Τα διδάγματα που αντλεί η Κίνα από τον πόλεμο στην Ουκρανία.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/06/SKAFIDAS-1.jpg"><img height="511" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/06/SKAFIDAS-1.jpg" width="742" /></a><br /><br /><b>Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />Στη φωτογραφία μπορεί το Πεκίνο να στέλνει κατά καιρούς επαμφοτερίζοντα μηνύματα, αλλά, επιπλέον των πολλών κοινών συμφερόντων Ρωσίας-Κίνας, βαραίνει και η στενή προσωπική σχέση των προέδρων Βλαντιμίρ Πούτιν και Σι Τζινπίνγκ.<br /><br />Το Πεκίνο, κατά τα λεγόμενα των αξιωματούχων του, δεν ήθελε τον πόλεμο στην Ουκρανία. Το πιο πιθανό είναι, βέβαια, πως είχε πληροφορηθεί πως θα ξεκινούσε μια ρωσική επίθεση, χωρίς ωστόσο να γνωρίζει λεπτομέρειες. Και έπειτα, όταν η επίθεση ξεκίνησε, έμεινε να παρατηρεί, από σχετική απόσταση, στέλνοντας επαμφοτερίζοντα μηνύματα. Υπέρ της Ρωσίας αλλά και υπέρ της ειρήνης, κατά της Δύσης αλλά και κατά του πολέμου, χωρίς βέβαια ποτέ να εγκαταλείψει τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν με τον οποίο ο Σι Τζινπίνγκ διατηρεί άλλωστε και στενή προσωπική σχέση, όπως λέγεται.<br /><br />Όπως συμβαίνει, βέβαια, σε αυτές τις περιπτώσεις, από τα γεγονότα αντλούνται διδάγματα. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ο πόλεμος στην Ουκρανία παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την κινεζική πλευρά. Όχι όμως επειδή η Μόσχα της ζήτησε – όπως καταγγέλλεται – να τη στηρίξει έναντι της Δύσης, ούτε επειδή η Δύση της ζήτησε να καταδικάσει τη ρωσική εισβολή.<br /><br />Το Πεκίνο βρέθηκε να παρακολουθεί τις εξελίξεις στο Ουκρανικό για μια σειρά από «πολύ δικούς του» λόγους, κάνοντας προβολές στη δική του γειτονιά, με στόχο να προβλέψει τι θα μπορούσε να γίνει σε μια ανάλογη περίπτωση στην Ασία. Εάν χρειαζόταν, για παράδειγμα, κάποια στιγμή η Κίνα να εισβάλει στην Ταϊβάν (την οποία άλλωστε θεωρεί κινεζικό έδαφος) ή να κλιμακώσει στρατιωτικά έναντι των Ασιατών συμμάχων της Δύσης, τότε πώς θα αντιδρούσε η Δύση στα μέτωπα των κυρώσεων, της επικοινωνίας, αλλά και των στρατιωτικών κινήσεων; Και όχι μόνο σε επίπεδο ηγεσιών και υπερεθνικών οργανισμών ή του ΟΗΕ, αλλά και σε επίπεδο κοινής γνώμης. Με την υποσημείωση πως οι Δυτικοί είναι και οι συγκριτικά μεγαλύτεροι καταναλωτές κινεζικών προϊόντων διεθνώς με ό,τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό, για παράδειγμα, στην περίπτωση ενός μποϊκοτάζ; Θα μπορούσαν, άραγε, να αποσυρθούν μαζικά εκατοντάδες πολυεθνικοί δυτικοί κολοσσοί και από την κινεζική αγορά, όπως έκαναν από τη ρωσική;<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/06/SKAFIDAS-2-scaled.jpg"><img height="427" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/06/SKAFIDAS-2-1024x683.jpg" width="640" /></a><i>ΚΟΒΕΙΣ ΤΟ COPYRIGHT= Σύμφωνα με πολλούς δυτικούς αναλυτές, η εσωτερική διαφθορά αποτελεί τη μεγαλύτερη αόρατη απειλή για το κινεζικό πολεμικό ναυτικό.</i><br /><br />Ωστόσο, και πέρα από την στάση της Δύσης, πώς θα μπορούσαν να εξελιχθούν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στο έδαφος; Τι θα έπρεπε να προσέξει η κινεζική πλευρά και ποιο θα μπορούσε να είναι το κόστος για εκείνη; Υπάρχουν λάθη που έκαναν οι Ρώσοι στην Ουκρανία και δεν θα έπρεπε να επαναλάβουν οι Κινέζοι στην Άπω Ανατολή; Μήπως κάποιες από τις ρωσικές ελλείψεις είναι και κινεζικές; Και υπάρχουν διεθνείς συμμαχίες στις οποίες θα έπρεπε να επενδύσει τώρα η κινεζική πλευρά, για να είναι μελλοντικά «καλυμμένη»;<br /><br />Το πεδίο της Ουκρανίας μπορεί να μην μοιάζει μορφολογικά με τις θάλασσες της Ασίας, πλην όμως το Πεκίνο παρακολουθεί τις εκεί εξελίξεις και αντλεί διδάγματα: στρατιωτικά, διπλωματικά, επικοινωνιακά, πληροφοριακά, εμπορικά, οικονομικά και ενεργειακά. Όπως άλλωστε είχε κάνει και στο παρελθόν, παρακολουθώντας, για παράδειγμα, τους Αμερικανούς να πολεμούν στο Ιράκ.<br />Ελλείψεις και αδυναμίες<br /><br />Πέρα από την όποια τελική έκβαση του πολέμου στην Ουκρανία, οι πρώτες εβδομάδες των μαχών έφεραν στο φως μια σειρά από αξιοσημείωτες ρωσικές αδυναμίες. Έμπειροι παρατηρητές είδαν: προβλήματα διακλαδικού συντονισμού μεταξύ των ρωσικών δυνάμεων και αρρυθμίες σε επίπεδο συνδυασμένων όπλων και επιχειρήσεων, κενά στον ανεφοδιασμό και προβλήματα στον σχεδιασμό των επιχειρήσεων, κακοσυντηρημένα οπλικά συστήματα, προβλήματα στις ενδοεπικοινωνίες και δυνάμεις κληρωτών οι οποίοι δεν ήταν επαρκώς εκπαιδευμένοι και ούτε και ηθικά έτοιμοι, ώστε να πάρουν μέρος σε έναν πόλεμο εκτός των συνόρων της πατρίδας τους.<br /><br />Γράφοντας στο αμερικανικό Defense One, οι κ.κ.Thomas Corbett (Blue Path Labs), Ma Xiu (Blue Path Labs) και Peter Singer (New American, pwsinger.com) υποστηρίζουν πως κάποιες από τις αδυναμίες της ρωσικής πλευράς, όπως εκείνες φάνηκαν στο μέτωπο της Ουκρανίας, παρατηρούνται ως αδυναμίες και εντός των κινεζικών ενόπλων δυνάμεων (PLA) που έχουν προσπαθήσει πολύ τα περασμένα χρόνια να εκσυγχρονιστούν (βλ. μεταρρύθμιση του 2015), χωρίς να έχουν ακόμη φτάσει στο επίπεδο που θα ήθελαν ή που θα έπρεπε.<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/06/SKAFIDAS-3.png"></a>Το πεδίο της Ουκρανίας (αριστερά) μπορεί να μη μοιάζει μορφολογικά με τις θάλασσες της Ασίας, αλλά -όπως και με τις ΗΠΑ στον πόλεμο του Ιράκ (δεξιά)- το Πεκίνο παρακολουθεί τις εξελίξεις, αντλώντας διδάγματα με χαρακτήρα στρατιωτικό, διπλωματικό, επικοινωνιακό, πληροφοριακό, εμπορικό, οικονομικό και ενεργειακό.<br /><br /><a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/06/SKAFIDAS-3-A.jpg"><img height="416" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/06/SKAFIDAS-3-A.jpg" width="640" /></a><div><br /></div><div>Συγκεκριμένα, οι Αμερικανοί αναλυτές και ερευνητές βλέπουν και στην πλευρά της Κίνας αδυναμίες διακλαδικού συντονισμού και σχετικές ελλείψεις (κουλτούρας). Ή, τουλάχιστον, σημαντική απειρία στο μέτωπο της διεξαγωγής μεικτών συνδυασμένων επιχειρήσεων. Με την υποσημείωση, ωστόσο, πως μία ενδεχόμενη απόπειρα εισβολής στην Ταϊβάν θα απαιτούσε, ακριβώς, τέτοιες συνδυασμένες διακλαδικές επιχειρήσεις με τη συμμετοχή χερσαίων δυνάμεων, αεροπορίας και ναυτικού. Σύμφωνα μάλιστα με τους αναλυτές του DefenseOne, οι ίδιες οι κινεζικές δυνάμεις γνωρίζουν αυτά τα κενά τα οποία και προσπαθούν εδώ και χρόνια, κυρίως από το 2015 και έπειτα, να καλύψουν.<br /><br />Κατά τα λοιπά, όπως η Ρωσία, έτσι και η Κίνα αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια πρόβλημα με τους κληρωτούς της (ο λόγος για περίπου 660.000 άτομα διετούς θητείας). Ενδεχομένως να έχουν γαλουχηθεί κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να έχουν υψηλότερο ηθικό ή ισχυρότερα κίνητρα από τους αντίστοιχους Ρώσους αλλά δεν έχουν την εκπαίδευση που θα απαιτείτο, για να πάρουν μέρος σε έναν κανονικό πόλεμο.</div><div><br />Προβολή στην Ταϊβάν<br /><br />Ο Άντονι Κινγκ, καθηγητής (Chair of War Studies) στο Πανεπιστήμιο του Warwick στο Ηνωμένο Βασίλειο και συγγραφέας του βιβλίου «Urban Warfare in The Twenty-First Century» («Πόλεμος σε αστικό περιβάλλον στον 21ο αιώνα»), δήλωσε πρόσφατα στους Financial Times, με φόντο τις μάχες των Ρώσων στο Κίεβο, πως για να μπορέσει να καταλάβει και ελέγξει μια ξένη περιοχή ο εισβάλλων/επιτιθέμενος χρειάζεται να έχει δυνάμεις πενταπλάσιες ή ακόμη και δεκαπλάσιες από εκείνες τους αμυνόμενου.<br /><br />Η Ταϊβάν διαθέτει έναν στρατό που αριθμεί περίπου 165.000 άτομα και μια δύναμη περίπου 1,6 εκατομμυρίων εφέδρων, ενώ ο συνολικός της πληθυσμός προσεγγίζει τα 24 εκατομμύρια. Συγκριτικά, οι ουκρανικές δυνάμεις είναι πολυπληθέστερες, πλην όμως στην κατάταξη Global Firepower για το έτος 2022 η Ταϊβάν βρίσκεται ελαφρώς υψηλότερα από την Ουκρανία (συγκεκριμένα στην θέση 21, ενώ η Ουκρανία βρίσκεται στην θέση 22 και η Ελλάδα στην θέση 27).<br /><br />Εάν η Ρωσία -που έχει «μαζέψει» πολεμικές εμπειρίες τα περασμένα χρόνια μέσω Τσετσενίας, Συρίας κ.ά.- τα βρήκε τελικώς σκούρα στο μέτωπο της Ουκρανίας, με την οποία έχει κοινά χερσαία σύνορα που είναι μάλιστα και «κυκλωτικά» (Κριμαία, Λευκορωσία, ανατολική Ουκρανία), τότε γιατί η πολεμικά αδοκίμαστη Κίνα να μην τα βρει και εκείνη (ίσως πολύ πιο) σκούρα στο μέτωπο της Ταϊβάν με την οποία την χωρίζει μια θάλασσα πλάτους 180 χιλιομέτρων (βλ. Στενό της Ταϊβάν); Τα μεγέθη στην Ασία είναι, προφανώς, διαφορετικά και οι προοπτικές γιγάντωσης της κινεζικής πολεμικής μηχανής αξιοσημείωτες, αλλά οι ένοπλες δυνάμεις της Κίνας έχουν παράλληλα και μια σειρά από δικά τους κενά να καλύψουν.<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/06/SKAFIDAS-4.jpg"><img height="480" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/06/SKAFIDAS-4-1024x768.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><div>Εάν η Ρωσία, με πολεμικές εμπειρίες τα περασμένα χρόνια μέσω Τσετσενίας, Συρίας κ.ά., αντιμετωπίζει προβλήματα στο μέτωπο της Ουκρανίας, με την οποία έχει και κοινά χερσαία σύνορα, τότε γιατί η πολεμικά αδοκίμαστη Κίνα να μην «τα βρει σκούρα» στο μέτωπο της Ταϊβάν με την οποία την χωρίζει μια θάλασσα πλάτους 180 χιλιομέτρων; Στη δορυφορική φωτογραφία, το Στενό της Ταϊβάν με τη νησιωτική χώρα (δεξιά) και τα εδάφη της ΝΑ Κίνας (αριστερά).<br />Κινεζικές κινήσεις<br /><br />Η κινεζική Strategic Support Force, που συστάθηκε σχετικά πρόσφατα στο πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων του 2015, έρχεται να διασφαλίσει ότι δεν πρόκειται οι κινεζικές δυνάμεις να επαναλάβουν τα ουκρανικά λάθη των Ρώσων στο πεδίο των (ενδο)επικοινωνιών. Επίσης, κινεζική Joint Logistic Support Force (JLSF), που είναι επίσης γέννημα των τελευταίων ετών, έρχεται να διασφαλίσει ότι όλα θα κυλούν βάσει προγράμματος στο μέτωπο του εφοδιασμού. Το ενδιαφέρον, δε, με την εν λόγω δύναμη είναι πως έχει αποκτήσει εμπειρία δραστηριοποιούμενη στα πεδία φυσικών καταστροφών.<br /><br />Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, η Κίνα προωθεί παράλληλα και το δικό της σύστημα διατραπεζικών συναλλαγών Cross-Border Interbank Payment System (CIPs) ως εναλλακτικό στο σύστημα SWIFT από το οποίο έχουν αποκλειστεί τα τελευταία χρόνια τράπεζες όχι μόνο της Ρωσίας, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, αλλά και παλαιότερα του Ιράν.<br /><br />Σε ανάλογο πνεύμα, η κινεζική ηγεσία προωθεί και ένα «διττό μοντέλο ανάπτυξης» («dual circulation»). Δίνει, ταυτόχρονα, έμφαση στο εξωτερικό εμπόριο και στην εσωτερική κινεζική αγορά και κατανάλωση με στόχο την παράλληλη τόνωση της τελευταίας. Μια τόνωση που θα μπορούσε πάντως να ερμηνευτεί και ως βήμα κινεζικής αυτάρκειας και μερικής αποδέσμευσης από τη Δύση (εάν οι Κινέζοι φτάσουν στο σημείο να απορροφούν οι ίδιοι μεγάλο μέρος της παραγωγής τους, τότε δεν θα έχουν πια την ίδια εξάρτηση από τους Δυτικούς). Ο Πλάμεν Τόντσεφ, επικεφαλής του Τμήματος Ασιατικών Σπουδών στο Ινστιτούτο Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, υποστηρίζει πάντως, μιλώντας στην «Α&Δ», ότι το εν λόγω μοντέλο δεν έχει προς το παρόν αποδώσει καρπούς. «Οι εξαγωγές της Κίνας πέρυσι έσπασαν κάθε ρεκόρ, ενώ η εγχώρια κατανάλωση παραμένει σε μίζερα επίπεδα», σημειώνει ο ίδιος, υπογραμμίζοντας ότι «οι υψηλοί ρυθμοί (ονομαστικής) μεγέθυνσης του κινεζικού ΑΕΠ δεν μεταφράζονται σε αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος. Κι αυτό, κυρίως, για λόγους πολιτικούς, καθώς το κράτος φοβάται μια εύρωστη και ανερχόμενη μεσαία τάξη που θα είχε απαιτήσεις και διεκδικήσεις».</div><div><br />Διαφθορά<br /><br />Από εκεί και πέρα ωστόσο, υπάρχει, σύμφωνα με τους αναλυτές του DefenseOne, και μια άλλη πληγή την οποία μάλιστα φέρουν εντός τους τόσο οι ρωσικές, όσο και οι κινεζικές ένοπλες δυνάμεις. Είναι η πληγή της διαφθοράς. Εάν πιστέψουμε κάποιες από τις σχετικές αναφορές, τότε ορισμένα από τα προβλήματα εφοδιασμού που αντιμετώπισαν οι ρωσικές δυνάμεις στο μέτωπο της Ουκρανίας οφείλονται σε φαινόμενα ενδορωσικής διαφθοράς.<br /><br />Ο κινεζικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (PLA) μαστίζεται από ανάλογα φαινόμενα εδώ και δεκαετίες. Σε παλαιότερη έκθεσή του, το αμερικανικό Council on Foreign Relations υποστήριζε, επικαλούμενο ως πηγή το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ, πως μέσα στα πρώτα έξι χρόνια χρόνια της προεδρίας του Σι Τζινπίνγκ περισσότεροι από 13.000 αξιωματικοί των κινεζικών ενόπλων δυνάμεων, μεταξύ αυτών και περίπου εκατό στρατηγοί, βρέθηκαν στο στόχαστρο των Αρχών με την κατηγορία της διαφθοράς (κυρίως στο πλαίσιο υποθέσεων χρηματισμού).<br /><br />«Διαφθορά: Η αόρατη απειλή για το κινεζικό πολεμικό ναυτικό», έγραφε σε άρθρο του τον Μάιο του 2020 ο ιστοχώρος the Diplomat που ειδικεύεται σε θέματα Ασίας-Ειρηνικού. «Ο κινεζικός στρατός υπόσχεται να συνεχίσει την προσπάθεια κατά της διαφθοράς», σημείωνε πιο πρόσφατα, τον Ιανουάριο του 2022, η κινεζική (ανήκει στον όμιλο Alibaba) South China Morning Post. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμη και ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης της Κίνας, Φου Ζενγκχούα (Fu Zhenghua), που είχε στείλει στη φυλακή ως διεφθαρμένο τον άλλοτε επικεφαλής των δυνάμεων ασφαλείας Ζου Γιονγκάνγκ (Zhou Yongkang), κατηγορήθηκε στην πορεία και εκείνος ως διεφθαρμένος.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/06/SKAFIDAS-5.jpg"><img height="435" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/06/SKAFIDAS-5-1024x696.jpg" width="640" /></a><i>Μετά την απόλυτη κυριαρχία του στο 19ο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας το 2017, ο πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ δεν έχει λόγο να ριψοκινδυνεύσει μία αποσταθεροποιητική σύγκρουση ενόψει του 20ου συνεδρίου το φθινόπωρο φέτος.</i><br /><br />Μιλώντας από το βήμα του συνεδρίου Sea-Air-Space που πραγματοποιήθηκε στις αρχές Απριλίου στο Μέριλαντ, ο Ίλαϊ Ράτνερ, βοηθός υφυπουργός Άμυνας των ΗΠΑ αρμόδιος για την περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, υποστήριξε ότι, από την τρέχουσα ουκρανική κρίση, μπορούν να αντληθούν διδάγματα για την Κίνα. Διδάγματα που δείχνουν ότι μια κινεζική επίθεση στην Ασία δεν θα ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση για το Πεκίνο.</div><div><br />Τα δύσκολα που έπονται<br /><br />«Αναμφίβολα, η τρέχουσα κατάσταση παρέχει μερικά πολύ χρήσιμα μαθήματα για την Κίνα», γράφει από την πλευρά του ο Φίλιπ Σέμποκ στο chinaobservers.eu, υπογραμμίζοντας ότι το προσεχές διάστημα η Κίνα δεν είναι πιθανό να κλιμακώσει στρατιωτικά την ένταση στην Ασία. «Αυτό το φθινόπωρο, το Κομμουνιστικό Κόμμα θα βρεθεί αντιμέτωπο με ένα κρίσιμο 20ο Συνέδριο που αναμένεται να επιβεβαιώσει την παραμονή του Σι Τζινπίνγκ στην ηγεσία του κόμματος. Επομένως, μια αποσταθεροποιητική σύγκρουση δεν είναι προς το συμφέρον της κινεζικής ηγεσίας», συνεχίζει ο ίδιος.<br /><br />Πάντως, σύμφωνα με τους κ.κ. Corbett, Xiu και Singer (New American, pwsinger.com), και όσα γράφουν στο αμερικανικό DefenseOne, «οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής στην Ουάσιγκτον πρέπει να καταλάβουν ότι οι κυρώσεις, που χρησιμοποιούνται σήμερα κατά της Ρωσίας, δεν είναι πιθανό να είναι το ίδιο αποτελεσματικές την επόμενη φορά. Καθώς η Κίνα δεν είναι απλώς μια διαφορετική οικονομία, αλλά θα μάθει από την τρέχουσα σύγκρουση και θα προσαρμοστεί ανάλογα».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα διδάγματα που αντλεί η Κίνα από τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Γιώργος Σκαφιδάς Στη φωτογραφία μπορεί το Πεκίνο να στέλνει κατά καιρούς επαμφοτερίζοντα μηνύματα, αλλά, επιπλέον των πολλών κοινών συμφερόν...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Τούρκοι μας υποτιμούν...

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.tharrosnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/kipoi-evrou-990x649.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="524" data-original-width="800" height="419" src="https://www.tharrosnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/kipoi-evrou-990x649.jpg" width="804" /></a></div><div><br /></div>Του <b>Κώστα Στούπα </b><br />1) Οι Τούρκοι μας υποτιμούν...<br /><br />Δεν υπάρχει ημέρα πλέον που κάποιο εκ των κορυφαίων στελεχών του καθεστώτος της Άγκυρας να μην καταφέρεται με όλο και πιο επιθετικό τρόπο εναντίον της Ελλάδας.<br /><br />Πριν λίγες μέρες μάλιστα για πολλοστή φορά ο πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν σε συγκέντρωση του κυβερνώντος κόμματος στην Άγκυρα ανάφερε πως: "H Ελλάδα επιτρέπει στο έδαφός της την ίδρυση αμερικανικών βάσεων ενώ εκεί τριγυρνούν τρομοκρατικές οργανώσεις".<br /><br />Όλα αυτά τα υποστηρίζει ο πρόεδρος Ερντογάν την ώρα που η μεγαλύτερη βάση των Αμερικάνων στην ευρύτερη περιοχή παραμένει στο Ιντσιρλίκ και στελέχη πολλών ισλαμιστικών οργανώσεων που έχουν χαρακτηριστεί ως τρομοκρατικές, κυκλοφορούν ελεύθερα στην Τουρκία και φέρονται να έχουν διαύλους επικοινωνίας και συνεργασίας με το καθεστώς του.<br /><br />Η σημασία αυτών είναι μικρή καθώς φαίνεται πως διεθνώς έχουμε περάσει στη φάση όπου η κάθε πλευρά θεωρεί "τρομοκράτες" συλλήβδην τους αντιπάλους και όσους γενικά θεωρεί ανταγωνιστές και ανεπιθύμητους.<br /><br />Η Τουρκία ενοχλείται από τις συμφωνίες της Ελλάδας με ΗΠΑ και Γαλλία ενώ προσπαθεί να αναθερμάνει τις σχέσεις της με Αίγυπτο και Ισραήλ και ΗΑΕ προκειμένου να χαλαρώσει τον βρόχο που έχει δημιουργηθεί γύρω της.<br /><br />Είναι φυσικό η παρουσία Αμερικανών στρατιωτικών στην Ελλάδα να ενοχλεί τους Τούρκους καθώς φαίνεται πως υποτιμούν την αυτόνομη αποτρεπτική ισχύ της χώρας μας παρά το "μάθημα" του θέρους του 2020 στην Αν. Μεσόγειο.<br /><br />Για τους έχοντες γνώση των ζητημάτων, το καλοκαίρι του 2020 στην Αν. Μεσόγειο, οι δραστηριότητες της Τουρκίας προσφέραν μια ευκαιρία στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις να εφαρμόσουν "πρωτόκολλα" πέραν των συνηθισμένων νατοϊκών με αποτελέσματα ιδιαίτερα ικανοποιητικά αν κρίνει κάποιος από τις εξελίξεις.<br /><br />Με βάση τις εκτιμήσεις περισσότερο ειδικότερων, από την αναμέτρηση του θέρους του ’20, προκύπτουν κάποια συμπεράσματα:<br /><br />"Ο συντονισμός των ελληνικών δυνάμεων" θεωρείται υποδειγματικός καθώς επιτεύχθηκαν πρωτοφανείς δείκτες επιχειρησιακής αποδοτικότητας όπως η αστραπιαία στελέχωση των μονάδων, εν καιρώ καλοκαιρινής ραστώνης".<br /><br />"Η ταχύτητα της αντίδρασης επέτρεψε την κατάληψη επίκαιρων θέσεων για επίτευξη του τακτικού πλεονεκτήματος".<br /><br />Κατά τους ίδιους κύκλους: "Παράλληλα, αναδείχθηκε η σημασία του ανθυποβρυχιακού πολέμου και σε αυτό το σημείο δεν υπάρχει καμία ανάγκη περαιτέρω παράθεσης γεγονότων μιας και τα στοιχεία δεν μπορεί να είναι παρά μόνο εκείνα τα οποία βρίσκονται σε αυστηρά ανοικτές πηγές.<br /><br />Όμως, τη στιγμή που σε τέτοιες ακραίες συνθήκες το "ατύχημα" δύναται να λάβει εξαιρετικά σοβαρές διαστάσεις, η "επακούμβηση" αποτελεί έναν δείκτη αποδοτικότητας που χρήζει διδακτικής αξιοποίησης αφού, κατά τα δημοσιεύματα, ο υπαίτιος ενώ φρόντισε να αιφνιδιάσει δια του πλεονεκτήματος ανάληψης της σχετικής πρωτοβουλίας τελικά αιφνιδιάστηκε ο ίδιος δεχόμενος ένα πλήγμα που δεν κατέστη διαχειρίσιμο ψυχολογικά έως σήμερα..."<br /><br />Το καθεστώς της Άγκυρας ενδεχομένως, γιατί βρίσκεται πιεσμένο από τις εσωτερικές εξελίξεις φαίνεται πως υποτιμά τόσο τα συμπεράσματα από την αντιπαράθεση του 2020 όσο και αυτά από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία όπου ο πόλεμος που σχεδιάστηκε και ξεκίνησε σαν "πόλεμος αστραπή" έχει εξελιχθεί σε πόλεμο χαρακωμάτων με ανυπολόγιστο κόστος για τους επιτιθέμενους.<br /><br />Οι Τούρκοι μας υποτιμούν και αυτό δεν είναι κατ΄ανάγκη κακό...<br />2) Το τέλος της "φούσκας"...<br /><br />Τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης κατά τα τελευταία 12 χρόνια έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στη δημιουργία της τεχνολογικής "φούσκας" που βρίσκεται σε αποδρομή. Αυτά υποστηρίζει μια έκθεση της Bank Of America. <br /><br />H κεφαλαιοποίηση των τεχνολογικών εταιρειών μειώθηκε μετά το τέλος των προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης αλλά οι κεντρικές τράπεζες σκοπεύουν τώρα να μειώσουν τη ρευστότητα κατά 3 τρισεκατομμύρια δολάρια τους επόμενους 18 μήνες...<br /><br /><a href="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/5c/5ca3c33c012649ecbd453172b924fbc9.jpg"><img src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/5c/5ca3c33c012649ecbd453172b924fbc9.jpg?v=1&maxwidth=650&&watermark=magnify" /></a><br /><br /><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Οι Τούρκοι μας υποτιμούν...

Του Κώστα Στούπα 1) Οι Τούρκοι μας υποτιμούν... Δεν υπάρχει ημέρα πλέον που κάποιο εκ των κορυφαίων στελεχών του καθεστώτος της Άγκυρας να μ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο "επανιδρυτής” Ταγίπ Ερντογάν: Ο συμβολισμός της μετονομασίας της γείτονος δεν πρέπει να υποτιμηθεί...

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/fa/fabc5c3dc92e408cbc564b018c30e301.jpg?quality=85&404=default&v=8" width="772" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Γιατί η Τουρκία έγινε Türkiye</span></h3>Του<b> Κώστα Ράπτη</b><br />Είναι η μοίρα του αυτού του πουλιού να αντιμετωπίζεται παντού ως ξενόφερτο. Για τους αγγλόφωνους η γαλοπούλα είναι "τουρκικό πτηνό” (turkey), αλλά για τους τουρκόφωνους ινδικό (hindi), όπως άλλωστε και για τους ρωσόφωνους (indyushka) ή τους γαλλόφωνους (dinde), όχι όμως και για τους ελληνόφωνους, που τη θεωρούν γαλλικής προελεύσεως, μολονότι διασώζονται και οι παλαιότεροι όροι "κούρκος” και "διάνος”. Πιο κοντά στην αλήθεια, προκειμένου περί ενός πτηνού του Νέου Κόσμου, φαίνεται να είναι οι Πορτογάλοι, που την αποκαλούν peru.<br /><br />Δεν είναι πάντως τόσο η πιθανότητα αστείων συγχύσεων με τη συμπαθή γαλοπούλα που επέβαλαν στην κυβέρνηση της γείτονος Τουρκίας την πρωτοβουλία να ζητήσει από τον ΟΗΕ την επίσημη αλλαγή της διεθνούς ονομασίας της χώρας από Turkey σε Türkiye.<br /><br />Türkiye Cumhuriyeti είναι βεβαίως το όνομα που φέρει η Τουρκική Δημοκρατία από την ημέρα της ίδρυσής της το 1923. Όμως η μετονομασία στους διεθνείς οργανισμούς και μάλιστα στη συγκεκριμένη συγκυρία αποτελεί επιλογή συμβολικής "επανίδρυσης” της χώρας, στα μέτρα του οράματος του Ταγίπ Ερντογάν για τη "Νέα Τουρκία”.<br /><br />Οπωσδήποτε η αποφυγή εξωνυμίων, τα οποία συχνά ετυμολογούνται από λανθασμένους ή υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς, και η υιοθέτηση των όρων με τους οποίους αυτοπροσδιορίζεται μία κοινότητα, αποτελούν την κυρίαρχη τάση στη διεθνή βιβλιογραφία και τα μέσα ενημέρωσης στους καιρούς μας. <br />Οι Εσκιμώοι, έτσι, αναφέρονται πλέον σχεδόν πάντα ως Ίνουιτ, οι Λάπωνες ως Σάαμι και οι Τσιγγάνοι ως Ρομά. Όμως, αν για τους λαούς χωρίς κρατική οργάνωση αυτό αποτελεί απλώς μία χειρονομία "πολιτικής ορθότητας”, για τα μέλη του ΟΗΕ κάθε μετονομασία είναι πάντα μια κίνηση με ιδιαίτερο πολιτικό συμβολισμό.<br /><br />Συχνά τέτοιες μετονομασίες προκύπτουν ως αποτέλεσμα της αποαποικιοποίησης. Η Ροδεσία έγινε Ζιμπάμπουε, η Νυασαλάνδη έγινε Λεσότο και η Κεϋλάνη έγινε Σρι Λάνκα όταν αποτίναξε το βρετανικό στέμμα και μετατράπηκε σε προεδρική δημοκρατία. Ο σάχης Ρεζά Παχλεβί καθιέρωσε για την Περσία τη δεκαετία του '30 το όνομα Ιράν (γη των Αρίων), κλείνοντας το μάτι στον Άξονα με τον οποίο προσδοκούσε να συμμαχήσει.<br /><br />Στην Ασία, πάλι, η χούντα της Βιρμανίας υιοθέτησε το 1989 το όνομα Μυανμάρ, με πρόσχημα τον σεβασμό της εθνοτικής ταυτότητας των μειονοτήτων, αλλά χρειάστηκαν τουλάχιστον δέκα χρόνια μέχρι το νέο όνομα να αρχίσει να χρησιμοποιείται από τους πρωταγωνιστές της διεθνούς κοινότητας – και αυτό θεωρήθηκε σημάδι αποδοχής της πορείας εκδημοκρατισμού της χώρας.<br /><br />Άγνωστο παραμένει αν η πρωτοβουλία του Ερντογάν πρόκειται να συναντήσει αντίστοιχες αντιστάσεις σε επίσημο επίπεδο, αν και οι κοινωνίες θεωρείται βέβαιο ότι θα μείνουν προσκολλημένες στην Turkey που γνώριζαν. Προς το παρόν, παραμονεύουν προβλήματα αρκετά πιο πεζά από τη σύγχυση με τη γαλοπούλα. Η έλλειψη σε πολλές γλώσσες του διακριτικού σημείου που χρειάζεται για να γραφεί το "ü” προοιωνίζεται μεγάλη δυσκολία υιοθέτησης του Türkiye.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση, ο συμβολισμός της μετονομασίας της γείτονος δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Για πολλούς αναλυτές αυτή δεν είναι παρά μία ακόμη παραχώρηση προς τους εθνικιστικές συμμάχους του Ερντογάν και έρχεται, διόλου τυχαία, μία χρονιά πριν από τις προγραμματισμένες εκλογές, αλλά και το ορόσημο της συμπλήρωσης εκατό ετών από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας.<br /><br />Έχοντας όλη τη φιλοδοξία να περάσει στην ιστορία ως "επανιδρυτής”, ο Ταγίπ Ερντογάν προβαίνει το τελευταίο διάστημα σε αρκετές χειρονομίες rebranding της χώρας του. Τέτοια ήταν ασφαλώς η μετατροπή της Αγίας Σοφίας από μουσείο σε τζαμί, αλλά και η αντικατάσταση του κόκκινου χρώματος από το τιρκουάζ στους τάπητες των δημόσιων κτηρίων και τις στολές των φρουρών.<br /><br />Κατά τον τρόπο αυτό αναδεικνύεται ο ίδιος ο Τούρκος ηγέτης σε εγγυητή της επανεύρεσης μιας "αυθεντικής τουρκικής ταυτότητας” που είχε προηγουμένως καταπιεστεί - και που προφανώς "προδίδεται” από όσους τον αμφισβητούν.<br /><br />Η Νέα Τουρκία θέλει να γίνεται γνωστή στον κόσμο με τον τρόπο που αυτοαποκαλείται στη γλώσσα της, χωρίς να μπαίνει στον "ταπεινωτικό” κόπο οποιασδήποτε μετάφρασης, που υπενθυμίζει την παγκόσμια δυτική ηγεμονία. Το αν, βέβαια, οι αγέρωχες "ταυτοτικές” διακηρύξεις μπορούν να ανατάξουν λ.χ. την ισοτιμία της λίρας, είναι πολύ διαφορετική συζήτηση.<div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο "επανιδρυτής” Ταγίπ Ερντογάν: Ο συμβολισμός της μετονομασίας της γείτονος δεν πρέπει να υποτιμηθεί...

Γιατί η Τουρκία έγινε Türkiye Του Κώστα Ράπτη Είναι η μοίρα του αυτού του πουλιού να αντιμετωπίζεται παντού ως ξενόφερτο. Για τους αγγλόφων...

Διαβάστε την συνέχεια

Η κλασική ατζέντα του Ερντογάν: Να μετατρέπει τις κρίσεις σε πολιτικές ευκαιρίες.

<img border="0" src="https://www.naftemporiki.gr/fu/p/1870483/638/399/0x0000000001d438d2/2/retzep-tagip-erntogan.jpg" /><br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει καταφέρει να αναδειχθεί πρωταγωνιστής στα γεγονότα που σχετίζονται με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ως διαμεσολαβητής στις αρχικές ειρηνευτικές συνομιλίες- αν και πούλησε επανδρωμένα drones στην Ουκρανία, δεν επέβαλε κυρώσεις στη Ρωσία και είναι από τους λίγους ηγέτης που έχουν συχνή επικοινωνία με τον Βλαντίμιρ Πούτιν-,ως πρόθυμος παίκτης να βρει λύση για θαλάσσιο διάδρομο στις ουκρανικές εξαγωγές, ως σφήνα στις αιτήσεις ένταξης στο ΝΑΤΟ της Φινλανδίας και της Σουηδίας. Μέσα σε όλα απειλεί με νέα στρατιωτική εισβολή εναντίον Κούρδων μαχητών στη Συρία και έχει εντείνει την προκλητική ρητορική απέναντι στη χώρα μας.<div><br />Η τουρκική ατζέντα <br /><br />Ο Ερντογάν εκμεταλλεύεται την παγκόσμια κρίση για να κερδίσει παραχωρήσεις από τη Δύση και τη Μόσχα, χρησιμοποιώντας το πλεονέκτημά του για να επιτύχει ορισμένους από τους μακροχρόνιους στόχους της Τουρκίας, σχολιάζει η Wall Street Journal.<br /><br />Πάντως αυτή η τακτική δεν είναι καινούρια. Όπως σημειώνουν αναλυτές, ο Ερντογάν ακολουθεί αυτή την ατζέντα για πάνω από δύο δεκαετίες, μετατρέποντας τις κρίσεις σε πολιτικές ευκαιρίες. Η προσέγγισή του επικεντρώνεται στην απόσπαση παραχωρήσεων τόσο από φίλους όσο και από εχθρούς, ενώ χρησιμοποιεί τον ρόλο του στις διεθνείς υποθέσεις για να βελτιώσει την εικόνα του στο εσωτερικό, εξηγούν.</div><div><br />Με τη Δύση, με μισή καρδιά<br /><br />Στο μεταξύ, η στάση του Ερντογάν στο ουκρανικό έχει εκνευρίσει ορισμένους Ευρωπαίους που τον βλέπουν ως έναν όλο και πιο αυταρχικό ηγέτη και έναν αναξιόπιστο σύμμαχο. Αυτοί οι αξιωματούχοι σημειώνουν από τη μία τη συνεχιζόμενη καταστολή της Τουρκίας στους πολιτικούς αντιπάλους του Τούρκου ηγέτη και από την άλλη την επιφυλακτικότητα της Τουρκίας να ακολουθήσει τις δυτικές αντιδράσεις στην ρωσική εισβολή. Η Τουρκία, ωστόσο, διαψεύδει ότι η Άγκυρα έχει υποστηρίξει με μισή καρδιά τη Δύση.<br /><br />«Στους κύκλους του ΝΑΤΟ εξακολουθεί να υπάρχει αυτή η αντίληψη ότι η Τουρκία είναι μόνο στα μισά του δρόμου μαζί μας», δήλωσε ο Μαρκ Πιερίνι, πρώην πρεσβευτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Τουρκία. «Δεν επιβλήθηκαν κυρώσεις. Καμία πτήση δεν ανεστάλη».</div><div><br />Δεν έχει σημασία αν υποχωρήσει<br /><br />Στο τέλος, ο Ερντογάν θα μπορούσε να επωφεληθεί πολιτικά από την αντιπαράθεσή του με το ΝΑΤΟ, ακόμη κι αν τελικά υποχωρήσει και αποδεχτεί την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στη συμμαχία με ελάχιστες μόνο παραχωρήσεις από αυτούς, εκτιμούν οι αναλυτές. Χρησιμοποιώντας τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης στα οποία κυριαρχεί ο ίδιος και το κόμμα του, μπορεί να παρουσιάσει τον εαυτό του ως ηγέτη παγκόσμιας κλάσης που υπερασπίζεται τα συμφέροντα της Τουρκίας.<br /><br />«Ακόμα κι αν κάνει πίσω, το κοινό του δεν ενδιαφέρεται», σχολιάζει ο ανεξάρτητος Τούρκος αναλυτής και πρώην πρόεδρος του τμήματος πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Άγκυρας Ιλχάν Ουζγκέλ. «Έτσι παίζει ο Ερντογάν, και μερικές φορές έχει μεγάλη επιτυχία», προσθέτει.<br /><br />Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ήρθε σε μια δύσκολη φάση στο εσωτερικό για τον Ερντογάν. Η Τουρκία βρίσκεται στη μέση μιας συνεχιζόμενης νομισματικής κρίσης που είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της οικονομικής διαχείρισης του ίδιου του Ερντογάν, σημειώνουν οι αναλυτές. Ο πληθωρισμός στη χώρα είναι στο 70%, ο υψηλότερος στην G-20 και ο έκτος υψηλότερος στον κόσμο. Ανεξάρτητοι οικονομολόγοι λένε ότι το πραγματικό ποσοστό πληθωρισμού της Τουρκίας είναι πιθανότατα πολύ πάνω από 100%.<br /><br />Η κρίση έχει ωθήσει εκατομμύρια Τούρκους στη φτώχεια, μειώνοντας τη δημοτικότητα του Ερντογάν, ακόμη και μεταξύ της συντηρητικής βάσης του, απειλώντας να χάσει τις εκλογές που έχουν προγραμματιστεί για τον Ιούνιο του 2023.<br /><br />Έτσι η εισβολή του πρόσφερε την ευκαιρία στον Ερντογάν να παίξει το ρόλο ενός παγκόσμιου ηγέτη, αντί ενός πολιτικού που κατηγορείται ευρέως για τα οικονομικά προβλήματα της χώρας του.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.naftemporiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η κλασική ατζέντα του Ερντογάν: Να μετατρέπει τις κρίσεις σε πολιτικές ευκαιρίες.

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει καταφέρει να αναδειχθεί πρωταγωνιστής στα γεγονότα που σχετίζονται με τη ρωσική εισβολή στην Ο...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν σκίζει τα πουκάμισα της Δύσης και ο τουρκικός λαός τα… δικά του: Στο 27,7% το κόμμα του, και πέφτει…

<img height="432" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/06/220607122103_Erdogan.jpg" width="820" /><br /><br />Η υποστήριξη για το κυβερνόν Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) της Τουρκίας μειώθηκε στο 27,7%, σύμφωνα με έρευνα της τουρκικής εταιρίας δημοσκοπήσεων ORC Research τον Ιούνιο, από το ποσοστό άνω του 42% που συγκέντρωσε το κόμμα στις εκλογές του 2018.<br /><br />Η έρευνα, η οποία ρώτησε τους συμμετέχοντες «Ποιο κόμμα θα ψηφίζατε αν γίνονταν βουλευτικές εκλογές αυτήν την Κυριακή;» κατέγραψε μείωση 0,7 ποσοστιαίας μονάδας στη στήριξη του κυβερνώντος ΑΚΡ σε σύγκριση με τον Μάιο, σύμφωνα με τα αποτελέσματα που κοινοποιήθηκαν στον λογαριασμό του ORC στο Twitter.<br /><br />Το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (CHP) είδε τη δεύτερη μεγαλύτερη υποστήριξη, σύμφωνα με την έρευνα, με το 23,8% να λέει ότι θα ψηφίσει υπέρ του κοσμικού κόμματος.<br /><br />Η έρευνα έρχεται καθώς η χώρα αντιμετωπίζει επίσημο πληθωρισμό-ρεκόρ άνω του 70%, μετά την πτώση της τουρκικής λίρας στα τέλη του περασμένου έτους, εν μέσω της απότομης υποχώρησης των αποθεματικών της κεντρικής τράπεζας και της ανορθόδοξης νομισματικής πολιτικής του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που άφησε το νόμισμα όλο και πιο εκτεθειμένο.<br />Νωρίτερα αυτό το μήνα, η χώρα αύξησε την τιμή του φυσικού αερίου και της ηλεκτρικής ενέργειας για τα νοικοκυριά και τη βιομηχανία, ασκώντας μεγαλύτερη πίεση στον πληθωρισμό στη χώρα.<br /><br />Η οικονομική ύφεση της Τουρκίας απειλεί τον Ερντογάν και το κυβερνών του ΑΚΡ, με πολλές δημοσκοπήσεις να υποδεικνύουν σημαντική διάβρωση της υποστήριξης και για τους δύο.<br /><br />Περίπου το 20,6% υποστήριξε το Καλό Κόμμα (İP) της κεντροδεξιάς αντιπολίτευσης, σε μια αύξηση 2,2 ποσοστιαίων μονάδων στους ψηφοφόρους του κόμματος από την έρευνα του ORC τον Μάιο.<br /><br />Το φιλοκουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP) και ο εταίρος του συνασπισμού AKP, ακροδεξιό Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος (MHP) ακολούθησαν το İP, λαμβάνοντας 7,5% και 7,1%, αντίστοιχα, και τα δύο πάνω από το νέο εκλογικό όριο που ορίστηκε στο 7%.<br /><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; display: flex; font-family: Roboto; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; max-width: 500px; width: 500px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1533770042239852544" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?creatorScreenName=HellasJournal&dnt=true&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3JlZnNyY19zZXNzaW9uIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9mZiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0Zndfc2Vuc2l0aXZlX21lZGlhX2ludGVyc3RpdGlhbF8xMzk2MyI6eyJidWNrZXQiOiJpbnRlcnN0aXRpYWwiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3R3ZWV0X3Jlc3VsdF9taWdyYXRpb25fMTM5NzkiOnsiYnVja2V0IjoidHdlZXRfcmVzdWx0IiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1533770042239852544&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fhellasjournal.com%2F2022%2F06%2Ftha-xefigi-telios-o-erntogan-mavra-ta-mantata-ton-dimoskopiseon-pefti-diarkos-to-pososto-tou%2F&sessionId=6cb4381bfa3d76258b7e35475f9defa96dde15bb&siteScreenName=HellasJournal&theme=light&widgetsVersion=b45a03c79d4c1%3A1654150928467&width=500px" style="box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 596px; position: static; visibility: visible; width: 500px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: Roboto; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-x: hidden;"></p><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο Ερντογάν σκίζει τα πουκάμισα της Δύσης και ο τουρκικός λαός τα… δικά του: Στο 27,7% το κόμμα του, και πέφτει…

Η υποστήριξη για το κυβερνόν Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) της Τουρκίας μειώθηκε στο 27,7%, σύμφωνα με έρευνα της τουρκικής εταιρίας...

Διαβάστε την συνέχεια

Σε γεωπολιτική διέγερση το σχήμα Ιράν-Τουρκία-Ελλάδα-Ισραήλ-Άραβες

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/06/rano3.jpg" /><br /><br />Η πολεμική ενέργεια του Ιράν να καταλάβει δύο ελληνόκτητα δεξαμενόπλοια, με ειδική επιχείρηση των “Φρουρών της Επανάστασης”, σε διεθνή ύδατα, συνιστά βαριά πρόκληση. Το ισλαμικό καθεστώς επιβεβαίωσε ουσιαστικά την διεθνή καχυποψία ότι αποτελεί απειλή για την διεθνή ναυσιπλοΐα στα Στενά του Ορμούζ σε μία περίοδο που η περιοχή χαρακτηρίζεται από γεωπολιτική διέγερση. Ταυτόχρονα, η Τεχεράνη έδειξε ότι αποτελεί αναξιόπιστο συνομιλητή, ακόμα και σε σχέση με το πυρηνικό του πρόγραμμα και τις σχετικές διαβουλεύσεις με τους Αμερικανούς που εξελίσσονται στη Βιέννη.<br /><br />Το γεγονός ότι η Τεχεράνη έπληξε μια χώρα της Δύσης, με μια από τις μεγαλύτερες εμπορικές αρμάδες στον κόσμο, που έχει στενές σχέσεις με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τα Εμιράτα και την Σαουδική Αραβία, συνιστά σίγουρα πρόκληση. Το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι παλαιό και από τα πλέον εξοπλισμένα μέλη του ΝΑΤΟ, είναι μέλος της ΕΕ, ότι έχει με διμερείς συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ και την Γαλλία, μετατρέπει την εν λόγω κρατική «πειρατεία» σε πρόκληση προς όλη την Δύση.<br /><br />Γι’ αυτό και η δυτική αντίδραση υπήρξε άμεση και σαφής. Δεν πρέπει να αγνοείται ότι η Ελλάδα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ μπορεί να ζητήσει συνδρομή στη βάση του άρθρου 5 του Καταστατικού της Συμμαχίας, γιατί υπέστη πολεμική ενέργεια από τρίτη χώρα. Το Ιράν προχώρησε σ’ αυτή την πρωτόγνωρη ενέργεια σε μία ειδική συγκυρία. Πρώτον, βρίσκεται σε εξέλιξη ο πόλεμος στην Ουκρανία. Δεύτερον, η Τουρκία δηλώνει έτοιμη να εισβάλει στη Συρία με στόχο τους Κούρδους, που πολέμησαν τον ISIS στο πλευρό των ΗΠΑ. Τρίτον, η Τουρκία κλιμακώνει τις προκλήσεις της σε βάρος της κυριαρχίας Ελλάδας και της Κύπρου. Όλα αυτά περιπλέκουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα.<br /><br />Είναι δεδομένο ότι στην παρούσα συγκυρία το Ιράν στον ενεργειακό, οικονομικό και γεωστρατηγικό επίπεδο ελέγχεται από την Κίνα, ενώ βρίσκεται υπό καθεστώς αμερικανικών κυρώσεων. Η Τεχεράνη, όμως, έχει “ειδική σχέση” με την οικογένεια Ερντογάν, όπως διεφάνη και από τις οικονομικές συναλλαγές μέσω της τράπεζας Halkbank, που παραβίαζαν τις αμερικανικές κυρώσεις. Εκτός αυτών, έχει στρατιωτική παρουσία σε Ιράκ και Συρία, ενώ ασκεί επιρροή μέσω της Χεζμπολάχ και στον Λίβανο. Απειλεί δε το Ισραήλ με το πυραυλικό της οπλοστάσιο.<br /><br />Το Ιράν ζητά από την ελληνική κυβέρνηση συνομιλίες –χωρίς συμμετοχή των ΗΠΑ– για την απελευθέρωση των πλοίων, ενώ ο Ερντογάν έχει αυξήσει θεαματικά την επιθετικότητα εναντίον της Ελλάδας μετά την πολύ επιτυχημένη επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, ειδικά της υποδοχής που του επεφύλαξε το Κογκρέσο.<br /><br />Γεωπολιτική διέγερση<br /><br />Τουρκία και Ιράν επιβεβαιώνουν ότι αποτελούν την “δίδυμη απειλή” για την σταθερότητα της περιοχής, και για τα δυτικά συμφέροντα. Κοινός παρονομαστής των δύο καθεστώτων είναι αφενός ο αυταρχισμός, αφετέρου ο μη σεβασμός του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έχουν, μάλιστα, τη φιλοδοξία να μετεξελιχθούν σε περιφερειακές πυρηνικές δυνάμεις με τη σύμπραξη της Ρωσίας και του Πακιστάν η Τουρκία και της Κίνας το Ιράν.<br /><br />Στη βάση της παγκόσμιας αναδιάταξης που έχει ήδη ξεκινήσει από Βορρά μπορεί να εκτιμηθεί ότι θα υπάρξουν θερμά μέτωπα σύγκρουσης και με τις δύο αυτές δυνάμεις τόσο στο περιφερειακό επίπεδο της “μεσογειακής συμμαχίας” όσο και στις σχέσεις τους με τη Δύση μέσα στην επόμενη πενταετία. Στο πλαίσιο αυτό θα τεθούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ζητήματα που σήμερα δεν είναι στο τραπέζι, χωρίς να μπορεί κανείς να προεξοφλήσει την κατάληξη.<br /><br />Τέτοια ζητήματα είναι η αποστρατιωτικοποίηση του Λιβάνου με δυτικές εγγυήσεις, ο διαχωρισμός της Κυρηναϊκής (με εγγυήσεις ασφαλείας της Αιγύπτου) από τη Δυτική Λιβύη, η συγκρότηση ανεξάρτητου κουρδικού κράτους στη Μεσοποταμία, η απελευθέρωση της Περσίας από τους Αγιατολαχ, η ανοικοδόμηση του Ιράκ και της Συρίας με την ενεργοποίηση των Αραβικών Εμιράτων, η αποδέσμευση της ασφάλειας του Κατάρ από τους “Φρουρούς της Επανάστασης”, η θωράκιση της ασφάλειας του Ισραήλ με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ και αναγνωρισμένη παλαιστινιακή μειονότητα, η διάσπαση της Τουρκίας, η ειρήνευση στην Υεμένη με την εγγύηση και της Σαουδικής Αραβίας και η αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο με εγγύηση του ΝΑΤΟ.<br /><br />Όλα αυτά τα ζητήματα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα τεθούν, αλλά για να υπάρξει η θετική για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα έκβαση των σχετικών διεργασιών, απαιτείται η Αθήνα να εκπονήσει την αντίστοιχη στρατηγική. Αυτό, άλλωστε, θα πράξουν και οι υπόλοιπες εμπλεκόμενες δυνάμεις στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όπου συναντιούνται η Ευρώπη, η Ασία και η Αφρική.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Σε γεωπολιτική διέγερση το σχήμα Ιράν-Τουρκία-Ελλάδα-Ισραήλ-Άραβες

Η πολεμική ενέργεια του Ιράν να καταλάβει δύο ελληνόκτητα δεξαμενόπλοια, με ειδική επιχείρηση των “Φρουρών της Επανάστασης”, σε διεθνή ύδατα...

Διαβάστε την συνέχεια

«Ο Ερντογάν θέλει να «χτυπήσει» κατοικημένο νησί»- Ι.Μπαλτζώης αποκαλυπτικός

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="362" src="https://www.youtube.com/embed/mg_v7suAqBc" width="815" youtube-src-id="mg_v7suAqBc"></iframe></div><br /><div>«Ο Ερντογάν έχει στα σχέδια του να «χτυπήσει» σε κατοικημένο νησί του Αιγαίου και να το παρουσιάσει ως λάφυρο»! Η προειδοποίηση προέρχεται από τον Αντιστράτηγο ε.α Ιωάννη Μπαλτζώη, οι αναλύσεις του οποίου είναι πάντα ψύχραιμες και έχουν αποδειχτεί εύστοχες.</div><br />Αυτή δεν είναι η μόνη δήλωση που προκαλεί αίσθηση ,στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Militaitre.gr.<br /><br />Ο κ.Μπαλτζώης δηλώνει έκπληκτος για τα όπλα που φέρεται να έχει στείλει η Ελλάδα στην Ουκρανία. Σχολιάζοντας τη λίστα που δημοσίευσε ο Ριζοσπάστης ρωτά πως είναι δυνατόν να λέει η κυβέρνηση ότι όλα αυτά μας περισσεύουν! Τίποτα απολύτως δεν μας περισσεύει, εξηγεί ο κ.Μπαλτζώης.<br /><br />Εκφράζει την εντονότατη ανησυχία του ότι τα τεθωρακισμένα BMP-1 που θα αποσυρθούν από τα νησιά μας ΔΕΝ θα αντικατασταθούν από τα Marder τα οποία προορίζουν για τον Έβρο! Αυτό μοιάζει με αποστρατιωτικοποίηση;<br /><br />Την ίδια ώρα που το τουρκικό καθεστώς μεθοδικά προετοιμάζει την κοινή γνώμη της γειτονικής χώρας ακόμη και για πόλεμο, στην Ελλάδα διάφοροι ανεύθυνα -στα διαλείμματα των τουρκικών σήριαλ- πουλάνε κυριολεκτικά φούμαρα στον κόσμο , δημιουργώντας ψευδαισθήσεις επικίνδυνες! Η Ελλάδα που διαθέτει και όπλα και κυρίως έμψυχο δυναμικό που μπορεί να αντιμετωπίσει οτιδήποτε δεν έχει ανάγκη κομματικών φαντασιώσεων και παραμυθιών για να αντιμετωπίσει την όποια απειλή.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Ο Ερντογάν θέλει να «χτυπήσει» κατοικημένο νησί»- Ι.Μπαλτζώης αποκαλυπτικός

«Ο Ερντογάν έχει στα σχέδια του να «χτυπήσει» σε κατοικημένο νησί του Αιγαίου και να το παρουσιάσει ως λάφυρο»! Η προειδοποίηση προέρχεται ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Γιατί να θέλουν οι στρατηγοί του Πενταγώνου να τελειώσει ένας τόσο βολικός πόλεμος»; Le Monde Diplomatique.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/06/dollars-fighting-bullets-close-up-conce-concept-war-money-133694697.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="533" data-original-width="800" height="337" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/06/dollars-fighting-bullets-close-up-conce-concept-war-money-133694697.jpg" width="720" /></a></div><div><br /></div><b>Serge Halimi</b><br /><b><i>Βάλια Καϊμάκη</i></b> (μετάφραση)<br />Τον περασμένο Φεβρουάριο, λίγες ημέρες πριν από τη ρωσική εισβολή, ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ειδοποίησε τους Αμερικανούς να φύγουν από την Ουκρανία εντός σαράντα οκτώ ωρών. Έκτοτε, οι Ηνωμένες Πολιτείες επέστρεψαν στη χώρα, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Χωρίς να διακινδυνεύσουν ούτε μία ζωή στρατιώτη, εκμεταλλεύονται τις διαδοχικές καταστροφές που προκάλεσε ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν για να συσσωρεύσουν στρατηγικές νίκες: μια μακροπρόθεσμα αποδυναμωμένη Ρωσία, μια Κίνα σε αμηχανία από τις αποτυχίες της γειτονικής της χώρας, ένα ΝΑΤΟ που ενισχύεται από την επικείμενη προσχώρηση της Σουηδίας και της Φινλανδίας, μια συγκομιδή συμβολαίων για τους Αμερικανούς εξαγωγείς σιτηρών, όπλων και φυσικού αερίου, με δυτικά μέσα ενημέρωσης που επαναλαμβάνουν εν χορώ την προπαγάνδα του Πενταγώνου. Για ποιο λόγο οι Αμερικανοί στρατηγοί θα ήθελαν να τελειώσει ένας τόσο βολικός πόλεμος;<br /><br />Γι’ αυτό και δεν το θέλουν. Εδώ και μερικές εβδομάδες, φαινόταν μάλιστα ότι η μόνη κατάληξη της σύγκρουσης που θα αποδέχονταν πραγματικά οι ΗΠΑ θα ήταν ένας ρωμαϊκός θρίαμβος, με τις στρατιές της Δύσης να παρελαύνουν στη Μόσχα, τον Τζο Μπάιντεν στο βήμα και τον Βλαντιμίρ Πούτιν σε σιδερένιο κλουβί. Προκειμένου να επιτύχουν τον διακηρυγμένο πλέον στόχο τους, δηλαδή την «αποδυνάμωση της Ρωσίας», στην πραγματικότητα την αφαίμαξή της, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν τσιγκουνεύονται πια την παροχή μέσων: παράδοση πιο επιθετικών και εξελιγμένων όπλων στην Ουκρανία, πιθανή βοήθεια προς τη χώρα ώστε να μπορεί να εντοπίσει και να εξοντώσει Ρώσους στρατηγούς, ακόμη και να βυθίσει τη ναυαρχίδα του ρωσικού στόλου. Χωρίς να αναφέρουμε το γεγονός ότι τους τελευταίους τρεις μήνες το αμερικανικό Κογκρέσο ψήφισε βοήθεια ύψους 54 δισεκατομμυρίων δολαρίων προς το Κίεβο, δηλαδή πάνω από το 80% του ρωσικού στρατιωτικού προϋπολογισμού.<br /><br />Αρχικά, ο πρόεδρος Μπάιντεν φοβόταν ότι η αμερικανική εμπλοκή στην Ουκρανία θα επιτάχυνε «έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο». Φαίνεται ότι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο πυρηνικός εκβιασμός της Μόσχας δεν ήταν παρά μπλόφα και ότι η Ρωσία, της οποίας τη στρατιωτική ισχύ είχε υπερεκτιμήσει, μπορούσε να στριμωχτεί χωρίς κίνδυνο για τις ΗΠΑ. Δεν διαφέρει έτσι από τους νεοσυντηρητικούς Ρεπουμπλικανούς, για τους οποίους οποιαδήποτε παραχώρηση στον επεκτατισμό του προέδρου Πούτιν «θα ήταν σαν να πληρώνουμε έναν κανίβαλο για να μας φάει τελευταίους»<a href="https://monde-diplomatique.gr/otan-dinoun-sta-paidia-onomata-pyravlon/#easy-footnote-bottom-1-7313">1</a>. Η αμερικανική κλιμάκωση είναι τόσο έντονη ώστε, απευθυνόμενος στους εργάτες της Lockheed Martin που κατασκευάζουν στην Αλαμπάμα τους αντιαρματικούς πυραύλους Javelin, την τρομερή αποτελεσματικότητα των οποίων έχουν δοκιμάσει πολλά πληρώματα ρωσικών τανκς, ο Μπάιντεν δήλωνε ιδιαίτερα χαρούμενος επειδή «οι Ουκρανοί δίνουν το όνομα Javelin ή Javelina στα νεογέννητα παιδιά τους»…<br /><br /><br />Στις 21 Μαΐου, ο πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι δήλωσε ότι ο πόλεμος θα τερματιστεί μόνο «στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων». Όμως, ο ρωσικός στρατός συνεχίζει την καταστροφική κατάκτηση των πόλεων του Ντονμπάς και οι Αμερικανοί ηγέτες επωφελούνται από τη διεύρυνση της σύγκρουσης. Η Ευρώπη φαίνεται να διχάζεται ανάμεσα σε έναν μάλλον απομονωμένο Γάλλο πρόεδρο, που σωστά παρατήρησε ότι «η ειρήνη δεν θα επιτευχθεί με την ταπείνωση της Ρωσίας», και έναν Εσθονό πρωθυπουργό που του απάντησε σκληρά: «Δεν πρέπει να προσφέρουμε διέξοδο στον Βλαντιμίρ Πούτιν. (…) Η λύση δεν μπορεί παρά να είναι στρατιωτική. Η Ουκρανία πρέπει να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο»<a href="https://monde-diplomatique.gr/otan-dinoun-sta-paidia-onomata-pyravlon/#easy-footnote-bottom-2-7313">2</a>. Για την ώρα, η διπλωματία έχει χάσει το παιχνίδι. Και οι εγγαστρίμυθοι της Ουάσιγκτον σέρνουν τον χορό στη Γηραιά Ήπειρο.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Γιατί να θέλουν οι στρατηγοί του Πενταγώνου να τελειώσει ένας τόσο βολικός πόλεμος»; Le Monde Diplomatique.

Serge Halimi Βάλια Καϊμάκη (μετάφραση) Τον περασμένο Φεβρουάριο, λίγες ημέρες πριν από τη ρωσική εισβολή, ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ειδοποίησ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκικά τα Δωδεκάνησα, θα μας “ξεριζώσει την καρδιά” ο Μπαχτσελί.

<img height="414" src="https://www.skai.gr/sites/default/files/styles/article_680x440/public/articles/2018m/bahtseli-epa-zosoyme-ta-dontia-696x401.jpg.webp?itok=WTdgXRuQ" width="743" /><br /><br />Ο πρόεδρος του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης που συγκυβερνά με το Κόμμα Ερντογάν, χαρακτήρισε τον Έλληνα πρωθυπουργό όργανο των ξέων δυνάμεων «σαν τους παππούδες του» και πως κάνει προβοκάτσιες «για να δημιουργήσει κλίμα ένοπλης σύγκρουσης».<br /><br />Ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ο ακροδεξιός εταίρος του Ταγίπ Ερντογάν πήρε τη σκυτάλη των φραστικών προκλήσεων σε βάρος της Ελλάδας και των ελληνικών νησιών, εξαπολύοντας ακραίες απειλές για τα Δωδεκάνησα και εγκαλώντας τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, ότι επιδιώκει ένοπλη σύγκρουση με την Άγκυρα, όπως μεταδίδει ο ανταποκριτής του ΣΚΑΪ στην Τουρκία Μανώλης Κωστίδης.<br /><br />«Η Τουρκία δεν υποχωρεί από τα δικαιώματα της, δεν θα επιτρέψει να καταπατηθούν τα δικαιώματα της», «Η ελληνική κυβέρνηση φταίει καθώς έχει παραβιάσει τις Συνθήκες της Λωζάννης και των Παρισίων καθώς στρατιωτικοποιεί τα νησιά. Έχει ευθύνες απέναντι στο διεθνές δίκαιο. Επιπλέον η καρδιά και η όψη των Δωδεκανήσων είναι στραμμένα προς την Τουρκία! Όποιος αγγίξει τη φλέβα μας θα του ξεριζώσουμε την καρδιά», δήλωσε ο Μπαχτσελί.<div><br />«Κάνει προβοκάτσιες για να δημιουργήσει κλίμα ένοπλης σύγκρουσης»<br /><br />Οι απειλές συνεχίστηκαν καθώς από τη μια είπε πως η Άγκυρα επιθυμεί το Αιγαίο να είναι «μια θάλασσα ειρήνης και γαλήνης» και από την άλλη πρόσθεσε ότι σε αντίθετη περίπτωση, «μόνο ο άτυχος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του θα πληρώσουν το τίμημα».<br /><br />Ο πρόεδρος του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης που συγκυβερνά με το Κόμμα Ερντογάν, χαρακτήρισε τον Έλληνα πρωθυπουργό όργανο των ξένων δυνάμεων «σαν τους παππούδες του» και πως κάνει προβοκάτσιες «για να δημιουργήσει κλίμα ένοπλης σύγκρουσης».<br /><br />«Ο Μητσοτάκης, σαν τους παππούδες του γίνεται όργανο των ξένων δυνάμενων και με τις ενέργειες και τη ρητορική του oοδηγεί την κατάσταση στο να ξεχειλίσει το ποτήρι. Επισκέπτεται τα νησιά που είναι αμφισβητούμενης κυριαρχίας επιχειρεί να προκαλέσει την Τουρκία και βρίσκονται μπροστά στη μύτη μας. Προσπαθεί να κάνει προβοκάτσιες για να δημιουργήσει κλίμα ένοπλης σύγκρουσης εάν χρειαστεί καθώς θέλει να κάνει το Αιγαίο ελληνική θάλασσα», είπε χαρακτηριστικά.<br /><br />Οι αναφορές Μπαχτσελί στον Έλληνα πρωθυπουργό δεν τελείωσαν εκεί, καθώς κατηγόρησε τον Μητσοτάκη ότι γυρνά από χώρα σε χώρα δείχνοντας τον χάρτη της Γαλάζιας Πατρίδας και παραπονιέται για την Τουρκία. «Γυρίζει από χώρα σε χώρα, από νησί σε νησί μας δείχνει τα όπλα, με τον χάρτη της Γαλάζιας Πατρίδας παραπονιέται για τη χώρα μας», ανέφερε.<br />«Όσα εχθρικά χέρια αγγίξουν την πατρίδα μας σε θάλασσα και ξηρά θα σπάσουν»<br /><br />«Ο Μητσοτάκης να ξέρει ότι όποιος ανέβει σε ξένο άλογό του θα κατέβει πολύ γρήγορα και θα χιονίσει στα βουνά που εμπιστεύεται. Για εμάς η πατρίδα είναι μια. Η πατρίδα είναι τιμή. Δεν υπάρχει διαφορά σε θάλασσα και ξηρά. Όσα εχθρικά χέρια θα την αγγίξουν τα σπάσουν. Όσοι θέλουν να πνιγούν στο Αιγαίο δεν πρέπει να σταματήσουν και να έρθουν μπροστά μας», είπε χαρακτηριστικά.</div><div>  <br /><a href="https://www.skai.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκικά τα Δωδεκάνησα, θα μας “ξεριζώσει την καρδιά” ο Μπαχτσελί.

Ο πρόεδρος του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης που συγκυβερνά με το Κόμμα Ερντογάν, χαρακτήρισε τον Έλληνα πρωθυπουργό όργανο των ξέων δυνάμεων...

Διαβάστε την συνέχεια

El Pais: Σουηδία & Φινλανδία είναι ήδη ΝΑΤΟ, αρέσει δεν αρέσει στην Τουρκία.

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/08/erdogan_turkey_islam_slpress.jpg" /><br /><br />Η ισπανική El País επικρίνει σε σχόλιο το βέτο της Τουρκίας στην ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ με τίτλο «Η διφορούμενη στάση της Άγκυρας»: Η εφημερίδα παρατηρεί: «Η Άγκυρα, ενώ καταδικάζει τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, δεν συμμετέχει στις κυρώσεις της Δύσης σε βάρος της Μόσχας.<br /><br />Την ίδια στιγμή ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κρατά ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας με τον Βλαντίμιρ Πούτιν όσο και τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Στην τουρκική στρατηγική κατά των Κούρδων στη βόρεια Συρία, η Τουρκία δεν δίστασε ούτε μια στιγμή να ωφελήσει το Ισλαμικό Κράτος. Και τώρα η Άγκυρα εξαρτά την προσχώρηση Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ από μέτρα σε βάρος της τουρκικής και κουρδικής αντιπολίτευσης στις εν λόγω σκανδιναβικές χώρες.<br /><br />Αδιαμφισβήτητα η Τουρκία διαθέτει σημαίνοντα γεωπολιτικό ρόλο στο σταυροδρόμι Ευρώπης, Ασίας και Μέσης Ανατολής, αλλά και στον έλεγχο Δαρδανελίων και Ευξείνου Πόντου. Ο πρόεδρος Ερντογάν γνωρίζει όμως επίσης καλά ότι η βορειοατλαντική συμμαχία οφείλει να ενισχύσει την βόρεια και ανατολική της πτέρυγα λόγω της επιθετικής στάση του Βλαντίμιρ Πούτιν. Η ενίσχυση αυτή θα συμβεί σε κάθε περίπτωση, με ή χωρίς τη συγκατάθεση της Άγκυρας».<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

El Pais: Σουηδία & Φινλανδία είναι ήδη ΝΑΤΟ, αρέσει δεν αρέσει στην Τουρκία.

Η ισπανική El País επικρίνει σε σχόλιο το βέτο της Τουρκίας στην ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ με τίτλο «Η διφορούμενη στάση της Ά...

Διαβάστε την συνέχεια