Ινστιτούτο Εξωτερικής Πολιτικής Τουρκίας: Οι σχέσεις μας με τις ΗΠΑ θα ενταθούν την επόμενη περίοδο

<br /><img height="334" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/3c0a1c83033bc60d667906023a354b2b_XL.jpg" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Τουρκία δεν αποτελεί προτεραιότητα για τις ΗΠΑ τώρα αναφέρει το Ινστιτούτο Εξωτερικής Πολιτικής της Τουρκίας.</span></h3>Οι σχέσεις ΗΠΑ – Τουρκίας θα ενταθούν το προσεχές διάστημα, προειδοποιεί ο επικεφαλής του Ινστιτούτου Εξωτερικής Πολιτικής, που εδρεύει στην Άγκυρα, καθηγητής Huseyin Bagcı.<br />Ο Τούρκος ακαδημαϊκός επισημαίνει τη «σκληρή» ρητορική που προέρχεται και από τις δύο πλευρές από τότε που ο πρόεδρος Joe Biden ανέλαβε τα καθήκοντά του στις ΗΠΑ, αναφέρει η Daily Sabah.<br /><br />Η Τουρκία δεν αποτελεί προτεραιότητα για τις ΗΠΑ τώρα, αναφέρει ο επικεφαλής του Ινστιτούτου επισημαίνοντας ότι οι δύο χώρες δεν έχουν ακόμη πραγματοποιήσει συνάντηση σε υπουργικό επίπεδο από τότε που ανέλαβε η νέα κυβέρνηση.<br />«Σε αντίθεση με την Κίνα, την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ, τη Ρωσία, η Τουρκία δεν αποτελεί προτεραιότητα», δήλωσε ο χαρακτηριστικά προσθέτοντας ότι η σειρά της Τουρκίας «δεν έχει έρθει ακόμη».<br /><br />Αγκάθι οι S -400<br /><br />Σύμφωνα με τον Bagcı, η συμφωνία S-400 θα συνεχίσει να είναι το μεγαλύτερο αγκάθι στη διαμάχης μεταξύ των συμμάχων του ΝΑΤΟ, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ δεν σκοπεύουν να συμβιβαστούν στο θέμα.<br />«Η Ρωσία και η Τουρκία έχουν μια από τις πιο οριοθετημένες σχέσεις.<br />Η Τουρκία σχεδιάζει να αγοράσει περισσότερα S-400.<br />Αλλά την ίδια στιγμή η Τουρκία προσπαθεί να διατηρήσει καλές διπλωματικές σχέσεις τόσο με τη Ρωσία όσο και με τις ΗΠΑ », σημείωσε ο αναλυτής, υπογραμμίζοντας πως τα θέματα θα εξεταστούν στις συνομιλίες της Αστάνα που θα πραγματοποιηθούν στο Σότσι στις 16 και 17 Φεβρουαρίου 2021.<br /><br />Οι ΗΠΑ θα στηρίξουν τους Κούρδους<br /><br />Οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να είναι ένας από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές των Κούρδων YPG στη Συρία, παρά τα στοιχεία που αποδεικνύουν τους άμεσους δεσμούς τους με το PKK, λέει ο καθηγητής.<br />«Οι S-400 φαίνεται να αποτελεί περισσότερο πρόβλημα στις σχέσεις με το ΝΑΤΟ για τους ίδιους (σ.σ.Αμερικανούς) είναι περισσότερο ζήτημα τιμής.<br />Αν η Τουρκία δεν κάνει τις παραχωρήσεις που θέλουν οι ΗΠΑ, «θα συνεχίσουν να δημιουργούν προβλήματα», εκτιμά ο Bagsci.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr">πηγή</a><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ινστιτούτο Εξωτερικής Πολιτικής Τουρκίας: Οι σχέσεις μας με τις ΗΠΑ θα ενταθούν την επόμενη περίοδο

Η Τουρκία δεν αποτελεί προτεραιότητα για τις ΗΠΑ τώρα αναφέρει το Ινστιτούτο Εξωτερικής Πολιτικής της Τουρκίας. Οι σχέσεις ΗΠΑ – Τουρκίας θα...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα ποιοτικά βήματα της Πολεμικής Αεροπορίας έναντι της αριθμητικής διαφοράς και των σπασμωδικών κινήσεων της Άγκυρας

<img height="426" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/02/210215000107_f16viper.jpg" width="640" /><br /><br />Η απόκτηση των 18 RAFALE, η αναβάθμιση του στόλου των 84 F-16 σε VIPER, η μετατροπή των Block 50 σε επίπεδο Advanced, η μακρόχρονη συμφωνία με τη Γαλλία υποστήριξης σε ανταλλακτικά για τα RAFALE & τα Mirage 2000-5, είναι ορισμένες από τις κινήσεις που αναδεικνύουν την ποιοτική αναβάθμιση της Πολεμικής Αεροπορίας.<br /><br />Αν υπολογίσει κανείς και την μακρά λίστα με τα νέα έξυπνα όπλα, που εκτός από την ακρίβεια, επιτυγχάνουν την επιβιωσιμότητα ιπταμένου και μαχητικού, εύκολα ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι στον αέρα το ισοζύγιο σταδιακά γέρνει και μάλιστα δραματικά υπέρ των Μπλε Φτερών.<br /><br />Μαζί με τα παραπάνω, όπως σημειώνεται από αξιόπιστες πηγές, γίνεται μια ειλικρινή προσπάθεια να κλείσουν πληγές του παρελθόντος που έχουν να κάνουν με τα μεταγωγικά μέσα της Πολεμικής Αεροπορίας.<br />Και οι ίδιες πηγές επαναλάμβαναν ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έως το 2025 η Δομή Δυνάμεων προβλέπει την προσθήκη ακόμη 22 αεροσκαφών, εκτός των 18 RAFALE που ήδη έχει παραγγείλει η Ελλάδα πράγμα που σημαίνει ότι δεν αποκλείεται να «εισβάλει» η HAF στο κατώφλι της 5ης γενιάς μαχητικών…<br /><br />Βεβαίως αυτή η ποιοτική διαφορά που είναι πάντοτε υπολογίσιμη από κάθε δυνητικό αντίπαλο, δεν πρόκειται ούτε τώρα ούτε στο μέλλον να αποθαρρύνει την Άγκυρα να στέλνει πιλότους και μαχητικά για να παραβιάζουν το FIR Αθηνών και τον Εθνικό Εναέριο χώρο, ουδείς έχει τέτοια ελπίδα ή άποψη στο αεροπορικό Επιτελείο.<br /><br />Η επαύξηση της αεροπορικής υπεροχής όμως έχει γίνει από τώρα αντιληπτή από το τουρκικό Επιτελείο που γνωρίζει ότι στην περίπτωση που οι δυο χώρες τύχει να φτάσουν σ’ ένα θερμό επεισόδιο- που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το πόσο θα διαρκέσει- για τους Τούρκους τα πράγματα δεν θα είναι ιδανικά στον ουρανό του Αιγαίου, στον οποίο θα σκεφτούν πάρα πολύ να περάσουν…<div><br />Η «χολή» Ακάρ και η διπλωματία των S-400…<br /><br />Ήδη προ ημερών οι εξοπλιστικές αναγκαστικές κινήσεις που κάνει η Ελλάδα, τόσο με τα RAFALE, όσο και με τις φρεγάτες αλλά και το σύνολο των 151ος υποπρογραμμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων, έγιναν αντικείμενο σχολιασμού από τον Χουλουσί Ακάρ. Ο έχων το γενικό πρόσταγμα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων δεν έκρυψε τον προβληματισμό που υπάρχει στο τουρκικό επιτελείο για την αμυντική ομπρέλα που ανοίγει όλο και περισσότερο η Ελλάδα, απέναντι όμως στη γιγάντωση των τουρκικών προκλήσεων.<br /><br />Άλλωστε η επιχειρησιακή κατωτερότητα στην τουρκική αεροπορία είναι κάτι αδιαμφισβήτητο, η οποία είχε ξεκινήσει το 2016 με το αποτυχημένο πραξικόπημα και την φυλάκιση εκατοντάδων έμπειρων αεροπόρων και μηχανικών. Το ντόμινο όμως συνεχίζεται και σήμερα καθώς η γείτονα αντιμετωπίζει καιρό τώρα και ζήτημα διαθεσιμοτήτων των αεροσκαφών της.<br />Μάλιστα μετά τις υπογραφές των RAFALE η γείτονα σε μια από τις πιο σπασμωδικές κινήσεις που θα μπορούσε να κάνει ανακοίνωσε την δομική αναβάθμιση της ραχοκοκαλιάς του αεροπορικού της στόλου, των F-16 και αυτό σημαίνει ότι τ’ αεροσκάφη της γείτονος παρατείνουν τη ζωή τους από τη μια αλλά δεν θα χουν καμία νέα επιχειρησιακή δυνατότητα, την ώρα που οι «οχιές» του Αιγαίου (F-16 Viper) άρχισαν να ετοιμάζονται…<br /><br />Ο στόλος των 216 F-16 Block 30 & 50 είναι οι δυο τύποι της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας και ο εκσυγχρονισμός τους γίνεται από την εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Απέναντι στην αριθμητική διαφορά και πάλι η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία τάσσει την ποιοτική αναβάθμισή της…<br /><br />Είναι σίγουρο πάντως ότι το επόμενο διάστημα (ήδη έχουν αρχίσει οι προπαρασκευαστικές ενέργειες) θα δούμε νέες κινήσεις από την Αμερικανική και Τουρκική διπλωματία, οι οποίες έχουν ως στόχο την εξομάλυνση των σχέσεων που θα επιτρέψει ίσως την αποκατάσταση γραμμής επικοινωνίας.<br />Οι S-400 είναι το κύριο αγκάθι στις σχέσεις Ουάσιγκτον- Άγκυρας, όσο κι αν ο κ. Ακάρ επαναλαμβάνει το μοντέλο των S-300 ή διατείνεται πως το προηγμένο αντιαεροπορικό Ρωσικό σύστημα «χρησιμοποιείται μόνο σε ανάλογες περιπτώσεις», εννοώντας άμυνας.<br /><br />Η απομάκρυνση των S-400 σίγουρα θα είναι η βαλβίδα εκτόνωσης στις σχέσεις των δυο χωρών, με την Άγκυρα όμως να έχει να σκεφτεί την ρήξη με τη Μόσχα, την οποία ο Ταγίπ Ερντογάν δείχνει πως δεν επιθυμεί.<br /><br />Αλλά και σε αυτή την περίπτωση, δηλαδή της προσέγγισης ΗΠΑ- Τουρκίας που ίσως σημαίνει και την επαναφορά της προμήθειας των F-35 στην Τουρκία, το βέβαιο είναι ότι εντός του προγράμματος των αεροσκαφών 5ης γενιάς θα βρίσκεται και η Ελλάδα, ίσως μάλιστα και να προηγείται…</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα ποιοτικά βήματα της Πολεμικής Αεροπορίας έναντι της αριθμητικής διαφοράς και των σπασμωδικών κινήσεων της Άγκυρας

Η απόκτηση των 18 RAFALE, η αναβάθμιση του στόλου των 84 F-16 σε VIPER, η μετατροπή των Block 50 σε επίπεδο Advanced, η μακρόχρονη συμφωνία ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στο ρίνγκ Μπάιντεν-Ερντογάν – Γιατί ο συμβιβασμός είναι ελάχιστα πιθανός

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/02/biden-erdogan-slpress.gr_.jpg"><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/02/biden-erdogan-slpress.gr_-696x367.jpg" /></a><br /><br /><b>Λυγερού Νεφέλη</b><br />"Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης" ή αλλιώς "τα λέει στη νύφη για να τα ακούσει η πεθερά"! Και τα δύο αυτά λαϊκά γνωμικά ταιριάζουν γάντι στην περίπτωση του Ερντογάν. Μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του, είπε προ ημερών απευθυνόμενος στον Έλληνα πρωθυπουργό: «Να ξέρεις τα όρια σου. Αν δεν ξέρεις τα όρια σου, σημαίνει πως εσύ έριξες κλωτσιά στο τραπέζι, δραπέτευσες από το τραπέζι. Εμείς δεν φύγαμε από το τραπέζι. Κι αν συνεχιστεί έτσι εμείς μαζί σου δεν μπορούμε να κάτσουμε στο τραπέζι».<br /><br />Εμμέσως ο Τούρκος πρόεδρος απείλησε με διακοπή των διερευνητικών εάν η ελληνική πλευρά δεν προσαρμοσθεί στις απαιτήσεις του. Το πρόσφατο ξέσπασμά του κατά του Μητσοτάκη δεν απευθυνόταν μόνο για τα αυτιά της Αθήνας. Έγινε για να σταλεί ένα μήνυμα στην Ουάσιγκτον, αλλά και –για άλλους λόγους– στο Βερολίνο, με σκοπό η Μέρκελ να ασκήσει πιέσεις για περισσότερη ελληνική "ευελιξία", δηλαδή για υποχωρήσεις.<br /><br />Αναφορικά με την Ουάσιγκτον, σ’ αυτό το επίπεδο τα πράγματα είναι μάλλον σκούρα για το νεοσουλτάνο, ο οποίος βλέπει ότι οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις δεν εξελίσσονται όπως θέλει. Αυτό το γεγονός, λόγω αλαζονικού χαρακτήρα και μεγαλοϊδεατισμού εξώθησε τον Ερντογάν σε φραστικές κόντρες και με τον Μπάιντεν, όταν διαπίστωσε ότι η νέα αμερικανική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να τηρήσει αυστηρή στάση απέναντί του. Έτσι φτάσαμε σ’ αυτό το ιδιότυπο μπραντεφέρ.<br /><br />Οι δύο πρόεδροι θυμίζουν αντίπαλους μποξέρ στο ριγκ στην αρχή του αγώνας τους. Ο ένας είναι βαρέων βαρών, ο άλλος μεσαίων, αλλά χωρίς επαρκή συναίσθηση του συγκριτικού μειονεκτήματός του. Έχουν ανταλλάξει τα πρώτα χτυπήματα, αλλά όχι τα μοιραία. Οι κινήσεις του Ερντογάν μοιάζουν με εκείνες ενός χορευτή. Βρίσκεται διαρκώς σε κίνηση, προκαλώντας. Ο Μπάιντεν από την άλλη πλαγιοκοπεί τον αντίπαλό του, αλλά δείχνει διστακτικός να τον βγάλει νοκάουτ, προφανώς επειδή ακόμα ελπίζει να επαναφέρει την Τουρκία στο δυτικό πλαίσιο.<div><br />Αυστηροί όροι<br /><br />Από την άλλη πλευρά, όμως, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, θέτει αυστηρούς όρους, εμφανιζόμενος προς το παρόν τουλάχιστον αποφασισμένος να ρίξει και το κροσέ εάν η άλλη πλευρά συνεχίσει το παιχνίδι που παίζει εδώ και πολύ καιρό. Το κλίμα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού είναι βαρύ για τον Τούρκο πρόεδρο. Κι αυτό δεν περιορίζεται στους τοίχους του Λευκού Οίκου. Ενδεικτική η κοινή επιστολή 54 Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων γερουσιαστών.<br /><br />Σε αυτήν κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου στον Μπάιντεν και στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, εκφράζοντας την άποψη ότι η Ουάσινγκτον πρέπει να ασκήσει έντονη πίεση στην Άγκυρα για το θέμα της συνεχιζόμενης παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της διάβρωσης των δημοκρατικών αρχών. Ούτε λίγο, ούτε πολύ ζητούν από τον πρόεδρο Μπάιντεν να σφίξει τα χαλινάρια. Χαλινάρια που ο προκάτοχός του είχε αφήσει πολύ χαλαρά.<br /><br />Η προσβλητική ρητορική του Ερντογάν προς τον Αμερικανό και τον Γάλλο πρόεδρο, καθώς και οι πολεμικές ιαχές του κατά της Ελλάδας επιβεβαιώνει τον ολισθηρό δρόμο στον οποίο έχει προ πολλού εισέλθει. Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού φαίνεται να εγκαταλείπουν τις ψευδαισθήσεις και να συνειδητοποιούν ότι εάν υπάρχει μία πιθανότητα η Τουρκία να στρίψει την πλάτη της στη Ρωσία και να επιστρέψει στη Δύση αυτή είναι να της ασκηθεί ασφυκτική πίεση.<br /><br />Αυτή η διαδικασία, εξάλλου, έχει προ πολλού αρχίσει, έστω κι αν δεν έχει προσλάβει τις διαστάσεις "πνιγμού". Ο Ερντογάν απολαμβάνει το χρυσοποίκιλτο παλάτι του, αλλά τα σύννεφα συσσωρεύονται απειλητικά. Η τουρκική οικονομία βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης, οι διαδηλώσεις των φοιτητών συνεχίζονται, οι διάφοροι αντικαθεστωτικοί πληθαίνουν, αλλά και τα λοξοκοιτάσματα του Μπαχτσελί επιβαρύνουν το πολιτικό κλίμα.<br /><br />Με βάση όλα αυτά, η κυρίαρχη τάση στο επιτελείο του Αμερικανού προέδρου είναι ότι πρέπει να ενταθούν οι πιέσεις με σκοπό αφ’ ενός το καθεστώς Ερντογάν να καταστεί όσο πιο ευάλωτο γίνεται, με την ελπίδα πως έτσι θα υποχωρήσει ατάκτως, αφ’ ετέρου για να ενισχυθεί το κύρος των ΗΠΑ διεθνώς. Αυτός είναι ο λόγος που στην Ουάσιγκτον δύσκολα πια βρίσκεις υποστηρικτές μίας πολιτικής κατευνασμού του Τούρκου προέδρου.</div><div><br />Κομμένη η απευθείας σύνδεση<br /><br />Ο πρόεδρος Μπάϊντεν δείχνει αποφασισμένος να μην αφήσει στον Τούρκο ομόλογό του περιθώρια παρερμηνείας όσον αφορά την αποφασιστικότητά του, ξεκαθαρίζοντας ότι η περίοδος ανοχής που υπήρχε επί προεδρίας Τραμπ ανήκει οριστικά στο παρελθόν. Το μήνυμα που εκπέμπει η Ουάσιγκτον είναι ξεκάθαρο: μόνο εάν η Τουρκία αφήσει στα κουτιά τους S-400 και απομακρυνθεί από τη Ρωσία θα καταστεί δυνατή η εξομάλυνση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων.<br /><br />Με την έλευση του Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο, κόπηκε η απευθείας σύνδεση που είχε ο Ερντογάν με τον Τραμπ. Και για να μην υπάρχει καμία παρερμηνεία, επιβλήθηκε και μία εκκωφαντική απουσία επικοινωνίας της νέας αμερικανικής ηγεσίας με την Άγκυρα. Η μόνη επικοινωνία ήταν η τηλεφωνική του Αμερικανού Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας με τον Καλίν, η οποία, όμως, γρήγορα έδειξε ότι δεν δημιούργησε κάποια στέρεα βάση με σκοπό την εξομάλυνση. Υπενθυμίζουμε ότι λίγες ημέρες πριν αναλάβει τα καθήκοντά του, ο Μπάιντεν είχε αγνοήσει τηλεφώνημα που είχε δεχθεί από τον Τούρκο πρόεδρο, κίνηση ασυνήθιστη για σύμμαχο των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ.<br /><br />Η αρνητική στάση του νέου Αμερικανού προέδρου που προκάλεσε δυσφορία στην Άγκυρα, η οποία αποτυπώθηκε στην συνέντευξη του Μεσούτ Χακί Τζασίν (σύμβουλος του Ερντογάν), ο οποίος στηλίτευσε το γεγονός ότι ο Μπάιντεν δεν έχει επικοινωνήσει ακόμη τηλεφωνικά με τον Τούρκο πρόεδρο. Κερασάκι στην τούρτα και η ρητορική του εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο οποίος με τις δηλώσεις του έδωσε το στίγμα της διαφορετικής αντιμετώπισης που επιφυλάσσει για την Τουρκία η νέα αμερικανική κυβέρνηση.<br /><br />Οι Αμερικανοί δεν "αγόρασαν"<br /><br />Το πεδίο στο οποίο θα παιχθεί η πρώτη πράξη του δράματος είναι –όπως προαναφέραμε– η αγορά των S-400. Η νέα αμερικανική κυβέρνηση έχει προειδοποιήσει για επιβολή περαιτέρω κυρώσεων. Σε μία προσπάθεια να εκτονώσει την κρίση, ο Ακάρ πρότεινε η Τουρκία να χρησιμοποιήσει τους S-400 με τον τρόπο που η Ελλάδα χρησιμοποιεί τους S-300, οι οποίοι είχαν αγοραστεί από την Κύπρο και τώρα βρίσκονται εγκατεστημένοι στην Κρήτη.<br /><br />Οι Αμερικανοί δεν "αγόρασαν" τον τουρκικό ελιγμό και παραμένουν στην ανελαστική θέση τους, απαιτώντας ολοσχερή τουρκική υποχώρηση. Μπορεί και ο Μπάϊντεν να υιοθετεί την άποψη ότι η Τουρκία είναι γεωπολιτικά απαραίτητη για τη Δύση, αλλά φαίνεται να έχει πειστεί πως αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την άσκηση ασφυκτικών πιέσεων. Εξάλλου το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι S-400. Αυτοί είναι η κορυφή του παγόβουνου.<br /><br />Το παγόβουνο είναι η άτυπη πλην πραγματική συμμαχία Πούτιν-Ερντογάν. Έτσι κι αλλιώς, ο πλανητάρχης φρόντισε να ξεκαθαρίσει που στέκεται σε σχέση με τη Μόσχα: «Είπα ξεκάθαρα στον πρόεδρο Πούτιν, με τρόπο πολύ διαφορετικό από τον προκάτοχό μου, ότι ο καιρός που οι ΗΠΑ υποχωρούσαν μπροστά στις επιθετικές ενέργειες της Ρωσίας... έχει παρέλθει».<br /><br />Αξίζει να σημειωθεί ότι ποτέ δεν περίσσευε η κατανόηση μεταξύ των Μπάιντεν και Ερντογάν. Κανένας από τους δύο δεν έχει ξεχάσει την ένταση που είχε προκαλέσει εν μέσω της προεκλογικής εκστρατείας στις ΗΠΑ ένα βίντεο από τη συζήτηση μεταξύ του τότε υποψηφίου Μπάιντεν και της συντακτικής ομάδας των New York Times. Σ’ αυτό, ο Μπάιντεν περιέγραφε τον πρόεδρο της Τουρκίας σαν "αυτοκράτορα" και πρότεινε οι ΗΠΑ να ενισχύσουν τους αντιπάλους του, ώστε οι τελευταίοι να τον ανατρέψουν μέσω εκλογών.</div><div><br />"Ερώτημα του ενός εκατομμυρίου"<br /><br />Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Μπάιντεν άφηνε να διαφανεί η άποψή του. Το 2014, ως αντιπρόεδρος, είχε απολογηθεί όταν είχε υπονοήσει δημοσίως ότι ο Ερντογάν είχε παραδεχθεί το λάθος της κυβέρνησής του να επιτρέψει σε τρομοκράτες να περάσουν από το έδαφος της Τουρκίας στον δρόμο τους προς τη Συρία και το Ιράκ. Επιπροσθέτως, η φιλική διάθεση του νυν προέδρου προς την Ελλάδα και τους Κούρδους δεν συμβάλει στην αποκατάσταση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων.<br /><br />Το "ερώτημα του ενός εκατομμυρίου" είναι αν παρ’ όλα αυτά οι δύο ηγέτες τελικά θα ξεπεράσουν την αμοιβαία δυσπιστία και θα βρουν έναν συμβιβασμό. Από τη μία, ο Μπάϊντεν, όπως περιγράφει άρθρο του Foreign Policy, «δεν έχει περιθώριο ηθικού συμβιβασμού με Τουρκία του Ερντογάν». Από την άλλη, ο Τούρκος πρόεδρος όχι μόνο δεν φημίζεται για την προσαρμοστικότητά του, αλλά και έχει συνείδηση πως θα ήταν πολιτική αυτοκτονία να υποκύψει στους όρους που του θέτει η Ουάσινγκτον.<br /><br />Αρχικά, επιχείρησε να ρίξει γέφυρες, αλλά όταν δεν βρήκε την ανταπόκριση που περίμενε επανήλθε ακόμα πιο επιθετικά στον πραγματικό εαυτό του, πυροδοτώντας νέα ένταση. Εξάλλου, έχει υιοθετήσει για τα καλά τον ρόλο του επίδοξου ηγέτη του απανταχού Ισλάμ. Μόνο ο χρόνος θα δείξει αν και κατά πόσο μπορεί να αλλάξει ρότα. Η εκτίμησή μας, πάντως, είναι πως δεν υπάρχουν περιθώρια για κάτι τέτοιο, άρα η κρίση στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις πιθανότατα οδεύει στο να καταστεί ρήξη.<br />Μέρκελ και Μακρόν, Μάιντεν-Ερντογάν <br /><br />Στη δυναμική αυτή που οδηγεί σε μετωπική σύγκρουση, οφείλει να υπολογίσει κανείς και άλλους δύο παίκτες: την Μέρκελ και τον Μακρόν. Η πρώτη προσφέρει πολιτική ασυλία στον Τούρκο πρόεδρο, παρασύροντας προς αυτή την κατεύθυνση και την ΕΕ. Η καγκελάριος, όπως και η κυρίαρχη τάση στη γερμανική πολιτική ελίτ, δεν θέλει να διαταραχθούν οι σχέσεις του Βερολίνου με την Άγκυρα κι αυτή ακριβώς η στάση αποθρασύνει περαιτέρω τον Ερντογάν.<br /><br />Από την πλευρά του, Μακρόν λειτουργεί εν μέρει σαν ανάχωμα στην προσέγγιση ΕΕ-Τουρκίας που επιδιώκουν οι Γερμανοί. Εξέφρασε ακόμα και με στρατιωτική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο τη στήριξή του στην Ελλάδα και την Κύπρο, ενώ βρέθηκε ούτε μία ούτε δύο φορές σε προσωπική διαμάχη με τον Τούρκο ομόλογό του. Φάνηκε, μάλιστα, κάποιες φορές να εκφράζει το μέρος εκείνο της Δύσης που πιστεύει πως η Τουρκία έχει χαθεί για τη Δύση. Τα βήματά του, όμως, δεν υπήρξαν σταθερά προς αυτή την κατεύθυνση. Αντιθέτως, χαρακτηρίστηκαν από εμφανή πισωγυρίσματα.<br /><br />Ο αγώνας, όμως, θα κριθεί στο "ρινγκ" μεταξύ Μπάιντεν-Ερντογάν. Οι δύο ηγέτες δεν έχουν πλέον περιθώρια ούτε να υποχωρήσουν, αλλά ούτε και να βρουν ένα συμβιβασμό. Έτσι όπως φαίνεται να εξαλίσσονται τα πράγματα, ο ένας από τους δύο θα κερδίσει. Και βέβαια οι προϋποθέσεις είναι υπέρ του Αμερικανού προέδρου, εάν βέβαια χρησιμοποιήσει την ισχύ που κατέχει…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στο ρίνγκ Μπάιντεν-Ερντογάν – Γιατί ο συμβιβασμός είναι ελάχιστα πιθανός

Λυγερού Νεφέλη "Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης" ή αλλιώς "τα λέει στη νύφη για να τα ακούσει η πεθερά"! Κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ποιες χώρες θέλει να "καταπιεί" η Τουρκία έως το 2050 – Τι δείχνει ο χάρτης του Stratfor

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/02/tourkia-2050.jpg"><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/02/tourkia-2050-696x367.jpg" /></a><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Το φτωχόπαιδο από ένα χωριό του Πόντου που έγινε νεοσουλτάνος αποδεικνύεται συνεπής με το νεοοθωμανικό όραμά του. Πρόσφατα, το κρατικό κανάλι TRT1 έδειξε ένα χάρτη, ο οποίος απεικονίζει τον γεωγραφικό χώρο, στον οποίο –σύμφωνα με τον Αμερικανό γεωπολιτικό αναλυτή Τζορτζ Φρίντμαν του αμερικανικού think tank Stratfor– θα ηγεμονεύει η Τουρκία έως το 2050. Το κανάλι και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναπαράγουν τον χάρτη με ευχολόγια η Τουρκία να καταλάβει τις περιοχές που δείχνει ο χάρτης.<br /><br />Στον χάρτη απεικονίζεται το μεγαλύτερο μέρος της Βόρειας Αφρικής, ολόκληρη η Αραβική Χερσόνησος, ο Καύκασος, συμπεριλαμβανομένου του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας, η νότια Ρωσία και βέβαια η Ελλάδα! Ο Φρίντμαν, περιέλαβε τον χάρτη στο βιβλίο του "Τα επόμενα 100 χρόνια: Μια πρόβλεψη για τον 21ο αιώνα", βασισμένος στο όραμα του πρώην πρωθυπουργού και υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νατβούτογλου, το όραμα του οποίου ενστερνίστηκε ο Ερντογάν, πριν τον αποπέμψει.<br /><br />Μπορεί επί του παρόντος ο Ερντογάν να προβάλει εικόνα διαλλακτικότητας, προσπαθώντας να προσεγγίσει την Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ισραήλ για να ανατάξει τις λίαν διαταραγμένες σχέσεις του με αυτές τις χώρες, αλλά σε γεωστρατηγικό επίπεδο προσπαθεί να εντείνει την τουρκική παρουσία στην αραβική χερσόνησο και στην γύρω περιοχή.<br /><br />Ο Ερντογάν δεν θέλει θα θέσει τέρμα στην αποσταθεροποιητική ατζέντα του στην Υεμένη και στο Κέρας της Αφρικής, παρά τις δηλώσεις του ότι επιθυμεί τη συμφιλίωση στην περιοχή του Κόλπου. Η πραγματική πρόθεσή του φαίνεται από την απόφασή του να παρατείνει τη διάρκεια της στρατιωτικής παρουσίας της Τουρκίας στην περιοχή. Η τουρκική προεδρία ζήτησε από το Κοινοβούλιο να εγκρίνει την παράταση της αποστολής του τουρκικού Ναυτικού στον Κόλπο του Άντεν, στην Αραβική Θάλασσα και στα χωρικά ύδατα της Σομαλίας για ένα επιπλέον έτος, από τις 10 Φεβρουαρίου 2021.<br />Εντείνεται η τουρκική παρουσία<br /><br />Η Άγκυρα ακολουθεί δύο αντιφατικές προσεγγίσεις στη σχέση της με τη Σαουδική Αραβία, γεγονός που δεν διαφεύγει του Ριάντ. Η πρώτη προσέγγιση βασίζεται στην κολακεία, δείχνει καλή πρόθεση και ξεπερνά τα απόνερα της κρίσης που είχε προκληθεί λόγω της δολοφονίας του Τζαμάλ Κασόγκι. Η δεύτερη συνίσταται στη συνέχιση της δημιουργίας-επιβολής τετελεσμένων.<br /><br />Η απόφαση να επεκταθεί η αποστολή τουρκικών δυνάμεών σε αυτές τις περιοχές είναι μια υπενθύμιση στη Σαουδική Αραβία ότι οι συνεχιζόμενες συζητήσεις για εξομάλυνση των σχέσεων δεν σημαίνει ότι η Τουρκία παραιτήθηκε από τον ρόλο της στο Κέρας της Αφρικής. Αντίθετα, δείχνει ότι σκοπεύει να αντισταθμίσει στην Υεμένη και στη Σομαλία όσα απώλεσε στο Σουδάν μετά την απώλεια της βάσης της στο Σουάκιν.<br /><br />Η Τουρκία έχει υποστηρίξει τη διαδικασία συμφιλίωσης με κράτη του Κόλπου, ισχυριζόμενη ότι η συμφιλίωση θα της έδινε την ευκαιρία να επιστρέψει στην περιοχή από την μπροστινή πόρτα. Ωστόσο, δεν έχει δείξει εμπράκτως καλή πίστη ούτε σε πολιτικό, ούτε ακόμα σε επικοινωνιακό επίπεδο. Άλλα δείχνουν οι κινήσεις της Άγκυρας στο δίκτυο των σχέσεών της στην Υεμένη και στο Κέρας της Αφρικής.<div><br />Ο Ερντογάν θέλει χάος στην Υεμένη<br /><br />Η τουρκική υποστήριξη σε πολιτοφυλακές που συνδέονται με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και το εκεί παρακλάδι της την οργάνωση "Ισλάχ" είναι ένας από τους παράγοντες που παρεμπόδισαν την εφαρμογή της Συμφωνίας του Ριάντ για την εκτόνωση των εντάσεων στην Υεμένη. Η εν λόγω Συμφωνία είχε ως στόχο την επίσπευση της πολιτικής διευθέτησης και την προώθηση μιας φόρμουλας που να διασφαλίζει την εθνική ασφάλεια της Σαουδικής Αραβίας, περιορίζοντας την ιρανική επιρροή στη στρατηγικής σημασίας αυτή περιοχή.<br /><br />Σύμφωνα με Άραβες αναλυτές, η Τουρκία επιδιώκει τη συνέχιση του χάους στην Υεμένη έως ότου εξασφαλίσει μια δικής της στρατηγική βάση στην περιοχή. Λέγεται, επίσης, ότι βρίσκεται πίσω από τον έλεγχο που ασκεί η Μουσουλμανική Αδελφότητα, μέσω του κόμματος "Ισλάχ", στην πλούσια σε πετρέλαιο επαρχία Σάμπγουα. Αναφέρεται επίσης ότι βοήθησε στην κατασκευή του λιμανιού της Κένα, το οποίο υποδέχτηκε το πρώτο πλοίο στις 10 Ιανουαρίου.</div><div><br /></div><div><img height="337" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/02/Qena-limani-300x158.jpg" width="640" /></div><div><i>Το λιμάνι της Κένα</i><br /><br />Αυτό θα δώσει στην Τουρκία μεγαλύτερα περιθώρια κινήσεων για να εκτελέσει τα σχέδιά της στην Υεμένη και στην ευρύτερη περιοχή. Την βοηθάει, επίσης, το γεγονός ότι έχει επίσης βελτιώσει την διείσδυση των υπηρεσιών πληροφοριών της (ΜΙΤ) στην περιοχή, στέλνοντας εκεί αξιωματικούς με διάφορα προσχήματα (ανθρωπιστικές αποστολές, εργασία για το Τουρκικό Ίδρυμα Ανθρωπιστικής Βοήθειας, αποστολή δασκάλων και εκπαιδευτών κλπ).</div><div><br />Η Τουρκία στο Κέρας της Αφρικής<br /><br />Το ζήτημα δεν σταματά στην Υεμένη. Οι τουρκικές δραστηριότητες που αντιτίθενται στα συμφέροντα της Σαουδικής Αραβίας και άλλων χωρών του Κόλπου έχουν γίνει πιο εμφανείς στο Κέρας της Αφρικής, κυρίως με την εξασφάλιση βάσεων στη Σομαλία και στο Τζιμπουτί. Οι Τούρκοι στοχεύουν στον έλεγχο των λιμένων του Μπαμπ Αλ Μαντέμπ, του Τζιμπουτί, της Μπερμπέρα στη Δημοκρατία της Σομαλιλάνδης αλλά και του λιμανιού του Μογκαντίσου.<br /><br />Εάν το επιτύχουν θα αποκτήσουν τον έλεγχο των εισαγωγών και εξαγωγών από το Κέρας της Αφρικής. Αυτό θεωρείται απειλή για τα συμφέροντα των αραβικών χωρών του Κόλπου, οι οποίες έχουν επιδιώξει τα τελευταία χρόνια να αναπτύξουν σχέσεις με χώρες της περιοχής. Ταυτόχρονα, με τη δραστηριότητά της η Τουρκία απειλεί και τα συμφέροντα της Ινδίας, η οποία παραδοσιακά έχει μεγάλη εμπορική διείσδυση στην περιοχή.<br /><br />Η Τουρκία έχει κατασκευάσει μια μεγάλη στρατιωτική βάση στο Μογκαντίσου (πρωτεύουσα της Σομαλίας) για να εκπαιδεύσει στρατιώτες. Η βάση, η κατασκευή της οποίας κόστισε περίπου 50.000.000 δολάρια, μπορεί να στεγάσει και να εκπαιδεύσει περίπου 1.500 στρατιώτες ανά πάσα στιγμή. Η βάση μπορεί να φιλοξενήσει πολεμικά πλοία και στρατιωτικά αεροσκάφη καθώς και μονάδες καταδρομών.<br /><br />Η Τουρκία παρέχει όπλα και εξοπλισμό στις δυνάμεις που εκπαιδεύει στη Σομαλία. Αλλά με το πρόσχημα της εκπαίδευσης, εργάζεται για την επέκταση της επιρροής της εκεί και για την εκμετάλλευση του πλούτου της χώρας. Παράλληλα, η Άγκυρα εργάζεται για τον έλεγχο ζωτικών περιοχών στο Τζιμπουτί με βάση την παροχή γενναιόδωρης οικονομικής υποστήριξης, ενθαρρύνοντας Τούρκους επιχειρηματίες να επενδύσουν στην ευρύτερη βιομηχανική ζώνη εκεί. Παράλληλα, επιδιώκει να επεκτείνει την προβολή ήπιας ισχύος μέσω εκπαιδευτικών και θρησκευτικών προγραμμάτων.<br /><br />Ας υπενθυμίσουμε επίσης την έντονη στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στο Κατάρ, η οποία θεωρητικά βρίσκεται εκεί για να προστατέψει το καθεστώς του Εμίρη, αλλά πρακτικά ανά πάσα στιγμή μπορεί να στραφεί εναντίον του, αν σταματήσει την πλούσια αρωγή του προς το καθεστώς Ερντογάν. Η εδραίωση τουρκικών ερεισμάτων και στις δύο πλευρές της Ερυθράς Θάλασσας και στον Κόλπο αποτελεί μια απειλή για όλες τις χώρες της περιοχής, ακόμη και για το Ισραήλ. Ενώ το Ισραήλ απέκτησε σχέσεις με κράτη του Κόλπου, οι οποίες του επιτρέπουν να θεωρεί δεδομένη η θαλάσσια πρόσβαση από το Εϊλάτ στην Αραβική Θάλασσα, η τουρκική στρατιωτική παρουσία εγείρει δυνάμει απειλή.</div><div><br />Ο Ερντογάν σαν Ιανός<br /><br />Όλα αυτά γίνονται με το συγκαταβατικό νεύμα της Κίνας, η οποία σταθερά μεταβάλει την Αφρική σε δικό της γήπεδο. Ο Ερντογάν προσπαθεί να έχει όλο και καλύτερες σχέσεις με το Πεκίνο με σκοπό να αντλήσει οφέλη για την χειμαζόμενη τουρκική οικονομία, αλλά και στο επίπεδο του εμβολίου. Άρα θα παράσχει στους Κινέζους διευκολύνσεις σε περιοχές που ελέγχει.<br /><br />Πρόσφατα υπεγράφη συμφωνία για την έκδοση από την Τουρκία στην Κίνα μουσουλμάνων Ουιγούρων που είναι καταζητούμενοι εκεί. Η συμφωνία είναι ενδεικτική της σημασίας που αποδίδει ο Ερντογάν στις σχέσεις του με το Πεκίνο, καθώς ουσιαστικά καταδικάζει τους Ουιγούρους αντιφρονούντες που έχουν βρει άσυλο στην Τουρκία. Παλαιότερα εκτόξευε μύδρους κατά του Πεκίνου κατηγορώντας την κινεζική ηγεσία ότι διαπράττει γενοκτονία.<br /><br />Στόχος της Άγκυρας είναι να δείξει την ικανότητά της να συγκρατεί τις απώλειες που υπέστη από τη Δύση, λόγω των πολιτικών επιλογών του Ερντογάν. Ο Τούρκος πρόεδρος προσπαθεί τώρα να αντισταθμίσει τις ζημιές αφ' ενός πραγματοποιώντας ανοίγματα προς άλλες κατευθύνσεις, αφ' ετέρου με μια παραπλανητική αφήγηση, η οποία δεν απαιτεί από αυτόν να κάνει παραχώρηση.<br /><br />Όμως, οι προσπάθειες της Άγκυρας να "πουλήσει" φιλική διάθεση για να βελτιώσει τις σχέσεις της με τα αραβικά κράτη του Κόλπου, ουσιαστικά ακυρώνονται από το γεγονός ότι με τις πράξεις της καθίσταται απειλή για τα συμφέροντα των ίδιων κρατών. Ακόμη και όταν ο Ερντογάν πασχίζει να κρύψει τις πραγματικές προθέσεις του, ο μεγαλοϊδεατισμός του δεν τον αφήνει. Αρκεί κανείς να δει την εκόνα από το TRT1.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ποιες χώρες θέλει να "καταπιεί" η Τουρκία έως το 2050 – Τι δείχνει ο χάρτης του Stratfor

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Το φτωχόπαιδο από ένα χωριό του Πόντου που έγινε νεοσουλτάνος αποδεικνύεται συνεπής με το νεοοθωμανικό όραμά του. Πρόσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μια διαφορετική πολιτική με την Τουρκία

<img height="330" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=ell_21.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Βασίλης Κοψαχείλης*</b><br />Ανάμεσα σε όσους φαντάζονται την σημερινή Τουρκία ως μια «νευρική δύναμη» που η διεθνής κοινότητα και η Ελλάδα θα πρέπει να της κάνουν συνεχώς μασάζ, και όσους νομίζουν πως βρισκόμαστε στις ηρωικές εποχές που με το τσαρούχι θα δώσουμε στον αντίπαλο να καταλάβει, υπάρχει ένας μεσαίος χώρος διεθνοπολιτικής σκέψης που επιμένει να μιλά για στρατηγική και όχι για καρναβάλια.<br /><br />Δεν θα αναλύσω τις δυο προαναφερόμενες ακραίες τάσεις στον δημόσιο διάλογο. Το γεγονός ότι κυριαρχούν, δείχνει πόσο βαθιά έχει εισχωρήσει ο λαϊκισμός, καθώς επίσης το πόσο βαθιά βρίσκεται το μακρύ χέρι κέντρων εξουσίας που επαναλαμβανόμενα στην Ιστορία μας δημιουργούσαν διχαστικά διλήμματα που αποπροσανατόλιζαν την σκέψη από την ουσία και την χάραξη ρεαλιστικής εθνικής στρατηγικής.<br /><br />Το πρόβλημα Τουρκία<br /><br />Από την ίδρυσή της η Τουρκία αποτελεί πρόβλημα για την Ελλάδα και άλλα κράτη και λαούς της γειτονιάς της. Το πρόβλημα εδράζεται στον αναθεωρητικό της χαρακτήρα, παρακαταθήκη των τελευταίων ψηφισμάτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.<br /><br />Σήμερα, οι ΗΠΑ ή η Γαλλία έχουν πρόβλημα με την Ερντογανική Τουρκία, όμως για την Ελλάδα, τη Συρία ή το Ιράκ, η Τουρκία αποτελεί διαρκές πρόβλημα, είτε είναι Κεμαλική, είτε είναι Ερντογανική.<br /><br />Ο διάλογος για χάρη του διαλόγου και μόνο ή η σύγκρουση με μια αναθεωρητική δύναμη, δεν λύνει κανένα πρόβλημα! Αντίθετα, δημιουργεί νέα προβλήματα.<br /><br />Ο μεν διάλογος ως αυτοσκοπός, συντηρεί την κρίση, νομιμοποιεί την αναθεωρητική δύναμη και στο τέλος καταλήγει είτε σε νέες κρίσεις, είτε σε διπλωματικές ήττες για το κράτος που επιδιώκει τη συναίνεση.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, η σύγκρουση είναι επικίνδυνη φαντασίωση υπό τις σημερινές συνθήκες. Όποια και αν θα είναι η εξέλιξη στο πεδίο, θα έχει τεράστιο κόστος και για τις δυο πλευρές.<br /><br />Μόνο μια έξυπνη στρατηγική μπορεί να δώσει λύση και να αλλάξει την αναθεωρητική Τουρκία.<br /><br />Πως αντιμετωπίζεις το πρόβλημα Τουρκία<br /><br />Η Τουρκία δεν είναι πρόβλημα μόνο για την Ελλάδα. Από την άλλη, η Τουρκία είναι σημαντική. Το βέβαιο είναι ότι δεν είναι άτρωτη. Άρα, κάπου εκεί ανάμεσα θα πρέπει να οικοδομηθεί ένα στρατήγημα – μία θεωρία νίκης – η οποία όχι μόνο να αποτελέσει τη βάση της Ελληνικής στρατηγικής στη διαχείριση των τουρκικών διεκδικήσεων, αλλά να προσελκύσει ευμενώς το ενδιαφέρον και των υπολοίπων που είναι μπερδεμένοι στο τουρκικό κουβάρι, και κυρίως των μεγάλων δυνάμεων που ειλικρινά δεν έχουν και οι ίδιες ιδέα πώς να χειριστούν την Τουρκία.<br /><br />Ο τουρκικός αναθεωρητισμός πηγάζει και συντηρείται κυρίως μέσα από το έλλειμμα δημοκρατικής αντιπροσώπευσης και την ανάλογη δομή του τουρκικού κράτους. Σημαντικό ποσοστό του λαού δεν εκπροσωπείται και δεν νομιμοποιείται στα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα της χώρας, με αποτέλεσμα μια ελίτ χωρίς ιδεολογικό πρόσημο, παρά μόνο με συμφέροντα και επιρροή στην κοινωνία, να καθορίζει χωρίς αντίλογο την στρατηγική της Τουρκίας.<br /><br />Στον σύγχρονο κόσμο των αλληλεξαρτήσεων, η τουρκική κοινωνία πλήττεται πολυεπίπεδα από την αναθεωρητική στρατηγική των ελίτ της. Αν η τουρκική κοινωνία μπορούσε να εκφραστεί και να λειτουργήσει ελεύθερα και δημοκρατικά, τότε οι συσχετισμοί θα ήταν εντελώς διαφορετικοί στο τουρκικό κράτος και στην εξωτερική του πολιτική.<br /><br />Ο ουσιαστικός πλουραλισμός – ο οποίος θα πρέπει να συνδυαστεί με πολιτειακή, δομική και διοικητική αναδιάρθρωση – θα κατακερματίσει τα αναθεωρητικά συμφέροντα.<br /><br />Δεν θα τα εξαφανίσει και δεν θα πρέπει να τρέφουμε τέτοιες αυταπάτες! Θα τα καταστήσει ανήμπορα να επηρεάσουν ολοκληρωτικά την πολιτική της χώρας στις διεθνείς της σχέσεις. Και αυτό είναι σε πρώτη φάση το ζητούμενο. Θα πρέπει να στοχεύσουμε στην λειτουργική αδράνεια του τουρκικού αναθεωρητισμού!<br /><br />Με μια τέτοια Τουρκία μιλάς και συνδιαλέγεσαι. Για να το κάνεις από θέση ισχύος – άρα αποτελεσματικά – θα πρέπει να έχεις εκμεταλλευτεί το χρόνο και τις συγκυρίες, ώστε αφενός να ενισχύσεις τους παράγοντες ισχύος σου σαν κράτος (και όχι να τους φαντάζεσαι πως θα ήταν ή πως θα ήθελες να είναι…), να έχεις την πολιτική βούληση και την ικανότητα να θέσεις σε εφαρμογή όλες εκείνες τις τακτικές που θα σε οδηγήσουν στρατηγικά στην ουδετεροποίηση του τουρκικού αναθεωρητισμού, και αφετέρου να πείσεις τις μεγάλες δυνάμεις και να τις συσπειρώσεις γύρω από τη δική σου θεωρία νίκης.<br /><br />Το αν τα παραπάνω σημαίνουν ενδεχομένως παρέμβαση στα εσωτερικά μιας αναθεωρητικής δύναμης που άγεται και φέρεται από ολοκληρωτικά στην ουσία καθεστώτα, το αφήνω μετέωρο να το κρίνουν οι ρομαντικοί ιδεολόγοι. Άλλωστε, το σημερινό καθεστώς της Τουρκίας μετέρχεται μετα-Αλήθειες, δίνοντας σπουδαίο βήμα για διεθνή αντίλογο. Και φαίνεται πως στο State Department το έχουν καταλάβει αυτό. Βέβαια, κινούνται με γνώμονα τα δικά τους συμφέροντα.<br /><br />Μένει να δούμε πότε εμείς θα κινηθούμε, έξυπνα και όχι διχαστικά, για τα δικά μας συμφέροντα…<br /><br /><b><i>* Ο Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μια διαφορετική πολιτική με την Τουρκία

Βασίλης Κοψαχείλης* Ανάμεσα σε όσους φαντάζονται την σημερινή Τουρκία ως μια «νευρική δύναμη» που η διεθνής κοινότητα και η Ελλάδα θα πρέπει...

Διαβάστε την συνέχεια

Το παράλογο επιχείρημα Βερολίνου υπέρ Ερντογάν και οι «πλάτες» από Μπορέλ

<img height="427" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=shutterstock_10457559251.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Χαρακτήρα εμμονής παίρνει η επιλογή του Βερολίνου για πάση θυσία στήριξη του Τ. Ερντογάν και της Τουρκίας, επιλογή την οποία ακολουθεί πιστά και ο ύπατος εκπρόσωπος της Ε.Ε. Ζ. Μπορέλ και οι υπηρεσίες που διευθύνει, με τρόπο ώστε όχι μόνο να δίνεται λάθος μήνυμα στην Τουρκία αλλά να ενθαρρύνεται και να αποθρασύνεται το καθεστώς Ερντογάν.<br /><br />Το Βερολίνο δίνει μάχη στο παρασκήνιο προκειμένου όχι μόνο να αποφευχθεί η συζήτηση περί κυρώσεων, αλλά να υπάρξουν αποφάσεις ενίσχυσης της Τουρκίας μέσω και της θετικής ατζέντας.<br /><br />Σύμφωνα με άριστα ενημερωμένη πηγή το Βερολίνο επικαλείται στις επαφές με τις άλλες χώρες μέλη, ένα πρωτοφανές επιχείρημα. Υποστηρίζει ότι καθώς η τουρκική οικονομία είναι σε εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, αποδυναμώνεται ο Ερντογάν. Για τον λόγο αυτό θα πρέπει η Ε.Ε. να σπεύσει να ενισχύσει με κάθε τρόπο τον Ερντογάν και την τουρκική οικονομία, ώστε ενισχυμένος πλέον ο τούρκος ηγέτης δεν θα εξαρτάται πλέον από τους εθνικιστές, οπότε θα κάνει στροφή και θα είναι εποικοδομητικός στην επίλυση των προβλημάτων!<br /><br />Το επιχείρημα αυτό, δείγμα μιας αδιέξοδης πολιτικής εξευμενισμού, προκάλεσε μάλλον ειρωνικά χαμόγελα στους συνομιλητές του Βερολίνου το οποίο επιμένει να μην θελει να αντιληφθεί ότι υπάρχει πλέον σοβαρό «Πρόβλημα Τουρκίας» στα ανατολικά σύνορα της Ε.Ε.. Το Βερολίνο καθοδηγείται πλέον στην πολιτική του έναντι της Τουρκίας όχι βάσει γεωπολιτικών και ρεαλιστικών προσεγγίσεων αλλά στη βάση των παραδοσιακών σχέσεων, των σοβαρών γερμανικών οικονομικών συμφερόντων και κυρίως από το μεταναστευτικό και από την ισχυρή παρουσία της τουρκικής κοινότητας στη Γερμανία.<br /><br />Σε ευρωπαϊκό επίπεδο Αθήνα και Λευκωσία έχουν στείλει το μήνυμα ότι υπό τις παρούσες συνθήκες η θετική ατζέντα δεν μπορεί να προχωρήσει, αν και η Αθήνα δεν είναι εντελώς αντίθετη στο να ανοίξει η συζήτηση για την νέα συμφωνία για το μεταναστευτικό.<br /><br />Όμως εκεί υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα. Η Τουρκία απαιτεί εκτός των άλλων 4 δισ. ευρώ τα οποία όμως να μην δοθούν σε ΜΚΟ και Οργανισμούς, αλλά στο ίδιο το τουρκικό κράτος, κάτι που για τους ευρωπαίους δεν είναι καν θέμα προς συζήτηση. Επίσης υπάρχει σοβαρή έλλειψη πόρων, λόγω και της πανδημίας και εάν αποφασισθεί νέα οικονομική ενίσχυση της Τουρκίας για το μεταναστευτικό, την μερίδα του λέοντος θα πρέπει να την καταβάλει η ίδια η Γερμανία από εθνικούς πόρους.<br /><br />Σε ό,τι αφορά στην αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης, η Κύπρος εκ των πραγμάτων, ακόμη κι αν ήθελε, δεν μπορεί να συμφωνήσει, καθώς η Τουρκία δεν έχει εφαρμόσει από το 2005 όπως είχε αναλάβει την υποχρέωση, για εφαρμογή της υπάρχουσας Συμφωνίας Τελωνειακής Ένωσης και προς την Κύπρο.<br /><br />Όμως αρμόδια πηγή στην Αθήνα δηλώνει ότι ακόμη κι εάν ανοίξει η συζήτηση για την Τελωνειακή Ένωση, οι 27 θα βρεθούν απέναντι σε μια απολύτως αρνητική Έκθεση Προόδου που είχε συντάξει η Κομισιόν τον Δεκέμβριο για την πορεία της μέχρι τώρα υλοποίησης της Τελωνειακής Ένωσης, με πολλές «κόκκινες κάρτες» στην Τουρκία.<br /><br />Αρωγός στις προσπάθειες του Βερολίνου είναι ο Ύπατος Εκπρόσωπος Ζ. Μπορέλ, και είναι χαρακτηριστικό ότι όπως αποκάλυψε το Politico λίγο μετά την οδυνηρή για την Ε.Ε. εμπειρία της αποτυχημένης επίσκεψης του στη Μόσχα, ότι στη διάρκεια της συνάντησης του στις Βρυξέλλες με τον Μ. Τσαβούσογλου, έφθασε στο σημείο να παραλείψει στις δηλώσεις του παρά το ότι διάβαζε γραμμένο κείμενο, την αναφορά στο «κράτος Δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα», για να μην δυσαρεστήσει προφανώς τον τούρκο ΥΠΕΞ.<br /><br />Αυτό όμως το πνεύμα διαπνέει και την Υπηρεσία της οποίας προΐσταται και η οποία θα έπρεπε τώρα να είχε ξεκινήσει την σύνταξη και του καταλόγου των κυρώσεων που θα ληφθούν, εφόσον η Τουρκία επιστρέψει στον δρόμο των προκλήσεων.<br /><br />Η αρμόδια διευθύντρια της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης, η ολλανδή διπλωμάτης Αντζελίνα Εϊσχορστ που κατέχει κρίσιμη θέση στο επιτελείο του κ. Μπορέλ ως επικεφαλής της Διεύθυνσης για θέματα Δ.Βαλκανίων, Τουρκίας και Βρετανίας πήρε μέρος σε διαδικτυακή συζήτηση που οργάνωσε το German Marshall Fund με θέμα «Σχέσεις ΕΕ – Τουρκίας: Σε αναζήτηση θετικής ατζέντας» και προκαλεί ερωτηματικά ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεται σχεδόν με δέος για την Τουρκία.<br /><br />Η κ. Εϊσχορστ διαπίστωσε με ικανοποίηση ότι «με την Τουρκία βρισκόμαστε σε μία φάση αποκλιμάκωσης και απεμπλοκής», και ότι πρέπει να έχουμε διαρκώς υπόψη μας «πόσο σημαντική είναι η σχέση με την Τουρκία από άποψη εμπορική, οικονομική, ιστορική, πολιτιστική και κοινωνική».<br /><br />Η ολλανδή διπλωμάτης παρουσιάζοντας τον μπούσουλα που ακολουθεί το επιτελείο του κ. Μπορέλ έναντι της Τουρκίας τόνισε ότι «εάν τα πράγματα δεν εξελιχθούν καλά, ο κίνδυνος είναι τεράστιος και επομένως πρέπει η σχέση την Τουρκία να αντιμετωπίζεται υπό αυτή την προοπτική».<br /><br />Για τις διερευνητικές τόνισε ότι βούληση των 27, στα Συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής του Δεκεμβρίου είναι να υπάρξουν πολλές συναντήσεις και κυρίως, να υπάρξουν συνομιλίες οικοδόμησης εμπιστοσύνης και να επιδιωχθεί η διευθέτηση των διαφορών τους γιατί όπως διευκρίνισε «υπάρχουν αρκετές διαφορές που απαιτείται η επίλυση τους».<br /><br />Και η κ. Εϊσχορστ κρίνοντας ότι οικοδομείται νέα εμπιστοσύνη θεωρεί ότι η σχέση με την Τουρκία μπορεί να στηριχθεί σε μια ευρύτατη ατζέντα, από την απελευθέρωση των θεωρήσεων εισόδου και το μεταναστευτικό μέχρι την στήριξη της οικονομίας…<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το παράλογο επιχείρημα Βερολίνου υπέρ Ερντογάν και οι «πλάτες» από Μπορέλ

Νίκος Μελέτης Χαρακτήρα εμμονής παίρνει η επιλογή του Βερολίνου για πάση θυσία στήριξη του Τ. Ερντογάν και της Τουρκίας, επιλογή την οποία α...

Διαβάστε την συνέχεια

Η γεωπολιτικά βουλιμική Τουρκία

<a href="https://www.iefimerida.gr/sites/default/files/styles/horizontal_rectangle/public/2020-09/ellada-tourkia-simaies-synora.jpg?itok=a1hAGwSC" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="384" data-original-width="768" height="320" src="https://www.iefimerida.gr/sites/default/files/styles/horizontal_rectangle/public/2020-09/ellada-tourkia-simaies-synora.jpg?itok=a1hAGwSC" width="640" /></a><br /><br /><b>Αλέξης Παπαχελάς</b><br />Για να καταλάβεις πώς συμπεριφέρεται ένας αντίπαλος, είναι κρίσιμο (α) να μπεις στα παπούτσια του και (β) να φανταστείς πώς σε βλέπει εκείνος με τα δικά του μάτια. Λοιπόν, το πώς βλέπει η Τουρκία την Ελλάδα έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία δέκα χρόνια. Τον 20ό αιώνα υπήρχε πάντοτε ένα στοιχείο φθόνου από την πλευρά της Τουρκίας.<br /><br />Δεν μπορούσαν να καταλάβουν πώς ένα πάλαι ποτέ κομμάτι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μπόρεσε να μεγαλώσει τόσο πολύ, να μπει στην Ε.Ε. και να θεωρείται ότι βρίσκεται στον στενό πυρήνα της Δύσης. Το «κερασάκι» ήταν η μεγάλη επιτυχία της σχολής του ελληνικού ρεαλισμού, η είσοδος της Κύπρου στην Ε.Ε. Το ότι ένα δεύτερο «ελληνικό» κράτος μπόρεσε να μπει στο κλειστό ευρωπαϊκό κλαμπ τούς φαινόταν αδιανόητο. Οταν μάλιστα οι ίδιοι περιμένουν ακόμη στο προαύλιο, ούτε καν στο χολ.<br /><br />Η Τουρκία ζει πάντοτε με τις δικές της θεωρίες συνωμοσίας, τους δικούς της δαίμονες. Γι’ αυτό θεώρησε πως το επόμενο σχέδιο προέβλεπε να μοιραστεί η Ανατολική Μεσόγειος ανάμεσα στην Κύπρο, στην Αίγυπτο, στο Ισραήλ και στην Ελλάδα, με την Τουρκία στριμωγμένη στη γωνία.<br /><br />Εν τω μεταξύ, όμως, άλλαξε και ο τρόπος που μας βλέπει ο Ερντογάν. Διότι άλλαξε ο τρόπος που κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη. Στα μάτια του είναι «ισοϋψής» με τον Πούτιν, τον Μπάιντεν, τον Σι, τη Μέρκελ. Και κάπου εκεί τελειώσαμε. Οι διάφοροι περαστικοί, τύπου Μπορέλ, μάλλον τον διασκεδάζουν και δεν νομίζω να συγκρατεί καν τα ονόματά τους. Ο Ερντογάν βλέπει την Τουρκία σαν μια ανερχόμενη υπερδύναμη και μεταμόρφωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Και προφανώς, μέσα σε όλα αυτά αλλιώς βλέπει πλέον την Ελλάδα.<br /><br />Αφού το ξέρουμε αυτό, τι μπορούμε να κάνουμε, είναι το ερώτημα. Αδιαμφισβήτητα αυτό που προσπαθούμε τώρα, μέσα στην πανδημία. Να σταθούμε στα πόδια μας οικονομικά, να φέρουμε Ελληνες και Ευρωπαίους να ζήσουν και να επενδύσουν εδώ, και να αναβαθμίσουμε γρήγορα την άμυνά μας. Και αυτά σε συνδυασμό με περιφερειακές συμμαχίες, που θα πολλαπλασιάσουν την ισχύ μας.<br /><br />Είναι όμως κρίσιμο για τη γεωπολιτική εξίσωση στην Ανατολική Μεσόγειο να καταλάβουν κάποιοι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί αυτό που έχει αντιληφθεί πλήρως το Ισραήλ.<br /><br />Οτι, δηλαδή, χωρίς μια ισχυρή Ελλάδα, η Ευρώπη και η Δύση θα είναι ευάλωτες στον Νότο σε μια σειρά από απειλές, από την τρομοκρατία έως την ηγεμονία μιας αντιδυτικής δύναμης. Για να το καταλάβουν πρέπει να σκεφθούν γεωπολιτικά, όχι «λογιστικά». Το μεγαλύτερο λάθος θα είναι να αφήσουν την Ελλάδα μόνη απέναντι σε έναν –γεωπολιτικά– βουλιμικό αντίπαλο.<div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>

Η γεωπολιτικά βουλιμική Τουρκία

Αλέξης Παπαχελάς Για να καταλάβεις πώς συμπεριφέρεται ένας αντίπαλος, είναι κρίσιμο (α) να μπεις στα παπούτσια του και (β) να φανταστείς πώς...

Διαβάστε την συνέχεια