηκαν από τον γράφοντα είναι τρεις: α) σχέσεις Ρωσίας-Σερβίας, β) σχέσεις Ρωσίας-Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας και γ) σχέσεις Ρωσίας-Βόρειας Μακεδονίας.<br /> <br /> Ο ρόλος της Ρωσίας στην Σερβία<br /> <br /> Η Σερβία λογίζεται ως ο πλέον αξιόπιστος σύμμαχος της Ρωσίας στην περιοχή, το γεγονός αυτό καθρεφτίζεται και στην σχέση της Σερβίας με το ΝΑΤΟ. Σαφέστατα, οι σχέσεις μεταξύ Σερβίας και ΝΑΤΟ είναι πολύ ευαίσθητες μετά την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας. Το ΝΑΤΟ ήταν αυτό που εναντιώθηκε μαζί με τις υπόλοιπες γιουγκοσλαβικές δημοκρατίες, έναντι των βλέψεων και θέσεων της σημερινής Σερβίας. Έτσι, λοιπόν, το βεβαρυμμένο παρελθόν των δύο πλευρών έχει οδηγήσει την Σερβία πιο κοντά στην Ρωσία. Από την άλλη πλευρά η Ρωσία αξιοποίησε αυτό το παράθυρο ευκαιρίας στην περιοχή και σύναψε βαθιές φιλικές-συνεργατικές σχέσεις με την Σερβία. Η Σερβία αποτελεί τον ρωσικό μοχλό ισχύος στα Δυτικά Βαλκάνια, είναι το κράτος, που επιτρέπει στην Ρωσία την μονιμοποίηση της παρουσίας της στην περιοχή.<br /> <br /> Ήδη από τις αρχές του 21ου αιώνα, η Ρωσία απέσυρε τα ειρηνευτικά στρατεύματα από τις περιοχές της Βοσνίας και του Κοσσυφοπεδίου. Η αλλαγή της πολιτικής της Ρωσίας φαίνεται και από την στήριξη που παρέχει στις θέσεις της Σερβίας σχετικά με την περιοχή του Κοσσυφοπεδίου.<br /> <br /> Πέραν όμως της κοινής θέσης στο ανωτέρω ζήτημα, η Ρωσία έχει συνάψει μια πολυδιάστατη στρατηγική σχέση με την Σερβία. Μέρος της στρατηγικής αυτής αποτελεί και η διπλωματία μέσω τραπεζών. Συγκεκριμένα το είδος αυτής της διπλωματίας παρέχει χρηματοδότηση ειδικού τύπου στον σερβικό πρωτογενή τομέα, ενώ παράλληλα προωθούνται οι εξαγωγές στην Ρωσία.<br /> <br /> Μία ακόμη ενέργεια που αποδεικνύει την στήριξη της Ρωσίας στην Σερβία και στον οικονομικό τομέα, πέρα από την ανωτέρω ενέργεια, σημειώνεται το 2012-13, όταν η Ρωσία διέσωσε την σερβική οικονομία από την πτώχευση, ξεπληρώνοντας σερβικά χρέη της τάξεως του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ. Επιπρόσθετα, έχουν διενεργηθεί διαπραγματεύσεις για ρωσικές επενδύσεις σε 71 σερβικά έργα, που αγγίζουν τα 7 δις ευρώ. Τέλος, με ρωσική χρηματοδότηση η Σερβία προχωράει σε έργα εκσυγχρονισμού των υποδομών της, κυρίως του σιδηροδρομικού δικτύου. Η ρωσική αυτή χρηματοδότηση είναι της τάξεως των 800 εκατομμυρίων ευρώ.<br /> <br /> Εκτός από την άμεση στήριξη και χρηματοδότηση που παρέχει το ίδιο το κράτος της Ρωσίας στην Σερβία, σημαντικό ρόλο σε αυτή την στρατηγική σχέση διαδραματίζει και η εταιρεία Gazprom, η οποία είχε αναλάβει την κατασκευή του αγωγού South stream, ο οποίος θα διαπερνούσε την Σερβία, ωστόσο το σχέδιο αυτό απέτυχε, όμως ενδέχεται να αντικατασταθεί από την επέκταση του Turkish Stream, ο οποίος επίσης ενδέχεται να διαπερνά την Σερβία και άρα η κατασκευή του αγωγού να μην αποτύχει πλήρως. Ταυτοχρόνως, η Gazprom έχει προχωρήσει στην αγορά των μετοχών του σερβικού ενεργειακού κολοσσού NIS, ενισχύοντας την επιρροή της Μόσχας στην περιοχή.<br /> <br /> Η στρατηγική σχέση των δύο κρατών δεν είναι μόνο οικονομική. Το 2011 δημιουργείται στην επικράτεια της Σερβίας το «Περιφερειακό Ανθρωπιστικό Κέντρο». Βασικός ρόλος του κέντρου αυτού είναι η πρόληψη ενάντια στις φυσικές καταστροφές, όταν αυτές προκύψουν. Ωστόσο, η σημαντικότητα του κέντρου αυτού έγκειται στο γεγονός ότι τα κράτη της Δύσης κατηγόρησαν τόσο την Σερβία, όσο και την Ρωσία πως δεν πρόκειται για ανθρωπιστικό κέντρο, αλλά για ρωσική στρατιωτική βάση στην σερβική επικράτεια. Παρόλα αυτά κάτι τέτοιο δεν έχει προς το παρόν αποδειχθεί.<br /> <br /> Ένα άλλο σημαντικό γεγονός είναι ότι από το 2013 η Σερβία αποτελεί παρατηρητής (καθεστώς παρατηρητή) στον Οργανισμό Συλλογικής Ασφάλειας (CSTO), που επί της ουσίας πρόκειται για το αντίπαλο δέος του ΝΑΤΟ. Το γεγονός αυτό έρχεται λίγο αργότερα να συμπληρώσει μια 15ετής συμφωνία για στρατιωτική συνεργασία των δύο κρατών. Στο πλαίσιο της συμφωνίας αυτής γίνεται και προσπάθεια από κοινού παραγωγής οπλικών συστημάτων. Παράλληλα, πραγματοποιούνται και κοινές στρατιωτικές ασκήσεις των δύο χωρών (π.χ. Slavic Brotherhood το 2016).<br /> <br /> Αυτή η αναβάθμιση των σχέσεων μεταξύ Ρωσίας και Σερβίας προκαλεί φόβο και ανασφάλεια και άρα δίλημμα ασφαλείας στα γειτονικά κράτη, ιδίως δε στη Βοσνία. Το δίλημμα ασφαλείας οδηγεί κατά συνέπεια τα άλλα γειτονικά κράτη στη εμβάθυνση των σχέσεων τους με την Δύση και το ΝΑΤΟ.<br /> <br /> Ο ρόλος της Ρωσίας στην Βοσνία/Ερζεγοβίνη (Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας)<br /> <br /> Μπορεί η Ρωσία να έχει την καλύτερη στρατηγική σχέση με την Σερβία στην περιοχή, ωστόσο η παρουσία της δεν σταματά εκεί. Ένα κράτος στο οποίο έχει η Ρωσία έντονη παρουσία είναι η Βοσνία Ερζεγοβίνη και πιο συγκεκριμένα στην μία από τις τρεις Δημοκρατίες που συγκροτούν την Βοσνία/Ερζεγοβίνη, την Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας (ΣΔΒ).<br /> <br /> Η Ρωσία προσπαθεί να εκμεταλλευτεί αυτή την ιδιόμορφη κατάσταση του κράτους της Βοσνίας, για να προκαλέσει ρήγμα, ακόμα και διάσπαση της Βοσνίας, ούτως ώστε να μπορεί να ασκήσει όσο το δυνατόν περισσότερη επιρροή. Η αποσταθεροποίηση της περιοχής είναι ένας παράγοντας που ευνοεί τις βλέψεις της Ρωσίας και όποτε αναδυθεί τέτοιου είδους ευκαιρία, η Ρωσία προσπαθεί να την αξιοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερο. Έτσι, εντός της Βοσνίας, η Ρωσία υποστηρίζει τις θέσεις της ΣΔΒ για να εντείνει την διάσταση απόψεων μεταξύ των βοσνιακών Δημοκρατιών.<br /> <br /> Όσον αφορά στην σχέση που έχουν τα δύο μέρη στον οικονομικό τομέα, η Ρωσία παραχώρησε δάνειο στην ΣΔΒ της τάξεως των 270 εκατομμυρίων για την κάλυψη ελλείμματος που είχε η ΣΔΒ, προκειμένου να μην χρειαστεί να ανανεωθεί η δανειακή σύμβαση που ήδη υπήρχε με το ΔΝΤ και άρα να περιοριστεί η δυτική επιρροή στην περιοχή. Επιπρόσθετα, είναι πολύ σημαντική η παρουσία της εταιρείας Zarubezhneft στον ενεργειακό τομέα. Οι πιο σημαντικές ενέργειες της εταιρείας αυτής είναι οι εξής: α) απόκτηση του διυλιστηρίου πετρελαίου και το εργοστάσιο παραγωγής ελαίου κινητήρα, τα οποία είναι στρατηγικής σημασίας καθώς είναι τα μοναδικά που διαθέτει η χώρα, β) εξαγορά του τοπικού λιανοπωλητή Nestro petrol, ο οποίος είναι επίσης μεγάλης σημαντικότητας για το κράτος καθώς αποτελεί το 35% των κρατικών πωλήσεων και γ) χορήγηση στην ΣΔΒ κοινοπραξία Zarubezhneft-NIS & Jadran – Naftagas (2011), πρόκειται για μια 28ετή παραχώρηση εκμετάλλευσης αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.<br /> <br /> Τέλος, όσον αφορά τον στρατιωτικό τομέα, η Ρωσία παρέχει χρηματοδότηση και στρατιωτικούς εξοπλισμούς για την ενδυνάμωση των ενόπλων δυνάμεων. Με αυτόν τον τρόπο η Ρωσία είναι σε θέση να ελέγχει σε μεγάλο βαθμό τον στρατό της ΣΔΒ.<br /> <br /> Ο ρόλος της Ρωσίας στη Βόρεια Μακεδονία<br /> <br /> Η πρόσφατα μετονομασθείσα Βόρεια Μακεδονία, είχε αποτελέσει μία από τις καλύτερες συμμάχους της Ρωσίας στην περιοχή. Στο σημείο αυτό επιβεβαιώνονται και οι καλές σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και άκρας δεξιάς, καθώς όσον αφορά τη Βόρεια Μακεδονία οι σχέσεις τον δύο κρατών ήταν πολύ καλές, όσο στην πολιτική εξουσία της δεύτερης βρισκόταν ο Gruevski, ο οποίος υπαγόταν στον πολιτικό χώρο της άκρας δεξιάς με έντονα εθνικιστικά στοιχεία. Θέλοντας η Ρωσία να αξιοποιήσει αυτό το παράθυρο ευκαιρίας, ανέπτυξε φιλικές-συνεργατικές σχέσεις με αυτό το κράτος με βασικό σκοπό τον περιορισμό του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. από την επικράτειά του. Έτσι, τα δύο κράτη σημείωσαν έντονη ανάπτυξη των διπλωματικών σχέσεων και στενές εμπορικές σχέσεις και επενδύσεις. Επιπλέον, εκμεταλλεύτηκε την προηγούμενη πολιτική εξουσία του κράτους για την προώθηση των ρωσικών θέσεων μέσα από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ.<br /> <br /> Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, η ενδυνάμωση της ρωσικής επιρροής και παρουσίας ευνοείται από την αποσταθεροποίηση στην περιοχή αφήνοντας εσωτερικά ζητήματα των κρατών σε εκκρεμότητα. Στην κατηγορία αυτή εντάσσεται και το ονοματολογικό, η διαφωνία που υπήρχε μεταξύ Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας για το όνομα της δεύτερης, που αποτελούσε το βασικό εμπόδιο για την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στους δυτικό-ευρωπαϊκούς θεσμούς (ΝΑΤΟ, Ε.Ε.). Η διαφωνία αυτή υπήρχε από το 1992 έως και το 2018.<br /> <br /> Η άνοδος στην πολιτική εξουσία της Βόρειας Μακεδονίας από μια κυβέρνηση διαφορετική από την προηγούμενη με σαφή δυτικό-ευρωπαϊκό προσανατολισμό, οδήγησε στην σταδιακή επιδείνωση των σχέσεων Ρωσίας-Βόρειας Μακεδονίας, καθώς η νέα αυτή κυβέρνηση δεν εξυπηρετούσε τα ρωσικά συμφέροντα στην περιοχή. Αποκορύφωμα αυτής της επιδείνωσης των σχέσεων μεταξύ των δύο κρατών αποτέλεσε η ολοκλήρωση της συμφωνίας για το ονοματολογικό -συμφωνία των Πρεσπών- μεταξύ Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας στις 17/6/2018. Απόρροια της επίτευξης αυτής της συμφωνίας αποτέλεσε η ένταξη της δεύτερης στο ΝΑΤΟ αμέσως μετά την κύρωση της συμφωνίας από τα δύο εθνικά κοινοβούλια, ενώ ταυτόχρονα άνοιξε ο δρόμος για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Βόρειας Μακεδονίας στην Ε.Ε.<br /> <br /> Η συμφωνία των Πρεσπών αποτέλεσε την βασική αιτία για την αποτυχία της στρατηγικής της Ρωσίας στην περιοχή, καθώς δεν μπόρεσε τελικά η Ρωσία, ούτε να ασκήσει έλεγχο αποτελεσματικό στην περιοχή, ούτε να περιορίσει την επιρροή της Δύσης και του ΝΑΤΟ στο κράτος αυτό. Έτσι, από τις ήδη λίγες περιοχές που η Ρωσία ήθελε να ενισχύσει την παρουσία της στην περιοχή (Μαυροβούνιο, Σερβία, ΣΔΒ, Βόρεια Μακεδονία), το Μαυροβούνιο και η Βόρεια Μακεδονία εντάχθηκαν άμεσα στο ΝΑΤΟ, καθιστώντας την στρατηγική της Ρωσίας αποτυχημένη.<br /> Συμπεράσματα<br /> <br /> Στο σημείο αυτό είναι δυνατόν να εξαχθούν κάποια συμπεράσματα για τον ρόλο της Ρωσίας στο υποσύστημα των Δυτικών Βαλκανίων και πιο συγκεκριμένα για το πόσο αποτελεσματική ήταν εξωτερική πολιτική της Ρωσίας, αλλά και τα μέσα για την διαμόρφωση και υλοποίηση αυτής.<br /> <br /> Παρατηρείται, λοιπόν, πως η ρωσική εξωτερική πολιτική έρχεται σε άμεση συνάρτηση με τις σχέσεις Ρωσίας-Δύσης. Με άλλα λόγια, εάν οι σχέσεις Ρωσίας-Δύσης βρίσκονται σε ύφεση, τότε η Ρωσία δεν ασκεί επιθετική-παρεμβατική πολιτική στα Δυτικά Βαλκάνια, αντίθετα εάν οι σχέσεις των δύο πλευρών είναι τεταμένες, τότε η ρωσική πολιτική στο υποσύστημα των Δυτικών Βαλκανίων μεταβάλλεται και έρχεται σε αντίθεση με την δυτική πολιτική στην περιοχή. Η τελευταία μεταβολή της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής στην περιφέρεια των Δυτικών Βαλκανίων σημειώθηκε μετά το ξέσπασμα της Ουκρανικής κρίσης το 2014, γεγονός που επιβεβαιώνει την ανωτέρω παρατήρηση, καθώς καθιστά την εξωτερική πολιτική της Ρωσίας εξαρτημένη μεταβλητή των σχέσεων Ρωσίας-Δύσης.<br /> <br /> Μέσα, λοιπόν, από αυτήν την μεταβολή της πολιτικής της Ρωσίας, η οποία δεν σημειώνεται μόνο στα Δυτικά Βαλκάνια, αλλά αντίθετα σημειώνεται και στην περιφέρειά της -ιδίως στην περίπτωση της Ουκρανίας-, αλλά και σε άλλες περιφέρειες, όπως η Μέση Ανατολή -χαρακτηριστικό παράδειγμα η πολιτική της στην περίπτωση της Συρίας- παρατηρείται πως η Ρωσία, ιδίως μετά το 2014, επιχειρεί να αναβιβάσει την θέση και τον ρόλο της, τόσο στο υποσύστημα των Δυτικών Βαλκανίων, όσο και στην ευρύτερη περιφέρειά της. Βασική επιδίωξη της Ρωσίας είναι να ανακτήσει το κύρος μιας μεγάλης δύναμης και ταυτόχρονα να διαδραματίσει ρόλο αντάξιο μιας μεγάλης δύναμης. Ωστόσο, στο σημείο αυτό παρατηρείται πως η δράση της Ρωσίας είναι περιορισμένη σε όλες τις περιφέρειες στις οποίες επιχειρεί, καθώς η ισχύς της δεν της επιτρέπει να δρα με μεγαλύτερη άνεση. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και στην περίπτωση των Δυτικών Βαλκανίων.<br /> <br /> Για τους ανωτέρω λόγους, η Ρωσία έχει εστιάσει την στρατηγική της στα πεδία εκείνα που διαθέτει συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών της, ιδίως δε, έναντι της Δύσης. Απόρροια αυτού αποτελεί η έμφαση που δόθηκε στην χάραξη της ρωσικής στρατηγικής στο πεδίο της ενέργειας, καθώς εκεί πλέον η Ρωσία έχει πλεονέκτημα. Δεν επικεντρώνεται πλέον στον ανταγωνισμό και στην άσκηση επιρροής μέσω στρατιωτικών μέσων, ιδίως σε περιφέρειες που βρίσκονται μακριά από τα σύνορά της, όπως τα Δυτικά Βαλκάνια, διότι στον στρατιωτικό τομέα το πλεονέκτημα το διαθέτει η Δύση. Η Ρωσία προσπαθεί, λοιπόν, με την ανάπτυξη μιας πολυδιάστατης στρατηγικής, η οποία δίνει έμφαση στην ενέργεια, αλλά και σε άλλες ήπιες μορφές ισχύος, να υπερκεράσει το μειονέκτημά της. Όπως έγινε φανερό στην ανωτέρω ανάλυση η Ρωσία δεν δεσμεύει στρατό στα Δυτικά Βαλκάνια, αντίθετα χρησιμοποιεί κάθε μέσο που διαθέτει -ακόμη και μη συμβατικά- για να προκαλέσει αστάθεια στην περιοχή, γεγονός που την ευνοεί για την άσκησει περαιτέρω επιρροής -χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση Μαυρόβουνίου με την χρήση ασύμμετρων μέσων από πλευράς Ρωσίας.<br /> <br /> Παρόλα αυτά κρίνοντας εκ του αποτελέσματος πρέπει να τονιστεί πως η εξωτερική πολιτική της Ρωσίας στα Δυτικά Βαλκάνια, εάν και ήταν σωστή η έμφαση στις ηπιότερες μορφές ισχύος, κρίνεται αναποτελεσματική. Τόσο η περίπτωση του Μαυροβουνίου, όσο και η περίπτωση της Βόρειας Μακεδονίας αποτελούν απόδειξη για την πλήρη αποτυχία της στρατηγικής της Ρωσίας, καθώς ο βασικότερος ρωσικός στόχος, που ήταν ο περιορισμός της επιρροής του ΝΑΤΟ και η ενίσχυση της ρωσικής επιρροής στα κράτη αυτά, δεν εκπληρώθηκε, καθώς και τα δύο κράτη έγιναν κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ το 2016 και το 2019 αντίστοιχα. Στην περίπτωση της ΣΔΒ, η Ρωσική στρατηγική είχε επιτυχία, ωστόσο με πολύ περιορισμένα θετικά αποτελέσματα για την ίδια. Το βασικότερο επίτευγμα της Ρωσίας, όσον αφορά στην πολιτική της σε σχέση με την ΣΔΒ, είναι η χρηματοδότηση της ΣΔΒ, ούτως ώστε να μην ανανεωθεί η δανειακή σύμβαση της Βοσνίας με το ΔΝΤ. Κατά συνέπεια, στο κομμάτι αυτό υπήρχε ένας μικρός περιορισμός της δυτικής επιρροής στον οικονομικό τομέα. Τέλος, όσον αφορά την ρωσική στρατηγική σε σχέση με την Σερβία αυτή κρίνεται ως η πιο επιτυχημένη, καθώς η Ρωσία έχει καταφέρει να ασκεί πολύ μεγάλη επιρροή στο κράτος αυτό, ενώ συνάμα έχει αποτρέψει την διείσδυση του ΝΑΤΟ, όχι όμως και της Ε.Ε. Εάν και η Σερβία θεωρείται ως η καλύτερη και πιο αξιόπιστη σύμμαχος στην περιοχή, ωστόσο δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι και η Σερβία, χρησιμοποιεί εν μέρει την σχέση αυτή -που σαφέστατα είναι υπαρκτή- με την Ρωσία, για να αποκομίσει, όσο δυνατόν περισσότερα οφέλη από τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις που διεξαγάγει με την Ε.Ε.<br /> <br /> <b><i>*απόφοιτος του τμήματος Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών, μέλος της SAFIA και συντάκτης στην Off Line Post </i></b><br /> <div> <br /> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Ο Ρόλος της Ρωσίας στα Δυτικά Βαλκάνια στον 21ο Αιώνα (Μέρος Β’)

 Μηνάς Στραβοπόδης* Περιπτωσιολογικές μελέτες (Case Studies) Αφού αναλύθηκε στο πρώτο μέρος της ανάλυσης το πλαίσιο, εντός του οποίου ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το «Orus Reis» θα έχει αεροπορική υποστήριξη και κατά τις έρευνες; Η Άγκυρα «καρφώθηκε» μόνη της…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimMwgzCwGV_p4ajrlI7FapNzEOgJ2ys57KL-cWol9PUD6__2RypaIP6GLnHQ2j7ClfAUmSn0DoTqqgKFa2KaouUw2KKexnD2dgPjgGssfHFgvzY7tLNQ8b0tFDLlFU7QLlh8rgcG8kYuo/s1600/greece_f-16.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="437" data-original-width="777" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimMwgzCwGV_p4ajrlI7FapNzEOgJ2ys57KL-cWol9PUD6__2RypaIP6GLnHQ2j7ClfAUmSn0DoTqqgKFa2KaouUw2KKexnD2dgPjgGssfHFgvzY7tLNQ8b0tFDLlFU7QLlh8rgcG8kYuo/s640/greece_f-16.jpg" width="640" /></a></div> <div> <br /></div> Διάχυτο είναι πλέον το άγχος της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας να υποστηρίξει από την μια τα όσα ζητά ο Ισλαμιστής πρόεδρος της χώρας, Ταγίπ Ερντογάν κι από την άλλη να τα βάζει με μια αεροπορία που παρά την οικονομική κρίση όλα αυτά τα χρόνια, διατηρεί την αεροπορική υπεροχή. <div> <br /></div> <div> Σύμφωνα με ανωτάτους της Πολεμικής Αεροπορίας, οι Τούρκοι συνάδελφοί τους δεν διάγουν τις πιο ήρεμες ημέρες στην καριέρα τους και ειδικά όταν έχουν να κάνουν με μια κυβέρνηση που βλέπει γύρο της, παντού φαντάσματα να την κυνηγούν. Άρα για να κερδίζουν κάθε μέρα την εμπιστοσύνη του «πολυχρονεμένου» τους, οφείλουν να κάνουν το κάτι παραπάνω ώστε ν’ αποδείξουν την αφοσίωση τους. </div> <div> <br /></div> <div> Όσοι αξιωματικοί πετούν τα μαχητικά της Τουρκίας, γνωρίζουν πολύ καλά τι έχει συμβεί με συναδέλφους τους που ακόμη και για ένα λάθος βλέμμα την λάθος στιγμή, τους έστειλε στα μπουντρούμια της Άγκυρας, κατηγορούμενους ως γκιουλεντιστές. Αυτοί που έχουν μείνει «διαθέσιμοι» κάνουν τη δική τους προσπάθεια για να παραμείνουν ελεύθεροι και για να αποδεικνύουν καθημερινά ότι δεν είναι ελέφαντες… </div> <div> <br /></div> <div> Το στρατιωτικό support στα ενεργειακά σχέδια του Σουλτάνου </div> <div> <br /></div> <div> Η κάθοδος του «Orus Reis» στην Αν. Μεσόγειο, το πέρασμά του από το Αιγαίο και οι δεκάδες αερομαχίες αναδεικνύουν ότι η εντολή που είχαν οι πιλότοι της Τουρκίας ήταν να δείξουν ικανοί να υποστηρίξουν πρώτον τις λεκτικές απειλές του κυβερνητικού σχήματος της χώρας τους.</div> <div> <br /></div> <div>  Δεύτερον πως είναι ικανοί να εκτελέσουν επιχειρήσεις υποστήριξης σ’ ένα σεισμογραφικό, την από αέρος προστασία του δηλαδή, όχι μόνο κατά τον πλου του αλλά και το επόμενο διάστημα όταν λάβει εντολή για διεξαγωγή ερευνών. Το εγχείρημα αυτό δεν είναι ότι πιο εύκολο για την Τουρκική Πολεμική Αεροπορία, ειδικά όταν έχει να κάνει με την Ελληνική η οποία διαθέτει τη συνοχή που πρέπει να υπάρχει.</div> <div> <br /></div> <div> Το γεγονός ότι οι γείτονές μας προσπαθούν να πετύχουν τον λεγόμενο «κορεσμό δυνάμεων» δεν είναι επιτεύξιμο ακόμη κι αν για δυο Τουρκικά F-16- με τη χρήση ιπτάμενου τάνκερ- απαιτούνται τέσσερα ή και έξι μαχητικά αεροσκάφη από την χώρα μας λένε ιπτάμενοι των μαχητικών. </div> <div> <br /></div> <div> Κατά τη διάρκεια των αερομαχιών, υπήρξαν φορές σύμφωνα με ιπταμένους που βρέθηκαν σε αυτές, που οι Τούρκοι πιλότοι έδειχναν με «αεροπορικό τρόπο» ότι δεν ήθελαν να εμπλακούν σε σκληρές αερομαχίες, εγκαταλείποντας προς την ανατολή. Από την άλλη πλευρά υπήρχαν και οι πολύ νευρικοί, κυρίως όταν δεν τους έβγαιναν «τα κουκιά» κι έβλεπαν πως τα Ελληνικά μαχητικά «φορτώνουν» την περιοχή. </div> <div> <br /></div> <div> Επιπλέον η Πολεμική Αεροπορία εξέπεμψε ένα ακόμη μήνυμα, πράγμα που το έχει κάνει και στο παρελθόν με αποστολές στην Κύπρο, ότι τα Ελληνικά φτερά πετάνε ψηλά, πετάνε δυνατά, πετάνε όπου χρειαστεί για την προάσπιση της Εθνικής κυριαρχίας. Οι γείτονές μας δεν υπολόγισαν ούτε καν τη συμμαχική άσκηση που είχαν εγκαταλείποντας την, ενώ το Awacs που ήταν στην περιοχή έφυγε κι εκείνο, με το πλήρωμά του να γίνεται μάρτυρας της Τουρκικής προκλητικότητας εντός του Ελληνικού FIR . </div> <div> <br /></div> <div> Η επιφυλακή τώρα ξεκινά Μπορεί από την άσκηση «Καταιγίδα» που διεξήχθη τον περασμένο Ιούνιο και μετά, να μην σταμάτησε καμία μέρα η αυξημένη ετοιμότητα για το Πολεμικό Ναυτικό, όμως από τώρα και στο άμεσο μέλλον φαίνεται πως πρόκειται για ξεκινήσει ένα bras de fer για γερά νεύρα, που εκείνος που θα δείξει την μνημειώδη ψυχραιμία, θα στεφτεί νικητής. </div> <div> <br /></div> <div> Όμως απ’ εδώ και στο εξής η επιφυλακή έχει φανεί ότι αυξήθηκε και στην Πολεμική Αεροπορία κι αυτό έγινε κατανοητό από τις εξόδους που έγραψαν τις προηγούμενες ημέρες πολλά εκ των μαχητικών αεροσκαφών κυρίως από τις Πτέρυγες Μάχης, αλλά και τις Σμηναρχίες επιφυλακής. </div> <div> <br /></div> <div> Η συνηθισμένη επιφυλακή στις Πτέρυγες ήταν 60λεπτη, εκτός αυτής που είχε καθήκοντα readiness. Εδώ και αρκετές ημέρες διαβάζοντας το που το πηγαίνει η Άγκυρα, υπάρχουν ετοιμότητες σε περισσότερες αεροπορικές βάσεις, ετοιμότητες που δεν είναι μόνο επιπέδου ζεύγους μαχητικών αεροσκαφών. Εξού και οι ηχηρές απαντήσεις που δόθηκαν από την αρχή στους ιδιαίτερα προκλητικούς κι όχι απρόβλεπτους για την στρατιωτική ηγεσία του Ελληνικού πενταγώνου, γείτονές μας.<br /><br /><a href="https://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Το «Orus Reis» θα έχει αεροπορική υποστήριξη και κατά τις έρευνες; Η Άγκυρα «καρφώθηκε» μόνη της…

Διάχυτο είναι πλέον το άγχος της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας να υποστηρίξει από την μια τα όσα ζητά ο Ισλαμιστής πρόεδρος ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ρόλος της Ρωσίας στα Δυτικά Βαλκάνια στον 21ο Αιώνα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgdxEVAErAsitrPVAsxMyeUuPObjFwWxLkopXHNF6ls7a-HTTaMLptpxd4y18HiouK56O8jspGxE42f2jyBM5XW1YWKYFYZUlJTUgm-Z2awH_PKvlJZqB3kXqhZj31GYMM4tXe3WNdxV8/s1600/poutin.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="676" data-original-width="960" height="450" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgdxEVAErAsitrPVAsxMyeUuPObjFwWxLkopXHNF6ls7a-HTTaMLptpxd4y18HiouK56O8jspGxE42f2jyBM5XW1YWKYFYZUlJTUgm-Z2awH_PKvlJZqB3kXqhZj31GYMM4tXe3WNdxV8/s640/poutin.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Μηνάς Στραβοπόδης*</b><br /> Εξωτερική Πολιτική της Ρωσίας στα Δυτικά Βαλκάνια<br /> Το διεθνές σύστημα ήδη από το 2001 βρίσκεται σε ένα καθεστώς υπό μετάβαση, καθώς σε αυτό επέρχεται σταδιακά συστημική αλλαγή, διότι από μονοπολικό, γίνεται πολυπολικό. Η ισχύς των ΗΠΑ αμφισβητήθηκε μετά την 11η Σεπτεμβρίου, γεγονός που οδήγησε στο να πληγεί η διεθνής εικόνα που είχε διαμορφώσει. Ταυτοχρόνως, κράτη όπως η Κίνα, η Ρωσία και η Ινδία σημειώνουν πολύ μεγάλους και ραγδαίους ρυθμούς ανάπτυξης, γεγονός που δημιουργεί την άνοδο μικρότερων πόλων ισχύος σε διάφορες περιφέρειες του διεθνούς συστήματος. Το σύστημα σε ένα πρώτο επίπεδο παραμένει μονοπολικό (στρατιωτική ισχύς), ωστόσο σε ένα δεύτερο επίπεδο τείνει να χαρακτηρίζεται πολυπολικό (οικονομική ισχύς).<br /> <br /> Βασικά χαρακτηριστικά του διεθνούς συστήματος του 21ου αιώνα είναι η περιπλοκότητα και η πολυμορφία. Το γεγονός αυτό έχει διαφοροποιήσει την σύσταση των διεθνών προκλήσεων που αντιμετωπίζουν τα κράτη και κατ’ επέκταση έχει παρουσιαστεί η ανάγκη αναδιαμόρφωσης της στρατηγικής των κρατών, ούτως ώστε να μπορέσουν: α) να διασφαλίσουν την επιβίωσή τους, β) να εξισορροπήσουν τους άμεσους ανταγωνιστές τους και γ) να καταφέρουν να καταστούν περιφερειακοί ηγεμόνες. Με την σωστή οριοθέτηση-ιεράρχηση των πολιτικών στόχων και σωστή αξιοποίηση των μέσων που διαθέτει το εκάστοτε κράτος, μπορεί να διαμορφωθεί μια υψηλή στρατηγική, η οποία θα έχει υψηλό επίπεδο προσαρμοστικότητας και αποτελεσματικότητάς. Έτσι, λοιπόν, έχει παρουσιαστεί η ανάγκη -στο πλαίσιο αναδιαμόρφωσης των κρατικών στρατηγικών- να γίνεται χρήση ηπιότερων μέσων/εργαλείων, ούτως ώστε να μπορεί το εκάστοτε κράτος να διαθέτει μια επιτυχημένη στρατηγική. Με άλλα λόγια, να γίνεται χρήση μέσων πέρα από τα παραδοσιακά στρατιωτικά μέσα, τα οποία πλέον αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής που διαθέτουν τα κράτη.<br /> <br /> Στο πλαίσιο αυτό, η Ρωσία, για να μπορέσει να επιτύχει τους στόχους που έχει θέσει, με βασικότερο όλων την ανάσχεση της επιρροής της Δύσης στα Δυτικά Βαλκάνια και παράλληλα την άσκηση ρωσικής επιρροής στην ίδια περιοχή, έχει αναπτύξει μια πολυδιάστατη στρατηγική, η οποία αξιοποιεί όλο το εύρος των δυνατοτήτων της. Συγκεκριμένα, τα μέσα/εργαλεία που χρησιμοποιεί η Ρωσία στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων είναι τα εξής: α) Διπλωματία (πολιτική επιρροή), β) Οικονομία και Εμπόριο, γ) Ενέργεια, δ) Ένοπλες Δυνάμεις και ε) Θρησκεία και Πολιτισμός.<br /> <div> <br /> Διπλωματική προσέγγιση<br /> <br /> Η διπλωματία είναι το βασικότερο εργαλείο που διαθέτουν τα κράτη για να αναπτύξουν σχέσεις με τα υπόλοιπα κράτη με βασικό σκοπό την προώθηση και εκπλήρωση των εθνικών στόχων που έχει θέσει το εκάστοτε κράτος. Η διπλωματία αποτελεί εξαρτημένη μεταβλητή της ισχύος. Πάντα η διπλωματία, για να είναι επιτυχημένη, δηλαδή οι θέσεις του εκάστοτε κράτους να πείσουν την άλλη πλευρά και να γίνουν αποδεκτές, πρέπει το κράτος να διαθέτει ισχύ πολύ περισσότερη από την άλλη πλευρά, ούτως ώστε να καταφέρει να μεταβάλλει την συμπεριφορά της άλλης πλευράς, όπου εντός της νέας αυτής συμπεριφοράς θα κατοπτρίζεται η βούληση και οι θέσεις του πρώτου κράτους. <br /> <br /> Η Ρωσία την δεκαετία του 1990, λόγω ελλείματος ισχύος δεν είχε εγείρει καμία αξίωση για την περιοχή. Η μεταβολή της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής στο βαλκανικό υποσύστημα επήλθε κυρίως μετά την Ουκρανική κρίση το 2014. Το λανθάνον ρωσικό ενδιαφέρον για την εκεί περιφέρεια έγινε έντονα ενεργό από παθητικό, ιδίως δε στις χώρες με επίσημη θρησκεία την Ορθοδοξία και έντονο το σλαβικό στοιχείο. Έτσι, λοιπόν, μέσω της διπλωματίας η Ρωσία επιδίωξε τον περιορισμό της Δύσης στην περιοχή.<br /> <br /> Πιο συγκεκριμένα, οι ενέργειες που ακολούθησε η Ρωσία ήταν τρεις: α) Προώθηση των Ρωσικών θέσεων για την περιφέρεια των Δυτικών Βαλκανίων μέσα από διάφορους διεθνείς θεσμούς συμπεριλαμβανομένης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.). β) Ανάπτυξη στενών πολιτικών δεσμών στη βάση κοινών ιδεολογιών και πολιτισμικής συγγένειας σε χώρες όπως η Σερβία, η Βόρεια Μακεδονία, το Μαυροβούνιο και η Βοσνία (συγκεκριμένα η Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας – ΣΔΒ). Τέλος, γ) ανάπτυξη των σχέσεων με πολιτικές δυνάμεις και ελίτ των κρατών αυτών, που έχουν έντονα φιλορωσικά αισθήματα. Συγκεκριμένα, οι τελευταίοι -επειδή συνήθως ελέγχουν όλα τα μέσα ενημέρωσης του εκάστοτε κράτους- προωθούν φιλορωσικές θέσεις μέσω του τύπου και της τηλεόρασης, με αποτέλεσμα η προπαγάνδα να έχει πολύ βασικό ρόλο ως μέρος της ανάπτυξης της διπλωματίας από μεριάς Ρωσίας σε αυτά τα κράτη.<br /> <br /> Οικονομική-εμπορική προσέγγιση<br /> <br /> Ιδίως μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, η οικονομία και το εμπόριο άρχισαν να έχουν πολύ πιο σημαντικό ρόλο στις διακρατικές σχέσεις. Βασική αιτία, ήταν η ραγδαία μετάδοση του φιλελεύθερου οικονομικού συστήματος (ελευθερία της αγοράς) σε ολόκληρο τον πλανήτη -πλέον και στα πρώην κομμουνιστικά κράτη. Γίνεται, λοιπόν, φανερό ότι την δεκαετία του 1990 ο ρόλος της οικονομίας και του εμπορίου αναβαθμίζεται και η σημαντικότητά τους γίνεται ακόμη πιο μεγάλη από ότι ήταν στο παρελθόν.<br /> <br /> Οι εμπορικές συναλλαγές μεταξύ των κρατών αυξάνονται δραματικά. Αυτό γίνεται έκδηλο και στην περίπτωση των εμπορικών σχέσεων μεταξύ Ρωσίας και των κρατών των Δυτικών Βαλκανίων, όπου σημειώνεται τεράστια αύξηση των εμπορικών σχέσεων. Παράλληλα, σημειώνεται και μεγάλος αριθμός ρωσικών επενδύσεων στα Βαλκάνια. Το γεγονός αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο καθώς η Ρωσία με σωστή διάγνωση του διεθνούς περιβάλλοντος εντοπίζει μια αναφυόμενη ευκαιρία και την αξιοποιεί για να επιτύχει τους τιθέμενους στόχους της στα Δυτικά Βαλκάνια. Καθώς η Ε.Ε. ταλανίζεται από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και οι ΗΠΑ έχουν στραμμένη την προσοχή τους στην Ασία (άνοδος Κίνας), τα Βαλκάνια αποτελούν ένα ανοιχτό πεδίο για επενδύσεις και οικονομική υποστήριξη. Η Ρωσία ως αναδυόμενη δύναμη, διαθέτει, τόσο τους πόρους, όσο και την πολιτική βούληση να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην περιοχή στον οικονομικό-εμπορικό τομέα.<br /> <br /> Αν και η Ρωσία επηρεάστηκε από την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, οι επιπτώσεις στην ρωσική οικονομία ήταν πολύ μικρότερες από αυτές που σημειώθηκαν σε κράτη της Δύσης. Η Ρωσία κατάφερε να ξεπεράσει πολύ γρήγορα τις επιπτώσεις της κρίσης. Πολύ σημαντικό ρόλο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών είχε η ενέργεια -πετρέλαιο και φυσικό αέριο.<br /> <br /> Πέρα όμως από τις εμπορικές σχέσεις και τις επενδύσεις, η Ρωσία έχει εξασφαλίσει την παρουσία της στα Δυτικά Βαλκάνια και μέσω του χρηματοπιστωτικού τομέα. Η ρωσική κρατική τράπεζα Sberbank διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην περιοχή και μάλιστα έχει άμεση πρόσβαση σε: Σερβία, Κροατία, Σλοβενία, Βοσνία. Η ρωσική παρουσία στα Δυτικά Βαλκάνια μέσω του χρηματοπιστωτικού τομέα έχει χαρακτηριστεί ως «η διπλωματία του ρουβλιού», η οποία αποτελεί μέρος της ευρύτερης οικονομικής στρατηγικής της Ρωσίας.<br /> Ο παράγοντας της ενέργειας<br /> <br /> Όπως το εμπόριο και η οικονομία έτσι και η ενέργεια με την πάροδο του χρόνου γίνεται όλο και πιο σημαντική στις διακρατικές σχέσεις. Η Ρωσία διαθέτει πολύ μεγάλα αποθέματα κοιτασμάτων σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Το γεγονός αυτό την κατατάσσει στα μεγαλύτερα κράτη-παραγωγούς του κόσμου μαζί με τα κράτη της Μέσης Ανατολής. Αυτό έχει ως απόρροια, η ενέργεια και συγκεκριμένα ο έλεγχος μεγάλων ποσοτήτων πετρελαίου και φυσικού αερίου να αποτελούν πολύ σημαντική μορφή ισχύος για τη Ρωσία στο σύγχρονο διεθνές σύστημα. Μάλιστα, οι ενεργειακοί πόροι της Ρωσίας είναι αυτοί που έχουν διαδραματίσει τον πιο σημαντικό ρόλο για την ανακατανομή ισορροπίας ισχύος του 21ου αιώνα που έχει καταστήσει την Ρωσία -εάν όχι μεγάλη δύναμη- μια εν δυνάμει μεγάλη δύναμη.<br /> <br /> Η παρουσία της Ρωσίας, τόσο στα Δυτικά Βαλκάνια, όσο και στο σύνολο των Βαλκανίων γενικότερα, για τις ενεργειακές εξελίξεις είναι πάρα πολύ έντονη. Πιο συγκεκριμένα οι εταιρίες Gazprom και Lukoil ενθαρρύνθηκαν ανοιχτά από το κράτος, για να επενδύσουν στις ενεργειακές βαλκανικές αγορές για την ισχυροποίηση του ρόλου της Μόσχας στην περιοχή.<br /> <br /> Ενδεικτικά αναφέρονται κάποια πολύ σημαντικά αποτελέσματα συμφωνιών που προέκυψαν από συμφωνίες της Gazprom με διάφορα κράτη της Ευρώπης: α) επέκταση της πελατειακής βάσης β) δημιουργία νέου δικτύου αγωγών γ) δημιουργία αποθηκευτικών εγκαταστάσεων και δ) άμεση πρόσβαση στην ενεργειακή αγορά της Ευρώπης.<br /> <br /> Πιο συγκεκριμένα για την περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων, σημειώνεται μια έντονη εξάρτηση των δεύτερων από την Ρωσία, καθώς τα κράτη των Δυτικών Βαλκανίων εισάγουν ενέργεια για την κάλυψη των ενεργειακών τους αναγκών σχεδόν εξ ολοκλήρου από την Ρωσία. Επίσης, οι συμφωνίες με την Ρωσία που θα καταστήσουν ορισμένα από αυτά τα κράτη, transit states, γεγονός που θα διαδραματίσει πολύ σημαντικό ρόλο για την ανάπτυξη της οικονομίας των κρατών αυτών, διότι θα αποτελούν ενδιάμεσα κράτη από τα οποία θα περνάνε αγωγοί που θα διακινούν ρωσικό φυσικό αέριο και οι οποίοι θα αποφέρουν μεγάλο αριθμό εσόδων στα κράτη αυτά.<br /> <br /> Κύριοι πυλώνες της στρατηγικής της Gazprom στα Βαλκάνια είναι οι εξής: α) Κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου South Stream, ο οποίος θα διαπερνούσε το σύνολο των Βαλκανίων και θα έφτανε έως την κεντρική Ευρώπη. Ωστόσο, το πλάνο αυτό απέτυχε, αλλά τείνει να αντικατασταθεί εν μέρει με την προέκταση του αγωγού Turkish stream και β) την ιδιοκτησία του Σερβικού ενεργειακού κολοσσού Naftna Industrija Srbije (NIS).<br /> <br /> Κλείνοντας την υπό-ενότητα αυτή είναι σημαντικό να αναφερθεί πως η ενεργειακή αυτή στρατηγική της Ρωσίας, η οποία είναι πάρα πολύ αποτελεσματική, καθώς προσδίδει τα μεγαλύτερα έσοδα στην ρωσική οικονομία, έχει προκύψει μετά την ενεργειακή μεταρρύθμιση του 2009 με πρωτοβουλία του προέδρου Putin. Συγκεκριμένα, η «Ενεργειακή Στρατηγική της Ρωσίας» θα ισχύσει έως το 2030 (τιθέμενο όριο). Η στρατηγική αυτή έθεσε συγκεκριμένους στόχους αντικειμενικούς σκοπούς, προτεραιότητες και κατευθυντήριες γραμμές. Κύριο πρωταγωνιστή καθιστούσε την Gazprom, η οποία όπως αναφέρθηκε επικεντρώθηκε στην δυτικό-ευρωπαϊκή αγορά για την εδραίωση της παρουσίας της και εκπλήρωση των ρωσικών στόχων.<br /> <br /> Στρατιωτική προσέγγιση<br /> <br /> Από την διαμόρφωση της στρατηγικής της Ρωσίας για τα Δυτικά Βαλκάνια δεν θα μπορούσε να λείψει ο στρατιωτικός παράγοντας, ο οποίος αποτελεί μέρος της ευρύτερης ρωσικής στρατηγικής στην περιοχή.<br /> <br /> Τον Δεκέμβριο του 2014 εγκαινιάστηκε το νέο στρατηγικό δόγμα της Ρωσίας, το οποίο είχε στον πυρήνα του την ιδέα πως η Ρωσία πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ισότιμος συνομιλητής από τις υπόλοιπες μεγάλες δυνάμεις του συστήματος.<br /> <br /> Συγκεκριμένα το δόγμα αυτό διαθέτει πέντε βασικούς άξονες εντός των οποίων κινείται η Ρωσία: α) η Δύση είναι ο βασικός εχθρός-ανταγωνιστής της Ρωσίας, β) δεν υπάρχει σαφής διατύπωση των εξοπλιστικών στόχων, γ) υπάρχει για πρώτη φορά και εξωτερική και εσωτερική απειλή πολέμου, δ) δίνεται έμφαση στην ναυτική στρατηγική και στην δημιουργία ναυτικών βάσεων (πρόσβαση σε όσο το δυνατόν περισσότερες θάλασσες) και ε) μεταφορά στρατιωτικών εντάσεων μακριά από τα σύνορά της.<br /> <br /> Στο πλαίσιο της ανωτέρω στρατηγικής η Ρωσία ενεπλάκη στον πόλεμο στην Συρία, ούτως ώστε να διατηρήσει την μοναδική ναυτική βάση που διαθέτει στην περιοχή και άρα να διατηρήσει την άμεση πρόσβασή της στην Μεσόγειο (ένας από τους λόγους εμπλοκής της Ρωσίας στην Συρία). Ωστόσο, η Ρωσία θέλοντας να εξασφαλίσει περαιτέρω πρόσβαση σε θάλασσες ενεπλάκη και στα Βαλκάνια. Όμως τα κράτη με τα οποία είχε/έχει καλύτερες σχέσεις (Σερβία, ΣΔΒ, Βόρεια Μακεδονία και Μαυροβούνιο) είναι ως επί το πλείστον κράτη που δεν έχουν πρόσβαση σε θάλασσα (με εξαίρεση το Μαυροβούνιο). Όλα τα παράκτια κράτη (π.χ. Αλβανία, Κροατία, Σλοβενία κτλ.) ελέγχονται από την Δύση (ΝΑΤΟ-Ε.Ε.). Τα μόνα κράτη στα οποία η Ρωσία είχε ανοιχτό πεδίο για δημιουργία ναυτικής βάσης ήταν το Μαυροβούνιο και η Μάλτα. Η Μάλτα απέρριψε κάθε σχέση με την Ρωσία και τον Putin. Όσον αφορά στο Μαυροβούνιο και αυτό απέρριψε πρόταση της Ρωσίας για εγκατάσταση ναυτικής βάσης στην επικράτειά του. Τότε εικάζεται πως έγινε απόπειρα πραξικοπήματος από πλευράς Ρωσίας στο Μαυροβούνιο, μέσω της χρήσης κυβερνό-επιθέσεων και διάφορων υβριδικών-ασύμμετρων απειλών. Ωστόσο, η απόπειρα αυτή απέτυχε και λίγο αργότερα (2016) το Μαυροβούνιο εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ, με αποτέλεσμα η στρατηγική της Ρωσίας για εύρεση εδάφους για την δημιουργία ναυτικής βάσης στα Δυτικά Βαλκάνια να αποτύχει πλήρως.<br /> <br /> Έτσι, όσον αφορά στον στρατιωτικό τομέα, η Ρωσία επικεντρώθηκε στην ανάσχεση του ΝΑΤΟ στα κράτη του άμεσου ενδιαφέροντος της (Σερβία, ΣΔΒ και Βόρεια Μακεδονία), χωρίς βέβαια να έχει δεσμευμένα ρωσικά στρατεύματα στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων. Ο στρατιωτικός ρόλος της Ρωσίας στην περιοχή, περιορίζεται μόνο μέσω χρηματοδοτήσεων και εξοπλισμών των κρατών στην περιοχή (όπως θα δούμε στην συνέχεια) και όχι σε άμεση στρατιωτική επέμβαση, διότι κάτι τέτοιο είναι πέρα από τις δυνατότητές της -κίνδυνος στρατηγικής υπερεπέκτασης και στρατηγικής υπερεξάπλωσης.<br /> <br /> Ο ρόλος της θρησκείας και του πολιτισμού<br /> <br /> Τέλος, μια σημαντική διάσταση στην διαμόρφωση υψηλής στρατηγικής της Ρωσίας στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων είναι η αξιοποίηση της κοινής θρησκείας και του κοινού πολιτισμού. Τα δύο αυτά στοιχεία αποτελούν μια πολύ καλή αφορμή για την Ρωσία, ούτως ώστε αυτή να δικαιολογεί μια πιο παρεμβατική πολιτική στην περιοχή, για να εκπληρώσει την βαθύτερη αιτία που είναι η προσπάθεια απόκτησης περιφερειακής ηγεμονίας και άσκησης ρόλου μεγάλης δύναμης.<br /> <br /> Η Ρωσία διαθέτει εκτεταμένο πρόγραμμα θρησκευτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων στα Βαλκάνια, το οποίο αποτελεί και μέρος της επίσημης ρωσικής διπλωματίας.<br /> <br /> Σημαντικό ρόλο διαδραματίζει το ίδρυμα Russkiy Mir, το οποίο ιδρύθηκε το 2007 με προεδρικό διάταγμα με σκοπό να ασκεί τις εξής δραστηριότητές στα κράτη των Βαλκανίων: α) εκμάθηση ρωσικής γλώσσας, β) διενέργεια πολιτιστικών προγραμμάτων, γ) μαθήματα ρωσικής ιστορίας. Το ίδρυμα αυτό έχει παρουσία σε Σερβία , Βουλγαρία, Ελλάδα, Σλοβενία, Μαυροβούνιο και ΣΔΒ Πολύ σημαντικό ρόλο διαδραματίζει και η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία (ΡΟΕ), η οποία αποτελεί το κοινό σημείο αναφοράς των δύο περιοχών με αφετηρία την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Επίσης ως σκοπό έχει: α) την προώθηση των Σλάβων ορθοδόξων σε διεθνές επίπεδο, β) την διαφοροποίηση από την Δύση, δημιουργώντας στην περιοχή τον δεύτερο πόλο, τον ορθόδοξο φιλο-ρωσικό, ο οποίος εναντιώνεται στον μουσουλμανικό φιλο-δυτικό πόλο γ) την αναβάθμιση της Ρωσίας, η οποία θα έχει το ρόλο του «Μεγάλου Αδερφού» στα κράτη των Δυτικών Βαλκανίων, δ) την μη αποδοχή του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίο πολλές φορές έχει υποστηριχθεί από τις ΗΠΑ σαν επιμέρους διαμάχη μεταξύ των δύο πλευρών και ε) την ενδυνάμωση της επιρροής στην Σέρβικη και Κυπριακή Ορθόδοξη Εκκλησία.<br /> <br /> Τέλος, ιδιαίτερη μνεία από πλευράς Ρωσίας δίνεται στην θεωρία του πανσλαβισμού και στην φυλετική και ιστορική σχέση που έχουν αναπτύξει οι δύο πλευρές.<br /> <br /> <b><i>*απόφοιτος του τμήματος Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών, μέλος της SAFIA και συντάκτης στην Off Line Post</i></b><br /> <br /> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Ο Ρόλος της Ρωσίας στα Δυτικά Βαλκάνια στον 21ο Αιώνα

Μηνάς Στραβοπόδης* Εξωτερική Πολιτική της Ρωσίας στα Δυτικά Βαλκάνια Το διεθνές σύστημα ήδη από το 2001 βρίσκεται σε ένα καθεστώς υπό μ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Πούτιν «άδειασε» τους Τούρκους στην Συρία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMgSyezk7AD4uT60EkcWRsQyMVGglCYOpswz-WJLdlvWUaOTBSwuj28-Gsm5OxQzsa6cA1QLtSZWSUMqhAcigkhXJXcMI4oALwgWBguBoDLcaZAyMM6mjd_4kQ_XdhIwjb_A3lybzOgrA/s1600/putin-erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="340" data-original-width="460" height="472" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMgSyezk7AD4uT60EkcWRsQyMVGglCYOpswz-WJLdlvWUaOTBSwuj28-Gsm5OxQzsa6cA1QLtSZWSUMqhAcigkhXJXcMI4oALwgWBguBoDLcaZAyMM6mjd_4kQ_XdhIwjb_A3lybzOgrA/s640/putin-erdogan.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Όλες οι μεγάλες δυνάμεις κοιτάνε τα συμφέροντα τους.δεδομένο. Αλλά οι ρώσοι είναι οι ποιο άπληστοι και ύπουλοι</span>.</h3> <b>Γράφη ο Αθ. Δρούγος</b><br />1)Ανήμερα της επετείου της Σοβιετικής εισβολής στην Τσεχοσλοβακία το 1968 από την τρισάθλια κομπανία των Μπρέζνιεφ-Κοσύγκιν-Γκρομύκο , που τερμάτισε την άνοιξη της Πράγας του αείμνηστου Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ , η Τουρκία σίγουρα θα διαπιστώνει σήμερα το τι θα πει να είναι ‘σύμμαχός’ σου η Ρωσία. <br /><br />Κάτι που εμείς ως λαός, που έχουμε ανάμεσα στις μνήμες μας και τα Ορλωφικά της εγκατάληψης από τους διεφθαρμένους Τσάρους , το γνωρίζουμε εδώ και δεκαετίες. Τώρα δεν αναφέρομαι σε ορισμένους διαχρονικά οπαδούς της συνωμοσιολογίας και του «ξανθού γένους». Είναι εξωγήινοι στον πλανήτη των γήινων..και κάποιοι βρέθηκαν και στην Βουλή. <br /><br />2)»¨Εχουμε συμφωνία με τη Ρωσία» έλεγε σήμερα ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών Τσαβούσογλου, αρνούμενος να παραδεχθεί την πραγματικότητα. Ότι η Ρωσία πέταξε στον γνωστό κάλαθο των αχρήστων τη συμφωνία της Αστάνα (ΙΡΑΝ-ΤΟΥΡΚΙΑ-ΡΩΣΙΑ) σε ότι αφορά το Ιντλίμπ, όπου ο στρατός του Άσαντ ανακατέλαβε για πρώτη φορά μετά το 2011 την στρατηγικής σημασίας κωμόπολη του Χαν Σειγκούν που ανοίγει πλέον την οδική επικοινωνία με την πόλη Χάμα. <br /><br />Με την πλήρη συνδρομή της Ρωσικής αεροπορίας από την βάση Αλ Χμέιμιμ και ενώ έχουν βρεθεί μπροστά σε ορατό κίνδυνο τα Τουρκικά παρατηρητήρια ως και οι στρατιωτικές φάλαγγες της Άγκυρας.Μιλάμε για την περιοχή που ο Τραμπ τον Απρίλιο του 2017 βομβάρδισε λόγω της επίθεσης με χημικά του ΄Άσαντ , που προκάλεσε 92 νεκρούς.Η Αμερικανική πολιτική στην Συρία-το έχω γράψει-είναι συνταγή για καταστροφή.Δυστυχώς οι ΗΠΑ στο Συριακό δεν γνωρίζουν τι ακριβώς θέλουν. <br /><br />3)Οι Τούρκοι σήμερα θα έχουν λογικά συνειδητοποιήσει ότι ήταν λάθος να τα «σπάσουν» με τις ΗΠΑ πριν βάλουν στο χέρι τα F-35.Έπρεπε να είχαν ήδη στα χέρια τους μερικά αεροσκάφη, πριν επιταχύνουν την παραλαβή του Ρωσικού αντιπυραυλικού συστηματος S400.Αυτό ήθελε ο παμπόνηρος Ακάρ, αλλά Ερντογάν και Τσαβούσογλου ΄’ησαν βιαστικοί. <div> <br />4)Οι Ρώσοι, βλέποντας τη σημερινή μερική αποστασιοποίηση ανάμεσα σε Ουάσινγκτων και Άγκυρα, και ίσως αντιλαμβανόμενοι το ότι αυτή μπορεί να μην κρατήσει για πάντα έβαλαν το «μαχαίρι στην πληγή.’ Ο Ασάντ θα είναι πάντα ο μοναδικός σύμμαχός τους στον Αραβικό κόσμο. <br /><br />Η Τουρκία είναι ασφαλώς υπολογίσιμη αλλά προσωρινή δεδομένου επίσης του ότι η Άγκυρα δεν συμπλέει σε πολλά διεθνή ζητήματα με τη Μόσχα, πχ στο θεμα της Ουκρανίας.(εννοώ Κριμαία-Ντονμπάς-Τατάροι της Κριμαίας-/Τσετσενία κα).Δεν άρεσε καθόλου στην Ρωσία η πρόσφατη επίσκεψη του νέου Ουκρανού προέδρου στην Άγκυρα,αλλά ούτε και η πώληση 12 drones στο Κίεβο.(τύπου Μπαιρακτάρ) <br /><br />5)Τα τελευταία 3-4 χρόνια η Τουρκία είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα case study για τους σπουδαστές των διεθνών σχέσεων στα Πανεπιστήμια , αλλά κάτι τέτοια θέματα στις στρατιωτικές σχολές επιτελών δεν τα εκμεταλλευόμαστε σε τόπο και χρόνο (σε 4 κορυφαίες σχολές Επιτελών των ΗΠΑ ήδη με την έναρξη της νέας ακαδημαικής χρονιάς είναι στο πρώτο τετράμηνο..) <br /><br />Τα επόμενα βήματά της θα είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα.(δεν θέλω να ανοίξω τώρα τα χαρτιά μου για τα επερχόμενα και για αυτά που συζητήθηκαν προ λίγων εβδομάδων σε διεθνές στρατιωτικό συμπόσιο στην Κωνσταντινούπολη….) Έχει τη δυνατότητα η Άγκυρα να υποστηρίξει άμεσα ή υβριδικά τους αντικαθεστωτικούς στο Ιντλίμπ; Έχει τη δυνατότητα, δεν ξέρουμε όμως αν έχει τη δύναμη και ειδικά τώρα να έρθει σε κάποιας μορφής σύγκρουση με την Μόσχα. <br /><br />6)Η ψυχολογική διάσταση είναι πολύ σημαντική και δεν πρέπει να αγνοείται. Όταν βρίσκεσαι σε πολεμική ρητορική -όπως συμβαίνει με τον Τούρκο πρόεδρο από το 2015- δηλαδή για μεγάλο χρονικό διάστημα και μάλιστα έναντι πολλών εχθρών καιαντιπάλων του , κάπου κουράζεσαι και εσύ και λογικά θα κουράζεται και ο λαός σου. Ο καλός ηγέτης(όσο έξυπνος και να είναι) θα πρέπει να ασκεί προσεκτικό μάνατζμεντ στην ψυχική δύναμη του λαού, του στρατού αλλά και τη δική του.<br /><br /><a href="https://www.analystsforchange.org/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Ο Πούτιν «άδειασε» τους Τούρκους στην Συρία

Όλες οι μεγάλες δυνάμεις κοιτάνε τα συμφέροντα τους.δεδομένο. Αλλά οι ρώσοι είναι οι ποιο άπληστοι και ύπουλοι . Γράφη ο Αθ. Δρούγος 1)Α...

Διαβάστε την συνέχεια

“Σεβασμός για την Ελλάδα”! Το Κίνημα που ξεκίνησε στη Γερμανία παλεύει…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJCfuzchpbJVtRMNQFuaYfUklj88BnMYRHnhJxM7FhPCL_OHhAjfa3OYtDLEpuF6Lnh5mKWJtw41RMqo8OYNc30nHiss6dr2_srDnKtzr26fo4Wy50AIzeebqJ0MSqzqZ4x9YeS1r6T78/s1600/Germany_Greece_Flags.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="536" data-original-width="858" height="398" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJCfuzchpbJVtRMNQFuaYfUklj88BnMYRHnhJxM7FhPCL_OHhAjfa3OYtDLEpuF6Lnh5mKWJtw41RMqo8OYNc30nHiss6dr2_srDnKtzr26fo4Wy50AIzeebqJ0MSqzqZ4x9YeS1r6T78/s640/Germany_Greece_Flags.jpg" width="640" /></a></div> <div> <b><br /></b></div> <b>Παναγιώτης Κουπαράνης</b><br />Δεν ήταν λίγοι οι Γερμανοί που τα χρόνια της κρίσης είχαν εξοργιστεί με τον τρόπο που αντιμετωπιζόταν η Ελλάδα και οι Έλληνες από τμήμα της γερμανικής κοινής γνώμης. Μια ομάδα αυτών των ανθρώπων ξεκίνησε το 2015 στο Βερολίνο την υπερκομματική πρωτοβουλία «Σεβασμός για την Ελλάδα», η οποία ένα χρόνο αργότερα μετατράπηκε σε εγγεγραμμένο σωματείο. Κοινό χαρακτηριστικό των μελών του είναι ότι θεωρούσαν άδικη, κοντόφθαλμη και αντικοινωνική τη σκληρή δημοσιονομική πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης και της ΕΕ έναντι της Ελλάδας. Στην πορεία της ενασχόλησής τους με τα ελληνικά ζητήματα τα μέλη της οργάνωσης κυριολεκτικά ανακάλυψαν ότι ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γερμανία «υπάρχουν», όπως επισημαίνει η Χίλντε Σραμ, «λογαριασμοί που παραμένουν ανοιχτοί», δηλαδή οι κατοχικές οφειλές της Γερμανίας. <br /><br />Η Χίλντε Σραμ θεωρείται εμβληματική μορφή της εναλλακτικής Αριστεράς και του κινήματος ειρήνης στη Γερμανία και είναι από τα ιδρυτικά μέλη των Πρασίνων. Ήδη από πολύ νωρίς η 82χρονη σήμερα Σραμ έχει αναλάβει πρωτοβουλίες για την αναγνώριση και την αποζημίωση των θυμάτων του ναζισμού. Το ενδιαφέρον της ειδικά για αυτό το θέμα προέκυψε από την ενασχόληση της με την ιστορία της δικής της οικογένειας: πατέρας της ήταν ο υπουργός Εξοπλισμών του Τρίτου Ράιχ Άλμπερτ Σπέερ. <br /><br />Πως ευαισθητοποιείς την κοινή γνώμη; <br /><br />Μέλη και υποστηρικτές του «Σεβασμού για την Ελλάδα» απορρίπτουν την επίσημη θέση των γερμανικών κυβερνήσεων πως δεν τίθεται θέμα γερμανικών αποζημιώσεων και επανορθώσεων προς την Ελλάδα. Σύμφωνα με την Χ. Σραμ «η στάση αυτή είναι, πρώτον προσβλητική για τους Έλληνες και, δεύτερον, βασίζεται σε στερεότυπα, επειδή παραβλέπει ότι ακόμη και Γερμανοί πολιτικοί του συντηρητικού χώρου επανεξετάζουν στο μεταξύ τη θέση, ότι τα εγκλήματα της Βέρμαχτ και των Ες-Ες ήταν απλώς επακόλουθα του πολέμου. Αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο ότι πρόκειται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». Η Χίλντε Σραμ δέχεται ωστόσο την ένσταση, ότι αυτός ο προβληματισμός περιορίζεται σε ένα στενό κύκλο ανθρώπων στη Γερμανία, καθώς η συντριπική πλειοψηφία του γερμανικού πληθυσμού ούτε καν γνωρίζει για τη γερμανική κατοχή στην Ελλάδα. <br /><br />Η ίδια δεν διαθέτει κάποια «πετυχημένη συνταγή» για το πώς θα μπορούσε να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη σε αυτό το ζήτημα. Η οργάνωση «Σεβασμός για την Ελλάδα» προσπαθεί να ενημερώσει τους Γερμανούς πολίτες μέσω εκδηλώσεων σε ολόκληρη τη Γερμανία. Αυτό το διάστημα προβάλει το ντοκιμαντέρ του Χρύσανθου Κωνσταντινίδη «Μπαλκόνι – Τα εγκλήματα της Βερμαχτ στην Ελλάδα», που πραγματεύεται την καταστροφή του χωριού Λυγκιάδες από γερμανικά στρατεύματα το 1943. <br /><br />Επίσης διανέμει μια διακήρυξη που αναφέρεται στη γερμανική κατοχή, αλλά και τις υποχρεώσεις που προκύπτουν. Στο τετρασέλιδο κείμενο που υπογράφουν δεκάδες επιστήμονες, συγγραφείς, καλλιτέχνες, πολιτικοί διατυπώνονται τρία συγκεκριμένα αιτήματα προς τη γερμανική κυβέρνηση: η επιστροφή του κατοχικού δανείου και των λύτρων που πλήρωσε η εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης για την απελευθέρωση χιλιάδων Εβραίων από την καταναγκαστική εργασία, όπως επίσης και η δημιουργία ενός ταμείου για την ανάπτυξη στις περιοχές των μαρτυρικών χωριών. <br /><br />Τη συζήτηση θα πρέπει να την ξεκινήσουν βουλευτές <br /><br />Η έκθεση για τις ελληνικές διεκδικήσεις που ψηφίστηκε στις 17 Απριλίου από την ελληνική βουλή εκτιμά το ποσό των αποζημιώσεων για τις καταστροφές που υπέστη η χώρα στην περίοδο της γερμανικής κατοχής στα 290 δισεκατομμύρια ευρώ. Η κ. Σραμ θεωρεί ότι η απαίτηση σε αυτό το ύψος «δεν είναι ρεαλιστική». «Όμως», προσθέτει, «αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να γίνει τίποτα». <br /><br />Δεδομένης της άκαμπτης στάσης της γερμανικής κυβέρνησης θεωρεί ότι θα πρέπει ένα από τα γερμανικά κόμματα, ενδεχομένως η Πράσινοι, να αναλάβει την πρωτοβουλία να θέσει το αίτημα των επανορθώσεων στη γερμανική βουλή. Έχοντας υπόψη προσωπικές εμπειρίες από την πολιτική της σταδιοδρομία η Χίλντε Σραμ υποστηρίζει ότι «ακόμη και αν το αίτημα απορριφθεί, θα έχει συνέπειες. Στην πολιτική συνήθως δεν πετυχαίνεις με την πρώτη αλλά αν καταβάλεις και δεύτερη και τρίτη προσπάθεια». <br /><br />Την πρόταση της κ. Σραμ υιοθετεί η βουλευτής των Πρασίνων Λίζα Μπάτουμ. Πράγματι, την πρωτοβουλία για να ξεκινήσει μια συζήτηση ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γερμανία θα πρέπει να την αναλάβουν βουλευτές. <br /><br />Μια πρώτη συζήτηση στην Ελληνογερμανική Ομάδα Φιλίας της γερμανική βουλής έχει ήδη γίνει, επισημαίνει η Λίζα Μπάτουμ. Απομένει να αποφασίσει και η νέα ελληνική βουλή με ποια άτομα θα πλαισιωθεί η ανάλογη επιτροπή στην Αθήνα. Και εύχεται ότι αυτή η διαδικασία θα ολοκληρωθεί ως το φθινόπωρο, όταν θα επισκεφτεί με άλλους πράσινους βουλευτές την Αθήνα. Όπως και το κόμμα της η Λ. Μπάτουμ θεωρεί ότι οι ελληνικές απαιτήσεις δεν μπορούν να ικανοποιηθούν στο σύνολό τους από τη Γερμανία. <br /><br />Διαφορετική είναι η περίπτωση του Κατοχικού Δανείου, το οποίο θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να επιστραφεί. Το ζητούμενο δεν είναι όμως μόνο το πώς θα διευθετηθεί το θέμα των αποζημιώσεων, τονίζει Λίζα Μπάτουμ: «Θα πρέπει η αντιμετώπιση της κληρονομιάς του παρελθόντος να συνδεθεί με θετικές εικόνες του μέλλοντος. Για αυτό το λόγο θα πρέπει να αυξηθεί σημαντικά τόσο ο αριθμός των ανταλλαγών νέων, όσο και της αδελφοποίησης ελληνικών και γερμανικών δήμων. Ασφαλώς αυτό θα προκαλέσει μια αναβίωση των φαντασμάτων του παρελθόντος. Όμως, μόνο έτσι μπορείς να τα τιθασεύσεις». <br /><br />Το ενδιαφέρον της 34χρονης Λίζα Μπάτουμ για την Ελλάδα δεν προέκυψε τυχαία. Στα φοιτητικά της χρόνια σπούδασε δύο εξάμηνα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. <br /> <a href="https://www.dw.com/el/">DEUTSCHE WELLE</a><br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

“Σεβασμός για την Ελλάδα”! Το Κίνημα που ξεκίνησε στη Γερμανία παλεύει…

Παναγιώτης Κουπαράνης Δεν ήταν λίγοι οι Γερμανοί που τα χρόνια της κρίσης είχαν εξοργιστεί με τον τρόπο που αντιμετωπιζόταν η Ελλάδα και...

Διαβάστε την συνέχεια

Μέτωπο Belh@rra: Με επίκεντρο το μοντέλο χρηματοδότησης

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJo0RUXXdaXbVaL95wrHlvslwDjG3_SkcDdn3TeYE58Tae8aW4yRVFtr2Gn76JDI4LA4kaEIH0nyedcMXFqghGuk7hf03plsBSbMIxRRL8xcfPC2ZC78ct46T2NRUR-y0srs-HX5fEq4o/s1600/Belh%2540rra.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="875" data-original-width="1200" height="466" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJo0RUXXdaXbVaL95wrHlvslwDjG3_SkcDdn3TeYE58Tae8aW4yRVFtr2Gn76JDI4LA4kaEIH0nyedcMXFqghGuk7hf03plsBSbMIxRRL8xcfPC2ZC78ct46T2NRUR-y0srs-HX5fEq4o/s640/Belh%2540rra.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Το παρασκήνιο της επίσκεψης του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν φέρνει ραγδαίες εξελίξεις και κλειδώνει τις φρεγάτες Belh@rra στο ΠΝ. Μετά την επίσημη επίσκεψη του Μητσοτάκη, ο Μακρόν συναντήθηκε με τον Γάλλο υπουργό οικονομικών στον οποίο δόθηκε η εντολή διερεύνησης του χρηματοδοτικού πλαισίου αρχικά για δύο πλοία γαλλικής διαμόρφωσης από γαλλικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. ‘ <br /> <br /> Τα πλοία πρόκειται να ναυπηγηθούν στη Γαλλία στα ναυπηγεία της Naval Group. Από πλευράς Ελλάδας θα δοθεί ένα μικρό ποσό ώστε η χώρα μας να μπει επισήμως στο πρόγραμμα των Belh@rra του Γαλλικού Ναυτικού. Μόλις βρεθεί το μοντέλο χρηματοδότησης κάτι που αναμένεται να λάβει χώρα μέσα στο επόμενο τρίμηνο, το πρόγραμμα των Belh@rra θα περάσει ΚΥΣΕΑ καθώς και από την αρμόδια επιτροπή της βουλής και ως εκ τούτων θα έχει χαρακτήρα κοινοβουλευτικής νομιμοποίησης ώστε ο Έλληνας Γενικός Διευθυντής της ΓΔΑΕΕ να ξεκινήσει τις επίσημες διαπραγματεύσεις και τέλος να υπογραφεί η σύμβαση για δύο πλοία Belh@rra ίδια με αυτά του Γαλλικού Ναυτικού και ναυπήγησης στη Γαλλία. <br /> <br /> Μολονότι, οι Belh@rra είναι πλοία εξαιρετικής σχεδίασης και νέας φιλοσοφίας, το απόθεμα των μόλις 16 Α/Α βλημάτων δεν ικανοποίει σε καμία περίπτωση της ανάγκες του ΠΝ αφού είναι φόρτος ανάλογος μιας κορβέτας ούτε καν φρεγάτας με δυνατότητες αεράμυνας περιοχής. Στόχος του ΠΝ όμως έχει διακηρύξει το ΓΕΝ στη πολιτική ηγεσία είναι τουλάχιστον τέσσερα νέα πλοία. Στα θετικά των Belh@rra προσμετράτε ένα κορυφαίο ραντάρ το Sea Fire 500 ικανό να εμπλέκει 16 στόχους ταυτοχρόνως αντί των 2 που μπορούν οι σημερινές φρεγάτες, ένα πανίσχυρο σύστημα ανθυποβρυχιακού πολέμου, ένα ολοκληρωμένο σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου ενώ η έλλειψη οπλικού συστήματος κατηγορίας CIWS παραμένει με τη προοπτική ενσωμάτωσης Phalanx από αποσυρόμενες φρεγάτες. <br /> <br /> Είναι επίσης προφανές πως η διαμόρφωση των 16 βλημάτων δεν θα φέρουν βλήματα MDCN – Scalp Naval. Σε ότι αφορά τον οπλισμό, οι γαλλικής διαμόρφωσης Belh@rra θα διαθέτουν δύο εκτοξευτές Sylver A50 για 16 βλήματα Aster 15 και Aster 30. <br /> <br /> Άποψη μας είναι πως οι Belh@rra είναι μια πολύ καλή σχεδίαση που ταιριάζει στις ανάγκες του ΠΝ ως φρεγάτα γενικών καθηκόντων – πολλαπλών ρόλων με ενισχυμένες ικανότητες αντιαεροπορικών επιχειρήσεων με τη προϋπόθεση των 32 βλημάτων ASTER 15/ ASTER 30 καθότι τα βλήματα Α/Α είναι αυτά που πρωτίστως έχει ανάγκη το ΠΝ ικανοποιώντας την απαίτηση για αεράμυνα περιοχής και όχι τα Scalp Naval χωρίς να σημαίνει πως τα τελευταία δεν προσφέρουν σημαντικές ικανότητες στρατηγικού επιπέδου. <br /> <br /> Οι Belh@rra των 32 βλημάτων (το ξανά τονίζουμε) με συνδιασμό ικανού αποθέματος βλημάτων, αισθητήρων – ραντάρ και όπλων AAW είναι πλοία εξαιρετικών δυνατοτήτων και μια ισορροπημένη επιλογή ως φρεγάτα γενικών καθηκόντων. Είναι λάθος να τα συγκρίνουμε με εξειδικευμένα πλοία αεράμυνας περιοχής όπως οι LCF, F-124 ή Álvaro de Bazán. <br /> <br /> <blockquote class="wp-embedded-content"> <a href="https://defencereview.gr/fregates-belharra-gia-to-p-n-oi-exelixeis-kai-oi-prooptikes-sto-koryfaio-exoplistiko-programma-gia-to-p-n/">Φρεγάτες Belharra: Οι εξελίξεις και οι προοπτικές στο κορυφαίο εξοπλιστικό πρόγραμμα για το ΠΝ</a></blockquote> <script type="text/javascript"> <!--//--><![CDATA[//><!-- !function(a,b){"use strict";function c(){if(!e){e=!0;var a,c,d,f,g=-1!==navigator.appVersion.indexOf("MSIE 10"),h=!!navigator.userAgent.match(/Trident.*rv:11\./),i=b.querySelectorAll("iframe.wp-embedded-content");for(c=0;c<i.length;c++){if(d=i[c],!d.getAttribute("data-secret"))f=Math.random().toString(36).substr(2,10),d.src+="#?secret="+f,d.setAttribute("data-secret",f);if(g||h)a=d.cloneNode(!0),a.removeAttribute("security"),d.parentNode.replaceChild(a,d)}}}var d=!1,e=!1;if(b.querySelector)if(a.addEventListener)d=!0;if(a.wp=a.wp||{},!a.wp.receiveEmbedMessage)if(a.wp.receiveEmbedMessage=function(c){var d=c.data;if(d)if(d.secret||d.message||d.value)if(!/[^a-zA-Z0-9]/.test(d.secret)){var e,f,g,h,i,j=b.querySelectorAll('iframe[data-secret="'+d.secret+'"]'),k=b.querySelectorAll('blockquote[data-secret="'+d.secret+'"]');for(e=0;e<k.length;e++)k[e].style.display="none";for(e=0;e<j.length;e++)if(f=j[e],c.source===f.contentWindow){if(f.removeAttribute("style"),"height"===d.message){if(g=parseInt(d.value,10),g>1e3)g=1e3;else if(~~g<200)g=200;f.height=g}if("link"===d.message)if(h=b.createElement("a"),i=b.createElement("a"),h.href=f.getAttribute("src"),i.href=d.value,i.host===h.host)if(b.activeElement===f)a.top.location.href=d.value}else;}},d)a.addEventListener("message",a.wp.receiveEmbedMessage,!1),b.addEventListener("DOMContentLoaded",c,!1),a.addEventListener("load",c,!1)}(window,document); //--><!]]> </script><iframe class="wp-embedded-content" frameborder="0" height="400" marginheight="0" marginwidth="0" sandbox="allow-scripts" scrolling="no" security="restricted" src="https://defencereview.gr/fregates-belharra-gia-to-p-n-oi-exelixeis-kai-oi-prooptikes-sto-koryfaio-exoplistiko-programma-gia-to-p-n/embed/" title="“Φρεγάτες Belharra: Οι εξελίξεις και οι προοπτικές στο κορυφαίο εξοπλιστικό πρόγραμμα για το ΠΝ” — Defence Review" width="600"></iframe><br /> <br /> <a href="https://defencereview.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μέτωπο Belh@rra: Με επίκεντρο το μοντέλο χρηματοδότησης

Το παρασκήνιο της επίσκεψης του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν φέρνει ραγδαίες εξελίξεις και κλειδώνει ...

Διαβάστε την συνέχεια

Συναγερμός στην Άγκυρα: «Οι ΗΠΑ σχεδιάζουν επιχείρηση για την ανατροπή του Ερντογάν»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicsoOy81QY_BFiXOMw21Bx35Dde7pMM2BJQ9kyDxwv1711JwkmEXuIZ2yTn9nYH3Fi2FGFsQKDHF64asemXQU4weD2PQGoUxH9w9XbD714C-nb8YWYQsiak0LFNzM_L047FwWZglBshrk/s1600/erdogan_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="503" data-original-width="768" height="418" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicsoOy81QY_BFiXOMw21Bx35Dde7pMM2BJQ9kyDxwv1711JwkmEXuIZ2yTn9nYH3Fi2FGFsQKDHF64asemXQU4weD2PQGoUxH9w9XbD714C-nb8YWYQsiak0LFNzM_L047FwWZglBshrk/s640/erdogan_.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Μύλος ξανά στις σχέσεις Ουάσιγκτον και Άγκυρας με κατηγορίες περί πραξικοπήματος στην Τουρκία. Η τουρκική πρεσβεία στη Σόφια δημοσίευσε μέσω μηνυμάτων κοινωνικών μέσων ενημέρωσης τον Αύγουστο, κατηγορίες κατά των ΗΠΑ και του προξενικού της προσωπικού, περί διεξαγωγής παράνομων επιχειρήσεων προκειμένου να ανατραπεί ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.<br /> <br /> Μέσα από τις επίσημες ανακοινώσεις της στο Twitter, η τουρκική πρεσβεία ισχυρίστηκε ότι ο Μέτιν Τοπούζ, υπάλληλος στο Γενικό Προξενείο των ΗΠΑ στην Κωνσταντινούπολη, είχε συχνή επαφή με αστυνομικούς που διεξήγαγαν έρευνα για διαφθορά στην Τουρκία το 2013 και ότι η έρευνα αυτή αφορούσε » προσπάθεια «που σχεδιάστηκε και διοργανώθηκε από τις ΗΠΑ και το κίνημα Gülen, με ομάδα πολιτών που δραστηριοποιείται στον τομέα της εκπαίδευσης, του διαθρησκειακού και διαπολιτισμικού διαλόγου και της φιλανθρωπικής εργασίας σε πολλές χώρες.<br /> <br /> Τα tweets από την τουρκική πρεσβεία στη Σόφια τα οποία παρουσιάζονται από την ιστοσελίδα <b><a href="https://www.nordicmonitor.com/2019/08/turkish-embassy-in-bulgaria-accused-us-of-staging-coup-against-erdogan/" target="_blank">Nordic Monitor</a></b>, επιβεβαιώνουν ότι όλες οι τουρκικές πρεσβείες, τα προξενεία και τα γραφεία των κυβερνητικών υπηρεσιών, λειτουργούν ως προπαγανδιστικές μηχανές για την εξάπλωση της ισλαμικής και αντιδυτικής ιδεολογίας του Ερντογάν μεταξύ των ομάδων τουρκικής διασποράς σε όλο τον κόσμο (κτυπώντας καμπάνες και για την Δυτική Θράκη και τον ρόλο του τουρκικού προξενείου).<br /> <br /> Επίσης, εκθέτουν την διασύνδεση μεταξύ των απεσταλμένων του Ερντογάν και της παράνομης ΜΚΟ Pelican, η οποία διαχειρίζεται ένα τρομερό σύστημα προπαγάνδας.<br /> <br /> Η ομάδα αυτή που λαμβάνει εντολές απευθείας από τον γαμπρό του Ερντογάν, Berat Albayrak, διοργάνωσε μια εκστρατεία που οδήγησε στην αποπομπή του πρώην πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου το Μάιο του 2016, μόλις τέσσερις μήνες μετά την εκλογή του.<br /> <br /> Ο Topuz τώρα, συνελήφθη και κατηγορήθηκε από την κυβέρνηση Ερντογάν με αμφισβητούμενες κατηγορίες, προκαλώντας διπλωματική ένταση μεταξύ των δύο συμμάχων του ΝΑΤΟ. Οι ΗΠΑ επανειλημμένα ανακοίνωσαν ότι δεν έβλεπαν καμία αξία στην υπόθεση, η οποία θεωρήθηκε ότι ήταν μέρος ενός κυνηγιού μαγισσών στην Τουρκία.<br /> <br /> Η Τουρκική Πρεσβεία στη Σόφια επίσης επέκρινε την Ιντερπόλ για την απόρριψη χιλιάδων τουρκικών αιτημάτων για συλλήψεις στην Ευρώπη. Η Nordic Monitor δημοσίευσε προηγουμένως πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο κατάχρησης της διαδικασίας της Ιντερπόλ, από τις τουρκικές διπλωματικές αποστολές, τις δικαστικές αρχές, την αστυνομία και την MIT, για να εκδιώξουν, παρενοχλήσουν και εκφοβίσουν τους αντιπάλους τους που ζουν στο εξωτερικό.<br /> <br /> Σύμφωνα με αυτές τις αναφορές, η Τουρκία είχε ζητήσει την σύλληψη 60.000 ή περισσοτέρων ατόμων αμέσως μετά από την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιούλιο του 2016.<br /> <br /> Εκτός από το προσωπικό του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών που είναι γνωστό ως «διπλωμάτες του Twitter», τα θέματα και το στυλ των μηνυμάτων που έχουν αναρτηθεί από τις διπλωματικές και προξενικές αποστολές έχουν επίσης αλλάξει ριζικά από την οργάνωση προπαγάνδας του Ερντογάν.<br /> <br /> Γενικά, αυτά τα μηνύματα έδειξαν πώς οι επίσημοι λογαριασμοί των Τούρκων διπλωματικών εκπροσώπων μετατράπηκαν σε εργαλεία προπαγάνδας που διαδίδουν αντιδυτικές αφηγήσεις, θεωρίες συνωμοσίας και ψευδείς πληροφορίες που κατασκευάστηκαν από την οργάνωση Pelican.<br /> <br /> Ο Πρόεδρος Erdoğan την επισκέφθηκε πρόσφατα στο Βόσπορο ως ένδειξη της υποστήριξις του προς την οργάνωση αυτή που παρουσιάζεται και με τον μανδύα της ΜΚΟ. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης ενημερώθηκε σχετικά με τις διεθνείς δραστηριότητες και τα έργα τα οποία εξυπηρετούν ορισμένες λειτουργίες του καθεστώτος με στόχο την προστασία της εξουσιαστικής κυριαρχίας του Ερντογάν, τη διάδοση ψευδών πληροφοριών, την προώθηση της αντιδυτικής προπαγάνδας, τον μετριασμό της διαφωνίας εντός του τουρκικού λαού, την τροφοδότηση όλων των συνωμοσιών και τον χειρισμό σύμφωνα με τις επιθυμίες ενός ατόμου, δηλαδή του Ερντογάν.<br /> <br /> Η Pelican έχει γίνει ένας από τους κύριους παράγοντες της αλλαγής του καθεστώτος στην Τουρκία που υπονομεύει μια κοινοβουλευτική δημοκρατία δεκαετιών με ελέγχους και ισορροπίες και διαχωρισμό των εξουσιών, ανοίγοντας το δρόμο για μια σουλτανική προεδρία, βοηθώντας τον Τούρκο πρόεδρο να συγκεντρώσει άφθονη εξουσία.<br /> <br /> πηγή<br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Συναγερμός στην Άγκυρα: «Οι ΗΠΑ σχεδιάζουν επιχείρηση για την ανατροπή του Ερντογάν»

Μύλος ξανά στις σχέσεις Ουάσιγκτον και Άγκυρας με κατηγορίες περί πραξικοπήματος στην Τουρκία. Η τουρκική πρεσβεία στη Σόφια δημοσίευσε μ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η αξία ενός υποβρυχίου φράγματος γύρω από την Κύπρο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ4wKElzZExoSue0HwMOoOsoId7anOMQZh8BhUKzUbRrlA-BeFTB-bmWd8cL1gdZVI2fpbU8PxNHqKdIq-GCUIw8Glhzg2_IODjd4i7IXWxdWJ0IuoZkF8B4-HikAkUNMLO2wEY-qJBME/s1600/ypobryhio.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="1024" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ4wKElzZExoSue0HwMOoOsoId7anOMQZh8BhUKzUbRrlA-BeFTB-bmWd8cL1gdZVI2fpbU8PxNHqKdIq-GCUIw8Glhzg2_IODjd4i7IXWxdWJ0IuoZkF8B4-HikAkUNMLO2wEY-qJBME/s640/ypobryhio.jpg" width="640" /></a></div> <br />Ένα από τα διαχρονικά λάθη του κυπριακού συστήματος εξουσίας είναι ότι παρέβλεψε τον θεμελιώδη ρόλο που παίζει η στρατιωτική ισχύς στη γεωπολιτική ταυτότητα μιας χώρας. Για να το πούμε πολύ απλά, μια χώρα χωρίς ικανότητες προβολής ισχύος στον δικό της χώρο δεν είναι ακριβώς χώρα. Είναι κάτι άλλο.<div> <br />Του <b>Δρ. Κωνσταντίνου Γρίβα *</b><br />Δεν έχει πλήρη υπόσταση και δεν μπορεί να λειτουργήσει μέσα στο διεθνές σύστημα με τον ίδιο τρόπο που λειτουργούν τα άλλα κράτη. Βέβαια, η Κυπριακή Δημοκρατία μετά την εισβολή του 1974 ανέπτυξε μια αξιοπρόσεχτη χερσαία στρατιωτική ισχύ. Όμως, υποβάθμισε τον ρόλο της ναυτικής ισχύος. Δηλαδή, της ικανότητας να μπορεί να ασκεί αποφασιστική προβολή ισχύος στον θαλάσσιο χώρο της.</div> <div> <br />Έτσι, έδωσε την ευκαιρία στην Τουρκία να διεξαγάγει την πρόσφατη εισβολή της (γιατί περί εισβολής πρόκειται) σε θαλάσσιο χώρο εθνικής κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Βέβαια, η επικρατούσα άποψη είναι ότι η Κύπρος δεν μπορούσε να αποκτήσει παρόμοιες ικανότητες και, αν ακόμη μπορούσε, δεν θα είχε νόημα, μια και δεν θα ήταν παρά κλάσμα της αντίστοιχης τουρκικής ισχύος.</div> <div> <br />Περί διεθνούς δικαίου</div> <div> <br />Όμως, δεν είναι έτσι. Καταρχάς, η στρατιωτική ισχύς δεν χρειάζεται, κατ’ ανάγκην, να είναι τέτοιου μεγέθους που να εξασφαλίζει ισότητα με τον αντίπαλο. Μία εκ των αποστολών της είναι να δίνει υπόσταση στη χώρα έτσι ώστε να μπορούν να ενεργοποιούνται το διεθνές δίκαιο και οι μηχανισμοί των διεθνών οργανισμών σε περίπτωση που υπάρξει εισβολή. Δηλαδή, να χρειάζεται ο αντίπαλος να κατανικήσει κάποια αντίσταση ώστε να γίνει κατανοητό και να «επισημοποιηθεί» κατά κάποιο τρόπο ότι πρόκειται για εισβολή.</div> <div> <br />Ακόμη και μια μικρή στρατιωτική δύναμη που θα αντισταθεί διά των όπλων, έστω κι αν δεν έχει καμιά πιθανότητα επιτυχίας, δημιουργεί με αυτό τον τρόπο ένα ξεκάθαρο κατώφλι για τον αντίπαλο, που γνωρίζει ότι αν το περάσει η ενέργειά του θα θεωρηθεί αναντίρρητα εισβολή και θα υπάρξουν αντιδράσεις. Αν δεν υπάρχει αυτό το κατώφλι, τότε ο εισβολέας μπορεί να υποκρίνεται (και μαζί του και η «διεθνής κοινότητα») ότι δεν έγινε εισβολή και απλώς υπάρχει κάποια «διμερής διαφορά».<br />Όχι, βέβαια, ότι οι αντιδράσεις της «διεθνούς κοινότητας» θα μπορούσαν να αποτελέσουν κρίσιμο παράγοντα ανάσχεσης της τουρκικής επιθετικότητας. Σε κάθε περίπτωση όμως, η Τουρκία θα το σκεφτόταν πολύ περισσότερο να προχωρήσει στις γεωτρήσεις της μέσα στην κυπριακή ΑΟΖ αν ήξερε ότι οι ενέργειές της θα προκαλούσαν στρατιωτική αντίδραση και συνακόλουθα θα αντιμετωπίζονταν ως μια ένοπλη επίθεση σε ένα κυρίαρχο κράτος.</div> <div> <span style="color: black;"><br /></span><img border="0" height="392" src="https://neaselida.gr/nsmedia/uploads/2019/08/grivas1a.jpg" width="640" /><br /><br />Μπορεί να νικήσει στις θάλασσές της</div> <div> <br />Αυτά όσον αφορά στον σημαντικό ρόλο ακόμη και της «συμβολικής» αντίστασης. Όμως, άποψη του γράφοντος είναι ότι η Κύπρος μπορούσε (και μπορεί) να αναπτύξει σοβαρές ναυτικές ικανότητες προβολής ισχύος, τέτοιες που να είναι σε θέση να προστατεύσουν τη θαλάσσια υπόστασή της και να νικήσουν τις τουρκικές αεροναυτικές δυνάμεις αν έτσι απαιτηθεί.</div> <div> <br />Βέβαια, αυτό δεν μπορεί να γίνει διά συμβατικών μέσων, δηλαδή διά πλοίων επιφανείας. Πράγματι, η γειτνίαση με την Τουρκία και η ύπαρξη της Τουρκικής Αεροπορίας δεν αφήνουν πολλά περιθώρια δράσης σε έναν κυπριακό στόλο επιφανείας, έστω κι αν υπήρχαν οι οικονομικές και άλλες δυνατότητες να δημιουργηθεί. Ακόμη κι ένα αμερικανικό αντιτορπιλικό Arleigh Burke τελευταίας γενιάς, που μάλλον είναι το πλοίο επιφανείας με τις μεγαλύτερες ικανότητες αεράμυνας στον πλανήτη σήμερα, δεν θα μπορούσε να ελπίζει ότι θα επιζούσε περισσότερο από μερικά λεπτά σε τόσο κοντινές θάλασσες στην Τουρκία χωρίς αεροπορική υποστήριξη.</div> <div> <br />Στην πολεμική τέχνη όμως, όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα ανάπτυξης μιας ισάξιας δύναμης με αυτήν του αντιπάλου, προσπαθούμε να την παρακάμψουμε. Εν προκειμένω, αν ο αντίπαλος κυριαρχεί στον αέρα και την επιφάνεια της θάλασσας, εμείς κινούμαστε κάτω από τη θάλασσα, επιτυγχάνοντας «άρνηση επαφής» (contact denial).</div> <div> <br /></div> <div>  Πράγματι, η υποβρύχια ισχύς είναι αυτή που θα μπορούσε να προσφέρει στην Κυπριακή Δημοκρατία τη ναυτική δύναμη αποτροπής και κατοχύρωσης της θαλάσσιας κυριαρχίας της. Και δεν χρειάζονται κατ’ ανάγκη ακριβά υποβρύχια σαν τα ελληνικά Type 214, κλάσης «Παπανικολής», όπως θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος για να πει μετά ότι αυτά είναι «εκτός των δυνατοτήτων της Κύπρου». Τα τελευταία χρόνια έχουμε μια δραστική εξέλιξη στον χώρο των υποβρύχιων οπλικών συστημάτων, η οποία πιθανώς να καθιστά περιττή τη χρήση μεγάλων υποβρυχίων για την ικανότητα άσκησης αποφασιστικής προβολής ισχύος στην ΑΟΖ μιας χώρας, δηλαδή σε μια ζώνη 200 ναυτικών μιλίων γύρω από αυτή.<br /><br />Υπερτορπίλες και άλλες λύσεις</div> <div> <br />Για παράδειγμα, η γερμανική τορπίλη DM2A4 Mod 4 ER (extended range) Sea Hake κατά τη διάρκεια δοκιμών στη Βαλτική το 2012 είχε πετύχει το εντυπωσιακό βεληνεκές των 140 χλμ. Από τότε μέχρι σήμερα, δεδομένης της προόδου που έχει γίνει στην τεχνολογία των μπαταριών, το βεληνεκές αυτό μπορεί να έχει αυξηθεί, φτάνοντας ή και ξεπερνώντας τα 200 χλμ. Αυτό σημαίνει ότι παρόμοιες τορπίλες υπεραυξημένου βεληνεκούς «χειραφετούνται» κατά κάποιον τρόπο από τα πανάκριβα υποβρύχια και μπορούν να εξαπολυθούν από αποστάσεις ασφαλείας από μικρότερες και πολύ φθηνότερες πλατφόρμες ή ακόμη και απευθείας από τη στεριά σε μικρότερες αποστάσεις.</div> <div> <br />Πράγματι, αν η πλατφόρμα μεταφοράς μιας παρόμοιας τορπίλης είναι σε θέση να την εξαπολύσει από μεγάλη απόσταση μακριά από τις ανθυποβρυχιακές ικανότητες του εχθρού, τότε μπορεί να είναι χαμηλού κόστους. Ένα υποβρύχιο-νάνος χαμηλής τεχνολογίας, για παράδειγμα, σαν τα ιρανικά Ghadir ή ένα καταδυόμενο ή ημιβυθιζόμενο σκάφος ή ακόμη καλύτερα ένα μη επανδρωμένο υποβρύχιο όχημα (UUV). Η αύξηση του βεληνεκούς, σε συνδυασμό με τη δραστική ενίσχυση των ικανοτήτων αυτόνομου ηχητικού εντοπισμού και κατηγοριοποίησης στόχων από τις ίδιες τις τορπίλες χάρη στις προόδους στην πληροφορική και ιδιαίτερα στον τομέα που αναφέρεται ως «αντιληπτική τεχνητή νοημοσύνη» (perception AI), επιτρέπει τη χρήση τους ακόμη και σε περιβάλλοντα όπου υπάρχουν και φίλια ή ουδέτερα πλοία.</div> <div> <br />Επισημαίνεται δε ότι όσο ισχυρή ανθυποβρυχιακή προστασία και να έχει ένα πλοίο ή μια ομάδα πλοίων, πολύ δύσκολα μπορεί να αντιμετωπίσει παρόμοιες έξυπνες τορπίλες που καταφθάνουν από αποστάσεις εκατοντάδων χλμ. Επιπροσθέτως, παρόμοια όπλα και μέσα μεταφοράς τους λόγω των μικρών μεγεθών μπορούν να κρυφτούν πολύ πιο εύκολα απ’ ό,τι «κανονικά» υποβρύχια, έτσι ώστε να είναι προστατευμένα από τη δράση της τουρκικής αεροπορίας ή του πυροβολικού πριν βγουν στη θάλασσα.</div> <div> <br />Ήπια αποτροπή για… δεύτερες σκέψεις</div> <div> <br />Εδώ, βέβαια, μπορεί να προκύψει η «κυνική» παρατήρηση ότι ακόμη και να είχε τέτοιες ικανότητες η Κύπρος δεν θα τολμούσε ή ακόμη δεν θα μπορούσε να τις χρησιμοποιήσει. Άρα, είναι άνευ νοήματος.<br />Όμως, δεν είναι έτσι. Μια παρόμοια σοβαρή ικανότητα προβολής ισχύος για την οποία ο αντίπαλος ελάχιστες ικανότητες έχει να αμυνθεί αποτελεσματικά δεν είναι αναγκαίο να χρησιμοποιηθεί. Μπορεί όμως να αποτελέσει τη βάση έδρασης πάνω στην οποία μπορεί να λειτουργήσει πιο ήπια αποτρεπτική ισχύς. Για παράδειγμα, ελαφρά οπλισμένα πλοία ακτοφυλακής θα μπορούσαν να παρεμποδίσουν την είσοδο του τουρκικού σκάφους ερευνών και των συνοδών του σε χώρο κυπριακής εθνικής κυριαρχίας, με την υποβρύχια δύναμη να λειτουργεί αποτρεπτικά στις δυνατότητες της Τουρκίας να ανοίξει πυρ κατά των κυπριακών πλοίων επιφανείας.</div> <div> <br />Σε πιο «ακραία» σενάρια η υποβρύχια έκρηξη μιας τορπίλης είναι επισήμως ανώνυμη. Έτσι προσφέρει μια έστω και προσχηματική δυνατότητα διαψευσιμότητας (deniability) αν επιλεγεί να χρησιμοποιηθεί, έτσι ώστε να μην «αναγκάσει» τον αντίπαλο να προχωρήσει σε ένοπλη ανταπόδοση, τουλάχιστον άμεσα. Επιπροσθέτως, η έκρηξη αυτή δεν είναι ανάγκη να είναι φονική σε πρώτη φάση. Μπορεί να είναι «προειδοποιητική» σε κάποια απόσταση από τα εισβάλοντα πλοία. Από μόνη της δε η πιθανότητα άσκησης «διακριτικού» πλήγματος έχει αποτρεπτική αξία.</div> <div> <br />Και, φυσικά, τα υποβρύχια όπλα δεν είναι τα μόνα στα οποία μπορεί να επενδύσει η Κυπριακή Δημοκρατία για να ενισχύσει δραστικά τις ικανότητές της να υπερασπίζει τη θαλάσσια επικράτειά της. Ορισμένα άλλα συστήματα χαμηλού κόστους που μπορούν να εξεταστούν είναι σμήνη από μη επανδρωμένα σκάφη επιφανείας (USV) οπλισμένα με πυραύλους διαφόρων διαμορφώσεων και τύπων ή τροποποιημένα σε σκάφη αυτοκτονίας φορτωμένα εκρηκτικά (VBIED) καθώς και μη επανδρωμένα αεροχήματα που χρησιμοποιούν την επίδραση του εδάφους (UGEV).</div> <div> Τα σκάφη αυτά χρησιμοποιούν την επίδραση του εδάφους ή της επιφάνειας της θάλασσας (ground effect) και ουσιαστικά «κυλάνε» πάνω σε ένα στρώμα αέρα πολύ κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας, που μπορεί να φθάνει και το ένα μέτρο.</div> <div> <br />Έτσι, επιτυγχάνουν σημαντική οικονομία καυσίμου και αυξάνουν σημαντικά το βεληνεκές τους, ενώ πετώντας τόσο χαμηλά είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστούν και να αναχαιτιστούν. Τα σκάφη αυτά δεν χρειάζονται απάρτια υψηλής τεχνολογίας, καθώς μπορούν να κατασκευαστούν σχετικά εύκολα και λειτουργούν ως οικονομικά και πιθανώς και πιο αποτελεσματικά υποκατάστατα πυραύλων cruise.<br />Ακόμη κι έτσι, βέβαια, μπορεί να προκύψει η αντίρρηση ότι η Κύπρος δεν θα μπορούσε υπό οποιεσδήποτε συνθήκες να κάνει χρήση της ισχύος της, γιατί έτσι θα προκαλούσε την εισβολή της Τουρκίας στο έδαφός της. Όμως, σε παρόμοια περίπτωση η διεθνής αντίδραση θα είναι πολύ μεγάλη, ενώ η Ελλάδα, ακόμη και υπό την πιο «προσεκτική», απρόθυμη, ηττοπαθή και δουλοπρεπή κυβέρνηση, θα αναγκαζόταν να παρέμβει διά των όπλων και η γνώση αυτού του γεγονότος θα έκανε την Τουρκία να σκεφτεί δυο φορές προτού προχωρήσει σε παρόμοια επιλογή.</div> <div> <br />Mε δυνατή άμυνα η… Αϊσέ δεν θα ξαναπάει διακοπές</div> <div> <br />Το σημαντικότερο όλων είναι ότι η Εθνική Φρουρά ήδη έχει σοβαρές μαχητικές ικανότητες, τις οποίες μπορεί να ενισχύσει περισσότερο έτσι ώστε να είναι σε θέση, όχι μόνο να αντιτάξει μια σθεναρή άμυνα, αλλά να μπορεί να κατανικήσει ολοκληρωτικά τις τουρκικές δυνάμεις που βρίσκονται στη Μεγαλόνησο. Επιπροσθέτως, παρόμοιες ικανότητες υποβρύχιας προβολής ισχύος σαν αυτές που αναφέρθηκαν πιο πάνω θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα αδιαπέραστο φράγμα για τα τουρκικά πλοία που θα επιχειρούσαν να μεταφέρουν στρατιωτικές δυνάμεις από την Τουρκία.<br />Αν η Κυπριακή Δημοκρατία αποφασίσει κάποια στιγμή να ασχοληθεί σοβαρά με την άμυνά της, χωρίς φοβίες και παρανοϊκές αναγνώσεις της πραγματικότητας, αλλά με ρεαλισμό, γνώση των εξελίξεων στην τέχνη, την επιστήμη και την τεχνολογία του πολέμου και με φαντασία και πρακτικό πνεύμα, τότε πολύ δύσκολα «η Αϊσέ θα ξαναπάει διακοπές», γιατί δεν θα υπάρχουν πλοία να τη μεταφέρουν.</div> <div> <br /><b><i>* Ο Κωνσταντίνος Γρίβας είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Γεωπολιτικής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Διδάσκει επίσης Γεωγραφία της Ασφάλειας στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.</i></b><br /><br /><a href="https://neaselida.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Η αξία ενός υποβρυχίου φράγματος γύρω από την Κύπρο

Ένα από τα διαχρονικά λάθη του κυπριακού συστήματος εξουσίας είναι ότι παρέβλεψε τον θεμελιώδη ρόλο που παίζει η στρατιωτική ισχύς στη γεω...

Διαβάστε την συνέχεια

Η στρατηγική τύφλωση που οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή - Ένα παράδειγμα προς αποφυγήν

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkZGsogAniazzQdyNPBKdLpcwukBRNqgN9Tk75OSq2IxXVLhGpUXfwj9WugxWRVJ8gJSuvME1-vcv-VkxzpAKul9Gh5szZ8GOCOJwZlOyOGt6FtwnbcQm5gkPiip7-KFHdN87FGElADLQ/s1600/papoulas_1922.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkZGsogAniazzQdyNPBKdLpcwukBRNqgN9Tk75OSq2IxXVLhGpUXfwj9WugxWRVJ8gJSuvME1-vcv-VkxzpAKul9Gh5szZ8GOCOJwZlOyOGt6FtwnbcQm5gkPiip7-KFHdN87FGElADLQ/s640/papoulas_1922.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Διονύσιος Τσιριγώτης </b><br /> Τα ξημερώματα της 26ης Αυγούστου του 1922 (νέο ημερολόγιο) ξεκίνησε η επίθεση των κεμαλικών στρατιωτικών δυνάμεων, έναντι της ελληνικής στρατιάς Μικράς Ασίας, συνωθώντας στην άμεση κατάρρευση του ελληνικού μετώπου, στην άτακτη οπισθοχώρηση των ελληνικών δυνάμεων και στις συμπαρομαρτούσες τραγικές απολήξεις για τον Ελληνισμό της περιοχής, στη Μικρασιατική Καταστροφή.<br /> <br /> Η νικηφόρα αντεπίθεση του Μουσταφά Κεμάλ, αποδίδεται στην επίτευξη του τακτικού αιφνιδιασμού της ελληνικής στρατιωτικής ηγεσίας, αξιοποιώντας κατά το μέγιστο δυνατό βαθμό, τη διαμορφωθείσα τοπική υπεροχή στρατιωτικής ισχύος στο νότιο τμήμα του ελληνικού μετώπου, στην προεξέχουσα του Αφιόν Καραχισάρ. Ο αντικειμενικός στρατιωτικός στόχος συνίστατο στην καταστροφή του κέντρου βάρους του αντιπάλου –της ελληνικής στρατιάς Μικράς Ασίας– μέσω μιας αποφασιστικής μάχης.<br /> <br /> Όπως ο ίδιος ο Κεμάλ αναφέρει: «Η Διοίκησις του μετώπου απεφάσισεν όθεν να προβή εις τάς τελευταίας προετοιμασίας, διά να γίνη η επίθεσις εις τον τομέα της 1ης Στρατιάς μεταξύ Ακάρ και Αχούρ Ντάγ. Σκοπός της επιθέσεως θα είναι να νικηθή ο εχθρός εις μεγάλην μάχην εκ παρατάξεως και να εκριφθή πρός βορράν».<br /> <br /> Ποιοι είναι,όμως, οι παράγοντες που συνέτειναν στην κατάλυση της ελληνικής στρατηγικής στη Μικρά Ασία; Έχω καταδείξει σε προηγούμενη ανάλυσή μου, την εφικτότητα του πολιτικοστρατιωτικού εγχειρήματος στη Μικρά Ασία, στις γραμμές που ακολουθούν, θα επικεντρωθώ στη διερεύνηση των αιτίων που οδήγησαν στην ολική αποδιάρθρωση της ελληνικής υψηλής στρατηγικής-πολιτικής των μετανοεμβριανών κυβερνήσεων.<br /> <br /> Σπεύδοντας να προδηλώσω το συμπέρασμά μου, οφείλω να συνομολογήσω ότι τα γενεσιουργά αίτια της Μικρασιατικής Καταστροφής εντοπίζονται στην στρατηγική ανεπάρκεια των μετανοεμβριανών ελληνικών κυβερνήσεων να διαμορφώσουν-εφαρμόσουν μια συγκροτημένη πρόταση πολιτικής, συναρμοσμένη με τις επιταγές του εσωτερικού και διεθνούς περιβάλλοντος.<br /> Αναλυτικότερα, τα σημεία τρωτότητας της ελληνικής υψηλής στρατηγικής εντοπίζονται στην προορατική αδυναμία της μετανοεμβριανής κυβέρνησης να διαγνώσει τις άμεσες εξωτερικές απειλές. Συγκεκριμένα αναφέρομαι στη διακοίνωση των δυνάμεων της Αντάντ (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία) τον Δεκέμβριο του 1920 για επιβολή διπλωματικού-οικονομικού αποκλεισμού της Ελλάδας, στην περίπτωση επανενθρόνισης του βασιλιά Κωνσταντίνου.<br /> <br /> Γεγονός που επαληθεύτηκε μετά το συντριπτικό ποσοστό (98%) υπέρ της επανόδου του βασιλιά Κωνσταντίνου στο δημοψήφισμα της 5ης Δεκεμβρίου 1920, οδηγώντας στην αναστροφή των στρατηγικών προσανατολισμών των δυνάμεων της Αντάντ. Μέσω της σύναψης μιας σειράς διμερών συνθηκών με την κεμαλική κυβέρνηση (ιταλοκεμαλική τον Ιούλιο 1921 και γαλλοκεμαλική τον Οκτώβριος 1921), σε συνέχεια της προηγηθείσας ρωσοκεμαλικής συνθήκης (Συνθήκη Alexandropol, Νοέμβριος 1920).<br /> <br /> Η αμετροέπεια των αντιβενιζελικών<br /> <br /> Εξίσου προβληματική κρίνεται και η αμετροέπεια της μετανοεμβριανής κυβέρνησης, κατά τη διαδικασία προσδιορισμού του αντικειμενικού πολιτικού στόχου της ελληνικής υψηλής στρατηγικής, σε συνάρτηση με τους διατιθέμενους συντελεστές ισχύος. Αν και θα μπορούσε κανείς να επικρίνει τον Βενιζέλο, αναφορικά με τις περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες της Αθήνας για την ανάληψη του πολιτικοστρατιωτικού εγχειρήματος στην Ιωνία, καθίσταται αναμφίλεκτα απαγορευτική ακόμα και η απλή σκέψη της συνέχειας της ελληνικής στρατιωτικής εμπλοκής στη Μικρά Ασία, υπό συνθήκες οικονομικής απίσχνασης.<br /> <br /> Για να γίνει κατανοητή η τάξη μεγέθους των εξόδων της εκστρατείας, αρκεί να αναφέρουμε ότι το συνολικό ποσό για την κάλυψη των δαπανών από το Μάιο του 1919 μέχρι τον Δεκέμβριο του 1920 ανέρχονταν σε 1.018.012.000 γαλλικά φράγκα. Οι συμμαχικές πιστώσεις που είχε διασφαλίσει ο Βενιζέλος για το 1918, ανέρχονταν στα 850.000.000 γαλλικά φράγκα, χωρίς ωστόσο να είναι άμεσα ρευστοποιήσιμες, όπως και οι νέες πιστώσεις που έλαβε από Αγγλία-Γαλλία ύψους 100.000.000 γαλλικών φράγκων για το 1919.<br /> <br /> Το καίριο ζήτημα στο περιβάλλον αυτό συνέχεται με την απόφαση των μετανοεμβριανών κυβερνήσεων για συνέχιση και εντατικοποίηση του πολιτικοστρατιωτικού εγχειρήματος στη Μικρά Ασία. Υπό την απουσία εναλλακτικών στρατηγικών επιλογών, συνωθούνται στην επιλογή μιας κοντόθωρης επιθετικής στρατιωτικής στρατηγικής, με αντικειμενικό στόχο την καταστροφή των στρατιωτικών δυνάμεων του Κεμάλ.<br /> <br /> Ο πόλεμος δεν είναι αυτοσκοπός<br /> <br /> Η πολιτική αυτή πράξη αποτελεί το τρίτο κατά σειρά σημείο τρωτότητας της ελληνικής υψηλής στρατηγικής, στο βαθμό που δεν συνεκτιμήθηκαν οι ικανές και αναγκαίες συνθήκες για τη συνέχιση της εκστρατείας. Όπως ορθά ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε επισημάνει, ο πόλεμος δεν ήταν αυτοσκοπός, αλλά μέσο για τη δημιουργία ενός περιφερειακού, περιβάλλοντος ασφαλείας για τους ελληνικούς πληθυσμούς της Ιωνίας και συνεπαγόμενα για την πραγμάτωση του αέναου πολιτικού στόχου της εθνικής-εδαφικής ολοκλήρωσης, δηλαδή της Μεγάλης Ιδέας.<br /> <br /> Χαρακτηριστικά, σε επιστολή του προς τον στρατηγό Δαγκλή, (21.7.1921), ανέφερε: «Η άρνησις της Κυβερνήσεως να δεχθή και κατ’ αρχήν κάν την μεσολάβησιν των Δυνάμεων αποτελεί το τελευταίον κατά της Ελλάδος έγκλημα των Κυβερνητών αυτών. Πως είναι δυνατόν να γίνεται λόγος περί συνεχίσεως της εθνικής ημών πολιτικής υπό της παρούσης Κυβερνήσεως, όταν διά της επανόδου του Κωνσταντίνου και της συνεπεία ταύτης διαρρήξεως της συμμαχίας με τάς Μεγάλας Δυνάμεις ανετράπη η βάσις της πολιτικής εκείνης;».<br /> <br /> Ειδικότερα, η αδυναμία επίτευξης μιας αποφασιστικής νίκης, λόγω των διαφορετικών στρατιωτικών στρατηγικών (άμεση προσέγγιση για τον ελληνικό τακτικό στρατό με στόχο τη διεξαγωγή μιας αποφασιστικής μάχης, έμμεση προσέγγιση με στρατηγική ανταρτοπόλεμου για τις άτακτες κεμαλικές δυνάμεις τουλάχιστον μέχρι τις αρχές του 1921) θα οδηγήσει σε μια παρατεταμένη στρατιωτική επιχείρηση προς τα ενδότερα της Μικράς Ασίας για την επίτευξη του αντικειμενικού στρατιωτικού στόχου, δηλαδή την καταστροφή των κεμαλικών στρατιωτικών δυνάμεων.<br /> <br /> Ξεπερνώντας τα όρια<br /> <br /> Το γεγονός ότι η στρατηγική του Κεμάλ αποσκοπούσε στην εξουθένωση των ελληνικών δυνάμεων, παρασύροντας τις, στη μικρασιατική ενδοχώρα, μακριά από τις γραμμές ανεφοδιασμού-επικοινωνιών τους και ενεργώντας υπό ακραίες επιχειρησιακές συνθήκες, επιβεβαιώνεται από το αποτέλεσμα των επιθετικών επιχειρήσεων πέρα από τον Σαγγάριο και τη διάβαση της Αλμυράς Ερήμου (Αύγουστος 1921).<br /> <br /> Ήταν η διακοπή της ελληνικής επίθεσης, μετά τις εκτεταμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις του Ιούλιου (1921) για την καταστροφή των κεμαλικών δυνάμεων και την κατάληψη του Αφιόν Καραχισάρ, Κιουτάχειας και Εσκή Σεχίρ που θα επιβεβαιώσει την αξιωματική παραδοχή του Πρώσου στρατιωτικού και θεωρητικού του πολέμου, Καρλ Βον Κλαούζεβιτς για τη συνέχεια της επιθετικής δράσης, έως ότου επιτευχθεί η ολοκληρωτική καταστροφή των εχθρικών δυνάμεων.<br /> <br /> Σε αντίθετη περίπτωση, ο αμυνόμενος θα αγοράσει χρόνο για την ανασύνταξη των δυνάμεων του, όπως ακριβώς συνέβη με τις στρατιωτικές δυνάμεις του Κεμάλ. Αντίστροφα, η ελληνική στρατιά Μικράς Ασίας υπερέβη τα όρια της επιθετικής της δράσης κατά το πέρας των στρατιωτικών επιχειρήσεων του Ιουνίου-Ιουλίου 1921, χωρίς ωστόσο να επιτύχει τον αντικειμενικό στρατιωτικό της στόχο, την καταστροφή των κεμαλικών δυνάμεων.<br /> <br /> Οι έγκαιρες προειδοποιήσεις του Έλληνα αρχιστράτηγου Αναστάσιου Παπούλα και του Ελευθέριου Βενιζέλου για συνθηκολόγηση και στρατιωτική απεμπλοκή από την Μικρά Ασία δεν συνυπολογίσθηκαν από την ελληνική πολιτική ηγεσία, γεγονός που αποδείχθηκε καθοριστικό για την έκβαση του αποτελέσματος. Ο αντιστράτηγος Παπούλας, διαγιγνώσκοντας την υπέρβαση του κορυφαίου σημείου της ελληνικής επίθεσης, θα υποστηρίξει, ως βέλτιστη λύση στο αδιέξοδο που περιάγονταν η ελληνική στρατιωτική στρατηγική, τη σύναψη ανακωχής, κατοχυρώνοντας όσον το δυνατόν ευρύτερα εδαφικά τετελεσμένα.<br /> <br /> «[…] υποβάλλω εντύπωσίν μου ότι ο αγών τείνει προσλάβη ως εξ ισοπάλου αντιμετώπων δυνάμεων χαρακτήρα αγώνος χαρακωμάτων […] Ούτος έσεται επ’ ωφέλεια εχθρού διαρκώς συμπληρούντος ελλείψεις του και οχύρωσιν εδάφους […] Παράτασιν επιχειρήσεων θεωρώ επικίνδυνον […] Στρατός απέδωκε ότι ηδύνατο […] Επίτευξις ταχείας ανακωχής κατόπιν μέχρι σήμερον επιτυχιών θα ήτο αρίστη λύσις και από ηθικής απόψεως και συμφέροντος Στρατεύματος».<br /> <br /> Η απονομιμοποίηση της κυβέρνησης<br /> <br /> Τελευταία και εξίσου σημαίνουσα παράμετρος που θα πρέπει να αποτιμηθεί είναι η εσωτερική και εξωτερική απονομιμοποίηση της πολιτικής των μετανοεμβριανών κυβερνήσεων. Από τη μια πλευρά η απόφαση για συνέχιση και εντατικοποίηση των στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία δεν ενέχει καθολική αποδοχή από το σύνολο της ελληνικής στρατιωτικής ηγεσίας.<br /> Εκτός του ευμεγέθους αριθμού των φυγόστρατων και των λιποτακτών, που άγγιζε τις 90.000, μία ομάδα Ελλήνων ανώτατων αξιωματικών υπεισέρχεται σε προπαρασκευαστικές ζυμώσεις-διεργασίες για την εκδήλωση πραξικοπήματος με στόχο την ανατροπή της ελληνικής κυβέρνησης και την εκθρόνιση του βασιλιά Κωνσταντίνου. Από την άλλη πλευρά με δεδομένη την μεταστροφή της εξωτερικής πολιτικής των δυνάμεων της Αντάντ, ευθύς με την επανενθρόνιση του βασιλιά Κωνσταντίνου, ήταν θέμα χρόνου η ολική αναθεώρηση των όρων της συνθήκης των Σεβρών. Στη διάσκεψη του Λονδίνου τον Μάρτιο του 1921 οι δυνάμεις της Αντάντ κατέληξαν σε σχέδιο απόφασης για την τροποποίηση των όρων της συνθήκης.<br /> <br /> Εν ολίγοις, η τραγική κατάληξη της μικρασιατικής εκστρατείας δύναται να αποδοθεί στην ανασύνταξη των δυνάμεων του παλαιοκομματισμού και της κομματοκρατίας που υπονόμευσαν εσωτερικά το πρόταγμα της εθνικής ολοκλήρωσης, με αποτέλεσμα η ανορθολογική πολιτική απόφαση για συνέχιση της εκστρατείας, υπό την απουσία εξωτερικών διπλωματικών-οικονομικών συντελεστών ισχύος να οδηγήσει στην στρατηγική υπερεπέκταση της ελληνικής στρατηγικής στην Μικρά Ασία και στην εκρίζωση των ελληνικών πληθυσμών της Ιωνίας.<br /> <br /> <a href="http://i-epikaira.blogspot.com/">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η στρατηγική τύφλωση που οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή - Ένα παράδειγμα προς αποφυγήν

Διονύσιος Τσιριγώτης Τα ξημερώματα της 26ης Αυγούστου του 1922 (νέο ημερολόγιο) ξεκίνησε η επίθεση των κεμαλικών στρατιωτικών δυνάμεων, ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το υποβρύχιο φάντασμα ακολούθησε το «Orus Reis»: Συνοδεία φρεγατών και πυραυλακάτων…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi36La7ibOk4k1aN33GXUI_HRj8KnfLqyvfCvh3Og0C12uphljwh2utb3U_GUOdpio4qpxy8W-wcgj7KRtlglRTjeuUbkJCbMHXgvn5bNj4-PHkFz57Nmr6r7YIi9ZL61LuMM-COXZ1n68/s1600/ypovrychio-214.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="880" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi36La7ibOk4k1aN33GXUI_HRj8KnfLqyvfCvh3Og0C12uphljwh2utb3U_GUOdpio4qpxy8W-wcgj7KRtlglRTjeuUbkJCbMHXgvn5bNj4-PHkFz57Nmr6r7YIi9ZL61LuMM-COXZ1n68/s640/ypovrychio-214.jpg" width="640" /></a></div> <br />Το «Orus Reis» έδεσε στο λιμάνι της Αττάλειας, μετά από έναν πλου περίπου 48 ωρών κατά τον οποίο πέρασε από το Αιγαίο. <div> <br /></div> <div> Παρά την ισχυρή παρουσία φρεγατών και πυραυλακάτων της Τουρκίας, το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό με την μέθοδο «σάντουιτς» είχε κλείσει σε ικανοποιητική απόσταση όλη την Τουρκική ναυτική αρμάδα όσο έπλεε στο Αρχιπέλαγος. </div> <div> <br /></div> <div> Λήξης της εγρήγορσης που τόσο διάστημα- περίπου τριών μηνών- δεν σταμάτησε ούτε μια μέρα; Φυσικά όχι, ίσα ίσα που από τώρα και στο μέλλον ξεκινούν όλα! Το γεγονός πως αντί του αρχικού δρομολογίου που είχε δηλώσει το «Orus Reis», με κατάπλου στο πειρατικό άντρο της Τουρκίας, στο λιμάνι της Σελεύκειας Ισαυρίας, από το οποίο έχουν παρελάσει όλα τα πλωτά μέσα των προκλήσεων της Άγκυρας και βρίσκεται πολύ πιο ανατολικά από την Αττάλεια, σίγουρα προβληματίζει. </div> <div> <br /></div> <div> Από την άλλη πλευρά, η απόφαση αλλαγής του λιμανιού μπορεί να είναι και μια ακόμη μπλόφα της Άγκυρας που μονίμως αναζητά τους τρόπους να δει τα αντανακλαστικά της Ελλάδας και της Κύπρου. Που έγκειται ο προβληματισμός στο Ελληνικό επιτελείο και στο Πολεμικό Ναυτικό; </div> <div> <br /></div> <div> Σαφέστατα στο γεωγραφικό σημείο της Αττάλειας που βρίσκεται σε πολύ πιο κοντινή απόσταση και από την θαλάσσια περιοχή Νότια του Καστελόριζου κι ακόμη πιο κοντά από τα τμήματα της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας, που πολύ πιθανό να επιχειρήσει μελλοντικά να βρεθεί κατά τις έρευνες το σεισμογραφικό «Orus Reis». Εν αναμονή της navtex των ερευνών </div> <div> <br /></div> <div> Οι πάντες στο Ελληνικό επιτελείο βρίσκονται σε κατάσταση αναμονής μέχρι να εκδοθεί η ναυτική οδηγία (navtex) από την υδρογραφική υπηρεσία της Τουρκίας (ο πιο πιθανός σταθμός είναι της Αττάλειας) που θα δηλώσει τις συντεταγμένες με τις οποίες δεσμεύει θαλάσσια περιοχή για τη διεξαγωγή σεισμικών ερευνών. </div> <div> <br /></div> <div> Αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού λένε ότι αν θελήσει να κλιμακώσει περαιτέρω τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις η γείτονα, ίσως επιχειρήσει μετακίνηση του «Orus Reis» για έρευνες και στα Ελληνικά τμήματα της υφαλοκρηπίδας. </div> <div> <br /></div> <div> Η Αθήνα από τη στιγμή που έφτασε στα χέρια της η πληροφορία για έρευνες και σε τμήματα της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας, έχει διαμηνύσει με κάθε τρόπο ότι δεν πρόκειται να περάσει το Τουρκικό «γινάτι» και πως η απάντηση του Πολεμικού Ναυτικού θα είναι άκρως αποφασιστική. </div> <div> <br /></div> <div> Υπάρχουν πολλοί επιχειρησιακά τρόποι να λάβουν μηνύματα όσοι έχουν αποφασίσει να κλιμακώσουν σε μια περιοχή η οποία σε καμία περίπτωση δεν ανήκει σ’ αυτούς. Ίσως η προσπάθεια της Τουρκίας να περιλαμβάνει περισσότερες προκλήσεις, απλώς αυτή τη στιγμή είναι πολύ νωρίς να κάνει κανείς εκτιμήσεις, αν πρώτα δεν εκδοθεί η navtex για τις επικείμενες έρευνες. </div> <div> <br /></div> <div> Σ’ ότι αφορά την Κύπρο και τις ιδιαίτερα σοβαρές προκλήσεις που έχει δεχτεί ως κράτος, η Τουρκία εν μέρει έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της περικύκλωσης. Το γεωτρύπανο «Fatih» έχει παραβιάσει την υφαλοκρηπίδα της Κύπρου, το σεισμογραφικό «Barbaros» παραβιάζει και με νέες ενέργειες την Κυπριακή ΑΟΖ και το γεωτρύπανο «Yavuz», στον κόλπο της Καρπασίας έχει παραβιάσει τα χωρικά ύδατα της Κύπρου. </div> <div> <br /></div> <div> Το «Orus Reis» εφόσον πάρει εντολή για έρευνες στην Κύπρο σίγουρα αποτελεί ακόμη έναν προκλητικό κρίκο και μάλιστα ενόψει των συζητήσεων για το Κυπριακό. </div> <div> <br /></div> <div> Το Τουρκικό άγχος για το «Sub Ghost» Σε κάθε περίπτωση οι μονάδες επιφανείας που «συνόδευσαν» ως οικοδεσπότες του Αρχιπελάγους το ερευνητικό και τα πολεμικά πλοία της Τουρκίας, παραμένουν στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο, ενώ Νότια της Ρόδου η Ελληνική ναυτική παρουσία είναι πολύ πιο ενισχυμένη. </div> <div> <br /></div> <div> Δεν είναι τυχαίο πως εκτός του CN-235 που αδίκως ψάχνει τόσες μέρες το Ελληνικό υποβρύχιο τύπου 214, στον ιπτάμενο χορό των ερευνών τις τελευταίες ώρες μπήκαν και τα ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα S-70 Sikorsky από τις φρεγάτες του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού που βρίσκονται για ναυτικά γυμνάσια στο νοτιοανατολικό Αιγαίο, Νοτιοδυτικά του Καστελόριζου. Πάντως η Άγκυρα δείχνει όχι μόνο μέσω των κατασκοπευτικών αεροσκαφών και των ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων ότι την «κόφτει» ιδιαίτερα το Ελληνικό «Sub Ghost», αλλά η αγωνία της φαίνεται και με την δέσμευση περιοχών για τουλάχιστον δυο δικά της υποβρύχια, υποδεέστερα τεχνολογικά σε σχέση με το Ελληνικό «214».<br /><br /><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Το υποβρύχιο φάντασμα ακολούθησε το «Orus Reis»: Συνοδεία φρεγατών και πυραυλακάτων…

Το «Orus Reis» έδεσε στο λιμάνι της Αττάλειας, μετά από έναν πλου περίπου 48 ωρών κατά τον οποίο πέρασε από το Αιγαίο.  Παρά την ισχυρή...

Διαβάστε την συνέχεια